Medicina I farmacija stare Persije

Staropersijska medicina je slična

starojevrejskoj medicini. I ovde je glavna aktivnost usmerena ka čistoći i higijeni uopšte i to prevashodno sa aspekta religije, a ne zdravstvene zaštite.

Medicina stare Persije

O njihovoj medicini saznajemo iz njihovih svetih knjiga - Aveste, jer staropersijanci nisu ostavili nikakvu medicinsku literaturu. U Avestama je dato niz higijenskih propisa, a sve u vezi sa zaratustrinom staropersijskom religijom, čije su karakteristike: dualizam - borba dobra i zla i tim principima su podređeni i njihovi bogovi (Ormuzd, bog i stvaralac dobra, svetla i znanja; Ahriman, bog tame, neznanja i zla, pa prema tome i bolesti).

Bolest se smatra nečistom i izlečenje se može postići sprovođenjem propisa o čistoći, što se opširno navodi u Avesti. Ti religiozni propisi se prvenstveno odnose na telesnu čistoću. Pored telesne čistoće, značajno je čišćenje duše, što se ceremonijalno obavljalo pod nadzorom sveštenika. Posvećivali su veliku pažnju i seksualnoj higijeni, zatim čistoći vode za piće, lokaciji groblja koja su morala biti na uzvišicama ili u šumama gde drveće čisti vazduh. Isto kao i Jevreji vršili su izolovanje Ieproznih bolesnika.

Kao i kod Jevreja pravih lekara nije bilo, već su se medicinom bavili sveštenici, kojima su u kasnijem periodu bili potčinjeni i hirurzi koji su lečili ratne rane i tretirani su kao obične zanatlije.

Persijski medicinari poznavali hiljade biljnih lekova i tačno su znali koji lek kod koje bolesti treba da se primeni. Postojalo je više vrsta lekara u tom dobu, tj. više vrsta specijalista (herbalisti - lečenje biljnim lekovima, hirurzi - lečenje nožem, psihijatri - koji su lečili svetim rečima i molitvama, infektolozi - koji su se bavili sprečavanjem širenja prenosivih, zaraznih bolesti i lekari istraživači koji bi odgovarali današnjim patolozima). U Gundishapuru je osnovana prva bolnica gde je vršena obuka studenata medicine uz bolesničku postelju.

Lekari Stare Persije bili su veoma etični što potvrđuje obaveza lekara da leče svakoga i na svakom mestu, bez obzira da li se radi o prijatelju ili neprijatelju. Prva ideja o ksenotransplantaciji tkiva i organa nastala je na ovim prostorima. Postoje dokazi o tome da je medicina u Staroj Persiji predstavljala sintezu medicinske prakse i saznanja koja su nastajala u Egiptu, Indiji, Kini i Grčkoj tokom perioda od oko četiri hiljade godina..

Pojedini lekari iz Stare Persije bili su čuveni širom tadašnjeg sveta i imali su veliki uticaj na razvoj medicine u susednim i drugim evropskim državama. U tom kontekstu, ističe se Avicena (Avicenna), čije je delo 'Kanon Medicine' preko šest vekova bilo nezaobilazno štivo za studente medicine i lekare u tadašnjoj Evropi i prevedno je na sve tadašnje evropske jezike

پایان