Embed Size (px)
DESCRIPTION
O IMPRESIONISMO. O IMPRESIONISMO. O IMPRESIONISMO. O IMPRESIONISMO. O IMPRESIONISMO. Ao longo do derradeiro terzo do século XIX, desenrrólase un novo tipo de pintura que supón unha ruptura coa arte tradicional, esencialmente academista. Nace o IMPRESIONISMO. Los nenúfares (Monet). - PowerPoint PPT Presentation
Citation preview
Ao longo do derradeiro terzo do século XIX, desenrrólase un novo tipo de pintura que supón unha ruptura coa arte tradicional, esencialmente academista.
Nace o IMPRESIONISMO
Los nenúfares (Monet)
Nenúfares (Monet)
Claude Monet foi un dos principais pintores do Impresionismo.
Monet estaba fascinado polos destellos da auga, a néboa que se levanta lentamente pola mañá temprano e os pequenos botes que flotan sen heroísmo algún sobre a titilante superficie do mar. Monet ofrécenos unha imaxe do mar íntima e familiar. Atraíalle especialmente o xogo da luz sobre o agua e traballou intensamente para atopar unha técnica capaz de conseguir este efecto en pintura. E neste cadro Monet logrou comunicar admirablemente a desdibuxada aparición do alba abríndose paso sobre o mar.
Soleil levant (Monet)
Puesta de sol en Etretat (Monet)
Destaca nesta obra a solta pincelada de Monet, así como a incontable cantidad de cores que usou para este atardecer.
El puente de Charing Cross (1899)
Esta pintura pertence a unha serie de vistas do Támesis (Londres) que Monet realizou entre 1899 y 1901, dende os xardíns do Victoria Embankment. Tamén, ao fondo poden vislumbrarse os edificios do parlamento.
O seu obxectivo era captar a luz filtrada a través da bruma invernal, e parece que o conseguiu.
El deshielo en Vetheuil (Monet)
Este cadro tenta representar o desxeo do río Sena tralas grandes xeadas do inverno de 1879, xusto no momento en que o xeo quebra en pedazos e a corrente arrástraos río abaixo.
La estación de Saint-Lazare (1877)
Monet pintou varias series (cadros que, tendo o mesmo obxeto, diferían entre sí por mostrarlo con distintas condicións de iluminación, representándoos en diversos estados). A serie sobre a estación de Saint-Lazare en París es la primera delas. Monet mostrou sete variacións sobre este tema na exposición dos impresionistas de 1877.
La rue Montorgueil(Monet)
Este cadro representa a festa de clausura da Exposición Universal. As cores son os da Francia moderna, e o cadro ofrece unha visión dunha paisaxe urbán dende unha fiestra.
A técnica impresionista, coas múltiples pinceladas de cores, suxire a animación da muchedume e as bandeiras flotando ao vento.
Madame Manet al piano (Manet)
Manet convértese no fío conductor na hª deste movemento personificando as súas riquezas e contradecindo, e converténdose no referente para un novo grupo de artistas.
Atopou a inspiración nunha viaxe a España onde descubriu a Velázquez a quen califica como “o pintor máis grande que xamáis haia existido.
El Pífano (Manet)Velázquez, Pablo de Valladolid (1635)
En 1866 pinta o Pífano, inspirado no retrato do bufón de Pablo de Valladolid, unha das obras de Velazquez que máis impresionou a Manet.
La dama del abanico (Velázquez)
Manet pintou un cadro moi parecido a este ( a dama do abanico), no que o abanico e o xogo de miradas de ambolos dous son moi parecidos.
Angelina (Manet)
La dama del guante (Carlous-Duran)
A influencia da pintura barroca exténdese a outros artistas que desenrrolan unha pintura de gran delicadeza e coidadas composicións.
Carlous-Duran evidencia de novo a influencia de Velázquez na súa obra a dama do guante.
James Whistler, na súa obra Arranxos en gris e negro nº1, mantense nesta linea de influenza velazqueña.
A psicoloxía do rostro destaca sobre o rigor da composición e a austeridad cromática da obra.
Arreglos en gris y negro nº 1 (James Whistler)
Como reacción contra o academicismo do Salón, un grupo de xoves artistas plantea un novo tipo de pintura basada no realismo e tomando a Manet como referencia.
Configuran a Escola de Batignolles.
Un taller en los Batignolles (1870)
O taller de Fréderic Bazille convírtese no núcleo deste grupo de artistas.
Todos eles reuniranse no amplio estudo de Bazille para compartir os seus ideais artísticos.
A unidade queda patente nos retratos que realizan uns aos outros como neste caso Bazille retrata a Renoir e este pola súa parte retrata a Bazille.
El taller de BazilleFréderic Bazille (Rénoir)
Representa un tema clásico, cunha pincelada de fractura acabada. Emplea unha composición moi traballada, mostra á diosa no centro da escea mentras que o resto das figuras distribúense ao redor compensadamente.
El nacimiento de venus (Bouguereau)
Claro de luna en Bologne
Presentación feita por:
Noelia Parente Campos e
Sabela Astray Rodríguez
Clase: 4º E.S.O.-B
