Je hebt al jaren geen interviews gegeven. Waarom niet?“Ik kreeg een hekel aan steeds dezelfde voetbalvragen en zag de toegevoegde waarde niet meer.” Voetbalvragen zijn ook niet het antwoord op wie je bent.“Wie ik ben, hoeft niet all out there te zijn.”Je vindt het niet belangrijk dat mensen de mens achter de voetballer leren kennen?“Niet echt, nee.”Maar je laat wel je lijf vol tatoeëren met mooie teksten, denkend dat niemand ze ooit gaat lezen of zich afvraagt waarom die letters zo dierbaar voor je zijn dat ze onder je huid mogen wonen? Misschien heeft iemand met zo’n indrukwek-kende boodschap op zijn rug wel een inspirerend verhaal te vertellen?“Misschien. Maar ik vind het niet belangrijk dat de mensen die ik niet als mens ken, míj als mens kennen.” Vooruit, dan maar een beetje over voetbal. Welk moment uit je carrière neem je mee tussen zes plankjes?“Het EK in 2008. Rafael van der Vaart was laatst bij Johan Derksen in de uitzending waarin hij zei dat het elftal dat er toen stond het beste Nederlands elftal was van de afgelopen jaren. Ik stond in de basis van dat elftal. Alles viel toen op zijn plaats.”

Als het opstootje tussen Feyenoord en PSV afgelopen februari ons dan toch iets heeft opgeleverd, dan zijn het wel de beelden van zíjn getatoeëerde rug. Voor de Body Issue had Victoria Koblenko zich geen betere voetballer mogen wensen om het hemd van het lijf te vragen. Over rug en ruggengraat met Orlando Engelaar (33).

‘Alleen Als je speelt en

scoort, ben je dé mAn’

Orlando Engelaar

tekst victoria

koblenko

beeld marcel krijger

sex, sport en spelen

97

sex, sport en spelen

Drinken met mateKun je je eerste herinnering aan een voetbal voor de geest halen?“Nee, want ik ben voor mijn gevoel geboren met een bal. Ik heb bijna alles gebroken wat er thuis en op school te breken viel.”Hoe was je op school?“De strategie was alles halen met zo weinig mogelijk moeite. Ik kon redelijk goed leren, haalde met gemak m’n havo. Maar ik verschuilde me wel makkelijk achter mijn voetbalcarrière die er toen nog niet was.” Ging je daarom maar fysiotherapie studeren?“Ja, ik had geen idee wat ik anders moest doen. Ik zag op de club hoe onze fysiotherapeuten werkten. Dat leek me leuk, maar op dat moment realiseerde ik me nog niet dat nauwelijks één procent van de fysiotherapeuten bij een topclub werkt.” Maar je wist dat die topclub er ging komen?“Ik hoopte vooral dat die ging komen.”Welke offers heb je moeten brengen voor die voetbalcarrière?“Uitgaan. Met name vroeger, toen ik jong was en heel graag prof wilde worden was het een groot dilemma. Je had de Challenge in Hoofddorp. Ik kan me herinneren dat ik het heel jammer vond, dat ik niet mee kon.” Miste je het uitgaan of vooral de geestverruimende middelen die bij uitgaan horen?“Ik ben nooit in aanraking gekomen met drugs. Ik ken hooguit wat dealers. Heb misschien ooit iemand z’n neus afgeveegd, maar moet niets van die shit hebben. Het enige wat we deden was drinken. Met mate. Hoewel…ik deed het niet vaak, maar als ik het deed, deed ik het goed. Maar nooit voor de wedstrijd. Al mijn vrienden waren sporters.”Was er een andere, reserve jongensdroom voor het geval dat die voetbalcarrière niet zou slagen?“Nee, op dat moment had ik geen idee. Veel later bedacht ik dat pi-loot worden me heel tof had geleken. Ik houd onwijs van snelheid.”Wie zijn jouw helden?“Mijn moeder, omdat de hoeveelheid liefde die ze me heeft gege-ven onmeetbaar is. Omdat ze het belang van haar kinderen ver, heel ver boven haar eigen belang stelde. Omdat ze bij mijn vader is gebleven ondanks alles.” Dat klinkt niet als een onbezorgde jeugd.“Het voert te ver om daar in detail op in te gaan, maar laten we het erop houden dat iedereen zijn dingen meemaakt in het leven. Niemand is untouchable. Mijn ouders zijn in mijn jeugd wel tien keer uit elkaar geweest.” Maar ze moeten ook wel erg veel van elkaar hebben gehouden als ze steeds weer bij elkaar terug kwamen.“Ze kwamen weer bij elkaar voor de kinderen.” Surinaamse mannen van mijn vaders generatie hebben vaak veel kinderen. Jouw vader heeft er vijftien.“Ik heb dus veel broers en zussen. Ik heb het geluk gehad dat mijn vader is blijven hangen bij ons. Met tussenpozen weliswaar.”Waarom mocht je vader steeds terugkomen? “Mijn moeder vond dat ik een vader nodig had. Hij is goed voor

Waar was dat aan te danken?“Allereerst natuurlijk aan het feit dat bondscoach Marco van Basten me opstelde. Daar ben ik hem erg dankbaar voor. Daar-naast kwam er een omslag in mijn denken toen ik naar Twente ging en Fred Rutten als trainer kreeg. Hij heeft me niet alleen beter laten voetballen, maar ook doen beseffen dat ik een betere voetballer zou worden, dat ik veel te lang dezelfde speler was ge-bleven. Hij zag het in mij en hij kon die visie op me overbrengen.” Heb je niet te vroeg gekozen voor Schalke 04?“Het leek een mooie, sterke competitie, maar ik ging vooral om-dat Fred Rutten daar trainer werd. Ik dacht: hij wordt trainer en laat het team naar zijn visie spelen, maar ook Fred had zich ver-gist of de club bij hem paste. Er was een heel andere voetbalfiloso-fie dan hij en ik gewend waren. Echt goede spelers passen zich aan en worden toch succesvol. Mij is dat niet gelukt. Daar heb ik toen in gefaald.”

kop van jutVoel je je soms opgesloten in die voetbalwereld? Je kunt niet eigenhandig het tij keren als het zich tegen je gekeerd heeft. “Ja, soms wel, vooral de afgelopen anderhalf jaar dat ik op een zijspoor bij PSV belandde.”Wat doet het met je? “Je voelt je een beetje in de steek gelaten.”Door?“De voetbalwereld. Je weet dat het zo werkt. Alleen als je speelt, scoort en belangrijk bent, ben je dé man.” Je weet dat de voetbalwereld zo werkt, maar dan vóel je het nog niet.“Als je aan de goede kant van dit verhaal staat, voel je het niet. Ik kwam aan de andere kant te staan. Ik was niet meer belangrijk en voelde me soms zelfs de kop van jut.”Met welk gevoel sleep je jezelf dan nog dagelijks naar de training?“In het begin met een groot K.U.T. gevoel en af en toe nog steeds. Maar de liefde voor het spel blijft, dus die motivatie komt ook weer terug. Het kost alleen de ene dag wat meer moeite dan de andere.” Het lijkt mij dat de zuurstoftoevoer van je eigenwaarde dan wordt afgesloten. Kom je jezelf dan heel erg tegen?“Ik heb het er in het begin wel moeilijk mee gehad.” Hoe lang wil je nog blijven voetballen?“Als ik kijk naar hoe fit ik ben, dan moet ik nog minimaal twee jaar mee kunnen.” Hoe lang kun je het nog opbrengen op deze manier te voetballen?“Zo? Dan niet heel lang meer.”Heb je er alles uitgehaald?“Ja en nee. Ja, omdat ik het hoogst haalbare heb gehaald, zoals het EK van 2008. Toen heb ik met geweldige spelers mogen spe-len. En nee, omdat het daarna bergafwaarts is gegaan. De wereld lag aan mijn voeten, er waren mogelijkheden, maar de keuzes die ik heb gemaakt waren geen gelukkige.”

‘de wereld lAg AAn mijn voeten, maAr

de keuzes die ik heb gemAAkt wAren geen gelukkige’

9998

belangrijker hoe de mensen die mij echt kennen zich herinneren hoe ik als mens was.”Je zoontje is twee. Hij zal jou niet bewust als voetballer gaan herinneren.“Ja, dat vind ik heel jammer. Wat dat betreft had ik hem ook het liefst eerder willen maken.”Waarom is dat niet gebeurd?“Ik ben altijd voorzichtig geweest. Veel van mijn broers en zussen hadden het geluk niet een full time vader te hebben. Ik wilde pas kinderen bij een vrouw waar ik voor altijd bij zou willen blijven.”Dat is uiteindelijk ook niet gelukt. Jullie zijn na acht jaar vorig jaar zomer uit elkaar gegaan. Vind je dat je er alles aan hebt gedaan om die relatie te laten slagen?“Ja, voor mijn gevoel wel. Het heeft zo ongelofelijk veel pijn ge-daan dat ik mijn zoontje niet elk dag bij me had. En nog steeds doet het pijn. Ook omdat mijn relatie kapot ging, want ze is echt een geweldige vrouw.” Waarom hield die relatie dan geen stand?“Het was niet wat het moest zijn.” Wat moest het dan zijn?“Ik spreek me daar niet over uit, want het laatste wat ik zou willen is haar achteraf pijn doen.” Wat is liefde?“Dat het niet uitmaakt wat er gebeurt. Dat de ruzie over gaat, dat je de ander niet kwijt wilt, dat je niet zonder haar wil zijn. Ik kan wel zonder haar verder, maar je moet het niet willen. De intentie

me geweest, dat realiseerde mijn moeder zich ook wel. Maar ik denk dat ze vooral hield van de man waar ze ooit verliefd op werd en niet van de man die mijn vader toen was.”Hebben jullie het thuis voor je moeder moeten opnemen?“We waren met z’n drieën thuis. Ik had een oudere broer en een broertje dat tien jaar jonger was. Toen ik veertien was begon ik te snappen dat m’n ouders misschien beter niet bij elkaar moesten zijn. Ik heb mijn moeder toen gevraagd aan zichzelf te denken. Ik had het gevoel dat het met mij wel goed zou komen.”Niet iedereen zou de ruggengraat hebben gehad om zijn vader te vergeven. “Ik ben een heel loyaal persoon. Ik heb respect voor mijn vader, maar heb geen respect voor de dingen die hij toen heeft gedaan. Hij is wel mijn vader. Hij heeft me gemaakt en hij is een vader voor me geweest.” Hij ging altijd met je mee naar voetbal. Hij heeft er zelfs voor gezorgd dat je ooit mocht proeftrainen bij Feyenoord. Had je, denk je, een streepje voor omdat je goed kon voetballen? “Ik had gewoon geluk en dat hadden veel van mijn broers en zussen niet.”ultiem gelukHoe wil je dat mensen je onthouden?“Welke mensen? De mensen die mij kennen of de mensen die de voetballer kennen? Elke voetballer wil natuurlijk als goede voet-baller worden onthouden, als speler waar mensen van hebben ge-noten. Maar ik vind het eigenlijk niet zo belangrijk. Ik vind het

moet zijn voor altijd bij haar te blijven.”Hoe vaak heb je dat op die manier gevoeld?“Ik dacht dat ik het een keer had gevoeld, maar het bleek niet zo te zijn.” Waarin heeft het leven jou teleurgesteld?“Dat dierbare mensen overlijden.”Je jeugdvriend, voetballer Ferry van Vliet, is jaren geleden omgekomen bij een auto-ongeluk. Je hebt een tatoeage opgedragen aan jullie vriendschap. Draag je nog steeds zijn voetbalschoenen in je tas?“Ik vind het echt zo verschrikkelijk, maar… ik heb ze niet meer. Ik had ze in mijn kastje staan op de club, maar na de vakantie waren ze weg.” De grote schoonmaak van de club?“Ik vrees het wel. Ook zijn foto was verdwenen uit mijn kastje.” Je hebt onlangs zelf een zwaar auto-ongeluk gehad. “Het besef dat het ook anders had kunnen eindigen kwam pas la-ter. Toen ik mijn zoontje de dag erna vasthield, realiseerde ik me dat ik hem zijn vader had kunnen ontnemen. Ik kan alleen al bij de gedachte dat hem iets zou overkomen huilen.”Voordeel van zo’n moment waarop het leven je wakker schudt, is dat je dingen in een ander perspectief gaat zien. Heb je een bucketlist gemaakt? “Nog niet.”Stel, je hebt nog twee maanden. Wat ga je doen?“Het allerbelangrijkste kan ik in die twee maanden helaas niet

meer doen. Nog meer kinderen maken. Ik heb altijd graag veel kinderen willen hebben.”Theoretisch kun je er natuurlijk wel een aantal maken in twee maanden.“Maar ik kan ze niet opvoeden en zien opgroeien.” Maar wil je veel kinderen of wil je een groot gezin? Je weet het maar nooit met jullie Surinamers, haha. Of ga ik nu te ver?“Ik wil beide. Als je kinderen hebt maar geen gezin, dan heb je ze niet bij je. En ik wil ze het liefst bij me houden. Als het niet met gezin kan dan zonder, maar ik wil er in elk geval nog een paar.”Is dat het geluk?“Geluk is een gevoel dat voor mij afhankelijk is van hoe…klinkt gek, maar…hoe het met anderen is. Als het met de mensen waar ik om geef goed gaat, ben ik gelukkig. Ik word niet snel ongeluk-kig van iets. Al helemaal niet meer sinds ik mijn kleine heb.” ‘Niet snel ongelukkig’ en ultiem gelukkig is niet hetzelfde.“Als ik dàt ultieme geluk eenmaal heb, denk ik dat ik het nooit meer los zou laten.” Hoe ziet dat geluk er dan uit?“Als ik mijn vier kinderen zie spelen in de tuin en naar ze kan kijken vanaf een terras.”Is die vrouw die je die kinderen moet geven dan een middel om je dat geluk te geven?“Ja en nee. Als we het niet redden dan wel, maar het lijkt me het mooiste om dolgelukkig samen naar die kinderen te kijken.” M

et d

ank a

an th

e Man

hatta

n Ho

tel in

rot

terd

am

‘Als ik dAt ultieme geluk

eenmAAl heb, denk ik

dAt ik het

nooit meer los zou

lAten’

100