Parabula ng mga Binhing Inihasik

(Mateo 13:1-9)

Noon ding araw na iyon, si Jesus ay lumabas ng bahay at

naupo sa tabi ng lawa

Dahil sa dami ng taong lumalapit sa kanya, sumakay siya sa isang

bangka at doon naupo.

Tumayo naman sa dalampasigan ang mga tao at sila’y tinuruan niya

ng maraming bagay sa pamamagitan ng mga talinhaga.

Ganito ang sinabi niya:

May isang magsasakang lumabas upang maghasik.

Sa kanyang paghahasik ay may mga binhing nalaglag sa tabi ng daan.

Dumating ang mga ibon at tinuka ang mga iyon.

May mga binhi namang nalaglag sa mabatong lupa.

Dahil manipis lang ang lupa roon, sumibol agad ang mga binhi, ngunit natuyo agad ang

mga ito nang mabilad sa matinding init ng araw, palibhasa’y mababaw ang ugat.

May mga binhi namang nalaglag sa may matitinik na halaman. Lumago ang mga halamang ito at sinakal ang mga binhing

tumubo doon.

Ngunit may mga binhing nahasik sa matabang lupa

Ito ay namunga, may tigsasandaan, may tig-aanimnapu, at may tigtatatlumpu.

Makinig ang may pandinig!”