يښت کتاب دا ي پ د

اب ب يښت دا ي ۱پدا شوه ي پ ګه ا څن ي ن د

آاسمان او ځمکه پيدا کړل. ۱ ځمکه خالي او بې_شکله وه او د ژورو دريابونو۲ په ابتدا کې خدای پاک خدای پاک وفرمايل:۳په سطح باندې تياره وه او د خدای پاک روح د اوبو په مخ باندې ګرځېده.

خدای پاک رڼايي وليدله چې ښه ده او هغه رڼايي د تيارې څخه جدا۴”رڼايي دې شي“ او رڼايي شوه. خدای پاک رڼايي د ورځې په نوم ياده کړه او تياره يې د شپې په نوم ياده کړه، ماښام ؤ او سهار۵کړه.

شو. دا اوله ورځ وه.

۷ خدای پاک وفرمايل: ”د اوبو ترمنځ دې فضا وي چې پاسنۍ اوبه د لاندې اوبو څخه جدا کړي.“ ۶

خدای پاک فضا جوړه کړه او د فضا لاندې اوبه يې د پاسنيو اوبو څخه جدا کړې او هماغه شان وشول.آاسمان په نوم ياده کړه، ماښام ؤ او سهار شو. دا دوهمه ورځ وه. ۸ خدای پاک فضا د

آاسمان لاندې اوبه دې په يو ځای کې راټولې شي او وچه دې ښکاره شي“ او۹ خدای پاک وفرمايل: ”د خدای پاک وچه د ځمکې په نوم ياده کړه او اوبه يې د درياب په نوم يادې کړې۱۰هماغه شان وشول.

خدای پاک وفرمايل: ”ځمکه دې نباتات راشنه کړي. هغه۱۱او خدای پاک وليدل چې دا ښه دي. تخم لرونکي نباتات، مېوه لرونکې ونې چې خپل جنس او شکل ته ورته مېوه او تخم د ځمکې پرمخ

ځمکې هغه بوټي راشنه کړل چې د خپل جنس په شان تخم نيسي او۱۲ونيسي.“ او هماغه شان وشول. هغه مېوه_دارې ونې چې د هغو تخم د هغوى د جنس په شان وي او خدای پاک وليدل چې دا ښه دي.

ماښام ؤ او سهار شو. دا دريمه ورځ وه. ۱۳

آاسمان په فضا کې دې رڼاګانې وي چې ورځ د شپې څخه جدا کړي او۱۴ خدای پاک وفرمايل چې ”د آاسمان په فضا کې دې رڼاګانې وي۱۵هغه دې د نښو په څېر د ورځو، فصلونو او کلونو دپاره وي، او د

خدای پاک دوه لويې رڼاګانې جوړې کړې، لمر يې۱۶چې ځمکه روښانه کړي“ او هماغه شان وشول. ۱۷د ورځې د رڼا ورکولو دپاره او سپوږمۍ يې د شپې د رڼا ورکولو دپاره او ستوري يې هم جوړ کړل.

آاسمان په فضا کې ځای په ځای کړل ترڅو ځمکې ته رڼايي ورکړي، چې ورځ۱۸خدای پاک هغوى د ماښام ؤ۱۹او شپه ورباندې رڼا شي او رڼا د تيارې څخه جدا کړي او خدای پاک وليدل چې دا ښه دي.

او سهار شو، دا څلورمه ورځ وه.

خدای پاک وفرمايل: ”اوبه دې د ژونديو موجوداتو څخه ډکې شي او مرغان دې د ځمکې د پاسه د۲۰ نو خدای پاک لوی دريابي حيوانات او د مخلوقاتو ټول ډولونه چې په۲۱آاسمان په فضا کې والوزي.“

اوبو کې اوسيږي جوړ کړل. هغه همدارنګه ډول ډول مرغان د هغوى د جنس په شان جوړ کړل او خدای خدای پاک هغوى ته برکت ورکړ، ويې فرمايل: ”بارداره او زيات شئ او۲۲پاک وليدل چې دا ښه دي.

ماښام ؤ او سهار شو. دا پنځمه ورځ۲۳دريابونه ډک کړئ او مرغان دې د ځمکې په مخ زيات شي.“ وه.

خدای پاک وفرمايل: ”په ځمکه کې دې ژوندي حيوانات د دوى د جنس په څېر راپيدا شي، کورني۲۴ حيوانات او وحشي حيوانات او خزندې دې د هغوى د جنس په شان راپيدا کړي“ او هماغه شان وشول.

نو خدای پاک وحشي حيوانات د هغو د جنس په شان او کورني حيوانات او خزندې د هغوى د۲۵جنس په شان جوړ کړل او خدای پاک وليدل چې دا ښه دي.

خدای پاک وفرمايل: ”مونږ به انسان په خپل شکل او زمونږ په شان جوړ کړو ترڅو دوى په ماهيانو،۲۶ نو خدای پاک انسان په۲۷په مرغانو، په کورني حيواناتو، په ټوله ځمکه او خزندو باندې حکم چلوي.“

خدای۲۸خپل شکل پيدا کړ، هغه يې د خدای پاک په شکل پيدا کړ. هغوى يې نر او ښځه پيدا کړل. پاک هغوى ته برکت ورکړ او ويې فرمايل: ”بارداره او زيات شئ او ځمکه د خلکو څخه ډکه کړئ او د

خپل واک لاندې يې راولئ او په ماهيانو، په مرغانو او په ټولو حيواناتو باندې حکم چلوئ.“

خدای پاک وفرمايل: ”ما تاسو ته د ځمکې په مخ باندې ستاسو د خوراک دپاره هغه بوټي او هغه۲۹ ما ټولو وحشي حيواناتو، مرغانو، خزندو او هغو ټولو ته۳۰مېوه_دارې ونې درکړي دي چې تخم نيسي.

چې د ژوندون ساه په کې ده ټول شنه بوټي د هغوى د خوراک دپاره ورکړل.“ او همداسې وشول.

هر هغه څه چې خدای پاک جوړ کړي ؤو هغه يې وليدل چې ټول ډېر ښه ؤو! ماښام ؤ او سهار شو.۳۱دا شپږمه ورځ وه.

اب ب يښت دا ي ۲پآاسمان او ځمکه او نور ټول شيان جوړ شول. ۱ په اوومه ورځ خدای پاک هغه ټول کارونه چې۲ نو

خدای پاک اوومه ورځ مبارکه وبلله او هغه يې خاصه۳کول يې سرته ورسول او کار يې بس کړ. آاسمان او ځمکې پيدا۴وګرځوله ځکه چې په هغه ورځ هغه پيدايښت پوره کړ او کار يې بس کړ. دا د

کېدل ؤو.

اغ ب د عدن آاسمانونه او ځمکه جوړ کړل، تر هغه وخته پورې لا هيڅ واښه يا نور۵ څه وخت چې څښتن خدای

بوټي راشنه شوي نه ؤو، ځکه چې څښتن خدای باران نه ؤ اورولی او څوک نه ؤ چې په ځمکه باندې نو د ځمکې څخه د اوبو ويالې راووتلې او د ځمکې مخ ته يې اوبه ورکړې. ۶کار وکړي.

آادم جوړ کړ او د هغه په پوزه کې يې د ژوندون۷ څښتن خدای خاوره راواخيستله او د هغې څخه يې روح پو کړ او هغه ژوندی بدن شو.

څښتن خدای په عدن کې لمرخاته خواته يو باغ جوړ کړ او هغه انسان چې هغه جوړ کړی ؤ هغه يې۸ خدای پاک په دې باغ کې هر قسم ښايسته او مېوه_دارې ونې راشنې کړلې او۹په دې باغ کې واچاوه.

د باغ په منځ کې دوه نورې ونې وې. يوه د ژوندانه ونه او بله د ښو او بدو د پېژندلو ونه.

د عدن څخه يو سيند جاري شو چې باغ ته اوبه ورکړي او دا سيند بيا په څلورو سيندونو باندې۱۰ د اولني سيند نوم فيشون دی چې د حويلې په ټوله ځمکه باندې راتاو شوی دی او هلته۱۱ووېشل شو. چې د هغه ځای سره زر ډېر ښه دي. د خوشبويۍ مواد او قيمتي تيږې هم په کې پيدا۱۲سره زر دي،

دريم۱۴ دوهم يې د جيحون سيند دی چې د کوش د ټولې ځمکې څخه راتاو شوی دی. ۱۳کيږي. آاشور لمرخاته خواته بهيږي او څلورم د فرات سيند دی. سيند د دجلې په نوم ياديږي چې د

آادم د عدن په باغ کې واچاوه چې د هغه خدمت او ساتنه وکړي. ۱۵ ۱۶ نو څښتن خدای حضرت

آادم ته وفرمايل: ”د باغ د ټولو ونو څخه مېوه خوړلی شې. مګر د ښو او بدو د۱۷څښتن خدای حضرت پېژندلو د ونې څخه نه، ځکه کله چې د هغې ونې مېوه وخورې بې_شکه چې مړ به شې.“

آادم دې يوازې اوسي، زه به د هغه دپاره يو مناسب ملګری۱۸ څښتن خدای وفرمايل: ”دا ښه نه ده چې نو بيا څښتن خدای د خاورې څخه ټول حيوانات او مرغان۱۹جوړوم چې د هغه سره مرسته وکړي.“

آادم ته راوستل ترڅو وګوري چې په هغوى باندې کوم نوم ږدي. په دې جوړ کړل او هغه يې حضرت آادم په ټولو کورني او وحشي۲۰ترتيب سره په هغوى ټولو باندې نومونه کېښودل شول. بيا حضرت

حيواناتو او مرغانو باندې نومونه کېښودل.

آادم دپاره مناسب ملګری نه ؤ. آادم په۲۱ د هغوى څخه يو هم د حضرت نو څښتن خدای حضرت درانه خوب باندې ويده کړ او د هغه د پوښتيو څخه يې يوه راواخيستله او د هغې ځای يې په غوښه

آادم ته۲۲باندې ډک کړ. څښتن خدای د هغې پوښتۍ څخه ښځه جوړه کړه او هغه يې حضرت آادم وفرمايل: ۲۳راوستله. حضرت

”دلته اوس زما په شان يو څوک شته!

هډوکی يې زما د هډوکي څخه اخيستل شوی او غوښه يې زما له غوښې څخه

د هغې نوم ښځه ده ځکه چې هغه د سړي څخه اخيستل شوې ده“

آادم او د هغه ښځه دواړه لوڅ ؤو، خو دوى نه شرمېدل. ۲۵ سره د دې چې حضرت

اب ب يښت دا ي ۳په ا ګن نۍ ل و ا ن نسا ا د

د هغو ټولو وحشي حيواناتو د ډلې څخه چې څښتن خدای جوړ کړي ؤو، مار ډېر مکرجن ؤ. يوه ورځ۱

آايا په رښتيا سره خدای پاک تاسو ته ويلي دي چې په هغه ښځې ته راغی او پوښتنه يې ورڅخه وکړه: ”باغ کې د هيڅ يوې ونې مېوه ونه خورئ؟“

ښځې ځواب ورکړ: ”خدای پاک فرمايلي دي چې مونږ کولی شو د باغ د ټولو ونو د مېوو څخه۲ بې له هغې ونې څخه چې د باغ په منځ کې ده. هغه مونږ ته فرمايلي دي چې د هغې ونې۳وخورو،

ی هغې ته لاس هم مه وروړئ، که داسې مو وکړل نو تاسو به مړه شئ.“ مېوه مه خورئ حت

خدای پاک پوهيږي چې که چېرې تاسو د دې۵ مار ښځې ته وويل: ”ډاډه اوسئ تاسو به مړه نشئ. ۴ ونې مېوه وخورئ نو ستاسو سترګې به خلاصې شي او تاسو به د خدای پاک په شان شئ او په ښو او بدو

ښځې ونې ته په ځير وکتل او هغه ونه د هغې په نظر کې ښکلې او مېوه يې۶شيانو باندې به پوه شئ.“ خوندوره ښکاره شوه، فکر يې وکړ چې دا ونه به د پوهې د حاصلولو دپاره څومره ښه وي. نو هغه مېوه

په۷يې راواخيستله او ويې وخوړله او خپل مېړه ته يې چې د هغې سره ؤ هم ورکړه او هغه هم وخوړله. هماغه وخت کې د هغوى سترګې وغړېدلې او پوه شول چې لوڅ دي نو د انځر پاڼې يې يو تر بله سره

آادم او د هغه ښځې د۸وګنډلې او ځانونه يې ورباندې پټ کړل. مازديګر کله چې باد لګېده، حضرت آاواز واورېد چې په باغ کې ګرځېده. هغوى ووېرېدل او ځانونه يې د ونو ترشا پټ څښتن خدای د قدمونو

آادم باندې غږ وکړ: ”ته چېرته يې؟“ ۹کړل. څښتن خدای په حضرت

آاواز واورېد، ووېرېدم او خپل ځان مې پټ کړ ځکه۱۰ هغه ځواب ورکړ: ”په باغ کې مې ستا د قدمونو چې لوڅ وم.“

آايا د هغې ونې مېوه دې خوړلې ده۱۱ خدای پاک ورڅخه پوښتنه وکړه: ”تاته چا وويل چې لوڅ يې؟ چې ما درته ويلي ؤو چې هغه مه خوره؟“

آادم وفرمايل: ”هغې ښځې چې تا ماته راکړې ده، دا مېوه راکړه او ما وخوړله.“ ۱۲ حضرت

نو څښتن خدای د ښځې څخه پوښتنه وکړه: ”تا څه وکړل؟“ ۱۳

ښځې ځواب ورکړ: ”مار زه وغولولم او ما هغه مېوه وخوړله.“

نو څښتن خدای مار ته وويل: ”په دې سبب چې تا دا کار کړی دی ته به د نورو ټولو کورني او۱۴ زه به۱۵وحشي حيواناتو څخه زيات لعنتي يې! ټول عمر به په سينه باندې ښوئېږې او خاورې به خورې.

داسې وکړم چې ته او دا ښځه به د يو بل څخه کرکه کوئ. ستا د نسل او د ښځې د نسل ترمنځ بههمېشه دښمني وي. هغه به ستا سر ټکوي او ته به د هغه پونده چيچې.“

څښتن خدای ښځې ته وفرمايل: ”د اولاد د زېږولو په وخت کې به ستا دردونه زيات کړم، خو ته به د۱۶مېړه شوق کوې او هغه به په تا باندې حکم چلوي.“

آادم ته وفرمايل: ”دا چې تا د خپلې ښځې خبره اورېدلې ده او د هغې ونې مېوه دې۱۷ څښتن حضرت

وخوړله چې ما درته ويلي ؤو چې هغه ونه خورې، نو دا ځمکه ستا په سبب لعنتي شوه او ته به ټول عمر ځمکه به هرزه بوټي او اغزي راشنه کوي او۱۸د هغې څخه په ډېر زحمت سره خوراک لاس ته راوړې.

د خپل تندي په خولو باندې به خواړه خورې، تر هغه وخته پورې چې بېرته۱۹ته به ځنګلي بوټي خورې. هغې خاورې ته وروګرځې د کومې څخه چې جوړ شوی يې، ځکه چې ته خاوره يې او بېرته به خاورې

ته ورګرځې.“

آادم په خپلې ښځې باندې حوا نوم کېښود ځکه چې هغه به د ټولو انسانانو مور وي. ۲۰ ۲۱ حضرت

آادم او د هغه د ښځې دپاره د حيوان د پوستکي څخه کالي جوړ کړل او هغوى څښتن خدای د حضرت ته يې ورواغوستل.

ږي اغ څخه شړل کي ب ه ل ا ي حو ب ي ب و ا م د آا حضرت آادم زمونږ په شان شو چې ښه او بد پېژني بايد دا اجازه ورنه کړای۲۲ څښتن خدای وفرمايل: ”اوس چې

آابده پورې ژوندی پاتې شي.“ نو څښتن خدای۲۳شي چې د ژوندانه د ونې څخه مېوه وخوري او تر دوى د عدن د باغ څخه وشړل چې لاړ شي او په هغې ځمکې باندې کار وکړي چې د هغې د خاورې

آادم جوړ شوی ؤ. آادم يې وشاړه او د عدن د باغ لمرخاته خواته د ننوتلو په۲۴څخه حضرت حضرت دروازه کې يې کيروبيان او هغه اور لرونکې توره چې هرې خواته به تاوېدله، ودرول ترڅو څوک ونشي

کولى چې د ژوندانه ونې ته ورنژدې شي.

اب ب يښت دا ي ۴پل ي ب ها و ا ن ئ ا ق

آادم د بي بي حوا سره يوځای شو او بي بي حوا اميدواره شوه او زوی يې پيدا شو. بي بي حوا۱ حضرت وروسته بيا۲وفرمايل: ”زه به په هغه باندې قائن نوم ږدم ځکه چې هغه مې د څښتن په مرسته راوړ.“

لږه موده وروسته قائن د خپلې۳هغې بل زوی هابيل وزېږاوه. هابيل شپون شو، خو قائن زميندار شو. او هابيل هم خپل اولنی پيدا شوی۴ځمکې د حاصلاتو يوه برخه د څښتن حضور ته نذرانه وړاندې کړه.

وری قرباني کړ او ډېره ښه حصه يې د څښتن حضور ته نذرانه وړاندې کړه. څښتن هابيل او د هغه نذرانه خو قائن او د هغه نذرانه يې قبوله نه کړه، نو قائن ډېر په قهر شو او خپل سر يې ښکته۵قبوله کړه.

که۷ څښتن قائن ته وفرمايل: ”ته ولې په قهر شوې؟ او ولې دې خپل سر ښکته اچولی دی؟ ۶واچاوه. آايا قبول شوی به نه وای؟ مګر ښه دې نه دي کړي. اوس ګناه د دې موقعې په ښه کار دې کړی وای،

لټه کې ده چې په تا باندې حمله وکړي، هغه غواړي چې حکم درباندې وچلوي مګر ته بايد په هغېباندې غالب شې.“

قائن خپل ورور هابيل ته وويل: ”راځه چې پټي ته لاړ شو.“ هغه وخت چې دوى په پټي کې ؤو قائن په۸خپل ورور هابيل باندې حمله وکړه او ويې واژه.

بيا څښتن د قائن څخه پوښتنه وکړه: ”ستا ورور هابيل چېرته دی؟“ ۹

آايا زه د خپل ورور ساتونکی يم؟“ هغه ځواب ورکړ: ”زه څه خبر يم؟

بيا څښتن وفرمايل: ”تا څه وکړل؟ خپل ورور دې وواژه او د هغه وينه په ځمکه باندې تويه شوه. اوس۱۰ زه به په تا باندې لعنت ووايم، ځکه چې تا۱۱ستا د ورور وينه ماته فرياد کوي چې تاته سزا درکړم.

هابيل وواژه او د هغه وينه دې په ځمکه باندې توی کړه. ته به هيڅکله په دې ځمکه باندې کښت ونه که ته په دې ځمکه باندې خواري وکړې، هغه به ستا دپاره هيڅ حاصل درنکړي. ته به۱۲کړې.

بې_کوره يې او خپل پاتې عمر به يو ځای او بل ځای په پرېشانۍ او سرګردانۍ کې تېروې.“

ما نن د دې خاورې۱۴ قائن وويل: ”ته ماته داسې سخته سزا راکوې چې زه يې د زغملو توان نه لرم. ۱۳ څخه شړې، چې خپل کور پرېږدم او ستا د حضور څخه لېرې لاړ شم. زه به بې_کوره پرېشانه او

سرګردانه ګرځم او هرڅوک چې ما پيدا کړي نو وبه مې وژني.“

څښتن ځواب ورکړ: ”نه! که څوک تا ووژني زه به هغه ته اوه وارې سزا ورکړم.“ نو څښتن په قائن۱۵ قائن۱۶باندې يوه نښه کېښودله چې دا به د هغه چا دپاره خبرداری وي څوک چې وغواړي قائن ووژني.

د خدای پاک د حضور څخه لاړ. هغه په نود (يعنې سرګردانۍ) نومي ځای کې چې د عدن لمرخاتهخواته پروت ؤ ژوند اختيار کړ.

ده ا ل و ا ن ئ ا ق د قائن د خپلې ښځې سره يوځای شو او زوی يې پيدا شو او په هغه باندې يې خنوخ نوم کېښود. هغه۱۷

د خنوخ څخه عيراد پيدا شو او د عيراد۱۸يو ښار جوړ کړ او د خپل زوی خنوخ نوم يې ورباندې کېښود. څخه محويائيل پيدا شو، د محويائيل څخه متوشائيل پيدا شو او د متوشائيل څخه لمک پيدا شو.

د عادې څخه يابال پيدا شو او۲۰ لمک دوه ښځې وکړې، د يوې نوم عاده ؤ او د بلې نوم ظله ؤ. ۱۹ د هغه د ورور نوم يوبال ؤ او۲۱هغه اولنی نفر ؤ چې کورني حيوانات يې روزل او په خېمو کې اوسېده.

آاهنګر ؤ۲۲هغه اولنی نفر ؤ چې رباب او شپېلۍ به يې وهله. د ظلې څخه هم توبل قائن پيدا شو او هغه او د برنجو او اوسپنې څخه به يې د کار هر ډول وسايل جوړول. نعمه د توبل قائن خور وه.

يوه ورځ لمک خپلو ښځو ته وويل: ۲۳

”ای عادې او ظلې زما خبرې واورئ

ما يو ځوان سړی وژلی ځکه زه يې وم وهلی

که بدل د قائن اخيستل کيږي په اوه وارې ۲۴

نو د لمک به اخيستی شي اوه اويا وارې“

نوش ا و ا شيث آادم بيا د خپلې ښځې سره يوځای شو او زوی يې پيدا شو او د هغه نوم يې شيث کېښود.۲۵ حضرت

هغې وفرمايل: ”دا ځکه چې خدای پاک ماته د هابيل په ځای چې د خپل ورور قائن له لاسه ووژل شو د شيث زوی پيدا شو او د هغه نوم يې انوش کېښود. په همدې وخت کې خلکو د۲۶بل زوی راکړ.“

څښتن عبادت کول شروع کړل.

اب ب يښت دا ي ۵پاده ل و ا م د آا د حضرت

آادم د اولادې د پيدا کېدلو ليکلی بيان دی. کله چې خدای پاک انسان پيدا کړ، هغه۱ دا د حضرت هغوى يې نر او ښځه پيدا کړل او برکت يې ورته ورکړ او هغوى يې۲يې د خپل ځان په شان پيدا کړ.

آادم د يوسلو دېرش کالو ؤ چې د هغه زوی پيدا شو چې د هماغه په شان ؤ او په۳انسانان وبلل. حضرت آادم اته سوه کاله نور هم۴هغه باندې يې شيث نوم کېښود. د شيث د پيدا کېدلو څخه وروسته حضرت

آادم د نهه سوه دېرش کالو په عمر ؤ چې۵ژوندی ؤ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې. نو حضرت وفات شو.

او وروسته له هغې چې دی د انوش پلار۷ شيث د يوسلو پنځو کالو ؤ چې د هغه زوی انوش پيدا شو. ۶ او په نهه سوه دولس کلنۍ۸شو، شيث اته سوه اوه کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې

کې مړ شو.

وروسته له دې چې۱۰ انوش د نوي کالو په عمر ؤ چې زوی يې پيدا شو او د هغه نوم يې قينان کېښود. ۹ او په۱۱هغه د قينان پلار شو انوش اته سوه پنځلس کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې

نهه سوه پنځه کلنۍ کې مړ شو.

وروسته له دې چې هغه د مهللئيل پلار شو۱۳ قينان اويا کلن ؤ چې د هغه زوی مهللئيل پيدا شو. ۱۲ او په نهه سوه لس کلنۍ۱۴قينان اته سوه څلوېښت کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې

کې مړ شو.

مهللئيل د يارد د زېږېدو څخه وروسته اته۱۶ مهللئيل پنځه شپېته کلن ؤ چې د هغه زوی يارد پيدا شو. ۱۵ او په اته سوه پنځه نوي کلنۍ کې مړ۱۷سوه دېرش کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې

شو.

وروسته له دې چې هغه د خنوخ۱۹ يارد د يوسلو دوه شپېته کالو ؤ چې د هغه زوی خنوخ پيدا شو. ۱۸ او په نهه سوه دوه شپېته۲۰پلار شو يارد اته سوه کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې

کلنۍ کې مړ شو.

وروسته له دې چې هغه د متوشالح۲۲ خنوخ د پنځه شپېته کالو ؤ چې د هغه زوی متوشالح پيدا شو. ۲۱ پلار شو خنوخ درې سوه کاله د خدای پاک سره په دوستۍ کې تېر کړل او نور زامن او لورګانې يې پيدا

هغه د خدای پاک سره په دوستۍ کې خپل۲۴ خنوخ درې سوه پنځه شپېته کاله ژوند وکړ. ۲۳شوې. ژوند تېر کړ او له هغې څخه وروسته هغه د سترګو څخه پناه شو ځکه چې خدای پاک هغه پورته يووړ.

وروسته له دې چې هغه د لمک۲۶ متوشالح د يوسلو اوه اتيا کالو ؤ چې د هغه زوی لمک پيدا شو. ۲۵ او په نهه سوه۲۷پلار شو، متوشالح اوه سوه دوه اتيا کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې

نهه شپېته کلنۍ کې مړ شو.

لمک وويل: ”دا به زمونږ دپاره په ستونزو،۲۹ لمک د يوسلو دوه اتيا کالو ؤ چې د هغه زوی پيدا شو. ۲۸ په سخت کار او د لاسونو په تڼاکو کې تسلي وي چې مونږ يې په هغې ځمکې باندې کوو چې خدای

وروسته له دې چې حضرت۳۰پاک ورباندې لعنت ويلی دی.“ نو په هغه باندې يې نوح نوم کېښود. او په اوه۳۱نوح پيدا شو، لمک پنځه سوه پنځه نوي کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې

سوه اوه اويا کلنۍ کې مړ شو.

وروسته له دې چې حضرت نوح د پنځه سوه کالو شو، د هغه درې زامن پيدا شول چې سام، حام او۳۲يافث نومېدل.

اب ب يښت دا ي ۶پري دکا ب ن نسا ا د

د انسانانو شمېر د ځمکې په مخ په زياتېدو شو او د هغوى لورګانې پيدا شوې. د هغوى څخه ځينې۱-۲ دومره ښکلې وې چې د فرښتو ډېرې خوښې شولې او د هرې يوې سره يې چې غوښتل وادونه يې وکړل.

هغه وخت څښتن وفرمايل: ”زه به انسان پرېنږدم چې هغه د همېش دپاره ژوندی وي او عمر به يې د۳ کله چې فرښتو د انسانانو د لورګانو۴يوسلو شلو کالو څخه زيات نه وي، ځکه چې هغه فاني دی.“

ی وروسته هم سره وادونه وکړل د هغوى څخه ډېر لوی او قوي انسانان پيدا شول او د پخوانۍ زمانې او حتمشهور جنګياليان ؤو.

۶ څښتن وليدل چې په دنيا کې د انسان بدکاري زياته شوه او د دوى ټول خيالونه او ارادې خرابې دي. ۵

نو هغه وفرمايل:۷نو څښتن پښېمانه شو او هغه خفه شو چې انسان يې د ځمکې په مخ پيدا کړی دی. ”زه به د ځمکې له مخ څخه ټول ژوندي مخلوقات له منځه يوسم! زه به انسانان، حيوانات، مرغان او

خو خدای پاک د حضرت نوح څخه۸خزندې له منځه يوسم. زه پښېمان يم چې دوى مې جوړ کړل.“ راضي ؤ.

وح ن حضرت

دا د حضرت نوح قصه ده. حضرت نوح په خپله زمانه کې نېک او پرهېزګار سړی ؤ او خدای پاک ته۹ مګر د خدای پاک په نظر کې ځمکه د۱۱ هغه درې زامن درلودل: سام، حام او يافث. ۱۰ډېر نژدې ؤ.

خدای پاک وليدل چې دنيا۱۲فساد څخه ډکه شوې وه او د ظلم زياتي لمن هرې خواته خپره شوې وه. فاسده شوې ده ځکه چې ټول انسانان بې_لارې شوي او فاسد شوي دي.

خدای پاک حضرت نوح ته وفرمايل: ”ما دا فيصله کړې ده چې ټول انساني نسل بيخي له منځه۱۳ د ځان دپاره د ډېرو ښو لرګيو۱۴وړم، ځکه چې دنيا د دوى د زور زياتي د عملونو څخه ډکه شوې ده.

او۱۵څخه کشتۍ جوړه کړه، په هغې کې کوټې جوړې کړه او دننه او دباندې ورته د قير پوښ ورکړه. هغه داسې جوړه کړه چې اوږدوالی يې يوسلو پنځه دېرش متره، سور يې دوه ويشت متره او لوړوالی يې

په کشتۍ باندې يو بام جوړ کړه او د پنځه څلوېښت سانتي مترو په شاوخوا کې د۱۶ديارلس متره وي. بام او د کشتۍ د اړخ ترمنځ فاصله پرېږده. کشتۍ درې منزله جوړه کړه او په يوه اړخ کې ورته دروازه

زه په ځمکه باندې سيلاب راولم چې ټول ژوندي موجودات له منځه يوسي او هر هغه څه۱۷جوړه کړه. مګر زه به ستا سره لوظ وکړم چې ته به د خپلو زامنو، خپلې ښځې۱۸چې په ځمکه کې دي مړه شي.

د ټولو ژونديو مخلوقاتو څخه يوه يوه جوړه نر او ښځه۱۹او د خپلو زامنو د ښځو سره کشتۍ ته ورننوزې. د هر ډول مرغانو، حيواناتو او خزندو څخه به۲۰د ځان سره کشتۍ ته راوله ترڅو هغه ژوندي وساتې.

د خپل ځان او هغوى دپاره هر ډول خواړه له ځانه سره۲۱دوه دوه تاته راشي ترڅو ژوندي وساتل شي. نو حضرت نوح ټول کارونه د خدای پاک د حکم سره سم سرته ورسول. ۲۲واخله او ذخيره يې کړه.“

اب ب يښت دا ي ۷پلاب سي

څښتن حضرت نوح ته وفرمايل: ”د خپلې ټولې کورنۍ سره کشتۍ ته ننوزه، ځکه چې په ټوله دنيا کې۱ د ټولو پاکو حيواناتو څخه اوه، اوه جوړې نر او۲مې يوازينی سړی ته وليدلې چې نېک کارونه کوې.

او همدارنګه د هر قسم۳ښځه او د ناپاکو حيواناتو څخه يوه، يوه جوړه نر او ښځه د ځان سره واخله. ۴مرغانو څخه اوه جوړې نر او ښځه واخله ترڅو د هغوى نسل د ځمکې په مخ باندې ژوندی پاتې شي.

ځکه چې زه به پس له اوه ورځو څخه په ځمکه باندې څلوېښت شپې او څلوېښت ورځې باران واوروم او حضرت نوح هغه ټول کارونه۵ټول ژوندي مخلوقات چې ما جوړ کړي دي هغه به له منځه يوسم.“

سرته ورسول چې خدای پاک ورته حکم کړی ؤ.

حضرت نوح او د هغه۷ حضرت نوح د شپږسوه کالو په عمر ؤ چې په ځمکه باندې سيلاب راغی. ۶ لکه څنګه۹-۸زامن او ښځه او د زامنو ښځې يې د سيلاب څخه د بچ کېدلو په خاطر کشتۍ ته ننوتل.

چې خدای پاک حضرت نوح ته حکم کړی ؤ، د پاکو او ناپاکو حيواناتو څخه او د مرغانو او خزندو نو پس له اوه ورځو۱۰څخه يوه، يوه جوړه نر او ښځه حضرت نوح ته راغلل او کشتۍ ته ورننوتل.

سيلاب راغی.

حضرت نوح شپږسوه کلن ؤ او د دوهمې مياشتې په اوولسمه ورځ د ځمکې لاندې ژورو ځايونو څخه۱۱آاسمان دروازې خلاصې شوې. څلوېښت شپې او څلوېښت ورځې په ځمکه باندې۱۲اوبه راووتلې او د

او په هماغه ورځ حضرت نوح او د هغه زامن، سام، حام او يافث او د حضرت نوح۱۳باران واورېده. د هغوى سره د هر قسم کورني او وحشي۱۴ښځه او د هغه د زامنو درې ښځې کشتۍ ته ورننوتل.

يعنې د ژونديو مخلوقاتو څخه يوه يوه جوړه حضرت نوح ته۱۵حيواناتو، خزندو او د هر قسم مرغانو لکه څنګه چې خدای پاک حکم کړی ؤ، هغوى د هر ژوندي مخلوق څخه۱۶راغله او کشتۍ ته ننوتل.

نر او ښځه ننوتل. نو څښتن د هغوى پسې دروازه وتړله.

باران څلوېښت ورځې واورېد او اوبه د ځمکې په مخ زياتې شوې او کشتۍ يې پورته کړه او د ځمکې۱۷ اوبه تر دې۱۹ اوبه ډېرې پورته شوې او کشتۍ د اوبو په مخ باندې روانه شوه. ۱۸څخه اوچته شوه.

آاسمان لاندې ټول لوړ غرونه يې پټ کړل. اوبه د غرونو د څوکو څخه اوه۲۰اندازې زياتې شوې چې تر د ځمکې په مخ هر ژوندی موجود يعنې کورني او وحشي حيوانات، مرغان،۲۱متره اوچتې شوې.

څښتن د ځمکې په۲۳ د ځمکې په مخ ټول ساه لرونکي مړه شول. ۲۲خزندې او انسانان ټول مړه شول. مخ ټول ژوندي مخلوقات، انسانان او حيوانات، خزندې او مرغان له منځه يوړل او يوازې حضرت نوح او

اوبه يوسلو پنځوس ورځې وروسته مخ په کمېدلو۲۴هغوى چې په کشتۍ کې د هغه سره ؤو، پاتې شول. شوې.

اب ب يښت دا ي ۸پدل ه رسې ت ای پ لاب د سي

خدای پاک حضرت نوح او هغه ټول حيوانات چې په کشتۍ کې د هغه سره ؤو را په ياد کړل، نو۱ خدای پاک د ځمکې لاندې اوبه او۲خدای پاک په ځمکه باندې باد راوالوزاوه او اوبه په کمېدو شوې.

آاسمان د اوبو دروازې بندې کړې او باران ودرېد. په يوسلو پنځوسو ورځو کې اوبه ورو، ورو د۳د او د اوومې مياشتې په اوولسمه ورځ کشتۍ د ارارات په غرونو باندې۴ځمکې د مخ څخه کمې شوې.

اوبه کمې شوې او د لسمې مياشتې په اوله ورځ د غرونو څوکې ښکاره شوې. ۵ودرېده.

او کارغه يې دباندې ولېږه، خو۷ وروسته له څلوېښتو ورځو حضرت نوح د کشتۍ کړکۍ خلاصه کړه ۶ حضرت نوح غوښتل پوه شي۸کارغه به يو خوا او بل خواته الوت تر هغې پورې چې ځمکه وچه شوه.

آايا د ځمکې په مخ باندې اوبه کمې شوې دي يا نه، نو يوه کوتره يې والوزوله. مګر کوترې د۹چې خپل ځان دپاره د ناستې ځای پيدا نه کړ ځکه چې د ځمکې په مخ باندې لا اوبه ولاړې وې او هغه

بېرته کشتۍ ته راستنه شوه. حضرت نوح خپل لاس وراوږد کړ، هغه يې ونيوله او کشتۍ ته يې کوتره د ماښام په وخت کې بېرته۱۱ هغه اوه ورځې نور صبر وکړ او بيا يې کوتره ولېږله. ۱۰ننه_ايستله.

هغه ته راستنه شوه او د زيتون تازه پاڼه يې په مښوکه کې نيولې وه، نو حضرت نوح پوه شو چې اوبه هغه اوه ورځې نور انتظار وکړ او يو ځل بيا يې کوتره ولېږله، مګر دا ځل هغه بېرته۱۲کمې شوې دي.

رانغله.

په هغه وخت کې حضرت نوح د شپږسوه يو کالو په عمر ؤ. د هماغه کال د اولې مياشتې په اوله نېټه۱۳ ځمکه مخ په وچېدو شوه. حضرت نوح د کشتۍ پوښ لېرې کړ، شاوخوا يې وکتل او ويې ليدل چې د

د دوهمې مياشتې په اوويشتمه ورځ ځمکه بيخي وچه شوه. ۱۴ځمکې مخ وچ شوی ؤ.

”د خپلې ښځې، خپلو زامنو او د هغو د ښځو سره د کشتۍ۱۶ خدای پاک حضرت نوح ته وفرمايل: ۱۵ ټول مرغان او حيوانات د ځان سره دباندې راوباسه، ترڅو دوى خپل همجنس۱۷څخه دباندې راووزئ.

نو حضرت نوح د خپلې ښځې، خپلو زامنو او د هغوى۱۸وزېږوي او په ټوله ځمکه باندې خپاره شي.“ ټول حيوانات او مرغان د خپلو جنسونو سره ډلې ډلې د کشتۍ۱۹د ښځو سره د کشتۍ څخه راووت.

څخه ووتل.

ندې کوي ا ړ و ي ن ا ب ر ق وح ن حضرت حضرت نوح د څښتن دپاره د قربانۍ ځای جوړ کړ او هغه د هر قسمه پاکو حيواناتو او مرغانو څخه۲۰

او د۲۱يو يو واخيست او هغه ټول يې د قربانۍ په ځای کې د سوزېدونکې نذرانې په توګه قرباني کړل. سوزېدونکې قربانۍ بوی په څښتن باندې ښه ولګېده، هغه د خپل ځان سره وويل: ”زه به بيا هيڅکله

ځمکه د انسان د عملونو په سبب لعنتي نه کړم. زه پوهېږم چې د انسان خيال د هغه د ځوانۍ له وخت څخه خراب دی، خو زه به هيڅکله بيا ټول ژوندي موجودات له منځه نه وړم لکه څنګه چې مې له

ترڅو پورې چې دنيا موجوده وي نو د ځمکې کرل، رېبل، يخني او ګرمي، اوړی او ژمی۲۲منځه يوړل. او شپه او ورځ به هم وي.“

اب ب يښت دا ي ۹پوظ ل اک پ ی ه د خدا وح سر ن د حضرت

خدای پاک حضرت نوح او د هغه زامنو ته برکت ورکړ او ويې فرمايل: ”ستاسو اولادونه دې زيات۱ ټول حيوانات، مرغان، خزندې او ماهيان به له۲شي ترڅو ټوله دنيا ستاسو په اولادې باندې ډکه شي.

هر شی چې ژوندی دی او حرکت کوي،۳تاسو څخه وېريږي او دا ټول به ستاسو په اختيار کې وي. هغه به ستاسو د خوراک دپاره وي. لکه څنګه چې ما تاسو ته شنه بوټي درکړل، اوس هرڅه تاسو ته

يو شی چې تاسو يې بايد ونه خورئ هغه داسې غوښه ده چې وينه په کې وي. دا مې منع کړي۴درکوم. که څوک د يو انسان څخه ژوند واخلي هغه به سزا ومومي.۵دي ځکه چې په وينه کې ژوندون دی.

انسان د خدای پاک په شکل۶که چېرې کوم حيوان يو انسان ووژني زه به هغه ته د مرګ سزا ورکوم. جوړ شوی دی، نو چا چې هغه وواژه، هغه به هم د بل چا په وسيله وژل کيږي.

تاسو بايد زيات ماشومان وزېږوئ، ترڅو ستاسو اولاده په ټوله دنيا کې زياته شي.“ ۷

۱۰ ”زه ستاسو او ستاسو د راتلونکي نسل سره ۹ خدای پاک حضرت نوح او د هغه زامنو ته وفرمايل: ۸

او ټولو ژونديو مخلوقاتو سره چې ستاسو سره ؤو، يعنې مرغانو، کورني او وحشي حيواناتو، هغوى ټول چې لوظ کوم۱۱ستاسو سره د کشتۍ څخه راووتل او همدارنګه د ځمکې په مخ ټولو ژونديو مخلوقاتو سره

چې بيا به هيڅکله ټول ژوندي مخلوقات د سيلاب په وسيله له منځه نه ځي. هيڅکله به بيا سيلاب خدای پاک وفرمايل: ”دا د هغه لوظ نښه ده چې زما او ستاسو او د هغو ټولو۱۲ځمکه نه خرابوي.“

زه د۱۳ژونديو مخلوقاتو ترمنځ به وي چې ستاسو سره دي او دا لوظ به د ټول راتلونکي نسل دپاره وي. کله چې زه په۱۴ورېځو په منځ کې شنه او سره ږدم او دا به زما او د دنيا په منځ کې د لوظ نښه وي.

زه به خپل هغه لوظ چې۱۵ځمکه باندې ورېځې راخپرې کړم او په هغې کې شنه او سره راښکاره شي، ستاسو او ټولو ژونديو مخلوقاتو سره مې کړی ؤ رايادوم او نور به هيڅکله ټول ژوندي موجودات د سيلاب

کله چې په ورېځو کې شنه او سره راښکاره شي، زه به هغې ته ګورم او۱۶په وسيله له منځه نه ځي. آابدي لوظ به رايادوم چې زما او د ځمکې په مخ د ټولو ژونديو مخلوقاتو ترمنځ شوی ؤ.“ نو۱۷خپل هغه

خدای پاک حضرت نوح ته وفرمايل: ”دا د هغه لوظ نښه ده چې ما د ځان او د ځمکې په مخ د ټولوژونديو موجوداتو سره کړی ؤ.“

من ا ز و د هغه ا وح ن حضرت د حضرت نوح زامن چې د کشتۍ څخه راووتل هغه سام، حام او يافث ؤو. وروسته بيا د حام زوی۱۸

دا د حضرت نوح درې زامن ؤو چې د هغوى څخه د دنيا ټول خلک۱۹پيدا شو او نوم يې کنعان ؤ. راپيدا شول.

يوه ورځ هغه شراب۲۱ حضرت نوح دهقان ؤ او هغه اولنی سړی ؤ چې د انګورو باغ يې جوړ کړ. ۲۰ حام خېمې ته ننوت او۲۲وڅښل او نېشه شو، خپل کالي يې وويستل او په خپله خېمه کې لوڅ پروت ؤ.

بيا سام او يافث۲۳ويې ليدل چې هغه لوڅ دی، نو هغه دباندې راووت او خپلو ورونو ته يې هم وويل. چپنه واخيستله او په خپلو اوږو باندې يې واچوله. هغوى په شا باندې خېمې ته ورغلل، خپل پلار يې

کله چې۲۴ورباندې پټ کړ او خپل مخونه يې بلې خواته واړول ترڅو د خپل پلار لوڅوالی ونه ويني. حضرت نوح د نيشې څخه په حال شو، په دې پوه شو چې د هغه کشر زوی د هغه سره څه کړي دي.

هغه وفرمايل: ۲۵

”لعنت دې وي په کنعان باندې

هغه به د خپلو ورونو غلام وي

د سام څښتن خدای ته ثناه ووايئ! ۲۶

کنعان به د سام غلام وي

زه دعا کوم چې څښتن دې يافث ته ۲۷

ډېره زياته ځمکه ورکړي

او پرېږده چې هغه د سام سيمه ونيسي

کنعان دې د هغه غلام وي“

او د نهه سوه پنځوس کالو۲۹ د سيلاب څخه وروسته حضرت نوح درې سوه پنځوس کاله ژوند وکړ ۲۸په عمر وفات شو.

اب ب يښت دا ي ۱۰پاده ل و ا و ن م ا ز د وح ن د حضرت

دا د حضرت نوح د زامنو حام، سام او يافث اولاده ده چې د سيلاب څخه وروسته زېږېدلې ده. ۱

آاشکناز،۳ د يافث زامن: جومر، ماجوج، مادای، ياوان، توبال، ماشک او تيراس. ۲ د جومر زامن: دا د هغو خلکو نيکونه ؤو چې د۵ د ياوان زامن: اليشه، ترشيش، کتيم او رودانيم. ۴ريفات او توجرمه.

درياب په غاړه او په جزيرو کې اوسيږي. دا ټوله د يافث اولاده وه چې خپلې ژبې، خپل قومونه او خپلېځمکې يې درلودلې.

د کوش اولاده سبا، حويله، سبته، رعمه او سبتکا وه.۷ د حام زامن: کوش، مصرايم، فوط او کنعان. ۶ ۹ د کوش يو زوی نمرود نومېده، هغه د دنيا اولنی قوي جنګيالی ؤ. ۸د رعمه اولاده شبا او ددان وه.

هغه د خدای پاک په نظر کې يو ډېر قوي ښکاري ؤ، له دې کبله خلک وايي: ”خدای پاک دې ستا د هغه په پادشاهۍ کې اول بابل، ارک، اکد او کلنه۱۰څخه د نمرود په شان لوی ښکاري جوړ کړي.“

آاشور ته لاړ۱۱شامل ؤو چې دا درې واړه د شنعار په خاوره کې پراته دي. او د هغه ځای څخه نمرود او ريسن چې د نينوا او د کالح د لوی ښار ترمنځ پروت دی۱۲او د نينوا، رحوبوت عير او کالح ښارونه

جوړ کړل.

فتروسيانو، کسلوحيانو او کريت قومونه۱۴ د مصرايم اولاده د لوديانو، عناميانو، لهابيانو، نفتوحيانو، ۱۳دي. (فلسطينيان د کريت د قوم څخه ؤو.)

يبوسيانو، اموريانو،۱۶ کنعان د صيدون پلار ؤ چې د هغه مشر زوی ؤ او همدارنګه هغه د حيتيانو، ۱۵ ارواديانو، صماريانو او حماتيانو نيکه هم ؤ. د هغه څخه۱۸ حويانو، عرقيانو، سينيانو، ۱۷جرجاشيانو،

د کنعان پولې د صيدون څخه د جرار خواته تر غزې او بيا د۱۹وروسته د کنعانيانو قبيلې خپرې شوې. دا د حام اولاده ده چې په خپلو قبيلو۲۰سدوم، عمورې، ادمه او صبوئيم څخه تر لاشع پورې ورسېدلې.

او سيمو کې اوسېدل او هر يو په خپلو ژبو خبرې کولې.

د سام۲۲ د سام څخه چې د يافث مشر ورور ؤ هم زامن پيدا شول او سام د ټولو عبرانيانو نيکه ؤ. ۲۱

آاشور، ارفکشاد، لود او ارام ؤو. ۲۴ د ارام زامن عوص، حول، جاتر او ماشک ؤو. ۲۳زامن عيلام،

د عابر څخه دوه زامن پيدا شول، د يو نوم فالج ؤ۲۵ارفکشاد د شالح پلار ؤ او شالح د عابر پلار ؤ. د يقطان څخه۲۶ځکه چې د هغه په وخت کې د دنيا خلک ووېشل شول. د هغه د ورور نوم يقطان ؤ.

اوفير، حويله۲۹ عوبال، ابيمائيل، شبا، ۲۸ هدورام، اوزال، دقله، ۲۷الموداد، شالف، حضرموت، يارح، هغه سيمه چې هغوى په کې اوسېدل هغه د ميشا څخه۳۰او يوباب پيدا شول. دا ټول د يقطان زامن ؤو.

دا د سام اولاده ده چې په خپلو قبيلو او سيمو کې۳۱د سفارې د لمرخاته غرنۍ سيمې پورې غزېدلې وه. اوسېدل او هر يو په خپلو ژبو خبرې کولې.

او په دې سره د حضرت نوح د اولادې لست پوره کيږي. د سيلاب څخه وروسته د هغوى د اولادې۳۲څخه قومونه رامنځته شول او په ټوله دنيا کې خپاره شول.

اب ب يښت دا ي ۱۱پل څلی ب ا ب د

خو وروسته۲ په هغه وخت کې د ټولې دنيا خلکو يوه ژبه درلودله او يو قسم خبرې به يې کولې. ۱ ۳هغوى د مشرق خواته کډه وکړه او د شنعار په ځمکه کې يې يوه ميداني پيدا کړه او هلته اوسېدل.

هغوى يو بل ته وويل: ”راځئ چې خښتې جوړې کړو او هغه ښې پخې کړو.“ هغوى د تيږو په ځای هغوى وويل: ”راځئ چې د خپل ځان دپاره يو ښار ودان۴خښتې او د مسالې په ځای قير استعمال کړ.

آاسمان ته ورسيږي، ترڅو د خپل ځان دپاره يو نوم کړو او په هغه کې يو لوړ څلی جوړ کړو چې سر يې وګټو، داسې نشي چې په ټوله دنيا کې خپاره شو.“

هغه۶ مګر کله چې څښتن راښکته شو چې هغه ښار او څلی چې خلکو جوړ کړی ؤ وګوري، ۵ وفرمايل: ”اوس هغوى يو قوم دی او په يوه ژبه خبرې کوي. دا يوازې د کار شروع ده. هغوى به ډېر ژر

راځئ چې کوز شو او د هغوى ژبه سره۷د دې توان پيدا کړي چې هرڅه وغواړي هغه به سرته ورسوي. نو څښتن هغوى په ټوله دنيا کې خپاره۸ګډه وډه کړو ترڅو دوى يو د بل په خبرو باندې پوه نشي.“

په دې سبب هغه ځای د بابل په۹کړل او هغوى مجبور شول چې د ښار د جوړولو څخه لاس واخلي. نوم ياد شو ځکه چې څښتن هلته د هغوى ژبه ګډه وډه کړه او هغوى يې په ټوله دنيا کې خپاره کړل.

ده ا ل و ا م د سا دا د سام اولاده ده: د سيلاب څخه دوه کاله وروسته هغه وخت چې سام د سلو کالو په عمر ؤ د۱۰

آارفکشاد پيدا شو. آارفکشاد د پيدا کېدو څخه وروسته سام پنځه سوه کاله نور هم ژوند۱۱هغه زوی د وکړ او نور اولادونه يې پيدا شول.

آارفکشاد د پنځه دېرشو کالو په عمر ؤ چې د هغه زوی شالح پيدا شو. ۱۲ د شالح د پيدا کېدو څخه۱۳ آارفکشاد څلورسوه درې کاله نور ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې. وروسته

پس له هغې، شالح۱۵ هغه وخت چې شالح د دېرشو کالو په عمر ؤ د هغه زوی عابر پيدا شو. ۱۴څلورسوه درې کاله نور هم ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې.

کله چې فالج پيدا شو، عابر۱۷ عابر د څلوردېرشو کالو په عمر ؤ چې د هغه زوی فالج پيدا شو. ۱۶څلورسوه دېرش کاله نور هم ژوند وکړ او زامن او لورګانې يې پيدا شوې.

د رعو د پيدا کېدلو څخه وروسته فالج۱۹ فالج د دېرشو کالو په عمر ؤ چې د هغه زوی رعو پيدا شو. ۱۸دوه سوه نهه کاله نور هم ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې.

د سروج د پيدا کېدلو څخه۲۱ رعو د دوه دېرشو کالو په عمر ؤ چې د هغه زوی سروج پيدا شو. ۲۰وروسته رعو دوه سوه اوه کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې.

د ناحور د پيدا کېدلو څخه وروسته۲۳ سروج د دېرشو کالو په عمر ؤ چې د هغه زوی ناحور پيدا شو. ۲۲سروج دوه سوه کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې.

د تارح د پيدا کېدلو څخه۲۵ ناحور د نهه ويشتو کالو په عمر ؤ چې د هغه زوی تارح پيدا شو. ۲۴وروسته ناحور يوسلو نولس کاله ژوند وکړ او نور زامن او لورګانې يې پيدا شوې.

وروسته له دې چې تارح د اويا کالو په عمر شو، د هغه زامن حضرت ابرام، ناحور او هاران پيدا شول.۲۶

ده ا ل و ا رح ا ت د دا د تارح اولاده ده چې د هغه څخه حضرت ابرام، ناحور او هاران پيدا شول. هاران د حضرت لوط۲۷

۲۹ د هاران پلار لا ژوندی ؤ چې هغه خپل د زېږېدو په ځای يعنې اور کلدانيانو کې مړ شو. ۲۸پلار ؤ.

حضرت ابرام د سارای سره واده وکړ او ناحور د ملکې سره چې د هاران لور وه واده وکړ. هاران د يسکا سارای شنډه وه او ماشومان يې نه درلودل. ۳۰پلار هم ؤ.

تارح خپل زوی حضرت ابرام، خپل لمسی حضرت لوط چې د هاران زوی ؤ او د هغه انږور يعنې د۳۱ حضرت ابرام ښځه سارای د ځان سره واخيستل او د اور کلدانيانو څخه ووتل چې د کنعان خاورې ته لاړ

تارح د دوه سوه پنځو کالو په عمر په حران۳۲شي. خو کله چې هغوى حران ته راغلل هلته پاتې شول. کې مړ شو.

اب ب يښت دا ي ۱۲پوي ب خا ت ن ا م ا ر ب ا اک حضرت پ ی خدا

څښتن حضرت ابرام ته وفرمايل: ”خپل وطن، خپلوان او د خپل پلار کور پرېږده او هغه هېواد ته لاړ۱ زه به ستا څخه لوی قوم جوړ کړم او تاته به برکت درکړم. ستا نوم به۲شه چې زه يې درته ښايم.

مشهور کړم او د نورو دپاره به د برکت سبب وګرځې.

څوک چې تاته برکت درکوي زه به هغوى ته برکت ورکړم ۳

مګر څوک چې په تا باندې لعنت وايي زه به په هغوى باندې لعنت ووايم

او ستا په وسيله به د دنيا ټولو قومونو ته برکت ورکړم“

لکه څنګه چې خدای پاک حضرت ابرام ته فرمايلي ؤو هغه لاړ او حضرت لوط هم ورسره لاړ.۴ حضرت ابرام خپله ښځه سارای،۵حضرت ابرام د پنځه اويا کالو په عمر ؤ چې د حران څخه روان شو.

خپل وراره حضرت لوط، خپل غلامان او هغه ټوله شتمني چې په حران کې يې پيدا کړې وه د ځان سرهواخيستل او کنعان ته روان شول.

حضرت ابرام په هغې خاوره کې ګرځېده ترڅو د موره مقدسې ونې ته ورسېده۶ کله چې هلته ورسېدل، ۷چې هغه په شکيم کې يو پاک ځای ؤ. (په هغه وخت کې په هغې خاورې کې کنعانيان اوسېدل.)

څښتن حضرت ابرام ته ښکاره شو او هغه ته يې وفرمايل: ”دا هغه وطن دی چې زه غواړم هغه ستا اولادې ته ورکړم.“ نو حضرت ابرام په هغه ځای کې چې څښتن ورته ورښکاره شوی ؤ د قربانۍ ځای

بيا يې هغې غرنۍ سيمې ته کډه وکړه چې د لمرپرېواته خوا څخه بيت_ئيل او د لمرخاته خوا۸جوړ کړ. څخه عای ته رسيږي. حضرت ابرام په هغه ځای کې خپلې خېمې ودرولې او هلته يې د قربانۍ ځای جوړ

بيا هغه د يو ځای څخه بل ځای ته کډه کوله او د کنعان جنوب۹کړ او د څښتن عبادت يې وکړ. خواته لاړ.

ه مصر کې پ م ا ر ب ا حضرت مګر په کنعان کې قحطي راغله او هغه دومره سخته شوه چې حضرت ابرام مصر ته لاړ چې هلته د لږ۱۰

څه وخت چې هغه د مصر سرحد ته ورنژدې شو، خپلې ښځې سارای ته يې۱۱وخت دپاره واوسيږي. کله چې مصريان تا وويني، وبه وايي: دا د هغه ښځه ده. نو دوى به ما۱۲وويل: ”ته ښايسته ښځه يې.

هغوى ته ووايه چې ته زما خور يې، نو ستا په خاطر به هغوى زما سره۱۳ووژني او تا به ژوندۍ پرېږدي. څه وخت چې هغه مصر ته داخل شو، مصريانو وليدل چې۱۴ښه رويه وکړي او ما به ژوندی پرېږدي.“

کله چې د فرعون درباريانو هغه وليدله، هغوى د فرعون په مخکې د۱۵د هغه ښځه ډېره ښايسته وه. فرعون د هغې په خاطر د حضرت ابرام سره ښه۱۶هغې صفت وکړ او هغه يې د فرعون ماڼۍ ته وروستله.

رويه وکړه او هغه ته يې پسونه، وزې، پادې، خره او خرې، اوښان، وينځې او غلامان ورکړل.

مګر څښتن فرعون او د هغه درباريان د حضرت ابرام د ښځې سارای په سبب په خطرناکو ناروغيو۱۷ نو فرعون حضرت ابرام راوغوښت او د هغه څخه يې پوښتنه وکړه: ”زما سره دې۱۸باندې اخته کړل.

ولې دې وويل چې هغه ستا خور ده، کېدای۱۹څه وکړل؟ ولې دې ماته ونه ويل چې هغه ستا ښځه ده؟ فرعون خپلو۲۰شو چې ما د هغې سره واده کړى واى؟ ګوره دا ستا ښځه ده، هغه واخله او لاړ شه!“

نفرو ته حکم وکړ چې حضرت ابرام او د هغه ښځه د هر هغه څه سره چې درلودل يې ولېږي.

اب ب يښت دا ي ۱۳پږي ا کي ه جل م سر ا ر ب ا و حضرت ا وط ل حضرت

حضرت ابرام د خپلې ښځې او خپلو ټولو شيانو سره چې درلودل يې د مصر څخه د کنعان جنوبي۱ حضرت ابرام شتمن سړی ؤ او هغه ډېر حيوانات، سره زر او۲خواته لاړ او حضرت لوط د هغه سره لاړ.

هغه يو ځای او بل ځای ګرځېده او د بيت_ئيل طرف ته لاړ. او هغه ځای ته ورسېده۳سپين زر درلودل. چېرته۴چې د بيت_ئيل او عای ترمنځ پروت دی او حضرت ابرام پخوا هلته خپلې خېمې ودرولې وې.

چې هغه د قربانۍ ځای جوړ کړی ؤ، هلته هغه د څښتن عبادت وکړ.

په۶ او حضرت لوط هم چې د حضرت ابرام سره ؤ د پسونو او وزو رمې او پادې او خېمې درلودلې. ۵ دې خاطر چې هغوى دواړو ډېر زيات حيوانات درلودل او د هغوى دپاره په کافي اندازه د څړځايونه نه

نو د حضرت ابرام او حضرت لوط د شپانو۷ؤو، نو دوى نشو کولی چې دواړه يوځای سره واوسيږي. ترمنځ شخړه رامنځته شوه. په هغه وخت کې کنعانيان او فرزيان هم په دې خاوره کې اوسېدل.

نو حضرت ابرام لوط ته وفرمايل: ”زما او ستا، يا زما د شپانو او ستا د شپانو ترمنځ بايد شخړه نه وي،۸ نو بيا راځئ چې سره جدا شو. د ځمکې هره برخه چې ته۹ځکه چې مونږ يو د بل سره ورونه يو.

غواړې هغه انتخاب کړه. ته يو خوا لاړ شه او زه به بلې خواته لاړ شم.“

حضرت لوط شاوخوا ته وکتل او د اردن ټوله دره يې وليدله چې د سوغر پورې لکه د څښتن د باغ۱۰ نو۱۱او مصر په شان شنه وه. دا هغه وخت ؤ چې څښتن لا سدوم او عموره له منځه نه ؤو وړي.

حضرت لوط د اردن ټوله دره د خپل ځان دپاره خوښه کړه او د لمرخاته خواته يې کډه وکړه. په دې حضرت ابرام د کنعان په خاوره کې پاتې شو او حضرت لوط د۱۲ډول هغوى يو د بل څخه بېل شول.

هغو ښارونو په منځ کې چې په دره کې پراته ؤو ځای په ځای شو او سدوم ته نژدې يې خېمې ودرولې. د سدوم خلک ډېر بدکاره ؤو او د څښتن په مقابل کې يې ډېر سخت ګناهونه کول. ۱۳

ه کډه کوي ت رون م حب ا ر ب ا حضرت د حضرت ابرام څخه د حضرت لوط له جدا کېدلو وروسته څښتن حضرت ابرام ته وفرمايل: ”اوس۱۴

دې خپلې سترګې پورته کړه او د هغه ځای څخه چې ته په کې يې، شمال، جنوب، لمرخاته او دا ټوله ځمکه چې ته يې وينې زه به يې تا او ستا اولادې ته درکړم او دا به تر۱۵لمرپرېواته خواته وګوره. زه به تاته دومره زياته اولاده درکړم چې د خاورو د ذرو په شان وي چې څوک۱۶آابده پورې ستاسو وي.

نو حضرت۱۸ اوس لاړ شه او ټول هېواد وګوره، ځکه چې هغه ټول تاته درکوم.“ ۱۷يې نشي شمارلى. ابرام خپلې خېمې واخيستلې او د ممري لويو ونو ته نژدې چې په حبرون کې دي ځای په ځای شو او په

هغه ځای کې يې د څښتن دپاره د قربانۍ ځای جوړ کړ.

اب ب يښت دا ي ۱۴پژغوري وط ل م ا ر ب ا حضرت

په هغه وخت کې د شنعار پادشاه امرافل، د الاسار پادشاه اريوک، د عيلام پادشاه کدرلاعمر او د۱ لاړل چې د نورو پنځو پادشاهانو يعنې د سدوم د پادشاه بارع، د عمورې د پادشاه۲قوئيم پادشاه تدعال

برشاع، د ادمه د پادشاه شنعاب، د صبوئيم د پادشاه شمئيبر او د بالع د پادشاه سره (بالع هماغه صوغرآارام درياب په۳دی) جنګ وکړي. دغو پنځو پادشاهانو خپل ځواکونه د سديم په دره کې چې اوس د

هغوى دولس کاله د کدرلاعمر د لاس لاندې ؤو، خو په ديارلسم کال۴نوم ياديږي سره يوځای کړل. په څوارلسم کال کدرلاعمر د هغو پادشاهانو سره چې د ده سره ملګري شوي ؤو،۵هغوى ياغي شول.

او۶لاړ او رفائيانو ته يې په عشتروت قرنين، زوزيانو ته يې په هام او ايميانو ته يې په شاوه قريتين کې بيا۷حوريانو ته يې د ادوم په غرنۍ سيمه کې تر ايل فاران پورې چې دښتې ته نژدې دی ماتې ورکړه.

هغوى بېرته راوګرځېدل او عين مشفاط ته چې وروسته د قادش په نوم ياد شو راغلل او د عماليقيانو ټولهخاوره يې فتح کړه او اموريانو ته يې چې په حززون تامار کې اوسېدل ماتې ورکړه.

په هغه وخت کې د سدوم، عموره، ادمه، صبوئيم او د بالع (صوغر) پادشاهان ووتل او د سديم په دره۸ ترڅو د عيلام د پادشاه کدرلاعمر، د قوئيم د پادشاه تدعال، د۹کې يې خپلې جنګي ليکې جوړې کړې

شنعار د پادشاه امرافل او د الاسار د پادشاه اريوک په مقابل کې جنګ وکړي، يعنې څلور پادشاهان د د سديم په دره کې د قير ډېرې کندې وې. کله چې د سدوم او عمورې پادشاهان۱۰پنځو په مقابل کې.

نو۱۱د جګړې څخه وتښتېدل، هغوى په دې کندو کې وغورزېدل او پاتې پادشاهان غرونو ته وتښتېدل. څلورو پادشاهانو د سدوم او عمورې ټول شيان چې په هغو کې د هغوى خواړه هم شامل ؤو واخيستل او

هغوى د حضرت ابرام وراره لوط هم د هغه د ټول مال او جايداد سره د ځان سره يووړ، ځکه۱۲لاړل. چې هغه په سدوم کې اوسېده.

يو نفر چې د هغو څخه تښتېدلى ؤ عبراني ابرام ته خبر ورکړ. په دې وخت کې حضرت ابرام هغو لويو۱۳ ونو ته نژدې چې د اموري ممري پورې يې اړه درلودله اوسېده. ممری او د هغه ورونه اشکول او عانر ټول

کله چې حضرت ابرام خبر شو چې د هغه وراره نيول شوى دی، نو۱۴د حضرت ابرام سره ملګري ؤو. هغه خپل درې سوه اتلس جنګي نفر راوغوښتل او تر دان پورې په هغو څلورو پادشاهانو پسې شول.

د شپې په وخت کې حضرت ابرام خپل نفر سره ووېشل چې په دښمن باندې حمله وکړي او هغوى ته۱۵ حضرت ابرام هغه ټول۱۶يې ماتې ورکړه او تر حوبې پورې چې د دمشق په شمال کې ده ورپسې شول.

سامان چې هغوى لوټ کړى ؤ او د ځان سره يې وړى ؤ بېرته راوګرځاوه. همدارنګه هغه خپل ورارهحضرت لوط د هغه د شتمنۍ سره او ښځې او نور بنديان د ځان سره بېرته راوستل.

رکت ورکوي ب ه ت م ا ر ب ا ملکيصدق حضرت

کله چې حضرت ابرام کدرلاعمر او د هغه سره ملګرو پادشاهانو ته ماتې ورکړه او بېرته راستون شو،۱۷ د سدوم پادشاه د شاوه د درې پورې (چې د پادشاه د درې په نوم هم ياديږي) د هغه د ليدلو دپاره راغی.

ی کاهن ؤ د حضرت ابرام دپاره ډوډۍ او د انګورو۱۸ ملکيصدق د ساليم پادشاه چې د خدای تعالآاسمانونو۱۹شربت راوړل. ی چې د ځمکې او هغه حضرت ابرام ته برکت ورکړ او ويې ويل: ”خدای تعال

ی ثناه دې وي چې ستا دښمنان يې تاته تسليم۲۰پيدا کوونکی دی تاته برکت درکړي. د خدای تعالکړل.“ نو حضرت ابرام ملکيصدق ته د هغو شيانو چې هغه بېرته اخيستي ؤو، لسمه برخه ورکړه.

د سدوم پادشاه حضرت ابرام ته وويل: ”زما ټول خلک بېرته ماته راکړه او شيان دې خپل ځان ته۲۱وساته.“

آاسمانونو۲۲ ی په حضور کې چې د ځمکې او حضرت ابرام ځواب ورکړ: ”زه د څښتن يعنې خدای تعالی يو تار يا د څپلۍ۲۳پيدا کوونکی دی په کلکه قسم خورم چې زه به ستا د شيانو څخه هيڅ شی حت

زه به د خپل ځان دپاره هيڅ شی۲۴تسمه هم وانخلم. داسې نه چې بيا ووايې چې ابرام ما شتمن کړ. وانخلم. يوازينی شی چې زه به يې قبول کړم هغه هغه څه دي چې زما خلکو خوړلي دي او د هغه چا

برخه چې زما سره تللي ؤو يعنې د عانر، اشکول او ممري برخه هغوى ته ورکړه.“

اب ب يښت دا ي ۱۵پوظ ل اک پ ی ه د خدا م سر ا ر ب ا د حضرت

وروسته بيا څښتن په رويا کې حضرت ابرام ته وفرمايل: ”ای ابرامه مه وېرېږه، زه ستا سپر يم او تاته به۱ ډېر لوی اجر درکړم.“

ی، ماته به څه راکړې ځکه چې زه بې_اولاده پاتې شوم. زما۲ حضرت ابرام وفرمايل: ”ای څښتن تعال ماته دې اولادونه نه دي راکړي، نو زما د کورنۍ نوکر به زما ميراث۳يوازينی وارث دمشقي العازار دی.

خور شي.“

څښتن په ځواب کې وفرمايل: ”دا سړی به ستا ميراث خور نه وي بلکه ستا خپل زوی چې په خپله۴آاسمان۵ستا څخه به پيدا شي، ستا ميراث خور وي.“ څښتن هغه دباندې وويست او ورته ويې فرمايل: ”

ته وګوره او هڅه وکړه چې ستوري وشمارې، نو ستا اولاده به د هغو په شان دومره زياته وي.“

حضرت ابرام په څښتن باندې باور وکړ او په دې خاطر څښتن د هغه څخه خوشاله شو او هغه يې قبول۶کړ.

بيا څښتن هغه ته وفرمايل: ”زه هغه څښتن يم چې ته مې د اور کلدانيانو څخه راوويستلې چې دا۷ځمکه تاته درکړم او ستا ملکيت شي.“

ی، زه به څنګه پوه شم چې هغه به زما شي؟“ ۸ مګر حضرت ابرام وفرمايل: ”ای څښتن تعال

نو څښتن هغه ته وفرمايل: ”ماته يوه درې کلنه غوا، درې کلنه وزه، درې کلن پسه، يوه کوتره او يوه۹ حضرت ابرام دا ټول هغه ته راوړل او هر يو يې په منځ کې دوه ټوټې کړ او هره نيمه۱۰قمري راوړه.“

کله چې ټپوسان د دې۱۱شوې ټوټه يې بلې ټوټې ته مخامخ کېښودله، مګر مرغان يې دوه ټوټې نه کړل. مړو حيواناتو په تنو باندې راکوز شول حضرت ابرام هغه وشړل.

کله چې لمر په پرېوتلو شو، په حضرت ابرام باندې ډېر دروند خوب راغی او سخته وېروونکې تياره۱۲ څښتن هغه ته وفرمايل: ”په دې پوه شه چې ستا اولاده به په پردۍ خاوره کې مسافره۱۳ورباندې راغله.

مګر زه به هغه قوم۱۴شي او هغوى به هلته غلامان شي او په دوى باندې به څلورسوه کاله ظلم کيږي. ته به په۱۵ته چې دوى يې غلامي کوي جزا ورکړم او پس له هغې به دوى د ډېرې شتمنۍ سره ووزي.

آارامۍ سره مړ شې او ښخ به شې. ستا اولاده به له څلورم نسل څخه وروسته بېرته۱۶پاخه عمر کې په دلته راشي، ځکه زه به تر هغې پورې اموريان ونه شړم ترڅو پورې چې هغوى دومره بدکاره شي چې بايد

سزا ومومي.“

کله چې لمر پرېوت او تياره شوه، د لوګي څخه ډک يو تنور او بلېدونکی څراغ راښکاره شول او د۱۷ په هماغه ورځ څښتن د حضرت ابرام سره لوظ وکړ او ويې فرمايل:۱۸دې ټوټو له منځ څخه تېر شول.

يعنې د۱۹”زه ستا اولادې ته دا ټوله خاوره د مصر د سيند څخه نيولې د فرات تر لوی سيند پورې ورکوم اموريانو، کنعانيانو، جرجاشيانو او يبوسيانو۲۱ حيتيانو، فرزيانو، رفائيانو، ۲۰قينيانو، قنزيانو، قدمونيانو،

خاوره.“

اب ب يښت دا ي ۱۶پعيل سما ا و حضرت ا ه جر ها

نو د حضرت ابرام ښځه سارای شنډه وه او هيڅ اولاد يې نه درلود. مګر هغې يوه مصرۍ وينځه۱ نو هغې حضرت ابرام ته وويل: ”څښتن زه د اولادونو د راوړلو څخه بنده۲درلودله چې هاجره نومېدله.

کړې يم. لاړ شه او زما د وينځې سره يوځای شه، کېدای شي چې هغه زما دپاره اولاد وزېږوي.“ نو د حضرت ابرام ښځې ساراى خپله وينځه هاجره خپل مېړه ته۳حضرت ابرام د سارای خبره ومنله.

ورکړه چې د هغه ښځه شي. (دا کار هغه وخت وشو چې د کنعان په خاوره کې د حضرت ابرام د حضرت ابرام د هاجرې سره يوځای شو او هغه اميدواره شوه او کله چې۴اوسېدلو لس کاله شوي ؤ.)

هاجره پوه شوه چې اميدواره ده، نو مغروره شوه او سارای ته يې په سپک نظر کتل.

نو سارای حضرت ابرام ته وويل: ”دا ستا ګناه ده چې دغه وينځه ما سپکوي. ما په خپله هغه تاته۵ درکړه او له هغه وخت څخه چې هغه پوه شوه چې اميدواره شوه، نو زه د هغې په نظر کې سپکه ښکاره

شوم. څښتن دې زما او ستا ترمنځ انصاف وکړي.“

حضرت ابرام ځواب ورکړ: ”ډېر ښه ستا وينځه ستا په لاس کې ده، نو څه چې غواړې د هغې سره يې۶وکړه.“ نو سارای هاجره دومره وځوروله چې د هغې څخه وتښتېدله.

د څښتن فرښتې د هاجرې سره په دښته کې د اوبو چينې يعنې هغې چينې ته نژدې چې د شور په لاره۷ فرښتې وفرمايل: ”ای هاجرې د سارای وينځې! له کومه ځايه راغلې يې او چېرته۸کې وه ملاقات وکړ.

روانه يې؟“

هغې ځواب ورکړ: ”زه د خپلې بادارې سارای څخه تښتېدلې يم.“

د څښتن۱۰ د څښتن فرښتې هغې ته وفرمايل: ”بېرته خپلې بادارې ته ورشه او د هغې غلامي کوه.“ ۹ د څښتن۱۱فرښتې زياته کړه: ”زه به ستا اولاده دومره زياته کړم چې هيڅوک يې ونه شمېرلی شي.“

فرښتې هغې ته وفرمايل: ”ستا به زوی پيدا شي او په هغه باندې به اسماعيل نوم کېږدې، ځکه چې ستا زوی به په خپل سر وي. هغه به د ټولو خلکو په ضد وي او۱۲څښتن ستا د غم فرياد اورېدلی دی.

ټول خلک به د هغه په ضد وي او د ټولو خپلو خپلوانو څخه به جدا اوسيږي.“

آايا په رښتيا مې خدای پاک وليده او زه تر اوسه پورې۱۳ هاجرې له خپل ځان څخه پوښتنه وکړه: ” ژوندۍ يم؟“ نو هغې د څښتن نوم چې خبرې يې ورسره کړې وې هغه خدای پاک چې ما ويني وباله.

په دې خاطر خلکو هغه کوهی د هغه ژوندي ذات کوهی چې ما ويني په نوم ياد کړ او هغه تر اوسه۱۴پورې د قادش او بارد په منځ کې دی.

۱۶ د هاجرې څخه د حضرت ابرام زوی پيدا شو او حضرت ابرام په هغه باندې اسماعيل نوم کېښود. ۱۵

حضرت ابرام د شپږ اتياو کالو په عمر ؤ چې د هاجرې څخه هغه ته زوی پيدا شو.

اب ب يښت دا ي ۱۷پنښه وظ ل د ې عن ي ري سنت ګي

هغه وخت چې حضرت ابرام د نهه نوي کالو په عمر ؤ، څښتن هغه ته ښکاره شو او ويې فرمايل: ”زه۱ زه به ستا سره يو لوظ وکړم او ډېره اولاده به۲مطلق قادر خدای يم. زما منونکی او بې_ګناه اوسه.

”ستا سره دا لوظ۴ نو هغه وخت حضرت ابرام پړمخې پرېوت او خدای پاک هغه ته وفرمايل: ۳درکړم.“ له دې وروسته به ستا نوم ابرام نه بلکه ابراهيم وي، ځکه چې۵کوم چې ته به د ډېرو قومونو پلار شې.

زه به ستا نسل زيات کړم او ستا څخه به قومونه پيدا کړم او د۶ته مې د ډېرو قومونو پلار کړی يې. هغوى څخه به ځينې پادشاهان شي.

زه به خپل لوظ ستا، ستا د اولادې او ستا څخه وروسته ستا د راتلونکي نسل سره ټينګ وساتم او دا به۷ زه به د کنعان۸آابدي لوظ وي. زه به ستا خدای يم او ستا څخه وروسته به ستا د اولادې خدای يم.

آابدي ملکيت ټوله خاوره په کومه کې چې ته اوس مسافر يې، تاته او ستا څخه وروسته ستا اولادې ته د

په توګه درکړم او زه به د هغوى خدای يم.“

خدای پاک حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”ته او ستا څخه وروسته ستا ټوله اولاده بايد زما په لوظ باندې۹ ۱۲-۱۱ ته او ستا اولاده بايد سره موافقه وکړئ چې ستاسو هر يو نارينه دې سنت شي. ۱۰ټينګ ودرېږئ.

له همدا اوس نه تاسو بايد هر اته ورځينی هلک سنت کړئ. په دې کې هغه غلامان چې ستاسو په کورنيو کې پيدا شوي وي او هغه غلامان چې د بېګانه خلکو څخه په بيه اخيستل شوي وي هم شامل

هر يو نفر بايد سنت۱۳دي. په دې کار سره به دا معلومه شي چې زما او ستاسو ترمنځ يو لوظ شته. آابدي لوظ نښه وي. هر يو نارينه چې سنت شوی نه وي بايد۱۴شي. دا به ستاسو په بدن باندې زما د

زما له قوم څخه وشړل شي ځکه چې هغه زما لوظ مات کړی دی.“

خدای پاک حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”له دې وروسته خپلې ښځې ته سارای مه وايه، د هغې نوم۱۵ زه به هغې ته برکت ورکړم او د هغې په وسيله به تاته زوی۱۶دې له همدا اوس څخه ساره شي.

درکړم. هغه به د قومونو مور شي او د هغې څخه به د قومونو پادشاهان راپيدا شي.“

آايا د سل کلن سړي۱۷ حضرت ابراهيم پړمخې پرېوت او ويې خندل او د خپل ځان سره يې وويل: ”آايا ساره به په نوي کلنۍ کې ماشوم وزېږوي؟“ حضرت ابراهيم خدای پاک ته۱۸څخه به زوی پيدا شي؟

وفرمايل: ”اسماعيل ولې زما ميراث خور نشي؟“

مګر خدای پاک وفرمايل: ”نه، خو ستا ښځه ساره به ستا دپاره زوی راوړي او ته به په هغه باندې۱۹ اسحاق نوم کېږدې. زه به ستا د زوی اسحاق سره خپل لوظ ټينګ وساتم ترڅو د هغه څخه وروسته د

آابدي لوظ وي. ما د اسماعيل په هکله ستا غوښتنه واورېدله. نو زه به هغه ته هم۲۰هغه د نسل دپاره يو برکت ورکړم او هغه ته به زيات ماشومان او ډېره اولاده ورکړم. هغه به د دولسو زامنو پلار وي چې

مګر خپل لوظ به ستا د زوی۲۱مشران به وي او زه به د هغه د اولادې څخه يو لوی قوم جوړ کړم. کله چې۲۲اسحاق سره چې ساره به يې په راتلونکي کال کې په همدې وخت وزېږوي ټينګ وساتم.“

خدای پاک د حضرت ابراهيم سره خپلې خبرې خلاصې کړې نو د هغه څخه لاړ.

حضرت ابراهيم خپل زوی حضرت اسماعيل او نور ټول نارينه چې د هغه په کورنۍ کې ؤو او هغه۲۳ غلامان چې د هغه په کورنۍ کې زېږېدلي ؤو او هغه غلامان چې په پيسو باندې اخيستل شوي ؤو لکه

حضرت ابراهيم د نهه نوي کالو۲۴څنګه چې خدای پاک هغه ته فرمايلي ؤو په هماغه ورځ سنت کړل. حضرت۲۶ او د هغه زوی حضرت اسماعيل د ديارلسو کالو په عمر ؤ. ۲۵په عمر ؤ چې سنت کړای شو

د حضرت ابراهيم د کورنۍ هر۲۷ابراهيم او د هغه زوی حضرت اسماعيل دواړه په يوه ورځ سنت شول. نارينه او هغه غلامان چې د هغوى په کورنۍ کې زېږېدلي ؤو يا هغوى چې په پيسو اخيستل شوي ؤو د

هغه سره يوځای سنت شول.

اب ب يښت دا ي ۱۸پ

و وعده ل ورکو زوی د ه ت ه ر و سا ا م هي ا ر ب ا حضرت څښتن حضرت ابراهيم ته د ممري لويو ونو ته نژدې ښکاره شو. په هغه وخت کې هغه د ورځې په۱

حضرت ابراهيم پورته وکتل او ويې ليدل چې درې۲ګرمۍ کې د خېمې د دروازې په خوله کې ناست ؤ. نفره هلته ولاړ دي او چې څنګه يې هغوى وليدل هغه په منډه د خېمې د دروازې څخه د هغو د ليدلو

هغه وفرمايل: ”ای بادارانو! مهرباني وکړئ ودرېږئ او۳دپاره ورغی او په ځمکه باندې پړمخې پرېوت. که اجازه وي تاسو ته به لږې اوبه۴زما د کور څخه مه تېرېږئ. زه حاضر يم چې ستاسو خدمت وکړم.

آارام وکړئ. زه به يو څه خواړه۵راوړم چې خپلې پښې ومينځئ. تاسو کولی شئ چې د دې ونې لاندې هم راوړم. هغه به تاسو ته قوت درکړي چې خپل سفر ته دوام ورکړئ. تاسو زما کور ته په راتللو سره ماته

عزت راکړ. نو اجازه راکړئ چې خدمت مو وکړم.“

هغوى ځواب ورکړ: ”ډېر ښه. لکه څنګه چې وايې همداسې وکړه.“

حضرت ابراهيم په ډېرې چټکۍ سره خېمې ته ننوت او ساره ته يې وويل: ”ژر شه او د خپلو ښو اوړو۶ بيا حضرت ابراهيم په منډه د پادې خواته۷څخه درې پيمانې راواخله او ډوډۍ ورڅخه پخې کړه.“

بيا هغه يو۸ورغی او يو ښه تنکی خوسی يې ونيوه او خپل نوکر ته يې ورکړ چې هغه ډېر ژر پوخ کړي. څه مستې، شيدې او هغه خوسی چې پوخ کړی يې ؤ راوړ او د هغوى په مخ کې يې کېښودل. څه

وخت چې هغوى ډوډۍ خوړله، حضرت ابراهيم د هغوى تر څنګه د يوې ونې لاندې ولاړ ؤ.

نو هغوى د حضرت ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”ستا ښځه ساره چېرته ده؟“ ۹

هغه ځواب ورکړ: ”هغه په خېمه کې ده.“

د هغو دريو نفرو څخه يو څښتن ؤ، هغه وفرمايل: ”زه به په راتلونکي کال کې په همدې وخت بېرته۱۰ تاته راشم او ستا د ښځې ساره به زوی پيدا شي.“ ساره د خېمې په دروازه کې د هغه ترشا ولاړه وه او د

حضرت ابراهيم او ساره ډېر زاړه ؤو او ساره د اولاد د راوړلو نه وه.۱۱هغوى خبرو ته يې غوږ نيولی ؤ. آايا دا کېدای۱۲ نو ساره د خپل ځان سره وخندل او ويې ويل: ”اوس زه زړه يم او د کاره لويدلې يم،

شي چې په ما باندې دا خوشالي راشي؟ بله دا چې زما مېړه هم زوړ دی.“

بيا څښتن د حضرت ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”ساره ولې وخندل او ويې ويل چې اوس خو زه زړه۱۳آايا دا کېدای شي چې زه اوس ماشوم وزېږوم؟ آايا داسې کوم کار شته چې د څښتن دپاره۱۴شوې يم،

ګران وي؟ لکه څنګه چې مې وويل، زه به په راتلونکي کال کې په همدې وخت بېرته راشم او ساره بهزوی ولري.“

ساره ډېره ووېرېدله، نو منکره شوه او ويې ويل: ”ما نه دي خندلي.“ ۱۵

مګر هغه ورته وفرمايل: ”هو، تا وخندل.“

ره شفاعت کوي ا پ د د سدوم م هي ا ر ب ا حضرت بيا هغه خلک پاڅېدل چې لاړ شي. هغوى ښکته د سدوم خواته وکتل او حضرت ابراهيم ورسره لاړ۱۶

بيا څښتن د خپل ځان سره وويل: ”څه چې زه غواړم ويې کړم هغه به د۱۷چې هغوى رخصت کړي. په يقين سره به د ابراهيم څخه لوی او زورور قوم جوړ شي او د ځمکې ټول۱۸ابراهيم څخه پټ نه کړم.

ځکه چې ما هغه انتخاب کړی دی چې هغه به خپلو۱۹قومونه به د هغه په وسيله برکت ومومي. ماشومانو او خپلې کورنۍ ته داسې لارښودنه وکړي ترڅو د هغه څخه وروسته زما اطاعت وکړي او هغهڅه وکړي چې صحيح او عادلانه وي، ترڅو هغه وعده چې ما د ابراهيم سره کړې ده سرته ورسوم.“

بيا څښتن حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”د سدوم او عمورې په ضد زيات تورونه موجود دي او د۲۰آايا د هغو۲۱هغوى ګناهونه ډېر زيات شوي دي. اوس به زه ښکته راکوز شم چې دا معلومه کړم چې

تورونو په باره کې چې ما څه اورېدلي دي هغه رښتيا دي يا نه.“

۲۳ هغه دوه نفره روان شول او د سدوم طرف ته لاړل، مګر څښتن د حضرت ابراهيم سره پاتې شو. ۲۲

آايا نېک خلک به د بدکارانو سره يوځای له منځه حضرت ابراهيم څښتن ته ورنژدې شو او ويې فرمايل: ”آايا هغه ښار به په رښتيا له منځه يوسې او۲۴وړې؟ که چېرې په دې ښار کې پنځوس تنه نېک خلک وي

زه يقين لرم چې ته به نېک خلک د۲۵هغه ځای به د هغو پنځوسو نېکو خلکو په خاطر پرېنږدې؟ بدکارانو سره يوځای نه وژنې. دا نشي کېدای! ته داسې نشې کولی، که تا داسې وکړل نو نېکو خلکو ته

به د بدکارانو سره يوځای سزا ورکړای شي. دا نشي کېدای. د ټولې دنيا قاضي به خامخا انصافکوي.“

څښتن ځواب ورکړ: ”که چېرې زه په سدوم کې پنځوس تنه نېک خلک پيدا کړم، نو زه به د هغوى۲۶په خاطر ټول ښار معاف کړم.“

أات سره خبرې کوم. زه۲۷ حضرت ابراهيم يو ځل بيا وفرمايل: ”څښتنه، ما وبخښه چې ستا سره په جر خو که چېرې هلته د پنځوسو تنو په ځای يوازې۲۸فقط يو عادي انسان يم او حق نه لرم چې څه ووايم.

آايا ټول ښار به د هغو پنځو تنو په خاطر چې کم دي له منځه پنځه څلوېښت تنه نېک خلک وي، يوسې؟“

څښتن ځواب ورکړ: ”که چېرې هلته پنځه څلوېښت تنه نېک خلک پيدا کړم، نو زه به ښار له منځه نهوړم.“

حضرت ابراهيم بيا خبرې وکړې: ”کېدای شي چې هلته يوازې څلوېښت تنه وي.“ ۲۹

هغه ځواب ورکړ: ”زه به د هغو څلوېښتو تنو په خاطر هغه ښار وران نه کړم.“

حضرت ابراهيم وفرمايل: ”څښتنه، په ما باندې په قهر نشې، اجازه راکړه چې خبرې وکړم. که چېرې۳۰هلته يوازې دېرش تنه وي؟“

هغه وفرمايل: ”که چېرې هلته دېرش تنه پيدا کړم، زه به هغه ځای له منځه نه وړم.“

أات سره ستا سره خبرې کوم. که يوازې شل۳۱ حضرت ابراهيم وفرمايل: ”څښتنه، ما وبخښه چې په جرتنه هلته پيدا شي؟“

هغه وفرمايل: ”که چېرې شل تنه پيدا کړم، زه به ښار وران نه کړم.“

حضرت ابراهيم وفرمايل: ”څښتنه، په ما باندې په قهر نشې، زه به يوازې يو وار بيا خبرې وکړم.۳۲کېدای شي چې لس تنه هلته پيدا شي؟“

پس له هغې چې څښتن د۳۳ هغه وفرمايل: ”که لس تنه هلته پيدا شي، نو زه به ښار وران نه کړم.“ حضرت ابراهيم سره خبرې خلاصې کړې، هغه لاړ او حضرت ابراهيم خپل کور ته ستون شو.

اب ب يښت دا ي ۱۹په ن هو ا ګن د خلکو م د سدو

کله چې هغه دوه فرښتې د ماښام په وخت کې سدوم ته ورسېدلې، حضرت لوط د ښار په دروازه کې۱ ناست ؤ. څنګه چې حضرت لوط هغوى وليدلې راپاڅېده او د هغوى د هرکلي دپاره ورغی او په ځمکه

ويې فرمايل: ”اى زما بادارانو، د خپل خدمتګار کور ته راشئ. تاسو کولی شئ۲باندې پړمخې پرېوت، خپلې پښې ومينځئ او دلته شپه تېره کړئ. سهار وختي پاڅېږئ او په خپله لاره روان شئ.“

مګر هغوى ورته په ځواب کې وفرمايل: ”نه، مونږ به د ښار په چوک کې شپه تېره کړو.“

مګر حضرت لوط په هغوى باندې ډېر سخت ټينګار وکړ ترڅو هغوى ورسره لاړلې او د هغه کور ته۳ننوتلې. هغه د هغوى دپاره خوراک تيار کړ او فطيره ډوډۍ يې ورته پخه کړه او هغوى وخوړله.

هغوى لا ويده شوي نه ؤو چې د سدوم د ښار خلک له هرې خوا د ځوان څخه نيولې تر زاړه پورې۴ هغوى حضرت لوط ته غږ وکړ: ”هغه دوه نفره چې نن شپه ستا سره۵ټول د کور څخه راچاپېر شول.

راغلي ؤو چېرته دي؟ هغوى مونږ له راوباسه چې بد کار ورسره وکړو.“

او هغوى ته يې وفرمايل: ”ای ورونو!۷ حضرت لوط دباندې ووت او دروازه يې د ځان پسې بنده کړه ۶ ګورئ، زه دوه لورګانې لرم چې تر اوسه پورې لا۸زه تاسو ته زاري کوم چې داسې بد کار مه کوئ.

پېغلې دي. هغوى به تاسو ته راوباسم، هرڅه چې غواړئ د هغوى سره يې وکړئ، خو د دې خلکو سرههيڅ مه کوئ ځکه چې هغوى ماته پناه راوړې ده.“

هغوى ځواب ورکړ: ”زمونږ د لارې څخه لېرې شه“ او ويې ويل: ”ای پردی سړيه! زمونږ له مخې۹

څخه لېرې شه، ته څوک يې چې مونږ ته وايې چې څه بايد وکړو؟ زمونږ د مخې څخه لېرې شه. که نه، نو ستا سره به د هغوى څخه بدتر عمل وکړو.“ هغوى حضرت لوط بېرته ټېل واهه او نژدې شول چې

خو هغو دوو نفرو خپل لاسونه دباندې راوويستل او حضرت لوط يې د ځان سره۱۰دروازه ماته کړي. نو بيا هغوى هغه ټول خلک چې دباندې ولاړ ؤو ړانده کړل،۱۱کور ته دننه کړ او دروازه يې بنده کړه.

ترڅو هغوى ونشي کولی چې دروازه پيدا کړي.

د سدوم څخه ځي وط ل حضرت هغو دوه نفرو حضرت لوط ته وفرمايل: ”که دلته ستا نور څوک يعنې زامن، لورګانې، زومان او نور۱۲

ځکه چې مونږ غواړو دغه ځای وران۱۳خپلوان په دې ښار کې اوسيږي، نو د دې ښار څخه يې وباسه. کړو. د دې خلکو په ضد څښتن ډېر بد تورونه اورېدلي دي او مونږ يې رالېږلي يو چې سدوم له منځه

يوسو.“

نو حضرت لوط دباندې ووت، د خپلو زومانو سره يې چې د هغه د لورګانو سره يې کوژدنې شوې وې۱۴ خبرې وکړې او ويې فرمايل: ”ژر پاڅئ او د دې ځای څخه وزئ. څښتن غواړي چې دا ځای له منځه

يوسي.“ خو د هغه زومانو فکر کاوه چې هغه ټوکې کوي.

سهار وختي فرښتو حضرت لوط تشويق کړ او ورته ويې فرمايل: ”پاڅه! خپله ښځه او دواړه لورګانې۱۵ هغه وخت۱۶دې واخله او ووزه، ترڅو د دې ښار په ورانېدلو سره تاسو خپل ژوند له لاسه ورنه کړئ.“

حضرت لوط زړه نازړه کېده، خو بياهم څښتن په هغه باندې مهربانه شو او هغو نفرو د ده او د ده د بيا يوې فرښتې۱۷ښځې او لورګانو لاسونه ونيول او هغوى يې په امن سره د ښار څخه دباندې وويستل.

ورته وفرمايل: ”د دې دپاره چې ژوندي پاتې شئ وتښتئ! شاته مه ګورئ او په ټوله دره کې ونه درېږئ.غرونو ته وتښتئ چې ونه وژل شئ.“

تاسو زما۱۹ مګر حضرت لوط هغوى ته وفرمايل: ”نه، ای زما بادارانو په مونږ باندې داسې مه کوئ. ۱۸ سره ډېر لوی احسان کړی دی او زما ژوند مو ژغورلی دی، خو زه د دې وس نه لرم چې غرونو ته

۲۰وتښتم. نو مخکې له دې چې هغه ځای ته ورسېږم دا بدبختي به په ما باندې راشي او زه به مړ شم.

آايا تاسو هغه وړوکی ښار وينئ؟ هغه ډېر نژدې دی، اجازه راکړئ چې هلته لاړ شم. تاسو ګورئ چې هغهيو وړوکی ځای دی. زه به هلته په امن کې يم.“

ژر۲۲ هغه ځواب ورکړ: ”ډېر ښه، زه به ستا دغه غوښتنه هم پوره کړم. زه به دغه ښار وران نه کړم. ۲۱ شه، هلته وتښته. ځکه ترڅو ته هلته رسېدلی نه يې، زه هيڅ کار نشم کولی.“ (په دې خاطر هغه ښار د

صوغر په نوم ياد شو.)

دل ې ن ا ر و و عمورې ا م د سدوآاسمان۲۴ څه وخت چې حضرت لوط صوغر ته ورسېد لمر راوخوت. ۲۳ په هغه وخت کې څښتن له

هغه ښارونه، ټوله دره او د ښارونو ټول۲۵څخه په سدوم او عموره باندې سوزوونکي ګوګرد واورول.

مګر د حضرت لوط ښځې شاته وکتل او د هغې۲۶اوسېدونکي او د ځمکې نباتات يې په بل مخ واړول. څخه د مالګې ستنه جوړه شوه.

بله ورځ سهار وختي حضرت ابراهيم پاڅېده او بېرته هغه ځای ته چې د څښتن په مخکې ودرېدلی ؤ۲۷ هغه د سدوم، عمورې او د ټولې درې طرف ته وکتل او ويې ليدل۲۸او خبرې يې ورسره کړې وې، لاړ.

نو کله چې خدای پاک د۲۹چې د ځمکې څخه د يو ډېر لوی تنور د لوګي په شان لوګی پورته کيږي. درې ښارونه چې حضرت لوط په کې اوسېده وران کړل، نو هغه حضرت ابراهيم راياد کړ او حضرت لوط

آافت څخه خلاص کړ. يې د هغه

يت و اصل ن ا ي ن و عمو ا و ن ا ي ب آا و م د حضرت لوط وېرېده چې په صوغر کې پاتې شي. هغه د خپلو دواړو لورګانو سره غرونو ته لاړ او په۳۰

مشرې لور يې خپلې کشرې خور ته وويل: ”زمونږ پلار زوړ شوی دی، دلته۳۱يوې سمڅې کې اوسېدل. په دې شاوخوا کې داسې سړی نه پيدا کيږي چې زمونږ سره واده وکړي لکه څنګه چې په ټوله دنيا کې

راځئ چې خپل پلار نېشه کړو او د هغه سره څملو، ترڅو د هغه نه اولادونه ولرو او د خپل۳۲رواج دی. نو په هماغه شپه يې په خپل پلار شراب وڅښل او مشره لور يې د خپل پلار۳۳پلار نسل ژوندی وساتو.“

سره څملاستله او دی د هغې په څملاستو او پاڅېدلو باندې پوه نشو.

په بله ورځ مشرې لور کشرې ته وويل: ”تېره شپه زه د خپل پلار سره څملاستم، راځئ چې نن شپه۳۴ نو۳۵هم په هغه باندې شراب وڅښو او ته ورسره څمله. نو مونږ هر يو به د خپل پلار نه اولاد ولرو.“

هغه شپه يې هم په خپل پلار باندې شراب وڅښل او کشره لور يې لاړه او د خپل پلار سره څملاسته. په دې ډول د حضرت لوط دواړه لورګانې د۳۶هغه بياهم د هغې په څملاستو او پاڅېدلو باندې پوه نشو.

آاب نوم کېښود۳۷خپل پلار په وسيله اميدوارې شوې. د مشرې لور زوی پيدا شو او په هغه باندې يې موآابيانو پلار دی. کشرې لور يې هم زوی راوړ او په هغه باندې يې بن_عمي نوم۳۸او هغه د اوسنيو مو

کېښود او هغه د اوسنيو عمونيانو پلار دی.

اب ب يښت دا ي ۲۰پبي_ملک ا و ا م هي ا ر ب ا حضرت

حضرت ابراهيم له ممري څخه د کنعان جنوب خواته کډه وکړه او د قادش او شور په منځ کې يې۱ هلته حضرت ابراهيم د خپلې ښځې۲سکونت اختيار کړ او د يو څه وخت دپاره په جرار کې پاتې شو.

ساره په هکله وفرمايل: ”هغه زما خور ده.“ د جرار پادشاه ابي_ملک په ساره پسې نفر ولېږل او هغه يې يوه شپه خدای پاک په خوب کې ابي_ملک ته ښکاره شو او ويې فرمايل: ”ته به مړ شې ځکه۳راوستله.

هغه ښځه چې تا خپل ځان ته راوستې ده، هغه واده شوې ښځه ده.“

آايا ته به بې_ګناه خلک ووژنې؟ ۴ ۵ مګر ابي_ملک هغې ته ورنژدې شوی نه ؤ هغه وويل: ”ای څښتنه،

حضرت ابراهيم په خپله وفرمايل چې هغه زما خور ده او هغې هم دا خبره وکړه چې دی زما ورور دی اودا کار ما د پاک وجدان له مخې کړی دی او هيڅ غلطي مې نه ده کړې.“

خدای پاک په خوب کې هغه ته وفرمايل: ”هو، زه پوهېږم چې تا دا کار د پاک وجدان له مخې کړی۶ دی او ته مې د دې څخه وساتلې چې زما په مقابل کې کومه ګناه وکړې او دې ته مې پرېنښودلې چې

اوس هغه ښځه بېرته خپل مېړه ته ورکړه. هغه نبي دی او هغه به ستا دپاره دعا۷هغې ته لاس وروړې. وکړي ترڅو ژوندی پاتې شې. خو که چېرې هغه بېرته ورنه کړې، په دې پوه شه چې ته او ستا ټول

خلک به مړه شئ.“

سبا سهار وختي ابي_ملک خپل ټول درباريان راوغوښتل او څه چې پېښ شوي ؤو هغوى ته يې بيان۸ بيا ابي_ملک حضرت ابراهيم راوغوښت او پوښتنه يې ورڅخه وکړه:۹کړل او هغوى ډېر ووېرېدل.

”زمونږ سره دې څه وکړل؟ ما ستا سره څه بد کړي ؤو چې داسې لوی مصيبت دې په ما او زما په بيا ابي_ملک د حضرت۱۰پادشاهۍ باندې راوست؟ تا زما سره داسې کار وکړ چې د کولو نه ؤ.“

ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”داسې کار دې ولې وکړ؟“

حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”ما فکر وکړ چې د دې ځای خلک د خدای پاک څخه نه وېريږي او۱۱ هغه په رښتيا سره زما خور ده، هغه زما ناسکه خور ده. هغه زما۱۲ما به د خپلې ښځې په خاطر ووژني.

کله چې خدای پاک زه د۱۳د پلار لور ده، مګر زما د مور لور نه ده او ما د هغې سره واده کړی دی. خپل پلار د کور څخه پردي هېواد ته ولېږلم، ما هغې ته وويل: دا به زما سره ستا وفاداري وي چې مونږ

هرځای ته لاړ شو، زما په هکله به وايې چې هغه زما ورور دی.“

نو ابي_ملک پسونه او غوايان، غلامان او وينځې حضرت ابراهيم ته ورکړل او د هغه ښځه ساره يې۱۴ ابي_ملک وويل: ”زما ټوله ځمکه ستا په مخکې ده، هرځای چې ستا خوښ وي۱۵بېرته هغه ته ورکړه.

هغه ساره ته وويل: ”زه ستا ورور ته زر مثقاله سپين زر ورکوم ترڅو هغو ټولو خلکو ته۱۶هلته واوسېږه.“ چې ستا سره دي دا ثابته شي چې ته بې_ګناه يې او هر يو په دې باندې پوه شي چې تا کومه غلطي نه

ده کړې.“

د هغه څه په خاطر چې د حضرت ابراهيم په ښځې ساره باندې شوي ؤو، څښتن د ابي_ملک د۱۷-۱۸ کورنۍ ټولې ښځې شنډې کړې وې. نو حضرت ابراهيم د ابي_ملک دپاره دعا وکړه او خدای پاک هغه

ته شفا ورکړه. هغه همدارنګه د هغه ښځې او د هغه وينځو ته هم شفا ورکړه چې ماشومان وزېږوي.

اب ب يښت دا ي ۲۱په دن ې ږ ې ز ق اسحا د حضرت

لکه څنګه چې څښتن فرمايلي ؤو، هغه په ساره باندې مهربانه شو. څښتن هغه وعده سرته ورسوله۱ ساره اميدواره شوه او زوی يې پيدا شو. په هغه وخت کې حضرت۲چې د ساره سره يې کړې وه.

حضرت۳ابراهيم زوړ ؤ. دا هلک په هماغه وخت کې پيدا شو چې خدای پاک يې وعده کړې وه. او لکه څنګه چې خدای پاک هغه ته حکم کړی ؤ، حضرت۴ابراهيم د خپل زوی نوم اسحاق کېښود

حضرت ابراهيم د سلو کالو ؤ چې د هغه۵اسحاق د اتو ورځو ؤ چې حضرت ابراهيم هغه سنت کړ. ساره وويل: ”خدای پاک ماته خوشالي او خندا راکړې ده او هرڅوک۶زوی حضرت اسحاق پيدا شو.

هغې وويل: ”هيچا فکر نه کاوه چې زه به د دې لايقه۷چې دا خبره واوري نو زما سره به وخاندي.“ شم چې حضرت ابراهيم ته اولاد وزېږوم. خو سره له دې چې حضرت ابراهيم زوړ دی ما هغه ته زوی

وزېږاوه.“

ږي د کور څخه شړل کي ل عي سما ا و حضرت ا ه جر ها هلک لوی شو او هغه يې د تي څخه بېل کړ. په هماغه ورځ چې حضرت اسحاق يې د تي څخه بېل۸

مګر ساره وليدل چې د مصرۍ هاجرې زوی په۹کړ، حضرت ابراهيم ډېره لويه مېلمستيا جوړه کړه. نو هغې حضرت ابراهيم ته وويل: ”دغه وينځه او د هغې زوی۱۰حضرت اسحاق باندې ملنډې وهي

وشړه، دا ځکه چې د دې وينځې زوی دې زما د زوی اسحاق سره هيڅکله په ميراث کې شريک حضرت ابراهيم په دې خبرې باندې ډېر خفه شو ځکه چې حضرت اسماعيل هم د هغه زوی۱۱نشي.“

مګر خدای پاک حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”د دې هلک او د خپلې وينځې په باره کې مه خفه۱۲ؤ. زه به۱۳کېږه، هرڅه چې ساره درته وايي هغه واوره ځکه چې ستا نسل به د اسحاق څخه حساب شي.

د وينځې د زوی څخه هم يو قوم جوړ کړم، ځکه چې هغه هم ستا اولاد دی.“

حضرت ابراهيم سهار وختي يو څه ډوډۍ او د اوبو ژی واخيستل او هاجرې ته يې ورکړل او د هغې په۱۴ اوږو يې کېښودل او هغه يې د خپل زوی سره رخصت کړه. هغه لاړله او د بئرشبع په دښته کې سرګردانه

ا د۱۶ کله چې د ژي اوبه خلاصې شوې، هغې خپل زوی د يو بوټي لاندې پرېښود ۱۵ګرځېدله. او تقريب سلو مترو په فاصله د هغه څخه لېرې کښېناستله او د ځان سره يې وويل: ”زه دا نشم زغملی چې د خپل

زوی مرګ ووينم.“ هغه هلته ناسته وه او سلګۍ يې وهلې.

آاسمان څخه په هاجرې باندې غږ وکړ:۱۷ خدای پاک د هلک ژړا واورېده او د خدای پاک فرښتې د پاڅه او هلک پورته کړه۱۸”ای هاجرې، ولې خفه يې؟ مه وېرېږه، خدای پاک د هلک ژړا اورېدلې ده. بيا خدای پاک د هغې۱۹او هغه ته تسلي ورکړه. زه به د هغه د نسل څخه ډېر لوی قوم جوړ کړم.“

سترګې پرانيستلې او هغې کوهی وليد. هغه لاړله او د اوبو ژی يې ډک کړ او په خپل زوی يې وڅښلې. خدای پاک د هلک سره مل ؤ او هغه غټېده. هغه د فاران په دښته کې اوسېده او يو غشي ويشتونکی۲۰

څه وخت چې هغه هلته اوسېده، مور يې ورته يوه مصرۍ ښځه وکړه. ۲۱شو.

ړون ت ځ ن م ر ت ي_ملک ب ا و ا م هي ا ر ب ا د حضرت په هغه وخت کې ابي_ملک او د هغه د لښکر مشر فيکول حضرت ابراهيم ته وويل: ”په هر کار کې۲۲

اوس د خدای پاک په حضور کې زما سره قسم وخوره۲۳چې ته يې کوې خدای پاک درسره مل دی! چې زما سره، زما د اولادونو او زما د نسل سره به ټګي نه کوې. لکه څنګه چې زه تاته وفادار وم نو

وعده وکړه چې ته به هم زما سره او د دې هېواد سره چې په کې اوسېږې وفادار اوسې.“

حضرت ابراهيم وفرمايل: ”زه وعده کوم.“ ۲۴

حضرت ابراهيم ابي_ملک ته د هغه کوهي په باره کې چې د هغه نوکرانو د ده څخه په زور اخيستی ؤ۲۵ ابي_ملک وويل: ”زه نه پوهېږم چې دا کار چا کړی دی. تا ماته په دې هکله څه نه دي۲۶ګيله وکړه.

نو حضرت ابراهيم څو پسونه او غوايان ابي_ملک ته۲۷ويلي او دا اول ځل دی چې زه دا خبره اورم.“ حضرت ابراهيم د خپلې رمې څخه اوه مېږې بېلې کړې.۲۸ورکړل او دواړو يو د بله سره يو تړون وکړ.

ابي_ملک د حضرت ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”د څه دپاره دې دا اوه مېږې بېلې کړې؟“ ۲۹

حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”دا اوه مېږې قبولې کړه. په دې کار سره به ته شاهد يې چې دا کوهی۳۰ په دې سبب هغه ځای د بئرشبع په نوم ياد شو، چې هغو دواړو هلته يو د بل سره۳۱ما کيندلی دی.“ يو تړون کړی ؤ.

په بئرشبع کې د تړون جوړولو څخه وروسته ابي_ملک او د هغه د لښکر مشر فيکول بېرته د فلسطينيانو۳۲آابدي۳۳هېواد ته راستانه شول. حضرت ابراهيم په بئرشبع کې د غز ونه وکرله او هلته يې څښتن يعنې حضرت ابراهيم د فلسطينيانو په هېواد کې د اوږدې مودې دپاره پاتې شو. ۳۴خدای ته عبادت وکړ.

اب ب يښت دا ي ۲۲پاسحاق ر کوي چې حضرت م ا ه ت م هي ا ر ب ا اک حضرت پ ی خدا

ي کړي ن ا ب ر ق څه موده وروسته خدای پاک په حضرت ابراهيم باندې ازمايښت وکړ او هغه ته يې وفرمايل: ”ای۱

ابراهيمه!“ او حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”هو، زه حاضر يم!“

خدای پاک وفرمايل: ”خپل زوی اسحاق چې ستا يوازينی زوی دی او په تا باندې ډېر ګران دی واخله۲ او د موريا سيمې ته لاړ شه او هغه په هغه غره باندې چې زه يې درته ښايم زما دپاره د سوزېدونکې

نذرانې په توګه قرباني کړه.“

حضرت ابراهيم سهار وختي پاڅېد، د سوزېدونکې نذرانې دپاره يې لرګي مات کړل او هغه يې په خره۳ باندې بار کړل. خپل دوه نوکران او خپل زوی حضرت اسحاق يې د ځان سره واخيستل او هغه ځای ته

په دريمه ورځ حضرت ابراهيم هغه ځای د لېرې څخه۴روان شول چې خدای پاک ورته فرمايلي ؤو. بيا هغه خپلو نوکرانو ته وفرمايل: ”تاسو دلته د خره سره پاتې شئ، زه او هلک به هلته سره لاړ۵وليد.

شو. مونږ به هلته عبادت وکړو او بېرته به بيا تاسو ته راشو.“

حضرت ابراهيم د قربانۍ لرګي خپل زوی ته په اوږو باندې کېښودل او خپله يې چاقو او اور واخيستل او۶

حضرت اسحاق خپل پلار ته وويل: ”ای پلاره!“ ۷دواړه يوځای سره روان شول.

هغه ځواب ورکړ: ”وايه زما زويه!“

هغه وويل: ”زه پوهېږم چې ستا سره اور او لرګي شته، مګر د سوزېدونکې نذرانې دپاره وری چېرتهدی؟“

حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”اى زما زويه، خدای پاک به په خپله د سوزېدونکې نذرانې دپاره وری۸پيدا کړي.“ او دواړه يوځای سره روان شول.

کله چې هغه ځای ته چې خدای پاک ورته فرمايلي ؤو ورسېدل، حضرت ابراهيم هلته د قربانۍ ځای۹ جوړ کړ او په هغه باندې يې لرګي په ترتيب سره کېښودل. هغه خپل زوی حضرت اسحاق وتاړه او د

مګر د څښتن۱۱ بيا هغه چاقو راواخيست چې خپل زوی حلال کړي. ۱۰لرګيو د پاسه يې کېښود. آاسمان څخه هغه ته غږ وکړ: ”ای ابراهيمه، ای ابراهيمه!“ فرښتې د

هغه ځواب ورکړ: ”زه حاضر يم.“

هغه وفرمايل: ”هلک ژوبل نه کړې او په هغه باندې هيڅ ونه کړې! زه اوس پوه شوم چې ته د خدای۱۲پاک څخه وېرېږې، ځکه چې خپل يوازينی زوی دې زما څخه دريغ نه کړ.“

حضرت ابراهيم سترګې پورته کړې او ويې ليدل چې شاته يې يو ګډ دی چې ښکرونه يې په بوټي کې۱۳ نښتي ؤو. حضرت ابراهيم ورغی، هغه يې راونيوه او د خپل زوی په ځای يې د سوزېدونکې نذرانې په

ی تر نن۱۴توګه قرباني کړ. او حضرت ابراهيم دغه ځای د څښتن به يې برابروي په نوم ياد کړ او حتورځې پورې داسې ويل کيږي: ”هغه به د څښتن په غره کې تيار شي.“

آاسمان څخه په حضرت ابراهيم باندې غږ وکړ ۱۵ او ويې فرمايل:۱۶ د څښتن فرښتې د دوهم ځل دپاره د ”څښتن داسې وايي: په دې خاطر چې تا دا کار وکړ او خپل يوازينی زوی دې زما څخه دريغ نه کړ، زه

آاسمان د ستورو او هغو۱۷په خپل ذات باندې قسم خورم، زه به تاته برکت درکړم او ستا نسل به لکه د شګو په شان چې د درياب په غاړه پرتې وي زيات کړم. هغوى به خپلو دښمنانو ته ماتې ورکړي او د

د ځمکې ټول قومونه به ستا د اولادې په وسيله برکت ومومي، ځکه چې تا۱۸هغوى ښارونه به ونيسي. نو حضرت ابراهيم بېرته خپلو نوکرانو ته راستون شو او هغوى ټول يوځای۱۹زما حکم منلی دی.“

بئرشبع ته لاړل او حضرت ابراهيم په بئرشبع کې پاتې شو.

ه د ا ل و ا ر حو ا ن د څه موده وروسته حضرت ابراهيم خبر شو چې د ده د ورور ناحور ښځه ملکه هم مور شوه او زامن يې۲۰

کاسد، حزو، فلداش،۲۲ د هغه اولنی اولاد عوص، د هغه ورور بوز، قموئيل د ارام پلار، ۲۱زېږولي دي: د بتوئيل څخه ربکا پيدا شوه. ملکې د حضرت ابراهيم ورور ناحور ته دا اته زامن۲۳يدلاف او بتوئيل.

رئومه د ناحور وينځې هم طابح، جاحم، تاحش او معکه وزېږول. ۲۴وزېږول.

اب ب يښت دا ي ۲۳په ن ي ړ م ه ر د سا

هغه په قريه اربع (حبرون) کې چې د کنعان په هېواد کې۲ ساره يوسلو اوه ويشت کاله ژوندۍ وه. ۱ دی مړه شوه او حضرت ابراهيم د ساره دپاره غمجن شو او په هغې پسې يې وژړل.

”زه۴ بيا حضرت ابراهيم د خپلې ښځې د مړي له څنګه پاڅېده او حيتيانو ته ورغی او ويې فرمايل: ۳ دلته ستاسو په منځ کې پردی او مسافر يم. يو څه ځمکه په ما باندې خرڅه کړئ ترڅو خپله ښځه په کې

ښخه کړم.“

”باداره، زمونږ خبره واوره. مونږ تاته د يو قوي مشر په سترګه ګورو. زمونږ په۶ هغوى ځواب ورکړ: ۵ ډېرو ښو قبرونو کې خپل مړی ښخ کړه. مونږ هر يو به خوشاله شو چې تاته د قبر دپاره ځای درکړو ترڅو

خپله ښځه په کې ښخه کړې.“

او ورته ويې فرمايل:۸ نو حضرت ابراهيم پاڅېد او د احترام په خاطر يې هغوى ته خپل سر ټيټ کړ ۷ ”که ستاسو خوښه وي پرېږدئ چې خپل مړی ښخ کړم. تاسو زما په خاطر د صوحار د زوی عفرون څخه

چې د مکفيلې سمڅه چې د هغه جايداد دی او د هغه د پټي سرته پرته ده، په پوره بيه په ما۹وغواړئ باندې خرڅه کړي. دا به ستاسو په منځ کې زمونږ هديره وي.“

عفرون په خپله د نورو حيتيانو سره د ښار په دروازه کې د غونډې په ځای کې ناست ؤ. هغه حضرت۱۰ هغه وويل: ”نه، زما باداره! زما۱۱ابراهيم ته د ټولو حيتيانو په مخکې چې هلته حاضر ؤو ځواب ورکړ،

خبره واوره. زه دا پټی او هغه سمڅه چې په هغه کې ده د خپل قوم په مخکې تاته درکوم، خپل مړی دېپه کې ښخ کړه.“

هغه د ټولو په مخکې عفرون۱۳ حضرت ابراهيم يو ځل بيا د حيتيانو په وړاندې د احترام سر ټيټ کړ. ۱۲ ته وفرمايل: ”زما خبره واوره. که چېرې ستا رضا وي زه به د پټي بيه تاته درکړم. دا زما له خوا قبوله کړه

ترڅو خپل مړی هلته ښخ کړم.“

”ای زما باداره، زما خبره واوره. د دې ځمکې بيه څلورسوه مثقاله سپين زر۱۵ عفرون ځواب ورکړ: ۱۴ نو حضرت ابراهيم د۱۶دي، خو دا زما او ستا ترمنځ هيڅ شی نه دی. خپل مړی دې په کې ښخ کړه.“

عفرون خبره قبوله کړه او هغه بيه چې عفرون د حيتيانو په مخکې ټاکلې وه، يعنې څلورسوه مثقاله سپين زر عفرون ته وتلل. دا د هغه وزن سره سم ؤو چې په هغه وخت کې يې د سوداګرانو په منځ کې رواج

درلود.

په دې ډول د عفرون جايداد چې په مکفيله کې د ممري په لمرخاته کې ؤ هغه د حضرت ابراهيم۱۷ شو. په هغه کې پټی او هغه سمڅه چې په هغه پټي کې وه او د هغې ځمکې شاوخوا ټولې ونې شاملې

دا ځمکه د ټولو حيتيانو په مخکې چې په هغې غونډې کې حاضر ؤو د حضرت ابراهيم د۱۸وې. جايداد په توګه وپېژندل شوه.

نو حضرت ابراهيم خپله ښځه ساره ممري ته نژدې چې په حبرون کې ده د مکفيله په سمڅه کې د۱۹ نو هغه پټی او سمڅه چې په هغې کې وه د حيتيانو له خوا په حضرت۲۰کنعان په خاوره کې ښخه کړه.

ابراهيم باندې د هديرې لپاره په قباله ورکړای شول.

اب ب يښت دا ي ۲۴په ښځه ر ا پ د اسحاق د حضرت

حضرت ابراهيم۲ حضرت ابراهيم ډېر زوړ شوی ؤ او څښتن هغه ته په هر کار کې برکت ورکاوه. ۱ خپل ناظر ته چې د هغه په کورنۍ کې د هرڅه واکدار ؤ وفرمايل: ”خپل لاس دې زما د ورون لاندې

آاسمان او ځمکې د خدای په نوم قسم درکوم چې زما زوی۳کېږده. په دې ډول زه تاته د څښتن يعنې د بلکه زما وطن او زما خپلو خپلوانو ته لاړ۴ته به په دې ځای يعنې د کنعان په خلکو کې ښځه نه کوې،

شه او هلته زما زوی اسحاق ته ښځه وکړه.“

ناظر پوښتنه وکړه: ”که چېرې انجلۍ ونه غواړي چې خپل کور پرېږدي او زما سره دې وطن ته راشي نو۵آايا ستا زوی بېرته هغه وطن ته بوزم چې ته ورڅخه راوتلی يې؟“ بيا به څنګه کيږي؟

آاسمان خدای۷ حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”پام کوه چې زما زوی به بېرته هلته نه بيايې. ۶ څښتن د زه د خپل پلار د کور او اصلي وطن څخه راوويستلم او زما سره يې کلکه وعده وکړه چې دا وطن به ستا اولادې ته ورکوم. هغه به خپله فرښته ستا څخه مخکې ولېږي ترڅو ته وکولی شې چې په هغه ځای کې

که چېرې هغه انجلۍ په دې رضا نشي چې ستا سره راشي، نو ته به د هغه۸زما زوی ته ښځه وکړې. ۹لوظ څخه چې زما سره دې کړی دی خلاص يې. خو په هيڅ حالت کې به زما زوی هلته نه ورولې.“

نو ناظر خپل لاس د خپل بادار د ورون لاندې کېښود او قسم يې وخوړ چې څه چې حضرت ابراهيم دهغه څخه غواړي هغه به وکړي.

ناظر د خپل بادار له اوښانو څخه لس اوښان او هر ډول ښه شيان د ځان سره واخيستل او د۱۰ هغه مازديګر، يعنې څه وخت چې۱۱بين_النهرين شمال ته هغه ښار ته لاړ چې ناحور په کې اوسېده.

ښځې د اوبو د راوړلو دپاره راوتلې هلته ورسېد او خپل اوښان يې د ښار څخه بيرون د کوهي په غاړه بيا هغه دعا وکړه: ”ای څښتنه، زما د بادار ابراهيم خدايه! نن ما کامياب کړه او زما د۱۲ګونډه کړل.

دا دی زه دلته د کوهي په څنګ کې ولاړ يم، د ښار انجونې د۱۳بادار ابراهيم سره خپله وعده پوره کړه. نو داسې دې وشي چې کله زه هغې انجلۍ ته ووايم چې خپل منګی راکوز کړه۱۴اوبو وړلو دپاره راځي.

چې اوبه وڅښم او هغه ووايي: وڅښه او ستا اوښانو ته به هم اوبه ورکړم، نو دا دې هماغه انجلۍ وي چې د خپل خدمتګار اسحاق دپاره دې انتخاب کړې ده. نو که چېرې داسې وشول، زه به پوه شم چې

تا هغه وعده پوره کړې ده چې زما د بادار سره دې کړې وه.“

د هغه دعا لا خلاصه شوې نه وه چې ربکا راورسېدله او د اوبو منګی يې په اوږو باندې ايښى ؤ. هغه۱۵ هغه يوه۱۶د بتوئيل لور وه او بتوئيل د ملکه زوی ؤ او ملکه د حضرت ابراهيم د ورور ناحور ښځه وه.

ډېره ښکلې انجلۍ وه او پېغله وه. هغه کوهي ته ورښکته شوه، خپل منګی يې د اوبو څخه ډک کړ او ناظر د هغې د ليدلو دپاره په منډه ورغی او ويې ويل: ”مهرباني وکړه ستا د منګي۱۷بېرته راپورته شوه.

څخه لږې اوبه ماته راکړه.“

هغې وويل: ”ای زما باداره، وڅښه.“ نو ژر يې خپل منګی له اوږو څخه راښکته کړ او هغه ته يې اوبه۱۸ کله چې هغه اوبه وڅښلې، هغې وويل: ”زه به ستا د اوښانو دپاره هم اوبه۱۹ورکړې چې ويې څښي.

هغې ژر خپل منګی په اخور کې خالي کړ او بېرته په منډه۲۰راوباسم ترڅو هغوى هم په اوبو ماړه شي.“ سړي په خاموشۍ سره۲۱د اوبو ويستلو دپاره کوهي ته لاړه او د ټولو اوښانو دپاره يې اوبه راوويستلې.

هغې ته کتل چې په دې پوه شي چې څښتن د ده سفر بريالی کړی دی او که نه.

کله چې هغې انجلۍ خپل کار خلاص کړ نو هغه سړي د سرو زرو يو قيمتي پېزوان راواخيست او هغې۲۲ ته يې په پوزه کړ او همدارنګه دوه د سرو زرو غټې کړۍ_ګانې يې راواخيستلې او هغې ته يې په لاس

آايا ستا د پلار په کور کې زمونږ دپاره۲۳کړلې. بيا هغه پوښتنه وکړه: ”ماته ووايه چې ته د چا لور يې؟ کوم ځای شته چې شپه په کې تېره کړو؟“

هغې زياته کړه: ”زمونږ سره۲۵ هغې ځواب ورکړ: ”زه د بتوئيل لور او د ناحور او ملکې لمسۍ يم.“ ۲۴بوس او واښه پرېمانه دي او د شپې د تېرولو دپاره ځای هم شته.“

ويې ويل: ”ثناه دې وي څښتن ته، زما۲۷ بيا هغه سړی په سجده پرېوت او د څښتن عبادت يې وکړ، ۲۶ د بادار ابراهيم خدای ته چې هغه وعده يې پوره کړه چې زما د بادار سره يې کړې وه. څښتن ماته په دې

سفر کې د خپل بادار د خپلوانو کور ته لارښودنه وکړه.“

نو د ربکا يو ورور ؤ چې۲۹ هغه پېغله په منډه خپل کور ته لاړه او خپلې کورنۍ ته يې ټوله قصه وکړه. ۲۸ لابان د۳۰لابان نومېده. لابان په منډه دباندې ووت او د حضرت ابراهيم د ناظر پسې کوهي ته ورغی.

خپلې خور ربکا په پوزه پېزوان او په لاسونو باندې کړۍ_ګانې وليدلې او د هغې څخه يې هغه خبرې واورېدلې چې هغه سړي ورته کړې وې. نو دی ورغی او ويې ليدل چې د حضرت ابراهيم ناظر د کوهي

هغه وويل: ”زما سره کور ته راشه. ته داسې سړی يې چې څښتن۳۱په غاړه د اوښانو سره ولاړ دی. درته برکت درکړی دی. ولې بيرون ولاړ يې؟ ما ستا دپاره په خپل کور کې کوټه او ستا د اوښانو دپاره

ځای تيار کړی دی.“

نو هغه سړی کور ته ننوت او هغوى د اوښانو څخه بارونه راښکته کړل او اوښانو ته يې بوس او واښه۳۲

بيا د۳۳ورکړل. بيا لابان د حضرت ابراهيم ناظر او د هغه نفرو ته اوبه راوړلې چې خپلې پښې ومينځي. ناظر په مخکې ډوډۍ کېښودله شوه، مګر هغه وويل: ”تر هغې پورې به زه ډوډۍ ونه خورم ترڅو مې

خپله خبره نه وي کړې.“

لابان وويل: ”نو بيا ووايه.“

څښتن زما بادار ته زيات برکت ورکړی دی او هغه۳۵ نو ويې ويل: ”زه د حضرت ابراهيم ناظر يم. ۳۴ شتمن شوی دی او هغه ته يې د پسونو او وزو رمې، د غوايانو او خرو پادې، سپين زر، سره زر، غلامان،

زما د بادار د ښځې ساره څخه په زوړ عمر کې زوی پيدا شو او هرڅه۳۶وينځې او اوښان ورکړي دي. زما بادار ماته قسم راکړ او ويې فرمايل: زما زوی ته به د۳۷چې زما بادار درلودل هغه ته يې ورکړل.

بلکه زما د پلار کورنۍ او۳۸کنعانيانو د لورګانو څخه چې زه د هغو په منځ کې اوسېږم ښځه نه کوې. بيا ما د خپل بادار څخه پوښتنه وکړه: که چېرې۳۹زما خپلې قبيلې ته لاړ شه او زما زوی ته ښځه وکړه.

هغه ځواب راکړ: هغه څښتن چې زه يې پيروي کوم هغه به۴۰انجلۍ زما سره رانشي نو بيا څه وکړم؟ خپله فرښته ستا سره ولېږي او ستا سفر به بريالی کړي ترڅو ته وکولی شې چې زما زوی ته زما د خپلې

کله چې ته زما قبيلې ته ورشې نو زما د قسم څخه به۴۱قبيلې او زما د پلار د کورنۍ څخه ښځه وکړې. ی که هغوى تاته د انجلۍ د درکولو څخه انکار هم وکړي، ته به زما د قسم څخه خلاص شې: حت

خلاص يې.

کله چې نن زه کوهي ته راغلم، ما وويل: ای څښتنه، زما د بادار ابراهيم خدايه! که ستا رضا وي ماته۴۲ دا دی زه دلته د دې کوهي په غاړه ولاړ يم. نو داسې دې۴۳په دې سفر کې چې راغلی يم بری راکړه.

وشي چې کومه انجلۍ چې د اوبو د وړلو دپاره راځي، نو زه به د هغې څخه وغواړم چې د خپل منګي که چېرې هغه راته ووايي چې وڅښه او زه به ستا د اوښانو دپاره هم اوبه۴۴څخه ماته لږې اوبه راکړي.

مخکې له۴۵راوباسم، نو دا دې هماغه انجلۍ وي چې څښتن زما د بادار د زوی دپاره انتخاب کړې ده. دې چې زما دعا خلاصه شي، ربکا د خپل منګي سره چې په اوږو يې ايښى ؤ راغله. هغه کوهي ته

هغې ژر خپل۴۶ښکته شوه او اوبه يې راوويستلې او ما هغې ته وويل: لږې اوبه راکړه چې زه يې وڅښم. منګی د اوږو څخه راښکته کړ او ويې ويل: وڅښه. زه به ستا اوښانو ته هم اوبه ورکړم، نو بيا ما وڅښلې

د هغې څخه مې پوښتنه وکړه: ته د چا لور يې؟ نو هغې وويل، زه۴۷او هغې اوښانو ته هم اوبه ورکړې. د بتوئيل لور يم او د ناحور او ملکه لمسۍ يم. نو د هغې په پوزه کې مې پېزوان واچاوه او په لاسونو کې

ما سجده وکړه او د څښتن عبادت مې وکړ او د خپل بادار ابراهيم۴۸مې ورته کړۍ_ګانې واچولې. څښتن خدای مې وستايه چې ماته يې سمه لاره وښودله چې د خپل بادار د ورور لمسۍ د هغه زوی ته

نو اوس که چېرې زما د بادار سره وفاداري او مهرباني کوې هم راته ووايه او که نه يې کوې هم۴۹وکړم. ماته ووايه ترڅو زه پرېکړه وکړم چې بل چېرته لاړ شم.“

لابان او بتوئيل ځواب ورکړ: ”څرنګه چې دا خبره د څښتن له طرفه ده مونږ په دې هکله پرېکړه نشو۵۰ دا دی ربکا حاضره ده هغه درسره واخله او ځه. لکه څنګه چې څښتن په خپله فرمايلي دي،۵۱کولی.

څنګه چې د حضرت ابراهيم ناظر دا خبره واورېدله نو سجده۵۲هغه دې ستا د بادار د زوی ښځه شي.“

بيا ناظر کالي، د سپينو زرو او سرو زرو ګاڼې راوويستل او ربکا۵۳يې وکړه او د څښتن عبادت يې وکړ. ته يې ورکړل او د هغې ورور او مور ته يې هم قيمتي سوغاتونه ورکړل.

بيا د حضرت ابراهيم ناظر او د هغه نفرو وخوړل او وڅښل او شپه يې هلته تېره کړه. کله چې هغوى۵۴سهار پاڅېدل، ناظر وويل: ”ما بېرته خپل بادار ته رخصت کړئ.“

مګر د ربکا ورور او مور وويل: ”انجلۍ دې يوه هفته يا لس ورځې زمونږ سره پاتې شي، بيا تاسو کولی۵۵شئ چې لاړ شئ.“

خو هغه وويل: ”مونږ مه ايساروئ. څښتن زما سفر بريالی کړی دی، پرېږدئ چې بېرته خپل بادار ته۵۶لاړ شم.“

نو هغوى۵۸ هغوى وويل: ”راځئ چې انجلۍ راوغواړو او په دې باره کې د هغې څخه پوښتنه وکړو.“ ۵۷آايا د دې سړي سره ځې؟“ ربکا راوغوښتله او پوښتنه يې ورڅخه وکړه: ”

هغې وويل: ”هو، ځم.“

نو هغوى خپله خور ربکا او د هغې زړه نوکره د حضرت ابراهيم د ناظر او د هغه د نفرو سره ولېږلې.۵۹ هغوى د ربکا دپاره برکت وغوښت او ورته يې وويل: ۶۰

”ای زمونږ خورې! ته دې د ميليونونو اولادونو مور شې

ستا اولاده دې د خپلو دښمنانو ښارونه فتح کړي“

بيا ربکا او د هغې وينځې تيارې شوې او په اوښانو باندې سپرې شوې او د سړي سره روانې شوې. نو۶۱ناظر ربکا د ځان سره واخيستله او لاړ.

۶۳ په دې وخت کې حضرت اسحاق د بئرلحي ريي څخه راغلی ؤ او د کنعان په جنوب کې اوسېده. ۶۲

يو ماښام حضرت اسحاق په پټيو کې چکر واهه. څنګه چې هغه خپلې سترګې پورته کړې ويې ليدل چې ربکا هم خپلې سترګې پورته کړې او حضرت اسحاق يې وليد، نو د اوښ څخه۶۴اوښان راروان دي.

او د ناظر څخه يې پوښتنه وکړه: ”هغه سړی څوک دی چې په پټي کې زمونږ مخې ته۶۵راکوزه شوه راروان دی؟“

ناظر ځواب ورکړ: ”هغه زما بادار دی.“ نو هغې خپل څادر راواخيست او خپل ځان يې ورباندې پټکړ.

حضرت اسحاق ربکا د۶۷ کوم کارونه چې ناظر کړي ؤو هغه ټول يې حضرت اسحاق ته بيان کړل. ۶۶ خپلې مور ساره خېمې ته راوستله او د هغې سره يې واده وکړ. نو ربکا د هغه ښځه شوه او د هغې سره

يې مينه کوله او حضرت اسحاق د خپلې مور د مړينې څخه پس تسلي وموندله.

اب ب يښت دا ي ۲۵په ن و د ا ل و ا ر و ن م هي ا ر ب ا د حضرت

د هغې څخه د حضرت ابراهيم زامن زمران،۲ حضرت ابراهيم بله ښځه وکړه چې نوم يې قطوره ؤ. ۱ يقشان د شبا او ددان پلار ؤ او اشوريم، لطوشيم او۳يقشان، مدان، مديان، يشباق او شوعه پيدا شول.

عيفه، عيفر، حنوک، ابيداع او الداعه د مديان زامن ؤو. دا ټول د قطورې۴لئوميم د ددان اولاده وه. اولاده وه.

مګر هغه لا ژوندی ؤ چې د خپلو۶ حضرت ابراهيم خپله ټوله شتمني حضرت اسحاق ته پرېښودله. ۵ وينځو زامنو ته يې سوغاتونه ورکړل او هغوى يې د خپل زوی حضرت اسحاق څخه د مشرق خواته لېرې

ولېږل.

ات کېدل وف م هي ا ر ب ا د حضرت هغه په پاخه عمر کې وفات شو او د خپلو۸ حضرت ابراهيم پوره يوسلو پنځه اويا کاله ژوند وکړ. ۷

د هغه زامنو حضرت اسحاق او حضرت اسماعيل هغه ممري ته نژدې د حيتي۹نيکونو سره يوځای شو. دا هغه پټی ؤ چې حضرت ابراهيم۱۰صوحار د زوی عفرون په پټي کې د مکفيله په سمڅه کې ښخ کړ.

د حيتيانو څخه په بيه اخيستی ؤ. حضرت ابراهيم او د هغه ښځه ساره دواړه په هغه کې ښخ کړای شول. د حضرت ابراهيم د وفات څخه وروسته خدای پاک د هغه زوی حضرت اسحاق ته برکت ورکړ او۱۱

حضرت اسحاق بئرلحي ريي ته نژدې اوسېده.

ه د ا ل و ا ل عي سما ا د حضرت دا د حضرت ابراهيم د زوی حضرت اسماعيل اولاده ده. دا هغه اسماعيل ؤ چې د ساره د مصرۍ۱۲

د حضرت اسماعيل د زامنو نومونه د هغوى د زېږېدو د ترتيب له۱۳وينځې هاجرې څخه پيدا شوی ؤ. مخې چې په لست کې ليکل شوي دي دا دي: د حضرت اسماعيل مشر زوی نبايوت، قيدار، ادبيل،

دا د حضرت اسماعيل زامن۱۶ حداد، تيما، يطور، نافيش او قدمه. ۱۵ مشماع، دومه، مسا، ۱۴مبسام، حضرت۱۷ؤو او دا د دولسو قبيلو د مشرانو نومونه ؤو چې د هغوى د کليو او کمپونو په مطابق ؤو.

د هغه۱۸اسماعيل پوره د يوسلو اوه دېرشو کالو په عمر وفات شو او د خپلو نيکونو سره يوځای شو. آاشور په لاره پرته ده. هغوى اولاده د شور او حويلې ترمنځ سيمه کې اوسېدله چې د مصر پولې ته نژدې د

د خپلو ټولو ورونو سره په دښمنۍ کې ژوند کاوه.

و عيسو ا عقوب ي حضرت دا د حضرت ابراهيم د زوی حضرت اسحاق اولاده ده: د حضرت ابراهيم څخه حضرت اسحاق پيدا۱۹

حضرت اسحاق د څلوېښتو کالو په عمر ؤ چې د ربکا سره يې واده وکړ. هغه د ارامي بتوئيل لور۲۰شو. حضرت اسحاق د خپلې ښځې په خاطر چې شنډه۲۱وه چې د بين_النهرين څخه ؤ او د لابان خور وه.

مخکې له دې۲۲وه څښتن ته دعا وکړه. څښتن د هغه دعا قبوله کړه او د هغه ښځه ربکا اميدواره شوه. چې ربکا اولاد وزېږوي هغه پوه شوه چې هغه به غبرګوني وزېږوي، ځکه چې هغې دا احساس کړه چې هغوى د مور په نس کې يو د بل سره جګړه کوي. هغې وويل: ”زما سره ولې داسې کيږي؟“ نو هغې د

څښتن څخه پوښتنه وکړه.

څښتن هغې ته وفرمايل: ۲۳

”ستا د دواړو زامنو څخه

به دوه رقيب قومونه جوړ شي

په هغو دواړو کې به کشر قوي وي

او مشر به د هغه غلام وي“

اولنی زوی۲۵ کله چې د هغې د اولاد د زېږولو وخت راورسېد، د هغې څخه غبرګوني پيدا شول. ۲۴ چې پيدا شو هغه سور ؤ او د هغه ټول بدن لکه د ببرې چپنې په شان ؤ، نو د هغه نوم يې عيسو کېښود.

د هغه څخه وروسته د هغه ورور پيدا شو او هغه د عيسو پونده په خپل لاس کې کلکه نيولې وه، نو۲۶ځکه د هغه نوم يعقوب شو. حضرت اسحاق د شپېتو کالو په عمر ؤ چې دوى پيدا شول.

ه خرڅوي ن و توب حق د مشر ل عيسو خپ هلکان لوی شول. عيسو يو ماهر ښکاري او داسې سړی ؤ چې صحرا يې خوښېدله، خو حضرت۲۷

آارام سړی ؤ او د کور څخه به نه ووت. حضرت اسحاق د عيسو سره مينه کوله ځکه چې۲۸يعقوب يو هغه د هغو حيواناتو غوښه خوړله چې عيسو ښکار کول. مګر ربکا د حضرت يعقوب سره مينه کوله.

يوه ورځ حضرت يعقوب د قورمې په پخولو باندې مشغول ؤ. عيسو د ښکار څخه راغی او ډېر وږی ؤ۲۹ او حضرت يعقوب ته يې وويل: ”زه د لوږې له لاسه مړ کېږم، د دې لوبيا له قورمې څخه لږه راکړه!“۳۰

(په دې خاطر يې په هغه باندې د ادوم نوم هم کېښود.)

حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”اول په ما باندې خپل د مشرتوب حق خرڅ کړه.“ ۳۱

عيسو وويل: ”ګوره، زه مړ کېږم. دا مشرتوب ماته څه ګټه رسوي؟“ ۳۲

مګر حضرت يعقوب وفرمايل: ”اول ماته قسم وخوره“، نو هغه قسم وخوړ او خپل د مشرتوب حق يې۳۳ بيا حضرت يعقوب عيسو ته لږه ډوډۍ او قورمه ورکړه. هغه۳۴په حضرت يعقوب باندې خرڅ کړ.

خوراک او څښاک وکړ، پاڅېده او لاړ. نو عيسو د خپل مشرتوب حق ته په سپکه سترګه وکتل.

اب ب يښت دا ي ۲۶پبي_ملک ا و ا ق اسحا حضرت

په هغه وطن کې برسېره په هغې قحطۍ باندې چې پخوا د حضرت ابراهيم په وخت کې راغلې وه بله۱ څښتن۲قحطي هم راغله. حضرت اسحاق د فلسطينيانو پادشاه ابي_ملک ته چې په جرار کې ؤ ورغی.

حضرت اسحاق ته ښکاره شو او ويې فرمايل: ”مصر ته مه ځه. په همدې وطن کې په هغه ځای کې همدلته اوسېږه. زه به ستا سره مل يم او تاته به برکت درکړم. زه به تاته او۳چې زه يې درته وايم اوسېږه.

ستا اولادې ته دا ټوله سيمه درکړم او په هغې وعدې باندې به ټينګ ولاړ يم چې ستا د پلار ابراهيم سرهآاسمان د ستورو په شان زياته کړم او هغوى ته به دا ټوله سيمه ورکړم. ستا۴مې کړې وه. ستا اولاده به د

ځکه چې ابراهيم زما اطاعت کړی۵د اولادې په وسيله به د ځمکې په مخ ټول قومونه برکت ومومي، دی او زما په ټولو حکمونو او قوانينو باندې يې عمل کړی دی.“

کله چې د هغه ځای خلکو د حضرت اسحاق څخه د۷ نو حضرت اسحاق په جرار کې پاتې شو. ۶ ربکا په باره کې پوښتنه وکړه، هغه وفرمايل: ”هغه زما خور ده.“ ځکه هغه وېرېده داسې ووايي چې هغه زما ښځه ده. هغه فکر کاوه چې د هغه ځای خلک به هغه د ربکا په خاطر ووژني، ځکه چې هغه ډېره

څرنګه چې حضرت اسحاق هلته زيات وخت تېر کړ، ابي_ملک د فلسطينيانو پادشاه د۸ښکلې وه. کړکۍ څخه لاندې وکتل او ويې ليدل چې حضرت اسحاق خپله ښځه ربکا په غېږ کې نيولې وه او هغه

نو ابي_ملک حضرت اسحاق راوغوښت او ورته ويې ويل: ”هغه په رښتيا سره ستا ښځه۹يې ښکلوله. ده! نو ولې دې وويل چې هغه ستا خور ده؟“

حضرت اسحاق ځواب ورکړ: ”ما فکر وکړ چې کېدای شي د هغې په خاطر ووژل شم.“

ابي_ملک وويل: ”دا څه دې زمونږ سره وکړل؟ کېدای شو چې زما د نفرو څخه کوم يو ستا د ښځې۱۰ ابي_ملک ټولو خلکو ته خبرداری ورکړ:۱۱سره څملاستلی وای او مونږ به دې ګناهکار کړي وای.“

”که هرڅوک د دې سړي يا دې ښځې سره بده رويه وکړي هغه به ووژل شي.“

حضرت اسحاق په هغې ځمکې کې فصل وکاره او په هغه کال يې چې څه کرلي ؤو د هغې څخه۱۲ حضرت اسحاق ورځ په ورځ۱۳يې يو په سل حاصل واخيست، ځکه چې څښتن هغه ته برکت ورکړ.

هغه دومره زياتې رمې، پادې او غلامان درلودل چې۱۴خوشبخته کېده او هغه ډېر شتمن سړی شو. نو هغه ټول کوهيان چې د هغه د پلار حضرت ابراهيم غلامانو د هغه۱۵فلسطينيانو ورباندې بخيلي کوله.

د پلار په وخت کې کيندلي ؤو، فلسطينيانو هغه د خاورو څخه ډک کړل.

نو بيا ابي_ملک حضرت اسحاق ته وويل: ”ته زمونږ څخه ډېر قوي شوی يې، نو زمونږ د وطن څخه۱۶ نو حضرت اسحاق له هغه ځای څخه لاړ او د جرار په دره کې يې خېمې ودرولې او هلته۱۷لاړ شه.“ حضرت اسحاق هغه کوهيان چې د هغه د پلار حضرت ابراهيم په وخت کې کيندل شوي۱۸پاتې شو.

ؤو او فلسطينيانو هغه د حضرت ابراهيم د وفات کېدلو څخه وروسته بند کړي ؤو بېرته وکيندل او هماغهنومونه يې ورباندې کېښودل چې پلار يې ورباندې ايښي ؤو.

مګر د جرار۲۰ د حضرت اسحاق غلامانو په دې دره کې يو کوهی وکينده چې تازه اوبه يې درلودلې. ۱۹ شپانو د حضرت اسحاق د شپانو سره دعوه شروع کړه او ويې ويل: ”دا زمونږ اوبه دي!“ نو حضرت

اسحاق هغه کوهی د دعوې په نوم ياد کړ.

د حضرت اسحاق غلامانو بل کوهی وکينده او په هغه باندې يې هم دعوه وکړه او هغه يې د دښمنۍ۲۱ او له هغه ځای څخه يې کډه وکړه او بل کوهی يې وکينده مګر په هغه باندې چا۲۲په نوم ياد کړ.

دعوه ونه کړه او هغه يې د پرېمانه ځای په نوم ياد کړ، ويې فرمايل: ”اوس څښتن مونږ ته ځای راکړیدی او په دې خاوره کې به خوشبخته شو.“

په هماغه شپه څښتن هغه ته ښکاره شو او ويې۲۴ حضرت اسحاق له هغه ځايه بئرشبع ته لاړ. ۲۳ فرمايل: ”زه ستا د پلار ابراهيم خدای يم. مه وېرېږه ځکه چې زه ستا سره مل يم او تاته به برکت درکړم

حضرت اسحاق هلته د قربانۍ ځای۲۵او ستا اولاده به د خپل خدمتګار ابراهيم په خاطر زياته کړم.“ جوړ کړ او د څښتن عبادت يې وکړ. بيا يې په هغه ځای کې خپلې خېمې ودرولې او د هغه غلامانو هلته

يو بل کوهی وکينده.

ړون ت روغې جوړې د منځ ر ت بي_ملک ا و ا ق اسحا د حضرت يوه ورځ ابي_ملک د خپل مشاور احوزات او د خپلو لښکرو د مشر فيکول سره د جرار څخه د۲۶

حضرت اسحاق د هغوى څخه پوښتنه وکړه: ”تاسو خو زما سره۲۷حضرت اسحاق د ليدلو دپاره راغی. دښمني کوله او زه مو له خپل وطن څخه وشړلم. نو اوس ولې زما د ليدلو دپاره راغلي يئ؟“

هغوى ځواب ورکړ: ”مونږ وليدل چې څښتن په رښتيا ستا سره مل دی نو مونږ وويل چې زمونږ او۲۸ چې مونږ ته زيان راونه_رسوئ لکه څنګه چې مونږ تاته زيان۲۹ستاسو ترمنځ دې داسې يو قوي تړون وي

نه دی دررسولی، بلکه ستا سره مو ښه رويه کړې ده او ته مو په سلامتۍ سره لېږلى يې. اوس څښتن تاته حضرت اسحاق د هغوى دپاره مېلمستيا تياره کړه او هغوى وخوړل او وڅښل.۳۰برکت درکړی دی.“

سهار وختي هغوى پاڅېدل او يو او بل ته يې قسم ورکړ. حضرت اسحاق هغوى رخصت کړل او په۳۱سلامتۍ سره د هغه څخه لاړل.

په هماغه ورځ د حضرت اسحاق غلامان راغلل او هغه ته يې د هغه کوهي په باره کې خبر ورکړ چې۳۲ نو هغه يې د شبع په نوم ياد کړ. تر نن ورځې۳۳دوى کيندلی ؤ. هغوى وويل: ”مونږ اوبه وموندلې.“

پورې هغه ښار د بئرشبع په نوم ياديږي.

د عيسو ښځې کله چې عيسو څلوېښت کلن شو، د بيري حيتي د لور يوديه او د ايلون حيتي لور بسمې سره يې واده۳۴

هغوى د حضرت اسحاق او ربکا ژوند تريخ کړ. ۳۵وکړ.

اب ب يښت دا ي ۲۷پخلي ا رکت ب اسحاق څخه عقوب د حضرت ي حضرت

کله چې حضرت اسحاق زوړ شو نو د هغه سترګې دومره کمزورې شوې چې نور يې څه شی نشو۱ ليدلی. خپل مشر زوی عيسو يې راوغوښت او هغه ته يې وفرمايل: ”ای زما زويه!“

هغه ځواب ورکړ: ”څه وايې؟“

نو اوس خپله لينده او۳ حضرت اسحاق وفرمايل: ”زه اوس زوړ شوی يم او مرګ ته نژدې شوی يم. ۲ زما دپاره داسې خوندور خوراک چې زه يې۴غشي واخله، صحرا ته لاړ شه او زما دپاره ښکار وکړه.

خوښوم تيار کړه او ماته يې راوړه چې ويې خورم، ترڅو د خپل مرګ څخه مخکې تاته برکت درکړم.“

څه وخت چې حضرت اسحاق د خپل زوی عيسو سره خبرې کولې، ربکا هغه واورېدلې. نو عيسو د۵ ربکا خپل زوی حضرت يعقوب ته وويل: ”ګوره، ما واورېدل چې ستا پلار۶ښکار دپاره صحرا ته لاړ. زما دپاره د ښکار غوښه راوړه او خوندور خوراک ورڅخه تيار کړه چې ويې۷ستا ورور عيسو ته وويل:

نو اوس ای زما زويه، په۸خورم او د خپل مرګ څخه مخکې تاته د څښتن په حضور کې برکت درکړم. رمې ته ورشه او دوه ډېر ښه سېرلي راته راوله ترڅو ستا۹غور سره واوره او څه چې درته وايم هغه وکړه.

بيا هغه دې پلار ته يوسه چې ويې۱۰د پلار دپاره داسې خوندور خوراک تيار کړم چې هغه يې خوښوي. خوري ترڅو د خپل مرګ څخه مخکې تاته برکت درکړي.“

حضرت يعقوب خپلې مور ربکا ته وويل: ”خو زما ورور عيسو ببر سړی دی او زه ښويه پوستکی لرم.۱۱ که پلار مې په ما باندې لاس ووهي نو بيا به څه کيږي؟ دی به پوه شي چې زه هغه غولوم، نو د۱۲

برکت په ځای به په ځان باندې لعنت راولم.“

مور يې ځواب ورکړ: ”ای زما زويه! ستا لعنت دې په ما باندې وي، ته يوازې هغه څه وکړه چې زه۱۳ نو حضرت يعقوب لاړ او هغه يې خپلې مور ته راوړل او۱۴يې درته وايم. لاړ شه او ماته سېرلي راوله.“

بيا ربکا د خپل مشر زوی عيسو۱۵هغې داسې خوندور خوراک تيار کړ چې د هغه د پلار خوښېده. ترټولو ښه کالي چې د هغې سره په کور کې ؤو راواخيستل او خپل کشر زوی حضرت يعقوب ته يې

همدارنګه هغې د سېرلي په پوستکي باندې د هغه لاسونه او د اورمېږ هغه ځای پټ کړ چې۱۶واغوستل. هغې هغه خوندور خوراک او ډوډۍ چې پخه کړې يې وه د خپل زوی حضرت۱۷ويښتان يې نه درلودل.

يعقوب په لاس کې ورکړل.

هغه خپل پلار ته ورغی او ويې ويل: ”ای زما پلاره!“ ۱۸

هغه ځواب ورکړ: ”څه وايې، ای زما زويه؟ ته څوک يې؟“

حضرت يعقوب خپل پلار ته وويل: ”زه ستا مشر زوی عيسو يم، تا چې څنګه راته ويلي ؤو ما۱۹هماغسې وکړل. کښېنه او زما د ښکار غوښه وخوره ترڅو ماته خپل برکت راکړې.“

حضرت اسحاق د خپل زوی څخه پوښتنه وکړه: ”ای زما زويه، دومره ژر دې څنګه پيدا کړه؟“ ۲۰

حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”ستا څښتن خدای زما سره مرسته وکړه او هغه مې پيدا کړه.“

بيا حضرت اسحاق يعقوب ته وفرمايل: ”ای زما زويه، رانژدې شه چې لاس درباندې ووهم ترڅو پوه۲۱ حضرت يعقوب خپل پلار حضرت اسحاق ته ورنژدې۲۲شم چې ته رښتيا زما زوی عيسو يې که نه.“

آاواز په شان دی، مګر آاواز دې د يعقوب د شو او پلار يې په هغه باندې لاس وواهه او ويې فرمايل: ” حضرت اسحاق هغه ونه پېژانده ځکه چې د هغه لاسونه۲۳لاسونه دې د عيسو د لاسونو په شان دي.“

آايا ته۲۴د عيسو د لاسونو په شان ببر ؤو، نو ورنژدې شو چې هغه ته برکت ورکړي. هغه پوښتنه وکړه: ”په رښتيا سره زما زوی عيسو يې؟“

هغه ځواب ورکړ: ”هو، زه يم.“

حضرت اسحاق وفرمايل: ”ماته ستا د ښکار غوښه راوړه چې ويې خورم ترڅو خپل برکت درکړم.“۲۵ حضرت يعقوب هغه حضرت اسحاق ته راوړله او هغه وخوړله او يو څه شراب يې هم راوړل او هغه

بيا د هغه پلار حضرت اسحاق ورته وفرمايل: ”ای زما زويه، رانژدې شه او ما ښکل کړه.“۲۶وڅښل. نو حضرت يعقوب ورنژدې شو او هغه يې ښکل کړ. نو کله چې حضرت اسحاق د هغه کالي بوی۲۷

کړل، نو ده ته يې برکت ورکړ او ويې فرمايل: ”زما د زوی خوږ بوی د هغې صحرا د بوی په شان دیآاسمان پرخه درکړي او ستا ځمکه دې۲۸چې څښتن هغې ته برکت ورکړی دی. خدای پاک دې تاته د

قومونه دې ستا غلامان شي او تاته دې د۲۹حاصلخېزه کړي! او پرېمانه غلې دانې او شراب دې درکړي. احترام سر ټيټوي او ته دې په خپلو خپلوانو باندې حکم چلوې او ستا د مور اولاده دې تاته سر ټيټوي.

څوک چې په تا باندې لعنت ووايي، په هغه باندې دې لعنت وي او څوک چې تاته برکت درکوي، پههغه دې برکت وي.“

ړي ا غو رکت ب سحاق څخه عيسو د حضرت ا سمدستي وروسته له دې چې هغه له برکت ورکولو څخه وزګار شو او حضرت يعقوب لاړ د حضرت۳۰

هغه هم خوندور خوراک تيار کړ او خپل پلار ته يې راوړ او۳۱يعقوب ورور عيسو د ښکار څخه راغی. ويې ويل: ”ای پلاره، راپاڅېږه او زما د ښکار لږه غوښه وخوره ترڅو ماته برکت راکړې.“

حضرت اسحاق د هغه څخه پوښتنه وکړه: ”ته څوک يې؟“ ۳۲

هغه ځواب ورکړ: ”زه ستا زوی يم، ستا مشر زوی عيسو.“

حضرت اسحاق سخت ولړزېده او ويې فرمايل: ”نو بيا هغه څوک ؤ چې ښکار يې کړی ؤ او غوښه۳۳ يې ماته راوړې وه؟ او همدا اوس ستا د راتلو څخه مخکې مې هغه وخوړله او هغه ته مې برکت ورکړ او

هغه بېرته نه اخيستل کيږي.“

آاواز سره چيغې ووهلې او خپل پلار۳۴ کله چې عيسو د خپل پلار خبرې واورېدلې، هغه په لوړ او سخت ته يې وويل: ”ای زما پلاره، ماته هم برکت راکړه.“

حضرت اسحاق ځواب ورکړ: ”ستا ورور دلته راغی، زه يې وغولولم او ستا برکت يې واخيست.“ ۳۵

آايا په هغه باندې يې د يعقوب نوم په حقه نه دی ايښى؟ ځکه چې هغه زه دوه وارې۳۶ عيسو وويل: ” وغولولم. اول يې زما څخه د مشرتوب حق واخيست او اوس يې زما برکت واخيست.“ نو هغه پوښتنه

آايا ماته دې کوم برکت نه دی ساتلی؟“ وکړه: ”

حضرت اسحاق عيسو ته په ځواب کې وفرمايل: ”هغه مې په تا باندې بادار کړی دی او د هغه ټول۳۷ خپلوان مې د هغه غلامان کړل او هغه ته مې غلې دانې او شراب ورکړي دي. نو ای زويه! اوس زه ستا

دپاره څه وکړم؟“

آايا تا سره يوازې يو برکت ؤ؟ ماته هم برکت راکړه!“ بيا۳۸ عيسو بيا خپل پلار ته وويل: ”ای زما پلاره، آاواز سره وژړل. عيسو په لوړ

حضرت اسحاق هغه ته وفرمايل: ۳۹

آاسمان څخه به پرخه تاته نه وي ”له

نه به ځمکه حاصلخېزه وي د ستا

ژوند به کړې په خپله توره ۴۰

يې غلام به د خپل ورور

مګر کله چې ياغي شې

د هغه جغ به له خپلې غاړې مات کړې“

ي تښت ه ت ن ا ب ا ل عقوب ي حضرت عيسو د حضرت يعقوب سره د هغه برکت له امله چې پلار يې حضرت يعقوب ته ورکړی ؤ کينه۴۱

پيدا کړه. هغه د خپل ځان سره وويل: ”زما پلار مرګ ته نژدې دی او هغه به مړ شي، بيا به خپل وروريعقوب ووژنم.“

کله چې ربکا د خپل مشر زوی عيسو د پلان څخه خبره شوه، هغې خپل کشر زوی حضرت يعقوب۴۲ راوغوښت او ورته ويې ويل: ”غوږ ونيسه، ستا ورور عيسو پلان لري چې ستا څخه د هغو کارونو بدل

نو اوس ای زما زويه، هغه کار وکړه چې زه يې درته وايم.۴۳واخلي چې تا کړي دي او تا ووژني. د هغه سره د لږ وخت دپاره پاتې شه ترڅو ستا د ورور قهر۴۴سمدستي حران ته زما ورور لابان ته وتښته.

او هغه څه چې تا ورسره کړي دي هغه هېر کړي. نو بيا به تاته خبر درولېږم چې له هغه۴۵سوړ شي ځای څخه بېرته راشې. تاسو دواړه ولې په يوه ورځ کې له لاسه ورکړم؟“

ږي ې ل ر و ه ت ن ا ب ا ل عقوب ي اسحاق حضرت ربکا حضرت اسحاق ته وويل: ”د دې حيتي ښځو د لاسه د خپل ژوند څخه بېزاره شوې يم. که۴۶

چېرې يعقوب د دې حيتي ښځو په شان کومه حيتي ښځه وکړي نو زما ژوند به ژوند نه وي.“

اب ب يښت دا ي ۲۸پ حضرت اسحاق يعقوب راوغوښت، هغه ته يې برکت ورکړ او حکم يې ورته وکړ: ”د کنعانۍ ښځې۱

همدا اوس بين_النهرين ته د خپل نيکه بتوئيل کور ته لاړ شه او هلته د خپل ماما۲سره واده ونه کړې. مطلق قادر خدای دې تاته برکت درکړي او تاته دې۳لابان د لورګانو څخه خپل ځان ته ښځه وکړه.

هغه دې تا او ستا اولادې ته د حضرت۴ډېر اولادونه درکړي ترڅو ستا څخه ډېر قومونه پيدا شي. ابراهيم په شان برکت درکړي او د هغې ځمکې خاوند شې چې خدای پاک حضرت ابراهيم ته ورکړې

نو حضرت اسحاق يعقوب ولېږه او هغه بين_النهرين۵ده او ته په کې اوس د يو پردي په شان اوسېږې.“ ته د بتوئيل ارامي زوی د حضرت يعقوب او عيسو د مور ربکا ورور لابان ته ورغی.

ه ښځه کوي ل ب عيسو عيسو پوه شو چې حضرت اسحاق يعقوب ته برکت ورکړ او هغه يې بين_النهرين ته ولېږه چې په هغه۶

ځای کې ځان ته ښځه وکړي. هغه په دې هم پوه شو چې کله حضرت اسحاق هغه ته برکت ورکاوه، هغه خبر شو چې حضرت يعقوب د۷هغه ته يې حکم وکړ چې د کنعانۍ ښځې سره به واده نه کوي.

عيسو په دې پوهېده چې د هغه پلار حضرت۸خپل مور او پلار اطاعت وکړ او بين_النهرين ته لاړ. نو هغه د حضرت ابراهيم زوی حضرت اسماعيل ته لاړ او سره له۹اسحاق کنعانۍ ښځې نه خوښوي.

دې چې نورې ښځې يې هم درلودلې د حضرت اسماعيل د لور محلت سره يې چې د نبايوت خور وهواده وکړ.

دل ي ل عقوب خوب ي ل کې د حضرت ي يت_ئ ب ه پ څه وخت چې نوموړی يو ځای ته ورسېده لمر۱۱ حضرت يعقوب د بئرشبع څخه حران ته روان شو. ۱۰

پرېوتى ؤ. هغه د شپې هلته پاتې شو او يوه تيږه يې راواخيستله، د خپل سر لاندې يې کېښودله او په هغهآاسمان۱۲ځای کې ويده شو. هغه په خوب کې يوه زينه وليده چې په ځمکه باندې ولاړه وه او سر يې

څښتن د حضرت يعقوب په۱۳ته رسېده او د خدای پاک فرښتې په هغې باندې ښکته او پورته تللې. څنګ کې ولاړ ؤ او ويې فرمايل: ”زه څښتن يم، ستا د نيکه ابراهيم خدای او د اسحاق خدای يم. دغه

ستا اولاده به د خاورو د ذرو په۱۴ځمکه چې ته ورباندې پروت يې، تا او ستا اولادې ته به يې ورکړم. شان زياته کړم او تاسو به د خپل هېواد لمرپرېواته، لمرخاته، شمال او جنوب خواته خپاره شئ او د دنيا

زه به ستا سره مل يم او هرچېرته چې ځې۱۵ټول قومونه به ستا او ستا د اولادې په وسيله برکت مومي. زه به تا ساتم او بېرته به دې دې وطن ته راولم. تر هغې پورې به زه تا پرېنږدم ترڅو مې هغه ټول کارونه

نه وي کړي چې تا سره مې وعده کړې وه.“

کله چې حضرت يعقوب له خوبه راويښ شو ويې فرمايل: ”څښتن په دې ځای کې دی خو زه په دې۱۶ هغه ووېرېده او ويې فرمايل: ”دا څومره وېروونکى ځای دی. په رښتيا سره دا د خدای۱۷پوه نه وم.“

آاسمان دروازه ده.“ پاک کور دی او دا د

سهار وختي حضرت يعقوب هغه تيږه چې هغه د خپل سر لاندې ايښې وه راواخيستله او د يادګار په۱۸ هغه دا ځای د بيت_ئيل په نوم ياد کړ.۱۹توګه يې ودروله او د هغې په سر يې د زيتون تېل واچول.

بيا حضرت يعقوب نذر کېښود ويې فرمايل: ”که چېرې خدای پاک۲۰مګر پخوا د هغه ښار نوم لوز ؤ. ترڅو په۲۱زما سره مل وي او په دې سفر کې چې زه روان يم ما وساتي او ډوډۍ او کالي راته راکړي

او دغه تيږه چې ما د۲۲خير سره بېرته د خپل پلار کور ته ورستون شم، نو بيا به ته زما خدای يې. يادګار په توګه ودرولې ده هغه به د خدای پاک کور شي او هرڅه چې ماته يې راکوې د هغو لسمه برخه

به تاته درکوم.“

اب ب يښت دا ي ۲۹پږي رسي ه ت ر ن کو ا ب ا ل د عقوب ي حضرت

هغه په صحرا کې۲ نو حضرت يعقوب خپل سفر ته دوام ورکړ او د مشرق د خلکو خاورې ته راغی. ۱ يو کوهی وليد چې د پسونو درې رمې يې په څنګ کې پنډې وې. له دې کوهي څخه به رمو اوبه څښلې

څه وخت چې به ټولې رمې هلته راغونډې شوې نو شپانو۳او د کوهي خولې ته يوه لویه تيږه ايښې وه. به دغه تيږه د کوهي د خولې څخه لېرې کوله او رمو ته به يې اوبه ورکولې. بيا به يې تيږه بېرته د کوهي

خولې ته ايښودله.

حضرت يعقوب د شپانو څخه پوښتنه وکړه: ”ای زما ورونو، تاسو د کوم ځای يئ؟“ ۴

هغوى ځواب ورکړ: ”مونږ د حران يو.“

هغه پوښتنه وکړه: ”تاسو د ناحور لمسی لابان پېژنئ؟“ ۵

هغوى ځواب ورکړ: ”هو، مونږ هغه پېژنو.“

هغه پوښتنه وکړه: ”هغه ښه دی؟“ ۶

هغوى ځواب ورکړ: ”هغه ښه دی. وګوره، دا د هغه لور راحيل ده چې د خپلې رمې سره راروانه ده.“

حضرت يعقوب وفرمايل: ”تر اوسه پورې لا لمر جګ ولاړ دی او د رمو د راغونډېدلو وخت نه دی.۷پسونو ته اوبه ورکړئ او هغه بېرته څړځای ته بوزئ.“

هغوى وويل: ”دا کار مونږ نشو کولی. څه وخت چې ټولې رمې راغونډې شي او د کوهي د خولې۸څخه تيږه لېرې کړای شي، بيا به پسونو ته اوبه ورکړو.“

حضرت يعقوب لا د هغوى سره خبرې کولې چې راحيل د رمې سره راغله ځکه چې هغه شپونکۍ وه.۹ کله چې حضرت يعقوب راحيل وليدله چې د هغه د ماما لابان رمه ورسره وه، هغه کوهي ته ورغی او۱۰

بيا حضرت يعقوب۱۱تيږه يې د کوهي د خولې څخه لېرې کړه او د لابان پسونو ته يې اوبه ورکړې. آاواز سره يې وژړل. حضرت يعقوب راحيل ته وفرمايل: ”زه ستا د پلار د۱۲راحيل ښکل کړه او په لوړ

خپلوانو څخه يم او د ربکا زوی يم.“

څنګه چې لابان د خپل خوريي حضرت يعقوب خبر۱۳ هغه په منډه لاړه او خپل پلار يې خبر کړ. واورېد نو په منډه د هغه ليدلو ته ورغی. هغه يې په غېږ کې ونيوه، ښکل يې کړ او خپل کور ته يې

لابان هغه ته وويل: ”په۱۴راوست. بيا هرڅه چې پېښ شوي ؤو حضرت يعقوب لابان ته بيان کړل. رښتيا سره ته زما خپله وينه او خپل هډوکی يې.“ حضرت يعقوب پوره يوه مياشت د هغه سره پاتې شو.

ده کوي ا و ه ل سر حي ا ر و ا ه ي ل د عقوب ي حضرت آايا په دې خاطر چې ته زما خپل يې نو ماته به وړيا خدمت کوې؟۱۵ لابان حضرت يعقوب ته وويل: ”

لابان دوه لورګانې درلودلې، د مشرې نوم ليه او د کشرې نوم۱۶ووايه چې ته څومره مزدوري غواړې؟“ حضرت۱۸ د ليه سترګې ښکلې وې مګر راحيل ښايسته وه او ښکلی اندام يې درلود. ۱۷راحيل ؤ.

يعقوب په راحيل باندې مين شوی ؤ او ويې فرمايل: ”که چېرې خپله کشره لور ماته راکړې، نو زه به اوهکاله ستا خدمت وکړم.“

نو۲۰ لابان وويل: ”دا به ښه وي چې هغه تاته درکړم، نه کوم بل چاته. زما سره دلته پاتې شه.“ ۱۹ حضرت يعقوب د راحيل دپاره اوه کاله خدمت وکړ، مګر دا کلونه هغه ته لکه د ډېرو لږو ورځو په شان

ښکاره شول ځکه چې هغه د راحيل سره ډېره مينه درلودله.

نو حضرت يعقوب لابان ته وفرمايل: ”هغه موده پوره شوې ده، اجازه راکړه چې ستا د لور سره واده۲۱ خو کله چې شپه۲۳ نو لابان د هغه ځای ټول خلک راغونډ کړل او مېلمستيا يې ورکړه. ۲۲وکړم.“

شوه، هغه د راحيل په ځای ليه حضرت يعقوب ته وروستله او حضرت يعقوب د هغې سره يوځای شو. کله چې سهار شو حضرت۲۵ لابان خپله وينځه زلفه خپلې لور ليه ته د نوکرې په توګه ورکړه. ۲۴

يعقوب ته معلومه شوه چې هغه ليه وه. هغه لابان ته ورغی او ويې فرمايل: ”زما سره دې ولې داسېوکړل؟ ما د دې دپاره کار کاوه چې راحيل ماته راکړې، زه دې ولې وغولولم؟“

لابان ځواب ورکړ: ”دلته زمونږ په ځای کې داسې رواج نه دی چې کشره لور د مشرې څخه مخکې۲۶ صبر وکړه چې د ليه د واده اوومه ورځ پوره شي بيا به راحيل هم درکړم، خو ته به اوه۲۷واده کړي.

کاله نور هم زما خدمت کوې.“

حضرت يعقوب قبوله کړه او د ليه سره يې د واده اوومه ورځ پوره کړه او لابان خپله لور راحيل هغه ته۲۸ حضرت يعقوب د۳۰ لابان خپله وينځه بلهه خپلې لور راحيل ته د نوکرې په توګه ورکړه. ۲۹ورکړه.

راحيل سره هم يوځای شو. په هغه باندې د ليه څخه راحيل ډېره ګرانه وه. هغه لابان ته اوه کاله نورخدمت وکړ.

ه ن و د ا ل و ا عقوب ي د حضرت کله چې څښتن وليدل چې حضرت يعقوب د ليه سره ډېره مينه نه کوي، خدای پاک هغې ته۳۱

ليه اميدواره شوه او زوی يې وزېږاوه او په هغه باندې يې روبين۳۲اولادونه ورکړل، مګر راحيل شنډه وه. هغه۳۳نوم کېښود، ځکه هغې وويل: ”څښتن زما سختي ليدلې ده. اوس به مې مېړه راسره مينه کوي.“

بيا اميدواره شوه، زوی يې وزېږاوه او ويې ويل: ”دا ځکه چې څښتن پوهيږي چې حضرت يعقوب زما هغه بيا اميدواره۳۴سره مينه نه کوي، نو دا يې هم راکړ.“ نو په هغه باندې يې شمعون نوم کېښود.

شوه او زوی يې وزېږاوه، ويې ويل: ”اوس به د خپل مېړه زړه ته ورنژدې شم، ځکه چې درې زامن مې هغه بيا اميدواره شوه او کله چې۳۵ورته وزېږول.“ نو په دې خاطر يې په هغه باندې لاوي نوم کېښود.

د هغې زوی پيدا شو، هغې وويل: ”دا ځل به زه د څښتن ستاينه وکړم“، نو هغې په هغه باندې يهودانوم کېښود. وروسته له هغې څخه ليه د اولاد د زېږولو څخه ولويدله.

اب ب يښت دا ي ۳۰پ کله چې راحيل وليدل چې د دې څخه د حضرت يعقوب هيڅ اولاد پيدا نشو، نو په خپلې خور باندې۱

يې بخيلي وکړه او حضرت يعقوب ته يې وويل: ”ماته اولاد راکړه او که نه، نو زه به مړه شم.“

حضرت يعقوب په راحيل باندې په قهر شو او ويې فرمايل: ”زه خو خدای نه يم چې ته يې د اولاد۲راوړلو څخه بې_برخې کړې يې.“

نو هغې وويل: ”دا زما وينځه بلهه ده. د هغې سره يوځای شه ترڅو هغه زما دپاره اولاد وزېږوي. په۳ نو خپله وينځه بلهه يې ورکړه چې د۴دې ډول به زه هم وکولی شم چې د هغې په وسيله مور شم.“

بلهه اميدواره شوه او حضرت يعقوب ته يې۵هغه ښځه شي او حضرت يعقوب د هغې سره يوځای شو. نو راحيل وويل: ”خدای پاک زما په حق کې انصاف وکړ، هغه زما دعا قبوله کړه او ماته۶زوی وزېږاوه.

بلهه د راحيل وينځه بيا اميدواره شوه۷يې زوی راکړ.“ په دې خاطر يې په هغه باندې دان نوم کېښود.

راحيل وويل: ”د خپلې خور سره مې شخړه۸او د هغې څخه د حضرت يعقوب دوهم زوی پيدا شو. وکړه او زه بريالۍ شوم“، نو ځکه يې په هغه باندې نفتالي نوم کېښود.

کله چې ليه پوه شوه چې د اولاد راوړلو څخه ولويدله، خپله وينځه زلفه يې حضرت يعقوب ته ورکړه۹ ليه وويل: ”زه۱۱ د ليه د وينځې زلفې څخه د حضرت يعقوب زوی پيدا شو. ۱۰چې د هغه ښځه شي.

د ليه د وينځې زلفې څخه د حضرت۱۲بختوره يم“، نو ځکه يې په هغه باندې جاد نوم کېښود. ليه وويل: ”زه څومره خوشاله يم! ټولې ښځې به وايي چې زه څومره خوشاله۱۳يعقوب بل زوی پيدا شو.

يم.“ په هغه باندې يې اشير نوم کېښود.

د غنمو د لو کولو په وخت کې روبين پټيو ته لاړ او مڼه_غونې يې وموندلې. هغه يې خپلې مور ليه ته۱۴راوړلې. راحيل ليه ته وويل: ”د خپل زوی د مڼه_غونو څخه يو څه ماته راکړه.“

آايا دا دې بس نه دی چې مېړه دې راڅخه واخيست؟ اوس غواړې۱۵ مګر ليه هغې ته ځواب ورکړ: ”چې زما د زوی مڼه_غونې هم راڅخه واخلې؟“

راحيل وويل: ”ډېر ښه. هغه به نن شپه ستا د زوی د مڼه_غونو په بدل کې ستا سره څملي.“

نو کله چې ماښام حضرت يعقوب د پټيو څخه راغی، ليه د هغه مخې ته ورووتله. هغه ته يې وويل:۱۶ ”ته بايد نن شپه زما سره څملې، ځکه چې د خپل زوی د مڼه_غونو په بدل کې مې اخيستی يې.“ نو

حضرت يعقوب په هغه شپه له ليه سره څملاست.

خدای پاک د ليه دعا قبوله کړه او هغه اميدواره شوه او د هغې څخه د حضرت يعقوب پنځم زوی۱۷ ليه وويل: ”په دې خاطر چې ما خپله وينځه خپل مېړه ته ورکړه، خدای پاک ماته اجر۱۸پيدا شو.

ليه بيا اميدواره شوه او حضرت يعقوب ته يې شپږم۱۹راکړ.“ نو په هغه باندې يې يساکار نوم کېښود. هغې وويل: ”خدای پاک ماته ښه قيمتي سوغات راکړ. اوس به مې مېړه عزت کوي،۲۰زوی وزېږاوه.

وروسته له هغه۲۱ځکه چې شپږ زامن مې ورته زېږولي دي.“ نو په هغه باندې يې زبولون نوم کېښود. يې لور پيدا شوه او په هغې يې دينه نوم کېښود.

هغه اميدواره۲۳ بيا خدای پاک راحيل راياده کړه، د هغې دعا يې قبوله کړه او هغې ته يې اولاد ورکړ. ۲۲ نو په هغه باندې يې۲۴شوه او زوی يې وزېږاوه. هغې وويل: ”خدای پاک زما رسوايي لېرې کړه.“

يوسف نوم کېښود او ويې ويل: ”څښتن دې بل زوی راته راکړي.“

ږي ي ت ا ي ز رمې عقوب ي د حضرت وروسته له هغې چې راحيل حضرت يوسف وزېږاوه، حضرت يعقوب لابان ته وفرمايل: ”ما رخصت۲۵

زما ښځې او زما اولادونه چې د هغوى دپاره مې ستا خدمت۲۶کړه چې بېرته خپل وطن ته لاړ شم. کړی دی ماته راکړه چې لاړ شم، ځکه ته پوهېږې چې څومره کار مې درته کړی دی.“

مګر لابان هغه ته وويل: ”که ته زما څخه خوشاله يې، مهرباني وکړه پاتې شه. زه د فال په وسيله پوه۲۷ خپله مزدوري دې ووايه، زه به يې درکړم.“ ۲۸شوم چې څښتن ستا په خاطر ماته برکت راکړی دی.

حضرت يعقوب هغه ته وفرمايل: ”ته پوهېږې چې څنګه مې درته کار کړی دی او څنګه مې ستا رمې۲۹ زما د راتلو څخه مخکې تا لږ څه درلودل، خو کوم کارونه چې ما ستا دپاره کړي۳۰او پادې ساتلې دي.

دي څښتن په هغو کې برکت اچولی دی او ستا شتمني ډېره زياته شوې ده. اوس د دې وخت رارسېدلیچې د خپلې کورنۍ دپاره يو څه وکړم.“

لابان پوښتنه وکړه: ”تاته څه درکړم؟“ ۳۱

حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”ماته هيڅ شی مه راکوه. که دا کار زما دپاره وکړې زه به ستا د رمو اجازه راکړه چې نن ستا د ټولو رمو په منځ کې وګرځم او د مېږو څخه۳۲ساتلو او روزلو ته دوام ورکړم.

هره يوه خالداره مېږه او هر توربخن وری او د وزو څخه هره خالداره وزه جدا کړم، نو دا به زما مزدوريآاسانۍ سره به درته معلومه شي۳۳وي. کله چې راشې او هغه مزدوري چې ماته يې راکوې وګورې نو په

چې زه صادق يم. که چېرې زما سره کومه وزه چې خالداره نه وي يا يو وری چې توربخن نه وي، نو تهبه پوه شې چې هغه غلا شوی دی.“

په هماغه ورځ لابان ټول۳۵ لابان وويل: ”زما خوښه ده، لکه څنګه چې تا وويل همداسې دې وي.“ ۳۴ خطداره او خالداره وزان او ټولې برګې او خالداره وزې يا هغه وزې چې سپين رنګ يې درلود او ټول

بيا لابان د خپلې رمې سره د حضرت يعقوب۳۶توربخن وري بېل کړل او هغه يې خپلو زامنو ته وسپارل. څخه د درې ورځو په فاصله لېرې لاړ او حضرت يعقوب د لابان پاتې رمې ساتلې.

حضرت يعقوب د چنار، بادام او سپېدار شنې څانګې راواخيستلې او د هغوى څخه يې پوستکي لېرې۳۷ نو هغه دا سپينې شوې څانګې د رمو په مخامخ د۳۸کړل او سپينې سپينې ليکې په کې راښکاره شوې.

هغوى د اوبو په اخورونو کې کېښودلې، ځکه چې کله به رمې د اوبو څښلو دپاره راتللې نو يو د بل سره او د څانګو په مخ کې به يو د بله سره يوځای کېدلې او خطداره يا برګ او خالداره۳۹به جوړه کېدلې.

بچي به يې زېږول.

حضرت يعقوب پسونه او مېږې د وزو څخه جدا کړل او د هغو مخونه يې د لابان د رمو خطدارو او۴۰ توربخنو حيواناتو خواته کړل. نو په دې ډول هغه د خپلو رمو خاوند شو او هغه يې د لابان د رمو څخه

جدا کړلې.

نو کله به چې قوي ښځينه حيوانات د نرو حيواناتو سره يوځای کېدل نو حضرت يعقوب به د اوبو په۴۱ اخورونو کې د حيواناتو مخې ته هغه څانګې ايښودلې چې د څانګو په منځ کې يو د بله سره يوځای

خو که حيوانات به کمزوري ؤو نو څانګې به يې هلته نه ايښودلې. نو کمزورې به د لابان او۴۲شي. په دې ډول حضرت يعقوب ډېر شتمن شو او د ډېرو رمو، وينځو،۴۳قوي به د حضرت يعقوب شول.

غلامانو، اوښانو او خرو خاوند شو.

اب ب يښت دا ي ۳۱پي تښت ن څخه ا ب ا ل د عقوب ي حضرت

حضرت يعقوب واورېدل چې د لابان زامنو ويلي دي چې ”هرڅه چې زمونږ د پلار سره ؤو هغه۱ هغه وليدل چې د۲يعقوب واخيستل او دا ټوله شتمني يې زمونږ د پلار د شتمنۍ څخه په لاس راوړه.“

بيا خدای پاک حضرت يعقوب ته وفرمايل: ”بېرته۳لابان رويه د هغه سره د پخوا په شان دوستانه نه ده. خپل پلرني وطن او خپلو خپلوانو ته لاړ شه. زه به ستا سره مل يم.“

نو حضرت يعقوب راحيل او ليې ته خبر ولېږه چې صحرا ته يعنې هغه ځای ته راشي چې د هغه رمې په۴ حضرت يعقوب هغوى ته وفرمايل: ”زه وينم چې ستاسو د پلار رويه زما سره د پخوا په شان۵کې وې.

تاسې دواړه پوهېږئ چې ما په خپل ټول قوت۶دوستانه نه ده، مګر زما د پلار خدای زما سره مل دی. سره له دې چې ستاسو پلار زما سره ټګي کړې ده او لس ځله۷سره ستاسو د پلار خدمت کړی دی.

کله چې به لابان۸يې زما مزدوري بدله کړه، مګر خدای پاک هغه پرېنښود چې ماته زيان راورسوي. وويل: خالداره دې ستا مزدوري وي، نو ټولو رمو به خالداره بچي زېږول. او چې کله به يې وويل:

نو خدای پاک ستاسو د پلار څخه رمې۹خطداره دې ستا وي، نو ټولو رمو به خطداره بچي زېږول. واخيستلې او ماته يې راکړې.

د بچيو د زېږولو په موسم کې ما يو ځلې خوب وليده. سترګې مې پورته کړې او ومې ليدل هغه وزان۱۰ د خدای پاک فرښتې په خوب کې راته وفرمايل:۱۱چې د وزو سره جوړه کېدل خطداره او خالداره ؤو.

هغه وفرمايل: سترګې پورته کړه او وګوره. هغه ټول وزان۱۲ای يعقوبه! ما ځواب ورکړ: زه حاضر يم. چې د وزو سره جوړه کيږي ټول خالداره او خطداره دي، ځکه هرڅه چې لابان تا سره کړي دي هغه مې

زه هماغه خدای يم چې په بيت_ئيل کې تاته درښکاره شوم. په هغه ځای کې چې تا په۱۳ليدلي دي. هغې تيږې باندې د زيتون تېل واچول او زما دپاره دې نذر ورکړ. نو اوس دا خاوره پرېږده او هغه وطن ته

لاړ شه چې ته په کې پيدا شوی يې.“

راحيل او ليه حضرت يعقوب ته په ځواب کې وويل: ”مونږ ته د خپل پلار څخه هيڅ شی په ميراث۱۴ هغه زمونږ سره د پرديو په شان رويه کوي. هغه مونږ خرڅې کړې يو او هغه پيسې۱۵کې راپاتې نه دی.

هغه ټول دولت چې خدای پاک زمونږ۱۶چې زمونږ دپاره هغه ته ورکړل شوې وې ټولې يې خوړلې دي. د پلار څخه اخيستی دی هغه زمونږ او زمونږ د اولادونو دی. نو هرڅه چې خدای پاک درته فرمايلي دي

هماغسې وکړه.“

هغه خپل ټول۱۸ نو حضرت يعقوب خپل اولادونه او خپلې ښځې په اوښانو باندې سپرې کړې. ۱۷ حيوانات مخکې کړل او هغه څه چې په بين_النهرين کې يې ګټلي ؤو ټول واخيستل ترڅو خپل پلار

په هغه وخت کې چې لابان د خپلو پسونو د۱۹حضرت اسحاق ته چې په کنعان کې ؤ لاړ شي.

حضرت يعقوب لابان وغولاوه۲۰سکولودلو دپاره تللی ؤ، راحيل د خپل پلار د کورنۍ بتان غلا کړل. هرڅه چې هغه درلودل هغه يې۲۱ځکه چې هغه يې په دې باندې خبر نه کړ چې دی د تللو نيت لري.

واخيستل او وتښتېده. هغوى د فرات د سيند څخه تېر شول او د جلعاد د غرنۍ سيمې په لور روان شول.

وي ب ي ق ع ت عقوب ي ان حضرت ب ا ل هغه خپل خپلوان د ځان۲۳ په دريمه ورځ لابان ته خبر ورسېد چې حضرت يعقوب تښتېدلى دی. ۲۲

سره واخيستل او اوه ورځې يې په هغه پسې لاره ووهله او د جلعاد په غرنۍ سيمه کې هغه ته ورورسېد. مګر خدای پاک د شپې په خوب کې لابان ته ښکاره شو او هغه ته يې وفرمايل: ”پام کوه چې۲۴

حضرت يعقوب د جلعاد په غرنۍ سيمه کې۲۵يعقوب ته هيڅ ونه وايې. نه ورته ښه ووايې او نه بد.“ خپلې خېمې ودرولې وې چې لابان ورورسېد او لابان هم د خپلو خپلوانو سره په هغه ځای کې خېمې

ودرولې.

لابان حضرت يعقوب ته وويل: ”څه دې وکړل؟ زه دې وغولولم او زما لورګانې دې د جنګي بنديانو۲۶ ولې دې زه وغولولم او په پټه وتښتېدلې؟ ولې دې زه خبر نه کړم چې تاسو مې په۲۷په شان بوتللې.

زه دې پرېنښودم چې خپل۲۸خوشالۍ او په سندرو او د چمبو او رباب په ساز سره رخصت کړي وای. زه دا توان لرم۲۹لمسيان او لورګانې ښکل کړم او خدای پاماني ورسره وکړم. بې_عقله کار دې وکړ.

چې زيان درورسوم، مګر ستا د پلار خدای تېره شپه ماته وويل چې پام کوه چې حضرت يعقوب ته هيڅ اوس ته روان يې ځکه چې تا دا ارمان درلود چې بېرته د خپل۳۰ونه وايې. نه ورته ښه ووايې او نه بد.

پلار کور ته لاړ شې، نو زما بتان دې ولې غلا کړي دي؟“

حضرت يعقوب لابان ته په ځواب کې وفرمايل: ”زه ووېرېدم ځکه چې ما فکر وکړ چې خپلې۳۱ خو که د هرچا سره دې خپل بتان پيدا کړل، هغه دې ووژل شي.۳۲لورګانې به په زور زما څخه واخلې.

زمونږ د خپلوانو په مخکې وګوره. که چېرې ستا کوم شی زمونږ سره وي، خپل ځان ته يې واخله.“ مګرحضرت يعقوب په دې باندې نه پوهېده چې راحيل هغه بتان غلا کړي ؤو.

نو لابان د حضرت يعقوب خېمې ته ننوت او هغه يې ولټوله. بيا د ليه خېمې ته او د دواړو وينځو۳۳ راحيل بتان د اوښ د زين۳۴خېمو ته ننوت او هيڅ يې پيدا نه کړل. بيا هغه د راحيل خېمې ته ننوت.

راحيل خپل پلار ته۳۵لاندې ايښي ؤو او ورباندې ناسته وه. لابان ټوله خېمه ولټوله، هيڅ يې ونه موندل. وويل: ”پلاره، خفه نشې. زه ستا په مخکې نشم پاڅېدلی ځکه چې په ما باندې مياشتنۍ ناروغي راغلې

ده.“ لابان خېمه ولټوله خو بتان يې پيدا نه کړل.

حضرت يعقوب په قهر شو او د لابان سره يې شخړه وکړه او د هغه څخه يې پوښتنه وکړه: ”ما څه۳۶ اوس چې تا زما ټول سامان ولټاوه که د۳۷جرم کړی دی؟ او کومه خطا مې کړې ده چې راپسې يې؟

خپل کور سامان دې موندلی وي، دلته يې زما د خپلوانو او ستا د خپلوانو په مخ کې کېږده او پرېږده چې شل کاله کيږي چې زه ستا سره۳۸هغوى دا پرېکړه وکړي چې زمونږ دواړو څخه کوم يو په حقه دی.

هغه۳۹وم. ستا مېږو او وزو بچي زيان نه کړل او ستا د رمو څخه مې يو پسه هم نه دی خوړلی.

حيوانات چې وحشي ځناورو به داړلي ؤو، هغه مې تاته نه دي راوړي. د هغوى تاوان مې په خپله ګاللی دا زما حال۴۰دی او هغه چې د ورځې يا به د شپې غلا شوي ؤو، د هغو بيه به دې زما څخه غوښتله.

په دې ډول زه۴۱ؤ چې د ورځې په ګرمۍ او د شپې په يخنۍ کې به ځورېدلم او خوب مې نشو کولی. شل کاله ستا په کور کې وم. څوارلس کاله مې ستا د لورګانو په خاطر ستا خدمت وکړ او شپږ کاله مې

که چېرې زما د نيکونو خدای، د حضرت۴۲ستا د رمو دپاره. لس ځلې دې زما مزدوري بدله کړه. ابراهيم او د حضرت اسحاق خدای زما سره مل نه وای، نو زه به دې په يقين سره تش لاس لېږلى وای.

خو خدای پاک زما سختۍ او د لاسونو خواري وليدله او تېره شپه يې ملامته کړې.“

ړون ت ځ من ر ت ن ا ب ا ل و ا عقوب ي د حضرت لابان حضرت يعقوب ته ځواب ورکړ: ”دا ښځې زما لورګانې دي. د هغوى اولادونه زما اولادونه۴۳

دي او دا رمې زما رمې دي او دا هرڅه چې دلته وينې زما دي. خو زه ستا څخه خپلې لورګانې او د زه تيار يم چې ستا سره يو تړون وکړم. راځئ چې د تيږو يوه ډېرۍ۴۴هغوی اولادونه نشم اخيستلی.

جوړه کړو چې مونږ ته به زمونږ تړون رايادوي.“

هغه خپلو خپلوانو ته۴۶ نو حضرت يعقوب تيږه راواخيستله او هغه يې د يادګار په توګه ودروله. ۴۵ وفرمايل چې تيږې راټولې کړي. نو هغوى تيږې راواخيستې او ډېرۍ يې کړې. بيا حضرت يعقوب او لابان

لابان په هغه باندې يجر سهدوتا نوم کېښود. مګر۴۷د هغې ډېرۍ په څنګ کې سره ډوډۍ وخوړله. لابان وويل: ”دا د تيږو ډېرۍ به زمونږ دواړو دپاره يو۴۸حضرت يعقوب هغه د جلعيد په نوم ياد کړ.

همدارنګه هغه د مصفه په نوم هم ياده۴۹يادګار وي.“ په دې خاطر هغه د جلعيد په نوم ياده شوه. شوه ځکه چې لابان وويل: ”کله چې مونږ يو د بل څخه جدا شو، نو څښتن دې زمونږ دواړو ناظر

ی که زه له دې څخه۵۰اوسي. که ته زما د لورګانو سره بده رويه وکړې او يا نورې ښځې وکړې، حتخبر هم نشم ياد ساته چې خدای پاک زما او ستا ترمنځ شاهد دی.“

همدارنګه لابان حضرت يعقوب ته وويل: ”دا هغه ډېرۍ او هغه يادګاري تيږه ده چې زما او ستا ترمنځ۵۱ دا ډېرۍ او دا تيږه دواړه زمونږ دپاره د يادګار په توګه دي. زه به د دې ډېرۍ څخه۵۲مې ودرولې ده.

ستا خواته نه درتېرېږم چې حمله درباندې وکړم او ته به د دې ډېرۍ او د دې تيږې څخه نه راتېرېږې چې د حضرت ابراهيم او د ناحور خدای به زمونږ ترمنځ قضاوت کوي.“ بيا۵۳حمله راباندې وکړې.

حضرت يعقوب د هغه خدای په نوم چې د هغه پلار حضرت اسحاق ورته عبادت کاوه، سخت قسم حضرت يعقوب هلته په هغې غرنۍ سيمه کې قرباني وکړه۵۴وخوړ چې په دې وعدې باندې به ودريږي.

۵۵او خپل خپلوان يې ډوډۍ خوړلو ته راوبلل. د ډوډۍ خوړلو څخه وروسته هغوى هلته شپه تېره کړه.

لابان سهار وختي پاڅېد، خپل لمسيان او لورګانې يې ښکل کړل، خدای پاماني يې ورسره وکړه او بېرتهخپل کور ته روان شو.

اب ب يښت دا ي ۳۲پ

يسي ن ری ا ي ت ه ر ا پ د دو مخ کې د مخا ه عقوب د عيسو سر ي حضرت کله چې۲ حضرت يعقوب هم په خپله مخه لاړ او د خدای پاک فرښتې ورسره مخامخ شوې. ۱

حضرت يعقوب هغوى وليدلې ويې فرمايل: ”دا د خدای پاک کمپ دی.“ نو د هغه ځای نوم يېمحنايم کېښود.

هغوى ته۴ حضرت يعقوب د ځان څخه مخکې خپل ورور عيسو ته د ادوم خاورې ته استازي ولېږل. ۳ يې وفرمايل: ”زما بادار عيسو ته ووايئ چې ستا غلام يعقوب داسې وايي: زه د لابان سره اوسېدم او تر

زه د پادو، خرو، پسونو، وزو، غلامانو او وينځو خاوند شوی يم. اوس مې۵اوسه پورې هلته پاتې وم. خپل بادار ته دغه پيغام ولېږه چې په ما باندې مهرباني وکړې.“

کله چې استازي بېرته حضرت يعقوب ته راستانه شول، هغوى وويل: ”ستا ورور عيسو ته لاړو او هغه د۶ نو حضرت يعقوب ډېر ووېرېد او پرېشانه شو. هغه۷څلورسوه نفرو سره ستا د ليدلو دپاره راروان دی.“

هغه فکر وکړ: ”که چېرې عيسو په۸خپل خلک او رمې، پادې او اوښان په دوه ډلو باندې ووېشل. اولنۍ ډلې باندې حمله وکړي، نو بله ډله به وکولی شي چې وتښتي.“

بيا حضرت يعقوب دعا وکړه: ”ای زما د پلار حضرت ابراهيم خدايه او زما د پلار حضرت اسحاق۹ خدايه، ای څښتنه چې ماته دې وفرمايل: خپل وطن او خپلو خپلوانو ته بېرته لاړ شه، زه به تا خوشبخته

زه د هغو ټولو مهربانيو او وفاداريو وړ نه يم چې د خپل غلام سره دې کړي دي. کله چې زه د۱۰کړم. اوس۱۱اردن د سيند څخه تېرېدم، نو زما سره يوازې يوه امسا وه. او اوس زه د دوو لويو ډلو خاوند يم.

تاته سوال کوم چې ما د خپل ورور عيسو له لاسه وژغوره، ځکه زه وېرېږم چې هغه به راشي او په مونږ به بلکه هغه وعده راياده کړه چې تا زما۱۲حمله وکړي او مونږ به له ښځو او ماشومانو سره له منځه يوسي.

سره کړې وه چې ما سره به ښه کوې او زما اولاده به د درياب د شګو په شان داسې زياتوې چې ونهشمېرل شي.“

هغه هلته شپه تېره کړه او هرڅه چې يې درلودل د هغو څخه يې د خپل ورور عيسو دپاره سوغات۱۳ دېرش اوښې د هغو د بچيو۱۵ دوه سوه وزې او شل وزان، دوه سوه مېږې او شل پسونه، ۱۴انتخاب کړ:

هغوى يې په دوه ډلو ووېشل او خپلو۱۶سره، څلوېښت غواګانې او لس غوايان، شل خرې او لس خره. غلامانو ته يې وسپارل او هغوى ته يې وفرمايل: ”زما څخه مخکې ځئ او د ډلو ترمنځ فاصله پرېږدئ.“

حضرت يعقوب هغه غلام ته چې مخکې روان ؤ، حکم وکړ: ”څه وخت چې زما ورور عيسو ستا۱۷ سره مخامخ شي او پوښتنه وکړي چې ستاسو بادار څوک دی؟ تاسو چېرې ځئ؟ او ستاسو په مخکې دا

بايد ووايې: دا ستا د غلام يعقوب دي او هغه يې د سوغات په توګه خپل بادار۱۸حيوانات د چا دي؟ همدارنګه هغه دوهم، دريم او۱۹عيسو دپاره لېږلي دي او په خپله يعقوب هم زمونږ پسې راروان دی.“

خامخا۲۰ټولو پادوانانو ته امر وکړ: ”څه وخت چې د عيسو سره مخامخ شئ، نو همداسې به ورته وايئ. ووايئ چې ستا غلام يعقوب زمونږ پسې راروان دی.“ ځکه هغه فکر کاوه چې د دې سوغاتونو په وسيله

به چې مخکې مې لېږلي دي د هغه قهر سوړ کړم او چې کله د هغه سره مخامخ شم کېدای شي چې

نو د حضرت يعقوب سوغاتونه له هغه څخه مخکې لاړل خو هغه شپه په کمپ کې۲۱هغه ما وبخښي. تېره کړه.

يسي ن ه ږ غې يل کې ئ ي ن ف ه پ عقوب ي حضرت په هماغه شپه حضرت يعقوب پاڅېد او خپلې دوه ښځې، دوه وينځې او خپل يوولس زامن يې۲۲

وروسته له دې چې هغوى يې د سيند څخه۲۳واخيستل او د يبوق د سيند په ګودر باندې پورې وتل. نو حضرت يعقوب يوازې پاتې شو او يو نفر راغی او۲۴پورې ويستل، هغه خپل مال او شتمني هم ولېږله. نو کله چې هغه نفر وليدل چې په حضرت يعقوب۲۵د هغه سره يې د سهار تر رڼايۍ پورې غېږه ونيوله.

باندې بری نشي موندلی، نو د حضرت يعقوب په ورون باندې يې ګوزار وکړ او د هغه ورون له بنده نو بيا هغه سړي وويل: ”ما پرېږده چې لاړ شم ځکه چې لمر په راختلو دی.“ ۲۶وخوت.

ليکن حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”ترڅو چې ماته برکت رانه کړې تا نه پرېږدم چې لاړ شې.“

هغه نفر د هغه څخه پوښتنه وکړه: ”ستا نوم څه دی؟“ ۲۷

هغه ځواب ورکړ: ”يعقوب.“

هغه نفر وويل: ”له دې وروسته به نور ستا نوم يعقوب نه وي، بلکه اسرائيل به وي، ځکه چې تا د۲۸خدای او انسان سره غېږه ونيوله او بريالی شوې.“

حضرت يعقوب وفرمايل: ”خپل نوم دې ماته ووايه.“ ۲۹

مګر هغه ځواب ورکړ: ”ولې زما د نوم پوښتنه کوې؟“ نو په هغه ځای کې يې حضرت يعقوب ته برکتورکړ.

نو حضرت يعقوب وفرمايل: ”خدای پاک مې مخامخ وليد او لا تر اوسه هم ژوندی پاتې يم.“ نو۳۰ د لمرخاته په وخت کې هغه د فنيئيل څخه تېر شو۳۱حضرت يعقوب هغه ځای د فنيئيل په نوم ياد کړ. په همدې خاطر اسرائيليان تر نن ورځې پورې هغه۳۲او د خپل ورانه په سبب يې ګوډ، ګوډ تګ کاوه.

پله چې د ورون د بنده پورې نښتې ده نه خوري، ځکه چې د حضرت يعقوب د ورانه همدې برخېګوزار خوړلی ؤ.

اب ب يښت دا ي ۳۳پږي مخ کي ه مخا عقوب د عيسو سر ي حضرت

حضرت يعقوب وليدل چې عيسو د خپلو څلورسوه نفرو سره راروان دی. نو هغه خپل اولادونه په۱ وينځې او د هغوى اولادونه يې مخکې کړل. ليه او د۲راحيل او ليه او دوه وينځو باندې تقسيم کړل.

په خپله حضرت يعقوب د۳هغې اولادونه يې ورپسې کړل او راحيل او حضرت يوسف يې شاته کړل. مګر۴هغوى څخه مخکې روان ؤ. څنګه چې خپل ورور ته ورنژدې شو، اوه ځله يې ورته سجده وکړه.

عيسو په منډه د حضرت يعقوب هرکلي ته راغی او هغه يې په غېږ کې ونيوه. خپل لاسونه يې د هغه د بيا عيسو شاوخوا وکتل او ښځې او ماشومان يې۵غاړې څخه راتاو کړل او ښکل يې کړ او دواړو وژړل.

وليدل. هغه پوښتنه وکړه: ”دا درسره څوک دي؟“

۶ حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”دا زما اولادونه دي چې خدای پاک په خپل فضل ماته راکړي دي.“

بيا ليه او د هغې۷بيا وينځې د خپلو اولادونو سره راغلې او د احترام په خاطر يې خپل سرونه ټيټ کړل. اولادونه راغلل او د ټولو څخه وروسته حضرت يوسف او راحيل راغلل او ټولو خپل سرونه د احترام په

خاطر ټيټ کړل.

عيسو پوښتنه وکړه: ”دا ټول حيوانات چې ماته دې رالېږلي دي د هغو څخه ستا مقصد څه دی؟“ ۸

حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”ای باداره، دا د دې دپاره دي چې تاسو راباندې مهرباني وکړئ.“

مګر عيسو وويل: ”ای زما وروره، زما سره هرڅه ډېر دي. تا سره چې هرڅه دي خپل ځان ته يې۹وساته.“

حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”نه! که په ما باندې مهربانه شوی يې نو زما سوغات قبول کړه. ځکه۱۰ چې ستا د مخ ليدل زما دپاره لکه د خدای پاک د مخ د ليدلو په شان دي، په دې خاطر چې زه دې په

نو د مهربانۍ له مخې دا سوغاتونه چې ستا دپاره مې راوړي دي قبول کړه،۱۱مهربانۍ سره قبول کړم. ځکه چې خدای پاک په ما باندې فضل کړی دی او هرڅه ته چې زه اړتيا لرم هغه ټول يې ماته راکړي

دي.“ حضرت يعقوب دومره ټينګار وکړ تر هغې چې عيسو هغه قبول کړل.

عيسو وويل: ”راځئ چې لاړ شو. زه به تاسو بدرګه کړم.“ ۱۲

مګر حضرت يعقوب هغه ته وفرمايل: ”زما بادار پوهيږي چې اولادونه مې کمزوري دي او زه بايد په۱۳ دې مېږو او غواګانو باندې چې لنګې دي پام وکړم. که چېرې هغه په يوه ورځ کې سختې وزغلولی شي،

نو زما بادار دې زما څخه مخکې لاړ شي او زه به ورو، ورو د اولادونو او۱۴نو ټول حيوانات به مړه شي. حيواناتو په قدم درځم ترڅو د خپل بادار سره په ادوم کې يوځای شم.“

عيسو وويل: ”نو بيا اجازه راکړه چې د خپلو نفرو څخه يو څو تنه ستا سره پرېږدم.“ ۱۵

حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”د دې حاجت نشته، ځکه زه يوازې دا غواړم چې خپل بادار راباندې مګر۱۷ په هماغه ورځ عيسو په خپله لاره روان شو او بېرته ادوم ته ستون شو. ۱۶مهرباني وکړي.“

حضرت يعقوب سوکوت ته لاړ او هلته يې د خپل ځان دپاره کور جوړ کړ او د خپلو حيواناتو دپاره يېڅپرې جوړې کړې. نو ځکه هغه ځای د سوکوت په نوم ياد کړای شو.

نو حضرت يعقوب د بين_النهرين څخه په سلامتۍ سره د شکيم ښار ته چې په کنعان کې دی راغی۱۸ هغه ځمکه چې په هغې کې يې خېمې ودرولې۱۹او ښار ته نژدې يې په يو ځای کې خېمې ودرولې.

هلته هغه د۲۰وې، هغه يې د شکيم د پلار حمور د اولادونو څخه د سپينو زرو په سلو سکو واخيستله. قربانۍ ځای جوړ کړ او هغه يې د ايل الوهي اسرائيل په نوم ياد کړ.

اب ب يښت دا ي ۳۴په کېدل ت ې_عز ه ب ن ي د د

حوي حمور د۲ يوه ورځ د حضرت يعقوب او ليه لور دينه د ځينو کنعاني ښځو د ليدلو دپاره لاړه. ۱ د هغه زړه د۳هغې سيمې مشر ؤ. د هغه زوی شکيم دينه وليدله، هغه يې راونيوله او بې_عزته يې کړه.

حضرت يعقوب لور دينه يووړ او په هغې باندې مين شو. هغه هڅه کوله چې د هغې زړه لاس ته راوړي. شکيم خپل پلار حمور ته وويل: ”دا انجلۍ ماته وکړه.“ ۴

حضرت يعقوب خبر شو چې د هغه لور دينه بې_عزته شوې ده. مګر څرنګه چې د هغه زامن د خپلو۵ د شکيم پلار حمور راغی چې۶پادو سره په صحرا کې ؤو، نو د هغوى تر راتللو پورې يې هيڅ ونه کړل.

د حضرت يعقوب زامن له صحرا څخه راغلل او څنګه چې۷د حضرت يعقوب سره خبرې وکړي. هغوى واورېدل چې څه پېښه شوې ده نو ډېر خواشيني او سخت په قهر شول ځکه چې شکيم داسې کار

کړی ؤ چې د کولو نه ؤ. هغه د حضرت يعقوب د لور په بې_عزته کولو سره د اسرائيلو د قوم سپکاوی حمور هغه ته وويل: ”زما زوی شکيم ستا په لور باندې مين شوی دی. اجازه ورکړئ چې د۸کړی ؤ.

زمونږ سره خپلوي وکړئ. خپلې لورګانې مونږ ته راکړئ او زمونږ لورګانې خپلو۹هغې سره واده وکړي. تاسو کولی شئ چې دلته په دې وطن کې زمونږ سره واوسېږئ او په هرځای کې چې۱۰ځانونو ته وکړئ.

آازاد کاروبار په کې وکړئ او د جايداد خاوندان شئ.“ وغواړئ هلته اوسېدلى شئ.

بيا شکيم د دينه پلار او ورونو ته وويل: ”په ما باندې دا مهرباني وکړئ او تاسو چې هرڅه وغواړئ زه۱۱ ماته ووايئ چې کوم سوغاتونه تاسو غواړئ او هرڅومره زيات مهر چې غواړئ هم هغه۱۲به يې درکړم.

شان يې وټاکئ او تاسو چې هرڅه زما څخه وغواړئ زه به يې درکړم. يوازې دا اجازه راکړئ چې د هغېسره واده وکړم.“

د حضرت يعقوب زامنو د شکيم او د هغه د پلار حمور په ځواب کې په مکر سره خبرې وکړې،۱۳ هغوى ته يې وويل: ”مونږ داسې کار نشو کولی.۱۴ځکه چې د هغوى خور دينه يې بې_عزته کړې وه.

مونږ نشو کولی خپله خور هغه چاته ورکړو چې سنت شوی نه وي، ځکه چې دا زمونږ دپاره شرم دی. هغه۱۶ مونږ په يو شرط ستاسو سره جوړه کوو چې ستاسو ټول نارينه دې زمونږ په شان سنت شي. ۱۵

وخت به خپلې لورګانې تاسو ته درکړو او ستاسو لورګانې به خپلو ځانونو ته وکړو او ستاسو سره به يوځای مګر که چېرې زمونږ خبره قبوله نه کړئ او سنت نشئ، مونږ به خپله خور۱۷واوسېږو او يو قوم به شو.

واخلو او لاړ به شو.“

هغه ځوان د دې کار په سرته رسولو۱۹ دا شرط حمور او د هغه زوی شکيم ته مناسب ښکاره شو. ۱۸ کې ځنډ ونه کړ ځکه چې هغه د حضرت يعقوب په لور باندې مين ؤ. هغه د خپل پلار په کورنۍ کې

ترټولو عزتمن سړی ؤ.

حمور او د هغه زوی شکيم د ښار دروازې ته چې د غونډې ځای ؤ لاړل او د ښار د خلکو سره يې۲۰ هغوى وويل: ”دا خلک زمونږ دوستان دي. پرېږدئ چې زمونږ په خاوره کې واوسيږي۲۱خبرې وکړې.

او کاروبار په کې وکړي. د هغوى دپاره ځمکه پراخه ده. مونږ کولی شو چې د دوى د لورګانو سره نو هغوى زمونږ سره يوازې په۲۲وادونه وکړو او دوى کولی شي چې زمونږ د لورګانو سره وادونه وکړي.

دې شرط جوړه کوي چې زمونږ سره واوسيږي او راسره يو قوم شي، چې زمونږ ټول نارينه د دوى په شانآايا د هغوى ټولې رمې او پادې او شتمني او د هغوى نور شيان به زمونږ نشي؟ نو راځئ۲۳سنت شي.

ټولو ښاريانو د حمور او د هغه د زوی شکيم۲۴چې د دوى سره موافقه وکړو چې زمونږ سره واوسيږي.“ وړانديز قبول کړ او د ښار ټول نارينه سنت شول.

په دريمه ورځ چې ټول خلک لا د سنت کېدلو له امله په درد کې ؤو، د حضرت يعقوب دوه زامنو۲۵ يعنې د دينه ورونو شمعون او لاوي خپلې تورې واخيستلې او بې له دې چې څوک ورباندې پوه شي ښار

چې په هغو کې حمور او د هغه زوی شکيم هم شامل ؤو. هغوی دينه۲۶ته ننوتل او ټول نارينه يې ووژل، د حضرت يعقوب نور زامن په مړو باندې راوختل او ښار يې۲۷د شکيم د کور څخه واخيستله او لاړل.

د هغوى رمې، پادې او خره او هرڅه چې۲۸لوټ کړ، ځکه چې د هغوى خور هلته بې_عزته شوې وه. د هغوى ټوله شتمني يې واخيستله او اولادونه او ښځې يې۲۹په ښار او پټيو کې ؤو، هغه يې واخيستل.

اسيران کړل او هرڅه چې په کورونو کې ؤو هغه يې لوټ کړل.

حضرت يعقوب شمعون او لاوي ته وفرمايل: ”تاسو زه د تکليف سره مخامخ کړم. اوس به کنعانيان،۳۰ فرزيان او همدارنګه د دې خاورې نور اوسېدونکي زما څخه کرکه کوي. زه ډېر نفر نه لرم او که چېرې

هغوى زما په ضد سره راټول شي او په ما باندې حمله وکړي، زمونږ ټوله کورنۍ به له منځه لاړه شي.“

آايا دا لازمه وه چې هغه دې زمونږ د خور سره د يوې فاحشې په شان رويه۳۱ مګر هغوى ځواب ورکړ: ”وکړي؟“

اب ب يښت دا ي ۳۵پږي ي ن ست ا ر ه ت ل ي يت_ئ ب عقوب ي حضرت

خدای پاک حضرت يعقوب ته وفرمايل: ”پاڅه او بيت_ئيل ته لاړ شه او هلته اوسېږه. ما يعنې خپل۱ خدای ته چې تاته په هغه وخت کې چې د خپل ورور عيسو څخه تښتېدلې ښکاره شو، د قربانۍ ځای

جوړ کړه.“

نو حضرت يعقوب خپلې کورنۍ او هغو ټولو خلکو ته چې د هغه سره ؤو وفرمايل: ”هغه بتان چې۲ راځئ چې۳ستاسو سره دي هغه لېرې وغورزوئ. خپل ځانونه پاک کړئ او پاک کالي واغوندئ.

بيت_ئيل ته لاړ شو او هلته د هغه خدای دپاره د قربانۍ ځای جوړ کړو چې زما سره يې د سختۍ په نو هغوى ټول بتان او همدارنګه۴وخت کې مرسته کړې وه او هرچېرته چې زه تللی يم زما سره مل ؤ.“

هغه غوږوالۍ چې د هغوى په غوږونو کې وې حضرت يعقوب ته ورکړې او حضرت يعقوب هغه پهشکيم کې د څېړۍ د ونې لاندې ښخ کړل.

هغوى روان شول او په شاوخوا ښارونو باندې د خدای پاک وېره راغله. نو ځکه هيچا هغوى تعقيب نه۵ حضرت يعقوب د خپلو ټولو خلکو سره لوز ته چې بيت_ئيل دی او د کنعان په خاوره کې دی۶کړل. هلته هغه د قربانۍ ځای جوړ کړ او هغه ځای يې د بيت_ئيل د خدای په نوم ياد کړ، ځکه په۷راغی.

هغه ځای کې چې کله حضرت يعقوب د خپل ورور عيسو څخه تښتېده، خدای پاک خپل ځان هغه ته د ربکا دايي دبوره مړه شوه او د بيت_ئيل څخه ښکته د څېړۍ د ونې لاندې يې ښخه۸ښکاره کړی ؤ.

کړه. نو هغه د ژړا د څېړۍ د ونې په نوم ياده شوه.

کله چې حضرت يعقوب د بين_النهرين څخه بېرته راستون شو، نو خدای پاک يو ځل بيا هغه ته۹ خدای پاک هغه ته وفرمايل: ”ستا نوم يعقوب دی. مګر له دې۱۰ښکاره شو او برکت يې ورته ورکړ.

۱۱وروسته دې ستا نوم يعقوب نه وي، بلکه ستا نوم دې اسرائيل وي.“ نو د هغه نوم يې اسرائيل کېښود.

خدای پاک هغه ته وفرمايل: ”زه مطلق قادر خدای يم، د زياتو اولادونو خاوند شې. ستا څخه به قومونه هغه ځمکه چې ابراهيم او اسحاق ته مې ورکړې۱۲پيدا شي او ستا د نسل څخه به پادشاهان پيدا شي.

نو خدای پاک له هغه ځای څخه چې د۱۳ده تاته او ستا څخه وروسته به يې ستا اولادې ته ورکړم.“ حضرت يعقوب په هغه ځای کې چې خدای پاک ورسره۱۴هغه سره يې خبرې وکړې پورته وخوت.

۱۵خبرې کړې وې يوه يادګاري تيږه ودروله او په هغې باندې يې د څښلو نذرانه او د زيتون تېل واچول.

حضرت يعقوب د هغه ځای نوم چې هلته خدای پاک ورسره خبرې کړې وې، بيت_ئيل کېښود.

ه ن ي ړ م ل حي ا ر د نو بيا هغوى د بيت_ئيل څخه کډه وکړه. افراتې ته يو څه فاصله پاتې وه چې د راحيل د ماشوم د۱۶

څرنګه چې د ماشوم د زېږولو په وخت کې هغه په۱۷زېږولو وخت راورسېد او د هغې تکليف زيات شو. مګر۱۸ډېر سخت تکليف کې وه، نو د هغې دايي ورته وويل: ”راحيل، مه وېرېږه دا دې بل زوی دی.“

هغه د مړينې په حال کې وه او د ساه ورکولو په وخت کې يې د هغه نوم بن_اوني کېښود، مګر حضرتيعقوب هغه بنيامين وباله.

نو راحيل مړه شوه او هغه يې د افراتې لارې ته نژدې چې اوس د بيت_لحم په نوم ياديږي ښخه کړه.۱۹ حضرت يعقوب د هغې په قبر باندې يادګاري تيږه ودروله او تر نن ورځې پورې هغه د راحيل د قبر۲۰

نو حضرت يعقوب بيا کډه وکړه او د عيدر د څلي بلې خواته يې خپلې خېمې ودرولې. ۲۱نښه ده.

من ا ز عقوب ي د حضرت هغه وخت چې حضرت يعقوب په هغې سيمه کې اوسېده، روبين لاړ او د خپل پلار د وينځې بلهې۲۲

سره يې زنا وکړه او حضرت يعقوب د دې څخه خبر شو.

د ليه زامن: روبين د حضرت يعقوب مشر زوی، شمعون،۲۳ حضرت يعقوب دولس زامن درلودل. د راحيل د وينځې۲۵ د راحيل زامن: حضرت يوسف او بنيامين. ۲۴لاوي، يهودا، يساکار او زبولون.

د ليه د وينځې زلفه زامن: جاد او اشير. دا د حضرت يعقوب زامن ؤو چې۲۶بلهه زامن: دان او نفتالي. په بين_النهرين کې زېږېدلي ؤو.

دل ات کې ف و اسحاق د حضرت حضرت يعقوب خپل پلار حضرت اسحاق ته چې قريه اربع (حبرون) ته نژدې په ممري کې ؤ يعنې۲۷

حضرت اسحاق يوسلو۲۸هغه ځای ته چې حضرت ابراهيم او حضرت اسحاق په کې اوسېدل راغی. هغه په پاخه عمر کې وفات شو او د خپلو نيکونو سره يوځای شو. د هغه زامنو۲۹اتيا کاله ژوند وکړ.

عيسو او حضرت يعقوب هغه ښخ کړ.

اب ب يښت دا ي ۳۶پده ا ل و ا د عيسو

عيسو د کنعاني ښځو سره وادونه وکړل:۲ دا د عيسو اولاده ده (عيسو د ادوم په نوم هم يادېده.) ۱ او بسمه چې د حضرت۳عاده د حيتي ايلون لور، اهوليبامه چې د عنا لور او د حوي صبعون لمسۍ وه

اهوليبامه يعوش، يعلام او۵ عاده اليفاز او بسمې رعوئيل وزېږاوه. ۴اسماعيل لور او د نبايوت خور وه. قورح وزېږول. دا د عيسو زامن ؤو چې په کنعان کې زېږېدلي ؤو.

عيسو خپلې ښځې، زامن، لورګانې او د خپلې کورنۍ ټول خلک او همدارنګه خپلې ټولې رمې او پادې۶ او خپله ټوله شتمني چې په کنعان کې يې لاس ته راوړي ؤو واخيستل او د خپل ورور حضرت يعقوب

هغه لاړ ځکه هغه ځمکه چې حضرت يعقوب او هغه۷څخه لږ څه لېرې يې بلې سيمې ته کډه وکړه. په کې اوسېدل دومره پراخه نه وه چې دواړه سره يوځای واوسيږي، په دې خاطر چې هغوى زياتې رمې او

نو عيسو د ادوم په غرنۍ سيمه کې اوسېده. ۸پادې درلودلې.

د عيسو د زامنو نومونه دا دي:۱۰ دا د ادوم په غرنۍ سيمه کې د ادوميانو د نيکه عيسو اولاده ده. ۹ د اليفاز زامن: تيمان،۱۱اليفاز د عيسو د ښځې عاده زوی او رعوئيل د عيسو د ښځې بسمې زوی.

تمناع د عيسو د زوی اليفاز وينځه وه او د هغې څخه د هغه زوی عماليق۱۲اومار، صفو، جعتام او قناز. د رعوئيل زامن: نحت، زارح، شمه او مزه. دا د۱۳پيدا شو. دا د عيسو د ښځې عادې لمسيان ؤو.

عيسو د ښځې بسمې لمسيان ؤو.

اهوليبامه د عنا لور او د صبعون لمسۍ وه چې د هغې څخه د عيسو زامن يعوش، يعلام او قورح پيدا۱۴شول.

د عيسو په اولادې کې دغه قبيلوي مشران ؤو: د عيسو د مشر زوی اليفاز زامن: تيمان، اومار، صفو،۱۵ قورح، جعتام او عماليق. دا په ادوم کې هغه قبيلوي مشران ؤو چې د اليفاز د اولادې څخه دي۱۶قناز،

او دوى د عادې لمسيان ؤو.

د عيسو د زوی رعوئيل زامن: نحت، زارح، شمه او مزه. دا په ادوم کې هغه قبيلوي مشران ؤو چې د۱۷رعوئيل د اولادې څخه دي. دا د عيسو د ښځې بسمې لمسيان ؤو.

د عيسو د ښځې اهوليبامه زامن: يعوش، يعلام او قورح. دا هغه قبيلوي مشران ؤو چې د عنا د لور۱۸ دا ټولې قبيلې د عيسو د اولادې څخه وې. ۱۹يعنې د عيسو د ښځې اهوليبامه د اولادې څخه دي.

ه د ا ل و ا ر ي د سع ديشون،۲۱ دا د سعير حوري زامن ؤو چې په هغې سيمه کې اوسېدل: لوطان، شوبال، صبعون، عنا، ۲۰

ايصر او ديشان. دا په ادوم کې د سعير زامن او د حوريانو مشران ؤو.

د لوطان زامن: حوري او هومام. (تمناع د لوطان خور وه.) ۲۲

د شوبال زامن: علوان، مناحت، عيبال، شفو او اونام. ۲۳

د صبعون زامن: ايه او عنا. (دا هماغه عنا دی، کله چې هغه د خپل پلار صبعون خره څرول، نو په۲۴ د ديشون۲۶ د عنا اولادونه: ديشون او اهوليبامه د عنا لور. ۲۵دښته کې يې د تودو اوبو چينې وموندلې.)

زامن: حمدان، اشبان، يتران او کران.

د ديشان زامن: عوص او اران. ۲۸ د ايصر زامن: بلهان، زعوان او عقان. ۲۷

ديشون، ايصر او ديشان. دا د حوريانو۳۰ دا د حوريانو مشران ؤو: لوطان، شوبال، صبعون، عنا، ۲۹قبيلې وې چې د ادوم په خاوره کې اوسېدلې.

ن ها دشا ا پ م دو ا د له دې څخه مخکې چا په اسرائيلو باندې پادشاهي نه وه کړې چې دغو پادشاهانو د ادوم په هېواد۳۱-۳۹

باندې پادشاهي وکړه:

دا د هغو قبيلوي مشرانو نومونه دي چې د عيسو د اولادې څخه دي: تمناع، علوه، يتيت،۴۰-۴۳ اهوليبامه، ايله، فينون، قناز، تيمان، مبصار، مجديئيل او عيرام. هغه سيمه چې دا هره قبيله په کې

اوسېدله، د هماغې قبيلې په نوم يادېدله.

اب ب يښت دا ي ۳۷په ن و ب يوسف خو د حضرت

دا د۲ حضرت يعقوب په کنعان کې په هغه ځای کې ژوند کاوه چېرته چې د هغه پلار اوسېدلی ؤ. ۱ حضرت يعقوب د کورنۍ قصه ده.

حضرت يوسف اوولس کلن ځوان ؤ او د خپلو ناسکه ورونو سره يې چې د بلهې او زلفې زامن ؤو رمېساتلې. حضرت يوسف به خپل پلار د خپلو ورونو د خرابو کارونو څخه خبراوه.

حضرت يعقوب د حضرت يوسف سره د خپلو نورو ټولو زامنو څخه زياته مينه کوله ځکه چې هغه ورته۳ کله۴په زوړوالي کې پيدا شوی ؤ. د هغه دپاره يې ښکلې چپنه جوړه کړه چې اوږده لستوڼي يې درلودل. چې د هغه ورونه په دې پوه شول چې د هغوى پلار د حضرت يوسف سره د هغوى څخه زياته مينه

کوي، نو د حضرت يوسف څخه يې ډېره کرکه کوله او په نرمه ژبه يې ورسره خبرې نه کولې.

يوه شپه حضرت يوسف خوب وليد او هغه يې خپلو ورونو ته بيان کړ، نو د هغوى کينه د حضرت۵ هغوى ته يې وفرمايل: ”ما چې کوم خوب ليدلی دی هغه ته غوږ۶يوسف سره نوره هم زياته شوه.

مونږ په پټي کې د غلو دانو ګېډۍ تړلې او ناڅاپه زما ګېډۍ پورته شوه او نېغه ودرېدله او ستاسو۷ونيسئ. ګېډۍ زما د ګېډۍ په شاوخوا باندې راټولې شوې او هغې ته يې سجده وکړه.“

آايا ته غواړې چې پادشاه شې او په مونږ باندې حکومت وکړې؟“ نو د۸ د هغه ورونو پوښتنه وکړه: ” حضرت يوسف د خوبونو په سبب او د هغو شيانو له کبله چې د هغوى په باره کې يې وفرمايل د هغه د

ورونو کينه نوره هم زياته شوه.

بيا حضرت يوسف بل خوب وليده او خپلو ورونو ته يې بيان کړ: ”ما بل خوب وليده چې په هغه کې۹لمر، سپوږمۍ او يوولس ستورو ماته سجده کوله.“

هغه دا خوب خپل پلار ته هم بيان کړ. د هغه پلار هغه وراټه او ويې فرمايل: ”دا څه قسم خوب دی۱۰آايا په رښتيا سره به زه، ستا مور او ستا ورونه تاته راځو او سجده به درته کوو؟“ د۱۱چې تا ليدلی دی؟

حضرت يوسف ورونو د هغه سره کينه راواخيستله، مګر د هغه پلار دا موضوع په خپل ذهن کې وساتله.

ږي ا خرڅي ه خو ل و ن و ر و و ل يوسف د خپ حضرت حضرت يعقوب يوسف ته۱۳ يوه ورځ د حضرت يوسف ورونه د رمو د څرولو دپاره شکيم ته لاړل. ۱۲

وفرمايل: ”ستا ورونه شکيم ته نژدې رمې څروي. زه غواړم چې تا هغوى ته ورولېږم.“

هغه ځواب ورکړ: ”ډېره ښه ده.“

د هغه پلار وويل: ”لاړ شه او وګوره چې ستا ورونه روغ رمټ دي او رمې روغې جوړې دي که نه،۱۴ او په۱۵ماته بېرته خبر راوړه.“ نو هغه يې د حبرون له درې څخه ولېږه. حضرت يوسف شکيم ته ورسېده

صحرا کې شاوخوا سرګردانه ګرځېده. يو سړي هغه وليده او پوښتنه يې ورڅخه وکړه: ”څه شی لټوې؟“

آايا ماته ويلی شې چې هغوى چېرته خپلې رمې څروي؟“ ۱۶ هغه ځواب ورکړ: ”زه خپل ورونه لټوم.

هغه سړي ځواب ورکړ: ”هغوى پخوا له دې ځايه تللي دي. د هغوى څخه مې واورېدل چې ويل يې،۱۷ راځئ چې دوتان ته ځو.“ نو حضرت يوسف خپلو ورونو پسې لاړ او په دوتان کې يې هغوى پيدا کړل.

هغوى حضرت يوسف له لېرې وليده او مخکې له دې چې حضرت يوسف دوى ته ورورسيږي، هغوى۱۸ هغوى يو او بل ته سره وويل: ”هغه دی، خوب ليدونکی۱۹ورته دسيسه جوړه کړه چې ويې وژني.

راځئ چې هغه ووژنو او په يو کوهي کې يې وغورزوو او وبه وايو چې هغه يو داړونکي۲۰راروان دی. ځناور وخوړ. بيا به وګورو چې د هغه خوبونه څنګه کيږي.“

کله چې روبين دا خبره واورېدله، هڅه يې وکړه چې هغه د خپلو ورونو د لاسونو څخه خلاص کړي،۲۱ روبين هغوى ته وويل: ”وينه مه تويوئ. هغه په دې کوهي کې چې۲۲نو هغه وويل: ”هغه به نه وژنو.“

دلته په دې دښته کې دی وغورزوئ، خو لاس ورته مه اچوئ.“ هغه دا خبره د دې دپاره وکړه چې نو کله چې حضرت يوسف۲۳حضرت يوسف د دوى څخه خلاص کړي او بېرته يې خپل پلار ته بوزي.

هغه يې۲۴خپلو ورونو ته راغی، هغوى ورڅخه هغه ښکلې چپنه چې اوږده لستوڼي يې درلودل وويستله. ونيوه او په کوهي کې يې وغورزاوه. کوهی وچ ؤ او اوبه په کې نه وې.

په هغه وخت کې چې دوى ډوډۍ خوړله، ناڅاپه يې وليدل چې د اسماعيليانو کاروان د جلعاد څخه۲۵ راروان دی او د هغوى اوښان په مسالو، ملهمو او کنډ باندې بار ؤو او روان ؤو چې هغه مصر ته يوسي.

يهودا خپلو ورونو ته وويل: ”د خپل ورور د وژلو او د هغه د قتل د پټولو څخه به مونږ ته څه ګټه۲۶ راځئ چې هغه په اسماعيليانو باندې خرڅ کړو. مونږ به هغه ته زيان نه رسوو، ځکه چې۲۷راورسيږي؟

نو کله چې۲۸هغه زمونږ ورور او زمونږ خپله وينه او خپل هډوکی دی.“ د هغه ورونه په دې رضا شول. سوداګران تېرېدل، د هغه ورونو حضرت يوسف له کوهي څخه راوويست او هغه يې په اسماعيليانو باندې

په شل مثقاله سپينو زرو خرڅ کړ. هغوى حضرت يوسف مصر ته يووړ.

کله چې روبين بېرته کوهي ته راغی او ويې وليدل چې حضرت يوسف هلته نشته، نو له غمه يې خپل۲۹ هغه بېرته خپلو ورونو ته ورغی او ويې ويل: ”هلک هلته نشته، څه وکړم؟“ ۳۰کالي وشکول.

هغوى هغه۳۲ بيا هغوى يو وز حلال کړ او د حضرت يوسف چپنه يې د هغه په وينه کې غوټه کړه. ۳۱چپنه بېرته خپل پلار ته يوړله او ويې ويل: ”دا مونږ وموندله. وګوره چې دا ستا د زوی ده که نه.“

حضرت يعقوب هغه وپېژندله او ويې فرمايل: ”دا زما د زوی چپنه ده! کوم داړونکي ځناور هغه خوړلی۳۳ نو حضرت يعقوب له خفګانه خپل کالي وشکول.۳۴دی او په رښتيا سره يوسف ټوټې ټوټې شوی دی.“

د هغه ټول زامن او لورګانې۳۵د غم کالي يې واغوستل او ډېرې ورځې د خپل زوی دپاره غمجن ؤ.

راغلې چې هغه ته تسلي ورکړي، مګر هغه دا تسلي ونه منله او ويې فرمايل: ”د خپل زوی دپاره به زه ددې غم سره قبر ته ځم.“ نو پلار يې د هغه دپاره وژړل.

په هغه وخت کې سوداګرانو حضرت يوسف په مصر کې په فوطيفار باندې چې د فرعون د درباريانو۳۶څخه ؤ او د دربار د ګارډ قوماندان ؤ خرڅ کړ.

اب ب يښت دا ي ۳۸پر ا م ا ت و ا ا د هو ي

داسې وشول چې په هغه وخت کې يهودا خپل ورونه پرېښودل او د حيره په نوم يو سړي سره چې د۱ هلته يهودا د شوعه په نوم د يو کنعاني د لور سره مخامخ شو. يهودا د۲عدولام د ښار څخه ؤ پاتې شو.

هغه اميدواره شوه او زوی يې وزېږاوه او په هغه باندې يې عير۳هغې سره واده وکړ او ورسره يوځای شو. هغې بل۵ هغه بيا اميدواره شوه او زوی يې وزېږاوه. په هغه باندې يې اونان نوم کېښود. ۴نوم کېښود.

زوی وزېږاوه او په هغه باندې يې شيله نوم کېښود. يهودا په کزيب کې ؤ چې هلک پيدا شو.

د عير رويه د څښتن په نظر کې خرابه وه.۷ يهودا خپل مشر زوی ته ښځه وکړه او د هغې نوم تامار ؤ. ۶ هغه وخت يهودا د عير ورور اونان ته وويل: ”لاړ شه او د خپل ورور د کونډې۸نو څښتن هغه مړ کړ.

سره يوځای شه او د مېړه د ورور په توګه دې خپل مسئوليت ترسره کړه، ترڅو ستا ورور هم اولادونه مګر اونان په دې پوهېده چې دا به د ده اولادونه نه وي. نو کله به چې هغه د خپلې کونډې۹ولري.“

وريندارې سره څملاست، خپل ځان به يې په ځمکه باندې انزال کاوه او نه يې غوښتل چې د خپل ورور څه چې هغه کول هغه د څښتن په نظر کې بد ښکاره کېدل. نو څښتن هغه هم۱۰دپاره اولاد راوړي.

نو يهودا خپلې انږور تامار ته وويل: ”د خپل پلار په کور کې د کونډې په توګه اوسېږه تر هغې۱۱وواژه. پورې چې زما زوی شيله لوی شي.“ ځکه هغه وېرېده چې شيله به هم د خپلو ورونو په شان مړ شي. نو

تامار لاړه چې د خپل پلار په کور کې واوسيږي.

څه موده وروسته د يهودا ښځه يعنې د شوعه لور مړه شوه. کله چې د غم وخت تېر شو، نو يهودا د۱۲ کله چې۱۳خپل دوست حيره عدولامي سره د تمنه ښار ته چې هلته د هغه پسونه سکولودل کېدل لاړ.

نو هغې خپل د۱۴تامار خبره شوه چې د هغې خسر د خپلو پسونو د سکولودلو دپاره تمنې ته روان دی، کونډتوب کالي وويستل، خپل مخ يې په څادر کې پټ کړ او د عينايم په دروازه کې چې د تمنې په لاره

کې وه کښېناستله. هغې دا کار په دې خاطر وکړ چې د يهودا کشر زوی غټ شوی ؤ، مګر يهودا داپلان نه درلود چې تامار ورته په نکاح کړي.

هغه پوه۱۶ کله چې يهودا هغه وليدله، په هغې يې د فاحشې ګمان وکړ، ځکه چې مخ يې پټ ؤ. ۱۵ نشو چې هغه د ده انږور ده. هغه د لارې په غاړه باندې هغې ته ورغی او ويې ويل: ”راشه، چې درسره

څملم.“

هغې پوښتنه وکړه: ”ماته به څه راکړې چې درسره څملم؟“

هغه وويل: ”زه به د خپلې رمې څخه تاته يو سېرلى درولېږم.“ ۱۷

هغې پوښتنه وکړه: ”تر هغې پورې چې ته هغه رالېږې، ماته به څه شی د ضمانت په توګه پرېږدې؟“

هغه وويل: ”څه شی درته د ضمانت په توګه درکړم؟“ ۱۸

هغې ځواب ورکړ: ”مهر، د هغه مزی او دا امسا چې ستا په لاس کې ده.“ نو هغه دا هرڅه هغې ته تامار کور ته لاړه. خپل څادر يې لېرې۱۹ورکړل او ورسره څملاست او تامار د هغه څخه اميدواره شوه.

کړ او خپل د کونډتوب کالي يې واغوستل.

نو يهودا د خپل عدولامي دوست په لاس سېرلى ورولېږه ترڅو د هغې ښځې څخه د ضمانت شيان۲۰ ده د عنايم له خلکو څخه پوښتنه وکړه: ”هغه فاحشه چې دلته۲۱بېرته واخلي. مګر هغه يې پيدا نه کړه.

په لاره کې ناسته وه چېرته ده؟“

هغوى وويل: ”دلته هيڅ وخت فاحشه ښځه نه وه.“

هغه بېرته يهودا ته ورغی او ويې ويل: ”ما هغه پيدا نه کړه. برسېره پردې د هغه ځای خلکو وويل:۲۲دلته هيڅ فاحشه ښځه نه وه.“

نو يهودا وويل: ”پرېږده چې هغه شيان خپل ځانته وساتي. مونږ نه غواړو چې د خلکو د خندا شو. دا۲۳دی ما هغې ته دغه سېرلى ورولېږه مګر تا هغه پيدا نه کړه.“

درې مياشتې پس يهودا ته خبر ورسېد: ”ستا انږور تامار د يوې فاحشې په شان عمل کړی دی او هغه۲۴اوس اميدواره ده.“

يهودا وويل: ”هغه بيرون راوباسئ او ويې سوزوئ چې مړه شي.“

چې څنګه يې هغه بيرون راوويستله، خپل خسر ته يې پيغام ورولېږه ويې ويل: ”زه د هغه سړي څخه۲۵ اميدواره شوې يم کوم چې د دې شيانو خاوند دی.“ هغې زياته کړه: ”وګوره. دا مهر، د هغه مزی او دا

امسا وپېژنه چې د چا دي.“

يهودا هغه وپېژندل او ويې ويل: ”هغه په حقه ده. زه د هغې سره په خپل لوظ کې ناکام شوم. ما بايد۲۶هغه خپل زوی شيله ته واده کړې وای.“ يهودا بيا د هغې سره يوځای نشو.

د زېږولو په۲۸ کله چې د تامار د اولاد د زېږولو وخت راورسېد، نو د هغې په ګېډه کې غبرګوني ؤو. ۲۷ وخت کې د هغو څخه يو خپل لاس راوويست نو دايي يو سور مزی واخيست او د هغه په مړوند باندې

خو کله چې هغه خپل لاس بېرته کش کړ د هغه ورور راووت۲۹يې وتاړه او ويې ويل: ”دا اول راووت.“

پس له هغې د هغه ورور۳۰او هغې وويل: ”ته څرنګه راووتلې!“ او په هغه باندې يې فارص نوم کېښود. چې په مړوند باندې يې سور مزی ؤ راووت او هغه يې د زارح په نوم ياد کړ.

اب ب يښت دا ي ۳۹پر ښځه ا ف وطي ف د و ا يوسف حضرت

اسماعيليانو حضرت يوسف مصر ته يووړ او په فوطيفار باندې يې خرڅ کړ چې نوموړی د فرعون د۱ څښتن د حضرت يوسف سره مل ؤ او هغه يې بريالی۲درباريانو څخه ؤ او د دربار د ګارډ قوماندان ؤ.

بادار يې وليدل چې څښتن د حضرت يوسف سره۳کړ. هغه د خپل مصري بادار په کور کې اوسېده. فوطيفار د هغه څخه خوشاله ؤ او هغه يې خپل شخصي۴مل دی او په هر کار کې هغه ته بری ورکوي.

د هماغه وخت څخه۵نوکر ونيوه او هرڅه چې يې خپل کور کې درلودل، ټول يې هغه ته وسپارل. څښتن د حضرت يوسف له سببه د دې مصري خاندان ته برکت ورکړ او د هغه په ټولو شيانو باندې که

فوطيفار چې هرڅه درلودل هغه يې۶د هغه په کور کې ؤو او که د هغه ځمکه وه، د څښتن برکت ؤ. حضرت يوسف ته وسپارل چې څارنه يې وکړي. هغه له خوراک څخه پرته نور د هيڅ شي سره کار نه

درلود.

څه موده وروسته د حضرت يوسف سره د۷ حضرت يوسف ډېر ښايسته ؤ او ښکلی اندام يې درلود. مګر هغه انکار وکړ او هغې۸فوطيفار د ښځې مينه پيدا شوه او ورته ويې ويل: ”راشه، زما سره څمله.“

ته يې وفرمايل: ”ګوره، هرڅه چې زما د بادار په کور کې دي د هغو په باره کې هغه اندېښنه نه لري، زه په دې کور کې داسې اختيار۹ځکه چې زه دلته يم. هرڅه چې هغه يې لري ماته يې راسپارلي دي.

لرم لکه څنګه چې هغه يې لري او زما بادار پرته له ستا چې د هغه ښځه يې، نور هيڅ شی زما څخه نه دی سپمولی. نو بيا زه څنګه کولی شم چې داسې بد کار وکړم او د خدای پاک په مقابل کې ګناه

که څه هم هغې به هره ورځ حضرت يوسف ته خبرې کولې، خو هغه له دې څخه انکار۱۰وکړم؟“ کاوه چې د هغې سره څملي او يا دې ورنژدې شي.

مګر يوه ورځ کله چې حضرت يوسف کور ته ننوت چې خپل کار وکړي، د کور د نوکرانو له جملې۱۱ هغې حضرت يوسف له چپنې څخه ونيوه او ورته ويې ويل: ”زما سره۱۲څخه هلته هيڅ څوک نه ؤ.

کله چې۱۳څمله.“ مګر هغه خپله چپنه د هغې په لاس کې پرېښودله او د کور څخه دباندې وتښتېد. نو د خپل کور۱۴هغې وليدل چې هغه خپله چپنه د هغې په لاس کې پرېښودله او د کور څخه وتښتېد،

نوکرانو ته يې غږ وکړ او ويې ويل: ”ګورئ! دغه عبرانی سړی زما مېړه کور ته راوستی دی چې زمونږآاواز سره چيغې ووهلې. بې_عزتي وکړي. هغه زما کوټې ته راننوت چې ما بې_عزته کړي، مګر ما په لوړ

کله چې هغه زما چيغې واورېدلې، هغه وتښتېد او خپله چپنه يې زما سره پرېښودله.“ ۱۵

بيا هغې۱۷ هغې د حضرت يوسف چپنه د ځان سره وساتله تر هغې پورې چې مېړه يې کور ته راغی. ۱۶ فوطيفار ته دا قصه بيان کړه: ”هغه عبرانی غلام چې مونږ ته دې راوستی دی، زما کوټې ته راننوت چې

مګر څنګه چې ما د مرستې دپاره چيغې ووهلې، خپله چپنه يې زما سره پرېښودله او۱۸ما بې_عزته کړي. د کور څخه وتښتېد.“

کله چې د حضرت يوسف بادار دغه قصه واورېدله چې د هغه ښځې ورته بيان کړه، هغه د قهره سور۱۹ د حضرت يوسف بادار هغه ونيوه او په هغه زندان کې يې واچاوه چې د پادشاه بنديان به په کې۲۰شو.

مګر څښتن د حضرت يوسف سره مل ؤ. هغه ته يې برکت ورکړ،۲۱ساتل کېدل او هغه هلته پاتې شو. هغه حضرت يوسف د نورو ټولو بنديانو مشر کړ او هغه ته۲۲نو د زندان رئيس د هغه څخه خوشاله ؤ.

د زندان رئيس د هغه څه۲۳يې د هغو ټولو کارونو مسئوليت ور په غاړه کړ چې په زندان کې به کېدل. په هکله چې حضرت يوسف ته سپارل شوي ؤو اندېښنه نه درلودله، ځکه چې څښتن د حضرت يوسف

سره مل ؤ او کوم کارونه چې هغه کول څښتن ورته په هغو ټولو کې بری ورکاوه.

اب ب يښت دا ي ۴۰پروي ي ب ع ت ه ن و ب و خو ن ا دي ن ب د يوسف حضرت

څه موده وروسته د مصر د پادشاه يعنې فرعون د ساقيانو او نانوايانو د مشرانو څخه د پادشاه په مقابل۱ او هغوى يې په هغه زندان کې۳ فرعون په دې دواړو درباريانو باندې په قهر شو ۲کې غلطي وشوه.

واچول چې د دربار د ګارډ د قوماندان په کور کې ؤ يعنې په هماغه زندان کې چې حضرت يوسف په هغوى زيات وخت په زندان کې تېر کړ او د ګارډ قوماندان هغوى حضرت يوسف ته۴کې بندي ؤ.

وسپارل او هغه د دوى خدمت کاوه.

د ساقيانو او نانوايانو مشرانو چې په زندان کې ؤو په يوه شپه دواړو خوب وليد او هر يو خوب خپله۵ی درلودله. نو هغه۷ کله چې سهار حضرت يوسف هغوى ته ورغی، ويې ليدل چې هغوى خفه ؤو. ۶معن

ورڅخه پوښتنه وکړه: ”تاسو نن ولې دومره خفه يئ؟“

هغوى ځواب ورکړ: ”مونږ دواړو خوبونه ليدلي دي، مګر څوک نشته چې هغه تعبير کړي.“ ۸

حضرت يوسف هغوى ته وفرمايل: ”د خوبونو تعبيرول د خدای کار دی. خپل خوبونه ماته ووايئ.“

نو د ساقيانو مشر خپل خوب حضرت يوسف ته بيان کړ. هغه ته يې وويل: ”په خوب کې مې خپلې۹ په تاک کې درې څانګې وې. څنګه چې غوټۍ يې وکړې نو هغه۱۰مخې ته د انګورو تاک وليد.

د فرعون پياله مې په لاس کې وه. نو انګور مې واخيستل او په۱۱وغوړېدلې او د انګورو وږي پاخه شول. پياله کې مې وزبېښل او پياله مې د فرعون په لاس کې ورکړه.“

په دې درې ورځو۱۳ حضرت يوسف وفرمايل: ”د هغه تعبير دا دی: درې څانګې درې ورځې دي. ۱۲آازاد کړي او وبه دې بخښي او بېرته به دې په خپل کار باندې مقرر کړي. ته به د پخوا کې به فرعون تا

خو کله چې۱۴په شان لکه څنګه چې د هغه ساقي وې، د فرعون پياله به د هغه په لاس کې ورکوې.

داسې وشي، ما در په ياد کړه او زما سره احسان وکړه. فرعون ته زما په باره کې يادونه وکړه او له دې ځکه چې زه د عبرانيانو د وطن څخه په زور تښتول شوی يم او دلته مې هم۱۵زندان څخه مې وباسه.

هيڅ داسې کار نه دی کړی چې ما دې په زندان کې واچوي.“

کله چې د نانوايانو مشر وليدل چې ښه تعبير دی، نو حضرت يوسف ته يې وويل: ”ما هم خوب۱۶ په پاسنۍ ټوکرۍ کې د فرعون دپاره هر قسم ډوډۍ۱۷وليده چې د ډوډيو درې ټوکرۍ مې په سر وې.

وې او مرغانو به هغه د دې ټوکرۍ څخه خوړلې.“

په دې۱۹ حضرت يوسف په ځواب کې وفرمايل: ”د دې تعبير دا دی: درې ټوکرۍ درې ورځې دي. ۱۸ درې ورځو کې به فرعون ستا سر پرې کړي او تا به په ونه کې ځوړند کړي او مرغان به ستا غوښه

وخوري.“

په دريمه ورځ د فرعون د زېږېدلو کاليزه وه. هغه خپلو درباريانو ته مېلمستيا ورکړه او د ساقيانو او۲۰آازاد کړل او د خپلو درباريانو په مخکې يې حاضر کړل. هغه د ساقيانو مشر په خپل۲۱نانوايانو مشران يې

مګر د نانوايانو مشر يې۲۲پخواني کار باندې مقرر کړ او پياله يې يو ځل بيا د فرعون په لاس کې ورکړه. د ساقيانو مشر حضرت يوسف۲۳په دار وخېژاوه، لکه څنګه چې حضرت يوسف هغوى ته تعبير کړی ؤ.

راياد نه کړ او هغه يې بيخي هېر کړ.

اب ب يښت دا ي ۴۱پروي ي ب ع ت ه ن و ب رعون خو ف د يوسف حضرت

ناڅاپه اوه ښې۲ پوره دوه کاله تېر شوي ؤو چې فرعون خوب وليده چې د نيل د سيند په غاړه ولاړ ؤ. ۱ د هغو څخه وروسته نورې اوه۳او چاغې غواګانې د سيند څخه راووتلې او په لوخو کې څرېدلې.

بدرنګه او۴غواګانې چې بدرنګې او ډنګرې وې، راووتلې او د سيند په غاړه د هغو تر څنګه ودرېدلې. هغه بيا ويده شو او بل خوب۵ډنګرو غواګانو هغه ښې او چاغې غواګانې وخوړلې. بيا فرعون راويښ شو.

له هغو څخه وروسته د۶يې وليده چې د غلو دانو اوه ډک او پاخه وږي په يوه ډنډر کې راشنه شول. د غلو دانو اوو نريو وږو هغه ډک او۷غلو دانو نور اوه نري او د دښتې باد سوزولي وږي راشنه شول.

په سهار د هغه فکر۸پاخه وږي روغ تېر کړل. بيا فرعون راويښ شو او پوه شو چې هغه خوب وليده. پرېشانه ؤ. هغه د مصر ټول جادوګران او حکيمان راوغوښتل. هغه خپل خوبونه هغوى ته بيان کړل، مګر

هيڅ يو ونشو کولی چې هغه فرعون ته تعبير کړي.

۱۰ په دې وخت کې د ساقيانو مشر فرعون ته وويل: ”نن راته راياد شول چې زما څخه خطا شوې ده. ۹

يو ځلې فرعون په خپلو نوکرانو باندې په قهر شوی ؤ او زه او د نانوايانو مشر يې د دربار د ګارډ د مونږ دواړو په يوه شپه خوب وليده او هر يو خوب ځانته۱۱قوماندان په کور کې په زندان کې واچولو.

ی درلودله. په هغه ځای کې يو عبرانی ځوان چې د دربار د ګارډ د قوماندان غلام ؤ زمونږ۱۲خپله معن

لکه څنګه چې۱۳سره ؤ. مونږ خپل خوبونه هغه ته بيان کړل او هغه زمونږ خوبونه زمونږ دپاره تعبير کړل. هغه تعبير کړی ؤ، کټ مټ هماغسې وشول. زه بېرته په خپل ځای مقرر شوم او هغه بل سړی په دار

وخېژولی شو.“

نو فرعون حضرت يوسف راوغوښت او هغه يې ډېر ژر د زندان څخه راوويست. حضرت يوسف خپله۱۴ فرعون حضرت يوسف ته۱۵ږيره او سر وخرايل، خپل کالي يې بدل کړل او د فرعون حضور ته راغی.

وويل: ”ما خوب ليدلی او څوک نشته چې هغه تعبير کړي. مګر ما ستا په هکله اورېدلي دي چې کلهخوب واورې، نو تعبير يې کولی شې.“

حضرت يوسف فرعون ته په ځواب کې وفرمايل: ”اعليحضرته، زه دا نشم کولی، مګر خدای پاک به۱۶ښه تعبير درکړي.“

په دې۱۸ فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”ما خوب وليده چې زه د نيل د سيند په غاړه ولاړ وم، ۱۷ د هغوى څخه۱۹وخت کې اوه چاغې او ښې غواګانې د سيند څخه راووتلې او په لوخو کې څرېدلې.

وروسته نورې اوه غواګانې راووتلې چې داسې ډنګرې او بدشکله وې چې ما د مصر په ټول هېواد کې مګر د خوړلو۲۱ ډنګرو او بدشکله غواګانو هغه اولنۍ چاغې غواګانې وخوړلې. ۲۰هيڅکله نه وې ليدلې.

څخه وروسته هم څوک نه پوهېدل چې دوى به څه خوړلي وي ځکه چې هغوى د پخوا په شان ډنګرې همدارنګه ما په خوب کې وليدل چې د غلو دانو اوه۲۲ښکارېدلې. نو په دې وخت کې زه راويښ شوم. د هغو څخه وروسته نور اوه نري او د دښتې باد۲۳ډک او پاخه وږي په يوه ډنډر کې راشنه شول.

اوه نريو وږو هغه ډک وږي روغ تېر کړل. نو ما خپل خوب جادوګرانو ته۲۴سوزولي وږي راشنه شول. وويل، مګر هيچا ونشو کولی چې هغه ماته تعبير کړي.“

ی يوه ده. څه چې خدای پاک غواړي ويې۲۵ نو حضرت يوسف فرعون ته وفرمايل: ”د دواړو خوبونو معن اوه ښې غواګانې اوه کاله دي او د غلو دانو اوه ډک وږي هم اوه۲۶کړي هغه يې تاسو ته څرګند کړل. ی لري. اوه ډنګرې او بد رنګه غواګانې چې د هغو څخه وروسته راووتلې۲۷کاله دي، هغوى يوشان معن

دا هماغه څه دي چې تاسو۲۸او د غلو دانو اوه نري او د دښتې باد سوزولي وږي د قحطۍ اوه کاله دي. اوه کاله به د مصر۲۹ته مې وويل. څه چې خدای پاک غواړي ويې کړي تاسو ته يې څرګند کړي دي.

مګر له هغې وروسته به د اوو کالو دپاره داسې قحطي راشي چې۳۰په ټول هېواد کې ډېره پرېماني راشي. او پرېماني به۳۱د مصر په ملک کې به هغه ټوله پرېماني هېره شي. ځکه چې قحطي به هېواد تباه کړي

په هېواد کې بيخي هېره شي، دا ځکه چې هغه قحطي چې په هغې پسې راځي هغه به ډېره سخته وي.ی دا ده چې دا د خدای پاک فيصله ده چې دا کار۳۲ دا چې تاسو دوه خوبونه ليدلي دي د هغو معن

وکړي او هغه به ژر داسې وکړي.

اوس بايد تاسو يو پوه او د حکمت لرونکی سړی پيدا کړئ او هغه دې د مصر د هېواد دوهم مشر۳۳ تاسو بايد په ټول هېواد کې ماموران وټاکئ چې د اوه کالو پرېمانۍ په موده کې د مصر د۳۴وټاکئ.

هغوى ته امر وکړئ چې د پرېمانۍ په کلونو کې غله راټوله۳۵حاصلاتو څخه پنځمه برخه راټوله کړي.

هغه بايد د۳۶کړي او هغوی ته اختيار ورکړئ چې هغه په ښارونو کې ذخيره کړي او ساتنه يې وکړي. هېواد دپاره ذخيره شي چې د اوه کالونو د قحطۍ په موده کې چې په مصر باندې راتلونکې ده ورڅخه

کار واخيستل شي ترڅو هېواد د قحطۍ په اثر وران نشي.“

نو فرعون د هغوى څخه۳۸ دغه وړانديز د فرعون او د هغه د ټولو درباريانو په نظر کې ښه ښکاره شو. ۳۷آايا کولی شو چې د يوسف په شان يو څوک راپيدا کړو چې د خدای پاک روح په کې پوښتنه وکړه: ”

نو فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”څرنګه چې خدای پاک دا هرڅه تاته ښودلي دي نو ستا۳۹دی؟“ زه به تا د خپل هېواد دوهم مشر کړم او زما ټول قوم به۴۰په شان د حکمت خاوند او پوه سړی نشته.

ستا حکمونه مني او د واک په لحاظ به ته زما څخه پس دوهم نفر يې.“

يوسف د مصر دوهم مشر حضرت ۴۲ نو فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”په دې ډول مې ته د مصر د ټول هېواد دوهم مشر وټاکلې.“ ۴۱

فرعون د خپلې ګوتې څخه هغه ګوته راوويستله چې په هغې کې د پادشاهۍ مهر لګېدلى ؤ او هغه يې حضرت يوسف ته ور په ګوته کړه. هغه حضرت يوسف ته د کتان ډېره ښه چپنه ورواغوستله او د سرو

فرعون هغه ته خپله دوهمه شاهي ګاډۍ ورکړه چې په کې۴۳زرو زنځير يې د هغه په غاړه کې واچاوه. سپور شي او خلکو د هغه په مخکې نارې وهلې: ”لاره پرېږدئ! لاره پرېږدئ!“ په دې ډول يې حضرت

فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”زه فرعون يم، مګر۴۴يوسف د مصر د ټول هېواد دوهم مشر وټاکه. فرعون په حضرت يوسف۴۵هيڅوک به ستا له اجازې څخه پرته په ټول مصر کې هيڅ نشي کولی.“

باندې صفنات فعنيح نوم کېښود او د اون د کاهن فوطي_فارع لور اسنات يې هغه ته په نکاح ورکړه. نو حضرت يوسف دېرش کلن۴۶په دې ډول حضرت يوسف د مصر په ټول هېواد باندې واک ترلاسه کړ.

ؤ چې د مصر د پادشاه يعنې فرعون په خدمت کولو يې پيل وکړ. حضرت يوسف د فرعون د حضور د اوه کالو پرېمانۍ په موده کې ځمکې ډېر زيات حاصلات۴۷څخه لاړ او په ټول مصر کې وګرځېد.

په دې موده کې حضرت يوسف په مصر کې ټول خوراکي مواد راټول کړل او هغه يې په۴۸ورکړل. ښارونو کې ذخيره کړل او د هر ښار د شاوخوا ځمکو خوراکي مواد يې په هماغه ښار کې ذخيره کړل.

حضرت يوسف لکه د درياب د شګو په شان ډېره زياته غله ذخيره کړه او هغه دومره زياته وه چې د۴۹حساب څخه وتلې وه.

د قحطۍ د کالونو د راتلو څخه مخکې د اون د کاهن فوطي_فارع لور اسنات حضرت يوسف ته دوه۵۰ حضرت يوسف د خپل مشر زوی نوم منسي کېښود، نو ځکه يې وفرمايل: ”خدای۵۱زامن وزېږول.

او بيا د دوهم زوی نوم يې افرايم۵۲پاک زما ټولې سختۍ او زما د پلار ټوله کورنۍ زما څخه هېره کړه.“ کېښود او ويې فرمايل: ”دا ځکه چې خدای پاک ماته په هغه وطن کې اولادونه راکړل چې زه په کې په

تکليف وم.“

لکه څنګه چې حضرت۵۴ نو هغه پرېماني چې د اوه کالو دپاره په مصر کې وه پای ته ورسېدله. ۵۳ يوسف فرمايلي ؤو، د قحطۍ اوه کاله شروع شول. په نورو ټولو هېوادونو کې قحطي وه مګر په ټول مصر

کله چې مصريان وږي شول، نو د ډوډۍ دپاره يې فرعون ته فرياد وکړ. نو فرعون ټولو۵۵کې غله وه. قحطي ډېره سخته شوه۵۶مصريانو ته وويل: ”يوسف ته ورشئ او هرڅه چې تاسو ته وايي هغه وکړئ.“

او په ټول هېواد کې خپره شوه، نو حضرت يوسف ګودامونه پرانيستل او په مصريانو باندې يې غله د ټولو هېوادونو خلک مصر ته راتلل چې د حضرت يوسف څخه غله واخلي، ځکه چې په۵۷خرڅوله.

ټوله دنيا کې سخته قحطي وه.

اب ب يښت دا ي ۴۲په ځي ت ره مصر ا پ د و ل ست خي ا و ن ا د و د غل ه ن و ر و يوسف د حضرت

کله چې حضرت يعقوب خبر شو چې په مصر کې غلې دانې شته، نو هغه خپلو زامنو ته وويل: ”تاسو۱ ما اورېدلي دي چې په مصر کې غلې دانې شته. هلته لاړ۲ولې هسې ناست يئ او يو او بل ته ګورئ؟

نو د حضرت يوسف لس ورونه د غلو۳شئ او زمونږ دپاره يو څه واخلئ چې له لوږې څخه مړه نشو.“ مګر حضرت يعقوب د حضرت يوسف ورور بنيامين د هغوى سره۴دانو د اخيستلو دپاره مصر ته لاړل.

ونه لېږه ځکه چې هغه وېرېده چې کوم زيان ورته ونه رسيږي.

نو د حضرت يعقوب زامن هم د هغو کنعانيانو په ډله کې ؤو چې د غلې د اخيستلو دپاره راغلي ؤو،۵ حضرت يوسف د مصر د دوهم مشر په توګه د ټولې دنيا په۶ځکه چې په کنعان کې هم قحطي وه.

۷خلکو باندې غله خرڅوله، نو کله چې د حضرت يوسف ورونه راورسېدل هغه ته په سجده پرېوتل.

څنګه چې حضرت يوسف خپل ورونه وليدل هغوى يې وپېژندل مګر ځان يې هغوى ته لکه د يو پردي په شان وښود او د هغوى سره يې په سخته لهجه خبرې وکړې. هغه پوښتنه ورڅخه وکړه: ”له کوم ځای

څخه راغلي يئ؟“

هغوى ځواب ورکړ: ”مونږ د کنعان څخه راغلي يو چې يو څه غله واخلو.“

په دې وخت۹ که څه هم حضرت يوسف خپل ورونه وپېژندل مګر هغوى حضرت يوسف ونه پېژانده. ۸ کې حضرت يوسف خپل هغه خوبونه راياد کړل چې د هغوى په باره کې يې ليدلي ؤو او هغوى ته يې وفرمايل: ”تاسو جاسوسان يئ! تاسو د دې دپاره راغلي يئ چې وګورئ زمونږ په هېواد کې د کوم ځای

امنيت کمزوری دی.“

مونږ ټول۱۱ هغوى ځواب ورکړ: ”نه زما باداره، ستا غلامان د غلې د اخيستلو دپاره راغلي دي. ۱۰ورونه يو. مونږ جاسوسان نه يو، مونږ صادق خلک يو.“

حضرت يوسف هغوى ته وفرمايل: ”نه! تاسو د دې دپاره راغلي يئ چې وګورئ زمونږ په هېواد کې د۱۲کوم ځای امنيت کمزوری دی.“

هغوى ځواب ورکړ: ”ستا غلامان دولس ورونه د يو سړي زامن يو چې هغه د کنعان په خاوره کې۱۳

اوسيږي. يو ورور مو مړ شوی دی او کشر ورور اوس زمونږ د پلار سره دی.“

حضرت يوسف هغوى ته وفرمايل: ”دا همدا خبره ده لکه څنګه چې ما درته ويلي ؤو. تاسو۱۴ اوس به تاسو په دې ډول وازمايلى شئ. زه د فرعون په ژوندون باندې قسم خورم چې۱۵جاسوسان يئ.

ستاسو څخه۱۶تاسو به هيڅکله له دې ځايه لاړ نشئ تر هغې پورې چې ستاسو کشر ورور دلته رانشي. دې يو تن لاړ شي چې ستاسو ورور راولي او پاتې به په زندان کې وساتل شي ترڅو ستاسو خبره وازمايلى

شي چې تاسو رښتيا وايئ او که نه. که داسې نه وي نو د فرعون په نامه باندې قسم خورم چې تاسو هغوى يې درې ورځې په زندان کې وساتل. ۱۷جاسوسان يئ.“

په دريمه ورځ حضرت يوسف هغوى ته وفرمايل: ”زه له خدايه وېرېږم. زه به تاسو په يو شرط ژوندي۱۸ که چېرې تاسو صادقان يئ، نو ستاسو د ورونو څخه دې يو نفر په زندان کې پاتې شي او نور۱۹پرېږدم،

مګر تاسو خامخا خپل کشر ورور ماته۲۰کولی شي چې لاړ شي او خپلو وږيو کورنيو ته غله يوسي. راولئ نو ستاسو خبره به ثابته شي چې رښتيا وايئ او تاسو به مړه نشئ.“

او يو بل ته يي وويل: ”اوس مونږ دغه تکليف د هغه کار په نتيجه کې وينو چې د۲۱ هغوى رضا شول خپل ورور سره مو کړی دی. مونږ وليدل چې هغه په لوی مصيبت کې ؤ او مونږ ته يې د خپل ژوند دپاره

زاري کوله، مګر مونږ قبوله نه کړه. په همدې سبب دغه مصيبت په مونږ باندې راغلی دی.“

آايا تاسو ته مې ونه ويل چې د دې هلک په مقابل کې ګناه مه کوئ؟ مګر تاسو۲۲ روبين ځواب ورکړ: ” هغوى ته معلومه نه وه چې حضرت۲۳زما خبره ونه منله! اوس به مونږ د هغه د وينې حساب ورکوو.“

۲۴يوسف د هغوى په خبرو باندې پوهيږي، ځکه چې دوى د هغه سره د ترجمان په وسيله خبرې کولې.

حضرت يوسف د هغوى څخه لېرې لاړ او په ژړا شو. مګر بېرته دوى ته راستون شو او بيا يې د هغوىسره خبرې وکړې. د هغوى څخه يې شمعون ونيوه او د هغوى په مخ کې يې وتاړه.

ږي ي ن رست و ه ت ن ا ع ه کن ن و ر و يوسف د حضرت حضرت يوسف امر وکړ چې د هغوى بوجۍ دې د غلو دانو څخه ډکې شي او د هر نفر پيسې دې۲۵

بېرته د هغه په بوجۍ کې کېښودلې شي او هغوى ته دې د سفر دپاره خواړه ورکړای شي. نو همداسې يې په هغه ځای کې چې هغوى د۲۷ هغوى غله په خپلو خرو باندې بار کړه او روان شول. ۲۶ورسره وکړل.

شپې تېرولو دپاره پاتې شول، يو تن خپله بوجۍ خلاصه کړه چې خپل خره ته خوراک ورکړي. خپلې هغه خپلو ورونو ته وويل: ”زما پيسې يې بېرته ماته۲۸پيسې يې وليدلې چې د بوجۍ په خوله کې وې.

راکړې دي او دلته زما په بوجۍ کې دي.“ د هغوى زړونه ولويدل او په رېږدېدلو يې يو بل ته مخ واړاوه اوويې وويل: ”دا څه دي چې خدای پاک زمونږ سره وکړل؟“

کله چې هغوى خپل پلار حضرت يعقوب ته د کنعان خاورې ته راغلل، نو هغه څه چې په هغوى۲۹ ”د مصر دوهم مشر زمونږ سره په سخته لهجه۳۰باندې تېر شوي ؤو هغه ته يې بيان کړل او ويې ويل:

مګر۳۱خبرې وکړې او په مونږ باندې يې دا تور ولګاوه چې مونږ د هغه په خاوره کې جاسوسي کوو.

مونږ دولس ورونه او د يو پلار زامن۳۲مونږ هغه ته وويل چې مونږ صادق خلک يو، مونږ جاسوسان نه يو. د مصر دوهم۳۳يو. زمونږ يو ورور مړ شوی دی او کشر ورور مو په کنعان کې زمونږ د پلار سره دی.

مشر په ځواب کې وويل: هغه وخت به زه پوه شم چې تاسو صادقان يئ چې د خپلو ورونو څخه يو دلته مګر خپل کشر ورور ماته راولئ،۳۴زما سره پرېږدئ او د خپلو وږيو کورنيو دپاره غله واخلئ او لاړ شئ.

نو زه به پوه شم چې تاسو جاسوسان نه يئ بلکه صادقان يئ. بيا به هغه وخت تاسو ته خپل ورور بېرتهدرکړم او تاسو به وکولی شئ چې دلته پاتې شئ او سوداګري وکړئ.“

نو څنګه چې هغوى خپلې بوجۍ خالي کړې، د هر نفر په بوجۍ کې د هغه د پيسو کڅوړه وه. کله۳۵ د هغوى پلار حضرت يعقوب هغوى۳۶چې هغوى او د هغوى پلار د پيسو کڅوړې وليدلې نو ووېرېدل.

ته وفرمايل: ”تاسو زه د خپلو اولادونو څخه بې_برخې کړم، يوسف نور نشته او شمعون نور نشته. اوسغواړئ چې بنيامين بوزئ. دا هرڅه زما سره کيږي!“

په دې وخت کې روبين خپل پلار ته وويل: ”که بنيامين مې بېرته تاته رانه وست زما دواړه زامن ووژنه.۳۷هغه ماته وسپاره زه به يې بېرته راولم.“

مګر حضرت يعقوب وفرمايل: ”زما زوی به ستاسو سره هلته نه ځي. د هغه ورور مړ شوی دی او هغه۳۸ يوازې پاتې دی. که چېرې په لاره کې په هغه باندې څه پېښه وشي نو زه زوړ سړی يم، له غمه به مړ

شم او تاسو ټول به ملامته شئ.“

اب ب يښت دا ي ۴۳په دوهم سفر ت مصر

نو کله چې هغوى هغه ټوله غله چې د مصر څخه يې۲ په کنعان کې قحطي نوره هم سخته شوه. ۱ راوړې وه وخوړله، نو حضرت يعقوب خپلو زامنو ته وفرمايل: ”بېرته لاړ شئ او لږه نوره غله زمونږ دپاره

واخلئ.“

مګر يهودا هغه ته وويل: ”هغه سړي مونږ ته په ټينګه خبرداری راکړی دی چې ترڅو پورې چې ستاسو۳ که زمونږ ورور دې زمونږ سره ولېږه نو مونږ به لاړ شو۴ورور ستاسو سره نه وي، زما مخ به بيا ونه وينئ.

مګر که هغه دې ونه لېږه نو مونږ نه ځو، ځکه چې هغه سړي مونږ ته۵او ستا دپاره به خواړه واخلو. وويل: ترڅو پورې چې ستاسو ورور ستاسو سره نه وي نو نور به زما مخ ونه وينئ.“

حضرت يعقوب وفرمايل: ”زه مو ولې د داسې سخت تکليف سره مخامخ کړم چې هغه سړي ته مو۶وويل چې ستاسو بل ورور هم شته؟“

هغوى ځواب ورکړ: ”هغه سړي په ډېر غور سره زمونږ او زمونږ د کورنۍ په باره کې زمونږ څخه پوښتنې۷آايا ستاسو پلار تر اوسه پورې ژوندی دی؟ ستاسو بل ورور شته؟ مونږ يوازې د هغه پوښتنو وکړې ويې ويل:

ته ځواب ورکړی دی. مونږ څه پوهېدلو چې هغه به مونږ ته ووايي چې خپل ورور دلته راولئ.“

يهودا خپل پلار حضرت يعقوب ته وويل: ”هلک زما سره ولېږه. مونږ به سمدستي لاړ شو چې مونږ او۸ زه په خپله د هغه د سلامتيا ضمانت۹تاسو او زمونږ ماشومان ژوندي پاتې شو او له لوږې څخه مړه نشو.

کوم. ته کولی شې چې د هغه مسئوليت زما په غاړه واچوې. که چېرې هغه تاته رانه ولم او ستا په که چېرې مونږ ځنډ نه وای کړی نو تر۱۰مخکې يې حاضر نه کړم، زه به تاته د تل دپاره ملامت يم. اوسه پورې به مونږ دوه ځلې تللي او بېرته به راغلي وای.“

بيا د هغوى پلار حضرت يعقوب هغوى ته وفرمايل: ”که داسې وي نو دا کار وکړئ. د خپل هېواد د۱۱ ډېرو ښو پيداوارو څخه يو څه واخلئ او په خپلو بوجيو کې يې واچوئ او لږ څه ملهم، شات، مساله،

دوه چنده پيسې د ځانه سره واخلئ ځکه۱۲کنډ، پسته او بادام هغه سړي ته د سوغات په توګه يوسئ. هغه پيسې چې بېرته ستاسو د بوجيو په خولو کې ايښودل شوې وې بايد بېرته ورکړئ. کېدای شي چې د

مطلق۱۴ خپل ورور هم واخلئ او سمدستي بېرته هغه سړي ته ورشئ. ۱۳هغوى څخه سهوه شوې وي. قادر خدای دې هغه سړی په تاسو باندې مهربانه کړي ترڅو هغه بنيامين او ستاسو بل ورور بېرته تاسو ته

درکړي. که چېرې زه بې_اولاده کېږم نو بې_اولاده دې شم.“

نو هغو ورونو سوغاتونه او دوه چنده پيسې واخيستلې او د بنيامين سره مصر ته روان شول او هغوى۱۵ کله چې حضرت يوسف د هغوى سره بنيامين وليد نو۱۶خپل ځانونه حضرت يوسف ته ورحاضر کړل.

د خپل کور ناظر ته يې وفرمايل: ”دا خلک زما کور ته بوزه او يو حيوان حلال کړه او تيار يې کړه چې لکه څنګه چې حضرت يوسف امر کړی ؤ هغه سړي هماغه۱۷دوى به غرمه زما سره ډوډۍ خوري.“

شان وکړل او هغه خلک يې د حضرت يوسف کور ته راوستل.

کله چې هغوی د حضرت يوسف کور ته راوستل شول نو ووېرېدل. دوى فکر کاوه: ”مونږ د هغو۱۸ پيسو په سبب چې په اول ځل زمونږ په بوجيو کې بېرته ايښودل شوې وې، دلته راوستل شوي يو. هغه

نو هغوى د۱۹غواړي چې مونږ بنديان کړي، مونږ خپل غلامان کړي او زمونږ څخه خره واخلي.“ هغوى وويل:۲۰حضرت يوسف ناظر ته ورغلل او د کور په دروازه کې يې د هغه سره خبرې وکړې.

خو کله چې په يو ځای۲۱”ای باداره! مونږ دلته يو ځلې مخکې د غلو دانو د اخيستلو دپاره راغلي ؤو، کې د شپې تېرولو دپاره ودرېدو، مونږ خپلې بوجۍ پرانيستلې او هر يو خپلې پيسې په هماغه خپله اندازه د

همدارنګه مونږ۲۲خپلو بوجيو په خولو کې وموندلې. نو مونږ هغه بېرته د خپل ځان سره راوړې دي. نورې پيسې هم د ځان سره راوړې دي چې نوره غله واخلو. مونږ نه پوهېږو چې چا زمونږ په بوجيو کې

هغه پيسې اچولې وې.“

ناظر وويل: ”اندېښنه مه کوئ او مه وېرېږئ. ستاسو او ستاسو د پلار خدای ستاسو په بوجيو کې تاسو۲۳ته خزانه ايښې ده. ستاسو پيسې ماته راورسېدلې.“ نو شمعون يې هغوى ته راوست.

ناظر د حضرت يوسف ورونه د هغه کور ته دننه بوتلل او هغوى ته يې اوبه ورکړې چې خپلې پښې۲۴

هغوى سوغاتونه تيار کړل چې حضرت يوسف به غرمې۲۵ومينځي او د هغوى خرو ته يې واښه ورکړل. کله چې حضرت يوسف کور۲۶ته راشي، ځکه چې دوى ته ويل شوي ؤو چې ډوډۍ به هلته وخوري.

ته راغی، نو دوى هغه سوغاتونه چې کور ته يې راوړي ؤو هغه ته وړاندې کړل او د هغه په مخکې په هغه د دوى د روغتيا په هکله پوښتنه وکړه او بيا يې وفرمايل:۲۷ځمکه پرېوتل او سجده يې ورته وکړه.

آايا هغه تر اوسه پورې ژوندی دی؟“ ”ستاسو زوړ پلار چې تاسو د هغه په باره کې ويلي ؤو څنګه دی؟

هغوى وويل: ”ستا غلام يعنې زمونږ پلار تر اوسه پورې ژوندی دی او ښه دی.“ دوى پړمخې پرېوتل او۲۸د هغه په وړاندې يې د احترام سرونه ټيټ کړل.

آايا ستاسو کشر ورور چې۲۹ کله چې حضرت يوسف خپل سکه ورور بنيامين وليده، هغه پوښتنه وکړه: ” ۳۰تاسو ماته د هغه په باره کې ويلي ؤو دا دی؟ ای زما زويه! خدای پاک دې تاته برکت درکړي.“

حضرت يوسف سمدستي لاړ، ځکه چې د خپل ورور په ليدلو باندې ډېر احساساتي شو او د ژړا ځای يې وروسته له هغې چې خپل مخ يې ومينځه۳۱لټاوه. هغه خپلې شخصي کوټې ته ننوت او هلته يې وژړل.

حضرت يوسف ته يې په۳۲دباندې راووت. خپل ځان يې کنترول کړ او ويې فرمايل: ”ډوډۍ راوړئ.“ يو دسترخوان باندې ډوډۍ ورکړه او د هغه ورونو ته يې په بل دسترخوان باندې. مصريانو ته يې چې هلته يې ډوډۍ خوړله جدا کېښودله ځکه چې هغوی به د عبرانيانو سره ډوډۍ نه خوړله. مصريانو د عبرانيانو

د هغه ورونه د هغوى د عمر له مخې د مشر څخه تر کشره پورې د۳۳سره ډوډۍ خوړل حرام ګڼل. هغوى ته د حضرت۳۴حضرت يوسف په مخکې کښېنول شول او هغوى په حيرانتيا سره يو بل ته کتل.

يوسف د دسترخوان څخه ډوډۍ ورکړای شوه او د بنيامين برخه د نورو ټولو څخه پنځه چنده زياته وه. نوهغوى د حضرت يوسف سره وخوړل او ويې څښل او خوشالي يې وکړه ترڅو چې نېشه شول.

اب ب يښت دا ي ۴۴پم و جا ر ز و ن ي يوسف د سپ د حضرت

حضرت يوسف د خپل کور ناظر ته امر وکړ: ”د دې خلکو بوجۍ_ګانې د غلو دانو څخه دومره ډکې۱ زما د سپينو زرو۲کړه چې څومره دوى وړلی شي او د هر نفر پيسې د هغه د بوجۍ په خوله کې کېږده.

جام د کشر ورور د بوجۍ په خوله کې د هغه د غلو دانو د پيسو سره کېږده.“ نو څنګه چې حضرت سهار وختي د حضرت يوسف ورونه د خپلو خرو سره په۳يوسف هغه ته فرمايلي ؤو همداسې يې وکړل.

هغوى لا د ښار څخه دومره لېرې نه ؤو تللي چې حضرت يوسف د۴خپله لاره رخصت کړای شول. خپل کور ناظر ته وفرمايل: ”پاڅه او هغو خلکو پسې ورشه او کله چې هغوى ته ورسېدلې ورته ووايه چې

تاسو ولې زما د بادار د سپينو زرو جام چې هغه په کې څښل۵تاسو ولې د نېکۍ په بدل کې بدي وکړه؟ کوي او فال ورباندې ګوري غلا کړ؟ تاسو ډېر بد کار وکړ.“

مګر هغوى ورته ځواب ورکړ:۷ کله چې ناظر هغوى ته ورورسېد نو دا خبرې يې هغوى ته تکرار کړې. ۶ ګوره!۸”ای زمونږ باداره، ولې داسې خبرې کوې؟ مونږ قسم خورو چې مونږ داسې کار نه دی کړی.

هغه پيسې چې مونږ د خپلو بوجيو په خولو کې پيدا کړې بېرته مو د کنعان د خاورې څخه تاسو ته که هغه په مونږ کې د کوم۹راوړلې، نو څنګه به ستا د بادار د کور څخه سره زر يا سپين زر غلا کړو؟

يو سره پيدا شي هغه دې ووژل شي او مونږ دې ستا غلامان شو.“

بيا هغه وويل: ”ډېر ښه. مګر يوازې هغه چا سره چې جام پيدا شي هغه به زما غلام شي او تاسو نور۱۰ هغوى هر يو په چالاکۍ سره خپله بوجۍ کوزه کړه او هغه يې۱۱به د ملامتيا څخه خلاص شئ.“

بيا ناظر شروع وکړه او د مشر څخه نيولې تر کشره پورې يې په غور سره ولټول او جام د۱۲پرانيستلې. په دې وخت کې هغوى له غمه خپل کالي وشکول، خپل خره يې۱۳بنيامين په بوجۍ کې وموندل شو. بار کړل او ښار ته راستانه شول.

کله چې يهودا او د هغه ورونه د حضرت يوسف کور ته راغلل، هغه لا هلته ؤ او هغوى د حضرت۱۴آايا تاسو نه۱۵يوسف په مخ کې په ځمکه پرېوتل. حضرت يوسف هغوى ته وفرمايل: ”تاسو څه وکړل؟

پوهېدلئ چې زما په شان سړی کولی شي چې د فال په وسيله شيان راپيدا کړي؟“

يهودا ځواب ورکړ: ”ای باداره، تاسو ته څه ووايو؟ مونږ څه ويلی شو؟ خپله بې_ګناهي څرنګه ثابته۱۶ کړو؟ خدای پاک زمونږ ګناه ښکاره کړه. اوس به مونږ ټول او هغه چې جام ورسره پيدا شوی دی ستاسو

غلامان شو.“

مګر حضرت يوسف وفرمايل: ”نه! زه به هيڅکله داسې ونه کړم! يوازې هغه څوک به زما غلام شي۱۷چې جام ورسره موندل شوی دی او تاسو نور په خير سره بېرته خپل پلار ته لاړ شئ.“

ري کوي ا ز ه ر ا پ د ن مي ا ي ن ب د ا د هو ي بيا يهودا حضرت يوسف ته ورغی او ويې ويل: ”ای باداره، زه پوهېږم چې تاسو د فرعون په شان۱۸

قدرت لرئ، نو په ما باندې په قهر نشئ او د مهربانۍ له مخې اجازه راکړئ چې تاسو سره سپينې خبرې مونږ ځواب درکړ۲۰ زما باداره، تاسو زمونږ څخه پوښتنه وکړه چې ستاسو پلار يا بل ورور شته؟ ۱۹وکړم.

چې زمونږ پلار زوړ دی او کشر ورور هم لرو چې هغه ته په سپين ږيرتوب کې پيدا شوی دی. د هلک ورور مړ شوی دی او هغه د خپلې مور د اولادونو څخه يوازينی زوی دی چې ژوندی دی او پلار يې

مونږ۲۲ باداره، تاسو مونږ ته وويل چې هغه دلته راولئ چې په خپله يې ووينم. ۲۱ورسره زياته مينه کوي. تاسو ته وويل چې هغه هلک د خپل پلار څخه نشي جدا کېدلى او که چېرې جدا شي نو پلار به يې مړ

مګر تاسو مونږ ته وويل چې تر هغې پورې چې ستاسو کشر ورور ستاسو سره رانشي نو زما مخ به۲۳شي. بيا ونه وينئ.

نو زمونږ پلار وويل: بېرته۲۵ نو کله چې مونږ خپل پلار ته ورغلو، ستاسو خبرې مو ورته بيان کړې. ۲۴ مګر مونږ ځواب ورکړ: مونږ نشو تللی. خو که زمونږ کشر۲۶لاړ شئ او لږې نورې غلې دانې واخلئ.

۲۷ورور زمونږ سره وي نو لاړ به شو. که زمونږ کشر ورور راسره نه وي نو د هغه سړي مخ نشو ليدلی.

زمونږ پلار مونږ ته وويل: تاسو پوهېږئ چې ماته زما د ښځې راحيل څخه يوازې دوه زامن پيدا شوي دي.

د هغوی څخه يو يې ورک شوی دی. هغه به خامخا د کوم داړونکي ځناور له خوا ټوټې ټوټې شوی۲۸ نو که تاسو دا هم له ما څخه بوزئ او په هغه باندې۲۹وي او له هغه وخت راهيسې مې نه دی ليدلی.

څه وشي نو څرنګه چې زه سپين ږيری يم د هغه غم له امله به چې تاسو مې ورباندې اخته کوئ مړ شم.

نو اوس که چېرې زه بېرته خپل پلار ته ورشم او هلک زمونږ سره نه وي، نو که زما پلار چې ژوند يې۳۰ وګوري چې هلک نشته هغه به مړ شي. هغه دومره زوړ دی چې هغه۳۱د هلک د ژوند سره تړلی دی

ما خپل پلار ته د دې هلک د ساتنې ضمانت۳۲غم چې مونږ يې په هغه باندې راولو، هغه به ووژني. نو۳۳ورکړی دی ويلي مې دي: که هغه مې بېرته تاته رانه وست، نو زه به ټول عمر تاته ملامت يم.

اوس ای باداره، زه به د هلک په ځای ستاسو د غلام په توګه دلته پاتې شم. هغه پرېږدئ چې د خپلو که هلک زما سره نه وي خپل پلار ته به څنګه بېرته ورشم؟ زه دا نشم۳۴ورونو سره بېرته لاړ شي.

زغملى چې هغه بدبختي چې زما په پلار باندې به راشي ووينم.“

اب ب يښت دا ي ۴۵پني ژ ې پ ر و ه ت و ن و ر و و ل ن خپ ل ځا يوسف خپ حضرت

حضرت يوسف نور د خپلو نوکرانو په مخ کې ځان ټينګ نه کړای شو. هغه چيغې کړې: ”ټول د۱ کوټې څخه ووزئ!“ نو کله چې حضرت يوسف خپل ځان خپلو ورونو ته وروپېژانده هلته بل څوک نه ؤ.

آاواز سره وژړل چې مصريانو دا ژړا واورېدله او د فرعون درباريانو هم دا خبره واورېدله.۲ هغه په داسې لوړ آايا زما پلار لا تر اوسه پورې ژوندی دی؟“ مګر۳ حضرت يوسف خپلو ورونو ته وفرمايل: ”زه يوسف يم!

کله چې د هغه ورونو دا خبره واورېدله ډېر سخت ووېرېدل. ورونو يې نشو کولی چې هغه ته ځواب بيا حضرت يوسف خپلو ورونو ته وفرمايل: ”ماته رانژدې شئ.“ کله چې هغوى ورنژدې شول،۴ورکړي.

هغه وفرمايل: ”زه ستاسو ورور يوسف يم، هغه يوسف چې تاسو د نورو په لاس په مصر کې خرڅ کړی اوس مه پرېشانه کېږئ او خپل ځانونه په دې باندې مه ملامتوئ چې زه تاسو دلته خرڅ کړم، ځکه۵ؤ.

ځکه چې دوه۶چې خدای پاک زه ستاسو څخه مخکې د خلکو د ژوند د ژغورلو دپاره دلته رالېږلى يم. ۷کاله کيږي چې په دې هېواد کې قحطي ده او د راتلونکو پنځو کالو دپاره به دلته کرل او رېبل نه وي.

مګر خدای پاک زه ستاسو څخه مخکې راولېږلم چې تاسو په يوه عجيبه طريقه وژغوري چې تاسې او نو په رښتيا سره تاسو زه دلته نه يم رالېږلى بلکه خدای پاک رالېږلى يم.۸ستاسو اولاده ژوندۍ پاتې شي.

هغه زه د فرعون ډېر لوړ رتبه درباري وټاکلم او زه د ټول هېواد دوهم مشر يم.

اوس ژر شئ، زما پلار ته بېرته ورشئ او هغه ته ووايئ چې ستا زوی يوسف داسې وايي چې خدای پاک۹ تاسو به د جوشن په سيمه کې اوسېږئ۱۰زه د مصر دوهم مشر کړی يم. بې له کومه ځنډه ماته راشئ.

ترڅو تاسو، ستاسو اولادونه، ستاسو لمسيان، ستاسو رمې او پادې او خپلو ټولو شيانو سره چې درسره دي زه به هلته په تاسو پام کوم، ځکه چې د قحطۍ پنځه کاله لا پاتې دي. که۱۱زما سره نژدې اوسئ.

تاسو رانشئ نو تاسو، ستاسو کورنۍ او ستاسو حيوانات به له لوږې څخه مړه شي.

تاسو په خپله او همدارنګه زما ورور بنيامين ويني چې په رښتيا سره دا زه يم چې ستاسو سره خبرې۱۲ نو زما پلار په مصر کې زما د عزت او هغه څه څخه چې تاسو وليدل خبر کړئ او ژر هغه دلته۱۳کوم.

راولئ.“

بيا هغه خپل لاسونه د خپل ورور بنيامين څخه راتاو کړل او ويې ژړل او بنيامين هغه په غېږ کې ونيوه او۱۴ هغه خپل ټول ورونه ښکل کړل او ورته ويې ژړل. له هغې څخه وروسته ورونو يې ورسره۱۵ويې ژړل.

خبرې وکړې.

کله چې د فرعون ماڼۍ ته د حضرت يوسف د ورونو د راتلو خبر ورسېده نو فرعون او د هغه ټول۱۶ فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”خپلو ورونو ته ووايه چې داسې وکړئ، خپل۱۷درباريان خوشاله شول.

خپل پلار او خپلې کورنۍ ماته راولئ. هغوی ته به۱۸حيوانات بار کړئ او د کنعان خاورې ته ستانه شئ. تاته زما امر دی۱۹د مصر ترټولو ښه ځمکه ورکړم او هغوی به د خپل ژوندانه د اړتيا څخه زيات ولري.

چې هغوى ته ووايه: داسې وکړئ چې د مصر څخه د خپلو اولادونو او خپلو ښځو دپاره ګاډۍ_ګانې د هغو شيانو په باره کې چې تاسو يې د ځان سره۲۰بوزئ او خپل پلار د ځان سره راواخلئ او راشئ.

نشئ راوړلی هيڅ اندېښنه مه کوئ ځکه چې د مصر ترټولو ښه ځمکه به ستاسو وي.“

نو د حضرت يعقوب زامنو همداسې وکړل او لکه څنګه چې فرعون امر کړی ؤ حضرت يوسف هغوى۲۱ هغوی هر يو ته يې يوه يوه جوړه۲۲ته ګاډۍ_ګانې ورکړې او هغوى ته يې د سفر خواړه هم ورکړل.

او خپل پلار ته۲۳کالي ورکړل، مګر بنيامين ته يې درې سوه مثقاله سپين زر او پنځه جوړه کالي ورکړل. يې د مصر ترټولو ښو شيانو څخه د خرو لس باره او په ډوډۍ، غلو دانو او نورو خواړو باندې بار لس خرې

بيا هغه خپل ورونه رخصت کړل او څنګه چې روان شول نو هغوى ته يې۲۴د هغه د سفر دپاره ولېږلې. وفرمايل: ”په لاره کې شخړه مه کوئ.“

هغه يې خبر کړ:۲۶ نو دوى د مصر څخه ووتل او په کنعان کې خپل پلار حضرت يعقوب ته راغلل. ۲۵ ”يوسف تر اوسه پورې ژوندی دی او د مصر دوهم مشر دی.“ حضرت يعقوب هک حيران شو او د

هغوى په خبره يې باور ونه کړ.

مګر کله چې هغوى د حضرت يوسف ټولې خبرې حضرت يعقوب ته بيان کړې او هغه ګاډۍ_ګانې۲۷ يې چې حضرت يوسف د هغه د راوستلو دپاره رالېږلې وې وليدلې، نو د هغوى په پلار حضرت يعقوب

حضرت يعقوب وفرمايل: ”زه باور لرم چې زما زوی يوسف تر اوسه پورې۲۸کې بېرته ساه راپيدا شوه. ژوندی دی. زه به لاړ شم او د خپل مرګ څخه مخکې به هغه ووينم.“

اب ب يښت دا ي ۴۶په ځي ت ه مصر نۍ سر ې کور ل عقوب د خپ ي حضرت

حضرت يعقوب چې هرڅه درلودل هغه يې واخيستل او بئرشبع ته لاړ او هلته يې د خپل پلار حضرت۱

خدای پاک د حضرت يعقوب سره د شپې په رويا کې خبرې۲اسحاق خدای ته قرباني وړاندې کړه. وکړې او ويې فرمايل: ”ای يعقوبه، ای يعقوبه!“

هغه ځواب ورکړ: ”زه حاضر يم.“

هغه وفرمايل: ”زه خدای يم، ستا د پلار خدای. مصر ته د تللو څخه مه وېرېږه، ځکه چې هلته به ستا۳ زه به ستا سره مصر ته لاړ شم او په يقين سره به ستا اولاده بېرته دې وطن۴څخه يو لوی قوم جوړ کړم.

ته راولم. کله چې ته مړ شوې نو يوسف به دې ښخ کړي.“

نو حضرت يعقوب د بئرشبع څخه روان شو. د هغه زامنو خپل پلار حضرت يعقوب، خپل اولادونه او۵ خپلې ښځې واخيستلې او په هغو ګاډيو کې يې سپرې کړلې چې فرعون د هغوى د راوستلو دپاره لېږلې

همدارنګه هغوى خپل حيوانات او شتمني چې په کنعان کې يې ګټلي ؤو واخيستل او حضرت۶وې. نو هغه د ځان سره خپل زامن، لمسيان، خپلې لورګانې،۷يعقوب او د هغه ټوله اولاده مصر ته لاړل. لمسيانې او خپله ټوله اولاده مصر ته بوتلل.

د حضرت يعقوب د کورنۍ غړي چې د هغه سره مصر ته راغلل دا دي: د حضرت يعقوب مشر زوی۸ شمعون او د هغه زامن: يموئيل، يامين،۱۰ د روبين زامن: حنوک، فلو، حصرون او کرمي. ۹روبين.

لاوي او د هغه زامن: جرشون، قهات او۱۱اوحد، ياکين، صوحر او شائول د کنعانۍ ښځې زوی. يهودا او د هغه زامن: عير، اونان، شيله، فارص او زارح. (مګر عير او اونان په کنعان کې مړه۱۲مراري.

يساکار او د هغه زامن: تولاع، فوه، يوب او۱۳شوي ؤو.) د فارص زامن حصرون او حامول ؤو. دا د ليه زامن ؤو چې په بين_النهرين کې۱۵ زبولون او د هغه زامن: سارد، ايلون او ياحلئيل. ۱۴شمرون.

يې حضرت يعقوب ته وزېږول چې په هغو کې د هغې لور دينه هم شامله وه. د ليه د اولادې ټول شمېردري دېرش تنه ؤو.

اشير او د هغه۱۷ جاد او د هغه زامن: صفيون، حجي، شوني، اصبون، عيري، ارودي او ارئيلي. ۱۶ دغه۱۸زامن: يمنه، يشوه، يشوي، بريعه او د هغوى خور سارح وه. او د بريعه زامن حابر او ملکيئيل ؤو.

شپاړلس تنه د حضرت يعقوب اولاده وه چې د زلفې څخه پيدا شوي ؤو او زلفه هغه وينځه وه چې لابانخپلې لور ليه ته ورکړې وه.

په مصر کې د اون د کاهن۲۰ د حضرت يعقوب د ښځې راحيل زامن: حضرت يوسف او بنيامين. ۱۹ بنيامين او د هغه زامن: بالع، باکر، اشبيل،۲۱لور اسنات حضرت يوسف ته منسي او افرايم وزېږول.

آارد. دغه څوارلس تنه د حضرت يعقوب اولاده وه چې د۲۲جيرا، نعمان، ايحي، رش، مفيم، حفيم او راحيل څخه پيدا شوي ؤو.

دغه اوه تنه۲۵ نفتالي او د هغه زامن: يحصئيل، جوني، يصر او شليم. ۲۴ دان او د هغه زوی حوشيم. ۲۳ د حضرت يعقوب اولاده وه چې د بلهې څخه پيدا شوي ؤو او بلهه هغه وينځه وه چې لابان خپلې لور

راحيل ته ورکړې وه.

د هغو نفرو شمېر چې په خپله د حضرت يعقوب د نسل څخه ؤو او د هغه سره مصر ته تللي ؤو ټول۲۶ د حضرت يوسف۲۷شپږشپېته تنه ؤو چې په هغو کې د حضرت يعقوب د زامنو ښځې شاملې نه وې.

زامن چې په مصر کې پيدا شول دوه تنه ؤو. نو د حضرت يعقوب د کورنۍ غړي چې مصر ته تللي ؤوټول اويا تنه ؤو.

ه مصر کې پ ۍ ن ر و د هغه کو ا عقوب ي حضرت حضرت يعقوب يهودا د ځان څخه مخکې حضرت يوسف ته ولېږه چې د جوشن لاره ورته۲۸

حضرت يوسف خپله جنګي ګاډۍ تياره کړه۲۹وروښايي. کله چې هغوى د جوشن سيمې ته ورسېدل، او جوشن ته د خپل پلار د ليدلو دپاره روان شو او څنګه چې يې هغه وليده په غېږ کې يې ونيوه او ډېر يې

حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”اوس زه مرګ ته تيار يم، ځکه چې ته مې وليدلې او پوه۳۰وژړل. شوم چې تر اوسه پورې ژوندی يې.“

نو بيا حضرت يوسف خپلو ورونو او د خپل پلار کورنۍ ته وفرمايل: ”زه ځم او د فرعون سره خبرې۳۱ کوم او ورته به ووايم چې زما ورونه او زما د پلار ټوله کورنۍ چې په کنعان کې اوسېدل ماته راغلي دي.

دا خلک شپانه دي او حيوانات ساتي او خپلې رمې، پادې او هرڅه چې يې درلودل له ځان سره يې۳۲ ۳۴ کله چې فرعون تاسو راوغواړي او پوښتنه درڅخه وکړي چې تاسو څه کسب کوئ، ۳۳راوړي دي.

نو تاسو بايد ځواب ورکړئ چې مونږ د هلکتوب څخه د خپلو نيکونو په شان تر اوسه پورې حيوانات ساتو. نو بيا به تاسو ته اجازه درکړي چې د جوشن په سيمه کې واوسېږئ. حضرت يوسف دا خبره په

دې خاطر وکړه چې مصريان د شپانو څخه کرکه کوي.“

اب ب يښت دا ي ۴۷پ نو حضرت يوسف لاړ او فرعون ته يې وفرمايل: ”زما پلار او زما ورونه د خپلو رمو، پادو او خپلو ټولو۱

هغه د خپلو۲شيانو سره چې درلودل يې د کنعان څخه راغلي دي او اوس د جوشن په سيمه کې دي.“ فرعون د هغوى څخه پوښتنه وکړه:۳ورونو څخه پنځه تنه انتخاب کړل او فرعون ته يې وروپېژندل.

”تاسو څه کار کوئ؟“

مونږ راغلي يو چې د يو څه مودې دپاره په۴ هغوى ځواب ورکړ: ”مونږ د خپلو نيکونو په شان شپانه يو. دې وطن کې واوسېږو، ځکه چې د کنعان په خاوره کې ډېره سخته قحطي ده او هلته زمونږ د رمو دپاره

فرعون حضرت۵څړځای نشته. نو اوس مونږ ته اجازه راکړئ چې د جوشن په سيمه کې واوسېږو.“ د مصر ځمکه ستا په مخ کې ده. پرېږده۶يوسف ته وويل: ”اوس چې ستا پلار او ورونه تاته راغلي دي،

چې هغوى د جوشن په سيمه کې چې د دې هېواد ترټولو ښه ځمکه ده واوسيږي. همدارنګه زه غواړمچې ستاسو ډېر ښه شپانه دې زما پسونه او وزې وساتي.“

بيا حضرت يوسف خپل پلار حضرت يعقوب راوست او فرعون ته يې وروپېژانده. حضرت يعقوب۷

فرعون د حضرت يعقوب څخه پوښتنه وکړه: ”ستا عمر څومره دی؟“ ۸فرعون ته برکت ورکړ.

حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”زما د عمر يوسلو دېرش کاله شوي دي او له يو ځای څخه مې بل۹ ځای ته کډه کړې ده. زما پلرونو او نيکونو هم له يو ځای څخه بل ځای ته کډه کړې ده. مګر هغوى

حضرت يعقوب يو ځل بيا فرعون۱۰اوږد عمر درلود او د هغوى ژوند زما د ژوند په شان سخت نه ؤ.“ نو حضرت يوسف د فرعون د امر سره سم خپل پلار او۱۱ته برکت ورکړ او د هغه د حضور څخه لاړ.

حضرت يوسف خپل پلار،۱۲ورونو ته په مصر کې ډېر ښه ځای چې د رعمسيس ښار ته نژدې ؤ ورکړ. خپلو ورونو او د خپل پلار ټولې کورنۍ ته د هغوى د اولادونو د شمېر سره سم خواړه برابرول.

قحطي قحطي دومره سخته شوه چې په ټوله سيمه کې ډوډۍ نه وه او د کنعان او مصر خلک د لوږې له۱۳

د مصر او کنعان د خلکو سره چې څومره پيسې وې هغه ټولې يې د غلو د۱۴لاسه کمزوري شول. اخيستلو په بدل کې حضرت يوسف ته ورکړې او حضرت يوسف هغه پيسې واخيستلې او د فرعون په

کله چې د مصر او د کنعان د خلکو پيسې خلاصې شوې نو ټول مصريان۱۵خزانه کې يې کېښودلې. حضرت يوسف ته راغلل او ويې ويل: ”زمونږ ټولې پيسې خلاصې شوې، مونږ ته غلې دانې راکړئ. دې

ته مو مه پرېږدئ چې تاسو راته ګورئ او مونږ مړه کېږو.“

حضرت يوسف ځواب ورکړ: ”که چېرې ستاسو پيسې خلاصې شوې وي نو خپل حيوانات راولئ. زه۱۶ نو هغوى حضرت يوسف ته۱۷به ستاسو د حيواناتو په بدل کې په تاسو باندې غلې دانې خرڅې کړم.“

آاسونو، پسونو، وزو، غوايانو او خرو په بدل کې ورته خپل حيوانات راوستل او حضرت يوسف د هغوى د غله ورکړه او په هغه کال يې هغوى ته د دوى د ټولو حيواناتو په بدل کې غله ورسوله.

کله چې هغه کال تېر شو، د قحطۍ په بل کال هغوى حضرت يوسف ته راغلل او ويې ويل: ”باداره،۱۸ ستاسو څخه دا حقيقت نشو پټولی چې زمونږ ټولې پيسې خلاصې شوې دي او زمونږ حيوانات هم ستاسو

مونږ۱۹شول. زمونږ سره د خپل ځان او ځمکې څخه پرته نور څه نه دي پاتې چې تاسو ته يې درکړو. دې ته مه پرېږدئ چې مړه شو! مه پرېږدئ چې زمونږ ځمکه شاړه شي. مونږ او زمونږ ځمکه د غلو دانو په

بدل کې واخلئ. مونږ به د فرعون غلامان شو او هغه به زمونږ د ځمکې خاوند شي. مونږ ته غله راکړئچې ژوندي پاتې شو او تخم راکړئ چې خپلې ځمکې وکرو.“

نو حضرت يوسف د مصر ټوله ځمکه فرعون ته واخيستله. مصريانو هر يو خپله ځمکه خرڅه کړه۲۰ حضرت يوسف د مصر د يو۲۱ځکه چې په هغوى باندې سخته قحطي شوه او ځمکه د فرعون شوه.

يوازينۍ ځمکه چې حضرت يوسف په بيه نه وه اخيستې۲۲سر څخه تر بل سر پورې خلک غلامان کړل. هغه د کاهنانو ځمکه وه، ځکه چې کاهنانو ته به د فرعون له خوا يو څه ورکول کېدل چې خپل ژوند

حضرت يوسف خلکو ته وفرمايل:۲۳ورباندې وکړي. په دې سبب هغوى خپله ځمکه خرڅه نه کړه. ”اوس چې ما ستاسو ځمکې او تاسو د فرعون دپاره اخيستي يئ، دا دی تخم ستاسو دپاره چې په خپلو

مګر کله چې د حاصل وخت راشي، نو تاسو به د هغې څخه پنځمه برخه۲۴ځمکو کې يې وکرئ.

فرعون ته ورکړئ او پاتې څلور برخې د ځمکو د تخم او خپل ځان، خپلو کورنيو او خپلو ماشومانو ته دخوراک دپاره وساتئ.“

هغوى وويل: ”باداره، تاسو زمونږ سره نېکي وکړله او زمونږ ژوند مو وژغوره. نو مونږ به د فرعون۲۵ نو حضرت يوسف د مصر په خاوره کې دا قانون وټاکه چې د محصولاتو پنځمه برخه به۲۶غلامان يو.“

د فرعون وي. دغه قانون تر نن ورځې پورې په خپل قوت پاتې دی. يوازې د کاهنانو ځمکه د فرعونجايداد نشو.

ه ن ۍ غوښت ن خر ا عقوب ي د حضرت نو اسرائيليان په مصر کې د جوشن په سيمه کې اوسېدل. په هغه ځای کې دوى شتمني لاس ته۲۷

حضرت يعقوب په مصر کې اوولس کاله ژوند وکړ او په يوسلو۲۸راوړه او د ډېرو اولادونو خاوندان شول. کله چې د حضرت يعقوب د وفات کېدلو وخت رانژدې شو، هغه۲۹اوه څلوېښت کلنۍ کې وفات شو.

خپل زوی حضرت يوسف راوغوښت او هغه ته يې وفرمايل: ”که چېرې زه درباندې په رښتيا ګران يم نو زه۳۰خپل لاس دې زما د ورون لاندې کېږده او زما سره لوظ وکړه چې ما به په مصر کې نه ښخوې.

غواړم په هغه ځای کې ښخ کړای شم چې زما نيکونه په کې ښخ دي. ما د مصر څخه يوسه او په کومځای کې چې هغوى ښخ شوي دي هلته مې ښخ کړه.“

حضرت يوسف ځواب ورکړ: ”څنګه چې ته وايې همداسې به وکړم.“

حضرت يعقوب وفرمايل: ”زما سره لوظ وکړه چې ته به دا کار کوې.“ حضرت يوسف لوظ وکړ او۳۱حضرت يعقوب په خپل کټ باندې سر ټيټ کړ او شکر يې ادا کړ.

اب ب يښت دا ي ۴۸پرکت ورکوي ب ه ت منسي و ا م ي ا ر ف ا عقوب ي حضرت

څه موده وروسته حضرت يوسف ته خبر ورسېد چې پلار يې ناروغ دی. نو هغه خپل دواړه زامن۱ کله چې حضرت يعقوب خبر شو۲منسي او افرايم د ځان سره واخيستل او د خپل پلار ليدلو ته ورغی.

چې د هغه زوی حضرت يوسف د هغه د ليدلو دپاره راغلی دی نو هغه د خپل ټول قوت څخه کار حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”مطلق قادر خدای۳واخيست ترڅو په خپل کټ باندې کښېناست.

ماته يې وفرمايل: تاته به زيات۴ماته د کنعان په وطن کې په لوز کې راښکاره شو او برکت يې راته راکړ. اولادونه درکړم. ستا د نسل څخه به زيات قومونه جوړ کړم او دغه ځمکه به ستا څخه وروسته ستا

اولادې ته د هغوى د دايمي ملکيت په توګه ورکړم.

نو اوس ستا دوه زامن چې زما د راتللو څخه مخکې په مصر کې زېږېدلي ؤو، هغوى زما دي. افرايم او۵ له دوى څخه وروسته چې ستا کوم اولادونه پيدا کيږي۶منسي د روبين او شمعون په شان زما زامن دي.

څه وخت چې زه د بين_النهرين۷هغه به ستا وي او د هغوى ميراث به د افرايم او منسي څخه وي. څخه راتلم نو په خواشينۍ سره راحيل د کنعان په خاوره کې افراتې ته نژدې په لاره کې مړه شوه. نو هغه

مې د افراتې د لارې تر څنګه ښخه کړه.“ (هغه ځای اوس د بيت_الحم په نوم ياديږي.)

کله چې حضرت يعقوب د حضرت يوسف زامن وليدل هغه پوښتنه وکړه: ”دا څوک دي؟“ ۸

حضرت يوسف خپل پلار ته وفرمايل: ”دا زما زامن دي چې خدای پاک ماته دلته په مصر کې راکړي۹دي.“

د حضرت يعقوب۱۰ بيا حضرت يعقوب وفرمايل: ”هغوى ماته راوله چې زه ورته برکت ورکړم.“ سترګې د زوړوالي له کبله دومره کمزورې شوې وې چې څه شی ورته سم نه ښکاره کېده. نو حضرت ۱۱يوسف خپل زامن هغه ته ورنژدې کړل او د هغه پلار هغوى ښکل کړل او په خپل غېږ کې يې ونيول.

حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”ما هيڅکله دا اميد نه درلود چې ستا مخ به بيا ووينم او اوس خدای بيا حضرت يوسف هغوى د خپل پلار د زنګنونو۱۲پاک زه دې ته پرېښودم چې ستا اولادونه هم ووينم.“

څخه لېرې کړل او د احترام په خاطر يې هغه ته خپل سر ټيټ کړ.

حضرت يوسف افرايم د حضرت يعقوب چپ لاس ته او منسي يې د هغه ښي لاس ته نژدې راوستل.۱۳ مګر حضرت يعقوب خپل ښي لاس اوږد کړ او هغه يې د افرايم په سر باندې کېښود، که څه هم هغه۱۴

بيا هغه حضرت يوسف ته۱۵کشر ؤ او خپل چپ لاس يې د منسي په سر باندې چې مشر ؤ کېښود. برکت ورکړ او ويې فرمايل: ”هغه خدای چې زما پلرونو حضرت ابراهيم او حضرت اسحاق يې خدمت کړی دی، هغه دې دغو هلکانو ته برکت ورکړي! هغه خدای چې تر دې ورځې پورې يې زما لارښوونه

هغه فرښته دې هغوى ته برکت ورکړي چې زه يې د ټولو بدو۱۶کړې، هغوى ته دې برکت ورکړي! څخه ژغورلی يم! زما او زما د نيکونو حضرت ابراهيم او حضرت اسحاق نومونه دې د دوى په وسيله

ژوندي وساتل شي او هغوى دې ډېره اولاده ولري“

کله چې حضرت يوسف وليدل چې پلار يې خپل ښي لاس د افرايم په سر باندې کېښود هغه خفه۱۷ حضرت۱۸شو. نو د خپل پلار لاس يې ونيوه چې د افرايم له سر څخه يې د منسي سرته راواړوي.

يوسف هغه ته وويل: ”نه پلاره، دغه مشر هلک دی. خپل ښي لاس دې د هغه په سر باندې کېږده.“

مګر د هغه پلار انکار وکړ او ويې ويل: ”ای زويه، زه پوهېږم! زه پوهېږم چې د منسي څخه به هم يو۱۹ لوی قوم جوړ شي. مګر د هغه کشر ورور به د هغه څخه لوی سړی شي ځکه چې د هغه د اولادې

څخه به لوی قومونه پيدا شي.“

په هغه ورځ حضرت يعقوب هغوى ته برکت ورکړ ويې فرمايل: ”د اسرائيلو قوم به يو او بل ته ستاسو۲۰ په نوم برکت غواړي او داسې به وايي چې خدای پاک دې تا د افرايم او منسي په شان کړي.“ په دې

ډول حضرت يعقوب افرايم ته په منسي باندې د لومړي_توب حق ورکړ.

بيا حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”ګوره، زه مرګ ته نژدې يم خو خدای پاک به ستاسو سره۲۱ د شکيم هغه حاصلخېزه سيمه چې ما د اموريانو۲۲مل وي او تاسو به بېرته د خپلو نيکونو وطن ته بوزي.

څخه د خپلې تورې او ليندې په زور نيولې ده، ستا ورونو ته نه، بلکه تاته درکوم.“

اب ب يښت دا ي ۴۹پرې ۍ خب ن خر ا عقوب ي د حضرت

حضرت يعقوب خپل زامن راوغوښتل او ورته ويې فرمايل: ”راغونډ شئ ترڅو تاسو له هغه څه څخه۱ خبر کړم چې په راتلونکي کې به په تاسو باندې پېښ شي.

د يعقوب زامنو سره راټول شئ واورئ ۲

غوږ مو ونيسئ خپل پلار اسرائيل ته

ای روبينه! زما مشر زويه ۳

زما قوت يې ته زما د نارينتوب اولنۍ نښه يې

يې په عزت کې بهتر او په قدرت کې بهتر

يې بې_کنتروله د سيلاب په شان ۴

نور به د ټولو نه بهتر نه يې

په دې خاطر چې زما وينځې سره څملاستلې

او د خپل پلار کټ دې ناپاکه کړ

دي شمعون او لاوي دواړه سره ورونه ۵

خپلو وسلو نه هغوى کار اخلي چې ظلم وکړي

د دوى په پټو پلانونو کې شريک به نشم ۶

نه به د دوى په مجلسونو کې زه برخه واخلم

په دې خاطر چې په خپل قهر کې يې خلک ووژل

او په ملنډو يې غوايان ګوډ کړل

لعنت دې وي د دوى په قهر باندې ځکه چې ډېر سخت ؤ ۷

او په غضب د هغوى چې ډېر بې_رحمه ؤ

د دوى نسل به په ټولو اسرائيلو کې زه خپور کړم

او د خپل قوم په منځ کې به يې تيت کړم

د ستا ستاينه به کوي ستا ورونه ای يهودا ۸

خپل دښمنان به له اورمېږه نيسې

ستا ورونه کاندي به هم تاته سجده

ای يهودا! ته د زمري بچی يې ۹

چې خپل ښکار ووژني راستون شي هغه خپل غار ته

د زمري په شان ټيټيږي او څملي

آارام کړي أات هغه نا هيڅوک نشي کړای جر

يهودا سره به وي شاهانه امسا ۱۰

اولاده به يې همېش کړي حکومت

ټول قومونه به هغه ته راوړي باج

د ده په مخکې ټيټوي به هغوى د اطاعت سرونه

د انګور تاک پورې به خپل خر تړي ۱۱

په ډېر ښه شاخ پورې به کوټی تړي

هغه کالي خپل په شرابو مينځي

هغو شرابو کې چپنه وينځي چې دي د وينو په شان

له شرابو څخه سترګې د ده سرې دي ۱۲

له شيدو څخه دي سپين د ده غاښونه

زبولون به د درياب په غاړه اوسي ۱۳

وي بندر به د کشتيو

تر صيدونه به يې سيمه ورسيږي

يساکار دی په مثال د قوي خر ۱۴

چې پرېوزي دی د دوه خورجينو منځ کې

دی چې وګوري چې ځای د اوسېدو يې ښه دی ۱۵

او هغه خاوره خوشالوونکې ده

دی به بار ته خپله ملا کاندي راټيټه

د غلام په شان به کار ته شي مجبوره

دان به کاندي په خپل قوم حکومت ۱۶

وي به هغوى لکه د نورو قبيلو د اسرائيلو په شان

دان د سرک د غاړې مار به وي ۱۷

دی به په لار کې منګری مار وي

آاسونو چيچي هغه به پوندې د

ترڅو سپور نفر يې له شا ولويږي

ستا د خلاصون په انتظار ۱۸

يمه زه ای څښتنه

په جاد به وشي يرغل د يرغلګرو له خوا ۱۹

دی به له شا نه په هغوى باندې يرغل وکړي

د اشير ځمکه به وي ښه حاصلخېزه ۲۰

ښه خوندور شاهي خواړه به يې تيار کړي له حاصله څخه

آازادې منډې ۲۱ نفتالي هغه هوسۍ ده چې وهي

زېږوي ښکلي بچي

دی يوسف يو حاصلخېزه تاک ۲۲

يوه مېوه_داره ونه چې وي چينې په غاړه

چې يې څانګې وي ختلې په دېوال باندې

کوي ده باندې سخته حمله خپل دښمنان ۲۳

د خپلو غشو او ليندو سره په ده پسې شول

خو لينده د هغه پاتې شوه ثابته ۲۴

او د هغه مټې قوي شوې

د يعقوب د قوي خدای په قدرت

هغه شپونکي په وسيله

چې ساتندوی د اسرائيلو دی

دا دی خدای د ستا د پلار چې کړي کومک درسره ۲۵

مطلق قادر خدای دی چې تاته برکت درکوي

آاسمانه څخه برکتونه د باران درکوي پاس له

او د چينو له اوبو چې دي د ځمکې لاندې

برکتونه به د ډېرو اولادونو او پادو درکړي

ستا پلار چې کوم برکتونه دي موندلي ۲۶

خپلو نيکونو څخه

هغه ډېر لوی دي له هغو لوی دي

آابدي غرونو کوم چې راځي له

برکتونه دې دا ټول وي د يوسف په سر

د هغه چا په تندي چې شهزاده دی

د خپلو ورونو منځ کې

بنيامين دی په مثال د داړونکي لېوه ۲۷

په سهار کې دی خوري ښکار خپل

په ماښام کې هغه وېشي غنيمت خپل“

دا ټولې د اسرائيلو دولس قبيلې دي او دا هغه څه ؤو چې د هغوى پلار دوى ته د برکت ورکولو په۲۸وخت کې وويل او هر يو ته يې هغه برکت ورکړ چې ورسره مناسب ؤ.

ات کېدل ف و عقوب ي د حضرت وروسته بيا حضرت يعقوب هغوى ته دغه وصيت وکړ: ”زه به ژر مړ شم او د خپلو نيکونو سره به۲۹

۳۰يوځای شم. ما د خپلو نيکونو سره په هغې سمڅې کې ښخ کړئ چې د حيتي عفرون په پټي کې ده.

دا هغه سمڅه ده چې د مکفيلې په پټي کې ممري ته مخامخ د کنعان په خاوره کې پرته ده او حضرت دا هغه ځای دی چې حضرت۳۱ابراهيم هغه د پټي سره د عفرون څخه د هديرې دپاره اخيستې وه.

ابراهيم او د هغه ښځه ساره او حضرت اسحاق او د هغه ښځه ربکا په کې ښخ شوي ؤو او هلته مې ليه کله چې حضرت يعقوب۳۳ هغه پټی او سمڅه د حيتيانو څخه اخيستل شوي ؤو.“ ۳۲هم ښخه کړه.

خپلو زامنو ته دا وصيت وکړ، هغه بېرته څملاست او وفات شو.

اب ب يښت دا ي ۵۰پ بيا حضرت۲ حضرت يوسف په خپل پلار باندې ورپرېوت او په هغه باندې يې وژړل او ښکل يې کړ. ۱

يوسف خپلو خاصو طبيبانو ته چې د هغه خدمت يې کاوه حکم وکړ چې د هغه پلار حضرت يعقوب په دې کار باندې پوره څلوېښت ورځې ولګېدلې او د مصر۳موميايي کړي. نو طبيبانو هغه موميايي کړ. خلک اويا ورځې په هغه باندې غمجن ؤو.

کله چې د هغه د غم ورځې تېرې شوې نو حضرت يوسف د فرعون درباريانو ته وفرمايل: ”که په ما۴ زما پلار ماته قسم راکړی۵مهرباني کوئ نو زما په خاطر د فرعون سره خبرې وکړئ او هغه ته ووايئ:

دی او ويې ويل: زه مړ کېږم. ما د کنعان په خاوره کې په هغه قبر کې چې پخوا جوړ شوی ؤ ښخ کړه.اوس ماته اجازه راکړئ چې لاړ شم او پلار مې ښخ کړم. بيا به بېرته راشم.“

فرعون ځواب ورکړ: ”لاړ شه او لکه څنګه چې پلار دې درته قسم درکړی دی هغه ښخ کړه.“ ۶

نو حضرت يوسف روان شو چې خپل پلار ښخ کړي. د فرعون ټول درباريان، د دربار لوړ رتبه خلک او۷ د دوى سره د حضرت يوسف د کورنۍ ټول غړي، د۸د مصر ټول مشران د حضرت يوسف سره لاړل.

هغه ورونه او د هغه د پلار کورنۍ هم لاړل. يوازې د هغوى اولادونه، رمې او پادې په جوشن کې پاتېآاس سواران هم د هغوى سره لاړل او دا يوه لويه قافله وه. ۹شول. جنګي ګاډۍ_ګانې او

کله چې دوى د اطاد درمند ځای ته چې د اردن د سيند په لمرخاته کې دی ورسېدل نو ډېر سخت او۱۰آاواز وژړل او حضرت يوسف په هغه ځای کې د خپل پلار دپاره اوه ورځې د مړينې مراسم ونيول. په لوړ

کله چې د هغه ځای اوسېدونکو کنعانيانو دا وليدل نو هغوى وويل: ”مصريان ډېر سخت غم او ژړا۱۱آابل مصرايم په نوم ياد کړای شو. کوي.“ نو ځکه هغه ځای چې د اردن د سيند په لمرخاته کې دی د

هغوی هغه د کنعان۱۳ نو څنګه چې حضرت يعقوب وصيت کړی ؤ زامنو يې هماغسې وکړل. ۱۲ خاورې ته يووړ او ممري ته نژدې يې د مکفيله د پټي په سمڅه کې چې حضرت ابراهيم هغه د پټي سره

حضرت يوسف د خپل پلار د ښخولو څخه۱۴د حيتي عفرون څخه د هديرې دپاره اخيستې وه ښخ کړ. وروسته د خپلو ورونو او هغو ټولو خلکو سره چې د جنازې دپاره د هغه سره تللي ؤو مصر ته راستون شو.

ي ورکوي تسل ه ت و ن و ر و و ل يوسف خپ حضرت کله چې د حضرت يوسف ورونو وليدل چې د هغوى پلار وفات شو نو هغوى وويل: ”که چېرې۱۵

يوسف زمونږ څخه لا تر اوسه هم کرکه کوي او وغواړي چې د ټولو هغو بدو بدله چې مونږ ورسره کړي نو هغوى حضرت يوسف ته پيغام ورولېږه او ويې ويل:۱۶دي زمونږ څخه واخلي، نو بيا به څه کوو؟“

يوسف ته به داسې ووايئ چې زه ستا۱۷”زمونږ پلار د خپل مرګ څخه مخکې دغه حکم کړی دی: څخه دا غوښتنه کوم چې د خپلو ورونو ګناهونه او خطاګانې او هغه بده رويه چې ستا سره يې کړې ده وبخښه. اوس زمونږ يعنې د خپل پلار د خدای د غلامانو ګناهونه وبخښه.“ کله چې حضرت يوسف د

هغوى پيغام ترلاسه کړ نو ويې ژړل.

بيا د هغه ورونه په خپله راغلل او د هغه په وړاندې يې خپل سرونه ټيټ کړل ويې ويل: ”مونږ ستا۱۸غلامان يو.“

آايا زه خدای يم؟ ۱۹ تاسو زما په خلاف د بدو۲۰ مګر حضرت يوسف هغوى ته وفرمايل: ”مه وېرېږئ. پلان درلود، خو خدای پاک هغه په نېکۍ باندې بدل کړ د دې دپاره چې د ډېرو خلکو ژوند وژغوري او

نو بيا مه وېرېږئ. زه به په تاسو او ستاسو په۲۱لکه څنګه چې وشول هغوی نن ژوندي پاتې دي. اولادونو باندې پام کوم.“ نو هغوى ته يې تسلي ورکړه او په مهربانۍ سره يې ورسره خبرې وکړې.

ات کېدل ف و يوسف د حضرت حضرت يوسف د خپل پلار د ټولې کورنۍ سره په مصر کې پاتې شو. هغه يوسلو لس کاله ژوند وکړ.۲۲

حضرت يوسف د افرايم د اولادونو او لمسيانو د ليدلو پورې ژوندی ؤ او همدارنګه هغه تر هغې پورې۲۳ حضرت يوسف خپلو۲۴ژوندی ؤ چې د منسي د زوی ماخير اولادونه يې هم په خپله کورنۍ کې وليدل.

ورونو ته وفرمايل: ”زه مرګ ته نژدې شوی يم. خو بې_شکه چې خدای پاک به تاسو وساتي او تاسو به له دې وطن څخه هغه وطن ته بوزي چې د حضرت ابراهيم، حضرت اسحاق او حضرت يعقوب سره يې

حضرت يوسف د حضرت يعقوب د کورنۍ خلکو ته قسم ورکړ او ويې۲۵کلکه وعده کړې ده.“ فرمايل: ”زما سره دا وعده وکړئ کله چې خدای پاک تاسو هغه هېواد ته بيايي، نو زما مړی به له ځان

نو حضرت يوسف د يوسلو لس کالو په عمر په مصر کې وفات شو. وروسته له دې چې۲۶سره وړئ.“ هغه يې موميايي کړ، په تابوت کې يې کېښود.

This book from the Pashto Bible was downloaded from www.pashtozeray.org. Copyright Pashto Zeray, All Rights Reserved