Embed Size (px)
Citation preview
Öğrenme Öğretme Sürecinde İletişim
Kaynak (öğretmen) – mesaj (içerik) kanal (öğretim araç ve yöntemleri) – alıcı (öğrenci)
Geri Besleme (öğrenci tepkileri)
Kaynak: İletişim sürecini başlatan kişi.
Mesaj: Kaynaktan alıcıya gönderilen uyarıcılar.
Kanal: Mesajın alıcıya iletilmesini sağlayan araç, yöntem ve teknikler.
Alıcı: Gönderilen mesaja hedef olan kişi.
Geri Besleme (dönüt): Alıcının kaynak tarafından gönderilen uyarıcılara verdiği tepki.
İletişimde amaç etkileşim oluşturmaktır.
Öğretmen sosyal ve fiziksel çevresini kasıtlı olarak etkilemek için iletişim kurar.
Öğretmen önce kendisine şu soruları sormalıdır:
Göndereceğim mesaj sonrasında ne olmasını bekliyorum?
Çevremi etkileme anlamında neyi başarmak istiyorum?
Gireceğim iletişim sonucu olarak öğrencilerimin neye inanmalarını, ne söylemelerini, ne yapmalarını istiyorum?
Psikolojik anlamda öğrencilerimde hangi etkiyi oluşturmak ve onlardan hangi tepkiyi almak istiyorum?
Kaynağın amacı alıcının davranışını değiştirmektir.
Öğrenme, “Yaşantı ürünü ve nispeten kalıcı izli davranış
değişmesi” şeklinde tarif edilebilir.
Öğretmen de davranış değişikliği oluşturmayı hedefler.
Kendisinde bulunan bilişsel, duyuşsal, psikomotor davranışları öğrencileri ile paylaşır ve
bunları onlara kazandırmayı hedefler.
İletişim olmadan öğrenme gerçekleşmez.
Öğretim hizmetinin niteliğini büyük ölçüde öğretmen davranışları belirler.
Öğretmenlerin, bilgili, neşeli, mutlu, ilgili, güvenilir, insancıl, sevgi besleyen, saygıya sahip, saygı gösteren, bireysel farklılıkları dikkate alan,
hoşgörülü, anlayışlı, olgun, iyi ders anlatan, yansız davranan vb. bir çok özelliğe sahip olması
beklenir.
Öğretmenler genellikle kendilerini yeterli görürken öğrenciler yeterli bulmamaktadırlar.
Sınıfta demokratik bir ortam oluşturmak gereklidir.
Sınıflarda genellikle demokratik bir havanın
oluşturulamadığı dikkat çekmektedir.
Burada eşzamanlılık ve dinamizm önemli.
Eş zamanlılık: Kaynağın aynı zamanda hem kaynak hem alıcı
olması, alıcının da yanı zamanda hem kaynak hem alıcı olmasıdır.
Dinamizm:
Tarafların sürece etkin katılımıdır.
Öğretmenin bilgiyi ve doğruyu kendi tekelinde görmesi tek yönlü iletişime yol açacaktır.
Tek yönlü iletişimde, öğretmen kapları ne kadar
doldurursa o kadar iyi öğretmendir.
Bilgi hiçbir şey bilmeyene lütfedilen bir hediye niteliğindedir.
“Öğrencilerin öğretmeni” veya “öğretmenin öğrencileri” yerini “öğrencileşen öğretmen”,
öğretmenleşen öğrenci” ye bırakmalıdır.
Demokratik bir havayı soluyabilmek için, evde anne baba çocuklaşabilmeli, öğretmen
öğrencileşebilmelidir.
O zaman çocuk anne veya babalaşır. Öğrenci de öğretmenleşir. Davranış değişikliğini
yakalamış oluruz.
Bu çocuk ve öğrencide aynı zamanda sorumluluk bilincinin de oluşmasına katkıda
bulunur.
Öğrenciye düşen sorumluluklar da var…
Öğretmen derse geç kalınca gürültü yapan diğer sınıfları rahatsız eden ve bundan dolayı
öğretmeninin idarecilerden azar işitmesine sebep olan öğrenciler vardır.
Öğretmenine karşı olumsuz tavır takınan öğrenciler vardır.
Öğretmeninin fiziksel ya da psikolojik bir
rahatsızlığını gülmece konusu yapan öğrenciler vardır.
Öğrencilerin öğretmenlerin hep aynı giysiyi
giydiğini veya modası geçmiş giysiler giydiğini dile getiren öğrencilere tanık oluruz.
Öğrenciye sorulduğunda hemen sıralar:
Araştırmaya yönelik çalışma yaptırmıyorlar. Ezberci yöntemi tercih ediyorlar.
Sistem bozuk.
Halbuki öğrenci de sistemin bir parçasıdır.
Öğrenci kendi öğrenmesinden sorumludur.
Sürece aktif olarak katılmak durumundadır.
Öğretmenin içinde bulunduğu psikolojik durumu düşünmek ona göre davranması gereklidir.
(morali bozuktur, hastadır.)
Öğretmen kadar öğrencinin de öğretmeni anlaması, sevgi saygı göstermesi, sevecen olması,
duyarlı olması gerekir.
Öğretmenin araştırmaya yönelik çalışma yaptırması beklenmemeli öğrenci kendi ulaşabileceği farklı kaynakları kullanarak
araştırma yapmalıdır.
Öğrenci öğretmeni ders için güdülemelidir.
İletişim sürecinde öğretmen de öğrenci de eşit sorumluluğa sahiptir.
Yaratıcı Öğrenme önemlidir…
Sınıf içi iletişim sadece mesaj alış verişi olarak görülmemeli, bilgilerin öğretmen ve öğrenci tarafından oluşturulması olarak görülmelidir.
Öğretmen sahnede başrol oynayan bir bilge değil, roller oynanırken sahne kenarındaki yol
gösterici bir rehber olmalıdır.
