Contidos Editorial ………………………...…. Érase unha vez 2006/07 .………….. A alimentación e o deporte …………Polo mundo...…………………….... Máis perto …………………………..Importancia da prevención de lesiónsdo tren inferior nas futbolistas …….. O Val, a historia dunha renuncia .......Pili Neira, alma irmandiña …….……Propósitos ……………………..…….Manu Sánchez presenta o Faraldo ..…As competicións: XX.OO. 1996 ……Resultados de agosto .…..….………

FF Revista do fútbol feminino galego

Director: Carlos Castro Pinhão Consello de redación: Carlos Castro Pinhão Óscar Losada Castro Manuel Julián Jiménez Josu Imanol Julián Fandiño Colaboracións: Mabel Ramos Aguirre Adrián González Conde Verónica Giráldez Costas Foto capa: Revista FF Maquetación: Carlos Castro Pinhão Publicidade: Gracia Pérez Sanxoán Enderezo electrónico: revistaff@outlook.es © Revista FF

FF

2

Editorial

2 3

…… 6 8 .. 10

Importancia da prevención de lesións 12 . 14

… 18 ……. 23

..…. 24 … 26

28

verán case vai fóra pero será inolvidable

para algunhas das nosas. Irina e Patri (At. Madrid), Sarita (At. Granadilla), Natalia (Santa Teresa) e Sheila (Vorderland), fixeron as maldemostrando que o fútbol feminino galego pode poñerse de moda. No caso de Sheilimportante no cualitativo. Non porque marche ao estranxeiro, senón porque tras asinar o seu contrato co club austríaco é, xunto a Vero, a segunda futbolista galega profesional.Vero volveu a proporcionar titulares. Fichou polo Bayern, foi mundialista e volveu ser candidata a mellor xogadora europea. Finalmente ficou cuarta.Ao nivel dos clubs houbo outro pequeno salto cuantitativo. O grupo I de Segunda contará con dez galegos, facendo historia por terceiro ano consecutivo. En contraposición asaben mover os nosos federativos para conquistar prazas por renuncias, agosto volveu colocar en cuestión o traballo de Mesa García, o delegado da FGF en Ferrol. Cada vez temos máis claro que é un verdadeiro inimigo do fútbol feminino. A renuncia de O Val ao ascenso leva a indución deste dirixente, que provén da época de García Liñares, a quen apoiou nun escrito premalia que tamén xogaba coa baza da candidatura de Juan Vázquez, e que mesmo así, continúa no cargo para atrapallar o proúnico club de fútbol do seu territorio.Agosto tamén deixou ver que a FGF non tiña claro o que quería facer coas competicións autonómicas. Nova reestruturación con decisións sobre ascensos pola vía do mediodos estudos que se están facendo no país para establecer Ligas racionais e equilibradasun grupo de Primeira con 16 equipos e dous de Segunda con 18. Se na pasada campaña a competición alongouse máis que nunca, nesta non vai ser menos. Todo iso coa primeira deciscadro dirixente, a destitución como seleccionadora da absoluta de fútbol praia, sendo vixente bicampioa, e da absoluta de fútbol, que leva sen xogar desde 2008.

O e vai fóra pero será inolvidable para algunhas das nosas. Irina e Patri (At. Madrid), Sarita (At. Granadilla), Natalia (Santa Teresa) e Sheila (Vorderland), fixeron as maletas, demostrando que o fútbol feminino galego pode poñerse de moda. No caso de Sheila é moito máis importante no cualitativo. Non porque marche ao

senón porque tras asinar o seu contrato co club austríaco é, xunto a Vero, a segunda futbolista galega profesional. Vero volveu a proporcionar titulares. Fichou polo

ndialista e volveu ser candidata a mellor xogadora europea. Finalmente ficou cuarta. Ao nivel dos clubs houbo outro pequeno salto cuantitativo. O grupo I de Segunda contará con

facendo historia por terceiro ano consecutivo. En contraposición ao ben que se saben mover os nosos federativos para conquistar

por renuncias, agosto volveu colocar en cuestión o traballo de Mesa García, o delegado da FGF en Ferrol. Cada vez temos máis claro que é un verdadeiro inimigo do fútbol feminino. A

ia de O Val ao ascenso leva a indución que provén da época de García

Liñares, a quen apoiou nun escrito pre-electoral, malia que tamén xogaba coa baza da candidatura de Juan Vázquez, e que mesmo así, continúa no cargo para atrapallar o progreso deportivo do único club de fútbol do seu territorio. Agosto tamén deixou ver que a FGF non tiña claro o que quería facer coas competicións

. Nova reestruturación con decisións sobre ascensos pola vía do medio, e afastándose

se están facendo no país para establecer Ligas racionais e equilibradas, montou un grupo de Primeira con 16 equipos e dous de Segunda con 18. Se na pasada campaña a competición alongouse máis que nunca, nesta non

Todo iso coa primeira decisión importante do cadro dirixente, a destitución como seleccionadora da absoluta de fútbol praia, Pilar Neira Martínez, sendo vixente bicampioa, e da absoluta de fútbol, que leva sen xogar desde 2008.

Érase unha vez2006/07

Carlos Castro Era inevitable. O que non podían conseguir os noso equipos, ascender a Superliga, si o lograban algunhas das nosas futbolistas a título individual. Un dos que máis foi condicionado nese sentido foi o Aguiño. O conxunto de Andrés Monteagudo vía como dúas das súas xogadoras, a lateral esquerda Leti, Peque naquel entón para o técnico, e a goleadora Charo, facían as maletas para atoparse con Vero no Transportes Alcaine zaragozano. En Vilagarcía, a mellor dianteira que vestiu a camisola arousanista, Mari Paz, emigraba a Valencia para xogar no Levante. Outra do cadro do Salnés, Míriam Domínguez, tamén ollaba nun horizonte próximo a súa saída cara á máxima categoría. Ignacio Quereda chamábaa con regularidade para os nas Rozas e para a fase clasificatoria do Europeo Sub’19. A temporada presentaba unha novidadesegunda da División de Prata. Por primeira vez os equipos galegos eran maioría. O ascenso do Pontevedra facía que cinco conxuntos do cuadrante noroeste superaran en número aos catroasturianos, aos catro castelán-claramente, ao solitario representante cántabroque non por ser o único representante da súa comunidade, perdeu a opción de loitar polo título do grupo. Por outro lado, na FGF aumentaba equipos. No comezo da campaña 2006/07 22, tres máis que no ano anterior. Friol, Coruxo, At. Muralla e At. Arousana B puñan a balanza en positivo logo da desaparición do Domayo.importancia cualitativa era o paso que se daba na provincia de Lugo, de onde eran a metade dos novos. O traballo inesgotable de Geluco Villar, fundador e técnico do Friol, convertíao nunha

FF

3

Érase unha vez 7

Carlos Castro

O que non podían conseguir os noso equipos, ascender a Superliga, si o lograban algunhas das nosas futbolistas a título individual. Un dos que máis foi condicionado nese sentido foi o Aguiño. O conxunto de Andrés Monteagudo vía como dúas das súas

, a lateral esquerda Leti, Peque naquel entón para o técnico, e a goleadora Charo, facían as maletas para atoparse con Vero no Transportes Alcaine zaragozano. En Vilagarcía, a mellor dianteira que vestiu a camisola arousanista, Mari Paz, emigraba a

a para xogar no Levante. Outra do cadro do Salnés, Míriam Domínguez, tamén ollaba nun horizonte próximo a súa saída cara á máxima categoría. Ignacio Quereda chamábaa con regularidade para os estaxios nas Rozas e para a fase clasificatoria do

A temporada presentaba unha novidade no grupo . Por primeira vez os

equipos galegos eran maioría. O ascenso do Pontevedra facía que cinco conxuntos do cuadrante noroeste superaran en número aos catro

-leoneses e, mente, ao solitario representante cántabro,

que non por ser o único representante da súa perdeu a opción de loitar polo título

na FGF aumentaba o censo de No comezo da campaña 2006/07 subía a máis que no ano anterior. Friol, Coruxo,

e At. Arousana B puñan a balanza en positivo logo da desaparición do Domayo. De importancia cualitativa era o paso que se daba na

de onde eran a metade dos aballo inesgotable de Geluco Villar,

fundador e técnico do Friol, convertíao nunha

peza determinante para que o fútbol da Galiza interior nacera con solvencia ao abeiro do negocio familiar. Nesa temporada, desde a Secretaría Xeral para o Deporte, o responsable da mesma, Santiago Domínguez, apoiándose na conselleira de Cultura, Ánxela Bugallo, toman unha determinación que acabará provocando un salto cuantitativo no fútbol galego, inédito até entón e que comezará a ter consecuencias na campaña seguinte. DesdXunta apróbanse axudas para todos aqueles clubs que formen equipos de fútbol feminino. Igualmente, e con consecuencias resultantes un ano despois, aproban de común acordo coa FGFpresidida por Julio Meana, a recuperación das seleccións absolutas galegcomo femininas. Ademais, e de feito inmediato, conseguen que dentro dos Xogos do Eixo Atlántico do verán do 2006, en Santiago, unha selección galega feminina celebre o seu primeiro encontro internacionalSerá un combinado de nova creentón, non volverá a xuncompeticións: a irmandiña sub’21. O 27 de agosto, no Multiusos de San Lázaro, as da franxa celeste derrotan á selección Norte de Portugal por 3-1 nun choque amigable, que serve de complemento aos Xogos.escolleu un once inicial formado por Vicky; Cris, Paula, Victoria, Marta; Cristina, Sara, Silvia, Barca; Míriam e Joana. Joana, a lusa, adiantara ás visitantes pero as do norte do Miño, nun extraordinario segundo tempo, viradianas de Míriam (49’), Sara (59’) e Joana, a viguesa (61’).

Galiza sub’21. © La Voz de Galicia.

Míriam volvería a ser seleccionada, pero por Ignacio Quereda, xunto con Mari Paz, para a española sub’19, días despois. Coa Liga comezada

peza determinante para que o fútbol da Galiza interior nacera con solvencia ao abeiro do negocio

Nesa temporada, desde a Secretaría Xeral para o sable da mesma, Santiago

Domínguez, apoiándose na conselleira de Cultura, Ánxela Bugallo, toman unha determinación que

provocando un salto cuantitativo no fútbol inédito até entón e que comezará a ter

consecuencias na campaña seguinte. Desde a Xunta apróbanse axudas para todos aqueles clubs que formen equipos de fútbol feminino. Igualmente, e con consecuencias resultantes un ano despois, aproban de común acordo coa FGF, presidida por Julio Meana, a recuperación das seleccións absolutas galegas, tanto masculinas

Ademais, e de feito inmediato, conseguen que dentro dos Xogos do Eixo Atlántico do verán do 2006, en Santiago, unha selección galega feminina celebre o seu primeiro encontro internacional.

un combinado de nova creación que, desde entón, non volverá a xuntarse por falta de

a irmandiña sub’21. O 27 de agosto, no Multiusos de San Lázaro, as da franxa celeste derrotan á selección Norte de Portugal por

1 nun choque amigable, que serve de Xogos. O seleccionador, Petaca,

escolleu un once inicial formado por Vicky; Cris, Paula, Victoria, Marta; Cristina, Sara, Silvia, Barca; Míriam e Joana. Joana, a lusa, adiantara ás visitantes pero as do norte do Miño, nun extraordinario segundo tempo, viraron o xogo con dianas de Míriam (49’), Sara (59’) e Joana, a

Galiza sub’21. © La Voz de Galicia.

Míriam volvería a ser seleccionada, pero por Ignacio Quereda, xunto con Mari Paz, para a española sub’19, días despois. Coa Liga comezada

volveron selo para a fase de clasificación do Europeo, que España debía de disputar en Bydgoszcz contra as locais, Polonia, Letonia e Armenia. Foron os primeiros pasos dunha andaina internacional que remataría en xullo, en Islandia, na fase final da competición. Unha semana antes do comezo da competición, o Val do Ulla conseguiu organizar o gran torneo que viñan perseguindo desde había dous anos, un triangular no que estivo o cadro de Arnois, o Pontevedra e o At. Madrid, As colchoneras resultaron vencedoras por diante das valexas. En canto á Liga de Primeira - aos efectos por causa desas confusas nomenclaturas do fútbol, a Segunda - comezou o 10 de setembro. Fíxoo cunha baixa de última hora. As ovetenses de La Carisa retirábanse logo de ter feito o sorteo, deixando o grupo coxo. De 15, os competidores pasaron a 14 provocando que, na maior parte dos domingos houbera dous equipos de folga. O At. Arousana defendía o título de grupo e comezou ben, derrotando ao Oviedo Moderno B no Manuel Jiménez Abalo por 3García, con dous tantos, e Rosi, certificaron o triunfo. O rival a bater sería o Reoprimeira data da competición se colocou líder. O estreante galego, Pontevedra, tamén comezou con vitoria ao dar conta do Rondilla, por 3do Lérez. No medio dun calor abafante, o Aguiño, que fichara entre outras a Ceci e Tere, vencía en Ávila ao casa Social Católica. Foi unha gran xornada para os cinco galegos. Incluso o Val do Ulla era quen de gañar ao ex Superliga, Gijón, en Roces, cun penalti transformado por Rebeca. En definitiva, gañaron tres e dous, Bértola e El Olivo, empataron no primeiro derbi do exercicio. A primeira derrota galega aconteceu na seguinte xornada, coa visita do Pontevedra ao Pepín Cadelo de Ponte San Miguel. O Reocín afianzou ada táboa goleando ao Pontevedra por 5

FF

4

lveron selo para a fase de clasificación do Europeo, que España debía de disputar en Bydgoszcz contra as locais, Polonia, Letonia e Armenia. Foron os primeiros pasos dunha andaina internacional que remataría en xullo, en Islandia,

Unha semana antes do comezo da competición, o

Fíxoo cunha baixa de última hora. As ovetenses de La Carisa retirábanse logo de ter

deixando o grupo coxo. De 15, os competidores pasaron a 14 provocando que, na maior parte dos domingos houbera dous equipos

O At. Arousana defendía o título de grupo e comezou ben, derrotando ao Oviedo Moderno B no Manuel Jiménez Abalo por 3-0.

arcía, con dous tantos, e Rosi, certificaron o nfo. O rival a bater sería o Reocín, que na

colocou líder. O estreante galego, Pontevedra, tamén comezou con vitoria ao dar conta do Rondilla, por 3-1, ás beiras

o medio dun calor abafante, o Aguiño, que fichara entre outras a Ceci e Tere, vencía en Ávila ao casa Social Católica. Foi unha gran

Incluso o Val do Ulla era quen de gañar ao ex Superliga, Gijón, en

ormado por Rebeca. En añaron tres e dous, Bértola e El Olivo,

empataron no primeiro derbi do exercicio.

A primeira derrota galega aconteceu na seguinte xornada, coa visita do Pontevedra ao Pepín Cadelo

afianzou a cabeza da táboa goleando ao Pontevedra por 5-1.

As arousanistas conseguirían o liderado por primeira e única vez na xornada 3. Aproveitaron a derrota do Reocín en Zamora Olivo, o seu principal rival galego, por 3Raquel inaugurando e fe70’), e Míriam Domínguez, que fixo o 2do descanso (40’), inutilizaron o gol de Joana Montouto para as viguesas (28’).

No xornada 6, entre a derrota do At. Arousana en Reocín e a vitoria de El Olivo sobre o Oviedo Moderno B, as viguesas superaron na táboa ás de Vilagarcía. Unha máis tarde, coa folga das amarelas por ter que xogar coas retiradas de La Carisa, o Pontevedra tamén as superou logo de derrotar ao Bértola no derbi. As de Vilaboa non coñecían a vitoria e marchaban noPasado o primeiro cuarto da competicióndo Ulla experimentou unha mellora gañando en Mareo, en Santa Cruz de Riperdendo pola mínima en en Burgos. Rebeca, marcando ou asistindo, sempre era protagonista. Paralelamente á competición, e motivado pola boa relación adquirida polas valexas co At. Madrid, a entidade branco e vermella abriu no Val do Ulla un centro de tecnificación que foi inaugurado polo serbio Milinko Pantić. Na última xornada da prmarchaba líder con dous puntos de vantaxe sobre El Olivo (32-30), o At. Arousana e Pontevedra na metade de arriba da táboa, o Val do Ulla décimo, o Aguiño cunha vitoria de vantaxe sobre o Bértola, mergullado desde o comezo na zona de descenso pero que acababa de obter o primeiro

As arousanistas conseguirían o liderado por primeira e única vez na xornada 3. Aproveitaron a derrota do Reocín en Zamora e gañaron a El Olivo, o seu principal rival galego, por 3-1. Raquel inaugurando e fechando o choque (21’ e 70’), e Míriam Domínguez, que fixo o 2-1 antes do descanso (40’), inutilizaron o gol de Joana Montouto para as viguesas (28’).

No xornada 6, entre a derrota do At. Arousana en Reocín e a vitoria de El Olivo sobre o Oviedo

as viguesas superaron na táboa ás de Vilagarcía. Unha máis tarde, coa folga das amarelas por ter que xogar coas retiradas de La Carisa, o Pontevedra tamén as superou logo de derrotar ao Bértola no derbi. As de Vilaboa non coñecían a vitoria e marchaban no último lugar. Pasado o primeiro cuarto da competición, o Val do Ulla experimentou unha mellora gañando en Mareo, en Santa Cruz de Ribadulla ao Rondilla, perdendo pola mínima en Cantabria e empatando en Burgos. Rebeca, marcando ou asistindo,

tagonista. Paralelamente á competición, e motivado pola boa relación adquirida polas valexas co At. Madrid, a entidade branco e vermella abriu no Val do Ulla un centro de tecnificación que foi inaugurado polo serbio

Na última xornada da primeira volta o Reocín marchaba líder con dous puntos de vantaxe sobre

30), o At. Arousana e Pontevedra na metade de arriba da táboa, o Val do Ulla décimo, o Aguiño cunha vitoria de vantaxe sobre o Bértola, mergullado desde o comezo na zona de descenso pero que acababa de obter o primeiro

FF

5

triunfo ao derrotar ao Val do Ulla no Coto, con goles de Ana e Tamara. As bertolenses superaron a liña vermella na xornada 18 ao gañar no Ribera de Castilla pucelano ao Rondilla, pero meteron abaixo ao Aguiño de Andrés Monteagudo. Nesa xornada, El Olivo deixou fuxir un pouco máis ao Reocín pois non pasou do empate sen goles contra o Arousana no Monte da Mina. Na xornada 21, un mal resultado do Aguiño na Tasca, empatando ao final contra o Mareo grazas a un tanto de Sonia (85’), serviulle para saír do descenso, colocar nel ao Bértola e retratar ao Bértola e Rondilla como futuros descendidos, pois vilaboenses e vallisoletanas non volverían saír de abaixo da liña de auga. O 18 de marzo a distancia entre Reocín, que gañaba pola mínima en Aguiño, e El Olivo, que folgaba, alongábase definitivamente. Seis puntos complicaban moito o asalto ao título das olivas, que ficaban fóra da loita pola fase do ascenso ao caer no Pepín Cadelo por 4-0 a cinco datas do remate. Na 27, o Rondilla asumía o descenso matemático e na seguinte a Liga ficaba sen emoción ao facer o propio o Bértola, cunha novísima Ana Buceta nas súas filas. A Liga Galega, dividida en dous grupos, tivo como dominador do primeiro ao Peluquería Mixta Friol. O conxunto de Geluco Villar, cunha base saída do fútbol sala, modalidade coa que nacera o club, foi o dominador absoluto. O seu principal opoñente foi o experimentado C.D. Boiro. Contra as barbanzás, en Lugo, onde o equipo xogaba os partidos, foi contra quen cederon o único encontro non gañado (2-2). Os dous xogaron a fase final. Polo sur, quen se emparellaron a estes foron o Erizana, tamén invicto, tendo cedido tres empates, e o Coruxo. A segunda praza fora debatida polas do Bao, a Guardesa e o San Roque Casablanca. O trío estivo separado por catro puntos. Na Primeira Eliminatoria de ascenso os dous favoritos cumpriron os prognósticos gañando os dous partidos. No partido decisivo, xogado e en Extramundi, o Friol goleou ao Erizana por 4-1 logrando, invicto, o ascenso ao fútbol estatal na primeira temporada de vida.

A Copa tivo outros matices. Na primeira fase, Val do Ulla B, Guardesa, Erizana e Friol lideraron os seus grupos. Na mesma, as friolenses sufriron a primeira derrota oficial da súa historia ao caeren en Vigo, contra o San Roque Casablanca de Lino Melón, por 1-0. As semifinais ficaron deslucidas pola ausencia do árbitro no partido de volta entre a Guardesa e o Coruxo. Na ida as da Guarda gañaran ás verdes por 2-5. Non houbo partido de volta porque, logo do acontecido o 3 de xuño, as viguesas renunciaron a atopar unha data alternativa entre semana. Na outra semifinal, o Val do Ulla B aguantou o empate na ida contra o Friol, para caer en Lugo contra as amarelas por 3-1. A final foi xogada en Valga e tivo sorpresa. A Guardesa lograba o primeiro título oficial da súa historia ao vencer ás de Geluco Villar por 5-2. Semanas máis tarde, o 30 de xuño, o Levante de Mari Paz conseguía o título da Copa de España cunha actuación estelar da galega. Dous goles dela serviran para virar o resultado da final contra o Espanyol nun partido celebrado no García de la Mata, en Madrid. Despois chegaría a fase final do Europeo sub’19 en Islandia. Míriam e Mari Paz foron titulares no primeiro partido contra Francia, que rematou con derrota hispana (2-0). No segundo, contra Polonia, “la roja” gañou por 2-0, inaugurando Mari Paz o marcador. No decisivo, contra Inglaterra, as de Quereda caeron por 1-0 coa de Bamio na punta. Neses dous últimos partidos Míriam Domínguez estivo no banco. En canto ás seleccións de Petaca e Andrés Monteagudo no Campionato de España, a sub’25 caeu nos catro partidos da temporada, a sub’18 empatou contra Valencia e foi goleada por Cataluña no primeiro sector, e gañou a Aragón para perder con Baleares no segundo. A sub’16 non tivo mellor actuación, caendo nos seus dous xogos, primeiro contra o País Vasco e despois contra Castela-León. Pobrísimo o papel das tres.

FF

6

A alimentación e o deporte

Seriamos capaces de imaxinar un Fórmula-1 que só enche a metade do depósito de combustible antes de saír a competir? Onde a metade das pezas do seu motor non funcionan correctamente? Que pensariamos do piloto? Que pensariamos dese equipo? Mesmo que pareza mentira, tanto no deporte afeccionado coma no profesional, a nutrición e alimentación seguen sendo disciplinas pendentes. E a confusión é aínda maior cando aparecen mitos, falacias que podemos ver todos os días en redes sociais ou escoitar nunha conversa. Unha persoa que practica un deporte e comeza a competir ten unhas necesidades específicas en función de idade, sexo, condición física, tipo de deporte e outros condicionantes que fan que sexa imprescindible unha boa alimentación para un correcto desenvolvemento do seu rendemento. Se ben, todos os expertos coincidimos nunha cousa. É necesario, por non dicir obrigatorio, o consumo de froitas e verduras. Volvendo á analoxía do coche de carreiras, froitas e verduras aportan unha serie de antioxidantes e fitocompostos que permiten que o organismo e rendemento dun deportista sexa o adecuado. Que permiten unha recuperación completa en adestramentos de alta esixencia. E falo de alta esixencia para que teñamos en conta desde o punto do que parte cada persoa. Desde o que decide que quere comezar a coidarse ata aquel que se prepara para competir a nivel internacional. Sinto dicir, moi ao meu pesar, que o consumo de froitas e verduras en España non é adecuado. Non consumimos a cantidade suficiente e, polo tanto, tampouco a cantidade suficiente de fibra, vitaminas, minerais, antioxidantes e fitocompostos. Estas substancias que o noso corpo ten que entender e absorber, estes “biodisponibles” son os responsables de que o organismo funcione correctamente, sen déficits. Volvendo ao exemplo do motor mal montado, o nivel de macronutrintes, (proteínas, hidratos de carbono e graxas), que son os que van aportar o

“carburante adecuado” e os “ladrillos” para que ese “motor” funcione correctamente, distan de cómo deberían ser. Hai un exceso de alimentos procesados e, con eles, un exceso de azucre, algo non moi recomendable, e un exceso de proteína de orixe animal e graxa da mesma orixe. Rara vez consumimos un só nutrinte cando estamos saboreando unha comida. O meu consello é fiarse da natureza. Consumir froitas, verduras, cereais integrais e legumes. Hoxe existen formatos no mercado que permiten chegar á cantidade e variedade suficiente de froitas e verduras. E compostos cento por cento vexetais que inclúen proteína de orixe vexetal, enriquecidos en fibra, vitaminas e minerais que facilitarán chegar á súa meta. O teu corpo é un Fórmula-1. Comeza a alimentalo coma tal. Se como deportista, queres participar dunha alimentación correcta, achégate á dieta JUICE PLUS.

Monserrat García Campos Responsable de Juice Plus no noroeste de

España.

Teléfono: 696 218 904 E-mail: monsegarcam@hotmail.com

FF

7

Contacto Juice Plus:

Monserrat García Campos (Consultas, charlas e vendas)

Teléfono

696 218 904

e-mail monsegarcam@hotmail.com

Polo mundo

FIFA16 A estadounidense, Alex Morgan, a capitá canadense, Christine Sinclair, a australiana Stephanie Catley, o a galega Vero Boquete serán algunhas das figuras que apareceran nos portafolios da versión máis actualizida do videoxogo FIFA16, que sairá á venda no

mes de setembro. As citadas serán lanzadas nos seus respectivos países e será un motivo de achegamento comercial, neste sector, ao fútbol feminino. En todos os casos, e coas uniformacións das súas seleccións, sairán ao carón do arxentino Lionel Messi, que o fará coa do F.C. Barcelona. Imaxe: Capa de Sinclair e Messi. © EASPORTSFIFA.

O récord de Sheila FloresDianteira, aparentemente fráxil, na pasada camostrou unha facilidade asombrosa na execución da sorte máxima do fútbol, o gol. O seu nome é SheFlores e vén de bater a mellor marca realizadora nunha temporada dunha nicaraguana. 72 foi a cifra

da xogadora da Universidade Americana (agora conta con 17 anos. Con trece anos recibiu a primeira convocatoria para acudir coa selección sub’17 do seu país, logo de levar dous anos pisando as canchas. Alexis Zepeda foi o seu principal mentor. O gol de récord foi conseguido tras lograr o sexto, aos 83 minutos, no 13-0 do seu equipo ao das Leyendas del Fútbol. A marca anterior esdianas, establecida no 2012 por Ninoska Solís.

Yuki Ogimi, a FrankfurtA dianteira xaponesa, Yuki Ogimi, xogará no Frankfurt logo do acordo asinado co club alemán no mes de agosto. Ogimi, que marchara do seu país no 2009, logo de nove campañasno seu equipo de sempre, NTV Beleza, chegara a Alemaña a continuación para defender o emblema do Turbine Postdam. Catro anos aceptables, nos que a súa mellor prestación fono segundo, levárona a aceptar a oferta do Chelsea.goles en dous exercicios coas londinienses, no comezo deste ano decidira voltar á Bundesliga integrándose nas filas do entón campión de Europa, Wolfsburg. En agosto decidiu

FF

8

A estadounidense, Alex Morgan, a capitá canadense, Christine Sinclair, a australiana Stephanie Catley, o a galega Vero Boquete serán algunhas das figuras que apareceran nos portafolios da versión máis

da do videoxogo sairá á venda no

mes de setembro. As citadas serán lanzadas nos seus respectivos países e será un motivo de achegamento comercial, neste sector, ao fútbol feminino. En todos os casos, e coas uniformacións das súas seleccións, sairán ao

Lionel Messi, que o fará coa do F.C.

de Sinclair e Messi. © EASPORTSFIFA.

O récord de Sheila Flores Dianteira, aparentemente fráxil, na pasada campaña mostrou unha facilidade

na execución da sorte máxima do fútbol, o

. O seu nome é Sheila vén de bater a

mellor marca realizadora nunha temporada dunha nicaraguana. 72 foi a cifra

Universidade Americana (UNAM), que agora conta con 17 anos. Con trece anos recibiu a primeira

oa selección sub’17 do seu país, logo de levar dous anos pisando as canchas. Alexis Zepeda

. O gol de récord foi conseguido 0 do seu equipo ao

das Leyendas del Fútbol. A marca anterior estaba en 66 dianas, establecida no 2012 por Ninoska Solís.

Yuki Ogimi, a Frankfurt no Frankfurt logo

do acordo asinado co club alemán no mes de agosto. Ogimi, que marchara do seu país no 2009, logo de nove campañas no seu equipo de sempre, NTV Beleza, chegara a Alemaña a continuación para defender o emblema do Turbine Postdam. Catro anos aceptables, nos que a súa mellor prestación foi no segundo, levárona a aceptar a oferta do Chelsea. Tras 25

, no comezo deste ano decidira voltar á Bundesliga integrándose nas filas do entón campión de Europa, Wolfsburg. En agosto decidiu

pasarse do vello campión continental ao actual, asinando o contrato polo Frankfurt, o seu terceiro equipo

Foto: Ogimi na presentación da súa fichaxe

Jorge Vilda substitúe a Quereda no banco de España

O que foi nos últimos anos seleccionador español sub’19, Jorge Vilda, ascende a absoluta logo da decisión da RFEF de que o anterior, Ignacio Quereda, deixara o cargo. A necesidade do troco volveuse un clamor logo da mala imaxe dada polo combinado hispano na súa primeira Copa do Mundo á que acudiu en Xogadoras descolocadas das súas

posicións, nula xestión á hora de conspreparatorios, descoñecemento dos rivais, malas formulacións tácticas, listas negras que impedían a futbolistas máis contestatarias vestir a camisola da selección e até tratos discriminatorios foron unha colección das acusacións vertidas sobre o vello técnico que ocupou o cargo durante 27 anos, e que remataron nun motín e unha carta pública asinada polas 23 convocadas nada máis ser eliminadas no partido contra Corea do Sur. Jorge Vilda chega á selección absoluta cunha importante bagaxe nas categorías de base, tendo dirixido 38 encontros coa sub’17 e 16 na sub’19. Foto: Jorge Vilda © RFEF.

Brasil, campióA selección brasileira proclamouse campioa da edición 2015 dos Xogos Panamericanos que (Canadá). O seleccionado de Vadão non tivo rivais no torneo, gañando con comodidade os cinco encontros xogados, incluído o que determinaba a medalla de ouro, no que goleou a Colombia por 4cafeteiras chegaban á final como campioas de grude se desface-ren en semifi-nais de México (4-2) e de Canadá (1-0). Foto: © CBF.

pasarse do vello campión continental ao actual, asinando o contrato polo Frankfurt, o seu terceiro equipo no país teutón.

Ogimi na presentación da súa fichaxe. © L1.FFC Frankfurt.

Jorge Vilda substitúe a Quereda no banco de España

O que foi nos últimos anos seleccionador español sub’19, Jorge Vilda, ascende a absoluta logo da decisión da RFEF de

anterior, Ignacio Quereda, deixara o cargo. A necesidade do troco volveuse un clamor logo da mala imaxe dada polo combinado hispano na súa primeira Copa do Mundo á que acudiu en Canadá. Xogadoras descolocadas das súas

posicións, nula xestión á hora de conseguir partidos preparatorios, descoñecemento dos rivais, malas formulacións tácticas, listas negras que impedían a futbolistas máis contestatarias vestir a camisola da selección e até tratos discriminatorios foron unha colección das

re o vello técnico que ocupou o cargo durante 27 anos, e que remataron nun motín e unha carta pública asinada polas 23 convocadas nada máis ser eliminadas no partido contra Corea do Sur. Jorge Vilda chega á selección absoluta cunha importante bagaxe nas

tegorías de base, tendo dirixido 38 encontros coa española

Brasil, campión panamericano A selección brasileira proclamouse campioa da edición 2015 dos Xogos Panamericanos que se celebraron en Toronto

O seleccionado de Vadão non tivo rivais no torneo, gañando con comodidade os cinco encontros xogados, incluído o que determinaba a medalla de ouro, no que goleou a Colombia por 4-0.Tanto canarinhas como cafeteiras chegaban á final como campioas de grupo e logo

FF

9

Papúa Nova Guinea, ouro nos Xogos do Pacífico A selección de Papúa Nova Guinea derrotou por 1-0 á de Nova Caledonia proclamándose campioa dos Xogos do Pacífico no apartado de fútbol feminino. Un gol de Kaipu, aos 21 minutos, serviu para que as locais se fixeran co título no partido xogado no estadio Sir Hubert Murray de Porto Moresby, onde ten lugar o evento na súa décimo quinta edición - cuarta no fútbol feminino-. Os dous finalistas desfixéranse nas semifinais, con relativa comodidade, das seleccións de Samoa e das Illas Cook, respectivamente. Foron precisamente as das Cook quen gañaron a medalla de bronce ao derrotar no partido polo terceiro lugar ás de Samoa por 2-0. A mellor goleadora da competición foi Christelle Wahnawe (Nova Caledonia), que fixo dez dianas.

Foto: Papúa Nova Guinea. © PNGFA.

O Bayern gaña a Valais Cup Bayern de Múnic fíxose cun dos trofeos amigables de clubs máis importantes do panorama mundial. O conxunto bávaro ergueu o trofeo logo de se desfacer dos dous mellores equipos franceses. No partido inaugural, a primeira semifinal, as alemás igualaron sen goles co Paris Saint-Germain para superalas nos lanzamentos desde os once metros (4-3). Na final, contra o O. Lyonnais, que goleara antes ao Zürich por 9-3, o triunfo do equipo no que está Vero Boquete foi por 3-1. No partido polo terceiro lugar o conxunto de París impúxose ao suízo por 3-0. Mellor goleadora foi a alemá Bremer. A futbolista do O. Lyonnais marcou tres dianas. Os partidos tiveron lugar no Octodure, de Martigny, e no Christ-Roi, en Lens. O Bayern sucede aos anteriores gañadores, Dinamarca (2011), Brasil (2012), Nova Celandia (2013) e ao mesmo O. Lyonais (2014), que non puido revalidar a vitoria

Foto: FC Bayern @ FC Bayern.

Erika e Cristiane fichan polo Paris St.-Germain

O Paris Saint-Germain fixo públicas as fichaxes das brasileiras Erika e Cristiane. A paulistana Erika Cristiane dos Santos, sae por segunda vez

a xogar un torneo fóra do Brasil. Anteriormente, no 2009, defendera as cores do Golden Pride estadounidense, que competía na WPS. O resto da súa traxectoria pasou por equipos como o popular club paulistano do barrio da Mooca, Juventus, o Santos, en tres ocasións, o Foz Cataratas e, antes da súa partida para Francia, o Centro Olímpico. Pola súa parte,a atacante Cristiane Rozeira de Souza Silva, chega cun pasado moito máis cosmopolita tras militar no Juventus de San Paulo, Turbine Potsdam, Wolfsburg, Linköping, Santos, Chicago Red Stars, outra vez Santos, Rossiyanka, São José, Daekyo Kangaroos, de Corea do Sur e, nas dúas últimas temporadas, no Centro Olímpico. Foto: Erika e Cristiane. © PSG F.C.

Xapón gaña o asiático sub’19 A selección xaponesa de fútbol proclamouse campioa asiática na categoría sub’19. Na final, celebrada na cidade chinesa de Nanjing, as niponas impuxéronse nos penaltis a Corea do Norte

nun partido que rematou sen goles. No desempate, as insulares venceron por 4-2. Nas semifinais, as campioas derrotaron á outra Corea por 1-0 e as anfitrioas caeran por 2-0 contra Corea do Norte. No encontro polo terceiro lugar, Corea do Sur venceu a China por 4-0. O título nipón é o cuarto para este país na competición. Foto: Xapón celebrando. © AFC.

Célia Okoyino, mellor xogadora europea 2014/15 A alemá, Celia Okoyino, na actualidade Šašić, foi proclamada mellor xoga-dora europea da tempora-da. A dianteira impúxose na votación de finalistas, con 11 votos, á francesa do O. Lyonnais, Amadine Henry, con 4 votos, e á tamén xermana e do Frankfurt, Dzsenifer Marozsán, que logrou 3. Okoyino, de 27 anos, anunciou a súa retirada logo do remate da Copa do Mundo de Canadá na que Alemaña ficou cuarta. Antes, co seu club, conseguira a Copa de Europa de clubs en Berlín, contra o PSG, e iso, xunto co liderado na táboa de goleadoras en Canada. Foto: © UEFA.

FF

10

Máis perto

Vero, cuarta mellor europea A galega Vero Boquete ficou ás portas da final na designación de mellor xogadora europea da pasada temporada. A nova futbolista do Bayern subiu un lugar en relación ao exercicio anterior, na que chegara ao quinto lugar. Vero, a quen se lle valoraban os seus méritos co Frankfurt e coa selección española, recibiu os mesmos votos, oito, que a alemá do Rosengård, Anja Mitag. Pola contra, nos últimos tempos foi condecorada coa medalla de bronce ao mérito deportivo polo estado español e coa medalla Castelao, outorgada pola Xunta.

Foto: Vero. © Wikipedia..

Convenio El Olivo-CCAR Valladares

O Círculo Cultural Artístico e Recreativo Valladares fai público un comunicado no que anuncia o acordo coa Federación de Peñas Recreativas El Olivo. O mesmo inclúe unha colaboración conxunta e unha liña de traballo común que favoreza o crecemento de ambos os clubs. Non é nova

esta relación pois desde tempo atrás, o técnico do cadro da Gándara, Gabi Couñago, colabora co equipo verde. Xogadoras novas, con talento, incorporaranse ao plantel valadarense nun programa de mellora que lles permita unha correcta progresión. Desde hai varias campañas, como sinalan desde o cadro circulista, defenden un traballo deportivo de calidade e alto nivel futbolístico, tendo como principal obxectivo a formación e evolución das xogadoras.

Convenio Victoria-Viaxes Amarelle F. Sala Fechouse o acordo de colaboración entre a entidade victorianista e o Viaxes Amarelle de Fútbol Sala. Un dos puntos fundamentais do mesmo trata da abertura, por parte das dúas sociedades, para que as súas futbolistas poidan alternan nunha ou noutra modalidade sempre que as programacións o permitan. Por iso tamén tentarán establecer unhas pautas de traballo semanal que non condicionen ás

xogadoras con horarios coincidentes nas sesións ao cargo dos respectivos equipos técnicos e, obviamente, cara aos partidos. O acto de presentación do pacto interclubs tivo lugar onte na Coruña, estando presentes representantes dos dous emblemas. Foto: Presentación do acordo. © Victoria C.F.

Róber Álvarez di un até logo Róber Álvarez, até a pasada temporada técnico do Vila do Corpus, retírase temporalmente do fútbol tras case 25 anos. Álvarez foi un dos promotores principais da creación e desenvolvemento da Liga do Condado e Baixo Miño, a principios dos noventa do pasado século, cando o fútbol feminino deixara de practicarse en Galiza. A súa retirada temporal coincide coa desaparición do Vila do Corpus ponteareán. Para pór colofón a case un cuarto de século de traballo, organizouse unha festa de despedida con partido incluído, no que participaron xogadoras que durante todo este tempo xogaron ás súas ordes. A celebración tivo lugar o 16 de agosto no campo da Chan. Róber Álvarez foi tamén o creador e autor da revista semanal Lira Sport, primeira publicación dedicada en exclusiva ao fútbol feminino e que prolongou a súa existencia en 114 números.

A Guardesa desaparece E falando da Liga do Condado e Baixo Miño, outro dos pioneiros daquela época, o C.U.D.U. Guardesa, que ao final da pasada campaña recuperara a categoría de Primeira División galega, puxo fin á súa historia. Unha parte importante das súas xogadoras pasaron ao Tyde. O equipo descendera ao final da campaña 2013/14 debido á reestruturación da categoría pero na campaña que acaba de rematar, tras ficar segundo no seu grupo, accedeu á fase de ascenso na que ficou por atrás do Victoria B, polo que usou a vía rápida para retornar de inmediato á súa categoría que, por historia, era a súa natural. Coa desaparición da Guardesa pérdese unha parte do patrimonio vivo do fútbol feminino galego.

FF

11

Estévez, solución á crise en Baiona José Estévez, foi o elemento fundamental para que o Erizana continúe existindo logo da quebra no diálogo que mantiñan as xogadoras que remataran a anterior campaña e a Xunta Directiva. O Erizana, partindo do cero, sen futbolistas, sen técnico e case sen tempo, por segunda vez a solución en José Estévez. O técnico, tras un ano sen equipo, volve a incorporarse ao fútbol. O seu obxectivo inicial está conseguido, salvar ao club da desaparición. O seguinte saberase ao final do exercicio, cando se coñeza se a súa loita pola salvación foi conseguida cun equipo de moitas futbolistas novas que terán que coller o ritmo da categoría sobre a marcha. Foto: José Estévez. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

Patri retorna ao fútbol Patri Carballo volve ao fútbol, deporte que abandonara para crecer no atletismo. As súas marcas nas probas de velocidade eran espectaculares e chegou a ser campioa de España nas categorías de base. Neste verán deunos a sorpresa coa seu regreso da man do At. Madrid. Patricia Carballo Penas (A Coruña, 1996), xogará na Segunda División española, categoría que xa coñece de cando con quince ano, debutara nela co Orzán, que foi o seu equipo desde que deixara o Orillamar até que se entregara ao atletismo. O seu hábitat será o grupo V.

Foto: De esquerda a dereita, Patri Carballo, Jimena García, Silvia

Mérida, Ainhoa Campos e Laura Fernández. © C. At. Madrid.

O Villestro renuncia A S.D. Villestro, mergullado nunha crise deportiva desde a marcha de Chivi antes do comezo da pasada Copa FGF, non puido xuntar un equipo de garantías para afrontar, por segundo ano consecutivo, a Segunda División española, unha categoría pola que loitaran nas últimas campañas. Cando menos, e ante o

dilema de desaparecer ou iniciar un ciclo novo tendo como base as futbolistas do seu equipo infantil, a directiva do club optou polo segundo. Nesta temporada competirá no grupo primeiro da Segunda Galega.

A Milagrosa ocupa o lugar do Villestro Tras a renuncia do Villestro, o dereito a ocupar o seu lugar correspondía ao terceiro galego da Primeira autonómica, unha vez que At. Arousana, por dereito propio, e Tordoia, pola normativa que, ante a falta de Liga en Cantabria, dá unha praza á federación que teña máis clubs no grupo ao que sería asignado o inexistente ascendido cántabro. O dereito correspondíalle a O Val e, ante a renuncia do cadro de Ferrolterra, pasou a Milagrosa que non tivo dúbida algunha para aceptar a praza deixada polo cadro santiagués.

O Rayo Vallecano gaña o III Teresa Herrera A terceira edición do Teresa Herrera saíu de Galiza. O Victoria, que defendía o seu bicampionato logo de superar na fase previa, foi un xoguete nos pés do Rayo Vallecano, que goleou en Riazor por 7-0. Antes, nas semifinais da previa, o Victoria derrotara ao Imperator por 8-0 e o Orzán a Torre por 7-0. Na final da previa, o Victoria empatou sen goles co Orzán para superalo nos penaltis (5-4).

Foto: Rayo Vallecano. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

O Concello de Ferrol crea o Concepción Arenal feminino A nova corporación do Concello de Ferrol, composta por Ferrol en Común e PSOE, concertou o primeiro contacto co futfem creando a versión feminina do Concepción Arenal. A selección de Ferrolterra e o Orzán inauguraron o torneo cun partido que rematou co triunfo herculino por 5-1. A belga Melissa marcou para as locais e Nerea, Lidia (3) e Lara (p) para as ouro e negro. Foto: Orzán. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

FF

12

Importancia da prevención de lesións no

tren inferior no fútbol feminino

Adrián González Conde

(Estudante CAFYD, Preparador físico Sardoma C.F. Feminino)

Verónica Giráldez Costas (Estudante CAFYD, Adestradora Poio fútbol sala) Hai uns meses chegounos a proposta de incluír na Revista un ciclo de artigos relacionados co estudos sobre as lesións e o xeito de evitalas. Até aquí algo normal. A característica fundamental dos mesmos é que estarían centrados no fútbol feminino en particular. Non o dubidamos e moito menos ao saber que os mesmos ían ser elaborados por persoas que traballan a diario neste eido. Para comezar, e de xeito introdutorio, Adrián González, coordinador da nova sección, e Verónica Giráldez, preséntannos un artigo eminentemente profiláctico. A sección, pola súa especialización, entendemos que será de interese para técnicos e xogadoras.

Revista do Fútbol Feminino Galego O obxectivo do presente estudo é considerar algúns dos diferentes modelos de prevención de lesións no fútbol de alto nivel feminino pois existe un número moi elevado de danos non traumáticos que asedian este deporte, así como concienciar ás xogadoras da importancia que teñen estes traballos que se basean na aplicación de técnicas ou protocolos idóneos para evitar e prever as diferentes lesións que se poden ocasionar no fútbol. As lesións deportivas supoñen a modificación ou interrupción total ou parcial dos procesos adestramento-competición. É habitual oír no noticiario a baixa dunha futbolista por unha lesión. Ekstrand, Waldén e Hägglund determinan como lesión aquilo “que ocurre durante el horario de sesión de entrenamiento o partido que causa ausencia para la siguiente sesión de entrenamiento o

partido” (2004, citado en Cos, Cos, Buenaventura, Pruna e Ekstrand, 2010, p100). Por outro lado, Hägglund, Waldén, Bahr e Ekstrand completan esta definición "sugiriendo que también sería apropiado incluir aquellas lesiones que obligan al jugador a interrumpir el entrenamiento o a ser sustituido durante un partido (2005 citado en Cos et al., 2010, p100). No ámbito deportivo en xeral, e no fútbol en particular, a asiduidade de lesións é elevada. Este feito pasa desapercibido, aproximadamente suceden nove lesións por cada mil horas de xogo, sen embargo non sucede o mesmo cando extrapolamos estes datos ao ámbito laboral. É dicir, se comparamos esta prevalencia cunha empresa convencional de 25 traballadores, sería equivalente a ter nove empregados de baixa laboral por lesión cada semana (Cos et al., 2010). Pese a que dispoñemos de estatísticas e porcentaxes sobre a latente e persistencia das lesións no fútbol, non temos a mesma sorte cando tratamos de buscar un modo de resolvelas pois resulta case descoñecida a praxe de prevención de lesións nos equipos de fútbol. Cómpre salientar a base de datos chamada PubMed (24 de febreiro de 2014) na cal, utilizando as palabras clave ‘lesiones, prevención e fútbol’ só se identifican 26 artigos centrados en profesionais do fútbol masculino e ningún no fútbol feminino (McCall et al., 2014), algo paradoxal se temos en conta que a alta frecuencia de lesións deportivas no fútbol é de aproximadamente mil veces maior que noutras ocupacións, e que teñen unha connotación negativa no rendemento, a economía e a saúde do deportista. Algúns datos nos revelan que o 47 por cento dos xogadores profesionais de fútbol víronse obrigados a retirarse debido a unha lesión e o 32 por cento foron diagnosticados medicamente sufrimento de osteoartrite (McCall et al., 2014). Quizais a ausencia de documentación e de evidencia científica en aspectos tan importantes como son a prevención e o tratamento sexa pola súa dificultade para determinar un prognóstico completo das causas. Van Tiggelen destaca no seu artigo que hai autores que advirten que a pesar da aparente facilidade para avaliar modelos biomecánicos que expliquen as causas da lesión, é difícil considerar factores individuais como actitude e motivación, e outros como a contorna. Ademais, hai que ter en conta que, aparte da natureza multifactorial, tampouco dispoñemos dun método que determine o diagnóstico da gravidade nin o prognóstico definitivo das diferentes lesións. (Cos et al., 2010; Futbol Club Barcelona (FCB), 2009). Todas estas debilidades favorecen á inexistencia dun único modelo de tratamento das lesións, pero

FF

13

demostrouse que determinados programas de prevención primaria e secundaria poden diminuír a incidencia de lesións musculares, malia que estes programas só se realizaron en grupos reducidos de deportistas. Ademais, debemos ter en conta para la selección de protocolos de prevención de lesións que estes deben estar fundamentados en criterios de eficiencia e seguridade. Así nolo fan ver Cos et al. (2010) "El valor de futuras propuestas de programas de prevención sólo será relevante si vienen avaladas por el registro riguroso de la práctica diaria y el control de la técnica de ejecución de los programas propuestos, así como por el análisis epidemiológico de las lesiones.” Con toda esta carreira de obstáculos, existen múltiples estudios epidemiolóxicos desde a década de 1980, que describen as características lesionais en diferentes deportes, entre eles o fútbol. Sen embargo, as diferenzas metodolóxicas (compilación de datos, definición de lesión, características dos suxeitos implicados, etc.) dificultan a súa comparación. No 1999 e 2000, o comité médico da Union of European Football Associations (UEFA) elaborou un documento de “recomendaciones UEFA” co obxectivo de marcar unhas directrices nas que nos poderiamos orientar. Nestes momentos estanse a levar a cabo varios estudos lonxitudinais prospectivos en diferentes deportes para comprobar a efectividade do programa “F-MARC 11”, creado polo centro médico de avaliación e investigación da FIFA (F-MARC) en cooperación cun grupo de expertos internacionais (Cos et al., 2010; Futbol Club Barcelona (FCB), 2009). Como conclusión é para salientar que hai que ser cautos na creación de programas preventivos e seguir todos os avances científicos que nos poidan dar pistas de como poder elaborar un plan eficiente para as nosas xogadoras. Resaltar que a día de hoxe, o plan individualizado e menos global nos que incluímos a mobilidade articular, carreira progresiva, alongamentos, forza e o traballo propioceptivo sigue sendo para nós a clave para minimizar riscos así como ofrecerlle á deportista unha estabilidade tanto no persoal como profesional.

BIBLIOGRAFÍA - Cos, F., Cos, M., Buenaventura, L., Pruna, R. y

Ekstrand, J. (2010). Modelos de análisis para la prevención de lesiones en el deporte. Estudio epidemiológico de lesiones: el modelo Union of European Football Associations en el fútbol. Apunts Med Esport, 45(166), 95–102. doi:10.1016/j.apunts.2010.02.007.

- McCall, A., Carling, C., Nedelec, M., Davison, M.,

Le Gall, F., Berthoin, S. y Dupon, G., (2014). Risk factors, testing and preventative strategies for non- contact injuries in professional football: current perceptions and practices of 44 teams from various premier leagues. Br J Sports Med, (0), 1-7. doi: 10.1136/bjsports-2014-093439

- Futbol Club Barcelona, Serveis Mèdics.,

(2009). Guía de Práctica Clínica de las lesiones musculares. Epidemiología, diagnóstico, tratamiento y prevención. Apunts Med Esport, 44(164), 179-203.

http://www.canaldeportivo.com/descargas/11-

12/guia_lesiones_musculares.pdf

FF

14

O Val, a historia dunha renuncia

O día 13 de xullo do 2015, salvo que o remedien no futuro, pasará aos anais da S.D. O Val como un dos días máis desafortunados na toma de decisións por parte dos dirixentes desta entidade. Nese día, o único equipo de fútbol feminino da delegación de Ferrol, impulsado por un

consello sen fundamento do delegado na comarca da FGF, Manuel Ángel Mesa García – unha vez máis Mesa García condicionando o crecemento do fútbol feminino na súa delegación – orientou mal a decisión dun presidente e dunha Xunta Directiva que aínda estaba tomando posesión do club, aconsellándolles renunciar a un feito histórico, que Ferrol e a súa delegación, única de toda a territorial galega que nunca conseguiu ter un equipo na categoría estatal, puidera entrar na mesma. Iso permitiría crecer un pouco máis o traballo que vén facendo o club valexo como unha pinga no océano ferrolterrán, achegando a esta comarca unha realidade diferente do fútbol feminino que podería ser decisiva para iniciar, definitivamente, a estancada transición dunha improdutiva Liga fútbol 8, da que Mesa García se sente orgulloso como patriarca da mesma, ao fútbol de verdade en categoría sénior: o fútbol FIFA. A renuncia do club a xogar en categoría estatal tampouco tería maior transcendencia se non fose pola irregularidade existente arredor da mesma e, sobre todo, polo arrepentimento dos propios dirixentes cando coñeceron o valor real, no económico e no deportivo, que significou esa renuncia, arredor de seis horas despois de tela comunicado. A historia, pola importancia do previo, comezou uns días antes de que á S.D. O Val tivese coñecemento que tería sobre a mesa, o 10 de xullo, a inesperada posibilidade de ascender á Segunda División española. 27/06: Antonio López Freire volve á presidencia A entidade vive un feito importante. Logo de varios anos na presidencia e algunha tentativa para atopar substituto, cansado e case só, Javier Aneiros pode liberar a presidencia do club deixándoa nas mans dun

antecesor no cargo, Antonio López Freire, que á súa vez deixara o mandato do club a mediados do 2005. O feito ten lugar na Asemblea Extraordinaria da entidade celebrada o 27 de xuño. Antonio López Freire reforza a súa candidatura, suxerida por parte da sociedade, coa presenza de antigos compañeiros como Manuel Calvo, Manuel Teijeiro, Miguel López, Moisés Corral e Mario Fernández. O día 29, na primeira reunión dos novos responsables, execútase a entrega da documentación. 09/07: O Villestro renuncia á Segunda División O día 9 de xullo, vendo a imposibilidade de formar un equipo competitivo pola marcha dunha gran parte de xogadoras, a S.D. Villestro comunica a renuncia á categoría de Segunda División española. Inmediatamente ábrense os mecanismos legais para ocupar a praza. Nun caso como este, diferente ao descenso, a normativa recolle que sexa un club da mesma comunidade do renunciante quen teña a posibilidade de tomala. O dereito atende aos méritos deportivos da temporada anterior, polo tanto e, nese momento, á S.D. O Val. O At. Arousana ascendera por dereito propio como primeiro da Primeira División Galega. Posteriormente fixérao o Tordoia baseándose na chamada “utilización do costume”. É esta unha normativa que está beneficiando desde hai anos á FGF en base ao número de equipos galegos que foron ascendendo e manténdose na Segunda División. A mesma consiste en que, cando se produce unha vacante que non é por renuncia, será ocupada por un club pertencente á territorial que teña o maior número de equipos no grupo. Esa vacante produciuse no grupo I ao integrar á territorial cántabra no mesmo. En Cantabria non existe Liga, só hai unha de sete equipos de fútbol 7, así que a vacante cántabra beneficiou ao Tordoia polos nove equipos galegos confirmados antes do 9 de xullo (El Olivo, Friol, Sárdoma, Villestro, Bértola, Victoria, Orzán, Erizana e At. Arousana), fronte aos dous asturianos (Mareo e Femiastur), o castelán-leonés (Zamora), e o cántabro (Ave Fénix), que entrou como un dos tres convidados que se reserva a RFEF se o considera necesario. 10/07: A reunión na delegación de Ferrol Inmediatamente, a FGF, recibida a renuncia da S.D. Villestro, actúa con urxencia a través da súa secretaría. O dereito a ocupar o lugar do conxunto santiagués corresponde á S.D. O Val como terceiro clasificado na Primiera División Galega 2014/15, tendo en conta que o At. Arousana e Tordoia xa estaban integrados, como mostramos anteriormente, no segundo chanzo do fútbol español.

FF

15

Na mañá do día 10 de xullo a FGF comunica á S.D. O Val o seu dereito ao ascenso e marcan unha reunión urxente para a tarde. Un membro da secretaría da FGF acude á delegación da FGF en Ferrol, na rúa Venezuela, para encontrarse co novo presidente da S.D. O Val, Antonio López Freire, que nese momento só suma dez días de actuación no cargo. Na reunión tamén está presente o delegado federativo na comarca, Mesa García. Na reunión, o membro da secretaría da FGF expón ao presidente de O Val as circunstancias para que tome unha decisión urxente. López Freire ten 24 horas para decidir pero, dado que é venres, o dirixente valexo vai dispor de 48 horas extras para documentarse e facer unha valoración real do significado do ascenso. Desde a secretaría da FGF parece haber un ánimo especial de convencer a López Freire para que acepte, pero o presidente do club naronés, descoñecendo que desde o aparato administrativo do seu club xa se comezara a traballar estudando as vías financeiras, as comparativas orzamentarias entre a Segunda española e a Primeira Galega, e se estableceran os primeiros contactos na contorna política propia, olla para Mesa García pedíndolle opinión. “Ni se te ocurra, te vas a meter en un lío” O delegado federativo en Ferrol, sen unha base sólida para argumentar, respondeu con contundencia: “Ni se te ocurra, te vas a meter en un lío”. Esas parece que foron as palabras textuais que Mesa García dirixiu a un temeroso López Freire. O presidente de O Val saíu da reunión cunha idea preconcebida na que pesou esaxeradamente o comentario do delegado da FGF en Ferrol. Ferrolterra comezaba a deixar escapar a oportunidade de contar, por primeira vez na súa historia, con fútbol feminino de Segunda División española e, ademais, nun concello, o de Narón, especialmente sensibilizado historicamente neste eido. Parece ser que incluso houbo un ofrecemento por parte de Mesa García para axilizar a tramitación administrativa da renuncia aliviando de traballo á S.D. O Val, dado que unha das persoas necesarias e con potestade para asinala, a secretaria valexa, allea a esta reunión, non acudiría ao club até a tarde do luns día 13. Este feito, de ser así, sería

realmente escandaloso por inxerencia do delegado federativo nunha función impropia. 13/07: Renuncia verbal ao ascenso O Val comunica, por unha vía non regulamentada, a renuncia ao ascenso e desde a FGF dan o seguinte paso, consistente en comunicar á S. Cult. D. Milagrosa, nos mesmos termos e condicións que antes fixeran coa S.D. O Val, a súa posibilidade de ascenso que deberán comunicar nun prazo de 24 horas, polo tanto, na tarde do día 14. A Xunta Directiva do cadro lugués, que celebrou reunión nesa mesma tarde, non o dubidou nin un instante. 13/07: O Val tenta, inutilmente, recuperar o seu dereito Na tarde do luns, 13 de xullo, ten lugar a primeira reunión semanal da Xunta Directiva valexa. Na mesma, o máximo dirixente da entidade informa do acontecido para a sorpresa dalgún dos presentes. As explicacións dadas fan un relatorio dos feitos como os resumidos neste artigo, dando a entender que a valoración feita por Mesa García, o delegado da FGF en Ferrol, foi a que tivo un maior peso específico na toma da decisión final, amparando a mesma en que a Xunta Directiva, sendo nova, non tiña os suficientes elementos de xuízo para acometer un ascenso que podería entrañar riscos económicos para a supervivencia da sociedade. Na reunión ponse de manifesto a frivolidade argumental de Mesa García no seu consello, ao dalo sen posuír referencias de custos ou de condicións necesarias para que un equipo milite na Segunda División española. Nin orzamentos paralelos, nin documentación sobre a categoría, simplemente esa falacia estendida que dá a entender, sobre todo no fútbol afeccionado, que un ascenso é igual a máis gastos. Cun notable rexeitamento, desde a administración do club móstrase un desacordo total coa decisión tomada. O posicionamento antitético susténtase en varios argumentos de peso. Así, nunha primeira toma de contacto co goberno municipal naronés, motivado pola celeridade que impuña a FGF na toma da decisión, a administración vese apoiada polo Concello chegándose a valorar cifras e prazos para axudar a completar o orzamento. Por outro lado, sen poder cifralas porque nestas alturas do ano non é posible, preséntanse as cantidades subvencionadas pola Secretaría Xeral para o Deporte a outros equipos noutros anos. Igualmente, exponse unha breve comparación de custos sobre os desprazamentos entre o que significa militar esta temporada na Segunda española e a Primeira Galega. Nunha estimación variable, chegouse a falar que a participación do club na categoría estatal podería

FF

16

rematar cun balanzo financeiro positivo de arredor de seis mil euros. Todo iso sen contar a repercusión deportiva que o feito de ter ao club na Segunda División significaría para a entidade e o Concello. Na reunión da Xunta houbo acenos de dimisión e un movemento inmediato para retomar o asunto vía FGF tentando rectificar a renuncia, algo que resultou imposible debido que desde A Coruña foi comunicado que o dereito de ascenso estaba depositado, nese momento, no cadro lugués da Milagrosa. 14/07: Actitude exemplar do plantel de xogadoras nun tweet ás 3,36 am. Horas máis tarde, na madrugada do día seguinte, desde o twitter @SDoValFemenino emitiuse un comunicado que dicía o seguinte: “Después de largas conversaciones entre cuerpo técnico, jugadoras y directiva, la S.D. O val (sic) decidió rechazar la plaza que la federación le ofreció para jugar en 2º Nacional Grupo 1. Esta decisión se debe a temas exclusivamente deportivos, ya que económicamente el club había dado el O.K. Es ahora el Milagrosa femenino quien ocupará esa plaza vacía en la liga Nacional, Grupo 1, de la cual esperamos formar parte muy pronto. Queremos dar las gracias a la nueva directiva por todo el apoyo y el esfuerzo realizado, para que el equipo pudiese competir en Nacional, a pesar del poco tiempo que llevan al frente del club.” Sobreenténdese que o comunicado non é feito pola Xunta Directiva porque hai un agradecemento comprensivo cara a ela na parte final e, dado que está redactado en plural, tampouco foi emitido polo corpo técnico que está formado só por unha persoa. Como as supostas conversas foron mantidas por tres partes, faise evidente que o comunicado foi feito por elas. Entendemos que a actitude das xogadoras é exemplar na medida que mostra o seu compromiso co club, asumindo a decisión dunha Xunta Directiva. No fútbol feminino non sempre acontece así e resulta máis habitual do que se desexaría a inxerencia de grupos de xogadoras na toma de decisións de Xuntas Directivas das que non forman parte, fundamentalmente no que atinxe ás de carácter deportivo.

14/07: Descontento con Mesa García Ante a imposibilidade de recuperar o dereito ao ascenso, e mesmo asumindo a responsabilidade por parte da Xunta Directiva, a frustración levou ao subsecuente descontento do club con Mesa García e co seu consello carente de rigor. Persoas da entidade, de xeito particularizado, mostráronlle o seu rexeitamento. A FGF non ten renuncia asinada pola secretaria Unha das cousas máis curiosas da renuncia da S.D. O Val é que non consta por escrito, ou cando menos, como debe corresponder no caso, asinada pola secretaria da entidade naronesa, no seo da FGF. Nin na entidade existe unha copia debidamente asinada con data de entrada no rexistro da FGF e co carimbo do máximo organismo futbolístico galego. Se iso é así, con que nos atopamos? Dun primeiro erro grave de tipo administrativo do

secretario da FGF baixo o mandato de Louzán? Se iso é realmente un erro grave, mesmo que non houbera unha reclamación, existen máis responsables? A directiva de Louzán xa viviu a súa primeira crise polas diferenzas cun membro importantísimo da súa Xunta Directiva. Sería curioso que comezara o seu primeiro ano de mandato cun abandono

senlleiro como lle acontecera a Liñares, o seu antecesor e rival electoral. Caso de ser un erro grave, existen máis persoas con competencia no fútbol feminino galego ás que lles afectaría o mesmo por unha distracción nas súas responsabilidades? Fagamos un exercicio de imaxinación sinxelo. A S.D. O Val é o club feminino máis importante de Ferrolterra. Perdón, é o único club feminino de fútbol FIFA en Ferrolterra. Imos substituír a O Val feminino polo seu equivalente representativo no fútbol masculino, o Racing Club de Ferrol. Ante a posibilidade dun ascenso, e no caso máis hipotético de ser chamado a dar consello, repetiría Mesa García a mesma actuación?

FF

17

No caso de producirse unha renuncia a un ascenso que pasase pola vía da FGF, atreveríase o secretario da FGF a tomar a decisión sen contar cunha renuncia por escrito presentada con arranxo ao regulamento? Afectaría iso a outras persoas da Xunta Directiva da FGF que tiveran responsabilidades directas sobre esa área? Toma de decisión en 24 horas? Podería usarse o argumento de que os mecanismos administrativos poden ser activados co cumprimento dos prazos para evitar a extorsión que poda provocar o actor dun requerimento coa omisión da resposta. Nese sentido, a inexistencia do documento de renuncia de O Val na FGF sería intranscendente. Pero, e se fose unha arbitrariedade da secretaría da FGF esixirlles ao Tordoia, O Val ou a Milagrosa, dar unha resposta nun prazo de 24 horas para aceptar ou non un ascenso de categoría? Hai dous anos O Val masculino estivo no mesmo caso O caso da renuncia de O Val ten unha curiosidade. No remate da campaña 2013/14 a S.D. Grixoa descendera da Terceira División á Preferente Autonómica. Como acontece cada ano nunha ou noutra categoría, os descensos de equipos desde a Segunda B até a Segunda Autonómica poden provocar descensos compensatorios de equipos que na Liga ocuparan lugares por riba dos propios do descenso automático. O problema é que houbo unha descompensación de descensos evidente desde a Terceira División, pois os catro que perderan a categoría (Negreira, Dorneda, Betanzos e Grixoa) deberían ser colocados na Preferente Norte. A consecuencia foi que desde esta categoría, ademais dos tres automáticos, que corresponderon a Soneira, Narón e Lemos, houbo que ampliar a desgraza a Carral, San Tirso, O Val e o Xallas. O conxunto de Santa Comba librou o descenso porque o Somozas subiu de Terceira a Segunda B, permitindo que o vencedor da eliminatoria entre terceiros de Preferente subira a Terceira. Neste caso, o Silva superou ao Villalonga. Días despois do remate da temporada, a S.D. Grixoa comunicou a súa desaparición, polo que volvía a quedar unha praza libre na Preferente que, por dereito deportivo, correspondía á S.D. O Val. Desde a secretaría da FGF solicitouse ao conxunto naronés que comunicara a súa vontade de participar na Preferente Autonómica dándoselle o prazo de 24 horas para comunicalo. O cadro valexo ficou na Preferente pero desde a secretaria do club esixiron, sobre a base legal, que o comunicado fose realizado dentro do prazo establecido por normativa de

dez días. En todo caso, o conxunto naronés non comunicou a súa decisión nas 24 horas seguintes ao requerimento pedido pola secretaría da FGF. Prazos diferentes para o fútbol feminino e masculino? Se isto fose así, o problema é maior. A actuación da secretaría da FGF, e de xeito subsidiario, en grado último, da Xunta Directiva da FGF, tería dúas varas de medir administrativamente os prazos para circunstancias idénticas dependendo que se trate de fútbol masculino ou de fútbol feminino. Podería pensarse entón que o fútbol feminino está sufrindo unha discriminación desde dentro da FGF? Resumo: unha renuncia con arrepentimento chea de puntos negros 1. A decisión chega a unha Xunta Directiva novata que, en lugar de estudar o caso per se faino apoiándose nun comentario frívolo dun delegado federativo. 2. Un delegado federativo dá un consello errado. Novamente, Mesa García suma máis erros á súa colección relacionada co futfem de Ferrolterra e perde unha oportunidade preciosa para ser discreto e disciplinado na súa función. 3. O Val ten unha administración demostradamente competente, como se revelou en moitas actuacións, que foi obviada pola nova Xunta Directiva. 4. A renuncia á categoría supón, nunha valoración inicial, a perda duns 6.000 euros de beneficios para a maltreita economía da sociedade valexa. 5. A FGF, a través da súa secretaría, puido ditar un prazo arbitrario para solicitar a resposta. Reduciuno a 24 horas no caso do fútbol feminino e permitiu dez días para o caso do masculino. 6. Na FGF non existe un documento de renuncia ao ascenso por parte de O Val que estea asinado pola secretaría do club naronés e, polo tanto, a S.D. O Val tampouco ten unha copia desa renuncia con rexistro de entrada na FGF. 7. A responsable da área do fútbol feminino da FGF estivo ausente durante todo este proceso e iso que, por causa do mesmo, a mañá do 14 de xullo foi axitada na sede da FGF.

FF

18

Pili Neira, alma irmandiña

Pilar Neira Martínez, Pili xa ten gañado un lugar na historia do deporte galego. Ter a posibilidade de entrevistala, con todo o que pode contar, deixa ao entrevistador cunha sensación especial. Con ela podemos afondar en moitos mundos. Muller implicada tamén en aspectos sociais e políticos é das que non se esconde cando ten que opinar. Hai uns meses, coa chegada de Louzán á FGF, foi destituída do seu cargo de seleccionadora galega de fútbol praia sendo actual bicampioa de España, da coordinación das seleccións coruñesas e, mesmo que non xogue desde o 2008, da irmandiña absoluta de fútbol. Ese sería un motivo para entrevistala como noticia de actualidade. O que pasa é que para ter nas nosas páxinas a unha icona do noso deporte non se precisan máis pretextos que o que ela significa. Es unha pioneira en moitas cousas, ten moito custo persoal estar tantas veces na vangarda?

Recoñezo que ás veces custa moito conciliar o traballo, a vida deportiva, a familia, mesmo renunciar ao tempo libre para un mesmo, pero non me arrepinto de nada. Coñecín moita xente e aprendín moito de toda a experiencia que me achegou a miña dedicación ao deporte.

Como dicía a miña nai: “Sarna con gusto non pica”. Ti es historia viva do pasado e do presente do fútbol feminino en España. Como era o fútbol feminino dos oitenta? Nos oitenta é cando se produce o recoñecemento do fútbol feminino por parte da Federación Española e en 1981 dispútase o primeiro campionato estatal en Tarragona, que tiven a sorte de xogar e gañar, pero

existía fútbol antes desta data, aínda que non figura na historia. Nós empezamos a xogar ao fútbol ante a mirada xeralmente hostil de pais, nais e ata compañeiros de colexio uns anos antes. A miña primeira medalla data de 1975 e o Karbo xa levaba algúns anos. Naquela época disputábanse partidos amigables, trofeos en festas, partidos de solteiras contra casadas … mirábasenos como marimachos ou chaladas pero, aos poucos, fomos abrindo camiño e chegamos a ser respectadas e valoradas Como era maioritariamente a muller futbolista naquela época? A futbolista daquela época non difire da actual, nin dentro do campo nin do vestiario. Si é certo que era complicado sumar mulleres para formar equipos porque a sociedade machista e patriarcal na que vivimos non acababa de aceptar que a muller formase parte dun mundo que era exclusivo dos homes. As familias, eran remisas a permitir a unha filla entrar nun mundo que ata a época tiñamos vetado. Non vivimos a triloxía nazi, asumida polo franquismo, de nenos, fogar, igrexa, pero si é certo que eramos bechos raros para parte da sociedade. Mesmo que o fútbol entre épocas sexa difícil de comparar, había en Galiza xogadoras de primeiro nivel como hoxe temos unha Vero ou as que xogan na Primeira División? A pesar das dificultades da época para que a muller se desenvolvese deportivamente, na Coruña había moi bo nivel futbolístico e xogadoras que non tiñan nada que envexar ás actuais, mesmo creo que eran superiores. Inma Castañón é inigualable, Lis Franco, Geli, Encarna, Rory, Aurora, Cruz, Olga ... Calquera equipo de Primeira División de agora, pelexaría por ter calquera destas xogadoras nas súas filas. A diferenza radicaba no aspecto físico, o talante físico da xogadora actual é maior que o da nosa época. Nós adestrabamos un ou dous días en sesións de 90 minutos. Na actualidade poden facer ata cinco sesións semanais. Formas parte do gran Karbo, o equipo do teu barrio coruñés. Como era o club? O Karbo foi o referente do fútbol feminino. Había menos oferta deportiva e a xente identificouse moito con nós. Formar parte dese equipo foi unha honra para min, fomos unha gran familia e, ao igual que pasa na vida familiar, houbo bos e malos momentos cando dúas persoas non comparten as mesmas ideas, pero vivimos moitas experiencias xuntas e iso non se esquece.

FF

19

E as primeiras Ligas galegas e aqueles Campionatos de España? Aínda que a norma é preparar o partido en función do rival, ao descoñecelos, centramos a maioría da preparación do mesmo no noso equipo. Nos descansos falabamos sobre os detalles para contrarrestar os puntos fortes do rival. Os títulos celebrabámolos ao grande, pero sen a repercusión mediática que hai agora. Na túa época, ás ordes de José Mañana, viaxaches varias veces a torneos no estranxeiro? Participei en dúas ocasións no torneo das 7 Nacións que se celebraba en Orleans, alcanzando o subcampionato nunha delas, ao perder a final contra o Borussia alemán por 2-1. Tamén participei en dúas ocasións na Taça Ibérica. Xogábase no Porto e nunca conseguimos gañala. Para ir a Francia, pegabámonos o palizón do bus, 25 horas sen parar mais que para as nosas necesidades, que faciamos na estrada. Comiamos de bocadillo, durmiamos en casas particulares, onde nos acollían, non podiamos permitirnos o luxo de facelo xuntas nun hotel, hostal ou albergue. Viaxabamos só co adestrador e o presidente, que facía as funcións de delegado, non dispoñiamos nin de roupa para disputar un torneo de varios partidos, levabamos as equipacións prestadas por clubs coruñeses. Orzán e Imperator sempre colaboraron con nós. Debes gardar unha chea de anécdotas daqueles torneos. Os mellores recordos téñoos do Torneo das 7 Nacións. Lembro, na final contra o Borussia, a expulsión da nosa capitá por dirixirse ao árbitro. Insultouno en galego e levamos a sorpresa que era paisano e entendíanos. Neste torneo existía o terceiro tempo. Ao finalizalo organizaban a festa da cervexa, na cal nós tiñamos todo gratis, bebida e comida. Creo que foi a primeira vez que vin as xerras de litro. Outra anécdota foi cando viaxabamos a Tarragona para disputar á primeira Copa da Raíña. Á altura de Alfajarín queimóusenos o bus. Que susto! O regreso, co trofeo de campioas, fixémolo en tren. 26 horas en segunda clase! Viñamos tiradas polo chan ou no espazo das maletas para poder durmir un pouco. Co Karbo, a verdade, é que teño recordos inesquecibles. Aproveito a ocasión para darlle as grazas a José Mañana, un tipo emprendedor e entusiasta, que confiou en min e deume a oportunidade de formar parte desta familia. Sen embargo, cando chegan os primeiros títulos oficiais, marchas do equipo pasando ao Maravillas. A que se debeu?

Co Karbo conseguín dous campionatos estatais, un subcampionato no Torneo das 7 Nacións e dous subcampionatos da Taça Ibérica. Abandonei o equipo porque compaxinaba dous deportes, fútbol e balonmán. Cando o nivel de esixencia dos adestramentos intensificouse tiven que elixir. Elixin o balonmán e seguín vinculada ao fútbol pero dende as filas do Maravillas, posto que alí non tiña as esixencias de adestrar. Compaxinei o balonmán (Liga estatal) co fútbol (Liga galega). Como se acostuma unha deportista a pasar de gañar todo a baixar a porcentaxe de vitorias? No Maravillas era o referente para as rapazas que comezaban. Si é certo que os partidos eran mais disputados pois a Liga, salvo Karbo e Celta, era igualada. O noso equipo era imprevisible pola súa xuventude, pero o rendemento das xogadoras era

satisfactorio. Nesa tempada, a porteira Teresa Faraldo foi convocada pola selección estatal, o que amosa que non eramos unhas folclóricas. Como eran xogar contra o Karbo cando militabas no Maravillas ou no Brigantium? Enfrontarme ás miñas ex compañeiras sempre supoñía unha motivación extra, e doía perder, pero nunca houbo ningún tipo de problema con elas. De feito, na actualidade, seguimos en contacto e con algunhas mesmo comparto proxectos. Nesa época formas parte, como xogadora, do maior éxito da selección galega: o título do Campionato de España. Como se constituíu a selección e como foi aquel primeiro campionato? Pois a verdade creo que son afortunada, tiven

a honra de formar parte da selección feminina como xogadora e anos máis tarde como adestradora, algo do que pouca xente pode presumir. Os recordos deste campionato son inesquecibles, disputamos unhas preliminares, non recordo os rivais, e clasificámonos para as semifinais que se disputaron en Barcelona. Tiñas sona de lateral dura e en determinados partidos encomendábante marcar á mellor xogadora rival. Naquela semifinal previa ao título, en Badalona, mándante cubrir á que, con Inma Castañón, era unha das mellores futbolistas españolas, Pubill. No Karbo disputaba os partidos de lateral, indistintamente, pola dereita ou esquerda. Era unha xogadora que achegaba mais defensivamente, moi dura, e tiña moito xenio, aínda que dispoñía de potencia e bo toque, xa que era a encargada de lanzar as faltas. No Maravillas ocupaba a posición de líbera.

FF

20

Recordo a semifinal contra Cataluña. Mandóuseme saír na medular para cubrir a Vicenta Pubill, unha crack que disputaba como profesional a Liga italiana. Miña madriña, non toquei balón! Fixo de min un pandeiro. Creo que foi o peor partido da miña vida. No descanso sentáronme porque non achegara absolutamente nada, pero afortunadamente as miñas compañeiras si responderon e plantámonos na final. Poucas futbolistas españolas tiveron a posibilidade de xogar nun estadio como o do Barcelona diante de 20.000 persoas. Disputar unha final ante 20.000 persoas no estadio blaugrana creo é o meu maior éxito como xogadora. Naquela época batemos o récord de asistencia a un partido de fútbol. A verdade é que verte no campo e mirar para as bancadas era un soño, impresionaba. Non sei como fomos capaces de desconectarnos e alcanzar o título. Lembro a celebración do gol de Merchi, nos minutos finais, con bágoas nos ollos, e case sen forzas para ir celebralo na área contraria. Na etapa do Maravillas, o club ten un conflito coa FGF na que ti estás polo medio e queren impedirte que vaias a unha convocatoria coa selección. Parece que nacín predestinada a verme sempre metida en conflitos. O Maravillas, o seu presidente, intentou que non formase parte da selección. Non me facilitou a ficha porque entendía que non podía representarnos unha selección formada por catorce xogadoras do Karbo, unha do Celta e eu. Un capricho pola súa banda, que supuxo que non puidese disputar o partido de ida da primeira eliminatoria, na casa. En Baracaldo, no de volta, saltei ao campo como titular grazas á Federación Galega e a Villar, naquela época presidente da Federación Biscaíña, que veu a falar comigo e permitiume identificarme co DNI. Que pasou para que Galiza pasara de estar na elite á desaparición? Realmente non sei que pasou para que o fútbol feminino fose borrado dun plumazo, xa non estabamos na época dos partidos entre folclóricas, nin da de películas como as Ibéricas F.C. que tanto dano nos fixeron. Os medios de comunicación facíanse eco dos logros do Karbo. Creo que desaparecemos sen saber realmente o motivo da morte temporal do fútbol feminino en Galicia, algo que nos fixo moito dano porque no rexurdir houbo que partir de cero. Deixas o fútbol como xogadora pero formas parte da primeira xeración de mulleres que saca un título oficial de treinadora. Supuxo para min ver novamente que viviamos nunha sociedade na que non acababamos de encaixar. Senteime na escola de adestradores o primeiro ano que

nos permitiron as mulleres acceder a este mundo. Fun xunto a Inma Castañon, Teresa Faraldo e Carmen Blanco, unha das catro primeiras mulleres de España en obter o titulo, pero para convalidalo, e poder acceder ao nivel 2, precisaba ter un ano de prácticas. Foi grazas ao meu pai, que falou con Pérez Dopazo, presidente do Orzán, que me abriron as portas.

E unha vez que o tes? Continuei exercendo como adestradora no Orzán, estiven vinculada ao club durante catorce tempadas consecutivas, sempre coa base, e recoñezo, que aínda que era a única muller que estaba á fronte dun equipo de fútbol, me abrín camiño pouco a pouco e nunca tiven problemas. Ao revés, sempre recibín apoio por parte do club e dos equipos rivais. A finais dos noventa o fútbol feminino volve a federarse. Que andas a facer nesa época? Nesa data eu xa tiña formada a miña familia e seguía vinculada ao deporte como xogadora de balonmán e adestradora en equipos de fútbol sala, cos cales conseguín tres novos campionatos estatais. O teu máximo protagonismo volve a recuperarse cando te nomean seleccionadora galega absoluta. Como é o nomeamento? Recibín unha chamada da Federación Galega. Era a segunda vez, xa que ninguén sabe que cando a Federación apostou polas seleccións femininas me chamaron para dirixilas. Entón rexeitara a oferta porque non era compatible co traballo. Nesta segunda ocasión a proposta era para a selección absoluta, un proxecto ilusionante que aceptei sen dubidar. A selección, por desgraza, co cambio de goberno non tivo continuidade. E tamén levas ao Orzán ao segundo chanzo do fútbol español? Chamoume Fernando, directivo do club. Faloume do proxecto que tiñan en mente, a súa aposta polo fútbol feminino, e ofrecéronme formar parte. Non o dubidei e

FF

21

comecei a buscar xogadoras, algo que non me resultou complicado porque no noso concello hai unha gran canteira no fútbol sala. Conseguín xuntar un grupo de rapazas que se adaptaron moi ben ao fútbol e realizaron unha tempada excepcional, conseguindo o ascenso á Liga estatal nese primeiro ano.

O teu pai foi un dos fundadores do Orzán. Condicionou iso que quixeras implicarte co club naquela altura? Grazas ao meu pai o Orzán, no seu momento, abriume as portas, pero a miña etapa alí finalizara. Se decidín regresar foi pola aposta que facían cara ao fútbol feminino.

Volvamos a aquel partido da reestrea da selección galega en Balaídos contra Cataluña. Que pensabas mentres estabas escoitando o himno? Escoitar o noso himno emocióname. É un sentimento que non podo definir e poder escoitalo representando ao meu país, á miña camiseta, é algo indescriptible. Ese día pensaba que estaba a recibir un premio á miña traxectoria. A recuperación da selección faise logo que Fraga, o principal impedimento, perda unhas eleccións e goberne o bipartito. Cales son as principais diferenzas na xestión do deporte, e na combinación deporte-cultura, que viviches entre un goberno conservador como os de Fraga ou Feijoo e outro progresista como o do tándem Touriño-Quintana? O mellor que lle puido pasar ao deporte feminino galego foi ter á fronte unha muller como Dona Marta Souto. A súa aposta pola igualdade no deporte e pola irmandiña feminina foi un gran acerto. Vivíronse momentos especiais, pasamos da máis absoluta precariedade, de contar con só 20 equipos a sumar 65. Polo ben do deporte feminino terían que existir moitas Martas Souto. Por que non se fai nada para recuperar a irmandiña absoluta? O deporte en si é un dos mellores vínculos para unir sentimentos. Boto de menos ter unha selección propia que nos represente a galegos e galegas, ten que servir para unir, nunca para separar. O fútbol ten un efecto tremendo sobre a cidadanía. A selección é un privilexio que a ningunha nación deberían roubarlle. É un momento único para loitar por unhas cores, unha lingua e unha filosofía de vida. O noso país ten dereito a unha selección, a expresarse na súa lingua e coa súa

cultura propia, a que representa a galegos e galegas. Non sei por que dende a Federación non fixeron nada máis por darlle continuidade. Supoño que polas subvencións, para non enfrontarse ao goberno de Feijoo. A túa penúltima experiencia como técnica de club é no Victoria (2011/12). Estás un ano e o deixas, por que? Acadamos o obxectivo, que non era outro que manter o equipo na Liga estatal. Aos dous meses estaba falta de motivación e sen forzas para rematala. Dende o primeiro día cuestionaron o meu traballo e así é complicado tomar as rendas do equipo. Rematei a tempada por Juan, o presidente, unha persoa que merece todo o meu respecto, pero creo que logo tampouco mostrou interese para que continuara. Presidenta das Mulleres Deportistas Galegas, tes mantido relacións con moitas deportistas importantes galegas e outras asociacións que loitan polo desenvolvemento do deporte feminino en España. Fainos unha radiografía social do deporte feminino. Se falamos de deporte temos que ter sempre un dato presente. É un mundo tradicionalmente de homes. Nós temos que demostrar o dobre porque os éxitos do deporte feminino se tenden a menosprezar. Avanzamos e crecemos en canto a número de licencias, pero por desgraza, este avance non vai acompañado polo correspondente recoñecemento social. Non existe aínda a igualdade de oportunidades entre homes e mulleres. As recompensas económicas teñen unha diferenza abismal. Temos tamén a invisibilidade nos medios de comunicación e non hai apenas presenza nos órganos de dirección e xestión do deporte. Malia non termos absoluta de fútbol, si contamos coas dos derivados como o fútbol sala e o fútbol praia. Ti es tamén a responsable desta última e, en tres anos, estréaste cun subcampionato ao que seguen dous títulos. Es a vixente campioa como seleccionadora. Que representou isto para ti? Para min foi unha honra estar á fronte da irmandiña de fútbol praia. Teño que recoñecer que tiven o apoio dos mellores neste ámbito, que me ensinaron e achegaron moito sobre o fútbol na area. Os que me coñecen saben que esta ía ser a miña última tempada, soñaba con gañar o terceiro campionato e poder despedirme ao grande, pero unha decisión da directiva actual apartoume do equipo dous meses antes. Non me gustaron as formas e asumo que me sentín molesta, pero recoñezo que ser seleccionadora é un cargo de libre designación, e ao igual que te nomean te cesan. Que se fai mal no fútbol feminino galego para non gañar no campo os títulos do sala ou do praia?

FF

22

No fútbol sala sempre fomos un referente, Galicia conta nesta tempada con cinco equipos na Primeira División, e con 16 xogadoras que teñen presenza nas seleccións estatais nas diversas categorías, aparte de seis internacionais doutros estados, brasileiras e niponas. O nivel de competición é altísimo. No fútbol praia foi doado conseguir dez xogadoras, entre fútbol e fútbol sala, con calidade dabondo para afrontar os campionatos cun mínimo de garantía. Pola contra, como falamos antes, o fútbol feminino tivo uns anos que desapareceu. O regreso fíxonos partir de cero e xogar en desvantaxe coas outras autonomías. Ademais diso eras a coordinadora das seleccións comarcais na delegación da Coruña, conseguindo dous títulos sub’12 nas dúas primeiras edicións. Moitas están na sub’16 de Petaca. É esta a xeración que vai dar o salto cualitativo do fútbol galego? Existe unha teoría, con gran sentido: o mellor investimento é traballar ben a base, posto que desta forma se fabricarán os alicerces. Poño a man no lume, e sei que non vou queimala, de que este traballo coas comarcais dará o seu froito no futuro. Que hai que facer para non perdela? Quizais habería que cambiar o modelo de xestión deportiva. Eu apostaría por un modelo uniforme, un mesmo estilo de xogo para todas as categorías, onde todos os seleccionadores teñan os métodos de traballo previamente establecidos e definidos. Polo menos un par de veces ao mes xuntaría ás xogadoras para traballar con elas, co que aumentaría a conxunción do equipo. Antes dicías que deporte e política deben ir da man pero hai outros que din que non hai que mesturalos? Hai unha espada de Damocles sobre os deportistas. Manifestarse politicamente supón, en caso de non compartir ideoloxía política co goberno, ser lapidados. Expresar apoio a unha forza política leva consigo consecuencias. Eu, non comparto o que moita xente adoita dicir: “Hai que nadar en dúas augas”. Eu sempre dixen o que pensaba e como o pensaba. Nunca ocultaría a miña ideoloxía, o meu sinal de identidade. Un deportista ten que poder exteriorizar as súas ideas sen temor de que o facelo lle poida pasar factura. Para algo existe a liberdade de expresión. Sendo vixente bicampioa de España de fútbol praia, e o teu papel nas seleccións comarcais herculinas, a todos nos pareceu estraña a decisión do trío Louzán-Falqué-Ruiz cesándote. Ten tintas políticas? Pois iso terías que preguntarllo a eles. Limitáronse a indicarme que era un cesamento provisional, que dentro duns días compartiriamos un café e falariamos sobre o futuro que pretenden darlle ao fútbol praia

galego. Non souben nada máis deste tema. Pero como dixen antes, acepto a dimisión, sei que non son persoa da súa confianza e o lóxico é que me cesen. A verdade é que non me pillou de sorpresa. Sabía que, dende hai dous anos, as declaracións efectuadas nun partido non oficial da irmandiña, no encontro organizado polos siareir@s galeg@s en Lugo, non sentaron nada ben ao goberno. Sabía que eran un lastre que pesaba, que en calquera momento tiña que caer. Deporte e política teñen que ir, desgraciadamente, da man, pero creo que teriamos que poder manifestarnos libremente sen ter problemas por iso. Hai voces na política, incluso do PP, que cuestionaron esta decisión de Louzán. Non compartir ideoloxicamente co PP non significa que non poida coincidir e compartir cousas con eles e algúns deles pensan o mesmo. Recibín mensaxes, whatsapps e chamadas de apoio de varios políticos do actual goberno. Un dos teus últimos aportes ao fútbol é, desde MUDEGA, convencer ao ex alcalde Negreira da necesidade de facer un Teresa Herrera feminino. Paréceme incrible. Toda a vida gobernos de esquerdas na Coruña, que se presupón están mais implicados nos temas da igualdade, e precisamente o goberno de Negreira é o que me apoia nesta reivindicación. Debo dicir, porque é de xustiza, que se o Teresa Herrera feminino ten presenza nos carteis do trofeo é grazas ao ex concelleiro de deportes Francisco Mourelo. O fútbol feminino no noso concello estará sempre en débeda con el. E mirando ao futuro, en que horizonte se pousa agora a mirada de Pilar Neira Martínez? Nestes momentos estou cansa e sen motivación de ningún tipo. Por descontado, a miña etapa á fronte dos bancos xa chegou ao seu final. Malia todo, algo hai, pero prefiro gardarmo. Son unha persoa que me movo por impulsos e non podo evitar, ás veces, cando teño unha idea ou unha proposición, obsesionarme ata poñela en marcha. Pero creo que mellor non facela pública mentres non sexa unha realidade.

FF

23

Propósitos

Mabel Ramos Aguirre Mabel Ramos xogou nas Celestes, no Friol, na Milagrosa, no Victoria e na selección mexicana. Actualmente exerce como psicóloga deportiva, licenciatura obtida na Universidade de Anahauac. “A perfección non existe, só a tendencia a mellorar,

os erros serven para aprender, non para sufrir. Calquera momento pode ser o teu momento”

No deporte, como na vida, a tendencia a mellorar vai relacionada en grande medida á capacidade que se teña de enfocarnos de xeito adecuado nas cousas que van ben. Hai unhas semanas, nun curso de profesionalismo para técnicos de fútbol feminino que realizamos, tocamos unha charla de psicoloxía deportiva revisando o tema da seguridade e confianza, na que a idea principal era salientar éxitos ou feitos de felicidade que os adestradores conseguiran no deporte e na vida persoal. Na actividade de feche fixemos un exercicio onde os técnicos tiñan que escribir un éxito propio, poñerlle nome, datalo, enumerar os recursos que empregou para conseguilo, o nivel de implicación que tivo e como se sentiu despois. Ao remate, cada quen leu o que escribira e, curiosamente, concluíronse dúas cousas: primeiro, os técnicos lembraron unha situación de felicidade e realización que normalmente non recordan; segundo, cando remataron de ler, algúns se emocionaron ao revivir e compartir ese éxito na súa vida. Moitas veces a nosa vida e as nosas actividades vólvense tan comúns que lles perdemos o sabor, igual que non reparamos nas marabillosas persoas que pasan pola nosa vida. Por que é importante que os técnicos do fútbol feminino realicen este tipo de exercicios de psicoloxía deportiva? Recordar é vivir, sen lugar a dúbidas. Esperamos que os equipos de fútbol feminino sexan un reflexo positivo dos seus técnicos/as. É altamente recomendable que á xogadora de fútbol, ávida de recoñecemento, se lle mencionen sempre e en primeira instancia os seus éxitos nos treinos e partidos. Leva non máis de cinco minutos en cada sesión, ou antes e despois dun partido, a mención persoal do importante que son as xogadoras no equipo. O técnico/a de fútbol

feminino, polas características deste deporte neste sector, debe crear unha dinámica de “buen rollo” onde cada vez que se consiga algo, o feito de celebralo, alegrarse e pensar no peso que ten ese éxito na vida, serán pequenos pasos para ir achegándose a un estado mental positivo do plantel. Sobre esta dinámica, os técnicos/as e as mesmas xogadoras deben chegar a un punto onde sos poidan decatarse dos seus éxitos e do boas e bos que son no que fan, porque tampouco hai que esperarse a que a xente recoñeza os seus logros, non importa se pequenos ou grandes, son obxectivos cumpridos ou pequenos pasos que engrandecen e potencian a felicidade. Do outro lado están as nosas debilidades. Cando as percibimos, dámonos a pauta para mellorar. Unha persoa que non repara no seu erro, non pisa terra firme para comezar a construír una nova e mellor historia en cada aspecto da súa vida. Analiza, corrixe, aprende e esquece Volvendo á actividade realizada cos técnicos, recomendóuselles que en lugares clave e de visibilidade constante para as xogadoras e para eles mesmos, puxeran escritos, debuxos, fotos ou frases motivadoras para as xogadoras, ter as cousas visibles inconscientemente vai creando un estado mental e físico óptimo para a competencia deportiva. Chega unha altura que de tanto velo cres o boa que es para o desempeño deste bonito deporte. Os nenos e os adultos funcionan mellor cando se lles di o que teñen que facer que cando lles critican aquilo no que erran. Técnicos e xogadoras teñen que ter coidado nas palabras que usan e como toda persoa libre teñen a capacidade de elixir que cousas son as que poden afectarlles. Ser flexibles axuda a tomar de xeito adecuado situacións que non están baixo o control persoal, evitemos enfadarnos. En cambio, predispoñámonos a pasalo ben dentro e fóra da práctica deportiva. É importante, sobre todo en deportes de conxunto, pensar individualmente. Pensa e dáte un tempo e lembra que se non estás ben contigo mesma, dificilmente darás o teu máximo rendemento. NON PODERÁS ALCANZAR O QUE NON ESTÁS

DISPOSTA A PERSEGUIR

FF

24

Manu Sánchez presenta o Faraldo

É o mellor torneo galego da pretemporada. Tradicionalmente, emblemas importantes do fútbol feminino español acoden aos campos da Torre, na Coruña, para disputalo na derradeira semana de agosto. No pasado mes celebrou a décimo segunda edición. Desde hai oito, o fútbol feminino foi collendo tanta importancia que agora podería ser a imaxe máis atractiva do cartaz. Ninguén mellor que o coordinador do club, Manu Sánchez, para levarnos polos interiores do torneo en canto que é un dos principais responsables da organización. Por certo, como detalle, o noso guía fora elixido mellor técnico galego na primeira edición na que entregamos os premios do futfem galego (2011/12). Comecemos polo principio. Quen foi Manuel Fernández Faraldo? Manuel Fernández Faraldo foi un dos socios-fundadores do Orzán aló por 1948. Comezou como delegado do equipo e continuou ata 2009 como directivo do club. Apadriñou a creación do primeiro equipo feminino da entidade no 2007. Desde cando comezades a preparar un torneo desta dimensión? No ano 2007 damos unha volta completa ao torneo. Ata a data consistía unicamente nun partido ou nun triangular na categoría de Afeccionados. Tamén existía outro pequeno torneo en honor a Don Abelardo Miñán Pradanos, que fora secretario do club durante moitos anos ata a actualidade. Nese ano decidimos que o torneo do club debería ser unha festa para todos e todas as orzanistas e comezamos a dar forma ao que temos na actualidade, onde se ollasen representadas por igual todas as categorías do club. Esa é a filosofía principal da familia orzanista, na que todos e todas somos iguais para todo. A organización dun torneo de tal magnitude comeza en canto remata o anterior. Polo menos a nivel de ideas e posibles opcións. Posteriormente, comeza a tomar forma real en xaneiro pois sempre se disputa na derradeira fin de semana de agosto. Sodes o trofeo feminino máis antigo de Galiza, o único cuadrangular con partidos de 90 minutos e o que acostuma mostrar o mellor cartaz do verán. Que significa isto para o Orzán?

Para o Orzán, como club, o seu torneo é unha esixencia e unha proba de vida da sociedade. Tratamos de premiar a todos os integrantes do club de todas as categorías co mellor torneo posible e, ao mesmo tempo, é unha vitrina pública do que somos como club. Somos perfectamente conscientes de que este torneo serviu tamén

como medio de visibilidade ao fútbol feminino e de aí a nosa responsabilidade en organizar o mellor torneo posible a todos os niveis. Cóntanos un par de anécdotas curiosas que pasaran nestes anos. Ademais dos e das grandes futbolistas e técnicos que pasaron polos campos do torneo todos estes anos, sempre lembramos con cariño a todos e cada un dos equipos que participan nel. Dicir que moitas internacionais participaron no noso torneo é un orgullo pero tamén é que o fixeran equipos que pasan dificultades para saír adiante cada ano. Gústame ver as fotos de cada edición e comprobar como incluso os árbitros encargados de dirixir o torneo pasaron de pitar categorías rexionais a nacionais en pouco tempo. Sempre lembro o primeiro ano no que veu o Oviedo Moderno, convidámolos a unha churrascada e o seu preparador físico non lles deixou probar a carne ás xogadoras ... Na mesma mesa as nosas daban boa conta dela, e peor foi aínda coa sobremesa ... (risas). As facianas das asturianas son para non esquecer!!! Fico tamén coa edición do 2008, na que o propio Faraldo entregou os trofeos no que foron os seus últimos meses de existencia e onde incluso se atreveu a cantarlle o himno do club ás rapazas. Outro momento para a historia, e moi importante para nós, foi a homenaxe que a Federación Galega tivo con Bruno Núñez, o noso eterno capitán dos maiores, que cumpriu 30 anos ininterrompidos vestindo a camisola do Orzán. Cal foi a edición que vos produciu unha maior satisfacción? É unha pregunta moi difícil de responder. Por suposto que ter ao F.C. Barcelona pisando os campos da Torre é algo para a lembranza, pero tamén salientamos o primeiro ano no que fixemos a mención especial os "Heroes do Orzán" cun partido de biberóns. Igual ca nós, levarán o nome da praia para sempre e pensamos que é de xustiza lembralos en cada edición por un xesto tan nobre e valente que lles custou a vida.

A dimensión do evento tamén se estende a equipos autonómicos e femininos de base. Para a edición desta temporada penso que lle demos a rosca definitiva en canto a organización deportiva, xa que as instalacións literalmente non dan para máis. Os cinco campos da Cidade Deportiva da Torre estarán ocupados ininterrompidamente toda a fin de semanapois haberá formato cuadrangular en todas as categorías de fútbol 11. Máis de 900 futbolistas participarán este ano nun récord absoluto torneo. A iso haberá que sumarlle acompañantes, familiares, simpatizantes e curiosos, polo que temos unha estimación de que máis de 5.000 persoas ocupen as instalacións durante os dous días. Ufútbol para todas as idades e sexos. Como é posible financiar e mover todo isto?Sería imposible sen a colaboración do Concello da Coruña e as entidades privadas que nos apoian. Para nós é moi importante que o Hotel Riazor dea soporte aos equipos foráneos. Tamén me gustaría agradecer, no nome do presidente e a Xunta Directiva, o traballo de todos os colaboradores do club que nos axudan na organización. Este ano comezáchedes cunha conferencia de Ana Rossell. É un indicio de que o Memorial irá acompañado de eventos paralelos no futuro?O Memorial Faraldo alcanzou unha dimensión que non imaxinabamos. Xa é un referente do fútbol feminino. Unha vez logrado o cadro deportivo abranguendo todas as categorías oficiais existentes tentaremos aportarlle e dotalo de maior contido e sorpresas cada ano, sempre e cando nos sexa posible e sen esquecer a filosofía humilde do noso club. É o segundo ano que Ana Rossell e o seu equipos de base AR10 acode ao Memorial. Ademais de velos xogar, aportan algún coñecemento especial tendo en conta que vós xa tendes un club estruturado?Por un lado estamos moi orgullosos de que un proxecto da magnitude e importancia que ten o AR10 Madrid sinale a data do noso torneo como importante no seu calendario. Igualmente podemos anunciar que chegamos a un acordo de colaboración con Ana Rossell e a Academia AR10 Madrid para a promoción das nosas futbolistas que busquen unha oportunidade académica e futbolística en Madrid. Igualmente en breve anunciaremos outro tipo de acordos que beneficiarán e aportarán maiores opcións ás nosas xogadoras e a súa progresión dentro do fútbol feminino.

FF

25

A dimensión do evento tamén se estende a equipos

Para a edición desta temporada penso que lle demos a rosca definitiva en canto a organización deportiva, xa

dan para máis. Os cinco campos da Cidade Deportiva da Torre estarán ocupados ininterrompidamente toda a fin de semana, pois haberá formato cuadrangular en todas as categorías de fútbol 11. Máis de 900 futbolistas

o nun récord absoluto para o torneo. A iso haberá que sumarlle acompañantes, familiares, simpatizantes e curiosos, polo que temos unha estimación de que máis de 5.000 persoas ocupen

. Unha festa de

posible financiar e mover todo isto? Sería imposible sen a colaboración do Concello da Coruña e as entidades privadas que nos apoian. Para nós é moi importante que o Hotel Riazor dea soporte aos equipos foráneos. Tamén me gustaría agradecer,

esidente e a Xunta Directiva, o traballo de todos os colaboradores do club que nos axudan na

Este ano comezáchedes cunha conferencia de Ana Rossell. É un indicio de que o Memorial irá acompañado de eventos paralelos no futuro?

aldo alcanzou unha dimensión que non imaxinabamos. Xa é un referente do fútbol feminino. Unha vez logrado o cadro deportivo abranguendo todas as categorías oficiais existentes tentaremos aportarlle e dotalo de maior contido e sorpresas cada

ando nos sexa posible e sen esquecer a

É o segundo ano que Ana Rossell e o seu equipos de de ao Memorial. Ademais de velos algún coñecemento especial tendo en

uturado? Por un lado estamos moi orgullosos de que un proxecto da magnitude e importancia que ten o AR10 Madrid sinale a data do noso torneo como importante no seu calendario. Igualmente podemos anunciar que chegamos a un acordo de colaboración con Ana

sell e a Academia AR10 Madrid para a promoción das nosas futbolistas que busquen unha oportunidade académica e futbolística en Madrid. Igualmente en breve anunciaremos outro tipo de acordos que beneficiarán e aportarán maiores opcións ás nosas

a súa progresión dentro do fútbol

Para rematar, fainos unha valoración do torneo deste ano. Desde a organización do torneo pensamos que a valoración é moi positiva. Ademais do puro valor deportivo do mesmo, que este ano foi altísimo, temos recibido moitísimas mostras de agradecemento e felicitación pola organización e o trato dispensado a todos os equipos participantes. Ademais, estamos convencidos de que é unha gran vitrina para o fútbol feminino, o propio Orzán S.D. e a cidade da Coruña.

Historial da competición principalV edición (31/08/2008)

Final: Orzán – Pastoriza:

VI edición (29Semifinais: Orzán – Orzán B: 2 Pastoriza – 3º e 4º: Orzán B – Pastoriza: 4Final : Orzán – Casa Social Católica: 2

VII edición (28Semifinais: Orzán – Orzán B: O Val – Oviedo Moderno3º e 4º: Orzán B – O Val: 5Final : Orzán – Oviedo Moderno: 0

VIII edición (27Semifinais: Orzán – Orzán B: Barbadás –3º e 4º: Orzán B – BarbadáFinal : Orzán – Barcelona B: 2

IX edición (25Semifinais: Oviedo Moderno Orzán – Rayo Vallecano3º e 4º: Orzán – Compostela: 0Final : Oviedo Moderno

X edición (31/0Semifinais: Orzán – Athletic B Erizana – Oviedo Moderno3º e 4º: Orzán – Erizana: 0Final : Athletic B – Oviedo Moderno: 1

XI edición (30Semifinais: Sárdoma – Orzán – At. Madrid B: 23º e 4º: Orzán – Sárdoma: 1Final : Oviedo Moderno

XII edición (Semifinais: Orzán – Valencia B: 2 Oviedo Moderno3º e 4º: Orzán – CanillaFinal : Valencia B – Oviedo Moderno

Para rematar, fainos unha valoración do torneo deste

Desde a organización do torneo pensamos que a valoración é moi positiva. Ademais do puro valor deportivo do mesmo, que este ano foi altísimo, temos ecibido moitísimas mostras de agradecemento e

felicitación pola organización e o trato dispensado a todos os equipos participantes. Ademais, estamos convencidos de que é unha gran vitrina para o fútbol feminino, o propio Orzán S.D. e a cidade da Coruña.

Historial da competición principal V edición (31/08/2008)

Pastoriza: 5-1

VI edición (29-30/08/2009) Orzán B: 2-0

Casa Social Catól.: 0-11 Pastoriza: 4-1

Casa Social Católica: 2-5

VII edición (28-29/08/2010) Orzán B: 4-2 Oviedo Moderno: 0-3

O Val: 5-1 Oviedo Moderno: 0-4

VIII edición (27-28/08/2011)

Orzán B: 7-0 – Barcelona B: 0-5

Barbadás: 7-2 Barcelona B: 2-3

IX edición (25-26/08/2012) viedo Moderno – Compostela: 4-1

Rayo Vallecano: 0-13 Compostela: 0-3

Final : Oviedo Moderno – Rayo Vallecano: 0-3

X edición (31/08-01/09/2013) Athletic B: 0-2

Oviedo Moderno: 0-8 Erizana: 0-1

Oviedo Moderno: 1-0

XI edición (30-31/08/2014) Oviedo Moderno: 1-7

At. Madrid B: 2 -2 / 0-3 Sárdoma: 1-1 / 5-6

Final : Oviedo Moderno – At. Madrid B: 1-0

XII edición (29-30/08/2015) Valencia B: 2-3

Oviedo Moderno – Canillas: 1-0 Canillas: 2-1

Oviedo Moderno: 1-2

FF

26

As competicións

Xogos Olímpicos

Atlanta 1996

26 ciclos olímpicos modernos deberon transcorrer para que as futbolistas puideran participar nuns Xogos. O fútbol feminino entrou nas Olimpíadas de verán no 1996, cando a cidade estadounidense de Atlanta foi sede dos penúltimos Xogos Olímpicos do século XX. A diferenza do fútbol masculino, que cando foi aceptado como deporte olímpico faltaban trinta anos para que celebrara o seu primeiro Mundial, a integración do fútbol feminino na familia dos cinco aros aconteceu cando xe se tiñan celebrado dous Mundiais. Mesmo así, o valor da medalla de ouro mantén unha connotación semellante á de ser campión do mundo, probablemente pola falta de restricións de xogadoras que fai que nos Xogos podan estar as mesmas futbolistas de primeiro nivel que hai nun Mundial. Os xogos de Atlanta contaron con oito seleccións que foron divididas en dous grupos de catro combinados cada un. Os dous primeiros clasificaban para as semifinais.Os encontros foron xogados en cinco cidades, Birmingham, Miami, Orlando, Washington D.C., ademais de Athens, sede das semifinais, o partido polo terceiro lugar e a final. Na primeira fase competiron Estados Unidos, China, Suecia e Dinamarca, dentro do grupo E, e Alemaña, Noruega, Brasil e Xapón, no F. O gran favorito para facerse coa presea de ouro era o cadro local. O conxunto norteamericano estaba dirixido por Tony DiCicco. Había varios factores que facían confluír o favoritismo na selección das barras e estrelas. Ademais de xogar na casa, eran o equipo máis equilibrado e de máis calidade, mantendo a ampla base coa que acudiran ao Mundial de Suecia un anos antes, Foudy, Chastain, Scurry, Overbeck, Millbrett ou os grandes referentes, Akers e Hamm, e porque estaban coa ansiedade de apagar o “fracaso” de só ser terceiras,

perdendo o cetro gañado no 1991, tras caer nun só partido no torneo celebrado no país escandinavo, nomeadamente a semifinal contra Noruega, que acabaría proclamándose como mellor do mundo. Para comezar, o grupo F gardaba unha gran semellanza co que lle tocara en Suecia. Repetían tres equipos e só Australia, non clasificada para os Xogos, fora substituída precisamente por Suecia. Suecia caera por penaltis nos cuartos de final do “seu” Mundial, pero non deixaba de ser a vixente subcampioa de Europa. Polo tanto, grupo durísimo no que Dinamarca era o combinado máis fraco. As presuntamente mellores contra as presuntamente peores xogaron o primeiro partido. Os prognósticos previos acertaron porque Estados Unidos gañou sen atrancos. Ás locais chegáronlles 49 minutos para superar o primeiro obstáculo. No outro partido do grupo resolveuse a incógnita principal, a de quen acompañaría ás norteamericanas a semifinais. China volveu a ser o verdugo sueco. Un ano máis tarde non precisaron os penaltis, simplemente aproveitaron dous minutos de desconcerto do equipo dirixido por Bengt Simonson, o 31 e o 32, para apañar os tantos de Shi Guihong e Zhao Lihong. China fíxose co primeiro lugar do grupo na segunda xornada. As asiáticas golearon a unha Dinamarca moi inferior que chegou ao descanso perdendo por 4-0. Moito máis axustado foi o resultado do Estados Unidos-Suecia. O partido era vital para as europeas que, malia manteren a imaxe, non puideron co maior potencial das locais. Na derradeira xornada, o partido entre europeas era intranscendente. Gañaron as favoritas, suecas, facendo tres goles nun cuarto de hora no segundo acto. Dobrete de Swedberg e un de Videkull. Helle Jensen logrou o de Dinamarca na prolongación. Polo contrario, China e Estados Unidos xogábanse o primeiro lugar. 55.560 afeccionados no Orange Bowl de Miami, arbitraxe de Pierluigi Collina e final sen goles que deu a China a opción de xogar contra a relativa sorpresa que foi a inclusión de Brasil nas semifinais.

Grupo E 21/07. Orlando: Estados Unidos – Dinamarca: 3-0 21/07. Miami: Suecia – China: 0-2 23/07. Orlando: Estados Unidos – Suecia: 2-1 23/07. Miami: Dinamarca – China: 1-5 25/07. Miami: Estados Unidos – China: 0-0 25/07. Orlando: Dinamarca – Suecia: 1-3 1. CHN, 7; 2. USA, 7; 3. SWE, 3; 4. DNK, 0.

FF

27

Así era porque os favoritos do grupo F eran Alemaña e Noruega, campioas de Europa e do mundo respectivamente. Foi o grupo máis emocionante porque, separando a Xapón, inferior ás outras tres, Brasil atopouse cun momento óptimo de xogo, equiparable ao das escuadras do vello continente. No primeiro encontro mostrou cal ía ser o seu nivel competitivo. Non se abafou ao ir dúas veces por atrás no marcador contra Noruega. Pretinha xogou un gran partido. Primeiro empatou o gol logrado no primeiro tempo pola norueguesa Medalen e, no derradeiro minuto, volveu facelo co gol que lograra Aarønes. Paralelamente, Alemaña deixou entrever certa debilidade defensiva. Gañou pola mínima a Xapón nun partido no que as asiáticas igualaron dúas veces. Mohr, no comezo do segundo acto, puxo por terceira e definitiva vez por diante ás rapazas de Gero Bisanz.

Noruega volveu tomar a medida das alemás, como na final do Mundial de 1995. Por tres veces tivo que adiantarse ás centroeuropeas para derrotalas de novo á vez que Brasil, con dianas de Kátia Cilene e Pretinha, daba conta das nadeshiko. Na xornada decisiva, Noruega asegurou a clasificación goleando na parte final do encontro a Xapón. No partido a vida ou morte, Alemaña non soubo gañar un partido que se lle puxera moi ben cun tanto de Pia Wunderlich no minuto 4. Sissi empatou no 53 e aguantou a unha Alemaña romana na que o dúo atacante formado por Brocker e Mohr non aportaron o necesario. Na loita pola final, Brasil perdeu consistencia. Logo de igualar con calidade o fútbol de forza das chinesas, conseguiu virar o gol inicial de Sun Quingmei cos de Roseli e Pretinha. Os últimos dez minutos foron demasiado longos para a canarinha, eses nos que Wei Haiying achou o seu momento facendo un dobrete que puxo a China na loita directa polo ouro. Na outra semifinal, Estados Unidos vingouse de Noruega nun partido ao límite. As de Pellerud marcaron no comezo por medio de Medalen. Estados Unidos, apoiado por case todas as 64.196 gorxas presentes, ficou cunha máis pola expulsión de Carlsen

no minuto 71, empatou cun penalti transformado por Akerse e gañou o partido cun gol de ouro asinado por MacMillan aos cen minutos.

Noruega foi bronce. No novo choque contra Brasil, aplicou un maior rigor defensivo fronte un Brasil que foi de máis a menos. Os goles de Aarønes antes da media hora quitaron emoción ao partido.

Na final, Estados Unidos non permitiu que China entrase na dinámica de partido da primeira fase. Os dous equipos deberon adaptarse a un partido totalmente diferente. Estados Unidos dominou o primeiro cuarto, marcando por medio de MacMillan. China foise arriba. Liu Ying puido empatar aos 24 minutos. Quen o fixo pouco despois foi Sun Wen, elevando o coiro por riba de Scurry. No segundo acto, China comezou mandando. Puido adiantarse nun remate de Sun Quingmei. Logo as locais controlaron, tiveron varias ocasións, até que Millbret marcou o gol da vitoria americana.

Grupo F 21/07. Washington D.C.: Noruega – Brasil: 2-2 21/07. Birmingham: Alemaña – Xapón: 3-2 23/07. Washington D.C.: Noruega – Alemaña: 3-2 23/07. Birmingham: Brasil – Xapón: 2-0 25/07. Washington D.C.: Noruega – Xapón: 4-0 25/07. Birmingham: Brasil – Alemaña: 1-1 1. NOR, 7; 2. BRA, 5; 3. DEU, 4; 4. JPN, 0.

Semifinais 28/07. Athens: China – Brasil: 3-2 28/07. Athens: Noruega – Estados Unidos: 1-2

Terceiro e cuarto lugares 01/08. Athens: Brasil – Noruega: 0-2

XOVES 01/08/1996 (20,30) Campo: STANFORD (Athens) (76.489) CHINA : 1 – ESTADOS UNIDOS : 2 (1-1) CHN: Gao; Wang (Yu 86’), Fan, Xie; Zhao, Sun Wen, Liu Ailing, Liu Ying, Shi (Wei 69’); Shui, Sun Quingmei. Sel. Ma Yuanan. USA: Scurry; Chastain, Overbeck, Fawcett; Lilly, Foudy, Venturini, MacMillan; Hamm (Gabarra 89’), Akers, Milbrett (Roberts 71’). Sel. Tony DiCicco. Goles: 1-0 MacMillan 19‘; 1-1 Sun Wen 32‘; 2-1 Milbrett 68’. Árbitro: Skogvang (Norueguesa). Auxiliares: Viennot (Francesa) e Rodríguez Román (Mexicana). Disciplina: CA: Xie 7’; Lilly 15’; Milbrett 33’; Scurry 40’.

Resultados agosto

Galiza

Amigables galegos – 2ª División española

XOVES 30/07/2015 III Trofeo Teresa Herrera. Fase Previa. Semifinais.Manuel Fernández Alonso (A Coruña): Victoria - Imperator VENRES 31/07/2015 III Trofeo Teresa Herrera. Fase Previa. Semifinais.Manuel Fernández Alonso (A Coruña): Torre - Orzán DOMINGO 02/08/2015 III Trofeo Teresa Herrera. Fase Previa. Final. Rodrigo García Vizoso (A Coruña): Victoria - Orzán SÁBADO 08/08/2015 III Trofeo Teresa Herrera. Riazor (A Coruña): Victoria – Rayo Vallecano: 0-7 DOMINGO 09/08/2015 Amigable. Municipal (Covelo): Sárdoma - Portonovo: 14-0 SÁBADO 15/08/2015 III Trofeo Luis Iglesias. A Reigosa (Friol): Friol - Orzán: 3-1 DOMINGO 16/08/2015 III Trofeo Concello de Friol. A Reigosa (Friol): Friol – Oviedo Moderno: 1-4 Torneo Amigable do Sárdoma C.F. (4x1). Semifinais. As Relfas (Sárdoma): San Miguel - Erizana: 1-3 As Relfas (Sárdoma): Sárdoma - Ourense: 5-0 Final. As Relfas (Sárdoma): Sárdoma - Erizanaa 2-0 Amigable. A Rega (Tordoia): Tordoia - Milagrosa: 0-0 MARTES 18/08/2015 Amigable. Castro Seoane (Antas do Ulla): Antas - Milagrosa: 0 SÁBADO 22/08/2015 I Trofeo Concello de Valga. A Campaña (Valga): Sárdoma - At. Arousana: 8-1 XIII Memorial Pedro Rodríguez (4x1). Semifinais. Manuel Díaz Vega (Oviedo): Mareo - Friol:1-2 Final. Manuel Díaz Vega (Oviedo): Oviedo Moderno - Friol DOMINGO 23/08/2015 I Trofeo San Bartolo. Municipal (Cariño): O Val - Friol: 2-7 Triangular Valadares (3x1): Ptdo.1. A Gándara (Valadares): Valladares – El OlivoPtdo. 3: A Gándara (Valadares): El Olivo – Atlántida Matamá

FF

28

agosto

española

Imperator: 8-0

rzán: 0-7

rzán: 0-0 / 5-4

: 0-4

riol: 2-0

l Olivo: 0-1 Atlántida Matamá: 4-1

Amigable. Luis López Gorgoso (Lugo): Milagrosa Amigable. As Relfas (Sárdoma): Sárdoma Amigable. A Rega (Tordoia): Tordoia MÉRCORES 26/08/2015 I Trofeo Concepción Arenal. A Gándara-2 (Ferrol): Selección de Ferrol SÁBADO 29/08/2015 XII Memorial Manuel Fernández Faraldo.Semifinais. A Torre-2 (A Coruña): Orzán - Valencia B Amigable. Penedo da Moo (Matamá): Atlántida Matamá I Trofeo Viajes Interrías. Baltar (Portonovo): Portonovo - M DOMINGO 30/08/2015 Amigable. A Rega (Tordoia): Tordoia - At. A III Trofeo Panadería Ousá. A Reigosa (Friol): Friol - O Val: 9 Amigable. Aral-Fontiñas (Baiona): Erizana - I Trofeo El Olivo. Manuel Fernández “Pahíño” (Vigo): XII Memorial Manuel Fernández Faraldo.3º e 4º lugares. A Torre-2 (A Coruña): Orzán - Canillas XVII Memorial Moncho Rivera. Víctor Fernández Alonso (A Coruña): V

Alemaña 1. Frauen

Xornada 1 (30/08/2015) Bayern – Turbine Potsdam: 3-1 Jena – Wolfsburg: 0-8 Frankfurt – Essen: 2-0 Werder – Köln: 6-2 Freiburg – Hoffenheim: 0-0 Sand – Bayer Leverkusen: 4-0 1. Wolfsburg, 3; 2. Werder , Frankfurt, 3; 6. Freiburg, Hoffenheim, 1; 8Essen, 0; 10. Köln, 0; 11. Bayer LeverkusenMellor goleadora: Burger (Sand), Däbritz (Bayern), Sanders (Werder), Wullaert (Wolfsburg) 2 goles.

DFB Primeira Eliminatoria (23/08 /201Bochum – Werder : 0-3 Hallescher – Herforder : 0-6 Billerbeck – Leipzig: 3-2 Karlsruher – Köln : 1-4 Hohen Neuendorf – Meppen : 1-5Gera – Gütersloh : 0-12 Magdeburger – Moers: 2-1 U. Meppen – Stern: 6-0 Hegnach – Nürnberg: 4-1 Henstedt-Ulzburg – Jena : 0-6 TuRa Meldorf – Neubrandenbur

Milagrosa - Orzán: 1-2

- Victoria: 1-2

ordoia - Portonovo: 2-0

elección de Ferrol - Orzán: 1-5

rial Manuel Fernández Faraldo.

alencia B: 2-3

Atlántida Matamá - Sárdoma: 0-2

Milagrosa: 0-5

. Arousana: 1-5

: 9-0

- Arcadia: 0-1

Manuel Fernández “Pahíño” (Vigo): El Olivo - Freamunde (PRT): 5-4

XII Memorial Manuel Fernández Faraldo.

anillas: 2-1

Víctor Fernández Alonso (A Coruña): Victoria - Sárdoma: 3-3 / 4-5

1. Frauen -Bundesliga

, 3; 3. Sand, 3; 4. Bayern, 3; 5. Frankfurt, 3; 6. Freiburg, Hoffenheim, 1; 8. Turbine Potsdam, 0; 9.

Bayer Leverkusen , 0; 12. Jena, 0. Mellor goleadora: Burger (Sand), Däbritz (Bayern), Sanders (Werder), Wullaert (Wolfsburg) 2 goles.

DFB-Pokal /2015)

5

Neubrandenburg: 1-0

Buntentor – Holstein Kiel : 2-6 Bramfelder – Cloppenburg : 2-3 U. Berlin – Lübars : 1-4 Lokomotive Dresden – Babelsberg : 0-5 Niederkirchen – Bayer Leverkusen : 1-3 Crailsheim – Sand : 2-5 Fortuna Colonia – Saarbrücken : 1-6 Siegelbach – Borussia Mönchengladbach : 2-4 Dirmingen – Issel : 3-3 / 2-4 Neu-Isenburg – PSV Freiburg : 0-5 Schott Mainz – Duisburg : 1-3 Hessen Wetzlar – Weinberg: 3-0 Sindelfingen – Würzburg: 3-0 Montbaur – Alemannia Aquisgrán : 1-6 Mellor goleadora: Grünheid (Gütersloh) 7 goles.

Francia D1 Feminine

Xornada 1 (30/08/2015) Paris St.-Germain – Rodez: 5-0 Saint-Étienne – Juvisy: 2-2 Guingamp – Soyaux: 0-1 La Roche-sur-Yon – Albi: 0-3 Saint-Maur – O. Lyonnais: 0-7 Nîmes Metropol. – Monpellier: 0-7 1. O. Lyonnais, Montpellier, 3; 3. Paris St.-Germain,3; 4. Albi, 3; 5. Soyaux, 3; 6. Juvisy, Saint-Étienne, 1; 8. Guingamp, 0; 9. La Rochesur-Yon, 0; 10. Rodez, 0; 11. Nîmes Metropol., SaintMellor goleadora: Gauvin (Montpellier) 3 goles.

Inglaterra FA Women Super League

Xornada 10 (09/08/2015) Notts County – Bristol Academy: 0-1 Sunderland – Liverpool: 2-2 Arsenal – Manchester City: 2-3 Chelsea – Birmingham City: 4-0 Xornada 11 (23/08/2015) Liverpool – Bristol Academy: 2-0 Arsenal – Chelsea: 0-2 Birmingham City – Sunderland: 1-1 Notts County – Manchester City: 2-2 1. Chelsea, 23; 2. Sunderland, 20; 3. Manchester City, 18 (10); 4. Arsenal, 18; 5. Notts County, 15; 6. Liverpool, 13 (10); 7. Birmingham City, 7; 8. Bristol Academy, 5. Mellor goleadora: Mead (Sunderland) 11 goles.

FA Women’s Cup

Final (Wembley – Londres, 01/08/2015) Chelsea – Notts County: 1-0 (1-0 Ji 39’) Campión: Chelsea.

FA Women Super League Cup

Primeira Fase – Grupo 1 Xornada 3 (16/08/2015) Reading – London Bees: 3-0 Chelsea – Arsenal: 0-2 Watford – Millwall Lionesses: 2-4 Xornada 2 (19/08/2015)

FF

29

Germain,3; 4. Albi, 3; 5. Étienne, 1; 8. Guingamp, 0; 9. La Roche-

Saint -Maur, 0.

FA Women Super League

Manchester City, 18 (10); 4. Arsenal, 18; 5. Notts County, 15; 6. Liverpool, 13 (10); 7.

FA Women Super League Cup

Watford – Chelsea: 0-3 Xornada 4 (26/08/2015) Chelsea – Millwall Lionesses: 6-0London Bees – Watford: adiado Arsenal – Reading: 2-1 Xornada 5 (30/08/2015) Chelsea – London Bees: 8-0 Millwall Lionesses – Arsenal: 0-4Watford – Reading: 1-3 1. Arsenal, 15 (5); 2. Chelsea, 12 (5)Lionesses, 6 (5); 5. Watford, 0 (4); 6 London Bees, 1 (4)Mellor goleadora: Gibbons (Millwall), Parris (Manchester City), Ayane (Chelsea) 4 goles. Primeira Fase – Grupo 2 Xornada 3 (16/08/2015) Liverpool – Durham: 1-0 Sunderland – Manchester City: 1Everton – Doncaster Belles: 2-3 Xornada 4 (26/08/2015) Liverpool – Sunderland: 2-0 Everton – Manchester City: 0-2 Doncaster Belles – Durham: 5-0 Xornada 5 (30/08/2015) Durham – Everton: 0-2 Manchester City – Liverpool: 2-0Sunderland – Doncaster Belles: 2 1. Manchester City, 15; 2. LiverpoolSunderland, 6; 5. Everton, 3; 6 Durham, 0.Mellor goleadora: Dowie (Liverpool) Primeira Fase – Grupo 3 Xornada 3 (16/08/2015) Birmingham City – Oxford Utd: 3Notts County – Bristol Academy: 1Yeovil Town – Aston Villa: 3-1 Xornada 2 (19/08/2015) Oxford Utd. – Notts County: 1-6 Xornada 4 (26/08/2015) Aston Villa – Notts County: 0-5 Birmingham City – Yeovil Town: 4Bristol Academy – Oxford Utd.: 3 Xornada 5 (30/08/2015) Bristol Academy – Birmingham City: 0Notts County – Yeovil Town: 5-0 Oxford Utd. – Aston Villa: 1-3 1. Notts County, 15; 2. Birmingham City9; 4. Yeovil Town, 6; 5 Aston Villa, 3; 6. Mellor goleadora: Clarke (Notts County) 6 goles.

Portugal Supertaça de Portugal

(Municipal – Abrantes, 29/08 /2015)F. Benfica – Albergaria: 4-0 (1-0 Raquel Reis 39’(pp); 2-0 Mafalda AAraújo 71’; 4-0 Andreia Veiga 88’) Campión: F. Benfica.

0

4

12 (5); 3. Reading, 9 (5); 4. Milwall Lionesses, 6 (5); 5. Watford, 0 (4); 6 London Bees, 1 (4). Mellor goleadora: Gibbons (Millwall), Parris (Manchester City),

Manchester City: 1-3

0 2-3

Liverpool , 12; 3. Doncaster Belles, 9; 4. 6 Durham, 0.

: Dowie (Liverpool) 5 goles.

Oxford Utd: 3-0 Bristol Academy: 1-0

Yeovil Town: 4-0 Oxford Utd.: 3-2

Birmingham City: 0-2

Birmingham City , 12; 3. Bristol Academy, Aston Villa, 3; 6. Oxford Utd., 0.

Mellor goleadora: Clarke (Notts County) 6 goles.

Supertaça de Portugal

/2015)

0 Mafalda Araújo 66’; 3-0 Mafalda 0 Andreia Veiga 88’)

Suecia Svenska Cupen Damer 2014/1 5

Final (Linköping – Linkoping, 09/08/2015) Linköpings – Rosengård: 2-0 (1-0 Blackstenius 43’; 2-0 Djatel 87’) Campión: Linköpings.

Damallsvenskan Xornada 11 (02/08/2015) Göteborg – Linköpings: 1-0 Vittsjö – Eskilstuna Utd.: 1-1 Hammarby – Umeå: 1-1 Örebro – Kristianstads: 4-2 Piteå – Mallbacken: 2-1 Rosengård – AIK: 4-0 Xornada 12 (09/08/2015) Göteborg – Kristianstads: 3-0 AIK – Vittsjö: 0-4 Linköpings – Piteå: 5-0 Eskilstuna Utd. – Rosengård: 1-2 Mallbacken – Örebro: 1-0 Umeå – Hammarby: 2-0 Xornada 13 (16/08/2015) Rosengård – Vittsjö: 2-2 Piteå – Göteborg: 4-0 Mallbacken – AIK: 1-0 Umeå – Eskilstuna Utd.: 1-2 Kristianstads – Örebro: (08/09) Linköpings –Hammarby: 3-0 Xornada 14 (22/08/2015) Hammarby – Göteborg: 3-2 AIK – Umeå: 3-6 Rosengård – Mallbacken: 2-1 Örebro – Linköpings: 2-1 Vittsjö – Piteå: 0-3 Eskilstuna Utd. – Kristianstads: 2-0 Xornada 15 (26/08/2015) Hammarby – AIK: 1-1 Kristianstads – Rosengård: 0-0 Umeå – Piteå: 2-2 Eskilstuna Utd. – Örebro: 3-1 Göteborg – Mallbacken: 1-0 Vittsjö – Linköpings: 0-3 Xornada 16 (30/08/2015) Piteå – Rosengård: 2-2 Mallbacken – Kristianstads: 1-0 AIK – Eskilstuna Utd.: 0-3 Örebro – Hammarby: 3-1 Linköpings – Umeå: 0-2 Götebrog – Vittsjö: 3-1 Clasificación: 1. Eskilstuna Utd., 37; 2. Rosengård, 35; Linköpings, 31; 4. Piteå, 29; 5. Göteborg, 27; 6. Örebro, 22; 7. Vittsjö, 19; 8. Umeå, 19; 9. Kristianstads, 17; 10. Mallbacken, 14; Hammarby, 13; 12. AIK, 2. Mellor goleadora: Hammarlund (Piteå) 11 goles.

Svenska Cupen Damer 2014/15 Segunda Eliminatoria (19/07 a 19/08/2015) Nittorps – Växjö DFF : 3-4 Alviks – Piteå : 0-3 Västerås – Gustafs: 7-3 Kristianstadstjejerna – Kalmar : 0-3 Hägglunds – Östersunds : 0-8 Huge – Bollstanäs : 1-3 Vaksala – Hammarby : 0-12

FF

30

5

1. Eskilstuna Utd., 37; 2. Rosengård, 35; 3. Linköpings, 31; 4. Piteå, 29; 5. Göteborg, 27; 6. Örebro, 22; 7. Vittsjö, 19; 8. Umeå, 19; 9. Kristianstads, 17; 10. Mallbacken, 14; 11.

2014/15

Holmalunds Alingsås – GöteborgLindome – Hovås : 0-3 Guldhedens – Örby : 0-4 Halmia – Kristianstads : 1-4 Gamla Upsala – AIK : 1-3 Husie – Limhamn Bunkeflo : 2-3Smedby – Eskilstuna Utd. : 0-2 Viken – QBIK : 0-5 Älvsjö – Älta : 2-4 Gauthiod – Lidköpings: 7-6 Asarums – Vittsjö : 0-3 Eskilsminne – Rosengård : 3-7 Djursholm – Täby: 7-8 Nyköping – Örebro : 1-4 Ytterby – Jitex : 0-8 Mariebo – Linköpings : 0-1 Tierps – Sirius : 0-2 Morön – Umeå: 0-9 Rimbo – Djurgårdens: 1-0 LSW – Tinnis : 1-5 Örebro Söder – Mallbackens : 0-Böljan – Kungsbacka: 2-1 Fjälkinge – Stattena : 0-5 Gimonäs – Sunnanå: 2-1 Team Hudik – Sundsvalls : 0-10

Estados UnidosNational Women S

01/08/2015 Boston Breakers – Seattle Reign: 1Washington Spirit – Houston Dash: 3Sky Blue – Western New York Flash: 1Chicago Red Stars – Kansas City: 2 05/08/2015 Portland Thorns – Boston Breakers: 5 07/08/2015 Houston Dash – Sky Blue: 0-2 08/08/2015 Boston Breakers – Washington Spirit: 2Kansas City – Western New York Flash: 4 09/08/2015 Portland Thorns – Chicago Red Stars: 2 12/08/2015 Chicago Red Stars – Sky Blue: 1Washington Spirit – Western New York Flash: 1Kansas City – Portland Thorns: 3Seattle Reign – Houston Dash: 2 16/08/2015 Chicago Red Stars – Washington Spirit: 1 22/08/2015 Sky Blue – Portland Thorns: 1-0 Kansas City – Boston Breakers:3Houston Dash – Seattle Reign: 0 23/08/2015 Chicago Red Stars – Western New York Flash: 0 26/08/2015 Seattle Reign – Boston Breakers: 3 27/08/2015 Kansas City – Washington Spirit: 29/08/2015 Western New York Flash – Chicago Red StarsSeattle Reign – Sky Blue: 1-1

Göteborg : 0-9

3

-3

Estados Unidos

Women S occer League

ign: 1-2 Houston Dash: 3-1

Western New York Flash: 1-2 Kansas City: 2-2

Boston Breakers: 5-2

Spirit: 2-1 Western New York Flash: 4-0

Chicago Red Stars: 2-1

Sky Blue: 1-1 Western New York Flash: 1-1

Portland Thorns: 3-0 ton Dash: 2-1

Washington Spirit: 1-2

Boston Breakers:3-0

Seattle Reign: 0-3

Western New York Flash: 0-0

Boston Breakers: 3-1

: 0-0

Chicago Red Stars: 0-2

30/08/2015 Houston Dash – Boston Breakers: 1-0 Portland Thorns – Washington Spirit: 3-3 Clasificación: 1. Seattle Reign, 40 (19); 2. Chicago Red Stars, 32 (19); 3. Washington Spirit, 30 (19); 4. Kansas City, 29 (19); Portland Thorns, 23 (19); 6. Houston Dash, 23 (19); 7. Sky Blue, 22 (19); 8. Western New York Flash, 20 (19); 9. Bos(20). Mellor goleadora: Dunn (Washington Spirit) 15 goles.

Europa

UEFA Women’s Champions League

Fase de clasificación Grupo 1 (En Saraievo (BIH)) 11/08 SFK 2000 (BIH) – Vllaznia (ALB): 5-0 Konak (TUR) – Minsk (BLR): 1-10 13/08 Minsk (BLR) – SFK 2000 (BIH): 3-0 Konak (TUR) – Vllaznia (ALB): 5-1 16/08 SFK 2000 (BIH) – Konak (TUR): 3-1 Vllaznia (ALB) – Minsk (BLR): 0-3 1. Minsk (BLR), 9; 2. SFK 2000 (BIH), 6; 3. KonakVllaznia (ALB), 0. Mellor goleadora: Uchechi Sunday (Minsk) 8 goles. Grupo 2 (En Belfast (NIR)) 11/08 NSA Sofia (BLG) – Dragon (MKD): 6-0 PAOK (GRC) – Glentoran (NIR): 4-0 13/08 PAOK. (GRC) – Dragon (MKD): 10-0 Glentoran (NIR) – NSA Sofia (BLG): 1-2 16/08 NSA Sofía (BLG) – PAOK (GRC): 0-4 Dragon (MKD) – Glentoran (NIR): 0-2 1. PAOK (GRC), 9; 2. NSA Sofia (BLG), 6; 3. Glentoran (NIR), 3; 4. Dragon (MKD), 0. Mellor goleadora: Dimitrijević (PAOK) 4 goles. Grupo 3 (En Geroskipou (CYP)) 11/08 Apollon (CYP) – Klaksvíkar (FRO): 2-0 Stjarnan (ISL) – Hibernians (MLT): 5-0 13/08 Klaksvíkar (FRO) – Stjarnan (ISL): 0-4 Apollon (CYP) – Hibernians (MLT): 8-0 16/08 Stjarnan (ISL) – Apollon (CYP): 2-0 Hibernians (MLT) – Klaksvíkar (FRO): 3-3 1. Stjarnan (ISL), 9; 2. Apollon (CYP), 6; 3. KlaksvíkarHibernians (MLT), 1. Mellor goleadora: Poliana (Stjarnan) 5 goles. Grupo 4 (En Hengelo e Oldenzaal (NDL)) 11/08 Twente (NDL) – Ferencvárosi (HUN): 2-0 ASA Tel Aviv Univ. (ISR) – J. Junglinster (LUX): 513/08 Twente (NDL) – J. Junglinster (LUX): 10-0 Ferencvárosi (HUN) – ASA Tel Aviv Univ. (ISR): 16/08 ASA Tel Aviv Univ. (ISR) – Twente (NDL): 0- J. Junglinster (LUX) – Ferencvárosi (HUN): 0 1. Twente (NDL), 9; 2. Ferencvárosi (HUN), 6; 3. ASA Tel Aviv Univ. (ISR), 3; 4. J. Junglister (LUX), 0. Mellor goleadora: Orji (Ferencvárosi) 9 goles. Grupo 5 (En Beltinci e Lendava (SVN)) 11/08 O. Cluj (ROU) – Pärnu (EST): 4-0 Pomurje (SVN) – Ekonomist (MNE): 4-0 13/08 O. Cluj (ROU) – Ekonomist (MNE): 6-1 Pärnu (EST) – Pomurje (SVN): 1-2 16/08 Pomurje (SVN) – O. Cluj (ROU): 0-2 Ekonomist (MNE) – Pärnu (EST): 1-2

FF

31

Seattle Reign, 40 (19); 2. Chicago Red Stars, 32 Kansas City, 29 (19); 5.

Portland Thorns, 23 (19); 6. Houston Dash, 23 (19); 7. Sky Blue, 22 Boston Breakers, 15

goles.

UEFA Women’s Champions League

2. SFK 2000 (BIH), 6; 3. Konak (TUR), 3; 4.

or goleadora: Uchechi Sunday (Minsk) 8 goles.

(BLG), 6; 3. Glentoran (NIR), 3; 4.

Klaksvíkar (FRO), 1; 4.

J. Junglinster (LUX): 5-1

(ISR): 2-1 -7

Ferencvárosi (HUN): 0-11

Ferencvárosi (HUN), 6; 3. ASA Tel Aviv Univ.

1. O. Cluj (ROU), 9; 2. Pomurje (SVN), 6; 3. Ekonomist (MNE), 0. Mellor goleadora: Lunca (O. Cluj) 4 goles. Grupo 6 (En Osijek e Vinkovci (HRV))11/08 Spartak Subotica (SRB) – Osijek (HRV) – Noroc Nimoreni (MDA): 413/08 Spartak Subotica (SRB) – F. Benfica (PRT) – Osijek (HRV): 16/08 Osijek (HRV) – Spartak Subotica (SRB): Noroc Nimoreni (MDA) – F. 1. Spartak Subotica (SRB), 9; 2. F. Benfica (PRT), 6; 3. (HRV), 3; 4. Noroc Nimoreni (MDAMellor goleadora: Marenić (Spartak Subotica Grupo 7 (En Kleczew e Konin (POL))11/08 Gintra Univ.(LTU) – Wexford Youths (IRL): 0 Medyk (POL) – Cardiff Metropolitan (WAL): 513/08 Gintra Univ. (LTU) – Cardiff Metropolitan Wexford Youths (IRL) – Medyk (POL)16/08 Medyk (POL) – Gintra Univ. Cardiff Metropolitan (WAL) 1. Medyk (POL), 9; 2. Wexford Youths(LTU), 3; 4. Cardiff Metropolitan (WAL), 0.Mellor goleadora: Sikora (Medyk) 6 goles. Grupo 8 (En Vantaa e Helsinquia (FIN))11/08 Zhytlobud-1(UKR) – Rigas (LVA): 4 PK-35 (FIN) – Nové Zámky (SVK): 13/08 Nové Zámky (SVK) – Zhytlobud PK-35 (FIN) – Rigas (LVA): 16/08 Zhytlobud-1 (UKR) – PK-35 (FIN): Rigas (LVA) – Nové Zámky (SVK): 3 1. PK-35 (FIN), 9; 2. Zhytlobud-1 (UKR), 6; 3. Rigas (LVA), 3;Nové Zámky (SVK), 0. Mellor goleadora: Saarinen (PK-35) 5 goles.

A ver se sabes Solucións do número 22: 1.1. c; 1.2 d; 2.1. b; 2.2. d; 3.1. d; 5.2. e; 6.1. b; 6.2 b.

2. Pomurje (SVN), 6; 3. Pärnu (EST), 3; 4.

Mellor goleadora: Lunca (O. Cluj) 4 goles.

Grupo 6 (En Osijek e Vinkovci (HRV)) F. Benfica (PRT): 2-1

Noroc Nimoreni (MDA): 4-0 Noroc Nimoreni (MDA): 4-1

Osijek (HRV): 3-0 Spartak Subotica (SRB): 0-3

F. Benfica (PRT): 0-3

2. F. Benfica (PRT), 6; 3. Osijek MDA), 0.

Spartak Subotica) 4 goles.

Grupo 7 (En Kleczew e Konin (POL)) Wexford Youths (IRL): 0-1

diff Metropolitan (WAL): 5-0 Cardiff Metropolitan (WAL): 5-1

Medyk (POL): 0-6 Gintra Univ. (LTU): 4-0

) – Wexford Youths (IRL): 1-5

Wexford Youths (IRL), 6; 3. Gintra Univ. (LTU), 3; 4. Cardiff Metropolitan (WAL), 0. Mellor goleadora: Sikora (Medyk) 6 goles.

Grupo 8 (En Vantaa e Helsinquia (FIN)) Rigas (LVA): 4-1

ky (SVK): 9-0 Zhytlobud-1 (UKR): 0-5

Rigas (LVA): 9-0 35 (FIN): 1-2

Nové Zámky (SVK): 3-2

1 (UKR), 6; 3. Rigas (LVA), 3; 4.

35) 5 goles.

; 3.1. c; 3.2. b; 4.1. c; 4.2. d; 5.1

Queres axudar a divulgar o fútbol feminino?

Na nosa segunda temporada imos dar un paso máis.

A Revista do Fútbol Feminino Galego túa asociación, ao teu club

A outra historia do fútbolDous documentais:

Unha conferencia: Unha charla-coloquio:

e-mail: revistaff@outlook.es

Queres axudar a divulgar o fútbol feminino?

Na nosa segunda temporada imos dar un paso máis.

A Revista do Fútbol Feminino Galego vai ao teu Concello, á ao teu club, ao teu instituto, ao teu colexio

presentando

A outra historia do fútbolDous documentais: Irene, a porteira

Un balón enchido de soños (Biografía de Vero Boquete)

Pasado e presente do futfem galego

coloquio: O fútbol feminino na túa comarca

Contacto:

revistaff@outlook.es // tel.: 698 122 667

Queres axudar a divulgar o fútbol feminino?

Na nosa segunda temporada imos dar un paso máis.

ao teu Concello, á , ao teu colexio

A outra historia do fútbol

Un balón enchido de soños (Biografía de Vero Boquete)

Pasado e presente do futfem galego

feminino na túa comarca

698 122 667