Vimalakirti Nirdesa Sutra

Sutra z Wskazówkami Vimalakirti

Charles Luk (Lu K'uan Yi) przetłumaczył z języka chińskiego na angielski w 1972.

Waldemar Mark Duszyk przetłumaczył z języka angielskiego na polski w 2013.

1

ROZDZIAŁ PIERWSZY

ŚWIAT BUDDHA

Opowiadam tak jak to słyszałem. Pewnego razu Buddha w towarzystwie ośmiu tysięcy Bhiksus przybył do parku Amra w Vaisali. Tam dołączyło do nich trzydzieści dwa tysiące Bodhisattvas doskonale znanych z osiągnięcia wszelkich perfekcji wiodących do pełnej znajomości rzeczy, którzy otrzymali instrukcje od wielkiej liczby Buddhas, i którzy chronili Dharma tak jakby to była cytadela. Ci Bodhisattvas po otrzymaniu Dharma uczyli ludzi głosem, który jak ryk lwa pozbawionego strachu roznosił się we wszystkich kierunkach. Pomimo, że nie byli zaproszeni na to spotkanie oni tam przybyli, żeby rozprzestrzenić nauki o Trzech Skarbach. Ci Bodhisattvas pokonali wszystkie demony i obalili wszystkie herezje. Ich sześć zmysłów, karma uczynków, słowa oraz myśli były czyste i szlachetne pozbawione pięciu przeszkód i dziesięciu więzów. Oni osiągnęli stan niezakłóconego wyzwolenia, dzięki czemu ich umysły były pogodne i spokojne. Po osiągnięciu właściwej koncentracji oraz równowagi mentalnej osiągnęli doskonałą elokwencję i kontrolę nad językiem. Posiadali wszystkie (sześć) paramitas: dobroczynność (dana), dyscyplinę (sila), cierpliwość (ksanti), poświęcenie (virya), pogoda ducha (dhyana), mądrość (prajna) oraz zdolność przekazywania wiedzy (upaya) dla korzyści własnej oraz innych istot. Wszystkie swoje osiągnięcia traktowali jak coś pozbawione jakiejkolwiek wartości w związku, z czym byli oni w doskonałej harmonii z cierpliwością niestworzonego (anutpattika-dharma-ksanti). Potrafili cofnąć nigdy nieobracające się wstecz koło Prawa. Pozbawieni strachu, znając genezę wszystkich żywych istot byli w stanie wytłumaczyć podstawową naturę każdego zjawiska. Ich widoczna na pierwszy rzut oka, inteligencja i mądrość była przyczyną ich niezwykłej urody. Ich reputacja była większa niż góra Sumeru. Ich niepodważalna wiara (w niestworzone) była tak twarda jak diament. Skarby ich Dharma oświetlały cały świat. Treść ich wykładów była głęboka i nie do prześcignięcia. Pozbawieni jakiejkolwiek dualności, nałogów oraz heretycznych poglądów znali i rozumieli przyczyny wszystkich zjawisk. Nieustraszeni, ich proklamacja Dharma grzmiała jak lew. Ich głosy były donośne jak grzmot. Nie można było ich ocenić, bo byli poza jakimikolwiek miarami. Zgromadzili skarby wszystkich Dharmas i zręcznie się pomiędzy nimi poruszali. Widzieli przeszłość, teraźniejszość i przyszłość każdej żywej istoty w odpowiedniej dla niej sferze egzystencji. Osiągnęli dziesięć nieustraszonych umiejętności (dasabala), które umożliwiły im osiągnięcie pełnej wiedzy oraz osiemnaście charakterystyk Buddy w porównaniu z Bodhisattvas (avenikadharma), dzięki czemu ich stan był zbliżony do stanu mądrości wszystkich Buddhas. Nie podlegając prawu ponownych urodzin, pojawiali się w pięciu śmiertelnych światach, jako niezwykle zdolni lekarze będący w stanie przepisać każdemu pacjentowi odpowiednie do jego dolegliwości lekarstwo zdobywając w ten sposób niepoliczone wyróżnienia, które ozdabiały niepoliczalne światy Buddha. Ponieważ każda żywa istota czerpała ogromne korzyści z ich obecności, ich działalność nigdy nie szła na marne,. Takie są przyczyny osiągnięcia przez nich licznych i wspaniałych zasług.

Ich imiona to Bodhisattva Widzący Wszystko, jako Równe Sobie, Bodhisattva widzący Wszystkie Rzeczy, Jako Nie Równe Sobie, Bodhisattva Widzący Wszystkie Rzeczy, Jako Równe Sobie i Jednocześnie Nie Równe Sobie, Bodhisattva Niepodległej Dharma, Bodhisattva aspektów Dharma,Bodhisattva Światła, Bodhisattva Wspaniałego Światła, Bodhisattva Wielkiego Majestatu, Bodhisattva Skarbca, Bodhisattva Retoryki, Bodhisattva Cennych Rąk, Bodhisattva Cennej Mundra, Bodhisattva Podnoszący Rękę, Bodhisattva Opuszczający Rękę, Zawsze Zmartwiony Bodhisattva,

2

Bodhisattva Źródło Radości, Bodhisattva Książę Radości, Bodhisattva Źródło Przestrzeni, Bodhisattva Trzymający Cenną Pochodnię, Bodhisattva Cennej Odwagi, Bodhisattva Cennej Wiedzy, Bodhisattva Indra-jala, Bodhisattva Sieci Światła, Bodhisattva Bezprzyczynowej Kontemplacji, Bodhisattva Nagromadzonej Wiedzy, Bodhisattva Cenny Zdobywca, Bodhisattva Król Niebios, Bodhisattva Błyskawicznych Zasług, Bodhisattva Suwerennego Komfortu, Bodhisattva Majestatycznych Zasług, Bodhisattva Lwiego Ryku, Bodhisattva Grzmiącego Głosu, Bodhisattva, którego Głos Brzmi jak Uderzające o Siebie Skały, Bodhisattva Pachnący Słoń, Bodhisattva Nieustającego Uwielbienia, Bodhisattva Pachnący Biały Słoń, Bodhisattva Nieustającej Opieki, Bodhisattva Cudownego Odrodzenia, Bodhisattva Garland, Bodhisattva Avolokieresvara, Bodhisattva Mahasthama, Bodhisattva Brahma-jala, Bodhisattva Cennego Berła, Bodhisattva Niezwyciężony, Bodhisattva Majestatycznego Lądu, Bodhisattca ze Złotym Kokiem, Bodhisattva z Perłą w Koku, Bodhisattva Maitreya, Bodhisattva Manjusri oraz inni Bodhisattvas, których liczba wynosiła trzydzieści dwa tysiące. Tam również przybyło dziesięć tysięcy Brahma-devas włącznie z Mahadeva Sikhin, którzy chcąc słuchać Dharma przybyli z czterech zakątków wszechświata. Tam byli również inni podziw wzbudzający majestatyczni devas, smoki, duchy, yakas, gandharas, asuras, garudas, kin-naras and mahoragas, którzy przyłączyli się do zebranych. Przybyło tam również wielu bhiksus, bhiksunis, upasakas, oraz upasikas. Siedząc na lwim tronie, górując nad otaczającym go tłumem jak góra Sumeru nad oceanem, Buddha był gotowy tłumaczyć Dharma.

Na to spotkanie przybył również syn nestora (grhapati) Ratna-rasi w towarzystwie pięciuset synów innych nestorów. Każdy z nich ofiarował Buddha baldachim udekorowany dużą liczbą szlachetnych kamieni. Dzięki swoim niezwykłym umiejętnością, Budda zrobił z nich jeden olbrzymi baldachim, który obejmował wielki chiliocosm zawierający górę Sumeru z wszystkimi otaczającymi ją łańcuchami górskimi, oceanami, rzekami, strumieniami, Słońcem, Księżycem, planetami, gwiazdami, miejscami pobytu devas, smoków i duchów, oraz który zawierał także każdego przekazującego Dharma Buddha. Na widok tych nienaturalnych mocy, zebrani ludzie złożyli w podziwie dłonie i bez mrugnięcia okiem przyglądali się Buddha.

Po chwili, Ratna-rasi zaintonował następujący hymn – "kłaniam się temu, którego oczy są wielkości kwiatów zielonego Lotusa, którego umysł jest spokojny i wiecznie pogodny, który zebrał niepoliczalną liczbę nieskalanych zasług, które doprowadzą do wygaśnięcia śmiertelności wszystkich istot. My tutaj zebrani jesteśmy światkami jak ty używając swojej nadzmysłowej mocy stworzyłeś niepoliczalne wszechświaty, które zamieszkują Buddhas głoszący Dharma. Moc twojej Dharma jest ponad wszystkimi istotami i przekazuje im Prawo. Pozbawiony opinii, bezbłędnie rozumiesz rzeczywistość. Salutuję Cię pozbawiony podążań Królu Dharma. Ty nie uczysz istnienia czy nie istnienia. Ty uczysz, że istnienie jest wynikiem odpowiednich okoliczności. Nie istnieję ja, czynność czy jej przedmiot. Natomiast dobra czy zła karma są nie do uniknięcia. Ty pod drzewem Bodhi pokonałeś Marę, zdobyłeś ambrozję, zrealizowałeś nirwana i osiągnąłeś Bodhi. Twój umysł

jest pozbawiony myśli i uczuć. Przezwyciężając herezje w chiliocosm trzykrotnie obróciłeś czyste

i nieskalane koło Prawa. Jesteś królem lekarzy. Twoja diagnoza chroni przed starością, chorobą i

śmiercią. Tego dowodem są ludzie i bogowie, których uratowałeś. Oni potwierdzają objawienie się trzech Skarbów Dharma w świecie saha, które kiedy przestrzegane nigdy nie zawiodą w osiągnięciu Nirvana. Salutuję twoją niezgłębioną Dharma oraz twoje niezmierzone zasługi. Zarówno chwały ani krytyki nie mają na ciebie wpływu. Pozostajesz niewzruszony jak góra Sumeru. Przedmiotami twojego miłosierdzie są zarówno ludzie dobrzy jak i źli. Twój umysł jest bezstronny jak nicość. Po usłyszeniu o nim, czy nikt nie czci takiego Buddha? Ja ofiarowałem Ci mały baldachim, który teraz zawiera wielki chiliocosm wypełniony pałacami bogów, smoków i duchów oraz Gandharas, yakas i innych istot. Jak władcy tego świata on, tego dokonał używając swoich dziesięciu mocy. Świadkowie

3

oddajcie hołd Buddha. Ja kłaniam się przed najbardziej Zasłużonym w trzech sferach. Zebrani, szukajcie schronienia w Królu Prawa! Wpatrzeni w niego są wypełnieni radością, każdy widzi przed sobą Bhagavata – i jedną z jego osiemnastu charakterystyk. Kiedy On tłumaczy Dharma wszystkie istoty ją pojmują zgodnie z ich naturą mówiąc, że Bhagavat mówi ich językiem, co jest jedna z jego osiemnastu charakterystyk. Kiedy on tłumaczy Dharma wszyscy rozumieją przekazaną im wersję czerpiąc z niej wielkie korzyści – taka jest jedna z jego osiemnastu charakterystyk. Kiedy on tłumaczy Dharma jednych wypełnia strach, innych radość a niektórych zaś nienawiść. Są też tacy, którzy dzięki temu tracą jakiekolwiek wątpliwości – taka jest jedna z jego osiemnasty charakterystyk. Kłaniam się posiadającemu ‘dziesięć mocy’. Kłaniam się temu, który jest nieustraszony, i który osiągnął osiemnaście charakterystyk. Kłaniam się temu, który jest naszym przewodnikiem. Kłaniam się temu, który pozbył się wszystkich więzów. Kłaniam się temu, który osiągnął przeciwny brzeg. Kłaniam się temu, który jest w stanie uratować wszystkie światy. Kłaniam się temu, który jest wolny od urodzin i śmierci. Kłaniam się temu, który rozumie, dlaczego żywe istoty przychodzą i odchodzą oraz, który po przeniknięciu (zrozumieniu) wszystkiego osiągnął wolność. Kłaniam się Temu, który jest wprawny w nirvana uczynkach, którego jak lotus nie można ubrudzić. Kłaniam się Temu, który bez przeszkód wszystko przenika. Kłaniam się temu, który jak nicość jest od niczego nie zależny".

Następnie Ratna-rasi zwrócił się do Buddha mówiąc - ”Czczony przez Świat, tych pięciuset synów nestorów podjęło decyzję osiągniecia doskonałego oświecenia (anuttara-samyak-samBodhi). Oni chcą wiedzieć jak osiągnąć nieskalany świat Buddha. Czy ”Czczony przez Świat” nauczy nas czynów Bodhisattva pozwalających na osiągnąć tego cel?”

Buddha odpowiedział - ”wspaniale Ratna-rasi, dobrze, że prosisz w imieniu tych Bodhisattvas o wytłumaczenie, jakie uczynki i postępowania pozwalają osiągnąć nieskalany świat Buddha. Słuchaj uważnie i rozważaj nad tym, co ja wam teraz powiem."

W tym momencie, Ratna-rasi oraz pięćset synów nestorów w skupieniu zaczęło słuchać instrukcji Buddha, który kontynuował - ”Ratna-rasi, poszukiwany przez Bodhisattvas świat Buddha jest zawarty w każdej żywej istocie. Dlaczego tak jest? Ponieważ osiągnięcie przez Bodhisattva świata Buddha jest funkcją liczby nawróconych (do Dharma) przez niego żywych istot oraz jest uzależnione od liczby żywych istot, którym pomógł jak również jest funkcją miejscem (gdzie oni się ponownie narodzą), gdzie zrozumieją nauki Buddha oraz gdzie zaczną kultywować wiedzę przekazana im przez Bodhisattva. Dlaczego tak jest? Ponieważ Bodhisattva nie osiąga nieskalanego świata dla swoich korzyści, ale wyłącznie dla korzyści innych istot. Na przykład, na solidnym gruncie człowiek może bez trudności budować pałace i domy, natomiast nie uda mu się nic wybudować w nicości. Dlatego Bodhisattva, żeby doprowadzić żywe istoty do perfekcji poszukuje świata Buddha, którego nie można znaleźć w nicości.

a. Prostolinijny umysł jest Bodhisattva nisekalanym światem, w którym po osiągnięciu przez niego stanu Buddha odrodzą się istoty o niezachwianej wiarze.

b. Głęboki umysł jest nieskalanym światem Bodhisattva, ponieważ po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty, którym pomagał i które nazbierały wystarczającą liczbę zasług.

c. Mahayana (Bodhi) umysł jest Bodhisattva nieskalanym światem. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam również odrodzą się istoty szukające Mahayana.

d. Dobroczynność (dana) jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha tam odrodzą się istoty, które dawały jałmużnę.

4

e. Dyscyplina (sila) jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha tam odrodzą się istoty, które przestrzegały dziesięć przykazań.

f. Cierpliwość (ksanti) jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty obdarzone trzydzieści dwoma doskonałymi cechami fizycznymi.

g. Oddanie (virya) jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty pilne wykonujące dobre uczynki.

h. Spokój ducha (dhyana) jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty, których umysły są zdyscyplinowane i wolne od zanieczyszczeń.

i. Mądrość (prajna) jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się żywe istoty, które osiągnęły samadhi.

j. Cztery nieograniczone umysły (catvari apramanani) są nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty, które praktykowały i opanowały do perfekcji dobroć, litość, radość oraz, które pozbyły się dyskryminacji.

k. Cztery przekonujące czynności (catuh-samgraha-vastu) są nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty, którym przyniosła pożytek jego perswazja.

l. Odpowiednie metody (upaya) do przekazania absolutnej prawdy są nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty znające te metody.

m. Trzydzieści siedem stanów pomagających w osiągnięciu oświecenia (Bodhipaksika-dharma) są nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha, tam odrodzą się istoty, które skutecznie praktykowały cztery stany świadomości (smrtu-pasthana), cztery rodzaje wysiłku (samyakpra-hana), cztery kroki w kierunku nieziemskich mocy (rddhipada), pięć zdolności duchowych (panca indriyani), pięć nadzmysłowych mocy (panca balani), siedem stopni oświecenia (sapta bodhyanga) oraz ośmiokrotnie szlachetną ścieżkę (asta-marga).

n. Nieskalanym światem Bodhisattva jest dedykacja (jego zasług w celu zbawienia innych). Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha jego świat będzie ozdobiony różnorodnymi chwalebnymi cnotami.

o. Uczenie o końcu ośmiu smutnych sytuacjach jest nieskalanym światem Bodhisattva, który jest pozbawiony stanów szatańskich.

p. Przestrzeganie przykazań jednocześnie nie krytykując tych, którzy je łamią jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha jego świat będzie wolny od ludzi łamiących przykazania.

q. Dziesięć dobrych uczynków jest nieskalanym światem Bodhisattva. Po osiągnięciu przez niego stanu Buddha jego życie będzie długie, czyste i zamożne a jego słowa będą prawdą, jego mowa będzie łagodna, nie opuszczą go bliscy, rozmowy z nim przyniosą korzyść innym. W jego świecie odrodzą się istoty wolne od zazdrości i gniewu z odpowiednim punktem widzenia.

Jak widzisz Ratna-rasi, z powodu jego szczerego i nieskomplikowanego umysłu Bodhisattva działa szczerze i prostolinijnie. Dzięki szczerym uczynkom, osiąga głęboki umysł. Dzięki głębokiemu umysłowi jest w stanie kontrolować swoje myśli. Kontrolując umysł działa zgodnie z Dharma (ma serce); dzięki jego zgodnych z Dharma uczynkom dedykuje swoje zasługi na pożytek innych. Dzięki swojej dedykacji może używać odpowiednie metody (upaya). Dzięki odpowiednim metodą, może doprowadzić żywe istoty do perfekcji. Ponieważ może doprowadzić je do perfekcji, jego świat

5

Buddha jest nieskalany. Jego nieskalany świat Buddha powoduje, że przekazywana przez niego Dharma jest również nieskalana. Jego nieskalane nauczanie jest źródłem nieskalanej mądrości. Jego nieskalana mądrość jest przyczyną jego nieskalanego umysłu a ponieważ jego umysł jest nieskalany to jego czyny są również nieskalane. Jeżeli Bodhisattva chce osiągnąć nieskalany świat to on musi oczyścić swój umysł – świat Buddha jest nieskalany dzięki czystości Buddha umysłu.”

Sariputra zafascynowany szacunkiem inspirującym majestatem Buddha myślał - ”jeżeli świat Buddha jest nieskalany w wyniku czystości jego umysłu to znaczy, że kiedy Czczony Przez Świat był na etapie Bodhisattva to on nie był jeszcze nieskalany i dlatego jego obecny świat nie jest nieskalany." Buddha czytając myśli Sariputra odpowiedział - ”czy Słońce lub Księżyc są brudne przez to, że ślepiec nie jest w stanie dojrzeć ich czystości?” Sariputra odpowiedział w następujący sposób - ”Czczony Przez Świat, to nie jest wina Słońca czy Księżyca tylko ślepego.” Na to Buddha powiedział - ”Sariputra, żywe istoty nie są w stanie dostrzec imponującego majestatu nieskalanego świata Tathagata nie z powodu jego błędu, ale z powodu ich ślepoty duchowej. Mój świat jest nieskalany, czego ty nie jesteś jeszcze w stanie dostrzec.” Buddha, którego włosy były zawiązane w kok kontynuował mówiąc to Sariputra - ”nie myśl, że świat Buddha jest zanieczyszczony. Dlaczego? Ponieważ świat Sakyamuni Buddha, który ja widzę jest czysty i nieskalany jak pałac w niebiosach.” Sariputra odpowiedział - ”świat, który ja widzę jest wypełniony pagórkami, górami, dołami, kolcami, kamieniami i ziemią - wszystko to jest zanieczyszczone.” Brahma powiedział - ”ten świat wydaje ci się brudny, ponieważ twój umysł jest nieustannie czymś zajęty i przeciwstawia się wiedzy Buddha. Sariputra, Bodhisattva widzi czysty i nieskalany świat obecnego Buddha, dzięki swojej bezstronności (braku dyskryminacji) wobec żywych istot oraz dzięki Dharma wypełniającej jego głęboki umysł. W tym momencie, dla podziwu wszystkich zebranych Buddha nacisnął ziemię palcami prawej stopy i nagle świat ozdobiły setki i tysiące rzadkich i drogocennych klejnotów zebranych z wielkiego chiliocosm podobnie do majestatycznego i nieskalanego świata Buddha udekorowanego niepoliczalną ilością dobrych uczynków. W tym samym czasie, każda zebrana osoba zorientowała się, że siedzi na drogocennym tronie o kształcie lotusa. Buddha zwrócił się do Sariputra - ”spójrz na ten mój majestatycznie czysty świata”. Sariputra odpowiedział - ”Czczony Przez Świat, ja nigdy nie widziałem i nie słyszałem o takim świecie Buddha i takiej nieskazitelności”. Buddha odpowiedział - ”mój świat jest zawsze nieskalany. Innym ten świat wydaje się brudny, co ułatwia mi wyzwolenie ludzi słabych duchowo. To jest podobne do pokarmu deva, którego kolor jest funkcją zasług jego indywidualnego konsumenta. Sariputra, świat człowieka o czystym umyśle jest czysty i niepokalany.

Po ukazaniu się świata Buddha, pięć tysięcy synów nestorów, którzy przybyli razem z Ratna-rasi zrozumiało cierpliwość niestworzonego (anutpattika-dharma-ksanti) a osiemdziesiąt cztery tysiące ludzi postanowiło osiągnąć doskonałe oświecenie (anuttara-samyak-samBodhi).

Po chwili, Buddha przestał naciskać ziemie palcami swoich nóg, po czym świat wrócił do swojego oryginalnego nieczystego stanu. W tym momencie, trzydzieści dwa tysiące devas i ludzi

zamierzających osiągnąć poziom sravaka1 zrozumiało nietrwałość zjawisk, po czym porzucili oni

ziemskie nawyki i osiągnęli oko-Dharma (stan, w którym jest widoczna prawda czterech szlachetnych prawd). Natomiast osiem tysięcy bhiksus porzuciło przywiązywanie do zjawisk i osiągnęło stan arhat, dzięki czemu udało im się zakończyć ich cykl odrodzeń.

1 Sravaka – "ten, który po usłyszeniu" nauk Buddy podąża jego ścieżką.

6

ROZDZIAŁ DRUGI

PRAKTYCZNA METODA (UPAYA) NAUCZANIA

W wielkim mieście Vaisai żył nestor, który złożył ofiary niepoliczalnej liczbie Buddhas, i który posiadał głębokie zrozumienie rzeczywistości, dzięki czemu osiągnął cierpliwą wytrwałość niestworzonego oraz, który dzięki swojej wspaniałej elokwencji posiadał nieograniczane umiejętności nauczania ludzi. On pozbył się strachu po osiągnięciu całkowitej kontroli (dharani) nad czynami zarówno szlachetnymi jak i haniebnymi całkowicie. On również pokonał wszystkie pożądania i demony, przekroczył wszystkie drzwi Dharma, posiadał doskonałą Mądrość (prajna-paramita) oraz doskonale znał wszystkie właściwe metody (upaya) przekazywania wiedzy, dzięki czemu zaspokoił wszystkie śluby Bodhisatvy. Doskonale znał skłonności umysłowe żywych istot i ich przyczyny jak i ich źródła. Z nieskazitelnym umysłem, przez wiele lat pożądał ścieżką Buddha. Rozumiejąc Mahayana, jego akcje były rezultatem prawego myślenia. Przebywając w inspirującym majestacie Buddha, jego umysł był wielki jak ocean. Podziwiał go każdy Budda Indra, Brahma a ziemscy królowie go czcili.

Celem jego pobytu w Vasali była pomoc mieszkającym tam ludziom osiągnąć wyzwolenie. Swój olbrzymi majątek używał do pomocy biednym. Przestrzegał prawa moralności i dyscypliny ucząc ich tym, którzy je łamali. Dzięki swojej olbrzymiej cierpliwości pomagał ludziom pozbyć się gniewu i złości. Niedbałych i opieszałych uczył gorliwości, entuzjazmu i wytrwałości. Używał spokoju ducha to opanowania wzburzonego umysłu. Swoją gruntowną wiedzą pokonywał ignorancję. Pomimo, że jego szaty były białe, przestrzegał wszystkie prawa Sanghi. Pomimo, że był człowiekiem świeckim, żył wolny od wszystkich przywiązań do trzech światów (pożądania, kształtu i poza kształtem). Pomimo, że miał żonę i dzieci pilnie praktykował prosty styl życia. Pomimo, że posiadał dom nie podejmował się żadnych prac domowych. Rozkoszującą się umiarkowaniem, jadł i pił z umiarem. Starał się uczyć i wyzwalać ludzi nawet w miejscach rozpusty. Pomimo, że obracał się pomiędzy heretykami on sam nigdy nie zbaczał z właściwej drogi. Znał światową literaturę, ale radość dawała mu tylko Dharma Buddha. Czcili go wszyscy, którzy go spotkali. On utrzymywał Dharma i przekazywał ją starym i młodym ludziom. Pomimo, osiąganych sukcesów finansowych, nigdy się nimi nie cieszył i nie przywiązywał do nich uwagi. Idąc ulicą nigdy nie marnował okazji przekazania innym Dharma. Po otrzymaniu rządowej posady, używał swojego stanowiska do ochrony słabych (przed niesprawiedliwością). Biorąc udział w zebraniu, wiódł uczestników do Mahayana. Odwiedzając szkołę oświecał jej uczniów. Wchodząc do domu publicznego tłumaczył tam obenym grzech seksualnego stosunku. Wstępując do gospody z determinacją wstrzymywał się od picia alkoholu. Był czczony przez nestorów, którym tłumaczył Dharma. Upasakas traktowali go z olbrzymim respektem, ponieważ pokazywał im jak pozbyć się pożądań i nawyków. Władcy czcili go, bo uczył ich wyrozumiałości. Brahmins czcili go za to, że im pokazywał jak zwyciężyć dumę, pychę i uprzedzenie. Rządowi urzędnicy czcili go, bo uczył ich rządzić bez łamania prawa. Książęta czcili go, bo uczył ich lojalności wobec pana. W pałacach był czczony za nawrócenie wszystkich służących. Lud czcił go za to, że nakłaniał ich do kultywowania dobrych uczynków. Pomiędzy brahma-devas był czczony za to, że nakłaniał ich do zrozumienia wiedzy Buddha. Pomiędzy Sakras i Indras był czczony za to, że wytłumaczył im nietrwałość (wszystkiego). Lokapalas (strażnicy buddyjskiej mądrości) czcili go, ponieważ on chronił przed śmiercią wszystkie żywe istoty.

Dla korzyści żywych istot, Vimalakiriti używał wielką liczbę odpowiednio dobranych do tego celu metod (upaya) nauczania. Obecnie, używając upaya był chorym, z którego to powodu królowie,

7

ministrowie, nestorzy, upasakas, Brahmins, itd, jak również księcia oraz inni dostojnicy, których liczba osiągnęła wiele tysięcy przybyli do jego domu żeby zapytać go o zdrowie. Vimalakirti, przyjął ich i zaczął im tłumaczyć Dharma mówiąc - ”szlachetne osoby, ludzkie ciało nie jest czymś permanentnym. Ono nie jest ani mocne ani trwałe. Nie można na nim polegać, bo jego rozkład to tylko kwestia czasu. Ciało będąc przedmiotem różnych chorób jest przyczyną niepokoju i cierpienia. Szlachetni, mądrzy ludzie nie polegają na swoim ciele, które jest nietrwałe jak piana, które jest jak bańka powietrza na powierzchni wody. Ciało jest jak płomień. Ciało jest owocem pożądania. Ciało jest jak drzewo bananowe, które ma pusty pień. Ono jest jak iluzją wyprodukowaną przez zboczone myśli. Jest jak sen stworzony błędnym zrozumieniem. Jest jak cień i jest rezultatem karmy. Ciało można porównać do echa, ponieważ ono jest wynikiem przyczyny i okoliczności. Jest jak chmura, która w każdej chwili może się rozpłynąć. Jest jak błyskawica, bo nie trawa dłużej niż myśl. Jest jak ziemia, bo nie posiada właściciela. Jest pozbawione ego i dlatego jest jak ogień, (który sam sobą się żywi i dzięki temu wygasa). Jest zmienne jak wiatr. Nie jest ludzkie, bo jest jak woda. W rzeczywistości nie istnieje a jego egzystencja jest uzależniona od czterech elementów. Jest puste nie będąc ego ani jego przedmiotem. Ciało jak trawa, drzewa czy połamane skorupy jest pozbawione jakiejkolwiek wiedzy. Ono nie jest głównym czynnikiem zmysłów, ale podlega ich wpływom. Ciało, nie będąc czystym jest pełne brudu. Zgnije i skończy się, pomimo, że jest myte, kąpane, ubierane i karmione. Jest nieszczęściem będącym przedmiotem wszystkiego rodzaju chorób i cierpień. Ścigane śmiercią jest jak sucha studnia. Jest niezaspokojone i przeminie. Jest jak jadowity wąż, jak śmiertelny wróg, jak tymczasowy agregat (pozbawiony rzeczywistości), stworzone z pięciu składników, dwunastu otworów (sześć organów i ich obiekty) oraz osiemnastu sfer zmysłowych (sześć zmysłów, ich obiekty oraz ich postrzeganie). Szlachetni, ludzkie ciało jest tak odrażające, że powinniście szukać ciała Buddha. Dlaczego? Ponieważ ciało Buddha zwane Dharmakaya, jest rezultatem nieograniczonych zasług i wiedzy. Jest wynikiem dyscypliny, medytacji oraz doskonałej wyzwalającej wiedzy. Jest wynikiem dobroci, współczucia, radości oraz braku emocji. Jest konsekwencją (sześciu doskonałości, czyli paramitas) dobroczynności, dyscypliny, cierpliwości, zapału, medytacji i mądrości oraz rezultatem odpowiednich nauk (upaya); sześciu nadprzyrodzonych umiejętności, trzech intuicji, trzydziestu siedmiu etapów przyczyniających się do oświecenia, spokoju i równowagi ducha, dziesięciu transcendalnych sił (dasabala), czterech rodzajów nieustraszoności, osiemnastu niezrównanych charakterystyk Buddha, zniszczenia zła oraz wykonania wszystkich dobrych uczynków: prawdomówność, wolność od nieumiarkowania. Takie niepoliczalne rodzaje czystości i niepokalania produkują ciało Tathagata.

Szlachetni, jeżeli dążąc do pozbycia się wszystkich chorób związanych z żywą istotą chcecie osiągnąć ciało Buddha to musicie skupić swoje umysły na osiągnięciu oświecenia (anuttra-samyak-sambdhi).”

W taki sposób, nestor Vimalakiriti wytłumaczył Dharmę pytającym o jego zdrowie gościom jednocześnie ich namawiając do poszukiwania oświecenia.

8

ROZDZIAŁ TRZECI

WYZNAWCY

SARIPUTRA:

Chory Vimalakirti leżał w łóżku i zastanawiał się, dlaczego Buddha się nad nim nie zlituje i nie przyjdzie zapytać go o zdrowie.

Buddha zaś czytając jego myśli zwrócił się do Sariputry mówiąc -”idź do Vimalakirti i w moim imieniu zapytaj o jego zdrowie”.

Sariputra odpowiedział - ”Czczony przez Świat, ja się do tego nie nadaję. Przyczyną tego jest to, że raz, kiedy medytowałem, on zwrócił mi uwagę, że medytacji nie należy wykonywać wyłącznie w pozycji siedzącej. Po czym kontynuował mówiąc, że medytacja to stan, w którym zanika różnica pomiędzy umysłem i ciałem, które ostatecznie przestaje być widoczne zarówno w świecie pożądania, kształtu czy w świecie pozbawionym kształtów. Vimalakirti powiedział, że medytacja to stan, który nie należy mylić z bezczynnością. W tym dyktującym szacunek stanie osiąga się nirwana. On również zwrócił mi uwagę, że medytacja to bycie prawdziwym w życiu codziennym, że jest to stan, w którym umysł niepodlegający żadnym bodźcom wewnętrznym lub zewnętrznym, że jest to niewzruszony opór w stosunku do złych myśli i pojęć w czasie trzydziestu siedmiu stanów pośrednich wiodących do oświecenie. Medytacja to nie porzucenie kłopotów (klesa) po osiągnięciu nirwana. Na koniec, zaś powiedział, że stan Buddha można osiągnąć dzięki tak zrozumianej medytacji.”

”Czczony przez Świat, po tym jak to usłyszałem to oniemiałem i nie byłem w stanie nic więcej powiedzieć. Dlatego, ja nie mogę do niego pójść i pytać go o zdrowie.

MAUDGALYAYANA:

Budda zwrócił się następnie do Maudgalaputra - ”idź do Vimalakiriti i w moim imieniu zapytaj go zdrowie”.

Maudgalyayana odpowiedział – " Czczony przez Świat, ja się do tego nie nadaję.. Ponieważ, pewnego dnia, w drodze do Vaisali gdzie miałem tłumaczyć Dharma laikom (upasaka) zatrzymał mnie Vimalakiriti mówiąc - ”jak będziesz im tłumaczył Dharma to nie rób tego dokładnie tak jak jest. Nie mów im, że Dharma jest

absolutem, pozbawionym iluzji żywych istot,

, że jest pozbawiona siebie samej, ponieważ nie posiada ego,

, że jest pozbawiona życia, ponieważ jest ponad życiem i śmiercią,

, że jest wolna od konceptu żywej istoty pozbawionej ciągłości, (pomimo, że pozornie wydaje się, że posiada ciągłość,

, że jest bezruchem, ponieważ nie dotyczy ją zjawiska ruchu

, że jest nie do opisania, ponieważ jest poza słowem i mową,

, że jest niewytłumaczalna, ponieważ jest ponad intelektem,

9

, że jest pozbawiona kształtu jak nicość,

, że jest ponad sofistyką, bo jest niematerialna,

, że nie posiada ego, ponieważ jest ponad (dualnością) przedmiotu i podmiotu,

, że jest wolna od dyskryminacji, ponieważ jest ponad świadomością;

, że nie można jej do niczego porównać, ponieważ nie jest niczego składnikiem;

, że jest ponad przyczyną, ponieważ jest od niej wolna;

, że jest identyczna z Dharmata (naturą Dharma),

, że jest podstawową naturą (wszystkiego);

, że jest od niczego niezależna, przez co jest absolutem;

, że jest ponad dualizmem obracając się w sferze absolutnej rzeczywistości

, że jest niewzruszona, ponieważ nie opiera się na sześciu zmysłach.

, że jest zgodna z nieaktywnością oraz brakiem ciała i nicości.

, że jest poza pięknem i brzydotą.

, że jej nie przybywa i jej nie ubywa.

, że jest poza powstaniem i zniszczeniem.

, że jest ponad sześcioma organami: oko, ucho, nos, język, ciało i umysł.

, że jest wieczna i niezmienna,

, że jest poza kontemplacją i praktyką

Maudgalyayana, jeżeli Dharma ma takie charakterystyki, to jak można ją wytłumaczyć?

Przekazując Dharma żywym istotą musisz pamiętać, że ty jesteś jak iluzjonista, który tłumaczy Dharma stworzonym przez siebie słuchaczom. Żeby uniknąć jakiegokolwiek nieporozumienia, powinieneś zdawać sobie sprawę, komu ją tłumaczysz - z poziomu intelektualnego swoich słuchaczy. Przed rozpoczęciem swoich wywodów myśl o zapłaceniu Buddha własnego długu wdzięczności dążąc do zachowania na zawsze trzech skarbów (Buddha, Dharma, Sangha) następnie z wielkim miłosierdziem do wszystkich żywych istot gloryfikuj przed nimi Mayahana.

Po tym jak Vimalakirti to powiedział, ośmiuset upasakas postanowiło skupić się na poszukiwaniu najdoskonalszego oświecenia (anuttara-samyak-samBodhi) a ja zrozumiałem, że moja elokwencja nie jest na jego poziomie. Dlatego ja się nie nadaję żeby do niego pójść i zapytać o jego zdrowie.

MAHAKASYAPA:

Budda następnie zwrócił się do Mahakasypa: "Idź do Vimalakirti i w moim imieniu zapytaj o jego zdrowie."

Mahakasyapa odpowiedział - "Czczony przez Świat, ja się do tego nie nadaję. Kiedyś żebrałem o jedzenie na ulicy w biednej dzielnicy gdzie podszedł do mnie Vimalakirti, który powiedział -"jak się masz, Mahakasyapa? Żebrząc tutaj a nie w bogatej dzielnicy pokazuje, że twój miłosierny umysł nie wszystko jeszcze pojmuje. Mahakasyapa, praktykując bezstronność powinieneś prosić o jałmużnę na zmianę u biednych jak i bogatych. Żebrząc o jedzenie powinieneś być wolnym od jakiejkolwiek myśli na ten temat. W celu pozbycia się konceptu zwijania (pożywienia w kłębek) powinieneś brać je do ręki (nie zwracając na to uwagi). Powinieneś przyjmować pożywienia nie zdając sobie z tego sprawy. Wchodząc do wioski powinieneś ją traktować jak nicość. Widząc kształt powinieneś pozostać wobec niego obojętny. Słysząc dźwięk, powinieneś to traktować ( jak coś pozbawione

10

znaczenia) jak echo. Czując zapach, potraktuj to jak wiatr (, który jest pozbawiony zapachu). Jedząc, nie zwracaj uwago na smak swojego pożywienia. Traktuj dotyk jak osiągnięcie mądrości (, która jest wolna od uczuć i emocji).

Pamiętaj, że wszystko, co cię otacza jest iluzją, pozbawioną jakiejkolwiek natury - własnej czy obcej, ponieważ fundamentalnie nie jest to samoistne (nie istnieje ze swojej własnej woli czy przyczyny) i jest przedmiotem zagłady.

Mahakasyapa, jeżeli jesteś w stanie osiągnąć wszystkie osiem form wyzwolenia bez unikania ośmiu heterodoksyjnych dróg (życia), czyli utożsamiając heterodoksję z ortodoksją (jedno i drugie wywodzi się z tego samego źródła), i jeżeli możesz ofiarować swoje własne jedzenie wszystkim żywym istotą, jak również wszystkim Buddhas i członkom Sangha, to możesz przyjąć pokarm, który ci ofiarowano.

Ten sposób jedzenia jest ponad kłopotami (normalnego człowieka) oraz ponad brakiem kłopotów wyznawcy Hinayana. To jest ponad stanem bezruchu (, w którym wyznawcy Hinayana wstrzymują się od jedzenia) i braku bezruchu (wyznawców Mahayana, którzy spożywają posiłek po osiągnięciu stanu pogody i spokoju ducha). Jest również ponad przebywaniem w normalnym stanie czy w stanie spokoju i pogody ducha, podczas gdy ci, którzy ofiarowują pokarm nic za to nie otrzymują – to nie szkodzi ani nie przynosi im korzyści. To jest właściwy sposób pożądania ścieżką Buddha, który nie polega na małej ścieżce sravakas. Mahakasyapa, jeżeli w ten sposób będziesz spożywać ofiarowane ci pożywienie to ten akt nie będzie zmarnowany."

"Czczony przez Świat, słuchając nigdy wcześniej niesłyszanych przeze mnie słów, wywołało u mnie stan głębokiego szacunku do wszystkich Bodhisattvas oraz zrodziło następującą myśl - "czy jest ktoś, którego umysł nie będzie w stanie osiągnąć doskonałego oświecenia po usłyszeniu tak mądrych i elokwentnych nauk?" W tym momencie, przestałem namawiać ludzi do przestrzegania zasad i praktyk sravakas i pratyeka-buddhas. Z tego powodu nie nadaję się, żeby pójść i spytać o stan jego zdrowia.

SUBHUTI:

Następnie, Buddha zwrócił się do Subhuti - "idź do Vimalakirti i w moim imieniu zapytaj o jego zdrowie."

Subhuti odpowiedział - "Czczony przez Świat, I nie posiadam wystarczających kwalifikacji, żeby to uczynić. Przyczyną tego jest to, że pewnego razu, kiedy poszedłem do jego domu żebrując o pożywienie on wziął moją miskę, wypełnił ją ryżem, po czym powiedział: "Subhuti, jeżeli twój umysł jest nastawiony na jedzenie w identyczny sposób, w jaki konfrontuje wszystkie inne rzeczy i jeżeli ta jednostronność w stosunku do wszystkiego w równym stopniu odnosi się do (aktu) jedzenia to możesz żebrać o pokarm i go spożywać.

Subhuti, jeżeli bez odcięcia się od zmysłowości, złości i głupoty nie jesteś pod wpływem tych trzech złów oraz jeżeli w celu zjednoczenia się ze wszystkim nie czekasz na śmierć, jeżeli poszukujesz oświecenia i wyzwolenia nie odcinając się od głupoty i miłości. Jeżeli poszukując wyzwolenia widzisz podstawową naturę pięciu głównych grzechów śmiertelnych jedocześnie będąc sam pozbawiony jakiegokolwiek pojęcia wolności czy przywiązania. Jeżeli przywiązujesz lub nie

11

przywiązujesz znaczenia do czterech szlachetnych prawd. Jeżeli osiągnięcie czy nieosiągnięcie oświecenia mają dla ciebie identyczne znaczenie. Jeżeli nie traktujesz siebie, jako człowiek doczesnego albo nie, czy jako świętego lub nie świętego. Jeżeli opanujesz do perfekcji wszystkie Dharmas jednocześnie nie przywiązując uwagi do ich znaczenia -to wtedy możesz przyjmować i spożywać ofiarowany ci pokarm.

Subhuti, jeżeli ty nie widzisz Buddha i nie słyszysz Dharma. Jeżeli sześciu heterodoksalnych nauczycieli takich jak Purana-kasyapa, Maskari-gosaliputra, Yanjaya-vairatiputra, Ajita-kesakambala, Kakuda-katyayana and Nirgrantha-jnatiputra widzisz obiektywnie, jako swoich nauczycieli i jeżeli ich nauki doprowadzają do heterodoksji podążających ścieżką, (co również dotyczy ciebie) to wtedy możesz przyjąć i spożyć ofiarowany ci pokarm.

Jeżeli nie jesteś negatywnie nastawiony przeciwko herezji i nie zakładasz, że osiągniesz drugi brzeg (oświecenia), jeżeli nie masz uprzedzenia do ośmiu smutnych stanów i nie uważasz, że jesteś od nich nieuzależniony, jeżeli nie masz uprzedzenia do profanacji i pozbyłeś się koncepcji nieskalanego życia. Kiedy po osiągnięciu przez ciebie stanu samadhi (stan pozbawiony sporów oraz debat) również go osiągną wszystkie żywe istoty, jeżeli bezstronnie traktujesz ofiarodawców twojego pożywienia nie myśląc, że ich dobroczynny akt jest rezultatem oczekiwania na błogosławieństwo, jeżeli patrzysz na ofiarujących ci jałmużnę i widzisz, że oni również wpadają w trzy złe rzeczywistości egzystencji, jeżeli traktujesz bezstronnie i bez faworyzowania traktujesz demony i inne obiekty hańby i złą, jako twoi towarzysze podróży, jeżeli jesteś rozczarowany ludźmi, jeżeli zniesławiłeś Buddha, złamałeś prawa Dharma i nie osiągasz świętości oraz nie udaje ci się osiągnąć wyzwolenia - wtedy przyjmuj i spożywaj ofiarowany pokarm.

Czczony przez Świat! Słysząc te słowa, które były poza moim poziomem intelektualnym i na które nie mogłem znaleźć odpowiedzi - ja oniemiałem. Położyłem miskę z ryżem na ziemi i zamierzałem opuścić jego dom, kiedy Vimalakiriti powiedział – "hej, Subhuti, nie bój się zabrać swojej miski. Przestraszyłeś się, kiedy stworzony przez Tathagata nierealny (nierzeczywisty) człowiek zadaje ci pytania?" Ja na to odpowiedziałem - nie. Po czym on kontynuował –"ty nie powinieneś się niczego bać, bo to, czego się obawiasz jest iluzją. Dlaczego? Ponieważ słowa i mowa to iluzja. Mądrzy niczego się nie obawiają, ponieważ oni nie przywiązują się do słów i mowy. Dlaczego? Ponieważ słowa i mowa nie posiadają własnej i niezależnej od niczego natury. Kiedy to zrozumiesz to osiągniesz wyzwolenie, które uwolni cię od jakiejkolwiek niewoli".

W wyniku Vimalakiriti wykładu, dwustu synów dewów zrozumiało sedno Dharma. Dlatego ja nie nadaję się na to żeby do niego pójść i pytać go o zdrowie.

PURUNA:

Następnie Buddha zwrócił się do Purnamaitrayaniputra – "idź i w moim imieniu zapytaj Vimalakiriti o zdrowie."

Purnamaitraaniputra odpowiedział - "Czczony przez Świat, ja się nie nadaje, żeby do niego pójść i zapytać go o zdrowie. Ponieważ pewnego razu, w zagajniku, pod drzewami, kiedy tłumaczyłem Dharma świeżo zainicjowanym mnichom podszedł do nas Vimalakiriti i powiedział – "hej Purnamaitraaniputra, przed rozpoczęciem wykładu na temat Dharma powinieneś osiągnąć stan intensywnej kontemplacji (samadhi), ponieważ to umożliwi ci poznanie poziomu umysłowego

12

twoich słuchaczy - nie wypełniaj bezcennych naczyń zgniłym pokarmem. Znając ich poziom intelektualny nie pomylisz się i nie weźmiesz szkła za kryształ. Nie ucz ich Hinayany (mniejszy pojazd) nie znając ich poziomu intelektualnego. Oni nie są ranni to ty ich nie rań. Nie oferuj wąskiej ścieżki tym, którzy chcą kroczyć szeroką ścieżką. Nie wkładaj oceanu do odciska kopyta woła. Nie porównuj blasku Słońca do przyćmionego blasku świetlika. Purnamaitraaniputra, obecnie ci bhiksus nie pamiętają, że dawno temu osiągnęli umysł Mahayana, – dlaczego chcesz ich uczyć Hinayana? Mądrość zawarta w Hinayana jest płytka, można ją porównać do ślepca, który nie jest w stanie odróżnić właściwych od niewłaściwych korzeni żywych istot."

Następnie, Vimalakiriti osiągnął stan samadhi, i spowodował, że otaczający nas bhiksus przypomnieli sobie ich poprzednie życia, w których spotkali pięciuset Buddhas i w których zasiali nasiona doskonałej szlachetności, które wykorzystali na poszukiwania doskonałego oświecenia. Dzięki Vimalakiriti pomocy bhiksus natychmiast odzyskali pamięć swoich poprzednich żyć i odzyskali wcześniej nabytą wiedzę. Natychmiast skłonili głowy do stóp Vimalakirti, który przekazał im Dharma a następnie kontynuowali poszukiwania doskonałego oświecenia nigdy więcej nie cofając się do tył.

Ja teraz myślę, że sravakas (uczniowie Buddha), którzy nie wiedzą jak przeniknąć głębię umysłu swoich słuchaczy nie powinni im tłumaczyć Dharma. Z tego powodu, ja się nie nadaję żeby pójść do Vimalakiriti i pytać go o zdrowie.

MAHAKATYAYANA:

Buddha następnie zwrócił się do Mahakatyayana – "idź i w moim imieniu zapytaj Vimalakiriti o zdrowie."

Mahakatyayana powiedział - "Czczony przez Świat, ja nie posiadam odpowiednich do tego celu kwalifikacji. Pewnego razu, Buddha tłumaczył grupie młodych mnichów podstawowe zasady Dharma. Ja również tam byłem, żeby później wytłumaczyć im znaczenie nietrwałości, cierpienia, pustki, nieobecności ego oraz ostatecznego wyzwolenia (nirvana). Nagle podszedł do mnie Vimalakirti i powiedział - "hej, Mahakatyayana, nie używaj swojego umysłu śmiertelnika na wywody na temat nieśmiertelnej rzeczywistości. Mahakatyayana, wszystko jest fundamentalnie ponad stworzeniem i zniszczeniem - tak należy rozumieć nietrwałość. Te pięć elementów składowych należy rozumieć, jako niepowstająca nicość - to jest znaczenie cierpienia. Nic w zasadzie nie istnieje - takie jest znaczenie nicości. Ego oraz jego brak nie jest dualizmem - to jest znaczenie nieistniejącego ego. W zasadzie nic nie jest tym, czym się wydaje być, nic teraz nie umiera i nic teraz się nie rodzi – to jest znaczenie ostatecznego wyzwolenia (nirvana).

To, co powiedział Vimalakiriti pozwoliło zebranym bhiksus natychmiast wyzwolić ich umysły. Dlatego ja nie mam odpowiednich kwalifikacji, żeby do niego pójść i zapytać o jego zdrowie.

ANIRUDDHA:

Po tym, Buddha powiedział do Aniruddha – "idź i w moim imieniu zapytaj Vimalakiriti o zdrowie".

13

Aniruddha powiedział -"Czczony przez Świat, ja się nie nadaję żeby go odwiedzić i zapytać o zdrowie. Pewnego razu, kiedy żeby zapobiec senności medytowałem chodząc przybył do mojego miejsca pobytu w otoczeniu dziesięciu tysięcy devas, Brahma znany, jako Cudownie Czysty, który po skłonieniu głowy zapytał mnie, –"jaki jest zasięg widzenia twojego oka deva?" Ja zaś odpowiedziałem w następujący sposób - "Szlachetny, ja widzę świat Sakyamuni Buddha w wielkim chiliocosm j tak dobrze jak owoc amala, który trzymam w mojej dłoni. Nagle pojawił się Vimalakirti, który mnie zapytał - "hej, Aniruddha, kiedy spoglądasz swoim okiem deva to widzisz kształt czy jego brak? Jeżeli to oko widzi kształt to ty nie jesteś lepszy heretyków, którzy osiągnęli pięć nadprzyrodzonych mocy. Jeżeli zaś nie widzisz kształtu to twoje oko deva nie jest aktywne (wu wei) i nie powinno niczego widzieć." Czczony przez Świat, mnie zatkało i nie byłem w stanie nic powiedzieć.

Devas chwalili to, co powiedział Vimalakiriti, ponieważ nigdy tego wcześniej nie słyszeli. Po oddaniu mu czci, zadali zwrócili się do niego z następującym pytaniem -"czy jest ktoś na świecie, który posiada prawdziwe oko deva?

Vimalakiriti odpowiedział: "Gdzieś istnieje Buddha, który posiada prawdziwe oko deva. On zawsze przebywa w stanie samadhi i widzi wszystkie światy Buddhas bez wywoływania dwoistości (subiektywne oko i obiektywna forma)."

W tym momencie, Brahma i jego pięciuset krewnych osiągnęło umysł anuttara-samyak-samBodhi. W pokorze pochylili głowy do stóp Vimalakiriti i nagle zniknęli. Dlatego ja się nie nadaję, żeby pójść i pytać o jego zdrowie.

UPALI:

Wtedy Budda powiedział do Upali – "idź i w moim imieniu zapytaj Vimalakiriti o zdrowie."

Upali odpowiedział: "Czczony przez Świat, ja się nie nadaję żeby pójść do Vimalakiriti i zapytać go o zdrowie. Pewnego razu, dwóch młodych mnichów złamało przykazania i zawstydzeni swoimi grzechami nie śmieli pokazać się Buddha. Oni zapytali mnie o radę - "Upali, przyszliśmy do ciebie a nie do Buddha, ponieważ złamaliśmy przykazania i teraz się tego wstydzimy. Prosimy cię, naucz nas zasad skruchy żebyśmy mogli wymazać nasze grzechy." Ja zaś zacząłem im tłumaczyć, na czym polega skrucha, kiedy pojawił się Vimalakiriti, który powiedział - "hej Upali, ty zamiast mieszać im w głowach i pomnażać ich grzechy powinieneś natychmiast je wymazać. Dlaczego? Ponieważ natura grzechu nie jest ani wewnętrzna ani zewnętrzna ani pomiędzy. Tak jak powiedział Buddha – żywe istoty nie są nieskalane, ponieważ ich umysł nie jest czysty. Jeżeli ich umysł jest czysty one wszystkie są czyste. Umysł również nie jest ani czysty ani brudny ani coś pośredniego. Powodem ich grzechów jest ich stan umysłowy. W taki sam sposób jak wszystkie rzeczy, które nie wychodzą ponad to, czym są. Powiedz mi Upali, czy po osiągnięciu umysłowego wyzwolenia pozostaje w nim jakiekolwiek zanieczyszczenie?"

Ja na to powiedziałem – "nie, umysł osiągnąwszy wyzwolenie jest wolny od zanieczyszczenia." On zaś rzekł – "Upali, złe myśli nie są czyste a ich brak jest czystością. Wyuzdane myśli nie są czyste a ich brak jest czystością. Czepianie się ego nie jest czystością a jego porzucenie jest czystością. Upali, wszystkie zjawiska rodzą się i umierają bez chwili spoczynku jak złuda czy błyskawica. Zjawiska nie czekają jedne na drugie i nie istnieją dłużej niż czas jednej myśli. One są owocem fałszywych

14

poglądów i są jak sen czy płomień, odbicie księżyca w wodzie czy w lustrze, bo one wszystkie rodzą się z błędnego pojęcia. Ten, który to rozumie jest znany, jako kurator przepisów dyscypliny a ten, który to zna jest znany, jako kompetentny tłumacz (przykazań).

W tym czasie tych dwóch mnichów zadeklarowało, –"co za wspaniała wiedza, która jest poza zasięgiem Upali, który nie jest w stanie wytłumaczyć najwyższych zasad dyscypliny o moralności."

Ja powiedziałem:, 'Od kiedy odszedłem od Buddha nie spotkałem jeszcze ani sravaki ani Bodhisattvy, który mógłby przewyższyć jego retorykę, ponieważ jego olbrzymia wiedza i doskonałe oświecenie są na tak wysokim poziomie.

Tych dwóch mnichów bezzwłocznie pozbyło się wątpliwości i skruchy, nastawiło swoje umysły na poszukiwania pełnego oświecenia i przyrzekło umożliwić wszystkim żywym istotą osiągnięcie takiej samej elokwencji. Z tego powodu, ja nie nadaje się na pytane Vimalakiriti o jego zdrowie.

RAHULA:

Po tym, Budda zrwócił się do Rahula i powiedział – "idź i w moim imieniu zapytaj Vimalakiriti o zdrowie."

Rahula powiedział -"Czczony przez Świat, I nie mam odpowiednich kwalifikacji, żeby do niego pójść i pytać go o zdrowie. Pewnego razu synowie starszyzny Vaisali przyszli do mnie i po oddaniu mi pokłonu powiedzieli - "Rahula, ty jesteś synem Buddha, który porzucił tron dla poszukiwań prawdy. Jakie korzyści przyniosło ci porzucenie rodziny?" Ja zacząłem tłumaczyć, jakie korzyści przynosi ta decyzja, kiedy nagle pojawił się Vimalakiriti mówiąc – "hej, Rahula, nie powinieneś mówić o korzyściach osiągniętych po opuszczenie rodziny. Dlaczego? Ponieważ sam ten akt nie przynosi żadnych zasług. O zasługach można mówić wyłącznie z punktu widzenia ziemskiej drogi życia. Ponieważ porzucenie rodziny jest ponad ziemskim życiem, a to, co jest nadzmysłowe jest ponad jakąkolwiek zasługą. Rahula, porzucenie rodziny jest ponad tym, tamtym czy pomiędzy jednym a drugim. Porzucenie rodziny jest poza sześćdziesięcioma dwoma złymi punktami widzenia a jego domeną jest nirwana. Jest czczone przez mądrych i praktykowane przez świętych. Ono pokonuje wszystkie demony; wyzwala z pięciu sfer egzystencji, oczyszcza pięć rodzajów spojrzeń. Pozwala osiągnąć pięć duchowych mocy i umożliwia pięć duchowych zdolności. Ono uwalnia od ziemskich smutków i chroni przed różnymi demonami (powstałymi z błota). Wyzwala z nierealności nazw i terminów, oczyszcza z bezczeszczenia, uwalnia od nałogów, usuwa podwójność przedmiotu i obiektu i wszystkie reakcje i zaburzenia. Dostarcza wewnętrzny spokój, chroni wszystkie żywe istoty, przebywa w spokojnym umyśle, chroni przed jakimkolwiek złem. O porzuceniu rodziny można mówić dopiero po osiągnięciu tego wszystkiego, co przed chwilą wymieniłem.

Następnie, Vimalakiriti zwrócił się do synów starszych wioski mówiąc - "w okresie tej właściwej Dharma powinniście opuścić domy rodzinne i wstąpić do Shanga. Dlaczego? Ponieważ bardzo rzadko ma się szczęście życia w czasie Buddha."

Synowie starszych wioski odpowiedzieli: "Czcigodny Upasaka, słyszeliśmy jak Buddha powiedział, że bez zgody rodziców nie należy opuszczać rodzinnego domu."

15

Vimalakirti odpowiedział - "tak, to jest prawda, ale tak naprawdę to ty opuścisz dom rodzinny w chwili podjęcia decyzji o poświęcenie swojego życia na poszukiwanie doskonałego oświecenia (anuttara-samyak-sambodhi) – to jest moment, w którym ty opuszczasz dom rodzinny. "

Słysząc to, trzydziestu dwóch synów starszych wioski osiągnęło umysł anuttara-samyak-sambodhi. Z tego powodu, ja się nie nadaję żeby pójść do Vimalakiriti pytać go o zdrowie.

ANANDA:

Następnie, Budda zwrócił się do Anandy – "idź i w moim imieniu zapytaj Vimalakiriti o zdrowie."

Ananda odpowiedział - "Czczony przez Świat, ja się nie nadaję żeby pójść do Vimalakirti pytać go o zdrowie. Ponieważ kiedy pewnego razu, kiedy Czczony przez Świat źle się czuł i potrzebował krowiego mleka, ja wziąłem miskę i żebrałem stojąc przed drzwiami domu Brahmina. Tam podszedł do mnie Vimalakiriti i zapytał - "dlaczego tak wcześnie z miską w dłoni żebrzesz o pożywienie?"

Ja na to odpowiedziałem - "czcigodny Upasaka, jestem tutaj, ponieważ Czczony przez Świat jest lekko niedysponowany i potrzebuje krowiego mleka."

Vimalakirti powiedział: 'Ananda natychmiast przestań tak mówić. Ponieważ ciało Tathahata jest tak mocne jak diament, ponieważ on odrzucił wszystko zło oraz osiągnął wszystkie dobro. Co może jemu dolegać i go boleć? Ananda, nie obrażaj Tathagata i nie pozwól, żeby ludzie słyszeli taki wulgarny język. Nie pozwól, żeby to usłyszeli żyjący w innych światach bogowie (devas) czy Bodhisattvas. Ananda, ten, który rządzi światem (cakravarti) jest wolny od wszystkich chorób już po zakumulowaniu kilka małych zasług - o ile bardziej od niego odporny jest Tathagata, którego zasługi są niepoliczalne i który osiągnął całkowitą moralną doskonałość? Ananda, odejdź stąd i nie przynoś nam wstydu. Po usłyszeniu tego, co gadasz, Brahmin powie - "jak ten człowiek może być naszym wyzwolicielem, jeżeli on nie jest w stanie sam się wyleczyć? Jak może on udawać, że jest w stanie uzdrawiać chorych? Szybko, odejdź stąd tak żeby cię nikt nie zauważył. Nie pozwól żeby inni słyszeli to, co powiedziałeś. Ananda, powinieneś wiedzieć, że ciało Tathagata jest Dharmakaya, które nie jest stworzone (z iluzji) przez myśl i pożądanie. Ten Buddha jest Czczony przez Świat (Bhagavat). Jego ciało jest ponad i poza trzema realiami (pożądania, formy i ponad formą) oraz jest poza strumieniem nieustającego cierpienia. Ciało Buddha jest transcendalne (we wei) i jest poza wpływem przeznaczenia. W związku z tym, jak takie ciało może być chore?"

Czczony przez Świat, jego słowa zawstydziły mnie do takiego stopnia, że zacząłem mieć wątpliwości czy właściwie zrozumiałem polecenie Buddha. W tej chwili usłyszałem nad sobą głos, który powiedział – "Ananda, Upasaka ma rację. Ale skoro ten czas, w którym Buddha przebywa na świecie to okres pięciu kasava (okresy zaburzenia na ziemi), to w celu wyzwolenia żywych istot używa metod, które obecnie najlepiej nadają się do osiągnięcia tego celu. Ananda, nie wstydź się prosić o krowie mleko."

Czczony przez Świat, wiedza i elokwencja Vimalakiriti jest tak ogromna, że ja nie nadaję się żeby pójść i pytać go o zdrowie.

W taki sam sposób, każdy z pięciuset głównych uczniów opowiedział o swoim spotkaniu z Vimalakirti i odmówił pójścia i pytanie go o zdrowie.

16

17

ROZDZIAŁ CZWARTY

BODHISATTVAS

MAITREYA:

Następnie Budda zwrócił się do Bodhisattva Maitreya - " idź i w moim imieniu zapytaj Vimalakiriti o zdrowie."

Maitreya odpowiedział - "Czczony przez Świat, I nie mam odpowiednich kwalifikacji, żeby do niego pójść i zapytać go o zdrowie. Przyczyną tego jest to, że raz, kiedy w niebie Tusita wykładałem królowi devas i jego świcie niekończącą się fazę (Bodhisattvy osiągającego stan Buddha) pojawił się Vimalakirti, który do mnie podszedł i powiedział – "Maitreya, Czczony przez Świat przewidział, że w jednym życiu osiągniesz doskonałe oświecenie (anuttara-sayak-sambodhi). Które życie on miał na myśl? To przeszłe, to obecne czy to przyszłe? Jeżeli miał na myśli twoje przeszłe życie to ono już minęło. Jeżeli miał na myśli twoje przyszłe życie to ono jeszcze się nie zaczęło. Jeżeli miał na myśli twoje obecne życie to ono przemija. Buddha powiedział - 'O bhiksu, w tym właśnie momencie ty się jednocześnie rodzisz, starzejesz i umierasz.'

Jeżeli otrzymałeś tę słowa czekając po śmierci na odrodzenie to jest to przepowiednia (osiągnięcia przez ciebie w przyszłości stanu Buddha) a nie osiągnięcie stanu doskonałego oświecenia. Jak więc otrzymałeś tę przepowiednię? Czy otrzymałeś ją będąc w stanie absolutnych (tathata) urodzin czy absolutnej śmierci? Jeżeli otrzymałeś ją w stanie absolutnych urodzin – ten absolutny stan nie jest stworzony. Jeżeli otrzymałeś ją w stanie absolutnej śmierci, ten stan nigdy nie umiera. Ponieważ (podstawowa natura) wszystkich żywych istot oraz rzeczy to absolutność. Stan wszystkich świętych i mędrców jak i twój własny to absolutność. Maitreya, ty i oni istniejecie w tym stanie. Dlatego, jeżeli ty osiągniesz stan Buddha to wszystkie inne żywe istoty (, które z natury rzeczy również są absolutne) również go osiągną. Dlaczego? Ponieważ to, co jest absolutne jest nie tylko pozbawione dualności, ale również jest poza dyskryminacją.

Maitreya, jeżeli osiągniesz stan doskonałego oświecenia to również wszystkie inne żywe istoty go osiągną. Dlaczego? Ponieważ one są przejawem (manifestacją) bohdi. Maitreya, jeżeli ty wygrasz nirvana to one również ją osiągną. Dlaczego? Ponieważ każdy Buddha wie, że wszystkie żywe istoty istnieją w stanie zanikającej egzystencji oraz zanikającego cierpienia, czyli w stanie nirwana, w którym to nie ma mowy o dalszym zaniku istnienia. Dlatego Maitreya zamiast wprowadzać ich w błąd mówiąc im o czymś, co nie istnieje (rozwój doskonałego umysłu Bodhi czy umysłowe cofanie się) powinieneś ich namawiać do porzucenia dyskryminujących poglądów na temat Bodhi (oświecenie). Dlaczego? Ponieważ Bodhi nie jest stanem fizycznym i nie jest stanem umysłowym. Bodhi likwidując wszystkie formy jest stanem błogości i zaniku pasji (nirvana). Bodhi to stan pozbawiony percepcji i przyczyny. Bodhi jest stanem pozbawionym dyskryminacji, ponieważ jest on wolny od myśli i pamięci. Bodhi jest wolne od gloryfikacji, ponieważ jest pozbawione poglądów. Bodhi jest wolne od zboczeń, bo nie wie, co to jest perwersja. Nie wiedząc, co to pragnienie Bodhi jest wolne od pożądań. Bodhi na nic nie reaguje, bo do niczego nie jest przywiązane.

Bodhi jest zgodne z "naturą własną", ponieważ jest zgodne z takością. Bodhi osiąga takowość osiągając rzeczywistość. Przebywając w takości posiada niezmienną naturę Dharma, (czyli

18

Dharmata - podstawowa natura wszystkich rzeczy). Bodhi osiąga takość osiągając rzeczywistość. Bodhi nie jest podwójnością, ponieważ jest pozbawione intelektu i jego przedmiotów. Bodhi jest bezstronne, ponieważ jest jak niegraniczona przestrzeń. Bodhi jest stanem transcendalnym (we wei), ponieważ nie zna urodzin, egzystencji czy śmierci. Bodhi jest stanem prawdziwej wiedzy, ponieważ zawiera myśli wszystkich żywych istot. Bodhi niczego nie jednoczy, ponieważ jest pobawione konfrontacji. Bodhi jest wolnością, ponieważ jest pozbawione nałogów (klesa). Nie można określić pozycji Bodhi, ponieważ ono nie zna formy czy kształtu. Bodhi nie jest czymś, co można nazwać, ponieważ (nie mając niezależnej natury) imiona są niczym. Bodhi jest jak bezmyślność iluzorycznego człowieka, ponieważ ono nic nie przyjmuje i nic nie odrzuca. Bodhi nie jest zaburzeniem, ponieważ jest wypełnione błogością. Bodhi to prawdziwy bezruch o czystej i niepokalanej naturze. Bodhi niczego nie akceptując jest wolne od przyzwyczajeń. Bodhi nie wie, co to jest różnica - dzięki czemu jest zawsze obiektywne. Bodhi nie można do niczego porównać, dzięki czemu nie można go opisania. Bodhi wszystko przenika, nic nie wiedząc wie wszystko.'

Czczony przez Świat, po tym jak Vimalakiriti wytłumaczył nam Dharma, dwustu synów devas osiągnęło cierpliwą wytrzymałość niestworzonego (anutpattika-dharma-ksanti). Dlatego ja się nie nadaję, żeby do niego pójść i pytać go o zdrowie."

WSPANIAŁE ŚWIATŁO:

Po tym, Buddha zwrócił się do Bodhisattva, który nazywał się Wspaniałe Światło - "pójdź do Vimalakiriti i w moim imieniu zapytaj go o zdrowie."

Wspaniałe Światło odpowiedział - "Czczony przez Świat, ja się nie nadaję, żeby do niego pójść i pytać go o zdrowie. Przyczyną tego jest to, że pewnego razu, opuszczając Vaisali spotkałem wchodzącego tam Vimalakiriti. Po oddaniu mu salutu, zapytałem go "Skąd przychodzisz Szacowny Upasaka? .

On odpowiedział: 'wracam z Bodhimandala (ze świętego miejsca).'

Zapytałem go: 'Gdzie jest ta Bodhimandala?'

On odpowiedział - 'szczery i otwarty umysł wolny od fałszu i kłamstwa to Bodhimandala. Inicjowany umysł jest Bodhimandala, ponieważ jest on w stanie utrzymywać dyscyplinę. Wnikliwy umysł jest Bodhimandala, ponieważ gromadzi zasługi. Oświecony umysł jest Bodhimandala, ponieważ jest nieomylny. Dobroczynność (dana) jest Bodhimandala, ponieważ nie oczekuje na nagrodę. Dyscyplina (sila) jest Bodhimandala, ponieważ spełnia wszystko, co przyrzekła zrobić. Cierpliwość (ksanti) jest Bodhimandala, ponieważ ma dostęp do umysłów żywych istot. Entuzjazm (virya) jest Bodhimandala, ponieważ jest pozbawiona opieszałości. Pogoda ducha i łagodne usposobienie to Bodhimandala, z powodu jej harmonijnego umysłu. Mądrość (prajna) jest Bodhimandala, ponieważ wszystko widzi. Życzliwość (maitri) jest Bodhimandala, ponieważ ona identycznie traktuje wszystkie żywe istoty. Współczucie jest Bodhimandala, z powodu jego wyrozumiałości. Radość jest Bodhimandala, ponieważ rodzi przyjemność. Obojętność jest

Bodhimandala, ponieważ eliminuje zarówno miłość jak i nienawiść. Transcendentalna sprawność

jest Bodhimandala, ponieważ udoskonala sześć ponad naturalnych mocy (sadabhijna).

Wyzwolenie jest Bodhimandala, ponieważ odwraca się plecami na powody (przyczyny)

wszystkich zjawisk. Odpowiednie metody są Bodhimandala, ponieważ one uczą i nawracają

żywe istoty. Cztery zwycięskie czyny Bodhisattvy są Bodhimandala, ponieważ przynoszą

korzyść wszystkim żywym istotą. Głęboka wiedza uzyskana słuchając Dharmy jest

19

Bodhimandala, ponieważ jej praktykowanie wiedzie do oświecenia. Kontrola nad umysłem jest

Bodhimandala, z uwagi na jej poprawną percepcję rzeczywistości. Trzydzieści siedem etapów

składowych oświecenia jest Bodhimandala, ponieważ one są pozbawione doczesnego działania.

Cztery szlachetne prawdy to Bodhimandala, ponieważ one nie oszukują. Dwanaście ogniw

łańcucha egzystencji są Bodhimandala, z uwagi na ich nieskończoną podstawową naturę.

Kłopoty (klesa) są Bodhimandala, ponieważ ich zasadnicza natura opiera się na rzeczywistości.

Żywe istoty są Bodhimandala, ponieważ w zasadzie one są pozbawione ego. Wszystkie rzeczy

są Bodhimandala, ponieważ one są niczym (nicość). Pokonanie demonów jest Bodhimandala,

ponieważ jest to oparte na opanowaniu. Trzy środowiska (pożądania, kształtu i poza kształtem)

są Bodhimandala, bo z gruntu rzeczy one są pozbawione rzeczywistego celu. Ryk lwa jest

Bodhimandala, z uwagi na jego nieustraszoność. Dziesięć mocy (dasabla), cztery rodzaje

nieustraszoności, oraz osiemnaście niezrównanych charakterystyk Buddha są Bodhimandala,

ponieważ są pozbawione skazy. Trzy spostrzeżenia są Bodhimandala, ponieważ są pozbawione

wszystkich przeszkód. Poznanie istoty wszystkiego w jednej myśli to Bodhimandala, ponieważ

ono pozwala wszechwiedzy (sarvajna) osiągnąć perfekcję.

Dlatego synu dobrej rodziny, Bodhisattva powinien nawracać żywe istoty w zgodzie z

różnorodnymi rodzajami perfekcji (paramitas) i wszystkie jego czyny, włącznie z podnoszeniem

czy opuszczeniem stopy powinny być interpretowane, jako pochodzące ze źródła wiedzy

(Bodhimandala); dlatego on powinien trzymać się granic Buddha Dharma.' Podczas kiedy

Vimalakiriti tłumaczył Dharmę, umysły pięciuset devas osiągnęły stan doskonałego oświecenia.

Dlatego, ja się nie nadaję, żeby do niego pójść i pytać go o zdrowie.

Bodhisattva Władca Świata:

Budda powiedział do Bodhisattvy, który nazywał się Władca Świata - "Ty idź do Vimalakirti i w

moim imieniu zapytaj go o zdrowie."

Władca Świata odpowiedział: "Czczony przez Świat, ja się nie nadaję żeby do niego pójść i

pytać go o zdrowie. Ja ciągle pamiętam, jak kiedyś, kiedy byłem w świątyni (vihara) pojawił się

tam w towarzystwie dwunastu tysięcy boginek (devakanya), które grały na różnych

instrumentach i śpiewały piosenki demon wyglądający jak Indra. Po oddaniu mi pokłonów

boginki złożyły dłonie i stanęły po mojej stronie. Przez pomyłkę wziąłem tego demona za Sakrę

i zwróciłem się do niego w następujący sposób: 'Sakra, witam cię! Pamiętaj, mimo, że osiągnąłeś

dużo zasług powinieneś się pilnować przed namiętnościami (mającymi źródło w muzyce,

piosence i seksie). Praktykując moralność powinieneś zwracać uwagę na pięć pożądań

(wynikających z pięciu zmysłów). W pogoni za niezniszczalną Dharma, (czyli bezgranicznym

ciałem, wiecznym życiem i niewyczerpalny duchowym bogactwem) powinieneś pamiętać o

nietrwałości ciała, życia i bogactwa.'

On odpowiedział - 'Bodhisattva, proszę cię, weź te dwanaście tysięcy boginek – one będą ci

służyć.' Ja mu powiedziałem: 'Sakra, ta nieczysta ofiara nie jest godna mnicha.' Nie skończyłem

tego mówić, kiedy pojawił się Vimalakiriti mówiąc: 'On nie jest Sakra; to jest demon, który

przyszedł żeby cię niepokoić.' Następnie zwrócił się demona i powiedział - 'Ja chcę te kobiety,

daj je mnie."

20

Demon przestraszył się Vimalakirti i próbował zrobić się nie widocznym, ale mu się to nie udało

i pomimo swoich ponad naturalnych mocy nie był w stanie opuścić tego miejsca. Nagle

usłyszeliśmy głos, który powiedział 'Demonie daj mu te dziewczyny, po czym odejdź.'

Przestraszony demon zrobił to, co mu kazano.

Vimalakirti zwrócił się do kobiet i powiedział - 'Teraz jesteście moje. Skupcie swoje umysły na

poszukiwaniu najwyższego oświecenia.' Po czym Vimalakirti wytłumaczył im Dharma i

jednocześnie je nakłonił do szukania prawdy. Następnie zwrócił się do nich mówiąc - 'od tego

momentu wasze umysły są skupione na poszukiwaniu prawdy i Dharma a nie na pięciu

przyziemnych przyjemnościach (, których źródłem jest pięć zmysłów) – to przyniesie wam

radość."

One zaś zapytały go - "Jaką radość przynosi Dharma?"

"On odpowiedział - 'Radość z wiary w Buddha; radość z słuchania Dharma; radość z ofiar dla

Sangha; radość z porzucenia pięciu doczesnych przyjemności; radość odkrywając, że pięć

czynników składowych żywej istoty jest jak śmiertelni wrodzy; że cztery elementy (tworzące

ciało) są jak jadowite węże; że organy zmysłów i ich przedmioty są jak nicość. Radość

przestrzegając i broniąc prawdę. Radość z pomocy innym istotą. Radość z czczeni i składania

ofiar swoim nauczycielom. Radość z rozwijania dobroczynności (dana). Radość z przestrzegania

dyscypliny (sila). Radość, którą przynosi wyrozumiałość. Radość z niezachwianej gorliwości

rodzenia dobrych nawyków. Radość z niezakłóconego spokoju umysłu (dhayana). Radość z

usuwania przeszkód na drodze do nieskalanej wiedzy (prajna). Radość z rozwoju oświeconego

(Bodhi) umysłu. Radość pokonując demony. Radość z usuwania zmartwień (klesa). Radość z

oczyszczania świata Buddha. Radość z osiągania zasług za doskonałe cechy fizyczne. Radość z

upiększania Bodhimandala (święte miejsce). Radość z nieustraszonego odbierania i rozumienia

głębokiej Dharma. Radość z trzech doskonałych drzwi do nirwana (nicość, bezforemność oraz

bezczynność) w porównaniu do ich niekompletnych przeciwieństw (, które w dalszym ciągu lgną

do pojęcia obiektywnej realizacji. Radość z pobytu w towarzystwie studiujących Dharma oraz

radość z uczucia wyzwolenia z przeszkód przebywając z tymi, którzy jej nie studiują. Radość

nawracając złych ludzi oraz radość z towarzystwa dobrych przewodników. Radość z niewinności

i czystości. Radość z doświadczana niepoliczalnych sytuacji przyczyniających się do oświecania.

To wszystko to jest radość, którą Dharma daje Bodhisattvie.'

W tym to momencie, pojawił się demon, który zwrócił się do otaczających nas kobiet mówiąc -

'chcę, żebyście wróciły do mojego pałacu.'

Dziewczyny odpowiedział zaś: 'będąc razem z Czcigodnym Upasaka rozkoszujemy się radością

Dharma i nie chcemy dłużej rozkoszować się ziemskimi przyjemnościami.'

Słysząc to demon powiedział do Vimalakirti: 'skoro Bodhisattva to ten, który wszystko rozdaje

innym, oddaj mi te kobiety. '

Vimalakirtirti odpowiedział: 'daję ci je wszystkie, bierz je. Wszystkie żywe istoty są w stanie

zrealizować Dharma.'

Dziewczyny zapytały - 'co powinnyśmy robić przebywając w pałacu demona?'

21

Vimalakirti odpowiedział - 'siostry, studiujcie i przestrzegajcie Dharma, która się nazywa

Niewygasająca Latania. Płomień jednej latarni może być użyty do zaświecenia setek czy tysięcy

innych latarni, dzięki czemu ciemność zamieni się w jasność, której nie da się zagasić. Siostry,

Bodhisattva powinien pomagać setkom i tysiącom żywych istot podjąć decyzję osiągnięcia

oświecenia, dzięki czemu nie zagaśnie jego własna koncentracja w stosunku do tego samego

celu. W taki sposób każdy przekaz Dharma zostaje wzmocniony jej kolejnym przekazem, a to

jest znane, jako Niewygasającą Latarnia. Przebywając w pałacu demona, używajcie Dharma

Niewygasającej Latarni do spłacenia długu wdzięczności wobec Buddha oraz pomagajcie synom

i córkom devas jak i innym żywym istotą osiągnąć oświecenie.

Córki devas pochyliły głowy do stóp Vimalakirti, po czym odwróciły się i podążyły za demonem

do jego pałacu, kiedy nagle i niespodziewanie zniknęli.

Czczony przez Świat, skoro Vimalakirti posiada tak olbrzymie nienaturalne umiejętności, wiedzę

i elokwencję to ja się nie nadaje do pójścia i pytania go o zdrowie."

Doskonała Cnota:

Następnie Buddha zwrócił się do syna starszyzny, który nazywał się Doskonała Cnota - "ty pójdź

do Vimalakirti i w moim imieniu zapytaj go o zdrowie."

Doskonała Cnota odpowiedział - "Czczony przez Świat, ja się nie nadaję, żeby do niego pójść i

pytać go o zdrowie. Przyczyną tego jest to, że raz w domu mojego ojca w czasie uroczystego

spotkania, odprawiałem ceremonię ofiarowania datków bogom, mnichom, brahmins, biedakom,

ludziom usuniętym ze społeczeństwa i żebrakom. Ta uroczystość trwałą siedem dni. Po jej

zakończeniu pojawił się Vimalakirti, który zwrócił się do mnie mówiąc - 'o synu starszego,

ceremonia ofiarowania datków nie powinna przebiegać w taki sposób! Jaki jest pożytek z

datków i jałmużny? Ta ceremonia powinna polegać na przekazaniu Dharma.'

Ja zadałem mu pytanie - 'czcigodny Upasaka, co masz na myśli mówiąc o przekazaniu Dharma?'

On odpowiedział w ten sposób - 'Ponieważ Dharma nie ma ani początku ani końca to jej przekaz

Dharma jest poza elementem czasu. Jej każde ofiarowanie powinno przynosić jednocześnie

korzyść wszystkim żywym istotą. Tak należy przekazywać Dharma.

Ja zapytałem - 'jak to należy rozumieć?'

Vimalakirti odpowiedział: 'To znaczy, że:

Źródłem bohdi jest dobroć i życzliwość (maitri) w stosunku do żywych istot. Źródłem ratunku żywych istot jest współczucie (karuna). Utrzymanie właściwej Dharma rodzi się z radości (mudita). Wiedza rodzi się z braku dyskryminacji (upeksa). Pokonanie chciwości jest wynikiem doskonałej dobroczynności (dana-paramita). Doskonała dyscyplina (sila-paramita) przynosi koniec łamaniu przykazań. Doskonała cierpliwość (ksanti-paramita) jest przyczyną zaniku ego. Porzucenie ciała i umysłu jest owocem doskonałego zapału (virya-paramita). Doskonała pogoda ducha (dhyana-paramita) umożliwia osiągnięcie oświecenia.

22

Doskonała mądrości (prajna-paramita) jest przyczyną realizacji wszelkiej wiedzy (savajna). Uczenie i nawracanie żywych istot bierze źródło w nicości. Bezkształt jest przyczyną kontynuacji ziemskich aktywności. Nieaktywność jest źródłem pojawienie się na świecie. Siła odpowiednich metod (upaya) umożliwia utrzymanie właściwej Dharma. Cztery wygrywające cnoty są źródłem wyzwolenia żywych istot. Determinacja wymazania arogancji rodzi się z szacunku dla i służby innym istotą. Źródłem porzucenie ciała, życia i bogactwa są trzech niezniszczalności. Sześć tematów, które należy analizować jest owocem skupienia nad Dharma. Prosty umysł jest wynikiem sześciu punktów czczonej w klasztorze harmonii. Czyste życie jest źródłem prawych uczynków. Obecność świętych i mędrców jest źródłem radość czystego umysłu. Efektywna kontrola umysłu usuwa nienawiść w stosunku do złych ludzi. Życie zgodnie z głęboką wiedzą zdobytą słuchając Dharma. Spokojnego życie eliminuje kłótnie. Medytacja jest źródłem pogoni za wiedzą Buddha. Wyzwalanie żywych istot z nawyku praktykowania. Karma śmiertelnej egzystencji jest źródłem doskonałych cech fizycznych upiększających

światy Buddha. Karma dobrej wiedzy jest źródłem znajomość myśli żywych istot pozwalającej na

dostosowanie Dharma do z ich poziomu umysłowego. Karma mądrości jest źródłem zrozumienie wszystkiego jednocześnie z tego akceptacją oraz

nie akceptacją wiodącą do zrozumienia jedności wszystkiego. Doskonałe karmy są przyczyną likwidacja kłopotów (klesa), przeszkód, demonów i zła. Warunki pośrednie są źródłem osiągnięcia mądrości i dobrych zalet wiodących do

oświecenia.

Wszystko to, synu dobrej rodziny, przyczynia się do przekazania Dharmy. Bodhisattva, który zwołuje żywe istoty w celu przekazania Dharma jest ofiarodawcą olbrzymiej jałmużny (danapati) oraz jest polem błogosławieństwa wszystkich światów.'

Czczony przez Świat, w trakcie jak Vimalakirti przekazywał Dharma, dwustu słuchających go Brahmins podjęło decyzję osiągnięcia doskonałego oświecenia. Ja sam zaś, osiągnąłem stan klarowności umysłowej, którego nigdy wcześniej nie doświadczyłem, po czym z szacunkiem pochyliłem głowę do jego stóp i wyciągnąłem do niego rękę z bezcennym naszyjnikiem zrobionym z drogocennych kamieni mówiąc –"Czcigodny Upasaka, proszę cię przyjmij mój prezent i zrób z nim cokolwiek chcesz!" Vimalakirti wziął mój naszyjnik i podzielił go na dwie części ofiarowując jedną z nich najbiedniejszym żebrakom a drugą przekazał 'Niepokonanym Tathagata', którego emitujące promienie świat był widoczny przez wszystkich zebranych. Na ich oczach, przekształcił ten naszyjnik w drogocenną wieżę opartą na czterech niezależnych od siebie kolumnach.

Po tej nienaturalnej transformacji, Vimalakirti powiedział: 'Ten, który pozbawiony dyskryminacji ofiaruje jałmużnę najbiedniejszemu żebrakowi dokonuje czynu, który niczym się nie różni od pola błogosławieństwa Tathagata, ponieważ źródłem tego czynu jest współczucie nieoczekujące na wynagrodzenie. Ten akt jest znany, jako całkowite przekazanie Dharma.'

23

Będąc światkiem Vimalakirti ponadnaturalnych sił, najbiedniejszy ze zgromadzonych żebraków, który również słuchał przekazywanej przez Vimalakirti Dharma, postanowił pracować nad osiągnięciem oświecenia. Dlatego ja się nie nadaję, żeby pójść i pytać Vimalakirti o zdrowie."

W identyczny sposób, każdy następny Bodhisattva opisał swoje spotkania z Vimalakiriti i odmówił pójścia i pytania go o zdrowie.

24

ROZDZIAŁ PIĄTY

MANJUSRI IDZIE DO VIMALAKIRTI

Buddha zwrócił się do Manjusri i powiedział - "idź do Vimalakirti i w moim imieniu zapytaj go o zdrowie."

Manjusri powiedział - "Czczony przez Świat, on jest człowiekiem posiadającym niezwykłą wiedzę i nie jest łatwo dorównać jego elokwencji, ponieważ on wie, czym jest rzeczywistość i jest bardzo dobrym nauczycielem podstawowych aspektów Dharmy. Nie można zaprzeczyć temu, co mówi a jego mądrość nie zna granic. Po poznaniu tajemnic wiedzy Buddhas on jest doskonale obeznany ze wszystkim, co jest związane z rozwojem Bodhisattva. On pokonał wszystkie demony, osiągnął nieludzkie umiejętności a jego wiedza została zdobyta dzięki jego pomysłowości (upaya). Niemniej jednak, ja wykonam posłusznie twoje polecenie i pójdę zapytać o jego zdrowie."

Wszyscy Bodhisattvas, główni uczniowie Buddy oraz obecni władcy czterech niebios pomyśleli to samo - "rezultatem spotkania tych dwóch Mahasattvas będzie niewyobrażalnie głęboka dyskusja Dharma!" W związku, z czym osiem tysięcy Bodhisattvas, pięciuset sravakas i setki tysiące devas zdecydowało się towarzyszyć Manjusri.

Dzięki czemu, Manjusri udał się do Vaisali w towarzystwie Bodhisattvas, głównych uczniów Buddha oraz devas.

Vimalakirti, który z góry wiedział o przybyciu Manjusri i jego towarzyszy używając swoich

transcendentalnych mocy opróżnił swój dom ze wszystkich okupantów oraz mebli pozostawiając

w nim jedynie swoje łoże.

Wchodząc, Manjusri zobaczył leżącego na łożu boleści Vimalakirti, który go pozdrowił mówiąc

- "witaj Manjusri, przybyłeś nie myśląc o przybyciu i widzisz nie myśląc o widzeniu."

Manjusri odpowiedział: "Tak to jest Czcigodny Upasaka. Przybycie nie powinno być związane z myślą o przybyciu a pójście nie powinno być związane z myślą o pójściu. Dlaczego? Ponieważ nie

ma ani skąd ani dokąd pójść a to, co jest widoczne nie kwalifikuje się na przedmiot widzenia. Ale

odłóżmy to na bok. Czcigodny Upasaka, czy twoja choroba jest wyleczalna? Czy po otrzymaniu

niewłaściwego lekarstwa twój stan się pogorszy? Czczony przez Świat niepokoi się o twoje

zdrowie przysłał mnie, żeby zapytać o twoje zdrowie. Czcigodny Upasaka, proszę Cię powiedz

mi, co jest źródłem twojej choroby, jak długo chorujesz i kiedy wyzdrowiejesz?"

Vimalakirti odpowiedział - "głupota prowadzi do miłości, która jest źródłem mojej choroby. Ja

jestem chory, ponieważ wszystkie żywe istoty są podmiotami chorób. Wyzdrowieję, kiedy

wszystkie żywe istoty przestaną chorować. Dlaczego? Bodhisattva wstępuje do sfery życia i

śmierci, która jest domeną choroby, ponieważ ślubował, że uratuje żywe istoty – on będzie

zdrowy, kiedy one wszystkie będą zdrowe. Na przykład, rodzice są chorzy, kiedy ich jedyny

dziecko jest chore. Po odzyskaniu przez niego zdrowia oni również zdrowieją. Bodhisattva

kocha wszystkie żywe istoty jakby to byli jego własne dzieci – on choruje razem z nimi i

zdrowieje razem z nimi."

25

Manjusri zapytał - "co jest przyczyną choroby Bodhisattva?"

Vimalakirti odpowiedział - "źródłem choroby Bodhisattva jest jego wielkie współczucie."

Manjusri zapytał - "dlaczego dom Czczonego Upasaka jest pusty i pozbawiony służących?"

Vimalakirti odpowiedział - "wszystkie światy Buddha są również puste"

Manjusri zapytał - "czego jest pozbawiony świat Buddha?"

Vimalakirti odpowiedział - "świat Buddha jest pozbawiony nicości."

Manjusri zapytał - "czego pozbawiona jest nicość?"

Vimalakirti odpowiedział - "nicość jest pozbawiona zawartości w wyniku braku dyskryminacji (dobre, złe, ładne, brzydkie, itp.).

Manjusri zapytał - "czy nicość może być przedmiotem dyskryminacji?"

Vimalakirti odpowiedział - "dyskryminacja jest również nicością"

Manjusri zapytał - "gdzie można znaleźć nicość?"

Vimalakirti odpowiedział - "nicość można znaleźć w sześćdziesięciu dwóch fałszywych poglądach."

Manjusri zapytał - "gdzie można znaleźć te sześćdziesiąt dwa fałszywe poglądy?"

Vimalakirti odpowiedział - "należy je szukać w wyzwoleniu wszystkich Buddhas."

Manjusri zapytał - "gdzie należy szukać wyzwolenia wszystkich Buddhas?"

Vimalakirti odpowiedział - "należy jej szukać w umysłach żywych istot."

Następnie kontynuował - "niepokalany również mnie zapytał, dlaczego ja nie mam służących.? Wszystkie demony i heretycy to moi służący. Dlaczego? Ponieważ demony lubią stany urodzin i śmierci, których Buddha również nie odrzuca, kiedy zaś heretycy delektują się w fałszywych poglądach, które nie mają wpływu na umysł Buddha."

Manjusri zapytał - "jaką formę przyjmuje choroba Czczonego Upasaka?"

Vimalakirti odpowiedział - "moja choroba jest niewidoczna i bezkształtna"

Manjusri zapytał - "czy to jest choroba ciała czy umysłu?"

Vimalakirti odpowiedział - "to nie jest choroba ciała, ponieważ go nie dotyczy. To nie jest choroba umysłu, ponieważ umysł jest iluzją."

Manjusri odpowiedział -"z czterech składników: ziemia, woda, ogień i powietrza, który z nich jest chory?"

Vimalakirti odpowiedział - "to nie jest choroba ziemskiego składnika, ale równocześnie jest z nim związana; to samo dotyczy elementów wody, ognia i powietrza. Ja choruję, ponieważ choroby istot żywych biorą początek w czterech elementach powodujących ich cierpienia."

26

W tej chwili Manjusri zapytał -"co powinien mówić Bodhisattva, który opiekuje się chorym Bodhisattva?"

Vimalakirti odpowiedział - "on powinien mówić o nietrwałości ciała, ale nigdy nie powinien mówić ze wstrętem o jego porzuceniu. On powinien mówić o cierpiącym ciele, ale nigdy o radości nirwana. On powinien mówić o ciele pozbawionym ego, ucząc i kierując żywe istoty (pomimo faktu, że one z gruntu rzeczy w absolutnym stanie nie istnieją). On powinien mówić o pustce ciała bez czepiania się kurczowo ostatecznej nirwana. On powinien mówić o skrusze za przeszłe grzechy unikając cofania się do przeszłości. Z powodu swojej własnej choroby powinien współczuć i rozumieć innych chorych. Przez niepoliczalne aeony, zdając sobie sprawę ze swoich cierpień, powinien mieć na uwadze dobrobyt wszystkich żywych istot. Żeby wzmocnić swoją determinację prowadzenia godnego życia, powinien pamiętać o swoich przeszłych dobrych uczynkach. Zmartwienia i obawy o kłopoty (klesa) powinien zastąpić zapałem i oddaniem w praktyce Dharma. Lecząc innych powinien się zachowywać jak najlepszy lekarz. Dlatego Bodhisattva, powinien tak dbać i pocieszać chorego Bodhisattva tak, żeby on był szczęśliwy.

Manjusri zapytał - "W jaki sposób chory Bodhisattva kontroluje swój umysł?"

Vimalakirti odpowiedział - "chory Bodhisattva powinien myśleć w ten sposób: przyczyną mojej choroby, która jest pozbawiona swojej własnej natury są złe myśli i kłopoty (klesa) nagromadzone w ciągu moich przeszłych żyć. Kto przez tę chorobę cierpi? Dlaczego tak jest? Ponieważ kiedy cztery elementy łączą się tworząc ciało, te poprzednie nie posiadają właściciela a to późniejsze jest pozbawione ego. Mówiąc więcej, przyczyną mojej choroby jest moje przywiązanie do ego, dlatego ja powinienem się pozbyć tego przywiązania.'

Obecnie, znając źródło swojej choroby Bodhisattva powinien porzucić koncept nie tylko ego, ale i żywej istoty. Powinien myśleć o rzeczach (dharma) w następujący sposób: 'Ciało jest rezultatem związku różnego rodzaju dharmas (elementów), które powstają i giną bez przyczyny i bez zapowiedzi nic o sobie nie wiedząc. W celu pozbycia się konceptu rzeczy (dharmas), chory Bodhisattva powinien myśleć w następujący sposób - 'pojęcie dharma jest również inwersją, która jest moim wielkim nieszczęściem. Dlatego ja muszę to porzucić. Co należy porzucić? Jedno i drugie - przedmiot oraz podmiot. Co to znaczy? To znaczy unikanie podwójności. Jakie ma znaczenie to unikanie podwójności? To znaczy praktykowanie bezstronności nie myśląc o wewnętrznych i zewnętrznych dharmas (przeciwieństwach). Co to jest bezstronność? To znaczy równorzędność (wszystkich przeciwieństw) ego i nirwany. Dlaczego tak jest? Ponieważ ego i nirwana są niczym (nicością). Dlaczego one są niczym? Ponieważ istnieją tylko, jako nazwy, które nie posiadają własnej niezależnej natury. Po osiągnięciu takiego stanu uwolnisz się od chorób, ale nie zapomnij pozbyć się również pojęcia nicości, ponieważ ono jest również iluzją.'

Chory Bodhisattva doświadczając, którykolwiek z tych trzech stanów (cierpienie, przyjemność, nie cierpienie, nie przyjemne uczucie) powinien być wolny od pojęcia (koncepcji) uczuć (vedana). Przed osiągnięciem pełnego stanu Buddha (to znaczy zanim jest on w stanie przy pomocy swojego własnego umysłu wyzwolić wszystkie żywe istoty) on nie powinien pozbyć się dla własnej korzyści vedana mając na uwadze osiągnięcie nirvana wyłącznie dla siebie. Zdając sobie sprawę, że ciało jest przedmiotem cierpień, on powinien myśleć o żywych istotach zamieszkujących dolne sfery egzystencji i rozwijać swoje współczucie (dla nich). Skoro on z powodzeniem kontroluje swoje fałszywe poglądy to powinien to również uczyć wszystkie żywe istoty. On powinien wykorzenić ich (wrodzone) choroby nie próbując wymazać nie egzystencji dharma. Powinien uczyć ich jak się pozbyć źródła chorób. Czym jest źródło chorób? Źródłem ich chorób są ich przywiązania (nawyki,

27

przyzwyczajenia). Czym są obiekty ich przywiązań? One istnieją w trzech sferach (pożądania, kształtu i bez kształtu). W jaki sposób oni powinni się ich pozbyć? Używając do tego doktrynę, która mówi, że nic nie można znaleźć i skoro nic nie można znaleźć to do niczego nie można się przywiązać. Co to znaczy - 'nic nie można znaleźć'? To znaczy, że z wyjątkiem poglądów podwójności nic innego nie istnieje, co można by posiadać. Co to są poglądy podwójności? To pogląd wewnętrzny i zewnętrzny, poza którymi nic nie ma.

Manjusri, w taki sposób chory Bodhisattva powinien kontrolować swój umysł., Usunięcie cierpienia z podeszłego wieku, choroby i śmierci jest Bodhisattva bodhi (oświecona praktyką). Jeżeli on tego nie robi to jego praktyka jest pozbawiona mądrości i przez to nie jest efektywna. Na przykład, Bodhisattva, które pokonał nienawiść nazywa się odważnym. Jeżeli pokona on również (pojęcie) starego wieku, choroby i śmierci to on jest prawdziwym Bodhisattvą.

Jeszcze raz, chory Bodhisattva powinien analizować to – "skoro moja choroba nie istnieje ani nie jest prawdziwa to choroby wszystkich żywych istot również nie istnieją i nie są prawdziwe." Ale kiedy tak myśląc powstanie w nim uczucie współczucia mającego początek w jego miłości do żywych istot i z jego przywiązania do tego fałszywego pojęcia to on powinien (natychmiast) porzucić te uczucia.

Dlaczego tak ma uczynić? Ponieważ Bodhisattva pracując nad swoim miłosierdziem (współczuciem) powinien jednocześnie usunąć wszystkie zewnętrzne źródła kłopotów (klesa). Ponieważ (ta) miłość i (te) złe punkty widzenia biorą się z nienawiści urodzin i śmierci. Jeżeli on jest w stanie pozbyć się (tej) miłości i tych błędnych punktów widzenia to on będzie wolny od nienawiści i gdziekolwiek się ponownie urodzi on będzie wolny od wpływów miłości i złych poglądów. Jego następne życie będzie pozbawione przeszkód a on będzie w stanie tłumaczyć Dharma wszystkim żywym istotą i wyzwoli ich z niewoli ich nawyków.

W związku z tym, Bodhisattva nie powinien przywiązywać się do błędnych poglądów. Co to jest wiązanie i rozwiązanie? Czepianie się (przyzwyczajenie) do umysłowego spokoju (dhyana) jest tym, co obezwładnia Bodhisattva. Jego celowe ponowne urodziny (dla uratowania innych) to wolność od więzów. Mówiąc dalej, jego okowy to wiedza pozbawiona właściwych metod (upaya). Wyzwala go wiedza oparta na właściwych metodach; on jest (również) wiązany nawykiem właściwych metod nieopartych na wiedzy a jest wyzwalany przez właściwe metody oparte na wiedzy.

Czym są kajdany wiedzy nieopartej na właściwych metodach? To są więzy powstające w okresie początkowych studiów Bodhisattva, których przyczyną jest jego własny brak determinacji do porzucenia pożądania, gniewu, perwersyjnych poglądów i innych kłopotów (klesa). To jest znane, jako kajdany właściwych metod nieopartych na wiedzy.

Czym jest wyzwolenie przez właściwe metody oparte na wiedzy? To jest wyzwolenie osiągnięte przez Bodhisattva, który osiągając stan doskonałego oświecenia zapomina, co to jest pożądanie, gniew, perwersyjne poglądy czy inne kłopoty (klesa). Takie wyzwolenie jest znane, jako wyzwolenie osiągnięte odpowiednimi metodami opartymi na wiedzy.

Manjusri, chory Bodhisattva powinien na wszystko patrzeć w następujący sposób. On powinien medytować na temat swojego ciała, które jest nietrwałe i jest przedmiotem cierpienia, które nie istnieje i które nie posiada ego - to jest wiedza (mądrość). Pomimo, że jego ciało jest chore, on nie

28

narzekając pozostaje (w sferze) urodzin i śmierci dla korzyści wszystkich (żywych istot). To jest znane, jako odpowiednia metoda (upaya).

Manjusri! On powinien głęboko medytować nad ciałem, które odziedziczył. Nad ciałem, którego nie można oddzielić od śmierci i choroby, ponieważ choroba i ciało nie są ani nowe and stare – to jest wiedza. Taka medytacja pozwala osiągnąć mądrość! To ciało, które jest chore i którego nie należy unicestwić jest odpowiednią metodą (na pozostanie na świecie, żeby pracować nad zbawieniem).

Manjusri, chory Bodhisattva powinien kontrolować swój umysł przebywając zarówno w stanie kontrolowanego czy niekontrolowanego umysłu. Życie nie kontrolując swój umysł jest głupotą a życie kontrolując umysł jest stanem sravaki. Z tych przyczyn, Bodhisattva nie powinien przebywać w żadnym z nich i ich się wystrzegać – taka jest praktyka Bodhisattva. Przebywając w sferze życia i śmierci, Bodhisattva nie pozwala, żeby one go zanieczyściły a kiedy przebywa w sferze nirvana, Bodhisattva trzyma się z daleka od nieobecnej w tym stanie (kondycji) reinkarnacji i cierpienia – taka jest praktyka w stanie Bodhisattwa. To, co nie jest przyziemne czy święte umożliwia jego rozwój (w kierunku osiągnięcia stanu Buddha). To, co nie jest czyste ani brudne jest jego praktyką. Pomimo, że jest on ponad poziomem demonów, on pojawia się (na świecie) żeby je pokonać – tak zachowuje się Bodhisattva. W pogoni za wiedzą (sarvajna) on jej nie szuka w nieodpowiednich momentach – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że spogląda w niestworzone, on nie osiąga stanu Buddha – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że patrzy w nidana (dwanaście ogniw w łańcuchu egzystencji) on osiąga wszystkie perwersyjne stany (w celu ratowania żywych istot) – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że pomaga wszystkim żywym istotą, on się do nich nie przywiązuje – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że odwraca się od zjawiskowości, on nie polega na nicości ciała i umysłu – tak zachowuję się Bodhisattva. Pomimo, że przenika trzy światy (pożądania, kształtu i bez kształtu) on nie szkodzi Dharma – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że on zdaje sobie sprawę z nicości (rzeczy) on sieje ziarna dobrych uczynków – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że on przebywa w bezkształcie, on kontynuuje wyzwalanie żywych istot – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że powstrzymuje się od (twórczych) aktywności on pojawia się w fizycznym ciele – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że nie pozwala pojawiać się myślą on wykonuje wszystkie dobre uczynki – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje sześć perfekcji (paramitas), on zna wszystkie stany mentalne istot żywych – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że posiada sześć ponadnaturalnych mocy, on wstrzymuje się przed zatrzymaniem wszystkich źródeł życia – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje cztery nieskończone stany umysłu, on nie życzy sobie narodzin w niebiosach Brahma – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje medytację, pogodę ducha (dhayana), wyzwolenie i samadhi on z nich nie korzysta w celu odrodzenia się w niebiosach dhyana – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje cztery stany świadomości, on nie chroni się zawsze przed karmą ciała i umysłu – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje cztery prawe uczynki, on zachowuje fizyczną i umysłową gorliwość i poświęcenie – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje cztery kroki Hinayany dla osiągnięcia ponadnaturalnych mocy, on będzie to robił do czasu aż osiągnie wszystkie super naturalne moce Mahayany – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje pięć duchowych zdolności poziomu sravaka, on odróżnia ostry i tępy potencjał żywych istot – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje pięć mocy poziomów sravaki on dąży do osiągnięcia dziesięciu mocy Buddha – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje siedem stopni oświecenia Hinayany on odrzuca mądrość Buddha (sarvajna) tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje ośmiokrotne szlachetne prawdy (Hihayana), on rozkoszuje się podążając niekończącym się szlakiem Buddha – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje samathavipasyana, która pomaga mu osiągnąć

29

bodhi (oświecenia), on pilnuje się przed wstąpieniem do nirvana – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że praktykuje doktrynę nie tworzenia i nie zgładzania (dharma) rzeczy, on w dalszym ciągu ozdabia swoje ciało doskonałymi fizycznymi znakami Buddy – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że wygląda jak sravaka czy protyeka-buddha, on nie oddala się od Dharma Buddha – tak zachowuje się Bodhisattva. Mimo, że osiągnął najwyższą czystość, on pojawia się w formie ciała, żeby wykonać swoją pracę zbawienia – tak zachowuje się Bodhisattva. Mimo, że widzi wszystkie światy Buddha, które tak jak przestrzeń są całkowicie pozbawione ruchu, on jest w stanie przedstawić ich czystość i nieskazitelność – tak zachowuje się Bodhisattva. Pomimo, że osiągnął stan Buddha, który mu umożliwia obrócenia koła Prawa (żeby uczyć Dharma) i który umożliwia mu osiągnięcie nirvana, on nie porzuca ścieżki Bodhisattva – tak zachowuje się Bodhisattva.

Podczas gdy Vimalakirti tłumaczył Dharmę, osiem tysięcy synów devas, którzy przybyli z Manjusri osiągnęło głęboki stan umysłowy, który skierował ich na ścieżkę najwyższego oświecenia (anuttara-samyak-samBodhi).

30

ROZDZIAŁ SZÓSTY

NIEPOJĘTE WYZWOLENIE

Sariputra nie widząc w pokoju krzeseł pomyślał - "gdzie będą siedzieć Bodhisattvas i główni uczniowie?" Po czym sam sobie odpowiedział - "ja tutaj przybyłem szukając Dharma a nie siedzenia." Vimalakirti czytając jego myśli powiedział - "hej Sariputra! Ten, który poszukuje Dharma nie przywiązuje się do ciała i życia a co dopiero do krzesła, ponieważ poszukiwanie Dharma nie jest funkcją (pięciu składników): kształtu (rupa), sensacji (vedana), koncepcji (sanjna), kategoryzowania (samsara) i świadomości (vijnana) czy osiemnastu sfer bodźców (dhatu: sześć organów, ich obiekty i ich percepcje); do dwunastu wejść (ayatana: sześć organów i sześciu zmysłów, które wiodą do kategoryzowania); oraz światów pożądania, kształtu i poza kształtem.

Sariputra, poszukiwaczu Dharma nie przywiązuje się do Buddha, Dharma czy Shanga. Poszukujący Dharma podążając ścieżką wiodącą do nirwana nie zwraca uwagi na cierpienie czy na pozbycie się wszystkich nagromadzonych przyczyn, (czyli czterech szlachetnych prawd). Dlaczego tak jest? Ponieważ Dharma jest powyżej jakiejkolwiek mędrkowania. Jeżeli ktoś mówi, - "podążając ścieżką usunę obserwowane cierpienie usuwając jego nagromadzone przyczyny " – to jest zwykłe przemądrzanie się a nie poszukiwanie Dharma.

Sariputra, Dharma nazywa się nirvana (stan całkowitego spokoju i ostatecznego zaniku odrodzenie). Jeżeli ty myślisz o urodzinach i śmierci to twoja myśl jest skierowana na poszukiwaniu życia i śmierci a nie na poszukiwaniu Dharma. Dharma jest (absolutna) i nieskazitelna, ale kiedy ty ją zhańbisz (myślą o) Dharma czy o nirwana to to jest skażenie przeciwne istocie poszukiwań Dharma. Dharma nie można praktykować. Praktykowanie Dharma implikuje (jakiś obiekt), który należy praktykować a nie poszukiwać. Praktykowanie Dharma nie jest poszukiwaniem Dharma. Dharma nie można posiąść i nie można jej odrzucić. Jeżeli myślisz, że ją posiadłeś czy porzuciłeś to jest to zawładnięcie czy porzucenie czegoś innego a nie Dharma.

Dharma nie ma miejsca pobytu. Rezultatem identyfikacji Dharma z pozycją w przestrzeni jest przywiązanie do miejsca a nie pogoń za Dharma. Dharma jest pozbawiona kształtu. Używanie kształtu do zrozumienia Dharma to przywiązanie do formy a nie pogoń za Dharma. Dharma nie jest schronieniem. Jeżeli szukasz w niej schronienia to znajdujesz Dharma obiektywną a to nie jest to samo, co poszukiwanie absolutnej Dharma. Dharma nie można zobaczyć, nie można jest usłyszeć, nie można jej dotknąć, nie można jej się nauczyć. Jeżeli chcesz ją zobaczyć, usłyszeć, dotknąć czy poznać to jest to możliwe tylko dzięki twojemu dyskryminującemu widzeniu, słyszeniu, czuciu i wiedzy - ale to nie jest pogoń za Dharma. Dharma jest transcendentalnie w spoczynku (wu wei). Twoje pochłonięcie przyziemnymi aktywnościami to nie jest pogoń za Dharma. Dlatego Sariputra, pogoń za Dharma to w rzeczywistości nie jest za czymś pogoń."

Po tym jak Vimalakirti to powiedział, pięciuset synów devas zrealizowało sedno Dharma.

Następnie Vimalakirti zapytał Manjusri - "czcigodny podróżował przez niepoliczalnie wielką liczbę światów, który z nich jest światem Buddha, w którym tron Buddha jest zrobiony z najwyższych zasług?"

Manjusri odpowiedział - "Czcigodny Upasaka, na wschodzie znajduje się świat Buddha, który jest od nas oddzielony dystansem reprezentowanym sumą długości wszechświatów, których liczba jest tak

31

duża jak dużo jest ziaren piasku w trzydziestu sześciu rzekach Ganges. Ten świat nazywa się Merudvaja a jego Buddha, który w dalszym ciągu tam przebywa nazywa się Merukalpa. Jego wysokość wynosi 84000 vojana a jego tron jest również olbrzymi i niezwykle dostojny. "

W tym momencie, Vimalakirti używając swoich transcendentalnych mocy poprosił Buddha Merukalpa na przysłanie do jego pokoju trzydziestu dwóch tysięcy wielkich i dostojnych lwich tronów, których Bodhisattva główni uczniowie Buddha (Sakyyamuni), Indra i Brahma oraz czterech królów devas nigdy do tej pory nie widziało.

Te trzydzieści dwa tysiące lwich tronów obecnych w pokoju Vimalakirti nie tylko nie przeszkadzało sobie wzajemnie, ale również nie zasłaniało jeden drugiego czy czegokolwiek innego na ziemi (Jambudvipa) w Vaisali i w czterech niebiosach gdzie wszystko dalej wyglądało tak jak przedtem.

Vimalakirti następnie zwrócił się do Manjusri i jego towarzyszy - "proszę was zwiększcie swoje ciała i zasiądźcie na tych tronach pomiędzy wielkimi Bodhisattvas." Ci Bodhisattvas, którzy posiadali ponadnaturalne siły, bez trudności dopasowali wymiary swoich ciał stosownie do wymiarów ofiarowany im do siedzenia tronów. Natomiast, ci świeżo wtajemniczeni Bodhisattvas oraz główni uczniowie nie byli w stanie tego uczynić. Vimalakiriti powiedział do Sariputra: "Proszę cię usiądź na lwim tronie." Sariputra odpowiedział - "czcigodny Upasaka, ten tron jest dla mnie za duży i za wysoki. Ja nie jestem w stanie na nim usiąść." Vimalakirti powiedział - "Sariputra, żeby móc zasiąść na tym tronie pierw musisz okazać szacunek Czcigodnemu Tathagata Merukalpa.Po usłyszeniu tego, wszyscy świeżo wtajemniczeni Bodhisattvas oraz główni uczniowie Buddha oddali szacunek Tathagata Merukalpa, po czym każdy z nich mógł zasiąść na lwim tronie.

Sariputra zwrócił się do Vimalakirti - "Czcigodny Upasaka, tego nikt wcześniej nie widział! Żeby ten mały pokój był w stanie pomieścić takie olbrzymie trony, które niczemu nie przeszkadzają w tym pokoju, w Vaisali, i które nie interferują z miastami i wioskami Jambudvipa (naszej ziemi) jak również z pałacami devas i niebieskich nagas (smoki) oraz siedzibami duchów i upiorów!" Vimalakirti powiedział - "Sariputra, wyzwolenie osiągnięte przez Buddhas i wielkich Bodhisattvas jest nie do pojęcia. Bodhisattva po osiągnięciu wyzwolenie jest w stanie umieścić górę Sumeru w ziarnie musztardy nie zmieniając ich wielkości, robiąc to tak, że czterej devas królowie (strażnicy świata) oraz devas Trayastrimsas (niebiosa Indry) nie zdają sobie sprawy z tego, co się stało. Tylko ci, którzy osiągnęli wyzwolenie są w stanie zobaczyć górę Sumeru w ziarnie musztardy. Takie są niepojętne wrota Dharma wiodące do wyzwolenia. Ten sam Bodhsisattva może również zmieścić cztery oceany otaczające górę Sumeru w jednej porze skóry bez wiedzy żyjących w nich ryb, żółwi, jaszczurach oraz innych morskich organizmach nie mówiąc o tym, że nawet nagas (smoki), duchy, upiory i asuras (tytani) nie zdają sobie sprawy z tego, co się stało. Sariputro, mówiąc dalej, po zdobyciu niepojętnego wyzwolenia, wielki Bodhisattva jest w stanie tak jak garncarz trzymający w dłoni koło położyć na swojej prawej dłonie olbrzymi wszechświat (chiliocosm) i może nim rzucić poza wszechświat na odległość tak wielką jak wielka jest liczba ziaren piasku w rzece Ganges. Po czym on złapie ten wszechświat i położy go z powrotem w jego oryginalnym miejscu, podczas gdy wszystkie żyjące tamie istoty przez cały czas nie zdawały sobie sprawy z tego, co się dzieje – dla nich świat się nie zmienił. Mówiąc dalej Sariputra, jeżeli istnieją istoty, które kwalifikują się do osiągnięcia wyzwolenia oraz, które pragną pozostać dłużej na tym świecie to wielcy Bodhisattva używając swoich ponadnaturalnych mocy zmienią rozmiar czasu tak, że aeon będzie się wydawał tygodniem. Sariputra, Bodhisattva, który osiągnął takie niepojęte wyzwolenie może zebrać i pokazać w jednym świecie majestatyczne rzeczy wszystkich innych światów Buddhas. Mówiąc

32

dalej, on nie dotykając może umieścić wszystkie żywe istoty świata na swojej prawej dłoni i następnie, żeby im wszystko pokazać podróżować z nim w dziesięciu kierunkach.

Mówiąc dalej, ten Bodhisattva może zmieścić w porze skóry i pokazać datki ofiarowane Buddhas przez wszystkie żywe istoty. On jest również w stanie umieścić w porze skóry Słońca, Księżyce, planety i gwiazdy wszystkich wszechświatów.

Mówiąc dalej, Sariputra taki Bodhisattva bez uszczerbku dla swojego ciała ani drzew może wchłonąć (i utrzymać w ustach) wszystkie wiejące we wszechświecie wiatry.

Mówiąc dalej, kiedy wszechświat umiera w płomieniach on może bez uszczerbku zdrowia połknąć te płomienie, które płoną w jego wnętrznościach.

Mówiąc dalej ten wtajemniczony Bodhisattva może z takim samym wysiłkiem jak podnosząc igłą liść figi podnieść z nadiru świat Buddha, od którego oddzielają go wszechświaty tak liczne jak ziarna piasku w rzece Ganges i podnieść go do zenitu, od którego oddzielają go wszechświaty tak liczne jak ziarna piasku w rzece Ganges.

Mówiąc dalej Sariputra, Bodhisattva, który osiągnął niewyobrażalne wyzwolenie może użyć swoje ponadnaturalne moce pojawiając się, jako Buddha, Pratyeka-Budda, Sravaka, samowładny Sakra, Brahma czy jako władca świata (cakravarti).

On jest również w stanie zamienić dźwięki o wysokiej, średniej i niskiej częstotliwości w donośnie i wszędzie słyszany głos Buddha ogłaszający doktrynę nietrwałości, cierpienia, nierzeczywistości oraz brak ego jak również wszystkie Dharmas tłumaczone przez wszystkich Buddhas z dziesięciu kierunków.

Suriputra, ja wspomniałem tylko niektóre umiejętności zdobyte dzięki temu niewyobrażalnemu oświeceniu. Na wyliczenie ich wszystkich nie wystarczy nawet aeon.

Mahakasypa, który przysłuchiwał się tej Dharma niewyobrażalnego wyzwolenia, oddał jej hołd, po czym stwierdził, że ona nie była wcześniej przedstawiona. Następnie zaś zwrócił się do Saryiputra mówiąc - "jak ślepcy, którzy nie widzą pokazywanych im kolorowych przedmiotów tak sravakas nie zrozumieją tej Dharma wiodącej do niewyobrażalnego wyzwolenia. Po jej usłyszeniu, który z mędrców nie nastawi się umysłowo na osiągnięcie najwyższego oświecenia? Co powinniśmy uczynić żeby na zawsze wyrwać z korzeniami ten zgnity w porównaniu z Mahayana korzeń sravaki tak, że wszyscy sravakas słuchający tej doktryny o niewyobrażalnym wyzwoleniu zaleją się łzami skruchy a ich głośny krzyk będzie słyszany w całym wszechświecie? A z kolei Bodhisattvas są cali szczęśliwi z otrzymania tej Dharma, którą z respektem kładą na czubkach swoich głów. Drzwi do niewyobrażalnego oświecenia staną otworem przed Bodhisattva, który wierzy i praktykuje tę Dharma a żaden demon nie jest w stanie się jemu przeciwstawić."

Kiedy Mahakasyapa powiedział te słowa, trzydzieści dwa tysiące synów devas podjęło decyzję wstąpienia na ścieżkę wiodącą do najwyższego oświecenia.

W tym momencie Vimalakirti oświadczył Mahakasyapa - "o szlachetny! Ci, którzy w niezliczonych światach pojawiają się, jako królowie demonów to w większości Bodhisattvas, którzy po osiągnięciu niewyobrażalnego oświecenia używając odpowiednich do tego celu środków (upaya) ukazują się pomiędzy żywymi istotami żeby je nawrócić. Mówiąc dalej Mahakasyapa, we wszystkich wszechświatach, niepoliczalni Bodhisattvas pojawiają się również, jako nędzarze żebrzący o ręce,

33

stopy, uszy, głowy, mózgi, krew, mięśnie, skórę i kości, miasta, wsie, żony i niewolnice, słonie, konie, zaprzęgi, złoto, srebro, lapis-lazuli, agat, kornalin, koral, bursztyn, perły, nefryt, odzież, jedzenie i napój. Większość z tych żebraków to Bodhisattvas, którzy po osiągnięciu niewyobrażalnego oświecenia używają odpowiednich środków testując wierzących w celu zacementowania ich wiary w Dharma. Ponieważ Bodhisattvas, którzy osiągnęli niewyobrażalne oświecenie w przeciwieństwie do ziemskich istot posiadają budzącą grozę moc przynoszenia tym istotą cierpienia oraz testują ich wiarę żądając od nich rzeczy, które dla nich są bezcenne. Ci Bodhisattvas nie są jak osły, ale jak smoki i słonie, które są w stanie stratować z olbrzymią siłą. Takie postępowanie to przykład mądrości i odpowiedniej do celu i warunków metody (upaya) używanej przez Bodhisattvas, którzy zdobyli niewyobrażalne wyzwolenie.

34

35

ROZDZIAŁ SIÓDMY

PATRZĄC NA ŻYWE ISTOTY

Manjusri zapytał Vimalakirti - "jak Bodhisattva powinien patrzeć na żywe istoty?"

Vimalakirti odpowiedział - "Bodhisattva powinien patrzyć na żywe istoty w identyczny sposób, w jaki iluzjonista patrzy na stworzone przez niego marionetki czy jak mędrzec przyglądający się odbiciu Księżyca w wodzie, swojej własnej twarzy w lustrze, płomieniowi ogniska, słuchający echa, przyglądający się poruszającej się po niebie chmurze, przyglądający się morskiej pianie, pęcherzowi powierza na powierzchni wody, pustemu pniowi bananowca, błyskowi pioruna, nieistniejącemu piątemu elementowi (poza czterema tworzącymi ludzkie ciało), sześcioma składnikami (poza pięcioma elementami składowymi żywej istoty), siódmemu zmysłowi (poza sześcioma organami zmysłów), trzynastym otworem ciała (ayatana – poza tymi dwunastoma składającymi się z sześciu organów oraz sześciu zmysłów), dziewiętnastej sferze zmysłowej (poza osiemnastoma dhatus, czyli sferami zmysłowymi), światu kształtu i bezkształtu, nie istniejącemu kiełkowi zwęglonego ziarna ryżu, jak ciało widziane przez srota-apanna (ten, który porzucił iluzoryczne ciało żeby wstąpić do świętego strumienia, na powrót anagamin (, czyli nie wracającego) do kobiecego łona sravaka (w celu urodzin), ahartowi w dalszym ciągu podlegającemu trzem trucizną (pożądania, gniewu i głupoty, których on na zawszę się pozbył), Bodhisattva, który osiąga cierpliwe trwanie niestworzonego będąc jeszcze w dalszym ciągu chciwy, rozżalony i który w dalszym ciągu łamie przykazania, Buddha, który w dalszym ciągu jest podmiotem klesa (kłopoty), widzącemu niewidomemu, adeptowi, który w stanie nirvanic niewzruszoności w dalszym ciągu oddycha, śladom przelatujących ptaków, potomstwie niepłodnej kobiety, cierpieniu iluzorycznego człowieka, śpiącemu, który śni, że nie śpi, człowiekowi, który osiągając nirvana przyjmuje ciało w celu ponownych urodzin czy ogniowi bez dymu. W taki właśnie sposób, Bodhisattva powinien patrzeć na żywe." W tym momencie, Manjusri zapytał Vimalakirti - "jak medytujący Bodhisattva powinien praktykować dobroć (maitri)?

Medytujący Bodhisattva powinien myśleć w następujący sposób:

Powinien uczyć żywe istoty medytacji, to jest prawdziwa dobroć.

Powinien praktykować dobroć, która nie ma powodu (nirvanic), która zapobiega twórczości.

Powinien praktykować bezuczuciową życzliwość, która przynosi koniec kłopotom i ich źródłom (klesa).

Powinien praktykować bezstronną życzliwość pokrywającą wszystkie trzy okresy czasu (,co oznacza to, że jest ona wieczna ponieważ obejmuje przeszłość, przyszłość oraz teraźniejszość).

Powinien praktykować beznamiętną życzliwość, która usuwa kłótnie.

Powinien praktykować nie dualistyczną życzliwość, która jest poza organami zmysłów i tym, co one odbierają.

36

Powinien praktykować życzliwość, którą charakteryzuje się wieczny prawdziwy umysł.

Powinien praktykować życzliwość, która jest czysta i niesplamiona jak Dharmata.

Powinien praktykować bezgraniczną życzliwość, która jest wszechobecna jak przestrzeń.

Powinien praktykować życzliwość etapu arhart, która likwiduje jakiekolwiek przywiązanie.

Powinien praktykować życzliwość Bodhisattva, która dostarcza komfort żywym istotą.

Powinien praktykować życzliwość Tathagata, która wiedzie do stanu takości.

Powinien praktykować życzliwość Buddha, która oświeca żywe istoty.

Powinien praktykować życzliwość, która nie zna przyczyny.

Powinien praktykować życzliwość Buddha, która ma jeden smak (to znaczy jest stałą i niezmienną mądrością)

Powinien praktykować nieprześcignioną życzliwość, która porzuca wszystkie pożądania.

Powinien praktykować miłosierną życzliwość, która wiedzie do Mahayana.

Powinien praktykować niestrudzoną życzliwość zrodzoną z głębokiej wiedzy nicości i nieistniejącego ego.

Powinien praktykować Dharma udzielającą życzliwość (dana), która jest wolna od żalu i skruchy.

Powinien praktykować podtrzymujące życzliwość przykazania (sila) żeby umożliwić powrotu tym, którzy złamali przykazania.

Powinien praktykować cierpliwą życzliwość (ksanti), która chroni jego i innych.

Powinien praktykować gorliwą życzliwość, która wyzwala wszystkie żywe istoty.

Powinien praktykować pogodną życzliwość, która jest niezależna od pięć zmysłów.

Powinien praktykować mądrą (prajna) życzliwość, która jest zawsze na czasie.

Powinien praktykować życzliwość odpowiednią do czasu i sytuacji (upaya), żeby w każdej chwili być gotowym na nawracanie żywych istot.

Powinien praktykować nieukrytą życzliwość ze względu na czystość szczerego umysłu.

Powinien praktykować głęboko umysłową życzliwość, która jest wolna od dyskryminacji.

Powinien praktykować życzliwość, która nie jest fałszywa oraz, która jest pozbawiona winy.

Powinien praktykować radosną życzliwość, która obdarza radością Buddha (w Nirvana).

Take są cechy życzliwości Buddy.

Manjusri zapytał Vimalakirti - "jakie powinno być jego współczucie (karuna)?"

37

Vimalakirti odpowiedział - "jego współczucie powinno być oparte na dzieleniu się wszystkimi osiągniętymi przez niego zasługami ze wszystkimi żywymi istotami. "

Manjusri zapytał - "jaka powinna być jego radość (mudita)?"

Vimalakirti odpowiedział - "on powinien się cieszyć bez zazdrości widząc jak inni osiągają Dharma."

Manjusri zapytał – "nawracając żywe istoty, czego on powinien się pozbyć (upesaka)?"

Vimalakirti odpowiedział - "on powinien ratować żywe istoty nic w zamian nie oczekując."

Manjusri zapytał - "na czym on powinien polegać w stosunku do swojego lęku urodzin i śmierci?"

Vimalakirti odpowiedział - "on powinien polegać na sile zasług moralnych Tathagata?"

Manjusri zapytał - "co on powinien uczynić w celu zdobycia moralnych zasług Tathagata?"

Vimalakirti odpowiedział - "w celu zdobycia moralnych zasług Tathagata, on powinien wyzwalać wszystkie żywe istoty."

Manjusri zapytał - "czego on powinien się pozbyć w celu wyzwolenia żywych istot?"

Vimalakirti odpowiedział - "wyzwalając żywe istoty, Bodhisattva powinien usunąć ich klesa (źródło i przyczyna ich kłopotów)."

Manjusri zapytał - "co on powinien uczynić, żeby usunąć klesa?"

Manjusri zapytał -"co powinien uczynić w celu utrzymania właściwej świadomości?"

Vimalakirti odpowiedział - "on powinien głosić nie rzeczywistość urodzin i śmierci."

Manjusri zapytał - "co to jest nie realność urodzin i śmierci?"

Vimalakirti odpowiedział - "nie realność urodzin to zło, które nie powstaje a nie realność śmierci to dobro, które nigdy się nie kończy."

Manjusri zapytał -"co jest źródłem dobra i zła?"

Vimalakirti odpowiedział - "źródłem dobra i zła jest ciało."

Manjusri zapytał - "co jest źródłem ciała?"

Vimalakirti odpowiedział - " źródłem ciała jest pożądanie."

Manjusri zapytał - "co jest źródłem pożądania?"

Vimalakirti odpowiedział - "źródłem pożądania jest bezpodstawna dyskryminacja."

Manjusri zapytał - "co jest źródłem bezpodstawnej dyskryminacji?"

Vimalakirti odpowiedział - "źródłem bezpodstawnej dyskryminacji jest niekontrolowany umysł."

Manjusri zapytał - "co jest źródłem niekontrolowanego umysłu?"

38

Vimalakirti odpowiedział - "źródłem niekontrolowanego umysłu jest nietrwałość."

Manjusri zapytał - "co jest źródłem nietrwałości?"

Vimalakirti odpowiedział - "nietrwałość nie mając początku jest początkiem wszystkiego."

Nagle, w pokoju Vimalakirti pojawiła się boginka (devakanya), która do tej pory przyglądała się bogom (devas) słuchającym Dharma. Na ich cześć, ona zaczęła rzucać kwiaty na Bodhisattvas i głównych uczniów Buddha. Te kwiaty spadając na Bodhisattvas na niczym się nie zatrzymując upadały na podłogę, ale spadając na uczniów przylgnęły się do ich ciał, którzy bez skutku próbowali się ich pozbyć. W tym momencie, boginka zapytała Saruputra, dlaczego on chce strząść przylegające do jego ciała kwiaty? Sariputra odpowiedział - "ja chcę strząść te kwiaty, które nie są w stanie takości." Boginka zaś odpowiedziała mówiąc - "nie mów, że te kwiaty nie są w stanie takości. Dlaczego? Ponieważ one nie rozróżniają (nie dyskryminują), ty jeden jesteś źródłem dyskryminacji. Jeżeli ty po opuszczeniu domu w poszukiwaniu Dharma w dalszym ciągu dyskryminujesz to twój stan nie jest stanem takości. Stan takości to stan pozbawiony dyskryminacji. Spójrz na Bodhisattvas, do których ciał nie przylegają kwiaty – tak się dzieje, ponieważ oni nie dyskryminują. To można porównać do przestraszonego człowieka, którego strach jest zaproszeniem spotykającego go nieszczęścia. Jeżeli uczeń obawia się urodzin i śmierci to kształt, dźwięk, zapach, smak i dotyk będą źródłem jego kłopotów. Pozbawiony strachu jest odporny na bodźce pięciu zmysłów. Kwiaty czepiają się jego ciała, ponieważ w jego przypadku w dalszym ciągu istnieje siła nawyku. Pozbądź się swoich nawyków a kwiaty przestaną przywierać do twojego ciała."

Sariputra zapytał - "jak długo ty przebywasz w tym pokoju?" Boginka odpowiedziała - "mój pobyt w tym pokoju jest jak wyzwolenie czcigodnej osoby."

Sariputra zapytał - "czy to znaczy, że ty tutaj przebywasz od długiego czasu?"

Na co boginka odparła - "czy twoje wyzwolenie również zawiera element czasu?"

Sariputra milczał i nie odpowiedział na jej pytanie.

Boginka zaś zadała mu następne pytanie - "dlaczego milczenie jest odpowiedzią mędrca?" Sariputra odpowiedział - "ten, który osiąga wyzwolenie nie wyraża tego słowami. Dlatego ja nie wiem, co na ten temat powiedzieć!"

Boginka odpowiedziała - "wypowiedziany i opisany świat ujawnia wyzwolenie. Dlaczego? Ponieważ wyzwolenie nie jest pomiędzy, nie jest poza, nie jest w środku, a słowa również nie są pomiędzy, nie są poza ani w środku. Dlatego Sariputra, wyzwolenie nie może być ogłaszane bez użycia słów. Dlaczego? Ponieważ wszystko wiedzie do wyzwolenia."

Sariputra odpowiedział - "czy to znaczy, że osiągnięcie wyzwolenia nie wymaga pozbycia się zmysłowości, nienawiści czy głupoty?"

Na to boginka odpowiedziała - "Buddha powiedział, że szukając wyzwolenia w towarzystwie tych, którzy są dumni (z powodu ich wiedzy) należy trzymać się z daleka od zmysłowości, nienawiści i głupoty. Natomiast podczas ich nieobecności, podstawowa natura zmysłowości, nienawiści i głupoty, (czyli mówiąc inaczej własna natura) jest identyczna z wyzwoleniem."

Sariputra oświadczył - "wspaniale mówisz boginko, wspaniale. Co osiągnęłaś i co doświadczyłaś żeby osiąść tak wysoki poziom elokwencji?"

39

Boginki odpowiedziała mówiąc - "przyczyną mojej elokwencji jest fakt, że ja nic nie osiągnęłam i nic nie doświadczyłam. Dlaczego tak jest? Ponieważ ci, którzy twierdzą, że coś osiągnęli czy doświadczyli w oczach Buddha Dharma są arogantami."

Sariputra zapytał - ",który z trzech wehikułów (pojazdów) jest twoim celem?"

Boginka odpowiedziała - "kiedy ja wykładam ludziom Dharma sravakas ja wyglądam jak sravaka. Kiedy tłumaczę dwanaście ogniw łańcucha egzystencji objawiam się, jako pratyeka-buddha. Kiedy w celu nawrócenia uczę żywe istoty współczucia to pojawiam się przed nimi, jako nauczyciel Mahayana. Sariputra, ci, którzy przekroczą wrota sadu drzew plumeri (kampa) nie są w stanie czuć innego zapachu. W ten sam sposób ci, którzy wstąpią do tego pokoju czują tylko zapach zasług Buddha nie zwracając uwagi na aromat osiągnięć sravakas i pratyeka-buddha."

Sariputra, kiedy Indra, Brahma, devas królowie czterech niebios (strażnicy świata), niebieskie smoki, duchy itp. wstąpili do tego pokoju i usłyszeli jak ten Upasaka (Vimalakirti) wykładał Dharma to oni delektowali się czując zapach zasług Buddha i przed powrotem do ich własnych światów osiągnęli stan umysłowy Mahayana. Sariputra, ja tutaj przebywam od dwunastu lat. W tym czasie nie słyszałam Dharma sravakas czy pratyeka-buddhas, ale tylko doktrynę wielkiej życzliwości (matri) i wielkiego współczucia (karuna) Buddhisatvas oraz niewyobrażalną Dharma Budha. Sariputra, w tym pokoju są zawsze obecne następujące niezwykłe zjawiska: po pierwsze - dzień i noc ten pokój jest oświetlony takim samym złotym światłem, które nie jest funkcją Słońca czy Księżyca. Po drugie, ten, który wstąpi to tego pokoju będzie uwolniony od wszystkich kłopotów, których źródłem są skalania. Po trzecie, ten pokój odwiedza Idra, Brahma, czterej devas królowie czterech niebios oraz Bodhisattvas z innych wszechświatów. Po czwarte, tutaj jest zawsze obecna nigdy niekończąca się Dharma sześciu doskonałości. Po piąte, tutaj zawsze można słyszeć najbardziej melodyjną muzykę intonującą niepoliczalne drzwi Dharma (wiodące do oświecenia). Po szóste, ten pokój zawiera cztery kanony (sutr, vinaya, sastras oraz innych sutr) pełne niewyczerpalnych skarbów dla tych biednych duchowo. Po siódme, kiedy Czcigodny Upasaka myśli o Sakyamuni Buddha, Amitabha Bidha, Aksobhya Buddha, Buddha Cennych Zasług, Buddha Cennego Płomienia, Buddha Cennego Blasku Księżyca, Buddha Cennej Majestatyczności, Buddha Niepokonany, Buddha Lwiego Ryku, Budda Wszystkich Perfekcji oraz innych niepoliczalnych Buddhas z dziesięciu kierunków – oni wszyscy tutaj przybywają żeby tłumaczyć sekrety ezoteryczne Dharma Buddha, po czym wracają do swoich światów. Po ósme, w tym pokoju pojawiają się majestatyczne światy i pałace Buddhas.

Sariputra, kto w tym pokoju będąc światkiem takich nadzwyczajnych zjawisk będzie w dalszym stanie poszukiwać Dharma Sravaka?"

Sariputra zapytał - "dlaczego nie zmienisz swojego kobiecego ciała na inne?" Boginka odpowiedziała - "ja przez ostanie dwanaście lat na próżno szukam kobiecego ciała. Co ty chcesz żebym zmieniła? To można porównać do iluzjonisty, który tworzy iluzoryczną kobietę. Czy pytanie o zmianie jej postaci ma sens?" Sariputra powiedział - "nie, w co można zmienić nie prawdziwe ciało?"

W tej chwili, boginka użyła swoich ponadnaturalnych mocy i przekształciła Sariputra w niebiańską boginkę a siebie zaś w mężczyznę podobnego do Sariputra. Po czym zadała mu pytanie - "dlaczego zamieniłeś się w kobietę?" Sariputra odpowiedział - "ja nie wiem, dlaczego zamieniłem się w boginkę." Boginka powiedziała - "Sariputra, jeżeli ty możesz zmienić swoje ciało w ciało kobiety to kobieta jest również w stanie zamienić się w mężczyznę. Tak jak Sariputra, który wygląda jak

40

kobieta, ale nią nie jest tak i wszystkie kobiety, pomimo ich wyglądu nie są kobietami. Dlatego Buddha powiedział - "żywe istoty nie są mężczyznami czy kobietami." Następnie boginka ponownie użyła swoich nieziemskich mocy i przywróciła jego oryginalny kształt ciała, po czym zadała mu następujące pytanie - "Sariputra, gdzie jest teraz twoje kobiece ciało?" Sariputra odpowiedział -kształt kobiety ani istnieje, ani nie istnieje." Boginka odpowiedziała - "w taki sam sposób wszystkie rzeczy fundamentalnie ani istnieją, ani nie istnieją i to, co ani istnieje, ani nie istnieje jest głoszone przez Buddha."

Sariputra zapytał -"powiedz mi, kiedy umrzesz i gdzie się ponownie odrodzisz?" Boginka odpowiedziała - "ja tak jak Buddha odrodzę się dzięki transformacji." Sariputra odpowiedział - "Buddha transformacja nie implikuje urodzin ani śmierci." Boginka odpowiedziała - "w identyczny sposób wszystkie żywe istoty również nie są pomiotem śmierci czy urodzin." Sariputra zapytał - "kiedy osiągniesz najwyższe oświecenie (anuttara-samyak-samBodhi)?" Boginka odpowiedziała - "powinnam je osiągnąć po tym jak Sariputra wróci do ziemskiej drogi życia." Sariputra odparował - "to jest nie możliwe, że ja (święty człowiek, który osiągnął pozion sravaka) powróci do ziemskiej drogi życia." Boginka odpowiedziała - "również możliwe jest to, że ja nie osiągnę oświecenie. Dlaczego? Ponieważ Bodhi (oświecenie) nie jest czymś, co można zrealizować. " Sariputra odparował - "tylu jest Buddhas, którzy osiągnęli najwyższe oświecenie ile jest ziaren piasku w rzece Ganges. Co na to powiesz?" Boginka odpowiedziała - "zwykły człowiek dzieli czas na trzy kategorie (przeszłość, przyszłość i teraźniejszość). To jednak nie znaczy, że Bodhi, które jest wieczne i którego czas nie dotyczy jest w jakiś sposób przywiązane do przeszłości, przyszłości czy teraźniejszości." Następnie ona zapytała Sariputra - " Sariputra, czy ty osiągnąłeś stan arhat?" Sariputra odpowiedział - "tak, ja osiągnąłem ten stan, ponieważ porzuciłem koncept osiągnięcia czegokolwiek." Boginka odpowiedziała - "Buddhas i wielcy Bodhisattvas także osiągnęli swoje cel pozbywając się koncepcji osiągnięcia najwyższego oświecenia."

W tym czasie, Vimalakirti zwrócił się do Sariputra i powiedział - "ta boginka, złożyła ofiary dziewięćdziesięciu dwóm lacs (niewyobrażalnie wielka liczba) Buddhas. Ona jest w posiadaniu nie ziemskich mocy, zaspokoiła swoje wszystkie zobowiązania, rozumie cierpliwą wytrzymałość niestworzonego oraz osiągnęła nigdy się niekończący stan Bodhisattvy. Ona wypełnia swoje śluby pojawiając się w dowolnej chwili w dowolnym miejscu gdzie uczy i nawraca żywe istoty.

41

ROŹDZIAŁ ÓSMY

ŚCIEŻKA BUDDY

Manjusri zapytał Vimalakirti - "jak Bodhisattva wstępuje na ścieżkę Buddha?" Vimalakirti odpowiedział - " Bodhisattva wstąpi na ścieżkę Buddha krocząc bez dyskryminacji złymi drogami." Manjusri zapytał - "co masz na myśli mówiąc o Bodhisattva kroczącym złymi drogami?" Vimalakirti odpowiedział - "jeżeli Bodhisattva pracując nad wyzwoleniem żywych istot, które przebywają w pięciokrotnie nieprzerwanym piekle jest pozbawiony irytacji oraz złości, jeżeli przebywając w innego rodzaju piekłach jest wolny od grzechu, jeżeli żyjąc w świecie zwierząt jest pozbawiony ignorancji, arogancji i dumy, jeżeli przebywając w świecie głodnych duchów ozdabiają go pełne zasługi, jeżeli on się nie wywyższa się przebywając w światach formy i światach pozbawionych formy, jeżeli przebywając w świecie pożądań jest odporny na pokusy, jeżeli jest pozbawiony złości wyglądając na obrażonego, jeżeli wyglądając na głupiego swoją mądrością kontroluje swój umysł, jeżeli wyglądając na chciwca bez najmniejszego żalu of swoje własne dobro rozdaje swój zewnętrzny (pieniądze i dobra doczesne) oraz wewnętrzny (cielesny) dobytek, jeżeli wygląda jak ten, który złamał wszystkie przykazania jednocześnie rozkoszując się czystym życiem nie popełniając nawet najmniejszego błędu, jeżeli wygląda jak całkowicie wypełniony nienawiścią jednocześnie będąc przepełniony cierpliwym współczuciem, jeżeli wygląda na tego, który o nic nie dba jednocześnie praktykujący wszystkie chwalebne zasługi, jeżeli wyglądając na umysłowo niezrównoważonego jednocześnie pozostając w stanie doskonałego spokoju umysłowego, jeżeli wyglądając na ignoranta posiada wszelką wiedzę ziemską i ponadziemską, jeżeli wyglądając na tego, który rozkoszuje się pochlebstwem oraz fałszem nie ma sobie równych w użyciu właściwych metod (expedient methods) zgodnie z zawartą w sutrach bezpośredniością i prostotą, jeżeli jest dumnym arogantem będąc pokorny jak baranek, jeżeli wygląda na przygnębionego kłopotami, podczas gdy jego umysł jest czysty i niezakłócony, jeżeli będąc w świecie demonów opierając się na mądrości Buddha obala innowiercze doktryny, jeżeli pojawiając się w świecie sravakas wyjaśnia im tajemnice najwyższej Dharma, jeżeli przebywając w świecie pratyeka-buddhas nawraca ludzi zgodnie z zasadą wielkiego miłosierdzia, jeżeli przebywając pomiędzy biednymi wyciąga do nich swoją szlachetną rękę, której zasługi nie można policzyć, jeżeli przebywając pomiędzy okaleczonymi ukazuje się w ciele ozdobionym doskonałymi fizycznymi znakami Buddha, jeżeli ukazuje się wśród niższych klas siejąc ziarna wiedzy Buddha (natura Buddha) z jej wszystkimi zaletami, jeżeli pokazuje do podziwu swoje piękne i silne ciało wynędzniałym i ohydnymi, jeżeli będąc wolnym of chorób i strachu przed śmiercią wydaje się być starym i chorym człowiekiem, jeżeli pozbawiony chciwości i zdający sobie sprawę z nietrwałości przedstawia się, jako ten, którego wszystkie jego potrzeby życiowe są zaspokojone, jeżeli wolny od ciężaru pięciu rodzajów pożądań przedstawia się, jako ten, który posiada żony, kochanki i służące, jeżeli przebywa pomiędzy umysłowo ograniczonymi i pozbawionymi wymowy pomagając im osiągnąć kontrolę nad mową będącą rezultatem zdobycia doskonałej kontroli umysłu; jeżeli ujawnia się heretykom, żeby uczyć ortodoksji i wyzwolić żywe istoty, jeżeli wstępuje do wszystkich światów egzystencji, żeby im pomóc pozbyć się wiodących do nich przyczyn, jeżeli osiągnął nirvana nie odcinając się od urodzin i śmierci. Manjusri, taki Bodhisattva może kroczyć heterodoksyjnymi ścieżkami, ponieważ on ma dostęp do ścieżki Buddha."

Vimalakirti zaś zapytał Manjusri - "jakie są nasiona Tathagata?" Manjusri odpowiedział:

"Ciało jest jednym nasionem Tathagaty;

42

Ignorancja i pragnienie są (drugimi) nasionami Tathagaty;

Pożądanie, nienawiść i głupota są (trzecimi) nasionami Tathagaty;

Cztery odwrotne poglądy są (czwartymi) nasionami Tathagaty;

Pięć przesłon jest (piątymi) nasionami Tathagaty;

Sześć organów zmysłów to (szóstymi) nasion Tathagaty;

Siedem ośrodków świadomości to (siódmymi) nasion Tathagaty;

Osiem heterodoksalnych poglądów to jego (ósme) nasiona;

Dziewięć przyczyn klesa (kłopoty i ich przyczyny) to jego (dziewiąte) nasiona;

Dziesięć złych uczynków to jego (dziesiąte) nasiona.

Podsumowując, wszystkie sześćdziesiąt dwa heterodoksalne poglądy i wszystkie rodzaje klesas są nasionami buddyjskości. Następnie Vimalakirti zapytał Manjusri - "dlaczego tak jest?" Manjusri odpowiedział - "ponieważ ten, który dostrzega stan bezczynności (wu wei) i może go osiągnąć we właściwej (nirvanic) pozycji nie jest w stanie zdobyć najwyższego oświecenia gdyż on nie jest w stanie się rozwijać (umysłowo) (anuttara-samyak-sambodhi). Na przykład, suchy grunt nie nadaje się do uprawianie lotusów, które mogą rosnąć tylko na mokradłach. Podobnie ci, którzy dostrzegają nirwana i osiągają jej właściwą pozycję nie osiągną buddyjskości (buddhahood), natomiast istoty żyjące w błocie klesa ewentualnie osiągną Dharma Buddha. Podobnie do rozrzuconych w nicość nasion, z których nic nie urośnie, natomiast posadzone w dobrze nawożonej glebie te same nasiona przyniosą obfite plony. Tak ci osiągający właściwą pozycję (nirwana) nie osiągną Dharma Buddha, zaś ci, których ego jest tak wielkie jak góra Sumeru są w stanie (z powodu nędznego żywota) ewentualnie nastawić swoje umysły na poszukiwanie najwyższego oświecenia, czego pochodną jest rozwinięcie Dharma Buddha. Dlatego my powinniśmy pamiętać, że wszystkie rodzaje klesa są nasionami Tathagaty. Bez zanurzenia się w wodzie nie można znaleźć bezcennej perły. W ten sam sposób człowiek, który nie wstąpi do oceanu klesa nigdy nie znajdzie perły doskonałej wiedzy (sarvajna)." W tej chwili, Mahakasyapa oznajmił - "Manjusri to, co mówisz jest wspaniałe i najbardziej satysfakcjonujące. Jest tak jak powiedziałeś – " nasionami Tathagata są ci, którym klesa przynosi cierpienie. Tak, że my nie jesteśmy dłużej w stanie ustawić swój umysł na osiągnięcie oświeceniu. My nie jesteśmy w stanie osiągnąć Dharma jak ludzie, którym uszkodzone organy zmysłów nie pozwalają cieszyć się pięcioma obiektami zmysłów. Natomiast ci, którzy popełnili pięć grzechów śmiertelnych są wstanie ewentualnie nastawić swoje umysły na poszukiwanie i osiągnięcie Dharma Buddha. Podobnie jak sravakas, którzy po porzuceniu kajdanków (transmigracji) nie są w stanie zrealizować Dharma Buddha, ponieważ stracili do niej zainteresowanie. Dlatego Manjusri z tych powodów grzesznik jest w dalszym ciągu w stanie pozytywnie reagować na Dharma Buddha a natomiast sravaka nie. Dlaczego? Ponieważ człowiek po usłyszeniu Dharma Buddha może nastawić swój umysł na poszukiwanie najwyższej ścieżki tym samym na zawsze chroniąc Trzy Skarby (Buddha, Dharma i Sangha), podczas gdy najwyższa ścieżka nawet raz nie przyśni się sravaka pomimo spędzenia całego życie słuchając Dharma i obserwując nieustraszonego Buddha."

43

Obecny przy tym Bodhisattva nazwany Uniwersalnym Wcieleniem zadał Vimalakirti pytanie - "kim są twoi rodzice, żona i dzieci, krewni i pokrewni, bliscy i dalsi przyjaciele a także gdzie są twoi służący i służące, słonie i powozy?" W odpowiedzi Vimalakirti wyrecytował to:

Matką Bodhisattva jest Doskonała Wiedza (prajna). Jego Ojcem jest odpowiednia metoda (upaya). Nauczyciele żywych istot pochodzą wyłącznie z tych dwojga (upaya i prajna).Jego żona to radość zawarta w prawie Dharma. Uprzejmość i litość są jego córkami. Jego synowie to moralność i prawdomówność zaś absolutna pustka jest jego spokojną kwaterą. Jego uczniami, których przekształca do woli są namiętności. Bodhipaksita dharma to jego przyjaciele, którzy mu pomagają mu osiągnąć najwyższe oświecenie. Wszystkie pozostałe doskonałości są jego towarzyszami. Cztery zwycięskie metody są jego kurtyzanami. Hymny, pieśni oraz recytacje Dharma to jego melodie. Całkowita kontrola nad namiętnością jest jego domeną pozbawioną namiętności. Siedem etapów Bodhi jest kwiatami rodzącym owoc umysłowego wyzwolenia. Zbiornik ośmiokrotnego wyzwolenia jest wypełniony czystą i spokojną wodą, która razem z siedmioma kwiatami czystości jest dobrze przygotowaną kąpielą Bodhisattvy. Jego pięć ponadnaturalnych mocy to kroczące słonie i konie, podczas gdy Mahayana to jego pojazdem, który toczy się wzdłuż ośmiu szlachetnych ścieżek kontrolowany umysłem. Jego ciało jest ozdobione szczególnymi cechami (trzydzieści dwie), a (osiemdziesiąt) doskonałości dodaje mu wdzięku. Bezwstydność jest jego odzieniem a głęboki umysł jest jego fryzurą. Jego majątek składa się z siedmiu bogactw, których przybywa w miarę używania go do nauki innych żywych istot. Dedykując wszystkie zdobyte zasługi buddyzmowi, jego praktyka Dharma osiągnęła olbrzymie sukcesy. Cztery dhayanas , które są źródłem czystego życia są jego łożem medytacji. Ucząc się, rozwija mądrość - dzięki czemu osiąga samo rozbudzenie. Smak uwolnienia jest jego bulionem a przykazania są jego perfumami. Jego kąpiel to samokontrola i czysty umysł. Po usunięciu klesy jest śmiałość jest niezrównana. Po pokonaniu czterech demonów, pokazuje swój zwycięski sztandar jak Bodhimandala. Pomimo, że wie o nieistnieniu urodzin i śmierci on rodzi się, żeby pokazać się wszystkim w wielu światach – tak jak Słońce, które wszyscy widzą. On nie dyskryminując pomiędzy nimi a sobą składa ofiary niezliczonym Buddhas w dziesięciu kierunkach. W celu uczenia i nawracania ludzi kontynuuje praktykę Czystego Świata (Dharma) wiedząc, że Buddha i żywe istoty nie istnieją. Ten nieustraszony Bodhisattva może przybrać taki sam wygląd i charakter jak ci, których uczy. Przebywając pomiędzy niezgodnymi demonami przybiera ich kształt i zachowuje się jak one. Używając mądrych i odpowiednich metod przyjmuje ich wygląd. W celu przekonania żywych istot, że wszystko jest iluzją oraz żeby uwolnić ich od wszystkich upośledzeń przybiera postać umierającego, chorego starca. W celu zrozumienia powszechnej nietrwałości pokazuje ginący w płomieniach wszechświat na końcu aeon tym, którzy nie mogą porzucić permanentności. Niepoliczalne żywe istoty wzywają tego Bodhisattva i zapraszają go do swoich domów, żeby ich nawrócił na ścieżkę Buddha. Książki, zaklęcia, umiejętności, czary, sztuki oraz talenty –on, który pomaga żywym istotą dla ich dobra jest ekspertem ich wszystkich. Pojawiając się pomiędzy nimi, wstępuje do Sangha gdzie zapobiega herezji usuwając profanację. Następnie jest widziany, jako Słońce, Księżyc, niebo, Brahma czy Bóg całego świata a czasami, jako ziemia, woda czy wiatr i ogień. W czasie szalejącej epidemii, kiedy leżą chorzy on przygotowuje dla nich leki, które przywracają im zdrowie. Kiedy nie mają, co jeść, on chroni ich przed głodem i pragnieniem przygotowując dla nich jedzenie i picie, po czym uczy ich Dharma. W czasie wojen, żeby mogli żyć w pokoju nawraca ludzi, ucząc ich życzliwego miłosierdzia. Szykującym się do bitwy armią daje takie same siły. Używając swojego autorytetu i mocy zmusza ich od zgodnego i harmonijnego współżycia. Dla złagodzenia cierpienia niespodziewanie przybywa do piekieł. Pojawia się tam gdzie zwierzęta nawzajem się pożerają wzywając ich do czynienia dobra. Wyglądając jak ktoś posiadający pięć pożądań, zawsze medytuje żeby przeszkodzić demonom oraz żeby zapobiec ich machinacją. Jak coś niezmiernie rzadkiego – lotus kwitnący w

44

płomieniach, on medytuje otoczony pożądaniami - co również jest niezmiernie rzadkie. Lub w postaci prostytutka podnieca tych więzionych przez żądzę. Pierw, łapie ich używając pożądania a następnie prowadzi ich do wiedzy Buddha. Dla ochrony żywych istot przyjmuje postać wysokiego urzędnika, handlowca czy męża stanu. Dla biednych i ubogich przedstawia się, jako osoba z portfelem bez dna, która ich wiedzie i nimi kieruje do czasu, kiedy sami osiągną umysł Bodhi. Używa swoją moc do łamania próżności dumnych i aroganckich prowadząc ich do najwyższej ścieżki. Następnie przychodzi do tchórzy i robi z nich nieustraszonych, po czym skłania ich od szukania prawdy. Czasami pojawia się, jako osoba pozbawiona chęci działania. Jak jasnowidz posiadający pięć mocy duchowych, który nawraca ludzi ucząc ich moralności, cierpliwości oraz litości. Potrzebującym pomocy i oparcia pokazuje się w postaci służącego, który usługując im pobudza ich do rozwoju umysłu Tao. Używając odpowiednich metod zapewnia im wszystko, czego potrzebują do osiągnięcia ścieżki Buddha. Tak jak nieograniczona prawda, jego dobre uczynki nie mają końca. Posiadając nieograniczoną wiedzę wyzwala niepoliczalną liczbę żywych istot. Wyliczenie jego dobrych uczynków, nawet, jeżeli chcieliby to zrobić wszyscy Buddhas wymaga niepoliczalnie dużej liczby anons. Ten, który po wysłuchaniu tej Dharma nie jest w stanie rozwinąć umysłu Bodhi jest człowiekiem głupim i bez wartości."

45

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY

INICJACJA NIEDWOISTNEJ DHARMY

W tym momencie, Vimalakirti powiedział zgromadzonym Bodhisatttvas - "zacni, niech każdy z was powie nam jak rozumie niedwoistą Dharma." Bodhisattva zwany "Komfort w Dharmie" powiedział - "urodziny i śmierć to dualizm, ponieważ nic nie jest stworzone i nic nie jest zniszczone. Zrozumienie cierpliwej wytrzymałości prowadzącej do nietworzenia jest inicjacją niedwoistej Dharma." Bodhisattva zwany "Strażnik Trzech Praw" powiedział - "podmiot i przedmiot to dualizm, ponieważ tam gdzie jest ego również jest jego przedmiot. Ale skoro fundamentalnie ego nie istnieje to jego przedmiot również nie istnieje – to jest inicjacja niedwoistej Dharma." Bodhisattva zwany "Nigdy Nie Mrugający" powiedział - "reagowanie (vedana, drugi czynnik składowy) i niereagowanie są dwoistością. Zjawisko nie istnieje, jeżeli nie jest ono przyczyną reakcji. Dlatego akceptowanie i odrzucanie oraz karmic aktywność (karmic activity) czy dyskryminacja nie istnieją. To jest inicjacja niedwoistej Dharma. Bodhisattva "Najwyższa Zaleta" powiedział - "zanieczyszczenie i czystość są dwoistością. Czystość przestaje istnieć po zrozumieniu podstawowego charakteru zanieczyszczenia. Dlatego zanik idei czystości jest inicjacją niedwoistej Dharma. " Bodhisattva "Zwycięzca Samhadi dzięki Patrzeniu na Gwiazdy" powiedział - "zewnętrzne zakłócenia oraz wewnętrzne myślenie to dualizm. Zanikające zakłócenie daje koniec myśleniu, którego to koniec prowadzi do niedwoistej Dharma." Bodhisattva "Zręczne Oko" powiedział -"dualizm to monistyczna forma i bezforemność. Realizując monistyczną formę, jako zasadniczo pozbawioną kształtu jednocześnie pozbawiając się bezforemności w celu osiągnięcia bezstronności jest inicjacją niedwoistej Dharma. Bodhisattva "Cudowne Ramię" powiedział: - "umysł Bodhisattva i umysł Sravaka to przykład dualizmu. Patrząc na umysł jak na iluzję i pustkę nie można w nim dostrzec umysłu Bodhisattva czy Sravaka. To jest inicjacja niedwoistej Dharma. Bodhisattva Pusya powiedział: - "dobro i zło to dualizm. Osiągnięcie Rzeczywistości i realizacja bezforemności z braku obecności dobra i zła jest inicjacją niedwoistej Dharma. Bodhisattva Simha (Lew) powiedział – "dobrobyt i bieda to dualizm. Po zrozumieniu zasadniczej natury biedy jest jasne, że ona niczym się nie różni od dobrobytu. Analizując to przy użyciu pozbawionej dyskryminacji, diamentowej (niezniszczalnej) mądrości – to jest to inicjacja niedwoistej Dharma." Bodhisattva "Nieustraszony Lew" powiedział - "przyziemne i nadziemne to dualizm. Jeżeli na wszystko patrzy się bezstronnie, bez dyskryminacji pomiędzy kształtem i jego brakiem to przyziemne i nadziemne nie mają powodu do istnienia. To jest inicjacja niedwoistej Dharma." Bodhisattva "Czysta Interpretacja" powiedział - "czynność (ju wei) i bezczynność (wu wei) to dualizm. Umysł wolny od jakichkolwiek stanów psychologicznych jest jak nicość (pusta przestrzeń) a czysta i przejrzysta wiedza jest pozbawiona wszystkich przeszkód. To jest inicjacja niedwoistej Dharma." Bodhisattva Narayana powiedział - "przyziemne i nadziemne to dualizm. Podstawowa natura przyziemnego jest nicość (immaterial) i nadziemność, do której nie można wstąpić ani której nie można opuścić i która to nie płynie (jak strumień urodzin) ani się nie rozpływa (jak dym). To jest inicjacja niedwoistej Dharma.

Bodhisattva "Zręczny umysł" powiedział - "Samsara i nirvana to dualizm. Po zrozumieniu podstawowej natury samsara zobaczysz, że urodziny, śmierć, przywiązanie, wyzwolenie, wzlot czy upadek nie istnieją. Takie zrozumienie jest inicjacją niedwoistej Dharma." Bodhisattva "Bezpośrednia Intuicja" powiedział - "wyczerpalne i niewyczerpalne to dualizm. Jeżeli spogląda się na wszystko jak na wyczerpalne to wyczerpalne i niewyczerpalne nie może być wyczerpane a niewyczerpalne jest identyczne do nicości (void), która jest ponad ich dwojgiem – wyczerpalne i niewyczerpalne. Takie wytłumaczenie jest inicjacją niedwoistej Dharma." Bodhisattva "Utrzymujący

46

Uniwersalność" powiedział - "ego i jego brak to dualizm. Skoro nie można znaleźć ego gdzie można znaleźć jego brak? Ten, który rozumie prawdziwą naturę ego nie da się zwieść dwoistości. To jest inicjacja niedwoistej Dharma. Bodhisattva "Błyskawiczna Percepcja" powiedział - "oświecenie i nie oświecenie to dualizm. Skoro podstawową naturą nie oświecenia jest oświecenie, które również należy odrzucić, – jeżeli wszystkie relatywności są odrzucone i zastąpione niedwoistą bezstronnością wtedy mamy do czynienia z inicjacją niedwoistej Dharma." Bodhisattva Priyadarsana powiedział - "kształt (rupa) oraz nicość to dualizm. Ale kształt jest identyczny z nicością, co nie znaczy, że kształt niszczy nicość, ponieważ nicość jest podstawową naturą kształtu. Dotyczy to również czterech składników (aggregates) takich jak recepcja (vedana), koncepcja (sanjna), dyskryminacja (samsara) oraz świadomość (vijnana) w stosunku do nicości. Pomimo, że koncepcja i nicość to dualizm, koncepcja jest identyczna z nicością, co nie oznacza, że koncepcja wymazuje nicość, ponieważ podstawową naturą nicości jest nicość. Tego dogłębne zrozumienie jest inicjacją niedwoistej Dharma." Bodhisattva "Zrozumienie Czterech Elementów" powiedział - "cztery elementy (ziemia, woda, ogień i powietrze) oraz ich nicość to dualizm - pomimo, że podstawowa natura każdego z nich jest identyczna z nicością. Tak jak przeszłość (przed powstaniem tych czterech elementów) i przyszłość, (kiedy one się rozpadną), które dwie są nicością, teraźniejszość, (kiedy się pojawią) jest również nicością. Identyczne zrozumienie podstawowej natury tych czterech elementów jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Głęboka Myśl" powiedział - "oko i kształt to dualizm. Jeżeli podstawowa natura oka w relacji do obserwowanego obiektu jest znana wolna od pożądań, złości czy głupoty - to jest nirvana. Podobnie ucho i słuch, nos i zapach, język i smak, ciało i dotyk, umysł i myśl to dualizm. Jeżeli podstawowa natura umysłu w relacji do obiektów (słyszanych, czutych, smakowanych, dotykanych czy myślanych) jest znana wolna od pożądania złości czy głupoty to jest to nirvana. Utrzymanie takiego stanu nirwana to inicjacja niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Niewyczerpalny Umysł" powiedział: "Doskonała dobroczynność (dana-paramita) i poświęcenie (parinamana) osiągniętych przez nią zasług dla osiągnięcia wszelkiej wiedzy (sarvajna) to dualizm zaś podstawowa natura dobroczynności to oddanie się wszelkiej wiedzy Podobnie doskonała dyscyplina (sila-paramita), doskonała cierpliwość (ksanti-paramita), doskonała gorliwość (virya-paramita), doskonała medytacja (dhyana-paramita) oraz doskonała mądrość (prajna-paramita) zadedykowane wszelkiej wiedzy są pięcioma przykładami dualizmu, których podstawowe natury są niczym, ale dedykacją wszelkiej wiedzy. Podczas gdy zrozumienie ich jedności jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Głęboka Wiedza" powiedział - "nicość, brak kształtu i spoczynek to (trzy różne wrota wyzwolenia, które kiedy porównujemy jeden z nich do dwóch pozostałych to) trzy dualizmy, ale nicość jest pozbawiona formy zaś brak formy to spoczynek. Po osiągnięcie nicości, bez kształtu oraz spoczynku nie ma miejsca na umysł, intelekt czy świadomość. Osiągnięcie wyzwolenie dzięki, jednemu z tych trzech wrót jest takie same jak osiągnięcia wyzwolenia dzięki im wszystkim. To jest inicjacja niedwoistej Dharma." Bodhisattva "Niewzruszone Narządy" powiedział - "Buddha, Dharma i Sangha to trzy różne skarby. Jeżeli jeden z nich jest porównany do dwóch pozostałych są trzema dualizmami. Buddha zaś to Dharma, która z kolei jest Shanga. Te trzy skarby znajdują się w spoczynku (wu wei) i są takie same jak nicość mając równoważną wartość dla wszystkich. Zrozumienie tej jednoznaczności to inicjacja niedwoistej Dharmy." Bodhisattva "Niezakłócony Umysł" powiedział - "ciało i jego likwidacja (osiągając stan nirwana) do dualizm, ale ciało i nirvana to to samo. Dlaczego? Ponieważ po zrozumieniu podstawowej natury ciała nie ma już miejsca na koncept ciała (obecnego) i jego nirvanic stan, ponieważ te dwa to fundamentalnie jedno i to samo. Brak niepokoju i strachu stojąc w obliczu tego ostatecznego stanu jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Najwyższa Zasługa" powiedział - "trzy karmy (produkowane przez) ciało, usta oraz umysł, (kiedy każda z nich jest

47

porównana do dwóch pozostałych różnią się od siebie i są trzykrotnym) dualizmem, gdy w zasadzie ich podstawowa natura to nie-aktywność - tak, że w zasadzie nie aktywne ciało jest identyczne z nie aktywnymi ustami, które są identyczne z nie aktywnym umysłem. Te trzy karmy będąc nie aktywne, wszystko jest również nie aktywne. W ten sam sposób, wiedza (prajna) nie jest aktywna - to to jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Pola Szczęścia" powiedział - "dobre i złe postępowanie oraz spoczynek są (i jeżeli każda z nich jest porównana do dwóch pozostałych robiąc z nich trzy) przykładem dualizmu, (ale) ich podstawową naturą jest nicość, która jest wolna od dobra, zła i spoczynku. Ich niepowstawanie jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Majestatyczny Kwiat" powiedział - "ego i jego cel to dualizm, (ale) kiedy podstawowa natura ego jest zablokowana to dualizm ginie. Odrzucenie dualizmu likwiduje świadomość zaś wolność od świadomości jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Skarb Potrójnej Potencji" powiedział - "realizacja dotyczy dualizmu podmiotu in przedmiotu, ale kiedy nic nie jest traktowane, jako realizacja to nic nie istnieje, co można uchwycić czy odrzucić a wolność od tych dwóch to inicjacja niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Księżyc Środkowego Nieba" powiedział - "światło i ciemność to dualizm. Tam gdzie nie ma światła i ciemności nie ma tego dualizmu. Dlaczego? Ponieważ w stanie samadhi, w którym wszystko niknie, a który jest rezultatem całkowitej ekstynkcji uczuć (wrażeń) i myśli nie ma światła i ciemności. Bezinteresowne (niezamierzone) zrealizowanie tego stanu jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva Ratna Mundra (Drogocenny Symbol) powiedział – "radość w nirwana i smutek w piekle to przykład dualizmu, który ginie razem z ginącą radością i smutkiem. Dlaczego? Ponieważ gdzie jest niewola tam jest również dążenie do wolności, ale jeżeli w zasadzie niewola i wolność nie istnieją to nie ma miejsca na radość i smutek. To jest inicjacja niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Klejnot na Głowie" powiedział - "ortodoksja i heterodoksja to dualizm. Ten, który zrozumie ortodoksję nie dyskryminuje więcej pomiędzy ortodoksją i heterodoksją. Odrzucenie tych dwóch ekstremów jest inicjacją niedwoistej natury Dharma." Bodhisattva "Radość z Rzeczywistości" powiedział - "rzeczywistość i nierzeczywistość to dualizm. Ten, kto zrealizuje rzeczywistość więcej jej nie dostrzega a jeszcze mniej nierzeczywistości. Dlaczego? Ponieważ rzeczywistość jest widoczna wyłącznie oczami mądrości. Z tego powodu oko mądrości, które jednocześnie obserwuje i nie obserwuje jest inicjacją niedwoistej natury Dharmy."

Następnie Bodhisattvas zapytali Manjusri o jego opinię na temat niedwoistej natury Dharmy.

Manjusri odpowiedział - "moim zdaniem, wszystkie rzeczy, które nie należą dłużej do sfery słowa lub mowy czy nie są indykacją lub wiedzą czy są poza pytaniem i odpowiedzią są inicjacją niedwoistej natury Dharma." W tym momencie, Manjusri zapytał Vimalakirti - "my wszyscy wyraziliśmy swoje opinie, proszę powiedz nam, czym jest inicjacja niedwoistej Dharma Bodhisattva?" Vimalakirti milczał, na co Manjusri oznajmił - "wspaniale, wspaniale! Czy prawdziwa inicjacja niedwoistej Dharma może istnieć jak długo słowa i mowa nie są dłużej napisane czy wypowiedziane?" Po tej inicjacji niedwoistej Dharma, pięć tysięcy zebranych Bodhisattvas zostało w niej zainicjonowanych tym samym realizując cierpliwą wytrzymałość niestworzonego.

48

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

BUDDA AROMATYCZNEGO ŚWIATA

W tym momencie, Sariputra pomyślał o posiłku i pożywieniu dla biorących udział w wizycie Bodhisattvas. Vimalakirti, który mógł czytać jego myśli zwrócił się do niego i powiedział: "Buddha uczył cię i przekazał ci do praktykowania osiem form wyzwolenia. Czy ty teraz mieszasz swoje pożądanie do jedzenia z jego Dharma? Proszę cię poczekaj, jeżeli głodny, a otrzymasz rzadki przysmak." Po czym Vimalakirti osiągnął stan samadhi i używając swoich nieziemskich mocy pokazał zebranym świat, od nich oddalony liczbą wszechświatów tak wielką jak wielka jest liczba ziaren piasku w czterdziestu dwóch rzekach Ganges. W tamtym świecie znanym, jako świat Wszystkich Zapachów mieszkał Buddha o nazwisku Tathagata "Pachnącego Świata". Zapach tego świata przewyższał zapachy devas przebywających w światach innych Buddhas. Ten świat był pozbawiony sravakas i protyeka-buddhas. Jego mieszkańcami byli wyłącznie nieskalani Bodhisattvas, którym Buddha tłumaczył Dharmę. W tym świecie zapach był materiałem budowlanym pałaców, ogrodów, parków i wszystkiego innego a zapach przygotowywanego w nim jedzenia roznosi się po wszystkich wszechświatach. Zgromadzeni w domu Vimalakiriti przyglądali się Buddhas i Bodhisattvas Pachnącego Świata siedzących w oczekiwaniu na posiłek ofiarowanym im przez synów devas noszących imiona Chwalebnych Aromatów, a których umysły był nastawione na poszukiwanie najwyższego oświecenia.

Vimalakirti zaś zwrócił się do otaczających tłumów i powiedział - "zacni goście, który z was może tam się udać i poprosić tamtego Buddha o coś do jedzenia?" Wszyscy Bodhisattvas zdając sobie sprawę z niezwykłych zdolności Manjusri nie odpowiedzieli na to pytanie. Vimalakirti zaś po chwili powiedział - "zacni goście, powinniście się wstydzić waszego milczenia." Manjusri odparł: "Tak jak powiedział Buddha, nie należy lekceważyć tych, którzy jeszcze nie studiowali i nie praktykowali Mahayany." W związku z tym, Vimalakirti nie ruszając się z siedzenia przy pomocy swoich nie zwykłych mocy stworzył iluzorycznego Bodhisttva o promienistych rysach twarzy i niedoścignionej godności przysłaniającej wszystkich zgromadzonych. Następnie to do niego powiedział - "udaj się do Świata Przyjemnych Aromatów i powtórz jego Buddha to, co ja ci teraz powiem – "Upasaka Vimalakirti z szacunkiem pochyla głowę do twoich stóp pytając o twoje samopoczucie. On ma nadzieję, że dopisuje ci zdrowie oraz, że nawracając żywe istoty nie napotykasz na żadne trudności oraz, że jesteś pełny wigoru. Vimalakirti prosi cię o podarunek z resztek twojego posiłku, co pozwoli mu rozpowszechniać wiedzę o Tathaghata oraz co pomoże mu w jego działalności w świecie saha nawracającej do Mahayany wyznawców małego pojazdu." Wszyscy wiedzieli jak po osiągnięciu tamtego świata, iluzoryczny Bodhisattva podszedł do Buddha Przyjemnie Pachnącego Świata i powtórzył to, co powiedział mu Vimalakirti. Bodhisattvas otaczający tego Buddha ucieszyli się z rzadkiej wizyty i zadali gościowi następujące pytania - "skąd przybył ten Bodhisattva? Gdzie znajduje się świat Saha? Co to znaczy "mały pojazd?” Ich Buddha odpowiedział w następujący sposób - "gdzieś pod nami, oddalony od nas liczbą wszechświatówrówną liczbie ziaren piasku czterdziestu dwóch rzek Ganges, istnieje wszechświat znany jako Saha, którego Buddha nazywa się Sakyamuni, i który obecnie znajduje się w dość trudnej sytuacji tłumacząc Dharma tym, którzy uczepili się małego pojazdu. W tym samym świecie przebywa Bodhisattva Vimalakirti, który osiągnął niewyobrażalny poziom wyzwolenie, i który również tłumaczy Dharma innym młodszym doświadczeniem Bodhisattvas. On żeby rozsławić moje imię i nasz świat, a także żeby umożliwić otaczającym go Bodhisattvas osiągnięcie dodatkowych zasług stworzył tego iluzorycznego posłańca. Obecni tam Bodhisattvas zadali mu następujące pytanie - "kim jest ten Bodhisattva, który jest w

49

stanie to czynić takie rzeczy i który posiada tak wielkie siły, odwagę oraz wszechobecność?" Buddha Przyjemnie Pachnącego Świata odpowiedział - "rzeczywiście, jego zdolności są olbrzymie. On nie pierwszy już raz wysyła iluzorycznych posłańców do wszystkich wszechświatów gdzie oni, jako Bodhisattva przynoszą korzyści żyjącym w nich istotą pracując nad ich ocaleniem." Po czym Buddha napełnił miskę przyjemnie pachnącym ryżem i przekazał ją iluzorycznemu posłańcowi. Widząc to, otaczający go dziewięć milionów Bodhisattvas zadeklarowało chęć zobaczenia świata saha w celu oddania szacunki Buddha Sakyamuni oraz w celu zobaczenia Vimalakirti razem z przebywających tam Bodhisattvas. Budda Przyjemnie Pachnącego Świata ostrzegł ich mówiąc - "możecie tam się udać, ale pierw ukryjcie swój odór, ponieważ tamtejsi ludzie są gotowi do niego się przyzwyczaić i w rezultacie będą go pożądać. Powinniście również zmienić swój wygląd, żeby nie wywołać w nich uczucia poniżenia w wyniku, czego oni wyciągną błędne wnioski. Dlaczego? Ponieważ wszystkie wszechświaty tak jak przestrzeń są zasadniczo niematerialne oraz ponieważ wszyscy nawracający żywe istoty podążające małym pojazdem Buddhas nie pokazują im w całości swoich własnych nieskalanych światów." Po czym, posłaniec z miską pachnącego ryżu w ręku oraz otaczający go dziewięcioma milionami Bodhisattvas przy pomocy niezwykłych mocy Buddha i Vimalakirti zniknęli ze Świata Przyjemnych Zapachów i chwilę później pojawili się w mieszkaniu Vimalakirti. Vimalakirti zaś, używając swoich niezwykłych sił stworzył dla nowo przybyłych gości dziewięć milionów lwich tronów równie majestatycznych jak te, które stworzył wcześniej. Następnie, iluzoryczny posłaniec przekazał mu miskę ryżu, którego zapach rozniósł się po całym mieście Vaisali a następnie po całym wielkim wszechświecie. Ten zapach zachwycił wyznawców Brahmin, którzy ucieszyli się tym rzadkim zjawiskiem. Ich przywódca znany, jako "Księżycowy Firmament" przyprowadził do domu Vimalakirti osiemdziesiąt cztery tysiące swoich ludzi, którzy zobaczyli siedzących na majestatycznych lwich tronach Bodhisattvas i głównych uczniów Buddha. Po oddaniu im pokłonów wyznawcy Brahmin zebrali się po jednej stronie pomieszczenia. Duchy ziemi i nieba jak również devas światów pożądania i kształtu, także poczuły ten niezmiernie przyjemny zapach również i tam przybyły. Vimalakirti zwrócił się do Sariputra i do sravakas, którzy byli przekonani, że taka mała ilość ryżu jest niewystarczająca na zaspokojenie głodu wszystkich obecnych mówiąc - "szlachetni, sięgnijcie po ten niewyczerpalny ryż nasycony wielkim miłosierdziem Tathagata z umysłem pozbawionym jakichkolwiek ograniczeń i limitacji." Iluzoryczny Boddhisatva zwrócił się do zebranych - "nie używajcie małych zalet i inteligencji sravaka do ustalenia poziomu niegraniczonego błogosławieństwa i wiedzy Tathagata. Można wyczerpać cztery oceany, ale nie można wyczerpać tego ryżu. Jeżeli ludzie zrobiliby z tego ryży kulę tak dużą jak góra Sumeru to zabrakłoby aeon na jego spożycie. Dlaczego? Ponieważ resztki pożywienia pozostawione przez tych, którzy praktykują bezgraniczną moralność i dyscyplinę (sila), pogodę i spokój umysłu (dhyana) oraz mądrość (prajna), wolność i wiedzę o wolności oraz tych, którzy osiągnęli wszystkie zasługi są nie wyczerpalne. Z tego powodu, ta miska ryży zaspokoi wszystkich tutaj zebranych i w dalszym ciągu będzie pełna. Ci Bodhisattvas, devas i ludzie, którzy z niej będą czerpną doświadczą takiej samej błogości i radości jak Bodhisattvas błogosławionych światów. Pory ich ciała wyprodukują taki sam zapach, który produkują drzewa rosnące w Świecie Przyjemnego Zapachu." Następnie, Vimalakirti zapytał przybyłych Bodhisattvas - "jak Tathagata waszego świata uczy Dharma?" Oni zaś odpowiedzieli: "Tathagata naszego świata nie tłumaczy Dharma przy pomocy słów czy mowy, ale używa do tego celu zapachów, którymi stymuluje przestrzeganie przykazań przez deavas. Siedząc pod pachnącymi drzewami, oni osiągają samadhi pochodzące ze źródła wszystkich zasług i osiągnięć. Po zrealizowaniu samadhi oni także osiągają wszystkie zasługi." Następnie przybyłe z wizytą Bodhisattvas zapytały Vimalakirti - "jak uczy Dharma Czczony przez Świat Sakyamuni Buddha?" Vimalakirti odpowiedział - "żywe istoty tego świata są uparte i trudne do nawrócenia. Dlatego Buddha, żeby ich okiełzać używa mocnego języka

50

– mówi o piekłach, zwierzętach i głodnych duchach w odpowiadających im sferach rzeczywistości. Mówi o tym, że odradzanie się głupich ludzi jest formą wynagrodzenia za ich perwersyjne uczynki, słowa i myśli, czyli za zabójstwo, kradzież, zmysłowość, kłamstwo, dwusłowność, grubiański język, chciwość, gniew, perwersyjne i pomieszane myśli, ( które są dziesięciokrotnym złem), skąpstwo, niedbalstwo, głupota, (czyli sześć przeszkód do sześciu Paramitas), przyjęcie, obserwowanie i łamanie przykazań, za rzeczy, które należy i które nie należy czynić, za przeszkody i nie-przeszkody, za to, co jest grzechem i nim nie jest, za czystość i plugawość, za stany święte i świeckie, za heterodoksję i prawowierność, za aktywność i jej brak, za samsara i nivana. Do nawrócenia próbuje się różnych metod, ponieważ umysł ludzki jest podobny do umysłu małpy. Upartych tego świata można czegoś nauczyć tylko przy użyciu cierpkich i mocnych zwrotów podobnie jak słonie i konie, których nie można okiełzać bez bata i bólu."

Po usłyszeniu tego świeżo przybyli Bodhisattvas powiedzieli - "nigdy nie słyszeliśmy o Czczonym Przez Świat Sakyamuni Buddha, który ukrywa swoje nieograniczone moce i przybiera postać żebraka w celu zdobycia zaufania biednych i ubogich żeby ułatwić ich uwolnienie. Nie słyszeliśmy również o Bodhisattvas, którzy są niestrudzeni i pokorni i których bezgraniczne miłosierdzie jest powodem ich ponownych urodzin w świecie Buddha." Vimalakirti odpowiedział: "Tak jak powiedzieliście, Bodhisattvas tego świata posiadają ogromne miłosierdzie a ich dozgonna praca w celu wyzwolenia wszystkich żywych istot przewyższa prace wykonywane w innych światach przez setki i tysiące aeons. Dlaczego? Ponieważ oni osiągnęli dziesięć doskonałych zasług, które nie są wymagane w innych nieskalanych światach. Jakie są te doskonałe zasługi?

Dobroczynna (dana) pomoc biednym

Nie łamanie przyrzeczeń (sila) pomagając dzięki temu tym, którzy je łamią.

Cierpliwa wytrzymałość (ksanti) panując nad złością

Zapał i poświęcenie (virya) w likwidacji niedbalstwa

Pogoda ducha (dhyana) uspakajająca pomieszane myśli

Mądrość (prajna) likwidująca ignorancję

Usuwanie ośmiu nerwowych sytuacji tym, którzy je doświadczają

Uczenie Mahayana tych uczepionych do Hinayana

Pomoc tym, którzy nie posiadają zalet i zasług

Osiągnięcie czterech zwycięskich metod Bodhisattva w celu doprowadzenia żywych istot do osiągnięcia ich celu.

Takie są wspaniałe zasługi. Ci sami Bodhisattvas zadali następne pytanie - "ile Dharmas powinien na tym świecie osiągnąć Bodhisattva w celu zatrzymania jego zwyrodnienie oraz w celu odrodzenia się w czystym świecie Buddha?" Vimalakirti odpowiedział - "w celu zatrzymania zwyrodnienie oraz żeby urodzić się w Czystym Świecie, Bodhisattva powinien opanować do perfekcji osiem Dharmas takich jak:

Pozbawiona oczekiwania nagrody życzliwość wobec wszystkich żywych istot

Cierpliwe cierpienie za wszystkie żywe istoty połączone z oddanie im wszystkich uzyskanych przez siebie zasług

Wolna od pychy i arogancji pokorna bezstronność

Okazywanie identycznego szacunku Buddhas i Bodhisattvas (nie dyskryminowanie pomiędzy Buddhas i Bodhisattvas)

Brak wątpliwości słuchając nigdy przed tym niesłyszane sutry.

Nie sprzeciwianie się Dharmy sravaka

51

W celu opanowania umysłu, brak dyskryminacji w stosunku do darowizn i ofiar otrzymanych bez myśli o wynagrodzeniu

Samoocena pozbawiona uczucia konkurencji z innymi żywymi istotami

W ten sposób powinien on osiągnąć jednolitość umysłową skupioną na osiągnięciu wszystkich zalet (merits) - takie są osiem Dharmas." Po tym jak Vimalakirti i Manjusri wyjaśnili Dharma, setki i tysiące devas nastawiło swoje umysły na osiągnięcie najwyższego oświecenia a dziesięć tysięcy Bodhisattvas zrozumiało cierpliwą wytrzymałość niestworzonego.

52

ROZDZIAŁ JEDENASTY

KONDUKT BODHISATTVA

W tym czasie, Buddha tłumaczył Dharma w parku Amravana, który nagle nabrał majestatu i rozległości a wszyscy w nim zebrani nabrali złotego odcienia. Ananda zapytał Buddha - "czczony przez świat, co jest przyczyną tych pomyślnych znaków? Dlaczego to miejsce nagle wygląda rozlegle i majestatycznie i dlaczego my nabraliśmy złotego odcienia?" Buddha odparł mówiąc - "te znaki mówią nam, że Vimalakirti i Manjusri razem z ich otoczeniem chcąc tutaj przybyć." W Vaisali zaś Vimalakirti powiedział Manjusri - "teraz my razem z Bodhisattvas możemy iść zobaczyć Buddha i złożyć my podarunki i pokłony." Manjusri odpowiedział: "Znakomicie, teraz jest czas żeby tam pójść."

Po czym, Vimalakiriti użył swoich niezwykłych mocy i umieścił na swojej dłoni wszystkich dookoła niego zebranych razem z ich lwimi tronami i przeniósł wszystkich do miejsca pobytu Buddha. Po przybyciu, Vimalakirti pokłonił się do stóp Buddha, po czym okrążył go siedem razy złożywszy dłoni stanął po jego boku. To samo uczynili wszyscy Bodhisattvas jak i jego czterej główni uczniowie, Indra, Brahma (oboje, jako strażnicy Dharma) oraz czterej królowie devas czterech niebios. Buddha pozdrowił Bodhisattvas i polecił im znaleźć miejsca do siedzenia i słuchać jago wykładu.

Po tym jak oni usiedli, Buddha zapytał Sariputra: "Czy ty widziałeś, co byli w stanie uczynić ci wielcy Bodhisattvas dzięki swoich niezwykłych mocy?" Sariputra odpowiedział, że to widział. Buddha następnie go zapytał - "a co ty o tym myślisz?" Na co Sariputra odpowiedział: - "widziałem jak robili niewyobrażalne uczynki, które umysł nie jest w stanie ani wymyśleć ani oczekiwać."

Następnie Ananda zapytał Buddha - "czczony przez świat, jeden z odczuwanych przez nas zapachów nigdy wcześniej nie czuliśmy. Co to jest?" Buddha odpowiedział: "Ananda, źródłem tego zapachu są pory Bodhisattvas." Na to odezwał się Sariputra, który powiedział do Anandy - "nasze pory również są źródłem tego zapachu!" Ananda zapytał Sariputra - "skąd bierze się ten zapach?"

Sariputra odpowiedział - "Upasaka Vimalakirti zorganizował resztki posiłku Buddha Pachnącego Świata a ci, którzy je jedli są teraz źródłem tego zapachu." Ananda zapyta Vimalakirti -"jak długo będziemy tak pachnieć?" Vimalakirti odpowiedział - "dopóki nie zostanie strawione ostatnie ziarno ryżu." Ananda zapytał - "jak długo to będzie trwać?" Vimalakirti odpowiedział - "tydzień, strawienie tego ryżu zajmie wam tydzień. Ananda, po zjedzeniu tego ryżu sravakas, którzy do tej pory nie osiągnęli wysokiej pozycji (nirvana) ją osiągną. A ci, którzy już zrealizowali nirvana będą w stanie uwolnić swoje umysły od jej koncepcji. Ryż zostanie strawiony po zrozumieniu tych faktów. Ci, którzy nie rozwinęli umysłu Mahayana będą w stanie go rozwinąć, po czym ryż zostanie strawiony. Ci, którzy posiadają umysł Mahayana i spożyją ten ryż osiągną poziom cierpliwej wytrzymałości niestworzonego, po czym strawią ten ryż. Ci, którzy osiągnęli poziom cierpliwej wytrzymałości niestworzonego po spożyciu tego ryżu odrodzą się po raz ostatni i osiągną stany Buddha, po czym strawią ten ryż. Jak skuteczne lekarstwo, które przed utratą swojej mocy skutecznie leczy dolegliwość tak ten ryż będzie strawiony po usunięciu wszystkich kłopotów razem z ich przyczynami (klesa)." Ananda zwrócił się do Buddha mówiąc - "Czczony przez Świat, to jest naprawdę rzadka rzecz, że ten pachnący ryż jest w stanie wykonać zbawienną pracę Buddha." Budda odpowiedział - "tak jest, Ananda, tak właśnie jest. Istnieją światy Buddha gdzie ratunek

53

przynosi światło, gdzie robią to stworzeni przez Buddha urojeni ludzie, gdzie robią to drzewa Bodhi, gdzie robią to Buddha szata i pościel, gdzie robi przyjęty przez Buddha ryż, gdzie robią to zagajniki i świątynie, gdzie robią to Buddha trzydzieści dwa fizyczne znamiona oraz osiem godnych uwagi charakterystyk, gdzie robi to ciało Buddha (rupa-kaya), gdzie robi to nicość. Te wymienione przeze mnie przyczyny pozwalają żywym istotą skutecznie praktykować dyscyplinę. Do tego samego celu służą sny, iluzje, cienie, echo, odbicie w lustrze, odbicie księżyca w wodzie, płomień ognia, dźwięk, głos, słowo, mowa i pismo. Czysty i nieskazitelny świat Buddha, cisza pozbawiona słowa i mowy, kierunku, czynu czy działania. Dlatego Anando, cokolwiek Buddhas robią pokazując lub ukrywając ich inspirujący majestat jest dziełem zbawienia. "Ananda, źródłem cierpienia żywych istot (w stosunku do ego) są cztery podstawowych urojenia podzielone na 84000 elementy, ponieważ one są źródłem ich kłopotów i niepokojów. Buddhas wystawiają się na działanie tych samych elementów, żeby móc wykonać swoje prace zbawienne. Taki postępowanie Buddha nazywa się Przekroczeniem Drzwi Dharma Wiodących do Oświecenia (Dharmaparvaya)."

"Przekraczający te drzwi Bodhisattva widząc nieskalany świat Buddha nie powinien pozwolić na powstanie w nim uczuć radości, podniecenia czy dumy. Widząc zaś skalany świat Buddha nie powinien on pozwolić na powstanie w nim uczuć smutku, odrazy czy rozczarowania. Bodhisattva powinien posiadać umysł, który jest czysty i nieskalany. Jego umysł powinien czcić wszystkich rzadko się pojawiających we wszystkich światach (skalanych i nieskalanych) Tathagatas (niosących pomoc żywym istotą), których zasługi są takie samie niezależnie od ich wyglądu."

”Ananda, ty widzisz różnice w światach Buddha ( skalane i nieskalane), ale nie jesteś w stanie dojrzeć różnicy w przestrzeni, która jest wszędzie taka sama. W identyczny sposób wszechobecność Buddhas jest wszędzie identyczna, pomimo, że oni różnią się od siebie wyglądem."

"Ananda, podstawowa natura fizycznych ciał Buddhas, ich dyscyplina, pogoda ducha, wolność z pełną wiedzą wolności, ich dziesięć rodzajów działań, czterokrotna odwaga, osiemnaście niezrównanych charakterystyk, ich nieograniczona życzliwość i współczucie, ich godne czyny, ich nieskończone życie, ich przekazywanie żywym istotą Dharma (w celu ich uratowania i oczyszczenia świata) jest taka sama. Z tego powodu oni noszą tytuły Samyaksambuddha, Tathagata i Buddha."

"Ananda, jeżeli ja miałby ci wytłumaczyć pełne znaczenie tych tytułów to nie wystarczyłby na to aeon czasu. Nawet, jeżeli cały wielki wszechświat (chiliosomsm) był wypełniony żywymi istotami, które tak jak ty są dobrymi słuchaczami i którzy tak jak ty pamiętają wszystko, co słyszą to w tym przypadku aeon również by nie wystarczy. Ponieważ, Buddha osiągnął nieograniczone oświecenie a jego mądrość oraz elokwencja są niewyobrażalne."

Ananda odpowiedział: "Od tego momentu, już więcej nie będę śmiał utrzymywać, że słyszałem Dharma." Słysząc to Buddha odpowiedział: "Ananda, nie cofaj się! Dlaczego? Ponieważ ja powiedziałem, że ty słyszałeś więcej na temat Dharma niż sravakas, ale nie tyle, co Bodhisattvas. Ananda, mądry człowiek nie powinien dopatrywać się ograniczeń w etapie Bodhisattva, ponieważ określenie głębokości oceanu jest możliwe natomiast określenie spokoju ducha, mądrości, niewzruszoności, elokwencji czy wszystkich zasług Bodhisattva nie jest możliwe. Ananda, odłóżmy na bok zachowanie Buddha. Niezwykłe zdolności demonstrowane dzisiaj przez Vimalakirti nie mogą być osiągnięte przez sravakas i pratyeka-buddhas nawet, jeżeli będą się o to starać przez setki czy tysiące aeons. " W tym momencie, wszyscy zebrani Bodhisattvas z Przyjemnie Pachnącego Świata z szacunkiem złożyli dłonie i powiedzieli - "Czczony przez Świat, kiedy po raz pierwszy zobaczyliśmy twój świat to pomyśleliśmy, że on jest gorszy niż nasz, ale teraz wyrzekamy się tej myśli. Dlaczego? Ponieważ teraz wiemy, że nie jesteśmy w stanie zrozumieć metody (upaya)

54

Buddhas, którzy pojawiają się w różnych światach w celu wyzwolenie żyjących tam istot. Prosimy cię, Czczony przez Świat przekaż nam Dharma, dzięki której będziemy cię pamiętać po powrocie do naszego świata"

Buddha opowiedział na ich prośbę mówiąc - "powinniście studiować Dharmas wyczerpalne i niewyczerpalne. Która jest wyczerpalna? To jest Dharma aktywna (yu wei) lub doczesna. Która Dharma jest niewyczerpalna? To jest Dharma nie aktywna (wu wei), czyli ponad światowa. Jako Bodhisattvas nie powinniście dążyć do zakończenia stanu doczesnego jak również nie powinniście przebywać w stanie ponad światowym ." Co to znaczy - "nie zakończenie stanu doczesnego?"

To znaczy:

Nie porzucenie dobroczynności

Nie zapomnienie o współczuciu

Nie spoczywając nawet na chwilę, pogłębianie umysłu nastawionego na osiągnięcie wszelakiej wiedzy (sarvajna lub wiedza Buddha)

Nieustające uczenie i konwersja żywych istot

Nieustająca praktyka czterech metod pozwalających osiągnąć stan Bodhisattvy

Utrzymywanie właściwej Dharma nawet, jeżeli grozi to utratą życia

Niestrudzone rozwijanie doskonałych nawyków

Nieustanne stosowanie odpowiednich metod (upaya) oraz dedykacja (painamana)

Nieskończona pogoń za Dharma

Uczenie Dharma z niestrudzonym zapałem

Sumienne oddawanie czci wszystkim Buddhas, które usuwa strach wstępując ponownie do strumienia życia i śmierci

Brak radości w zaszczycie, brak smutku w hańbie

Nie wytykanie niepraktykujących Dharma

Szanowanie praktykujących Dharma tak jak gdyby byli Buddha

Pomoc tym, którym klesa utrudnia osiągnięcie właściwego stanu umysłowego

Unikanie pożądania i przyjemności bez dawania takiemu zachowaniu wartości

Radość ze szczęścia i pomyślności innych

Traktowanie samadhi i piekła w taki sam sposób

Traktowanie samsary (stan urodzin i śmierci), jako coś podobnego do przechadzki po parku

Spotykając tych, którzy szukają Dharma myślenie o sobie, jako jej dobrym nauczycielu

Przeznaczenie swojego majątku na realizację wszelkiej wiedzy (sarvajna)

Widząc łamanie przykazania rodzenie w umyśle myśli o wyzwoleniu

Myślenie o sześciu perfekcjach (paramitas) z czułością tak jak o rodzicach

Myślenie o trzydziesty siedmiu stanach przyczyniających się do oświecenia jak o swoich pomocnych krewnych

Brak ograniczenia w rozwoju dobrych nawyków

Zbieranie ozdób nieskalanych światów do ozdobienia własnego świata Buddha

Nieograniczone przekazywanie Dharmy w celu osiągnięcia wspaniałych cech zewnętrznych Buddha

Całkowita likwidacja zła dla oczyszczenia ciała i umysłu

Przez aeons bez lęku przebywanie w światach samsara

Niestrudzona determinacja słuchając o zaletach Buddhas

55

Używanie miecza mądrości do zniszczenia kleasa (pożądanie) w celu uwolnienia żywych istot ze sfery pięciu składników (skandhas) oraz (dwunastu) wejść (ayatana) tak, żeby ich na zawsze wyzwolić

Niszczenie demonów z niewzruszoną determinacją

Nieustanne poszukiwanie wiedzy rzeczywistości pozbawionej myśli

Kontynuując pracę Bodhisattva, zadowolenie z kilku pożądań jednocześnie nie odcinając się od świata

Przebywając pomiędzy żywymi istotami, które chce wyzwolić nie narusza zasad zachowania wzbudzającego szacunek

Używanie swoich niezwykłych sił zdobytych w wyniku osiągniętej wiedzy do przewodzenia i kierowania żywymi istotami

Odpowiednia kontrola (dharani) myśli uniemożliwiająca zapomnienie Dharma

Bycie świadomym genezy żywych istot w celu usunięcia ich wątpliwości oraz podejrzeń (w stosunku do ich podstawowej natury)

W celu odrodzenia się pomiędzy ludźmi i devas, używanie słów odpowiednich do przekazywanej nauki Dharma

Praktykowanie czterech nieskończonych umysłów (dobroci, litości, radości oraz niestronności) w celu uczenia niebios Brahma.

Radość z zaproszenie do tłumaczenia Dharma, bo to jest okazja otrzymania Buddha umiejętności w tym zakresie.

Zrealizowanie doskonałego ciała, ust i umysłu w celu osiągnięcia szacunek budzących manier Buddha.

Dogłębna praktyka dobrej Dharmy, żeby osiągnąć niezrównane dobre uczynki.

Praktykowanie Mahayana, żeby zostać mnichem Bodhisattva.

Utrzymywanie skupionej świadomości żeby nigdy nie stracić okazji dobrego uczynku,

Taki jest Bodhisattva, który nie wyczerpuje przyziemnego stanu.

Jaki jest Bodhisattva, który nie przebywa w stanie poza ziemskim (nirvana)?

To znaczy

Studiowanie oraz praktykowanie tego, co nie jest materialne, nie przywiązując się do nicości.

Nie przywiązując się do nich, studiowanie i praktykowanie bezkształtowości (formlessness) oraz bezczynności (inaction).

Studiowanie i praktykowanie tego, co jest poza przyczynami jednocześnie nie porzucając tego, co jest źródłem dobrych przyczyn.

Studiowanie cierpienia oczami pozbawionymi nienawiści do urodzin i śmierci (samsara).

Studiowanie nieobecnego ego nie zwalniając ciągłego nauczania żywych istot.

Studiowanie nirvana bez intencji stałego w niej pobytu.

Studiowanie porzucenia nirvana umysłem nastawionym na praktykowanie dobrych

uczynków.

Studiowanie nieistniejącego miejsce przeznaczenia wszystkiego umysłem, którego celem

jest praktyka doskonałych uczynków.

W celu poniesienia odpowiedzialności za ratowanie żywych istot studiowanie tego, co

nienarodzone (niestworzone) jednocześnie egzystując w iluzji życia.

Studiowanie nieobecnych pasji nie odcinając się od nich w celu pozostania na tym

świecie i wyzwolenia jego istot.

56

Studiowanie stan bezruchu jednocześnie nawracając żywe istoty ucząc ich Dharma.

Studiowanie nicość nie zapominając o wielkim współczuciu.

Studiowanie właściwego zrozumienia (nirvana) nie robiąc jak Hinayana nałogu w jej

przebywaniu.

Przyglądając się nie realności zjawisk, które są pozbawione zarówno ego jak i kształtu

oraz nie są niezmienne i nie posiadają własnej, niezależnej natury ale skoro jego

podstawowe śluby nie są jeszcze całkowicie spełnione, on nie powinien rozumieć zasług,

harmonii i spokoju umysłowego oraz mądrości za coś nie realnego i nie powinien

porzucać ich praktykowania.

Taki włąśnie jest Bodhisattva, który nie przebywa w stanie nie aktywności (wu wei).

Mówiąc dalej, w celu zdobycia zasług, Bodhisattva nie przebywa w stanie poza ziemskim a do

zrealizowania wiedzy on nie polega wyłącznie na tym, co przyziemne. Z powodu jego wielkiej

życzliwości oraz współczucia one nie pozostaje w stanie poza ziemskim a do wypełniania

swoich ślubów nie wyczerpuje przyziemności. Zbierając lekarstwa Dharma, on nie przebywa w

stanie poza ziemskim zaś je przepisując on nie wyczerpuje przyziemności. Znając choroby

wszystkich żywych istot on nie przebywa w stanie poza ziemskim. Lecząc je on nie wyczerpuje

tego, co przyziemne. Szlachetni, Bodhisattva praktykujący tą Dharma nie wyczerpują tego, co

ziemskie jednocześnie nie przebywają w stanie poza ziemskim. Takie postępowanie nazywa się

"wyczerpalne i nie wyczerpalne Drzwi wyzwolenia Dharma", które wy powinniście studiować.

Po wysłuchaniu Buddha wykładu na temat Dharma, serca otaczających go Bidhisattvas

wypełniła radość, w wyniku, czego dziękując za jego wykład obrzucili zgromadzone tam istoty

kwiatami różnych kolorów i zapachów. Następnie, pochylili głowy do stóp Buddha chwaląc jego

jego nauki, których wcześniej nie słyszeli. Powiedzieli - "jak wspaniałe są Sakyamuni Buddha

umiejętnie używane odpowiednie metody (upaya)!" Po powiedzeniu tego, udali się do swojego

własnego świata i zniknęli z mieszkania Vimalakirti.

57

ROZDZIAŁ DWUNASTY

WIDZĄC BUDDHA AKSOBHYA

Następnie, Buddha zapytał Vimalakirti - "mówiłeś o przyjściu tutaj w celu zobaczenia

Tathagata, jak to możesz zrobić nie dyskryminując?" Vimalakirti odpowiedział - "widzenie

rzeczywistości we własnym ciele jest drogą widzenia Buddha. Ja wiem, że Tathagata nie

przybył w przeszłości, nie odejdzie w przyszłość i nie przebywa w teraźniejszości. Tathagata nie

jest widziany, jako forma/kształt (rupa, pierwszy składnik) i nie jest widziany, jako ekstynkcja

formy czy też w podstawowej naturze kształtu. On również nie jest widziany, jako na coś reakcja

(vedana), koncepcja (sanjna), dyskryminacja (samsara) czy świadomość (vijnana), (czyli te

cztery elementy składowe) ich wymarcie czy ich podstawowe natury. Ponieważ on jest nie

materialny tak jak przestrzeń. Tathagata nie jest zbudowany z czterech elementów (ziemia,

woda, ogień i powietrze). On nie jest związkiem sześciu otworów (to znaczy sześciu zmysłów),

ponieważ on jest ponad okiem, uchem, nosem, językiem, ciałem oraz intelektem. On jest ponad

trzema światami (pożądania, formy oraz nie formy), ponieważ jest wolny od trzech skaz

(pożądanie, nienawiść i głupota). On istnieje w harmonii z trzema drzwiami nirvana i osiągnął

trzy stany oświecenia, (czyli potrójne rozeznanie/intuicja), które nie różnią się od podstawowej

natury nie oświecenia. On nie jest jednolity ani zróżnicowany. Nie jest sobą i nie sobą. Nie jest

formą i nie jest nie formą. Nawracając żywe istoty, nie dokonuje tego, jako istota oświecona czy

istota zanurzona w strumieniu życia i śmierci. Bez rozwodzenia się nad nim przygląda się

stanowi nirvana (bezruch i zanik światowej egzystencji). On nie jest tym ani tamtym, przez co

nie może być określony przez te dwa ekstrema. Do jego poznania nie można użyć intelektu. Do

jego zrozumienia nie nadaje się świadomość. Nie jest łatwo zrozumiały jednocześnie nie będąc

trudny do zrozumienia. Nie posiadając imienia czy formy. Nie jest silny jednocześnie nie będąc

słabym. Nie przebywa w danym miejscu czy poza nim. Nie jest ziemski równocześnie nie będąc

poza ziemski. Nie można go określić i nie można go opisać. Nie jest charytatywny jednocześnie

nie będąc samolubny. On przestrzega i jednocześnie łamie nakazy. Jest ponad cierpliwość oraz

gniew, staranność i niedbalstwo. Nie będąc zaburzeniem nie jest spokojem. Nie jest inteligentny

jednocześnie nie będąc durniem. Nie jest uczciwy jednocześnie nie będąc oszustem. On jest

ponad możliwościami słów i mowy. Nie będąc warty czy nie warty czci ani ofiary nie jest

błogosławieństwem ani jego przeciwieństwem. Nie można go uwięzić i nie można go uwolnić.

On istnieje jednocześnie nie istniejąc. Jest rzeczywistością oraz naturą Dharma (Dharmata),

której nie można określić czy oszacować, ponieważ on jest ponad percepcją i miarą. Nie będąc

dużym czy małym, nie jest widoczny ani nie można go usłyszeć. Nie można go czuć czy znać,

jest wolny od więzi i pęt. On wszystko wie i jest na równi z podstawową naturą wszystkich

żywych istot. Jego nie można od niczego odróżnić. Jest poza stratą i zyskiem. Pozbawiony skaz

oraz kłopotów i ich przyczyn (klesa), niczego nie będąc składnikiem nie jest niczego przyczyną.

Jest poza urodzinami i śmiercią, ponad strachem i zmartwieniem, ponad sympatią i awersją oraz

ponad egzystencją w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Słowo czy mowa nie jest w stanie

go opisać. Czczony przez Świat, tylko w taki sposób można widzieć Tathagata. Każdy inny

sposób nie nadaje się do tego celu. Sariputra zapytał Vimalakirti - "gdzie umarłeś, żeby się tutaj

odrodzić?" Na to Vimalakirti odpowiedział pytaniem - "czy (sravakas) Dharma, którą

zrozumiałeś jest obiektem śmierci i urodzin?" Na co Sariputra odpowiedział - "ona jest ponad

58

śmiercią i urodzinami." Vimalakirti następnie zapytał - " skoro śmierć i urodziny nie istnieją,

dlaczego mnie zapytałeś gdzie zmarłem żeby się odrodzić w tym świecie? Co myślisz na temat

stworzonych przez iluzjonistę iluzorycznych mężczyzn i kobiet? Czy oni są przedmiotem

śmierci i urodzin?" Sariputra odpowiedział - "oni nie są przedmiotem śmierci i urodzin. Czy ty

nie słyszałeś jak Buddha powiedział, że wszystkie rzeczy są iluzją?" Vimalakirti odpowiedział -

"jeżeli wszystkie rzeczy są iluzją to, dlaczego mnie zapytałeś gdzie zmarłem żeby się tutaj

odrodzić? Sariputra, śmierć jest nierealną złudą oznaczającą rozkład i zniszczenie ziemskiego

człowieka, podczas gdy życie, które również jest nierealną złudą jest dla niego synonimem

ciągłości. W przypadku Bodhisattva - pomimo, że niknie z danego miejsca on nie przestaje tam

czynić dobrych uczynków tym samym zapobiegając na powstawanie w tym miejscu zła.

W tym momencie, Buddha zwrócił się do Sariputra mówiąc - "Vimalakirti przybył tutaj ze

świata Buddha, którzy nazywa się Sfera Wielkiej Radości, a którego Buddha nazywa się

Aksobhya." Sariputra odpowiedział - "Czczony przez Świat, to jest naprawdę rzadki przypadek,

że taka istota jak on może opuścić swój nieskalany świat i przybyć to naszego świata

wypełnionego nienawiścią i złem!" Vimalakirti zapytał Sariputra - "Sariputra, co ty myślisz o

światle słonecznym? Czy jest ono jednoznaczne z ciemnością?" Sariputra odpowiedział mówiąc

- "tam gdzie jest światło nie ma ciemności." Vimalakirti zapytał - "dlaczego Słońce świeci nad

Jambudvipa (tą ziemią)?" Sariputra odpowiedział - "Słońce świeci nad ziemią żeby zniszczyć

ciemności." Vimalakirti odpowiedział - "w ten sam sposób Bodhisattva, który, pomimo, że

urodzony w nieczystym świecie Buddha nie identyfikuje się z ciemnością oraz związanej z nią

ignorancji. On zaś w celu zniszczenia tych ciemności będących źródłem klesa uczy oraz nawraca

przebywające w tym świecie żywe istoty."

Zebraniu z podziwem przysłuchiwali się temu dialogowi i chcieli zobaczyć Niezmiennego

Tathagata, Bodhisattvas oraz sravaks zamieszkujących w świecie Wielkiej Radości. Buddha,

który czytał ich myśli zwrócił się do Vimalakirti - "szlachetna istoto, proszę cię pokaż tutaj

zebranym Niezmiennego Tathagata, Bodhisattvas i sravakas świata Wielkiej Radości."

Vimalakirti osiągnął stan samadhi i siedząc wziął do ręki wszechświat Wielkiej Radości razem z wypełniającymi go górami, pagórkami, rzekami, strumieniami, morzami, górami Sumeru, Słońcem, Księżycem, gwiazdami i planetami, pałacami niebieskich smoków, duchów oraz devas, Bodhisattvas, sravakas, miastami, osadami, mężczyznami i kobietami wszystkich wieków, Niezmiennego Tathagata, jego drzewo Bodhi, piękne kwiaty lotusa używane do wykonywania pracy Buddha we wszystkich kierunkach jak również trzy piętra wyłożonych klejnotami schodów łączących Jambudvipa (nasza ziemia) z Trayastrimsas, które używali devas schodzą do ziemi żeby oddać szacunek i słuchać wykładów Dharma Niezmiennemu Tathagata i po których ludzie schodzą do Trayastrimsas żeby zobaczyć devas. Wszystko to było rezultatem niezliczonych zasług zgromadzonych w świecie Wielkiej Radości począwszy od niebios Akanistha powyżej i mórz poniżej. To wszystko zostało podniesione i przeniesione do ziemi w prawej ręce Vimalakirti z taką łatwością, z jaką garncarz podnosi nad głową swoje koło i pokazuje je zebranym. Bodhisattvas, sravakas oraz niektórzy dobrze zorientowani devas tego świata zapytali przebywającego z nimi Buddha: "Czczony przez Świat, kto nas zabiera? Czy będziesz dalej nas chronić?"

Niezmienny Buddha odpowiedział: "Ja tego nie robię to Vimalakirti, używają do tego celu swoich nieziemskich mocy." Ci zaś, którzy nie posiadali nieziemskich mocy nie zdawali sobie sprawy i nie czuli, że ich świat został przeniesiony do innego miejsca. Po wylądowaniu na ziemi, Świat Wielkiej

59

Radości ani się nie powiększył and się nie skurczył, a ziemia również ani się nie wyprostowała ani się nie powiększyła czy skurczyła - wszystko pozostało tak jak było dotychczas. W tym momencie, Sakyamuni Buddha powiedział do zebranych - "patrzcie na majestatycznego Niezmiennego Tathagata Świata Wielkiej Radości, gdzie życie Bodhisattvas nie jestskalane a uczniowie Buddha są nieskazitelni." Zebrani odpowiedzieli - "tak, my ich widzimy." Buddha powiedział, "Jeżeli Bodhisattva życzy sobie żyć w czystym i nieskalanym świecie Buddha to on musi podążać szlakiem, po którym kroczy Niezmienny Tathagata." Po pojawieniu się świata Wielkiej Radości, czternaście nayutas (olbrzymia liczba) ludzi świata saha postanowiło osiągnąć doskonałe oświecenie oraz postanowiło się odrodzić w świecie Wielkiej Radości, co przepowiedział Sakyamuni Buddha. Świat Wielkiej Radości powrócił do swojego oryginalnego miejsca, po zakończeniu przez odwiedzających ziemię Bodhisattvas prac charytatywnych. Tego światkami byli wszyscy zebrani. Następnie Buddha zadał Sariputra pytanie - "czy ty widziałeś świat Wielkiej Radości i jego Niezmiennego Tathagata?" Sariputra odpowiedział - "tak, Czczony przez Świat! Ja to widziałem. Niech wszystkie żywe istoty osiągnął świat taki jak nieskalany świat Niezmiennego Buddha oraz niech osiągną te same umiejętności, które posiada Vimalakirti!" Czczony przez Świat, my wkrótce osiągniemy wielkie dobrodziejstwa będące rezultatem tego spotkania i okazywania szacunku temu człowiekowi. Żywe istoty, które obecnie czy w przyszłości będą słuchać tej sutry, zrozumieją, uwierzą, odbiorą i ją podtrzymają lub będą ją czytać, powtarzać, tłumaczyć oraz głosić i zgodnie z nią praktykować Dharma również osiągną wielkie dobrodziejstwa. Ten, który odbierze tę sutrę dwoma rękami zabezpieczy dla siebie skarb klejnotu Dharma. Dodatkowo, jeżeli on będzie ją czytał, recytował, rozumiał jej znaczenie i wiódł życie zgodne z jej literą, to on będzie chroniony przez wszystkich Buddhas. Ci, którzy dają Vimalakirti ofiary (alms) automatycznie składają ofiary wszystkim Buddhas. Tathagata odwiedzi tego, który w celu jej praktykowania ją przepisuje. Ten, który po jej usłyszeniu wypełni się radością jest przeznaczony osiągnąć doskonałą wiedzę (sarvajna). A ten, który jej wierzy i ją rozumie w całości czy tylko jej kilka zdań oraz, który ją tłumaczy i przekazuje jej wiedzę innym – Buddha przepowiada, że ten człowiek w przyszłości osiągnie doskonałe oświecenie."

60

ROZDZIAŁ TRZYNASTY

OFIAROWANIE DHARMY

Następnie, obecny w tłumie Sakra zapytał Buddha - "Czczony przez Świat, pomimo, że słuchałem jak ty i Manjusri tłumaczyliście setki i tysiące sutr, nigdy wcześniej nie słyszałem tej niezgłębionej sutry posiadającej nieziemską moc oraz suwerenną i absolutną rzeczywistością. Jeżeli ja dobrze rozumiem twoje dzisiejsze nauki to żywe istoty, które po usłyszeniu tej Dharma w nią uwierzą, ją zrozumieją, odbiorą, będą ją przestrzegać, oraz które będą ją studiować i recytować to jest to im gwarantowane, że ją osiągną i zrealizują. Jeżeli ktoś praktykuje tę Dharma zgodnie z jej duchem to on zatrzaśnie drzwi prowadzące do zła i otworzy drzwi wiodące do błogosławieństw. Taka istota osiągnie perfekcję Buddha, ona przezwycięży herezje, zniszczy demony, będzie kultywować Bodhi, stworzy miejsce oświecenia (Bodhimandala) i będzie podążać śladami Tathagata. Czczony przez Świat, ja oraz moi wyznawcy zaopatrzymy ludzi, którzy odbierają, przestrzegają, studiują, recytują i praktykują tą sutrę we wszystkie środki niezbędne do życia. Jeżeli ta sutra będzie przekazywana w mieście czy osadzie, w zagajniku czy na pustyni to ja razem z moimi wyznawcami będziemy tam przychodzić i słuchać jej przekazu. Tych, którzy w nią nie wierzą zamienię w wierzących. Ci, którzy w nią wierzą będę chronić". Buddha odpowiedział - "doskonale, Sakra, doskonale. Cieszy mnie to, co mówisz. Ta sutra zawiera szczegółowe wytłumaczenie dotychczas niepojętego, doskonałego oświecenia, które osiągali Buddhas przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Sakra, jeżeli szlachetna kobieta czy mężczyzna, który odbiera, przestrzega, studiuje, recytuje, praktykuje i czci tę sutrę to jest to jednoznaczne z oddawaniem ofiar Buddhas przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Sakra, jeżeli wielki chiliocosm byłby wypełniony niezliczoną liczbą Tathagatas tak wielką jak liczba znajdujących się dookoła nas łodyg trzciny cukrowej, bambusa, wikliny, ziaren zboża oraz lnu i jeżeli ten szlachetny mężczyzna czy kobieta po przetrwaniu całego aeon czy zmniejszając kalpa żeby czcić, szanować, sławić oraz dawać ofiary tym Buddhas a następnie po osiągnięciu nirvana (ich śmierci) oni zbudują z reliktów swoich ciał stupę tak dużą jak cztery złączone niebiosa devas oraz tak wysoką, że swoją majestatyczną szpicą dotknie niebios Brahma, w której to stupie on czy ona będą ofiarować kwiaty, kadzidła, naszyjniki ze szlachetnych kamieni, melodyjną muzykę oraz sztandary przez kalpa to Sakra, co ty myślisz na temat ich zasług? Czy jest ich dużo? Sakra odpowiedział – "bardzo dużo, Czczony przez Świat. Tak dużo, że na ich policzenie nie wystarczy stu czy tysiąc aeons." Buddha powiedział – "Sakra, powinieneś wiedzieć, że jeżeli po wysłuchaniu tej sutry o niewyobrażalnym wyzwoleniu inny szlachetny mężczyzna czy kobieta wierzy, rozumie, odbiera, utrzymuje, czyta, recytuje i ją praktykuje to jego czy jej zasługi przewyższą zasługi poprzedniego mężczyzny i kobiety. Dlaczego? Ponieważ ta sutra jest źródłem Bodhi (oświecenie) wszystkich Buddhas oraz skoro oświecenie jest ponad jakąkolwiek miarą, zasług tej sutry nie można oszacować". Buddha kontynuował mówiąc – "niepoliczalną liczbę aeons w przeszłości, istniał Buddha, który nazywał się Bhaisajya-raja, którego tytuły to Tathagata, Arhat, Samyaksambuddha, Vidya-Carna-Sampanna, Sugata, Lokavid, Anuttara, Pursa-Damya-Sarathi, Devamanusyanam a także Buddha-lokabatha i Bhagvan. Jego świat, który istniał w kalpa Alamkarakakalpa nazywał się Mahavyuha . Ten Buddha Bhaisajya-raja żył dwadzieścia małych kaplas. W czasie jego życia, istniało trzydzieści sześć nayutas sravakas oraz dwanaście lacks Bodhisattvas. Żył tam również władca niebios zwany Bezcenny Baldachim, który chronił cztery niebiosa i posiadał siedem skarbów. Ten władca miał tysiąc szanowanych i odważnych synów, którzy pokonali wszystkie przeszkody na drodze do oświecenia. Bezcenny Baldachim i jego dwór czcili i składali ofiary Tathagata Bhaisajya-raja przez pięciu aeons. W pewnym momencie, władca

61

zwrócił się do swoich synów mówiąc - "powinniście składać Buddha ofiary z takim samym szacunkiem jak ja to robię." Przestrzegając polecenie ojca, przez następne pięć aeons jego synowie składali ofiary Tathagata Bhaisajya. Pewnego razu, syn o imieniu Księżycowy Baldachim pomyślał – "czy istnieje jakaś inna forma ofiary, która przewyższa te, które do tej pory złożyliśmy?" Kierowany przez Buddha, przebywający w niebiosach deva powiedział: "zacny człowieku, ofiara Dharma przewyższają wszystkie inne formy ofiar." Księżycowy Baldachim zapytał - "czym jest ofiarowanie Dharma?" Deva odpowiedział mówiąc - "pójdź do Tathagata Bhaisajya, on ci to wytłumaczy." W związku, z czym, Księżycowy Baldachim udał się do Tathagata Bhaisajya. Po przybyciu pokłonił mu się do stóp i stojąc na jego boku zapytał – "Czczony przez Świat, słyszałem, że ofiara Dharma przewyższa wszystkie inne ofiary. Proszę cię, wytłumacz mi, czym jest ofiara Dharma?" Tathagata odpowiedział: "Szlachetny człowieku, pomimo, że ofiarowanie Dharma jest przekazywane w sutrach przez wszystkich Buddhas, dla ziemskiego człowiek jest to trudne do zrozumienia i przyjęcia, nie tylko z powodu jej nieskazitelnej czystości, ale również z uwagi na jej subtelne i trudne do zrozumienia znaczenie:

Ono jest poza zasięgiem myślenia i dyskryminacji.

Ono zawiera opieczętowany symbolem Dharani skarb wiedzy Bodhi-sattva Dharama.

Ono nigdy nie cofa, ponieważ osiągnęło sześć doskonałości (paramitas).

Ono pomaga zrozumieć różnice pomiędzy odmiennymi znaczeniami.

Ono jest w zgodzie z Dharma bohdi.

Ono jest ponad wszystkimi sutrami.

Ono umożliwia wejście ludziom posiadającym wielką dobrotliwość i współczucie.

Ono chroni przed demonami i perwersyjnymi poglądami oraz zgodnie z prawem przyczynowości i naukami nierealności ego.

Człowiek, żywa istota, życie, nicość, bezkształtność, nie stworzenie i nie powstawanie.

Umożliwia żywym istotą przebywanie w stanie Bodhimandala co pozwala im obrócić koło prawa (the wheel of the law).

Jest czczone i honorowane przez niebiańskie smoki, gandharcas, itp.

Jest w stanie pomóc żywym istotą osiągnąć zasoby Buddha Dharmy oraz zrealizować wiedzę (sarvajna) posiadaną przez świętych i proroków, głosić ścieżkę, po której kroczą Bodhisattvas.

Ono pozwala polegać na rzeczywistości będącej podstawą wszystkiego

Ono pozwala głosić doktrynę nietrwałości, cierpienie, nicość oraz nieobecność ego i nirvana.

Ono jest w stanie uratować wszystkie żywe istoty, które złamały przykazania i chronić ich przed demonami, heretykami oraz zazdrosnymi ludźmi.

Jest czczone przez obecnych i przyszłych Buddhas, świętych i mędrców, ponieważ usuwa cierpienie zarówno z narodzin jak i ze śmierci.

Ogłasza przekazaną w przeszłości radość z nirwana.

Jeżeli słuchacz tej sutry wierzy, rozumie, odbiera, utrzymuje, czyta, recytuje i przekazuje ją innym używając stosownych to tego celu metod (upaya) to takie utrzymywanie i przekazanie Dharma jest znane jak ofiarowanie Dharma. Mówiąc dalej, praktykowanie Dharmas zgodnie z ich przekazaną naturą:

Żeby żyć zgodnie z doktryną dwunastu ogniw łańcucha egzystencji.

Żeby usunąć wszystkie heterodoksyjne poglądy.

62

Żeby osiągnąć cierpliwą wytrwałość niestworzonego (anutpatti-dharma-ksanti) (jak ponad stworzeniem).

Żeby raz na zawsze porzucić nierzeczywistość ego oraz nie egzystencję żywych istot.

Żeby porzucić wszelkie dwoistości ego oraz ich obiekty bez zbaczania z oraz bez przeciwstawiania się prawu przyczyny i odwetu za dobro i za zło.

Ufając znaczeniu a nie jego literze

Wiedzy a nie świadomości,

dla tych sutr, które przekazują całą prawdę a nie jej część

Dla Dharma a nie dla tłumaczącego ją człowieka (kapłana)

Dla potwierdzenia zgodnie z dwunastoma ogniwami łańcucha egzystencji (nidanas),

które nie mają, dokąd iść ani znikąd nie przybyły

Zaczynając od ignorancji (avidya), która fundamentalnie nie istnieje zaczynając od

poczęcia (samsara), które również nie istnieje poprzez urodziny (jati), które również nie

są realne kończąc na równie nie realnej starości i śmierci (jaramarana).

W taki sposób rozważane, te dwanaście ogniw łańcucha egzystencji są niewyczerpalne w

wyniku, czego przynoszą koniec błędnemu zrozumieniu anihilacja (zagłady). Takie jest

niezrównane ofiarowanie Dharmy. Buddha następnie zwrócił się do Sakry – "Po usłyszeniu Dharma głoszonej przez Buddha Bhaisajya (Buddha Medycyny) Księżycowy Baldachim jedynie osiągnął cierpliwą łagodność, po czym zdjął swoją drogą szatę i ofiarował ją Buddha mówiąc: "Czczony przez świat, po osiągnięciu przez ciebie nirvana będę składał Dharma ofiray. Czy twój inspirujący majestat pomoże mi pokonać demony oraz zachowywać się z godnością Bodhisattva?" Buddha Nhaisajya czytał jego myśli i przepowiedział - "do twojego ostatniego momentu będziesz strażnikiem cytadeli chroniącej Dharma. Sakra, w tym czasie Księżycowy Baldachim zrozumiał czystą i nieskalaną Dharma i całkowicie zaufał przepowiedni Buddha. Następnie opuścił swój dom i został mnichem. Pilnie praktykując Dharma wkrótce osiągnął pięć pozaziemskich mocy. Jako Bodhisattva dzięki swojej doskonałej kontroli (dharani) nad bodźcami zewnętrznymi osiągnął doskonałą elokwencję. Po osiągnięciu nirwana przez Buddha Bhaisajya użył swojej elokwencji do obrócenia koła prawa roznosząc wiedzę Dharma przez dziesięć małych aeons. Księżycowy Baldachim bez odpoczynku wykładał Dharma i nawrócił miliony lacs (olbrzymia liczba) ludzi, którzy podjęli decyzję osiągnięcia oświecenia, czternaście nayutas ludzi, którzy zdecydowali się na osiągnięcie poziomu sravaka i pratyeka-buddha oraz niezliczoną liczbę osób, które odrodziły się w niebiosach. Sakra, kim był Wspaniały Księżycowy Baldahim? On teraz nazywa się Tathagata Cenny Płomień a jego tysiąc synów to Buddhas obecnego aeon Bhadrakalpa, którego pierwszym Buddha był Krakucchanda a ostatnim był Rucika.

Sakra, ja byłem Bhiksu Księżycowy Baldachim. Ty powinieneś wiedzieć, że Dharma jest najwyższą formą ofiary (daru). Dlatego ty powinieneś ofiarować Dharma w podarunku każdemu Buddha.

63

ROZDZIAŁ CZTERNASTY

NAKAZ ROZPOWSZECHNIANIA TEJ SUTRY

Następnie Buddha zwrócił się do Maitreya – Maitreya, powierzam ci zebraną przeze mnie podczas niepoliczalnych aeons Dharma Najwyższego Oświecenia. W trzecim (i ostatnim) okresie kalpa Buddha, powinieneś używając swoich nieziemskich sił chronić ją przed zapomnieniem jak również głosić na Jambuvipa (ziemia) sutras o podobnym do niej poziomie wiedzy. Ponieważ w przyszłości znajdą się szlachetni mężczyźni i kobiety jak również niebieskie dragony, duchy, fantomy, gandharvas i raksasas, którzy z przyjemnością będą słuchać wielkiej Dharma i podejmą decyzję osiągnięcia najwyższego oświecenia. Nie słyszenie takich sutras, pozbawi ich korzyści, ponieważ te istoty szanują i wierzą w sutras i bardzo szybko je akceptują oraz są gotowe je rozpowszechniać dla pożytku wszystkich żywych istot.

Maitreya, ty powinieneś widzieć, że istnieją dwa rodzaje Bodhisattvas. Ci, którzy faworyzują dumne słowa i styl pełen werwy oraz ci, którzy nie obawiają się szukać a następnie przenikać ich głębokie

znaczenie. Używanie dumnych słów z pikantnym stylem jest widoczną cechą świeżo

zainicjowanego Bodhisattwa. Ten zaś, który po usłyszeniu o tym jak sutra tłumaczy wolność od

infekcji i więzów i nie jest obawia się jej głębokiego znaczenia i przeciwnie, który stara się je

zrozumieć i opanować w wyniku, czego jego czysty umysł otrzymuje, przechowuje, czyta,

recytuje i praktykuje Dharma zgodnie z tym jak ona została my przekazana – ten jest

Bodhisattva, który praktykował przez długi okres czasu.

Maitreya, istnieją dwie klasy nowo zainicjowanych Bodhisattvas, którzy nie są w stanie

zrozumieć głębokich Dharmas. Ci, którzy ich nie słyszeli oraz tacy, którzy nie mogąc ich

zrozumieć pozwalają sobie na ich znieważanie mówiąc: 'nigdy o niczym takim nie słyszałem,

skąd to się wzięło?" Oraz tacy, którzy widzą w nich coś negatywnego oraz nie szanują i nie

ofiarują datków nauczycielom głębokich sutras. Takie są dwie kategorie nowo zainicjowanych

Bodhisattvas, którzy słysząc głęboką Dharma krzywdzą samych siebie nie będąc w stanie

kontrolować własnych umysłów.

Mówiąc dalej, istnieją dwie kategorie Bodhisattvas, którzy mimo wiary i zrozumienia głębokiej

Dharma krzywdzą sami siebie nie zdają sobie sprawy z cierpliwej wytrzymałości niestworzenia.

Pierwsi to ci, którzy bagatelizują świeżo zainicjonowanych Bodhisattvas nie ucząc i nimi nie

kierując. Drudzy to ci, którzy mimo wiary w głęboką Dharma w dalszym ciągu pozwalają sobie

na dyskryminację pomiędzy kształtem i bezkształtowością.

Po usłyszeniu Buddha przekaz Dharma, Maitreya zapytał - "czczony przez Świat, ja słyszę taką Dharma po raz pierwszy. Tak jak powiedziałeś, muszę się trzymać z daleka od zła i utrzymywać w mocy Dharma najwyższego oświecenia, którą Tathagata gromadził przez niezliczone aeons. W przyszłości, jeżeli znajdą się szlachetni mężczyźni i kobiety szukający Mahayana ja spowoduję, że ta Sutra trafi do ich rąk i używają moich ponadziemskich sił pomogę im ją zapamiętać tak, że oni będą mogli ją otrzymać, recytować, czytać i rozpowszechniać.

64

Czczony przez Świat, jeżeli w nadchodzącym okresie kończącej się Dharmy znajdą się takie istoty, którzy ją otrzymają, utrzymają będą w stanie ją czytać i recytować jak również będą ją rozpowszechniać to oni będą to czynić pod wpływem moich ponadziemskich mocy."

Buddha powiedział – "doskonale, Maitreya, doskonale. Tak jak powiedziałeś, ja pomogę ci osiągnąć tę wielką radość."

W tym miejscu, wszyscy zebrani Bodhisattvas złożyli dłonie i zwrócili się do Buddha mówiąc – Po osiągnięciu przez ciebie Nirvana my również będziemy rozpowszechniać na dziesięć kierunków tę Dharma najwyższego oświecenia oraz będziemy pomagać nauczycielom Dharma zdobycie tej sutry.

Czterech królowie devas zwrócili się do Buddha mówiąc - "Czczony przez Świat, we wszystkich miastach, wsiach, sadach, zagajnikach i w którymkolwiek miejscu można znaleźć tę sutra będą tam ludzie, którzy będą ją czytać, recytować, tłumaczyć i głosić ją innym. My zaś skieruję tam lokalnych dostojników żeby również słuchali tej Dharma i chronili przebywających tam ludzi nie dopuszczając do nich bliżej niż sto vojanas tych co pragną zakłócić ich spokój.

Następnie Buddha zwrócił się do Ananda – "Ananda ty również powinieneś otrzymać, przechowywać i szeroko rozprzestrzenić tę Sutra".

Ananda odpowiedział -"Zgada się Czczony przez Świat, ja otrzymałem i zachowam tę Sutra. Jaki jest jej tytuł?"

Buddha opowiedział - "Ananda, tytuł tej sutry to "Sutra przekazana przez Vimalakirti" lub "Niepojęte drzwi do wyzwolenia" – pod tymi tytułami powinieneś ją otrzymać i przechowywać."

Po tym przekazaniu tej Sutra przez Buddha, stary upasaka Vimalakirti, Manjusri, Sariputra, Ananda i inni jak również devas, asuras, oraz wszyscy inni obecni wypełnili się radością, uwierzyli w nią, otrzymali i ją zachowali, pokłonili i rozeszli się.