SYLABUSY - instytut-techniczny.pwsz-sanok.edu.pl · 19 Ochrona własności intelektualnej 56 20 Wychowanie fizyczne 58 21 Analiza ekonomiczna dla inżynierów 61 22 Historia techniki

1

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA

IM. JANA GRODKA W SANOKU

SYLABUSY STUDIA STACJONARNE

STUDIA NIESTACJONARNE

KIERUNEK: MECHANIKA I BUDOWA MASZYN

SPECJALNOŚĆ: BUDOWA I EKSPLOATACJA POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH

SPECJALNOŚĆ: INFORMATYKA STOSOWANA W BUDOWIE MASZYN

SPECJALNOŚĆ: MECHATRONICZNE URZADZENIA PRZEMYSŁOWE

SPECJALNOŚĆ: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA

SPECJALNOŚĆ: PROGRAMOWANIE I OBSŁUGA OBRABIATEK CNC

PROFIL KSZTAŁCENIA: ogólnoakademicki

OBSZAR KSZTAŁCENIA: nauki techniczne

STUDIA: I stopnia

Program obowiązuje od roku akademickiego

2015/2016

2

Spis treści

Przedmioty grupy treści podstawowych

Lp. Przedmiot Strona

1 Fizyka 5

2 Matematyka 7

3 Mechanika techniczna 11

4 Wytrzymałość materiałów 15

5 Mechanika płynów 18

Przedmioty grupy treści kierunkowych

6 Zarządzanie środowiskiem i ekologia 21

7 Grafika inżynierska 24

8 Nauka o materiałach 27

9 Termodynamika techniczna 29

10 Elektrotechnika i elektronika 33

11 Podstawy konstrukcji maszyn 36

12 Inżynieria wytwarzania 41

13 Automatyka i robotyka 44

14 Metrologia i systemy pomiarowe 48

Inne

17 Język obcy 51

18 Technologia informacyjna 53

19 Ochrona własności intelektualnej 56

20 Wychowanie fizyczne 58

21 Analiza ekonomiczna dla inżynierów 61

22 Historia techniki 63

23 Kierowanie zespołami ludzkimi 65

24 Bezpieczeństwo pracy i ergonomia 67

25 Informatyczne podstawy zarządzania 70

26 Seminarium dyplomowe 73

28 Praktyka zawodowa (160 godz./4 tyg.) 75

Przedmioty specjalistyczne

29 Podstawy informatyki 78

30 Inżynierskie zastosowania komputerów 81

31 Obliczeniowe systemy informatyczne 84

32 Komputerowe systemy pomiarów 86

33 Systemy CAD 89

34 Informatyczne podstawy projektowania 91

36 Dynamika maszyn 94

37 Podstawy teorii drgań 96

38 Inżynierski bazy danych 98

39 Przetwarzanie informacji w zastosowaniach inżynierskich 101

3

40 Systemy komputerowe CAM,CAMD/CAMS 103

41 Systemy CAX 107

42 MES 109

43 Komputerowa analiza inżynierska 111

44 Maszyny technologiczne 114

45 Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie 116

46 Współrzędnościowe systemy pomiarowe 119

Specjalność: Budowa i eksploatacja pojazdów samochodowych (BiEPS)

47 Budowa samochodów 121

48 Techniczna eksploatacja samochodów 124

49 Zespoły napędowe i nośne 126

50 Diagnostyka samochodów i ich podzespołów 129

51 Diagnostyka silników spalinowych 131

52 Elektrotechnika i elektronika samochodowa 133

53 Silniki spalinowe 136

54 Technologia pojazdów samochodowych 138

55 Technologia napraw pojazdów samochodowych 140

56 Technologia i organizacja naprawy samochodów 143

57 Sterowanie jakością w przemyśle samochodowym 145

58 Motoryzacyjne skażenie środowiska 148

59 Techniczne zaplecze motoryzacji 150

Specjalność: Informatyka stosowana w budowie maszyn (ISwBM)

60 Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich 153

61 Napędy 155

62 Napędy elektryczne 158

63 Podstawy technologii maszyn 160

64 Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych 163

65 Modelowanie procesów produkcyjnych 165

66 Metody komputerowe w mechanice 168

67 Inżynieria odwrotna 171

68 Zastosowanie MES w technologii maszyn 173

69 Informatyczne systemy zarządzania 175

70 Zintegrowany system Catia 179

Specjalność: Mechatroniczne urządzenia przemysłowe (MUP)

71 Wprowadzenie do mechatroniki 181

72 Mechatronika 184

73 Napędy elektryczne 186

74 Programowalne systemy mechatroniki 189

75 Metody komputerowe w mechatronice 192

76 Metody sztucznej inteligencji 195

77 Programowanie mikroprocesorów 197

78 Języki programowania robotów 200

79 Programowanie robotów 202

80 Sterowanie robotów 204

4

81 Zaawansowane sterowanie robotów 207

Specjalność: Komputerowe wspomaganie projektowania (KWP)


83 Projektowanie napędów 212

84 Modelowanie powierzchniowe 214

85 Szybkie prototypowanie 217

86 Projektowanie zespołów 219

87 Zaawansowane metody projektowania 221

88 Metody komputerowe w budowie maszyn 224

89 Inżynieria odwrotna 227

90 Zastosowanie MES w projektowaniu 229

91 Informatyczne systemy zarządzania produkcją 232

92 Zintegrowane systemy Cax 234

Specjalność: Programowanie i obsługa obrabiarek CNC (CNC)


94 Napędy obrabiarek 239

95 Systemy narzędziowe 241

96 Podstawy technologii maszyn 243

97 Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych 246

98 Modelowanie procesów produkcyjnych 248

99 Zaawansowane programowanie CNC 251

100 Oprzyrządowanie technologiczne 253

101 Zastosowanie CAE w technologii maszyn 255

102 Przygotowanie i organizacja produkcji 258

103 Zintegrowane systemy wytwarzania 260

5

A. Przedmioty grupy treści podstawowych

1. Fizyka

Lp. Elementy składowe sylabusu Opis

1. Nazwa modułu/ przedmiotu Fizyka

2. Nazwa jednostki prowadzącej

przedmiot Instytut Techniczny

3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne

MB.01.1.W, MB.01.1.C,

MB.01.2.W, MB.01.2.C, MB.01.2.L MB.01.1.W, MB.01.1.C

4. Język przedmiotu Polski

5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów

6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I i II Rok: I, semestr I

7. Imię i nazwisko osoby (osób)

prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr Jan Paluch

8.

Imię i nazwisko osoby (osób)

egzaminującej bądź udzielającej

zaliczenia w przypadku, gdy nie

jest nim osoba prowadząca dany

przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, laboratorium

10. Wymagania wstępne Podstawy fizyki i matematyki na poziomie szkoły średniej

11. Liczba godzin zajęć

dydaktycznych

Studia stacjonarne Studia niestacjonarne

Wykład: 30+15 godz.

Ćwiczenia: 15+15 godz.

Laboratorium: 15 godz.

Razem: 90 godz.

Wykład: 30 godz.

Ćwiczenia: 30 godz.

Razem: 60 godz.

12. Liczba punktów ECTS

przypisana

modułowi/przedmiotowi


Wykład: 3+4

Ćwiczenia: 3+3

Laboratorium: 1

Razem: 14p. ECTS

Wykład: 4

Ćwiczenia: 3

Razem: 7p. ECTS

13. Założenia i cele

modułu/przedmiotu

Celem kursu jest zapoznanie studentów z opisem zjawisk fizycznych występujących w

zagadnieniach inżynierskich. Aby móc zrealizować ten cel konieczne jest zapoznanie studenta z

mechaniką punktu materialnego, optyką, elektrycznością i magnetyzmem oraz fizyką ciała

stałego i budową atomu. Ponadto student powinien zapoznać się z modelami matematycznymi

zjawisk fizycznych i posiąść umiejętność przy wykorzystaniu modeli matematycznych

rozwiązywania problemów

W efekcie ukończenia kursu student powinien:

- znać zjawiska fizyczne ich modele matematyczne pozwalające na realizacje podstawowych

obliczeń z zakresu przetwarzania energii, termodynamiki, mechaniki płynów

- znać teorię leżącą u podstaw działania urządzeń maszyn i aparatury,

- znać systemy pomiarowe i sposoby oceny poprawności przeprowadzanych pomiarów;

14. Metody dydaktyczne

45 godzin – wykład (w tym: wykład informacyjny, elementy konwersatoryjne, materiały

wizualne i audiowizualne)

30 godzin – ćwiczenia (w tym: analiza tekstu naukowego, analiza przypadku, materiały

audiowizualne, dyskusja, praca w grupach)

15 godzin - laboratorium

5 godzin – konsultacje grupowe

15 godzin – praca samodzielna, przygotowanie się do ćwiczeń i laboratorium

10 godzin – przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń i laboratorium

20 godzin – przygotowanie się do egzaminów pisemnych

15.

Forma i warunki zaliczenia

przedmiotu, w tym zasady

dopuszczenia do egzaminu,

zaliczenia z przedmiotu, a także

formę i warunki zaliczenia

poszczególnych form zajęć

wchodzących w zakres danego

przedmiotu

01: egzamin pisemny na ocenę

02: zaliczenie ćwiczeń z danego zakresu (na podst. sprawdzianu pisemnego)

03: zaliczenie laboratorium z zakresu (na podst. Sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych);

W – egzamin pisemny na ocenę

ĆW – zaliczenie na postawie sprawdzianu pisemnego

L- zaliczenie na podstawie sprawozdania z ćwiczeń

6

16. Treści merytoryczne przedmiotu

oraz sposób ich realizacji

1. Wielkości fizyczne i jednostki (1W+1CW).

2. Ruch jednowymiarowy(1 W + 1 ĆW).

3. Ruch na płaszczyźnie (1 W + 2 ĆW)

4.Podstawy dynamiki (3W+2CW).

5. Wybrane zagadnienia z dynamiki (2 W + 2 ĆW+2L).

6. Grawitacja (1 W).

7. Praca i energia (4W+2CW)

8. Zasada zachowania pędu (1W +1CW).

9. Ruch obrotowy (1W+1CW +2L)

10.Ruch drgający (2W+2CW+2L)

11 Fale w ośrodkach sprężystych (2W+2CW+2L)

12. Statyka i dynamika płynów (2W+2CW)

13. Kinetyczna teoria gazów i termodynamika (2W +2CW)

14.Pole elektryczne (2W+2CW +2L).

15.Prąd elektryczny (2w+2CW+2L)

16 Pole magnetyczne (2W +2CW)

17.Indukcja elektromagnetyczna (2W+2CW)

18Optyka geometryczna i falowa (4W+2CW+2L)

19 Model atomu Bohra (2W)

20. Elementy mechaniki kwantowej (2W)

21 Materia skondensowana (4W)

22 Fizyka jądrowa (2W).

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna opisy zjawisk fizycznych w zakresie związanym z mechaniką i budową maszyn, ma

podstawową wiedzę z fizyki. Zna systemy pomiarowe oraz zna sposoby oceny poprawności

przeprowadzonych pomiarów. Zna teorię leżącą u podstaw działania urządzeń i maszyn

Zna metody obliczeniowe z zakresu przetwarzania energii termodynamiki, mechaniki płynów.

Umiejętności Potrafi opisać matematycznie tworząc model matematyczny zjawisk występujących w

zagadnieniach inżynierskich.

Kompetencje

społeczne Ma świadomość wpływu techniki na środowisko

18. Wykaz literatury podstawowej

i uzupełniającej, obowiązującej

do zaliczenia danego przedmiotu

Literatura podstawowa:

Jeżewski M.: Fizyka, Warszawa 1984, PWN.

Holliday D. Resnick R.: Fizyka, Warszawa 1989, Tom 1 i 2, PWN

Literatura uzupełniająca:

Januszajtis A.: Fizyka dla politechnik, t.1. PWN, Warszawa 1977, s.222 i n.

Dryński T.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. PWN, Warszawa 1967.

Szydłowski H.: Pracownia fizyczna, PWN, Warszawa 1997.

Taylor J.R.: Wstęp do analizy błędu pomiarowego. PWN, Warszawa 1995,

Korgul A.: Analiza danych pomiarowych. Materiały pomocnicze Wydziału Chemii UW

Polanśki Z.: Planowanie doświadczeń w technice, PWN Warszawa, 1984

BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)

Forma nakładu pracy studenta

(udział w zajęciach, aktywność,

przygotowanie sprawozdania, itp.)

Obciążenie studenta [h]


Godziny realizowane z

bezpośrednim udziałem

nauczyciela akademickiego

Wykład 45 30

Ćwiczenia 30 30

Laboratorium 15 -

Konsultacje 20 -

Samodzielna praca studenta 240 115

Sumaryczne obciążenie pracą studenta 350 175

Punkty ECTS za moduł/przedmiot

Z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego

Samodzielna praca studenta

Z bezpośrednim

udziałem nauczyciela

akademickiego


4,8 8,6 2,4 4,6

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Fizyka w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowego

efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

7

WIEDZA

EK-P_W01

Zna opisy zjawisk fizycznych w zakresie

związanym z mechaniką i budową

maszyn, ma podstawową wiedzę z fizyki.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05

EK-P_W02

Zna systemy pomiarowe oraz zna

sposoby oceny poprawności

przeprowadzonych pomiarów.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W03 Zna teorię leżącą u podstaw działania

urządzeń i maszyn

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W04

Zna metody obliczeniowe z zakresu

przetwarzania energii termodynamiki,

mechaniki płynów.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi opisać matematycznie tworząc

model matematyczny zjawisk

występujących w zagadnieniach

inżynierskich.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U09 T1A_U09 InzA_U04

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

EK-P_K01 Ma świadomość wpływu techniki na

środowisko

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K02 T1A_K02 -

Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………

Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………

Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………

2. Matematyka


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Matematyka



3. Kod przedmiotu


MB.02.1.W, MB.02.1.C

MB.02.2.W, MB.02.2.C

MB.02.1.W, MB.02.1.C

MB.02.2.W, MB.02.2.C


5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia roku studiów, obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów

6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I i II


prowadzącej przedmiot dr hab. Jacek Dziok, mgr Jan Paluch

8.


egzaminującej bądź

udzielającej zaliczenia

w przypadku, gdy nie jest nim

osoba prowadząca dany

przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia

10. Wymagania wstępne - brak


dydaktycznych


Wykład: 45+45 godz. Wykład: 30+30 godz.

8


Razem: 180 godz.


Razem: 120 godz.

12.

Liczba punktów ECTS

przypisana



Wykład: 4+4

Ćwiczenia: 3+3

Razem: 14p. ECTS

Wykład: 4+5

Ćwiczenia: 3+3

Razem: 15p. ECTS


modułu/przedmiotu

Przekazanie studentom wiedzy z zakresu matematyki potrzebnej do dalszego studiowania na

wybranym kierunku.

Wskazywanie na możliwości zastosowania aparatu matematycznego do opisu zagadnień

mechanicznych i procesów technologicznych.

Nabycie umiejętności

- matematycznego opisu zagadnień mechanicznych i procesów technologicznych

- zastosowania aparatu matematycznego do rozwiązywania problemów z zakresu mechaniki i

budowy maszyn

- samodzielnego dokształcania się w oparciu o literaturę i inne źródła wiedzy.

Kształtowanie świadomości studentów dotyczącej nabytej wiedzy i umiejętności oraz ich ważności

w praktycznym ich stosowaniu. Kształtowanie potrzeby utrwalania i uzupełniania nabytej wiedzy

14. Metody dydaktyczne - metoda asymilacji wiedzy, analiza przypadków, dyskusja,

- metoda praktyczna- rozwiązywanie zadań ilustrujących wykład.

15.








przedmiotu

Zaliczenie ćwiczeń: W trakcie semestru studenci będą pisać przynajmniej dwa kolokwia.

Zaliczenie uzyskuje student, który uczęszcza na zajęcia i otrzyma przynajmniej połowę punktów

(pozytywnych ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia jest wówczas średnią

arytmetyczną ocen z kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen 3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena

ta może być zmieniona przez prowadzącego zajęcia w zakresie pół stopnia w zależności od

aktywności studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru. Studentowi, który nie spełni tych

wymogów przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego semestru. Jeżeli student zaliczy je

pozytywne, to otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W przeciwnym przypadku otrzymuje

ocenę niedostateczną i ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem

studiów.

Wykład kończy się w każdym semestrze zaliczeniem bez oceny na podstawie obecności. Po

każdym semestrze odbywa się egzaminem w formie pisemnej. Warunkiem dopuszczenia do

egzaminu jest zaliczenie wykładu i ćwiczeń. Student, który nie zda egzaminu w pierwszym

terminie ma prawo do egzaminu poprawkowego w sesji poprawkowej. Obydwie oceny z

egzaminów wpisywane są do indeksu. Student, który nie zda egzaminu poprawkowego ma prawo

ubiegać się o egzamin komisyjny zgodnie z regulaminem studiów.

Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny

Wykład

Ćwiczenia

Po każdym semestrze odbywa się egzaminem w

formie pisemnej. Warunkiem dopuszczenia do

egzaminu jest zaliczenie wykładu i ćwiczeń.

Student, który uzyska negatywną ocenę w

pierwszym terminie ma prawo do egzaminu

poprawkowego w sesji poprawkowej. Obydwie

oceny z egzaminów wpisywane są do indeksu.

Student, który uzyska negatywną ocenę z

egzaminu poprawkowego ma prawo ubiegać się o

egzamin komisyjny zgodnie z regulaminem

studiów.

W trakcie semestru studenci będą pisać

przynajmniej dwa kolokwia. Zaliczenie uzyskuje

student, który uczęszcza na zajęcia i otrzyma

przynajmniej połowę punktów (pozytywnych

ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia

jest wówczas średnią arytmetyczną ocen z

kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen

3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena ta może być

zmieniona przez prowadzącego zajęcia w

zakresie pół stopnia w zależności od aktywności

studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru.

Studentowi, który nie spełni tych wymogów

przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego

semestru. Jeżeli student zaliczy je pozytywne, to

otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W

9

przeciwnym przypadku otrzymuje ocenę

niedostateczną i ma prawo ubiegać się o

zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem

studiów.

16.

Treści merytoryczne

przedmiotu oraz sposób ich

realizacji

Semestr I

1. Elementy logiki i teorii zbiorów

Podstawowe pojęcia logiki matematycznej: zdanie logiczne, funktory zdaniotwórcze, tautologie,

kwantyfikatory. Podstawowe pojęcia rachunku zbiorów: suma, iloczyn, różnica i różnica

symetryczna zbiorów. Iloczyn kartezjański. Niektóre własności zbioru liczb rzeczywistych.

Pojęcie funkcji. Własności funkcji elementarnych.

2. Teoria granic

Granice ciągów. Metody liczenia granic. Definicja i własności szeregów. Kryteria zbieżności

szeregów. Zbieżność szeregów potęgowych.

Granica i ciągłość funkcji w punkcie. Ciągłość funkcji w zbiorze. Własności funkcji ciągłych.

Asymptoty. Ciągłość funkcji elementarnych.

3. Rachunek różniczkowy.

a) definicje

Pochodna i różniczka funkcji w punkcie. Interpretacja geometryczna i fizyczna pochodnej.

Własności pochodnej funkcji w punkcie. Pochodne funkcji elementarnych. Pochodne i różniczki

wyższych rzędów.

b) zastosowania

Zastosowania pochodnej. Twierdzenie Lagrange'a. Badanie monotoniczności funkcji. Ekstrema

lokalne i punkty przegięcia funkcji. Wartość największa i najmniejsza funkcji w zbiorze. Badanie

przebiegu zmienności funkcji. Reguła de L'Hospitala. Niektóre zastosowania geometryczne i

fizyczne pochodnych. Obliczenia przybliżone.

4. Funkcje wielu zmiennych

Ciągłość funkcji wielu zmiennych. Pochodne cząstkowe. Różniczka zupełna, obliczanie

przybliżonych przyrostów funkcji. Ekstrema lokalne i globalne funkcji wielu zmiennych. Funkcje

uwikłane.

5. Elementy geometrii analitycznej przestrzeni R2 oraz R3

Punkty i wektory, wektor wodzący. Iloczyn skalarny i iloczyn wektorowy. Równania prostej i

płaszczyzny. Wzajemne położenie prostej i płaszczyzny.

Semestr II

1. Elementy algebry

Liczby zespolone. Postać kanoniczna i trygonometryczna. Interpretacja geometryczna. Działania

arytmetyczne, potęgowanie i pierwiastkowanie liczb zespolonych.

Wielomiany i macierze. Zasadnicze twierdzenie algebry. Działania na wielomianach. Działania

na macierzach. Macierz odwrotna. Rząd macierzy. Wyznacznik macierzy. Związek rzędu

macierzy z wyznacznikiem.

Układy algebraicznych równań liniowych. Twierdzenie Kroneckera-Capellego. Układy

Cramera.

2. Rachunek całkowy

Całka nieoznaczona. Podstawowe metody obliczania całek nieoznaczonych: całkowanie przez

części i przez podstawianie. Definicja całki oznaczonej i jej własności. Zastosowania całki

oznaczonej. Całka niewłaściwa. Kryteria zbieżności całki niewłaściwej. Całkowanie

i różniczkowanie szeregu potęgowego. Całki wielokrotne – definicja i zastosowania.

3. Równania różniczkowe

Równania różniczkowe zwyczajne. Przegląd podstawowych typów równań różniczkowych rzędu

pierwszego rozwiązywalnych w sposób efektywny. Równania rzędu drugiego sprowadzalne do

równań rzędu pierwszego. Równania różniczkowe liniowe o stałych współczynnikach. Wstęp do

równań różniczkowych cząstkowych.

4. Elementy rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej

Elementy kombinatoryki, definicja i własności prawdopodobieństwa. Zmienna losowa i jej

rozkład. Dystrybuanta zmiennej losowej. Podstawowe parametry zmiennej losowej. Elementy

opisowej analizy struktury zjawisk masowych.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia z zakresu: logiki i teorii zbiorów, algebry, rachunku

różniczkowego i całkowego, równań różniczkowych i statystyki matematycznej.

Opisuje zjawiska praktyczne z użyciem aparatu matematycznego.

Wyciąga wnioski z otrzymanych wyników.

Umiejętności

Definiuje i rozwiązuje problemy i zadania inżynierskie w oparciu o zastosowanie poznanych

twierdzeń i metod obliczeniowych.

Przeprowadza analizy ilościowe oraz formułuje na ich podstawie wnioski jakościowe.

10

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, ich integrowania i

dokonywania interpretacji oraz wyciągania wniosków i formułowania opinii.

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę dokształcania się, uzupełniania swojej wiedzy.

Potrafi myśleć i współpracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

18.

Wykaz literatury podstawowej


do zaliczenia danego

przedmiotu

Wykład:

Podstawowa

1. Grzymkowski R.: Matematyka dla studentów wyższych uczelni technicznych i

ekonomicznych, Gliwice 2003.

2. Gewert M., Skoczylas Z.: Analiza matematyczna. Definicje, twierdzenia, wzory. cz.1 i 2, GiS

Wrocław 2009.

3. Jurlewicz T., Skoczylas Z.: Algebra liniowa. Definicje, twierdzenia, wzory., cz.1 i 2, GiS

Wrocław 2009.

4. Gewert M., Skoczylas Z.: Równania różniczkowe zwyczajne. Teoria przykłady, zadania. cz.1

i 2, GiS Wrocław 2008

5. Kordecki W.: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna. Definicje,

twierdzenia, wzory, GiS Wrocław 2010.

Uzupełniająca

1. Rudnicki R.: Wykład z analizy matematycznej, PWN Warszawa 2001.

2. Górniewicz L., Ingarden R.S.: Analiza matematyczna dla fizyków, t.1 i t.2, PWN

98.Warszawa 1981.

3. Fichtenholz G. M.: Rachunek różniczkowy i całkowy. T. 1 i 2, PWN Warszawa 2003.

4. Leja F.: Rachunek różniczkowy i całkowy. Funkcje jednej zmiennej, PWN Warszawa 2003.

5. Sobczyk M.: Statystyka, PWN, Warszawa, 1997

Ćwiczenia:

Podstawowa

1. Gewert M., Skoczylas Z.: Analiza matematyczna cz.1 i 2, Przykłady i zadania, GiS Wrocław

2009.

2. Jurlewicz T., Skoczylas Z.: Algebra liniowa cz.1 i 2, Przykłady i zadania, GiS Wrocław 2009.

3. Stankiewicz W.: Zadania z matematyki dla wyższych uczelni technicznych, PWN Warszawa

2003.

4. Krysicki W., Włodarski L.: Analiza Matematyczna w zadaniach, cz.1 i cz.2, PWN Warszawa

2003.

5. Jasiulewicz H., Kordecki W.: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.

Przykłady i zadania, GiS Wrocław 2003.

Uzupełniająca

1. Praca zbiorowa pod red. Kassyk-Rokickiej H.: Statystyka – zbiór zadań, PWE 1996

2. Stankiewicz W., Wojtowicz J.: Zadania z matematyki dla wyższych uczelni technicznych,

PWN Warszawa 1998.










Wykład 90 60

Ćwiczenia 90 60

Konsultacje 10 -




Z bezpośrednim


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

7,6 6,4 4,8 10,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Matematyka w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma

zajęć

Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

11

WIEDZA

EK-P_W01

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia z

zakresu: logiki i teorii zbiorów, algebry,

rachunku różniczkowego i całkowego, równań

różniczkowych i statystyki matematycznej.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02 Opisuje zjawiska praktyczne z użyciem aparatu

matematycznego.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W03 Wyciąga wnioski z otrzymanych wyników.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Definiuje i rozwiązuje problemy i zadania

inżynierskie w oparciu o zastosowanie

poznanych twierdzeń i metod obliczeniowych.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U02

Przeprowadza analizy ilościowe oraz formułuje

na ich podstawie wnioski jakościowe.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U08 T1A_U08

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U03

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz

danych oraz innych źródeł, ich integrowania i

dokonywania interpretacji oraz wyciągania

wniosków i formułowania opinii.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe



EK-P_K01 Rozumie potrzebę dokształcania się,

uzupełniania swojej wiedzy.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02 Potrafi myśleć i współpracować w grupie,

przyjmując w niej różne role

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K03 T1A_K03 -




3. Mechanika techniczna


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mechanika techniczna




MB.03.2.W, MB.03.2.C,

MB.03.3.W, MB.03.3.C

MB.03.2.W, MB.03.2.C,

MB.03.3.W, MB.03.3.C


5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku

6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II,

Rok: II, semestr: III


prowadzącej przedmiot dr inż. Stanisław Dzik, dr inż. Daniel Nycz, dr inż. Leszek Tomczewski

12

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Zaliczenie tematyki z przedmiotów: Matematyka, Fizyka.


dydaktycznych




Razem: 120 godz.



Razem: 90 godz.


przypisana



Wykład: 4+4

Ćwiczenia: 2+2

Razem: 12p. ECTS

Wykład: 5+4

Ćwiczenia: 4+2

Razem: 15p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma elementarną wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich powiązanych z

reprezentowaną dyscypliną, ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną

z reprezentowaną dyscypliną inżynierską zna podstawowe metody, techniki, stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z reprezentowaną dyscypliną.

Umiejętności

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł. Integrować je,

dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi dokonać

identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla

reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej, potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania

zadań inżynierskich metody analityczne. Ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku

przemysłowym

Kompetencje społeczne

Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych.

Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności

inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za

podejmowane decyzje. Ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania,

związaną z pracą zespołową.


Wykład, 2 godz. tygodniowo, 30 godz. w semestrze Wykład realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, na podstawie autorskiego

skryptu.

Ćwiczenia, 2 godz. tygodniowo, 30 godz. w semestrze

Ćwiczenia tablicowe

Konsultacje, 30 godz. w semestrze

15.




zaliczenia z przedmiotu,

a także formę i warunki

zaliczenia poszczególnych

form zajęć wchodzących

w zakres danego przedmiotu

Egzamin pisemny.

Zaliczenie ćwiczeń jako warunek dopuszczenia do egzaminu.

Znajomość tematyki przedmiotu oceniana w sposób ciągły na ćwiczeniach.

13

16. Treści merytoryczne


realizacji

Pojęcia podstawowe mechaniki. Statyka - siła jako wielkość wektorowa, stopnie swobody ciała.

Więzy, ich rodzaje, reakcje więzów. -2godz.W

Aksjomaty statyki.-2 godz.W

Zbieżny układ sił, równowaga. Metody graficzne i analityczne. -2 godz.W Układy statycznie rozwiązalne i przesztywnione. -2 godz.W Wektor momentu siły względem bieguna i osi, analityczny zapis, przykłady. Moment siły

wypadkowej. Moment ogólny układu sił, zmiana bieguna momentu. -2 godz.W Para sil, twierdzenia o parach sił. -2 godz.W Redukcja płaskiego dowolnego układu sił, przykłady. Więzy typu utwierdzenie, obciążenie skupione

i rozłożone. -2 godz.W Równowaga płaskiego dowolnego układu sil, przykłady. Równowaga układu brył, przykłady. -2

godz.W Tarcie suche, reakcje normalne i styczne przy swobodnym zetknięciu ciał. Hamulec klockowy i

taśmowy, równowaga układu. -2 godz.W Redukcja przestrzennego dowolnego układu sił, równowaga przestrzennego dowolnego układu sił.

Kinematyka punktu, opis ruchu i parametry ruchu, tor ruchu, prędkość i przyspieszenie, przykłady. -

2 godz.W Struktura mechanizmów, wiadomości podstawowe. Kinematyka ruchu bryły, ruch postępowy,

parametry liniowe ruchu. -2 godz.W Ruch obrotowy bryły, parametry kołowe ruchu. -2 godz.W Ruch płaski bryły, prędkość i przyspieszenie wybranych punktów mechanizmów płaskich. -2

godz.W Ruch złożony punktu, rozkład prędkości i przyspieszeń, przykłady. -2 godz.W

Ruch złożony bryły, przykłady. -2 godz.W

Rzut wektora siły na oś, analityczny zapis wektora siły, przykłady. Wektor sumy układu twierdzenie

o rzucie wektora sumy, przykłady. Analityczny zapis wektora sumy, przykłady. Określenie wektora

sumy dla płaskiego i przestrzennego układu sił. -2 godz.ćw.

Równowaga zbieżnego płaskiego i przestrzennego układu sił, przykłady. -2 godz.ćw.

Moment ogólny płaskiego układu sił, zmiana bieguna momentu, przykłady. -2 godz.ćw.

Moment ogólny przestrzennego układu sił, przykłady. -2 godz.ćw.

Redukcja płaskiego dowolnego układu sił, przypadki redukcji. -2 godz.ćw.

Równowaga płaskiego dowolnego układu sił działających na bryłę i układ brył, przykłady. -2

godz.ćw.

Kolokwium nr 1. -2 godz.ćw.

Równowaga płaskiego układu sił w przypadku występowania siły tarcia. Hamulce. -2 godz.ćw.

Równowaga przestrzennego dowolnego układu sił, przykłady. -2 godz.ćw.

Kolokwium nr 2. -2 godz.ćw.

Kinematyka punktu, parametryczne równania ruchu, tor ruchu, wektor prędkości, przykłady opisu

ruchu punktu mechanizmu płaskiego. -2 godz.ćw.

Ruch postępowy i obrotowy bryły, przykłady. -2 godz.ćw.

Ruch płaski bryły, rozkład prędkości i przyspieszeń. -2 godz.ćw.

Ruch złożony punktu, przykłady opisu punktu. -2 godz.ćw.

Ruch złożony bryły. -2 godz.ćw.

Dynamika ruchu punktu, zasady Newtona, różniczkowe równania ruchu punktu materialnego,

zadanie proste i odwrotne, przykłady. -4 godz. W, 4 godz. ćw

Pęd i popęd, przykłady. Zasada d'Alemberta opisu ruchu punktu, bryły i układu brył, przykłady. -2

godz. W, 2 godz. ćw

Ruch drgający punktu, charakterystyki ruchu, wartości własne, drgania własne i wymuszone,

przykłady. -2 godz. W, 2 godz. ćw

Dynamika układu punktów materialnych, środek masy i jego współrzędne, dynamiczne równania

ruchu środka masy, kręt układu względem bieguna i osi. przykłady. -4 godz. W, 4 godz. ćw

Geometria mas, masowe momenty bezwładności i dewiacji, główne centralne osie bezwładności. -2

godz. W, 2 godz. ćw

Kolokwium. - 2 godz. ćw

Dynamika bryły, ruch postępowy, przykłady, -2 godz. W, 2 godz. ćw

Ruch obrotowy bryły, reakcje łożysk w ruchu obrotowym bryły, wyważenie statyczne i dynamiczne.

-4 godz. W, 2 godz. ćw

Ruch płaski bryły, różniczkowe równania tego ruchu, przykłady. -2 godz. W, 2 godz. ćw

Energia kinetyczna punktu i bryły w ruchu postępowym, obrotowym, płaskim, dowolnym, energia

kinetyczna układu brył. -2 godz. W, 2 godz. ćw

Praca elementarna i całkowita siły i układu sił działających na bryłę w ruchu postępowym,

obrotowym, płaskim. -2 godz. W, 2 godz. ćw

Pole potencjalne, potencjał pola, moc chwilowa. -2 godz. W, 2 godz. ćw

Zasady energetyczne opisu ruchu bryły i układu brył, przykłady. -2 godz. W, 2 godz. ćw

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Po zakończeniu przedmiotu student potrafi właściwie opisać i rozwiązać podstawowe zagadnienia

związane z równowagą brył, potrafi opisać kinematykę punktu, bryły i układu brył .Posiada

podstawową wiedzę z zakresu dynamiki nieodkształcalnych ciał materialnych.

Umiejętności

Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich

z zakresu statyki, kinematyki, dynamiki punktu i bryły w oparciu o prawa mechaniki. Potrafi

porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz innych

środowiskach. Ma umiejętność samokształcenia się.

14

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość ważności i rozumie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności

inżynierskiej.

Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

18.

Wykaz literatury

podstawowej i uzupełniającej,

obowiązującej do zaliczenia

danego przedmiotu


Hendzel Z., Żylski W. Mechanika ogólna, Statyka, Oficyna Wydawnicza PRz., 2000

Hendzel Z., Żylski W. Mechanika ogólna, Kinematyka, Oficyna Wydawnicza, PRz., 2001

Hendzel Z., Żylski W. Mechanika ogólna, Dynamika, Oficyna Wydawnicza PRz., 2006

Literatura uzupełniajaca:

Engel Z., Giergiel J. Mechanika ogólna. Tom I i II. Warszawa, PWN 1990

Osiński Z. Mechanika ogólna. Warszawa, PWN 1995










Wykład 60 45

Ćwiczenia 60 45

Konsultacje 20 -




z bezpośrednim udziałem

nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca studenta


nauczyciela

akademickiego


5,6 6,4 3,6 11,4

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Mechanika techniczna w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia


zajęć

Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Potrafi właściwie opisać i rozwiązać podstawowe

zagadnienia związane z równowagą brył, potrafi

opisać kinematykę punktu, bryły i układu brył

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W01

EK-K_W02

EK-K_W03

T1A_W01

T1A_W02

T1A_W03

InzA_W05

InzA_W05

InzA_W05

EK-P_W02 Posiada podstawową wiedzę z zakresu dynamiki

nieodkształcalnych ciał materialnych.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę do

formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich

z zakresu statyki, kinematyki, dynamiki punktu i

bryły w oparciu o prawa mechaniki.

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U02

Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych

technik w środowisku zawodowym oraz innych

środowiskach

Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U02

T1A_U02

InzA_U01

EK-P_U03 Ma umiejętność samokształcenia się Wykład

Ćwiczenia

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U05 T1A_U05

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01

Ma świadomość ważności i rozumie

pozatechnicznych aspektów i skutków działalności

inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i

związanej z tym odpowiedzialności za

podejmowane decyzje

Wykład

Egzamin

ustny EK-K_K02 T1A_K02 -

EK-P_K02 Potrafi współdziałać i pracować w grupie,


Wykład

Egzamin

ustny EK-K_K03 T1A_K03 -

15




4. Wytrzymałość materiałów


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Wytrzymałość materiałów




MB.04.3.W, MB.04.3.C , MB.04.3.L MB.04.3.W, MB.04.3.C , MB.04.3.L



6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: III


prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz, dr inż. Zygmunt Żmuda

8.




w przypadku, gdy nie jest

nim osoba prowadząca dany

przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu

Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów.

Ćwiczenia – omówienie i podanie przykładów, obliczenia rachunkowe.

Laboratorium – tematycznie związane z treściami programowymi.

Konsultacje – bieżące w ramach zajęć dydaktycznych oraz międzysemestralne.

10. Wymagania wstępne

Znajomość przynajmniej części podstawowego kursu wytrzymałości materiałów zawierającą

wyznaczanie sił wewnętrznych, naprężeń i odkształceń w prętach poddanych rozciąganiu, zginaniu,

ścinaniu lub skręcaniu. Znajomość statyki do obliczania sił reakcji, a także znajomość matematyki

(całkowanie i różniczkowanie). Umiejętność interpretacji związków w płaskim i przestrzennym

stanie naprężenia.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.



Razem: 75 godz.

Wykład: 15 godz.



Razem: 45 godz.


przypisana



Wykład: 4

Ćwiczenia: 2

Laboratorium: 1

Razem: 7p. ECTS

Wykład: 4

Ćwiczenia: 2

Laboratorium: 1

Razem: 7p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zapoznanie się z podstawami teoretycznymi wytrzymałości materiałów oraz typowymi metodami

obliczeń inżynierskich elementów konstrukcji. Analiza statyczna prętów, ram i krat. Pojęcie

wytrzymałości złożonej – wytężenie i hipotezy wytężeniowe.

Umiejętność rozwiązywania prostych i złożonych zadań inżynierskich. Rozróżnianie prostych

przypadków wytrzymałościowych. Poznanie warunków wytrzymałościowych i sztywności.

Teoretyczna i eksperymentalna analiza stanu odkształcenia i naprężenia. Próby rozciągania i

ściskania materiałów. Pomiary twardości i udarności. Porównanie wyników badań pozwalające

zrozumieć związki przyczynowo skutkowe będące pomocą w wyborze optymalnego wariantu

konstrukcji. Uwrażliwienie studentów pod kątem powstawania różnego rodzaju uszkodzeń, a co za

tym idzie powstawanie katastrof.

16


Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów, wyprowadzenie

podstawowych równań.

Ćwiczenia – rozwiązywanie zadań i problemów z materiału prezentowanego na wykładach.

Laboratorium – wykonanie próby rozciągania i ściskania, zginania, pomiary twardości, badanie

elastooptyczne.

Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, przy pomocy poczty e-mail.

15.









- uczestnictwo na wykładach,

- uczestnictwo we wszystkich ćwiczeniach,

- sporządzenie sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych ze szczególnym uwzględnieniem i

interpretacją wyników pomiarów,

- zaliczenie ćwiczeń w formie kolokwium zaliczeniowego,

- ocenianie ciągłe – kartkówki i odpytywanie,

- egzamin obejmuje część zadaniową i teoretyczną.


Wykład: W

Laboratorium: L

Ćwiczenia: C

Egzamin pisemny z części teoretycznej

i zadaniowej

Zadania domowe oraz kolokwia

Realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i

sprawozdań



realizacji

Wykłady:

1. Siły wewnętrzne i zewnętrzne, pojęcie naprężenia, odkształcenia, prawo Hooke’a, wykresy

rozciągania i ściskania, pojęcie naprężeń dopuszczalnych.

2. Proste przypadki wytrzymałościowe: analiza pręta statycznie wyznaczalnego ściskanego i

rozciągalnego; ścinanie techniczne; skręcanie prętów okrągłych; zginanie belek prostych.

3. Uproszczona analiza płaskiego stanu naprężenia, koło Mohra, uogólnione prawo Hooke’a.

4. Wytrzymałość złożona, zginanie ze skręcaniem, zginanie ze ścinaniem.

5. Belki statycznie niewyznaczalne: metoda porównania odkształceń, równanie trzech momentów,

sporządzanie momentów gnących.

6. Linia ugięcia belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.

7. Wyboczenie, siła krytyczne wg. Eulera, wyboczenie niesprężyste, prosta Tetmajera-Jasińskiego,

parabola Johnsona-Ostenfelda.

8. Siły uogólnione, przemieszczenie uogólnione, twierdzenia energetyczne: Bettiego, Maxwella,

Castigliano, Menabrei, sposób Wereszczegina.

9. Ramy ściśle płaskie statycznie wyznaczalne, statycznie niewyznaczalne – metoda sił.

Ćwiczenia:

Siły wewnętrzne i zewnętrzne, pojęcie naprężenia, odkształcenia, prawo Hooke’a, wykresy

rozciąganie i ściskania, pojęcie naprężeń dopuszczalnych. Zadania z rozciągania i ściskania prętów

prostych, zginania belek prostych, ścinania technicznego. Uproszczona analiza płaskiego stanu

naprężenia i odkształcenia, koło Mohra, uogólnione prawo Hooke’a. Wytężenie – hipotezy

wytężeniowe. Zadania ze zginania i skręcania, zginania i ścinania. Linia ugięcia belek, metoda

analityczna wyznaczania przemieszczeń. Zadania dotyczące wyboczenia w zakresie sprężystym i

niesprężystym. Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych. Metody energetyczne

wyznaczania przemieszczeń. Zadania z uwzględnieniem twierdzeń energetycznych. Stopień

statycznej niewyznaczalności ram. Rozwiązywaniem ram metodą sił.

Laboratorium:

1. Próby statyczne rozciąganie i ściskania materiałów konstrukcyjnych.

2. Próba zginania.

3. Próba skręcania.

4. Badanie twardości metali.

5. Próby udarności.

6. Tensometria elektrooporowa.

7. Badania elastooptyczne.

8. Próby technologiczne.

18. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student rozróżnia proste i złożone przypadki wytrzymałościowe, wyjaśnia wytrzymałość materiałów

dla prostych przypadków, opisuje przebieg ćwiczenia i wyciąga odpowiednie wnioski. Ma

podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych. Zna podstawowe

metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich.

Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i norm technicznych związanych ze studiowanym

kierunkiem studiów. Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,

prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej.

Umiejętności

Student rozwiązuje zadania inżynierskie, ocenia wytrzymałość konstrukcji i części maszyn, planuje

badania wytrzymałościowe. Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić –

zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów – istniejące rozwiązania techniczne, w

szczególności urządzenia i obiekty, systemy, procesy, usługi

Kompetencje

społeczne

Student dyskutuje nad koncepcją obliczeń wytrzymałościowych w świetle nowych metod

obliczeniowych, pracuje samodzielnie, angażuje się chętnie w zdobywanie wiedzy.

17

19.

Wykaz literatury

podstawowej

i uzupełniającej,


danego przedmiotu

Podstawowa:

1. Jakubowicz A., Orłoś Z.: Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 1984.

2. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 1998.

3. Wolny S., Siemieniec A.: Wytrzymałość materiałów, część I, AGH, Kraków, 2008.

4. Banasiak M.: Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 2000.

5. Wytrzymałość materiałów, część IV, ćwiczenia laboratoryjne pod redakcją Wolnego S., AGH,

Kraków, 2007.

Uzupełniająca:

1. Dietrych J.: Podstawy konstrukcji maszyn, WNT, Warszawa.

2. Niezgodziński M, Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe, PWN,

Warszawa 1973.

3. Michniewicz S.: Wytrzymałość materiałów – ćwiczenia laboratoryjne, Oficyna Wydawnicza

PW, Warszawa. 2002.









nauczyciela

akademickiego

Wykład 30 15

Ćwiczenia 30 15

Laboratorium 15 15

Konsultacje 10 -




Z bezpośrednim udziałem nauczyciela

akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

3,4 3,6 1,8 5,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Wytrzymałość materiałów w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji

Odniesienie

do efektu

kierunkoweg

o

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

EK-P_W01

Student rozróżnia proste i złożone

przypadki wytrzymałościowe, wyjaśnia

wytrzymałość materiałów dla prostych

przypadków, opisuje przebieg ćwiczenia i

wyciąga odpowiednie wnioski.

Wykład,

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Sprawozdanie z

ćwiczeń

laboratoryjnych

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02

Ma podstawową wiedzę o cyklu życia

urządzeń, obiektów i systemów

technicznych

Wykład,

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Sprawozdanie z

ćwiczeń

laboratoryjnych

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W05 T1A_W05 InżA_W05

EK-P_W03

Zna podstawowe metody, techniki,

narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań

inżynierskich z zakresu studiowanego

kierunku studiów

Wykład,

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Sprawozdanie z

ćwiczeń

laboratoryjnych

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W04

Ma podstawową wiedzę z zakresie

standardów i norm technicznych

związanych ze studiowanym kierunkiem

studiów

Wykład,

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Sprawozdanie z

ćwiczeń

laboratoryjnych

Kolokwium

zaliczeniowe


18

EK-P_W05

Ma podstawową wiedzę niezbędną do

rozumienia społecznych, ekonomicznych,

prawnych i innych pozatechnicznych

uwarunkowań działalności inżynierskiej

Wykład,

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Sprawozdanie z

ćwiczeń

laboratoryjnych

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student rozwiązuje zadania inżynierskie,

ocenia wytrzymałość konstrukcji i części

maszyn, planuje badania

wytrzymałościowe.

Wykład,

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Sprawozdanie z

ćwiczeń

laboratoryjnych

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02

EK-P_U02

Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu

funkcjonowania i ocenić – zwłaszcza w

powiązaniu ze studiowanym kierunkiem

studiów – istniejące rozwiązania

techniczne, w szczególności urządzenia i

obiekty, systemy, procesy, usługi

Wykład,

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Sprawozdanie z

ćwiczeń

laboratoryjnych

Kolokwium

zaliczeniowe





5. Mechanika płynów


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mechanika płynów




MB.05.4.W , MB.05.4.C MB.05.4.W , MB.05.4.C



6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV


prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr inż. Jan Paluch

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Matematyka: rachunek różniczkowy i całkowy

Mechanika techniczna: warunki równowagi sił, dynamika

11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12. Liczba punktów ECTS przypisana



Wykład: 1

Ćwiczenia: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 2

Ćwiczenia: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: znajomość praw mechaniki płynów, poznanie metod opisu zjawisk związanych ze

statyką i kinematyką płynów, poznanie metod opisów związanych z przepływami i dynamiką

19

płynów,

Umiejętności: Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich związanych

z przepływami płynów, umiejętności wykonywania prostych obliczeń układów

hydraulicznych.

Kompetencje społeczne: Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w

działaniach inżynierskich. Właściwe podejście do ochrony środowiska.


1. 15 godzin – wykład ,

2. 15 godzin ćwiczenia

3. Samodzielna ścieżka poszukiwań podobnych rozwiązań, w tym studiowanie literatury,

4. konsultacje – 30 godzin

5. Przygotowanie do ćwiczeń i zaliczenia 30 godzin

15.








przedmiotu

Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych

podczas wykładów, ćwiczeń oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej

literatury.

Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach i

wykładach.

Zaliczenie kolokwium końcowego.

Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium

końcowego.



Wykład:

Pojęcia podstawowe: 2

godz.

– struktura płynów, siły występujące w płynach, opis przepływu i jego kwalifikacja

Statyka płynów: 2

godz.

- ciśnienie jako wielkość skalarna, równania równowagi płynów, napór cieczy na ściany,.

Kinematyka płynów: 2

godz.

- układy zamknięte i otwarte, metody opisu ruchu płynów, równania ciągłości przepływów,

natężenie przepływu,

Równania pędów i momentów pędów strumienia: 3

godz.

- równanie Bernoulliego. Przepływy laminarne i turbulentne. Przepływy przez kanały 2

godz.

zamknięte i otwarte.

- równanie Naviera-Stokesa. Podobieństwa zjawisk przepływowych. 2

godz. – przepływy potencjalne i dynamika gazów.

2 godz.

Ćwiczenia:

Statyka płynów:

3godz.

- zastosowanie równań równowagi płynów, napór cieczy na ścianki,

Kinematyka płynów:

- natężenie przepływu, równanie ciągłości przepływu 3

godz.

Równania pędów i momentów pędów strumienia: 4

godz.

- zastosowanie równań Bernuliego

Kryteria podobieństw przepływów: 5

godz.

- stateczność przepływu,

- współczynniki sił i strat,

17. Zamierzone efekty

kształcenia*

Wiedza

Student posiada niezbędną wiedzę do opisu zjawisk zachodzących w maszynach

przepływowych. Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów

technicznych. Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich. Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i

norm technicznych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów

Umiejętności

Student potrafi samodzielnie dokonać analizy zjawiska, dokonać jego opisu, przeprowadzić

obliczenia, prostych układów hydraulicznych. Zastosować adekwatne programy komputerowe.

Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne,

symulacyjne oraz eksperymentalne. Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację

prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla danego

kierunku studiów. Potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować

proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów,

używając właściwych metod, technik i narzędzi.

20

Kompetencje

społeczne

Student na etapie tworzenia dokumentacji technicznej ma świadomość i kompetencje wpływu

parametrów urządzeń na środowisko i otoczenie.


i uzupełniającej, obowiązującej do

zaliczenia danego przedmiotu


1. Tuliszka E.: Mechanika płynów PWN Warszawa 1980,

2. Gryboś R.: Podstawy Mechaniki Płynów T I i II. PWN Warszawa 1998

3. Gryboś R.: Zbiór zadań z technicznej mechaniki płynów WN PWN Warszawa 2004,


1. Prosnak Wł. J:. Mechanika płynów PWN 1970










Wykład 15 15

Ćwiczenia 15 15




Z bezpośrednim udziałem


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim

udziałem nauczyciela akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Mechanika płynów w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia


zajęć

Metody

weryfikacji

Odniesienie

do efektu

kierunkoweg

o

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01 Student posiada niezbędną wiedzę do opisu zjawisk

zachodzących w maszynach przepływowych

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05

EK-P_W02 Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń,

obiektów i systemów technicznych

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W03

Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i

materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych

zadań inżynierskich z zakresu studiowanego

kierunku studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W04

Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i

norm technicznych związanych ze studiowanym

kierunkiem studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U02

Student potrafi samodzielnie dokonać analizy

zjawiska, dokonać jego opisu, przeprowadzić

obliczenia, prostych układów hydraulicznych.

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InzA_U01

EK-P_U07 Potrafi zastosować adekwatne programy

komputerowe.

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U09

Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania

zadań inżynierskie metody analityczne,

symulacyjne oraz eksperymentalne

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_U14

Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować

specyfikację prostych zadań inżynierskich o

charakterze praktycznym, charakterystycznych dla

danego kierunku studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


21

EK-P_U16

Potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją –

zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie,

obiekt, system lub proces, typowe dla

studiowanego kierunku studiów, używając

właściwych metod, technik i narzędzi

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium





B. Przedmioty grupy treści kierunkowych

6. Zarządzanie środowiskiem i ekologia


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zarządzanie środowiskiem i ekologia




MB.06.1.W MB.06.1.W



6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I


prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład

10. Wymagania wstępne Nie jest wymagana żadna wiedza wstępna

11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne

Wykład: 30 godz. Wykład: 15 godz.




Wykład: 3 Wykład: 2


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z zarządzaniem

środowiskiem i ekologią. Zna i rozumie zjawiska zachodzące w środowisku. Ma wiedzę na

temat zanieczyszczeń środowiska, sposobów ochrony przyrody oraz zagadnień związanych z

procesem zarządzania środowiskiem.

Umiejętności: Potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu aspektów ekologicznych i kształtowania

środowiska w działaniach inżynierskich.

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość

ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.


Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w

semestrze po 2godz. tygodniowo).

Metody nauczania:

wykład

konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)

samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury

22

15.








przedmiotu


podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.

Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz

pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego obejmującego treści wykładu.


Wykład: W

Kolokwium sprawdzające + obecności



Wykład obejmuje:

1. Podstawy prawne związane z ekologią i ochroną środowiska. – 1 godz.

2. Polityka ekologiczna państwa. - 1 godz.

3. Procesy zachodzące w biosferze. Ochrona litosfery, hydrosfery i atmosfery. – 2 godz.

4. Ochrona przyrody i krajobrazu. -2 godz.

5. Zanieczyszczenia naturalne i antropogenne oraz ich oddziaływanie na środowisko. – 2

godz.

6. Rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń. Monitoring zanieczyszczeń. – 2 godz.

7. Gospodarka wodna: ochrona wód powierzchniowych i podziemnych. – 2 godz.

8. Gospodarowanie powierzchnią Ziemi i rekultywacja terenów zdegradowanych. – 2 godz.

9. Gospodarka odpadami: recykling surowcowy i materiałowy. – 2 godz.

10. Ochrona przed hałasem i wibracjami. – 2 godz.

11. Definicje, modele i systemy zarządzania środowiskiem i zarządzania środowiskowego.- 1

godz.

12. Oddziaływanie przedsiębiorstwa na środowisko. – 2 godz.

13. Ekonomiczne i prawne aspekty funkcjonowania systemów zarządzania. – 2 godz.

14. Elementy zarządzania środowiskowego. – 2 godz.

15. Systemy niesformalizowane i sformalizowane. – 2 godz.

16. Czystsza produkcja jako niesformalizowany system zarządzania środowiskowego. – 1

godz.

17. Systemy zarządzania środowiskowego według ISO serii 14000 i innych aktualnych

krajowych i międzynarodowych norm. – 2 godz.

Sposób realizacji: wykład akademicki, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej

literatury.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z zarządzaniem środowiskiem i ekologią.

Zna budowę i zasady działania systemów zarządzania środowiskiem ukierunkowanych na

ograniczenie szkodliwego wpływu rozwoju cywilizacyjnego człowieka na środowisko i

zapewnienie trwałego rozwoju obecnych i przyszłych pokoleń. Zna ogólne zasady tworzenia i

rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin

nauki i dyscyplin naukowych,

Umiejętności

Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w rozwiązaniach technicznych i technologicznych

nieszkodliwych dla środowiska.

Umie korzystać z baz danych aktów prawnych i przyjętych norm.

Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka zawodowego.

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.

Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności

inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowiedzialności za

podejmowane decyzje.





Poskrobko B.: Zarządzanie środowiskiem. Redakcja naukowa Polskie Wydawnictwo

Ekonomiczne.

Warszawa 2007

Lewandowski J.: Zarządzanie środowiskiem w przedsiębiorstwie. Wydawnictwo Politechniki

Łódzkiej, Łódź 2000.

Pyłka-Gutowska E.: Ekologia z ochroną środowiska. Wydawnictwo Oświata, Warszawa 2006.

Materiały dostarczane przez prowadzącego


Wiśniewski H., Kowalewski G.: Ekologia z ochroną i kształtowaniem środowiska.

Wydawnictwo

AGMEN, Warszawa 2000.

Systemy zarządzania środowiskowego. Praca zbiorowa pod redakcją J. Łunarskiego. Oficyna

Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2006.










Wykład 30 15

23


Konsultacje 15 -





Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 0,6 1,4

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zarządzanie środowiskiem i ekologia

w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia


zajęć

Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia

związane z zarządzaniem środowiskiem i

ekologią.

Wykład Kolokwium

sprawdzające EK-K_W05 T1A_W05 InzA_W05

EK-P_W02

Zna budowę i zasady działania systemów

zarządzania środowiskiem ukierunkowanych na

ograniczenie szkodliwego wpływu rozwoju

cywilizacyjnego człowieka na środowisko i

zapewnienie trwałego rozwoju obecnych i

przyszłych pokoleń.

Wykład Kolokwium


EK-P_W03

Zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form

indywidualnej przedsiębiorczości,

wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki

i dyscyplin naukowych, właściwych dla

studiowanego kierunku

Wykład Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Umie korzystać z baz danych aktów prawnych i

przyjętych norm.

Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka

zawodowego.

Wykład Kolokwium

sprawdzające EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01

EK-P_U02

Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w

rozwiązaniach technicznych i technologicznych

nieszkodliwych dla środowiska.

Wykład Kolokwium

sprawdzające EK-K_U10 T1A_U10 InzA_U03


EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania

wiedzy. Wykład

Kolokwium

sprawdzające EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02


pozatechnicznych aspektów i skutków

działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na

środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności

za podejmowane decyzje

Wykład Kolokwium

sprawdzające EK-K_K02 T1A_K02 -




24

7. Grafika inżynierska


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Grafika inżynierska



3. Kod przedmiotu


MB.07.1.W, MB.07.1.C

MB.07.2.P

MB.07.1.W, MB.07.1.C

MB.07.2.P



6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I i II


prowadzącej przedmiot dr inż. Stanisław Tor, mgr Grzegorz Burnatowski

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, projekt

10. Wymagania wstępne Znajomość geometrii wykreślnej


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.

Ćwiczenia:15 godz.

Projekt: 45 godz.

Razem: 75 godz.

Wykład: 15 godz.


Projekt: 45 godz.

Razem: 75 godz.


przypisana



Wykład: 2

Ćwiczenia: 1

Projekt: 3

Razem: 6p. ECTS

Wykład: 2

Ćwiczenia: 1

Projekt: 4

Razem: 7p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza – opanowanie przez studentów różnego rodzaju rzutów. Rzut aksonometryczny. Rzut

Monge’a. Odwzorowanie punktu, prostej i płaszczyzny. Bryły w rzutach prostokątnych. Zasady

wymiarowania. Znaki wymiarowe. Przekroje proste i złożone. Zapis typowy konstrukcji.

Normalizacja elementów. Identyfikacja na rysunkach. System CAD. Zasady tworzenia rysunków

w AutoCAD.

Umiejętności – rozwijanie wyobraźni przestrzennej, poznanie oraz zrozumienie geometrii

wykreślnej. Wykonywane ćwiczenia i zadania projektowe pomagać powinny w kształceniu

wyobraźni przestrzennej i doskonaleniu umiejętności rzutowania na różnym poziomie

zaawansowania. Możliwości takie dają rozwiązywanie zadań o różnym stopniu trudności, które

mogą służyć do celów ćwiczeniowych jak i kontroli umiejętności.

Kompetencje społeczne – odwzorowanie i wymiarowanie elementów maszyn pozwala na

planowanie i odwzorowanie zadań obsługowych dla zapewnienia niezawodnej eksploatacji

maszyn i różnego rodzaju urządzeń. Obliczenia wytrzymałościowe i projektowanie układów

mechanicznych z zastosowaniem komputerowego wspomagania projektowania maszyn, pozwala

na dokładniejsze rozeznanie w wytężeniu materiału, co ostatecznie daje bezawaryjną pracę.


Wykład – z wykorzystaniem środków audiowizualnych.

Ćwiczenia – prowadzone z pomocami dydaktycznymi (modele, rzutnie).

Projekt – wykonanie arkuszy ćwiczeń w postaci rzutów prostokątnych (uzupełnianie brakującego

rzutu), rysunki z modelu, rysunki wykonawcze z rzeczywistych części maszynowych.

Konsultacje – indywidualne i zbiorowe.

15.








przedmiotu


- uczestnictwo w ćwiczeniach,

- rzutowania kontrolne,

- rysunek kontrolny modelu i części,

- końcowe zaliczenie projektów.

25

16.


przedmiotu oraz sposób

ich realizacji

Wykład:

Przekaz informacji technicznej, przestrzeń rzutowa. Rzut środkowy, równoległy i prostokątny.

Aksonometria. Metoda rzutów Monge’a. Odwzorowanie punktu, prostej i płaszczyzny.

Podstawowe konstrukcje. Wielościany. Podstawy zapisu konstrukcji. Zasady przedstawiania brył

w rzutach prostokątnych. Zagadnienia doboru układu wymiarów. Zasady wymiarowania. Znaki

wymiarowe. Uproszczenia zapisu. Rodzaje zapisu w procesie projektowo konstrukcyjnym.

Przekroje proste złożone. Zapis konstrukcji typowych połączeń. Istota uproszczeń w zapisie.

Normalizacja elementów. Oznaczanie cech i stanu powierzchni. Zapis konstrukcji elementów

złożonych. Identyfikacja elementów konstrukcji na rysunkach. Ogólna charakterystyka systemu

CAD.

Ćwiczenia projektowe:

1. Ćwiczenia wprowadzające – formaty, linie, pismo techniczne, podziałki, tabliczki, teczka,

2. Rzutowanie prostokątne – odwzorowanie na trzech rzutniach układu, wykonanie rzutu z

zadanego kierunku,

3. Rzuty dodatkowe wielościanów – wyznaczanie linii przenikania, odwzorowanie kształtu,

4. Rysowanie potrzebnych rzutów z aksonometrii prostej i ukośnej – wymiarowanie, dobór baz

wymiarowych, ustalanie wymiarów głównych,

5. Rysunek z modelu wraz z wymiarowaniem,

6. Rysunek wykonawczy części maszynowej – pomiar, oznaczenie chropowatości,

wymiarowanie,

7. Rzutowanie brył obrotowych – przerysowanie z makietki dwóch rzutów i wykonanie

trzeciego,

8. Wykonanie rysunku wału maszynowego z zaznaczeniem chropowatości i wymiarowaniem,

9. Rysunek złożeniowy prostego zespołu składającego się z części wykonanych i normowych.

Ćwiczenia projektowe kontrolne:

1. Ze zbioru zadań (5) tematy 3.1 – 3.20. Na rysunku należy przedstawić rzeczywisty kształt tej

bryły uwzględniający krawędzie powstałe w wyniku dokonanych ścięć płaszczyznami oraz

ewentualne linie przenikania.

2. Dany rzut główny wielościanu i zarys bryły wyjściowej (4) tematy 1 – 18. Należy uzupełnić

rzut z góry o krawędzie powstałe w wyniku przecięć płaszczyznami pionowo-rzutującymi z

zaznaczonymi na rzucie głównym oraz narysować rzut od strony lewej.

18.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie zapisu konstrukcji i grafiki inżynierskiej,

ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych w obszarze grafiki inżynierskiej, zna

podstawowe metody i techniki detalowania elementów maszyn. Ma szczegółową wiedzę związaną

z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów. Zna podstawowe metody,

techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich. Ma

podstawową wiedzę z zakresie standardów i norm technicznych związanych ze studiowanym

kierunkiem studiów

Umiejętności

Student potrafi posługiwać się technikami komunikacyjnymi właściwymi do realizacji zadań

typowych w grafikach inżynierskich, potrafi pozyskać informację z literatury, baz danych oraz

innych źródeł, integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować

opinie. Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody

analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość ważności i rozumie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności

inżynierskiej. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

19.

Wykaz literatury

podstawowej

i uzupełniającej,

obowiązującej do

zaliczenia danego

przedmiotu

Podstawowa:

1. Błach A.: Inżynierska geometria wykreślna – podstawy i zastosowania, Wydawnictwo Pol.

Śl. Gliwice 2002.

2. Nowakowski T.: Zbiór zadań z geometrii wykreślnej, Oficyna Wydawnicza Pol. Wrocł.

Wrocław 2001.

3. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy, Wydawnictwo Naukowo Techniczne,

Warszawa 2004.

4. Sudecki K., Burkiewicz J.: Zapis konstrukcji i grafika inżynierska, Wydawnictwa AGH,

Kraków 2009.

5. Rydzanicz J.: Zapis konstrukcji. Podstawy. Wrocław 1996.

Uzupełniająca:

1. Pikoń A.: AutoCAD, WNT, Warszawa 2009.










Wykład 15 15

Ćwiczenia 15 15

Projekt 45 45

26

Konsultacje 10 -






Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

3,4 2,6 3,0 4,0

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Grafika inżynierska w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT

KSZTAŁCENIA

Forma

zajęć Metody weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Student ma poszerzoną i pogłębioną

wiedzę w zakresie zapisu konstrukcji i

grafiki inżynierskiej, ma podstawową

wiedzę o trendach rozwojowych w

obszarze grafiki inżynierskiej, zna

podstawowe metody i techniki

detalowania elementów maszyn.

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny

modelu i części, końcowe

zaliczenie projektów


EK-P_W02

Ma szczegółową wiedzę związaną z

wybranymi zagadnieniami z zakresu

studiowanego kierunku studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny




EK-P_W03

Zna podstawowe metody, techniki,

narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań

inżynierskich z zakresu studiowanego

kierunku studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny




EK-P_W04



związanych ze studiowanym

kierunkiem studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny




UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student potrafi posługiwać się

technikami komunikacyjnymi

właściwymi do realizacji zadań

typowych w grafikach inżynierskich,

potrafi pozyskać informację z literatury,

baz danych oraz innych źródeł,

integrować je, dokonywać ich

interpretacji oraz wyciągać wnioski i

formułować opinie,

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny




EK-P_U02

Potrafi wykorzystać do formułowania i

rozwiązania zadań inżynierskie metody

analityczne, symulacyjne oraz

eksperymentalne

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny





EK-P_K01



działalności inżynierskiej, w tym jej

wpływu na środowisko, i związanej z

tym odpowiedzialności za

podejmowane decyzje

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny



EK-K_K02 T1A_K02 -

EK-P_K02 Potrafi myśleć i działać w sposób

przedsiębiorczy

Wykład,

Ćwiczenia

Projekt

Rysunek kontrolny



EK-K_K06 T1A_K06 InzA_K02


27



8. Nauka o materiałach


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Nauka o materiałach




MB.08.1.W,

MB.08.3.W , MB.08.3.L

MB.08.1.W,

MB.08.3.W , MB.08.3.L




Rok: II, semestr: III


prowadzącej przedmiot dr inż. Zygmunt Żmuda

8.



zaliczenia w przypadku, gdy nie jest


przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium






Razem: 90 godz.



Razem: 90 godz.




Wykład: 2+4

Laboratorium: 2

Razem: 8p. ECTS

Wykład: 2+3

Laboratorium: 2

Razem: 7p. ECTS

13. Założenia i cele modułu/przedmiotu

Wiedza: Znajomość teorii budowy krystalicznej metali oraz praw wynikających z niej.

Znajomość przemian fazowych. Poznanie czynników wpływających na własności stopów

metali.

Umiejętności: Umiejętność doboru parametrów obróbki cieplnej oraz składu chemicznego

stopów pod kątem oczekiwanych właściwości. Umiejętność wyboru odpowiednich

materiałów w zależności od zastosowania ich w budowie maszyn.

Kompetencje społeczne: Świadomość wpływu odpowiedniego wyboru stosowanych

materiałów i obróbki cieplnej stopów metali na otoczenie; zanieczyszczenie środowiska w

przypadku użycia szkodliwych metod obróbki materiałów, nadmierna eksploatacja

surowców, znaczenie recyklingu.

14. Metody dydaktyczne Konsultacje – 2 godziny tygodniowo

Praca w laboratorium – 30 godzin w semestrze

Wykład – 30 godzin w semestrze

15.








przedmiotu

- ocenianie ciągłe

- zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych

- zaliczenie pisemnych sprawdzianów

28



Budowa wewnętrzna materiałów. Wiązania w kryształach. Struktura rzeczywista kryształów.

Układy równowagi faz. Odkształcenie plastyczne metali i stopów. Podstawy obróbki cieplnej

stopów metali. Ogólna charakterystyka materiałów inżynierskich: metale, ceramiki,

polimery, kompozyty. Stopy żelaza z węglem, stale stopowe, stopy metali nieżelaznych,

spieki, cermetale. Obróbka cieplno-chemiczna stopów metali. Zastosowanie nowoczesnych

materiałów konstrukcyjnych.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Ma wiedzę w zakresie teorii budowy krystalicznej metali oraz praw wynikających z niej. Zna

przemiany fazowe. Zna czynniki wpływające na własności stopów metali. Ma podstawową

wiedzę z zakresie standardów i norm technicznych związanych ze studiowanym kierunkiem

studiów.

Umiejętności Potrafi dokonywać doboru parametrów obróbki cieplnej oraz składu chemicznego stopów

pod kątem oczekiwanych właściwości. Umie dokonać wyboru odpowiednich materiałów w

zależności od zastosowania ich w budowie maszyn.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość wpływu odpowiedniego wyboru stosowanych materiałów i obróbki cieplnej

stopów metali na otoczenie; zanieczyszczenie środowiska w przypadku użycia szkodliwych

metod obróbki materiałów, nadmierna eksploatacja surowców, znaczenie recyklingu.

Rozumie potrzebę uzupełniania wiedzy. Potrafi współpracować w grupie.





1. Dobrzański L.: Metalowe materiały inżynierskie, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne,

Warszawa.

2. Sztaub F.: Metaloznawstwo, Wydawnictwo Śląsk, Katowice,


1. Przybyłowicz K.: Metaloznawstwo teoretyczne, WNT Warszawa.

2. Malkiewicz T.: Metaloznawstwo stopów żelaza, PWN Warszawa

3. Sieniawski J.: Metaloznawstwo i podstawy obróbki cieplnej – laboratorium,

Wydawnictwo Politechniki Rzeszowskiej.

4. Rudnik S.: Metaloznawstwo, PWN Warszawa.










Wykład 60 60

Laboratorium 30 30


Konsultacje 10 -



Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

3,0 4,0 4,6 3,4

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Nauka o materiałach w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmioto

wego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT

KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01 Ma wiedzę obejmującą materiały

konstrukcyjne

Wykład,

Laboratorium

Zaliczenie

pisemnych

sprawdzianów,

Zaliczenie

ćwiczeń

laboratoryjnych


EK-P_W02 Zna podstawowe właściwości

materiałów

Wykład,

Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_W05 T1A_W05 InzA_W05

EK-P_W03 Zna podstawowe materiały, metody

i techniki ich badania

Wykład,


29

EK-P_W04



związanych ze studiowanym

kierunkiem studiów

Wykład,


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi pozyskiwać informacje o

materiałach z literatury baz danych i

innych źródeł

Wykład,

Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01

EK-P_U02

Potrafi przeprowadzać

eksperymentalne badania

materiałów oraz interpretować ich

wyniki

Wykład,

Laboratorium

Zaliczenie

ćwiczeń

laboratoryjnych


EK-P_U03 Potrafi dokonać identyfikacji

materiału

Wykład,

Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_U14 T1A_U14 InzA_U06


EL-P_K01 Rozumie potrzebę uzupełniania

wiedzy

Wykład,

Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_K01 T1A_K01 InzA_K01

EK-P_K02

Ma świadomość wpływu

odpowiedniego wyboru

stosowanych materiałów i obróbki

cieplnej stopów metali na otoczenie;

zanieczyszczenie środowiska w

przypadku użycia szkodliwych

metod obróbki materiałów,

nadmierna eksploatacja surowców,

znaczenie recyklingu.

Wykład,


EK-P_K03 Potrafi współpracować w grupie Wykład,





9. Termodynamika techniczna


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Termodynamika techniczna




MB.09.3.W , MB.09.3.C MB.09.3.W , MB.09.3.C





prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr Jan Paluch

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

30


10. Wymagania wstępne Matematyka: rachunek różniczkowy i całkowy, poziom studiów technicznych,

Fizyka i chemia: poziom szkoły średniej


dydaktycznych

Studia stacjonarne

Studia niestacjonarne

Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.


przypisana



Wykład: 2

Ćwiczenia: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Ćwiczenia:1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: znajomość praw termodynamiki, poznanie metod opisu zjawisk związanych z typowymi

przemianami gazu doskonałego, półdoskonałego i rzeczywistego. Znajomość typowych obiegów

termodynamicznych, zjawisk zachodzących w trakcie spalania paliw i wymiany ciepła.

Umiejętności: Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich związanych z

obliczaniem parametrów typowych przemian, sporządzanie bilansów cieplnych, bilansów

energetycznych spalania, obliczanie strat cieplnych. Kompetencje społeczne: Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w

działaniach inżynierskich. Dbałość o minimalizowanie strat energetycznych. Właściwe podejście

do ochrony środowiska.



2. 15 godzin ćwiczenia


konsultacje –

5. Przygotowanie do ćwiczeń i zaliczenia

15.








przedmiotu


podczas wykładów, ćwiczeń oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej

literatury.

Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach i wykładach.



końcowego.

31



realizacji

Wykład:

- pojęcia podstawowe: substancja, energia zewnętrzna i wewnętrzna, system termodyna- 2 godz.

miczny, funkcja stanu, równowaga termodynamiczna, zerowa zasada termodynamiki,

praca bezwzględna, techniczna, ciepło systemu, średnie ciepło właściwe.

- pierwsza zasada termodynamiki, równanie Bernuliego, model gazu doskonałego, półdo- 3

godz.

skonanego, rzeczywistego, równania stanu gazu, prawa gazowe, ściśliwość, kaloryczne

równanie stanu, energia wewnętrzna i entalpia gazu doskonałego i półdoskonałego.

- przemiany gazu doskonałego i półdoskonałego –izobaryczna, izochoryczna, izotermiczna, 3

godz.

adiabatyczna, politropowa, dławienie, prawo Daltona, kaloryczne równanie stanu miesza-

niny,

- obiegi termodynamiczne, obiegi porównawcze – Otto, Diesla, Sabathe, Carnota, Barytona, 3

godz.

sprawność termiczna, II zasada termodynamiki, odwracalność i nieodwracalność procesów,

twierdzenie Carnota,

- bezwzględna skala temperatur, entropia, prawo wzrostu entropii, entropia gazów dosko- 4 godz.

nałych i półdoskonałych, entropia i wykresy T-s, egzergia,

- przemiany charakterystyczne w układzie T – s, przemiany pary nasyconej i przegrzanej, 4

godz.

para nasycona, stopień suchości, wykresy h-s, tablice, równanie Clausiusa-Clapeyrona,

obiegi cieplne parowe – Clausiusa-Rankline’a, obiegi Lindego,

- gazy wilgotne, wilgotność bezwzględna, względna, zawartość wilgoci, punkt rosy, chłodzenie,

ogrzewanie, mieszanie i nawilżanie, 2

godz.

- gazy rzeczywiste-równanie Van der Waalsa, punkt krytyczny, uniwersalne równanie Van

Der Waalsa, dławienie gazów rzeczywistych, 2

godz.

- sprężarki, obiegi, sprężarki wirowe i tłokowe, sprawność procesu sprężania, chłodzenie

międzystopniowe, 2

godz.

- spalanie paliw, wartość opałowa, ciepło spalania, obliczanie ilości powietrza i spalin, 5 godz.

bilans energetyczny kotła, straty, sprawność kotła, wymiana ciepła, przewodzenie, przeni-

kanie, niestacjonarna wymiana ciepła, niekonwencjonalne źródła ciepła,

Ćwiczenia:

- termiczne równanie stanu, jednostki, I zasada termodynamiki, obliczanie pracy i ciepła 6 godz.

w przemianach gazów doskonałych w systemach zamkniętych i otwartych,

- II zasada termodynamiki, obiegi termodynamiczne, sprawność, przemiany pary wodnej, 4 godz.

wykresy h – s,

- obiegi parowe, przemiany powietrza, sprężarki, 3 godz.

- kolokwium zaliczeniowe końcowe, 2 godz.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student posiada niezbędną wiedzę do definiowania i opisu zjawisk term zachodzących w

maszynach i urządzeniach cieplnych. Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi

zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów. Ma podstawową wiedzę o cyklu życia

urządzeń, obiektów i systemów technicznych. Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i

materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich. Ma podstawową wiedzę z

zakresie standardów i norm technicznych.

Umiejętności

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski

oraz formułować i uzasadniać opinie . Potrafi samodzielnie dokonać analizy zjawisk

termodynamicznych, dokonać ich opisu, przeprowadzić obliczenia prostych układów cieplnych i

urządzeń. Zastosować adekwatne programy komputerowe do przeprowadzenia obliczeń i

symulacji. Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz

innych środowiskach. Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań

inżynierskich o charakterze praktycznym,

Kompetencje

społeczne

Student na etapie tworzenia dokumentacji technicznej ma świadomość wpływu parametrów

urządzeń cieplnych na środowisko i otoczenie. Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie.

Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role

18.




przedmiotu


1. Wiśniewski S.: Termodynamika techniczna WNT Warszawa 1995,

2. Szargut J.: Termodynamika techniczna PWN Warszawa 1990,

3. Tuliszka E.: Termodynamika Techniczna PWN Warszawa 1980,

4. Wolańczyk F.: Termodynamika - przykłady zadania Oficyna Wydawnicza Pol. Rzesz. 1998


1. Pudlik W.: Termodynamika skrypt Pol. Gdańska 1998,

2. Smusz R., Wilk J., Wolańczyk F.: Termodynamika – mat. pom. Oficyna Wydawnicza

Pol. Rzeszowskiej. Rzeszów 19999


32









Wykład 30 30

Ćwiczenia 15 15





nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca

studenta


nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Termodynamika techniczna w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia


zajęć

Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Student posiada niezbędną wiedzę do definiowania

i opisu zjawisk term zachodzących w maszynach i

urządzeniach cieplnych,

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium

końcowe EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05

EK-P_W02

Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi

zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku

studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W03 Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń,

obiektów i systemów technicznych

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W04

Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i

materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych

zadań inżynierskich z zakresu studiowanego

kierunku studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W05

Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i

norm technicznych związanych ze studiowanym

kierunkiem studiów

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz

danych oraz innych właściwie dobranych także w

języku angielskim, lub innym języku obcym

uznawanym za język komunikacji

międzynarodowej w zakresie studiowanego

kierunku studiów, potrafi integrować uzyskane

informacje, dokonywać ich interpretacji, a także

wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać

opinie

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium

końcowe EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U02

EK-P_U02



środowiskach

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_U03

Potrafi samodzielnie dokonać analizy zjawisk

termodynamicznych, dokonać ich opisu,

przeprowadzić obliczenia prostych układów

cieplnych i urządzeń

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium

końcowe EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U04





Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_U05

Potrafi zastosować adekwatne programy

komputerowe do przeprowadzenia obliczeń i

symulacji.

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium



33

EK-P_K01

Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie;

potrafi inspirować i organizować proces uczenia się

innych osób

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium

końcowe EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02

Student na etapie tworzenia dokumentacji

technicznej ma świadomość wpływu parametrów

urządzeń cieplnych na środowisko i otoczenie.

Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium




Wykład,

Ćwiczenia

Kolokwium





10. Elektrotechnika i elektronika


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Elektrotechnika i elektronika




MB.10.4.W, MB.10.4.C, MB.10.4.L MB.10.4.W, MB.10.4.C, MB.10.4.L


5. Typ przedmiotu Jest to przedmiot:

obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,

obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów,



prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ, mgr Jan Paluch

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, laboratorium

10. Wymagania wstępne Zaliczona matematyka i fizyka z pierwszego roku studiów


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.



Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.



Razem: 60 godz.


przypisana



Wykład: 3

Ćwiczenia: 2

Laboratorium: 1

Razem: 6p. ECTS

Wykład: 4

Ćwiczenia: 2

Laboratorium: 1

Razem: 7p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Poszerzenie dotychczasowej wiedzy studentów oraz opanowanie treści kursu na

poziomie akademickim, ze szczególnym uwzględnieniem podstawowych zjawisk i praw oraz ich

zastosowań w technice, technologii i życiu codziennym.

Umiejętności: Poznanie metod badawczych i analitycznych elektrotechniki i elektroniki oraz roli

eksperymentu i teorii w jej rozwoju. Uzyskanie wiedzy i umiejętności niezbędnych do dalszego

kształcenia na kierunkach ścisłych, przyrodniczych i technicznych.

Kompetencje: zgodne z taksonomią Benjamina Blooma przyjętymi w Krajowych Ramach

kwalifikacji.

34

14. Metody dydaktyczne Wykład, wykład problemowy, ćwiczenia obliczeniowe, sprawdzian umiejętności praktycznych,

metoda projektów.

Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, Metoda e-learning

15.








przedmiotu

Ćwiczenia – Ocenianie ciągłe / kolokwium zaliczeniowe

Na zaliczenie ma wpływ wynik kolokwium zaliczeniowego obejmującego zakres wiadomości

zdobytych podczas wykładu, ocena pracy kontrolnej realizowanego w ramach zajęć

ćwiczeniowych, oraz ocena z laboratorium.

Warunkiem uzyskania zaliczenia z wykładu jest uczestnictwo studenta w zajęciach i pozytywna

ocena z ćwiczeń i laboratorium.



realizacji

Podstawy elektrostatyki. Pole elektryczne, natężenie pola elektrycznego, pojemność elektryczna,

układy połączeń kondensatorów. Obwody elektryczne prądu stałego. Natężenie prądu

elektrycznego, napięcie elektryczne i siła elektromotoryczna. Rezystancja i konduktancja, obwód

elektryczny, prawo Ohma i prawa Kirchhoffa, rozwiązywanie obwodów prądu stałego, moc i

energia prądu elektrycznego. Obwody jednofazowe prądu sinusoidalnie zmiennego. Przebiegi

sinusoidalne wielkości elektrycznych, przedstawianie przebiegów sinusoidalnych w postaci

wykresów wektorowych, zastosowanie liczb zespolonych do rozwiązywania obwodów prądu

przemiennego, impedancja, reaktancja bierna indukcyjna i pojemnościowa, obwody szeregowe i

równoległe RLC, moc energia w układzie jednofazowym. Obwody trójfazowe prądu

przemiennego. Źródła trójfazowe napięcia przemiennego, Skojarzenie źródeł i odbiorników w

gwiazdę i trójkąt, moc i energia w układach trójfazowych. Transformator. Budowa i zasada

działania transformatora, autotransformator, przekładniki prądowe i napięciowe. Maszyny prądu

stałego. Budowa i zasada działania maszyn prądu stałego, prądnice, silniki prądu stałego. Maszyny

indukcyjne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania trójfazowego silnika indukcyjnego,

charakterystyka mechaniczna silnika indukcyjnego trójfazowego, stabilna współpraca silnika z

maszyną roboczą, zmiana kierunku obrotów silnika, rozruch silników indukcyjnych, jednofazowy

silnik indukcyjny. Maszyny synchroniczne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania

maszyny indukcyjnej, prądnice z biegunami wydatnymi i utajonymi, schemat prądnicy

synchroniczne, regulacja napięcia prądnicy. Struktura i projektowanie napędu elektrycznego.

Równanie dynamiki układu napędowego, dobór silnika do napędu maszyny roboczej

uwzględniający warunki otoczenia, rodzaju pracy maszyny roboczej. Elementy bezzłączowe i

złączowe, diody, tranzystory. Rezystory półprzewodnikowe, warystory, termistory, hallotrony,

budowa i zasada działania diody, rodzaje i parametry diod, tranzystory bipolarne, unipolarne FET,

tranzystory złączowe JFET, układy scalone, układy połączeń tranzystora: wspólnej bazie OB., o

wspólnym emiterze We, o wspólnym kolektorze WC, tyrystor, triak. Wzmacniacze i układy

wzmacniające. Podstawowe układy wzmacniające, wzmacniacz w układzie WE, WC, WB.

Wzmacniacz operacyjny w układach liniowych i nieliniowych. Właściwości i parametry,

zastosowanie wzmacniaczy operacyjnych. Generatory. Generatory drgań sinusoidalnych –

Meissnera, generatory drgań prostokątnych – przerzutniki astabilne, generatory przebiegów

liniowych – bootstrap, z integratorem. Układy prostownikowe. Prostowniki niesterowane:

jednofazowy półokresowy, jednofazowy pełnookresowy jednokierunkowy, jednofazowy

pełnookresowy mostkowy (układ Graetza), trójfazowy jednokierunkowy, trójfazowy mostkowy,

stabilizatory napięcia prądu stałego, stabilizatory parametryczne, stabilizatory impulsowe.

Stabilizowane zasilacze parametryczne i impulsowe. Stabilizatory napięcia prądu stałego,

stabilizatory parametryczne, stabilizatory impulsowe. Układy dwustanowe i cyfrowe. Elementy

algebry Boole’a, elementy logiczne, realizacja elementów logicznych. Arytmetyka cyfrowa i

funkcje logiczne. System dwójkowy zapisu liczb, funkcje logiczne, elementy kombinacyjne.

Wybrane półprzewodnikowe realizacje układów cyfrowych. Rejestry, liczniki, sumatory,

komparator cyfrowy. Elementy techniki mikroprocesorowej. Schematy blokowe i architektury

mikrokomputerów

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna podstawowe prawa i zasady opisujące obwody prądu stałego i przemiennego oraz pole i

obwody magnetyczne. Poznać wielkości opisujące pole elektryczne. Poznaje budowę i zasadę

działania podstawowych maszyn i urządzeń elektrycznych oraz elementów i urządzeń

elektronicznych. Ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze

studiowanym kierunkiem studiów. Ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu


Umiejętności

Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz innych

środowiskach. Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, tym symulacje komputerowe,

interpretował uzyskane wyniki i wyciągać wnioski. Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować

specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla

danego kierunku studiów. Nabywają umiejętność rozwiązywania wielu różnorodnych,

problemowych zadań zawodowych z zakresu elektrotechniki, do których należy analiza obwodów

elektrycznych, doboru maszyn elektrycznych do określonego układu elektromechanicznego,

pomiarów elektrycznych i elektronicznych. Zadania te posiadają charakter techniczny,

specjalistyczny i organizacyjny.

Kompetencje

społeczne

Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. Prawidłowo identyfikuje i

rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu.

35

18.




przedmiotu

Literatura Podstawowa

1. Praca zbiorowa: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków, WNT, Warszawa 2004

2. Müller W., Hörenmann E., Hübscher H., Jagla D., Larisch J., Pauly V.: Elektrotechnika. Zbiór

zadań z energoelektroniki, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998

3. Januszewski S., Pytlak A., Rosnowska-Nowaczyk M., Świątek H.: Napęd elektryczny,

Wydawnictwa Szkolna i Pedagogiczne, Warszawa 1994

4. Jaracz K., Noga H.: Laboratorium elektrotechniki. Maszyny i urządzenia elektryczne,

Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej – Kraków 2001

5. Pióro B., Pióro M.: Podstawy elektroniki. Część 1 i 2, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,

Warszawa 1994

6. Chwaleba A., Moeshke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP, Warszawa 1996

7 Franaszek M., Jaracz K., Żak L.: Zbiór Zadań z elektrotechniki ogólnej. WN WSP, Kraków

Literatura Uzupełniająca

1. Ney H.: Technologie Et Schemas D’Electricite. Niveau 1 & 2, Editions Fernand Nathan 1979

2. Bolkowski S., Brociek W., Rawa H.: Teoria obwodów elektrycznych. Zadania. WNT,

Warszawa, 1995





Obciążenie studenta





Wykład 15 15

Ćwiczenia 30 30

Laboratorium 15 15

Konsultacje 10 -




Z bezpośrednim


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

2,8 3,2 2,4 4,6

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Elektrotechnika i elektronika w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody

weryfikacji

Odniesienie

do efektu

kierunkoweg

o

Odniesieni

e do efektu

obszarowe

go

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna podstawowe prawa i zasady opisujące obwody

prądu stałego i przemiennego oraz pole i obwody

magnetyczne. Poznać wielkości opisujące pole

elektryczne.

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02

Ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków

studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem

studiów

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W03

Ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe

zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku

studiów

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W04

Poznaje budowę i zasadę działania podstawowych

maszyn i urządzeń elektrycznych oraz elementów i

urządzeń elektronicznych

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01



środowiskach

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe


36

EK-P_U02

Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty,

tym symulacje komputerowe, interpretował

uzyskane wyniki i wyciągać wnioski

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U08 T1A_U08

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U03





Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U04

Nabywają umiejętność rozwiązywania wielu

różnorodnych, problemowych zadań zawodowych

z zakresu elektrotechniki, do których należy analiza

obwodów elektrycznych, doboru maszyn

elektrycznych do określonego układu

elektromechanicznego, pomiarów elektrycznych i

elektronicznych.

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe





Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K03 T1A_K03 -

EK-P_K02 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy

związane z wykonywaniem zawodu

Wykład.

Ćwiczenia,

Laboratorium

Egzamin,

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K05 T1A_K05 -




11. Podstawy konstrukcji maszyn


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy konstrukcji maszyn



3. Kod przedmiotu


MB.11.4.W, MB.11.4.P

MB.11.5.W, MB.11.5.P,

MB.11.4.W, MB.11.4.P

MB.11.5.W, MB.11.5.P,

4. Język przedmiotu polski


6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV,

Rok: III, semestr: V


prowadzącej przedmiot dr inż. Stanisław Tor

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, projekt

37


Mechanika techniczna: analiza kinematyczna i dynamiczna, wyznaczanie obciążeń w układach

mechanicznych.

Wytrzymałość materiałów: modele obliczeniowe, wyznaczanie naprężeń w typowych węzłach i

elementach maszyn.

Materiałoznawstwo: rodzaje i własności materiałów stosowanych w budowie maszyn, obróbka

cieplna.

Technologia budowy maszyn: metody kształtowania elementów maszyn.

Grafika inżynierska: rzutowanie i wymiarowanie elementów maszyn, znakowanie stanów

powierzchni i własności warstw wierzchnich i obróbki cieplnej, analiza wymiarowa, tolerancje i

pasowania.


dydaktycznych



Projekt: 30+30 godz.

Razem: 120 godz.


Projekt: 30+30 godz.

Razem: 105 godz.


przypisana



Wykład: 3+4

Projekt: 3+3

Razem: 13p. ECTS

Wykład: 4+4

Projekt: 2+3

Razem: 13p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Zapoznanie studentów ze współczesnymi metodami, konstrukcji, komputerowego,

modelowania, obliczeń wytrzymałościowych i zasad eksploatacyjnych konstrukcji i elementów

maszyn. Aplikacje wiadomości z zakresu matematyki, fizyki, mechaniki do celów inżynierskich.

Umiejętności: Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich, analiz i

tworzenia struktur geometrycznych maszyn, tworzenie modeli obliczeniowych, oceny

funkcjonalności maszyn i ich elementów. Kompetencje społeczne: Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w

działaniach inżynierskich. Ochrona przed hałasem, wibracją, oszczędność materia-łów,

problemami utylizacji urządzeń po zakończeniu ich eksploatacji.



2. 30 godzin - projekt


konsultacje –

4. Wykonanie projektów

5. Przygotowanie do egzaminu

15.








przedmiotu


podczas wykładów, zajęć projektowych oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie

wskazanej literatury.

Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w zajęciach projektowych i

wykładach.

Wykonanie i zaliczenie dwóch projektów z grupy sprzęgła i przekładnie zębate. Ocena zaliczenia

projektów jest średnią z ocen. Zdanie egzaminu z obowiązującego zakresu treści merytorycznych

przedmiotu część pisemna i ustna. Ocena z egzaminu jest średnią z części ustnej i pisemnej.

38



realizacji

Wykład:

1. Podstawy teorii konstrukcji i eksploatacji maszyn:

- wymagania stawiane maszynom i ich elementom, kryteria optymalizacji, podstawowe pojęcia

eksploatacyjne, analiza funkcjonalna 3

godz.

2. Wytrzymałość zmęczeniowa

- podział obciążeń, wyznaczanie wytrzymałości zmęczeniowej – wykresy, zbiorcze,

- istota zmęczenia materiału, wytrzymałość zmęczeniowo-kształtowa i wpływ czynników

wewnętrznych i zewnętrznych,,

- obliczenia wytrzymałości zmęczeniowej elementów maszyn, 5

godz.

3. Elementy trybologii i niezawodności. 2

godz.

4. Połączenia i ich rodzaje obliczanie:

- połączenia nierozłączne – połączenia nitowane, zgrzewane i klejone,

- połączenia spawane – czołowe, pachwinowe, metody obliczeń, 5

godz.

- połączenia śrubowe – rodzaje, geometria, normalizacja,

- rozkład sił w złączy śrubowym – zyskowność, samohamowność, sprawność gwintów,

- obliczenia wytrzymałościowe połączeń śrubowych – przypadki obliczania śrub, wysokość

nakrętki, moment złączny, połączenia wielośrubowe,

- zasady konstrukcji połączeń śrubowych, 6

godz.

- konstrukcja i eksploatacja połączeń wpustowych, wielowypustowych, normalizacja,

- konstrukcja i eksploatacja połączeń kołkowych i sworzniowych, normalizacja 4

godz.

5. Elementy podatne, przewody rurowe i ich połączenia, zawory, 2

godz.

6. Osie i wały:

- podział, zasady konstrukcyjne, analiza obciążeń, wyznaczanie obciążeń zastępczych,

obliczenia wytrzymałościowe z wytrzymałością zmęczeniową,

- krytyczna liczba obrotów 5

godz.

7. Łożyskowanie: 5

godz.

- łożyska ślizgowe i toczne pojęcia podstawowe, podziały, porównanie cech użytkowych,

- łożyska ślizgowe, konstrukcja, obliczane,

- łożyska toczne, podziały, zasady konstrukcyjne, rozkład obciążeń na elementy toczne, nośność

ruchowa, nośność spoczynkowa, zasady łożyskowania, dobór łożysk , typizacja, smarowanie,

8. Sprzęgła i hamulce: 2

godz.

- sprzęgła sztywne i podatne, sprzęgła przymusowe, sprzęgła cierne,

- obliczenia wytrzymałościowe, dobór sprzęgieł katalogowych,

- podział hamulców, zasady obliczeń i doboru,

9. Przekładnie:

- podział, wymagania, metody analizy układów kinematycznych, przekładnie zębate walcowe o

zębach prostych, prawa zazębienia, linia przyporu, zarys sprzężony, droga zazębienia, odcinek

przyporu, wskaźnik przyporu, kąt przyporu, zarys ewolwentowy, tworzenie ewolwenty, funkcja

ewolwentowa, wpływ zmiany rozstawu osi na współpracę zazębienia o zarysie ewolwentowym,

wymiary kół zębatych, zarys odniesienia, metody obróbki kół zębatych, podcięcie technologiczne,

graniczna liczba zębów, zmniejszanie granicznej liczby zębów-korekcja zębienia,

16 godz.

-koła zębate o zębach śrubowych, zastępcza liczba zębów, graniczna liczba zębów-korekcja

uzębienia, przekładnie stożkowe o zębach prostych, wymiary i zależności geometryczne,

- rozkład sił w przekładniach zębatych,

- przekładnie ślimakowe, rodzaje, wymiary i zależności geometryczne, prędkość ślizgania,

rozkład

sił, sprawność, samohamowność,

- obliczenia wytrzymałościowe kół zębatych walcowych i stożkowych na zginanie i naciski,

obli-

czenia sprawdzające wg metody ISO. 3

godz.

10. Komputerowo wspomagane projektowanie maszyn /CAD-Computer Aide Design/, 2

godz.

- modelowanie komputerowe, algorytmy, bazy danych inżynierskich,

- modele systemu i procesu eksploatacji maszyn i urządzeń mechanicznych,

- niezawodność elementu odnawialnego i nieodnawialnego, niezawodność obiektów złożonych,

reguły eksploatacji z uwzględnieniem prewencji i diagnostyki, analizy danych eksploatacyjnych,

- organizacja procesów obsługowych, planowanie zasobów części zamiennych

Projekty:

Projekt nr 1 13 godz.

Zaprojektować proste urządzenie mechaniczne zawierające połączenia spawane i śrubowe.

Wykonać: analizę funkcjonalną urządzenia, analizę obciążeń, model obliczeniowy, obliczenia

wytrzymałościowe podstawowych elementów, dobór elementów znormalizowanych, rysunek

złożeniowy urządzenia, rysunki wykonawcze dwóch wskazanych elementów,

Projekt nr 2 17 godz.

Zaprojektować wałek maszynowy wraz z doborem łożysk tocznych

Wykonać: analizę funkcjonalną, analizę obciążeń, model obliczeniowy, obliczenia

39

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku

studiów. Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych.

Posiada niezbędną wiedzę do konstruowania, obliczania, doboru elementów i podzespołów

maszyn oraz urządzeń. Posiada wiedzę do tworzenia planów eksploatacyjnych i remontowych

maszyn.

Umiejętności

Student potrafi samodzielnie dokonać analizy funkcjonalnej konstrukcji, stworzyć model

konstrukcyjny i obliczeniowy. Opracować algorytmy obliczeń. Zastosować odpowiednie programy

komputerowe do obliczeń. Potrafi uwzględniać czynniki ergonomiczne i BHP. Potrafi pozyskiwać

informacje z literatury.

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę uczenia się. Ma świadomość potrzeby ochrony środowiska. Utylizacji maszyn i

materiałów eksploatacyjnych po zakończenie ich użytkowania. Potrafi współdziałać i pracować w

grupie, przyjmując w niej różne role.

17.




przedmiotu


1. Dietrych M. /red./: Podstawy Konstrukcji Maszyn T.I.II., WNT Warszawa 1995.

2. Osiński Zb. /red./: Podstawy Konstrukcji Maszyn, PWN Warszawa 1999.

3. Kocańda S., Szala J.: Podstawy Obliczeń Zmęczeniowych, PWN Warszawa 1985,

4. Maksymiuk M., Dąbrowski M.: Wały i Osie, PWN Warszawa 1984,

5. Dziama A.: Metodyka konstruowania maszyn PWN Warszawa 1998.

6. Legutko S.: Podstawy eksploatacji maszyn Politechnika Poznańska 1999,

7. Ochęduszko K.: Koła zębate T. I, II, III, PWN Warszawa 1985,

8. Osiński Z.: Sprzęgła i hamulce, PWN Warszawa 1996,


1. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe, PWN

Warszawa 1996,

2. Ciszewski A., Radomski J.: Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn PWN Warszawa

1989

3. Szewczyk K., Gibczyńska T.: Połączenia gwintowane, PWN Warszawa 1993,

4. Lawrowski Zb.: Technika smarowania, PWN Warszawa 1987.

5. Bucior J.: Podstawy teorii i inżynierii niezawodności. Oficyna Wydawnicza PRz,

Rzeszów 2004r.

6. Osiński J.: Wspomagane komputerowo projektowanie typowych zespołów i elementów

Maszyn.










Wykład 60 45

Projekt 60 60

Konsultacje 30 -





nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca

studenta


nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca

studenta

6,0 7,0 4,2 8,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy konstrukcji maszyn w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT

KSZTAŁCENIA

Forma

zajęć

Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01


wybranymi zagadnieniami z zakresu


Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów

EK-K_W04 T1P_W04 InzA_W05

40

EK-P_W02

Ma podstawową wiedzę o cyklu życia

urządzeń, obiektów i systemów

technicznych

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów


EK-P_W03

Posiada niezbędną wiedzę do

konstruowania, obliczania, doboru

elementów i podzespołów maszyn oraz

urządzeń.

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów


EK-P_W04 Posiada wiedzę do tworzenia planów

eksploatacyjnych i remontowych maszyn.

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi pozyskiwać informacje z

literatury, baz danych oraz innych

właściwie dobranych także w języku

angielskim, lub innym języku obcym

uznawanym za język komunikacji

międzynarodowej w zakresie

studiowanego kierunku studiów, potrafi

integrować uzyskane informacje,

dokonywać ich interpretacji, a także

wyciągać wnioski oraz formułować i

uzasadniać opinie

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów


EK-P_U02 Potrafi uwzględniać czynniki

ergonomiczne i BHP.

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów


EK-P_U03 Potrafi zastosować odpowiednie

programy komputerowe do obliczeń.

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów

EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U04 Potrafi opracować algorytmy obliczeń Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów


EK-P_U05

Potrafi samodzielnie dokonać analizy

funkcjonalnej konstrukcji, stworzyć

model konstrukcyjny i obliczeniowy.

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów

EK-k_U16 T1A_U16 InzA_U08


EK-P_K01

Rozumie potrzebę uczenia się przez całe

życie; potrafi inspirować i organizować

proces uczenia się innych osób

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02

Ma świadomość potrzeby ochrony

środowiska. Utylizacji maszyn i

materiałów eksploatacyjnych po

zakończenie ich użytkowania.

Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów

EK-K_K02 T1A_K02 -



Wykład

Projekt

Egzamin- część

pisemna i ustna

Zaliczenie

projektów

EK-K_K03 T1A_K03 -




41

12. Inżynieria wytwarzania


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynieria wytwarzania




MB.12.5.W, MB.12.5.L MB.12.5.W , MB.12.5.L



6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V


prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ, mgr inż. Dariusz Święch

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Student winien mieć ukończony kurs mechaniki technicznej i wytrzymałości materiałów.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.


przypisana



Wykład: 4

Laboratorium: 3

Razem: 7p. ECTS

Wykład: 4

Laboratorium: 3

Razem: 7p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zapoznanie studentów z procesami wytwarzania elementów maszyn. Nabycie umiejętności

wyboru techniki wytwarzania w zależności od potrzeb procesu technologicznego. Zrozumienie

przez studenta możliwości inżynierii wytwarzania i zastosowania do procesów produkcyjnych.

Zrozumienie potrzeby doskonalenia swoich kwalifikacji zawodowych. Nabycie świadomości o

różnego rodzaju zagrożeniach i skutkach działalności technicznej w tym wpływu na środowisko.

14. Metody dydaktyczne Wykład – omówienie zagadnień, podanie prostych przykładów – forma prezentacji.

Laboratoria – ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem obrabiarek do metali.

Konsultacje – w czasie trwania semestru, a w razie potrzeby przez Internet.

15.








przedmiotu

Wykład – zaliczenie uzyskują osoby, które systematycznie uczęszczały na wykłady oraz

pomyślnie zaliczyły kolokwium podsumowujące.

Laboratorium – podstawą zaliczenia jest samodzielne wykonanie określonej części na

obrabiarkach skrawających. Wykonanie opisowego sprawozdania.

42

16.



realizacji

Wykład:

1. Zagadnienia ogólne inżynierii wytwarzania maszyn. Etapy procesu produkcyjnego. Obróbka

zgrubna, kształtująca, wykańczająca. 2. Ogólne zasady projektowania operacji obróbkowych. Kolejność operacji i zabiegów. Dobór

obrabiarek, narzędzi, warunków obróbki, naddatków obróbkowych.

3. Miejsce obróbki cieplnej i cieplnochemicznej w procesie wytwarzania części maszyn. 4. Obróbka skrawaniem. Podstawy fizykalne. Geometria ostrza narzędzi skrawających. 5. Procesy wytwarzania typowych części maszyn – cz. drobne, wały, tarcze, dźwignie, korpusy. 6. Obróbka powierzchni walcowych zewnętrznych. 7. Obróbka otworów. 8. Obróbka powierzchni płaskich. 9. Obróbka ścierna, materiały scierne, kinematyka, odmiany szlifowania. 10. Powierzchniowa obróbka wykańczająca. Laboratorium:

1. Zapoznanie się z obsługą i zasadą działania tokarki konwencjonalnej, dobór parametrów

skrawania: prędkości posuwu, obrotów wrzeciona, dobór noża tokarskiego itp.

2. Toczenie powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej, toczenie stożków, toczenie powierzchni

kształtowych. Określenie wpływu parametrów skrawania na jakość obróbki.

3. Nacinanie gwintu na tokarce – metody nacinania gwintów.

4. Zapoznanie się z obsługa i zasadą działania frezerki, dobór parametrów skrawania oraz

narzędzi, typowe prace frezarskie.

5. Frezowanie prostych powierzchni. Określenie wpływu parametrów skrawania, na jakość

obróbki.

6. Zapoznanie się z obsługa i zasadą działania wiertarki promieniowej i stołowej.

7. Dłutowanie, zasada pracy dłutownicy, typowe prace, narzędzia i oprzyrządowanie

dłutownicy.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Ma wiedzę o treściach rozwojowych w obszarze inżynierii produkcji; ma wiedzę o metodach i

cyklu wytwarzania elementów urządzeń technicznych. Ma podstawową wiedzę niezbędną do

rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań

działalności inżynierskiej.

Umiejętności

Potrafi dokonać analizy i ocenić rozwiązania techniczne; potrafi ocenić przydatność rutynowych

metod i narzędzi oraz wybrać i zastosować właściwa technikę wytwarzania. Ma umiejętności

językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego

kierunku studiów, zgodnie z wymogami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu

Opisu Kształcenia Językowego.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość ważności i zrozumienia różnych aspektów i skutków działalności inżynierskiej i

jej wpływu na środowisko; potrafi myśleć i działa w sposób przedsiębiorczy. Rozumie potrzebę

uczenia się.

19 18.




przedmiotu

Podstawowa:

1. Korzyński M.: Inżynieria wytwarzania. Uniwersytet Rzeszowski, 2013.

2. Karpiński T.: Inżynieria produkcji, WNT Warszawa 2004.

Uzupełniająca:

1. Poradnik inżyniera mechanika. WNT, Warszawa, 2010.

2. Erbel J.: Encyklopedia technik wytwarzania stosowanych w przemyśle maszynowym, Oficyna

Wydawnicza PW 2001.

BILANS PUNKTOW ECTS (obciążenie pracą studenta)









Wykład 30 30

Laboratorium 30 30

Konsultacje 20 -




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

3,2 3,8 2,4 4,6

43

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynieria wytwarzania w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Odniesienie

do efektu

kierunkoweg

o

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

EK-P_W01

Ma wiedzę o treściach

rozwojowych w obszarze inżynierii

produkcji;

Wykład

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na

podstawie obecności i

sprawozdań


EK-P_W02

ma wiedzę o metodach i cyklu

wytwarzania elementów urządzeń

technicznych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań


EK-P_W03

Ma podstawową wiedzę niezbędną

do rozumienia społecznych,

ekonomicznych, prawnych i innych

pozatechnicznych uwarunkowań

działalności inżynierskiej

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi dokonać analizy i ocenić

rozwiązania techniczne;

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań


EK-P_U02

Potrafi ocenić przydatność

rutynowych metod i narzędzi oraz

wybrać i zastosować właściwa

technikę wytwarzania

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań


EK-P_U03

Ma umiejętności językowe w

zakresie dziedzin nauki i dyscyplin

naukowych, właściwych dla

studiowanego kierunku studiów,

zgodnie z wymogami określonymi

dla poziomu B2 Europejskiego

Systemu Opisu Kształcenia

Językowego.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań


InżA_U08


EK-P_K01

Rozumie potrzebę uczenia się przez

całe życie; potrafi inspirować i

organizować proces uczenia się

innych osób

Wykład

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02

Ma świadomość ważności i

zrozumienia różnych aspektów i

skutków działalności inżynierskiej i

jej wpływu na środowisko;

Wykład

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań

EK-K_K02 T1A_K02 -


przedsiębiorczy Wykład

Kolokwium

sprawdzające

Zaliczenie na


sprawozdań

EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02



44


13. Automatyka i robotyka


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Automatyka i robotyka



3. Kod przedmiotu


MB.13.4.W, MB.13.4.C, MB.13.4.L

MB.13.5.W, MB.13.5.P

MB.13.4.W, MB.13.4.C, MB.13.4.L

MB.13.5.W, MB.13.5.P



6. Rok studiów, semestr Rok: II semestr: IV

Rok: III semestr V


prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ, dr Rafał Reizer, mgr inż. Mateusz Pelc

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, laboratorium, projekt

10. Wymagania wstępne Zaliczenie materiałów z przedmiotów: Matematyka, Fizyka, Mechanika techniczna


dydaktycznych





Projekt: 30 godz.

Razem: 120 godz.




Projekt: 15 godz.

Razem: 90 godz.


przypisana



Wykład: 3+2

Ćwiczenia: 1

Laboratorium: 2

Projekt: 1

Razem: 9p. ECTS

Wykład: 2+2

Ćwiczenia: 1

Laboratorium: 2

Projekt: 1

Razem: 8p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma elementarną wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich powiązanych z

reprezentowaną dyscypliną, ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną

związaną z reprezentowaną dyscypliną inżynierską, ma podstawową wiedzę o cyklu życia

urządzeń, obiektów i systemów technicznych, zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i

materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z

reprezentowaną dyscypliną.

Umiejętności

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł. Integrować je,

dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi dokonać

identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla


zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne. Ma przygotowanie

niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą

pracą.


Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych i

osobistych. Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków

działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności

za podejmowane decyzje. Ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania,

związaną z pracą zespołową.

45


Wykład, ćwiczenia, laboratorium, projekty; Zajęcia realizowane z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, autorskich skryptów

udostępnianych w sieci www oraz prowadzącego.

Konsultacje

Regularne cotygodniowe, w terminie podanym na pierwszych zajęciach

15.








przedmiotu

Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas

zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.


pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego. Do egzaminu obowiązują dodatkowo treści

nierealizowane na zajęciach projektowo-ćwiczeniowych,



realizacji

Wykład;

1. Podstawowe pojęcia i zadania automatyki. Rodzaje i struktury układów sterowania. – 1godz

2. Modele matematyczne obiektów automatyki. Metody analizy układów dynamicznych. – 2godz

3. Transmitancja operatorowa i widmowa, charakterystyki czasowe i częstotliwościowe. – 1godz

4. Struktura układów regulacji, sprzężenie zwrotne, obiekty, regulatory. – 1godz

5. Czujniki pomiarowe, przetworniki analogowe i cyfrowe, elementy wykonawcze, nastawniki. –

1godz

6. Projektowanie liniowych układów regulacji, dobór nastaw regulatorów (PI, PD, PID). – 1godz

7. Wymagania stawiane układom automatyki. Stabilność, warunki konieczne i dostateczne

stabilności, kryteria stabilności. – 2godz

8. Opis układów dynamicznych: transformaty całkowe, transmitancja, charakterystyki czasowe,

Charakterystyki częstotliwościowe. – 2godz

9. Przekształcanie schematów blokowych. – 1godz

10. Badanie stabilności układów dynamicznych. – 2godz

11. Zastosowania systemów automatyki. – 1godz

12 Pojęcia podstawowe, struktury i systematyzacja robotów mobilnych i manipulatorów. – 2godz

12. Planowanie trajektorii. – 1godz

13. Zadanie proste i odwrotne kinematyki i dynamiki robotów. – 4godz

14. Architektura systemów zrobotyzowanych. – 1godz

15. Chwytaki manipulatorów i robotów, wybrane rozwiązania dedykowane. Napędy stosowane w

robotyce. – 1godz

16. Czujniki i sensory dla potrzeb robotyki. – 1godz

17. Planowanie zadań robotów i manipulatorów. – 1godz

18. Robotyzacja wybranych gałęzi przemysłu: robotyzacja procesów konfekcjonowania i

paletyzacji, robotyzacja procesów spawania i zgrzewania, robotyzacja procesu cięcia laserowego.

– 2godz

19. Wymogi bezpieczeństwa na stanowiskach zrobotyzowanych. – 1godz

20. Procedury serwisowe układów zrobotyzowanych. – 1godz

Ćwiczenia, laboratorium, projekty;

Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki. Charakterystyka statyczna elementu

automatyki, sygnały standardowe w automatyce: skok jednostkowy, impuls Diraca, sygnał o

przebiegu sinusoidalnie zmiennym, przebiegi liniowo narastające, równanie dynamiki elementu i

układu automatyki, charakterystyka skokowa, charakterystyka impulsowa, transformacja

Laplace’a, transmitancja operatorowa. Rodzaje elementów podstawowych. Element bezinercyjny,

inercyjny pierwszego i wyższych rzędów, oscylacyjny, Całkujący idealny rzeczywisty,

różniczkujący idealny i rzeczywisty, opóźniający. Elementy algebry schematów blokowych.

Transmitancje zastępcze połączenia kaskadowego, równoległego, transmitancja zastępcza układu

ze sprzężeniem zwrotnym, przenoszenie węzłów. Regulatory bezpośredniego i pośredniego

działania, regulatory typu P, I, PI, D, PD, PID, transmitancje i charakterystyki skokowe

regulatorów. Dobór regulatorów i nastaw regulatorów w układach regulacji oraz analiza pracy

układów regulacji. Metoda Zieglera – Nicholsa, Stabilność układu, kryterium stabilności Routha,

Hurwitza, symulacyjne badanie dynamiki układów regulacji.

Jakość regulacji. Parametry odpowiedzi skokowej układu regulacji: czas odpowiedzi, czas

regulacji, przeregulowanie, całkowe wskaźniki jakości regulacji. Automatyka układów złożonych.

Roboty i manipulatory: opis i budowa, kinematyka i dynamika manipulatorów, napędy. Podstawy

sterowania i programowania robotów.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna podstawowe pojęcia z zakresu automatyki, jak również teoretyczne podstawy ciągłych oraz

dyskretnych układów dynamicznych. Posługuje się metodami opisu i analizy układów liniowych i

nieliniowych. Zna podstawowe pojęcia oraz kryteria stabilności układów ciągłych i dyskretnych, a

także metody ich syntezy.

Student po ukończeniu zajęć rozróżnia podstawowe konfiguracje robotów, potrafi oraz rozumie

zadanie proste i odwrotne kinematyki i dynamiki robotów. Student rozumie pojęcia osobliwości

geometrycznych, jak i kinematycznych, zna zasady programowania robotów przemysłowych.

46

Umiejętności

Student posiada umiejętności projektowania układów regulacji i praktycznego ich stosowania min.

programowania sterowników PLC w stopniu podstawowym. Posiada umiejętności implementacji

podstawowych elementów automatyki przemysłowej.

Posiada wiedzę pozwalającą na wykorzystywanie w pracy na stanowiskach zrobotyzowanych

sensorów i aktorów. Ponadto zna zasady programowania robotów przemysłowych, (definiowanie

TCP, definiowanie układów odniesienia: globalnego, narzędzia, bazowego, obiektu). Potrafi

zaprogramować układ zrobotyzowany realizujący zadany proces technologiczny.

Kompetencje

społeczne

Student posiada umiejętność pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania układów

zautomatyzowanych i zrobotyzowanych na społeczność oraz środowisko. Potrafi ocenić

zagrożenia i korzyści społeczne związane z procesami robotyzacji i automatyzacji zakładów pracy.

Nabywa umiejętności z zakresu BHP na stanowiskach zrobotyzowanych.

18.




przedmiotu

Literatura podstawowa

1. Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki. Teoria i elementy manipulatorów i robotów,

WNT, Warszawa, 1999,

2. Spong M.W., Vidyasagar M.: Dynamika i sterowanie robotów, WNT, Warszawa, 1997,

3. E. Jezierski.: Dynamika robotów, Warszawa WNT, 2006,

2. Kowal J.: Podstawy automatyki, T. 1 i 2, Wyd. AGH Kraków 2004.

4. Teoria mechanizmów i manipulatorów : Podstawy i przykłady zastosowań w praktyce /

Adam Morecki, Józef Knapczyk, Krzysztof Kędzior. - Warszawa : Wydawnictwa Naukowo -

Techniczne, 2002. - 579, [10] s. : rys., rys. kolor. ; 24 cm.

Literatura uzupełniająca

1. Próchnicki W., Dzida M.: Podstawy automatyki: Zbiór zadań, Wyd. 2, Wydawnictwo

Politechniki Gdańskiej, 2004. 2. Kaczorek T.: Teoria sterowania i systemów, W-wa, PWN 1993










Wykład 45 30

Ćwiczenia 30 30

Laboratorium 15 15

Projekt 30 15

Konsultacje 15 -




z bezpośrednim


akademickiego

samodzielna praca

studenta


nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca

studenta

5,0 4,0 3,4 5,6

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Automatyka i robotyka w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT

KSZTAŁCENIA Forma zajęć

Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna podstawowe pojęcia z zakresu

automatyki, jak również teoretyczne

podstawy ciągłych oraz dyskretnych

układów dynamicznych.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02 Posługuje się metodami opisu i analizy

układów liniowych i nieliniowych.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


47

EK-P_W03

Zna podstawowe pojęcia oraz kryteria

stabilności układów ciągłych i

dyskretnych, a także metody ich syntezy.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W04

Student po ukończeniu zajęć rozróżnia

podstawowe konfiguracje robotów,

potrafi oraz rozumie zadanie proste i

odwrotne kinematyki i dynamiki

robotów. Student rozumie pojęcia

osobliwości geometrycznych, jak i

kinematycznych, zna zasady

programowania robotów przemysłowych.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student posiada umiejętności

projektowania układów regulacji i

praktycznego ich stosowania min.

programowania sterowników PLC w

stopniu podstawowym. Posiada

umiejętności implementacji

podstawowych elementów automatyki

przemysłowej.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U02

Posiada wiedzę pozwalającą na

wykorzystywanie w pracy na

stanowiskach zrobotyzowanych sensorów

i aktorów. Ponadto zna zasady

programowania robotów przemysłowych,

(definiowanie TCP, definiowanie

układów odniesienia: globalnego,

narzędzia, bazowego, obiektu).

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U03

Potrafi zaprogramować układ

zrobotyzowany realizujący zadany proces

technologiczny.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


InżA_U08


EK-P_K01

Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści

społeczne związane z procesami

robotyzacji i automatyzacji zakładów

pracy. Nabywa umiejętności z zakresu

BHP na stanowiskach zrobotyzowanych.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K02 T1A_K02 -

EK-P_K02

Student posiada umiejętność pracy

zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu

oddziaływania układów

zautomatyzowanych i zrobotyzowanych

na społeczność oraz środowisko.

Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K03 T1A_K02 -




48

14. Metrologia i systemy pomiarowe


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metrologia i systemy pomiarowe




MB.14.5.W, MB.14.5.L MB.14.5.W, MB.14.5.L



6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: IV


prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ, dr inż. Zygmunt Żmuda, dr Rafał Reizer

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne brak


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zapoznanie studenta z podstawowymi zasadami metrologii. Klasyfikacja i właściwości

metrologiczne przyrządów pomiarowych. Racjonalny dobór narzędzi pomiarowych. Nabycie

umiejętności racjonalnego doboru narzędzi pomiarowych, posługiwania się aparaturą pomiarową,

metrologią warsztatową i metodami szacowania błędów pomiarowych. Uwrażliwienie studentów

na aspekt błędu pomiarowego w kontekście powstawania braków. Wyrobienie u studentów

określonych cech takich jak: dyscyplina w działaniu, zamiłowanie do porządku i systematyczności,

precyzji działania oraz kultury technicznej.


Wykład uzupełniony prezentacjami multimedialnymi, laboratoria wyposażone w aparaturę

pomiarową z aktywnym udziałem studentów i opracowanie sprawozdań z ćwiczeń

laboratoryjnych.

Konsultacje – regularne w czasie trwania semestru.

15.








przedmiotu




pozytywna ocena ze sprawozdań oraz kolokwium zaliczeniowego.

49



realizacji

Wykłady:

1. Metrologia i jej podział – układ jednostek SI, podstawy teorii pomiarów,

2. Pomiary warsztatowe i kontrola jakości: pojęcia podstawowe, sprzęt pomiarowy.

3. Podstawowe pojęcia rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej.

4. Błędy pomiarów: systematyczne, nadmierne, przypadkowe.

5. Wyznaczanie niepewności pomiaru.

6. Klasyfikacja i właściwości metrologiczne przyrządów pomiarowych.

7. Pomiary chropowatości i falistości powierzchni.

8. Pomiary odchyłek kształtu i położenia.

9. Maszyny pomiarowe.

10. Współrzędnościowe maszyny pomiarowe.

Laboratorium:

1. Obliczanie tolerancji normalnych wymiarów liniowych.

2. Obliczanie pasowań otworów i wałków.

3. Analiza dokumentacji technicznej i dobór przyrządów pomiarowych.

4. Pomiary wałków. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych.

5. Pomiary otworów. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych.

6. Pomiary kątów, wysokości i głębokości. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych.

7. Pomiary i sprawdzanie odchyłek geometrycznych.

8. Pomiary z wykorzystaniem projektora optycznego.

9. Pomiary chropowatości powierzchni.

10. Współrzędnościowe systemy pomiarowe z wykorzystaniem ramienia pomiarowego.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Zna podstawowe metody, techniki i narzędzia pomiarowe; ma podstawową wiedzę dotyczącą

zarządzania w tym zarządzania jakością; ma poszerzoną, podbudowaną teoretycznie wiedzę

ogólną związaną z metrologią i systemami pomiarowymi.

Umiejętności

Potrafi pozyskać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł; dokonać ich interpretacji i

krytycznej oceny oraz wyciągnąć wnioski, formułować opinie; potrafi kierować małym zespołem

podczas prowadzenia pomiarów metrologicznych. Potrafi określić niepewność pomiaru zgodnie z

zasadami opisanymi w normie. Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w

środowisku zawodowym oraz innych środowiskach.

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i poszerzania kompetencji zawodowych; potrafi

myśleć działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy. Ma świadomość ważności i rozumie

pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na

środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje

18.




przedmiotu

Podstawowa:

1. Sadowski A. i inni: Metrologia długości i kąta, WNT Warszawa 1978.

2. Poradnik Metrologa Warsztatowego, praca zbiorowa, WNT Warszawa 1973.

3. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych, WNT Warszawa 2004.

4. Adamczyk S., Makieła W.: Metrologia w budowie maszyn. Zadania z rozwiązaniami, WNT

Warszawa 2007.

5. Adamczyk S., Makieła W.: Podstawy metrologii i inżynierii jakości dla mechaników, WNT,

Warszawa 2010.

Uzupełniająca:

1. Krawczuk E.: Narzędzia do pomiaru długości i kąta, WNT Warszawa 1977.

2. Malinowski J.: Pomiary długości i kąta, WNT Warszawa 1974.

3. Ratajczyk E.: Współrzędnościowa technika pomiarowa. Oficyna Wydawnicza Politechniki

Warszawskiej 2005.

4. Wyrażanie niepewności pomiaru. Przewodnik, Główny Urząd Miar 1999.










Wykład 30 15

Laboratorium 30 30




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

2,2 0,8 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metrologia i systemy pomiarowe w odniesieniu

do form zajęć

50

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie

do efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

EK-P_W01

Ma poszerzoną, podbudowaną

teoretycznie wiedzę ogólną związaną z

metrologią i systemami pomiarowymi.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie


EK-P_W02 Zna podstawowe metody, techniki i

narzędzia pomiarowe;

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie


EK-P_W03 Ma podstawową wiedzę dotyczącą

zarządzania w tym zarządzania jakością;

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi pozyskać informacje z literatury,

baz danych oraz innych źródeł; dokonać

ich interpretacji i krytycznej oceny oraz

wyciągnąć wnioski, formułować opinie;

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie


EK-P_U02

Potrafi porozumiewać się przy użyciu

różnych technik w środowisku

zawodowym oraz innych środowiskach

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie


EK-P_U03

Potrafi kierować małym zespołem

podczas prowadzenia pomiarów

metrologicznych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie


EK-P_U04 Potrafi określić niepewność pomiaru

zgodnie z zasadami opisanymi w normie.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie



EK-P_K01

Student rozumie potrzebę ciągłego

dokształcania się i poszerzania

kompetencji zawodowych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02



działalności inżynierskiej, w tym jej

wpływu na środowisko, i związanej z tym

odpowiedzialności za podejmowane

decyzje

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie

EK-K_K02 T1A_K02 -

EK-P_K03 Potrafi myśleć działać w sposób

kreatywny i przedsiębiorczy.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdanie

EK-K_K05 T1A_K05 -

Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………….…………………………………

Podpis Dyrektora Instytutu ….…………………………………………….

Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ………..………………………………………

51

C. Inne

15. Język obcy


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Lektorat języka obcego


przedmiot Studium Języków Obcych


JO.01.2.C.,JO.01.3.C., JOC.01.4.C., JO.01.5.C. JO.01.2.C., JO.01.3.C., JOC.01.4.C., JO.01.5.C.

4. Język przedmiotu Angielski, polski

5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów, zakończony egzaminem

6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II, rok: II, semestr: III i IV, rok: III, semestr: V


prowadzącej przedmiot mgr Aleksandra Korpal, mgr Michał Żuk, mgr Marcin Wrona

8.






przedmiot

mgr Michał Żuk

9. Formuła przedmiotu Ćwiczenia

10. Wymagania wstępne Znajomość języka na poziomie A1 wg ESKOJ


dydaktycznych


Ćwiczenia: 30+30+30+30 godz.

Razem: 120 godz.

Ćwiczenia: 30+30+30+30 godz.

Razem: 120 godz.


przypisana



Ćwiczenia: 1+1+1+2

Razem: 5

Ćwiczenia: 1+1+1+2

Razem: 5


modułu/przedmiotu

- doskonalenie umiejętności językowych w zakresie czterech podstawowych sprawności

językowych: czytania, słuchania, mówienia i pisania

- osiągnięcie poziomu znajomości języka ogólnego B1/B2 wg ESKOJ, umożliwiającego swobodną

komunikację w języku angielskim w codziennych kontaktach z obcokrajowcami;

- przyswojenie słownictwa specjalistycznego z zakresu specjalności studiów dla samodzielnego

czytania tekstów technicznych oraz porozumiewania się z obcokrajowcami na tematy zawodowe.


Lektorat języka angielskiego realizowany jest w formie ćwiczeń praktycznych, podczas których

studenci rozwijają głównie umiejętności komunikacyjne oraz znajomość słownictwa

specjalistycznego.

Oprócz uczestniczenia w zajęciach studenci mogą korzystać z cotygodniowych konsultacji. W

razie potrzeby organizowane są konsultacje dodatkowe.

15.








przedmiotu

Zaliczenie semestru:

Warunkiem zaliczenia semestru jest systematyczne i aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz

uzyskanie pozytywnych ocen z pisemnych prac kontrolnych (2 prace w semestrze).

Zaliczenie przedmiotu:

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu po czterech

semestrach lektoratu. Egzamin ma formę testu pisemnego obejmującego treści merytoryczne

przewidziane w niniejszym sylabusie



realizacji

Tematyka dotycząca różnych sfer życia:

Przedstawianie się i zawieranie znajomości / Dom i rodzina / Praca zawodowa / Czas wolny:

zainteresowania i hobby / Żywienie /Zdrowie / Zakupy / Usługi / Życie rodzinne i towarzyskie/

Uczucia/ Nauka, technika, postęp/ Zagrożenia współczesnego świata /Świat przyrody / Ochrona

środowiska / Polityka, państwo, obywatel / Kultura i sztuka / Podróże/ Nawiązywanie kontaktów /

Elementy wiedzy o krajach anglojęzycznych/

Słownictwo specjalistyczne:

Komputery w życiu codziennym/ Rodzaje systemów komputerowych/ Urządzenia

wejścia/wyjścia/ Arkusze kalkulacyjne i bazy danych/ Programowanie/ Multimedia/ Systemy

operacyjne/ Grafika i projektowanie/ Internet/ projektowanie stron internetowych/ Roboty i

automaty.

52

18.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

- zna różnorodne struktury leksykalno-semantyczne pozwalające na formułowanie wypowiedz

poprawnych pod względem syntaktycznym i leksykalnym w zakresie tematów ujętych w ‘treściach

kształcenia’

- zna realia socjokulturowe obszaru anglojęzycznego

- posiada zasób słownictwa z dziedziny swojej specjalizacji.

Umiejętności

- rozumie teksty czytane oraz teksty ze słuchu zróżnicowane pod względem struktur leksykalno-

gramatycznych,

- potrafi uczestniczyć w rozmowie, uzyskiwać i udzielać informacje,

- potrafi czytać teksty specjalistyczne i znajdować w nich potrzebne informacje,

- poprawnie stosuje środki językowe adekwatne do danej sytuacji.

Kompetencje

społeczne

- umie współpracować z innymi,

- jest otwarty na innych i tolerancyjny wobec odmiennych kultur, obyczajów, stylów życia,

- postrzega różnorodność relacji międzyludzkich,

- ma świadomość znaczenia komunikacji,

- ma zdolność do poruszania się na obcojęzycznym rynku pracy.

19.




przedmiotu

Podstawowa:

1. Language to Go Intermediate, Araminta Crace, R. Wileman, L, Pearson Longman

2. Professional English in Use: ICT. For Computers and the Internet, S.R. Esteras & Fabre E.M.,

Cambridge University Press.

Uzupełniająca:

1. Oxford English for Information Technology, Glendinning E. H., McEwan J.: Oxford

University Press.

2. English Grammar in Use, Murphy R.: Cambridge University Press.

3. Polecone strony internetowe









nauczyciela akademickiego Ćwiczenia 120 120





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

4,2 0,8 4,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Lektorat języka angielskiego w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna różnorodne struktury leksykalno-

semantyczne pozwalające na formułowanie

wypowiedz poprawnych pod względem

syntaktycznym i leksykalnym w zakresie

tematów ujętych w ‘treściach kształcenia’

Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_W02

EK-K_W03

EK-K_W04

T1A_W02

T1A_W03

T1A_W04

InżA_W05

EK-P_W02 Zna realia socjokulturowe obszaru

anglojęzycznego Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego


EK-P_W03 Posiada zasób słownictwa z dziedziny

swojej specjalizacji. Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Rozumie teksty czytane oraz teksty ze

słuchu zróżnicowane pod względem

struktur leksykalno-gramatycznych,

Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_U01

EK-K_U03

T1A_U01

T1A_U03 InżA_U01

53

EK-P_U02 Potrafi uczestniczyć w rozmowie,

uzyskiwać i udzielać informacje, Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego


EK-P_U03

Potrafi czytać teksty specjalistyczne i

znajdować w nich potrzebne informacje,

Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_U05

EK-K_U06

T1A_U05

T1A_U06

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U04 Poprawnie stosuje środki językowe

adekwatne do danej sytuacji. Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego


InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01 Umie współpracować z innymi, Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_K03

T1A_K03 -

EK-P_K02

Jest otwarty na innych i tolerancyjny wobec

odmiennych kultur, obyczajów, stylów

życia,

Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K03 Postrzega różnorodność relacji

międzyludzkich, Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_K02 T1A_K02 -

EK-P_K04 Ma świadomość znaczenia komunikacji, Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_K04 T1A_K04 -

EK-P_K05 Ma zdolność do poruszania się na

obcojęzycznym rynku pracy. Ćwiczenia

Pisemne prace

kontrolne

Egzamin w formie

testu pisemnego

EK-K_K05 T1A_K05 -




16. Technologia informacyjna


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia informacyjna




TI.02.1.C TI.02.1.C


5. Typ przedmiotu Przedmiot jest:

Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,

Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów

6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I,


prowadzącej przedmiot mgr inż. Krzysztof Futyma

54

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawy obsługi komputera PC


dydaktycznych


Ćwiczenia: 30 godz. Ćwiczenia: 30 godz.


przypisana



Ćwiczenia: 2p. ECTS Ćwiczenia: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia zasad działania systemów jedno- i

wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych, sieci

komputerowych. Zapoznanie studentów z podstawowymi programami komputerowymi, ich

strukturą i realizowanymi funkcjami. Cel ten pozwoli wykształcić umiejętność praktycznego

zastosowania technologii informacyjnej w zagadnieniach technicznych

Przedmiot realizowany jest w grupie przedmiotów „inne”


Zajęcia odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ..

Wykład, wykład problemowy, sprawdzian umiejętności praktycznych,

Metoda projektów.

Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych

Samodzielne studiowanie literatury

15.








przedmiotu



Warunkiem uzyskania zliczenia jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna ocena z

kolokwium zaliczeniowego.



realizacji

Podstawowe architektury procesorów (RSC, CISC, techniki superskalarne, dostęp do pamięci).

Topologie. Częstotliwość taktowania. Przetwarzanie 64-bitowe. Architektura komputerów PC.

Architektury systemów wieloprocesorowych. Układy pamięciowe PC. Układy otoczenia

procesora. Stacje dyskietek, dyski twarde, nośniki optyczne. PC w sieci. Poczta elektroniczna.

Hiperłącza.

Edytor Word – formatowanie stron, akapitów i znaków, listy wypunktowane i wyliczane,

tabulacje; sprawdzanie poprawności gramatycznej, tabele, kolumny, grafika, narzędzia specjalne:

nagłówki

i stopki, automatyczny spis treści.

Corel Draw – rysunki, schematy, obrazy, zdjęcia, rejestracja, przetwarzanie, włączanie do

dokumentów.

Excel – struktura, formatowanie i wprowadzanie danych, typy informacji, sortowanie, obliczenia

matematyczne, adresy i nazwy komórek, wyrażenia i funkcje matematyczne, sumowanie, wykresy,

funkcje daty i czasu, funkcje statystyczne.

Access – podstawowe przykłady zastosowań.

Sposób realizacji: wykład, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej

literatury.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Zna podstawowe prawa i zasady przetwarzania informacji. Zna algorytmy i programy do

przetwarzania informacji. Zna budowę i zasadę działania elementów systemu informacyjnego.

Umiejętności Nabywa umiejętności rozwiązywania problemowych zadań zawodowych z zakresu technologii

informacyjnej. Potrafi posługiwać się oprogramowaniem do przetwarzania informacji.

Kompetencje

społeczne


Ma świadomość dostrzegania i doceniania społecznego kontekstu informatyki w działalności

inżynierskiej

55

18.




przedmiotu

Podstawowa:

1. HP IT: Technologia informacyjna. Cz. 1, Sprzęt i oprogramowanie. Cisco Systems Inc.

2. HP IT: Technologia informacyjna. Cz. 2, Sieciowe systemy operacyjne. Cisco Systems Inc.

3. Metzger P., Jełowicki A.: Anatomia PC.

4. Kowalczyk G.: Word 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003.

5. Groszek M.: Excel 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice 2003.

6. Materiały dostarczane przez prowadzacego

Uzupełniająca:

1. Ullman J.D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych. WNT, Warszawa,

2001.

2. Prague C.N., Irwin M.R., Reardon J.: Access 2003 PL: biblia. Wyd. Helion, Gliwice, 2004.

3. Miller D.: CorelDRAW 9: biblia. Wyd. Helion, Gliwice, 2000.









nauczyciela akademickiego Ćwiczenia 30 30





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia informacyjna w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

EK-P_W01 Zna podstawowe prawa i zasady

przetwarzania informacji. Ćwiczenia

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_W10 T1A_W10 InżA_W04

EK-P_W02 Znają algorytmy i programy do

przetwarzania informacji Ćwiczenia

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W03

EK-K_W04

T1A_W03

T1A_W04

InżA_W05

EK-P_W03 Znają budowę i zasadę działania

elementów systemu informacyjnego. Ćwiczenia

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Nabywa umiejętności rozwiązywania

problemowych zadań zawodowych z

zakresu technologii informacyjnej.

Ćwiczenia Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01

EK-P_U02

Potrafi posługiwać się

oprogramowaniem do przetwarzania

informacji.


zaliczeniowe

EK-K_U07

EK-K_U02

T1A_U07

T1A_U02

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego

uzupełniania wiedzy.


zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02

Ma świadomość dostrzegania i

doceniania społecznego kontekstu

informatyki w działalności

inżynierskiej




56



17. Ochrona własności intelektualnej


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Ochrona własności intelektualnej




OWI.04.5.W OWI.04.5.W



6. Rok studiów, semestr rok: III, semestr: V


prowadzącej przedmiot dr Anna Opar

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Bez wymagań


dydaktycznych




przypisana





modułu/przedmiotu

Wiedza: Student nabywa wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z ochroną własności

intelektualnej. Rozumie istotę oraz mechanizmy ochrony własności intelektualnej. Zna i rozumie

prawne, normatywne i praktyczne aspekty patentowania i ochrony różnych rodzajów utworów i

własności intelektualnej. Zna zasady szczególnej ochrony dóbr informatycznych (programy

komputerowe, Internet, bazy danych).

Umiejętności: Korzysta z aktów prawnych dotyczących ochrony dóbr niematerialnych. Stosuje

zasady poszanowania autorstwa w działalności związanej z realizacją prac twórczych(w tym prac

dyplomowych).

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i

rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.

14. Metody dydaktyczne Wykład, pogadanka

15.









Przedmiot kończy się zaliczeniem w formie wypowiedzi ustnej

Warunkami zaliczenia przedmiotu są: obecność i aktywność na wykładzie oraz przyswojenie treści

programowych obejmujących wykłady z przedmiotu ochrona własności intelektualnej


Wykład: W

Zaliczenie w formie wypowiedzi ustnej

57



realizacji

Podstawy prawa , wprowadzenie do tematyki wykładów

Prawa autorskie i prawa pokrewne w polskim prawie

Internet a prawa autorskie

Intelektualna własność przemysłowa

Wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe,

Topografia układów scalonych, projekty racjonalizatorskie

Wykład, pogadanka

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z ochroną własności intelektualnej.

Rozumie mechanizmy ochrony własności intelektualnej.

Umiejętności Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w praktycznym działaniu.


Stosuje zasady poszanowania praw ochrony własności intelektualnej.

Kompetencje

społeczne


Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.

18.

Wykaz literatury

podstawowej

i uzupełniającej,


danego przedmiotu


Akty prawne:

1.Ustawa z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz.U.

Nr 90 z 2006 r., poz. 631 z późn. zm.)

2.Ustawa z dnia 30 czerwca 2000r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity: Dz.U. Nr 119 z

2003 r., poz. 1117 z późn. zm.)

• Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. zmieniona w

Brukseli dnia 14 grudnia 1900 r., w Waszyngtonie dnia 2 czerwca 1911 r., w Hadze dnia 6 listopada

1925 r., w Londynie dnia 2 czerwca 1934 r., w Lizbonie dnia 31 października 1958 r. i w

Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. - Akt sztokholmski z dnia 14 lipca 1967 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 9,

poz. 51)

• Układ o współpracy patentowej sporządzony w Waszyngtonie dnia 19 czerwca 1970 r.,

poprawiony dnia 2 października 1979 r. i zmieniony dnia 3 lutego 1984 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 70,

poz. 303 + załącznik)

• Konwencja o udzielaniu patentów europejskich (Konwencja o patencie europejskim), sporządzona

w Monachium dnia 5 października 1973 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 79, poz. 737), Akt z dnia 29

listopada 2000 r. rewidujący Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, sporządzoną w

Monachium dnia 5 października 1973 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 236, poz. 1736)

Podstawowe – obowiązujące akty prawne z zakresu ochrony własności przemysłowej na stronie

Urzędu Patentowego RP: www.uprp.pl

Inne akty prawne będą podawane w trakcie omawiania konkretnych zagadnień podczas wykładów.

Barta J., Markiewicz R. (2011). Prawo autorskie i prawa pokrewne. Wyd. 5. Warszawa: Wolters

Kluwer Polska- Lex (Rozdział drugi. Prawo autorskie; Rozdział czwarty. Sui Generis ochrona baz

danych; Rozdział szósty. Konwencje międzynarodowe; Rozdział siódmy. Prawo autorskie w Unii

Europejskiej).


Nowińska E., Promińska U., Du Vall M. (2011). Prawo własności przemysłowej. Wyd. 5.

Warszawa.

Kostański P., Żelechowski Ł.(2014). Prawo własności przemysłowej. Podręcznik akademicki.

Warszawa.









nauczyciela akademickiego Wykład 15 15




Z bezpośrednim


akademickiego

Samodzielna praca

studenta


nauczyciela

akademickiego

Samodzielna praca

studenta

0,6 0,4 0,6 0,4

58

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Ochrona własności intelektualnej w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01 Zna terminologię oraz podstawowe

pojęcia związane z ochroną

własności intelektualnej.

Wykład Wypowiedź

ustna EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03

EK-P_W02 Rozumie mechanizmy ochrony

własności intelektualnej. Wykład

Wypowiedź

ustna

EK-K_W10

EK-K_W11

T1A_W10

T1A_W11 InżA_W04

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę

w praktycznym działaniu. Wykład

Wypowiedź

ustna EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03

EK-P_U02 Umie korzystać z baz danych aktów

prawnych i przyjętych norm. Wykład

Wypowiedź


EK-P_U03 Stosuje zasady poszanowania praw

ochrony własności intelektualnej. Wykład

Wypowiedź




uzupełniania wiedzy. Wykład

Wypowiedź

ustna EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02 Ma świadomość ważności i rozumie

pozatechniczne aspekty i skutki


Wykład Wypowiedź

ustna EK-K_K02 T1A_K02 -




18. Wychowanie fizyczne


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Wychowanie fizyczne




WF.03.3.C, WF.03.4.C WF.03.3.C


5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru studiów

6. Rok studiów, semestr Rok II, semestr III i IV rok II, semestr III


prowadzącej przedmiot mgr Mateusz Kowalski

8.





przedmiot

mgr Barbara Hejnosz


59

10. Wymagania wstępne Brak przeciwwskazań lekarskich



Razem: 60 godz. Ćwiczenia: 15 godz.




Ćwiczenia: 1+1

Razem: 2p. ECTS Ćwiczenia: 2


modułu/przedmiotu

Podnoszenie sprawności i aktywności psychoruchowej studentów.

Kształcenie umiejętności przydatnych w aktywności sportowo-rekreacyjnej.

Wyrobienie u studentów potrzeby ruchu oraz dbanie o zdrowie i poprawną sylwetkę ciała.

Rozwijanie zainteresowań, upodobań i indywidualnych możliwości studentów.

14. Metody dydaktyczne ćwiczenia sprawnościowe

15.








przedmiotu

ćwiczenia- ZO-zaliczenie końcowe test sprawnościowy

aktywności na zajęciach – obecność

poprowadzenie elementów rozgrzewki i ćwiczeń rozciągających



Ćwiczenia:

1. Zasady gier zespołowych – koszykówka, siatkówka, unihokej, futsal, piłka ręczna i nożna.

2. Doskonalenie wybranych elementów technicznych lekkiej atletyki, gimnastyki, form

muzyczno - ruchowych oraz gier zespołowych.

3. Podstawowe elementy taktyczne w grach zespołowych.

4. Turniej tenisa stołowego systemem „każdy z każdym”

5. Ćwiczenia koordynacyjne i ogólnorozwojowe z wykorzystaniem piłek lekarskich oraz

drabinek koordynacyjnych.

6. Kształtowanie poszczególnych zdolności motorycznych na torze przeszkód oraz w formie

wyścigów rzędu.

7. Ćwiczenia wzmacniające z wykorzystaniem maszyn i ciężarów wolnych na siłowni.

8. Poznanie podstawowych ćwiczeń na akcesoriach fitness typu: step, TRX, BOSU,

FITBALL, Kettlebel, Tubing, Sztangi oraz hantelki.

9. Trening wytrzymałościowy w formie obwodu stacyjnego.

10. Nauka zasad treningu zdrowia – monitoring tętna w aktywności fizycznej, ćwiczenia

rozciągające poszczególne grupy mięśniowe oraz automasaż z wykorzystaniem wałka.

11. Aktywne formy rekreacji na powietrzu - Jogging, Nordic Walking

12. Inne formy aktywności ruchowej: Badminton, Tenis Ziemny.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

W zakresie wiedzy

student:

- wyjaśnia różnice

między

wychowaniem

fizycznym,

sportem, rekreacją

ruchową

- omawia zasady

promocji zdrowia,

właściwego

odżywiania i

zdrowego stylu

życia

Przepisy gier zespołowych, zasady BHP podczas ćwiczeń

W zakresie

umiejętności student:

- potrafi

kontrolować

kształtowanie się

postawy ciała oraz

wzorców i

nawyków

ruchowych

- potrafi zaplanować

różne formy

aktywności

fizycznej

Student potrafi wykonać podstawowe el. techniczne z gier zespołowych

Student potrafi wykorzystać poznane przepisy podczas sędziowania

Umie zastosować odpowiednia asekuracje podczas ćw. gimnastycznych

W zakresie

kompetencji

Student chętnie podejmuje się organizacji gier i zabaw

Student chętnie bierze udział w różnego rodzaju zajęciach sportowo rekreacyjnych

60

społecznych student:

- postępuję zgodnie

z zasadami

zdrowego stylu

życia, dba o

kondycje fizyczną





1. Grabowski H.: Teoria fizycznej edukacji. Warszawa 1997.

2. Kawczyńska-Butrym Z.: Uczelnia promująca zdrowie. Lublin 1995.

3. Kozłowski S.: Granice przystosowania. Warszawa 1986.

4. Kuński H.: Lekarski poradnik aktywności ruchowej osób w średnim wieku. PZWL,

Warszawa 1985.


1. Kuński H.: Trening rekreacyjno-zdrowotny (w:) Droga ku zdrowiu. Warszawa 1983.

2. Maszczak T.: Metodyka wychowania fizycznego. Warszawa 1995.

3. Ulatowski T.: Teoria sportu. t. I. Warszawa 1992.



(udział w zajęciach, aktywność, przygotowanie

sprawozdania, itp.)






Ćwiczenia 60 15

Samodzielna praca studenta - 35




akademickiego

Samodzielna praca

studenta


nauczyciela akademickiego Samodzielna praca studenta

2,0 0,0 0,6 1,4

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Wychowanie fizyczne w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Wyjaśnia różnice między

wychowaniem fizycznym, sportem,

rekreacją ruchową

Ćwiczenia

Zaliczenie

końcowe

Test

sprawnościowy


EK-P_W02

Omawia zasady promocji zdrowia,

właściwego odżywiania i zdrowego

stylu życia

Ćwiczenia

Zaliczenie

końcowe

Test

sprawnościowy

EK-K_W12 T1A_W12 -

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi kontrolować kształtowanie się

postawy ciała oraz wzorców i nawyków

ruchowych.

Potrafi zaplanować różne formy

aktywności fizycznej.

Ćwiczenia

Zaliczenie

końcowe

Test

sprawnościowy

MI_U17 - -


EK-P_K01

Postępuję zgodnie z zasadami

zdrowego stylu życia, dba o kondycje

fizyczną

Ćwiczenia

Zaliczenie

końcowe

Test

sprawnościowy

EK-K_K01

EK-K_K03

T1A_K01

T1A_K03 -


61



19. Analiza ekonomiczna dla inżynierów


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Analiza ekonomiczna dla inżynierów




MB.15.1.W, MB.15.1.C MB.15.1.W, MB.15.1.C



6. Rok studiów, semestr rok: I, semestr: I



8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




dydaktycznych


Wykład: 15 godz.

Ćwiczenia:15 godz.

Razem: 30 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.


przypisana



Wykład: 1

Ćwiczenia:1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Ćwiczenia: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student nabywa wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z funkcjonowaniem

mechanizmów rynkowych. Zna istotę zachowań podstawowych podmiotów rynkowych. Zna

zasady funkcjonowania gospodarki w skali makro.

Umiejętności: Wykorzystuje teorię konsumenta i producenta do oceny problemów praktyki

gospodarczej, a także do analizy racjonalności decyzji podmiotów gospodarczych i gospodarstw

domowych. Potrafi analizować czynniki stymulujące i hamujące rozwój gospodarki. Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności

i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej. Potrafi działać w sposób

przedsiębiorczy.


Zajęcia wykładowe odbywają się, co dwa tygodnie, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15w+15c godz.

(15tyg. w semestrze po 2godz., co 2 tygodnie).

Metody nauczania:

Wykład, ćwiczenia



15.








przedmiotu




pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego.

62



realizacji

Wykład obejmuje zagadnienia, które będą praktycznie analizowane na ćwiczeniach:

1. Geneza i historia ekonomii. Podstawowe definicje wprowadzające

2. Rynek - podstawowe pojęcia i zależności.

3. Podstawy teorii konsumenta.

4. Podstawy teorii przedsiębiorstwa.

5. Podstawowe problemy makroekonomii.

6. Kalkulacja kosztów. Kosztorysowanie robót.

7. Konkurencyjność.

8. Determinanty dochodu przedsiębiorstwa.

9. Rola państwa w gospodarce.

10. Pieniądz i system bankowy.

11. Cykl koniunkturalny, rachunek ekonomiczny.

12. Elementy polityki ekonomicznej.

13. Bezrobocie (podstawowe pojęcia, mierniki, rodzaje i konsekwencje bezrobocia, sposoby

przeciwdziałania, polityka zatrudnienia).

14. Inflacja (pojęcie, pomiar, rodzaje, skutki inflacji, sposoby przeciwdziałania skutkom inflacji).

15. Zagadnienia gospodarki światowej (międzynarodowe relacje gospodarcze, ogólnoświatowe

procesy integracyjne, globalizacja).

Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia, samodzielne studiowanie przez studentów


17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z funkcjonowaniem rynku.

Rozumie mechanizmy rynkowe zachodzące po stronie popytu i podaży. Zna czynniki warunkujące

rozwój gospodarczy.

Umiejętności

Potrafi określić i zinterpretować problemy gospodarki w skali mikro i makro.

Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w praktycznym działaniu.


Kompetencje

społeczne






przedmiotu


1. Begg D., Fisher S., Dornbusch R., Ekonomia, tom I – Mikroekonomia. PWE, Warszawa 2002.

2. Begg D., Fisher S., Dornbusch R., Ekonomia, tom II – Makroekonomia. PWE, Warszawa 2003.

3. Czarny Bogusław, Ryszard Rapacki (2002), Podstawy Ekonomii, Warszawa: Polskie

Wydawnictwo Ekonomiczne.

4. M. Krawczyk, D. Malinowski (2004). Ekonomia w przykładach. Wydawnictwo SGH,

Warszawa.

5. Milewski R. (red.): Podstawy ekonomii, PWN, Warszawa 2001.

6. Milewski R. (red.): Podstawy ekonomii. Ćwiczenia, zadania, problemy, PWN, Warszawa 2001.

Materiały udostępnione przez prowadzącego


D. R. Kamerschen, R. B. McKenzie, C. Nardinelli, Ekonomia, Fundacja Gospodarcza NSZZ

„Solidarność”, Gdańsk 1992.










Wykład 15 10

Ćwiczenia 15 10





nauczyciela

akademickiego



nauczyciela

akademickiego


1,2 0,8 0,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Analiza ekonomiczna dla inżynierów


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

63


pojęcia związane z funkcjonowaniem

rynku.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W05

EK-K_W06

T1A_W05

T1A_W06

InżA_W05

InżA_W01

EK-P_W02

Rozumie mechanizmy rynkowe

zachodzące po stronie popytu i

podaży.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W03 Zna czynniki warunkujące rozwój

gospodarczy.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi określić i zinterpretować

problemy gospodarki w skali mikro i

makro.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_U02 Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę

w praktycznym działaniu.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium



prawnych i przyjętych norm.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium





Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium





Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium





20. Historia techniki


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Historia techniki




MB.16.1.W MB.16.1.W





prowadzącej przedmiot dr inż. Zygmunt Żmuda

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro





64






modułu/przedmiotu

Wiedza: Student nabywa wiedzę dotyczącą podstawowych zagadnień związanych z historią

techniki. Rozumie istotę oraz dokonania techniki. Zna trendy rozwojowe w tym zakresie.

Umiejętności: Potrafi pozyskiwać informacje z literatury oraz innych źródeł w zakresie

rozwoju techniki. Potrafi dostrzegać aspekty systemowe działań inżynierskich.

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość roli

społecznej absolwenta uczelni technicznej, w szczególności informowania opinii publicznej o

osiągnięciach techniki.


Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15 godz.

Metody nauczania:

wykład



15.








przedmiotu



Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach,

aktywność na wykładach, przygotowanie w formie referatu i przedstawienie wskazanego

zagadnienia z historii techniki.



Wykład obejmuje następujące zagadnienia:

Czym jest technika a czym nauka? Twórcza analiza problem – jakie ludzkie działania

można nazwać naukowymi?

Historia człowieka prehistorycznego – pierwsze narzędzia i ich geneza.

Wynalazki okresu prehistorycznego.

Rozwój maszyn i narzędzi w starożytności.

Rewolucja neolityczna – technika i nauka?

Początki rozwoju nauk technicznych.

Znaczenie i rozkwit nauk matematycznych.

Nauka i technika w okresie średniowiecza i renesansu.

Rewolucja przemysłowa, powstanie uczelni technicznych, korelacja nauki z przemysłem.

Boom techniki w okresie nowożytnym.

Wpływ wydarzeń na powstanie nowych gałęzi przemysłu.

Wynalazki, badania naukowe, a rozwój przemysłu. Powstanie instytucji promujących

rozwój nauki i techniki.

Historia i prekursorzy rozwoju polskiej nauki i techniki.

Znaczenie techniki dla społeczeństwa.

Geneza nowoczesnej technologii.

Zatrudnienie, szybka ewaluacja wiedzy, nowe technologie.

Technologia informacyjna, rozkwit nauk informatycznych.

Perspektywy kierunków rozwoju techniki. Sposób realizacji: wykład akademicki, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej

literatury.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Ma podstawową wiedzę z zakresu historii techniki oraz jej trendów rozwojowych

Umiejętności Potrafi dostrzec ważność dokonań techniki i jej wpływ na cywilizacje.

Umie korzystać z literatury oraz innych źródeł informacji.

Kompetencje

społeczne


Ma świadomość ważności i rozumie aspekty i skutki rozwoju techniki.





Orłowski B.: Zwykłe i niezwykłe losy wynalazków, Warszawa 1989.

Orłowski B., Przyrowski Z.:, Księga odkryć, Warszawa 1987.

Herlinger J.: Niezwykłe perypetie odkryć i wynalazków, Warszawa 1985.

Uzupełniająca:

Dziurzyński A.: Zarys historii odkryć i wynalazków, Poznań 2006.

Dick P.: Niezwykła technika starożytności, Wydawnictwo: Amber, 2006.







65




Wykład 30 30


Konsultacje 10 -




nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca

studenta


nauczyciela

akademickiego

samodzielna praca

studenta

1,6 2,4 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Historia techniki w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Ma podstawową wiedzę z zakresu

historii techniki oraz jej trendów

rozwojowych

Wykład Referat EK-P_W02

EK-P_W05

T1A_W02

T1A_W05 InżA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi dostrzec ważność dokonań

techniki i jej wpływ na cywilizacje. Wykład Referat EK-P_U10 T1A_U10 InżA_U03

EK-P_U02 Umie korzystać z literatury oraz

innych źródeł informacji. Wykład Referat EK-P_U01 T1A_U01 InżA_U01



uzupełniania wiedzy. Wykład Referat EK-P_K01 T1A_K01 -


aspekty i skutki rozwoju techniki. Wykład Referat EK-P_K02 T1A_K02 -




21. Kierowanie zespołami ludzkimi


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Kierowanie zespołami ludzkimi




MB.17.7.W MB.17.7.W


5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia roku studiów


6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII

66


prowadzącej przedmiot dr Jolanta Karolczuk

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość zagadnień z zakresu problematyki społecznej



12 Liczba punktów ECTS przypisana




13. Założenia i cele modułu/przedmiotu Nabycie przez studentów umiejętności związanych z zarządzaniem zespołami ludzkimi,

kadrami. Uzyskanie wiedzy z zakresu zarzadzania menedżerskiego i problemów z nim

związanych.

14. Metody dydaktyczne Wykład, dyskusja, omawianie problemów, case study

Konsultacje organizowane w indywidualnych przypadkach;

15.


Wykład: W

Ocena na podstawie pisemnego kolokwium

16. Treści merytoryczne przedmiotu oraz

sposób ich realizacji

Tematyka wykładów: Rola lidera i menedżera, zadania, rodzaje, cele. Zarządzanie

konfliktem, stresem, czasem, organizacja pracy własnej i pracowniczej. Charakterystyka

polityki personalnej w organizacji. Planowanie zatrudnienia. Tworzenie opisu stanowisk

pracy. Przygotowanie procesu rekrutacji. Przeprowadzanie procesu rekrutacji, selekcji.

Wprowadzanie do pracy (adaptacja). Ocenianie pracowników. Szkolenia pracowników.

Kariera zawodowa, rozwój pracowniczy. Systemy zawierania umów, premii,

wynagradzania pracowników. Prowadzenie dokumentacji pracowniczej. Problemy

zarządzania kadrami. Praca zespołów, efektywność skuteczność, bariery. Systemy

motywacyjne. Dodatkowe aspekty zarządzania personelem. Rozwiązanie stosunku pracy.

Wspomaganie zwalnianych pracowników.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Wyjaśnia tematykę zarządzania zespołami pracowniczym.

Rozpoznaje kwestie związane z zarządzaniem sobą i kadrami w konkretnych sytuacjach.

Umiejętności

Stosuje przepisy prawa związane z problematyką zarządzania ludźmi.

Wykorzystuje wiedzę z zarządzania kadrami w celu wykonania zadań w ramach

powierzonych zasobów.

Kompetencje

społeczne

Współdziała w grupie realizując zagadnienia zarządzania kadrami.

Chroni zastosowane rozwiązania z zakresu zarządzania ludźmi i zespołami.

Potrafi prowadzić rozmowy z pracownikami: rekrutacyjne, oceniające, szkoleniowe,

zwalniające, motywujące

18.





1. M. Kostera, Zarządzanie personelem, ABC, Kraków 2010;

2. S. Smoleński, Zarządzanie potencjałem pracowniczym w przedsiębiorstwie, Ośrodek

Postępu Organizacyjnego, Bydgoszcz 2001;


1. M. Armstrong, Zarządzanie zasobami ludzkimi, ABC, Kraków 2000;

2. Czasopisma: Manager, Personel i Zarządzanie, Rzeczpospolita












Punkty ECTS za moduł/przedmiot Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

67

akademickiego akademickiego

1,2 0,8 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Kierowanie zespołami ludzkimi w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

EK-P_W01 Wyjaśnia tematykę zarządzania

zespołami pracowniczym.

Wykład Kolokwium EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03

EK-P_W02

Rozpoznaje kwestie związane z

zarządzaniem sobą i kadrami w

konkretnych sytuacjach.

Wykład Kolokwium EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Stosuje przepisy prawa związane z

problematyką zarządzania ludźmi Wykład Kolokwium EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01

EK-P_U02 Wykorzystuje wiedzę z zarządzania

kadrami w celu wykonania zadań w

ramach powierzonych zasobów.

Wykład Kolokwium

EK-K_U02

EK-K_U03

EK-K_U04

T1A_U02

T1A_U03

T1A_U04

InżA_U01

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01 Współdziała w grupie realizując

zagadnienia zarządzania kadrami.

Wykład Kolokwium EK-K_K03 T1A_K03 -

EK-P_K02

Chroni zastosowane rozwiązania z

zakresu zarządzania ludźmi i

zespołami.


EK-P_K03

Potrafi prowadzić rozmowy z

pracownikami: rekrutacyjne,

oceniające, szkoleniowe, zwalniające,

motywujące




Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..……………………………………….

22. Bezpieczeństwo pracy i ergonomia


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Bezpieczeństwo pracy i ergonomia




MB.18.1.W MB.18.1.W


5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia roku studiów,



7. Imię i nazwisko osoby (osób) dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ

68

prowadzącej przedmiot

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Brak







13. Założenia i cele modułu/przedmiotu

Poznanie przepisów i zasad BHP, które są niezbędne do wykonywania pracy na

określonym stanowisku oraz związanych z tym stanowiskiem obowiązków i

odpowiedzialności w dziedzinie BHP.

Zaznajomienie się z zagrożeniami wypadkowymi i chorobowymi związanymi z

wykonywaną pracą.

Nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych oraz

postępowania w sytuacjach awaryjnych, a także umiejętności udzielania pomocy osobom,

które uległy wypadkom.

Kształtowanie świadomości studentów dotyczącej nabytej wiedzy i umiejętności oraz ich

ważności w praktycznym ich stosowaniu. Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą

podstawowych pojęć związanych z ergonomią. Zna i rozumie relacje zachodzące w

układzie człowiek-środki pracy-środowisko. Ma wiedzę na temat ryzyka zawodowego i

sposobów jego minimalizowania.

Umiejętności: Potrafi wykorzystać wiedzę do projektowania i oceny istniejących

rozwiązań na stanowisku pracy. Potrafi posługiwać się poznanymi metodami i oceniać

obciążenie oraz ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą.


ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej

14. Metody dydaktyczne metoda asymilacji wiedzy, forma prezentacji.

15.



dopuszczenia do egzaminu, zaliczenia

z przedmiotu, a także formę i warunki

zaliczenia poszczególnych form zajęć


przedmiotu

Wykład kończy się zaliczeniem z oceną otrzymywaną na podstawie obecności na

wykładzie oraz prac pisemnych-testów. Student, który nie uzyska zaliczenia w pierwszym

terminie ma prawo do zaliczenia poprawkowego w sesji poprawkowej. Obydwie oceny z

egzaminów wpisywane są do indeksu. Student, który nie uzyska pozytywnej oceny z

zaliczenia poprawkowego ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z

regulaminem studiów.

16. Treści merytoryczne przedmiotu oraz

sposób ich realizacji

Podstawowe regulacje Kodeksu pracy dotyczące zagadnień bezpieczeństwa i higieny

pracy. Prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Wymagania dotyczące

profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników. Państwowy system nadzoru i kontroli nad

warunkami pracy. Podstawy prawne i uprawnienia instytucji państwowego nadzoru nad

warunkami pracy i BHP: PIP, PIS, UDT. Nadzór społeczny nad warunkami pracy w

Polsce. Wymagania przepisów BHP dotyczące:

1. obiektów budowlanych, w których są zlokalizowane pomieszczenia pracy.

2. maszyn i urządzeń technicznych.

3. procesów technologicznych i materiałów.

4. stosowania czynników szkodliwych dla zdrowia.

Wypadki przy pracy i choroby zawodowe, pierwsza pomoc w nagłych wypadkach.

Regulacje międzynarodowe dotyczące problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy.

Geneza, cele i zakres ergonomii. Podstawowy model ergonomiczny - elementy składowe i

kierunki działania. Ergonomiczna organizacja pracy - wiadomości elementarne.

Uniwersalne procesy w strukturze pracy ludzkiej: percepcyjne, decyzyjne, wykonawcze,

twórcze i odtwórcze. Parametry charakteryzujące sylwetkę człowieka: kształt,

temperament, charakter, wymiary i pozycja ciała. Zasięgi oraz metody określania obszaru i

stref: obserwacji i wykonywanych czynności. Ogólne wiadomości o funkcjonowaniu

organizmu ludzkiego: homeostaza, termoregulacja, procesy energetyczne człowieka,

behawioryzm, funkcje układów. Obciążenie organizmu pracownika: psychiczne i fizyczne.

Czynnik monotypii i monotonii. Patologiczne skutki obciążenia człowieka pracą:

zmęczenie, choroby zawodowe, wypadkowość. Czynniki materialne środowiska pracy:

chemiczne i fizyczne - oddziaływanie, metody badań, kryteria i ocena higieniczna wg

obowiązujących normatywów, stosowane zabezpieczenia. Parametry przestrzenne

środowiska pracy. Praca przy komputerze. Ryzyko zawodowe – identyfikacja, ocena,

ograniczanie.

69

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna przepisy i zasady BHP, które są niezbędne do wykonywania pracy na określonym

stanowisku. Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z ergonomią. Opisuje

proces kształtowania stanowiska pracy oraz identyfikuje występujące czynniki ryzyka.

Charakteryzuje ryzyko zawodowe. Zna zagrożenia wypadkowe i chorobowe związane z

wykonywaną pracą. Zna zadania i uprawnienia organów nadzoru nad warunkami pracy.

Umiejętności

Wykonuje pracę w sposób bezpieczny dla siebie i innych umie postępować w sytuacjach

awaryjnych. Potrafi udzielać pomocy osobom, które uległy wypadkom. Potrafi posługiwać

się podstawowymi metodami analizy stanowiska pracy. Umie korzystać z baz danych

aktów prawnych i przyjętych norm. Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka zawodowego.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość możliwości organizowania lub egzekwowania od pracodawcy

bezpiecznych warunków pracy. Rozumie potrzebę dokształcania się – podnoszenia

kompetencji zawodowych i osobistych. Ma świadomość ważności i rozumie

pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej




Podstawowa

1. Rączkowski B.:BHP w praktyce, ODiDK, Gdańsk 2007.

2. Stec. D.: Zasady BHP w praktyce, Wszechnica Podatkowa, Kraków 2009.

3. Beata Wawrzyńczak-Jędryka (red.), Bezpieczeństwo i higiena pracy, Wolters Kluwer

Polska, Warszawa 2010.

4. Olszewski J.: Podstawy ergonomii i fizjologii pracy. Akademia Ekonomiczna,

Poznań1993.

Uzupełniająca

1. Szlązak J., Szlązak N.: Bezpieczeństwo i higiena pracy, Wydawictwo AGH, Kraków

2005.

2. Aneta Flisek (red.): Kodeks pracy, Państwowa Inspekcja Pracy, bezpieczeństwo i

higiena pracy, akty wykonawcze: teksty jednolite wraz z indeksem rzeczowym, Wyd.

5, stan prawny: luty 2009, C. H. Beck, Warszawa 2009.

3. Łunarski J. (red.).: Zarządzanie bezpieczeństwem pracy, Oficyna Wydawnicza

Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2002.

4. Lewandowski J.: Ergonomia. MARCUS, Łódź 1995.














akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,0 0,0 0,4 0,6

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Bezpieczeństwo pracy i ergonomia


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

EK-P_W01

Zna przepisy i zasady BHP, które są

niezbędne do wykonywania pracy na

określonym stanowisku. Zna

terminologię oraz podstawowe

pojęcia związane z ergonomią

Wykład

Prace

pisemne,

Testy


EK-P_W02

Opisuje proces kształtowania

stanowiska pracy oraz identyfikuje

występujące czynniki ryzyka.

Charakteryzuje ryzyko zawodowe.

Wykład

Prace

pisemne,

Testy


70

EK-P_W03

Zna zagrożenia wypadkowe i

chorobowe związane z wykonywaną

pracą. Zna zadania i uprawnienia

organów nadzoru nad warunkami

pracy.

Wykład

Prace

pisemne,

Testy


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Wykonuje pracę w sposób

bezpieczny dla siebie i innych umie

postępować w sytuacjach

awaryjnych. Potrafi udzielać pomocy

osobom, które uległy wypadkom.

Wykład

Prace

pisemne,

Testy

EK-K_U08 T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U02 Potrafi posługiwać się podstawowymi

metodami analizy stanowiska pracy. Wykład

Prace

pisemne,

Testy



prawnych i przyjętych norm. Wykład

Prace

pisemne,

Testy

EK-K_U01

EK-K_U03

T1A_U01

T1A_U03

InżA_U01

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U04 Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka

zawodowego. Wykład

Prace

pisemne,

Testy

EK-K_U08 T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01

Ma świadomość możliwości

organizowania lub egzekwowania od

pracodawcy bezpiecznych warunków

pracy.

Wykład

Prace

pisemne,

Testy

EK-K_K05 T1A_K05 -

EK-P_K02 Rozumie potrzebę dokształcania się –

podnoszenia kompetencji

zawodowych i osobistych.

Wykład

Prace

pisemne,

Testy

EK-K_K01 T1A_K01 -




Wykład

Prace

pisemne,

Testy

EK-K_K02 T1A_K02 -



Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..……………………………………….

23. Informatyczne podstawy zarządzania


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne podstawy zarządzania




MB.19.6.W, MB.19.6.C MB.19.6.W, MB.19.6.C



6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI


prowadzącej przedmiot dr inż. Ryszard Dziekan, dr Patrycja Pudło

71

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Bez wymagań


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.


przypisana



Wykład:1

Ćwiczenia:1

Razem:2p. ECTS

Wykład: 2

Ćwiczenia: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Zapoznanie studentów z wiedzą dotyczącą struktury i budowy zintegrowanych systemów

zarzadzania.

Umiejętności

Wskazanie praktycznego doboru podsystemów do wymagań przedsiębiorstwa (produkcyjnego,

handlowego, usługowego).


Zapoznanie z współczesnymi kierunkami rozwoju zintegrowanych systemów zarzadzania.

14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, metody podające, prezentacja multimedialna, ćwiczenia w pracowni

komputerowej, wykorzystanie systemów informatycznych klasy ERP, studium przypadku,

samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej

15.








przedmiotu

Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu

realizowanych podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej

literatury.


wykonanie zadań podczas ćwiczeń.


Wykład:

Ćwiczenia:

test pisemny: jednokrotnego, wielokrotnego

wyboru, uzupełnień

wykonanie zadań z zakresu budowy hurtowni

danych, operacji kadrowych, magazynowych

i obsługi dokumentów handlowych.



Wykłady:

Zarządzanie i informatyzacja pojęcia podstawowe.

Typologia informatycznych systemów zarządzania.

Przepływy produkcji – zasoby i procesy, zarzadzanie logistyczne, współczesne systemy

zarzadzania TPP.

Strategie zarządzania przepływem produkcji – JIT, ERP, OPT/TOC.

Systemy informatyczne zarzadzania – zarzadzanie danymi, technologie systemów

informatycznych zarzadzania, systemy wspomagające zarządzanie, systemy wspomagające

logistykę.

Systemy zarządcze informowania kierownictwa.

Zarządzanie relacjami z klientami – system CRM.

Komputerowo zintegrowane zarządzanie – komputerowo zintegrowane zarządzanie, zarządzanie

operacyjne.

Wdrażanie ZISZ w małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach.

Wymiarowanie zmian oprogramowania systemów klasy ERP.

Wybór i ocena wdrożenia ZISZ.

Ćwiczenia:

Budowa hurtowni danych.

Operacje kadrowe.

Operacje magazynowe.

Obsługa dokumentów handlowych.

18.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

W01. Zna rodzaje systemów informacyjnych i informatycznych wspomagających różne funkcje

zarządzania w przedsiębiorstwie.

W02. Posiada wiedzę pozwalającą mu na świadome wykorzystanie technologii informatycznych

w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Umiejętności

U01. Umie wskazać potrzeby informatyczne przedsiębiorstwa i odpowiednio dobrać

podsystemy.

U02. Umie wykorzystać systemy baz danych, użytkować system planowania i zarządzania

produkcją klasy ERP, system symulacji produkcji, zbudować hurtownię danych.

72

Kompetencje

społeczne

K01. Ma świadomość ciągłego podnoszenia poziomu wiedzy w dziedzinie wykorzystania

narzędzi informatycznych w biznesie.

K02. Potrafi identyfikować możliwości rozwoju systemów informatycznych.

19.





Zintegrowane systemy zarządzania / Zbigniew Banaszak, Sławomir Kłos, Janusz Mleczko.-

Wyd. 2. zm.- Warszawa : Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, cop. 2016.

Funkcjonalność informatycznych systemów zarządzania, Systemy business intelligence. T 2,/

Arkadiusz Januszewski.- Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011.


Adamczewski P.: Zintegrowane systemy informatyczne w praktyce. Warszawa: Mikon, 2004.

Brzozowski W., Kowalczyk K., Tomaszewski M.(red.), Kabza Z.: Zintegrowane systemy

zarządzania, Opole: Politechnika Opolska, 2002.

Banaszak Z.: Systemy informatyczne inżynierii zarządzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki

Zielonogórskiej, 2001.

Mazur A., Mazur D.: Jak wdrożyć CRM w małej i średniej firmie, Madar, 2004.

Michalski K.: Zarządzanie informacjami w przedsiębiorstwie: systemy informatyczne a

reinżynieria organizacji, Politechnika Śląska, 2001.










Wykład 15 10

Ćwiczenia 15 10





nauczyciela

akademickiego



nauczyciela

akademickiego


1,2 0,8 0,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne podstawy zarządzania


Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna rodzaje systemów

informacyjnych i informatycznych

wspomagających różne funkcje


Wykład

Test pisemny jednokrotnego,

wielokrotnego

wyboru,

uzupełnień


EK-P_W02

Posiada wiedzę pozwalającą mu na

świadome wykorzystanie technologii

informatycznych w zarządzaniu

przedsiębiorstwem.

Wykład


wielokrotnego

wyboru,

uzupełnień


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Umie wskazać potrzeby

informatyczne przedsiębiorstwa i

odpowiednio dobrać podsystemy.

Wykład

Ćwiczenia


wielokrotnego

wyboru,

uzupełnień

Wykonanie

zadań


73

EK-P_U02

Umie wykorzystać systemy baz

danych, użytkować system

planowania i zarządzania produkcją

klasy ERP, system symulacji

produkcji, zbudować hurtownię

danych.

Ćwiczenia Wykonanie

zadań EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03


EK-P_K01

Ma świadomość ciągłego

podnoszenia poziomu wiedzy w

dziedzinie wykorzystania narzędzi

informatycznych w biznesie.

Wykład

Ćwiczenia


wielokrotnego

wyboru,

uzupełnień

Wykonanie

zadań

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02

Potrafi identyfikować możliwości

rozwoju systemów informatycznych. Wykład

Ćwiczenia


wielokrotnego

wyboru,

uzupełnień

Wykonanie

zadań

EK-K_K02 T1A_K02 -



Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..……………………………………

24. Seminarium dyplomowe


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Seminarium dyplomowe/Praca dyplomowa




MB.20.7.C MB.20.7.C






8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Seminarium, ćwiczenia



dydaktycznych


Ćwiczenia: 30 godz. Ćwiczenia: 30 godz.


przypisana



Ćwiczenia: 9

Praca dyplomowa:15

Ćwiczenia: 9

Praca dyplomowa: 15

13. Założenia i cele Celem seminarium jest zapoznanie się z regułami związanymi z metodologią pisania pracy

74

modułu/przedmiotu dyplomowej. Cel ten pozwoli wykształcić umiejętność przygotowania prac dyplomowych.

Przedmiot realizowany jest w grupie przedmiotów inne




Metody nauczania:

seminarium



15.








przedmiotu




pozytywna ocena części zrealizowanej pracy dyplomowej.



realizacji

Zapoznanie się z zasadami redagowania pracy dyplomowej, strukturą pracy, techniką pisania,

metodami prowadzenia studiów literaturowych, zagadnieniami związanymi z opracowaniem

edytorskim.

Opracowanie publicznej prezentacji wyników badań i udziału w dyskusji.

Dyskusja nad tematami prac, referowanie własnych postępów, szczegółowe rozwiązania

napotkanych problemów, a także konsultacje.

Zapoznanie studentów z systemem antyplagiatowym działającym w PWSZ.

Przygotowanie do obrony pracy dyplomowej.

Tematyka seminarium związana jest z mechaniką i budową maszyn, informatyką oraz szeroko

rozumianymi jej zastosowaniami.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z pracą dyplomową.

Interpretuje przebieg przygotowania pracy dyplomowej.

Wyjaśnia opracowanie wizualne pracy dyplomowej, formułuje problemy i konsekwencje związane

z plagiatem.

Umiejętności Potrafi zastosować w praktyce wiedzę teoretycznej z zakresu danej specjalności.

Umie zademonstrować wybrane rozwiązania z tematu pracy dyplomowej.

Kompetencje

społeczne


Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej

18.




przedmiotu

Podstawowa:

1. Jaracz K.: Redakcja prac dyplomowych w Instytucie Technicznym. PWSZ Sanok, 2010.

Uzupełniająca:

1. Myszka W.: LaTeX. Podręcznik użytkownika. Wyd. PLJ, Warszawa, 1992.

2. Kowalczyk G.: Word 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003,

3. Groszek M.: Excel 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003,

Ogórek B.: CorelDRAW Graphics Suite 11 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003.


Forma nakładu pracy studenta (udział w zajęciach,

aktywność, przygotowanie sprawozdania, itp.)




bezpośrednim udziałem nauczyciela

akademickiego Ćwiczenia 30 30




Z bezpośrednim


akademickiego


Z bezpośrednim


akademickiego


1,2 7,8 1,2 7,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Seminarium dyplomowe w odniesieniu do form

zajęć

75

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie

do

kompetencji

inżynierskich

**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna terminologię oraz podstawowe

pojęcia wiązane z pracą dyplomową.

Interpretuje przebieg przygotowania

pracy dyplomowej.

Seminarium

Uczestnictwo w

zajęciach oraz

pozytywna ocena

części zrealizowanej

pracy dyplomowej.


EK-P_W02

Wyjaśnia opracowanie wizualne

pracy dyplomowej, formułuje

problemy i konsekwencje związane z

plagiatem.

Seminarium

Uczestnictwo w

zajęciach oraz

pozytywna ocena


pracy dyplomowej


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi zastosować w praktyce

wiedzę teoretycznej z zakresu danej

specjalności.

Seminarium

Uczestnictwo w

zajęciach oraz

pozytywna ocena


pracy dyplomowej

EK-K_U01

EK-K_U02

T1A_U01

T1A_U02 InżA_U01

EK-P_U02

Umie zademonstrować wybrane

rozwiązania z tematu pracy

dyplomowej.

Seminarium

Uczestnictwo w

zajęciach oraz

pozytywna ocena


pracy dyplomowej

EK-K_U07 T1A_U07

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08




Seminarium

Uczestnictwo w

zajęciach oraz

pozytywna ocena


pracy dyplomowej

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02




Seminarium

Uczestnictwo w

zajęciach oraz

pozytywna ocena


pracy dyplomowej

EK-K_K02 T1A_K02 -




25. Praktyka zawodowa


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Praktyka zawodowa




MB.21.PZ.4, MB.21.PZ.6 MB.21.PZ.4, MB.21.PZ.6


4. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,

6. Rok studiów, semestr Rok: II,III semestr: 4,6

7. Imię i nazwisko osoby (osób) dr inż. Stanisław Tor (opiekun praktyk studenckich)

76


8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Praktyka zawodowa

10. Wymagania wstępne Wymagane umiejętności i kompetencje w zakresie projektowania maszyn i układów mechanicznych,

technologii budowy maszyn, sterowania, automatyki i robotyki oraz automatycznej regulacji w

technice.


dydaktycznych


80+80 godz. 80+80 godz.

12.


przypisana



2+2 2+2


modułu/przedmiotu

Wiedza:

Student pozna organizację i formy działalności zakładu pracy.

Posiądzie wiadomości praktyczne i potrafi wykorzystać je w praktyce przy konstruowaniu

eksploatacji i serwisowaniu maszyn i urządzeń mechanicznych.

Umiejętności:

zdobędzie wiadomości praktyczne związane z projektowaniem, wytwarzaniem i eksploatacją maszyn

i urządzeń mechanicznych, i systemów robotyki oraz sterowania.

Zdobędzie przygotowanie do samodzielnej i zespołowej pracy w jednostkach projektowych,

projektowo -konstrukcyjnych i technologicznych , eksploatacyjnych oraz organizacyjnych.

Otrzyma przygotowanie do pracy w jednostkach organizacji produkcji, odbioru technicznego,

serwisowania i diagnozowania maszyn i urządzeń mechanicznych, pakowania i ekspedycji wyrobów

gotowych

Kompetencje społeczne:

student zrozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.

Zdobędzie świadomość ważności pozatechnicznych aspektów i skutków działalności produkcyjnej i

jej oddziaływania na środowisko naturalne.

Zdobędzie świadomość zagrożeń istniejących w czasie produkcji, świadomość konieczności

przestrzegania przepisów BHP, przepisów związanych z ochroną środowiska, przepisów

przeciwpożarowych, poszanowania mienia zakładu i przestrzegania dyscypliny pracy.


Praktyka zawodowa, wg porozumienia z zakładem godz. tygodniowo, 160 godz. w semestrze

Praktyka zawodowa realizowana w wytypowanych zakładach produkcyjnych spełniających warunki,

lub w zakładzie, w którym pracuje student w przypadku, gdy zakres obowiązków jest zgodny z

profilem

studiów.

15.








przedmiotu

Warunkami zaliczenia przedmiotu są:

Opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas zajęć oraz uzyskanych

poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest

uczestnictwo studenta na zajęciach praktycznych

Sposób wystawiania podsumowującej oceny:

- przepracowanie wymaganej ilości godzin

- złożenie sprawozdania podpisanego przez

pracodawcę,

- złożenie dzienniczka praktyki podpisanego przez

pracodawcę i opiekuna praktyk zawodowych

PWSZ

16.



realizacji

Zapoznanie się z zakładem produkcyjnym i organizacją praktyki: Zapoznanie studentów ze

strukturą organizacyjną zakładu. Załatwienie formalności związanych z rozpoczęciem praktyki.

Przeszkolenie BHP i przeciwpożarowe. Praca w dziale przygotowania produkcji. Zapoznanie się z

rozchodem i przeznaczeniem materiałów. Praca w zespole technologicznym pozwalająca na

zapoznanie się z produktami, ich budową, dokumentacją technologiczną, obiegiem dokumentacji

konstrukcyjnej i technologicznej. Zapoznanie się z zasadami planowania, przygotowania i

remontów maszyn i urządzeń produkcyjnych., problematyką utrzymania ruchu.

Praca w zespole projektowym konstruującym urządzenia mechaniczne, elementy oparte o

sterowanie elektroniczne, urządzenia automatyczne i systemy robotyki: Zapoznanie się studenta

z systemem modelowania i konstruowania maszyn, urządzeń i ich elementów. Zdobywanie

praktycznych umiejętności w wykorzystaniu symulacji cyfrowych i korzystaniu z baz danych

inżynierskich w budowie maszyn i urządzeń mechanicznych. Ugruntowanie praktycznych

umiejętności stosowania programów informatycznych wspomagających projektowanie.

Zdobywanie praktycznych umiejętności w zakresie doboru, wytwarzania i kształtowania

struktury materiałów inżynierskich: Praktyczne zapoznanie się z doborem materiałów i

77

podstawami projektowania materiałowego. Zdobycie praktycznych wiadomości w zakresie zmian

własności materiałów metodami technologicznymi takimi jak: obróbka plastyczne, rekrystalizacja,

obróbka cieplno-chemiczna. Zastosowanie materiałów ceramicznych, spiekanych i kompozytów.

Praktyczne zapoznanie się z metodami badań materiałów i podstawami komputerowego

wspomagania projektowania (CAD, CAM).

Praktyczne zaznajomienie się z budową i obsługą aparatury pomiarowej: Zdobycie umiejętności

stosowania przetworników pomiarowych. Umiejętność dobierania przetworników o żądanych

charakterystykach statycznych i dynamicznych. Praktyczne zapoznanie się z przetwarzaniem i

rejestracją pomiarowych sygnałów analogowych i cyfrowych. Zdobycie umiejętności analizy błędów

statycznych i dynamicznych. Praca przy aparaturze pomiarowej służącej w metrologii warsztatowej,

w szczególności do pomiaru długości, kąta, twardości, chropowatości powierzchni. Zdobycie

umiejętności przy posługiwaniu się aparaturą pomiarową mierzącą wielkości elektryczne takich jak:

napięcie, natężenie, moc czynną, moc bierną. Zapobiegania przyczynom pogarszania współczynnika

mocy biernej itp.

Praktyczne zapoznanie się z zastosowaniem w technice układów automatyki i automatycznej

regulacji: Zdobycie umiejętności rozpoznawania i interpretacji w zastosowaniu podstawowych

pojęć i elementów automatyki przemysłowej takich jak: człon, układ automatyki, regulacja i

sterowanie. Poznanie właściwości i efektów działania statycznych i dynamicznych, elementów

układów liniowych i nieliniowych automatyki. Praktyczne dokonywanie analizy pracy układu

automatycznej regulacji. Obserwacja i analiza złożonych układów automatyki. Zdobycie

umiejętności zastosowania robotów i manipulatorów oraz podstaw ich budowy układów

kinematycznych i dynamiki działania. Praktyczne zapoznanie się z podstawami sterowania i

programowania robotów.

Kształtowanie umiejętności uczestnictwa w interdyscyplinarnych zespołach rozwiązujących

problemy związane z konstrukcją, wytwarzaniem, sprzedażą, eksploatacją, serwisowaniem i

diagnozowaniem maszyn i urządzeń mechanicznych: Praca w zespołach na różnych

stanowiskach pracy i w różnych działach przedsiębiorstwa.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student pozna organizację, strukturę i formy działalności zakładu pracy. Zdobędzie wiadomości

praktyczne i potrafi wykorzystać je w praktyce przy konstruowaniu eksploatacji i serwisowaniu

maszyn i urządzeń mechanicznych

Umiejętności

Zdobędzie umiejętności praktyczne związane z projektowaniem, wytwarzaniem i eksploatacją

maszyn, urządzeń elektronicznych, elektronicznych i systemów robotyki oraz sterowania.

Zdobędzie umiejętności niezbędne do samodzielnej i zespołowej pracy w jednostkach projektowych,

konstrukcyjnych, technologicznych wytwarzaniu i eksploatacji maszyn i urządzeń mechanicznych.

Zdobędzie umiejętności niezbędne do technicznej produkcji, obsługi urządzeń technologicznych do

pracy jednostkach odbioru technicznego, serwisowania i diagnozowania maszyn i urządzeń

mechanicznych.

Kompetencje

społeczne

Student będzie rozumiał potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.

Zdobędzie świadomość ważności i rozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności

inżynierskiej. Będzie przygotowany do wdrażania i przestrzegania zasad ochrony środowiska, BHP i

przepisów przeciwpożarowych, poszanowania mienia zakładu i przestrzegania dyscypliny pracy.

18.




przedmiotu


Dostępna w zakładowych bibliotekach literatura fachowa, dokumentacja konstrukcyjna,

technologiczna, dokumentacja techniczno-ruchowa maszyn i urządzeń. Instrukcje BHP


Instrukcje serwisowe, schematy serwisowe i funkcjonalne urządzeń


Forma nakładu pracy studenta (udział w zajęciach,

aktywność, przygotowanie sprawozdania, itp.)



Praktyka zawodowa 80 80



Z bezpośrednim


Samodzielna

praca studenta


nauczyciela

akademickiego

Samodzielna

praca studenta

4,0 0,0 4,0 0,0

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Praktyka zawodowa w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

78

WIEDZA

EK-P_W01

Student zna organizację i formy

działalności zakładu pracy i jest

kompetentny w realizowaniu

powierzonych zadań.

Praktyka

zawodowa

Uczestnictwo

w zajęciach,

Dziennik

praktyk

EK-K_W06

EK-K_W09

EK-K_W10

EK-K_W11

T1A_W06

T1A_W09

T1A_W10

T1A_W11

InżA_W01

InżA_W04

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Posiada wiadomości praktyczne

związane z projektowaniem,

wytwarzaniem i eksploatacją maszyn,

urządzeń elektronicznych i systemów

robotyki oraz sterowania.

Praktyka

zawodowa

Uczestnictwo

w zajęciach,

Dziennik

praktyk

EK-K_U10

EK-K_U14

EK-K_U15

T1A_U10

T1A_U14

T1A_U15

InżA_U03

InżA_U06

InżA_U07


EK-P_K01



działalności inżynierskiej. Rozumie

konieczność stałego podnoszenia

kwalifikacji

Praktyka

zawodowa

Uczestnictwo

w zajęciach,

Dziennik

praktyk

EK-K_K01

EK-K_K03

EK-K_K05

T1A_K01

T1A_K03

T1A_K05

-

Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………

Podpis Dyrektora Instytutu ……………………………………………

Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..

D. Przedmioty specjalistyczne

26. Podstawy informatyki*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy informatyki




MB.22.2.W, MB.22.2.L MB.22.2.W, MB.22.2.L



6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II


prowadzącej przedmiot prof. dr hab. inż. Mieczysław Korzyński, dr Tomasz Pietrycki, mgr inż. Krzysztof Futyma

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Brak


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12. Liczba punktów ECTS Studia stacjonarne Studia niestacjonarne

79

przypisana


Wykład: 3

Laboratorium: 2

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 4

Laboratorium: 4

Razem: 8p. ECTS


modułu/przedmiotu

Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia zasad działania systemów jedno

i wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych, sieci

komputerowych.

Zapoznanie studentów z podstawowymi programami komputerowymi, ich strukturą i

realizowanymi funkcjami.

Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia zasad działania systemów jedno

i wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych, sieci

komputerowych.

Zapoznanie studentów z podstawowymi programami komputerowymi, ich strukturą i

realizowanymi funkcjami.


Metody nauczania:

Wykład, laboratorium



15.








przedmiotu

Wykład- test w formie pisemnej

Laboratorium- zaliczenie sprawozdań z zajęć



Wykład

Podstawowe architektury procesorów (RSC, CISC, techniki superskalarne, dostęp do pamięci).

Architektura komputerów PC. Architektury systemów wieloprocesorowych. Układy pamięciowe

PC. Układy otoczenia procesora. Stacje dyskietek, dyski twarde, nośniki optyczne. PC w sieci.

Architektura systemów komputerowych. Komputery osobiste, przemysłowe, systemy wbudowane.

Języki programowania niskiego i wysokiego poziomu. Kompilatory, asemblery, interpretatory.

Tworzenie aplikacji komputerowych: kompilacja i asemblacja kodu źródłowego, konsolidacja

kodu maszynowego. Niezawodność oprogramowania, rodzaje błędów w programach, śledzenie

wykonywanych programów i wyszukiwanie błędów. Języki C i C++. Słowa kluczowe,

identyfikatory, literały, komentarze. Struktura programu. Dyrektywy preprocesora, stałe, zmienne,

definicje i deklaracje. Klasyfikacja typów języka C++.

Operatory. Podstawowe instrukcje języka C++. Operacje wejścia/wyjścia w C i C++. Obsługa

błędów wejścia/wyjścia. Biblioteki standardowe. Instrukcje warunkowe: if, switch. Instrukcje

iteracyjne: for, while, do-while. Tablice. Sortowanie wektorów. Operacje na macierzach. Typy

wskaźnikowe. Tablice a wskaźniki. Operatory wskazania i odniesienia. Zmienne dynamiczne.

Tworzenie tablic przez dynamiczny przydział pamięci. Referencja. Programowanie proceduralne:

definicje funkcji, zmienne lokalne, parametry formalne i aktualne, metody przekazywania

parametrów, wywoływanie funkcji. Rekurencja.

Szablony funkcji. Tworzenie i wykorzystanie bibliotek funkcji. Struktury: deklaracje składników

struktur, struktury zagnieżdżone. Unie. Pliki. Otwieranie i zamykanie plików, zmiana wskaźnika

pliku, odczyt i zapis Pliki tekstowe i nietekstowe, tryb tekstowy i binarny. Biblioteki fstream i

stdio. Sortowanie i przeszukiwanie plików. Wprowadzenie do programowania obiektowego w

języku C++: klasy, dane i funkcje składowe obiektu, konstruktory, destruktory, dziedziczenie.

Dynamiczne struktury danych: listy, stosy, kolejki, drzewa. Obsługa sytuacji wyjątkowych.

LABORATORIUM:

1. Organizacja pracy w laboratorium. Zasady tworzenia programów w wybranym środowisku w

systemie Windows lub Linux. Proste programy.

2. Instrukcja warunkowa if, instrukcja wyboru switch, instrukcje iteracyjne for, while, do-while:

tablicowanie funkcji, rejestracja danych w pętli, metoda bisekcji.

3. Wektory: wyszukiwanie minimum, sortowanie, obliczanie parametrów statystycznych,

iloczyn skalarny.

4. Macierze: mnożenie macierzy, sumowanie elementów macierzy.

5. Wskaźniki. Tablice a wskaźniki. Zmienne dynamiczne.

6. Kolokwium I.

7. Wykorzystanie funkcji: przekazywanie parametrów, zwracanie wartości.

8. Operacje na wektorach i macierzach z zastosowaniem funkcji, rekurencja: wyszukiwanie

binarne w wektorze posortowanym.

9. Struktury.

10. Odczyt i zapis danych w plikach tekstowych i nietekstowych: wyznaczanie parametrów

statystycznych danych, wyszukiwanie danych w pliku.

11. Programowanie zorientowane obiektowo.

12. Kolokwium II.

Zajęcia końcowe.

80

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z działaniem systemów jedno i

wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych.

Definiuje sytuację problemową przez wyodrębnienie danych i celu osiągnięcia oraz podaje

przykłady algorytmów z różnych dziedzin i ich realizację w oparciu o wybrany język

programowania.

Zna podstawy technik informatycznych, przetwarzanie tekstów, arkusze kalkulacyjne, bazy

danych, grafika pozyskiwanie i przetwarzanie informacji.

Umiejętności

Potrafi opisać działanie komputera, analizuje model logiczny komputera, rozumie, jaka rolę w

systemie komputerowym odgrywają systemy pozycyjne: dwójkowy i szesnastkowy, rozróżniana

rodzaje pamięci komputera, określa ich własności i przeznaczenia.

Potrafi konstruować algorytmy z wykorzystaniem podstawowych technik algorytmicznych;

analizować złożoności algorytmów.

Potrafi stosować teksty, rysunki, tabele, wykresy (a także dźwięki i filmy) do interpretowania i

zapisywania informacji.

Kompetencje

społeczne


Ma świadomość dostrzegania i doceniania społecznego kontekstu informatyki w działalności

inżynierskiej

18.





1. Kernighan B.W., Ritchie D.M.: Język ANSI C, WNT, Warszawa 1994.

2. Grębosz J.: Symfonia C++ standard, Edition 2000, Kraków 2008.

3. Wróblewski P.: Język C++ dla programistów. Helion, Gliwice 1994.


1.Zalewski A.: Programowanie w językach C i C++ z wykorzystaniem pakietu Borland C++.

Nakom, Poznań 1995.










Wykład 30 15

Laboratorium 30 15


Konsultacje 15 -



Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

3,0 2,0 1,2 6,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy informatyki* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Ma wiedzę związaną z działaniem

systemów jedno i

wieloprocesorowych, układów

otoczenia procesora i urządzeń

peryferyjnych.

Wykład

Laboratorium

Test w formie

pisemnej

Sprawozdanie

z zajęć


EK-P_W02

Definiuje sytuację problemową oraz

podaje przykłady algorytmów z

różnych dziedzin i ich realizację w

oparciu o Turbo Pascal

Wykład

Laboratorium

Test w formie

pisemnej

Sprawozdanie

z zajęć


UMIEJĘTNOŚCI

81

EK-P_U01

Potrafi konstruować algorytmy i

analizować złożoności algorytmów

przetwarzanie informacji

Wykład

Laboratorium

Test w formie

pisemnej

Sprawozdanie

z zajęć


EK-P_U02

Ma świadomość dostrzegania i

doceniania społecznego kontekstu

informatyki w działalności

inżynierskiej

Wykład

Laboratorium

Test w formie

pisemnej

Sprawozdanie

z zajęć

EK-K_U07 T1A_U07

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03

Potrafi opisać działanie komputera,

analizuje model logiczny komputera,

rozumie, jaka rolę w systemie

komputerowym odgrywają systemy

pozycyjne: dwójkowy i

szesnastkowy, rozróżniana rodzaje

pamięci komputera, określa ich

własności i przeznaczenia.

Wykład

Laboratorium

Test w formie

pisemnej

Sprawozdanie

z zajęć



EK-P_K01 Rozumie potrzebę ciągłego

podnoszenia kwalifikacji

Wykład

Laboratorium

Test w formie

pisemnej

Sprawozdanie

z zajęć

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02




Wykład

Laboratorium

Test w formie

pisemnej

Sprawozdanie

z zajęć

EK-K_K02 T1A_K02 -



Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….

27. Inżynierskie zastosowania komputerów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynierskie zastosowania komputerów




MB.23.2.W, MB.23.2.L MB.23.2.W, MB.23.2.L



6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II



8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu technologia informacyjna oraz podstawy rysunku

technicznego.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

82

12.


przypisana



Wykład: 3

Laboratorium: 2

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 4

Laboratorium: 4

Razem: 8p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z bazami danych

materiałów i elementów znormalizowanych. Zna i rozumie proces tworzenia dokumentacji

technicznej. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowa, obliczeń, doborów elementów

znormalizowanych i edycji rysunku, prezentacji i opisu

Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego

tworzenia obiektu. Potrafi posługiwać się arkuszem kalkulacyjnym i podstawowym programem

rysunkowym w celu tworzenia obiektów i dokumentacji technicznej.

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności

i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej


Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15 godz. (15tyg. w

semestrze po 2 godz., co 2 tygodnie). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w

laboratorium Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w semestrze po 2godz.

tygodniowo).

Metody nauczania:




15.








przedmiotu




pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5 godz. kolokwium jest wykonanie

wskazanego ćwiczenia.



Zajęcia obejmują wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą arkusza kalkulacyjnego

MS EXCEL, tworzenie odwołań względnych i bezwzględnych. Kreowanie obliczeń w oparciu o

różne metody, szacowanie błędów. Wykresy, opisy, regresja, kalkulacje, poszukiwanie

analitycznej zależności z wyników eksperymentów. Wyszukiwanie, selekcjonowanie, gromadzenie

informacji o materiałach, elementach znormalizowanych, powłokach, itp. w oparciu o różne źródła

informacji. Obróbka materiałów źródłowych, prezentowanie i opis zależności pomiędzy danymi.

Elementarne podstawy tworzenia dokumentacji technicznej.

Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia laboratoryjne samodzielne studiowanie przez

studentów wskazanej literatury.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z arkuszem kalkulacyjnym i metodami

wyszukiwanie informacji, tworzeniem dokumentacji.

Charakteryzuje proces tworzenia: dokumentacji, wykresów, bazy wiedzy.

Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje wykresów i rysunków.

Umiejętności

Potrafi posługiwać się arkuszem kalkulacyjnym w zakresie pozyskiwania informacji inżynierskich

oraz podstawowym programem tworzenia rysunków.

Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.

Potrafi tworzyć dokumentację techniczną

Kompetencje

społeczne



18.





1. Groszek M.: Excel 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice 2003 2. Help programu AutoCad. Wersja elektroniczna

3. Materiały dostarczane przez prowadzącego


1. Pikoń A.: AutoCad 2004PL. Helion, Gliwice, 2003.

2. Ullman J.D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych. WNT, Warszawa,

2001.










Wykład 30 15

Laboratorium 30 15


83

Konsultacje 15 -



Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

3,0 2,0 1,2 6,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynierskie zastosowania komputerów*


Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


pojęcia związane z arkuszem

kalkulacyjnym i metodami

wyszukiwanie informacji,

tworzeniem dokumentacji.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02

Charakteryzuje proces tworzenia:

dokumentacji, wykresów, bazy

wiedzy.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W03 Rozróżnia polecenia i stosowane

funkcje wykresów i rysunków.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi posługiwać się arkuszem

kalkulacyjnym w zakresie

pozyskiwania informacji

inżynierskich oraz podstawowym

programem tworzenia rysunków.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02 Umie korzystać z baz danych

elementów znormalizowanych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03 Potrafi tworzyć dokumentację

techniczną

Wykład

Laboratorium

Kolokwium





Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_K02




Wykład

Laboratorium

Kolokwium





84

28. Obliczeniowe systemy informatyczne*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Obliczeniowe systemy informatyczne




MB.24.3.W, MB.24.3.L MB.24.3.W, MB.24.3.L





prowadzącej przedmiot dr Rafał Reizer

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów.



10. Wymagania wstępne Znajomość technologii informacyjnej, matematyki, mechaniki technicznej


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p.ECTS


modułu/przedmiotu

Umiejętność posługiwania się pakietami Matlab/Simulink i Maple. Zastosowanie programów do

projektowania układów mechanicznych.

18. Metody dydaktyczne Wykład

Laboratorium,

Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, za pomocą poczty e-mail.

19.








przedmiotu

Wykład kończy się zaliczeniem. Zaliczenie uzyskują osoby, które systematycznie uczęszczały na

wykłady oraz pomyślnie napisały kolokwium podsumowujące.

85

20.



realizacji

Wykład:

Wprowadzenie do modelowania w Matlab-ie, praca w trybie interaktywnym, przykłady. Podstawy

grafiki 2D, przykłady. Instrukcje iteracyjne, rozwiązywanie równań liniowych, numeryczne

rozwiązywanie równań nieliniowych, metody interpolacji i aproksymacji, numeryczne

rozwiązywanie zagadnienia początkowego, całkowanie układów równań różniczkowych

zwyczajnych, przykłady. Procedury standardowe Matlab-a rozwiązywania zagadnienia

początkowego, symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki, przykłady. Metody

różniczkowania numerycznego, funkcje różniczkowania numerycznego Matlab-a, symulacja zadania

analizy kinematycznej ruchu punktu, przykłady. Wprowadzenie do pakietu Simulink-a, definiowanie

modeli graficznych i ich symulacja, przykłady. Współpraca z systemem i otoczeniem, eksport

danych z Simulink-a, import danych do Simulink-a, definiowanie podsystemów, toru ruchu punktu –

krzywe Lissajous i ich symulacja, symulacja zadania prostego kinematyki punktu. Modelowanie

graficzne i symulacja zadania prostego dynamiki, modelowanie graficzne i symulacja zadania

odwrotnego dynamiki. Wprowadzenie do przekształceń symbolicznych, procesor symboliczny

Maple, obliczenia symboliczne, operacje na wektorach i macierzach, grafika-2D, grafika-3D,

symboliczne rozwiązywanie układów równań algebraicznych, symboliczne różniczkowanie,

zastosowanie symbolicznych przekształceń w analizie kinematyki punktu. Przekształcenia

symboliczne w rozwiązywaniu równań różniczkowych zwyczajnych, procedury numeryczne Maple-

a całkowania równań, symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki. Wprowadzenie do

programowania w Maple-u, zmienne lokalne i globalne, podstawowe konstrukcje programowe,

definicje procedur, przykłady.

Laboratorium:

Wprowadzenie do pakietu Matlab, interfejs użytkownika, zasady pracy w Matlabie, przykłady,

ćwiczenia. Programowanie w Matlabie, instrukcje iteracyjne, przykłady, ćwiczenia. Podstawy

grafiki, przykłady, ćwiczenia. Rozwiązywanie równań liniowych i nieliniowych. Metody interpolacji

i aproksymacji w Matlabie, przykłady, ćwiczenia. Metody numeryczne, numeryczne rozwiązywanie

zagadnienia początkowego, całkowanie numeryczne układów równań różniczkowych zwyczajnych,

przykłady, ćwiczenia. Procedury standardowe Matlab-a rozwiązywania zagadnienia początkowego,

symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki, symulacja zadania analizy kinematycznej ruchu

punktu, przykłady, ćwiczenia. Wprowadzenie do pakietu Simulink, definiowanie modeli w postaci

schematu blokowego i ich symulacja, przykłady, ćwiczenia, współpraca z systemem i otoczeniem,

eksport danych z Simulink-a, import danych do Simulink-a, modele graficzne toru ruchu punktu –

krzywe Lissajous i ich symulacja, modelowanie graficzne i symulacja zadania prostego kinematyki

punktu, ćwiczenia, Modelowanie graficzne i symulacja zadania prostego dynamiki, modelowanie

graficzne i symulacja zadania odwrotnego dynamiki, ćwiczenia, System czasu rzeczywistego w

Matlabie, przykłady. Wprowadzenie do przekształceń symbolicznych, wywołanie pakietu Maple V,

wizualizacja rozwiązań, obliczenia symboliczne, operacje na wektorach i macierzach, grafika-2D,

ćwiczenia. Symboliczne rozwiązywanie układów równań algebraicznych- różniczkowanie,

zastosowanie symbolicznych przekształceń w analizie kinematyki punktu, ćwiczenia.

Przekształcenia symboliczne, symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki.

Okresowe kontrolne kolokwia zaliczeniowe.

18.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student rozróżnia proste i złożone problemy systemów obliczeniowych, wyjaśnia role, funkcje

modelujące i znaczenie tych systemów, opisuje środowiska i zależności pomiędzy nimi, wyciąga

odpowiednie wnioski.

Umiejętności

Student rozwiązuje zadania inżynierskie z obliczeniowe pod kątem zastosowań inżynierskich,

potrafi dobrać odpowiednie narzędzie komputerowe wspomagające ocenę użyteczności dziania,

planuje kolejność. Prezentuje wyniki, wykresy i wyciąga z nich wnioski.

Kompetencje

społeczne

Student dyskutuje nad koncepcją modelowania i symulacji i procedur w systemach inżynierskich

pod kątem ich użyteczności, pracuje samodzielnie, angażuje się chętnie w zdobywanie wiedzy.

19.




przedmiotu

Podstawowa:

Pratap R.: MATLAB 7 dla naukowców i inżynierów, PWN, Warszawa, 2010

Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab i Simulink – poradnik użytkownika, HELION, Gliwice, 2004,

Materiały dostarczone przez prowadzacego

Uzupełniająca:

Brzózka J., Dorobczyński L.: Matlab – środowisko obliczeń naukowo-technicznych, ZNI „Mikom",

Warszawa, 2005

Zalewski A., Cegieła R.: Matlab - obliczenia numeryczne i ich zastosowanie, NAKOM,

Poznań,1996










Wykład 30 15

Laboratorium 30 15


86



z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

2,2 0,8 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Obliczeniowe systemy informatyczne*


Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student wymienia dziedziny

zastosowania poszczególnych

obliczeniowych systemów

informatycznych.

Wykład Kolokwium

podsumowujące EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05

EK-P_W02

Student wyjaśnia istotę

numerycznych metod rozwiązywania

problemów inżynierskich.

Wykład

Laboratoria

Kolokwium


EK-P_W03

Student analizuje rozwiązania

problemów inżynierskich uzyskane za

pomocą różnych systemów

obliczeniowych.

Wykład

Laboratoria

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student dobiera odpowiednią metodę

obliczeniową oraz narzędzie do

rozwiązania danego problemu

inżynierskiego.

Laboratoria Kolokwium

podsumowujące EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02

EK-P_U02

Student prezentuje wyniki

przeprowadzonych obliczeń i

symulacji oraz potrafi je odpowiednio

zinterpretować..

Laboratoria Kolokwium

podsumowujące EK-K_U14 T1A_U14

InżA_U06


EK-P_K01 Student potrafi działać w sposób

przedsiębiorczy Laboratoria

Kolokwium

podsumowujące EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02




29. Komputerowe systemy pomiarów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe systemy pomiarów


przedmiot Instytut Techniczny,


MB.25.3.W, MB.25.3.L MB.25.3.W, MB.25.3.L




87



8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawy metrologii


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Zapoznanie z nowoczesnymi metodami pomiarowymi bazującymi na systemach komputerowych

Umiejętności

Umiejętność analizy i prezentacji wyników pomiarów


Świadomość ciągłego dokształcania się i podnoszenia kompetencji zawodowych

14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji

Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink

15.








przedmiotu

Sposób wystawiania podsumowującej oceny

Wykład

Laboratorium

Kolokwium zaliczeniowe

Zaliczenie na podstawie średniej arytmetycznej z

ocen cząstkowych uzyskanych podczas

rozwiązywania zadań problemowych.

16.



realizacji

WYKŁAD

Właściwości i klasyfikacja systemów pomiarowych. Wirtualne przyrządy pomiarowe. Przetworniki i

czujniki. Przetworniki C/A i A/C. Zagadnienia związane z przetwarzaniem sygnału (dyskretyzacja,

próbkowanie, kwantowanie). Szeregowe interfejsy komunikacyjne. Radiowa transmisja danych w

systemach pomiarowych. Dynamika systemów pomiarowych. Czynniki zakłócające. Urządzenia do

akwizycji sygnału. Przegląd oprogramowania do tworzenia wirtualnych przyrządów pomiarowych –

przykłady.

LABORATORIUM

Systemy akwizycji danych. Dobór wejściowych przetworników pomiarowych. Generowanie

sygnałów, analiza sygnałów z wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink. Filtracja cyfrowa

sygnałów. Analiza korelacji wzajemnej. Cyfrowa analiza danych pomiarowych różnych wielkości z

wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student posiada podstawowe informacje w zakresie projektowania systemów pomiarowych. Potrafi

zdefiniować oraz sklasyfikować systemy pomiarowe. Omawia funkcję wirtualnych przyrządów

pomiarowych. Wyjaśnia funkcję przetworników w systemach pomiarowych. Prezentuje urządzenia

do akwizycji danych.

Umiejętności

Student potrafi zidentyfikować parametry danego systemu pomiarowego. Student planuje i

przeprowadza pomiar z wykorzystaniem komputerowego systemu pomiarowego. Student analizuje,

interpretuje i prezentuje uzyskane wyniki pomiaru. Student potrafi posługiwać się przyrządami

pomiarowymi. Potrafi dobierać odpowiednie metody i narzędzia dla danego zadania pomiarowego.

Kompetencje

społeczne

Student rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i poszerzania kompetencji zawodowych; potrafi

myśleć działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy.

18.




przedmiotu


Nawrocki W.: Komputerowe systemy pomiarowe. Wyd WKŁ, Warszawa 2007


Nawrocki Z.: Wzmacniacze operacyjne i przetworniki pomiarowe. Oficyna Wydawnicza

Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2008.


88









Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim udziałem nauczyciela

akademickiego



akademickiego


2,2 0,8 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe systemy pomiarów* w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student posiada podstawowe

informacje w zakresie projektowania

systemów pomiarowych

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Rozwiązywanie

zadań


EK-P_W02

Potrafi zdefiniować oraz

sklasyfikować systemy pomiarowe.

Omawia funkcję wirtualnych

przyrządów pomiarowych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Rozwiązywanie

zadań


EK-P_W03

Omawia funkcję wirtualnych

przyrządów pomiarowych. Wyjaśnia

funkcję przetworników w systemach

pomiarowych. Prezentuje urządzenia

do akwizycji danych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Rozwiązywanie

zadań


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student potrafi zidentyfikować

parametry danego systemu

pomiarowego.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Rozwiązywanie

zadań


EK-P_U02

Student planuje i przeprowadza

pomiar z wykorzystaniem

komputerowego systemu

pomiarowego.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Rozwiązywanie

zadań

EK-K_U14 T1A_U14

InżA_U06


EK-P_K01

Student rozumie potrzebę ciągłego

dokształcania się i poszerzania

kompetencji zawodowych; potrafi

myśleć działać w sposób kreatywny i

przedsiębiorczy.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Rozwiązywanie

zadań





89

30. Systemy CAD*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Systemy Cad




MB.26.3.W, MB.26.3.L MB.26.3.W, MB.26.3.L





prowadzącej przedmiot dr inż. Jan Ziobro, dr inż. Leszek Tomczewski

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro



technicznego.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programem AutoCad.

Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę na temat

poleceń i funkcji do kształtowania i edycji rysunku


tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się programem AutoCad oraz tworzyć obiekty i

dokumentację techniczną.


rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej


Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30 godz. (15 tyg. w

semestrze po 2 godz., co tydzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w laboratorium

Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15 tyg. w semestrze po 2 godz. tygodniowo).

Metody nauczania:




15.








przedmiotu

Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas


Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna

ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest wykonanie wskazanego

ćwiczenia projektowego w programie AutoCad.

90



realizacji

Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą systemu CAD na bazie

programu AutoCad, jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:

1) Ogólne zasady konstrukcji. Pozatechniczne aspekty działalności inżynierskiej, w tym wpływ na

środowisko, i związanej tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Struktura procesu

projektowania -1godz.

2) Systemy Cax i bazy danych elementów znormalizowanych -1godz.

3) Układy współrzędnych. Nastawy rysunkowe -1godz.

4) Tworzenie rysunku prototypowego -1godz.

5) Polecenia wspomagające rysowanie w AutoCad-dzie -1godz.

6) Podstawowe polecenia kształtowania i edycji obiektów rysunkowych -2godz.

7) Rysowanie precyzyjne z użyciem: współrzędnych, lokalizacji, uchwytów, sterowania

wyświetlaniem -2godz.

8) Opcje rysowania i edycji 2D -1godz.

9) Organizacja obszaru modelu i papieru -1godz.

10) Plotowanie rysunków -1godz.

11) Proces tworzenia płaskiej dokumentacji modelu -1godz.

12) Zaawansowane polecenia kształtowania i edycji części -2godz.

Ćwiczenia praktyczne obsługi systemu CAD na bazie programu AutoCad:

1) Ogólne zasady konstrukcji. Struktura procesu projektowania -2godz.















17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem AutoCad.

Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów.

Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania i edycji rysunku.

Umiejętności

Potrafi posługiwać się programem AutoCad do tworzenia rysunków.



Kompetencje

społeczne



18.




przedmiotu


Grudziński L.: Naucz się z nami! Projektować w AutoCadzie. Komputerowa Oficyna Wydawnicza

Help, Michałowice k. Warszawy, 2002,

Help programu AutoCad. Wersja elektroniczna



Pikoń A.: AutoCad 2004PL. Helion, Gliwice, 2003.









nauczyciela

akademickiego

Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim


akademickiego



nauczyciela

akademickiego


2,2 0,8 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy CAD* w odniesieniu do form zajęć

91

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA


pojęcia wiązane z programem

AutoCad.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02 Charakteryzuje proces numerycznego

odwzorowania elementów.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W03 Rozróżnia polecenia i stosowane

funkcje kształtowania i edycji

rysunku.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi posługiwać się programem

AutoCad do tworzenia rysunków.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium




Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03

Potrafi tworzyć dokumentację

techniczną

Wykład

Laboratorium

Kolokwium





Wykład

Laboratorium

Kolokwium





Wykład

Laboratorium

Kolokwium





31. Informatyczne podstawy projektowania*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne podstawy projektowania




MB.27.3.W, MB.27.3.L MB.27.3.W, MB.27.3.L



6. Rok studiów, semestr II rok, semestr: III



8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


92


technicznego.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programem AutoCad

Mechanical. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma

wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowa, obliczeń, doborów elementów znormalizowanych i

edycji rysunku


tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się programem AutoCad Mechanical oraz

tworzyć obiekty i dokumentację techniczną.





semestrze po 2 godz., co tydzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w laboratorium

Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w semestrze po 2godz. tygodniowo).

Metody nauczania:




15.








przedmiotu




ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest wykonanie wskazanego

ćwiczenia projektowego w programie AutoCad.

16.



realizacji

Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą systemu CAD na bazie

programu AutoCad, jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:

1) Ogólne zasady konstrukcji. Pozatechniczne aspekty działalności inżynierskiej, w tym wpływ na

środowisko, i związanej tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Struktura procesu

projektowania -2godz.








8) Opcje rysowania i edycji 2D, kreatory kształtująco- obliczające, normalia -7godz.



11) Proces tworzenia płaskiej dokumentacji modelu z wykorzystaniem elementów bazodanowych -

6godz.


Ćwiczenia praktyczne obsługi systemu CAD na bazie programu AutoCadMechanical:

1) Ogólne zasady konstrukcji. Struktura procesu projektowania -2godz.




5) Polecenia wspomagające rysowanie -2godz.











93

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem AutoCad Mechanical.



Umiejętności

Potrafi posługiwać się programem AutoCad Mechanical do tworzenia rysunków.



Kompetencje

społeczne



18.




przedmiotu


Grudziński L.: Naucz się z nami! Projektować w AutoCadzie. Komputerowa Oficyna Wydawnicza

Help, Michałowice k. Warszawy, 2002,

Help programu AutoCadMechanical. Wersja elektroniczna



Pikoń A.: AutoCad 2004PL. Helion, Gliwice, 2003.




sprawozdania, itp.)






Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta

z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta

2,2 0,8 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne podstawy projektowania*


Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Ma wiedzę związaną z zagadnieniami

komputerowego tworzenia

dokumentacji technicznej

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02 Zna metody i techniki cyfrowego

odwzorowania prostych elementów

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi pozyskiwać informację z baz

danych elementów

znormalizowanych

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02


cyfrowej dokumentacji technicznej w

środowisku zawodowym

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U03


oprogramowaniem do

komputerowego wspomagania

projektowania AutoCad Mechanical

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01 Rozumie potrzebę ciągłego

podnoszenia kwalifikacji

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


94

EK-P_K02




Wykład

Laboratorium

Kolokwium





32. Dynamika maszyn*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Dynamika maszyn




MB.28.4.W, MB.28.4.C MB.28.4.W, MB.28.4.C


5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru



prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz, mgr Jan Paluch

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw mechaniki, rachunku różniczkowego oraz prowadzenia analiz w zbiorze liczb

zespolonych


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.


przypisana



Wykład: 2

Ćwiczenia: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Ćwiczenia: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zapoznanie się z podstawami teorii drgań

Zdobycie umiejętności wykorzystania teorii drgań do rozwiązywania praktycznych problemów

dynamiki maszyn.


15 godzin – wykład

15 godzin – ćwiczenia (w tym: zadania tablicowe)

godzin – konsultacje grupowe

godzin – praca samodzielna, przygotowanie się do ćwiczeń

godzin – przygotowanie do kolokwium

15.








przedmiotu

01: zaliczenie ćwiczeń z danego zakresu (na podst. pracy pisemnej )

02: zaliczenie ćwiczeń z danego zakresu (na podst. odpowiedzi ustnej)

03: kolokwium

W – zaliczenie bez oceny

ĆW – zaliczenie na postawie ww. zaliczeń cząstkowych (01, 02, 03); ocena – z kolokwium

95



realizacji

1. Modele fizyczne i matematyczne układów mechanicznych, zasady modelowania (2 godz. W + 4

godz. ĆW).

2. Drgania własne układu o jednym stopniu swobody, drgania tłumione wiskotycznie i tarciem

suchym (2 W + 4 ĆW).

3. Drgania wymuszone. Charakterystyki amplitudowo-częstotliwościowe ( 2 W + 4 ĆW)

4. Zagadnienia wibroizolacji (2 W + 4 ĆW).

5. Zespolony szereg Fouriera i transformata Fouriera. Analiza widmowa(2 W + 4 ĆW).

6. Drgania układów o skończonej liczbie stopni swobody, częstości i formy drgań, eliminatory

dynamiczne drgań (3 W + 6 ĆW).

7. Drgania układów z ciągłym rozkładem masy, drgania poprzeczne, skrętne wałów oraz poprzeczne

belek (2 W + 4 ĆW).

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Rozróżnia modele układów dyskretnych i ciągłych, rozpoznaje typowe wymuszenia i potrafi

scharakteryzować różne typy drgań

Zna podstawowe metody analizy drgań

Umiejętności

Potrafi zbudować model matematyczny układu i przeprowadzić jego analizę

Potrafi wykorzystać rezultaty analiz teoretycznych i doświadczalnych do rozwiązywania wybranych

problemów dynamiki maszyn

Kompetencje

społeczne Ma świadomość wpływu techniki i technologii na środowisko, bezpieczeństwo i poziom życia

społeczeństwa

18.




przedmiotu


Ośiński Z.: Teoria drgań, Warszawa 1978, PWN.

Nizioł J.: Podstawy drgań w maszynach, Kraków 1989, PK

Michałowski S.: Ćwiczenia laboratoryjne z dynamiki maszyn Kraków, 1975 PK


Woroszył St.: Przykłady i zadania z teorii drgań, Warszawa,1984 PWN

Łuczko J.: Drgania regularne i chaotyczne w nieliniowych układach mechanicznych, Kraków, 2008,

PK










Wykłady 30 15

Ćwiczenia 30 15





akademickiego

samodzielna praca

studenta


akademickiego

samodzielna praca

studenta

2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Dynamika maszyn* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Rozróżnia modele układów

dyskretnych i ciągłych, rozpoznaje

typowe wymuszenia i potrafi

scharakteryzować różne typy drgań

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W02 Zna podstawowe metody analizy

drgań

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W03

EK-K_W04

T1A_W03

T1A_W04 InżA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi zbudować model

matematyczny układu i

przeprowadzić jego analizę

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_U02

Potrafi wykorzystać rezultaty analiz

teoretycznych i doświadczalnych do

rozwiązywania wybranych

problemów dynamiki maszyn

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


96


EK-P_K01

Ma świadomość wpływu techniki i

technologii na środowisko,

bezpieczeństwo i poziom życia

społeczeństwa

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium





33. Podstawy teorii drgań*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy teorii drgań




MB.29.4.W, MB.29.4.C MB.29.4.W, MB.29.4.C






8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Matematyki obejmującą wektory i rachunek różniczkowy oraz Mechaniki

Technicznej w zakresie statyki i dynamiki.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.

Ćwiczenia:30 godz.

Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Ćwiczenia:2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Ćwiczenia: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę o różnych typach drgań, potrafi je scharakteryzować oraz zna podstawowe metody ich

analizy.

Umiejętności

Potrafi scharakteryzować ruch drgający. Opisać matematycznie proste ruchy drgające oraz określić

wielkości je charakteryzujące.


Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować

proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.

14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.

Ćwiczenia realizowane w formie tradycyjnej(tablicowej) – ćwiczenia rachunkowe.

15.





Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń audytoryjnych


97




przedmiotu

Wykład: W

Ćwiczenia: C

Kolokwium pisemne z części teoretycznej

i zadaniowej

Kolokwium pisemne

16.



realizacji

Wykłady:

1. Modelowanie układów dynamicznych.

2. Sygnały w analizie drgań..

3. Klasyfikacja drgań.

4. Drgania swobodne układu drgającego o jednym stopniu swobody (bez tłumienia).

5. Drgania układu o jednym stopniu swobody tłumione wiskotycznie.

6. Drgania wymuszane układu o jednym stopniu swobody (bez tłumienia).

7. Drgania wymuszone układu drgającego o jednym stopniu swobody z tłumieniem wiskotycznym.

8. Drgania układu o jednym stopniu swobody wymuszane bezwładnościowo (z tłumieniem).

9. Drgania układu o jednym stopniu swobody przy wymuszeniu kinematycznym (z tłumieniem).

10. Drgania swobodne układu o dwóch stopniach swobody (bez tłumienia).

11. Drgania wymuszane układów o dwóch stopniach swobody (tłumienie dynamiczne).

12. Rejestracja drgań

Ćwiczenia:

Wielkości określające sygnały. Składanie sygnałów harmonicznych. Modelowanie układów

drgających o jednym stopniu swobody (układanie równań ruchu, siły w układach drgających).

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Ma wiedzę z zakresu teorii drgań niezbędna do formułowania i rozwiązywania prostych zagadnień

z zakresu kinematyki i dynamiki ruch drgającego.

Ma wiedzę ogólną obejmującą teorię drgań, w tym drgania swobodne, tłumione i wymuszone

układów o jednym stopniu swobody.

Ma szczegółową wiedzę związaną z drganiami układów o jednym stopniu swobody (tłumienie

wiskotyczne i dynamiczne, wymuszenie kinematyczne, siłowe i bezwładnościowe).

Zna podstawowe metody i techniki stosowane przy modelowaniu drgań układów o jednym stopniu

swobody.

Umiejętności

Ma umiejętność samodzielnego zdobywania wiedzy w zakresie teorii drgań.

Potrafi sklasyfikować ruch drgający oraz dokonać analizy ruch drgającego układu o jednym stopniu

swobody.

Kompetencje

społeczne Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.

18.




przedmiotu


1. Starczewski Z.: Drgania mechaniczne, Warszawa 2010, PW.

2. Kruczewski J., Wittbrodt E.: Drgania układów mechanicznych w ujęciu komputerowym, Tom :

Zagadnienia liniowe, Warszawa 1992, WNT.

3. Ośiński Z.: Teoria drgań, Warszawa 1978, PWN.


1. Woroszył St.: Przykłady i zadania z teorii drgań, Warszawa,1984 PWN.










Wykład 30 15

Ćwiczenia 30 15





nauczyciela

akademickiego



nauczyciela

akademickiego


2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy teorii drgań* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

98

WIEDZA

EK-P_W01

Ma wiedzę z zakresu teorii drgań

niezbędna do formułowania

i rozwiązywania prostych zagadnień

z zakresu kinematyki i dynamiki ruch

drgającego.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium

pisemne EK-K_W01 T1A_W01 InżA_W05

EK-P_W02

Ma wiedzę ogólną obejmującą teorię

drgań, w tym drgania swobodne,

tłumione i wymuszone układów

o jednym stopniu swobody.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


EK-P_W03


drganiami układów o jednym stopniu

swobody (tłumienie wiskotyczne

i dynamiczne, wymuszenie

kinematyczne, siłowe

i bezwładnościowe).

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi sklasyfikować ruch drgający

oraz dokonać analizy ruch drgającego

układu o jednym stopniu swobody.


pisemne

EK-K_U09

EK-K_U15

T1A_U9

T1A_U15

InżA_U02

InżA_U07


EK-P_K01

Rozumie potrzebę uczenia się i

doskonalenia swojej wiedzy przez

całe życie.

Wykład

Ćwiczenia

Kolokwium

pisemne EK-K_K02 T1A_U02 -




34. Inżynierskie bazy danych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynierskie bazy danych




MB.30.4.W, MB.30.4.L MB.30.4.W, MB.30.4.L


5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów.

Przedmiot jest realizowany w grupie treści: przedmioty specjalistyczne – do wyboru



prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr inż. Krzysztof Futyma

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Technologia informacyjna

11. Liczba godzin zajęć Studia stacjonarne Studia niestacjonarne

99

dydaktycznych Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Przekazanie studentom wiedzy związanej z szeroko pojętą problematyką baz danych, przede

wszystkim baz relacyjnych.

Nabycie umiejętności tworzenia i modyfikowania baz danych, rozwiązywania problemów

związanych z ich działaniem oraz umiejętności samodzielnego dokształcania się w oparciu o

literaturę i inne źródła wiedzy.



14. Metody dydaktyczne wykład z prezentacją multimedialną

ćwiczenia praktyczne w laboratorium.

15.








przedmiotu

Zaliczenie laboratorium: W trakcie semestru studenci będą pisać przynajmniej dwa kolokwia.


(pozytywnych ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia jest wówczas średnią arytmetyczną

ocen z kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen 3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena ta może być

zmieniona przez prowadzącego zajęcia w zakresie pół stopnia w zależności od aktywności

studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru. Studentowi, który nie spełni tych wymogów

przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego semestru. Jeżeli student zaliczy je pozytywne, to

otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W przeciwnym przypadku otrzymuje ocenę

niedostateczną i ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem studiów.

Wykład: Wykład kończy się zaliczeniem bez oceny.



1. Wprowadzenie do baz danych z elementami historii: podstawowa terminologia,

charakterystyka baz danych, wymagania stawiane bazom danych, cechy technologii baz

danych, wprowadzenie do modeli danych, charakterystyka użytkowników baz danych,

charakterystyka sposobów korzystania z bazy danych, architektury: wewnętrzna i

komunikacyjna baz danych, ogólny podział baz danych.

2. Systemy zarządzania bazami danych (cechy systemu zarządzania bazą danych).

3. Modele danych (relacyjny model danych) z uwzględnieniem struktur danych tego modelu,

operacji modelu i ograniczeń.

4. Projektowanie poprawnych i efektywnych relacyjnych baz danych: wprowadzenie do

modelowania i projektowania systemów informatycznych; model związków-encji (jako jeden

z fundamentalnych modeli wykorzystywanych przy projektowaniu relacyjnych baz danych) z

uwzględnieniem encji i ich atrybutów, różnego typu związków pomiędzy encjami oraz

hierarchii encji; techniki transformacji modelu związków-encji do modelu relacyjnego

(transformacje encji, transformacje związków i transformacje hierarchii encji); proces

normalizacji schematu logicznego poprzedzony przykładem ilustrującym problem, zależności

funkcyjne stanowiące punkt wyjścia procesu normalizacji, postaci normalne (pierwsza, druga,

trzecia i czwarta oraz BCNF).

5. Języki przetwarzania danych. Elementy języka SQL: fazy przetwarzania zapytań (analiza,

normalizacja, analiza semantyczna, upraszczanie, restrukturyzacja), algebraiczne reguły

transformacji zapytań, technika przepisywania zapytań jako ważny mechanizm optymalizacji

wykonywania zapytań.

6. Implementacja baz danych w języku SQL: grupy poleceń SQL, ogólna składnia poleceń,

podstawowe polecenie wyszukiwania danych, czyli SELECT, wybór wierszy za pomocą

klauzuli WHERE, porządkowanie wyników zapytania za pomocą klauzuli ORDER BY,

podstawowe funkcje operujące na pojedynczych wierszach (funkcje znakowe, numeryczne i

daty), funkcje obliczające agregaty (SUM, MIN, MAX, AVG, COUNT), połączenia

równościowe, nierównościowe, połączenia zewnętrzne i połączenia rekursywne (tabeli samej

z sobą), podzapytania zwykłe i skorelowane, wstawianie, modyfikowanie i usuwanie danych

z tabel (INSERT, UPDATE i DELETE), polecenia tworzenia, modyfikowania i usuwania

tabel oraz polecenia tworzenia i zarządzania ograniczeniami integralnościowymi.

7. Dostęp do baz danych za pośrednictwem sieci INTERNET.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna podstawowe pojęcia z zakresu baz danych

Dysponuje wiedzą z zakresu systemów baz danych, modelowania danych, relacyjnych baz danych,

języków przetwarzania danych

Umiejętności

Potrafi przygotować schemat relacyjnej bazy danych na podstawie modelu encja-związek;

Formułuje zapytania w języku SQL(Structured Query Language)-

Aktualizuje dane; tworzy transakcje; ocenia różne strategie wykonywania zapytań o charakterze

rozproszonym.

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę dokształcania się, uzupełniania swojej wiedzy

Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy

100




Literatura podstawowa;

1. Urbanowicz P., Płonkowski M., Urbanowicz D.: Bazy danych. Teoria i praktyka. Podręcznik

dla studentów uczelni wyższych, Wydawnictwo KUL, Lublin 2010.

2. Banachowski L., Chądzyńska A., Matejewski K.: Relacyjne bazy danych. Wykłady i

ćwiczenia., Wydawnictwo Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych,

Warszawa 2009.

3. Ullman J. D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych, Wydawnictwa

Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.


1. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Pewnie wkrocz w świat baz danych z

programem Access 2010!, Helion 2010.

2. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Ćwiczenia praktyczne., Helion 2010.

3. Unsworth A.: ACCESS 2007 PL. Poznaj praktyczne możliwości ACCESS 2007, Helion 2007

4. McFedries P.: Access 2007 PL. Formuły, raporty, kwerendy, Helion 2009.










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego


Z bezpośrednim


akademickiego


1,6 0,4 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynierskie bazy danych *w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna podstawowe pojęcia z zakresu

baz danych.

Dysponuje wiedzą z zakresu

systemów baz danych, modelowania

danych, relacyjnych baz danych,


Wykład

Laboratorium

Kolokwia


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi przygotować schemat

relacyjnej bazy danych na podstawie

modelu encja-związek;

Formułuje zapytania w języku

SQL(Structured Query Language)-

Wykład

Laboratorium

Kolokwia


EK-P_U02

Aktualizuje dane; tworzy transakcje;

ocenia różne strategie wykonywania

zapytań o charakterze rozproszonym.

Wykład

Laboratorium

Kolokwia


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08



uzupełniania swojej wiedzy

Wykład

Laboratorium

Kolokwia



przedsiębiorczy

Wykład

Laboratorium

Kolokwia

zaliczeniowe EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02


101



35. Przetwarzanie informacji w zastosowaniach inżynierskich*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Przetwarzanie informacji w zastosowaniach inżynierskich




MB.31.4.W, MB.31.4.L MB.31.4.W, MB.31.4.L

4. Język przedmiotu polski


Przedmiot jest realizowany w grupie treści: przedmioty specjalistyczne – do wyboru

6. Rok studiów, semestr rok: II, semestr: IV



8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium:1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Przekazanie studentom wiedzy związanej z szeroko pojętą problematyką baz danych, przede

wszystkim baz relacyjnych.

Nabycie umiejętności tworzenia i modyfikowania baz danych, rozwiązywania problemów

związanych z ich działaniem oraz umiejętności samodzielnego dokształcania się w oparciu o

literaturę i inne źródła wiedzy.



14. Metody dydaktyczne wykład z prezentacją multimedialną

ćwiczenia praktyczne w laboratorium.

15.








przedmiotu

Zaliczenie laboratorium: W trakcie semestru studenci będą pisać przynajmniej dwa kolokwia.


(pozytywnych ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia jest wówczas średnią arytmetyczną

ocen z kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen 3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena ta może być

zmieniona przez prowadzącego zajęcia w zakresie pół stopnia w zależności od aktywności

studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru. Studentowi, który nie spełni tych wymogów

przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego semestru. Jeżeli student zaliczy je pozytywne, to

otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W przeciwnym przypadku otrzymuje ocenę

niedostateczną i ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem studiów.

Wykład: Wykład kończy się zaliczeniem bez oceny.



8. Wprowadzenie do baz danych z elementami historii: podstawowa terminologia,

charakterystyka baz danych, wymagania stawiane bazom danych, cechy technologii baz

danych, wprowadzenie do modeli danych, charakterystyka użytkowników baz danych,

charakterystyka sposobów korzystania z bazy danych, architektury: wewnętrzna i

komunikacyjna baz danych, ogólny podział baz danych.

9. Systemy zarządzania bazami danych (cechy systemu zarządzania bazą danych).

102

10. Modele danych (relacyjny model danych) z uwzględnieniem struktur danych tego modelu,

operacji modelu i ograniczeń.

11. Projektowanie poprawnych i efektywnych relacyjnych baz danych: wprowadzenie do

modelowania i projektowania systemów informatycznych; model związków-encji (jako jeden

z fundamentalnych modeli wykorzystywanych przy projektowaniu relacyjnych baz danych) z

uwzględnieniem encji i ich atrybutów, różnego typu związków pomiędzy encjami oraz

hierarchii encji; techniki transformacji modelu związków-encji do modelu relacyjnego

(transformacje encji, transformacje związków i transformacje hierarchii encji); proces

normalizacji schematu logicznego poprzedzony przykładem ilustrującym problem, zależności

funkcyjne stanowiące punkt wyjścia procesu normalizacji, postaci normalne (pierwsza, druga,

trzecia i czwarta oraz BCNF).

12. Języki przetwarzania danych. Elementy języka SQL: fazy przetwarzania zapytań (analiza,

normalizacja, analiza semantyczna, upraszczanie, restrukturyzacja), algebraiczne reguły

transformacji zapytań, technika przepisywania zapytań jako ważny mechanizm optymalizacji

wykonywania zapytań.

13. Implementacja baz danych w języku SQL: grupy poleceń SQL, ogólna składnia poleceń,

podstawowe polecenie wyszukiwania danych, czyli SELECT, wybór wierszy za pomocą

klauzuli WHERE, porządkowanie wyników zapytania za pomocą klauzuli ORDER BY,

podstawowe funkcje operujące na pojedynczych wierszach (funkcje znakowe, numeryczne i

daty), funkcje obliczające agregaty (SUM, MIN, MAX, AVG, COUNT), połączenia

równościowe, nierównościowe, połączenia zewnętrzne i połączenia rekursywne (tabeli samej

z sobą), podzapytania zwykłe i skorelowane, wstawianie, modyfikowanie i usuwanie danych

z tabel (INSERT, UPDATE i DELETE), polecenia tworzenia, modyfikowania i usuwania

tabel oraz polecenia tworzenia i zarządzania ograniczeniami integralnościowymi.

14. Dostęp do baz danych za pośrednictwem sieci INTERNET.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna podstawowe pojęcia z zakresu baz danych

Dysponuje wiedzą z zakresu systemów baz danych, modelowania danych, relacyjnych baz danych,


Umiejętności

Potrafi przygotować schemat relacyjnej bazy danych na podstawie modelu encja-związek;

Formułuje zapytania w języku SQL(Structured Query Language)-

Aktualizuje dane; tworzy transakcje; ocenia różne strategie wykonywania zapytań o charakterze

rozproszonym.

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę dokształcania się, uzupełniania swojej wiedzy

Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy

18.





4. Urbanowicz P., Płonkowski M., Urbanowicz D.: Bazy danych. Teoria i praktyka. Podręcznik

dla studentów uczelni wyższych, Wydawnictwo KUL, Lublin 2010.

5. Banachowski L., Chądzyńska A., Matejewski K.: Relacyjne bazy danych. Wykłady i

ćwiczenia., Wydawnictwo Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych,

Warszawa 2009.

6. Ullman J. D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych, Wydawnictwa

Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.


5. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Pewnie wkrocz w świat baz danych z

programem Access 2010!, Helion 2010.

6. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Ćwiczenia praktyczne., Helion 2010.

7. Unsworth A.: ACCESS 2007 PL. Poznaj praktyczne możliwości ACCESS 2007, Helion 2007

8. McFedries P.: Access 2007 PL. Formuły, raporty, kwerendy, Helion 2009.










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15






Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,6 0,4 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Przetwarzanie informacji w zastosowaniach

inżynierskich* w odniesieniu do form zajęć

103

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna podstawowe pojęcia z zakresu baz

danych.

Dysponuje wiedzą z zakresu systemów

baz danych, modelowania danych,

relacyjnych baz danych, języków

przetwarzania danych

Wykład

Laboratorium

Kolokwia

zaliczeniowe EK-P_W01 T1A_W01 InżA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi przygotować schemat relacyjnej

bazy danych na podstawie modelu

encja-związek;

Formułuje zapytania w języku

SQL(Structured Query Language)-

Wykład

Laboratorium

Kolokwia

zaliczeniowe EK-P_U01 T1A_U01 T1A_U01

EK-P_U02

Aktualizuje dane; tworzy transakcje;

ocenia różne strategie wykonywania

zapytań o charakterze rozproszonym.

Wykład

Laboratorium

Kolokwia

zaliczeniowe EK-P_U07 T1A_U07

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08



uzupełniania swojej wiedzy

Wykład

Laboratorium

Kolokwia

zaliczeniowe EK-P_K01 T1A_K01 -


przedsiębiorczy

Wykład

Laboratorium

Kolokwia

zaliczeniowe EK-P_K06 T1A_K06 T1A_K06




36. Systemy komputerowe CAM,CAMD/CAMS*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Systemy komputerowe CAM, CAND/CAMS



3. Kod przedmiotu


MB.32.5.W, MB.32.5.L,

MB.32.6.W, MB.32.6.L,

MB.32.5.W, MB.32.5.L,

MB.32.6.W, MB.32.6.L,



6. Rok studiów, semestr rok: III, semestr: V i VI



8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


104

10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu Systemy CAD w zakresie modelowania brylowego i

wymiany plików (export) oraz podstawy rysunku technicznego.


dydaktycznych



Laboratorium: 30+30 godz.

Razem: 120 godz.



Razem: 75 godz.


przypisana



Wykład: 1+2

Laboratorium: 1+2

Razem: 6p. ECTS

Wykład: 1+2

Laboratorium: 1+2

Razem: 6p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym

środowiskiem CAD/CAM itp. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów

maszynowych oraz możliwości tworzenia toru ruchu narzędzi obróbkowych. Ma wiedzę na temat

poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D oraz ich exportu.


tworzenia obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAD/CAM oraz tworzyć:

obiekty, programy sterujące ruchami narzędzi, dokumentację techniczną.

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności,

odpowiedzialności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej




Metody nauczania:

Wykład + laboratorium



15.








przedmiotu




ocena z kolokwium zaliczeniowego i egzaminu. Formą 1,5godz. kolokwium jest realizacja

wskazanych zadań przez prowadzącego.

Egzamin: przedmiot podlega zaliczeniu na podstawie1.5 godz. egzaminu wykonywanego we

wskazanych modułach systemu CAx, która nie jest objęta formą kolokwium zaliczeniowego. Do

egzaminu obowiązują zagadnienia teoretyczne oraz umiejętność ich zastosowania do rozwiązania

wskazanych przykładów. Zakres przykładów jest udostępniany studentom.

105



realizacji

Wprowadzenie do parametrycznych systemów 3D komputerowego projektowania CAD i

wspomagania wytwarzania CAM. Techniki CAx w produkcji. Znaczenie modelu 3D. Metody

programowania obrabiarek CNC. Miejsce systemów CAM w procesie wytwarzania. Rola i zadania

systemów CAM. Przegląd systemów CAM. Podstawy programowania obrabiarek CNC.

Komputerowe sterowanie numeryczne. Czynności składające się na tworzenie programu sterującego.

Podstawy programowania ręcznego na bazie kodu ISO. Programowanie automatyczne z

wykorzystaniem systemów CAM. Struktura i zasada programowania automatycznego maszyn CNC.

Etap procesora i post-procesora. Programowanie cykli obróbkowych. Zintegrowane systemy

CAD/CAM. Struktura i klasyfikacja zintegrowanych systemów CAD/CAM. Przegląd systemów

CAD/CAM. Wymiana informacji pomiędzy systemami CAD i systemami CAM. Asocjatywność

wymiany informacji. Formaty wymiany informacji. Postprocesory w systemach CAM.

Laboratorium:

Podstawy systemu komputerowego wspomagania wytwarzania.

Obsługa systemu. Konfiguracja interfejsu użytkownika, moduł CAD. Możliwości wykorzystania

modeli bryłowych z systemów komputerowego wspomagania projektowania CAD. Asocjatywna

współpraca z programami CAD, przygotowanie modeli przedmiotów do procesu obróbki. Tworzenie

geometrii niezbędnej do programowania obróbki na podstawie zaimportowanego modelu bryłowego.

Poprawność modelu CAD. Programowanie toczenia 2-osiowego.

Podstawy programowania toczenia na bazie kodu ISO. Definiowanie profilu przedmiotu, zera

przedmiotu, półfabrykatu, materiału półfabrykatu, uchwytu i inne czynności przygotowawcze.

Moduł obróbki, definiowanie cykli i operacji. Generowanie programów sterujących. Generowania i

symulacja programów sterujących w wybranych układach sterowania CNC. Analiza błędów

występujących na etapie postprocesora. Możliwości systemów CAM w zakresie adaptacji danych

pośrednich dla różnych obrabiarek. Programowanie toczenia z wykorzystaniem dodatkowych osi.

Możliwości programowania z wykorzystaniem osi C. Tryb obrotowy. Programowanie toczenia z

wykorzystaniem cykli frezowania. Projekt z zakresu programowania toczenia 2-osiowego.

Opracowanie ramowego procesu technologicznego i programowanie obróbki na pod-stawie

rysunków konstrukcyjnych przedmiotów. Weryfikacja kodu NC w układzie sterowania obrabiarki

sterowanej numerycznie. Programowanie frezowania. Frezowanie 3-osiowe. Podstawy

programowania frezowania na bazie kodu ISO. Frezowanie z wykorzystaniem dodatkowych osi.

Charakterystyka podstawowych cykli frezowania. Programowania frezowania w systemie CAM.

Definiowanie cech do obróbki, zera przedmiotu, półfabrykatu, materiału półfabrykatu, uchwytu i

inne czynności przygotowawcze, cykle i operacje frezowania, symulacja procesu obróbki,

generowanie kodu NC. Projekt z zakresu programowania frezowania 3-osiowego. Opracowanie

ramowego procesu technologicznego i programowanie procesu obróbki na podstawie rysunków

konstrukcyjnych przedmiotów, weryfikacja kodu NC.

Sposób realizacji: wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów


17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CAD/CAM itp.

Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów 3D i tworzenia toru ruchu narzędzi.

Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu tworzenia

automatycznego programu obróbkowego..

Umiejętności

Potrafi posługiwać się środowiskiem CAD/CAM itp.


Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich symulacje obróbki.

Kompetencje

społeczne



18.




przedmiotu


Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia. Helion 2002

Augustyn K.: EdgeCAM. Komputerowe wspomaganie wytwarzania. Helion. Gliwice 2006,

Help programu Catia. Wersja elektroniczna



Wyleżoł M.:Catia v5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu mechanicznym Helion 2005,

Przybylski W., Deja M.: Komputerowo wspomagane wytwarzanie maszyn. WNT, Warszawa 2007

Habrat W.: Obsługa i programowanie obrabiarek CNC, Wydawnictwo KaBe 2007.










Wykład 60 30

Laboratorium 60 45


106



z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

4,4 1,6 2,8 3,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy komp. CAM, CAMD/CAMS *


Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


pojęcia wiązane ze środowiskiem

CAD/CAM itp.

Charakteryzuje proces numerycznego

odwzorowania elementów 3D i

tworzenia toru ruchu narzędzi.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02

Rozróżnia polecenia i stosowane

funkcje kształtowania oraz edycji

modelu tworzenia automatycznego

programu obróbkowego.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi posługiwać się środowiskiem

CAD/CAM itp.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U02

EK-K_U07

T1A_U02

T1A_U07

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


elementów znormalizowanych

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U03 Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz

przedstawiać ich symulacje obróbki.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe



EK-P_K01

Rozumie potrzebę ustawicznego


Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02




Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K02 T1A_K02 -




107

37. Systemy CAX*


1. Nazwa modułu/przedmiotu Systemy Cax




MB.33.5.W, MB.33.5.L

MB.33.6.W, MB.33.6.L

MB.33.5.W, MB.33.5.L

MB.33.6.W, MB.33.6.L



6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V, VI


prowadzącej przedmiot dr inż. Jan Ziobro, mgr inż. Witold Orzechowski

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu Systemy CAD w zakresie modelowania brylowego i

wymiany plików (export) oraz podstawy rysunku technicznego.


dydaktycznych




Razem: 120 godz.



Razem: 75 godz.

12


przypisana



Wykład: 1+2

Laboratorium: 1+2

Razem: 6p. ECTS

Wykład: 1+2

Laboratorium: 1+2

Razem: 6p.ECTS


modułu/przedmiotu


środowiskiem CAX. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów

maszynowych oraz możliwości tworzenia toru ruchu. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do

kształtowania i edycji obiektów 3D oraz ich exportu.


tworzenia obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak:

Inventor, Catia oraz tworzyć obiekty i dokumentację techniczną.


ważności, odpowiedzialności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej


Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Metody nauczania:

Wykład, laboratorium,



15.








przedmiotu




pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest realizacja

wskazanych zadań przez prowadzącego.



Wprowadzenie do parametrycznych systemów 3D. Przegląd technik i struktura pojęć CAx.

Znaczenie modelu 3D. Typowy przebieg procesu CAD. Projektowanie części i zespołów za

pomocą parametrycznych i nieparametrycznych systemów CAx. Projektowanie konstrukcji

spawanych i blachowych. Parametryczny rysunek wykonawczy i złożeniowy. Tworzenie

wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące i obliczające. Wstawiane elementy

bazodanowe. Bazy elementów znarmalizowanych. Plotowanie rysunku. Wymiana danych

pomiędzy systemami CAx. Tendencje rozwojowe systemów CAx. Podstawy systemu

komputerowego wspomagania wytwarzania.



17. Zamierzone

efekty Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CAx.

Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów 3D.

Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu.

108

kształcenia* Umiejętności

Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx.


Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne.

Kompetencje

społeczne



18.







Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006



Wyleżoł M.: Catia V5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu

mechanicznym Helion 2005,

Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie ia analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby

testowania konstrukcji. Helion 2007

Przybylski W., Deja M.: Komputerowo wspomagane wytwarzanie maszyn. WNT, Warszawa

2007.




sprawozdania, itp.)






Wykład 60 30

Laboratorium 60 45





akademickiego

samodzielna praca

studenta


akademickiego

samodzielna praca

studenta

4,6 1,6 2,8 3,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy CAX* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Ma wiedzę związaną z

zagadnieniami komputerowego

tworzenia obiektów 3D i

dokumentacji technicznej

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02

Zna metody i techniki cyfrowego

odwzorowania prostych

elementów 3D

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi pozyskiwać informację z

baz danych elementów

znormalizowanych

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U02 Potrafi porozumiewać się przy

użyciu cyfrowej dokumentacji

technicznej w środowisku

zawodowym

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U03 Potrafi posługiwać się

zintegrowanym

oprogramowaniem CAX

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U07 T1A_U07

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

109

EK-P_U04


rutynowych metod i modułów do

utworzenia obiektu 3D. Potrafi

również wybrać i zastosować

właściwą metodę modelowania

3D i symulacji

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U15 T1A_U15

InżA_U07


EK-P_U01 Rozumie potrzebę ciągłego

podnoszenia kwalifikacji Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K01 T1A_K01

-

EK-P_U02 Ma świadomość ważności i

rozumie pozatechniczne aspekty i

skutki działalności inżynierskiej

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K02 T1A_K02

-




38. MES*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mes




MB.34.6.W, MB.34.6.P MB.34.6.W, MB.34.6.P





prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotów: Wytrzymałość materiałów, Systemy CAD


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.

Projekt: 30 godz.

Razem: 60 godz.

Wykład:15 godz.

Projekt: 15 godz.

Razem: 30 godz.


przypisana



Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 1

Razem: 3p. ECTS

110


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programem

MSC.MARC/MENTAT. Zna i rozumie proces numerycznego symulowania prostych elementów

maszynowych. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do obliczeń i symulacji MES

Umiejętności:

Potrafi wykorzystać bazy materiałowe do zdefiniowania obiektu symulacji. Potrafi posługiwać się

programem MSC.MARC/MENTA oraz przeprowadzić proste obliczenia i symulacje numeryczne.


Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i rozumie

pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej


Wykład akademicki odbywa się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30 godz. (15 tyg. w

semestrze po 2 godz. tygodniowo). Ćwiczenia projektowe odbywają się, co tydzień, w

laboratorium Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30 godz. (15 tyg. w semestrze po 2

godz. tygodniowo)

Metody nauczania:

wykład akademicki, ćwiczenia praktyczne, praca w laboratorium



15.








przedmiotu



Warunkiem uzyskania zliczenia jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna ocena z

kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest wykonanie wskazanego ćwiczenia

projektowego w programie MSC.MARC/MENTAT.



Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą systemu komputerowego

wspomagania prac inżynierskich CAE oraz zastosowania metody elementów skończonych MES na

bazie programu MSC.MARC/MENTAT, jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych

MES:

Podstawowe pojęcia stosowane w metodzie elementów skończonych. Zasady obsługi graficznego

interfejsu użytkownika w systemie do obliczeń MES. Sterowanie modelami, translacja plików

wymiany danych. Zasady definiowania modelu obliczeniowego. Modelowanie stanów obciążeń i

przemieszczeń. Tworzenie siatek elementów skończonych (dyskretyzacja). Parametry materiałowe

i kontaktowe. Wykorzystanie baz materiałowych. Obliczenia: liniowe, nieliniowe, sprzężone.

Zasady przetwarzania danych i analizy wyników obliczeń MES. Modelowanie i analiza MES

wybranych zagadnień płaskich 2D i przestrzennych 3D.

Sposób realizacji: ćwiczenia laboratoryjne, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej

literatury.

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem MSC.MARC/MENTAT.

Charakteryzuje proces numerycznego symulowania elementów.

Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje do przeprowadzania analiz i symulacji numerycznych

MES.

Umiejętności

Potrafi posługiwać się programem MSC.MARC/MENTAT do symulacji MES.

Umie korzystać z baz danych materiałów.

Potrafi tworzyć proste analizy i symulacje MES

Kompetencje

społeczne


Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych

zadania





Śródka W.: „Trzy lekcje metody elementów skończonych”. Oficyna Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej, Wrocław 2004,


Help programu MSC.MARC/MENTAT. Wersja elektroniczna


Zienkiewicz O.: „Metoda elementów skończonych”, Warszawa 1972










Wykład 30 15

Projekt 30 15



111



akademickiego

samodzielna praca

studenta


akademickiego

samodzielna praca

studenta

2,4 1,6 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) MES* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01



MSC.MARC/MENTAT.

Wykład

Projekt

Kolokwium


EK-P_W02 Charakteryzuje proces numerycznego

symulowania elementów.

Wykład

Projekt

Kolokwium


EK-P_W03


funkcje do przeprowadzania analiz i

symulacji numerycznych MES.

Wykład

Projekt

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI


materiałów.

Wykład

Projekt

Kolokwium



MSC.MARC/MENTAT do symulacji

MES.

Wykład

Projekt

Kolokwium


EK-P_U03 Potrafi tworzyć proste analizy i

symulacje MES

Wykład

Projekt

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08




Wykład

Projekt

Kolokwium


EK-P_K02

Potrafi odpowiednio określić

priorytety służące realizacji

określonego przez siebie lub innych

zadania

Wykład

Projekt

Kolokwium





39. Komputerowa analiza inżynierska*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowa analiza inżynierska




MB.35.6.W, MB.35.6.P MB.35.6.W, MB.35.6.P

4. Język przedmiotu Język polski


112




8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Mechaniki Technicznej w zakresie statyki, Wytrzymałości Materiałów

obejmującą stan naprężenia i odkształcenia oraz Matematyki w zakresie rachunku macierzowego.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.

Projekt: 30 godz.

Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.

Projekt: 15 godz.

Razem: 30 godz.


przypisana



Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę z zakresu komputerowego modelowania problemów inżynierskich z dziedziny

mechaniki, w tym zagadnień liniowo-statycznych, nieliniowych (nieliniowość materiałowa,

geometryczna, kontakt), dynamicznych.

Umiejętności

Potrafi wykorzystać oprogramowanie inżynierskie CAE do analizy inżynierskich problemów

mechaniki.





Projekt realizowany w formie zadań cząstkowych i zadania projektowego przy użyciu

oprogramowania do analiz inżynierskich CAE.

15.








przedmiotu

Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz projektu.



Wykłady:

1. Metody obliczeniowe – ogólna charakterystyka. Wybrane przykłady zastosowań MES.

2. MES w ujęciu przemieszczeniowym. Konstrukcje prętowe. Definicja warunków początkowo-

brzegowych. Budowa macierzy sztywności. Agregacja macierzy globalnej. Transformacje

wielkości pomiędzy układami współrzędnych.

3. Metoda elementów skończonych w odniesieniu do równań mechaniki ośrodków ciągłych.

4. Elementy trójkątne i czworokątne. Płaski stan naprężenia i odkształcenia. Zagadnienia osiowo-

symetryczne.

5. Elementy płytowe i powłokowe w ujęciu MES.

6. Sformułowanie izoparametryczne elementów skończonych. Funkcje kształtu.

7. Elementy trójwymiarowe. Parametry doboru przy tworzeniu siatki MES – kryteria.

8. Podstawy metod adaptacyjnych wraz z kryteriami. Określenie i miary błędu.

9. Modele materiałowe w ujęciu MES (liniowe i nieliniowe).

10. Macierzowe równanie równowagi. Metody rozwiązywania układów równań.

Projekt:

1. Analiza numeryczna liniowo-statyczna.

2. Analiza numeryczna modalna.

3. Analiza numeryczna wyboczenia.

4. Analiza numeryczna zjawiska kontaktu.

5. Analiza numeryczna zjawiska geometrycznie nieliniowego.

6. Analiza numeryczna nieliniowości materiałowej.

7. Analiza numeryczna inżynierskich zagadnień dynamicznych.

8. ZADANIE INDYWIDUALNE

113

17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystanie Metody Elementów Skończonych w analizie

inżynierskiej.

Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu obiektów z

zakresu mechaniki i budowy maszyn.

Umiejętności

Potrafi prawidłowo wykorzystać do analizy i wyjaśniania wyników obliczeń inżynierskich

sformułowania i zwroty z zakresu Metody Elementów Skończonych.

Potrafi przygotować raport z przeprowadzanych obliczeń numerycznych MES obejmujący

procedurę modelowania oraz analizę wyników.

Potrafi opisać, zaprezentować i wytłumaczyć wyniki obliczeń inżynierskich MES.

Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie Metody Elementów Skończonych.

Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki i

wyciągać wnioski.

Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne i

symulacyjne MES.

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.

Potrafi współdziałać i pracować w grupie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich.

Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji zadań z zakresu komputerowego

modelowania MES.





1. Zienkiewicz O. C.: Metoda elementów skończonych, Arkady 1972.

2. Śródka W.: „Trzy lekcje metody elementów skończonych”. Oficyna Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej, Wrocław 2004.


1. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych,

Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2000.










Wykład 30 15

Projekt 30 15






Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

2,4 1,6 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowa analiza inżynierska *


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


wykorzystaniem Metody Elementów

Skończonych w analizie

inżynierskiej.

Wykład

Projekt

Kolokwium

zaliczeniowe

Wykonanie

zadań

projektowych


EK-P_W02

Zna podstawowy Metody Elementów

Skończonych niezbędne przy

modelowaniu obiektów z zakresu

mechaniki i budowy maszyn.

Wykład

Projekt

Kolokwium

zaliczeniowe

Wykonanie

zadań

projektowych


UMIEJĘTNOŚCI

114

EK-P_U02

Potrafi prawidłowo wykorzystać do

analizy i wyjaśniania wyników

obliczeń inżynierskich sformułowania

i zwroty z zakresu Metody

Elementów Skończonych.

Wykład

Projekt

Kolokwium

zaliczeniowe

Wykonanie

zadań

projektowych


EK-P_U03

Potrafi planować i przeprowadzać

symulacje komputerowe MES,

interpretował uzyskane wyniki i

wyciągać wnioski.

Wykład

Projekt

Kolokwium

zaliczeniowe

Wykonanie

zadań

projektowych

EK-K_U08 T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01



całe życie.

Wykład

Projekt

Kolokwium

zaliczeniowe

Wykonanie

zadań

projektowych

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02


priorytety służące realizacji zadań z

zakresu komputerowego

modelowania MES.

Wykład

Projekt

Kolokwium

zaliczeniowe

Wykonanie

zadań

projektowych

EK-K_K04 T1A_K04 -




40. Maszyny technologiczne


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Maszyny technologiczne




MB.36.6.W, MB.36.6.L MB.36.6.W, MB.36.6.L






prowadzącej przedmiot dr inż. Leszek Tomczewski, dr inż. Zygmunt Żmuda

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Konstrukcja i eksploatacja maszyn, Podstawy technologii maszyn


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.

Laboratorium: 15 godzin

Razem: 30 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.


115

przypisana


Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Podstawowym celem nauczania przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy oraz wybranych

umiejętności praktycznych, dotyczących projektowania elementów technologicznych węzłów

maszyn, omówienia zagadnień dotyczących automatyzacji obróbki na wydziałach mechanicznych

wraz z zasadami organizacji produkcji i bhp.

Zaznajomienie z budową ważniejszych mechanizmów maszyn. Umiejętność konstruowania i

obliczania ważniejszych elementów maszyn.


Wykład - co 2-gi tydzień po 2 godz.

Laboratoria – co 2-gi tydzień po 2 godz.

Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych + poprzez pocztę e-mail w pozostałym

czasie

15.








przedmiotu

Zaliczenie zajęć wykładowych – na podstawie obecności i sprawdzianu wiedzy, obejmującej

zagadnienia realizowane na wykładzie.

Laboratorium – Podstawą zaliczenia będzie wykonanie zadanego ćwiczenia kontrolnego

Kolokwium zaliczeniowe z obliczania łańcuchów wymiarowych

Zaliczenie z oceną

16.



realizacji

Definicje podstawowe, podział oraz podstawowe cechy i parametry i układy sterowania maszyn ze

szczególnym uwzględnieniem maszyn technologicznych. Zasady bhp i racjonalnej eksploatacji

maszyn i urządzeń. Ogólne problemy związane z budową maszyn: etapy powstawania maszyny,

podstawowe zasady konstrukcji, etapy procesu projektowokonstrukcyjnego, metody optymalizacji

konstrukcji. Mechanizmy maszyn technologicznych: skrzynki prędkości, skrzynki posuwów,

skrzynki gwintowe, przekładnie gitarowe, mechanizmy ruchów okresowych, mechanizmy

podziałowe, mechanizmy sumujące, nawrotnice i mechanizmy ruchów prostoliniowych. Konstrukcja

i obliczanie ważniejszych elementów i zespołów obrabiarek: Wymagania ogólne, sztywność

statyczna, drgania, zużycie ścierne. Wstęp do obliczania: wrzecion, łożyskowań wrzecion, śrub

pociągowych, prowadnic i korpusów. Zasady doboru układów i systemów obróbkowych.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Definiuje, nazywa, operacje technologiczne, maszyny i ich podział

wymienia składowe układów maszynowych,

Charakteryzuje dokumentacje techniczną technologiczną maszyn,

Rozróżnia rodzaje obróbki skrawaniem, jakie wykonywane są na maszynach.

Umiejętności

Rozwiązuje zadania wybranych układów; kształtowania, napędowych i mocowania,

zna zasady doboru układów i systemów obróbkowych,

Planuje kolejność operacji technologicznych na maszynach,

Weryfikuje, analizuje dokumentacje maszyn technologicznych,

Kompetencje

społeczne


Potrafi określić priorytety służące do realizacji prostych zadań inżynierskich

18.




przedmiotu

Podstawowa:

Białek. M, Bacia A.: Maszyny technologiczne w konwencjonalnej technologii formującej i

kształtującej. Warszawa 2002, Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej.

Honczarenko J. Elastyczna automatyzacja wytwarzania – obrabiarki i systemy obróbkowe warszawa

2000, WNT.

a. Kosmol J.: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 1995.

Lewandowski S. i inni: Obrabiarki do skrawania metali. WNT, Warszawa 1974.

Wrotny L. T.: Podstawy konstrukcji maszyn. WNT, Warszawa 1972.

Uzupełniająca: Korzyński M.: Podstawy technologii maszyn, oficyna wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej,

Rzeszów

Puff T.: Technologia budowy maszyn










Wykład 15 15

Laboratorium 15 15



116



akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,2 1,8 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Maszyny technologiczne w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Charakteryzuje dokumentacje

techniczną technologiczną maszyn,

Rozróżnia rodzaje obróbki

skrawaniem, jakie wykonywane są na

maszynach.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02

Definiuje, nazywa, operacje

technologiczne, maszyny i ich podział

wymienia składowe układów

maszynowych,

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Weryfikuje, analizuje dokumentacje

maszyn technologicznych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02 Planuje kolejność operacji

technologicznych na maszynach.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03

Rozwiązuje zadania wybranych

układów; kształtowania, napędowych

i mocowania, zna zasady doboru

układów i systemów obróbkowych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium





Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_K02

Potrafi określić priorytety służące do

realizacji prostych zadań

inżynierskich.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium





41. Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie




MB.37.6.W , MB.37.6.L MB.37.6.W , MB.37.6.L



Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów.

117



prowadzącej przedmiot dr inż. Leszek Tomczewski

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych programów komputerowych oraz inżynierii wytwarzania.



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu


umiejętności praktycznych dotyczących budowy, programowania oraz obsługi obrabiarek CNC.

Nabyte wiadomości i umiejętności powinny dać podstawę studentom do programowania i

obsługi obrabiarek CNC.


Wykład – omówienie zagadnień, podanie prostych przykładów – forma prezentacji..

Laboratorium – praca przy pulpitach sterujących indywidualnie i w grupach przy maszynach

CNC.


15.








przedmiotu


- sporządzenie sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych ze szczególnym

uwzględnieniem ćwiczeń na maszynach, pulpitach sterowniczych obrabiarek CNC,

- egzamin w formie pisemnej na ocenę



Wykłady:

1. Wiadomości podstawowe dotyczące mechanizacji i automatyzacji.

2. Sterowanie i automatyczna regulacja: sterowanie sekwencyjne, sterowanie numeryczne.

3. Struktura sterowania numerycznego: punktowe, odcinkowe, kształtowe.

4. Komputerowe sterowanie numerycznie CNC.

5. Metody programowania obrabiarek NC/CNC: ręczne, CNC, automatyczne, interaktywne

CAD/CAM

6. Wyposażenie obrabiarek sterowanych numerycznie.

7. Programowanie obróbki na obrabiarkach CNC.

8. Programowanie układów CNC.

9. Programowanie sterowane komputerem zewnętrznym.

Laboratorium:

1. Programowanie tokarki Emco w systemie Sinumerik 840D.

2. Programowanie frezarki Emco w systemie Sinumerik 840D.

3. Programowanie tokarki CBKO w systemie Sinumerik 810T.

4. Programowanie tokarki Famot Mitsubishi CNC.

5. Programowanie frezarki AVIA CNC Pronum.

Wszystkie powyższe punkty realizowane są według następującego programu:

najazd na punkty referencyjne,

ustalenie punktu zerowego przedmiotu obrabianego,

praca w trybie ręcznym i automatycznym,

ustawianie narzędzi, wpisywanie korektorów,

programowanie za pomocą cykli (tokarskich, frezarskich).

18.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student rozróżnia podstawowe rodzaje sterowania i automatycznej regulacji, wyjaśnia różnicę

między NC, a CNC, opisuje przebieg ćwiczeń laboratoryjnych i wyciąga odpowiednie wnioski.

Umiejętności Student programuje proste systemy sterowania, ocenia systemy wspomagania komputerowego,

programuje proste przypadki obróbki.

Kompetencje

społeczne

Student dyskutuje nad koncepcją sterowania obrabiarek w świetle nowych wymagań, pracuje

samodzielnie i chętnie śledzi osiągnięcia naukowe w tej dziedzinie.

118

19.




Podstawowa:

1. Stach B.: Podstawy programowania obrabiarek sterowanych numerycznie. Warszawa 1999.

2. Kosmol J.: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT Warszawa 1999.

3. Habrat W.: Operator obrabiarek sterowanych numerycznie. Krosno 2003.

4. Grzesik W., Niesłony P., Bartoszuk M.: Programowanie obrabiarek NC/CNC, WNT

Warszawa 2010.

Uzupełniająca:

1. Instrukcje obsługi:

tokarki i frezarki EMCO,

tokarki Sinumerik 810T,

frezarki Pronum640FC,

tokarki Mitsubishi CNC.










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15


konsultacja 10 -




akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

2,2 1,8 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowanie obrabiarek sterowanych

numerycznie* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student wskazuje różnice w budowie,

a także sposobie oraz efektywności

działania pomiędzy obrabiarkami

konwencjonalnymi i sterowanymi

numerycznie

Wykład

Egzamin w

formie

pisemnej

EK-K_W06 T1A-W06 InżA-W01

EK-P_W02

Student identyfikuje punkty

charakterystyczne oraz poszczególne

elementy sterowania obrabiarką

CNC.

Wykład

Laboratoria

Egzamin w

formie

pisemnej,

Sprawozdania


EK-P_W03

Student opisuje budowę oraz cechy

charakterystyczne programu

sterującego obrabiarką CNC.

Wykład

Laboratoria

Egzamin w

formie

pisemnej,

Sprawozdania


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student opracowuje program

sterujący maszyną CNC na podstawie

dokumentacji rysunkowej oraz

parametrów technologicznych.

Laboratorium Sprawozdania EK-K_U08

T1A-U08

InżA-U01

InżA-U02

InżA-U07

InżA-U08

EK-P_U02

Student prawidłowo dobiera

narzędzia w zależności od rodzaju

obróbki i poszczególnych operacji

technologicznych.

Laboratorium Sprawozdania EK-K_U09

T1A-U09

InżA-U02


EK-P_K01




Laboratorium Sprawozdania EK-K_K02 T1A_K02 -

119




42. Współrzędnościowe systemy pomiarowe*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Współrzędnościowe systemy pomiarowe




MB.38.6.W, MB.38.6.L MB.38.6.W, MB.38.6.L






8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład laboratorium

10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotu Metrologia i systemy pomiarowe, Systemy CAx.



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę z zakresu metod i technik współrzędnościowych technik pomiarowych.

Umiejętności

Student potrafi zaprogramować pomiar typowych części maszyn na maszynie

współrzędnościowej.




14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i

uzupełniającej

15.








przedmiotu


- Egzamin pisemny z części teoretycznej

i praktycznej

- Kolokwium zaliczeniowe

120



Wykład:

1. Istota pomiarów współrzędnościowych.

2. Parametry i budowa maszyn współrzędnościowych.

3. Głowice pomiarowe

4. Metody badań głowic pomiarowych.

5. Układy pomiarowe.

6. Oprogramowania komputerowe do maszyn współrzędnościowych.

Laboratorium:

1. Pomiary współrzędnościowe typowych części maszyn i analiza wyników.

2. Pomiary odchyłek typowych elementów geometrycznych i analiza wyników.

3. Pomiary odchyłek powierzchni swobodnych i analiza wyników.

4. Pomiary odchyłek koła zębatego i analiza wyników.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi wyjaśnić istotę pomiarów współrzędnościowych. Student potrafi wyjaśnić zasady

działania maszyn współrzędnościowych, oraz metody badań.

Umiejętności Student potrafi zaplanować pomiar typowych części maszyn na maszynie współrzędnościowej w

celu określenia poprawności wymiarowo kształtowych.

Kompetencje

społeczne

Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej

związanej z tematyką przedmiotu.

18.





1. Ratajczyk E., Woźniak A.: Współrzędnosćiowe systemy pomiarowe, Wydawnictwo

OWPW, Warszawa, 2016.

2. Sładek J.: Dokładność pomiarów współrzędnościowych, Wydawnictwo Politechniki

Krakowskiej, Kraków, 2011.


1. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkoś, Wyd. 5, WNT, Warszawa, 2004.










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15


Konsultacje 10 -



Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

2,2 1,8 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Współrzędnościowe systemy pomiarowe*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje pojęcie pomiarów

współrzędnościowych i ich metody

pomiarów

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02

Student definiuje metody i układy

pomiarowe.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

121

EK-P_U01

Student potrafi wykorzystać

oprogramowanie komputerowe do

zaprojektowania procesu pomiaru i

przeprowadzenia symulacji.

Laboratorium Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U08

T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U02

Student potrafi interpretować i

wyciągać wnioski uzyskane z

programu. Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U09

T1A_U09

InżA_U02


EK-P_K01

Student analizuje czasopisma

naukowe w celu doskonalenia swojej

wiedzy i umiejętności.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K02 T1A_K02 -




E: Specjalność: Budowa i eksploatacja pojazdów samochodowych (BiEPS)

43. Budowa samochodów


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Budowa samochodów




MBPS.01.5.W, MBPS.01.5.L MBPS.01.5.W, MBPS.01.5.L






8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Posiadanie wiedzy z zakresu: matematyki, mechaniki, podstaw fizyki i konstrukcji maszyn



Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

122


modułu/przedmiotu

Wiedza Uzyskanie wiedzy z zakresu budowy samochodów.

Umiejętności Uzyskanie umiejętności i kompetencji stosowania części znormalizowanych i ich właściwości.

Opanowanie metodyki postepowania przy wykonywaniu obliczeń wybranego podzespołu

samochodowego


Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.

14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacja multimedialną, prace obliczeniowe, kolokwium podsumowujące,

Obserwacja wykonawstwa

15.








przedmiotu

Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO

Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu

Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów

pomocniczych: Nie

Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są

zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.

Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.

Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.


realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne

studiowanie wskazanej literatury.

Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach

laboratoryjnych i wykładach.



końcowego.


Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K

Kolokwium sprawdzające

Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Klasyfikacja pojazdów samochodowych.

Ogólna budowa pojazdów samochodowego. Kryterialna ocena jakości i funkcjonalności

pojazdu.

Wskaźniki techniczno-ekonomiczne. Budowa podzespołów funkcjonalnych: sprzęgieł,

hamulców, skrzyń przekładniowych, wałów i przegubów napędowych, mostów, zawierzeń i

układów kierowniczych. Kinematyka i obliczanie wybranego podzespołu. Charakterystyka

kinematyczna. Określenie przełożeń i wyznaczenie siły hamowania. Obliczanie układu

hamulcowego. Dobór części znormalizowanych.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Zna klasyfikację i wskaźniki techniczno-ekonomiczne pojazdów samochodowych

Umiejętności Potrafi wyznaczyć wymiary konstrukcyjne podzespołów pojazdu.

Potrafi wykonać analizę właściwości podzespołów samochodowych

Kompetencje

społeczne Rozumie potrzebę ciągłego doskonalenia swoich kompetencji

18.





1. Jaśkiewicz Z. Wąsiewski A.: Układy napędowe pojazdów samochodowych. OWPW

Warszawa 2002,

2. Reński A.: Budowa samochodów. Warszawa 1998,

3. Reimpell J. Belzler J.: Podwozia samochodów WKŁ Warszawa 2001.


1. Poradnik inżyniera samochodowego. Elementy i materiały. WKŁ Warszawa 1990,

2. Studziński K. Samochód. Teoria, konstrukcja i obliczanie. WKŁ Warszawa 1980.










Wykład 15 15

Laboratorium 15 15


123



Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Budowa samochodów* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

klasyfikuje pojazdy samochodowe ze

względu na budowę i przeznaczenie,

wyjaśnia budowę i zasadę działania

zespołów i układów funkcjonalnych

pojazdów samochodowych,

identyfikuje materiały konstrukcyjne

użyte do bugowy pojazdu, zna

możliwości ich powtórnego

wykorzystania, - charakteryzuje

znaczenie układów pojazdu dla

bezpieczeństwa ruchu, - zna zasady

projektowania podstawowych

układów funkcjonalnych pojazdu, -

charakteryzuje podstawowe kryteria

poprawności działania układów

pojazdu.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_W05,

T_1A_W06,

T_1A_W14

T1A_W02,

T1A_W03,

T1A_W05,

T1A_W07

InzA_W01,

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

rozpoznaje typowe elementy

zespołów pojazdów, - organizuje i

przeprowadza badania układów

funkcjonalnych pojazdów, -

porównuje wady i zalety stosowania

różnych rozwiązań konstrukcyjnych

zespołów w samochodzie, ocenia ich

wpływ na bezpieczeństwo ruchu, -

przeprowadza podstawowe

charakterystyki ruchowe pojazdu oraz

obliczenia wybranych układów

funkcjonalnych pojazdu.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_U01,

T_1A_U03,

T_1A_U07,

T_1A_U10,

T_1A_U17

T1A_U01,

T1A_U03,

T1A_U04,

T1A_U08,

T1A_U09,

T1A_U12,

T1A_U16

InzA_U01,

InzA_U02,

InzA_U04,

InzA_U08


EK-P_K01

- zdolność do pracy w grupie podczas

prowadzenia badań i prezentacji ich

wyników, - zdolny do przekazywania

społeczeństwu w zrozumiały sposób

informacji dotyczących stanu

obecnego i perspektyw rozwoju

pojazdów samochodowych oraz

skutków ich powszechnego

wykorzystania.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_K02,

T_1A_K06,

T_1A_K03

T1A_K02,

T1A_K03,

T1A_K04,

T1A_K07

InzA_K01




124

44. Techniczna eksploatacja samochodów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Techniczna eksploatacja samochodów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z podstaw konstrukcji maszyn,



Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zdobycie wiadomości dotyczących prawidłowego procesu użytkowania pojazdów

samochodowych. Poznanie podstawowych rodzajów zużycia i starzenia współpracujących

elementów maszyn. Zdobycie wiedzy i nabycie umiejętności oceny wpływu różnych warunków

eksploatacji na stan techniczny obiektu. Poznanie i umiejętność przeprowadzenia różnych

rodzajów obsług maszyn ze szczególnym uwzględnieniem środków transportu drogowego.

Poznanie różnych sposobów (modeli) użytkowania samochodów. Zdobycie podstawowej wiedzy

i nabycie podstawowych umiejętności rozpoznawania stanu technicznego pojazdu.


Przedmiot realizowany jest za pomocą metod podających, problemowych i praktycznych.

Wykłady realizowane są jako informacyjne i problemowe. Forma problemowa wymaga

wcześniejszego wstępnego przygotowania studenta.

Metody praktyczne realizowane są w formie typowych ćwiczeń laboratoryjnych.

15.








przedmiotu

Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO



pomocniczych: Nie

Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.

Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia

laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień

przygotowania do odbywanego ćwiczenia. Do Egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych

zagadnień.






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L

125



Laboratorium:

Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas czynności wykonywanych przy samochodzie

Eksploatacja i czynności obsługowe samochodowych silników spalinowych O ZI i o ZS

Czynności obsługowe układów kierowniczych

Czynności obsługowe układów hamulcowych

Czynności obsługowe układu zawieszenia

Czynności obsługowe układu napędowego

Eksploatacja i czynności obsługowe nadwozia

Eksploatacja i czynności obsługowe instalacji elektrycznej

Wykłady;

Podstawowe definicje eksploatacji. Tendencje i przyczyny zmian w eksploatacji. Stan techniczny

obiektu i jego zmiany w procesie eksploatacji - kryterium techniczne (krzywa Lorenza), -

kryterium ekonomiczne, - kryterium technologiczne, - kryterium ekologiczne.

Wpływ warunków eksploatacji na stan techniczny obiektu: - warunki drogowe, - warunki jazdy,

- warunki transportowe, - warunki klimatyczno - przyrodnicze, - warunki sezonowe, - warunki

społeczne (czynnik ludzki). Fizyczne procesy starzenia elementów maszyn - warstwa

wierzchnia, - tribologiczne procesy zużycia. Fizyczne procesy starzenia elementów maszyn cd -

zużycie ścierne - przez ziarna umocowane - w obecności ścierniwa - w masie ściernej - zużycie

adhezyjne - I rodzaju - II rodzaju - zużycie przez utlenianie - zużycie zmęczeniowe - gruzełkowe

(pitting) - cierno korozyjne (fretting). Fizyczne procesy starzenia elementów maszyn cd -

erozyjne procesy zużycia - erozja w strumieniu cząstek ciała stałego (deformacyjna i ścinająca) -

erozja w strumieniu cząstek cieczy - hydrościeranie (ciecz + ciało stałe) – kawitacja. Ocena

niezawodności obiektów - uszkodzenia, - niezawodność, - uszkadzalność, - trwałość, - słabe

ogniwa. Użytkowanie samochodów - charakterystyka pojazdów samochodowych, -

charakterystyka pasażerów i ładunków, - modele procesów użytkowania. Obsługiwanie

samochodów - resurs międzyobsługowy, - potencjał eksploatacyjny, - metody obsługiwania.

Diagnostyka techniczna - wiadomości ogólne, - metody diagnostyczne - efektywność pracy i

straty wewnętrzne, - szczelność, - procesy wibroakustyczne (drgania), - zjawiska termiczne, -

stan materiałów eksploatacyjnych, - parametry struktury.

Diagnostyka techniczna pojazdu - ścieżka diagnostyczna, - diagnostyka układu hamulcowego, -

diagnostyka układu kierowniczego, - diagnostyka zawieszenia, - diagnostyka kół i ogumienia, -

diagnostyka instalacji elektrycznej. Diagnostyka silnika i układów silnika - diagnostyka silnika, -

diagnostyka układu smarowania, - diagnostyka układu zasilania, - diagnostyka układu

chłodzenia, - diagnostyka układu zapłonowego

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien: - znać podstawowe zasady eksploatacji

pojazdów samochodowych, elementów składowych i układów pojazdu, - znać typowe metody

diagnostyczne w odniesieniu do pojazdów samochodowych, - znać procesy zużycia elementów

maszyn, - znać warunki eksploatacji mające wpływ na stan techniczny samochodu

Umiejętności

W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - wykonać podstawowe czynności

obsługowe pojazdu, jego poszczególnych elementów i układów, - rozpoznać typowe procesy

zużycia i zaproponować sposoby przeciwdziałania, - zaproponować metodę diagnostyczną do

oceny obiektu.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość ważności wykonywanych zadań serwisowych i wykazuje zrozumienie ich

wymiaru pozatechnicznego

18.




Literatura podstawowa

3. Hebda M., Mazur T., Podstawy eksploatacji pojazdów samochodowych, WKiŁ, Warszawa,

1978

4. Łuczak A., Mazur T., Fizyczne starzenie elementów maszyn, WNT, Warszawa, 1981

Literatura dodatkowa

1. Uzdowski M., Abramek K., Garczyński K., Eksploatacja techniczna i naprawa, WKiŁ,

Warszawa, 2003










Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

2,2 0,8 1,2 1,8

126

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Techniczna eksploatacja samochodów*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

W wyniku przeprowadzonych zajęć

student powinien: - znać podstawowe

zasady eksploatacji pojazdów

samochodowych, elementów

składowych i układów pojazdu, -

znać typowe metody diagnostyczne w

odniesieniu do pojazdów

samochodowych, - znać procesy

zużycia elementów maszyn, - znać

warunki eksploatacji mające wpływ

na stan techniczny samochodu

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_W17,

T_1A_W18

T1A_W03,

T1A_W04

InzA_W02

InzA_W03,

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


student powinien umieć: - wykonać

podstawowe czynności obsługowe

pojazdu, jego poszczególnych

elementów i układów, - rozpoznać

typowe procesy zużycia i

zaproponować sposoby

przeciwdziałania, - zaproponować

metodę diagnostyczną do oceny

obiektu.

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_U01,

T_1A_U04,

T_1A_U14,

T_1A_U16

T1A_U01,

T1A_U05,

T1A_U08,

T1A_U13,

T1A_U14

InzA_U01,

InzA_U05,

InzA_U06


EK-P_K01

Ma świadomość ważności

wykonywanych zadań serwisowych i

wykazuje zrozumienie ich wymiaru

pozatechnicznego

W, L

Egzamin,

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_K02, T1A_K01, InzA_K01,




45. Zespoły napędowe i nośne*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zespoły napędowe i nośne










127

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw z: matematyki, fizyki, podstaw konstrukcji maszyn.



Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zdobycie wiedzy z zakresu zespołów napędowych i nośnych. Uzyskanie umiejętności

stosowania wybranych metod obliczeniowych do wyznaczania charakterystyki ruchu pojazdu.

Opanowanie metodyki postepowania przy doborze napędu.

14. Metody dydaktyczne Rzutnik multimedialny, prezentacje multimedialne, tematy obliczeń do realizacji

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie











końcowego.



Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Charakterystyki eksploatacyjne silników. Zasady doboru silników w różnych aspektach ruchu.

Przyczepność kół i określenie charakterystyki trakcyjnej pojazdu. Podstawy ruchu pojazdu.

Elastyczność i zdolność napędowa. Znaczenie jezdni i kół. Przełożenia w układzie napędowym.

Budowa skrzyń przekładniowych i sprzęgieł samochodowych. Dobór i obliczanie układu

funkcjonalnego. Przekładnie stopniowe i bezstopniowe. Obliczanie napędu. Zagadnienie

hamowania pojazdu. Obliczanie parametrów ruchu samochodu. Budowa, rodzaje i znaczenie

zawieszenia pojazdów. Napęd hybrydowy.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien opisać rodzaje układów napędowych

Umiejętności

W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - analizować budowę i działanie

układów napędowych, - ocenić właściwości użytkowe samochodu z układem napędowym, -

zastosować różne metody badawcze do oceny układów napędowych

Kompetencje

społeczne Jest odpowiedzialny za rzetelność otrzymanych wyników swoich prac i ich interpretację

18.





5. Prochowski L.: mechanika ruchu. WKŁ Warszawa 2005,

6. Siłka W.: Teoria ruchu samochodu. WNT Warszawa 2002,

7. Micknass W., i inni .: Sprzęgła, skrzynki biegów, wały i półosie napędowe. WKŁ

Warszawa 2005.


1. Mitschke M. Dynamika samochodu. Napęd i hamowanie. WKŁ Warszawa 1980,

2. Jaśkiewicz Z.: Projektowanie układów napędowych pojazdów samochodowych. WKŁ

Warszawa 1972.

128










Wykład 30 15

Laboratorium 30 15





akademickiego



akademickiego


2,2 0,8 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zespoły napędowe i nośne* w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna podstawy teoretyczne i metody

wyznaczania właściwości ruchu

pojazdów samochodowych.

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T1A_W02,

T1A_W05

T1A_W02,

T1A_W05

InzA_W02

InzA_W05

EK-P_W02 Ma podstawy teoretyczne współpracy

koła jezdnego z nawierzchnia drogi W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T1A_W02,

T1A_W05

T1A_W02,

T1A_W05

EK-P_W03

Zna teoretyczne podstawy i metody

wyznaczania przełożeń i dobór

napędu

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T1A_W02,

T1A_W05

T1A_W02,

T1A_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi wykonać podstawowe

obliczenia trakcyjne pojazdu W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T1A_U13

T1A_U13 InzA_U05

InzA_W02

InzA_W03

InzA_W07

EK-P_U02 Umie obliczyć przełożenia i dobrać

napęd W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T1A_U13

T1A_U13 InzA_U05

InzA_W03

InzA_W07


EK-P_K01

Jest odpowiedzialny za rzetelność

otrzymanych wyników swoich prac i

ich interpretację

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T1A_K02 T1A_K02 InzA_K01




129

46. Diagnostyka samochodów i ich podzespołów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Diagnostyka samochodów i ich podzespołów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Obsługa komputera, elektrotechnika, budowa pojazdów



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wnioskowanie o stanie obiektu na podstawie analizy wyników badań. Umiejętność

wykorzystania sprzętu diagnostycznego. Poznanie uwarunkowań prawnych dotyczących badań.

14. Metody dydaktyczne Wykład wspomagany środkami multimedialnymi, laboratorium z wykorzystaniem odpowiednich

urządzeń;

wycieczki do zakładów serwisowych badających samochody i do stacji kontroli pojazdów.

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie




przygotowania do odbywanego ćwiczenia. Do Egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych

zagadnień.






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Rodzaje badań. Cel i zadania. Diagnostyka homologacyjna, serwisowa i kontrolna.

Kierunki rozwoju.

Literatura. Akty prawne regulujące przeprowadzania badań. Obowiązkowe badania techniczne.

Wpływ stanu technicznego pojazdu na trwałość, bezpieczeństwo ruchu i ochronę

środowiska. Stanowiska, linie i sprzęt diagnostyczny, testery wielofunkcyjne, wymagania,

błędy pomiarowe, certyfikacje. Przykłady możliwych rozwiązań i najczęściej popełnianych

błędów. Diagnostyka silników nisko-i wysokoprężnych. Toksyczność i zadymienia, normy,

OBD, wpływ katalizatora, kierunki rozwoju. Diagnozowanie układu hamulcowego,

kierowniczego, jezdnego i amortyzatorów. Diagnozowanie zawieszeń, ogumienia,

oświetlenia, nadwozia i szyb. Wyważanie kół i sprawdzania luzów. Sprawdzenie instalacji

elektrycznej, sygnalizacyjnej i hałasu. Systemy kształcenia diagnostów w Polsce i na świecie.

130

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien mieć wiedzę na temat diagnostyki

komputerowej pojazdów

Umiejętności W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien wskazać oraz dobrać sposób diagnostyki

pojazdu

Kompetencje

społeczne

Zdolność stosowania wiedzy zdobytej z diagnostyki komputerowej pojazdów w innych

przedmiotach. Zdolność stosowania wiedzy oraz umiejętności zdobytych w trakcie studiów w

przyszłym zakładzie pracy.

18.





1. Merkisz J., Mazurek St.: Pokładowe systemy diagnostyczne pojazdów samochodowych.

WKŁ, W-wa 2002.

2. Sitek K.: Diagnostyka samochodowa. Wyd. Aoto. Warszawa 1999.

3. Bocheński C. i inni.: Badania kontrolne samochodów. WKŁ, Warszawa 2000.


1. Trzeciak K.: Diagnostyka samochodów osobowych. WKŁ. Warszawa 2004.

2. Wrzecioniarz P. A. i inni.: Diagnostyka pojazdów samochodowych. Wyd. Pol. Wrocł.

Wrocław 2001










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


akademickiego


Z bezpośrednim


akademickiego


1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Diagnostyka samochodów i ich podzespołów*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


student powinien wskazać oraz

dobrać sposób diagnostyki pojazdu

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_W10 T1A_W07 InzA_W02

InzA_U03

InzA_U05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01



dobrać sposób diagnostyki pojazdu

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_U17,

T_1A_U09,

T_1_U11

T1A_U09,

T1A_U11,

T1A_U17

InzA_W06

InzA_U07

InzA_U05


EK-P_K01

Zdolność stosowania wiedzy zdobytej

z diagnostyki komputerowej

pojazdów w innych przedmiotach.

Zdolność stosowania wiedzy oraz

umiejętności zdobytych w trakcie

studiów w przyszłym zakładzie pracy.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_2A_K01,

T_2A_K03,

T_2A_K05

T2A_K01,

T2A_K03,

T2A_K05 InzA_K01

InzA_K02



131


47. Diagnostyka silników spalinowych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Diagnostyka silników spalinowych










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw działania układów mechatronicznych



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiadomości z diagnostyki, znajomość urządzeń diagnostycznych

Praktyczna znajomość kompleksowych pomiarów diagnostycznych silników oraz pojazdów

samochodowych. Badanie układów mechatronicznych w pojazdach. Komputerowa diagnostyka

w pojazdach

14. Metody dydaktyczne Metody podające, Metody aktywizujące, Metody praktyczne

15.








przedmiotu



Ocena podsumowująca: kolokwium z wykładów w formie pisemnej, zaliczenie laboratoriów w

formie pisemnej oraz praktycznej.


pomocniczych: nie






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L

132



Laboratorium;

Urządzenia pomiarowe i diagnostyczne

Diagnostyka pokładowa EOBD/OBD

Diagnostyka sensoryki silników cz.I

Diagnostyka sensoryki silników cz.II

Diagnostyka sensoryki silników cz. III

Diagnostyka aktoryki silników ZI cz. I

Diagnostyka aktoryki silników ZI cz. II

Diagnostyka aktoryki silników ZS cz. I2

Diagnostyka aktoryki silników ZS cz. II

Diagnostyka wyposażenia elektrycznego

Diagnostyka sieci transmisji danych

Diagnostyka układu klimatyzacji - Climatronik

Diagnostyka układów ABS, ASR, ESP

Diagnostyka układu Infotiment

Diagnostyka układu napędowego za pomocą hamowni podwoziowej

Wykłady:

Wiadomości z diagnostyki, znajomość urządzeń oraz pomiarów diagnostycznych

Wiadomości z diagnostyki EOBD/OBD

Wiadomości z diagnostyki sensoryki w pojazdach

Wiadomości z diagnostyki aktoryki w pojazdach

Wiadomości z diagnostyki układu Infotiment

Wiadomości z diagnostyki układów klimatyzacji w pojazdach

Wiadomości z diagnostyki sieci transmisji danych

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien mieć wiedzę na temat poszczególnych

zespołów pojazdu oraz możliwości ich diagnozowania.

Umiejętności W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien wskazać oraz dobrać sposób

diagnozowania poszczególnych zespołów pojazdu.

Kompetencje

społeczne

Zdolność stosowania wiedzy, umiejętności zdobytych w trakcie studiów w przyszłym zakładzie

pracy.

18.





1. Gajek A., Juda Ź., Mechatronika Samochodowa - Czujniki, WKŁ, Warszawa, 2010

2. Gunther H., Układy wtryskowe Common Rail w praktyce warsztatowej, WKŁ, Warszawa,

2010

3. M. Frei, Samochodowe magistrale danych w praktyce warsztatowej, Wydawnictwo

Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2010


1. Grzejszczyk E., Fryśkowski B., Mechatronika samochodowa - Systemy transmisji danych,

WKŁ, Warszawa, 2010

2. Merkisz J., Mazurek St., Pokładowe systemy diagnostyczne pojazdów samochodowych,

Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2007

3. White Ch., Randall M., Kody Usterek, WKŁ, Warszawa, 2006

4. Polit R. - Redaktor naczelny, Poradnik Serwisowy, Instalator Polski 3 z o.o., Warszawa,

2011

5. Trzeciak Krzysztof - Redaktor Naczelny, Poradnik Motoryzacyjny, Polska Izba Stacji

Kontroli Pojazdów, Warszawa, 2010

7. Robert Bosch GmbH, BOSCH - Informator techniczny, WKŁ, Warszawa, 2010










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Diagnostyka silników spalinowych*


133

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


student powinien mieć wiedzę na

temat poszczególnych zespołów

pojazdu oraz możliwości ich

diagnozowania.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_W17,

T_1A_W18,

T_1A_W03,

T_1A_W06,

T_1A_W07,

T_1A_W08,

T_1A_W09,

T_1A_W10,

T_1A_W14

T1A_W01,

T1A_W02,

T1A_W03,

T1A_W04,

T1A_W05,

T1A_W07

InzA_W01,

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01



dobrać sposób diagnozowania

poszczególnych zespołów pojazdu.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_U01,

T_1A_U02,

T_1A_U03,

T_1A_U04,

T_1A_U08,

T_1A_U10,

T_1A_U12,

T_1A_U13,

T_1A_U14,

T_1A_U19,

T_1A_U20

T1A_U01,

T1A_U02,

T1A_U03,

T1A_U04,

T1A_U05,

T1A_U07,

T1A_U08,

T1A_U09,

T1A_U10,

T1A_U11,

T1A_U12,

T1A_U13

InzA_U01,

InzA_U02,

InzA_U03,

InzA_U04,

InzA_U05,

InzA_U06,

InzA_U08


EK-P_K01

Zdolność stosowania wiedzy,

umiejętności zdobytych w trakcie

studiów w przyszłym zakładzie pracy.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_K01,

T_1A_K03,

T_1A_K05

T1A_K01,

T1A_K03,

T1A_K04,

T1A_K06

InzA_K02




48. Elektrotechnika i elektronika samochodowa


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Elektrotechnika i elektronika samochodowa










134

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Fizyka, elektrotechnika



Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zapoznanie studentów z budową i zasadami działania urządzeń wchodzących w skład obwodów

głównych pojazdów samochodowych: zasilania, rozruchu, zapłonu, oświetlenia.

Ukształtowanie umiejętności badania obwodów głównych w pojeździe z wykorzystaniem

przyrządów kontrolno-pomiarowych.

14. Metody dydaktyczne Metoda podająca / wykład informacyjny, Metoda eksponująca / filmy tematyczne

Metoda praktyczna / ćwiczenia laboratoryjne

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie



laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień przygo-

towania do odbywanego ćwiczenia. Do kolokwium obowiązuje znajomość realizowanych zagad-

nień.

Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są zdefinio-

wane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.




Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Laboratorium:

Organizacja zajęć laboratoryjnych i szkolenie BHP

Badanie i kontrola elektrycznego układu zasilania (prądnice)

Badanie i kontrola elektrycznego obwodu zasilania (alternatory)

Badanie i kontrola aparatu zapłonowego (klasycznego, bezstykowego)

Badania oscyloskopowe układu zapłonowego

Badanie mikroskopowe i pomiary elektryczne układów wtryskowych

Badanie i kontrola obwodu rozruchu

Badanie i kontrola oświetlenia pojazdu

Badanie przyrządów kontrolno-pomiarowych

Badanie i obsługa akumulatorów rozruchowych

Wykłady:

Rodzaje i funkcje instalacji zasilania w pojazdach samochodowych. Budowa i działanie obwodu

zasilania: prądnice, regulatory napięcia, wyłączniki prądu zwrotnego, ograniczniki prądu,

charakterystyki obciążeniowe. Budowa i działanie obwodu zasilania: alternatory, regulatory

napięcia, układy prostownicze, charakterystyki obciążeniowe. Budowa i działanie obwodu

rozruchu: rozruszniki, urządzenia ułatwiające rozruch, akumulatory rozruchowe, charakterystyki

eksploatacyjne. Budowa i działanie obwodu zapłonowego: aparaty zapłonowe, cewki,

rozdzielacze wysokiego napięcia, świece, regulatory odśrodkowe i podciśnieniowe,

charakterystyki eksploatacyjne. Budowa i działanie oświetlenia zewnętrznego oraz

wewnętrznego pojazdu: podstawowe wielkości fotometryczne, żarówki, LED, reflektory,

inteligentne systemy oświetlenia.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student potrafi scharakteryzować i opisać budowę oraz zasadę działania elementów obwodów

głównych pojazdu, jak również wskazać i wytłumaczyć ich wpływ na pracę innych

podzespołów.

Umiejętności

Student potrafi wskazać i eliminować typowe usterki elementów obwodów głównych pojazdów

samochodowych, jak również wykazać się umiejętnością prowadzenia podstawowych pomiarów

elektrycznych, przy umiejętności doboru i obsługi przyrządów kontrolno-pomiarowych.

135

Kompetencje

społeczne

Student nabędzie dbałość o przyszły warsztat pracy, będzie również postępował zgodnie z

zasadami etyki oraz przepisami obowiązującymi w miejscu przyszłego zatrudnienia.

18.





1. Herner A., Riehl Hans-Jurgen, Elektrotechnika i elektronika w pojazdach samochodowych,

Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2007,

2. Dziubiński M., Ocioszyński J., Walusiak S., Elektrotechnika i elektronika samochodowa,

Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Lubelskiej, Lublin, 1998, 1, Sktypt akademicki

Literatura dodatkowa:

1. Ocioszyński J., Elektrotechnika i elektronika pojazdów samochodowych, Wydawnictwa

Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 2010, 11, Podręcznik dla technikum

2. Drzewiecki P., Elektrotechnika i elektronika w pojazdach samochodowych, Wydawnictwo

"KaBe", Krosno, 2006, 1

3. Pacholski K., Elektryczne i elektroniczne wyposażenie pojazdów samochodowych. Część 1,

Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2011, 1, Podręcznik dla technikum

4. Demidowicz R., Oświetlenie w moim samochodzie, Wydawnictwa Komunikacji i

Łączności, Warszawa, 2004, 1










Wykład 15 10

Laboratorium 15 10





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 0,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Elektrotechnika i elektronika samochodowa*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student potrafi scharakteryzować i

opisać budowę oraz zasadę działania

elementów obwodów głównych

pojazdu, jak również wskazać i

wytłumaczyć ich wpływ na pracę

innych podzespołów.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_W17,

T_1A_W03

T1A_W01,

T1A_W03,

T1A_W04

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student potrafi wskazać i eliminować

typowe usterki elementów obwodów

głównych pojazdów samochodowych,

jak również wykazać się

umiejętnością prowadzenia

podstawowych pomiarów

elektrycznych, przy umiejętności

doboru i obsługi przyrządów

kontrolno-pomiarowych.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_U01,

T_1A_U12

T1A_U01,

T1A_U08,

T1A_U09

InzA_U01,

InzA_U02


EK-P_K01

Student nabędzie dbałość o przyszły

warsztat pracy, będzie również

postępował zgodnie z zasadami etyki

oraz przepisami obowiązującymi w

miejscu przyszłego zatrudnienia.

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_K01,

T_1A_K03

T1A_K01,

T1A_K03,

T1A_K04


136



49. Silniki spalinowe


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Silniki spalinowe










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wiadomości z zakresu: matematyki, termodynamiki, podstaw konstrukcji



Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zapoznanie studentów z teorią silników spalinowych, zasadami ich konstruowania, budową i

działaniem. Nabycie umiejętności przeprowadzania obliczeń wybranych parametrów silników

Opanowanie metodyki badań silników oraz analizy ich wyników.

14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją multimedialną. Ćwiczenia audytoryjne: metoda projektów, rozwiązywanie

zadań. Ćwiczenia laboratoryjne: wykonywanie pomiarów na stanowiskach badawczych.

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie




przygotowania do odbywanego ćwiczenia. Do kolokwium obowiązuje znajomość realizowanych

zagadnień.






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L

137



Ewolucja, rodzaje i budowa silników spalinowych. Układy silników i ich budowa. Parametry

silników. Paliwa i proces spalania w silnikach cieplnych. Emisja i szkodliwość spalin.

Doładowanie silników. Charakterystyki silników. Metody badań silników. Materiały

konstrukcyjne na elementy silników. Podstawy projektowania silników spalinowych.

Nowoczesne systemy sterowania praca silników

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student ma poszerzoną i usystematyzowaną wiedzę w zakresie budowy nowoczesnych silników

samochodowych, potrafi opisywać efekty zmiany rozwiązań konstrukcyjnych na charakterystyki

użytkowe silników

Umiejętności

Student analizuje charakterystyki silników oraz potrafi ocenić wpływ ich przebiegu na

właściwości trakcyjne i toksyczność spalin, analizuje procesy silnikowe praz potrafi kojarzyć ich

przebieg z konstrukcją układów które w tych procesach uczestniczą, przeprowadza symulacje

dotyczące kształtowania charakterystyki silnika poprzez jego doładowanie

Kompetencje

społeczne Student potrafi pracować w zespole prowadzącym analizę decyzyjną.

18.





1. Wajand Jan A., Wajand Jan T.: Tłokowe silniki spalinowe, średnio-i szybkoobrotowe.

WNT,

Warszawa 2005

2. Luft S.: Podstawy budowy silników. WKiŁ, Warszawa 2011

3. Rychter T., Teodorczyk A.: Teoria silników tłokowych. WKiŁ, Warszawa 2006.

4. Niewczas A. (red.): Laboratorium silników spalinowych. Wydawnictwa Uczelniane

Politechniki Lubelskiej, Lublin 1996


1. Kneba Z., Makowski S.: Zasilanie i sterowanie silników. WKiŁ, Warszawa 2004

2. Kozaczewski W.: Konstrukcja grupy tłokowo-cylindrowej silników spalinowych. WKiŁ

Warszawa 2004.










Wykład 15 15

Laboratorium 15 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Silniki spalinowe* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student ma poszerzoną i

usystematyzowaną wiedzę w zakresie

budowy nowoczesnych silników

samochodowych, potrafi opisywać

efekty zmiany rozwiązań

konstrukcyjnych na charakterystyki

użytkowe silników

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_2A_W03,

T_2A_W04

T2A_W02,

T2A_W03

InzA_W01,

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

138

EK-P_U01

Student analizuje charakterystyki

silników oraz potrafi ocenić wpływ

ich przebiegu na właściwości

trakcyjne i toksyczność spalin,

analizuje procesy silnikowe praz

potrafi kojarzyć ich przebieg z

konstrukcją układów które w tych

procesach uczestniczą, przeprowadza

symulacje dotyczące kształtowania

charakterystyki silnika poprzez jego

doładowanie

W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_2A_U08,

T_2A_U11,

T_2A_U15

T2A_U08,

T2A_U11,

T2A_U15

InzA_U02 InzA_U05

InzA_U07


EK-P_K01 Student potrafi pracować w zespole

prowadzącym analizę decyzyjną. W, L

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_2A_K02,

T_2A_K03

T2A_K02,

T2A_K03 InzA_K01




50. Technologia pojazdów samochodowych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia pojazdów samochodowych










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wiedza ogólnotechniczna umożliwiająca zrozumienie budowy i zasad działania pojazdów oraz

procesów technologicznych ich wytwarzania. Podstawowa wiedza z zakresu technik

wytwarzania



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi wytwarzania części i podzespołów oraz

nowoczesnych metod montażu w przemyśle motoryzacyjnym

14. Metody dydaktyczne Metoda projektów. Wykład informacyjny

139

15.








przedmiotu




pomocniczych: nie

Ocena podsumowująca: Zaprezentowanie i zaliczenie zadania projektowego

Ocena podsumowująca: Zaliczenie wykładów - zestaw pytań problemowych z zakresu

tematycznego wykładów, sprawdzające uzyskane efekty kształcenia. Wymagana pozytywna

ocena z każdego pytania; końcowa ocena na podstawie średniej z uzyskanych ocen cząstkowych.






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Projekt procesu technologicznego montażu wybranych zespołów i układów pojazdu.

Technologie wielkoprzemysłowe w przemyśle motoryzacyjnym. Systemy produkcyjne

stosowane w przemyśle motoryzacyjnym (obrabiarki, systemy narzędziowe, oprzyrządowanie

technologiczne). Charakterystyka systemów montażu pojazdów: SKD (semi-knocked-down),

MKD (medium-knocked-down), CKD (completely-knocked-down). Produkcja samochodów

specjalizowanych i specjalnych. Charakterystyka technologii wytwarzania wybranych

elementów pojazdów (np. nadwozia, korpusy, wały korbowe, tłoki, koła zębate, zwrotnice itp.).

Nowoczesne technologie montażu, sterowanie jakością w procesie montażu, dostawcy

podzespołów. Automatyczny montaż wyrobów (magazynowanie, oddzielanie i podawanie

przedmiotów w montażu automatycznym, łączenie i utrwalanie połączeń elementów w montażu

automatycznym, transportowanie przedmiotów w montażu). Technologiczne środki montażu

(linie montażowe, elastyczne systemy montażowe, roboty i manipulatory przemysłowe w

systemach montażowych pojazdów). Przykłady zautomatyzowanego montażu.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

- ma podstawową wiedzę w zakresie procesów technologicznych przy wytwarzaniu pojazdów

samochodowych różnych typów i przeznaczenia, zna zasady i metod montażu oraz znaczenie

czynności kontrolno-odbiorczych (zarzadzania jakością) we wszystkich etapach procesu

technologicznego, charakteryzuje materiały konstrukcyjne oraz ich zastosowanie w budowie

pojazdów,

Umiejętności

analizuje i posługuje się dokumentacją procesu technologicznego w systemie zarządzania

jaklością, - identyfikuje i opracowuje podstawowe założenia procesu technologicznego

wybranych części pojazdów - analizuje technologiczność konstrukcji pojazdów oraz rozumie jej

znaczenie w produkcji masowej

Kompetencje

społeczne Wykazuje odpowiedzialność za podejmowane działania

18.





1. Fischer R., Podwozia i nadwozia pojazdów samochodowych., Rea, 2008

2. Kowalski T., Lis G., Szejnach W., Technologia i automatyzacja montażu maszyn., Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej., 2006

3. Adamiec P., Dziubiński J., Wybrane zagadnienia materiałów konstrukcyjnych i technologii

wytwarzania pojazdów., Wyd. Politechniki Sląskiej, Gliwice, 1998


1. Feld M., Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn.,

Wydawnictwa Naukowo- Techniczne., 2009

2. Kwartalnik naukowo-techniczny, Technologia i Automatyzacja Montażu., Wydawca:

Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego., 2011










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15





Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

140

akademickiego akademickiego

1,8 2,2 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia pojazdów samochodowych*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

ma podstawową wiedzę w zakresie

procesów technologicznych przy

wytwarzaniu pojazdów

samochodowych różnych typów i

przeznaczenia, zna zasady i metod

montażu oraz znaczenie czynności

kontrolno-odbiorczych (zarzadzania

jakością) we wszystkich etapach

procesu technologicznego,

charakteryzuje materiały

konstrukcyjne oraz ich zastosowanie

w budowie pojazdów.

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_W04,

T_1A_W12,

T_1A_W11

T1A_W02,

T1A_W04,

T1A_W07

InzA_W02,

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

analizuje i posługuje się

dokumentacją procesu

technologicznego w systemie

zarządzania jakością, - identyfikuje i

opracowuje podstawowe założenia

procesu technologicznego wybranych

części pojazdów - analizuje

technologiczność konstrukcji

pojazdów oraz rozumie jej znaczenie

w produkcji masowej

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_U01,

T_1A_U03,

T_1A_U10

T1A_U01,

T1A_U03,

T1A_U04,

T1A_U09,

T1A_U12

InzA_U02,

InzA_U04,

InzA_U08


EK-P_K01 Ma świadomość ważności i

kolejności działań montażowych W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_K02,

T_1A_K04

T1A_K02,

T1A_K04, InzA_K01




51. Technologia napraw pojazdów samochodowych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia napraw pojazdów samochodowych







141




8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawowa wiedza z akresu technik wytwarzania



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Poznanie procesów zużywania się zespołów pojazdów oraz zasad i metod ograniczenia

intensywności zużywania się zespołów. Poznanie rodzajów i form napraw oraz etapów procesu

technologicznego naprawy w tym zasad i sposobów: weryfikacji części i zespołów do

przeprowadzenia napraw podstawowych zespołów pojazdów oraz oceny jakości naprawy - próby

zespołów oraz samochodów po naprawie

14. Metody dydaktyczne Metoda werbalna - wykład informacyjny

Metoda problemowa - wykład problemowy, opracowywanie wyników pomiarów i ich ocena

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie




towania do odbywanego ćwiczenia. Do egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych zagad-

nień.






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Wykład:

Podstawowe rodzaje zużycia elementów maszyn. Wpływ różnych czynników na intensywność

zużycia. Rodzaje napraw pojazdów samochodowych. Proces technologiczny naprawy.

Weryfikacja części i metody weryfikacji. Naprawa zespołów silnika. Naprawa mechanizmów

układu napędowego. Naprawa elementów zawieszenia. Naprawa układu hamulcowego. Naprawa

układu kierowniczego. Naprawa instalacji elektrycznej. Naprawa nadwozi. Próby zespołów oraz

samochodów po naprawie.

Laboratorium:

Wprowadzenie i szkolenie BHP.

Określenie intensywności zużycia części, zasady weryfikacji i naprawy

Weryfikacja i naprawa silnika (tłok, pierścienie, cylinder)

Weryfikacja i naprawa silnika (wał korbowy, korbowód, łożyska)

Weryfikacja, naprawa i montaż sprzęgła

Weryfikacja, naprawa i montaż elementów układu hamulcowego

Kontrola i naprawa nadwozi na ramach geometrycznych

Weryfikacja, naprawa i montaż elementów zawieszenia

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student powinien znać podstawowe rodzaje i przyczyny zużycia zespołów i

podzespołów pojazdów oraz metody ich usuwania

Umiejętności

Student powinien interpretować zastane stany zużycia i niezdatności, wdrażać

nowoczesne metody napraw, zastosować właściwy park maszynowy, ocenić jakość

wykonanej naprawy i oszacować trwałość zespołu w zależności od specyfiki

użytkowania pojazdu.

142

Kompetencje

społeczne

W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie przygotowanie do oceny stanów

niezdatności zespołów, świadomość znaczenia właściwej weryfikacji zespołów

postrzeganej relacji między celami i zasadnością podejmowanych czynności.

18.




1. Uzdowski M., Abramek K. F., Garczyński K., Eksploatacja techniczna i naprawa,

Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2003, 1

2. Abramek K. F., Uzdowski M., Pojazdy samochodowe. Podstawy obsługiwania i napraw,


3. Adamiec P., Dziubiński J., Filipczyk J., Technologia napraw pojazdów samochodowych,

Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2002










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 2,2 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia napraw pojazdów samochodowych*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


student nabędzie przygotowanie do

oceny stanów niezdatności zespołów,

świadomość znaczenia właściwej

weryfikacji zespołów postrzeganej

relacji między celami i zasadnością

podejmowanych czynności.

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_W04,

T_1A_W12,

T_1A_W11

T1A_W02,

T1A_W04,

T1A_W07

InzA_W02,

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student powinien interpretować stany

zużycia i niezdatności, wdrażać

nowoczesne metody napraw,

zastosować właściwy park

maszynowy, ocenić jakość

wykonanej naprawy i oszacować

trwałość zespołu w zależności od

specyfiki użytkowania pojazdu.

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_U01,

T_1A_U03,

T_1A_U10

T1A_U01,

T1A_U03,

T1A_U04,

T1A_U09,

T1A_U12

InzA_U02,

InzA_U04,

InzA_U08


EK-P_K01

Student powinien znać podstawowe

rodzaje i przyczyny zużycia zespołów

i podzespołów pojazdów oraz metody

ich usuwania

W, L

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

T_1A_K02,

T_1A_K04

T1A_K02,

T1A_K04,

InzA_K01




143

52. Technologia i organizacja naprawy samochodów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia i organizacja naprawy samochodów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawowa wiedza o budowie pojazdów i eksplantacji pojazdów



Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Nabycie wiedzy z zakresu napraw i remontów przy zastosowaniu odpowiednich mechanizmów

jakościowych

14. Metody dydaktyczne Metoda werbalna - wykład informacyjny

Metoda problemowa - wykład problemowy, opracowywanie wyników pomiarów i ich ocena

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie




towania do odbywanego ćwiczenia. Do egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych zagad-

nień.






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L

144



Podatność naprawcza. Metodyka opracowania strategii naprawczych na podstawie

programowania dynamicznego i schematów decyzyjno-losowych. Gospodarka naprawcza i

remontowa w przedsiębiorstwie - planowanie, organizacja, przygotowanie, prowadzenie,

kontrola. Narzędzia naprawy - maszyny, urządzenia, sprzęt, aparatura. Planowanie procesów

naprawczych - naprawy bieżące, cykl remontowy. Zalecenia producentów samochodów

odnośnie sposobu prowadzenia napraw i remontów. Ocena granicznego zużycia oraz możliwości

regeneracji części samochodu. Technologie regeneracyjne: mechaniczne, spawalnicze,

elektrochemiczne, elektroiskrowe. Regeneracyjne powłoki: galwaniczne, próżniowe - PVD,

CVD. Koszty naprawy i jej opłacalność. Części wymienne - normatywy i metody wyznaczania

zapasów części wymiennych. Kształtowanie systemów jakości w procesach obsług

naprawczych. Proces technologiczny naprawy samochodów - operacje, zabiegi. Naprawy

silników spalinowych, elementów układu kierowniczego, napędowego, hamulcowego, zasady

napraw blacharskich, lakierniczych oraz naprawy ogumienia.. Fazy procesu technologicznego

naprawy i remontu - przyjęcie samochodów, oczyszczanie, demontaż, weryfikacja zespołów i

części, regeneracja i wymiana części, montaż, badania oraz odbiór po naprawie. Przykład

dokumentacji procesu technologicznego napraw i remontów, Bezpieczeństwo i higiena pracy

podczas napraw.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Ma wiedzę o gospodarce naprawczo-remontowej pojazdów samochodowych

Umiejętności Potrafi oszacować koszt naprawy i jej opłacalność

Kompetencje

społeczne

Potrafi odpowiednio zidentyfikować dylematy związane z procesem naprawczym pojazdów

samochodowych

18.





1. Uzdowski M., Abramek K.F., Garczyński K. - Pojazdy samochodowe. Eksploatacja

techniczna i naprawa - Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa . - 2003.

2. Orzełowski S. - Naprawa i obsługa pojazdów samochodowych - WSP, Warszawa. - 1998.

3. Niziński S. (red.), Michalski R.(red.) - Utrzymanie pojazdów i maszyn - Wydawnictwo

Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji-PIB, Radom. Wydawnictwo Uniwersytetu

Warmińsk. - 2007.


1. Kostrzewa S., Nowak B. - Podstawy regeneracji części pojazdów samochodowych - WKiŁ,

Warszawa . - 1989.

2. Nowak B. - Regeneracja typowych elementów pojazdów samochodowych - WKŁ,

Warszawa 1985.

3. Tyra A. i inni - Regeneracja części maszyn i urządzeń - MCNEMT, Radom . - 1989.










Wykład 15 10

Laboratorium 15 10




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 0,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia i organizacja naprawy samochodów*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

145

EK-P_W01

Posiada wiedzę z zakresu technologii

organizacji i zasad napraw pojazdów

oraz odpowiedniego doboru maszyn

do systemu.

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_W04,

T_1A_W12,

T_1A_W11

T1A_W02,

T1A_W04,

T1A_W07

InzA_W02,

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Potrafi opracować harmonogram i

proces technologiczny naprawy. W, L

egzamin część

pisemna i

ustna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_U01,

T_1A_U03,

T_1A_U10

T1A_U01,

T1A_U03,

T1A_U04,

T1A_U09,

T1A_U12

InzA_U02,

InzA_U04,

InzA_U08


EK-P_K01 W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_K02,

T_1A_K04

T1A_K02,

T1A_K04,

InzA_K01




53. Sterowanie jakością w przemyśle samochodowym*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Sterowanie jakością w przemyśle samochodowym










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z matematyki i zagadnień statystycznych



Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.

12. Liczba punktów ECTS przypisana Studia stacjonarne Studia niestacjonarne

146

modułowi/przedmiotowi Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Poznanie podstaw inżynierii jakości dla przemysłu motoryzacyjnego opartych o wymagania

normy ISO/TS 16949:2009. Nabycie umiejętności tworzenia i analizowania modeli zarządzania

jakością w przemyśle motoryzacyjnym. Poznanie podstawowych wymagań metodyki APQP - tj.

zaawansowanego planowania jakości wyrobów i planu kontroli. Poznanie podstawowych

wymagań metodyki PPAP - tj. zatwierdzania detali (części) produkcyjnych. Poznanie

podstawowych wymagań metodyki FMEA - tj. analizy przyczyn i skutków potencjalnych

błędów. Poznanie podstawowych wymagań metodyki MSA - tj. analizy systemów pomiarowych.

14. Metody dydaktyczne Metoda podająca (wykład informacyjny), metoda problemowa (wykład problemowy)

Metody praktyczne (metoda projektów)

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie




towania do odbywanego ćwiczenia. Do Egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych zagad-

nień.






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Wykład:

Podstawowe elementy Systemu Zarządzania Jakością dla przemysłu motoryzacyjnego zgodnie z

wymaganiami normy ISO/TS 16949:2009. Zaawansowane planowanie jakości wyrobów i plan

kontroli (APQP - Advanced Product Quality Planning and Control Plan). Zatwierdzenie detali

(części) produkcyjnych (PPAP - Production Part Approval Process). Analiza przyczyn i skutków

potencjalnych błędów (FMEA - Failure Mode and Effects Analysis). Analiza systemu

pomiarowego (MSA - Measurement System Assesment)

Laboratorium:

Opracowanie projektu mapy procesu dla wybranego przykładu zakładu wytwarzającego

podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego

Opracowanie projektu spisu treści i zestawienia procedur dla SZJ dla wybranego przykładu

zakładu wytwarzającego podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego

Opracowanie projektu karty kontroli zgodnie metodyką APQP dla wybranego przykładu zakładu

wytwarzającego podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego

Opracowanie projektu algorytmu zatwierdzania detali zgodnie z metodyką PPAP dla wybranego

przykładu zakładu wytwarzającego podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego

Opracowanie karty FMEA dla wybranego przykładu zakładu wytwarzającego podzespoły dla

przemysłu motoryzacyjnego

Opracowanie algorytmu postepowania oraz metodyki przeprowadzania analizy systemu

pomiarowego (MSA) dla wybranego przykładu układu pomiarowego związanego z wytwarzanie

detali dla przemysłu motoryzacyjnego.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student: - wie jakie są podstawowe elementy SZJ zgodnie z normą ISO/TS 16949:2009, - zna

podstawy teoretyczne i praktyczne aspekty tworzenia narzędzi zgodnie z metodyką APQP,

PPAP, FMEA i MSA

Umiejętności Student posiada umiejętność samodzielnego opracowywania i stosowania podstawowych

narzędzi w obszarze takich metod sterowania jakością jak APQP, PPAP, FMEA i MSA

Kompetencje

społeczne Potrafi zidentyfikować relacje związane z poprawą jakości i rzetelności prowadzonych analiz

18.





Łuczak Jacek, System zarządzania jakością dostawców w branży motoryzacyjnej - ocena

istotności wymagań., Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań, 2008

Literatura dodatkowa:

Komitet ISO, Norma ISO/TS 16949:2009, 2009


147









Wykład 15 10

Laboratorium 15 10




Z bezpośrednim



Z bezpośrednim



1,2 0,8 0,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Sterowanie jakością w przemyśle

samochodowym* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Wie jakie są podstawowe elementy

SZJ zgodnie z normą ISO/TS

16949:2009,

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu


EK-P_W02

Zna podstawy teoretyczne i

praktyczne aspekty tworzenia

narzędzi zgodnie z- metodyką APQP,

PPAP, FMEA i MSA

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student posiada umiejętność

samodzielnego opracowywania i

stosowania podstawowych narzędzi w

obszarze takich metod sterowania

jakością jak APQP, PPAP, FMEA i

MSA

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_U01

T_1A_U03

T_1A_U12

T1A_U01

T1A_U03

T1A_U04

T1A_U08

T1A_U09

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U08


EK-P_K01

Potrafi prawidłowo zidentyfikować

relacje związane z poprawą jakości i

rzetelności prowadzonych analiz

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_K04

T_1A_K05

T1A_K04

T1A_K05

InzA_K01




148

54. Motoryzacyjne skażenie środowiska*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Motoryzacyjne skażenie środowiska










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawowa wiedza z zakresu ekologii ogólnej



Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Student uzyskuje wiedzę na temat proekologicznych przepisów i zasad obowiązujących w

transporcie. Poznaje schematy funkcjonowania i procedury w przedsiębiorstwie transportowym.

Dowiaduje się jak należy planować zadania transportowe, ich realizację, szkolenia załogi, zakup

taboru spełniającego normy emisji spalin i hałasu EURO

14. Metody dydaktyczne Metody podające, Metody problemowe

15.








przedmiotu

Ocena formująca: aktywny udział w zajęciach, przygotowanie i wygłoszenie opracowania o

wybranym zagadnieniu w formie prezentacji, pozytywna ocena z kolokwium i egzaminu




pomocniczych: nie






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L

149



Laboratorium:

Proces produkcji pojazdu - proekologiczne technologie i materiały. Eksploatacja pojazdu -

emisja związków toksycznych. Recykling, utylizacja odpadów. Organizacja ruchu pojazdów.

Harmonizacja płynności ruchu. Aspekty ekologiczne budowy dróg (autostrad). Wpływ

parametrów jakościowych i użytkowych paliw na emisję substancji toksycznych. Paliwa

alternatywne. Oleje silnikowe. Wpływ parametrów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych na

emisję substancji toksycznych. Sposoby obniżania emisji związków toksycznych w tłokowych

silnikach spalinowych. Napędy niekonwencjonalne, silniki wielopaliwowe, napęd elektryczny,

napęd hybrydowy

Wykłady

Proces produkcji pojazdu - proekologiczne technologie i materiały. Eksploatacja pojazdu -

emisja związków toksycznych. Recykling, utylizacja odpadów. Organizacja ruchu pojazdów.

Harmonizacja płynności ruchu. Aspekty ekologiczne budowy dróg (autostrad). Wpływ

parametrów jakościowych i użytkowych paliw na emisję substancji toksycznych. Paliwa

alternatywne. Oleje silnikowe. Wpływ parametrów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych na

emisję substancji toksycznych. Sposoby obniżania emisji związków toksycznych w tłokowych

silnikach spalinowych. Napędy niekonwencjonalne, silniki wielopaliwowe, napęd elektryczny,

napęd hybrydowy.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

W wyniku przeprowadzonych zajęć student umie objaśnić wiedzę na temat proekologicznych

przepisów i zasad obowiązujących w transporcie, rozróżnia schematy funkcjonowania i

procedury w przedsiębiorstwie transportowym, umie wymienić jak należy planować zadania

transportowe, ich realizację, szkolenia załogi, zakup taboru spełniającego normy emisji spalin i

hałasu EURO.

Umiejętności

W wyniku przeprowadzonych zajęć student umie analizować wiedzę na temat proekologicznych

przepisów i zasad obowiązujących w transporcie, umie interpretować schematy funkcjonowania

i procedury w przedsiębiorstwie transportowym, umie planować zadania transportowe, ich

realizację, szkolenia załogi, zakup taboru spełniającego normy emisji spalin i hałasu EURO.

Kompetencje

społeczne

W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie postawę aktywną i otwarta na nowe

wiadomości. Bedzie postępował kreatywnie i będzie zdeterminowany na osiągniecie sukcesu i

realizacje zamierzonych celów

18.




1. Wajand J.A., Doświadczalne silniki spalinowe. WNT, Warszawa, 2003

2. Brzozowska L., Brzozowski K. , Drąg Ł..: Transport drogowy a jakość powietrza

atmosferycznego. Modelowanie komputerowe w mezoskali., Wydawnictwo Komunikacji i

Łączności, Warszawa 2009,

3. Uwe Rokosch, e Rokosch Układy oczyszczania spalin i pokładowe systemy diagnostyczne

samochodów, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 2010










Wykład 15 10

Laboratorium 15 10




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 0,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Motoryzacyjne skażenie środowiska*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

150

EK-P_W01


student umie objaśnić wiedzę na

temat proekologicznych przepisów i

zasad obowiązujących w transporcie,

rozróżnia schematy funkcjonowania i

procedury w przedsiębiorstwie

transportowym, umie wymienić jak

należy planować zadania

transportowe, ich realizację, szkolenia

załogi, zakup taboru spełniającego

normy emisji spalin i hałasu EURO.

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_W04

T_1A_W15

T_1A_W21

T1A_W02,

T1A_W03,

T1A_W04,

T1A_W06,

T1A_W07,

T1A_W08

InzA_W01

InzA_W03

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


student umie analizować wiedzę na

temat proekologicznych przepisów i

zasad obowiązujących w transporcie,

umie interpretować schematy

funkcjonowania i procedury w

przedsiębiorstwie transportowym,

umie planować zadania transportowe,

ich realizację, szkolenia załogi, zakup

taboru spełniającego normy emisji

spalin i hałasu EURO.

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_U01

T_1A_U02

T_1A_U03

T_1A_U04

T1A_U01

T1A_U02

T1A_U03

T1A_U04

T1A_U05

T1A_U08

InzA_U06

InzA_U08


EK-P_K01


student nabędzie postawa aktywna i

otwarta na nowe wiadomości. Bedzie

postępował kreatywnie i będzie

zdeterminowany na osiągniecie

sukcesu i realizacje zamierzonych

celów

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_K01

T_1A_K02

T_1A_K03

T_1A_K04

T1A_K01

T1A_K02

T1A_K03

T1A_K04

T1A_K05

InzA_K01




55. Techniczne zaplecze motoryzacji*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Techniczne zaplecze motoryzacji










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z zakresu matematyki i fizyki


151

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Poznanie technicznego wyposażenia stacji obsługi pojazdów i systemów obsługiwania pojazdów

samochodowych. Poznanie dokumentacji obsługi technicznej i napraw. Poznanie głównych

funkcji i elementów zajezdni oraz obsługiwania pojazdów metodą wymiany zespołów. Poznanie

ogólnych wymagań w stosunku do pomieszczeń zaplecza technicznego motoryzacji. Poznanie

metod zabezpieczenia pojazdu w bezgarażowym przechowywaniu w niskich temperaturach oraz

wyposażenia stacji obsługi pojazdów i systemów obsługiwania pojazdów samochodowych.

14. Metody dydaktyczne Metoda podająca - wykład informacyjny, Metoda problemowa - wykład problemowy

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie

Uczestnictwo w zajęciach

Czytanie wskazanej literatury

Wykonanie projektu

Planowanie wyposażenia stanowisk naprawczych

Planowanie liczby stanowisk naprawczych dla przyjętego modelu obciążenia stacji obsługowo-

naprawczej






Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Stacje obsługi technicznej, ich rodzaje i rola. Techniczne wyposażenie stacji obsługi.

Obsługiwanie pojazdów metodą wymiany zespołów. Dokumentacja obsługi technicznej i

napraw. Rola systemów obsługiwania. Zajezdnie samochodowe, główne funkcje i elementy

zajezdni. Garaże i bezgarażowe przechowywanie samochodu w niskich temperaturach. Ogólne

wymagania w stosunku do pomieszczeń zaplecza technicznego motoryzacji.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student powinien znać podstawowe wyposażenie stacji obsługi, powinien dobierać rodzaje

stanowisk obsług technicznych w zależności od czynności naprawczych, objaśnić podstawowe

zasady eksploatacji technicznej pojazdów, powinien znać zagadnienia przechowywania

samochodów w niskich temperaturach otoczenia, objaśnić organizacje pracy stacji obsługi.

Umiejętności

Student umie działać w zespole, umie zaplanować liczbę stanowisk obsługowo-naprawczych,

Student powinien dobierać rodzaje stanowisk obsług technicznych w zależności od czynności

naprawczych, objaśnić podstawowe zasady eksploatacji technicznej pojazdów, objaśnić

organizacje pracy stacji obsługi.

Kompetencje

społeczne

Student jest przygotowany do pracy w zespole, ma świadomość oddziaływania motoryzacji na

środowisko.

18.




1. Abramek K. F., Uzdowski M., Pojazdy samochodowe. Podstawy obsługiwania i napraw,


2. Uzdowski M., Abramek K. F., Garczyński K., Eksploatacja techniczna i naprawa,











Wykład 15 10

Laboratorium 15 10



152



akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 0,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Techniczne zaplecze motoryzacji* w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student powinien znać podstawowe

wyposażenie stacji obsługi, powinien

dobierać rodzaje stanowisk obsług

technicznych w zależności od

czynności naprawczych, objaśnić

podstawowe zasady eksploatacji

technicznej pojazdów, powinien znać

zagadnienia przechowywania

samochodów w niskich

temperaturach otoczenia, objaśnić


W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_W22

T_1A_W17

T1A_W03

T1A_W04

T1A_W08

InzA_W03

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student umie działać w zespole, umie

zaplanować liczbę stanowisk

obsługowo-naprawczych, Student

powinien dobierać rodzaje stanowisk

obsług technicznych w zależności od

czynności naprawczych, objaśnić

podstawowe zasady eksploatacji

technicznej pojazdów, objaśnić


W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_U02

T1A_U02

T1A_U08

InzA_U06

InzA_U08


EK-P_K01

Student jest przygotowany do pracy

w zespole, ma świadomość

oddziaływania motoryzacji na

środowisko.

W, L

egzamin część

pisemna,

sprawozdanie z

laboratorium,

kolokwium,

prezentacja

projektu

T_1A_K02

T_1A_K03

T1A_K02

T1A_K03

T1A_K04

InzA_K01




153

F: Specjalność: Informatyka stosowana w budowie maszyn (ISwBM)

56. Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich




MBIS.01.5.W, MBIS.01.5.L MBIS.01.5.W, MBIS.01.5.L



6. Rok studiów, semestr Rok: III semestr: V


prowadzącej przedmiot dr inż. Leszek Tomczewski

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotów: technologia informacyjna, systemy CAD oraz

podstawy rysunku technicznego.


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programami Inventor,

Catia. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę na

temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji rysunku


tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się systemami Inventor, Catia oraz tworzyć

obiekty i dokumentację techniczną.





semestrze po 2 godz., co drugi tygodzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w


tygodniowo).

Metody nauczania:

wykład



15.








przedmiotu




ocena z kolokwium zaliczeniowego.


Wykład

Laboratorium


154



realizacji

Wykład:

Komputerowy zapis konstrukcji. Przegląd komputerowych technik projektowania. Struktura pojęć:

CAx, CIM, CE, ETO. Klasyfikacja i możliwości systemów CAx. Typowy przebieg procesu CAD.

Projektowanie części i zespołów za pomocą nieparametrycznych i parametrycznych systemów CAx.

Projektowanie konstrukcji spawanych i bachowych. Parametryczny rysunek wykonawczy i

złożeniowy. Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące. Wstawiane

elementy bazodanowe. Plotowanie rysunku. Wymiana danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje

rozwojowe systemów CAx.

Laboratorium:

Podstawy wykonywania dokumentacji konstrukcyjnej za pomocą systemu CAx. Indywidualne

projektowanie i edycja części 3D za pomocą parametrycznego systemu CAD. Tworzenie klasycznej

dokumentacji części w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Podstawy generowania wyrobu

blachowego. Indywidualne parametryczne projektowanie zespołów w systemie CAD 3D.

Bazodanowe obiekty wstawiane. Elementy tworzenia konstrukcji spawanej. Redagowanie klasycznej

dokumentacji zespołu w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Ustawienia plotowania.

Tworzenie animacji montażu i wizualizacji wybranych obiektów. Projekt przejściowy.

Zaawansowane techniki projektowania stosowane indywidualnej przez studentów – temat wybierany

przez studentów.



17. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza




Umiejętności




Kompetencje

społeczne



18.




przedmiotu


Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia, Helion 2002,

Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006.

Help programów Catia, Inventor. Wersja elektroniczna



Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby

testowania konstrukcji. Helion 2007.

Wyłeczko A.: Catia V5 Przykłady efektywnego zastosowania systemu w projektowaniu

mechanicznym. Helion 2005,










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

1,6 0,4 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

155

EK-P_W01



AutoCad.



Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02



rysunku.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI


techniczną

Wykład

Laboratorium

Kolokwium



AutoCad do tworzenia rysunków

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03

Umie korzystać z baz danych


Wykład

Laboratorium

Kolokwium





Kolokwium

zaliczeniowe

Kolokwium


EK-P_K02




Kolokwium

zaliczeniowe

Kolokwium





57.Napędy*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy




MBIS.02.6.W. MBIS.02.6.P MBIS.02.6.W. MBIS.02.6.P





prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ, dr inż. Leszek Tomczewski

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, Projekt



156


Projekt: 30 godz.

Razem: 60 godz.

Wykład: 30 godz.

Projekt: 15 godz.

Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Projekt: 3

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Zapoznanie studentów ze współczesnymi metodami, konstrukcji, komputerowego, modelowania,

obliczeń wytrzymałościowych i zasad eksploatacyjnych napędów mechanicznych maszyn i

urządzeń w szczególności napędów zębatych i Hydraulicznych. Aplikacje wiadomości z zakresu

matematyki, fizyki, mechaniki do celów inżynierskich.

Umiejętności

Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich z zakresu napędów

mechanicznych i hydraulicznych, analiz i tworzenia struktur geometrycznych napędów, tworzenie

modeli obliczeniowych, oceny funkcjonalności napędów mechanicznych i hydraulicznych oraz ich

elementów.


Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w działaniach inżynierskich. Ochrona

przed hałasem, wibracją. Dbałość o oszczędność energii poprzez zwiększanie sprawności

napędów.

14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury

15.








przedmiotu


- Ocena średnia ważona :70% egzamin, 30% projekt,

- Ocena projektu,



Wykład: - przenoszenie mocy i ruchu obrotowego w maszynach i urządzeniach mechanicznych, pojęcia

podstawowe, rodzaje napędów. Napędy mechaniczne, napędy hydrauliczne

- napędy zębate, przekładnie zębate z kołami o zębach śrubowych wielostopniowe, rozkład

przełożeń na poszczególne stopnie, korekcja konstrukcyjna przekładni zębatych typ P i typu P –

0,

pozorna i rzeczywista odległość osi,

- napędy hydrostatyczne, napędy hydrokinetyczne, pojęcia podstawowe,

- sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne – zasada działania, budowa, zależności, charakterystyki

zasady doboru, zespół napędowy sprzęgło silnik spalinowy/silnik elektryczny asynchroniczny,

charakterystyki, zasady doboru.

- napędy hydrostatyczne – zasada działania, własności, zastosowanie

- pompy wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,

- silniki wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,

- sterowanie i regulacja pomp oraz silników wyporowych, przekładnie hydrostatyczne

- siłowniki, zawory, filtry, uszczelnienia, chłodnice, przewody i złączki,

- zasady projektowania i obliczania napędów hydrostatycznych,

Projekt: Wykonać projekt napędu urządzenia z przekładnią zębatą dwustopniową o zębach śrubowych wg

podanych danych i schematu funkcjonalnego napędu.

Wykonać:

- analizę funkcjonalną i analizę obciążeń,

- obliczenia kinematyczne,

- model obliczeniowy,

- dobór elementów katalogowych,

- obliczenia wytrzymałościowe przekładni /uzębienie, wały, dobór łożysk,

- rysunek złożeniowy przekładni,

- rysunki wykonawcze dwóch wskazanych części w tym jednej części korpusu,

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student posiada niezbędną wiedzę do konstruowania, obliczania, doboru elementów i

podzespołów napędów zębatych, hydrokinetycznych i hydrostatycznych maszyn oraz urządzeń

mechanicznych.

Umiejętności



komputerowe do obliczeń. Potrafi uwzględniać czynniki ergonomiczne i BHP.

Kompetencje

społeczne

Student na etapie tworzenia dokumentacji, kompletacji urządzeń ma świadomość potrzeby

ochrony środowiska. Utylizacji maszyn i materiałów eksploatacyjnych po zakończenie ich

użytkowania.

157

18.





1. K. Ochęduszko: Koła zębate T. I, II, III, PWN Warszawa 1985,

2. L. Miller: Przekładnie zębate projektowanie, WNT Warszawa 1996,

3. L. Miller, A. Wilk: Zębate przekładnie obiegowe, PWN Warszawa 1996,

4. Z. Szydelski: Sprzęgła i Przekładnie Hydrokinetyczne, WNT Warszawa 1998

5. Z. Szydelski: Napęd i sterowanie hydrauliczne w pojazdach i samojezdnych masz. Rob.WNT

Warszawa 1980,


1. J. Osiński: Wspomagane komputerowo projektowanie typowych zespołów i elementów

Maszyn.

2. Napęd i sterowanie hydrauliczne obrabiarek, WNT Warszawa 1973










Wykład 30 30

Projekt 30 15





nauczyciela

akademickiego



nauczyciela

akademickiego


2,4 2,6 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Ma wiedzę związaną z problematyką

obliczeń i konstruowania układów

napędowych pojazdów, maszyn i

urządzeń.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_W04

EK-K_W06

EK-K_W07

T1A_W04

T1A_W06

T1A_W07

InżA_W05

InżA_W01

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi dokonywać analiz

funkcjonalnych, wykonać model

obliczeniowy, wykonać obliczenia

wytrzymałościowe wykonać

dokumentację projektową.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_U07

EK-K_U14

EK-K_U16

T1A_U07

T1A_U14

T1A_U16

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

InżA_U06 KOMPETENCJE SPOŁECZNE

EK-P_K01



wiedzy i umiejętności

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K01

EK-K_K02

EK-K_K03

T1A_K01

T1A_K02

T1A_K03

-




158

58. Napędy elektryczne*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy elektryczne




MBIS.03.6.W, MBIS.03.6.P MBIS.03.6.W, MBIS.03.6.P






8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Zaliczony kurs matematyki, fizyki, elektrotechniki, mechaniki


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.

Projekt: 30 godz.

Razem: 60 godz.

Wykład: 30 godz.

Projekt 15 godz.

Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Projekt: 3

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Posiada uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z

reprezentowaną dyscypliną inżynierską, ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów

i systemów technicznych, zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z projektowaniem elektrycznych układów

napędowych.

Umiejętności: Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł.

Integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi

dokonać identyfikacji i formułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla


zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne. Potrafi projektować proste

elektromechaniczne i energoelektroniczne układy napędowe do obiektów stacjonarnych i mobilnych

oraz systemy sterowania i regulacji tych układów. Ma przygotowanie niezbędne do pracy w

środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą.

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji

zawodowych i osobistych. Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów

i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym

odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie

realizowane zadania, związaną z pracą zespołową.

14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej

15.








przedmiotu



- Ocena projektu,

159

16.



realizacji

Ogólna klasyfikacja elektrycznych i elektromechanicznych przetworników energii elektrycznej.

Przetworniki statyczne i kinematyczne. Elementy składowe napędu elektrycznego o ruchu ciągłym i

skokowym.. przykłady projektowe napędów elektrycznych w nowoczesnych samochodach

I robotach przemysłowych.

Wykłady: Transformator. Budowa i zasada działania transformatora, autotransformator,

przekładniki prądowe i napięciowe. Maszyny prądu stałego. Budowa i zasada działania maszyn

prądu stałego, prądnice, silniki prądu stałego. Maszyny indukcyjne prądu przemiennego. Budowa i

zasada działania trójfazowego silnika indukcyjnego, charakterystyka mechaniczna silnika

indukcyjnego trójfazowego, stabilna współpraca silnika z maszyną roboczą, zmiana kierunku

obrotów silnika, rozruch silników indukcyjnych, jednofazowych silników indukcyjny. Maszyny

synchroniczne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania maszyny indukcyjnej, prądnice z

biegunami wydatnymi i utajonymi, schemat prądnicy synchronicznej, regulacja napięcia prądnicy.

Budowa i działanie silnika skokowego i liniowego. Struktura i projektowanie napędu elektrycznego.

Równanie dynamiki układu napędowego, dobór silnika do napędu maszyny roboczej uwzględniający

warunki otoczenia, rodzaju pracy maszyny roboczej. Przykłady zadań projektowych wybranych

napędów przemysłowych i ich sterowania.

Metody rozruchu i hamowania układów napędowych, zmiany kierunku obrotów, regulacji prędkości

kątowej. Przykłady napędów do pojazdów elektrycznych. Omówienie pojazdu elektrycznego

napędzanego z silnikiem elektrycznym klatkowym. Charakterystyka napędów elektrycznych

robotów przemysłowych.

Projekty: Wybrane projekty sterowania energoelektronicznego silników elektrycznych w układach

stacjonarnych i mobilnych

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna budowę, zasadę działania silników stosowanych obecnie w napędach przemysłowych. Posiada

wiedzę dotyczącą definicji parametrów silników i ich charakterystyk. Ma wiedzę podstawową

dotyczącą doboru silnika do maszyny roboczej oraz energoelektronicznych układów sterowania

silników.

Umiejętności Umie zmontować stanowisko pomiarowe do badań stanów statycznych i dynamicznych silników.

Potrafi zaprojektować układ napędowy do wybranej maszyny roboczej, pojazdu, robota.

Kompetencje

społeczne

Potrafi współpracować w zespole, posiada wiedzę z zakresu oddziaływania układów napędowych na

środowisko, w tym środowisko pracy. Potrafi stosować zasady bezpieczeństwa i ergonomii w

zakresie

Użytkowania elektrycznych układów napędowych.

18.




przedmiotu


1. Dębowski A:. Automatyka. Napęd elektryczny. WNT, Warszawa, 2017

2. 2. Goźlińska E.: Maszyny elektryczne. WSiP, Warszawa

3. 3. Januszewski S. i inni: Napęd elektryczny. WSiP, Warszawa

4. Dyskretne napędy elektryczne z silnikami skokowymi:WNT, Warszawa

5. Popławski E.: Samochody z napędem elektrycznym. WKŁ, Warszawa 1994


1. Jaracz K., Noga H.: laboratorium elektrotechniki. Maszyny i urządzenia elektryczne.

Wyd AP., Kraków

2. Zalas A., Orłowska-Kowalska T.: Napęd elektryczny. Zbiór zadań projektowych

z rozwiązaaniami. Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 2015

3. Guziński J.: Pojazd z układem napędowym z silnikiem indukcyjnym klatkowym.

Wyd. Pol.Gdańskiej, Gdańsk, 2013










Wykład 30 30

Projekt 30 15






samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

2,4 2,6 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy elektryczne* w odniesieniu do form zajęć

160

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


napędu elektrycznego w zakresie

kierunku studiów mechanika i

budowa maszyn.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu


EK-P_W02

Zna podstawowe wielkości i

charakterystyki statyczne i

dynamiczne opisujące silniki prądu

stałego i przemiennego w tym silniki

skokowe i liniowe.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu


EK-P_W03

Ma wiedzę ogólną obejmującą

kluczowe zagadnienia z zakresu

regulacji i sterowania silników

elektrycznych.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01



zawodowym oraz innych

środowiskach.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu


EK-P_U02

Nabywają umiejętność

rozwiązywania wielu różnorodnych,


zakresu doboru maszyn elektrycznych

do określonego układów

elektromechanicznych, projektowania

tych układów, pomiarów wielkości

elektrycznych i mechanicznych.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_U07 T1A_U07

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03

Potrafi dokonać identyfikacji i

sformułować specyfikację prostych

zadań inżynierskich o charakterze

praktycznym, charakterystycznych

dla danego kierunku studiów.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu



EK-P_K01 Potrafi współdziałać i pracować w

grupie, przyjmując w niej różne role

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K03 T1A_K03 -




59. Podstawy technologii maszyn*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy technologii maszyn






161





prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny

10. Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Konstrukcja i eksploatacja maszyn rok II, semestr IV


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu


umiejętności praktycznych, dotyczących projektowania procesów technologicznych typowych

części maszyn, tworzenia dokumentacji technologicznej oraz omówienie zagadnień dotyczących

automatyzacji obróbki na wydziałach mechanicznych, oraz zasady organizacji produkcji i

normowania czasu pracy.


Wykłady, – co tydzień po 2godz, realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych,

Laboratoria – ćwiczenia projektowe, co 2-gi tydzień po 2 godz.


czasie

15.








przedmiotu

Wykłady. Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu


literatury.



Laboratorium – Podstawą zaliczenia będzie wykonanie procesu technologicznego danej części


Zaliczenie z oceną



Wykład

Technologiczność – 4 godz. Materiał wyjściowy. Metody mocowania przedmiotów

obróbkowych -4 godz. Naddatek na obróbkę. Normowanie i kalkulacja czasu- 4 godz.

Dokumentacja technologiczna – 2 godz. Struktura procesu technologicznego -2 godz.

Projektowanie procesów technologicznych typowych części maszyn (wałek, tuleja, koło

zębate) - 6 godz. Projektowanie procesów technologicznych typu korpus - 6 godz.

Kalkulacje wymiarów, wymiar technologiczny i jego znaczenie - 2 godz.

Laboratorium

Dobór surówek i materiałów 2 godz

Naddatki na obróbkę, 2godz

Struktura normy czasu (obliczenia) 2godz

Dokumentacja technologiczna 2godz


zębate) 2 godz

Ćwiczenia obliczeniowe na wymiarach tolerowanych (rozwiązywanie łańcuchów

wymiarowych, poszukiwanie wymiaru nominalnego i odchyłek ogniwa

zamykającego) 4godz

Kolokwium zaliczeniowe 1godz

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Definiuje, nazywa, operacje technologiczne,

Wymienia składowe procesu technologicznego oraz składowe normy czasu,

Charakteryzuje dokumentacje technologiczną,

Rozróżnia rodzaje obróbki skrawaniem.

162

Umiejętności

Rozwiązuje zadania z wymiarów tolerowanych,

Dobiera materiał wyjściowy (półfabrykat) do wytwarzanej części,

Planuje kolejność operacji technologicznych,

Weryfikuje, analizuje dokumentacje technologiczną,

Kompetencje

społeczne


Potrafi określić priorytety służące do realizacji prostych zadań inżynierskich

18.

Wykaz literatury podstawowej i

uzupełniającej, obowiązującej do


Podstawowa:

1. Feld M.: Technologia Budowy Maszyn

2. Puff T.: Uzupełniająca:

1. Korzyński M.: Podstawy technologii maszyn, oficyna wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej,

Rzeszów

2. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn,

WNT Warszawa










Wykład 30 15

Laboratorium 15 15




Z bezpośrednim


akademickiego



nauczyciela

akademickiego


1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy technologii maszyn* w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Definiuje, nazywa, operacje

technologiczne,

Wymienia składowe procesu

technologicznego oraz składowe

normy czasu,

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02

Charakteryzuje dokumentacje

technologiczną,

Rozróżnia rodzaje obróbki

skrawaniem.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI


technologiczną.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium



technologicznych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03

Rozwiązuje zadania z wymiarów

tolerowanych.

Dobiera materiał wyjściowy

(półfabrykat) do wytwarzanej części.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium



163



Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_K02



inżynierskich

Wykład

Laboratorium

Kolokwium





60. Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych






5 Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,





8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Systemy CAD, Podstawy technologii maszyn


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.

Laboratorium:15 godz.

Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę z zakresu komputerowych technik wspomagania procesów projektowania,

wytwarzania.

Umiejętności

Umiejętność wykorzystania oprogramowania CAD/CAM i obrabiarek CNC do wykonania

określonego detalu.


Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z działalnością inżynierską


uzupełniającej

164

15.








przedmiotu


- wykład- kolokwium zaliczeniowe

- laboratorium- kolokwium zaliczeniowe



Wykład:

1. Komputerowy dobór parametrów skrawania.

2. Obróbka na bazie plików CAD.

3. Systemy sterowania obrabiarek CNC

4. Programowanie obrabiarek z wykorzystaniem cykli.

5. Projektowanie technologii obróbki w systemie CAD/CAM

Laboratorium:

Zaprojektowanie technologii obróbki wybranego elementu z wykorzystaniem systemów

CAD/CAM i obróbka danego detalu na obrabiarce CNC.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie procesu technologicznego i jego znaczenie w procesie obróbki

skrawaniem. Student potrafi zaprojektować proces technologiczny i odpowiednio dobrać

narzędzie. Student potrafi wymienić systemy sterowania maszyn CNC.

Umiejętności Student potrafi dobrać odpowiednio narzędzia, parametry odróbki zaprojektować proces

technologiczny detalu.

Kompetencje

społeczne



18.





Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji, WNT, Warszawa, 2000


Katalogi narzędziowe

Instrukcje sterowania obrabiarek










Wykład 30 15

Laboratorium 15 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie procesów

technologicznych* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje pojęcie procesów

technologicznych i ich elementy

składowe.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


165

EK-P_W02

Student definiuje metody obróbki

skrawaniem i ich elementy składowe

potrzebne do utworzenia procesu

technologicznego.

Wykład Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student potrafi odnaleźć informacje

na temat wpływu danego procesu

technologicznego na obróbkę

skrawaniem.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02



zaprojektowania procesu

technologicznego i przeprowadzenia

symulacji.



InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03



programu.




EK-P_K01




Wykład

Laboratorium

Kolokwium





61. Modelowanie procesów produkcyjnych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Modelowanie procesów produkcyjnych










dr Rafał Reizer

8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Zaliczenie materiałów z przedmiotów: Matematyka, Fizyka, Mechanika techniczna


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.

Laboratorium 15 godz.

Razem: 45 godz.

166

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Nabyta wiedza pozwala na budowę modeli systemów produkcyjnych i stanowisk produkcji

automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Identyfikację parametrów modelu systemu. Student

potrafi zdefiniować typy procesów produkcyjnych: liniowe, grupowe, redundantne, współbieżne.

Opisywać dynamikę procesów: procesy potokowe i cykliczne. Opisywać systemy produkcyjne za

pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować procesy produkcyjne za pomocą aparatu sieci Petri.

Opisywać poszczególne operacje technologiczne za pomocą modeli sieciowych. Modelować procesy

technologiczne obróbki i montażu. Analizować i oceniać modele czasowe.

Umiejętności

Po ukończeniu zajęć student powinien posiadać umiejętność modelowania systemów produkcyjnych

oraz identyfikacji parametrów modelu. Powinien umieć opisać dynamikę procesów. Ponadto

powinien posiąść wiedzę dotyczącą modelowania procesów technologicznych za pomocą aparatu

sieci Petri. Umieć projektować i analizować modele z wykorzystaniem pakietu Matlab/Simulink.

Student powinien posiąść umiejętność w stopniu podstawowym w wykorzystywaniu

oprogramowania typu SCADA.


Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania przemysłu

na społeczność oraz środowisko. Potrafi oszacować czynniki społeczne oraz ich interakcje z

modelowanym procesem produkcyjnym. Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści społeczne związane z

modelowanymi procesami produkcyjnymi.


Wykład,

Wykład realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, autorskich skryptów

udostępnianych w sieci www.

Konsultacje

Regularne cotygodniowe, w terminie podanym na pierwszych zajęciach

15.








przedmiotu





16.



realizacji

1. Cele modelowania procesów produkcyjnych. Dyskretne systemy produkcyjne jako obiekt

modelowania. Klasyfikacja procesów produkcyjnych. – 2godz.

2. Przegląd metod modelowania procesów produkcyjnych. Systematyka modeli procesów

produkcyjnych (logiczne i matematyczne, analityczne i symulacyjne, deterministyczne i

probabilistyczne, z zastosowaniem metod sztucznej inteligencji). – 2godz.

3. Modele systemów masowej obsługi. Podstawowe pojęcia teorii masowej obsługi (strumień

zgłoszeń wejściowy, rozkład czasów obsługi zgłoszeń, proces obsługi, regulamin kolejki. Łańcuchy

Markowa. Sieci kolejkowe otwarte i zamknięte. Wielkości opisujące własności sieci kolejkowych. –

2godz.

4. Modelowanie i analiza dyskretnych systemów produkcyjnych za pomocą sieci kolejkowych.

Modele macierzowe systemów produkcyjnych. Zasady opracowania modeli macierzowych. Zasady

symulacji komputerowej. Symulacja z ustalonym taktem czasowym oraz symulacja zdarzeniowa.

Podstawowe etapy budowy modelu symulacyjnego. – 2godz.

5. Implementacja symulacji komputerowej systemów zdarzeń dyskretnych. Modelowanie

elastycznych systemów produkcyjnych. Harmonogramowanie w systemach elastycznych.

Planowanie i sterowanie produkcją. – 2godz.

6.Modelowanie systemów zrobotyzowanych. Zastosowanie technologii sztucznej inteligencji do

modelowania procesów produkcyjnych. Systemy ekspertowe. – 2godz.

7.Inteligentne systemy wspomagania decyzji w sterowaniu i zarządzaniu systemami produkcyjnymi.

3 godz.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza


automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Identyfikację parametrów modelu systemu. Student

potrafi zdefiniować typy procesów produkcyjnych: liniowe, grupowe, redundantne, współbieżne.

Opisywać dynamikę procesów: procesy potokowe i cykliczne. Opisywać systemy produkcyjne za

pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować procesy produkcyjne za pomocą aparatu sieci Petri.

Opisywać poszczególne operacje technologiczne za pomocą modeli sieciowych. Modelować procesy

technologiczne obróbki i montażu. Analizować i oceniać modele czasowe.

167

Umiejętności

Student posiada umiejętności modelowania systemów produkcyjnych oraz identyfikacji parametrów

modelu. Umie opisać dynamikę procesów. Ponadto posiada wiedzę dotyczącą modelowania

procesów technologicznych za pomocą aparatu sieci Petri. Umie projektować i analizować modele z

wykorzystaniem pakietu Matlab/Simulink.

Student posiada umiejętność w stopniu podstawowym wykorzystania oprogramowania typu

SCADA.

Kompetencje

społeczne

Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania przemysłu

na społeczność oraz środowisko. Potrafi oszacować czynniki społeczne oraz ich interakcje z

modelowanym procesem produkcyjnym. Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści społeczne związane z

modelowanymi procesami produkcyjnymi.

18.




przedmiotu


Banaszak Z., Kuś J., Adamski M.: Sieci Petriego, Modelowanie, Sterowanie i synteza systemów

dyskretnych, Wyd. Wyższej Szkoły Inżynierskiej Zielona Góra 1993

Cyklis J., Pierzchała W.: Modelowanie procesów dyskretnychw elastycznych systemach

produkcyjnych, wyd. Politechniki Krakowskiej, Zeszyty naukowe ‘Mechanika”, z77 , 1995

Literatuea uzupełniająca:

Łachwa A.: Rozmyty świat zbiorów, liczb, relacji, faktów, reguł i decyzji, Akademicka Oficyna

wydawnicza EXIT, Warszawa, 2001

Szpyrka M.: Sieci Petriego w modelowaniu i analizie systemów współbieżnych,WNT, Warszawa,

2008

ZDANOWICZ R., ŚWIDER J. Modelowanie i symulacja systemów produkcyjnych w programie

Enterprise Dynamics. Wyd. I, Wyd-wo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2006 r.










Wykład 15 30

Laboratorium 30 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Modelowanie procesów produkcyjnych*


Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie

do efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Nabyta wiedza pozwala na budowę

modeli systemów produkcyjnych i

stanowisk produkcji automatycznej oraz

stanowisk zrobotyzowanych.

Identyfikację parametrów modelu

systemu.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02

Potrafi opisywać poszczególne operacje

technologiczne za pomocą modeli

sieciowych. Modelować procesy

technologiczne obróbki i montażu.

Analizować i oceniać modele czasowe.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


168

EK-P_W03

Potrafi zdefiniować typy procesów

produkcyjnych: liniowe, grupowe,

redundantne, współbieżne. Opisywać

dynamikę procesów: procesy potokowe i

cykliczne. Opisywać systemy

produkcyjne za pomocą sieci „warunków-

zdarzeń” Modelować procesy

produkcyjne za pomocą aparatu sieci

Petri.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Posiada umiejętności modelowania

systemów produkcyjnych oraz

identyfikacji parametrów modelu. Umie

opisać dynamikę procesów. Ponadto

posiada wiedzę dotyczącą modelowania

procesów technologicznych za pomocą

aparatu sieci Petri.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02

Umie projektować i analizować modele z

wykorzystaniem pakietu

Matlab/Simulink.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U03

Student posiada umiejętność w stopniu

podstawowym wykorzystania


Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01

Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania

przemysłu na społeczność oraz

środowisko. Potrafi oszacować czynniki

społeczne oraz ich interakcje z

modelowanym procesem produkcyjnym.

Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści

społeczne związane z modelowanymi

procesami produkcyjnymi.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_K02 Nabywa umiejętności pracy zespołowej. Wykład

Laboratorium

Kolokwium





62. Metody komputerowe w mechanice*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody komputerowe w mechanice








169



8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Wytrzymałości Materiałów obejmującą stan naprężenia i odkształcenia,

podstaw Metody Elementów Skończonych oraz Systemów CAD (modelowanie bryłowe części i

złożeń).


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac inżynierskich (CAE) i

ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.

Umiejętności

Potrafi stosować systemy komputerowe CAE w zakresie obliczeń inżynierskich i projektowania.





Laboratorium realizowane w formie zadań realizowanych przy użyciu oprogramowania do analiz

numerycznych CAE.

15.








przedmiotu

Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń laboratoryjnych


-wykład- końcowe kolokwium zaliczeniowe

-l- realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i sprawozdań



Wykłady:

1. Budowa modeli geometrycznych (modelowanie bryłowe, powierzchniowe, hybrydowe).

2. Budowa modeli dyskretnych w aspekcie przeprowadzanych analiz numerycznych.

3. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe (materiały o charakterystyce liniowej

i nieliniowej, rodzaje nieliniowości)

4. Zagadnienie kontaktu w modelowaniu numerycznym.

5. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.

6. Podstawy metod rozwiązania układów równań w ujęciu numerycznym.

7. Interpretacja wyników analiz numerycznych w wybranym środowisku CAE.

Laboratorium:

1. Budowa modeli geometrycznych i dyskretnych.

2. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe.

3. Zagadnienie kontaktu w MES.


5. Interpretacja wyników analiz numerycznych.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych.

Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu układów

mechatronicznych.

Umiejętności








wyciągać wnioski.


symulacyjne MES.

170

Kompetencje

społeczne




modelowania MES.

18.





1. Dacko M., Borkowski W., Dobrociński S., Niezgoda T., Wieczorek M., Metoda elementów

skończonych w mechanice konstrukcji, Arkady, Warszawa 1994.



3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.












Wykład 15 30

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody komputerowe w mechanice*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01



Skończonych.

Wykład

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

sprawozdania


EK-P_W02



modelowaniu układów

mechatronicznych.

Wykład

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

sprawozdania


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01




wyciągać wnioski.

Wykład

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

sprawozdania


EK-P_U02






Wykład

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

sprawozdania


EK-P_U03

Ma umiejętność samokształcenia się

w zakresie Metody Elementów

Skończonych.

Wykład

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

sprawozdania


InżA_U08


171

EK-P_K01




modelowania MES.

Laboratorium Kolokwium,

sprawozdania EK-K_K03 T1A_K03 -




63. Inżynieria odwrotna*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynieria odwrotna










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotów systemy CAD i systemy CAx.


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Znajomość podstawowych zagadnień związanych z nowoczesnymi technikami komputerowymi,

oraz metodami ich wykorzystania do odtworzenia dokumentacji elementu.

Umiejętności

Umiejętność wykorzystania specjalistycznego oprogramowania komputerowego celu odtworzenia






uzupełniającej

15. Forma i warunki zaliczenia




Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.

172






przedmiotu



Wykład:

1. Inżynieria odwrotna wstęp.

2. Model parametryczny.

3. Model powierzchniowy.

4. Model hybrydowy.

5. Rapid Prototyping.

6. Inżynieria odwrotna w praktyce.

Laboratorium:

Przygotowanie odpowiednich modeli CAD oraz obróbka ich formatu. Format danych

wyjściowych z tego procesu umożliwi bezpośrednie ich wykorzystanie do druku 3D.

Wykorzystanie odpowiedniego oprogramowania zapewni edycję pobranych danych jak np.

wygładzenie powierzchni, zaślepianie otworów czy też skalowanie.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student potrafi przedstawić sposób realizacji odtworzenia dokumentacji urządzeń istniejących za

pomocą inżynierii odwrotnej, których odtworzenie jest niemożliwe za pomocą standardowych

technik wytwarzania.

Umiejętności Student potrafi przygotować prawidłowo plik, oraz użyć odpowiedniego oprogramowania i

przygotować wydruk 3D.

Kompetencje

społeczne



18.




. Literatura podstawowa:

1. Augustyn K.: Edge CAM Komputerowe wspomaganie wytwarzania, wyd 2, Wydawnictwo

Helion, Gliwice, 2007.

2. Honczarenko J.:Elastyczna automatyzacja wytwarzania: Obrabiarki is ystemy obróbkowe,

Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2000.


Jurczyk M., Coldwind G.: Praktyczna inżynieria wsteczna: metody techniki narzędzia,

Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2016.









nauczyciela

akademickiego

Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynieria odwrotna* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje pojęcie inżynierii

odwrotnej i jej znaczenie w procesie

projektowania i wytwarzania.

Wykład

Kolokwium


173

EK-P_W02

Student zna podstawowe systemy,

dzięki którym może zaprojektować

model do obróbki.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W03

Student zna podstawowe metody,

techniki, narzędzia i materiały

stosowane przy wykorzystaniu

inżynierii odwrotnej.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


na temat wpływu danego procesu na

właściwości powierzchni. Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02



odtworzenia modelu. Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01



wiedzy i umiejętności osób.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K01

EK-K_K06

T1A_K01

T1A_K06

-

InżA_K02




64. Zastosowanie MES w technologii maszyn*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zastosowanie MES w technologii maszyn







6. Rok studiów, semestr Rok III, semestr VI


prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




10. Wymagania wstępne Wytrzymałość materiałów. Podstawy MES. Technologia informacyjna. Grafika inżynierska.


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.

Laboratoria: 30 godz.

Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.

Laboratoria 15 godz.

Razem: 30 godz.


174

przypisana


Wykład: 1

Laboratoria: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratoria: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Poznanie elementarnych zasad oraz nabycie umiejętności tworzenia numerycznych modeli

elementów maszyn oraz ich analizy w stanach odkształceń i naprężeń. Znajomość podstawowych

programów MES w zastosowaniu do analizy przemieszczeń w punktach niebezpiecznych.


Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów – forma

prezentacji.

Laboratorium – zastosowanie programów MES.


15.








przedmiotu


- wykład kończy się kolokwium podsumowującym,

- uczestnictwo we wszystkich laboratoriach – sporządzenie sprawozdań



Wykłady:

1. Wprowadzenie do zastosowań MES przy obliczaniu, projektowaniu i obliczaniu elementów

maszyn.

2. Przypomnienie wiadomości podstawowych służących do obliczania zadanych układów.

3. Podstawy analizy naprężeń:

- podstawowe równania teorii sprężystości,

- metody teorii sprężystości,

- płaskie osiowo symetryczne zagadnienie teorii sprężystości (zagadnienie Lame’go).

4. Macierz sztywności struktury.

5. Metoda elementów skończonych w zastosowaniu do układów i obiektów bryłowych.

6. MES w praktycznym zastosowaniu.

7. Elementy osiowo symetryczne:

Laboratorium:

1. Zapoznanie z oprogramowaniem MSC.MARC/MENTAT.

2. Modelowanie i analiza 3D wybranych elementów maszyn i układów. Zasady importowania

modelu ze środowisk CAD/CAE.

3.Dyskretyzacja i definiowanie modelu materiałowego, typy elementów. Modelowanie

przemieszczeń, odkształceń oraz naprężeń w tych elementach.

4. Definiowanie zagadnień liniowych i nieliniowych materiałowo. Kontakty i przebudowa siatki.

5. Metody prezentacji wyników analiz.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student zna istotę MES w zastosowaniu do obliczania elementów części maszyn. Wyciąga

wnioski z otrzymanych map naprężeń i przemieszczeń.

Umiejętności Student potrafi wykonać dyskretyzację elementów prętowych, powierzchniowych i bryłowych;

analizuje i wykrywa miejsca niebezpieczne w punktach obliczanej konstrukcji.

Kompetencje

społeczne

Student dyskutuje sposób podziału na elementy skończone, umie korzystać z literatury

przedmiotowej i chętnie uzupełnia wiedzę. Potrafi myśleć w sposób przedsiębiorczy.

18.




Podstawowa:

1. Kleiber M.: Komputerowe metody mechaniki ciał stałych, PWN Warszawa 1995.

2. Dokumentacja oprogramowania MSC.MARK/MENTAT, MSC.PATRAN.

3. Rakowski G.: Metody elementów skończonych – wybrane problemy, Oficyna Wydawnicza

PWN Warszawa 1996.

Uzupełniająca:




Rakowski G., Kacprzyk Z.: MES w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa

1993.










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15

175




z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego



akademickiego


1,8 1,2 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zastosowanie Mes w technologii maszyn*


Numer

przedmiotow

ego efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01 Zna istotę MES w zastosowaniu do

obliczania elementów części maszyn.

Wykład,

Laboratorium

Sprawozdania

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W03

EK-K_W05

T1A_W03

T1A_W05 InżA_W05

EK-P_W02 Wyciąga wnioski z otrzymanych map

naprężeń i przemieszczeń.

Wykład,

Laboratorium

Sprawozdania

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi wykonać dyskretyzację elementów

prętowych, powierzchniowych i

bryłowych;

Wykład,

Laboratorium

Sprawozdania

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U01

EK-K_U08

T1A_U01

T1A_U08 InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08 EK-P_U02

Analizuje i wykrywa miejsca

niebezpieczne w punktach obliczanej

konstrukcji.

Wykład,

Laboratorium

Sprawozdania

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U01

EK-K_U08

T1A_U01

T1A_U08


EK-P_K01

Dyskutuje sposób podziału na elementy

skończone, umie korzystać z literatury

przedmiotowej i chętnie uzupełnia wiedzę.

Wykład,

Laboratorium

Sprawozdania

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K02 T1A_K02 -

EK-P_K02 Potrafi myśleć w sposób przedsiębiorczy. Wykład,

Laboratorium

Sprawozdania

Kolokwium

zaliczeniowe





65. Informatyczne systemy zarządzania*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne systemy zarządzania







176




8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




10. Wymagania wstępne Znajomość technologii informacyjnej


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Celem przedmiotu jest przedstawienie obecnego stanu rozwoju oraz metodyki tworzenia

informatycznych systemów zarządzania. Przedstawione są podstawowe przemysłowe rodzaje

komputerowych systemów wspomagających zarządzanie. W ramach przedmiotu realizowane są

teoretyczne podstawy do samodzielnego projektowania elementów systemów zarządzania.


Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów, prezentacje i

symulacje.

Laboratorium – podstawy algorytmizacji i projektowania elementów systemów wspomagających

zarządzanie.


15.








przedmiotu

Zaliczenie uzyskują osoby, które systematycznie uczęszczały na zajęcia oraz zaliczyły kolokwia.

Formy oceny pracy studenta są następujące:

ocenianie ciągłe,

ćwiczenia praktyczne,

dokumentacja projektowa i użytkowa.

Ocena wystawiana jest na podstawie średniej: z ocen cząstkowych otrzymywanych za realizację

programu na zajęciach, za prezentację fragmentu systemu informatycznego zarządzania wraz z

dokumentację projektową i użytkową w formie raportu oraz za ocenę z pisemnego testu. Osoba

nieobecna na zajęciach (nieobecność nieusprawiedliwiona) otrzymuje z danego tematu zajęć ocenę

„0”, osoba która nie przekaże wyników pracy na zajęciach otrzymuje ocenę „2”. Za każdy tydzień

opóźnienia sprawozdania ocena obniżana jest o jeden stopień


- sporządzenie sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych ze szczególnym uwzględnieniem

i interpretacją wyników,

- ocenianie ciągłe – kartkówki i odpytywanie,

177



realizacji

Wykłady:

Wprowadzenie.

Pojęcia podstawowe: zarządzanie a sterowanie, elementy techniki systemów, informatyczne systemy

zarządzania, hierarchia systemów: systemy zarządzania bazami danych, informacją i wiedzą.

Technologie baz danych w zarządzaniu.

Technika systemów: modele i modelowanie procesów, identyfikacja modeli, rozpoznawanie

(klasyfikacja), analiza i projektowanie, optymalizacja rozwiązań, automatyzacja kompleksowa, rola i

zadania informatyki.

Systemy informatyczne: definicja, klasyfikacja, struktura, zadania i funkcje, środki techniczne,

możliwości zastosowań, tworzenie systemu, modelowanie systemu informatycznego, metodyka

tworzenia systemów informatycznych dla zarządzania, modele cyklu życia systemu

informatycznego, określenie wymagań wobec tworzonego system, gromadzenie, przetwarzanie i

wykorzystywanie informacji; systemy informatyczne w sterowaniu, systemy diagnostyczne,

wspomaganie projektowania i produkcji (CAD, CAM); systemy wspomagania decyzji (doradcze)

oraz systemy ekspertowe;

Systemy zarządzania: klasyfikacja i struktury systemów zarządzania, elementy projektowania

systemów zarządzania, zarządzanie kompleksem operacji (problemy alokacyjne, rozdział zasobów,

operacje zależne, obsługa kolejek, zagadnienia transportowe).

Informatyczne systemy w zarządzaniu:

Narzędzia w systemach wspomagania w zarządzaniu (systemy obsługi baz danych, arkusze

kalkulacyjne, edytory tekstu); profesjonalne systemy wspomagające zarządzanie (systemy kadrowo -

płacowe, finansowo - księgowe z rachunkiem kosztów, gospodarka materiałowo - magazynowa,

ewidencja środków trwałych, itp.); systemy przygotowania produkcji i zarządzania produkcją

(harmonogramowanie procesów, system MRP), optymalizacja statyczna w systemach zarządzania,

oprogramowanie specyficzne, systemy zintegrowane (ERP).

Projektowanie informatycznych systemów zarządzania:

Podstawy metodologiczne projektowania systemów informatycznych, etapy projektowania, zadania i

realizacja poszczególnych etapów: analiza systemowa, budowa modelu, algorytmy zarządzania,

techniczne środki realizacji algorytmu, dobór struktury, weryfikacja systemu. Projektowanie

sieciowe (PERT, CPM, Gantt Project, MS Project).

Laboratorium:

Celem ćwiczeń laboratoryjnych jest utrwalenie poznanych na wykładzie metodyk tworzenia

informatycznych systemów dla zarządzania z wykorzystaniem metod komputerowo wspomaganej

inżynierii systemów.

W ramach zajęć laboratoryjnych studenci realizują zadania z zakresu algorytmizacji problemów

zarządzania, tworzenia harmonogramów procesów produkcyjnych (praktyczne opracowanie systemu

MRP wraz z dokumentacją projektową), projektowania konkretnych zadań metodami sieciowymi

(PERT, CPM) z wykorzystaniem programów Gantt Project i/lub MS Project.

Końcowym efektem zajęć laboratoryjnych jest projekt systemu informatycznego wspomagającego

zarządzanie oraz raport końcowy zawierający dokumentację projektową i użytkową systemu

18. Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student rozróżnia proste i złożone problemy systemów zarządzania, wyjaśnia rolę i znaczenie

systemów bazodanowych, opisuje zintegrowane środowiska dystrybucji, logistyki, działu kadr,

integracje systemów, wyciąga odpowiednie wnioski.

Umiejętności

Student rozwiązuje zadania inżynierskie z projektowania systemu informatycznego dla zarządzania,

potrafi dobrać odpowiednie narzędzie komputerowe wspomagające ocenę użyteczności zarządzania,

planuje badania bezpieczeństwa przemysłowej sieci komputerowej.

Kompetencje

społeczne

Student dyskutuje nad koncepcją projektowania i eksploatacji przemysłowych systemów

zarządzania, pracuje samodzielnie, angażuje się chętnie w zdobywanie wiedzy.

19.




przedmiotu

Podstawowa:

1. Januszewski A.: Funkcjonalność informatycznych systemów zarządzania, Tom 1,

Zintegrowane systemy transakcyjne, Wyd. PWN, 2008

2. Kisielnicki J.MIS: systemy informatyczne zarządzania, Placet, Warszawa, 2008

Uzupełniająca:

1. Connolly T., Begg C.: Systemy baz danych. T.1. RM, Warszawa, 2004

2. Dąbrowski W., Subieta K.: Podstawy inżynierii oprogramowania, PJWSTK, Warszawa, 2005

3. MacDonald M.: Access 2007 PL: nieoficjalny podręcznik, Wyd. „Helion”, 2007







178




Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim


akademickiego



nauczyciela

akademickiego


2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne systemy zarządzania*


Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Rozróżnia proste i złożone problemy

systemów zarządzania, wyjaśnia rolę

i znaczenie systemów bazodanowych,

opisuje zintegrowane środowiska

dystrybucji, logistyki, działu kadr,

integracje systemów, wyciąga

odpowiednie wnioski.

Wykłady

Laboratorium Sprawozdania

EK-K_W07

EK-K_W08

T1A_W07

T1A_W08

InżA_W02

InżA_W03

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Planuje badania bezpieczeństwa

przemysłowej sieci komputerowej.

Wykłady

Laboratorium Sprawozdania EK-K_U08 T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U02

Rozwiązuje zadania inżynierskie z

projektowania systemu

informatycznego dla zarządzania.

Wykłady


EK-K_U09

EK-K_U13

T1A_U09

T1A_U13

InżA_U02

InżA_U05

EK-P_U03

Potrafi dobrać odpowiednie narzędzie

komputerowe wspomagające ocenę

użyteczności zarządzania,

Wykłady

Laboratorium Sprawozdania EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03


EK-P_K01

Student dyskutuje nad koncepcją

projektowania i eksploatacji

przemysłowych systemów

zarządzania, pracuje samodzielnie,

angażuje się chętnie w zdobywanie

wiedzy.

Wykłady


EK-K_K02

EK-K_K06

T1A_K02

T1A_K06

-

InżA_K02




179

66. Zintegrowany system Catia*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zintegrowany system Catia










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Realizacja zagadnień z podstaw modelowania 3D


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu


środowiskiem CATIA. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów

maszynowych. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D.

Umiejętności:

Potrafi wykorzystać elementy i metody modelowania do szybkiego i poprawnego tworzenia

obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA, tworzyć obiekty i



Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności, odpowiedzialności i



• Wykład, wykład problemowy, ćwiczenia laboratoryjne

• konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach),

• samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury

Konsultacje- wg ustalonego harmonogramu konsultacji

15.








przedmiotu





pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i laboratorium. Kolokwium z

wykładów obejmuje zakres treści realizowanych na zajęciach wykładowych. Formą 1,5godz.

kolokwium z laboratorium jest wykonanie wskazanego ćwiczenia projektowego w programie

CATIA.

Egzamin obejmuje wykonanie zadanego modelu w systemie CATIA. Zagadnienia do egzaminu są

udostępniane studentom.



Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych z praktyczną obsługą systemu CATIA, jakie

będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:

Modelowanie i prosta edycja krzywych. Zastosowanie prowadnic i kierownic. Tworzenie

elementarnych powierzchni. Tworzenie modelu powierzchniowego prostego i wielosekcyjnego.

Tworzenie polipowierzchni. Zastosowanie praw definiujących zmienność kształtu krzywych.

Zaawansowane metody tworzenia i edycji krzywych. Modelowanie powierzchniowe. Edycja

powierzchni. Edycja kształtu modelu. Zastosowanie technologicznych elementów w modelu.

Tworzenie i edycja złożonych modeli. Właściwości modelu.

17. Zamierzone

efekty Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CATIA.



180


Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA.

Umie korzystać z metod modelowania.

Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne

Kompetencje

społeczne

Student rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy, poprzez studiowanie literatury



18.





Wylezoł M. CATIA Podstawy modelowania powierzchniowego i hybrydowego. Helion 2003




Materiały dostarczane przez prowadzacego


Wełyczko A.: CATIA V5 Sztuka modelowania powierzchniowego, Helion 2010,












Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim


akademickiego



nauczyciela

akademickiego


2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zintegrowany system Catia* w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotoweg

o efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Ma szczegółową wiedze związaną z

metodami modelowania 3D Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02

Zna podstawowe metody

generowania i edycji modeli 3D Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


zintegrowanym środowiskom

projektowania 3D

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U08 T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U02

Potrafi wykorzystać środowisko CAx

do zaprojektowania elementu

bryłowego

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_U03


rutynowych metod do tworzenia

przestrzennego odwzorowania.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe



EK-P_K01


pozatechniczne skutki inżynierskiej

działalności

Wykład

Laboratorium

Egzamin

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K02 T1A_K02 -

181




G: Specjalność: Mechatroniczne urządzenia przemysłowe (MUP)

67. Wprowadzenie do mechatroniki


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Wprowadzenie do mechatroniki




MMUP.01.5.W, MMUP.01.5.L MMUP.01.5.W, MMUP.01.5.L






8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro

9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium

10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych zagadnień z zakresu mechaniki i automatyki



Wykład: 30 godz.

Laboratorium : 15 godz.

Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

13.

Założenia i cele

modułu/przedmiotu

Wiedza

Znajomość podstawowych definicji i pojęć z zakresu mechatroniki

Umiejętności

Umiejętność projektowania prostych systemów mechatronicznych


Świadomość korzyści i zagrożeń wynikających z wykorzystania systemów mechatronicznych

w działalności technicznej i pozatechnicznej

14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją

Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem oprogramowania do projektowania

układów hydraulicznych i pneumatycznych

15.








przedmiotu



Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych







182


Wykład: W

Laboratorium: L

Obecność, zaliczenie na podstawie krótkiego

testu sprawdzającego

Zaliczenie na podstawie średniej arytmetycznej

z ocen cząstkowych uzyskanych za realizację

poszczególnych zadań problemowych



WYKŁAD:

Interdyscyplinarność mechatroniki – charakterystyka, podstawowe pojęcia, definicje i kierunki

rozwoju. Napędy stosowane w układach mechatronicznych (elektryczne, hydrauliczne,

elektryczne, serwomechanizmy). Elementy systemu mechatronicznego. Aktory –istota działania,

budowa, typy, przykłady. Sensory –istota działania, budowa, typy, parametry. Pomiary wielkości

kinematycznych i dynamicznych.

LABORATORIUM:

Podstawy pracy z programem Festo FluidSim – interfejs programu. Biblioteka programu –

elementy pneumatyczne, elementy hydrauliczne, elementy elektryczne, elementy logiki

cyfrowej. Tworzenie prostych układów pneumatycznych. Tworzenie prostych układów

hydraulicznych. Tworzenie układów sterowanych elektrycznie i pneumatycznie. Tworzenie

układów sekwencyjnych. Wykorzystanie logiki cyfrowej w sterowaniu układami elektrycznymi,

pneumatycznymi i hydraulicznymi.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student wyjaśnia definicję oraz charakteryzuje interdyscyplinarność mechatroniki. Student

wymienia urządzenia mechatroniczne. Student wyjaśnia pojęcie systemu mechatronicznego

i wymienia jego elementy składowe. Student charakteryzuje wpływ mechatroniki w kontekście

rozwoju cywilizacji.

Umiejętności Student przy pomocy oprogramowania tworzy proste układy mechatroniczne z wykorzystaniem

elementów sterowania hydraulicznego oraz pneumatycznego.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość społecznych aspektów działalności inżynierskiej związanej z rozwojem

systemów mechatronicznych.

18.





Turowski J.: Podstawy mechatroniki. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno -

Ekonomicznej w Łodzi, Łódź 2008.

Heimann B., Gerth W, Popp K..: Mechatronika : komponenty, metody, przykłady. Wydaw.

Naukowe PWN, Warszawa 2013.


Gajek A.: Czujniki. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 2008.

Festo. FluidSim – instrukcja użytkownika. Instrukcja w formacie pdf. Festo Didactic, Warszawa

2007.










Wykład 30 15

Laboratorium 15 15




Z bezpośrednim


akademickiego


Z bezpośrednim


akademickiego


1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Wprowadzenie do mechatroniki* w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

183

EK-P_W01

Student definiuje pojęcie

mechatroniki. Wykład

Obecność,

zaliczenie na

podstawie krótkiego

testu

sprawdzającego

EK-K_W02 T1A_W02

InzA_W05

EK-P_W02

Student wyjaśnia na czym polega

interdyscyplinarność mechatroniki. Wykład

Obecność,

zaliczenie na


testu

sprawdzającego

EK-K_W03 T1A_W03

InzA_W05

EK-P_W03

Student opisuje istotę działania

elementów wykorzystywanych w

systemach mechatronicznych. Wykład

Obecność,

zaliczenie na


testu

sprawdzającego

EK-K_W04 T1A_W04

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student prawidłowo wybiera z

biblioteki programu elementy

niezbędne do wykonania danego

układu.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

realizację

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

EK-P_U02

Student tworzy z wykorzystaniem

oprogramowania symulacyjnego

układy sterowane za pomocą

różnych źródeł energii

(pneumatyczna, elektryczna,

hydrauliczna).

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

realizację

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U09 T1A_U09

InzA_U02


EK-P_K01

Student potrafi rozwiązywać

sytuacje problemowe poprzez pracę

samodzielną i zespołową.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

realizację

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-P_K01 T1A_K01

-




184

68. Mechatronika*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mechatronika










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych zagadnień z zakresu mechaniki i automatyki. Znajomość środowiska

Matlab/Simulink



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 40 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Znajomość zagadnień z zakresu opisu, projektowania i regulacji systemów mechatronicznych.

Umiejętności

Umiejętność projektowania i symulacji zaawansowanych systemów mechatronicznych.


Świadomość korzyści i zagrożeń wynikających z wykorzystania systemów mechatronicznych

w działalności technicznej i pozatechnicznej


Laboratorium w laboratorium komputerowym z wykorzystaniem oprogramowania

Matlab/Simulink

15.








przedmiotu











Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin w formie pisemnej


z ocen cząstkowych uzyskanych za realizację

poszczególnych zadań problemowych

185



WYKŁAD

Typy sygnałów i sposoby ich przetwarzania. Przetwarzanie danych w czasie rzeczywistym.

Synchronizacja procesów. Sieci czasu rzeczywistego. Kinematyka układów. Kinetyka układów.

Planowanie toru ruchu. Regulacja systemów mechatronicznych.

LABORATORIUM

Zapoznanie z funkcjami biblioteki Simscape. Tworzenie prostego modelu. Przetwarzanie

modelu. Optymalizacja modelu w Simscape. Symulacja HIL (Hardware in the Loop).

Projektowanie prostych i zaawansowanych systemów mechatronicznych z wykorzystaniem

biblioteki Simscape – zadania problemowe do samodzielnego rozwiązania.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student wyjaśnia istotę oraz sposoby przetwarzania sygnałów. Wyjaśnia istotę i znaczenie

symulacji w czasie rzeczywistym. Wymienia metody analizy kinematyki i kinetyki układów.

Omawia metody regulacji systemów mechatronicznych.

Umiejętności

Student potrafi uruchomić bibliotekę Simscape w Matlab. Student potrafi wybierać

poszczególne elementy z biblioteki Simscape. Potrafi tworzyć proste schematy systemów

mechatronicznych. Uruchamia symulację systemu. Potrafi wykonać optymalizację układu.

Potrafi wykonać symulację w czasie rzeczywistym. Student projektuje i wykonuje model

systemu mechatronicznego. Potrafi analizować wyniki symulacji.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość społecznych aspektów działalności inżynierskiej związanej z rozwojem

systemów mechatronicznych.

18.





Turowski J.: Podstawy mechatroniki. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno -

Ekonomicznej w Łodzi, Łódź 2008.

Heimann B., Gerth W, Popp K..: Mechatronika : komponenty, metody, przykłady. Wydaw.

Naukowe PWN, Warszawa 2013.


Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab i Simulink – poradnik użytkownika, HELION, Gliwice, 2010,

Dokumentacja biblioteki Simscape:

https://www.mathworks.com/help/physmod/simscape/










Wykład 15 30

Laboratorium 30 10




Z bezpośrednim


akademickiego


Z bezpośrednim


akademickiego


1,8 1,2 1,8 1,4

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Mechatronika* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje znaczenie sygnału

w mechatronice oraz przedstawia

cele i metody jego przetwarzania.

Wykład

Egzamin w formie

pisemnej

EK-K_W03 T1A_W03

InzA_W05

EK-P_W02 Student wymienia metody regulacji

systemów mechatronicznych. Wykład

Egzamin w formie

pisemnej

EK-K_W04 T1A_W04

UMIEJĘTNOŚCI

186

EK-P_U01

Student wykorzystuje prawidłowe

elementy z biblioteki Simscape

w celu tworzenia układów

mechatronicznych.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

realizację

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

EK-P_U02

Student tworzy model danego

systemu mechatronicznego i

przeprowadza symulację jego

działania.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

realizację

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U09 T1A_U09

InzA_U02

EK-P_U03

Student przeprowadza

optymalizację modelu

wykorzystując odpowiednie

narzędzia.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

realizację

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U13 T1A_U13

InzA_U05


EK-P_K01




Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

realizację

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_K03 T1A_U03

-




69. Napędy elektryczne*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy elektryczne










187

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Zaliczony kurs matematyki, fizyki, elektrotechniki, mechaniki



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 40 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Posiada uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z

reprezentowaną dyscypliną inżynierską, ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń,

obiektów i systemów technicznych, zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały

stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z projektowaniem

elektrycznych układów napędowych.

Umiejętności: Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł.

Integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi

dokonać identyfikacji i formułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla

reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej, potrafi wykorzystać do formułowania i

rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne. Potrafi

projektować proste elektromechaniczne i energoelektroniczne układy napędowe do obiektów

stacjonarnych i mobilnych oraz systemy sterowania i regulacji tych układów. Ma przygotowanie

niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą

pracą.

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia

kompetencji zawodowych i osobistych. Ma świadomość ważności i zrozumienie

pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na

środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Ma świadomość

odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, związaną z pracą zespołową.

14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej

15.








przedmiotu




Wykład: W

Laboratorium: L K=0,4 W + 0,6L



Ogólna klasyfikacja elektrycznych i elektromechanicznych przetworników energii elektrycznej.

Przetworniki statyczne i kinematyczne. Elementy składowe napędu elektrycznego o ruchu

ciągłym i skokowym.. przykłady projektowe napędów elektrycznych w nowoczesnych

samochodach

I robotach przemysłowych.

Wykłady: Transformator. Budowa i zasada działania transformatora, autotransformator,

przekładniki prądowe i napięciowe. Maszyny prądu stałego. Budowa i zasada działania maszyn

prądu stałego, prądnice, silniki prądu stałego. Maszyny indukcyjne prądu przemiennego.

Budowa i zasada działania trójfazowego silnika indukcyjnego, charakterystyka mechaniczna

silnika indukcyjnego trójfazowego, stabilna współpraca silnika z maszyną roboczą, zmiana

kierunku obrotów silnika, rozruch silników indukcyjnych, jednofazowych silników indukcyjny.

Maszyny synchroniczne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania maszyny indukcyjnej,

prądnice z biegunami wydatnymi i utajonymi, schemat prądnicy synchronicznej, regulacja

napięcia prądnicy. Budowa i działanie silnika skokowego i liniowego. Struktura i projektowanie

napędu elektrycznego. Równanie dynamiki układu napędowego, dobór silnika do napędu

maszyny roboczej uwzględniający warunki otoczenia, rodzaju pracy maszyny roboczej.

Przykłady zadań projektowych wybranych napędów przemysłowych i ich sterowania.

Metody rozruchu i hamowania układów napędowych, zmiany kierunku obrotów, regulacji

prędkości kątowej. Przykłady napędów do pojazdów elektrycznych. Omówienie pojazdu

elektrycznego napędzanego z silnikiem elektrycznym klatkowym. Charakterystyka napędów

elektrycznych robotów przemysłowych.

Projekty: Wybrane projekty sterowania energoelektronicznego silników elektrycznych w

układach stacjonarnych i mobilnych

188

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna budowę, zasadę działania silników stosowanych obecnie w napędach przemysłowych.

Posiada wiedzę dotyczącą definicji parametrów silników i ich charakterystyk. Ma wiedzę

podstawową dotyczącą doboru silnika do maszyny roboczej oraz energoelektronicznych

układów sterowania silników.

Umiejętności

Umie zmontować stanowisko pomiarowe do badań stanów statycznych i dynamicznych

silników. Potrafi zaprojektować układ napędowy do wybranej maszyny roboczej, pojazdu,

robota.

Kompetencje

społeczne

Potrafi współpracować w zespole, posiada wiedzę z zakresu oddziaływania układów

napędowych na środowisko, w tym środowisko pracy. Potrafi stosować zasady bezpieczeństwa i

ergonomii w zakresie

Użytkowania elektrycznych układów napędowych.

18.





6. Dębowski A:. Automatyka. Napęd elektryczny. WNT, Warszawa, 2017

7. 2. Goźlińska E.: Maszyny elektryczne. WSiP, Warszawa

8. 3. Januszewski S. i inni: Napęd elektryczny. WSiP, Warszawa

9. Dyskretne napędy elektryczne z silnikami skokowymi:WNT, Warszawa

10. Popławski E.: Samochody z napędem elektrycznym. WKŁ, Warszawa 1994


4. Jaracz K., Noga H.: laboratorium elektrotechniki. Maszyny i urządzenia elektryczne.

Wyd AP., Kraków

5. Zalas A., Orłowska-Kowalska T.: Napęd elektryczny. Zbiór zadań projektowych

z rozwiązaaniami. Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 2015

6. Guziński J.: Pojazd z układem napędowym z silnikiem indukcyjnym klatkowym.

7. Wyd. Pol.Gdańskiej, Gdańsk, 2013










Wykład 15 30

Laboratorium 30 10




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,6 1,4

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy elektryczne* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna podstawowe wielkości i

charakterystyki statyczne i

dynamiczne opisujące silniki prądu

stałego i przemiennego w tym silniki

skokowe i liniowe.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu


EK-P_W02


napędu elektrycznego w zakresie

kierunku studiów mechanika i

budowa maszyn.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu


EK-P_W03

Ma wiedzę ogólną obejmującą

kluczowe zagadnienia z zakresu

regulacji i sterowania silników

elektrycznych.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu


189

EK-P_W04

Poznaje budowę i zasadę działania

podstawowych maszyn i urządzeń

elektrycznych oraz elementów i

urządzeń energoelektronicznych.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01



zawodowym oraz innych

środowiskach.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu


EK-P_U02

Potrafi projektować proste układy

napędowe, planować i przeprowadzać

eksperymenty, w tym symulacje

komputerowe, interpretować

uzyskane wyniki i wyciągać wnioski.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu


EK-P_U03

Potrafi dokonać identyfikacji i

sformułować specyfikację prostych

zadań inżynierskich o charakterze

praktycznym, charakterystycznych

dla danego kierunku studiów.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu


EK-P_U04

Nabywają umiejętność

rozwiązywania wielu różnorodnych,


zakresu doboru maszyn elektrycznych

do określonego układów

elektromechanicznych, projektowania

tych układów, pomiarów wielkości

elektrycznych i mechanicznych.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu



EK-P_K01 Potrafi współdziałać i pracować w

grupie, przyjmując w niej różne role

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu

EK-K_K03 T1A_K03 -

EK-P_K02

Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga

dylematy związane z wykonywanym

zawodem

Wykład,

Laboratorium

Egzamin w

formie

pisemnej,

wykonanie

projektu

EK-K_K05 T1A_K05 -




190

70. Programowalne systemy mechatroniki*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowalne systemy mechatroniki










8.





przedmiot





Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Umiejętności Kompetencje społeczne: Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z

działalnością inżynierską.

14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium komputerowe, samodzielne studiowanie literatury

podstawowej i uzupełniającej

15.








przedmiotu











Wykład: W

Laboratorium: L Kolokwium zaliczeniowe



Wykład:

1. Wprowadzenie do techniki mikroprocesorowej.

2. Struktury; mikroprocesora, mikrokontrolera.

3. Rodzaje pamięci: stałe, operacyjne.

4. Układy peryferyjne mikrokontrolerów.

5. Moduły komunikacji i tryby komunikacji.

6. Sterowniki PLC jako mikroprocesorowe.

Laboratorium:

1. Podstawy programowania mikrokontrolerów – operacje na bitach.

2. Podstawy programowania mikrokontrolerów – układy licznikowe.

3. Podstawy programowania mikrokontrolerów –przerwania.

4. Podstawy programowania sterowników PLC – operacje na bitach.

Projektowanie i praktyczna realizacja układów sterowania na bazie sterowników PLC.

17. Zamierzone

efekty Wiedza

Posiada wiedzę na temat metodyki projektowania i realizacji mikroprocesowych układów

sterowania oraz układów sterowania ze sterownikami PLC

191


Student potrafi korzystać z dokumentacji i materiałów informacyjnych producentów

mikroprocesorów i sterowników w celu uzupełniania swojej wiedzy w zakresie możliwości ich

praktycznego zastosowania

Kompetencje

społeczne



18.





Automatyzacja procesów produkcyjnych : Metody modelowania procesów dyskretnych i

programowania sterowników PLC / Tadeusz Mikulczyński.- Warszawa : Wydawnictwa

Naukowo - Techniczne, 2006.


Sterowniki PLC w praktyce inżynierskiej / Janusz Kwaśniewski.- Legionowo :

Wydawnictwo BTC, cop. 2008.










Wykład 15 10

Laboratorium 30 10





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 0,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowalne systemy mechatroniki*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Jest przygotowany do analizowania

urządzeń mechatronicznych w

zakresie sterowania ich pracą z

wykorzystaniem układów

mikroprocesorowych

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W01 T1A_W01

InzA_W05

EK-P_W02

Posiada wiedzę na temat metodyki

projektowania i realizacji

mikroprocesowych układów

sterowania oraz układów sterowania

ze sterownikami PLC

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W03 T1A_W03

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Potrafi wykorzystywać materiały

uzyskiwane z literatury do analizy

pracy mikroprocesorowych układów

sterowania

Wykład

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U01 T1A_U01

InzA_U01

EK-P_U02

Potrafi zaprojektować

i oprogramować konfiguracje

prostych układów regulacji lub

sterowania w oparciu o

mikroprocesorowe sterowniki PLC

Wykład Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_U04 T1A_U04

InzA_U01

InzA_U07

InzA_U08


192

EK-P_K01




innych osób.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_K01

T1A_K01

-




71. Metody komputerowe w mechatronice*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody komputerowe w mechatronice










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




złożeń).



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac

inżynierskich (CAE) i ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.

Umiejętności: Potrafi stosować systemy komputerowe CAE w zakresie obliczeń inżynierskich i

projektowania.

Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi

inspirować i organizować proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych

osób.



numerycznych CAE.

15.







Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń

laboratoryjnych.

Forma zajęć: Sposób wystawiania podsumowującej oceny

193



przedmiotu

Wykład: W

Laboratorium: L

Końcowe kolokwium zaliczeniowe

Realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i

sprawozdań



Wykłady:









Laboratorium:






17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza



mechatronicznych.

Umiejętności







Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki

i wyciągać wnioski.

Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne

i symulacyjne MES.

Kompetencje

społeczne




modelowania MES.

18.









3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji,

Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.












Wykład 15 10

Laboratorium 30 10





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 0,8 1,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody komputerowe w mechatronice*


194

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01



Skończonych.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe,

realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_W04 T1A_W04

InzA_W05

EK-P_W02




mechatronicznych.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe,

realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_W06 T1A_W04

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01






Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe,

realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań


EK-P_U02

Potrafi przygotować raport z

przeprowadzanych obliczeń

numerycznych MES obejmujący

procedurę modelowania oraz analizę

wyników.

Laboratorium

realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_U03 T1A_U03

InzA_U01

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U03

Potrafi opisać, zaprezentować i

wytłumaczyć wyniki obliczeń

inżynierskich MES. Laboratorium

Realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_U04 T1A_U04

InzA_U01

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U04



Skończonych.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe,

realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_U05 T1A_U05

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U05




wyciągać wnioski.

Laboratorium

Realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_U08 T1A_U08

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U06

Potrafi wykorzystać do formułowania

i rozwiązania zadań inżynierskie

metody analityczne i symulacyjne

MES.

Laboratorium

Realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_U09 T1A_U09

InzA_U02


EK-P_K01



całe życie.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe,

realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_K01 T1A_K01

-

EK-P_K02

Potrafi współdziałać i pracować w

grupie przy rozwiązywaniu


Laboratorium

Realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_K03 T1A_K03 -

EK-P_K03




modelowania MES.

Laboratorium

Realizacja

ćwiczeń

laboratoryjnych

i sprawozdań

EK-K_K04 T1A_K04

-

195




72. Metody sztucznej inteligencji


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody sztucznej inteligencji










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość środowiska Matlab/Simulink



Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Znajomość istoty oraz elementów składowych sztucznej inteligencji jako dziedziny

wiedzy.

Umiejętności: Umiejętność wykorzystania systemów informatycznych w tworzeniu modeli

opartych na sztucznej inteligencji.

Kompetencje społeczne: Świadomość korzyści i zagrożeń wynikających z wykorzystania

sztucznej inteligencji w działalności technicznej i pozatechnicznej.


Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink

15.








przedmiotu











196

Wykład: W

Laboratorium: L


Ocena na podstawie średniej arytmetycznej z

ocen cząstkowych uzyskanych za

rozwiązywanie zadań problemowych podczas

zajęć



WYKŁAD

Sztuczna inteligencja – geneza i podstawowe pojęcia. Budowa i elementy składowe systemów

inteligentnych. Teoria zbiorów rozmytych. Wnioskowanie przybliżone. Sieci neuronowe –

podstawowe pojęcia. Warianty uczenia sieci neuronowych. Metody optymalizacji.

LABORATORIUM

Modele sieci jednowarstwowych – inicjalizacja i symulacja działania. Przykłady uczenia sieci

jednowarstwowej. Modele sieci dwuwarstwowych – inicjalizacja i symulacja działania.

Przykłady uczenia sieci dwuwarstwowej. Praktyczne przykłady realizacji problemów z

wykorzystaniem modeli sieci neuronowych.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student definiuje pojęcie sztucznej inteligencji. Potrafi wskazać jej zastosowanie w działalności

technicznej oraz życiu codziennym. Wyjaśnia pojęcie zbiorów rozmytych. Omawia istotę oraz

obszary zastosowań sieci neuronowych. Definiuje pojęcie i budowę neuronu. Wymienia metody

uczenia sieci neuronowych.

Umiejętności

Potrafi wykorzystać metody sztucznej inteligencji w celu modelowania danego zjawiska.

Wykorzystuje środowisko Matlab/Simulink do tworzenia prostych i zaawansowanych modeli

sztucznej inteligencji. Wykorzystuje metody optymalizacji uczenia się sieci.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość społecznych aspektów działalności inżynierskiej w dziedzinie sztucznej

inteligencji

18.





Knosala R.: Zastosowania metod sztucznej inteligencji w inżynierii produkcji. WN-T,Warszawa

2002.

Łęski J.: Systemy neuronowo-rozmyte. WN-T, Warszawa 2008.


Sradomski W.: Matlab. Praktyczny podręcznik modelowania. HELION, Gliwice, 2015










Wykład 15 15

Laboratorium 15 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,2 0,8 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody sztucznej inteligencji* w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich*

*

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje pojęcia sztuczna

inteligencja, logika rozmyta, sień

neuronowa.

Wykład

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W01 T1A_W01

InzA_W05

EK-P_W02

Student omawia poszczególne etapy

tworzenia, uczenia i kontroli

działania sieci neuronowej.

Wykład Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W03 T1A_W03

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

197

EK-P_U01

Student wykorzystuje funkcje

środowiska Matlab/Simulink w celu

inicjalizacji sieci neuronowych.

Laboratorium

Ocena na podstawie

średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

rozwiązywanie

zadań

problemowych

podczas zajęć

EK-K_U09 T1A_U09

InzA_U02

EK-P_U02

Student tworzy funkcje symulujące

działanie sieci neuronowych. Laboratorium

Ocena na podstawie

średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

rozwiązywanie

zadań

problemowych

podczas zajęć

EK-K_U09 T1A_U02

InzA_U02

EK-P_U03

Student tworzy funkcje symulujące

proces uczenia sieci neuronowych. Laboratorium

Ocena na podstawie

średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych za

rozwiązywanie

zadań

problemowych

podczas zajęć

EK-K_U09 T1A_U02

InzA_U02


EK-P_K01




Wykład

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_K03

T1A_K03

-




73. Programowanie mikroprocesorów


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowanie mikroprocesorów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych elementów elektroniki oraz podstaw programowania

198



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Znajomość istoty budowy, działania oraz programowania mikroprocesorów.

Umiejętności: Umiejętność programowania oraz implementacji programów w systemie

mikrokontrolera.

Kompetencje społeczne: Świadomość możliwości wykorzystania opanowanej wiedzy w

działalności technicznej i pozatechnicznej.


Laboratorium z wykorzystaniem pracowni wyposażonej w dydaktyczne systemy

mikroprocesorowe DSM -51.

15.








przedmiotu











Wykład: W

Laboratorium: L


Ocena na podstawie ocen cząstkowych

uzyskanych podczas realizacji zadań

problemowych



WYKŁAD

Teoretyczne podstawy funkcjonowania mikroprocesorów (architektura, zasoby, tryby pracy,

zarządzanie pamięcią). Języki niskiego poziomu i ich funkcja w mikroprocesorach.

Mikrokontrolery a mikroprocesory. Programowanie mikrokontrolerów. Integracja

mikrokontrolerów z urządzeniami zewnętrznymi. Dokumentacja systemów

mikroprocesorowych.

LABORATORIUM:

Praktyczne zapoznanie z systemem DSM-51. Programowanie wejścia i wyjścia oraz portów

mikrokontrolera. Odwołanie do pamięci mikrokontrolera. Operacje arytmetyczne. Odczyt

danych z klawiatury. Prezentacja danych na wyświetlaczu. Transmisja szeregowa i równoległa.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student wyjaśnia funkcję oraz zasadę działania mikroprocesora. Wymienia i opisuje

poszczególne elementy architektury mikrokontrolera 8051. Wyjaśnia pojęcie i funkcję

assemblera. Wyjaśnia funkcję rejestrów. Klasyfikuje typy rozkazów mikrokontrolera 8051.

Lokalizuje elementy układu komunikacji z użytkownikiem oraz porty urządzeń zewnętrznych.

Umiejętności

Student uruchamia system DSM-51. Student wpisuje program w komputerze i poddaje go

asemblacji. Student tworzy proste programy dla mikrokontrolera i testuje ich poprawność.

Student modyfikuje i optymalizuje programy dla mikrokontorlera. Student programuje

mikrokontroler na potrzeby realizacji zaawansowanych operacji logicznych.

Kompetencje

społeczne

Student czuje potrzebę ciągłego doskonalenia swoich umiejętności, potrafi działać i myśleć w

sposób przedsiębiorczy.

18.





Gałka P., Gałka P.: Podstawy programowania mikrokontrolera 8051. PWN, Warszawa 2007.

Kowalik R., Gazarkiewicz R.: Dydaktyczny system mikroprocesorowy DSM-51 : ćwiczenia w

języku C dla mikrokontrolera 8051. Mikom, Warszawa 2006.


Hajduk Z.: Mikrokontrolery w systemach zdalnego sterowania. Wydawnictwo BTC, Warszawa

2005.







Godziny realizowane z Wykład 15 15

199


nauczyciela akademickiego Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,6 0,4 1,2 1,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowanie mikroprocesorów* w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student wyjaśnia funkcję

mikrokontrolera 8051 i opisuje jego

architekturę.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Ocena na

podstawie ocen

cząstkowych

uzyskanych

podczas

realizacji zadań

problemowych

EK-K_W03 T1A_W03

InzA_W05

EK-P_W02

Student wyjaśnia pojęcie i znaczenie

rejestru. Wykład,

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Ocena na

podstawie ocen

cząstkowych

uzyskanych

podczas

realizacji zadań

problemowych

EK-K_W04 T1A_W04

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student tworzy prosty program

sterujący urządzeniami wyjściowymi

zestawu DSM-51.

Laboratorium

Ocena na

podstawie ocen

cząstkowych

uzyskanych

podczas

realizacji zadań

problemowych

EK-K_U16 T1A_U16

InzA_U08

EK-P_U02

Student tworzy program realizujący

określoną funkcję logiczną za pomocą

zestawu DSM-51 Laboratorium

Ocena na

podstawie ocen

cząstkowych

uzyskanych

podczas

realizacji zadań

problemowych

EK-K_U16 T1A_U16

InzA_U08


EK-P_K01

Student potrafi rozwiązywać sytuacje

problemowe poprzez pracę


Wykład,

Laboratorium

Ocena na

podstawie ocen

cząstkowych

uzyskanych

podczas

realizacji zadań

problemowych

EK-K_K03

T1A_K03

-



200


74. Języki programowania robotów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Języki programowania robotów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Umiejętność programowania w dowolnym środowisku



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 40 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student zna podstawowe pojęcia związane z programowaniem robotów oraz językami

programowania robotów.

Umiejętności: Student potrafi tworzyć proste algorytmy działania robota oraz przekształcić je na

zapis formalny korzystając z poleceń charakterystycznych dla danego języka programowania.

Kompetencje społeczne: Świadomość zagrożeń wynikających z błędnie sformułowanego

algorytmu działania robota

14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją multimedialną

Laboratorium realizowane z wykorzystaniem pracowni komputerowej

15.








przedmiotu



Obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach.

Podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych.



Student który nie osiągnął zakładanych efektów kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.



Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin pisemny

Zaliczenie na podstawie oceny poprawności

realizacji poszczególnych zadań problemowych

201



WYKŁAD

Funkcja robotów w nowoczesnych systemach produkcyjnych. Poziomy programowania

robotów.. Programowanie robotów on-line i off-line. Przegląd istniejących języków

bezpośredniego programowania robotów - przykłady. Podstawowe informacje o języku AS.

Struktura programu w języku AS. Wyrażenia w języku AS.

LABORATORIUM

Budowa, przeznaczenie i podstawowe funkcje programu PC ROSET. Tworzenie projektu w

programie PC ROSET. Funkcje, przyciski i wirtualnego kontrolera Teach Pedant. Język AS -

najważniejsze instrukcje. Język AS – zapis, odczyt i kasowanie danych. Język AS - komendy

edytora programów. Język AS - definiowanie lokacji robota. Język AS – instrukcje ruchu. Język

AS – prędkość i dokładność. Język AS – instrukcje warunkowe. Język AS – definiowanie

zmiennych. Tworzenie przykładowych projektów w programie PC ROSET.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi opisać korzyści wynikające z faktu wykorzystania robotów w systemach

produkcyjnych. Opisuje różnice pomiędzy metodami programowania robotów.

Umiejętności

Student potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł. Ponadto,

potrafi wykorzystać poznane języki programowania w celu tworzenia programu sterującego

robotem.

Kompetencje

społeczne

Student czuje potrzebę ciągłego doskonalenia swoich umiejętności, potrafi działać i myśleć w

sposób przedsiębiorczy.

18.





Honczarenko J.: Roboty przemysłowe: budowa i zastosowanie. WNT Warszawa, 2004.


PC ROSET Light. Pierwsze kroki. Instrukcja w pliku PDF dostarczona przez firmę Kawasaki.










Wykład 15 30

Laboratorium 30 10




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 2,2 1,6 1,4

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Języki programowania robotów* w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01 Student wyjaśnia różnice pomiędzy

programowaniem on-line i off-line. Wykład

Egzamin

pisemny

EK-K_W04 T1A_W04

InzA_W05

EK-P_W02

Student potrafi wskazać przykłady

języków programowania robotów w

zależności od ich producenta.

Wykład

Egzamin

pisemny

EK-K_W05 T1A_W05

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student potrafi stworzyć projekt

umożliwiający symulację trajektorii

ruchu robota w programie PC ROSET

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

oceny

poprawności

realizacji

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U08 T1A_U08

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

202

EK-P_U02

Student potrafi napisać prosty

program z wykorzystaniem metody

off-line przy pomocy języka AS. Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

oceny

poprawności

realizacji

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08


EK-P_K01

Student potrafi rozwiązywać dany

problem samodzielnie oraz pracując

w zespole.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

oceny

poprawności

realizacji

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_K03

T1A_K03

-




75. Programowanie robotów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowanie robotów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość języków programowania robotów



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 40 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

203


modułu/przedmiotu

Wiedza: Student zna składnię programu sterującego pracą robota.

Student dokonuje analizy możliwości kinematycznych programowanego robota oraz ocenia jego

przydatność do realizacji poszczególnych zadań.

Umiejętności: Student potrafi zaprogramować robota w celu realizacji konkretnego zadania.

Ponadto, potrafi skonstruować najbardziej optymalny algorytm realizujący dane zadanie.

Kompetencje społeczne: Świadomość zagrożeń wynikających z błędnie sformułowanego

algorytmu działania robota


Laboratorium z wykorzystaniem robota przemysłowego Kawasaki

15.








przedmiotu



Obecność na zajęciach.




Student który nie osiągnął zakładanych efektów kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.



Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin pisemny

Zaliczenie na podstawie oceny poprawności

realizacji poszczególnych zadań problemowych



WYKŁAD

Układy współrzędnych robota. Charakterystyka systemu AS. Konfiguracja systemu AS i

komunikacja z robotem. Wyrażenia w języku AS (informacje o pozycji, zmienne,

wyrażenia).Typy programów w języku AS . Polecenia w języku AS. Instrukcje w języku AS.

Operatory w języku AS. Funkcje w języku AS.

LABORATORIUM

Konfiguracja robota Kawasaki. Budowa i działanie programatora ręcznego Teach Pendant.

Metody programowania robota Kawasaki. Programowanie przy pomocy uczenia robota z

wykorzystaniem programatora ręcznego. Programowanie w trybie offline – podstawy.

Definiowanie zmiennych. Edytor programu AS – definiowanie algorytmu działania robota.

Instrukcje ruchu (interpolacja osiowa, liniowa i kołowa). Instrukcje sterujące prędkością i

dokładnością. Instrukcje sterujące narzędziem. Instrukcje sterujące programem i danymi.

Tworzenie programów dla robota Kawasaki.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student zna podstawowe metody, techniki i narzędzia związane z programowaniem robotów.

Rozróżnia poszczególne instrukcje języka programowania AS i potrafi określić ich

przeznaczenie z punktu widzenia pracy robota.

Umiejętności Student potrafi zaprogramować działanie robota realizujące określone działanie. Student

prawidłowo dobiera instrukcje sterujące pracą robota.

Kompetencje

społeczne

Student rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i poszerzania kompetencji zawodowych;

potrafi myśleć działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy.

18.





Galicki M.: Wybrane metody planowania optymalnych trajektorii robotów manipulacyjnych.

Warszawa, WNT 2000.


Programowanie w języku AS. Instrukcja w pliku PDF dostarczona przez firmę Kawasaki.










Wykład 15 30

Laboratorium 30 10




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 2,2 1,6 1,4

204

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowanie robotów* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01 Student potrafi zdefiniować układy

współrzędnych robota. Wykład

Egzamin

pisemny

EK-K_W07 T1A_W07

InzA_W02

EK-P_W02

Student potrafi opisać przeznaczenie

poszczególnych instrukcji

programowania w języku AS.

Wykład Egzamin

pisemny

EK-K_W07 T1A_W07

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student, korzystając z programatora

ręcznego potrafi nauczyć robota

prostego zadania związanego z

przemieszczeniem elementu w

przestrzeni.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

oceny

poprawności

realizacji

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U02

Student potrafi zaplanować ścieżkę

pracy robota i zastosować do tego

celu odpowiednie instrukcje w

programie.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

oceny

poprawności

realizacji

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_U13 T1A_U13

InzA_U05


EK-P_K01



w zespole.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

oceny

poprawności

realizacji

poszczególnych

zadań

problemowych

EK-K_K03

T1A_K03

-




76. Sterowanie robotów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Sterowanie robotów










205

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawy programowania robotów



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Zapoznanie studentów z podstawowymi elementami kinematyki i dynamiki robotów

Umiejętności: Umiejętność tworzenia środowiska pracy robota i doboru odpowiednich narzędzi

pracy.

Kompetencje społeczne: Świadomość konsekwencji wynikających z błędnie dobranych

parametrów układu pracy robota.


Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem programu RobotStudio oraz robota

Kawasaki.

15.








przedmiotu






pozytywna ocena z realizacji zadań problemowych.

Warunki zaliczenia przedmiotu



zdefiniowane w efektach kształcenia modułu zalicza moduł kształcenia.



Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin pisemny


z ocen cząstkowych uzyskanych poprzez

rozwiązywanie zadań problemowych.



WYKŁAD

Podstawowe definicje i pojęcia z zakresu robotyki. Klasyfikacja robotów. Opisy przestrzenne i

przekształcenia. Napędy robotów przemysłowych. Manipulator – kinematyka, zadanie proste.

Manipulator – kinematyka, zadanie odwrotne. Dynamika manipulatorów.

Efektory – klasyfikacja i budowa chwytaków. Układy sterowania robotów przemysłowych.

Zasady projektowania stanowiska roboczego wykorzystującego robota. Sensory stosowane w

zrobotyzowanych stanowiskach roboczych. Generowanie trajektorii ruchu robota.

LABORATORIUM

Zapoznanie z programem RobotStudio. Tworzenie nowego systemu. Dodawanie narzędzia,

Programowanie ruchu. Opis położenia obiektu w przestrzeni roboczej. Tworzenie

zaawansowanych stanowisk roboczych. Tworzenie nowych narzędzi. Symulator wejść i wyjść.

Implementacja programów na stanowisku roboczym robota Kawasaki.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student wyjaśnia podstawowe definicje związane z opisem pozycji, orientacji i lokalnych

układów współrzędnych robota. Student definiuje zagadnienia z zakresu statyki i dynamiki

manipulatorów. Klasyfikuje i przedstawia istotę układów sterowania napędami robota.

Umiejętności

Student tworzy otoczenie pracy robota. Prawidłowo definiuje i dodaje narzędzie robocze.

Student określa optymalną ścieżkę pracy narzędzia. Analizuje i prawidłowo definiuje położenie

obiektu w przestrzeni roboczej. Symuluje pracę stanowiska zrobotyzowanego z wykorzystaniem

oprogramowania.

Kompetencje

społeczne

Student ma świadomość odpowiedzialności związanej z organizacją stanowiska roboczego i

wiążących się z nią konsekwencji.

206

18.





Giergiel M., Hendzel Z., Żylski W.: Modelowanie i sterowanie mobilnych robotów kołowych,

Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002

Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki : Teoria i elementy manipulatorów i robotów..-

Wyd. 3 zm. i rozszerz., Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 1999.

Jezierski E.: Dynamika robotów. Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 2006.


Honczarenko J.: Roboty przemysłowe : budowa i zastosowanie. Wydawnictwa Naukowo-

Techniczne, Warszawa 2004.


Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.










Wykład 15 10

Laboratorium 30 10





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 2,2 0,8 3,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Sterowanie robotów* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie

do efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student wymienia i opisuje

podstawowe elementy składowe

manipulatora robota przemysłowego.

Wykład

Egzamin pisemny EK-K_W03 T1A_W03

InzA_W05

EK-P_W02

Student opisuje istotę realizacji

zadania prostego i odwrotnego

kinematyki manipulatora.

Wykład Egzamin pisemny EK-K_W04 T1A_W04

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student tworzy w oprogramowaniu

Robot Studio stanowisko robocze

realizujące daną operację

technologiczną.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych

poprzez

rozwiązywanie

zadań

problemowych.

EK-K_U16 T1A_U16

InzA_U08

EK-P_U02

Student wykonuje symulację

działania zaprojektowanego

stanowiska i analizuje ewentualne

błędy i kolizje.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych

poprzez

rozwiązywanie

zadań

problemowych.

EK-K_U08 T1A_U08

nzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08


207

EK-P_K01



w zespole.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

średniej

arytmetycznej z

ocen cząstkowych

uzyskanych

poprzez

rozwiązywanie

zadań

problemowych

EK-K_K03

T1A_K03

-




77. Zaawansowane sterowanie robotów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zaawansowane sterowanie robotów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość języka AS



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 10 godz.


Razem: 20 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza: Zapoznanie studenta z zaawansowanymi metodami sterowania oraz planowania

samodzielnego działania robotów

Umiejętności: Opanowanie przez studenta umiejętności obsługi i sterowania robota Kawasaki w

stopniu zaawansowanym.

Kompetencje społeczne: Świadomość konsekwencji wynikających z błędnie dobranych

parametrów układu pracy robota.


Laboratorium w pracowni z wykorzystaniem robota Kawasaki.

15. Forma i warunki zaliczenia Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO

208







przedmiotu





pozytywna ocena z realizacji zadań problemowych.

Warunki zaliczenia przedmiotu



zdefiniowane w efektach kształcenia modułu zalicza moduł kształcenia.



Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin pisemny


z ocen cząstkowych uzyskanych poprzez

rozwiązywanie zadań problemowych.



WYKŁADY

Bezpieczeństwo pracy systemów zrobotyzowanych. Sterowanie manipulatorów (równania,

wyznaczenie momentów sterujących, metody uczenia trajektorii). Planowanie zadań robotów.

Tworzenie reprezentacji wyobrażenia obrazu. Preprocesor wizji. Nauka i rozpoznawanie.

Planowanie elementarnych działań. Wykrywanie kolizji w przestrzeni roboczej.

LABORATORIA

Organizacja przestrzeni roboczej robota Kawasaki. Elementy sterowania robota odpowiedzialne

za bezpieczeństwo pracy, tryby pracy, regulacja prędkości ruchu. Podłączanie robota, kontrolera

i panelu sterującego. Wejścia i wyjścia systemu – analiza stanu, sygnały dedykowane,

ustawienia. Ustawienia systemowe. Układy współrzędnych – sterowanie (złączowy, bazowy,

narzędzia). Układ współrzędnych użytkownika – definiowanie i sterowanie. Konfiguracja

interfejsu panelu sterowania robotem. Sterowanie w trybie block teaching. Sterowanie z poziomu

kontrolera ręcznego – wprowadzanie poleceń języka AS. Praca w trybie automatycznym.

Uruchamianie i zatrzymanie robota. Process Controll Programs – sterowanie. Zmienne

systemowe – Switch. Wykorzystanie dodatkowej kamery wizyjnej podczas pracy robota.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student omawia podstawowe zasady związane z bezpieczną pracą z wykorzystaniem robota

przemysłowego. Student wykonuje odpowiednie analizy i obliczenia związane z wyznaczaniem

parametrów sterujących robota. Student wymienia oraz przedstawia rolę dodatkowych urządzeń

zewnętrznych usprawniających uczenie się oraz wykonywanie ruchów roboczych przez robota.

Umiejętności

Student w bezpieczny sposób steruje manipulatorem robota przemysłowego. Student ustala

parametry pracy robota bezpieczne dla danej czynności roboczej. Student potrafi samodzielnie

zdefiniować układ współrzędnych użytkownika. Student potrafi sterować robotem przy pomocy

kontrolera ręcznego oraz przełączać go w tryb automatyczny. Student wykorzystuje dodatkowe

urządzenia zewnętrzne rozszerzające pole działania robota.

Kompetencje

społeczne

Student ma świadomość odpowiedzialności związanej z organizacją stanowiska roboczego i

wiążących się z nią konsekwencji.

18.





Giergiel M., Hendzel Z., Żylski W.: Modelowanie i sterowanie mobilnych robotów kołowych,

Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002

Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki : Teoria i elementy manipulatorów i robotów..-

Wyd. 3 zm. i rozszerz., Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 1999.

Jezierski E.: Dynamika robotów. Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 2006.


Honczarenko J.: Roboty przemysłowe : budowa i zastosowanie. Wydawnictwa Naukowo-

Techniczne, Warszawa 2004.


Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.










Wykład 15 10

Laboratorium 30 10





Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

209

1,8 2,2 0,8 3,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowane sterowanie robotów*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student wymienia czynniki

stwarzające zagrożenie w

bezpośrednim kontakcie oraz w

otoczeniu stanowiska

zrobotyzowanego.

Wykład

Egzamin

pisemny EK-K_W04 T1A_W04

InzA_W05

EK-P_W02

Student prawidłowo wyznacza

parametry manipulatorów. Wykład

Egzamin

pisemny EK-K_W06 T1A_W04

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student samodzielnie tworzy program

sterujący robotem, realizujący

określone zadanie robocze.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

średniej

arytmetycznej

z ocen

cząstkowych

uzyskanych

poprzez

rozwiązywani

e zadań

problemowyc

h.

EK-K_U11 T1A_U11

-

EK-P_U02

Student wykorzystuje kamerę wizyjną

poszerzając zakres „widzenia” robota

przemysłowego. Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

średniej

arytmetycznej

z ocen

cząstkowych

uzyskanych

poprzez

rozwiązywani

e zadań

problemowyc

h.

EK-K_U16 T1A_U16

InzA_U08


EK-P_K01



w zespole.

Laboratorium

Zaliczenie na

podstawie

średniej

arytmetycznej

z ocen

cząstkowych

uzyskanych

EK-K_K03

T1A_K03

-




H: Specjalność: Komputerowe wspomaganie projektowania (KWP)







MKWP.01.5.W, MKWP.01.5.L MKWP.01.5.W, MKWP.01.5.L


210





8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro





dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu













tygodniowo).

Metody nauczania:

wykład



15.








przedmiotu






Wykład

Laboratorium


16.



realizacji

Wykład:








Laboratorium:









przez studentów.



211

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza




Umiejętności




Kompetencje

społeczne



18.




przedmiotu




















Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

1,6 0,4 1,2 0,8



Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01



AutoCad.



Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02



rysunku.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI


techniczną

Wykład

Laboratorium

Kolokwium




Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03



Wykład

Laboratorium

Kolokwium



212



Kolokwium

zaliczeniowe

Kolokwium


EK-P_K02




Kolokwium

zaliczeniowe

Kolokwium





79. Projektowanie napędów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Projektowanie napędów




MKWP.02.6.W, MKWP.02.6.P MKWP.02.6.W, MKWP.02.6.P






8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




dydaktycznych


Wykład: 30 godz.

Projekt: 30 godz.

Razem: 60 godz.

Wykład: 30 godz.

Projekt: 15 godz.

Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Projekt: 3

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Zapoznanie studentów ze współczesnymi metodami, konstrukcji, komputerowego, modelowania,

obliczeń wytrzymałościowych i zasad eksploatacyjnych napędów mechanicznych maszyn i

urządzeń w szczególności napędów zębatych i Hydraulicznych. Aplikacje wiadomości z zakresu

matematyki, fizyki, mechaniki do celów inżynierskich.

Umiejętności

Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich z zakresu napędów

mechanicznych i hydraulicznych, analiz i tworzenia struktur geometrycznych napędów, tworzenie

modeli obliczeniowych, oceny funkcjonalności napędów mechanicznych i hydraulicznych oraz ich

elementów.


Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w działaniach inżynierskich. Ochrona

przed hałasem, wibracją. Dbałość o oszczędność energii poprzez zwiększanie sprawności

napędów.

14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury

213

15.








przedmiotu



- Ocena projektu,



Wykład: - przenoszenie mocy i ruchu obrotowego w maszynach i urządzeniach mechanicznych, pojęcia

podstawowe, rodzaje napędów. Napędy mechaniczne, napędy hydrauliczne

- napędy zębate, przekładnie zębate z kołami o zębach śrubowych wielostopniowe, rozkład

przełożeń na poszczególne stopnie, korekcja konstrukcyjna przekładni zębatych typ P i typu P –

0,

pozorna i rzeczywista odległość osi,

- napędy hydrostatyczne, napędy hydrokinetyczne, pojęcia podstawowe,

- sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne – zasada działania, budowa, zależności, charakterystyki

zasady doboru, zespół napędowy sprzęgło silnik spalinowy/silnik elektryczny asynchroniczny,

charakterystyki, zasady doboru.

- napędy hydrostatyczne – zasada działania, własności, zastosowanie

- pompy wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,

- silniki wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,

- sterowanie i regulacja pomp oraz silników wyporowych, przekładnie hydrostatyczne

- siłowniki, zawory, filtry, uszczelnienia, chłodnice, przewody i złączki,

- zasady projektowania i obliczania napędów hydrostatycznych,

Projekt: Wykonać projekt napędu urządzenia z przekładnią zębatą dwustopniową o zębach śrubowych wg

podanych danych i schematu funkcjonalnego napędu.

Wykonać:

- analizę funkcjonalną i analizę obciążeń,

- obliczenia kinematyczne,

- model obliczeniowy,

- dobór elementów katalogowych,

- obliczenia wytrzymałościowe przekładni /uzębienie, wały, dobór łożysk,

- rysunek złożeniowy przekładni,

- rysunki wykonawcze dwóch wskazanych części w tym jednej części korpusu,

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student posiada niezbędną wiedzę do konstruowania, obliczania, doboru elementów i

podzespołów napędów zębatych, hydrokinetycznych i hydrostatycznych maszyn oraz urządzeń

mechanicznych.

Umiejętności



komputerowe do obliczeń. Potrafi uwzględniać czynniki ergonomiczne i BHP.

Kompetencje

społeczne

Student na etapie tworzenia dokumentacji, kompletacji urządzeń ma świadomość potrzeby

ochrony środowiska. Utylizacji maszyn i materiałów eksploatacyjnych po zakończenie ich

użytkowania.

18.





1. K. Ochęduszko: Koła zębate T. I, II, III, PWN Warszawa 1985,

2. L. Miller: Przekładnie zębate projektowanie, WNT Warszawa 1996,

3. L. Miller, A. Wilk: Zębate przekładnie obiegowe, PWN Warszawa 1996,

4. Z. Szydelski: Sprzęgła i Przekładnie Hydrokinetyczne, WNT Warszawa 1998

5. Z. Szydelski: Napęd i sterowanie hydrauliczne w pojazdach i samojezdnych masz. Rob.WNT

Warszawa 1980,


1. J. Osiński: Wspomagane komputerowo projektowanie typowych zespołów i elementów

Maszyn.

2. Napęd i sterowanie hydrauliczne obrabiarek, WNT Warszawa 1973










Wykład 30 30

Projekt 30 15


214





samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

2,4 2,6 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01




urządzeń.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_W04

EK-K_W06

EK-K_W07

T1A_W04

T1A_W06

T1A_W07

InżA_W05

InżA_W01

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01






Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_U07

EK-K_U14

EK-K_U16

T1A_U07

T1A_U14

T1A_U16

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01




Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K01

EK-K_K02

EK-K_K03

T1A_K01

T1A_K02

T1A_K03

-




80. Modelowanie powierzchniowe*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Modelowanie powierzchniowe




MKWP.03.6.W, MKWP.03.6.P MKWP.03.6.W, MKWP.03.6.P






8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawy modelowania bryłowego


215

Wykład: 30 godz.

Projekt: 30 godz.

Razem: 60 godz.

Wykład: 30 godz.

Projekt: 15 godz.

Razem: 45 godz.




Wykład: 2

Projekt: 3

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu


środowiskiem CATIA. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów

przestrzennych metodą powierzchniową. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowania

i edycji obiektów 3D.

Umiejętności:

Potrafi wykorzystać elementy i metody modelowania do szybkiego i poprawnego tworzenia

obiektu powierchniowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA, tworzyć obiekty i






Wykład, wykład problemowy, ćwiczenia projektowe

• konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach),

• samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury

Konsultacje - wg ustalonego harmonogramu konsultacji

15.








przedmiotu

Przedmiot kończy się: Wykład-E, Projekt-ZO



pomocniczych: Nie




pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i projektu. Kolokwium z wykładów

obejmuje zakres treści realizowanych na zajęciach wykładowych. Formą zaliczenia projektu jest

ocena za wykonanie wskazanego ćwiczenia projektowego w programie CATIA.

Egzamin obejmuje wykonanie zadanego modelu w systemie CATIA. Zagadnienia do egzaminu

są udostępniane studentom.

Student, który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są

zdefiniowane w efektach kształcenia modułu – zalicza moduł kształcenia. Student, który nie

uzyskała zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.


Wykład: W

Projekt: P

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7P

Zajęcia wykładowe:

ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów W,

zajęcia wykładowe z egzaminem: ocena z egzaminu E

zajęcia projektowe: ocena z kolokwium zaliczeniowego

projektu ZO (P)



Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych z praktyczną obsługą systemu CATIA,

jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:

Modelowanie i prosta edycja krzywych. Zastosowanie prowadnic i kierownic. Tworzenie

elementarnych powierzchni. Tworzenie modelu powierzchniowego prostego i wielosekcyjnego.

Tworzenie polipowierzchni. Zastosowanie praw definiujących zmienność kształtu.

Zaawansowane metody tworzenia i edycji krzywych. Modelowanie powierzchniowe i

hybrydowe. Edycja powierzchni. Edycja kształtu modelu. Zastosowanie technologicznych

elementów w modelu. Tworzenie i edycja złożonych modeli. Właściwości modelu.

Asocjatywność modelu 3D powierzchniowego i bryłowego.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane podstawami modelowania

powierzchniowego w programie CATIA.

Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów powierzchniowych 3D.

Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu powierzchniowego.

Umiejętności

Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA.

Umie korzystać z metod powierzchniowego modelowania 3D.


Kompetencje

społeczne

Student rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy, poprzez studiowanie literatury

związanej z modelowaniem powierzchniowym.


216

18.





1.Wylezoł M. CATIA Podstawy modelowania powierzchniowego i hybrydowego. Helion 2003

2.Help programu Catia. Wersja elektroniczna

3.Wełyczko A.: CATIA V5 Sztuka modelowania powierzchniowego, Helion 2010,

4.Materiały dostarczane przez prowadzącego.


1.Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby

testowania konstrukcji. Helion 2007,

2.Wyleżoł M.: Catia V5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu

mechanicznym Helion 2005.










Wykład 30 30

Projekt 30 15




Z bezpośrednim


akademickiego


Z bezpośrednim


akademickiego


2,4 2,6 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Modelowanie powierzchniowe* w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Ma szczegółową wiedze związaną z

metodami modelowania 3D

Wykład,

Projekt

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W04

T1A_W04

Inż.A_W05

EK-P_W02 Zna podstawowe metody

generowania i edycji modeli 3D EK-K_W07 T1A_W07 Inż.A_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


zintegrowanym środowiskom

projektowania 3D.

Wykład,

Projekt

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U07 T1A_U07

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U07

InzA_U08

EK-P_U02

Potrafi wykorzystać środowisko CAx

do zaprojektowania elementu

powierzchniowego.


EK-P_U03 Potrafi ocenić przydatność

rutynowych metod do tworzenia

przestrzennego odwzorowania



EK-P_K01 Rozumie konieczność

samokształcenia się.

Wykład,

Projekt

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01 T1A_K01 InzA_K01

EK-P_K02


pozatechniczne skutki inżynierskiej

działalności.

EK-K_K02 T1A_U02 InzA_K01



217


81. Szybkie prototypowanie*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Szybkie prototypowanie










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro





Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza:

Celem poznawczym tego przedmiotu jest uzyskanie podstawowej wiedzy dotyczącej szybkiego

wytwarzania prototypów elementów mechanicznych

Umiejętności:

W ramach zajęć z tego przedmiotu student nabywa umiejętności oceny potrzeby szybkiego

prototypowanie na różnych etapach procesu projektowania układów mechatronicznych.

Student nabywa umiejętności przygotowania danych dla urządzeń realizujących wybrane metody

(np. SLA, SLM, 3D-Printing) szybkiego prototypowania struktur mechanicznych w

projektowanych układach mechatronicznych. Zyskuje umiejętności obsługi tych urządzeń.


Kształtowanie postawy studenta w celu uzyskania świadomości i konieczności ciągłego rozwoju

osobistego oraz pracy zespołowej.

14. Metody dydaktyczne Podstawy modelowania bryłowego

15.








przedmiotu



Czy podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych: Nie









laboratoryjnych i wykładach, zaliczenie kolokwium końcowego.


218

Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Podstawowe pojęcia i zagadnienia z zakresu technik komputerowych w inżynierii produkcji

(CAx). Rola technik CAx w zintegrowanym rozwoju produktu. Miejsce prototypowania w

tradycyjnym oraz współczesnym (concurrent engineering) procesie projektowo-konstrukcyjnym.

Rodzaje modeli i prototypów stosowanych na różnych etapach procesu projektowania.

Przegląd najpopularniejszych metod i technik szybkiego prototypowania struktur mechanicznych

(Rapid Prototyping – RP). Metoda stereolitografii (SLA). Metoda selektywnego spiekania

proszków (SLS). Metoda warstw laminowanych (LOM). Metoda drukowania trójwymiarowego

(3D Printing). Przykłady zastosowań omówionych metod przy wytwarzaniu prototypów części u

układów. Przegląd urządzeń do realizacji technik RP. Metody i techniki szybkiego wytwarzania

narzędzi (Rapid Tooling - RT). Prototypowanie metodami obróbki ubytkowej i przyrostowej z

zastosowaniem technik HSC. Obszary i przykłady zastosowań technik RP/RT.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Nabycie wiedzy w zakresie najpopularniejszych metod i technik szybkiego prototypowania

struktur mechanicznych (Rapid Prototyping – RP). Metoda stereolitografii (SLA). Metoda

selektywnego spiekania proszków (SLS). Metoda warstw laminowanych (LOM). Metoda

drukowania trójwymiarowego (3D Printing). Nabycie wiedzy w zakresie konfiguracji układów

programowalnych, ich programowania oraz obsługi układów peryferyjnych.

Umiejętności Student jest w stanie dobrać właściwą metodę szybkiego prototypowania do określonego

zastosowania. Jest w stanie przygotować układ prototypowy.

Kompetencje

społeczne

Kształtowanie postawy studenta w celu uzyskania świadomości konieczności ciągłego rozwoju


18.





Chlebus E., Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji, Arkady, Warszawa, 2000

Oczoś K., Cykl artykułów dotyczących technik RP/RT, Miesięcznik naukowo-techniczny

"Mechanik", Warszawa, 2000


Jacek Majewski, Piotr Zbysiński, Układy FPGA w przykładach, BTC, Warszawa, 2007










Wykład 30 15

Laboratorium 15 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Szybkie prototypowanie* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Nabycie wiedzy w zakresie

najpopularniejszych metod i technik

szybkiego prototypowania struktur

mechanicznych. Nabycie wiedzy w

zakresie konfiguracji układów oraz

obsługi urządzenia drukującego.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W03

EK-K_W04

EK-K_W06

EK-K _W07

T1A_W03

T1A_W04

T1A_W06

T1A_W07

InzA_W01

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student jest w stanie dobrać właściwą

metodę szybkiego prototypowania do

określonego zastosowania. Jest w

stanie przygotować odpowiedni

układ prototypowy.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U08

EK-K_W13

EK-K_W16

T1A_U08

T1A_U13

T1A_U16

InzA_U06

InzA_U08

219


EK-P_K01

Kształtowanie postawy studenta w

celu uzyskania świadomości

konieczności ciągłego rozwoju


Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

EK-K_K03

T1A_K01

T1A_K03 InzA_K01




82. Projektowanie zespołów*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Projektowanie zespołów










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw modelowania części 3D



Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza:

Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym środowiskiem

CAx. Zna i rozumie proces numerycznego tworzenia podzespołów i zespołów maszynowych.

Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D i tworzenia

zespołów maszynowych oraz ich exportu.

Umiejętności:

Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego tworzenia

obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak: Inventor, Catia

oraz tworzyć zespoły i dokumentację techniczną.





Wykład, wykład problemowy

Ćwiczenia laboratoryjne,

Konsultacje: zgodnie z harmonogramem konsultacji,

Samodzielne studiowanie literatury ora samodzielna realizacja ćwiczeń

220

15.








przedmiotu








pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i laboratorium,

Formą 1,5godz. kolokwium z laboratorium jest realizacja wskazanych zadań przez

prowadzącego.

Pisemne kolokwium z wykładów obejmuje zakres realizowanych treści wykładowych.



uzyskała zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia


Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Wprowadzenie do parametrycznych systemów 3D. Przegląd technik i struktura pojęć CAx.

Znaczenie modelu 3D. Typowy przebieg procesu CAD. Proces tworzenia podzespołów i

zespołów. Stosowanie wiązań w procesie budowy zespołów. Projektowanie zespołów.

Parametryczny rysunek wykonawczy i złożeniowy. Podstawy kinematyki ruchu zespołów

Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące i obliczające. Wstawiane

elementy bazodanowe. Bazy elementów znormalizowanych. Plotowanie rysunku. Wymiana

danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje rozwojowe systemów CAx.



17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza


Charakteryzuje proces numerycznego tworzenia zespołów maszynowych 3D.


Umiejętności



Potrafi tworzyć obiekty i zespoły 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne.

Kompetencje

społeczne



18.























Wykład 30 15

Laboratorium 15 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Projektowanie zespołów* w odniesieniu do form

zajęć

221

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


komputerowego tworzenia zespołów

3D i dokumentacji technicznej.


tworzenia prostych zespołów 3D

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W03

EK-K_W07

T1A_W03

T1A_W07

InzA_W02

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


danych elementów

znormalizowanych.





zintegrowanym oprogramowaniem

CAx



utworzenia zespołów 3D. Potrafi


właściwą metodę modelowania 3D i

symulacji.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U01

EK-K_U02

EK-K_U09

EK-K_U15

EK-K_U16

T1A_U01

T1A_U02

T1A_U09

T1A_U15

T1A_U16

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U08


EK-P_K01

Rozumie potrzebę ciągłego

uzupełniania wiedzy i umiejętności



działalności inżynierskiej aspekcie

projektu i dokumentacji

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

EK-K_K02

T1A_K01

T1A_K02

InżA_K01




83. Zaawansowane metody projektowania*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zaawansowane metody projektowania










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


222

10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu CAx w zakresie modelowania i wymiany plików

(export)



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza:


CAx. Zna i rozumie proces zaawansowanego numerycznego odwzorowania elementów

maszynowych. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do zaawansowanego kształtowania i edycji

obiektów 3D oraz ich exportu.

Umiejętności:


zaawansowanych obiektów 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak: Inventor,

Catia oraz tworzyć złożone obiekty i dokumentację techniczną.









15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie






prowadzącego.


Formą 1,5 godz. egzaminu jest wykonanie wskazanego zadania w środowisku CAx



uzyskała zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia


Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Wprowadzenie do systemów 3D. Technologiczność w projektowaniu wyrobów. Zastosowanie

systemu w projektowaniu wtryskowych narzędzi przetwórczych. Rodzaje form wtryskowych.

Przebieg procesu tworzenia układów formy. Określenie miejsca zasilania i rodzaje przewężek.

Dobór parametrów przetrwania wtryskowego. Symulacje zdolności wypełnienia. Generowanie

gniazd formy wtryskowej. Tworzenie układów przepływowych. Wstawiane elementy

bazodanowe. Bazy elementów znormalizowanych form. Symulacje wtryskiwania polimeru do

formy wtryskowej. Prognozowanie jakości i czasu wypełnienia. Tworzenie rysunków form



17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem form wtryskowych.



Umiejętności


Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych do tworzenia formy wtryskowej


Kompetencje

społeczne



223

18.





Ziobro J. Marciniec. A. : Projektowanie form wtryskowych do elastomerów. OWPRz 2012


Frenkler D. Zawistowski H. Konstrukcja form wtryskowych do tworzyw termoplastycznych

1984, WNT Warszawa 2003.



Zawistowski. H.: Nowoczesne formy wtryskowe. Problemy konstrukcji i użytkowania .Plastech.

Warszawa 2001.










Wykład 15 30

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowane metody projektowania*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


komputerowego tworzenia złożonych

obiektów 3D i dokumentacji

technicznej.


odwzorowania złożonych elementów

3D

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W03

EK-K_W07

T1A_W03

T1A_W07

InzA_W02

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


danych elementów

znormalizowanych






CAx






symulacji.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U01

EK-K_U02

EK-K_U09

EK-K_U15

EK-K_U16

T1A_U01

T1A_U02

T1A_U09

T1A_U15

T1A_U16

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U08


EK-P_K01


uzupełniania wiedzy i umiejętności




projektu i dokumentacji.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

EK-K_K02

T1A_K01

T1A_K02

InżA_K01


224



84. Metody komputerowe w budowie maszyn*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody komputerowe w budowie maszyn










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro




złożeń).



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac inżynierskich (CAE)

i ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.

Umiejętności







numerycznych CAE.

15. Forma i warunki zaliczenia

przedmiotu, w tym zasady Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO

225






przedmiotu



pomocniczych: Nie









laboratoryjnych i wykładach oraz zaliczenie kolokwium końcowego.

Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach lab. i kolokwium

końcowego.

Egzamin obejmuje wykonanie zadanego modelu w systemie CAE. Zagadnienia do egzaminu są

udostępniane studentom.


Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Wykłady:



3. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe (materiały o charakterystyce liniowej i

nieliniowej, rodzaje nieliniowości)





Laboratorium:






17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza



mechatronicznych.

Umiejętności










symulacyjne MES.

Kompetencje

społeczne




modelowania MES.

18.









3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji,

Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.









Godziny realizowane z Wykład 15 30

226


nauczyciela akademickiego Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody komputerowe w budowie maszyn*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01



Skończonych.




mechanicznych.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W04

EK-K_W07

T1A_W04

T1A_W07

InzA_W05

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01










wyników.



inżynierskich MES.



Skończonych.




wyciągać wnioski.

Potrafi wykorzystać do formułowania



MES.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U02

EK-K_U08

EK-K_U05

EK-K_U16

T1A_U02

T1A_U08

T1A_U05

T1A_U16

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U08


EK-P_K01



całe życie.







modelowania MES.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

EK-K_K03

EK-K_K04

T1A_K01

T1A_K02

T1A_K04

InzA_K01



227


85. Inżynieria odwrotna*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynieria odwrotna










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotów systemy CAD i systemy CAx



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Znajomość podstawowych zagadnień związanych z nowoczesnymi technikami komputerowymi,

oraz metodami ich wykorzystania do odtworzenia dokumentacji elementu.

Umiejętności

Umiejętność wykorzystania specjalistycznego oprogramowania komputerowego celu

odtworzenia określonego detalu.





uzupełniającej

15.








przedmiotu














końcowego.


228

Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Wykład:

1. Inżynieria odwrotna wstęp.

2. Model parametryczny.

3. Model powierzchniowy.

4. Model hybrydowy.

5. Rapid Prototyping.

6. Inżynieria odwrotna w praktyce i metody

Laboratorium:

Przygotowanie odpowiednich modeli CAD oraz obróbka ich formatu. Format danych

wyjściowych z tego procesu umożliwi bezpośrednie ich wykorzystanie do druku 3D.

Wykorzystanie odpowiedniego oprogramowania zapewni edycję pobranych danych jak np.

wygładzenie powierzchni, zaślepianie otworów czy też skalowanie.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student potrafi przedstawić sposób realizacji odtworzenia dokumentacji urządzeń istniejących za

pomocą inżynierii odwrotnej, których odtworzenie jest niemożliwe za pomocą standardowych

technik wytwarzania.

Umiejętności Student potrafi przygotować prawidłowo plik oraz użyć odpowiedniego oprogramowania i

przygotować wydruk 3D.

Kompetencje

społeczne



18.





1. Augustyn K.: Edge CAM Komputerowe wspomaganie wytwarzania, wyd 2, Wydawnictwo

Helion, Gliwice, 2007.

2. Honczarenko J.:Elastyczna automatyzacja wytwarzania: Obrabiarki is ystemy obróbkowe,



1. Jurczyk M., Coldwind G.: Praktyczna inżynieria wsteczna: metody techniki narzędzia,

Wydawnictwo Naukowe PWN,










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynieria odwrotna* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje pojęcie inżynierii

odwrotnej i jej znaczenie w procesie

projektowania i wytwarzania.

Student zna podstawowe systemy,

dzięki którym może zaprojektować

model do obróbki.

Student zna podstawowe metody,

techniki, narzędzia i materiały

stosowane przy wykorzystaniu

inżynierii odwrotnej

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W02

EK-K_W07

T1A_W02

T1A_W07

InzA_W05

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

229

EK-P_U01


na temat wpływu danego procesu na

właściwości powierzchni.



odtworzenia modelu.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U09

EK-K_U16

T1A_U09

T1A_U16

InzA_U02

InzA_U08


EK-P_K01



wiedzy i umiejętności osób.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

T1A_K01

InzA_K01




86. Zastosowanie MES w projektowaniu*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zastosowanie MES w projektowaniu










8.





przedmiot

Dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawa znajomość zagadnień CAD/CAE



Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę z zakresu modelowania numerycznego problemów inżynierskich w tym zagadnień

liniowo-statycznych, nieliniowych (nieliniowość materiałowa, geometryczna, kontakt),

dynamicznych.

Umiejętności

Potrafi wykorzystać oprogramowanie inżynierskie CAE do analizy różnych problemów

mechaniki.




230


Laboratorium realizowane w formie zadań przy użyciu oprogramowania do analiz

numerycznych CAE.

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie











końcowego. Formą 1,5godz. kolokwium z laboratorium jest realizacja wskazanych zadań przez

prowadzącego.



Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Podstawy Metody Elementów Skończonych MES (mechanika komputerowa, metody

rozwiązywania problemów techniki, istota MES, dyskretyzacja, przykład prostego elementu

skończonego, funkcje kształtu, klasyfikacja elementów skończonych)

Zastosowanie MES - zadanie proste i odwrotne. Kryteria ważności (naprężenia, ugięcie,

odkształcenie itp.

Zagadnienia liniowe i nieliniowe w MES (metody rozwiązywania, klasyfikacja problemów

nieliniowych, rodzaje nieliniowości, miary odkształceń i naprężeń).

Modele materiałowe w MES (modelowanie zakresu liniowo-sprężystego, materiały ulegające

uplastycznieniu, materiały hiperelastyczne,). Zagadnienia kontaktu i tarcia.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza


Zna podstawowy typy analiza numerycznych wykorzystywanych w Metodzie Elementów

Skończonych.

Umiejętności










symulacyjne MES.

Kompetencje

społeczne




modelowania MES.

18.





1. Help MSC.MARC

2. Rakowski G., Kacprzyk Z.: MES w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza PW,

Warszawa 1993.


1. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych

3. Rakowski G.: Metody elementów skończonych – wybrane problemy, Oficyna Wydawnicza

PWN Warszawa 1996.










Wykład 15 15

Laboratorium 30 15

231





akademickiego



akademickiego


1,8 1,2 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zastosowanie MES w projektowaniu*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01



Skończonych.

Zna podstawowe typy analiza

numerycznych wykorzystywanych w

Metodzie Elementów Skończonych.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W04

EK-K_W07

T1A_W04

T1A_W07

InzA_W05

InzA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01










wyników.



inżynierskich MES.




wyciągać wnioski. Potrafi wykorzystać do formułowania



MES.

Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U02

EK-K_U08

EK-K_U05

EK-K_U16

T1A_U02

T1A_U08

T1A_U05

T1A_U16

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U08


EK-P_K01



Skończonych.




Wykład,

Laboratorium

Kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

EK-K_K03

T1A_K01

T1A_K02

InzA_K01




232

87. Informatyczne systemy zarządzania produkcją*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne systemy zarządzania produkcją










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Podstawy obsługi komputera, podstawy operacji produkcyjnych



Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Zapoznanie studentów z wiedzą dotyczącą struktury i budowy zintegrowanych systemów

zarzadzania.

Umiejętności

Wskazanie praktycznego doboru podsystemów do wymagań przedsiębiorstwa (produkcyjnego,

handlowego, usługowego).


Zapoznanie z współczesnymi kierunkami rozwoju zintegrowanych systemów zarzadzania.

14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, metody podające, prezentacja multimedialna, ćwiczenia w pracowni

komputerowej, wykorzystanie systemów informatycznych klasy ERP, studium przypadku,

samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej

15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie











końcowego.

Egzamin obejmuje wykonanie zadań z zakresu zarządzania produkcją


Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L

233



Zarządzanie i informatyzacja pojęcia podstawowe. Typologia informatycznych systemów

zarządzania. Przepływy produkcji – zasoby i procesy, zarzadzanie logistyczne, współczesne

systemy zarzadzania TPP. Strategie zarządzania przepływem produkcji – JIT, ERP, OPT/TOC.

Systemy informatyczne zarzadzania – zarzadzanie danymi, technologie systemów

informatycznych zarzadzania, systemy wspomagające zarządzanie, systemy wspomagające

logistykę. Systemy zarządcze informowania kierownictwa. Operacje: zamówieniami, kadrowe,

handlowe przepływu dokumentacji. Zarządzanie relacjami z klientami – system CRM.

Komputerowo zintegrowane zarządzanie – komputerowo zintegrowane zarządzanie, zarządzanie

operacyjne. Wdrażanie ZISZ w małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach. Wymiarowanie

zmian oprogramowania systemów klasy ERP. Wybór i ocena wdrożenia ZISZ.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Zna rodzaje systemów informacyjnych i informatycznych wspomagających różne funkcje


Posiada wiedzę pozwalającą mu na świadome wykorzystanie technologii informatycznych w

zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Umiejętności

Umie wskazać potrzeby informatyczne przedsiębiorstwa i odpowiednio dobrać podsystemy.

Umie wykorzystać systemy baz danych, użytkować system planowania i zarządzania produkcją

klasy ERP, system symulacji produkcji, zbudować hurtownię danych.

Kompetencje

społeczne

Ma świadomość ciągłego podnoszenia poziomu wiedzy w dziedzinie wykorzystania narzędzi


Potrafi identyfikować możliwości rozwoju systemów informatycznych.

18.





Zintegrowane systemy zarządzania / Z. Banaszak, S. Kłos, J.Mleczko.- Wyd. 2. zm.- Warszawa:

Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.

Funkcjonalność informatycznych systemów zarządzania, Systemy business intelligence. T 2,/ A.

Januszewski.- Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011.


Adamczewski P.: Zintegrowane systemy informatyczne w praktyce. Warszawa: Mikon, 2004.

Brzozowski W., Kowalczyk K., Tomaszewski M.(red.), Kabza Z.: Zintegrowane systemy

zarządzania, Opole: Politechnika Opolska, 2002.

Banaszak Z.: Systemy informatyczne inżynierii zarządzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki

Zielonogórskiej, 2001.

Mazur A., Mazur D.: Jak wdrożyć CRM w małej i średniej firmie, Madar, 2004.

Michalski K.: Zarządzanie informacjami w przedsiębiorstwie: systemy informatyczne a

reinżynieria organizacji, Politechnika Śląska, 2001.










Wykład 30 15

Laboratorium 30 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne systemy zarządzania produkcją*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Zna rodzaje systemów

informacyjnych i informatycznych

wspomagających różne funkcje


Posiada wiedzę pozwalającą mu na

świadome wykorzystanie technologii

informatycznych w zarządzaniu

produkcją.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W04

EK-K_W09

T1A_W04

T1A_W09

InzA_W05

InzA_W04

234

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Umie wskazać potrzeby

informatyczne przedsiębiorstwa i

odpowiednio dobrać podsystemy.

Umie wykorzystać systemy baz

danych, użytkować system

planowania i zarządzania produkcją

klasy ERP.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U01

EK-K_U07

EK-K_U13

EK-K_U15

T1A_U01

T1A_U07

T1A_U13

T1A_U15

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U05

InzA_U07


EK-P_K01

Ma świadomość ciągłego

podnoszenia poziomu wiedzy w

dziedzinie wykorzystania narzędzi


Potrafi identyfikować możliwości

rozwoju systemów zarządzania.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

EK-K_K04

T1A_K01

T1A_K04

InzA_K01




88. Zintegrowane systemy Cax*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zintegrowane systemy CAX










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu Systemy CAD w zakresie modelowania i

wymiany plików (export) oraz podstawy rysunku technicznego



Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

235


modułu/przedmiotu

Wiedza:


CAx. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę

na temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D oraz ich exportu.

Umiejętności:


obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak: Inventor, Catia

itp. oraz tworzyć obiekty i dokumentację techniczną.









15.








przedmiotu




pomocniczych: Nie








prowadzącego.


Formą 1,5 godz. egzaminu jest wykonanie wskazanego zadania w środowisku CAx


Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa: K


Zaliczenie

K=0,3W+0,7L



Wprowadzenie do parametrycznych zintegrowanych systemów 3D. Przegląd technik i struktura

pojęć CAx. Znaczenie modelu 3D. Typowy przebieg procesu CAD. Projektowanie części i

zespołów za pomocą parametrycznych i nieparametrycznych zintegrowanych środowisk CAx.

Projektowanie części bryłowych, konstrukcji spawanych i blachowych. Parametryczny rysunek

wykonawczy i złożeniowy. Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące i

obliczające. Wstawiane elementy bazodanowe. Bazy elementów znormalizowanych. Plotowanie

rysunku. Wymiana danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje rozwojowe systemów CAx.

Zastosowanie modułów systemu zintegrowanego.



17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza




Umiejętności




Kompetencje

społeczne



18.




















236




Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


akademickiego


Z bezpośrednim


akademickiego


2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zintegrowane systemy CAX* w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01


komputerowego tworzenia obiektów

3D i dokumentacji technicznej.


odwzorowania prostych elementów

3D

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_W02

EK-K_W04

T1A_W02

T1A_W04

InzA_W05

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


danych elementów

znormalizowanych






CAx






symulacji.

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_U01

EK-K_U02

EK-K_U13

EK-K_U15

T1A_U01

T1A_U02

T1A_U13

T1A_U15

InzA_U01

InzA_U02

InzA_U05

InzA_U07


EK-P_K01


uzupełniania wiedzy i umiejętności.




projektu i dokumentacji

Wykład,

Laboratorium

Egzamin,

kolokwium,

obserwacja

wykonawstwa

EK-K_K01

EK-K_K02

T1A_K01

T1A_K02

InzA_K01




237

I: Specjalność: Programowanie i obsługa obrabiarek CNC (CNC)







MCNC.01.5.W, MCNC.01.5.L MCNC.01.5.W, MCNC.01.5.L






8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro





dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu













tygodniowo).

Metody nauczania:

wykład



15.








przedmiotu






Wykład

Laboratorium


238

16.



realizacji

Wykład:








Laboratorium:









przez studentów.



17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza




Umiejętności




Kompetencje

społeczne



18.




przedmiotu




















Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

1,6 0,4 1,2 0,8



Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

239

EK-P_W01



AutoCad.



Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02



rysunku.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI


techniczną

Wykład

Laboratorium

Kolokwium




Wykład

Laboratorium

Kolokwium


InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U03



Wykład

Laboratorium

Kolokwium





Kolokwium

zaliczeniowe

Kolokwium


EK-P_K02




Kolokwium

zaliczeniowe

Kolokwium





90. Napędy obrabiarek*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy obrabiarek




MCNC.02.6.W, MCNC.02.6.P MCNC.02.6.W, MCNC.02.6.P






8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotu podstawy konstrukcji maszyn i napędy mechaniczne


240


Projekt: 30 godz.

Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.

Projekt: 15 godz.

Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Projekt: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę na temat kalifikacji napędów, parametrów obróbczych, smarowania i łożyskowania ich.

Umiejętności

Umiejętność doboru prawidłowego napędu poszczególnych osi występujących w obrabiarkach.



14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej

15.








przedmiotu


- Wykład- Egzamin pisemny z części teoretycznej i praktycznej

- Projekt: Zaliczenie, ocena projektu



Wykład:

1. Wymagania i klasyfikacja napędów głównych w obrabiarkach.

2. Wrzeciona obrabiarek.

3. Łożyskowanie w obrabiarkach.

4. Napędy ruchu posuwowego.

5. Elektryczne układy napędowe.

6. Układy sensoryczne.

Projekt:

Wykonać projekt plotera frezującego i dobrać do niego napędy wskazanych elementów.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student potrafi wyjaśnić pojęcie napędów i jego zastosowanie w obrabiarkach. Student potrafi

wymienić napędy występujące w obrabiarkach. Student potrafi przeprowadzić obliczenia

wybranego napędu w obrabiarce.

Umiejętności Student potrafi obliczyć i dobrać wybrany napęd do przykładowej obrabiarki.

Kompetencje

społeczne



18.





1. Honczareko J.: Obrabiarki sterowane numerycznie, Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2008.

2. Habrat W.: Obsługa i programowanie obrabiarek CNC: podrecznik operatora, Wydawnitwo

KaBe, Krosno, 2007.


Honczareko J.: Elastyczna automatyzacja wytwarzania: Obrabiarki i systemy obróbkowe,











Wykład 15 30

Projekt 30 15





nauczyciela

akademickiego



nauczyciela

akademickiego


1,8 1,2 1,8 2,2

241

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy obrabiarek * w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01




urządzeń.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_W04

EK-K_W06

EK-K_W07

T1A_W04

T1A_W06

T1A_W07

InżA_W05

InżA_W01

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01






Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_U07

EK-K_U14

EK-K_U16

T1A_U07

T1A_U14

T1A_U16

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01




Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K01

EK-K_K02

EK-K_K03

T1A_K01

T1A_K02

T1A_K03

-




91. Systemy narzędziowe*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Systemy narzędziowe




MCNC.03.6.W, MCNC.03.6.P MCNC.03.6.W, MCNC.03.6.P






8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Technologia maszyn


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.

Projekt: 30 godz.

Razem: 45 godz.

Wykład: 30 godz.

Projekt: 15 godz.

Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Projekt: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Projekt: 2

Razem: 4p. ECTS

242


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę na temat narzędzi skrawających, sposobu doboru, mocowania, określania

odpowiednich parametrów pracy.

Umiejętności

Student potrafi dobrać narzędzia i parametry skrawania dla danej obróbki.




14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej

15.








przedmiotu

Przedmiot kończy się: Wykład-E, Projekt-ZO










Wykład

Projekt

Egzamin z części teoretycznej

Ocena projektu



Wykład:

1. Wprowadzenie. Charakterystyka narzędzi.

2. Klasyfikacja, budowa narzędzi skrawających.

3. Systemy narzędziowe – toczenie, frezowanie.

4. Systemy narzędziowe – wiercenie, gwintowanie.

5. Wpływ geometrii ostrzy na proces obróbki.

Projekt:

Dobór narzędzi skrawających i parametrów obróbki dla wybranego procesu technologicznego.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Student potrafi wyjaśnić różnice pomiędzy narzędziami stosowanymi do różnych obróbek

skrawaniem. Student potrafi wyjaśnić budowę narzędzi. Student potrafi omówić systemy

narzędziowe do mocowania narzędzi.

Umiejętności Student potrafi prawidłowo dobrać narzędzia i oprzyrządowanie do nich niezbędne i określić

odpowiednie parametry pracy tych narzędzi.

Kompetencje

społeczne



18.





1. Zaleski K., Skoczylas A., Matuszak J.: Narżedzia skrawające, Politechnnika Lubelska, Lublin

2014.

2. Cichosz P.:Narzędzia skrawające, Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2009.

3. Habrat W.: Obsługa i programowanie obrabiarek CNC. Podręcznik operatora, Wydawnictwo

KaBe, Krosno 2007.


1. Katalogi narżedziowe wybranych firm

2. Poradniki obróbki skrawaniem










Wykład 15 30

Projekt 30 15




z bezpośrednim


samodzielna praca

studenta



samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,8 2,2

243

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy narzędziowe* w odniesieniu do form

zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje systemy

narzędziowe i wpływ geometrii tych

narzędzi na obróbkę.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu


EK-P_W02

Student definiuje pojęcie systemów

narzędziowych i ich elementy

składowe.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_W06

EK-K_W07

T1A_W06

T1A_W07

InżA_W01

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


na temat wpływu danego systemu

narzędziowego na obróbkę

skrawaniem.

Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_U09

EK-K_U13

EK-K_U17

T1A_U09

T1A_U13

T1A_U17

InżA_U02

InżA_U05

-


EK-P_K01




Wykład

Projekt

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K03

EK-K_K04

EK-K_K06

T1A_K03

T1A_K04

T1A_K06

-

-

InżA_K02




92. Podstawy technologii maszyn*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy technologii maszyn








6. Rok studiów, semestr rok: III, semestr: V



8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Konstrukcja i eksploatacja maszyn rok II, semestr IV


244



Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 25 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu


umiejętności praktycznych, dotyczących projektowania procesów technologicznych typowych

części maszyn, tworzenia dokumentacji technologicznej oraz omówienie zagadnień dotyczących

automatyzacji obróbki na wydziałach mechanicznych, oraz zasady organizacji produkcji i

normowania czasu pracy.


Wykłady, – co tydzień po 2godz, realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych,

Laboratoria – ćwiczenia projektowe, co 2-gi tydzień po 2 godz.


czasie

15.








przedmiotu

Wykłady. Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu


literatury.



Laboratorium – Podstawą zaliczenia będzie wykonanie procesu technologicznego danej części


Zaliczenie z oceną



Wykład: W

Laboratorium: L

Ocena końcowa


Zaliczenie na podstawie opracowanego procesu

technologicznego wybranej części maszynowej.

K = 0,3W + 0,7L



Wykład

Technologiczność – 4 godz. Materiał wyjściowy. Metody mocowania przedmiotów

obróbkowych -4 godz. Naddatek na obróbkę. Normowanie i kalkulacja czasu- 4 godz.

Dokumentacja technologiczna – 2 godz. Struktura procesu technologicznego -2 godz.


zębate) - 6 godz. Projektowanie procesów technologicznych typu korpus - 6 godz.

Kalkulacje wymiarów, wymiar technologiczny i jego znaczenie - 2 godz.

Laboratorium

Dobór surówek i materiałów 2 godz

Naddatki na obróbkę, 2godz

Struktura normy czasu (obliczenia) 2godz

Dokumentacja technologiczna 2godz


zębate) 2 godz

Ćwiczenia obliczeniowe na wymiarach tolerowanych (rozwiązywanie łańcuchów

wymiarowych, poszukiwanie wymiaru nominalnego i odchyłek ogniwa

zamykającego) 4godz

Kolokwium zaliczeniowe 1godz

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Definiuje, nazywa, operacje technologiczne,

Wymienia składowe procesu technologicznego oraz składowe normy czasu,

Charakteryzuje dokumentacje technologiczną,

Rozróżnia rodzaje obróbki skrawaniem.

Umiejętności

Rozwiązuje zadania z wymiarów tolerowanych,

Dobiera materiał wyjściowy (półfabrykat) do wytwarzanej części,

Planuje kolejność operacji technologicznych,

Weryfikuje, analizuje dokumentacje technologiczną,

Kompetencje

społeczne

Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy. Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga

dylematy związane w wykonywaniem zawodu.

Potrafi współpracować i pracować w grupie przyjmując w niej różne role.

Potrafi określić priorytety służące do realizacji prostych zadań inżynierskich.

Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

245

18.




Podstawowa:

2. Feld M.: Technologia Budowy Maszyn

3. Puff T.: Uzupełniająca:

2. Korzyński M.: Podstawy technologii maszyn, oficyna wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej,

Rzeszów

3. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn,

WNT Warszawa










Wykład 30 15

Laboratorium 15 15




Z bezpośrednim


akademickiego



nauczyciela

akademickiego


1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy technologii maszyn* w odniesieniu do

form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01 Charakteryzuje dokumentacje

technologiczną,

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02

Wymienia składowe procesu

technologicznego oraz składowe

normy czasu,

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W03 Rozróżnia rodzaje obróbki

skrawaniem.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W04 Definiuje, nazywa, operacje

technologiczne,

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01 Dobiera materiał wyjściowy

(półfabrykat) do wytwarzanej części.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02 Rozwiązuje zadania z wymiarów

tolerowanych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium



technologicznych.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium



technologiczną.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_U19 T1A_U19 -


EK-P_K01 Potrafi współpracować i pracować w

grupie przyjmując w niej różne role.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_K02



inżynierskich

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


246

EK-P_K03

Rozumie potrzebę ustawicznego

uzupełniania wiedzy. Prawidłowo

identyfikuje i rozstrzyga dylematy

związane w wykonywaniem zawodu.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium



przedsiębiorczy.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02




93. Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych










8.






przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Systemy CAD, Podstawy technologii maszyn


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 1

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 1

Laboratorium: 1

Razem: 2p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę z zakresu komputerowych technik wspomagania procesów projektowania, wytwarzania.

Umiejętności

Umiejętność wykorzystania oprogramowania CAD/CAM i obrabiarek CNC do wykonania




14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej

15. Forma i warunki zaliczenia Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO

247







przedmiotu





Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są zdefiniowane

w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.




Wykład: W

Laboratorium: L



16.



realizacji

Wykład:

6. Komputerowy dobór parametrów skrawania.

7. Obróbka na bazie plików CAD.

8. Systemy sterowania obrabiarek CNC

9. Programowanie obrabiarek z wykorzystaniem cykli.

10. Projektowanie technologii obróbki w systemie CAD/CAM

Laboratorium:

Zaprojektowanie technologii obróbki wybranego elementu z wykorzystaniem systemów CAD/CAM i

obróbka danego detalu na obrabiarce CNC.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie procesu technologicznego i jego znaczenie w procesie obróbki

skrawaniem. Student potrafi zaprojektować proces technologiczny i odpowiednio dobrać narzędzie.

Student potrafi wymienić systemy sterowania maszyn CNC.

Umiejętności Student potrafi dobrać odpowiednio narzędzia, parametry odróbki zaprojektować proces

technologiczny detalu.

Kompetencje

społeczne



18.


uzupełniającej, obowiązującej


przedmiotu




Katalogi narzędziowe

Instrukcje sterowania obrabiarek










Wykład 30 15

Laboratorium 15 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 0,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie procesów

technologicznych* w odniesieniu do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje pojęcie procesów

technologicznych i ich elementy

składowe

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


248

EK-P_W02

Student definiuje metody obróbki

skrawaniem i ich elementy składowe

potrzebne do utworzenia procesu

technologicznego.

Wykład

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W03

EK-K_W06

EK-K_W07

T1A_W03

T1A_W06

T1A_W07

InżA_W05

InżA_W01

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


na temat wpływu danego procesu

technologicznego na obróbkę

skrawaniem.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_U02



programu.



EK-P_U03



zaprojektowania procesu

technologicznego i przeprowadzenia

symulacji.


zaliczeniowe EK-K_U19 T1A_U19 -


EK-P_K01




Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K03

EK-K_K04

EK-K_K06

T1A_K03

T1A_K04

T1A_K06

-

-

InżA_K02


Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………….


94. Modelowanie procesów produkcyjnych*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Modelowanie procesów produkcyjnych










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Zaawansowana znajomość zagadnień z przedmiotów: Matematyka, Mechanika techniczna,

Inżynierii wytwarzania,


249



Razem: 60 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 3

Laboratorium: 2

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza


automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Identyfikację parametrów modelu systemu.

Student potrafi zdefiniować typy procesów produkcyjnych: liniowe, grupowe, redundantne,

współbieżne. Opisywać dynamikę procesów: procesy potokowe i cykliczne. Opisywać systemy

produkcyjne za pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować procesy produkcyjne za pomocą

aparatu sieci Petri. Opisywać poszczególne operacje technologiczne za pomocą modeli sieciowych.

Modelować procesy technologiczne obróbki i montażu.

Umiejętności

Po ukończeniu zajęć student powinien posiadać umiejętność modelowania systemów

produkcyjnych oraz identyfikacji parametrów modelu. Powinien umieć opisać dynamikę procesów.

Ponadto powinien posiąść wiedzę dotyczącą modelowania procesów technologicznych za pomocą

aparatu sieci Petri. Kompetencje społeczne

Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania

przemysłu na społeczność oraz środowisko. Potrafi oszacować czynniki społeczne oraz ich

interakcje z modelowanym procesem produkcyjnym. Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści społeczne

związane z modelowanymi procesami produkcyjnymi.


Laboratorium realizowane z wykorzystaniem pracowni komputerowej.

15.








przedmiotu






ocena z realizacji projektu komórki produkcyjnej.

Podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych.






Wykład:

Laboratoria:

Egzamin

Ocena poprawności realizacji projektu komórki

produkcyjnej. Ocena aktywności podczas zajęć.



WYKŁAD

Cele modelowania procesów produkcyjnych. Dyskretne systemy produkcyjne jako obiekt

modelowania. Klasyfikacja procesów produkcyjnych.. Przegląd metod modelowania procesów

produkcyjnych. Systematyka modeli procesów produkcyjnych.

Modele systemów masowej obsługi. Podstawowe pojęcia teorii masowej obsługi (strumień

zgłoszeń wejściowy, rozkład czasów obsługi zgłoszeń, proces obsługi, regulamin kolejki.

Modelowanie i analiza dyskretnych systemów produkcyjnych za pomocą sieci kolejkowych.

Modele macierzowe systemów produkcyjnych. Zasady opracowania modeli macierzowych. Zasady

symulacji komputerowej. Podstawowe etapy budowy modelu symulacyjnego.

Modelowanie elastycznych systemów produkcyjnych. Harmonogramowanie w systemach

elastycznych. Planowanie i sterowanie produkcją.

Modelowanie systemów zrobotyzowanych. Zastosowanie technologii sztucznej inteligencji do

modelowania procesów produkcyjnych. Systemy ekspertowe.

Inteligentne systemy wspomagania decyzji w sterowaniu i zarządzaniu systemami produkcyjnymi.

LABORATORIA

Modelowanie komórki produkcyjnej. Wstępne obliczenia zakładu. Bilans zadań i zdolności

produkcyjnych. Obliczenia ilości stanowisk produkcyjnych. Harmonogram obciążenia

stanowisk roboczych. Optymalizacja rozmieszczenia stanowisk roboczych metodą

macierzową. Algorytm Johnsona dla dwóch maszyn. Algorytm Johnsona dla większej

ilości maszyn. Wykorzystanie sieci Petriego do opisu zrobotyzowanego stanowiska

produkcyjnego. Przykłady wykorzystania programu komputerowego do modelowania i

optymalizacji linii produkcyjnej.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza


automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Student potrafi zdefiniować typy procesów

produkcyjnych. Opisywać systemy produkcyjne za pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować

procesy produkcyjne za pomocą aparatu sieci Petri.

250

Umiejętności

Student posiada umiejętności modelowania systemów produkcyjnych oraz identyfikacji

parametrów modelu. Ponadto posiada wiedzę dotyczącą modelowania procesów technologicznych

za pomocą aparatu sieci Petri. Student posiada umiejętność w stopniu podstawowym wykorzystania


Kompetencje

społeczne

Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania

przemysłu na społeczność oraz środowisko.

18.





Mikulczyński T.: Automatyzacja procesów produkcyjnych : Metody modelowania procesów

dyskretnych i programowania sterowników PLC . WNT, Warszawa, 2006.

Miecielica M., Wiśniewski W.: Komputerowe wspomaganie projektowania procesów

technologicznych w praktyce. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.


Zdanowicz R., Świder J.: Modelowanie i symulacja systemów produkcyjnych w programie

Enterprise Dynamics. Wyd. I, Wyd-wo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2006 r.










Wykład 30 30

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

2,4 2,6 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Modelowanie procesów produkcyjnych*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student potrafi sformułować i określić

istotne parametry dla modelu danego

systemu.

Wykład

laboratorium

Egzamin

Wykonanie

projektu


EK-P_W02 Student opisuje istotę poszczególnych

modeli procesów produkcyjnych.

Wykład

laboratorium

Egzamin

Wykonanie

projektu


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01

Student wykorzystuje algorytm

Johnsona w celu optymalizacji

rozmieszczenia stanowisk roboczych.

Wykład

laboratorium

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_U08 T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08

EK-P_U02

Student tworzy matematyczny model

zrobotyzowanego stanowiska

produkcyjnego przy pomocy sieci

Petriego.

Wykład

laboratorium

Egzamin

Wykonanie

projektu



EK-P_K01 Rozumie potrzebę uczenia się przez

całe życie

Wykład

laboratorium

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02

Student ma świadomość

podejmowanych decyzji i jej wpływu

na inne istotne czynniki.

Wykład

laboratorium

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K02 T1A_K02 -

251

EK-P_K03 Potrafi współpracować w grupie Wykład

laboratorium

Egzamin

Wykonanie

projektu

EK-K_K03 T1A_K03 -




95. Zaawansowane programowanie CNC*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zaawansowane programowanie CNC










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z przedmiotu programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie oraz

Podstawy technologii maszyn


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 30 godz.


Razem: 45 godz.

12.


przypisana



Wykład: 3

Laboratorium: 2

Razem: 5p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedze na temat zaawansowanych metod programowania obrabiarek CNC.

Umiejętności

Student potrafi wykorzystywać cykle obróbcze, tworzyć podprogramy i programy parametryczne.




14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium w pracowni CNC, samodzielne studiowanie literatury


15.












252



przedmiotu





Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin pisemny z części teoretycznej i

praktycznej




Wykład:

1. Programowanie przemieszczeń liniowych, interpolacji kołowej oraz współrzędnych

biegunowych.

2. Programowanie dialogowe.

3. Cykle obróbcze.

4. Programowanie podprogramów.

5. Programowanie parametryczne.

6. Pętle programowe i instrukcje wyboru.

7. Definiowanie zmiennych.

8.

Laboratorium:

1. Cykle obróbcze – toczenie.

2. Cykle obróbcze – frezowanie.

3. Tworzenie podprogramów typowych konturów maszyn.

4. Tworzenie programów parametrycznych.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie programowania obrabiarek CNC. Student potrafi zaprojektować

obróbkę danej części na odpowiednie rodzaj sterowania wykorzystując programowanie dialogowe.

Student potrafi wyjaśnić co to są pętle programowe.

Umiejętności Student potrafi napisać kod NC wykorzystując cykle obróbkowe, ręcznie i przy użyciu pulpitów

sterujących do obsługi maszyn CNC. Student potrafi tworzyć podprogramy i programy

parametryczne.

Kompetencje

społeczne



18.





1. Stryczek R., Pytlak B.: Elastyczne programowanie obrabiarek, Wydawnictwo naukowe PWN,

Wrszawa, 2011.

2. Habrat W.: Operator obrabiarek sterowanych numerycznie. Krosno 2003.

3. Grzesik W., Niesłony P., Bartoszuk M.: Programowanie obrabiarek NC/CNC, WNT

Warszawa 2010.


Instrukcje obsługi tokarki i frezarki EMCO

Instrukcje obsługi tokarki i frezarki Sinumerik

Sterowanie i obsługa MTS










Wykład 30 30

Laboratorium 30 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

2,4 2,6 1,8 2,2

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowane programowanie CNC*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

253

WIEDZA

EK-P_W01

Student ma wiedzę z programowania

obrabiarek sterowanych numerycznie

i ich sterowań.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W01

EK-K_W06

T1A_W01

T1A_W06

InżA_W05

InżA_W01

EK-P_W02

Student ma wiedzę z zakresu

wykorzystania cykli obróbczych i

rodzajów programowania

wykorzystywanych przy

programowaniu CNC.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W04

EK-K_W07

T1A_W04

T1A_W07

InżA_W05

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


na temat programowania ręcznego

obrabiarek CNC



EK-P_U02


znajomość cykli obróbkowych do

zaprogramowania obróbki.



InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01





zaliczeniowe

EK-K_K01

EK-K_K02

EK-K_K03

T1A_K01

T1A_K02

T1A_K03

-




96. Oprzyrządowanie technologiczne*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Oprzyrządowanie technologiczne










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z podstaw technologii oraz Podstaw konstrukcji maszyn


254

Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę na temat materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych oraz uchwytów obróbkowych i

przyrządów stosowanych przy maszynach podczas obróbki.

Umiejętności

Potrafi zaprojektować specjalne uchwytu technologiczne do zamocowania elementu na

obrabiarce.


Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z działalnością inżynierską.

14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium komputerowe, samodzielne studiowanie literatury


15.








przedmiotu




Wykład: W

Laboratorium: L





Wykład:

1. Oprzyrządowanie technologiczne – podział, zalety stosowania.

2. Przegląd obrabiarek ze zwróceniem uwagi na wyposażenie standardowe.

3. Rozwiązania konstrukcyjne stołów i końcówek wrzecion obrabiarek.

4. Elementy uchwytów obróbkowych.

5. Elementy mocujące uchwytów.

6. Elementy ustalające i prowadzące narzędzia, mechanizmy podziałowe.

7. Uniwersalne oprzyrządowanie technologiczne.

8. Systemy mocowania narzędzi.

Laboratorium:

1. Uchwyty specjalne.

2. Zasady projektowania uchwytów.

Projekt uchwytów specjalnych.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie oprzyrządowanie technologiczne. Student potrafi wymienić

elementy wchodzące w skład oprzyrządowania technologicznego. Student potrafi wyjaśnić

zasadę mocowania i doboru mocowania narzędzi.

Umiejętności Student potrafi dobrać odpowiednio uniwersalne uchwytu obróbcze. Student potrafi

zaprojektować specjalny uchwyt obróbczy do wytworzenia niestandardowej części.

Kompetencje

społeczne



18.





1. Feld M.: Uchwytu obróbkowe, WNT, Warszawa 2002

2. Skoczylas L.: Symbolika pomocy warsztatowych w dokumentacji technologicznej procesów

obróbki skrawaniem, Oficyna wydawnicza Prz, Rzeszów 2013.


Katalogi oprzyrządowania




sprawozdania, itp.)






Wykład 15 15

Laboratorium 30 15


255



Z bezpośrednim


akademickiego



nauczyciela

akademickiego


1,8 1,2 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Oprzyrządowanie technologiczne* w odniesieniu

do form zajęć

Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student definiuje pojęcie

oprzyrządowania stosowanego przy

obróbce.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium


EK-P_W02

Student potrafi dobrać odpowiednie

oprzyrządowanie do wytwarzanego

elementu



EK-P_W03

Student potrafi posługiwać się

katalogami w celu doboru elementów

znormalizowanych stosowanych przy

oprzyrządowaniu.



UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


na temat elementów oprzyrządowania

wykorzystywanych do projektów.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium



EK-P_K01




innych osób.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K01

EK-K_K04

EK-K_K06

T1A_K01

T1A_K04

T1A_K06

-

-

InżA_K02




97. Zastosowanie CAE w technologii maszyn*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zastosowanie CAE w technologii maszyn










256

8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro



Student ma wiedzę z Wytrzymałości Materiałów obejmującą stan naprężenia i odkształcenia,


złożeń).


dydaktycznych


Wykład: 15 godz.


Razem: 45 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 1

Laboratorium: 2

Razem: 3p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac inżynierskich (CAE) i

ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.

Umiejętności







numerycznych CAE.

15.








przedmiotu


Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń laboratoryjnych.


Wykład: W

Laboratorium: L

Końcowe kolokwium zaliczeniowe

Realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i sprawozdań



Wykłady:









Laboratorium:






17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza

Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych w analizie

inżynierskiej.

Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu inżynierskim, w

tym techniki dyskretyzacji, podstawowe modele materiałowe, definicję warunków brzegowych oraz

podstawowe typy analiz numerycznych MES i interpretację ich wyników.

Umiejętności








257

wyciągać wnioski.


symulacyjne MES.

Kompetencje

społeczne




modelowania MES.

18.









3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.












Wykład 15 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


Samodzielna praca

studenta



Samodzielna praca

studenta

1,8 1,2 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowanie CAE w technologii maszyn*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01



Skończonych w analizie inżynierskiej.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdania


EK-P_W02



modelowaniu inżynierskim, w tym

techniki dyskretyzacji, podstawowe

modele materiałowe, definicję

warunków brzegowych oraz

podstawowe typy analiz

numerycznych MES i interpretację ich

wyników.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdania


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01






Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdania


258

EK-P_U02




wyciągać wnioski.

Laboratorium Sprawozdania EK-K_U08 T1A_U08

InżA_U01

InżA_U02

InżA_U07

InżA_U08


EK-P_K01



całe życie.

Wykład

Laboratorium

Kolokwium

zaliczeniowe

Sprawozdania

EK-K_K01 T1A_K01 -

EK-P_K02



zakresu komputerowego modelowania

MES.

Laboratorium Sprawozdania EK-K_K04

EK-K_K06

T1A_K04

T1A_K06

-

InżA_K02




98. Przygotowanie i organizacja produkcji*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Przygotowanie i organizacja produkcji










8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wiedza podstawowa z podstaw technologii maszyn.



Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.




Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę na temat struktury systemu produkcyjnego, przedmiotów pracy, środków pracy,

zasobów ludzkich, energii, wyrobów, usług, wyrobów niezgodnych, braków.

Umiejętności

Student potrafi przygotować stanowisko produkcyjne, rozmieścić oprzyrządowanie do wykonania

259

konkretnych elementów. Zna narzędzia organizacji produkcji pozwalające na ulepszenie

istniejącej produkcji.





uzupełniającej

15.








przedmiotu











Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin pisemny z części teoretycznej i

praktycznej




Wykład:

1. Zarządzanie produkcją i usługami.

2. Systemy produkcyjne.

3. Charakterystyka czynników produkcyjnych.

4. Organizacja przestrzeni produkcyjnej i usługowej.

5. Planowanie i sterowanie produkcją i realizacja usług.

6. Współczesne metody zarządzania produkcją.

Laboratorium:

1. Organizacja stanowisk roboczych

2. Ocena ergonomiczności stanowisk pracy.

3. Normowanie czasu pracy.

Zasady organizacji produkcji.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie systemów produkcyjnych oraz określić ich czynniki

produkcyjne. Student potrafi zorganizować i planować przestrzeń produkcyjną i sterowanie

produkcją.

Umiejętności Student potrafi przeprowadzić prawidłowe rozmieszczenie kilku maszyn w hali produkcyjne.

Student potrafi ocenić ergonomiczność i czas pracy.

Kompetencje

społeczne



18.





1. Karpiński T.: Inżynieria produkcji, Wydawnictwo Naukowo- techniczne, Warszawa, 2004.

2. Szatkowski K.: Przygotowanie produkcji, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2008.


Dwiliński L.: Zarządzanie produkcją, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej,

2002.




sprawozdania, itp.)






Wykład 30 15

Laboratorium 30 15




Z bezpośrednim


akademickiego



nauczyciela

akademickiego


260

2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Przygotowanie i organizacja produkcji*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01

Student ma wiedze na temat pracy

urządzeń i ich właściwości

charakterystycznych.



EK-P_W02

Ma podstawową wiedzę w zakresie

kierunków studiów powiązanych ze

studiowanym kierunkiem studiów.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W03 Student definiuje pojęcie organizacji

produkcji i ich elementy składowe.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe


UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


na temat organizacji stanowisk

roboczych.



EK-P_U02


wyciągać wnioski z organizacji

stanowisk roboczych.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe



EK-P_K01




Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K01

EK-K_K04

EK-K_K06

T1A_K01

T1A_K04

T1A_K06

-

-

InżA_K02




99. Zintegrowane systemy wytwarzania*


1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zintegrowany system wytwarzania








261



8.





przedmiot

dr inż. Jan Ziobro


10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotów systemy CAD i systemy CAx.


dydaktycznych


Wykład: 30 godz.


Razem: 60 godz.

Wykład: 15 godz.


Razem: 30 godz.

12.


przypisana



Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS

Wykład: 2

Laboratorium: 2

Razem: 4p. ECTS


modułu/przedmiotu

Wiedza

Ma wiedzę z zakresu komputerowych technik wspomagania procesów projektowania, wytwarzania

i kontroli jakości wytwarzanych wyrobów.

Umiejętności

Student potrafi wykorzystać oprogramowanie CAD/CAM do rozwiązania podstawowych

problemów technologicznych.



14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium w pracowni CNC, samodzielne studiowanie literatury


15.








przedmiotu





Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach






Wykład: W

Laboratorium: L

Egzamin pisemny z części teoretycznej

i praktycznej




kład:

1. Omówienie tematyki zajęć.

2. Techniki komputerowe w przedsiębiorstwie.

3. Istota i elementy składowe zintegrowanego wytwarzania.

4. Komputerowe wspomaganie projektowania CAD.

5. Komputerowe wspomaganie planowania CAP.

6. Komputerowe wspomaganie wytwarzania CAM.

7. Komputerowo wspomagana kontrola jakości CAQ.

8. Komputerowo wspomagane zarządzanie produkcją PPC.

Laboratorium:

Zasady projektowania technologii obróbki części CAD/CAM.

Katalogi elementów uchwytów składanych.

Wykonanie obróbki i oprzyrządowania technologicznego.

17.

Zamierzone

efekty

kształcenia*

Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie Zintegrowanego wytwarzania. Student potrafi wyjaśnić pojęcia

CAD, CAP, CAM, CAQ,PPC oraz podać ich możliwości.

Umiejętności Student potrafi użyć katalogi do doboru elementów oprzyrządowania. Student potrafi

zaprojektować obróbkę z prawidłowym doborem oprzyrządowania.

262

Kompetencje

społeczne



18.






Przybylski W., Deja M.: Komputerowwe wspomaganie wytwarzania maszyn, WNT, Warszawa,

2000


Katalogi oprzyrządowania










Wykład 30 15

Laboratorium 30 15





akademickiego

Samodzielna praca

studenta


akademickiego

Samodzielna praca

studenta

2,4 1,6 1,2 2,8

Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zintegrowane systemy wytwarzania*


Numer

przedmiotowe

go efektu

kształcenia

PRZEDMIOTOWY EFEKT


Metody

weryfikacji

Odniesienie do

efektu

kierunkowego

Odniesienie do

efektu

obszarowego

Odniesienie do

kompetencji

inżynierskich**

WIEDZA

EK-P_W01 Student ma wiedzę z Zintegrowanego

wytwarzania oraz zna ich podział

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe


EK-P_W02 Student ma wiedzę z zakresu

systemów CAx.

Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_W04

EK-K_W07

T1A_W04

T1A_W07

InżA_W05

InżA_W02

UMIEJĘTNOŚCI

EK-P_U01


na temat zintegrowanych systemów

wytwarzania.



EK-P_U02


znajomość systemów CAD, CAP,

CAM, CAQ,PPC do operacji

technologicznych.


zaliczeniowe

EK-K_U09

EK-K_U16

T1A_U09

T1A_U16

InżA_U02

InżA_U08


EK-P_K01




Wykład

Laboratorium

Egzamin

pisemny

Kolokwium

zaliczeniowe

EK-K_K01

EK-K_K04

EK-K_K06

T1A_K01

T1A_K04

T1A_K06

-

-

InżA_K02



263


*Przedmiot do wyboru (student wybiera jeden z dwóch proponowanych przedmiotów)

Documents

SYLABUSY - instytut-techniczny.pwsz-sanok.edu.pl · 19 Ochrona własności intelektualnej 56 20 Wychowanie fizyczne 58 21 Analiza ekonomiczna dla inżynierów 61 22 Historia techniki