URBAN STYLE MAGAZINE free press art & culture magazineISSN 1791-3888Διμηνιαία Έκδοση Τεύχος: 12ο // Νοεμ./Δεκ. 2009

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣΜιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr)

ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΑφροδίτη Αποστολίδη (afap@urbanstylemag.gr)

ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣΑντώνης Παπανδρέου, Ανδρέας Αμανατίδης, Αριστέα Παπαδημητρίου, Αντιγόνη Θεοδωράκη, Αλέξανδρος Μανελίδης, Αγγελική Τουραμάνη.Γιάννης Βενιζέλος, Γιάννης Ζήσης, Γιώργος Κανάρης, Δανάη Καραμουσλή, Δημήτρης Πόθας, Δήμητρα Μεϊμάρογλου Έβη Χατζησαββίδη, Θεόδωρος Μορφίδης, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Ιωάννα Αργύρη, Κατερίνα Νάσου, Λίλα Σεβαστάκη, Μαρία Τουμπή, Μηνάς Παπανικολάου, Νίκος Γραμμάτος, Όλγα Παπαδοπούλου, Παναγιώτης Κρητικός, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Στράτος Μαμώλος

ART DIRECTOR Μιχάλης Μεϊμάρογλου

PHOTOGRAPHYΑφροδίτη Αποστολίδη, Αριστέα ΠαπαδημητρίουΜιχάλης Μεϊμάρογλου, SXC

PROMOTIONAL ACTIVITIESΑλέξανδρος Γερασίμου, Απόστολος Πατσελής, Νίκος Δενάζης, Μηνάς Παπανικολάου,Χρήστος Δασκαλάκης, Παναγιώτης Καρατζάς,

ADDSΚατερίνα Νάσου (adv@urbanstylemag.gr)

LOGISTICSΕιρήνη Δρόσου

ABOUT LAWΠαπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία

WEBwww.urbanstylemag.gr / www.usmag.grhttp://urbanstylemag.blogspot.comwww.myspace.com/urbanstylemagwww.facebook.com/urbanstylemagwww.issuu.com/urbanstylemag

CONTACT“UrbanStyleMag”Chrisomallousis 1A street Mytilini, Lesvos Island, GreeceP.S. 81100E. info@urbanstylemag.grT. 306982633331

editorial Κείμενο. Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr)

Aller Re Tour... 410 χιλιόμετρα από την Αθήνα, 510 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη…περιτριγυρισμένος από θάλασσα…αυτό το μπλε υγρό στοιχείο, χρωματισμένο από τον ουρανό και αναπνέοντας καθαρό αέρα γράφω για 12η φορά τις σκέψεις μου.

Ο ήλιος δύει και περίεργα χρώματα αγκαλιάζουν τα σύννεφα. Περπατάω στο λιμάνι και χαζεύω τον ουρανό σαν να τον βλέπω για πρώτη φορά. Παρατηρώ τα κτίρια και τα στενά σοκάκια…μέχρι τα σπασμένα πλακάκια στο πεζοδρόμιο… εικόνες από το παρελθόν περνούν απο μπροστά μου.

Πολλά ερειπωμένα κτίρια κοντά στην θάλασσα δίνουν κίνητρο δημιουργίας στα χαλάσματα τους. Σκουριασμένες λαμαρίνες στέκονται στην μέση του πουθενά περιμένοντας τον χρόνο ή έναν άνθρωπο να τις προσέξει και να τις κάνει όμορφες όπως ήταν παλιά... ρίχνοντας χρώμα να τις ζωντανέψει.

Σ’ αυτό το παλιό λεωφορείο οι λέξεις είναι αδύναμες, η μουσική είναι το μόνο πράγμα που ακούγεται από τα παλιά του ηχεία. Δεν υπάρχει οδηγός...φαίνεται καθαρός ο ορίζοντας μπροστά του...δεν υπάρχει κάποιο κεφάλι στα μπροστινά καθίσματα να κόβει την θέα...τα τζάμια του θαμπά αλλά δεν έχει σημασία... έχει έναν προορισμό και πάντα έναν επιβάτη, στάσεις όμως πολλές. Το εσωτερικό του ταλαιπωρημένο, αλλά μοιάζει να είναι στάσιμο σε αυτή τη κατάσταση για χρόνια. Καμία καταιγίδα δεν είναι δυνατή να σταματήσει την πορεία του... Η ώρα είναι 2.24 μετά τα μεσάνυχτα... Έχει λίγα σύννεφα αλλά το φεγγάρι φαίνεται καθαρά. Άρχισε να μπαίνει κρύο από τα σκουριασμένα σκαριά του...το ταξίδι συνεχίζεται μέχρι το τέρμα. 2.30 κλείνω ξανά τα μάτια μου...στα αυτιά μου All india radio - Four Three...

Καλό μας ταξίδι :)

// 5

COVER #12 by Mandy Damirali “THE DESIGN“ Graphic design studio, Athens

Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

mission8 cine.building 12 pause 16 art.ist18 17th street24 θυμάμαι32 grayzone35 black&white36 spot40 issue.people50 fashion.trash72 διαβάζω76 fw77 food.square78 natural.park80

Robert De Niro14 Dragostars18 Άκης Δαούτης20 Γιώργος Ράδος21Marylin Monroe32 Γιώργος Kελέφης50 Xρήστος Καρτέρης52Άτροπος54 Snow a board56 Kimono art58 Ani.me59Feliz Navidad60 Μαρμάνκα62 Storm64

περιεχόμενα

mission

// 98 // USM

Επιμέλεια/Φωτογραφία: Ίριδα Φυρογένη, Σοφία Φυρογένη

go go interrail Πάντα μ’ άρεσε να ταξιδεύω..Αν η μητέρα σου κατάγεται από τη Φλώρινα και ο πατέρας σου απ’ τη Νάξο, έχεις συνηθίσει τα μεγάλα ταξίδια από μικρός. Βέβαια, δεν ξεχνάω ποτέ το δρομολόγιο Μυτιλήνη - Πειραιάς των φοιτητικών μου χρόνων, που ακόμα με συνοδεύει. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Ταξίδι “απόλυτης ελευθερίας” μπορεί να χαρακτηριστεί.. Εμπειρίες, εικόνες, γνωριμίες; Ατυχή απίστευτα σκηνικά; Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι..

Νιώθω σαν υπολογιστής που πρόσφατα φορμαρίστηκε και επιπλέον συνδέθηκε ένας σκληρός δίσκος με άπειρες φωτογραφίες για αναμνήσεις..Ένας μήνας στην Ευρώπη με το μόνο σίγουρο πάνω σου το εισιτήριο του τρένου. Είναι αρκετό για να δοκιμάσεις τις αντοχές σου, τη δύναμή σου ή ακόμα καλύτερα την τύχη σου. Πιστεύω πολύ στην τύχη.. Πιστεύω επίσης ότι για τον Αύγουστο του 2009 τα άστρα ήταν στην σωστή θέση ώστε να ζήσω κάτι το διαφορετικό, κάτι το αξεπέραστο!

Οι εικόνες που αποτυπώθηκαν ποικίλουν. Αρχικά, η ρομαντική Φλωρεντία με τα γραφικά στενά και το ποτάμι. Τριγύρω άνθρωποι της τέχνης και της καλοπέρασης. Το πέρασμα στη Γαλλία μου ‘δωσε να καταλάβω ότι ‘ναι’ τα σύνορα μπορούν ν’ αλλάζουν δυο χώρες γεωγραφικά, νοητικά όμως δεν υπάρχουν. Αντίκρισα λοιπόν τη Νίκαια και το Μονακό. Γαλλική Ριβιέρα σου λέει και τρίχες κατσαρές. Διαφορετικά, εξίσου όμορφα αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο...

Έπειτα, Sandago de Compostella! (top 3) Βόρεια Ισπανία, η χώρα των Βάσκων! Άλλη ομορφιά! Βουνά, καιρός βροχερός και πολλοί - πολλοί τουρίστες. Πανέμορφα τοπία ωστόσο και τρελό σκηνικό; Διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, με προβολές στις πλατείες της παλιάς πόλης! Μαδρίτη και Σαραγόσα με άραγμα σε πάρκα για να κλείσει ο κύκλος της Ισπανίας... Το ταξίδι είχε μέλλον ακόμα και ας είχε ο μήνας 25. Άμεση αναχώρηση για Μιλάνο και έπειτα Άμστερνταμ!

Από τη ζέστη και την κουφόβραση βρέθηκα στην βροχερή και ψιλοκρύα για τα δεδομένα μας Ολλανδία. Άλλο πάλι και τούτο! Οι άνθρωποι; Πρόθυμοι όσο δεν πάει να σε βοηθήσουν, χαρούμενοι, ξέγνοιαστοι! Όλα κυλούν ρολόι σ’ αυτή την πόλη! Γιατί άραγε;;;Τα σπίτια; Νόμιζες ότι θα έπεφταν στο ποτάμι! Τέλεια, απλά τέλεια και ο καλύτερος τρόπος για να σβήσει σιγά σιγά!..Τώρα βρίσκομαι στο δρόμο για Ανκόνα. Νιώθω περίεργα.. Λεφτά τέλος, αντοχή -ακόμα καλή- και με όρεξη για ακόμα ένα γύρο...Πάμε;

mission

mission

10 // USM // 11

mission

cine,building

// 1312 // USM

Tίτλος: ΡΑΓΙΣΜΕΝΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ LOS ABRAZOS ROTOS (BROKEN EMBRACES)Σκηνοθεσία: ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡΣενάριο: ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡΗθοποιοί: ΠΕΝΕΛΟΠΕ ΚΡΟΥΖ , ΜΠΛΑΝΚΑ ΠΟΡΤΙΓΙΟ , ΛΟΥΙ ΟΜΑΡ , ΧΟΣΕ ΛΟΥΙ ΓΚΟΜΕΖΔιάρκεια: 128 λεπτάΧρονολογία παραγωγής: 2009Είδος ταινίας: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑΧώρα παραγωγής: ΙΣΠΑΝΙΑ

Tίτλος: NEW YORK I LOVE YOUΣκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν, Σικάρ Καπούρ, Γιεν Ζιανγκ, Μίρα Ναϊρ, Σούντζι Ιβάι, Ιβάν Ατάλ, Μπρετ Ράτνερ, Αλεν Χιουζ, Νάταλι Πόρτμαν, Τζόσουα Μάρστον και Ράντι ΜπάλσμαϊερΗθοποιοί: ΙΘΑΝ ΧΩΚ, ΧΕΙΝΤΕΝ ΚΡΙΣΤΕΝΣΕΝ, ΑΝΤΙ ΓΚΑΡΣΙΑ, ΝΑΤΑΛΙ ΠΟΡΤΜΑΝ, ΟΡΛΑΝΤΟ ΜΠΛΟΥΜ, ΤΖΟΥΛΙ ΚΡΙΣΤΙ, ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΡΙΤΣΙ, ΜΠΡΑΝΤΛΕΙ ΚΟΥΠΕΡ, ΚΡΙΣ ΚΟΥΠΕΡ, ΤΖΕΙΜΣ ΚΑΑΝ, ΝΤΡΕΑ ΝΤΕ ΜΑΤΕΟ, ΜΠΑΡΤ ΓΙΑΝΓΚ, ΤΖΑΣΤΙΝ ΜΠΑΡΘΑ, ΤΖΑΣΙΝΤΑ ΜΠΑΡΕΤ, ΡΟΜΠΙΝ ΡΑΙΤ ΠΕΝ, ΣΑΙΑ ΛΑΜΠΕΦ, ΜΑΓΚΙ ΚΙΟΥ, ΕΥΑ ΑΜΟΥΡΙΔιάρκεια: 110 λεπτάΧρονολογία παραγωγής: 2009Είδος ταινίας: ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΧώρα παραγωγής: ΗΠΑ, ΓΑΛΛΙΑ

Tίτλος: Ο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡ. ΠΑΡΝΑΣΟΥΣ-THE IMAGINARIUM OF DR. PARNASSUSΣκηνοθεσία: ΤΕΡΙ ΓΚΙΛΙΑΜΣενάριο: ΤΕΡΙ ΓΚΙΛΙΑΜ, ΤΣΑΡΛΣ ΜΑΚ ΚΕΟΝΗθοποιοί: ΤΖΟΝΙ ΝΤΕΠ, ΧΙΘ ΛΕΤΖΕΡ, ΤΖΟΥΝΤ ΛΟ, ΚΟΛΙΝ ΦΑΡΕΛ, ΚΟΛΙΝ ΦΑΡΕΛ, ΚΟΛΙΝ ΦΑΡΕΛ, ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΠΛΑΜΕΡ, ΤΟΜ ΓΟΥΕΙΤΣ, ΒΕΡΝ ΤΡΟΙΕΡ, ΛΙΛΙ ΚΟΟΥΛ, ΑΝΤΡΙΟΥ ΓΚΑΡΦΙΛΝΤΔιάρκεια: 122 λεπτάΧρονολογία παραγωγής: 2009Είδος ταινίας: ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣΧώρα παραγωγής: ΗΠΑ, ΑΓΓΛΙΑ

Tίτλος: MICHAEL JACKSON THIS IS ITΗθοποιοί: ΜΑΙΚΛ ΤΖΑΚΣΟΝΔιάρκεια: 111 λεπτάΧρονολογία παραγωγής: 2009Είδος ταινίας: ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Ένας άντρας γράφει, ζει και αγαπάει μέσα στο σκοτάδι. Ήταν το θύμα ενός μοιραίου αυτοκινητικού δυστυχήματος δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, στο οποίο δεν έχασε απλά την όρασή του, αλλά και τη γυναίκα της ζωής του. Ένα βράδυ ξεκινάει να αφηγείται την οδυνηρή αυτή ιστορία, μια ιστορία συγκινητική και τραγική. Μια ιστορία που μπορεί να αποτυπωθεί με τη φωτογραφία δύο ερωτευμένων ανθρώπων που αγκαλιάζονται και που κάποιος έχει σκίσει σε χίλια κομμάτια. Το «Broken Embraces» είναι μια ταινία με εξαιρετική φωτογραφία και σκηνοθεσία. Διαθέτει άρτια αισθητική με το κόκκινο έντονο χρώμα να κυριαρχεί και με τα αψεγάδιαστα κάδρα να κλέβουν την παράσταση. Ο Αλμοδόβαρ καταφέρνει άψογα να μας βυθίσει σε δυο «πραγματικότητες» και δυο χρονολογίες. Παντρεύει άρτια το 1992 με το σήμερα, χωρίς να μας κουράσει λεπτό. Τα αμέτρητα φλας μπακ έχουν τη δική τους συνοχή και συμπληρώνουν σιγά σιγά την τραγική ιστορία με σασπένς. Ανεκπλήρωτοι πόθοι, αγάπες που απλώς άρχισαν, ένας τεράστιος κύκλος που τελικά μόνο ο θάνατος μπορεί να τον τελειώσει. Άνεξάρτητα από όλα αυτά, η ταινία αποτελεί μια κινηματογραφική εμπειρία, η οποία έχει κάτι σίγουρα να προσφέρει ακόμα και σε αυτούς οι οποίοι δεν είναι φαν της Αλμοδοβαρικής σκηνοθετικής μανιέρας.

Από τις πρώτες μέρες του κινηματογράφου, η Νέα Υόρκη αποτελούσε ανέκαθεν την ονειρική κινηματογραφική πόλη - η πολυσυλλεκτικότητα σε επίπεδο μοναδικών χαρακτήρων, οι ουρανοξύστες της από πέτρα και ατσάλι που αγγίζουν τα σύννεφα, οι έρωτες που διαδραματίζονται στις στέγες της. Όλα αυτά αποτελούν το ιδανικό φόντο για κάθε είδους δράση, κωμωδία, δράμα και ποίηση. Η πόλη απαθανατίστηκε στη μεγάλη οθόνη με εκατοντάδες διαφορετικούς τρόπους σε χιλιάδες ταινίες. Σήμερα, ανοίγεται ένα νέο, φρέσκο, απίστευτα ρομαντικό παράθυρο αγάπης και έρωτα με θέα αυτή την πόλη: από την πρώτη αγάπη, την ανεκπλήρωτη και τη χωρίς διάρκεια, μέχρι την αγάπη που μένει ανεξίτηλη στη μνήμη, την ατελέσφορη, την αγάπη που λαχταράς και την αγάπη που διαρκεί για πάντα. Κι όλα αυτά μέσα από τον φακό μιας ομάδας νέων, παθιασμένων δημιουργών από όλο τον κόσμο.

Ο Δρ. Παρνάσους διαθέτει το μοναδικό χάρισμα να καθοδηγεί τη φαντασία του άλλου. Ταυτόχρονα όμως, βαρύνεται από ένα σκοτεινό μυστικό. Αμετανόητος τζογαδόρος, πριν από εκατοντάδες χρόνια έβαλε ένα στοίχημα με τον διάβολο, τον κύριο Νικ, και κέρδισε την αθανασία. Αιώνες αργότερα, όταν γνώρισε την πραγματική αγάπη, αποφάσισε να κάνει μια ακόμη συμφωνία μαζί του, ανταλλάσσοντας την αθανασία με τη νιότη, με έναν και μόνο όρο: μόλις η κόρη του συμπληρώσει τα 16 της χρόνια, να πάψει να ανήκει σε αυτόν. Η κόρη του, Βαλεντίνα, πλησιάζει τα 16 και ο Δρ. Παρνάσους θέλει απεγνωσμένα να την προστατέψει από την προδικασμένη μοίρα της. Ο κύριος Νικ έρχεται για να εισπράξει τα “κέρδη” του, αλλά μη μπορώντας να αντισταθεί στην επιθυμία να βάλει ένα ακόμα στοίχημα, επαναδιαπραγματεύεται το τίμημα: αυτός που θα κερδίσει την Βαλεντίνα είναι αυτός που θα παραπλανήσει πρώτος πέντε ψυχές.

Η ταινία “MICHAEL JACKSON THIS IS IT” θα προσφέρει στους οπαδούς του Βασιλιά της Ποπ αλλά και σε όλους τους λάτρεις της μουσικής, μια σπάνια, behind-the-scenes, άποψη του καλλιτέχνη καθώς εξέλισσε, δημιουργούσε και έκανε πρόβες για τις ήδη sold-out συναυλίες του που θα ξεκινούσαν αυτό το καλοκαίρι στην O2 Arena του Λονδίνου. Καλύπτοντας στιγμές από τον Απρίλιο μέχρι και τον Ιούνιο 2009, το φιλμ βασίστηκε σε 100 και πλέον ώρες back-stage υλικού και παρουσιάζει τον Τζάκσον καθώς κάνει πρόβες για διάφορα τραγούδια του σόου. Το κοινό θα αποκτήσει μια προνομιακή, ιδιωτική ματιά για τον τραγουδιστή, το χορευτή, το σκηνοθέτη, τον αρχιτέκτονα, τον ιδιοφυή καλλιτέχνη που δημιουργεί και τελειοποιεί το τελευταίο σόου της καριέρας του. Tο “Τhis is it” είναι ένα απίστευτο μουσικό αφιέρωμα στοn μεγαλύτερο pop, και όχι μόνο, καλλιτέχνη των τελευταίων δεκαετιών. Όσοι αγαπάτε τον Michael Jackson, αλλά και γενικότερα τη μουσική, αυτή είναι μια ταινία την οποία δεν πρέπει να χάσετε.

[ΙΝΦΟ]

[ΙΝΦΟ]

[ΙΝΦΟ]

[ΙΝΦΟ]

[ΣΤΟΡΙ] [ΣΤΟΡΙ]

[ΣΤΟΡΙ]

[ΣΤΟΡΙ]

Επιμέλεια: Αντώνης Παπανδρέου (cinecran@yahoo.gr)

cine,building

cine,building

14 // USM // 15

Robert De Niro Ο Ρόμπερτ Μάριο Ντε Νίρο ο νεότερος (αγγλ. Robert De Niro), είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός γεννημένος στις 17 Αυγούστου 1943. Είναι γνωστός για την ενσάρκωση προβληματισμένων χαρακτήρων, για την πολύχρονη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε, καθώς και για τη συμμετοχή του στις πρώτες δουλειές του Μπράιαν Ντε Πάλμα. Θεωρείται από πολλούς ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, καθώς και ο πιο σημαντικός εν ζωή. Αυτό οφείλεται κυρίως στην άκαμπτη τελειομανία του και στην επιμονή με την οποία προφυλάσσει την προσωπική του ζωή.

Ο Ρόμπερτ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο τον πρεσβύτερο, έναν ζωγράφο, ποιητή και γλύπτη και την Βιρτζίνια Άντμιραλ, η οποία ήταν ζωγράφος. Οι δυό τους γνωρίστηκαν σε ένα μάθημα ζωγραφικής του Hans Hofmann στο Provincetown της Μασαχουσέτης. Χώρισαν όταν ο Ρόμπερτ ήταν δύο χρονών και ο ίδιος μεγάλωσε στην περιοχή Clinton του Μανχάταν στην Νέα Υόρκη.Αρχικά παρακολούθησε το Little Red School House αλλά αργότερα μετακινήθηκε από την μητέρα του στο High School of Music and Art της Νέας Υόρκης. Τα παράτησε όμως στην ηλικία των 13 ετών και οργανώθηκε σε μια συμμορία των δρόμων στη Μικρή Ιταλία. Ακολούθησε μια φιλονικία με τον πατέρα του, αν και αργότερα συμβιβάστηκαν. όταν ο ίδιος σε ηλικία 18 ετών έπασχε από κατάθλιψη και ταξίδεψε στο Παρίσι για να φέρει τον πατέρα του στο σπίτι. Ο Ντε Νίρο παρακολούθησε τα μαθήματα της Stella Adler καθώς και αυτά της δραματικής σχολής του Lee Strasberg.

Σε ηλικία 16 ετών έκανε περιοδεία με την Αρκούδα του Αντόν Τσέχωφ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1963, ήρθε ο πρώτος μεγάλος ρόλος του Ντε Νίρο όταν εμφανίστηκε στο The Wedding Party του Μπράιαν Ντε Πάλμα, που ήταν και η αρχή μιας πολύχρονης συνεργασίας με τον σκηνοθέτη. Η ταινία όμως δεν κυκλοφόρησε επίσημα πριν από το 1969. Το μεγαλύτερο διάστημα της δεκαετίας του ‘60 το πέρασε σε θεατρικά εργαστήρια και σε παραστάσεις off-Broadway. Είχε ένα μικρό ρόλο στη Γαλλική ταινία Three Rooms in Manhattan (1965) και επανασυνδέθηκε με τον Ντε Πάλμα για τα Greetings (1968) και Hi, Mom (1970).

Κέρδισε τα βλέμματα πολλών όταν εμφανίστηκε στο Bang the Drum Slowly (1973), ενώ την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η συνεργασία του με τον Μάρτιν Σκορσέζε, όταν συμπρωταγωνίστησε με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στους Κακόφημους Δρόμους. Αυτό οδήγησε σε μια σειρά ταινιών μεταξύ τους όπως τα Ο Ταξιτζής (1976), New York, New York (1977), Οργισμένο Είδωλο (1980), The King of Comedy (1983), Τα Καλά Παιδιά (1990), Το Ακρωτήρι του Φόβου (1991) και Casino (1995). Σε όλες αυτές τις ταινίες, ο Ντε Νίρο υποδυόταν κάποιον με αντικοινωνική συμπεριφορά. Μια από τις πιο σημαντικές ταινίες για την καριέρα του ήταν ο Ταξιτζής, όπου ο ρόλος του Travis Bickle εκτόξευσε την δημοτικότητα του και την καριέρα του. Στην ίδια ταινία περιλαμβάνεται και ο γνωστότατος “You talkin’ to me?” μονόλογός του.

Το 1974 συμμετείχε στο δεύτερο μέρος του θρυλικού “Ο Νονός” όπου και υποδύθηκε τον νεαρό Don Vito Corleone. Για αυτόν τον ρόλο κέρδισε Oscar δεύτερου αντρικού ρόλου. Το 1976 εμφανίστηκε στο “1900” μαζί με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ενώ δύο χρόνια αργότερα τον είδαμε στον Ελαφοκυνηγό. Άλλος ένας σημαντικός ρόλος του Ντε Νίρο ήταν στο “Once Upon a Time in America” (1984) όπου υποδύθηκε τον Εβραίο γκάνγκστερ David ‘Noodles’ Aaronson. Φοβούμενος πως τέτοιοι ρόλοι έχουν αρχίσει να γίνονται στερεότυπα για αυτόν, από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 άρχισε να πρωταγωνιστεί σε πολύπλευρους κωμικούς ρόλους όπου και εκεί είχε επιτυχία. Επόμενες ταινίες του ήταν τα True Confessions (1981), Falling in Love (1984), Brazil (1985), Η Αποστολή (1986), Οι Αδιάφθοροι (1987), Ο Διώκτης του Μεσονυκτίου (1988), Heat (1995), Ο Πρόεδρος, ένα ροζ Σκάνδαλο και ένας Πόλεμος (1997), Ρόνιν (1998), Ανάλυσέ το (1999), Ξανά Ανάλυσέ το (2002), Γαμπρός της Συμφοράς (2000), Πεθερικά της Συμφοράς (2004) και Το Κρυφτό (2005).

Κέρδισε βραβείο Oscar καλύτερου αντρικού ρόλου για το Οργισμένο Είδωλο και Oscar δεύτερου αντρικού ρόλου για το Ο Νονός ΙΙ. Σαν γνωστός ηθοποιός της Μεθόδου, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο φημίζεται για την εργατικότητα του πάνω στους ρόλους που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας. To 2006 σκηνοθέτησε αλλά και συμπρωταγωνίστησε με τους Ματ Ντέιμον, Αντζελίνα Τζολί και Τζο Πέσι στο “Ο Καθοδηγητής”. Στις 7 Ιουνίου 2006, ο Ντε Νίρο δώρησε όλο το κινηματογραφικό του αρχείο, στο οποίο περιλαμβάνονται σενάρια και κουστούμια, στο Harry Ransom Center του πανεπιστημίου του Τέξας στο Austin.

* What Just Happened? (2008) - Ben* Stardust (2007) - Captain Shakespeare* The Good Shepherd (2006) - General Bill Sullivan* Arthur et les Minimoys (2006) (voice: English version) - King* Hide and Seek (2005) - David Callaway* The Bridge of San Luis Rey (2004) - Archbishop of Peru* Meet the Fockers (2004) - Jack Byrnes* Shark Tale (2004) (voice) - Don Lino* Godsend (2004) - Richard Wells* Analyze That (2002) - Paul Vitti* City by the Sea (2002) - Vincent LaMarca* Showtime (2002) - Det. Mitch Preston* The Score (2001) - Nick Wells* 15 Minutes (2001) - Detective Eddie Flemming* Meet the Parents (2000) - Jack Byrnes* Men of Honor (2000) - Master Chief/Senior Chief/Chief Leslie W. ‘Billy’ Sunday* The Adventures of Rocky & Bullwinkle (2000) - Fearless Leader* Flawless (1999) - Walt Koontz* Analyze This (1999) - Paul Vitti* Ronin (1998) - Sam* Great Expectations (1998) - Arthur Lustig* Jackie Brown (1997) - Louis Gara* Wag the Dog (1997) - Conrad Brean* Cop Land (1997) - Lt. Moe Tilden* Marvin’s Room (1996) - Dr. Wally* Sleepers (1996) - Father Bobby* The Fan (1996) - Gil Renard* Heat (1995) - Neil McCauley* Casino (1995) - Sam ‘Ace’ Rothstein

* We’re No Angels (1989) - Ned* Jacknife (1989) - Joseph ‘Jacknife’ Megessey* Midnight Run (1988) - Jack Walsh* The Untouchables (1987) - Al Capone* Angel Heart (1987) - Louis Cyphre* The Mission (1986) - Rodrigo Mendoza* Brazil (1985) - Archibald ‘Harry’ Tuttle* Falling in Love (1984) - Frank Raftis* Once Upon a Time in America (1984) - David ‘Noodles’ Aaronson* The King of Comedy (1983) - Rupert Pupkin* True Confessions (1981) - Des Spellacy* Raging Bull (1980) - Jake La Motta* The Deer Hunter (1978) - Michael Vronsky* “The Godfather Saga” (1977) (mini) TV Series - Young Vito Corleone* New York, New York (1977) - Jimmy Doyle* The Last Tycoon (1976) - Monroe Stahr* Novecento (1976) - Alfredo Berlinghieri* Taxi Driver (1976) (as Robert DeNiro) - Travis Bickle* The Godfather: Part II (1974) - Vito Corleone* Mean Streets (1973) - John ‘Johnny Boy’ Civello* Bang the Drum Slowly (1973) - Bruce Pearson* The Gang That Couldn’t Shoot Straight (1971) - Mario Trantino* Born to Win (1971) - Danny* Jennifer on My Mind (1971) - Mardigian* Hi, Mom! (1970) - Jon Rubin* Bloody Mama (1970) - Lloyd Barker* The Wedding Party (1969) (as Robert Denero) - Cecil* Sam’s Song (1969) - Sam Nicoletti* Greetings (1968) - Jon Rubin* Trois chambres à Manhattan (1965) (uncredited) - Client at the diner

ινφοSome of Filmography

music,echoe

16 // USM // 17

pause

Από αυτή εδώ την στήλη έχω αναφερθεί πολλές φορές για τους Chromeo και την δουλειά τους. Δύο πανέξυπνοι άνθρωποι , λάτρεις της παλιάς μουσικής που παιζόταν στις Disco και πολύ δημιουργικοί στα θέματα μουσικής. Η νέα τους κυκλοφορία είναι ένα mix-CD με όνομα DJ Kicks. Το στυλ απ’ ότι μπορείτε να καταλάβετε είναι electro, disco και italo-disco. Ήχοι και μελωδίες βγαλμένες από την δοξασμένη εποχή του ’80 , synthe-sizer , γυναικεία φωνητικά και ξέφρενοι ρυθμοί κατακλύζουν τα αυτιά μας μέσα από αυτό το CD. Αν σας αρέσει αυτού του είδους η μουσική και έχετε ζήσει την εποχή της Disco ή την έχετε δει στην τηλεόραση και θα θέλατε να την είχατε ζήσει ,τότε αυτό το CD είναι η καλύτερη λύση στο να πάρετε μία γεύση για το πώς διασκέδαζε τότε ο κόσμος. Καλή ακρόαση!Θεόδωρος Μορφίδης

Chromeo - DJ Kicks(Studio !K7) ( Electro, Disco, Italo )

Για τον Frankie Knuckles δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Όσοι αγάπησαν την παλιά House θα ξέρουν ότι αυτό το είδος μουσικής είναι σχεδόν συνώνυμο με το όνομα του Frankie. Αυτό το mix-CD με τίτλο Motivation Too, αποτελείται από 12 κομμάτια. Όλα τους διαλεγμένα, ένα προς ένα, πάντα στο στυλ της παλιάς καλής House σκηνής. Πολύ όμορφα φωνητικά ,funky μελωδίες και πολλά εφέ κάνουν αυτό το CD φανταστικό και μας μεταφέρουν στην παλιά καλή εποχή, στην οποία αυτή η μουσική ακουγόταν παντού και ο κόσμος την αγαπούσε γιατί ήταν ποιοτική. Ελπίζω να σας αρέσει και να σας φέρει στο μυαλό παλιές καλές αναμνήσεις. Θεόδωρος Μορφίδης

Συναντάμε μία από τις καλύτερες συνεργασίες που έγιναν στη χώρα μας…Χρόνια τώρα και οι δύο μουσικοί, από διαφορετικά πόστα ο καθένας, υπηρετούν την τέχνη όπου και όπως αυτή εκφράζεται. Με διαφορετικά κριτήρια, χωρίς εκπτώσεις όμως στην προσωπική τους διαδρομή, κρατούν στις αποσκευές τους την δική τους αλήθεια σε ένα ταξίδι που κρατάει από τα τέλη της δεκαετίας του 70…Μουσικές Ταξιαρχίες (θήτευσαν και οι δυο στο ιστορικό γκρουπ της ελληνικής σκηνής), αρθρογραφίες και δημοσιογραφίες σε αξιόλογα έντυπα μέσα ο πρώτος, μουσικές επενδύσεις για το θέατρο και τον κινηματογράφο ο δεύτερος. Συνεργασίες με τους Impatients, Payn, Nicky Skopelitis, Annabouboula ο πρώτος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο τμήμα κινηματογράφου ο δεύτερος, ιδρύει το δικό του σχήμα τη Φούστα της Ρεβέκας όπου τραγουδάει και παίζει κιθάρα αφήνοντας στην άκρη τις μπαγκέτες. Μετά έρχεται ο πρώτος προσωπικός δίσκος «το φρόνιμο παιδί» το 2003 ο πρώτος, πτυχίο φυσικοχημείας το 1983, θεωρία μουσικής τζαζ, μαθήματα κλασικής κιθάρας από τον Αντρέι Μεντζούκωφ ο δεύτερος…, φεστιβάλ, live, πρόβες, τζαμαρίσματα και οι δυο τους για να γίνει το ταξίδι κοινό.…Ουφ λαχάνιασα…:)Εδώ τι ακούμε ; Διαφωνίες επί…σκηνής, ηχητικές παρεμβολές, πειραγμένα μικρόφωνα, τα φωνητικά της Κορίνας Λατέλη…ένα μίνι-κολάζ από ηχογραφήσεις σε στούντιο κατά τη διάρκεια των ταραχών του Δεκέμβρη 2008.Και το ταξίδι συνεχίζεται..Αλέξανδρος Γερασίμου

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια άκρως ενδιαφέρουσα, ευτυχής και επιτυχής σύμπραξη. Από τη μία, η μουσική του Γιάννη Αγγελάκα που ντύνει με ήχους την πρόσφατη ταινία του Παντελή Βούλγαρη ¨Ψυχή Βαθιά¨. Από την άλλη, η πρόσφατη ταινία του Παντελή Βούλγαρη που ντύνει με εικόνες τη μουσική του Γιάννη Αγγελάκα… Ο Γιάννης Αγγελάκας προσέγγισε εδώ με τον καλύτερο τρόπο μια ταινία που δεν είναι μυθοπλασία, δεν περιέχει αργές σκηνές και διαλόγους, όπως στις «Νύφες», βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, δείχνει τα πραγματικά γεγονότα χωρίς εύκολες και ωραιοποιημένες συνταγές.Μουσικός με άποψη, μέλος του θρυλικού συγκροτήματος «Τρύπες» οι οποίες επηρέασαν εν πολλοίς τον ήχο της ελληνικής ροκ σκηνής τα τελευταία 20 χρόνια, ένας από τους μεγαλύτερους στιχουργούς της τελευταίας εικοσαετίας που σκύβει στα τραγούδια του Μάρκου και του Χατζιδάκι όντας μεγάλος γνώστης της μουσικής έκφανσης της χώρας μας αλλά και υπεύθυνος για τα δυο πολύ ιδιαίτερα σάουντρακτ («χώμα και νερό» & «ο χαμένος τα παίρνει όλα») που κέρδισαν κοινό και κριτικούς. Μαζί του στις ηχογραφήσεις έλαβαν μέρος, το πολυφωνικό σχήμα «Διών绨 και η παραδοσιακή ορχήστρα «Λοιζιος κι¨ ανακατωσια». Την ενορχήστρωση έκαναν ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Νίκος Βελιώτης. Στο soundtrack πέρα από τα ορχηστρικά θέματα περιλαμβάνονται και «Το «Εμβατήριο του Δημοκρατικού Στρατού» σε μουσική Γιάννη Αγγελάκα και στίχους αγνώστου στιχουργού της εποχής του εμφυλίου και του Γιάννη Αγγελάκα, και το «Ψυχή Βαθιά» σε μουσική και στίχους του Γιάννη Αγγελάκα. Αλέξανδρος Γερασίμου

Ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι ένας τραγουδοποιός ή μια μπάντα όταν ασχολείται σοβαρά με αυτό που ονομάζουμε μουσική –η οποία από μόνη της είναι μια σοβαρή υπόθεση- θα έπρεπε να επανέρχεται (ξανά και ξανά…) στην ελληνική δισκογραφία κάθε ένα ή δυο χρόνια παραδίδοντας την –εκάστοτε- καινούργια του δουλειά επειδή το επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς.Αυτό συνήθως συμβαίνει σε άσματα που δεν μπορεί να τα ακούσει το ανθρώπινο αυτί οπότε πάμε παρακάτω…:)Οπου παρακάτω συναντάμε μετά από απουσία 10 περίπου χρόνων τους Xaxakes.Μεγάλο διάστημα σίγουρα αν αναλογιστούμε ότι η τελευταία τους δισκογραφική κατάθεση ήταν το 2000 και η πρώτη το 1996.Μεγάλο και το γεγονός όμως ότι η μπάντα από τη Θεσσαλονίκη βρίσκει πάντα τον τρόπο να μας συγκινεί πότε με τη μουσική, πότε με τους στίχους, πότε με τα όργανα που χρησιμοποιεί –εδώ γοητεύει πραγματικά η χρήση του σαξόφωνου αλλά και τα «ταξιδιάρικα» γυναικεία φωνητικά-…Πιστό πάντα στη σουρρελιστική του διάθεση που βγάζει μέσω των -τρυφερών πολλές φορές- στίχων του , το σχήμα του Γιάννη Νάστα με αυτή τη τρίτη του δισκογραφική κατάθεση που φέρει τον τίτλο «το valse των ελαφιών» χαρίζει στην ελληνική δισκογραφία όχι αρκετούς δίσκους σε ποσότητες αλλά ένα μικρό αριστούργημα και έξυπνα σε συνθέσεις τραγούδια όπως το «Μη μαζί, γιατί», «Σ’ έχω χάσει», «Τι ωραία που ‘ναι στη βροχή»…Αλέξανδρος Γερασίμου

Frankie Knuckles - Motivation Too (Nervous Records) ( House )

Ακης Περδίκης, Ακης Δαούτης – Soundtract To A Flaming City(independent release) ( Space, Ambient, Noise )

Γιάννης Αγγελάκας - Ψυχή Βαθιά (EMI) ( Soundtrack )

Xaxakes-Το Valse των Ελαφιών( Archangel music ) ( Pop )

Είναι η 2η δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος από την Θεσσαλονίκη. «Το βιβλίο της ζωής» ανοίγουν οι IXTHEIS και επιμένουν στην ανανέωση και την πρόοδο σε σχέση με το παρελθόν τους. Ο ήχος τους, εμμένει στο ροκ, αλλά έχει δυναμώσει τις ηλεκτρικές κιθάρες, οι συνθέσεις – ενορχηστρώσεις έχουν δουλευτεί για τα καλά, ενώ τα sam-ples – πλήκτρα και εφέ τοποθετούνται χωρίς υπερβολές στο μουσικό τοπίο. Οι IXTHEIS έχουν δημιουργήσει πλέον την δική τους ηχητική σφραγίδα, κάτι το οποίο στον προηγούμενο δίσκο μετεωρίζονταν χωρίς να έχει πλήρως ολοκληρωθεί. Εν προκειμένω δέκα τραγούδια εκ των οποίων τα 9 μιλούν ελληνικά και 1 αγγλικά, περιμένουν την ακρόασή μας. Το «All the magic», αν και αγγλόφωνο μας ξαφνιάζει με την μελωδικότητα και την ατμοσφαιρικότητα που μεταδίδει. Αν και είμαι υπέρ του ελληνόφωνου στίχου στην συγκεκριμένη περίπτωση ένα διαβολάκι μου ψιθυρίζει πως ίσως το να το γυρνούσαν στο αγγλόφωνο τους δίνει προοπτική. Ακούστε τους, γνωρίστε τους, απολαύστε τους!Νίκος Γραμμάτος

Για τα σκληρά και ηχητικά βαριά αυτιά σας θα σας προτείνω την 5η δισκογραφική δουλειά των Ελλήνων Nightstalk-er. Οι κλασικοί τυπάδες «χτύπησαν» με έντεκα τραγούδια συν 1 Intro τα οποία ναι μεν δεν προσφέρουν ηχητικά κάτι διαφορετικό και εκσυγχρονισμένο αλλά προσφέρουν δε αυτό που αγαπήσαμε σε αυτούς, τις βαριές μπαρουτοκαπνισμένες κιθάρες και τα ξεσηκωτικά φωνητικά τους. Η παραγωγή είναι άρτια, εξωτερικών προδιαγραφών εξού και η υπογραφή του Αμερικάνικού label Meteor City. Αβλεπέ προτεινόμενο! Νίκος Γραμμάτος

Εδώ είμαστε … είναι η μπάντα που περίμενα να ακούσω και να δω να σαρώνει στα Live. Η επίδραση που είχε η ροκ μουσική δεκαετία του ’80 άρχισε να φαίνεται και να αποτυπώνεται στις νέες μπάντες που γεννιούνται τώρα. Σίγουρα δεν είναι οι πρώτοι ή οι μόνοι Έλληνες που αποτυπώνουν το παραπάνω, αλλά το αποτέλεσμα αυτό είναι άξιο αναφοράς. Τους ανακάλυψα πριν 1 χρόνο περίπου στο myspace όταν ο ήχος τους, από τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφήσανε, μου άφησε το σημάδι του, μου μίλησε βαθειά και μου είπε « μην τους ξεχάσεις … έρχονται » … και ήρθε η ώρα. Αν αγαπάτε τους Guns n’ Roses, Velvet Revolver, Black Sab-bath, B.Dickinson, Iron Maiden, Whitesnake, Slash’s Snake-pit, Dio, Ozzy, Skid Row, Aerosmith .. τότε οι Dead mans rose είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα σας.Δυναμικά τραγούδια, riff , κιθάρες βουτηγμένες στο αλκοόλ και τον καπνό που όπως προανέφερα μυρίζουν ‘80s και αυτή η μυρωδιά πραγματικά σε μεθάει. Ο δίσκος περιέχει 11 τραγούδια, η παραγωγή του κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και γενικά όλο το πακέτο έχει τον επαγγελματισμό που βλέπουμε και στις μπάντες του εξωτερικού … κι όμως οι Dead mans rose είναι από την Θεσσαλονίκη η οποία συνεχίζει να ροκάρει δυνατά. Μπράβο παλικάρια μου!!!h t t p : / / w w w. my s p a c e . c o m / d e a d m a n s r o s e b a n d http://www.deadmansrose.com/Νίκος Γραμμάτος

IXTHEIS – Το βιβλίο της ζωής(independent release) ( Pop / Rock )

Nightstalker - “Superfreak”( Meteor City ) ( Stoner / Rock )

Dead man’s rose (Demo)( independent release ) ( Rock / Hard Rock )

http://www.myspace.com/thedragostars

18 // USM

art,istΕπιμέλεια: Αντιγόνη Θεοδωράκη

DragostarsMORE

INFO

Ο Θοδωρής και ο Κώστας ή αλλιώς ο Mr. Cipher και Rapboy αποτελούν τα μέλη του νέου συγκροτήματος Dragostars. Έχοντας κάνει και οι δύο άλλες συνεργασίες στο παρελθόν, η αγάπη τους για τη hip hop και rap μουσική, τους οδήγησε το 2009 στη δημιουργία του πρώτου τους άλμπουμ με τίτλο «Στις Γειτονιές των Αστεριών». Το άλμπουμ αποτελείται από 15 κομμάτια σε κάποια από τα οποία συμμετέχουν και οι Απέχεις , Αυθεντία , djE, ενώ περιλαμβάνει και σημαντικές παραγωγές από Timeless, Dj Rico, Sinis, Αντιρρησία, Cenobite, Εξωκοσμικό, Kebzer και Άγρυπνο.

Η επιλογή αυτού του είδους μουσικής δεν ήταν τυχαία όπως και ο τίτλος. Η γειτονιά των αστεριών είναι η ιδανική για αυτούς γειτονιά, το μέρος όπου θα ήθελαν να ζήσουν. Το hip hop είναι ένα είδος μέσα από το οποίο μπορούν να εκφράσουν με άμεσο τρόπο ότι τους απασχολεί εκείνη την στιγμή. Για το λόγο αυτό είναι πάντα σε ετοιμότητα να καταγράψουν σε ένα λευκό χαρτί ό,τι σκέφτονται και θέλουν να θυμούνται. Η θεματολογία λοιπόν είναι ευρεία αλλά επικεντρώνεται σε θέματα πολιτικά, κοινωνικά αλλά και προσωπικά.

Αν και φαντάζει ένα είδος σκοτεινό και απρόσιτο και οι εκπρόσωποι του κάτι σαν ταραχοποιά στοιχεία, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μεγάλη παρεξήγηση. Όταν πρέπει να είναι σκληρή είναι σκληρή και όταν πρέπει να είναι ήρεμη είναι ήρεμη. Όπως μας εξήγησαν πρέπει να είσαι ανοιχτόμυαλος για να καταλάβεις τι μηνύματα θέλει να περάσει ο εκάστοτε καλλιτέχνης πίσω από τις ρίμες. Οι ίδιοι όμως χαίρονται που έστω και αν κάποιοι δεν συμφωνούν ή δεν καταλαβαίνουν τη μουσική αυτή, έχει διαδοθεί και εξελιχθεί αρκετά τον τελευταίο καιρό ώστε να δίνονται ευκαιρίες σε πολλούς εκπροσώπους του είδους να κάνουν επιτυχίες. Όση ώρα μίλαγαν δεν είπαν άσχημο λόγο για κανέναν mc. Μπορεί να διαφωνούν για κάποια επιλογή που άλλοι έκαναν και που μοιάζει εύκολη, σέβονται όμως τον κάθε καλλιτέχνη γιατί ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να βγάλεις έστω και ένα τραγούδι.Οι δυο τους έχουν δέσει ως group, κάνουν όμως και ατομικές δουλειές. Έχουν μάθει στις δυσκολίες να στηρίζουν ο ένας τον άλλον και ακόμα και αν το hip hop “ξεφουσκώσει” εκείνοι θα είναι εκεί να πουν αυτό που σκέπτονται.

http://www.myspace.com/akisdaoutis

20 // USM

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γερασίμου

Συνέντευξη: Αλέξανδρος ΓερασίμουΆκης ΔαούτηςΜουσικός από την άκρη της πόλης… Αθόρυβος εργάτης των fm στο νησί των Φαιάκων…

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…Πότε ξεκίνησες να κάνεις ραδιόφωνο;Το 1989 σε έναν κοινοτικό ρ/σ. Δεν ήξερα τίποτα από το πώς λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα. Ήθελα όμως πολύ να το κάνω. Σε λίγες μόνο μέρες βγήκα στον αέρα. Ήταν το διάστημα που μόλις είχε ξεκινήσει η “ελεύθερη” ραδιοφωνία και ο κόσμος άκουγε πολύ ραδιόφωνο. Υπήρχε μία δίψα πολλών ετών, που συντηρούσε το κρατικό ραδιόφωνο. Σήμερα αυτό άλλαξε. Φτάσαμε στον κορεσμό.

Τελικά τι είναι το ραδιόφωνο; Μια μορφή επικοινωνίας, φαινόμενο που μπορεί να λειτουργήσει πολιτισμικά και παράπλευρα ή κάτι που έχουμε περισσότερο ανάγκη ο καθένας από εμάς αλλά και συνολικά σαν κοινωνία;Δεν υπάρχει μία απάντηση. Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Μπορεί να είναι συντροφιά ,επικοινωνία ή απλά ένα ανοιχτό παράθυρο. Σίγουρα είναι κάπου εκεί δίπλα μας, ανοιχτό ή κλειστό. Συμβάλλει στην μνήμη μας και αυτό τελικά είναι πολύ σημαντικό. Το τι πολιτισμικό αποτέλεσμα δημιουργεί, προφανώς έχει να κάνει με τις επιλογές του καθενός. Πες μου τι σταθμό ακούς, να σου πω ποιος είσαι. Αλλά αυτό ισχύει και για την εφημερίδα ,την τηλεόραση κτλ. Το θέμα είναι αν το σημερινό ραδιόφωνο έχει κάτι να πει και να προτείνει ή παίζει αυτό που θέλει ο κόσμος. Ο πλήρης εκτοπισμός σημαντικού ποσοστού ελληνικού τραγουδιού, από τις επιλογές των σημερινών παραγωγών, μάλλον μας οδηγεί στο δεύτερο. Εκτός και αν μας αρκούν οι εξαιρέσεις!

Υπάρχουν πολιτισμικές και αισθητικές διαφορές στο σημερινό ραδιόφωνο ;Πως θα μπορούσαν να μην υπάρχουν. Μιλάμε για το ραδιόφωνο γενικά και αυτό δεν μας οδηγεί με ασφάλεια κάπου. Πάντα θα αλλάζει αυτό. Το ζήτημα είναι πώς αλλάζει και αν εμείς συμβάλλουμε σε αυτό. Από ένα κακό κρατικό ραδιόφωνο, περάσαμε στην “ελεύθερη” και μετά στην ιδιωτική ραδιοφωνία, έτσι, χωρίς πρόγραμμα και στόχο. Ο καθένας μεταφέρει στον αέρα την προσωπική του αισθητική. Άρα το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί που κάνουν ραδιόφωνο. Τι μουσικές ακούει ο Γιώργος Ράδος ;Ότι με ζεσταίνει και με ταξιδεύει. Ότι έχει γράψει κάποιος άλλος ,τόσο όμορφα, αγγίζοντας τις αισθήσεις μου, χωρίς να το ξέρει!

Πως βλέπεις το μέλλον του ραδιοφώνου ;Αβέβαιο! Διακρίνω μια προσπάθεια να συγκεντρωθεί στα χέρια ολίγων, για να εξαιρεθούν και οι εξαιρέσεις! Η ψηφιακή του μετάβαση μάλλον θα το αποκόψει από ένα μεγάλο τμήμα του ακροατηρίου του, με ότι αυτό συνεπάγεται!

Τα επόμενα σχέδια του Γιώργου Ράδου είναι…Να αντέξω την πίεση και να συνεχίσω να υπάρχω, με καλύτερους όρους, κάνοντας ραδιόφωνο.

Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από…34 χρόνια…Στα 15 παρότι οι γονείς μου διαφωνούσαν έντονα, η γιαγιά μου συγκινήθηκε από την επιμονή μου και μου έδωσε τα λεφτά να αγοράσω την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα. Σύντομα την έδωσα και πήρα ένα μπάσο για να φτιάξω με 2 συμμαθητές μου, από το σχολειό, το πρώτο μας συγκρότημα. Έτσι ξεκινήσαμε και παίζαμε σε συναυλίες που διεξάγονταν σε κινηματόγραφους τα πρωινά. Χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω βρέθηκα να ηχογραφώ με τις Μουσικές Ταξιαρχίες. Όταν έφυγα για Αμερική, απέκτησα πρόσβαση σε ένα πλήρως εξοπλισμένο στούντιο ηλεκτροακουστικής μουσικής, όπου και ξεκίνησα τους πειραματισμούς μου με τον ήχο.

Αρκετούς μήνες τώρα η συνεργασία σου με τον Άκη Περδίκη κυοφορεί ενδιαφέροντα live σε διάφορους χώρους αλλά και το πρόσφατο cd “Soundtrack to A Flaming City”. Μίλησε μου για αυτή τη δουλειά αλλά και γενικότερα για τη συνεργασία σας.Με τον Άκη βρεθήκαμε σε ένα φεστιβάλ ηλεκτροακουστικής και πειραματικής μουσικής. Μιλήσαμε και συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε.. Έτσι αποφασίσαμε να ανταλλάξουμε μουσικές φράσεις. Η αφορμή μας δόθηκε όταν δεχτήκαμε την πρόσκληση της χορεύτριας Δήμητρας Νατσκουλη, να συνοδεύουμε ζωντανά μια ομάδα contact improvisation.Υπήρχαν στιγμές που το συναίσθημα από τους χορευτές πλημμύριζε την αίθουσα. Άλλες φορές τους ακoλουθούσαμε και άλλες τους ̈ πηγαίναμε¨ εμείς κάνοντας θόρυβο με 2 κιθάρες και πολλά πετάλια και καλώδια στο πάτωμα.Συνεχίσαμε τις ηχογραφήσεις στο στούντιο μου κατά τη διάρκεια των ταραχών του περασμένου Δεκέμβρη.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ξέσπασμα με τη χρήση των δωρεάν υπηρεσιών που συναντάμε στο διαδίκτυο (facebook, MySpace κ.α.) όπου ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει το δικό του «χώρο» και να προβάλλει τη δουλειά του...Διαθέτοντας και εσύ προσωπική σελίδα νιώθεις πως κερδίζεις πράγματα από όλο αυτό ;Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε πως οι υπηρεσίες αυτές έφεραν μια μεγάλη επανάσταση, μια ανατροπή, στον τρόπο διανομής της μουσικής. Με ένα κλικ μπορεί όλος ο κόσμος να ακούσει τη μουσική σου, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και να την αγοράσει. Παλιότερα ένας καλλιτέχνης ,αφού πρώτα έβρισκε τρόπους να χρηματοδοτήσει την δουλειά του, έπρεπε για να εξασφαλίσει την διανομή της να έρθει σε συμφωνία με κάποια εταιρία.

Συνήθως έπεφτε σε κάποιο παραγωγό που είχε στοίβες με demos στο πάτωμα του γραφείου του, τα περισσότερα από τα οποία αμφιβάλλω αν θα είχε ποτέ το χρόνο να τα ακούσει.Οι τύποι αυτοί συχνά έχουν ανοικτές τις κεραίες τους μόνο για κανένα εύκολο σουξέ που μπορεί να αποφέρει κάποια γρήγορα χρήματα για την εταιρία και θα εξασφάλιζε την παραμονή τους σ’αυτήν …Επομένως από την παραπάνω εικόνα που ήταν συνήθης, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ποιοτικές δουλειές δύσκολα έβρισκαν το δρόμο τους στο Ελληνικό κοινό. Για παγκόσμια διανομή βεβαία ούτε λόγος…

Η εμπειρία μου από την προσωπική μου ιστοσελίδα είναι μάλλον θετική .Ξαναμαθαίνω την γεωγραφία…Υπάρχουν ακροατές από πολλές χώρες που αγνοούσα ακόμα και την ύπαρξη τους στο χάρτη. Ακόμη άκουσα πάρα πολύ μουσική και έκανα φίλους που φτιάχνουν ωραίους ήχους από όλο σχεδόν τον κόσμο. Μέσα από το MySpace πρόεκυψαν και επιτυχείς συνεργασίες όπως το Biofields που ηχογράφησα με τον Αμερικανό (Ελληνικής καταγωγής) κλαρινετίστα Demetrius Spaneas. Παρόλα αυτά, οι υπηρεσίες αυτές δεν αρκούν από μόνες τους για να φτιάξουν μια καριέρα. Συχνά κάποιος μπορεί να επωφεληθεί από το promotion κάποιας μεγάλης εταιρίας ή ακούγοντας τις συμβουλές ενός έμπειρου, με όραμα (σπάνιο) και γνώση πάνω στον ήχο, παραγωγού.

Τι μουσικές ακούει ο Άκης Δαούτης ;Μου αρέσει η πολυσυλλεκτικότητα και σαν συνθέτης φτιάχνω υβριδικές μείξεις αρκετά χρόνια τώρα. Επομένως ακούω και μελετώ διαφορετικά ειδή μουσικής. Από κλασσική μέχρι glitch και θόρυβο. Συνεχίζω να ακούω και κάποια hardrock κομμάτια που άκουγα στα νιάτα μου. Η σκόνη του χρόνου έχει κάτσει ωραία πάνω σ’αυτά, όπως κάθεται η άχνη στα γλυκά. Εκπέμπουν μια αλήθεια, βγάζουν ένα δάκρυ…

Μαζί με τον ποιητή Τάκη Συρέλλη και την ηθοποιό Εκάβη Ντούμα έχετε δημιουργήσει μια ιδιαίτερη ομάδα που φέρει το όνομα «Αλλοιώσεις».Πως ξεκίνησε αυτό το project; Ξεκινήσαμε μαζί με τον Δρ. Σωτήρη Δαλιανη ως μια προσπάθεια να επεξεργαστούμε οπτικό και ηχητικό υλικό σε πραγματικό χρόνο(real time performance). Κάτι σαν ένα αυτοσχεδιαστικό hap-pening, με 2 υπολογιστές όπου στον ένα έτρεχε ένα οπτικός συνθέτης και στον άλλο προγράμματα επεξεργασίας και μείξης ήχου. Στην αρχή το παρουσιάζαμε σε συναυλίες σε Πανεπιστήμια. Οι μουσικές που πλαισίωναν τις παραστάσεις αυτές ήταν από τις ταινίες ΅ Από την άκρη της πόλης και 15Αυγουστος΅ του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. Η επόμενη φυσική εξέλιξη ήταν να προστεθούν και κάποιοι δεινοί αυτοσχεδιαστές όπως ο Saxy Bee, ο Σπύρος Ηλιαδης, ο Γιάννης Νικολετοπουλος και οι στίχοι του Τάκη Συρελλη σε απαγγελία ηθοποιών όπως η Εκάβη Ντουμα και η Γεωργία Τσαγκαρακη. Το οπτικό υλικό εμπλουτίστηκε από βίντεο και φωτογραφίες που μας εμπιστεύτηκαν φίλοι της σχολής Καλών Τεχνών. Το συνολικό αποτέλεσμα πρωτοπαρουσιάστηκεστο θέατρο Φούρνος και από τότε σε διάφορα φεστιβάλ, αλλά και σε «εναλλακτικά» μπαράκια.

Τα επόμενα σχέδια του Άκη Δαούτη είναι…Να είμαι καλά…

Γιώργος Ράδος

// 21

art,ist

linkslinks

music,echoe

http://www.kymaradio.gr

KOLAZ

22 // USM

art,istΕπιμέλεια: Μιχάλης Μεϊμάρογλου

Το συγκρότημα Cameres δημιουργήθηκε τον Φλεβάρη του 2008 στην πόλη της Καβάλας. Ο Νίκος Γραμμάτος ( Φωνητικά – Στίχοι ), ο Γιάννης Βογιατζής ( Κιθάρα ) και ο Λευτέρης Χρυσοχοϊδης ( Κιθάρα ) είναι τα βασικά μέλη του σχήματος, όλοι τους ενεργοί με διάφορες μπάντες εδώ και μια δεκαετία. Στην μέχρι τώρα δράση τους έχουν συνεργαστεί με διάφορους μουσικούς οι οποίοι εμφανίστηκαν μαζί τους στις συναυλίες και συμμετείχαν στην ηχογράφηση των τραγουδιών τους. Το πρώτο τους Promo έχει τίτλο «Θα είμαι εκεί» το οποίο ολοκλήρωσαν τον Απρίλιο του 2009 και περιέχει τα 4 πρώτα τους τραγούδια ( Θα είμαι εκεί, Απόψε , Δρόμος , Είναι φορές ). Κιθαριστικά ηλεκτρικά ροκ τραγούδια σε Ελληνικό στίχο, αυτά που ήδη έχουν γραφτεί , ενώ ο πειραματισμός και η δημιουργία συνεχίζεται με σκοπό την ολοκλήρωση και την κυκλοφορία μιας πλήρης δουλειάς.

http://www.myspace.com/camereshttp://www.youtube.com/cameresbandhttp://www.facebook.com/pages/Cameres/61646401718http://www.jumpingfish.gr/Cameres

links

17th streetΕπιμέλεια: Κωνσταντίνος Παντόφλας

24 // USM

Eίμαι ο Κωνσταντίνος Παντόφλας και από αυτό το τεύχος θα φιλοξενούμαι στην 17η οδό του περιοδικού.Πως σχετίζομαι εγώ με τα παραπάνω; Έτος 1997 βρίσκομαι με τον αδελφό μου στο λύκειο του παίζοντας basket,για πρώτη φόρα παρατηρώ κάτι περίεργες και εκκεντρικές ζωγραφιές στους τοίχους, όπου «τυχαία» υπάρχουν στο κεφάλι μου ανεξίτηλες έως σήμερα. Ένα χρόνο αργότερα και σε εντελώς διαφορετική τοποθεσία ένας φοιτητής αρχιτεκτονικής με το tag (υπογραφή) «Paul» μου δείχνει πως και τι ονομάζεται Graffiti. Με το παιδικό μυαλό μου συγκρατώ μόνο τα απαραίτητα, graffiti, ζωγραφική που γίνεται με spray στους τοίχους. Από τότε και καθημερινά ασχολούμαι, μαθαίνω και εμπλουτίζω αυτή την ιδέα με γνώσεις, τεχνικές, γνωριμίες, νέες νοοτροπίες και χρώμα..Αυτός είναι λοιπόν ο Παντόφλας και κάπως έτσι βρέθηκα να «κάνω» graffiti στον 17ο δρόμο. Σήμερα θα ταξιδέψουμε στο Παρίσι και την graffiti κουλτούρα του, όπως την βίωσα 1 μήνα και 2 εβδομάδες.

Αρχές δεκαετίας ’70 το Graff γεννιέται στις γειτονιές της Νέας Υόρκης. Μέσα στην επόμενη δεκαετία καταφτάνει και στην Ευρώπη. Από τις πρώτες πόλεις που φιλοξενούν αυτή τη φρέσκια Νεοϋορκέζικη αστική συνήθεια είναι το Παρίσι, ταχύτατα ενσωματώνεται στην Γαλλική κουλτούρα και αποκτά τον δικό της προσωπικό χαρακτήρα. Ένα χαρακτήρα άμεσα συνδεδεμένο με την αρχιτεκτονική και αισθητική της πόλης. Με ένα υποχθόνιο και ταυτόχρονα ρομαντικό στοιχείο γεμάτο ζωηρά και εγωκεντρικά χρώματα, καυτή ειλικρίνεια, χωρίς τάσεις τελειομανίας(κάτι πολύ σύνηθες στις περισσότερες πόλεις που άνθισε το Graff) και με όλο το γαλλικό ταμπεραμέντο να εξαπλώνεται -απλόχερα- σ’ ολόκληρο το Παρίσι σε οροφές, ταμπέλες, τοίχους, γκρεμίσματα, λεωφορεία, τραίνα, φορτηγά, τούνελ και σε οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια που προσφέρεται, φανερώνοντας την ανάγκη κάποιων ανθρώπων να αντιδράσουν, να δηλώσουν πως υπάρχουν. Δημιουργώντας ένα σύνολο από χρώματα, υπογραφές, αυτοκόλλητα, ψηφιδωτά, αφίσες και ότι άλλο σκεφτεί κανείς, στιγματίζοντας μια ολόκληρη πόλη και φτιάχνοντας έναν άλλο κώδικα επικοινωνίας με αντιπάλους και οπαδούς. Ένα σχήμα οξύμωρο που εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει στην πόλη του φωτός.

Νεαρά άτομα να εκτίουν την ποινή τους στην φυλακή εξαιτίας του Graffiti, το Δήμο του Παρισιού να έχει κηρύξει ανοιχτό πόλεμο κατά των τοιχογραφιών(αναλαμβάνοντας τον καθαρισμό κάθε «λερωμένης» επιφάνειας) και από την άλλη διάσημες Gallery γεμάτες κόσμο να θησαυρίζουν, εκθέτοντας έργα όπως αυτά που η εκστρατεία του Δήμου αφανίζει και για τα οποία κάποιοι βρίσκονται στην φυλακή.Ως γκραφιτο-τουρίστας επισκέφτηκα τις δυο πιο γνωστές εκθέσεις της πόλης εκείνης της περιόδου. Την «Νé dans la rue-graffiti” (Born in the Streets-graffiti) και την «Etat de lieux-Graffiti”.

αποστολή Παρίσι

26 // USM // 27

17th Street

Η πρώτη με οργανωτή την Fondation Cartier και θέμα μια ιστορική αναδρομή για το πως, που, πότε και ποιοι ήταν οι πρώτοι εκφραστές του Graffiti. Με εγκαταστάσεις αξιοζήλευτες, στεγασμένες σε ένα σύγχρονο και επιβλητικό αρχιτεκτονικό έργο που έρχονταν σε αντίθεση με την λογική και υπόσταση του Graff.

(Είναι περίεργο να βλέπεις κάτι που έχει γεννηθεί στο δρόμο και υπάρχει -έξω-ελεύθερο να περιορίζεται σε ένα τέτοιο “χρυσό” κλουβί, περιφρουρημένο από ειδικούς φρουρούς (τους ίδιους φρουρούς που φυλάνε την υπόλοιπη πόλη από το graffiti ) και ένα ταμείο να κάνει αισθητή την παρουσία του περιμένοντας χρήματα και την παράδοση της φωτογραφικής σου μηχανής για την είσοδο σου στην έκθεση, μιας έκθεσης που εκθέτει ότι υπάρχει δωρεάν σε κάθε τοίχο των αστικών πόλεων).Πλησιάζοντας την Fondation Cartier υπήρχαν συγκεκριμένες επιφάνειες, που επέτρεπαν στον καθένα να αφήσει το προσωπικό του στίγμα. Τζαμαρίες που περιτριγύριζαν τον χώρο με μεγάλες εκτυπώσεις από tags γνωστών writer (άτομα που ασχολούνται με τοιχογραφίες). Στην εξωτερική είσοδο ένα τεράστιο SilverPiece (ασημένιο γκράφιτι) με διαστάσεις 15χ7m του Αμερικάνου AMAZE σε καλωσόριζε στεκούμενο πάνω στις καθαρές βιτρίνες του κτιρίου.

Μια σκοτεινή αίθουσα(που προέβαλε ταινίες σχετικά με το Βραζιλιάνικο κίνημα Pixacao), πρωτότυπα σχέδια, φωτογραφίες, εκτυπώσεις, μαρκαδόροι, spray, ενδυμασίες και υλικά της Αμερικής του ’70,μια πιστή αναπαράσταση ενός διάσημου whole-car (βαμμένο βαγόνι σε όλη την επιφάνεια) του «Hand of Doοm” (ξανά εκτελεσμένο από τον ίδιο τον δημιουργό του, τον Αμερικανό Seen), εφήμερα έργα ειδικά για την έκθεση, ένα βιβλιοπωλείο εξοπλισμένο με graf-fiti και street-art βιβλιογραφία, ήταν μερικά από τα high-lights της έκθεσης. Ολοκληρώνοντας με μια γωνιά-στοά που μπορούσε καθένας να αφήσει την δική του υπογραφή, να δείξει πως πέρασε από εκεί πλάι σε όσους συντέλεσαν στην δημιουργία αυτής της υπερπαραγωγής, στους Πατέρες του Graffiti ( Seen, Dondi, P.H.A.S.E.2, Lee, PartOne, Futura ), ανάμεσα στα 10 έργα «καλλιτεχνών» που στόλιζαν το σαλόνι του event, Basco Vazko (Santiago, Chile), Cripta (São Paulo),JonOne (Paris), Olivier Kosta-Théfaine (Paris),Barry McGee (San Francisco), Nug (Stockholm),Evan Roth (American living in Honk Kong),Boris Tellegen / Delta (Amsterdam), Vitché (SãoPaulo) and Gérard Zlotykamien (Paris).

// 2928 // USM

Δίπλα στην προβολή του ιδιαίτερου graffiti κινήματος της Βραζιλίας (Pixacao) και σε εκπρόσωπους της street-art σκηνής (Poch,Honet,Alexone κ.α.) που έλαβαν μέρος στο γεγονός (δημιουργώντας αφίσες που αρχικά τοποθετήθηκαν στην εκθέση και αργότερα σε δυο γνωστούς Δρόμους του Παρισιού),τέλος παρέα με τους L’Atlas, Dtagno και Yseult (Παριζιανοι street-artists) υπεύθυνοι της διακόσμησης της αυλής του Ιδρύματος.Μια καλοστημένη επιχείρηση που παρουσίαζε σε κάθε νέο-ενδιαφερόμενο με ένα καλό (παράλληλα εμπορικό, ρομαντικό) τρόπο τι εστί Graffiti,τι ακριβώς είναι αυτό που έχει γεμίσει χρώμα και φόρμες κάθε γειτονιά.

Δύο μέρες αργότερα επισκέφτηκα και την 2η έκθεση, στο κέντρο του Παρισιού, το όνομα αυτής “Etat de lieux-Graffiti” και όπως την χαρακτήρισε ένας Γάλλος φίλος, μια πραγματική έκθεση graffiti (the real stuff). Χωρίς πολλά «φώτα»,χωρίς ασφάλεια, με είσοδο ελεύθερη, γεμάτη χρώμα, δουλειά και φαντασία, την φαντασία των ίδιων ατόμων που γέμιζαν και το φανταχτερό κτίριο της Cartier. Ο L’Atlas, o Poch, o Futura, o Seen, Jonone κ.α. Χάριζαν αυτή τη φορά την πραγματικότητα, αυτή που μπορεί να απολαύσει καθένας μέσα από της φωτογραφίες, τις φωτογραφίες που θα μιλήσουν για λογαριασμό μου, χωρίς ίχνος μακρηγορίας.

Κλείνοντας, θα ταίριαζε να προτείνω μια εξαιρετική γκράφιτι ταινία-documentary,το «Inside-Outside” ( Directed by Andreas Johnsen, Nis Boye Rasmussen, Film Editor Adam Nielsen Pho-tography Andreas JohnsenProduced by Rosforth,διάρκειας 57‘), δίνοντας πολλές απαντήσεις σε προαναφερθέντες προβληματισμούς και παρουσιάζοντας μια πολύπλευρη πραγματικότητα «Μεσα κ Εξω» από δρόμους, gallery και καταστάσεις, με άτομα της παγκόσμιας graffiti και anti-graffiti σκηνής.

17th Street

κάτω απο το γκρίζοπροβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

reflections, memories, music icons

// 31JNK artwork

θυμάμαι

32 // USM

Επιμέλεια: Αφροδίτη Αποστολίδη (afap@urbanstylemag.gr)

// 33

Marilyn MonroeΓνωστή ως Ντίβα, με μια ασύγκριτη λάμψη και σαγηνευτική ομορφιά κατάφερε να γίνει η πιο διάσημη γυναίκα του 20ου αιώνα. Μια γυναίκα ,ένας ολόκληρος μύθος. Το όνομά της συνώνυμο της απόλυτης θηλυκότητας και η ίδια σύμβολο του αισθησιασμού. Η ζωή της ένα ρομαντικό δράμα. Η αίγλη της παρόμοια με άλλη καμία. Πολλές απόψεις για τη ζωή της, πολλές απορίες για το θάνατο της.

Γεννήθηκε 1 Ιουνίου του 1926 και βαφτίστηκε Norma Jean Baker. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της το πέρασε σε ανάδοχες οικογένειες και στο ορφανοτροφείο. Η μητέρα της είχε μεταφερθεί σε ειδικό ίδρυμα εξ’ αιτίας σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων. Το 1937 μετακόμισε σε μια οικογενειακή φίλη, τη Grace McKee Goddard, όμως κάποια απρόσμενα συμβάντα αναγκάζουν την οικογένεια να μετακομίσει στην Ανατολική Ακτή, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να πάρει μαζί της τη μόλις 16 χρονών Norma Jean. Τότε, εκείνη αναγκάζεται να επιλέξει ανάμεσα στην επιστροφή της στο ορφανοτροφείο ή στο γάμο.

Στις 19 Ιουνίου του 1942 παντρεύτηκε τον 21χρονο γείτονά της, Jimmy Dougherty, με τον οποίο έβγαινε για 6 μήνες. Έζησαν ευτυχισμένοι για 2 χρόνια, μέχρι που ο Jimmy κλήθηκε να εκτελέσει τη στρατιωτική του θητεία και εστάλη το 1944 στο Νότιο Ειρηνικό. Μετά την αναχώρηση του συζύγου της, η Norma Jean βρήκε δουλειά σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών της αεροπορίας στην Καλιφόρνια. Αρκετούς μήνες αργότερα, ο φωτογράφος David Conover επισκέφτηκε το εργοστάσιο εκ μέρους του περιοδικού Yank για να κάνει λήψεις με γυναίκες που συμβάλλουν στην ενίσχυση του πολέμου. Ο Conover την προώθησε σε διάφορες θέσεις εργασίας ως μοντέλο. Έκανε φωτογραφήσεις σε διάφορα εξώφυλλα δημοφιλών περιοδικών και κατάφερε να γίνει σε διάστημα μόλις δύο χρόνων ένα ευυπόληπτο μοντέλο. Εκείνο το διάστημα άρχισε να μελετάει έργα θρυλικών ηθοποιών. Το 1946 επέστρεψε ο Jimmy και η Norma Jean έπρεπε να κάνει μια δύσκολη επιλογή μεταξύ του γάμου της και της καριέρας της.

Τον Ιούνιο του 1946 πήρε τελικά το πρώτο της διαζύγιο και τον Αύγουστο του ίδιου έτους υπογράφει σύμβαση με την “Twentieth Century Fox”. Ο μισθός της ανεβαίνει στα 125 δολάρια την εβδομάδα και πολύ σύντομα αποφασίζει να βάψει τα μαλλιά της ξανθά και να αλλάξει το όνομά της σε Carol Lind. Στην πορεία το απορρίπτει, γιατί πιστεύει ότι δεν της ταιριάζει και της προτείνουν το Marilyn που τελικά υιοθετεί ,σε συνδυασμό με το πατρικό όνομα της γιαγιάς της, Monroe.Στις 4 Οκτώβρη 1952 παντρεύεται κρυφά τον συγγραφέα Bob Slatger, αλλά το μετανιώνει και ακυρώνει μέσω δικηγόρου το γάμο έπειτα από 3 μόλις μέρες.

Ο πρώτος ρόλος της Marilyn ήταν στην ταινία “Miss Pilgrim”, το 1947. Ακολούθησαν διάφορες ταινίες όπως “The Asphalt Jungle”, “All about Eve”, “Let’s make it legal”, “As Young as you feel”, “Monkey Business”, “Don’t bother to knock”. Ωστόσο με την ταινία “Niagara” παραδόθηκε στο καλλιτεχνικό στερέωμα και ακολούθησαν το “Gentle-men prefer blondes” και το “How to marry a Millionaire”, όπου το 1953 στην ηλικία των 27 ετών αναδείχθηκε η καλύτερη αναμφισβήτητα νέα ηθοποιός.

Τον Ιανουάριο του 1954, παντρεύεται τον σούπερ σταρ του μπέιζμπολ, Joe Di Maggio, στο Σαν Φρανσίσκο. Η φήμη της και η σεξουαλική εικόνα όμως που είχε ο κόσμος για τη Marilyn στοίχειωναν το γάμο της, με αποτέλεσμα να πάρουν διαζύγιο τον Οκτώβρη του ίδιου έτους. Το 1955 πιο ώριμη και πιο έμπειρη αποφασίζει να διαψεύσει την εικόνα της «ρηχής ξανθιάς» παίρνει άδεια και μετακομίζει στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει στο Actors Studio του Lee Strasberg. Το 1956 δημιουργεί τη δική της εταιρία παραγωγής που έφερε το όνομα της και κάνει τις δύο ταινίες “Bus Stop” και “The Prince and the Show Girl”.Το 1959 κερδίζει Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης ηθοποιού σε Κωμωδία.

Στις 29 Ιουνίου του 1956 παντρεύεται τον θεατρικό συγγραφέα, Arthur Miller, όπου έγραψε το 1961 το “The Misfits” ειδικά για την σύζυγό του, με την οποία χώρισε αφού ολοκληρώθηκε η ταινία. Μετά από ένα χρόνο και συγκεκριμένα στις 5 Αυγούστου του 1962 η Marilyn Monroe βρέθηκε νεκρή στο κρεβάτι της, στο σπίτι της στην Καλιφόρνια, σε ηλικία 36 χρονών. Η αιτία του θανάτου της δηλώθηκε ως πιθανή αυτοκτονία από υπερβολική δόση χαπιών, εξ’ αιτίας κληρονομικής κατάθλιψης, αλλά υπάρχουν πολλές αιχμές για δολοφονία στην οποία εμπλέκονταν τα αδέρφια Κένεντι, για να αποτρέψουν κάποιο σκάνδαλο που θα στοίχιζε την εκλογή του προέδρου. Την κηδεία ανέλαβε ο δεύτερος σύζυγος της, ο οποίος είχε σκοπό να της ζητήσει να τον ξαναπαντρευτεί και έστελνε στον τάφο της 2 ντουζίνες τριαντάφυλλα κάθε βδομάδα. Τα πραγματικά αίτια είναι ακόμα αδιευκρίνιστα και η υπόθεση του θανάτου της παραμένει μυστήριο…

κάτω απο το γκρίζο

[GRAYZONE]// γκρίζα ζώνη

DME’ s cabinet of Dr.Caligarihttp://www.youtube.com/watch?v=lqG3MR8FOY8

[NOW PLAYING]

Μουσική Επιμέλεια: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)

// 35

36 // USM

Black&whiteΕπιμέλεια/Φωτογραφία: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)

// 37

spotΚείμενο,Φωτογραφία: Ευθύμης Kosemund Σανίδης

40 // USM

East Timor

Kλακ!...το πρώτο κλείσιμο του κλείστρου της μηχανής. Αριθμός 30…όροφος 5ος…και το άδειο καθιστικό του διαμερίσματος φιλοξενεί φίλους και συνεργάτες, παρουσιάζοντας το δικό τους σενάριο μπροστά στο φακό. Μια βόλτα στο χώρο, λίγα κοκκινίσματα, τα πρώτα γέλια και η ιστορία ξεκινάει.

[ ΔΕ ΡΟΥΜ ΝΟ 30 ]Χώρος TV και χαλάρωσης πάνω σε χαλασμένο ράντζο που φιλοξενούσε το δωμάτιο. Παλιά ντουλάπα χωρίς ράφια με τα ρούχα να στοιβάζονται σε κασόνια. Ξύλινα κουφώματα βαμμένα με μπλε λαδομπογιά. Μια σπαστή σκάλα, φωτιστικό διαβάσματος, πολύμπριζο, βοηθητικό αλουμινόχαρτο, κεριά, ποτήρια, κρεμάστρες, γραβάτες, ανεμιστήρας, ακουστικά, βινύλια, εφημερίδες είναι κάποια από τα αντικείμενα που χρησιμοποιήθηκαν. 2 Desktop pc και 2 laptop στο διπλανό δωμάτιο όπου στήνεται το νέο τεύχος του Urban Style. Η βρύση στάζει, αφόρητη ζέστη, ο ανεμιστήρας δουλεύει...

// 41

Τα βουνά και τα χωριά στο κεντρικό κομμάτι του Timor Leste είναι ασύλληπτα, με δάση από δέντρα ευκαλύπτου, τιτάνιους ορεινούς όγκους να κρύβουν τη σκιά σου με τη δική τους και στην κορυφή όλων, στο Maubisse, ένα μεσαιωνικό πορτογαλικό φρούριο στο οποίο πέρασα το βράδυ. Συνάντησα μονάχα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι γερμανών, οι οποίοι δούλευαν για την κυβέρνηση και γνώριζαν πολλά πράγματα (είχαν ζήσει και δυο χρόνια στο Port Moresby). Ωραία κουβέντα κάναμε. Το έχω λατρέψει το Tim-Tim, η τέλεια έξοδος από την Asia!E λοιπόν, κάθε φορά που δεν έχω ύπνο με πιάνει. Αυτή τη φορά απήγγειλα Macbeth με ξεχωριστή χροιά και διάθεση για κάθε χαρακτήρα, βροντερά, στο γεμάτο αντηχήσεις μεσαιωνικό μου δωμάτιο σαν ένας Peter Stein σε πειραματική του παράσταση – τουλάχιστον αυτή ήταν η φαντασίωση μου…

Massacre theater ήταν δηλαδή, επιστράτευσα σκωτσέζικη προφορά για τους μη κεντρικούς χαρακτήρες, αγγλικά με ιαπωνική αυστηρότητα παρμένη από Kurosawa για να ζωγραφίσω τον Duncan, λίγο από rednecks του αμερικανικού βορά για τους ευγενείς, στερεότυπη σοβαροφανή φωνητική κορμοστασιά κλεμμένη από το “Withnail and I” για τους γιούς Malcolm και Donal-bain. Κάποιος εξοικειωμένος με το έργο ίσως εκτιμήσει, ίσως λέω, το τολμηρό του εγχειρήματος, σε καμία περίπτωση πάντως δε θα έπρεπε να κάνει το ίδιο και με την εκτέλεση. Το ξεκίνησα πρόσφατα, είμαι στα μισά της δεύτερης πράξης και πρέπει να ομολογήσω πως είμαι -κάπως- τσιμπημένος με τη Lady Macbeth.

Έχω και ένα μικρό σχόλιο, πάντα από τη σκοπιά του αδαή αναγνώστη: κάθε συζήτηση περί τραγωδίας ξεκινάει από την Αριστοτέλεια υπόθεση ενός άνδρα που έπραξε κάτι φρικιαστικό εν αγνοία του – ο Οιδίποδας σκοτώνει ένα γέρο ο οποίος αποδεικνύεται πως είναι ο πατέρας του, ο Βρούτος κάνει λάθη κρίσεως που υποσκελίζουν τις υψηλές φιλοδοξίες του. Απεναντίας, ο Macbeth γνωρίζει a priori τη σκοτεινή φύση της πράξης του. Δε λέω πως η προβληματική δε λειτουργεί δραματικά, απλά I was caught off guard! Ο Willie με αφοπλίζει κάπως με την ψυχαναγκαστική ταύτιση που μου προκαλεί, νιώθω τόσο άβολα διαβάζοντας τον Macbeth όσο άβολα ένιωθα καθισμένος σε μια camara obscura παρακολουθώντας τον “El Ángel Exterminador” του Buñuel μερικά χρονια πριν.

Best line so far: “(…) And make my seated heart knock at my ribs/Against the use of nature?”. Κάπως σαν σε ανατολικοτιμορέζικες κοκορομαχίες δηλαδή...

Wondering Around on 12/08/2008.

http://www.wonderaround.grhttp://www.kinemafilms.gr

links

42 // USM // 43

spot

East Timor Ευθύμης Kosemund Σανίδης East Timor Ευθύμης Kosemund Σανίδης

spot

44 // USM // 45

East Timor Ευθύμης Kosemund Σανίδης East Timor Ευθύμης Kosemund Σανίδης

JNK artwork

UrbanStyleMag is flying to... Amsterdam

3 issue’s directly from Netherlandsmeet us abroad! contacts info@urbanstylemag.gr

Ready to Board

ISSUEPeopleU r b a n S t y l e M a g # 1 2 i s s u e c o n t a c t ’ s

?

%$!

JNK artwork

charmless man

NOVEMBER 2009 / ISSUE 73

Συνέντευξη. Ιωάννα Αναγνωστίδου

Πότε και πως γεννήθηκε το περιοδικό;Γεννήθηκε από δύο αδέλφια, τη Μαρία Βλάχου και τον Σπύρο Βλάχο. Με τη Μαρία είχαμε γνωριστεί στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, το 1994. Τον Ιούνιο του 1996 μου τηλεφώνησε για να μου πει πως μόλις είχε ξεκινήσει με τον αδελφό της ένα έντυπο «δωρεάν διανομής», απευθυνόμενο σε ένα «ψαγμένο» νεανικό κοινό. Καταλαβαίνετε πως για την εποχή του το «ψαγμένο» και η δωρεάν διανομή σχεδόν τρόμαζαν τόσο τους αναγνώστες όσο και την διαφημιστική αγορά. Ο όρος free press δεν υπήρχε και ότι «εναλλακτικό» αντιμετώπιζε μεγάλη δυσπιστία από το κοινό. Το περιοδικό πλαισίωσαν με ενθουσιασμό πολλοί και καλοί συνεργάτες, κάποιοι από αυτούς σήμερα είναι ιδιαίτερα γνωστοί στο ευρύτερο κοινό.

Πως προέκυψε το όνομα;Ήταν ένα όνομα που επέλεξε ο τότε εκδότης του ΟΖΟΝ, ο Σπύρος. Η οικολογία και η ανακύκλωση μόλις είχαν αρχίσει να μπαίνουν στο λεξιλόγιο μας, εκείνη την περίοδο, δεν ήταν καθόλου γνωστές σαν έννοιες ή αξίες. Το ΟΖΟΝ είναι το στρώμα που μας προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία, άρα ο Σπύρος ήθελε να περάσει το μήνυμα ότι θα έκανε ένα περιοδικό που θα ήταν κατά κάποιο τρόπο προστατευτικό από ότι θα μπορούσε να μας βλάψει. Επιπλέον, το όζον είναι αέριο, διαχέεται παντού, όπως και ένα δωρεάν έντυπο. Και είναι δωρεάν.

Για αυτούς που ίσως δε γνωρίζουν το ΟΖΟΝ, πως θα το περιγράφατε; Τι είναι αυτό που το κάνει ιδιαίτερο;Το ΟΖΟΝ έχει συμπληρώσει 13 χρόνια κυκλοφορίας, ένα από τα μακροβιότερα πια ελληνικά περιοδικά σήμερα. Ανήκει σε μια κατηγορία περιοδικών που στο εξωτερικό ονομάζουν independent niche market magazines. Ξεχωρίζει λόγω της θεματολογίας του και της ευελιξίας του μέσα από τα οποία επιτυγχάνει μια σημαντική διείσδυση σε ένα ένα ιδιαίτερο κοινό το οποί ταυτίζεται μαζί του. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των περιοδικών σήμερα είναι η μη ταύτιση των αναγνωστών τους. Γιατί αυτός που αγοράζει την τάδε κυριακάτικη εφημερίδα, για παράδειγμα, να ταυτίζεται ταυτόχρονα και με το τάδε μεγάλο γυναικείο περιοδικό μόδας που είναι ένθετο;

Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες? Όλα τα στυλ? Άντρες-γυναίκες;Απευθύνεται σε νέους ή και σε όλους αυτούς που ψάχνουν το νέο. Επίσημα, για την διαφημιστική αγορά απευθυνόμαστε στο κοινό 18-35. Εγώ είμαι 37 και τα πράγματα που παρουσιάζουμε μέσα από το έντυπο είναι ουσιαστικά θέματα που θα μπορούσαν να είναι μέσα στην καθημερινότητα μου. Συνεπώς δεν υπάρχει αυστηρός ηλικιακός περιορισμός, ούτε είναι θέμα φύλου. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε άτομα που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι σε ποιο μαγαζί θα εμφανιστεί φέτος η Άννα Βίσση, ή η Παπαρίζου.

// 51

talking with Γιώργος Κελέφης

issue,people

50 // USM

http://www.ozonweb.com

Ποιά είναι γενικά η γνώμη σας για τα free-press που κυκλοφορούν? ….Σε σύγκριση με το εξωτερικό;Έχουμε πολύ καλά free έντυπα στην Ελλάδα. Ειδικά η Athens Voice και η Lifo έχουν ανεβάσει ψηλά τον πήχη σε όλα τα επίπεδα, και έχουν ιδιαίτερη διείσδυση στο νεανικό κοινό. Το Velvet είναι επίσης αξιόλογο, για το ΟΖΟΝ μπορούν μα μιλήσουν άλλοι. Σε σχέση με το εξωτερικό δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα, σε χώρες όπως Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία δύσκολα βρίσκεις καλά δωρεάν έντυπα. Η Ισπανία είναι μια χώρα με ιδιαίτερη παράδοση, ακόμα και σήμερα καταφέρνει να δίνει το δικό της στίγμα στην τοπική κοινωνία τόσο σε θέματα life style όσο και σε πιο κοινωνικά. Στην Ελλάδα το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι η ευτέλεια. Δεν νομίζω πως χρειάζονται τόσα free press έντυπα, δεν μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε περιοδικό με αξιώσεις. Επίσης, η εξάρτηση από πολιτικές διαρθρώσεις είναι ένα μελανό σημείο στην πρόσφατη ιστορία των δωρεάν εντύπων στην χώρα μας.

Πιστεύετε πως μέσα από αυτή την ιδιαιτερότητα έχει επηρεάσει τη street-fashion αισθητική της αθηναϊκής σκηνής;Το ΟΖΟΝ μέσα από τα editorial μόδας του παρουσιάζει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο διαφορετικές εκφάνσεις της street αισθητικής. Χωρίς περιορισμούς, χωρίς να κοπιάρει, χωρίς να σκέφτεται αν φαίνεται πεντακάθαρα ένα ρούχο. Αυτό είναι όλο. Διαφέρει γιατί τα άλλα περιοδικά του περίπτερου δεν τολμούν να το κάνουν.

Ποιά είναι η σχέση σας με τη μόδα? Αγαπημένος σχεδιαστής υπάρχει;Δεν έχω σπουδάσει μόδα αλλά Επικοινωνία και δημόσιες σχέσεις και πάντα είχα ένα ενδιαφέρον για τη σύγχρονη τέχνη. Όσο και να ακούγεται περίεργο η αμφισβητούμενη σχέση της τέχνης με τη μόδα ήταν αυτή που με έφερε κοντά με τον κόσμο της τελευταίας. Η μόδα σήμερα μπορώ να πω πως κάποιες στιγμές, με συναρπάζει. Αγαπημένος μου σχεδιαστής είναι αυτός ο νέος άνθρωπος που με μια συλλογή του μπορεί να με κάνει ανοίξω τα μάτια μου όσο πιο πολύ γίνεται, και να χαμογελάσω. Ο νούμερο ένα κανόνας στη μόδα είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες. όπως και στην τέχνη.

Αναμφίβολα έχετε μια σημαντική παρουσία σε διάφορες εκθέσεις του εξωτερικού. Ποιός είναι ο στόχος σας μέσα από αυτές;Το ΟΖΟΝ δεν μπορεί να αναπαράγει συνέχεια το τι συμβαίνει σε τοπικό επίπεδο. Καταντάει βαρετό τόσο για τον αναγνώστη όσο και για εμάς τους ίδιους. Πόσες φορές να πάρεις συνέντευξη τον Μαρκουλάκη, πόσες φορές να φωτογραφίσεις την Καραμπέτη; Ο διάλογος σε ένα πιο διεθνές περιβάλλον ήταν αναγκαίο ζητούμενο, το καταλάβαμε από νωρίς και για αυτό στραφήκαμε στην διεθνή αγορά. Μέσα από συμμετοχές μας σε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και μόδας του εξωτερικού καταφέραμε να μιλάμε πια ισότιμα με όλους. Η Ελληνικότητα δεν ξενίζει πια τόσο για αυτό και το ΟΖΟΝ μπορεί να σταθεί παντού, σε όποια διεθνή εκδήλωση και αν συμμετέχουμε. Αυτή τη στιγμή σας απαντάω ενώ είμαι στη Ζυρίχη καλεσμένος από Ελβετούς γα την ανάδειξη του καλύτερου νέου σχεδιαστή μόδας. Το βραβείο λέγεται Swiss Textile Award και μεταφράζεται σε εκατό χιλιάδες ευρώ για τον νικητή. Το ΟΖΟΝ ανήκει σε αυτή τη φιλοσοφία, σε μια πιο διεθνή και αναμφίβολα πιο κοντά στο φρέσκο ιδεολογία. Δεν μπορούμε να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια, δεν έχει σημασία να είσαι ο πρώτος στο «χωριό» σου.

links

ABOUT

// 5352 // USM

Συνέντευξη. Αλέξανδρος Γερασίμου

Χρήστος Καρτέρης

Με «ψυχή βαθιά» στα βαθιά νερά του ελληνικού κινηματογράφου…Πως ένιωσες όντας πρωτοεμφανιζόμενος και μάλιστα κρατώντας πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια τόσο ιδιαίτερη ταινία;Ένιωσα πάρα πολύ ωραία. Ήταν κάτι το οποίο ήθελα να κάνω. Ναι μεν δύσκολο αλλά ήθελα να το κάνω. Με τρόμαζε η ιδέα ότι είμαι πρωτοεμφανιζόμενος και κατευθείαν πρωταγωνιστικός ρόλος και με ένα θέμα που είναι ιδιαίτερο. Η ταινία πάει πολύ καλά, τα γυρίσματα που κάναμε με τον Παντελή πήγαν επίσης πολύ καλά. Το ότι ο κόσμος με χαιρετά στο δρόμο, μου δίνει συγχαρητήρια είναι μεγάλη δύναμη…και δεν έχω τη μεγάλη εμπειρία στον κινηματογράφο να πεις ότι έχω κάνει 2-3 ταινίες ώστε να θεωρώ μετά ότι έχω κάνει κάτι.

Στην ταινία υποδύεσαι τον «Ανέστη» 17 χρονών ο οποίος επιστρατεύεται από τον Εθνικό στρατό στα δύσκολα μονοπάτια του Γράμμου, εκεί που παίζεται η τελευταία πράξη του εμφυλίου… Ναι είναι οι τελευταίοι μήνες του εμφυλίου…Όταν διάβασα το σενάριο και κατάλαβα ότι έλεγε για τον εμφύλιο πόλεμο ένιωσα το βάρος της επερχόμενης δουλειάς, για να καταφέρω να αποδώσω όσο το δυνατόν καλύτερα το ρόλο. Μετά σκέφτηκα ότι κάτι θα αφήσει αυτή η δουλειά…αρχίζω να φτιάχνω τον «Ανέστη». Ξεκινάω : ποιος είμαι, ηλικία, που βρισκόμαστε, που είμαστε χρονολογικά, που μένουμε είναι μια μίξη που θα κάνεις από όλα αυτά μαζί. Ο «Ανέστης» είναι ένα παιδί 17 χρονών, έφηβος οποίος έχει μια διαφορετική νοοτροπία γιατί ζει στα βουνά, είναι τσοπανόπουλο. Είναι πιο συνειδητοποιημένος από τον Βλάσση που είναι μικρότερος , ο Βλάσσης το έβλεπε και λίγο σαν παιχνίδι.

Η «Ψυχή Βαθιά» με την κινηματογραφική ματιά του Παντελή Βούλγαρη, 60 χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου, στέκεται στα πραγματικά γεγονότα εκείνης της εποχής και βασίζεται στη ιστορική έρευνα..Δεν είναι μυθοπλασία, δεν ήθελε να είναι μυθοπλασία.Ο Παντελής Βούλγαρης έκανε 11 χρόνια έρευνα για να μαζέψει το υλικό και να εξετάσει τα πραγματικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Η ταινία δεν είναι μυθοπλασία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και απεικονίζει πραγματικά γεγονότα. «Ψυχή Βαθιά» ήταν η κραυγή των ανταρτών όταν επιτίθονταν. Το ότι ο ένας από τα αδέλφια ονομάζεται Ανέστης αυτό δεν έχει πολύ σημασία μπορεί να τον λέγανε Μανώλη, Χρήστο, Βαγγέλη ή Θωμά…Βλέπουμε την τραγικότητα όπου Έλληνες πολεμούν Έλληνες.

Μέσα από τα γυρίσματα της ταινίας ανακάλυψες ή είδες με άλλη ματιά τα γεγονότα και τις συνθήκες εκείνης της περιόδου; Κατά κάποιο τρόπο τον έζησα τον πόλεμο. Όταν ξεκινάνε τα γυρίσματα έχεις φύγει αλλού…Ήταν μια εποχή τότε που δεν είναι τώρα. Ανακάλυψα πολλά πράγματα όταν γυρίζαμε την ταινία. Το έψαξα πολύ το θέμα, ενημερώθηκα μέσω του internet, ρωτούσα διάφορα πράγματα τον Παντελή και δεν το είδα σε καμία περίπτωση ιδεολογικά. Με ρωτάνε πολλοί ποια πλευρά διαλέγω και τους λέω δεν διαλέγω πλευρά, διαλέγω τον άνθρωπο. Η ταινία είναι ανθρωποκεντρική.

Υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες για να γυριστεί αυτή η ταινία;Ναι, υπήρχαν αρκετές και όσον αφορά ολόκληρη την ταινία, αλλά και όσον αφορά τους ρόλους. Είναι αυτό που είπες και πριν, ότι η ταινία δεν είναι μυθοπλασία. Το ότι επιστρατεύονται δύο αδέλφια μέσα στα δύσκολα μονοπάτια του Γράμμου, χωρίς να το θέλουν, είναι πάρα πολύ οδυνηρό για αυτά… Φυσικά τα γυρίσματα ήταν χρονοβόρα και καθόλου εύκολα. Αλλά και ο ρόλος είχε δυσκολίες, ο «Ανέστης» δεν γνώριζε πολλά πράγματα. Δεν ήξερε που ήταν η μάνα του, ο αδελφός του ήταν με τους άλλους, επίσης σε μια σκηνή που βρέθηκε απέναντι στον αδελφό του δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πυροβολήσει ή όχι. Εκεί ως Ανέστης λειτούργησα ενστικτωδώς και όχι με βάση το σενάριο και ο Παντελής το άφησε πάνω μου. Ήθελε να δει πως θα αντιδρούσε ένα 17χρονο παιδί εκείνη τη στιγμή με βάση αυτές τις συνθήκες…τελικά έκανα πίσω και δεν πυροβόλησα.

Τα επόμενα σχέδια του Χρήστου Καρτέρη είναι…Να τελειώσω πρώτα τη δραματική σχολή -είμαι φέτος στο τρίτο έτος και τελειώνω- και παράλληλα να δουλεύω. Να αποκτώ εμπειρία, να κάνω τέχνη…και να προσφέρω στον κόσμο. Θα ήθελα να πάω στο εξωτερικό κάποια στιγμή να δουλέψω. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η σκηνοθεσία -και η θεατρική και η κινηματογραφική. Αν ασχοληθείς με την σκηνοθεσία μαθαίνεις και σαν ηθοποιός και το αντίστροφο. Με τον τρόπο αυτό καλύπτεις πολλά θέματα πάνω στη δουλειά και μπορείς να τη δεις από μια σφαιρική οπτική γωνία.

issue,people

issue,people

Δύο είναι οι άξονες δράσης της ομάδας: Εκπαίδευση και έρευνα από τη μία και δημιουργία από την άλλη. Το εκπαιδευτικό-ερευνητικό κομμάτι πραγματώνεται μέσα από εργαστήρια εντός και εκτός Ελλάδος. Το δημιουργικό κομμάτι αντανακλάται στις 4 μέχρι τώρα δουλειές της ομάδας. Στο «Σκοπό» (2004) και στις «Ορέξεις» ( 2005) διερευνήθηκε το δίπολο άντρας-γυναίκα στην αρχετυπική του διάσταση, ενώ στον «Άκοσμο» (2006) και στο «έλα..» ( 2007: 1η και 2η εκδοχή) – παιγμένο σε Αθήνα και Λέσβο- ο άνθρωπος αναμετράται με την κοινωνία και με την παραμόρφωση της δοκιμάζοντας τα όρια του και την υπαρξιακή του αγωνία. Με το σόλο «Εκτός εαυτού» (2008) – που παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ στην Αθήνα, στην Αρμενία, στη Νότιο Κορέα, στη Θεσσαλονίκη και στη Λέσβο - το άτομο δοκιμάζει τη συνάντηση με την ίδια την ύπαρξη του, ενώ την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε στη φύση το δρώμενο-περιπλάνηση «Αρκαδία» στο Λεωνίδιο Αρκαδίας. Το 2009 παρουσιάζονται δύο εκδοχές του δρώμενου «Κάρμα» στην Αθήνα, στη Μυτιλήνη και σε Θεατρική Ολυμπιάδα στην Ινδία. Από το Φθινόπωρο του 2009 επιλέγεται σα βάση των δραστηριοτήτων της Ατρόπου η Λέσβος.

Ισορροπώντας ανάμεσα στο θέατρο και το χορό, τη μιμική και την τελετουργία η Άτροπος ανασυνθέτει διαρκώς τη σκηνική και ερευνητική της προσέγγιση. Η αναζήτησή της προσανατολίζεται από τις πιο άγριες στις πιο ήμερες εκφάνσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς και στο μπόλιασμά της από συμπαντικές δυναμικές. Διερευνώνται προ-γλωσσικά, μετα-γλωσσικά και γλωσσικά τοπία. Ο ρυθμός γίνεται το επίκεντρο ορίζοντας ανθρώπινες δράσεις και το αντίστροφο.Πάνω απ΄ όλα τίθεται η μετατόπιση αναγνωρίσιμων ανθρώπινων τοπίων σε υπαρξιακά, μεταφυσικά και ενίοτε σουρεαλιστικά επίπεδα. Τελικά, κοινός παρονομαστής της πορείας της Ατρόπου αποτελεί η ποιητική της μεταμόρφωσης στους άλλους εαυτούς.

Ο Σταμάτης Ευσταθίου - Καλλιτεχνικός υπεύθυνος της Ατρόπου - σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και μετάφραση. Συμμετείχε σε θεατρικά εργαστήρια στην Ελλάδα (Ελ. Σκότη, Γ. Συμεωνίδης, κ.ά.), στη Γαλλία ( Θέατρο του Ήλιου>Αρ. Μνουσκίν, Las Teouleres: >Katharina Seyferth), στην Πολωνία (Ινστιτούτο Γκροτόφσκι> Οι πηγές των τεχνικών, Piesnkozla, Wegajty) και στη Γερμανία ( Philip Brehse του Living Theatre, Tomy de Mayer>Βιομηχανική). Παρακολούθησε για δύο χρόνια μιμική – θέατρο της σιωπής με δάσκαλο τον Αντώνη Κουτρουμπή, τη μέθοδο Σουζούκι με τον Μάρκος Μαρτίνες και χορό Μπούτο με τον Ατσούσι Τακενούσι, τη Σουμάκο Κοσέκι και τον Γκρογκόρι Γκλαζούνοφ.

Έλαβε μέρος στη παράσταση Bar-theatre ‘Μια μπύρα με τον Χένρυ’ ( Ομάδα Πλάνη) καθώς και στο φεστιβάλ Μπέκετ στο Θέατρο Σφενδόνη ( ‘Τί πού’- Σκηνοθ. Τάκη Τζαμαργιά). Συντονίζει, μέσω της ΠΕΕΠ ( Προγράμματα Εθελοντικής Εργασίας για το Περιβάλλον) θεατρικά δρώμενα με νέους απ’ όλο τον κόσμο ( Φεστιβάλ Αμφιαρείων, Biennale Νέων Καλλιτεχνών 2003, Σύρος 2005).

Το 2004 ίδρυσε την Ομάδα Άτροπος με την οποία συμμετείχε σε φεστιβάλ ( ‘ Ίχνη’ – ΘέατροΕντροπία, ΄Ορέξεις’- Θέατρα Χοροροές/ Θύρα Τέχνης, «Εκτός εαυτού» - Αθήνα, Αρμενία, Νότιος Κορέα, Θεσσαλονίκη, Μυτιλήνη) και σε αυτόνομες παραγωγές ( ‘Σκοπός’- Θέατρο Τόπος Αλλού / ’Άκοσμος’ -Θέατρο Αργώ studio / ’έλα..΄- Ειλισσός, Μυτιλήνη / «Αρκαδία» - Δρώμενο στη φύση στο Λεωνίδιο Αρκαδίας). Το «Κάρμα» είναι η τελευταία δουλειά του και έχει ήδη παρουσιαστεί στην Αθήνα, στη Μυτιλήνη – με την υποστήριξη του Πανεπιστημίου Αιγαίου και σε Θεατρική Ολυμπιάδα στην Ινδία – με την υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού.Από το Φθινόπωρο του 2004 συντονίζει εργαστήρια σωματικού θεάτρου, εντός και εκτός Ελλάδος, με ερευνητική και δημιουργική κατεύθυνση.

ΙΝΦΟ

linkshttp://www.atropos-art.gr

54 // USM

Επιμέλεια: Δανάη Καραμουσλή

Snow on a board ! Το snowboarding είναι ένα πρόσφατο άθλημα και είναι παρόμοιο με το surfing, το skateboarding και το skiing. Παρομοίως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ρίζα του snowboarding βρίσκεται σ’ αυτά τα αθλήματα. Παρόλο που είναι δύσκολο να πούμε με ακρίβεια, ποιος ήταν ο πρωτοπόρος αυτού του αθλήματος, η «Ιστορία Του Snowboarding» μας πληροφορεί ότι ξεκίνησε περίπου τη δεκαετία του ’50, από μερικούς ενθουσιασμένους οπαδούς του surfing που χρησιμοποιούσαν αυτοσχέδιες σανίδες για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους σ’ ένα νέο terrain: το χιόνι. Εκείνη την εποχή εξαιτίας της πρωτοπορίας των χιονοσανιδών, αυτές οι κατασκευές συχνά κατέληγαν σε πολλές σπασμένες σανίδες και πολλούς τραυματισμούς.

Η ιστορία του snowboard: Η πρώτη πραγματική χιονοσανίδα (ή κοινός snowboard) βγήκε στην αγορά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 με τη μορφή του Sherman Poppen Snurfer. Φαινόταν σαν μια παράξενη διασταύρωση μεταξύ ενός ελκήθρου φτιαγμένου από κόντρα-πλακέ και μιας σανίδας skateboard. Το σκοινί που ήταν δεμένο στην μπροστινή άκρη της σανίδας snurfer προσέφερε στον αναβάτη λίγο έλεγχο και τα ατσαλένια καρφάκια που έβγαιναν στην επάνω επιφάνεια της σανίδας κρατούσαν τα πόδια του αναβάτη στη θέση τους.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής το snowboarding αρχικά τράβηξε μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από surfers, skateboarders και μερικούς ενθουσιασμένους θαυμαστές του Backcountry. Κάποιοι γενναίοι που “καβαλούσαν”τις δικές τους αυτοσχέδιες σανίδες αποδοκιμάζονταν έντονα από την πλειοψηφία των σκιερ. Δεν τους επιτρεπόταν να κατεβαίνουν τις συνηθισμένες πίστες που χρησιμοποιούνταν στο skiing, με αποτέλεσμα το snowboarding να αρχίσει εκτός πίστας.

Καθώς το snowboarding έγινε πιο δημοφιλές στις δεκαετίες του ’70 και ’80, οι πραγματικοί πρωτοπόροι snowboarders όπως οι Dimitrije Milovich, ένας surfer της Ανατολικής Ακτής και ο Jake Burton Carpenter, επινόησαν καινούρια σχέδια για snowboards, καθώς και υλικά και μηχανισμούς που σιγά- σιγά εξελίχθηκαν στο snowboard , στις δέστρες και στον υπόλοιπο εξοπλισμό που γνωρίζουμε σήμερα.

Το 1983, λιγότερο από το 10%των πιστών για σκι στις ΗΠΑ επέτρεπαν το snowboarding, αλλά ως το 1997 μόνο μερικά θέρετρα το απέκλειαν. Σήμερα, το snowboarding είναι το ίδιο αποδεκτό όσο και το σκι στα περισσότερα χειμερινά θέρετρα παγκοσμίως και η δημοτικότητά του όπως και ο αριθμός των fans αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό που έχει πέσει ο αριθμός των σκιέρ στις ΗΠΑ κατά 25%. Ο αριθμός των snow-boarders έχει αυξηθεί κατά 77%, κάνοντας το snowboarding το ταχύτερα αναπτυσσόμενο χειμερινό άθλημα στις ΗΠΑ. Στις μέρες μας, περισσότεροι από 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν snowboarding. Αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει περίπου το 20% των επισκεπτών των χειμερινών θέρετρων. Επίσης, ο αριθμός των ανθρώπων που κάνουν snowboard προβλέπεται να ξεπεράσει τον αριθμό των ανθρώπων που κάνουν σκι ως το 2015.

Αυτές είναι μερικές από τις σημαντικότερες πληροφορίες στην «Ιστορία του Snowboarding»! Συμπεριλαμβάνεται η εξέλιξη του εξοπλισμού όπως τα snowboards της ελεύθερης κατάβασης (freeride snowboards) και τις κυλιόμενες δέστρες (flow bindings). Μπορεί να ειπωθεί πως το άθλημα έχει υποστεί αρκετές αλλαγές και εξελίξεις, κάτι το οποίο το κάνει μια χαρούμενη και διασκεδαστική χειμερινή δραστηριότητα την οποία εκατομμύρια άνθρωποι χαίρονται να κάνουν κάθε χρόνο!

56 // USM

snow on a board

// 57

Kimono art Ani.MeΕπιμέλεια: Δήμητρα Μεϊμάρογλου

Επιμέλεια: Παναγιώτης Καρατζάς

58 // USM

Το κιμονό είναι ένα παραδοσιακό ιαπωνικό ένδυμα που φοριέται από γυναίκες, άνδρες και παιδιά. Η λέξη “κιμονό”, που σημαίνει κυριολεκτικά “πράγμα που πρέπει να φορούν” υποδηλώνει τις μακριές αυτές παραδοσιακές ρόμπες. Το σχήμα της ενδυμασίας αυτής είναι ένα Τ, με το στρίφωμα να πέφτει στον αστράγαλο, μεγάλα μανίκια και συνημμένοι γιακάδες να στολίζουν το λαιμό. Ένα κιμονό πάντα τυλίγει το σώμα που το φοράει. Η αριστερή του πλευρά αγκαλιάζει το δεξί μέρος του κορμιού και στερεώνεται με μία ειδική ζώνη, που ονομάζεται obi, και δένεται στην πλάτη. Το ντύσιμο αυτό συνοδεύεται με ειδικά παπούτσια zori ή geta και κάλτσες tabi.

Παραδοσιακά, τα κιμονό είναι ραμμένα στο χέρι, αλλά ακόμη και με τις μηχανές που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους, οι ραφές τους γίνονται απαραίτητα στο χέρι. Τα υφάσματα κιμονό είναι επίσης συχνά χειροποίητα και διακοσμημένα με το χέρι. Διάφορες τεχνικές βαφής, όπως η yūzen χρησιμοποιούνται για τη διακόσμηση και την εφαρμογή προτύπων για το πανί βάσης. Τα επαναληπτικά μοτίβα που καλύπτουν μια μεγάλη περιοχή του κιμονό γίνονται παραδοσιακά με την τεχνική yūzen και μια μεμβράνη.

Με την πάροδο του χρόνου έχουν γίνει πολλές παραλλαγές στο χρώμα, τα υφάσματα και το στυλ, καθώς επίσης και τα αξεσουάρ, όπως η ΟΒΙ. Τα κιμονό και οι obi γίνονται παραδοσιακά από μετάξι, μπροκάρ μετάξι και σατέν (όπως το rinzu). Τα σύγχρονα κιμονό είναι επίσης ευρέως διαθέσιμα, με λιγότερο ακριβά και ευκολοφόρετα όμως υφάσματα, όπως ρεγιόν, τεχνητό βαμβάκι, πολυεστέρα και άλλες συνθετικές ίνες. Το μετάξι εξακολουθεί να θεωρείται το ιδανικό ύφασμα.Τα παλιά κιμονό ανακυκλώνονται συχνά με διάφορους τρόπους και μεταβάλλονται σε άλλα είδη ενδυμασίας ή κιμονό για τα παιδιά. Επίσης, συχνά χρησιμοποιούνται για να επιδιορθώσουν παρόμοια κιμονό, ή για την κατασκευή τσαντών και παρόμοια εξαρτήματα κιμονό. Ακόμη διατίθενται για να καλύψουν σακούλες ή κουτιά, κυρίως για γλυκά που συμμετέχουν σε τελετές τσαγιού.

Η χρήση τους γενικά πλέον γίνεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, όπως γάμους ή ιδιαίτερες τελετές. Ελάχιστοι ηλικιωμένοι συνεχίζουν να τα φορούν σε καθημερινή βάση. Καταβάλλονται όλες οι δυνατές προσπάθειες από το ιαπωνικό κράτος, έτσι ώστε η τέχνη αυτή να συνεχίσει να διατηρείται στο βάθος των χρόνων και να κρατήσει αναλλοίωτα τα βασικά της στοιχεία..

Όσοι από μας γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην δεκαετία του 80, σίγουρα θα θυμούνται τα πρωινά σαββατοκύριακα που “κολλούσαμε” μπροστά από την τηλεόραση, περιμένοντας να δούμε τον λαίμαργο Kabamaru ή τον θαρραλέο Shokogu ή ακόμα τον Jumaru για όσους τον θυμούνται. Αυτοί οι χαρακτήρες είχαν μεγάλη επίδραση στην παιδική μας ηλικία. Τι ήταν αυτό όμως που μας τραβούσε τόσο πολύ στα συγκεκριμένα “σχέδια”; Ίσως ήταν ότι ο κάθε χαρακτήρας ήταν πιο κοντά στον καθένα μας από ότι περιμέναμε .Οι παραπάνω ήρωες ανήκουν σε μια κατηγορία κινουμένων σχεδίων που ονομάζονται anime.

Στην Αμερική και Ευρώπη Anime χαρακτηρίζονται τα Ιαπωνικά κινούμενα σχέδια. Η λέξη είναι μια συντόμευση της αγγλικής λέξεις animation. Στην Ιαπωνία ως anime/animate χαρακτηρίζονται όλα τα κινούμενα σχέδια ανεξάρτητα από την χώρα προέλευσης τους .Τα anime έχουν διαφορές και κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σε σχέση με τα υπόλοιπα κινούμενα σχέδια της δύσης, το κυριότερο είναι ότι τα anime δεν είναι κάτι που απευθύνεται μόνο σε παιδιά. Υπάρχουν anime για όλες τις ηλικίες και τις ομάδες ανθρώπων. Γενικότερα, υπάρχουν anime για αγόρια (shounen), για κορίτσια(shoujo), για μικρές ηλικίες καθώς και για ενήλικες (seinen).Χαρακτηριστικά εξωτερικά γνωρίσματα των anime χρησιμοποιούνται για τον σχεδιασμό τους, καθώς οι χαρακτήρες συνήθως έχουν μεγάλα μάτια, κάτι το οποίο βοηθάει ιδιαίτερα στην έκφραση των συναισθημάτων, την χαρά, την λύπη, την οργή, τον φόβο .Οι ήρωες είναι απλοί και συνηθισμένοι άνθρωποι όπως εμείς, με συναισθήματα , φοβίες , όνειρα όπως όλοι μας. Παρόλα αυτά, έχουν κάτι ιδιαίτερο, κάτι μαγικό, κάποια ιδιαίτερη δύναμη. Οι κακοί δεν είναι απολύτως κακοπροαίρετοι και οι καλοί δεν κάνουν μόνο καλές πράξεις. Πολλές φορές οι ήρωες πεθαίνουν, εξαφανίζονται ή απλά ξεχνιούνται.

Τα anime περνάνε διάφορα μηνύματα και έχουν έναν βαθύτερο νόημα. Είναι δημιουργίες ανθρώπων που πήραν σκηνές από την ζωή και τις προσομοίωσαν στην εικονική πραγματικότητα των σχεδίων. Ο σκοπός αυτών συγκλίνει στο να μας διδάξουν πως υπάρχει ελπίδα , κουράγιο , αγάπη. Μέσα από τις διάφορες εικόνες δίνει στον θεατή την απορία για την θέληση της ζωής δίνοντας του κίνητρα να σκεφτεί και να αναρωτηθεί.

Τώρα για όσους θα θελαν να ασχοληθούν και να παρακολουθήσουν κάποια anime, υπάρχουν πολλά είδη, για τους λάτρεις της περιπέτειας, το One Piece θα ήταν μια πολύ καλή αρχή καθώς επίσης και το Naruto. Είναι δυο anime που παίζονται εδώ και αρκετά χρόνια. Τώρα γι’ αυτούς που θέλουν κάτι πιο μεταφυσικό, το Death Note σίγουρα θα τους καλύψει απόλυτα. Οι λάτρεις των φανταστικών θα γοητευθούν απ’ το Gun-dam Meister, το οποίο σχετίζεται και με ρομπότ. Υπάρχει πληθώρα anime για κάθε είδος γούστου και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τα βρει εύκολα στο διαδίκτυο, σε διάφορα blogs ή sites.

ΤOP ANIME TO WATCH. One piece, Naruto, Naruto Shippuden, Full Metal Alchemist, Bleach, Gundam Meister, Claymore Death Note

// 59

Feliz NavidadΕπιμέλεια. Δήμητρη Πόθα

Ο βαρετός άνθρωπος. Είναι ιδιαίτερα εύκολο να περιγράψεις τη ζωή κάποιου που έμαθε και επιζήτησε να κινείται σε μια μονάχα διάσταση. Πανομοιότυπες ασχολίες που επαναλαμβάνονται μέρα με τη μέρα, αποκλείοντας το απρόοπτο. Σελίδες ενός ημερολογίου όπου αρκεί να διαβάσεις ένα τυχαίο κομμάτι για να διαπιστώσεις τη ομοιομορφία.Σε μια βόρεια πόλη, ο βαρετός άνθρωπος ξυπνά την ίδια ώρα, επιβιβάζεται στο ίδιο τρένο και καταλήγει στο ίδιο γραφείο. Αφού μιλήσει για τα ίδια θέματα με τους ίδιους συναδέλφους, σχολάει με την ίδια διάθεση και επιστρέφει από την ίδια διαδρομή.

Για πολλούς, η σταθερότητα είναι αυτοσκοπός. Μια κατάσταση που οφείλουν να βρίσκονται ώστε να εκπληρώνουν προκατασκευασμένα ιδανικά. Χαρά ή λύπη, κάθε λογής αίσθημα ή εικόνα πρέπει να ενταχθεί στον αυστηρό σχεδιασμό. Διαφορετικά, οτιδήποτε εκτός προγράμματος δεν έχει θέση στη ζωή ενός τέτοιου ανθρώπου. Άλλη μια εργάσιμη είχε τελειώσει για εκείνον. Εξήλθε του κτιρίου και κατευθύνθηκε προς το σταθμό. Απέμενε μια ώρα μέχρι το θηρίο στις ράγες παραδώσει τον μίζερο επιβάτη στο οικογενειακό δείπνο. Το τραπέζι στο καθιστικό δωμάτιο αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο ενός ζευγαριού που η μοίρα ένωσε για πάντα, μα χώρισε εξαιτίας των απαιτήσεων.Δουλεύω για να επιβιώσω, δουλεύω για να καταναλώσω, δουλεύω για να αποκτήσω παραστάσεις που θα βοηθήσουν να συνεχίσω να εργάζομαι. Το ενοχλητικό τριπάκι που αποπροσανατολίζει και παρασύρει τους ανθρώπους σε ένα φαύλο κύκλο.

Ένα μπουμπουνητό δεν ήταν ικανό να τον αποσπάσει. Δεν σήκωσε το κεφάλι για να αναζητήσει τη λαμαρίνα στον σκοτεινό ουρανό. Ένοιωσε τις πρώτες έντονες ψιχάλες να μουσκεύουν τα μαλλιά του και σήκωσε το χέρι στο μέτωπο ώσπου βρέθηκε προστατευμένος στο σκέπαστρο του σταθμού. Μέχρι να ανέβει την πλατφόρμα, η βροχή είχε καλύψει τα πάντα. Καθόλου περίεργο για τη περιοχή. Η ταχεία άνοιξε τις πόρτες ακριβώς την ώρα που όριζε ο πίνακας δρομολογίων. Αφού σκούπισε το νερό με ένα μαντήλι, ο βαρετός άνθρωπος κάθισε στη θέση που αναγραφόταν στο εισιτήριο. Οι ματιές του άδειες. Έξω από το παράθυρο, γνώριμες στερεότυπες εικόνες καθημερινότητας. Φώτα και πινακίδες που ανεπιτυχώς προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή.

Μόλις τα βαγόνια άφησαν πίσω το αστικό τοπίο, το μαύρο της υπαίθρου τράβηξε το βλέμμα του προς το εσωτερικό. Πρόσεξε ένα από εκείνα τα περιοδικά που αλλάζουν χέρια όπως οι διαδρομές. Ξεκίνησε να φυλλομετρά μέχρι που του κέντρισε το ενδιαφέρον ένα σύντομο διήγημα. Διάβασε με προσοχή, του άρεσε τόσο που επανέλαβε τη διαδικασία. Σπάνιο φαινόμενο για κάποιον που αντιμετώπιζε τα πάντα τόσο πεζά. Έσκισε προσεκτικά τις δυο σελίδες με την ιστορία. Αφού έλεγξε πως δε τον κοίταζε κανείς, τις έκρυψε στο σακάκι, αν και θα μπορούσε να πάρει μαζί του ολόκληρο το περιοδικό.Κάτι, έστω και στιγμιαία, τον ώθησε να σκεφτεί με διαφορετικό τρόπο. Όμως ακόμη και ένα απρόσμενο περιστατικό σαν κι αυτό έπρεπε να μπει σε προγραμματισμό. Φύσει εσωστρεφής, δε μίλησε σε κανέναν για τις εντυπώσεις που αποκόμισε από το τυχαίο κείμενο. Συνέχισε τη ζωή του όπως πάντα. Μερικές φορές, προσπαθώντας να γεμίσει τα νεκρά διαστήματα της ημέρας, απομονωνόταν και διάβαζε κρυφά την ίδια ιστορία.

Ο χρόνος κυλούσε με τον τρόπο που τον άφηναν να κυλήσει. Μέχρι που πλησίασε η περίοδος που ονειρευόταν κάθε κάτοικος της μουντής εκείνης πόλης. Οι δεκαπέντε ημέρες άδειας, ξάπλα κάτω από τον ήλιο της Μεσογείου!Συντροφιά με την γυναίκα του, ο βαρετός τύπος προσγειώθηκε σε ένα από τα γνωστά αιγαιοπελαγίτικα νησιά και χάθηκε σε κάποια ήσυχη παραλία. Έτσι φρόντιζε να αξιοποιεί τη θερινή απόδραση από το γραφείο. Πρωινό ξύπνημα και η μάχη της ξαπλώστρας, βόλτες στο ηλιοβασίλεμα και επίσημο γεύμα στις οκτώ. Κλασικές τουριστικές αξίες, πάντοτε εντός προγράμματος.Θα μπορούσε να ήταν ακόμη ένα πανομοιότυπο ταξίδι, όπως τα προηγούμενα. Τίποτα δε προμήνυε τι ακριβώς θα ακολουθούσε.

Κάπου στα μισά των διακοπών, το ζευγάρι ξένων βρισκόταν ανάσκελα, υποταγμένο στο αυγουστιάτικο χάδι από ψηλά. Το μαύρισμα ενίοτε αποτελούσε τεκμήριο καλοπέρασης πίσω στην πατρίδα. Για τον βαρετό άνθρωπο, το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν περισσότερο μια επίδειξη στον εαυτό του παρά στους συναδέλφους ή γείτονες.Ζαλισμένος από τη ραστώνη, κοίταξε για τελευταία φορά την ιστορία που κουβαλούσε στο τσαντάκι μέσης. Σηκώθηκε, μάζεψε μερικά παρατημένα παιδικά φτυάρια και βρήκε μια ήσυχη γωνία.Πέρασαν ώρες μέχρι να ξυπνήσει η ψημένη κυρά. Τον αναζητούσε μα ο τύπος ήταν εξαφανισμένος. Παραπέρα είχε συγκεντρωθεί κόσμος και πλησίασε να δει τι συμβαίνει. Έκπληκτη, ανάμεσα στο πλήθος έγινε μάρτυρας ενός συγκλονιστικού περιστατικού.

Ο σύζυγος, το γνωστό ήσυχο και ανέκφραστο ανθρωπάκι είχε προβεί στην σημαντικότερη και αψυχολόγητη υπέρβαση της ζωής του. Μια ενέργεια, που όπως φάνηκε, δε περιλαμβανόταν στη γνωστή βαρετή ατζέντα.Αφού άδειασε κουβάδες άμμου, σχηματίζοντας μια σωρό στο ύψος ενός φυσιολογικού ατόμου, χαράμισε ώρες. Τις πλέον ποιοτικές και ευφάνταστες που μπορεί να ανακαλέσει κανείς. Υπομονετικά κατάφερε να σμιλέψει ένα άγαλμα με πληθωρικές αναγεννησιακές καμπύλες. Έμοιαζε με μια καλοσυνάτη γυναίκα που αντιμετώπιζε τους περαστικούς με το ίδιο δέος που την χάζευαν κι εκείνοι. Δύσκολο να περιγράψεις αντικειμενικά τι έβλεπες, όμως ήταν θελκτικό. «Ο χιονάνθρωπός μας», περηφανεύτηκε και της δημιούργησε επιπλέον ερωτηματικά. Πριν ξεκινήσει τις ερωτήσεις, την αγκάλιασε και τη φίλησε με περίσσιο πάθος. Όταν συνήλθε κάπως από τον αιφνιδιασμό, της εξήγησε ιδιαίτερα εκδηλωτικός το σκεπτικό του.Τότε στο τρένο, μέσα σε λίγες γραμμές ανακάλυψε μια αλήθεια. Ενώ κοιτούσε αδιάφορα αμέτρητες εικόνες τριγύρω του, ουδέποτε συγκινήθηκε. Ίσως επειδή δεν ήταν δικές του. Πάντοτε ήταν εκεί, μα ποτέ δε του ήταν οικείες.

Φώτα, βιτρίνες, όλα ήταν δίπλα όμως δεν έπαυαν να είναι ξένα και ψεύτικα. Όσο και να έψαχνε για νόημα, η έλλειψη παραστάσεων δε θα οδηγούσε κάπου. Θα έμεναν στερεότυποι συμβολισμοί. Θυμήθηκε πως, σύμφωνα με το πρωτόκολλο του σπιτιού τους, οι φωτογραφίες των διακοπών εμφανίζονταν παραδοσιακά κάθε Χριστούγεννα. Καλούσαν φίλους και έδειχναν φωτογραφίες των διακοπών ενώ καμαρωτά τους ανακοίνωναν τον επόμενο προορισμό. Στο μυαλό του, οι ηλιόλουστες διακοπές συνδέονταν άμεσα με τη χειμωνιάτικη γιορτή. Αυτή ήταν η αιτία που αποφάσισε να ασχοληθεί με το γλυπτό στην άμμο. Καθόλου άσχημα για έναν βαρετό άνθρωπο που έψαχνε να συνθέσει τη δική του εορταστική μαγεία και προσμονή. Εντάξει, ο χρόνος που ακολούθησε ως τον Δεκέμβρη δε διέφερε κατά πολύ από το συνηθισμένο.Όμως, το ζευγάρι καινοτόμησε στους στολισμούς. Στη χαρακτηριστική γωνιά που τοποθετούσαν το δέντρο με τις γιρλάντες ελάχιστα θύμιζαν Χριστούγεννα. Στους τοίχους κρέμασαν τεράστιες φωτογραφίες με το δημιούργημα της άμμου. Μικρή σημασία αν τον αποκαλούσαν «χιονάνθρωπο»! Ξεχώριζες τους ίδιους να ποζάρουν ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι. Το τραπέζι στη μέση δε περιελάμβανε κάρτες και γλυκά. Είχε αφεθεί γυμνό. Σκόπιμα, ένα πιατάκι με το αντηλιακό έμενε εκτεθειμένο. Η ζεστασιά από το καλοριφέρ ελευθέρωνε μυρωδιές ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης σε ολόκληρο το σπίτι.

Επιτέλους, έστω ανορθόδοξα, ο βαρετός άνθρωπος είχε ανακαλύψει την αγιοσύνη εκείνων των ημερών.Μαζί με τις φωτογραφίες, μοίραζε στους καλεσμένους φωτοτυπημένο το διήγημα που άλλαξε την κοσμοθεωρία του. «Feliz Navidad» έγραφε στην επικεφαλίδα και προέτρεπε τους αναγνώστες να βρουν το χαμένο νόημα των γιορτών, αποκλειστικά μέσα από τα δικά τους «πιστεύω». Όχι άσχημα! Ειδικά για έναν τέτοιο άνθρωπο...Καλές γιορτές! Σε όποια γλώσσα και με όποιο τρόπο το αντιλαμβάνεστε.

60 // USM // 61

Feliz Navidad

ΜαρμάγκαΣχέδιο/Story: Σωτήρης Βογιατζόγλου, Δημήτρης Πόθας

Και μερικές έξτρα πληροφορίες για τα info-junkies:• Στην αγγλική γλώσσα, ολόκληρη η σειρά κυκλοφορεί κάτω από το γενικό τίτλο THE DON LAWRENCE COLLECTION, ενώ τα περιοδικό Heavy Metal δημοσίευσε τις ιστορίες THE LIVING PLANET (Ιανουάριος, 1997) και THE SLAYER OF ERIBAN (Μάρτιος, 1999).• Το χρονικό διάστημα 1996-1998, κυκλοφόρησε και μια spin-off σειρά, δια χειρός Martin Lodewijk και Dick Matena, με το γενικό τίτλο THE CHRONICLES OF THE BETWEEN-TIME, η οποία περιλαμβάνει τρία άλμπουμ. • Η σειρά Star Comics έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις στους κύκλους των συλλεκτών ελληνικών εκδόσεων comics. Και αυτό γιατί μετά την ολοκλήρωση της, κάποια τεύχη βρίσκονταν στα περίπτερα -ειδικά σ’ εκείνα της επαρχίας, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες- ακόμη και έπειτα από μια εικοσαετία. Συνεπώς, υπήρχε μια συνεχής ανανέωση του αναγνωστικού κοινού. Το πρόβλημα όμως που παρουσιάστηκε ήταν ότι μόνο τα τέσσερα πρώτα τεύχη κάθε τίτλου βρίσκονταν με μια σχετική ευκολία. Από το πέμπτο τεύχος, λόγω της απόφασης του εκδότη να μειώσει το τιράζ, η διανομή περιορίστηκε- ήδη από την εποχή της πρώτης κυκλοφορίας τους- και τα τεύχη εξαφανίστηκαν. Μπορεί, βέβαια, κάποιος με αρκετή (έως πολύ) τύχη να βρει τα δυσεύρετα τεύχη σε «αλμυρές», «συλλεκτικές» τιμές, αλλά πόσοι πραγματικά έχουν την όρεξη και το ενδιαφέρον; Για την ιστορία, εκτός από το STORM, η σειρά περιλάμβανε άλλους δύο τίτλους: Το fantasy/science fiction CAMELOT 3000, που ολοκληρώθηκε σε έξι τόμους και το ποδοσφαιρικό ERIC CASTÉL, που ολοκληρώθηκε σε εννέα (αν δεν κάνω λάθος) τόμους. • Ο Don Lawrence (Donald Southam) γεννήθηκε στο Λονδίνο, το 1928. Ξεκίνησε την καριέρα στα κόμικς το 1954, σχεδιάζοντας το Marvelman (μια αντιγραφή του Captain Marvel της DC) και κάποια άλμπουμ με western θεματολογία, για βρετανικούς εκδοτικούς οίκους. Πρώτη του μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία θεωρείται το έπος επιστημονικής φαντασίας The Rise and Fall of the Trigan Empire (1965-1976), σε σενάριο του Mike Butterworth, που τον έκανε ευρύτερα γνωστό, αλλά εγκατέλειψε λόγω διαφωνίας του με τον εκδότη. Αν και δημιούργησε πολλά ακόμα κόμικς για διάφορους εκδότες, το STORM αποτέλεσε το magnum opus του. Πέθανε το 2003, σε ηλικία 75 ετών.

64 // USM // 65

Οι περιπέτειες του αστροναύτη Storm αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα ευρωπαϊκών κόμικς σκληροπυρηνικής επιστημονικής φαντασίας και μια σειρά που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας.

Ποιος είναι ο Storm; Ο Storm είναι ένας αστροναύτης του 21ου αιώνα που αναλαμβάνει μια εξερευνητική αποστολή στον πλανήτη Δία. Στόχος του είναι να ανακαλύψει τα μυστικά της «κόκκινης κηλίδας» που βρίσκεται στην επιφάνεια του. Όμως, με την είσοδο του σε αυτή, παγιδεύεται σε μια κοσμική καταιγίδα που τον μεταφέρει στο χρόνο. Έτσι, φτάνει σε μια ακόμη πιο μελλοντική εποχή, όπου τα πάντα έχουν αλλάξει. Στην προσπάθεια του να επιστρέψει στην εποχή του, ο Storm ταξιδεύει πολλές φορές στον χρόνο αλλά και σε άλλους κόσμους, αντιμετωπίζοντας πλήθος από θανάσιμους κινδύνους. Η δημιουργία.Το Storm, δημιουργήθηκε από τους Don Lawrence και Martin Lodewijk, αν και το σενάριο της πρώτης ιστορίας υπέγραψε ο Saul Dunn. Αρχικά, δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο Ολλανδικό περιοδικό Eppo, το 1977 και, στη συνέχεια, σε μορφή άλμπουμ. Ο Storm αποτελεί, ουσιαστικά, μετεξέλιξη ενός άλλου χαρακτήρα του Lawrence, του Commander Grek, ο οποίος απορρίφθηκε από τον Ολλανδό εκδότη του, για να επιστρέψει, ένα χρόνο αργότερα, με το όνομα Storm, και με το απορριφθέν σενάριο να έχει διασκευαστεί ώστε να αποτελέσει τη βάση για την πρώτη ιστορία του χαρακτήρα με τίτλο «Ο Κόσμος του Βυθού» (De Diepe Wereld).

Η σειρά αποτελείται από δύο βασικές θεματικές ενότητες: 1) Τα Χρονικά του Κόσμου του Βυθού (τόμοι 1-9) και 2) Τα Χρονικά της Παντάρβε (τόμοι 10-22). Αν και διέθετε Βρετανούς, κατά βάση, δημιουργούς, οι ιστορίες του Storm αγνοήθηκαν για πολλά χρόνια από το αγγλόφωνο και ειδικά το αμερικανικό κοινό (προφανώς η αισθητική της ήταν πολύ «ευρωπαϊκή») αλλά αγαπήθηκαν ιδιαίτερα στην κεντρική και νότια Ευρώπη. Ο Lawrence, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, συνέχισε να σχεδιάζει το STORM μέχρι το 2001, όπου και κυκλοφόρησε και το τελευταίο άλμπουμ με την υπογραφή του. Μετά το θάνατο του, ο Martin Lodewijk, ο αποκλειστικός σεναριογράφος των άλμπουμ από το 1983, συνεχίζει τη σειρά σε συνεργασία με τους Romano Molenaar και Jorg De Vos.

Εντυπωσιακό σχέδιο και «φευγάτα» σενάριαΗ εντυπωσιακή σχεδιαστική γραμμή του Don Lawrence διαφοροποιούσε το Storm από τα αντίστοιχα κόμικς της εποχής του [το μόνο, σχετικά, γνωστό κόμικ, με ανάλογη σχεδιαστική προσέγγιση, που μου έρχεται στο μυαλό, είναι η sword and sorcery σειρά Ο Μισθοφόρος (Il Mercenario) του Ισπανού Segrelles, ένα άλμπουμ της οποίας δημοσίευσε, κάπου μέσα στο 1984, στη χώρα μας το περιοδικό Βαβέλ] και η γραμμή του αντέχει ακόμα στο χρόνο. Μπορεί το στήσιμο των σελίδων να φαντάζει, σήμερα, κάπως παραπάνω «κλασσικό» και, ναι, ο σχεδιασμός των προσώπων των δευτερευόντων χαρακτήρων της σειράς έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, όμως είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ένας άνθρωπος είχε την υπομονή να δημιουργήσει 22 άλμπουμ, των 48 σελίδων, με εντυπωσιακή ρεαλιστική/ζωγραφική γραμμή, χωρίς να μειώσει ποτέ την ποιότητα του σχεδίου του και σε μια εποχή, μάλιστα, που η χρήση των υπολογιστών στη δημιουργία κόμικς ήταν, σχεδόν ανύπαρκτη. Ολόκληρη η δουλειά του Lawrence χαρακτηρίζεται από επαγγελματισμό και μεράκι που αντανακλάται σε κάθε τέρας, διαστημόπλοιο ή τοπίο που σχεδιάζει, ενώ η εμμονή του στη ρεαλιστική απεικόνιση και στην προσεκτική χρήση του υδατοδιαλυτού χρώματος, σε συνδυασμό με ένα πλήθος αναχρονιστικών αναφορών που χρησιμοποιούνται, ανυψώνουν το τελικό εικαστικό αποτέλεσμα. Οι ιστορίες του Storm επιτυγχάνουν σε μεγάλο ποσοστό το στόχο τους απλά και μόνο κοιτώντας το artwork που τις περιβάλει.

Όσον αφορά το σενάριο, η σειρά ακολουθεί τις συμβάσεις των κλασσικών ιστοριών επιστημονικής φαντασίας (αστροναύτης παγιδεύεται σ’έναν άγνωστο κόσμο/πλανήτη όπου αναγκάζεται να αντιμετωπίσει κάθε μορφή εξωγήινης ζωής και να ανατρέψει το υπάρχον status quo για να επιβιώσει) αλλά το κάνει με στυλ, καταφέρνοντας, ταυτόχρονα, να προσθέσει και σημειολογικό βάθος, σε σενάρια που ούτε αναμένεται, ούτε και χρειάζεται να αποκτήσουν για να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Ένα από τα δυνατά σημεία της σειράς είναι ο γεγονός τα σενάρια των ιστοριών βελτιώνονται συνεχώς με το πέρασμα του χρόνου, αποφεύγοντας τις «κακοτοπιές» που θα συναντήσει ο αναγνώστης στους πρώτους, κυρίως, τόμους.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι πρώιμες ιστορίες της σειράς δεν είναι καλές, απλώς φαντάζουν πιο συμβατικές, και σε σημεία αφελείς, στον αναγνώστη που είναι εξοικειωμένος με τον σύγχρονο τρόπο γραφής. Παρόλα αυτά, οι μικρές, έξυπνες λεπτομέρειες που είναι διάσπαρτες στις σελίδες του Storm προσδίδουν αυτό το κάτι παραπάνω που χρειάζεται μια ιστορία για να γίνει από απλά καλή, αξιομνημόνευτη. Επίσης, ο «βομβαρδισμός» του αναγνώστη με εντυπωσιακές και πρωτότυπες- για την εποχή πάντα- σεκάνς, οι οποίες εναλλάσσονται με ταχύτητα και βαθμό δυσκολίας ανάλογο αυτών ενός βιντεοπαιχνιδιού, κάνει τις ιστορίες ακόμα πιο θελκτικές και δίνει την ευκαιρία στον Lawrence να δημιουργήσει ακόμα πιο εντυπωσιακές εικόνες. Έτσι, ιστορίες όπως Ο Θρύλος της Θεάς Σάνα (De Legende van Yggdrasil), H Πόλη των Καταραμένων (Stad Der Verdoemden) ή Οι Πειρατές της Παντάρβε (De Piraten van Pandarve) αποτελούν εξαίρετα δείγματα κόμικς φαντασίας της δεκαετίας του 1980.

Ο Storm στην Ελλάδα.Η κυκλοφορία της στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, υπό τη μορφή «πολυτελούς» έγχρωμης έκδοσης – μια περίοδος όπου τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες αποτελούσαν φωτεινές εξαιρέσεις στην main-stream ασπρόμαυρη ελληνική πραγματικότητα– και σε συνδυασμό με την πρόωρη διακοπή της, την ανέδειξε σε «μύθο» στα μάτια των, thirty-something σήμερα, Ελλήνων αναγνωστών. Επί της ουσίας, επρόκειτο για μια καλογραμμένη σειρά, με εντυπωσιακό «ζωγραφικό» σχέδιο και πλούσια σε «φευγάτες» ιδέες, η οποία συνδύαζε όλα τα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας των προηγούμενων δεκαετιών με αυτό που ορίζεται ως «κλασσική περιπέτεια». Σήμερα, η λέξη που θα την περιέγραφε καλύτερα είναι “cult” αλλά, στην εποχή της, φάνταζε τεράστια στα μάτια των πιτσιρικάδων (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντα) που είχαν μεγαλώσει με τα ασπρόμαυρα marvel comics των εκδόσεων Καμπανάς, τους Masters of the Universe, το «Αστρόπλοιο Galactica» και τις ταινίες με τέρατα της Κυριακάτικης μεσημεριανής ζώνης της κρατικής τηλεόρασης.

Ένας Αστροναύτης Παγιδευμένος στο Χωροχρόνο.Storm

Επιμέλεια. Πάνος Κρητικός

storm

Στη χώρα μας, δέκα τόμοι κυκλοφόρησαν το 1985, από τις εκδόσεις Bell, στα πλαίσια της σειράς Star Comics. Άλλα δύο άλμπουμ, παρουσιάστηκαν στο περιοδικό Μπλέκ, το χρονικό διάστημα 1994-1995. Το 2007, οι συντονιστές του forum www.greekcomics.gr δημιούργησαν τις εκδόσεις Έσπερος Comics, με σκοπό την κυκλοφορία ολόκληρης της σειράς Storm, σε έντεκα διπλούς, σκληρόδετους τόμους των 500 αριθμημένων αντιτύπων. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν κυκλοφορήσει οι εννέα πρώτοι τόμοι και οι δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική. Αρχικά, η διανομή των τόμων γίνονταν αποκλειστικά μέσω δυαδικτίου και με το σύστημα των συνδρομών. Αυτή τη στιγμή οι τόμοι μπορούν να βρεθούν σε κάποια επιλεγμένα βιβλιοπωλεία, αλλά θα χρειαστείτε λίγη καλή τύχη και χρόνο για ψάξιμο. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα ακριβή σημεία πώλησης μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα του forum.

Γιατί τελικά μας αρέσει ο Storm; Παρά το γεγονός ότι το έπος του Don Lawrence, ολοκληρώθηκε το 2001, οι ιστορίες του STORM καταγράφουν και εκφράζουν την αισθητική μιας παλιότερης εποχής. Αυτό οδηγεί, αναπόφευκτα και στην αναπαραγωγή όλων των κλισέ των ιστοριών φαντασίας της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Συνεπώς, είναι, σχετικά, δύσκολο να αγαπηθεί από έναν σύγχρονο αναγνώστη, αν και η εικονογραφική ικανότητα του Don Lawrence έχει διαχρονική αξία. Σίγουρα, κάποιοι θα βρουν το στήσιμο των σελίδων συντηρητικό, την εικονογράφηση στατική, τις στολές των πρωταγωνιστών κιτς και τα σενάρια απλοϊκά, αλλά αυτή είναι και η μαγεία του cult και των παλιών comics, γενικότερα. Η «τελειότητα» τους αναδεικνύεται μέσα από τις ατέλειες τους. Αν και όταν είσαι δέκα χρονών όταν τα διαβάζεις, όλα τα παραπάνω δεν έχουν και μεγάλη σημασία.

Οι περιπέτειες του αστροναύτη STORM αποτελούν ένα από τα ομορφότερα δείγματα ευρωπαϊκού comics επιστημονικής φαντασίας. Αποτελεί χαρακτηριστικό comics μιας εποχής όπου ήταν αρκετό για δυο δημιουργούς να δημιουργήσουν μια καλή ιστορία χωρίς να χρειάζεται να καταφύγουν σε smart ass διαλόγους και πρωταγωνιστές με attitude που σκοτώνει. Ο Storm, μέσα από τα αλλεπάλληλα άλματα του στο χρόνο, αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο μια εποχής που χάθηκε. Αντίστοιχα, η δουλειά του Don Lawrence αποτελεί, με το δικό της τρόπο, μια διαχρονική καταγραφή της αισθητικής και του κλίματος μιας εποχής, που παρά τις συνεχείς προσπάθειες για αναβίωση (βλέπε eighties nostalgia), επίσης, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Δίνει, όμως, αναμφισβήτητα, στον αναγνώστη του σήμερα, έναν καλό λόγο για να μελετήσει τα comics του χθες.

BACKpagefashion/home/books/tech/life/trash

μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια

human.ArtFriendly.magazine

MYSPACE. www.myspace.com/urbanstylemagFACEBOOK. www.facebook.com/urbanstylemagISSUE. www.issuu.com/urbanstylemagTWITTER. www,twitter.com/urbanstylemag

UrbanStyleMag on Social Networks

USM after release activity

USM after release activity

USM after release activity

USM after release activity

USM after release activity

USM after release activity

USM after release activity

USM after release activity

68 // USM // 69

USM after release activityplace. Marush lounge cafe bar, Mytilini

music. Christof Ds. & Michael Mic

Σοφία Κροκίδα

70 // USM

Εδώ. Είμαι εδώ. Είμαι παντού, πηγαίνω όπου φυσάει ο άνεμος και μαθαίνω να γυρίζω. Μόνο εσύ δεν είσαι εδώ. Το ξέρω απο τα φύλλα που θροίζουν κι απο τον πύργο που στέκει μόνος και κρύος. Απο τα ποδήλατα που βγάζουν σκουριασμένους ήχους κι απο το κρασί που ποτέ δε θα με ζαλίσει.Είμαι εδώ. Μα πως να σταθώ, όταν όλα λείπουν.

Ακολούθησέ με, τρέξε μαζί μου. Ξέχνα το έδαφος και πάτα στον ήλιο πάνω. Θα σου βρω μια ηλιαχτίδα αν έρθεις μαζί μου, να σε χαιδεύει και να σε ζεσταίνει μέσα στο κρύο του χειμώνα. Θα σου φέρω το καλοκαίρι. Πάντα καλοκαίρι. Μόνο καλοκαίρι. Κι ας λένε...

Δεν ξέρω αν θυμάσαι ή αν ξέχασες πια. Δεν ξέρω αν θες να παγώσεις το χρόνο μαζί μου. Αλλά κάποτε ήμασταν παιδια. Τότε που ο χρόνος δεν υπήρχε και όλα τα μπορούσαμε. Τότε που τα χέρια μας ήταν πιο μικρά, αλλά δεν γλιστράγανε. Σε έπιανα και δεν με άφηνες να πέσω...

Post it

fashion,trashΕπιμέλεια/Ρούχα/Φωτογραφία: Ιωάννα Αναγνωστίδου (Στυλίστρια / fairyland.j@hotmail.com)

72 // USM // 73

Όπου και αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε πλαστικό. Είναι μέρος των ρούχων μας, των υπολογιστών μας, των παιχνιδιών, ναι βρίσκεται παντού, στις σακούλες του σούπερ μάρκετ, στην κούκλα Barbie, στα πλαστικά άσχημα λουλούδια της γιαγιάς μου, στο ρολόι μου και στο καλσόν. Το βρίσκουμε σε διάφορες μορφές, όπως βακελίτης, πολυεστέρας, πολυαιθυλένιο, ρητίνη ή νάιλον. Η ιστορία του ξεκινάει το 1902 με την εμφάνιση της κλωστής ρεγιόν, του πρώτου συνθετικού υλικού. Λίγο αργότερα, το 1909 ο πατέρας του πλαστικού και Βέλγος επιστήμονας Λεό Μπέκελαντ, χαρίζει στον κόσμο τον βακελίτη ανοίγοντας το δρόμο για το πλαστικό σύμπαν. Το 1925 εφευρίσκεται το σελοφάν, ένα υλικό που είναι λεπτό σαν ύφασμα αλλά δεν είναι ύφασμα, που μοιάζει με χαρτί αλλά δεν είναι χαρτί, που είναι διαφανές σαν γυαλί αλλά δεν είναι γυαλί, αλλά μπορεί να τυλίξει τα πάντα, το 1934 το νάιλον, το 1936 το πλεξιγκλάς, το 1940 οι πρώτες νάιλον κάλτσες, το 1948 ο πρώτος δίσκος βινυλίου που έγινε η συνθετική σανίδα σωτηρίας της μουσικής βιομηχανίας.

Είναι ένα υλικό τεχνητό, αναλώσιμο και συνθετικό. Ένα υλικό εύπλαστο, ελαφρύ, ευέλικτο, ανθεκτικό στην υγρασία, ισχυρό και σχετικά φθηνό. Είναι ανθεκτικό στα χημικά, διαυγές ή διαφανές, χρωματιστό ή σκούρο και πρακτικά άθραυστο και είναι το μοναδικό υλικό που αρνείται πεισματικά να φθαρεί. Δεν σκουριάζει, δεν αλλοιώνεται, δεν σαπίζει, δεν μουχλιάζει, δεν πεθαίνει. Το πετάμε στα σκουπίδια ¬και αυτό ζει ακόμη. Εγώ λοιπόν το μεταμόρφωσα σε ρούχο για να το κάνω λιγάκι πιο όμορφο.. Το ύφασμα μου λοιπόν έγινε η πλαστική σακούλα, το σελοφάν, και το σελοτέιπ.Ανακυκλώστε λοιπόν!!! Μην κάθεστε άλλο με σταυρωμένα τα χέρια!

I’m a plastic dress...in a plastic world.

74 // USM

fashion,trash

διαβάζω

76 // USM

Συγγραφέας: ΡΟΝΚΑΛΙΟΛΟ ΣΑΝΤΙΑΓΟΕκδόσεις: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣΣελίδες: 311

Η εκατομμυριούχος Ντιάνα Μινέτη προσλαμβάνει έναν μέτριο περουβιανό συγγραφέα ,αριβίστα και λαθρομετανάστη για να γράψει τη βιογραφία της. Καθώς ερευνά όμως το παρελθόν της ανακαλύπτει κάτι περισσότερο από τα πολυτελή πάρτι και τη λάμψη της υψηλής κοινωνίας. Ανακαλύπτει ότι πίσω από τη μάσκα του πλούτου και της Ευγενίας η οικογένεια έχει διασυνδέσεις με τον φασισμό ,την ιταλική μαφία CIA και τις δικτατορίες του Τρουχίλιο στον Άγιο Δομίνικο και του Μπατίστα στη Κούβα. Αποφασισμένος να επιτύχει , θα γράψει μια ιστορία αλλιώτικη από αυτή που αρχικά θα έγραφε. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα κωμικοτραγικό που ξεθάβει την αλήθεια που βρίσκεται πίσω από τις καλές οικογένειες.

Συγγραφέας: ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΑΡΓΥΡΗ ΙΟΥΣΤΙΝΗ Εκδόσεις: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑΣελίδες: 301

H Τζούλια, η Νάνσυ, η Αθηνά, η Έμυ, η Μαρία και η Καίτη είναι έξι φίλες που μεγαλώνουν μαζί στα χρόνια της δικτατορίας. Οι ζωές τους χωρίζονται την ημέρα της αποφοίτησης τους ,όχι όμως για πάντα. Και οι έξι θα πάρουν όρκο να ξανασυναντηθούν στα σαράντα τους . Ένα αναπάντεχο γεγονός θα σημαδέψει για πάντα την Τζούλια και θα την αναγκάσει να φύγει μακριά. Μετά από είκοσι χρόνια θα βρεθούν και πάλι όλες μαζί για να θυμηθούν όσα είχαν περάσει αλλά και αποκαλύψουν μυστικά που δεν ξεστόμισαν ποτέ. Ένα βιβλίο με κύριο άξονα την γυναικεία φιλία παρασύρει τον αναγνώστη σε χρόνια αθωότητας και ξεγνοιασιάς κάνοντας λόγο όμως και για τον κοινωνικό ρατσισμό εποχής με τρόπο απλό και λιτό.

Συγγραφέας: ΜΠΟΥΚΑΙ ΧΟΡΧΕ Εκδόσεις: OPERAΣελίδες: 238

Ένα βιβλίο αυτογνωσίας και βοήθειας για αυτούς που θέλουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Ο Ντέμιαν είναι ένας τέτοιος φοιτητής που αποφασίζει να πάει σε ψυχολόγο ελπίζοντας να βρει λύσεις στα προβλήματά του. Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να έχουν ένας κοινός θεραπευτής με τον θεραπευόμενό του. Υπάρχει ένταση ,εκνευρισμός και διαφωνίες, αλλά αυτή ακριβώς η σχέση είναι που κάνει τον Ντέμιαν να ωριμάσει πραγματικά και να αναζητήσει μόνος του λύσεις. Οι εξομολογήσεις του Ντέμιαν έχουν την μορφή της ιστορίας, κάνοντάς σε να απορείς, αν ανήκουν στην πραγματικότητα ή στη μυθοπλασία. Αυτές όμως οι ιστορίες είναι που καθησυχάζουν τον Ντέμιαν, όπως ακριβώς τα παραμύθια καθησυχάζουν τα παιδιά.

GoateeSaver

Αν έχετε ένα μούσι ή γνωρίζετε κάποιον που έχει ένα, τότε ίσως αυτό θα μπορούσε να είναι το τέλειο gadget!! Η GoateeSaver υπόσχεται να δώσει στο μούσι σου την εμφάνιση που θα κάνει τις γυναίκες να σας σέβονται. Απλώς δαγκώστε το με τα δόντια σας και θα προσαρμοστούν οι κύλινδροι σε ένα συγκεκριμένο σχήμα. Η ιδέα είναι ότι ξυρίζεστε γύρω από το μούσι σας δίνοντας του σωστό σχήμα, το οποίο παραμένει ασφαλές από το να το κόψετε καταλάθος.

Τιμή. $20 @ www.goateesaver.com

Lighter Cam

Αυτό το gadget θυμίζει κάτι απο Τζέιμς Μποντ. Πάρτε αυτό το λευκό μικρό αναπτήρα-κάμερα μαζί σας, όπου κι αν πάτε, είτε στην επόμενη αποστολή σας για να συλλάβει σημαντικά στοιχεία που εσείς θέλετε. Μεταμφιεσμένος ως έναν αναπτήρα (ο οποίος δεν λειτουργεί φυσικά, ώστε να μην προσπαθήσει κανείς να ανάψει φωτιά με αυτό), διαθέτει 64MB SDRAM μνήμη και αποθηκεύει έως 104 εικόνες (640x480) ή 30 εικόνες (1280x960). Αυτές τις εικόνες μπορείς να τις περάσεις στον υπολογιστή μέσω USB. Βασικά, είναι μια αξιοπρεπή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή μέσα σε ένα ψεύτικο αναπτήρα. Χρησιμοποιείται και ως κατασκοπευτική κρυφή κάμερα, για να πιάνετε τους άλλους στα «πράσσα» ή το ταίρι σας αν έχετε αμφιβολίες !

Τιμή. $195 @ www.spygadgets.com

Little Box tool

Αισθάνεστε νευριασμένοι στην δουλεία σας για κάποιο λόγο; Τότε αυτό το gadget Μπορεί να σας φανεί χρήσιμο για να διοχετεύσετε το θυμό σας. Δώστε μια γροθιά σε αυτή την «μπάλα» μινιατούρα, που θυμίζει κάτι από το άθλημα του μποξ, και λάβετε τα εύσημα νιώθοντας αγαλλίαση από τον ενσωματωμένο ηχείο που διαθέτει, ο οποίος σας δίνει συγχαρητήρια για κάθε χτύπημα! Τέλειο για να χρησιμοποιηθεί σε οποιοδήποτε γραφείο. Ενώ είστε στο τηλέφωνο μιλώντας απογοητευμένοι στο αφεντικό σας ή ακόμη και στον πελάτη, θα μπορείτε να δίνετε μια γροθιά σε αυτή την μπάλα και να ξεθυμώνετε!

Τιμή. $8 @ www.gadgeter.com

Επιμέλεια: Αντιγόνη Θεοδωράκη

fwΕπιμέλεια: Γιάννης Βενιζέλος (johnveni@urbanstylemag.gr)

// 77

χοτ buy

food,squareΕπιμέλεια: Μαρία Τουμπή (Κλινική Διατροφολόγος - Διαιτολόγος)

78 // USM

X - άσκησηΓια κάθε ώρα άσκησης αυξάνεται η διάρκεια ζωής σας κατά 2 ώρες !!!

// 79

Πως εξηγείται;Η τακτική άσκηση θεωρείται ότι αυξάνει ισχυρά τις ουσίες του εγκεφάλου, που «ανεβάζουν» τη διάθεση οι οποίες ονομάζονται ενδορφίνες. Αυτές έχουν παρόμοια δράση με τη μορφίνη, αλλά πολύ ηπιότερη. Στην πραγματικότητα το όνομά (ενδο= ενδογενείς, -ρφίνες= μορφίνες) που τους αποδόθηκε οφείλεται στην παρόμοια δράση τους με τις μορφίνες. Υπάρχει σαφής συσχετισμός μεταξύ της άσκησης και αύξησης των επιπέδων των ενδορφινών και όταν τα επίπεδα αυτά αυξάνονται, η διάθεση βελτιώνεται αισθητά.

Άσκηση και μακροζωίαΟι περισσότερες μελέτες έχουν αποδείξει, ότι ένα αγύμναστο άτομο, διατρέχει 8 φορές υψηλότερο κίνδυνο να υποστεί καρδιαγγειακό επεισόδιο (ανακοπή ή εγκεφαλικό) σε σχέση με ένα γυμνασμένο άτομο.

Ποιοι είναι οι καλύτεροι τύποι ασκήσεων;Οι δραστηριότητες που χρησιμοποιούν τις μεγαλύτερες μυϊκές ομάδες του σώματος και που εκτελούνται συνεχώς συνήθως καταναλώνουν τη μεγαλύτερη ποσότητα θερμίδων. Η συνολική θερμιδική δαπάνη εξαρτάται κυρίως από την ένταση και την διάρκεια της άσκησης. Οι δημοφιλέστερες δραστηριότητες που αποφέρουν σημαντικά αποτελέσματα στη μείωση του βάρους είναι το περπάτημα, το τρέξιμο, η κολύμβηση και ο αεροβικός χορός. Το περπάτημα αλλά και το τρέξιμο προτείνονται διότι το μόνο που απαιτείται για την πραγμάτωσή τους είναι ένα καλό ζευγάρι αθλητικά παπούτσια!

Μύθοι και αλήθειες!Πολλοί θεωρούν ότι καλύπτοντας την ίδια απόσταση με μεγαλύτερη ταχύτητα (τρέχοντας), θα καταναλώσουν περισσότερες θερμίδες από το να την καλύψουν περπατώντας. Στην πραγματικότητα το συνολικό θερμιδικό κόστος θα είναι σχεδόν το ίδιο και στις 2 περιπτώσεις. Αν όμως, περπατάτε έντονα, ζωηρά, υπάρχει περίπτωση ακόμα και να καταναλώσετε περισσότερες θερμίδες απ’ ότι αν τρέχατε την ίδια απόσταση. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι αν τα χέρια κινούνται έντονα και με πολλούς τρόπους κατά τη διάρκεια του περπατήματος, η ενεργειακή δαπάνη μπορεί να αυξηθεί σε ποσοστό 5-10%. Το ελαφρώς γρήγορο περπάτημα έχει αποδειχθεί ότι έχει το ίδιο ενεργειακό αποτέλεσμα με την άσκηση που επιτελείται με βαράκια. Η άρση βαρών είναι απαγορευτική για άτομα με διαταραχές στη λειτουργίες των αγγείων. Σαν αντικατάσταση λοιπόν, μπορεί να συστηθεί το περπάτημα και σε άτομα που πάσχουν από αυξημένη πίεση ή άλλη καρδιαγγειακή πάθηση.Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι το περπάτημα δεν συμβάλλει στη γήρανση του δέρματος, όπως το τρέξιμο (τζόκινγκ), το οποίο σύμφωνα με παλαιότερες μελέτες προκαλεί πρόωρη γήρανση, ιδίως του δέρματος του προσώπου, λόγω των έντονων κραδασμών που αυτό υφίσταται κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Η τακτική φυσική δραστηριότητα αποτελεί το κλειδί για καλή υγεία. Τα έμμεσα αποτελέσματα τη τακτικής άσκησης είναι η ενδυνάμωση του σώματος, η βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, η καλύτερη οξυγόνωση των ιστών αλλά και η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Η παχυσαρκία αντιμετωπίζεται διεξοδικά με το συνδυασμό υγιεινής διατροφής και άσκησης. Η δίαιτα σαν αποκλειστική λύση, επιφέρει μεν απώλεια βάρους αλλά ένα ποσοστό αυτού αποτελείται μόνο από νερό. Αντίθετα, σε συνδυασμό με την άσκηση επιτυγχάνεται αύξηση της άπαχης μάζας σώματος, αφού αναπτύσσεται περισσότερο ο μυϊκός ιστός. Αυτή η αύξηση έχει σαν συνέπεια την επιπλέον κατανάλωση θερμίδων σε συνθήκες ηρεμίας, ενώ έχει επίσης αποδειχθεί ότι μειώνεται η όρεξη! Δηλαδή το όφελος είναι διπλό για όσους προσπαθούν να αποκτήσουν λεπτότερη σιλουέτα, αλλά και για όσους θέλουν να διατηρηθούν σε καλή φυσική κατάσταση. Ακόμα πρέπει να σημειωθεί ότι τα άτομα που συμμετέχουν σε κάποιου είδους φυσική δραστηριότητα παρουσιάζουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και καλύτερη ψυχολογική διάθεση. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Epidemiology, η αυξημένη φυσική δραστηριότητα συνδέεται με μειωμένη εμφάνιση συμπτωμάτων άγχους και έντασης, κατάθλιψης, αϋπνίας και αδιαθεσίας.

Επιμέλεια: Θεόδωρος Μορφίδης (arminmorf@hotmail.com)

natural,park

Μόλυνση από ακτινοβολία

Cruelty to animals it’s a crime...

Η ραδιενέργεια ,διακρίνεται σε φυσική και τεχνητή. Η φυσική ραδιενέργεια προέρχεται από την διάσπαση ραδιενεργών ορυκτών και από την επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα. Τα ορυκτά εκπέμπουν κυρίως ράδιο με ημιπερίοδο ζωής 3,8 ημέρες και θόριο με ημιπερίοδο ζωής 54 δευτερόλεπτα. Η κοσμική ακτινοβολία παράγει ραδιενεργά αέρια, κυρίως τρίτιο , άνθρακα 14 και βηρύλλιο 7.Στην τεχνητή ραδιενέργεια διασπώνται πυρήνες βαρέων ατόμων σε δύο άτομα μέσου βάρους και σε 2 ή 3 νετρόνια. Τα σπουδαιότερα προϊόντα της τεχνητής διάσπασης είναι το στρόντιο, ιώδιο και το καίσιο. Τεχνητές πηγές θεωρούνται επίσης οι ιατρικές εξετάσεις με ακτίνες χ ,τα αεροπορικά ταξίδια σε μεγάλα ύψη, οι δοκιμές ατομικών όπλων ,ακόμη και η τηλεόραση.

Ορισμένα ραδιενεργά στοιχεία καταλήγουν στον άνθρωπο δια μέσου της τροφικής αλυσίδας. Για παράδειγμα αναφέρεται το ιώδιο 131, το οποίο καταπίπτει στο έδαφος με τη βροχή, καταλήγει στον οργανισμό της αγελάδας, που τρώει στο ύπαιθρο. Το μολυσμένο γάλα της αγελάδας το πίνει ο άνθρωπος με αποτέλεσμα τη συσσώρευση ραδιενεργού ιωδίου στο θυρεοειδή αδένα. Το στρόντιο, που έχει μεγάλη ημιπερίοδο ζωής (28 χρόνια), εξ αιτίας της χημικής του συγγένειας με το ασβέστιο ,εναποτίθεται στα οστά και προξενεί κυρίως καρκίνο των οστών.Το καίσιο με ημιπερίοδο ζωής 30 χρόνια προκαλεί κυρίως γενετικές βλάβες. Αποβάλλεται όμως σχετικά εύκολα από τον ανθρώπινο οργανισμό, επειδή τα άλατά του είναι υδατοδιαλυτά.

Οι μελέτες που υπήρχαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν έδιναν πλήρης απαντήσεις στα διάφορα σχετικά θέματα. Οι επιπτώσεις της πρόσφατης καταστροφής στο Τσερνομπίλ που μελετούνται σε βάθος χρόνου, πιθανότατα θα δώσουν απαντήσεις σε πολλά άγνωστα σημεία των επιπτώσεων της ραδιενέργειας, όπως για παράδειγμα των επιπτώσεων της στιγμιαίας και της διαρκούς επίδρασης ραδιενεργών ουσιών στον άνθρωπο, των επιπτώσεων της μικτής ακτινοβολίας, δηλαδή της επικάλυψης ακτινοβολιών διαφόρων ραδιενεργών ουσιών κ.λ.π.

Τα άτομα που διαμένουν ή εργάζονται στη λεγόμενη επικίνδυνη ζώνη, επηρεάζονται ιδιαίτερα από τη ραδιενέργεια. Για το λόγο αυτό οι εργαζόμενοι στους χώρους αυτούς επιβάλλεται να έχουν συνεχώς μαζί τους μετρητή , για να γνωρίζουν το ποσό ακτινοβολίας το οποίο δέχονται. Η φυσική επιβάρυνση φθάνει κατά μέσο όρο τα 140 mrem/χρόνο. Η επιβάρυνση των τεχνητών ακτινοβολιών (δοκιμές όπλων, διαρροές πυρηνικών εργοστασίων, ακτίνες χ στην ιατρική κτλ) υπολογίζεται σε 40 mrem/χρόνο. Φυσικά οι τιμές αυτές ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή.

80 // USM

USM

Manbiz, Internet Services Καβάλα

ArtWare, Graphics & Photography Studio, Καβάλα

Creditsfor previous issue vol. #11

Kokori bar-restaurant, Ξάνθη Μουσικό Καφενείο art cafe bar, Μυτιλήνη

Labriano men’s wear, Καβάλα Bon Apettito, Σίνδος Θεσσαλόνικη

Vento lounge bar, Καβάλα