vind hier deze bezinning in pdf-formaat

1

Goede vrijdag - 2 april 2010 A.Z. Sint-Lucas Brugge

Welkom

Welkom. Goede Vrijdag, de dag waarop we het lijden en de kruisdood van Jezus gedenken. Een dag met een merkwaardige sfeer rond een moeilijke kant van leven: lijden en dood.

Waarom is Jezus deze weg ten einde gegaan? Wat betekent dit lijdensverhaal voor ons? Waarom beroert dit verhaal van lijden en dood ons vandaag nog?

Een eenduidig antwoord kunnen we niet geven, we kunnen enkel vaststellen dat het leven van Jezus zo vol was van de zekerheid dat God een mens nooit in de steek laat en dat wie voluit kiest voor het leven in Gods liefde, nooit sterft en nooit verloren gaat, maar eeuwig geborgen blijft in Zijn moederschoot.

Liefde tot het uiterste, overgave, mysterie van een God die mens geworden is en zich voor altijd verbonden heeft met ons mensen en waardoor lijden en dood niet meer het laatste woord krijgen.

In dit samenzijn willen we ons laten leiden door de beelden van de kruisweg van een Duitse kunstenaar en priester: Sieger Köder.

Terwijl we naar het beeld kijken overwegen we het lijden van Jezus en verbinden dit met ons eigen leven. Zo willen wij vandaag ‘onze’ kruisweg gaan, rouwend om Jezus’ lijden, rouwend om ons eigen lijden, om het kruis in ons leven, het kruis in andermans leven.

Bij het binnenkomen hebben jullie bij het volgblaadje een kruisje gekregen. Dit mag je bijhouden tot op het einde van deze dienst voor de kruishulde.

De kruisweg gaan… is meegaan met Jezus, op zoek naar de betekenis van liefde en lijden. Bij het begin van dit samenzijn willen we dan ook onszelf tekenen met het kruis: in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen.

Gebed

Heer Jezus Christus, u hebt gezegd: Waar twee of drie in mijn naam samenkomen, daar ben ik in hun midden." Wij zijn in uw Naam samen en geloven, dat U in ons midden bent. Wees ons nabij opdat wij u nu mogen ontmoeten. Neem ons mee op uw weg. Open onze ogen en oren, opdat we zien en horen wat eens op Uw kruisweg, toen en vandaag, nog gebeurt. Bemoedig onze harten zodat we ons op U verlaten en U proberen te volgen. Begeleid en leid ons, door Jezus onze Broeder. Amen.

Statie 1: JEZUS WORDT TER DOOD VEROORDEELD

2

lector 1 -

Jezus was die nacht gevangen genomen door de soldaten. Zij hebben Hem geslagen, uitgelachen, geboeid en een kroon van doornen op zijn hoofd gezet. Zijn eigen volk, roept: kruisig Hem!

We zien twee machthebbers uit de politiek en de godsdienst, Pilatus en Kajafas. Zij maken hier korte metten met Jezus want ze noemen hem een onruststichter, hoewel hij alleen hun geweten wilde 'verontrusten'.

lector 2 -

Het zit diep in de mens geworteld om alles wat onze rust verstoord met de vinger te wijzen. We houden niet van mensen die onze rust verstoren door altijd maar opnieuw vragen te stellen. We houden het liever bij onze gekende onzekerheden. Als we anderen met de vinger wijzen, hoeven we niet naar onszelf te kijken en vooral… dan hoeven we onze levensstijl niet te veranderen. We wassen maar al te graag onze eigen handen in onschuld. Er steekt in elk van ons een kleine Pilatus.

Statie 2: JEZUS NEEMT HET KRUIS OP ZIJN SCHOUDERS

lector 1 Vastbesloten pakt Jezus dit harde, hoekige kruis vast. Hij zegt er duidelijk ‘ja’ tegen. Vanuit het donker valt er licht op zijn handen. Het vaste geloof, dat zelfs het zwaarste ongrijpbare leed nog aangeraakt wordt door een zweem van licht, maakt het kruis, ook ons kruis, tot een gebeuren in Gods aanwezigheid. Wij zijn niet alleen in ons lijden. Er is een kracht buiten ons… en zelfs een onverdraaglijk kruis kan, samen met Hem, draaglijk worden.

Lied: voorzang / allen

3

Blijf met uw genade bij ons, Heer onze God. O, blijf met uw genade bij ons, licht in het duister.

Statie 3: JEZUS VALT VOOR DE EERSTE MAAL ONDER HET KRUIS.

lector 1

Jezus valt onder de verpletterende last. De kruisbalk snijdt het tafereel door. Dit lijden toont de duistere kant van onze aarde. Jezus gaat gebukt onder de last van zo’n duistere wereld. De neerdrukkende last van anderen. Boven Jezus een rechter, een beul. Achter Jezus zijn er geboeide slachtoffers die roepen: “Waarom?” Doorbreekt er dan niemand de cirkel van het kwaad?

Onderaan Jezus, hij doorbreekt de cirkel van het kwaad. Zijn gelaat heeft een lichtende kleur. Jesaja zegt van deze knecht van God: Hij neemt de schuld op zich. Hij draagt de zonden van velen.

lector 2

Met welke last op onze schouders gaan wij door het leven? Dragen, verdragen, ver-dragen… of willen wij gedragen worden? Wie vraagt ons wat wij dragen kunnen?

"Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagen lang." zo schrijft Herman Weemaes, hoeveel te meer mogen wij steunen op een God die de mensen draagt…

statie 4: JEZUS ONTMOET ZIJN MOEDER

4

Lector 1

De bijbel vertelt ons niets over een ontmoeting van Jezus met zijn moeder op weg naar Golgotha. Maar bij het kijken naar het schilderij vermoeden we wat er gebeurt. De kruisbalk schijnt twee mensen te scheiden. Maar beiden nemen het kruis moedig op zich omdat het Gods onbegrijpelijke wil is. Beiden dragen het samen, zwijgend. Hoeveel leed verbergt zich achter het kruis, hoeveel angsten, vragen en twijfels van talloze mensen die stom zijn. Tot het bitterste in het leven hoort het afscheid nemen en weten dat één nu alleen blijft. Een geliefd mensenkind vast willen houden en toch ook weer los moeten laten. Iemand zien lijden en hem niet kunnen helpen. Het schilderij laat ons niet het verdriet van moeder en zoon zien. We zien slechts de vastbesloten handen van de Heer, en de meelevende hand van zijn moeder die haar hand op de zijne legt. Daarmee laat ze hem merken: ik ben er voor je.

De liefde draagt alles, gelooft alles, hoopt alles. Zij alleen houdt stand en houdt nooit op. Zelfs de kleuren op het schilderij, de kleuren van liefde en hoop vertellen er van.

lector 2

Gelukkig staan moeders dikwijls langs de onverstaanbare en harde wegen van hun kinderen. Ze volgen vaak met tranen in hun ogen en veel bang geloof in hun hart. Zij kunnen lang zwijgen, en nog langer nabij blijven: dat is hun kracht. Ook als hun kinderen wegen gaan die ze nooit voor hen gedroomd hebben, dan gaan ze die mee: hun lijdensweg is dubbel.

Hun geloof en liefde is hun nabij-zijn, is een sterkere kracht dan het dode gewicht van de botte kortzichtigheid van een ganse menigte ‘gelijkhebbers’! Moeders zijn er!

Statie 5: SIMON VAN CYRENE HELPT JEZUS HET KRUIS DRAGEN

5

lector 1

Simon van Cyrene wist niet wie hij in Jezus voor zich had. Toch hielp hij mee met diens kruis dragen. Weliswaar gedwongen, zoals dat vaak in het leven het geval is. Maar op hun gemeenschappelijke weg ontdekken twee metgezellen in het leed dat ze bij elkaar horen. Ze worden vertrouwd met elkaar, dragen met en voor elkaar de zware balk van het kruis.

De één houdt zich aan de ander vast, ieder trekt de ander met zich mee. Het is of ze ons zeggen: Wij hebben een visioen van een wereld waarin niemand zijn kruis alleen draagt en mensen elkaar aanvaarden: de Palestijn de Jood, de christen de moslim. Want wij horen samen in de éne wereld van God, waarin Jezus onze broeder is.

lector 2

Ons leven wordt bepaald door onverwachte gebeurtenissen: de kleinkinderen moeten opgevangen worden, je wordt ziek, … We krijgen plots, ongevraagd een opdracht zonder dat men onze keuze hierin vraagt. We beginnen eraan omdat het ‘moet’ en… het pakt ons mee, het treft ons. Ondanks het feit dat het niet onze keuze is geven we het beste van onszelf, meer zelfs, we laten ons leven erdoor veranderen.



Statie 6: VERONIKA GEEFT JEZUS DE ZWEETDOEK

6

lector 1

Het verlangen was altijd groot om van Jezus een waarachtig beeld te bezitten. Volgens een oude legende schonk Jezus zijn beeltenis aan een zieke vrouw, die door hem werd genezen. De naam van dit doek was: vera icona, dat wil zeggen werkelijke, echte afbeelding. Vanuit de naam van dit doek ontstond de naam van een dappere vrouw "Veronica" op de kruisweg naar Golgotha. Wij vragen ons af: Waar zie je dat ware beeld van het ware gezicht van Jezus nog vandaag? Voor de schilder was belangrijk dat de zwarte handen van een arme uit de derde wereld bij Jezus op de zweetdoek horen. En ook dat het gezicht van Jezus hoort bij de handen van de zwarte mens. Een sleutelwoord van Jezus is zo in één beeld samengevat: "Wat jullie voor één van mijn geringste broeders hebt gedaan, hebt u voor mij gedaan". De schilder benadrukt: Sinds kruis en opstanding, schenkt Jezus aan iedere stof die uit liefde is geweven, zijn gezicht." Het is het menselijke gelaat van de onzichtbare redder Gods, vol goedheid en liefde voor de mensen.

lector 2

Geef ons zachte handen, zoals Veronica, geef ons een hart met handen, dat wellicht het lijden niet heelt, maar toch het leed verzacht. Alleen wat uit het hart komt verzoent en geneest. Veronica staat voor wie al met een klein beetje hulp blij is. Leer ons luisteren, teder en helend omgaan met elkaar, om Gods wil.

7

Statie 7: JEZUS VALT VOOR DE TWEEDE KEER ONDER HET KRUIS

lector 1

De tweede val van Jezus onder het kruis, is voor de schilder een heel bijzondere. Drie mensen zinken met hun last op de knieën. Voorop Jezus, de Knecht van God.

Solidair met hem zijn twee metgezellen in het lijden: een eenzame zwarte, niemand die hem kent. Een van de talrijke slaven die door rijken zijn vernederd en misbruikt. Hij beseft: deze Jezus naast mij wijkt niet van mijn zijde. En ik leun op hem. Bij hem vind ik rust en bemoediging. Maar ook Jezus is dankbaar voor de aandacht. Hij zoekt en heeft die nodig. Aan de andere kant Stefanus, diaken en eerste martelaar van de kerk. Vrijmoedig verkondigde hij het evangelie. Prominent en opvallend zijn zij beiden: de naamloze en de hooggeachte. Bij God geldt niet het aanzien des persoons, alleen de mens, zijn hart.

Twee andere kruisen in de verte, staan voor de onbekende lastdragers op de kruiswegen van de wereldgeschiedenis. Zij vallen met Jezus en zij staan met hem weer op. Stefanus kijkt omhoog naar Jezus. Hij ziet daar in de Jezus op de grond, reeds een Jezus in heerlijkheid. De lichtschijn van boven verlicht zijn gelaat en drie kruisbalken, die zich uitstrekken naar het licht van God. De val van Jezus toont: Alleen kunnen we het niet. Met Jezus samen is er veel mogelijk.



8

statie 8: HET LOT VAN DE KINDEREN

lector 1

Tot ergernis van zijn apostelen nam Jezus de kinderen zeer ernstig."Laat de kinderen tot mij komen, want juist voor hen is God er. Ook in deze kruiswegstatie spelen kinderen een bijzondere rol. Jezus zegt tot de klagende vrouwen: "Weent niet over mij!" Hij voelt zich niet beklagenswaardig, wil geen medelijden, geen tranen. "Weent over uzelf en over uw kinderen!" De schilder plaatst het schilderij in onze tijd. Links: twee kinderen met een Jodenster. De massamoord op de Joden was mogelijk omdat een volk zwijgend toekeek, hoe men Joden als onmensen bestempelde. Een Japanse moeder zoekt vertwijfelt onder het atoombommenscherm van Hiroshima haar bestraalde kind te beschermen. Afrikaanse kinderen en Palestijnse kinderen hongeren naar vrijheid en naar brood. Muur en prikkeldraad herinneren aan de Concentratiekampen. Jezus heeft gelijk: "Weent over uzelf en over uw kinderen". In onze wereld verdwijnt de zon, het licht. We zien van Jezus alleen de rug die de last van de mensheid draagt. Van hem gaat rust en zekerheid uit. In Jesaja staat: mijn rug heb ik gegeven aan wie sloegen. Dat doet hij nog steeds.

lector 2

Heer Jezus, het is om te huilen. Ook in onze wereld is er helaas veel haat en ongerechtigheid, honger en angst, bommen en prikkeldraad. Kinderen verhongeren, weten niet wat vrede en vriendschap is.

Jezus klagen en wenen over de wereld helpt ons niet verder. Wij moeten net als Jezus het kruis aannemen en dragen, elkander verdragen en… liefhebben! Want wie geliefd wordt kan zelf weer liefde schenken.

Jezus, laat ons liefhebben zoals U ons hebt liefgehad.

9

statie 9: JEZUS VALT VOOR DE DERDE MAAL ONDER HET KRUIS

lector 1

Dit beeld toont onthutsend dat Jezus in de diepte valt. De bijbel zegt ons niets van een drievoudige val van Jezus op zijn kruisweg naar Golgotha. Toch mogen en moeten we erover nadenken wat in de ziel van Jezus gebeurde, wat hem ten diepste bedrukte. Zeker was dat zo met wat gebeurde rond Pilatus die fouten en schuld niet wilde toegeven. Wat heeft Jezus in het stof gedrukt? In de afbeelding drijft de nevel voor de zon, God naar de achtergrond… en toch valt een lichtstraal op zijn gelaat in het stof. Of de geslagene nog eenmaal op zal staan? Er ontstaat een toename van wenen; niet meer kunnen wenen, verstenen. Er is een toename van klagen, niet meer kunnen klagen, verstommen. Komt er nog een nieuwe dag?

lector 2

Hoe dikwijls kan een mens de kracht vinden om steeds opnieuw op te staan? Wat anders kun je nog doen dan roepen tot God? “Uit de diepte roep ik tot U, o Heer”.

statie 10: JEZUS WORDT VAN ZIJN KLEREN ONTDAAN

lector 1

Zij die door de Romeinen tot de kruisdood werden veroordeeld, werden uitgekleed en hun kleren vormden de buit voor de beulen. De soldaten wilden de lijfrok van Jezus wegens de kostbaarheid ervan niet verdelen, maar dobbelden er om. Kerkvaders zagen in deze lijfrok zonder naad een beeld van de ondeelbare kerk van Christus. Maar wat maakten de discipelen ervan? Het beeld toont ons een evangelische en orthodoxe dominee, een katholieke bisschop, en bovendien een revolutionair die zich op Jezus beroept, zij bekommeren zich slechts om het ene, de heilige zaak van God. Niemand bestrijdt meer anderen; men leeft alleen en vroom voor zichzelf. Omdat ieder in zijn eigen richting trekt, ontstaat een nieuw kruis: Het kruis van de voortgezette verwijdering,

10

het tegendeel van wat Jezus wilde. Hij bad om de eenheid in het geloof. Hij bad om eenheid van de liefde; want aan de liefde herkent de wereld hoe Christus werkelijk is: de mens geworden liefde van God. De zonneduisternis rond zijn hoofd is een teken van Godsverduistering. Zij zal verdwijnen, als we Jezus vraag naar Liefde en eenheid, tijd en ruimte geven in ons leven.

lector 2

Uitgekleed, Kwetsbaar en weerloos, Niets wat je nog beschermt En dan, een attente medemens die het deken wat hoger optrekt.



11

Statie 11: JEZUS WORDT AAN HET KRUIS GESLAGEN

lector 1

Wij kijken mee door de ogen van Jezus hoe hij aan het kruis wordt genageld. In de zon zit een zwart gat. Zijn er voor hem nog perspectieven? Een perspectief is een doorkijk. De bijbel vertelt: Hij kende ze alle en wist wat er in de mens was. Hij heeft het doorzicht, doorziet ze allen: de nadenkende toeschouwers, zelfs die echt medelijden met hem ervaren. Hij ziet veel gapers die een heimelijke plezier vertonen, terwijl anderen zich kronkelen van de pijn. Er zijn gezichten vol dodelijke haat.

Jezus bidt in dit uur psalm 22: Allen die mij zien, bespotten mij, ze schudden meewarig het hoofd.

Een troep stieren staat om mij heen, buffels van Basan omsingelen mij, roofzuchtige, brullende leeuwen sperren hun muil naar mij open.

We zien een stier in beeld, maar dierlijke mensen zijn erger. Bovenin houdt iemand de duim naar beneden. En dat betekent volgens de Romeinse gewoonte: Hij moet sterven. De soldaat in wapenrusting met een hamer, heeft geen gezicht. Hij is volstrekt blind voor elke opdracht.

In welke van deze gezichten doet Hij mijzelf ontdekken? Herken ik mijzelf in deze kring als meelevende toeschouwer? Als gaper, hater, of zelfs doener? Desondanks hoop ik op zijn liefhebbende blik.

lector 2

Wij bidden voor elke mens die uit jaloersheid van medemensen zijn handen afgesneden wordt, voor elke mens die omwille van roddels en verhalen zijn handen niet meer durft uitsteken, dat zij in dit teken van Jezus weer vertrouwen vinden.

God, met de door nagels gekwetste voeten voor ogen, bidden wij U: voor mensen die vastgebonden zitten in hun eenzaamheid en niemand vinden die hen tussen medemensen brengt, voor mensen die vastgenageld worden op hun verleden

12

en niet meer tussen mensen durven komen, dat zij in dit teken van Jezus weer durf vinden.

Statie 12: Jezus sterft aan het kruis

lector 1

Deze gekruisigde Jezus schokt ons. Er bestaat geen mooie gefolterde mens. Er staat "Het voorhangsel van de tempel scheurde."

De schilder verbindt het scheuren van het voorhangsel met de dood van Jezus. Het voorhangsel van de tempel scheidde het volk van het binnengaan in de allerheiligste ruimte. Nu is de toegang tot God open voor allemaal.

"Het voorhangsel van de tempel scheurde." De schilder wil daarmee nog meer zeggen. Dit beeld van de kruisweg hangt aan de kerkmuur. Wanneer op het beeld het voorhangsel scheurt, wordt de muur ook naar buiten opengescheurd. Wij zien naar buiten. Wat ook steeds aan heilige liturgie daarbinnen gebeurt, Christus is voor alles buiten bij degenen die lijden en sterven. Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?" God zwijgt. En toch vertrouwt zijn Zoon op hem.

De misdadiger rechts boven in het donker beschimpt Jezus, keert zich van hem af. Maar de trouwsten bij het kruis houden vast aan Jezus. Die trouwsten zoals zijn moeder Maria, en versluiert Maria van Magdala. Terwijl de lievelingsdiscipel van Jezus en boven hem de misdadiger in het licht vol verwachting naar de Heer opzien. Ze zien een hart dat bloedt en in de liefde ondergaat. Ze erkennen: "Een grotere liefde heeft niemand dan Hij die zijn leven geeft" – voor allen!

lector 2 Als ik me alleen voel, God. Als ik me verstoten voel. Als de grond onder mij wegschuift. Als ik kou om mijn hart voel. Als ik zoek naar een houvast. Als ik me afvraag waarom toch? Als ik in verdriet wakker word. Wilt Gij dan mijn herder zijn? Zie dan naar mij om.

13

Neem mij bij de hand. Laat mij steunen op U.

Marinus van den Berg

Stilte

Statie 13: Jezus wordt van het kruis afgenomen en in de schoot van zijn moeder gelegd

lector 1

Sinds de 14e eeuw bidden mensen vol vertrouwen voor dit beeld, de Piëta. Piëta heet vertrouwdheid (pietas). Men noemt dit beeld ook Vesperbeeld. Omdat het beslissende afscheid van Jezus 's avonds heeft plaatsgevonden. (vesper is in het Latijn avond). Het beeld straalt rust en vertrouwen uit. De zoon van Maria keert terug in de schoot waaruit hij is voortgekomen. Het groen in de mantel van Maria, wekt hoop. Zij omarmt haar dode als een levende. Zij weet: liefde is sterk als de dood. Uit een rotsspleet komen plaatsvervangend voor alle doden, als eerste Adam en Eva tot nieuw leven. Want de dood van Christus aan het kruis, heeft de dood voor altijd gedood. De vredesduif op de mantel van Maria breidt liefdevol haar vleugel over het verdriet van de moeder. In haar snavel heeft ze het olijventakje, dat herinnert aan het einde van de grote zondvloed, die ook over Jezus en Maria losbrak op Golgotha. De duif verkondigt dat de vrede Gods nooit zal ophouden. De schilder denkt daarbij aan het slot van de Mattheüspassion van Johann Sebastian Bach: "Am Abend kam die Taube wieder und trug ein Olblatt in dem Munde. O schöne Zeit, o Abendstunde! Er is nu met God vrede gesloten, want Jezus heeft zijn kruis volbracht." De Goede Vrijdag zinkt in het Avondrood. Of is het reeds het lichtende morgenrood? Dan gaat het zwijgen van Goede Vrijdag langzaam over in de beginnende Paasjubel: "O werkelijk zalige nacht, die hemel en aarde verzoent, die God en mensen verbindt."

lector 2

De wereld zwijgt, Nu is alles volbracht. Nooit was er een stiller nacht dan deze waarin een zachte moederhand

14

U voor het laatst ontvangen mag op haar gewijde schoot en U met tederheid voorgoed te rusten mag leggen.

STILTE

Statie 14: HET LICHAAM VAN JEZUS IN HET GRAF GELEGD

lector 1

In plaats van "Jezus wordt in het graf gelegd" schildert Köder "Jezus is in het graf gelegd." Zo ontstaat een heel nieuw beeld. We zien een donker stenen graf, waarin het lichaam ligt en een grote steen de toegang verzegelt. Het einde van Jezus is bezegeld.

Voor de schilder is het graf niet het einde maar een begin. Hij gelooft wat Paulus aan de Korintiërs schrijft: "Ik zal u een geheim onthullen: wij zullen niet allemaal eerst sterven -toch zullen wij allemaal veranderd worden,… ‘De dood is opgeslokt en overwonnen." De schilder probeert het onzichtbare zichtbaar te maken. Het gelaat van Jezus, zijn wonden, wat gebeurt hier? Een dood lichaam verandert zich in een nieuw bestaan. De overeenkomst met een graankorrel dringt zich op: "Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het alleen. Als het echter sterft, brengt het rijke vrucht voort."

De graankorrel begint te leven. Het lichaam komt op de kijker over als zou het van binnen uit licht geven, als zou het het donker van de dood overwinnen. Pasen begint. De "grote steen" verhindert niet dat het morgenrood naar binnen schijnt, een teken van Pasen, dat de nacht tot dag en de dood tot leven is geworden. En God spreekt: "Ik maak alles nieuw".

Kruisverering

Ieder mens wordt in zijn leven geconfronteerd met situaties die een kruis zijn. Bij de kruishulde willen wij dit moeilijke deel van een mensenleven niet verheffen als iets om na te streven. Wij willen jou uitnodigen om het kruis, dat je te dragen hebt in je leven, te verbinden met het kruis dat Jezus ten einde toe gedragen heeft. Wij willen jou uitnodigen om je te verbinden met de mensen die een kruis te dragen hebben, om mensen niet aan hun lot over te laten, erbij blijven, helpen, genezen, troosten

15

of… protesteren tegen onrecht. Hierin is Jezus voor ons een voorbeeld.

Als kruishulde kan je nu het kleine kruisje dat je kreeg bij het binnenkomen op het grote kruis leggen. Zo brengen we "ons kruis", alles wat wij te dragen hebben, alles wat anderen te dragen hebben tot bij het kruis van Jezus. Door de aanraking met Christus verandert ons verdriet en verandert onze toekomst. Het lijden is niet langer uitzichtloos, want we weten dat ooit Pasen volgt. Neem hiervoor je tijd.

Muziek

Nu gaan we kruisjes bewieroken. Wierook zijn gestolde druppels hars, zeg maar de tranen van de bomen, de tranen van het kruishout. We gebruiken wierook al heel lang in de kerk als symbool van ons gebed dat naar de hemel stijgt, als symbool van Gods Geest. Vandaag is het ook symbool van de tranen van zoveel mensen die hun kruis dragen, van lijden en pijn hebben, van eenzaamheid en verloren zijn.

Na het bewieroken zingen we biddend dat God ons nabij mag blijven. Daarna mag elkeen een kruisje komen halen.



Wellicht zal je niet je eigen kruisje terugkrijgen maar dat van iemand anders. Zo verbinden we ons met elkaar op Goede vrijdag en zijn we de woorden van Huub Oosterhuis indachtig: “… Soms even wordt lijden opgeschort, of dragen mensen het samen. Zo zouden wij moeten leven.”

Als je dat wenst, kan je nog wat in stilte blijven zitten.

Dank voor je aanwezigheid. Zondag is de viering om 10.00 uur.

Documents

vind hier deze bezinning in pdf-formaat