1

Za 10. Jul 2021. godine Predavanje za Teslindan Vladimir Karadžid

Tekst za dugometražni film

Podgorica, 2020.

2

SADRŽAJ

Predgovor.................................................................................................................3

Uvod.........................................................................................................................5

1. Značaj Teslinog najvedeg otkrida za nauku i duhovnost.................................6

2. Vardenklif toranj na Long Ajlendu. Proglas svjetskog sistema za bežični

prenos energije…………………………………………………………………………………..……17

3. Analogija Vardenklifa sa drevnim učenjem i ljudskim nervnim

sistemom……………………………………………………………………………………….………..25

Završna riječ o problemu povedanja ljudske energije............................................41

Napomene..............................................................................................................43

Literatura, predavanja, članci, sajtovi.....................................................................45

3

Predgovor

Ovo predavanje nastalo je za 2021. godinu – za dugometražni film o Nikoli Tesli povodom 165

godišnjice njegovog rođenja. Predavanje predstavlja dio sadržaja mog višegodišnjeg

istraživačkog rada o djelu Nikole Tesle. Smatrajudi ga korisnim ne samo za dugometražni film,

odlučio sam ga prirediti i za objavu u vidu naučnog teksta.

Ovo predavanje bazirade se u osnovi na naizmjeničnoj struji, Teslinom obrtnom

elektromagnetnom polju iz 1882. godine, zatim indukcionom elektromotoru iz 1887. godine, i po

njegovim riječima najvedim otkridem u karijeri – stacionarnim talasima otkrivenim 1899. Zato

de stacionarni talasi u ovom predavanju imati centralno mjesto. Za bolje razumijevanje i

odgonetanja tajni prirode služio sam se korelacijom i analogijom, koje de biti vidljive ovdje ved

na narednoj strani.

Predavanje je podijeljeno u tri dijela. Prvi dio predavanja bavi se otkridem stacionarnih talasa,

etrom i istorijom teorije talasne forme materije od vremena Teslinih savremenika u teoriji i

praksi pa sve do danas, pokazujudi značaj i dajudi rešenje za kosmologiju. Na osnovu Teslinog

članka „O uticaju statičkog elektriciteta na bežični prenos”, čitaoc de primjetiti da se i zračedi

hercijanski talasi pretvaraju u stacionarne kao konstantan preobražaj u prirodi. Isto tako, i da ih

je pronalazač koji ih je otkrio znao voljno uspostaviti eksperimentom. Drugi dio predavanja bavi

se Vardenklif laboratorijom na Long Ajlendu za Teslin „Svjetski sistem bežičnog prenosa” 1900. I

tredi dio predavanja bavi se analogijom sa ljudskim nervnim sistemom kao prirodnim biološkim

Vardenklifom u tijelu, mislima i osjedanjima kao svjetlosnim i ujedno stacionarnim talasima koje

ne/voljno zračimo unutar i izvan sebe bitnim za duhovnost, endokrini sistem itd. Zato je zadnji

dio najkompleksniji, ali i najznačajniji. Jer, on je sa makro kosmičkog nivoa iz prethodna dva

dijela spuštanje na mikro kosmos – na čovjeka, na svijet u malom. Tako da tredi dio predavanja

osim što djelimično opisuje tajnu Tesline vizuelizacije, on se bavi i sadržajem bitnim za svakog

čovjeka u bududnosti u tome koliko je važno da vodimo računa o svojim mislima i osjedanjima

zarad našeg vlastitog zdravlja, kao i odnosa sa drugima.

Sve spoljne vibracije izazivaju i unutrašnje u nama. Tako sve do nivoa duše. Čovjek je kao

biološko bide skup atoma, molekula, hemikalija, delija, nerava, organa, mišida, kostiju, vena...

On je hrpa frekvencija, pa samim tim i energija. Život mu daje biološki elektricitet. Zato on

posjeduje svoj unutrašnji pritisak, zatim fazna skretanja koja frekventno dovode do određenih

misli i emocija, stanja psihe, promjene zdravstvene slike itd. Bitno je samo shvatiti i imati u vidu

da je čovjek elektromagnetno bide. Slanje određenih misli i osjedanja unutar našeg tijela,

jednako je Teslinom slanju struja u zemlju kako bi uspostavio rezonancu planete sa gornjim

4

slojevima atmosfere, i tako sproveo priliv slobodne etarske energije za korišdenje – povezivanje

sa kosmološkim izvorom.

Za života mi pulsiramo i ritmički se mijenjamo. Ritmovi su međusobno čvrsto povezani, kako

unutar nas, tako i spolja. Zato se i fizička i mentalna stanja mijenjaju ritmom sezonskih kretanja

naše planete i zvijezde na nebu, sa plimom i osekom, dnevno-nodnim ritmom, društveno-

socijalnim sistemom itd. Kada se ritmovi poremete dolazi nelagodnost i oboljenje. Zato je zbir

svih frekvencija u ljudskom organizmu vrlo složen.

Između organa mozga i srca formira se misaono-osjedajni stacionarni talas. Što mozak vidi to

srce osjeti, i obratno – srce šalje signal nazad do mozga, koji opet ponavlja istu psihičku sliku

pojačavajudi tako elektromagnetno polje. Sve se to prenosi električnim impulsima svim

žlijezdama endokrinog sistema. Između mozga i srca, biološki električni impulsi propuštaju se

onako kao što kroz kalemove statora u Teslinom indukcionom motoru nastaje obrtno magnetno

polje. Tako analogno možemo povezati da kada mozak kao rotor prati rotaciono magnetno

polje nepromjenjenog “misledeg srca”, čija je jačina magnetnog polja jača 5000 puta, misao de

se kretati kružno sa nešto manjim brojem obrtaja. Kružno kretanje povežimo analogno sa

vrtnjom pojedinca, kolektiva i čovječanstva u začarani krug misli, a manji broj obrtaja povežimo

analogno sa manjim brojem duhovnog napretka. Sve zbog trenja, baš kao kod trenja osovine

indukcionog motora. Stepen korisnog dejstva je 95%. Zato je čovjek najbolja mašina kao i Teslin

indukcioni motor, koji pretvara električnu energiju u mehaničku. Na taj način upravlja se

ljudima kroz istoriju čovječanstva. Upravljači predstavljaju trenje, a električnu energiju ljudi

pretvaraju u mehaničku sa 95% korisnog dejstva.

Dakle, preko tredeg dijela predavanja bide više nego jasno da je centralni nervni sistem čovjekov

prirodni Vardenklif. Zato sam ga ovdje najviše obrazložio kako bih istakao njegovu važnost za

povedanje ljudske energije. Jer, kroz čovjeka teče biološka naizmjenična struja, koja je fizička

pojava protoka naelektrisanja kroz provodnik, tako da ono povremeno mijenja smjer kretanja.

Kao što se kod periodične naizmjenične struje sve promjene napona i jačine struje vremena

mijenjaju povremeno, tako se isto dešava sa čovjekom tokom života. Iz tog razloga važno je

znati i razumjeti Teslin rad, kao i važnost otkrida stacionarnih talasa. Samo tako možemo

shvatiti da nije sve u tehnologiji. Ključ je u svakoj galaksiji, svakoj zvijezdi, planeti, satelitu i u

svakom čovjeku.

Autor

Podgorica (Crna Gora),

Oktobar, 2020.

5

Uvod

U ovoj 165 godišnjici rođenja Nikole Tesle približavamo se decenijama koje je on opisao u

članku za list „Liberty“ još februara 1937. godine. Svijet još uvijek ne ispunjava kriterijume koje

je Tesla imao u svojoj viziji bolje perspektive po čovječanstvo. Kriza je i dalje previše širom

planete. Nemar u srazmjeri s neodgovornošdu prevelik je nosioc problema. Nikola Tesla sigurno

ne bi bio zadovoljan današnjom civilizacijom. Čovječanstvo je još u prvoj etapi nauke o

elektromagnetizmu. Kad kažem “prva etapa“ mislim na tehnološku stranu koja se forsira iz

pohlepe za profitom. Gdje nema krupula tu caruje materijalizam. A opet, da nije i materijalizma

ne bi bilo ni duhovnosti, kao što ne bi bilo ni materije bez duha, filozofski gledano. Dakle, veza

je međuzavisna. Zato se nadam da de obrt polariteta dodi iz ove akumulisane energije “prve

etape“, i da de naredna etapa biti duhovna strana iz nauke o elektromagnetizmu. Kad ovo

kažem mislim na one Tesline riječi da de onog dana kada nauka bude objašnjavala nefizikalne

pojave, napredovati više nego u svim vijekovima svoje istorije. Čovječanstvo je poput nezrelog

maloljetnika koji mora prodi kroz sve faze prije svog punog sazrijevanja. Nadajmo se da ova

civilizacija nede propasti zloupotrebom znanja, idejama transhumanizma i tehnototalitarizma.

To Tesla nije želio, ved upozoravao sa više svijesti, znanja, savjesti i stručnosti. Njegova pisana

riječ to pokazuje. Tesla se nije zanosio nikakvim antenama koje vidimo danas po svim

gradovima planete. Je li to slučajno? Naravno da nije. I baš to pokazuje njegovu činjeničnu

vanvremenost. To pokazuje i moderna etarska fizika zasnovana na Teslinom najvedem otkridu

po njegovim riječima, o kojem de ovdje biti riječi. Tesla dakle, nije bolovao od “demencije“, nije

bio nikakvi “povremeni brljator“, niti se ikada “odrekao“ etra. Bio je čovjek od znanja i poimanja,

uz savjest i svijest o etici.

6

1. ZNAČAJ TESLINOG NAJVEĆEG OTKRIĆA ZA NAUKU I DUHOVNOST

Pomenutim Teslinim člankom za „Liberty“ 1937. kao pogledom u naše doba, Tesla kaže šta to

nisu razumjeli njegovi savremenici. Pokazalo se da je on zaista bio preteča bihejviorističkog

pravca u psihologiji, kako je sam i rekao bez ikakvog pretjerivanja. Bioničke proteze koje se

planiraju unaprijediti do 2035, i 2050. godine, pokazuju vizionarsku stranu Tesle iz pomenutog

članka kako tehnologiju koristiti u humane svrhe. Bionika se bavi proučavanjem i izradom

invalidskih proteza zasnovanim na nervima sa električnim impulsima, na djelovima (potrljku)

gdje su ekstremiteti prekinuti. Tako je prva bionička proteza u istoriji čovječanstva napravljena

u Institutu „Mihajlo Pupin“ 1972. u Beogradu (tzv. „Beogradska šaka“). Projekat su pokrenuli još

1963. godine profesori Rajko Tomovid i Milan Rakid sa Elektrotehničkog fakulteta u Beogradu.

Kada je 1887. godine ser Oliver Lodž pretpostavio1 postojanje stacionarnih (skalarnih) talasa,

Nikola Tesla ih je otkrio 1899. godine na Kolorado Springsu. Od tada pa sve do kraja svog života

Tesla je otkride skalarnih talasa smatrao najvažnijim i najvedim otkridem u svom radu. Nije

pogriješio u tome. Čitav nervni sistem čovjeka radi isto – skalarnim talasima biološkog

elektriciteta. To demo vidjeti u tredem dijelu ovog predavanja.

Teoriju talasne strukture materije predlagao je Vilijam Klifor u drugoj polovini XIX vijeka,

govoredi da je sva materija „jednostavno valiranje (ondulacija) građe prostora”. Džon Vorel Kili2,

po eksperimentima i terminologiji koju je imao fascinantan Teslin savremenik, otkrio je

harmonijski zakon vibratorne prirode materije, kombinovanjem raznih nivoa harmonijskog

vibriranja, od velikih masa, preko zvuka i atomskih struktura do elementarnih djelova etra.

Tesla je januara 1898. godine pred službenicima Patentnog zavoda3 u Vašingtonu demonstrirao

praktično provođenje struje kroz razrijeđene slojeve atmosfere. Demonstrirao je i kako

razrijeđeni gasovi dobro provode struje visoke frekvencije, a provodnost manje zavisi od

pritiska gasa što je napon viši. Zato prema Teslinom radu, praktično dokazanom, upravljanje

padavinama i povedanje energije vodenih tokova nije nemogud inžinjerski poduhvat. To je

upravo izveo u laboratoriji na Kolorado Spingsu naredne 1899. godine.

Proljeda 1899. godine Nikola Tesla odlazi u Kolorado Springs da istraži tri mogudnosti, i tako

razriješi nedoumice koje je imao. Prvo, da utvrdi zakone prostiranja struje kroz Zemlju i

atmosferu. Drugo, da razvije prijemnik velike snage, konstruiše zavojnice i kondenzatore kadre

za napone više miliona volti. Trede, da unaprijedi metode podešavanja – sredstva za

individualizaciju i izolaciju odaslate energije.4 Tesla je tamošnjom aparaturom u Kolorado

Springsu otkrio skalarne talase. Radedi eksperimente u Kolorado Springsu, Tesla je u „Dnevniku

istraživanja – Kolorado Springs 1899/1900“ u tih devet mjeseci svakog dana bilježio analizu

7

eksperimenata, dao matematičke proračune, nacrte i fotografije. Sav taj rad na Kolorado

Springsu bio je skup Teslinog znanja, rada i prethodno stečenog iskustva.

Tesla je vršio i kapacitivnost postrojenja.

Konstruisao je i prototip planete kako bi

izračunao da li je mogude slati struje kroz

Zemlju. Kroz prototip planete propuštao je

različite frekvencije da bi izmjerio voltažu,

talasnu dužinu i brzinu prenošene energije.

Proučio je i različite “čvorne tačke” duž

ekvatora, ali i na polu kojem je mjesto

nasuprot tački generisanja.5 Imajudi na

osnovu ovoga još ideja, jedna od tema bila mu

je razmatranje energetskih potencijala

čovječanstva i bududih izvora energije, pa je u

člancima „Svijet čuda koji de stvoriti

elektricitet“ i „Snaga bududnosti“ razvio ideje

koje je izložio još 1900. u „Problemu

povedanja ljudske energije“ i „Dnevniku

istraživanja Kolorado Springs 1899/1900”.

Prenos kroz zemlju jasan je kroz našu planetu,

koja je puna elektriciteta. Ona se ponaša

poput velike lopte sa elastičnim zidovima

punim vode. To je model hidroulične

analogije. S druge strane, elektricitet se

ponaša kao nestišljiv fluid, pa je povezanost ili analogija između elektriciteta i vode od strane

Tesle bila potpuna. Zna se da 3/4 površine Zemlje prekrivaju mora i okeani. Pored toga, priroda

konstantno ponavlja svoj gigantski proces koji se sastoji u zagrijavanju vode od Sunca na

površini. Iz unutrašnjosti njene idu još dva zagrijavanja – iz njenog jezgra i radioaktivnih

elemenata iz njene kore. Ali od zagrijavanja od Sunca para se diže u vis, i vjetar je nosi u druge

predjele. U te predjele gdje miruje ona je u stanju osjetljive suspenzije. Kao osjetljivi prekidači

služe električna pražnjenja kroz munju, i oni pospješuju kondenzaciju izazivajudi padavine.6

Zemlja dakle, radi slično primjeru oboda lopte i klipa na rezonantnim

frekvencijama u prenosu i prihvatanju energije.7 Polazedi od toga, Tesla je otkrio da Zemlja

može prenositi električni impuls, ukoliko je impuls dovoljno snažan, a ostalo sve funkcioniše

odbijanjima i vradanjima nazad, čime se formira stacionarni (skalarni) talas. Nakon toga sve se

pojačava novim poslatim impulsom. On je na taj način ujedno ispitivao i rad etra kao električno

8

neutralnog, po njemu. Otkrio je da Zemlja jeste naelektrisana, da stacionarni talasi postoje i idu

kroz zemlju do tačke nasuprot laboratoriji, odbijaju se i vradaju nazad (0-180°). Jedne nodi kada

je bila jaka oluja primjetio je na svom detektoru

elektromagnetnih talasa, da oluja što se više

udaljava udari munje proizvode stacionarne talase

u zemlji – dva talasa suprotnih smjerova slože

faze tako da stvore novi, jedinstven talas čija je

amplituda stacionarna u vremenu. Utvrdio je da

podešena frekvencija talasa sa rezonantnom

frekvencijom Zemlje stvara stacionarni talas, jer je

odbijeni talas u fazi sa izvornim talasom.8

U Kolorado Springsu je otkrio i najnižu

vrijednost rezonantne frekvencije Zemlje od 6

Hz tada. Ovo je potvrđeno od strane ostalih

naučnika tek poslije njegove smrti – od 1952. do

1954. godine Šuman zajedno sa H. L.

Konigom, potvrđuje Tesline rezultate Zemljine

frekvence. Kasnije su još Balser i Vagner od 1960. do 1963. izvršili nova mjerenja boljom

opremom, izdvojivši jonosferske frekvence iz elektromagnetskog šuma.

Tesla je tako dokazao da stacionarni talasi ne nastaju samo u Zemljinoj kori, nego i u prostoru

između jonosfere i Zemljine površine. Bio je to temelj za prenos energije na daljinu. Jer,

laboratorija na Kolorado Springsu bila je na planini, pa je na osnovu eksperimenata na

nadmorskoj visini mogao izračunati veličinu djelova sistema za emitovanje signala preko

Atlantskog okeana. Teslino otkride stacionarnih talasa pokazalo je mjerenjima da se oni šire

planetom srednjom brzinom koja je veda od brzine svjetlosti – 471 200 km/sek što je prosječna

brzina na površini – 57% veda od brzine Hercovih talasa.9

Signale niske frekvencije (VLF) opsega 8-22 kHz koje je Tesla primio jula 1899. u vidu pravilnog

integralnog niza, nisu bili sa Marsa kako se mislilo dugo, nego od Jupiterovog satelita Ia, i

9

prestali su u trenutku Marsovog zalaska za planinskim vijencem Kolorado Springsa.

Eksperiment su ponovila brada Korum 1996. godine i utvrdila tačan uzrok tog niza integralnog

signala, sa sličnom aparaturom koju je Tesla koristio, na isti datum i na istom mjestu, uz pomod

astronomskog softvera.10

Pored objave radnog „Dnevnika“ iz Kolorado Springsa, Tesla juna 1900. piše sjajan

vanvremenski članak – „Problem povedanja ljudske energije“, za časopis Century Magazine.

Tematski i teoretski gledano, Tesla je u članku primjenio formulu Hazenerla i Lebedeva iz 1846.

godine (E=mV2/2), uzimajudi ukupnu energiju čovječanstva (E), masu čovječanstva (m) i brzinu

(V) ljudske promjene. Članak je ušao u istoriju, jer je bio obiman, sveobuhvatan način

povedavanja energije dostupne čovječanstvu. Tvrdio je da je neophodno obratiti pažnju i na

javno zdravlje, obrazovanje, dostupnost čiste vode i zdrave hrane, kontrolom klime vradati

plodnost zemlji, prestati sa ubijanjem životinja zarad ishrane, suzbiti kocku i pušenje. Uključivao

je razmatranje solarne energije, iz Zemljinog jezgra, plime i osjeke, vjetra, energije iz etra,

dobijanje vještačkog đubriva preko azota iz atmosfere visokom frekvencijom, jeftinom strujom

razlaganje vode na vodonik i kiseonik (vodonik kao gorivo u visokim pedima, a kiseonik kao

nusproizvod), korišdenje aluminijuma lakim za topljenje elektricitetom i sl. Zato je taj članak i

danas savremen. U njemu su iznijeti rezultati koji daleko prevazilaze sve što je do tada iko

pokušao. Bilo je to tumačenje uloge energije i tehnologije u istoriji čovječanstva. Pratile su ga i

10

fotografije iz laboratorije iz Kolorado Springsa. Članak je u naučnim krugovima dočekan

skeptično. To i ne čudi, jer Tesla je bio i ostao ispred vremena.

U članku „Uticaj statičkog elektriciteta na bežični prenos” za časopis Electrical

Experimenter, januara 1919, Tesla se osvrnuo na hercijanske talase i na svoj rad sa ne-

hercijanskim talasima, spram rada u Kolorado

Springsu. Tu je opisao kako jedno kolo spojeno

sa zemljom i jednim uzdignuto postavljenim,

osciluje proizvodedi dva posebna i odvojena

efekta. O čemu se zapravo radilo? Na početku se

zrače Hercovi talasi u smjeru koji zaklapa prav

ugao sa osom simetrije provodnika, dok se s druge

strane istovremeno kroz zemlju propušta struja i

to brzinom koja je proporcionalna kosekansu ugla

koji se od polazne tačke pa do suprotne tačke na

Zemlji mijenja od 0-180°. Početna brzina je

beskonačna i smanjuje se brzo, a onda polako, dok se ne pređe jedan kvadrant. Tada se struja

prostire svjetlosnom brzinom. Zatim, od te granice pa dalje brzina postepeno raste, a na

suprotnoj tački Zemljine kugle brzina postaje beskonačna. Zakon prostiranja talasa, kako piše

Tesla u tom članku, jednak je projekciji svih talasa na osu simetrije pravca kretanja.11 Dakle, to

je značilo da svi polutalasi redom iako različitih dužina pokrivaju tačno istu površinu, pošto je

Zemlja izvor stojedih talasa.

Svemir je višedimenzionalan i sačinjen je iz samo jedne

supstancije, koja se zove etar – vibrirajuda i supstancija

istančane energije koja prožima sav fizikalni tzv. “vakum”.

Materija se zato formira kao stojni talas, vrtlog (vorteks) u

fizikalnom “vakumu”, i sva je materija u svemiru međusobno

povezana zbog polja čestica koje se šire sve do najudaljenijih

mjesta kosmosa. Čitava moderna etarska nekonvencionalna fizika

danas, saglasna je u tome. To samo potvrđuje tačnost Tesline

kosmologije, i značaj njegovog otkrida stacionarnih talasa.

U prošlom vijeku jedan od nastavljača Tesline fizike stacionarnih

talasa bio je Nikolaj Kozirjev, dok je u vortex tehnologiji bio Viktor

Šauberger. Kozirjev je stacionarne (skalarne) talase nazvao

”torzionim”. Po njemu, Sunce je najvedi generator torzijskih

talasa širom Sunčevog sistema – torzijski talasi primljeni s lokacije na nebu prikazuju bududu

poziciju zvijezde, jer putuju super-luminalnim brzinama (nadsjetlosnim). Zbog toga, po njemu,

11

ovi talasi mogu predi vremensku barijeru – predi u bududnost. Smatrao je da torzijski talasi

kreiraju istoriju svih događaja u svemiru kroz sveprožimajudi medijum (etar), kako od kretanja

najmanjih subatomskih čestica tako do kretanja planeta, zvijezda i galaksija. Kozirjev je smatrao

da naše misli i osjedaji generišu torzijske talase, i da putuju superluminalnim brzinama sve do

najudaljenijih krajeva kosmosa, baš kao što to rade galaksije, zvijezde, planete.12

U novije vrijeme imamo opet teoriju talasne strukture materije naučnika Mila Volfa. On je 1986.

godine formulisao staru Kliforovu teoriju, i dao joj ime Stojno-talasna struktura materije (WSM

teorija). Skoro u isto vrijeme je do istog zaključka a nezavisno od Volfa, došao i naučnik Geof

Hazelhurst. Zato su njih dvojica počeli raditi zajedno dvanaest godina kasnije. Teorija je

relativno jednostavna, a zasnovana je na materiji kao fokalnoj tački stojnih talasa, koji su

rezultat dva interferirajuda talasa. Dakle, zasnovana na Teslinom najvedem otkridu. Od ta dva

interferirajuda talasa, jedan ide unutra kredudi

se prema centru, dok drugi ide prema vani

kredudi se od centra. Aksiom teorije je:

beskrajna mogudnost poprimanja karakteristika

tih stojnih talasa, koji su kuglasti u strukturi

(građi) prostora, a centar dva sferna talasa je

centar “tačkaste čestice”. Dakle, u teoriji Volfa i

Hazelhursta materija je samo mustra

interferencije tih talasa – ulaznih i izlaznih. To

znači da su ulazni talasi neke čestice zapravo

izlazni talasi druge čestice. Ovim načinom se

sigurno održava sva materija u svemiru, i zato je

međusobno zavisna u medijumu. Svu materiju,

širom svemira, povezuju ulazni i izlazni talasi.

Fluktuacije (gibanje, talasanje, lelujanje) mogu

proizvesti stabilne talasne oblike u našem

vidljivom fizikalnom svemiru, čim dosegnu

kritični prag.13

U predavanju „O svjetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije” iz 1893, Tesla je razmatrao

elektrostatičku silu, etar i ljudska čula. „To je sila koja upravlja kretanjem atoma, a pod čijim

dejstvom se atomi sudaraju i razvijaju energiju za održavanje života-toplote i svetlosti, i pod

čijim dejstvom se, prema maštovitim zamislima prirode, sjedinjuju na bezbroj raznovrsnih

načina i grade sve ove čudesne strukture oko nas; to je, u stvari, ako su naša sadašnja shvatanja

tačna, najvažnija sila koju treba da razmotrimo u prirodi. Pošto termin elektrostatički može da

podrazumjeva nepromenljivo električno stanje, treba primetiti da u ovim eksperimentima, sila

nije konstantna, ved se menja brzinom koja se može smatrati umerenom, oko milion puta u

12

sekundi, ili otprilike toliko. Ovo mi omogudava da proizvedem mnoge efekte koje ne može

proizvesti nepromenljiva sila. Kada su dva provodna tela izolovana i naelektrisana, kažemo da

između njih djeluje elektrostatička sila. Ova sila manifestuje se privlačenjima, odbijanjima i

naporima između provodnih tela i spoljneg prostora ili sredine…”14, kaže Tesla.

Mirnoda nije ništa nako iluzija, jer je materija ujedno i u mirovanju i u jakom treperenju ili

vibriranju. Tesla je to znao. To je ono što predstavlja tzv. ”polje nulte tačke” – kompletno

mirovanje od 0 Hz i ispunjenost beskonačnim kaskadama zlatnih harmonika. Tako talasi koji

kreiraju materiju pomodu fraktala, jednostavno ulaze u jezgro u rastudoj kaskadi talasa zlatnog

reza, ubrzavaju se i prelaze brzinu svjetlosti. Centracija ide u nultoj

tački, jer otuda dolaze i otuda se vradu nazad. Zato je nulta tačka

alfa i omega kreacija.15

Danas naučnici, poput Davida Vilkoka i Daniela Vintera proširuju

pojam etra na osnovu posmatranja iz eksperimenata. Smatraju da

energija etra ima svojstva svijesti. Njihov zaključak je kako nema

nikakvog dualizma fizikalnog i mentalnog domena, i da je energija

etra čista energija svijesti. Danijel Vinter, takođe jedan od modernih

etarskih naučnika i osnivač implozijske fizike, kaže da je upravo ta univerzalna svijest ono što

fokusira talase u nultu tačku i održava njenu vrtnju, održava vrtlog (vorteks) i kretnju svega. To

je ono što možemo uporediti sa G-silom (gravitacijom) u dinamici medijuma-etra. Pojedinačno

svaka fokalna tačka elektromagnetskih talasa je kao individualna svijest, i ona je dio

univerzalne svijesti. Dakle, svaki individualni um ima pristup univerzalnom umu. Na taj način se

energija etra, održavajudi objekat koji se trese ili rotira, zrači natrag u pozadinski okean etra i

tako povedava. U cijelom svemiru od ideje pa sve do materije imamo samo prirast energije.

Ona je princip koji proizvodi dejstva. Ona mijenja materiju i prostor, a sama ostaje

nepromjenjena poput svih zakona prirode.16 To je i bila jedna od indirektnih poruka Teslinog

članka „Problem povedanja ljudske energije” prije 120 godina.

Svi su atomi u svojoj osnovi generatori stacionarnih talasa.

Poznato je npr. da kontra rotirajudi Φ spiralni

elektromagnetski talasi u implozijskoj fizici Daniela Vintera,

koji se spiralizuju u atomskom jezgru, takođe poništavaju

elektromagnetske komponente elektromagnetskih talasa.

Rezultat iz toga su stacionarni iliti torzijski (skalarni) talasi. Po

fizici Vintera, spiralizovanje u nultu tačku mirovanja

elektromagnetskog vorteksa kreira da se beskonačna energija

akumulira zbog implozije talasa u sve manje i manje talasne

dužine. Što je krada talasna dužina to je veda energija sadržana u spiralizirajudem talasu.

13

Analogiju imamo u tornadu koji akumulira energiju i fokusira je u tačku – u oku tornada, u

kojem se prirodno ucrta Pitagorina pentada.17 Dakle, suština je da elektromagnetski vrtlog ili

vortex akumulira energiju u svojoj tački mirovanja. A po riječima Vintera: „Talasi u ravnoj crti su

energija, a talasi u krugu su masa”18. Uostalom, na putu do materice i mi tako nastajemo kao

fetus.

Vinter smatra da je cijeli svemir kreiran iz jedne nematerijalne supstancije zvane etar, kao

vrsta supravodljivog fluida, koji jednako teče kroz sve fizikalne objekte – kao ekstremno gust, ali

i medijum bez trenja. Smatra da je najbolje poređenje s njim suprovodljivo stanje helijuma, jer

kada se on ohladi na

temperaturi ispod 2°K postaje

superfluid, i ne pruža otpor

objektima koji prolaze kroz

njega. Objekti se mogu

kretati kroz njega bez ikakvog

otpora. Ali, može li postojati

medijum bez trenja?!

Suprotno od ovog pogleda,

Nikola Tesla je davno gustinu

električno neutralnog etra

analogno uporedio sa

gustinom vode, materiju sa

elektro nabojem uporedio je

sa mjehurima u vodi koji

prkose gustini etra da se vrati

u svoje prvobitno stanje, a

ciklon etra, kretanje i vrtnju materije uporedio je sa čamcem u viru. Tesla je novembra 1933.

godine uradio svoje proračune19 etra, razmatrajudi svjetlost kao zvučni talas. Nazvao ga je

14

“luminoferozni etar”, što je isti naziv za svjetlosni, kako ga je nazvao Rudolf Štajner 1919.

godine. Ako uporedimo rasprostiranje talasa, zvučnih i svjetlosnih, kao i gustinu materije kroz

koji se taj talas prostire, dolazimo do rezultata gustine etra koja iznosi više stotina tona po

metru kubnom (m3). Za tu svrhu citiradu Seadina Jelovca koji o svojim proračunima gustine,

energije, mase i veličine čestica-talasa etra kaže sledede: „Gustina etra je ogromna, i etar ili

čestice etra su električno neutralni, osim toga te čestice etra imaju ogromnu masu i ogromno

malu talasnu dužinu, što potvrđuje i fizika Daniela Vintera, gdje spiralizovanje u nultu tačku

mirovanja elektromagnetskog vorteksa kreira da se beskonačna energija akumulira zbog

implozije valova u sve manje i manje valne dužine… Baš do ovog zaključka smo došli 2007.

godine upoređujući formule elektromagnetne sile elektrona i njegove centrifugalne sile, iz čega

slijedi… da je i veličina energije jednog talasa direktno ovisna o veličini tog talasa, tj. energija

je veća što je talasna dužina manja.20”

Postoji i jedan utemeljen Institut kvantne dinamike

etra od strane dva naučnika, Davida Tomsona i Džima

Borasa, koji nezavisno jedan od drugog razvijaju model

temeljen na etru. Vorteks nazivaju toroidalna jedinica

etra. Oni smatraju da kombinacije kuglaste

konfiguracije formiraju jezgro i elektronske ljuske

atoma, a kvantna dinamika spominje kako etar ima i

mehanička i elektromagnetska svojstva. Ono što

materiji daje masu jesu mehanička svojstva. Po njima,

masa je angularni moment vrtložne energije etra –

ona je inercija kreirana od etarskih vrtloga, a ono što

je vječiti spin vrtloga etra jeste G-sila (gravitacija).

Dakle, vječiti spin vorteksa etra koji se održava za

stabilnost cijele materije u svemiru.21

Objašnjenje o zajedničkom odnosu vibracija i

geometrija do zlatnog reza, koje se naziva kimatika,

dao je naučnik i doktor medicine Hans Dženi (1904 –

1972) na osnovu svojih eksperimenata. Radi se o

prastarom, drevnom znanju svete geometrije, koja

igra važnu ulogu u etarskoj fizici. Suština misterije svete geometrije iliti kimatike, nije u samoj

geometriji, ved u vibracijama koje poprimaju geometrijske mustre unutar gustine medijuma.

Kako je svemir oblikovan iz samo jedne supstancije (koja se sama po sebi ne može oblikovati) do

različitih pojava pojedinačnih materijalnih stvari kroz formu, onda možemo redi da je zapravo

geometrija etra sa svojom strukturom suština kreiranja materijalnog svijeta.22

15

Dr. Paul La Violete, savremeni etarski fizičar, razvio je opštu teoriju sastava etra i nazvao je sub-

kvantna kinetika. On se ne slaže sa mnogim aspektima moderne fizike, uključujudi i teoriju

Velikog praska i rađanje cijele materije, energije, zakona sila prirode iz potpunog ništavila, a u

trenutku kada je “sve stalo”. Njegov argument je svemir kao otvoreni, a ne zatvoreni sistem,

što i jeste. Zato je širom svemira mogude primati energiju i materiju iz etra kao četvrte

dimenzije, bez suprotstavljanja zakonima termodinamike. Po Violeteu dva različita eterona

kontinuirano mutiraju iz jednog stanja u drugo i natrag.23

Da ne bih dalje širio pomenudu za kraj ovog dijela i eksperiment sonoluminiscencije. Kada se u

kuglastu staklenu epruvetu sa vodom mjehurid postavi u centar, on počinje ritmički implodirati

sa zvučnim talasima od 20 kHz i emitovati svjetlost. Mjehur tada ima trilion puta vedu

koncentraciju energije od izvorne zvučne energije, i u centar mjehura mjeri se čak do 30 000°C

uz ogroman pritisak.

Zmija simboliše univerzalni agens, primarnu supstancu – Etar, a u ljubavnom čvoru oko dva pola, kao simbol

smotrenosti i Saturna. I život i kretnja sastoje se od eksperimentalnih tenzija dvije sile.

„Energiju stvaranja sveta je u spiralama preživjeli mudrac Atlantide nacrtao u slikovnom pismu likom zmije… tek

malo upudeni carevi kite se tim simbolom, uz ostale znake kosmosa, zodijaka, sunca, da bi svoj despotizam oslonili

na božansko i kosmičko porijeklo… Zmija je spirala. Energija koja gravitira ka centru a odatle jakim ubrzanjem bježi

van… Ona je ujedno znak skarabeja, svetog simbola vječnosti i regeneracije”, kaže Mile Dupor u „Astrološki i

hermetički spisi“, (cit., Esotheria, Beograd, 2004, 243, 244.)

16

17

2. VARDENKLIF TORANJ NA LONG AJLENDU

Proglas svjetskog sistema za bežični prenos energije

Novembra 1900. godine Nikola Tesla se srijede sa Dž. P. Morganom, tada najmodnijim čovjekom

Vol strita. Sklopili su dogovor i ugovor za isplatu 150 000 $ za Teslin rad na bežičnoj tehnologiji.

Tesline procjene bile su da bi izgradnja dvije privremene stanice za prenos preko Atlantika

koštale 100 000 $, i to bi trajalo 6-8 mjeseci. Međutim, ispostavilo se kasnije da mu je za prenos

trebalo 250 000 $. Morgan nije htio dati ni dolar preko dogovorene i ispladene sume. Drugi

finansijeri kojima se obradao nisu pokazali zainteresovanost iz raznih razloga – iz nevjerice u

brzo razvide Teslinog sistema čime bi rizikovali propast uloženog novca, neki zbog ulaganja u

Markonija, a neki zbog ulaganja u torpedo sisteme podmornica.24

Gradnja laboratorije i tornja počela je novembra 1901, i trajala je sve do septembra 1902. Kuda-

laboratorija na Long Ajlendu iza tornja bila je kvadratne osnove 30 m. Imala je visok dimnjak u

sredini. U sredini je bilo desetine eksperimentalnih aparatura. Unutrašnjost laboratorije bila je

podijeljena na četiri velike prostorije:

- Mašinsku radionicu u kojoj su bili kovački alat, dinamo za rasvjetu, struga, bušilice,

kompresor za vazduh u bunar ispod tornja, pumpe za vodu, glodalica i rendisaljka ;

- Kotlarnicu u kojoj su dva kotla snabdijevala parom Vestinghausovu povratnu parnu

mašinu od 400 konjskih snaga ;

- Prostoriju za motore i dinama ;

- Elektrotehničku radionicu u kojoj su bile 4 masivna Vestinghausova transformatora

četvorofazna od 44 000 volti i 60 000 volti, 4 velika kondenzatora, motorizovani živin

upravljač i specijalno napravljena kontrolna jedinica, kojom je Tesla po njegovim

riječima, mogao postidi svaku zamislivu regulaciju koju bi želio u svojim mjerenjima i

kontrolisanju energije.25

Glavno obilježje i ključ Vardenklif laboratorije bio je njen toranj, smješten 110 m dalje od nje.

Tesla ga je prvobitno zvao “podignutim terminalom“, a kasnije sve do 1916. godine “antenom“.

Domet terminala ili tornja bio je srazmjeran veličini. Njegova namjena bila je za drastično

povedanje količine energije u uzdignutom izvodu, kako bi je onda slao širom planete čim bi se

na planeti izgradilo još pet istih sistema. Vrh terminala bila je polusfera velikog radijusa, od

metala, optočena brojnim polusferama.26 Tesla je znao da je u sferu mogude skladištiti više

električnog naboja nego u bilo koji drugi geometrijski oblik.

Konačna verzija hemisfere, terminala bila je:

18

- Prečnik 20,7 m ;

- Težina 55 t ;

- Visina tornja 87 m, plus podzemni sistem na 100 m.27

Ispod tornja Tesla je sagradio:

- Bunar sa 3 x 3,7 m na 40 m dubine, do kojeg su vodile drvene stepenice poput onih u

prekookeanskim brodovima, kao i kružno stepenište do dna ;

- 1 šipka pobodena u bunar sa toplom slanom vodom, uljem i hidrouličnim pumpama, i

16 vodoravnih cijevi do dna na 100 m ;

- Nekoliko ukopanih metalnih ploča oko stanice (jer nije mogao stavljati bakarne na vrhu

pa još jednu hemisferu zbog čvrstine) ;

- Kamenom popločana 4 tunela duga po 30 m od dna bunara gore ka površini, sa izlazima

u obliku iglua.28

Toranj je bio osmougaone forme, sa sužavanjem na vrhu. Osmougao mu je davao čvrstinu.

Terminal izolovan od tla, morao je biti čvrst, ali ne od gvozdenih ili čeličnih greda, nego ipak od

neobrađenih borovih debla. Veza sa zemljom išla je preko ukopanih metalnih ploča oko

stanice. Voda u bunaru, naročito topla a slana, pojačavala je vezu preko 1 šipke pobodene u

bunar. Preko 16 cijevi upumpavao se komprimovani vazduh do bunara. Potpuna namjena 4

tunela do bunara ostala je nepoznata.29

19

Još 1900. godine Tesla je objavio „Proglas svjetskog sistema za bežični prenos energije”. U

njemu je otkrio javnosti projekat i elemente koji su ga činili: njegov oscilatorni transformator,

uveličavajudi predajnik, vještina individualizacije i korišdenje zemaljskih stacioniranih talasa

Zemlje. Cijeli rad sistema Tesla je najavio kroz sljedede tačke, koje odgovaraju današnjem

internetu:

- Međusobno povezivanje postojedih telegrafskih centrala ili ustanova širom svijeta ;

- Uspostavljanje državnih telegrafskih službi čiji se rad ne može ometati ;

- Međusobno povezivanje svih takvih sistema koji bi bili izgrađeni u svijetu ;

- Univerzalno razmjenjivanje opštih vijesti, telegrafom ili telefonom, a u službi štampe ;

- Uspostavljanje takvih sistema isključivo za privatne svrhe ;

- Sistem muzičke distribucije u svijetu ;

- Opšte mjerenje vremena jeftinim satovima, preciznosti astronomske i bez potrebe

nadzora ;

- Razmjena u svijetu pisanih i otkucanih znakova, brojeva, slika i sl ;

- Prenos podataka trgovačke pomorske službe za navigator ;

- Mogudnost opšteg štampanja na kopnu i moru svugdje po svijetu ;

- Reprodukcija svih slika, zapisa, crteža po svijetu.30

Na osnovu sjajnih vanvremenskih rezultata iz Kolorado Springsa, Nikola Tesla je imao viziju kako

de raditi Vardenklif toranj. Koristedi četvorofaznost, frekvenciju je regulisao pomodu nekoliko

varijabilnih i indukcionih kalemova,

otpornika i velikog živinog lučnog

prekidača. Mogao je da mijenja

frekvenciju od 200 000 do 1 000 ciklusa

u minutu, i to tako da proizvodi

kontinualan niz neprigušenih talasa. U

posebni podzemni vod ispod tornja,

Tesla je dovodio visokonaponsku,

visokofrekventnu struju. Pojačavajudi

odašiljač bio je smješten u osnovi

tornja. Dodatna zavojnica bila je duža

nego ona koju je koristio u Kolorado

Springsu. Spajala ju je šipka sa

uzdignutim terminalom. Primarni i

sekundarni kalem bili su manjeg

prečnika. Pojačavajudi odašiljač mogao je, po Teslinim proračunima, praviti 200 kilovata, jer je

putem bunara trebalo da “zgrabi zemlju“ za stacionarni talas u Zemljinoj kori.31 A za svoj

20

uveličavajudi predajnik je rekao: „Ono što je teleskop u astronomiji to je uveličavajudi predajnik

u tehnici bežičnog prenosa.32“

Telegrafski taster ili mikrofon na primarnu zavojnicu priključen trebao je slati telefonske i

telegrafske poruke. Strujni talasi su od sekundara pojačavajudeg odašiljača bili slati u tlo

dugačkom metalnom šipkom – od podnožja tornja do dna bunara, i odatle u Zemlju pomodu

16 vodoravnih cijevi. Nastali stacionarni talas trebao je idi kroz Zemlju do tačke nasuprot

Vardenklifu (0-180°), zatim odbiti se i idi natrag sebi u susret. Povratna grana sistema

uključivala je kretanje struje i kroz atmosferu. Danas se pretpostavlja da je “povratnu vezu“

ostvario korišdenjem X-zraka ili lasera, kako bi stvorio provodljivost od tornja do jonosfere.

Na tu mogudnost ukazuje otvor koji je bio na vrhu prečnika 1,2 m, preko kojeg je mogao slati

zrake u nebo.33

Na osnovu ovoga možemo provjeriti ispravnost mišljenja ove pretpostavke o “povratnoj vezi“

korišdenjem X-zraka ili lasera. Naime, 2013. godine savremene tehnike intenzivnim slanjem

snopa rentgenskih (X) zraka iz sinhrotrona, omogudile su da u European Synchrotron Radiation

Facility (ESRF)34 odrede temperaturu središta Zemljinog jezgra od 6000°C. To znači da se

temperatura središta Zemljinog jezgra povedala do 1000°C. Znajudi ovo, povedanje Zemljine

frekvence koja se zadnjih nekoliko godina mjeri i mnogo više od nekadašnjih 6 Hz, možemo

objasniti upravo na osnovu odnosa povedanja temperature Zemljinog jezgra.

21

Tesla je iz analize ekperimenata 1896. sa visokim naponima primjetio da čak kada je i

razrijeđenost gasa u cijevi sasvim mala – kada je pritisak gasa u cijevi blizak atmosferskom,

stvaraju se rentgenski X-zraci i tada. Shvatio je

prvi da se X-zraci stvaraju slobodno u prirodi –

pri atmosferskom pražnjenju munja. Izgleda da

se radilo o funkciji odbijanja zraka, čemu je Tesla

posvetio pažnju u člancima „O rendgenskim

zracima (2), najnoviji rezultati“ 35, „O odbijenim

rendgenskim zracima“36 i u članku „Istraživanja

rendgenskih zraka“37. Na taj način stvorene

munje iz Vardenklifa kreirale bi očito X-zrake.

Mlaz čestica materije posjedujudi veliku brzinu,

nužno bi morale da se reflektuju i rotiraju kao

posljedica djelovanja magnetizma Zemlje,

dolezadi u dodir sa reflektujudom metalnom

površinom na kupoli tornja.

Teslin plan je bio da se pored Vardenklif tornja podigne u svijetu još četiri ista, poređana

krstonosno. Drugi je trebao da bude u Amsterdamu. Tredi je trebao da bude u Kini. Četvrti na

Sjevernom polu. Peti na Južnom polu. Tu zamisao je naravno trebalo još istražiti. Inače, da se

to sprovelo čitava planeta Zemlja dovela bi se u rezonancu sa svih pet sistema, postajudi tako

jedan homogeni rezonantni sistem. Iz oblasti telekomunikacione tehnike rezonancu definišu

kao “treperiti u saglasju, a pritom ne biti identičan“. Sinhronim radom svih pet sistema bi prema

egzaktnim matematičkim zakonima mogli odjednom zavibrirati, sa sve razređenim

22

stratosferskim, jonosferskim i atmosferskim sistemom, ali i tečnom i čvrstom strukturom čitave

naše planete.38

Sa planetom Zemljom a ne samo Vardenklifom, desilo bi se isto što i sa našim tijelom sa

usklađenim mislima i osjedanjima – zavibrirala bi se jonosfera i preko nje uzimala energija iz

etra, ubrzala mentalna evolucija čovječanstva i njegove svijesti. Možda čak i donijela ekspresija

latentnih gena za genijalnost i odbrambenost od bolesti, jer i novija eksperimentalna

istraživanja iz 2016. i 2017. godine pokazuju koliko su naše misli i osjedanja bitna za DNK.

Preteča Teslinog Vardenklifa u kosmogoniji Egipta 21 dinastije.

Heliopoljska kosmogonija. 21 dinastija. Egipat između 1077. i 943. g. p. n. e. Bog

zemlje Geb i boginja neba Nuit u polnom odnosu. Analogija sa kulom Vardenklif

(autorovo zapažanje).

Iz knjige: M. J. Matje, Staroegipatski mitovi, Dečja knjiga, Bg, 2004, 16.

23

Iz knjige: V. Bernard Karlson, Tesla - izumitelj električnog doba.

24

Iz knjige: Mark Sajfer, Čarobnjak, život i vreme Nikole Tesle – biografija jednog genija.

25

3. ANALOGIJA VARDENKLIFA SA DREVNIM UČENJEM I NERVNIM

SISTEMOM

Da bismo shvatili kako naš organizam radi slično Teslinom naizmjeničnom sistemu i Vardenklifu,

moramo se paralelno uputiti u ljudski nervni sistem. Čitaoc može da se prisjeti i Predgovora

ovog predavanja – vratiti na njega kao iz omege u alfu. Pogriješiti nede.

Naš nervni sistem je organski, i jedinstven po ogromnoj složenosti misaonih procesa i

kontrolnih radnji. Sastoji se upravo od nervnih delija koje su organizovane u neuronske mreže.

Zadatak im je da prikupljaju informacije o okolini i organizmu, zatim daju rešenja za kontrolu

njihovog izvršenja kroz optimalne reakcije organizma, a na kraju donošenje mišljenja, govora,

emocije, motivacije i kreativnosti. Tako dovode do rezonance. Samo jedna od najvažnijih

funkcija nervnog sistema jeste da obradi ulaznu informaciju, što je analogno ulaznom talasu u

fizici, kako bi na osnovu nje nastali odgovarajudi mentalni i motorni odgovori. To se zove

integrativna funkcija nervnog sistema. Sve informacije se u nervnom sistemu prenose u vidu

električnog signala zvanih nervni impulsi, a tome doprinose sinapse koje su spojevi između

samih nervnih delija, i između nervnih delija i elektronskih delija (delija mišida i žlijezda). Kada do

kraja presinaptičke nervne delije dođe nervni impuls on izaziva pojavu električnog impulsa, koji

se prenosi na susjedni neuron pa se taj proces naziva ekscitacija.39

Djelovi nervnog sistema su: centralni

nervni sistem (CNS) i periferni nervni

sistem (PNS). Centralni se pruža duž

osovine tijela i sastavljen je od mozga i

kičmene moždine. Periferni obuhvata

provodne puteve između čula i nervnih

centara s jedne strane, i između centara i

efektornih organa s druge strane, a čine

ga nervi i ganglije. Tri su glavna nivoa

centralnog nervnog sistema: nivo kičmene

moždine, nivo nižih dijelova mozga

(supkortikalni nivo) i nivo viših dijelova

mozga (kortikalni nivo).40

Autonomni nervni sistem čini dio nervnog sistema. Reguliše funkcije unutrašnjih organa, a

obuhvata centre u kičmenoj moždini, moždanom stablu i hipotalamusu. Vedinu naših

unutrašnjig organa regulišu simpatički i parasimpatički nervni sistem.

26

Kičmena moždina ili medulla spinalis jeste zadnji dio nervne cijevi, koji se prostire cijelom

dužinom tijela i sužava se na kraju. Analogijom odgovara dodatnoj zavojnici spojenoj sa

sekundarom na Teslinom Vardenklif tornju. Nema samo funkciju provodnika signala sa

periferije tijela u mozak, i iz mozga ka periferiji tijela. Ona je sprovodnik nadražaja u pravcu

mozga, ali i od mozga dalje ka organima. Centar je za mnoge proste reflekse. Sa obje strane

nalaze se nervi segmentalno raspoređeni. Nerava ima onoliko koliko i kičmenih pršljenova. U

odnosu na veliki mozak, raspored sive i bijele mase je drugačiji, pa se kao kod malog mozga

raspored sive mase kičmene moždine nalazi unutra a bijele spolja. Na poprečnom presjeku siva

masa daje oblik slova H, kojeg možemo upisati u oktagon Teslinog Vardenklif tornja, i obrazuje

jedan par leđnih i jedan par trbušnih tzv. rogova. Na leđnim prolaze senzitivna nervna vlakna, a

na trbušnim motorna. Po izlasku iz kičmene moždine ova vlakna se sjedunjuju činedi zajednički

nerv. Ulazna i silazna nervna vlakna čine bijelu masu. Njima se provode nadražaji ka mozgu, i

impulsi od mozga ka raznim organima. Sve to omoguduje biološki elektricitet. Kičmena moždina

u nama je poput optičkog kabla sa kretnjom u oba pravca – nalik Teslinom naizmjeničnim

principom naprijed-nazad, prenosedi istovremeno sve iz tijela u mozak, i iz mozga u tijelo. To

radi brže od sekunde, i savršenije nego bilo koji kompjuter. Ona je potopljena u likvor,41 a zakon

prostiranja bioloških elektro impulsa u

kičmenoj moždini jednak je projekciji svih

talasa na osu simetrije pravca kretanja. Svi

talasi iako različitih dužina pokrivaju tačno istu

površinu našeg tijela. Isto to važi i za svaki

odvod EKG-a u krugu 0-180°, baš kao i za

planetu Zemlju. Zato je i naše tijelo izvor

stacionarnih talasa.

Mozak čine: prednji (veliki) mozak,

međumozak, srednji mozak, mali mozak i

produžena moždina. Analogijom bi otprilike

odgovarao Teslinom uzdignutom terminalu u

obliku torusa optočen polusferama, što je bio

vrh Vardenklif tornja. Polusfere Vardenklif tornja na lijevoj i desnoj strani, odgovarale bi lijevoj i

desnoj moždanoj hemisferi. Veliki mozak ima ulogu glavnog koordinacionog centra, i centra

više nervne djelatnosti. U međumozgu se nalazi treda moždana komora, i na njegovom vrhu

smještena je vrlo bitna žlijezda zvana epifiza. Ona je žlijezda sa unutrašnjim lučenjem, o kojoj de

biti riječi kasnije.

Cerebrospinalna tečnost ili likvor je moždano-moždinska tečnost. Ona ispunjava

subarahnoidalni prostor mozga i kičmene moždine, moždane komore i cisterne. Analogno

odgovara bunaru-bazenu sa toplom i slanom vodom, uljem i hidrouličnim pumpama ispod

27

Teslinog tornja. Ova tečnost okružujudi mozak i kičmenu moždinu sa svih strana, pruža zaštitu u

njihovom koštanom oklopu. Cerebrospinalna tečnost je bistra, a gustina joj je kao i moždana.

Konstantno se proizvodi i rasorbuje. Mozak zapravo “lebdi“ u njoj kao medijumu. Zapremina

ove tečnosti je do 150 ml, a dnevno se proizvede oko 500 ml, što je 3 do 4 x više od zapremine

cjelokupne cerebrospinalne tečnosti. Hidrostatski pritisak joj je jednak hidrostatskom pritisku

krvi, pa joj je i koncantracija jona natrijuma približno jednaka krvnoj plazmi. Posjeduje vrlo

malo delija. U fiziološkoj literaturi često se preskače njen značaj, a on hidrostatikom daje i

kinetičku energiju za rad epifize pretvarajudi kinetičku u električnu energiju, baš kao što to

radi Teslina hidrocentrala na Nijagari. Kako se likvor sastoji od bjelančevina i soli rastopljenih

u rastvoru, onda one svojim električno nabijenim a

ubrzanim molekulima stvaraju polje induktivnosti. A

kako indukcija nastaje usljed sopstvenog magnetnog

toka, tako nastaje ono što se naziva samoindukcija.

Ubrzavanje električno nabijenih molekula u likvoru

ide u jednom smjeru. Zatim, nastalo induktivno polje

preokrede struju informacija i povlači energiju iz tri

donja energetska središta našeg tijela – od kosti

sakruma niz kičmu pa sve do epifize u mozgu.

Energetski tok kroz tijelo i oko tijela je torusni, a torus

je oblik elektromagnetnog polja koji je širom kosmosa.

Za ovaj energetski ili svjetlosni tok niz kičmeni stub

drevne kulture su odavno znale, i za njega koristile

izraz prana42.

Naše tijelo je instrument svijesti za podizanje vlastite

energije na višu frekvenciju – da se osjedanja pretvore

u čistu energiju povezanu sa slobodnom energijom iz

etra. Pristizanjem likvora do zadnjeg dijela moždanog

debla, niža moždana središta se otvaraju kroz skupinu jezgara zvanih retikularna formacija, a

energija tada prolazi do samog talamusa koji ima ulogu razvodne kutije, i usmjerava energiju u

epifizu. Likvor se filtrira iz krvi u mozgu. Odgovoran je za otpornost središnjeg nervnog sistema,

pojačava mu električni naboj i daje vezu preko uzemljenja donjim ekstremitetima. Tako

raznim kanalima prenosi hranljive materije i hemikalije u različite djelove nervnog sistema.

Stiskom trbušnih mišida uz tehnike disanja na primjer, nevidljivo polje elektromagnetne

energije se tada u kičmenoj moždini preko likvora krede kružno – u smjeru u kojem se kredu

električno nabijeni molekuli soli i bjelančevina rastvorenih u likvoru. Što se više polje električno

nabijenih molekula ubrzava, to polje induktivnosti biva vede i nervni sistem se dovodi u

rezonancu sa višim slojevima atmosfere. Tada se sa biološkim elektricitetom dešava ono što je

28

Tesla postizao u Kolorado Springsu, i što je imao namjeru u potpunosti postignuti na Long

Ajlendu. Uvijek kad udahnemo vazduh, kao ujedno filozofski element a simbol spiritualizacije,

kost sakruma malo se pomakne unazad, dok se pri izdahu pomakne naprijed. Ti pokreti su vrlo

suptilni, čak i previše da bi se mogli opaziti. Pri udisanju šavovi na našoj lobanji blago se

razdvajaju, dok se pri izdisaju ponovo zatvaraju. I tako konstantno za života. Razdvajanjem i

zatvaranjem šavovi na lobanji održavaju talas likvora, zatim se tečnost polako podiže duž

kičme sve do mozga, a onda vrada nazad do sakruma. To je put prolaza kroz četiri moždane

komore. Taj krug gore-dolje u hidrostatskom pritisku duž kičmenog stuba traje po 12h, što znači

jedan dan od 24 h. 43 I tako sve prati

kosmološki ritam ulazno-izlaznog

talasa, pritiska atmosferskog i

unutrašnjeg, sklada naše planete,

njenog satelita i Sunca.

Na ovaj način se vedom energijom

pobuđuje naš misledi korteks. To

zasigurno može i bez pritiska mišida i

tehnika disanja o kojima je pisao dr

Džo Dispenca. Melatonin tada opušta

tijelo, pa se iz moždanih beta talasa

koji su u vezi sa spoljnim svijetom i

energijom preživljavanja mozak

dovodi u stanje gama talasa, kojima

ne gubimo našu vitalnu energiju nego

dobijamo više energije oslobođene u

tijelu. Tako posvedujemo više pažnje

onome što se događa u našem umu.

Ovo odgovara ne samo Teslinoj “umnoj laboratoriji“, kako je nazivao svoj misaoni proces, nego i

njegovom tornju Vardenklif. Zakon prostiranja električnih impulsa iz mozga, takođe je jednak

projekciji svih talasa na osu simetrije pravca kretanja, i svi talasi iako različitih dužina pokrivaju

naše tijelo. Što važi za planetu Zemlju, važi i za oplođenu jajnu deliju i nervni sistem. Kretnjom

energije iz tijela ka mozgu stvara se elektromagnetni torus oko tijela, a preko jonosfere

slobodna energija iz etra ulazi kroz tjeme glave. Pošto svaka frekvencija nosi svoju energiju i

informaciju, onda epifiza u mozgu prima informacije iz nevidljivog dijela elektromagnetnog

spektra pretvarajudi ih u žive slike – na trenutke gubimo zanimanje za spoljni svijet oko nas, i

ulazimo u sadašnji trenutak duboko u unutrašnji svijet ideja. Svako energetsko unapređivanje

melatonina do klase pinolina daje hemikaliju koju nalazimo u električnim jeguljama –

fosforescentnu, bioluminescentnu (svjetlosnu) hemikaliju koja pojačava energiju nervnog

29

sistema, za koju dr Džo Dispenca ima intuitivni osjedaj da podstiče mozak na procesiranje

pojačane amplitude energije.

Naš endokrini sistem se inače sastoji od skupa žlijezda, i u njih pored hipotalamusa i epifize

kao žlijezda u mozgu spadaju i druge žlijezde u tijelu – štitne, grudne, nadbubrežne, pankreas i

polne žlijezde. Dakle, objedinjuje čitav skup informativno-energetsko-frekventnih centara u

čovjekovom tijelu. Pred kraj prošlog vijeka i

početka ovog, epifizi se posvetilo najviše pažnje, jer

su nakon dugog potcjenjivanja ove žlijezde naučnici

konačno pošli od Dekartovog pogleda na nju kao

centrom duše čovjeka. Danas je neki naučnici

smatraju glavnom žlijezdom. Utvrdili su da

kontroliše najvedi dio hormonskih sekrecija u

ljudskom organizmu. Epifiza konstantno mjeri

količine hormonskih sekrecija, i usklađuje ih sa

potrebama organizma. S druge strane, druga

moždana žlijezda hipofiza, podijeljena je na dva

dijela: prednji i zadnji režanj. Njen prednji režanj

utiče na štitnu žlijezdu, koru nadbubrežnih žlijezda,

ovarijume, testise, grudi, rast dugih kostiju, mišida i

unutrašnjih organa. Hipofizin zadnji režanj utiče na bubrege i mliječne žlijezde. Iako hipofiza sa

hipotalamusom igra ključnu ulogu u funkcionisanju endokrinog sistema, ona sama ne može da

odluči koji hormoni treba da se luče, i u kojoj količini u određenim trenucima organizma. Tu

ulogu ima upravo epifiza. Jer, sve odluke visokog nivoa koje se odnose na hipofizne sekrecije

hormona donosi prvo hipotalamus i prosleđuje ih

hipofizi direktnim anatomskim konekcijama.44

Epifiza (pinealna žlijezda) je tako iza hipofize druga

glavna žlijezda u organizmu, a ne “zaostali višak“ u

mozgu bez ikakve funkcije, kako je nauka nekada

smatrala. Ona je mjerač svjetlosti u tijelu, “trede

oko“ i regulator. Veličine je zrna graška, a

oblikovana je kao borova šišarka, koja je

simbolizuje. Smještena je duboko u centru mozga,

između lijeve i desne hemisfere, a iza i iznad

hipofize. Locirali bi je onda kada bismo kažiprste iza

ušiju uperili prema lobanji, sve do tačke gdje bi se

prsti dodirnuli. Kao tjelesni mjerač svjetlosti ponaša

30

se tako što preko hipotalamusa prima svjetlosne informacije. Zatim, luči hormone značajne za

uticaj na um i tijelo. Njen rad je regulisan promjenama svjetlosti u prostoru i vremenu, i

elektromagnetnim poljem Zemlje. Tako “obradom“ svjetlosti šalje informacije organizmu koje

se odnose na dužinu trajanja dnevne svjetlosti. Pošto je dužina trajanja dnevne svjetlosti

povezana sa godišnjim dobom, tako mi preko epifize znamo orijentaciju da li je napolju dan ili

nod, kao i koje je godišnje doba. Kod životinja veličina epifize varira spram mjesta prebivališta,

pa je relativno mala kod životinja koje žive blizu ali na samom pojasu ekvatora, dok se

proporcionalno povedava k sjeveru i jugu – ka polovima Zemlje gdje su stacionarni talasa najjači.

Kao regulator epifiza je najaktivnija u mladosti,

sprečavajudi preran ulazak u pubertet, razvoj seksualnih

funkcija, dnevne informacije aktivirane svjetlošdu za

upravljanje svih tjelesnih funkcija i njihovo usklađivanje sa

spoljnim svijetom. Bez svjetlosti mnoge naše tjelesne

funkcije ponašale bi se haotično. Još je dr Fric Holvič 1979.

dokazao da svjetlost stimulativno i regulativno utiče na

naše tijelo. Zato istočnjačka medicina smatra da naše

svakodnevno ponašanje utiče na ukupni kvalitet našeg

zdravlja. Jer, sve je povezano sa određenim fizičkim i

emotivnim problemom, i utiče na sve žlijezde endokrinog

sistema kojem je kao i nervnom sistemu hipotalamus prvi

kontrolor. Kao “trede oko“ epifiza odreaguje odmah pri

buđenju, čim dužica oka opazi svjetlost. Receptori

optičkog nerva tada šalju signal dijelu mozga zvanom

suprahijazmatično jezgro, koje tada šalje signal epifizi.

Ona zatim proizvodi neurotransmiter zvan serotonin. Ovaj

hormon stimuliše moždane talase iz delte u teta, alfa i

beta frekventno stanje. Uglavnom, serotonin nam preko

epifize daje uviđaj da smo ponovo u fizičkom tijelu, u

prostoru i vremenu, i mozak iz alfa stanja prelazi u beta

moždane talase. Tako otpočinje dnevno posvedivanje

pažnje spoljnom okruženju, sve do večeri kada dolazi nodni neurotransmiter – hormon

melatonin. Ovaj prirodni dnevni obrazac budnosti-spavanja zove se cirkadijalni ritam. I

melatonin i seratonin su kao hormoni u inverznom odnosu sa našim nadbubrežnim žlijezdama

preko njihovog hormona stresa kortizola, i kada nivo kortizola poraste tada nivo melatonina

padne. S druge strane, kada nivo kortizola biva snižen, nivo melatonina raste. Sistem poput

Teslinog smjenjivanja anode i katode u naizmjeničnoj struji RTG aparata. Tu se krije tajna

uticaja stresa i oslobađanja od stresa. Zadnjih godina proučava se novi oblik biomineralizacije u

ljudskoj žlijezdi epifizi. Taj oblik biomineralizacije sastoji se od malih kristala, kradih od

31

dvadeset mikrona. Oni su odgovorni za elektromehanički biološki mehanizam transdukcije u

epifizi. U ovom procesu dešava se piezoelektrični efekat i transduktor. Kod piezoelektričnog

efekta kada se primjeni pritisak na određene materijale mehanički pritisak pretvori se u

električni naboj, a efekat trandsuktora je kao kod uređaja transduktora koji jedan tip energije

konvertuje u drugi. Tako je transduktor kao pojam sve što prima signal u obliku jedne vrste

energije, i pretvara ga u signal u drugom obliku. Pošto epifiza sadrži kristale kalcita, koji se

sastoje od kalcijuma, ugljenika i kiseonika, ostvaruju se ovakvi efekti. Kalcit je mineral iz grupe

karbonata, a veličina kristala kalcita u epifizi krede se u rasponu od stotine do četvrtine širine

ljudske vlasi. Oblici tih kristala su oktaedra, heksaedra i romboedra. A u svim kristalima čestice

se poređaju u pravcu Zemljinog okretanja oko svoje ose. Epifiza je poput antene ali i

transduktora, i zato ju je mogude dodatno električno aktivirati tako da stvara

elektromagnetna polja da bi se svaka frekvencija koja nosi informaciju dešifrovala i signal

pretvorio u smislenu poruku. To je isto kao rad televizora ili povezivanje na određenu FM radio

stanicu – usklađivanje antene sa frekvencijom u medijumu (etru), prostoru i vremenu. Zato se

epifiza po aktiviranju može uskladiti sa višim dimenzijama iz medijuma etra u svijesti,

pretvarajudi do tada po um nepoznate frekvencije u žive slike, sve do lucidnih,

transcedentalnih iskustava i pojačanih multisenzornih vizija. Tako je Nikola Tesla gradio svoju

“umnu laboratoriju“ vizualizacijom, i zato je to samo jedan

segment na koji možemo shvatiti njegovu ličnost i njegov

rad.45

Dakle, za dodatno aktiviranje epifize potreban je

piezoelektrični efekat, oslobađaju se metaboliti, a energija

pristiže pravo u mozak. Isto tako i kada se udisanjem i

stezanjem unutrašnjih mišida prati dah od perineuma,

kičmom sve do tjemena glave, smatra dr Dispenca. Zatim se

zadržava dah i još više stežu odgovarajudi mišidi

pojačavanjem intratekalnog pritiska potiskivanjem likvora

ka mozgu. Tako se mehanički pritiska epifiza i kinetička

energija likvora dodirom epifize stvara električni naboj. To

pritiska kristale složene u epifizi koji kao odgovor na

pritisak stvaraju električni naboj, a elektromagnetno polje

koje izlazi iz epifize uzrokuje istezanje kristala u njoj dajudi proširenje polja. Čim kristali dosegnu

granicu širenja počnu se stezati, skupljati, smjer struje se naizmjenično mijenja i krede unutra

prema epifizi. Elektromagnetno polje koje je stiglo do kristala epifize ponovo ih pritiska

stvarajudi tako još jedno elektromagnetno polje. Ovo je proces kojim se naizmjeničnim

ciklusom širenja-stezanja polja održava pulsacija tog elektromagnetnog polja. I što se više

ubrzava proces, epifiza postaje oscilator i pulsirajuda antena sposobna da primi sve brže

32

elektromagnetne frekvencije, pretvarajudi jednosmjernu bioelektričnu struju u naizmjeničnu.

Na taj način likvor u koji se nalazi kičmena moždina i mozak, prodire vedom brzinom kroz

prostor između kičmenog stuba i kičmene moždine, iz četvrte u tredu moždanu komoru gdje u

zadnjem dijelu trede komore nailazi na epifizu. Uvođenjem više likvora u tredu komoru

povedanjem intratekalnog pritiska, uvodi se ujedno i višak oko malog mozga. Kristali epifize

tako se pritiskaju u oba smjera. Tada dolazi do piezoelektričnog pritiska. Stvara se i stojni talas.

Ono što u tom trenutku još nadražuje epifizu jesu njene cilije – malene dlačice analogne

antenama, koje se takođe nadražuju ovim procesom. Epifiza tada ejakulira vrlo posebne,

poboljšane metabolite melatonina bitne za transcedentalna iskustva. Dakle, proces pokretanja

dodatne energije iz donjih središta našeg tijela naravno nije lak, jer je nalik raketnom

prevladavanju gravitacije pri lansiranju u svemir. Kičmeni stub je dakle, mehanizam isporuke te

energije za spajanje sa etarskom, a tjeme glave je odredište46, poput uzdignutog terminala na

Vardenklif tornju.

Nakon pređene vatre i vode do elementa zemlje ostaje nam opet vazduh kao filozofski element

stvaranja svijeta iz etra. Prisutan je bio u radu Tesline Vardenklif laboratorije – u podzemni nivo

tornja koji je poprimao komprimovani vazduh u bunar. Analogiju imamo u našem

respiratornom sistemu. Udišemo kiseonik, a izbacujemo ugljen-dioksid pravedi balans preko

hemoglobina u krvi. Ako razmislimo duboko a jasno o tome kako je priroda stvorila potencijal

za prvo srce i prva pluda u ljudskom tijelu, povežimo plimu i osjeku usljed odnosa djelovanja

privlačne gravitacione sile Mjeseca i Sunca na Zemlji, morske talase naprijed-nazad (privuci-

odbij), i zaključimo da udisaj-izdisaj očito prati taj kosmološki ritam nebeske mehanike. Tako

funkcioniše sinhronizovan rad mozga-srca-pluda kao osnove za ljudski život. Kako su pludne

alveole mali, kesasti mjehuridi na zidovima terminalnih bronhiola, duboko unutar pluda udisanje

i izdisanje ostvaruje se ritmički putem nervnih impulsa koji dolaze iz respiratornih centara u

mozgu. Ovi impulsi podražuju dijafragmu i međurebarne mišide, koji su ako učestvuju pri

33

udisanju vazduha inspiratorni, a ako učestvuju pri izdisanju vazduha ekspiratorni. Mišidi

omogudavaju rastezanje i skupljanje.47

Udisaj i izdisaj, dakle naš dah, omoguduje nam da tu pohranjenu energiju ponovo pokrenemo,

tj. podstaknemo na njeno strujanje kroz tijelo za uspostavljanje jačeg elektromagnetnog polja

oko nas. Jer, tu uspostavljenu energiju onda možemo koristiti u druge svrhe i kreativnost, a ne

samo za preživljavanje. A kao što znamo likvor daje hidrostatski pritisak i pojačava vezu kao

provodnik, ali i kinetičku energiju pretvara u električnu nadražajem cilija epifize kao antene za

vezu sa kristalima kalcita u njoj, koji se šire i skupljaju pulsiranjem pojačavajudi

elektromagnetno polje.

Vijekovima se vjerovalo da je srce dom naših

osjedaja i emocija. Magnetno polje jače mu je za

5000 puta od moždanog. Može se mjeriti u

prečniku 2-3 metra magnetometrom. Zato puls

srca osjedamo na raznim mjestima tijela. Za

medicinske i istraživačke svrhe srčanih talasa

koristi se elektrokardiogram (EKG).

Elektroencefalogram (EEG) koristi se za moždane

talase. Oba služe za uspostavljanje ravnoteže

rezonanci talasa srca i mozga. Zato od početka

ovog 21 vijeka mjerimo i ljudske emocije. Ovi

uređaji utvrđuju postojanje njihove harmonije -

postoji li između srca i mozga, osjedanja i misli

koherencija. Npr. EKG i EEG jogina su koherentni,

dakle uravnoteženi. Etarski fizičar Danijel Vinter

objasnio je kako mehanizam moždanih i srčanih

talasa služi za isporuku energije uma i srca vlastitom DNK, tako što onda kada srce izražava

emocije ljubavi, ono kreira kaskadu elektromagnetskih talasa zlatnog presjeka, tj. kreira

gravitaciju (G-silu, spiralno-cirkularnu energiju). Isto to čini atom pri privlačenju isprepletenih

elektromagnetskih talasa u nultu tačku “mirovanja”, jer svi talasi prave vorteks u jezgru atoma.

Radi se o mjeri zlatnog presjeka, koji usklađuje skalu talasne dužine srca i mozga s kratkim

talasima dužinama DNK. Usklađene misli i emocije sa uzvišenim osjedanjima ljubavi,

zahvalnosti, ispunjenosti i sl, kreiraju kaskadu Fibonačijevog niza (zlatna sredina) koji povezuje

energiju srca i uma sa vlastitim DNK. Tako su emocije čista energija koja se prenosi. Emocije

prenose emocionalnu energiju od srca svakoj stanici tijela do DNK. To znači da se energija naših

emocija krede između tih skala – mjerila dugih i kratkih talasnih dužina, kako bi se konačno

isporučila u DNK.48

34

Kada su moždani talasi koherentni oni su

fazno usklađeni, tj. uređeniji i modniji, jer

slijede isti ritam, dijele istu frekvenciju,

na istoj su talasnoj dužini pa je

komunikacija među njima lakša. Tada se

visoke tačke (kreste) i niske tačke (doline)

poklapaju na EEG snimku. Zato smiren um

jeste posljedica usporavanja moždanih

talasa, i ulaska mozga u etarsko (kvantno)

polje, kada beta talasi mozga prelaze u

koherentne alfa i teta moždane talase. U

tom stanju radi dio nervnog sistema zadužen sa probavljanje hrane, regulisanje tjelesne

temperature, regulisanje nivoa šedera u krvi, održavanje rada srca, popravljanje oštedenih

delija, izlučivanje hormona, stvaranje antitela koja se bore protiv infekcija itd. Nauka još uvijek

smatra da na naš nervni sistem ne možemo svjesno uticati. Međutim, i relativno noviji

eksperimenti iz 2016. i 2017.49 godine o uticaju misli i osjedanja na DNK, demantuju stav

zvanične nauke.

35

Iz knjige: Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti – kako obični ljudi postižu

čudesno.

36

Iz knjige: Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti – kako obični ljudi postižu

čudesno.

37

Iz knjige: Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti – kako obični ljudi postižu

čudesno.

38

Autor ilustracije: Branka Miučin, istraživač, pronalazač i kreator faznih transformacija.

39

Prikaz perifernog nervnog sistema

40

Centralni i periferni nervni sistem Vardenklif

41

Završna riječ o problemu povedanja ljudske energije

Kao što se elektron vrada natrag u etar, tako se i čovjekova patnja, bol i problemi vradaju natrag

u beskonačno mnogo mogudnosti kao čist potencijal – za promjene ili za nastavak cikličnih

procesa. Izbor je na nama. Otuda stalno obnavljanje, ali i evoluiranje neurona koji su provodnici

nadražaja od receptora do centralnog nervnog sistema, i od njega do delija i organa.

Stres, trauma i patnja su nemiri – rat nametnut duši centralnog nervnog sistema. Utiču na

svaku žlijezdu (čakru) našeg endokrinog sistema, i snižavaju energiju dovodedi organizam u

stanje bolesti. Hormon stresa kortizol uzrokuje vrlo neuređen obrazac moždanih talasa. Tada su

oni inkoherentni, a elektrohemijske poruke koje kao signale šalju različitim djelovima tijela

zbrkani su i nasumični. Tijelo tada ne može da funkcioniše u ravnoteži, jer biva disfunkcionalno.

Međutim, jedinstveno polje medijuma koji nas okružuje jeste energija koja ujedinjuje ukoliko se

u materiji (tijelu) pokrene dodatni elektro naboj iz misli spojen sa osjedajnošdu. To je zaključak

koji možemo izvudi iz rada Nikole Tesle.

Ukoliko energetski tok nije potisnut onda nema programiranja i projekcija, nema blokade i

traume, nema potiskivanja u svijesti i iluzija, pa samim tim nema neravnoteže. Znači, energetski

tok mora biti slobodan. Misaono i osjedajno propuštanje biološkog elektriciteta da bi brzina

postala beskonačna u nama, baš onako kako je Tesla radio sa Zemljom u Kolorado Springsu i

Long Ajlendu.

Svjesna namjera uz misao ima veliku mod, jer je ona električni naboj koji šaljemo u jedinstveno

etarsko polje a ne samo unutar nas. S druge strane, uzvišena emocija nosi višu energiju, i ona

je magnetni naboj koji šaljemo u sebe, ali i oko sebe u isto jedinstveno elektromagnetno polje

etra. Kada namjeru kao električni naboj povežemo sa emocijom kao magnetnim nabojem,

42

stvaramo vlastito novo elektromagnetno polje. Zato je glavni izbor u preuzimanju

odgovornosti za ishod uticaja svjesne namjere i usmjerene volje. U venama našim koje su poput

munja teče krv i kiseonik. Ulivaju se vene jedna u drugu kao rijeke u mora, a manja mora u veda,

a veda mora u okeane. I sve su vene jedno u jedinstvu činedi jedan živi organizam povezan sa

ostalima, baš kao što su sva jezera, sve rijeke, mora i okeani jedno u jedinstvu zvanom Zemlja.

Energija je frekvencija, a svaka frekvencija nosi informaciju. 396Hz, 639Hz i 963Hz su frekvencije

materijalizacije pozitivnih i etičkih ciljeva, transformacije osjedaja krivice, uspostavljanja bolje

komunikacije i povezivanja, stimulaciju epifize, a na duhovnom nivou povezivanje s višim

sferama duha. I tu imamo splet Teslinih brojeva 3, 6 i 9 za veličanstvenost alhemije duha50.

Dakle, naša uzvišena eneregija nosi našu uzvišenu frekvenciju i informaciju, pa samim tim nosi

našu misao, namjeru i emociju. Srce je unutrašnji dobošar. Kuca za nas da bi kucalo i za druge.

Na taj način se podiže energija, i usklađuje sa uzvišenim informacijama i frekvencijama koje daju

potpunost. To je jedna od indirektnih poruka Teslinog članka „Problem povedanja ljudske

energije”.

Svako pridonosi Zemljinom polju, jer i njeno elektromagnetno polje svojom sviješdu nesebično

pridonosi svakome i svemu, putem oplođene jajne delije, donjih ekstremiteta kao uzemljenjem i

atmosferom kao simbolom spiritualnosti. Našim prirodnim Vardenklifom u tijelu, zvanim

centralni nervni sistem, možemo stvoriti i usmjeravati novu i mirniju bududnost na planeti.

Iskustva, čak i ona loša, treba da služe za promjenu na bolje uspostavljanjem navike vođenja

srcem, koje ima jače magnetno polje. Isto tako, u geomagnetici postoji teorija o dinamo

samopobuđivanju (generatoru električnih strujih tokova)51 u Zemljinom jezgru, koje je užareno,

tečno i rotirajude.

Trud i namjera stvara koherentan elektromagnetni potpis. To je suština problema povedanja

ljudske energije – iz unutrašnjosti svoga bida nakačenog na slobodnu energiju iz etra, a

uzemljenog na planeti u društvenom sistemu. Misaono podizanje energije čovječanstva i

otvaranje srca kao nosioca emocija, stvaralo bi sve veda elektromagnetna polja opšteg

biološkog elektriciteta čovječanstva. Efekti tih bioloških elektromagnetnih talasa, valjanih misli i

osjedanja, bili bi poput longitudinalnih etarskih, i prenosili bi se od centralnog do centralnog

nervnog sistema svake osobe preko perifernog nervnog sistema – interferencijom talasa ulaznih

i izlaznih. Periferni nervni sistem bi ih primao i davao centralnom. I tako od osobe do osobe.

Dakle, kao u geometriji od tačke do tačke za spoj i stvaranje geometrijskih oblika stabilnih

formi. Preduslov za to jeste unutrašnji mir svakog pojedinca. Bududnost čovječanstva ne treba

da počiva na jednoj osobi, mesiji, vođi. Niti treba da počiva na maloj grupi kontrolora nervnog

sistema čovječanstva, ved na potrebi evolucije nove kolektivne svijesti.

43

NAPOMENE

I Značaj Teslinog najvedeg otrkida za nauku i duhovnost:

1. V. Bernard Karlson, Tesla - izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 269.

2. Vidi, Velimir Abramovid, Etarska fizika i relativizam,

https://www.valznanje.com/index.php/tekstovi/znanost/1329-eterska-fizika-i-relativizam

3. Branimir Jovanovid, Tesla, Centar Tesla, Beograd, 2006, 138.

4. V. Bernard Karlson, Tesla - izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 261.

5. Mark Sajfer, Čarobnjak, život i vreme Nikole Tesle – biografija jednog genija, Stylos, Beograd, 2006, 301.

6. Branimir Jovanovid, Tesla, Centar Tesla, Beograd, 2006, 183.

7. Branimir Jovanovid, Tesla, Centar Tesla, Beograd, 2006, 138, 139.

8. V. Bernard Karlson, Tesla - izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 269.

9. Mark Sajfer, Čarobnjak, život i vreme Nikole Tesle – biografija jednog genija, Stylos, Beograd, 2006, 449.

10. V. Bernard Karlson, Tesla - izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 275, 276.

11. Nikola Tesla, Uticaj statičkog elektriciteta na bežični prenos, Electrical Experimenter, 1. januar 1919,

Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike inastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 287-290.

12. Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 79-87.

13. Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 60.

14. Citat, Nikola Tesla, O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije, predavanje održano u Franklinovom

institutu u Filadelfiji, 24. februar 1893, i u Nacionalnom udruženju za električno osvetljenje u St. Luisu 1.

marta 1893. godine, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom

prvi, Beograd, 2006, 186, 187.

15. Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 74.

16. Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 63-70.

17. Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 74-82.

18 Citat, Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 68. 19 Vidi, Velimir Abramovid, Tesla evolucija svesti čovečanstva, Fondacija Mirjana A. R, Cetinje, 2014, 105-108. 20 Citat, Seadin Jelovac, V. Karadžid i S. Jelovac, Etar – sveprožimajudi medijum, pdf, 2012, 13, 14. 21 Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 62. 22 Isto, 62. 23 Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 61.

II Vardenklif toranj na Long Ajlendu. Proglas svjetskog sistema za bežični prenos

energije

24 V. Bernard Karlson, Tesla-izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 300- 303, 304-

315.

25 V. Bernard Karlson, Tesla-izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 316, 317.

26 V. Bernard Karlson, Tesla-izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 319.

27 Na osnovu Mark Dž. Sajfera, Čarobnjak – život i vreme Nikole Tesle, biografija jednog genija, Beograd,

Stylos, 2006, 287.

44

28 Mark Sajfer, Čarobnjak, život i vreme Nikole Tesle – biografija jednog genija, Stylos, Beograd, 2006, 323.

29 V. Bernard Karlson, Tesla-izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 324, 325.

30 Branimir Jovanovid, Tesla, Centar Tesla, Beograd, 2006, 160.

31 V. Bernard Karlson, Tesla-izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 325.

32 Citat, Nikola Tesla, Velimir Abramovid, Tesla evolucija svesti čovečanstva, Fondacija Mirjana A. R, Cetinje

2014, 85.

33 V. Bernard Karlson, Tesla-izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015, 324, 326.

34 Vidi, https://www.slobodnaevropa.org/a/jezgro-zemlje-toplije-nego-sto-se-smatralo/24970452.html

35 Electrical Review, 18. mart 1896.

36 Electrical Review, 1. april 1896

37 Electrical Reiew, 22. aprila 1896

38 Velimir Abramovid, Tesla evolucija svesti čovečanstva, Fondacija Mirjana A. R, Cetinje, 2014, 110-112.

III Analogija Vardenklifa sa drevnim učenjem i ljudskim nervnim sistemom

39 Miroslav B. Kezunovid, Ivana Durutovid, Srđan Medan, Osnovi fiziologije i fiziologija sporta, Univerzitet

Crne Gore, Podgorica, 2013, 153-157.

40 Miroslav B. Kezunovid, Ivana Durutovid, Srđan Medan, Osnovi fiziologije i fiziologija sporta, Univerzitet

Crne Gore, Podgorica, 2013, 151-153.

41 Dr Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti, Leo Commerce, Beograd, 2018, 137-142;

Miroslav B. Kezunovid, Ivana Durutovid, Srđan Medan, Osnovi fiziologije i fiziologija sporta, Univerzitet

Crne Gore, Podgorica, 2013, 166.

42 Prana potiče od sanskritske riječi, a značila je „životna sila“, ali ne kao fizička nego energetska – vrtložna i

eterična zbog električnih informacija u kičmi koje se konstantno kredu vertikalno gore-dolje i dolaze u

korelaciji ili koherenciji baš kao interferencija talasa u fizici.

43 Dr Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti, Leo Commerce, Beograd, 2018, 254, 255, 257.

44 Dr Jakob Liberman, Svetlost-lek za bududnost, Esotheria, Beograd, 2010, 54-57.

45 Dr Jakob Liberman, Svetlost-lek za bududnost, Esotheria, Beograd, 2010, 58-64; Dr Džo Dispenca, Ostvari

svoje neograničene sposobnosti, Leo Commerce, Beograd, 2018, 252, 253-258.

46 Dr Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti, Leo Commerce, Beograd, 2018, 258-265. 47 Miroslav B. Kezunovid, Ivana Durutovid, Srđan Medan, Osnovi fiziologije i fiziologija sporta, Univerzitet

Crne Gore, Podgorica, 2013, 123-127, 132, 133.

48 Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004, 77, 78.

49 Vidi u knjizi, Dr Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti, Leo Commerce, Beograd, 2018.

Završna riječ o problemu povedanja ljudske energije

50 Vidi, Fulkaneli, Misterija katoličkih katedrala. Ezoteričko tumačenje hermetičkih simbola Veledela, Rad,

Beograd, 2007.

50 Vidi, Planeta, Geomagnetizam http://www.planeta.rs/18/5%20geomagnetizam.htm

45

LITERATURA, PREDAVANJA, ČLANCI, SAJTOVI

1. Branimir Jovanovid, Tesla, Centar Tesla, Beograd, 2006.

2. Bionet škola, Nervni sistem čovjeka,

https://www.bionetskola.com/w/Nervni_sistem_%C4%8Doveka

3. Džo Dispenca, Ostvari svoje neograničene sposobnosti, Leo Commerce, Beograd, 2018.

4. Illumiuna, Mentalni vid, http://www.illumina.co.rs/MentalniVid.html

5. Jakob Liberman, Svetlost-lek za bududnost, Esotheria, Beograd, 2010.

6. Jan Vičerink, Buđenje duša distorzije, hrvatski prevod Mladen Kvaternik, pdf, 2004.

7. Medicinski fakultet Novi Sad, Spoljašnja morfologija kičmene moždine,

http://medicinskifakultet.blogspot.com/2014/05/spoljasnja-morfologija-kicmene-

mozdine.html

8. Miroslav B. Kezunovid, Ivana Durutovid, Srđan Medan, Osnovi fiziologije i fiziologija

sporta, Univerzitet Crne Gore, Podgorica, 2013.

9. Mark Sajfer, Čarobnjak, život i vreme Nikole Tesle – biografija jednog genija, Stylos,

Beograd, 2006.

10. Malcolm S. Thaler, EKG-jedina knjiga koja de vam ikada zatrebati, Data Status,

Beograd, 2009.

11. MediaSfera: 11 pronalazaka koje su Srbi poklonili svetu,

https://mediasfera.rs/2019/04/01/11-pronalazaka-koje-su-srbi-poklonili-svetu/

12. Nikola Tesla, O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije, predavanje održano u

Franklinovom institutu u Filadelfiji, 24. februar 1893, i u Nacionalnom udruženju za

električno osvetljenje u St. Luisu 1. marta 1893. godine, Predavanja, Izabrana dela

Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006.

13. Nikola Tesla, O rendgenskim zracima (2) – najnoviji rezultati, Electrical Review, 18. mart

1896, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2,

Beograd, 2006.

14. Nikola Tesla, O odbijenim rendgenskim zracima, Electrical Review, 1. april 1896, Članci,

Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd,

2006.

15. Nikola Tesla, Istraživanja rendgenskih zraka, Electrical Review, 22. april 1896, Članci,

Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd,

2006.

16. Nikola Tesla, Uticaj statičkog elektriciteta na bežični prenos, Electrical Experimenter, 01.

januar 1919, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike inastavna sredstva,

tom 2, Beograd, 2006.

46

17. Planeta, Geomagnetizam http://www.planeta.rs/18/5%20geomagnetizam.htm

18. Ridiger Dalke, Zakoni sudbine, Laguna, Beograd, 2015, 97, 98, ilustracije 18, 21, 22.

19. Radio Slobodna Evropa, Jezgro Zemlje je toplije nego što se smatralo,

https://www.slobodnaevropa.org/a/jezgro-zemlje-toplije-nego-sto-se-

smatralo/24970452.html

20. Sito&rešeto, Šta je uzemljenje i kako pomaže isceljenju. Kad ste poslednji put išli bosi po

pesku,travi, šumi?, dr inter. i spec kvant.med. Dobrinka Arbanovski,

https://www.sitoireseto.com/sta-je-uzemljenje-ikako-pomaze-isceljenju/

21. Tribulus herba, Endokrini sistem,

https://www.tribulus-herba.com/endokrini_sistem.html

22. V. Bernard Karlson, Tesla - izumitelj električnog doba, Akademska knjiga, Novi Sad, 2015.

23. Velimir Abramovid, Etarska fizika i relativizam,

https://www.valznanje.com/index.php/tekstovi/znanost/1329-eterska-fizika-i-

relativizam

24. Velimir Abramovid, Tesla evolucija svesti čovečanstva, Fondacija Mirjana A. R, Cetinje,

2014.

25. V. Karadžid i S. Jelovac, Etar–sveprožimajudi medijum, Val-Znanje-Portal za razvoj svijesti,

pdf, 2012.

26. Wikipedia, Likvor, https://sh.wikipedia.org/wiki/Likvor

47