-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
1
SZTUKA EGEJSKA
Zaznacz na mapie miejscowości, które łączą się z omawianymi na
zajęciach zabytkami
ok. 2600 p.n.e. – okres wczesnominojski na Krecie,
ok. 2100 p.n.e. – okres średniominojski (pierwsze pałace
w Knossos, Fajstos, Malii i Kato Zakros),
ok. 2000 p.n.e. – przybycie pierwszych Greków na Bałkany,
ok. 1800 p.n.e. – zburzenie pierwszych pałaców na Krecie
(silne trzęsienia ziemi, albo konflikty między pałacami),
ok. 1700 p.n.e. – okres późnominojski (nowe pałace w
Knossos, Fajstos i Malii),
ok. 1628 p.n.e. – wybuch wulkanu na Therze,
ok. 1580 p.n.e. – okres mykeński (późnohelladzki)
w Grecji kontynentalnej,
ok. 1550 p.n.e. – zburzenie drugich pałaców (najazd Greków
na Kretę?),
1184 p.n.e. – tradycyjna data zburzenia Troi.
Przed wybuchem wulkanu Thera istniała na wyspie rozwinięta
cywilizacja (kultura minojska), której mieszkańcy opuścili w
większości wyspę tuż przed wybuchem wulkanu – po wielkim trzęsieniu
ziemi, które nawiedziło wyspę. Wybuch wulkanu przyczynił się
prawdopodobnie również do znacznego zniszczenia położonej ponad 110
km na południe Krety (pałac w Knossos). Współcześni badacze
przypuszczają, że wybuch wulkanu i późniejsze jego zapadnięcie się
na ok. 300-400 m pod powierzchnię obecnego poziomu morza spowodował
powstanie olbrzymiej fali tsunami o wysokości dochodzącej do 200
metrów. Jedna z hipotez utożsamia zniszczenie wyspy z mityczną
Atlantydą. Po katastrofie przez 300-500 lat wyspa była
niezamieszkana. Ponownie zasiedlili ją greccy Dorowie. Już w XIX
wieku podczas wydobycia popiołu wulkanicznego potrzebnego do budowy
Kanału Sueskiego natrafiono w wiosce Akrotiri na Santorynie na mury
domów i przeprowadzono pierwsze wykopaliska. Prace te miały miejsce
również w XX wieku. Wykopaliska doprowadziły do stwierdzenia, że na
wyspie znajdowało się przed wielkim wybuchem wulkanu starożytne
miasto i była ona znacznym ośrodkiem kultury egejskiej.
Najważniejsze znaleziska to malowidła freskowe o rozmaitej tematyce
(bitwa morska i najazd na miasto u wybrzeży Afryki, walczące na
pięści dzieci, sceny z przyrody). Fakt zasypania miasta przez
wulkan umożliwił zachowanie się negatywów obiektów
wykonanych z drewna, co pozwoliło na ich rekonstrukcję.
Interesujące są analogie z kulturą materialną współczesnej wsi
kreteńskiej.
https://pl.wikipedia.org/wiki/XXVI_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Kretahttps://pl.wikipedia.org/wiki/XXI_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Knossoshttps://pl.wikipedia.org/wiki/Fajstoshttps://pl.wikipedia.org/wiki/Maliahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Kato_Zakroshttps://pl.wikipedia.org/wiki/XX_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Grecyhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Ba%C5%82kanyhttps://pl.wikipedia.org/wiki/XVIII_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/XVII_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/XVII_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Santorynhttps://pl.wikipedia.org/wiki/XVI_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Staro%C5%BCytna_Grecjahttps://pl.wikipedia.org/wiki/XVI_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/XII_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Trojahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_minojskahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Kretahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Knossoshttps://pl.wikipedia.org/wiki/Tsunamihttps://pl.wikipedia.org/wiki/Atlantydahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Dorowiehttps://pl.wikipedia.org/wiki/XIX_wiekhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Kana%C5%82_Sueskihttps://pl.wikipedia.org/wiki/Kana%C5%82_Sueskihttps://pl.wikipedia.org/wiki/Akrotiri_(Santoryn)https://pl.wikipedia.org/wiki/XX_wiekhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_egejskahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Freskhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Afryka
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
2
Kultura cykladzka
Idol cykladzki
„Kanoniczne” idole mają lewą rękę złożoną nad prawą poniżej
piersi, głowę (płaską, trójkątną lub owalną) z zaznaczonym nosem,
nogi z wyodrębnionymi stopami.
Ogromna większość idoli przedstawia postacie kobiece, co
związane jest być może z kultem płodności; zdarzają się figurki
będące wyraźnie wizerunkami kobiet w ciąży. Istnieją przesłanki, że
małe figurki umieszczano w grobach, a natomiast duże w miejscach
kultu. Zagadką pozostaje funkcja, jaką spełniały idole. Większość
znalezisk pochodzi z grobów , w związku z czym najczęściej wysuwa
się tezę, iż spełniały funkcję rytualną, być może zbliżoną do
egipskich uszebti – towarzyszy zmarłego, mających m. in. wykonywać
za niego pracę w zaświatach. Interpretację idoli cykladzkich
utrudnia fakt, że większość z nich ma stopy ukształtowane skośnie,
a zatem nie mogą stać.
sztuka egejska
cykladzkaminojska
(kreteńska)
mykeńska (helladzka)
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
3
Kultura minojska
Kim był Artur Evans?
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
Tytuł pracy:
.......................................................................................
Jest to fajansowa figurka, która przedstawia boginię lub
kapłankę z wężami odprawiającą obrządek. Została znaleziona w 1903
roku przez Evansa w ruinach pałacu Knossos. Figurka ma 29,5 cm
wysokości. Datowana jest na okres 1700-1450 p.n.e. Węże, ponieważ
zmieniają okresowo skórę, od pradawnych czasów były uważane za
symbol nieustannie odnawiającej się siły życia. Na innych
znalezionych płaskorzeźbach widać kobiety tańczące w świętych
gajach wśród węży, co może świadczyć o tym, że kobiety wprowadzały
się w trans z pomocą wężowego jadu, by kontaktować się ze światem
duchowymi i przepowiadać przyszłość. Na głowie bogini widoczna jest
niewielka pantera, która może symbolizować zmienione stany
świadomości kobiet-kapłanek.
Ryton to ……………………………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Rytualny ryton z czarnego steatytu, inkrustowanego kryształem
górskim w otoce jaspisu (oczy)
i tridacną (nozdrza). Rogi są rekonstrukcją - prawdopodobnie ze
złoconego drewna.
1500 p.n.e., znaleziony w Knossos na Krecie
Wazy Kamares – gatunek ceramiki kreteńskiej, pozostający pod
wpływem kultury minojskiej, wytwarzany głównie w warsztatach
pałacowych w Knossos i Fajstos w XIX i XVIII wieku p.n.e. Nazwa ta
jest pochodzenia nowożytnego (pochodzi z XIX wieku) i wywodzi się
od groty Kamares, znajdującej się w pobliżu Fajstos, gdzie po raz
pierwszy odkryto tę ceramikę. Charakterystycznymi cechami waz
Kameres jest wysoka technika wykonania naczyń, piękne barwy
malowideł, niezwykle żywe i oryginalne motywy ornamentalne, pełne
ekspresji kompozycje ozdób, które
pozostają w pełnej harmonii z kształtami naczynia. Wazy
wykonywano z ciemnej gliny. Niektóre z tych naczyń przypominają
wyglądem małe czarki o bardzo cienkich ściankach i z tego powodu
nazwano je „skorupkami jaj” (egg shell). Wyrabiano również większe
naczynia o grubszych ściankach (np. dzbanki). Wazy były malowane
farbami, głównie białą, czerwoną i ciemnobrązową. Pośród malowideł
pokrywających naczynia Kamares dominują motywy roślinne, które z
czasem są coraz bardziej geometryzowane i stylizowane, poza tym
występują wzory geometryczne, natomiast przedstawienia ludzi
pojawiają się rzadko.
http://furbysh.free.fr/CRETE/IMG/crete93.jpghttp://furbysh.free.fr/CRETE/IMG/crete93.jpghttp://furbysh.free.fr/CRETE/IMG/crete93.jpghttps://pl.wikipedia.org/wiki/Ceramikahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_minojskahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Knossoshttps://pl.wikipedia.org/wiki/Fajstoshttps://pl.wikipedia.org/wiki/XIX_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/XVIII_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamares&action=edit&redlink=1https://pl.wikipedia.org/wiki/Fajstos
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
4
Pałac w Knossos na Krecie
Fragment ruin pałacu (tzw. wschodnie wejście) zostało odkryte w
1878 roku przez Kreteńczyka, archeologa i antykwariusza Minosa
Kalokairinosa. Po zmianie prawa archeologicznego wykopaliska na
wielką skalę rozpoczął w 1899 r. sir Arthur Evans, który odkupił
teren całego wzgórza. Odsłonięto wtedy rozległe ruiny pałacu
pochodzącego z okresu 2000–1400 p.n.e. (kultury minojskiej),
zwanego pałacem Minosa lub labiryntem kreteńskim. Około 1450 p.n.e.
Achajowie zajęli Kretę, pałac został ostatecznie zniszczony pod
koniec XIV w. p.n.e. W wyniku prac wykopaliskowych prowadzonych
przez Arthura Evansa w latach 1899–1905, zostały odsłonięte ruiny
pałacu o powierzchni około 17400 m². Ustalono, że sam pałac był
wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany. Przypuszcza się też,
że uległ częściowym zniszczeniom podczas trzęsień ziemi. Mimo około
600 lat historii budowla zachowała jedność funkcjonalną. Obszar
zajmowany przez zwarte zabudowania tworzył nieregularny obrys,
dostosowany do warunków terenowych. Nie odnaleziono śladów
fortyfikacji, zatem przyjęto, że pałac ich nie posiadał. Do wnętrza
prowadziły dwa wejścia: od strony południowej – przez monumentalne
schody, portyk i salę kolumnową, oraz od strony północnej (starsze
wejście) – przez labirynt korytarzy. Piętrowe zabudowania zostały
dostosowane do ukształtowania terenu. Dolny poziom składał się z
licznych małych pomieszczeń oddzielonych wąskimi korytarzami.
Odkrywcom mocno zagęszczony układ ścian nasunął skojarzenia z
labiryntem. Te liczne pomieszczenia pełniły funkcje magazynowe,
gospodarcze i produkcyjne. Odnaleziono w nich pozostałości
warsztatów kamieniarskich i garncarskich z zapasami materiałów. W
magazynach, umieszczonych w najniższej części, odkryto zapasy
zboża, oliwy, wina, umieszczone w glinianych beczkach (zwanych
pitos). Kondygnacje rozdzielały płaskie stropy oparte na ścianach i
kolumnach. Przypuszcza się, że niezachowane pomieszczenia
umieszczone na wyższych poziomach były bardziej przestronne. O
wielopiętrowej zabudowie świadczą częściowo zachowane klatki
schodowe. W centrum tej budowli umieszczono dziedziniec o wymiarach
29×60 m. Przy nim zgrupowano pomieszczenia reprezentacyjne i
kultowe, z salą tronową i sanktuarium po stronie zachodniej. Po
jego wschodniej stronie umieszczono megaron królowej i tzw. Salę
Podwójnych Toporów.
Na planie pałacu zaznacz na czerwono dziedziniec, na zielono
część magazynową.
”rogi Minotaura”
pitosy to naczynia służące do ………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………..
https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Minos_Kalokairinos&action=edit&redlink=1https://pl.wikipedia.org/wiki/Arthur_Evanshttps://pl.wikipedia.org/wiki/XX_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/XIV_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/XIV_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_minojskahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Minos_(syn_Zeusa)https://pl.wikipedia.org/wiki/XV_wiek_p.n.e.https://pl.wikipedia.org/wiki/Achajowiehttps://pl.wikipedia.org/wiki/Arthur_Evanshttps://pl.wikipedia.org/wiki/Fortyfikacjahttps://pl.wikipedia.org/wiki/Portykhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Labirynthttps://pl.wikipedia.org/wiki/Pitoshttps://pl.wikipedia.org/wiki/Strop_(budownictwo)https://pl.wikipedia.org/wiki/Kolumna_(architektura)https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziedziniechttps://pl.wikipedia.org/wiki/Megaronhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Sala_Podw%C3%B3jnych_Topor%C3%B3w
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
5
Megaron to ……………..………………………….
…………………………………………………………….
…………………………………………………………….
…………………………………………………………….
…………………………………………………………….
Malowidła w pałacu wykonane były techniką
…………………………………………………………
Niemiecki naukowiec Hans Georg Wunderlich w swojej książce
Tajemnica Krety wywodzi na podstawie badań
geologicznych, archeologii porównawczej oraz logiki, że
kreteńskie pałace, a więc między innymi ten w Knossos, to w
rzeczywistości wielkie kompleksy zorganizowanego kultu zmarłych.
Jego koncepcja nie jest jednak zbyt popularna.
Knossos zbudowane było jako pierwotny pałac dla zmarłych i
służyło kapłanom do pośmiertnych ceremonii
zatrzymywania dusz w tym miejscu. Pałac jest zbudowany jako
lustrzane odbicie normalnego pałacu. Służył jako
miejsce pobytu pośmiertnego bardzo wielu duszom. Zatem
wyposażenie Knossos musiało przypominać normalny
pałac. Czy zatem te wielkie pitosy w Knossos służyły do
przechowywania zboża i oliwy? W tym miejscu nie, one
służyły kapłanom do przechowywania popiołów zmarłych po
dokonaniu pośmiertnych ceremonialni i spopieleniu ciał
dostarczanych tam ludzi. Ale pałac Knossos to nie tylko
ceremonie pośmiertne , to również inne rytuały kapłańskie
gromadzenia niskich energii w tym, co pospolicie zwane jest
"Puszką Pandory".
Knossos i jego świetność trwały do czasu wybuchu wulkanu na
Santorini. Kreta stała się wyspą, wcześniej miała
połączenie z lądem.
Dysk z Fajstos, średnica 16 cm, grubość 1,2 cm, 1800-1500
p.n.e.
W 2014 roku świat obiegła informacja, że dysk z Fajstos został
odczytany. Mieli tego dokonać dr Gareth Owens, językoznawca z
Instytutu Edukacji Technicznej na Krecie oraz John Coleman,
profesor fonetyki w Oxfordzie. Poświęcili ponoć sześć lat na
dokładne rozszyfrowanie zapisu na dysku. Ci dwaj naukowcy uważają,
że dysk z Fajstos odczytywany spiralnie od zewnętrznych do
wewnętrznych krawędzi zawiera zapis najstarszej modlitwy do
minojskiej bogini. Co więcej, dr Owens sugeruje, że jedna strona
dysku poświęcona jest kobiecie ciężarnej, a druga kobiecie, która
rzeczywiście staje się matką. Naukowcy uważają, że modlitwa ta
skierowana mogła być do wielkiej bogini, która była stworzycielką
wszystkiego. Inne interpretacje sugerują, że była to postać matki
Zeusa, Matki Ziemi, a nawet Matki Bożej.
https://en.wikipedia.org/wiki/Gareth_Alun_Owens
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
6
Kultura mykeńska
Twierdza w Mykenach
Według mitologii Mykeny założył
…………………………………………………………….
Miasto zamieszkiwali Achajowie, a zostało ono
zdobyte przez Dorów. Jednym z mitycznych
królów Myken był Agamemnon z rodu Atrydów,
zdobywca Troi.
Złota maska …………………………………………………………….
Trybowanie
..............................................................................................................
..........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
Grobowiec Agamemnona (Skarbiec Atreusza)
Tolos
...............................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Mur cyklopi
..................................................................................................................................................................
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
7
Lwia Brama w Mykenach
Zasada konstrukcji trójkąta odciążającego
fresk mykeński
ryton
Kim był Heinrich Schliemann?
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
8
TROJA
Według greckiej mitologii wojna trojańska wybuchła, gdy Parys,
syn króla Troi Priama, porwał z pomocą bogini Afrodyty przepiękna
Helenę, żonę spartańskiego króla Menelaosa. By ją odbić liczni
achajscy władcy wyprawili się pod wodzą króla Myken Agamemnona,
brata Menelaosa, do Azji Mniejszej. Przez 10 lat atakowali leżącą
tam Troję. W walkach obok ludzi uczestniczyli też wszyscy bogowie
oprócz Zeusa. W końcu zmęczeni niekończącą się wojną
Achajowie postanowili wziąć miasto podstępem. Zostawili pod jego
murami drewnianego konia i odpłynęli. Rozradowani zwycięstwem
Trojanie wciągnęli konia do miasta i świętowali cały dzień. Gdy w
końcu zasnęli, z konia wyszli ukryci w nim wojownicy i otworzyli
bramy miasta wojskom, które wróciły pod osłoną nocy.
Przypisywany Homerowi epos „Iliada” nie opisuje całej wojny, a
jedynie ok. 50 dni w dziesiątym roku oblężenia Troi. Zawiera jednak
dokładną charakterystykę miasta oraz wymienia w tzw. „Katalogu
okrętów” miejsca, z których pochodzili wojownicy atakujący Troję.
Tym samym w „Iliadzie” znalazł się całkiem dobry obraz Grecji z
XIII-XII w. p.n.e.
Schliemann odkrywa Troję Starożytni Grecy i Rzymianie uznawali
wojnę trojańską za wydarzenie prawdziwe, choć np. historyk
Tukidydes zarzucał Homerowi zbytnie fantazjowanie. XIX-wieczni
Europejczycy też pasjonowali się dziejami Parysa, Ajaksa, czy
Agamemnona, ale traktowali je już tylko jako mit. Miał to zmienić
Heinrich Schliemann – niemiecki kupiec, który zbił ogromną fortunę
handlując w Rosji. Zafascynowany „Iliadą” udał się na poszukiwanie
Troi. Kierując się opisami Homera uznał, że ruiny miasta muszą się
kryć we wzgórzu Hisarlik w północno-zachodnim skrawku Anatolii.
Przed nim do podobnego wniosku doszedł Anglik Frank Calvert, ale
dopiero pieniądze Schliemanna pozwoliły zacząć w 1870 r.
wykopaliska na dużą skalę.
Wkrótce okazało się, że wzgórze kryje pozostałości aż dziewięciu
miast zakładanych jedno na drugim. Gdy w jednej z najniższych
warstw (obecnie zwanej Troja II) Niemiec natrafił na pozostałości
mocnych fortyfikacji, uznał je za mury homeryckiej Troi. Utwierdził
się w tym poglądzie, gdy znalazł przy murach tzw. „skarb Priama” –
kilka tysięcy różnych przedmiotów ze złota, srebra i miedzi.
Idąc dalej śladami Homera Schliemann udał się do Grecji (po
nielegalnym wywiezieniu znalezionych kosztowności nie mógł pozostać
w Turcji) i odkopał achajskie zabytki w Mykenach, Orchomenos i
Tyrynsie. Tym samym udowodnił, że świat opisany w „Iliadzie” nie
był fikcją.
Skarb Priama - w 1873 roku Schliemann odkopał, jak mniemał,
pałac Priama i prawdziwy skarb: przepiękną złotą biżuterię (8833
przedmioty). Podstępnie, ukrywając się przed oczami ciekawskich,
Schliemann przekazał kosztowności swojej żonie, która zawinęła je w
szal i wyniosła z terenu wykopalisk. Tureckie władze nie miały o
odkryciu zielonego pojęcia. Opinia publiczna dowiedziała się o tych
rewelacjach z prasy, w której opublikowano zdjęcie Zofii w diademie
Heleny trojańskiej. Wszystko jednak wskazuje na to, że prawdziwa
Helena nie nosiła tych kosztowności, bowiem uczeni stwierdzili, że
pochodzą one z okresu o 1000 lat wcześniejszego niż czasy panowania
króla Priama.
W późniejszych latach Schliemann ponownie kopał w Troi (uważnie
obserwowany przez tureckie władze) razem z Wilhelmem
Dörpfeldem.
-
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
9
Mit o Minotaurze:
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................................................
Założycielem Myken miał być pogromca Meduzy - Perseusz, który z
pomocą Cyklopów zbudował potężne mury miasta. Nazwał je Mykenami
prawdopodobnie z tego powodu, że spod grzyba, który wyrwał wraz z
korzeniami, wytrysnęło źródło, a grzyb to z greckiego ”mykes”.
Perseusz zginął z rąk braci – Atreusza i Tiestesa. Od tego momentu
nad rodem Atrydów zawisła klątwa bogów, która stała się przyczyną
kolejnych zbrodni … Atreusz, mszcząc się za uwiedzenie żony przez
swego brata Tiestesa, kazał zamordować jego synów i podać mięso ich
ojcu podczas uczty. Tiestes miał później syna Ajgistosa
(spłodzonego ze swą własną córką Polepią), który z zemsty zabił
wuja. Atreusz pozostawił dwóch synów: Agamemnona i Menelaosa.
Pierwszy przegnał Tiestesa i Ajgistosa , został władcą Myken i
pojał za żonę Klitajmestrę (siostrę pięknej Heleny). Drugi jako
król Sparty ożenił się z Heleną, potem porwaną przez Parysa, co
zapoczątkowało wojnę trojańską w połowie XII w. p.n.e. i
zniszczenie Troi. Wodzem Achajów w tej wyprawie był Agamemnon,
który dla zapewnienia sobie pomyślności w wyprawie, złożył bogom w
ofierze swą córkę Ifigenię.
Pod nieobecność Agamemnona, Klitajmestra wdała się w romans z
Ajgistosem. Gdy mąż wrócił spod Troi, wraz z kochankiem uknuła jego
zabójstwo. Wersji tego zdarzenia jest kilka. Jedna z ich mówi o
tym, że Agamemnon został zabity podczas powitalnej wieczerzy.
Według innych opowieści, Agamemnona zabito w wannie, podczas
kąpieli. Żeby nie mógł się bronić, Klitajmestra zarzuciła na niego
własnoręcznie utkaną sieć. Ajgistos zadał mu ciosy mieczem, a
Klitajmestra odrąbała głowę toporem. Zamordowali także wieszczkę
Kasandrę, córkę Priama, którą Agamemnon przywiózł do Myken z Troi.
Za zbrodnię pomścił Agamemnona jego syn Orestes (namówiony do tego
czynu przez swą siostrę Elektrę), mordując matkę i jej kochanka.
Bogowie wybaczyli mu jednak ten czyn, wówczas wygasła klątwa…
Orestes do końca swych dni panował w Mykenach, a Elektrę wydał za
mąż za swego przyjaciela.
Sztuka egejska – bibliografia:
Bogdan Rutkowski, Sztuka egejska, Wydawnictwa Artystyczne i
Filmowe, 1987
