ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Σάββατο, 1 Φεβρουαρίου 2014

ΤΑΞΗ:Α3

Εισαγωγή

Στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας με θέμα η μουσική στη ζωή μας, ερευνούμε την επιρροή της μουσικής στη ζωή μας, την ιστορία της, τα είδη της και τις εκφράσεις της.

Ο βασικός λόγος που επιλέξαμε να ασχοληθούμε με αυτή την εργασία είναι η καθοριστική επιρροή που έχει η μουσική στη ζωή των ανθρώπων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Σημασία της μουσικής

Η μουσική είναι μια ιδιαίτερη τέχνη βασισμένη στην οργάνωση ήχων αποτελώντας τη σύνθεσή, την εκτέλεση και την ακρόαση ενός μουσικού έργου. Από το σύνολο των ήχων ταυτίζεται και απαρτίζεται άμεσα ένα μουσικό κομμάτι. Το όνομά της τέχνης αυτής, προέρχεται από τις εννέα Μούσες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.Η μουσική αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης στην καθημερινότητα του ανθρώπου. Ο καθένας ακούει τη μουσική που τον εμπνέει εκτιμώντας τη λεπτότητα της μελωδίας και τον στίχο. Ακούγοντας μουσική χανόμαστε μέσα στο ρυθμό, τραγουδάμε ασυναίσθητα τα στιχάκια και το εκάστοτε τραγούδι μας γεμίζει συναισθήματα. Ακόμα η λειτουργία της είναι καθοριστική στην διάθεση κάθε ατόμου. Η κατάλληλη μουσική οδηγεί τον άνθρωπο στο πρώτο στάδιο χαλάρωσης, στη μυϊκή υποτονία. Έτσι προκαλείται ένα αίσθημα ευφορίας, που ευνοεί μια καινούργια διαθεσιμότητα και μια μεγαλύτερη δεκτικότητα σε εξωτερικούς ερεθισμούς. Η μουσική σ’ αυτό ακριβώς το στάδιο παύει να είναι απλώς ένα στοιχείο χαλάρωσης και παίζει θεραπευτικό ρόλο. Από τις πιο απλές έως και τις πιο πολύπλοκες μουσικές δομές, η τέχνη αυτή φαίνεται να επηρέασε τον άνθρωπο καθώς παρατηρούμε ότι είναι συζευγμένη με την θρησκεία των λαών αλλά και με άπειρες εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

2

Τι είναι η ΜουσικήΩς μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι.

Από την αρχαία ήδη Ελλάδα, άρχισαν οι μεγάλοι φιλόσοφοι της εποχής όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης να μελετούν τον τρόπο που επηρεάζει η μουσική τον ανθρώπινο ψυχισμό καθώς επίσης και τον τρόπο που αλληλεπιδρά με την υγεία του. Όσον αφορά το θέμα της υγείας του ατόμου, η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στην ίαση ασθενειών τόσο σωματικών όσο και ψυχικών.Κι αυτό έχει να κάνει άμεσα με την ευεργετική δράση της επάνω στη λειτουργία του ατόμου. Πιο συγκεκριμένα, η μουσική έχει την δυνατότητα να μειώσει την αρτηριακή πίεση καθώς και να βελτιώσει την αναπνοή. Αυτό είναι αποτέλεσμα της επιρροής της επάνω σε νευρικούς υποδοχείς του σώματος, και έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση του στρες και του άγχους, την επίτευξη της καλύτερης και απαρακώλυτης κυκλοφορίας του αίματος, ενώ συμβάλει στην αύξηση της αυτοπεποίθησης των ασθενών έχοντας σαν αποτέλεσμα την ταχύτερη ανάρρωση τους.

Έχει επισημανθεί ότι η μουσική είναι ένας σημαντικός παράγοντας και στην εκπαίδευση. Όλα τα παιδιά τα οποία ασχολούνται με την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου έχουν αυξημένη ικανότητα απομνημόνευσης πληροφοριών και γνώσεων γενικότερα, όσον αφορά την προφορική τους μνήμη. Αυτό συμβαίνει διότι η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, βοηθά την ανάπτυξη του αριστερού εγκεφαλικού κροταφικού λοβού. Ο αριστερός κροταφικός λοβός επεξεργάζεται τις ηχητικές πληροφορίες που εισάγονται στον εγκέφαλο. Παράλληλα όμως αναπτύσσεται μέσα στον λοβό αυτόν, ένα άλλο μέρος (planum temporale), το οποίο είναι υπεύθυνο για την προφορική μνήμη. Με τον τρόπο αυτό η βελτίωση της προφορικής μνήμης των παιδιών είναι ένα δευτερογενές παράγωγο της μουσικής τους εκπαίδευσης.

Εκτός βέβαια από την ψυχοσωματική υγεία και την εκπαίδευση, η τέχνη της μουσικής μπορεί να ωφελήσει το άτομο γενικότερα στην προσωπική του ζωή. Για να γίνει κατανοητός ο τρόπος που την επηρεάζει, αρκεί να αναλογιστεί κανείς πώς θα ήταν η ζωή χωρίς τη μουσική ή τους ήχους γενικότερα. Ένα ξερό και βουβό τοπίο, ένας κόσμος δίχως επικοινωνία. Διότι η μουσική είναι και τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Είναι δυνατόν δυο άνθρωποι τελείως ξένοι μεταξύ τους που τους συνδέει το κοινό πάθος για την μουσική, να επικοινωνήσουν, ασχέτως το πνευματικό επίπεδο, την κοινωνική θέση, τις προσωπικές προτιμήσεις, και την γλώσσα ακόμα που μιλά ο καθένας. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε δηλαδή την μουσική ως ένα μέσο ψυχικής επικοινωνίας, μία παγκόσμια γλώσσα που ακόμα και εμπειρικά μπορεί να μάθει κάποιος. η τέχνη αυτή είναι συνυφασμένη με πολλές

3

εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής όπως είναι ο έρωτας, ο φόβος για το άγνωστο, ο θάνατος, η χαρά, η θλίψη, η δουλειά κ.ά. Συνεπώς, ο άνθρωπος έχει έμφυτα μια τάση να εξυμνεί της καταστάσεις της καθημερινότητας αλλά και να αποδέχεται την συντριβή και την θλίψη του, με ήχους. Είναι ακόμη μια έμφυτη ανάγκη που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δείχνει μια νοσταλγία και μια στροφή προς την φύση. Διότι η φύση με τους ήχους της κατευνάζει τα πνεύματα και ευεργετεί το άτομο, αποτελώντας πηγή ευεξίας χαράς και υγείας, χαρακτηριστικά που προσφέρει και η μουσική όπως προαναφέρθηκε. Γι αυτό άλλωστε κατά καιρούς πολλοί μεγάλοι μουσικοί εμπνεύστηκαν από την φύση Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην γίνει όμως και μια αναφορά στον ρυθμό, που είναι συνυφασμένος με την μουσική, και ως γνωστόν υπάρχει παντού στην ζωή μας. Χωρίς ρυθμό δεν υπάρχει χρόνος, χωρίς χρόνο δεν υπάρχει οργάνωση. Το ανθρώπινο σώμα μας δίνει πολλά τέτοια παραδείγματα. Οι ορμόνες μας ακολουθούν σταθερό πρότυπο ρυθμού στην παραγωγή τους ανά 24ωρο (κιρκάδιος ρυθμός). Ο ρυθμός της καρδιάς από τη στιγμή της γέννησης έχει φυσιολογικές αυξομειώσεις μεν, αλλά ποτέ δεν βγαίνει από το συγκεκριμένο tempo στο οποίο λειτουργεί (άλλωστε οι καρδιακές αρρυθμίες δεν υποδηλώνουν φυσιολογική λειτουργία). Επομένως αποτελεί και αυτός ένα από τα συστατικά της ζωής που δε μπορουν να λείπουν Κάνοντας μια γενική θεώρηση, παρατηρούμε ότι η μουσική είναι δεμένη τόσο με την ανθρώπινη ύπαρξη όσο και με την καθημερινότητα. Συνοδεύει το άτομο παντού, σε όλες τις πτυχές της ζωής του, και συνιστά έναν δεσμό με το σήμερα το χθες και το αύριο του ανθρώπου, δεδομένου ότι η επιρροή της σ’ αυτόν ήτανε πάντοτε η ίδια. Δεν υπάρχει ομορφότερος τρόπος επικοινωνίας με τον εαυτό μας πρώτον, με τους συνανθρώπους μας δεύτερον και με τη φύση τρίτον. Η μουσική επηρεάζει και το ήθος και την ψυχή, αφού οι διάφοροι ρυθμοί και οι μελωδίες είναι «ομοιώματα» ή «μιμήματα» των πραγματικών συναισθημάτων και ηθών, όπως π.χ. του ενθουσιασμού, της πραότητος, της σωφροσύνης και άλλων ή των αντιθέτων τους. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι διαφορετικές αρμονίες και ρυθμοί διαθέτουν διαφορετικά τους ακροατές, άλλοτε διεγείροντας οδυνηρά συναισθήματα, άλλοτε ενθουσιασμό, άλλοτε πραότητα κλπ.

4

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»

ΟΜΑΔΑ Γ1

Παυλοπούλου ΝικολέτταΣιλβεστρίδης ΔημήτρηςΣκαλτσά ΓεωργίαΣμιτιανού ΜαριλέναΤσαμίλη Χριστίνα

Αρχαία ελληνική μουσική

Η Αρχαία Ελληνική Μουσική είναι ένα από τα κεφάλαια στο ευρύ πεδίο μελέτης του Ελληνικού Πολιτισμού. Αν και έχουμε την τύχη να γνωρίζουμε πολλά για τον ρόλο της και την διείσδυσή της στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, εν τούτοις ένα μεγάλο κομμάτι αυτής, που έχει να κάνει με τον ήχο και τον «τρόπο», παραμένει ανεξιχνίαστο. Μέσα από τις ιστορικές πηγές ωστόσο γίνεται παραπάνω από φανερό ότι η Μουσική στην Αρχαία Ελλάδα διαδραμάτιζε ένα ρόλο πιο σύνθετο και ουσιαστικό σε σχέση με τον αντίστοιχο ρόλο της στις μέρες μας. Σήμερα η Μουσική από την μια έχει μετατραπεί σε ένα ηχητικό άκουσμα που συνοδεύει ως υπόκρουση την καθημερινότητά μας – μέσα στο αυτοκίνητο, στα καταστήματα και φυσικά στους χώρους διασκέδασης – από την άλλη είναι ένα είδος «υψηλής τέχνης» που μοιάζει να απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε μυημένους και «φιλόμουσους». Στην Αρχαία Ελλάδα η μουσική ήταν απόλυτα συνδυασμένη με την καθημερινότητα όλων των ανθρώπων, και σαν μια σύνθετη καλλιτεχνική και πνευματική έκφραση είχε ιδιαίτερη θέση σε όλες τις εκδηλώσεις της προσωπικής και της κοινωνικής ζωής. Η Μουσική, το Άσμα και η Όρχηση (συνήθως αλληλένδετα) ήταν οι χαρακτηριστικότερες εκφάνσεις της πολιτισμένης κοινωνίας και βασικοί παράγοντες - αλλά και δείκτες - ευζωίας. Από τους αρχαϊκούς ήδη χρόνους η Μουσική άρχισε να αποκτά ένα όλο και πιο σύνθετο χαρακτήρα και ρόλο, με αποκορύφωμα την δημιουργία Μουσικών Αγώνων σε πολλές πόλεις. Οι αρχαιότεροι τέτοιοι καταχωρημένοι Αγώνες είναι τα “Κάρνεια” στην Αρχαία Σπάρτη, μια πόλη όπου η Μουσική γενικότερα κατείχε εξέχουσα θέση και ήταν άρρηκτα δεμένη με την εκπαίδευση των νέων.

5

Η Αθήνα έλαμψε κυριολεκτικά μετά τον 6ο αιώνα όταν πλέον η μουσική έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στις δύο μεγάλες Εορτές της πόλης, τα Μεγάλα Παναθήναια και τα Μεγάλα Διονύσια. Στο πλαίσιο των μεγάλων αυτών εορτών όχι μόνο γίνονταν μεγάλοι διαγωνισμοί αλλά αναπτύχθηκαν και τα σημαντικότερα μουσικά και ποιητικά είδη της εποχής με αποκορύφωμα βέβαια το Αρχαίο Δράμα. Αν και η Μουσική είχε κατεξοχήν εορταστικό χαρακτήρα στο πλαίσιο τόσο των δημόσιων όσο και των ιδιωτικών εορτών, καίριος ήταν ο ρόλος της στις θλιβερές στιγμές της ζωής και λυτρωτική η ένταξή της στις καθημερινές σκληρές – ίσως και ανιαρές – ώρες του μόχθου. Στις στιγμές της χαράς και του γλεντιού, στα συμπόσια και στις συγκεντρώσεις και φυσικά στους γάμους -

ήταν αλληλένδετη με όλους τους ιδιωτικούς εορτασμούς αλλά και «σύντροφος» στην καθημερινότητα. Ένας αυλητής λ.χ. συνόδευε τις γυναίκες στο ζύμωμα, τους εργάτες στον τρύγο και τον θερισμό, τους κωπηλάτες αλλά και τους στρατιώτες στην πορεία προς την μάχη. Άρρηκτα δεμένος ο Αθλητισμός με την Μουσική, όχι μόνον γιατί οι μεγάλοι αθλητικοί αγώνες είχαν και μουσικούς διαγωνισμούς, αλλά γιατί ο αθλητής τόσο στην προπόνησή του όσο και στον αγώνα χρειαζόταν τον ρυθμό του μουσικού να τον ωθεί και να τον εμψυχώνει. Η μουσική αργότερα απέκτησε θεϊκό χαρακτήρα για τους αρχαίους Έλληνες, θεράπευε ψυχή και σώμα, εξάγνιζε, καταπράυνε, ενέπνεε, παρακινούσε αλλά και ηρεμούσε. Όλα τα παραπάνω δικαιολογούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διαδραμάτιζε στις μεγάλες Εορτές της πόλης όπου μουσική, άσμα και όρχηση ήταν άρρηκτα δεμένα με τις εκδηλώσεις που είχαν κατεξοχήν θρησκευτικό χαρακτήρα – π.χ. στη μεγάλη γιορτή των Παναθηναίων στην Αθήνα. http://www.lyravlos.gr/ancient-greek-music.asp

Η μουσική στα αρχαία χρόνια

Λέγοντας Αρχαία Ελληνική Μουσική εννοούμε ολόκληρο τον μουσικό κύκλο και πολιτισμό που συνοδεύει την αρχαία ελληνική ιστορία και μελετάται κυρίως από τον 8ο αιώνα π. Χ , διότι τα στοιχεία που υπάρχουν πριν από τη συγκεκριμένη εποχή είναι ελάχιστα .Αυτά είναι τα εξής :

Κυκλαδικός πολιτισμός (τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν άρπα και δίαυλο του 2800 πΧ .

Μινωικός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν μουσικούς με λύρα και δίαυλο.

Μυκηναϊκός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν μουσικούς με λύρα και δίαυλο καθώς και άλλα όργανα από πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της Ασίας.

6

Οι αρχαίοι Έλληνες από τότε έδιναν έμφαση στη θεϊκή προέλευση στα πάντα και κυρίως στη μουσική.Για τον λόγο αυτό έπλασαν τις Μούσες που ήταν η αρχή για το ξεκίνημα των τραγουδιών και της ποίησης και γενικώς των τεχνών.Ήταν εννέα,κόρες του Δία και της Μνημοσύνης,Αν και έμεναν μόνιμα στον Όλυμπο,έβρισκαν χρόνο για να ασχοληθούν με τους θνητούς και τη μουσική. Πέρα όμως από τη μυθολογία, η μουσική της Αρχαίας Ελλάδας συνηθίζεται να περιβάλλεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί αποτελεί το βασικό συστατικό στοιχείο ενός πολιτισμού που επηρέασε άμεσα όχι μονάχα την αισθητική και τη φιλοσοφία των μεταγενέστερων εξελίξεων της μουσικής στην Ευρώπη, αλλά και την τεχνική υποδομή της (πολλές θεωρητικές κωδικοποιήσεις της ευρωπαϊκής μουσικής του Μεσαίωνα θα αναζητήσουν τις πηγές τους στη μουσική της Αρχαίας Ελλάδας π.χ. η παραφθαρμένη μεταφορά του τροπικού συστήματος). Από την αρχαία ελληνική μουσική δε διασώθηκαν μέχρι σήμερα παρά ελάχιστα γραπτά μουσικά αποσπάσματα

ενώ οι θεωρητικές γνώσεις μας για τον τρόπο με τον οποίο παιζόταν είναι μηδαμινές. Απο τα αρχαία χρόνια μαθαίνουμε ότι η μουσική εξυψώνεται στο επίπεδο μιας ελεύθερης τέχνης ανεξάρτητης απο την ποίηση παρ 'οτι μερικές φορές συνυπήρχε με αυτήν. Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι εμβαθύνουν στην αισθητική δημηουργώντας τη θεωρία του ήθους ή την ηθική θεωρία της μουσικής. Σύμφωνα με τη θεωρία του ήθους ή αλλιώς ηθική θεωρία της μουσικής, σε κάθε ρυθμική και μελωδική κίνηση υπάρχει μια ανάλογη συναισθηματική αντίδραση, με την έννοια ότι η μουσική μπορεί να

επιδράσει στον άνθρωπο είτε θετικά παροτρύνοντάς τον σε μια ενέργεια της βούλησής του είτε αρνητικά αποτρέποντάς τον από μια ενέργεια της βούλησής του είτε τέλος απονεκρώνοντας τη βούλησή του.Aκόμα εξετάζει το ήθος της μελωδίας και των αρμονίων.

http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %91% CF %81% CF %87% CE % B 1% CE % AF % CE % B 1_% CE % B 5% CE % BB % CE % BB % CE % B 7% CE % BD % CE % B 9% CE % BA % CE % AE _% CE % BC % CE % BF % CF %85% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % AE

7

Ήθος της μελωδίας

Το ήθος των μελωδιών μπορεί να ΄χει τους ακόλουθους χαρακτήρες:• Διασταλτικό ήθοςΕκφράζει μεγαλοπρέπεια, ανδροπρεπή διάθεση, παροτρύνει σε ηρωικές πράξεις και χρησιμοποιείται στην τραγωδία.• Συσταλτικό ήθοςΟδηγεί την ψυχή σε ταπεινοφροσύνη και έλλειψη ανδρικής διάθεσης και είναι κατάλληλο για ερωτικά, αισθηματικά τραγούδια και θρήνους.• Ησυχαστικό ήθοςΦέρνει γαλήνη και ηρεμία και είναι κατάλληλο για ύμνους και εγκώμια.

Ήθος των αρμονίων

Στην αρχαία ελληνική ορολογία με τη λέξη "αρμονία", προσδιόριζαν ένα τρόπο διαδοχικής αντιπαράθεσης των φθόγγων κατά συνέπεια ένα τρόπο υποδιαίρεσης της οκτάβας και παραγωγής διάφορων τρόπων (σειρές από νότες, κλίμακες ). Η εξέταση του ήθους των αρμονίων (τρόπων) δίνει τους ακόλουθους χαρακτηρισμούς:• Ήθος Δωρικής αρμονίαςΑνδροπρεπές, μεγαλοπρεπές, αξιοπρεπές.• Ήθος Υποδωρικής αρμονίαςΠερήφανο, πομπώδες, σταθερό.• Ήθος Φρυγικής αρμονίαςΜεγαλόπνοο, βίαιο, ερεθιστικό και συναισθηματικό.• Ήθος Υποφρυγικής αρμονίαςΣκληρό και αυστηρό ή για άλλους συγγραφείς κομψό.• Ήθος Λυδικής αρμονίαςΑπαλό και ευχάριστο κατάλληλο για παιδική μουσική.• Ήθος Υπολυδικής αρμονίαςΒακχικό, φιλήδονο και μεθυστικό.• Ήθος Μιξολυδικής αρμονίαςΠαθητικό και παραπονιάρικο.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

8

Η μουσική στη Βυζαντινή εποχή

Βυζαντινή μουσική είναι η εξέλιξη και καλλιέργεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής και πήρε το όνομα αυτό από την περιοχή του Βυζαντίου που είναι η πρώτη ονομασία της πρωτεύουσας της νέας αυτοκρατορίας. μεταφράζεται κι απαρτίζεται αποκλειστικά από ελληνικά κείμενα ως μελωδία. Αυτές οι μελωδίες , οι εκκλησιαστικοί ήχοι και γενικά το όλο σύστημα της βυζαντινής μουσικής , συνδέεται στενά με το αρχαίο ελληνικό μουσικό σύστημα .Οι αρχές της χρονολογούνται τον 4ο αιώνα μ .Χ , λίγο μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη. Η μουσική που διασώζεται είναι στο σύνολό της εκκλησιαστική, με εξαίρεση κάποιους αυτοκρατορικούς ύμνους, που και αυτοί

έχουν θρησκευτικά στοιχεία. Το βυζαντινό άσμα ήταν μονωδικό , σε ελεύθερο ρυθμό, και προσπάθησε συχνά να απεικονίσει μελωδικά την έννοια των λέξεων. Ο βυζαντινός ύμνος , του οποίου υπήρξαν τρεις τύποι , ήταν η μέγιστη έκφανση αυτού του μουσικού είδους. Το δημοτικό τραγούδι επίσης μπορεί να θεωρηθεί μέρος της βυζαντινή μουσικής, αν και μεταγενέστερο.

Μουσικοί χαρακτήρες

Προκειμένου να εγγραφεί και να μεταδοθεί η ποσότητα της μελωδίας στη βυζαντινή μουσική δημιουργήθηκε ένα ιδιαίτερο σύστημα δέκα χαρακτήρων. Από αυτούς οι έξι είναι ανιόντες και οι τέσσερις κατιόντες . Τα ονόματά τους είναι Ίσον, Ολίγον, Πεταστή , Κεντήματα, Κέντημα, Υψηλή, Απόστροφος, Ελαφρόν , Υπορροή , Χαμηλή. Οι δέκα χαρακτήρες της ποσότητας διαιρούνται σε τρεις τάξεις, στα Σώματα, τα Πνεύματα και τους Ουδέτερους. Άλλες ονομασίες των χαρακτήρων είναι μουσικά γράμματα και φθογγόσημα. Αν και εκφράζουν την ανάβαση και την κατάβαση των τόνων δεν έχει έκαστο ξεχωριστό τόνο αλλά τους ορίζουν όταν προηγείται κάποιος τόνος ως βάση. Αν δεν υπάρχει βάση δεν μπορούν να εκφράσουν

9

κάποιο μουσικό νόημα. Όταν συμπλέκονται μεταξύ τους εκφράζουν όλους τους μουσικούς τόνους όλων των κλιμάκων.

Μουσικά γένη

Γένος στη βυζαντινή μουσική ονομάζεται η διαίρεση της τετράχορδης τάξης των φθόγγων κατά το Διατεσσάρων σύστημα. Υπάρχουν τρία γένη : Διατονικόν , Χρωματικόν και Εναρμόνιον. Διατονικό γένοςΗ κλίμακα του Διατονικού γένους σύγκειται από δύο τετράχορδα χωρισμένα όμοια. Η ομοιότητά τους υφίσταται από τα αναλόγως ίσα διαστήματα των τόνων που περιέχουν. Χρωματικό γένοςΧρώμα λέγεται στη μουσική εκείνο το οποίο μπορεί να βάψει την ποιότητα που παράγεται από τους φθόγγους της διατονικής κλίμακας και να παράσχει ποιότητα που έχει διαφορετικό ύφος. Αυτό μπορούν να το κάνουν οι υφέσεις και οι διέσεις. Χρωματικό γένος είναι λοιπόν εκείνο στου οποίου την κλίμακα βρίσκονται ημίτονα είτε σε ύφεση είτε σε δίεση ή και σε ύφεση και σε δίεση. Εναρμόνιο γένοςΕναρμόνιο ονομάζεται το γένος το οποίο έχει στην κλίμακά του τεταρτημόριο του μείζονος τόνου. Αυτό το διάστημα λέγεται ύφεση ή δίεση εναρμόνιος.

http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %92% CF %85% CE % B 6% CE % B 1% CE % BD % CF %84% CE % B 9% CE % BD % CE % AE _% CE % BC % CE % BF % CF %85% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % AE

Ομηρική εποχή (1000 - 700 π.χ.)

Εκείνη την εποχή άνθισε η επική ποίηση, δηλαδή ποίηση που αναφέρεται σε γενναίους ανθρώπους και ιστορίες με δράση και ηρωισμό, όπως τα έπη του Ομήρου. Οι αοιδοί, μια ολόκληρη σχολή καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε από το παράδειγμα του Ομήρου, ήταν τεχνίτες τραγουδιστές που έψαλαν τα έπη στα συμπόσια των ηγεμόνων με συνοδεία λύρας. Τα ομηρικά έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) αποτελούν ιστορικές πηγές που μας δίνουν πληροφορίες για το μουσικό πολιτισμό του 9ου-8ου π.Χ. αιώνα. Οι πληροφορίες αυτές ανταποκρίνονται ιδιαίτερα στη γενικότερη θέση της μουσικής στην κοινωνική ζωή, ενώ μερικές φορές μέσα από τις λεπτομερειακές

10

και παραστατικές περιγραφές θα αναδυθούν και αξιόλογα στοιχεία που αφορούν το τεχνικό υπόβαθρο της μουσικήςΑπό την εποχή αυτή συναντάμε οργανωμένες μορφές μουσικοποιητικής έκφρασης. Ο Όμηρος αναφέρει αοιδούς που εκτελούσαν τις ραψωδίες (τμήματα ποιητικών έργων) αυτοσχεδιάζοντας σε απαγγελτικό ύφος με συνοδεία κιθάρας και φόρμιγγας, ενώ πολλές φορές το κυρίαρχο στοιχείο του αυτοσχεδιασμού φαίνεται να υπαγορεύεται από ορισμένες προκαθορισμένες φόρμες.

http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %91% CF %81% CF %87% CE % B 1% CE % AF % CE % B 1_% CE % B 5% CE % BB % CE % BB % CE % B 7% CE % BD % CE % B 9% CE % BA % CE % AE _% CE % BC % CE % BF % CF %85% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % AE

Εποχή των Λυρικών(700 - 550 π.χ.)

Στα χρόνια που ακολούθησαν τον 7ο και 8ο π.Χ. αιώνα, αναπτύχθηκε η λυρική ποίηση και μουσική είδος που ασχολήθηκε με καθημερινά κοινωνικά θέματα με μονωδιακές φόρμες και ένα ιδιαίτερο ύφος της μουσικής, με αρκετά βαθύ χαρακτήρα σε αντίθεση με το διαπεραστικό αρχαϊκό ύφος. Στην εποχή των λυρικών ποιητών είχαν αναπτυχθεί και διάφορα είδη οργανωμένων χορών (όρχηση), που εκτελούνταν με ή χωρίς τραγούδι.Μορφές ασμάτων που συναντούμε αυτή την εποχή είναι: Ωδή=> μικρά μελοποιημένα ποιήματα των λυρικών ποιητών Παιάνας=> ύμνοι που αποδίδονταν από χορούς ανδρών ή γυναικών για τον Απόλλωνα και την Άρτεμη σε κρίσιμες περιστάσεις και για τη λύτρωση από συμφορές Ελεγεία=> μικρά ποιήματα της λυρικής ποίησης, δίστιχα, που αποτελούνταν από αλληλοδιάδοχους εξάμετρους και πεντάμετρους στίχους με τρυφερό ή μελαγχολικό χαρακτήρα. Θρήνος=> πένθιμα τραγούδια για να τιμηθούν οι νεκροί Επινίκιο=> θριαμβευτικά τραγούδια προορισμένα να υμνήσουν μια νίκη πολεμική, ποιητική, μουσική. Υπόρχημα=> τραγούδια που λέγονταν με όρχηση και ήταν αφιερωμένα στον Απόλλωνα. Παρθένιο=> τραγούδια που τραγουδιόνταν από παρθένες, μερικές φορές σε συνδυασμό με χορό, στη διάρκεια διάφορων γιορτών, ιδιαίτερα του Απόλλωνα και της Άρτεμης.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

11

Κλασική Εποχή (550 - 450 π.χ.)

Την περίοδο αυτή παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη ανάπτυξη που γνώρισε η μουσική αλλά και όλες οι τέχνες γενικά. Ανακαλύφθηκαν οι μαθηματικές σχέσεις που διέπουν τη μουσική, εφευρέθηκαν καινούργια όργανα και τελειοποιήθηκαν τα υπάρχοντα. Έρχεται και η γένεση της τραγωδίας όπου η μουσική βρήκε εφαρμογή στη συνοδεία του έργου, και ήταν ανάλογη με το περιεχόμενό του. Η τραγωδία γεννήθηκε από τον Διθύραμβο, όταν κάποιοι σκέφτηκαν ότι είναι δυνατόν να παριστάνονται περισσότεροι ήρωες αντί για έναν όπως γινόταν στη λατρεία του Διόνυσου.Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι θεωρούν την μουσική απαραίτητη για τρεις λόγους:1. Ψυχαγωγία και ανάπαυση2. Διαμόρφωση του χαρακτήρα3. Διανοητική και αισθητική καλλιέργειαΣτην εποχή εκείνη άλλωστε ο καλλιεργημένος άνθρωπος λεγόταν και μουσικός ανήρ.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

Περίοδος Παρακμής (450 π.Χ. και εξής)

Όπως συνάγεται μέσα από τις διαμαρτυρίες του Πλάτωνα και πολλών άλλων κλασικών συγγραφέων, η παρακμή στη μουσική φαίνεται να έχει δύο απόψεις, αδιάσπαστα δεμένες μεταξύ τους: την κοινωνική και ηθική οπισθοδρόμηση και τους μουσικούς νεωτερισμούς.Είναι αλήθεια πως η παρακμή της ελληνικής μουσικής άρχισε μέσα από την ίδια την τραγωδία. Το κοινό άρχισε να ενδιαφέρεται πιο πολύ για τα τραγούδια των χορικών παρά για το ηθικό και δραματικό περιεχόμενο της τραγωδίας. αυτή εποχή συντελείται μια σημαντική επανάσταση στη μουσική με ανατροπή της παλαιάς τάξης των αρχαίων μουσικών νόμων και εισαγωγή

καινοτομιών.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

12

Μουσικά όργανα στην αρχαία εποχή

Πληροφορίες για τα όργανα που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες για την ψυχαγωγία τους αντλούμε από ποικίλες πηγές όπως για παράδειγμα αγγειογραφίες, αγάλματα, ανάγλυφα, ψηφιδωτά κ.λ.π αλλά και από συγγραφείς της εποχής όπως ο Αριστόξενος και ο Κλεωνίδης. Μέσα από αυτές τις πηγές μπορούμε να συμπεράνουμε πολλά για τη μουσική παιδεία των Αρχαίων Ελλήνων.

Κρουστά: • Τύμπανο• Κρόταλα• Κύμβαλα• Σείστρο

Έγχορδα:• Λύρα• Κιθάρα• Βάρβιτος• Φόρμιγξ

Πνευστά:• Αυλός• Σύριγξ

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE

%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

13

Ελληνικοί Παραδοσιακοί Χοροί στην Αρχαιότητα

Στην αρχαία Ελλάδα, η μουσική θεωρείται ισάξια με τις καλές τέχνες και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Ο ρόλος της ήταν σημαντικός σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής: στις θρησκευτικές εορτές, στους γάμους , στις κηδείες, στους αθλητικούς αγώνες, στον πόλεμο και στις καθημερινές ασχολίες. Ο Πλάτων , ο Αριστοτέλης και μεταγενέστεροι φιλόσοφοι θεωρούσαν ότι η μουσική συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου. Για το λόγο αυτό, η μουσική παιδεία έπρεπε να αποτελεί απαραίτητο στοιχείο στην εκπαίδευση των παιδιών.

http://www.cycladic.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=resource&cresrc=1308&cnode=55

Σύμφωνα με τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ο χορός πρωτοεμφανίστηκε στην Κρήτη, όπου αναπτύχθηκε ως τέχνη κάτω από θεία έμπνευση και καθοδήγηση, και από εκεί διαδόθηκε στον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο.Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται στη γέννηση του χορού, αποδίδοντας την πατρότητά του στη Μητέρα των Θεών (Ρέα ή Κυβέλη), η οποία τον δίδαξε στους Κρήτες και συγκεκριμένα στους Κουρήτες, κάποια φυλή ή υποδιαίρεση του Κρητικού λαού, αρχαιότατη αν κρίνουμε από την παράδοση που τους ονομάζει «γιους της Γης», ή μια ιερατική οικογένεια θεραπευτών – καθαρτών , που εκτελούσαν χαρακτηριστικούς χορούς, προκειμένου να επιτύχουν τον εξαγνισμό. Γι’ αυτό και θεωρείται ότι οι περισσότεροι χοροί της κλασικής αρχαιότητας ανάγονται στην Κρήτη.

Ο πιο φημισμένος Κρητικός χορός ήταν ο πυρρίχιος και χαρακτηρίζονταν όλοι οι πολεμικοί χοροί της αρχαιότητας. Οι πηγές μας πληροφορούν ότι με τα χρόνια ο χορός εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και η κάθε πόλη που άρχιζε να τον χορεύει, δίνοντας του και διαφορετικό όνομα, φιλοδοξούσε την πατρότητά του. Από το 300 μ.Χ. τον πυρρίχιο αρχίζουν να χορεύουν και οι γυναίκες και από τότε κάποιες παραλλαγές του παίρνουν χαρακτήρα χορού ερωτικού.

Οι περισσότεροι μελετητές σήμερα είναι πεπεισμένοι ότι αρκετούς χορευτικούς τύπους οι αρχαίοι Έλληνες τους διδάχτηκαν από την Κρήτη.Για πολλούς από τους παραδοσιακούς χορούς της Κρήτης, μπορούμε να πούμε πως αποτελούν απόηχους των χορών των Κουρητών ή των χορών της πυρρίχης, ως παραλλαγές ή άλλες ονομασίες τους, μετασχηματισμένες στο πέρασμα των αιώνων.

Ιδιαίτερα ονομαστοί στην Κρήτη, από τη μινωική εποχή, ήταν επίσης οι τελετουργικοί κυκλικοί χοροί, κλειστοί και ανοιχτοί, ως απαραίτητα στοιχεία των

14

θρησκευτικών τελετουργιών. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι Κρήτες είχαν εφεύρει αυτού του είδους τις τελετουργίες με τους συρτούς χορούς, που χορεύονταν κατά τη διάρκεια θυσίας γύρω από το βωμό.

http://www.tsouchlarakis.com/XOROIKRITIS.htm

Ελληνική παραδοσιακή μουσική

Η ελληνική παραδοσιακή μουσική ή αλλιώς δημοτική μουσική περιέχει όλα τα τραγούδια, τους σκοπούς και ρυθμούς των ελλαδικών περιοχών. Τα ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια χαρακτηρίζονται από την περιοχή στην οποία παίζονται. Επίσης, ταξινομούνται με βάση το περιεχόμενό τους, την περίσταση στην οποία παίζονται και το μέτρο τους. Μία κατηγορία τραγουδιών που συμπεριλαμβάνεται στην ελληνική παραδοσιακή μουσική είναι τα δημοτικά τραγούδια. Τα δημοτικά τραγούδια παίζονται συνήθως σε γάμους αλλά και σε πανηγύρια. Χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: Ακριτικά, Κλέφτικα, Ιστορικά, Παραλογές, Γαμήλια. Ωστόσο, στην παραδοσιακή μουσική υπάρχουν και διάφορα όργανα όπως: τα αερόφωνα (φλογέρες, γκάιντα, κλαρίνο),τα χορδόφωνα (λύρα, βιολί, λαούτο), τα κρουστά (νταούλια, τουμπερλέκι, ντέφι).

Δεν πρόκειται για ένα είδος αλλά πολλά, που χαρακτηρίζονται συνήθως από την περιοχή στην οποία παίζονται ή από την οποία κατάγονται (νησιώτικα, ηπειρώτικα, ποντιακά) και συχνά έχουν σχέση με τη μουσική των κοντινών λαών. Τα παραδοσιακά τραγούδια μπορούν να ταξινομηθούν με βάση το περιεχόμενό τους και την περίσταση στην οποία παίζονται (αποκριάτικα, του γάμου, της ξενιτιάς) ή τα μουσικά, ρυθμικά, δομικά και φιλολογικά τους χαρακτηριστικά (στροφικά, επτασύλλαβα, καρσιλαμάδες).

15

Χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: • Ακριτικά• Κλέφτικα• Ιστορικά• Παραλογές• Γαμήλια

Ωστόσο, στην παραδοσιακή μουσική υπάρχουν και διάφορα όργανα όπως: • τα αερόφωνα (φλογέρες, γκάιντα, κλαρίνο)• τα χορδόφωνα (λύρα, βιολί, φλάουτο)• τα κρουστά (νταούλια, τουμπερλέκι, ντέφι)

https :// www . google . gr / search ? q =% CE % B 5% CE % BB % CE % BB % CE % B 7% CE % BD % CE % B 9% CE % BA % CE % B 7+% CF %80% CE % B 1% CF %81% CE % B 1% CE % B 4% CE % BF % CF %83% CE % B 9% CE % B 1% CE % BA % CE % B 7+% CE % BC % CE % BF % CF %85% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % B 7& client = firefox - a & rls = org . mozilla : el : official & channel = fflb & source = lnms & tbm = isch & sa = X & ei = mlC LUqu 5 Lczd 7 QaTiYHQBQ & ved =0 CAkQ _ AUoAQ & biw =1024& bih =605# facrc =_& i mgdii =_& imgrc =4 gFNU - MA 0 U 2 cHM %3 A %3 BS 3 P 4 kqIrx 0 nXgM %3 Bhttp %253 A %252 F %252 Fwww . polion . gr %252 Fimages %252 Fgallery %252 F 20%252 F 413_ album . jpg %3 Bhttp %253 A %252 F %252 Fwww . polion . gr %252 F %2525 CE %2525 BC %2525 CE %2525 BF %2525 CF %252585%2525 CF %252583%2525 CE %2525 B 9%2525 CE %2525 BA %2525 CE %2525 AE -%2525 CF %252580%2525 CE %2525 B 1%2525 CF %252581%2525 CE %2525 AC %2525 CE %2525 B 4%2525 CE %2525 BF %2525 CF %252583%2525 CE %2525 B 7. html %3 B 490%3 B 329

http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %95% CE % BB % CE % BB % CE % B 7% CE % BD % CE % B 9% CE % BA % CE % AE _% CF %80% CE % B 1% CF %81% CE % B 1% CE % B 4% CE % BF % CF %83% CE % B 9% CE % B 1% CE % BA % CE % AE _% CE % BC % CE % BF % CF %85% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % AE

Παραδοσιακοί Χοροί στη Σύγχρονη εποχή

Κατά τους αρχαίους χρόνους, χορός λεγόταν ο χώρος όπου χόρευαν και τραγουδούσαν οι αρχαίοι. Σήμερα, χορός ονομάζεται το σύνολο των ρυθμικών κινήσεων και συσπάσεων του σώματος, αυτό που ονομαζόταν στην αρχαιότητα όρχηση ή χορεία. Ο χορός αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα εκφραστικά μέσα και χρονολογικά έπεται του τραγουδιού. Οι ρίζες του χορού στην Ελλάδα εντοπίζονται περίπου το 1000 π. Χ.τους σύγχρονους νεοελληνικούς χορούς συναντώνται ρυθμοί και μουσικές συνήθειες της αρχαίας Ελλάδας. Οι νεοελληνικοί χοροί διαιρούνται ουσιαστικά σε δυο κατηγορίες: στους «συρτούς», στους «πηδηκτούς» και στις παραλλαγές αυτών. Η ονομασία του κάθε χορού συνήθως σχετίζεται με τον τόπο καταγωγής του (ο συρτός -καλαματιανός, ο μακεδονικός κ.α) ή έχει την ονομασία κυρίων προσώπων .Επίσης, μπορεί να παίρνει την ονομασία του από τις διάφορες εποχές (ο πασχαλινός χορός), ή να προέρχεται από τις ονομασίες επαγγελμάτων (ο χορός των σφουγγαράδων) κ.α. Οι ελληνικοί χοροί παρουσιάζουν αξιοσημείωτη ποικιλία από παραλλαγές και επηρεάζονται μορφολογικά από τον τόπο καταγωγής τους. Είναι γνωστό ότι οι χοροί της ηπειρωτικής Ελλάδας έχουν «βαρύ» ύφος και για αυτό αποκαλούνται συχνά και «λεβέντικοι», σε αντίθεση με αυτούς της νησιωτικής Ελλάδας, οι οποίοι είναι περισσότερο «ανάλαφροι» και λυρικοί.

Δημοτικό τραγούδι

Το Δημοτικό τραγούδι ως λογοτεχνικό είδος αντλεί το υλικό του από την προφορική λογοτεχνική παράδοση, αυτήν που αναπτύσσεται από την ανάγκη που έχει κάθε άτομο και γενικότερα κάθε λαός να εκφράσει τα συναισθηματικά του και ψυχικά φορτία, τα ιδανικά του, τους πόνους και τις χαρές του, ακόμα τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του μέσα στην ευκολομνημόνευτη ποίηση.

Τα βασικότερα είδη δημοτικού τραγουδιού είναι :1. Ακριτικό (π.χ. Ο Θάνατος του Διγενή)2. Κλέφτικο (π.χ. Μάνα μου τα κλεφτόπουλα)3. Ιστορικό4. Θρησκευτικό5. Παραλογή (π.χ. το Γεφύρι της Άρτας)6. Νανούρισμα7. Ταχτάρισμα8. Λάχνισμα9. Ερωτικό10. Γαμήλιο11. Ξενιτιάς12. Γιορταστικό13. Μοιρολόγι14. Γνωμικό15. Σατιρικό κ.ά.

Σημειώνεται ότι τα τέσσερα πρώτα μπορεί ν΄ αποτελούν έπη, ή μυθιστορίες και κατά είδος να δημιουργούν σειρά, τους λεγόμενους κύκλους (π.χ. ακριτικός κύκλος).

http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %94% CE % B 7% CE % BC % CE % BF % CF %84% CE % B 9% CE % BA % CF %8 C _% CF %84% CF %81% CE % B 1% CE % B 3% CE % BF % CF %8 D % CE % B 4% CE % B 9

Λαϊκό τραγούδι

Λαϊκό τραγούδι ονομάζεται εκείνο το τραγούδι δοσμένο σε ελληνική γλώσσα, που είναι εναρμονισμένο στο ύφος της ελληνικής αστικής λαϊκής μουσικής, τόσο από την αρχαιότητα, όσο και μεταγενέστερα, μετά το τέλος της δεκαετίας του 1950, όταν μια νέα γενιά μουσικών αναπτύχθηκε από το ρεμπέτικο τραγούδι , στη λαϊκή μουσική της εποχής.Στη σημερινή εποχή το λαϊκό τραγούδι εξελίχθηκε από το δημοτικό με όλες του τις λαϊκές παραδόσεις και το ρεμπέτικο, και ενισχύθηκε με καινοτομίες όπως η χρήση των ενισχυτών ή κι άλλων οργάνων (τύμπανο και των τεσσάρων οργάνων σε συγχορδία μπουζούκι, ηλεκτρική κιθάρα και αργότερα αρμόνιο).Στη Σμύρνη, την Πόλη και τα άλλα μεγάλα λιμάνια της αυτοκρατορίας ο Ελληνισμός ζει και δημιουργεί, αντλώντας κάθε παράδοσή του στην κουλτούρα του παγκόσμιου πολιτισμού. Σε αυτό το ισχυρό και πανάρχαιο ιστορικό δέντρο θα έρθει να ανθίσει περί τον 17ο αι. το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι των πόλεων. Στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960, μια σειρά από διαφορετικά σχολεία προέκυψαν. Ένα μουσικό ρεύμα μεσογειακής καταγωγής (ή επιρροής) επηρέασε σημαντικά το λαϊκό τραγούδι, με έντονη χορευτική μουσική, των οποίων κύριοι εκτελεστές ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Μανώλης Χιώτης (συνθέτης), ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Σπύρος Ζαγοραίος, η Βούλα Πάλλα κ.ά. Σε αυτό βοήθησε και η άνθιση των ελληνικών ταινιών, η περίφημη χρυσή κινηματογραφική εποχή των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Έχουμε λοιπόν, από τη μια το κοινό, ομογενοποιημένο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, με όλα τα ιδιώματα της ελληνικής παραδοσιακής κουλτούρας κι από την άλλη το ιδιόμορφο μουσικό ρεύμα του αστικού ρεμπέτικου (τραγουδιού των πόλεων), δημιουργημένο από την ελληνική παράδοση, κυρίως των Ελλήνων προσφύγων.

Στο Λαϊκό του '80 η επίδραση της δυτικής ποπ μουσικής, είναι πλέον εμφανέστατη καθώς και ο ρυθμός σημειώνεται γρηγορότερος. Ως «λαϊκό-ποπ» θεωρείται το είδος του τραγουδιού που ερμηνεύουν σύγχρονοι καλλιτέχνες όπως η Νατάσα Θεοδωρίδου, ο Αντώνης Ρέμος, ο Γιώργος Μαζωνάκης, ο Γιάννης Πλούταρχος και άλλοι.Η Λαϊκή Μουσική θεωρείται ότι αποτελεί μετεξέλιξη του «ρεμπέτικου» που διαμορφώθηκε στα αστικά κέντρα στις αρχές του 20ού αιώνα, το οποίο μετουσιώθηκε στο λαϊκό τραγούδι που συνεχίζει να ακούγεται και εξελίσσεται μέχρι και σήμερα. Το ρεμπέτικο αρχικά αντιπροσώπευε τη μουσική του κοινωνικού περιθωρίου. Αργότερα σημαντικοί συνθέτες (Βαμβακάρης, Τσιτσάνης κ.ά.) το εξέλιξαν και το έκαναν γνωστό και αγαπητό στο ευρύ κοινό, ανοίγοντας το δρόμο για τη σύγχρονη Λαϊκή Μουσική. Πρόκειται για πολύ δημοφιλές είδος, που βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση και αποδοχή από μεγάλο μέρος του μουσικού κοινού.Ενώ το δημοτικό παρουσιάζει τοπική (γεωγραφική) ποικιλομορφία, το λαϊκό έχει πανελλήνια ομοιομορφία. Είναι μουσική κλειστού χώρου (ταβέρνα) ενώ το δημοτικό είναι ανοιχτού χώρου (γιορτές, γάμοι, πανηγύρια). Δηλαδή, λαϊκό τραγούδι ονομάζεται εκείνο το τραγούδι των Ελλήνων, δοσμένο σε ελληνική γλώσσα και είναι εναρμονισμένο στο ύφος της ελληνικής αστικής λαϊκής μουσικής. Η γλώσσα του είναι η απλή, ζωντανή, ομιλούμενη γλώσσα του λαού, χωρίς επιτηδευμένες λέξεις και εκφράσεις, σε αντίθεση προς πολλά ελαφρά τραγούδια της εποχής που επιδίωκαν επιδεικτικά τις ξένες λέξεις και την «ξενική» προφορά... Όπως και το ρεμπέτικο, το λαϊκό υπήρξε «απαγορευμένος καρπός» για πολλά χρόνια. Αντιμετώπισε μεγάλη εχθρότητα, κατασυκοφαντήθηκε και περιφρονήθηκε και εξακολουθεί και σήμερα ακόμα να είναι συστηματικά αγνοημένο και υποτιμημένο, όπως και ολόκληρη η μουσική μας παράδοση. Από μια «καθωσπρεπική» νοοτροπία, που, προσανατολισμένη μονόπλευρα στην μουσική της Δύσης, επιμένει να ντρέπεται για ό,τι ελληνικό. Ως επίσης και από τους φανατικούς «καθαρούς» υποστηρικτές του ρεμπέτικου, που μένοντας αυστηρά προσηλωμένοι στην εποχή του, θεωρούν το λαϊκό σαν «ξεπεσμό» του ρεμπέτικου.

Λαϊκό είναι κάτι που προέρχεται από το λαό και απευθύνεται σ’αυτόν, γι’αυτό και ο λαός το αγκαλιάζει.Σε αντιδιαστολή και διάκριση προς τη λαϊκή μουσική και τραγούδια της αγροτικής υπαίθρου, του βουνού και του κάμπου, του χωριού και των μικρών επαρχιακών πόλεων (δημοτικά), το "λαϊκό" τραγούδι αναφέρεται στους κατοίκους των μεγάλων πόλεων - αστικών κέντρων (αστικό λαϊκό τραγούδι). Είναι μουσική κλειστού χώρου (ταβέρνα) ενώ το δημοτικό είναι ανοιχτού χώρου (γιορτές, γάμοι, πανηγύρια).

http://mousikoblock.blogspot.gr/2013/10/blog-post_10.htmlhttp :// mousikoblock . blogspot . gr /2013/10/ blog - post _10. html http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %9 B % CE % B 1% CF %8 A % CE % BA % CF %8 C _% CF %84% CF %81% CE % B 1% CE % B 3% CE % BF % CF %8 D % CE % B 4% CE % B 9 http :// www . tragoydia . net /2011/07/ blog - post _22. html

Ρεμπέτικο τραγούδι

Ονομάζεται το ελληνικό αστικό λαϊκό τραγούδι που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και απέκτησε τη γνώριμη μορφή του, περίπου μέχρι την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Εξελίχθηκε κυρίως στα λιμάνια ελληνικών πόλεων όπου ζούσε η εργατική τάξη (τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, τον Βόλο) και στη συνέχεια πέρασε

και σε άλλα αστικά κέντρα. Την ίδια περίπου εποχή αναπτύχθηκε στα Ταμπάχανα Πάτρας μια διαφορετική μορφή αστικού λαϊκού τραγουδιού.

Οι ίδιοι οι ρεμπέτες αποκαλούσαν τα τραγούδια τους απλά «λαϊκά τραγούδια». Ο όρος «ρεμπέτικο» καθιερώθηκε στη δεκαετία του '60, κυρίως λόγω της δουλειάς του Ηλία Πετρόπουλου, για να συμπεριλάβει όλη την προγενέστερη λαϊκή μουσική, αλλά και άλλα είδη όπως τα σμυρναίικα, τα πολίτικα, τα μουρμούρικα και άλλα αδέσποτα τραγούδια, που δεν έχουν στενή μουσικολογική σχέση μεταξύ τους.

Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι στη απαρχή του. Εξελίχθηκε μέσα από την ελληνική μουσική παράδοση, του δημοτικού τραγουδιού και των κλέφτικων από τους κατοίκους των ελληνικών πόλεων. Τα πρώτα ρεμπέτικα ακούσματα άρχισαν να σημειώνονται στην Αθήνα στις φυλακές του Μεντρεσέ το 1834 τα λεγόμενα "μουρμούρικα".

Την ίδια εκείνη εποχή οι Βαυαροί προσπαθούσαν να εισάγουν στη τότε αθηναϊκή κοινωνία τις καντρίλιες και την πόλκα. Αντίθετα στη πλατεία του Ψυρρή τα μουρμούρικα, και τα σεβνταλήτικα άρχισαν να βρίσκουν ανάπτυξη. Στις αρχές του 1900 τα ρεμπέτικα αποτελούσαν το λαϊκό τραγούδι των φτωχών συνοικιών των κυριοτέρων πόλεων. Την ίδια εποχή

εμφανίζονται στον Πειραιά ως πρωτορεμπέτικα τα λεγόμενα "γιαλάδικα", που πήραν τ΄ όνομά τους από τη συχνά επαναλαμβανόμενη λέξη "γιάλα -γιάλα" ή "αμάν γιάλα" ή "γιαλελέλι".

Μετά το 1922 έγινε μίξη των τραγουδιών μ΄ εκείνα της Μικράς Ασίας και του Βοσπόρου, με έντονη την εμφάνιση του αμανετζίδικου λαϊκού τραγουδιού. Τότε εμφανίζονται και τα περισπούδαστα του είδους Καφέ Αμάν όπου το ρεμπέτικο τραγούδι άρχισε ν΄ αναπτύσσεται ευρύτατα μέχρι το 1936 όταν και απαγορεύτηκαν

θεωρούμενα ως τουρκοειδή. Σημειώνεται πως ένα χρόνο πριν το 1935, τα αμανετζίδικα είχαν απαγορευτεί στη Τουρκία θεωρούμενα ως κατάλοιπο ελληνικό μουσικό είδος.

Το 1932 κυκλοφορούν οι πρώτες ηχογραφήσεις τραγουδιών από τον Μάρκο Βαμβακάρη. Μέχρι το '41 εμφανίζονται οι περισσότεροι από τους κλασικούς συνθέτες και τραγουδιστές του λαϊκού τραγουδιού στη δισκογραφία, όπως ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μανώλης Χιώτης, ο Στελλάκης Περπινιάδης, η Ρόζα Εσκενάζυ και πολλοί άλλοι. Το 1936 ξεκινάει η δικτατορία του Μεταξά και επιβάλλεται λογοκρισία. Αναγκαστικά η δισκογραφία προσαρμόζεται

και οι αναφορές σε ναρκωτικά, τεκέδες κ.λ.π. εκλείπουν από τις ηχογραφήσεις.

Με τη κήρυξη του πολέμου το 1940 γράφτηκαν αρκετά ρεμπέτικα τραγούδια για τον πόλεμο, όπως χαρακτηριστικά τέτοια ήταν "Ο Μάρκος φαντάρος" (Μ. Βαμβακάρη), "Τους Κενταύρους δεν φοβάμαι", "Στης Πίνδου τα βουνά", "Γλυκό νά 'ναι το βόλι", (και τα τρία του Μπαγιαντέρα), "Τον πόλεμο μας κήρυξες" (του Καρίπη ), "Θα πάρω το τουφέκι μου" (του Κηρομύτη ), κ.ά. Με την γερμανική κατοχής το 1941, τα εργοστάσια των δισκογραφικών εταιρειών κλείνουν και οι ηχογραφήσεις σταματούν έως το 1946.

Το ρεμπέτικο στις Η.Π.Α.

Τα χρόνια που ακολούθησαν τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και πριν από αυτήν, μεγάλος αριθμός Ελλήνων μετανάστευσε στις Η.Π.Α., μεταφέροντας εκεί την ελληνική μουσική παράδοση, αλλά και το ρεμπέτικο. Ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα ηχογραφούνται από αμερικάνικες εταιρείες σμυρναίικα και δημοτικά τραγούδια.

Το 1919 ιδρύονται οι πρώτες ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες και από τα μέσα της δεκαετίας του '20 υπάρχουν ηχογραφήσεις τραγουδιών τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ρεμπέτικα, πριν ακόμα αρχίσουν οι ηχογραφήσεις στην Ελλάδα. Μέχρι και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο γράφονται και ηχογραφούνται αρκετά πολύ αξιόλογα κομμάτια, ενώ η συνεργασία ελλήνων με ξένους μουσικούς δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Τα μουσικά όργανα και η ορχήστρα

Τα βασικά όργανα του ρεμπέτικου τραγουδιού της κλασικής περιόδου είναι το μπουζούκι και η κιθάρα. Το μπουζούκι είναι το σολιστικό όργανο και παίζει την μελωδία, ενώ η κιθάρα αναλαμβάνει το ρυθμικό μέρος -με παίξιμο «μπασοκίθαρο» όπως λέγεται ο χαρακτηριστικός τρόπος παιξίματος της λαϊκής κιθάρας. Συχνά υπάρχουν δύο μπουζούκια που παίζουν διφωνίες (πρίμο-σεγόντο) ή και ψηλά-χαμηλά. Καμιά φορά συμμετέχει και ο μπαγλαμάς σαν σολιστικό συμπλήρωμα του μπουζουκιού, αν και τις περισσότερες φορές παίζει ρυθμό.

Ενίοτε χρησιμοποιούνται επίσης το ακορντεόν, το βιολί, το πιάνο, το κοντραμπάσο, και ως κρουστά τα κουτάλια, τα ζίλια. Στις παλαιότερες ηχογραφήσεις, πιο κοντά στη δημοτική ή στην ανατολική παράδοση, ακούγονται σαντουροβιόλια (σαντούρι και βιολί), κανονάκι και ούτι. Ορισμένες φορές ακούγεται κάτι σαν ήχος γυαλιού. Πρόκειται για τον ήχο που παράγεται από το χτύπημα ενός κομπολογιού σε ένα ποτήρι, γνωστό και ως ποτηροκομπολόγι. Στις παρέες και στις ταβέρνες συνήθιζαν να συνοδεύουν τους μουσικούς με αυτόν τον τρόπο, συνήθεια που πέρασε και σε κάποιες ηχογραφήσεις.

http :// rempetikogeo 69. blogspot . gr /2010/09/ blog - post . html http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1https://www.google.gr/search?q=%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF+%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B7+%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1&client=firefox-a&rls=org.mozilla:el:official&channel=fflb&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=aE2LUpDrN-HE7Aaf1oGgAw&ved=0CAcQ_AUoAQ&biw=1024&bih=605#channel=fflb&q=%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF+%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B7+%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1&rls=org.mozilla:el%3Aofficial&tbm=isch&facrc=_&imgdii=_&imgrc=0X7Si3NF2OSpVM%3A%3BvKKaJGaN_e285M%3Bhttp%253A%252F%252Fwww.ktdrus.gr%252Findex.files%252FOuti.files%252Fimage024.gif%3Bhttp%253A%252F%252Fwww.ktdrus.gr%252Findex.files%252FOuti.html%3B300%3B241

ΟΜΑΔΑ Α5

Ελισάβετ Νάνου

Νίκη Ντάλλια

Μαργαρίτα Σιμονιάν

Νάσια Σκιαδά

Αναστασία Σφαντού

Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗΗ ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Όποιος αποφασίσει πως βαρέθηκε πια να ακούει οτιδήποτε δεν έχει παρά να βρει μουσικό καταφύγιο στην κλασική μουσική. Με1 τον όρο κλασική μουσική αναφέρεται ευρύτερα η Δυτικοευρωπαϊκή μουσική παραγωγή που εκτείνεται σε μία αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο, περίπου από το έτος 470 μέχρι και την σύγχρονη εποχή. Η Κλασική μουσική γέννησε όλα τα υπόλοιπα είδη της σύγχρονης μουσικής από τον 20ό αιώνα και ύστερα. Είναι η μητέρα όλων των μουσικών που ακούγαμε και ακούμε. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα επιρροών γνωστών καλλιτεχνών που τα τραγούδια τους και τα έργα τους επηρεάστηκαν από κλασικούς συνθέτες.

Το επίθετο "κλασικός" προέρχεται από τη λατινική λέξη -classicus, σηματοδοτεί δηλαδή κάτι εξαιρετικό. Διάφοροι ορισμοί συνδέουν τον όρο με την ελληνική και λατινική αρχαιότητα, ως συμμόρφωση του ύφους ή της σύνθεσης με τα πρότυπα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας (Oxford English Dictionary). Οι ορισμοί αυτοί μεταφέρθηκαν στην μουσική για να δηλώσουν περισσότερο την διάκριση μεταξύ της "έντεχνης" μουσικής από την λαϊκή ή παραδοσιακή. Η έννοια της κλασικής μουσικής, παρέπεμπε επομένως σε μία "ανώτερη" μορφή μουσικής σύνθεσης, με "σοβαρούς" σκοπούς και πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Ο όρος "Κλασική Σχολή" χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη Γερμανία το 1830 για το έργο των Χάυδν, Μότσαρτ και Μπετόβεν.

Τα οφέλη της Κλασικής μουσικής

Η διαύγεια2 και η καθαρότητα είναι βασικά γνωρίσματα της Κλασικής μουσικής Καθώς και η απλότητα, η ευθύτητα και η συνοχή, αποτελούν βασικές αρχές της.

Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί και όχι τυχαία, στις θετικές επιδράσεις της κλασικής μουσικής τόσο στο σώμα, όσο και στην ψυχή του ανθρώπου.

Για το σώμα και την ψυχή

Για την καρδιά: η καρδιά είναι το πιο ευάλωτο όργανο στο στρες και η μουσική -ιδιαίτερα η όπερα- φαίνεται να την ηρεμεί, αφού μειώνει τους παλμούς της, ελαττώνει την πίεση του αίματος και εξασφαλίζει την πιο ομαλή ροή του.

Για τον πόνο: η μουσική ενεργοποιεί την απελευθέρωση ενδορφινών στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να μειώνονται τα επίπεδα των ορμονών του στρες και η ένταση του πόνου.

Για τον ύπνο: έρευνα σε φοιτητές 19-28 ετών επιβεβαιώνει την ευεργετική επίδραση της κλασικής μουσικής στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ύπνου.

Για την ψυχική υγεία: 10-20΄ μουσικής ακρόασης μπορούν να φτιάξουν τη διάθεσή μας. Μάλιστα, έρευνα του Πανεπιστημίου του Cleveland υποστηρίζει ότι η μείωση στα συμπτώματα της κατάθλιψης μπορεί να φτάσει μέχρι και το 25%.

Για ευφορία: το άκουσμα μουσικής προκαλεί στον εγκέφαλο αντιδράσεις που συνδέονται με την ευχαρίστηση και τη χαλάρωση, δείχνει μελέτη του Πανεπιστημίου «McGill» του Montreal.

Για τα έμβρυα: Συνεχώς βλέπουν3 το φως της δημοσιότητας έρευνες που αποδεικνύουν πόσο σημαντικά είναι τα ερεθίσματα που δέχεται ένα παιδί από τη στιγμή που βρίσκεται σε εμβρυϊκή φάση.

Μια νέα έρευνα που έγινε από Γάλλους επιστήμονες απέδειξε ότι τα έμβρυα φαίνεται πως αποτυπώνουν στον εγκέφαλό τους τη μουσική που ακούνε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τη θυμούνται και μετά τη γέννησή τους.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συγκεκριμένο συμπέρασμα κάνοντας ένα πείραμα. Ζήτησαν από 50 έγκυες να ακούνε κάποια συγκεκριμένα κομμάτια κλασικής μουσικής δυο φορές κάθε μέρα.. Ένα μήνα μετά τη γέννηση των παιδιών, οι επιστήμονες έβαλαν στα βρέφη να ακούσουν το κομμάτι που άκουγαν ενώ ήταν έμβρυα και ένα άλλο, που το άκουγαν για πρώτη φορά. Αυτό που διαπίστωσαν είναι ότι όταν τα μωράκια άκουγαν το γνωστό τους κομμάτι, οι χτύποι της καρδιάς τους μειώνονταν κατά 12 το λεπτό ενώ όταν άκουγαν το άγνωστο κομμάτι οι χτύποι μειώνονταν κατά 6.

Η έρευνα αποδεικνύει ότι τα μωρά μαθαίνουν σχεδόν αμέσως να αντιλαμβάνονται τα ακούσματα του περιβάλλοντός τους και το λόγο των ανθρώπων γύρω τους. Ο ακουστικός μηχανισμός των εμβρύων είναι ήδη ανεπτυγμένος στο τέλος του όγδοου μήνα κύησης. Βέβαια δεν χρειάζεται οι μητέρες να εκθέτουν τα μωρά τους σε παραπάνω ερεθίσματα από όσα ήδη προσφέρει το περιβάλλον στο οποίο ζουν, αφού όπως λένε οι επιστήμονες το περισσότερο δεν είναι πάντα καλύτερο, ειδικά στη φάση της ανάπτυξης.

Βέβαια δεν επιτρέπεται οι μητέρες να ακουμπούν στην κοιλία τους συσκευές που παράγουν ήχο προκειμένου να αυξήσουν τις μουσικές επιρροές που δέχονται τα έμβρυα που κυοφορούν. Κι αυτό γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να τους προκαλέσουν βλάβες. Αυτό που δεν είναι καθόλου επικίνδυνο και που ενδείκνυται να κάνουν οι μητέρες είναι να τραγουδούν οι ίδιες στα μώρα τους νανουρίσματα.

Οι μεγαλύτεροι συνθέτες της κλασικής μουσικής

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν

Ο Μπετόβεν σε πίνακα του Joseph Karl Stieler (1820).

Ο Λούντβιχ4 βαν Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven, προφορά στα γερμανικά: Λούντβιχ φαν Μπέτχοφεν, Βόννη, 16 Δεκεμβρίου 1770 — Βιέννη, 26 Μαρτίου 1827) ήταν Γερμανός συνθέτης και πιανίστας.

Αποτέλεσε μία από τις κεντρικότερες μορφές της κλασικής μουσικής και συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στους ευρύτερα αποδεκτούς συνθέτες όλων των μουσικών περιόδων και τους πλέον γνωστούς όλων των εποχών. Ο Μπετόβεν αν και ανήκει περισσότερο στην κλασική περίοδο, συνδέθηκε με το κίνημα του ρομαντισμού που ακολούθησε και τα τελευταία του έργα διακρίνονται από έντονα ρομαντικά στοιχεία. Οι συμφωνίες και τα κοντσέρτα για πιάνο που συνέθεσε αποτελούν τα πιο δημοφιλή έργα του. Από πολλούς αναγνωρίζεται ως μια από τις μουσικές ιδιοφυίες,παράδειγμα και μέτρο σύγκρισης για όλους τους μεταγενέστερους συνθέτες.

Ο Μπετόβεν γεννήθηκε στη Βόννη το 1770. Η ακριβής ημερομηνία γέννησης του δεν είναι γνωστή, βαφτίστηκε όμως στις 17 Δεκεμβρίου. Καταγόταν από μουσική οικογένεια, αν και κανένας από τους προγόνους του δεν διακρίθηκε στη σύνθεση. Ο παππούς του ήταν φλαμανδικής καταγωγής και διευθυντής χορωδίας στην Αυλή του Πρίγκιπα Εκλέκτορα της Κολωνίας στη Βόννη. Ο πατέρας του, Johann van Beethoven, εργάστηκε ως επαγγελματίας τενόρος στην ίδια χορωδία ενώ παρέδιδε και μαθήματα πιάνου και τραγουδιού. Παράλληλα αποτέλεσε τον πρώτο δάσκαλο μουσικής του Λούντβιχ, ωστόσο η σχέση τους ήταν μάλλον κακή, καθώς ο πατέρας του τον καταπίεζε διαρκώς και προσπαθούσε να τον εκμεταλλευτεί παρουσιάζοντας τον ως παιδί θαύμα, όπως ήταν ο Μότσαρτ. Αργότερα, ο Κρίστιαν Νέεφε (Christian Neefe) ανέλαβε το έργο της μουσικής του εκπαίδευσης.

Σε ηλικία 12 ετών δημοσιεύτηκε η πρώτη του σύνθεση και ο Νέεφε δήλωσε πως επρόκειτο για τον νέο Μότσαρτ. Ο Μπετόβεν συνέχισε να συνθέτει έργα ενώ συγχρόνως άρχισε να εργάζεται ως οργανίστας στην Αυλή. Στα τριάντα (30) περίπου χρόνια του, παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα βαρηκοΐας, που εξελίχθηκε σε κώφωση (έγραψε την 9η και τελευταία Συμφωνία του όντας κουφός, χρησιμοποιώντας το «εσωτερικό» του αυτί). Αυτό το γεγονός τον οδήγησε σε μια μοναχική στάση ζωής και τον έκανε πιο οξύθυμο, με αποτέλεσμα να διαμορφώσει ένα πολύ ιδιότροπο χαρακτήρα.

Έγραψε συνολικά 9 συμφωνίες, μια όπερα με την ονομασία «Φιντέλιο» ή «Λεονώρα» (την οποία επεξεργάστηκε ξανά και ξανά αρκετές φορές) και ένα μεγάλο αριθμό άλλων έργων.

Η δημιουργική δραστηριότητα του Μπετόβεν κατά τη διάρκεια όλης του της ζωής μαρτυρά την ασταμάτητη προσπάθεια του να πραγματώσει το τέλειο. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Βιέννη και στα περίχωρά της και πέθανε σε ηλικία 57 ετών διάσημος και τιμημένος.

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ

Ο Βόλφγκανγκ5 Αμαντέους Μότσαρτ ήταν γιος του Γιόχαν Γκέοργκ Λέοπολντ Μότσαρτ (Johann Georg Leopold Mozart) και της Άννα Μαρία Βαλμπούργκα Περτλ (Anna Maria Walburga Pertl), γεννημένος στο Σάλτσμπουργκ, την πρωτεύουσα της Αρχιεπισκοπής του Σάλτσμπουργκ στη σημερινή Αυστρία, τότε Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το μόνο από τα αδέλφια του που επέζησε της παιδικής του ηλικίας ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του, Μαρία Άννα (1751-1829), η οποία είχε το ψευδώνυμο "Ναννερλ". Υπήρξε και εκείνη μουσικός, ενώ βέβαιη θεωρείται η συμβολή της στο να εμπνεύσει στον αδελφό της το ενδιαφέρον για τη μουσική.

Περνούσε συχνά πολύ χρόνο στο πιάνο χτυπώντας πλήκτρα και η ευχαρίστησή του έδειχνε πότε κάτι του ακουγόταν καλό. [...] Όταν ήταν τεσσάρων χρονών ο πατέρας άρχισε να του διδάσκει κάποια μινουέτα και κομμάτια στο πιάνο, σαν παιχνίδι. [...] Μπορούσε να τα παίζει άψογα και με τη μεγαλύτερη λεπτότητα, κρατώντας πάντα τέλεια το μέτρο. [...]

Στην ηλικία των πέντε ετών, συνέθετε ήδη μικρά κομμάτια, τα οποία έπαιζε στον πατέρα του, ο οποίος τα κατέγραφε.

Ήδη σε ηλικία έξι ετών, κατέγραφε ο ίδιος τις συνθέσεις του. Ο πατέρας του εγκατέλειψε τελικά τη σύνθεση όταν έγιναν εμφανή τα μουσικά ταλέντα του γιου του. Στα πρώτα του χρόνια, ο πατέρας του Μότσαρτ ήταν ο μοναδικός του δάσκαλος. Εκτός από μουσική δίδασκε στα παιδιά του ξένες γλώσσες και άλλα μαθήματα. Προσωπογραφία του Μότσαρτ σε ηλικία έξι ετών. Πιθανώς έργο του Pietro Antonio Lorenzoni (1721-1782) κατά παραγγελία του Λέοπολντ Μότσαρτ.

Ο Μότσαρτ πέθανε έχοντας συνθέσει συνολικά περισσότερα από εξακόσια έργα. Συνέθεσε επίσης χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, που περιλαμβάνει 18 λειτουργίες, καθώς και κοσμική φωνητική μουσική.

Την κεντρική όμως θέση στη μουσική του καταλαμβάνει η όπερα, που κατά πολλούς είναι το κυρίαρχο είδος φωνητικής μουσικής κατά τη διάρκεια της Κλασικής εποχής.

Αντόνιο Βιβάλντι

Αντόνιο Βιβάλντι(1678 - 1741)

Ο πατέρας του6 ήταν εκπαιδευμένος φούρναρης με μουσικά ενδιαφέροντα και αργότερα έγινε βιολινίστας και ιμπρεσάριος όπερας. Λόγω αυτής της συγκυρίας ο γιος Αντόνιο Βιβάλντι που γεννήθηκε στη Βενετία, χλευαζόταν ότι «ξεφουρνίζει» σωρηδόν μουσική όπως ο πατέρας του ξεφούρνιζε ψωμιά.Το έργο του Βιβάλντι είναι όμως πολύ σημαντικό στον κόσμο της μουσικής, παρ' ότι ο ασθενικός νεαρός ιερωμένος δεν έδινε αρχικά την εντύπωση σπουδαίου μουσικού. Ο Μπαχ, 7 χρόνια νεώτερος του Βιβάλντι, έμαθε για το σπουδαίο συνάδελφό του και διασκεύασε έργα του, όταν αυτός σταμάτησε να εκδίδει παρτιτούρες στην Ιταλία και συνεργάστηκε με Ολλανδούς, Έτσι κυκλοφόρησαν τα έργα του ευρύτερα στην Ευρώπη.

Ο Βιβάλντι σπούδασε μουσική και εκπαιδεύτηκε για ιερωμένος. Χειροτονήθηκε το 1703 και παράλληλα έγινε δάσκαλος βιολιού στο εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο και στο σχολείο άπορων κοριτσιών. Λόγω της ασθενικότητάς του (είχε άσθμα και ίσως καρδιακά προβλήματα) απηλάγη από την υποχρέωση να

εκτελεί τη λειτουργία και το 1716 που είχε γίνει ήδη ευρύτερα γνωστός ως δεξιοτέχνης του βιολιού και συνθέτης, προβιβάστηκε σε διευθυντή συναυλιών.

To 1718 ξεκίνησε περιοδείες με πολυπληθή συνοδεία, αρχικά σε όλη την Ιταλία και στο τέλος στη Βιένη, ίσως και στην Πράγα. Ο «κόκκινος παπάς», όπως τον αποκαλούσαν λόγω του χρώματος των μαλλιών του, συνέθεσε εκατοντάδες κοντσέρτα , πολλά εκκλησιαστικά έργα και δεκάδες όπερες. Συνοδευόταν από δύο αδελφές, παλιές μαθήτριες στο ορφανοτροφείο και εκπαιδευμένες τραγουδίστριες, τις οποίες η κοινωνία της Βενετίας θεωρούσε και ερωμένες του Βιβάλντι. Αν και πολύ εύπορος λόγω των σημαντικών εσόδων από τη μουσική του, είχε σπάταλη ζωή, με αποτέλεσμα στα τελευταία του χρόνια να καταλήξει στο πτωχοκομείο της Βιένης. Όταν πέθανε εκεί το 1741, ετάφη ως άπορος και μάλλον άγνωστος, γιατί είχε ήδη ξεχαστεί.

Τα έργα του Βιβάλντι είχαν χαθεί για σχεδόν 200 χρόνια και μόνο σε λίγους μυημένους ήταν γνωστό το όνομα και η σημασία του για τη μουσική του μπαρόκ (). Στη δεκαετία του 1920 παρουσιάστηκαν σε ένα παλαιοπώλη μοναχοί κάποιου μοναστηριού της Ιταλίας και προσέφεραν παλαιά βιβλία και παρτιτούρες για να εισπράξουν χρήματα, με τα οποία θα συντηρούσαν τα κτίριά τους. Ο παλαιοπώλης, συμπτωματικά με σημαντική μουσική παιδεία, αναγνώρισε στις παρτιτούρες έργα της εποχής μπαρόκ και διέβλεψε Βιβάλντι. Δυστυχώς η συλλογή αυτή περιείχε μόνο τις ζυγές σελίδες από τις παρτιτούρες. Οι μονές σελίδες, όσο και αν αναζητήθηκαν, δεν βρέθηκαν σ' αυτό το μοναστήρι ή σε άλλο της περιοχής. 'Άρχισε τότε μια αστυνομική αναζήτηση, στην οποία συνέβαλε και το δικτατορικό καθεστώς του Μουσολίνι, με αποτέλεσμα να εντοπιστούν οι μονές σελίδες μετά από αρκετά χρόνια στην κατοχή ενός υπέργηρου βιομήχανου, ο οποίος γνώριζε τη σημασία των εντύπων που κατείχε και δεν τα έδινε για κανένα χρηματικό ποσό. Μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, πιθανόν και με πιέσεις από το δικτατορικό καθεστώς, δέχτηκε ο βιομήχανος να παραδώσει τις μονές σελίδες και έτσι δόθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα στη δημοσιότητα εκατοντάδες έργα του μεγάλου Ιταλού συνθέτη.

Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ

Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ7 (Johann Sebastian Bach, Άϊζεναχ, 21/31 Μαρτίου 1685 - Λειψία, 28 Ιουλίου 1750) ήταν Γερμανός συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, εκπαιδευτικός και εκτελεστής (οργανίστας, κλειδοκυμβαλίστας, βιολιστής και βιολονίστας) της περιόδου Μπαρόκ.

Υπήρξε αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος συνθέτης αυτής της περιόδου, καθώς και ένας από τους σπουδαιότερους στην ιστορία της έντεχνης Δυτικής μουσικής. Τα

περισσότερα από 1000 έργα του που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, ενσωματώνουν όλα τα χαρακτηριστικά του στυλ Μπαρόκ, το οποίο και απογειώνουν στην τελειότητα. Παρόλο που δεν εισάγει κάποια νέα μουσική φόρμα, εμπλουτίζει το γερμανικό μουσικό στυλ της εποχής με μια δυνατή και εντυπωσιακή αντιστικτική τεχνική, ένα φαινομενικά αβίαστο έλεγχο της αρμονικής και μοτιβικής οργάνωσης, και την προσαρμογή ρυθμών και ύφους από άλλες χώρες, ιδιαίτερα από την Ιταλία και τη Γαλλία. Η μουσική του χαρακτηρίζεται από τεχνική αρτιότητα, αρτιστικό υπόβαθρο και, κυρίως, υψηλή πνευματικότητα.

Τα έργα του καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα τόσο της οργανικής (έργα για τσέμπαλο, εκκλησιαστικό όργανο, κοντσέρτα), όσο και της φωνητικής μουσικής (ορατόρια, λειτουργίες, πάθη, καντάτες, κ.α.). Ως χαρακτηριστικά έργα του Μπαχ μπορούν να αναφερθούν: η Τοκάτα και Φούγκα σε Ρε Ελάσσονα, η Λειτουργία σε σι ελάσσονα, τα Κατά Ματθαίον Πάθη, τα Βρανδεμβούργια Κοντσέρτα, το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο και η Τέχνη της Φούγκας.

Ομάδα εμπειρογνωμόνων κατάφερε να αναδημιουργήσει ψηφιακά το πρόσωπο του Γερμανού συνθέτη. Επίσης, μετά την -πιθανότατη- ανακάλυψη του χαμένου φερέτρου του (1894), έγινε προσπάθεια αναπαράστασης του σωματότυπού του!. Όλα αυτά βέβαια πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον δέοντα σκεπτικισμό.

Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι

Ο Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι (προφορά) (Ρωσικά: Пётр Ильи́ч Чайко́вский), (7 Μαΐου, 1840 – 6 Νοεμβρίου, 1893 (Γρηγ. Ημ.)/ 25 Απριλίου, 1840 – 25 Οκτωβρίου, 1893 (Ιουλ. Ημ.)) ήταν ρώσος συνθέτης της ρομαντικής εποχής. Όσο το ύφος του διευρυνόταν, ο Τσαϊκόφσκι έγραψε μουσική σε ένα μεγάλο φάσμα ειδών, συμπεριλαμβανομένων συμφωνίας, όπερας, μπαλέτου, οργανικής μουσικής, μουσικής δωματίου και τραγουδιού. Έγραψε μερικά από τα πιο δημοφιλή ορχηστρικά και θεατρικά μουσικά έργα στο σύγχρονο κλασικό ρεπερτόριο, όπως τα μπαλέτα Η λίμνη των κύκνων, Η Ωραία Κοιμωμένη και Ο Καρυοθραύστης, η Ουβερτούρα 1812, το Πρώτο Κοντσέτο για Πιάνο, επτά συμφωνίες και η όπερα Ευγένιος Ονέγκιν.

Τζουζέπε Βέρντι

Ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι 8(ιταλικά:Giuseppe Fortunino Francesco Verdi, 10 Οκτωβρίου 1813 – 27 Ιανουαρίου 1901) ήταν Ιταλός μουσικός συνθέτης, από τους διασημότερους στο είδος της όπερας. Ανάμεσα στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν οι όπερες Ριγκολέττο, Ναμπούκο, Τραβιάτα και Αΐντα, μέρη των οποίων ("La donna è mobile", "Va, pensiero", "Libiamo" και θριαμβικό εμβατήριο αντίστοιχα) είναι πασίγνωστα.

Γεννήθηκε στη Ρονκόλα της τότε Γαλλικής Αυτοκρατορίας, ένα χωριό κοντά στο Μπουσσέτο της Ιταλίας, και πέθανε στο Μιλάνο. Γονείς του ήταν οι Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και Λουίτζια Ουττίνι (Luigia Uttini). Ενώ ακόμα ήταν παιδί, η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουσσέτο, όπου η μόρφωση του μελλοντικού συνθέτη διευκολύνθηκε πολύ από τις επισκέψεις του στη μεγάλη βιβλιοθήκη της τοπικής

σχολής των Ιησουιτών. Στο Μπουσσέτο ο Βέρντι πήρε τα πρώτα του μαθήματα στη μουσική σύνθεση. Πολύ νωρίς έδειξε καταπληκτική κλίση στη μουσική. Σε ηλικία 20 ετών πήγε στο Μιλάνο για να συνεχίσει τις σπουδές του και στα 23 του χρόνια πήρε τη θέση του διευθυντή της φιλαρμονικής του Μπουσσέτο. Το 1839 παρουσιάστηκε η πρώτη του όπερα, ο Ομπέρτο, στη Σκάλα του Μιλάνου, με πολύ καλές κριτικές. Τον ίδιο χρόνο ο θάνατος της γυναίκας του και των δύο παιδιών του τον έφεραν σε απελπισία σε σημείο να μη θέλει πλέον άλλο ν' ασχοληθεί με τη μουσική.

Παρά ταύτα το 1840 παρουσιάστηκε η κωμική όπερα Μια μέρα βασιλείας, η οποία όμως σημείωσε αποτυχία. Στενοχωρημένος ο Βέρντι αποσύρθηκε στο σπίτι του στο Μιλάνο. Έτσι δύο χρόνια μετά, με τον θρίαμβο της τέχνης πάνω στον πόνο του, το 1842, αποδέχθηκε την πρόταση να ξαναρχίσει να γράφει όπερες για τη Σκάλα του Μιλάνου και η όπερά του Ναμπούκο (= Ναβουχοδονόσωρ) απέσπασε πολύ καλές κριτικές και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Από τότε ο Βέρντι αφοσιώθηκε στη σύνθεση όπερας. Ήταν η αρχή μιας θριαμβευτικής σταδιοδρομίας που συνδέθηκε πολύ στενά με τις προσπάθειες για την πολιτική ένωση (Risorgimento) της Ιταλίας. Μια τάση που ο ίδιος ο Βέρντι ενεθάρρυνε με τη θεματολογία των έργων του, τα οποία, εμπνεόμενα από

το ιστορικό παρελθόν και επενδυμένα με εντυπωσιακά χορωδιακά, δημιουργούσαν εύκολα στο κοινό συνειρμούς με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Χαρακτηριστικό της ταύτισης του ονόματος του Βέρντι με το Risorgimento ήταν το σύνθημα που ακουγόταν τότε Viva VERDI (Viva Vittorio Emanuele Re D'Italia - Ζήτω ο Βίκτωρ Εμμανουήλ βασιλιάς της Ιταλίας).

Τζιάκομο Πουτσίνι

Με τη μελωδία 9 της La Bohème να σιγοτραγουδιέται σήμερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, θα ήμαστε ασυνεπείς εάν δεν προσδίδαμε στον Giacomο Puccini το χαρακτηρισμό της μουσικής ιδιοφυΐας του 19ου αιώνα. Ο Giacomo Puccini έφερε το μουσικό θέατρο στο απόγειό του, ως άξιος συνεχιστής του Verdi στο πάνθεον της Ιταλικής όπερας. Ήξερε να δημιουργεί ένα μοναδικό περιβάλλον, του οποίου η ομορφιά και το συναίσθημα παραμένουν αξεπέραστα.

Puccini και Verdi

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Puccini είναι κληρονόμος του Verdi. Ενώ όμως ο Verdi είναι φωτεινός, γενναιόδωρος και πολιτικά στρατευμένος, ο Puccini είναι ένα πλάσμα μελαγχολικό, αδύναμο, αναποφάσιστο. Ένας πεσιμιστής. Όταν ο Verdi ψάχνει τα μεγάλα του ηρωικά θέματα για να τονίσει την ανθρώπινη μοίρα, ο Puccini αντιθέτως θέλει το κοινό του να συγκινηθεί, να κλάψει και ο ίδιος να έχει μια εμπορική επιτυχία. Ο Puccini είναι ένας αστός, ο οποίος ζει στην εξοχή επειδή φοβάται τις μεγάλες πόλεις και επειδή απεχθάνεται την επαφή με τον πολύ κόσμο. Δείχνει μια μεγάλη ευαισθησία στην κριτική. Είναι περιέργως φιλάργυρος. Αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα του δεν είναι βεβαίως κολακευτικά, ίσως όμως χάρη και σ' αυτά να έμεινε ο Puccini αθάνατος.

Ο Τζιάκομο Πουτσίνι 10 (ιταλ. Giacomo Puccini) γεννήθηκε στην Ιταλία το 1858 και πέθανε στο Βέλγιο το 1924 από καρκίνο στον λάρυγγα. Μη μπορώντας να μιλήσει το τελευταίο διάστημα επικοινωνούσε με γραπτά μηνύματα. Το τελευταίο του ήταν προς την σύζυγό του Ελβίρα: "Elvira, povera donna, finito" (Ελβίρα, καϋμένη γυναίκα, όλα τέλειωσαν). Ήταν συνθέτης όπερας, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ιταλικού βερισμού. Καταγόταν από οικογένεια μουσικών. Σπούδασε σύνθεση και εκκλησιαστικό όργανο, πρώτα στη γενέτειρα του, Λούκα και μετά στο Μιλάνο.

Το 1893, είχε την πρώτη του επιτυχία με την Όπερα «Τόσκα» (1900), την «Μαντάμα Μπατερφλάι» και την «Τουραντό», την οποία άφησε ημιτελή και την συμπλήρωσε ο Φράνκο Αλφάνο. Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του η όπερα ανέβηκε στην Σκάλα του Μιλάνου με μαέστρο τον φίλο του Αρτούρο Τοσκανίνι. Ο Τοσκανίνι αποφάσισε να διακόψει την παράσταση στο σημείο όπου είχε δουλευτεί από τον Πουτσίνι. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, διέκοψε το έργο, γύρισε στο κοινό και είπε "Σε αυτό το σημείο τελειώνει το έργο αφού πεθαίνει ο συνθέτης. Δυστυχώς, ο θάνατος υπερβαίνει την τέχνη". Ο Πουτσίνι έγραψε επίσης μια λειτουργία, έργα μουσικής δωματίου κ.α.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από εξαιρετική ενορχήστρωση, άμεσο λυρισμό και κυριαρχεί σε αυτά δραματική ατμόσφαιρα. Είναι από τα πιο δημοφιλή στο χώρο της όπερας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %9 A % CE % BB % CE % B 1% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % AE _% CE % BC % CE % BF % CF %85% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % AE

2. http :// funtoddler . wordpress . com /2013/07/08/% CF %80% CF %89% CF %83- % CE % BC % CF %80% CE % BF % CF %81% CE % B 5% CE % B 9-% CE % BD % CE % B 1-% CE % B 5% CF %80% CE % B 7% CF %81% CE % B 5% CE % B 1% CF %83% CE % B 5% CE % B 9-% CE % B 7-% CE % BC % CE % BF % CF %85% CF %83% CE % B 9% CE % BA % CE % B 7-% CE % BA % CE % B 1% CE % B 9-% CE % B 9/

3. http :// www . paidorama . com / ta - embria - epireazontai - apo - tous - ixous - tou - periballontos - tous . html

4. http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %9 B % CE % BF % CF %8 D % CE % BD % CF %84% CE % B 2% CE % B 9% CF %87_% CE % B 2% CE % B 1% CE % BD _% CE %9 C % CF %80% CE % B 5% CF %84% CF %8 C % CE % B 2% CE % B 5% CE % BD

5. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE %B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA_%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%9C%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%84

6. http://sfrang.com/selides/mm1/html/Vivaldi.htm 7. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE

%B1%CE%BD_%CE%A3%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%87

8. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE %B6%CE%AD%CF%80%CE%B5_%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B9

9. http://www.tar.gr/content/content.php?id=3245 10. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%AC%CE%BA

%CE%BF%CE%BC%CE%BF_%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B9

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Δ4

ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΣΙΩΤΑΣ-ΝΙΑΧΟΠΕΤΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

TO ROCK ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Ο όρος ροκ στη μουσική, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα είδη που προέκυψαν από την εξέλιξη του είδους του rock and roll. Η μουσική ροκ (rock) στο σύνολό της, αποτελεί ένα είδος δημοφιλούς μουσικής που χαρακτηρίζεται συνήθως από έντονο ρυθμό και από ευδιάκριτη, χαρακτηριστική μελωδία φωνητικών η οποία συνοδεύεται συνήθως από ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και πληκτροφόρα όργανα, όπως πιάνο ή συνθεσάιζερ. Εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην Αμερική και είχε ως βάση την τεχνοτροπία του Rhythm and Blues και το ρυθμό του rock and roll των αφροαμερικάνικων κοινοτήτων των Ηνωμένων Πολιτειών καθώς και το rockabilly, που ουσιαστικά ήταν η έκφραση των λευκών μέσω των προαναφερθέντων ειδών αφροαμερικανικής προέλευσης. Συνεισφορά στον ήχο που πρωτοχαρακτηρίστηκε ροκ, θεωρείται ότι είχε και η country μουσική.

Η μουσική ροκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από τα άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο. Στη δεκαετία του 1960, η παραδοσιακή (folk) μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ επηρέασε το υβρίδιο που ήταν γνωστό ως ροκ εκείνη την περίοδο, αλλά και επηρεάστηκε από αυτό με αποτέλεσμα τη δημιουργία του φολκ ροκ. Παράλληλα, γίνεται γνωστό το μπλουζ ροκ που αποτελεί την έκφανση του ροκ που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ηλεκτρική κιθάρα και στις μπλουζ ρίζες της μουσικής αυτής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εμφανίζεται το ψυχεδελικό ροκ, που φέρει στοιχεία από μουσικές της ανατολής. Λίγα χρόνια αργότερα, οι μουσικοί της ροκ που είχαν τζαζ παιδεία και μουσικοί τζαζ, δημιούργησαν το μείγμα που έγινε γνωστό ως τζαζ-ροκ φιούζιον, ή απλά φιούζιον. Στη δεκαετία του 1970, το ροκ υποσκελίστηκε από την επικράτηση της ντίσκο που αποτελούσε ένα μείγμα σόουλ, φανκ και λάτιν μουσικής και δέχτηκε επιρροές από τα

είδη αυτά. Παράλληλα, δημιουργούνται τα υποείδη σοφτ ροκ, προγκρέσιβ ροκ, πανκ ροκ και χέβι μέταλ. Τη δεκαετία του 1980, γίνεται δημοφιλές το χαρντ ροκ και το εναλλακτικό ροκ (alternative rock) κάνει τα πρώτα του βήματα. Στην επόμενη δεκαετία, τα υποείδη της ροκ που εισάγονται είναι το γκραντ, το μπριτ ποπ και το ανεξάρτητο ροκ (indie).

ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ROCK ΜΟΥΣΙΚΗΣ

1o: FOLK ROCK

Η φολκ σκηνή απαρτιζόταν από καλλιτέχνες που πέρα από την ίδια την παραδοσιακή μουσική, είχαν ενδιαφέρον στα ακουστικά όργανα, στα παραδοσιακά τραγούδια και στην κάντρι μπλουζ, την ακουστική έκφανση της μπλουζ. Οι καλλιτέχνες της αναγέννησης της φολκ που συντελέστηκε εκείνη την περίοδο, προτιμούσαν να ερμηνεύουν τραγούδια που είχαν κάποιο κοινωνικά προοδευτικό μήνυμα, πράγμα που είχε απήχηση και στο κοινό τους. Πρωτοπόρος της φολκ, πριν ακόμη από την περίοδο της αναγέννησης της τη δεκαετία του 1950, θεωρείτο ο Woody Guthrie ο οποίος χαρακτηριζόταν ως στρατευμένος καλλιτέχνης με πολλά τραγούδια διαμαρτυρίας στο ρεπερτόριό του. Την περίοδο της ανάπτυξης του κινήματος της φολκ, ο Μπομπ Ντίλaν ήρθε στο προσκήνιο και έκανε επιτυχίες τραγούδια διαμαρτυρίας όπως τα Blowin' in the Wind και Masters of War. Έτσι αυτού του είδους το τραγούδι έγινε γνωστό σε ευρύτερο κοινό.

Οι Byrds, παίζοντας το τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν Mr. Tambourine Man, συνέβαλαν στην ανάπτυξη της μόδας του Φολκ ροκ και έδωσαν ώθηση στο είδος του ψυχεδελικού ροκ το οποίο αντιπροσώπευαν μεταξύ διαφόρων άλλων ειδών. Ο Ντίλαν συνέχισε την ανοδική πορεία του φολκ ροκ με το σινγκλ για το τραγούδι του Like a Rolling Stone του 1965, να φτάνει στο νούμερο 2 των τσαρτς των Ηνωμένων Πολιτειών, ακολουθώντας το Help! των εξαιρετικά δημοφιλών Beatles. Καλλιτέχνες της φολκ ροκ όπως ο Neil Young, οι Simon & Garfunkel The Mamas & the Papas, Joni Mitchell και οι The Band, έκαναν το κίνημα της φολκ ροκ πολύ δημοφιλές έως και μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 στην Αμερική.

Στη Βρετανία το φολκ ροκ έγινε εξίσου δημοφιλές με την Αμερική. Οι Fairport Convention εφάρμοσαν τεχνικές της ροκ σε παραδοσιακά Βρετανικά τραγούδια και το παράδειγμα τους ακολουθήθηκε από μπάντες όπως οι Steeleye Span.

Παράλληλα με το δημοφιλές φολκ ροκ και λίγο αργότερα εμφανίστηκε και το ψυχεδελικό ροκ το οποίο προσέλκυσε έντονα το ενδιαφέρον από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Η ψυχεδέλεια εμφανίστηκε αρχικά στη φολκ σκηνή με τους Holy Modal Rounders που εισήγαγαν τον όρο το 1964. Με μουσικό υπόβαθρο που περιλάμβανε στοιχεία φολκ αλλά και jug band (μπάντας παραδοσιακών και αυτοσχέδιων οργάνων), οι Grateful Dead μπήκαν στην ίδια γραμμή με τους Merry Pranksters των οποίων η μουσική δημιουργία τροφοδοτούνταν από τη χρήση LSD.

Ο συναυλιακός χώρος με το όνομα The Fillmore, αποτελούσε σημείο αναφοράς για τα συγκροτήματα του ψυχεδελικού ροκ στη δεκαετία του 1960, όπως οι Country Joe

and the Fish και οι Jefferson Airplane. Οι Byrds το 1966 έκαναν επιτυχία το τραγούδι τους Eight Miles High το σινγκλ του οποίου έφτασε στο νούμερο 14 στο Billboard Hot 100 των ΗΠΑ. Το ίδιο κομμάτι διασκεύασαν και οι Ολλανδοί Golden Earring, το 1970 και έτσι έγιναν γνωστοί στις Ηνωμένες Πολιτείες με το ομώνυμο άλμπουμ τους. Η διασκευή τους στο εν λόγω τραγούδι διαρκούσε 19 λεπτά, ενώ η αυθεντική εκδοχή του ήταν τρεισήμισι λεπτά, στις συναυλίες τους στο Fillmore δε, όπου έπαιζαν τακτικά, διαρκούσε έως και 40 λεπτά με αλλεπάλληλα σόλο και τζαμαρίσματα (προσθήκες αυτοσχεδιασμού).

2o: PSYCHEDELIC ROCK

Στη Βρετανία, οι Pink Floyd, είχαν ξεκινήσει να αναπτύσσουν τις ιδέες τους πάνω στο ψυχεδελικό ροκ από το 1965 στην "underground" σκηνή. To 1966, δημιουργήθηκαν οι Soft Machine και ο Βρετανός Donovan κάνει επιτυχία το ψυχεδελικό με επιρροές φολκ τραγούδι του, Sunshine Superman. Τον Αύγουστο του 1966 οι Beatles με το άλμπουμ τους Revolver, χρησιμοποίησαν την ψυχεδέλεια σε τραγούδια τους όπως το Yellow Submarine και το Tomorrow Never Knows. Οι Beach Boys του Brian Wilson, κυκλοφορούν την ίδια χρονιά το Pet Sounds, με έντονα στοιχεία ψυχεδέλειας, γεγονός που αποδίδεται στη χρήση LSD από τον Wilson που ήταν ο κυρίως συνθέτης του άλμπουμ.

Την ίδια χρονιά εμφανίζονται οι Βρετανοί Cream με τους Ginger Baker, Jack Bruce και Eric Clapton και συνδυάζουν το μπλουζ ροκ με την ψυχεδέλεια. Το 1967, ο Jimi Hendrix, γίνεται παγκοσμίως γνωστός με την εμφάνιση του στο Monterey Pop Festival στην Καλιφόρνια, αφού την προηγούμενη χρονιά είχε κάνει επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο με το σινγκλ του Stone Free. Με την παγκόσμια φήμη που έχει πλέον εδραιώνεται σαν κιθαρίστας, που πέρα από τις καινοτόμες τεχνικές του, χρησιμοποιεί στοιχεία ψυχεδέλειας τόσο στην εκτέλεση, όσο και στην παραγωγή των τραγουδιών του, γεγονός που αλλάζει και τη θεώρηση της παραγωγής δίσκων.

Το 1967 οι Pink Floyd κυκλοφορούν το πρώτο σινγκλ τους με το τραγούδι του Syd Barrett, Arnold Layne και φτάνουν στο #20 στα Βρετανικά τσαρτς για σινγκλς, αν και αργότερα το τραγούδι απαγορεύεται και δεν παίζεται στο ραδιόφωνο, εξαιτίας του θέματος που πραγματεύονται οι στίχοι του (έναν άντρα που ντύνεται με γυναικεία ρούχα). Το άλμπουμ των Beatles με τίτλο Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, κυκλοφορεί 4 μήνες μετά, τον Ιούνιο του ίδιου έτους και κάνει μεγάλη αίσθηση στους κύκλους της ροκ μουσικής γενικά, ενώ στο τέλος της χρονιάς κυκλοφορούν τα

άλμπουμ The Piper at the Gates of Dawn των Pink Floyd και το Disraeli Gears των Cream.

Το μεσουράνημα του ροκ σαν κίνημα των νέων έγινε εμφανές σε μεγάλα ροκ φεστιβάλ στα τέλη της δεκαετίας του 1960 με πιο γνωστό το φεστιβάλ του Woodstock του 1969 που ξεκίνησε ως μουσικό και καλλιτεχνικό τριήμερο φεστιβάλ όπου συγκεντρώθηκαν υπερδιπλάσιοι του προβλεπόμενου θεατές. Εξιδανικευμένο σήμερα, αναφέρεται σαν την κορυφαία συγκέντρωση νέων, οπαδών της ροκ μουσικής και της υποκουλτούρας των χίπις.

3o: PROGRESSIVE ROCK

Το progressive rock (γνωστό και ως "προοδευτικό ροκ" στα ελληνικά), εμφανίστηκε λίγο αργότερα από το ψυχεδελικό ροκ στην Αγγλία. Οι μπάντες του είδους αυτού πειραματίστηκαν με διάφορα όργανα εκτός του καθιερωμένου σετ κιθάρας - μπάσου - ντραμς και εισήγαγαν νέες μορφές στα τραγούδια ως προς τα μουσικά μέρη που απάρτιζαν τα κομμάτια. Συγκροτήματα όπως οι Beatles, οι Pink Floyd, οι Moody Blues, οι Deep Purple και οι Golden Earring πειραματίστηκαν με όργανα όπως έγχορδα ορχήστρας, πνευστά, αλλά και πλήρεις ορχήστρες. Τα ροκ συγκροτήματα του είδους, ξεπέρασαν κατά πολύ το ως τότε καθιερωμένο τρίλεπτο διάρκειας ενός ροκ τραγουδιού και ηχογράφησαν πιο περίπλοκα στη δομή τραγούδια χρησιμοποιώντας ενίοτε συγχορδίες που είχαν τη βάση τους στην τζαζ και άλλα υποείδη που ξεκίνησαν από αυτήν όπως η φιούζιον. Οι επιρροές των συγκροτημάτων του προοδευτικού ροκ έρχονταν από πολλά είδη, συμπεριλαμβανομένων της κλασσικής, της τζαζ και της ηλεκτρονικής μουσικής. Τα τραγούδια στο σύνολό τους δε, είχαν μεγαλύτερη ποικιλία από τα άλλα ροκ τραγούδια. Κυμαίνονταν από ήρεμα και πλούσια σε μελωδία, έως ατονικά, παράφωνα και περίπλοκα κομμάτια.

Γνωστά συγκροτήματα προοδευτικού ροκ ήταν τα εξής: Barclay James Harvest, Camel, Caravan, Van Der Graaf Generator, Pink Floyd, Emerson, Lake & Palmer, Faust, Genesis, Gentle Giant, Gong, Jethro Tull, King Crimson, Magma, The Nice, Pavlov's Dog, Rush, Eloy, Soft Machine και Yes.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ROCK

ΤΟ 1970

Το ροκ συνδυάστηκε με την αντίθεση στην επικρατούσα κοινωνική κουλτούρα στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Εντούτοις, στη δεκαετία του 1970, η μουσική ροκ έγινε πολύ δημοφιλής και στο κοινό που ακολουθούσε τις γενικές τάσεις ως προς τη μουσική.

1o: Οι Beatles και οι Rolling Stones είχαν ήδη θέσει τις βάσεις για μαζικές ζωντανές εμφανίσεις σε στάδια και χώρους αθλητικών αναμετρήσεων (αγγλικά: Arena).

Η αυξανόμενη δημοτικότητα του Χέβι Μέταλ και του Προοδευτικού Ροκ, συνετέλεσε στο να εξαντλούνται τα εισιτήρια στις εμφανίσεις όλο και περισσότερων συγκροτήματων σε μεγάλους χώρους. Οι επιχειρήσεις που σχετίζονταν με τη μουσική, είδαν το γεγονός σαν ευκαιρία για μεγάλα κέρδη και έτσι προώθησαν συγκροτήματα με τον τίτλο των συγκροτημάτων "Αρένα ροκ". Αρχικά, συγκροτήματα των οποίων οι ρίζες ανήκαν σε άλλα παρακλάδια της ροκ μουσικής, όπως οι Queen, οι Pink Floyd και οι Genesis, άνοιξαν το δρόμο για πολυδάπανες ζωντανές εμφανίσεις που προσέλκυαν μεγάλο αριθμό κοινού. Αυτό το δρόμο ακολούθησαν και άλλα συγκροτήματα όπως οι Boston, Styx, Foreigner και οι Journey, μεταξύ άλλων, που έπαιζαν παρόμοια μουσική στην οποία όμως απουσίαζαν τα στοιχεία προοδευτικού ροκ και χέβι μέταλ. Αυτό το κίνημα αποτέλεσε τη βάση για το power pop των επόμενων δεκαετιών αλλά και για τις ζωντανές εμφανίσεις πολλών δημοφιλών καλλιτεχνών

2o: Η μουσική ροκ όπως φάνηκε μπορούσε να γίνει λιγότερο σκληρή, κινούμενη κάπου μεταξύ του ποπ και του ροκ. Υπήρξαν κάποια βραχύβια συγκροτήματα που έκαναν γνωστό τον ήχο του soft rock/pop όπως οι Partridge Family, οι Cowsills, οι Osmonds, και οι Archies.

Με τη διάλυση των Beatles το 1970, άλλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν τον ήχο που συναντάται σε μερικά τραγούδια τους και χαρακτηρίζεται ως soft rock ("απαλό" ροκ). Με την εφαρμογή των κατάλληλων

ενορχηστρώσεων δημιουργήσαν τα τραγούδια που ονομάστηκαν αργότερα "power ballads" (μπαλάντες με έντονο ρυθμό που θύμιζαν τον μέταλ ήχο και διακρίνονται συνήθως από την ερωτική θεματολογία). Σόλο καλλιτέχνες όπως ο Μπάρι Μανίλοου, η Ολίβια Νιούτον Τζον και ο Έρικ Κάρμεν, καθώς και συγκροτήματα όπως οι Bread και οι Carpenters έκαναν δημοφιλές το είδος που σήμερα είναι γνωστό σαν σοφτ ροκ.

Ταυτόχρονα, άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες της ποπ της δεκαετίας του 1960, που δεν ανήκαν στην κατηγορία των "ροκ σταρ", όπως ο Νιλ Ντάιμοντ και η Μπάρμπρa Στρέιζαντ εξακολουθούσαν να βρίσκονται στα τσαρτς, ενίοτε κινούμενοι μουσικά στο δυσδιάκριτο όριο μεταξύ ποπ και σοφτ ροκ.

3o: Στο μεταξύ, συγκροτήματα όπως οι Queen, Led Zeppelin, Black Sabbath, AC/DC, Aerosmith, ZZ Top, Van Halen, και Rolling Stones αλλά και σόλο καλλιτέχνες όπως ο Πήτερ Φράμπτον που ακούγονταν κυρίως στο ραδιόφωνο AM, μοιράζονταν τις θέσεις στα τσαρτς με συγκροτήματα του σοφτ ροκ.

Για παράδειγμα το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του 1976 του Πήτερ

Φράμπτον με τίτλο Frampton Comes Alive, έγινε άμεσα το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ με τις καλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών, ρεκόρ που καταρρίφθηκε αργότερα, αλλά ακόμη και σήμερα παραμένει ένα από τα άλμπουμ με τις καλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως . Όμοια το τραγούδι των Aerosmith με τίτλο

Walk This Way έφτασε στο νούμερο 10 του Billboard Hot 100 το 1977. Εξαιρετικά δημοφιλή έγιναν το Stairway to Heaven των Led Zeppelin και το Bohemian Rhapsody των Queen, που συνέδεσαν κατά κάποιον τρόπο το σκληρό ροκ με το δημοφιλές σοφτ ροκ.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ROCK ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ

ACDC

Οι AC/DC (Έι Σι Ντι Σι) είναι ένα hard rock γκρουπ (οι ίδιοι πάντα κατηγοριοποιούσαν την μουσική τους ως Rock n Roll) που δημιουργήθηκαν στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας το 1973 από τους Σκωτσέζικης καταγωγής αδερφούς Angus και Malcolm Young. Θεωρούνται από τους πρωτοπόρους της hard rock μουσικής μαζί με τους Black Sabbath, Deep Purple, Led Zeppelin, Thin Lizzy και άλλους.

Από το πρώτο τους άλμπουμ το High Voltage το 1975, η πορεία τους στον χώρο της hard rock μουσικής είναι ανοδική με αποκορύφωμα το άλμπουμ Back in Black το 1980. Έκτοτε είχαν αρκετά «σκαμπανεβάσματα». Επανήλθαν στα top το 1990 με το άλμπουμ The Razors Edge.

Σημείο αναφοράς πάντως όλα αυτά τα χρόνια είναι οι συναυλίες τους. Από τον Angus Young που τρέχει ασταμάτητα στην σκηνή ως την τεράστια φουσκωτή "Rossie", και από τα κανόνια του "For Those About To Rock" ως την καμπάνα του "Hells Bells" οι AC/DC έχουν να επιδείξουν στους φίλους της rock μουσικής ένα απίστευτο θέαμα. Οι AC/DC μετά από απουσία 5 χρόνων (η τελευταία τους συναυλία ήταν στις 21 Οκτωβρίου 2003 στο Λονδίνο) ξεκίνησαν περιοδεία σε όλο τον κόσμο για την προώθηση του νέου τους άλμπουμ που είχε τίτλο "Black Ice",και η οποία άρχισε στις 23 Οκτωβρίου του 2008 από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Ευρωπαϊκή περιοδεία ξεκίνησε στις 18 Φεβρουαρίου στο Όσλο και τελείωσε στις 30 Ιουνίου στην Γλασκόβη .Μετά επέστρεψαν στις Η.Π.Α για άλλες 15 συναυλίες ενώ το 2010 τους βρίσκει να επιστρέφουν στην Αυστραλία όπου έδωσαν και εκεί 11 συναυλίες. Μάλιστα έχουν κάνει ρεκόρ πώλησης εισιτηρίων με 500.000 να εξαφανίζονται μέσα σε 15 λεπτά!

Τα εισιτήρια στις περισσότερες πόλεις της περιοδείας τους ήταν sold out..

PINK FLOYD

Οι Pink Floyd είναι ένα βρετανικό μουσικό συγκρότημα που έχει γράψει ιστορία στον χώρο της ροκ μουσικής. Έχουν ξεχωρίσει τόσο για τις πρωτοποριακές για την εποχή συνθέσεις τους, όσο και για τους νεωτεριστικούς και συγκινησιακά φορτισμένους στίχους τους, τα ευφάνταστα εξώφυλλά τους, τις πειραματικές ενορχηστρώσεις και ηχογραφήσεις και τις θεαματικές συναυλίες τους. Υπολογίζεται ότι το συγκρότημα έχει πουλήσει γύρω στα 74,5 εκ άλμπουμ στις Η.Π.Α. και πάνω από 300 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως και συγκαταλέγεται έτσι στα πιο επιτυχημένα, εμπορικά, ροκ συγκροτήματα όλων των εποχών.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '60, οι Pink Floyd έχαιραν μίας σχετικής επιτυχίας, ως ψυχεδελική μπάντα με ηγέτη τον Σιντ Μπάρετ (Syd Barrett). Η ασταθής συμπεριφορά του Μπάρετ -οφειλόμενη σε αλόγιστη χρήση παραισθησιογόνων ουσιών- ανάγκασε τους υπόλοιπους να τον αντικαταστήσουν με τον κιθαρίστα Ντέιβιντ Γκίλμορ (David Gilmour). Το 1973, το συγκρότημα γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με το δίσκο The Dark Side of the Moon και συνέχισε να απολαμβάνει της αποδοχής του κοινού μέχρι και τη μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία The Wall. Επίσης, μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό είχαν και τα άλμπουμ Wish You Were Here (1975), το οποίο ήταν αφιερωμένο στον ιδρυτή του συγκροτήματος Σιντ Μπάρετ, αλλά και το Animals (1977).

Το 1985, (λίγο μετά τον δίσκο The Final Cut) ο μπασίστας και τραγουδιστής του γκρουπ Ρότζερ Γουότερς (Roger Waters) αποχώρησε από το συγκρότημα και κυνήγησε δικαστικά τους υπόλοιπους όταν αυτοί συνέχισαν τους δίσκους και τις συναυλίες διατηρώντας το όνομα Pink Floyd. Τελικά επήλθε εξωδικαστικός συμβιβασμός, ο οποίος τους επέτρεψε χρήση του ονόματος και των περισσοτέρων τραγουδιών. Το 1987, οι Pink Floyd χωρίς τον Γουώτερς πλέον, δηλαδή οι Γκίλμορ, Μέισον και Ράιτ, επιστρέφουν δισκογραφικά με τον δίσκο A Momentary Lapse Of

Reason και αρχίζουν περιοδείες παγκοσμίως που είχαν πραγματικά σημαντική αποδοχή από τον κοινό τους. Το δισκογραφικά κύκνειο άσμα του συγκροτήματος έρχεται το 1994 με το The Division Bell, δίσκο που γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και τραγουδήθηκε μεταξύ άλλων στην μετέπειτα σειρά περιοδειών η οποία είχε ως αποτέλεσμα και την μαγνητοσκόπηση ενός μουσικού DVD, με τίτλο P.U.L.S.E. από τις συναυλίες που έδωσε το συγκρότημα στο "Earls Court" του Λονδίνου, το 1994.

Έντεκα χρόνια μετά, το συγκρότημα επανενώθηκε (δηλαδή επέστρεψε προσωρινά ο Γουώτερς) στη μεγαλύτερη σε όγκο συναυλία των Pink Floyd η οποία έγινε στο Λονδίνο στις 2 Ιουλίου 2005 ("London Live 8 concert"). Σε συνέντευξη του στις 2 Φεβρουαρίου του 2006 στην ιταλική εφημερίδα "La Repubblica", ο Γκίλμορ δήλωσε ότι το γκρουπ δεν θα κυκλοφορήσει νέο υλικό παρ' όλο που ορισμένα από τα μέλη του σκοπεύουν να ακολουθήσουν σόλο πορεία ή ακόμα και να συνεργαστούν μεταξύ τους σε επόμενες δουλειές τους.

Από τότε ο Ρότζερ Γουώτερς (συνήθως μαζί με τον Νικ Μέισον) και ο Ντέιβιντ Γκίλμορ (με τον Ρίτσαρντ Ράιτ) περιοδεύουν ξεχωριστά παίζοντας τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, αλλά κυρίως επανεκτελώντας τα ιστορικά τραγούδια που δημιούργησαν ως συγκρότημα. Η πιθανότητα άλλης επανένωσης δεν είχε αποκλειστεί ούτε από τον Μέισον ούτε τον Γκίλμορ, ωστόσο κάτι τέτοιο κατέστη αμφίβολο με τον θάνατο του Ράιτ από καρκίνο στις 15 Σεπτεμβρίου 2008.

LED ZEPPELIN

Οι Led Zeppelin (Ελληνικά: Λεντ Ζέπελιν) ήταν Αγγλικό ροκ συγκρότημα, ένα από τα δημοφιλέστερα στην ιστορία της μουσικής. Αναδύθηκαν μέσα από τη βρετανική blues σκηνή και είναι ένα από τα δέκα πρώτα συγκροτήματα σε πωλήσεις, στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Αποτελούνταν από τον Τζίμι Πέιτζ (κιθάρα, μαντολίνο, θερεμίν), τον Ρόμπερτ Πλαντ (φωνητικά, φυσαρμόνικα), τον Τζον Πωλ Τζόουνς (μπάσο, πλήκτρα, μαντολίνο, φλογέρα ) και τον Τζον Μπόναμ (τύμπανα). Θεωρούνται πρωτοπόροι στην δημιουργία νεότερων ειδών μουσικής, όπως το χέβι μέταλ και το χαρντ ροκ (που κυριάρχησαν τις δεκαετίες του '70 και του '80) και η μουσική τους είχε επιρροές από άλλα είδη, όπως η μπλουζ και το ροκ εντ ρολ.

BLACK SABBBATH

Οι Black Sabbath (Μπλακ Σάμπαθ) μαζί με τους Deep Purple και τους Led Zeppelin είναι τα τρία συγκροτήματα που αποτέλεσαν τους δημιουργούς του Χέβι Μέταλ μουσικού ιδιώματος, ενώ είναι αυτοί, κυρίως, που θεωρούνται το πρώτο Χέβι Μέταλ συγκρότημα. Βασικά μέλη του συγκροτήματος είναι ο Όζι Όσμπορν στα φωνητικά, ο Τόνι Αϊόι στην κιθάρα και ο Γκίζερ Μπάτλερ στο μπάσο, ενώ κατά το παρελθόν έχουν περάσει από τη σύνθεση τους ο Μπιλ Γουόρντ, ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο, ο Ίαν Γκίλαν, ο Κόζι Πάουελ, ο Γκλεν Χιουζ, ο Μπομπ Ντέισλι και άλλοι σπουδαίοι μουσικοί του είδους.

DEEP PURPLE

Οι Deep Purple είναι αγγλικό ροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε στο Χέρτφορντσαϊρ (Hertfordshire) το 1968. Μαζί με τους Led Zeppelin και τους Black Sabbath είναι ένα απ' τα πιο δημοφιλή χέβι μέταλ συγκροτήματα, παρόλο που οι Deep Purple αρνούνται να δηλώσουν ότι είναι χέβι μέταλ, ενώ η μουσική τους περιλαμβάνει και κάποια ποπ στοιχεία. Οι Deep Purple έχουν μπει στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως το πιο θορυβώδες συγκρότημα και έχουν πουλήσει πάνω από 100.000.000 δίσκους, ενώ είναι ενεργοί ως συγκρότημα από το 1968 ως σήμερα.

QUEEN

Οι Κουίν (αγγλ. Queen) είναι βρετανικό συγκρότημα της ροκ, που δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1971, με αρχικά μέλη τους Φρέντι Μέρκιουρι (Freddie Mercury – φωνητικά, πλήκτρα) , Μπράιαν Μέι (Brian May – ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά), Ρότζερ Τέιλορ (Roger Taylor – ντραμς, φωνητικά) και Τζον Ντίκον (John Deacon – μπάσο). Τα πρώτα τραγούδια των Queen ήταν εμπνευσμένα κυρίως από την γκλαμ ροκ, την Heavy metal και την Progressive rock, με τον καιρό όμως το συγκρότημα πρόσθεσε στη μουσική του διάφορα και καινοτόμα στοιχεία, διερευνώντας την vaudeville, την ηλεκτρονική μουσική και την φανκ. Στα μέσα του 1970 οι Queen απέφυγαν την progressive μουσική, δημιουργώντας κομμάτια πιο συμβατικά, τα οποία θα παιχτούν στο περισσότερο ραδιόφωνο, δίνοντας τους μεγαλύτερη επιτυχία. Καθ’όλη την δεκαετία του 1970, οι Queen δεν χρησιμοποίησαν καθόλου συνθεσάιζερ (synthesisers) στα album τους, με το μουσικό τους στιλ όμως να εξελίσσεται. Εν τέλει άρχισαν να χρησιμοποιούν συνθεσάιζερ την δεκαετία του 1980, κάτι που αντικατοπτρίζει την πειραματική τους προσέγγιση στη μουσική.

Ο Μπράιαν Μέι και ο Ρότσερ Τέιλορ έπαιζαν μαζί σε ένα συγκρότημα με το όνομα Smile. Ο Φρέντι Μέρκιουρι ήταν οπαδός των Smile, και τους παροτρύνε να πειραματιστούν με πιο περίτεχνες τεχνικές μουσικής ηχογράφησης. Σύντομα ο Μέρκιουρι (που τότε ήταν γνωστός με το όνομα Φάρροκ Μπαλσάρα) θα προστεθεί στο συγκρότημα, αλλάζοντας το όνομα του συγκροτήματος σε «Queen», και παίρνοντας το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός.

O Ντίκον εντάχθει στο συγκρότημα πριν την ηχογράφηση του πρώτου τους album. Οι Queen είχαν κάποια επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές του 1970, αλλά ήταν με την κυκλοφορία του Sheer Heart Attack (1974) και του A Night at the Opera (1975) που τους έκαναν γνωστούς σε παγκόσμιο επίπεδο. Το δεύτερο (A Night at the Opera) εμπεριείχε και το «Bohemian Phapsody», το οποίο παρέμεινε στο νούμερο ένα των Βρετανικών chart για εννέα εβδομάδες.

Το 1991 ο Μέρκιουρι πέθανε από βρογχοπνευμονία, επιπλοκή του AIDS από το οποίο έπασχε, ενώ ο Ντίκον θα αποσυρθεί από τον χώρο της μουσικής το 1997. Από τότε, ο Μέι και ο Τέιλορ έχουν κατά καιρό συνεργαστεί με άλλους μουσικούς, όπως με τον Πολ Ροτζερς (Paul Rodgers), παίρνοντας το όνομα Queen + Paul Rodgers.

Το συγκρότημα κυκλοφόρησε συνολικά 18 album, 18 single και 10 DVD που έγιναν νούμερο ένα, και έχουν πουλήσει πάνω από 300 εκατομμύρια δίσκους, κάνοντάς τους ένα από τα συγκροτήματα με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο. Έχουν λάβει επτά βραβεία Ivor Novello, και συμπεριελήφθησαν στο «Rock and Roll Hall of Fame» το 2001.

BLACK KEYS

Οι Black Keys ειναι ροκ μπάντα που δημιουργήθηκε το 2001 στο Άκρον του Οχάιο. Αποτελείται από τον Νταν Άουερμπακ (κιθάρα, φωνή) και τον Πάτρικ Κάρνι (ντραμς).

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

Ο Πάτρικ και ο Νταν ήταν συμμαθητές στο σχολείο, αλλά δεν κάνανε παρέα. Ο Νταν ήταν αρχηγός στην ομάδα αμερικάνικου ποδοσφαίρου του σχολείου, σε αντίθεση με τον Πάτρικ που έδειχνε αντικοινωνική συμπεριφορά. Οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1996, και έφτιαξαν τη μπάντα το 2001. Ο πρώιμος ήχος της είχε πάρα πολλές αναφορές στα μπλουζ, στα οποία είχε αδυναμία ο Νταν, αλλά και από τον Indie rock το οποίο άκουγε ο Πάτρικ.

ΠΡΩΤΑ ΑΛΜΠΟΥΜ

Το The Big Come Up κυκλοφόρησε το 2002, και είχε εγγραφεί όλος στο γκαράζ του Πάτρικ. Έτυχε θερμής υποδοχής από τους κριτικούς και ο ήχος του χαρακτηρίστηκε από έντονες επιρροές από σόουλ, ίντι ροκ και μπλουζ. Ο δίσκος θεωρήθηκε ξεχωριστός γιατί απέφυγε βιρτουόζικα κλισέ και μονοτονία. Μιλώντας για την πρώτη δουλειά, ο Νταν υποστήριξε πως σκοπός τους ήταν να φτιάξουν κάτι που πάνω από όλα θα τους άρεσε ο ήχος και το στυλ και μετά η μουσική αυτό καθεαυτό. Τα επόμενα άλμπουμ Thickfreaknes(2003), The Moan(2004) και Rubber Factory(2004) συνέχισαν σε αυτό το ύφος με το συγκρότημα κάθε φορά να επιλέγει την ίδια συναταγή, δηλαδή σκληρό μπλουζ ροκ, το οποίο ηχογραφόταν σε φυσικά μέρη όπως ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο. Η επιλογή ήταν συνειδητή καθώς προτιμούσαν τον διαστρεβλωμένο αλλά και ωμό ήχο που προσέφεραν τέτοιοι χώροι

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

http://el.wikipedia.org/wiki/The_Black_Keyshttp://el.wikipedia.org/wiki/Led_Zeppelinhttp://el.wikipedia.org/wiki/Black_Sabbathhttp://el.wikipedia.org/wiki/Pink_Floydhttp://el.wikipedia.org/wiki/ACDChttp://el.wikipedia.org/wiki/Deep_Purplehttp://el.wikipedia.org/wiki/Queenhttp://el.wikipedia.org/wiki/Beatleshttp://el.wikipedia.org/wiki/Rock

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Δ4

ΤΑΛΙΟΥΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΤΣΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Ποπ ονομάζεται ένα είδος μουσικής. Με αυτό τον όρο χαρακτηρίζονται ελαφριές μορφές ξένης μουσικής, ή αντίστοιχες ελληνικές δημιουργίες πάνω στα ίδια πρότυπα ρυθμού και μελωδίας (δεν θα πρέπει όμως να συγχέεται με την αντίστοιχη ελληνική λαϊκή μουσική σκηνή). Ο όρος Ποπ προέρχεται από τον αγγλικό όρο popular, που σημαίνει δημοφιλής.Κάποια από τα πιο κοινά θέματα στα οποία αναφέρεται η ποπ μουσική είναι τα συναισθήματα και η ρομαντική αγάπη. Τα κύρια μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται είναι η κλασική κιθάρα, η ηλεκτρική κιθάρα, το αρμόνιο και τα ντραμς.

Κάποιες κατηγορίες της ποπ είναι:• Σόουλ ποπ• Ποπ R&B• Κάντρι ποπ• Ποπ ροκ• Χορευτική Ποπ• Λάτιν ποπ

O όρος 'ποπ' συμπεριλαμβάνει το ροκ ν ρολλ, το ροκ (με το οποίο το 1960 και 1970 συχνά ταυτιζόταν η 'ποπ') την ρέγκε και την ελαφρά μουσική του 20ου αιώνα.

Ο Μάικλ Τζόζεφ Τζάκσον (29 Αυγούστου 1958 - 25 Ιουνίου 2009) ήταν Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, χορευτής, συνθέτης και παραγωγός. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής και του θεάματος. Είναι ευρέως γνωστός ως «Βασιλιάς της Ποπ». Τιμήθηκε μεταξύ άλλων μετά θάνατον με Βραβείο Γκράμι για το σύνολο της προσφοράς του.

LYRICSBillie Jean is not my lover She's just a girl who claims that I am the one But the kids not my son She says I am the one, but the kid not my son

Η Ποπ μουσική γεννήθηκε στο Λονδίνο τη δεκαετία του '50, κυρίως χάρη στις προσπάθειες του Richard Hamilton. Η ονομασία Ποπ Αρτ αποδίδεται στον Βρετανό κριτικό τέχνης Lawrence Alloway, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο για πρώτη φορά το 1958 αλλά καθιερώθηκε μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στη δεκαετία του '60, περίοδος που η pοp Αρτ γνώρισε και την μεγαλύτερη απήχηση. Μέχρι τότε, συχνά οι Ποπ Αρτ καλλιτέχνες αποκαλούνταν και Νεο-Νταντά με αναφορά στο κίνημα του Ντανταϊσμού. Από αρκετούς, ο Ντανταϊσμός θεωρείται πρόδρομος της Ποπ Αρτ και σίγουρα αποτέλεσε ισχυρή επιρροή. Τα δύο κινήματα συνδέονται μεταξύ τους, κυρίως μέσω της κοινής διάθεσης να προκαλέσουν και να ανυψώσουν το καθημερινό και συνηθισμένο στη θέση του αντικειμένου της τέχνης.

Στις αρχές της δεκαετίας του '60, η ποπ Αρτ άρχισε να αναπτύσσεται κυρίως στην Αμερική. Ως πρώτοι Ποπ Αρτ Αμερικανοί καλλιτέχνες αναγνωρίζονται οι Jasper Johns και Robert Rauschenberg, ωστόσο η προσωπικότητα του Άντι Γουόρχολ και του Ρόι Λίχτενσταϊν είναι που θα δώσουν τη μεγαλύτερη ώθηση στην Ποπ Αρτ. Αν και η Βρετανία αποτελεί τον τόπο γέννησης της Ποπ Αρτ, στην Αμερική γνωρίζει πραγματική έξαρση, γεγονός που ευνοείται και από την οικονομική ευρωστία της Αμερικής.

Η Madonna Louise Veronica Ciccone (16 Αυγούστου, 1958) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός, μουσικός, παραγωγός, χορεύτρια, ηθοποιός, συγγραφέας, επιχειρηματίας, ακτιβίστρια, φιλάνθρωπος και σκηνοθέτης. Συνήθως αναφέρεται ως η "Βασίλισσα της Ποπ", "Madge (Ματζ)", "Material Girl". Είναι γνωστή για τα πρωτοπoριακά μουσικά της video, καθώς και την χρήση πολιτικών, θρησκευτικών και σεξουαλικών συμβόλων στην δουλειά της.

Το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες έχει αναγνωρίσει τη Madonna ως την πιο επιτυχημένη τραγουδίστρια όλων των εποχών, με πωλήσεις δίσκων που ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια άλμπουμ και πάνω από 100 εκατομμύρια singles. Επίσης, η Μαντόνα είναι η πιο ακριβοπληρωμένη τραγουδίστρια όλων των εποχών, σύμφωνα με το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες το 2007, καθώς και το Billboard Magazine.[2] Το περιοδικό Forbes το 2008 ανέφερε ότι η περιουσία της Μαντόνα ξεπερνά τα $950 εκατομμύρια. Επιπλέον η Μαντόνα το 2006 έγινε κάτοχος του ρεκόρ των μεγαλύτερων εισπράξεων περιοδείας (Confessions Tour) από γυναίκα καλλιτέχνη, με κέρδη πάνω από $230 εκατομμύρια. Μέχρι το 2013 η Μαντόνα έχει πωλήσεις, πάνω απο 450 εκατομμύρια άλμπουμ και singles.

Μετά την Confessions Tour (2006), ακολούθησε η Sticky & Sweet Tour (2008-2009) η οποία έσπασε το προηγούμενο ρεκορ, κάνοντας την Sticky & Sweet Tour την πιο κερδοφόρα περιοδεία από σόλο καλλιτέχνη (άνδρα και γυναίκα) αφού τα κέρδη ξεπέρασαν τα 437 εκατομμύρια δολάρια , με τους θεατές να φτάνουν τους 3.545.899 σε 85 σταθμούς σε όλον τον κόσμο. Το 2013 η περιουσία της Μαντόνα πέρασε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια ενώ η περιοδεία της "MDNA Tour" της απέφερε επιπλέον κέρδος 305 εκατομμυρίων δολαρίων.

Πρώτα χρόνια

Η Madonna Ciccone γεννήθηκε στο Bay City του Michigan. Είναι το τρίτο ανάμεσα στα έξι παιδιά του Silvio "Tony" P.Ciccone και της Madonna Louise Fortin. Μεγάλωσε με καθολικές αρχές στα προάστια του Ντιτρόιτ. Η μητέρα της πέθανε από καρκίνο του μαστού στην ηλικία των τριάντα ετών (1 Δεκεμβρίου 1963) και αυτό, όπως λέει η ίδια, σημάδεψε ανεπανόρθωτα τη ζωή της.Ο πατέρας της αργότερα παντρεύτηκε

την οικονόμο του σπιτιού, την Joan Gustafson και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά.

Η Μαντόνα έπεισε τον πατέρα της να την αφήσει να παρακολουθήσει μαθήματα μπαλέτου. Με τον τότε δάσκαλο της Κρίστοφερ Φλιν (Christopher Flynn) επισκέπτονταν Gay Bars. Φοίτησε στο Λύκειο του Ρότσεστερ Άνταμς (Rochester Adams High School) όπου ήταν από τις καλύτερες μαθήτριες, καθώς και μέλος της ομάδας μαζορέτων.

Το 1976 , μόλις αποφοίτησε από το σχολείο, έλαβε μία υποτροφία για σπουδές χορού στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ένα χρόνο αργότερα εγκατέλειψε το κολέγιο και πήγε στη Νέα Υόρκη, για να κάνει καριέρα ως χορεύτρια. Η ίδια έχει πει:

“Όταν πήγα στην Νέα Υόρκη, ήταν η πρώτη φορά που ανέβαινα σε αεροπλάνο, η πρώτη φορά που έπαιρνα ταξί, η πρώτη φορά για όλα. Και ήρθα με 35 δολάρια στο πορτοφόλι μου. Είναι το πιο γενναίο πράγμα που έκανα στη ζωή μου ”

Είχε πολύ λίγα χρήματα, και για λίγο καιρό ζούσε στην εξαθλίωση, κάνοντας χαμηλόμισθες δουλειές, συμπεριλαμβανομένης και μιας θέσης στα Ντάνκιν Ντόνατς (Dunkin' Donuts). Διδάχτηκε χορό από την Μάρθα Γκράχαμ (Martha Graham) και την Περλ Λάνγκ (Pearl Lang).

Κατά την διάρκεια της περιοδείας του Γάλλου καλλιτέχνη Πάτρικ Χερνάντεζ (Patrick Hernandez) το 1979, στην οποία συμμετείχε, γνωρίσε και ερωτεύτηκε τον μουσικό Νταν Γκίλροϊ (Dan Gilroy), με τον οποίο αργότερα δημιούργησαν το ροκ συγκρότημα "Breakfast Club". Σε αυτό εκτός από φωνητικά, έπαιζε κιθάρα και ντραμς, πριν να δημιουργήσει το συγκρότημα Emmy το 1980 όπου ο ντράμερ Στίβεν Μπρέϊ (Stephen Bray) ήταν και πρώην φίλος της. Εκείνη και ο Μπρέϊ έγραψαν και παρήγαγαν μουσικά κομμάτια που τράβηξαν την τοπική προσοχή των κλαμπ της Νέας Υόρκης. Ο DJ και παραγωγός Μαρκ Κέϊμινς (Mark Kamins) εντυπωσιάστηκε από τα ντέμο που είχε ηχογραφήσει, έτσι τα έδειξε στον ιδιοκτήτη της εταιρίας Σάϊρ Ρέκορντς (Sire Records), τον Σέϊμουρ Στέϊν (Seymour Stein.)

Η ραπ (rap) είναι κυρίως αφροαμερικανικό μουσικό είδος που ξεκίνησε να γνωρίζει άνθιση στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έχει τις ρίζες της στην αφρικανική μουσική την οποίαν έφεραν με τη βίαιη εκδούλευση και μετέπειτα μετακίνηση τους οι μαύροι στην Αμερική. Ονομάστηκε έτσι εκ του αγγλικού ακρωνύμιου r.a.p (δηλαδή Rhythm And Poetry). Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό, τρόπο ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα μουσικά ρεύματα.

Οι ρίμες (στίχοι), οι οποίοι έχουν μεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισμένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική αφού πηγή της μουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιημένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Ο δημιουργός της Ραπ

Το όνομα του 2PAC (Τούπακ Αμάρου) προέρχεται από έναν αρχηγό των Ίνκα. Μεγάλωσε ανάμεσα σε πολλά άτομα που ανήκαν στους Μαύρους Πάνθηρες, όπως η μητέρα του, η οποία τον ανέθρεψε μόνη της, αφού ο πατέρας του είχε εγκαταλείψει την οικογένεια όταν ο Τούπακ ήταν ακόμη σε μικρή ηλικία. Αξιοσημείωτο είναι ότι, όταν η μητέρα του ήταν έγκυος στον Τούπακ, βρισκόταν στη φυλακή. Ο νεαρός Τούπακ ένιωθε πολλή μοναξιά και ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά με τη ραπ μουσική από τους Digital Underground το 1990. Ο Τούπακ αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να βρει την αναγνώριση με τους Digital Underground και αποχώρησε από αυτούς, δημιουργώντας το πρώτο του άλμπουμ, το 1991, με τίτλο "2Pacalypse now", που τον οδήγησε στις πρώτες θέσεις των πωλήσεων. Το 1993, ηχογράφησε το δίσκο "Strictly 4 my N.I.G.G.A.Z.", το οποίο τον έφερε κατευθείαν στην κορυφή.

Ένα χρόνο αργότερα κι ενώ η αυξανόμενη λάμψη του είχε αρχίσει να γίνεται ενοχλητική σε κάποιους, τον πυροβόλησαν 5 φορές έξω από το στούντιο ηχογράφησης. Σαν από θαύμα, συνήλθε από τα τραύματα του και δημιούργησε μερικά από τα κορυφαία του τραγούδια στους δίσκους "Me against the world" και "All eyez on me". Εν τω μεταξύ, είχε δημιουργήσει ένα ολόκληρο ρεύμα στη ραπ, το οποίο ο ίδιος ονόμασε Thug Life (Ζωή Αλήτη), εμπνευσμένος από τις κατηγορίες που του απέδιδαν.

Μεγάλη επίσης ήταν η κόντρα του με διάφορους ράπερ της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα με τους Notorious BIG, Puff Daddy, Mobb Deep, Nas, Lil' Kim ,Jay-Z, Chino XL και Junior Mafia.

Η δολοφονία τουΟ Τούπακ απεβίωσε στις 13 Σεπτεμβρίου 1996 (σε μία ανεξιχνίαστη υπόθεση), ενώ βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του. Πιο συγκεκριμένα, στις 7 Σεπτεμβρίου είχε πάει να παρακολουθήσει, στο γήπεδο MGM Grand του Λας Βέγκας, έναν αγώνα μποξ μεταξύ του Μάικ Τάισον (Mike Tyson) και του Μπρους Σέλντον (Bruce Sheldon), με τον ιδιοκτήτη της δισκογραφικής εταιρίας του, Death row records. Ο Τάισον δεν άφησε και πολλά περιθώρια στον αντίπαλο του και έτσι ο αγώνας τελείωσε γρήγορα αναδεικνύοντάς τον ως νικητή. Αργότερα, ο Τούπακ καθώς επέβαινε στο αυτοκίνητο του ιδιοκτήτη της εταιρίας του, στη θέση του συνοδηγού, κατευθυνόταν στο κλαμπ 662. Η επίθεση έγινε στις 11:17 το βράδυ, στο αυτοκίνητο. Πέθανε, μετά από 6 ημέρες στο νοσοκομείο από εσωτερική αιμορραγία. Λίγο μετά το θάνατό του, κυκλοφόρησε ο δίσκος "The Don Killuminati: The 7 Day

Theory".

Eminem

Ο Μάρσαλ Μπρους Μάδερς (Marshall Bruce Mathers III) (γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου, 1972), πιο γνωστός με το καλλιτεχνικό όνομα Eminem από την προφορά των αρχικών του ονόματός του, έχει βραβευτεί με Όσκαρ και πολλαπλά Γκράμι για την πολυδιάστατη δράση του στην Αμερικανική σόουμπιζ (ως ράπερ, παραγωγός μουσικής και περιστασιακός ηθοποιός).

Ανακαλύφθηκε από τον ράπερ και παραγωγό Dr. Dre και υπέγραψε με την εταιρία του, Aftermath Entertainment. Μέχρι σήμερα, έχει πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και έχει τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών μεταξύ των καλλιτεχνών ραπ. Κατέχει επίσης, σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες, το ρεκόρ σε πωλήσεις την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας ενός δίσκου, καθώς το "The Marshall Mathers LP" πούλησε 1,76 εκατομμύρια αντίγραφα (ο Snoop Dogg με το "Doggystyle" είχε πουλήσει 1,5 εκατομμύρια αντίγραφα την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του).

Ο Eminem θεωρείται αξιόλογος επειδή έχει την ικανότητά να αλλάζει τον τόνο και το ύφος της φωνής του πολλές φορές μέσα σε ένα τραγούδι χωρίς να χάνει το ρυθμό, ενώ έχει διακριθεί και για την δεξιοτεχνία του στην σύνθεση μουσικής και στίχων.

Παρόλα αυτά είναι επίσης γνωστός για τους αντικρουόμενους και προσβλητικούς στίχους που περιβάλλουν τα τραγούδια του. Κριτικοί, όπως το GLAAD, κατακρίνουν τους στίχους του και τον ίδιο ως ομοφοβικό και μισογύνη, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι προάγει τη βία μέσω της μουσικής του.

Η Επιτυχία

Όταν ο Mathers χώρισε, έκανε μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Τότε, σύμφωνα με το Billboard Magazine, "κατάλαβε ότι οι μουσικές του φιλοδοξίες ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει από τη δυστυχία". Έτσι, αφού υπέγραψε στην Aftermath Entertainment/Interscope Records το 1998, κυκλοφόρησε το 1999 σε συνεργασία με τον Dr. Dre το The Slim Shady LP. Το άλμπουμ ήταν, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο του Billboard, «βάναυσο» και «έτη φωτός μπροστά από ότι είχε προηγουμένως κάνει". Ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή άλμπουμ του 1999, και έγινε τρεις φορές πλατινένιο μέχρι το τέλος του έτους. Η δημοτικότητα του άλμπουμ δημιούργησε και αμφισβήτηση γύρω από πολλούς στίχους των τραγουδιών του άλμπουμ. Στο "'97 Bonnie και Clyde", περιγράφει ένα ταξίδι μαζί με την μικρή κόρη του, αφού πρώτα θα έχουν ξεφορτωθεί το πτώμα της γυναίκας του. Σε ένα άλλο τραγούδι, το "Guilty Conscience", καταλήγει ενθαρρύνοντας έναν άνδρα να δολοφονήσει τη σύζυγό του και τον εραστή της. Το "Guilty Conscience" σηματοδότησε την αρχή της φιλίας και του μουσικού δεσμού του Eminem με τον Dr. Dre. Οι δυο τους αργότερα

συνεργάστηκαν σε μια σειρά τραγουδιών που έγιναν επιτυχίες, όπως τα "Forgot About Dre" και "What's the Difference" από το άλμπουμ του Dr. Dre "2001", το "Bitch Please II" από το Marshall Mathers LP, το "Say What You Say" από το Eminem Show και το "Encore/Curtains Down" από το Encore. Ο Dr. Dre έχει τουλάχιστον μία συμμετοχή σε κάθε mainstream άλμπουμ του Eminem.

1. http://el.wikipedia.org/wiki/Eminem 2. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD

%CE%B1

3. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B1%CF%80_%CE%BC%CE%BF%CF %85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

4. http://en.wikipedia.org/wiki/Rapping 5. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%80_%CE%BC%CE%BF%CF

%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE6. http://en.wikipedia.org/wiki/Pop_music 7. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%80_%CE%91%CF%81%CF%84 8. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B1%CE%BA_

%CE%A3%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Δ4

ΠΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

O χορός Ηοuse είναι μια μίξη διαφόρων χορευτικών στυλ.Η κύρια βηματολογία του Ηouse περιλαμβάνει Footwork, Jacking και Lofting. Σαν χορός δίνει έμφαση στις γρήγορες και πολύπλοκες κινήσεις των ποδιών πάνω σε βασικά βήματα συνδυασμένα με τη ρευστότητα του κορμού. Δανείζεται στοιχεία από πολλούς χορούς όπως Lindy, African, Brazilian, Jazz, Tap και Modern.Αρχικά ξεκίνησε στα πάρτυ που γίνονταν σε σπίτια με μουσική house στις αρχές του 1980 αλλά εδραιώθηκε και αναπτύχθηκε σαν χορός μέσα στα clubs της Nέας Υόρκης(το club “Τhe Loft” & το “Paradise Garage”) και του Σικάγο.(το “Warehouse”,aπό το οποίο πήρε και το όνομα του) Όπως και το Hip Hop έτσι και το House δημιουργήθηκαν από μαύρους και Λατινοαμερικάνικους λαούς.

Το ξέσπασμα της Ηouse.

Η αρχή έγινε στα στενά του βιομηχανικού Detroit και του Chicago. Τέλη δεκαετίας του ’80 και νέοι αυτών των πόλεων, κυρίως στις υποβαθμισμένες πλευρές τους, θέλουν να εκφραστούν και να μιλήσουν για τις επιθυμίες, τα γούστα, τις αγωνίες, αλλά και τον τρόπο διασκέδασής τους. Είναι μέλη μιας περιθωριοποιημένης κοινότητας, Λατίνοι, αφρο – Αμερικανοί ή ομοφυλόφιλοι, αλλά ξέρουν καλή μουσική και θέλουν να το δείξουν και στον υπόλοιπο κόσμο. Ξεκινούν μια σειρά από πάρτι, σε σπίτια στο Chicago, τα οποία αποκτούν μεγάλη δημοσιότητα και έτσι η μουσική τους ξεφεύγει από τα στενά όρια της γειτονιάς ή της πόλης τους. Έτσι κάπως, προέκυψε η ...house. Ακουμπούσε στο πνεύμα, στο σώμα και στην ψυχή και γι’ αυτό βρήκε τόσο μεγάλη απήχηση.

Η house είναι ένα είδος μουσικής που άρχισε να εμφανίζεται στις αρχές του 1980. Εξελίχθηκε με αργά βήματα, παίρνοντας στοιχεία από την Soul και Funk μουσική των “late 70’s” και φυσικά κάποια στοιχεία από την Disco. Έτσι λοιπόν οι dj ‘s, παίρνοντας τις μελωδικές γραμμές, τα τύμπανα και το μπάσο, άρχιζαν να πειραματίζονται αλλάζοντας κατά πολύ την φυσικότητα των ήχων και κατευθυνθήκαν προς «ηλεκτρονικά μονοπάτια». Τα τύμπανα άρχισαν να γίνονται βαριά και κατά κάποιον τρόπο «ψεύτικα» αφού άρχισαν να χρησιμοποιούν drum machines, φυσικά με σκοπό να ακούγονται με αυτή την αλλοίωση που δίνει μια διαφορετική «φυσικότητα». Επίσης χρησιμοποίησαν synthesizers με τα οποία έδωσαν έναν βαρύ ηλεκτρονικό ήχο στις μπασογραμμές και τις διάφορες μελωδίες (ένα χαρακτηριστικό των οποίων είναι το πολύ ψηφιακό βάθος). Επιπροσθέτως, οι dj ‘s έχοντας στο μυαλό τους τη μουσική καλλιτεχνών όπως ο Vangelis και ο Jean Michelle Jarre (οι οποίοι ήταν από τους πρώτους αντιπροσώπους, της ηλεκτρονικής μουσικής) κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτό το καινούριο είδος μουσικής.

Η Trance είναι παρακλάδι της ηλεκτρονικής μουσικής, ένα είδος χορευτικής μουσικής που ξεκίνησε ουσιαστικά το έτος 1990 από Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Αγγλία και όπου η συχνότητα των ρυθμικών χτυπημάτων ανά λεπτό κυμαίνεται περίπου από τα 130 BPM έως και τα 160 BPM.

Ο όρος trance σημαίνει έκσταση ήχοι της Trance κυμαίνονται, αναλόγως το είδος από αρκετά μελωδικοί, ατμοσφαιρικοί, αλλά και σκληροί σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά σε Hardstyle και Psytrance.

Όπως είναι γνωστό, η Trance όπως και γενικά η ηλεκτρονική μουσική, δημιουργείται μέσω χρήσης μουσικών προγραμμάτων ηλεκτρονικής μουσικής, μέσω φυσικά των ηλεκτρονικών υπολογιστών ή και μέσω πάλι της προηγούμενης διαδικασίας αλλά με την προσθήκη midi, δηλαδή καλωδίου που συνδέει τον υπολογιστή με συνθεσάιζερ.

Υπάρχουν πολλά επαγγελματικά μουσικά προγράμματα από τα οποία παράγεται Trance, όπως το FL Studio, το Q-Base και άλλα.

Η Psychedelic Trance ή Psytrance μουσική ελλ.ψυχεδελική trance) είναι ένα παρακλάδι της ηλεκτρονικής μουσικής Trance. Αποτελεί εξέλιξη της μουσικής γκόα, η οποία προέρχεται από την ομώνυμη περιοχή της Ινδίας. Το είδος αυτό της μουσικής προωθήθηκε προς την δύση μέσω Ισραηλινών τουριστών που έκαναν τις διακοπές τους στην περιοχή Γκόα. Η μουσική Psytrance είναι αρκετά γρήγορη αφού παίζεται με πάνω από 140 ρυθμικάχτυπήματα το λεπτό (bpm). Οι ήχοι της συγκεκριμένης μουσικής μπορούν να θεωρηθούν σπάνια ελαφρώς μελωδικοί έως περίεργοι και πολλές φορές ενοχλητικοί. Δεν είναι τόσο δημοφιλής όσο άλλα είδη ηλεκτρονικής μουσικής λόγω του θορύβου(υψηλές μη αρμονικές συχνότητες) που μεταδίδουν οι ήχοι της. Τα τελευταία 10 χρόνια η Psytrance είναι πολύ γνωστή στην Ευρώπη.

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Β3

ΤΖΙΒΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΦΟΡΤΟΤΗΡΑΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΟΚ

Η Rock and roll εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο στη δεκαετία του 1950 και του '60, εισέρχεται στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του '60. Ελληνική εκτελεστές στον τομέα της ροκ συμπεριλαμβανομένου του Jimi Quidd (Jimmy Χατζηδημητρίου, αργότερα μέλος των The Dots και παραγωγός για τους Bad Brains), και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της ελληνικής folk-rock και της ροκ. Η ελληνική ροκ ξεκίνησε στις αρχές του 1960 με τη δημιουργία των διαφόρων αγγλόφωνων συγκροτημάτων pop-rock, όπως οι The Forminx, The Idols και oι The Olympians. Στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα σχηματίστηκαν οι Aphrodite's Child, μία από τις πιο σημαντικές και επιτυχημένες ελληνικές ροκ μπάντες: με το άλμπουμ τους It's Five O'Clock (1969) πέτυχαν παγκόσμια φήμη. Μια άλλη πτυχή της ελληνικής ροκ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος συνδύασε την ελληνική λαϊκή μουσική με ροκ στοιχεία.

• 1970

Η ελληνική ροκ πρώτα κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, ενώ η Ελλάδα εξακολουθούσε να κυβερνάται από στρατιωτική δικτατορία. Συγκροτήματα συμπεριλαμβανόμενων των Socrates Drank The Conium (αγγλόφωνο προοδευτικό rock), των Nostradamos, των Exadahtylos (πολιτικό / σατιρικό στίχο), των Pelóma Bokioú , οι Poll (folk με τις φωνητικές αρμονίες, ελληνικό στίχο). Ο Κώστας Τουρνάς είναι ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής ροκ. Είναι ένας τραγουδιστής και συνθέτης πολλών επιτυχιών της δεκαετίας του '70 με μια μακρά καριέρα και μια σειρά από επιτυχίες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Το προοδευτικό-ψυχεδελικό σόλο άλμπουμ του το 1972 Απέραντα Χωράφια θεωρείται ένα ορόσημο της ελληνικής ροκ και μια πράξη αντίστασης ενάντια στη χούντα που κυβερνούσε την Ελλάδα εκείνη την εποχή. Ο Τουρνάς μαζί με τον Robert Williams και τον Σταύρο Λογαρίδη, συν-ιδρυτές του θρυλικού Poll ροκ συγκρότημα, δημιούργησε ένα κύμα μουσικής που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και πήρε τη μουσική σκηνή της Αθήνας από τη καταιγίδα. Η μουσική τους αντήχησε με τα νέα και δημιουργικά τραγούδια που εξακολουθούν να παραμένουν στην ιστορία του ελληνικού ροκ. Η

πτώση της δικτατορίας ακολούθησε από την πολιτιστική κυριαρχία των αριστερών διανοουμένων, αν και η κυβέρνηση ήταν ακόμη μέτρια δεξιά. Γι 'αυτούς, ροκ ήταν ένα «εισαγόμενη» (ξενόφερτη) μορφή της μουσικής και, αντίθετα εκείνοι προωθούσαν τη μουσική με βάση τις τοπικές παραδόσεις, όπως οι συνθέσεις του Θεοδωράκη. Ένας από τους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες ροκ στη δεκαετία ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο οποίος κατάφερε να συγχωνεύσει τη μουσική ροκ με ελληνικό στίχο. Ακόμα ένας άλλος σημαντικός μουσικός που πειραματίστηκε με ελληνικό στίχο ήταν ο Νικόλας Άσημος, ο οποίος κατέγραψε τις πρώτες παράνομες ταινίες του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. Η ελληνική ροκ αναβίωσε στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα, με το πρώτο punk και new wave συγκροτήματα, καθώς και ορισμένοι παλαιότεροι καλλιτέχνες.

• 1980

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, υπάρχει ένας μουσικός εμπλουτισμός στην σκηνή καθώς ανθούσαν όλο και περισσότερα συγκροτήματα, παρά την εκτεταμένη λογοκρισία σχετικά με τις μορφές της τέχνης που τα επόμενα χρόνια σταδιακά σταμάτησε. Ένα παράδειγμα αυτής της εποχής είναι οι Μουσικές Ταξιαρχίες , με τραγουδιστή τον Τζίμη Πανούση.

Το στιχουργικό περιεχόμενο της μπάντας για το χρονικό διάστημα θεωρήθηκε ότι ποικίλει από τη χιουμοριστική και ελαφρά σατιρική σε κριτική για την πολιτική ζωή της Ελλάδα,

ωστόσο, η μπάντα έπαιξε μουσική με πλούσιο μουσικό περιεχόμενο, ένα μείγμα πολλών επιρροών, εκτός από ροκ, όπως η reggae και funk.Ο Παύλος Σιδηρόπουλος πέρασε τη δεκαετία σχηματίζοντας το συγκρότημα «Απροσάρμοστους» και έκανε μερικά από τα καλύτερα άλμπουμ του με αυτούς. Στις αρχές του 1981, ένα νέο συγκρότημα οι «Φατμέ» σχηματίστηκε που συνδύαζε πολύ δημιουργικά στοιχεία από την ελληνική λαϊκή μουσική και ροκ για πρώτη φορά. Ο τραγουδιστής τους ήταν ο Νίκος Πορτοκάλογλου ο οποίος εξακολουθεί να

είναι ένας τραγουδιστής εγγραφής / τραγουδοποιός με μεγάλη επιτυχία.

Αν και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξεκίνησε την καριέρα του στη δεκαετία του '70, δεν ήταν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80 που απόκτησε τεράστια δημοτικότητα και έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες τραγουδιστές της ροκ. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι ακόμα ενεργός και συνεχίζει να απελευθερώνει επιτυχημένα άλμπουμ. Με τη δεύτερη γενιά, η σκηνή που παράγει, επίσης, μερικούς από τους καλύτερους ηλεκτρικούς κιθαρίστες, όπως ο Χριστόφορος Κροκίδης και ο Σπύρος Πάζιος που μέχρι σήμερα εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται σε διάφορα έργα. Κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980, μια μπάντα που ονομαζόταν «The Last Drive» εμφανίστηκε, των οποίων η εξαιρετική απόδοση τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς επηρέασε βαθιά τη μουσική σκηνή.

Το 1985 ήταν η μεγάλη γέννηση της σύγχρονης ελληνικής ροκ όπως είναι γνωστή σήμερα, και αυτό χάρη σε ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη: οι «Τρύπες» με το πρώτο τους άλμπουμ και δύο χρόνια αργότερα, το 1987, ένα τρίο-μπάντα που ονομαζόταν ‘’Μωρά στη Φωτιά’’ . Η μπάντα παίζει ένα συνδυασμό του new wave, punk, μαλακού και σκληρού ροκ. Άλλα υπό-είδη της rock προέκυψαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου: Heavy metal, rock punk και indie rock αποκτήσαν δημοτικότητα. Ελληνικές metal μπάντες όπως οι «Spitfire» (παραδοσιακό heavy metal) και πρωτοπόροι του black metal ήχου τους «Rotting Christ» και «Varathron», εμφανίστηκε στη δεκαετία του

• 1990

Η δεκαετία του 1990 είναι όταν η ελληνική ροκ κουλτούρα ήταν στο υψηλότερο σημείο της. Κυριαρχούσαν από τα συγκροτήματα «Ξύλινα Σπαθιά», «Τρύπες» και «Στέρεο Νόβα». Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία του ροκ, υπήρξαν sold out εμφανίσεις σε μεγάλες

αίθουσες. Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία υπήρχαν ροκ επιτυχίες που παίζονταν στο ραδιόφωνο. Χιλιάδες οπαδοί επευφημούσαν αυτές τις ομάδες. Η Ελλάδα ήταν ένα ωραίο μέρος, μουσικά, για να ζεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Άλλα συγκροτήματα ακολούθησαν συμπεριλαμβανομένων των «Διάφανα Κρίνα», «Ενδελέχεια», «The Flowers Of Romance», «Nama», «Πυξ Λαξ»,τους αδερφούς Κατσιμίχα , «Γιώργος Δημητριάδης και οι Μικροί Ήρωες», «Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες», «Υπόγεια Ρεύματα»,οι «Τρύπες» διαλύθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όπως και τα «Ξύλινα Σπαθιά». Οι Heavy metal μπάντες συνέχισαν να αναδύονται στη δεκαετία του '90, με το συμφωνικό metal συγκρότημα Death Septic Flesh όντας ένα από τα σημαντικότερα.

• 2000

Το 2000 είδε λιγότερο ενδιαφέρον στην ελληνική ροκ μουσική. Ωστόσο, καθιερωμένοι ροκ καλλιτέχνες των τελευταίων δεκαετιών παρέμειναν δημοφιλής. Μια αγγλόφωνη αναβίωση κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας πραγματοποιήθηκε, με συγκροτήματα όπως οι «Raining

Pleasure» που κατέκτησαν παγκόσμια φήμη. Επιπλέον ,ο πρώην τραγουδιστής των «Τρύπες» Γιάννης Αγγελάκας, κυκλοφόρησε αρκετά άλμπουμ με την προσωπική του μπάντα «Οι Επισκέπτες» του, συνδυάζοντας ελληνική ροκ όχι μόνο με στοιχεία folk, αλλά και με reggae. Οι «Firewind» πήραν την πρώτη θέση στη σύγχρονη Heavy metal, απελευθερώνοντας τέσσερα άλμπουμ στη δεκαετία και την επίτευξη διεθνούς δημοτικότητας. Ο κιθαρίστας της μπάντας, Gus G εμφανιζόταν μαζί με τον Ozzy Osbourne αντικαθιστόντας τον πρώην κιθαρίστα του, ενώ ο πιανίστας Bob Katsionis κυκλοφόρησε προσωπικά άλμπουμ.Οι «Septic Flesh» επανενώθηκαν και

ηχογράφησαν το ‘’Κοινωνία’’, η οποία έλαβε πολύ θετικές κριτικές και αναγνώριση. Κατά τη διάρκεια του 2000 μια μικρή μουσική σκηνή απο metal μπάντες metalcore / hardcore punk / screamo / deathcore αναδήθηκαν.

• 2010Το 2010 το ελληνο-αμερικάνικο συγκρότημα «Barb Wire Dolls» έγινε η πρώτη μπάντα από την Ελλάδα που επανεγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες μετά το συνεχή airplay του τραγουδιού τους" California "από το " Punk The Fussies! »έναν από τους παγκοσμίου φήμης του Λος Άντζελες.

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Β3

ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ PUNK ROCK

Η ελληνική πανκ ροκ σκηνή ήταν μικρή αλλά δραστήρια στην Αθήνα, ξεκινώντας από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80. Μπάντες όπως οι Αδιέξοδο, οι Γενιά του χάους, οι Stress, οι Panx Romana, οι Ex-humans και άλλοι είχαν δημιουργήσει ένα πυρήνα από μπάντες με φιλικές μεταξύ τους σχέσεις και δίναν συναυλίες μαζί, στις ίδιες τοποθεσίες. Όπως και αλλού, το πανκ υιοθετήθηκε σαν υποκουλτούρα και τρόπος ζωής από διαφορετικά άτομα και ομάδες, το κοινό στοιχείο όμως ήταν η νεανική οργή και ο χλευασμός του κατεστημένου οικοδομήματος, αλλά και το πάθος για ελευθερία, η αντίθεση στις προκαταλήψεις, το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Περί τα μέσα της δεκαετίας η Θεσσαλονίκη ανέδειξε κι αυτή μια δραστήρια σκηνή με συγκροτήματα όπως οι Γκούλαγκ, οι Εκτός Ελέγχου, οι Γκρόβερ κ.α.

Πολλά νεότερα πανκ και hardcore συγκροτήματα όπως οι Ναυτία ή οι Ξεχασμένη Προφητεία, υιοθέτησαν την πρακτική της αυτοδιαχείρισης μετά το '90, και σταδιακά δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και ομάδων που στήριξαν και στηρίχτηκαν από τα συγκροτήματα αυτά όπως οι ξακουστές καταλήψεις Villa Amalias και "Λέλας Καραγιάννη" στην Αθήνα και η Villa Varvaras στη Θεσσαλονίκη. Το πανκ, το hardcore και το crust, μετεξελίξεις του πανκ όταν αυτό αναμείχθηκε με το metal και το hardcore, δεν είναι βέβαια τα μόνα μουσικά ιδιώματα που εμφανίζονται στην αυτοδιαχειριζόμενη μουσική σκηνή, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Οι σύγχρονες πανκ μπάντες σπάνια κατάφεραν να δημιουργήσουν σκηνή με συνέχεια, σε αντίθεση με την αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή που, αν και τα συγκροτήματα ήταν συχνά βραχύβια, κατόρθωσε να επιζήσει μέχρι και σήμερα. Σε κάποιες περιπτώσεις, μια μπάντα μπορεί να γίνει περισσότερο γνωστή, δημιουργώντας φανατικούς οπαδούς, όπως συνέβη στην περίπτωση των Αντίδραση ή των Ομίχλη.

Λίγες προσπάθειες έχουν γίνει για την καταγραφή της ιστορίας του ελληνικού πανκ. Μια από αυτές ήταν μια μπροσούρα της Αναρχικής αρχειοθήκης, ενώ άλλες προσπάθειες γίνονται τα τελευταία χρόνια από διαδικτυακούς τόπους (webzines) που έχουν συγκεντρώσει αρκετό υλικό.

GREEK HARD ROCK & HEAVY METAL

Η υπόθεση ΕΛΛΗΝΙΚΟ HARD ROCK – HEAVY METAL είναι μια πολύπλοκη ιστορία με ποικίλες εκδοχές, την οποία με απλά λόγια θα προσπαθήσω να σας περιγράψω. Το να προσπαθήσεις, να γράψεις για το Ελληνικό Hard Rock – Heavy Metal, είναι αρκετά δύσκολο, γιατί πρέπει να έχεις ζήσει τα πράγματα από πρώτο χέρι. Πρέπει δηλαδή να ήσουν ή να είσαι μέλος Ελληνικού συγκροτήματος και έτσι να γνωρίζεις τα τεκταινόμενα στο χώρο, ή να ήσουν σε κάποιο περιοδικό, ραδιοφωνικό σταθμό, δισκάδικο κλπ. Εγώ, για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, ποτέ δεν υπήρξα μέλος κάποιου Ελληνικού σχήματος ή σε οποιαδήποτε άλλη προαναφερθείσα θέση, παρακολουθώ όμως την Ελληνική Metal σκηνή (από το 1983-84) μόνο σαν οπαδός και απλός φίλος της μουσικής αυτής.

Η Ελληνική Hard Rock - Metal σκηνή ανθεί εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, επιδεικνύοντας ένα δυναμισμό που σε ορισμένες, περιπτώσεις μάλιστα βρίσκει αξιοζήλευτη απήχηση και στο εξωτερικό, παρά τις ομολογουμένως αντίξοες συνθήκες. Το Ελληνικό Hard Rock πρέπει να το ψάξουμε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν οι Socrates έθεσαν τις βάσεις για έναν πιο «σκληρό» ήχο στη Ελληνική μουσική. Μετά από αυτό, η δεκαετία του ’80 μπήκε ενθαρρυντικά, το Ελληνικό Metal εμφανίστηκε μαζί με την γενικευμένη εισαγωγή αυτής της μουσικής στη χώρα μας. Η έκρηξη στο Ελληνικό Metal ήρθε περίπου το 1984-1985, όταν άρχισαν να φτιάχνονται πολλά σχήματα και έτσι τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο.

Φυσικά δεν είχαν όλοι, πραγματική αγάπη για το Heavy Metal καθώς αποδείχθηκε πως τα περισσότερα «συγκροτήματα» νόμιζαν ότι επειδή είχαν μια κιθάρα, ένα μπάσο και ένα set drums θα γίνονταν από τη μια μέρα στην άλλη μεγάλοι super stars. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα Ελληνικά Heavy Metal συγκροτήματα ήταν πολλά και διάφορα αφού μόνο η σύσταση και η ύπαρξη ενός σχήματος στη δεκαετία του ’80, ήταν ένας πραγματικός άθλος.

Χώροι για να φιλοξενήσουν συγκροτήματα σε τακτική βάση, δεν υπήρχαν και οι ούτως ή άλλως λιγοστές συναυλίες λάμβαναν χώρα κυρίως σε κινηματογράφους, αφού δεν υπήρχαν οργανωμένοι συναυλιακοί χώροι που να φιλοξενούν εμφανίσεις Heavy Metal συγκροτημάτων σε συχνή και τακτική βάση. Τα στούντιο ηχογράφησης, συνήθως, ΔΕΝ δέχονταν Heavy Metal συγκροτήματα. Ηχολήπτες και μηχανικοί ήχου που να μπορούσαν κάπως να αντιληφθούν το Heavy Metal δεν υπήρχαν και ήταν σύνηθες το πρωί να δουλεύουν πάνω σε λαϊκά τραγούδια και το βράδυ να παλεύουν να ηχογραφήσουν Heavy Metal!!! Αν ακούσετε ιστορίες παλιών Ελλήνων Metal μουσικών, θα βάλετε τα γέλια και τα κλάματα.

Όσοι προσπάθησαν να βγάλουν κάποιο δίσκο στην δεκαετία του ’80, έπρεπε να βάλουν αρκετά χρήματα από την τσέπη τους και να ξεκλέψουν πολύτιμο χρόνο από τις καθημερινές δουλειές τους. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που διάφορα σχήματα πούλησαν χρυσαφικά, μηχανάκια, δισκογραφίες, για να δουν το όνειρο τους να γίνεται πραγματικότητα. Κάποιες δισκογραφικές εταιρίες (παραρτήματα πολυεθνικών) προσέγγισαν το Ελληνικό Heavy Metal και υλοποίησαν το όνειρο ενός δισκογραφικού συμβολαίου. Κυκλοφόρησαν ένα-δυο δίσκους σε 2-3 συγκροτήματα και μετά τους παράτησαν. Οι ντόπιοι αντιπρόσωποι των πολυεθνικών εταιρειών, επειδή δεν είχαν σχέση με το Metal, δεν πίστεψαν ποτέ στην Ελληνική σκηνή και αντιμετώπιζαν τα groups σαν μέσο για εξοικονόμηση χρήματος και ιδίων οφελών (βέβαια, αυτό συνέβαινε και στο εξωτερικό αλλά εδώ γίνονταν μόνο αυτό και δεν προωθούνταν καν το συγκρότημα). Έκαναν κάποιες πρόχειρες παραγωγές, έθαψαν γρήγορα – γρήγορα αυτούς τους δίσκους και τσέπωσαν το υπόλοιπο των επιχορηγήσεων από τις μητρικές εταιρείες. Βέβαια υπήρχαν και οι λεγόμενοι «managers» της εποχής που σε κάθε κίνηση του συγκροτήματος δεν έχαναν την ευκαιρία να τα κονομάνε χοντρά, σε βάρος των συγκροτημάτων βέβαια. Γι’ αυτά τα παραπάνω που αναφέρω υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες μουσικών εκείνης της εποχής.

Οι μόνες Ελληνικές δισκογραφικές εταιρίες που βοήθησαν κάπως τα πράγματα ήταν η FM Records (στα ‘80s), η Μολών Λαβέ, Unisound, Dark Side (στα ‘90s) ενώ τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούνται αρκετές Ελληνικές ανεξάρτητες κυρίως εταιρίες που κάνουν καλή δουλεία, όπως οι Secret Port, Steel Gallery, Sleazy Rider, Eat Metal, No

Remorse, Black Lotus, Sirens Records κ.α. Στην δεκαετία του ’90 πτώση του Heavy Metal σε παραδοσιακές χώρες, όπως η Αμερική και η Αγγλία (κυρίως), επέτρεψε να βγουν από την αφάνεια σκηνές άλλων χωρών, που μέχρι τότε, είτε η παρουσία τους ήταν αμυδρή, στο Heavy Metal στερέωμα (Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία), είτε ήταν σχεδόν ανύπαρκτη (Πολωνία, Αυστρία, Ουγγαρία). Σκεφτείτε αν κάποιοι στην Ελλάδα δεν έτρωγαν της επιχορηγήσεις των εταιριών, τι θα γινόταν με σχήματα όπως: Spitfire, Northwind, Vavel, Raw Silk, Sarissa, Deceptor, Vice Human, Rust κλπ.

Αυτή η συγκυρία,(για να επανέλθω) σε συνδυασμό με την σοβαρότερη αντιμετώπιση, από τους Έλληνες Heavy Metal μουσικούς, ώθησε την Ελληνική Metal σκηνή να αναβαθμιστεί και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο χώρο του ευρύτερου Metal ήχου με groups όπως οι Rotting Christ, Nightfall, Septic Flesh κτλ. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν Έλληνες που προσπαθούν με συγκροτήματα στο εξωτερικό, (αφού έχουν εγκατασταθεί μόνιμα έξω και έκαναν το όνειρο τους πραγματικότητα), όπως ο Δημήτρης Λιαππάκης με τους Valley’s Eve και τους Mystic Prophecy, o Gus G., με τους Dream Evil και τους Firewind, ο Μάριος

Ηλιόπουλος με τους Nightrage, ο John K (Κουτσελίνης) με τους Biomechanical και τους Balance Of Power… και πολλοί-πολλοί άλλοι. Όλες αυτές οι προσπάθειες είναι άξιες αναφοράς, και πρέπει να τύχουν τις προσοχής και τις υποστήριξης μας. Αφού βάζουν τη χώρα μας μέσα στον παγκόσμιο χάρτη του Heavy Metal. Η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη και τα συγκροτήματα αυτά αξίζουν τα εύσημα από όλους μας.

Η σταδιακή αντικατάσταση του βινυλίου από το CD και η εξέλιξη της τεχνολογίας επέτρεψε στα Ελληνικά συγκροτήματα να παρακάμψουν τις δισκογραφικές εταιρίες και να κυκλοφορούν εύκολα τις δουλειές τους, έχοντας σαν αποτέλεσμα, ειδικά τα τελευταία 10-15 χρόνια, μια πληθώρα ανεξάρτητων κυκλοφοριών σε ημι-επίσημη μορφή. Για μια δισκογραφική εταιρία (που είναι και επιχείρηση) είναι πιο εύκολο, γρήγορο και επικερδές να αγοράσει ένα αριθμό δίσκων από το εξωτερικό παρά με το ίδιο κεφαλαίο να χρηματοδοτήσει μια Ελληνική παραγωγή, να βρει το κατάλληλο συγκρότημα, να το προωθήσει, να του βγάλει και δεύτερο και τρίτο δίσκο… Γιατί να κάτσουν να σκάσουν κάποιοι για τους Spitfire, Northwind, Vavel, Rust, Raw Silk

(τυχαία ονόματα) για παράδειγμα, όταν ο καινούργιος δίσκος των Iron Maiden, Metallica, KISS, AC/DC, Ozzy Osbourne (πάλι τυχαία ονόματα) θα έρθει πακεταρισμένος και έτοιμος για πούλημα την άλλη κιόλας μέρα στα δισκάδικα;

Η Ελληνική Metal σκηνή γύρισε τη πλάτη της στην Ελλάδα, η Ελλάδα με τη σειρά της γύρισε τη πλάτη της στο Ελληνικό Heavy Metal. Ο κόσμος όμως, αγαπούσε και αγαπάει θέλω να πιστεύω, τα Ελληνικά Metal συγκροτήματα, έχει την πρόθεση να τα υποστηρίξει αλλά δεν είχε πρόσβαση στη μουσική τους. Αυτό οφείλεται στην μηδαμινή ή ελλιπή διαφήμιση Ελληνικών Metal δίσκων σε έντυπα, ραδιόφωνα, τηλεόραση. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια κάπως έχει αλλάξει αυτή η κατάσταση… προς το καλύτερο, βγαίνουν και πιο αξιόλογες κυκλοφορίες και το όνομα της χώρας μας ακούγετε όλο και πιο πολύ στο εξωτερικό για την Metal σκηνή που έχουμε. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλα αυτά τα σχήματα που προσπαθούν για κάτι καλύτερο.

Βιβλιογραφία: http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE % A 0% CE % B 1% CE % BD % CE % BA http://eagainst.com/articles/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF-punk-rock/

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Β3

ΣΕΡΙΦΙ ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝΟ ΤΣΙΡΙΓΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ HIP-HOP

Το Hip Hop / Rap είναι είδος μουσικής με καταγωγή από το bronx της Νέας Υόρκης. Ξεκίνησε τη δεκαετία του 70' μέσα από ελεύθερα πάρτυ που διοργάνωνε στα στενά της γειτονιάς ο dj kool herc. Το πρώτο hip-hop κομμάτι που ακούστηκε μέσα από επίσημη δισκογραφική δουλειά και έβγαλε το είδος παραέξω από τα ghetto ήταν το "rapper's delight" από τους sugarhill gang. Οι πρώτες ενδείξεις ελληνικού Hip Hop ήρθαν στην Ελλάδα με το συγκρότημα FF.C(Fortified Concept) που το 1987 έκαναν τα πρώτα τους βήματα και το πρώτο τους άλμπουμ με όνομα "σκληροί καιροί" κυκλοφόρησε το 1993. Τ0 1992 δημιουργήθηκαν και οι Active Member μετά από την συναυλία των public enemy στο κατράκειο θέατρο της Νίκαιας και μέχρι το 1995 είχε δημιουργηθεί και το συγκρότημα Terror X Crew. Επίσης εκείνη την εποχή έγιναν γνωστοί στο ευρύτερο ελληνικό hip hop κοινό οι Goin' Through και τα Ημισκούμπρια. Το Βattle Rap ήρθε στην Ελλάδα το 1997 από το συγκρότημα Ζωντανοί Νεκροί(ΖΝ). Οι Active Member δημιούργησαν επίσης ένα είδος hip hop το Low Bap, διαχωρίζοντας τη δική τους θέση από την ελληνική hip-hop σκηνή, θεωρόντας πως είχε αρχίσει να παίρνει εμπορικά χαρακτηριστικά που διέδιδε τότε η Αμερικάνικη hip-hop σκηνή. Άλλα hip-hop σχήματα της τότε εποχής ήταν: Ομήρου Απόγονοι, Razastarr, Βαβυλώνα, Παρεμβολές, Νέβμα, Soulbro. Τη δεκαετία του 90' το hip-hop ήταν κάτι πρωτόγνωρο στην Ελλάδα καθώς ήταν τα πρώτα χρόνια που βγήκε στην επιφάνεια ραπ με ελληνικό στίχο, ενώ μες τη δεκαετία του 80' είχαν ακουστεί παγκοσμίως μόνο MC's και συγκροτήματα της Αμερικάνικης σκηνής όπως: sugarhill gang, grandmaster flash, kurtis blow, public enemy, N.W.A., krs-one, afrika

bambaataa και άλλοι πολλοί, από τους οποίους ήταν επηρεασμένοι όλοι οι καλλιτέχνες της ελληνικής hip-hop σκηνής. Ο αριθμός των hip-hop καλλιτεχνών εκείνη την εποχή ήταν μικρός, καθώς το hip-hop διαδίδονταν ραδιοφωνικά μέσω του Atlantis fm και τηλεοπτικά μέσω των καναλιών: new channel, mad tv, gtv κ.α. τα οποία προβάλανε τα ολιγοστά hip-hop βιντεοκλίπς που υπήρχαν τότε. Ο στίχος ήταν κυρίως κοινωνικοπολιτικός, αλλά υπήρχαν και σχήματα που κάνανε σάτιρα όπως: ημισκούμπρια, καβουροδεινόσαυροι.

Το ελληνικό hip-hop μετά το 2000

Στη δεκαετία του 2000 εμφανίστηκαν και άλλα σχήματα και καλλιτέχνες όπως: άγνωστοι γνωστοί, βόρεια αστέρια, βπεις, στίχοιμα, evnus, Modus Vivendi, deadlock, stereo mike, funked up, worms, tang ram, νέα τάξη πραγμάτων, αποκάλυψις, social waste, ανώνυμος συγγραφέας, βομβιστές συνείδησης, ρόδες, ορθολογιστές, tus κ.α. (Κάποιοι από αυτούς ξεκίνησαν μέσα στη δεκαετία του 90' αλλά γνωστοποιήθηκαν τη δεκαετία του 2000). Επίσης μερικά σχήματα της δεκαετίας 90' άλλαξαν μορφή ή διαλύθηκαν όπως: terror x crew (οι οποίοι πλέον αποτελούν το σχήμα "Αρτέμης-εύθυμης") FF.C (μετά την αποχώρηση του ρυθμοδαμαστή το 2005 διαλύθηκαν και ο Σκηνοθέτης δημιούργησε το σχήμα "αντίξοες παραγωγές") ή όπως οι active member (το 2002 αποχώρησε ο xray, και μετά έγιναν αρκετές αλλαγές στο συγκρότημα). Παράλληλα σημαντικός ήταν ο διαχωρισμός μεταξύ underground και εμπορικού hip-hop, καθώς οι goin' through μετά το 2004 όπου βραβεύτηκαν στα βραβεία του mad για το βιντεοκλίπ με τίτλο "πόσο .... είσαι" άρχισαν να παίρνουν μια πιο εμπορική τροπή σε στίχο και σε μουσική. Υπήρξαν μερικά σχήματα τα οποία ακολούθησαν το δικό τους δρόμο, όπως π.χ. stavento και άλλοι, οι οποίοι αποτελούν το εμπορικό hip-hop. Η διαφορά μεταξύ underground και εμπορικού hip-hop ήταν έντονη εφ' όσον οι μεν είχαν πιο σκληροπυρηνικό ήχο, στίχο πιο καυστικό και προωθούνταν μέσω του hiphop.gr (το οποίο συχνά ανέβαζε mixtapes) και του atlantis fm, ενώ οι δε προωθούνταν μέσω των μεγάλων μουσικών καναλιών και τις τηλεόρασης και είχαν ήχο πιο χορευτικό και στίχο πιο ανάλαφρο που παρέπεμπε σε pop μουσική. Υπήρχαν επίσης αρκετά συνοικιακά hip-hop σχήματα που διέδιδαν cd και demo σε γνωστούς και φίλους, σε όλη την Ελλάδα. Προς το τέλος της δεκαετίας βγήκαν στην επιφάνεια και άλλοι MC's και σχήματα όπως: ραψωδός φιλόλογος, λόγος απειλή, ladose, ψυχόδραμα, detro, bong da city, fullface κ.α. Η εξάπλωση του διαδικτύου βοήθησε αρκετούς MC's να διαδώσουν τη μουσική τους μέσω ιστοσελίδων για βίντεο όπως youtube και σελίδες για hip-hop όπως hiphop.gr και bouriblog.com. Κάποιοι είναι αποδεκτοί κάποιοι δέχονται άσχημη κριτική.

Το ελληνικό hip-hop σήμερα

Σήμερα υπάρχει μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών και νέων ανθρώπων που ξεκινούν να ασχολούνται με το rap ή djing και φτιάχνουν συγκροτήματα, σε αντίθεση με τη δεκαετία του 90' που ο αριθμός των καλλιτεχνών ήταν μικρός. Πολλοί από αυτούς κυκλοφορούν τις δισκογραφικές τους δουλειές μέσω του διαδικτύου ή γνωστοποιούν τη μουσική τους μέσω youtube. Υπάρχουν και αρκετοί οι οποίοι βγάζουν δίσκους μέσω ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών. Χαρακτηριστικό του σημερινού hip-hop είναι το σκληροπυρηνικό flow που επικρατεί όταν ραπάρουν οι περισσότεροι MC's.

H Ιστορία του Hip-hop

Συνεχίζουμε την διαδρομή της Ηip- Hop ιστορίας έχοντας φτάσει στο 1982. Το hip-hop έχει ενωθεί με το 4ο στοιχείο του Breaking το Rap, Graffiti και το djing. Οι συμμορίες έχουν βρει έναν άλλο τρόπο εκτός από τη βία να ξεσπούν από την καθημερινή απογοήτευση της ζωής τους, στις υποβαθμισμένες συνοικίες: το Breaking Ο χορός λύνει τις διαφορές. Η μουσική γίνεται πιο εκφραστική και με ένταση και όλοι μπορούν να συμμετέχουν είτε σαν ακροατές είτε σαν δημιουργοί.Αντί να βγάζουν λοιπόν μαχαίρια, πιστόλια ή άλλο όπλο, οι συμμορίες διαλύονται και φτιάχνουν crew χορευτικά και κάνουν "Battles" αναμεταξύ τους. Ο χαμένος στο χορό πρέπει να ομολογήσει την ήττα του δημοσίως στον νικητή και όλα είναι μετά ειρηνικά. Το Breaking, μείωσε αισθητά την βία και έκανε τους νέους να εκτονώνονται στην μουσική δίνοντας εικόνα με χορό, πόζες, φιγούρες, αστεία και αναδεικνύοντας "style". Το ύφος ή "style" παίζει μεγάλο ρόλο στο χώρο της hip- Ηοp κουλτούρας. Καθώς και το Bitting. Απαγορεύεται αυστηρά οι djs να κλέβουν τις lοοp των άλλων dj. Όλοι δουλεύουν και πειραματίζονται με ασυνήθιστα beats και περίπλοκα scratches. Καινούρια μουσική γεννιέται με πολλούς δίσκους. Από βινίλιο του Sinatra έως Latin δίσκους της Βραζιλίας.Από Ροp μέχρι ινδικούς ρυθμούς. Όλα ανακατεύονται με μια εκπληκτική μαεστρία. Είτε ήταν μουσική, χορός ή και Graffiti ή Ηip hοp, έπαιρνε έμπνευση από παντού. Δεν υπήρχε ρατσισμός ή θρησκεία, χρώμα ή πολιτικές ιδεολογίες (μέχρι τότε) που να βάζουν όρια στις επιδράσεις από διάφορους μουσικούς καλλιτέχνες ζωγράφους, άλλους χώρους.

Όλες οι μουσικές κουλτούρες μέχρι και ελληνικά έπεφταν στα χέρια των djs και έβγαιναν πλήρως ανανεωμένα, ανακαινισμένα, γεμάτα ζωντάνια και πολύ πιο ρυθμικά. Το ίδιο συνέβαινε με τους Β-bοys και τα B-girls Μετανάστες. Στην Αμερική όπως Ρώσοι, Πορτορικανοί, Πολωνέζοι, Γάλλοι, Έλληνες και Αφρικανοί, ανακατεύουν τα πιο εντυπωσιακά βήματα από τους δικούς τους παραδοσιακούς χορούς αλλά όχι μόνο. Μέχρι και πολεμικές τέχνες. Ότι κινήσεις ήταν cοοl ή fresh όπως έλεγαν τότε το 1982 τις συμπεριελάμβαναν - φυσικά τελείως αλλαγμένες και προσαρμοσμένες στο είδος - για να βγει ένα εντυπωσιακό και τέλειο αποτέλεσμα που δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι θα μπορούσε να γεννηθεί. Μερικά γρήγορα συμπεράσματα μέχρι εδώ. Το Breaking ξεκίνησε και έδωσε έναν πολύ δημιουργικό ρόλο στους djs και αυτοί με την σειρά τους προσάρμοσαν την μουσική στις ανάγκες του b-boying/girl style. Εντάξει μέχρι εδώ; Ωραία! Οι Ράπερς τώρα. Αυτοί τότε το ''75-''78 εμψύχωναν τους Breakers, με τα μικρόφωνα και συμμετείχαν με ρύμες που πραγματικά είχαν κάτι να πουν. Ο cool Herc ο Dj σε κάποιο πάρτυ, σύνδεσε τα μικρόφωνα στο mixer του και άρχισε να λέει διάφορα ανάμεσα από τα τραγούδια κάτι σαν ποιηματάκια και slogan. Αυτό το έκανε για να ανεβάζει τον κόσμο και να έρθει σε άμεση επαφή. Όπως π.χ. από τους B-boys: «Don''t stop the body rock» ή «Party people in the place tο be... say hοοο ye. Say we gonna rock the party», « Ηip -hop don''t stop!» και το κοινό αντιδρούσε θετικά στο κάλεσμα του απαντώντας. Έκανε προθέρμανση με τους καλεσμένους. Έφτιαχνε μια γραμμή επικοινωνίας. Ο Cοοl Herc ήταν από τους πρώτους που το έκανε και μάλιστα είχε και το πρώτο αποτελεσματικό Rap crew τους Hercoloids Βέβαια ύστερα ήρθαν κι άλλοι djs και προσθέσανε φράσεις και ρύμες.

Έτσι ξεκίνησαν τα πρώτα βήματα των Ράπερ, οι Μc (Master of Ceremony). Οι

πρώτοι Μc ήταν κάτι σαν οι conferancie των και των πάρτυ. Ύστερα έλεγαν κάποιες μικρές ιστορίες ή γεγονότα από την προσωπική τους ζωή με ομοιοκαταληξία στον ρυθμό και το beat των DJs. Το rap γεννιόταν. Μπορούσες να μιλήσεις κατευθείαν στον κόσμο και να έχεις μπροστά σου την αντίδραση του κοινού "τραγουδώντας". Έκανες έναν μονόλογο με ρίμες και το κοινό άκουγε και χορεύοντας ταυτόχρονα. Δεν χρειαζόταν κάποιο ιδιαίτερο φωνητικό χάρισμα αλλά έξυπνος προφορικός λόγος. Μπορούσες να εκφραστείς για τα κοινωνικά προβλήματα, τις αδικίες, τις σχέσεις σου, το χιούμορ, γενικά για τη ζωή σου. Όλοι ένιωθαν την ανάγκη να εκφραστούν και ήθελαν να έχουν πρόσβαση με το MCing. Ούτε Ωδεία ούτε σχολές φωνής. Απλά ένα beat του Dj και ένα μικρόφωνο και κάτι να πεις. Έτσι ήταν τότε το ραπ από το ''79-''85. Το "message" του Grand Master Flesh είναι ένα τέτοιο δείγμα και θεωρείται ο εθνικός ύμνος του hip-hop culture. Όπως και σε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του hip-hop έτσι και το MCing έπρεπε να είχε ύφος, στυλ και τις δικές σου ρίμες. Το ίδιο και στο Graffiti το οποίο έβγαζε τον ζωγράφο/καλλιτέχνη από την απομόνωση του ατελιέ-δωματίου και τον έφερνε αντιμέτωπο με την κοινωνία.

Λίγο πολύ αυτή είναι η ιστορία της Hip-Hop κουλτούρας συμπυκωμένα. Απλά μετά το ''86 οι ράπερς έχασαν τον προσανατολισμό, βγήκε το gangsta rap και άλλα τέτοια είδη και οι hip-hop Ευρωπαίοι το υιοθέτησαν χωρίς καν να το προσαρμόσουν στην κουλτούρα της χώρας τους. Δεν έχουμε Βronx στην Ελλάδα ή στη Γερμανία. Δεν σκοτωνόμαστε για να προστατέψουμε κάποια τετράγωνα. Μετά ήρθαν οι εμπορικοί clown''s στην Αμερική Puff Daddy κι άλλα τέτοια προϊόντα που κινούνται με τη βοήθεια του MTV. Κάτι ανάλογο έχουμε κι εδώ όπως τα Ημισκούμπρια, χρειάζεται να ξεσκεπάσω κι άλλο το θέμα... Για ανθρώπους που δεν έχουν ταυτότητα υπάρχει πάντα η ένωση της μάζας, η μόδα. Κουτοπόνηροι άνθρωποι κυνηγάνε τέτοιους για να πουλήσουν τα προϊόντα έχοντας κλέψει από καλλιτέχνες του δρόμου: graffiti, μουσική και χορό.Στο Graffiti τώρα, η Ελλάδα προσπαθεί αλλά τα crew εδώ είναι "ληστές" ότι έχουν δει απ'' έξω το κοπιάρουν αναιδέστατα. Bitters! Έχουμε ταλέντα αλλά αυτά χάνονται στα χαζά που ντύνονται με φαρδιά παντελόνια home boy που τους πασάρουν τα περιοδικά και στην λάθος εντύπωση για το Hip hop. Το Breaking; Τα ίδια πολλές φορές έρχονται στην σχολή μου στην Αθήνα τύποι από διάφορα μέρη της Ελλάδας, Καβάλα, θεσ/νίκη, Βόλο κ.λ.π. και μπαίνουν μέσα χωρίς καν να σε χαιρετήσουν...Έχουν μια στάση «Νεάταρνταλ» τελείως ακοινώνητα όντα. Νομίζουν ότι είναι σε ταινία αμερικάνικη. Το παίζουν σκληροί κι αμίλητοι. Δεν σου λένε μπράβο εάν κάνεις κάτι καλό, απλά κατσουφιάζουν και κάνουν ότι δεν ενθουσιάστηκαν. Συνήθως απαιτώ όταν έρθεις στην σχολή μου σεβασμό και να

μπορείς να προφέρεις με τα χείλια σου ένα «Καλημέρα» ή «Καλησπέρα» για να μην νομίζεις ότι θα υποτιμηθείς εάν χαιρετήσεις κάποιον που γνωρίζει πιο πολλά από σένα. Μέχρι στιγμής εκτός τους μαθητές του B-boying/girl που έχω, ένα δυο παιδιά έδειξαν χαρακτήρα. Ένας από αυτούς είναι ο Matsu (Freakstyle). Δεν με ενδιαφέρει εάν κάνει 30 στροφές στο κεφάλι ή 200 flear. Με ενδιαφέρει η στάση του σαν άνθρωπος και Bboy. Οι πιο πολλοί στην Ελλάδα είναι τσάμπα μάγκες. Είσαι τόσο καλός; Όρμα στο ring, αλλά πρόσεχε, κάνε κάτι δικό σου! Από την ώρα που οι κινήσεις σου είναι όλες ξένες, κλείσε το στόμα σου και κράτα τον εγωισμό σου στο κεφάλι σου. Ο καλός Bboy φαίνεται από την συμπεριφορά του και όχι από τις κωλοτούμπες και τις capuera στάσεις. Nintendo breakers τους αποκαλούν αυτούς που μαϊμουδίζουν με τούμπες και φευδοεντυπωσιακές στάσεις. Χορεύεις για σένα και μετά για το κοινό. Στυλ και ύφος! Αλλιώς είσαι μια απομίμηση στηριγμένη σε πλαστή αυτοπεποίθηση.

Δεκαέξι χρόνια παλεύω για αυτό το είδος του χορού αλλά και την κουλτούρα του. Δεν γεννήθηκα εχθές λοιπόν! Ούτε «έγλειφα» μαζί με το crew μου (τους Throw Down) τους tοp χορευτές για να μας δεχτούν. Δουλέψαμε σκληρά, γι''αυτό και το λέω στα ίσα: Hip hop

είναι να διαθέτεις χαρακτήρα και ήθος. Μετά φόρα ότι θες από φαρδιά μέχρι κολλητά. Χόρεψε και στο videoclip της Ίνας αλλά να πιστεύεις στον εαυτό σου και να τολμάς να λες ότι έχεις πολλά να μάθεις ακόμη. Ράπερ, graffiti writer, Dj και breaker δεν γίνεσαι σε 3-6 μήνες αλλά σε πολλά χρόνια. Μακάρι να καταλάβουν μερικοί από εσάς αυτό που γράφω και πράττω έτσι για να μπορέσουμε κάποτε να βγούμε έξω από τα σύνορα και να αποδείξουμε ότι έχουμε και εμείς κάτι να δώσουμε σε μια κουλτούρα που δέχεται το διαφορετικό χωρίς φυλετικές διακρίσεις.

Το Graffiti ενσωματώθηκε στο hip-hop ως ένα από τα στοιχεία του στα τέλη του '60, όταν ένας Ελληνοαμερικάνος που έκανε delivery πίτσες έγραφε όπου πήγαινε το ψευδώνυμο του και τον αριθμό της οδού όπου έμενε (TAKI 183). Έτσι γεννήθηκε η σύγχρονη μορφή του graffiti. Από τότε μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από την Βραζιλία μέχρι το Ιράν, και έγινε ένας τρόπος έκφρασης του καλλιτέχνη κατά της πολιτικής ή για διάφορους άλλους σκοπούς. To Graffiti γεμίζει το αστικό γκρίζο με ένα χρώμα της ψυχής που γεννιέται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του καλλιτέχνη και από τη καρδιά μεταφέρεται στο χέρι του που κρατάει το spray. http :// www . hiphop . gr / http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE % A 7% CE % B 9% CF %80_% CF %87% CE % BF % CF %80

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Ε2

ΠΑΝΤΕΛΑΙΟΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ-ΑΛΚΙΝΟΟΣ

Η ΡΕΓΚΕ ( REGGAE )

H ρέγκε (reggae) είναι σύγχρονο μουσικό είδος που αναπτύχθηκε με επίκεντρο τη Τζαμάικα στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Σε σύντομο χρονικό διάστημα εξελίχθηκε σε κυρίαρχο είδος της τζαμαϊκανής μουσικής σκηνής, ενώ παράλληλα διαδόθηκε διεθνώς με αξιοσημείωτη απήχηση στη Βρετανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην Αφρική. Οι ρίζες της ανιχνεύονται στο παροδοσιακό είδος που ονομάζεται μέντο (mento) και χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς και στο είδος τού σκα (ska). Το μέντο χαρακτηρίζεται ως μία κατά βάση λαϊκή και εορταστική μουσική, συνδεδεμένη με το χορό, που αναπτύχθηκε αρχικά στο περιβάλλον των αγροτικών πληθυσμών της Τζαμάικα. Η μουσική σκα, επίσης ρυθμική και χορευτική, αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950, με χαρακτηριστικό ρυθμό 4/4, παρόμοιο με εκείνο του κλασικού rhythm and blues.

Ο μουσικός όρος ρέγκε και ο χαρακτηριστικός ρυθμός που ταυτίζεται με αυτόν χρονολογούνται από το 1968, έτος κυκλοφορίας του τραγουδιού Do the Reggay του συγκροτήματος Toots & the Maytals. Ένας ακόμα εκπρόσωπος της ρέγκε, ο δημοφιλής τραγουδιστής Τζίμι Κλιφ (Jimmy Cliff), κατάφερε να αποκτήσει διεθνή φήμη ως πρωταγωνιστής της ταινίας The Harder They Come (1972), που συνέβαλε σημαντικά στη διάδοση του νέου μουσικού είδους. H ρέγκε διατήρησε κυρίως τοπικό χαρακτήρα κατά τα πρώτα χρόνια διαμόρφωσής της, καθώς οι περισσότεροι εκπρόσωποί της παρέμεναν στη Τζαμάικα ενώ μικρό δείγμα της μουσικής τους ακουγόταν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς εκτός της χώρας, κυρίως τραγούδια των Τζίμι Κλιφ και Ντέσμοντ Ντέκερ που περιστασιακά προβάλλονταν στην Αμερική και στην Ευρώπη. Στη δεκαετία του 1970 διαδόθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, κυρίως μέσω Τζαμαϊκανών μεταναστών αλλά και εγχώριων μουσικών, ενώ σημαντική συνεισφορά στη διάδοση της στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές ακόμα χώρες του κόσμου είχε ο Μπομπ Μάρλεϊ, ηγέτης του συγκροτήματος The Wailers και ένας

από τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες του είδους παγκοσμίως. Ο Μάρλεΐ εισήγαγε επίσης ορισμένες καινοτομίες στη ρέγκε, επιταχύνοντας ελαφρά το ρυθμό της, χρησιμοποιώντας ενισχυμένες ροκ και μπλουζ κιθάρες καθώς και ένα φωνητικό γκόσπελ τρίο (I-Threes). Επιπλέον, οι Wailers ενσωμάτωσαν στοιχεία δανεισμένα από παραδοσιακούς αφρικανικούς και τζαμαϊκανούς ρυθμούς, όπως και από τους τελετουργικούς τυμπανισμούς που αποτελούσαν μέρος της μουσικής παράδοσης του κινήματος των Ρασταφάρι.

Ο Μπομπ Μάρλεϊ θεωρείται η αιχμή του δόρατος της ρέγκε μουσικής, ωστόσο κατά τη δεκαετία του 1970 αρκετοί μουσικοί συνεισέφεραν επίσης στην εξέλιξη του είδους, με αποτέλεσμα την εμφάνιση αρκετών παραλλαγών του. Οι Sly and Robbie εισήγαγαν ένα γρηγορότερο είδος της ρέγκε που ονομάστηκε rockers, οι τραγουδιστές Γκρέγκορι Άιζακς και Ντένις Μπράουν τραγούδησαν με το χαρακτηριστικό ύφος τους το είδος που αποκαλείται lovers rock, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ξεκίνησε να αναπτύσσεται από DJs το πολύ δημοφιλές είδος του dancehall που χαρακτηρίζεται από το γρηγορότερο ρυθμό του, τη χρήση «συνθεσάιζερ» και rap φωνητικών.

Μπομπ Μάρλεϊ Ως μουσικό είδος εξέφρασε κυρίως τις καταπιεσμένες και οικονομικά υποβαθμισμένες κοινωνικές τάξεις, με συχνές αναφορές στην ανάγκη ισότητας και δικαιοσύνης, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στους στίχους των τραγουδιών. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος των Maytals, Φρέντερικ Χίμπερτ, όρισε τον όρο ρέγκε σχολιάζοντας χαρακτηριστικά: «Ρέγκε σημαίνει ό,τι προέρχεται από το λαό, κάτι καθημερινό, από το γκέτο [...] σημαίνει φτώχεια, δεινά, Ρασταφάρι, οτιδήποτε από το γκέτο. Είναι μουσική επαναστατών, ανθρώπων που δεν έχουν αυτό που επιθυμούν». Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, η ρέγκε συνδέθηκε επίσης στενά με το ρασταφαριανισμό, μεταφέροντας τα κοινωνικά και θρησκευτικά μηνύματά του και συμβάλλοντας στη διάδοσή του.

Βιβλιογραφία:Α) http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%B5Β) http://www.allaboutmusic.gr/epikairotita/arthra/reggae-i-moysiki-tis-psyhis

H reggae εκπροσωπεί τη χαρά και τον πόνο, την αγάπη και τη θλίψη, στοχάζεται τη ζωή και την ενότητα της ανθρωπότητας και αποτελεί τις ρίζες όλων των θεμελίων της μουσικής.Η επιρροή και δημοτικότητα της reggae τόσο εντός όσο και εκτός της Τζαμάικα αντανακλά τις «τριτοκοσμικές» της απαρχές, οι οποίες ενέχουν πόνο αλλά και θετικότητα μέσα από ένα backbeat ρυθμό. Οι ρίζες της reggae είναι συνυφασμένες με την ιστορία της δουλείας και της αποικιοκρατίας και γι' αυτό την καθιστούν συγκινητική τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν.Στον παγκόσμιο σημερινό αναβρασμό η μουσική reggae είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς εμπνέει θετικότητα και παρουσιάζει την αλήθεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία.Η reggae μουσική ειναι σαν ένα είδος προφορικής ιστορίας. Δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στους στίχους των τραγουδιών επειδή οι καλλιτέχνες προσπαθούν να πουν κάτι. Το άκουσμα της reggae δίνει δύναμη στους ανθρώπους. Αν οι σκλάβοι της Τζαμάικα μπόρεσαν να ξεπεράσουν όλα αυτά, τότε κι εγώ μπορώ να κάνω τα πάντα. Αυτό είναι για μένα το μήνυμα της μουσικής reggae.

Tο πρώτο γκρουπ που ενέπνευσε πολλούς υποστηρικτές της reggae μουσικης με τους επαναστατικούς του στίχους, τους ρυθμούς και τη σοφία του ήταν οι Steel Pulse, η roots reggae μπάντα που σχηματίστηκε στο Μπέρμιγχαμ το 1975 και αποτέλεσε μία από τις πιο επιτυχημένες reggae μπάντες στο Ηνωμένο Βασίλειο τη δεκαετία του 70. Συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να

ηχογραφούν και να κάνουν τουρνέ, μία από τις λίγες μπάντες που εξακολουθούν να το κάνουν, αλλά μακριά από το Ηνωμένο Βασίλειο όπου θεωρούνται δεδομένοι. Δίνουν συναυλίες κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και σε φτωχές χώρες της Νότιας Αμερικής, ώστε όλοι να έχουν τη δυνατότητα να τους παρακολουθήσουν.

Το Handsworth Revolution (1978) ήταν ένα άρτιο πρώτο άλμπουμ και σημείο αναφοράς στην εξέλιξη της Βρετανικής reggae. Αν και στην αρχή δυσκολεύονταν να δώσουν συναυλίες, μόλις έπαιξαν support στους Burning Spear, οι τελευταίοι τους έφεραν στη δισκογραφική Island Records και πλέον τα υπόλοιπα είναι ιστορία.Το 1979 το άλμπουμ Tribute to the Martyrs που περιείχε τραγούδια όπως το Sound System και το Babylon Makes the Rules, παγίωσε τη φήμη του συγκροτήματος για την ασυμβίβαστη πολιτική του ρητορική. Ο David Hinds, τραγουδιστής, κιθαρίστας και στιχουργός των Pulse είπε:«Δε βρισκόμαστε εδώ για να ξεκινήσουμε μια πραγματική επανάσταση, αλλά για να ανοίξουμε τα μάτια των πάντων ώστε να μπορέσουν να κοιτάξουν τον εαυτό τους και μέσω αυτής της επιμόρφωσης να αλλάξουν την κατάσταση. Χάνουμε τους εαυτούς μας και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε. Πολλοί από τους νέους μας έχουν χαθεί λόγω ναρκωτικών ή όπλων, ή λόγω της έλλειψης απαραίτητης

μόρφωσης που θα τους έδινε την ώθηση να επιμείνουν προς μια θετική κατεύθυνση. Νομίζω ότι το Rage and Fury θα συμβάλλει στην διαφώτισή τους». "Οι Steel Pulse είχαν, και εξακολουθούν να έχουν, μια αποστολή. Όμως η αποστολή τους έχει ολοκληρωθεί όποτε και όπου ολοκληρωθεί η καριέρα τους, όπως το καθιστούν σαφές στο μήνυμά τους, το οποίο πάντοτε θα ενστερνίζομαι: είναι το ταξίδι που μετράει και όχι ο προορισμός" Στο εν λόγω άλμπουμ υπάρχουν και άλλα σπουδαία τραγούδια όπως το «Chant a Psalm» και «Blues Dance Raid» όπου επιδεικνύουν πραγματική μουσική αρτιότητα και αποδεικνύουν την αφοσίωσή τους σαν μπάντα.Οι Steel Pulse είχαν, και εξακολουθούν να έχουν, μια αποστολή. Όμως η αποστολή τους έχει ολοκληρωθεί όποτε και όπου ολοκληρωθεί η καριέρα τους, όπως το καθιστούν σαφές στο μήνυμά τους, το οποίο πάντοτε θα ενστερνίζομαι: είναι το ταξίδι που μετράει και όχι ο προορισμός.Ο Bob Marley κάποτε είπε κάτι που πιστεύω ότι μπορεί να ειπωθεί για ολόκληρη τη reggae μουσική: «Η μουσική μου θα ζει για πάντα, μπορεί να είμαι ανόητος που λέω κάτι τέτοιο, αλλά όταν γνωρίζω τα γεγονότα, τότε τα λέω: η μουσική μου θα ζει για πάντα». Δε θα μπορούσε να βρίσκεται κοντύτερα στην αλήθεια.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ : http :// www . allaboutmusic . gr / epikairotita / arthra / reggae - i - moysiki - tis - psyhis # sthash . MASrJquZ . dpuf

SOUL MUSIC Soul: η μουσική της ψυχής

Soul Music: η μουσική έκφραση της ανθρώπινης ψυχής και ιδιαίτερα αυτής του μαύρου πληθυσμού της Αμερικής που προσπαθούσε από τα τέλη της δεκαετίας του '50 να βρει μια ισότιμη φωνή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αποτελεί το μουσικό αφηγηματικό όχημα της τυραννισμένης ψυχής των μαύρων κατά τη μετάβασή τους από την επαρχία στις πόλεις και από τη σκλαβιά στην ελευθερία. Η «μαύρη» μουσική αρχίζει να γίνεται δημοφιλής και στους κύκλους των λευκών, ενώ εκφράζει πλέον όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές τάξεις. Η soul γεννιέται, αλλά απομακρύνεται από τις ρίζες της. Γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60 στην Αμερική και μπορεί να θεωρηθεί η μαύρη απάντηση στην ποπ του Phil Spector και του Brill Building. Οι μεγάλοι ερμηνευτές της soul, όπως ο Sam Cooke και ο Marvin Gaye. Οι στίχοι των τραγουδιών της soul θα εκφράζουν για πάρα πολλά χρόνια μόνο τις εφηβικές ανησυχίες της ανέμελης νεολαίας, εστιάζοντας ειδικά στη διασκέδαση. Η μουσική ήταν κατά κανόνα χαλαρή, εύπεπτη και χορευτική, και οι στίχοι δεν άγγιζαν καν τα θρησκευτικά και τα σημαντικά κοινωνικά ζητήματα.

Η Stax και η Motown

Οι εταιρείες και οι καλλιτέχνες που είχαν "αναλάβει" την προώθηση των soul δημιουργιών ήταν δεκάδες. Τα πρώτα όμως χρόνια και πριν προκύψουν τα αμέτρητα παρακλάδια της, η συντριπτική πλειονότητα της παραγωγής της soul μουσικής ήταν στα χέρια δύο εταιρειών, των διάσημων και αντιμαχόμενων Stax και Motown. Ο ήχος της ήταν δημιούργημα του Berry Gordy, ενός επιτυχημένου συνθέτη. Πιασάρικες και ευκολομνημόνευτες μελωδίες που τραγουδιόνταν αιθέρια και με μια δόση από gospel, μια ισχυρή ρυθμική βάση με προεξέχουσες γραμμές μπάσου, παλαμάκια και ότι άλλο ήταν αναγκαίο για να προσδώσει την αίσθηση της παρέαςκαι μια χορευτική διάθεση στο τραγούδι, και τέλος μια σειρά από δεύτερα φωνητικά που δεν συνόδευαν απλώς, αλλά έπαιρναν ενεργό ρόλο στην απόδοση των στίχων. Ένας γαλαξίας αστέρων και επιτυχιώνΣε συνθετικό επίπεδο, στη Motown προσέφεραν το ταλέντο τους, μεταξύ άλλων, οι Smokey Robinson, Brian και Eddie Holland, Lamont Dozier, Norman Whitfield, Barrett Strong, Nickolas και Valerie Simpson, Jim Webb και φυσικά ο Marvin Gay, ο Stevie Wonder αλλά και ο ίδιος ο Gordy. Αρκετοί από αυτούς ήταν συγχρόνως και εκτελεστές, και παραγωγοί, όπως για παράδειγμα, ο Smokey Robinson, ο Marvin Gaye και ο Stevie Wonder. Πολλοί τραγουδιστές επιλέγονταν με γνώμονα όχι μόνο τα μουσικά τους προσόντα, αλλά σύμφωνα και με την εμφάνισή τους καθώς και τη σκηνική τους παρουσία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν η Diana Ross των Supremes που είχε στεφτεί Miss Detroit και η Marta Reeves των Martha And The Vandellas που ήταν η αρχηγός των cheerleaders του σχολείου της. Την εικόνα συμπλήρωναν οι Miracles του Smokey Robinson, οι Temptations, οι Four Tops, η Gladys Knight, η Mary Wells, ο Edwin Starr, οι Isley Brothers, ο Wilson Pickett, ο Junior Walker και φυσικά ο Michael Jackson και οι Jackson 5.

Η Soul αναζητεί το κοινωνικό της πρόσωπο

Οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη και τα πάντα κυλούσαν σε ένα ειδυλλιακό μοτίβο, ίδιο με αυτό που σκιαγραφούσαν -μουσικά και στιχουργικά- τα τραγούδια της. Οι στίχοι απευθύνονταν στη νεολαία της εποχής και κάλυπταν τις εφηβικές τους ανησυχίες, ενώ η μουσική είχε σκοπό να τους βοηθήσει να χορέψουν, να ερωτευτούν, να ξεδώσουν.Τα πάντα λειτουργούσαν πλήρως αποκομμένα από το κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής και οι μουσικοί ήταν εν πολοίς υποταγμένοι στην εικόνα της εταιρείας. Η δεκαετία του '60 ήταν ακόμη η εποχή που ζούσε και βασίλευε το αυτόνομο τραγούδι, που έβγαινε με τη μορφή του δίσκου των 45 στροφών (single). Η έννοια του δίσκου μακράς διαρκείας (LP) που αποτελεί μια αυτόνομη και ολοκληρωμένη κατάθεση του καλλιτέχνη τη δεδομένη χρονική στιγμή, και βάσει του οποίου καθοριζόταν η πορεία του και καταξιωνόταν στο μουσικό στερέωμα, απείχε μερικά ακόμη χρόνια από το να γίνει θεσμός.Η soul έψαχνε ακόμη την αφορμή που θα την απέκοπτε από τη μονοσήμαντη σχέση της με την ποπ και το εφήμερο κυνήγι των υψηλών θέσεων στους καταλόγους των επιτυχιών. Κυρίως όμως αναζητούσε τον καταλύτη που θα την οδηγούσε σε συμφιλίωση με τις ρίζες της, με τον κοινωνικό ρόλο που έπαιζαν τα blues και τα gospel στις αρχές του αιώνα, όταν η μουσική είχε μια πιο σοβαρή και ολοκληρωμένη διάσταση και εξέφραζε κάθε πτυχή των προβλημάτων και των ανησυχιών του μαύρου πληθυσμού.

«Η μαύρη μουσική τού σήμερα απέχει πολύ από τον κλασικό ήχο της Μοτάουν. Η σόουλ που υπήρχε τότε έχει αλλάξει πια μορφή» λέει ο Τζον Λέτζεντ, από τα σύγχρονα αστέρια του είδους.

Βιβλιογραφία:http :// allotino . pblogs . gr /2009/05/ soul - music - h - moysikh - ekfrash - ths - psyhhs - twn - mayrwn . html

Η ΚΑΝΤΡΥ (COUNTRY)

Η κάντρι ή κάντρυ (αγγλ. country) είναι είδος αμερικάνικης λαϊκής μουσικής που ξεκίνησε από τις αγροτικές περιοχές των νοτίων Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη δεκαετία του 1920. Οι ρίζες της βρίσκονται στην παραδοσιακή μουσική της Ιρλανδίας, Σκωτίας και Αγγλίας. Η κάντρυ αποτελείται συχνά από μπαλάντες και χορευτικά κομμάτια με γενικά απλές φόρμες και αρμονίες που κυρίως συνοδεύονται από έγχορδα όργανα όπως το μπάντζο, η ακουστική κιθάρα, το βιολί και η φυσαρμόνικα.Ο όρος «κάντρυ» απέκτησε δημοτικότητα στη δεκαετία του 1940 κατά τη διάρκεια της οποίας ο όρος αυτός προτιμήθηκε του προηγουμένου «χίλλμπίλλυ» (hillbilly). Το 2009 η κάντρυ ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή είδη μουσικής στις Η.Π.Α. Από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της κάντρυ είναι ο Jimmie Rodgers ο οποίος θεωρείται ως είδωλο του συγκεκριμένου είδους, η Patsy Montana η οποία υπήρξε η πρώτη γυναίκα μουσικός της κάντρυ που πούλησε 1 εκατομμύριο δίσκους, ο Johnny Cash ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές της κάντρυ όλων των εποχών, και η Dottie West μια από τις πιο πρωτοπόρες αλλά και αμφιλεγόμενες γυναίκες τραγουδοποιούς του είδους.

Βιβλιογραφία:http :// el . wikipedia . org / wiki /% CE %9 A % CE % AC % CE % BD % CF %84% CF %81% CE % B 9

Υπήρξε η μουσική που πάντα εξέφραζε τον πιστό στα εθνικά ιδανικά απλό αγρότη του Νότου και τον λαϊκό Αμερικανό των πόλεων. Αυτή ήταν που εξέφραζε τις χαρές και τους πόνους του. Υποβαθμισμένη για χρόνια στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ως μουσική αποκλειστικά για αμερικάνους, η «κάντρυ» αγνόησε τα lifestyle περιοδικά και το σύγχρονο ροκ κοινό. Όχι όμως πια. Ξεκινώντας το 1992, μια καινούργια γενιά από καλλιτέχνες με πρώτους τον Γκαρθ Μπρουκς και τον Μπίλυ Ραίη Σάϋρους, ,. Έτσι στα country clubs της Αμερικής

συναντούσες απλό κόσμο και απλούς οικογενειάρχες να διασκεδάζουν .Ενώ σήμερα «κάντρυ» τραγουδίστριες όπως η Λη Ανν Ράϊμς, και η Σάνια Τουαίην έχουν δημιουργήσει μια νέα μουσική που είναι πετυχημένη πατόντας στην παράδοση.Ήδη όμως από το 1968 και μετά, o «βασιλιάς του ροκ» θα ηχογραφούσε μια σειρά από εκπληκτικά «κάντρυ» κομμάτια όπως Guitar Man, In the Ghetto, Suspicious Minds και Burning Love. Το 1969 θα ακολουθούσαν ο Μπομπ Ντύλαν με το Nashville Skyline και οι «Μπαντ» με το ομώνυμο άλμπουμ τους, θα έπαιζαν «κάντρυ ροκ» και θα εξυμνούσαν την παραδοσιακή ζωή και αξίες, προς απογοήτευση των αριστερών της εποχής. Το 1972, ο θρύλος της «κάντρυ» Τζώννυ Κας θα κυκλοφορούσε το άλμπουμ Ragged Old Flag (Παλιά Κουρελιασμένη Σημαία), που μετά την 11/9 θα αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία για τους Αμερικανούς πατριώτες. Στο ομώνυμο τραγούδι με αφορμή με μια παλιά σημαία κουρελιασμένη από τους πολέμους, θα τραγουδούσε την ιστορία του αμερικανικού έθνους από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι το Βιετνάμ. Ενώ στο τέλος του τραγουδιού θα φώναζε: «Θέλω να κομπάσω Ότι είμαι περήφανος γι' αυτήν την παλιά κουρελιασμένη σημαία»

Στην δεκαετία του '70 το «κάντρυ ροκ»,αυτό το πάντρεμα παράδοσης και νεωτερισμού, θα έβρισκε την βασίλισσα του στο πρόσωπο της ψηλής και πανέμορφης Έμμυλου Χάρρις, που ξεκίνησε την καριέρα της τραγουδώντας ντουέτα με τον αείμνηστο Γκραμ Πάρσονς. Ο Τζων Ντένβερ θα συνδύαζε «κάντρυ ροκ» και οικολογία. Στο Ώστιν του Τέξας, ο Γουίλλι Νέλσον και ο Γουαίηλον Τζένινγκς, δύο επαναστάτες του «ρέντνεκ ροκ», δημιουργούσαν μια συναρπαστική «κάντρυ» επηρεασμένη από το ροκ και το μπλουζ, μαζεύοντας γύρω τους ένα κοινό που αποτελείτο από παραδοσιάρχες αγρότες και μακρυμάλληδες οπαδούς του ροκ. Ο Κρις Κριστόφερσον θα κυκλοφορούσε εκπληκτικά άλμπουμ και ο Τζο Έλυ θα γινόταν φιγούρα του «κάντρυ ροκ».

Οι «Αλαμπάμα» θα έφερναν το «κάντρυ ροκ» στα ετήσια βραβεία της μουσικής «κάντρυ». Ενώ στις δεκαετίες του '80 και του '90 θα δημιουργείτο ένα καινούργιο κίνημα country rock - rockabilly - southern rock, χάρις σε καλλιτέχνες της «κάντρυ», όπως ο Ντουάϊτ Γιοάκαμ, ο Στηβ Έρλ και ο Μάρτυ Στιούαρτ και πολλά άλλα ροκ συγκροτημάτα, όπως οι «Μπλάστερς», οι «Γκρην ον Ρεντ», οι «Λονγκ Ράϊντερς» και ακόμα οι «Τζώρτζια Σατελάϊτς».Από την άλλη, παραδοσιακοί της «κάντρυ» όπως η Ρήμπα Μακ Εντάϊρ, ο Τζωρτζ Στρέητ, ο Ράντυ Τρέηβις και αργότερα οι Άλαν Τζάκσον και Γκαρθ Μπρουκς πουλούσαν εκατομμύρια δίσκους στην αμερικάνικη νεολαία. Ενώ δήλωσαν την αρνητική γνώμη τους για τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά.

Βιβλιογραφία:http :// www . e - grammes . gr / article . php ? id =2378

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2013-2014ΘΕΜΑ: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»ΟΜΑΔΑ Ε2

ΣΙΜΗΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ ΤΖΑΝΕΤΗ ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΥΣΚΑ ΑΝΝΑ - ΣΕΡΑΪΝΑ

TζαζΣτις αρχές του 20ου αιώνα,γεννήθηκε στη Βόρεια Αμερική ένα νέο είδος μουσικής, μίγμα αφρικανικών και ευρωπαικών ρυθμών, που ονομάστηκε τζαζ και γρήγορα έγινε δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι τζαζίστες συχνά ξεκινούν μ' έναν γνωστό σκοπό και κατόπιν αυτοσχεδιάζουν, δηλαδή τον αλλάζουν. Η τζαζ επηρεάστηκε απο την αργή, θλιμμένη μουσική των μπλουζ. Η τζαζ εμφανίστηκε ως αναγνωρίσιμο και ξεχωριστό μουσικό είδος περίπου το 1900. Πριν από αυτή τη χρονιά εκτείνεται η προϊστορία της, το χρονικό διάστημα δηλαδή κατά το οποίο συγχωνεύτηκαν όλα τα μουσικά αλλά και κοινωνικά συστατικά της. Για την περίοδο αυτή δεν υπάρχουν πολύ σημαντικές μαρτυρίες.Θεωρείται δεδομένο πως οι καταβολές της τζαζ μουσικής είναι αφρικανικές. Οι έγχρωμοι σκλάβοι, οι οποίοι, προερχόμενοι κατά κύριο λόγο από τη Δυτική Αφρική, μεταφέρθηκαν στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών, μετέφεραν μέρος των παραδόσεων τους, μεταξύ των οποίων κυρίως λατρευτικά έθιμα αλλά και μουσικά αφρικανικά χαρακτηριστικά, όπως η ρυθμική πολυπλοκότητα και οι αφηρημένες μουσικές κλίμακες. Μεταφέρθηκαν ακόμα ορισμένα είδη τραγουδιού, καθώς και μουσικές φόρμες όπως η πολυφωνία και ο αυτοσχεδιασμός. Στην Αμερική εκείνης της εποχής, καθαρές μορφές αφρικάνικης μουσικής συναντάμε ως επί το πλείστον στην τελετουργική ή θρησκευτική μουσική και στα λαϊκά τραγούδια όπως τα αποκαλούμενα χόλερς. Από αρκετά νωρίς ωστόσο, η μαύρη μουσική έρχεται σε μίξη με "λευκά" στοιχεία και η γέννηση της τζαζ αποτέλεσε τελικά προϊόν αυτής της πρόσμιξης. Στην πραγματικότητα, η τζαζ γεννήθηκε στο σταυροδρόμι της ισπανικής, της γαλλικής και της αγγλοσαξονικής πολιτισμικής παράδοσης. Στο τέλος του 19ου αιώνα, όλες οι διαφορετικές προσμίξεις φαίνεται πως έφτασαν στο σημείο της δημιουργίας του πρώτου αναγνωρίσιμου τζαζ είδους, του ραγκτα μ. Το ράγκταϊμ ήτανἵ κυρίως μουσική με συνοδεία πιάνου και με χαρακτηριστικό συγκοπτόμενο ρυθμό. Περίπου στα 1900, το ράγκταϊμ αφομοιώθηκε από ένα άλλο μουσικό είδος, το Τιν Παν Άλι. Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε σε όλη τη μετέπειτα εξέλιξη της τζαζ, δηλαδή κάποιο πρωτογενές στιλ τζαζ να ενσωματώνεται στην βιομηχανία της ελαφριάς μουσικής. ενέτειρα της τζαζ μουσικής θεωρείται συνήθως η Νέα Ορλεάνη. Αν και οι διάφορες προσμίξεις των ευρωπαϊκών και αφρικανικών στοιχείων γέννησαν διαφορετικές μουσικές φόρμες σε πολλά σημεία της αμερικανικής ηπείρου, η Νέα Ορλεάνη διεκδικεί περισσότερο από κάθε άλλη πόλη τον τίτλο αυτό, κυρίως διότι εκεί η τζαζ ορχήστρα αποτέλεσε μαζικό φαινόμενο, γεγονός που αποτυπώνεται και στην ύπαρξη τουλάχιστον τριάντα ορχηστρών στις αρχές του 1900. Επιπλέον αποτέλεσε τον τόπο γέννησης και δράσης πολλών τζαζ μουσικών, ήδη από το 1870. Η Νέα Ορλεάνη αποτελούσε παράλληλα την μοναδική μεγαλούπολη του αμερικανικού Νότου, αστικό κέντρο, εξαγωγικό λιμάνι αλλά και πρωτεύουσα των φυτειών του Δέλτα του Μισσισιπή. Υποστηρίζεται ακόμα πως το μουσικό είδος που αναπτύχθηκε στη Νέα Ορλεάνη ήταν το πρώτο που έλαβε την ονομασία τζαζ (jazz, νωρίτερα συναντάται και ο όρος jass).Η διάδοση της τζαζ μουσικής στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη μετανάστευση ή τις περιοδείες πολλών έγχρωμων και μη μουσικών. Οι μουσικοί της Νέας Ορλεάνης είχαν αρχίσει να περιοδεύουν σε ολόκληρη την Αμερική από πολύ νωρίς και σε κάθε τόπο αποτελούσαν ερέθισμα για τους ντόποιους μουσικούς, γεγονός που βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη και

εξέλιξη της τζαζ. Κύρια μουσικά όργανα της τζαζ ήταν η τρομπέτα το κλαρινέτο το σαξόφωνο το τρομπόνι η κιθάρα το πιάνο το κοντραμπάσο και τα κρουστά

Όλα τα όργανα μπορούν να παίξουν εκπληκτικά σόλο, που ονομάζονται ριφ

Το τρομπόνι είναι σημαντικό όργανο της παραδοσιακής τζαζ μπάντας

Οι τζαζίστες συνήθως δεν χρειάζονται παρτιτούρες

Το κοντραμπάσο παίζεται με τα δάχτυλα ή με δοξάρι

ΜπλουζΜε τον όρο μπλουζ αναφέρεται το φωνητικό και οργανικό μουσικό ιδίωμα που εκφράζεται με «Μπλου» νότες (blue notes) δηλαδή υφέσεις στην 3η και 7η νότα της κλίμακας και επαναλαμβανόμενο μοτίβο συνήθως δωδεκάμετρης μορφής. Γεννήθηκε στις αφροαμερικανικές κοινότητες των Η.Π.Α. ως ανάμειξη στοιχείων με αφρικανικές ρίζες, εκκλησιαστική μουσική (Σπιρίτσουαλς και Γκόσπελ), ύμνους του εμφυλίου πολέμου κ.ά. μουσικά ιδιώματα. To μπλουζ επηρέασε σε σημαντικό βαθμό

την ύστερη αμερικανική και δυτικοευρωπαϊκή μουσική και συνδέθηκε με άλλα είδη όπως το ράγκταϊμ, η Τζαζ, το Ρυθμ εντ μπλουζ το Ροκ εντ ρολ , το Χιπ χοπ και η Ποπ μουσική. Για πολλά χρόνια το μπλουζ καταγραφόταν μόνο από μνήμης, ζωντανό και σε προσωπικό επίπεδο. Γεννήθηκε στο δέλτα του βόρειου Μισσισσιπή μετά από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Επηρεασμένο από τις αφρικανικές ρίζες του μπαλάντες και ρυθμικούς χορούς, (τα τζαμπ απ), εξελίχθηκε σταδιακά σε μουσική για έναν τραγουδιστή, που δημιουργούσε διάλογο ανάμεσα στη φωνή και την κιθάρα του, τραγουδώντας έναν στίχο και απαντώντας οργανικάΣτη δεκαετία του 30 και του 40 τα μπλουζ κατέκτησαν τον Βορρά και πέρασαν στο ρεπερτόριο της μπιγκ μπαντ τζαζ. Η εισαγωγή του ηλεκτρικού ενισχυτή και η χρήση της τονικότητας της τζαζ άλλαξε ριζικά τη μορφή του «ηλεκτρικού» πλέον μπλουζ. Στις πόλεις του Βορρά, στο Σικάγο και το Ντητρόιτ, μπλουζίστες και σόλο κιθαρίστες (lead quitarists) όπως ο Μάντυ Γουότερς, ο Γουίλι Ντίξον, ο Τζον Λη Χούκερ, ο Χόουλινγκ Γουλφ και ο Έλμορ Τζέιμς έπαιξαν ηλεκτρικά και έκαναν δημοφιλή τα μπλουζ του Δέλτα του Μισισιπή, χρησιμοποιώντας στην μπάντα όργανα όπως το μπάσο, τα ντραμς, το πιάνο και περιστασιακά τη φυσαρμόνικα. Στην ίδια περίοδο στο Χιούστον ο Τι-Μπόουν Γουόκερ, και στο Μέμφις ο Μπι Μπι Κινγκ καθιέρωσαν ένα νέο στυλ που συνδύαζε την τεχνική της τζαζ με το ρεπερτόριο και την τονικότητα του μπλουζ. Οι πρώτες ηχογραφήσεις τραγουδιών μπλουζ έγιναν στην δεκαετία του 1920. Οι τραγουδιστές συνοδεύονταν από ένα πιάνο ή μία μικρή τζαζ μπάντα. Μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες των μπλουζ ήταν η Μπέσι Σμιθ, που έζησε δύσκολη ζωή και αποτύπωσε όλα της τα συναισθήματα στο τραγούδι της.

Λατινική μουσική

Η μουσική της λατινικής Αμερικής μπορεί να ταξινομηθεί, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει, στις παρακάτω περιοχές

• Στη μουσική των Άνδεων περιλαμβάνονται οι χώρες της δυτικής Ν.Αμερικής όπως το Περού, η Βολιβία, το Εκουαδόρ η Χιλή και η Βενεζουέλα.

• Στη μουσική της κεντρικής Ν.Αμερικής περιλαμβάνονται το Ελ Σαλβαδόρ, η Νικαράγουα, ο Παναμάς, η Ονδούρα και η Κόστα Ρίκα.

• Στη μουσική της Καραιβικής περιλαμβάνονται πολλά ισπανόφωνα και γαλλόφωνα νησιά όπως η Α τή, η Κούβα, το Πουέρτο Ρίκο, η Μαρτινίκαἳ

• Στη μουσική της Βραζιλίας η οποία αποτελεί από μόνη της μια μουσική περιοχή λόγο του μεγέθους της, της τεράστιας ποικιλίας της και λόγω του ότι ήταν η μοναδική πορτογαλική αποικία.

Μπορεί η ισπανική και η λατινοαμερικάνικη μουσική να διασταυρώθηκαν μεταξύ τους αλλά στη δεύτερη υπάρχουν έντονες επιδράσεις από την αγγλική, την αμερικάνικη και κυρίως την αφρικανική μουσική παράδοση.Η γενική δομή της λατινοαμερικάνικης μουσικής βασίζεται στη δομή των ισπανικών τραγουδιών και τους αφρικανικούς ρυθμούς, διατηρώντας ταυτόχρονα και τις παραδόσεις των Ιθαγενών, που προϋπήρχαν στην περιοχή. Πολλά μουσικά όργανα προέρχονται από την προκολομβιανή εποχή, όπως επίσης και διάφορες παραδόσεις, οι οποίες σε μερικές απομακρυσμένες περιοχές εξακολουθούν να διατηρούνται ζωντανές.Η έμφαση στο ρυθμό αποτελεί χαρακτηριστικό της αφρικανικής μουσικής παράδοσης που πέρασε στη Λατινική Αμερική και εκφράζεται μέσα από τη χρήση των κρουστών οργάνων. Η συγκοπή, όπου τονίζονται τα ασθενή μέρη του μέτρου αντί για τα ισχυρά, αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της μουσικής αυτής. Η μουσική σε σύνδεση με το χορό αποτελούν σημαντικό κομμάτι έκφρασης, το οποίο συσχετίζεται άμεσα με τις αφρικανικές καταβολές.

ΣάμπαΤο πιο δημοφιλές βέβαια είδος μουσικής από τη Βραζιλία, είναι η σάμπα. Στις αρχές

του 20ου αι., η σάμπα εξελίσσεται από το «σόρο» (choro: είδος τραγουδιού του 19ου αι., που σημαίνει «θρήνος») στις γειτονιές του Ρίο ντε Τζανέιρο, που κατοικούνταν κυρίως από φτωχούς μαύρους, απόγονους των σκλάβων. Η δημοτικότητα της σάμπα αναπτύ-χθηκεκατά τον 20ο αι., παράλληλα με την παγκόσμια δημοτικότητα του καρναβαλιού του Ρίο ντεΤζανέιρο. Η λέξη σάμπα παραπέμπει στη μαγεία και στη

φαντασία, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη χώρα στο σύνολο της, αλλά και τον εθνικό της χορό.Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ο όρος σάμπα γεννήθηκε στην Αγκόλα, όπου για πολλά χρόνια οι νέοι των αυτοχθόνων φυλών χόρευαν στους φρενήρες ρυθμούς του σέμπα για να τιμήσουν τους θεούς του έρωτα και της γονιμότητας. Η σάμπα, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, είναι το είδος χορού που προέκυψε το 1917 -όταν οι αίθουσες χορού έγιναν μικρότερες- από τη σάμπα καριόκα, μια παραλλαγή της σάμπα που χόρευαν για πολλά χρόνια στην περιοχή Καριόκα, γύρω από τον ομώνυμο ποταμό που διέσχιζε το Ρίο ντε Τζανέιρο. Η σάμπα έγινε γνωστή σε αυτή την περιοχή στις αρχές του αιώνα από τους μαύρους των επαρχιών, που έρχονταν στο Ρίο για το καρναβάλι. Η Samba παραμένει μέχρι και σήμερα ο πιο δημοφιλής χορός στη Βραζιλία διατηρώντας αρκετά από τα αρχικά χαρακτηριστικά της (σε αντίθεση με τον τρόπο που χορεύεται σε Ευρώπη και Αμερική).

Ένας πολύ σημαντικός συνθέτης σάμπα είναι ο Ζόγιο Ζιλμπέρτο (João Gilberto),που με τους συγκοπτόμενους ρυθμούς στην κιθάρα του έδωσε ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα σε αυτό το είδος μουσικής.

ΤάνγκοΣτη Β. Αργεντινή κυριαρχεί η μουσική των Άνδεων ενώ αντίθετα στην πρωτεύουσα Μπουένος Άιρες κυριαρχεί η μουσική για το «τάνγκο» (tango). Ημουσική αυτή προέκυψε από τη συνένωση διαφόρων ειδών ευρωπαϊκής μουσικής. Από αυτές τις επιδράσεις δημιουργήθηκε αρχικά ο χορός «μιλόνγκα» (milonga), ο οποίος σταδιακά εξελίχθηκε σε τάνγκο (χορός που προέρχεται από τις περιοχές του Μπουένος Άϋρες στις οποίες ζούσαν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα).Η λέξη «τάνγκο» (tango) αναφέρεται για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1890. Γύρω στο 1930, το τάνγκο μετατράπηκε από μουσική κυρίως συνδυασμένη με το χορό, σε μουσική λυρική και ποιητική.Μετά το 1955, έγινε πιο έντεχνο και προσανατολισμένο στην ακρόαση μάλλον παρά στο χορό με το σπουδαίο Αργεντινό συνθέτη Άστορ Πιατσόλα (Astor Piazzolla). Ο σημαντικότερος συνθέτης του τάγκο μετά την χρυσή εποχή, αλλά και ένας από τους σημαντικότερους όλων των εποχών, είναι ο Astor Piazzolla (Άστορ Πιατσόλα, 1921-1992) του οποίου τα σημαντικότερα έργα ηχογραφήθηκαν από το 1960 μέχρι τον θάνατό του το 1992. Μολονότι αρχικά συνάντησε αντίδραση στην Αργεντινή, καθώς οι συνθέσεις του θεωρήθηκαν υπερβολικά νεωτερικές, είναι πλέον καθιερωμένος σαν ένας μεγάλος μουσικός. Πάντως οι συνθέσεις του, που εισάγουν στο τάγκο στοιχεία από την τζαζ και την κλασσική μουσική, μολονότι τυχαίνουν καθολικού θαυμασμού, δεν είναι κατά κανόνα κατάλληλες για χορό και χρησιμοποιούνται για αυτόν τον σκοπό σχεδόν μονάχα σε επαγγελματικές χορογραφίες.

Σήμερα, εξακολουθεί να αναπτύσσεται χάρη σε μια αναβίωσή του μέσα από το ρεύμα του «νέο τάνγκο» και συγκροτήματα όπως οι Γκόταν Πρότζεκτ (Gotan Project)κ.ά. Η μουσική του τάνγκο είναι κυρίως ορχηστρική και μερικές φορές περιλαμβάνει φωνητικά. Παίζεται κατά παράδοση από ένα σύνολο, που ονομάζεται ορκέστα τίπικα και περιλαμβάνει συνήθως δύο βιολιά, πιάνο, κοντραμπάσο και δύο μπαντονεόν. Πρώιμες φόρμες του συνόλου μερικές φορές περιλάμβαναν και φλάουτο και κλαρινέτο και κιθάρα.

ΣάλσαΣτη Σάλσα, αντίθετα από πολλούς άλλους λάτιν ρυθμούς, είναι δύσκολο να προσδιοριστούν ο χρόνος και ο τόπος προέλευσής της. Οι απαρχές της πιθανότατα πρέπει να αναζητηθούν στις κοινωνικές και μουσικές παραδόσεις πολλών χωρών στην Κεντρική και Νότια Αμερική, όπως της Βενεζουέλας, της Κούβας, του Πουέρτο Ρίκο και του Παναμά. Από μουσικής πλευράς, η σάλσα δεν μπορεί εύκολα να συμπεριληφθεί σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Κατά πάσα πιθανότητα, γεννήθηκε στην Κούβα στις αρχές του 20ού αιώνα και ήταν προϊόν συνδυασμού των μουσικών παραδόσεων των Ισπανών εποίκων (προγενέστερή της ήταν η κοντραντάνσα, την οποία χόρευαν στις Βερσαλλίες και μετά πέρασε στην ισπανική Αυλή και από εκεί στην Καραϊβική την περίοδο του αποικισμού) και των μαύρων σκλάβων που είχαν έρθει από την Αφρική. Η σάλσα είναι άμεσα συνδεδεμένη με το ρυθμό, που παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη μουσική κουλτούρα τns Κούβας. Στην πραγματικότητα ο ρυθμός αυτός αποτελεί τη βάση πολλών άλλων δημοφιλών λάτιν ρυθμών, περιλαμβανομένων της κουβανέζικης γουαράτσα, του μάμπο και τnς ρούμπα. Η σάλσα, τουλάχιστον στην κουβανέζικη παράδοση, θεωρούνταν μια μορφή τελετουργικού, ένα είδος φλερτ με μουσική υπόκρουση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη μερένγκε της Δομινικανής Δημοκρατίας. Η κουβανέζικη σάλσα χαρακτηρίζεται από έναν αργό και αρμονικό ρυθμό, γι' αυτό επέλεγαν να τη χορέψουν πολύ κομψά ζευγάρια, χωρίς όμως ποτέ να αγγίξουν ο ένας τον άλλο. Η κουβανέζικη εκδοχή είναι σίγουρα πιο ποιητική και ρομαντική, σε σύγκριση με τη σημερινή νεοϋορκέζικη, που δέχτηκε ποικίλες μουσικές και πολιτιστικές επιρροές από την Κούβα, τον Παναμά και την Κολομβία. Όπως συνέβη με το μάμπο, τη ρούμπα και το μεγαλύτερο μέρος των λάτιν ρυθμών, η σάλσα δεν άργησε να περάσει τα σύνορα της Κούβας και να φτάσει στις ΗΠΑ, όπου γνώρισε επιτυχία. Εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του 1940 εξαιτίας άλλων μουσικών παραδόσεων, αναπτύχθηκε το στιλ σάλσα της Νέας Υόρκης. Η ισπανική συνοικία της Νέας Υόρκης έγινε το λίκνο του νέου ρυθμού και το σημείο αναφοράς για όλους τους Λατινοαμερικανούς καλλιτέχνες. Ήταν το γκέτο των μεγάλων αμερικανικών πόλεων, όπου η περιθωριοποίηση, η φτώχεια και ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση

αποτέλεσαν μεγάλη δοκιμασία για τους μετανάστες που είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα τους για να αναζητήσουν την τύχη τους στη Βόρεια Αμερική. Στις ισπανόφωνες φτωχογειτονιές (μπάριος) όπου ζούσαν Κουβανοί, Ουρουγουανοί, Βενεζουελάνοι, Παναμέζοι, Κολομβιανοί κ.λπ., γεννήθηκε το στιλ σάλσα της Νέας Υόρκης, από τη μείξη ρυθμών της Κούβας και της Βόρειας και Νότιας Αμερικής: ρούμπα, τζαζ, ριθμ εντ μπλουζ και κούμπια. Η μουσική, συνεπώς, επέτρεψε την αρμονική συνύπαρξη διαφόρων πολιτισμών και εξέφρασε τις ελπίδες τους.

ΡούμπαΗ "επιρροή rumba" προήλθε το 16ο αιώνα με τους εισαγόμενους μαύρους σκλάβους από την Αφρική. Ο γηγενής λαϊκός χορός Rumba είναι ουσιαστικά μια αναπαράσταση της σεξουαλικής πράξης που χορεύεται εξαιρετικά γρήγορα με υπερβολική κίνηση των γοφών και με μια αισθησιακή επιθετική τοποθέτηση εκ μέρους του άνδρα και μια αμυντική τοποθέτηση εκ μέρους της γυναίκας. Η μουσική παίζεται με ένα κοφτό, καθαρό χτύπο σύμφωνα με τις σφριγηλές εκφραστικές κυκλοφορίες των χορευτών. Τα συνοδευτικά όργανα περιλαμβάνουν τα maracas, τα claves, το marimbola, και τα τύμπανα. Μόλις το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο "Son" ήταν ο δημοφιλής χορός της μεσαίας κοινωνικής τάξης της Κούβας. Είναι μια πιο αργή και ανανεωμένη έκδοση της γηγενούς Rumba. Ακόμα πιο αργό είναι το "Danzon", ο χορός της πλούσιας κουβανικής κοινωνίας. Επικρατούν τα πολύ μικρά βήματα, με τις γυναίκες να παράγουν μια πολύ λεπτή κλίση των γοφών με διαδοχική κάμψη και ίσιωμα των γονάτων. Η αμερικάνικη Rumba είναι μια τροποποιημένη έκδοση του "Son". Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να εισαχθεί η rumba στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν από Lew Quinn και Joan Sawyer το 1913, Δέκα έτη αργότερα ο αρχηγός συγκροτήματος Emil Coleman εισήγαγε μερικούς μουσικούς rumba και ένα ζευγάρι χορευτών rumba στη Νέα Υόρκη. Το 1925 ο Benito Collada άνοιξε το κλαμπ EL chicoστο Greenwich Village και διαπίστωσε ότι Νεοϋρκέζοι δεν ήξεραν τίποτα γύρο από την μουσική και τον χορό Rumba. Το 1935, ο George Raft έπαιξε το ρόλο ενός suave χορευτή στην ταινία "Rumba", ένα μάλλον επιφανειακό μιούζικαλ στο οποίο ο ήρωας κέρδισε τελικά την ηρωίδα (Carol Lombard) μέσω της αμοιβαίας αγάπης για τον χορό.Στην Ευρώπη, η

εισαγωγή του λατινοαμερικανικού χορού (συγκεκριμένα Rumba) όφειλε πολλά στον ενθουσιασμό και την ερμηνευτική δυνατότητα του Monsieur Pierre (κύριος δάσκαλος του Λονδίνου με αυτήν την μορφή χορού). Στη δεκαετία του '30 με το συνεργάτη του, Doris Lavelle, κατέδειξε και διέδωσε το λατινοαμερικανικό χορό στο Λονδίνο.Οι Pierre και Lavelle εισήγαγαν την αληθινή "κουβανέζικη Rumba" που καθιερώθηκε τελικά μετά από πολύ προσπάθεια, ως επίσημη αναγνωρισμένη έκδοση το 1955,Η Rumba είναι το πνεύμα και η ψυχή της λατινοαμερικάνικης μουσικής και χορού. Οι συναρπαστικοί ρυθμοί και οι σωματικές εκφράσεις κάνουν τη Rumba έναν από τους δημοφιλέστερους κοινωνικούς χορούς.

Τσα ΤσαΤο Τσα Τσα γεννήθηκε στην Κούβα στις αρχές του 20ού αιώνα, ταυτόχρονα με άλλους γνωστούς ρυθμούς, όπως το ντανσόν. Οι Κουβανοί μουσικοί θεωρούν πως το τσα τσα τσα συνδέεται στενά με την ιστορία του μάμπο. Ίσως, λοιπόν, γι' αυτόν το λόγο οι καλύτεροι ερμηνευτές του τσα τσα τσα είναι επίσης γνωστοί και ως καλλιτέχνες του μάμπο, όπως ο Περές Πράντο, ο Ματσίτο, ο Τίτο Πουέντε και ο Χαβιέ Κουγκάτ. Το τσα τσα τσα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1948, όταν ο μουσικός Ενρίκε Χορίν επανεκτέλεσε μια μεγάλη μεξικανική επιτυχία, το «Nunca», και άρχισε να το παρουσιάζει στις συναυλίες του σε δύο διαφορετικές εκτελέσεις: Μία με το γνωστό τρόπο και τη δεύτερη με τον νέο, κατά το ήμισυ ως τραγούδι και χορό, και κατά το ήμισυ ως τραγούδι και μουσική. Το κοινό υποδέχτηκε με ενθουσιασμό τη νέα εκτέλεση και έτσι γεννήθηκε ένα νέο τραγούδι με τίτλο «La enganadora», πιθανότατα το πιο διάσημο τραγούδι τσα τσα τσα όλων των εποχών. Το 1953 η κουβανέζικη ορχήστρα America υιοθέτησε το νέο μουσικό είδος, ερμηνεύοντας κλασικές λατινοαμερικανικές συνθέσεις με πιο «κοφτό» ρυθμό. Όσο για το ρόλο του τραγουδιού στο νέο είδος, πρέπει να σημειωθεί ότι τη δεκαετία του '50 πλάι στις μεγάλες ορχήστρες των 20 μουσικών άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα συγκροτήματα τραγουδιστών, που αποτελούνταν από τρία ή τέσσερα μέλη. Το τσα τσα τσα έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1954 και έπειτα από πέντε χρόνια ξεπέρασε σε δημοτικότητα το μάμπο και έγινε ο πιο δημοφιλής λατινοαμερικανικός ρυθμός της δεκαετίας του '50. Στην Ευρώπη η επιτυχία του νέου είδους οφειλόταν σχεδόν αποκλειστικά στον Χαβιέ Κουγκάτ, ένα διευθυντή ορχήστρας καταλανικής καταγωγής που κατέστησε εξαιρετικά δημοφιλές αυτό το «εξωτικό» είδος μουσικής.Ο Κουγκάτ εισήγαγε στη Γηραιά Αλβιόνα τους νέους λατινοαμερικανικούς ρυθμούς και μαζί με αυτούς έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό τη νεαρή σύζυγο του, την Αμπι Λέιν, η οποία είχε την τύχη να αναπληρώσει την Κάρμεν Μιράντα. Μέσα σε σύντομο διάστημα η Αμπι Λέιν έγινε η βασίλισσα του τσα τσα τσα και μάγεψε εκατομμύρια

Ευρωπαίους. Οι καμπύλες της αιχμαλώτισαν το κοινό, το οποίο με τη σειρά του την ανέδειξε σε μία από τις πιο διάσημες προσωπικότητες της δεκαετίας του '50.

ΜάμποΤο Mambo είναι ένας λάτιν χορός κουβανέζικης προέλευσης και αντιστοιχεί στη μουσική mambo. Είναι ρυθμικά παρόμοιο με το αργό bolero, αν και έχει ένα πιό σύνθετο σχέδιο βημάτων. Προς το τέλος της δεκαετίας του '40, ένας μουσικός που ονομάζονταν Perez Prado βρήκε το χορό για τη μουσική mambo και έγινε το πρώτο πρόσωποπου εμπορεύτηκε τη μουσική του ως «mambo».Μετά από την Αβάνα, ο Perez Prado κίνησε τη μουσική του προς το Μεξικό, και έπειτα στην πόλη της Νέας Υόρκης. Υπήρξαν δύο μορφές χορού mambo: ο ενιαίος και ο τριπλός (μερικές φορές αποκαλούμενος διπλός). Ο προηγούμενος έχει διατηρηθεί ως το σύγχρονο mambo ενώ ο τελευταίος είναι πιθανά μια προέλευση του Cha-Cha-Cha. Απο το Mambo προέκυψε ο χορός Salsa και ανήκει στην κατηγορία του American Style Ballroom Dancing. Ο ρυθμός των βημάτων είναι ασυνήθιστος σε σύγκριση με τους περισσότερους άλλους χορούς. Μπορεί να μετρηθεί όπως «γρήγορος-αργό». Το βασικό σχέδιο ή το «βασικό βήμα» Mambo αποτελείται από δύο μισά: Μπροστά βασικό και πίσω βασικό. Όταν ένα άτομο χορεύει μπροστά βασικό, η κυρία χορεύει πίσω ή μπροστά και αντίστροφα. Τα βήματα εκτελούνται με την κουβανέζική κίνηση γοφών, μια αλλαγή βάρους κάμπτοντας το γόνατο - αυτό οδηγεί στην κίνηση γοφών που είναι χαρακτηριστική στη Salsa. Στο mambo εντούτοις αυτή η κίνηση γίνεται για να εμφανιστεί ξαφνικότερα και τονίζεται. Αυτό το σχέδιο βημάτων είναι παρόμοιο με αυτό των διεθνών προτύπων Rumba και μοιάζει με το cha-cha-cha. Η Rumba είναι πολύ πιό αργή. Το cha-Cha χρησιμοποιεί το τριπλό βήμα (chasse) «σε 4-και-1». Τα πρώτα δύο βήματα μπροστινού του βασικού καλούνται μερικές φορές «προς τα εμπρός στο σπάσιμο».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ1. http://www.danzafuerte.gr/index.php?

option=com_content&view=article&id=56&Itemid=622. http://www.danzafuerte.gr/index.php?

option=com_content&view=article&id=57&Itemid=633. http://www.danzafuerte.gr/index.php?

option=com_content&view=article&id=67&Itemid=734. http://www.danzafuerte.gr/index.php?

option=com_content&view=article&id=66&Itemid=725. παιδική εγκυκλοπαίδεια disney (χορός,Θέατρο και μουσική)6. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%B67. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF

%85%CE%B68. http://www.pi-schools.gr/books/gymnasio/mous_b/math/023-044.pdf9. http://musicstorytelling.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html

Κολάζ φωτογραφιών

ΟΜΑΔΑ Δ4

ΠΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΑΛΙΟΥΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΙΩΤΑΣ-ΝΙΑΧΟΠΕΤΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΟΥΤΣΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Επισκεφτήκαμε την ιστοσελίδα www . photovisi . com και δημιουργήσαμε τα παρακάτω κολάζ φωτογραφιών

Γενικό Λύκειο Νέας Ερυθραίας

Ερωτηματολόγιο

Ερευνητική εργασία τμήματος Α3“Η μουσική στη ζωή μας”

Σημειώστε ένα στο αντίστοιχο τετράγωνο κάθε ερώτησης.

Ηλικία: 15-25 25-50 51 και πάνω

Φύλλο: Γυναίκα Άντρας

1. Πόσες ώρες την ήμερα ακούτε μουσική;

Καμία 2-4 ώρες Πάνω από 4 ώρες

2. Από ποιο μέσο ακούτε συνήθως μουσική;

Ηλεκτρονικό Υπολογιστή Ραδιόφωνο Άλλο ………………..

i-pod / mp3 / κινητό Τηλεόραση Όλα τα παραπάνω

3. Ακούτε ελληνική ή ξένη μουσική

4. Τι είδους μουσική ακούτε;

Κλασσική Λαϊκά και ρεμπέτικα Rock Pop

Heavy Metal Jazz Hip Hop Άλλο …………..……

5. Για ποιους λόγους ακούτε μουσική;

Σας χαλαρώνει Σας ευχαριστεί Σας ξεκουράζει

6. Ένα τραγούδι το επιλέγετε με βάση:

Το ρυθμό Τους στίχους και τα δύο

7. Με ποιο τρόπο ενημερώνεστε για τα μουσικά νέα ή τα μουσικά δρώμενα;

Από φίλους Από το ραδιόφωνο Από το Internet Άλλο …….....…

8. Ενώ ακούτε μουσική

Διαβάζετε Οδηγείτε Αθλείστε

Εργάζεστε Άλλο ……………………

Στατιστική ανάλυση και συμπεράσματα των αποτελεσμάτων του ερωτηματολογίου

“Η μουσική στη ζωή μας”

1. Πόσες ώρες την ήμερα ακούτε μουσική;

Πόσες ώρες την ημέρα ακούτε μουσική ΑΝΔΡΕΣ 15-25

καμία 0%

2-4 ώρες67%

πάνω από 4 ώρες

33%

Πόσες ώρες την ημέρα ακούτε μουσική ΑΝΔΡΕΣ 25+

καμία 13%

2-4 ώρες38% πάνω από

4 ώρες 49%

Πόσες ώρες την ημέρα ακούτε μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ,15-25

Καμία0%

2 - 4 ώρες65%

Πάνω από 4 ώρες

35%

Πόσες ώρες την ημέρα ακούτε μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 25+

Καμία29%

Πάνω από 4 ώρες

7%

2 - 4 ώρες64%

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που λάβαμε, περίπου το 70% από τα άτομα ηλικίας μέχρι 25 ετών (άντρες και γυναίκες) και από 25 και πάνω στο ερωτηματολόγιο των γυναικών ακούνε 2-4 ώρες μουσική καθημερινά. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι οι το 49% (η πλειοψηφία) των ανδρών άνω των 25 ετών ακούνε μουσική την ημέρα από 4 ώρες και πάνω.

2. Από ποιο μέσο ακούτε συνήθως μουσική;

Από ποιο μέσο ακούτε συνήθως μουσική ΑΝΔΡΕΣ 15-25

Η/Υ36%

Ραδιόφωνο19%

ipod36%

tv6%

όλα3%

Από ποιο μέσο ακούτε συνήθως μουσική ΑΝΔΡΕΣ 25+

Η/Υ15%

ραδιόφωνο54%

ipod23%

tv8%

όλα0%

Από ποιο μέσο ακούτε συνήθως μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 15-25

PC32%

Ραδιόφωνο14%

ipod/mp3/κινητό

45%

Τηλεόραση0%

Όλα τα παραπάνω

9%

Από ποιο μέσο ακούτε συνήθως μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ,25+

PC11%

Ραδιόφωνο33%

ipod/mp3/ κινητό

6%

Τηλεόραση33%

Όλα τα παραπάνω

17%

Τα δύο κυρίαρχα μέσα για την μουσική των νέων είναι ο υπολογιστής και το κινητό, ενώ για τις μεγαλύτερες ηλικίες είναι το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, το οποίο είναι λογικό μιας και δεν έχουν όλοι οι μεγάλοι την οικειότητα σε έναν υπολογιστή, όσο στα άλλα δύο μέσα ενημέρωσης.

3. Ακούτε

Ακούτε Ελληνική ή Ξένη μουσική; ΑΝΔΡΕΣ 15-25

ελληνική 44%

ξένη56%

Ακούτε ελληνική ή ξένη μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ,15-25

Ελληνική34%

Ξένη26%

Και τα δύο40%

Ακούτε ελληνική ή ξένη μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 25+

Ξένη15%

Ελληνική62%

Και τα δύο23%

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που λάβαμε, τα άτομα ηλικίας μέχρι 25 ετών (άντρες και γυναίκες) προτιμούν να ακούνε και ελληνική και ξένη μουσική, ενώ μόνο οι γυναίκες από 25 ετών και πάνω προτιμούν να ακούνε ελληνική μουσική, αφού το ποσοστό αγγίζει το 62%, πιθανότατα λόγω της οικειότητας που νιώθουν να ακούνε τους στίχους στην μητρική τους γλώσσα.Το περίεργο και πάλι είναι ότι οι άνδρες άνω των 25 ετών προτιμούν να ακούνε ξένη μουσική με ποσοστό 70%, έναντι του 30% που προτιμάει να ακούει ελληνική μουσική.

Ακούτε Ελληνική ή Ξένη μουσική; ΑΝΔΡΕΣ 25+

ελληνική30%

ξένη70%

4. Τι είδους μουσική ακούτε;

Τι είδους μουσική ακούτε ΑΝΔΡΕΣ 15-25

κλασική 6%

λαϊκά και ρεμπέτικα

6%

ροκ17%

jazz9%

hip hop32%

ελληνικά9%

άλλο15%

ποπ2%

heavy metal4%

Τι είδους μουσική ακούτε;ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 15-25

Κλασσική7% Λαικά και

ρεμπέτικα26%

Rock21%

Pop22%

Heavy Metal

1%

Jazz7%

Hip Hop16%

Τι είδους μουσική ακούτε; ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 25+

Κλασσική13%

Λαικά και ρεμπέτικα

39%Rock13%

Pop26%

Heavy Metal

0%

Jazz9%

Hip Hop0%

Κυρίαρχο είδος μουσικής για τους άνδρες ηλικίας 15-25 είναι το hip-hop, αφού το hip-hop είναι για τους νέους το είδος που τους εκφράζει περισσότερο, ενώ οι άνδρες από 25 ετών και πάνω προτιμούν την κλασσική και ροκ μουσική.

Οι γυναίκες των ηλικιών από 15-25 προτιμούν να ακούνε λαϊκά και ρεμπέτικα με ποσοστό 25%, pop με ποσοστό 22% και rock με ποσοστό 21%, ενώ οι γυναίκες από 25 και πάνω προτιμούν να ακούνε λαϊκά και ρεμπέτικα με ποσοστό που φτάνει το 39%.

Τι είδους μουσική ακούτε; ΑΝΔΡΕΣ 25+

κλασική 17%

λαϊκά και ρεμπέτικα

12%

ροκ18%ποπ

6%heavy metal

0%

jazz12%

hip hop12%

ελληνικά0%

άλλο23%

5. Για ποιους λόγους ακούτε μουσική;

Για ποιους λόγους ακούτε μουσική ΑΝΔΡΕΣ 15-25

χαλαρώνει30%

ξεκουράζει27%

ευχαριστεί43%

Για ποιους λόγους ακούτε μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 15-25

Σας χαλαρώνει

27%

Σας ξεκουράζει

23%

Σας ευχαριστεί

50%

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που λάβαμε, άντρες και γυναίκες ακούνε μουσική, επειδή τους ευχαριστεί με εξαίρεση των γυναικών άνω των 25, που ακούνε μουσική, επειδή τις χαλαρώνει, πιθανότατα επειδή η μουσική είναι ένα τρόπος για να χαλαρώσεις.

Για ποιους λόγους ακούτε μουσική; ΓΥΝΑΙΚΕΣ,25+

Σας χαλαρώνει

53%

Σας ευχαριστεί

35%

Σας ξεκουράζει

12%

Για ποιους λόγους ακούτε μουσική; ΑΝΔΡΕΣ 25+

χαλαρώνει33%

ευχαριστεί47%

ξεκουράζει20%

6. Ένα τραγούδι το επιλέγετε με βάση:

Ένα τραγούδι το επιλέγετε με βάση ΑΝΔΡΕΣ 15-25 το ρυθμό

17%

όλα83%

τον στίχο0%

Ένα τραγούδι το επιλέγετε με βάση ΑΝΔΡΕΣ 25+

το ρυθμό13%

όλα87%

τον στίχο0%

Ένα τραγούδι το επιλέγετε με βάση: ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 15-25

Το ρυθμό5% Τους

στίχους8%

και τα δύο87%

Ένα τραγούδι το επιλέγετε με βάση: ΓΥΝΑΙΚΕΣ,25+

και τα δύο79%

Το ρυθμό14%

Τους στίχους

7%

Οι άντρες και οι γυναίκες, όλων των ηλικιών επιλέγουνε ένα τραγούδι με βάση και το ρυθμό και το στίχο και αυτό είναι λογικό επειδή ο συνδυασμός τους συμβάλλει στην πραγματοποίηση ενός ωραίου τραγουδιού.

7. Με ποιο τρόπο ενημερώνεστε για τα μουσικά νέα ή τα μουσικά δρώμενα;

Με ποιο τρόπο ενημερώνεστε για τα μουσικά νέα και τα μουσικά δρώμενα

ΑΝΔΡΕΣ 15-25

φίλους30%

ραδιόφωνο15%

διαδίκτυο48%

άλλο7%

Με ποιο τρόπο ενημερώνεστε για τα μουσικά νέα ή τα μουσικά δρώμενα;

ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 15-25

Από φίλους28%Από το

Internet48% Από το

ραδιόφωνο24%

Με ποιο τρόπο ενημερώνεστε για τα μουσικά νέα ή τα μουσικά δρώμενα; ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 25+

Από φίλους33%

Από το ραδιόφωνο

56%

Από το Internet

11%

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που λάβαμε, η πλειοψηφία των ατόμων ηλικίας μέχρι 25 ετών (άντρες και γυναίκες), ενημερώνονται από το διαδίκτυο, αφού είναι το πιο εύκολο και γρήγορο μέσο για την ενημέρωση των μουσικών δρώμενων.Ενώ η πλειοψηφία των ατόμων ηλικίας πάνω από 25 ετών (άντρες και γυναίκες), ενημερώνονται από το ραδιόφωνο, πιθανότατα λόγω της δυσκολίας τους ενημέρωσης από τα υπόλοιπα μέσα.

Με ποιο τρόπο ενημερώνεστε για τα μουσικά νέα και τα μουσικά δρώμενα ΑΝΔΡΕΣ 25+

φίλους10%

διαδίκτυο20%

άλλο0%

ραδιόφωνο70%

8. Ενώ ακούτε μουσική

Ενώ ακούτε μουσική ΑΝΔΡΕΣ 15-25

διαβάζετε20%

οδηγείτε10%

αθλείστε35%

εργάζεστε5%

άλλο30%

Ενώ ακούτε μουσική ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 15-25

Διαβάζετε40%

Οδηγείτε5%

Αθλείστε48%

Εργάζεστε7%

Ενώ ακούτε μουσική ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 25+

Διαβάζετε15%

Οδηγείτε40%Αθλείστε

5%

Εργάζεστε40%

Η πλειοψηφία των ατόμων ηλικίας μέχρι 25 ετών (άντρες και γυναίκες),ενώ ακούνε μουσική αθλούνται, επειδή ο συνδυασμός άθλησης και μουσικής αποτελεί την τέλεια ψυχαγωγία.Ενώ η πλειοψηφία των ατόμων ηλικίας άνω των 25 ετών (άντρες και γυναίκες),όταν ακούνε μουσική οδηγούνε ή εργάζονται και αυτό συμβαίνει, επειδή τις πιο πολλές ώρες τους τις περνάνε σε αυτούς τους χώρους.

Ενώ ακούτε μουσική ΑΝΔΡΕΣ 25+

διαβάζετε18%

οδηγείτε55%

αθλείστε0%

εργάζεστε27%

άλλο0%

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Συνοψίζοντας, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα η μουσική έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό. Μια από τις πιο σημαντικές της επιδράσεις είναι ότι ενεργοποιεί τα συναισθήματα και διεγείρει τη φαντασία και την σκέψη. Επιπλέον, είναι ένας τρόπος για να εκφραστείς και ένα εργαλείο που μπορείς να χρησιμοποιείς προς όφελός σου στην καθημερινή σου ζωή. Επίσης, μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεσή, να αφυπνίσει τη δημιουργικότητά σου και να ενδυναμώσει την αποφασιστικότητα σου.

Τέλος, η μουσική είναι μία ανεκτίμητη δύναμη που όταν χρησιμοποιούμε σωστά, ζούμε καλύτερα.

Επιλέξαμε το συγκεκριμένο θέμα για το Project του πρώτου τετραμήνου θέλοντας να ανακαλύψουμε την ιστορία και τα είδη της μουσικής από τα αρχαία χρόνια έως και την σημερινή εποχή.

Όλοι συνεργαστήκαμε ομαδικά με καλές προθέσεις έχοντας στο μυαλό μας ότι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ευχαριστήσουμε τους εαυτούς μας και την καθηγήτρια μας και να αποκτήσουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Εργαστήκαμε σε ομάδες σύμφωνα με το πλάνο που μας δώθηκε από την καθηγήτριά μας και αφού αναζητήσαμε τις πληροφορίες στο διαδίκτυο, δημιουργήσαμε την εργασία μας. Φτιάξαμε κολάζ φωτογραφιών, δημιουργήσαμε παρουσίαση στο Power Point, καταγράψαμε όλοι μαζί τις ερωτήσεις του ερωτηματολογίου και κάναμε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων. Τέλος παρουσιάσαμε την εργασία μας στην τάξη.