"ΔΚΡΗΕΩΖ ΣΖ ΦΣΩΥΔΗΑ, ΥΩΡΗ

ΔΝΓΤΝΑΜΩΖ ΓΔΝ ΔΗΝΑΗ ΒΗΩΗΜΖ.

ΚΟΗΝΩΝΗΚΖ ΔΝΩΜΑΣΩΖ ΥΩΡΗ ΣΑ

ΓΗΚΑΗΩΜΑΣΑ ΣΩΝ ΜΔΗΟΝΟΣΖΣΩΝ ΔΗΝΑΗ

ΑΓΗΑΝΟΖΣΖ. Ζ ΗΟΣΖΣΑ ΣΩΝ ΦΤΛΩΝ,

ΥΩΡΗ ΣΑ ΓΗΚΑΗΩΜΑΣΑ ΣΩΝ ΓΤΝΑΗΚΩΝ

ΔΗΝΑΗ ΑΠΑΣΖΛΖ. Ζ ΠΛΖΡΖ ΑΠΑΥΟΛΖΖ

ΥΩΡΗ ΣΑ ΓΗΚΑΗΩΜΑΣΑ ΣΩΝ

ΔΡΓΑΕΟΜΔΝΩΝ ΓΔΝ ΜΠΟΡΔΗ ΝΑ ΔΗΝΑΗ

ΠΔΡΗΟΣΔΡΟ ΑΠΟ ΜΗΑ ΤΠΟΥΔΖ ΓΗΑ

ΚΑΣΑΝΑΓΚΑΣΗΚΑ ΔΡΓΟΣΑΗΑ,

ΔΚΜΔΣΑΛΛΔΤΖ ΚΑΗ ΚΛΑΒΗΑ. Ζ ΛΟΓΗΚΖ

ΣΩΝ ΑΝΘΡΩΠΗΝΩΝ ΓΗΚΑΗΩΜΑΣΩΝ ΔΗΝΑΗ

ΑΝΑΠΟΦΔΤΚΣΖ ΠΡΟΚΔΗΜΔΝΟΤ ΝΑ

ΤΠΑΡΞΔΗ ΑΔΗΦΟΡΟ ΑΝΑΠΣΤΞΖ. "

-MARY ROBINSON

United Nations High Commissioner for

Human Rights

ΑΕΙΦΟΡΙΑ Ω ΔΙΚΑΙΩΜΑ

ην 1993, ε Δηαθήξπμε ηεο Βηέλλεο αλαγλώξηζε ην αδηαίξεηνπ ηνπ ραξαθηήξα ηνπο θαη ηελ

ίζε πξνηεξαηόηεηα όισλ ησλ δηθαησκάησλ Η αεηθόξνο αλάπηπμε ζπλδέεηαη κε ηα αλζξώπηλα δηθαηώκαηα, ηόζν ησλ

ησξηλώλ όζν θαη ησλ κειινληηθώλ γελεώλ, σο πξνϋπόζεζε ζε ζπλζήθεο δηαβίσζεο πνπ ζα δίλνπλ ην δηθαίσκα γηα έλα

αζθαιέο θαη θαζαξό πεξηβάιινλ, ην δηθαίσκα ζε πξόζβαζε πιεξνθνξηώλ θαη ζπκκεηνρή ηνπ θνηλνύ ζηελ δηαδηθαζία

ιήςεο απνθάζεσλ , ην δηθαίσκα ηηο ππεξάζπηζεο ηεο δσήο θαη ηελ πξνώζεζε ησλ δηθαησκάησλ απηώλ.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΣΑ

Η εναςχόληςη με τα ανθρώπινα δικαιώματα από την διεθνό κοινότητα τόςο όςο αφορϊ την προςταςύα τουσ, όςο και την οριοθϋτηςη τουσ, εύναι ϋνα ζότημα ιδιαύτερα επύκαιρο. Δεν εύναι τυχαύο ότι ύςτερα από περιόδουσ ϋντονων κρύςεων που πϋραςε η ανθρωπότητα, η καθιϋρωςη πολλών ανθρώπινων δικαιωμϊτων όταν μαζικό. Με το τϋλοσ των δύο Παγκοςμύων πολϋμων η κινητικότητα για την αναγνώριςη των δικαιωμϊτων του ανθρώπου ϋφερε ςτο φώσ πολλϊ ςχετικϊ κεύμενα (Χϊρτησ Δικαιωμϊτων Ηνωμϋνων Εθνών, 1945. Οι ςοβαρϋσ ανηςυχύεσ γύρω από το περιβϊλλον αρχύζουν να διαφαύνονται από την δεκαετύα του 1970. Πολλού οργανιςμού εκδηλώνουν αυτό την ανηςυχύα ςε πολλϋσ διαςκϋψεισ και ςυναντόςεισ, καθώσ και νομικϊ κεύμενα. Οι προςπϊθειεσ να γύνει ςεβαςτό το δικαύωμα για ϋνα υγιϋσ περιβϊλλον εκτεύνονται τόςο ςε παγκόςμιο όςο και ςε περιφερειακό επύπεδο. Ο ΟΗΕ και το υμβούλιο τησ Ευρώπησ ηγούνται τησ αναγνώριςησ και τησ καθιϋρωςησ του δικαιώματοσ μαζύ με την Ευρωπαώκό Ένωςη, την Διεθνό Οργϊνωςη Εργαςύασ( I.L.O.) και τον Διεθνό Οργανιςμό Μετεωρολογύασ( I.M.O) και ο κατϊλογοσ ςυνεχώσ αυξϊνεται.

ΚΑΣΗΓΟΡΙΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝΔΙΚΑΙΩΜΑΣΩΝ

Αστικά και πολιτικά δικαιώματα (δικαιώματα «πρώτης γενιάς»). Προσανατολισμένα στην έννοια της «ελευθερίας»Περιλαμβάνουν δικαιώματα: στη ζωή, την ελευθερία και την ασφάλεια του ατόμου, στην απαλλαγή από τα βασανιστήρια και τη δουλεία, στην ελευθερία της γνώμης, της έκφρασης, της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας.

Οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα (δικαιώματα «δεύτερης γενιάς»).

Προσανατολισμένα στην έννοια της «ασφάλειας»Περιλαμβάνουν δικαιώματα: στην εργασία, στην

εκπαίδευση, σε ένα εύλογο βιοτικό επίπεδο, στην τροφή, στη στέγη και στην υγειονομική περίθαλψη.

Περιβαλλοντικά, πολιτισμικά και αναπτυξιακά δικαιώματα (δικαιώματα «τρίτης γενιάς»).

Περιλαμβάνουν δικαιώματα: για πολιτισμική, πολιτική και οικονομική ανάπτυξη και του να ζούμε σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι καθαρό και προστατευμένο από καταστροφές

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΣΑ &

ΕΚΠΑΙΔΕΤΗτην Οικουμενική Διακήρυξη

των Δικαιωμάτων τουΑνθρώπου το 1948

διατυπώθηκε για πρώτη φοράη αξία της παιδείας και της

εκπαίδευσης για τηνπροώθηση ενός παγκόσμιου

«πολιτισμού των ανθρωπίνωνδικαιωμάτων».

Από τις αρχές τηςδεκαετίας του 90

αναπτύσσεται ένα διεθνέςκίνημα για την προώθηση της«Παιδείας για τα Ανθρώπινα

Δικαιώματα».

Σα ανθρώπινα δικαιώματα προωθούνται σήμερα μέσω:

της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

άλλων διεθνών εκπαιδευτικών προγραμμάτων όπως:

η εκπαίδευση για την ανάπτυξη, η εκπαίδευση για τον κόσμο,η αντιρατσιστική εκπαίδευσηη περιβαλλοντική εκπαίδευση η εκπαίδευση για την αειφορίαη εκπαίδευση για την υγεία, κ.ά.

που αναπτύσσονται στην προσπάθεια βελτίωσης της ποιότητας της εκπαίδευσης αλλά και των συνθηκών ζωής για όλους και έχουν ως μία από τις μαθησιακές τους προτεραιότητες τα ΑΔ.

Σα ανθρώπινα δικαιώματα προωθούνται ακόμη μέσω παγκόσμιων πρωτοβουλιών όπως οι Αναπτυξιακοί

τόχοι της Χιλιετίας που ανταποκρίνονται στις κυριότερες αναπτυξιακές προκλήσεις του κόσμου

και είναι:

1. Η μείωση της ακραίας φτώχειας και της πείνας 2. Η επίτευξη καθολικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης 3. Η προώθηση της ισότητας των φύλων και της ενδυνάμωσης των γυναικών 4. Η μείωση του ποσοστού θνησιμότητας των παιδιών 5. Η μείωση του ποσοστού της μητρικής θνησιμότητας 6. Η καταπολέμηση του ιού HIV/AIDS, της ελονοσίας και των άλλων σοβαρών ασθενειών 7. Η διασφάλιση περιβαλλοντικής βιωσιμότητας-αειφορίας8. Η δημιουργία ενός δικτύου παγκόσμιας συνεργασίας για την ανάπτυξη

Θεσμικό Πλαίσιο

Η ζύγρξνλε ηζηνξία ηνπ δηεζλνύο πεξηβαιινληηθνύ δηθαίνπ γλσξίδεη ηξία θύξηα ζηάδηα:

Πξώηνο ζηαζκόο ππήξμε ε πλδηάζθεςε ηεο ηνθρόικεο γηα ην Αλζξώπηλν Πεξηβάιινλ

(1972), από ηελ νπνία πηνζεηήζεθαλ θαη ελεξγνπνηήζεθαλ νξηζκέλεο ζεκειηώδεηο αξρέο ηνπ

Δηθαίνπ ηνπ Πεξηβάιινληνο (Δηαθήξπμε θαη ρέδην Δξάζεο)

ηελ ζπλέρεηα ε έθζεζε ηεο Επηηξνπήο Brundtland 1987 από ηελ ηόηε ηελ ηόηε

πξσζππνπξγό ηεο Ννξβεγίαο, Gro Harlem Brundtland(επίζεο γλσζηή σο Παγθόζκηα

Επηηξνπή γηα ην Πεξηβάιινλ θαη ηελ Αλάπηπμε, WCED)

Καη ηέινο ε Δηαθήξπμε ηνπ Ρίν (1992). Απηά ηξία θεληξηθά έγγξαθα αλαθέξνληαη όια

ζηελ αεηθόξν αλάπηπμε θαη ηα ζπζηαηηθά ηεο σο Δηθαησκαηα ηνπ αλζξώπνπ

Σν δηθαίσκα ζην πεξηβάιινλ δηαθεξύζζεηαη σο δηθαίσκα ησλ Λαώλ από ηνλ Αθξηθαληθό

Χάξηε ησλ Δηθαησκάησλ ησλ Αλζξώπσλ θαη ησλ Λαώλ (1981) ζην Άξζξν 24.

Σν δεύηεξν πεξηθεξεηαθό θείκελν πνπ αλαγλσξίδεη θαλεξά ηελ ύπαξμε δηθαηώκαηνο ζην

πεξηβάιινλ είλαη ην πξόζζεην πξσηόθνιιν ζηελ Ακεξηθαληθή ύκβαζε Δηθαησκάησλ ηνπ

Αλζξώπνπ (Gandhi, 2010). πγθεθξηκέλα ζην Άξζξν 11.1 ην εληάζζεη γηα πξώηε θνξά ζηα

δηθαηώκαηα ηνπ Αλζξώπνπ θαη ζεσξεί όηη θάζε βιάβε ηνπ πεξηβάιινληνο απνηειεί ζηαζεξή

απεηιή γηα ηε δσή θαη ηελ πγεία ηνπ αλζξώπνπ

Δηζαγσγή γηα «Τν κέιινλ πνπ ζέινπκε»

Σηε Δηάζθεςε ηνπ 2012 (20-22 Ινπλίνπ), είθνζη ρξόληα κεηά ηε Δηάζθεςε

Κνξπθήο ηνπ Ρίν ηνπ 1992, ζπκκεηείραλ 10.047 εθπξόζσπνη ΜΚΟ θαη άιισλ

"κεηδόλσλ νκάδσλ" (Major groups), θαζώο θαη δηαπηζηεπκέλνη αληηπξόζσπνη από

191 θξάηε κέιε ηνπ ΟΗΕ θαη δηεζλείο νξγαληζκνύο. Σηε Δηάζθεςε

πξαγκαηνπνηήζεθαλ πεξηζζόηεξεο από 500 θύξηεο θαη παξάιιειεο εθδειώζεηο

θαη 3.000 αλεπίζεκεο ζπλεδξηάζεηο. Ηρεξέο απνπζίεο ήηαλ απηέο ησλ Μπάξαθ

Οκπάκα, Άλγθεια Μέξθει θαη Νηέηβηλη Κάκεξνλ.

Τν Ρίν + 20 απηνραξαθηεξίζηεθε σο «η πιο ζσμμεηοτική Διάζκευη ζηην ιζηορία»

καθώς και όηι αποηέλεζε «μια παγκόζμια έκθραζη ηης δημοκραηίας» (United

Nations Conference on Sustainable Development (UNSCD) President Dilma

Rousseff). Οι εκπρόζφποι ηφν ΜΚΟ ζσμθώνηζαν ζηο γεγονός όηι «η Διάζκευη

αποηέλεζε εσκαιρία κινηηοποίηζης και ενεργού δράζης ηφν πολιηών»

Σηε Δηάζθεςε ζπδεηήζεθε πξόηαζε γηα γεληθή πηνζέηεζε ησλ Σηφρσλ ηεο

Βηψζηκεο Αλάπηπμεο (SUSTAINABLE Development Goals) ,ζε ζπλέρεηα ησλ

Σηφρσλ ηεο Χηιηεηίαο ηνπ 2000, νη νπνίνη «ηζρχνπλ» κέρξη ην 2015

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΣΑ

Βαςική προώπόθεςη για την αποδοχή τησ προςταςίασ τουπεριβάλλοντοσ ωσ δικαίωμα είναι η ςύνδεςη του με γενικότερεσαξίεσ, όπωσ η ελευθερία, η ζωή ,η υγεία για το άτομο και τηνκοινωνία, ώςτε η ύπαρξη του να θεωρείται απαραίτητη.

1. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ: χαρακτηρίζεται ωσ θεμελιώδεσ ςε όλεσ τισ ςημαντικέσ ςυμβάςεισ και κατά ςυνέπεια καθίςταται ιερότατο και απαραβίαςτο ακόμη και ςε περίπτωςη έκτακτησ ανάγκησ. Η Γ. Σ του ΟΗΕ και η ΕΕ έχουν χρηςιμοποιήςει το ίδιο χαρακτηριςτικό για το δικαίωμα ςτο περιβάλλον( Χάρτησ Θεμελιωδών Δικαιωμάτων τησ ΕΕ, 2000). Το δικαίωμα ςτη ζωή ςυνδέεται άμεςα με την αειφόρο ανάπτυξη και το περιβάλλον που αποτελεί τον ζωτικό χώρο κάθε έμβιου όντοσ, αλλά και πηγή όλων των αγαθών

2. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΗΝ ΤΓΕΙΑΗ υγεύα αποτελεύ προώπόθεςη για την αειφόρο ανϊπτυξη του ανθρώπου, με

ϊμεςεσ ςυνϋπειεσ για την τη μεύωςη τησ φτώχειασ, την κοινωνικό πρόνοια, την πολιτικό ςταθερότητα και την οικονομικό ανϊπτυξη. Η υγεύα και τα ανθρώπινα δικαιώματα εύναι ςυμπληρωματικϋσ και αλληλϋνδετεσ προςεγγύςεισ προσ τη βιώςιμη ανθρώπινη ανϊπτυξη και την προαγωγό τησ ανθρώπινησ ευημερύασ.

Η Παγκόςμια Οργϊνωςη Τγεύασ ( W.H.O) ςυνηγορεύ ςτην ϊρρηκτη ςχϋςη μεταξύ υγεύασ και περιβϊλλοντοσ με τον ακόλουθο τρόπο « Η ανθρώπινη υγεία είναι βαςική για την αειφορική ανάπτυξη, εφόςον χωρίσ την υγεία οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναπτυχθούν, να πολεμήςουν την φτώχεια και να φροντίςουν το περιβάλλον τουσ. Η κατϊςταςη τησ υγεύασ των ανθρώπων θεωρεύται ενδεικτικό για την ποιότητα του περιβϊλλοντοσ και το αντύςτροφο. Η υλοπούηςη του δικαιώματοσ ςτην υγεύα εξαρτϊται από την υλοπούηςη ϊλλων ανθρωπύνων δικαιωμϊτων, ςε αυτϊ περιλαμβϊνονται τα δικαιώματα για τροφό, ςτϋγαςη, εργαςύα, τησ εκπαύδευςησ, τησ μη διϊκριςησ και τησ ιςότητασ

3. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΗΝ ΣΡΟΦΗ

Η ςχέςη μεταξύ του δικαιώματοσ τησ τροφήσ και τησ αειφορίασ μπορεί να εντοπιςτεί ςτισ ςυνθήκεσ

παραγωγήσ και εξαςφάλιςησ τησ. Σε πολλέσ περιοχέσ του πλανήτη η κατάςταςη χειροτερεύει

τόςο με την αύξηςη των τιμών όςο και με την εξέλιξη των περιβαλλοντικών προβλημάτων που

αγγίζουν πλέον το ενδεχόμενο, η διεθνήσ αδιαφορία, να εκληφθεί ωσ το κατεξοχήν διεθνέσ

έγκλημα κατά τησ ανθρωπότητασ.

4. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΗΝ ΕΡΓΑΙΑΙδιαύτερα ςτενό ςχϋςη υπϊρχει επύςησ

μεταξύ περιβϊλλοντοσ και του δικαιώματοσ για αςφαλεύσ και υγιεινϋσ ςυνθόκεσ εργαςύασ.

τισ υμβϊςεισ τησ Διεθνούσ Οργϊνωςησ Εργαςύασ η καθιϋρωςη διεθνών κριτηρύων που θα εκτιμούν ςε ςυνολικό επύπεδο την κατϊςταςη του περιβϊλλοντοσ ςτον εργαςιακό χώρο, μϋςα απο νομοθετικό θϋςπιςη διοικητικών και δικαςτικών μϋτρων εύναι απαραύτητη.

5. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΗΝ ΤΜΜΕΣΟΧΗ ΣΟΤ ΛΑΟΤ ΣΗΝ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΕΩΝ

Χωρύσ την ςυμμετοχό των ανθρώπων ςτισ διαδικαςύεσ λόψησ αποφϊςεων, οι πολύτεσ γύνονται παθητικού αποδϋκτεσ των κυβερνητικών προγραμμϊτων. Οι πολύτεσ για να παύξουν ϋνα ςυμμετοχικό ρόλο ςτη δημιουργύα και την εφαρμογό ενόσ υγιεινού περιβϊλλοντοσ για την εξαςφϊλιςη μιασ βιώςιμησ πορεύασ και ςυνϋχειασ, πρϋπει να εξαςφαλύςου δύο ακόμη παραμϋτρουσ:

χωρύσ την γνώςη δεν ϋρχεται η δυνατότητα τησ θετικόσ αλλαγόσ: τα ΜΜΕ. Παρϊ το γεγονόσ ότι ϋχουν επικριθεύ πολλϋσ φορϋσ

εύναι απαραύτητα ώςτε να φϋρνουν ςτο φώσ φαινόμενα ςυνδεμϋνα με την παγκοςμιοπούηςη, ιδιαύτερα ςε χώρεσ με διεφθαρμϋνεσ κυβερνόςεισ, που δεν παρϋχουν πϊντα τισ βαςικϋσ ανϊγκεσ και υπηρεςύεσ ςτουσ πολύτεσ τουσ, η αειφορύα αμφιςβητεύται. Ένα ςημαντικό προοδευτικό βόμα τησ Διεθνούσ κοινότητασ προσ αυτό την κατεύθυνςη όταν η επικύρωςη τησ ύμβαςησ του 1998 ςχετικϊ με την πρόςβαςη ςτισ πληροφορύεσ, τη ςυμμετοχό του κοινού ςτη λόψη αποφϊςεων και την πρόςβαςη ςτη Δικαιοςύνη για περιβαλλοντικϊ θϋματα , η ύμβαςη του Aarhus, που προχωρϊει για πρώτη φορϊ ςτην αναγνώριςη του δικαιώματοσ για ϋνα υγειϋσ περιβϊλλον ωσ Θεμελιώδη Ανθρώπινο Δικαίωμα.

ΤΠΕΡΑΠΙΗ ΣΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΣΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΣΩΝ ΣΟΤ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΣΟ

Για μια αειφορικό ανϊπτυξη οι πολύτεσ πρϋπει να ϋχουν το δικαύωμα να προςβϊλλουν όποια απόφαςη, εύτε κυβερνητικό εύτε εταιρικό που υποβαθμύζει το περιβϊλλον. Ωςτόςο το δικαύωμα αυτό δεν εύναι πϊντα εφικτό διότι υπϊρχουν τα ϋννομα ςυμφϋροντα των κρατών

6. ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΣΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΗ Ε ΠΟΙΜΟ ΝΕΡΟ

Σχκθσλα κε εθηηκήζεηο εκπεηξνγλψκσλ, πεξηζζφηεξνη απφ 1,1

Γηζεθαηνκκύξην αλζξψπσλ δελ έρνπλ πξφζβαζε ζε θαζαξφ πφζηκν

λεξφ θαη ζρεδφλ 4 Γηζεθαηνκκύξηα αλζξψπσλ δνπλ ρσξίο βαζηθέο

ζπλζήθεο πγηεηλήο θαη 2,3 Δθαηνκκύξηα αλζξψπσλ ππνθέξνπλ απν

αζζέλεηεο πνπ ζπλδένληαη κε ην λεξφ, φπσο Χνιέξα, Τχθν θαη

Γπζεληεξία Δπίζεο 3 Γηζεθαηνκκύξηα άλζξσπνη αλακέλεηαη λα

ππνθέξνπλ απφ ειιείςεηο λεξνχ έσο ην έηνο 2025. Πνιιέο εθ ησλ

ζεκεξηλψλ ζπγθξνχζεσλ ζηνλ θφζκν πξνθαινχληαη ή επηδεηλψλνληαη, απφ

ηελ έιιεηςε ή αλεπάξθεηα ηνπ λεξνχ. Δπηπιένλ επηδεηλψλεηαη ε ππάξρνπζα

θηψρεηα θαη νη δηαθξίζεηο. Δμαηηίαο ζρεδφλ απνθιεηζηηθά ηνπ αθαηάιιεινπ

πφζηκνπ λεξνχ θαη ηεο έιιεηςεο πγηεηλψλ ζπλζεθψλ δηαβίσζεο, πεζαίλνπλ

θάζε ρξφλν πεξίπνπ 2 Δθαηνκκύξηα παηδηά ειηθίαο θάησ ησλ 5 εηψλ.

Η πξφζβαζε ζην πφζηκν λεξφ είλαη δσηηθήο ζεκαζίαο γηα ηελ αεηθφξν

αλάπηπμε είλαη ζεκειηψδεο δηθαίσκα θαη βαζηθή πξνυπφζεζε γηα ηε δσή, ηελ

πγεία, ηελ ειεπζεξία θαη ηελ αζθάιεηα.

ΔΙΑΓΕΝΕΪΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΣΑ

Οη πξνβιέςεηο γηα ηα Γηθαηψκαηα ησλ ζεκεξηλψλ αιιά θαη ησλ κειινληηθψλ, πνπ ελππάξρνπλ ζε πνιιέο ζπκβάζεηο ππνδειψλνπλ ηελ αλεζπρία ηνπ αλζξψπνπ γηα ην κέιινλ ησλ νηθνζπζηεκάησλ, ησλ πφξσλ θαζψο θαη ηε θξνληίδα γηα απνθπγή απν κε αλαζηξέςηκεο θαηαζηξνθέο ηνπ πεξηβάιινληνο Απφ ηελ Γηαθήξπμε φκσο ηεο Σηνθρφικεο θαη κεηά αλαπηχρζεθε ε ζεσξία ηεο Γηαγελετθήο ηζφηεηαο: ε ηζφηεηα αλάκεζα ζηηο γεληέο ζρεηηθά κε ηε θπζηθή θαη πνιηηηζηηθή θιεξνλνκία, ην ηξφπν εθκεηάιιεπζεο ησλ θπζηθψλ πφξσλ θαη πνηφηεηα ηνπο θαζψο θαη φιν ην θπζηθφ πεξηβάιινλ.

Η ιςότητα αυτό απαραύτητα θα πρϋπει να ανταποκρύνεται ςτα παρακϊτω χαρακτηριςτικϊ:

Σην διατόρηςη τησ φυςικόσ και πολιτιςτικόσ ποικιλύασ των ςημερινών και μελλοντικών γενεών. Η κοινό αυτό « παρακαταθόκη», μπορεύ να θεωρηθεύ ωφϋλιμη ςτο παρόν αλλϊ και ςτο μϋλλον.

Σην διατόρηςη τησ ποιότητασ του περιβϊλλοντοσ για τισ μελλοντικϋσ γενιϋσ. Η διαφύλαξη ςημαντικόσ ποςότητασ πόρων καθώσ και η διατόρηςη ικανοποιητικού ποιοτικού επιπϋδου εύναι δυνατόν να διαςφαλιςτούν μϋςα από κϊποιεσ ςημερινϋσ ρότρεσ (W.H.C.,2012)

Η κϊθε επόμενη γενιϊ θα πρϋπει να ϋχει τισ ύδιεσ δυνατότητεσ πρόςβαςησ ςτο περιβϊλλον με την προηγούμενη και ακολούθωσ να διατηρόςει αυτό τη δυνατότητα ωσ κληροδότημα για τισ γενιϋσ που θα ακολουθόςουν.

Σα Διαγενεώκϊ δικαιώματα ςύμφωνα με τον Brown Weiss, εύναι ςυλλογικϊ δικαιώματα και πρϋπει να εύναι εκτελεςτϊ ωσ « Πλανητικά Δικαιώματα».

Όπσο έρεη επαλεηιεκκέλα απνδεηρζεί, έλα πγηέο πεξηβάιινλ απνηειεί δσηηθό παξάγνληα γηα ηελ πξνώζεζε ηεο αλζξώπηλεο δσήο, πγείαο, ησλ βαζηθώλ αλζξώπηλσλ δηθαησκάησλ, θαη ηε δεκηνπξγία βηώζηκεο αλάπηπμεο. Τα νηθνζπζηήκαηα παξέρνπλ ηηο βαζηθέο αλάγθεο ηεο δσήο, εηδηθά γηα ηνπο πην θησρνύο θαη επάισηνπο. Χξεζηκνπνηώληαο κηα πξνζέγγηζε βαζηζκέλε ζηα δηθαηώκαηα απηά ζα πιαηζησζνύλ ζέκαηα πνπ ζα νδεγήζνπλ ζε θαιύηεξα απνηειέζκαηα πνπ ζα εμεηάδνπλ ηηο αλζξώπηλεο απαηηήζεηο, ηελ ηζόηεηα ,ηε κε δηάθξηζε, ηελ νπζηαζηηθή ζπκκεηνρή, ηελ ελδπλάκσζε θαη ηελ ππεπζπλόηεηα.

« Σα αλζξώπηλα δηθαηώκαηα δελ κπνξνύλ λα δηαζθαιηζηνύλ ζε έλα

ππνβαζκηζκέλν πεξηβάιινλ. Σν ζεκειηώδεο δηθαίσκα ηεο δσήο

απεηιείηαη απν ηελ ππνβάζκηζε ηνπ εδάθνπο, ηελ απνςίισζε ησλ

δαζώλ, ην κνιπζκέλν λεξό, ηελ έθζεζε ζε ηνμηθά ρεκηθά θαη

επηθίλδπλα απόβιεηα. Δίλαη θαλεξό όηη νη πεξηβαιινληηθέο ζπλζήθεο

βνεζνύλ λα πξνζδηνξηζηεί ν βαζκόο ζηνλ νπνίν νη άλζξσπνη

κπνξνύλ λα απνιακβάλνπλ ηα ζεκειηώδε δηθαηώκαηα ηνπο ζηε δσή,

ηελ πγεία, ηελ επάξθεηα ηξνθήο , ηεο ζηέγεο θαη ηνπ πνιηηηζκνύ. Δίλαη

θαηξόο λα αλαγλσξίζνπκε όηη απηνί πνπ ξππαίλνπλ ή θαηαζηξέθνπλ

ην πεξηβάιινλ δελ δηαπξάηηνπλ απιώο έλα έγθιεκα απέλαληη ζηε

θύζε, αιιά θαηαπαηνύλ επίζεο ηα αλζξώπηλα δηθαηώκαηα» (Klaus

Toepfer, 2001)