Upload
orhan-cerit
View
72
Download
9
Embed Size (px)
Citation preview
SEDİMANTER KAYAÇLAR
Bu sunu Yrd.Doç.Dr. T. Fikret SEZEN’in sunularından değiştirilerek hazırlanmıştır
KAYAÇTÜRÜ GRUPLARI
Magmatik kayaçlar: Granit, diyabaz, bazalt,
tüf, aglomera ….
Çökel (Sedimenter/Tortul) kayaçlar: Kireçtaşı,
kumtaşı, kiltaşı, jips, çört …
Metamorfik kayaçlar: Gnays, şist,
metavolkanit, fillit, hornfels, mermer …
KAYAÇ ÇEVRİMİ
Bozunma-ayrışma ve aşınma (erozyon) sedimanter kayaç oluşumunun ilk evreleridir. Daha sonraki evrede akarsu, rüzgar, dalgalar ve buzul hareketleri gibi erozyonal elemanlar, çözelti ve kırıntıları yeni bir ortama taşırlar ve çökeltirler.
Erozyon ve sediman taşınması
Menderesli akarsu
Erozyon ve rüzgar ile sediman taşınması
Erozyon ve buzul ile sediman taşınması
Erozyon ve dalgalar ile sediman taşınması
Sedimanter kayaç
oluşum evreleri
Genellikle kırıntılar, taşınma aşamasında
daha da parçalanırlar; küçük parçalara
ayrılarak yuvarlaklaşırlar. Taşınan
malzemenin aşağılarda depolanması
olayına kısaca “sedimantasyon” ve çökelen
malzemeye de “sediman” (çökel, tortu)
denir. Bir taşınma havzasına taşınanan
sedimanlar, burada “kayaçlaşma”
(lithifikasyon) işleminden sonra katı
sedimanter kayaca dönüşür. Kayaçlaşma
işleminde, gevşek çökellerin tıkızlaşması
(kompaktlaşma) ve çimentolanması
(cementation) işlemleri rol oynar.
Çakıl boyutlu sedimanlar
Kum boyutlu sedimanlar
Çökelme Ortamları Denizel (derin denizel, sığ denizel v.s.) ortam
Geçiş (lagün, delta, plaj, gelgit düzlüğü) ortamı
Karasal (akarsu yatakları, göl, çöl, buzul) ortam
Örneğin, kırıntılı çökeller, çölde kum tepeciklerini, bataklık ortamında taban çamurlarını, akarsu yataklarında çakılları, kumları oluşturabilir. Çökel birikintilerinin alt kesimlerinde zamanla tıkızlaşma oluşur. Uzun zaman içerisinde, sediman kırıntıları arasındaki boşluklar, çözülü haldeki minerallerin oralara çökelmesi ile birlikte, çimentolanmaya başlar. Böylece katı, pekişmiş sedimanter kayaç oluşmaya başlamış olur.
Çimentolanma
Çökelme ortamları
Denizel çökelme ortamları
Denizel lagün (atol) ortamı
Sığ denizel ortamda algler
Geçiş ortamı, delta
Geçiş ortamı, plaj
Geçiş ortamı, gelgit düzlüğü
Karasal çökelme ortam, akarsu, taşkın düzlüğü
Menderesli akarsu, oxbow lake
Akarsuyun taşıma gücü
Karasal çökelme ortamı, göl
Karasal çökelme ortamı, baraj gölü
Karasal çökelme ortamı, bataklık
Karasal çökelme ortamı, çöl
Karasal çökelme ortamı,
alüvyal yelpaze ve playa gölü
Playa: çöllük alanların iç kesimleri ile kurak ve yarı kurak bölgelerde kıyılara bitişik alanlarda rastlanan ve periyodik olarak dolan suların yavaş
yavaş dibe süzülmesi ya da buharlaşması sonucunda ortaya çıkan tuz, kum ve çamurla örtülü, düz zeminli çöküntü
Karasal çökelme ortamı, çöl. Playa gölü
Karasal çökelme ortamı, buzul
Karasal çökelme ortamı, vadi buzulları
Buzul aşındırma izleri
Buzul sedimanları, morenler
Buzul sedimanları, tillit
Tiilit: Çimentolanmış buzul sedimanları
Buzul sedimanı, erratik (taşınmış=ortama yabancı) blok
Yerbilimciler, yerkabuğunun 16 km.’lik üst bölümünün, yaklaşık %
5’lik bir kısmının sedimanter kayaçlardan oluştuğunu hesaplamışlardır.
Ancak, alansal dağılım açısından yer yüzeyinin yaklaşık % 75’lik bir kısmı
sedimanter kayaçlarla örtülüdür.
YÜZEYDE KABUKTA
Sedimentary : Tortul
Igneous: Magmatik
Rock: Kayaç
Sedimanter kayaçların doğaları gereği; onlar, eski ortamların ve
olayların göstergesidirler. Sediman parçacıkları, taşınma sırasındaki
karmaşık mekanizmaların ipuçlarını, depolandıkları ortamda muhafaza
ederler. Sedimanter kayaçların içerdikleri fosiller, jeolojik geçmiş ile ilgili
çalışmalarda kullanılan vazgeçilmez veri elemanlarıdır. Bu gibi nedenlerle,
sedimanter kayaçlar, yerin tarihi ile ilgili ayrıntılı çalışmalara en büyük
yardımcı bilgileri sunan kayaç grubudur.
Pek çok sedimanter kayaç, ekonomik anlamda da çok önemlidirler.
Dünya elektrik enerjisinin önemli bir kısmını sağlayan kömürler,
sedimanter kayaçtır.
Enerji kaynaklarından petrol ve doğal gaz da sedimanter
kayaçlarla ilişikli oluşuklardır.
Demir, alüminyum, manganez ve gübre gibi pek çok sanayi
maddesinin esas kaynağı da yine sedimanter kayaçlardan elde edilir.
Kaya tuzu, bir sedimanter kayaçtır
Sedimanter Kayaçların Sınıflaması
Sedimanlar, genel olarak iki esas şekilde
depolanırlar:
Katı parçacıklar halinde taşınıp depolanma.
Örnek: Kumtaşı ve konglomera.
Çözelti halinde kimyasal yollarla
malzemenin taşınıp çökeltilmesi.
Örnek: Kireçtaşı, çört ve kaya tuzu.
Ayrıca, organik materyalin bulunduğu yerde
depolanması ile oluşan kayaçlar da söz
konusudur.
Örnek: Resifler ve kömür gibi
Sedimanter Kayaçların Sınıflaması
Tortul kayaçları;
1- Kırıntılı (Detritik) tortul kayaçlar
2- Kimyasal tortul kayaçlar
3- Organik tortul kayaçlar
Olarak 3 grupta sınıflandırabiliriz.
Tortul kayaçlar, çökelim sonucu meydana gelen kayaçlar olmaları nedeniyle
genellikle, katmanlı olup fosil de içerirler
Detritik (kırıntılı = klastik) sedimanter kayaçlar Bunların sınıflama ve adlamaları, tane boyutlarına; tanelerin türlerine; tanelerin biçim; yuvarlaklık ve boylanma derecelerine; homojen veya heterojen oluşlarına ve taneleri bağlayan çimento maddesinin bileşimine göre yapılırlar. Bu gruptaki kayaçların bileşimine giren başlıca mineral ve kayaç türleri: Kuvars, kil mineralleri (serisit, illit, montmorillonit, kaolinit v.s.), metamorfik kayaç parçaları (sleyt, fillit, şist, metakumtaşı v.s.), feldispatlar (ortoklaz, plajiyoklaz v.s.), çört, mikalar (biyotit, muskovit v.s.), karbonatlar, ağır mineraller (magnetit, ilmenit, hematit, limonit, zirkon, turmalin, rutil, granat, apatit, stavrolit, epidot, hornblend v.s.)’dir.
Kırıntılı sedimanter kayaçların tane büyüklükleri, taşınma sırasındaki ortalama enerji büyüklüğü hakkında bir bilgi verir. Kil boyu parçacıkların taşınması için çok küçük bir enerjiye gerek varken; blok ve çakıl boyu malzemeyi taşımak için çok daha fazla enerjili bir taşıyıcı ajana gereksinim vardır. Bu yüzden genelde, küçük parçacıklar göllerin sakin sularında, lagün, bataklık ve sakin denizel ortamlarda birikirken; kum boyu malzeme, plaj ve düşük enerjili akarsu yataklarında; blok boyu malzeme de hızlı akan akarsu yataklarında gözlenebilir.
Detritik sedimanter kayaçlar, tane boyutunun artış sırasına göre başlıca; şeyl (silt ve kil boyu malzeme), kumtaşı (kum boyu malzeme) ve konglomera/breş ( çakıl boyu malzeme ) şeklinde sıralanırlar.
Tane boyu
Çakıl
İnce Çakıl
Kaba kum
Orta kum
İnce kum
Silt (mil)
Kil
Yuvarlaklık
Açılı (Köşeli) Yarı yuvarlak İyi yuvarlaklaşmış
Derecelenme
Kötü (zayıf) derecelenme
İyi) derecelenme
Tane ve Matriks
Tane
Matriks
Sediman türü
Sediman tane şekli
Taşınma mesafesi
Sediman tane boylanması
İyi boylanma Kötü boylanma
Heterojen konglomera
Heterojen dereceli tabakalar
Heterojen çapraz tabakalar
Kırıntılar arası çimento bileşimi
Şeyl
Bu kayaçlardaki taneler çok küçük olduklarından; tanelerin ne türden olduklarını anlamak; büyük büyütmeli mikroskop çalışması olmaksızın mümkün değildir. Bu nedenle, şeyl’ler ile ilgili çalışma ve analizler, diğer sedimanter kayaçlara göre daha zordur.
Bazen kayacın kimyasal bileşimi, paleo ortam ve oluşum şartları ile ilgili fazladan bilgi verebilir. Örneğin, “siyah şeyl”in rengi içerdiği bol organik malzemeye (karbon bileşimli) bağlı bir özelliktir. Bataklık gibi oksijen bakımından fakir bir ortamda oluşan çökelmeyi işaret eden böyle bir kayaçtaki organik malzeme, okside olamaz; çürümeden korunur
Kil ve silt tortulları, “lamina” denilen ince tabakalar oluştururlar. İlk başta laminalar içerisindeki taneler, gelişigüzel şekilde yönlenirler, dizilirler. Bu düzensiz tane dağılımı nedeniyle taneler arası gözenekler, boşluklar, tortulun hacminde büyük oranda yer alırlar; bu gözenekler su ile doludur. Ancak, zamanla üste ilave olan yeni sediman kütleleri, alttaki gözenekli sedimanları tıkızlaştırır. Bu aşamada silt ve kil parçacıkları, biraz daha paralel dizilirler, sıkı-geçirimsiz hale dönüşürler; gözenek hacimleri azalır. Sonuçta, gözenekler azalıp, geçirimsizlik artınca, bu çeşit kayaçlar içinde sularla çözülü halde taşınan malzeme, gözeneklerdeki boşlukları daha fazla dolduramaz. Bu nedenledir ki; bu çeşit kayaçlar, zayıf çimentolu, iyi kayaçlaşamamış bir durumdadırlar. Bu kayaçlar, yer altı suyunu, diğer çeşit kayaçlara göre iyi geçirmezler; geçirimsizdirler. Yine, petrol ve gaz oluşuklarını geçirmedikleri için ideal “kapan kayaç” oluştururlar.
Şeyl, tüm ince taneli sedimanter kayaçlarda kullanılan bir tanımlamadır. Eğer bu kayaçlar, ufalandıklarında, iri parça veya bloklara bölünebiliyorlar ise “çamurtaşı” (mudstone) tanımlaması kullanılır. Diğer ince taneli sedimanter bir kayaç da silttaşı (siltstone) dır. İnce silttaşı tabakaları içerisinde, çatlak, yarık gibi parçalanmalar görülmez. İsminden de anlaşılacağı gibi silttaşı, büyük oranda silt boyu tanelerden; şeyl ve çamurtaşına göre daha az miktarda kil boyu malzemeden oluşmuştur. Ayrıca, genel olarak kil boyu kırıntıların oluşturduğu sedimanter kayaç ise kiltaşı adını alır.
Şeyl’ler, seramik, tuğla, kiremit hammaddesidirler. Bundan başka, kireçtaşı ile karıştırılıp “portland çimentosu” üretiminde kullanılırlar. Gelecekte, “bitümlü şeyl” (oil shale) olarak adlanan şeyl türü, enerji kaynağı olarak değer kazanabilecektir.
Şeyl
Şeyl, tüm ince taneli sedimanter kayaçlarda kullanılan bir tanımlamadır. Eğer bu kayaçlar, ufalandıklarında, iri parça veya bloklara bölünebiliyorlar ise “çamurtaşı” (mudstone) tanımlaması kullanılır. Diğer ince taneli sedimanter bir kayaç da silttaşı (siltstone) dır. İsminden de anlaşılacağı gibi silttaşı, büyük oranda silt boyu tanelerden; şeyl ve çamurtaşına göre daha az miktarda kil boyu malzemeden oluşmuştur. Ayrıca, genel olarak kil boyu kırıntıların oluşturduğu sedimanter kayaç ise kiltaşı adını alır.
Şeyl tabakaları
Şeyl
Bitümlü şeyl
Kumtaşı Genelde kum boyu tanelerden oluşan, şeyl’den sonra yeryüzünde en bol bulunan sedimanter kayaçtır. Tüm sedimanter kayaçların, yaklaşık % 20 sini oluştururlar. Kumtaşları, farklı pek çok çökelme ortamında oluşabilirler. Şeyllerin aksine, kumtaşları, genelde orijinleri hakkında ipuçları verirler. Bu ipuçları “boylanma“, “tane şekli“ (köşelilik ve yuvarlaklık) ve ”bileşim”leri ile ilgilidir.
Boylanma, kayaç içindeki tane boylarının benzerliği ile ilgili bir ölçüttür. Örneğin: Bir kumtaşının taneleri, yaklaşık aynı büyüklükte iseler, kum “iyi boylanmış“ tır. Eğer, tersi söz konusu ise kayaç, büyüklü küçüklü boyutlardaki tanelerden oluşuyorsa o zaman, “kötü boylanmış“tır denir.
Kumların tane şekli, o kumtaşının jeolojik tarihçesi ile ilgili bilgileri deşifre etmemize yardımcı olur. Akıntı, rüzgar veya dalga hareketleri ile taşınan kum ve diğer sediman parçacıkları, taşınma sırasında, bir diğer parçacık ile hızla çarpışa çarpışa, köşe, kenar veya keskin yüzleri aşınır; yuvarlaklaşmaya başlar. Böylece, “iyi yuvarlaklaşmış“ taneler oluşur. Hava ve su ile taşınan sedimanlardaki tanelerin yuvarlaklaşma dereceleri, taşınma mesafesi ve taşınma süresini gösterir. Çok yuvarlaklaşmış taneler, uzun mesafeli ve uzun süreli taşınmadan dolayı, büyük orandaki aşınmayı gösterirler. Diğer taraftan çok köşeli taneler, malzemenin çok kısa mesafede taşınıp çökeldiğini gösterir. Ayrıca, buzul hareketi ile çökelen partiküller daha düzensiz şekiller oluştururlar. Çünkü, buzulun hareketi ile kırılır, parçalanır, öğütülür ve yüzeyleri cilalanır. Buzulun taşıdığı kırıntılar (till), tillit adı verilen kırıntılı sedimanter kayaçları oluşturur; bunlardaki boylanma çok kötüdür
Ek olarak; yuvarlaklaşma derecesi ve boylanma miktarı, türbülanslı hava ve su akıntıları ile taşınma mesafesi ile ilişkili olduğu gibi; parçacıkların mineralojik bileşimine de bağlıdır. Örneğin, kuvars, çok dayanıklı bir malzemedir. Bu nedenle kuvars, tüm kumtaşlarında en fazla bulunan mineraldir.
Kumtaşı tabakaları
Kayaç, genelde kuvars bileşimli ise buna “kuvars kumtaşı“ adı verilir.
Kumtaşı, eğer önemli miktarda feldispat minerallerinden oluşmuş ise “arkoz“adını alır. Arkoz, feldispatlara ilave olarak kuvars, mika pulları da içeriyorsa, bu durum, onun, granitik kayaçların erozyonu ile oluştuğu fikrini akla getirir.
Kumtaşlarının üçüncü bir çeşidi de “grovak“ tır. Grovak, kuvars ve feldispat mineralleri ile birlikte bol miktarda kayaç parçaları ve kil içeren koyu renkli bir kayaçtır. Kötü boylanma ve köşeli taneler ile karakteristik olan grovak; tanelerin kaynak bölgeden kısa mesafede taşınması ile hızlı şekilde çökelme ortamında çökeldikleri fikrini vermektedir.
Kumtaşı
Kuvars kumtaşı
Konglomera ve breş
Konglomera, büyük oranda çakıllardan oluşur. İçerisindeki parçalar, iri blok ile bezelye tanesi boyutları arasında büyüklüklere sahiptirler. Kayacı oluşturan parçalar, bakıldığında, genel olarak farklı kökenli kayaç çeşitlerinin tanınabildiği yeterli büyüklüktedirler. Böylece, kaynak bölgenin tanınmasında; kırıntıların hangi tür kayaçlardan taşındıkları konusunda bu parçalar değerlendirilirler. Genelde, konglomeralar kötü boylanmalıdırlar; çünkü, büyük çakıllar arasındaki boşluklar, kum veya çamur ile doldurulurlar.
Çakılların biriktikleri ortamların, dik yamaç veya çok türbülanslı akıntılarla ilişkili oldukları söylenebilir. Bir konglomeradaki kaba taneler, dağlık kesimlerdeki enerjileri yüksek akarsuları veya çok hızlı aşınan alanların kıyı kesimlerini işaret edebilirler. Bazı buzul ve heyelan çökelleri de bol olarak çakıl içerirler.
Eğer, büyük parçaların çoğu köşeli ise bu parçalardan oluşan kayaca “breş“ adı verilir. Bu köşeli parçalar aşındıktan sonra, kaynak bölgeden çok fazla uzaklaşmadan çökelmişlerdir. Konglomera ve breşe ait tanelerin boyutları, bunları taşıyan akıntının gücü hakkında bilgi veririler. Ayrıca, tanelerin yuvarlaklığı da, bunların ne kadar uzağa taşındıklarını gösterir. Parçaların cinslerinin bilinmesi de kaynak kayaç hakkında bilgi verir.
Konglomera ve kumtaşı ardalanması
Konglomera
Breş
Kimyasal (klastik olmayan) sedimanter kayaçlar
Bu kayaçları oluşturan sedimanlar, çözülü
halde göl ve denizlere taşınırlar; çökelirler.
Bunlar, kireçtaşı, çört, kaya tuzu gibi
kayaçları oluştururlar. Bu malzemenin
çökelmesi iki yolla oluşur: Buharlaşma ve
kimyasal aktivite. Bu iki olayda da
“inorganik işlemler“ kimyasal sedimanları
oluşturur. Suda yaşayan organizmaların
organik işlemlerle kimyasal sedimanları
oluşturması da biyokimyasal yöntemlerle
gerçekleşir.
Kireçtaşı
Yeryüzündeki tüm sedimanter kayaçların % 10’unu oluşturan kireçtaşları, en bol gözlenen kimyasal sedimanter kayaçlardır. Kalsit (CaCO3) minerallerinden oluşan kireçtaşları, hem inorganik hem de biyokimyasal işlemlerle oluşabilirler. Bu kayaçların orijinlerini dikkate almazsak, mineral bileşimleri hepsinde benzerdir. Biyokimyasal yollarla oluşan mercan resifleri, koguina, tebeşir gibi kayaçlarla; inorganik yollarla oluşan traverten, oolitik kireçtaşı gibi kayaçlar hep kalsit’ten oluşmaktadırlar.
Tebeşir kireçtaşı
Mikritik kireçtaşı
Fosilli kireçtaşı
Kokina kireçtaşı
Traverten kireçtaşı
Dolomit
Kireçtaşına çok benzer; kalsiyum-
magnezyum karbonat CaMg(CO3)2
minerallerinden oluşur. Dolomit, deniz
suyundan doğrudan çökelerek oluşabildiği
gibi; deniz suyundaki magnezyumun,
kireçtaşları içindeki kalsiyum ile yer
değiştirmesi ile de (ramplasman)
oluşabileceği düşünülmektedir. İkinci
olasılık daha akılcıdır. Çünkü, pratikte,
birinci olasılıktaki gibi güncel dolomit
oluşumu, doğada gözlenmemiştir.
Dolomit
Çört
Mikrokristalin silis (SiO2) ten oluşan çok sert bir kayaçtır. En iyi bilinen biçimi çakmaktaşı (flintstone) dır.
Organik materyal içerdiğinde, koyu renk alır. Jasper adı verilen türü demir oksit içerdiğinden kırmızı bir renkte gözlenir. Bantlı yapıda oluşumları agat (agate) olarak bilinir.
Çört yumruları
Çört - flint (çakmaktaşı)
Çört - jasper
Çört - agate
Evaporitler
Bu yol ile halit (NaCl), jips (CaSO4.2H2O)
gibi mineraller çökelir.
Sulu bir ortamda çözülü halde bulunan
materyal, suyun buharlaşması veya çözelti
konsantrasyonunun artması ile çökelir. Bu
olaya evaporasyon (buharlaşma) denir.
Tuz katmanları
Jips
Demirli kayaçlar
Ortalama değerin üzerinde demir içerirler.
Demir sülfürlü (pirit, kalkopirit), demir
karbonatlı (siderit FeCO3), demir oksitli
(hematit, manyetit, limonit) çeşitleri vardır.
Demir, karbonatlı, siderit bantları
Demir, hidroksitli, limonit
Fosfatlı kayaçlar
Yerkabuğundaki fosfat bir döngü ile bitki ve
hayvan bünyesine alınır. Canlı ölünce,
fosfat tekrar geriye döner. “Guano“, kuş
dışkılarının birikimi ile; “kaprolit“, memeli
hayvanlar ve sürüngenlerin fosilleşen
dışkılarından oluşabildiği gibi, fosfat;
magmatik kayaçlarda “apatit“ minerali
şeklinde de gözlenir. Bu kayaçların hepsine
genel olarak “fosforit“ denir.
Fosfatlı kayaç
Organik yanıcı kayaçlar
Bitki ve hayvan kalıntılarının özel koşullarda çürümesi ile oluşurlar. Bu organik kalıntılar, oksijeni bol ortamda değişime uğrar; CO2 ve H2O oluşur. Bu olay, organik kalıntıların hava ile temasta olduğu sürece devam eder. Su altında veya toprak örtüsü altında, CO2 ve H2O’nun atılmaları; karbon (C) zenginleşmesi şeklinde gelişir. Aynı zamanda, artan sıcaklık ve basınca bağlı olarak, C oranı da artar. Sonuçta, “turba“ (%55 karbon) dan, antrasit (% 95 karbon)’e doğru kömürler gelişir.
Ayrıca, ilkel petrol olan “sapropelli oluşuklar“, oksijensiz sığ suda canlı organizmaların anaerobik bakteriler (serbest oksijen olmayan ortamlarda yaşayabilen) etkisiyle çürümeleri sonucu oluşur.
Organik yanıcı kayaç, kömür damarları
Kömür, turba
Kömür, linyit
Kömür, taşkömürü
Kömür, antrasit
Artık (bakiye) sedimanter oluşuklar
Bunlar, ana kayacın kısmen bozunması-
ayrışması ile kayaç üzerinde oluşan örtü
şeklindeki malzemedir. “Toprak” ve “kil” bu
oluşumlara örnektir. Alüminyum cevherinin
elde edildiği “boksit” oluşumu, laterit cinsi
toprak oluşumları ile ilişkilidir.
Toprak ve kil
Sedimantasyon Süreçleri Sedimantasyon ve çökelme süreçleri sonucunda, bir
çökelme ortamına taşınan malzemeden, sedimanter bir
kayaç oluşur. Bu süreçler sırası ile:
Ana kayacın bozunması-ayrışması (weathering)
Kırıntı ve çözeltilerin taşınması (transportation)
Malzemenin depolanması (deposition)
Sedimanların kayaç haline dönüşmesi (diagenesis)
Sıkışma-tıkızlaşma (compaction)
Çimentolanma (cementation)
Yeniden kristallenme (recrystallization)
Minerallerin birbirinin yerini alması (replacement)
Yeni kristallerin doğuşu (otijenez)
Mineral değişimi (transformation)
B İ T T İ