«Κάποιος που έβαλε

μυαλό»

Παραμύθι από τη Γ’ τάξη

του 21ου Δημοτικού σχολείου Αθηνών Υπεύθυνη δασκάλα:

κ. Μαριάνα Παζαρζόγλου

Συγγραφείς

Γιάννης, Σύσσι, Γκλόρια, Ραφαέλα

Γράψαμε ένα παραμύθι με τις λέξεις:

Άνοιξη, χαρά, λύπη,

λουλούδια, αστέρι, ήλιος,

γάμος, εκκλησία

Μια φορά, σ’ ένα πανέμορφο χωριό, υπήρχε ένα παιδί που το έλεγαν Αλέξη και δεν του

άρεσε η εποχή της Άνοιξης. Έκοβε τα λουλούδια που

έβλεπε στις γλάστρες, κατέστρεφε τα φυτά και

σκότωνε τα έντομα. Ένιωθε μεγάλη χαρά όταν χαλούσε τη

φύση και λυπόταν όταν έβλεπε τους άλλους να

περιποιούνται τα φυτά τους και να τα προστατεύουν.

Μια φορά, σ’ ένα πανέμορφο

Μια μέρα καθώς πήγαινε στο σχολείο του, περνούσε από ένα λιβάδι με πολλά

λουλούδια σε σχήμα αστεριού και πάμπολα ηλιοτρόπια. Σκέφτηκε

λοιπόν πως θα ήταν πολύ ωραίο αν τα κατέστρεφε. Άρχισε λοιπόν να τα κόβει και να τα πατάει με μανία. Ξαφνικά αντιλήφθηκε ότι

κάποιος τον κοιτούσε. Ήταν ο δάσκαλός του.

Ο Αλέξης σταμάτησε και άκουσε τον κύριο να του λέει:

«Καταστρέφεις τα φυτά που σου δίνουν την τροφή σου. Σκέψου πως μ’

αυτό που κάνεις κανένας δεν σε συμπαθεί. Ούτε κι εγώ:»

Ο Αλέξης κατέβασε από ντροπή το κεφάλι του κι έβαλε τα κλάματα.

Ο δάσκαλός του τότε τον πλησίασε, του χάιδεψε το κεφάλι και τον πήρε μαζί του, για να συνεχίσουν τη συζήτηση

Από τότε ο Αλέξης δεν ξαναέκανε ποτέ κάτι τέτοιο και μάλιστα όταν μεγάλωσε,

στο γάμο του στόλισε την εκκλησία με ηλιοτρόπια

και αστεράκια