Znaczenie polityczne symboliki organizacji neonazistowskich

w Niemczech

Sławomir OzdykUniwersytet Szczeciński

Rozwój ruchu neonazistowskiego w Republice Federalnej Niemiec po 1945 roku można podzielić na cztery podstawowe fazy: 1945-1961,

1962-1982, 1983-1990 i od 1990 roku .

W czwartej fazie - po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku, skrajne partie prawicowe zyskały w nowych krajach związkowych dziewicze pole rekrutacji. Jednak

w przeciwieństwie do poprzednich etapów, zaistniały pewne wyjątki. Na tym etapie w centrum uwagi znalazła się nie jedna, ale kilka partii politycznych. Ich sukces

wyborczy miał większą ciągłość niż w poprzednich okresach. Np. DVU udało się po 1999 roku ponownie w roku 2004 wejść do landtagu Brandenburgii.

Widać było też zwiększenie współpracy między neonazistowskimi

grupami a skrajnie prawicowymi partiami. Ponadto od 2002 roku ekstremistyczna scena, coraz

bardziej skupiała się na zagadnieniach międzynarodowych i polityce społecznej, biorąc udział w takich akcjach jak: sprzeciw wobec wojny w Iraku, protesty przeciwko

reformie Hartz IV, krytyka globalizacji czy etnicznego zdefiniowania

narodowego socjalizmu.

Ikona międzynarodowego nazizmu – Adolf Hitler,

twierdził w „Mein Kampf”, iż:

"być obywatelem Rzeszy [swojego państwa], nawet

jeżeli jest się tylko zamiataczem ulic, musi być

uważane za większy honor, niż bycie królem w obcym kraju."

Idea ta, jak i pierwsza częśċ pieśni „Das Lied der Deutschen - Deutschland,

Deutschland über alles, über alles in der Welt - Niemcy, Niemcy ponad wszystko,

ponad wszystko na świecie”; dla niemieckich (i nie tylko),

skrajnie prawicowych ugrupowań, nadal pozostaje kierunkowskazem działania

i orientycji politycznej.

Obecnie niektóre ugrupowania neonazistowskie tj. NPD klasyfikowane są przez Bundesverfassungsschutzamt (Federalny Urząd Ochrony Konstytucji), jako ekstremalne. Część z nich Republikanie, NPD, DLVH i DVU założyło 1996 roku obywatelski ruch Pro Köln, w 2007 roku Pro NRW, a w 2010 roku organizację dachową Pro-Bewegung. Wszystkie te ugrupowania od roku 2011 klasyfikowane są przez Bundesverfassungsschutz, jako niekonstytucyjne. Dodatkowo w 2012 roku, powstała nowa partia Die Rechte, która w założeniu jej twórców ma po planowanej przez rząd RFN delegalizacji, zastąpić NPD .

Radykalizacja prawicowego ekstremizmu

daje o sobie znać także tym, iż corocznie zwiększa się przypadający na niego

procent przemocy, wywoływany nowymi

metodami i technikami, wykorzystywanymi nie

tylko przez znane wcześniej partie, ale też

przez nowe organizacje tj. Autonomen Nationalisten,

Kameradschaften, Nationale Wiederstand

czy Identität Bewegung, poprzez powszechną

obecność w portalach społecznościowych przy pomocy takich narzędzi jak kody, akronimy czy

symbole.

Istnieje kilka powodów zwiększającej się popularności ugrupowań neonazistowskich w Niemczech i innych krajach naszego kontynentu. Pierwszy

zasadniczy, to znaczny napływ dużej ilość cudzoziemców zamieszkujących Europę, szczególnie z krajów islamskich. Inny, to agresja skierowana w kierunku ugrupowań lewicowych a także mniejszości seksualnych, niepełnosprawnych czy

bezdomnych.

PROWOKACJA: 30 członków "Pro NRW" protestowało przed König-Fahd-Akademie w Bonn naprzeciwko mając 500 -600 muzułmanów (maj 2012), pokazując karykatury

Mahometa, doprowadzili do rozruchów.

Niemiecki konwertyta Pierre Vogel.. Najbardziej znany przedstawiciel Salafitów w

DE.

Urząd Ochrony Konstytucji, czyli niemiecki kontrwywiad, rejestruje

co roku około 4000 nowych neonazistów. Liczba gotowych do użycia przemocy członków tych ugrupowań, rośnie w szybkim tempie - obecnie jest ich już

ponad 10 000. Chociaż prowadzi się intensywną prewencyjną

obserwację tych środowisk, to nie można wykluczyć, że

niepostrzeżenie następuje radykalizacja pojedynczych osób. Wiadomo o takich prawicowych ekstremistach, którzy stanowią

zagrożenie. Jednakże problemem nie są ci, których służby mają na oku, tylko owi

członkowie, którzy radykalizują się skrycie, do czego w bardzo

dużej mierze przyczynia się internet - nowoczesne źródło propagandy i indokrynacji.

Szczególnie należy obawiać się wzrostu znaczenia tzw. nacjonalistycznych grup autonomicznych, które zaczęły powstawać na wzór lewackich ugrupowań

anarchistycznych .

Dzisiejsza neonazistowska autonomiczna scena, funkcjonuje bez ścisłej hierarchicznej struktury, bez ujednoliceń oraz bez stylistycznej i estetycznej jednoznaczności. Stan ten opisać możemy pozornie sprzecznym terminem - "nowocześni naziści". Nowoczesnym, nowym jest to, iż skrajnie prawicowej scenie, udało się dostosować swoje "stare" pomysły do potrzeb i realiów współczesnej młodzieży. XXI wieczny neonazizm, wykorzystuje nowoczesne środki komunikacji w celu autoprezentacji; buduje struktury, które działają integrująco w codziennej politycznej rzeczywistości - poprzez łączenie życia społecznego, kulturalnego i politycznego w celu stworzenia zamkniętego neonazistowskiego świata.

Koordynacja sfer działania (demonstracje, livestyle, internet, muzyka, werbunek) następuje w „sieci” i to tam obserwujemy dynamikę wzrostu oraz przyjęte metody i sposoby działania. Zgodnie z opracowaniem organizacji „jugendschutz.Net” w 2012

roku zarejestrowano w „necie” ponad 1600 karalnych treści, 80 procent z nich w socjalnych mediach. Znaleziono także 5500 wpisów o skrajnie prawicowej wymowie,

prawie 50 procent więcej, niż w roku 2011. Tylko na Twitterze organizacja odnotowała w 2012 roku blisko 200 przypadków nadużywania tego serwisu społecznościowego przez

skrajnie prawicowe osoby i organizacje. Rok wcześniej było ich 141 . Tak drastyczny wzrost popularności skrajnych organizacji opiera się m. in. na wizualnej atrakcyjności

przekazu a za to odpowiada nowoczesne użycie kodów i symboli, szybko docierających do młodzieży a przy tym niepodważalnych

z prawnego punktu widzenia .

W tekście zatytułowanym "NPD w wirtualnym świecie" neonazistowska partia radzi swym działaczom:

"Rejestrujcie się wszędzie tam, gdzie wydaje się to sensowne, czyli np. tam (na portalach), gdzie silnie reprezentowany jest wasz ojczysty region. Najlepsze

portale do tego celu to VZ (niem. "Verzeichnis", czyli lista), Wer-kennt-wen (Kto-zna-kogo), Jappy, Spin i StayFriends. To umożliwi, by znalazło Was, poznało

i skontaktowało się z Wami możliwie dużo osób" (Deutsche Stimme).

O stopniu społecznej akceptacji działań ruchu „NS” świadczy raport „Środek w kryzysie” , który ujawnił, że liczba osób w Niemczech mających „zamknięty, radykalnie prawicowy obraz świata” zwiększyła się między 2010 a 2012 rokiem z 8 do 9 procent. We wschodniej części Niemiec wzrosła z 10 do 16 procent, szczególnie wśród młodych osób. Autorzy dostrzegają dorastanie nowej generacji, która w sile swych prawicowych poglądów wydaje się przewyższać wszystkie dotychczasowe grupy. Według tego raportu osoby okazujące wrogość cudzoziemcom stanowią 25 procent wszystkich mieszkańców Niemiec, w nowych landach zaś aż 38 procent. Radykalnie prawicowe myślenie to, zatem nie, problem na marginesie, lecz „w środku [niemieckiego] społeczeństwa” .

O tym, iż Niemcy „ze środka” skręcają na prawo i w większy niż dotychczas sposób tolerują skrajną prawicę, świadczyć też może, bardzo w społeczeństwie rozpowszechnione twierdzenie, jakoby cudzoziemcy przybywali do Niemiec tylko po to, by żerować na niemieckim systemie opieki społecznej, które to popiera 31,4 proc. respondentów z zachodnich Niemiec i 53,9 proc. z obszaru byłej NRD .

Jeder vierte Tatverdächtige ohne deutschen Pass

Jeder vierte Tatverdächtige ohne deutschen Pass

SchweizerKrieger

Skrajnie prawicowy światopogląd staje

się ogólno niemiecką specyfiką.

"Tendencje takie obserwuje się nie tylko na obszarze

byłej NRD. Mniej jest ich w miastach na

prawach krajów związkowych jak

Hamburg, czy Berlin, więcej na prowincji

bez struktur przemysłowych.

Ksenofobia szerzy się nie tam, gdzie, na

co dzień obcują ze sobą ludzie różnych

narodowości, lecz tam, gdzie jest

szczególnie mało obcokrajowców" .

O „brunatyzacji” społeczeństwa a przynajmniej jej elit może świadczyć przykład – NSU Narodowosocjalistycznego Podziemia. Śledczy badający zabójstwa NSU przez ponad dziesięć lat nie sprawdzili wątku neonazistowskiego - wychodzono z założenia, że miały tło mafijne, że chodziło o pieniądze lub że to tureccy rodacy zabijają „swoich”. Urząd Ochrony Konstytucji, oskarżany jest też o bierność w tej sprawie i bagatelizowanie - a być może nawet kamuflowanie - neonazistowskich wątków przez niektórych funkcjonariuszy. „Raport fundacji „Amadeu Antonio” zajmującej się neonazizmem pt. Zawodność/Niepowodzenia państwa stwierdza, że instytucje państwowe zasadniczo bagatelizowały ten problem, czyniąc z ofiar przestępstw sprawców i nie wspierając organizacji walczących z neonazizmem”.

Należy, zatem skonstatować, że obecnie ruch neonazistowski znajduje się na etapie pewnej zauważalnej mobilizacji, czego przejawem są i nowe formy organizacyjne, radykalizacja działań jak i intensywniejsze sposoby i formy upowszechniania treści

neonazistowskich. W ostatnich latach potwierdzany jest przyrost liczebności zwolenników i sympatyków, mierzony wzrostami elektoratów wyborach landowych,

komunalnych. Jest to zjawisko ogólnokrajowe.

Tödlicher Hass - 137 Todesopfer rechter Gewalt

Jednocześnie wraz z obserwowanymi przemianami ruchu uderzające jest pojawienie się nowych zainteresowań i form aktywności oraz sposobów oddziaływania

ideologicznego, m.in. przy wykorzystaniu internetowych kanałów komunikacji masowej.

„Propagandawaffe“

Powyższe uwagi skłaniają do postawienia ważnych pytań: Czy

wystarczy tłumaczyć wzrost popularności neonazistowskich

organizacji i zwiększanie się ich środowisk sympatyków,

podejmowaniem przez nich tematów tradycyjnie angażujących środowisk

prawicowych, narodowych, jak sprawa imigrantów, antyamerykanizm, itp., czy też należy wyjaśniać tę coraz bardziej

zaznaczającą się aktywność neonazistów jeszcze innymi czynnikami? Wydaje się, że

rozwiązanie tego problemu należy wiązać z szerszym zamysłem

organizatorów i aktywistów neonazistowskich do mobilizowania

kręgów zwolenników poprzez wykorzystanie w innowacyjny sposób

sfery symboliki neonazistowskiej, a przy tym także wykorzystania

elektronicznych form komunikacji masowej.

Symbol to pojęcie będące nierozerwalną częścią otaczającego świata znaczeń i wyobrażeń, który oddziaływuje przede wszystkim na ludzką świadomość i postrzeganie. Świadomość kreuje zaś dwa sposoby przedstawiania świata: jeden bezpośredni, w którym rzeczy jawią się umysłowi w prostym wrażeniu; drugi pośredni, kiedy to z różnych powodów zmysły nie przyswajają rzeczy jak coś realnego. Wówczas to nieobecny przedmiot przedstawiany jest świadomości w postaci obrazu o bardzo szerokim znaczeniu tego terminu.

Symbole, wzbogacają wyobraźnię i stymulują reakcje podmiotu na owo oznaczenie, gdyż każdy symbol kooperuje z innymi symbolami, ponieważ „formy

symboliczne piętrzą się od sfery magii do sfery religii, od poziomu

Każdy symbol w przeciwieństwie do znaków technicznych - całkowicie przejrzystych - ma strukturę dwuwarstwową, gdyż znaki symboliczne są nieprzejrzyste a ich pierwotny sens, ten dosłowny - jawny - wskazuje sam w sobie sens drugi, występujący wyłącznie w jego obrębie. Właśnie to drugie znaczenie ukazuje moc oddziaływania symbolu, a tym samym jego socjotechniczną wartość .

Symbole odgrywają istotną rolę w działaniach politycznych, umożliwiają, bowiem integrację jednostki z wybranym ruchem politycznym, a przez to jego wzmocnienie. Obecność symbolu na scenie politycznej decyduje o tym, iż działania polityczne nie mogą być traktowane jedynie, jako przejaw racjonalności i pragmatyki. „Symbole konkretyzują sens elementarnych wartości każdej kultury (…) Mityczne figury symboliczne stanowią płaszczyznę umożliwiającą integrowanie rozproszonych doznań i doświadczeń, w ich ramach krystalizuje się ich sens” . Wobec tego, sprawowanie władzy symbolicznej to nie element iluzji, którym karmi się społeczeństwo, tylko wzmacnianie faktycznej fizycznej dominacji, poprzez przywłaszczanie symboli a co za tym idzie „połączenia stosunków sensu i siły”.

Możemy, więc uznać, iż „największym i najbogatszym królestwem, które politycy i ich poeci zdobywają salwami słów, kazań i wierszy, jest sam obszar symboliczności. Władza, na której szczyty jak się czasem mówi, wspinają się, by się nią rozkoszować, to w gruncie rzeczy władza nad symbolami”.

Traktowanie polityki, jako sprawy symboli, stało się bardzo aktualne w totalitarnych systemach politycznych, gdzie istniała większa potrzeba wykorzystania symbolu

do zaprezentowania i uzasadnienia autorytetu władzy. Symbol umożliwiał uwypuklenie przekonań politycznych, powiązanie go z porządkiem rzeczy jak i zastępował nieobecną w terenie władzę, czy raczej czynił ją wszechobecną .

Również ugrupowania neonazistowskie we współczesnych Niemczech, formalnie rzecz biorąc, działające legalnie w ramach demokratycznego systemu politycznego, obierają kurs na zwiększenie rezonansu społeczno-politycznego, starając się łagodzić ton swoich publicznych wystąpień oraz wykorzystywać inne formy aktywności, popularne w całym społeczeństwie, a nie tylko wśród własnych członków.

Nie oznacza to zaniechania radykalnego przekazu, raczej zamaskowanie jego publicznej ekspozycji na rzecz rozmytych

strategii odwracania i zaprzeczania. Nie jest to

sytuacja charakterystyczna tylko dla życia politycznego

w Niemczech.

Skrajne ugrupowania unikają stosowania

agitacji otwarcie antysemickiej, czy

rasistowskiej, eksponując raczej inne kwestie (np.

ekonomiczne) i odwołując się do „etnopluralizmu,

afirmującego zróżnicowanie

etniczne i narodowe w celu zachowania

odrębności kulturowej.

Powściągliwiej również używają

symboli, plakatów, ubrań, które mogłyby

jednoznacznie [bezpośrednio] kojarzyć się z

ekstremizmem” .

W tym kontekście większego znaczenia nabierają „kody symboli” zrozumiałe dla wtajemniczonego odbiorcy, ale tak, jak w Niemczech często omijające

ograniczenia nałożone np. przez prawo . Dzięki temu ruch neofaszystowski wykorzystując modę na bunt, szybciej przyciąga młodych ludzi a co za tym idzie,

promuje ksenofobiczne czy pronazistowskie poglądy .

Oczywiście bycie ekstremalnym prawicowcem, nie jest wyłącznie problemem dotyczącym obecnego pokolenia młodych Niemców. Rasistowskie idee można znaleźć w różnym stopniu w prawie wszystkich warstwach niemieckiej społeczności. W celu ich przybliżenia i rozpowszechnienia, prawicowi ekstremiści, bardzo często posługują się specyficzną, często tylko przez wtajemniczonych rozpoznawalną symboliką.

Działalnośċ ruchów neonazistowskich ideologicznie wspomagana jest przez wielu Niemców, na pierwszy rzut oka nie przynależących do typowego

neonazistowskiego środowiska - negujących odpowiedzialności za wybuch i skutki II wojny światowej, tym samym dającym „neonazi” legitymizację do

działania. Stawiają oni Niemców bardziej w roli ofiar, a winnych wybuchu II wojny światowej widzi się raczej wśród Polaków.

„Jako przykład tak podawanej historii można przytoczyć przemówienie w Recklinghausen podczas otwarcia wystawy "Wymuszone drogi, ucieczki i wypędzenia w Europie XX wieku" historyka dr. Matthiasa Kordesa, dyrektora archiwum miasta, który stwierdził publicznie, że

powojenne granice na Odrze i Nysie nie zostały wcale wyznaczone dopiero po wojnie i nie były swoistą karą i konsekwencją niemieckich zbrodni dokonanych na ludności Europy Wschodniej

oraz na Żydach, lecz była to wcześniej zaplanowana polityka Londynu i Moskwy, także przy polskiej inicjatywie. Ponadto ten sam historyk dowodził, iż już w 1942 roku rząd Sikorskiego na uchodźstwie w jednym z memorandów żądał od USA ustanowienia granicy w tym miejscu, a

także, że był to projekt Marszałka Józefa Piłsudskiego w latach 20“

Opis mapy na portalu „Heimatrecht“: Die Karte des

Mgr. Stanislaw Wendeker. Der Text unter dem Bild dieser

Phantasiekarte lautet in der Übersetzung: “Die Karte

beruht auf amtlichen Angaben und Statistiken. Sie zeigt klar den tatsächlichen Zustand. Sie zeigt den weiten Raum,

der im Laufe der Jahrhunderte einmal zu Polen gehörte. Es ist weiter daraus ersichtlich, daß das heutige Polen, im Herzen der historischen

polnischen Gebiete, sich dort erstreckt, wo das polnische

Element überwiegt.”

Die polnische publizistische Vorbereitung des Raubes Ostdeutschlandes während

der Zwischenkriegszeit.

Nic tak nie nakręca niemieckich młodych neonazi jak wypowiedzi weteranów wojennych, którzy własnymi apoteozami gloryfikują III Rzeszę,

jednocześnie zadając kłam historii. Dzięki temu mogą podczas akcji werbunkowych powoływaċ się

na tzw. „autorytety”.

„ ... niemiecki generał Gerd Schulze Rhonhof, [...] w bardzo poczytnej książce pt. "Wojna ma kilku

ojców", a także w licznych prezentacjach i pogadankach, na które przychodzą setki ludzi,

przedstawia tezę, że to Polacy są winni wybuchu II wojny światowej. Jego zdaniem, Hitler do końca

próbował uniknąć wojny i szukał kompromisu, ale ówczesny polski rząd odrzucał wszelkie rozsądne

propozycje. - Nawet na kilka dni przed 1 września Hitler szukał jeszcze szansy

porozumienia - twierdzi generał Rhonhof, który ośmiela się porównywać Hitlera z Marszałkiem Piłsudskim. Obydwu nazywa dyktatorami, z tą różnicą, że Piłsudski był dużo gorszy. Zdaniem niemieckiego generała i autora historycznych

książek, pakt Ribbentrop - Mołotow został zawarty między innymi po to, aby zagwarantować

niepodległość krajom bałtyckim” generał Gerd Schulze Rhonhof

Tego typu przedstawianie historii ma bardzo negatywny wpływ na widzenie rzeczywistości przez niemieckie społeczeństwo. Tezy generała

Rhonhofa są bardzo groźne. Jego książki czyta dużo młodych ludzi, którzy następnie odnajdują się w skrajnie prawicowych ugrupowaniach

prezentujących duży potencjał agresji.

Wczesne symbole ruchu neonazistowskiego zauważamy już w

końcu lat 60-tych wśród „skinheadowskiej” subkultury

młodzieżowej, która swoje korzenie miała w brytyjskiej klasie robotniczej.

Należy jednak zaznaczyć, iż owa symbolika, nie przynależała w całości

do ruchu neonazistowskiego, ponieważ istnieli też inni apolityczni czy lewicowi skinheadzi. Całe owe

spektrum oprócz agresywnej muzyki i skłonność do nadmiernego

spożywania alkoholu w swej symbolice wyróżniało się: ogolonymi

głowami, kurtkami „bomber” czy butami „Dr. Martens”. Wszystko to,

budowało podstawy wspólnej tożsamości wewnętrznej jak i

podkreślało granice wobec innych kultur młodzieżowych. Ten specyficzny „outfit“ miał zwiększać też samoocenę

i budzić strach u przeciwnika.

Również obecnie symbolami stabilizującym neonazistowską subkulturę są: jednolity styl życia, orientowany na rockową muzykę z radykalnymi tekstami,

charakterystyczny sposób ubierania się oraz walka ze wspólnym wrogiem. To daje młodym ludziom poczucie wspólnoty, akceptacji, jedności i godności .

Sleipnir (Band)Marco Laszcz

W tym kontekście większego znaczenia nabierają „kody symboli” zrozumiałe dla wtajemniczonego odbiorcy, ale tak, jak w Niemczech często omijające ograniczenia nałożone np. przez prawo . Dzięki temu ruch neofaszystowski wykorzystując modę na bunt, szybciej przyciąga młodych ludzi a co za tym idzie, promuje ksenofobiczne

czy pronazistowskie poglądy .

Zamiast symboli utożsamianych z III Rzeszą, wykorzystuje się np. graffiti albo oznaczenia z legalnie działających subkultur młodzieżowych, a

nacjonalistyczne hasła zastępuje odpowiednimi odnośnikami. Cel główny, to wywołanie zainteresowania młodzieży

i zdobycie jej zaufania. Następnie, radykalne treści przekazuje się bezpośrednio wybranym osobom, z którymi udaje się nawiązać kontakt. Jedną

z takich metod, jest zapraszanie na imprezy muzyczne, podczas których manipulowane fakty historyczne, wpaja się przyszłym wyznawcom nowej ideii.

Drang nach Osten.

 

Współpraca polsko – niemieckich neonazi,

opiera się na specyficznych zasadach.

„Haßliebe” - niemieckie słowo oznaczające

jednoczesną miłość

i nienawiść najlepiej opisuje uczucia, jakimi

darzą się polscy i niemieccy neofaszyści.

Niemieccy nazi traktują Polaków jako

wrogów, ale praktycznie nie mogliby działać,

gdyby nie materiały propagandowe

produkowane w Polsce. Poza tym Polacy są

dla nich sprzymierzeńcami w wojnie białej

rasy z "czarnymi" (Turcy, Afrykańczycy, Azjaci

– kto popadnie, to też „czarni”), do których

nasi rodzimi zwollenicy Adolfa zaliczają

również cyganów. Z kolei polscy nazi czują

się dowartościowani wspólnymi akcjami z

niemieckimi kolegami, mimo że Niemcy z

powodów historycznych są wciąż ich

naturalnym wrogiem. Nic lepiej nie wyraża

schizofrenii „Haßliebe” niż napis na jednym z

murów we Wrocławiu: "Niemcy to Żydzi!„.Schlesien - ewig deutscher Boden

Polska - nie tylko ofiara.

Zmowa milczenia.

Około 50 członków ultraprawicowego Obozu Narodowo - Radykalnego demonstrowało

w Myślenicach z okazji 72. rocznicy "najazdu na Myślenice" działacza Stronnictwa Narodowego Adama

Doboszyńskiego. Po wiecu uczestnicy z okrzykiem "chwała" wykonali gest podniesionej prawej ręki .„Nigdy więcej wojen białych ludzi".

Kurtka z napisem „Deutschland mein Vaterland – Niemcy moją ojczyzną“ i mapą obejmującą tereny Cesarstwa

Niemieckiego, w tym obecny obszar Polski.

Nasi rodzimi naziści nie powinni mieċ złudzeń, co do końcowych intencji, kolegów zza Odry. Jeżeli jednak, jakimś cudem nie wiedzą co o nich,

niemieccy towarzysze sądzą , to powinni posłuchaċ hitu grupy „Landser, obecnie Lunikoff” - „Polacken Tango”, bez którego nie może odbyċ się,

żaden porządny koncert tegoż zespołu.

Okładka płyty Landser z utworem Polacken

Tango

Michael "Lunikoff" Regener

Taktyka – samotny wilk McNazi.

Przykładem takiego „nowoczesnego”,

międzynarodowego działania jest terrorystyczne ugrupowanie

„Combat 18”, którego komórki na całym

świecie - posiadają taki sam profil działalności

i cele.

W przypadku „Combat 18” trudno

jednak mówić o organizacji,

ponieważ grupa ta opiera się na idei

„leaderless resistance”.

Koncepcja „powstania bez przywódcy” zakłada istnienie pojedynczych konspiracyjnych komórek terrorystycznych, które działają w pełnej izolacji od siebie. Nie są związane osobą przywódcy lub jakiegoś ośrodka decyzyjnego, łączy je jednak wspólna ideologia. Na pierwszy rzut oka taki rodzaj organizacji nie wygląda zupełnie jak organizacja. Sytuacja ta jest dzieckiem konieczności,

bo zhierarchizowane organizacje dają się łatwo kontrolowad z góry i szybko ulegają infiltracji”

System prowadzenia dzialań „Global Guerrilla” związany z „Leaderless

Resistance”

W celu realizacji skrajnych idei prawicowi ekstremiści otworzyli się na inne kultury młodzieżowe i rekrutują następców w różnorodnych strefach życia społecznego. Tak, więc, oprócz klasycznych, neonazistowskich skinowskich symboli, skrajnie

prawicową kulturę - cechuje też symbolika innych subkultur młodzieżowych. I odwrotnie - otwarcie na innych, rozprzestrzeniło prawicowe symbole poza

(zamkniętą do tej pory) scenę „neonazi”.

To mieszanie różnych młodzieżowych kultur a zarazem symbolik, czyli to, czego do tej pory „neonazis” chcieli za wszelką cenę uniknąć, sprawia, iż prawicowi ekstremiści nie są rozpoznawalni wyłącznie na podstawie wyglądu. Ważniejszymi wyznacznikami

wyrażającymi poglądy polityczne są małe, często dla osób postronnych zakamuflowane symbole.

„Agentur für soziale Perspektiven”, która zajmuje się zmianami w obrębie sceny neonazistowskiej - i na podstawie swoich obserwacji, powyższe

działania określiła mianem "zabawy w chowanego" - wyróżniła ponad 120 symboli i kodów, które skrycie lub otwarcie wyrażają neonazistowską

orientacji polityczną. Te symbole i kody służą identyfikacji ludzi o podobnych poglądach politycznych, generują tożsamości grupy jak i czasami,

doprowadzają do skrajnej indokrynacji, czego przykładem może być wieloletnia terrorystyczna działalność neonazistowskiego NSU -

Narodowosocjalistycznego Podziemia czy skrajna radykalizacja Andreasa Brevika .

Poprzez „outfitowe symbole” neonazistowska scena próbuje stworzyć

nowy „image” i ukazać się, jako zwolennik "społecznej rewolucji", ruchu "anty -

kapitalistycznego" czy też po prostu, jako "systemowa opozycja". Wywodzi się to

z przekonania, iż "Freien Kameradschaften" czy NPD zawsze powinny uczestniczyć

w protestach społecznych, przy czym w celu osiągnięcia celu propagandowego, przejmowane i reinterpretowane są

lewicowe symbole i slogany.

Owe działania neonaziści usprawiedliwiają powrotem do socjalistycznych korzeni NSDAP a „anty - kapitalistyczne” i „anty - globalistyczne” hasła, wykorzystują do

werbowania, zagubionej w panującym kryzysie, wykluczonej społecznie młodzieży. Nowy „outfit” sprawia, że neonazistowska scena staje się bardziej niebezpieczna, ponieważ występuje w mniej otwartej i jasnej formie. W ten

sposób skrajna prawica wsiąka w obszary społeczne, które wcześniej były dla niej zamknięte, czy też, w których uprzednio była wzgardzana. Dotyczy to także

przenikania do innych subkultur młodzieżowych.

Owa estetyczno - strategiczna modyfikacja na scenie neonazistowskiej polega, zatem na zwiększonym wysiłku, aby umieszczać obyczaje „społeczno

- rewolucyjne” w tradycyjnym systemie poglądów radykalnej opozycji nacjonalistycznej.

Innym aspektem neonazistowskiej symboliki i jej modyfikacji, jest to, iż „Neue Rechte” pod naciskiem instytucji państwowych takich jak np. prokuratura - które ścigają wykorzystywanie nazistowskiej symboliki w miejscach publicznych - zmieniają formy działania i anektują fragmenty mody z innych kultur młodzieżowych, na nowo interpretując je do własnych potrzeb.

Klasyczny „nazi - skinhead” z medialnych stereotypów - jest już przeszłością. Wielu neonazistów identyfikuje się dziś z młodzieżową kulturą „Black Metalu” i „Neofolku”

czy też widzą siebie, jako "normalnych" młodych ludzi, bez żadnej subkulturowej podstawy. Rozwój ten znajduje swoje odzwierciedlenie w stylistycznej zmianie i

poszerzaniu palety symboli.

Neonazistowska symbolika nierozerwalnie towarzyszy działalności politycznej - reprezentuje postawy: „anty - ustrojowe”, „anty - demokratyczne”, i „anty -

semistyczne”. Gloryfikuje też rewizjonizm i zbrodnie nazizmu a co za tym idzie, dąży do zdobycia władzy wszelkimi metodami w tym poza parlamentarnymi a jej

przyjmowanie czy odrzucanie w dużym stopniu uzależnione jest od „kultury politycznej” środowiska, w, którym owa symbolika jest prezentowana.

Reasumując, neonaziści już nie udają skinheadów. Słuchają muzyki „hatecore” i lepiej się maskują. Wygolone głowy, czarne, skórzane kurtki, obcisłe jeansy i ciężkie, wojskowe buty - "glany", choć nadal istnieją, przestają być ich symbolicznym znakiem rozpoznawczym. Można podzielić ocenę, że z „jednej strony kierowano się chęcią odcięcia od starych metod i wyglądu, a z drugiej – liczono na zainteresowanie się neofaszystowską ideologią przez dorastającą młodzież.

Za wroga neonaziści

uznali „obecny liberalno-

demokratyczny system

polityczny, jak również

gospodarkę kapitalistyczną.

Zamiast tego promują postawy

socjalno-narodowe, które

są tylko odwróconą

zbitką określenia „narodowosocjali

styczny” znanego

doskonale z lat 30 -tych

ubiegłego wieku” .

Natomiast sposoby propagowania idei neonazistowskich stają się wielowymiarowe. Obecna strategia brunatnych aktywistów, nie polega na brutalnej propagandzie, która dałaby się rozpoznać na pierwszy rzut oka - jest bardziej wysublimowana. Zamiast symboli utożsamianych z III Rzeszą, wykorzystuje się np. graffiti albo oznaczenia z legalnie działających subkultur młodzieżowych, a nacjonalistyczne hasła zastępuje odpowiednimi odnośnikami.

Cel główny, to wywołanie zainteresowania młodzieży i zdobycie jej zaufania. Owe działania związane są z neonazistowską strategią „czterech słupów”. Mówi ona

o czterech kierunkach walki: o władzę - parlament, o ulice, o zorganizowane działanie - wolę i o umysły - dzięki czemu, ruch skrajnej prawicy ma objąć w swe

posiadanie sfery życia społecznego, do tej pory dla nich niedostępne, a pierwszym etapem tejże walki - jest niemiecka młodzież .

Neonaziści pasjonują się wszelkiego

rodzaju symbolami, kodami czy

celtyckimi wzorami. W środowisku tym, używanie znaków

odgrywa ważną rolę. Wydrukowane na

ubraniach, płytach, czasopismach, samochodach

(tablice rejestracyjne) czy wytatuowane na

skórze lub przetwarzane w postaci biżuterii,

spełniają dla członków sceny kilka

podstawowych funkcji .

Curtis Allgier należy do najniebezpieczniejszych neonazistów Ameryki. W roku 2007 zamordował policjanta i od tego czasu siedzi w więzieniu o zaostrzonym rygorze w Salt Lake County. Jego twarz usiana jest rasistowskimi symbolami. Każda cyfra,

liczba, każdy znak, ma swoje znaczenie. Część z nich wyraża tak ogromną pogardę do ludzi, że w Niemczech i wielu innych

krajach jest zakazana – ale nie w USA.

Po pierwsze, mają funkcję zewnętrzną, kiedy są znakiem identyfikującym oraz formą komunikacji, zarówno na terenie działalności lokalnej jak i w kontekście międzynarodowym - eliminując barierę językową. Przede wszystkim są jednak,

wyrazem politycznego i ideologicznego zaangażowania, przy czym, owe znaki w formie zakodowanej, pozwalają publicznie

- bezkarnie, przyznawać się do nazizmu, skrajnej prawicy, ideologii rasistowskich lub antysemickich czy zakazanych

prawicowych organizacji ekstremistycznych.

Swoisty colage - przykład połączenia różnych symboli neonazistowskich. Mamy tu

„swastykę”, znak „SS”, czaszkę „SS-Totenkopf”, hasło „White

Power”, „Krzyż żelazny”, „Krzyż celtycki” oraz kody cyfrowe „14” i

”88”.

Po drugie, posiadają funkcję wewnętrzną. Jej cechą generowaną

przez kody jest efekt wspólnoty i tożsamości, ważny dla poszczególnych członków ugrupowania, posługujących

się tymi samymi symbolami. Niemiecka skrajna prawica w sposób ten,

odgradza się od innych grup społecznych, zarazem wykorzystując

owe symbole - publicznie je demonstrując - do prowokowania

samozwańczo przez siebie określonych wrogich ugrupowań, oraz do okazywania dominacji kulturowej i

politycznej w sferze publicznej. Dlatego też, wykorzystywane przez scenę

neonazistowską kody, symbole i znaki są wizualną reprezentacją ich

przekonań oraz integralną częścią skrajnie prawicowej kultury. Zasadniczo owe kody, akceptowane przez osobę je

noszącą, służą innym, jako punkt rozpoznawczy orientacji politycznej .

Obecnie kody, symbole, hasła, a także styl bycia

(livestyle) są nieodzownym elementem

codziennego życia skrajnie prawicowego

ruchu, gdyż kreują inny - nowoczesny wizerunek

niemieckiego neonazizmu . Niektóre z kodów czy

symboli odnoszą się bezpośrednio do

zakazanych organizacji, mają wyraźne sprzeczne

z konstytucją tło lub są bezpośrednio związane z

„Trzecią Rzeszą”, podczas gdy inne są

wykorzystywane również przez organizacje trzecie -

co zasadniczo utrudnia jednoznaczne ich

przyporządkowanie.

Znaki wykorzystywane przez ruch „neonazi” są coraz trudniejsze do rozszyfrowania, a zabawa "w chowanego" ledwo do przejrzenia, gdyż symbolika neonazistowska ma na celu takie ukształtowanie fragmentów przedstawianego świata, aby wskazywały one na dwupłaszczyznowość znaczenia - zamierzoną zagadkowość. To, co przedstawione jest bezpośrednio, ma być znakiem głęboko ukrytych i niejasnych treści, mających kierować ku nim myśl odbiorcy. Głębszy poziom znaczenia jest sugerowany, lecz niejednoznaczny, otwiera, więc możliwość różnych rozumień i interpretacji.

Wykorzystanie symboliki jest związane także z miejscem organizacji neonazistowskich w systemie politycznym Republiki Federalnej Niemiec.

Tradycyjne partie polityczne, które działają z „błogosławieństwem” większej części społeczeństwa czy też mają bardziej skuteczne „przełożenie” na środki masowego

przekazu, posługują się symboliką w sposób bardziej wyważony. Natomiast skrajne ugrupowania polityczne, których egzystencja uzależniona jest od

pozyskiwania „świeżego narybku” - muszą szokować.

Dlatego dla politycznego „pogranicza” posługiwanie się

symboliką ma większe znaczenie, gdyż pozwala ona poprzez swą

atrakcyjność, na rekompensowanie słabszej pozycji politycznej, przez

pełniejszą identyfikację określonych grup społecznych z ideologią partii oraz kreowanymi

przez nie wartościami czy stanowiskiem, jakie zajmują wobec

różnych spraw życia społeczno - gospodarczego. Przez podniesienie (za pomocą symboli) atrakcyjności

wizerunkowej, a przez to mobilizowanie różnych skojarzeń

ideowych w kwestiach nurtujących opinie publiczną, dają możliwość

niekonwencjonalnej mobilizacji zwolenników, innej niż w przypadku partii mainstreamowych - które nie

musząc tego czynić - stosują tradycyjne sposoby walki o

wyborcę.

Rola symboli w ruchu neonazistowskim, inaczej niż w partiach demokratycznych, rozumiana jest, jako część propagowania skrajnej strategii

właściwej do osiągnięcia "hegemonii kulturowej" (to też zresztą jedna z przejętych od lewicy koncepcji). "Hegemonia kulturowa" według neonazistów

oznacza ustalenie prawicowych i rasistowskich postaw we wszystkich dziedzinach życia codziennego. Aby osiągnąć ten cel, Kameradschaften i NPD starają się pozyskać wpływy wśród młodych ludzi i ich kultur. Dokonują tego,

poprzez propagowanie odpowiedniej muzyki czy demonstracje, ale także przez korepetycje lub doradztwo. Strategia ta przynosi niebezpieczne owoce,

gdyż przyciąga na „łono” skrajnej prawicy młodych wyborców, zafascynowanych m.in. nietuzinkową, dającą poczucie bycia kimś ważnym -

symboliką .

Podsumowując krótko powyższe uwagi, należy podkreślić, że za podjęciem badań nad niemieckimi organizacjami neonazistowskimi i znaczeniem

politycznym ich symboliki przemawiają rozmaite ważne względy. Po pierwsze, jest to zjawisko samej rewitalizacji organizacyjnej ruchu neonazistowskiego w Niemczech, występujące w korelacji ze zmianą jego oblicza przy ofensywnym wykorzystaniu symboliki. Po drugie, w związku z powyższym istotna jest też

kwestia miejsca ruchu neonazistowskiego i perspektyw jego rozwoju w systemie politycznym Republiki Federalnej Niemiec. Po trzecie, liczy się także sam motyw badawczy, polegający na potrzebie uzupełnienia polskich badań nad zjawiskiem

neonazizmu w Niemczech i ukazania go z nowej perspektywy

Kody cyfrowe

„13/4/7” - jawi się jako kod numeryczny

liter alfabetu – „MdG” czyli „Mit

deutschem Gruß” - skrót sprzeczny z

niemiecką konstytucją, oznaczający

powitanie – „z niemieckim

pozdrowieniem"

List urzędowy z podpisem „Mit deutschem Gruß – Z niemieckim pozdrowieniem”

„18” - cyfra 18 oznacza pierwszą i ósmą literę niemieckiego alfabetu i jest używana jako synonim inicjałów Adolfa Hitlera (AH).

Tak nazwała się np. brytyjska neonazistowska grupa terrorystyczna

„Combat 18”, również jeden z projektów nacjonalistycznego zespołu rockowego

„Sturmwehr”,nazwany został „Sturm18”. Symbol ten

w Niemczech nie jest karalny.

„23” - symbolizuje dwudziestą trzecią literę niemieckiego alfabetu –

„W” i oznacza „Wiederstand – powstanie”

oraz przynależnośċ do „białej rasy”.

Na zdj. Członek ugrupowania

neonazistowskiego podczas demonstracji w

koszulce z napisem „Nationaler widerstand

Dülmen – narodowe powstanie Dülmen”.

„28” - cyfra 28 oznacza drugą i ósmą literę niemieckiego alfabetu. Używana jest, jako skrót organizacji „Blood & Honour - Krew i Honor”.

„Krew i Honor” (ang. Blood & Honour) to założona przez Iana Stuarta w 1987 roku organizacja przestępcza, neonazistowska wywodząca się z

Wielkiej Brytanii. Nazwa „Krew i Honor” nawiązuje do motta Hitlerjugend – „Blut und Ehre”. Organizacja propaguje rasizm, homofobię

i antysemityzm.

Kod cyfrowy „28” wraz z napisem „ Die Jungs fürs Grobe*28*Allzeit Bereit – Dla twardzieli*28*Zawsze gotowi”, oraz neonazi w kapucy z kodem „28” oznaczającym

organizację „B&H”,

„74“- cyfra 74 oznacza siódmą i czwartą literę niemieckiego alfabetu i używana jako skrót dla "Wielkich Niemiec - Großdeutschland“.

Na zdj. kod „74” – uczestnik demonstracji w T-shirt w z portretem generała Wehrmachtu Ernsta Otto Remera, byłego dowódcy „Wachbattailon – Batalion Wartowniczy – Großdeutschland -

Wielkie Niemcy". Na drugim zdjęciu widaċ napis „für Deutschland kämpfen wir, für Deutschland sterben wir – Za Niemcy walczymy, dla Niemiec giniemy“.

„84” – oznacza ósmą i czwartą literę niemieckiego alfabetu i jest skrótem dla „Heil Niemcy - Heil Deutschland”. Używana też, jako pozdrowienie

"Witaj - Heil dir".

Płyta z utworem "Heil Hitler Dir!" dedykowana Hitlerowi w 1927 roku.

„83” – kod wykorzystywany głównie w USA, oznaczający liter „H” i „C” - oznaczające „Heil Christ”.

„88” – cyfra 88 reprezentuje dwa razy ósmą literę alfabetu i jest używana jako skrót pozdrowienia "Heil Hitler". Przykładowo symbol ten, wykorzystuje znany z neonazistowskich spotkań Neumünsterski (Schleswig-Holstein) „Club 88” i najstarszy amerykański hardcorowy zespół „Chaos 88”. Natomiast czytając alfabet od tyłu, cyfra 88 tworzy synonim „SS”.

Kod „88” na trybunie „Wisły Kraków” w ostatnim ligowym meczu AD 2007. Pomysłodawcy specjalnie zadbali, by w oczy rzucała się liczba

”88”, ”życzenia” dla PZPN pozostawały w ostrej sprzeczności z najpopularniejszym songiem polskich stadionów, czyli melodyjnym „jeba…, jeba… PZPN”, który rozbrzmiał natychmiast po rozwinięciu

flagi.

Kod cyfrowy ”88” w polłączeniu z marką „Fred Perry” i czaszką

„Der SS-Totenkopf“

Kombinacja słowno – cyfrowa:

„Max = Maximal”, „H = Hass (nienawiśċ)”,

„8 = ósma litera alfabetu - H”, “H = Hitler”.

Czyli mamy pozdrowienie:

„H8 – Heil Hitler” i zwot „Max H – Maximale Hass,Maksymalna nienawiśċ”

Kod „88” w połączeniu z napisem „Division Deutschland” tworzy „Division Deutschland -

Adolf Hitler“, oraz bluza z kodem „88“ i napisem „White Patriots – Biali Patryioci“ oraz polską

flagą

„124” – tłumaczymy jako „Ausländerbefreites Deutschland – Niemcy wyzwolone od obcokrajowców“

„192“ – to kod zwrotu „Adolf ist Back – Adolf powrócił”.

„444” – cyfra 444 reprezentuje cztery razy czwartą literę alfabetu co oznacza „DdD - Deutschland den Deutschen” czyli „Niemcy dla

Niemców". Hasło to ukazuje niechęć do cudzoziemców.

Neonaziści z transparentem "Deutschland den Deutschen - Fremde heim! – Niemcy dla

Niemców – Obcy do domu!",

„19/8” - oznacza dziewiętnastą i ósmą literę alfabetu, jako skrót dla "Sieg Heil".

„3/11” – oznacza trzykrotne powtórzenie jedenastej litery alfabetu „K”, w ten sposób symbolizuje „KKK – KuKluxKlan „Sieg Heil!” (pol. Niech

żyje zwycięstwo!, Sława zwycięstwu) – slogan propagandowy III Rzeszy, skandowany przez tłumy podczas przemówień Adolfa Hitlera do narodu.

Był używany też jako pozdrowienie (alternatywnie do Heil Hitler) początkowo przez członków NSDAP, później przez większość obywateli III

Rzeszy.

Symbol „KuKluxKlan”

„4/19” - oznacza datę akcji „FBI” przeciwko sekcie „Branch Davidians” w Waco w 1993 roku, oraz przypomina zamach bombowy na budynek „Murrah Federal Building” w Oklahma City. Jest też symbolem niechęci wobec rządu USA.

„1919” – dwa razy 19 litera alfabetu, czyli synonim „SS”.

Srebrny „Freikorpsring” - pierścień, „Danzig Selbsschütz 1919”,

wystawiony na e-bay 04.01.2012, cena wywoławcza

150€,

Połączenie kodu cyfrowego „1919” oznaczającego „SS” (2x dziewiętnasta litera alfabetu niemieckiego) z nazwą „Danzig Selbstschutz – Gdańska Samoobrona

Płonące zabudowania sekty „Gałęzi Dawidowej“, która była

odłamem Dawidowych Adwentystów Dnia Siódmego.

„1347” – liczba ta musi być podzielona na trzy części: 13, 4 i 7. Numery są przydzielane do odpowiedniej litery alfabetu, co razem daje „MDG”,

odpowiadające zwrotowi "z niemieckim pozdrowieniem". Zwrot ten wykorzystywany w pismach, jest zakazany w kontekście nacjonalistycznej

ideologii.

„1488” – oznacza tzw. „Fourteen Words - czternaście słów Davida Edena Lane” i zarazem skrót "Heil Hitler", 2x ósma litera w alfabecie, czyli 88 =

HH = Heil Hitler. Również, może to oznaczaċ: 1 = dla (pierwsza litera alfabetu „a – auf/dla”), 4 = Niemiec (czwarta litera alfabetu „d –

Deutschland/Niemcy), 88 = Heil Hitler.

Bluza z napisem „Deutschland - Niemcy” i kodem „14/88” oraz tatuaż z kodami cyfrowymi „14” i „88” w oprawie „Krzyża żelaznego”, oraz tatuaż z kombinacją: “Thors Hammer – Młot Thora”, “14

Words of David Lane – 14 słów David’a Lane” i kod cyfrowy “88” (HH – Heil Hitler),

„Fourteen Words”

(z ang. czternaście słów) - to często używane przez neonazistów i białych rasistów, maskujące określenie zdań:

„We must secure the existence of our people and a future for White children - Musimy zabezpieczyć byt naszych ludzi i przyszłość dla

Białych dzieci”.

Czasami alternatywną wersją jest:

„Because the beauty of the White Aryan woman must not perish from the earth - Ponieważ piękno Białej Aryjskiej kobiety nie może zniknąć ze

świata”.

Slogan ten został uknuty przez Davida Lane'a, nieżyjącego już członka organizacji „The Order”.

Inspiracją był fragment (część I, rozdział VIII) Mein Kampf Adolfa Hitlera.

„14 words” – kod najczęściej, nawiązuje do cytatu amerykańskiego prawicowego terrorysty i rasisty David’a Lane’a Eden’a. Rzadziej liczbę „14” wyjaśnia się jako pierwsząi czwartą literę alfabetu czyli skrót: "dla Niemc - Auf Deutschland". Znany prawicowo - ekstremalny zespół rockowy „14 Nothelfer – 14 pomocników”, w piosence „14 słów” określa to następująco: „Es gibt einen Satz, den vergesse nie! Kämpfe, lebe, streite nach ihm! 14 words, never forget! – Jest jedno zdanie, ktore nigdy nie zapomnisz! Zmagaj się, żyj, walcz według niego! 14 słów, nigdy nie zapomnij!”

Bluza z napisem „Odins Law – 14 Words – Prawo Odyna – 14 słów”, oraz wlepka przedstawiająca: postaċ skina na tle „Krzyża celtyckiego”

z „14 Words” oraz skrótem „WP – White Power”

„4/20” - także 4:20 lub 420-ścia, oznacza w angielskiej wersji datowania, dzień 20 Kwietnia - urodziny Hitlera.

„B&H” – oznaczamy cyfrą "28" (druga i ósma litera alfabetu). Skrót ten oznacza organizację „Blood & Honour - Krew i Honor - Blut und Ehre”.

Symbol „Krew i Honor - Blut und Ehre” oraz tatuaż z znakiem „Blood & Honour”,oraz faszystowskim orłem z wieńcem laurowym, który zamiast swastyki ma kod cyfrowy”88”,

oznaczający „Heil Hitler”. Na samym dole napis „Deutschland,

„168:1” - jest cynicznym oznaczeniem bilansu wysadzenia „Murraha Federal Building” w Oklahoma City (USA) w dniu 19 Kwietnia 1995 roku.

Kombinacja cyfr, która pojawiła się najpierw na koszulkach skrajnej prawicy w USA, oznacza 168 zgonów – wyników ataku, stojących na

przeciw, śmierci głównego sprawcy – Timothy’ego McVeigh, uśmierconego (zastrzyk z trucizny) 11 Czerwca 2001 r. Sam McVeigh

powiedział przed egzekucją "iż wynik ataku to, 168 do 1 a on sam, czuje się zwycięzcą". Ten numeryczny kod, nie jest w Niemczech karalny.

Kod cyfrowy „168:1” na koszulkach neonazi podczas demonstracji

„C18” – skrót od „Combat 18“. Jest to terrorystyczne ramię, ugrupowania „Blood&Honor”.

„C18” – oznacza walkę (Kampf – walka, czyli C18 to

Kampfgruppe – walcząca grupa Adolfa Hitlera).

14.5.2005 Arnhem - Im Combat 18 – Kostüm, Arris de Bruin, Ed Polman und

Robin van Opstal

Akronimy

„HFFH” - oznacza „Hammerskins forever, forever Hammerskins“ – jest to symbol międzynarodowej organizacji rasistowskich skinheadów.

Logo “HFFH” oraz tatuaż z symbolem „HFFH”, oraz członek portugalskiej organizacji neonazistowskiej w koszulce z logo „HFFH” i faszystowskim pozdrowieniu

“HooNaRa” – okrzyk bojowy i akronim "Hooligans – Nationalisten – Rassisten” czyli „Hooligans - nacjonaliści - rasiści" lub “Hooligans – Nazis – Rassisten“ - co oznacza “Hooligans – naziści – rasiści”.

“SWP” - "Najwyższa Biała Siła - Supreme White Power " rozszeżenie "White Power – Białej Siły" oznacza najwyższą (superior) „white power – białą siłę".

Tatuaż „SWP”, wraz z „swastyką”

oraz członek gangu „NLR –Nazi

Low Riders” jednego

z kalifornijskich więzień z

tatuażem „SWP – Supreme White Power”, pisany

gotykiem,

„WAR” - oznacza „White Aryan Resistance - Opór Białych Aryjczyków".

Logo „WAR” z cytatem z cesarza Kaliguli „Niech nienawidzą, byleby się bali”, oraz wlepka „WAR” z kodem słowno – cyfrowym – symbolowym. Mamy tu: skrót „WAR”, kod „ 88 – HH”,

„Swastykę” oraz runę „Elhaz – Ochrony“.

„W.A.P.” – skrót, "White Aryan Power - Biała aryjska siła".

„W.O.T.A.N” – oznacza, „Will Of The Aryan Nation - Der Wille der arischen Nation - Wola aryjskiego narodu", wraz z odniesieniem do "Wotan" –

wersji najwyższego z bogów nordyckich, Odyna.

Bluza z napisem “Wotan is watching you – Wotan patrzy!!” oraz okładka płyty “Wolfsnacht – Töten für W.O.T.A.N. *

Wilcza Noc – zabijaċ dla W.O.T.A.N.A.”.

„FG” - „Führers

Geburtstag – urodziny

wodza”.

„JDF“ - „Jahr des Führers – rok wodza“.

„JOG“ - „Jewish Occupied Government - Zionistisch

oder jüdisch besetzte Regierung – Rząd

opanowany przez żydów / syjonistów“

„WP” - oznacza "White Power – Biała Siła". Jest to hasło wyborcze Ku-Klux-Klanu.

Później było używane przez brytyjskiego

neonazistę, Iana Stuarta Donaldsona, wokalistę zespołu „Skrewdriver”.

„WPWW” – skrót określenia "White Pride World Wide - Biała siła, Biała duma".

Demonstracja nacjonalistów z „White Aryan Guard Patriots”, podczas obchodów dnia "White

Pride World Wide”, Calgary, Kanada oraz nacjonalista podczas przemarszu w Jackson,

Mich. (USA),

Koszulka „mamy” nosi napis “White Pride World Wide” natomiast „córka” ma t-shirt z runą „Elhaz”.

„ZOG” – skrót określenia "Zionist Occupation Government - Syjonistyczny Rząd Okupacyjny”. Skrót odnosi się do skrajnie prawicowej teorii spiskowej, że wszystkie rządy są infiltrowane przez syjonistów. Rząd

federalny jest zatem nazywany w różnych publikacjach - jako "reżim ZOG".

Koszulka z napisem „Death to ZOG – zabić ZOG”, oraz grafiti „ZOG” wraz ze swastyką na ścianie synagogi w Lille (Francja).

„PMS” - stanowi modyfikację policyjnego skrótu „Politisch motivierte Straftaten - politycznie motywowane przestępstwa". W tym wypadku oznacza to „Politisch motivierter Sozialist - motywowany politycznie socjalista".

„NSHC” - skrót oznacza „National Socialist Hardcore – National Sozialistischer HC – Narodowo Socjalistyczne HC”, również często związany z Hatecore ("Hate" - nienawiść ). Jest to kierunek muzyczny, grup o początkowo lewicowo - radykalnych poglądach - zapoczątkowany przez nowojorski zespół „SFA”. Scena muzyczna „The White Power”, zaanektowała ten termin w połowie lat 90-tych, w celu muzycznego opisywania swojego rasistowskiego światopoglądu.

Członek ugrupowania „Autonomicznych Nacjonalistów” z symbolem „NSHC”, na kapturze bluzy, bluza z napisem „I hate you too!”, T-shirt z napisem z przodu „Lover your

Land, - kochaj swój kraj” i odpowiedź z tyłu „hate the System – nienawidź system”,

Wielki Brat – kody cyfrowe i akronimy.

W USA grupy neonaziostowskie, powszechnie używają jeszcze innych, niż w Europie, symboli i kodów:

„5” - "I have nothing to say - Ich habe nichts zu sagen - Nie mam nic do powiedzenia" Określenie nawiązujące do piątej poprawki Konstytucji Stanów

Zjednoczonych Ameryki - prawa do milczenia. Dla skrajnej prawicy jest to „niewypowiedziany kod” – dzięki któremu słuchacz lub czytelnik może sam

przemyśleć, co w danej chwili / sytuacji, on oznacza.„311” - oznacza "3 razy 11", gdzie „11” oznacza „K”, jedenastą literę alfabetu,

więc KKK, to skrót do „Ku Klux Klan”

Wykorzystanie logo –

„KuKluxKlan- sekcja Niemcy”

oraz symbol „Knight of the Ku

Klux Klan – Rycerzy Ku Klux

Klan’u”.

„33/6” - 33 oznacza również 3 razy 11, a tym samym KKK. Natomiast cyfra 6 nawiązuje do obecnej ery „Ku Klux Klanu”, jak i do liczby

założycieli Stowarzyszenia.

„100%” – oznacza, czysto aryjskie pochodzenie.

Kod „100%” na bluzie oznacza - „100% White – w 100% biały”. Na odwrocie „White fuckin law! – Biali pieprzą prawo”.

„4/19” - jest to data akcji FBI przeciwko sekcie „Branch Davidians” w Waco w 1993 roku jak i wysadzenia budynku „Murraha Federal

Building” w Oklahoma City. Ogólnie jest to symbol niechęci do rządu Stanów Zjednoczonych.

„CI” – “Christian Identity - Tożsamośċ Chrześcijańska”- jest to wspólna doktryna wyznawana przez szereg grup i jednostek, gdzie Żydzi określani są „nasieniem szatana”, a Ameryka jest nową „Ziemią

Obiecaną” dla białych chrześcijan, „prawdziwych Izraelitów”.

Symbol „Christian Identity” w grupie „Aryan Nation“

„UAO” - „United As One - Zjednoczeni jako jedno ", powitanie białych rasistów.

„44+44” – 44 + 44 = 88, gdzie na 88 przypadają dwie ósme litery alfabetu - czyli „H”. Dwa razy „HH” - oznacza „Heil Hitler”. Ponadto czwórki są odpowiednio zapisane w postaci znaku „SS”.

„RAHOWA“ - "Racial Holy War" - Heiliger Rassenkrieg – Rasowa święta wojna". Termin ten został zainspirowany przez religijnie zorientowaną neonazistowską organizację WCOTC ("World Church of the Creator – Światowy Kościół Twórcy (znanego też jako Kościół Tworzyciela", USA) i jest w obiegu w Stanach Zjednoczonych. Utożsamiane ze sceną "White Power". Wzywa, do "walki dla rasy aryjskiej", przeciwko Żydom i "rasom niższym".

Członkowie nacjonalistycznego ugrupowania z flagą „RAHOWA” oraz flagą wojenną III Rzeszyi koszulką z symbolem “White Pride World Wide”. Czerwień flagi

„RAHOWA” symbolizuje walkę o przetrwanie, ekspansję i postęp białej rasy. Trójkąt na jej brzegu oznacza

powstawanie bielszego i jaśniejszego świata jako efektu walki „Twórców”. Symbol wewnątrz flagi to znak „Ruchu

Twórczości.

„A.C.A.B.” - All cops are bastards.

“A.J.A.B” - modyfikacja skrótu „A.C.A.B.” - "Wszyscy policjanci są bydlakami", w niniejszej wersji oznacza "Wszyscy Żydzi to dranie".

Neonazi-Skinhead w T-Shirt marki "Troublemaker Germany" z napisem "A.C.A.B. -

All cops are bastards oraz tatuaż „ACAB - All cops are bastards”, członka organizacji “B&H”.

"RAC - Rock Against

Communism" - skrót "Rock

przeciwko komunizmowi".

Nazwa kampanii zorganizowanej

przez prawicowe

zespoły rockowe - a nie

ich własnego stylu

muzycznego. Została

zorganizowana aby pozyskać

dla prawicowej ideologii

ekstremistycznej, radykalnych skinheadów i

kibiców.

Symbol kampanii „Rock Against Communism” oraz koszulka z

napisem „Rock Against Communism - PWA”,

Rocznice.

 

Symboliczne treści mają dla neonazistów różnego rodzaju rocznice.

Oto niektóre z nich:

13 lutego - dzień nalotu na Drezno.

20 kwiecień – dzień urodzin Adolfa Hitlera.

1 maj – nacjonaliści ogłosili go dniem świątecznym.

17 sierpnia – rocznica śmierci zastępca Hitlera, Rudolf Hessa w więzieniu dla zbrodniarzy wojennych

w Spandau.

9 listopada - jako dzień nieudanego "puczu Hitlera" z 1923 roku, oraz "nocy kryształowej" z 1938 roku.

Symbole - przypisane germańskiemu pochodzeniu

„Das Keltenkreuz” – „Krzyż celtycki”. W trakcie chrystianizacji - ów pogański symbol słońca, został zaanektowany przez kulturę

chrześcijańską i jest powszechnie używany od wczesnego średniowiecza do dnia dzisiejszego. Jednak dla neonazistów na całym świecie, jest on symbolem "supremacji białej rasy" i ruchu "White Power" - szczególnie prezentowany w formie „celownika”. Krzyż celtycki jest w Niemczech

zakazany, ale wyłącznie, gdy jest prezentowany w połączeniu z symbolami propagującymi treści nazistowskie, np. kolorami symboliki

(flagi) III Rzeszy.

Połączenie „celtyckiego krzyża” z czaszką „SS

Totenkopf” oraz napisem „Kameradschaft Aachener –Land”, oraz Członkowie

organizacji „ONR” w „brunatnych koszulach”

z zakazaną (w Niemczech) wersją „krzyża celtyckiego”.

„Die Schwarze Sonne“ – „Czarne

Słońce” to emblemat składający się z trzech

swastyk, których granice są odziane w

okrąg formujący obraz słońca. Jest

symbolem ukrytego duchowego potencjału.

U Słowian oznaczało ono Peruna - boga

burzy, wojny i piorunów. Nie ma

historycznych dowodów na to, że ikona

pochodzi

z czasów germańskich. Jest zato artefaktem

z pracowni "SS" – fakt ten, przez prawicową

ekstreme, jest ciągle negowany. Słońce

pojawia się po raz pierwszy jako ozdobna

mozaika podłogi w sali „Obergruppenführer”

szkoły SS

w Wewelsburgu. Po 1945 roku, symbol jest

przewłaszczony

i wykorzystywany przez neonazistowską

scenę. „Czarne słońce” można też

interpretowaċ, jako związek dwunastu „Sig-

runów” lub jako dwunastoramienną

swastyke. Jako symbol zastepujący

zakazaną swastyke, posiada ugruntowaną i

coraz mocniejszą pozycje w kulturze

neonazistowskiej.

Symbol „czarnego słońca” wraz z napisem „Germanische Krieger – Germański wojownik”

Członek izraelskiej grupy neonazistowskiej w otoczeniu policji podczas opuszczania gmachu sądu, niedaleko Tel-Aviv z

wytatuowanym na łokciu „czarnym łońcem” i napisem „Skrewdriver“.

„Thorshammer” (Mjölnir) – „Młot Thora” uznawany był przez germanów jako symbol siły, wigoru i dojrzałości. Prawicowi ekstremiści przesuneli

znaczenie tegoż symbolu w stronę "wojowniczości" i "solidarności etnicznej". „Thor's Hammer”, to również nazwa polskiego zespołu, powstałego we Wrocławiu w 1997 roku, który grał muzykę „NSBM”. Symbol ten używany jest też, przez osoby nie kojarzone z ruchem

neonazistowskim.

Sierż. Phllip M. Huaser z Salina, (Kansas - USA), nosi na chełmie srebrny „Mjölnir – Młot Thora”, podczas patrolu w pobliżu miasta Majdan Szar, w prowincji Wardak, Afganistan 30 listopada 2009

„Wolfcross – Krzyżowilka” z runą „Tyr”

„Młot Thora” z czaszką, jako tatuaż czlonka neonazistowskiego ugrupowania „National Attack”,.

„Die Triskele“ - Triskelion, zwany też trykwetrą lub trystyką – to krzyż podobny do swastyki, złożony z trzech jednakowych elementów: ramion, spiral, meandrów itp. tworzących cykliczny

wzór geometryczny. Znaczenie triskelionu wiąże się z postępem i rywalizacją. Występował już w sztuce starożytnej. Zachował się na flagach Wyspy Man oraz terytorium Sycylii, widoczny jest też

w litewskim magnackim herbie „Trąby” rodu Radziwiłłów. Podobnie jak wiele innych symboli germańskiej kultury „Triskele” zostało zaanektowane przez scenę neonazistowską. W różnych

kręgach, istnieje zarówno zakrzywione, jak i kątowe jego odchylenie. „Trieskele” jest interpretowane jako trójramienna swastyka, i odnalazł się w wielu kierunkach subkultury

neonazistowskiej, gdyż sam w sobie, nie jest nielegalny. Prawicowe organizacje ekstremistyczne, takie jak "Blood & Honour" umieściły „Triskele” na swoich banerach. Używa go też amerykański

„Ku Klux Klan”, a nawet południowo-afrykańska organizacja afrykanerów "Afrikaaner Weerstandsbeweging" (AWB), która przez dziesięciolecia walczyła jako milicja apartheidu. Jako logo „Triskele” ozdabia magazyn neonazistowskich kobiet, gdzie jest interpretowane jako znak

"życia zgodnego z prawem i porządkiem".

„Kameradschaft Achener Land” (KAL)

(Koleżeństwo Kraju Aachen), zostało

założone w 2001 roku i sklasyfikowane przez

niemieckie służby wywiadowcze jako jeden z najbardziej aktywnych

neonazistowskich ugrupowań w Nadrenii

Północnej-Westfalii.

Neo-nazistowskie symbole w odniesieniu do narodowego socjalizmu i Rzeszy Niemieckiej (Deutschen

Reich).

  „Das Eiserne Kreuz” - po raz pierwszy „Żelazny Krzyż” został ustanowiony w wojnach wyzwoleńczych jako pruski, wojskowy order

honoru. Pózniej przyznawano go w każdej niemieckiej wojnie. Ostatnim razem był przyznawany w III Rzeszy gdzie został opatrzony swastyką. Prawicowi ekstremiści noszą „Żelazny Krzyż” w różnych odmianach,

zawsze jednak z pozytywnym odniesieniem do sił zbrojnych (Werhmachtu) i narodowego socjalizmu. Bez swastyki „Żelazny Krzyż”

nie jest w Niemczech karalny.

„Żelazny Krzyż” ze swastyką oraz

członkowie „Kameradschaft Heimatland” w

koszulkach z „Żelaznym Krzyżem”,

„Gaudreieck/Gauwinkel” - ta trójkątna naszywka na rękaw, była używana w czasach nazistowskich, w celu dokładnego określania przynależności członków okręgów partii, „Hitlerjugend (HJ)”, „Ligii Niemieckich Dziewczyn (BDM)” czy innych pokrewnych organizacji. Również dzisiaj „Gauwinkel” z haftowaną nazwą regionu, jest używany przez scenę neonazistowską, do identyfikacji członków ugrupowania. Noszenie tej odznaki - również w kolorach innych niż czarny, jest w Niemczech przestępstwem, ponieważ wyraźnie nawiązuje do nazistowskiej symboliki.

„Gaudreieck / Gauwinkel” na ramieniu

członka NPD, oraz „Gauwinkel Hessen”,

„Das Hakenkreuz” – „Swastyka”. Adolf Hitler wybrał w 1920 roku

swastykę na symbol partii. W 1933 roku stała się oficjalnym

symbolem nazizmu a od 1935 roku nawet symbolem

państwowym. Hitler wybrał swastykę, prawdopodobnie ze

względu na rasistowskie interpretacje jej runów, przez

Guido von Lista, który przypisywał jej nacjonalistyczne i antysemickie

wyobrażenia. Kolor flagi ze swastyką jest wzorowany na

wojennej fladze cesarskiej. Swastyka oznacza tu, "misyjną walkę o zwycięstwo człowieka

rasy aryjskiej" Jest wbudowana w białe koło, które miało

symbolizować nazizm. Natomiast jasno - czerwony obszar tła

przedstawia "idee ruchu społecznego".

Neonaziści zakłócają uroczystość upamiętniającą 64. rocznicę wyzwolenia byłego nazistowskiego obozu

koncentracyjnego w Mauthausen

„odwrócona swastyka”

"negatyw swastyki" - symbol ten najczęściej używany jest przez "Aktionsfront Nationaler Sozialisten/Nationale Aktivisten"

„Negatyw swastyki” (wersja również karalna), poniżej - Manifestacja „Zadrugi”

w 2010 r. we Wrocławiu. Na fladze „Toporzeł” ma przy szponach „negatyw

swastyki”.

„Swastyka nieznacznie zmieniona

- Swastyka-Krzyż” - w podobnej formie symbol

ten używany jest w "Deutschen Frauenwerkes"

i „NSFrauenschaft".

Wlepki, „Gegen Nazis – Przeciw Nazistom” oraz „Halte deine Umwelt sauber - utrzymuj swoje środowisko w czystości”,

„Der Reichsadler“ – „Cesarski orzeł” jest metaforą siły, mocy, majestatu, boskości i imperialnej zwierzchności. Naziści sięgneli po tę tradycję, pomijając romańsko - gotycką wersje Imperium, jako abstrakcyjną:

Sugerując nowoczesność, często „Cesarski orzeł” był przedstawiany przez nazistów z wieńcem ze swastyką. Prawicowa ekstrema

zaanektowała orła z czasów „NS” i ukazuje go jako symbol siły i odwagi.

„Nazistowski orzeł” z wieńcem laurowym i swastyką oraz „Cesarski

orzeł” herb Rzeszy Niemieckiej do 1918 roku,

Kombinacja „Nazistowskiego orła”

składający się z czaszki „ SS-Totenkopf” i gry słów

„Back in black – czarne powróci” oraz t-shirt: „Nazistowski orzeł” z

kombinacją cyfr „88” (Heil Hitler) zamiast swastyki,

oraz napisem „Nationaler Wiederstand – powstanie

narodowe”

„Hammer und Schwert“ - dosłownie „Młot i Miecz”, jednakże właściwa interpretacja to „Narzędzia i Broń” - jako symbol odnosi się do wspólnoty narodowej robotników i żołnierzy. Od 1929 roku był to „Gaufeldzeichen” - symbol okręgowy „Hitlerjugend (HJ)”. "Młot i miecz" był popularnym symolem „Frontu Narodowego” a w latach 90 - tych, kiedy to powstało wiele nowych "Freien Kameradschaften – Braterstw Broni" stał się symbolem ich reprezentacji. Ponadto, używają go „Młodzi Narodowcy (J)” - skrzydło młodzieżowe z NPD.

„Hammer und Schwert – Miecz i Młot“ na kurtce

marki “Lonsdale“. Członek

ugrupowania neonazistowskiego

nosi tatuaż z sybolem „White

Power – Biała Siła” oraz czaszką „SS

Totenkopf”,

Demonstracja natcjonalistów niosących symbole „Hammer und Schwert” 28.11.2009, w Recklinghausen pod hasłem – Dla prawa do

przyszłości – Praca, Wolnośċ, Chleb poprzez

narodowy socjalizm”

„Reichskriegsflagge“ - flaga jest jednym z najbardziej popularnych symboli sceny neo-nazistowskiej. Jej historia zaczyna się na długo przed czasem nazistowskiego reżimu. Kombinacje kolorystyczne czarno-białe-biało-czerwone nawiązują do Prus jak i wielu miast hanzeatyckich, oraz innych regionów w Niemczech. Połączone kolory czarno-biało-czerwone, ustanowiono w 1866 roku flagą Północnego Związku Niemieckiego a

rok później marynarki wojennej i handlowej. Następnie z tych kolorów utworzono cesarską flage wojenną. W latach 1867-1945 istniały jej cztery wzory. Karalna jest wersja z lat 1935-1945. Natomiast flaga z lat 1867-1921, na żądanie policji, jest

zakazana w Saksonii, gdyż była używana jako symbol „Nationalen Sammlung (NS)”. „Reichskriegsflagge und Staatsflagge des deutschen Reiches (1871-1921)”, czyli flaga wojenna i państwowa Cesarstwa Niemieckiego z lat 1871 – 1921 jest używana przez

przeciwników „Republiki Weimarskiej” (neonazi), i interpretowana jako symbol odrzucenia demokracji oraz gotowości do wojny w imię „białej rasy.

Karalna wersja flagi z lat 1935 – 1945 oraz używana obecnie przez neonazi, głównie podczas demonstracji, flaga wojenna Cesarstwa Niemieckiego z lat 1871 – 1921

„SA - Abzeichen” –

odznaka „SA”. Symbol ten już dzisiaj mniej popularny, był od połowy 1920 roku, odznaką "Sturmabteilung" (paramilitarna organizacja bojowa NSDAP). Składa się z „Sig-Rune” i gotyckiego "A". Właśnie ze względu na logo przypominające zabroniony symbol „SA”, marka odzieżowea „Alpha Industries” – jest bardzo często noszona przez neonazistów.

Odznaka „SA” i logo „Alpha Industries”, oraz neonazi w kurtce „Alpha Industries”, 15. lutego 2011, podczas próby demonstracji - w 66. rocznicę nalotu alianckiego, w czasie II

wojny św., na „Cottbuser Bahnhofs” – dworzec kolejowy w Cottbus,

„Der SS-Totenkopf“

– w narodowym socjalizmie czaszka

była symbolem śmierci wroga i

bezwarunkowego podporządkowania

się ideii Adolfa Hitlera. Do tego

została emblematem „SS-

Totenkopfverbände”. Również

dzisiaj, symbol czaszki, często

można spotkać na scenie

neonazistowskiej. Przykładem jest

"Combat 18", bojowy odłam

organizacji „Blood-and-Honour”,

który wybrał go na swój emblemat.

„Combat” oznacza jednostkę bojową

a cyfra "18" jawi się jako kod

numeryczny „Adolfa Hitlera”, czyli

mamy do czynienia z „jednostką

bojową Adolfa Hitlera”. Publiczne

prezentowanie „Der SS-Totenkopf“

jest w Niemczech przestępstwem.

Jednakże nieco zmodyfikowana

stylistyka jest na neonazistowskiej

scenie bardzo popularna, również w

formie tatuażu.

„Die Wolfsangel“ - wilczy hak - jest herbowym wzorem, używanym już od wczesnego średniowiecza. Jego pierwotnie runiczne pochodzenie jest kontrowersyjne, gdyż nie

potwierdzają tego badania naukowe. Jako symbol można go odnaleźċ już w 8. wieku. Nadal nie jest jasne, czy był używany jako hak ścienny (dla stabilizacji) czy do polowania na wilki. Naziści przywłaszczyli sobie „Wolfsangel” do swoich celów. Adiutanci „Hitlerjugend” nosili je na rękawach, również „SA-Standarte Feldherrenhalle" i "Nationalsozialistische Schülerbund"

używali go jako symbol - oznake męstwa. Także „Werwolf-Organisation” używała go jako znak rozpoznawczy. Był też symbolem „Das Reich – 2 SS Panzer Division”. Zakazana w

1982 roku, neonazistowska organizacja "Młody Front" (JF) używała go do swojej idetyfikacji. Także inne neo-nazistowskie ugrupowania używają go jako swego symbolu. W kontekście z prawicowym ekstermizmem prezentacja „Die Wolfsangel” jest zakazana. Wyjątkiem są

odznaki sił zbrojnych i związków komunalnych oraz herby miast, które owy symbol zawierają.

„Landser - Eine deutsche Legende / niemiecka legenda “ - to potoczna nazwa piechoty z okresu II wojny światowej. Obecnie sformułowanie „Landser”, służy oddaniu hołdu żołnierzom Wehrmachtu i wiąże się z negacją jak i gloryfikacją zbrodni popełnionych przez niemiecki Wehrmacht. Zdjęcia piechurów są często wykorzystywane jako materiał okładek płyt CD, czasopism oraz jako grafiki na koszulkach. Na neonazistowskiej scenie, jest to najczęściej stosowany wzór ikono-graficzny. „Landser” jest również nazwą, bardzo popularnego, neonazistowskiego zespołu muzycznego.

„Das Zahnrad” – koło zębate - w połączeniu ze swastyką, było symbolem największej

masowej, nazistowskiej organizacji pracowniczej, czyli - „Niemieckiego Frontu Pracy

- Deutschen Arbeitsfront (DAF)”. Skrajnie prawicowa

„Freiheitliche Deutsche Arbeiterpartei - Wolnościowa

Niemiecka Partia Robotnicza” (FAP), która została w 1995 r.

w Niemczech zakazana, używała go jako część swojej

odznaki. Także ruch „Hammerskins” i „Freie

Kameradschaften” wykorzystują go jako swój

znak rozpoznawczy. Również „NPD” w swojej symbolice, np. na banerach – podczas

demonstracji, często odwołuje się do „zębatego koła”.

Flaga i symbol „Niemieckiego Frontu Pracy - Deutschen Arbeitsfront”, flaga z symbolem „Freiheitliche Deutsche

Arbeiterpartei - Wolnościowa Niemiecka Partia Robotnicza” (FAP), ogo „THW - Technischen Hilfswerks”, oraz neonaziści z „NVO” w Oberösterreich – Górnej Austrii, maszerują z flagami na, których

znajduje się „Das Zahnrad”,

Runy. Naziści przywłaszczyli

sobie szereg germańskich i pogańskich znaków czy symboli, które służą im do celów propagandowych. Wiele z tych run, jest również użytkowana przez inne ruchy, np. pogańsko – ezoteryczne, które to nie posiadają żadnego związku ze skrajną prawicą. Dlatego należy z dużą ostrożnością na podstawie owych symboli, podchodziċ do orientacji politycznej osoby je noszącej. Runy związane z III Rzeszą

 

„Die Tyr-Rune“ - runa „Tyr“, zwana też „runą – strzały” lub „runą walki”. Używana wśród

germanów jako znak nieba i boga wojny – „Tyr”. Runa ta symbolizuje czyn, walkę i wojnę i

była używana między innymi przez „Sturmabteilung" (SA) jak i „Hitlerjugend”. W połączeniu

z „Wolfsangel” do listopada 2004 symbolizowała logo marki odzieżowej "Thor Steinar", i to

właśnie w tym kontekście, zgodnie z StGBs, , została sklasyfikowana jako "symbol

niekonstytucyjnej organizacji“, przez co zabroniona.

Runa „Tyr” na lewym ramieniu funkcjonariusza „SA”. Kadr z filmu „Triumf woli”

SS-Obergruppenführer Franz Breithaupt z

runą „Tyr” na rękawie,

Współczesne wykorzystanie runy „Tyr” wpisanej w słowo „Thor”, przez uczestników demonstracji

NPD w Rostoku oraz Runa „Tyr” wpisana w nazwe firmy „Thor Steiner” z symbolem orła atakującego rybę czyli Odyn zamiast Jezusa

„Odal – Rune“ - znana również jako "Othala". W III Rzeszy była głównie używana

jako symbol organizacji "Blut und Boden – Krew i Ziemia". Posługiwały się nią także

takie ugrupowania jak: „Reichsbauernschaft”, „HJ”, „SS Freiwilligen Gebirgs Division "Prinz Eugen" oraz „Rasse

- und Siedlungsamt”. Obecnie nadal jest wykorzystywana przez skrajno prawicowe

ugrupowania. Była symbolem zakazanej w 1994 roku neonazistowskiej organizacji "

Wiking Jugend - Młodzież Wikingów", „Bund Nationaler Studenten – Związek

Narodowych Studentów" lub nawet przez "African Student Federation - Afrykańską

Federację Studentów", która tenże znak ma na swoim banerze. Runa żywana w

połączeniu z prawicowo - ekstremistycznymi treściami - jest zakazana. Insygnia starszego

sierżanta – Bundeswehry, bardzo ją przypominają, jednakże używanie

oryginalnego symbolu jest w niemieckiej armii zakazane.

Aresztowany członek ugrupowania neonazistowskiego z wytatuowanym „Odal –

Rune”, oraz runa wkomponowana w „Młot Thora” oraz Insygnia starszego sierżanta Bundeswehry,

przypominające „Odal – Rune”,

„Die Sig-Rune” – w początkach XX w. w ruchu narodowym osiedliła się zainicjowana przez

Guido von Lista, założyciela rasistowsko - ezoterycznej "ario - filozofii" jak i jednego z pionierów

narodowego socjalizmu – reinterpretacja runy „SIG”. Z różnych możliwych znaczeń: "zdrowie",

"słup", "szkoła" czy "zwycięstwo" w neonazistowskim środowisku zwyciężyło to ostatnie czyli –

zwycięstwo. W ten sposób doszło do zamienienia, przez hitlerowców, nazwy runy "SIG" w

"SIEG -zwycięstwo". Miała przekazywać aurę siły i mocy oraz obudziċ stowarzyszeniach

(wojskowych) wolę władzy, walki i śmierci. W III Rzeszy runa ta w podwójnej formie była

insygnią „SS - Schutzstaffel" i po nazistowskiej swastyce i drugim najważniejszym symbolem

nazistów. W prostym – pojedyńczym wariancie, był to znak „Deutsche Jungvolk“ (DJ), w skrócie

„Jungvolk“, przynależnej "Hitlerjugend” dla młodzieży w wieku 10 – 14 lat. ”Bądż wojownikiem

zwycięzcą. Bądź bohaterem, który dzięki swojej mądrości i doświadczeniu w oparciu na swojej

sile ciała i ducha sięga po najwyższe laury”.

Strój służbowy i odznaczenia „Deutsche Jungvolk” w

„Hitlerjugend”,.

Snajperzy amerykańskiego

“Marine Corps” na tle oznaczenia "SS" podczas akcji w Afganistanie we

wrześniu 2010 roku. Marines twierdzili, że

symbol SS miał oznaczać "sniper

scouts" - snajperów zwiadowców, czyli

oddział, który pozował do zdjęcia.

Rafał "Uszol" Dąbrowski w walce z litwinem Tadasem Rimkeviciusem

podczas „4. Wieczoru Sportów Walki” z wytatuowanym „Landserem”

i symbolem „SS”.

„Die Yr-Rune”, tzw. pusta runa, lub runa portalowa. Obwieszcza

nadejście wielkich zmian i transformację. Runę tę interpretuje się też

jako "wszelką mozliwość", czyli życiowy moment w którym wszystko

może się wydarzyć. Pierwotnie nazywana "Cis", symbol zakorzenienia

i przyziemności. „Yr-Rune” wśród nazistów traktowana jest jako

przeciwwaga dla "Runy - człowieka" i w ich reinterpretacji oznacza

"Runę - śmierci". Przez scenę neonazistowską stosowana do dziś,

w nekrologach i kamieniach nagrobnych.

Symbol Runy „Yr“ na koszulce.

„Die Man-Rune” – zwana również „Lebensrune – runą życia”. W rzeczywistości germańskiej runa „Algiz” oznaczająca "łosia" lub "obronę". Przez narodowego ezoteryka Guido von List’a reinterpretowana jako "runa mężczyzny" z położeniem nacisku na znaczenie "obrona". „Die Man-Rune” stała się popularnym symbolem nazistowskiej propagandy. Wykorzystywana była przez „NS-Frauenschaft”, farmaceutów czy inne ugrupowania jako znak rozpoznawczy. Według nazistów, runa przedstawia człowieka - męrzczyznę z wyciągniętymi ramionami w kierunku boskiej mocy i jest uważana za uniwersalny symbol siły ludzi i ruchu narodowego. Dzisiaj, runa ta w środowisku prawicowej ekstremy jest popularną biżuterią o wysokim priorytecie, używana np. jako symbol narodzin dziecka. W niemczech zabronione jest jest jej stosowanie w odniesieniu do nazistowskiego „SA” – było znakiem „Sanitätsdienstes der SA – służby sanitarnej Sa” lub "Lebensborn"

Odznaka „Lebensborn” z „runą życia” oraz podwójną „sig rune”

symbolem „SS” i napisem „Heilig soll uns sein, jeder

Mutter guten Blutes - święta dla nas, każda kropla

matczynej krwi”,.

„Die Hagal Rune” - runa ta jest składnikową run „życia i śmierci” i pierwotnie symbolizuje „boskość i harmonię”. W okresie nazistowskim, była używana przez SS, jako symbol „6-tej Dywizji Górskiej SS”. Dzisiaj znajduje zastosowanie w skrajnie prawicowych organizacjach, takich jak

neonazistowska grupa "Vandalen - Wandale".

Symbol “Hagal rune” “6 SS Geb. Division Nord – 6 Dywizji Górskiej SS” wymalowany na “BMW R12”,

Jak cię widzą tak cię piszą – neonazistowska moda wczoraj i dziś.

Obecnie nie można tak łatwo, jak w latach 90 - tych, wizualnie rozpoznaċ neonazistów. Stereotypowy wygląd – młodych silnych

mężczyzn z łysą głową w kurtkach „bombowcach” i bojowych butach – „glanach”, to nadal częśċ tegoż stylu, jednakże o podrzędnej już roli.

Panująca obecnie wśród neonazistów moda jest bardzo zróżnicowana. Wielu z nich woli subtelne i modne ubrania od nachalnych, łatwo

kojarzonych z nazistami, partyjnych mundurków.

„Dress Code Black - obowiązujący kod ubioru - czarny”. Tak dzisiaj

najczęściej, wyglądają neonaziści podczas demonstracji.

Natomiast ze strageo stylu pozostała na

pewno jedna rzecz, bardzo krótkie włosy

W tzw. szerokiej opini publicznej jak i wśród

mediów, nadal rozpowrzechniony jest pozornie

prosty, tradycyjny obraz neonazisty. W ten

sposób, niezauważalnym pozostają

nowoczesne, zróżnicowane tendencje, które

owy ruch ogarniają. Wiele osób zapomina, iż

członkowie ugrupowań neonazistowskich

mogą występowaċ w garniturach, krawatach

czy koszulkach polo. Istnieją przecież

prawicowi rockerzy, prawicowe dziewczyny a

nawet prawicowi hip-hopowycy.

Natomiast w etnicznych kręgach

neonazistowskich modny jest tradycjonalizm.

Mężczyźni w spodniach stolarskich a kobiety z

warkoczami w bluzkach, długich spódnicach i

solidnych butach, pokazują poprzez ubiór

swoje anty-nowoczesne nacjonalistyczne

nastawienie. W kręgu tym np. noszenie

dżinsów - jako wyraz antyamerykanizmu, jest

niemile widziane.

Kobieta z córkami oraz uczestnicy „14. überbündische Burgfest“ w typowych „etnicznych” strojach

Z innej strony do sprawy podeszli "autonomiczni nacjonaliści", którzy to

swój styl w 100% skopiowali od lewicowej

alternatywny, w tym: całkowicie czarne

ubrania ("Czarny Blok"), bluzy z kapturem, luźne

spodnie, czapki z daszkiem, trampki,

okulary i chusty – w celu ukrycia twarzy.

Naszywki „ Good Night Left Side”, „Todesstrafe für Kinderschänder –

kara śmierci dla pedofili“ oraz „Nationale und

Sozialistische Aktion”

Zmieniająca się moda, nie zachwiała też na scenie neonazistowskiej, pozycją „Bomberjacken”. Jest ona wciąż popularna, można je kupić w

różnych kolorach i z różnymi nadrukami. Klasyczna wersja jest, bez kołnierza z pomarańczową podszewką w oliwkowym lub czarnym kolorze.

Były to kurtki pilotów amerykańskich bombowców i w swoim kroju w zamyśle osób je noszących, mają powiększaċ klatkę piersiową, dzięki

czemu zastraszać przeciwnika i daċ poczucie wyższości.

Neonazi w „Bomerjacke” z napisem „Skinhead Berlin” podczas demonstracji w miejscowości Halbe i , Neuhaus am Rennweg,

Również buty „Doc Martens” mają swoje stałe miejsce w kulturze neonazistowskiej. Od końca 1960, „Springerstiefel” - czyli buty bojowe, kiedy to ukazały swoje negatywne oblicze, podczas demonstracji skinheadów w USA przeciw wojnie w Wietnamie - stały się znakiem rozpoznawczy skrajnej prawicy. Są noszone ze względu na swój wojskowy wygląd, wygodę - i dlatego, iż mogą być wykorzystywane jako broń w walkach ulicznych, gdyż zaopatrzone są w stalowy czubek. Natomiast fakt, że kolor sznurówek mówi coś o politycznych przekonaniach osoby owe buty noszącej, należy do sfery mitu.

Skinheads w klasycznym stroju i

w butach „Doc Martens”, które mają jeszcze co najmniej

wartość symboliczną, np. podczas koncertu

"Rock dla Niemiec - Gera, lipiec 2009

Od zarania istnienia ruchu samoprezentację obejmowała też symbolika, uwidaczniana przez noszenie wyselekcjonowanych marek odzieżowych takich

jak: „Fred Perry”, „Ben Sherman” czy „Lonsdale”. Zwłaszcza ostatnia od dawna była znakiem towarowym skrajnej prawicy. Jednak wszystkie wymienione wyżej marki odzieżowe, były równocześnie noszone przez osoby apolityczne, a nawet

przez lewicowych skinheadów i młodzież, która nie przynależała do tychże subkultur. Dlatego też, koniecznym stało się użycie dodatkowego czynnika

identyfikującego w postaci naszywek wskazujących ideologiczną orientację - jak np. „skórka” SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice - skini przeciwko

uprzedzeniom rasowym) lub sławna naszywka - "ich bin stolz ein Deutscher zu sein - jestem dumny, że jestem Niemcem" czy też „czarno - biało - czerwona

flaga” (kolory Cesarstwa Niemieckiego).

Możemy stwierdziċ, iż ruch neonazistowski wytworzył własny styl ubierania, który możemy nazwaċ „nacjonalistyczno – narodowym”. Produkty tegoż stylu ubierania, są w zasadzie do nabycia tylko w

„neo-sklepach” lub w sieci poprzez firmy wysyłkowe.

Dalejj prezentujemy najbardziej popularne marki– firmy odzieżowe, które zawładnęły sercami „nazi”, pozwalając im na publiczną

prezentacje poglądów.

Uwzgledniającymi narodowo – socjalistyczną orientację, są to:

"Ansgar Aryan" - „aryjski Ansgar, to marka odzieżowa z Turyngii –

Oberhof”, która już w nazwie zawiera ideologię swego działania. Dzięki

niej od marca 2009 roku, neonazistowska scena otrzymała większy wybór, modnych i drogich

ubrań, zawierających ukryty prawicowo - nacjonalistyczny

symbolizm.

Koszulki „Ansgar Ayran“ : „Nach Frankreich fahren wir nur auf

Ketten – do Francji jedziemy tylko na

gąsienicach” i „Ansgar Aryan - Weapons

Reihe”, z wizerunkiem „P38” , „STG44 „ i

„Schmeisser - MP 40“

„Erik And Sons” – czyli "Eryk

i Synowie" to marka odzieżowa kopiująca

symbolikę firmy "Thor Steinar". Jednakże na

Ebay, marka ta nie może być sprzedawana.

Marka „Erik and Sons” została zarejestrowana

w lutym 2007 roku w Senzig niedaleko Königs

Wusterhausen. „Erik and Sons” prawie

wyłącznie sprzedawany jest w sklepach z

nacjonalistycznymi akcesoriami oraz poprzez

firmy wysyłkowe. Jeden z motywów marki,

nazwany został "Sleip" i jest w skrajnie

prawicowych sklepach reklamowany jako

"Sleipnir". Dla neonazistów, owo sformułowanie

nie jest zupełnie nieznane. „Sleipnir” to jedna z

najbardziej aktywnych grup muzycznej prawicy

w Niemczech,

z koneksjami z organizacją „Blood & Honour”

oraz skrajnie prawicową „NPD”. Skrajna

prawica stosunkowo sceptycznie odbiera

markę „Erick & Sons”.

W środowisku przypuszcza się, że firma więcej

dba o pieniądzach niż o neonazistowską

scenię.

Koszulka „Mi casa is not your fucking casa – mój dom nie jest waszym pieprzonym domem”, mająca ukryty sens -

obcokrajowcy do domu

Koszulka z napisem „Sleipnir – Exitus ... bis ganze Europa fält – Exitus … aż upadnie cała Europa“,

„Thor Steinar” - jest znakiem towarowym

firmy „Mediatex Ltd”

i najbardzie popularną wśród

neonazistowskich ugrupowań firmą

odzieżową. Brandenburski Urząd Ochrony

Konstytucji, niektóre organizacje

społeczne, antyfaszystowskie grupy oraz

większość mediów w swoich raportach

ukazują firmę „Thor Steinar” jako

kierunkowego, ruchu neonazistowskiego.

Noszenie odzieży tejże firmy, między

innymi w niemieckim Bundestagu,

parlamencie Meklemburgii - Pomorza

Przedniego, czy na Uniwersytecie w

Greifswaldzie oraz wielu stadionach

piłkarskich - jest zabronione. Dnia 4

Listopada 2008 roku firma „Mediatex

GmbH” została sprzedana „Zarooni Al

Tureva” z siedzibą w Dubaju. Od tego

czasu, przez wiele neonazistowskich

ugrupowań - jest bojkotowana.

Koszulka firmy „Thor Steinar” z napisem „Hausbesuche – wizyty domowe”,

Koszulka firmy „Thor Steinar” z napisem „My Home is My Castle – mój dom, jest moją twierdzą”,

Oryginalne logo firmy to litery

„T” i „S” pisma runicznego,

które to dpowiadają runie

„Tiwaz” (zwanej także "Tyr")

oraz runie „Sowilo” (zwanej

też "Sig"). Oba symbole były

wykorzystywane przez

narodowy socjalizm w

czasach III Rzeszy.

Nazwana tak samo jak bóg

wojny, runa „Tyr”, symbolizuje

walkę, działanie na rzecz

światowego porządku i

sprawiedliwośċ. Absolwenci

„SA-Reichsführerschule”

nosili ją na swoich

mundurach. Była ona też

insygniami „32. SS-

Freiwilligen-Division 30.

Januar“

Wizualnie logo jawiło się też jako poziomy „Wolfsangel” z dołączoną runą „Tyr“, zwana też „runą - strzały”. Po

przekręceniu go o kilka stopni uwidacznia sie podwója „Sig” runa - symbol ”SS”. „Wolfsangel” to tzw. runa „Gibor”, która

stosowana była jako narodowy symbol oporu. Po tym jak Sąd Rejonowy w König Wusterhausen nakazał

zajęcie w całym kraju ubrań ze starym logo, firma zaprojektowała nowe - do dzisiaj wykorzystywane. Jest nim

runa „Gebo” z dwoma punktami, symbolizująca dar, gościnnośċ i małżeństwo. Natomiast prokuratura opisuje nowe logo jako "krzyż św Andrzeja” z dwoma kropkami

i uznaje je za nieszkodliwe.

„Wolfsangel”: „Deutschen Jungvolkes“ , ,„Hitler Jugend“, „34. SS–Grenadierdivision Landstorm Niederlande“, „2. SS–Panzerdivision „Das

Reich“, „4. SS–Polizei Panzergrenadierdivision“ „JF“, (Junge Front „Deutsches Jungvolk”

Członek neonazistowskiego

ugrupowania w bluzie z napisem „Steinar – Thor Steinar Norge”

i wytatuowanym na karku „Odal - Rune“ - w III Rzeszy była głównie

używana jako symbol organizacji "Blut und Boden - Krew i Ziemia".

Posługiwały się nią także takie ugrupowania jak:

„Reichsbauernschaft”, „HJ”, „SS Freiwilligen Gebirgs Division "Prinz

Eugen" oraz „Rasse - und Siedlungsamt”.

O znaczeniu symboli w życiu

politycznym neonazistowskich

ugrupowań, może świadczyċ

akcja przeprowadzona

12.06.2012 roku w saksońskim

parlamencie, przez ośmiu posłów

NPD – Narodowodemokratycznej

Partii Niemiec.

Była to planowana prowokacja,

obliczona na wywołanie

zamieszania. Ośmiu posłów NPD,

pojawiło się w saksońskim

parlamencie w koszulkach

ulubionej przez neonazistów firmy,

„Thor Steiner”, czym doprowadzili

do naruszenia parlamentarnego

regulaminu. Przewodniczący

parlamentu Matthias Rößler

przerywa posiedzenie i wzywa

przedstawicieli prawicowej

ekstremy do zmiany ubioru.

Ośmiu posłów NPD[1]: Holger Apfel, Dr. Johannes Müller, Gitta Schüßler, Alexander Delle, Arne Schimmer, Mario Löffler i Jürgen Gansel, zasiadających 12.06.2012 w ławach parlamentu saksońskiego w koszulkach marki „Thor Steinar”,

Ośmiu posłów NPD: Holger Apfel, Dr. Johannes Müller, Gitta Schüßler, Alexander Delle, Arne Schimmer, Mario Löffler i Jürgen

Gansel, zasiadających 12.06.2012 w ławach parlamentu saksońskiego w koszulkach marki „Thor Steinar“

Bluza z napisem: ”Schwarz ist die Nacht in der wir Euch kriegen, Weiss sind die Männer die für

Deutschland siegen, Rot ist das Blut auf dem Asphalt – Czarna jest noc w którą was dostaniemy; Biali są meżczyźni, którzy

zwyciężą dla Niemiec; Czerwona jest krew na asfalcie”, Koszulka z napisem z przodu

„Ostblockfeldzug 2012 – ungebetene Gäste – Kampanai Wschodnia 2012 (wyprawa

wojenna) – niepożądani goście”. Z tyłu na mapie z opisem Polen, Ukraine, widnieje napis

„Die Germanen fallen ein – Niemcy atakują (napadają) 2012“ .

Koszulka z napisem z przodu „E18 - Endlöser 18 – Ostateczne

rozwiązanie 18“, gdzie „18” oznacza pierwszą i ósmą literę

alfabetu „A i H” czyli „Adolf Hitler”. Z tyłu napis: „Mein Volk, das

Reich - keine Illusion. Setzt eure zeichen, niemals zu spät, weil die

Hoffnung genau wie unsere Sonne, nie untergeht. Mój naród, kraj – to nie iluzja. Ukazywaniu znaków (przynależności), nigdy

nie jest za późno, gdyż nadzieja, tak jak nasze Słońce, nigdy nie

upada.”

Koszulka z napisem z przodu „Frontline Fighter – frontowy wojownik”, z tyłu

„Aryan terror crew, fights the fucking system –

aryjska grupa terrorystyczna, zwalczaj

pieprzony system”

Koszulka z napisem „Todesstrafe für

Kinderschander, kein vergeben, kein vergessen –

Kara śmierci dla pedofilów, bez przebaczenie, bez

zapomnienia”,

Koszulka z napisem „Die Pille für kinderschänder

– schnell wirksam, 100 % sicher – Tabletka dla pedofilów – szybko działająca, 100%

bezpieczna”,

Koszulka z napisem „Todesstrafe für Kinderschander, 0% rückfallquote – Kara śmierci dla pedofilów, 0% nawrotów” oraz Członek ugrupowania neonazistowskiego w bluzie z napisem „Weisse Wölfe – Białe

wilki”

Koszulka z napisem z tyłu „Got mit uns – Bóg z nami” oraz z przodu „Kommando Heimatschutz – Ehre, Freiheit, Vaterland – Komando obrony ojczyzny – Honor,

Wolnośċ, Ojczyzna”,

Koszulka z napisem z przodu „Die Wehrmacht” oraz z tyłu „Garanten deutscher Wehrkraft – gwarantem niemieckiej zdolności obronnej”, Koszulka z napisem z przodu „Raus aus

Afghanistan – Precz z Afganistanu” oraz z tyłu „Kein Blut für Usrael – nie przelewaċ krwi dla Usraela”.

Koszulka z napisem z przodu „Werwolf - Wilkołak” oraz z tyłu „Aufruhr, Wiederstand, Unruhe im Hinterland – Zamieszki, Powstanie, Niepokoje na tyłach

wroga” oraz „My automatic justice – moje automatyczne prawo“.

Obecny szef NPD Holger Apfel (1) przewodzi 17 Kwietnia 1996

neonazistowskiej demonstracji w Worms, w której uczestniczy Beate Zschäpe (2) późniejsza członkini

„NSU” siedząca obecnie w areszcie śledczym oraz Uwe Mundlos (3)

również członek „NSU”, dzisiaj już nieżyjący.

Koszulka przedstawiająca prent z nadzianym Kebabem

w kształcie przerażonej twarzy z napisem „Killer

Döner, nach Thüringer Art – zabójca kebabów, po

Turyngijsku”.

Koszulka z napisem „Kamikaze, für Kaiser, Volk und Vaterland – Kamikadze, dla cesarza, narodu i ojczyzny ” oraz Broń znaleziona w spalonej przyczepie kempingowej członków „Nationalsozialistischer

Untergrund” w Eisenach

Częśċ programu „European Hammerfest 2008” – neonazis z Saarland odwiedzają

arsenał broni .

Zarówno trwała, choć ograniczona popularność symboliki neonazistowskiej, rozumianej, jako element kultury

politycznej Niemiec, jak i celowa jej modyfikacja w ramach organizacyjnych, przyczyniły się równolegle do

wspomnianych przemian ruchu neonazistowskiego. Innymi słowy, z jednej strony symbolika (neonazistowska)

jest depozytem ideologii nacjonalistycznej i rozwija samodzielny potencjał polityczno - perswazyjny

w warunkach gwałtownego umasowienia komunikacji społecznej, z drugiej jest przedmiotem instrumentalnego

wykorzystania, jako atrakcyjnego środka działania politycznego organizacji neonazistowskich.

Modyfikowanie przez wspomniane organizacje symboli neonazistowskich i zastosowanie ich w

konkretnych formach działania przyczyniło się do konsolidacji ruchu i zwiększenia się jego

różnorodności, jak i aktywizacji. Dotychczasowa ideologia neonazistowska pozostała,

a zmieniona symbolika neonazistowska uatrakcyjniła wcześniejsze formy przekazu i działania organizacji neonazistowskich.

Tłem dla modyfikowania symboliki i strategii działania było założenie o konieczności eliminowania pamięci o

zbrodniczym charakterze nazizmu i Trzeciej Rzeszy, wkraczania na obszary życia publicznego i zwracania się ku

problemom współczesności niebędących dotąd domeną zainteresowań ruchów skrajnie prawicowych (troska o

środowisko naturalne, miejsca pracy, przyszłość kontynentu, podział Północ-Południe, obawa przez imperializmem USA, solidaryzm z krajami Południa, krytyka państwa policyjnego i biurokracji ) oraz restylizowania form działania publicznego

(manifestacje, outfit, kolportaż treści ideowych).

Stosowanie symboli jest ważnym instrumentem działania politycznego szczególnie dla "peryferyjnych", skrajnych

środowisk i ugrupowań politycznych. Symbole mogą wtedy, bowiem zastępować otwarty przekaz ideologiczny

legitymowany w ramach demokratycznego systemu politycznego i komunikować treści służące kontestowaniu

tego systemu oraz jego wartości, a w konsekwencji sprzyjać umacnianiu się postaw radykalnych.

Problematyka neonazistowskiej symboliki

w polskiej literaturze, jest niezauważalna. Na stronie „Nauki Polskiej” w bazie

prac badawczych na ponad 100 000 wpisów,

nie znaleziono żadnej pracy naukowej zawierającej

sformułowanie „neonazistowska

symbolika”. Znaleziono tylko trzy prace na temat

„nazizmu”, lecz żadnej o „neonazizmie”. Możemy

zapoznać się też z sześcioma pracami na

temat włoskiego faszyzmu i dwoma

o tematyce narodowego socjalizmu. Autor odszukał

też dwadzieścia prac o tematyce nacjonalistycznej.

Najbardziej znanym polskim opracowaniem

symboliki neonazistowskiej

jest broszura „PZPN” i

stowarzyszenia „Nigdy Więcej” pt. „Wykopmy rasizm

ze stadionów” kopiowana w różnych

opcjach w polskiej sieci internetowej

jak i przez komendy policji czy instytucje samorządowe.

Natomiast w Niemczech

o neonazistowskiej symbolice wspomina się

w licznych pracach i artykułach naukowych. Ogólnie w Niemczech możemy wyróżnić trzy

podstawowe kierunki zajmujące się działalnością skrajnej prawicy

w tym ich symboliką. Są to: instytucje

i urzędy państwowe, ośrodki naukowe oraz organizacje

społeczne czy pozarządowe.

Musimy jednak zaznaczyć, iż spektrum symboliki w ruchu neonazistowskim ulega ciągłej fluktuacji. Zanikają niewykorzystywane i pojawiają się nowe kody i symbole. Dlatego też zagadnienie neonazistowskiej symboliki nie ulega stagnacji, tylko stale się rozwija.Najnowszym przykładem jest powstały w listopadzie 2012 roku ruch „Identität Bewegung”, który w „anty - islamskiej” kampanii wykorzystuje „popową” grafikę i nowoczesną symbolikę. Niemieckie publikacje bardzo skąpo opisują też kwestie neonazistowskiej symboliki związanej z hasłem „Drang nach Osten”. Kwestie rewizjonistyczne - odzyskania ziem dawnych wschodnich Niemiec - nadal odgrywają wśród neonazistów potoczną rolę, co odzwierciedla się również w symbolice z tym tematem związanej.

Reasumując należy stwierdzić, iż kwestia

powyższej symboliki jest na tyle płynna,

iż koniecznym jest ciągłe jej aktualizowanie. Musimy też

zaznaczyć, iż nie jest ona tylko niemiecką kwestią, ale

emigruje wraz z rozprzestrzenianiem się

ruchu „neonazi” czy „AN”. W Polsce widzimy to np. w

materiałach propagandowych takich

organizacji jak: „Aktyw Północny”, „White Wolfes -

Łódż” - organizacji przynależnej do „B&H”,

„White Legion - Legia”, „AN - Stalowa Wola”, „AN -

Wielkopolska” czy „B&H Polska”.