Unidade 5 elementos_basicos_plastica

COLEXIO “SAN JOSÉ DE LA GUÍA”

r/ Dr. Corbal, 25.- 36207 VIGO

Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

UNIDADE 5:

ELEMENTOS BÁSICOS DA EXPRESIÓN

PLÁSTICA.

PROFESORA: Sara Estarque Moreno

MATERIA: Educación Plástica e Visual

CURSO: 1º da ESO

email: [email protected]

www.sanjosedelaguia.com



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

OBXECTIVOS DA UNIDADE

• Coñecer os principais elementos básicos dunha obra plástica e comprender o seu

emprego.

• Valora e saber analizar minimamente a importancia dos elementos plásticos á hora de

xerar sensacións visuais ou psicolóxicas.

• Representar composicións plásticas que expresen diversas sensacións tanto con só un

tipo de elemento plástico coma coa combinación de todos eles.

COMPETENCIAS DA UNIDADE

• COMPETENCIA CULTURAL E ARTÍSTICA.

◦ Identificar e coñecer o emprego dos elementos básicos da plástica en composicións

artísticas, así como saber empregalos en producións propias.

◦ Comprender os valores estéticos das manifestacións artísticas doutras épocas e

culturas.

• AUTONOMÍA E INICIATIVA PERSOAL.

◦ Tomar decisións de xeito autónomo e avaliar os resultados antes e despois da toma

de decisións tanto durante o proceso creativo tanto persoal en grupo.

◦ Establecer estratexias de planificación, previsión de recursos, de anticipación e de

avaliación do resultados

• COMPETENCIA SOCIAL E CIDADÁ.

◦ Traballar en equipo con actitudes de respecto, tolerancia e cooperación, valéndose

das habilidades sociais.

• COMPETENCIA EN APRENDER A APRENDER.

◦ Reflexionar sobre os propios procesos de creación.

• TRATAMENTO DA INFORMACIÓN DIXITAL.

◦ Facer uso dos recursos tecnolóxicos para a procura de información sabendo

discriminar, organizar e sintetizar a información relevante.

◦ Empregar as tecnoloxías como medio de comunicación que facilite e proceso de

ensinanza-aprendizaxe.





Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

• COMPETENCIA MATEMÁTICA.

◦ Desenvolver o gusto pola certeza e a súa busca a través do razoamento mediante a

utilización de elementos e soportes matemáticos: resolución de problemas.

• COMPETENCIA NO COÑECEMENTO E INTERACCIÓN CO MEDIO FÍSICO.

◦ Observar, experimentar e descubrir o emprego dos conceptos relacionados cos

elementos básicos da plástica na arte e nas creacións propias.

◦ Facer un bo uso dos materiais de traballo, reciclando sempre que sexa posible e

mantendo o entorno limpo e ordenado.

• COMPETENCIA NA COMUNICACIÓN LINGÜÍSTICA.

◦ Expresarse correctamente incorporando o vocabulario específico sobre os elementos

básicos da plástica, explicando as investigacións e traballos feitos aos compañeiros.

◦ Comunicar sentimentos, ideas ou emocións empregando elementos básicos da

plástica.

SECUENCIACIÓN DO TRABALLO NA UNIDADE

• Do 24 de abril ao 12 de maio: Conceptos e exercicios rápidos persoais de concepto.

• O 12 de maio: exame.

• O 19 de maio: recuperación se fose preciso.

• Do 15 de maio ao 22 de maio: proxecto en grupo cooperativo empregando os diferentes

elementos plásticos traballados nunha composición plástica. O tema e o estilo están por

determinar.

CRITERIOS DE AVALIACIÓN DA UNIDADE

• Recoñecer e identificar os elementos plásticos en calquera obra plástica e distinguilos

segundo distintas clasificacións.

• Valorar, comprender e aplicar o uso da xeometría no deseño e na composición plástica.

• Comprender e saber explicar os aspectos principais de cada elemento plásticos

• Utilizar os elementos básicos da expresión plástica con diferentes técnicas para producir

composicións expresivas.





Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

• Crear composicións plásticas en grupo cooperativo que reflictan o manexo e

coñecemento mínimo das potencialidades de cada elemento.





Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

OS ELEMENTOS BÁSICOS DA EXPRESIÓN PLÁSTICA

Os elementos básicos da plástica son o punto, a liña, o plano, a textura, e a cor, e

combinados serven para xerar todo tipo de expresións, e ideas. Qe elementos podes observar

nas seguintes imaxes?



"A poetisa", Joan Miró, 1940. "Transverse Lines", Wassily Kandinsky, 1923.

"Heart of figures", Keith Haring, 1980."Several Circles", Keith Haring, 1926.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

O Punto.

O punto: é o elemento plástico máis pequeno e simple. O punto

pode definirse como o rastro ou pegada que deixa un útil trazador (lapis,

rotulador, bolígrafo.) sobre unha superficie. O punto non ten unha

configuración determinada aínda que tendamos a consideralo un pequeno

círculo. O punto pode ter contornas irregulares, variar a súa cor, tamaño de

superficie, a súa textura.

A principal finalidade do punto dentro da obra plástica a de

determinar a súa posición fixa, define un lugar dentro do espazo da obra,

pero aínda que posúe posición carece de dirección.

Determinación de un punto: Considérase que un

punto é unha forma que ocupa unha parte moi pequena da

superficie sobre a que se atopa. Así, un punto determínase

por comparación có entorno no que se sitúa e polos

elementos que lle rodean. Será punto entón aquelo que sexa

o moi pequeno con respecto a todo o que lle rodea.

Capacidade expresiva: O punto, a pesares do seu

pequeno tamaño, ten unha grande capacidade expresiva que

resulta ilimitada posto que pode transmitir todo tipo de ideas,

mensaxes, emocións ideas. en función de como os

empreguemos e combinemos. Así, por exemplo, cando

concentramos puntos nunha parte do espazo plástica,

podemos xerar manchas moi expresivas, mentres que cando os

dispersamos podemos xerar unha sensación de distanciamento

ou afastamento.

Elemento compositivo: o punto, coma

elemento compositivo, é dicir, como elemento

elemento que axuda a organizar os elementos da obra,

exerce un papel de centro de atención dentro da



Detalle de "La Parede", Seurat, 1889.

"Beach at Gravelines", Georges Seurat, 1890.

"Sunday afternoon on the island of Grande Jatte", Georges, Seurat, 1884-

1886.

"The Starry Night", Vincent van Gogh, 1889.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

superficie do cadro. Por este feito, ademais, crea tensións visuais facendo que sexan “centro de

gravidade” da zona que ten ao seu redor, atraendo a mirada do observador. Para potenciar este

efecto visual teremos que controlar a cor, configuración e trazado do punto, de xeito que se vexa

o mellor posible, o recurso máis común para facelo é empregar unha boa contraste de cor ou

forma, ou ben convertilo en centro da obra por illamento da contorna.

Capacidade tridimensional: por último o punto ten capacidade

de expresar tres dimensións e/ou volume

sobe a superficie plana. Podemos facelo

empregando as cores, superposicións,

transparencias. para xerar unha sensación

de profundidade. Pero tamén podemos

expresar volume xerando masas de puntos

nas que modulemos a cor e a

concentración dos puntos obtendo

unha sensación de volume e

modelado da superficie do cadro.

A Liña.

A Liña: A liña como elemento xeométrico pode

definirse coma a traxectoria que describe un punto en

movemento, ou cando se despraza o punto sobre unha

superficie ou coma unha sucesión infinita de puntos. A liña é

un concepto abstracto creado polo home, no caso da

representación plástica, para representar ideas, sentimentos,

emocións.

A Liña posúe posición no espazo e dirección. Cunha liña podemos determinar non so o

lugar do cadro onde se atopa algo, senón tamén cara onde se encamiña ou de onde ven. As

liñas dentro do espazo do lenzo organizan o espazo e indican o movemento das cousas e da

propia vista do observador.



"Catedral Metropolitana", Fabiana Frutos Flores, 2012.

"Fast Sketch Still Life with Gold Fish", Tom Wesselmann, 1989.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

A función da liña é a de delimitar as contornas dos

planos. A liña de contorna é a liña que nos permite crear formas,

espazos. é o trazo abstracto que tiramos cando queremos

representar calquera obxecto real.

Polas súas capacidades de trazado, a liña emprégase en

todo tipo de composicións. A

liña empregada de xeito preciso, regular e uniforme é idónea

para traballos coma o xeométrico onde non pode haber lugar

ás interpretacións ou valoración persoais. Pero cando a

empregamos modulada e xestual permítenos xerar unha

grande expresividade.

As liñas poden clasificarse, como xa sabedes doutros anos. segundo a súa estrutura, é

dicir, a súa composición, e así temos:

◦ simples, dun só trazado

◦ compostas, que combinan varios trazados e que poden ser a súa vez:

▪ quebradas

▪ onduladas

▪ mixtas

En canto a súa capacidade expresiva, as liñas cobren un amplo espectro de

expresións que virá determinado polo xeito en que esta estea traballada ou trazada. A modo de

exemplo de emprego de liñas autónomas expresivas noutro ámbito da arte coma é a animación

vos deixo estes dous enlaces aos vídeos dos que vos falei na clase:

https://www.youtube.com/watch?v=8SP14hTEbRw&feature=related

https://www.youtube.com/watch?v=OmSbdvzbOzY

Así a expresividade da liña ven determinada por diferentes características ou calidades,

coma son o seu grosor, a súa cor, o seu trazado, a intensidade, a nitidez, a modulación e a

uniformidade. Atendendo a elas podemos atoparnos con liñas:



"Toros. La Pique", Pablo Picasso, 1960.

"Quick sketch from the train", Tom Wesselmann, 1986.

https://www.youtube.com/watch?v=OmSbdvzbOzY

https://www.youtube.com/watch?v=8SP14hTEbRw&feature=related



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

• Uniforme e obxectiva . Qe á liña que non varía as

súas características ao longo do seu trazado, é unha

liña que da unha información clara e precisa.

• Modulada e subxectiva : é unha liña que busca e

emprega a variación ao longo de todo o seu trazado,

que modifica calquera das súas características en

función dunha expresión que será sempre subxectiva.

Ademais das características faladas, temos a dirección que é a

calidade máis importante da liña pola carga de significado que lle aporta

e con ela a composición. E é que aliña é quen de xerar movemento visual

indicándolle a vista unha dirección e creando no espazo da obra espazos

ou puntos de tensión, atraendo a atención e mirada do observador.

Segundo sexa a liña e como se sitúe, organizará o espazo total da obra.

Así, segundo a súa dirección temos:

• Liñas verticais , naquelas composicións nas que a liña vertical sexa

a protagonista achegarémonos a expresións relacionadas coa

elevación, o crecemento, a forza, o equilibrio. isto ven dado que

para a nosa cultura ten a liña vertical. Para o ser humano o

crecemento dos seres naturais faise na vertical, medrando cara o

sol; é tamén unha liña que fala do equilibrio porque se relaciona coa

posición de equilibrio qeu temos que manter os seres humanos para

non caer cando estamos de pé; pero, ademais, para a cultura

occidental en concreto, a vertical asóciase á elevación cara Deus e á

ascensión cara o ceo.

• Liña horizontal : nas composicións de dominante

horizontal, onde a liña horizontal leva o protagonismo,

atopámonos ante composicións de expresión calmada,

relaxada, de descanso ou incluso de morte. O descanso

e o repouso o facemos, polo xeral, en posición

horizontal, pero tamén, cando morremos quedamos



"Tableau", Piet Mondrian, 1921. "Drawing for painting

with white porder", Wassily Kandinskty, 1913

"Berc", Victor Vasarely, 1967.

"Motion", Andreas Feininger, 1930-1931.

"Flatiron Building", Foster & Reynolds

Co. 1917.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

tendidos en dita posición, polo que estas composicións, segundo o tema que traten

achegaranse a unha ou outra acepción destes significados.

• Liña Inclinada : a liña inclinada é unha liña que

está permanentemente a piques de caer, cando

inclinamos o noso corpo en calquera dirección se

non nos suxeitamos a algo ou facemos un grande

esforzo para mantelo equilibrio, caemos. Así as

composicións de liñas inclinadas son inestables e

dinámicas, amosan sempre unha tendencia clara

ao movemento que pode ser ascendente ou descendente dependendo dende onde ata

onda vaia a diagonal. Cando máis se achegue a diagonal a liña horizontal máis se relaxa

a tensión e achega o seu significado ao repouso; cando máis vertical sexa a liña inclinada

máis se equilibra esta é máis ascensión adquire.

• Liña Curva : A liña curva é a liña que expresa unha

maior sensación de movemento, pero este movemento é

dinámico e fluído, coma as ondas do mar. É unha liña

con sensacións que se achegan tamén a feminidade, a

muller, a sutileza. o achegamento en significado á

muller ven dado pola curvatura propia da figura

feminina e toda a carga sensual e sutil que ten a figura

da muller.

• Liña quebrada : A liña quebrada é unha liña composta de

múltiples liñas inclinadas que se cortan entre si, así, as

composicións que traballan con este tipo de liñas son

composicións que expresan movementos bruscos, aínda

que ríxidos e precisos. Son composicións e liñas moi

dinámicas por estar compostas por diagonais, de grande

actividade, con cambios de dirección continuos.



"Champs de Mars, vue de la tour Eiffel", Ilse Bing, 1951.

"Folla de col", Edward Weston, 1926.

"Harbor Mole", Lyonel Feininger, 1913.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

O Plano.

O plano: Un plano é teoricamente infinito, é dicir, que é un

espazo ilimitado. Pra poder falar do plano e definilo pechamos unha

parte del dentro dunha liña composta. A isto é a que se lle chaman

formas planas. Defínese o plano coma o espazo que queda encerrado

dentro dunha liña composta que se pecha sobre si mesma. Segundo o

tipo de liñas que pechen o plano a expresión do plano variará como o

fan as liñas. Os planos teñen altura, dirección e posición no espazo do

cadro.

Cando estamos na superficie do plano, temos diferentes xeitos de definir

graficamente un plano para diferencialo doutros planos da obra, é dicir, que temos diferentes

recursos gráficos para poder identificalo dentro de toda a superficie do cadro:

• Contraste de cor : Podemos diferenciar os diferentes planos

dunha obra simplemente polo cambio de cor que existe entre

un plano e outro que estea ao seu carón. Se queremos que

estas formas se sitúan a diferente distancia ou que teñan

unha orde de importancia ou peso visual na obra teremos

que contrastar as cores coas que traballamos con elas.

• Liñas de contorna : Son as liñas

que pechan a forma plana no seu interior. Así que

realmente nestas composicións estariamos traballando con

formas planas e liñas compostas. Estas formas sepáranse

entre si coas liñas e, ao mesmo tempo, as liñas que as

delimitan as sitúan no primeiro plano da obra, sobre todo

cando traballemos no mesmo espazo pictórico con formas

con contorna e formas que non o teñan.

• Cambio de textura : Igual que cambiando a cor dun plano

para diferencialo do plano que ten ao seu carón, se

cambiamos a textura que o recobre conseguimos a



"Tres Músicos", Pablo Picasso, 1921.

"Beat the Whites with the Red Wedges", El Lissitzky, 1919.

"Composition in Line and Color", Piet Mondrian, 1913.

"La Solitude Organisative", Miquel Barceló, 2009.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

mesma sensación de cambio de plano que no caso da cor. Pero a diferencia entre o

cambio de textura e os cambios de textura é que a textura, polo xeral sitúase no primeiro

plano, por enriba dos planos que estean só coloreadas.

As formas planas poden clasificarse en función da súa configuración, é dicir do seu

aspecto externo ou do tipo de liñas que pechan o espazo interno. Así temos:

• Formas planas xeométricas: son aquelas formas planas

que están pechadas por liñas que describen figuras

xeométricas, por polígonos, circunferencias, curvas técnicas

(elipses, ou óvalos). son formas moi rotundas, que, aínda

que poidan expresar movemento, como é o caso dos

triángulos ou os círculos, son claras e podemos

identificalas claramente.

• Formas planas orgánicas: Son formas pechadas por

liñas de trazado libre, a man, flexible. se lle chama

orgánicas pola súa semellanza ao aspecto das cousas

orgánicas, que crecen autonomamente, que non son

calculadas. Son moito máis lixeiras e dinámicas e

xeométricas que as formas xeométricas.

Os planos poden, coma os outros elementos expresivos,

expresar tridimensionalidade dentro do cadro. Para facelo temos

diferentes recursos gráficos que nos permiten emular a realidade

tridimensional na que vivimos. Para facelo combinamos diferentes

formas planas entre si para simular un volume, intentando representar

no plano dun cadro o ancho, o alto e o volume de calquera obxecto real.

Temos diferentes recursos gráficos que nos permiten recrear estas

dimensións, coma son:

• Diferenza de tamaño. Aqueles elementos que se debuxen máis grandes

proporcionalmente que os outro serán percibidos coma que están mais preto do

espectador. Se os elementos ademais son semellantes ou iguais entre si acentuarase este

efecto.



"Transverse lines", Wassily Kandinsky, 1929.

"A Danza", Henri Matisse, 1910.

"Vega Boo", Victor Vasarely, 1978.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

• Diferenza de cor. Aqueles elementos da composición que estean coloreados con cores

cálidas e/ou cores claras veranse máis próximas que

aquelas que sexan máis frías e/ou escuras.

• Diferenza de textura. Aquelas formas planas nas que

se poida apreciar a textura da súa superficie veranse

coma máis próximas posto que poderanse apreciar os

seus detalles.

• Superposición. Aquelas formas que tapen a outras

situaranse por diante destas.

• Curvatura ou dobrez. Aquelas formas planas que simulen estar curvadas, por medio de

recursos como o sombreado ou a coloración degradada, ou ben que simulen ter un

dobrez polo cambio de cor, simularán ter volume de seu.

• Sombreado. As formas planas que teñan sombras ou simulen arroxar unha sombra

sobre a superficie sobre a que se apoia, simularán ter volume de seu.

O plano ten unha grande capacidade expresiva coma os

outros elementos plásticos só que no seu caso válese do emprego dos

demais elementos expresivos. As formas planas recobren o seu espazo

interno moitas veces con liñas, texturas e puntos adquirir o seu

máximo poder expresivo. En canto as diferentes sensacións que poden

transmitir as formas planas son semellantes as sensacións que poden

transmitir as liñas, posto que as contornas que pechan as formas

planas son liñas e absorben delas as súas capacidades, que se ven

matizadas por como se recubra o seu espazo interior.

A forma plana ademais de ser xeradora de espazos dentro das dúas dimensións, nos

cadros, é un elemento que se emprega en creacións feitas nas tres dimensións coma son no

campo da arquitectura e máis da escultura. Na arquitectura, a forma plana é xeradora de

espazos posto que distribúe os espazos interiores, organiza o transito das persoas, permite ou

non o paso da luz. Ademais a forma plana tamén recobre o exterior da arquitectura permitindo

ou non a visión dos interiores, permite o paso da luz e debe relacionar o seu acabado exterior

coa estrutura interna.



"Reptiles", M. C. Escher, 1943.

"Muller ante o espello", Pablo Picasso, 1932.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

Na escultura a forma plana tamén xera espazos, organiza pero tamén xerra baleiros.

Na escultura contemporánea o espazo baleiro ten tanta importancia coma o espazo ocupado,

convértese en centro de gravidade da peza, deixando paso á luz, ao aire, as ideas.; un espazo

baleiro que cando son pezas de grandes dimensións permite incluso a circulación do espectador

por medio deste espazo, no caso de nos ser de grandes dimensións.

A textura.

A textura a podemos definir coma a calidade da

superficie dun obxecto debido á estrutura do material do que está

feito dito obxecto. As texturas producen diferentes sensacións que

dependen tamén de como podemos percibilos, ou pola vista, e

entón serán visuais, ou se as podemos percibir polo tacto, entón

serán táctiles.

A textura ten unha grande importancia na expresión plástica, posto que

enriquece a propia expresión aportando novos significados. Se collemos coma

exemplo a imaxe do Home Caminate de Giacommetti, podemos comprobar que a

textura da superficie deste camiñante fai que sexamos quen de comprender a

dureza do camiño que leva recorrido, marcas do sol, do frío, da fame ou sede, das

experiencias, da dor, o cansazo.

As texturas aportarán á obra aquelas sensacións que podemos percibir

cando tocamos esa superficie aínda que sexa unha textura gráfica, sensacións que

van dende á máis absoluta suavidade á dureza e rugosidade máis complexa ou

áspera.

As texturas poden ser clasificadas en función de dous criterios:

• Segundo a súa orixe as texturas poden

ser:

◦ Naturais

◦ Artificias

• Segundo o sentido co que a percibamos

poden ser:

◦ Táctiles

◦ Visuais



"Cúpula da Sala do Palacio das Nacións Unidas, Bruselas",

Miquel Barceló, 2008.

"Il Homme qui marche",

Alberto Giacommetti,

1960.



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

CRÉDITOS DAS IMAXES

"A Poetisa”, Joan Miró, 1940,

http://tajadores.blogspot.com.es/2013_10_01_archive.html

“Transverse Lines”, Wassily Kandinsky, 1923,


“Heart of figures”, Keith Haring, 1980,

http://urbanartbomb.com/keith-haring/

“Several Circles”, Wassily Kandinsky, 1926,

http://www.wikipaintings.org/en/wassily-kandinsky/several-circles-1926

“Beach at Gravelines”, Georges Seurat, 1890,

http://www.wikipaintings.org/en/georges-seurat/beach-at-gravelines-1890

“Sunday afternoon on the Island of La Grande Jatte”, Georges Seurat, 1884-1886,

http://www.wikipaintings.org/en/georges-seurat/sunday-afternoon-on-the-island-of-la-

grande-jatte-1886

“Starry Night”, Vincent Van Gogh, 1889,

http://www.wikipaintings.org/en/vincent-van-gogh/the-starry-night-1889

“Fast Scetch Still Life with Gold Fish”, Tom Wesselmann, 1989,

http://arttattler.com/archivetomwesselmann.html

“Toros. La Pique”, Pablo Picasso, 1960,

http://www.artvalue.com/auctionresult--picasso-pablo-1881-1973-spain-toros-la-pique-

1958808.htm

“Qick Scetch from the Train”, Tom Wesselmann, 1987,


“Tableau”, Piet Mondrian, 1921,




http://www.artvalue.com/auctionresult--picasso-pablo-1881-1973-spain-toros-la-pique-1958808.htm

http://www.artvalue.com/auctionresult--picasso-pablo-1881-1973-spain-toros-la-pique-1958808.htm


http://www.wikipaintings.org/en/vincent-van-gogh/the-starry-night-1889

http://www.wikipaintings.org/en/georges-seurat/sunday-afternoon-on-the-island-of-la-grande-jatte-1886

http://www.wikipaintings.org/en/georges-seurat/sunday-afternoon-on-the-island-of-la-grande-jatte-1886

http://www.wikipaintings.org/en/georges-seurat/beach-at-gravelines-1890

http://www.wikipaintings.org/en/wassily-kandinsky/several-circles-1926

http://urbanartbomb.com/keith-haring/





Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

http://www.quailhollow365.com/blog/2011/02/artwork-of-the-day-mondrians-trees-

along-a-river/

“Drawing for painting with white border”, Wassily Kandinsky, 1913,

http://experimentstation.wordpress.com/2011/09/01/a-kandinsky-a-day-4-days-left/

“Flatiron Building”, Foster & Reynolds Co. 1917.,

http://historiadelosrascacielosdenuevayork.blogspot.com.es/2012/10/la-ciudad-de-

nueva-york-en-1903-y-1904.html

“Motion”, Andreas Feininger, 1930-1931,

http://lotus-feet.livejournal.com/329352.html

“Los músicos”, Pablo Picasso, 1921,

http://www.tuitearte.es/los-tres-musicos-de-picasso/

“Beat the Whites with the red Wedge”, El Lissitzky, 1919.


“La Solitude Organisative”, Miquel Barceló, 2009,

http://barcelona-photo.blogspot.com.es/2010/12/miquel-barcelo-la-solitude-

organisative.html

“Transverse Lines”, Wassily Kandinsky, 1929,

http://www.wikipaintings.org/en/wassily-kandinsky/transverse-line-1923

“A Danza”, Henri Matisse, 1910,

http://monicavannucchi.wordpress.com/2009/12/19/la-danza-vista-con-gli-occhi-di-un-

ragazzino/

“Vega Boo”, Victor Vasarely, 1978,

http://le-bric-a-brac-de-potzina.blogspot.com.es/2013/07/victor-vasarely-peinture-art-

optique-tableau-exposition.html

“Reptiles”, M. C. Escher, 1943,

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Escher%27s_Reptiles.jpg



http://le-bric-a-brac-de-potzina.blogspot.com.es/2013/07/victor-vasarely-peinture-art-optique-tableau-exposition.html

http://le-bric-a-brac-de-potzina.blogspot.com.es/2013/07/victor-vasarely-peinture-art-optique-tableau-exposition.html

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Escher's_Reptiles.jpg

http://www.wikipaintings.org/en/wassily-kandinsky/transverse-line-1923

http://monicavannucchi.wordpress.com/2009/12/19/la-danza-vista-con-gli-occhi-di-un-ragazzino/

http://monicavannucchi.wordpress.com/2009/12/19/la-danza-vista-con-gli-occhi-di-un-ragazzino/

http://barcelona-photo.blogspot.com.es/2010/12/miquel-barcelo-la-solitude-organisative.html

http://barcelona-photo.blogspot.com.es/2010/12/miquel-barcelo-la-solitude-organisative.html



http://lotus-feet.livejournal.com/329352.html

http://historiadelosrascacielosdenuevayork.blogspot.com.es/2012/10/la-ciudad-de-nueva-york-en-1903-y-1904.html

http://historiadelosrascacielosdenuevayork.blogspot.com.es/2012/10/la-ciudad-de-nueva-york-en-1903-y-1904.html

http://experimentstation.wordpress.com/2011/09/01/a-kandinsky-a-day-4-days-left/

http://www.quailhollow365.com/blog/2011/02/artwork-of-the-day-mondrians-trees-along-a-river/

http://www.quailhollow365.com/blog/2011/02/artwork-of-the-day-mondrians-trees-along-a-river/



Tlfno. 986 376 153 – FAX 986

“Muller ante o espello”, Pablo Picasso, 1932,

http://es.paperblog.com/habitacion-de-nina-2280619/

"Cúpula da Sala do Palacio das Nacións Unidas, Bruselas", Miquel Barceló, 2008.

http://es.wikipedia.org/wiki/C

%C3%BApula_de_la_Sala_de_los_Derechos_Humanos_de_la_ONU

“Il Homme qui marche”, Alberto Giacommetti, 1960.

http://imagologiajorge.wordpress.com/2010/08/04/el-arte-como-competicion-deportiva/



http://imagologiajorge.wordpress.com/2010/08/04/el-arte-como-competicion-deportiva/

http://es.wikipedia.org/wiki/C%C3%BApula_de_la_Sala_de_los_Derechos_Humanos_de_la_ONU

http://es.wikipedia.org/wiki/C%C3%BApula_de_la_Sala_de_los_Derechos_Humanos_de_la_ONU

http://es.paperblog.com/habitacion-de-nina-2280619/

Education

Unidade 5 elementos_basicos_plastica