Esse: “100 vjet Pavaresi”

Plot 100 vite me pare nga nje ballkon modest ne Vlore, plaku I mencur I. Qemali, ne emer te tij dhe

te patrioteve te tjere deklaroi: “Prej sotit e shpallim Shqiperine te lire e te mosvarun!”

100 vite kur I mendon si jete e nje njeriu jane shume, por si jete e nje shteti eshte per t’u pare.

Nese flasim per historine e shtetit shqiptar, do te thosha se ajo eshte “e gjate” dhe e mbushur plot

me ngjarje qe kane lene gjurme.

Fill pas asaj deklarate, pa mbushur shteti akoma nje vjec,u pa se bota e sidomos Evropa, ne vend

te nje dhurate , qe te mbush me gezim, I hoqi Shqiperise pjese nga trupi I saj, per te kenaqur

fqinjet e keshtu I veshi asaj nje vello te zeze.

Shqiptaret derdhen gjak pafund e nuk ia arriten qe te vinin drejtesine, port e pakten nuk lejuan qe

te coptoheshin me tej.

Pseudoperpjekjet evropiane per ta drejtuar kete shtet te ri ne rrugen e duhur, duket se moren fund

me ngritjen e Parlamentit e sidomos pas shpalljes se Shqiperise, Mbreteri.

Deri ne ate moment lufta e brendshme per pushtet e kishte lodhur popullin, thuajse njelloj si lufta

per pavaresi.

Fillon keshtu per Shqiperine nje etape e re, me nje sere reformash e vec te tjerash me nje qetesi

shpirterore. Madje ne 25- vjetorin e Pavaresise, Shqiperia dhe shqiptaret bene feste te madhe.

Por shtetit te vogel e te ri, duket se hallet si kane te mbaruar.

Ai u be nje nga prete e para te grykesise fashiste e naziste gjate Luftes se Dyte Boterore.

I gjithe populli u ngrit ne lufte per te rifituar lirine. Pikerisht ne kete kohe lindi nje e keqe me e

madhe, u krijua Partia Komuniste Shqiptare, e cila nuk u mjaftua me menjanimin e forcave te tjera

demokratike nga fronti I luftes dhe nga shpifjet per to, por per rreth 45-vjet pas mbarmit te luftes e

drejtoi vendin drejt izolimit, varferise, paditurise, ankthit, frikes ndaj internimit, burgimit e

pushkatimit mbeshtetur ne “shpifjet” e tyre ; per tradheti te larte ndaj popullit, atdheut e sidomos

partise, apo per agjitacion e propaganda. Ne keto vite shqiptareve iu desh te jetonin nje tmerr pa

fund..

Fatmiresisht ne fund te viteve ’90, ndikuar prej levizjeve ne Evrope dhe sepse “thika” u kishte shkuar

deri ne palce, vegjelia ngrihet dhe e rrezon regjimin pseudokomunist, duke e hapur vendin drejt

ndryshimeve demokratike.

Gjithcka, duke nisur qe nga ekonomia e deri tek politika e jashtme duhet te fillonin nga zero.

Tranzicioni ishte I gjate e I veshtire. Duhet te vendoseshin vlerat ne vend, te dilej nga varferia e

tejskajshme e shkuar deri ne kufijte e urise, duhej ti tregonim Evropes dhe sidomos miqve tane

amerikane se ne shqiptaret dhe Shqiperia jemi pjese e Evropes perendimore dhe jo e “botes se

trete”, ndaj meritojme te trajtohemi sit e tille.

E ne fakt ne kete 100-vjetor duket se gjerat me se fundi kane marre per mire.

Para kater viteve dhe Kosova u shpall shtet dhe per dy shtetet tona shqiptare, kufiri ekziston vetem

ne leter. Ishte kjo dita kur Shqiperia hoqi “velin e zi” te vene ne 1913. Nje vit me vone u beme pjese

e NATO-s. Dhe presim qe se shpejti vendi yne te futet ne Bashkimin Europian..

Keto e shume arritje te tjera jane dhurata qe shqiptaret I kane fituar me gjak, me mund e djerse e

qe I meritojne te gezojne, madje dhe me shume se kaq, ne kete 100-vjetor te pare te shtetit.

E nese vertete Parajsa ekziston, prej andej, jam e bindur se plaku- I urte Ismail Qemali duke na

pare, qan me lot si femije dhe I dridhet prej gezimit, mjekra e bardhe engjellore, e pa dyshim me

vete thote: “

“Pikerisht kjo eshte Historia qe kerkova te me vije nga pas!”

JAM KRENARE QE JAM SHQIPETARE

Te qenurit shqipetare ma ploteson kuptimin e jetes.

Te qenurit shqipetare per mua qe eshte sublime.

Krenaria ime shkelqen,se i perkas kesaj rrace fisnike,te zgjuar e trime,krenaria ime

shkelqen se i perkas popullit me te lashte ne Evrope,krenaria ime shkelqen per

ndjenjat liridashese te popullit tim .

Te qenurit shqipetar eshte vete jeta.

Lehte eshte te jesh Shqipetar,por nuk eshte elehte te mbahesh shqipetar.Te

krenohemi dhe kemi pse te krenohemi,por ta mbajme kristal te paster krenarine

tone kombetare.

Jam krenare qe un sot jam Shqipetare!

Mund ta them me plot goje,me plot dashuri,qe pot e mos ishin Isamil Qemali,Isa

Boletini dhe shume te tjere,sot nuk e di ku mund te isha,ose nuk do te ekzistoja ose

do te isha turk ose Italian.

Nuk do te me simbolizonte ne menyre patriotike ai flamur kuq e zi!