- 1. Hoofdstuk 8: Het ene oor in, het andere uit Als Luciano het
kerkplein overloopt word het langzaam licht. De lucht word roze en
er worden mensen. Hij hoort het water van de rivier maar ook het
plonzen van emmers in de putten. De stad word langzaam wakker en
Luciano moet snel naar huis. Hij versnelt zijn pas en wandelt
verder.
2. Hun huis doemt langzaam voor hem op, binnenkort begint de
verbouwing. De achterwand van het huis wat zijn vader erbij heeft
gekocht is al voor een stuk doorbroken. Daar zal een gang komen
over de bovenverdieping. Daaronder komt een ruime tuin, die Silvia
graag wilde. Hun huis zal speciaal worden. 3. Zijn vader zegt dat
het huis nog mooier als het huis van de Nucci's zal worden maar dat
gelooft Luciano niet. Hij wilde vandaag even langs het huis van
Lucia lopen en dan heel onopvallend een steentje tegen haar raam
gooien. Misschien staat ze wel op haar balkon denkt Luciano. Met
een grote glimlach op zijn lippen maakt hij de voordeur voorzichtig
open. 4. Hij glipt de naar zijn slaapkamer en hoopt dat hij nog een
paar uurtjes kan slapen. Hij zucht en kruipt snel zijn bed in, hij
slaapt nu meteen in tegenstelling tot de vorige avond. 5. Het lijkt
maar een paar secondes later op hij word alweer gewekt. Silvia
staat voor zijn neus en schudt hem wakker. 'Luciano. Het is al laat
je moet opstaan.' zegt ze terwijl ze de dekens van hem afgooit.
Luciano kreunt. 'Moet ik echt opstaan?' vraagt hij. 'Ja, je hebt
het ontbijt al gemist. Je vader wil nog wat met je bespreken.' 6.
Langzaam staat Luciano op. 'Ik kom zo.' zegt hij terwijl hij de
slaap uit zijn ogen wrijft en naar zijn kledingkast loopt. En trekt
zijn kleding aan. Dan loopt hij naar de werkkamer van zijn vader.
'U wilde me spreken?' vraagt hij. Thomasso glimlacht. 'Ja zeker,
kom binnen.' Luciano gaat zitten. 'Het gaat over de bruiloft.' 7.
'Welke bruiloft?' vraagt Luciano. Hij probeert na te denken over
welke bruiloft zijn vader het kan hebben. 'Die van Arianna Nucci.'
Luciano glimlacht. 'Natuurlijk. Ik ben er niet helemaal bij
vandaag.' Thomasso glimlacht. 'Je bent zeker bezig met de liefde
van je leven?' Luciano knikt. 'Maakt niet uit hoor, zo was ik ook
toen ik je moeder net had ontmoet.' 8. Luciano glimlacht, zijn
vader was ook zo van de wereld toen hij Silvia net had ontmoet,
maar daar besluit hij niks over te zeggen. 'Maar wat wilde u me
vertellen?' vraagt hij. 'Het huwelijk is over twee maanden, in de
grote kathedraal. Ze gaat vandaag een jurk bestellen en ze neemt
haar moeder en haar zusje Lucia mee.' 9. Luciano voelt zijn hart
overslaan. Hij voelt zijn lippen tintelen en dan denkt aan
vannacht, haar kussen, die zo zacht zijn als satijn. Haar huid zo
glad als zijde. Hij sluit zijn ogen en hoort dat zijn vader wat
verteld. Maar hij heeft geen idee, wat. 'Luciano, luister je wel?'
hoort hij Thomasso. 'Sorry.' 10. 'Ik wil dus dat jij vandaag, gaat
kijken terwijl ze een jurk bestellen. Doe je voor als een
toevallige bezoeker. Dat is alvast een oefening.' Luciano
glimlacht. 'Dat snap ik. Zijn er nog dingen waar ik me mee bezig
moet houden.' Thomasso begint te vertellen en Luciano leunt
achterover in zijn stoel. 11. Hij gaat Lucia vandaag weer zien, net
als haar zus waar iedereen het altijd over heeft. Arianna moet een
geweldige knappe dame zijn. Hij gelooft het nog zo net niet.
Niemand is zo knap als Lucia. Hij glimlacht. 'Een ding, je mag met
niemand van de familie praten. Dat druk ik je op het hart, doe je
dat Luciano.' 12. Luciano knikt maar heeft niet gehoord wat zijn
vader zegt. 'Dan zijn we klaar.' Luciano knikt. 'Dankjewel, dat je
me deze kans geeft.' Thomasso glimlacht. 'Het is al goed Luciano,
ik ben blij dat je dit voor me wilt doen. Ik denk dat jij de
betrouwbaarste spion bent die ik me kan veroorloven. Bij jou weet
ik tenminste zeker dat je geen dubbelspion bent.' 13. Luciano
grinnikt, zijn vader moest eens weten, over zijn relatie met
Lucia.'Ik ga me maar eens klaarmaken.' Thomasso knikt. 'Luciano, in
je kast liggen nog wat oude kleren. Misschien kun je die
aantrekken.' Luciano glimlacht dankbaar, hij geeft zijn vader een
knuffel en loopt dan naar zijn kamer. 14. 'Ik ga Lucia weer zien.'
mompelt hij vrolijk. Hij trekt de oude kleding aan en kijkt naar
zichzelf in zijn spiegel, zou Lucia hem wel herkennen? Hij herkent
zichzelf bijna niet meer. Hij loopt naar beneden en gaat de
woonkamer in. Silvia glimlacht. 'Luciano, je ziet er geweldig uit!'
grinnikt ze terwijl ze naar hem kijkt. 15. Falco kijkt beteuterd
naar zijn broer. 'Dat is Luciano niet.' zegt het jongetje dan.
'Jawel, ik zie er alleen anders uit.' zegt hij, terwijl hij Falco
hoog in de lucht tilt. Silvia kijkt vertedert naar haar zoontje en
stiefzoon. 'Luciano je vader is naar Ludo, ik moest je succes van
hem wensen, ook van mezelf.' zegt ze met een glimlach. 16. Luciano
kijkt haar aan. 'Dankje. Maar ik zal maar eens gaan, ik moet een
post innemen en zo.' Silvia knikt. 'Succes.' dan geeft ze hem een
knuffel, de fijnste knuffel die hij in jaren heeft gehad. Het voelt
net alsof hij weer een klein jongetje is in de armen van zijn eigen
moeder, in plaats van in de armen van zijn stiefmoeder. 17. Luciano
maakt zich los uit de omhelzing zwaait en loopt dan de woonkamer
uit, hij maakt de deur van de hal dicht en loopt naar buiten. In de
stad kijkt hij om zich heen en neemt zijn plek in bij de vaste
naaister van de familie Nucci, hij staat tegenover het raam en ziet
dat de vrouw het raam net opent. 18. Luciano grinnikt en kijkt naar
de mensen die de straat in en uit lopen. Het gezelschap van de
familie Nucci is nog niet gezien. Hij weet niet eens of hij het wel
een gezelschap kan noemen. Het zijn alleen een moeder en haar twee
oudste dochters. Hij glimlacht als hij een vrouw met lang zwart
krullend haar de straat in ziet lopen. 19. Dat moet de moeder van
Lucia zijn, denkt hij bij zichzelf. Hij herkent de ravenzwarte
krullen, en de gelaatstrekken. Haar moeder is vroeger een hele
mooie vrouw geweest denkt hij bij zichzelf. Achter haar loopt haar
oudste dochter Arianna. Luciano ziet dat ze glundert en ze heeft
een blos van spanning op haar wangen. 20. Als laatste loopt Lucia
erachteraan, een beetje onwennig tussen haar moeder en zus. Net
alsof ze zich slecht op haar gemak voelt. Als hij een tweede keer
merkt hij iets op. Het meisje lijkt niet op Arianna, ze heeft een
andere huid en het lijkt of haar gelaatstrekken scherper zijn. Hij
kijkt nog een tweede keer naar het meisje dan weet hij het zeker.
Dat is niet Lucia. 21. Tot de volgende keer!
- Tot de volgende keer bij Amore Eterno, hopelijk vonden jullie
de update leuk! ^.^ Moos
