WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 3

Als peuter was Iris al erg slim, maar nu ze kind is komt

haar leergierigheid pas echt naar boven!

Nu ze kan lezen, zit ze de hele dag met haar neus in de

boeken!

En als ze niet aan het lezen is, is ze niet bij de piano

weg te slaan!

Daarom heeft Nathan een laat verjaardagscadeau voor

haar…

“Iris, kom je even mee? Ik heb een verrassing voor

je, op je kamer!”

Iris knikt enthousiast, en spurt nieuwsgierig naar

boven.

En wanneer ze op haar kamer komt…

“Wauw, een eigen piano! Voor mij alleen!”

Ze gaat er meteen aan zitten, en probeert een stukje te

spelen.

Wanneer ze haar vader ziet binnenkomen, vliegt ze

hem om de hals.

“Bedankt papa! Ik ga meteen een stukje bedenken, om

jou en mama te bedanken!”

“Maar papa… ik vroeg me wel iets af…”

“Wat voor iets is dit eigenlijk?”

Nathan slikt, en vraagt zich af, of Yasmine dat niet

beter kan vertellen.

“Dit…”

Zegt hij moeilijk…

“Is de urn van je oma, Sophia. Ik denk dat je beter eens aan mama vraagt om alles daarover te vertellen.”

Gelukkig neemt Iris genoegen met dit antwoord.

Ze denkt er zelfs helemaal niet meer over na, en gaat

samen met haar moeder zitten schaken.

Ze vindt het een erg interessant spelletje, en blijft dan

ook spelen tot ze naar bed moet.

“Mama… wil je me nog een verhaaltje voorlezen?”,

vraagt ze lief.

Maar wanneer Yasmine in haar kamer aankomt met het

boek…

… is Iris van pure vermoeidheid toch al maar in bed

gekropen!

Wanneer ze de volgende ochtend wakker wordt, weet

ze meteen dat het een speciale dag is:

“Joepie, Anke is vandaag jarig!”

En ze begint meteen aan haar piano een verjaardagsliedje

te oefenen voor haar zusje.

“Mama?”,

Vraagt ze die middag aan tafel,

“Kunnen we nu Ankes verjaardag niet vieren? Ik zou het zo graag nu al doen! Tegen straks ben ik vast al vergeten hoe ik dat liedje moet spelen!”

“We wachten met haar verjaardag tot papa weer thuis is, liefje.”

antwoordt Yasmine,

“En je zal je liedje zeker niet vergeten zijn! Anke zal het vast heel mooi vinden!”

Een paar uur later komt Nathan thuis van zijn werk, en Iris

komt meteen op hem afgelopen.

“Nu je er bent, kunnen we eindelijk Ankes verjaardag

beginnen vieren!”,

zegt ze triomfantelijk.

Daar valt niks tegen in te brengen, natuurlijk!

“Zo, mijn kleine meid! Wie is er hier jarig, hé?”,

praat Yasmine vrolijk tegen de baby, terwijl ze haar uit

bed haalt.

Even later staat ze met Anke voor de taart, terwijl Iris

op de piano haar liedje speelt.

Yasmine blaast de kaarsjes uit, terwijl beide dochters vol

verwachting toekijken.

“Gooi haar nu in de lucht, mama!”

Iris kan haast niet wachten tot haar zusje weer wat

groter is, en ze samen kunnen spelen.

Eindelijk ligt Anke als peuter in de armen van haar mama.

Ze is helemaal een kopietje van Iris!

“Maar dat kapsel kan toch echt niet…”,

mompelt Yasmine, terwijl ze met haar dochtertje naar de

spiegel loopt.

“Zo mijn kleine meid, dat vlechtje is toch wel veel schattiger!”,

zegt ze even later tegen haar dochtertje.

(Wow, ik merkte pas bij het overlezen van mijn powerpoint dat Sophia‟sgeest op de achtergrond stond…)

Ook gaat ze de kleine Anke nog even andere kleertjes

aantrekken.

En daarna gaat ze haar meteen maar leren lopen.

“Zo, eens kijken of je net zo snel naar me toe kan

lopen als je grote zus!”

Grote zus is intussen in bed gekropen. Morgen is het

een belangrijke dag: ze gaat dan voor het eerst naar

school!

En na Anke in haar bedje gelegd te hebben, gaan ook

haar ouders slapen.

Toch is nog niet alles stil in huis…

Alsof ze weet dat het morgen een speciale dag is voor haar kleindochter, is oma Sophia vannacht even opgestaan.

Ze maakt nog een wandelingetje door het huis, gaat

nog even bij haar nieuwe kleindochter kijken, en duikt

dan maar weer in haar urn.

Anke heeft van het bezoek van haar oma helemaal niet gemerkt. Ze is pas later wakker geworden, en zit nu gezellig te tekenen.

Blijkbaar heeft ze het talent voor tekenen van haar grote zus.

Een paar uur later wordt Iris met een zenuwachtig

gevoel wakker.

“Goedemorgen, meisje!”,

begroet Yasmine haar vrolijk aan tafel,

“Er staan donuts in de keuken. Heb je een beetje zin in

je eerste schooldag?”

“Mama, hoe is het eigenlijk op school?”,

vraagt Iris na een paar happen.

“Wel, er is een juffrouw en heel veel

kinderen, waarmee je kan spelen. En maak je maar niet

te zenuwachtig hoor, meid. Voor je het weet, ben je

weer thuis!”

“En dan kan ik veel dingen leren!”,

roept Iris enthousiast,

“Wat vond jij vroeger het leukst op school, mama?”

“Wel, ik vond aardrijkskunde altijd heel leuk. Eerst

ging het over steden en landen, maar later ook over

planeten, het heelal,… Dat was mijn favoriete vak op

school.”

Dan hoort Iris de schoolbus toeteren, en met een bang

hartje loopt ze ernaartoe. Ze ziet alle kinderen al

zwaaien vanachter de ramen.

“Dus jij bent Iris Sophia?”,

vraagt de buschauffeur.

“Welkom. Zoek maar vast een plaatsje uit.”

En zo vertrekt Iris voor het eerst naar school.

Kleine Anke heeft al de halve nacht zitten tekenen, en

heeft dan ook grote honger.

Maar het stoeltje vindt ze niet erg leuk zitten, en ook in

een bordje pap heeft ze niet al te veel zin.

“Papa! Ikke FLES!!!”,

roept ze boos uit.

Uiteindelijk krijgt ze haar zin, en zit even later met een

gelukzalig gezichtje aan haar flesje te zuigen.

Nog even op het potje…

… en daarna is het alweer tijd om te gaan slapen.

Even later moet Yasmine naar haar werk vertrekken.

Met pijn in het hart, want nu kan ze Iris niet opvangen

na haar eerste schooldag.

Een paar uur later gaat Nathan toch even iets uitproberen.

“Als het bij Iris werkte, waarom zou het dat bij Anke dan niet doen?”

“Lekker, lekker!”,

roept Anke even later, zuigend aan haar flesje.

Maar het leren zal toch nog wel even moeten wachten.

Nadat Ankes honger gestild is, moet ze toch dringend

naar haar bedje.

Even later komt Iris thuis van school, met een

bedenkelijke blik.

“Ik kan lezen wat er op dit briefje staat. Maar wat

betekent „directeur‟ en „particulier‟?”

Ze stopt het briefje in haar zak, en gaat eerst met

Thomas spelen, een klasgenootje dat ze heeft

meegebracht.

(En ja, Thomas kennen we uit mijn PU)

Ze spelen net zo lang, tot Yasmine terugkomt van haar

werk.

“Hé, grote meid! Hoe ging het op school?”

“Het was heel leuk mama! Ik heb wel een briefje

meegekregen dat ik niet begreep. Maar mag ik nu weer

naar boven? Thomas wacht op me bij het

schaakbord.”

Iris geeft het briefje aan haar moeder, en loopt snel naar boven.

Al snel blijkt dat Thomas erg goed kan schaken. Iris moet goed haar best doen, als ze niet van hem wil verliezen.

Ook Anke is aan het leren gezet.

Maar zelfs een simpel „mama‟ vertikt ze om te zeggen.

Maar uiteindelijk slaagt ze er toch in.

De tranen springen Yasmine in de ogen. Haar

dochtertje zei „mama‟!

“Bravo, Anke!”,

klapt ze enthousiast in haar handen.

Wanneer Thomas naar huis is, moet Iris dan toch maar

eens aan haar huiswerk beginnen. Maar het blijkt toch

niet zo makkelijk te zijn, ze is veel te moe van al het

spelen.

Ze heeft de helft van haar sommen afgemaakt, als ze

echt bijna omvalt van de slaap.

Ze gaat dan maar snel slapen.

Morgenvroeg zal ze haar huiswerk nog wel maken

voor ze naar school gaat.

Maar wanneer Iris de volgende ochtend wakker

wordt, is ze haar huiswerk helemaal vergeten! Ze gaat

achter haar piano zitten, en begint te spelen.

Dan staat Nathan opeens achter haar:

“Wel jongedame, zou jij je huiswerk niet eerst verder

maken?”

Schuldbewust gaat Iris aan tafel zitten, en laat zich

door haar vader helpen met haar huiswerk.

Al is dat zeker niet met alle plezier!

Maar na nog een paar liedjes op de piano…

… is ze helemaal klaar om naar school te vertrekken.

Ze was al bijna te laat, zo ging ze op in haar piano!

Terwijl ook Nathan naar zijn werk vertrekt, is Yasmine

thuis nog druk bezig.

Het briefje dat Iris bij zich had gisteren, was van de juf.

Ze vindt dat Iris ver vooruit is met alle lessen, en denkt

dat ze zich misschien beter zou voelen op de

particuliere school.

“Dus u komt vanavond langs, meneer Van der Jacht?

Om vijf uur? Oké, in orde! Tot straks!”

Dan moet ook Yasmine naar haar werk vertrekken.

Ze hoopt erop om eindelijk promotie te krijgen.

De kleine Anke is erg zelfstandig, en heeft nu zelfs

geen hulp meer nodig om op het potje te gaan.

En als ze dan toch hulp nodig heeft, zoals bijvoorbeeld

om in haar bedje te raken, is er nog altijd het

kindermeisje.

Een paar uur later komt Iris opgewonden thuis uit

school.

“Ik heb een tien! Ik heb een tien!”,

staat ze te juichen, met haar rapport in haar hand.

Ook Nathan komt thuis, en na zijn dochter

gefeliciteerd te hebben, begint hij aan het eten voor

het schoolhoofd. Hij heeft besloten een lekkere soep

te maken, met de geheime kruiden van zijn oma.

Niet veel later arriveert het schoolhoofd.

Aangezien Nathan nog in de keuken is, loopt Iris op

hem af om hem te begroeten.

“Dag meneer!”,

groet ze beleefd,

“Ik ben Iris Sophia. Zal ik u een rondleiding geven?”

Het schoolhoofd volgt Iris door het hele huis, en is erg

onder de indruk.

Na alles gezien te hebben, nodigt het meisje hem ook

uit voor de maaltijd.

“Mijn papa heeft heerlijke soep gemaakt! Wilt u

proeven?”

Nathan heeft al gegeten, en dus zit enkel Yasmine

samen met de directeur aan tafel.

Ze vertelt hem alles over Iris.

“En waarschijnlijk heeft ze dus de wijsheid van haar

oma Sophia geërfd.”,

beëindigt ze haar verhaal.

“Zou best kunnen…”,

zegt het schoolhoofd peinzend.

“In ieder geval ben ik enorm onder de indruk. Ik kijk

ernaar uit om Iris morgen op school te kunnen

begroeten. En u mag me altijd bellen, als u uw jongste

dochtertje ook graag naar deze school wil laten gaan.

Tot ziens.”

“Dus ik mag gaan?!”,

roept Iris enthousiast uit, terwijl ze haar moeder

omhelst,

“Geweldig!”

Maar ook voor de particuliere school moet huiswerk

gemaakt worden!

“Morgen toch maar eens iets vroeger eraan beginnen

hé, meisje!”,

zegt Nathan, terwijl hij toekijkt hoe Iris haar

rekenoefeningen maakt.

Ook in de kamer ernaast wordt druk gewerkt.

Morgen is Anke jarig, en dus moet ze eerst nog leren

lopen.

En ja hoor: nog diezelfde avond kan Anke lopen!

Daarna is het voor Anke tijd om te gaan slapen.

Nathan geeft haar nog een nachtzoen, terwijl hij haar

in haar bedje legt.

En ook Iris gaat slapen, met een zenuwachtig gevoel.

Morgen mag ze naar de particuliere school!

Tot de volgende keer! Dan ben ik jarig, en ik

doe alvast een leuk dansje

xxx

aphroditje