View
2.419
Download
1
Category
Preview:
Citation preview
Głos ludzki
organ głosu
rejestry i skale
technika śpiewu
mechanizm powietrzny (płuca, oskrzela, tchawica)
krtań z więzadłami głosowymi
przestrzenie rezonansowe (jama gardłowa, gardłowo-nosowa, nosowa i ustna)
organ głosu - budowa
organ głosu - działanie
płuca kierują strumień powietrza (500-3500 cm3) przez oskrzela i tchawicę do krtani
krtań jest miejscem powstawania dźwięku (drganie strun głosowych)
przestrzeń rezonansową stanowią przewody oddechowe powyżej krtani, tu następuje wzmocnienie dźwięku
struny głosowe - działanie Od przodu ku tyłowi krtani biegną
dwie pary fałdów
fałdy górne = więzadła rzekome
fałdy dolne = więzadła głosowe, ich drgające brzegi (struny głosowe) wywołują dźwięk - szereg mięśni zbliża je do siebie i oddala w czasie mowy lub śpiewu
długość więzadeł głosowych:
12-20 mm (kobiety),
18-25 mm (mężczyźni)
oddech śpiewaka pełen oddech powinien dokonywać
się przy użyciu mięśni ramion, mięśni międzyżebrowych i przepony
przy spokojnym oddechu szczelina głosowa jest otwarta
przy silniejszym oddechu zmienia się kształt szczeliny
SZEPT - więzadła zamknięte w 2/3 swojej długości, powietrze przechodzi przez otwór bez pobudzania drgań więzadeł
DŹWIĘCZNA MOWA I ŚPIEW - więzadła drgają na całej swej długości
a) w kierunku prostopadłym do strumienia powietrza – REJESTR PIERSIOWY – dolne drogi oddechowe zapewniają dodatkowy rezonans
b) w kierunku skośnym do strumienia powietrza –
REJESTR GŁOWOWY
c) REJESTR MIESZANY = PIERSIOWO-GŁOWOWY
FALSET - wysoki głos męski, struny głosowe zbliżają się w środkowej części, szczelina głosowa układa się w dwie elipsy
GWIZD - wargi odgrywają rolę podwójnego stroika, ich drgania wywołują rezonans jamy ustnej
rejestry
samogłoski i spółgłoski
stopień otwarcia ust i rozciągnięcia policzków
położenie języka: wysunięty (e, i, y), wzniesiony (a, o, u)
udział lub brak udziału strun głosowych: dźwięczne (np. b,d,g,w), bezdźwięczne (np. p, t, k, f)
różne rejony powstania szumu
strumień powietrza ciągły (np. z, s) lub wybuchowy (np. b, p)
powietrze wydmuchiwane przez usta (większość spółgłosek) lub przez nos (m, n, ń)
Drganie czubka języka (r)
soliści
skala głosów jest u solistów dość elastyczna ze względu na indywidualne możliwości śpiewaków
głosy żeńskie (od najwyższych do najniższych): sopran, mezzosopran, alt
głosy męskie (od najwyższych do najniższych): tenor, baryton, bas
kastraci Wysoki głos męski
zbliżony do sopranu lub altu, lecz donośniejszy. Kastraci cieszyli się sławą zwłaszcza między XVI a XVIII wiekiem, potem jednak uznano kastrację za bezprawną. Dziś partie kastratów wykonują soprany, kontratenory i alty.
W filmie Farinelli: ostatni kastrat do uzyskania śpiewu kastrata wykorzystano sopran i kontratenor zmiksowane cyfrowo
Carlo Broschi (Farinelli) XVIII wiek
kontratenor
mężczyzna śpiewający falsetem, barwa jego głosu jest zbliżona do kobiecego
jeden z najsłynniejszych współczesnych kontratenorów to Philippe Jaroussky
chór
Wymagania co do skali są mniejsze i bardziej standardowe
głosy żeńskie:
SOPRANY (c1-a2)
ALTY (g-e2)
głosy męskie:
TENORY (c-a1)
BASY (F-c1)
zapis nutowy (klucze) najczęściej stosowane spotykane rzadziej
klucz wiolinowy: sopran, alt, tenor
klucz basowy
klucz sopranowy
klucz altowy
klucz tenorowy
śpiew alikwotowy
Wykorzystuje zjawisko rezonansu, który powstaje w jamie ustnej. Zmiana kształtu jamy ustnej, krtani i gardła sprawia, że poszczególne składowe harmoniczne dźwięku ulegają wzmocnieniu
Mimo że struny głosowe wytwarzają jeden dźwięk o podstawowej częstotliwości do słuchacza docierają więc dwie wysokości dźwięku
Ten typ śpiewu występuje m.in. w Mongolii, Tuwie, Tybecie (wykorzystują go buddyjscy mnisi) Prezentacje śpiewu z Tuwy: http://www.alashensemble.com/Polish/demos.htm
zwykły śpiew-częstotliwości i natężenie składowych harmonicznych
śpiew alikwotowy – składowe harmoniczne wzmocnione rezonansem
Recommended