บทความดีๆ สําหรับคนมทีุกข

คุณเคยรูสึกไหม วาชีวิตชางลําบาก

คุณไมอยากอยูในสภาพแวดลอมอยางท่ีเปนอยู

คุณรูสึกวา ชีวิตน้ันเปนทุกข

อาชีพการงานไมไดดั่งใจ อะไร ๆ ก็ผิดพลาดไปหมด?

เร่ืองราวตอไปน้ี อาจจะเปลี่ยนแปลง

“ทัศนคติ” ท่ีคุณมีตอชีวิตคุณได

ผมสนทนากับเพือ่นคนหนึ่ง ถึงแมวา เขาจะทํางานสองอยาง

รายไดแตละเดอืนหกัลบรายจายแลวยังเหลอืแคพนักวา

แตเขาก็มีความสุขมากแลว

ผมแปลกใจมากทีเ่ขามีความสุขขนาดนัน้

เพราะเขามีรายไดนอย

ตองประหยัดมัธยัสถจึงจะพอมีเหลอืเลี้ยงดูคุณพอคุณแมสูงอายุ

พอตาแมยาย ภรรยาและลกูสาวอีกสองคน

ไหนจะคาใชจายตาง ๆ

จุกจิกภายในครอบครัว

เขาอธิบายใหฟงวา

เปนเพราะหลายปกอนเขาไดเห็นเหตุการณบางอยางที่ประเทศอนิเดีย

ขณะนัน้เขา ประสบปญหาที่สาหัสมาก

สภาพจติใจตกต่ําจึงไปเที่ยวอนิเดียเพือ่ใหสบายใจขึ้น

เขาไดเหน็กบัตา ผูหญิงชาวอนิเดียคนหนึ่ง

ถือมีดอีโตตัดแขนขวาของลกูตัวเอง

สายตาทีห่มดหวังของผูหญิงคนนัน้

และเสียงรองครวญครางดวยความเจ็บปวดของเด็กอายุสีข่วบ

จนบัดนี้ยังวนเวียนอยูในใจเขามิรูลืม

คุณอาจจะถามวา

ทําไมแมคนนัน้จึงตองทําเชนนี้ ?

เปนเพราะลกูของเธอซกุซนเกนิไปหรือเปลา ?

หรือเปนเพราะแขนของเดก็ตดิเชือ้ ?

...ไมใช...

ที่แททําไปเพือ่ใหเดก็สามารถไปขอทานตามถนน

แมผูสิ้นหวังคนนัน้จงใจทําให

ลูกตัวเองพิการ เพื่อเขาสามารถออกขอทานตามทองถนนได

เพื่อนของผมคนนี้ตกใจแทบชอก

ขนมปงในมือของเขาทีเ่พิ่งกินไดคร่ึงกอนตกหลนลงพืน้

ทันททีนัใดก็มีเด็กๆ หาหกคนกรูกันเขามา

แยงชิงขนมปงทีเ่ลอะทรายบนพื้น

เหมือนกบัปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาผจญกับความหิวโหย

เขาตกใจกับเหตุการณดังกลาว

ไกดของเขาขับรถพาเขาไปยังรานขนมปงที่ใกลที่สดุ

เขาเขาไปในสองรานของละแวกนัน้ ขอซื้อขนมปงทั้งหมดในราน

เจาของรานขนมปงแปลกใจมาก แตก็ยินดขีายขนมปงทั้งหมดใหเขา

เขาใชเงินทั้งหมดไมถึงหนึ่งรอยเหรียญ

ซื้อขนมปงมาประมาณสี่รอยกวากอน

(ตกกอนละไมถึง 25 เซน)

แลวใชอีกหนึ่งรอยเหรียญซื้อของใชประจําวัน

และแลว เขากน็ั่งบนรถบรรทกุที่บรรทุกขนมปงไวเต็มคนัรถ

ขับไปบนถนน ขณะที่เขาแจกจายขนมปงและของใชประจําวันใหกบัเดก็ ๆ

ซึ่งพิการเปนสวนใหญนัน้

พวกเขาลวนโคงคํานับใหดวยความดีใจ นั่นเอง

เปนคร้ังแรกในชีวติทีเ่ขาคดิไดวา

ทําไมคนเราจึงสามารถละท้ิงศักด์ิศรีของตนเองเพียงเพ่ือชิ้นขนมปง

ราคาไมถึง 25เซน

เขาเร่ิมบอกตนเองวาตนเองนัน้โชคดีแคไหน

เขามีรางกายครบสามสบิสอง

มีอาชีพการงาน มีครอบครัว

มีโอกาสบนวาอาหารชิน้ไหนด ีอาหารชิน้ไหนไมอรอย

มีโอกาสสวมใสเสื้อผา

มีโอกาสครอบครองสิ่งของมากมายที่คนเหลานี้ไมมี

ตอนนี้ ผมเร่ิมคิดไดและตระหนักไดวา

ชีวิตของผมมันยํ่าแยจริงหรือ ?

บางทีมันอาจไมไดยํ่าแยขนาดนั้นก็ได คุณละ ?

บางทีเม่ือคร้ังหนาคุณรูสึกวา ชีวิตของตนกําลังยํ่าแย

ลองคดิถึงเดก็คนทีต่องเสียแขนเพื่อเปน ขอทานคนนัน้ดูสิ !

“ความรูสกึพอ”

ไมใชมาจากการเติมเต็มสิ่งท่ีคุณตองการ

แตมาจากการตระหนักวา คุณมีมากมายและเพียงพอ

เม่ือประตูแหงความสขุปดลง ประตูอีกบานหนึ่งก็จะเปดออก

แตบอยคร้ังเรามัวแตจองบานประตูที่ปดลงเทานั้น

ไมไดสังเกตเห็นประตอูีกบานหนึง่ท่ีเปดออกเพื่อเรา

จริงอยู พวกเรามักจะรูวาตนเองมี

ก็ตอเมื่อเราสูญเสียมัน

แตพวกเราก็ตองคอยจนกวาของส่ิงนั้นมาถึง

จึงจะรูตัววา เราไมมีมัน

การมอบความรักท้ังหมดใหกับผูอื่น

มิไดหมายความวา เราจะไดรับความรักตอบกลับมาอยางเทาเทียมกัน

อยาหวังวา รักผูอื่นแลวผูอื่นจะรักตอบ

จงสนใจแคใหความรักน้ัน เติบโตขึ้นในใจพวกเขา

แตถาไมเติบโตขึ้นเลยก็จงพอใจกับความรักท่ีเติบโตขึ้นในใจของคุณเอง

หน่ึงนาทีจึงจะทําลายคน ๆ หน่ึงได

หน่ึงชั่วโมงจึงจะชอบคน ๆ หน่ึงได

หน่ึงวันจึงจะรักคนๆ หน่ึงได

แตตองใชเวลาตลอดช่ัวชีวิต

จึงจะลืมคน ๆ หน่ึงได

จงอยามองเพียงรูปภายนอก เพราะสักวนัมันจะหลอกคุณ

จงอยามองแคความรํ่ารวย ทรัพยสมบัติ เพราะสกัวนัมันจะซีดจางลง

หาใครสกัคนที่ย้ิมใหคุณ เพราะเม่ือมีรอยย้ิม

จะทําใหอารมณของคุณดีขึน้

หาใครสักคนทีท่ําใหคุณอมย้ิมไดจากใจจริง

บางคร้ังเม่ือคุณคิดถึงใครสกัคน

ความคิดถึงนั้นอาจถึงขัน้ใหคณุควาตัวเขาออกมาจากความฝน โอบกอดตวัเขาเอาไว ไลตามความฝนของคุณเอง

ไปยังท่ี ๆ คุณอยากไป

เปนอยางคนท่ีคุณอยากเปน

เพราะคุณมีเพียงชีวิตเดียว

ซึ่งหมายถึง...มีเพียงโอกาสเดียวในการทําส่ิงท่ีคุณอยากทํา