Αριστερά Και Υπηρεσιακα Συμβούλια Εκπαίδευσης

Αριστερά και Υπηρεσιακά Συμβούλια Εκπαίδευσης Ἰησοῦν ἢ Μαμωνᾶν; Η επίθεση, η σφοδρότατη επίθεση που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι δημιουργεί μια ακραία πόλωση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής και φυσικά στα εκπαιδευτικά πράγ- ματα. Όσα θεωρούνταν διαχωριστικές γραμμές και «εσκαμμένα» το 2009, δεν είναι τέτοια το 2013. Η πραγματικότητα κοιτάζει κατάματα καθώς ρωτάει: «Which side are you on boys? Which side are you on ? » 1 Ως άτομα στο ηθικό πεδίο, ως τάξεις στο κοινωνικό πεδίο, ως κόμ- ματα, συλλογικότητες, συνδικαλιστικές παρατάξεις και σωματεία, στο πολιτικό πεδίο, ο κα- θένας και το κάθε τι μπαίνει μπροστά στο δίλημμα με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει. Το ίδιο συμβαίνει και στο πεδίο της ιδεολογίας, όπου με τον ίδιο τρόπο δοκιμάζεται ένα συ- γκροτημένο σύνολο αντιλήψεων και στάσεων, που προέρχονται απευθείας από το ιδεολογι- κό οπλοστάσιο της αστικής τάξης, και που εδραιώνονταν, ατομικά και συλλογικά, στα χρόνια του «εκσυγχρονισμού» και της υποχώρησης του εργατικού κινήματος για να γίνουν «αυτονόητες» κατά τρόπο μηχανικό και υπαγορευμένο από τα πράγματα, στα επόμενα λίγα χρόνια του «πουλιού της καταιγίδας» 2 . Αυτό το σύνολο απόψεων συγκροτήθηκε τοπικά, στο επιμέρους πεδίο της εκπαίδευ- σης, εκχερσώνοντας και καταπατώντας ένα είδος νεκρής ζώνης ανάμεσα στα δύο στρατόπε- δα: εκείνου της κυβέρνησης με τον εσμό των προθύμων στο διοικητικό μηχανισμό της εκπαί- δευσης από τη μια και εκείνου των εκπαιδευτικών που στέκονται στο μετερίζι του πίνακα από την άλλη. Ο κατάλογος δεν είναι μικρός: Αξιολόγηση των μαθητών, εξετασιοκεντρικό σχολείο, αξιολόγηση εκπαιδευτικών, παιδαγωγισμός, ταξικότητα της μάθησης κι ένα σωρό άλλα. Η μαγιονέζα όμως έκοψε από τη Μεγάλη Καπι- ταλιστική Κρίση. Η διαχείρισή της τελευταίας από το κεφάλαιο εις βάρος της εργασίας, επέβαλε την ακύρωση των κοινωνικών συμβο- λαίων, τη θυσία της κοινωνικής ειρήνης και την εκ νέου χάραξη των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα από την ίδια την καπιταλιστική κρίση ιδιοχείρως και μάλιστα με ακρίβεια νυστεριού. Αυτό το νυστέρι «ορθοτομώντας» το επίπεδο της εκπαίδευσης απέδωσε οριστικά τη νεκρή ζώνη εκεί όπου ανήκει: στο στρατόπεδο της κυ- βέρνησης. Η νεκρή ζώνη, ο τόπος όπου στέκο- νταν ή, καλύτερα, λαθροβιούσαν αιμοδοτούμενες από τον Μαμωνά της νομής ενός κάποιου τεμαχιδίου - αστικής πάντως- εξουσίας, οι εισαγόμενες αστικές αντιλήψεις και στάσεις του κλάδου, έχει πια εκμηδενιστεί. Σήμερα, παραμονές των πρώτων απολύσεων στην εκπαίδευ- ση, η αναμέτρησή τους με το δίλημμα: «Οὐ δύνασθε δυσὶν κυρίοις δουλεύειν, Θεῷ και Μαμω- νᾷ» είναι πλέον αναπόφευκτη. Ο σκοπός των γραμμών που διαβάζετε είναι να φωτίσει ειδικά, τη στάση του συνδικαλιστι- κού κινήματος των εκπαιδευτικών απέναντι στα Υπηρεσιακά Συμβούλια Εκπαίδευσης. 1 Αμαρτία εξομολογημένη: Οσάκις μια παραπομπή μπορεί να βρεθεί σε περισσότερες από μία πηγές, η προτίμησή μου σε αυτές πολιτικών χώρων που είναι, κατ' εξοχήν, θιασώτες της συνδιοίκησης δεν είναι τυχαία.... 2 Όπως ακριβώς και η καπιταλιστική κρίση και υπό τον επικαθορισμό της: «Φαίνεται λοιπόν πως η κεφαλαιο- κρατική παραγωγή περικλείει όρους ανεξάρτητους από την καλή ή κακή θέληση, που τη σχετική εκείνη ευημερία της εργατικής τάξης την επιτρέπουν μόνο για μια στιγμή, και μάλιστα πάντα μόνο σαν το πουλί της καταιγίδας που προμη- νάει την κρίση», (Καρλ Μαρξ: «Το Κεφάλαιο», τόμος II, σελ. 411 εκδ. Σύγχρονη Εποχή 1979). ...Κρίση Καπιταλιστική Μεγάλη

Documents

Αριστερά Και Υπηρεσιακα Συμβούλια Εκπαίδευσης