Οι επιστηµονικές αντιπαραθέσειςΠαρουσίαση: Η αντιπαράθεση για το Βιβλίο της Στ ∆ηµοτικού

Κωνσταντίνος Σεβρής ΑΕΜ: 85

kostas.sevris@gmail.com

Η Οθωµανική Αυτοκρατορία

•Η Οθωµανική Αυτοκρατορία (τουρκ. Osmanlı İmparatorluğu) ήταν ένα αχανές κράτος που ιδρύθηκε τον ύστερο 13ο αιώνα από τουρκικά φύλα στη Μι-κρά Ασία και κυβερνήθηκε από τους απογόνους του Οσµάν Α’ µέχρι την κατάλυσή της το 1918.

• Το όνοµά της προέρχεται από τον Οσµάν (ή Οθµάν), ιδρυτή της φερώνυµης δυναστείας των Οσµανλιδών, ή Οθωµανών, όπως είναι ευρύτερα γνωστή.

• Επικεφαλής και απόλυτος άρχων της Αυτοκρατορί-ας ήταν ο Σουλτάνος. Ρόλο «πρωθυπουργού» είχε ο Μεγάλος Βεζίρης ή σαντραζάµης, ενώ συµβουλευτικό ρόλο είχε το αυτοκρατορικό ∆ιβάνι. Το ∆ιβάνι ήταν συµβούλιο, στο οποίο προήδρευε ο Μεγάλος Βεζίρης και στο οποίο δε συµµετείχε ο Σουλτάνος. Την εξουσία την ασκεί ο Σουλτάνος, ενώ το ∆ιβάνι ασκεί συµβου-

λευτικό ρόλο.•Η Οθωµανική Αυτοκρατορία µέσω επάλληλων πο-λεµικών επιχειρήσεων εξαπλώθηκε στις ακτές της βόρειας Αφρικής, στη Μέση Ανατολή, σε ολόκληρη τη Χερσόνησο του Αίµου έως τα όρια της Ρωσικής Αυτο-κρατορίας

•Στο χώρο δηλαδή των παραδοσιακών ορίων της Βυ-ζαντινής Αυτοκρατορίας, κληρονοµώντας από αυτή τα συγκριτικά γεωστρατηγικά και γεωφυσικά πλεο-νεκτήµατα, θέτοντάς την δηλαδή στα σύνορα Ανατο-λής και ∆ύσης.

•Γίνεται αντιληπτό πως στα αχανή όρια της Οθωµα-νικής αυτοκρατορίας υπήρχε µια πανσπερµία εθνοτή-των και θρησκευτικών κοινοτήτων, χαρακτηριστικό όµοιο µε το σύνολο των αυτοκρατοριών της περιόδου.

Οι υπήκοοι της Pax OttomanaΟι υπήκοοι της Οθωµανικής Αυτοκρατο-ρίας χωρίζονταν αναλόγως του Θρησκεύ-µατός τους σε δύο µεγάλες κατηγορίες. Τους µουσουλµάνους και τους µη µου-σουλµάνους.

Οι µουσουλµάνοι υπήκοοι κατείχαν την ευνοϊκότερη θέση εντός του συστήµατος, αφού η αυτοκρατορία ούσα ισλαµική κα-τοχύρωνε την θεσµικά την ανωτερότητά τους. Μουσουλµάνοι ήταν είτε οι γεννη-µένοι µουσουλµάνοι, είτε οι προσηλυτι-σµένοι- εξισλαµισµένοι. Οι µουσουλµάνοι που άλλαζαν πίστη, οδηγούνταν στο θά-νατο. Οι χριστιανοί και οι εβραίοι µπορού-σαν να αλλαξοπιστήσουν και να γίνουν µουσουλµάνοι.

Οι χριστιανοί και οι εβραίοι της Οθωµανι-κής Αυτοκρατορίας µπορούσαν να ασκούν µε σχετική ανεκτικότητα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και οργανώνονταν διοι-κητικά σε µιλέτ. ∆ηλαδή σε θρησκευτικές

κοινότητες πολιτικά υποταγµένες στην κεντρική οθωµανική διοίκηση. Στη δική µας περίπτωση µιλούµε για το Rum millet, δηλαδή για το µιλέτ των Ρωµαίων, Ρω-µιών, Βυζαντινών.

Πέραν τούτου του διαχωρισµού υπήρχε και η διάκριση µεταξύ των Οθωµανών κρατικών αξιωµατούχων και των ραγιά-δων που προέκυπτε από το εργασιακό status quo των υπηκόων. Προφανώς και οι µη µουσουλµάνοι υπήκοοι δε µπορούσαν να καταλάβουν της θέσεις των Οθωµανών κρατικών αξιωµατούχων.

Σε αυτή τη συζήτηση οφείλουµε να εντά-ξουµε και ένα ιδιαίτερο φαινόµενο της περιόδου. Τους κρυπτοχριστιανούς οι οποίοι µολονότι εξισλαµίστηκαν, παρέµει-να πιστοί στο χριστιανισµό και την τέλεση κρυφά των Θρησκευτικών τους καθηκό-ντων. το ιερό βιβλίο των Μου-

σουλµάνων, το Κοράνιο

το Ευαγγέλιο, ιερό βι-βλίο των Χριστιανών

Οικοδοµώντας την Αυτοκρατορία•Με την εγκαθίδρυση της Οθωµανι-κής Αυτοκρατορίας στα πάλαι ποτέ βυζαντινά εδάφη ακολούθησαν βίαιες πληθυσµιακές µεταβολές. Χαρακτη-ριστική είναι η µείωση των πληθυ-σµών της χερσονήσου του Αίµου σε συνδυασµό µε τους εποικισµούς που επέβαλε η κεντρική διοίκηση. Η φυ-σική εξόντωση των αλλόθρησκων πληθυσµών ή ο µαζικός εκτοπισµός τους αποτελούσε παγιωµένη τακτική της Οθωµανικής διοίκησης. Χαρακτη-ριστικά στην ίδια συζήτηση αξίζει να αναφέρουµε τη µέθοδο ντεβσιρµέ, τη µέθοδο του βίαιου εξισλαµισµού. Στην ελληνική βιβλιογραφία έχει αποτυπω-θεί ως «παιδοµάζωµα».

•Η οικονοµική οργάνωση. Η Οθω-µανική Αυτοκρατορία όµοια µε το ύφος των υπολοίπων αυτοκρατοριών ανέπτυξε ένα σύνθετο εισπρακτικό σύστηµα, βασισµένο στην υψηλή φο-

ρολογία. Ο εισπρακτικός χαρακτήρας της αυτοκρατορίας επιβεβαιώνεται από την υψηλή και σε ορισµένες πε-ριπτώσεις αυθαίρετη φορολόγηση των µη µουσουλµανικών πληθυσµών ( προφανώς κατά πολύ µεγαλύτερη από τους µουσουλµανικούς πληθυσµούς). Χαρακτηριστικά αναφέρουµε τον κε-φαλικό φόρο

•Πλάι σε αυτό αξίζει να αναφέρουµε την υποστήριξη της κεντρικής διοίκη-σης στην εγκατάσταση εµπόρων µε δασµολογικές ελαφρύνσεις για την διακίνηση αγαθών εντός της αυτοκρα-τορίας.

•Άξίζει να σηµειώσουµε και µια γεω-στρατηγική µεταβολή που ευνόησε την ανάπτυξη των οικονοµικών µεγε-θών. Την περιορισµό των επεκτατικών πολεµικών δραστηριοτήτων σταδιακά σε Ανατολή και ∆ύση.

ποινή της φάλαγγος, Βιένη.

Παιδοµάζωµα

Οι διεργασίες για την ανολοκλήρωτη απελευθέρωση

•Με βάση τα προαναφερθέ-ντα γίνεται αντιληπτά λίγα µόνο από τα αίτια που οδή-γησαν τους χριστιανικούς ελληνικούς πληθυσµούς στη µαζική τους µετακίνηση σε βορειότερα τµήµατα της βαλκανικής χερσονήσου.

•Μιλούµε φυσικά, για τις ελληνικές κοινότητες που άνθησαν στις Παραδουνά-βιες ηγεµονίες, της Βόρειας Βαλκανικής, της κεντρικής Ευρώπης και της µεσηµβρι-νής Ρωσίας.

•Σε εκείνους του τόπους σε συνδυασµό µε τις γεωπολι-τικές και οικονοµικές µετα-βολές µπόρεσε να ανθίσει µια ισχυρή οικονοµική, ελ-

ληνική και χριστιανική ελίτ. Που ακολούθησε τις διανο-ητικές διεργασίες της ∆ύσης και ολοκλήρωσε τις ανο-λοκλήρωτες διανοητικές διεργασίες της βυζαντινής περιόδου.

•Σε εκείνους τους τόπους ξεκίνησαν να γράφονται νέες σελίδες στην ιστορία του ελληνικού έθνους για να ολοκληρωθούν µε την πυρπόληση της Σµύρνης του 1922 ή ορθότερα µε την εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974

Σµύρνη, 1922

Θανάσης Παγώνης:Ρήγας Φεραίος (1870, τοιχογραφία, Βόλος)

Το βιβλίο της Ιστορίας της Στ’ ∆ηµοτικού

Η συγγραφική οµάδα του βιβλί-ου της Ιστορίας της Στ’ ∆ηµοτι-κού αποτελούνταν από τους:

Μαρία Ρεπούση Επίκουρη Κα-θηγήτρια του Α.Π.Θ.Χαρίκλεια Ανδρέαδου, Εκπαι-δευτικός Π.Ε.Αριστείδης Πουταχίδης, Εκπαι-δευτικός Π.Ε.Αρµόδιος Τσιβάς, Εκπαιδευτι-κός Π.Ε.

Το έγρο υπήρξε προϊόν συγ-χρηµατοδοτούµενο 75% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταµείο 25% από εθνικούς πόρους

Οι αντιπαραθέσεις

Οι αντιπαραθέσεις για το βιβλίο της Στ ∆ηµοτικού ξεκίνησαν το 2006 και συνεχίζονται µέχρι και τις µέρες µας. Είναι χαρακτη-ριστικό πως αντίστοιχης έντασης αντιπαράθεση προκάλεσε η σειρά ντοκι-µαντέρ του τηλεοπτικού σταθµού Σκάι, 1821.Για να αντιληφθούµε την αντιπαράθεση γύρω από το βιβλίο της Στ’ ∆ηµοτι-κού οφείλουµε καταρχήν να ορίσουµε τα επίπεδα αντιπαραθέσεων.

δεξιά, ρεπορτάζ από την εφηµεριδά “Βραδυνή” 1/4/07

Οι επιστηµονικές αντιπαραθέσεις

1ον. Το πρώτο επίπεδο αντιπα-ράθεσης αφορά τη σφαίρα των επιστηµών. ∆ηλαδή µέσα από την αναζήτησή µας στις πηγές είναι εµφανές πως γίνεται ιδιαί-τερη αναφορά στην επιστηµο-νική αξιοπιστία του εγχειριδίου, τη σωστή ανάγνωση των πηγών και η χρήση τους στα πλαίσια ενός παιδαγωγικού µαθήµατος της πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης. Μιλούµε δηλαδή για κριτικές που αφορούν α) την παρουσία-ση και επιλογή των Ιστορικών πηγών β) τον τρόπο που απο-δίδονται ως εκπαιδευτικό υλικό για παιδιά της ΣΤ ∆ηµοτικού, γ) το µοντέλο γραφής και αποτύ-πωσης των ιστορικών δεδοµέ-νων.

δεξιά: εφηµερίδα Καθηµερινή 1/4/2007

Οι επιστηµονικές αντιπαραθέσεις

Η σύγχρονη ιστορική εκπαίδευση οφείλει να µεταδίδει δηµοκρατικές αξίες και όχι να εκτρέφεται από κάθε λογής φανατισµούς, Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια ιστορίας στο Πανεπιστήµιο της Πελοποννήσου

Το βιβλίο στοχεύει στη διαµόρφωση µαθητών- πολιτών και οι επικριτές του βιβλίου στη διαµόρφωση πολιτών- στρατιωτών. Βασίλης Παναγιώτόπουλος, ιστορικός

Είµαστε υποχρεωµένοι να συµβιβαστούµε στην ιστορική έρευνα και τις ιστορικές πηγές. Το µάθηµα είναι Ιστο-ρία και όχι Θρησκευτικά. Μαρία Ρεπούση.

Πώς πρέπει να διδάσκεται η ιστορία σε αυτέ τις ηλικίες; Αυτό είναι αντικείµενο της διδακτικής της Ιστορίας. Υπάρχει αντίστοιχη επιστηµονική κοινότητα, επιστηµονι-κή και κοινωνική περιέργεια, µελέτες και έρευνες, που γίνονται, επιστηµονικά περιοδικά, διεθνή συνέδρια και συναντήσεις που απασχολούνται µε αυτά τα ζητήµατα. Μαρία Ρεπούσηενδεικτικά απόσπάµατα από άρθρο της εφηµερίδα Ελευθεροτυπία 21/1/2007

Οι επιστηµονικές αντιπαραθέσεις

Εφηµερίδα: Ελεύθερος Τύπος, 31/3/07. ∆ύο σελίδες αφιερωµένες στην αλληλογραφία µεταξύ του Παιδαγωγι-κού Ινστιτούτου και τη συγγραφική οµάδα µε παρατηρήσεις και σηµειώσεις.

Οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις

2ον. Το δεύτερο επίπεδο αντιπαράθεσης αφορά τη σφαίρα προβληµατισµού του κύκλου των διανοουµένων. Και έχει να κάνει µε την αντιπα-ράθεση µεταξύ των νεωτερικών ή ανανεωτικών διανοουµένων, µε εκείνους που τους διανοού-µενους που εκκινούν τον κοινωνιολογικό ή φι-λοσοφικό τους προβληµατισµό από την παρά-δοση, τη λαογραφία ή ακόµα και την ορθοδοξία παλαιά ή νέα.Οι αντιπαραθέσεις αυτού του επιπέδου, δίδουν στη σφαίρα του δηµοσίου λόγου τα ουσιαστι-κότερα επιχειρήµατα. Συνακόλουθα, προκα-λούν νέα µελέτη και έρευνα γύρω από τα ζη-τήµατα της ιστορικής περιόδου, ενώ ενισχύουν την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτή την αντιπαράθε-ση ιδιαίτερης σηµασίας υπήρξε η µετοχή αρκε-τών Ιστορικών των Πανεπιστηµιακών ιδρυµά-των της χώρας είτε σε διαλέξεις τους µε αυτό το θέµα, είτε µε την συγγραφή άρθρων τους σε περιοδικά και εφηµερίδες. δεξιά: άρθρο εφηµερίδα “Τα Νέα” 4/4/2007

Οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις

Ο καλύτερος τρόπος για να σταθεί ένα προϊόν στ ζούγκλα της αγοράς είναι να βγούνε εκτός νόµου οι αντα-γωνιστές του. Αν λοιπόν πολτοποιηθεί το νέο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ ∆ηµοτικού τότε ίσως επιβιώσουν τα «λυσάρια» των εθνικοφρόνων.

δεξιά: Ο “Ιός” της Κυριακάτι-κης Ελευθεροτυ-πίας

Αριστερά: άρθρα παρέµβασης παρέµβασης παστην Αυγή

Οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις

“Στρατηγικό ρόλο σε αυτό το εγχείρηµα καταλαµβάνει το ζήτηµα της Ιστορίας, διότι ο εξανδραποδισµός ενός λαού διέρχεται από τη ριζοτόµηση της ιστορίας και της παράδοσής του”, Γ. Καραµπελιάς Ελευθεροτυπία 25/2/2007

Απαντητική αρθρογραφία στον Ϊό του Γ. Καραµπε-λιά εκδότη του περιοδικού Άρδην.

Το διαδικτυακό περιοδικό Αντίβαρο συγκέντρωσε αρκε-τά άρθρα και δηµοσιεύσεις αρθρογράφων ενάντια στο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ δηµοτικού. Άξια λόγου είναι και η συλλογή αρκετών χιλιάδων υπογραφών για την απόσυρσή του µε πρωτοβουλία του.

Σειρά τευχών του αφιέρωσε το περιοδικό Άρδην που εκδίδεται από το 1996 στο διάλογο για το νέο βιβλίο της Ιστορίας της Στ’ ∆ηµοτικού.

Εκδήλωση στη Νοµική µε θέµα: ο Εθνολαϊκισµός πάει σχολείο. (σηµείωση στην κάτάληψη της Νοµι-κής το 2007)

Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις

3ον. Το τρίτο επίπεδο αντιπαράθεσης είναι πολιτικό. Και έχει να κάνει µε την κεντρική πολιτική αντιπαράθεση που κυριαρχεί στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας, ανάµεσα στις δυνάµεις της παγκοσµιοποίησης και στις δυνάµεις εκείνες που αντιστέκονται σε αυτή. Ένα δίπολο που διαµορφώθηκε σταδιακά µέσω των ριζικών µεταβολών των γεωπολιτι-κών µεταβλητών (π.χ. κατάρρευση της ΕΣΣ∆) και των οικονοµικών µεγεθών (εκµετάλλευση πόρων και ανθρώπων του Τρίτου Κόσµου). •Μια αντίθεση που προφανώς και κατάπιε την κεντρική παλαιότερη αντίθεση, ανάµεσα στη «δεξιά» και την «αριστερά». Έτσι υπερασπιστές του βιβλίου µπορούσε να συναντήσει κανείς από το φάσµα της νεοφιλελεύθερης δεξιάς έως την άκρα αριστερά. Ενώ αντίστοιχα αντιδρά-σεις ενάντια στο βιβλίο, άρθρωσαν κύκλοι της άκρας δεξιάς έως την άκρα αριστερά.

∆εξιά σκίτσο από την εφηµερίδα: Παρόν 3/4/07

Οι Πολιτικές αντιπαραθέσεις

Απόσπασµα άρθρο του Ριζοσπάστη 2/2/2007: «Όσοι αναρωτιούνται τη µύγα τσίµπησε το Συνασπισµό και την Αυγή και υπερασπίζονται το βιβλίο της Στ ∆ηµοτι-κού, γιατί καταγγέλουν ως εθνικιστή όποιον αντιδρά, από χτες έχουν άλλη µια καθαρή απάντηση. Ρεπούση! Η κυρία δεν είναι απλά στέλεχος του ΣΥΝ είναι και η µία από τους 8 Πανεπιστηµιακούς που πήγαν να συναντή-σουν τη Γιαννάκου για να καταθέσουν τη στήριξή τους στις προωθούµενες αλλαγές. Εύγε!»

Ριζοσπάστης 2/2/2007

...Η κυρία Ρεπούση κατηγορεί τη µεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που ζητάει την απόσυρση του βιβλίου, ότι έχει εγκλωβιστεί σε κοµµατικά κελεύσµατα, µιλάει για κραυγές και οτί είναι τεράστια πολιτική ανευθυνό-τητα να διασύρεται το βιβλίοΠαρόν 8/4/2007

Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις

•Άρθρο της εφηµερίδας «το Θέµα» στις 3/6/2007 που παρουσιάζει τις κριτικές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και τις απαντή-σεις της Μαρίας Ρεπούση, καταδεικνύοντας πως µε «τις πλάτες της Γιαννάκου» προκα-λεί ξανά η ιστορικός. ∆εξιά στην ίδια σελίδα ο παλαιός αρχηγός της Νέας ∆ηµοκρατίας ζητά την απόσυρση του βιβλίου! Ενδεικτικό των πολλαπλών απόψεων εντός των ίδιων κοµµατικών σχηµατισµών για το ζήτηµα.

•Αξίζει να σηµειώσουµε τον τίτλο της σελί-δας ενδεικτικά, καθώς σε αρκετά µέσα είναι ευκρινής οι τοποθετήσεις των εκδοτών ως προς το ζήτηµα: (∆ΙΑ)ΓΡΑΦΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

“∆εν είµαι ούτε µε τους “κοσµοπολίτες” και τη δηµιουργία πολιτών χωρίς µνήµη και ιστορική συνείδηση ούτε µε τους δήθεν “πατριώτες” τους απόντες από όλους τους εθνικούς αγώνες και τους δηµιουργούς εθνικιστικών µυθολογιών. Πάντως, κάποιες εθνικές -και όχι εθνικιστικές- µυθολογίες µπορεί να είναι και χρήσιµες, ιδιαίτερα σε εποχές ιµπεριαλισµού και ηγεµονισµού”

∆. Κουφοντίνας, σε συνέντευξη στο “Πρώτο Θέµα“.

Αποσπάσµατα από το βιβλίοΠαράλληλα, αλλάζει ο τρόπος ζωής των ανθρώπων, οι σκέψειςκαι οι ιδέες τους, η στάση τους. Τα νέα πρότυπα διαµορφώνονταιστη δυτική Ευρώπη. Τα πρότυπα αυτά επηρεάζουν τους µορφω-µένους πολίτες και διαµορφώνουν τον τρόπο ζωής σε πολλές, κυ-ρίως ευρωπαϊκές, πόλεις. Ο ευρωπαϊκός πολιτισµός γίνεται ο ιδα-νικός πολιτισµός για όλους.

•σελίδα 14, σε ενότητα που αναφέρεται στην περίοδο µετά την αναγένηση

Η οργάνωση της κοινωνικής ζωής στη διάρκεια της οθωµανικής κυριαρχίας αναστατώνεται συχνά από τους βενετοτουρκικούς πολέµους, το παιδοµά-ζωµα, τους βίαιους εξισλαµισµούς. Αλλάζει επίσης σύµφωνα µε τη στάση των υπαλλήλων του σουλτάνου και των πασάδων. Τα προνόµια που παρα-χωρούνται πολλές φορές σε κάποιες κοινότητες δεν τηρούνται. Οι συνθή-κες γίνονται συχνά ανυπόφορες για τις οικογένειες των χριστιανών, κυρίως των λιγότερο προνοµιούχων.

•σελ. 18, σε ενότητα που αναφέρεται στην κοινωνική οργάνωση της Οθωµα-νικής Αυτοκρατορίας.

∆όµνα Βισβίζη (1784-1850)Γεννιέται στην Αίνο. Συµµετέχει ενεργά στην Ελληνική Επανάστα-ση, παίρνοντας µέρος, µαζί µε τον άντρα της, στις θαλάσσιες επιχει-ρήσεις του Αγώνα στο Άγιο Όρος, τη Λέσβο και τη Σάµο. Με το θά-νατο του άνδρα της, η ∆όµνα Βισβίζη αναλαµβάνει η ίδια τη διοίκη-ση του πλοίου και συνεχίζει τη δράση της στην περιοχή της Εύ-βοιας. Εξοπλίζει και συντηρεί το πλοίο της «Καλοµοίρα» µε δικά τηςχρήµατα για τρία χρόνια. Μετά το τέλος του Αγώνα, της παραχωρεί-ται µια µικρή σύνταξη. Πεθαίνει στον Πειραιά.

σελ. 52, σε ενότητα που αναφέρεται στις µορφές του 1821.

Με τη δηµιουργία του ελληνικού κράτους, µεγάλο µέρος των εδαφών που οι Έλληνες θεωρούν ελληνικά µένουν εκτός ελληνικών συνόρων. Έτσι, τα σύ-νορα θεωρούνται προσωρινά και η επέκτασή τους γίνεται εθνικός στόχος. Η πολιτική ζωή της χώρας καθορίζεται από τον εθνικό αυτό στόχο που παίρνει, το 1844, το όνοµα της Μεγάλης Ιδέας{...}Παρά τις δυσκολίες, οι Έλληνες προσπαθούν να επιτύχουν τον εθνικό τους στόχο µε δυο βασικά τρόπους:α. Με τη διάδοση των ελληνικών γραµµάτων και την ενίσχυση της ελληνικό-τητας των περιοχών που παραµένουν αλύτρωτες.β. Με την προσφυγή στα όπλα. Εξεγέρσεις και επαναστάσεις µαρτυρούν την επιθυµία των Ελλήνων να διεκδικήσουν την ένταξή τους στο ελληνικό εθνικό κράτος.

•σελ 71 στην ενότητα που αναφέρεται στο εθνικό ζήτηµα

Ένα χρόνο µετά, οι τουρκικές δυνάµεις, µε ηγέτη τον Κεµάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύµατα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός µπαίνει στη Σµύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιµάνι προσπαθώντας να µπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα.

•σελ 100 στην ενότητα που αναφέρεται στη Μικρασιατική Καστροφή.

Οι επιστηµονικές αντιπαραθέσεις

Καταρχήν ο διαχωρισµός σε τρία τµήµατα της αντιπαράθεσης έγινε µε γνώµονα την κατανόηση του περιεχοµέ-νου των πηγών. Στην πραγµατικότητα στα περισσότερα άρθρα, ρεπορτάζ ή κείµενα υπάρχουν στοιχεία και από τις τρεις όψεις προβληµατισµού που θέσαµε. Κι αυτό γιατί το ζήτηµα δεν αφορά την έκδοση κάποιου ιστορικού βιβλίου, αλλά ένα βιβλίο που θα εντάσσονταν στην εκπαίδευση. ∆ηλαδή από τη φύση του το ζήτηµα είναι ιδε-ολογικό (ιδεολογικός προσανατολισµός της εκπαίδευσης), πολιτικό (πολιτικός προσανατολισµός της εθνικής παιδείας) και επιστηµονικός (επιστηµονική κατεύθυνσης της πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης).

Συµπεράσµατα

νου των πηγών. Στην πραγµατικότητα στα περισσότερα άρθρα, ρεπορτάζ ή κείµενα υπάρχουν στοιχεία και από τις τρεις όψεις προβληµατισµού που θέσαµε. Κι αυτό γιατί το ζήτηµα δεν αφορά την έκδοση κάποιου ιστορικού

παιδείας) και επιστηµονικός (επιστηµονική κατεύθυνσης της πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης).

Καταρχήν ο διαχωρισµός σε τρία τµήµατα της αντιπαράθεσης έγινε µε γνώµονα την κατανόηση του περιεχοµέ-νου των πηγών. Στην πραγµατικότητα στα περισσότερα άρθρα, ρεπορτάζ ή κείµενα υπάρχουν στοιχεία και από τις τρεις όψεις προβληµατισµού που θέσαµε. Κι αυτό γιατί το ζήτηµα δεν αφορά την έκδοση κάποιου ιστορικού βιβλίου, αλλά ένα βιβλίο που θα εντάσσονταν στην εκπαίδευση. ∆ηλαδή από τη φύση του το ζήτηµα είναι ιδε-ολογικό (ιδεολογικός προσανατολισµός της εκπαίδευσης), πολιτικό (πολιτικός προσανατολισµός της εθνικής παιδείας) και επιστηµονικός (επιστηµονική κατεύθυνσης της πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης).

δεξιά ρεπορτάζ δεξιά ρεπορτάζ δεξιά ρεπορτάζ της εφηµερίδας της εφηµερίδας της εφηµερίδας Θεσσαλονίκη, 13/Θεσσαλονίκη, 13/Θεσσαλονίκη, 13/2/2007 µε θέµα 2/2007 µε θέµα 2/2007 µε θέµα το βιβλίο της ΣΤ’ το βιβλίο της ΣΤ’ το βιβλίο της ΣΤ’ ∆ηµοτικού∆ηµοτικού∆ηµοτικού

Οι επιστηµονικές αντιπαραθέσειςΣυµπεράσµατα

∆εύτερον, την αντιπαράθεση για το βιβλίο της ιστορίας οφείλουµε να την συσχετίσουµε (όπως και γίνεται σε πληθώρα πηγών) σε σχέση µε τις παλαιότερες αλλαγές σε σχολικά εγχειρίδια είτε της Ιστορίας είτε της Γλώσ-σας, για να αντιληφθούµε την ουσία και το περιεχόµενό της. ∆ηλαδή, τις σταδιακές µετατοπίσεις και µεταβολές στη διδασκαλία και στο περιεχόµενο της παιδείας, ως αποτέλεσµα των νέων ιδεολογικών, οικονοµικών και κοι-νωνικών αναδιατάξεων των εσωτερικών αντιθέσεων.

αριστερά, δύο σελίδες αφιε-ρωµένες στο νέο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ ∆ηµοτικού από την εφηµερίδα “Εγνατία”, την επιλέγουµε για να δείξου-µε πως ακόµη και τα έντυπα µικρής κυκλοφορίας ασχολήθη-καν µε το ζήτηµα

Οι επιστηµονικές αντιπαραθέσειςΣυµπεράσµατα

Τρίτον, η αντιπαράθεση για το βιβλίο της Ιστορίας, εµφανίζει «στρατόπεδα» πολιτικά, θεσµικά και ιδεολογικά που έχουν αντιπαρατεθεί σε αρκετές άλλες περιπτώσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρουµε το ζήτηµα της αναγρα-φής του θρησκεύµατος στις ταυτότητες ή το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο.Τέταρτον σηµειώνουµε πως το νέο βιβλίο της ΣΤ ∆ηµοτικού είναι έτοιµο, εγκεκριµένο από το παιδαγωγικό ιν-στιτούτο αλλά δεν έχει εκτυπωθεί και αποσταλεί στα σχολεία.

σκίτσα του Στάθη από σκίτσα του Στάθη από την Ελυθεροτυπία