N° 1311 VAN 12 TOT 19 JANUARI 2012 ¦ WEEK 2: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Aanleg fietspaden valt stil

D e  aanleg  van  fietspaden  in het  Brusselse  gewest  valt stil. Dat blijkt uit een schrif-

telijk  antwoord  van  minister  van Vervoer  Brigitte  Grouwels  (CD&V) aan  Brussels  parlementslid  Jef  Van Damme (SP.A). Sinds  het  aantreden  van  de  rege-ring-Picqué  IV  in  juli  2009  is  er nog maar 5,6 kilometer gescheiden fietspad  aangelegd.  Daar  komen nog wat gemarkeerde fietspaden bij, ‘befietsbare’  busbanen  en  fietssug-gestiestroken, maar telkens minder dan  één  kilometer.  Dat  brengt  het totaal op 7,5 kilometer.De  cijfers  staan  in  schril  contrast met de vorige regeerperiode. Minis-

ter  van  Vervoer  Pascal  Smet  (SP.A) wou  van  Brussel  een  echte  fiets-stad  maken.  In  die  periode  is  73 kilometer fietspad aangelegd.  In de eva luatie  van  Fietsplan I  staat  ook hoe  die  eruitzien:  10  kilometer  ge-scheiden  en  23  kilometer  gemar-keerd fietspad, 6 kilometer busbaan en  34  kilometer  fietssuggestie-strook.De  huidige  regering-Picqué  is  nog maar  halverwege,  maar  het  lijkt haast onmogelijk om die resultaten nog te halen.

Andere prioriteitenEr  zijn  verklaringen  voor  het  grote verschil,  en  die  zijn  niet  zozeer 

budgettair. Onlangs kondigden mi-nister  Grouwels  en  staatssecreta-ris  voor  Mobiliteit  Bruno  De  Lille (Groen) nog aan dat Brussel dit jaar 13  miljoen  euro  zal  investeren  in fietspaden. Dat is een record.De  verklaring  voor  het  lage  cijfer ligt  in  een  andere  beleidskeuze. 

Minister  Grouwels  heeft  ervoor gekozen  om  de  Gewestelijke  Fiets-routes (GFR) prioritair af te werken. Zo  staat  het  in  het  regeerakkoord. 

Tegen  2014  zullen  nagenoeg  alle GFR’s  klaar  zijn.  GFR’s  brengen fietsers  op  een  comfortabele  ma-nier van de ene wijk naar de andere. Daarbij  worden  gevaarlijke  punten weggewerkt,  maar  veel  fietspaden levert dat niet op.Een andere beleidskeuze van de mi-nisters  Grouwels  en  De  Lille  is  om vrijliggende fietspaden te verkiezen boven  geschilderde  fietspaden.  De aanleg  daarvan  kan  jaren  aansle-pen,  omdat  die  meestal  samen-hangt  met  de  volledige  heraanleg van de weg. Aan werk ontbreekt het overigens  niet.  Slechts  één  derde van de gewest wegen heeft vandaag al een fietspad.Tot  slot  is  het  zo  dat  de  gewest-wegen  waar  het  makkelijkst  een befiets bare  busbaan  kon  worden aangelegd,  al  aangepakt  zijn.  De moeilijkere  gevallen,  zoals  de  El-sensesteenweg of de Franklin Roo-

BRUSSEL – De huidige Brusselse regering heeft nog maar zeven kilometer fietspad aangelegd. Dat is een pak minder dan in de vorige regeerperiode (2004-2009), toen er meer dan zeventig kilometer fietspad bijkwam.

Amper een derde van de gewest-wegen heeft een fietspad

Mobiliteit > Slechts 7,5 kilometer, tegenover 73 in vorige legislatuur

Tien avonden winTerjazz in familiale sfeer bij ThÉÂTre marnien ook: mira, ivo dimchev en 15 jaar Cinema nova.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

12 0112

seveltlaan, blijven over. Daartegen-over  staat  dan  weer  dat  er  aan  de Kruidtuinlaan  erg  snel  een  fiets-/busbaan  zou  kunnen  bijkomen, maar  dat  die  om  een  of  andere  bi-zarre  reden  maar  niet  uitgevoerd geraakt.� Steven�Van�Garsse

Blader verder voor onze condities.

NISSANVERANDERT

DE REGELS

Mini-verbruik.

Maxi-condities.

Zie p. 32DB24/183726A2

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

BRUSSEL – Op de Grote Markt sneeuwde het dinsdagmiddag koksmutsen. Met precies 655 toques gaven sterren- en andere chefs, traiteurs, ambachtslui en toeleveranciers van de horeca het startschot van Brusselicious. De lanceringsstunt van het eerste jaar van de Brusselse gastronomie was meteen goed voor een plaatsje in het Guinness Recordboek. De amuse-bouche werd gesmaakt. Hopelijk valt ook de rest van het menu te pruimen.� JMB

FOTO: © IVAN PUT

lekkerbekken luiden brUsseliCioUs in

Voorpublicatie bij Zazie

De Cock - De brief van... bw.def_Opmaak 1 02-12-11 10:20 Pagina 67

Rosie en Moussa, deel 2: De brief van papa

27

LEES PAGINA 20NU IN PREMIÈRE BIJ BRONKS

HET NIEUWE BOEK VAN MICHAEL DE COCK EN JUDITH VANISTENDAEL

(waar het allemaal begon)

BDW 1311 PAGINA 2 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Loul werd in 1987 als een van de eerste minderjarige vluchtelingen opgevangen in het Klein Kasteeltje. We zijn 25 jaar later. Zijn dochter Nardos is, net als mijn dochter, gefascineerd door alles wat roze is.

© IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Salduz hapert nogUitgelicht > Slechts handjevol Franstalige Brusselse advocaten werkt mee

D e  Salduz-wet  houdt  in  dat een  verdachte  al  van  bij  het eerste  politieverhoor  recht 

heeft op een advocaat. De wet is ver-noemd  naar  een  jonge  Turk  die  in zijn land veroordeeld werd omdat hij deelgenomen  zou  hebben  aan  een verboden  betoging  van  de  Koerdi-sche PKK. Hij had de feiten toegege-ven tijdens het politieverhoor, maar zei  later  dat  hij  onder  druk  bekend had.De 17-jarige trok naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Dat oordeelde  in 2008 dat  Salduz  geen  eerlijk  proces  had gekregen omdat er  tijdens het poli-tieverhoor  geen  advocaat  aanwezig was.  Alle  landen  van  de  Raad  van Europa werden aangemaand om dit 

principe  snel  op  te  nemen  in  hun rechtssysteem. België treuzelde drie jaar, onder meer omdat de parketten dwarslagen.  De  advocaten  bleven echter  aandringen.  “De  aanwezig-heid van een advocaat voorkomt dat de politie  tijdens het verhoor onge-oorloofde druk uitoefent,” zegt Tom Bauwens  van  de  Nederlandse  Orde van  Advocaten  bij  de  Brusselse  ba-lie.  “De  advocaat  kan  de  verdachte ook  vertellen  wat  hij  beter  wel  en niet  zegt.  Dat  hoeft  niet  te  leiden tot  vertraging,  integendeel  zelfs.  Ik denk ook dat de onderzoeken er al-leen  maar  degelijker  op  worden.” De Belgische wet werd vorige zomer aangenomen en trad op 1 januari in werking.De  politievakbonden  lieten  vorige 

week  meteen  van  zich  horen.  Ze meldden  dat  de  Brusselse  procu-reur  Bruno  Bulthé  in  een  recente omzendbrief de politie opdracht had gegeven  om  bij  een  vijftigtal  mis-drijven  –  gaande  van  autodiefstal tot slagen en verwondingen – de ver-dachte  niet  meteen  aan  te  houden en te verhoren, maar hem eventueel later uit te nodigen voor een verhoor. In dat geval is de aanwezigheid van een advocaat immers niet verplicht. Op  die  manier  zou  de  politie  niet overbelast raken.Heel  wat  politici  reageerden  ontzet en spraken over straffeloosheid. Mi-nister  van  Justitie  Annemie  Turtel-boom (Open VLD) liet daarop weten dat ze de ‘werkafspraken’ van Bulthé een maand zou aanzien.Ook de politievakbonden waren niet opgezet  met  de  omzendbrief.  “Het klopt  dat  dit  beleid  in  de  praktijk al langer bestond, maar door het te officialiseren  in  een  omzendbrief, geef je het verkeerde signaal, name-lijk dat een crimineel lang onder de radar kan blijven,” zegt Gert Cockx van de politievakbond NSPV.

Tegelijkertijd  erkent  Cockx  dat  de politie niet klaar  is voor de Salduz-wet. “Er  is onvoldoende  infrastruc-tuur.  Er  moet  nu  namelijk  ook  een lokaal zijn waar de verdachte en zijn 

advocaat  voor  het  verhoor  in  ver-trouwen kunnen overleggen, terwijl de politie toch een oogje in het zeil houdt.  Want  wij  staan  ook  in  voor de  veiligheid  van  de  advocaat.  Bo-vendien  moeten  nog  heel  wat  poli-

tiemensen  een  speciale  opleiding krijgen.” Hoe dan ook zal de Salduz-wet voor flink wat tijdverlies zorgen, meent  Cockx.  “Als  iemand  toch meegenomen  wordt  voor  verhoor, dan moeten we wachten op de advo-caat. Die heeft  twee uur de  tijd om naar  het  commissariaat  te  komen. En als het verhoor uitgesteld wordt, is het vaak een andere politieploeg, die niets van de zaak af weet, die er-mee belast wordt.”

Tien keer per dagIntussen  is  de  Salduz-wet  een  dik-ke  week  van  toepassing  in  Brus-sel.  Wanneer  iemand  aangehouden wordt voor verhoor, waarschuwt de politie via een callcenter de perma-nentiedienst  van  de  advocaten.  De advocaten van de Nederlandse Orde die  stand-by  waren,  moesten  dage-lijks zo’n tien keer uitrukken en vijf keer  telefonische bijstand verlenen, vertelt  Tom  Bauwens.  “Alles  liep vlot, behalve dat er de eerste nach-ten  ook  Franstalige  noodoproepen bij ons terechtkwamen.”Het  permanentiesysteem  van  de 

BRUSSEL – De toepassing van de nieuwe Salduz-wet zorgde de afgelopen week in politie- en gerechtskrin-gen voor heel wat commotie. De politie blijkt niet klaar voor de wet en is inmiddels boos op het parket. De Franstalige Brusselse advocaten willen niet meedoen. Alleen bij de Vlaams-Brusselse advocaten loopt alles op wieltjes. “Wij willen

meewerken aan de toepassing van Salduz, maar ook de overheid moet het spel meespelen”

COLLECTO: NU OOK TE BESTELLEN PER SMS

BRUSSEL – Voortaan is het mo-gelijk  om  de  collectieve  taxi-dienst  Collecto  ook  per  sms te  bestellen  of  door  een  voice-mailtje  op  het  automatisch antwoordapparaat  van  de  bel-centrale achter te laten. Dat laat Brussels  minister  van  Vervoer Brigitte  Grouwels  (CD&V)  we-ten.Collecto  is  een  collectieve  taxi-dienst  die  als  aanvulling  dient op  het  nachtbusnet  Noctis  van de  MIVB.  Gebruikers  kunnen zeven  dagen  op  zeven  tussen elf  uur  ’s  avonds  en  zes  uur ’s ochtends een beroep doen op de  gemeenschappelijke  taxi  die hen  oppikt  en  afzet  aan  vaste haltes.  MIVB-abonnees  betalen vijf  euro, andere gebruikers zes euro.In  2011  deed  Collecto  het  vol-gens  de  cijfers  goed:  er  waren 94.597 reizigers in totaal, en het aantal  maandreizigers  begint richting 10.000 te gaan. Op een gemiddelde  weeknacht  gebrui-ken  150  mensen  de  dienst,  in het weekend vijfhonderd.� CD

OPMERKELIJK

BDW 1311 PAGINA 3 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�4�JANUARI

OMZENDBRIEF�ZET�KWAAD�BLOED. In een omzendbrief vraagt het Brusselse parket om verdachten van bepaalde misdrijven niet onmiddellijk aan te houden voor verhoor, maar later op te roepen. Die maatregel is een 

gevolg van de Salduz-wet, die impliceert dat bij elk eerste verhoor door de politie een advocaat aanwezig moet zijn. Met de richtlijn wil het parket anticiperen op mogelijke tijdverspilling. Heel wat politici reageerden ontzet op de brief. Minister van Justitie Annemie Turtel-boom (Open VLD) wil de aanpak van het Brusselse parket over een maand evalueren.

DONDERDAG�5�JANUARIHERBESTEMMING�BELLE-VUE�KRIJGT�VORM. De herbe-stemming van de voormalige brouwerij Belle-Vue aan het kanaal wordt concreter. Tegen 2013 wordt gedacht aan een twee- à drie-sterrenhotel dat zich vooral op jongerengroepen en families richt. Naast dit Meininger Belle-Vue Hotel – dat het midden houdt tussen een hotel en een jeugdherberg – worden er op het terrein ook veertien ecovriendelijke appartementen, een kleine congreszaal en een oplei-dingscentrum voor horecaberoepen gepland.

VRIJDAG�6�JANUARIWIELS�BREIDT�UIT. Wiels, het centrum voor hedendaagse kunst aan de Van Volxemlaan, gaat de komende drie jaar verbouwen. Zo komt er onder meer een auditorium met tachtig plaatsen voor film-projecties en kleinere kunstinstallaties in het gebouw in Vorst. De erfpachtovereenkomst wordt ook verlengd tot 2057. 

‘OLyMpIA’�VAN�MAGRITTE�IS�TERUG. De kunstdieven kregen het schilderij niet verkocht na de mediaheisa die in 2009 op hun overval was gevolgd. Of er voor de teruggave losgeld is betaald, is onduidelijk: de bronnen spreken elkaar daarover tegen. Het doek, dat werd ontvreemd in het René Magrittemuseum in Jette, verkeert in perfecte staat.

UNION�SINT-GILLIS�IN�SLECHTE�pApIEREN. Volgens sport-econoom Trudo Dejonghe stevent de club Union Sint-Gillis af op een financieel drama. De club heeft meer schulden dan de waarde van alle eigendommen samen. Union-voorzitter Enrico Bové geeft toe dat er een betaalachterstand is, maar legt zich niet neer bij dit doodsvonnis. Via jeugdwerking in het eerste elftal en de inning van achterstallige inkomsten wil hij de club ademruimte geven.

ZONDAG�8�JANUARI�DAKLOZE�AANGEVALLEN. In de nacht van zondag op maandag wordt een dakloze in het Noordstation aangevallen. De deken van de slapende man wordt in brand gestoken. De man moet met brand-wonden aan de benen overgebracht worden naar het brandwonden-centrum in Neder-Over-Heembeek. Hij verkeert niet in levensgevaar. Van de dader(s) ontbreekt elk spoor.

MAANDAG�9�JANUARI�CELSTRAFFEN�VOOR�GROEpSVERKRACHTING. Het Brus-selse parket-generaal eist gevangenisstraffen van vier tot acht jaar tegen vijf mannen die verdacht worden van een groepsverkrachting. In 2005 zouden ze een jonge vrouw urenlang hebben misbruikt, mishandeld en verkracht in Schaarbeek.

VOORRANG�VOOR�BROERS�EN�ZUSSEN. In het Brusselse Nederlandstalige basisonderwijs kunnen broers en zussen van al aanwezige leerlingen zich tijdens deze eerste inschrijvingsronde inschrijven. De inschrijvingen gebeuren rechtstreeks op school en volgens het principe ‘eerst komt, eerst maalt’. Tijdens de tweede ronde, in februari, kunnen andere kandidaat-leerlingen zich inschrij-ven. Daarna begint het puzzelwerk om een wettelijk en werkbaar evenwicht te vinden.

DINSDAG�10�JANUARIMEER�REGULARISATIE�OM�MEDISCHE�REDENEN. De Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) registreert een toenemend aantal aan-vragen tot medische regularisatie, meer dan het aantal aanvragen om humanitaire redenen. Vooral uit de Aziatische landen Bangla-desh en Nepal is er vraag naar regularisatie om gezondheidsredenen. Exacte cijfers voor 2011 zijn er nog niet, maar eind oktober ging het om negenduizend aanvragen. Bevoegd staatssecretaris Maggie De Block (Open VLD) vermoedt misbruik.

� Samengesteld�door�Christophe�Degreef�en�Tuur�De�Moor

“De aanwezigheid van een advocaat voorkomt dat de politie tijdens het verhoor ongeoorloofde druk uitoefent.”

Franse  Orde  bij  de  Brusselse  balie werkte  vorige  week  nog  niet  op-timaal.  Inmiddels  is  het  volgens stafhouder  Jean-Pierre  Buyle  wel operationeel,  maar  er  is  een  ander probleem:  de  advocaten  staan  niet te springen om mee te werken. “On-geveer  negentig  procent  van  alle zaken  in  Brussel  is  Franstalig.  Wij hebben  voor  de  permanentie  dus veel  meer  advocaten  nodig  dan  de Nederlandse  Orde,  per  maand  zo’n 550.” Nochtans heeft zich maar een handjevol  aangemeld.  “Onze  advo-caten vinden dat er in Brussel veel te 

veel plaatsen zijn waar een verhoor kan plaatsvinden. Het kan op veer-tig  plekken,  op  een  politiecommis-sariaat, maar ook bij de luchthaven-, metro- of spoorwegpolitie. De advo-caten willen dat het verhoor op één plaats plaatsvindt, zoals dat ook  in Bergen gebeurt. Maar daar willen de Brusselse  burgemeesters  voorlopig niet van weten.”Bovendien willen de Franstalige ad-vocaten behoorlijk vergoed worden. “Er is weliswaar vijftig miljoen euro uitgetrokken  voor  het  hele  project, maar  het  is  niet  duidelijk  hoeveel 

daarvan voor de advocaten bestemd is. Vorig jaar zijn de pro-Deovergoe-dingen  al  gedaald.  Een  tolk  zonder opleiding  krijgt  nu  zelfs  meer.  Wij willen  graag  meewerken  aan  de toepassing  van  Salduz,  maar  ook  de  overheid  moet  het  spel  meespe-len.”En wat als het verhoor zonder advo-caat  gebeurt?  Buyle:  “Dan  bestaat inderdaad de kans dat de procedure achteraf  rechtsongeldig  wordt  ver-klaard.  De  overheid  neemt  dus  een risico.”�� Bettina�Hubo

De Conferentie van Burgemeesters? Die heeft voor mij hetzelfde statuut als bijvoorbeeld de conferentie van alle parlementsleden die dagelijks met de fiets naar het parlement gaan.”

Annemie Maes (Groen) vindt het niet kunnen dat de burgemeesters het ontwerp van het gewestelijk parkeerbeleidsplan hebben kunnen inkijken en de parlementsleden niet (in het parlement).

Nieuw bloed in de gemeentebesturen. Daar ben ik voor. Vermijden dat de macht decennialang in handen blijft van één iemand, en dan wordt doorgegeven op zoon of dochter.”

CDH-parlementslid Ahmed El Khannouss dient een wetsvoorstel in dat het burgemeesterschap beperkt tot drie opeenvolgende periodes, dus maximaal achttien jaar (in La Dernière Heure).

Waar  denkt  u  aan  als  u  DoucheFLUX  leest?  Nergens aan?  Geen  probleem.  De  komende  maanden  zult  u  er zeker nog van horen.DoucheFLUX is een project van Baudouin Hubert, Chris Aertsen en Laurent d’Ursel. Drie mensen met het hart op  de  juiste  plaats,  die  zich  willen  inzetten  voor  het toenemende aantal dak- en thuislozen in deze stad. Ze mikken  op een plek waar dak- en  thuislozen een dou-

che  kunnen  nemen,  hun  was  en  strijk  doen,  waar  een kapper langskomt en waar er kluisjes zijn waarin ze het weinige waardevolle wat ze bezitten, kunnen opbergen. DoucheFLUX  moet  ook  een  plek  met  een  ziel  worden, een buurthuis, geen plek die  ‘goed genoeg voor daklo-zen’  is.  DoucheFLUX  doet  een  beroep  op  de  overheid, gulle  bedrijven  en  particulieren  voor  de  opstart  en  de werking. Meer op www.doucheflux.nl.� DV

DoucheFLUXHETWOORD

© VIN

CE

NT D

UTE

RN

E / PH

OTO

NE

WS

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1311 PAGINA 4 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Politiek > CD&V Molenbeek maakt zich op voor de gemeenteraadsverkiezingen

‘Molenbeek is niet altijd een laboratorium’SINT-JANS-MOLENBEEK – Vorige zomer hekelden ze het beleid in hun gemeente nog met een pluchen struisvogel, dit jaar wordt het ernstiger. In de aanloop naar oktober zijn Laura Pinti en Benjamin Dalle (beiden 29) de CD&V-gezichten in Molenbeek die de politiek van PS-burgemeester Philippe Moureaux zullen aanvechten. Zelf willen ze het niet zo sterk verwoorden. “Noem het een alternatief, geen oppositie.”

B enjamin  Dalle  werd  onlangs nog  door  De Standaard  ge-lauwerd  omdat  hij  een  be-

langrijke  bijdrage  geleverd  heeft aan  het  ontwarren  van  de  knoop genaamd  Brussel-Halle-Vilvoorde. “Maar daar wil ik niets over kwijt.” Momenteel  is  hij  kabinetschef  van Servais  Verherstraeten,  de  federale staatssecretaris  voor  Staatshervor-ming.Laura  Pinti  is  nog  niet  zo  lang  politiek  actief,  amper  zeven  maan-den, maar toch wordt zij het gezicht van CD&V Molenbeek.

Wat is jullie engagement voor Molenbeek? Waarom wonen jullie er, en waarom zijn jullie er politiek actief?Laura Pinti:  “Enerzijds  trekt  Mo-lenbeek me aan door de multicultu-raliteit,  maar  anderzijds  wordt  het leven me er niet bepaald gemakke-lijk  gemaakt.  Het  onveiligheidsge-voel – vooral bij vrouwen – is sterk. De  omgangsvormen  zijn  ruw,  res-pect voor elkaar  is vaak ver  te zoe-ken.  Molenbeek  heeft  met  de  zeer jonge  bevolking  een  enorme  troef, maar  de  jeugdwerkloosheid  is  er 

hoog.  En  de  uitdagingen  voor  de scholen zijn groot.”Benjamin Dalle:  “Zelf ben  ik nog maar sinds drie jaar vertrouwd met Molenbeek. Ik woon op de grens met de  Maritiemwijk,  maar  toch  vind ik  het  een  aangename  buurt.  De maatschappijproblemen  zijn  echter groot.  Anders  dan  Philippe  Mou-reaux  bedoelt  met  zijn  ‘multicultu-rele  laboratorium’,  is  Molenbeek  al te  vaak  géén  laboratorium.  Er  zijn veel concentratiewijken zonder veel contact  tussen de verschillende ge-meenschappen, elk met verschillen-

de culturen. En wil je een intercultu-rele boodschap meegeven, dan moet je het ook over normen en waarden durven te hebben.”

Staat Philippe Moureaux een echt multiculturele gemeente niet zelf in de weg? Kritiek op zijn gemeente en zijn beleid wordt altijd direct afgedaan als kritiek op de multiculturele samenleving. Is het tijd voor iets anders?Pinti: “Goh,  we  hebben  Moureaux al  proberen  te  overtuigen  van  de veiligheids-  en  andere  problemen. We  hebben  in  juni  vorig  jaar  onze struisvogelactie  gevoerd (ze ver­weten Moureaux een struisvogel­politiek te voeren, red.).  Maar  of  het  echt geholpen heeft om hem  te overtuigen...?”

Dalle: “Moureaux’ reflex om kritiek op  zijn  beleid  af  te  doen  als  kritiek op  de  multiculturele  samenleving is  storend.  Ik  denk  dat  de  burge-meester  zich  onvoldoende  aanpast aan kritiek. En dan begint hij op de man  te  spelen,  zoals  dat  het  geval was  met  journalist  Bart  Eeckhout van De Morgen. Die laatste woont in Molenbeek,  en  hij  schrijft  zeer  kri-tisch  over  wat  er  mis  gaat  in  onze gemeente. Terecht, vaak.”

Zijn jullie zelf al het slachtoffer geweest van agressie of fysieke ongemakken in Molenbeek?Pinti: “In de zomer gebeurt het vaak dat  ik  opmerkingen  krijg  omdat  de kleren dan wat luchtiger zijn. En het rondhangen  van  groepen  jongeren op  straat  is  ronduit  storend.  Nu  ja, dat is natuurlijk maar een gevoel.”

Benjamin Dalle en Laura Pinti: “Moureaux’ reflex om kritiek op zijn beleid af te doen als kritiek op de multiculturele samenleving is storend.”

© BART DEWAELE

BDW 1311 PAGINA 5 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

ADVERTENTIE

Dalle: “Mijn vrouw is al het slacht-offer  geweest  van  een  sacjacking-poging.  Maar  ongemakken  in  Mo-lenbeek  zijn  vaak  alledaagser:  na verloop  van  tijd  ga  je  je  zelfs  niet meer  storen  aan  zwerfvuil  en  on-burgerlijk gedrag. En dat kan niet de bedoeling zijn.”“Ik herinner me nog dat de schepen van Netheid, Jan Gypers (Open VLD), een ludieke actie voerde: aan de voet 

van  alle  bomen  in de  Maritiemwijk zaaiden  de  bewoners  bloemen.  Na verloop van tijd zag je inderdaad veel bloemen, maar ook veel vuilnis.”

Proberen jullie bewoners er attent op te maken dat dat niet mag, sluikstorten? Krijgen jullie het uitgelegd?Pinti:  “Dat  is  delicaat.  Ik  zou  het eerlijk  gezegd  niet  doen.  Want  je bent  nooit  zeker  van  de  tegenreac-tie.”Dalle: “Je moet het durven. Ik pro-beer  mensen  wel  op  hun  fouten  te wijzen, maar dat is niet makkelijk.” Pinti:  “Jammer  genoeg  zorgt  het individualisme  van  de  stadsbewo-ner ervoor dat er niet veel opmerkin-gen worden gegeven. Er heerst zo’n beetje de regel van ‘niet moeien met de  problemen  om  zelf  geen  proble-men te krijgen’.”

Jullie hadden het daarstraks over normen en waarden, maar begin er maar eens aan in deze tijden van individuele vrijheid. Welke rol kan de christendemocratie daarin spelen?Dalle:  “Je  kunt  eindeloos  filoso-feren  over  de  christendemocratie, maar  wat  we  in  de  stad  proberen doen,  is  verbinden:  mensen  die  el-kaar niet kennen en weinig traditio-nele netwerken hebben om op terug te vallen, proberen we met elkaar in contact te brengen.”

Wat is dan het verschil met andere traditionele partijen? Ik kan me inbeelden dat ook de socialisten of de groenen azen op de stadsbewoner die verbonden moet worden.Dalle: “Dat  is  waar,  maar  wij  be-nadrukken  daarbij  ook  de  eigen verantwoordelijkheid,  terwijl  an-dere partijen er  sneller  van uit  zul-len  gaan  dat  de  overheid  voor  die verbondenheid  moet  zorgen.  Door subsidies, bijvoorbeeld. Dan kiezen wij eerder voor een discours over de individuele verantwoordelijkheid en het eigen initiatief van de mens om zelf mee te willen.”

Dat klinkt bijna liberaal.Dalle: “Neen,  want  christendemo-cratie betekent ook dat je moet zor-

gen voor de zwakkeren, hen helpen. Bij voorkeur via het eigen  initiatief, maar ook via de sociale bijstand.”

Wordt jullie lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen een oppositielijst?Dalle: “Het is vooral belangrijk dat we  een  eigen  koers  kunnen  varen, anders dan  in 2006,  toen we op de lijst  van  de  burgemeester  stonden. Tezamen  met  de  Franstalige  colle-ga’s van CDH, die in de Molenbeek-se meerderheid zitten, komen we nu met een eigen lijst. Maar ik zou die lijst geen oppositielijst noemen, eer-der een alternatief.”

Denken jullie dat CDH zich openlijk zal distantiëren van de PS? Op allerlei niveaus – zowel het Brusselse als het federale – blijkt dat de Franstalige socialisten en de Franstalige christendemocraten het goed met elkaar kunnen vinden en dat ze over veel thema’s min of meer dezelfde standpunten hebben.Dalle: “De CDH-schepen Ahmed El Khannouss  durft  tegenwoordig  af en  toe  in  te  gaan  tegen  Moureaux, hoor.  En  wat  ons  en  CDH  betreft: voor  95  procent  delen  we  ons  pro-gramma  met  de  Franstalige  chris-tendemocraten.  Al  krijgen  wij  de vrijheid om scherper te zijn voor het huidige bewind.”Pinti:  “CDH begrijpt wel dat we  in de  eerste  plaats  de  Vlaming  willen bereiken. Al mikken we met een ge-zamenlijke  lijst  op  zoveel  mogelijk Brusselaars.”

Nochtans is de christendemocratie in steden niet zo vanzelfsprekend.Dalle: “Dat  wil  ik  nuanceren.  In Brussel behalen we behoorlijke sco-res. Sinds 1989 zitten we ook in het bestuur  van  het  Brussels  Hoofd-stedelijk  Gewest.  Het  is  vooral  een kwestie van ons programma te ver-kopen:  in  de  steden  slaat  de  bood-schap  van  verbondenheid  en  eigen verantwoordelijkheid minder aan.”

Is het soms niet moeilijk om aan jongeren uit te leggen dat jullie voor CD&V kiezen? Ik kan me inbeelden dat jongeren niet direct zitten te wachten op een verhaal van normen en waarden.Pinti:  “Het  gaat  om  de  standpun-ten, of ik nu twintig of zestig ben.”Dalle:  “Er  zijn  wel  sociologische onderzoeken  die  uitwijzen  dat  jon-geren  vandaag  een  iets  klassieker denkpatroon  hebben  dan  de  vorige generatie, zonder daarom echt con-servatief te zijn.”

Laatste vraag, maar niet de minste: geloven jullie in God, als jonge CD&V’ers?Pinti:  “Dat  is  een  vreemde  vraag. Het doet er niet echt toe waar ik  in geloof,  en  ik  wil  waar  ik  in  geloof, niet opdringen.”Dalle: “Voor onze partij is geloofs-overtuiging  geen  punt.  Christen-democratie is iets anders dan chris-telijk geloof.”

Christophe Degreef

“Het kan niet dat zwerfvuil en onburgerlijk gedrag niet meer storen”

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Ngo’s vangen asielzoekers opANDERLECHT – Ngo’s die normaal gezien in ont-wikkelingslanden opereren, zijn voor het eerst in de hoofdstad actief om asielzoekers op te vangen. “Het niet doen zou inhumaan zijn.”

Ook  zonder  vriesweer  is  het  rond  deze  tijd  van  het jaar haast niet doenbaar om de nacht op straat door te brengen. Toch  is dat precies wat  tal van asielzoekers in  verschillende  Brusselse  parkjes  proberen  te  doen. Fedasil weigert elke maand vierhonderd asielzoekers. Sommigen  zoeken  hun  toevlucht  tot  kraakpanden, maar  tientallen  zien  zich  genoodzaakt  de  nacht  op 

straat door te brengen. Om de ergste nood te lenigen hebben  acht  organisaties,  waaronder  Caritas  Inter-national, 11.11.11, Dokters van de Wereld en Unicef, niet ver van het Weststation een voormalig kantoor-gebouw ingericht voor nachtopvang. Er is plaats voor honderdvijftig asielzoekers. “Het is niet de bedoeling dat ze hier blijven,” zegt Els Keytsman van Vluchtelin-genwerk, dat de actie mee coördineert. “We zijn geen opvangcentrum,  we  organiseren  alleen  noodhulp.” Elk dag na het ontbijt moeten de asielzoekers weer de straat op, ’s avonds kunnen ze zich weer aanmelden. Eind maart sluit de noodopvang de deuren. SVG

SAMEN(kinderen, ouders, school)

maken we van onze school een leerkrachtige school waar uw kind zich thuis

kan voelen.

❐ 3 vestigingen in Oudergem❐ Groene school ❐ Eigen speelbos ❐ Uitgewerkte zorgstructuur met zorgteam ❐ Geïntegreerde werking van ICT : gebruik van computer

en internet in alle klassen, smartboard,beamer,… ❐ Zwemmen vanaf 1ste leerjaar ❐ Opvang van 7u30 tot 18 uur❐ Aangepast aanbod Frans❐ Culturele en pedagogische uitstappen voor alle klassen ❐ Familiale sfeer

OPE

ND

EUR

DA

GEN

26 januari: Henri de Brouckèrelaan 16 18 januari: Invalidenlaan 168 20 januari: Schallerlaan 19/21

Van 8.35 tot 12 uur

3 vestigingen in Oudergem!

HENRI DE BROUCKÈRELAAN 16 INVALIDENLAAN 168 SCHALLERLAAN 19/21 1160 OUDERGEM02/672.87.18 bs.oudergem@g-o.be www.destadsmus.be

Voed je talentOp zoek naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe job of wat vrije tijd over? Dan heeft CVO Elishout zeker wat voor jou. Bekijk het ruim aanbod aan praktische opleidingen op onze website en school je bij voor een nieuwe toekomst.

SECUNDAIRONDERWIJS

INTERNAAT

CENTRUMVOLWASSENEN

ONDERWIJS

Meer info?Bezoek onze website:

www.elishout.be

INFOVOORMIDDAG21 januari

AAN ONZE ABONNEES

Vroeger kreeg u met de post elke week een ‘anoniem’ pakket met uw BDW en Agenda. Om het aantal verkeerde afleveringen te beperken worden nu de exemplaren op naam verstuurd. Allicht zullen hierdoor een aantal fouten in het adressenbestand aan het licht komen.

Ontvangt u nog altijd een exemplaar op naam van de vorige bewoners, staan er fouten in uw adres of ontvangt u nu helemaal niets meer?Laat het ons allemaal weten op abo@bdw.be of bel 02-226.45.45, en wij zetten het met plezier recht. Abonnementen op adressen in ‘Brussel 19’ zijn en blijven gratis. Voor Belgische adressen buiten Brussel betaalt u een bijdrage in de portokosten van 15 euro per jaar, voor buitenlandse adressen is dat 25 euro per jaar.

BDW 1311 PAGINA 6 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

B russel  en  Lyon  zijn  ongeveer even groot en beide agglome­raties hebben een dik miljoen 

inwoners. En net als Brussel kampte Lyon  met  grote  mobiliteitsproble­men.  Het  afgelopen  decennium heeft de Franse stad haar verkeers­probleem  evenwel  kordaat  aange­pakt.  Reden  genoeg  voor  staatsse­cretaris  voor  Mobiliteit  Bruno  De Lille  (Groen!)  om  er  een  kijkje  te gaan nemen.Raakpunten  genoeg  tussen  Brussel en Lyon, de positie van de wagen als transportmiddel  bijvoorbeeld.  “Net als Brussel was Lyon tien jaar gele­den  een  stad  waar  de  auto  koning was,”  zegt  Gilles  Vesco,  de  verant­woordelijke  voor  nieuwe  vervoers­modi  en  ‘nieuwe  stedelijke  levens­stijlen’. “De stad kreunde daaronder, er waren enorm veel files.” Ter illus­tratie:  nog  altijd  loopt  de  A6/A7, beter  bekend  als  de  Autoroute  du Soleil, door het hart van de stad.Met  de  verkiezing  van  de  socialist Gérard  Collomb  tot  burgemeester in  2001  kwam  er  verandering  in het  straatbeeld.  “Het  belangrijkste was  om  een  mentaliteitswijziging te  creëren  bij  de  burgers,”  vertelt Vesco, “en dat mag je niet bruuske­ren. We hebben er eerst via de media en andere kanalen voor gezorgd dat de geesten rijpten voor het idee van zachte  mobiliteit.  We  hebben  ook 

autoloze  zondagen  georganiseerd. Daarna  lieten  we  een  enquête  uit­voeren die aantoonde dat een meer­derheid  van  de  burgers  gewonnen was  voor  het  idee.  Pas  daarna  zijn we  maatregelen  gaan  nemen.  Maar wel altijd  vanuit het  idee van abso­lute  voorrang  voor  openbaar  ver­voer, fietsers en voetgangers. Nu  is iedereen ervan overtuigd dat minder auto’s  in  de  stad  een  noodzaak  is.” De resultaten zijn er: tot 2002 steeg het autoverkeer jaar na jaar in Lyon, sindsdien is het met twintig procent gedaald.Die  prestatie  sterkt  staatssecreta­ris De Lille in de overtuiging dat de ambitieuze  doelstellingen  van  het Brusselse  Iris  2­plan  (tussen  2001 en 2018 twintig procent minder au­toverkeer) haalbaar zijn. “Het aantal fietsers  bij  ons  stijgt  jaar  na  jaar,” zegt  hij.  “Maar  er  is  nog  veel  werk aan  de  winkel.  In  Brussel  zijn  fiet­sers  hoofdzakelijk  mannen,  terwijl die  verhouding  in  Lyon  gelijker  is. Dat  bewijst  dat  wij  nog  meer  moe­ten  doen  voor  de  veiligheid  en  het comfort van de fietser. Ook de voet­gangers  mogen  we  niet  uit  het  oog verliezen.  We  zullen  maatregelen moeten  treffen  die  de  automobilist van zijn voetstuk halen.”Lyon  heeft  het  wel  makkelijker  om plaats te maken voor de fiets en het openbaar  vervoer.  Een  groot  deel 

LYON – Terwijl Brussel kreunt onder de verkeersdruk, gaan de autoriteiten in het Franse Lyon de mobiliteitsknoop met de bijl te lijf. Het aantal autoritten in de stad aan de Rhône daalt al negen jaar op rij. En de recepten voor die prestatie klinken soms bekend in Brusselse oren.

Aan de oevers van de Rhône lagen vroeger 1.800 parkeerplaatsen. Die zitten nu onder de grond; bovengronds kwamen terrassen, loop- en fietspaden, een draaimolen,...

Mobiliteit > Franse stad kiest resoluut voor zachte mobiliteit en openbaar vervoer

Lyon onttroont Koning Auto

de UMP­oppositie van mening over details,” zegt Vesco. “Maar over het algemene  principe,  dat  openbaar vervoer  en  de  zachte  weggebruiker voorrang  krijgen,  is  iedereen  het eens.  Je  moet  iemand  die  je  uit  de auto probeert te halen, wel altijd een goed alternatief kunnen aanbieden, of  het  nu  de  fiets  of  het  openbaar 

vervoer  is.”  Er  werd  daarom  ook stevig  geïnvesteerd.  Niet  alleen  in nieuwe  lijnen,  maar  ook  in  mate­rieel.  “Want  versleten  tramstellen zijn slecht voor je imago.”Ook  andere  mobiliteitsinitiatieven klinken  bekend  in  Brusselse  oren: grote  transitparkeerterreinen  aan de  rand  van  de  stad  die  aansluiten op  het  openbaarvervoersnetwerk, een zone 30  in het centrum van de stad en een strikt parkeerbeleid. Za­ken die in Brussel in het beste geval in een embryonale fase zitten.Een van de speerpunten in het mo­biliteitsplan van Lyon was het fiets­deelsysteem  Vélo’V  (spreek  uit:  vee +  het  Engelse  love),  de  plaatselijke broer van Villo. Lyon was de eerste stad  waar  JCDecaux  het  systeem op  grote  schaal  toepaste.  En  het is  nog  altijd  duidelijk  dat  stad  en privé firma  er  een  nauwe  relatie  op nahouden.  Tijdens  de  presentatie van  het  mobiliteitsbeleid  blijken  de mensen van de stad en Decaux twee handen op een buik.Vélo’V telt zo’n vierduizend fietsen, verdeeld over 340 stations. De twee­wielers zijn identiek aan de Brussel­se exemplaren, inclusief rammelend boodschappenmandje. En ze zijn al­omtegenwoordig, goed voor 19.500 ritten per dag, een kwart van het to­tale aantal fietsverplaatsingen. “We hebben  Velo’V  gebruikt  als  motor om een kritische massa aan fietsers op de been te brengen,” zegt Pascal Chopin,  regionaal  directeur  van JCDecaux.  “Tien  jaar  geleden  wer­den  fietsers  nog  als  paria’s  gezien. Nu zijn ze overal. De automobilisten 

In Lyon heten de huurfietsen van JCDecaux Vélo’V en is het spatbord rood, maar voorts zijn ze identiek, tot het rammelende mandje toe.

© (E

BA

RR

ER

A)

“Er is een resolute keuze gemaakt om de fiets voorrang te geven”

van  de  stad  is  opgebouwd  volgens een  dambordpatroon,  met  brede boulevards.  In  veel  straten  valt  het op:  er  is  veel  plaats  voor  fietsers, voetgangers,  tram  en  bus.  Auto­mobilisten moeten het vaak stellen met een rijstrook en enkele parkeer­plaatsen.  Bijkomend  pluspunt  voor fietsers: in tegenstelling tot Brussel is het centrum van Lyon vlak als een biljartlaken.

Eén lijnNog  een  belangrijk  punt  is  dat  de politieke verantwoordelijken op één lijn zitten. “We verschillen wel met 

© C

ALYS

TEE

ADVERTENTIEBDW 1311 PAGINA 7 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

hebben zich aangepast. Door het ge­bruik  van  Velo’V  hebben  ook  meer mensen een fiets gekocht.”Ondanks  de  inspanningen  is  het aandeel van de fiets nog altijd klein: drie procent van alle verplaatsingen, te vergelijken met Brussel. “Maar de politieke wil is er om dat aandeel te doen  stijgen,”  zegt  Chopin.  “Er  is een  resolute  keuze  gemaakt  om  de fiets voorrang te geven.”

OeversEen  andere  resolute  keuze  is  wat Lyon met zijn rivieroevers heeft ge­daan.  De  kades  van  de  Rhône,  die samen  met  de  Saône  door  de  stad loopt,  waren  tien  jaar  geleden  een groot parkeerterrein. Op een strook van  4,5  kilometer  was  plaats  voor 1.800 auto’s. De parkeerplaats is er nog, maar zit nu onder de grond. Het is  het  resultaat  van  een  imposant project, Berges du Rhône. De oevers zijn  heraangelegd:  er  is  plaats  voor voetgangers,  joggers  en  fietsers. Waar vroeger geparkeerd werd, zijn nu  terrassen  en  een  draaimolen. “Lyon was een stad die haar stroom de  rug  had  toegekeerd,”  zegt  Cho­pin. “De heraanleg heeft een nieuwe dynamiek naar boven gebracht.  Op mooie  zomeravonden  verzamelen hier soms tienduizenden mensen.”Het  project  ging  goed  vooruit.  De eerste  plannen  werden  gemaakt  in 2003,  vier  jaar  later  was  het  hele project afgerond, na een investering van  45  miljoen  euro.  De  komende jaren  wil  het  stadsbestuur  een  bij­komende  veertig  kilometer  oever op  eenzelfde  manier  aanpakken. Aan  ambitie  geen  gebrek  dus.  Een mooie les voor hier in het Noorden, ook. Want ook al  is het kanaal van Brussel  vergeleken  met  de  Rhône een eerder bescheiden stroom, toch ziet De Lille potentieel in de Franse aanpak. “Het water teruggeven aan de mensen, zoiets moet ook in Brus­sel kunnen. Ik zie bijvoorbeeld niet in wat de plaats is van een schroot­handel  langs  de  kanaaloever,  vlak bij het centrum.”�

Jelle�Couder

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Charles Picqué (PS) en Guy Vanhengel (Open VLD) zeggen in koor dat de gemeenschap­pen meer moeten investeren in het Brusselse onderwijs. Logisch, want de viereneenhalf miljoen euro die Brussel in 2010 voor crèches veil had, werd door het Grondwettelijk Hof nietig verklaard, en waarschijnlijk zal de negen miljoen uit 2011 eveneens ingetrokken worden. De demografische boom zal ook dit jaar vaak in deze rubriek te vinden zijn. 

Dikke Eugène is niet meer. Eugène is, pardon, was ook een boom, maar geen demografische. Overigens heeft Eugène niets met de Brusselse regering te maken, behalve dat de regering bij gebrek aan financiële middelen een houten kot van Eugènes stam kan maken om toch kinderop­vang te organiseren. Eugène heeft de storm die onlangs over het Zoniënwoud raasde, niet over­leefd. Hij had een omtrek van zes meter en was zo maar eventjes tachtig jaar oud. Heeft dus al wat crises meegemaakt, zelfs die met den Duits.

Bezuiden het Zoniënwoud ligt het gezellig rijke Lasne, waar volgens kwatongen PS­vicepremier Laurette Onkelinx woont, terwijl die eigenlijk in het Brusselse Schaarbeek moet resideren, waar ze bij de gemeenteraadsverkiezingen dit jaar de lijst zal trekken. Een grapjas die van de Schaar­beekse PS is overgelopen naar de Schaarbeekse MR – nochtans een wereld van verschil –, heeft bij wijze van steek een website die zogezegd toe­behoort aan de PS van de Ezelsgemeente, gelinkt aan de gemeentelijke webstek van Lasne. Als de argeloze gebruiker naar PS-Schaerbeek.be surft, komt hij dus op de site van de Waals­Brabantse geldgemeente uit. De PS­site is natuurlijk niet echt, maar eigendom van Adnan Bel Khatir, onze gevluchte socialist. Bij dezen is het dus in de in­terne keuken opgelost: Onkelinx woont in Lasne.

LEXICON – Omdat we het jaar majeur willen beginnen, leggen we vanaf vandaag een Klein Brussels Lexicon aan. Dat is een woordenlijstje met verschillende begrippen die u in Brussel vaak zult tegenkomen en die u waarschijnlijk hoofdbrekens zullen bezorgen – of dat al gedaan hebben. Maar door ons lexicon kunt u dus gewoon mee, zonder gezichtsverlies en zonder centje pijn. Deze week: de MIVB.

Metropoortje: Onwelkome hindernis op rechte lijn naar metro.

Premetro: Een tram die wil stoefen.

Dynamisch�bord: Bord dat veel te lang niet ge­werkt heeft en u vertelt wanneer uw tram/bus/metro komt. Dynamisch wanneer het meezit.

Metro: Ondergrondse trein die vaak op de mi­nuut van het dynamische bord komt opdagen.

Bus: Voertuig op wielen dat vaak niet op de mi­nuut van het dynamische bord komt opdagen.

Tram: Metro die bovengronds rijdt. Zowat het lompste voertuig ooit door de mens uitgevonden om mensen in een stad te vervoeren. 

Mobib: Kaart die u tegen een rood bakje moet wrijven, het bakje zegt dan biep.

Preventiemedewerker: Ook rood, hangt op absurde plaatsen in een metrostation, zegt geen biep.

BRUSSELS BLAUW www.vldbrussel.be

info@vldbrussel.be Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92

Nieuwsbrief Open Vld-Brussel januari 2012

Terugblikken én vooruitkijkenHoe kijken onze parlementairen terug op het voorbije jaar en wat zijn hun ver-wachtingen voor 2012. U kunt hier alvast het eerste deel lezen.

Guy Vanhengel - Brussels minister

Els Ampe -Fractieleidster Open VLD Brussels parlement

Jean-Luc Vanraes -Voorzitter RVG

Annemie Neyts - Minister van Staat - Europarlementslid

NEEM OOK EENS EEN KIJKJE OP ONZE WEBSTEK WWW.VLDBRUSSEL.BE

2011Brussel heeft nood aan een langetermijnvisie die reke-ning houdt met gevolgen van de bevolkingsexplosie. Het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling was een goede aanzet. Een wat saaie naam die het grote publiek weinig zegt, maar wel belangrijk. Als liberalen willen we daar op wegen.

2012Als je me naar één dossier vraagt? Ik wil ten alle prijze beletten dat de Heizelvlakte omgevormd wordt tot een shoppingcentrum en kanto-renpark om de speculanten te plezieren. Ik hoop dat de Brusselaars bij de komende gemeenteraadsverkiezin-gen samen met Open Vld een vuist maken tegen die megalomane plannen van de stad Brussel.

2011Het afgelopen jaar was cru-ciaal voor Europa. Er waren maatregelen nodig om de economie terug op gang te brengen. In 2011 nam ik zelf afscheid als voorzitter van de ELDR, de Europese Libe-rale en Demoratische Partij. Een beetje triestig, maar trots en tevreden.

2012Lidstaten moeten hun begroting op orde krijgen. Dit is belangrijk om het voortbestaan van Europa te garanderen. Ik vrees soms dat heel wat inwoners onvoldoende beseffen hoe belangrijk Europa is voor de vrede en voor onze wel-vaart.

2011Ook afgelopen jaar hebben we de Brusselse begroting onder controle gehouden.We zijn ook tot een akkoord gekomen voor bijkomende plaatsen in onze scholen. De eerste uitbreidingen vonden al in september plaats. De opening van een nieuwe Nederlandstalige gemeen-teschool in Schaarbeek was een bijzonder moment.

2012Guy Vanhengel is opnieuw Brussels minister. Politiek is een beetje zoals voetbal: als je een goede spits hebt, dan moet die ten volle wor-den ingezet. De bevolkingsexplosie die voor de deur staat is de grootste uitdaging voor Brussel: in het onderwijs, het openbaar vervoer, de huisvesting ... Werk aan de winkel.

2011Het was een bewogen jaar. Na lang onderhandelen is er een regering en is er de herfinanciering van Brus-sel Mijn terugkeer naar de Brusselse politiek voelt een beetje aan als thuiskomen, dankzij het goede werk van Jean-Luc Vanraes als Brus-sels minister.

2012Dit wordt het jaar van de gemeenteraadsverkiezin-gen. We hebben sterke lokale afdelingen waar kandidaten klaar staan om er in te vliegen. 19 keer!

In de volgende editie kunt u deel 2 lezen. Daarin komen Carla Dejonghe, René Cop-pens, Ann Brusseel en Khadija Zamouri aan het woord.

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Ons studieaanbod voor 2012-2013•1A Latijn en Creatieve seminaries•2A Latijn en Artistieke vorming•3ASO Latijn en Humane wetenschappen.

Schrijf je in! •Via callcenter 0800 63 600 op 30 januari tussen 16 u. en 19 u.•Info op www.inschrijveninbrussel.be•Via de school vanaf 1 februari.

Verdere inlichtingen:Atheneum Brussel | Moutstraat 24 | 1000 BrusselTel. 02 511 07 42 | info@atheneumbrussel.be | www.atheneumbrussel.be

Kom langs!

Opendeur-aperitief op zaterdag 14 januari

van 10 u. tot 17 u.

U vindt de juiste weg opnschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

www.inschrijveninbrussel.beBasisonderwijs

LOP Brussel BaOLOP Brussel SO

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2012-2013:ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor alle kinderen geboren in 2010!

Van 9 tot en met 27 januari dient u als ouder de broers en zussen van reeds ingeschreven leerlingen in te schrijven. Alle andere kinderen moeten aangemeld worden op www.inschrijveninbrussel.be in de maand februari 2012.

NIEUW dit jaar: Hebt u recht op een voorrangsplaats? Bezorg het LOP binnen de 7 dagen na de aanmelding de gevraagde documenten.

Via ‘Samen naar school in de Buurt’ kunt u kennismaken met andere ouders. Kijk op www.samennaarschool.be.

Secundair onderwijs: op de meeste scholen kunt u rechtstreeks inschrijven. Voor 12 scholen moet u telefonisch aanmelden vooraleer in te schrijven. Kijk op www.inschrijveninbrussel.be voor alle informatie.

A70-000-07.vgc.adv3.bas.bdw.255x178.111011.indd 1 11-10-2011 10:37:56

BDW 1311 PAGINA 9 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012 ADVERTENTIE

Politiek > Vandenbossche: ‘Dienstdoenden zijn onwettig’

‘Nieuwe vicegouverneurwordt dringend’

BRUSSEL – De meeste gemeenten, waar-onder Anderlecht, misbruiken de regeling om ‘dienstdoende’ ambtenaren voor de rest van hun loopbaan partijpolitiek op sleu-telposten te plaatsen zonder dat ze aan de wettelijke voorwaarden voldoen. Dat zegt Walter Vandenbossche (CD&V), eerste on-dervoorzitter van het Brussels parlement en gemeenteraadslid in Anderlecht.

Het volgende taalrapport moet een exact beeld geven van de verhouding Nederlandsta-ligen-Franstaligen in de hogere echelons van de gemeentelijke administraties, zegt Walter Vandenbossche. Nu komen de ‘dienstdoen-den’ er niet in voor, en dat geeft een vertekend beeld. Maar er is meer. Minister-president Charles Picqué (PS) moet een einde stellen aan de ‘truc’ met de dienstdoende ambtena-ren: zij beantwoorden niet aan de wettelijke voorwaarden en hinderen ambtenaren die er wél aan voldoen in hun carrière. Vandenbos-sche: “In negen van de tien gevallen hebben de dienstdoenden geen taalbrevet, maar het kan ook gaan om een landmeter die de plaats van een ingenieur inneemt.”De boodschap die Vandenbossche brengt, is niet gemakkelijk, dat beseft hij ook, maar omdat er Nederlandstaligen én Franstaligen in hun carrière gefnuikt worden, heeft hij de hoop dat zijn boodschap uiteindelijk wel aan-komt bij de Brusselse regering. De boodschap is ook maatschappelijk niet onbelangrijk: de taalwetgeving maakt deel uit van de ‘Pax Bel-gica’.Wat loopt er mis? Als een statutaire ambte-naar tijdelijk afwezig is – bijvoorbeeld door langdurige ziekte –, dan mag de gemeente, om de continuïteit van de dienst te verzeke-ren, zes maanden lang een vervanger aan-duiden die niet aan de wettelijke voorwaar-den voldoet. Die periode kan met maximaal zes maanden verlengd worden. “Dit is een uitzonderingsregel die zeer beperkend moet worden geïnterpreteerd en toegepast. De gemeente Anderlecht misbruikt de dienst-doende regeling om statutaire ambtenaren partijpolitiek op sleutelposten te plaatsen.” De 49 dienstdoenden die veel langer dan de wet het toelaat, op post blijven, hinderen 49 anderen die wel aan de voorwaarden voldoen. “De dienstdoenden worden de facto perma-nent,” zegt Vandenbossche, die spreekt van politieke manipulatie, vooral – maar niet exclusief – ten nadele van de Vlamingen. Vandenbossche: “De gemeente Anderlecht

laat mij weten dat de Nederlandstaligen met dertien tegen elf in de kaderfuncties overver-tegenwoordigd zijn. Maar daar zijn de dienst-doenden niet bij geteld. Er zijn niet minder dan negen dienstdoenden, onder wie acht Franstaligen. De pariteit wordt dus helemaal niet gerespecteerd.”

IngefluisterdVandenbossche is al twee jaar met het dossier bezig, maar hij ving overal bot, bij minister-president Charles Picqué en bij de vorige vice-gouverneur, Hugo Nys. Een beroep doen op de huidige vicegouverneur ziet Vandenbos-sche niet zitten. Die huidige (waarnemende) vicegouverneur, de Franstalige Guy Clément, was adviseur van Nys toen die weigerde op Vandenbossches vraag in te gaan. “Een uit-glijer, een interpretatie die ver afwijkt van de wettelijke bepaling,” noemt Vandenbossche het negatieve advies dat Clément zijn voor-ganger influisterde. De Vaste Commissie voor Taaltoezicht (VCT) noemt de klacht van Vandenbossche wel ont-vankelijk en gegrond. Dat sterkt Vandenbos-sche in zijn overtuiging dat de regeling met de dienstdoenden zoals de gemeente Ander-lecht ze toepast, onwettig is. “De VCT stelt in alle duidelijkheid een overtreding van de taalwetgeving door de gemeente vast.”Vandenbossche: “Het statuut van dienst-doende heeft niet als finaliteit te ontsnappen aan de taalwetgeving. Minister-president Charles Picqué moet optreden; hij en de Brusselse regering moeten hoeder zijn van de rechten van de Franstalige én de Nederlands-talige Brusselaars.” Zodra de nieuwe vice-gouverneur er is (en nu er een regering is, is er geen reden om die benoeming nog langer uit te stellen), gaat Vandenbossche een overzicht vragen van de dienstdoende ambtenaren in de negentien gemeenten. “Ik krijg ook telefoon-tjes uit andere gemeenten van ambtenaren wier carrière gefnuikt wordt, ook Franstalige. Ik vermoed dat er vele honderden ambte-naren onterecht jaren aan een stuk dienst-doende zijn om partijpolitieke redenen.”Vandenbossche vraagt niet dat Picqué er met de grove borstel door gaat. Wel vraagt hij een schema om de verhouding Nederlands-/Franstalig recht te trekken. En wat moet er met de dienstdoenden gebeuren? Vanden-bossche: “Zij keren terug naar hun oude – la-gere – functie, óf ze halen hun taalbrevet.”

� Danny�Vileyn

Walter Vandenbossche (CD&V) wil dat Anderlecht de (taal)wetgeving respecteert.©

HA

NN

ES D

E GE

ES

T

www.cdenv-brusselsparlement.be

Walter Vandenbossche: ‘Actie-plan voor de jongerentewerkstel-ling in Brussel’In het kader van het Jongerentewerkstel-lingsplan, willen de sociale partners en de Brusselse regering in enkele (nieuwe en be-staande) steunmaatregelen terug onder de aandacht brengen. Het betreft voornamelijk de individuele beroepsopleiding en de start-baanovereenkomst waarbij de werkgever een tegemoetkoming krijgt van de overheid. Walter Vandenbossche zorgt, als voorzitter van de commissie economie in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement, dat deze thema-tiek regelmatig op de agenda van de com-

missie verschijnt en probeert zo het debat omtrent de jongerentewerkstelling levendig te houden.

Walter Vandenbossche Eerste Ondervoorzitter Brussels Parlement Gemeenteraadslid in Anderlecht

Stefaan De Corte: ‘Brussel, een economische groeimotor met per-spectief ’Brussel kan opnieuw de economische groei-motor van België worden door gebruik te maken van drie belangrijke troeven: zijn jonge bevolking, zijn 70 000 studenten en zijn uitstraling als de hoofdstad van Europa. Daarvoor dient Brussel zich te profileren als dienstencentrum met een focus op innovatie in de gezondheidszorg en groene economi-sche sectoren (duurzame bouw, ...) en de uit-bouw als centrum voor international affairs. Daarenboven wensen wij Brussel te herlanceren als hoofdstad van het land van brasseriën en res-taurants, als stad van chocolade, bier, design, mode en meertaligheid.

Stefaan De Corte Voorzitter CD&V Stad Brussel

Brigitte De Pauw: ‘Werk: verhaal van rechten en plichten’De strijd tegen de werkloosheid is een kwestie van rechten en plichten. De verplichte begelei-ding van jongere werkzoekenden door Actiris moet de kans op een job voor onze jongeren groter maken. Onze werkzoekenden krijgen zo via het verwerven van bijkomende competen-ties extra mogelijkheden op de arbeidsmarkt.Ik steun ook de plannen van de regering om de budgetten voor taalopleidingen te vergroten. Werkzoekenden dienen de kansen ook te grij-pen. Hierop moet streng maar rechtvaardig toe-gekeken worden. Anders wordt de wederzijdse solidariteit uitgehold.

Brigitte De PauwBrussels VolksvertegenwoordigerSchepen in Jette

www.visieopbrussel.be

Frank Van Bockstal: ‘Blijvende aandacht voor scholing en vorming van jong en oud’Brussel is vandaag nog steeds een aantrekkelijk investeringsregio voor internationale bedrijven, voor KMO’s en zelfstandigen. Zij zijn in onze stad de belangrijkste werkgevers. Bedrijven zoe-ken natuurlijk goed geschoold personeel.

Onze blijvende aandacht moet daarom gaan naar investeringen in vorming van jong en oud en een sociale economie voor bepaalde zwak-kere doelgroepen, die zo beschikbaar worden gesteld voor de arbeidsmarkt. Activering van werkzoekenden is absoluut prioritair voor de verhoging van de tewerkstellingsgraad.

Frank Van BockstalSchepen in Etterbeek

Visie op een werkend Brussel

BDW 1311 PAGINA 10 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Deze week in de Lakensestraat > Stadsvernieuwing in stroomversnelling

Hoertjes en nightshops wijken voor bobo’s en kunstgaleries

Frédéric Nicolay trekt ook tegenover de KVS de rolluiken omhoog: hier strijkt straks Flamingo neer. Onder: het pas geopende Toukoul, de tweede Ethiopiër in Brussel, en Soup in the City, stilaan een vaste waarde.

© B

EN

JAM

IN TO

LL

ET

V oor  de  vernieuwing  van  de KVS,  met  uitbreiding  op  de Arduinkaai,  moeten  KVS-

bezoekers  zich  op  een  andere  pla-neet  gewaand  hebben,  midden  in een  wijk  in  verval.  De  verbouwing van  het  theater  en  de  mooie  her-aanleg  van  de  ruimte  tussen  Ar-duin- en Hooikaai bracht een eerste golf van stadsvernieuwing met zich mee,  met  onder  meer  de  populaire lunchplek Bar Bik en een Carrefour Express, te duur voor de plaatselijke bevolking.Op de hoek met de Nieuwbrug wordt het  nu  ook  eindelijk  iets  met  het voormalige Spaanse restaurant Pata Negra,  dat  op  mysterieuze  wijze sloot en  jarenlang leeg stond: er zit een osteopathie- en kinesitherapie-praktijk. Iets meer naar het centrum deed de Stad Brussel een poging om creatief talent te ondersteunen door ruimte  te  bieden  aan  de  verhalen-winkel BNA-BBOT, Design Septem-ber en WoutWalt. BNA-BBOT (Brus-sel  Behoort  Ons  Toe)  is  een  soort bibliotheek  van  stadsverhalen:  ze filmen Brusselaars die vertellen over hun stad om een archief aan te leg-gen  van  verhalen  over  Brussel.  De-sign September organiseert jaarlijks de  gelijknamige  modemaand,  en WoutWalt  is  een  jong  ontwerpers-duo dat begon met zeefdruk en zich nadien ging profileren als alternatief reclamebureau.Intussen heeft WoutWalt plaats ge-ruimd voor het Office d’Art Contem-porain en heeft Nomad Gallery zich er  ook  gevestigd.  Aan  de  overkant kun  je  bij  galerie  LAb[au]  terecht voor elektronische kunsten. Dat dit soort  initiatieven  komt  en  gaat,  is normaal.  Het  gaat  om  jongeren  die al  snel  doorbreken  –  of  afhaken. Hier  in de Lakensestraat krijgen ze ruimte om zich  te  lanceren,  te  ver-gelijken met een bedrijvencentrum, maar dan voor beginnende creatie-velingen.Ook  dat  de  Stad  net  hier  jonge  ar-tiesten  hun  ding  laat  doen,  is  nor-maal.  Jonge  artiesten  als  Arno  en Anne Teresa De Keersmaeker zetten in  de  Dansaertstraat  van  de  jaren 1980  de  trend.  Hun  komst  zorgde voor een nieuwe wind in de wijk, die uitgroeide tot een hotspot van haute couture.  Nu  zie  je  hetzelfde  gebeu-ren  in het  tweede deel van de Dan-saertstraat,  tussen  Nieuwe  Graan-markt en kanaal: er kwam een café 

liaanse  forró,  Congolese  soukous, tango of flamenco, en op 28 januari bijvoorbeeld  voor  een  tarantellabal met de Napolitanen van Damadaká.

Flamingo’s in minirokEen  paar  huizen  verder,  op  het nummer  34,  is  zopas  net  de  nieu-we  Ethio pische  ‘restobar’  Toukoul opengegaan,  die  aan  de  achterkant uitgeeft op het Begijnhofplein. Over-heerlijke Ethiopische gerechten met kleurrijke specerijen en die typische pannenkoeken  waar  je  het  eten  in rolt (voor een keer mag je met je han-den eten), maar Haile Abebe, ook de man  achter  de  vernieuwde  Cercle des  Voyageurs  en  het  Ethiopische restaurant Kokob in de Lievevrouw-broersstraat, wil er ook veel cultuur: concerten  en  tentoonstellingen  in een origineel houten  interieur,  tus-sen design en traditie.De  Brusselse  Ethiojazzband  Yokaï zette  in  december  de  opening  van het restaurant extra luister bij, maar het  wordt  vooral  uitkijken  naar  het grote  openingsfeest  op  28  janua-ri  met  Badume’s  Band,  de  Franse groep  rond  zangeres  Selamnesh Zemene. Een Ethiojazztopper in wat wellicht een nieuwe hotspot van de Brusselse  wereldkeuken  wordt,  als we  ervan  mogen  uitgaan  dat  Tou-koul evenveel succes zal kennen als Kokob.En  dan  is  er  nog  de  Flamingo,  het ruime café dat Frédéric Nicolay bin-nenkort opent  tegenover de KVS  in een  prachtig  belle-époquepand  van het OCMW. Dat zal ongetwijfeld een groot effect hebben op de buurt,  te vergelijken met andere bars van Ni-colay zoals de Zebra, Mappa Mundo en Roi des Belges, de motoren ach-ter  de  verrijzenis  van  het  Sint-Go-riksplein, of de Walvis aan de  toen nog onhippe Vlaamsepoort, om nog te zwijgen van de Belga, dat Flagey boven water hield tijdens het jaren-lange werk aan het plein, of Bar du Matin,  die  de  premetrohalte  Albert op de kaart zette.Naar  eigen  zeggen  doet  Nicolay niets  liever  dan  hippe  bars  openen in  achtergestelde  wijken  of  wijken waar  nog  niets  te  doen  valt.  Dank-zij Flamingo zullen binnenkort ook niet-KVS-gangers  weten  waar  de Antwerpsepoort  ligt.  Over  het  café wil Nicolay niet veel kwijt, wel kun-nen we al zeggen dat je er gratis uit-zicht  zult  hebben  op  de  tippelende hoertjes.  Er  is  nog  een  lange  weg te  gaan,  maar  er  zijn  betere  tijden op komst voor de omwonenden, die klagen over overlast.�

� Benjamin�Tollet

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Al jaar en dag is de Lakensestraat een achterafstraatje met sluipverkeer waar je buiten de KVS niet veel te zoeken hebt. Maar daar komt verandering in. In het begin van de eeuw kwam de stadsvernieuwing op gang, nu is er de tweede golf met een Ethiopisch restaurant en een nieuwe bar van ‘nachtburgemeester’ Frédéric Nicolay.

(Walvis van Frédéric Nicolay, waar-over later meer), en beetje bij beetje moeten nightshops, telefoonwinkels en volkskroegen plaats ruimen voor een  kunstenaarsatelier  of  hippe schoenwinkel.  Het  maakt  deel  uit van  de  stadsontwikkelingspolitiek om  via  trendsetters  een  nieuw  pu-bliek aan te trekken.Dat  gebeurt  nu  ook  in  de  Lakense-straat,  waar  een  tweede  golf  van 

stadsvernieuwing  van  start  gegaan is.  In het Galicisch cultuurcentrum La  Tentation,  op  nummer  28,  is  er na  jarenlange  stilte  opnieuw  leven. Die  zaal  draaide  rond  de  eeuwwis-seling op volle  toeren toen Muziek-publique  er  begon  met  wereldmu-ziek-  en  folkconcerten.  Een  schot in de roos, totdat de concertorgani-sator  bedankt  werd  voor  bewezen diensten. Er volgde een periode van 

ijzingwekkende  stilte,  met  uitzon-dering  van  de  salsadanslessen  op zondagavond.Sinds  een  jaar  waait  er  een  nieuwe wind in La Tentation dankzij de te-rugkeer van Marisol Palomo, mede-oprichtster  van  Muziekpublique  en dochter van de eigenaar van La Ten-tation. Palomo wil La Tentation ont-wikkelen  tot  werelddanscentrum. Het concept: dansinitiatie en vervol-gens  oefenen  op  de  dansvloer  met livemuziek. De zaal heeft ruimte te over om te dansen en de sfeer  is er gemoedelijk, wat beginners van hun drempelvrees  kan  afhelpen.  Naast de  wekelijkse  salsabals  op  zondag-avond  kun  je  er  terecht  voor  Brazi-

BDW 1311 PAGINA 11 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012 ADVERTENTIE

De  regie  voor  Beliris  moet  voortaan  meer bij  het  Gewest  liggen,  zegt  Brussels  par-lementslid  Carla  Dejonghe  (Open  VLD). Beliris  is  een  federale  geldpot  voor  inves-teringen  die  de  uitstraling  van  Brussel  ten goede  moeten  komen.  Maar  de  projecten lopen  allesbehalve  vlot;  het  gebeurt  vol-gens  Dejonghe  al  te  vaak  dat  projecten (zware)  vertraging  oplopen,  waardoor  de kosten  stijgen.  “Onder  meer  de  renovatie van  de  gang  van  het  Centraal  Station,  het Crossingsta dion in Schaarbeek en het Hor-

ta-Lambeauxpaviljoen in het Jubelpark zijn daar  voorbeelden  van.  Ter  illustratie,  voor dat  laatste  project  werd  aanvankelijk  2007 als datum vooropgesteld, maar uiteindelijk zal dat – als alles goed loopt – pas 2012 wor-den.” Laatste in de rij is volgens Dejonghe de Sint-Jan de Doperkerk in Molenbeek, waar-voor de oplevering werd geweigerd.Dejonghe roept de nieuwe federale regering ook op om te kiezen voor minder projecten, maar wel voor projecten die een grotere im-pact hebben op Brussel.� DV

Sint-Jan worstelt met vertraging

Sint-Jans-Molenbeek > Carla Dejonghe: ‘Beliris moet vlotter’

Sint-Jan de Doper wordt opgeknapt met federaal Beliris-geld.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ADVERTENTIE

Go

uden

Ket

jes

2012

De

prijz

en v

an d

e V

laam

se G

emee

nsch

apsc

omm

issi

e

Baanbrekend. Brussels. Domeinoverschrijdend. Met een bijzonder resultaat ? Win tot € 5000! De VGC beloont opmerkelijke projecten die tot stand gekomen zijn door samenwerking tussen cultuur, jeugd, sport, onderwijs, vorming, welzijn, gezondheid of gezin.

Schrijf in op www.goudenketjes.be voor 29/02/2012.

www.goudenketjes.be

Muren slopen,bruggen slaan!

* 3m3 komt overeen met 1 tweezitsbank bovenop een driezit en 2 clubs. (19€ per bijkomende m3, maximum 5m3).

Zone 8van 18-03

t.e.m. 24-03-12

Zone 9van 25-03

t.e.m. 31-03-12

Etterbeek

Elsene

St.-Gillis

Berchem

Ganshoren

Koekelberg

Zone 4van 05-02

t.e.m. 18-02-12

Zone 5van 19-02

t.e.m. 25-02-12

Zone 3van 29-01

t.e.m. 04-02-12

Zone 7van 11-03

t.e.m. 17-03-12

Zone 6van 26-02

t.e.m. 10-03-12

Schaarbeek

St.-Joost

Evere

St.-Lambrechts-Woluwe

St.-Pieters-Woluwe

Zone 2van 22-01

t.e.m. 28-01-12

Zone 1van 15-01

t.e.m. 21-01-12

Brussel

(Stad Brussel - Haren - Laken - N.O.H.)

Oudergem

Watermaal-Bosvoorde

Vorst

UkkelAnderlecht

Jette

Molenbeek

www.netbrussel.be 0800 981 81

Onze stad wordt net als heel Brussel zich inzet.

Voor wie ?Dit aanbod is voorbehouden aan Brusselse gezinnen en enkel op afspraak. Gelieve de week van ophaling in uw gemeente te respecteren (kijk onderaan).

Wat ?- Aanvaard afval :Huishoudtoestellen : fornuizen • koelkasten • diep vriezers • stofzuigers • wasmachines • ovens • TV’s • hifi en computersMeubilair en decoratie : tafels • stoelen • bedden • matrassen • bedbodems • gedemonteerde kasten • sofa’s • fauteuils • bureaumeubels • commodes • tuinmeubels • parasolsAndere voorwerpen : fi etsen • kinderwagens • strijk planken • speelgoed • keukenspullen • sport artikelen- Niet-aanvaard afval :tuinafval • giftige afvalstoffen en puin (steen- en kalkafval, afbraak- en renovatiemateriaal).

Hoe ?Voor een persoonlijke ophaling, bel gratis 0800 981 81 (van maandag tot vrijdag van 7.30 tot 19.00 uur, zaterdag van 9.00 tot 16.30 uur, zondag van 14.00 tot 21.30 uur). Aanbod beperkt in functie van de operationele capaciteit.

Uw aanwezigheid bij de ophaling is noodzakelijk.

Ruim gratis 3m3 grof huisvuil op !*

BDW 1311 PAGINA 12 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

ADVERTENTIE

Met een speciale parkeeractie en extra promotie proberen de gemeente Elsene en het gewes-telijk handelsagentschap Atrium de winkels in Matonge en aan de Naamsepoort tijdens de koopjes-periode een duwtje in de rug te geven.

Vorige maand kwamen anti-Kabila-betogers  verschillende  keren  mas-saal  op  straat  om  hun  ongenoegen te uiten over de uitkomst van de ver-kiezingen  in  Congo.  Vooral  bij  hun laatste doortocht door Matonge, op 17 december, liep het uit de hand en richtte  een  groepje  losgeslagen  de-monstranten  een  ware  ravage  aan. Op de Elsense- en de Waversesteen-weg  en  in  de  Sint-Bonifaasbuurt werden winkelruiten ingeslagen.Vandaag,  midden  in  de  koopjes-periode,  is  de  schade  op  sommige plaatsen  nog  zichtbaar.  “We  heb-ben gewacht met het vervangen van onze winkelpui omdat we vreesden dat  de  betogingen  nog  niet  afgelo-pen waren,” vertelt de zaakvoerster van  Prémaman,  die  de  houten  ver-vangpanelen  heeft  laten  beschil-deren  met  een  kerstboompje.  Maar 

‘Geste van Gewest stelt teleur’Elsene > Parkeer- en promoactie moet klanten weer naar Matonge lokken

Op de Elsensesteenweg begon de koopjesperiode met de sporen van de doortocht van anti-Kabila-demonstranten.

© SASKIA VANDERSTICHELE

ADVERTENTIE

Ontdek de meest volledige UiTagenda voor Vlaanderen en Brussel. Met duizenden tips voor cultuur en vrije tijd.

Een avondje UiT blijft je inspireren.

er zijn ook andere redenen waarom de schade niet meteen hersteld kon worden, weet Adeline Clerfayt, ma-nager  van  Atrium  Naamsepoort. 

“Sommige grote ketens hebben een eigen  gebouwendienst,  de  zaak-voerder  houdt  zich  niet  bezig  met de vervanging van een raam. Andere 

winkels hebben dan weer bijzondere vitrines  die  op  maat  worden  ge-maakt. Dat lukt rond de eindejaars-periode niet in een, twee, drie.”

De vestiging van McDonald’s op de Elsensesteenweg  leed,  op  een  ster-retje  in  de  etalageruit  na,  weinig materiële  schade,  maar  er  was  een groot  omzetverlies.  “In  december, de  drukste  winkelmaand,  moest ik  zes  dagen  sluiten  om  vijf  uur  in plaats  van  om  middernacht,”  zegt gerant Atef Wahba, die ook voorzit-ter  is  van  de  handelaarsvereniging uit de buurt. Hij is dan ook ontgoo-cheld over de schamele geste van het Brussels  Gewest,  dat  maar  3.000 euro  uittrok  om  de  getroffen  win-keliers tegemoet te komen. Over de gemeente  Elsene,  die  20.000  euro vrijmaakte,  is  hij  meer  te  spreken. Maar  toch,  later  deze  maand  komt Wahba  met  de  andere  handelaars bijeen om zich te beraden over ver-dere stappen.De bijdragen van Gewest en gemeen-te  gaan  overigens  niet  rechtstreeks naar  de  getroffen  handelaars,  wel naar  een  promotiecampagne  die Atrium  heeft  opgezet.  Spandoeken in de straten, radiospotjes en kran-tenadvertenties  moeten  de  klanten weer  naar  Matonge  en  de  Naam-sepoort  lokken.  Ook  loopt  er  een parkeeractie:  de  winkeliers  mogen 10.000  tickets  uitdelen  waarmee klanten een uur gratis kunnen par-keren  in  een  van  de  vijf  parkeer-garages  in  de  buurt.  En  in  de  Sint-Bonifaasbuurt  worden  ’s  avonds kaarsjes aangestoken, een  initiatief dat bedoeld was voor de kerstperio-de, maar dat uitgesteld werd door de gespannen sfeer.� Bettina�Hubo

Geniet mee van het grootste literaire ontbijt voor de hele familie:

▪ In Ukkel: Cas Goossens over Felix Timmermans▪ In Alsemberg: 200 jaar Conscience▪ In Zemst: bloemlezing door Steph Goossens▪ In Londerzeel: Dave Nauwelaerts brengt de Decamerone▪ In Dilbeek: thrillerauteur Benny Baudewyns op bezoek…

Ontdek het volledige programma via www.davidsfonds.be/evenementen ▪ 016/310.600. Of bestel de gratis programmafolder via evenementen@davidsfonds.be.

EEN DRONK Op HET NIEUWE JAAR

BRUSSEL – Januari is traditioneel de maand om het glas te heffen op het nieuwe jaar en om bekenden het beste te wensen. Dat is niet anders in de 22 gemeenschapscentra, die allemaal een nieuwjaarsreceptie orga-niseren: kijk op www.brusselnieuws.be/nieuwjaarsrecepties.� DV

SOIS BELGE: BURGEMEESTER Op TOURNEE

BRUSSEL  –  Joël  Riguelle,  parlementslid  en  burgemeester  van  Sint-Agatha-Berchem,  is  als  acteur  deze  winter  (voorlopig  al)  53  dagen  op tournee met de uiterst succesvolle  improvisatieproductie Sois belge et tais-toi!  Vorig  seizoen  gingen  ruim  50.000  toeschouwers  kijken,  en daarmee is het de grootste kaskraker voor de Franstalige podia. De drie voorstellingen in Oudergem zijn uitverkocht; er zijn nog plaatsen vrij in het cultuurcentrum van Ukkel (14 februari) en in het Koninklijk Circus (1 maart). Meer op www.compagnievictor.be.� JMB

TELE

XREG

IO

Het voorbije najaar beschilderde het kunste-naarscollectief Sarendip voor het tweede jaar op rij een tiental rolluiken van winkels langs de Leuvensesteenweg, een invalsweg die als een slagader door het centrum van Sint-Joost loopt. Nadat vorig jaar schilderijen van Europese jazz iconen deze handelsbuurt opluisterden, waren nu niet-Europese jazzartiesten aan de beurt.

De  gemeente,  die  met  dit  project  haar  culturele kant in de kijker wil zetten, nam de financiën en de organisatie op zich.Langs de westkant wandel  ik  in het ochtendglo-ren dit dorp in de stad binnen. Wanneer ik in het halfdonker  het  JazzStation  ontwaar,  vertraag  ik mijn tred. Het is even wachten op een eerste de-coratie. Aan Coiffure XXI Siècle prijken Reinhardt en Holland op de vitrines, restanten van een vori-ge editie. Een ommetje naar de Tweekerkenstraat brengt meer op. Nina Simone en Astrud Gilberto lachen  me  toe.  Hun  nationale  symbolen  op  de achtergrond doen me even wegdromen. Voorbij-gangers  kijken  me  vreemd  aan  en  lopen  stuurs door.  Winkeliers  stallen  hun  waar  uit  en  de meeuwen lijken van hieruit wel een web te spin-

nen  tussen  de  torens  van  Madou.  Twee  andere portretten versieren de gevel van een supermarkt.De  meeste  portretten  bevinden  zich  in  het  deel van  de  Leuvensesteenweg  dat  nu  verkeersvrij  is gemaakt. Ik stap de helling op en tref er nog vijf aan. Uit alle windstreken komen ze, deze muzi-kale  mannen  en  vrouwen.  Ook  hier,  tussen  en op de gevels van outletwinkels, sieren portretten van de eerste editie nog steeds het straatbeeld. Zo tekent een arbeider op de blauwe lucht naast het hoofd van de Deense bassist Niels-Henning Ør-sted Pedersen een plannetje om zijn collega iets uit  te  leggen.  Schijnbaar  onverstoord  merkt  hij me  op  en  wijst  me  onomwonden  op  de  schoon-heid van dit portret. En of de gelijkenis met zijn burgervader,  de  notoire  jazzliefhebber  Jean  De-mannez  (PS),  me  al  opgevallen  is,  met  de  witte baard en zo?Louis  Armstrong  is  de  enige  jazzlegende  die  ik niet  terugvond.  Misschien  had  ‘zijn’  winkelier de rolluiken al omhoog gehesen. De sfeervolle en kleurrijke portretten die ik in de ochtendschemer kon ontwaren, bewijzen dat er in deze stad naast de vaak schreeuwerige  reclamepanelen ook plek is voor naïeve schoonheid.� Tuur�De�Moor

De heilige Cesária van Sint-JazzSint-Joost-ten-Node > Jazzcoryfeeën verfraaien handelsbuurt

Vorig jaar Europese, dit jaar niet-Europese jazzlegenden in de kijker, zoals de op 17 december overleden Kaapverdische Cesária Évora.

© S

AR

EN

DIP

BDW 1311 PAGINA 13 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012B

DW

REG

IO

Volgens het nieuwe tweetalige ProGanshoren, een coalitie van de huidige meerderheidspartijen CDH en CD&V en PS-schepenen Pierre Kompany en Chantal De Saeger, valt er met burgemeester Michèle Carthé (PS) niet samen te werken.

De  muiterij  op  het  schip  van  Carthé werd dit voorjaar  ingezet door Pierre Kompany,  die misnoegd  was  over  de vierde plaats die hij toebedeeld kreeg op de Lijst van de Burgemeester (LB). Stemmentrekker Kompany probeerde de PS ervan te overtuigen dat de bur-gemeesterssjerp  naar  de  kandidaat met  de  meeste  stemmen  moet  gaan. Toen  dit  niet  lukte,  weigerde  hij  op de  LB  te  gaan  staan,  net  als  collega-schepen Chantal De Saeger. Later  bleek  er  ook  bij  schepen  Ma-rina  Dehing  en  de  rest  van  CD&V en  bij  CDH  onvrede  te  bestaan,  met name  over  het  autoritaire  optreden van Carthé. “Ze voert een politiek van 

immobilisme  en  wantrouwen  en  wil alles  alleen  beslissen,  de  schepenen krijgen  zelfs  geen  toegang  tot  be-paalde  dossiers.”  Daardoor  zijn  heel wat  kansen  gemist:  het  zwembad-dossier is niet ambi tieus genoeg en er is  nog  geen  plan  voor  de  exploitatie; het OCMW-rusthuis wordt maar niet aangepast  aan  de  normen;  de  woon-zorgzone  die  de  Vlaamse  Gemeen-schap  in  Ganshoren  wou  rea liseren, botste op een njet.Met het oog op de gemeenteraadsver-kiezingen verenigen CD&V, CDH en de twee PS’ers zich in ProGanshoren. De lijst  wordt  getrokken  door  Kompany. Waarom  ze  niet  eerder  met  hun  on-genoegen naar buiten kwamen? Door het gebrek aan ploeggeest hadden de schepenen  niet  meteen  door  dat  ze allemaal  tegengewerkt  werden.  Bo-vendien wilden ze niet volledig breken omdat de gemeente dan helemaal niet meer bestuurd zou worden.� HUB

Buik vol van autoritaire Carthé

Ganshoren > Deel van meerderheid vormt nieuwe lijst

ADVERTENTIE

KVS_SucceSrepriSeS

www.kvs.be – T 02 210 11 12 ARDUINkAAI 7 – 1000 bRUsseL

© S

OMET

HING

ELS

© H

ERM

AN S

ORGE

LOOS

© T

HOM

AS B

ELLI

NCK

© D

ANNy

WIL

LEM

S

THeATer dAnS & THeATer MuZieK & THeATer MuZieK & THeATerTHeATer© D

ANNy

WIL

LEM

S

WiM VAndeKeYBuS & JAn decOrTeKVS & ULTIMA VEZ

31.01>04.02.2012OedipuS / BÊT nOir

JOHAn HeldenBergH & TiTuS de VOOgdTKVS & coMpAgnIE cEcILIA

26>29.01.2012VOrST- fOreST

guY derMul, JMH BercKMAnS & KAAT de WindTKVS

21 > 25 .03.2012

BArAKSTAd(BidOnVille)

THOMAS BellincK, WillY THOMAS, JerOen VAnder Ven, iSABelle VAn HecKeSTEIgEISEn & KVS

15 > 18.02.2012

BillY, SAllY, JerrY And THe .38 gun

ruud gielenS & JerOen perceVAlKVS

26.01 > 04.02.2012

BeZeTTe STAd / Ville OccupÉe

120104_BDW_KVS.indd 1 22/12/11 15:07

BDW 1311 PAGINA 14 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Financiën > Olivier de Clippele (MR) over besparen in crisistijd

‘Belastingen kunnengerust omlaag’

De gemeentelijke opcentiemen zijn bijkomende belastingen die gehe-ven worden op sommige categorieën van inkomsten, zoals op pensioen, arbeids- en onroerende inkomens. In Brussel variëren die opcentie-men tussen 6 en 7,5 procent van de personenbelasting. In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen (oktober 2012, red.) moet de vraag gesteld worden of die belasting op de middenklasse nog langer te ver-antwoorden is. Die vraag is dan ook typerend voor Brussel, want ons gewest is een van de rijkste van Eu-ropa, maar de helft van die rijkdom ontsnapt aan Brussel.Het Gemeentefonds kent dezelfde trend: de negentien Brusselse ge-meenten ontvingen 373 miljoen in

2009, tegenover 1,1 miljard voor de vier andere grootsteden van het land samen (Antwerpen, Gent, Charleroi en Luik), en dit voor een globaal be-volkingsaantal dat identiek is (onge-veer 1.100.000 inwoners). Het is wel juist dat de vier andere grootsteden taken behartigen die in Brussel door het Hoofdstedelijk Gewest worden gedragen, zoals de spoeddiensten en de vuilnisophaling, maar het ver-schil blijft markant. De schepenen van Financiën kunnen zich dan de vraag stellen of het nog langer ver-antwoord is dat één categorie bur-gers, de middenklasse, die opcentie-men moet dragen.Wellicht is er een andere weg, die van de sanering in de gemeente-lijke uitgaven. Het is dan zeer de vraag of er nog maximale financiële middelen moeten worden binnen-gehaald om allerlei taken te ver-richten die niet tot de specifieke ge-

Olivier de Clippele.

meentelijke bevoegdheid behoren.De gemeenten, en dan vooral de Brusselse, zijn met de tijd van alles en nog wat gaan uitgeven wat niet strikt noodzakelijk is en wat alvast niet tot hun wettelijke taak behoort. Laten we tien voorbeelden opnoe-men.Brusselse gemeenten hebben de ge-woonte om veel dubbelgangers aan te werven; dat zijn bedienden die gereed staan om afwezige collega’s te vervangen. In sommige diensten kan de afwezigheid oplopen tot de helft, meestal op maandag, en die slechte gewoonte treft alle depar-tementen. De schoonmaakdiensten van de gemeentelijke scholen heb-ben tot vier keer meer personeel no-dig dan dezelfde scholen van het vrij onderwijs.De meeste gemeenten hebben een eigen (verlieslatende) drukkerij. Er bestaan nochtans genoeg druk-kerijen in Brussel die even snel en efficiënt kunnen werken, tegen een lagere prijs.Bijna alle burgemeesters verplaat-sen zich in een dienstwagen met chauffeur; in sommige gemeenten geldt dat ook voor de eerste sche-pen, en in Brussel-stad voor alle schepenen en hun kabinetschefs. Ik heb nog nooit een van de negentien burgemeesters in de metro of in de bus ontmoet. Zijn die uitgaven van-daag nog te verantwoorden in cri-sistijd? Bovendien gaan de kosten van de gemeentelijke kabinetten ook in stijgende lijn. Meestal brengt dat dubbel werk naast het werk van de administratie.Bijna alle gemeenten hebben een schepen van Sociale Zaken en daar-naast ook nog eens een OCMW-voorzitter. Kunnen die twee func-ties niet samengebracht worden in één enkele administratie?

Zelfde vraag voor de huisvesting: hoeveel verschillende administra-ties houden zich daarmee in elke gemeente bezig? In mijn gemeenten zijn er vier verschillende adminis-traties voor huisvesting: één van het OCMW, één van de gemeente, één van het wijkcontract en nog één van de socialehuisvestingsmaatschap-pij. Bovendien is huisvesting nog altijd een gewestelijke materie.Binnen elk OCMW is er een de-partement dat werkzoekenden aan werk helpt, vele gemeenten heb-ben bovendien een aparte vzw op-gericht met hetzelfde doel, en dat alles naast de gewestelijke admi-nistratie Actiris, die dezelfde taak opneemt: dat is drie dubbel werk, ten nadele van de werkzoekenden.

“Privébedrijven gaan constant op zoek naar besparingen, soms tot het ondraaglijk wordt. Bij de gemeenten is het andersom”

BDWOPINIE

BRUSSEL – Een dienstwagen met chauffeur voor elke schepen, een ‘dubbelganger’ om het maandagse werk-verzuim op te vangen: zijn dat soort uitgaven nog te verantwoorden in tijden van crisis? Nee, vindt Olivier de Clippele, Elsens schepen, vroeger van Financiën, nu zonder portefeuille.

Beleid > Aula Magna maakt balans op na zesde staatshervorming

Op naar de zevende!

De Staten-Generaal van Brussel was een in België nooit eerder geziene mobilisering van het middenveld tussen oktober 2008 en april 2009. Het burgerinitiatief ontstond uit het platform van de civiele maatschap-pij, opgericht in maart 2008. Aan de basis lagen drie Brusselse ver-enigingen (Aula Magna, Manifesto en Bruxsel Forum) die in december 2006 de oproep Nous existons! Wij bestaan! We exist! hadden gelan-ceerd.Versterkt door het succes van deze petitie (tienduizend online handte-keningen) spraken deze organisaties toen de culturele sector (Brussels

BDWOPINIE

BRUSSEL – De Staten-Generaal, een massale mobilisering van Brusselse burgers in 2008-2009, bepleitte onder meer een billijkere financiering van Brussel, een beter intern bestuur en het idee van een ‘Metropolitane Gemeenschap’. Die eisen werden meegenomen in de nieuwe staatshervorming; van andere is er dan weer geen spoor...

Kunstenoverleg en Réseau des Arts à Bruxelles), de milieusector (Bral en Inter-Environnement Bruxel-les) en de sociale partners (Beci, ACV-CSC en ABVV-FGTB) aan. Na het publiceren van een document dat een standpunt innam over de grote problemen waarmee Brussel kampte, lanceerde het platform de Staten-Generaal, samen met de drie specifiek Brusselse universiteiten ULB, VUB en Facultés Universitai-res Saint-Louis.Het proces bestond uit drie stap-pen. De eerste stap was de synthese van het onderzoek over Brussel. De drie Brusselse universiteiten – sa-men met het elektronische tijd-schrift Brussels studies – brachten op zeer korte termijn verschillende synthese nota’s uit, rond zestien

voor Brussel essentiële thema’s. De tweede stap bestond erin het woord te geven aan het middenveld tijdens publieke debatten (zestien plus twee verslag- en syntheseses-sies) rond de synthesenota’s van de onderzoekers. 2.800 mensen woon-den die debatten bij.Voor de derde stap deden enkel de tien leden van het platform van de civiele maatschappij en de drie uni-versiteiten mee. Ze bogen zich over de vaststellingen, problemen en denkoefeningen. Het resultaat werd in april 2009 in het Kaaitheater voorgesteld.De Staten-Generaal heeft toen een serie problematieken naar voren ge-bracht die tot dan toe weinig of niet aangekaart waren: de toen verwach-te en nu al aan de gang zijnde demo-

grafische groei; de relatie tussen de gemeenten en het Gewest; de meer-taligheid; de metropolitane kwestie; de internationalisering ‘van bovenaf en van onderuit’. De regeerakkoor-den, die in juli 2009 in Brussel gesloten werden, zullen toen de deelnemers zeker een gevoel van te-leurstelling gegeven hebben. Maar we hebben altijd de neiging de ver-anderingen op de korte termijn te overschatten en de veranderingen op de lange termijn te ónderschat-ten.Hoe kijkt de Staten-Generaal nu te-gen de staatshervorming aan? Wel zeker heeft de lange en pijnlijke weg naar een staatshervorming onlangs reden tot hoop gegeven voor Brussel. Wel zeker zijn een paar eisen van de Staten-Generaal (en meer algemeen van een groot deel van de Brusselse politieke klasse) tot een goed einde gebracht. We denken hier aan de bil-lijkere financiering van Brussel, aan de introductie van het concept van ‘Metropolitane Gemeenschap’, aan de zeer bescheiden inspanningen geleverd in het kader van de interne governance in Brussel.Een rechtvaardigere financiering zit erin: 461 miljoen euro extra te-gen 2015. Brussel krijgt eindelijk waarop het recht heeft als je zijn rol als draaischijf ten gunste van de twee andere regio’s in aanmer-king neemt. Wij vinden het zeer

normaal dat sommige bedragen vooraf bestemd worden (mobiliteit, politie,...). Je kunt inderdaad vrezen dat de onvoorwaardelijke toeken-ning van nieuwe bedragen door de Brusselse regering zonder meer als extra-middel over de hele begroting verspreid kan worden. Het Beliris-mechanisme, dat nog bilateraal werkt (het federale en het regionale niveau beslissen samen), had wel eens herzien kunnen worden.De Metropolitane Gemeenschap zit er als concept ook uiteindelijk in. Hier moet je inderdaad van een concept spreken en geenszins van een invulling van de realiteit. In de voorlopige teksten van de staatsher-vorming staan geen specifiek over-gehevelde bevoegdheden vermeld, geen toegewezen middelen, geen bevoegde organen, geen verplich-ting. Het is dus een lege schelp, die nochtans de eenvoudige verdienste heeft te bestaan... Alleen zal een co-alitie van vrijwilligers opnieuw met initiatieven over de brug moeten komen: een domein afbakenen waar mogelijke partners zich aanmelden, een beroep doen op de relevante be-voegdheden van de betrokken over-heidsniveaus, een consensus berei-ken over de te verhelpen situatie, een akkoord over de geobjectiveerde feiten, een redelijk te bereiken ob-jectief definiëren en het eens wor-den over een werkmethode...

Er zijn plannen voor een nieuwe vleugel aan het Elsense gemeentehuis op het Fernand Cocqplein: 13 miljoen euro volgens de meest optimistische schatting. Onverantwoord, vond Olivier de Clippele. Burgemeester Willy Decourty (PS) sloeg hard terug en nam De Clippele in december 2011 zijn bevoegdheden af.

© EURAPART

BDW 1311 PAGINA 15 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

BDWOPINIEGruwelijkdoor Danny Vileyn

‘Massaal misbruik van medische regularisa-tie’ kopte De Standaard dinsdag. En Le Soir had het erover dat de radicale islam België bedreigt. Twee berichten die me niet echt verrasten, al was ik er niet minder veront-waardigd om. De twee fenomenen waren perfect te vermijden, ze zijn het gevolg van een politiek falen. En dus kan de politiek ook nu nog ingrijpen.Van een heel andere orde is het verhaal van de Brusselse dakloze wiens matras in de buurt van het Noordstation in brand gesto-

ken werd. De man moest met zware verwondingen naar het brand-wondencentrum van Neder-Over-Heembeek gebracht worden. Boven op de verontwaardiging overvalt me hier een groot gevoel van mach-teloosheid en triestheid. Hoe is het mogelijk dat iemand zo gruwelijk wreed is dat hij de matras van een dakloze medemens in brand steekt?Bij het ter perse gaan waren de daders nog niet gevat, maar iemand die hiertoe in staat is, hoort niet vrij op straat te lopen. Wie zo’n misdaad begaat, hoort in de cel of in een instelling of moet zich minstens laten verzorgen. Hier kan de politiek niet met de vinger gewezen worden. Mensen die uit de bol gaan, gekken, lopen er overal rond.Het is al de tweede keer in een paar weken tijd dat de schamele eigen-dom van een dakloze in brand wordt gestoken. Eind november was het het dekentje van een dakloze Aalstenaar aan het station van Leuven. De daders waren een nachtje gaan stappen. Hoe laag kun je vallen om je, zelfs dronken, aan een uiterst kwetsbare mens als een dakloze te vergrijpen?Staat de overheid dan machteloos? Toch niet. Het aantal dak- en thuis-lozen neemt de jongste jaren schrikbarend toe. In Brussel zouden er tweeduizend daklozen zijn, asielzoekers en sans-papiers niet meege-teld. Het is een fenomeen dat we niet normaal mogen leren vinden. De verontwaardiging moet blijven, de situatie van de dak- en thuislozen mag ons niet onberoerd laten. Ook niet in tijden waarin we elke dag lezen en horen dat we het “met z’n allen” met minder zullen moeten doen. Het is goed dat er individuen zijn die de overheid, bedrijven en burgers op hun plichten wijzen. DoucheFLUX bijvoorbeeld is een initia tief dat dak- en thuislozen een kluisje, een douche en een was-machine wil aanbieden tegen een vergoeding van één euro. Het initia-tief mag dan naar caritas ruiken, het houdt de overheid wel een spiegel voor. Het groeiende aantal dak- en thuislozen zal haar verplichten om de opvang en begeleiding te herdenken. Iedere dakloze die het wil, heeft acht uur per nacht recht op een veilige plek om te slapen.

EVA HILHORST

Alle gemeenten hebben electorale gadgets, zoals administratief tijd-verspillende premies die toch enkel gereserveerd blijven aan wie het vol-ledige administratieve parcours kan volgen (meestal insiders).Alle gemeenten maken – ook finan-cieel – deel uit van vzw’s die op de emoties van de tijd een antwoord bieden. Niemand durft zijn mond te openen als de gemeente geld stopt in een mediageniek, alom erkend goed doel. Wie dan moppert, krijgt het deksel op zijn neus, ook al gaat de geldkraan open zonder kosten-batenanalyse.De gewestelijke voogdij zou ook eens moeten napluizen hoeveel mensen aangeworven worden in de negentien informatiediensten, die

fel aanzwellen in naam van de on-tegensprekelijke ‘participatiedemo-cratie’.Hoeveel mensen houden zich be-zig met boekhouding en openbare aanbestedingen in de gemeenten? Wellicht meer dan duizend voor de negentien gemeenten samen, waar ook weer dubbel werk welig tiert – et cetera, et cetera.Als die tien besparingen in mijn ge-meente doorgevoerd werden, dan zou de openbare dienst er niet onder lijden, maar zouden de gemeente-lijke opcentiemen gerust met een vierde mogen verminderen.Het is opmerkelijk dat privéonder-nemingen constant op zoek gaan naar besparingen, soms gaat het zelfs té ver en wordt het ondraaglijk.

Bij de gemeenten is het andersom. Daar saneert men veel te weinig. Sommige burgemeesters zijn oplet-tend, maar andere hebben niets uit te staan met openbaar geld.Het gevaarlijkste is de attitude die ik in mijn gemeente ontwaar, waar vandaag beslissingen genomen wor-den waarvan de factuur pas na de verkiezingen gepresenteerd wordt. Dat is niet alleen financieel onver-antwoord, maar bovendien zullen de kiezers van de eerstkomende gemeenteraadsverkiezingen geen inspraak meer hebben in die beslis-singen.Met de financiële crisis is er een belangrijke breuk in de politiek ge-komen. Overal in Europa is saneren in overheidsfinanciën niet langer taboe. Nochtans zijn er nog som-mige gemeenten, zoals de gemeente waar ik woon, die geen maatregelen nemen, denkend dat alles wel auto-matisch in orde zal komen.Zuinig omgaan met openbaar geld: wordt dat het nieuwe politieke the-ma van oktober 2012?

� Olivier�de�Clippele,�ex-schepen�van�Financiën�in�Elsene

veronderstelt dat men de huidige communautaire structuur van zich afschudt. We denken hier ook aan alles wat nog ondernomen moet worden inzake meertaligheid: twee-talige verkiezingslijsten, tweetalige partijen, tweetalige scholen, twee-talig beheer van de cultuur in Brus-sel... Werk aan de Brusselse winkel!De zevende staatshervorming (want

Ook het interne bestuur van Brus-sel heeft een paar bescheiden stap-pen vooruit gemaakt. Het zijn even-wel zeer timide pasjes, een eerste aanloop. Mobiliteit en stedenbouw worden meer en meer naar het Ge-west overgeheveld, maar er zijn nog steeds zes politiezones, het aantal huisvestingsmaatschappijen werd van 33 naar 16 herleid (waarom niet

De volledige tekst verschijnt in het januarinummer van Gids op maatschappelijk gebied (GMG) van het ACW. Gratis proefexemplaar? Mail naar degids@acw.be. Openbare vergadering Aula Magna, 19 januari om 19.30 uur in de Sint-Gorikshallen: mail naar info@aula-magna.eu

“Het communautaire systeem scheurtde Brusselse samenleving artificieel in twee”

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

één maatschappij voor het hele Ge-west?), er is nog geen spoor van een fiscale coördinatie, enzovoorts.Daarnaast zijn er voor ons ook dui-delijke gebreken. Het stemrecht voor Europeanen bij de regionale verkiezingen, bijvoorbeeld. 21 pro-cent van de bevolking van Brussel, die niet-Belgisch is (maar wel van Europese afkomst), wordt nog altijd een elementair democratisch recht ontzegd, nota bene op een territo-rium dat de officiële hoofdstad van de Europese Unie herbergt.Op andere vlakken is er evenmin verandering op komst. We denken hier vooral aan een grondige aan-pak van een falend onderwijs, die

die zal er komen) zal zich trouwens moeten buigen over het voortbe-staan van een communautair sys-teem dat in Brussel al lang zijn limieten getoond heeft. In onze geest is zo’n systeem ten dode opge-schreven. Niet alleen scheurt het de Brusselse samenleving artificieel in twee, het werkt ook contraproduc-tief in alle domeinen waar de mul-ticulturele meertalige realiteit van Brussel niet kan worden herleid tot

een bicommunautaire aanpak, de vrucht van een aloud politiek sys-teem dat de weerspiegeling is van de confrontatie tussen twee historisch Belgische gemeenschappen.Los van de onmiddellijke resultaten die uit de staatshervorming voort-vloeien, zullen we zonder twijfel verrast worden als we over tien jaar de vruchten van het werk van de

Staten-Generaal zien, met de hui-dige (weliswaar te trage) gang van zaken, nog los van het feit dat er tus-sen nu en dan nog nieuwe burger-initiatieven kunnen komen. En dan wordt die door ons gewenste coper-nicaanse revolutie in Brussel alsnog gerealiseerd.� Alain�Deneef,��secretaris-generaal�van�de�vzw�

Aula�Magna,�coördinator�van�de�Staten-Generaal�van�Brussel

Alain Deneef:

BDW 1311 PAGINA 16 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Muziek > Blindnote en Muziekpublique halen wereldtop

Met de ogen dicht recht naar het hart

E ind  vorig  jaar  raakte  bekend  dat  Blind-note de Octave de  la Musique 2011 ge-wonnen  had  in  de  categorie  wereldmu-

ziek, zowat de Grammy Awards van Franstalig België. Maar het is wellicht van de Antwerpse band Think of One geleden dat een Belgische groep nog de top tien haalde van het Britse ma-gazine  Songlines,  toonaangevend  op  het  vlak van wereldmuziek in de Engelstalige wereld en West-Europa.Blindnote ontstond eind 2010 als een tijdelijk project van Muziekpublique om geld  in  te za-melen voor Light for the World, een Belgische ngo  die  blind  geboren  Afrikaanse  kinderen opereert om ze te laten zien. Zo’n operatie kost slechts  dertig  euro,  maar  dat  geld  is  er  voor arme Afrikaanse gezinnen niet, en dus ging de ngo in België op zoek naar geld. Ze klopte aan bij Muziekpublique, aanvankelijk voor een pro-ject met een BV in de KVS, maar al snel werd het veel ambitieuzer: waarom brengen we geen zestal  in  Brussel  wonende  wereldmuzikanten samen  voor  een  concert  in  het  donker?  Light 

ELSENE – Blindnote, het multiculturele project van Muziekpublique dat zes Brusselse wereldmuzikanten van formaat bijeenbrengt, is uitgeroepen tot een van de tien beste albums van 2011 door het toon­aangevende Britse wereldmuziekmagazine Songlines. “Wat begon als een benefietconcert, is uitgegroeid tot een echte – en hechte – groep.” En tot een van de wereldmuziektoppers van 2011.

EERSTE RONDE PRIJS ROGER VAN DE VOORDE 2012

ANDERLECHT  –  Het  kunstencen-trum Zinnema organiseert de tweede editie van de Prijs Roger Van de Voor-de voor podiumkunsten en film. Van het twintigtal geselecteerde kandida-ten  wordt  maandelijks  (van  januari tot mei 2012) een pool van vier tot vijf artiesten  of  groepen  gevormd,  goed voor een middagvullend programma op zondag (14.30 tot 17 uur). De eer-ste  competitieronde,  met  aperitief, vindt plaats op zondag 22  januari  in Zinnema,  Veeweidestraat  24.  Vol-gende rondes zijn op 19 februari, 18 maart, 8 april, 22 april en 20 mei. Op 16  juni  komen  de  prijswinnaars  op het podium: voor een geldprijs van de VGC en de Prijs Roger Van de Voorde van Zinnema, goed voor een jaar po-diumkunstondersteuning.In  januari  treden  volgende  artiesten aan: 25 leerkrachten van het Lakense Maria  Assumptalyceum  spelen  het theaterstuk Blind; Joost Rotty brengt poëzie; Jojo Ngamou, de Kameroens-Brusselse  huischoreografe  van  Zin-nema,  pakt  uit  met  streetdance,  en  Clark  Maldrie  en  Karen  Moreau brengen  vertel-  en  poppentheater voor  volwassenen.  Reserveren  op 02-555.06.00,  meer  op  www.zinne-ma.be.  JMB

TWEEDE WEEK VAN DE KLANK

BRUSSEL  –  Na  een  proefdraai-editie in januari 2011 haalt de Week van de Klank  van  23  tot  en  met  29  januari weer alle types van concerten en crea-tieve  geluids-  en  klankevenementen van  stal  om  uw  gehoor  te  scherpen. Onder  meer  operacoryfee  José  van Dam,  jazzgoeroe  Jean-Louis  Rassin-fosse en pianovirtuoos Jean-Philippe Collard-Neven staan op de affiche, er zijn geluidsinstallaties, in Cinematek worden  stomme  films  met  pianobe-geleiding  gedraaid,  en  kinderen  krij-gen workshops in De Munt. Meer op  www.lasemaineduson.be.  JMB

© C

LA

RK

MA

LD

RIE / K

AR

EN

MO

RE

AU

“Ik was stiekem bang dat iemand de leidersrol zou opeisen, maar iedereen schikte zich naar het belang van de groep”

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Vlnr.: Emre Gültekin, Talike Gellé en Karim Baggili van Blindnote: muzikale wereldreis in het donker.

© M

IRJA

M D

EVR

IEN

DT

luit) en zang, en de Mexicaan Osvaldo Hernan-dez op percussie en talrijke precolum biaanse instrumenten.

Ongezien, ongehoordHet  benefietconcert  bij  Muziekpublique smaak te naar meer. Aangevuurd door de en-thousiaste  reacties  besloten  de  muzikanten een  album  op  te  nemen,  dat  eind  2010  uit-kwam op het label van Muziekpublique. “Wij wilden  niet  uitpakken  met  ongelooflijke  vir-tuositeit  om  de  mensen  te  verbluffen.  En  we hadden ook geen commercieel doel voor ogen. We wilden gewoon een goed album opnemen waarop  alle  muzikanten  ruimte  kregen  om hun ding te doen,” vertelt Osvaldo Hernandez. Hij denkt dat dat ook gewaardeerd wordt. De muziek is echt, komt uit het hart; het concert is  geen  aaneenschakeling  van  solo’s.  Elke muzikant  droeg  drie  nieuwe  composities  bij, waarvan er twee verwerkt werden naar de mo-gelijkheden  van  de  groep.  “Kijken  welke  in-strumenten qua klankkleur pasten bij het in-strument van de componist was een boeiende oefening.” Of wat dacht u van een Senegalese hoddu  naast  een  Armeense  doudouk  en  een charango uit de Andes?“Als muzikale leider heb ik ervoor gezorgd dat we  tot  een  gevarieerd  geheel  kwamen,  met kalme momenten naast dansbare nummers,” zegt  Hernandez,  die  zich  niet  ziet  als  leider, 

for the World hoefde er maar één nachtje over te  slapen,  en  Peter  Van  Rompaey  van  Mu-ziekpublique  stelde  aan  de  Mexicaanse  mul-ti-instrumentalist  Osvaldo  Hernandez  voor om  de  groep  muzikaal  te  leiden.  Hernandez  was  meteen  verkocht  voor  een  project  met  zo’n  nobel  doel  –  het  ging  toen  nog  om  een eenmalig benefietconcert –, en de twee staken de koppen bijeen om te brainstormen over wie geschikt zou zijn voor zo’n intercultureel pro-ject.Het  werden  zes  klasbakken,  muzikanten  die uitmunten  op  hun  instrument(en)  en  ware ambassadeurs  zijn  van  hun  cultuur:  Talike Gellé  uit  Madagaskar  op  zang  en  percus-sie – u  las haar  levensverhaal  vorige week  in deze krant –, de Senegalees Malick Pathé Sow op hoddu  (luit), Afrikaanse gitaar en zang, de Joegoslavische Jordaniër Karim Baggili op fla-mencogitaar en oud (Arabische luit), de Arme-niër  Vardan  Hovanissian  op  doudouk  (hobo), shvi  (piccolofluit),  accordeon  en  klarinet,  de Turk Emre Gültekin op saz baglama (langhals-

Peter Van Rompaey van Muziek­publique: “Mooi duwtje in de rug.”

© JO

VOE

TS

BDW 1311 PAGINA 17 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

VAN ACCORDEON TOT VUVUZELA

Tot eind volgende maand exposeert het Muziek-instrumentenmuseum de nieuwste aanwinsten en schenkingen: de inventaris van de oude accordeonateliers De Waele aan de Zuidlaan, een synthesizer van 65 jaar oud, een Servische samika, een (herinnert u ze nog van het WK voetbal?) vuvuzela...

LEES MEER OP PAGINA 20-21

ROSIE EN MOUSSA ZIJN TERUG

In 2008 kwamen de twee ketjes Rosie en Moussa tot leven bij Zazie in deze krant. Hun stadssprookje resulteerde in een boek, en nu gaat het snel: deze week komt het tweede boekdeel uit bij Querido én gaat het toneelstuk in première 

bij Bronks. Michael De Cock kaapte ondertussen ook de Antwerpse prijs voor letterkunde weg én het boek staat op de shortlist van de Kinder- en Jeugdboekenjury.

LEES MEER OP PAGINA 20 EN 26-27

maar  als  de  woordvoerder  van  Blindnote. “De groep heeft geen  leider. Dat  is opmerke-lijk, want alle muzikanten zijn de  leiders van hun eigen groep. Eigenlijk was ik stiekem een beetje  bang  dat  iemand  een  leidende  rol  zou opeisen,  maar  iedereen  heeft  zich  geschikt naar de belangen van de groep. En zo is onze muziek,  ondanks  het  feit  dat  we  uit  zes  zeer verschillende  culturen  komen,  toch  een  ho-mogeen geheel.”“Die erkenning van Songlines  is prachtig, het bewijst dat er  interesse  is voor het project  in het buitenland. We hebben nochtans nog niet opgetreden  in het Verenigd Koninkrijk. Maar onze concerten in Nederland, Polen en Luxem-burg waren een groot succes,” vertelt Hernan-dez.  Volgens  hem  zijn  toeschouwers  vooral gecharmeerd door de inhoud van het project. “Want wie zit er nu te wachten op een groep wereldmuzikanten  uit  Brussel?  Maar  het  feit dat we geld inzamelen voor een nobel doel en dat zes mensen uit totaal verschillende landen samenwerken,  dát  is  geen  alledaags  verhaal. Het  wekt  interesse  en  stimuleert  diversiteit. 

Het voltallige Blindnote, met rechts onder ‘woordvoerder’ Osvaldo Hernandez: “Oké, wie zit er nu te wachten op een groep wereld muzikanten uit Brussel? Maar het feit dat wij geen alledaags verhaal vertellen, dát wekt interesse.”

© MIRJAM DEVRIENDT

© IV

AN

PU

T

© J

UD

ITH

VA

NIS

TEN

DA

EL

galese blues van Malick Pathé Sow in 2008, de Iraanse improvisaties van Shahkilid in 2009, Blindnote in 2010 en de Balkanfurie van Zon-gora in 2011 mogen we dit jaar een duoalbum van de Senegalezen Malick Pathé Sow (hoddu, gitaar en zang) en Bao Sissoko (kora) verwach-ten. Volgend jaar volgt dan een album van de populaire  Marokkaanse  berberzanger  Khalid Izri.Vandaag,  12  januari,  staat  Blindnote  in  het Bimhuis  in  Amsterdam.  Op  9  februari  ver-zorgt  de  groep  het  voorprogramma  van  de blinde  Franse  zanger  Gilbert  Montagné  in Autoworld;  op  9  mei  geven  ze  een  volledig concert  in de Botanique. Een deel van de op-brengst van de concerten blijft naar Light for the World gaan.� Benjamin�Tollet

Tijdens  het  concert  worden  de  mensen  ook continu geprikkeld met andere muziekgenres. Je kunt nooit raden wat we in petto hebben.”Ook  voor  het  nieuwe  label  van  Muziek-publique is deze erkenning meer dan welkom. “Begin  januari  is  er  iemand  langsgekomen die de groep wil vertegenwoordigen in Groot-Brittannië. Die erkenning is een mooi duwtje in de rug in onze zoektocht naar distributie in het buitenland. In deze tijden van crisis is dat allesbehalve vanzelfsprekend,” zegt Peter Van Rompaey. “Muziekpublique wil tonen wat hier in Brussel allemaal aanwezig is aan muzikaal talent en diversiteit. Blindnote is voor het gro-te publiek een mooie instap.”De  erkenning  van  Songlines  bewijst  ook  dat Muziekpublique het Brusselse wereldmuziek-talent naar waarde kan schatten. Na de Sene-

Ook dit jaar is Blindnote in de running voor een Songlines Music Award. De groep is genomineerd in drie categorieën: ‘Groep’, ‘Nieuwkomer’ en ‘Interculturele samenwerking’. Stemmen kan op www.tinyurl.com/songlines-music-award. Meer op www.muziekpublique.be, www.blindnote.be, www.songlines.co.uk

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Het autosalonbegint bij de MIVB.

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: brussel@deMens.nu

Jetse laan 362, 1090 Jette[Bus 13 en 14 halte Legrelle]Tel. 02 513 16 33 E-mail: jette@deMens.nu

SOS nuchterheidOOK ACTIEF IN BRUSSEL

2 x per maand samenkomst in het huisvandeMens Jettetelkens om 13u30, Jetse laan 362, 1090 Jette

woensdag 11 & 25 januari 2012 woensdag 8 & 22 februari 2012 woensdag 7 & 28 maart 2012 woensdag 11 & 25 april 2012 woensdag 9 & 30 mei 2012woensdag 13 & 27 juni 2012

Voor meer informatie: 09/330.35.25 (24u/24u)www.sosnuchterheid.org • e-mail: info@sosnuchterheid.org

Onze dienstverlening is kosteloos.

SOS Nuchterheid vzw is een lidvereniging van deMens.nu en Vereniging voor Alcohol en andere Drugproblemen (VAD)

SOS Nuchterheid Brussel is een realisatie van SOS Nuchterheid vzw in samenwerking met huisvandeMens Brussel & Jette (jette@demens.nu • tel: 02/513.16.33).Met steun van de Instelling Morele Dienstverlening van het Brussel Hoofdstedelijk Gewest.

bezoek ons voor meer info op www.deMens.nu

voor mensendoor mensen

BDW 1311 PAGINA 19 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

ADVERTENTIE

De verloren zoon is voorgoed verloren

Rooftop, met (vlnr.) Sandra Van Kemseke, Lucas Tavernier, regisseur Yves van den Boogaart, Kurt Monten en Fran Lomme.

© C

AR

LOS VA

N H

OVE

Gezien: Gewoon het einde van de wereld door Rooftop op 7 januari in De Markten. Daar nog te zien op 13 en 14 januari (02-512.34.25, demarkten@demarkten.be).

Waar het in het theater naar mijn smaak vaak misgaat, is bij de keuze van het stuk. Niet alleen amateur-gezelschappen, ook getalenteerde professionele gezelschappen steken soms tijd en energie in teksten die weinig zeggen. Het Brusselse col-lectief Rooftop doet dat alvast niet. Sinds de oprichting in 2009 speel-

den ze al Eric-Emmanuel Schmitt, Amélie Nothomb en Nathalie Sarraute, en nu vertaal-den ze zelf Juste la fin du monde van de Franse succesauteur Jean-Luc Lagarce (1957-1995).Gewoon het einde van de wereld behandelt een onderbelicht, maar universeel en heden-daags thema. Het is een gedegen praatstuk dat toch in beperkte mate experimenteel van vorm is, en het is ook een stuk waarachter je de persoonlijke inzet van de auteur voelt. Lagarce stierf immers vroegtijdig aan aids, en zijn toneelstuk is een raamvertelling die aanvangt, onderbroken wordt en eindigt met een postume monoloog van het hoofdperso-nage Louis. Louis vertelt over een gebeurtenis tijdens de laatste maanden van zijn leven, die hij doorbracht in de wetenschap dat hij zou sterven. Toch is niet dat uitzicht op de dood het thema, maar de manier waarop het leven werd geleefd. Die staat ter discussie wanneer Louis zijn moeder, zus en broer, die hij al ja-ren niet meer heeft gezien, op de hoogte wil brengen van zijn terminale toestand. Hij zal er uiteindelijk niet toe komen de boodschap over te brengen.Mensen die besluiten om de familieband te verbreken en daarvoor nauwelijks een andere reden hebben dan de overtuiging dat een fami-lieband je nergens toe verplicht, maken nogal wat gevoelens los. Bij de achterblijvers: on-begrip, afgunst, eenzaamheid, minderwaar-digheidsgevoelens en frustratie om het idee dat de ondankbare verloren zoon niets heeft teruggegeven van al wat zijn gezinsleden hem gaven. Bij de ‘afvallige’ zelf: schuldgevoelens, onzekerheid en een eenzaamheid die bijna als principiële levenshouding gaat gelden. Lagar-ce dient zijn personages van deze gevoelens een fatale cocktail toe. Louis zegt dat hij ver-

trokken is omdat hij thuis altijd een gebrek aan liefde ervaren heeft, maar zijn broer Antoine werpt tegen dat Louis dat zichzelf heeft wijsgemaakt, en er vervolgens het hele gezin tot levenslange opsluiting mee heeft veroordeeld. Evengoed zou Louis’ gevoel niet geliefd te zijn een verkeerd begrepen frustratie kunnen zijn om het feit dat zelfs familieleden beperkt zijn in hun vermogen om een mens helemaal te omarmen en te redden van zijn fundamentele eenzaam-heid. Lagarce laat zien hoe weinig wij zelfs van onze familieleden weten. Hoe weinig we zelfs hén soms tot ons toelaten, en hoe wei-nig we soms in hen geïn teresseerd zijn.Bij de terugkeer van de verloren zoon is de spanning dus voelbaar en wordt er voor het eerst sinds lang weer gesproken. Toch blijft er nog heel wat ongezegd. Er is geen bevrij-ding en iedereen lijdt. De achterblijvers krij-gen geen restitutie voor hun ‘zelfopoffering’ aan de zijde van hun oude moeder, die niet bepaald kan zeggen dat haar familieproject geslaagd is. De verloren zoon is meer dan ooit verloren.Lagarces vervreemdende vormexperiment zit in de taal die de gebrekkige communica-tie weerspiegelt. Nu ze elkaar treffen, wikt ieder zijn woorden. De een wil praten, maar kan het niet zo goed; de ander weet het goed genoeg, maar wil niet spreken. De dialo-gen en monologen wemelen dan ook van de hele en halve hernemingen, verbeteringen en nuan ceringen van eerdere uitspraken. Rooftop speelt dat onder regisseur Yves van den Boogaart in een sobere opstelling. De vier personages zitten tegenover elkaar en brengen om de beurt een pleidooi met het publiek als getuige. De acteerprestaties zijn bevredigend, al verdient vooral de beklijven-de vertolking van Antoine door Kurt Mon-ten lof. Toch steekt ook hij naar mijn smaak nog iets te veel ‘profiel’ in de tekstzegging. De vraag is of het vervreemdende effect van de tekst niet goeddeels verloren gaat door de realistische naturel waarmee Rooftop hem wil spelen. Lagarce heeft met het gestotter de hulpeloosheid van de karakters duide-lijk aangezet. Het zou dus niet verkeerd zijn die pessimistische zwaarte te laten voelen, ook al riskeer je zo vaart uit het stuk te ha-len.

� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

NEEM DEEL AAN ONZE TEKENWEDSTRIJD EN WIN EEN OVERNACHTING VOOR TWEE IN HET ATOMIUM,

MET DINER BIJ KAARSLICHT & ONTBIJT.

WIN

EEN ROMANTISCHE NACHTIN HET ATOMIUM

*de viool-speler is niet inbe-grepen :)

www.atomium.be/love

BRUSSEL – Artcurial, het grootste Franse veilinghuis, opent in februari een vertegen-woordigingskantoor aan de Franklin Roose-veltlaan. Om de vele Belgische klanten beter te bedienen, luidt het.

Na de vestiging in Brussel van een paar buitenlandse topkunstgaleries bevestigt de komst van Artcurial de gezondheid en de in-ternationalisering van de Brusselse kunst-markt.In Frankrijk moet Artcurial enkel Sotheby’s en Christie’s laten voorgaan. Met een jaar-lijkse omzet van 120 miljoen euro is het het grootste veilinghuis van eigen bodem. En die bodem mag er zijn: het veilinghuis nam tien jaar geleden zijn intrek in een herenhuis op de Champs-Élysées, en beschikt er over een oppervlakte van vierduizend vierkante me-ter. “Na amper vier jaar stonden we in omzet meteen op nummer 1 in Frankrijk,” zegt co-voorzitter François Tajan.

DiversiteitHet nieuws over de vestiging staat in het maandblad Collect Arts Antiques Auctions.Aan brusselnieuws.be motiveert Tajan die keuze: “België heeft een rijke traditie, zowel wat kunstproductie betreft, van de middel-

eeuwen tot nu, als in het aantal kunstver-zamelaars. Daarom openen we ons eerste vertegenwoordigingskantoor in Brussel. Het eclecticisme van de Belgische kunstmarkt beantwoordt ook aan de diversiteit van het aanbod op onze veilingen. Daarom willen we dichter bij onze kopers en verkopers staan.”Het veilinghuis wil ook de groeiende groep Fransen die in België wonen, bereiken. De vestiging in Brussel, een huurhuis aan de Franklin Rooseveltlaan 5, is een vertegen-woordigingskantoor. Daar vinden geen veilin-gen plaats – die blijven in Parijs –, maar wel previews, toonmomenten en cultureel-literai-re activiteiten.

Geen onbekendeBaas van het kantoor wordt Vinciane de Traux, die vijftien jaar bij Sotheby’s in Brus-sel werkte. Ze krijgt weldra steun van een Nederlandskundige. Binnen een paar maan-den volgt er ook een bureau in Milaan en Beijing.Artcurial organiseert een honderdtal veilin-gen per jaar. België is geen onbekende: eerder co-organiseerde het veilinghuis al tentoon-stellingen in Brussel.

Eric�Vancoppenolle�/brusselnieuws.be

Grootste Franse veilinghuis komt naar Brussel

Kunst > Artcurial opent bureau aan Rooseveltlaan

De Cock, die ook Moussa speelt, zal op het podium geflankeerd worden door Ikram Aoulad L’Ahcen (Rosie), Steven De bruyn (muziek en spel) en Jasper Hautekiet (muziek en spel). De Cock schreef ook het boek waar-op deze voorstelling is gebaseerd en dat op 13 januari verschijnt bij Querido. Bronks wil dat vieren. Na de matineevoorstelling op zondag 15 januari zullen De Cock en Judith Vanistendael – de bekroonde Brus-selse tekenares die de schitterende zwart-witillustraties maakte – hun gloednieuwe boek officieel voorstel-len. Na de voorstelling houden de twee ook een signeersessie. Het zal de trouwe lezer van deze krant niet

ontgaan zijn dat de avonturen van Rosie en Moussa al in 2008 begon-nen, toen Michael De Cock speciaal voor Zazie, de kinderpagina van deze krant, tweewekelijks met de hoofdpersonages aan de slag ging. Deze feuilletonvertelling vormde destijds de aanleiding voor een eer-ste boek, toen nog gewoon Rosie en Moussa.Waarover gaat het tweede boek nu? Rosie, een meisje met heel wat vra-gen, beleeft een nieuw avontuur in de grote stad – de tekeningen laten er geen twijfel over bestaan dat het hier om Brussel gaat. Opnieuw staat haar buurjongen Moussa aan haar zijde. Ze weet niet waar haar papa

BDW 1311 PAGINA 20 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Tentoonstelling > Jongste giften en aanwinsten Muziekinstrumentenmuseum

Een synthesizer van 65 jaar

D e federale musea hebben een beperkt aankoopbudget voor nieuwe stukken, maar toch

kan het Muziekinstrumentenmu-seum of MIM regelmatig de hiaten in de collecties aanvullen met his-torisch, wetenschappelijk of maat-schappelijk interessant materiaal. Natuurlijk moeten collectieconser-vatoren van het MIM wel eens met lede ogen toekijken als ze interes-sante stukken zien passeren op eBay of op de instrumentenveiling van Vichy: geen intern budget voor. Gelukkig komt de instroom (nu al 9.205 items) sinds jaar en dag gro-tendeels van donaties. Zeker nu de nieuwe EU-landen en andere staten het waardevolle muziekinstrument als diplomatiek cadeau gebrui-ken, met als makkelijke return een cultureel evenement in het MIM. Zo lokten schenkingen van Servië (er staan een vedel, doedelzak en samika-tamboer tentoon) meteen een gift van Kroatië uit, terwijl ook in Albanië een belletje ging rinke-

len: “Wat kunnen wij schenken?”Het gros van de giften blijft van privé collectioneurs komen; de reeks volksinstrumenten uit Myanmar, bijvoorbeeld, geschonken door een kunstminnend reiziger. Ook een nieuwe opruimactie elektronica uit het archief van het Ipem in Gent was welkom: de collectie werd aange-vuld met een synthesizer uit 1946, een klankgeneratorenbank, een bandrecorder en een echokamer. De selectie ‘Aanwinsten 2010-2011’ die de kleine Spiegelzaal vult, is een heus rariteitenkabinet.Deels komen de giften ook van in-stellingen: uit het Legermuseum kwam bijvoorbeeld een geblutste militaire sousafoon-op-rust over. En regelmatig koopt de stichting Vrienden van het MIM iets aan. Bij de ingang staan enkele koper-instrumenten van de nazaten van de eerste MIM-conservator, Vic-tor-Charles Ma hillon. Onder de aanwinsten ook een kitscherige, meters lange vuvuzela – ‘Ver moet jy

BRUSSEL – Tot eind februari toont het Muziek-instrumentenmuseum een selectie van zijn ‘Aanwinsten 2010-2011’. Van het gereedschap uit het Brusselse accordeon atelier De Waele tot een Philips-versterker uit 1965 en een vuvuzela van het WK voetbal 2010: genoeg rariteiten om volgende generaties een juist beeld te geven van klank vroeger en nu.

Aan de Zuidlaan 104 zat decennialang het accordeonatelier August De Waele. Dankzij een tipgever kwam de collectie – met rechts een stemtafel met ijkpunten in perfecte staat – naar het MIM op de Hofberg.

Jeugd > Stadssprookje in première bij Bronks

Rosie en Moussa zetten hun tocht verder

In het tweede deel van de stadssaga van De Cock en Vanistendael gaan Rosie en Moussa op zoek naar Rosies papa.

© JU

DITH

VAN

ISTE

ND

AE

L

BRUSSEL – Nu zondag beleeft Rosie en Moussa – De brief van papa bij Bronks zijn Brusselse première. Dit toneelstuk voor kinderen vanaf zes jaar wordt geregisseerd door Michael De Cock, artistiek leider en directeur van het Mechelse theatergezelschap ’t Arsenaal.

© IVAN PUT

is. Het enige wat mama over papa kwijt wil, is dat hij ‘problemen aan-trekt als een magneet een stuk ijzer’. En dat hij heel ver weg woont. Een onverwachte telefoon stuurt Rosies gevoelswereld helemaal in de war. Even later ontvangt ze ook een brief. Waar Rosie en Moussa in het eerste boek nog naar het dak van het he-melshoge appartement op zoek gin-gen, omdat het uitzicht er zo mooi was, leidt hun zoektocht hen nu tot diep in de stad. Ze gaan op zoek naar Rosies papa, want die schijnt maar even verderop te wonen. Maar waar dat nu exact is, tja, dat valt niet zo eenvoudig uit te leggen.Met een empathische, beeldrijke stijl en veel gevoel voor harmonie schetst De Cock een intiem verhaal over een meisje dat de confrontatie aangaat. Vriendschap, schuld, ver-driet en opluchting: al deze kleine grote gevoelens komen aan bod in

dit vertederende stadssprookje. De Cock wordt nergens moraliserend. Integendeel, hij laat zijn personages mensen zijn. Door gedachtegangen af te wisselen met beelden en dialo-gen slaagt hij erin om veel schwung in zijn verhaal te brengen. De tekeningen van Judith Vanisten-dael zijn alweer zoveel meer dan louter opvulling of decoratie. Ze speelt met de tekst en voegt er nieu-we sferen aan toe, zonder dwingend of exhaustief te willen zijn. Haar expressieve stijl vloeit tussen de ge-schreven regels door.De Cock en Vanistendael leveren opnieuw een pareltje af. We zijn benieuwd naar de toneelbewerking, maar met een rasmuzikant als Ste-ven De bruyn in de rangen mogen we het beste hopen voor wat een muzikaal begeleide theatervoorstel-ling belooft te worden. Tuur De Moor

BDW 1311 PAGINA 21 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Is paprika Hongaars? Zijn tomaten Italiaans, zijn aardappelen Belgisch? Uiteraard niet, ze zijn allemaal Amerikaans, maar vijfhonderd jaar ge-leden ging Europa voor de bijl voor deze nieuwe exotische groenten en kruiden. En ze kwamen uit Spanje.

De Spaanse keuken is lang meesmuilend behandeld door de andere, ‘meer verfi jnde’ landen die errond liggen. “Een land van smout en bonen,” schreven de Fransen. Om Alexandre Dumas te citeren ( Mon dic-tionnaire de cuisine ): “En Italie, où l’on mange mal, les bons hôtels vous disent: ‘Monsieur, j’ai un cuisi-nier français.’ En Espagne, où l’on mange abomina-blement, les grands hôtels vous disent: ‘Monsieur, j’ai un cuisinier italien.’” Vandaag is dat enigszins veranderd, vraag maar aan Michelin.Van al de keukeningrediënten uit de nieuw verover-de gebieden was de ‘Spaanse’ peper, de pimiento , peperone , poivron deze die de wereld als eerste ver-overde. Capsicum annuum is de wetenschappelijke naam voor de zachter smakende pepers, Capsicum frutescens voor de scherpere chilli , peperoncini en-zovoort. Er bestaan nog andere soorten Capsicum , maar tussen die twee is het al vaak moeilijk een on-derscheid te maken. Er bestaan ook scherpere van de eerste en zachtere van de andere. Hoe dan ook, in een zucht en een vloek zat heel de Middellandse Zee en verder heel Afrika tot Indië en Zuid-China aan de Spaanse peper. Geen enkel nieuw product ging zo snel de wereld rond tot de tsunami van Coca-Cola in de vorige eeuw.In onze noordelijke streken ging het niet zo snel. Wij moesten wachten op de mode van de populaire operettes, tussen beide wereldoorlogen, vooraleer we hier van paprika hoorden. Er werd dan ook meer over gezongen dan dat er werd gegeten. “Julischka, Julischka uit Boeda-Boedapest, zij at zoveel paprika en wist niet wat dat was” kweelden mijn oudtan-tes (uit Maske in Blau van Fred Raymond, 1937). Scherpe pepers werden synoniem met Hongarije, tot grote verwondering van de Magyaren zelf. Het woord dook in dat land pas op in 1775. Zij hadden het poeder leren kennen van de Bulgaren, die het zelf hadden van de Turken, en die, na nog heel wat

stappen, weer van de Span-jaarden. Vandaag vinden we

overal pakjes rood poeder te koop in onbetrouwbare trappen van scherpte. Zoete en pittige, maar vooral alles daartussen. De kwaliteit gaat van matig tot slecht en zo’n zakje poeder bewaart héél slecht. Na enkele maanden is de kleur weg en schimmelt het poeder aan elkaar tot een prop die naar hooi ruikt. Koop dus nooit paprikapoeder om te bewaren. Koop het net voordat u het gaat gebruiken!Gelukkig zijn er nog de Span-jaarden. Zij verkopen blikken doosjes met donkerrode pi-mentón . Dat is hetzelfde als pa-

prika, maar dan beter. De kleur is dieper, de geur is niet alleen pe-

perig, maar ook rokerig. Heerlijk. Her-inneringen duiken op aan Levantijnse

harissa poeders, die ook zo rokerig kunnen zijn, veel fi jner dan de tube-harissa.

Goede pimentón, zo zeggen de Spanjaarden uit mijn omgeving, moet uit Extremadura komen. Het ruwe landschap van dat gebied staat in de zomer te gloeien van de rijpe rode pepers die er met mil-joenen aan de drogende planten hangen. Eenmaal geoogst worden de vruchten niet zomaar gedroogd, maar eerst tien dagen gerookt boven eikvuurtjes. De geur die daarna overblijft, is feeëriek. Paprika, lieve lezers, is dus Spaans en heet pimentón . Het gaat er in de chorizo, in stoofschotels of soepen, en over de gefrituurde aardappelen. Het is de meest typische smaak van wat wij ‘de Spaanse keuken’ noemen. Het is trouwens ook de voornaamste kleur uit hun vlag (de andere kleur is saffraan).Pimentónpaprika moet, net zoals currypoeder, al-tijd aangebakken worden. Dat verstevigt de smaak en maakt het kleurende effect ook sterker. Ik geef hier een voorbeeld van een recept dat niet Spaans is en ook niet Hongaars. Dit is nu al jaren mijn huis-recept.Neem kippenbillen en hak elke bil in drie delen. Kies voor ernstige kippen. Goedkope snotkippen doorstaan het stoven niet, ze vallen vroegtijdig uit elkaar en zijn smakeloos. Koop dus steviger dieren en desnoods wat minder, het zal u meer plezieren.

Laat in een stoofpot olijfolie heet worden, voeg wat boter toe. Haal de stukken kip even door de bloem en laat ze aankleuren in het vet. Leg ze opzij (daar-voor gebruik ik het deksel van de stoofpot). Doe dan ajuinringen in het overgebleven vet (voeg desnoods nog wat bij), en wanneer die glazig zijn, roert u er enkele stevige soeplepels paprika door, samen met de restjes bloem die nog overgebleven zijn. Laat even bakken. Zout en peper naar believen. De pa-prika en bloem zullen het vet binden, dat dan straks niet in ogen op de saus komt drijven. Nog wat look bij persen. Blus dit alles met een glas witte wijn en roer de aangezette kruiden los. Voeg dan een gro-te portie yoghurt toe. Niet van die plakyoghurt uit lange kartonnen, en zeker geen gesuikerde. Haal er bij de Turk, van die süzme (extra vette) yoghurt bij-voorbeeld. Laat de yoghurt hard meebakken tot al-les ‘pakt’. Voeg dan de stukken kip weer toe, enkele blaadjes laurier en laat alles op een heel klein vuurtje garen. Versier met gehakte peterselie. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Pimentón

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

soek om die doel te vind.’ Waarom dit museumwaardig is, vragen we aan Wim Bosmans. “Zelfs com-mercieel-toeristische speelgoed-fl uitjes kunnen interessant zijn om later een juist beeld te geven van hoe muziek geproduceerd wordt in deze en de vorige eeuw.”

Scandalli Dé grote blikvangers onder de nieuwkomers zijn de stukken uit het accordeonatelier De Waele aan de Zuidlaan 104. Een grot van Ali Baba aan oude accordeons, herstel-werkbanken, uniek gereedschap en instrumentenonderdelen werd uit het kelderatelier gered, dankzij een tip van een Vriend van het museum. De laatste uitbater van de instru-menten- en partiturenwinkel was Leo pold Schumbacher (gestorven in 2008 en schoonzoon van na-zaat Bruno De Waele). Hij had het kelder atelier al ruim tien jaar on-aangeroerd gelaten.August De Waele richtte de zaak op en liet het bedrijf na aan zijn ge-adopteerde Italiaanse zoon Bruno De Waele (1880-1952). Die had zich van leerjongen bij het Brusselse accordeonherstelatelier Solari ont-popt tot een vindingrijk hersteller van accordeons. Rond 1900 opende hij zelf een herstelplaats. Hij vond dermate ingenieuze toepassingen uit dat de Italiaanse accordeonfa-brikant Scandalli met De Waeles adaptaties nieuwe instrumenten op de markt bracht. De Waele kreeg dan ook het invoerrecht van het merk.Het MIM toont een nog werkende stemtafel met ijkpunten (rechts op de foto) en bakken vol tongenladers, lamellen, toetsen en merkaccor-deons. Let ook op het publiciteits-bord dat bij de voordeur hing. Ge-lukkig nam het MIM het mee. Jean-Marie Binst

Hetzelfde als paprika, maar dan beter

overal pakjes rood poeder te koop in onbetrouwbare trappen van scherpte. Zoete en pittige, maar vooral alles daartussen. De kwaliteit gaat van matig tot slecht en zo’n zakje poeder bewaart héél slecht. Na enkele maanden is de kleur weg en schimmelt het poeder aan elkaar tot een prop die naar hooi ruikt. Koop dus nooit paprikapoeder om te bewaren. Koop het net voordat u het gaat gebruiken!Gelukkig zijn er nog de Span-jaarden. Zij verkopen blikken doosjes met donkerrode mentón

prika, maar dan beter. De kleur is dieper, de geur is niet alleen pe-

perig, maar ook rokerig. Heerlijk. Her-inneringen duiken op aan Levantijnse

harissa poeders, die ook zo rokerig kunnen Nick ©

NIC

K T

RA

CH

ET

Droomedaris Rex & ’t Arsenaal spelen Rosie en Moussa – De brief van papa, zondag 15 januari om 15 uur in Bronks, kaartjes 6 of 9 euro, meer op www.bronks.be.Michael De Cock en Judith Van istendael, De brief van papa, uitg. Querido, 12,95 euro. Op p. 27 leest u deze week een voorpublicatie

BDW 1311 PAGINA 22 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Laure Dorchy woont aan de rand van Matonge. “Dit is een open stad, waar ‘leven en laten leven’ geen ijdel begrip is. Je hebt natuurlijk de vuiligheid en de onveiligheid in sommige wijken, zeker voor vrouwen. Toch zou ik ongelukkig zijn buiten de stad. Hier gebeurt het, hier wil ik wonen.”

W roeten  in  het  verleden,  oog  voor het kunstzinnige. Verzamelwoede ook. Laure Dorchy heeft het onge-

twijfeld allemaal geërfd van haar grootouders. Grootvader  was  historicus  en  kunstschilder, grootmoeder  een  trouwe  klant  van  de  rom-melmarkt.Met  een  lach:  “Grootvaders  atelier  was  mijn speeltuin. Wat  ik zag, hoorde,  voelde,  ik kon er maar niet genoeg van krijgen. Ik had u mis-schien  beter  rendez-vous  gegeven  bij  mijn grootmoeder  in  Bosvoorde.  Haar  huis  is  een waar museum van chocolademallen. Meer dan drieduizend chocoladevormen: dieren, perso-nages,  sprookjesfiguren...  91  is  ze  ondertus-sen, een beetje doof, maar immer kwiek. Da-gelijks nog  trekt  ze naar het Vossenplein. Ze kent er iedereen; er is zelfs een Marollienne die haar  elke  avond  belt  om  te  horen  of  ze  goed thuis is geraakt.”“Met  mijn  grootvader  heb  ik  een  boek  ge-schreven over de geschiedenis van die choco-ladevormen, en ik beheer nu ook de collectie. Samen met Nicolette Regout (ex-vrouw van de chocolatier Pierre Marcolini, red.)  heb  ik  Le Cercle  du  Cacao  opgericht.  Maandelijks  or-ganiseren we een degustatie voor mensen die een band hebben met de wereld van chocolade. Maar wat wij vooral willen, is dat die prachtige mallen  waarmee  onze  chocolatiers  werken, hier blijven. Niet evident, want het is big busi-

ness geworden,  alles  gaat  tegenwoordig  naar Amerika.  Telkens  als  er  een  faillissement  is, staan  de  opkopers  te  springen.  Mijn  ultieme droom is een museum in Brussel, want dit pa-trimonium verdient dat.”

ParadijsGrootmoeders  thuis  is  misschien  voor  later, voorlopig  ben  ik  best  tevreden  met  wat  het huis in Elsene me biedt. Een herenhuis uit het einde  van  de  negentiende  eeuw,  aan  de  rand van Matonge.“Graag hadden mijn man Damien en ik iets ge-kocht in Bosvoorde, maar dat was helaas on-betaalbaar voor ons. Zo komt het dat we in de jaren ’90 hier in de straat een huisje op de kop hebben  getikt  en  het  zelf  hebben  opgeknapt. En toen kwam dit pand vrij. Onderkomen, geen centrale verwarming of deftig toilet. Maar de ruimte was interessant en het koetshuis ach-teraan ideaal voor het bureau van Damien, die als zelfstandige in de financiële wereld werkt. De onderneming heeft ons heel wat energie en kopzorgen gekost, maar het  is allemaal dub-bel  en  dik  de  moeite  geweest:  nu  is  het  hier een paradijs om te wonen. En de wijk is er met de jaren op vooruitgegaan. Een gezonde mix. Fransen, Engelsen, Italianen, Afrikanen, Ma-rokkanen...”“In  Brussel  blijven  is  voor  mij  altijd  een  evi-dentie  geweest.  Ik  voel  mij  niet  Vlaams,  ik 

voel  me  niet  Waals,  ik  voel  me  Brusseles  en Belg. J’adore cette ville. Een open stad, waar je je  geen  vreemde  hoeft  te  voelen,  waar  ‘leven en laten leven’ geen ijdel begrip is. Je hebt na-tuurlijk de vuiligheid – helaas niet meteen de grootste zorg van de overheid – en de onveilig-heid in sommige wijken, zeker voor vrouwen. Toch  zou  ik  ongelukkig  zijn  buiten  de  stad. Hier gebeurt alles, hier wil ik wonen.”

Middeleeuwse halskettingZe vertelt het me onderweg naar boven. Naar haar bureau, haar heiligdom. Waar ik massa’s boeken  over  edelsmeedkunst  zie,  en  vitrine-kasten volgestouwd met zilveren voorwerpen. “Chinees,  Japans,  Perzisch,  Russisch,  Bel-gisch... Van over de hele wereld.”Opvallend ook, aan de muur: detailfoto’s van wat  een  gildehalsketting  in  zilver  blijkt  te zijn,  samengesteld  uit  taferelen  in  en  rond een  middeleeuwse  mijn.  “Die  ketting  is  het onderwerp van mijn doctoraat aan de ULB. Ze stamt van het einde van de vijftiende eeuw en is  een  uniek  familiestuk  dat  voorheen  nooit echt bestudeerd  is geweest. De geheimen er-van trachten te ontsluieren heeft me al op ver-schillende plekken in Europa gebracht. Dag en nacht waart dit stuk met al zijn geheimen door mijn gedachten. Fascinerend.”“Kunst  ontdekken,  leren,  begrijpen:  het  is altijd  mijn  passie  geweest.  Al  heb  ik  er  lang 

over gedaan om er helemaal aan toe te geven, omdat  nu  eenmaal  een  vakgebied  is  waarin het moeilijk is je brood te verdienen. Ook Da-mien, die weliswaar in de zakenwereld is be-land, is daarin ver meegegaan. Zo zijn we na onze studie aan Solvay samen zes jaar naar de avondschool  geweest:  ‘kunsten  en  ambach-ten’, negen uur per week. Niet om zelf dingen te  vervaardigen,  wel  om  te  begrijpen,  de  ge-schiedenis  te kennen. En verzamelen zit ook Damien in het bloed. Kijk maar eens naar zijn tientallen  en  nog  eens  tientallen  manchet-knopen in een ladekast op de slaapkamer.”Nog  een  verzamelpassie,  zo  merk  ik  in  een kamertje op de tussenverdieping, zijn de me-

Bronzen medaille van Isidore de Rudder, ca. 1900. “De lijnen zijn zacht en krachtig tegelijk. Deze kunstenaar raakt me zo diep dat ik mijn zoon naar hem heb genoemd.”

© MARC GYSENS

ELSENE – “Ik was negentien en struinde rond op een brocante in Oudergem. Mijn oog viel op een groezelige fruitschaal: vijftig frank en ze was de mijne. Thuis bij het oppoetsen kwam een keurmerk tevoorschijn: de schaal – ik heb ze nog altijd – bleek van massief zilver te zijn. Sindsdien is snuisteren naar zilverwerk, naar oude juwelen een missie geworden. Maar ook lezen, opzoeken, de achtergrond leren begrijpen. Daarom ook ben ik op mijn 38ste kunstgeschiedenis gaan studeren.” Laure Dorchy is gefascineerd door edelsmeedkunst en oude juwelen, maar ze is ook van andere markten thuis.

BDW 1311 PAGINA 23 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

FREDDI SMEKENS

Flaneire

M et ons sympathieke woordje flanei-re  bedoelen  we  natuurlijk  (onder meer)  wandelen.  Mo den wandele

zonder dool en zonder op ien of andere ma-neer gepresseid te zaain. De lezer zal onge-twijfeld  begrijpen  wat  ik  bedoel.  Maar  er is nog iets anders, niet minder interessant overigens: mè flaneire kunne we den taaid temme.  Met  andere  woorden,  waarde  le-zer,  wannier we on ’t flaneire zaain, pakke we onzen taaid. In de meesterlijke vertaling van ‘Le plat pays’ zingt Jacques Brel het als volgt: “Wanneer de Schelde blinkt in zuide-lijke zon / En elke Vlaamse vrouw flaneert in  zon-japon’.  Misschien  ietwat  krakke-mikkig uitgedrukt, maar mooier zou ik het in elk geval niet kunnen zeggen.En er is nog meer, waarde lezer, iets wat elk van  ons  kan  –  nee,  zal  –  interesseren.  En vermits flaneire alles met een soort  traag-heid te maken heeft, staan we daar nu graag even bij stil. Door als ne flaneur de stad in te  gaan  kunnen  wij  die  stad  op  een  heel specifieke  manier  ontdekken  en  ervaren. Met  andere  woorden,  ook  al  heeft  flaneire een soort van dromerigheid over zich, toch kunnen we daarbij onze zinnen scherp en waakzaam  houden.  In  een  wat  negatieve context zou men eventueel kunnen zeggen dat  hij of zij dee flaneit,  een  schuiloord  in de massa opzoekt. Op die manier wordt de flaneur een soort onthechte observator die af en toe de minder vloeiende, haast bela-chelijke  trekjes van de passanten tracht  te ontwaren.  Da wil ni zegge da elke flaneur ne voyeur zou zaain. Verre van zelfs, wil ik daarbij opmerken.Een  ander  aspect  van  flaneire  is  dat  men nooit het voornemen heeft om ertoe over te gaan. “Naa goen ik neki goo flaneire”: nee, zoiets  zegt  men  niet.  Het  kan  misschien wat  eigenaardig  overkomen,  maar  flanei-re  kan  ons  op  elk  moment  overkomen  of  zelfs  overvallen.  We  zijn  er  trouwens  vaak mee bezig zonder het zelf goed te be-seffen.Nateurlaaik heit flaneire mier gooje as slech-te kante. En een van die goede kanten is dat je door te flaneire in een grote stad mensen ontmoet en leert kennen. Zoals eerder aan-

gegeven kan flaneire zowel onze zinnen als zintuigen op scherp stellen. Wie er zichzelf af en toe op betrapt on ’t flaneire te zaain, moot doe neki good op lette. Want laten we wel wezen, waarde lezer, flaneire kan er bij-voorbeeld toe leiden dat men een doel ont-dekt waarnaar men helemaal niet op zoek was.  Alweer  een  ultrapositief  aspect  van flaneire, zou ik zeggen. En in die zin heeft flaneire hoegenaamd niets met leigluupe en zelfs niet met rondwaren te maken.Nu  graag  even  over  naar  het  geestelijke, mentale  aspect  van flaneire. Hierbij  speelt het  element  wegdruume  wél  een  speciale rol. ‘Flaneire in de kop’ zou ik dat fenomeen haast  durven  te  noemen.  En  het  zou  wel eens kunnen dat druume as we sloepe  ook met  flaneire  te  maken  heeft.  Waarom  ei-genlijk niet, waarde lezer? Persoonlijk heb ik het weinig of nooit over het begrip inspi-roese. In dat geval zou ik het liever hebben over flaneire tusse de waude. En ook daar is het verre van uitgesloten dat men tot resul-taten  komt  die  niet  helemaal  in  het  voor-uitzicht lagen. Aan dat laatste wou ik graag nog  iets  toevoegen.  Mè te flaneire kunne we wel den taaid temme, mo ni de toel. Een doordenkertje, nee? Mo alleman heit doe za gedacht auver.Bij alles wat voorafging, waarde lezer, kan ik  mij  e plezant leive moojlaaik veustelle zonder van taaid tot taaid neki te flaneire. Maar  zoals  eerder  aangetoond  kan  men zich niet oefenen  in het flaneire. Laten we in  dezen  maar  alles  van  de  omstandighe-den  laten  afhangen.  Toch  ben  ik  van  oor-deel  dat  flaneire  niet  altijd  met  traagheid te maken hoeft  te hebben. Het  is dus niet noodzakelijk  flaneire mè flanelle biene.  Zo kan bijvoorbeeld ook een jogger zichzelf er op  een  bepaald  ogenblik  op  betrappen on ’t flaneire te zaain, althans in mijn analyse van flaneire.Tot slot nog even iets praktisch. Ik raad nie-mand  aan  te flaneire  achter  het  stuur  van een auto of op de fiets. Dat zou wel eens on-vermijdelijk een perte totale tot gevolg kun-nen hebben. Maar laten we voor de rest bij flaneire niet al te veel doemdenken. Ik wens u veel flaneirgenot, waarde lezer.

daillons.  “We  hebben  er  ondertussen  zo’n vierhonderd.  Grote,  minder  grote,  kleine. Medaillons zijn me gaandeweg gaan fascine-ren bij het  snuisteren. Het  is een kunstvorm waarin veel Belgen bedreven waren. Vergeten kunst, te koop voor een appel en een ei. Zeker de  medaillons  uit  de  art-nouveauperiode.  Ik heb  daarover  mijn  proefschrift  gemaakt  aan de  ULB  en  er  ook  verschillende  artikels  over gepubliceerd.  De  rijkdom  en  de  creativiteit zijn  enorm.  Tussen  1880  en  1914  waren  er in België alleen al meer dan honderd medail-leslagers.  De  Brusselaar  Godefroid  Devreese was  de  bekendste,  honderden  stuks  heeft-ie vervaardigd.  Of  Isidore  de  Rudder,  ook  een Brusselaar: zijn sculpturen zijn onbetaalbaar, je  vindt  ze  nergens  meer.  Maar  zijn  medail-lons nog wel. Weergaloze kunststukjes in bas-reliëf zijn het.”

Isidore en CélesteKompaan  in  het  ontdekken  van  het  huis  en van zijn moeders verhaal is Isidore, negen. De arm in het gips, de kin uitgebreid genaaid. Iets te enthousiast tekeergegaan op de trap. Maar hij wuift het weg als klein leed, zoals het een onverschrokken kwajongen betaamt.“Isidore  komt  uit  het  Grieks:  ‘het  geschenk van de godin Isis’. Mijn zoon is de aanleiding geweest tot een ander mooi avontuur in mijn leven. Hij kwam vroegtijdig  ter wereld  in het Sint-Pietersziekenhuis.  Toen  heb  ik  ervaren dat het  fundamenteel  is om de ouders  te be-trekken  bij  de  zorg  voor  premature  baby’s. Zoveel angst, zoveel bezorgdheid, zoveel vra-gen...  Daarom  heb  ik  samen  met  de  verant-woordelijke van de dienst een vereniging op-gericht, Néonid, om de ouders te helpen. Eén keer per week kwam ik in Sint-Pieter. Koffie en koekjes brengen, ervaringen delen. De ouders 

waren veelal arm, heel veel onder hen analfa-beet; het zien van een witte doktersjas alleen al  schrikt  die  mensen  af.  Hen  begeleiden  in deze  vreemde  wereld  was  nu  eens  hard,  dan weer onvoorstelbaar warm.”“Na vijf  jaar ben ik met Néonid gestopt. Om-dat  ik begon  te voelen dat mijn ervaring met de geboorte van Isidore iets was dat ik onder-tussen in het verleden had geplaatst. Helaas is Néonid  daarop  een  stille  dood  gestorven,  bij gebrek  aan  opvolging.  Maar  wat  ik  altijd  zal onthouden,  is  dat  het  Sint-Pietersziekenhuis een plek is met een hart. Een plek waar men-sen echt worden geholpen, wat de omvang van hun geldbeugel ook moge zijn. Dat  is een  les die ik heb geleerd, dankzij Isidore.”Tokkelen  op  de  buffetpiano  van  zijn  zus  Cé-leste  (15)  zit  er  de  komende  weken  niet  in voor  Isidore.  “De harp naast de piano, dat  is ook Céleste. Zij zingt en begeleidt zichzelf. Ze maakt ook deel uit van het  jeugdkoor van De Munt, en dat doet ze met hart en ziel.”“Ik ben een fiere moeder, jawel. Isidore en Cé-leste  zijn  ook  vrij  goed  tweetalig,  iets  wat  ik helaas  niet  van  mezelf  kan  zeggen.  Isidore gaat al van zijn zesde naar het Nederlandstalig onderwijs hier in Brussel; Céleste, die tot haar twaalfde nooit  les  in het Nederlands had ge-had, is drie jaar lang vrijwillig op internaat ge-weest in Mechelen. Omdat ze niet achter wilde blijven  bij  haar  broer.  We  kunnen  dat  alleen maar toejuichen. Talen kennen opent deuren, het  bevordert  het  sociaal  contact.  Daarom kan  ik  er  nog  steeds  niet  bij  dat  in  de  Brus-selse scholen geen les wordt gegeven in beide landstalen.”� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

‘Het isbegonnen in grootvaders atelier’

Laure Dorchy, passie voor edelsmeden

“Mijn grootmoeder van 91 trekt nog elke dag van Bosvoorde naar het Vossenplein. Ze kent er iedereen; er is zelfs een Marollienne die haar elke avond belt om te horen of ze goed thuis is geraakt”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1311 PAGINA 24 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

BRUSSEL – ‘De hond wat meer uitlaten’ en ‘nu eens eindelijk beginnen joggen’ zijn dezer dagen veelgehoorde nieuwjaarsvoor­nemens. Met canicross slaat u twee vliegen in één klap: lopen met de hond. Een leuke, stevige work-out.

“Ik ken geen enkele hond die niet graag loopt,” stelt Peter Vroonen (37), de voorzitter van Ca-nicross Vilvoorde. “Het voornaamste doel van canicross is actief bezig zijn met je hond. Als je een Deense dog voor je hebt lopen, dan zal dat wellicht actiever zijn dan met een chihua-hua. Door zijn trekkracht loop je automatisch wat sneller zonder veel extra moeite te hoeven doen. Maar los daarvan: élke hond heeft deugd van canicross.”In navolging van mushing kwam canicross de afgelopen jaren naar deze contreien overge-waaid. Het grootste verschil is dat het baasje niet ‘rustig’ in een slee, kar of ander transport-middel plaatsneemt, maar meeloopt. Een elas-tiek van een tweetal meter verbindt de hond met de heupgordel van de loper. “Veel mensen laten dagelijks hun hond uit én lopen regelma-tig. Waarom het niet samen doen? Dan sla je twee vliegen in één klap. Je hebt samen de no-dige beweging, en je band met de hond wordt hechter. En ik verzeker je dat je hond na een stevige ren zeer rustig is. Durft mijn dalma-tiër vooraf wel eens te blaffen naar een andere hond, na de training liggen ze uitgeput naast elkaar. In Brussel leven heel wat mensen op een appartement. Dit is de perfecte manier om je hond de nodige beweging te gunnen.”Canicross is een teamsport waarbij mens en Canicross, een stevige work-out voor mens en dier. © MARC GYSENS

Grootste lastpak wordt schoothondjeCanicross > Lopen met de hond aan de lijn

de CLUB

‘Hopen op Olympische Spelen van 2014’Brussels Ski Team (BST)

BRUSSEL – Het Brussels Ski Team herbergt een paar van de grootste Belgische ski­talenten. Ze hopen in 2014 een skiër op de Olympische Winterspelen te krijgen.

“Het Brussels Ski Team (BST) onderscheidt zich van de klassieke skiclubs,” vertelt voorzit-ter Wouter Van den Broecke (46). “Wij leggen in België de nadruk op de fysieke voorberei-ding. In Oostenrijk, in de Alpen, zal een door-snee skiër elke schoolvakantie naar de bergen trekken, maar je mag ervan uitgaan dat ze daar om de drie weken zitten zodra ze een serieus niveau halen.”Het BST werd een zestal jaar geleden opgericht door een paar ervaren mensen uit de Belgische skiscene. Ze bundelden hun ervaring en know-how om kwalitatief hoogstaand werk te leve-ren. “Wij stappen iets later in de ontwikkeling van de skiër, we verfijnen de bagage die onze nieuwe leden hebben. Iedereen is uiteraard welkom. Je moet wel onze basisfilosofie aan-vaarden, namelijk dat we sterk de nadruk leg-gen op de atletische ontwikkeling. Dat gebeurt

bijvoorbeeld met kracht- en houdingtraining. Het zou toch jammer zijn om na twee afdalin-gen bekaf aan de zijkant te moeten staan. En daarbij, de ouders investeren stevig. Spijtig ge-noeg kost het een pak geld om de vele reizen en kwaliteitsvolle trainers te betalen.”De hoge budgetten en vele trainingsuren

moeten de skiërs klaarstomen om de concur-rentie internationaal aan te gaan. Naast een paar wedstrijden van de Belgische skifederatie neemt de club deel aan wedstrijden in Frank-rijk en Oostenrijk. “Het is niet onze ambitie om wereldkampioenen te kweken. We willen dat onze leden aanklampen met de jeugd uit

de bergen. Voor hen is skiën wat voetbal voor onze jeugd is. Wij moeten onze goede skiërs koesteren, bij hen staan ze in de rij. We pro-beren onze leden atletisch voor te bereiden zodat ze dat verschil zoveel mogelijk verklei-nen. Een goede fysieke voorbereiding is daar een belangrijk onderdeel van.”Dries Van den Broecke, zoon van de voorzit-ter, zit al drie jaar op een Oostenrijkse ski-school en is geselecteerd voor de Olympische Jeugdwinterspelen in Innsbruck deze maand. “Dries is echt een talent. Onze ambitie is om de beste mannelijke Belgische skiërs te heb-ben. Vandaag zitten we in de top drie. We hopen een of twee van onze leden te laten deelnemen aan de Olympische Winterspelen van 2014. Met Dries zouden we in 2018 de top acht willen halen. Dat zou echt fenome-naal zijn.”De vijftien leden van BST trainen hard en willen presteren tijdens hun wedstrijden. Maar ondanks alles blijft het plezier toch primeren. “Een groot deel van de training is indivi dueel, maar de leukste momenten zijn de trainingstages, als de groep samenkomt. Dan heerst er een supersfeer. Ze beleven het dan ook als echte sneeuwkinderen: ravotten, iglo’s bouwen, noem maar op. En uiteraard zijn er ook momenten van ontspanning. Na het seizoen wordt er wel eens een après-ski bezocht.”� TS

www.brusselsskiteam.be

BST legt de nadruk op atletische ontwikkeling. “Om niet na twee afdalingen bekaf te zijn.”

© B

RU

SS

EL

S SK

I TEA

M

Grootste lastpak wordt schoothondje

BDW 1311 PAGINA 25 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

dier goed op elkaar afgestemd moeten zijn. “Je moet meer gefocust zijn dan bij een ‘ge-woon’ rondje lopen. Vrij snel leert de hond wat links, rechts of how – vertragen – wil zeg-gen. Al kan het gebeuren dat je in het begin tegen de vlakte gaat als je bijvoorbeeld in een bocht op het verkeerde steunbeen staat en de hond de andere kant uit trekt. Een kat langs

het parcours merkt hij meestal niet eens op, omdat ook de hond geconcentreerd is op het lopen en op jouw aanwijzingen. En als hij dan al eens afwijkt, dan kun je hem met de rekker gewoon op het juiste pad brengen.”

Zwaar voor het baasjeNet als lopen is canicross een democratische sport: met een goed paar loopschoenen ben je volledig uitgerust. Bij intensieve training kan de hond ook wat aangepast voedsel ge-bruiken – net als de sportman, overigens. “En soms moeten we mensen terechtwijzen: het gebeurt wel eens dat baasjes een hals-

band gebruiken, maar dat kan echt niet. Je trekt dan puur op de halswervels. Een ge-stroomlijnd harnas is aangewezen.”“Canicross is in Brussel nog niet zo bekend,” vertelt Vroonen. “Je hebt hier verschillende culturen en ook gewoon minder honden. Ik zie er wel verandering in komen. Het aantal deelnemers groeit. Op wedstrijden zie je nu al 250 deelnemers, terwijl ze vier jaar gele-den nog met een honderdtal waren. Die groei is goed, maar niet zonder gevaren: hoe meer volk, hoe groter de kans dat iemand er geld mee wil gaan verdienen. En dat doet de sport geen goed.”Een canicrossclub heeft de hoofdstad nog niet. In Vilvoorde traint de club van Vroonen drie keer per week, telkens een half à ander-half uur. Af en toe gaan ze ‘op verplaatsing’, naar bijvoorbeeld het Laarbeekbos of het park van Tervuren. “In groep ligt de snelheid meestal hoger omdat er competitiedrang is onder de honden. De training wordt daardoor zwaarder voor de baasjes.”Naast de maandelijkse trainingen in Brus-sel organiseert Canicross Vilvoorde ook elk jaar een wedstrijd in Neder-Over-Heembeek, door het Begijnendal en omstreken. Voor de volgende editie is het wel wachten tot 16 sep-tember. “Het is een zeer gevarieerd parcours. Op het zes kilometer lange parcours van de lange afstand zijn er bijvoorbeeld maar een tweehonderd meter plat. Het is altijd op en af, en heel mooi. De uitgelezen kans om het groen van Brussel te ontdekken.”�� Tim�Schoonjans

“Het potentieel is groot: veel mensen hebben een hond en veel mensen lopen, maar ze combineren het amper”

Het vertrek naar Belek. Dit jaar heeft RSCA de badplaats in Turkije gekozen voor de jaar-lijkse winterstage. De twee wereldsterren uit Congo staan stilzwijgend naast elkaar. Ze worden door alle spelers en trainers be-groet. Nathan Kabasele, het Brusselse talent met de Congolese roots, en Dieumerci Mbo-kani ontfermen zich over Bedi Mbenza en Kabangu Mulota Patou.De eerste is een 25-jarige defensieve mid-denvelder met veel spelinzicht, de tweede een begenadigde flankaanvaller van 26 jaar. De kapbeweging – crochet – van de blond geverfde Patou is ongekend, ‘diabolique’ vol-gens een Afrikaanse commentator.Hun status in hun vaderland is enorm. On-dergetekende nodigt u uit om hun namen te youtuben. Zij hebben Tout Puissant Mazem-be, de grootste club van Congo, naar de fina-le van de intercontinentale wereldbeker voor clubs geloodst. De finale verloren ze met 3-0 van FC Internazionale Milano. In het koude Europa bestaan ze (nog) niet. Daar zullen hun toekomstige prestaties bij Royal Spor-ting Club Anderlecht hopelijk verandering in brengen.Allebei hebben ze al heel wat neergezet. Moedig onderwerpen ze zich, na weken van inactiviteit, aan de zware trainingen van coach Ariël Jacobs en zijn staf. Dit hebben ze nooit meegemaakt. Niet dat er beter gewerkt wordt, er wordt ánders getraind. Fnuikt de westerse voetbalwetenschap en de hier heersende discipline het genie van instinc-tieve voetballers als Patou? Ze hebben zes maanden de tijd om te wennen en om zich Europa eigen te maken.Alles wordt geanalyseerd en onderzocht. De resultaten van de fysieke tests van het duo zijn niet om over naar huis te schrijven, maar ze nemen deel aan elke oefenvorm.Na twee dagelijkse loodzware trainingen wordt er samen gegeten. Stages smeden

de groepsgeest. Niemand ontsnapt aan het inwijdingsritueel. Na het eten wordt elke nieuweling onderworpen aan het befaamde zangritueel. Een gevestigde waarde tikt met zijn mes of vork een glas aan en de naam van het slachtoffer wordt afgeroepen. Die moet dan voor de bijna vijftigkoppige groep zin-gen. Zo herinner ik me de latinogezangen van de Hondurees Martínez tijdens de sta-ge in het Spaanse La Manga van vorig jaar. Hij kreeg de hele groep op zijn hand. Zijn belangrijkste wapenfeit. Voor de rest heeft Martínez het geen zes maanden bij ons uit-gezongen.Ook bij de Rode Duivels is het een traditie. De Luikenaar Jonathan Legear, voormalig Anderlecht-speler, was op een avond aange-wezen om zijn eerste selectie in te zingen. De periode dat RSCA de titel aan Standard had verloren. Hij zat aan de tafel van de destijds bij Standard Luik spelende Axel Witsel en Steven Defour. Legear zong het anti-Standard-lied ‘Le Standard, le cham-pion, tous les 25 ans, tous les 25 ans’. Naar het schijnt kreeg hij iedereen mee, behalve zijn zuur kijkende tafelgenoten die even voordien nog een heel grote mond hadden opgezet.Deze keer moeten Bedi en Patou eraan ge-loven. Schuchter zetten ze een heupwiegend Congolees volksliedje in. Alle toehoorders worden nog beter gezind.Twee dagen later mag Patou de tweede helft meevoetballen tegen Werder Bremen. Een prachtige actie, gevolgd door een assist voor goudhaantje Dennis Praet, beslist over het lot der Duitsers. Patou and Bedi are here to stay. Diabolique!

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Duivels

JUBILEUM VOOR RELAIS GIVRÉS

BRUSSEL – Jogging­ en triatlonclub Les Lendemains de la Veille organiseert voor de 25ste keer haar aflossingswedstrijd.

Vijf lopers, onder wie minstens één vrouw en één veteraan (veertig jaar of ouder), leggen om de beurt acht kilometer af en de laatste vier kilometer in groep. Het principe van de Relais Givrés slaat al jaren aan en trekt on-dertussen een 1.500-tal lopers en minstens evenveel toeschouwers.Deelnemen kan in verschillende categorieën: jogging- en atletiekclubs, bedrijven, scholen, triatlonclubs en ‘andere’. De Mini Relais Gi-

vrés wordt gelopen door ploegen met min-stens vier lopers jonger dan veertien en met één volwassene. Die wedstrijd start op zater-dag 21 januari om 12.55 uur, de wedstrijd voor de volwassenen vertrekt vijf minuten later.De 25ste editie wordt een feesteditie: langs het parcours zullen muziekgroepjes voor sfeer zorgen, de lopers worden aangemoe-digd om verkleed te komen lopen en er is een Brusselse feestmaaltijd: stoemp met worst. De avond wordt op de dansvloer afgesloten. Informatie over reserveringen en andere vindt u op www.relaisgivres.be.� TS

KIZOMBA, HET BEGIN VAN EEN TRADITIE

ELSENE – De Kizombalove Academy orga­niseert elk eerste en derde weekend van de maand Kizomba Sundays. De eerste valt op zondag 22 januari.

De muziek- en dansstijl Kizomba komt over-gewaaid uit Angola. José N’dongala introdu-ceerde de passionele dans met tango-invloe-den en onderwijst hem nu al een paar jaar in Brussel. Dit jaar lanceert hij de tweeweke-lijkse Kizomba Sundays.Op 22 januari, 15 uur, gaan de festiviteiten in de Dublinstraat 13 van start. N’dongala en

gasten zullen dan een uur lang een workshop kizomba geven. Er is ook kuduro, een andere Angolese dans. De aangeleerde danspasjes kunnen meteen uitgeprobeerd worden op de Kizombalove Social Club. Vier uur lang galmt dan onder meer kizomba, salsa, kuduro en bachata uit de luidsprekers. Dj Z-man staat achter de draaitafel. Kaartjes kosten 8 euro (u krijgt er een softdrink bij), en de avond loopt omstreeks acht uur op zijn einde. Op 12 en 21 januari gaan nieuwe sessies van de cursussen kizomba van start: meer op www.kizombalove.com.� TS

Mobiel?m.brusselnieuws.be

Mobiel?m.brusselnieuws.be

Mobiel?m.brusselnieuws.beMobiel?m.brusselnieuws.be

Mobiel?m.brusselnieuws.be

hier begint de stad

BN_zondag181H*256B.indd 1 08-02-11 11:49

Brusselse hoofdpunten

www.brusselnieuws.be/nieuwsbrief

Mobiel?m.brusselnieuws.be

in uw mailbox?

BDW 1311 PAGINA 26 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

Een gevangenisdirecteur, moet die er vooral voor zorgen dat de gevangenen niet ontsnappen, Ralf? Ralf (R): Klopt. Wij moeten erover waken dat de veiligheid in de maatschappij gegarandeerd blijft.

Gebeurt dat vaak, zo’n ontsnapping? R: Ik heb het nog maar één keer in zestien jaar meegemaakt dat een gedetineerde (= iemand die in de gevangenis zit) echt ontsnapte. Maar dat heeft er waarschijnlijk ook mee te maken dat ik altijd in hoogbeveiligde gevangenissen heb gewerkt. De gevangenis van Sint-Gillis is een van de strengst bewaakte van België. Hier zitten zo’n 660 gedetineerden, allemaal mannen. Die zijn verdeeld over vijf vleugels van het gebouw. Sommige van die vleugels zijn nog strenger bewaakt dan andere.

Ben je ooit echt bang geweest? R: Ja, op enkele momenten toch. Maar niet omdat een gevangene wilde ontsnappen. Wel omdat ik bijvoorbeeld een gedetineerde moest straffen omdat hij zich niet aan de regels had gehouden. Of omdat ik hem iets droevigs moest vertellen, zoals een sterfgeval in zijn familie. Soms verliest iemand dan de controle. Ooit heeft een man een stukgeslagen asbak op mijn keel gezet. Het komt er dan op aan om rustig te blijven, maar nadien sta je wel te bibberen op je benen! Maar meestal voel ik me niet onveilig bij hen. Omdat ik vaak met gedetineerden in contact ben, kijk ik met andere ogen naar hen dan de meeste mensen. Gevangenen zijn uiteindelijk vooral ook mensen, hé, ze zijn niet extreem gevaarlijk, hoor – op enkele uitzonderingen na.

Zou jij in een cel kunnen leven? R: Ik zou het misschien beter kunnen dan sommige anderen.

‘Van een gevangenisstraf word je geen beter mens’

Wat een job! Een nieuwe reeks over bijzondere beroepen (AFLEVERING 1)

leven, maar dat je nooit iets zelf kan of mag beslissen. Eten, slapen, douchen: werkelijk alles wordt voor jou beslist, en dat is heel moeilijk.

In het verhaal van Rosie en Moussa (op de rechterpagina) zoekt Rosie haar papa op in de gevangenis. Kan dat ook bij jullie? R: Zeker, een gevangene mag drie keer per week enkele mensen tegelijk ontvangen. Dan zitten ze samen rond een tafel, en de bezoekers mogen ongeveer een uur blijven. Op zaterdagnamiddag organiseren we speciaal voor kinderen een bezoekmoment. Dan zijn ze alleen met hun papa, zonder de moeders of onze bewakers erbij. In de bezoekzaal ligt er dan allemaal speelgoed zodat ze samen een toffe namiddag kunnen doorbrengen. Er zijn ook psychologen bij om hen te begeleiden. Want sommige papa’s moeten nog leren om papa te zijn...

Je was ook even directeur van een soort jeugdgevangenis in Everberg. Hoe oud zijn de jongeren die daar zitten, en wat hebben ze zoal mispeuterd? R: Ze zijn tussen 12 en 18 jaar oud, en meestal gaat het om dieven van handtassen, soms ook car- en homejackers, en heel uitzonderlijk een moordenaar. ’s Nachts zitten ze apart in een cel, maar overdag doen we activiteiten in groep, zoals sporten en hen onderwijs geven. Zo hopen we dat ze niet hervallen (= nieuwe misdrijven plegen). Jonge mensen wil je het liefst zo lang mogelijk uit de gevangenis houden, natuurlijk. Ik durf gerust te zeggen: de gevangenis als straf werkt niet echt. Het enige wat we zeker weten, is dat de gevangenen tijdens hun opsluiting geen nieuwe misdrijven plegen. Maar of ze er een beter mens van worden? Dat denk ik eerlijk gezegd niet. Maar ik vrees dat er voorlopig geen beter alternatief is.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Ralf Bas bij de gevangenis waar hij directeur van is. “Of gevangenen van hun opsluiting een beter mens worden? Dat denk ik eerlijk gezegd niet. Maar ik vrees dat er geen beter alternatief is...”

DOOR PATRICK JORDENS

Een nieuw jaar, dus hoog tijd voor een nieuwe reeks bij Zazie. In ‘Wat een job!’ gaan we één keer per maand op bezoek bij mensen met een speciaal beroep. Van operazanger tot topsporter, van wc-madame tot goochelaar. Deze week aflevering 1: een gevangenisdirecteur.Zazie belde met Ralf Bas. Al zestien jaar lang werkt hij als gevangenisdirecteur, de laatste jaren (opnieuw) voor de gevangenis van Sint-Gillis.

Hoezo? R: Omdat ik het niet zo erg vind om alleen te zijn, en ook van lezen en tv-kijken enzovoort hou. Maar begrijp me niet verkeerd: ik zou nooit graag in de gevangenis zitten. Het ergste van een gevangenisstraf is niet zozeer dat je in een cel van ongeveer tien vierkante meter moet

ZIEza

BDW 1311 PAGINA 27 - DONDERDAG 12 JANUARI 2012

‘I n de gevangenis, hé?’ zegt Moussa na eenstilte die wel uren lijkt te duren.Rosie knikt alleen maar, zonder haar ogen naarhem op te slaan.

‘Dat heeft hij me aan de telefoon zelf verteld.’

‘Dat is nog eens groot nieuws,’ zegt mevrouwHemelrijk. Ze zit beduusd voor zich uit te kijken.Alsof honderd puzzelstukjes plots in elkaar gevallenzijn en ze van alles is gaan begrijpen.‘Wat heeft je vader dan wel misdaan?’‘Geen idee,’ zegt Rosie. Hoe zou ze dat noukunnen weten? Ze weet nog maar net dat hij inde gevangenis zit.‘Dat zal je papa je binnenkort wel vertellen,’zegt mevrouw Hemelrijk zacht. ‘Of schrijven indie brief. Dat heeft hij je toch beloofd?’‘Misschien...’ zucht Rosie.‘En wat zegt je mama?’ wil mevrouw Hemelrijkdan weten.‘Ik heb mama niet eens gezegd dat ik met papagepraat heb,’ zegt Rosie. ‘Mama wil niets meervan papa weten... En vroeger zagen ze elkaar zograag.’Mevrouw Hemelrijk kijkt Rosie lief aan. ‘Misschienis je mama alleen maar boos op je papa,en wil ze zich niet meer herinneren hoe graag zehem wel ziet.’‘Denk je dat echt?’ vraagt Rosie hoopvol.‘Misschien heeft je vader wel een bank overvallen,’gokt Moussa.‘Natuurlijk niet,’ protesteert Rosie.‘Moussa-mondharmonica,’ zegt mevrouw Hemelrijkberispend, ‘heb jij niet te veel fi lms gezien?’

Maar Moussa luistert niet. ‘Dat kan toch! Ofmisschien heeft hij iemand vermoord.’‘Mijn vader heeft niemand vermoord,’ zegt Rosiebeslist. ‘Dat weet ik heel zeker. Zoiets zou hijnooit doen. En als je alleen maar nare dingenkunt verzinnen, dan kun je beter je mond houden.’Moussa haalt zijn schouders op.‘Hij zal toch iets gedaan hebben wat niet mag.En het moet iets verschrikkelijks zijn. Anders zoudenze hem toch niet in de gevangenis stoppen.’‘Misschien is het een vergissing,’ probeert Rosie.‘Misschien is het één groot misverstand en zitmijn vader per vergissing in de gevangenis... Datzou toch kunnen?’

‘Dat zou kunnen,’ zegt Moussa aarzelend. Maardan schudt hij vastberaden het hoofd.‘Nee, dat kan niet. Het zou natuurlijk kunnendat ze iemand opsluiten die niets heeft gedaan,maar daar komen ze na een tijd toch achter!Toch, mevrouw Hemelrijk?’Mevrouw Hemelrijk haalt haar schouders op.Ze knipoogt naar Rosie.‘Nee, nee,’ zegt Moussa dan zelfverzekerd, ‘jouwvader heeft iets heel, heel ergs gedaan.’‘Helemaal niet,’ zegt Rosie.‘Tuurlijk wel,’ zegt Moussa. ‘Anders zou jemoeder toch niet zo kwaad op hem zijn, en zouze best wel over hem willen praten.’Rosie zegt niets meer. Zo bang isze dat Moussa gelijk heeft.

‘I n de gevangenis, hé?’ zegt Moussa na eenstilte die wel uren lijkt te duren.Rosie knikt alleen maar, zonder haar ogen naarhem op te slaan.

‘Dat heeft hij me aan de telefoon zelf verteld.’

Rosie knikt alleen maar, zonder haar ogen naar

Trouwe lezers van Zazie herinneren zich Rosie

en Moussa nog wel, de twee vrienden uit het

vervolgverhaal van schrijver Michael De Cock. Over

die twee stadskinderen is nu een tweede boek

uitgekomen. De brief van papa heet het. Daarin komt

Rosie te weten dat haar vader in de gevangenis zit. Samen met Moussa

wil ze hem in het geheim bezoeken. Maar dat gaat niet

zonder slag of stoot... Wie het volledige verhaal

wil lezen, vindt het boek vanaf morgen in de winkel.

Maar hier vind je al een voorsmaakje. Veel plezier!

Michael De Cock en Judith Vanistendael (illustraties),

De brief van papa,uitg. Querido

12,95 euro

Uit De brief van

papa deel 2 van de

avonturen van Rosie en Moussa

ILLU

STR

ATIES: ©

JUD

ITH VA

NIS

TEN

DA

EL

© J

UD

ITH

VA

NIS

TEN

DA

EL

© U

ITG

EVE

RIJ

QU

ER

IDO