BDW - editie 1333

N° 1333 VAN 14 TOT 21 JUNI 2012 ¦ WEEK 24: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

Nochtans ís er een plan

N a een wedstrijd kreeg het Brusselse studiebureau Sum in 2003 de opdracht

van Beliris om een plan te maken voor de centrale lanen. “Het was de bedoeling om de lanen op te waar-deren tot de Champs-Élysées van Brussel,” legt architecte Livia de Bethune van Sum uit. Het bureau voerde een mobiliteits-, ruimte-lijk en historisch onderzoek uit en stelde aan het begeleidingscomité, waarin behalve de federale over-heid ook het Gewest en de Stad Brussel vertegenwoordigd waren, verschillende varianten voor: van vier naar twee rijstroken, eenrich-tingsverkeer, en ook: het doorknip-pen van het verkeer aan Beurs en De Brouckèreplein.

Het comité koos in 2004 voor de eerste optie, die Sum vervolgens ‘tot op het niveau van een bouwaan-vraag’ uitwerkte. In het plan blijven er op de centrale lanen twee rijstro-ken over. “Die zijn bedoeld voor lo-kaal verkeer, dat tegen maximaal 30 per uur en hier en daar op een verhoogd plateau rijdt.” Daarnaast krijgen fi etsers en voetgangers veel meer ruimte en worden Fontainas, Beurs en De Brouckère weer echte pleinen. “En langs de lanen komen bomen in volle grond.”Met het plan is al die jaren nooit iets gebeurd. Om verschillende redenen: discussies tussen Stad en Beliris over geld, de werkzaamheden aan de Kleine Ring die eerst voltooid moes-ten zijn, koudwatervrees bij hande-

© S

UM

PR

OJE

CT

SUMMER OF PHOTOGRAPHY: DE EXPO’S DIE U NIET MAG MISSENEn ook: PARTS Graduation Tour en Working Title Platform.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

14 0612

Simulatie van een nieuw De Brouckèreplein, met glazen metrotoegang.

laars, het gegeven dat Monumenten en Landschappen met argusogen waakt over het Beursplein, een be-schermd monument. “Blijkbaar was het nooit het juiste moment om er-mee aan de slag te gaan.” Feit is dat

de Stad nooit veel druk op Beliris ge-zet heeft om het plan uit te voeren, het was duidelijk geen prioriteit.In maart besloot de Stad, geheel op eigen houtje, een testfase in te lassen met twee rijstroken op de

centrale lanen. Een begin van uit-voering van het plan van Sum? De Bethune: “Het proefproject is iets helemaal anders. Er worden rijstro-ken afgepakt van de automobilisten, maar er wordt weinig teruggeven aan de andere weggebruikers. Het blijft een stadsautostrada.”In het nieuwe Beliris-akkoord dat afgelopen vrijdag gepresenteerd werd (zie ook p. 2-3), is de heraan-leg van de centrale lanen nog steeds opgenomen. De opdracht van Sum werd ook nooit afgesloten. Het stu-diebureau is bereid om het plan, dat al zo lang bij de overheid in de la ligt, aan te passen aan de huidige verkeerstechnische en andere wen-sen en noden. “Als er maar werk van wordt gemaakt. Nu gebeurt er al ja-ren niets. De situatie van de centrale lanen is intriest.” Bettina Hubo

Op p. 8-9 van deze krant: een foto-verslag van Picnic the Streets!

BRUSSEL – Er bestaat al geruime tijd een kant-en-klaar plan voor de heraanleg van de centrale lanen. In dat plan, gemaakt door SumProject in opdracht van Beliris, worden de lanen niet verkeersvrij, wel verkeersluw.

REPORTAGE OP P. 4-5

MACHELEN, DORP VÓÓR UPLACE

© SASKIA VANDERSTICHELEHet begon met een opiniestuk in drie Brusselse kranten, in het Nederlands, Frans en Engels. Afgelopen zondag kon initiatiefnemer Philippe Van Parijs de picknickende menigte live toespreken.

BDW 1333 PAGINA 2 - DONDERDAG 14 JUNI 2012

Maandagochtend 11 juni: de vuurproef. Vanaf vandaag, en nog tot en met 15 september, blijven de Jubelpark- en de Wettunnel richting centrum dicht voor alle verkeer.

© BART DEWAELE

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Beliris koopt voor 85 miljoen trams, bussen en metro

Uitgelicht > Een derde van het Beliris-geld gaat naar mobiliteit

V icepremier Laurette Onke-linx (PS) stelde samen met Picqué de projecten voor:

566 miljoen euro wordt er de ko-mende drie jaar in Brussel geïnves-teerd, in een hele rist projecten.Aan de versnippering komt ook de komende drie jaar geen eind. “Het samenwerkingsakkoord is het re-sultaat van een compromis. De twee regeringen, de Brusselse en de fede-rale, moeten zich erin herkennen,” zei Onkelinx, die opvallend veel Ne-derlands praatte. De twee regerin-gen, dat betekent Nederlandstalige en Franstalige christendemocraten, socialisten en liberalen voor de fe-derale regering, en in de Brusselse

regering moet je naast Franstalige socialisten, christendemocraten en groenen rekening houden met CD&V, Open VLD en Groen.“Beliris is géén instrument van de federale regering om haar verplich-tingen in Brussel te ontlopen,” stel-de Picqué opgelucht vast. Picqué is er als de dood voor dat de federale overheid en de gemeenschapsrege-ringen de herfinanciering van Brus-sel aangrijpen om zelf minder in de hoofdstad te investeren.

Een greep uit de catalogus:

■ Naar mobiliteit gaat 195 miljoen euro. Net niet de helft – 85 miljoen –

BRUSSEL – De federale regering investeert de komende drie jaar meer dan een half miljard euro in Brussel. Een derde gaat naar mobiliteit, en dat is minder dan verwacht; de noden van de vervoersmaatschappij MIVB zijn immens. Minister-president Charles Picqué (PS) sust: er gaat ook geld uit andere potjes naar de MIVB.

De vraag mag gesteld worden of Beliris moet betalen voor speelpleintjes

CONCENTRATIE-SCHOLEN KRIJGEN EIGEN AANPAKBRUSSEL – In september begint in drie Brusselse con-centratiescholen het driejarige project Innoveren en excel-leren in onderwijs. Dat wil de kwaliteit van het onderwijs in concentratiescholen verhogen.

Hoewel Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) liever gemengde scholen ziet, meent hij dat in bepaalde buur-ten concentratiescholen niet te vermijden zijn. Hij vindt wel dat de leerprestaties erop vooruit moeten in die scholen. Afge-lopen herfst ging hij een kijkje nemen in Amsterdam, waar ‘zwakke’ concentratiescholen al langer anders aangepakt wor-den.In september gaat ook in Vlaan-deren een proefproject van start, met name in Brussel, Antwer-pen, Gent en de Limburgse mijnstreek. Er zijn drie Brussel-se basisscholen geselecteerd: de gemeentelijke Wittouckschool en ’t Plant’Zoentje (gemeen-schapsonderwijs) in Laken en de vrije lagere school Sint-Karel in Molenbeek. Eén school van elk net, dus.Per regio worden twee mensen met ervaring in het begeleiden van scholen aangesteld, een soort veranderingsmanagers. Zij zullen de scholen intensief coa-chen en op verschillende fronten werken: de didactische en peda-gogische aanpak in de klas, het leiderschap op school, het wel-bevinden van de leerlingen en de ouderbetrokkenheid. “Eerst zullen ze ons uitgebreid obser-veren. We weten nu dus nog niet waar wij aan gaan werken,” zegt directrice Pascale Denayer van Sint-Karel.Daarnaast zal er ook weten-schappelijke begeleiding zijn door een universiteit. Er wordt in het begin een nulmeting ge-daan, en dan volgt na elk jaar opnieuw een meting om de vor-deringen vast te stellen. Het hele project wordt geleid door een stuurgroep waarin directies, netten, administratie, Onder-wijscentrum Brussel en Voor-rangsbeleid Brussel zetelen. Smet trekt voor het nieuwe ini-tiatief een miljoen per jaar uit. Probleem is alleen nog dat er een aanwervingsstop is bij de onderwijsadministratie. Om de onderwijsbegeleiders en de pro-jectleider te kunnen aanwerven moet er dus een andere con-structie gevonden worden, mo-gelijk via de Koning Boudewijn-stichting (KBS), die het project (en het geld) zou kunnen over-nemen. “We hebben die vraag inderdaad gekregen en beslissen eind juni,” zegt Josse Abrahams, de woordvoerder van de KBS.� HUB

OPMERKELIJK

’T PLAN

T’ZOEN

TJE.

gaat naar de aankoop van bussen, trams en metrostellen. Ook de reno-vatie van het metrostation Brussel-Centraal neemt een flinke hap uit het budget: 20 miljoen euro. Ook de eigen bedding voor tram 9, die Simonis met het UZ in Jette moet verbinden, kost bijna 20 miljoen. De studies voor de heraanleg van het Meiserplein kunnen ook van start gaan, en die mogen 4,1 mil-joen euro kosten. Dat is minder dan de Beliris-bijdrage voor de effectieve

heraanleg van het Rogierplein, maar het blijft een pak geld.

■ Het initiële doel van Beliris is infrastructuuringrepen uitvoeren die het internationale imago van Brussel opkrikken. Dat er geïnves-teerd wordt in de Europese� wijk,�is dan ook niet meer dan normaal. De grootste investering is een au-totunnel die onder de huidige Kor-tenbergtunnel moet komen. Het was toenmalig minister-president François-Xavier de Donnea die (tien jaar geleden al!) die tunnel absoluut wou. Na de aanleg kan het Schu-manplein verkeersvrij worden. Voor studies en aanleg wordt 38 miljoen uitgetrokken.

■ Het is een oude discussie: moet Beliris investeren in wijkcontrac-ten en sociale� woningen? Daar hebben we toch het budget van Ge-west, gemeenten en sociale huis-vestingsmaatschappijen voor? “Het imago van Brussel wordt ook bepaald

BDW 1333 PAGINA 3 - DONDERDAG 14 JUNI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�6�JUNIVROUW�DOODGESTOKEN�IN�LAKEN. In de Molenbeeksestraat wordt het lichaam van een 52-jarige vrouw aangetroffen. Ze is met verschillende messteken om het leven gebracht. Enkele uren na de feiten pakt de politie een verdachte op. De 53-jarige man bekent de vrouw te hebben vermoord om wraak te nemen op haar echtgenoot.

EERSTE�VROUWELIJKE�INGENIEURSDECAAN.�De Vrije Uni-versiteit Brussel verwelkomt met Annick Hubin de eerste vrouwelijke decaan Ingenieurswetenschappen.

DONDERDAG�7�JUNIPRESTIGIEUS�DIABOLO-PROJECT�OPEN. Tijdens een officiële ceremonie wijdt koning Albert de Diabolotunnel in. Vanaf 10 juni rijdt er elk uur een trein van Antwerpen over Mechelen naar Brussels Airport. Wie met de trein naar de luchthaven wil, zal vanaf juli 4 euro extra betalen voor een kaartje.

NIEUWE�STAFHOUDER. Hugo Vandenberghe wordt in september de nieuwe stafhouder van de Nederlandse Orde van Advocaten in Brussel. Dat meldt Het Belang van Limburg. Hij volgt Dirk Van Gerven op. Vandenberghe (70) is advocaat en was hoogleraar privaatrecht aan de KUL. Hij zetelde ook twintig jaar in de Senaat voor CD&V.

WOORDVOERDER�SHARIA4BELGIUM�AANGEHOUDEN. Fouad Belkacem, de woordvoerder van de radicale moslimorganisatie Sharia4Belgium, wordt in zijn huis in Boom opgepakt. Aanleiding voor zijn arrestatie zijn de haatdragende boodschappen die de man op internet verspreidt. Minister van Justitie Annemie Turtel-boom (Open VLD) zegt alles in het werk te stellen om Belkacem de Belgische nationaliteit af te nemen en hem uit te leveren aan Ma-rokko.

VRIJDAG�8�JUNIVIJF�JAAR�AUDI�BRUSSELS.�De Brusselse vestiging van Audi viert haar vijfjarige bestaan met een bezoek van premier Elio Di Rupo (PS). Tijdens zijn bezoek lanceert Di Rupo de productie van de A1 Quattro, een model dat uitsluitend in Brussel gemaakt wordt. Politiek, techni-sche scholen en de autofabrikant ondertekenen een samenwerkings-akkoord om leerlingen stage te laten lopen in Vorst.

HALF�MILJARD�VAN�BELIRIS. Brussels minister-president Charles Picqué en federaal vicepremier Laurette Onkelinx (beiden PS) maken bekend dat Beliris de komende drie jaar 566 mil-

joen euro in Brussel investeert. Mobiliteit krijgt 195 miljoen euro; de rest van het budget wordt geïnvesteerd in de Europese wijk, erfgoed en cultuur, sociale woningen en de parken.

STEEKPARTIJ�IN�BEEKKANT. In het metrostation Beekkant verwondt een Franse moslimextremist twee agenten met een mes. De man was naar eigen zeggen naar Brussel afgezakt om de Heilige Oorlog te voeren. Een agent mag na verzorging het ziekenhuis verla-ten, de andere is zwaargewond. De Belgische imams veroordelen het steekincident. De dader riskeert een levenslange gevangenisstraf voor poging tot moord met terroristische motieven.

ZATERDAG�9�JUNITERREURDREIGING�VERHOOGD. Het Orgaan voor de Coördina-tie en de Analyse van de Dreiging (Ocad) verhoogt de terreurdreiging voor het hele Brussels Gewest van niveau 2 naar niveau 3, het op een na hoogste. De aanleiding is het steekincident van vrijdagavond in metrostation Beekkant en de dreigboodschappen van Sharia4UK, gericht aan de Belgische autoriteiten. Eerder voerde het Ocad niveau 3 al in voor Sint-Jans-Molenbeek.

ZONDAG�10�JUNIMINSTENS�2.000�PICKNICKERS. De protestpicknick op de Anspachlaan lokt meer dan tweeduizend mensen. De ‘ongehoorzame burgers’ bezetten het Beursplein uit onvrede met het huidige mobili-teitsplan van Brussel-Stad. De picknick verloopt zonder incidenten.

MAANDAG�11�JUNITUNNELS�DRIE�MAANDEN�DICHT. Voor onderhoud aan het station Brussel-Schuman zijn de Jubelpark- en de Wettunnel richting centrum tot half september dicht. Het verkeer wordt bovengronds omgeleid en de MIVB zet extra metrostellen in op lijn 1. De verwachte verkeerschaos blijft uit; wel begint de ochtendspits op de E40 en de E411 een kwartier tot een halfuur vroeger dan normaal.�� Samengesteld�door�Stien�Mommaerts

Het Park van Vorst wordt gerenoveerd met respect voor de botanische en landschappelijke kwaliteiten. Hiervoor wordt 6,5 miljoen euro uitgetrokken.

door investeringen in achtergestelde wijken,” is dan het antwoord stee-vast. De vier nieuwe wijkcontracten (Vorst, Sint-Gillis, Sint-Jans-Molen-beek en Schaarbeek) kunnen alvast rekenen op 62 miljoen euro van Be-liris. Daarbovenop wordt nog eens 37 miljoen uitgetrokken voor het opknappen van vijfhonderd sociale woningen. Sint-Lazarus in Sint-Jans-Molenbeek en Ieder Zijn Huis (een toonbeeld van modernistische architectuur) in Evere worden het best bediend. In Molenbeek worden 180 woningen herleid tot 84 wonin-gen met één tot zes kamers.

■ De groene� ruimten die dank-zij Beliris onder handen genomen worden, zijn van heel verschil-lende aard, de werkzaamheden van heel verschillende duur. Zo kost de heraanleg van het Jubelpark zestien miljoen euro. Voor de komende drie jaar wordt 2,8 miljoen uitgetrokken voor groen, verlichting en hekken. Het Park van Vorst, een oud bos dat in 1878 werd aangelegd door de architect Victor Besme, mag 6,5 miljoen kosten. Van een andere orde is de omstreden heraanleg van het Walckierspark in Evere/Schaar-beek, waar voor recreatie in plaats

van voor natuur wordt gekozen. Het doortrekken van de Groene Wande-ling en de aanleg van een speelplein kosten 2,53 miljoen euro. De vraag mag gesteld worden of Beliris speel-pleinen moet betalen.

■ Ook in erfgoed�en�cultuur�wordt geïnvesteerd. Meest opvallend: op het Jansonplein in Sint-Gillis komt een ‘licht bouwsel’ ter promotie van de art nouveau, dat onder andere de gevel van het Aubecqhuis zal ten-toonstellen. Prijskaartje: 3,85 mil-joen.� Danny�Vileyn

Ik maak me zorgen over de nieuwe generatie islamleerkrachten. Die jonge lichting evolueert niet in de goede richting.”

Jacky Goris (GO! Brussel) na twee incidenten: in één atheneum ging een leraar een epilepsieaanval van een leerling te lijf met koranverzen; in een ander atheneum beweerde een leraar dat homoseksualiteit met duiveluitdrijving moet worden bestreden (in De Standaard).

Het is misschien wijs om te kijken hoe in de toekomst de Vlaamse partijen aan één zeel kunnen trekken.”

CD&V-voorzitter Wouter Beke pleit (in De zevende dag) voor een Vlaamse eenheidslijst in Brussel bij de volgende federale verkiezingen. Na de splitsing van B-H-V is de kans op een Nederlandstalige zetel er heel erg klein geworden. Open VLD en Groen schieten het voorstel af.

Eind september wordt in Brussel een loopwedstrijd van tachtig kilometer georganiseerd. Het Ecotrail-concept werd vier jaar geleden in Parijs gelanceerd en komt op zaterdag 29 september naar Brussel. Met de Ecotrail willen de organisatoren aantonen dat een natuurloop langs 85 procent niet-geasfalteerde paden perfect mo-

EcotrailHETWOORD

© B

AR

T DE

WA

EL

E

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

gelijk is in een stedelijke omgeving. Het parcours loopt door het Zoniënwoud en langs de Groene Wandeling en zal eindigen onder het Atomium op de Heizel.Behalve aan het individuele traject van tachtig kilome-ter kunt u ook deelnemen aan de tachtig kilometer run-bike-bike, aan een loopwedstrijd van 25 kilometer of een duorun van achttien kilometer. Het startschot wordt in de late voormiddag gegeven. Inschrijven kan online op www.zatopekmagazine.com.� LP


Reportage > Machelen: drukke wegen, een kerk en ons-kent-ons

‘Zo houden we de stad op afstand’

MACHELEN – De beslissing viel voor de ene onverwachts, voor de andere was het dan weer een zegen. Het megawinkelproject Uplace komt er (hoogstwaarschijnlijk), en in Machelen vinden ze dat niet zo erg. Wat men er wel spijtig vindt, is de tol van de vooruitgang: verstedelijking. “Ach, dat hou je toch niet tegen.” En toch.

D e gemeente Machelen, Vlaams-Brabant. Postcode: 1830. Grenzend aan Vil-

voorde, Zaventem, Steenokkerzeel en Brussel.Dertienduizend inwoners, geprangd tussen grote industriegebieden, ver-bindings-, spoor-, autosnel-, lucht- en andere wegen. En daartussen: een dorpskern met een kerk, een gemeenschapsleven en een beetje een sfeer van ons-kent-ons. Een van die plaatsen dicht bij Brussel waar vijf meter het verschil maken tussen stad en dorp, bij wijze van spreken.Binnenkort komt hier het mega-winkelcentrum Uplace, dat volgens critici de overvolle Brabantse wegen nog voller zal maken. Daarnaast komt op de grens van Haren en Ma-chelen ook een megagevangenis en een megaziekenhuis op de grens met Vilvoorde en hebben de spoor-wegen net een megaproject klaar dat Brussel snel-snel met de luchthaven en Mechelen verbindt. Brussel met Mechelen, door Machelen.

Boerendorp“In het begin van de twintigste eeuw was Machelen nog een echt Brabants boerendorpje,” zegt Luc De Wilder, de voorzitter van heem-kundige kring Machala. “Gaande-weg, tijdens het tweede en het derde decennium van de vorige eeuw, ves-tigde de industrie zich in de vallei van de Woluwe en de Zenne, raakten bodem en water vervuild en werd de Woluwe door herhaalde overstro-mingen – en ook een beetje door de stank – overwelfd. Dat zorgde ervoor dat het gebied dat voorheen bekend stond als de Ganzenweide, nog in-teressanter werd voor de industrie. Dat zag je ook in de dorpskern, waar steeds meer arbeidershuisjes wer-den gebouwd.”Nochtans was Machelen eens de parel aan de Woluwe, zeker voor rijke Brusselaars. “Die kwamen hier graag verpozen in de natuur. Met de boerentram geraakte je hier makke-lijk,” zegt De Wilder. “In die zin is het opmerkelijk dat Machelen nooit bij Brussel is gevoegd, een ‘eer’ die

stad, hé. Ach, dat hou je toch niet tegen. De vooruitgang maakt ook dat Machelen een rijke gemeente is, voorstad en dorp tegelijk. Ga je naar buurgemeente Diegem, dan zie je een ander verhaal: dat dorp wordt doorkruist door grote wegen, dat is al meer stad.”En wat De Wilder van Uplace vindt?

“Toen de Makro er zou komen, was ook iedereen tegen. En nu gaat half Machelen er winkelen, dus ja...”

Stad? Nee, bedanktOp aanraden van De Wilder stap-pen we café Nova binnen, op een

boogscheut van de kerk. Het is ter-rasjesweer, en er zit wat volk. “Ma-chelen wordt stad? Neen, bedankt,” zegt vrachtwagenchauffeur Rudy Huybens. “Kijk eens rond, en zie hoe dit dorp leeft. De mensen ken-nen elkaar, ze zijn geëngageerd voor hun gemeente en wonen hier graag. Dat volstaat, zo houden we de stad op afstand.”Toch geeft Huybens toe dat Mache-len voor een deel verstedelijkt is. “Hier in Machelen valt het nog mee, het dorp is compact, maar Diegem, ja, dat is anders: versnipperd en met een moderne industriezone.”Wanneer we Huybens vragen of Uplace Machelen niet nog sterker zal verstedelijken, twijfelt hij. “Ik heb niets tegen dat winkelcentrum, we kunnen er zelfs te voet naartoe (lacht). En voor de kleinhandel hier in het dorp is het niet noodzakelijk concurrentie. Hoewel, vroeger kon je je zat drinken als je in elk café van het dorp halt hield. Hoeveel zijn er nu nog over?”Een oudere man komt tussenbeide. “Uplace? Dat is grootkapitaal, die-ven, meneer. Vroeger haalden de mensen hun brood nog bij de bak-ker in het dorp, morgen halen ze het bij Uplace.” De 83-jarige Jacques wil niet met zijn achternaam in de krant, maar hij heeft wel een me-

“Er zijn heel wat moslims komen wonen. Brave mensen, daar niet van, maar ja, die kopen hun vlees niet bij ons, hé”

ning. “Waar haalt die Verhaeghe van dat winkelcentrum zijn geld vandaan? Zou het niet beter zijn als de mensen gewoon bij de com-merçanten terechtkunnen voor hun koopwaar? Is de wereld al niet ge-noeg naar de kloten?”“Vriendelijke mens, daar niet van,” zegt Rudy Huybens wanneer Jacques kwaad is weggegaan. “Maar hij begrijpt de vooruitgang niet.” Even verder houden we halt bij sla-gerij Geets. Het is al even na de mid-dag. Binnen houwt slager Frank zijn vlees en staat zijn vrouw Marika in de winkel. “Machelen is veranderd,” zegt zij. “Er zijn de jongste jaren heel wat moslims komen wonen. Brave mensen, daar niet van, maar ja, die kopen bij ons geen vlees, hé. We moeten het vooral van onze oudere klanten hebben, die nog talrijk aan-wezig zijn in Machelen. Maar ooit komt de dag dat die mensen slecht ter been zijn en ook niet meer buiten durven te komen. Zeker niet wan-neer er door Uplace nog veel meer verkeer zal bijkomen. De wegen rond Machelen zitten nu al strop.”En de jongere generaties? “Ach, me-neer, de jongeren trekken weg uit Machelen. Naar de buurgemeenten, daar is het nog betaalbaar en rus-tig.”

KerncentraleWe hebben onze stapschoenen niet voor niets aangetrokken, en het industriegebied waarvan Luc De Wilder eerder sprak, oefent een sterke aantrekkingskracht uit. Hier Machelen (Brabant). Een verlaten halteplaats, wachtend op een nieuwe toekomst.

© M

AR

C G

YSE

NS

het buurdorp Haren in 1921 wel te beurt viel.” En er zijn nog een paar andere merk-waardigheden in het verhaal van Machelen. “De Woluwelaan werd in de jaren 1940 aangelegd. En net die Woluwelaan maakt dat Mache-len nog een beetje dorp is kunnen blijven,” meent de voorzitter. “Die

drukke laan fungeert als een soort van buffer tussen de stad en de dorpskern van Machelen. Maar ver-gis u niet: de stad staat wel degelijk voor de deur. De scholen worden steeds gekleurder en het Frans rukt op. Tja, de dynamiek van de hoofd-

24 PROCENT BETAALT GEWEST- BELASTING NIET OP TIJD

BRUSSEL – De gewestbelas-ting van 89 euro wordt voor 76 procent op tijd geïnd. Het aantal vrijstellingen ligt hoog.

Vorig jaar stuurde de ad-ministratie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 365.000 aanslagbiljetten op. 277.000 biljetten, ofte 76 procent, wer-den netjes op tijd betaald. Daar-na krijgen wanbetalers tot twee keer een herhaling opgestuurd, waarvan in eerste instantie der-tig procent betaalde en in twee-de instantie vijftien procent. Uiteindelijk belandden 21.000 dossiers bij de deurwaarder, die veertig procent achterstal-lige betalingen inde, plus een boete goed voor de helft van het bedrag.Volgens de administratie Fi-nanciën stijgt het aantal wanbe-talingen elk jaar met ongeveer één procent, maar het aantal betalers dat na één herhaling betaalt, stijgt ook.Bij elke herhaling die opge-stuurd wordt, blijkt wel dat de administratie soms correcties moet doorvoeren: adreswij-zigingen bijvoorbeeld, of vrij-gestelden die niet opgenomen werden. Het totale aantal vrij-gestelden ligt hoog in het Brus-sels Gewest: maar liefst een derde van alle gezinshoofden – of 165.000 mensen – hoeft de 89 euro niet te betalen en krijgt meestal geen aanslagbiljet. Het zijn mensen ten laste van een OCMW, bejaarden en gezinnen met vier of meer kinderen. Het aantal vrijgestelden is sinds 2009 met ruim vijfduizend ge-stegen.� CD


zal in 2016 de gevangenis van Ha-ren verrijzen, weliswaar netjes op en misschien zelfs over de grens met Machelen. “Als een kerncen-trale,” omschreef cafégast Huy-bens het. Maar ook Uplace wortelt in dit gebied, eens op volle toeren producerend, nu vooral een louche plaats met leegstaande gebouwen, tertiaire kmo’tjes, depots en braak-liggende terreinen waar fazanten korren en bloemen verbazingwek-kend kleurrijk uit de grond schie-

ten. Zo ook op het Uplace-terrein. Tijdens het laatste decennium van de twintigste eeuw gingen de grote namen als Bonna Sabla en Renault hier onherroepelijk dicht. Om plaats te maken voor natuur en leegstand. Of voor Uplace, een gevangenis en een spoorwegviaduct dat de verbin-ding tussen Brussel, de luchthaven en Machelen verbetert, het zoge-naamde Diabolo-project. Dat laatste is nu afgewerkt en de gevangenis op de voormalige Wanson-site zit

in de pijplijn, zoals het zo mooi heet.Wanneer we van het verlaten sta-tionnetje Machelen (Brabant), dat begin jaren 1990 dicht ging en nu wacht op een nieuwe toekomst, doorsteken naar de Witloofstraat tussen Haren en Diegem, vallen ons de enorme hoeveelheden achterge-laten vuilnis op. Een aftandse man in een aftandse wagen vraagt ons in gebrekkig Frans de weg naar Haren, is ons dankbaar en keert zijn kar.In Diegem waren we vier jaar geleden

Het dorpscentrum van Machelen. Dorp, stad, of tussenin? © MARC GYSENS

NA B-H-V, DE KATER

BRUSSEL – De splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vil-voorde laat de Vlaamse Brus-selaar met een kater achter. De kans op een Vlaams-Brusselse zetel in de Kamer is nagenoeg nihil. CD&V-voorzitter Wou-ter Beke stelde daarom in De zevende dag een Vlaamse een-heidslijst voor in Brussel. Dit ballonnetje werd onmiddellijk afgeschoten door Open VLD en Groen. Die zien zo’n lijst hoege-naamd niet zitten, om prakti-sche redenen (“In welke fractie komt de gekozene terecht?”) en om ideologische (“Nooit met de N-VA op één lijst”). Blijft al-leen nog samenwerking met de Franstaligen over. Maar dan zullen de Franstaligen in Brus-sel in 2014 één duur kamerzitje aan een Vlaming moeten gun-nen. En de kans dat ze dat doen, lijkt in de huidige omstandighe-den onbestaande.� SVG

al eens op bezoek. Toen werkte men aan het immense spoorwegviaduct op een plek die toen bekendstond als het deels gebruikte klaverblad van de E19, een Groot Nutteloos Project. Echter, waar vier jaar geleden een vrouw in haar netjes onderhouden tuintje haar ongenoegen uitte over de werkzaamheden, heerst nu stilte. De tuin is overwoekerd. In Diegem zien we ook de eerste vrouwen met hoofddoek, een fenomeen dat in Ma-chelen nagenoeg niet zichtbaar was.Het kerkhof van Diegem ligt pal on-der de opstijgroute van de luchtha-ven. Hier liggen Rillaerts, De Smedt, De Greef, Wellens en vele anderen. Recht tegenover het kerkhof ligt een school, die tegenwoordig ‘gemengd’ heet. Diegem is anders, zeker. Op het Marktplein treft men al eens een tweetalige menukaart aan, in Machelen-dorp is dat nog taboe. In taverne Break-Out houdt men op donderdag After-Work. Gebruinde deernen serveren er cocktails met een roerstok van zoethout. Mannen in maatpak roken er op het terras. Een komen en gaan van dure wa-gens, gesprekken over criteria, col-lega’s en campagnes.Af en toe, toch, rijden en wande-len er ook oude mensen voorbij. Zij glimlachen of kijken verwonderd naar de mensen met sigaret en ex-quise alcohol.Als tegenwoordig iemand naar de voorstad kijkt, dan denkt die: uit zo’n warboel geraakt men nooit meer wijs.� Christophe�DegreefTussen Machelen en Haren. Links de Wanson-fabriek, waar de gevangenis komt. Rechts het nieuwe spoor.

© M

AR

C G

YSE

NS


D e wind blaast zachtjes naar een doorweekte man die de roltrap aan metro-ingang

Kruidtuin afdaalt. Met zijn bruine omslag in de hand schuift hij om 8.50 uur aan in een rij van minstens vijftig meter lang en anderhalve meter breed. Zeker honderd, vooral allochtone belastingplichtigen zul-len het Infocenter van de federale overheidsdienst (FOD) Financiën vóór hem betreden. Rustig droogt de man zijn bril.Ook Gardenia Patiño, een 35-jarige vrouw van Ecuadoraanse origine, wacht haar beurt af. Voor het derde jaar op rij al. Net als haar Zuid-Ame-rikaanse vriendin vindt Gardenia de belastingaangifte te moeilijk om in te vullen. Het eerste jaar deed haar vriendin tevergeefs een poging. In-middels laten beide dames de klus over aan de ambtenaren in de Finan-

ce Tower, want “die helpen goed.”Minder te spreken zijn Gardenia en haar vriendin, beiden loontrekken-den die hiervoor een dag vakantie hebben moeten nemen, over de massa wachtenden in de Kruidtuin-laan. Weten Gardenia en haar vrien-din, die respectievelijk in Anderlecht en Sint-Jans-Molenbeek wonen, dat hun gemeenten ook helpen bij de belastingaangifte? Gardenia valt uit de lucht, haar vriendin wist het wel. “Maar hier gaat het vlotter.”Ruim een halfuur later staat Gar-denia vooraan in de rij. Een veilig-heidsagent laat haar en tientallen anderen door naar een goed ver-lichte, nette, ruime wachtzaal een verdieping hoger. Ze krijgt een tic-ket waarop ‘419’ gedrukt staat en gaat zitten. Een tiental tv-schermen aan de muur toont dat nummer 270 aan de beurt is. Telkens als er een

volgend nummer verschijnt, klinkt een zachte bel. Afwisselend met de nummers staat op het scherm te lezen dat bezoekers hun identiteits-kaart en documenten klaar moeten houden.Dat geldt ook voor José Gallego Vi-dal (49). De loontrekkende uit Vorst, die niet wist dat ook zijn gemeente hulp aanbiedt, komt al jaren naar de Finto, kort voor Finance Tower. Zijn papieren zijn al ingevuld, maar hij wil complicaties vermijden, zegt hij. “In het verleden heb ik eens een geschil gehad. Trouwens, waarom wordt de aangifte niet vereenvou-digd? Dit kost mij en de overheid tijd en geld.” Wat hij van de dienst-verlening vindt? “Tegenover andere jaren is het verbeterd, al is er weinig luchttoevoer in de wachtzaal.”Na anderhalf uur geduld in de wachtzaal vullen ambtenaren de

BRUSSEL – Dagelijks nemen honderden belastingplichtigen plaats in een meterslange rij aan de Finance Tower om hulp te krijgen bij hun aangifte van de personenbelasting. Wachttijden tot drie uur zijn niet uitzonderlijk. Door de toevloed weigert de dienst Financiën elke werkdag tientallen burgers de toegang.

Belastingplichtigen in een wachtrij van minstens vijftig meter aan ‘de Finto’, kort voor de Finance Tower. © SASKIA VANDERSTICHELE

Samenleving > Ambtenaren vullen honderden belastingaangiften in

Lange rijen aan de Finance Tower

aangifte van Gardenia en Gallego in. Diezelfde dag, 6 juni, zullen twintig werknemers van de dienst Finan-ciën vijfhonderd tickets behandelen, goed voor ongeveer 650 aangiften: doordat één iemand meer dan een aangifte kan meebrengen, bijvoor-beeld van een familielid, zijn er meer aangiften dan tickets. Volgens Michel Sanders, afdelingshoofd van het Infocenter, buigen zich op het eind van juni veertig ambtenaren over 1.200 aangiften.De werknemers van de FOD Finan-ciën voeren de gegevens voor de personenbelasting via Tax-on-Web in. Die onlinedienst wint aan po-pulariteit: vorig jaar werd bijna de helft van de 6,8 miljoen aangiftes elektronisch ingegeven. Daarmee verdwijnt nog niet het grote aantal burgers dat hulp zoekt in onder an-dere belastingkantoren, gemeenten en shoppingcenters. Hen zal ‘het voorstel van vereenvoudigde aan-

gifte’ meer verheugen. Zo kregen dit jaar 1,46 miljoen belastingplich-tigen een vooraf ingevulde, vereen-voudigde aangifte en bijbehorende afrekening toegestuurd. Het gaat om gepensioneerden, werkzoeken-den en mensen die leven van een ziekte- of invaliditeitsuitkering. Francis Adyns, woordvoerder van de FOD Financiën, verklaart: “Jaarlijks staat er een wachtrij aan de Finance Tower. De vereenvoudigde aangifte heeft deze rij ingekort.”

Tot 15 uur?Toch blijft de hoeveelheid wachten-den aan de Finto aanzienlijk. Wie naar het Contactcenter van de FOD Financiën belt, verneemt dat hij in het Infocenter ‘alle werkdagen van 9 tot 15 uur’ voor hulp terechtkan. Dat klopt niet helemaal. In de prak-tijk opent het Infocenter de deuren al om halfnegen. Maar afhankelijk van de wachttijd moet een bezoeker soms drie uur geduld oefenen. Op-dat de ambtenaren niet langer dan tot 15 uur bezig zouden zijn, slui-ten veiligheidsagenten dan maar de wachtrij. Gevolg: de tientallen men-sen die zich pas tegen of na de mid-dag naar het Infocenter begeven, zijn eraan voor de moeite. “Elk jaar zijn er mensen ontevreden,” zegt Sanders. “We geven hun dan een flyer met het adres waar ze in hun gemeente terechtkunnen. Of we leg-gen uit dat ze de volgende ochtend kunnen terugkomen.”� Steven�Vandenbergh

De papieren belastingaangifte moet uiterlijk op 28 juni binnen zijn, de elektronische op 17 juli. Meer op www.minfin.fgov.be

ADVERTENTIEBDW 1333 PAGINA 7 - DONDERDAG 14 JUNI 2012

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Werden gespot tussen de deelnemers aan Picnic the streets!: Groen-parlementslid Annemie Maes, die rusteloos op en neer liep en ei zo na struikelde over de zuipende en vretende locals. Staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen), op zoek naar zijn bevoegdheden. Elsens schepen zonder werk Olivier de Clippele, die zijn geboende stadsschoenen had aan-getrokken voor het evenement. Brussels schepen van Mobiliteit Christian Ceux (CDH), als statement tegen zijn eigen meerderheid. Bovendien werd ook stadsfilosoof Eric Corijn druk bellend opgemerkt, waarschijnlijk om vlug-vlug een preekstoel te bestellen zodat hij net als collega Philippe Van Parijs de blijde boodschap kon verkondigen. En middenin stond naar verluidt ook nog eens Pascal Smet, hopeloos op zoek naar een nieuwe batterij.

Ook Els Ampe, Brussels gemeenteraadslid voor Open VLD, kwam zich ervan vergewissen of alle auto’s echt weg waren van de Anspachlaan. Alain ‘Moskou’ Courtois werd dan weer niet gespot. Vond geen parkeerplaats.

Het had iets aandoenlijks, zoveel potentiële kiezers zien en horen, die nog nooit zo dicht-bij waren, en tegelijkertijd ook zo ver weg. Voorbijgestoken door het verhaal van een ouwe filosoof met een midlifecrisis en lang haar. Van Parijs zelf leek alvast in zijn nopjes met de opkomst. Zijn ouwe megafoon kraakte en piepte, en het volk applaudisseerde bij elke piepen kraaktoon. Dank u, volk.

Niemand van de N-VA, echter. Die hadden geen tijd om te zuipen en te vreten. Werken, dedoeme.

IDENTITEIT – Er zijn de jongste tijd heel wat vragen gerezen over wie de rubrieken P-Praat en Chien Écrasé eigenlijk samenstelt/samenstellen, overgaande tot allerhande even absurde als aandoenlijke gokken over de identiteit van deze grapjas(sen). Speciaal voor u zocht een durver de P-Praat/CE-commentator op in haar/zijn hol, en mocht die enkele vragen stellen. In deze rubriek, want u kent het credo: P-Praat, dat is voorbehouden voor serieuze zaken.

WIJ – Mysterieuze commentator, wie bent u eigenlijk?

COMMENTATOR – Ik ben de mens achter mijn woorden.

WIJ – Kunt u dat toelichten?

COMMENTATOR – Neen.

WIJ – Bedankt voor dit interview, mysterieuze commentator.

De wereld is aan de durvers. Onze commentator is altijd al kort van stof geweest. Gelieve dus geen bijkomende vragen meer te stellen over wie P-Praat of Chien Écrasé schrijft. En kunt u zich niet inhouden, vraag het dan stilletjes.

BRUSSEL – “De geweste-lijke fietsroutes zijn nog te weinig bekend,” zegt

staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen). De tweede editie van Cyclovia wil daar verandering in brengen.

Waar Cyclovia vorig jaar het centrum aan-deed, wordt er dit jaar naar de omliggende gemeenten gekeken. Op 17 juni, 15 juli, 19 augustus en 21 oktober (niet in september door autoloze zondag) kunnen geïnteres-seerden op feestelijke wijze telkens een an-dere gewestelijke fietsroute (GFR) ontdek-ken.Cyclovia gaat nu zondag van start met route 11. Die loopt door Molenbeek, Koekelberg, Ganshoren en Sint-Agatha-Berchem. De Lil-le: “Met dit soort initiatieven, maar evengoed met Bike Experience, autoloze zondag en de gemeentelijke autoloze zondagen willen we de fiets op de Brusselse agenda plaatsen en

houden. Op Cyclovia zal iedereen kunnen er-varen hoe snel, gemakkelijk en veilig fietsen is. We richten ons zeker ook op mensen die langs het parcours wonen, in de hoop dat zij ook na zondag de GFR blijven gebruiken.”Langs het parcours zijn er activiteiten; aan metrostation Graaf van Vlaanderen staat een ‘animatiedorp’. Ook de Brusselse fiets-verenigingen zullen aanwezig zijn. Wie geen fiets heeft, kan er ter plekke een huren.“Vijf van de negentien geplande GFR’s zijn volledig afgewerkt,” zegt fietsmanager Fre-derik Depoortere. “We hebben daarvoor sig-nalisatieborden ( foto) ontwikkeld. Dat is op zich niet zo duur.” Het hele productieproces neemt volgens Depoortere wel behoorlijk wat tijd in beslag. De Lille maakt zich sterk de GFR’s tegen het eind van de legislatuur, in 2014, afgewerkt te hebben.�� Tuur�De�Moor

www.mobielbrussel.irisnet.be

‘Gewestelijke fietsroutesbekender maken’

Mobiliteit > Zondag begint de tweede editie van Cyclovia

NEEM OOK EENS EEN KIJKJE OP ONZE WEBSTEK WWW.VLDBRUSSEL.BE

Nieuwsbrief Open Vld-Brussel juni 2012

[email protected] Tel:02/549.66.60 Fax 02/549.65.92

BRUSSELS BLAUW

Molenbeek is geen makkelijke ge-meente. Door de grote diversiteit komen er al eens spanningen aan de oppervlakte; maar ook de grote jeugd-werkloosheid en de bevolkingsdruk spelen daarin een rol. Toch kent Molenbeek aangename groene wijken met gezellige pleinen. Daarnaast is er het drukke centrum van historisch Molenbeek met zijn vele handelszaken. Open Vld en MR wil dit ondernemer-schap verder stimuleren, maar op een duurzame manier en met respect voor de openbare reinheid en de sociale wetgeving. In sommige buurten blijft sluikstorten een plaag, ondanks alle initiatieven van huidig Open Vld-Sche-

pen Jan Gypers. Gypers: “We moeten het principe “de vervuiler betaalt” meer en meer gaan toepassen. Hier ligt ook een rol voor de wijkagent weggelegd die meer in het straatbeeld zichtbaar moet zijn en die repressief moet optreden.” Daarnaast pleit Gy-pers ook voor meer hondentoiletten.Ondertussen kent Molenbeek een demografische explosie. OCMW-raads-lid Arlette De Backer pleit voor een inventarisatie van de leegstaande so-ciale woningen. De Backer: “Ondanks de wachtlijst zie ik sommige sociale woningen heel lang leegstaan. We moeten dergelijke woningen binnen de kortste keren opnieuw bewoonbaar te maken.” Afdelingsvoorzitter Gert Van der Eeken

is eveneens kandidaat. MR en Open Vld hebben de jongste jaren goed samenge-werkt en willen deze in de toe-komst verderzet-ten.

“Na de onlusten in Molenbeek afgelo-pen week werd eindelijk ook in Brussel het inburgeringsbeleid op de agenda geplaatst”, verklaart Jean-Luc Vanraes (Open Vld). In Brussel wonen mensen die uit alle hoeken van de wereld afkomstig zijn. Open Vld vindt het belangrijk dat die nieuwe Brusselaars alle kansen krijgen om hun rol in onze samenleving op te nemen en deel te kunnen nemen aan het openbare leven, met respect voor elkaar. Open Vld heeft samen met CDH haar aangepast voor-stel van ordonnantie van 2008 opnieuw op de agenda geplaatst. In 2008 bleek het water nog te diep. “We willen een kader voor inburgering creëren op het niveau van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, de instelling waar Franstaligen en Nederlandstaligen samen kunnen werken aan gemeen-schapsaangelegenheden”, aldus Jean-Luc Vanraes. “Zo zorgen we voor een inbur-geringstraject in Brussel, zoals in Vlaanderen reeds jaren het geval is. Onthaal-bureaus in elke gemeente moeten deze nieuwkomers begeleiden”.

Dergelijk inburgeringstraject zou elke nieuwkomer een taalcursus geven, een cursus maatschappelijk oriëntatie waarbij de nieuwkomer kennis maakt met onze normen en waarden, de politieke structuur van ons land en een loopbaanoriëntatie. De cursus geeft op die manier kansen aan elke nieuwko-mer zodat hij deel kan uitmaken van het sociaal-economisch leven én van het verenigingsleven.

Open Vld Sint-Jans-Molenbeek

Open Vld en MR gaan er voor

Jean-Luc Vanraes (Open Vld)

Eindelijk een Brussels inburgeringsbeleid?

Jean-Luc Vanraes:: “Brussel heeft nood aan een onthaalbeleid voor nieuwkomers”

(vlnr) Lijsttrekker Françoise Schepmans (MR) met de Open Vld-kandidaten: Schepen Jan Gypers en OCMW-raadslid Arlette De Backer

© K

AB

INE

T B

RU

NO

DE

LIL

LE


Picnic

Het was een statement, het was een picknick, en het was vooral niet-gemotoriseerd. Na Philippe Van Parijs’ oproep in deze krant zakte u afgelopen zondag massaal af naar het Beursplein, en u had het zo te zien erg naar uw zin in een centrum zonder auto’s. Wanneer de volgende picknick wordt georganiseerd, dat bepaalt u nu natuurlijk volledig zelf. Met een beetje steun van ons.


Het was een statement, het was een picknick, en het was vooral niet-gemotoriseerd. Na Philippe Van Parijs’ oproep in deze krant zakte u afgelopen zondag massaal af naar het Beursplein, en u had het zo te zien erg naar uw zin in een centrum zonder auto’s. Wanneer de volgende picknick wordt georganiseerd, dat bepaalt u nu natuurlijk volledig zelf. Met een beetje steun van ons.

the streets!EEN FOTOREPORTAGE VAN SASKIA VANDERSTICHELE


Nieuwe technische school hapertOnderwijs > Nodig: extra geld, een projectleider en lesuren

ANDERLECHT – De opening van de nieuwe nijverheidstechni-sche school bij het Weststation, gepland voor september van dit jaar, loopt flinke vertraging op. Het Sint-Guido-Instituut, de initiatief-nemer, brengt voorlopig alleen zijn bestaande afdeling schilderwerk over naar de Verheydenstraat. Op de nieuwe beroeps- en technische richtingen in de bouw is het nog wachten.

De nijverheidstechnische school komt in het West Office Center, waar vroeger de kantoren en ate-liers van elektroproducent AEG gevestigd waren. Later vonden ook andere bedrijven er onderdak. Het is een immens complex, met twee lange vleugels van vier verdiepingen en achterin twee reusachtige werk-plaatsen.De laatste bedrijven trokken in fe-bruari uit het pand. Nu staat het gebouw vrijwel leeg. Alleen de vzw Sint-Goedele, de inrichtende macht van Sint-Guido en een reeks andere scholen van het vrije net, betrekt er enkele lokalen. Voor de rest: gangen en gangen vol kleine, verouderde, met tapis-plain beklede kantoortjes, afgewisseld met grotere vergader-zalen.In maart vorig jaar maakten Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) en Piet Vandermot, directeur van zowel Sint-Guido als Sint-Goe-dele, bekend dat er in september in de Anderlechtse Verheydenstraat een nieuwe nijverheidstechnische school zou opengaan, toegespitst op de bouw. Vandermot was met enthousiasme ingegaan op een ver-

zoek van Smet, die een oplossing zocht voor de talrijke jongeren in het westen van Brussel die vastlopen in het ASO. Voor Sint-Goedele kwam het voorstel goed uit. Het school-bestuur zocht immers al lang een nieuwe locatie voor zijn twee scho-len voor bijzonder onderwijs, de la-gere school Spes en de secundaire Cardijnschool. De twee zitten mo-menteel in versleten gebouwen in Laken. Het combineren van de scho-len voor bijzonder onderwijs met een nieuwe nijverheidstechnische school bood nóg een voordeel: ook de leerlingen van de Cardijnschool die een schildersopleiding volgen,

zouden gebruik kunnen maken van de uitrusting van de nieuwe techni-sche school.Sint-Goedele kocht het gebouw in Anderlecht een jaar geleden voor 11,5 miljoen euro. Zestig à zeven-tig procent werd, zoals gebruikelijk, gesubsidieerd door de Vlaamse Ge-meenschap. Spes en Cardijn zullen elk een vleugel krijgen. Van het grote parkeerterrein worden speelplaat-sen gemaakt.De verbouwing van de twee vleugels moet nog beginnen. Ook de nodige bouwen milieuvergunningen zijn nog niet verkregen. Toch verwacht Vandermot dat Spes op 1 januari

2013 en de Cardijnschool op 1 sep-tember 2013 zullen kunnen verhui-zen.

Woord houdenDe nijverheidstechnische school, die moet verrijzen in de twee grote hangars, is een ander verhaal. Ook daarvoor zijn de vergunningen nog niet binnen, maar er zijn nog andere netelige kwesties.Volgens Vandermot deed het ka-binet-Smet op het moment van het akkoord drie beloftes: er zou een projectleider komen die Vandermot in de beginfase zou bijstaan; er zou, bovenop de gebruikelijke financiële

hulp, extra geld komen voor aan-koop, verbouwing en uitrusting van het gebouw, én de nieuwe school zou van meet af aan een pakket lesuren toebedeeld krijgen. Van-dermot: “Honderd lesuren en twee

miljoen euro zijn nodig; tot nog toe heb ik alleen een klein beetje extra middelen gekregen.”Vandermot is enigszins ontgoo-cheld. “Ik heb mijn nek uitgestoken voor dit project. Noch het katholieke net, noch het gemeenschapsonder-wijs was ingenomen met mijn initia-tief. De enen vreesden concurrentie voor Don Bosco in Woluwe, de ande-ren hadden er moeite mee dat Smet met ons in zee ging.”Toch wil hij zijn goede wil en en-gagement tonen. “We brengen de afdelingen schilderwerken van Sint-Guido en van de Cardijnschool in september over naar de Verheyden-straat. Op die manier laten we zien dat we woord willen houden. We hopen dat de minister dat ook zal doen, zodra de bouwvergunning in orde is.”Op het kabinet-Smet houden ze er een andere visie op na. Daar klinkt het dat er wel een projectleider of campusdirecteur gevraagd werd, maar nooit toegezegd. Ook werd volgens het kabinet van in het begin duidelijk gemaakt dat er niet meer geld dan de gebruikelijke zestig of zeventig procent subsidie beschik-baar zou zijn. “Er is ook geen rechts-grond om meer geld te geven. Anders zouden andere scholen benadeeld worden. Wel werd gezegd dat met de Vlaamse Gemeenschapscommissie gesproken zou kunnen worden over geld voor de uitrusting.” Daar weet men op het kabinet van Brussels minister Guy Vanhengel (Open VLD) niets van. “Met de opzet en afspra-ken over de nijverheidstechnische school heeft minister Vanhengel niets te maken,” klinkt het daar. De nijverheidstechnische school zou wel van meet af aan een pakket lesuren toebedeeld krijgen, laat het kabinet-Smet nog weten. “Maar dan moeten de nieuwe richtingen wel eerst opgestart worden.”

� Bettina�Hubo

Schooldirecteur Piet Vandermot voor de hangars waarin de nijverheidstechnische school moet komen.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

“Ik heb mijn nek uitgestoken. Het katholieke net noch het gemeenschapsonderwijs was opgezet met mijn initiatief”

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTORENKijk !EindEjaarsExpo

2012

Zaterdag 23 juni: 14-18uZondag 24 juni: 14-18u

Maandag 25 juni: 14-21u

1040 Etterbeek | Edouard de Thibaultlaan 2 | 02 73345511150 sint-pieters-Woluwe | Kleine Kerkstraat 12 | 02 7700624

[email protected] | www.rhok-academie.be

ADVERTENTIE

Campus Tour&Taxis ∙ Havenlaan 86C/209 ∙ 1000 Brussel ∙ T 02 421 17 70Campus Ukkel ∙ Stallestraat 292 ∙ 1180 Ukkel ∙ T 02 331 68 01

[email protected]

Je opleiding gevonden?

Schrijf je in via www.syntrabrussel.be

ADVERTENTIE

www.mivb.be

ADVERTENTIE

De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), als overheidsbestuur bevoegd voor cultuur, jeugd, sport, onderwijs, vorming, welzijn, gezondheid en gezin voor de Brusselse Vlamingen en iedereen die toenadering zoekt tot de Vlaamse gemeenschap, is op zoek naar een (m/v):

leidend ambtenaarUw functieAls general manager bent u verantwoordelijk voor het dagelijks beheer van de administra-tie van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. U stuurt de verschillende directies en dien-sten aan binnen de administratie. U tekent het strategisch traject uit voor de toekomst en faciliteert de operationele uitvoering ervan. Samen met het directieteam en de medewer-kers bent u verantwoordelijk voor de voorbereiding, uitvoering en evaluatie van de beleids-plannen. Als dusdanig heeft u een brugfunctie tussen het College en de medewerkers.

Uw pro�elU combineert een masterdiploma of gelijkgesteld (interne kandidaten behoren reeds tot niveau A) met minstens 6 jaar leidinggevende ervaring, verworven in de laatste 10 jaar, in het beheer van een overheidsdienst, of hiermee gelijkgesteld, of in een organisatie uit de privésector of 10 jaar nuttige professionele ervaring. U bent vertrouwd met het ontwik-kelen van een strategie en het uitrollen ervan in de praktijk. U heeft inzicht in de actuele ontwikkelingen m.b.t. het overheids-, �nancieel en HR-management en in de maatschap-pelijke en bestuurlijke ontwikkelingen in een stedelijke omgeving. Kennis van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is een duidelijke troef, net als kennis van het Frans en Engels.

directeur Financiën en BegrotingUw functieUw directie is verantwoordelijk voor alle �nanciële en boekhoudkundige opdrachten en taken binnen de administratie van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. U organiseert, coördineert en evalueert de acties in het kader van �nanciën en begroting. U zorgt ervoor dat de doelstellingen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie op een e�ciënte en kosten-bewuste manier worden bereikt.

Uw pro�elU combineert een masterdiploma of gelijkgesteld (interne kandidaten behoren reeds tot niveau A) met minstens 3 jaar leidinggevende ervaring, verworven in de laatste 10 jaar, in het beheer van een overheidsdienst, of hiermee gelijkgesteld, of in een organisatie uit de privésector of 8 jaar nuttige professionele ervaring. U bent vertrouwd met de actuele ont-wikkelingen in het vakgebied �nanciën en begroting en dit binnen een overheidscontext.

Aanbod: een uitdagende functie in een dynamische omgeving, een mandaatfunctie voor de duur van 6 jaar (met mogelijkheid tot verlenging), voor de functie van leidend ambtenaar een geïndexeerde jaarwedde tussen 88 952,93 euro en 114 498,71 euro, aangevuld met extralegale voordelen en voor de functie van directeur Financiën en Begroting een jaarwed-de tussen 59 937,97 euro en 84 852,99 euro, aangevuld met extralegale voordelen.

Interesse?Meer informatie over de Vlaamse Gemeenschapscommissie vindt u op www.vgc.be. De infor-matiebundel en het kandidaatstellingsformulier kunt u raadplegen op www.jobpunt.be onder ‘vacatures op mijn maat’. Voor andere vragen kunt u bij Jan Haex van Jobpunt Vlaanderen terecht via [email protected] of 016 38 10 00.

VOOR DE VLAAMSE GEMEEN-SCHAPS COMMISSIE ZIJN GELIJKE KANSEN BELANGRIJK. COMPETENTIES VAN MENSEN ZIJN DOORSLAGGEVEND ONGE-ACHT GESLACHT, LEEFTIJD, AFKOMST OF HANDICAP.

We verwachten uw kandidatuur uiterlijk op 4 juli 2012 via een aangetekende brief met het kan-didaatstellingsformulier gericht aan de Collegevoorzitter van de VGC, minister Guy Vanhengel, Kunstlaan 9, 1210 Brussel.


Deze week op een stille plek in de Nieuwstraat > Collectief studeren wordt een trend

‘Samen op de tanden bijten’

Met meubels uit de kringloopwinkel ondergingen de leegstaande kantoren van Br(ik een metamorfose tot studiezaal.

© IVAN PUT

O p Facebook komen we te weten dat er in de Sint-Mi-chielsstraat, pal in het mid-

den van de drukbezochte en rumoe-rige Nieuwstraat, een studieruimte is ingericht.De oude, leegstaande kantoren van Br(ik op de eerste verdieping liggen er wat verloederd bij. Er ontbreken delen van het valse plafond, de elek-triciteitskast heeft zijn beste tijd gehad en lijkt geen nut meer te heb-ben, enkel het kamerbreed tapijt op de grond heeft de leegloop blijkbaar overleefd.We vragen ons af waar al die ijve-rige studenten zitten. Als we even doorlopen, komen we in een soort relaxruimte. Er staan sofa’s, een ta-fel, een kleine koelkast en een kof-fiezetapparaat. Alle meubels komen uit de kringloopwinkel en krijgen nu een tweede leven.Op het terrasje met zicht op de Nieuwstraat staat een jongen een

sigaret te roken. Het grote raam staat open, het geroezemoes van de winkelstraat komt de ruimte bin-nen. “Als je de studieruimte zoekt, dan moet je die eerste deur daar binnengaan,” zegt hij terwijl hij aan zijn koffie nipt. Moeten we nu klop-pen of niet?

Geen sardientjesVerspreid in de gezellig ingerichte kamer zitten tien studenten. Al-lemaal met de neus in de boeken, sommigen met een hoofdtelefoon op, maar vooral allemaal met een zee van ruimte naast, achter en voor zich.“Dat is het verschil met andere stu-dieruimten, zoals de bibliotheken van de verschillende scholen,” zegt Tom. “Daar zit je als sardientjes allemaal op elkaar geplet en heb je zelfs geen ruimte om deftig een boek open te slaan.”Tom zit in zijn voorlaatste jaar Mi-

lieu- en Preventiemanagement aan de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB). “Ik woon hier in Brussel, en sinds een drietal jaar studeer ik in

groep. Deze locatie is ideaal voor mij. Op zich lijkt dat misschien niet zo, omdat je hier toch in de drukstbezochte straat van Brussel zit, maar het geluid van passanten is nog altijd minder storend dan het lawaai van auto’s. Vanochtend stond hier wel een straatmuzikant onder ons raam. We hebben hem

het grootste deel is dat ook zo,” ver-telt Ward Joppen, medewerker van Br(ik. “Iedereen brengt gewoon iets mee, van koffiepads tot een vuil-niszak. De studenten verdelen de taken, en tot nu toe loopt dat uit-stekend. Alles gaat hier veel minder strikt toe. Je kunt hier op je kousen rondlopen, een middagdutje doen in de zetels, tijdens de pauzes eens lekker kletsen. Bijna alles is hier mogelijk. Dat is een enorm verschil met alle regels in een bibliotheek bijvoorbeeld.” Ook Lien studeert hier bijna elke dag. Ze zit in haar laatste jaar Han-delswetenschappen aan de HUB. “Ik kom uit Brugge en ik zit hierbo-ven op kot. Normaal gezien studeer ik zelfs niet in Brussel, maar hier kan ik het leren gewoon langer vol-houden. Het is hier veel aangenamer om te studeren en de pauzes zijn veel toffer,” zegt ze. “Ook het feit dat hier studenten uit veel verschillende richtingen zitten, vind ik positief. Dan kun je tijdens de pauzes eens over andere dingen praten dan over schoolwerk.”

Sociaal contactWat is nu het geheim van collectief studeren? “We hebben er onlangs een discussie met onze professor Psychologie over gevoerd,” zegt Tom. “Volgens hem is vooral de scheiding tussen privé en werk het succes. Je komt naar hier om te wer-ken, te studeren, en ’s avonds ga je terug naar huis en laat je je werk hier. Net zoals in de echte werkwe-reld.”Lien knikt. “Voor mij is dat ook let-terlijk zo. Ik laat mijn mappen hier liggen als ik ’s avonds terug naar mijn kot hierboven ga.” Studenten Burhaneddin en Ilona vullen aan: “Uiteindelijk is het zo dat als je mensen ziet studeren, je zelf ook meer geneigd bent om te werken. Je verplicht jezelf om het langer vol te houden. En je voelt je minder alleen, want de blokperiode is nu niet de meest sociale periode voor studen-ten. Op deze manier heb je toch nog contact met andere mensen en bij-ten we samen op de tanden.” Het is duidelijk dat er, in de ene week dat deze studieruimte open is, al nieuwe vriendschappen zijn ont-staan. “En romances?” vragen wij ons dan automatisch af. “Ik heb hier wel al het telefoonnummer van een meisje gekregen,” zegt Tom met een lach. “Maar dat is enkel om prakti-sche redenen!”

� Lynn�Pasteleurs

De studenten leiden alles zelf in goede banen. Iedereen brengt iets mee: een vuilniszak, koffiepads

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Het is juni: veel studenten duiken weer een maand met hun neus in de boeken. De laatste jaren is het een trend geworden om samen te studeren. Maar meestal zijn de openbare studeerplekken voorbehouden voor de vroege vogels: eerst komt, eerst maalt. Steeds meer onderwijsinstellingen richten stille ruimtes in om tegemoet te komen aan de grote vraag. Ook de studentenorganisatie Br(ik opende een Study Space, en wij gingen er een dag collectief studeren.

vriendelijk verzocht om iets ver-derop muziek te gaan maken en hij heeft dat met de glimlach gedaan. Ideaal, dus.”

Geen regelsOm de andere studenten niet te storen hebben we plaatsgenomen in de sofa’s in de relaxruimte. Een jongen komt uit de studieruimte en duikt de koelkast in. “Ah vrienden!” begint hij zijn betoog. “De volgende keer dat de melk slecht is, schrijf dat

daar niet gewoon op, maar gooi die alstublieft gewoon weg. Ik heb daar nu wel van gedronken, hé.”Het lijkt alsof de studenten hier al-les zelf in goede banen leiden. “Voor

De studieruimte in de Sint-Michielsstraat 28 is elke dag open van 9 tot 20 uur, nog tot en met 9 juli

BDW 1333 PAGINA 15 - DONDERDAG 14 JUNI 2012 ADVERTENTIE

Minister Benoît Cerexhe (CDH) stapt uit de Brusselse regering als hij burgemeester kan worden in Sint-Pieters-Woluwe.

Cerexhe heeft zijn lijst voor de gemeente-raadsverkiezingen voorgesteld. Die zal voor de helft uit verruimers bestaan. Meteen de reden waarom Cerexhe onder de vlag ‘Wo-luwe+’ naar de kiezer trekt, en niet als CDH.De christendemocraten willen huidig bur-gemeester Willem Draps (MR) van de troon stoten, “maar we willen dit in een verkie-zingsstrijd waarbij fair play belangrijk is. Aan politieke spelletjes doen we niet mee.”Het leek er een tijdje op dat Cerexhe oud-burgemeester Jacques Vandenhaute op de lijst zou zetten, maar Cerexhe ontkent dat: “Die bladzijde is omgedraaid. We moeten

naar de toekomst kijken.” Vandenhaute moet mogelijk voor de rechter komen voor misbruik van gemeenschapsmiddelen.Op de lijst Woluwe+ staan drie volksverte-genwoordigers: de CDH’ers Francis Delpé-rée en Georges Dallemagne, en Paul Delva (CD&V). Delva heeft al genoeg omhanden in het Vlaams parlement en laat de eerste Ne-derlandstalige plaats op de lijst aan Helmut De Vos (CD&V), die al OCMW-raadslid is.De lijst presenteert zich als een alternatief voor het donkerblauwe beleid van burge-meester Draps. Dat uit zich bijvoorbeeld in de voorstellen voor het huisvestingsbeleid. “We willen wonen betaalbaar houden,” zegt Cerexhe. “Dat kan door een verdubbeling van het aantal woningen uitgebaat door het Sociaal Verhuurkantoor.”� SVG

Cerexhe zonder VandenhauteSint-Pieters-Woluwe > ‘Ik stop als minister als ik burgemeester word’

De tuin van het gemeenschapshuis Foyer Liedekerke krijgt de komende maanden een make-over waarbij rekening wordt gehou-den met wat jong en oud willen. Het project ontstond uit ideeën van de buurtbewoners, waarna de vzw’s La Maison de la Famille en La Ruelle de handen in elkaar sloegen.Staatssecretaris Emir Kir (PS) looft het

project: volgens hem versterkt het gemeen-schappelijke stukje groen de sociale cohe-sie onder de buurtbewoners. Centraal in de tuin ligt het petanqueveld, omringd door fruitbomen en zitbanken. Achteraan zal een poort uitkomen in de Braemtstraat, zodat iedereen die wil, de tuin kan betreden. � SM

Een tuin voor jong en oud

Sint-Joost-ten-Node > Tuin Foyer Liedekerke heraangelegd©

IVAN

PU

T

NIEUW FIETSPARCOURS IN SAINT-MOULINPARk

SINT-AGATHA-BERCHEM – Zopas ging het kinderfietsparcours in het Saint-Mou-linpark (Soldatenstraat) open. Vijf handigheidsmodules telt het circuit: slalom, vier-zijdige piramide, dubbele hellende bocht, een wip- en een springplank. Het was een van de ideeën die de gemeentelijke Kinderraad naar voren schoof. Het gratis fietspar-cours voor zesplussers heeft de gemeente 12.680 euro gekost.� JMB

TWINTIG VORMINGSCENTRA OP ééN BEURS

JETTE – Op donderdag 21 juni (10 tot 16 uur) organiseert de gemeente voor het eerst een vormingsbeurs. In de Gemeentelijke Feestzaal (Kardinaal Mercierplein 10) stel-len twintig Vlaamse, Brusselse en Waalse vormingscentra (VDAB, Syntra, Bruxelles Formation, Fonds voor de Vakopleiding in de Bouwnijverheid...) hun aanbod voor. De beurs richt zicht vooral tot studenten en werkzoekenden.� HUB

TELE

XREG

IO

Brigitte Grouwels: ‘Wonen en werken aan het water’

Bianca Debaets: ‘Wonen in Brussel ook in de toekomst veiligstellen’

Patricia Stalpaert: ‘Versoepeling stedenbouwkundige reglementering’

Joëlle Electeur: ‘Aangenaam wonen in Jette’

Brigitte Grouwels

Bianca Debaets

Patricia Stalpaert

Joëlle Electeur

Brigitte Grouwels, minister bevoegd voor de Haven van Brussel : “Buitenlandse voorbeelden leren ons dat water een belangrijke as van ste-delijke vernieuwing vormt. Naast de belangrijke havengebonden activiteiten, verdienen daarom ook (nieuwe) woonprojecten hun plaats in de Brusselse kanaalzone. In de eerste plaats denk ik dan aan het gebied tussen de Ninoofsepoort en de Redersbrug, want net daar sluit het water het nauwst aan bij het bruisende Brusselse stadsleven. Ik ben dan ook trots op de in aanbouw zijnde UP-Site-toren. Dergelijke projecten slagen er im-mers in om wonen, werken en shoppen naadloos te combineren, waardoor de publieke ruimte langs het water verder opgewaardeerd wordt.”

Meer en meer gezinnen ontvluchten de stad om-dat ze geen betaalbare woning vinden. Daarom ijver ik voor een doorgedreven beleid voor mid-deninkomens. Zo wil ik naast meer GOMB-woningen ook nieuwe woonformules aanmoe-digen zoals collectieve aankopen, groepswonen, kangoeroewonen (voor jonge gezinnen en sen-ioren) enz. Ook moet elke Brusselaar kunnen re-kenen op de “verzekering gewaarborgd wonen”. Deze verzekering zorgt ervoor dat je je hypoth-ecair krediet verder kunt afbetalen wanneer je on-verwachts je job verliest. Kortom, meer betaalbare huisvesting, daar blijf ik me hard voor inzetten.

Ukkel is een gemeente met hoge vastgoedprijzen. Nu deze is het resultaat van vele factoren waarop niemand greep heeft. Men dient dan ook creatieve oplossingen te zoeken voor personen met een be-scheiden inkomen. Bijvoorbeeld: door verschillende vormen van samenwonen tussen jongeren (wie de fi-nanciële middelen vaak ontbreken) en ouderen (die vaak hulpbehoevend zijn). Door een versoepeling van de stedenbouwkundige reglementering voor een aanbouw of verbouwing zou de gemeente hi-eraan kunnen tegemoetkomen. Het zou de nood en de wachtlijst van sociale woningen verkleinen, alsook de noodkreet voor hulp aan bejaarden.

Al sinds mijn geboorte woon ik in Jette. Deze groene gemeente met bossen en parken,waaronder het Laar-beekbos en het Boudewijnpark is een zeer aangename plek om te vertoeven. Om de demografische evolutie op te vangen, streven we in onze gemeente naar een goede mix van ééngezinswoningen, appartementsge-bouwen en sociale woningen. Oude industriële ge-bouwen worden omgevormd tot moderne lofts om aan de stijgende woonvraag te kunnen voldoen. Nieu-we woonprojecten zijn de Tuinen van Jette aan de voet van het UZ en de omvorming van de oude site Raes tot woningen.

Brussels Minister van Openbare Werken en Vervoer

Brussels Parlementslid

CD&V Ukkel

CD&V Jette

CD&V Brussel – Wetstraat 89 – 1040 Brussel l [email protected] www.visieopbrussel.be www.cdenv-brusselsparlement.be


ADVERTENTIE

“Ik geef toe dat mijn zes jaar als schepen van Middenstand geen réussite was,” bekent Michaël Van-der Mynsbrugge (MR) met een zucht. De feiten zijn wat ze zijn: de handelaars klagen. De Gentsesteen-weg kent leegstand en ‘verbrusse-ling’ van winkels. De vergrijzing is enorm: twintig tot dertig procent van de winkeliers zou in de nabije toekomst zijn zaak sluiten. De han-delscomités zijn tot twee geslonken. De middenstandsraad diende ruim een jaar geleden collectief zijn ont-slag in. Motivatie en creativiteit zijn compleet zoek. Geen winkelier, geen burgemeester, geen minister zelfs die het tij weet te keren. Schepen Vander Mynsbrugge kent het probleem. “De winkels gaan weg omdat de crisis aanhoudt, en omdat ze niet meer investeren (bij 41 pro-cent is de omzet sterk gedaald, red.). De vergrijzing slaat toe (maar 43 procent is jonger dan 45). Leegstaan-de panden trekken geen starters of overnemers aan. De nieuwkomers missen ‘allure’ (54 op 89 handelaars vindt dat het handelscentrum er sinds 2008 op achteruit is gegaan).”

Handel in gevaar

De handelszaken aan de Gentsesteenweg beleven penibele tijden. © IVAN PUT

Wat doet de gemeente? “Er moeten vitrines komen die een meerwaarde bieden – voor de goede verstaan-der: géén resem pitabars en nacht-winkels meer,” zegt Vander Myns-brugge. “Die zijn afgeblokt sinds we 10.000 euro startbelasting vragen, maar de nieuwkomers zijn Paki-staanse, Turkse en Marokkaanse kruideniers. Vroeger waren er drie pralinewinkels rond het Schweitzer-plein; waar blijft de kaaswinkel of traiteur?” De burgemeester hengelt naar een ‘deli-Delhaize’ voor het chique nieuwe Schweitzerplein; het zal eerder een Aldi worden, klinkt het overal. Jaren van werk aan de

van het commercieel centrum vindt dat de criminaliteit beter aangepakt moet worden; 49 procent pleit voor meer parkeermogelijkheid (aan de Gentsesteenweg gaan nog parkeer-plekken verdwijnen), en 48 procent vraagt om een verhoging van het aantal winkels. O ja, even tussen-door: de handelaarsstudie, betaald door Brussels minister van Handel en Economie Benoît Cerexhe (CDH), is nooit publiek gemaakt. De minis-ter en burgemeester Joël Riguelle, partijgenoten, dumpten het rapport; in de inleiding hekelt de onderzoe-ker het gebrek aan overheidsmede-werking. Een akkefietje? Komaan zeg, het hele rapport kan inspireren tot actie.“Ik verhuis naar België (bedoelt Blankenberge, JMB); het is hier het buitenland,” zegt Marianne Scheers van de krantenzaak op de hoek van de Maricollendreef. Scheers, altijd voortrekker in de wijk geweest, zet een punt achter haar comité Ma-ricollen, nadat ook Zavelput er al mee ophield. “Als de beenhouwer of Gaston Michaux, de voorzitter van comité Centrum, de braderie van au-gustus (waar veel volk uit de Rand op afkomt, JMB) nog wil organiseren, dan doen ze maar; mijn winkel staat over te nemen.”Maar de beenhouwer heeft in zijn eentje geen moed. En Michaux? Die is 75 jaar en heeft 28 jaar zijn Latijn in de middenstandsraad gestoken: in maart 2011 trok hij de stekker er-uit. “Met zo weinig mensen kunnen we de middenstand niet rechthou-den,” zegt hij. “Enkel het comité Ba-silix (privé) en wij van Centrum – vijf man en een paardenkop, de rest komt nooit opdagen – blijven over.” Bij Muyllaert Flowers achter de kerk vatten ze het goed samen: “U zult zien, meneer: als Succes (twee kledingwinkels met standing; de ei-genaar is 57, JMB) op Schweitzer verdwijnt, dan is het gedaan met Berchem.” � Jean-Marie�Binst

www.brusselnieuws.be/ sukkelstraat

DE SUKKELSTRAAT (19) Zieltogende middenstand in Sint-Agatha-Berchem

Op 14 oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Nog vier weken legt BDW in De Sukkelstraat een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week: vergrijzing, wegwerkzaamheden, parkeerproblemen, criminaliteit – de oude Berchemse middenstand krijgt het zwaar te verduren.

“Ik verhuis naar België, het is hier het buitenland”

‘volkse tweetaligheid’ in Berchem.“Het Gewest is mee schuldig: de afgesproken fases voor straatwerk-zaamheden worden niet nageleefd. Voormalig minister Pascal Smet (SP.A) heeft de faillissementen van de Josse Goffinlaan op zijn geweten, en het werk aan het Schweitzerplein bezorgt dezelfde hinder,” horen we op onze ronde. Onlangs, toen de centrumhandelaars nog bereikbaar waren, hing er al een hele tijd een bord ‘Groot-Bijgaardenstraat afge-sloten’.We geven nog andere cijfers: 39 procent van de respondenten van de handelaarsenquête Heropleving

weg hebben de handel ontmoedigd, de klanten hebben alternatieven ge-zocht. Bijna de helft kwam uit drie naburige Vlaamse en vier Brussel-se gemeenten, wellicht ook om de

www.n-va.be

De kracht van verandering.Dit land rijdt zich vast in het status quo. En de Vlamingen krijgen steeds opnieuw het omgekeerde van wat ze vragen. In de 19 Brusselse gemeenten is dat niet anders. Brussel heeft heel wat troeven, maar ook de problemen nemen dagelijks toe: het verkeer loopt vast, de internationalisering zet de sociale samenhang in de wijken onder druk, de criminaliteit raakt niet onder controle en het migratie- en asielbeleid faalt. De werkloosheid groeit, homofoob en ander zinloos geweld nemen toe, Vlamingen worden te vaak respectloos behandeld, ... U ervaart het elke dag.

De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder.

1. Samenleven is een verhaal van rechten én plichten.Voor iedereen. Ook in Brussel.

2. Besturen is efficiënt en spaarzaam werken.Dus: fusies van gemeenten, politiezones en OCMW’s.

3. Veiligheid is levenskwaliteit. De overheid moet groteén kleine criminaliteit kordaat aanpakken.

4. Brussel is van iedereen. Van jong én oud.Van middenklassers én minder begoeden.

5. Meertaligheid start bij échte tweetaligheid. Administraties en hulpdiensten moeten ookNederlands spreken.

Vijf krachtlijnen van de N-VA voor verandering:

Ook in Brussel.Het kan en moet anders. Geef de roep om verandering een krachtige stem. Ook in Brussel.

Bart De Wever

BDW 1333 PAGINA 17 - DONDERDAG 14 JUNI 2012B

DW

REG

IO

Maandag werd in het crematorium van Ukkel en nadien in Nos Pilifs zelf, aan de Trassersweg 347, afscheid genomen van Nelly Filipson (85), die op 5 juni overleed. Filipson was de opricht-ster van het Centre de Jeunes Nos Pilifs (school voor kinderen met een autismestoornis en revalidatiecentrum aan de Pagodenlaan, sinds 1971) en van La Ferme Nos Pilifs, een beschut-te werkplaats.

De zorgboerderij Nos Pilifs stelt honderdveer-tig man tewerk, van wie honderdentien met een handicap. Ze werd ruim een kwarteeuw geleden opgericht als reactie op de uitsluiting van deze mensen op de arbeidsmarkt. Nos Pilifs (de naam is een anagram van ‘Filipson’) groeide uit tot een voor zestig procent zelfbedruipend centrum met groente- en bloemenkwekerij, bakkerij, kruide-nierszaak, kinderboerderij, eethuis-staminee en biomarkt op zaterdag. Het centrum biedt ook tuinonderhoud en tuinadvies aan. Het extra over-heidsgeld komt van de Cocof en de Stad.

Vorig jaar nog kreeg Nos Pilifs de Grote Prijs Toe-komstige Generaties van de gelijknamige stich-ting, omdat het project “valoriserend en lonend werk aanbiedt, aangepast aan de bekwaamheden van mensen met een handicap.”Nelly Filipson stierf in Knokke, waar ze een week-endflat had, en was zoals wekelijks de vrijdag voordien nog actief in Nos Pilifs. “Haar reflectie over de strategie van onze beschutte werkplaats bleef heel nuttig,” getuigt directeur Benoît Cey-sens. “Nu was ze bezig met onderhandelingen en sponsorwerving – haar relatieboekje was dik – voor de bouw van een overnachtingsherberg.”De dame had een ongelooflijk doorzettingsver-mogen. In 1984 onderhandelde ze met de Stad Brussel (toen met burgemeester Michel Demaret) om aan de Wimpelberg een eerste terreintje te krijgen voor ‘haar’ Brusselaars met een handicap. Geen vijf jaar later gunde de Stad haar al een erf-pacht van 66 jaar voor 5 hectare langs de Tras-sersweg en de Bruynstraat.� Jean-Marie�Binst

Bij de dood van Nelly Filipson (1926-2012)

Neder-Over-Heembeek > Oprichtster Nos Pilifs overleden

Nelly Filipson bleef tot op het allerlaatst meedenken en -werken aan Nos Pilifs, haar levenswerk.

© N

OS

PIL

IFS

De lijst van de uit zijn functie ontheven schepen van Financiën Olivier de Clippele en het Elsense FDF belooft nette straten, weinig schulden en géén burgemeester Decourty.

De tweetalige lijsttrekker van de Liste de Clippele-FDF, Olivier de Clippele, trekt met aloude thema’s naar de kiezer: netheid, rechte trot-toirs en veiligheid. En gezonde ge-meentefinanciën. Verbazen doet dat laatste niet, want de katholieke liberaal met Vlaamse roots werd dit jaar uit zijn functies en uit de MR gezet na een dispuut met zijn meer-derheid over de bouw van een nieuw gemeentehuis. De Clippele is van mening dat de gemeente, gezien de hoge schulden, geen geld mag uit-geven aan zo’n groot project. Willy Decourty (PS) ontnam de schepen daarop zijn bevoegdheden. De ruzie met de PS-MR-coalitie legt

De Clippele naar eigen zeggen geen windeieren. “Ik denk dat we kans maken op een flink aantal zetels, en dat de mensen zich meer dan ooit in ons project herkennen.” De Clippele zegt zelfs dat hij kans maakt op de meeste voorkeurstemmen. “Laten we eerlijk zijn: Willy Decourty heeft er na twaalf jaar burgemeesterschap niets van gebakken. Ik hoor dat de mensen verandering willen.” Op nummer twee van de lijst staat de onbekende Anne-Rosine Delbart-Wilmet, op drie en vijf staan de hui-dige FDF-gemeenteraadsleden Alain Back en Marc Faucon.De Clippele vindt dat hij met de keu-ze voor het FDF doet wat hij altijd heeft gedaan. “Al zolang ik aan ge-meentepolitiek doe, was de alliantie met het FDF vanzelfsprekend. Het zijn de andere partijen die hier nu van afwijken.” En gevraagd of er ook Vlamingen op zijn lijst staan: “Ik-zelf.”� CD

‘Alles kan, behalve Decourty als burgemeester’

Elsene > Olivier de Clippele en het FDF samen

Op één vrouw op de 24ste plaats na is de lijst van MR/Open VLD rond. Schepen Michaël Vander Mynsbrugge (MR) trekt de lijst.

Ouderdomsdeken Albert Molineaux (sinds 1988 actief ) staat voorlaat-ste; raadslid Stéphane Tellier duwt. De verjonging valt op met tieners als Dylan Vander Mynsbrugge (zoon van, en leerling aan het atheneum van Liedekerke). Open VLD koos

voor een ‘blokstem-formatie’, met op de plaatsen 13 tot en met 16 ac-countant/kabinetsmedewerker Da-vid Latinie, Christel Bultinck, afde-lingsvoorzitster Evelyn Govaert en haar dochter Caroline Landsheere. Een uitschieter op plaats 20: daar staat headhunter Sandra Pezzotta, die MR voor Open VLD ruilde omdat zij Italiaans-Vlaamse ouders heeft.

� Jean-Marie�Binst

Open VLD kiest voor blokSint-Agatha-Berchem > Nog één vrouw gezocht

ADVERTENTIE

www.n-va.be

De kracht van verandering.Dit land rijdt zich vast in het status quo. En de Vlamingen krijgen steeds opnieuw het omgekeerde van wat ze vragen. In de 19 Brusselse gemeenten is dat niet anders. Brussel heeft heel wat troeven, maar ook de problemen nemen dagelijks toe: het verkeer loopt vast, de internationalisering zet de sociale samenhang in de wijken onder druk, de criminaliteit raakt niet onder controle en het migratie- en asielbeleid faalt. De werkloosheid groeit, homofoob en ander zinloos geweld nemen toe, Vlamingen worden te vaak respectloos behandeld, ... U ervaart het elke dag.

De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder.

1. Samenleven is een verhaal van rechten én plichten.Voor iedereen. Ook in Brussel.

2. Besturen is efficiënt en spaarzaam werken.Dus: fusies van gemeenten, politiezones en OCMW’s.

3. Veiligheid is levenskwaliteit. De overheid moet groteén kleine criminaliteit kordaat aanpakken.

4. Brussel is van iedereen. Van jong én oud.Van middenklassers én minder begoeden.

5. Meertaligheid start bij échte tweetaligheid. Administraties en hulpdiensten moeten ookNederlands spreken.

Vijf krachtlijnen van de N-VA voor verandering:

Ook in Brussel.Het kan en moet anders. Geef de roep om verandering een krachtige stem. Ook in Brussel.

Bart De Wever


Christophe Degreef aan Rik Van Cauwelaert: “Denken we maar eens aan echte oplossingen voor Brussel, zonder het altijd over verval en strijd alleen te hebben.”

© DIETER TELEMANS

Opinie > Redacteur Christophe Degreef antwoordt Rik Van Cauwelaert (Knack)

‘Meneer Van Cauwelaert, kom in Brussel wonen’

Geachte heer Van Cauwelaert,

U schetst in uw stuk een strenge waarheid over Brussel. De feiten zijn bekend: een jeugdwerkloosheid van dertig procent, veel armoede, pen-delaars die ’s avonds vlug de stad verlaten.Deze analyse gebruikt u om de re-cente samenlevingsproblemen in Molenbeek te duiden, maar vooral om korte metten te maken met alle Brusselse eigenheid, die u parafra-seert als ‘Brussels nationalisme’. Heeft u daar reden toe? Jazeker. Is een Brusselgevoel daarom uit den boze? Neen. Sta me toe.Het gaat niet goed met Brussel,

daarover zijn we het dus eens. De stad kampt met de bekende proble-men, en de politieke klasse reageert te traag op fenomenen die meer zijn dan samenlevingsproblemen alleen. Ik neem vaak na tien uur ’s avonds de metro. Ik neem al even vaak geen portefeuille mee, uit voorzorg. Ik ben al vaak getuige geweest van misdrijven en ontoelaatbaar gedrag, bovengronds en ondergronds, gaan-de van het nafluiten van jongedames tot diefstallen en agressie. Je daarin mengen volstaat om zelf bedreigd te worden. Bovendien is de stad vuil, erg Franstalig, uitermate veeltalig (wat lang niet altijd fantastisch is) en is er een sterke pensée unique onder gegoede Brusselaars om alle kritiek van buitenaf op die fenome-nen, hoewel eigenlijk vaak gedeeld, af te schieten. Zeker als de kritiek

Christophe Degreef.

uit Vlaanderen komt. Maar wat te doen? Vluchten?De verleiding is soms groot, me-neer Van Cauwelaert. U schrijft dat Brussel de samenlevingsproblemen niet alleen aankan, en dat is juist, maar zou het voor u dan niet moe-diger zijn om uw Knack-lezers op te roepen om massaal in Brussel te investeren, ter ondersteuning? Om er te komen wonen bijvoorbeeld, of er regelmatig naartoe te gaan. Want zoals VRT-journaliste Nina Verhaeghe nog niet zo lang geleden

schreef, na een zoveelste incident op het openbaar vervoer: “Wij zijn met meer.” Zeer juist. Stel dat alle boze Knack-lezers, alle Vlamingen die Brussel de rug toegekeerd hebben, of die Brussel haten, eens wat assertie-ver zouden zijn en investeren in hun hoofdstad. Hun hoofdstad, jawel. Waarom kruipen zoveel Vlamin-gen weg als het moeilijk gaat in hun hoofdstad? Vecht verdomme terug. Zorg dat je aanwezig bent, demon-streer desnoods. Dwing af. Spreek mensen aan, in het Nederlands als

het kan, in een andere taal als het moet. En ook: ondersteun toch een beetje alle mensen van goede wil die hier wonen, in plaats van hen altijd als blasé Dansaert af te schilderen, of als arm, of als Franstalig.Het blijft een moeilijke relatie, Brus-sel en Vlaanderen, ik weet het. Maar Vlamingen zijn onwerelds. Afstan-delijk, en vooral altijd prekend over hoe het zou moeten zijn.Verstaat u me niet verkeerd. Ik ben niet een van die twintigers die de geschiedenis negeren en geen oog hebben voor de ingewikkelde rege-ling die Brussel geworden is, inte-gendeel. Maar gun het Brusselse Vlamingen toch eens om hier te wonen, los van die ingewikkelde re-gelingen, in dat oord vol werklozen en vreemdelingen. Gun het hen om zich Brussels te voelen en zelfs wat ‘nationalistisch’ te zijn, en hen te laten aantonen hoe de ingenieuze Brusselse regeling in de praktijk moeilijk werkt. En als het ‘Brusselse nationalisme’ toch te taai is, dan is dat zo.Deze stad is, of we dat nu leuk vin-den of niet, in transitie. De wereld verandert sterk en, zoals uw hoofd-redacteur Johan Van Overtveldt onlangs schreef, “voor diegenen die consequent en met de nodige zin voor initiatief en flexibiliteit meestap-pen in die dynamiek, ontrollen zich enorme opportuniteiten om welvaart en welzijn te verhogen.” Denken we maar eens aan echte oplossingen voor deze stad, in plaats van het al-tijd alleen over het verval te hebben, over strijd. Zonder taboes, mét oog voor de geschiedenis en de gevoelig-heden, maar ook voor het compro-mis dat Brussel altijd is en dat alle inwoners, de Brusselse Vlamingen inbegrepen, altijd zullen moeten aangaan in deze veranderende stad, waar iedereen dicht op elkaar zit.Ben ik te jong om de toestand te begrijpen? Misschien. En toch, me-neer Van Cauwelaert, ik moet nog een hele tijd mee. Ik ben erfgenaam. Middenin zit ik er, tezamen met zo-vele andere Brusselse Vlamingen, vreemdelingen, havelozen, uitschot, gesjeesde stadsinwoners, Franstali-gen en iedereen die ik vergeet. Mid-denin, en toch moeten we er iets van maken. Elke dag. Graag hadden we daar wat meer hart onder de riem voor gekregen. Het volstaat niet te zeggen dat Brussel de problemen al-leen niet de baas kan, en vervolgens zelf niets te doen.Mocht het u niet interesseren, zeg het ons dan nu. Zeg ons dat het defi-nitief en voor altijd naar de vaantjes is. U kunt het weten als gerespec-teerde man van Knack. Maar dan, to the point: welke Vlaamse eigenheid wilt u voor Brussel? Die van een as-sertieve gemeenschap met oog voor verandering, of die van een vluch-tende, misnoegde horde die het liefst een muur rond Brussel trekt? Laten we de stad voorttrekken, in een goed compromis, geen rot. Of is het te moeilijk om groots te zijn als volk, nu, en in de toekomst? Is het te moeilijk om naar buiten te kijken en de verandering niet alleen te zien, maar ook te omarmen? En zelfs te sturen. Want pas dan kan Brussel de problemen aan.

� Christophe�Degreef

“Waarom kruipen Vlamingen altijd weg als het moeilijk gaat in hun hoofdstad? Vecht verdomme terug”BDWOPINIE

BRUSSEL – In een opiniestuk vorige week op de website van Knack linkte de gerespecteerde opiniemaker Rik Van Cauwelaert de Brusselse samenlevingsproblemen aan een teveel aan Brusselse eigenheid. Dat probleem ontkennen doet BDW-redacteur Christophe Degreef niet; wel roept hij op om komaf te maken met fatalisme. “Je kunt niet zeggen dat Brussel de problemen niet aankan, en vervolgens zelf niets doen.”


BDWOPINIEVooruitdoor Danny Vileyn

‘De picknick van vorige zondag incarneert het beste wat Brussel te bieden heeft’: het is slechts een van de vele (positieve) reac-ties op Brusselnieuws.be op de actie Picnic the Streets! waartoe fi losoof Philippe Van Parijs had opgeroepen. Minstens tweedui-zend mensen, het leeuwendeel Brusse-laars, gingen op de oproep in. Van Parijs was zelf verwonderd over het succes en de kracht van de sociale media. Ook de aan-dacht van de klassieke media (langs Neder-landstalige kant) was groot. Het evenement

haalde – zeer terecht – ook de nationale tv-zenders en internationale nieuwsmedia wereldwijd. De ministers Charles Picqué (PS) en Guy Vanhengel (Open VLD), bevoegd voor het imago van Brussel, mogen Van Parijs dankbaar zijn voor zoveel gratis publiciteit voor Brussel.Zondag was eindelijk nog eens een dag om als Brusselaar fi er te zijn. Dat er zoveel Brusselaars spontaan hun stem laten horen, moet burgemeester Freddy Thielemans (PS) tot nadenken stemmen, zelfs al zijn het zijn kiezers niet. Kwaliteitsvolle openbare ruimten zijn een zegen voor iedereen. Er is overigens al genoeg lippendienst be-wezen aan verkeersluwe straten en schone lucht. Meer dan tien jaar geleden – om precies te zijn: op 26 oktober 2001 – riep Thielemans de Brusselaars op om komaf te maken met de centrale lanen die echte autosnelwegen zijn, en om het Ter Kamerenbos zijn recreatieve functie terug te geven. In 2001 al. De brief ligt hier voor me.Hoe het Ter Kameren vergaan is, weten we ondertussen. Schepen van Mobiliteit Christian Ceux (CDH) had heel onlangs plannen om de groene long verkeersarm te maken. Maar een paar keer luid blaffen van de burgemeesters van Elsene en Ukkel volstond voor Thielemans om Ceux terug te fl uiten. Om maar te zeggen: het mo-biliteitsbeleid van de Stad Brussel lijkt wel de processie van Echter-nach, of erger. Burgerinitiatieven als Picnic the Streets! zullen nodig blijven om de druk op de ketel te houden. (Al zei Thielemans dat de eisen van de actievoerders in het verlengde liggen van het beleid van de Stad.)Elke week een ongehoorzame picknick als het kan, en minstens om de twee weken. Het is een geluk dat de gemeenteraadsverkiezingen op komst zijn, de (kandidaat-)politici gaan massaal naar uw gunsten dingen. Dwing de verschillende partijen om een duidelijk standpunt in te nemen: zijn ze voor of tegen een verkeersvrij Beursplein? En: tegen welke deadline willen ze de heraanleg realiseren?De plannen liggen al acht jaar klaar, het geld is voorhanden. Vooruit.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Eenheidslijst

Het voorstel van (CD&V-voorzitter) Wouter Beke om in Brussel bij de parlementaire verkiezingen een Vlaamse eenheidslijst in te dienen, wordt nu reeds met bekwame spoed door enkele Brusselse Vlamingen afgeschoten, met name door Guy Vanhengel.In de faciliteitengemeenten neemt VLD nochtans deel aan de gemeenteraadsverkiezingen... op Vlaamse een-heidslijsten. En bij de verkiezingen voor het Vlaams par-lement verenigen de meeste Franstalige partijen zich op de eenheidslijst Union.Telkenmale gebeurt dit om een sterkere Vlaamse, res-pectievelijke Franstalige politieke aanwezigheid te kun-nen bewerkstelligen. Waarom zou dit in Brussel dan plots uitgesloten moeten worden?

� Guido�Ghekiere,�Brussel

Elisabeth

In BDW 1331 van 31 mei heb ik al de foute timing van de uitgave van de herdenkingsmunt van de nu voorbije Koningin Elisabethwedstrijd aangeklaagd, veronder-stellend dat na de ‘eerste slag’ van 25 mei, één dag voor het einde van de wedstrijd, de productie van de vijf mil-joen munten circa een week in beslag neemt, en dat ze dan in omloop gebracht kunnen worden.En inderdaad, op 6 juni, dus veertien dagen ná het einde van de wedstrijd, kreeg ik bericht van de NBN, de Natio-

nale Bank, dat de munten vanaf die dag te koop waren gesteld. Beschamend veel te laat! De ‘eerste slag’ is een ceremoniële plechtigheid, die plaatsheeft in aanwezigheid van de bevoegde minister en nu ook leden van het wedstrijdcomité. Doch de fei-telijke productie van de oplage gebeurde ongeveer een maand vroeger. Die lag sedertdien verpakt als een vracht van circa 43 ton in de kelders van de NBN te wachten op… het verschijnen van het Koninklijk Besluit in het Staatsblad ! De gedenkmunten bestonden dus al tijdens de muziekwedstrijd. En inderdaad, vermerkt met de da-tum van 26 mei, verscheen het nummer van het Staats-blad met dat KB pas op 6 juni, waardoor de munt vanaf die dag te koop mocht worden gesteld. Ik ging dan ook tramspoorslags naar de NBN om mijn voorraad aan te kopen.Typisch Belgisch wanbeleid in timing. Indien men die ‘eersteslagplechtigheid’ had gehouden bij de aanvang van de halve fi nale van de Koningin Elisabethwedstrijd

(14 mei), dan kon dat KB in het Staatsblad bij de aanvang van de fi nale verschijnen, en had de 75ste verjaardag van de wedstrijd mede met deze munt opgeluisterd kunnen worden. Nu kan dat pas bij het feestelijke slotconcert op 14 juni. Of was dat het eigenlijke doel van het wedstrijd-comité?

� Herman�A.O.�Wilms,�Vorst

Kunstensubsidies

Door de publicatie van de subsidieadviezen in de kun-stensector (zie onder meer ‘Uitgelicht’ in BDW 1332 van 7 juni, p. 2-3) is de zoveelste storm van betwisting en commentaar ontstaan. Dit is als het ware een systema-tisch wederkerend ritueel geworden met enkele wisse-lende varianten, afhankelijk van de bevoegde minister, de dienstdoende administratie en de aangestelde com-missieleden. Blijkbaar is de advies- en subsidiëringsfor-mule niet ideaal.Dit is een vervelende situatie voor alle betrokkenen. Het betekent tijdverspilling, het wekt onrust en breekt de continuïteit van bepaalde organisaties. Het Gent Jazz Festival en Jazz Middelheim krijgen vreemd genoeg een gunstig commissieadvies, maar worden desalniettemin betoelaagd met zero euro (!?). Bertrand Flamang, de or-ganisator van beide festivals, weet de toekenningsnorm van een overheidssubsidie op een aanschouwelijke ma-nier te omschrijven: “Elke organisatie moet, vooraleer een subsidieaanvraag in te dienen, de plicht hebben om eerst op eigen kracht op zoek te gaan naar eigen fi nanciële middelen.” Dit standpunt is zeker toepasselijk voor de grote organi-saties en gezelschappen, inclusief sommige individuele kunstenaars. Het is immers niet denkbaar (of zelfs on-aanvaardbaar) dat automatisch alle geledingen van de kunstensector in aanmerking komen voor overheids-steun. De vraag kan zelfs gesteld worden of bepaalde ge-zelschappen (grotendeels podiumkunsten) die faam ge-nieten en wereldwijd optreden, als niet-zelfbedruipend mogen worden beschouwd. Individuele kunstenaars (hoofdzakelijk beeldende) die kunnen genieten van de fi nanciële voordelen van de huidige hoogconjunctuur in hun sector, zouden er spontaan en uit zichzelf van moeten afzien een subsidiedossier in te dienen. Want ethisch beschouwd kan er in dat geval aan getwijfeld worden of vragen wel vrij is... � Jonas�Wille,�Oudergem

Verduidelijking

Vorige week ( BDW 1332) gaven we op de pagina’s 2-3 een analyse over de subsidievoorstellen 2013-2016 voor de kunsten. In de laatste paragraaf van die tekst had-den we het over Jan Decorte, die 80.000 euro krijgt voor het project Schiller, en over actrice Hilde Wils, die 6.000 euro krijgt. We hadden moeten verduidelijken dat deze bedragen niet over de structurele meerjarige subsidies gaan, maar in het geval van Decorte over een project-subsidie voor een theaterproductie, in het geval van Wils voor een ontwikkelingsgerichte werkbeurs, beide voor 2012. De genoemde bedragen liggen in de lijn van wat gangbaar is voor beide werkvormen. Het gezelschap van Decorte, Bloet, kreeg een dubbel positief advies voor structurele subsidie, maar dreigt als gevolg van het zo-genaamde ranking- systeem geen subsidie te ontvangen. En tot slot: de subsidiestijging die het Kaaitheater vol-gens het voorstel zou krijgen, bedraagt geen 30 procent zoals in het fotobijschrift gemeld, maar 18 procent.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

© NAT

ION

ALE

BAN

VAN

BEL

GIË


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Dans > Brusselse danswereld geniet mee van twee nieuwe studio’s

Een eigen huis voor Ultima Vez

A an de Zwarte Vijversstraat 97 in Mo-lenbeek, tegenover een mooi katho-liek kerkje dat verhuurd wordt aan

protestanten in een wijk die hoofdzakelijk een nog ander geloof aanhangt, zit sinds deze week de nieuwe stek van de danscom-pagnie Ultima Vez. De officiële voorstel-ling van de nieuwe ruimtes voor publiek en betrokken politici volgt in het najaar, maar wij mochten nu al een kijkje gaan nemen met manager Kristien De Coster en com-

municatieverantwoordelijke Jeroen Goffings.Tot in 2009 had Ultima Vez verschillende adressen verspreid over de hele stad: de bu-reaus zaten aan de Koolmijnenkaai aan het kanaal, de repetitiezaal was in Elsene, nog ergens anders werd opslagruimte gehuurd. Toen de nieuwe eigenaar van het repetitiege-bouw in Elsene in 2008 te kennen gaf dat hij andere plannen had, begon de zoektocht naar een nieuw gebouw. Maar in de Rosas Perfor-mance Space was geen plaats voor een tweede

gezelschap van dergelijke omvang, en toen-malig minister van Cultuur Bert Anciaux had ook geen geld meer. Als er voor het einde van 2009 nog een nieuw gebouw gevonden was, dan kon er wel een startsubsidie voor de aan-koop toegekend worden. Maar dat was niet zo eenvoudig: grote ruimtes zijn her en der nog wel te vinden, maar voor het lichamelijk wel-zijn van de dansers mogen in die ruimte geen steunpilaren staan, en dat is meestal wel het geval. Uiteindelijk kwam een oude fabriek van regenmantels, Au Roi du Caoutchouc, in beeld – inmiddels was dat een atelier geworden waar duizenden onverkochte doosjes met nepjuwe-len opgeslagen waren.De aankoop kwam op de valreep rond voor een bedrag van 680.000 euro. Met de aanpas-singen en renovatie erbij komt de totale som

DAAR IS SUpERVLIEG WEER!

SINT-GILLIS / VORST – Het park van Vorst, dat op de grens met Sint-Gillis ligt, is deze zondag, 17 juni, de place tot be voor kinderen tussen twee en twaalf. Op het kinderkun-stenfestival SupervliegSupermou-che kunnen ze de hele dag genieten van artistieke workshops, theater, dans en muziek.

SupervliegSupermouche ontstond vo rig jaar onder impuls van de Neder-landstalige diensten van Brussel-Stad en Vorst. De bekende Vlaamse mas-cotte en slogan ‘Uit met Vlieg’ werd toen verbrusseld tot SupervliegSu-permouche. Op het programma staan tal van activiteiten, van workshops tot theater en dans met een artistiek kantje.Behalve kinderen een onvergetelijke dag bezorgen wil het festival het Park van Vorst, op de grens van de twee organiserende gemeenten, nieuw le ven inblazen. Zo zal Les Ateliers Claus het vervallen melkhuisje, dat in betere tijden een gezellige ijskraam was, met een paar simpele ingrepen opnieuw zijn oude bestemming ge-ven. Het park krijgt er voor een dag ook een paar speeltuigen bij, zoals een multifunctionele zitbank die ook als voetbaldoel kan dienen en een BMX-ramp. De mobiele tuigen zullen na het festival dan wel het park verla-ten, ze zullen daarna nog hergebruikt worden voor evenementen in Brass en Wiels. Hiermee wil Yota, de kinder-werking van JES, inspelen op de vraag van heel wat kinderen uit de twee ge-meenten.Op dit moment lopen er onderhan-delingen tussen de gemeente Vorst en het federale Beliris-fonds om het park helemaal te restaureren. Dat het Park van Vorst in een dag omgetoverd kan worden tot een festivalweide voor kinderen, toont aan dat het heel wat potentieel heeft om een fantastische speelruimte te zijn. SupervliegSuper-mouche wil de onderhandelingen een fikse duw in de rug geven door het duidelijke signaal te geven: ‘Dit kan beter!’� Bruno�Schols

www.facebook.com/ supervliegsupermouche, supervliegsupermouche @gmail.com

SINT-JANS-MOLENBEEK – Dinsdag was het 25 jaar geleden dat What the body does not remember, de allereerste choreografie van Wim Vandekeybus’ gezelschap Ultima Vez, in première ging. Op diezelfde dinsdag nam Ultima Vez eindelijk zijn intrek in een eigen huis. Een late, maar mooie investering.

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

SINT-JANS-MOLENBEEK – Zodra de grote studio van zijn nieuwe standplaats enigszins af was, dook Wim Vandekeybus erin. Ook al was er op dat moment nog maar één toilet en een (koude) douche. Vandekeybus is bezig aan de repetities van Booty looting, de nieuwe productie die in première gaat op de (dans)biënnale van Venetië.

Blij dat hij nu eindelijk een eigen basiskamp heeft? “Ik heb al in zoveel studio’s gerepeteerd dat ik het om het even waar kan. Maar het is fijn om een eigen plek te hebben, waar je bovendien ook iets kunt ensceneren zoals het er in de zaal moet gaan uitzien. We hadden het al eerder moeten kunnen doen, maar het is nooit te laat.”Waarom viel de keuze op dit pand? “Door de ruimte iets te verbreden hebben we echt de perfecte studio kunnen creëren. Hij is niet afgewerkt met een barre en spiegels, maar dat ruwe past wel bij Ultima Vez. De concentratie is hier ook perfect. Ik kan afstand nemen van de vloer, en er is maar één deur, waardoor ik zicht heb op wie binnen- en buitenloopt. Maar het is wel een gebouw dat moet leven. Ik ga het niet in mijn eentje bevolken. Partners kunnen er gebruik van maken, een open repetitie is mogelijk, Elko Blijweert (de muzikant in Booty looting, MB) kan hier lawaai komen maken...”Van de buren nog geen klachten? “Nee. Het is fijn om hier op straat te komen. Er is veel meer leven dan aan de Koolmijnenkaai en heel ánder leven dan aan de place Flagey. Als er in Molenbeek een probleem is, dan is het vaak een groot probleem, maar als er geen is, dan is er ook geen. We gaan hier beetje verderop regelmatig eten en we zoeken contact met organisaties in de buurt. In het begin zijn we ook bij (burgemeester) Philippe Moureaux en zijn schepencollege geweest. Hij was blij dat niet iedereen uit Molenbeek wegliep.” MB

Vandekeybus: ‘Moureaux was blij’

Repetities in de nieuwe grote studio’s. Ook het dansgezelschap Peeping Tom, Cie Soit van Hans Van den Broeck en Khadouj Films van Lut Vandekeybus, de zus van Wim, krijgen hier onderdak.

© BART DEWAELE


© BART DEWAELE

speelfilm Galloping minds begint te draaien.De studio’s zitten nu dus al propvol tot het einde van het jaar. Maar voelen al die dansers zich wel veilig, daar in Molenbeek? Die vraag werd ook al gesteld toen het vertrek van het reclamebureau Mortierbrigade uit Molenbeek voor beroering zorgde. De Coster en Goffings: “We kiezen bewust voor Molenbeek en willen ook positief over onze positie hier nadenken. Het werk van Wim blijft centraal staan, maar we hebben ook een sociaal-artistieke op-dracht. Dat we een internationaal gezelschap zijn, en dat dans een niet-talig gegeven is, geeft ons mogelijkheden die pakweg een re-clamebureau niet heeft. Als er straks weer wat geld is, gaan we werk maken van de toegangs-poort van dit gebouw, die een soort kunstwerk en een visitekaartje naar de buitenwereld moet zijn. Ondertussen zijn we al aan het net-werken met partners uit de buurt: de scholen, de Foyer, die een traject heeft voor jongeren die geïnteresseerd zijn in dans, het ‘stadslabo’ JES, het Huis der Culturen,... Vlakbij zit ook Jeugdhuis Centrum West, waar de Fanfakids vandaan komen: met hen hebben we nog de kindervoorstelling Bêt noir gemaakt. Hier ge-beurt nog veel meer dan we al dachten.”

� Michaël�Bellon

De studio’s zijn nu al bezet tot het eind van het jaar

gen middelen rest Ultima Vez over de volgende twintig jaar nog een lening van 1 miljoen euro af te betalen. Dat kan onder meer door zelf te-gen democratische prijzen te verhuren, want nog een aantal andere gezelschappen verhuist mee van de Koolmijnenkaai: het dansgezel-schap Peeping Tom, Cie Soit van Hans Van den Broeck en Khadouj Films van Vandekeybus’ zus Lut.De verbouwingen begonnen in februari 2011 en zijn nu, met een beetje vertraging, klaar. Marcel Rijdams trad op als de architect die het

kleine budget en de wensen van de bouwheer-choreograaf op elkaar moest afstemmen. Cen-traal staan twee studio’s. De eerste is een gro-te (23 meter lang, 16 meter breed en 9 meter hoog), die een balkon heeft om de vloer vanuit de hoogte te overschouwen. Er valt daglicht binnen, net als in de kleinere studio, die voor een stuk in de grote studio ‘zweeft’. Beide stu-dio’s hebben eigen douches en sanitair en kun-nen onafhankelijk van elkaar gebruikt en af-gesloten worden. Op de verdieping komen alle bureaus van de andere organisaties uit op een gemeenschappelijke keuken. Een gedeelte van de logistiek en knowhow kan zo door de gezel-

op iets meer dan twee miljoen euro. Met de 250.000 euro startsubsidie, 300.000 euro van de VGC, 300.000 euro van het Fonds Culturele Infrastructuur (FoCI) en 300.000 euro aan ei-

schappen worden gedeeld. De hele ruimte is ook nog eens onderkelderd, waardoor hier alle decor- en archiefstukken opgeslagen kunnen worden. In de kelder zit ook nog een geluids-studio. Alles zit nu letterlijk onder één dak.

Workspace MolenbeekVoor Vandekeybus komt er een eind aan meer dan twintig jaar pendelen. Maar ook voor de rest van de Brusselse danswereld opent de aanwezigheid van twee nieuwe repetitiestu-dio’s perspectieven. Ultima Vez organiseerde intern al een reeks workshops en educatieve initiatieven, die nu op structurele manier in het programma kunnen worden gepast zon-der dat ze de dansproducties in de weg lopen.Ultima Vez wordt ook partner van danswerk-plaats Workspace Brussels, die al ruimte mag gebruiken tijdens de komende Brussels Dance Summer. Vanaf volgend jaar hebben ze de studio’s twaalf weken per jaar tot hun be-schikking. Eind augustus volgt een workshop voor kinderen en jongeren, en in september geeft Vandekeybus zelf een workshop van drie weken aan veertig dansers. In novem-ber wil hij beginnen met een soort Acting School for Kids, een initiatief om kinderen vertrouwd te maken met acteren, dat aansluit bij het feit dat Vandekeybus volgend jaar in Zuid-Afrika met een horde kinderen de lang-

Booty looting van Ultima Vez gaat op 23 juni in première op de biënnale van Venetië. Na de zomer zijn er de feestelijkheden bij het 25-jarige bestaan van Ultima Vez en de opening van de nieuwe studio. NieuwZwart wordt opnieuw opgevoerd in de KVS vanaf 14 november, What the body does not remember vanaf 12 februari 2013. In Théâtre 140 is er vanaf 23 oktober een reprise van Radical wrong. Meer op www.ultimavez.com en www.facebook.com/UltimaVez


Groen > Katleen Deruytter wil Velt (weer) naar Brussel halen

‘Er is zoveel te doen in deze stad’

U rban farming is hot, ook in Brussel. Het wemelt van de initiatieven rond stads-landbouw, variërend van ouderwetse

volkstuintjes over stadsbijen en collectieve tuinen tot de mobiele boerderij die op dit mo-ment aan de Akenkaai staat.Katleen Deruytter geeft het toe: “Soms lijkt het wel of Brussel één grote moestuin aan het worden is.” Toch meent ze dat ook Velt een rol te spelen heeft in de hoofdstad. “Er gebeurt al veel, dat klopt, maar vaak door dezelfde ver-enigingen, Nature et Progrès, Le Début des Haricots, Worms. Zij zijn hoofdzakelijk Frans-talig. En ze komen handen te kort.” Deruytter wil met Velt-Brussel zeker niet con-curreren of rivaliseren. “Ik ga proberen om niet in hun vaarwater terecht te komen, en als dat toch gebeurt, wil ik samenwerken.”Deruytter hoopt eigen accenten te kunnen leg-gen. Behalve dat de nieuwe afdeling zich in de eerste plaats tot Nederlandsbegrijpende Brus-selaars zal richten (“Neen, we zijn niet flamin-gant”), is het ook de bedoeling om kansarmen aan te spreken. “Ecologisch leven en tuinieren is nog belangrijker voor mensen met een be-

perkt budget. Zij hebben minder makkelijk toegang tot gezond eten. Terwijl ze vaak veel tijd hebben.”

Samen sterkDat uitgangspunt wil Deruytter meteen con-creet maken in het project van de Koekelberg-se volkstuintjes. Naast de Gomb-woningen op de site van de voormalige brouwerij De Boeck ligt een speelterrein. Dat is al een tijdje dicht na drugs- en andere overlast.De Koekelbergse Haard, de eigenaar, wilde er sociale woningen en een crèche neerzet-ten. Heel jammer, vond Deruytter, die vanuit haar woning uitkijkt op terrein. Het laatste stukje groen weg, en nog meer sociale wonin-gen in de buurt. Zij stelde voor er tuintjes van te maken. Met een petitie wist ze burgemees-ter Philippe Pivin (MR) te overtuigen. Hij stemt er nu mee in dat er enkele individuele perceeltjes en een grote gemeenschappelijke tuin worden ingericht. Alles toegankelijk voor mensen met een handicap en voor blinden. En met als medetuinders de naaste buurtbewo-ners. Dat zijn onder meer de bewoners van de

sociale blokken, de bejaarden van het OCMW-rusthuis Jourdan en de arme gezinnen die over de vloer komen bij de vierdewereldorga-nisatie ATD.Voor de daadwerkelijke realisering van het moestuinproject kan Deruytter de hulp van Velt goed gebruiken. “Wij zijn vrijwilligers. Velt kan ons helpen bij de oprichting van een feitelijke vereniging. Voorts hebben we de ex-pertise van Velt inzake collectieve moestui-nen nodig.”Sowieso is het goed om onder de koepel van een vereniging met een stevige structuur en dertienduizend leden te vallen, zegt Deruyt-ter. “Dan sta je sterker in de onderhandelin-gen met de Brusselse gemeenten.”

ConsumanderenBehalve het Koekelbergse moestuinproject zijn er nog meer activiteiten en plannen. Zo hebben de volkstuiniers van Etterbeek en Samenlevingsopbouw Brussel, dat met sans-papiers een moestuin beheert aan het UZ in Jette, al om assistentie van Velt gevraagd. “En de gemeente Anderlecht heeft een beroep op ons gedaan voor de uitwerking van een proce-dure voor de toewijzing van volkstuintjes. Velt heeft daar namelijk een draaiboek voor.”Is al dat stadsgetuinier geen voorbijgaande rage? Deruytter denkt van niet. “Onze planeet raakt op, de capaciteit van de aarde is bereikt. Consuminderen en consumanderen, of an-ders consumeren, worden dus noodzakelijk.

Katleen Deruytter voor het na overlast gesloten speelterrein. Hier komt straks een moestuin voor de hele buurt.

© SASKIA VANDERSTICHELE

KOEKELBERG – Tot een jaar of drie geleden was er in Brussel een kleine afdeling van Velt, de vereniging voor ecologisch leven en tuinieren. Toen de initiatiefnemer verhuisde, viel de groep uiteen. Nu wil Katleen Deruytter, een overtuigde ecologiste uit Koekelberg, opnieuw een Brusselse afdeling uit de grond stampen. “Met Velt achter je sta je sterker in de onderhandelingen.”

Stadsbewoners gaan weer zelf moeten produ-ceren, net als vroeger. Meer en meer mensen raken daarvan overtuigd. Vele mensen vinden in het gezamenlijk tuinieren ook de rust en de contacten die ze in de Facebook-maatschappij

“Veel mensen vinden in gezamenlijk tuinieren de rust en de contacten die ze in de Facebook-maatschappij zijn kwijtgeraakt”

zijn kwijtgeraakt. Ook jonge mensen, want tuinieren is van alle generaties.”

GebrainwashtDeruytter was niet altijd zo’n overtuigde eco-logist. Ooit reeds ze met een dikke BMW en zag ze op tegen het sorteren van haar afval. Ze werkte toen voor een Amerikaanse multi-national waar het personeel één happy family vormde. “We waren natuurlijk gebrainwasht.”Toen er na een fusie gesnoeid moest worden in het personeel, was het familiegevoel plots verdwenen. Pas na haar vertrek realiseerde Deruytter zich hoe verkeerd het bedrijf met mensen en geld omging. En zoals zo vaak leidde verontwaardiging tot verandering. Ze voelde dat er iets mis was met de gemiddelde westerse levensstijl, deed haar auto weg en stortte zich in allerlei (vrijwilligers)projecten van sociale economie.Momenteel werkt ze voor een organisatie die de belangen van gehandicapten verdedigt en volgt ze een opleiding tot compostmeester. Op haar balkon verschijnt binnenkort een wormenbak voor het composteren. “Balkon-tuinieren: ook zoiets waar ik veel vragen over krijg.”Velt-Brussel mag best een beetje stout en on-deugend zijn, vindt Deruytter. “Ik pleit voor guerrilla gardening, planten en bloemen die plots opduiken in verloren hoekjes of langs gevels. Op die manier kun je burgers en over-heden die wel iets willen, maar niet tot actie overgaan, prikkelen.”Meer nog, ze zou een groepje actieve Brus-selaars willen bijeenkrijgen, een soort zacht-aardig A-team, dat bereid is om af en toe een of andere groene klus aan te pakken: de verwaarloosde tuin van een oudere dame, de door onkruid overwoekerde bloembakken van het bejaardentehuis. “Er is in deze stad zoveel te doen. En tegelijkertijd zijn hier zoveel men-sen met tijd, mensen die soms de hele dag door het raam zitten te staren.”�� Bettina�Hubo

Meer op [email protected] en 0486-24.72.46


ADVERTENTIE

Hoogten en laagten der Lage Landen

De geschiedenis van de Lage Landen op een tijdlijn, afgezet tegen de wereld-geschiedenis.

© S

EA

SID

E PU

BL

ISH

ING

Gelezen: Wout van der Toorn, Logbook of the Low Countries, uitg. Seaside Publishing Den Haag, 208 p., 24,50 euro.

Als de Lage Landen één Laagland zouden zijn, dan speelden wij nu ook mee op het EK voetbal. Maar helaas, de wegen met onze noorderburen zijn alweer een tijdje gescheiden. Toch heeft het misschien zin om Nederland, België en dan meteen ook maar Luxemburg eens even als één entiteit te overschouwen. Wout van der Toorn, een Nederlandse eco-

noom met een voorliefde voor geschiedenis, deed dat door de geschiedenis van die drie landen in één grote tijdlijn te gieten in zijn na-slagwerkje Logbook of the Low Countries.De structuur van het boek, dat vormgegeven is als een scheepslogboek, is eenvoudig: de bladspiegel is verdeeld in een linkerkolom waarin de opzienbarende gebeurtenissen uit de geschiedenis van de Lage Landen worden opgesomd, en een rechterkolom waarin die tegen parallelle gebeurtenissen uit de we-reldgeschiedenis worden afgezet. Bij elkaar gaat het om 2.500 lemma’s met een jaartal ervoor, waarvan de opeenvolging alleen wordt doorbroken door bekende citaten van bekende mensen.De tijdlijn begint in 150.000 voor Christus, toen alles hier nog onder een dik pak ijs zat, en eindigt met de jaren 2009 en 2010, toen Herman Van Rompuy ‘president’ van Europa, en Mark Rutte premier van Nederland werd.

Dat Rutte ondertussen onderuit ging bij be-grotingsbesprekingen in het Catshuis, staat er niet meer in, maar bijvoorbeeld wel dat dat Catshuis dateert van halverwege de zeven-tiende eeuw, toen dichter-politicus Jacob Cats het liet bouwen.In de prehistorie vliegen de jaren nog snel. De eerste mensen die in 30.000 voor Christus iets verloren hadden in onze contreien, waren overigens Limburgers avant la lettre. Niet veel later zitten we bij de Bataven en de Galliërs, onder wie Caesar de Belgen herkende als de dappersten. Van Toorn citeert Caesar volledig, waardoor we eraan herinnerd worden dat de Belgen vooral dapper waren omdat ze het verst van de (Romeinse) beschaving verwijderd wa-ren, zodat ze ook over de minst verweekte (let-terlijk ‘vervrouwelijkte’) geesten beschikten.Maar ook de Friezen kunnen prat gaan op een Romeins citaat, want nadat de Romeinen in 28 na Christus de strijd tegen de Friezen hadden opgegeven, schreef de geschiedschrij-ver Tacitus dat zij hun naam onder de Ger-

maanse stammen nu wel hadden gevestigd.Het zijn zulke wetenswaardigheden die het boekwerk interessant maken voor wie al enigszins op de hoogte is van onze vader-landse geschiedenis. Wat weten wij Belgen bijvoorbeeld van Willem Beukelszoon, die rond 1350 zijn volk de haring zou hebben leren kaken (kieuwen en ingewanden verwij-deren om beter te conserveren)? Wie van ons weet dat de Bataafse Republiek al in 1796 verkiezingen organiseerde? Of dat Napo-leons broer Lodewijk, benoemd tot koning van de Noordelijke Nederlanden, zichzelf in zijn ijver om Nederlands te spreken ‘Konijn van Holland’ zou hebben genoemd? Toch een klein schoonheidsfoutje: de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928 staan wel vermeld, die van Antwerpen in 1920 niet...De rechterkolom met de wereldgeschiede-nis, waarin Van der Toorn zoveel mogelijk aandacht besteedt aan de geschiedenis van China, India of het Midden-Oosten, staat natuurlijk vol met data die in onze geschie-denislessen nooit aan de orde zijn geweest. 496 staat ons nog voor de geest als het jaar van de bekering van Clovis, en 622 als het jaar nul voor de volgelingen van Moham-med. Maar ook 655 was in die context van belang. De Arabieren versloegen toen de By-zantijnen bij het Turkse Dhat al-Sawari om daarna zo’n duizend jaar de handelsroute naar India en China te controleren en met-een ook hun geloof te verspreiden.Hoewel je geneigd bent elke tijdlijn apart en verticaal te lezen, vallen soms wel zaken op door van links naar rechts te springen. Bijvoorbeeld dat de Chinezen rond 300 de stijgbeugel uitvonden terwijl wij pas rond de Slag bij Poitiers, een dikke vierhonderd jaar later, op dat idee kwamen. Of dat de eerste teruggevonden geschreven tekst in onze taal, de legende van Sint-Servaas door Hendrik van Veldeken (circa 1170), ongeveer samenvalt met het begin van de bouw van de toren van Pisa (1174).Overigens verscheen het Logboek der Lage Landen eerder ook al in het Nederlands.

� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

DE BESTE ADRESJES VOLGENS FM BRUSSEL

BRUSSEL – Onze collega’s van de stadsradio FM Brussel brengen een nieuwe drietalige stadsgids op de markt. Het pocketboekje ver-zamelt meer dan honderd nieuwe adressen en gevestigde waarden uit Brussel en omge-ving.Van het oudste zwembad van Brussel (in El-sene) tot De Vaartkapoen in Molenbeek, over de Boeremet in Kuregem: de kleine stadsgids bundelt de beste adressen uit Brussel die het afgelopen jaar allemaal eens aan bod kwamen in de programma’s van FM Brussel. Ze worden opgedeeld in verschillende categorieën: cul-tuur, escapism, nightlife, winkels, bar en eten.

Bekende FM Brussel-stemmen als Annabelle Van Nieuwenhuyse en Saïd Al-Haddad geven hun favoriete plekjes prijs.“Dit is de derde editie van de FM Brusselgids,” zegt directeur-hoofdredacteur Jeroen Roppe. “Met dit boekje onderstreept FM Brussel zijn gidsfunctie. Onze luisteraars zijn namelijk mensen die Brussel en omgeving beter willen leren kennen.”De stadsgids is gratis te krijgen op alle plek-ken die in het boekje vermeld staan en in alle Nederlandstalige bibliotheken en Vlaamse gemeenschapscentra in Brussel.� LP

TELEX VADROUILLE

ZOMERVOORDELEN VAN DE UITPAS

BRUSSEL/AALST – Vorige week ging het pro-ject Uitpas 2012 van minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) van start. Het proef-project is een opwaardering van de vroegere Kansenpas naar alle cultuurgebruikers in de stad Aalst en de belendende gemeenten Erpe-Mere, Lede en Haaltert.Met de Uitpas kunnen ‘kansengroepen’ voor anderhalve tot drie euro of kan Jan Modaal tegen vol tarief naar optredens, evenementen, sport en film. Zij die de volle pot betalen, kun-nen wel sparen voor een korting of geschenk op hun Uitpas-spaarkaart. Het proefproject is

bovenlokaal uitgebreid met ‘vrijetijdspartici-patie’ in vier Brusselse huizen: de AB, de KVS, Beursschouwburg en Muntpunt. Zo kunnen de Oost-Vlaamse buren vip-arrangementen winnen voor de 11 juliviering (optreden van Raymond met aperitiefje, de film Brussels by night en een muzikale stadsverkenning). Bij de KVS geldt ‘één kaartje kopen, één kaartje gra-tis’. Daarnaast kan worden gespaard voor de Brussels Card (gratis toegang in dertig musea) of een gratis geleide groepswandeling in de stad. Genoeg leuks om Vlamingen naar Brus-sel te lokken.� JMB

De Belgen waren vooral de dappersten onder de Galliërs omdat ze het verst van de (Romeinse) beschaving verwijderd waren

agendamagazine.be

NL � AGENDA heeft eindelijk een meertalige stek op het wereldwijde web. Op agendamagazine.be vindt u alle artikels uit het papieren magazine, aangevuld met extra teksten beeldmateriaal, fi lmpjes, audiofragmenten, maar ook exclusieve

onlineberichten en een terugblik op onze avon-turen in de stad. U krijgt dus nog meer fi lm, mu-ziek, theater, dans, expo’s, shops, restaurants, cafés… En een sneak peek in de Wunderkammers van onze Brusselse kunstenaars.

Adv_blog2012.indd 1 12-06-12 11:02


Culinair > Speciaalzaak Fromagerie Au Coq dicht door gezondheidsproblemen

Het einde van een kaastijdperk

O p een paar stappen van De Jacht – La Chasse voor de Brusselaars – prijkt een rode

haan op de vitrine van Fromagerie du Coq. Die haan kraait op 30 juni voor de laatste keer, want dan sluit de kaaswinkel definitief. Daardoor ontstaat een gat in de kaascultuur

van de vele klanten die de liefde van Cardoen delen. Want Cardoen koestert kaas als een geraffineerd kleinood.Foto’s aan de muur getuigen van het rijke verleden van de winkel, die in 1928 openging. Aandoenlijke affi-ches met reclame uit de oude doos

maken de klant meteen duidelijk dat hij een afspraak heeft met de ge-schiedenis. Diploma’s en eretekens alom. Kazen daarentegen worden schaarser in de vitrinekast.Ondanks het slinkende aanbod heeft Cardoen nog parels in huis. “Kijk naar deze kaas, La Ferme ‘Le

ETTERBEEK – Na een passionele verhouding van 43 jaar met zijn kaaswinkel Fromagerie Au Coq hangt Jean-Pierre Cardoen (63) eind juni definitief zijn kiel aan de haak. Ondanks zijn gezondheidsproblemen spreekt hij nog altijd met liefde over ‘echte’ kaas. Gepasteuriseerde kazen noemt hij ‘des crasses’, afval.

Jean-Pierre Cardoen, kaashandelaar-berijper met een lange staat van dienst. “Sommige industriële kazen worden gemaakt met industrieel afval en modder.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Cultuur > Nieuw Munt-seizoen vroeg van start

Magie bij zonsondergang en -opgangBRUSSEL – Crisis of niet, aan de ticketbalie van De Munt loopt het storm voor de september-evenementen.

Het seizoen begint al eind augustus met Anne Teresa De Keersmaeker, net gehonoreerd met de Vlaamse Prijs voor Algemene Culturele Ver-dienste. Haar Cesena (2011) en En atendant (2010) waren toppremières op het Festival van Avignon. De aha-

erlebnis bij die dansproducties had veel te maken met de locatie en het tijdstip. In het betoverende Cloître des Célestins liet ze haar dansers bij zonsondergang het zand bespelen op veertiende-eeuwse polyfonische muziek. Later kwam En atendant naar Brussel, maar in de zaal verloor het veel van zijn emotionele lading. Bij Cesena, vorig jaar te zien in de Cour d’Honneur van het Palais des Pâpes, draaide alles rond zonsop- En atendant: straks onder de blote hemel in Villers-la-Ville.

© P

AR

TS

de jongste jaren werd het moeilijk. Door de stadsvlucht van de midden-klasse – het gros van mijn klanten –, maar ook door de veranderende be-volkingssamenstelling in Brussel. Dat fenomeen treft heel wat hande-laars in Brussel. Nieuwe Belgen uit Afrika en Azië hebben ook totaal geen kaascultuur. Bovendien drum-men de industrieel gemaakte kazen en de hygiënistische houding van de Europese Unie de echte kazen in de hoek. Daarmee speelt Europa in de kaart van de multinationals. De in-dustrie is de vijand van de werkne-mer, van de smaak en van de volks-gezondheid.”Voor ordinaire kazen hoef(de) je bij Cardoen niet aan te kloppen. “Mensen eten meer en meer valse, smaakloze, gepasteuriseerde ka-zen, echte troep. Als men net als bij wijn had gekozen voor een appella-tion contrôlée, dan mocht negentig procent van wat nu als kaas aan de man wordt gebracht, niet verkocht worden. De onwetendheid over wat mensen eten, is onvoorstelbaar,” legt hij uit. “Sommige industriële kazen worden gemaakt met indus-trieel afval en modder.”Cardoen betreurt de teloorgang van het ambachtelijke. “Kaas is een complex product. Zelf ben ik kaashandelaar-berijper.” Zijn nu leegstaande rijpingskelder heeft nog altijd het uitzicht van een on-dergrondse bankkluis waarin goud wordt opgeslagen. Maar dan goud afkomstig van koeien, geiten en schapen. “Zo’n rijping gebeurt bij een constante temperatuur en voch-tigheidsgraad. Die verschilt van kaas tot kaas. De duur van die rij-ping kan gaan van een paar weken tot drie jaar.”Cardoen kocht kazen in heel Euro-pa, meestal zelf, maar ook via tus-senpersonen. “Kijk,” zegt hij, terwijl hij een fotoalbum opdiept, “in de ja-ren 1980 hebben ze zelfs de trouw-zaal van het Brusselse stadhuis af-gehuurd om me in de orde van de

Bailli’. Ook andere Belgische kazen zijn uitstekend, zoals Le Malmedy, de Pas de Bleu – de enige Belgische blauwe kaas, uit Gent – of de Calen-droz. Of neem nu deze Cantal, de oudste Franse kaas. De Romeinse letterkundige en politicus Plinius verwees in een van zijn geschriften al naar de Cantal.” Ook aan toebe-horen ontbreekt het Cardoen niet. Zo laat hij me proeven uit een enor-me pot Luikse siroop, “ideaal als smaakmaker bij de Hervekaas.”“Ik heb gouden jaren gekend, maar

gang. Omdat De Munt al lang uit zijn zaal wil treden om producties beter tot hun recht te laten komen, is het tweeluik En atendant/Cesena in de nacht van 31 augustus op 1 september te beleven in de ruïnes van de abdij van Villers-la-Ville. De werken zijn los van elkaar te zien of na elkaar, voor wie blijft kamperen. Nachtpatrouilles zullen drank en spijs aanleveren. Later dit seizoen brengt De Keersmaeker een her-schrijving van Elena’s aria uit 1984 en creëert ze Partita 2.Het operaseizoen, dat ‘menselijke passie’ als rode draad kreeg, mikt nog meer op verrassing. Nadat re-gisseur Guy Joosten een flamboyan-te Lucia di Lammermoor (2009) in het Koninklijk Circus etaleerde,


Wanneer het op het kopen van een biefstuk aan-komt, krijg ik faalangst.

Mijn ouders discussieerden vaak over de kwaliteit van het vlees op ons bord, en als kind snapte ik dat niet helemaal, behalve dat het héél belangrijk moest zijn. Mijn moeder stond erop dat het vlees zacht was, voor mijn vader moest de smaak voor-rang krijgen.Ik herinner me hoe op de markt mijn vader een slager aandachtig gadesloeg wanneer die een rund in schijven sneed. Hij vergeleek het gemak waar-mee het mes door de dierlijke weefsels gleed, met de kleur van vlees en vet. Op een ogenblik zei hij dan “Dat is het”, en de wekelijkse steak kwam onze richting uit, met het vooruitzicht op huisgemaakte frietjes en een bord versierd met waterkers of latuw. Vlees kiezen was iets moeilijks, iets arcaans. Bij anoniem voorverpakt vlees is niet te zien hoe weer-spannig het is, men moet er een slager voor aan het werk zien.Is het daarom dat ik niet zo vaak rundsvlees koop? Bij mijn terugkeer in ons landje stond ik er alleen voor in de winkel. Ik was nu zelf ‘gezinshoofd’ en kon niet meer rekenen op een ervaren vader. Wat is het toch makkelijk als iemand anders de keu-zes maakt, en dan vooral bij die meest prangende vraag, die elke dag de Belgische huishoudens in de ban houdt: “Wat eten we vandaag?”Heel vaak was ik teleurgesteld in de aankoop van rundsvlees. Er zijn gelukkig véél slagers in onze buurt: wel een twaalftal op wandelafstand. Met-tertijd groeit het vertrouwen in de een of de andere. Men leert wie goed lamsvlees heeft, wie de betere worstjes draait, soms zelfs op welke dagen men het best langsloopt. Maar dan is het nog niet gedaan. Kiezen we voor een entrecôte, een pelé, een petit nerf of een contrefi let? Alles heeft zijn prijs, overal kan het mis gaan.Bij de meeste slagers is er enkel Belgisch witblauw dikbilvlees te krijgen. Heel zelden vinden we charo-lais, angus of limousin. Wat moeten we dan kiezen? Caveat emptor, ‘dat de koper oplette’, zegt een wet van de oude Romeinen. Het is onze verantwoor-delijkheid wat voor vlees we kopen; de slager of de supermarkt zou graag voor ons kiezen, maar dan dienen ze hun eigen belang, niet het onze.Om het helemaal ingewikkeld te maken: hoe lang is het vlees gerijpt, of ‘afgehangen’ zoals men soms zegt? Hier bepaalt de slager dat. Maar in Zuid-En-geland vond ik ooit (bij Marks & Spencer) voorver-

pakt rundsvlees dat in een gamma verschillende

rij pingen werd aange-boden. Dat ging van

een goedkopere zeven dagen ge-rijpt, over veertien

dagen rijping tot een indrukwekken-

der 21 dagen ‘gehan-gen’. Hier heb ik dat nog

nooit gezien. Hoe langer gerijpt, hoe duurder, want hoe meer gewichts-

verlies het karkas ondergaat. Dat rijpen kan gebeuren in de lucht of onder vacuüm. Het resultaat zal anders zijn. Zoveel keuzes, zoveel smaak- en bijt-variabelen. Een mens zou uit gemak voor een haring kiezen, mochten er voor die vis ook al niet zoveel keuzes bestaan.Engeland, zei ik. Is het u ook opgevallen hoeveel rundsvleestermen uit dat land schijnen te stam-men? Wij eten biefstuk (beef steak) en rosbief (roast beef ); de Fransen denken niet aan Engeland wan-neer ze een rumsteck (rump steak) bestellen. Italia-nen eten geen rood vlees, en als ze dat wel doen (de Florentijnen), dan heet dat bistecca (alla fi orentina). De Duitsers breiden het zelfs uit tot Schweinesteak.Historisch zou het zo zijn dat geroosterd rundsvlees altijd veel populairder was in Engeland dan elders. Er werd door meer lagen van de bevolking rood vlees gegeten dan op het Continent. Zelfs gewone solda-ten kregen er. Niet voor niets heten de bewakers van de kroonjuwelen in Londen Beefeaters (‘rundeters’). Het woord steak betekent trouwens niet ‘stuk’, zoals wij Nederlandstaligen zouden kunnen denken. Het is geen West-Vlaams! Het is oude Vikingtaal en be-tekent ‘geroosterd’. Vandaag bakt men in Scandina-vië stegt oksekød, geroosterd (het kan ook gebakken) rundsvlees.Een van de mooiste plekken om vlees te leren ken-nen, is de vleesmarkt in het slachthuis in Kuregem. Die is open tijdens de weekendmarkt, elke vrijdag,

zaterdag en zondag. De plek is hallucinant: meer dan dertig eenvoudige vleeswinkels bedienen een bonte massa van honderden, neen, duizenden klan-ten uit alle bevolkingsgroepen van de wereld. Men kan er ‘op prijs’ kopen of op kwaliteit, afhankelijk van of het een feest wordt of het einde van de maand is. Gebaarde halalverkopers staan er naast blozende blonde varkensslagers. Er is keuze! Alle verkopers zijn groothandelaars of hebben ook een winkel el-ders. De controle van het FAVV en van Abatan zelf is onverbiddelijk: wie foefelt, vliegt eruit. Het zijn geen mooie winkels, maar men voelt zich er in het centrum van de vleeswereld.Bij een van die slagers vond ik bovenstaand mees-terwerkje. Deze lachende entrecote was ruim voor-zien van geel vet en dat, zo leerde ik, is een teken van kwaliteit. Het vet zat ook gul door het vlees ge-marmerd en de kleur was dieprood. Een rund dat geleefd heeft, met andere woorden. Ook thuis, in de pan, gedroeg het zich voorbeeldig, en de smaak en zachtheid waren uitstekend. En dit, beste lezers, voor negen (9) euro per kilo. Ga er ook eens kijken. Alvast smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Entrecote

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Het woord steak betekent niet ‘stuk’, het is geen West-Vlaams! Het is oude Vikingtaal en betekent ‘geroosterd’

pakt rundsvlees dat in een gamma verschillende

rij pingen werd aange-boden. Dat ging van

een indrukwekken-der 21 dagen ‘gehan-

gen’. Hier heb ik dat nog nooit gezien. Hoe langer gerijpt,

hoe duurder, want hoe meer gewichts-verlies het karkas ondergaat. Dat rijpen kan ©

NIC

K TR

AC

HE

T

Kaaswinkels: de tips van Cardoen

■ La Petite Vache, Leuvensesteenweg 69, Sint-Joost-ten-Node■ Chez Catherine, Zuidstraat 23, Brussel■ Le Livarot, Boondaalsesteenweg 615, Elsene■ Crémerie Saint-Michel, Chaussée de Bruxelles 244, Waterloo

kaasridders te verheffen. Die orde was toen nog nationaal, nu zijn de kaasridders gesplitst in een Vlaam-se en een Franstalige afdeling,” zegt hij met een zucht. Zijn roots lig-gen in het Vlaamse Galmaarden,

maar toch is het Frans zijn voertaal.Cardoen kreeg van zijn vader op elf-jarige leeftijd te horen dat hij maar beter mee in zijn bakkerij kwam werken. “Ik werkte tot twintig uur per dag, wat ook toen al illegaal was. Toen ik in het huwelijksbootje stap-te, besefte ik snel dat het bakkers-beroep niet verenigbaar was met een gezinsleven. En dan ben ik op mijn twintigste overgeschakeld op kaas. Sinds 1969 werk ik hier, eerst als verkoper, dan als partner en sinds een kwarteeuw als eigenaar.”

Kennis en passieEen traiteur neemt weldra Cardoens plaats in. Het vertrek heeft alles te

maken met zijn wankele gezond-heid, die in schril contrast staat met zijn levenslust. Toch is er een merk-waardige parallel tussen de sluiting van zijn winkeltje en wat in zijn ogen de ondergang van de kaascultuur is. “Een tiental jaar geleden riep ik de mensen op om echte camembert te eten. Toen waren er nog zestig pro-ducenten van echte camembert, nu zijn er nog drie.”De klanten zien de sluiting met lede ogen aan. Liliane Englebert bij voor-beeld, gepensioneerd vertaalster bij het Hof van Cassatie, is er het hart van in. “Zijn doorleefde kennis en passie zal ik enorm missen. Ik kom hier al veertig jaar.” Of de veel jon-gere Pierre Loos: “Hij heeft mij de smaak voor lekkere kazen bijge-bracht. Nu weet ik niet waarheen.”“Commercieel verklaarden sommi-gen mij gek,” zegt Cardoen, “maar ik ben trouw gebleven aan mijn prin-cipes. Kazen waarin ik niet geloof, heb ik nooit verkocht. Maredsous bij voorbeeld, die kwam er bij mij niet in. De paters van Maredsous zijn ge-specialiseerd in Bijbelteksten, niet in kazen.”Opvolging heeft deze ongekroonde keizer van de kaasdynastie niet. Zijn twee kinderen en vier kleinkinderen laten de plateau aan zich voorbij-gaan.

Eric Vancoppenolle / brusselnieuws.be

Fromagerie Au Coq, Waversesteenweg 730, 1040 Etterbeek

“Maredsous kwam er bij mij niet in. De paters van Maredsous zijn gespecialiseerd in Bijbelteksten, niet in kazen”

werd de locatie direct vastgelegd voor zijn nieuwe productie Lucrezia Borgia (2013), een stuk over de lieve gifmengster dat sinds 1870 in Brus-sel niet meer te zien was.Voor een breed publiek tot en met – ook dát is besparen – komen er feestelijke eindejaarsvermakelijkhe-den. Beginnend met een ‘Brusselse versie’ van de Strauss-operette Die Fledermaus, afgewisseld met een nieuwe productie van La Traviata – u weet wel, over het luxehoertje dat verliefd geraakt. In december staat een rist Schubert-liederen (Frauen-liebe und -leben) van de charismati-sche mezzosopraan Waltraud Meier geprogrammeerd. De enige reprise is Pelléas et Mélisande (Debussy), in een regie van nationale trots

Pierre Audi, en het is geen reprise uit besparingsoverwegingen, maar als hommage aan dirigent Ludo-vic Morlot, de nieuwe chef van het Munt-orkest.Op de wereldpremière van Benoît Merniers La dispute blijft het wach-ten tot maart 2013. Maar verras-singen van het huis zijn er onder meer met de video-muziektheater-installatie O Mensch! (Dusapin), (kinder)muziektheater Prinses Tu-randot (HetPaleis) en Les aveugles (LOD) en het toneelstuk After the rehearsal (Ivo van Hove). Allemaal andersoortig theater: ook in zijn tweede termijn blijft directeur Peter de Caluwe vernieuwen.

Jean-Marie Binst


Raf Custers en Greet Brauwers: “Een genuanceerder beeld van Brussel in de pers zou toch wel mogen.”

G eadopteerde Brusselaars zijn het, Raf Custers en Greet Brauwers. Hij is Lim-burger van geboorte, zij West-Vlaam-

se. Beiden voelen ze zich prima bij hun leven in Brussel.Raf Custers: “Is het de lucht? Of is het het wa-ter, waarmee ze kriek en geuze maken – wie zal het zeggen? Feit is dat hier een soort eigen-zinnigheid, een geuzengeest leeft die er hope-lijk nooit uit te krijgen is.”Greet Brauwers: “Vlamingen weten weinig van Brussel. Behalve dat stereotiepe beeld van de gevaarlijke stad. Omdat mensen in bepaalde

kranten, ik ga geen namen noemen, ook alleen dat te zien krijgen. Het minste incident wordt breed uitgesmeerd. Ik hoef zelfs niet verder te zoeken dan mijn familie om dat bevestigd te zien: ‘Brussel? Hoe kun je daar nu in gods-naam leven?’ Terwijl de combinatie van klein-schaligheid en kosmopolitisme van Brussel een unieke, uiterst boeiende plek maakt.” Custers: “Natuurlijk is het geen simpele stad, het is niet al rozengeur en maneschijn, maar een genuanceerder beeld in de pers zou toch mogen.”Brauwers: “Het is de enige plek in België waar

ik me echt thuis kan voelen. Waar wij ons thuis kunnen voelen. Mochten we ooit verkas-sen, dan zou het naar het buitenland zijn.”

Bedelaar op gouden troonBrauwers bemant de redactie van DeWereld-Morgen.be, Custers is researcher voor de on-derzoeksgroep Gresea over Noord-Zuidver-houdingen. De drang om de dingen te duiden zoals ze zijn, om een genuanceerd beeld bren-gen, hebben ze gemeen. Dat is ook wat ze doen in hun gezamenlijke docuvideo-projecten, die ze sinds de jaren 1990 naast hun dagelijkse

werkzaamheden opzetten. Ze vullen elkaar mooi aan voor techniek, research en inter-views. Hun jongste – bekroonde – documen-taire videoreportage voerde hen naar Bolivia.Custers: “Een drietal jaar geleden liep ik aan de Beurs een vriendin tegen het lijf die net te-rug was van Bolivia. Ze vertelde me over de Belgische ingenieur Guillaume Roelands, die er meewerkt aan een mijnbouwproject van de Boliviaanse regering voor het winnen van li-thium. Ze zitten daar in Bolivia op de grootste lithiumreserves ter wereld, een enorme uit-daging voor een land dat gerangschikt staat als het tweede armste van Zuid-Amerika. Ik voelde: daar kunnen we misschien iets mee, met het verhaal van deze bedelaar op een gou-den troon.”“Een jaar later gingen we ter plekke, en het bleek inderdaad een heel interessant alter-natief voor de mijnbouw in landen van het zuidelijk halfrond, die zowat onveranderlijk uitbesteed is aan multinationals. Een alter-

© MARC GYSENS

BRUSSEL – “Onze motivatie? Zoeken naar de ware toedracht, naar de mechanismen achter iets, de verschillende opinies laten horen. Mensen doen beseffen dat er meer versies van één verhaal kunnen zijn. Dat ze zelf dingen kunnen uitzoeken en niet alles wat hen wordt voorgeschoteld, zomaar voor waar moeten aannemen.” Vanuit hun journalistieke achtergrond maken Raf Custers en Greet Brauwers samen documentaire videoreportages. Hun film Lithium, vloek of zegen voor Bolivia? is een tijdje geleden bekroond met de persprijs van de Raad voor Duurzame Ontwikkeling.

‘Neem niet zomaar alles voor waar aan’

Raf Custers en Greet Brauwers, documentairemakers

De zoutvlakte van Uyuni, die de grootste lithiumreserve ter wereld herbergt. Vloek of zegen voor het op één na armste land van Zuid-Amerika?

© R

AF C

US

TER

S / GR

EE

T BR

AU

WE

RS


FREDDI SMEKENS

Te puut

D e schrandere Brusselse uitdrukking te puut betekent ‘te voet’.In mijn prille schooltijd heb ik nog

geleerd dat een paard geen poten, maar benen heeft. Of die wijsheid opgaat, zou ik niet kunnen zeggen. Da moot dus nog neki noegegoen weudde, en ik zal niet nalaten dat in een nabije of verre toekomst ook te doen. Feit is wel dat de modale Brusselaar het van uure en puute moet hebben. Dat hem dikwaails van zaain uure mokt, weite we al lang. En we stellen ook vast dat hij of zij er hier ni op zeet vè van taaid tot taaid e stukske te puut af te legge. Bij mij is dat al sinds mijn jeugd het geval. Natuurlijk maak ik ook graag gebruik van de diensten die ons openbaar vervoer te bieden heeft, maar wanneer het enigszins kan en zeker als weer en wind het toelaten, geef ik er de voorkeur aan om de afstand van A naar B te puut af te leggen.Wat dat openbaar vervoer betreft, wou ik nog even opmerken dat ik de tijd nog heb gekend dat de trolleybus reed, e saut tram op banne mè twie fleche er op. Dat was lang voor de komst van de metro. Wat ik ook nog weet, is dat diezelfde trolley voorbij het Luxemburgstation reed. Wat de metro be-treft, heb ik ervoor gezorgd dat ik de eerste passagier was die in het station Herrmann-Debroux uitstapte. Dat was tijdens de plechtige opening van diezelfde eindhalte. IJdelheid, waarde lezer...Maar bij dat alles blijf ik erbij dat te puut goen nog de beste maneer es vè ’n stad in het algemien, en Brussel surtout, te liere kenne. Natuurlijk gaat er niets boven e wan-delingske in de vrije natuur. Maar wie de charmes en de geheimenissen van onze en van andere steden wil beleven en ontdek-ken, raad ik toch aan om er zoveel moge-lijk te puut op uit te trekken. Voor sommige stadsgenoten zal dat laatste misschien ge-makkelijker gezegd dan gedaan zijn, maar voor de overigen loont een fikse stadswan-deling op tijd en stond zeker de moeite.Natuurlijk is bij alles wat voorafging, ook ne velo zeker niet uit den boze. Maar te puut zal, althans volgens mijn ervaring, heel wat meer opleveren op onze ontdekkingstocht

doorheen de stad. Temeer daar men in dat geval niet verplicht is om naar een parkeer-plaats uit te kijken, wat ons ook alweer een hele boel tijd doet uitsparen. Auver da leste kan nateurlaaik gediskuteid weudde, mo lot er ons gerust van ooitgoen da oek in da geval probeire niks kost.De lezer zal ondertussen wel gemerkt heb-ben dat ik met ongebreideld enthousiasme ’n lans breik vè de vootganger. Het feit dat ik er sinds al die jaren zelf een ben, zal daar zeker niet vreemd aan zijn. En het mag hier-bij gerust ook worden gezegd dat ik mij te puut zelden of nooit vlugger verplaats dan de door mezelf opgelegde vaaif kilomeiter per eur, hoe gezond ik joggen of lopen ook beschouw.Daarnet hadden we het over de natuur. Wel-nu, wie af en toe te puut de stad verkent, zal ongetwijfeld het aangename contrast met de natuur weten te appreciëren. En ik merk daarbij tevens op dat een stad als de onze op het gebied van groen zeker niet voor an-dere grootsteden hoeft onder te doen. Dat dat laatste ook nog mooi rijmt, is voor een dichter uiteraard lekker meegenomen.Enfin, laat te puut of ni te puut gerust the question zijn en dat ook blijven. Ik wil er ook op wijzen dat te puut van de drukte die onze stad met zich meebrengt, naar de kalmte en sereniteit van bijvoorbeeld ons Zoniën-woud, in feite maar een kleine stap is. Wat dat betreft mogen wij ons hier als wande-laar en voetganger gelukkig prijzen. Het is mij trouwens altijd een genoegen geweest om de bezoeker aan Brussel daarop keer op keer weer attent te maken. ’n Betche chauvi-nisme lijkt me hier wel gepast.Ziezo, waarde lezer, mij rest nog te hopen dat ik voor te puut goen ni te veul reclam hem gemokt. En mocht dat toch het geval zijn, dan zou ik het bij ons aloude gezegde hou-den: baat het niet, het zal ook niet schaden. In elk geval blijf ik ervan overtuigd dat het merendeel van mijn stadsgenoten zo niet verwoede, dan toch enthousiaste wande-laars zijn en dat ook zullen blijven. Mogen zij op dat gebied een stichtend voorbeeld zijn voor alle stedelingen, waar ook ter we-reld.

natief met veel weerhaken ook, met veel fac-toren die het systeem dreigen te blokkeren. Eind 2009 zijn we eraan begonnen, een jaar later was de film er. Ondertussen heb ik er een heleboel artikels over geschreven, en dat zit nu mee in een iets langer lopend project: een boek dat zich stap voor stap heeft ont-wikkeld en dat – grof omschreven – gaat over grondstoffen die de basis zijn voor alledaagse gebruiksvoorwerpen. Een boek dat vertelt hoe die materialen ontgonnen worden, dat de eco-nomie eromheen blootlegt, dat vertelt wie van het proces profiteert. Normaal gezien zou het eind dit jaar moeten verschijnen.” “Het Boliviaanse project gaat uit van een boe-renvakbond en is opgepikt door de linkse pre-sident van Bolivia (Evo Morales, red.). Maar er zijn heel wat tussenniveaus. Onder meer politici die niet altijd even zuiver op de graat zijn. Dan heb je ook nog de spanningen met

de boeren, die het project nog steeds als het hunne beschouwen, maar die vrezen dat het gaat verwateren, dat het uitverkocht wordt aan buitenlandse multinationals. Het project is nu blijkbaar op een kritisch punt gekomen. Veel interne spanningen, persoonlijke belangen die beginnen te spelen.” Brauwers: “Interne spanningen waarbij de multinationals waarschijnlijk achter de scher-men maar wat graag olie op het vuur gooien. Het gaat over heel veel geld, er zijn enorme belangen mee gemoeid. En je zit nu eenmaal met de situatie dat Bolivia heel arm is, en dan is het natuurlijk makkelijk om een zwakke schakel te vinden. We hebben het gelobby ter plaatse gezien. Iedereen was er, de Japanners, de Chinezen, de Koreanen, de Fransen... Die staan daar allemaal op de stoep in de hoop dat de exploitatie in hun handen komt. Maar ge-lukkig blijft Bolivia tot nader order strijdbaar.”Custers: “We hebben in La Paz bijvoorbeeld de Franse ambassadeur gesproken; die man kwam over als een handelsreiziger. Een han-delsreiziger voor een groot Frans conglome-raat, dat zijn basis heeft in de maritieme we-

reld en zich ondertussen heeft geworpen op de productie van elektrische auto’s. En daar moet je dan tegen opboksen als land dat nog een hele weg te gaan heeft. De mensen die achter het project staan, verwijzen ook naar de hele koloniale geschiedenis. Er is indertijd ontzettend veel zilver en tin weggehaald uit Bolivia, vooral naar Spanje. Ze zeggen: ‘Als je al het zilver zou gebruiken dat hier in de ko-loniale periode is weggehaald, dan zou je een brug kunnen bouwen van La Paz tot voor de deur van het koninklijk paleis in Madrid.’ Het is dan ook vanuit zo’n soort inzicht dat ze er nu fervent tegen zijn om dit project, dat echt van nul is begonnen, uit te besteden aan het buitenland.” Brauwers: “Grondstoffen zouden de rijkdom moeten zijn voor landen van het Zuiden. Maar zoals de zaken er nu voor staan, zijn ze de destructieve kracht voor veel van die landen. Er zijn zoveel buitenlandse belangen mee ge-moeid dat het een echte krabbenmand is.”Het zijn dit soort verhalen waarvoor de tan-dem Custers-Brauwers telkens weer warm loopt. Brauwers: “Je kunt naar het zuidelijk halfrond gaan en het verhaal van de armoede en de miserie brengen. Of je kunt op zoek gaan naar alternatieven zoals in Bolivia of in Congo – waar we al veel actief zijn geweest – en die in beeld proberen te brengen. Dat is wat wij altijd proberen te doen: de andere kant laten zien. Niet focussen op wat er slecht gaat, wel op de strijdbaarheid en inventiviteit van de mensen.” Custers: “Autonomie is een recht dat door het Noorden dikwijls miskend wordt, of gewoon-weg genegeerd. In tweede instantie vanuit een misplaatst gevoel van moreel overwicht, in eerste instantie nog altijd vanuit een soort van koloniaal denken. Het eigen economische belang dat primeert. Een agenda waar men nadien een soort verantwoording aan geeft, of een morele verpakking.”Brauwers: “In die zin zijn de moderne com-municatiemiddelen een zegen. Het internet is ons platform, of een van onze platformen, het zorgt er gewoonweg voor dat je dit soort zaken bij een breder publiek krijgt dan voorheen. De keerzijde is dan weer dat het dreigt te verdrin-ken in het overaanbod. Maar ik geloof wel in de mediawijsheid van de volgende generatie. Wij zijn er niet mee opgegroeid, maar ik zie bijvoorbeeld dat mijn zoon er helemaal anders mee omgaat dan wij.”� Karel�Van�der�Auwera

De film staat online: www.dewe-reldmorgen.be/video/2010/12/19/lithium-een-vloek-een-zegen-voor-bolivia#comment-8329

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

“Grondstoffen zouden de rijkdom moeten zijn voor landen van het Zuiden. Maar voor veel van die landen zijn ze net de destructieve kracht”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Tuur De Moor ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – Frederic Bouvy heeft het spor-ten in zijn genen. Of het nu op skilatten, met een hockeystick of aan het stuur van een auto is: succes verzekerd. De nu 45-jarige Brusselaar heeft er een glansrijke carrière op zitten, zowel in de autosport als in de business. Aan stoppen denkt hij niet. Hij gaat voluit, net als op het circuit.

“Ik heb het geluk dat mijn vader altijd heel spor-tief en dynamisch is geweest,” vindt Frederic Bouvy. “Hij heeft op hoog niveau gehockeyd, en ook in de motorsport was hij begenadigd: hij heeft onder meer drie keer Parijs-Dakar ge-reden. Ik heb die passies geërfd. Zo heb ik bij de nationale hockeyploeg op gazon gespeeld en heb ik met Ukkel Sport titels behaald. In mijn jeugdjaren ben ik trouwens ook Belgisch kampioen skiën geweest. Ik ben een heel polyvalente sporter. Maar mijn grote liefde heeft altijd bij de mechanische sporten gele-gen.”Op zijn vijfde kreeg Bouvy zijn eerste motor-tje onder de billen geschoven. De liefde voor de tweewieler groeide snel, maar het bleef bij rondjes rijden voor het plezier. Tot hij moest kiezen tussen de hockeystick en de motor. “Als twintiger, toen ik student was, begon ik com-petities te rijden. Dat verliep vrij goed. In 1986 werd ik bijvoorbeeld Belgisch kampioen met de enduromotor. Daarvoor was ik al Europees kampioen karting geworden. Later kwamen er nog verschillende titels bij, onder meer een Belgische titel met de quad.”“Op een bepaald moment had ik er genoeg van

Frederic Bouvy in pilotenpak: “Vorig jaar heb ik mijn tiende Belgische titel gewonnen. Dat kan toch al tellen, niet?”

© PHOTO NEWS

‘Honger naar meer’Autosport > Frederic Bouvy, op zoek naar zijn elfde titel

de CLUB

‘Soms zijn ze té trots’Zaalvoetbalploeg Pioniers Corvia

BRUSSEL – De Brussels Cup zit erop. De eerste editie van de zaalvoetbalcompetitie voor dak- en thuislozen kon op heel wat en-thousiasme en passie rekenen. De Pioniers Corvia kijken terug op een geslaagd seizoen.

“Corvia staat voor ‘warme straat’,” legt Ma-thilde Pelsers (55), vrijwilligster bij de vzw, uit. ‘Cor is namelijk ‘hart’ in het Latijn en via ‘straat’. Met sociale projecten willen we aan-tonen dat iedereen – arm of rijk, jong of oud – respect verdient. Onze projecten zijn uiteenlo-pend, van de Miss Dakloos-verkiezing tot een eigen zaalvoetbalploeg.”De vzw werkt heel breed en rond verschillende aspecten van armoede. Hun leden, de Pioniers, worden aangespoord om een talent te ontwik-kelen. “Neem nu Frederic: sport is zijn talent, en zo is hij begonnen met een voetbalploeg die hij ook is gaan trainen. Aanvankelijk speel-den we af en toe een oefenmatch, maar toen de Brussels Cup zich aanbood, hebben we snel toegehapt. Er komen altijd maar spelers bij. Ondertussen kunnen we al drie ploegen op-bouwen, als we dat zouden willen. We kunnen een toernooi onder ons spelen (lacht).”

De beste spelers van de Brussels Cup worden geselecteerd om volgend seizoen met Les Ba-rons de Bruxelles de hoofdstad te vertegen-

woordigen op de Belgian Homeless Cup (BHC). Dit seizoen speelden de Pioniers al één tor-nooi van die BHC in Lier omdat er een ploeg

te weinig was, maar dat verliep niet bepaald vlekkeloos. “We moesten vroeg vertrekken en omdat het allemaal snel moest gaan, waren er ook gasten bij die we minder kenden. Er waren zowel Pioniers als een paar gasten van de straat mee. Een of twee van die mannen hadden gedronken; er zijn ter plaatse flessen drank geconfisqueerd. Maar ja, dat kan ge-beuren met mensen die op straat leven. We zijn toen uit het toernooi gezet. Achteraf heb-ben ze me nog opgebeld om er eens over te praten. Sindsdien gaan we altijd mee, om er zeker van te zijn dat alles goed loopt.”Wekelijks trainen de Pioniers twee keer, en daar zijn alle daklozen welkom. Er gelden duidelijke regels, die gevolgd moeten worden. Als het niet gaat, worden mensen buitenge-zet. “De groepsgeest is enorm. De fierheid ook, soms te veel eigenlijk. Soms moeten we ze afremmen, de spelers willen altijd winnen. Maar ik zie vooral lachende gezichten. Ik ben echt trots op hen. Of ze nu winnen of verlie-zen, het belangrijkste is dat ze een leuke dag hebben gehad. En ze hebben dan toch een douche kunnen nemen en iets kunnen eten.”Het blijft bij de Pioniers Corvia niet bij voet-bal. Zo organiseert trainer Frederic wel eens een avonturenparcours of een tafeltennis-toernooi. “Talentontwikkeling bij de daklo-zen is belangrijk. Er zitten een paar gasten bij die het volgens mij ver gaan schoppen. Niet voor niets zijn verschillende van onze spelers geselecteerd voor Les Barons. Maar het is eerst en vooral een leuke bende die zich amu-seert. En daarvoor doen we het.”� TS

De Pioniers Corvia trainen twee keer per week. “De groepsgeest is enorm sterk.”

© C

OR

VIA


om elke zondagavond vol modder thuis te ko-men. Ik kreeg een voorstel om het eens met de auto te proberen en dat lukte goed. Vrij snel reed ik met een Porsche op het circuit, om later over te schakelen op Peugeot.”De resultaten van Bouvy waren zo goed dat hij in 1999 en 2000 zelfs prof werd. Het wer-den zijn twee enige jaren als prof, want de man is ook buiten het circuit zeer ambitieus. “Zowel in 1999 als 2000 won ik de 24 uur van Francorchamps. Tot vandaag zijn dat nog steeds de mooiste herinneringen uit mijn carrière. Daarnaast ben ik een businessman met verschillende bedrijven (onder andere de clubs Knokke Out in Knokke en Waterloo, red.). Ik ben dan ook nooit buiten het Bel-gische circuit gaan rijden. Dat is nooit een optie geweest, en daar heb ik helemaal geen

spijt van. Wat houden mannen die alleen coureur zijn, daar achteraf aan over? Ik heb restaurants en hotels.”

Sterke sensatiesOok het walhalla van de autosport, de For-mule 1, behoorde nooit tot de ambities van de Brusselaar. “Het spreekt me niet aan, ik ben daarvoor te laat met de autosport begon-nen en je hebt er een pak geld voor nodig,” verklaart hij daarover. Maar dat laatste geldt toch ook voor de reeksen waarin Bouvy uit-komt? “Ja, maar ik heb het geluk al jarenlang trouwe sponsors te hebben die mij steunen. Maar dat dwing je natuurlijk af: als je wint, komt er automatisch interesse.”“Ik ben al verschillende keren kampioen ge-worden in de Belgische Touring Car Series,

Belgisch kampioen in de GT-klasse, noem maar op. Vorig jaar heb ik mijn tiende Bel-gische titel gewonnen. Dat kan toch tellen, nee?”Dat Bouvy een grote naam in de Belgische autowereld is, is wel duidelijk. Uiteraard is dat de vrucht van hard werk, al kan hij door zijn drukke zakenleven niet elke dag met zijn sport bezig zijn. “Je hebt talent of je hebt het niet. Veel geheimen zijn er volgens mij niet. Ik ben gewoon getalenteerd in het sporten. Ik proef graag van verschillende sporten en doe het ook vaak, los van de auto. Dan spreek ik bijvoorbeeld over zwemmen, lopen en voetballen met vrienden. Nu doe ik veel aan kitesurfen. Ik houd van sterke sensaties, daar krijg ik maar niet genoeg van.”“Veel winnen doet je honger krijgen naar nog meer winnen. Je wilt het gemiddelde aan-houden en gaat nog harder vechten als het even minder draait.”

ZeepkistenEen tijdje geleden tekende Bouvy het par-cours van de zeepkistenrace op de Kunstberg uit. Een leuke ervaring, maar het zal bij die ene keer blijven: hij heeft zijn handen meer dan vol. Maar ondanks zijn 45 lentes denkt hij zeker nog niet aan stoppen. “Zolang ik er plezier in heb, ga ik door. Fysiek ben ik nog top en mijn ervaring is een groot voordeel. Dat voel je wel tijdens wedstrijden, waar je tactisch het verschil kunt maken. Of ze mij als een vader zien? Nee, zeker niet. Er zijn nog heel wat mannen van mijn leeftijd in het circuit.”“Als ik het allemaal gezien heb, dan zijn er nog heel wat mogelijkheden. Historische ral-ly’s bijvoorbeeld, waaraan ik nu al af en toe deelneem. Als ik nog iets mag wensen, dan is het nog eens de 24 uur van Francorchamps te winnen. Met veel plezier...”“Mijn seizoen is alvast goed begonnen. We hebben de eerste manche van het Belgian Racing Car Championship gewonnen. Ik ga gewoon op dit elan voort.”

� Tim�Schoonjans

“Als je alleen coureur bent, wat hou je dan achteraf over? Ik heb restaurants en hotels”

Ik zag hem dagelijks. Het kleine ventje, een kleinood dat door vele topclubs gegeerd werd. We koesterden hem. Hij lachte veel. Een voetballertje zonder zorgen. Onschul-dig en balverliefd. Vijftien jaar jong, en het grootste talent sinds Vincent Kompany.De club organiseert wekelijks taal- en an-dere lessen die hem sociaal en intellectueel helpen te ontwikkelen. Zijn vader, een voor-malige prof en international, had zijn suc-cesvolle loopbaan plots moeten beëindigen door een vervelende kwetsuur. 28 jaar is veel te jong om te stoppen. De man was nog lang niet financieel onafhankelijk. Sporting An-derlecht, zijn laatste club, heeft hem altijd gesteund. Vooral in de donkere dagen. Heel even ging hij de jeugd van KAA Gent trainen, maar hij keerde al snel terug naar Brussel. Naar Anderlecht.Zijn drie zonen hebben altijd voor paars-wit gevoetbald en zijn in de hoofdstad opge-groeid. Mister Michel stelde de vader aan als materiaalman, en hij werd nauw betrokken bij de jeugdopleiding.Tijdens trainingen, verplaatsingen, Euro-pese reizen en stages van de eerste ploeg voerden we vele voetbalgesprekken, meestal in de kleedkamer terwijl hij de uitrustingen klaarmaakte voor de profs. Nu ja, gesprek-ken. Ik laafde mij aan zijn wijze voetbal-woorden. Over zijn zonen sprak hij weinig. Soms liet hij zich eens iets ontvallen over zijn jongste, ‘the Boy’. Minzaam uitgespro-ken zinnen, immer glimlachend. Een be-scheiden, wat stille man.Vorig seizoen waren we trots te mogen aan-kondigen dat de familie zich voor lange tijd aan RSC Anderlecht had verbonden. Aange-zien de jongste, de beste van de drie zonen, geen contract mag tekenen voor zijn zes-tiende, moeten de ouders beslissen. Voor het heel grote geld kiezen in het buitenland, waar men wel contracten aan vijftienjarigen

mag aanbieden, maar waar de voetbalreali-teit harder en strenger is en het geduld veel sneller op is?De twee grotere broers van de kleine jon-gen tekenden een profcontract bij hun club, Anderlecht. De ouders kozen voor familiaal geluk en het opleidingsprogramma van de Anderlechtse jeugdschool, waar de slaag-kansen tastbaar zijn en de sociale promotie minstens even belangrijk is. Kijk naar Ro-melu Lukaku, die misschien net iets te vroeg vertrokken is, maar tenminste twee volledi-ge seizoenen ervaring opgedaan heeft op het hoogste niveau. Of naar Vincent Kompany, die zijn geduld – eerst doorbreken bij Ander-lecht – beloond zag, via louterende tegenslag in het buitenland, met een carrière vol glans in de Premier League, de mooiste competi-tie ter wereld. Of Dries Mertens, op een be-paald ogenblik te klein voor Anderlecht, die via tweede en zelfs derde klasse vandaag een van de meest gegeerde voetballers van Ne-derland en Europa is geworden.Jordan Lukaku, de broer van Romelu, pas zeventien, heeft ook gekozen voor de dui-delijke weg. De weg van het geduld. Eerst in België doorbreken, wat al geen sinecure is, en dan zorgvuldig voor het grote geld en een betere competitie kiezen. Want elke jonge voetballer krijgt te kampen met een of meer tegenslagen. Fysiek of sportief. Groeipijnen, druk. Daar houdt de opleiding van RSC An-derlecht allemaal rekening mee. De vader weet dat als geen ander. Daarom klopte het plaatje zo mooi.Vorige week zijn ze gezwicht. De familie Musonda vertrekt naar Chelsea FC. Ze zijn voor eeuwig hun onschuld kwijt. Wij ook.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

The Boy

RECREATIEF PLUImEN

SCHAARBEEK – Badmintonclub Bad-Ton sluit het seizoen traditiegetrouw af met een recreantentoernooi.

Brusselaars van zestien jaar en ouder die overweg kunnen met badmintonracket en pluimpje, krijgen op zaterdag 16 juni een toernooi op maat voorgeschoteld. Het toer-nooi is dan wel voor recreanten, de strijd belooft stevig te worden en wordt op niveau gespeeld. Maar het is meer dan sport alleen: Bad-Ton staat bekend als een gemoedelijke club waar een goede sfeer heerst. Daar kunt

u van proeven op het zesde recreantentoer-nooi.Op het programma staan zowel dubbelspel voor heren en dubbelspel voor dames als ge-mengd dubbelspel. Via poulefasen kunnen de beste ploegen doorstoten naar de finale, zodat iedereen genoeg wedstrijden kan spe-len. De spelers moeten bij inschrijving aan-geven of ze beginner of gevorderde zijn.Op 16 juni in de zaal van Etterbeek Sport, Veldstraat 71, 1040 Etterbeek; meer op bad-tonschaarbeek.vgc.be.�� TS

KAmPIOENENREÜNIE OP DE HEIZEL

BRUSSEL – Een paar weken voor de Olym-pische Spelen strijdt de Belgische atletiek-top voor de nationale titels.

Op zaterdag 16 en zondag 17 juni wordt het Koning Boudewijnstadion ingenomen door de landelijke atletiektop. Mannen en vrou-wen strijden zaterdag voor een plaats in de finales, die zondag om 12 uur van start gaat.Het Belgisch kampioenschap zal dit jaar meer kampioenen vieren dan ooit tevoren. De dag van de finales zullen namelijk al de Bel-gische kampioenen van de afgelopen 64 jaar in de bloemetjes gezet worden – en dat zijn er zowat drieduizend vanaf de Olympische

Spelen in Londen 1948 tot die van Londen 2012. Het initiatief kwam van atletiektrainer Jacques Borlée. Er staat onder meer een ten-toonstelling op het programma, en uiteraard een gepast eerbetoon. Hoewel de oproep al een tijdje geleden is gelanceerd, is de organi-satie nog op zoek naar heel wat kampioenen. Wie een Belgische titel heeft en aan dit grote atletiekfeest wil deelnemen, kan zich nog al-tijd aanmelden. Meer informatie vindt u op www.atletix.be. Toegangskaartjes zullen te koop zijn aan de ingang van het stadion. Zon-dag wordt tribune 3 gratis opengesteld voor het publiek, dat onder meer van een optreden van Tom Dice zal kunnen genieten.� TS

BRUSSEL – Op 15 juni sluit de Brusselse Zaalvoetbalcompetitie het seizoen af met een bekerfinale. Regerend bekerkampioen TFE Benelux en KWB Savio strijden voor de titel.

Naast de reeksencompetitie richt de Brus-selse Zaalvoetbalcompetitie jaarlijks ook een bekercompetitie in waaraan alle ploegen volgens het principe van rechtstreekse uit-schakeling kunnen deelnemen. De laatste jaren toonde TFE Benelux zich meester in de bekercompetitie. Er wacht KWB Savio een zware taak om de jarenlange zegereeks van de tegenstander te stoppen.De BZVC is 26 jaar na de oprichting spring-levend: van zestien ploegen in 1986 groeide de competitie in 2012 naar 48 ploegen. In 2011 werden de ploegen voor het eerst in de BZVC-geschiedenis in vier reeksen opge-deeld. Sommige teams vertegenwoordigen

een café (SK Monk, Metallurg Rits Café...), andere komen uit het bedrijfsleven (Brus-sels Dynamo Latex, bijvoorbeeld) of uit een jeugdvereniging (Carmen Chill, De Wulle Bieste...). Ook studenten die na hun studie zijn blijven ‘plakken’, hebben zich verenigd in enkele ploegen. Om het Nederlandstalige karakter van de competitie te respecteren is er binnen elke ploeg een kern die een band heeft met de Nederlandstalige cultuur. Sa-men vormen de deelnemers een smeltkroes van nationaliteiten en leeftijden. De teams spelen wekelijks een competitiematch.Wie de bekerfinale wil bijwonen, begeeft zich op vrijdag 15 juni vanaf 19 uur naar de Gemeentelijke Sportzaal van Ganshoren. Nieuwe ploegen kunnen zich nog tot en met 30 juni inschrijven bij de BZVC.� Stien�Mommaerts

www.bzvc.be

Zaalvoetbalcompetitie is alive and kicking

Zaalvoetbal > Bekerfinale op 15 juni


BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 13

JA

AR •

ZIEza

N iet naar de middeleeuwen, toen de stad Brussel ontstond en waarover onze reporter Rogier zo graag meer was te weten gekomen.

Wél naar het begin van de twintigste eeuw, pakweg honderd jaar geleden dus. “Toen wilde men Brussel gaan ‘her-bouwen’ naar het voorbeeld van Parijs,” valt onze gids Francis meteen met de deur in huis. “Dat betekent: appartementsgebouwen van allemaal dezelfde hoogte neerzetten. Vooral koning Leopold II – die met zijn lange witte baard – had Brussel graag zo gezien. Maar dat idee vond de

gewone Brusselaar maar niks: die wilde liever zijn eigen huis bedenken.”Francis neemt ons mee naar een enorme maquette van zo’n ‘Brussels’ huis (zie foto). “Hé ja,” zeggen Eva en Lina meteen, “wij wonen ook in zo’n soort huis.”

Zigzagtrap ‘Zo’n soort huis’, wat wil dat eigenlijk zeggen? “Heel typisch is de plaats van de trap,” merkt Francis op. “Die ligt altijd aan de linker- of rechterkant van het huis en zigzagt omhoog langs twee verdiepingen.

Toen Brussel brusselde...De Zazie-reporters bezoeken de Kinderstad in Elsene

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Van links naar rechts, en van boven naar onder: reporters Eva, Lina, Jara, Jona en Rogier piepen binnen in een ‘typisch’ Brussels huis.

Als we met de Zazie-redactie de tentoonstelling Kinderstad binnenkomen, wordt al snel duidelijk dat Brussel er niet altijd als vandaag heeft uitgezien. Reis je met ons mee terug in de tijd?

Vaak zie je ook een gekleurd glasraam boven de voordeur en een mooi balkonnetje langs de straatkant.”“Vroeger woonde er vaak maar één familie in zo’n huis. Maar toen er almaar meer mensen in Brussel kwamen wonen, moesten families samen zo’n huis delen.” De meeste van onze Zazie-reporters wonen nu ook zo.Francis vraagt hun dan om zelf eens het plan te tekenen van hun huis, maar dat valt nog niet mee. “Pff, dat is moeilijk, hoor, architect zijn,” zegt Rogier met een zucht.

Eldorado van de cinema Na de inspanning, tijd voor ontspanning! Francis neemt ons mee naar een andere hoek van de tentoonstelling, waar we ontdekken waar en hoe de meeste Brusselaars zich vroeger zoal ontspanden. Maar Zazie wil eerst van de reporters weten hoe

DOOR PATRICK JORDENS

De Zazie-reporters bezoeken de Kinderstad in Elsene


[ SORRY ] SN

ORRY ?

Ze zijn tussen 8 en 16 jaar. Ze zijn ambitieus en gemotiveerd. En ze breakdancen alsof hun leven ervan afhangt.Nu zondag zetten de SchaerBoys Dancers hun beste beentje voor op het buurtfeest SuperVoisins in de Hallen van Schaarbeek. En bij ‘SchaerBoys’ dachten wij automatisch aan jongens. Tot bleek dat er ook een meisje in de groep zit. Zainab Soumah heet ze, ze is 15 jaar en is geboren in Guinee, Afrika. Drie jaar geleden kwam ze naar Nederland, sinds vorig jaar woont ze in Schaarbeek. We belden haar even op.

Girlpower bij de SCHAERBOYS DANCERS!

Met oude computeronderdelen een nieuwe robot maken...Je eigen droomboomhut versieren met mandala’s...Leren scratchen met dj MixMonsterMenno...Of met z’n allen picknicken op een gigantisch picknickkleed...

... het zijn maar een paar van de vele leuke activiteiten die je nu zondag in het Park van Vorst kan meemaken. Net als vorig jaar strijkt daar SuperVlieg/SuperMouche neer: geen buitenaards

XXL-insect, maar de naam van een kinderkunstenfestival in de openlucht. Een hele dag vol workshops, theater, dans, muziek en gekke installaties, voor ketten tussen 2 en 12 jaar & co. Helemaal gratis! Nu nog hopen dat de zon ook langskomt.

Zondag 17 juni, van 11 tot 20 uur, in het mooie Park van Vorst (tussen Villalaan, Kemmelberglaan en Koningin Maria-Hendrikalaan). Meer info op www.facebook.com/supervliegsupermouche.

SuperVlieg/SuperMouche strikes again!

zij zich zelf kunnen ontspannen in deze stad. “Door te shoppen!” roept Lina, en daar hoeft ze geen seconde over na te denken. “Op restaurant gaan, of naar Océade,” zegt Eva. “Een ijsje eten in het park,” vindt Jara. “Nee, toch liever naar de cinema,” volgens Rogier.Naar de cinema gaan: dat is ook wat heel wat mensen in de eerste helft van de twintigste eeuw deden. “Weten jullie dat er toen meer dan honderd cinema’s in Brussel waren?” De monden van de kids vallen – eventjes toch – open. Honderd, hoezo? “Dat komt omdat de gebroeders Lumière, die de fi lm hadden uitgevonden, al snel hun eerste fi lms kwamen tonen in Brussel. Dat zorgde toen voor zoveel enthousiasme dat men meteen cinema’s ging bouwen, vaak heel monumentale gebouwen. Intussen zijn veel van die grote, mooie zalen verdwenen. Maar er is één zaal die er nog helemaal uitziet als toen. Je vindt er foto’s van op deze plek,” geeft Francis als opdracht. Lina ontdekt ze als eerste: “Een zaal in UGC De Brouckère, waar de muren bijna helemaal in goud zijn!” zegt ze. “We hebben daar onlangs met onze school nog de fi lm Intouchables gezien. En er was ook de première van Tintin !” – “Klopt,” zegt Francis, “die zaal heet de Grand Eldorado. Ze is gebouwd in 1931-’32, en er kunnen bijna drieduizend toeschouwers in. Aan de muren hangen bas-reliëfs in goud, die exotische taferelen voorstellen, bijvoorbeeld olifanten uit Afrika. Je moet weten dat de meeste mensen toen niet op reis konden. Op die manier konden ze toch een beetje dromen van andere, verre landen,” vertelt Francis nog.

Marcel en Jeanne Wij reizen wel nog even, maar dan in de tijd, dankzij een grappig fi lmpje uit 1910 (!!). Daarin volgen we de avonturen van Marcel en Jeanne. Die twee ketjes hebben stiekem hun karretje aan een auto vastgehangen (een van de allereerste auto’s in Brussel!), en zo komen ze op allerlei plaatsen in de stad. De Zazie-journalisten proberen te raden of ze die plekken herkennen: “De Anspachlaan! Ja daar, de Grote Markt! Het De Brouckèreplein, maar dan zonder de Coca-Cola-reclame.”We zijn verbaasd om al de oude auto’s en huizen te zien, moeten ook een beetje lachen om de rare kleren van de mensen en kinderen toen. Maar waarschijnlijk doen ze binnen honderd jaar net hetzelfde met ons. En hoe zou Brussel er dán uitzien?

De Kinderstad kan je bezoeken tot en met 31 december 2013 in de Kluisstraat 55 in Elsene. De meeste tekeningen en ook de teksten hangen op kinder-ooghoogte, maar ze zijn jammer genoeg lang niet altijd te begrijpen. Een goeie gids (of behulpzame volwassene) is nodig om er echt van te genieten. En als je gaat, speel dan zeker het spel van de ‘zwevende stoelen’, zo gaven de Zazies mee als tip. Meer op www.fondationpourlarchitecture.be en op 02-642.24.80.

BLI

KV

AN

GER

Waarom doe je aan breakdance, Zainab? Zainab (Z): Omdat ik van dansen hou! Eigenlijk wilde ik eerst meedoen aan een workshop hiphop, maar daar was ik te oud voor. Wat is het verschil tussen hiphop en breakdance? Z: Ik denk dat er bij breakdance meer speciale kunstjes zijn, zoals op je hoofd draaien en handslag doen en zo. Er zit acrobatie in.

Jullie zijn met zes in de groep, en jij bent de enige meid. Wat vind je daarvan? Z: Gaat wel. Soms is het ook balen, omdat ik nooit eens met een ander meisje de bewegingen kan uitproberen. De jongens zijn oké, maar echte vrienden zijn het niet. Eigenlijk is het zoals met collega’s: we werken gewoon goed samen.

Nu zondag optreden dus. De eerste keer voor een publiek? Z: Ja, en ik ben nogal zenuwachtig! Mijn klasgenoten komen ook kijken, spánnend. Zainab en de SchaerBoys Dancers vliegen erin op 17 juni om 15.30 uur in de Hallen van Schaarbeek. Alles staat op www.halles.be.

© L

A G

ER

BE

AM

O

© IL

AH

Documents

BDW - editie 1333