zzaaaaZZZaZaaZaZ iieeVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAAR

© F

OTO

: SA

SKIA

VA

ND

ER

STI

CH

ELE

MAART 2016MAART 2016MAART 2016

+ STOP HET DUBBELEN!> p 3

DE LEERLINGEN VAN DE WINDROOSINTERVIEWEN

ABOUBAKRDE STER UIT

BLACK + X-PERT-TIPS > p 7

+ STRIP CHAOSTHEORIE > p 6

N° 1512 VAN 3 TOT 10 MAART 2016 ¦ WEEK 9: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

ZAZIE interviewt Aboubakr Bensaihi

Het klarafestival preekt de passieen ook: Belgica, [pias] Nites, eefje de visser en dijf sanders.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

03 0316

BPOST VERRIJSTAsfaltfabriek als pasmuntLEES PAGINA 3

ROBERT DELATHOUWER ZEGT DE POLITIEK GEEN VAARWEL

‘Ik ben niet bang om socialist te zijn’LEES PAGINA‘S 6-7

BENJAMIN WAYENS OVER NEO

‘Alle handelskernen zullen verliezen’LEES PAGINA‘S 8-9

DICHTER EMILE VERHAEREN EN DE STAD

Een verhaal van haat en liefdeLEES PAGINA‘S 14-15

© SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1512 PAGINA 2 - DONDERDAG 3 MAART 2016

VAN DE REDACTIE

Madame NonMinister van Onderwijs en Cultuur in de Franse Ge-meenschap Joëlle Milquet (CDH) moet dringend de aandacht afwenden van het onderzoek dat tegen haar loopt wegens het scheppen van fictieve banen als minis-ter van Binnenlandse Zaken in de regering Di Rupo. En dan is een uithaal naar de Vlamingen altijd meegeno-

men: de Vlaamse acteurs Veerle Baetens en Wim Wil-laert zijn genomineerd voor de Magritte du Cinéma van de Franse Gemeenschap. En dat kan volgens Ma-dame Non niet: de jury doet alsof er in Wallonië geen filmtalent rondwaart. Dat Baetens en Willaert geno-mineerd zijn voor een rol in een Franstalige film doet volgens Milquet dus niet ter zake.In clichés zit veel waarheid. Zoals: de bevolking krijgt de politici die ze verdient. Maar in een perfide particra-tie zoals België is dat vaak niet waar. Onze Franstalige landgenoten verdienen Joëlle Milquet niet. Niemand verdient Milquet. Voor geen enkele bevoegdheid hoe klein ook, maar zeker niet voor superbevoegdheden zoals onderwijs en cultuur. Twee departementen die ruimdenkendheid zouden moeten uitstralen. Ruim-

denkend is Milquet niet, en moeite om dat weg te mof-felen doet ze ook al niet.Dat de jury van de Magritte du Cinéma in eer en gewe-ten voor twee Vlaamse acteurs kiest, kan alleen maar toegejuicht worden. Niet omdat het Vlamingen zijn, maar omdat diezelfde jury laat zien dat ze artistieke en geen politieke criteria hanteert. Meer betekent dat niet. Dat de minister van Cultuur meent zich over die keuze te moeten uitspreken is al bedenkelijk. Dat de grote, multiculturele Joëlle Milquet een bekrompen nationaliste is, heeft ze lang kunnen wegstoppen voor de nationale media. Hier in Brussel is dat altijd dui-delijk geweest. Zo heeft Brigitte Grouwels nooit op de CDH-lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen mogen staan omdat ze te Vlaams is. Grouwels is veel min-der Vlaams dan Milquet francofoon is. Met de jongste gemeenteraadsverkiezingen wou Milquet in Brussel-Stad geen CDH/CD&V-lijst. Bianca Debaets mocht erop, maar onder het banier CDH. Het onderzoek dat tegen Milquet loopt over het schep-pen van fictieve banen heeft ook met communitarisme te maken. De allochtone werknemers moesten in de migrantenwijken van Molenbeek, Anderlecht, Schaar-beek en Sint-Joost evenementen organiseren om stemmen te ronselen voor Milquet. Iedereen welkom, als het maar geen Vlamingen zijn. La Belgique op z’n Milquets.

WAUTER MANNAERT

‘VERKEERDE PROJECT OP VERKEERDE PLAATS’

ECONOMIE > SORTEERCENTRUM BPOST VERRIJST OP CARCOKESITE

NEDER-OVER-HEEMBEEK – Op de vroegere Carcokesite aan het kanaal rijst het nieuwe mega-sorteercentrum van bpost in sneltreinvaart uit de grond. De procedure rond de geplande asfaltcentrale daarentegen ligt stil nu Vilvoorde naar de Raad van State is gestapt. “Straks zitten we alleen met bpost opgescheept, absoluut de verkeerde activiteit op de verkeerde plaats,” zegt Steyn Van Assche van stadsbeweging Bral.

TREFWOORD > HEEL DE VAKANTIE EEN BEETJE PLAZEY

KOEKELBERG – Na Parckfarm aan Thurn & Taxis en de buvette Sint-Sebastiaan in het Josaphatpark komt er ook een zomers cafeetje in het Elisabethpark.

De omwonenden en bezoekers van het park droomden al lang van een bar in het park. “Het is onwaar-schijnlijk,” zegt Lies Van Overschée, organisator van het Plazey Festival. “Hier is niets, geen plek waar je iets kan drinken, geen fonteintje, geen toilet. Toen we de mensen enkele jaren geleden peilden naar hun ver-wachtingen voor dit park, was dit een van de meest gehoorde opmer-kingen.”Daarom wordt Plazey dit jaar twee maanden verlengd met een zomer-bar. Net als vorig jaar duurt het fes-tival maar één lang weekend, van 24 tot 26 juni. Van Overschee. “Ooit duurde Plazey twee weekends, daarna vier, vorig jaar noodgedwon-gen één. Nu willen we het beste van twee werelden: een lang festival-weekend en daarna een zomerbar met een culturele programmatie en

kinderateliers. Zo zijn we de hele vakantie aanwezig in het park.”De bar zal zeven dagen op zeven open zijn, meestal tot acht uur ‘s avonds en één of twee keer per week later. “Dan is er een concert of een film.”De bar komt in het witte paviljoen waar de senioren vroeger kaart-ten. Dat gebouwtje, eigendom van Leefmilieu Brussel, moet wel eerst grondig aangepast worden. Er is geen water of elektriciteit en de ra-men zijn dichtgetimmerd. Maar het vlakbij gelegen decoratelier Wing Nuts tekende al een ontwerp. Be-doeling is dat het vooral een buiten-bar wordt, met een grote luifel van zeildoek. Plazey hoopt het geld voor de verbouwing bijeen te krijgen via growfunding.Een naam voor het zomercafé is er nog niet, de uitbaters zijn wel al gevonden. Het worden Kasper De-meulemeester en Bieke Clarysse, beiden voorheen aan de slag bij stu-dentendienst Brik en nu actief bij Vrienden van Brussel.

Bettina Hubo

door Danny Vileyn

BDW

VOOR

GRON

D

OOK ELISABETHPARK KRIJGT ZOMERBAR

BDW 1512 PAGINA 3 - DONDERDAG 3 MAART 2016

Toen de cokesfabriek Carcoke-Marly aan de Budabrug in 1993 de deuren sloot, bleek het 12 hectare grote terrein zeer zwaar vervuild. Voor de sanering van de gronden

had het bedrijf echter geen geld meer in kas. Bij de vereffening kwam de hele site aldus voor één symbolische euro in han-den van het gewest. De Haven van Brussel kreeg de gronden met de opdracht ze te saneren en het ge-bied vervolgens te ontwikkelen, een hele grote en dure operatie. De Haven zocht er

Midden volgend jaar moet het massieve post-sorteercentrum klaar zijn.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

TREFWOORD > HEEL DE VAKANTIE EEN BEETJE PLAZEY

dan ook een privé-partner bij. Dat werd Katoen Natie, de bekende logistieke groep van Fer-nand Huts, die een concessie van veertig jaar kreeg. Afspraak was dat de groep de sanering zou regelen en vervolgens bedrijven zou aan-trekken.De kosten van de sanering – 22,5 miljoen euro – werden evenwel voor negentig procent be-taald door de Haven. Die kreeg hiervoor een lening van de Europese Investeringsbank.Zowel in de leningsakte als in de concessie-overeenkomst met Katoen Natie is bepaald dat de gesaneerde site bedoeld is voor bedrijven die gebruik maken van het kanaal en die werk-gelegenheid creëren, voor minimaal vierhon-derd mensen.Katoen Natie wilde aanvankelijk een logistiek centrum bouwen, maar na de sanering brak de economische crisis uit en bleken maar weinig ondernemingen belangstelling te hebben om zich in Heembeek te vestigen.Op dat moment was bpost op zoek naar een terrein en gebouw voor haar nieuwe mega-postsorteercentrum waar 1.500 mensen zul-len werken. Brussel X in Anderlecht, waar ze-venhonderd mensen aan de slag zijn, is immers te klein geworden. Vele geschikte terreinen waren er niet en omdat het gewest bang was dat bpost haar heil buiten Brussel zou zoeken, werd beslist de Carcokesite aan te bieden.Van meet af aan was het nochtans duidelijk dat bpost de waterweg niet zou gebruiken en alle pakjes en brieven via de weg zou transporte-ren. Omdat het gewest en de Haven zich reali-seerden dat dit niet strookte met de afspraken werd een smalle strook langs het water vrijge-houden. Daar zou de BAM Groep een asfaltfa-briek bouwen die de grondstoffen laat aanvoe-ren via het water.Ondertussen verkreeg Katoen Natie alle ver-gunningen voor de bouw van bpost. Eind vorig jaar gingen de werken van start. In de zomer

van volgend jaar moet het massieve postsor-teercentrum klaar zijn.Ook voor de asfaltfabriek werden de vergun-ningen aangevraagd, maar de procedure ligt momenteel stil omdat vijf inwoners van Vil-voorde, samen met de gemeente, een beroep bij de Raad van State hebben aangetekend tegen de milieuvergunning. De vijf Vilvoorde-naars wonen wat verderop in een woontoren en vrezen dat ze geurhinder zullen ondervin-den als de wind slecht staat. De gemeente, die schuin aan de overkant van het kanaal wonin-gen plant, vindt dat de vlakbij gelegen Ring al genoeg fijn stof oplevert. Ook leefmilieu-organisaties Bral en Inter En-

vironnement Bruxelles dienden tijdens de ver-gunningsprocedures van beide projecten be-zwaarschriften in, maar zijn uiteindelijk niet naar de rechter gestapt. Toch zijn ze vandaag nog steeds gekant tegen het project.“Bpost is de verkeerde activiteit op de verkeer-de plaats,” zegt Steyn Van Assche van Bral. “Het is niet watergebonden en zuigt auto’s aan. Dagelijks zullen er meer dan duizend vrachtwagens af en aan rijden met postpak-ketten. Bovendien is de site voor het personeel moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Bpost belooft dan wel dat ze shuttles gaat in-zetten vanuit de Brusselse stations, maar hoe dan ook zullen vele werknemers met de auto naar Heembeek komen.”

Vele van de 1.500 werknemers zijn volgens Van Assche immers geen Brusselaars. “Bpost zal elders in het land sorteercentra sluiten. Het zijn dus geen nieuwe banen of extra banen voor Brusselaars, het is gewoon verplaatsing van werk. Alleen de gepensioneerden zullen misschien door Brusselaars vervangen wor-den.”

SchaamlapjeDe geplande asfaltfabriek is in de ogen van Van Assche maar een schaamlapje. “Ze gebruikt inderdaad het water, maar minimaal. Af en toe een boot met grondstoffen terwijl er dagelijks een zestigtal camions met warme asfalt weg zal rijden. Deze activiteit genereert dus vooral nog meer wegverkeer. Bovendien zal de cen-trale werken op een soort bruinkool in plaats van op een milieuvriendelijke brandstof.”En dan is er nog het natuuraspect. De site is een moerassig gebied. Bral en enkele natuur-organisaties hebben geprobeerd om de aanwe-zige flora en fauna te integreren in de projec-ten, maar tevergeefs. “Het wordt een betonnen doos met wat schaamgroen. Het enige wat ze doen is nestkastjes maken voor gierzwalu-wen.”Bouwmeester Kristiaan Borret trad vorig jaar pas in functie en is dus niet betrokken bij de beslissingen. Voor hem horen beide activitei-ten, een sorteercentrum en een asfaltcentrale, weliswaar bij de stad maar ideaal vindt hij de inplanting van bpost niet. “De plek is moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer en bpost is niet zuinig in gebruik van de ruimte. Boven-dien blijkt nu dat er te weinig afstemming is geweest op metropolitaan vlak. Vilvoorde wil vooral woningen aan het kanaal, Brussel eer-der industrie. Beide functies dreigen te bot-sen.”

Bettina Hubo

“Het wordt een betonnen doos met wat schaamgroen”

Lies Van Over-schée bij het witte paviljoen dat de zomerbar wordt.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Duizenden kunstliefhebbers kwamen een kijkje nemen op de Affordable Art Fair, die van 26 tot en met 29 februari neerstreek op de site van Thurn & Taxis. In totaal boden 96 galerijen, waarvan 64 uit het buitenland, betaalbare kunst aan - dat wil zeggen: van 60 tot 6.000 euro. De foto’s, schilderijen, beeldhouwwerken en tekeningen die werden aangeboden, betroffen allemaal originele werken.

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

EEN OORLOGJE OM NIETS

UITGELICHT > GEEN GROTE KOERSWIJZIGING VAN BELIRIS ONDER REYNDERS

Toen na de verkiezingen van 2014 duidelijk werd dat Didier Reynders (MR) minister be-voegd zou worden voor Beliris,

voorzag iedereen politieke tramme-lant. De MR is uit de Brusselse re-gering (PS, CDH, Défi) gehouden. En Reynders, de Brusselse nummer één van de MR, zou voor Beliris met de Brusselse regering akkoorden moe-ten sluiten. Maar het was van meet af aan duidelijk dat zo’n akkoord er uiteindelijk wel moest komen. Nie-mand heeft belang bij een verro-tingsstrategie.

Lekkende dakenHet heeft uiteindelijk een jaar ge-duurd. Vorige week vrijdag zaten Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) en federaal minister Didier Reynders (MR) broederlijk naast elkaar voor de voorstelling van Beliris en photo-opportunities.Het gekibbel dat een jaar heeft ge-

duurd, heeft uiteindelijk weinig ver-anderd aan de verdeling van het fe-derale manna (125 miljoen euro per jaar). Mobiliteit blijft de grote slok-op. Daarnaast zijn er forse investe-ringen in wijken (openbare ruimte, aankoop terreinen, woningen) en in de federale culturele instellingen.Over dat laatste is al meermaals kri-tiek geuit, omdat de federale rege-

ring toch eerst en vooral met eigen middelen haar eigen instellingen in ere zou moeten houden. Anderzijds: Beliris is federaal geld. De geld-schieter beslist.De bijakte 12 van Beliris, zoals het akkoord officieel heet, loopt van

2015 tot en met 2017. Reynders belooft beterschap in de onderhan-delingen en wil snel landen over een nieuwe bijakte 13 voor de periode tot en met 2019. “Daarna is het aan de volgende regeringen,” zei Reyn-ders.Terug naar de zopas getekende twaalfde bijakte. In de projecten-korf mobiliteit zit weinig nieuws.

Zelfs de Picardbrug staat opnieuw ingeschreven (8,7 miljoen euro). De Brusselse regering sleept dat project al meer dan tien jaar mee. De Stad Brussel doet moeilijk over deze bus- en fietsbrug over het kanaal aan Thurn & Taxis. Het toont ook aan

BRUSSEL – Na een jaar kibbelen hebben de federale en Brusselse re-geringen een akkoord bereikt over Beliris. Het uiteindelijk resultaat is business as usual.

Beliris trekt veel geld uit voor mobiliteit en nieuwe wijken.

BDW 1512 PAGINA 4 - DONDERDAG 3 MAART 2016

een nieuw gebouw neergezet dat een nieuw cultureel initiatief zal huis-vesten.Geld is er ook voor het Jubelpark (21,6 miljoen euro), het park van Vorst, het Dudenpark en het nieu-

dat het niet is omdat er geld is voor een project dat het ook gerealiseerd wordt.Realistischer zijn de Beliris-be-dragen voor de centrale lanen (20 miljoen euro), de renovatie van het metrostration Centraal Station (20 mijoen euro) en de Ninoofsepoort (26 miljoen euro).Er is verder nu al geld voor de tunnel onder het Meiserplein (9,2 miljoen euro), vooral dan voor de studies, want een bouwaanvraag is er nog niet en voor de heraanleg van het Schumanplein (7,8 miljoen). Dat is een tweede poging, na het débacle met de Europese wedstrijd die door Xaveer De Geyter was gewonnen.Er zal ook elk jaar 50 miljoen euro gaan naar de bouw van een nieuwe metrolijn naar Bordet. Dat is vreemd want de studies zijn grotendeels af-gerond en er wordt pas met de bouw gestart in 2019. Het gaat volgens Beliris om provi-sies. De lijn kost 1,2 miljard euro. Het Brussels gewest van zijn kant betaalt daar 800 miljoen euro van, al vragen sommigen zich af hoe het dat zal kunnen financieren zonder de begroting in gevaar te brengen.Goed nieuws is er voor de Konink-lijke Musea die de laatste tijd weer in het nieuws kwamen wegens lek-kende daken. Beliris trekt 30 mil-joen uit voor de renovatie.Verder krijgt Bozar 11 miljoen euro voor de renovatie van zaal M en de Studiozaal en de Muntschouwburg 3,74 miljoen euro, onder meer voor de bouw van een tunnel onder de Leopoldstraat die het Muntgebouw met de ateliers moet verbinden.

UniversiteitscitéIn de korf Groene ruimtes zit veel geld voor de renovatie van het Abdij van Vorst (9,3 miljoen euro). Daar-mee wordt de tuin gerestaureerd en

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 24 FEBRUARIMONTGOMERYTUNNEL GESLOTEN. Brussel Mobiliteit meldt dat de Montgomerytunnel in beide richtingen gesloten is uit veiligheidsoverwegingen. Net zoals bij de Stefaniatunnel zijn er problemen aan het plafond. Het is nog niet duidelijk hoelang de Montgomerytunnel gesloten zal zijn. De federatie van technologische bedrijven Agoria zegt dat de Brusselse tunnelproblemen nefast zijn voor de economie.

DONDERDAG 25 FEBRUARIVUB KRIJGT VROUWELIJKE RECTOR. Caroline Pauwels of Viviane Jonckers wordt de nieuwe rector van de Vrije Universiteit Brussel. Een van hen volgt rector Paul De Knop op. Pauwels kondigt haar kandidatuur aan via haar campagnewebsite. De verkiezings-commissie moet hun kandidaturen wel nog goedkeuren. De nieuwe rector wordt sowieso een vrouw. De verkiezingen vinden plaats tus-sen 18 en 28 april.

VRIJDAG 26 FEBRUARIGEVELS AANGEPAKT OP GEMEENTEPLEIN MOLENBEEK. Molenbeek roept de eigenaars van de gebouwen op het Gemeente-plein op om hun voorgevels te onderhouden. Veel van de gevels zijn bederven volgens de gemeente het uitzicht. De gemeente gaat de bewoners en handelaars controleren en indien nodig beboeten.

TWAALFDE BIJAKTE VAN BELIRIS. Federaal minister Didier Reynders (MR) en Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) stellen de twaalfde bijakte voor van Beliris. Die had wat voeten in de aarde, maar

is toch goedgekeurd. Het gaat om jaarlijks 125 miljoen euro voor de uitstraling en de internationale functie van de hoofdstad.

ZATERDAG 27 FEBRUARI#SAFEPASSAGE-OPTOCHT VOOR SOLIDARITEIT VLUCH-TELINGEN. Net zoals in honderden andere Europese steden, vindt in Brussel een optocht voor de vluchtelingen plaats. Meer dan 3.000 mensen stappen mee door de Noordwijk in de optocht die de naam #safepassage krijgt. De manifestanten willen een einde maken aan het feit dat steeds meer landen hun grenzen sluiten en vinden dat de vluchtelingen een waardige opvang moeten krijgen. Heel wat beto-gers dragen zwemvesten die verwijzen naar de vluchtelingen die in zo’n vestjes aankomen in Griekenland na een lange tocht op zee.

ZONDAG 28 FEBRUARIHOMANS KAN THIÉRY NIET BENOEMEN TOT BURGE-MEESTER. De kans is groot dat de gemeenteraad in Linkebeek Damien Thiéry opnieuw naar voor zal schuiven als burgemeester. Maar Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Liesbeth Homans (N-VA) liet in De Zevende Dag weten dat ze hem niet zal benoemen. De Vlaming Erik De Bruycker is benoemd tot burgemeester en zal dat ook blijven, zei Homans.

MAANDAG 29 FEBRUARI ANTIFRAUDEMAATREGELEN BIJ THEORETISCH RIJEXA-MEN. De Brusselse staatsecretaris voor Verkeersveiligheid Bianca Debaets (CD&V) heeft antifraudemaatregelen doorgevoerd bij het theoretisch rijexamen. Dat gebeurt nadat de organisatie ‘zeker slagen’ ook in Brussel actief geworden is. Zij stomen de kandidaten klaar door de juiste reeks vragen uit het hoofd te leren, waardoor de kandidaten de examenleerstof eigenlijk niet kennen. Voortaan ko-men er meer vragen en wordt de volgorde van de vragen willekeurig.

FIETSERSBOND VOERT ACTIE. Aan het Brussels administratief centrum hebben de Fietsersbond en Les Cyclistes Quotidien actie gevoerd. Met de actie “Is de Stad Brussel slechthorend of doof?“ hameren zij op een fietsvriendelijk circulatieplan. Zij hebben tijdens de testfase van het nieuwe circulatieplan een lijst doorgestuurd met knelpunten en aanbevelingen, maar die worden volgens hen niet gehoord. De fietsersbeweging vreest dat er onvoldoende rekening gehouden zal worden met de fietsers.

DINSDAG 1 MAARTNIEUW RESTO-BAR IN BRUSSEL-CENTRAAL. In het oud postkantoor bij het Centraal Station komt een nieuwe brasserie met de naam Central Park. De Stad Brussel geeft hiervoor een gunstig advies. Central Park wordt anders dan de andere zaken die in het Centraal Station gevestigd zijn. Zij serveren typische Belgische ge-rechten aan voornamelijk pendelaars. De resto-bar opent officieel ten vroegste in juli en ten laatste in september. Samengesteld door Laura Gerard

Beliris koopt een terrein van de NMBS aan Schaarbeek vorming om er een wijk van vierdui-zend woningen te bouwen.

we park aan de Materiaalkade.Naast het geld voor de wijkcontrac-ten (10 miljoen euro) en de renovatie van sociale woningen (53 miljoen euro) wordt er ook 80 miljoen euro uitgetrokken voor de aankoop van

terreinen: aan de Kazernes, waar een universiteitscité komt, aan Reyers, waar woningen komen, aan Heyvaert waar de autohandel moet wijken voor woningen en aan Schaarbeek Vorming waar Beliris

een nieuw wijk plant van vierdui-zend woningen. Dat is meteen een van de weinige écht nieuwe projec-ten die de twaalfde bijakte in petto heeft. Steven Van Garsse

Sinds de aanslag op het Joods Museum is het discours harder geworden. Vluchtelingen, radicalisering, integratie, terrorisme: alles wordt op één hoop gegooid”Radicaliseringsexpert en politicoloog Bilal Benyaich laat nog één keer het achterste van zijn tong zien, voor hij in de diplomatie stapt (in De Standaard).

Ik maak officieel een einde aan onze verloving. Ik wil verder met mijn leven”De vrouw die acht jaar lang aan de zijde van de meest gezochte terrorist van Europa Salah Abdeslam stond, doet voor één keer haar hartverscheurende verhaal (in Knack).

RSC Anderlecht gaat 8,5 miljoen euro neertellen om 40 dagen per jaar de nieuwe voetbaltempel op parking C te huren. Volgens manager Herman Van Holsbeeck is dat best veel naar Europese normen, maar klopt dat ook? Jan Hauspie, redacteur bij Sport/Voetbalma-gazine: “Dat is moeilijk te zeggen. De KBVB betaalde

8,5 milj.HETGETAL

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

“

“MEER NIEUWS

DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

voor de matchen van de Rode Duivels aan de Stad Brus-sel 150.000 euro per match. Voor 40 matchen is dat zes miljoen euro.” Maar het Koning Boudewijnstadion is natuurlijk aftands. In Frankrijk woedde een discus-sie tussen de stad en Olympique de Marseille over een huurprijs van 7 miljoen euro voor het pas gerenoveerde Stade Vélodrome. “Maar met de prijs is niet alles ge-zegd. Hoeveel van de exploitatie van het stadion gaat er naar RSCA? Dat zou de prijs flink kunnen doen zakken.” Danny Vileyn

BDW 1512 PAGINA 5 - DONDERDAG 3 MAART 2016

Delathouwer huist tegenwoordig in het Leuvens provinciegebouw. Hij heeft een doorkijkkantoor zoals zijn collega’s. Aan de muur hangen affiches van ‘t Brussels Volkstejoe-ter. Scherper kan de tegenstelling niet zijn.

Delathouwer: “In deze wereld leeft de heilige overtuiging dat alles een nieuwe naam moet hebben. Sommigen zijn bang om socialist te zijn. Terwijl ik vind dat het Charter van Qua-regnon uit de negentiende eeuw nog altijd ac-tueel is. Mits lichte aanpassing dan.”In januari stopte Robert Delathouwer als Koe-kelbergs schepen, na 27 jaar dienst voor de Vlaamse socialisten. Delathouwer was van 1999 tot 2003 Brussels staatssecretaris voor Mobiliteit, en tijdens de jaren 1990 afwisse-lend Brussels en federaal parlementslid. Hij bekleedde tevens verschillende bestuursfunc-ties, zoals voorzitter van de vervoersmaat-schappij MIVB. Delathouwer is criminoloog van opleiding en was tevens lid van de comités P en I. In 2004 moest hij een stap opzij zetten ten gunste van Pascal Smet, na een bitse interne ruzie in de Brusselse SP.A.Van zichzelf vindt hij dat hij vaak te vroeg gelijk heeft gehad: “Maar ik had niet de macht, zoals Sint-Joosts burgemeester Guy Cudell (PS), die

én het gemengd onderwijs heeft mogelijk ge-maakt in zijn gemeente, en de eerste Brusselse vrouwelijke politieagente heeft aangenomen.”Het oordeel over het Brussels gewest is streng: “We teren in Brussel nog te veel op de ideeën van de regering-Picqué I tussen de jaren 1989-1995. Dat was het eerste en meteen ook het laatste visionaire project voor Brussel.”We leggen Delathouwer enkele thema’s en na-men voor waar hij liefst ongezouten zijn me-ning over kan geven.

> PHILIPPE MOUREAUX“Philippe Moureaux is een schitterend man. Ik ben na mijn legerdienst op het kabinet van Moureaux (PS) begonnen, hij was toen minis-ter van Binnenlandse Zaken. Dat was in 1980. Ik was de eerste criminoloog op Binnenlandse Zaken, en Moureaux was meteen mijn eerste kabinetservaring. Moureaux was het alter ego van de socialistische federatie in Brussel.”“Bij Moureaux weet je waar je aan toe bent. Hij komt voor zijn mening uit, hij steekt die mening nooit onder stoelen of banken. Men noemt hem doctrinair en dat klopt, maar ik beschouw dat niet noodzakelijk als negatief. En, Moureaux kent zijn geschiedenis en kent als geen ander de historische analyse van het marxisme. Een analyse die in de negentiende

Volgens Delathouwer is alles politiek, ook zijn Brussels Volkste-joeter: “De Vlamingen in Brussel hebben twee vervreemdings-golven meegemaakt: een verfransing, en de komst van grote groepen migranten in een aantal wijken. Dat zijn feiten, geen oordeel. Daardoor hebben Vlamingen die als laatste Belgen in hun wijk overblij-ven vaak niet meer

het gevoel dat ze er thuis zijn. Maar dat verandert wanneer je hen samen het Brus-sels van hun jeugd en familie laat spreken. ‘t Volkstejoeter trekt jaarlijks 15.000 kijk-lustigen en daar zijn heel veel dialectspre-kers bij. Daar smeden ze opnieuw banden en dan vormen ze, al is het maar eventjes, opnieuw een gemeen-schap. Daarom vind ik het zo belangrijk om

het Brusselse dialect te laten voortbe-staan.”“Dialect is samenle-ven bij uitstek,” aldus Delathouwer. De socialist is alleszins niet van plan veel te rusten. Binnen twee jaar gaat hij op pen-sioen bij de provincie Vlaams-Brabant. “Ik heb geen carrière gemaakt, ik leg een parcours af. En dus blijf ik altijd bezig.”

CD/DV

‘Brussels dialect’

“Het Charter van Quaregnon uit de negentiende eeuw is nog altijd actueel. In licht aangepaste versie”

BDW 1512 PAGINA 6 - DONDERDAG 3 MAART 2016

POLITIEK > ROBERT DELATHOUWER BLIJFT MILITANT SOCIALIST

KOEKELBERG – Robert Delathouwer is naar eigen zeggen een van de laatste dinosaurus-sen van de Vlaams-Brusselse socialisten. Begin januari gaf hij zijn schepenambt door aan zijn opvolger Dirk Lagast. Maar Delathouwer doorzwom meerdere watertjes in zijn rijk-gevulde politieke leven. Hij blikt eigenzinnig terug. “Het is bijna revolutionair, maar ik ben dus vóór de Brusselse gemeenten.”

‘Socialisme gaat over WERK, WERK, WERK’

eeuw juist was, en die volgens ons nog altijd juist is als je de tegenstellingen in de wereld wilt verklaren.”“Natuurlijk ben ik meermaals in aanvaring ge-komen met Philippe Moureaux. Een anekdote: hij was zo doctrinair dat hij in de jaren 1990, toen de eerste migrantenrellen in Brussel een feit waren, Koekelberg geen integratieproject gunde. Toenmalig burgemeester Jacques Pivin was van de MR, en dus rechts, en Moureaux gunde hem dat niet. Moureaux heeft toen van-uit de federale regering zo’n integratieproject – een idee van nota bene PS’er Charles Picqué – tegengehouden. Ik heb me daar zwaar tegen verzet.”

> DE OUDE GARDERobert Delathouwer is de laatste van een ge-neratie Vlaams-Brusselse socialisten. Rufin Grijp, Robert Garcia en Michiel Vandenbus-sche zijn overleden. Delathouwer: “Alle drie kameraden die er niet meer zijn, en dat is con-fronterend. Dit gezegd zijnde, socialisten blij-

ven hun leven lang socialist. Neem voormalig staatssecretaris Lydia De Pauw: op leeftijd, maar die dame verdedigt nog altijd de socia-listische waarden. Het is ook niet omdat je als socialist een uitvoerend mandaat bekleedt dat je niet militant meer moet zijn. Vandaar dat ik altijd het verschil maak tussen een carrière en een parcours. Net zoals in andere partijen zijn er vandaag veel mensen die bij de partij komen om carrière te maken. Je stapt dan af van de strijd die eigen is aan een politieke partij. In een democratie moet je je plaats opeisen, tus-sen de mensen zitten en mensen hun vertrou-wen winnen. Je legt een parcours af namens de mensen die in jou geloven. In een demo-cratie moet je er tegen kunnen dat je er af en toe niet bij bent, dat je oppositie moet voeren of dat je partij het minder goed doet dan ver-wacht. Dat spoort niet met carrière maken.”“Mensen als Garcia, Vandenbussche en Grijp waren zo: die gingen ergens voor. Vandenbus-sche was socialist en flamingant, Grijp was een populist en Garcia was de Brusselaar met de zware stem, de Barry White van de SP. Wij waren alle vier anders, maar deden dingen

samen in de wetenschap dat het ooit gedaan kon zijn, dat we niet meer verkozen zouden worden.”“Dat kan je niet vergelijken met een Patrick Janssens, die op het moment dat Bart De Wever (N-VA) de verkiezingen won in Ant-werpen weg was. Dat begrijp ik niet goed. Hij deed goed werk in Antwerpen, maar ik vraag me wel af of hij dat als socialist heeft gedaan, of gewoon voor zichzelf.”

> DE WISSEL VAN DE MACHTIn 2004 moest Delathouwer een stap opzij zetten voor Pascal Smet. Toenmalig voorzit-ter Steve Stevaert wou orde op zaken stellen in Brussel. Delathouwer: “Wat er met Ste-vaert is gebeurd, is zeer droevig. Het was Stevaert die me op een bepaald moment gevraagd heeft om een stap opzij te zetten omdat er te veel problemen waren binnen de partij. Hij heeft voor verjonging gezorgd, en dat was nodig. Over die periode spreek ik echter niet graag, want het is niet plezant als er bij je thuis ingebroken wordt en als je dreigbrieven met een kogel krijgt.”

> DE BURGEMEESTERS De familie Pivin zwaait al sinds 1980 de plak in Koekelberg. Eerst vader Jacques, daarna zoon Philippe. Delathouwer: “Twee totaal verschillende soorten politici. Vader Pivin was een autodidact, en ademde Koekelberg. Jacques Pivin kende zijn dossiers en ging er honderd procent voor, hij ging constant bij de administratie zijn dossiers bepleiten. Hij was rechts, maar rechtdoorzee en correct. Hoe had ik anders als Vlaamse socialist in de meerderheid kunnen zitten bij een rechtse francofone burgemeester? Ik kon me veel permitteren in het schepencollege. Ik heb geleerd om compromissen te sluiten, maar toch op tijd en stond mijn stem te laten horen en het schepencollege ook niet altijd te vol-gen. Voor de jonge Vlaamse schepenen heb ik daarom een goede raad: wees niet bang om je stem te laten horen. Wees collegiaal,

maar leg uit waarom je het ook wel eens niet eens bent en verdedig je mening consequent. Want als je jezelf niet kan verdedigen tegen-over anderen, dan moet je ook niet met eigen projecten op de proppen komen. Zo ging het alleszins tussen mij en Jacques Pivin.”“Philippe Pivin is een ander type politicus: een advocaat en een politiek beest. Zoon Pivin

heeft een beter politiek inzicht dan zijn vader; hij heeft ook een parlementszitje geambieerd.”

> DE MIVB“Ik was de eerste voorzitter van de MIVB die naar buiten trad. Ik had met toenmalig mi-

© SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1512 PAGINA 7 - DONDERDAG 3 MAART 2016

kon je kiezers winnen, maar dat zag hij niet.”“Thys stond tezamen met Etienne Schoup-pe aan de wieg van het Gewestelijk Ex-pressnet in 1992. Ik herinner me nog het congres waarop het GEN werd voorgesteld: dat was pas een colloquium over openbaar vervoer. We zijn er nu nog altijd mee bezig.”

> SOCIALISME“Socialisme gaat over werk, werk en nog eens werk. Tegenwoordig moeten politie-ke partijen over alles een mening hebben, maar ik denk dat sommige thema’s de core business van één partij zijn. Gelijke kan-sen? Nee, werk voorzien voor de mensen is wat het socialisme moet uitademen.”

> DE BRUSSELSE 19“Ik vind dat een eigenaardig standpunt van mijn partij: de Brusselse gemeenten moeten fuseren. Wel, ik heb daar een an-dere mening over, en dat is tegenwoordig vreemd als Brusselse Vlaming.” “Ik ben voorstander van een herschik-king van bevoegdheden. Maar de massale werkloosheid in Brussel oplossen, dat zal alleen maar lukken als je er ook het lokale politieke niveau met zijn kmo’s bij betrekt. Op het gewestelijke niveau kan je nooit een verfijnd overzicht hebben van wat er in een bepaalde wijk of gemeente aan vacatures is. Niet omdat Actiris slecht werk levert, maar omdat het gewestniveau te ver van de mens staat. Als je de politiek uit het niets moet uittekenen, dan begin je idealiter op een zo laag mogelijk niveau, bij de gewone mensen. Want daar kunnen mensen voor hun democratische basisnoden terecht. En ik weet wel dat men zegt dat het in Londen en Parijs niet zo is, en toch werkt, maar dat zijn steden in landen met een totaal andere geschiedenis dan België.”“De burger moet in Brussel wel beter be-diend worden, daar ga ik volledig mee ak-koord. Maar dat heeft te maken met een slechte bevoegdheidsverdeling tussen het lokale én gewestelijke niveau. Neem bij-voorbeeld het Elisabethpark in Koekelberg: het gewest is daar verantwoordelijk voor de verkeersstromen, maar denkt in de eerste plaats aan de pendelaar. Het gewest denk vanuit een gewestlogica waarbij vlotte doorstroming het belangrijkste is. Maar daar wonen dus ook mensen hé!”“Laten we de gemeenten behouden en be-kijken wat we op lokaal vlak doen, en wat op gewestelijk. Ik denk ook dat je OCMW en gemeente gerust kan samenvoegen, zoals dat in Vlaanderen al het gewest is. Want je hebt binnen een gemeente recht op een uit-kering, of je hebt er geen recht op. Een fusie van de twee zorgt voor een sociaal debat in de gemeenteraad wanneer de begroting wordt besproken. Nu zijn dat twee afzon-derlijke begrotingen en blijft de OCMW-begroting flou. Het is democratischer om de gemeenteraad mee inzage te geven in het OCMW.”“En het argument dat de Vlamingen meer macht zullen hebben in een sterk gewest waarbinnen de gemeenten zijn gefuseerd? Ik denk dat de Vlamingen net meer macht hebben als ze niet alleen moeten vertrou-wen op de zeventien Vlaams-Brusselse parlementsleden, maar ook op hun Vlaam-se schepenen. Op voorwaarde dat ze af en toe samenkomen in de conferentie van Vlaamse schepenen, en opnieuw meer van zich afbijten, ook met een Vlaamse reflex.”

Christophe Degreefen Danny Vileyn

nister van Verkeer Jean-Louis Thys (PSC) een goede verstandhouding en speelde nooit ca-valier seul bij de MIVB. Alles wat Thys voor-stelde was visionair; het huidige openbare vervoer in Brussel is door hem bedacht. Hij had alleen niet graag dat je hem Jef Le Tram noemde, want hij was bang om daarmee kie-zers te verliezen. Ten onrechte: met de tram

“Michiel Vandenbussche was flamingant en socialist, Rufin Grijp was eerder populist en Robert Garcia was de Barry White van de SP”

Dinosaurus van de Vlaams-Brusselse socialisten Robert Delathouwer: “Net zoals in an-dere partijen zijn er vandaag veel mensen die bij de SP.A komen om carrière te maken.”

BRUSSEL – Handelaars in Brussel voelen zich van alle kanten belaagd. Door de voetgangerszone, de lockdown en de tunnelsaga zijn heel wat klanten weggebleven. Voeg daar nog de concurrentie van de e-commerce bij en de komst van één, twee of drie shoppingcentra aan de Rand. “Het zijn heel veel onzekerheden en als er iets niet goed is voor de zaken, dan is het wel onzekerheid,” zegt geograaf Benjamin Wayens.

ECONOMIE > GEOGRAAF WAYENS OVER GEPLAND SHOPPINGCENTER OP HEIZEL

‘NEO IS POLITIEKE KEUZE’

Wayens, onderzoeker aan de ULB en St-Louis, was afgelopen vrijdag te gast op het debat van de Brus-

sels Academy over Neo, een van de grote werven die in de hoofdstad op stapel staan. Brussel-Stad en het gewest willen er behalve de nieuwe concertzaal ook een megacongres-centrum laten bouwen en voorts woningen, crèches, een rusthuis, sport- en pretinfrastructuur en een gigantische shoppingmall. Om nog niet te spreken over het stadionpro-ject op Parking C. Terwijl Henri Dineur, coördinator van alle Heizelprojecten, zijn volle geloof uitsprak in het succes van het project, plaatste Wayens vooral kanttekeningen. “Er komen op de Heizelvlakte wel heel veel functies samen, die elkaar mogelijk tegen-werken. Bij een grote voetbalmatch zullen sommige klanten van het shoppingcenter thuisblijven.”

Het idee voor Neo komt van de Brusselse overheid. Waarom willen de stad en het gewest per se een shoppingcenter op de Heizel?Benjamin Wayens: “Het is een politieke keuze. De stad heeft er al die terreinen en samen met het ge-west wil ze die te gelde maken. Met de opbrengst van het winkelcen-trum wil de overheid een bepaalde uitrusting betalen waarvoor anders geen geld zou zijn, het Congrescen-trum met name.”

Stad Brussel en het gewest verantwoorden de bouw van een shoppingcenter met het argument dat er in het noorden van Brussel een tekort aan winkelaanbod zou zijn. Klopt dat?Wayens: “Ja en neen. Het hangt ervan af of je in vierkante meter of in jobs rekent. Wat betreft winkel-oppervlak zit de noordelijke kant inderdaad onder het gemiddelde, maar qua tewerkstelling moet ze niet onderdoen voor de rest van het gewest. Er wordt gewoon in kleinere winkels gewerkt.”

Zijn er voldoende klanten voor een mega-winkelcentrum op de Heizel?Wayens: “Stad en gewest mikken op Brusselaars, op toeristen, maar vooral op mensen uit de Rand. Maar de Randbewoners kunnen ook mak-kelijk naar winkelsteden zoals Ant-werpen. Bovendien is de Rand dun-ner bevolkt dan het centrum, hoewel de inkomens er hoger liggen. Van de Rand alleen zal het shoppingcenter dus niet kunnen leven.”

Vragen de handelaars zelf om extra winkelruimte op de Heizel?Wayens: “Niet echt, de handels-zaken die al in Brussel zitten zeker niet. Als je een bepaald zakencijfer haalt met negen winkels in de stad en je opent een tiende, dan gaat de omzet niet noodzakelijk de hoogte

in, maar de personeelskosten wel. Je creëert extra aanbod, maar de vraag is niet rekbaar tot in het oneindige.”“Natuurlijk zijn er ook nieuwko-mers, die bijvoorbeeld geen plaats vinden op de Guldenvlieslaan. Zij zijn wellicht wel geïnteresseerd in een plek in Neo. Ze kiezen dan niet

specifiek voor de Heizel, maar wil-len in Brussel aanwezig zijn.”

Volgens Henri Dineur wordt Neo gegarandeerd een succes omdat de overheid in zee is gegaan met Unibail, een internationale promotor

die de slagkracht heeft om uitzonderlijke, in ons land nog niet aanwezige merken binnen te halen.Wayens: “Dat is misschien zo, maar het uitzonderlijke karakter van die merken is meestal tijdelijk. Twintig jaar geleden was Nature et

‘TOEKENNING SUBSIDIES WORDT GEDEPOLITISEERD’

BRUSSEL – Minister Didier Gosuin (Défi) van Economie en Werk wil de subsidies voortaan toekennen vol-gens objectieve criteria en met een jury. “Vroeger was het zo dat wie de minister kende, geld kreeg. Dat moet gedaan zijn.”

Gosuin heeft jaarlijks een pot van vijf miljoen euro aan subsidies te verdelen onder vzw’s en bedrijven die de economie en tewerkstelling binnen het gewest proberen te sti-muleren. Tot dusver werd deze pot zo’n beetje à la tête du client ver-deeld. “Er waren geen duidelijke cri-teria en de politiek bepaalde wie wat kreeg,” zegt de minister.

‘Geen cliëntelisme’Volgens hem getuigt het niet van goed bestuur om ‘links en rechts drie- of vierduizend euro’ uit te de-

len. “Er moet een vaste procedure zijn.”Dus voerde hij een minimumbedrag - 5.000 euro - in en nieuwe regels. Er kwam een ‘uniek dossier’ per vzw zodat nu bijgehouden wordt wie wat krijgt.Bovendien wil Gosuin niet meer dat politici over de subsidies beslissen. “De administratie moet het doen, bijgestaan door een jury van exper-ten. Zo wordt de toekenning van de subsidies ontdaan van alle politieke invloed. Middelen beschikbaar stel-len en doelen uitzetten, dat is de taak van de politiek. Ik wil niet aan clientelisme doen.”Vanaf nu zijn er duidelijke inhou-delijke criteria. “Bovenal geldt: wie hetzelfde doet als de administratie, krijgt niets. Het heeft geen zin om subsidies te geven aan vzw’s die het werk doen van Atrium, Impulse

Brussels of Actiris. Het project moet op zijn minst complementair zijn en bijvoorbeeld focussen op tewerk-stelling van vrouwen of studenten. Ook heeft het geen zin om dubbels te ondersteunen, Ichec èn ULB bij-voorbeeld, die beide aan bedrijfsbe-geleiding doen.”

Niet meer elk jaarGrote vernieuwing is dat er acht the-matische projectoproepen komen voor de verdeling van de subsidies, telkens met een gespecialiseerde jury. Eén thema - bedrijfsbegelei-ding - blijft de komende jaren onver-anderd. Hiervoor trekt Gosuin dit jaar 1.500.000 euro uit, het grootste budget. De vzw’s die rond dit thema werken, zoals het Centrum voor On-dernemingen in Moeilijkheden, zul-len niet meer elk jaar opnieuw een susbidieaanvraag moeten doen. Ze

krijgen een soort erkenning die drie jaar geldig blijft.

Technisch materiaalDe andere thema’s zullen elk jaar variëren. In 2016 is er bijvoor-beeld 400.000 euro voor projecten rond jongeren en ondernemer-schap, 300.000 voor initiatieven die de winkelbuurten in de vijfhoek aantrekkelijker moeten maken, 700.000 euro voor projecten die discriminatie op de arbeidsmarkt moeten tegengaan en 900.000 voor technisch materiaal voor scholen. Dit laatste potje zal Gosuin niet zelf besteden. Hij geeft het geld aan de VGC en de Franse Gemeenschap, die het moeten verdelen onder techni-sche scholen. “Dat is een stuk een-voudiger,” aldus de minister.

Bettina Hubo

ECONOMIE > MINISTER GOSUIN SCHAKELT EXPERTENJURY IN

BDW 1512 PAGINA 8 - DONDERDAG 3 MAART 2016

Benjamin Wayens: “Alle handelskernen, niet alleen het centrum, zul-len een paar procenten van hun zakencijfer kwijtspelen door de komst van Neo.”

Minister Didier Gosuin (Défi) van Economie en Werk: “Wie hetzelfde doet als de administratie krijgt niets.”

© IV

AN

PU

T

ECONOMIE > GEOGRAAF WAYENS OVER GEPLAND SHOPPINGCENTER OP HEIZEL

‘NEO IS POLITIEKE KEUZE’Découverte een unieke zaak in Woluwe Shopping Center, maar er kwamen al snel andere winkels van het label zodat het niet meer uitzonderlijk was. Om hele speciale merken binnen te halen, moet je soms ook heel veel toegevingen doen zodat het niet altijd rendabel is. Sowieso kom je er niet met speciale labels alleen,

je moet ze natuurlijk ook aanvullen met gewone merken.”

Is een shoppingcentrum überhaupt nog wel van deze tijd?Wayens: “De bestaande winkelcentra in Brussel doen het nog steeds heel behoor-lijk. In Westland en Woluwe Shopping is amper leegstand. De nieuw geplande winkelcentra pakken het bovendien an-ders aan. Ze zoeken het in een combina-tie van handel en leisure. Net als City 2 destijds al deed met zijn bioscoop.”

Maar wat als er binnenkort drie shoppingmalls verrijzen in het noorden van Brussel?Wayens: “Drie is wellicht te veel. Ik wed dat dat niet zal werken. Je moet weten dat de handel een verzadigde sector is. Er zit nauwelijks nog groei op. Zowel de omzet en de tewerkstelling als de handelsopper-vlakte stagneren. Er wordt natuurlijk nog wel commercieel vastgoed bijgebouwd, maar er komen ook veel winkels leeg te staan. Vooral de kleintjes sneuvelen.”

Hoe zit het dan met het werkgelegenheidsargument waarmee de Brusselse overheid schermt. Neo zou 2500 banen opleveren plus nog wat indirecte werkgelegenheid.Wayens: “Over de netto-tewerkstelling van Neo valt nu moeilijk iets zinnigs te zeggen. Elders in de stad zullen winkels dichtgaan of zich aanpassen. Bovendien wordt in de detailhandel veel met deel-tijdcontracten gewerkt. Hoeveel voltijdse banen er bijkomen, is heel onduidelijk.”

Komen we bij het effect van Neo op de handel in het centrum. De winkeliers vrezen het ergste.Wayens: “Het effect is moeilijk te kwan-tificeren, maar het staat vast dat alle han-delskernen, niet alleen het centrum dus, een paar procenten van hun zakencijfer gaan kwijtspelen.” En de handelaars klagen nu al steen en been over de voetgangerszone.

Wayens: “De voetgangerszone heeft vooral invloed op de specifieke winkel-buurten, de Dansaertstraat en de Marol-len bijvoorbeeld, meer dan op de Nieuw-straat.”“Voor de handel is een plotse overstap naar een voetgangerszone nooit ideaal. Een formule waarbij de verschillende verplaatsingsmodi op een intelligente manier gecombineerd worden, werkt veel beter. Je ziet dat ook in andere steden. In Rijsel bijvoorbeeld rijden de auto’s nog

over de Grote Markt.”

Als reactie op de bezorgdheden van de handelaars heeft de Brusselse overheid het altijd over ‘acties om de handel te revitaliseren’. Werkt dat?Wayens: “In Antwerpen is het stadsbe-stuur er na de komst van Wijnegem Shop-ping in geslaagd om het stadscentrum nieuw leven in te blazen. Ik denk dat de Brusselse overheid vooral de troeven van het centrum moet uitspelen. Dat is nog altijd veel groter dan een shoppingmall en er zijn speciaalzaken, zoals de mode in de Dansaertstraat, de antiekzaken op de Zavel en de luxe aan de Waterloolaan. Dat is de kracht van het stadscentrum.”

Bettina Hubo

P-PRAATDe socialisten zijn het niet eens over hoofd-doeken, zo staat in La Libre Belgique. Sommigen binnen de PS willen een verbod voor moslima’s die in een front office werken, anderen willen een totaalverbod, en het zou hen niet verboden worden, zegt de krant. Uw commentator maakt zich echter meer zorgen over het feit dat er ook bij de Brusselse administraties al front offices bestaan.

Er valt ook wel meer te zeggen over de PS dan alleen hoofddoeken. Schoonmoeders spelen er ook hun rol, zoals Cathérine dochter van Mou-reaux. Zit op de gemeenteraad van Sint-Jans-Molenbeek duchtig te noteren alsof haar leven ervan afhangt, en ontbiedt soms een of ander PS-gemeenteraadslid naast zich om die dan van strategie te voorzien. Er zit ook maar één PS-lid met een hoofddoek in die gemeenteraad, tussen haakjes. Misschien vertelt Cathérine Jamal Ikaz-ban wel dat hij niet bij elke interpellatie moet zeggen dat raadsvoorzitter Michel Eylenbosch het gemeentereglement niet respecteert. Eylen-bosch zou afgaand op de tellingen al een keer of vijf keer voor het Internationaal Strafhof in Den Haag moeten zijn gesleept voor het niet respec-teren van dat fameuze Molenbeekse gemeentere-glement. Vooropgesteld dat Ikazban gelijk heeft. Enfin, aan Ikazban zeggen wij: laat de strijd over het regelement maar aan de PVDA over, die kun-nen dat beter. Of aan Cathérine, die het toch naar zich toe zal trekken.

En nu tijd voor een heuse mea culpa. Toen de Mo-lenbeekse PVDA’er Dirk De Block een jaar of twee geleden tijdens een verhit gemeenteraadsdebat zei dat ook vzw’s dictatoriale instrumenten van het kapitalisme waren, en bovendien een privati-sering van openbare diensten, dan had hij gelijk. Ook een of ander Europees Hof heeft dat trou-wens al eens bevestigd, niet zo lang geleden, bij een of andere vzw in het Brusselse.

CHIEN ÉCRASÉMet veel collegialiteit stellen wij vast dat De Morgen nu ook dwarsdenker Fernand Keuleneer heeft geïnterviewd, de Brusselse advocaat die een jaar geleden in uw kwaliteitskrant ook al eens aan bod kwam. In Brussel Deze Week, wel-teverstaan, tezamen met De Tijd, The Economist, La Libre Belgique en Le Monde Diplomatique een van de sterkhouders in het genre.

We zullen de rollen eens omdraaien, en tussen-door onze marketingdienst wat van ideeën voor-zien. Zonder dank. In De Morgen lezen wij een advertentie die een reis naar New York aanprijst onder auspiciën van hoofdredactrice Lisbeth Imbo. Dat kunnen wij ook, maar vermits Brussel in deze tijden wel wat reclame en joie de vivre kan gebruiken zal het voor onze lezers vzw Pic-Nic in laag-Molenbeek (uw commentator), Sint-Agatha-Berchem (een senior writer), het Josaphatpark (de chef ), het stadion van Union Saint-Gilles (de eindredacteur), het grensgebied tussen Vorst en Ukkel (een andere senior writer) of Laken (de re-dacteur economie) worden. Voorts kunnen wij nog een toer opzetten in volkscafés in hoog-Mo-lenbeek, Laken of de Dansaertbuurt, maar dan zal u moeten bijbetalen. U zal ons bovendien ook zeer snel beu worden: elke beschaafde discussie met een van uw dienaren ontaardt vroeg of laat in een discussie over Marx, Nietzsche, Rawls of Jan Callebaut.

We kunnen tevens Fernand Keuleneer vragen om een toer voor onze krant te initiëren, getiteld ‘De Holebigemeenschap naast Anneessens: Brussel als kosmopolitische droom’. Conservatieve Rock and roll. Nee, gaat u maar lekker naar New York. Wij weten beter.

SMET EN VANHENGEL DRINGEN AAN OP DIESELTAKS EN MINDER UITLAATBRUSSEL – Het Brussels gewest heeft de intentie om samen te werken met Vlaanderen over de uitbreiding van de noordelijke Ring. Ondertussen werkt het gewest aan een eigen verkeersfis-caliteit die het gebruik van dieselwa-gens zal ontmoedigen en een gewes-telijke Lage Emissiezone voorstelt. Hoe dat strookt met rekeningrijden is echter onduidelijk.

Brussels minister van Mobiliteit Pas-cal Smet (SP.A) zegt dat Vlaanderen en Brussel uitstekend samenwerken voor de uitbreiding van de Ring rond Brussel tussen Groot-Bijgaarden en Woluwe. Dat Vlaamse project ligt in het hoofdstedelijk gewest moeilijk, onder meer bij Brussels parlementslid Bruno De Lille (Groen). De Lille vreest onder meer dat de uitbreiding zal resulteren in meer verkeer en slechte-re luchtkwaliteit in de stad. Tevens vindt

De Lille dat “Vlaanderen stilletjes voort-werkt terwijl Brussel zich niet wapent.”Volgens Smet is dat niet waar. “We stre-ven naar een politiek akkoord waarbij ook rekening wordt gehouden met de pijnpunten bij de fietsinfrastructuur en het openbaar vervoer. De uitbreiding van de ring is een ander onderdeel van,” klinkt het op het kabinet van Smet.Ondertussen maakt Brussels minis-ter van financiën Guy Vanhengel (Open VLD) werk van een eigen verkeersfisca-liteit tegen 2017. Die moet bijdragen tot een duurzame mobiliteit, onder meer door dieselwagens te belasten. Een ge-westelijke zone waar maar een bepaalde hoeveelheid uitlaatgassen mag worden uitgestoten behoort ook tot de moge-lijkheden. Maar hoe die strookt met het principeakkoord tussen de drie Belgi-sche gewesten over rekeningrijden, werd niet vernomen. CD

MOBILITEIT > BRUSSELSE MOBILITEITSMAATREGELEN ALS ANTWOORD OP VLAAMSE RING

© Y

VAN

PU

T

BDW 1512 PAGINA 9 - DONDERDAG 3 MAART 2016

“Je creëert extra aanbod, maar de vraag is niet rekbaar tot in het oneindige”

BENJAMIN WAYENS

DEZE WEEK AAN DE VLAAMSESTEENWEG > DE WERELD VAN KAPSALON ‘CUT ME’

NAAR DE KAPPER BOVEN HET CAFÉ

Door de decoratie aan de muur lijkt het wel alsof de kapperszaak uit de jaren 1980 komt.

Kapper Fred verzamelt het geknipte haar in een geïmprovi-seerd hondenhok. “Alles wat in normale kapperszaken verstopt wordt, wil ik tonen.”

© JULES DEVOLDERE

Achter de deur van de wc in café ‘au Daringman’, de trap op rechtdoor. Een smalle, onverzorgde trap die naar de

eerste verdieping leidt. Wat er boven te zien is, wordt deels verklapt door de decoratie in de gang: een reeks kleine schaartjes die aan de muur hangen, onder een rij foto’s van be-kende Franse artiesten met extrava-gante kapsels.Boven bij de kapper. Overal liggen er oude cd’s, dvd’s en boeken. Het lijkt wel of de ruimte uit de jaren 1980 komt. Aan de muur in het midden van de ruimte vormen bloedrode neonlichten de woorden CUT ME, de naam van de zaak. Een oude man zit aan een tafeltje midden in de ka-mer. Hij ziet er, vreemd genoeg, ver-zorgd uit. Zijn haar vormt een grote krullenbol, en zijn kleren zijn ge-soigneerd. Hij draagt een lichtblauw hemd, en een klassieke jeansbroek. Fred heet hij. Zijn achternaam wil hij niet kwijt. De ongemakkelijke stilte

die volgt wordt doorbroken door een opmerkelijke klant die binnenkomt. “Ah, hier ben je, Milena. Je bent te laat. Ik dacht al dat je onze afspraak vergeten was,” zegt hij. “Ja sorry, Fred! Ik kon geen parkeerplaats vin-den” antwoordt Milena, en de kap-per gaat onmiddellijk aan de slag.

Frans chansonDe ruimte die als kapperszaak fun-geert, maakt duidelijk komaf met elke traditioneel kapsalon. Fred

werkt zonder spiegel. Hij vindt dat wat al te simpel. Bovendien leidt dat tot routine, vindt hij. Wat je in de plaats wel te zien krijgt terwijl de man je haar verzorgt, is een

“Ik wil mij niet laten beïnvloeden door gezichtsuitdrukkingen van klanten, maar ik baseer me enkel op wat ze willen”

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Brussel herbergt steeds meer kappers die buiten de lijntjes knippen. Vooral in het centrum van Brussel schieten ze als paddenstoelen uit de grond. Brussel Deze Week ging op bezoek bij een wel heel aty-pische kapper van de Vlaamsesteenweg.

ADVERTENTIE

BDW 1512 PAGINA 10 - DONDERDAG 3 MAART 2016

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

puzzel@resonansvzw.be

oldschool tv-scherm waarop oude Charlie Chaplinfilms voorbij flit-sen. “Als de klant in de spiegel kijkt naar waar je als kapper mee bezig bent, kan de reactie soms voor een blocage zorgen. Ik wil mij niet laten beïnvloeden door gezichtsuitdruk-kingen van klanten, maar ik baseer me enkel op wat ze willen. Zonder afleiding werk ik beter.”Na een vijftal minuten tekent de volgende klant al present. Hij groet de kapper en neemt plaats op een

stoeltje in een hoek van de kamer. Om de tijd te verdrijven, bekijkt hij de cd-collectie die er staat. Na een paar minuten vraagt hij zelfs om een Franse chanson op te zetten. Er

wordt veel gelachen, de sfeer is goed. Een kwartier later is Fred klaar met Milena. Ze draait zich om en bekijkt het resultaat in de spiegel. Ze kijkt tevreden en haalt haar portefeuille tevoorschijn. De andere klant neemt plaats in de zetel tegenover de tv, het is zijn beurt. Vooraleer dat de kapper aan de slag gaat met hem, verzamelt hij nog snel het haar van Milena, en borstelt het in een hondenhok. “Alles wat in ‘normale’ kapperszaken verstopt wordt, wil ik in mijn zaak uitdruk-kelijk tonen. Liefst op een leuke en originele manier, vandaar het hon-denhok.” Een poosje later wordt er op straat tegenover het café luidkeels gebab-beld. “Als je de kapper niet weet zijn, loop je er gegarandeerd voor-bij,” vertelt een klant. “Het is vooral mond-tot-mond reclame waaraan hij zijn succes te danken heeft. In tijden waarin klanten op alle moge-lijke manieren gelokt worden, heb ik respect voor het feit dat Fred er zo goed in slaagt succesvol te zijn en toch verborgen te blijven.”� Arnaud�De�Decker

G anshoren stond jarenlang te boek als de gemeen-te met de laatste tweetalige bibliotheek van het land. De meeste Ganshorenaren en ook de lo-

kale politici vonden het best, maar feit was dat de ge-meente hierdoor flink wat subsidies mis liep. Om als Nederlandstalige bib erkend te worden en subsidies te krijgen moest er immers eerst een eigen locatie zijn. Een goede locatie vinden, bleek niet simpel. Toen en-kele jaren geleden beslist werd om gemeenschapscen-trum De Zeyp uit te breiden met een nieuwbouw voor het Lokaal Dienstencentrum, greep schepen René Coppens (Open VLD) van Nederlandstalige Cultuur zijn kans. Hij verkreeg dat de tweede verdieping van de nieuwbouw gereserveerd zou worden voor de bib.De bouw moest in 2013 starten en begin vorig jaar klaar zijn. Maar de Vlaamse regering bevroor tijdelijk de infrastructuursubsidies voor ouderenvoorzienin-gen zodat de werken niet konden beginnen. Schepen Coppens wilde echter niet langer wachten en verhuis-de begin vorig jaar de tienduizend Nederlandstalige boeken van de François Beeckmansstraat naar het vroegere biljartzaaltje op de tweede verdieping van De Zeyp. Hierdoor kreeg de bib een Vlaamse erken-ning en de bijbehorende subsidies: 56.000 euro per jaar voor personeel plus nog een kleine bijdrage voor

digitalisering. In de herfst wil de Ganshorense bib, als laatste van de negentien, toetreden tot het Bruno-netwerk. Hiervoor moet de collectie eerst helemaal gedigitaliseerd zijn.Van de VGC kreeg de bib vooral materiële ondersteu-ning bij de opstart. De bib heeft ondertussen een voltijdse en halftijdse bibliothecaris in dienst. Doordat de gemeente nu een erkende Nederlandstalige bib heeft, kwam er ook geld uit Vlaanderen voor een halftijdse cultuurbeleidsco-ordinator. Dat werd Philippe Debroe, organisator van verschillende erfgoedprojecten in Schaarbeek.

BouwplannenHeel lang zal de bib niet op de huidige locatie zitten. Er zijn ondertussen weer VIPA-middelen beschikbaar zodat de bouwplannen uit de kast gehaald kunnen worden. Coppens rekent erop dat de werken begin vol-gend jaar zullen beginnen en hoopt dat ze nog voor het einde van de legislatuur afgerond zullen zijn.In de nieuwbouw krijgt de bib, die wil focussen op jeugd en strips, 275 vierkante meter ter harer beschik-king, een oppervlakte drie keer zo groot als de huidige. Net zoals nu zal de gemeente de ruimte huren.

Bettina�Hubo

Erkenning levert flink wat subsidies op

GANSHOREN > NIEUWE NEDERLANDSTALIGE BIB NA JAAR OOK OFFICIEEL GEOPEND

Als de Europese instellingen in het Axa-gebouw aan de Vorstlaan neerstrijken, dan levert dat de gemeente Watermaal-Bosvoorde een jaarlijks verlies van 2,2 mil-joen euro op. De gemeente zit nog altijd in financiële moeilijkheden.

Het iconische kruisvormige Axa-gebouw huisvest nu de gelijk-namige bank, maar die trekt er

tegen 2017 uit. Het is momenteel

nog koffiedik kijken wat er met het kantoorgebouw zal gebeuren. Er zijn twee opties: de Europese instel-lingen zouden geïnteresseerd zijn, en eigenaar Cofinimmo heeft ook het plan om er een gemengd kan-toor-woonproject van te maken.In het eerste geval betekent dat een flink verlies voor de gemeente. De Europese instellingen betalen immers geen belastingen in Brus-sel. Watermaal-Bosvoorde misloopt

dan jaarlijks anderhalf miljoen euro aan onroerende voorheffingen, en 700.000 euro bureautaks. “We willen echter niet vooruitlopen op de zaken,” zegt gemeenteontvanger Pierre Feron. “Want er is nog niets definitiefs.”De omzetting van het gebouw dreigt ook een hele klus te worden: het bouwwerk zou zich bijzonder slecht lenen om appartementen van te ma-ken. CD

Jaarlijks 2,2 miljoen euro minderWATERMAAL-BOSVOORDE > AXA-GEBOUW WORDT ZWARE OF DURE KLUS

BDW 1512 PAGINA 11 - DONDERDAG 3 MAART 2016

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

De nieuwe Nederlandstalige bib van Ganshoren nam ruim een jaar geleden haar intrek in De Zeyp, maar was nog steeds niet officieel ingehuldigd. Zaterdag is het zo ver en houden de minis-ters Gatz en Smet de negentiende erkende bib van Brussel boven het doopvont.

Zelfs voor verkeers-drempels geen geld

SINT-JANS-MOLENBEEK > VERKEERSSITUATIE BEEKKANT ONVEILIG

Een jaar geleden interpelleerden buurtbewoners van metrostation Beekkant de gemeenteraad over de groeiende verkeersonveilig-heid. Een jaar later is er nog niets gebeurd, ondanks beloften van het schepencollege. SP.A-oppositie-raadslid Jef Van Damme herhaalt de vraag van de bewoners om een veiligere straat. Mobiliteitssche-pen Jan Gypers (Open VLD) kan pas binnenkort geld vrijmaken voor verkeersdrempels.

Buurtbewoners van de hoog-Molenbeekse wijk rond het metrostation Beekkant klagen

al lange tijd over de onveilige situ-atie voor het metrostation. Door het sluipverkeer staan er vaak lange files, en buiten de spitsuren wordt er te snel gereden. Daarom trokken de bewoners vorig jaar naar de ge-meenteraad om verhaal te halen. Mobiliteitsschepen Gypers beloofde tijdens die gemeenteraadszitting maatregelen te nemen: er zou een zone-30 komen, verkeersdrempels wanneer nodig en eventueel een verkeersluwe straat zoals aan het Brusselse Centraal Station. De in-terpellanten waren tevreden met dit antwoord.Een jaar later is er nog niets van in huis gekomen, en eind 2015 her-haalde gemeenteraadslid Jef Van Damme de vraag van de bewoners. In december bleek dat er zelfs nog geen telling van het aantal ver-keersovertredingen had plaatsge-

vonden. “De mensen vragen zich af of de gemeente hen met een kluitje in het riet heeft gestuurd.”

Geen verrassingenJan Gypers haalt aan dat het in 2015 onmogelijk was om geld te voorzien om de gemaakte beloften uit te voe-ren. Volgens hem zal dat echter wel dit jaar gebeuren. De schepen zegt dat er de voorbije maanden wel een telling van het aantal overtredin-gen heeft plaatsgevonden. Die tel-ling levert geen verrassingen op: de meerderheid van de automobilisten houdt zich niet aan de regels. Van Damme vraagt zich af hoe het komt dat de gemeente geen geld kon voorzien. “Een verkeersdrem-pel plaatsen, dat zijn werkings-middelen, net zoals een trottoir heraanleggen: gemeenten hebben altijd budgetten voor zulke werk-zaamheden.”“Bovendien is de begroting vo-rig jaar in mei goedgekeurd, drie maanden na de burgerinterpellatie. Er was dus nog tijd genoeg om bud-get te voorzien.”De discussie speelt zich af tegen de moeilijke financiële situatie van de gemeente Molenbeek. Van Damme vindt dat “het gemeentebestuur mensen niets mag beloven als die beloften toch niet ingelost kunnen worden. De burger keert zich zo van ons af.”

� Christophe�Degreef����

In de nieuw-bouw krijgt de bib drie keer meer ruimte ter beschik-king.

© B

AR

T DE

WA

EL

E

Burgemeester Yvan Mayeur (PS) bij de inhuldiging van de voetgangerszone. © IVAN PUT

MOBILITEIT > WAAROM JOURNALIST RAF CUSTERS HET ONEENS IS MET HET STADSBESTUUR

VOETGANGERSZONE LAAT BEWONERS IN DE STEEK

Een mens kan zijn rug niet draaien of ze halen zijn huis overhoop. Zo voelde Brussel aan toen ik in de herfst van

2014 mijn wijk in het centrum te-rugvond. Terwijl ik weg was, had-den burgemeester en schepenen ons namelijk een voetgangerszone met daarrond een verkeerslus en vier nieuwe ondergrondse parkings op-gedrongen.Eén van de parkings zou aan de Nieuwe Graanmarkt komen, mijn zoon zit daar vlakbij op school. Ik deelde mijn bezorgdheid met de ouderraad die opdracht gaf om me

in de zaak te verdiepen. De men-sen van de Marollen hadden toen pas de geplande parking onder het Vossenplein doen schrappen. Bur-gemeester en schepenen stelden zich autoritair op. Dat keerde zich tegen hen. Volgens de burgemees-ter moest er snel gehandeld worden, “want anders worden we geconfron-teerd met comités en individuen die hun opinie zullen geven die uiter-aard negatief zal zijn. Zonder nog de wettelijke procedures mee te tellen, die echt het plezier bederven” (op de website van Plateforme Pentagone, red.). Die arrogantie bracht comités,

urbanisten, activisten en bewoners samen in het Plateform Pentagone. Deze groep speelde kort op de bal en informeerde en mobiliseerde be-hoorlijk efficiënt.

KortzichtigIn 2013 en 2014 was ik voor mijn werk in Zuid-Amerika. In Rio de Janeiro en Sao Paulo trok ik op met stadsactivisten. Ik schrijf daarover in De Uitverkoop van Zuid-Amerika, mijn volgend boek. In Brussel loopt er veel gelijk met wat de Braziliaan-

se activisten me hadden getoond en verteld. Natuurlijk zijn er verschil-len. In Sao Paulo woont een vijfde

van de mensen ‘informeel’ in wijken die ze sinds decennia zelf en zonder vergunningen hebben opgetrokken. Bij ons zijn de informele bewoners de mensen die op kartons op de stoepen slapen.Maar ginds net als hier besturen de gemandateerden met dictaten, ze jagen er hun projecten door die zogenaamd de lokale economie zullen aanzwengelen en zo duwen ze de zwakken en fragielen nog verder naar de rand. Onze bestuur-ders maken politieke keuzen, maar

hebben ze die al één keer en public gemotiveerd? Ze hebben hun fanta-sy-prenten gepresenteerd van hoe

de voetgangerszone er zal uitzien. Binnenkort begint daar de verbou-wing. Ik ben voor de voetgangers-zone, voor mij kan ze niet groot genoeg zijn. Maar het Brussels plan is kortzichtig. Het lokt shoppers en city-hoppers en laat de bewoners in de steek. Rio de Janeiro is al jaren een werf, voor de mega-sportevenementen uiteraard (over enkele maanden de Olympische Spelen). Maar daar-naast staken de bestuurders (van stad, deelstaat èn federale staat te-zamen) een prestigieus project in gang om de oude havenbuurt te re-noveren, en ze gooiden de volkswij-ken in de stad open. Dat programma gaat gepaard met voortdurend ge-weld. De bewoners van die wijken (de favela’s) worden naar de rand van de metropool verjaagd. Erminia Maricato maakte in de ja-ren 1970 al films over die mensen. Tussen 2003 en 2005 was ze fede-raal vice-minister van Stedenbeleid. Als prof in Sao Paulo hamert ze op de nood van ‘urbane alfabetisering’. De Global Cities, zegt zij, worden uit elkaar gedreven, met aan één kant de financiële elites die oppor-tuniteiten zoeken waarmee ze for-tuin kunnen opstapelen, en aan de andere kant de lage inkomens, de werklozen en de gemarginaliseer-den. De beslissers bekijken de stad als handelswaar par excellence. Net als bij ons. Het verschil: in Brazilië trekken de bestuurders openlijk de kaart van de kapitaalkrachtigen. Bij ons verkopen ze hun ingrepen met de propaganda dat Brussel weer proper en conviviaal zal worden, en met eenrichtingsparticipatie. Ginds en hier denken ze te profiteren van de conjunctuur. Dat is gedoemd te mislukken. Er komt een nieuwe re-cessie aan. Brazilië voelt ze al. Juist daarom vallen nu in Porto Mara-vilha, Rio’s havenbuurt, de luxe-projecten stil. Brussel gaat gewoon op de koers van de grote attracties voort. Voor Bxl Colours gaf de stad 212.000 euro uit (aan een bevriend evenementenbureau). Maar houdt dat spektakel de mensen warm?

Plan B-XLIn de schoot van Plateforme Penta-gone is een groep ontstaan die aan een Plan B-XL werkt. Onder ons zijn er des ingénieurs maar vooral des ingénieux (Serge Latouche). Twee workshops zijn voorbij, er komen er nog twee. De vindingrijkheid die daar verschijnt, is ronduit verba-zend. De groep moet nog diverser, zodat ze dichter bij de bewoners en gebruikers van Brussel staat. Maar met de voorstellen die nu al (letterlijk) op ons stadsplan van Brussel staan, laten we de Expo-58-visie van de stad ver achter ons. In dit Plan B-XL maken bewoners en gebruikers onder elkaar uit welke de wensen en noden zijn en hoe ze wor-den opgelost. Brussel als zinnelijke stad. Ook voor de tunnels hebben we ideeën zat. Dit voorjaar komen we ermee naar buiten.� Raf�Custers,�journalist

“Voor Bxl Colours gaf de stad 212.000 euro uit. Houdt zo een spektakel de mensen warm?”

BRUSSEL – De Stad Brussel heeft een evaluatie van de voetgangerszone gepresenteerd op de gemeenteraad. Die is overwegend positief. Journalist en buurtbewoner Raf Custers vindt dat de uitwerking beter had gekund. Vanuit de burgerbewegingen Platforme Pentagone en Plan B-XL denkt hij na over alternatieven. “De politici maken keuzes, maar hebben ze die al één keer en pu-blic gepresenteerd?”

BDW 1512 PAGINA 12 - DONDERDAG 3 MAART 2016

BDWOPINIE

BR

IEVE

N V

AN

LEZ

ERS

lezersbrieven@bdw.be Pendelarbeid

Vlaams minister van Openbare Werken en Verkeer Ben Weyts (N-VA) heeft geen ongelijk als hij stelt dat de Brus-selse economie draait op pendelarbeid. Feit blijft wel dat de rijkdom die binnen het Brussels Gewest wordt gepro-duceerd voor een groot deel uitstroomt naar de rijke rand. Heeft het Brussels Gewest geldzorgen, zoals voor een paar jaar, dan moet het bij de federale overheid op blote knieën gaan schooien om een deel van de zelf geprodu-ceerde rijkdom te recupereren. Eigenlijk is dat de wereld op zijn kop. Wordt het geen tijd dat de Brusselse politici er eensgezind voor ijveren om voortaan de helft van het loon te laten belasten op de plaats waar men woont en de an-dere helft op de plaats waar men werkt? Allerhande toela-gen voor het vervullen van de hoofdstedelijke functie, die met flinke tegenzin, om niet te zeggen arrogant misprij-zen, door Vlaanderen en Wallonië aan Brussel worden toegezegd, kunnen dan onmiddellijk worden afgeschaft. Zouden de dames en heren Brusselse politici over dit idee willen nadenken, of zijn ze ertoe verplicht het partijbelang onverminderd boven het Gewestbelang te stellen?

Geert�Leenders,�Jette

Chique Brussel op de fiets

Op een studiedag van het Brussels Gewest een jaar gele-den (27 januari 2015) bleken drie categorieën fietsers te bestaan: beginneling – ervaren - strijdlustig. De laatste categorie durft overal te rijden, maar ze maken slechts 1 procent uit van het totaal. De eerste, waarvan kinderen deel uitmaken, durft het enkel op een goed afgeschei-den fietspad. Mogelijks heeft Pascal Smet (SP.A) hier zijn mosterd gehaald. In de praktijk moet je wel tot de laatste categorie behoren om ergens te geraken.

Jo�Verwimp,�Asse

Rotterdam

Annalisa Gadaleta beweert dat ‘de socialistische burge-meester van Marokkaanse origine er goed in slaagt de mensen te laten samenleven’ (BDW 1511, p.8-9). In het artikel wordt gesproken van ‘het bestuur van de socia-list’. Zo krijgen lezers de indruk dat Rotterdam bestuurd wordt door de sociaaldemocraten. Maar de sociaaldemo-cratische PVDA zit sinds 2014 in de oppositie. De stad wordt bestuurd door de linksliberalen van D66, het chris-

tendemocratische CDA en Leefbaar Rotterdam, veruit de grootste fractie met 14 zetels van de 45. Leefbaar Rot-terdam is de politieke erfgenaam van Pim Fortuyn, die lijsttrekker was in 2002. Wethouder Joost Eerdmans was kamerlid voor de Lijst Pim Fortuyn. Hij is bevoegd voor veiligheid en handhaving. De portefeuille integratie zit bij Ronald Schneider, eveneens van Leefbaar Rotterdam. In het coalitieprogramma lezen we onder andere de vol-gende zinnen: “We zetten het meldpunt radicalisering voort. We gaan de verborgen vrouwen van Rotterdam op-zoeken en helpen. We werken een pakket maatregelen uit om de instroom van kansarmen in te perken en starten daarvoor ook een actieve lobby naar Den Haag.We inten-siveren de aanpak van malafide uitzendbureaus en huis-jesmelkers. Bij het oplossen van specifieke problemen kiezen we voor doelgroepenbeleid en maatwerk als dit ef-fectief is. Voor alle leerlingen komt er extra aandacht op school voor de Nederlandse en Rotterdamse geschiede-nis en cultuur. We kiezen voor een taaloffensief. We gaan actief discriminatie tegen.”In Nederland is de burgemeester een benoemd ambte-naar. De baas in de gemeente Rotterdam is de gemeen-teraad. Dat staat ook zo vermeld op de website van de gemeente.

Rudi�Coel,�Brussel-Stad

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden,

ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage

schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1512 PAGINA 13 - DONDERDAG 3 MAAR 2016

Vastgoedprojecten op toplocaties02/201 00 01

www.thechambon.be

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL

RESIDENTIAL

SERVICES

INCLUDED

Aanbod van praktische

en persoonlijke diensten

NU 2 JAAR

GRATIS

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE

• Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering

• Prime location in het hart van de Europese hoofdstad

• Met exclusief dienstenpakket

• Een “once in a lifetime opportunity”

De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe -residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

ADVERTENTIE

Rechtzetting

In het artikel over overstapparking Bizet (BDW 1510, p.12-13) staat dat er tussen 1 januari 2015 en 31 januari 2016 dertig auto’s werden gestolen op de parking. Dat klopt niet; wel vonden er dertig inbraken in auto’s plaats, gesignaleerd bij de politiezone Zuid. Onze excuses.

ondergedompeld in een onpeilbare droefheid,” schreef de Duitse dichter Rainer Maria Rilke in 1917 nog in een brief naar een vriend.

PendelaarVerhaeren kreeg een grafmonument aan de Schelde in zijn geboortedorp Sint-Amands, waar sinds 1955 ook het Emile Verhaerenmu-seum gevestigd is. Verhaeren schreef dan wel niet in het Nederlands, toch heeft hij een grote bijdrage geleverd aan het imago van Vlaande-ren in het buitenland. Met zijn gedichten ex-porteerde hij het beeld van Vlaanderen als een mooie streek, rijk aan cultuur. Zijn gedichten laten er ook weinig twijfel over bestaan dat Verhaeren met afschuw keek naar de allesver-terende kracht van de buitensporige industria-lisering die zijn tijd kenmerkte. Maar toch was hij ook een groot liefhebber van de stad. Ver-haeren zou, ook als hij in het buitenland was, altijd blijven pendelen tussen de rust van het platteland en mondaine maalstroom van de li-berale (en liefst ook sociale) grootstad. In België was die grootstad Brussel, waar zijn vader Henri Gustaaf Verhaeren rijk was gewor-

den in de lakenhandel. Moeder Joanna Ade-laïde De Bock hield een winkel van stoffen en naaigerief open in Sint-Amands waar Emile nog naar een Nederlandstalige lagere school ging. Maar het middelbaar liep hij aan het Sint-Aloysiuscollege in Brussel en in het Franstalige jezuïetencollege Sint-Barbara in Gent. Na zijn rechtenstudies in Leuven, kwam Verhaeren te-rug naar de hoofdstad om van 1881 tot 1884 stage te lopen bij de vooraanstaande advocaat Edmond Picard - zelf ook auteur en kunst-liefhebber. Samen met mecenas Octave Maus richtte Picard in 1883 het toonaangevende kunsttijdschrift L’Art moderne op. Verhaeren debuteert in datzelfde jaar met zijn bundel Les Flamandes, en sluit zich snel aan bij L’Art mo-derne. In zijn hoedanigheid als criticus zal Ver-haeren decennialang het debat over de avant-gardekunst in Brussel domineren. Hij deelde een atelier met de beroemde schilder Théo van Rysselberghe, komt bij zijn Brusselse uitgever Edmond Deman in de Bergstraat onder meer de Oostendse schilder Léon Spilliaert tegen, en zou in de loop der jaren bevriend raken met Fernand Khnopff, James Ensor, Paul Signac

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

BDW 1512 PAGINA 14 - DONDERDAG 3 MAART 2016

Het is 27 november 1916 als de dan eenenzestigjarige Emile Verhae-ren (1855-1916) in het station van de Noord-Franse stad Rouen par-does onder een trein terechtkomt. Door die tragische gebeurtenis sterft een literaire beroemdheid

die bij leven al een reputatie had tot ver voorbij de Europese buitengrenzen. In België stond Verhaeren niet alleen bekend als de dichter die het Vlaamse platteland én de (Brusselse) stad bezong in zijn lange, nu eens donkere, dan weer bevlogen gedichten.

Hij was ook een promotor van de avant-garde schilderkunst van de Franse neo-impressio-nisten, van Ensor en Khnopff, en zelfs van de art nouveau en het socialisme dat hij samen hielp vormgeven in het Brusselse Volkshuis van Horta. In het buitenland, waar tot dan toe ernstig re-kening werd gehouden met zijn kansen om de Nobelprijs literatuur te winnen, werd de dood van Verhaeren met verslagenheid onthaald. “Je kan je indenken hoeveel ik geleden heb sinds het leven monsterlijk is geworden. De verschrikkelijke dood van Verhaeren heeft me

© P

RO

VINC

IAA

L MU

SE

UM

EM

ILE VE

RH

AE

RE

N

LITERATUUR > WERELDVERMAARDE DICHTER, CRITICUS EN PENDELAAR EMILE VERHAEREN HERDACHT

DE SNOR DIE SCHREEFZOALS ENSOR SCHILDERDE

BRUSSEL – Honderd jaar geleden overleed met Emile Verhaeren één van de beroemdste schrijvers die ons land ooit heeft gekend. De in het Frans schrijvende Vlaamse dichter en kunstcriticus trok via Brussel de wereld in om die wereld vervolgens terug naar Brussel te brengen. Als eerbetoon begint deze week een goed gestoffeerd herdenkingsjaar, met onder meer een nieuwe vertaling van zijn poëzie, een boek over Verhaerens anarchistische sympathieën, een postzegel, en heel veel plaksnorren.

en Auguste Rodin, maar ook met André Gide, Camille Lemonnier, Maurice Maeterlinck, en de reeds genoemde Rilke.In het boek De Eeuw van Brussel 1850-1914, waarin Eric Min de toenmalige artistieke bloei van onze hoofdstad tot leven wekt, duikt Ver-haeren om de haverklap op. Min beschrijft on-der meer hoe de Oostenrijkse schrijver Stefan Zweig in 1902 speciaal naar Brussel reist om zijn idool Verhaeren te ontmoeten, en in het ate-lier van beeldhouwer Charles Van der Stappen toekijkt hoe Verhaeren met zijn ‘walrussnor’ poseert voor zijn borstbeeld. Zweig kwalificeert Verhaeren als iemand die “de poëzie een totaal nieuwe weg wees”: “Zijn ritme is dat van een gehaaste man, die rent en zich opwindt. Vaak houdt hij geen maat en hoor je het hijgen van de mens die zich een weg baant naar zijn doel, de galm van zijn voetstappen op de kasseien.”

Tentaculaire stadAan het einde van de jaren 1880 schreef Ver-haeren eerder zwaarmoedige, symbolistische poëzie. Het is ook de periode waarin de dichter regelmatig naar Londen trekt, waar zijn ideeën over de wild om zich heen grijpende stad vorm krijgen. Zijn liefdevol huwelijk in 1891 met de Luikse kunstenares Marthe Massin zal kinder-loos blijven, maar wel een omslag in de toon van zijn poëzie opleveren. In 1893 begint Ver-haeren aan zijn sociale trilogie bestaande uit de

bundels Les Campagnes hallucinées en Les Villes tentaculaires en het toneelstuk Les Aubes, dat in 1901 wordt opgevoerd in Horta’s Volkshuis door acteurs van de Brusselse balie, aangevoerd door de toekomstige minister Jules Destrée. Les Villes tentaculaires beschrijft de schoon-heid en wanstaltigheid van havens, industrie, beurzen en banken maar ook van wetenschap, warenhuizen, boulevards en mensenmassa’s. Min vergelijkt de manier waarop Verhaeren de grootstad beschreef met de manier waarop James Ensor haar schilderde op zijn monumen-tale De intrede van Christus in Brussel in 1889.Ondertussen heeft Verhaeren Brussel evenwel

ingeruild voor Parijs, waar hij zijn artistieke contacten aanwendt om Brussel deelachtig te maken aan de artistieke hoogconjunctuur in de Franse hoofdstad. In 1908 worden de geruchten over zijn kandidatuur voor de Nobelprijs hard-nekkig, wordt hij als goede vriend van Albert I en koningin Elisabeth officier in de Orde van Leopold. Een jaar later wordt hij doctor hono-ris causa aan de ULB. Tal van literaire tournees brengen hem tot in Rusland, maar Verhaeren blijft ook terugkeren naar het Vlaamse platte-land. Nabij Parijs zoekt hij de rust in het park van Saint-Cloud. Het schrijverskabinet dat hij daar betrekt, is vandaag nog te bezichtigen in de Koninklijke Bibliotheek. In Woluwe bezoekt hij regelmatig de villa van kunstenaar Constant Montald, in het Henegouwse Roisin heeft hij een hoeve die vandaag de Espace Emile Verhae-ren herbergt. De Eerste Wereldoorlog zorgt echter voor de omslag. Verhaeren keert zich af van Duitsland en tal van artistieke vrienden. Zijn patriottische oorlogspoëzie levert hem nog de officieuze titel Dichter des Vaderlands op, maar hij ‘sneuvelt’ zelf onder die trein in Rouen. Michaël Bellon

“ Zijn ritme is dat van een gehaaste man, die rent en zich opwindt”

STEFAN ZWEIG OVER EMILE VERHAEREN

BDW 1512 PAGINA 15 - DONDERDAG 3 MAART 2016

De steden fragment

Geuren van smeer, vuil van huiden, droesem van teer!

Net als een zware herinnering, van dromen zat,

Rechtop in mist en rook, geel & immens alweer,

Groot van de avond, kookt de onontwarbare stad

En rolt als zwarte slangen in zwarte straten voort

Om bruggen & om dokken & om loodsen heen

Waar olievuren & norse toortsen ongestoord,

Als gekke gestes & woeste maskers handgemeen

Raken – strijd van schaduw & goud – in duisternis.

Oorverdovend rolt water aan, zonder verwijlen,

Rolt trage terugkeer en heenreis vol droefenis

Van de zee naar de zee en altijd van de zeilen

Naar de zeilen aan, terwijl fabrieken grof en groot

Met hamers die het ijzer breken, bikkelhard,

Met cirkels van staal – ze wentelen hun tanden bloot –,

Hun vliegwielen van sleur en hun drijfriemen van smart

Verwringen aan de kaden – alsof het vlees betrof

Van ledematen, gevierendeeld op rad & haak.

Ginds lange tunnels vol walmen, ginds slijk & stof;

De nacht wordt door riolen opgeslokt & vaak

Weerklinkt een ijzige kreet, een schorre ademstoot

Van staal op staal: de treinen, zie de treinen gaan

En bruggen slaan; ze bonken op sporen & schroot,

En gaan, door diepten opgeslokt & haast vergaan

Maar dan weer uitgebraakt, de verten tegemoet,

De treinen daar, die razende treinen daar – zij gaan.…Emile Verhaeren © VERTALING: KOEN STASSIJNS.

Verhaeren onuitgegeven en heruitgegeven

GAL portretteert Verhaeren op postzegel

Bpost geeft een postzegel uit ontwor-pen door cartoonist GAL die Verhaeren portretteert met de woorden van zijn gedicht ‘Et maintenant/En nu’. Op het speciale postzegelvel staan ook gedich-ten van Dichters des Vaderlands Charles Ducal en Laurence Vielle. De eerstedag-afstempeling - met Verhaerens handte-kening - heeft plaats op 14 maart in de Filaboetiek in Brussel, 02-278.50.70.

De aftrap van het Verhaeren-jaar wordt deze week gegeven in Passa Porta waar de nieuwe Franstalige pu-blicatie Emile Verhaeren

Inédit van David Gullentops wordt voorgesteld. De professor Franse Literatuur en directeur van de Emiel Verhaeren leerstoel aan de VUB bracht verschillende verder onuitgegeven gedichten en teksten samen die Verhaeren ooit publi-ceerde in al dan niet vergeten anar-chistische tijdschriften. Het boek behandelt ook een onafgewerkte toneelstuk en een aanzet tot een roman van Verhaeren, en onder-zoekt de invloed van de anarchis-tisch getinte teksten van Verhaeren

op de avant-gardisten tussen 1895 en 1920. D. Gullentops, Emile Verhaeren Inédit, Brussel, VUBPress, 215 p., 25,95 €Presentatie op donderdag 3 maart 2016 om 20u in Passa Porta, A. Dansaertstraat 46, Brussel, 02-226.04.54, info@passaporta.be, € 7/5

Dichter en ver-taler Koen Stas-sijns bezorgt met Emile Verhaeren - Veerman een forse, represen-tatieve bloemle-zing met nieuwe

vertalingen op basis van de eerste drukken van Verhaerens bundels. De titel van de bloemlezing is niet alleen een vertaling van Verhaerens

gedicht Le Passeur d’Eau maar ver-wijst ook naar Verhaerens reputatie als pendelaar tussen binnen- en buitenland, stad en platteland, Romaanse en Germaanse cultuur. Het boek bevat een inleiding van Rik Hemmerijckx, directeur van het Verhaerenmuseum, en zestien pagina’s beeldmateriaal.Koen Stassijns, Emile Verhaeren – Veerman, Tielt, Lannoo, 2016, 450 p., 29,95 €.Presentatie met muzikale begelei-ding van Nathalie Bosch op vrijdag 4 maart 2016 om 20u in het Ver-haerenmuseum in het Provinciaal Museum Emile Verhaeren,Nadien ook nog op vrijdag 18 maart 2016 om 13u30 in het Brussels Ouderenplatform, Zaterdagplein 6, Brussel, 02-210.04.60, en op zater-dag 3 december om 20u in GC De Kroon, Sint-Agatha-Berchem.

VERHAERENJAAR: Belangrijkste evenementen

> In het Provinciaal Museum Emile Verhaeren in Sint-Amands loopt vanaf 4 maart een tentoonstel-ling met de vele etsen waarmee Charles Bernier „het Verhaeren-portret in België gepopulariseerd heeft”. Tot 1 mei 2016 tijdens het weekend, op feestdagen of op reservatie (11-18u), E. Verhaeren-straat 71, 2890 Sint-Amands, 052-33.08.05, www.emileverhaeren.be

> ULB-professor Paul Aaron geeft een lezing over de vrucht-bare relatie tussen Emile Verhaeren en jurist Edmond Picard. Zaterdag 12 maart 2016 om 18u, Espace Emile Verhaeren, rue E. Verhaeren 23, 7387 Roisin.

> Radiozender Klara presenteert op de zondagen 11, 18, 25 september drie radio-uitzendingen over Verhaeren en de schrijvers van de Schelde, met onder andere Benno Bar-nard, Jan Lampo en Rik Hemmerijckx.

> Van 15 oktober 2016 tot 15 januari 2017 loopt in het Museum voor Schone Kunsten te Gent een grote Emile Verhaeren-tentoonstelling.

> Onder het motto Allemaal Verhaeren! zette vertaler Koen Stassijns een actie op rond de snorharen van Verhaeren. Wie een “snorfie” maakt met een Verhaeren-snor uit karton kan die posten op www.facebook.com/AllemaalVerhaeren.

“De negende editie zal zich afspelen in het centrum, in de voetgangers-zone,” vertelt Dis Huyghe van de Zinneke Parade.In de parade zullen ongeveer 2.400 mensen meelopen, die opgesplitst zijn in 24 Zinnodes (groepen). “Dit jaar willen we het publiek echt be-trekken in de parade. Daarom blij-ven de Zinnodes op een bepaalde plek staan en nodigen ze het pu-bliek uit om hen te helpen,” vertelt Huyghe.Zo zal een van de Zinnodes bestaan uit ouderen die het publiek zullen verwennen door handmassages te

geven en andere relaxerende dingen te doen.

BreekbaarHet thema dit jaar is ‘Fragil’. Dat thema werd ingeluid met een ten-toonstelling waarin verschillende kunstenaars hun interpretatie to-nen van wat breekbaar is.De stoet trekt uit op 21 mei. Dat is kort dag. Maar de voorbereidingen liggen op schema. “Sommigen zijn de danspasjes al aan het instuderen, anderen zijn nog druk bezig met het maken van hun kostuums.” In totaal werken er drieduizend

ERFGOED > WIELEMANS MACHINES WORDEN GERESTAUREERD NAAR DE GEEST

VOOR ELK WAT WIEL’S Met het restauratie- en tewerkstellingsplan rond de Wielemansmachi-nes won Brusselfabriek,

waakhond van het sociaal en in-dustrieel erfgoed, in 2013 een Eu-ropa Nostra Prijs voor Cultureel erfgoed. De restauratie, die eind 2015 begon, wordt dit najaar afge-rond. Werfleider Dino Calà heeft ervaring in de automechaniek en de prak-tijkgerichte vorming in Brussel: “Het zijn niet louter cosmetische ingrepen, we willen dat er iets kan geleerd worden over het erfgoed. Al was het maar, zoals u kunt zien aan de half gevandaliseerde Inger-soll Rand-compressor, wat er ge-beurt als we er geen zorg voor dra-gen. Maar de geest van de machine blijft. Uit didactisch oogpunt zetten we de De La Vergne handmatig in werking, later zal ze aangedreven worden door een kleine elektrische motor, voor de veiligheid aan één omwenteling per minuut, vroeger had ze haar eigen stoommachine.” Calà’s ploeg, gerekruteerd in Brus-sel, dat zijn Mohamed - Momo - Barghouti, mecanicien gespecia-liseerd in zware voertuigen, Abdes-lam Nouinou, ijzerwerker en lasser, en José Luis De Diego, polyvalent mecanicien. Ze borstelden en was-ten de machines af met de hand, met respect voor onuitwisbare sporen van de tijd, zoals bekleding met teer of graffiti. Met een penseel brachten ze een roestwerende ver-nislaag aan, afgekeken van de ener-giecentrale van C-Mine in Winter-slag. Het werden gaandeweg ‘hun’ machines.Ze kenden elkaar vooraf niet, maar vandaag vullen ze elkaars zinnen

VORST - En toen draaiden het enorme vliegwiel en de krukas van de De La Vergne compressor weer. Die produceerde de koude die nodig was voor de pils van Wielemans-Ceuppens. De machinezaal opwaarderen is een erezaak voor de restauratieploeg en voor de brouwerijgeschiedenis van de stad en ver daarbuiten.

Nu worden het marmer en de wijzerplaten van het elektrisch besturingsbord aangepakt.© SASKIA VANDERSTICHELE

CULTUUR > NIEUWE AANPAK VAN DE ZINNEKE PARADE

HOE STOET EN OMSTAANDERS VERSMELTENmensen aan het project. Het duurt zo’n twee jaar om de Zinneke Parade te organiseren.De organisatoren van de Zinneke Parade zoeken wel nog een twee-honderdtal vrijwilligers. “Die vrij-willigers helpen met het begeleiden van de Zinnodes door de parade. Andere delen programmaboekjes uit en de enthousiastelingen mogen het publiek warm maken om deel te nemen aan de parade,” vertelt Huyghe. Wie zich geroepen voelt, kan een kijkje nemen op de website www.zinneke.org. En de parade in 2018? Binnenkort komen de organisatoren samen om te brainstormen over de moge-lijke thema’s. Het definitieve thema wordt door het publiek gekozen.�

Helena�CoenOp 21 mei trekt de Zinneke Parade opnieuw door Brussel-Stad.

© B

AR

T DE

WA

EL

E

BRUSSEL - Op zaterdag 21 mei trekt de Zinneke Parade door de stad. Het thema is Fragil. De omstaanders maken voor het eerst deel uit van de stoet. Dis Huyghe (Zinneke Parade) vertelt hoe dat mogelijk is.

BDW 1512 PAGINA 16 - DONDERDAG 3 MAART 2016

Het Goethe-instituut lanceert deze week zijn culturele programma Vlucht. Het gaat daarin op zoek naar het hoe en waarom van de vluchte-lingenproblematiek. Hoe is het om je thuisland te moeten verlaten en zelfs nooit terug te keren? Blijven mensen hunkeren naar hun heimat, een plek waar het leven zoet is? Aan de hand van filmtentoonstellingen, tentoonstellingen, debatten en ont-moetingen tussen experts, auteurs en regisseurs, trachten zij de situ-atie vanuit verschillende perspectie-ven en tijdperken te bekijken. Op 2 maart toont Cinematek “ver-halen over vlucht en ballingschap.”

Veertien internationale documen-taires zoomen in op de individuele verhalen achter ‘de migranten’. Vanaf 6 maart zal in studio 5 van Flagey de eerste episode van de reeks van Heimat – eine deutsche Chronik van de Duitse regisseur Edgar Reitz op groot scherm te zien zijn. Een reeks over de vluchtelingenkwestie gemaakt in de jaren 1980, maar nu weer bijzonder actueel. De rest van de episodes worden tot en met 5 mei vertoond.

Laura�Gerard�

www.goethe.de/belgie/vlucht

CULTUUR > VLUCHTELINGEN CENTRAAL IN NIEUW PROGRAMMA

GOETHE SCHAFFT DASBRUSSEL - Het Brussels Goethe-instituut grijpt de vluchtelin-genproblematiek aan voor een nieuwe reeks culturele voor-stellingen en expo’s.

Op de markt van het slachthuis vond ik tussen de yams en de taro’s enkele lange bladeren van een vetplant, wel veertig centimeter lang.

Ik dacht eerst dat het agave was, zo groot waren de bladeren, met stekels op de zijkant. Maar agave (Agave spp.) kun je niet eten. Drinken wel, want van het suikerhoudend sap uit één soort, de maguey, wetenschappelijk Agave tequilana, maakt men sinds de tijd van de Azteken pulque, agavewijn. Die wijn wordt dan verder verstookt tot tequila, dat de Margarita-cocktail zijn basissmaak geeft. Verder haalt men uit een aantal soorten agave sisalvezels; één werd door de indianen zelfs als schoonmaak-middel gebruikt. In Suriname heette die plant dan ook ingisopo: indianenzeep. Maar neen, het was geen agave. “Aloë vera” zei de jonge verkoper. Wat doet die op een markt in voedingsmiddelen, vroeg ik mij af.Thuisgekomen in mijn kasten gaan snuffelen: vuistdikke boeken met tropisch fruit of groenten, niks over aloë’s. Des te meer in ‘alternatieve’ cos-metica- en geneesbronnen. Het zijn vetplanten die in een rozet vanaf de grond groeien of aan korte stammen. Aloë’s behoren tot de Asfodilfamilie, de Xanthorrhoeaceae (maar botanisch is die indeling nogal eens verward, vroeger zaten ze in de Leliefa-milie). De Aloë’s zijn van nature thuis in Arabië en op mythische plekken zoals Socotra of de Drakens-bergen van Zuid-Afrika. Agaves zijn zo’n beetje de Amerikaanse versie, maar behorend tot een andere familie.Aloë vera is slechts één van de soorten die voorko-men. Er is geen wilde vorm meer van bekend. Het is nog een bescheiden aloë die in menig huiskamer in potten staat, maar hij kan dus ook bijzonder groot worden, te merken aan de bladeren op de markt. Ik had al drankjes gezien op basis van aloë en na-tuurlijk al gehoord dat de plant gebruikt wordt bij brandwonden of zonneslag, om op de huid te sme-ren. Tot één of andere traditionele keuken schijnt de aloë alvast niet te behoren. Men vermeldt dat de plant een krachtig laxeermiddel bevat, dat behoort niet tot mijn idee van culinair genieten. Aloë is om

te smeren, niet om te eten. Maar dan ga je op het net zoeken...De laatste jaren wordt er blijkbaar heel wat geëxpe-rimenteerd met euh… aloëfagie, aloë-eten. Meestal in drankjes, maar ik lees ook over mensen die het blad pocheren, er sausjes van maken, in de yoghurt

snijden en meer van dat fraais.Ik sneed een blad dwars door. Zelden zoiets

moois in de plantenwereld gezien. Aloë is een succulent, een vetplant, In droge gebieden kan hij overleven door zeer veel water op te slorpen tijdens zeld-zame regenbuien en het daar dan en-kele maanden mee te doen. In dit geval zit het water in de bladeren (bij andere

succulenten kan dat ook in de stengels of de wortels zitten). Het zit gevangen in

een gel die bijna glashelder is. Je kan het weefsel in blokjes snijden en het zonlicht

schittert erdoor als evenveel prisma’s. Ik proefde ervan en vond het alles behalve aangenaam. Het is vies slijmerig en smaakt helemaal nergens naar. Achteraf begint je tong een bittere nasmaak te krij-gen. Na een paar uur zit ik nog met een branderig gevoel op tong en lippen.Als je het web mag geloven, is er een hele aloëhype ontstaan onder gezondheidsfreaks. Genoeg om de federale gezondheidsdienst van Amerika wakker te schudden. Zij zijn het plantje van dichterbij gaan bekijken en concludeerden dat het absoluut kanker-verwekkend is. Toch bij ratten en muizen. Hoogop-lopende emoties bij de gezondheidswinkels! Dat kon toch niet waar zijn, en iedereen weet toch dat...Kankerverwekkend, punt. Dat wil niet zeggen dat je geen aloë meer mag smeren op je huid, en zelfs de drankjes zijn waarschijnlijk redelijk safe, omdat het in dat geval om hoog bewerkt, sterk geraffineerd aloësap gaat. Maar van het rauwe spul blijf je be-ter af. Zoek een andere hype, er zijn er meer dan genoeg. Het is wel spijtig want stukjes aloë zijn zo mooi, dobberend in een drankje of als garnituur op een bord. Spijtige ontdekkingen zijn de laatste jaren niet van de lucht. Kennen jullie de vogelnestvaren (Asple-nium nidus-avis)? Hier is dat een gewaardeerde kamerplant, in Fidji of de Filipijnen een lunch! Ze worden geplukt wanneer het jonge blad nog gekruld is als een bisschopsstaf. Ook de veelvoorkomende adelaarsvaren (Pteridium aquilinum) werd vroeger gegeten, ook hier in Europa. In Engeland sprak men

van fiddleheads, omdat de jonge scheut inderdaad wat lijkt op de krul van een vioolnek. Ik heb varens geproefd in Fiji en op het eiland Niue, waar er bijzon-der veel groeien. Ze werden rauw gegeten of gekookt en dan geserveerd met kokosroom. Ota vakalolo heette dat daar. Het was een culinaire ontdekking. Ik had mij voorgenomen om eenmaal terug in België propaganda te maken voor meer varen in ons eten. Maar begin jaren 1990 kwam dan het nieuws dat varens ook kankerverwekkend zijn. In ons land mo-gen ze in ieder geval niet meer verkocht worden voor de keuken. Van een desillusie gesproken.Nu ja, zullen we ons verdriet dan maar verdrinken in een glas margarita? Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Aloë

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

aan: “De New Yorkaise, de com-pressor De La Vergne, speciaal voor de brouwerij in Vorst gemaakt, da-teert wel al uit 1894, hoor. Alles aan de machine was geblokkeerd, dus hebben we de staven, de kru-kas, de zuiger, de ‘Chinese hoeden’ van 200 kg het stuk bovenop het platform losgeschroefd. Na alles weer te hebben ingevet, hebben we de machine weer in elkaar gesto-ken. Gemaakt in een tijdperk zon-der computer waren de onderdelen toch tot op de millimeter precies. Abdelslam heeft ontdekt dat de reling op het platform van messing was, door de verflaag te verwijde-ren schittert ze weer. De inscrip-ties in reliëf zijn weer verguld.” Ook de rolbrug kregen ze al aan de praat, en de gasbuizen die leidden naar bewaarkelders die vroeger achter de muur lagen in een nu gesloopt gebouw zijn gereinigd en opnieuw geschilderd in verou-

derd geel. Nu is het metersbrede elektrisch besturingsbord aan de beurt. De marmeren panelen worden gewassen, de verdwenen wijzerplaten met volt, kW of amp-ère door replica’s vervangen, en er wordt gespeurd naar dezelfde ee-nogige schroeven in messing.

“ Aloë is een succulent, een vetplant. In droge gebieden kan hij overle-ven door veel water op te slorpen tijdens zeldzame regenbuien”

BDW 1512 PAGINA 17 - DONDERDAG 3 MAART 2016

RondleidingenTot midden maart kan u via wiele-mans@gmail.com een rondleiding reserveren, in vier talen, en aange-past aan scholen, liefhebbers van techniek, bier of geschiedenis. La-ter zullen ze op meer regelmatige basis georganiseerd worden. Er zijn genoeg verhalen over de brouwerij Wielemans-Ceuppens die in 1868 werd opgericht in de Nieuwland-straat in Brussel en vanaf 1888 naar Vorst kwam waar ze honderd jaar later sloot. Zowel het Blomme-ge-bouw uit 1930 en het Brass-ge-bouw met de machinezaal uit 1905 werden van de sloop gered door La Fonderie en Brusselfabriek, lees ge-

rust Guido Vanderhulst. “Met zijn pensionering dachten we dat hij het rustiger zou aanpakken, maar niets daarvan!” grinnikt de burgemees-ter Marc-Jean Ghyssels van Vorst, intussen partner van het restaura-tieproject.

An�Devroe

“Het zijn niet louter cosmetische ingrepen, we willen dat er iets kan geleerd worden over het erfgoed”WERFLEIDER DINO CALÀ

dan in de psychiatrische verpleeg-kunde te belanden: “Conflicten met regels beslechten is beslist een goe-de zaak, maar ik besefte dat conflic-ten niet zozeer met regels, dan wel met de intentie van mensen te ma-ken hebben. Het kostte me jaren om erachter te komen dat ik bij de men-sen wilde zijn, en dan heb ik ook patiënten begeleid met persoonlijk-heids- en stemmingsstoornissen. In de psychiatrie ga je naar de kern van het leven. Daar heb ik geleerd dat je alleen maar een soort anker kunt zijn, want uit de put klauteren moet je zelf doen.” De neurose zit ook in Valavond waar de moeder aan smetvrees lijdt. In een huiveringwekkende passage tracht ze belastend bewijsmateri-aal weg te poetsen en weet ze niet of haar man, bij het verzet, dan wel de ingekwartierde Duitse soldaat eerst thuis zal komen: “Een simpel verzetskrantje bezorgen lijkt iets kleins, maar het kan een gezin ont-wrichten. Het oorlogsleed speelde zich ook op de vierkante meter af. Mijn oma heeft in de oorlog gepro-beerd met haar tengere lijf illegaal gekapt hout te verstoppen voor een Duitser. Hij moet het geweten heb-ben, maar heeft niets gezegd.” Wat goed was en wat kwaad, was zo over-zichtelijk niet meer. “Daarom schrijf ik over het angstzweet dat bij ieder-een hetzelfde ruikt.”

Protestants zetjeBuurman heeft een wekelijkse schrijfdag. Van Anna Enquist leen-de ze het ideetje per schrijfdag niet

minder - maar ook niet meer - dan vijfhonderd woorden te schrijven: “Met nieuwe ogen kijken naar wat ik geschreven heb, werkt voor mij. Je begint een verhaal en dan is het alsof je in het verhaal getrokken wordt. Ik denk dat ik zou vereenza-men als ik niet op tijd en stond on-der de mensen kwam.”

Stom toeval dat Marita de Sterck in 2014 ook een roman Valavond pu-bliceerde. Buurman had haar titel al van bij de aanvang van haar verhaal: “Gehoord in een preek in de Protes-tantse Kerk Brussel aan de Nieuwe Graanmarkt. Ik ben letterlijk voor dat woord gevallen, dat 94 procent van de Nederlanders niet kent. Door in de kerk betrokken te raken bij de kinderwerking zag ik mijn kans schoon een kerstspel te schrijven. Daarna begon ik Bijbelverhalen te hertalen en ook weer voor mezelf te

schrijven. Ik heb altijd al geschre-ven, zonder echt te geloven dat ik dat zou kunnen.” Ze kan het, rim-pels, bijvoorbeeld, verspreiden zich vanuit de ooghoeken als isobaren over een gezicht. “Schrijven is meer dan ik kan vertellen,” Buurman kan op een pretentieloze manier kern-achtig zijn.Steven H. Fuite, die eerst predikant was aan de Nieuwe Graanmarkt, en nu synodevoorzitter van de Ver-enigde Protestantse Kerk in België, zette Buurman aan om een boek te schrijven. De motto’s in beide novellen zijn van hem: “Ik ben de schrijver, hij is de dichter, en soms interview ik hem voor Kerkmozaïek. De verhalen van de Bijbel hebben zo’n grote zeggingskracht voor mij dat ze als vanzelf opborrelen als ik schrijf.” Iemand had twee zonen, re-soneert het weer in wat ze nu aan het schrijven is.Buurman stelt in een verhaal de vraag wat er zou gebeuren als de gerstekorrels afwisten van een we-reld buiten de hunne. Wat doet dat besef met háár? “Het is aanvaar-den dat we de draagwijdte van ons leven niet kunnen bevatten, of het nu in religie, spiritualiteit of in ons dagelijks leven is, zeg niet te gauw: dat heeft geen zin. Soms is dat in-derdaad zo, maar dat moet dan nog blijken.”

An Devroe

annetbuurman.com

BDW 1512 PAGINA 18 - DONDERDAG 3 MAART 2016

LITERATUUR > EEN ROTTERDAMSE SCHRIJFT IN UKKEL

‘IK VIEL VOOR HET WOORD’UKKEL – Aan het Winston Churchillplein ving de fietsende Annet Buurman, met haar kind achterop, een blik op. Tussen een vrouw op een bankje en een passe-rende man. Het beeld was de aanzet van haar eerste novelle ‘De naakte waarheid’. Nu haar tweede uit is, ‘Valavond’, wordt Annet Buurman stilaan de schrijver die ze altijd al was.

© N

AA

M F

OTO

GR

AA

F

ADVERTENTIE

Willem Elsschot had het wellicht amu-sant gevonden. Dat de Nederlandse

Annet Buurman (Schiedam, 1962) op de drempel van de oude kroeg Au Vieux Spijtigen Duivel, waar hij wel eens kwam, over Kaas begint. Ze las zijn novelle in de leesgroep van de Ukkelse bibliotheek waar ze werkt. In Valavond slaat de vader Kaas open om niet te hoeven converseren met zijn vrouw. Hij kan zich wel vinden in die Frans Laarmans. Veertien jaar geleden volgde Buur-man haar man naar Ukkel. Hoe-wel het decor in haar verhalen nog overduidelijk Nederlands is – er wordt schaamteloos naar binnen gekeken – is ook Ukkel aanwezig. In Valavond horen we de boekent-rolley langs de rekken rollen en de rust neerdalen in de bibliotheek na sluitingstijd. Het hoofdpersonage Frida is een oud-bibliotheekmede-werkster die door de argeloze vra-

gen van twee schooljongens in haar eigen verramsjte boek terugbladert. Buurman weet de vinger te leggen op verlangen en spijt. Omdat hij me, van alle mannen die mij niet wilden, als enige bijgebleven is. De lift in haar appartementsgebouw in de De Frélaan kreeg ook een rolle-tje. Hij maakt geen tussenstops, wat Buurman betreurt, want toevallige ontmoetingen zijn daardoor vrijwel uitgesloten. Ook ontmoetingen met “straatvrienden” en tramritjes kun-nen beelden opleveren: “Ik kan me erover verbazen hoeveel mensen, van velerlei pluimage, hetzelfde zitje innemen tijdens een rit. De geschie-denis van een tramstoel moest eens verteld worden.”Ze droomde in België van een job waar mensen een koffie konden drinken en zich welkom zouden voelen. Toen ze in de bibliotheek kon gaan werken, realiseerde ze zich: “Dit ís het!” In Nederland had Buurman Rechten gestudeerd om

U zoekt een rusthuis of een andere woonvorm voor ouderen?

Vraag informatie en advies bij Home-Info.

Met de steun van de VGC en de GGC.

“De geschiedenis van een tramstoel moest eens verteld worden”

De Rotter-damse Annet

Buurman wordt stilaan

de schrijver die ze altijd al was.

BDW 1512 PAGINA 19 - DONDERDAG 3 MAART 2016

BRUSSEL NOORDVorige week zat ik in het Centraal Station om te zien dat het daar goed was. Dat deed mij beslui-ten om Monopoly-gewijs alle drie de Brusselse treinstations te bereizen, en maar meteen een trilogie van stationsromannetjes te schrijven. Tweede in de rij is het Noordstation, dat op het spelbord van Monopoly tussen de goedkopere straten staat, en ook in het echt wel niet be-paald de trots van het inheemse trainspotters-gild zal zijn.Noord is wel groter dan Centraal en wil ook duidelijk nog veel meer zijn dan een station, al is niet precies duidelijk wat. Je vindt in de opeenvolging en opeenstapeling van stations-hallen- en gangen ook een Starbuck’s, een Leo-nidas en een onvermijdelijke Panos in the anos – maar de aandrang om er koffie, chocolade en brood te gaan inslaan bekruipt je hier in het barre Noorden nog minder dan in Centraal of Zuid.Er wordt momenteel aan de renovatie van de accommodatie gewerkt, maar de centrale sta-tionsgang blijft een intrieste bedoening. Wie die kruisweg langs de twaalf perrons niet aan-kan, raden we de tweede, parallelle stations-gang onder de perrons aan.Einddoel is het mij van oudsher vertrouwde spoor 11. Op deze lange strook tussen kerkto-rens en kantoren, kan je desgewenst en naar-gelang je voorkeur nog een glimp opvangen van de heilige Goedele of van de hoeren van de Aarschotstraat. Maar de meeste mensen die op

dit lanceerplatform klaarstaan, hebben de stad mentaal al de rug toegekeerd.Ik zet me in de kleine wachtruimte op het per-ron - een beglaasd rusthuis met een zware toegangsdeur die je nog eigenhandig moet openen door een koperen klink te manipule-ren. Er staan twee massieve houten banken waarop je weinig anders kan doen dan wach-ten, en twee buitenmaatse snoep- en drankau-tomaten die je dient te negeren als de spreek-woordelijke olifant in de kamer. Vanuit mijn beschutte werkplaats kijk ik naar de mensen die met kop in kas en broodje in de mond staan te wachten op hun trein naar Vlaanderen. Ze staan netjes achter de dikke gele lijn die de pas naar de gevaarlijke perronrand afsnijdt, op een roestig, met antieke chewing gum bestipte on-dergrond, waartegen de feestelijke gekleurde sorteervuilbakken afsteken als de bloemekee van het oudejaarsvuurwerk tegen de achteraf-steegjes in een kapotgeschoten buitenwijk van Aleppo. Smartphones ontheffen heel wat reizi-gers van de opdracht om naar de eindeloze root grijze keien tussen de bielzen te staren. De spoorwegen hebben wel nog steeds het-zelfde herkenbare publiek. De jongeren en de middenklasse zijn oververtegenwoordigd. Een oudere linkse politicus is door de partij aange-duid om als uitzondering op die regel te fun-geren. In stations tref je bovengemiddeld veel blinden en slechtzienden aan, en ook nu is er een door het NMBS-personeel weer een ver-

stokte blindganger naast het juiste spoor gezet. Ik herinner me plots hoe ik ooit een collega van haar met zijn stok de open ruimte tussen twee treinstellen zag interpreteren als een geopende deur, en vervolgens aanstalten zag maken om de fatale stap voorwaarts te zetten. Dat zou lachen geweest zijn, mocht er niet iemand de mistas-tende mindervalide tijdig op zijn vergissing heb-ben gewezen en hem naar de echte deuropening hebben geleid. Zo zie je maar dat mensen heus wel bereid zijn elkaar te helpen als het erop aan-komt.Interessant om gade te slaan is verder het brein-loze ballet van de ziende blinde passagiers, dat ook nu weer wordt gedanst wanneer de aan-gekondigde trein langs de perronkade komt binnengerold. Al die mensen, die net daarvoor minstens vijf minuten roerloos op dezelfde plaats hebben gestaan, bedenken dan plots dat het misschien toch beter is zich een paar meter te verplaatsen, willen ze precies voor één van de treindeuren komen te staan op het moment dat de trein halt houdt. Daarbij zijn ze er ook al-lemaal van overtuigd dat dat opschuiven best gebeurt in de rijrichting van de trein. Zo wordt de trein op de laatste meters voor zijn aankomst steevast begeleid door een flashmob van een im-pulsieve kudden reizigersvee. Alsof de achterste wagons van treinen geen deuren meer hebben, en je niet evenveel kans zou hebben een trein-deur voor je neus te krijgen als je gewoon op je oorspronkelijke plaats blijft staan. Uiteindelijk mogen ze er wel allemaal in, de sufferds, terwijl de locomotief zoemt onder de ingehouden span-ning, en wacht op het verlossende fluitsignaal dat een einde maakt aan dat ellendige opont-houd op de Noord-Zuidverbinding.

Michaël BellonDe hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/laptopia

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET

ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING

SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER

EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

DINSDAG 23 FEBRUARI, 12 UUR

LA

PT

OP

IA

ADVERTENTIE

ucosfanpage

Wij stoppen pas als deinternationale vrouwendag overbodig is.Laila - studentenvereniging Mixomnia (VUB)

ucos.be

Strijd mee met Laila voor een gendergelijke wereld. Hier en in het zuiden.

“Het is voor mij allemaal begonnen bij Union,” vertelt Rits. “Ik kom uit Sint-Gillis en mijn oudere broer speelde er al toen ik mij er als achtjarige ket bij aan-sloot. Aanvankelijk combineerde ik het nog met gymnastiek, maar na verloop van tijd werd dat te moeilijk. Ik stootte rond mijn achttiende door tot de eerste ploeg en speelde voor hen in tweede en

derde klasse, maar doordat ik te weinig speel-kansen kreeg ben ik vertrokken.”Rits voetbalde van 1972 tot 1986 in de verde-diging van Union alvorens te verhuizen naar SK Lombeek, in vierde klasse. Hij verweet zijn toenmalige club te weinig kansen te krijgen. “Ze gingen liever spelers bij andere clubs halen dan ons een kans te geven. De voorzitter suste me door te zeggen dat hij me als een speler voor de toekomst zag, maar naarmate hij dat bleef herhalen, geloofde ik er steeds minder in.”“Bij Lombeek ben ik uiteindelijk 24,5 jaar ge-bleven. Op mijn achtendertigste moest ik er de brui aan geven door knieproblemen. Maar voorzitter Roger Raspoet wou me bij de club houden. Op dat moment had ik nog niet echt aan het trainerschap gedacht. Ik ben wel altijd een leider geweest, meer dan tien jaar kapitein ook. En een trainer als Emilio Ferrera heeft me ook wel geïnspireerd. Maar trainer worden? Daar was ik niet mee bezig.”Toch aanvaardde de Brusselaar het voorstel om trainer te worden van de Lombeekse belof-ten. Hij gebruikte de ervaring die hij als speler had om de trainingen te geven, met het leiden van een groep heeft hij nooit problemen gehad. De test was positief, want de beloften eindig-den tweede en Rits kreeg het voorstel T2 te worden van de eerste ploeg. “Ik had de smaak te pakken gekregen, dus nam ik dat er ook bij. Uiteindelijk ben ik T2 geweest naast trainers met pakken ervaring, van wie ik veel heb op-gestoken. Van lessen om een trainersdiploma te halen moest ik niets hebben. Ik heb mijn C-brevet gehaald en ben dan gestopt. Mocht ik bevlogen trainers als lesgevers hebben gehad, dan was ik wellicht blijven voortdoen. Maar lessen van een physical coach? Nee, dat inte-resseerde me niet.”

“Ik ben hoofdtrainer geworden van Ternat (dat was gefuseerd met Lombeek, red.) toen Mi-chel De Groote er na vijf matchen mee kapte. Aanvankelijk ad interim dacht ik, maar onze manager Thierry Dailly zei dat ik tot het einde van het seizoen zou blijven. Dat pakte goed uit, want we werden kampioen en stegen naar vier-de klasse. Twee seizoenen later mochten we te-rug vieren: deze keer de promotie naar derde!” Luister, ChrisRits maakte het avontuur in derde klasse maar een paar maanden mee. Hij had het wat gezien bij de club en vond dat er vanuit het bestuur druk op hem werd gelegd om bepaalde jongens een kans te geven. “Of je nu Pierre of Jacques heet, de zoon bent van de ene of de andere: bij mij speelt de beste. Door mij die druk op te leg-

SINT-JANS-MOLENBEEK – Christian Rits (51) is een fiere man. Een man die rechtuit en eerlijk is, en dat is hij ook als trainer. Zijn manier van werken is ingegeven door de ervaringen die hij heeft opgedaan, van trainersdiploma’s moet hij niet veel weten. Zijn reputatie en palmares leverden hem onlangs de positie van hoofdcoach bij RWDM op. Hij wil samen met de club groeien en het vuur van de tribunes ook op het veld zien.

© M

AR

C G

YSS

EN

S

‘ONZE GROND MOET ONINNEEMBAAR ZIJN’

VOETBAL > TRAINER CHRISTIAN RITS WIL ZIJN STEMPEL DRUKKEN OP RWDM

“Ik heb vechters nodig, gasten die hun leven willen geven voor elkaar”

BDW

SPOR

T

gen, heb ik na een match gezegd dat ik weg was. Ze geloofden mij niet, maar ik ben niet meer teruggekeerd.“Het goede werk van de Brusselaar was natuur-lijk niet onopgemerkt gebleven, en een paar maanden later kwam tweedeklasser FC Brus-sels aankloppen. Manager Dailly kende hij van bij Ternat en ook Johan Vermeersch was geen onbekende. “Ik werd er T2 naast Chris Van Puyvelde, een grote mijnheer van wie ik veel heb opgestoken. Spijtig genoeg is hij niet lang gebleven en heb ik hem twee matchen op de bank moeten vervangen, alvorens Michel De Wolf overnam.”“Toen Michel het seizoen daarop de eerste vijf matchen verloor, werd hij aan de deur gezet en mocht ik 28 weken lang inspringen! Het liep goed en we hebben toen een paar mooie resultaten neergezet. Maar ik kreeg de indruk dat men van mij profiteerde. Ik werkte ook nog bij het ministerie van Financiën en liep me de benen vanonder het lijf om training te kunnen geven. Ik verwachtte een financiële tegenpres-tatie. Achteraf gezien heb ik er wat spijt van, want ik kreeg toen een ongelooflijke kans. Maar op dat moment besefte ik dat niet.”Rits is iemand die het hart op de tong heeft en maakte zijn ongenoegen duidelijk aan de voorzitter. Businessman Vermeersch luister-de en ‘loste’ het ongenoegen van de coach op zijn eigen manier op. “De dag na Sint-Valentijn kwam een collega naar mij toe en vertelde me dat hij de avond ervoor Vermeersch op restau-rant had gezien met Stéphane Demol. Toen

onze manager me kort daarna opbelde en be-gon met ‘Luister, Chris …’ wist ik het wel.”“Ik was gefrustreerd, ook mijn spelers verston-den het niet. Maar na wat denkwerk heb ik wel aanvaard om T2 te worden naast Stéphane. Tot het einde van dat seizoen. Uiteindelijk is een groot deel van de trainersstaf na dat seizoen trouwens vertrokken, ook Demol.”

Verlammende drukLang bleef Rits niet zonder ploeg, want Cros-sing Schaarbeek sprong meteen op de kans om hem voor lange termijn vast te leggen. De toen net gefuseerde club had een ambitieus project en daar stapte de Brusselaar graag in mee. Het duurde echter maar anderhalf jaar. “Toen de voorzitter wegens ziekte werd vervangen, kwam een nieuwe man aan het roer die met een andere trainersstaf wou werken. Die laat-ste twee ervaringen hebben me wel even doen twijfelen of ik nog zou voortdoen als trainer.”“Uiteindelijk ben ik trainer geworden in tweede provinciale, bij Asse-Zellik. Lager dan ik wou en bij een ploeg die maar 1 op 21 had gehaald, maar men heeft mij weten te overtuigen. We zijn gezakt wegens te weinig kwaliteit, maar ik bleef er tot RWDM kwam aankloppen.”Rits had in zijn contract laten opnemen dat in-dien een hoger gerangschikte ploeg interesse toonde, hij weg mocht. Aanvankelijk had hij een gesprek met Thierry Dailly en Danny Ost om die laatste bij te staan, maar toen RWDM het weekend erna met 0-2 verloor van Leopold Ukkel werd Ost ontslagen en nam Rits over. “Ik

vond het jammer voor Danny, al jarenlang een vriend. We hebben nog samen gespeeld bij Union. Maar ik kon die kans niet laten schie-ten.”“Tijdens de eerste training heb ik de groep meteen getoond wie ik ben en waarvoor ik sta: iemand die veel belang hecht aan disci-pline en eerlijkheid. Verder heb ik nogmaals herhaald wat de vier magische letters RWDM voorstellen. Je moet fier zijn om voor deze club te spelen.”Met Rits heeft de ploeg uit Molenbeek een man binnengehaald die weet wat het is om in vierde klasse te spelen. Mentaliteit en groeps-gevoel zijn van groot belang in zijn aanpak en daarmee wil hij alles uit zijn groep halen. In-dividuele kwaliteit is er, maar als groep moe-ten ze nog groeien. “Ik heb vechters nodig, gasten die bij manier van spreken hun leven willen geven voor elkaar. Ze moeten elkaar helpen, op en naast het veld.”“We moeten een thuisreputatie creëren. Het Edmond Machtensstadion is onze grond, dat moet oninneembaar zijn. Ik wil dat mijn spe-lers anderhalf uur alles geven wat ze hebben. Er zitten mensen in de tribune die sommige zaken moeten laten om naar het voetbal te kunnen komen. Daarvoor moeten ze spe-len. Ik denk dat het vele volk voor sommige jongens ietwat verlammend werkt, maar dat moet eruit. En dat zal gebeuren. Maar ik vraag de supporters wel een beetje geduld. We heb-ben wel wat tijd nodig om te groeien.”� Tim�Schoonjans

BDW 1512 PAGINA 20 - DONDERDAG 3 MAART 2016

Christian Rits, hoofdcoach van RWDM: “We moeten een thuisreputatie creëren.”

Racing White Daring Molenbeek stelt het goed. De club kende sinds zijn heropstart wat moeilijkheden, maar staat nu stevig op zijn benen. De rechter in hoger beroep besliste onlangs dat ze het Edmond Mach-tensstadion definitief als thuisbasis mogen houden, en ze lanceerden ook nog eens een eigen jeugdwerking. Die zal onder leiding van ex-speler en ex-trainer Patrick Thairet om en bij de vierhonderd Brusselse jongeren bege-leiden.Een vijftiental trainers zullen al hun erva-ring ter beschikking stellen van de ketjes. Verschillende trainers hebben een verleden bij RWDM en FC Brussels, en kennen het huis dus maar al te goed. Voor de sociale begeleiding zal het Human Resources be-drijf DynaHR zorgen. Zij zullen niet alleen de schoolcarrière van de spelers opvolgen, maar bijvoorbeeld ook de ouders helpen in hun weg naar de arbeidsmarkt. Kweekvijver“Dit project bewijst hoe sterk de club wilt groeien,” stelt Christian Rits (51), trainer van de eerste ploeg. “Ik was zelf niet betrokken bij de uitbouw van de jeugdschool omdat ik nog niet zo lang bij de club ben, maar ik ver-onderstel dat ik vanaf nu wel mee aan tafel zal schuiven. Ik heb er alvast een goed oog in omdat er competente mensen zijn aange-trokken.”De ontwikkeling van een jeugdschool biedt Brusselse jongeren de kans om te voetballen,

maar is voor de club uiteraard ook een moge-lijkheid om de eerste ploeg te versterken. Dat er in Brussel genoeg talent rondloopt, is geen geheim meer. Nu is het aan de begeleiders om hen te kneden tot goede spelers. “Ik zal regelmatig naar jongerenwedstrijden gaan kijken, dat is zeker. In samenspraak met de trainers zullen sterke spelers kunnen door-groeien naar de reserven of de eerste ploeg. Als je als club wilt evolueren, dan moet je een kweekvijver hebben.”“Ik ben ervan overtuigd dat het beter is om met eigen jongeren te werken dan andere spelers te gaan halen die veel kosten. Uiter-aard moet je je kern uitbreiden met gerichte aankopen, maar ons doel is om met deze jeugdschool te werken.”� Tim�Schoonjans

‘ONZE GROND MOET ONINNEEMBAAR ZIJN’

RWDM BREIDT UITMOLENBEEKSE CLUB START JEUGDWERKING

SINT-JANS-MOLENBEEK – Voetbalclub RWDM start vanaf volgend seizoen met een eigen jeugdwerking. Ze willen om en bij de vierhonderd ketjes zowel op sportief als op sociaal vlak begeleiden.

Twee maanden geleden belde een Duitse vriend me op. “Bram, do you know what a ‘Bagettenfresser’ is?” Ik had de term nog nooit gehoord, maar veel context had ik niet nodig om hem te begrij-pen. “De verhuisfirma die jij gebruikte, zijn dat Bagettenfressers?” Negatief. De patsers die mij hielpen verhuizen spraken schuun Vloms. “Goed, dan wil ik graag hun tele-foonnummer.” Mijn kameraad woont sinds drie jaar in de stad. Maar zijn Frans is nog niet van die aard dat hij er een verhuizing mee in goede banen kan leiden. Met een kleine portie Engels en een mondje Gemeenschapsduits moest het lukken. Afgelopen zondag stapte een man in een bomberjack uit de blauwe vrachtwagen. Hij gesticuleerde naar zijn maat achter het stuur hoe hij moest inrijden, laadklep ter hoogte van de voordeur. Mijn kameraad was ‘s ochtends om zes uur opgestaan om drie klapstoeltjes op de par-keerplaatsen voor zijn deur te zetten. De gemeente betalen om ze te reserveren zou geldverspilling geweest zijn. De verhuis-wagen zou amper een half uur ter plaatse staan. Ik had hem per slot van rekening een paar snelle en efficiënte mannen aan de hand gedaan.De twee huurlingen overschouwden de ver-huiswaar. Dozen, een stuk of twintig, een gedemonteerde sofa, een designerlamp, een kleerkast die weinig kleding deed vermoe-den, een wasmachine, een spiegel waarvan de omvang de ijdelheid van de eigenaar il-lustreerde, een lattenbodem met bijhoren-de matras en vijf plantjes, verschillend in grootte. In afwachting van de vrachtwagen hadden we alles al op de stoep gezet. Lekker efficiënt. “Eerst de zetel”, sprak de huurling met de bomberjack. “The couch goes first”, vertaalde ik naar de achterban. De verhuizee (interviewer -> interviewee, dus verhuizer -> verhuizee, BV.) had een internationaal kransje van vrienden bijeen-gesprokkeld om het werk te verlichten. Zo kwam het dat ik afgelopen zondag met een Slovaak een kleerkast en een designerlamp over de Jean Pacqotstraat aan het sleuren was. Maximaal dertig kilo stond te lezen op de doos, naast de naam van een Zweedse meu-belgigant. Sommige dozen waren zwaar-

der dan de andere. Maar geen enkele was overladen. Daarvoor is de man die voor de inhoud zorgde te beredeneerd, te georga-niseerd. Te Duits, quoi. Geen verrassingen voor hem.De verhuizers werden niet per uur betaald en ook voor hen was het zondag. Het mocht een beetje vooruitgaan. De ene stond voor-overgebogen op de laadklep terwijl we hem van alles aanreikten. De andere zocht een geschikt plekje achterin de laadruimte. Ze spaarden hun rug niet. In tegenstelling tot de verhuizee. Mijn vriend is een CrossFit-adept. CrossFit is een mix van gymnastiek, gewichtheffen en klassieke fitness. Daar leer je heffen. Diep door de benen, billen naar achter, rug gestrekt en tillen maar. Ook heffen deed de Duitser met de nodige Gruntlichkeit.Op minder dan twee uur hadden we de in-boedel van één persoon van de vierde ver-dieping naar beneden gebracht, ingeladen en weer uitgeladen. “Dit is de snelste ver-huis die ik ooit heb meegemaakt,” sprak een van de helpende handen. Ik liet mijn Duitser achter in een recent verbouwd ap-partement in de buurt van het Fernand Cocqplein in Elsene. Hij en zijn nieuwe huisgenoot hadden een namiddagje monte-ren en installeren voor de boeg. Daar hoefde ik niet bij te zijn.Op de bus naar huis piepte mijn sporthor-loge. Het heeft een ingebouwde bewegings-sensor. “U hebt uw doelstelling bereikt,” las ik af van het display. Genoeg ‘gesport’ voor vandaag.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

Vanuit de rug of vanuit de benen

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE@topsportVL Mooie trofee voor boccia-topper Pieter Cilissen

En of de Trofee Victor Boin een mooie prijs is. Het beloont namelijk een paralympische atleet voor zijn/haar prestaties en kan maar één keer gewonnen worden. Pieter Cilissen, die in Sint-Pieters-Woluwe woont, is een verdiende winnaar. Hij behaalde tijdens de Olympische Spelen in Londen brons in boccia en won zelfs het afgelopen Europees kampioenschap. Dit seizoen zullen we wellicht nog horen van Cilissen, want hij wil schitteren op het wereldkampioenschap en de Olympische Spelen in Rio de Janeiro.

TS

© N

AA

M F

OTO

GR

AA

F

Komende zondag is er de eerste editie van het BRUSSELS INDOOR-ATLETIEKKAMPIOENSCHAP. De competitie begint omstreeks 10.30 uur met de zestig meter horden voor vrouwen. Zowel Brusselaars als niet-Brusselaars mogen deelne-men. Opgelet: het kampioenschap vindt wel plaats in de Topsporthal in

Gent (Zuiderlaan 14). Meer info op champ-bxl.mypreview.be. Wel in Brussel vindt het BELGISCH KAMPIOENSCHAP QWAN KI DO plaats. Deze vechtsport combineert elementen van de Vietnamese en Chinese vechtkunsten. Het kampioenschap begint zondag om 9 uur met de technische com-petitie, gevolgd door de gevechten van de jongeren en de volwassenen. Omstreeks 18 uur zullen de finales beginnen. Plaats van afspraak is de sporthal van Etterbeek (Veld-straat 71). Toeschouwers mogen gratis bin-

nen. Senioren die het wat rustiger willen doen, moeten zeker naar het aanbod van BRUSSEL BEWEEGT op www.sportinbrus-sel.be kijken. Er worden verschillende bewe-gingsnamiddagen georganiseerd die in het teken staan van beweging, ontmoeting en gezellig samenzijn. De volgende afspraak is op maandag 7 maart in GC Nekkersdal, met het thema BEWEGEN OP MUZIEK. De bewe-gingsnamiddag begint omstreeks 13.30 uur en kost 4 euro (twee euro met een Paspar-toepas). Petanque Auderghem Saint-Anne organiseert volgende week de eerste editie van de OPEN MEMORIAL ALAIN HEMON, ter ere van de voormalige wereldkampioen en sportief directeur van de club. Van maandag tot donderdag wordt de eerste poulefase af-gewerkt vanaf 19.30 uur, op zaterdag is er de laatste poulefase vanaf 14 uur en op zondag zijn er de finales vanaf 09.30 uur. Meer info op www.petanque-pasa.be. TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa.giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EIND REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Ruth Plaizier. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Marc Gysens, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UIT-GEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1512 PAGINA 21 - DONDERDAG 3 MAART 2016