2
a thënë Pejgamberi [sal-lall-llahu ale- jhi ve selem]: “All-llahu [subhanehu ve teala] është i butë dhe e don të butën në çdo gjë, ia jep njeriut të butë dhe që përmbahet atë që s’ia jep asnjë njeriu.” “Çdo veprim i shoqëruar me butësi zbukurohet dhe nëse jo shëmtohet.” “Nëse All-llahu [subhanehu ve teala] e don ndonjërin i dhuron atij butësi dhe ato shtëpi që s’praktikojnë butësinë i ndalohen mirësitë.” “Tre cilësi nëse ndodhen tek ndonjë njeri All-llahu [subhanehu ve teala] do ia mbulojë të këqiat dhe do e fusi në Xhennet: a- Butësia ndaj të dobëtit dhe ndaj të pafuqishmit. b- Kujdesi ndaj prindërve. c- Pëzemërsi ndaj atyre që admin- istron.” Kur një njeri hyri në xhami dhe urinoi sahabet kur e panë u çuan ta rrahin kurse i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve selem] i ndaloi duke thënë: “Ne jemi dërguar për të lehtësuar dhe jo për të vështirësuar.” “All-llahu [subhanehu ve teala] e ka ndaluar që ta djegi zjarri i Xhehennemit atë njeri qëështë i butë, i përzemërt dhe i lehtë (jo i rëndë).” “Ditën e Gjykimit do të thërrasi një thirrës njerzit e mirë dhe ata nisen me shpe- jtësi për në Xhennet, melaiket i takojnë dhe i pyesin: - Kush jeni ju që po nxitoni kaq shumë për në Xhennet? - Ne jemi njerëzit e mirë, dhe nëse na është bërë padrejtësi kemi duruar dhe jemi sjellur me butësi.” Ka treguar i Dërguari i All-llahut [sal- lall-llahu alejhi ve selem] që një popull e ka rrahur të dërguarin e tyre (pejgamberin e tyre) derisa e lanë në gjak. Dhe ai duke fshirë gjakun prej fytyre ka thënë: “O All-llah fale popullin tim se nuk dijnë se ç’farë po bëjnë!” “Nuk është i fortë ai që mposht tjetrin, por i fortë është ai që mposht zemërimin dhe e përmban veten.” Kur mushrikët po e lëndonin të Dërguarin e All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve selem] disa i thanë: - “A nuk po e lut All-llahun [subhanehu ve teala] që ta shkatërrojë këtë popull?” Ai iu përgjigj- “Unë nuk jam dërguar për të mallkuar, por për të mëshiruar.” Dhe kur u shtua edhe më shumë pre- sioni ndaj të Dërguarit të All-llahut [sal-lall- llahu alejhi ve selem], All-llahu [subhanehu ve teala] dërgoi Xhebrailin dhe me të edhe melekun e maleve. Pasi i dhanë selamin, meleku i maleve i tha: - “Më urdhëro dhe unë do t’i palos malet përmbi kokat e tyre!” I Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu ale- jhi ve selem] i tha- “Jo se ndoshta All-llahu do të nxjerrë pasardhës prej tyre që të adhuro- jnë All-llahun.” Një mbret del për gjueti në shkretëtirë. Pasi largohet prej grupit e kap një etje e madhe ndërsa ujë nuk kishte. Aty pranë ndodhej një fshat. Ky me shpejtësi drejtohet për tek ky fshat. Papritur del një fëmijë i vogël që e tremb kalin dhe mbreti për pak sa nuk ra vetë, por i ra kurora mbretrore. Ky nxehet dhe e rreh këtë fëmijë me kamzhik për vdekje. Pas pak del nëna e këtij fëmije që e kishte të vetëm dhe kjo grua ishte bes- imtare e mirë. Shikon fëmijën e saj të vdekur dhe një mbret të egër. Dhe pasi nuk i bën dot gjë u lut dhe tha: “O Zot im, je aq i butë saqë ky i paditur mendoi se Ti nuk ekziston, dhe mori fëmijën e saj ndërsa mbreti duke u kthyer rrugës ndërroi jetë.” Një ushtar pyeti një prej princave mus- liman, Ibrahim Ibn Ed’hem, ndërkohë që nuk e dinte që ishte princ, dhe i tha: “Ku është qyteti (ndërtesat)?” Dhe ky i tregoi me gisht nga varrezat. Ushtari kujtoi se ky po tallej me të dhe filloi t’i gjuante, derisa e gjakosi. Kur e mori vesh se ai ishte princi shkoi t’i kërkonte të falur dhe Ibrahimi iu përgjigj: - “Kur ti po më rrihje mua, unë po e lusja All-llahun [subhanehu ve teala] që të fuste ty në Xhennet.” - Ushtari i tha- “E pse?” - Ibrahimi i tha- “Kur ti po më rrihje mua unë u tegova i butë me ty duke shpresuar Xhennetin dhe durova, dhe prej kësaj unë përfitova shumë sevape, dhe se ti u bëre shkaku që ma dhe këtë sevap kaq të madh prandaj e luta All- llahun [subhanehu ve teala] që të fuste ty në Xhennet.” Një burrë e ofendoi dhe shau shumë keq Amr Ibn Ubejd dhe ky i fundit duroi derisa mbaroi pastaj i tha: “All-llahu të shpër- bleftë për gabimet që më tregove dhe ti faltë gjynahet që përmende.” Një njeri i hodhi një grusht dhè një dije- tari dhe nxënësit e tij çohen për ta rrahur por ai i ndaloi dhe i thotë: “Kush e meriton dënimin e zjarrit për një grusht dhè, ai e mori dënimin.” Ka thënë i Dërguari i All-llahut [sal-lall- K K l l u u b b i i s s t t u u d d e e n n t t o o r r K K

Butesia1

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Butesia1

a thënë Pejgamberi [sal-lall-llahu ale-jhi ve selem]: “All-llahu [subhanehuve teala] është i butë dhe e don të

butën në çdo gjë, ia jep njeriut të butë dhe qëpërmbahet atë që s’ia jep asnjë njeriu.”

“Çdo veprim i shoqëruar me butësizbukurohet dhe nëse jo shëmtohet.”

“Nëse All-llahu [subhanehu ve teala] edon ndonjërin i dhuron atij butësi dhe atoshtëpi që s’praktikojnë butësinë i ndalohenmirësitë.”

“Tre cilësi nëse ndodhen tek ndonjënjeri All-llahu [subhanehu ve teala] do iambulojë të këqiat dhe do e fusi në Xhennet:

a- Butësia ndaj të dobëtit dhe ndaj tëpafuqishmit.

b- Kujdesi ndaj prindërve. c- Pëzemërsi ndaj atyre që admin-

istron.”Kur një njeri hyri në xhami dhe urinoi

sahabet kur e panë u çuan ta rrahin kurse iDërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi veselem] i ndaloi duke thënë: “Ne jemi dërguarpër të lehtësuar dhe jo për të vështirësuar.”

“All-llahu [subhanehu ve teala] e kandaluar që ta djegi zjarri i Xhehennemit atënjeri qëështë i butë, i përzemërt dhe i lehtë(jo i rëndë).”

“Ditën e Gjykimit do të thërrasi njëthirrës njerzit e mirë dhe ata nisen me shpe-jtësi për në Xhennet, melaiket i takojnë dhe ipyesin:

- Kush jeni ju që po nxitoni kaq shumëpër në Xhennet?

- Ne jemi njerëzit e mirë, dhe nëse naështë bërë padrejtësi kemi duruar dhe jemisjellur me butësi.”

Ka treguar i Dërguari i All-llahut [sal-

lall-llahu alejhi ve selem] që një popull e karrahur të dërguarin e tyre (pejgamberin etyre) derisa e lanë në gjak. Dhe ai duke fshirëgjakun prej fytyre ka thënë: “O All-llah falepopullin tim se nuk dijnë se ç’farë pobëjnë!”

“Nuk është i fortë ai që mposht tjetrin,por i fortë është ai që mposht zemërimin dhee përmban veten.”

Kur mushrikët po e lëndonin tëDërguarin e All-llahut [sal-lall-llahu alejhi veselem] disa i thanë:

- “A nuk po e lut All-llahun [subhanehuve teala] që ta shkatërrojë këtë popull?”

Ai iu përgjigj- “Unë nuk jam dërguar përtë mallkuar, por për të mëshiruar.”

Dhe kur u shtua edhe më shumë pre-sioni ndaj të Dërguarit të All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve selem], All-llahu [subhanehuve teala] dërgoi Xhebrailin dhe me të edhemelekun e maleve. Pasi i dhanë selamin,meleku i maleve i tha:

- “Më urdhëro dhe unë do t’i palos maletpërmbi kokat e tyre!”

I Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu ale-jhi ve selem] i tha- “Jo se ndoshta All-llahu dotë nxjerrë pasardhës prej tyre që të adhuro-jnë All-llahun.”

Një mbret del për gjueti në shkretëtirë.Pasi largohet prej grupit e kap një etje emadhe ndërsa ujë nuk kishte. Aty pranëndodhej një fshat. Ky me shpejtësi drejtohetpër tek ky fshat. Papritur del një fëmijë ivogël që e tremb kalin dhe mbreti për pak sanuk ra vetë, por i ra kurora mbretrore. Kynxehet dhe e rreh këtë fëmijë me kamzhikpër vdekje. Pas pak del nëna e këtij fëmije qëe kishte të vetëm dhe kjo grua ishte bes-

imtare e mirë. Shikon fëmijën e saj të vdekurdhe një mbret të egër. Dhe pasi nuk i bën dotgjë u lut dhe tha: “O Zot im, je aq i butë saqëky i paditur mendoi se Ti nuk ekziston, dhemori fëmijën e saj ndërsa mbreti duke ukthyer rrugës ndërroi jetë.”

Një ushtar pyeti një prej princave mus-liman, Ibrahim Ibn Ed’hem, ndërkohë që nuke dinte që ishte princ, dhe i tha:

“Ku është qyteti (ndërtesat)?” Dhe ky i tregoi me gisht nga varrezat.

Ushtari kujtoi se ky po tallej me të dhe filloit’i gjuante, derisa e gjakosi. Kur e mori veshse ai ishte princi shkoi t’i kërkonte të falurdhe Ibrahimi iu përgjigj:

- “Kur ti po më rrihje mua, unë po elusja All-llahun [subhanehu ve teala] qëtë fuste ty në Xhennet.”

- Ushtari i tha- “E pse?” - Ibrahimi i tha- “Kur ti po më rrihje

mua unë u tegova i butë me ty dukeshpresuar Xhennetin dhe durova, dheprej kësaj unë përfitova shumë sevape,dhe se ti u bëre shkaku që ma dhe këtësevap kaq të madh prandaj e luta All-llahun [subhanehu ve teala] që të fustety në Xhennet.”

Një burrë e ofendoi dhe shau shumë keqAmr Ibn Ubejd dhe ky i fundit duroi derisambaroi pastaj i tha: “All-llahu të shpër-bleftë për gabimet që më tregove dhe tifaltë gjynahet që përmende.”

Një njeri i hodhi një grusht dhè një dije-tari dhe nxënësit e tij çohen për ta rrahur porai i ndaloi dhe i thotë: “Kush e meritondënimin e zjarrit për një grusht dhè, ai emori dënimin.”

Ka thënë i Dërguari i All-llahut [sal-lall-

KKlluubb ii ss ttuuddeenn ttoo rr

KK

Page 2: Butesia1

llahu alejhi ve selem]: “Mos u zemëro dhe përty është Xhenneti.”

Ka thënë i Dërguari i All-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve selem]: “Dija mësohet duke ekërkuar atë dhe butësia duke e praktikuar.”

Ka thënë All-llahu [subhanehu ve teala]: “Dhe ecin nëpër tokë me thjeshtësi

dhe kur i flasin injorantët thojnë paqe(selam)...”

(Furkan 63) Umer Ibn Hatab ka thënë: “Kërkojeni

dijen që ta mësoni dhe t’ia mësoni tëtjerëve, sepse dija të fal qetësi dhebutësi.”

Ka thënë Ali Ibn Ebi Talib: “Nuk ështëmirësi që të shtosh pasurinë dhe të keshshumë fëmijë, por mirësi është të shtoshdijen dhe butësinë.”

Ka thënë Hasan El Basri: “Kërkojenidijen dhe zbukurojenin atë me butës-inë.”

Nëse dikush të shan përgjigju: Nëse jegënjeshtar All-llahu [subhanehu ve teala] tafaltë gjynahun dhe nëse ke të drejtë All-llahu[subhanehu ve teala] ma faltë gjynahun.

Një njeri po pyeste një dijetar: - “Kam një konflikt dhe nëse largo-

hem kam frikë se do të më quajnë frika-cak i nënshtruar, i poshtëruar dhe ipavlerë.”

- Ai iu përgjigj- “I poshtëruar ështëvetëm i padrejti.”

Ka thënë Uehb Ibn Muneb-bih: “Kushmëshiron mëshirohet, kush hesht ështëlarg konfliktit, kush është i paditurmposhtet, kush nxiton gabon, kush ndezsherrin nuk shpëton, kush nuk e lenhipokrizinë do shahet, kush nuk e urren

sherrin merr gjynah dhe kush zbatonrregullat e All-llahut ruhet prej Tij.”

I shkon lajmi Malik Ibn Dinar që dikushe shau dhe ky shkon dhe i thotë: “Kammarrë vesh se më ke sharë, pra ti qenkemë bujar se unë ndërkohë që po ta bëjëunë atë veprim do të dhuroj nga të mirate mija.”

Pasi të lexoni këtë broshurë, mundësojani të tjerëve të lexojnë të njëjtën.

Dhe keni kujdes, fletushka përmban ajetekur’anore, andaj ndalohet hyrja me të nëvende të ndotura, gjegjësisht në toalet si

dhe në vende të ngjashme.

On-line versionin e këtij teksti mund ta gjeni në:http://www.albislam.com/

Boton:Shoqata QytetareKlubi Studentor

Rr. Stiv Naumov 7 / 18Tel. ++389 (02) 223-654

1000, Shkup

ZZbbuukkuurriimmii iiZZbbuukkuurriimmii ii

kkaarraakktteerriitt mmeekkaarraakktteerriitt mmee

bbuuttëëssiibbuuttëëssii

KKlluubb ii ss ttuuddeenn ttoo rr