2

A.V. Marathon Team Krimpen

Bestuur:

Ruud Hoogland (voorzitter)

Hans Roodhorst (penningmeester)

Tjeerd Minkes (secretaris/webmaster)

Henk Raven (bestuurslid technische zaken)

Angelique Fasching (algemeen bestuurslid)

Ereleden: Arie Burger, Jo Kelder, Jan Burggraaf (postuum)

Leden van verdienste: Willem van Ek, Rob van Apeldoorn, Kees de Haard, Paul Slot, Huib de Kwant en

André Voets

Redactie clubblad Huib de Kwant en André Voets

Vaste bijdragen: Kees de Haard, Huib de Kwant,Cis Maissan, Arie Burger, Rico Slot,

Willem van Ek

Verspreiding: Robert Slappendel, Marian Verweij, Cis Maissan, Tjeerd Minkes, André

Voets, Huib de Kwant, Eddie Polhuijs, Ruud Hoogland, Jan van Leenen en

Greet Verheuvel

Het clubseizoen loopt van 1 september tot en met 30 juni

Contributie 2012-2013

Individuele leden: € 25 via automatische incasso

€ 30 via acceptgiro

Kopij inleveren voor het clubblad bij Huib de Kwant via e-mail: hdekwant@caiway.nl

3

Van de voorzitter

Beste loopvrienden m/v,

Traditioneel begin ik in het voorjaarsnummer

van ons onvolprezen clubblad met “Rotterdam”.

Dit jaar mocht de organisatie van het grootste

loopevenement van het jaar zich verheugen op

ruim 50 leden van MTK!! Waarvan het grootste

gedeelte ruim 42 km liep. Helaas moesten ook

enkelen al snel opgeven vanwege een blessure.

Altijd een hele teleurstelling na al die

trainingsarbeid. Alle deelnemers gefeliciteerd

met jullie prestatie. Trainers; fietsers;

verzorgers; thuisblijvers; fysiotherapeuten;

bananenkwekers; gelfabrikanten, allen ook

hartelijk dank voor jullie inzet.

Wat langzamerhand ook een traditie begint te

worden is de Bevrijdingsloop. Dit jaar alweer

voor de derde keer in samenwerking met de

Gemeente Krimpen georganiseerd door MTK.

Sommigen hebben al drie keer de afstand

Wageningen-Krimpen aan de IJssel in

estafettevorm lopend afgelegd. ’s Nachts lopend

door het koude Nederland is toch een heel

bijzondere ervaring, evenals de ontvangst in

Krimpen en het overhandigen van

het Bevrijdingsvuur. Beleef het mee, bekijk de

foto’s op de website.

Aan het eind van mijn voorwoord doe ik altijd

een oproep, weer een traditie. Vorig jaar een

oproep voor loopbegeleiders en die zijn volop

bezig met het geven van hele of halve

trainingen. Deze loopbegeleiders kunnen nog

wat maatjes gebruiken, dus … .

In het najaarsnummer deed ik een oproep voor

nieuwe bestuursleden. Tijdens de

jaarvergadering zullen nieuwe bestuursleden

gekozen moeten worden. Twee functies komen

zeker vacant. Vooralsnog zijn dit de functies

van secretaris en voorzitter. In goed onderling

overleg zijn er natuurlijk verschuivingen

mogelijk. Wil je weten wat er komt kijken bij

een bestuursfunctie binnen MTK, neem dan

gerust en vrijblijvend contact op met een

bestuurslid.

Loop ze,

Ruud Hoogland

4

LANGS DE ZIJLIJN..

Daar liep ik dan moederziel alleen in de donkere polder achter de A-groep

aan...

Hoe kwam dat toch?

Het duurde niet lang of het was duidelijk: ik was zwanger!

Dus algauw bleek dat ik het tempo van de A-groep jongens niet meer kon

bijbenen (wat gaan die eigenlijk hard...)

Heb ik dat ooit bijgehouden??

Na overleg met Willem een stapje terug naar de B-groep.

Maar ook daar moest ik het afleggen.. Hoor Erik Tolhoek nog in mijn oor

fluisteren: "eindelijk ben ik sneller dan jij haha"...

Ik gunde het hem van harte, het is immers voor het goede doel!

Ik ben na 15 weken zwangerschap gestopt met hardlopen, want het was niet meer comfortabel, enne

mijn legginkje paste niet meer.

Dus: hardloopschoenen voorlopig aan de wilgen gehangen! (dank voor de tip John).

Ik moet zeggen: ik mis het enorm en wissel "Ouders van nu" af met de nieuwe "Runnersworld". Het

kijken naar de plaatjes van hardlopers doet me al goed :)

Succes met de voorbereidingen allemaal, toi toi en tot gauw!

Daniëlle Groeneveld

Marathon Daar sta je dan, fris aan de start verschenen. En voor de start rek en strek je nog eventjes je benen. Je wacht op het startsignaal en je beweegt langzaam vooruit. Je haalt hier en daar mensen in maar gaat niet voluit. Onderweg gesteund door de menigte aan de kant. Ja, dat helpt me. Het is echt frappant. Het is voor mij een helpende hand. En haal zo makkelijker de overkant. Het is 42 kilometer en 195 meter lopen. En daarna ben je echt helemaal geslopen. En je bent blij als alles goed is verlopen. En dat je het met alleen spierpijn kunt bekopen. Ja, lopen is mijn grote motivatie. Het geeft me veel inspiratie. En met de medaille als de juiste medicatie. Ben ik trots op het behalen van zo’n topprestatie. Eelco Spruit

5

Doe de Boverman Zone Test!

Beste loopmaatjes, jullie hebben vast al eens

gehoord van de aërobe/anaërobe drempel, ook

wel bekend als ‘het omslagpunt’. Tijdens mijn

marathonvoorbereidingen (die nog steeds

‘lopen’ overigens) is dit een paar keer aan de

orde gekomen en ik heb me hierin eens verdiept.

Deze drempelwaarde houdt verband met je

uithoudingsvermogen en het punt waarop je gaat

‘verzuren’. Aan de hand hiervan kun je de

diverse looptempo’s bepalen die voor jou van

belang zijn voor verschillende typen trainingen.

Deze zones zijn gebaseerd op een bepaalde

hartslagfrequentie, dus om ze te kunnen

gebruiken heb je wel een klokje met

hartslagmeting nodig (GPS is dan weer niet

direct van belang).

Op internet vond ik een interessant artikel (wel

wat wetenschappelijk / wiskundig) waarmee je

voor jezelf dit omslagpunt kunt berekenen en

waarmee je dus persoonlijke hartslagzones kunt

invoeren in je sporthorloge. Dit artikel,

www.spier.nu/bestanden/Bovermantest.pdf, heb

ik eens op mezelf toegepast en ik gebruik dit nu

regelmatig in mijn trainingen voor de marathon.

Maar ook voor andere duurloopjes en

voorbereidingen is het natuurlijk goed te

gebruiken.

Het artikel begint als volgt: “Als je aan de slag

gaat met het trainingsplan, dien je vooral te

weten met welk looptempo je de diverse

looptrainingen doet. Wanneer je het looptempo

weet af te stemmen op je loopvermogen, loop je

met een beter gevoel, met meer plezier en met

meer resultaat. Veel lopers denken dat ze

zichzelf moeten pijnigen om in vorm te komen

en dat je ontzettend hard moet werken om een

goede loper te worden.” Nou, je snapt al, uit de

rest van het artikel blijkt dat het allemaal ook

‘slimmer’ kan. Dat moet je dan wel liggen, niet

iedereen houdt van een ‘digitale coach’ en loopt

liever op gevoel. Daar is ook niets mis mee.

Boverman kent 5 trainingszones. De eerste drie

zones worden vooral gebruikt om je fitheid

(conditie, duurloopvermogen) te verbeteren, de

zones 4 en 5 worden vooral gebruikt om op

snelheid en kracht te trainen (bijvoorbeeld om

een PR aan te scherpen). Hieronder een

overzicht. HFmax staat voor maximale hartslag,

HFpop voor hartslag bij het persoonlijk

omslagpunt. De berekening van deze waarden

komt verderop aan de orde.

Zone Doel Looptempo % HFmax %HFpop

1 gewichtscontrole en

fitheidszone

heel rustig tot

rustig

± 50-60% ± 65-75%

2 conditiezone gemiddeld tot vlot ± 60-70% ± 75-78%

3 prestatiezone vlot tot snel ± 70-80% ± 85-95%

4 aërobe/anaërobe

overgangszone

snel ± 80-90% ± 95-105%

5 uitputtingszone snel tot hard ± 90-100% ± 105-

120%

De maximale hartslagfrequentie HFmax kun je

pas bepalen als je goed getraind bent. Het

bepalen van je HFmax is niet altijd geheel

zonder risico. Het berekenen van je persoonlijke

omslagpunt kun je volgens onderstaande

beschrijving wel goed zelf doen.

Bepaal wat je PR wedstrijdtijden op de 5 en/of

10 km zijn. Voor mij is dat 23:48 op de 5 km en

48:58 op de 10 kilometer. In een tabel van het

eerder genoemde Boverman document kan ik

dan lezen dat ik na 10 minuten inlopen

gedurende 7 minuten een snelheid moet

aanhouden van ongeveer 5:20 min/km. De

laatste 2 minuten van deze 7 zijn van belang.

Daarom heb ik op mijn Garmin horloge een

work-out geprogrammeerd (en ook gelopen

uiteraard) met de volgende rondes:

6

1) 10 minuten inlopen (No Target);

2) 5 minuten op een tempo tussen de 5:10 en 5:30;

3) 2 minuten op een tempo tussen de 5:10 en 5:30;

4) 10 minuten uitlopen (No Target).

Vervolgens ben ik deze workout gaan lopen op een dag met ‘gemiddelde’ weersomstandigheden en heb

ik bij deel 2 en 3 zoveel mogelijk 5:20 aangehouden. Daarna kon ik thuis op de computer zien wat mijn

gemiddelde hartslag was tijdens de 3e ronde (de laatste 2 minuten van het 5:20 deel). Dit is dan ongeveer

mijn persoonlijke omslagpunt.

Als laatste gegeven heb je dan nog je rusthartslag RHF nodig. Welnu, deze is gemakkelijk te bepalen:

word ‘s ochtends wakker; blijft rustig liggen; tel gedurende een minuut je polsslag.

Tot slot gooi je al deze gegevens in de mixer die de naam “Boverman-formule” heeft en je kunt je

persoonlijke trainingszones bepalen. Deze formule luidt:

THF = HF-zone = ((HFpop – RHF) x %trainingsintensiteit) + RHF

Klinkt ingewikkeld, maar valt best mee. Ik zal je een voorbeeld geven.

Mijn gemeten HFpop is 165 bpm (beats per minute), mijn gemeten RHF is 47 bpm.

De minimum hartslag voor zone 1 (65-75% van HFpop) is dan:

((HFpop – RHF) x % trainingsintensiteit) + RHF ((165 – 47) x 65% + 47) = (118 x 0,65) + 47 = 123,7

De onderwaarde van zone 1 wordt dan 124 bpm.

De maximum hartslag van zone 1 (en tevens minimum hartslag van zone 2) wordt:

((165 – 47) x 75% + 47) = (118 x 0,75) + 47 = 135,5

Dat wordt dan 136 bpm. En zo kun je ook de overige waarden uitrekenen.

Tot slot, hoe pas ik dat nu toe in de trainingen? Er zijn verschillende vormen duurlopen. Die zie je

hieronder aangegeven. Ik heb daaraan de hartslagzones als volgt gekoppeld:

Zone Duurloop Looptempo %HFpop

1 DLH Herstelduurloop, actieve rust, 5-10 km

(vaak de dag na wedstrijden)

heel rustig tot

rustig

± 65-75%

2 DL1 Langzame duurloop, 15-40 km gemiddeld tot vlot ± 75-78%

3 DL2 Middel duurloop, 15-25 km vlot tot snel ± 85-95%

4 DL3 Snelle duurloop, 6-10 km snel ± 95-105%

5 DLT Tempo duurloop, 3-8 km

(vaak in de vorm van intervallen)

snel tot hard ± 105-

120%

Mij bevalt het erg goed om op deze wijze te

trainen. Het valt alleen niet mee om in zone 1 of

2 te trainen, dat gaat voor je gevoel ongelofelijk

langzaam. 6:30 min/km over een afstand van 19

km duurt dan ruim 2 uur. Maar als je dat wat

vaker doet went het wel. En je kunt dan de hele

weg een goed gesprek voeren… tenzij je net als

ik dan net alleen loopt. Voor de liefhebber: doe

er je voordeel mee. Mij bevalt het wel om zo

gericht naar een doel toe te trainen.

Hartelijke groet, Cis Maissan

7

Toeristisch hardlopen – een andere kijk op hardlopen

Is er toekomst voor een nieuwe beleving van

hardlopen: het toeristisch hardlopen? Toeristisch

hardlopen heeft eigen ‘ spelregels’, anders dan

de andere veelbeoefende varianten van

hardlopen: het recreatieve lopen en het

wedstrijdlopen.

Doe je mee om het idee verder te

ontwikkelen?

Bij de oprichting van av MTK was het al een

beetje zichtbaar, recreatief hardlopen heeft meer

toekomst dan wedstrijdlopen.

Natuurlijk hebben we goede wedstrijdatleten,

echter is het merendeel recreatief bezig.

Het ledental is met name door die aanpak

gegroeid. Iedereen had plaats binnen AV MTK.

Of je nu 3.30 op de km loopt of 6.30 je bent

welkom.

Als wij onze leden nu niet richting wedstrijden

kunnen begeleiden (25 % komt regelmatig en is

wedstrijdgericht, 75% komt nauwelijks naar een

wedstrijd), niet in onze eigen en niet in regio

wedstrijden, men is meer gericht op recreatief

lopen. Waarom dan niet een aanbod voor

toeristisch hardlopen?

Wat bedoel ik er mee

We trainen op de trainingsdagen en in het

weekend ( frequentie zelf bepalen) organiseert

een lid een toeristische loop.

Wat bedoel ik er mee, we lopen op een andere

plek, op een gematigd tempo over een afstand

van gemiddeld 10 tot 15 kilometer.

Verschil recreatieve loper – toeristische loper

Terwijl ik hollend lekker om me heen kijk denk

ik na over de vraag of toeristisch lopen niet

gewoon hetzelfde is als recreatief lopen. Ik kom

tot de conclusie dat het niet hetzelfde is.

Recreatief lopen is weer anders dan

wedstrijdlopen. Recreanten lopen vooral voor

hun plezier.

De meesten hebben geen ambitie om

wedstrijdatleet te worden en daarvoor veel te

trainen, of missen de aanleg voor

wedstrijdlopen. Toch hebben al die recreanten

die meedoen aan loopjes als De Dam tot Dam

loop of de Zevenheuvelenloop veel gemeen met

wedstrijdlopers. Deze recreanten zijn gefocust

op: de eindtijd, de verbetering van het

persoonlijk record, de ranking ten opzichte van

clubgenoten enzovoorts. Anders gezegd, de hele

houding van de recreant is een kopie van die van

de wedstrijdatleet, alleen met andere

uitkomsten.

De toeristische loper heeft een andere focus, die

is er op uit op de combi van lekker hardlopen en

de omgeving verkennen. Genieten van het lopen

en van de mooie omgeving, weg van de drukte,

lekker pratend met de mede lopers.

De toeristische loper is niet uit op een bepaalde

eindtijd , maakt er geen doel van.

Hij of zij wil uitlopen op een prettige manier.

Bij MTK zijn we hier al zonder het te weten

mee bezig, Marien zet elke week tijdens de

marathon training een mooie route uit.

De trainers zoeken naar leuke locaties, Bergse

Bos, de molens van Kinderdijk of het Kralingse

bos. Je ziet dat lopers daar van genieten.

Dit hoeft zich niet te beperken tot de marathon

training.

De maandaggroep laat zich enkele keren per jaar

naar leuke plekken via openbaar vervoer

brengen, Hoek van Holland of Leiden en komt

lopend terug. (Woerden, Dordrecht of

Poortugaal, redactie). Huib en André doen dit

al jaren.

Misschien is dat wel een uitdaging voor een heel

loopseizoen.

Wat is het verschil. Hieronder zal ik het

proberen aan te geven zonder volledig te kunnen

zijn.

8

Kenmerk wedstrijdlopen recreatief lopen toeristisch lopen

Trainer nodig? Ja Beter van wel Nee of begeleider

Schema nodig Ja Handig Nee veel

duurlopen

Trainingsritme 2 tot 3 keer Ja Beter van wel Beter van wel

Pr Mogelijk Ja Ja Neen of toch

Prijs winnen Ja Ja Nee, niet aan de

orde

Inschrijven Ja Ja, uitgezochte

loop.

Ja, georganiseerde

massaloop

Kicken op Winnen, Pr, mooie

tijd

Pr, mooie tijd,

lekker gelopen

Lekker gelopen

veel gezien.

beleving.

Kosten Inschrijfgeld Inschrijfgeld Soms

inschrijfgeld

Reiskosten Ja Ja Ja

Consumptie kosten Ja Ja Ja

Knau Licentie Ja Nee Nee

Wat hou je er aan over Medaille/goed

gevoel

Tastbare

herinnering,

lekker gelopen

Mentale

herinnering

Wat doet het voor je lichaam Conditie/blessure

gevoelig

Conditie, land

volhouden

Ontspanning bij

inspanning

Kun je de drie combineren Ja Ja Ja

Als een loper naast de doordeweekse trainingen

een toeristisch loopje uitzet, voorbereid in een

andere omgeving en er de groep ook iets over

kan vertellen, dan geeft dat een andere dimensie

aan het hardlopen.

We kunnen het uittesten door in een cirkel van

20 km van Krimpen te starten. Als het aanslaat

kunnen we dit in andere jaren uitbreiden.

Natuurlijk kan je naar gelang je conditie nog

steeds aan halve en hele marathons deelnemen.

Reacties op dit artikel zijn welkom, met dit

artikel en de reacties kunnen we het met het

bestuur en de

Arie Burger

9

IK VERTREK........

……met vakantie naar Frankrijk, natuurlijk.

Met de tent, natuurlijk. Hoe ouder hoe gekker.

Maar nu nog niet; half juni pas. Gelukkig maar,

want druk, druk, druk. Zoals nog wat voor het

clubblad schrijven. Moet Huib morgen hebben.

En het is vanavond al zo laat. Carrie gaat naar

bed. "Heb je nog lang werk?". "Oh, kwartiertje,

twintig minuten misschien". "Oké dan, tot zo".

"Truste".

Twintig minuten, ja. Nou, daar gaat-ie, een

schrijfsnelheid -PR.

Wij gaan (nog) altijd zoals gezegd

met de tent. In de zomer dan. Toch

zijn we één keer, jaren geleden, in

Frankrijk geweest met

gebruikmaking van de "Chambre

d'Hôte", de Franse variant van de

Duitse "Gästezimmer".

Je zou daarbij verwachten dat de Franse boer en

zijn vrouw hun uiterste best doen de gasten een

heerlijke Franse maaltijd te serveren met een

ontspannen overnachting in hun karakteristieke

petite ferme, met weliswaar verstelde, maar

kraakheldere en frisse lakens, waar je wakker

wordt met de geur van verse croissants en

stokbrood, koffie en het opgewekte gekraai van

een haan en het ontbijt geserveerd op een

boerenbont tafelkleed door een ronde, blozende

boerendochter die je in je nog maar half

wakkere toestand doet denken aan een jonge

Brigitte Bardot.

Maar niks van dit alles. Het bedrijf, gelegen

tussen de grauw betonnen resten van een

vroegere koolteerfabriek, werd uitgebaat door

een vermoeid ogend Engels echtpaar, dat jaren

geleden de armoede van Kidderminster

ontvluchtte om in La Douce France een

boerenbedrijf annex gastenverblijf te beginnen.

Kennelijk waren ze toch bevreesd wat te ver van

huis te gaan, want ook hier in Noord-West

Frankrijk bleek het leven vooral te bestaan uit

hard werken voor weinig geld in vrijwel

hetzelfde weer. Tegen betaling gasten

ontvangen maakte op mij eerder de indruk een

uiterste poging van overlevingstechniek te zijn

in plaats van een opwelling van gastheerschap.

Ach, ze deden echt hun best en een vleugje

Kidderminster tijdens een verblijf in Frankrijk is

ook wel weer apart.

Bij de high tea werden we blij verrast met

Belgische bonbons en echte LU petits fours

(Franse kaakjes, dus) .Vóór het dinner,

bestaande uit een Irish Stewe, stond er een echte

doodgeslagen ale voor ons klaar en na de bread

pudding hebben we gin rummy gespeeld met het

echtpaar. Voor de meegeïmmigreerde Mr. Bean

videocollectie was het Franse systeem

ongeschikt, maar ter compensatie werden we

verrast op een oude elpee van The Moody

Blues, waarna we alleen

werden gelaten met een ander

Nederlands echtpaar, uit

Arnemuiden, dat net geheel

ontdaan teruggekeerd was van

een avondwandelingetje. Op de

loop voor een hond,

waarschijnlijk een echte

Worcestershireterriër had zij haar hand

opengehaald aan het roestige wrak van een in de

moestuin geparkeerde Vauxhall Victor. Net toen

ik haar wat gerust wilde stellen door te zeggen,

dat het er in de rest van Frankrijk anders aan toe

ging, merkte zij op dat het handig is dat je in

Frankrijk zo goed met Engels terecht kunt. Ik

had het hart niet haar een desillusie te bezorgen.

De volgende ochtend werden we gewekt door

geblaf, gegrom, geschreeuw en veel "merdes"

buiten. Waarschijnlijk had de

Worcesterhireterriër het niet zo op Franse

postbodes en was hij ten aanval getrokken. Rule

Brittannia, rule the waves.

Wij rekenden af, waarbij het mij niet duidelijk

was of het te betalen bedrag nou gebaseerd was

op het Engelse Pond of de Franse Franc. Maar

ach, wat deed het er toe. Wij wensten onze

gastheer en gastvrouw heel veel succes met de

grote stap die zij gewaagd hadden te nemen.

Daarover hoefden wij ons geen zorgen te

maken, zo werd ons verzekerd. Zolang je

Fransen met hun vreemde gewoontes maar op

een afstand houdt, gaat alles prima.

Over deze uitspraak moest ik goed nadenken.

Dat doe ik elke keer weer, in mijn tentje tussen

de Fransen en dat ga ik dit keer weer doen…..

Zo, precies een half uur, inclusief tien minuten

de typefouten verbeteren. Dus toch eigenlijk

twintig minuten.

Iedereen alvast een fantastische zomer

toegewenst.

Kees de Haard

10

Grijze marathontraining

Op de grijze zondag van 3 maart was het zoals

gebruikelijk even voor half tien alweer lekker

druk op de Groenendaal. B en C verzamelden

zich voor hun wekelijkse duurloop. Het vertrek

van C leverde wel even een vreemd beeld op.

Daar waar B met trainer Rob met ruim 10

man/vrouw op pad ging mocht tijdelijke

fietsbegeleider Leo slechts vier C-lopers

meenemen. Maar in Karen, Marian, Henk en Ed

waren dan ook wel echte bikkels

vertegenwoordigd. Helaas is ook

trainer/begeleider Marien voor langere tijd

uitgeschakeld. Hij heeft een wit voetje gehaald,

ofwel een kuitbeenbreuk heeft hem voor langere

tijd uit de roulatie gehaald.

De vier lopers vetrokken richting Berkenwoude

door de “bosroute” ofwel Crimpense Hout en

Loetbos. Hoewel het slechts enkele graden

boven nul was en de zon ontbrak voelde het

voor de lopers lekker aan. Immers de 32 km

rondje Dordrecht van vorige week werd rond het

vriespunt afgelegd met een stevige ijskoude

oostenwind.

Onderweg werd een mooi gelijkmatig tempo

gelopen van rond de 6.30 en werd er veel

gepraat, dus de sfeer was goed. En natuurlijk om

de 5 km een slokje drinken en voor de

liefhebber een mini-marsje van Leo.

En warempel, in Berkenwoude werd zelfs de

B-groep gekruist, die een andere route liep,

maar wel Berkenwoude aandeed.

De Schaapjeszijde werd aangedaan en in de

verte doemde Ouderkerk alweer op. Na

Ouderkerk kwam Krimpen in zicht, maar

werden de conversaties wat spaarzamer. De

vermoeidheid sloeg toe. Maar na Boer Bas werd

het weer een thuiswedstrijd en kreeg een ieder

weer wat praatjes.

Met volgende week de CPC in zicht en de week

erna de halve marathon in het Loetbos hebben

de vier kanjers er weer wat km in de benen op

zitten als training.

Leo Pons

De stemming zat er goed in De troosteloosheid van het wwer

De troosteloosheid van het weer mocht de

pret niet drukken

Het tempo was zeer constant

De ontmoeting met B in Berkenwoude

11

Marathonpraat (deel 1)

Emiel van Bugnum en ik waren na de

midwintermarathon fris gewassen, tevreden,

moe en voldaan, neergestreken in de pendelbus

toen er een hevig hijgende wat ouder ogende

man binnenkwam. Klaarblijkelijk was de man

net gefinisht, folie nog om zijn nek en

onmiddellijk op pad richting de parkeerplaats,

douchen kan ook nog een andere keer. Hij trok

de nodige aandacht en wij waren getuige van

het volgende gesprek dat ontsproot tussen een

toeschouwer en de loper:

Toeschouwer: “het is een aanslag op je lichaam,

he, zo’n marathon”

Loper: “jazeker. In 1994 liep ik hier mijn eerste

marathon”

Toeschouwer: “dat is ook wat, dat u het nu nog

steeds doet”

Loper: “jaja, maar volgend jaar stop ik er mee”

Toeschouwer: “O, ja”

Loper: “dit was mijn 158e marathon en ik loop

er dit jaar nog 35, volgende week loop ik in

Genk”

Toeschouwer: “zo, maar het klinkt alsof

marathonlopen uw leven is, waarom dan

stoppen?”

Loper: “Aan het einde van het jaar heb ik er 200

en ben ik 55. Ik ken zat gasten van 60 die 4, 5 of

600 marathons hebben gelopen en die hebben

allemaal last van slijtage, dat wil ik

voorkomen.”

Toeschouwer: “ah, vandaar. Nou, succes in

Genk”

Loper: “goedemiddag”

Marathonpraat (deel 2)

Tijdens de Rotterdam Marathon ving ik ter

hoogte van de Slinge een telefoongesprek op dat

een loper aan het voeren was. Om het plaatje te

schetsen, de loper was gekleed in het complete

Feyenoord uit-tenue. Het volgende ving ik, en

andere lopers ook, op:

Loper: “ja, ik loop nu bij Slinge”.

Andere kant: ..

Loper: “ ik was ineens op de Erasmusbrug en

dacht ‘krijg nou de tyfus, dit is de marathon” en

nu ben ik bij Slinge”.

Andere kant: “..”

Loper: “ ik weet ook niet hoe ver ik al ben, maar

ik wil natuurlijk wel Feyenoord zien

vanmiddag. Ik bel nog wel even straks.”

Ik kijk naar het startnummer en hij heeft een

startnummer op van de Rijnmondloop. Hij

knoopt een gesprek aan met andere

marathonlopers:

Loper: “ik ben Feyenoordsupporter, geen

woorden maar daden, he. Ik wilde 39 minuten

lopen op de 10 kilometer en nu ben ik hier.” (het

39 minuten verhaal is niet erg geloofwaardig,

we zijn op kilometer 14 en er is zo’n anderhalf

uur verstreken). “ denken jullie dat het me lukt

om de marathon te lopen.”

Marathonloper: “ ach ja, gewoon doorlopen”

Loper: “ kan dat dan”

Marathonloper: “natuurlijk kan dat”

Loper: “ dan ga ik maar snel verder, want ik

moet wel Feyenoord zien vanmiddag.”

Rico Slot

12

Hoe liep men in 1903 een 25 km-loop?

De NAU was net opgericht en de K van

koninklijk was er nog niet. Als men aan een

wedstrijd wilde deelnemen kwam men rare

dingen tegen.

De eerste wedstrijd werd georganiseerd in de

buurt van de Zweth bij Delft. Het was een

vicieuze cirkel, weinig deelnemers, weinig

vrijwilligers, geen toeschouwers want het was

een zonde. Bij de start richting Delft waren er

11 deelnemers, 4 uit België, die waren 3 dagen

onderweg geweest en 7 Nederlanders waaronder

Pim Mullier en Quarles van Ufford.

Terwijl ze langs de boerderijen liepen werden ze

uitgescholden en werden de honden losgelaten,

men wilde deze hardlopende heren in korte

broek zonder kousen of sokken

niet. Dat was onzedelijk.

Hardlopen deed je niet of je had

wat op je kerfstok. Sportkleding

wekte lachlust op.

In het dorp van Oude Leede

binnengekomen werden de lopers

door de veldwachter tegen- gehouden, men

mocht het dorp niet hardlopend passeren. Na

veel discussie met de organisatie werd besloten

dat de lopers alleen wandelend door het dorp

mochten.

Aan het einde van het dorp stond de

burgemeester, alle atleten moesten stoppen en

luisteren naar het gezag. De burgemeester

vertelde dat atletiek in het woordenboek stond

omschreven als athlon in het Grieks, wat

weddenschap betekent Dat was ten strengste

verboden. Dus blijven wandelen of in het

gevang.

Buiten het dorp gingen de lopers weer

hardlopend verder en werden in Delft goed

ontvangen.

Een krant schreef over de loop:

Allen staan wij met ingehouden adem op de

streep. Het is een der aardigste dingen. De

armen een weinig gebogen, schouders naar

voren en de spieren gespannen komen de lopers

naar de streep. De heer Vanderspekke uit België

won.

In 1906 werd in Amsterdam bij de Spartaan de

eerste Marathon gelopen op 19 augustus. De

winnaar was Gerard Slee in 3 uur 58 minuten en

2 seconden.

In 1908 werd in Rotterdam op het

Schuttersveld de eerste marathon

gelopen. De krant schreef:

Ach wat een misère, wij zullen er maar

niet teveel over vertellen, ‘t was in alle

opzichten erbarmelijk. Wat doet men toch met

zulke nummers op het programma, het is het

afbeulen der loopers. Het is het kleineren van de

sport. Heb je die arme kerels gezien,

strompelend aan het einde van de marathon, het

is een schande voor de sport.

Slechts 2 lopers hadden een beetje getraind, de

rest stond ongetraind aan de start.

Tijden veranderen met 30.000 lopers in

Rotterdam aan de start in 2013.

Arie Burger

13

Marlous en Sabrina op weg naar 14 april 2013

Deel 1: Marlous

Al sinds de laatste jaren van de middelbare

school loop ik regelmatig hard. Het helpt me om

m’n hoofd leeg te maken. En de uitdaging

spreekt me aan. Steeds weer iets sneller of

verder lopen. En dan graag met een doel.

Vandaar ook dat ik de

afgelopen jaren aan diverse

wedstrijden heb meegedaan. En

ja, dan begint op een gegeven

moment het lopen van een

marathon wel te trekken. En

dus heb ik me in 2008 samen

met een collega aangemeld

voor de marathon van

Rotterdam. Trainen deden we

zelf, zonder schema, maar op

gevoel. Het doel was uitlopen en die medaille

binnenhalen. En dat lukte, in 5 uur en 1 minuut.

Ik was tevreden, het doel was bereikt en omdat

het lange trainen me in die wintermaanden toch

wel erg was gaan tegenstaan, dacht ik niet dat er

een volgende marathon zou komen. Maar met

lopen ging ik door. Sinds 2011 ook in

groepsverband bij HealthCity in Zwijndrecht.

Daar ontmoette ik Sabrina Henneberg. We

hadden een klik en gingen steeds vaker samen

lopen. En Sabrina, die had zich voorgenomen de

marathon te gaan lopen. En ik, ja, ik werd toch

ook wel weer enthousiast. Na 5 jaar had ik die

lange, koude trainingen niet meer zo vers in het

geheugen en dus besloot ook ik er voor te gaan.

Maar dan wel met een betere voorbereiding.

Onze loopgroep in Zwijndrecht werd eind 2012

opgeheven. In die zelfde tijd verhuisde Sabrina

naar Krimpen a/d IJssel. Zo kwam Sabrina bij

MTK terecht. Ze was direct enthousiast over de

gezellige sfeer en het marathon

trainingsschema, waarop ik besloot te volgen.

Maar alleen voor de zondagtraining, dan is het

rustig op de weg, en is de route van Hendrik Ido

Ambacht naar Krimpen goed te doen, zonder

file voor de Algerabrug. Vanaf januari hebben

we trouw vrijwel alle zondagtrainingen gevolgd.

Ook hebben we wat afgewisseld met

wedstrijden elders: de halve marathon van

Linschoten en van Egmond aan Zee (een echte

aanrader; zo’n mooie omgeving en goede sfeer)

en de Asselronde (27,5 km). En we hebben tot

37 km meegelopen met de marathon

Scheveningen-Zandvoort. Die afwisseling heeft

de motivatie goed gedaan. Want hoewel ik de

Krimpenerwaard best mooi vind (vooral bij

mooi weer, denk ik), begon de Eendenkooi,

Boer Bas en het Loetbos na al die weken toch

wel wat te vervelen!

En toen werd het 14 april!

Een dag waar ik lang naar

uitgekeken had. En waar ik

ook echt wel aan toe was.

Ook nu begonnen die

trainingen me toch wel wat

tegen te staan. Een mooie

dag werd het. Vanaf You

never walk alone van Lee

Towers zat de sfeer er goed

in en zo veel enthousiast publiek langs de weg!

Maar het was ook afzien. Want wat heb ik het

warm gehad. En misselijk en verzuurd. Al veel

energie verloren bij de start toen we probeerden

in de drukte met een groep van zes (Sabrina,

Emmo, Richard, Nathalie en Marian) bij elkaar

te blijven. Maar het is gelukt; ik heb voor de

tweede keer de marathon uitgelopen!

Uiteindelijk alleen gefinisht en niet zo snel als

ik had gewild, 4 uur en 28 minuten, maar meer

zat er die dag echt niet in. En weer ben ik

tevreden. Sabrina heeft het al over een volgende

keer. Ik weet het nog niet. De sfeer was super,

het gevoel achteraf ook, maar onderweg heb ik

het moeilijk gehad. En dat ben ik nog niet

vergeten. Net als al die lange trainingen!

Misschien over 5 jaar weer?!

Voorlopig hou ik het bij de Verkerkloop

(Zwijndrecht) op 15 mei en de Inner Circle Run

(Hendrik Ido Ambacht) op 20 juni. Allebei 10

km. Goed te doen. En dat is ook wel even

lekker!

Marlous van der Mee

Sabrina (links) en Marlous

op 14 april

In Scheveningen

14

Deel 2: Sabrina

Marathon lopen – ik?

Tot zomer 2011 vroeg ik me altijd af, waarom

mensen in godsnaam een marathon willen lopen

en nu stond ik er zelf, op 14.04.2013 in startvak

E. Klaar voor mijn eerste 42,195 km.Hoe kwam

dat ineens en hoe heb ik het ervaren? Tsja, door

een (on)gelukkige wijziging op sportschool in

Zwijndrecht werd toen in de zomer 2011 de

loopgroep ontbonden en Marlous en ik gingen

op zoek een alternatief. Ergens in deze

zoektocht verscheen ineens de mogelijkheid een

marathontraining te

volgen en daarmee

was het idee

geboren, de

nieuwsgierigheid

ineens gewekt. Zou

ik dat ook kunnen?

Met een doel

trainen is best leuk,

toch? Wel een echte

uitdaging.. Waarom

eigenlijk niet.

Gewoon doen! Dat

waren toen mijn gedachten.. Ik wist, dat ik naar

Krimpen ging verhuizen, en ik vernam, dat ze er

ook een leuke vereniging hebben. Dus ik

gegoogeld en gelijk die avond nog contact met

Rob opgenomen: “Tuurlijk” mochten we een

proeftraining doen. Het ontvangst was zo

hartelijk en de training zo verfrissend, leuk en

gezellig, dat ik tot nu toe niet meer de behoefte

heb “vreemd te gaan lopen”! Zelfs Marlous, die

in Hendrik-

Ido-Ambacht

woont, vond

het zo leuk, dat

ze ook lid is

geworden om

tenminste op

zondag

gezellig met

ons mee te

lopen. Het

werd dus

serieus, nu als

lid van het

“Marathon

Team Krimpen”, was er (bijna) geen weg meer

terug ;-) en zo kwam in december 2012 mijn

eerste wedstrijd als voorbereiding op het

evenement in april 2013.

Ik had in het MTK clubblad

winter 2012 het leuke

artikel van Lara over haar

eerste 10 km wedstrijd en

haar daaruit geboren

enthousiasme gelezen en

stond dus met grote

verwachtingen op een

regenachtige

decemberdag in het

startvak van de halve van

Linschoten. En wat moet ik

achteraf zeggen: Ik vond er

geen r.. aan?.

Tuurlijk was het gezellig

met de MTK maatjes in de bus, kleedkamer etc.

maar de wedstrijd voor mezelf: mwah. Maar

zoals het

in goed

Nederland

s heet: “de

kop was

eraf” en de

volgende

loop stond

al gepland.

Nu ook echt als deel van het marathon schema.

Als trouwe Runnersworld-abonee wordt je

regelmatig op leuke loopjes gewezen. Zo dus

ook op de Halve van Egmond. Met de liefde

voor strand en water en met mijn maatje

Marlous aan mijn zij, beloofde het vooraf al een

gezellige klus te worden. We zagen het puur als

trainingsloopje om ergens te kunnen genieten.

En het was genieten: blauwe lucht, vrieskou,

zon, strand en duinen. Buitengewoon mooi en

zeker voor iedereen een aanrader. Voor mij het

highlight in de hele voorbereiding! Zin? Join us

in january 2014!Daarna zaten we volop in het

schema van Rob. 2x per week interval of korte

duurloopjes, zondags een langere duurloop (niet

meer < dan 25km). Daar paste de Asselronde bij

de Midwinter Marathon in Apeldoorn perfect in

en zo reden we dol enthousiast op een

zondagochtend naar Apeldoorn om de 27,5 km

in ons gewenst marathontempo proberen te

lopen. “Marlous, was jij je van het

heuvelachtige gebied bewust?? Tjeerd had het

alleen over het stuk vals plat gehad, toch??”

Wat was dat soms afzien zeg ☺ maar leuk was

het ook!

15

De volgende reeks aan mooie zondagloopjes

met de “B“”,waarin “de Duitse” (“Marien, nog

bedankt hé”) als vervolg op de integratieles op

het trainingsweekend, deel van mocht zijn,

kwam eraan. Schitterende routes, zoals door

Kinderdijk, Rotterdam en Rottemeren maakten

het veel te vroeg opstaan op zondagochtend, de

altijd aanwezige

vrieskou, soms

gepaard met

sneeuw, dooi of

harde wind, veel

makkelijker, maar

de wens naar nog

meer uitdaging en

afwisseling qua

omgeving dreef me

ertoe om nog eens

te kijken of er

ergens nog een

leuke loop voor Marlous en mij zou worden

georganiseerd.

En ja hoor, die was er wel. ☺ Ook ben ik er vrij

zeker van, dat Marlous me in het eerst moment

een beetje gestoord vond, toen ik haar daarvan

vertelde; Ik had de Scheveningen-Zandvoort-

Marathon uitgekozen ☺ Leek me heel leuk om

een trainingsloop alleen

aan het strand, voor de

schitterende coulisse van

ontelbare strandtentjes

(tenminste in de zomer

dan..), het Kurhuis en het

Huis ter Duin te doen.

Het kon geen kwaad,

toch?! Prachtig, voor zo’n

kleine loop goed

georganiseerd, om de 5

km een drankpost, beetje

muziek en het geluid van de meeuwen en

golven. Bovendien ging het inschrijfgeld met

100% aan SOS Kinderdorpen, wat Marlous

zeker in haar beslissing positief beïnvloedde ☺.

Uiteindelijk zijn we bij kilometer 37 ,redelijk

moe maar voldaan, uitgestapt.

“Marlous, je hebt de vraag zeker al zien

aankomen: Volgend jaar de hele, toch? ☺☺☺☺”

Tjsa en toen kwam de uitdaging waar wij de

hele tijd op hadden gewacht (en voor gewerkt).

14. April 2013. Rotterdam Marathon. Startvak E, samen met Marlous, Emmo,

Richard, Nathalie en Marian (en een heleboel

anderen ☺) en

het doel om net

onder de 4:00:00

uur te lopen.

Toegegeven,

ook bij optimale condities, een moeilijk

bereikbaar doel voor mijn debuut. Uiteindelijk

bleek het de eerste warme en sinds lange tijd

zonnige dag te gaan worden, waarmee het

probleem qua kleding ontstond. Want, drie

dagen daarvoor liep ik gewoon nog met lang

thermo-ondergoed aan.. En nu ineens korte

mouwen? Korte broek? Zonder uitproberen?

Wat een drama. Eerst ‘s ochtends nog regen,

wat de luchtvochtigheid liet stijgen, daarna zon

en ‘s middags 22 graden;. Té gek. Bij kilometer

15 was duidelijk, dat als ik mijn snelheid niet

aanpaste , ik hooguit een halve zou lopen. Dus

werd het doel omgenoemd in “uitlopen”.

Marlous en ik hadden vooraf besproken, dat we

samen wilden finishen

en zo deed ook zij een

stapje terug. In

afwachting op de

volgende

drankpost/spons tent,

continu op zoek naar

mijn vriend op de fiets,

zonder wiens water ik

nooit ver was gekomen,

deden we de volgende kilometers op Zuid. Qua

parcours geen highlight, maar de mensen

stonden in massa aan de kant te gillen. Rob

stond gelukkig op kilometer 21 om mijn

drinkbelt met sportdrank en gelletjes te

wisselen, zodat ik daardoor ook weer een beetje

energie kreeg. Wat vond ik het toen al zwaar. Ik

was duidelijk niet de enige. Naast mij kreeg ook

Marlous het zwaarder en moest kort voor de

Erasmusbrug even uitstappen omdat de

benauwdheid te erg werd. Alle goed bedoelden

“meeslepende worden” hielpen niets en dus

moest ik zonder haar doorlopen. Op de

Erasmusbrug dan de eerste verassing. Een

vriend van mij, heel hard aan het gillen en op de

fiets (ik wist niet eens dat hij er eentje had!)

bezig zoals beloofd foto’s van mij, en gelukkig

ietsje later ook van Marlous, te maken. De

verbazing over het fietsgebeuren hielt me in

gedachte gelukkig een tijde bezig. Bij de

Kubuswoningen werd ik door Elma gespot en

support. Leuk als je ineens onverwachts je naam

hoort.. Het volgend opluchtende momentje

kwam dan net nadat ik de Kralingse Bospad

16

opliep. Robert stond

de MTK leden op te

wachten en is met

luchtige woorden

een stukje

meegehold. Perfect

en weer op het

dejuiste moment..

omdat mij daardoor

de zich langzaam

aankondigende

krampen in de bovenbenen pas later opvielen. Ik

wist, zetten die door, zal het het einde van mijn

debuut worden, dus moest ik, het van Rob

geleerde proberen om te zetten: versnellen,

hakken/billen etc. (natuurlijk alleen in die mate,

die op km 32+ nog te doen is, al is het maar

voor het gevoel tussen de oren).. Daarmee hield

ik me bezig tot het moment dat ik mijn collega

met zijn vrouw in de bocht van Prinsenland zag

staan. Beiden met een fototoestel en camera

bewapend. Geweldig, wat voor verrassing en

gelijk de nodige afleiding van mijn pijntjes.

Doorzetten nu. Opgeven is geen optie. En wat

zegt Rob altijd: recht op lopen, trotse

houding. Het werkte!! Dus liep ik verder en

kwam ze in de parallelbocht nog een keer

tegen. Prachtig! Was zij pas na mij doorhadden

was, dat in dezelfde bocht nog een collega van

mij met haar man, fototoestel en een flesje water

(!!!!) stond te wachten. Wat kan je toch blij

worden, van een fles water..

De 35 km zaten er op en om me heen scheen

iedereen ineens te wandelen. Ik zou nu graag

willen schrijven, dat het daarvan kwam dat ik zo

hard liep, maar helaas…. Dankbaar naam ik dan

ergens aan de Kralingse Plas een stuk sinasappel

aan, dat een meisje- waarschijnlijk een kind van

de mensen, die van de zon genietend, met een

prosecco of witte wijn glas in handen op het

stoepje voor hun grote huizen zaten- aanreikte..

Wat een verschil met “op

Zuid” kan ik me nog

herinneren gedacht te

hebben, maar ja in goed

Duits gezegd:” wer hat, der

hat”.. En dan, fris en

gesterkt (eigenlijk het

tegendeel) liep ik de laatste

kilometers tegemoet.

Focussen was nu nodig om

niet toch op het laatste moment te moeten

wandelen. Daarbij werd ik eerst door Tjeerd, en

vervolgens in de bocht voor de kubuswoningen

weer door Rob en Annette gespot. Ja, zij hebben

mij gespot, want ik was ze gewoon blind voorbij

gelopen. En toen kwam “dé bocht”; Ergens

daarachter was de finish. Yes, het kwam in

zicht. Focus nu. En ja, ik kan me helaas niet veel

meer herinneren, alleen het gegil van Angelique

☺, het 400-meter-voor-de-finish-bord en het

300-meter-voor-de-finish-bord.. Mijn gedachten

stuurden mijn lichaam: focus nu, doorlopen,

glimlachen, arm heffen en… mijn medaille.

Wat een gevoel. Heb ik het echt gedaan?

“Yes!”. Blijven bewegen nu, ietsje drinken, een

banaan- hmmmm lekker. Even gaan zitten en

kijken of ik Marlous ergens kan vinden. Niet het

geval!

Dus Plan

B: Dikke

cola,

zoute

frietjes

en

lichtjes

swingen

in de zon

op de Coolsingel. Misschien lukt het me daar

beter. Wat voor tijd ben ik eigenlijk gelopen???

Geen idee. Heb ik mijn horloge gestopt?? Geen

idee. Ach wat maakt het ook uit.. Ik ben er.

EN HET BELANGRIJKSTE: VOLGEND

JAAR WEER!!!

Uiteindelijk gefinished in netto 4 uur 17

minuten en dik tevreden.

Marlous, bedankt voor de gezelligheid in de

voorbereiding van al de loopjes, de loopjes zelf,

het gezamelijke herstellen achteraf thuis of bij

La Place, FloatPlaza, Mc Donalds, Starbucks

etc., het route verkennen met tussenstop bij de

Bijenkorf, je steunwoorden “Appeltaart met

slagroom” bij km 30 op weg van Scheveningen

naar Zandfoort en voor alles wat ik nu niet

genoemd heb. “In diesem Sinne” zou ik zeggen:

op naar de volgende ☺☺☺☺ En voor iedereen die aan de tenen blaar op blaar

op blaar loopt, is dat links de ultimatieve

oplossing!

Tot gauw, Sabrina

17

Cultuur snuiven in Rome

Ergens in mei 2012 merkte Emiel van Bugnum

tijdens een training op dat hij van plan was de

marathon van Rome te lopen. Met wie wist hij

nog niet, desnoods zou hij alleen afreizen.

Tijdens dezelfde training maakte ik (Rico Slot,

red) al plannen, als de datum van de marathon

zou schikken, zou ik met Emiel meegaan. Velen

anderen waren ook enthousiast, maar ten slotte

reisden we met drie man af, nadat ook Jos

Westbroek besloot er voor te gaan. Al in juni

2012 werd de reis geboekt, met hoge

vroegboekkorting via Transavia en een

hotelletje op 300 meter van start-finish.

In de dagen voor de marathon dreigt het mis te

gaan. Paus Benedictus besluit af te treden en er

oet een nieuwe paus worden benoemd. De

marathonorganisatie stuurt een mail met het

bericht dat het parcours kan worden aangepast,

maar ook dat de start-tijd kan worden gewijzigd.

Driftig wordt door ons gegoogled naar de

procedures en protocollen rondom het aanstellen

van een nieuwe paus. Diverse websites spreken

elkaar tegen, sommigen maken melding van de

presentatie van de nieuwe paus op zondag,

anderen hebben het over een aantal dagen na het

beeindigen van het conclaaf. Wij komen er niet

uit, maar start-tijd 16.00 uur is een ramp, want

tel er een uur of 4 bij op en het is 20 uur terwijl

onze terugvlucht staat gepland voor 20.30,

onmogelijk dus.

3 dagen voor de start komt het verlossende

woord, Paus Fransiscus wordt niet op de dag

van de marathon voorgesteld (there is a God),

maar de dinsdag er na.

De marathon gaat dus

gewoon in de ochtend

plaatsvinden, er is

alleen een kleine

aanpassing in het

parcours, want het Sint-

Pieterplein moet

worden gemeden

vanwege de enorme

toeloop van

bedevaarders, die ter

gelegenheid van het

conclaaf in Rome zijn.

Op vrijdag voor de marathon vertrekken we al

vroeg vanaf Rotterdam Airport, die dag hebben

we dus nog volop tijd voor sightseeing. We

lopen wat rond en zien prachtige gebouwen, we

drinken fantastische koffie (Irish, uiteraard) en

eten heerlijk. Het laatste doen we niet met mate,

het is immers stapeltijd. Jos heeft zich

opgeworpen als penningmeester en doet die taak

uitstekend, hoewel hij slecht reageert op het

“Jos, likkertje?”, dat ik hem bij iedere ijskraam

toeroep. In het hele weekend weten Emiel en ik

slechts beslag te leggen op 1 likkertje, Jos noemt

zichzelf streng maar rechtvaardig.

De dag voor de marathon is het prachtig weer.

We doen weer veel sightseeing, vooral het

Colosseum maakt indruk. Op het Sint

Pietersplein maakt vooral de enorme menigte

die zich heeft verzameld voor een bezoek aan de

Basiliek indruk. Hoewel we geïnteresseerd zijn,

vinden we een wachtrij van 2 uur wat te veel en

besluiten in het zonnetje een paar koppen

cappuccino te nuttigen. Helaas komt er nogal

wat Italiaans vrouwelijk schoon langs de

terrassen en zijn we regelmatig genoodzaakt

onze blikken af te wenden, we zijn immers

bezig met marathonvoorbereiding.

Op zondagochtend zijn we een stuk serieuzer

dan de dagen er voor. Hoewel geen van ons

enorme ambities heeft voor wat betreft tijd, is er

toch wat spanning. Het gaat ons alle drie om het

parcours, hoe kan je immers beter een stad zien,

voelen en ruiken dan vanaf een

marathonparcours. De start is vlakbij het hotel

en de procedures

lopen soepel, binnen

een oogwenk staan

we vrij ver voorin in

het startvak. Het

enige probleem is

urine, er zijn veel te

weinig dixies en

nadat we zien dat

enkele dames de

gène voorbij zijn en

half achter een boom

urineren, besluiten

wij dat ook te doen.

18

Dan is er beweging en laten we snel over een

brede laan het Colosseum achter ons. We kijken

goed rond, want de eerste 2 kilometers gaan

direct door oud Rome. Op een hoek van een

straat staat een groep in Romeinse klederdracht

geklede soldaten te salueren en precies als wij

langs lopen beginnen ze een mars te spelen. Een

prachtig gebaar, dat begint goed. Jos en ik lopen

samen, Emiel loopt langzamer, hij heeft zich

voorgenomen onderweg foto’s te nemen, na

achteraf blijkt vooral van zichzelf en ook zijn

eigen finishfilm is indrukwekkend.

Na de eerste paar kilometers door het oude

Rome, moeten we een stuk door buitenwijken.

Het contrast kan haast niet groter, armoedige

kleine flats met opvallend veel antennes op het

dak bepalen het straatbeeld. Het wegdek is niet

om over naar huis te schrijven, het wegdek is

voorzien van forse scheuren en gaten. Er staat

weinig publiek. Midden tussen dit armetierige

plaatje zijn wel wat verassingen te zien, vanuit

het niets staat er een enorm militair

onderkomen, wit geschilderd en de gevel belegd

met bladgoud. Er voor staat de kapel, die een

klassiek stuk speelt. Het is schitterend. Ook op

enkele andere plaatsen doet zich hetzelfde voor,

tussen de armoede enorm rijke kerkelijke of

ambtelijke gebouwen.

Het halve marathonpunt is in de buurt van de

Sint Pieter. We zien de enorme drukte, maar het

parcours gaat er om heen. We hebben er geen

last van, maar ook niet het plezier van het lopen

over de Heilige grond. Er volgt een minder

aantrekkelijke lus door een buitenwijk met nog

een behoorlijke beklimming, Rome is niet voor

niets op 7 heuvelen gebouwd. Bij kilometer 30

vraagt Jos hoe het gaat en of ik de 2e adem heb.

Ik beaam dat, Jos heeft het moeilijker en we

gaan verder ons eigen gang. Het gaat terug het

oude Rome in en het begint flink druk te worden

langs de kant. Ondanks dat het koud is, is het

gezellig langs de kant in de smalle straatjes, met

veel enthousiaste toeschouwers. Weer is er een

groot contrast, want er is ook een groep toeristen

die de marathon maar lastig vinden. Deze groep

steekt te pas en te onpas over, kruipt onder d e

linten door de het parcours aangeven. Ik heb er

wel lol in om deze mensen in het Nederlands te

corrigeren, dan wel een paar Nederlandse

scheldwoorden toe te roepen. Het kan me niet zo

veel schelen, ik vermaak me prima in het oude

gedeelte van Rome.

De finish komt in zicht. In zekere zin vind ik het

jammer, het is immers prachtig. Het Colosseum

is terug in zicht en de laatste kilometer is niets

meer dan een rondje er om heen. Het is druk,

overal is publiek. De muziek is luid, maar het

mooiste moet komen. In de laatste meters voor

de finish licht een rode loper met een erehaag

van Romeinse soldaten, die hun speren naar de

grond hebben gericht. De meest waardige finish

die ik ooit heb meegemaakt. Het is een

schitterend einde van een prachtige marathon.

Ik finish in 3.42, Jos enkele minuten later in

3.48 en Emiel komt na 4 uur 6 minuten en 42

foto’s binnen. Na een snelle douche smaakt het

bier beter dan dat het ooit heeft gedaan.

Rico Slot

19

BEVRIJDINGSVUURESTAFETTE 2013

Voor alweer de derde keer vertrekt een groep

MTK’ers op 4 mei om 9 uur ’s avonds met een

touringcar naar Wageningen om het

bevrijdingsvuur op te halen en in estafettevorm

naar Krimpen aan den IJssel te brengen.

Afstand: 95 km.

Dit jaar gaat het om een heel nieuwe groep; een

paar oude bekenden van voorgaande jaren maar

vooral veel nieuwe gezichten.

De deelnemers van 2013 zijn: Nanda van

Beveren, Jaap Blankenberg (wethouder),

Vincent Boke, Arie Burger, Leo Burger (de

beste buschauffeur in de nacht die er is), Cor

van den Enden, Bianca Fasching, Lara de Greef,

Peter Hanemaaijer, Miranda Hendriks, Sabrina

Henneberg, Lex Hofstra (wethouder), Marien de

Keizer, Alexander de Korte, Jan van Leenen,

Coos Loeve, Marlous van der Mee, Danielle

Noorlander, Eddie Polhuijs, Mark Sikkema,

Paul Slot, Dick Snijders, Abra Stevenson, John

van Tol, Richard van Velzen en

ondergetekende.

De sfeer zit er op de heenreis in de bus al

opvallend goed in. (Gaat daar echt een fles

Juttertje in het rond?)

Wanneer we aankomen in Wageningen

vertrekken we lopend met de meeste deelnemers

naar het aanmeldpunt om ons aan te melden. Het

aanmeldpunt bevindt zich in een grote tent. Bij

de aanmelding krijgen we een leuk lampje in de

vorm van een hart dat je op je shirt kan spelden.

Net als ieder jaar gaan we daar op de foto.

Na de aanmelding en foto begeven we ons naar

het 5 mei plein bij Hotel de Wereld. In dit hotel

is in 1945 de capitulatie getekend. Na een

ceremonie ontsteekt de burgemeester van

Wageningen om 00.00 uur het Bevrijdingsvuur.

Zo’n 60 groepen uit heel Nederland ontvangen

dit vuur. Namens MTK neemt even over half 1

Paul Slot het vuur in ontvangst. Het is geweldig

dat Paul, veteraan, nog ieder jaar de bus instapt

om naar Wageningen af te reizen en de vele

kilometers van de estafette af te leggen. Grote

klasse!

Dit jaar krijgen we voor het eerst ook een

waxfakkel mee. (Zie de verbazing op onze

gezichten :-)

20

Het in ontvangst nemen van het bevrijdingsvuur

is direct de start van de estafette.

4 groepen lopen om beurten afstanden tussen de

2 en 3 km. Dit betekent dat je ongeveer 1 x in

het uur de warme bus moet verlaten om een

kwartier te lopen. Gelukkig was het weer

voortreffelijk. Een heldere nacht en niet al te

koud.

4 fietsers, waaronder de wethouders Jaap

Blankenberg en Lex Hofstra, begeleiden de

lopers.

De eerste uren is iedereen nog redelijk fit maar

tegen het ochtendgloren beginnen de pijntjes en

de vermoeidheid toe te slaan. Al met al worden

er weinig rondes over geslagen. Waarschijnlijk

komt dit ook door de gehaktballetjes van onze

catering dame Danielle.

Catering with a smile… Je kan niet zonder

tijdens zo’n nacht.

Rond half 10 bereikten we De Treffers. Wat een

moment! We hebben lopend 95 km afgelegd.

Trots als een pauw. Een paar tranen… We did

it!

Na een ontbijt op het Krimpenerwaard college

overhandigde Paul Slot om 11 uur de fakkel aan

burgemeester Lennie Huizer. Een leuke

opkomst aan familie, vrienden, belangstellenden

waren hierbij aanwezig.

De ceremonie werd afgesloten met een

koffieconcert. Maar zelfs de koffie kon een

onbedwingbare slaap niet tegengaan…

Het was weer een fantastische road trip! En een

fantastische groep!

Angelique Fasching

21

De geschiedenis van MTK in een notendop

• 1990-1992: vier vrienden lopen elke maandagavond vanaf De

Brink een rondje van 8 km, via sporthal de Walvis in Krimpen

aan de Lek.

• februari 1992: Huib de Kwant, in training voor zijn eerste

Rotterdam-marathon, voegt zich als “buitenstaander” bij dit

gezelschap

• najaar 1992: toevallige ontmoeting tussen Huib de Kwant en Arie Burger op de Crimpenhof. Zij

kennen elkaar van vroeger. Arie wil ook graag meetrainen en wordt het zesde lid van de “club”

• januari 1994: Arie neemt het initiatief om geïnteresseerde lopers uit te nodigen om in een af te

spreken tenue de marathon van Rotterdam in april 1994 te gaan lopen. Ongeveer 30

geïnteresseerden komen bij elkaar in OLS II in de Tuinstraat. De firma Van der Hoven levert

tegen inkoopsprijs looptenues en looppakken van New Line. Het zijn de eerste, paarse pakken.

• zomer 1994: er is tijdens de marathon (en dankzij een aantal sponsors) voor stichting De Brug

f l. 8525,- bijeengelopen. Er wordt besloten om als loopgroep door te gaan. Er wordt geen

contributie betaald, maar wel een onkostenvergoeding. De naam Marathon Team Krimpen wordt

dan al gebruikt. Arie is voorzitter, Jo Kelder penningmeester.

• herfst 1994: bijeenkomst in het Krimpenerwaardcollege om verdere plannen te maken met

(wijlen) Cor Bezemer als gastspreker. Sportscorner komt met een exclusieve aanbieding: het

Supershirt van New Line (trainingspak met thermovoering) : van f. 199,- voor

fl,- 100.

• november 1996: plannen voor een multifunctionele sportvereniging in Krimpen met een

skeeler-, schaats-, inlineskate- en loopsectie.

• april 1997: de multifunctionele vereniging wordt officieel opgericht, met statuten en een

inschrijving bij de Kamer van Koophandel.

• najaar 1997: wethouder Van Veen van sportzaken blijkt niet gecharmeerd te zijn van een

multifunctionele baan. De heer Wevers van de ijsclub stelt voor dat MTK mogelijk de

organisatie van de ijsclub overneemt, om zo te profiteren van de door gemeente en RABO-bank

beschikbaar gestelde gelden. De trainingen op de maandag worden door minimaal 20 personen

bezocht, daarnaast wordt op woensdag een intervaltraining gegeven door Kees de Haard en Jan

Werksma.

• juli 1998: de taken worden verdeeld: naast Arie en Jo als bestuur gaan Wim Westbroek en Frans

Kuipers de trainingsactiviteiten regelen, is Kees de Haard trainer op de woensdagavond, doet

Wim Krijgsman de ledenadministratie en gaan André Voets en Huib de Kwant assisteren bij het

door Arie en Adry Burger verzorgde clubblad.

• winter 1998: er zijn 58 leden, maar de vorderingen met de ijsclub staan op een laag pitje.

22

• herfst 1999: 100 leden! Er zijn trainingsmogelijkheden op maandag, dinsdag, donderdag en

zondag. MTK is nu juridisch een onderdeel van IJsclub Krimpen, aangesloten bij de

schaatsbond en ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Een bedrag van fl 3000,- is

beschikbaar gesteld door de Rabo-bank voor het aanschaffen van kleding.

• december 1999: de nieuwe, blauwe pakken zijn er! Dankzij Rabo-bank en Sportscorner, de

Algerabrug staat op de achterkant.

• 10 november 2001: MTK wordt officieel Atletiekvereniging MTK. De vereniging telt 150

leden.

• voorjaar 2002: de gemeente geeft € 4000,- euro subsidie voor de opstart.

• december 2002: nieuwe loopkleding: de rode “wielrenpakken”

• najaar 2002: Leo Schutte volgt Arie Burger op als voorzitter, in principe voor een jaar.

• voorjaar 2003: Kees de Haard, Henk Lagerwaard en Paul Slot hebben hun trainersdiploma

behaald. Na een herexamen is ook Anton Middelkoop gediplomeerd. Het zijn de eerste

gediplomeerde MTK-trainers (later zullen er nog meer volgen).

• najaar 2004: Arie Burger wordt weer voorzitter. Leo heeft het een jaar langer gedaan dan de

bedoeling was.

• april 2005: nieuwe clubkleding. De rode (club)kleur voor de bovenkleding. De broeken zwart

met wit. Met dank aan fotostudio Ron Spaay, Intertoys van Henk Heijkoop en Pionier Sport.

• herfst 2005: kleedruimte in De Boog op dinsdag en donderdag.

• najaar 2005: een compleet nieuw bestuur met Marc Jacquemard als voorzitter.

• najaar 2007: voorzitter Jacquemard en secretaris Lia van Leenen stoppen. Penningmeester Dick

Snijders wordt de nieuwe voorzitter, in een driemansbestuur met Henry Dijk en Inez Blezer.

Er wordt nu op dinsdag en donderdag getraind vanaf De Treffers.

• januari 2009: alweer een nieuw bestuur met Rob Berger als voorzitter.

• juni 2009: een nieuw, wederom rood clubtenue.

• november 2009: het bestuur doet een stapje terug, na persoonlijke aanvallen, onderlinge

spanningen en gebrek aan vertrouwen. Het bestuur is tot één lid teruggebracht (Dick Snijders) en

alle activiteitencommissies zijn leeggelopen.

• juni 2010: er wordt een nieuw bestuur gekozen met Ruud Hoogland als voorzitter. De wedstrijd-

en activiteitencommissies worden in ere hersteld. Tjeerd Minkes is de nieuwe secretaris en

tevens webmaster.

• april 2012: viering 15-jarig bestaan.

23

MTK-kleding door de jaren

De paarse pakken van 1994

De blauwe pakken van 1999

Het supershirt van 1994

De rode loopsetjes van 2002 Het rood-zwarte set van 2005 Het rode pak van 2005

De nieuwe kleding van

2012

Het loopsetje van 1994

Het rode tenue van 2009

24

25

MTK Marathon

Rotterdam 14 april 2013

27

Moeder en dochter lopen de 10 km van de marathon in Rotterdam

Even voorstellen:

Wij zijn Betty (56 jaar) en Denise

(27 jaar )Wennekes en zitten samen in de D –

Groep.

Denise:

Ik ben in september begonnen bij MTK. Als

dochter van 2 hardlopende ouders kon ik

natuurlijk niet achterblijven. Ik woon in

Rotterdam en elke dinsdag en donderavond ben

ik in Krimpen aan den IJssel te vinden. Ik eet

bij mijn ouders en ga samen met mijn moeder

naar de training. Alleen zondagochtend blijf ik

liever in mijn bed liggen, want zaterdagavond

moet er gestapt worden. Ik begon het hardlopen

steeds leuker te vinden en het ging ook steeds

beter. Helaas had ik af en toe wel blessures,

zoals pijn aan mijn schenen en flinke blaren.

Soms moest ik daardoor verstek laten gaan.

Mijn doel voor dit hardloop jaar was meedoen

met de 10 km tijdens de marathon in Rotterdam

en dit is gelukt!

Betty:

Ik loop al jaren bij de club. Elke week ga ik

trouw naar de trainingen. Ook zondags ga ik

regelmatig lopen. Dan loop ik doorgaans een

wat langere afstand en kan ik veel bijkletsen met

de meiden, want door de weeks moet ik

natuurlijk luisteren naar de trainer. Wat ik erg

leuk vind is dat we iedere keer een andere

trainer krijgen. Ik hoop dat dit blijft. Eigenlijk

had ik besloten om niet meer de 10 km in

Rotterdam te lopen, aangezien ik hem al een

aantal keren gelopen heb. Maar Denise heeft

mij overgehaald. En zeg nou zelf, dit is toch

super om samen met je dochter te lopen!

………………………………………………

Zondag 14 april was het dan eindelijk zover.

Wat moeten we aan? En wat voor weer wordt

het? Oh wat waren we zenuwachtig! Gelukkig

woont Denise dicht bij het Hofplein en hoefden

we niet op de vieze Dixi´s. Ook Denise´s

vriendin Kimberley ging mee. Zij had net als

Denise nog nooit meer dan 9 km gelopen met een

paar keer stoppen tussendoor. We hadden

afgesproken om met zijn drieën over de eindstreep

te gaan.

Altijd als we trainden was het koud, het vroor, het

regende of het waaide. Nu op de 14e april was het

de warmste dag sinds maanden.

Na de warming–up gegeven door Vincent gingen

we van start. De eerste vijf kilometers liepen

gesmeerd. Daarna werd het werken. Het werd ook

steeds warmer, maar gelukkig was het erg druk en

de aanmoedigingen langs de kant deden ons goed.

Dit stimuleerde ons om door te gaan. De Coolsingel

kwam in zicht en we trokken nog even een

eindsprintje.

Met zijn drieën kwamen we over de streep in 1.10

minuten.

Volgend jaar weer………. En dan iets sneller ; -)

Het gaat beginnen

28

Samen uit, samen thuis

Karen Min liep in Rotterdam haar eerste marathon. Rico Slot heeft haar begeleid, tijd voor een gesprek

met dit duo.

Wanneer besloot je de marathon te gaan

lopen?

Karen: Ooit is dit op mijn lijstje “things

to do” gekomen. Kan en wil niet

bedenken waarom!!! Vorig loopseizoen

wilde ik eigenlijk de marathon al lopen.

Dit kwam met name na een lekkere

halve marathon en het idee nog genoeg

over te hebben om meer te kunnen. Vol

goede moed gestart en alles liep goed volgens

plan, tot een kijkoperatie in mijn knie roet in het

eten gooide. Het gevoel bleef om ooit een

marathon te willen lopen.

Na voorzichtig andere sporten opgepakt te

hebben, ook weer gestart met lopen, en voor ik

het wist ingeschreven voor de ROTTERDAM

Marathon 2103.

(nog steeds vind ik dat ze een bedenk moment

moeten creëren, weet u het zeker? …het is 42, 2

kilometer?…hett is ver?…weet u het echt heel

zeker?) U hebt zich ingeschreven!!!!

Rico: In 2012 stond ik langs de kant te kijken

naar de Rotterdam Marathon en na 8

achtereenvolgende deelnames beviel dat niet.

Doordat ik de Marathon van Rome in maart zou

lopen, dacht ik de Rotterdam Marathon niet te

kunnen lopen in 2013. Toen Karen in augustus

2012 op het strand (!) vertelde de marathon te

willen lopen, heb ik meteen aangeboden met

haar mee te gaan.

Hoe verliepen de trainingen?

Karen: Trainingen gingen eigenlijk heel goed en

waren erg gezellig. We hadden bij de start een

leuke volle groep, alleen door blessures werd de

groep steeds iets kleiner. Dit zorgde bij mij wel

voor onrust.

Uiteindelijk hebben we de ultieme test

gedaan door de natuurmarathon te lopen.

De halve marathon met voor de start 8

kilometer inlopen en na de start 8

kilometer uitlopen. Daar heb ik meerdere

malen bedacht wie is er nu zo achterlijk

om dit leuk te vinden. Als ik nu eens

door mijn enkel ga hoef ik niet meer…..

Ach ook die dag ging gewoon voorbij en er

gebeurde niets…ik bleef fit!!!

Rico: de Rotterdam marathon was mijn 5e

marathon in 7 maanden, tussen de marathons

door was het eigenlijk slechts een kwestie van

de conditie onderhouden en blessures en

ziektes vermijden, hetgeen goed gelukt is.

Hoe waren de dagen voor de marathon?

Karen: Stress met een hoofdletter S! Met pieken

en dalen…het ene moment vol vertrouwen en

het andere moment een gevoel van “waar ben ik

aan begonnen”.

Eet ik wel genoeg, drink ik wel

genoeg….trainen heb ik nu echt wel

gehad….gaat het lukken en ga zo maar door.

Hoe dichterbij de dag, hoe rustiger ik eigenlijk

werd. Ik ga het gewoon doen!

Rico: het waren dagen als alle andere. Ik heb

zelf niet zo zeer over mijn marathon nagedacht,

maar meer over hoe Karen het zou doen. Ik

merkte al maanden aan haar dat ze nerveus

werd zodra als we over de marathon praatten.

Heb je tijdens de marathon ooit aan opgeven

gedacht?

Karen: Nee. Geen moment. Uitlopen…en

genieten. Dit maak je nooit meer mee.

Natuurlijk was er een moment dat ik dacht

ahhhh ben ik er nog niet, maar dank zij mijn

haas Rico ben ik daar snel overheen gestapt.

Nee, gesprongen.

Rico: opgeven doe je niet snel tijdens de

marathon. Toen het voor Karen iets moeilijker

werd na kilometer 35 heb ik haar wel goed in de

gaten gehouden, maar ze hield goed vol.

Wat was het mooiste moment van de

marathon?

Karen: Dat zijn er zoveel. De start…het

moment dat je de startstreep overgaat….de

drumbands. En ieder moment dat er weer

bekenden langs de kant stonden. Zij stonden

daar voor ons en het enthousiasme van die

29

mensen was fantastisch. De trots van de trainers

Paul, Kees, Marien en Rob, overal aan de kant

doken ze op ☺. De trotst van Rico 42 kilometer

lang en een beetje. Maar toch ook de 35

kilometer waar mijn mannen stonden. Bryan

(mijn 9 jarige zoon) die ons pas zag na een gil

van mij. Wij renden door en dan in ene het

handje in mijn hand en opzij kijkend die

stralende lach…kippenvel.

En de FINISH…..

Rico: Er waren hele mooie momenten, de bands,

Bryan die een stuk met ons mee liep, maar

vooral ook dat Karen het zo fantastisch heeft

gedaan, zo vlak en met weinig woorden

begrepen we elkaar onderweg. En voor het eerst

kwam ik redelijk fit aan op de Coolsingel,

waardoor ik het veel mooier vond dan eerdere

keren, toen ik versleten de Coolsingel opdraaide

en alleen maar wilde finishen.

Wat vond je van de organisatie van de

marathon?

Karen: In 1 woord geweldig.

Rico: Prima geregeld, voldoende drinken

beschikbaar en dankzij het mooie weer lekker

druk langs de kant.

Wil je verder nog iets kwijt?

Karen: Rico bedankt. Je was fantastisch!

Daarnaast ben ik zo trotst op ons MTK!

Iedereen heeft op zijn of haar manier zijn best

gedaan om ons de streep over te krijgen.

Als laatste wil ik zeggen: ik ben gestart met het

doel uitlopen en genieten. Genoten heb ik van

het begin tot het einde en gefinisht ben ik ook!

TOP!!!

Rico: ik wil iedereen aanraden ooit een keer een

marathon extensief te lopen, je geniet gewoon

meer van het publiek en de marathon als

zodanig.

30

Volgende keer beter…!

Het kriebelde al een tijdje: ik wilde graag eens

een marathon lopen. In de zomer van 2012 heb

ik de Runner’s World Marathon Gids voor mijn

verjaardag gekregen (op eigen verzoek) om

hiermee mijn enthousiasme verder aan te

wakkeren: dat is gelukt. Zodra ik op 21

september 2012 de mailing ontving van de

Marathon Rotterdam heb ik me, zonder te

twijfelen, ingeschreven voor de hele marathon.

Ik had nog ruim een half jaar voorbereidingstijd.

Vanaf september ’12 ben ik met regelmaat mee

gaan lopen met het MTK zaterdagochtend team

op de wat langere afstanden. Dat was in het

begin best pittig: het tempo lag voor mijn doen

vrij hoog, zeker op de langere afstanden. Maar

met wat doorbijten, begrip en aanmoedigingen

vanuit dit team kon ik al snel aardig meekomen.

Het waren leuke en mooie tochten met een

sociale insteek in een kleine groep van 3 tot 6

lopers. Geregeld kwamen er tips over de

marathon en de voorbereiding daarop, altijd

ging het even over het actuele voetbalnieuws

met een steevast “…maar daar heb jij geloof ik

niet zo veel mee, he Cis? Je vindt het toch niet

erg als we het daar even over hebben?”

Zaterdagtochten waren varianten op het rondje

“Schaapjeszijde” (door Berkenwoude heen),

rondjes Lekkerkerk of Rotterdamse bruggen,

Kralingsebos of Hitland Bos. Een hele leuke

activiteit was het lopen van Poortugaal naar

Krimpen. We werden met de auto opgehaald en

afgezet in Poortugaal. Dit is een ‘van A naar B’

loop en dat vind ik altijd leuk. We kwamen

langs de schitterende Rhoonse Grienden en de

Oude Maas, door de Albrandswaard, langs het

Vrijenburgerbos, over de Hordijk, door

IJsselmonde. We kregen vlak voor de Van

Brienenoordbrug nog een pittige hagelbui te

verwerken, maar gelukkig konden we in een

fietstunnel schuilen. Een geweldige tocht, 29 km

lang en met een gemiddeld tempo van 5:24

min/km.

Ook ben ik vanaf januari regelmatig mee gaan

trainen met de zondag marathon groep van

MTK. Ik hield me vanaf de jaarwisseling vrij

stipt aan de afstanden van het marathonschema,

alleen dan wisselend op zaterdag of op zondag.

De zaterdag over het algemeen wat sneller qua

tempo, de zondag over het algemeen wat langer

qua tijd. Dat beviel me zo prima.

Vermeldenswaardige loopjes van het zondag

team? Dat waren ze eigenlijk allemaal. De sfeer

was ook hier erg goed. Omdat het accent hier op

de duur van de training lag, kon er prima

geoefend worden met voedsel en drinken,

sportdrank en sportgelletjes, mentale en fysieke

training voor de lange duur en het overschakelen

op vetverbranding zodra de

koolhydraatvoorraad opraakt. De bouillon en

warme thee, verzorgd door Lara en Vince, wil ik

graag even noemen, dat was steeds erg welkom

in de soms zeer gure omstandigheden.

Memorabel was de pittige en snijwindkoude

vriestocht op 20 januari van 29 km, over de

Nieuwerkerkse dijken en langs de

Zevenhuizerplas. Mijn zwaarste ervaring had ik

echter met het rondje Kinderdijk / Dordrecht /

Datum Wedstrijd / Duurloop Afstand Duur Snelheid Tempo5-mei-12 Bevrijdingsestafette 30,000 n.v.t. n.v.t. n.v.t.

26-mei-12 IJsselsteinloop Halve Marathon 21,100 2:02:14 10,36 5:47

16-jun-12 Individuele training 24,000 2:19:57 10,29 5:49

22-sep-12 MTK zaterdag duurloop 22,300 2:09:39 10,32 5:48

29-sep-12 MTK zaterdag duurloop 23,500 2:10:51 10,78 5:34

6-okt-12 MTK zaterdag duurloop 25,800 2:25:12 10,66 5:37

13-okt-12 MTK zaterdag duurloop 27,100 2:30:49 10,78 5:33

28-okt-12 Halve Marathon Etten-Leur 21,100 1:49:40 11,54 5:11

10-nov-12 MTK zaterdag duurloop 26,000 2:36:18 9,98 6:00

22-dec-12 Linschotenloop Halve Marathon 21,100 1:51:41 11,34 5:17

1-dec-12 MTK zaterdag duurloop 25,600 2:21:11 10,88 5:30

5-jan-13 MTK zaterdag duurloop 22,500 2:02:36 11,01 5:26

13-jan-13 Halve Marathon PWN Egmond aan Zee 21,100 1:48:02 11,72 5:07

20-jan-13 MTK zondag duurloop 29,600 2:59:44 9,88 6:04

27-jan-13 MTK zondag duurloop 31,500 3:36:14 8,74 6:51

2-feb-13 MTK zaterdag duurloop 29,000 2:36:48 11,10 5:24

10-feb-13 MTK zondag duurloop 26,000 2:39:07 9,80 6:07

16-feb-13 MTK zaterdag duurloop langste afstand 35,000 3:19:04 10,55 5:41

24-feb-13 MTK zondag duurloop 33,200 3:20:03 9,96 6:01

2-mrt-13 MTK zaterdag duurloop 25,000 2:18:47 10,81 5:33

9-mrt-13 Individuele training 29,000 2:39:40 10,90 5:30

23-mrt-13 Halve Marathon van Hercules Dordrecht 21,100 1:49:19 11,58 5:10

14-apr-13 Marathon Rotterdam 1e helft 21,100 1:54:52 11,02 5:26

31

H.I. Ambacht / Alblasserdam. Ik was er na 30

km van overtuigd: “Na die scheepsloods zijn we

weer bij het pontje van Kinderdijk!” Ik zei dat

ook enthousiast tegen een loopmaatje die er net

als ik aardig doorheen zat.

Alleen… lag er achter die loods nog een andere,

3 km verderop, en daar was dus het pontje. Dat

was niet alleen voor mijn loopmaatje een

mentale klap. Gelukkig hebben we het puur op

karakter toch goed uit kunnen lopen.

In de voorbereiding heb ik ook

nog een aantal wedstrijden

gelopen, zoals de halve

marathons van Etten Leur,

Linschoten, Egmond aan Zee

(over strand en door de duinen,

een PR gelopen). De Halve van

Hercules op 23 maart heb ik

gebruikt om mijn beoogde

marathon eindtijd en tempo te

berekenen (eindtijd

verdubbelen + 10 minuten).

Ik heb steeds van alle loopjes

en wedstrijden genoten. Het

weer, de natuur, de omgeving, de loopmaatjes,

leuke gesprekken, lekker aanpoten, wat meer

ontspannen, of juist doorbuffelen. En de

conditie zien toenemen, zowel qua snelheid als

uithoudingsvermogen. Mijn maximale en

gemiddelde hartslag ging netjes omlaag en ook

nog op de koop toe wat kilootjes kwijtgeraakt.

Een maandje voor de marathon voor de

zekerheid nog een uitgebreide sportmedische

keuring ondergaan, inclusief inspanningstest.

Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Leuk om

te doen en mee te maken en een geruststelling

om van een deskundige te horen dat alles tip-top

in orde is. Ik vind dit echt wel een aanrader voor

alle lopers die zich bepaalde ambitieuze doelen

stellen. Doe het dan alleen wat eerder in de

voorbereiding (dat was een goede tip van

Marien).

Het marathonschema van Rob voor de B-groep

heb ik vertaald in een planning voor mijn eigen

trainingen. Op dinsdag en donderdag stond

steeds een 10 km op de planning, dat zijn de

reguliere MTK trainingen. Deze heb ik steeds

aangevuld met mijn ‘woon-sportverkeer’ in

dribbelvorm (2,5 km per avond). De zaterdagen

liep ik over het algemeen bij het MTK team van

Huib, maar soms ook individueel als dit beter

aansloot bij mijn dagindeling of gewenste

afstand / tempo. De zondagen liep ik dan bij het

MTK team van Marien en Rob. En dus ook wat

wedstrijden. De extra 10 km herstel per week

plande ik zoals het best uitkwam op maandag,

woensdag, vrijdag of in het weekend. Elke week

trouw geprobeerd het juiste aantal kilometers te

maken en dat is aardig gelukt.

………………………………………………..

Tsja, en toen de marathon zelf. Na een grondige

voorbereiding en een stringent gehanteerde

tapering off periode, met veel drinken en het

juiste voedsel, ruim voldoende

nachtrust en verder geen gekke

dingen doen, zou ik moeten kunnen

‘knallen’ in Rotterdam.

Ik stond vrij vooraan in het startvak

van de Rotterdamse ambtenaren (R).

Vanaf het begin dus gelijk de ruimte

en strak op het horloge 5:27 min/km

gelopen zoals gepland, ik moest en

zou me inhouden. Tot 15 km liep ik

prima, toen werd het al wel

zwaarder. Tot de halve marathon

mijn tempo goed vast kunnen

houden, maar ik wist niet dat ze de

man met de hamer stiekem hadden verplaatst.

Na 22 km moest ik stukjes gaan lopen, ik snapte

er helemaal niets van. Hartslag sky-high, die

liep wel snel terug als ik ging wandelen maar

net zo snel weer naar de 95% als ik rustig ging

dribbelen. Lag het aan de doorgebroken zon?

Toch te ambitieus gestart? Ik had zeker weten

steeds voldoende gedronken. De tweede keer de

Erasmusbrug op heb ik lopend moeten doen.

Mijn berekende eindtijd had ik toen al

afgeschreven, finishen werd het doel, desnoods

in 5 uur. Ik kon mijn supporters toch niet

teleurstellen?

Toen ik na de Erasmusbrug alweer moest gaan

lopen op de Leuvehaven, kreeg ik vrij plotseling

een stekende pijn in mijn linker peesplaat (de

onderkant van de voet, in het midden).

Wandelen werd strompelen en ik moest helaas

uitstappen. De familie afgebeld, zij waren net op

weg naar het 34 km punt om mij mentaal te

verkwikken en de longen uit hun lijf te joelen.

Marien gebeld om me af te melden. Het was niet

anders. Langs de kant gaan staan om nog een

paar loopmaatjes aan te moedigen. De pijn trok

wat weg maar ik wist dat doorgaan geen optie

was: dan zou ik wekenlang met een blessure

rondlopen (ik had dit al eens meegemaakt…)

Balen? Nou dat viel eigenlijk best wel mee. Ik

berustte in de situatie. Blessures zijn nu eenmaal

een risico van onze sport. Als er zoveel lopers

32

uitvallen in een marathon, dan kan dat ook mij

gebeuren.

Tegen de afterparty zag ik wel wat op: iedereen

blij en geslaagd, ikke niet. Toch gegaan en zeker

geen spijt van gehad.

Het was een feest de loopmaatjes en trainers

weer te zien en met elkaar bij te kletsen. Weer

wat nuttige tips opgedaan en ik ben alweer

vooruit aan het kijken. Wanneer kan ik weer een

marathon lopen? Wat is een goede periode?

Beter in het najaar vanwege het koele weer?

Wachten tot de volgende Rotterdamse en dan

weer opnieuw beginnen? Of het niveau proberen

vast te houden en over een paar maanden? Of na

de zomervakantie weer 12 weken

marathonschema? Ik denk dat ik het al ongeveer

weet… Wordt vervolgd. Kom maar op met die

42.195 meter!

Cis Maissan

Foto’s genomen tijdens de Poortugaalroute

maandag ma dinsdag di woensdag wo donderdag do vrijdag vr zaterdag za zondag zo totaal km totaal km

week van tot individueel km M TK B km individueel km M TK B km individueel km M TK Huib km M TK B+C km gepland gelopen

01 31-dec 6-jan wedstrijd 10,010,010,010,0 nieuwjaar 0,00,00,00,0 rust 0,00,00,00,0 10 9,59,59,59,5 rust 0,00,00,00,0 20 22,522,522,522,5 10 herstel 10,010,010,010,0 50,0 52,052,052,052,002 7-jan 13-jan info avond 0,00,00,00,0 10 10,210,210,210,2 rust 0,00,00,00,0 10 11,811,811,811,8 10 herstel 14,014,014,014,0 rust 0,00,00,00,0 wedstrijd 21,021,021,021,0 51,1 57,057,057,057,003 14-jan 20-jan 5 herstel 4,04,04,04,0 10 12,212,212,212,2 rust 0,00,00,00,0 10 10,910,910,910,9 rust 0,00,00,00,0 5 herstel 5,35,35,35,3 27 29,629,629,629,6 57,0 62,062,062,062,004 21-jan 27-jan lezing MTK 0,00,00,00,0 10 11,411,411,411,4 rust 0,00,00,00,0 10 0,00,00,00,0 10 herstel 15,015,015,015,0 rust 0,00,00,00,0 29 31,531,531,531,5 59,0 57,957,957,957,905 28-jan 3-feb rust 0,00,00,00,0 10 13,613,613,613,6 rust 0,00,00,00,0 10 12,012,012,012,0 rust 0,00,00,00,0 31 29,029,029,029,0 10 herstel 6,56,56,56,5 61,0 61,161,161,161,106 4-feb 10-feb rust 0,00,00,00,0 10 12,012,012,012,0 rust 0,00,00,00,0 10 0,00,00,00,0 10 herstel 18,218,218,218,2 rust 0,00,00,00,0 26 26,026,026,026,0 56,0 56,256,256,256,207 11-feb 17-feb 10 herstel 0,00,00,00,0 10 14,214,214,214,2 rust 0,00,00,00,0 10 10,010,010,010,0 rust 0,00,00,00,0 28 35,035,035,035,0 rust 0,00,00,00,0 58,0 59,259,259,259,208 18-feb 24-feb 10 herstel 6,86,86,86,8 10 11,111,111,111,1 rust 0,00,00,00,0 10 11,611,611,611,6 rust 0,00,00,00,0 rust 0,00,00,00,0 30 33,233,233,233,2 60,0 62,762,762,762,709 25-feb 3-mrt rust 0,00,00,00,0 10 13,013,013,013,0 rust 0,00,00,00,0 10 9,49,49,49,4 rust 3,03,03,03,0 27 25,025,025,025,0 10 herstel 8,38,38,38,3 57,0 58,758,758,758,710 4-mrt 10-mrt rust 0,00,00,00,0 10 13,213,213,213,2 rust 0,00,00,00,0 10 12,112,112,112,1 10 herstel 5,65,65,65,6 29 29,029,029,029,0 rust 0,00,00,00,0 59,0 59,959,959,959,911 11-mrt 17-mrt rust 0,00,00,00,0 10 12,012,012,012,0 rust 0,00,00,00,0 10 12,512,512,512,5 rust 0,00,00,00,0 35 36,036,036,036,0 10 herstel 4,64,64,64,6 65,0 65,165,165,165,112 18-mrt 24-mrt lezing MTK 0,00,00,00,0 verhinderd 0,00,00,00,0 10 0,00,00,00,0 10 11,111,111,111,1 rust 0,00,00,00,0 wedstrijd 21,221,221,221,2 10 herstel 12,512,512,512,5 51,1 44,844,844,844,813 25-mrt 31-mrt rust 0,00,00,00,0 10 13,613,613,613,6 rust 0,00,00,00,0 10 11,511,511,511,5 10 herstel 5,45,45,45,4 25 25,025,025,025,0 rust 0,00,00,00,0 55,0 55,555,555,555,514 1-apr 7-apr rust 0,00,00,00,0 10 10,910,910,910,9 rust 0,00,00,00,0 10 11,411,411,411,4 rust 0,00,00,00,0 rust 0,00,00,00,0 15 0,00,00,00,0 35,0 22,322,322,322,315 8-apr 14-apr rust 0,00,00,00,0 5 5,65,65,65,6 rust 0,00,00,00,0 5 5,45,45,45,4 rust 0,00,00,00,0 5 0,00,00,00,0 MARATHON 26,026,026,026,0 15,0 37,037,037,037,0

15-apr afterparty 789,2 811,4811,4811,4811,4

33

In gesprek met ……

Warren Dix

Vertel eens iets over jezelf

My name is Warren Dix. I am 46 years old, and

have been living in Krimpen aan den IJssel with

my wife Carri and 2 children (Kyle -15, Erin-

11) since 2002. Before 2002, we lived in South

Africa. Although I was born and bred in South

Africa, I have a British passport, my

wife and children (all born in South

Africa) have Dutch passports, so we

view ourselves as global citizens.

I speak English at work and at home,

so I have limited opportunity to learn

Dutch really well. Languages are

difficult for me to master, so sometimes I come

across as socially awkward, when I am

desperately trying to translate a response from

English to Dutch in my head. I used to be fluent

in Afrikaans (Zuid Afrikaans), now I speak a

combination of Dutch and Afrikaans, which I

call Nederkaans.

I work as a manager in ICT for Aon, the same

company I transferred with from South. A

fantastic company to work for, however, as a

desk jockey, I need to exercise, so I went back

to my exercise roots, running.

Omdat we denken dat niet iedereen het prettig

vindt om een Engels artikel te lezen hebben we

de rest vertaald:

Hoe ben je met hardlopen in aanraking

gekomen?

In Zuid-Afrika hadden vrijwel alle scholen voor

blanke kinderen uitgebreide sportfaciliteiten,

zoals rugby, hockey en “netball”, een soort

korfbal. Sommige van deze velden hadden ook

een atletiekbaan. Je moest per sportseizoen aan

minstens één activiteit deelnemen, bijvoorbeeld

rugby in de winter en cricket, atletiek en

zwemmen in de zomer. Voor zover ik mij kan

herinneren heb ik altijd atletiek gekozen.

Daarnaast deed ik veel andere sporten, maar in

de zomermaanden was het altijd atletiek.

Ik vertegenwoordigde mijn school altijd op de

langere afstanden (ik ben geen sprinter),

aanvankelijk 800 en 1500 meter, later, op de

middelbare school 1500 en 3000 m en

crosswedstrijden van 4 en 8 km. Dat was toen ik

begin twintig was. Na mijn twintigste

liep ik tot mijn veertigste regelmatig,

maar had ik geen vaste trainingsdagen.

Ik rookte toen 40 tot 60 sigaretten per

dag en dan is hardlopen niet zo

gemakkelijk.

Eind 2010 stopte ik met roken en begon

weer enthousiast te lopen, maar moest een jaar

stoppen vanwege knieklachten. In maart 2012

begon ik weer, en hoewel ik al een paar jaar

“slapend” lid van MTK was begon ik in pas in

september 2012 mee te lopen in de A-groep.

Welke marathons (of wedstrijden) heb je al

gelopen?

In 2012 begon ik serieus met lopen, eerst een 10

km, toen een 15 km, op weg naar de Rotterdam-

marathon van april 2013. In het tweede deel van

2012 liep ik de ene P.R. na de andere, maar dat

is nu wat moeilijker geworden.

Wat was je vervelendste ervaring tijdens die

westrijden?

Ik heb natuurlijk maar één marathon gelopen en

nu ik dit schrijf moet ik erkennen dat ik niet

verwacht had de man met de hamer te

ontmoeten. Tijdens het lopen ging alles perfect

volgens schema, inclusief het eten en drinken.

Tot 35 km voelde ik mij fris en sterk en was

tevreden met mijn gedisciplineerde manier van

lopen, waarmee ik in de geplande tijd zou

finishen. Toen was er plotseling die man met de

hamer, een shockerende en vernederende

ervaring. Zonder de steun van Carri en Erin, die

ik onderweg op drie verschillende locaties

tegenkwam, zou ik misschien wel opgegeven

hebben.

Nu weet ik dat de vraag niet is of je de man met

34

de hamer wel of niet ontmoet, maar wat je doet

als je hem ontmoet.

Pas een dag later realiseerde ik me dat de man

met de hamer er de oorzaak van was dat ik me

tijdens de laatste 7 km zo ongelukkig en

gedemotiveerd had gevoeld. Een vernederend

leermoment. Tenslotte, het was in principe een

training voor een doel op langere termijn.

En je leukste?

Ik genoot van mijn eerste marathon, maar nog

meer van de Halve Natuurmarathon door de

Krimpenerwaard. Hoewel het me verbaasde dat

er meer onverharde paden waren dan ik had

verwacht, was het een geweldige dag en voelde

ik me heerlijk vrij op de zachte paden en vond

ik het geweldig om door die schuur te lopen.

Hoe train je? Ik train momenteel voor de Comrades-marathon

in 2014, een ultra-marathon in Zuid-Afrika

(www.Comrades.com).

Ik heb een trainingsschema waarmee ik deze

marathon in een goede tijd hoop te lopen. Ik

train met Willem van Ek in de A-groep op

dinsdag en donderdag, waarbij intensiteit,

snelheid, krachttraining en techniek geoefend

worden.

Op zondag loop ik meestal een lange afstand

alleen. Op weg naar de Rotterdam-marathon

wilde ik ook op woensdag en vrijdag trainen om

op zo’n 65 tot 70 km per week te komen en een

maandgemiddelde van 260 km.

Vanaf april wil ik het maandgemiddelde

uitbreiden met 20 km per maand, tot februari

2014. Ik ben nu aan het nadenken hoe ik dit

allemaal moet inplannen.

Ik ben begonnen met dagelijks mijn heupen los

te maken, mijn hart en mijn benen sterker te

maken, vooral de quadriceps, aangezien de

Comrades een loop bergafwaarts zal zijn (van

750 m boven de zeespiegel tot zeeniveau).

Verder nog wensen?

Ik vind het verbazingwekkend dat de trainers en

hun assistenten zoveel vrije tijd besteden om ons

lopers te helpen onze doelen te bereiken, het

wordt enorm gewaardeerd. Verder wil ik Tjeerd

bedanken voor het actueel houden van de

website, men realiseert zich niet hoeveel

inspanning dat kost.

Tot slot, wie gaat met mij de Comrades in 2014

lopen? ☺.

De Comrades is geen wedstrijd, maar een

ervaring!

http://www.youtube.com/watch?v=mLYxVL_

Warren tijdens de

halve natuurmarathon

35

Bezorgdheid tijdens de marathon

Het was alweer mijn negentiende in Rotterdam, maar nooit zal ik geheel zonder zorgen een marathon

lopen. Waar maak ik me dan zo druk om?

Heb ik vanmorgen wel genoeg gegeten en

gedronken?

Broodje zoet, broodje kaas, krentenbol, glas

melk, twee koppen thee, flesje sportdrank. Dat

moet toch genoeg zijn?

Heeft mijn OV-chipkaart wel voldoende

saldo?

Die vraag had ik natuurlijk al eerder gesteld.

Even gecheckt in het postkantoor.

Ja, het was goed.

Vind ik wel een goede plek in

de tent waar we omkleden?

André en ik zochten een

herkenbaar hoekje op, waar we

onze spullen gemakkelijk terug

zouden kunnen vinden.

Hebben we op weg naar het startvak echt aan

alles gedacht?

Horloge, halfvol flesje om leeg te drinken en vol

te plassen (in die volgorde)., beschermende

vuilniszak, korte broek? Shit, ik liep nog in mijn

lange broek. Gewoonte van de laatste maanden?

Terug de tent in dus, tussen de meute door en

daarna weer de omgekeerde route.

Sta ik wel op tijd in het startvak?

Natuurlijk, het was wel een lange wandeling

naar vak C, met o.a. ¾ Hofplein, maar al twintig

minuten voor de start stond ik er.

Doet de electronica het goed, word ik wel

geregistreerd?

André vond het maar een overdreven vraag.

Toen ik later op de dag de uitslagen zag miste ik

André. Zie je wel, dacht ik. Niet ik, maar hij!

Even later bleek dat ik naar de uitslagen van

2012 zat te kijken. Natuurlijk stonden André en

ik beiden in de uitslagen van 2013.

Zien mijn twee 'helpers " mij wel, zie ik hen

wel?

Mijn nichtje op de Slinge zag mij al van verre

aankomen, ik zag haar ook. Mijn zoon stond op

30 km. Ineens was hij er. Ook dat klopte

perfect.

Drink ik wel genoeg onderweg?

Bij elke drinkpost één of twee bekertjes water,

twee keer een flesje sportdrank

ontvangen, dat ik tot de laatste

druppel leegdronk. Alles bij elkaar

toch wel 2,5 liter.

Heb ik wel genoeg koolhydraten?

Na de maaltijden van de afgelopen

dagen en het ochtendontbijt heb ik

een uur voor de start nog een maaltijdreep

genomen en onderweg op 12 en 30 km een

gelletje in ontvangst genomen. Dat moest toch

genoeg zijn?

Zou ik weer kramp krijgen?

Een serieuze bezorgdheid: tijdens de drie

natuurmarathons en de laatste twee keer in

Rotterdam had ik op het eind last van kramp.

Vandaar de sportdrankjes (met zout) i.p.v.

water. Echt last van kramp heb ik niet gehad!

Zou ik mijn streeftijd van 3 uur 15 halen? Jazeker, met 3:13:49 bleef ik er zelfs iets

binnen.

Zou ik weer zo misselijk zijn na afloop?

Nee, deze keer helemaal niet. Ik had het hoogste

woord in de metro, terwijl ik daar in vorige

edities vaak de kotszak in de aanslag had.

Zou de whisky aan het eind van de avond

smaken? Overbodige bezorgdheid. Dat was nog nooit

fout gegaan!

Huib de Kwant

36

In gesprek met………

Robert Slappendel

Vertel eens iets over jezelf

Ik ben in 1982 geboren in Rotterdam, getogen in

Krimpen en sinds 4 jaar woon ik in Capelle. In

het dagelijks leven werk ik bij Eneco. (ik bel

geen mensen op om te vragen of ze klant willen

worden). Sinds begin vorig jaar ben ik lid van

MTK. Behalve hardlopen ga ik graag op

vakantie, verre reizen, stedentrips en

wintersport.

Hoe ben je met hardlopen in aanraking

gekomen? Van mijn 9

e tot mijn 28

ste heb ik op

wedstrijdzwemmen gezeten bij de Lansingh.

Een paar jaar geleden begon ik met hardlopen

omdat dat ook voor het zwemmen goed zou

zijn. Na een paar maanden deed ik mee aan de

Nesseloop bij de Zevenhuizerplas. Dat beviel

goed dus ik besloot om te stoppen met

zwemmen en meer te gaan hardlopen. Het lopen

in een groep vind ik een stuk gezelliger en het is

goed voor de motivatie.

Welke marathons (of wedstrijden) heb je

gelopen?

De marathon heb ik nu 2 keer gelopen, de

laatste afgelopen april. Daarnaast 3 keer een

halve en een heleboel korte afstanden.

Wat was je vervelendste ervaring tijdens die

marathons? (wedstrijden)

Mijn vervelendste ervaring was tijdens mijn

eerste marathon, 2 jaar geleden. Ik had verwacht

met mijn zwemconditie en 3 keer een 25

kilometer-training een mooie tijd te kunnen

lopen. Dat viel heel erg tegen. Ik heb hem wel

uitgelopen, maar de man met de hamer kwam ik

al ergens halverwege tegen.

En je leukste ?

Leuke ervaringen heb ik veel meer. Sowieso de

gezelligheid bij de wedstrijden hier in de buurt.

En natuurlijk de afgelopen marathon met veel

bekenden langs het parcours. Ik had me beter

voorbereid dan 2 jaar geleden dus ik kon ook

van de laatste kilometers genieten.

Hoe train je?

Ik probeer naast de MTK-trainingen zelf ook

nog 1 of 2 keer per week te lopen. In het

weekend vaak een 15 of 20 kilometer bij de

Kralingse Plas. Meestal kom ik uit op 3 of 4

trainingen per week. En ik doe natuurlijk heel

trouw mijn buikspieroefeningen☺.

Verder nog wensen?

Blessurevrij blijven, een zomer met lekker

loopweer en hopelijk een paar snelle tijden.

37

Mijn eerste 10 Km loop

Mijn eerste 10 km loop en jawel in hartje

Rotterdam.. Had al eerder wedstrijden gelopen

maar dat waren langere afstanden

(15 en 21 km ), geen idee wat me te wachten

stond in een 10 km loop,

Ga ik nu keihard of moet ik nu ook rustig aan

beginnen, allemaal vragen die ik gesteld heb aan

mijn loopmaatjes die daar wel ervaring mee

hebben. Overal wat tips verzameld, en zo ben

ik zondag 14 april aan mijn eerste 10 begonnen,

en dat nog wel in Rotterdam, wat leuk!!!

Had voor mezelf een doel gesteld en wilde hem

heel graag onder de 50 min lopen, maar er werd

hier en daar al tegen mij verteld dat ik dat wel

kon vergeten, omdat het daar zo druk is, en

inderdaad wat een drukte. Geweldig, dat was

het wel!

Kwart voor 11 ging het startschot, en daar ging

ik. Ik kon inderdaad niet gelijk weg, jeetje wat

een mensen allemaal en pffffff wat was het

warm. Ik had er echt last van, was het even niet

meer gewend, had me er wel op gekleed maar

toch.

En wat leuk al die mensen langs de kant,

muziek leuk sfeertje dat hielp mij toch wel mee.

Want ik had het toch best wel een beetje zwaar,

misschien ging ik wel te snel van start, of de

warmte, geen idee, belangrijkste is dat ik hem

uitgelopen heb en in een nog best leuke tijd van

51.38. Volgend jaar ( als ik geen marathon loop,

want dat is ook nog wel iets wat op mijn

verlanglijstje staat ) hoop ik hem onder de 50

minuten te lopen, hihi, maar voor nu ben ik

hartstikke blij en ik was ook nog eens de snelste

mtk’er op de 10 km wat wil ik nog meer.

Op naar nog veel meer wedstrijden!

Nanda van Beveren

38

In gesprek met…

Ben Rijnsburger

Vertel eens iets over jezelf Mijn naam is Ben Rijnsburger, ik ben 45 jaar en

woon samen met Nathalie van Trigt in Krimpen

aan den IJssel. We hebben 2 kinderen, Dinand

(6 jaar) en Gwen (3 jaar). Ik heb een eigen

bedrijf Roben Meat in Capelle aan den IJssel dat

vlees importeert uit met name Zuid-Amerika en

exporteert naar bestemmingen in heel Europa.

Hoe ben je met hardlopen in aanraking

gekomen? Een jaar of 5 geleden ben ik gestopt met roken

en merkte dat het ook nodig was om meer te

gaan bewegen. Hardlopen leek me wel ideaal,

dat kon tenslotte op momenten dat het mij uit

kwam. Al snel merkte ik echter dat ik steeds

meer excuses verzon om niet te gaan; te warm,

te koud, misschien gaat het wel regenen en als

beginnend loper wilde ik te veel, te snel en was

al snel de motivatie kwijt. Toevallig hoorde ik

van MTK en dat er ook een beginnersgroep was,

in eerste instantie dacht ik dat dit niets voor mij

was maar het tegenovergestelde bleek waar. Met

een hele leuke groep en Ans en Anton als

gemotiveerde en motiverende trainers hadden

we veel lol en maakte we veel progressie. Sinds

dit seizoen loop ik in de B-groep

waarbij ik moet zeggen dat de

overstap van de C naar de B

behoorlijk pittig is.

Welke marathons (of wedstrijden)

heb je gelopen? De ambitie om een marathon te

lopen heb ik (nog) niet, eerst maar

eens een halve. Dit jaar heb ik voor

de 3e keer de 10 km Loop tijdens

Marathon in Rotterdam gelopen en

verder 2 keer de Bruggenloop en nog

wat loopjes in Schoonhoven, Capelle

en Hillegersberg.

Wat was je vervelendste ervaring tijdens die

marathons? (wedstrijden) De vervelendste ervaring vond ik toch wel het

tot 3 keer stil moeten staan vorig jaar tijdens de

10 km in Rotterdam vanwege de drukte.

En je leukste ? De meeste bijzondere loop blijft toch wel de

eerste keer een loop doen, dat was voor mij de

Oliebollenloop in Schoonhoven. Behoorlijk

zenuwachtig van te voren en vol trots de eerste

keer 6,4 km aan één stuk lopen gaf toch wel een

enorme kick. De Bruggenloop in Rotterdam

vind ik een enorme aanrader, vooral vanwege de

sfeer en het ruime en mooie parcours.

Hoe train je? Ik probeer 2 x in de week met de B-groep te

lopen al schiet dat er de laatste tijd wel eens bij

in en in het weekend een lange duurloop van

een 15 km alleen.

Verder nog wensen?

Voor mezelf wens ik vooral uit de blessures te

blijven en wil ik dit jaar proberen de 10 km

onder de 50 minuten te lopen.

Voor wat betreft MTK hoop

en wens ik vooral dat alle

trainers, commissieleden en

het bestuur de lol en

motivatie blijven houden om

actief te blijven binnen de

vereniging.

39

MIJN EERSTE MARATHON (Marrie Quist)

In de zomer van 2012 werd er in de C groep

door Marien en Tjeerd geopperd om een

marathon (uit) te gaan lopen. Pia en Abra, mijn

loopmaatjes, waren ook enthousiast en yes we

zouden het gaan doen!!

7 januari was het dan zover de informatieavond.

Inmiddels waren er meer enthousiaste C-lopers

die zich ook hadden aangemeld.

Een avond waar allerlei informatie op ons af

kwam, zoals voeding en voorbereiding en waar

we allemaal op moesten letten. Ook werd

aangegeven welk tempo er zou worden gelopen

voor onze C-groep. Omdat er toch aardig wat

tempoverschil in de C-groep zat werd een

gemiddeld tempo opgenomen in het

trainingsschema voor de marathon. Dit tempo

lag voor mij beduidend hoger als wat ik

normaliter liep.

Angst overviel mij en moet zeggen dat de

informatieavond bij mij niet motiverend

overkwam en zat echt in een dip daarna. Waar

was ik aan begonnen, dit ga ik nooit redden. Die

nacht ook erg slecht geslapen. Maar goed toch

mezelf oppeppen en dinsdagavond naar de

training. Aan het einde van training ging het

fout een hevig scheut in mijn kuit en ik kon niet

meer verder lopen. Het zou toch niet waar zijn

dat ik het nu al moest opgeven. Ik heb die week

rust genomen en uiteindelijk viel het allemaal

mee.

Zondag 13 januari begon de eerste duurloop

voor de marathon, 25 km stond op het

programma, t ging bij mij niet lekker,

ademhaling kwam niet onder controle en ik heb

me bij de 17 km op moeten laten halen.

De groep ging voor ons te hard Pia, Abra en ik

hebben toen besloten om voor ons zelf te gaan

zodat we ons eigen tempo konden bepalen.

Alleen het gemis van een begeleider/trainer

bleef. We hebben toen het voorstel gedaan om

Tjeerd te vragen of hij ons wilde begeleiden,

wel op de fiets omdat hij zelf geblesseerd was.

Gelukkig was hij direct enthousiast en gingen

wij verder als de C2 groep. Tjeerd zette voor

ons de routes uit en werden voorzien van

heerlijke warme dranken en versnaperingen. We

pauzeerden elke 5 km en we keken daar ook

echt naar uit want wat zou het zijn, eierkoeken,

thee, marsjes, of de kaneelbeschuitjes die gretig

aftrek hadden bij Pia.

De voorbereiding ging met up en downs, maar

we waren ondertussen een hecht team geworden

en vonden veel steun bij elkaar. Zo werd er elke

dag wel via Whatsapp of telefoon met elkaar

gecommuniceerd. Zat je in een dip dan was er

altijd wel één van ons die de ander weer kon

opmonteren. Toen Abra door

privéomstandigheden stopte met de

marathonvoorbereiding doordat zij het mentaal

en geestelijk niet meer kon vol te houden was

dat voor ons een domper. De volgende dag,

zondag, ging het voor geen meter, ademhaling

kreeg ik echt niet onder controle en ging zelfs

hyperventileren. Dan was er ook nog onze

Tjeerd die 28 km op het programma had staan,

maar niet tegen ons had gezegd dat het

uiteindelijk 31 zou worden. Slim van hem

hahaha. Pia en ik hebben toen onze eerste

dertiger gelopen, die zat alvast in de pocket en

we waren de drempel van de 30 over.

Daarna ging het alleen maar beter met mij.

Abra ging ons ook begeleiden, per fiets, dus

hadden inmiddels 2 verzorgers, hoe mooi wil je

het hebben. Tijdens de vakantie van Tjeerd

heeft Els zijn plaats in genomen. Die zondag,

had Tjeerd een route uitgezet naar Rotterdam-

Zuid. Feyenoord moest thuis voetballen. Een

gezellige boel was dat en we hadden heel wat

toeschouwers.

De routes die voor ons waren uitgestippeld

waren heel gevarieerd. Ik heb daar echt van

genoten, zo was het ook nooit saai. Miranda

had zich inmiddels ook bij C2 aangesloten.

Begin maart ging het met Pia en mij niet lekker,

je ging het voelen, we waren moe. We besloten

om de wedstrijden die op het programma

stonden CPC en Zandvoort niet te gaan lopen

om onze energie te besparen. Pia liep een aantal

dagen niet mee om haar knie te sparen (Pia had

al een aantal weken last van haar knie) en liep ik

met Miranda.

17 maart was het de dag van de waarheid er

stond 35 km op het programma. Pia had

besloten met ons mee te gaan en zou eventueel

minder kilometers lopen en eerder teruggaan.

Het ging lekker en Pia besloot dan ook om mee

verder te gaan. Dus Pia, Miranda en ik gingen er

voor, t was heerlijk weer, wel koud maar het

zonnetje scheen, Laatste kilometers waren

zwaar en zeker als je dan de begeleiders Abra en

40

Tjeerd hoort praten dat we als we de route niet

zouden aanpassen we bijna 40km zouden lopen.

Daar werden we niet vrolijk van en we raakten

geïrriteerd. Niemand moest wat tegen ons

zeggen, want anders…… hahaha

Uiteindelijk werd het 37 km. We waren trots op

ons zelf, we hadden het geflikt en ik had nu wel

het vertrouwen dat ik die kon marathon kon

uitlopen.

Voor Pia eindigende het verhaal na deze 37 km

want haar knie wilde nu echt niet meer en het

was einde oefening voor haar. Ik vond het

vreselijk voor haar want we zaten nog maar een

paar weken voor de marathon.

Wat nu, zijn met drieën gestart

en uiteindelijk bleef ik over,

gelukkig bood Miranda mij aan

om samen met haar de

marathon te lopen en daar was

ik wel heel blij mee dat zij dat

voor mij wilde doen.

De laatste duurloop van 10 km

liepen we zaterdags bij de

surfplas en hebben we na

afloop, ook Pia, gezellig koffie

of thee gedronken en appeltaart

gegeten. Een mooie afsluiting

voor dat moment.

Ja, en dan over 1 week is het zover,

zenuwachtig was ik voor die tijd niet en ik was

eigenlijk redelijk ontspannen. Ik had goed op

mijn voeding gelet en had mijn rust genomen

dus moest allemaal goed komen. Alleen één

ding maakte ik me zorgen over, het weer. Ze

gaven namelijk boven de 20 graden op en met

warmte hadden we helemaal nog niet gelopen.

Sterker nog we hebben alleen maar kou, regen

en sneeuw gehad. Zaterdags nog met elkaar naar

Rotterdam om het startbewijs op te

halen en nog even koffie gedronken,

gezellig.

De nacht voor de wedstrijd goed

geslapen en was op tijd naar bed

gegaan dus stond

‘s-morgens uitgerust op. Ik was

vroeg opgestaan om rustig nog een

ontbijtje te nemen.

Dan verzamelen bij Capelsebrug, de

nerveusiteit viel reuze mee ik heb het

wel eens erger meegemaakt en dat

kunnen sommige nog wel

herinneren. Het grootste probleem

was wat trekken we aan een ¾ broek of korte

broek, of jasje of niet? Gekozen voor ¾ broek

en jasje, mooi niet, tijdens de warming-up had

ik het al warm, ik weer terug naar de

kleedruimte, korte broek en jasje uit. Blij dat ik

dat gedaan had. Op naar de start, ik zou samen

met Miranda lopen en Miranda zou het tempo in

de gaten houden, is haar toevertrouwd en ze kan

daarin heel streng zijn hahaha.

En ja dan klinkt het lied “ you never walk

alone” en zingen we met volle borst mee en dan

…….het startschot, duurt uiteindelijk nog wel ff

voordat de we de startstreep passeren en zo gaan

we richting Rotterdam Zuid. Op

Zuid werd Miranda misselijk en

voelde zich niet erg lekker. Ze

wilde dat ik verder alleen zou

gaan, maar heb dat niet gedaan

omdat zij het andersom ook niet

had gedaan.

Bij mij ging het erg lekker en

genoot van alles wat er om mij

heen gebeurde, zag bekenden

langs de kant van de weg. Had

niet echt last van de warmte, t

ging perfect. Abra en Pia onze

steun toeverlaat fietsten weer met

ons mee en we werden weer goed verzorgd.

Met Miranda bleef het niet lekker gaan, eenmaal

aan de overkant bij de Blaak, toen de grote lus

naar het bos nog gemaakt moest worden, vond

Miranda dat ik alleen verder moest. Ze zei het

op zo’ n toon dat ze geen tegenspraak duldde en

durf dan haar maar eens tegen te spreken

hahaha. Ik moest helaas alleen verder maar het

ging gewoon super met me, t leek of ik vleugels

kreeg, had nog nooit zo lekker gelopen. Bij het

bos had ik gehoopt daar Nanda en Maaike aan te

treffen maar die kwam ik niet

tegen. Vanaf het 37 km punt kreeg

ik het zwaar, ze daar hadden me

daar al voor gewaarschuwd. Af en

toe even gewandeld en weer

gelopen. Mijn drinken was

inmiddels op en bij het 40 km punt

stond Kees waar ik nog even wat

gedronken heb. Na wat opbeurende

woorden van Kees begon ik aan de

laatste 2 km. Die waren uiteindelijk

geen probleem want ik zou het

gaan halen, mijn eerste marathon,

wie had dat ooit gedacht. Bij de

Rotterdam Zuid

Finish

41

Coolsingel, geweldig, ik kreeg vleugels. Daar

stonden Maaike en Nanda en ik maakte nog een

eindsprint zodat het voor de dames moeilijk was

om op hakken hun moeder bij te houden. Daar

was de finish I did it….yes. De burgemeester

een hand en ik voelde me heel belangrijk……ik

had een marathon gelopen!! . Ik was niet kapot

en voelde me fantastisch. Nanda en Maaike

zeiden ook “ Mam je ziet er helemaal niet moe

uit…. je hebt het gedaan” Dat heb ik zeker en

heb er van genoten. Dank aan iedereen die er

stond op mij aan te moedigen. Dank aan Pia,

Miranda en Abra, jullie zijn geweldige maatjes.

Dank aan Tjeerd voor de mooie routes en de

verzorging en Els die ook voor ons klaar stond.

En de overige trainers, Paul, Kees en Marien.

Ik kijk er nog graag op terug het was een

bijzondere tijd en ervaring. Het was ineens heel

stil de dagen na de marathon………geen

marathontraining meer… t leek of ik in een diep

gat gevallen was.Volgende jaar, als alles goed

blijft gaan ben ik weer van de partij………

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HET MYSTERIE VAN DE MARATHON

Sinds mijn marathondebuut in 1990 staat de

teller inmiddels op 37. Vandaag stond ik voor

de 17de

keer aan de start in Rotterdam. En

vandaag net als in 1990 zou een

temperatuursomslag er de oorzaak van zijn dat

ik inmiddels met gemengde gevoelens terugkijk.

Na 30 km werd ik weer met dat vreemde

verschijnsel geconfronteerd, dat zich eigenlijk al

vanaf de helft aankondigde, namelijk de

verstijving van de bovenbenen, waardoor het

tempo in het Kralingse Bos behoorlijk terugviel.

Waar het op 16 december 2012 tijdens de

Spijkenisse marathon nog wel goed ging

haperde het vandaag.

Dan weet je en voel je : de laatste 12 km worden

een slijtageslag waarbij het lijkt of er een

kabouter spelden in je bovenbenen steekt om je

te straffen voor ieder stap.

Dat bedoel ik met mysterie: ik heb 37

marathons gelopen, globaal ging de helft goed

en dus de andere helft minder. Soms denk je de

oorzaak te weten zoals het weer, te snel gestart

enz.

Maar meestal hou ik het maar op de vorm van

de dag, die, ook al gaan de trainingen

uitstekend, allesbepalend is.

Doch vandaag mag ik evenals in 1990 en 2007

de zon, die ik normaal gesproken hoog heb

zitten als boosdoener aanwijzen.

De hele koude voorbereiding trainen in looppak

en winterkleding om dan op de dag dat het moet

gebeuren in singlet en korte broek te moeten

lopen.

Dus daarom die gemengde gevoelens, het blijft

een kolere eind en ondanks de tegenvallende

eindtijd van 3.39.58 toch een prestatie van

formaat om hem uit te lopen (dit laatste zeggen

overigens mijn collega’s)

Maar volgend jaar nr.38?

Ik weet het nog niet.

André Voets

Heb je de laatste tijd geen e-mail berichten

van MTK ontvangen (o.a. twee keer over het

clubblad en de nieuwsbrieven) dan ben je

één van de 37 leden waarvan we een

verkeerd of geen e-mail adres hebben. Stuur

dan even een mailtje naar

hdekwant@caiway.nl

42

Rotterdam Marathon 2013

De oudjes(Huib,Willem,Andre) doen het weer

goed. Van de beste 4 finishers van MTK

behoren er 3 tot de oude garde. Huib blijft

stabiel lopen. Ook nu kwam hij zonder extra

inzet, loopt volgens eigen zeggen nu alleen maar

voor de lol, nog steeds als beste MTK-er binnen.

Volgens mij brandt het heilig vuur, om vooraan

te finishen, nog volop. Als 2e finishte zowaar

Willem, de jongste van deze drie oudjes. Hij

werd gestimuleerd door zijn zoon Timo die

grote plannen had voor 3 uur15 min maar helaas

sneuvelde deze droom

onderweg . Wel leverde

dit voor mij een snelle 1e

halve marathon op. We

gingen samen op weg

voor de 3:15. Na 25 km

merkte ik dat dit voor mij

toch iets te hoog gegrepen was en liet hem gaan

voor zijn droom. Als je het niet probeert lukt het

nooit. Zoals iedereen weet, werd het steeds

warmer en zijn trainingsarbeid was misschien

wat te gering geweest. In ieder geval zakte zijn

tempo op een gegeven moment toch naar een

behoorlijk laag niveau. Gelukkig voor hem

haalde zijn vader hem bij 39 km weer in en kon

hem toch naar een PR stuwen. Mede hierdoor

kwam Willem ook aan een acceptabele tijd van

3u23m . André had niet zijn beste dag, maar

kwam mooi binnen in een tijd van 3u39m.

Robert Slappendel, een nieuw jong aanstormend

talent, kwam in een prima PR binnen van

3u33min. Hieruit blijkt dat een marathon

uitlopen voor een atleet met ervaring een beter

resultaat oplevert dan voor een goed getrainde

jonge atleet. Als ik mijn eigen resultaat eens

bekijk, dan valt mij op hoe gemakkelijk je

eigenlijk de afstand kan volbrengen met weinig

trainingsarbeid. Behalve de 2 trainingen die ik

geef bij MTK,bestaat mijn voorbereiding uit 3

duurlopen van 2 uur. Het is wel zo dat ik het

afgelopen jaar na de Rotterdamse marathon nog

2x de 42 km in wedstrijd verband heb afgelegd.

Ook

daarvoor geldt dat ik ongeveer 3 duurlopen van

2 uur extra als voorbereiding in plan. Wat is dan

de basis waarop ik deze magische afstand

redelijk gemakkelijk kan volbrengen? Ik denk,

doordat ik zelden een training oversla en verder

het gehele jaar door train, dit samen met de

ervaring van 40 uitgelopen marathons de basis

is waarmee ik de vele marathons kan uitlopen.

Met als kanttekening dat de trainingen die ik

geef voor een groot gedeelte bestaan uit interval

en looptechniek. Deze geven mij de nodige

basissnelheid waardoor

ik ook deze marathon

sneller liep dan mijn

debuut in 1986 en

finishte in een tijd van 3

uur en 32 min.

Verder viel mij op dat ik

op de dinsdag na de marathon weer voldoende

hersteld was om een rustige training te geven.

Wat zijn mijn verdere plannen dit jaar?

De Roparun die ik waarschijnlijk al volbracht

heb als het blad uitkomt.

Daarna staat het avontuur in Hasental mij te

wachten. Dat gaat gezellig worden, met een

grote groep gaan we daar deelnemen. Die

Duitsers weten waarschijnlijk niet wat hen

overkomt. Het accent zal daar liggen om met z'n

allen zo goed mogelijk te finishen.

Verder had ik al aangekondigd om de marathon

in Dingle in zuidwest Ierland te gaan lopen.

Intussen heb ik me ingeschreven. De omgeving

is daar prachtig en de route heb ik al eenmaal

met de auto afgelegd. Ik weet dus wat mij te

wachten staat. Vrijwel geen meter vlak, prachtig

landschap en zee als uitzicht en honderden

gezellige en sportieve Ieren. Iets om naar uit te

kijken. Ik ga ook wel mijn best om daar goed

getraind aan te beginnen.

In de volgende clubkrant ga ik daar zeker op

terug komen.

Met vriendelijke groet Willem van Ek

43

Over de Populierenlaan, waar nog

geen huizen staan. Langs de

Vijverflats, Lansingh-Zuid in.

Ook daar is nog geen huis te zien,

en ook het Zwaneneiland is nog

een kale vlakte (het is 1970)

Parallel met de al wel bestaande

Akkerwinde door Lansingh-Zuid

ploeteren. Linksboven het oude

volkstuinencomplex, waar

tegenwoordig de bungalows van

de Stad en Landschap staan. Het

is 1971

Begin en

eind boer

v.d. Bas

Rondje Krimpen (10 km),

geprojecteerd op oude foto’s

1

2

In de cirkeltjes staan de

kilometerpunten

44

Op deze foto uit 1970 zie je mooi

de bocht bij de overgang van

Lansingh-Zuid naar de Lansing.

Daarna linksaf de Burgemeester

Aalberslaan op, bij de Nieuwe

Tiendweg naar links, dan voor de

provinciale weg rechtsaf en

uiteindelijk via de

Rotterdamseweg naar de

IJsselstraat. Daarna is het niet

goed meer te volgen, maar de

volgende foto biedt uitkomst

Hiervan is wel erg veel

verdwenen, maar het

streekmuseum (helemaal links) is

er gelukkig nog. We komen uit de

IJsselstraat (rechtsonder) en gaan

dan via Molenvlietsingel en

Boezemdreef langs het

schippersinternaat en Comenius

naar de Burgemeester

Aalberslaan. Het bruggetje met

pad naar de dijk (rechtsonder) is

er ook nog steeds. Waar nu

Comenius staat stond toen een

lagere school. En een bruggetje in

de Aalberslaan was er ook toen al.

Het is 1960.

We komen vanaf de Dokter

Blomsingel, gaan rechtsaf de

Groenendaal op en daarna linksaf

de Driekamp op. De (inmiddels

verdwenen) sporthal staat er al,

het KC-college nog niet. Daarna

geen straat meer te zien. Het

kerkhof (tegenover De Korf) is

nog het enige richtpunt. De plaats

waar later De Brink komt te

liggen is op geen enkele foto

terug te vinden.

Net als de kilometerpunten 9 en

10. Het is 1970.

3

4

5

6

7

8

45

OVERTRAINING

Het is natuurlijk geweldig als je enthousiast

traint en het blijkt dat daardoor je prestaties

steeds beter worden. Maar dan ineens stopt niet

alleen je vooruitgang, maar gaat het zelfs

slechter. Je vraagt je af hoe dat kan. Train ik

niet genoeg? Moeten er nog een paar scheppen

bovenop? Het tegendeel is helaas waar, de

overtraining heeft toegeslagen.

Door een goede, geleidelijke trainingsopbouw is

de belastbaarheid van het lichaam te verhogen.

Maar op elk niveau kan men te veel doen en de

grens overschrijden. De grens van belasting, dus

hoe hard er getraind wordt en belastbaarheid,

dus wat het lichaam aan kan, is voor iedereen

verschillend.

Sportieve prestaties worden niet alleen bepaald

door de kwaliteit van de spieren, ademhaling,

bloedsomloop etc. Alle bij de inspanning

betrokken organen vormen een net van

samenwerking, waarbij de coördinatie gebeurt

door het zgn. vegetatieve zenuwstelsel en het

hormoonsysteem. Door langdurige

overbelasting kan dit besturingssysteem

ontregeld raken. En dan manifesteert het

fenomeen overtraining zich.

We hebben het hier dus over een overbelasting

van het gehele lichaam en niet over blessures als

gevolg van overbelasting zoals aan de voeten

(b.v. hielspoor), kuiten (b.v. achillespees),

scheenbenen (b.v. shin splints) of knieën (b.v.

lopersknie), etc.

Het dalend prestatievermogen gaat gepaard met

diverse andere verschijnselen. Deze kunnen

zowel constateerbaar of meetbaar zijn of in de

beleving van de atleet zijn..

Bij het vegetatieve zenuwstelsel zijn twee

deelgebieden actief die met elkaar in balans

dienen te zijn. Het ene deel regelt de staat van

inspanning, het zgn sympatische deel, het

andere de staat van rust, het zgn.

parasympatische deel. De spijsvertering wordt

merkwaardigerwijs geregeld door het rustdeel,

hetgeen verklaart dat inspanning en

spijsvertering moeilijk samengaan.

Bekommeren we ons te weinig om het rustdeel,

dan is het lichaam van slag. We komen dit ook

op andere gebieden tegen, zoals in het dagelijks

leven. Overwerkt zijn, gebukt gaan onder stress

of een burn out hebben zijn alle toe te voeren op

te weinig rust. Niet voor niets luidt het credo:

hoe wordt je met trainen beter? Door voldoende

rust te nemen.

Overtraining als gevolg van overbelasting is

meestal een optelsom van te intensieve training,

psychische problemen of persoonskenmerken,

spanningen in beroep of privé, nasleep van

ziekte of verkeerde leefgewoonten.

De meeste verschijnselen wijzen op een

verstoring in het sympatische deel. Een aantal

van de meest voorkomende verschijnselen van

overtraining in dit deel zijn slechte eetlust,

gewichtsverlies, neiging tot zweten, verhoogde

polsslag en slaapstoornissen. In het

parasympatische deel manifesteren deze

symptonen zich niet. Een verlaagde polsslag en

normale of meer slaap zijn hier kenmerken. Drie

vormen hebben beide echter gemeen: snelle

vermoeidheid, geringe prestatatiemotivatie en

slechte coördinatie.

Een aantal oorzaken zetten we op een rijtje:

Constateerbaar/meetbaar:

- Verwaarlozing herstel, te snel op voeren

van de belasting, te hoge intensiteit

duurtraining, na blessure te snel de

achterstand in willen halen, te hoog

gestelde doelen

Verkeerde leefgewoonten:

- slaaptekort, verkeerde eetgewoonten,

alcohol-, drugs- of nicotinegebruik.

Psychische factoren:

- hooggespannen verwachtingen van de

omgeving gekoppeld aan faalangst,

relatieproblemen, problemen op werk of

school.

Gevolgen van ziekten:

- nasleep van vooral chronische ziekten,

zoals voorhoofdsholte- en

bijholteontsteking,

- tandontsteking, virusinfecties, maag- en

darmstoornissen.

Remedies dienen uiteraard aan te sluiten bij de

onderliggende oorzaak. Verkeerde training of

leefgewoontes zijn relatief gemakkelijk aan te

pakken. Onmiddellijk na constatering van

overtrainingsverschijnselen dient de intensiteit

46

teruggebracht te worden, meer nog dan de

omvang. Alleen bij ernstiger vormen moet een

combinatie van beide toegepast worden. Als het

even kan is het niet wenselijk de trainingen

volledig te stoppen. Doe eventueel alternatieve

vormen van herstel: fietsen en zwemmen

hebben de voorkeur. Deze zijn trouwens altijd

goed naast de eenzijdige loopbelasting.

Psychische problemen vragen in eerste instantie

een aanpak van specialisten.

Psychische problemen moeten niet worden

onderschat. Ze verdwijnen niet door hardlopen.

Hoogstens draagt de fitheid door het hardlopen

bij de problemen beter het hoofd te bieden.

Bij velen leeft het heilig moeten, waardoor het

zondigen tegen trainingsprincipes een bijna

logisch gevolg is. Daarnaast kost het vaak

moeite erkenning van de omgeving te krijgen

voor de energie en de tijd die men in een

training stopt. Hierdoor kunnen spanningen

thuis of op het werk opgeroepen worden die

weer als een katalysator voor overtraining

werken.

Voor alles geldt: let op symptonen en probeer

direct de oorzaak aan te pakken. Doorgaan tot

de grens overschreden is, is funest. In het

gunstigste geval ben je er enkele weken

tussenuit, in het ongunstigste zien we je niet

meer terug.

Beleef hardlopen als een ontspanning en niet als

een geforceerde inspanning. Alleen dan

beantwoordt het aan de verwachtingen waarvoor

je met hardlopen begonnen bent.

Kees de Haard

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WETENSWAARDIGHEDEN

Marathonlopers moeten onderweg meer voeding

tot zich nemen

Wat moet een sporter eten om optimaal te presteren

en te herstellen? Asker Jeukendrup. de Nederlandse

hoogleraar aan de universiteit van Birmingham is

gegrepen door energievraagstukken. Soms is hij zelf

proefkonijn. Hij volbracht achttien triatlons, waarvan

vijfmaal de IronMan van Hawaii. Als deskundige

werkte hij met de Rabowielerploeg, voetbalclubs als

Chelsea en vedetten als Lance Armstrong, Haile

Gebrselassie en Paula Ratcliffe. Jeukendrup weet uit

zijn onderzoek dat voeding, of een gebrek daaraan,

van grote invloed kan zijn op sportprestaties. Hij

stelt dat hard trainen zonder juiste voeding

tijdverspilling is, omdat spieren dan niet sterker

zullen worden. ‘Hoeveel atleten zijn net zo serieus

bezig met hun voeding als met hun training’, vraagt

hij zich af. ‘Hier is veel winst te behalen.’

Jeukendrup hield zich veel bezig met duurprestaties,

zoals de marathon. Die afstand is vooral moeilijk te

volbrengen, omdat het lichaam in de slotfase

overgaat van suiker- naar vetverbranding. Volgens

Jeukendrup moeten lopers onderweg meer voeding

tot zich nemen. Hij denkt aan 60 gram koolhydraten

per uur, opgelost in een liter sportdrank. Volgens

marathonlopers veroorzaakt dat een klotsende maag,

met misselijkheid tot gevolg. De hoogleraar is er

echter van overtuigd dat drinken tijdens de wedstrijd

te trainen is. Jeukendrup is al jaren bezig een

sportdrank te ontwerpen, die bestaat uit een

combinatie van glucose (druivensuiker), fructose

(fruitsuiker) en natriumcitraat (smaakloos zout). Het

drankje is niet in de handel, maar op verzoek van

sporters stelt de amateurtriatleet het recept wel

beschikbaar.

Bron: De Volkskrant, deel uit artikel Kennis is goud

waard, Mark van Driel, 6 mei 2011

Intensief sporten goed voor hersenen Sporten houdt je lichaam gezond en fit, maar

intensief sporten laat je hersenen ook sneller

schakelen. Zo blijkt uit onderzoek aan de Katholieke

Universiteit Leuven. Het is niet nodig heel vaak of

lang achter elkaar te sporten. Het gaat erom dat je af

en toe dusdanig intensief beweegt dat de hartslag en

ademhaling omhoog gaan. Het onderzoek beslaat de

promotie van Maaike Angevaren. Zij onderzocht

proefpersonen die sporten ter bevordering van het

prestatievermogen (zoals hardlopen), mensen die een

andere vorm van training kregen (zoals yoga of

krachttraining), en proefpersonen die geen sport

beoefenden. Daarnaast analyseerde zij verschillende

andere onderzoeken. In totaal omvatte het onderzoek

meer dan tweeduizend deelnemers. Het verschil in

het schakelen van de hersenen is meetbaar bij

gezonde ouderen. Daarbij kan fit blijven het gezond

ouder worden ondersteunen. Angevaren: 'Het is

bekend dat fysieke activiteit en sport belangrijk zijn

voor een gezonde oude dag. Nu blijkt eens te meer

dat intensief bewegen ook effecten heeft op de

cognitie.'

Bron: www.gezondheidsnet.nl, 2 mei 2011