KARTA PRZEDMIOTU - wh.kpswjg.plwh.kpswjg.pl/img/files/sylabusy - razem 2.pdf18-wr. KARTA PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu/modułu: Retoryka i erystyka Nazwa angielska: Rhetoric and eristic

18-wr. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Retoryka i erystyka

Nazwa angielska: Rhetoric and eristic

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna

Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie, specjalność

Kreowanie Wizerunku i Reklama

Profil studiów Praktyczny

Jednostka prowadząca:

Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej

Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych,

Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz - Gryt

I Formy zajęć, liczba godzin

Semestr W C L WR Inne Łącznie ECTS

4 - 30 30 2

II Cel przedmiotu

C1 - kształtowanie podstaw wiedzy i umiejętności w zakresie retoryki i erystyki jako sztuki przydatnej

w przygotowaniu, analizie i percepcji tekstów wystąpień publicznych, politycznych, dziennikarskich i

publicystycznych oraz prezentacji

C2 – kształtowanie umiejętności wskazania i nazwania środków perswazyjnych w tekstach

C3 – nabycie umiejętności odróżniania retoryki od erystyki

C4 – nabycie umiejętności tworzenia komunikatów perswazyjnych

C5 - umiejętność odczytywania intencji autora komunikatu, dzięki rekonstrukcji założeń i przesłanek

leżących u podstaw stosowanej przez niego argumentacji

C6 - umiejętność wyszukiwania błędów logicznych i fałszywych założeń oraz manipulacji w

komunikatach obecnych w życiu publicznym

C7 – u-miejętność prowadzenia i analizowania sporów, debat politycznych, polemik, interpretacji

artykułów publicystycznych, tworzenia reklam i innych komunikatów perswazyjnych

III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:

Brak

IV Oczekiwane efekty kształcenia

EK 1 - Student potrafi wskazać elementy teorii retoryki obecne w innych teoriach skutecznych

wystąpień publicznych. Wie jaką rolę dziennikarz, rzecznik prasowy czy pracownik PR pełni w

kształtowaniu opinii, budowaniu relacji społecznych i kreowaniu wizerunku.

EK 2 - Student zna typy argumentacji i rodzaje argumentów używanych w dyskursie publicznym.

Student zna specyfikę tekstów propagandowych z różnych okresów polskiej historii. Ma

uporządkowaną wiedzę na temat sposobów kształtowania wizerunku, zarówno własnego, jak i

instytucji/organizacji oraz zna techniki posługiwania się głosem i ciałem jako narzędziem

komunikacji.

EK 3 - Student umie stosować zasady konstruowania komunikatów w oparciu o reguły retoryki. Potrafi

ocenić stopień nasycenia treściami perswazyjnymi i propagandowymi poszczególnych

gatunków dziennikarskich.

EK 4 - Student rozumie reguły stosowane w komunikacji politycznej i reklamowej i jest świadomy

pełnionych przez te komunikaty funkcji perswazyjnych. Student rozróżnia retorykę od erystyki,

perswazję od manipulacji. Wskazuje przykłady ich zastosowania, potrafi zdecydować czy

komunikat został skonstruowany na podstawie prawdziwych lub fałszywych założeń i

przesłanek.

EK 5 - Potrafi samodzielnie przygotować i wygłosić wypowiedź medialną oraz przygotować tekst

reklamowy z zastosowaniem reguł retoryki. Kontroluje i projektuje własną komunikację

werbalną i pozawerbalną (także za pośrednictwem mediów). Potrafi ocenić pracę własną na tle

pracy innych studentów i rozumie, które z zastosowanych przez niego i/lub grupę chwytów

perswazyjnych są skuteczne

V Treści programowe:

Forma zajęć: ćwiczenia /wpisać formę zajęć/ Liczba godzin

Cw 1.

Wprowadzenie. Aktualność retoryki jako teorii tekstu. Wskazanie

zasad retorycznego kształtowania komunikatu we współczesnych

komunikatach – „retoryka usera”: retoryczne ukształtowanie

komunikatu w mediach społecznościowych. Retoryka w

wypowiedziach publicznych.

2

Cw. 2

Historia retoryki i erystyki, podstawowe pojęcia. Etos jako budowanie

autorytetu „mówcy”. Teoria etosu w świetle innych teorii skutecznego

przemawiania. Odnajdowanie różnych typów etosu w tekstach –

przykładach z życia publicznego (polityka). Samodzielne budowanie

wiarygodności w wypowiedzi – zadanie: zaprojektuj własną

wypowiedź, będącą wprowadzeniem prezentacji.

2

Cw. 3 Etapy tworzenia komunikatu. Inwencja, dyspozycja, kompozycja,

pamięć i wykonanie. Jak zrobić dobrą prezentację multimedialną? 2

Cw. 4

Rodzaje retoryczne, style retoryczne, zasady retoryki (zasada

organiczności, stosowności, funkcjonalności), rodzaje perswazji

(perswazja przekonująca, nakłaniająca, pobudzająca), istota perswazji

emocjonalnej. Analiza przykładowych wypowiedzi retorycznych.

Chwyty retoryczne i erystyczne. Odnajdowanie tych chwytów w

wystąpieniach polityków i w reklamach.

3 (2+1)

Cw. 5

Samodzielne konstruowanie komunikatu z zastosowaniem chwytów

retorycznych i erystycznych - schemat argumentacyjny. Wstęp i

autoprezentacja.

3 (2+1)

Ćw. 6

Samodzielne konstruowanie komunikatu z zastosowaniem chwytów

retorycznych i erystycznych - schemat argumentacyjny.

Przedstawienie argumentów i pointa.

2

Ćw. 7 Telewizyjne talk show - chwyty retoryczne i erystyczne. Studium

przypadku. Pisemne podsumowanie. 4

Cw. 8. Debata polityczna. Debaty amerykańskie i brytyjskie a debaty polskie.

Zasady i ich łamanie. Analiza przykładów (studium przypadku) 4

Ćw. 9. Studum przypadku. analiza wystąpień na TED i TEDx 4

Cw. 10 Podsumowanie zdobytych umiejętności. Prezentacja projektu

zaliczeniowego – prezentacji stworzonej zgodnie z zasadami retoryki. 2

Suma godzin 30

VI Narzędzia dydaktyczne

1. Prezentacja, filmy, wystąpienia TED

2. Teksty do analizy

3. Tablica multimedialna i tradycyjna

VII Metody dydaktyczne

1. Dyskusja, 2. Praca w grupach, 3. Burza mózgów, 4. Indywidualna

praca z tekstem i innym przekazem wizualno-werbalnym

VIII Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)

F1 Mniejsze formy pisemne i ustne – praca indywidualna i w grupach

F2 Indywidualne większe formy wypowiedzi

F3 Pisemna analiza zadanego tekstu (indywidualnie)

P1 Projekt zaliczeniowy – sporządzenie prezentacji multimedialnej i opracowanie

tekstu wystąpienia oraz wygłoszenie go przed grupą

IX Obciążenie pracą studenta

Forma aktywności Łączna i średnia liczba godzin

na zrealizowanie aktywności

Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30

Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio

na studenta) 12

Przygotowanie się do zajęć 6

Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej i

ustnej 6

Praca z materiałami udostępnionymi i zadanymi do opracowania

przez prowadzącą 6

SUMA 60

SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA

PRZEDMIOTU 2

X Literatura podstawowa i uzupełniająca

Literatura podstawowa:

1. Ćwiczenia z retoryki. Red. M. Barłowska, A. Budzyńska – Daca, M. Załęska. Warszawa PWN

2011

2. K. Obremski. Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa. Toruń 2004

3. J. Ziomek. Retoryka opisowa. Wrocław 2002

4. W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002

5. P. Lewiński, Retoryka reklamy. Wrocław 1999

6. M. Rusinek, A. Załazińska. Retoryka codzienna. Kraków 2010

7. A. Schopenhauer, Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów. Warszawa 1997

Literatura uzupełniająca:

1. M. Korolko, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.

2. O. Tarasewicz – Gryt, Facebook jako przykład retoryki uczestnictwa. [w:] Forum Artis

Rhetoricae, nr 1, 2010

3. M. Rusinek, A. Załazińska, Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco

mówić, Kraków 2005.

XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI

PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI

Efekty kształcenia

Odniesienie danego efektu

do efektów

zdefiniowanych dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody

dydaktyczne Sposób oceny

EK 1 K_W08, K_W14 C1 Ćw. 1 – 2 1,3 1 F3, P1

EK 2 KW_10, K_W12 C1, C7 Cw. 3-4, 8 1,2,3 1,4 F3, P1

EK 3 K_U07, K_U08,

K_U13

C2, C4,

C5, C6 Ćw.1,5,6,7 1,2,3 1,2,3,4 F1,F2,F3

EK 4 K_W09, K_W14 C2, C5 Ćw 1, 2, 5,

6, 7, 9, 10 1,2,3 3 F 3

EK 5 K_U13 C3, C7 Ćw. 5, 6, 9,

10 2,3 1-4 P1

XII ZASADY WERYFIKACJI OCZEKIWANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

Zaliczenie otrzymuje student, który uczestniczył w dyskusjach na zajęciach, oddawał prace pisemne na

zakończenie prac w grupach i indywidualnych podczas ćwiczeń, przygotowywał opracowania

zadanych i udostępnionych materiałów i zgodnie z podanymi na zajęciach wytycznymi przygotował

oraz wygłosił prezentację zaliczeniową, w której wykazał się znajomością pojęć, zasad i

umiejętnościami, które kształtowane były na ćwiczeniach.

XIII DODATKOWE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE

Materiały dodatkowe udostępnione przez prowadzącą

19-ćw. I. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Kultura języka

Nazwa angielska: Language Culture


Poziom studiów: Stacjonarne, I stopnia – licencjackie



Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze,

Wydział Humanistyczny, Zakład Dziennikarstwa i

Komunikacji Społecznej

Prowadzący przedmiot: dr hab. Ilona Biernacka-Ligięza

Formy zajęć, liczba godzin

Semestr W C L WR Łącznie ECTS

1 - 30 30 2

2 - 30 30 2

Cel przedmiotu:

C1 – Utrwalenie wiedzy o składni zdania, podniesienie umiejętności ortograficznych,

interpunkcyjnych i gramatycznych studentów

C2 - Podniesienie poziomu sprawności i poprawności językowej studentów.

C3 – Uporządkowanie wiedzy o podstawowych zagadnieniach stylistyki oraz umiejętności

charakteryzowania podstawowych odmian stylistycznych polszczyzny i gatunków

niezbędnych w codziennej komunikacji

C4 – Umiejętność wyszukiwania błędów w tekstach dziennikarskich, redagowania

tekstów oraz posługiwania się bogactwem środków stylistycznych.

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:

Brak w semestrze 1. i 2.

Oczekiwane efekty kształcenia:

EK1 – Student zna podstawowe zasady ortografii, interpunkcji i fleksji w odniesieniu do języka

ojczystego. Potrafi dostrzec w tekście lub mowie typowe przykłady błędów w tych

zakresach i je poprawić, co jest podstawą świadomej aktywności medialnej i

okołomedialnej.

EK2 – Student zna podstawowe zasady budowy wypowiedzenia (zdania złożonego, równoważnika,

imiesłowowego równoważnika zdania) i umie je zrealizować w tekście, a także wskazać

nieprawidłowości w tym zakresie. Zna rodzaje polskiej składni i rozumie jej role w tekście.

EK3 – Student wie, co to są style indywidualne i funkcjonalne, potrafi wyróżnić ich cechy

konstytutywne i rozpoznać je na podstawie podanych przykładów. Umie także posługiwać

się stylami funkcjonalnymi w praktyce (a zwłaszcza stylem publicystyczno-dziennikarskim)

w odniesieniu do podanych gatunków dziennikarskich, tworząc wybrane formy wypowiedzi

i posługując się w nich bogactwem środków artystycznych. Potrafi oceniać w tym zakresie

pracę własną na tle prac wykonywanych przez innych studentów i rozumie, które z

poznanych przez niego zasad wymagają dalszego doskonalenia.

EK 4 – Student jest świadomy wyboru stosowanych strategii komunikacyjnych, stylów językowych,

gatunków wypowiedzi. Podejmuje wyzwania umożliwiające nieustanne poszerzanie

stosowanego repertuaru.

EK 5 – Student potrafi współpracować i realizować zadania indywidualne i koncepcyjne

wymagające współpracy grupy. Potrafi samodzielnie przygotować i wygłosić krótką

wypowiedź medialną oraz przygotować tekst reklamowy z zastosowaniem cech

stylistycznych właściwych dla tych form wypowiedzi.

Treści programowe:

Forma zajęć: ćwiczenia Liczba

godzin

Ćw. 1-3 Typy błędów ortograficznych, przypomnienie zasad pisowni polskiej i

zastosowanie ich w praktyce 6

Ćw. 4-5 Typy błędów gramatycznych, przypomnienie zasad fleksji polskiej i


Ćw. 6-8

Zasady budowy wypowiedzenia (zdania złożonego, równoważnika,

imiesłowowego równoważnika zdania), ich realizacja w tekście,

wskazywanie nieprawidłowości w tym zakresie

6

Ćw. 9-10 Zasady interpunkcji, przypomnienie zasad interpunkcji polskiej i


Ćw. 11 Podsumowanie wiedzy, umiejętności i kompetencji personalnych

uzyskanych podczas kursu 2

Ćw. 12-14 Pojęcie stylu, stylistyka w zarysie historycznym, podstawowe pojęcia

współczesnej stylistyki 6



Ćw. 16-20 Style funkcjonalne i style indywidualne, środki stylowe, ich

systematyzacja i zastosowanie – język pisany a język w mediach 10

Ćw. 21-24 Cechy dobrego stylu - stylizacja i jej typy, niepożądane zjawiska

stylistyczne w nowoczesnych mediach 8

Ćw. 25-27 Gatunki wypowiedzi 6

Ćw. 28-29 Język polityki i reklamy 4



Suma godzin 60

Narzędzia dydaktyczne:

1. Wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne

2. Fliogramy, przeźrocza, nagrania magnetofonowe, nagrania radiowe i telewizyjne

3. Urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz

komputery.

Metody dydaktyczne

opis, dyskusja, praca z książką, metoda problemowa

Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca)

F1/

sem.1

Formy pisemne – praca indywidualna i w grupach - ćwiczenia z zakresu poprawności:

ortograficznej; interpunkcyjnej; fleksyjnej; leksykalnej; składniowej; stylistycznej;

semantycznej. Redagowanie i adjustacja prostego tekstu dziennikarskiego.

P1/sem.1 Testy otwarte sprawdzające wiedzę i umiejętności

P1/ sem.

1 Indywidualne formy wypowiedzi pisemnych (sylwetka/relacja/sprawozdanie)

F2/sem.2 Formy pisemne – praca indywidualna i w grupach - ćwiczenia z zakresu poprawności:

ortograficznej; interpunkcyjnej; fleksyjnej; leksykalnej; składniowej; stylistycznej;

semantycznej. Redagowanie i adjustacja prostego tekstu dziennikarskiego.

P2/sem.2 Indywidualne projekty wypowiedzi pisemnej (reportaż/wywiad/felieton)

P2/sem.2 Testy otwarte sprawdzające wiedzę i umiejętności

Obciążenie pracą studenta

Forma aktywności

Łączna i średnia liczba godzin


Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie

zajęć) 60


konsultacji, średnio na studenta) 24


Przygotowanie indywidualnego projektu

wypowiedzi pisemnej 7

Przygotowanie indywidualnego projektu tekstu

reklamowego 7

SUMA 120

SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

DLA PRZEDMIOTU 4

Literatura podstawowa i uzupełniająca


1. J. Bartmiński (red.), Współczesny język polski, Lublin 2002.

2. D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz,, Kultura języka polskiego, t. I - II, Warszawa 1971.

3. A. Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.

4. A. Markowski (red.), Nowy słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa 2000.

5. J. Miodek (red.), O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, Wrocław 1996.

6. H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, wyd. V z uzupełnieniami, Warszawa 2001.

7. Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, pod red. E. Bańkowska, A. Mikołajczuk,

Warszawa 2003.

8. J. Bartmiński, Współczesny język polski, (hasła: ustna odmiana języka ogólnego; język ustny

a język pisany; styl potoczny, styl urzędowy; styl artystyczny, użycie języka w poezji: zwięzłość i

wieloznaczność; nowomowa; styl naukowy; terytorialne odmiany polszczyzny; środowiskowe i

zawodowe odmiany języka; gatunkowe wzorce wypowiedzi, akty mowy, tekst), Lublin 2001.

9. S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi, [w:] Współczesny język polski, pod red. J. Bartmiński,

Lublin 2001.

10. M. R. Mayenowa, Styl, stylistyka, stylizacja, [w:] Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka,

Wrocław 1974.

11. E. Szczęsna, Poetyka reklamy, Warszawa 2001.


1. Jadacka H., Podstawowe pojęcia z zakresu kultury języka, [w:] Słownik poprawnej polszczyzny nie

tylko dla młodzieży, pod red. A. Markowskiego, Warszawa 1995.

2. Markowski A., Polszczyzna końca XX wieku, Warszawa 1992.

3. Miodek J., O normie językowej, [w:] Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin

2001.

4. J. Bralczyk, O języku polskiej propagandy politycznej lat siedemdziesiątych, Warszawa 2001.

5. J. Bralczyk, O języku polityki lat 80. i 90., Warszawa 2003.

6. S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi, [w:] Współczesny język polski, pod red. J. Bartmiński,

Lublin 2001.

Efekty

kształcenia


do efektów zdefiniowanych

dla całego programu (PEK)

Cele przedmiotu Treści programowe Narzędzia

dydaktyczne

Sposób

oceny

EK 1 K_W11; K_K01 C1, C2, C3 Ćw. 1 – 5, 9-10, 26-

27 1 F, P

EK 2 K_W11; K_K01 C1, C2, C4 Ćw. 6-8, 26-27, 1 F,P

EK 3

K_ K_W11; K_U06;

K_U11;K_U15;

K_U17; K_K01;

C2, C3, C4 Ćw.12-14,16-18,

19-20, 22-23, 26-29 1,2,3 F,P

EK 4

K_K01, K_K07,

K_U1,

C1 – C4 Ćw. 16-29 1,2,3 F, P

EK 5

K_U06; K_U11;

K_K02; K_K05;

K-K07

C2 – C4 Ćw. 19 -29 1 F

1. Informacja gdzie można zapoznać się z prezentacjami do zajęć, instrukcjami do laboratorium itp.

2. Informacje na temat miejsca odbywania się zajęć

3. Informacje na temat terminu zajęć (dzień tygodnia/godzina)

4. Informacja na temat konsultacji (godziny + miejsce)

20-w.


Nazwa przedmiotu/modułu: Public relations

Nazwa angielska: Public relations

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna ,

specjalność: kreowanie wizerunku i reklama

Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie




Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i

Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji

Społecznej

Prowadzący przedmiot: dr Jerzy Widerski , dr Oliwia Tarasewicz-Gryt


Semestr W C L WR Inne*

Łącznie ECT

S

I 30 15 45 3

II Cel przedmiotu

C1 – rozumienie istoty public relations oraz poznanie podstawowych terminów i pojęć;

C2 – nabycie wiedzy dotyczącej technik i narzędzi PR oraz zasad ich stosowania;

C3 - wykształcenie umiejętności komunikowania się zgodnego z założonym celem

C4 - wykształcenie umiejętności posługiwania się narzędziami do komunikacji PR

III Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych

kompetencji:

Podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu komunikacji językowej.


EK 1 – Student rozumie istotę public relations oraz zna podstawowe terminy i

pojęcia.

EK 2 – Student posiada wiedzę dotyczącą technik i narzędzi PR, a także zna zasady

ich stosowania.

EK 3 - Student potrafi stworzyć strategię komunikacyjną


Forma zajęć: wykład Liczba

godzin

W. 1 Istota public relations: definicje, cele, wizerunek. 2

W. 2 Zasady współpracy z mediami. 2

W. 3 Media relations – warsztat pracy specjalisty ds. kontaktów z mediami. 2

W. 4 Konferencja prasowa: rodzaje konferencji, zasady organizowania.

2

W. 5 Komunikacja językowa w public relations. 2

W. 6 Sponsoring jako technika z pogranicza marketingu i PR. 2

W. 7 CSR – założenia i praktyka. 2

W. 8 Komunikacja kryzysowa a kryzys – założenia i strategie. 2

W. 9 Komunikacja wewnętrzna – specyfika publiczności, formy działań. 2

W. 10 Wydawnictwa - rodzaje wydawnictw, funkcje. 2

W. 11 Lobbing jako forma budowania pozytywnych relacji z otoczeniem. 2

W. 12 PR produktowy a PR korporacyjny. 2

W. 13 E-PR jako fundament komunikacji organizacji z otoczeniem. 2

W. 14 Idealny specjalista ds. PR. Rozwiązania organizacyjne. 2

W. 15 Podsumowanie materiału. 2

Forma zajęć: warsztat Liczba

godzin

Wr 1 Elementy strategii PR. Plan działania. 2

Wr 2 Wyznaczanie celu komunikacji, wyodrębianie grup interesariuszy 2

Wr 3 Dostosowywanie treści przekazu i techniki PR do założonego

odbiorcy 2

Wr 4 Media relations. Media plan. Lista mailingowa. Zasady komunikacji

z mediami. 2

Wr 5 Zarządzanie komunikacją w sytuacji kryzysowej. Studium

przypadku. 2

Wr 6 Special events - wydarzenia specjalne do celów CSR 2

Wr 7 Harmonogram działań, analiza ścieżki krytycznej. 2

Wr 8 Przedstawienie projektu zaliczeniowego. 1

Suma godzin 45


1. wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne

2. prezentacje multimedialne, materiały audio-wizualne

3. urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny)

oraz komputery.


Podające – 1) wykład, 2)opis, 3) wyjaśnienie, 4) opowiadanie.

Problemowe, praktyczne :5) pokaz, 6) ćwiczenie, 7) dyskusja, 8) instruktaż.


W/P1 Test – pytania otwarte i zamknięte.

Wr/F1 Projekt zaliczeniowy - plan PR dla wybranej instytucji.


Forma aktywności

Łączna i średnia liczba

godzin na zrealizowanie

aktywności

Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) W 30 h i Wr 15h

Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji,

średnio na studenta) W 12h i Wr 6 h

Przygotowanie się do zajęć W 0 h i Wr 4 h

Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej,

przygotowanie do egzaminu W 18 h i Wr 5 h

SUMA 90


PRZEDMIOTU 3


Literatura podstawowa: 1. S. Black, Public relations, Warszawa 1997.

2. W. Budzyński, Public relations. Zarządzanie reputacją firmy, Warszawa 1997.

3. W. Budzyński, Wizerunek firmy. Kreowanie, zarządzanie, efekty, Warszawa 2002.

4. E. Hope, Public relations: czy to się opłaca?, Gdańsk 2004.

5. W. Jabłoński, Kreowanie informacji. Media relations, Warszawa 2006.

6. B. Janiszewska (red.), Sztuka public relations. Z doświadczeń polskich praktyków,

Warszawa 2006.

7. J. Olędzki, D. Tworzydło (red.), Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki

rozwoju, Warszawa 2006.

8. B. Rozwadowska, Public relations. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa 2002.

9. K. Wojcik, Public relations: Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2005.

Literatura uzupełniająca: 1. P. Andrzejewski, Sztuka budowania wizerunku osób, firm i instytucji, Poznań 2003.

2. P. Andrzejewski, P. Kot, Media relations : budowanie reputacji firmy, Warszawa

2002.

3. W. Gasparski, Decyzje i etyka w lobbyingu i biznesie, Warszawa 2003.

4. E. Hope (red.), 2005, Public relations instytucji użyteczności publicznej, Gdańsk.

5. M. Kujawa, J. Polakowska-Kujawa, Sponsoring, Warszawa 1994.

6. B. Ociepka, Kształtowanie wizerunku, Wrocław 2005.

7. B. Ociepka, Public relations w teorii i praktyce, Wrocław 2002,

8. A. Ries, L. Ries, Upadek reklamy i wzlot public relations, Warszawa 2004.



Efekty

kształcenia

Odniesienie danego

efektu do efektów

zdefiniowanych dla

całego programu

(PEK)

Cele

przedmiot

u

Treści

programow

e

Narzędzi

a

dydaktyc

zne

Metody

dydaktyc

zne

Sposób

oceny

EK 1

K_W07,

K_W08,

K_W11,

K_W13

C 1, C 2 W 1-15 1-3 1-4 W/P 1

EK 2 K_W07, K_W08,

K_W11, K_W13 C 1, C 2 W 1-15 1-3 1-4 W/P 2

EK 3 K_U11, K_U13,

K_U14


Brak


Brak

21-ćw. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Techniki negocjacji

Nazwa angielska: Negotiations

Kierunek studiów: Przedmiot ogólnouczeniany





Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład

Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

Prowadzący przedmiot: dr Mirosław Zdulski



Łącznie ECTS

V 15 15 1

II Cel przedmiotu

C1 – Przyswojenie przez słuchacza podstawowych pojęć i treści z dziedziny teorii negocjacji.

C2 – Poznanie i zrozumienie istoty konfliktów oraz wybranych sposobów ich rozwiązywania.

C3 – Poznanie i umiejętność stosowania głównych stylów, strategii, metod i technik negocjacji oraz roli

w nich umiejętności komunikacyjnych.


Student powinien posiadać wiedzę ogólną z dziedziny teorii komunikacji.


EK 1 – Student ma podstawową wiedzę na temat zasad komunikacji oraz sposobów prowadzenia

negocjacji

EK 2 – Student potrafi identyfikować konflikty i je rozwiązywać indywidualnie i w grupie.

EK 3 - Student potrafi skutecznie wykorzystać w negocjacjach różne techniki negocjacyjne mając

świadomość zachowania norm etycznych.


Forma zajęć: ćwiczenia Liczba godzin

Ćw. 1 Negocjacje jako proces komunikowania się, istota negocjacji, podstawowe

zasady i etapy 2

Ćw. 2 Konflikt – istota, przyczyny, kierowanie konfliktami 2

Ćw. 3

ćw.4 Komunikacja werbalna i niewerbalna w negocjacjach 2

Ćw. 5 Techniki negocjacyjne i techniki efektywnej komunikacji interpersonalnej 3

Ćw. 6 Style negocjowania 3

Ćw. 7 Manipulacje, ich podstawy, rozpoznanie i metody neutralizacji 2

Ćw. 8 Ocena skuteczności negocjacji 1

Suma godzin 15


1. Wykresy, podręczniki, scenariusze negocjacji


komputer.


1. Percepcyjno-oglądowa z pokazem multimedialnym

2. Metoda sytuacyjna


F1 Indywidualne ocena umiejętności identyfikacji konfliktów i ich rozwiązywania

F2 Indywidualna ocena umiejętności komunikacyjnych, argumentacji i przekonywania

F3 Symulacje negocjacji - praca indywidualna i w grupach

P Ocena przez prowadzącego umiejętności komunikacyjnych studenta i ogrywania ról w

rozwiązywaniu konfliktów oraz preferowanych przez studenta stylów negocjacji






na studenta) 6


Przygotowanie indywidualnego projektu 4

SUMA 30


PRZEDMIOTU 1


Literatura podstawowa: 1. S. Chełpa, T. Witkowski, Psychologia konfliktów. Praktyka radzenia sobie ze sporami, Wyd. Unus,

Wałbrzych 2001.

2. P.J. Dąbrowski, Praktyczna teoria negocjacji, Warszawa 1991

3. W. Mastenbroek, Negocjowanie, Wyd. Naukowe PWN Warszawa 1997

4. Z. Nęcki, Negocjacje w biznesie, Kraków,Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu 1991 i

późniejsze

5.W. Ury, Odchodząc od NIE: Negocjowanie od konfrontacji do kooperacji, Państwowe Wydawnictwo

Ekonomiczne, Warszawa 1995 r.

Literatura uzupełniająca: 1. V. Belohlavikova, 33 techniki negocjowania i argumentacji, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2006

2. A. Fowler, Jak skutecznie negocjować, Wyd. petit, Warszawa 2001

3. B. Lunden, L. Rosell, Techniki negocjacji. Jak osiągnąć sukces w negocjacjach, B L Info Polska

Gdynia 2010

http://bicin.kpswjg.pl/sowacgi.php?KatID=0&typ=repl&view=1&sort=standardowe&plnk=sz__wydawca_Wydawnictwo+Profesjonalnej+Szkoły+Biznesu

4. Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu Kraków 1996

XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU W

ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI

Efekty

kształcenia

Odniesienie danego

efektu do efektów

zdefiniowanych dla

całego programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 KW_11, KU_03,

KK_10 C1,

ćw.1, ćw.3,

ćw. 5 1,2 2,3 F2, P

EK 2 KW_03, KU_04,

KK_04 C2

ćw.2. ćw.5,

ćw.6, ćw7 1,2 1,2,3 F1, P

EK 3 KW_10, KU_06,

KK_O9 C1,C2,C3 ćw.1-7 1,2 1,2,3 F1,2,3,P


W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania

opanowanych przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację

precyzującą, jaką notę można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu


Informacja, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć, np. prezentacjami, instrukcjami do

laboratorium itp.*

22-wr..22 KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu zawodowego: warsztat internetowy

Nazwa angielska: Foundations of Professional Skills: Internet Workshop


Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjacki, specjalność Kreowanie

Wizerunku i Reklama






Prowadzący przedmiot: Dr Oliwia Gryt-Tarasewicz


Semestr W C L WR Inne Łącznie ECTS

2 - 30 30 2

II Cel przedmiotu

C1 - wykształcenie umiejętności opracowywania poprawnych, zgodnych z prawem i atrakcyjnych dla

odbiorcy (skutecznych) komunikatów przeznaczonych do publikacji w internecie i jednoczesne

weryfikowanie tych umiejętności podczas realizacji projektu trwającego cały semestr – redagowania

internetowego bloga.

C2 - wykształcenie umiejętności wnikliwego i skutecznego wyszukiwania i pozyskiwania informacji

potrzebnych do opracowywania materiału (zawartości) przeznaczonego do publikacji w internecie oraz

późniejszego promowania tej zawartości z użyciem narzędzi internetowych.

C3 - ukazanie specyfiki warsztatu dziennikarza internetowego na tle dziennikarzy publikujących w

innych mediach i pokazanie jak zmienia się rynek mediów wraz z pojawieniem się dziennikarstwa online

i Internetu rozumianego jako medium.

C4 - ukazanie możliwości i szans, jaką dają nowe media dziennikarzom i osobom, które chcą

publikować w sieci: wad, zalet, szans i zagrożeń.


- podstawowa wiedza i umiejętności z zakresu dziennikarstwa prasowego

- znajomość zagadnień związanych ze stylistyką i kulturą języka


EK1 Student samodzielnie i w grupie wyszukuje informacje i opracowuje materiał, który publikuje w

Internecie. Potrafi współpracować i realizować zadania zespołowe i koncepcyjne. Potrafi brać

odpowiedzialność za pracę swoją i innych.

EK 2 Student zna najnowsze technologie umożliwiające komunikację w sieciach społecznych. Zna

warsztat dziennikarstwa internetowego, rozumie pojęcia. Zna gatunki dziennikarstwa internetowego.

EK 3 Umie wyprowadzać podstawowe wnioski związane z rozwojem globalnego systemu medialnego

(analizować przyczyny i skutki, zwłaszcza w jego wymiarze lokalnym).

EK 4 Student zna podstawowe normy prawne w zakresie działania mediów w Polsce i na świecie oraz

prawa autorskiego i ochrony własności intelektualnej. Jest świadomy zasad prawa i etyki, którymi

kieruje się dziennikarz internetowy i stosuje je w swojej pracy. Zna pojęcie plagiatu. Dostrzega

konieczność wdrażania etycznych rozwiązań w komunikacji i uświadamia sobie własną

odpowiedzialność za decyzje podejmowane zawodowo.

EK 6 Student umie pozyskać audytorium dla efektów swojej pracy. Jest świadomy wyboru stosowanych

strategii komunikacyjnych, gatunków dziennikarskich, stylów językowych, sposobów perswazji i

argumentacji. Umie skutecznie i precyzyjnie komunikować się werbalnie – zarówno w mowie, jak i na

piśmie – i niewerbalnie. Umie tytułować artykuły w internecie, zgodnie z zasadami funkcjonowania

wyszukiwarek internetowych i wykorzystywać reguły pozycjonowania.

EK 7 Student posiada umiejętność opracowania materiału tekstowego lub mulimedialnego z

przeznaczeniem do publikacji w Internecie.


Forma zajęć: ćwiczenia Liczba godzin

Ćw. 1

Co to jest dziennikarstwo internetowe. Jaka jest różnica pomiędzy blogerem a

dziennikarzem zatrudnionym przez redakcję. Czy niezatrudniony oznacza

niezależny?

2

Ćw. 2 Dziennikarstwo obywatelskie, oddolne, uczestniczące. Co to znaczy i co to zmienia.

Specyfika Wikipedii. Chaos bazy danych czy wiarygodne źródło informacji? 2

Ćw. 3. Historia dziennikarstwa internetowego. Jak rozwój internetu wpływa na media

tradycyjne. Studium przypadku. 2

Ćw. 4

Tytuł. Jak tytułować zawartość przeznaczoną do publikacji w internecie. Prawa

rządzące wyszukiwaniem. Jak zwiększyć prawdopodobieństwo wyświetlenia

stworzonej przez nas zawartości. Praca nad tekstem.

2

Ćw. 5. Sposoby redagowania zawartości w Internecie. Tworzenie tzw. raportu Big Picture.

Praca nad tekstem. 2

Ćw. 6. Przykłady dziennikarstwa internetowego i oddolnego. Huffington Post i NaTemat.pl. 2

Ćw. 7. Internetowe gatunki dziennikarskie. Big Picture, internetowe newsy, internetowa

publicystyka. Praca nad tekstem. 2

Ćw. 8.

Konsekwencje wolności i niezależności. Jak zmienia się warsztat dziennikarza

publikującego w internecie pod wpływem tzw. collective intelligence. Praca nad

tekstem.

2

Ćw. 9 . Etyka zawodu dziennikarza internetowego. Internet nie likwiduje pojęcia plagiatu. 2

Ćw. 10. Wyszukiwanie informacji w internecie. Zasady, weryfikacja tekstów znalezionych w

sieci. Praca nad tekstem. 2

Ćw. 11. Wiarygodność i sposoby na jej zbudowanie. Blogi i serwisy społecznościowe. 2

Ćw. 12.

Rodzaje internetowych blogów. Porównanie, lektura, studium przypadku w oparciu o

wyniki konkursu na blog roku.

2

Ćw. 13. Pogranicza dziennikarstwa internetowego. Komu jeszcze potrzebny jest warsztat. 2

Ćw. 14. Czy każdy może być dziennikarzem? Fanpage jako medium. Serwisy

społecznościowe (Web 2.0) 2

Ćw. 15. Najlepsi dziennikarze Internetowi w Polsce i na świecie. Omówienie, prezentacja

dokonań i zakresu działania. Analiza ich warsztatu. 2

Suma godzin 30


1. Wykresy, diagramy,

2. Internet – materiały praktyczne, komputer

3. Rzutnik mulitmedialny


1. Pogadanka

2. Dyskusja,

3. Samodzielna praca – prowadzenie bloga

4. Praca z materiałem dydaktycznym (teksty)


F1. Ocena prowadzonego w trakcie zajęć internetowego bloga na bieżąco podczas zajęć.

F2. Omawianie lektury zadanych tekstów w formie ustnej i pisemnej.

P1. Projekt - większy materiał multimedialny opracowany indywidualnie i zamieszczony na

blogu (ocena wraz z całościową oceną bloga jako efektu końcowego warsztatu)






średnio na studenta) 12


Przygotowanie indywidualnego projektu na zaliczenie 10

SUMA 60


PRZEDMIOTU 2



1. Allan S. Newsy w sieci. Kraków WUJ, 2008

2. Internetowe gatunki dziennikarskie, red. K. Wolny – Zmorzyński, W. Furman. Warszawa 2010

3. Bauer Z. Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Kraków, Univeristas 2009

4. Levinson P., Nowe nowe media, (fragmenty) Kraków 2010

5. Matheson D. Allan S. Dziennikarstwo wojenne online, Warszawa PWN 2012

6. Poulet B., Śmierć gazet i przyszłość informacji, Wołowiec 2011


1. Manovich L. Język nowych mediów, Warszawa 2006

2. Tomczyk T., Blog, Warszawa 2013

3. Jenkins H. Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Warszawa 2006

4. Castells M. Społeczeństwo sieci, Warszawa 2010

5. Kody MacLuhana. Topografia nowych mediów. Red. A. Maj, M. Derda Nowakowski, Katowice

2009 (tutaj wykłady D. de Kerckhove).

XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU

W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI

Efekty kształcenia


do efektów

zdefiniowanych dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 K_U13, K_U14,

K_U09

C 1, C 2,

C3, C 4

Ćw.: 1, 2,

4, 5, 7, 10,

1,2,3 3,4,5 F1, F2, P1

EK2 K_W13, K_W07 C3, C 4, ćw. 6 1,2,3 1,2,3 P1

EK3 K_U05 C 4, Cw. 1, 2, 3 1,2,3 1,2,3,4,5 P1

EK4 K_W09, K_K_06,

K_K02 C 1 C 2

Ćw.: 2, 8,

9, 11, 12,

13,

1, 2, 3 1,2,3 F1, F2

EK5 K_U12, K_U13,

K_U14, K_U11 C 1, C4,

Ćw. 4, 5,

11, 12

1,2 1-4 F 1, F2

EK 6 K_U07 C1 Cw. 4,5,7,8 2 1-5 F 2


Warunkiem otrzymania zaliczenia z wykładu jest przyswojenie informacji przekazywanych na

wykładach i zawartych w podanej przez prowadzącą literaturze oraz wykazanie się znajomością i

zrozumieniem pojęć, związanych z warsztatem dziennikarstwa internetowego i współczesnej kultury w

związku z rozwojem komunikacji za pośrednictwem internetu.

Aby zaliczyć ćwiczenia, student zobowiązany jest do regularnego prowadzenia bloga zgodnie z

podanymi wytycznymi i kryteriami oceny (regularność, poprawność językowa, stopień wykorzystania

możliwości, jakie daje medium (internet). Prowadzący w kilku etapach przeprowadza weryfikację pracy

studenta, udziela ustnej informacji zwrotnej, a poprawa pracy na bieżąco umożliwia uzyskanie wyższej

oceny końcowej.


brak


Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu zawodowego – warsztat prasowy

Nazwa angielska: Basics of Vocational Workshop – Press Workshop

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna, specjalność:

kreowanie wizerunku i reklama







Prowadzący przedmiot: prof. dr hab. Marian Ursel


Semestr W C L WR Inne* Łącznie ECTS

1 30 30 2

Cel przedmiotu

C1 – Poszerzenie i utrwalenie wiedzy studentów z zakresu prasoznawstwa

C2 - Uporządkowanie wiedzy i pojęć o podstawowych zagadnieniach prasoznawstwa polskiego

C3– Umiejętność charakteryzowania podstawowych problemów i faktów z zakresu

prasoznawstwa

C4 – Umiejętność posługiwania się terminologią prasoznawczą

C5 – Umiejętność wiązania faktów z zakresu prasoznawstwa polskiego z kontekstem europejskim i

światowym

C6 – Umiejętność samodzielnego lub w grupie poszukiwania, opracowywania, oceniania i twórczego

wykorzystywania źródeł na temat prasoznawstwa polskiego, a także w oparciu o nie

przygotowywania i napisania krótkiej wypowiedzi na temat wybranego zagadnienia oraz

oceniania jej na tle pracy innych studentów, a także zrozumienia, które z elementów tej

wypowiedzi wymagają dalszego doskonalenia

Wymagania wstępne w kategoriach wiedzy, umiejętności i innych kompetencji:

Brak

Oczekiwane efekty kształcenia

EK1- Student ma podstawową wiedzę o człowieku jako podmiocie tworzącym więzi i struktury

społeczne

EK2 – Student ma wiedzę o typach i gatunkach wypowiedzi dziennikarskiej, o technikach i środkach

retorycznych

EK3 – Student dostrzega relacje między mediami a zjawiskami i procesami politycznymi,

ekonomicznymi, społecznymi i kulturowymi

EK4 - Studnt potrafi tworzyć podstawowe prasowe formy dziennikarskie, potrafi dokonywać selekcji

zdobywanych informacji oraz konstruować krótkie informacyjne formy pisemne, ma praktyczną

umiejętność analizowania i przygotowywania typowych tekstów dziennikarskich i

publicystycznych

EK5 – Student przygotowany jest do pracy w zespole, rozumie swoją rolę w zespole

EK6 – Student przestrzega zasad etyki zawodowej i norm współżycia społecznego.

Treści programowe:

Forma zajęć: warsztaty Liczba

godzin

w.1

Człowiek i jego media. 2

w. 2

Zarys historii prasy polskiej. 2

w. 3, 4 Informacja w życiu prywatnym i społecznym. Funkcje i zadania

prasy. Analiza wybranych tytułów prasowych i innych mediów

4

w.5 Rola i zadania dziennikarza, obiektywizm w pracy dziennikarskiej,

pozyskiwanie źródeł informacji, dziennikarz obserwator i

komentator, dziennikarz śledczy, zasady postępowania dziennikarza

w sytuacjach kryzysowych, etyka dziennikarska

2

w. 6, 7, 8,9 10 - Analiza zawartości wybranych czasopism (dziennika, tabloidu,

magazynu, tygodnika, miesięcznika) m.in. pod kątem gatunkowym,

komunikacyjnym, specyfiki języka wypowiedzi dziennikarskiej.

- Wskazywanie błędów i elementów utrudniających odbiór tekstu.

- Poszukiwanie cech dobrego tekstu prasowego – faktografia,

kompozycja.

- Zróżnicowanie stylistyczne tekstów prasowych.

- Kompozycja wiadomości prasowych - schematy tekstu możliwe do

zastosowania.

- Funkcje tytułów i sposoby ich redagowania - tytuł w informacji i

publicystyce (tytuł, nadtytuł, podtytuł)

- Lid i jego rola w tekście dziennikarskim.

- Zasady redagowanie tekstów. Adiustacja merytoryczna.

- Grupowe zbieranie i redagowanie wiadomości.

- Strona graficzna czasopisma – ogólne zasady wyznaczające

kompozycję gazety, układ graficzny, rola fotografii i innych

elementów graficznych w tekstach prasowych, materiał ikoniczny a

tekst.

- Czasopisma a reklama i gadżety.

10

w. 11 Przygotowanie i przedstawienie recenzji wydarzenia kulturalnego(np.

spektaklu w Teatrze TVP). Analiza i dyskusja.

2

w. 12, 13 - Grupowe przygotowanie i obsługa prasowa(dziennikarska,

reporterska, fotograficzna, telewizyjna) wydarzenia medialnego.

Omówienie.

4

w. 14 Przygotowanie i przeprowadzenie wywiadu. Analiza i dyskusja 2

w. 15 Podsumowanie wiedzy, umiejętności i kompetencji personalnych

uzyskanych podczas warsztatów – test.

2

Suma godzin 30

Narzędzia dydaktyczne

1. Podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne

2. Materiały prasowe(różne formy i gatunki prasowe)


laptopy

Metody dydaktyczne

1. Ćwiczenia, dyskusja, prezentacje, omawianie projektów, analiza prasoznawcza


F1/ sem.1 Formy pisemne - praca indywidualna i w grupach(np. adjustacja i redakcja tekstów,

przygotowanie wywiadu prsowego itp.)

F 1/ sem.

1

Wypowiedzi ustne, udział w dyskusji

P1/sem.1 Zaliczeniowy test wielokrotnego wyboru lub otwarty sprawdzający wiedzę i umiejętności






na studenta) 12


Przygotowanie indywidualnego projektu wypowiedzi pisemnej 2

Przygotowanie do testu 6

SUMA 60


PRZEDMIOTU 2



1. Adams S., Hicka W., Wywiad dziennikarski, Kraków 2007

2. Bauer, Z., Chudziński, E. Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2008

3. Billingham J., Redagowanie tekstów, Warszawa 2006

4. Bortnowski S., Warsztaty dziennikarskie, Warszawa 1999. 5. Chyliński M., Russ-Mohl S., Dziennikarstwo, Warszawa 2007. 6. Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera i E. Chudzińskiego, Kraków 2000. 7. Encyklopedia wiedzy o prasie, pod red. J. Maślanki, Wrocław ‒ Warszawa ‒ Kraków ‒ Gdańsk 1976. 8. Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 2005 9. Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu,

Warszawa ‒ Kraków 1999. 10. Goban-Klas T., Cywilizacja medialna. Geneza, ewolucja, eksplozja, Warszawa 2005. 11. Kita M. , Wywiad prasowy. Język – gatunek – interakcja, Katowice 1998 12. Kunczik M., Zipfel A., Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i komunikowaniu, Warszawa

2000. 13. Magdoń A. , Reporter i jego warsztat, Kraków 2000

14. Niczyperowicz A., Dziennikarstwo od kuchni, TS Wydawnictwo Poznań 2001 15. Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, pod red. B. Dobek

Ostrowskiej, Wrocław 2001 16. Pisarek W., Analiza zawartości prasy, Kraków 1983 17. Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002 18. Słownik terminologii dziennikarskiej, pod red. W. Pisarka, Kraków 2006. 19. Studia z teorii komunikowania masowego, pod red. B. Dobek‒ Ostrowskiej,

Wrocław 1999. 20.Taylor L., Willis A., Medioznawstwo. Teksty, instytucje i odbiorcy, Kraków 2006. 21.Teoria i praktyka dziennikarska. Wybrane zagadnienia, pod red. B. Gołki, M.

Kafla, Z. Mitznera, Warszawa 1964. 22. Wojtak M., Gatunki prasowe, Lublin 2004.

23. Wolańska E., WolańskiA., Zaśko‒ Zielińka M., Majewska‒ Tworek A., Piekot T., Jak pisać i

redagować, PWN, Warszawa 2009

24. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Pokorna‒ Ignatowicz K., Źródła informacji dla

dziennikarza, WAiP 2008

25. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie – teoria, praktyka,

język, WAiP Warszawa 2006


1. Adamczyk W., Media masowe w procesie budowania demokracji w Polsce (1989‒ 1995),Poznań 1999 2. Bereś W., Czwarta władza. Najważniejsze wydarzenia medialne III RP, Warszawa 2000 3. Braun J., Potęga czwartej władzy. Media, rynek, społeczeństwo, Warszawa 2005 4. Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1997 5. Eriksen T.H., Tyrania chwili. Szybko i wolno płynący czas w erze informacji, Warszawa 2003 6. Garlicki B., Selekcja informacji w dziennikarstwie, Kraków 1981 7. Garlicki B., Organizacja pracy redakcji dziennika, Kraków 1975 8. Garlicki B., Metody redagowania gazety, Kraków 1978 9. Garlicki B., Metodyka dziennikarska, Kraków 1974 10. Goban-Klas T., Sienkiewicz P., Społeczeństwo informacyjne: szanse, zagrożenia, wyzwania, Kraków 1999 11. Iłowiecki M., Media. Władza. Świadomość społeczna, Kraków 1997 12. Legutko P., Rodziewicz D., Mity czwartej władzy dla widzów, słuchaczy i czytaczy, Kraków 2002 13. Lisowska-Magdziarz M., Analiza zawartości mediów. Przewodnik dla studentów, ,,Zeszyty Wydziałowe. Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej" UJ, Kraków 2004, nr 1 14. Media, komunikacja, biznes elektroniczny, pod red. B. Junga, Warszawa 2001 15. Mrozowski M., Media masowe, władza, rozrywka i biznes, Warszawa 2001 16. Noelle-Neumann E., Spirala milczenia. Opinia publiczna ‒ nasza skóra społeczna, Poznań 2004 17. Paczkowski A., Czwarta władza. Prasa dawniej i dziś, Warszawa 1973 18. Postman N., Zabawić się na śmierć, Warszawa 2002 19. Prasa dawna i współczesna, 1‒ 5 , pod red. B. Kosmanowej, Poznań 2004 20. Reeves B., Nass C., Media i ludzie, Warszawa 2000 21. Rivers W.L., Mathews C., Etyka środków przekazu, Warszawa 1995 22. Strykowski W., Media a edukacja, Poznań 1997 Zalecany film fabularny – „Wszyscy ludzie prezydenta” 1976, reż Alan J. Pakula – film o aferze Watergate

TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z CELAMI PRZEDMIOTU W


Efekty

kształcenia




Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 K_W03,

C1, C2,

C3,,C4,

C5

Ćw. 1 – 14 1, 2, 3 1 F, P

EK 2 K_W10 C1, C2,

C3, C4 Ćw. 1-14 1, 2, 3 1 F,P

EK 3 K_ K_U05

C1, C2,

C3, C4 Ćw.1-14 1,2,3 1 F,P

EK 4 K-U06 C1,C2,C3, Ćw. 6-14 1,2,3 1 F, P

C4

EK 5 K_K02 C6 Ćw. 1-14 1, 2, 3 1 F, P

EK6 K_K06

C1, C2,

C3, C4,

C5, C6

Ćw.1-14 1, 2, 3 1 F, P


Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu zawodowego – warsztat public

relations

Nazwa angielska: PR Workshop

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – kreowanie

wizerunku i reklama







Prowadzący przedmiot: dr hab. Aleksander Woźny



3 30 30 2

II Cel przedmiotu

C1 – Umiejętność przygotowania, prowadzenia i uczestniczenia w konferencji prasowej.

C2 – Umiejętność doboru stosownych taktyk PR w czasie sytuacji kryzysowej (także wobec

środowiska wewnętrznego) i doskonalenia aktywności w grupie, jaką stanowi np. sztab antykryzysowy


Wiedza, umiejętności i kompetencje z zakresu nauk o komunikowaniu


Należy określić oczekiwane efekty kształcenia w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji.

EK1 zna regulacje prawne i normy etyczne związane z funkcjonowaniem mediów - w tym

obowiązujące w pracy rzecznika prasowego - i wykonywaniem zawodu dziennikarza

EK2 potrafi rozstrzygać dylematy zawodowe zgodnie z normami etyki zawodowej, przewiduje skutki

swoich działań w prawnym i etycznym aspekcie wykonywania zawodu (dziennikarza, a także

specjalisty od reklamy i wizerunku)

EK3 jest odpowiednio przygotowany do pracy w zespole, rozumie swoją rolę w grupie zawodowej


Forma zajęć: ćwiczenia /wpisać formę zajęć/ Liczba

godzin

WR 1-4 Odmiany konferencji prasowych.

Różnice w oczekiwaniach mediów i uczestników konferencji. 4

WR 5-8

Techniki stosowane przez rzecznika prasowego organizującego konferencję

prasową i konferencyjne materiały prasowe i prezenatcje multimedialne w

czasie konferencji

4

WR 9-16

Przeprowadzenie przez studentów symulacji konferencji prasowe ( nagranie

i montaż) – praca w zespołach. Analiza i ocena nagranych materiałów z

konferencji prasowych

8

WR 17-24

Rola rzecznika i mediów w sytuacjach kryzysowych. Różnice i

podobieństwa między regułami PR obowiązującymi w sytuacjach

stabilnych i tych, które obowiązują w sytuacjach kryzysowych. Rola

mediów w sytuacji kryzysowej: media jako pośrednik w komunikowaniu;

media jako kreator sytuacji kryzysowej Zasady wyodrębniania publiczności

uczestniczących w sytuacjach kryzysowych. Strategie kryzysowe Taktyki

PR wykorzystywane w sytuacjach kryzysowych.

8

WR 25 -30 Symulacje sytuacji kryzysowych – praca w zespołach 6

Suma godzin 30


1. Podręczniki i artykuły w publikacjach zbiorowych (w tym także na portalach PR)

2. Komputer, rzutnik multimedialny, prezentacje materiałów DVD (pochodzących z

bogatego archiwum prowadzącego).


1. metoda sytuacyjna

2 dyskusja


F1 Projekty - symulacje konferencji prasowej

P1 Grupowe projekty - sytuacje kryzysowe


Forma aktywności



aktywności


Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio na

studenta) 12

Przygotowanie projektów wypowiedzi pisemnej* 18

SUMA 60


PRZEDMIOTU 2



1. F.P. Seitel, Public Relations w praktyce, Warszawa 2003;

2. K. Wojcik, Public Relations od A do Z, t.I i II, Warszawa 1997 (i wydania późniejsze)

3. T. Smektała, Public Relations w sytuacjach kryzysowych przedsiębiorstw, Wrocław 2005


1. J. Flis, Samorządowe Public Relations, Kraków 2007



Efekty

kształcenia




Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 KW_09 C1 WR 1 – 8 1,2 2 F1

EK 2 KU_09 C2 WR 17 – 1,2 2 F1

24

EK 3 K_ KK_02

C3

WR 9 – 16

WR 25 –

30

1,2 1 F1,P1







laboratorium itp.


Nazwa przedmiotu/modułu: Podstawy warsztatu dziennikarskiego: warsztat telewizyjny

Nazwa angielska: Foundations of Professional skills: TV Workshop



Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie lub inżynierskie






Prowadzący przedmiot: mgr Piotr Iwaniec



5 - - 30 30 2

II Cel przedmiotu

C1 – Poznanie charakteru pracy dziennikarza telewizyjnego.

C2 – Zapoznanie z zasadami realizacji materiału telewizyjnego i elementami

odróżniającymi go od prasowego i radiowego.

C3 – Znajomość specyfiki telewizyjnych gatunków

dziennikarskich.

C4 – Znajomość zasad realizacji krótkiego materiału telewizyjnego o charakterze

informacyjnym.

C5 – Umiejętność zrealizowania wywiadu.


1. Student posiada wiedzę z zakresu specyfiki gatunków dziennikarskich.

2. Student posiada wiedzę z zakresu kultury języka, stylistyki, tworzenia i redagowania tekstów

dziennikarskich.


EK 1 – Student zna charakter pracy i uwarunkowania

dziennikarza telewizyjnego.

EK 2 – Student zna podstawowe zasady tworzenia materiału telewizyjnego.

EK 3- Student zna specyfikę warsztatu pracy dziennikarza telewizyjnego.

EK4 – Student potrafi opracować temat materiału dziennikarskiego, zrealizować wywiad, weryfikować i

skutecznie wykorzystywać informacje.

EK 5 – Student sprawnie rozróżnia rozmaite gatunki dziennikarskie z naciskiem na telewizyjne; umie

posługiwać się terminologią specjalistyczną.


Forma zajęć: warsztat Liczba godzin

Wr. 1 Specyfika mediów i pracy dziennikarza telewizyjnego. 2

Wr. 2, Wr. 3 Formy wypowiedzi dziennikarskiej w ujęciu praktycznym – zasady tworzenia

przekazu telewizyjnego, doskonalenie sprawności językowej i stylistycznej. 4

Wr. 4, Wr. 5 Ćwiczenia z technik wystąpień publicznych i autoprezentacji. 4

Wr. 6

Ćwiczenia w radzeniu sobie z niepewnością i logiką budowy komunikatu. 2

Wr. 7, Wr. 8 Wizerunek jako efekt działań komunikacyjnych – wcielamy się w rolę rzecznika

prasowego wybranej instytucji. 4

Wr. 9, Wr. 10 Realizacja informacji. Praca zespołowa. 4

Wr. 11, Wr. 12 Realizacja wywiadu. Praca zespołowa.

4

Wr. 13, Wr. 14 Liderzy opinii i selekcjonerzy. Ścieżki perswazji: wzajemność, otwartość,

sympatia i autorytet. 4

Wr. 15 Podsumowanie i usystematyzowanie wiedzy. Prezentacja zrealizowanych

materiałów. 2

Suma godzin 30


1. Przykłady materiałów telewizyjnych.

2. Tablica interaktywna, rzutnik, komputer.

3. Publikacje i fragmenty tekstów przedmiotowo- metodycznych.


1. pogadanka 2. heureza 3. dyskusja 4. praca w grupach 5. prezentacje i realizacje TV


F1. Wypowiedzi na forum, aktywne uczestnictwo w zajęciach.

P1 Małe realizacje TV, prezentacje, praca pisemna.





Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji) 12

Opracowanie tematów 5

Przygotowanie materiałów 5


SUMA 60


PRZEDMIOTU 2



1. Biblia dziennikarstwa pod red. A. Skworza i A. Niziołka, Kraków 2010

2. Godzic W., Telewizja i jej gatunki. Po „Wielkim bracie”, Kraków 2004

3. Mascelli, J.. V., 5 tajników warsztatu filmowego, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2007

4. Ziomecki M., Skowroński K., Lis T., ABC dziennikarstwa, Warszawa 2002


1. Adamowski J. (red.), O warsztacie dziennikarskim. Warszawa 2002

2. Boyd A., Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne, Warszawa 2006



Efekty

kształcenia Odniesienie danego efektu


Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody



EK 1 K_U05 C1 Wr. 1 - Wr. 15 1 1, 2 F, P

EK 2 K_U14, K_U16,

K_K03

C2,C3,

C4, C5 Wr. 1 - Wr. 15 1 1, 2 F, P

EK 3 K_ K_U08, K_U14,

K_U15, K_K02 C3, C4 Wr. 1 - Wr. 15 1,2,3 1, 2 F, P

EK 4 K_U06, K_U13,

K_K07 C4, C5 Wr. 1 - Wr. 15 1,2,3 1, 2 F, P

EK 5 K_U01, K_U04,

K_U06 C1,C3 Wr. 1 - Wr. 15 1 1, 2 F, P

23- ćw. I. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Gatunki dziennikarskie. Ćwiczenia

Nazwa angielska: Genres in Journalism





Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze, Wydział

Nauk Humanistycznych i Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i

Komunikacji Społecznej

Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz - Gryt



łącznie ćw.

II 30 30 2

III 30 30 2

Cel przedmiotu:

C1 – Utrwalenie wiadomości o gatunkach dziennikarskich wypowiedzi prasowych, radiowych,

telewizyjnych i internetowych; ich typologii, definicji, odmian, funkcji, cech stylistycznych.

C2 – Analiza współczesnych gatunków dziennikarskich

C3 – Kształcenie umiejętności redagowania dziennikarskich wypowiedzi informacyjnych i

publicystycznych.

C4 – Analiza przykładów przeobrażeń w gatunkach informacyjnych. Hipertekst.

C5 – Kształtowanie świadomości znaczenia występujących przeobrażeń wypowiedzi dziennikarskich,

roli języka mediów i jego wpływu na obiektywizm przesyłanych komunikatów.


Brak


EK1. Student ma utrwaloną wiedzę o gatunkach dziennikarskich; pojęciach, definicjach,

cechach typologicznych i funkcjach uzyskaną na podstawie analizy konkretnych

wypowiedzi dziennikarskich.

EK2. Student potrafi w praktyce odróżniać gatunki informacyjne od publicystycznych.

EK3. Student potrafi redagować wypowiedzi informacyjne i publicystyczne wg określonego

wzorca gatunkowego oraz potrafi zinterpretować, na czym polegają ich współczesne

przeobrażenia i zagrożenia etyczne.

Treści programowe:

Forma zajęć: ćwiczenia semestr 1 Liczba godzin

Ćw. 1 -2

Funkcje wypowiedzi medialnych w dyskursie medialnym. Analiza

konkretnych przykładów pod względem terminologicznym,

typologicznym i funkcjonalnym 4

Ćw. 3-4

Analiza porównawcza - na konkretnych przykładach -

charakterystycznych cech gatunków informacyjnych i

publicystycznych. 4

Ćw. 5-8

Gatunki informacyjne. Wzmianka, flesz, zapowiedź, notatka.

Odmiany prasowe, radiowe, telewizyjne, internetowe. Analiza

przykładów. Próby redagowania tekstów własnych. 8

Ćw. 9 Przeobrażenia w gatunkach informacyjnych. Hipertekst. 2

Ćw. 10-11 Reportaż fabularny jako gatunek informacyjny. Reportaż a relacja

i sprawozdanie. Własne próby redagowania 4

Ćw. 12-15 Gatunki informacyjne. Funkcje, stylistyka, cechy typologiczne.

Różnice. Podsumowanie. 8

Suma godzin 30

Forma zajęć: ćwiczenia semestr 2 Liczba godzin

Ćw. 1-2

Gatunki publicystyczne . Artykuł – cechy typologiczne, artykuł

wstępny, artykuł publicystyczny. Analiza przykładów. Próby

redagowania tekstów własnych. 4

Ćw. 3-4 Reportaż publicystyczny. Analiza przykładów. Próby redagowania

tekstów własnych. Porównanie z reportażem fabularnym 4

Ćw. 5-6 Felieton. Analiza przykładów. 4

Ćw. 7-9 Inne gatunki publicystyczne: komentarz, recenzja, esej, nekrolog 6

Ćw. 10 -12 Gatunki pograniczne: wywiad, dyskusja. Cechy gat.

informacyjnych oraz cechy publicystyczne 6

Ćw. 13-15 Gatunki publicystyczne i pograniczne. Funkcje, stylistyka, cechy

typologiczne. Różnice. Podsumowanie 6

Suma godzin 30


1. wykresy, diagramy, podręczniki

2. teksty przedmiotowo-metodyczne i materiały telewizyjne

3. urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny) oraz

komputery.

Metody dydaktyczne

dyskusja, pokaz, metoda problemowa


F1./sem.2 Mniejsze formy pisemne (zapowiedź, wzmianka, notatka) – prace indywidualna.

F2./sem.2 Indywidualne wypowiedzi ustne (analiza gatunków wypowiedzi dziennikarskich).

F3./sem.2 Udział w dyskusjach

P1./sem.2 Indywidualne projekty wypowiedzi pisemnej (np. reportaż fabularny i wywiad)

F1./sem.3 Indywidualne wypowiedzi ustne (analiza gatunków wypowiedzi dziennikarskich)

F1./sem.3 Udział w dyskusjach lub test wyboru

P1./sem.3 Indywidualne projekty wypowiedzi pisemnej (np. artykuł publicystyczny lub raport)


Forma aktywności

Łączna i średnia liczba godzin na zrealizowanie

aktywności


zajęć) 30 h sem.2 + 30 sem. 3


konsultacji, średnio na studenta) 6 h sem.2 + 6h sem. 3

Przygotowanie się do zajęć 15 h sem.2 + 15 h sem. 3

Przygotowanie projektów wypowiedzi

medialnych 9 h sem.1 + 9 h sem. 2

SUMA 60 h sem.2 + 60 h sem. 3

SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

DLA PRZEDMIOTU 4 ECTS (ćwiczenia)



1. K. Wolny- Zmorzyński, A.Kaliszewski. W. Furman, Gatunki dziennikarskie. Teoria, praktyka

język, WA i P, 2006.

2. M. Wojtak, Analiza gatunków prasowych, Wyd. UMCS 2008.

3. K. Wolny - Zmorzyński, W. Furman, Internetowe gatunki dziennikarskie. W Ai P. 2010

4. W. Godzic, Telewizja i jej gatunki, Universitas, Kraków 2004.

5. Z. Bauer, Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Uniwersitas, Kraków 2009

6. Z. Bauer, E. Chudziński (red) Dziennikarstwo i świat mediów, Ofic. Cracovia 1996. .

7. W. Pisarek (red,) , Słownik terminologii medialnej Universitas 2006.

8. K. Wolny, O poetyce współczesnego reportażu polskiego, Rzeszów 1991.

9. K. Wolny, Reportaż -jak go napisać?, Rzeszów 1996

10.S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku,

t. 2. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław 1993.

10.L. Olszański, Dziennikarstwo internetowe, WAIP, 2006


2.W. Bereś, K. Burnetko, Kapuściński: nie ogarniam świata, Warszawa 2007

3. Abecadło dziennikarza, (red.) A. Niczyperowicz, Poznań 1996.

4. .M. Kita, Wywiad prasowy. Język - gatunek - interakcja, Katowice 1998.

5.A. Magdoń, Reporter i jego warsztat, Kraków 1993.

6. J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

Efekty

kształcenia

Odniesienie

danego efektu do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu Treści programowe

Narzędzia

dydaktyczn

e

Sposób oceny

EK 1

K_W05, K_W10;

K_W14; K_U06;

K_U10

C1, Ćw. 1 -15 (sem.2)

Ćw. 1-15 (sem 3. ) 1-3

F1,P1

EK 2 K_W14; K_U06 C1,C2, C5

Ćw. 2, 8. (sem.2) 1-3

F1,2,

E

K_U04; K_U10,

K_U06; K_U09,

K_U14,

C1,C2, C3,

C4, C5 Ćw.2,3,7,8 (sem.3) 1-3 F2,P1,2

K

3

III. INNE PRZYDATNE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE





23 –w. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Gatunki dziennikarskie -Wykłady

Nazwa angielska: Genres in Journalism








Prowadzący przedmiot: dr hab. Ilona Biernacka-Ligięza



łącznie

II 15 15 1

Cel przedmiotu:

C1 –Zapoznanie z gatunkami dziennikarskim wypowiedzi prasowych, radiowych, telewizyjnych i

internetowych. oraz metodologiami ich badań.

C2 - Poznanie teoretycznych i praktycznych zagadnień dotyczących gatunków dziennikarskich;

ich funkcją, odmianami (także synkretycznych) oraz przeobrażeniami, jakim podlegały i

podlegają.

C3 – Kształtowanie umiejętności analizy gatunków informacyjnych, publicystycznych i

pogranicznych.

C4 - Zapoznanie z zagadnieniem asertoryczności wypowiedzi dziennikarskich.

C5 - Kształtowanie aktywnej postawy wobec publikowanych treści medialnych w obrębie

gatunków informacyjnych i publicystycznych.


Brak


EK 1 - Student zna pojęcia związane z wiedzą o gatunkach medialnych.

EK 2 - Student zna kryteria podziału gatunków dziennikarskich oraz podstawowe metody analizy

i interpretacji komunikatów medialnych z uwzględnieniem różnych stanowisk badawczych.

EK 3 – Student wie, jakie są poszczególne elementy strukturalne i kompozycyjne poszczególnych

gatunków dziennikarskich i ich odmian.

EK 4 - Student zna funkcje gatunków w dyskursie medialnym.

EK 5 - Student potrafi analizować komunikaty medialne pod względem strukturalnym,

pragmatycznym i językowym oraz zna mechanizmy przeobrażeń gatunków dziennikarskich.

Treści programowe:


godzin

W. 1, Wprowadzenie do wiedzy o gatunkach. Najważniejsze pojęcia i terminy. 2

Funkcje mediów i funkcje wypowiedzi dziennikarskich. Historia gatunków,

przeobrażenia, teraźniejszość. Metodologie badań.

W. 2

Podział wypowiedzi dziennikarskich na informacyjne i publicystyczne oraz

pograniczne. Analiza porównawcza. Zagadnienie asertoryczności

wypowiedzi dziennikarskich. 2

W. 3 - 4

Gatunki informacyjne. Charakterystyka, funkcje, stylistyka. Struktura,

kompozycja, język, obiektywizm. Cechy odmian prasowych, radiowych i

telewizyjnych, internetowych. 4

W.5

Gatunki publicystyczne. Charakterystyka, funkcje, stylistyka. Struktura,

kompozycja, język, obiektywizm. Odmiany prasowe, radiowe, telewizyjne,

internetowe. 4

W.6

Gatunki pograniczne i ich odmiany. Funkcje, cechy stylu, tendencje

przeobrażeń. Gatunki interaktywne. Hipertekst. Interaktywność telewizji,

radiu i prasie. 2

W.7 Kierunki przeobrażeń gatunkowych w dobie konwergencji mediów i

zmian technologicznych. 1

Suma godzin 15



2. foliogramy, przeźrocza, nagrania magnetofonowe, nagrania radiowe i telewizyjne


komputery.

Metody dydaktyczne

Wykład, projekt


P Egzamin ustny; praca pisemna






konsultacji, średnio na studenta) 6



SUMA 30


PRZEDMIOTU 1



1,K. Wolny- Zmorzyński, A.Kaliszewski. W. Furman, Gatunki dziennikarskie. Teoria, praktyka

język, WA i P, 2006.

2.M.Wojtak, Analiza gatunków prasowych, Wyd. UMCS 2008.

3. K. Wolny - Zmorzyński, W. Furman, Internetowe gatunki dziennikarskie. W Ai P. 2010

4. W. Godzic, Telewizja i jej gatunki, Universitas, Kraków 2004.

5. Z. Bauer, Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Uniwersitas, Kraków 2009

6. Z. Bauer, E. Chudziński (red) Dziennikarstwo i świat mediów, Ofic. Cracovia 1996. .

7. W. Pisarek (red,) , Słownik terminologii medialnej Universitas 2006.

8.K. Wolny, O poetyce współczesnego reportażu polskiego, Rzeszów 1991.

9..K. Wolny, Reportaż -jak go napisać?, Rzeszów 1996

10.L. Olszański, Dziennikarstwo internetowe, WAIP, 2006.

11.P. Stasiński, Poetyka i pragmatyka felietonu, Warszawa 1982.

12. S. Gajda, Gatunkowe wzorce wypowiedzi [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku,

t. 2. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław 1993.

13.A Rejter, Kształtowanie się gatunku reportażu podróżniczego w perspektywie stylistycznej i

pragmatycznej, Katowice 2000.


1..Polski esej, (red.) M. Wyka, Kraków 1991.

2.P. Stasiński, Poetyka i pragmatyka felietonu, Warszawa 1982.

3.W. Bereś, K. Burnetko, Kapuściński: nie ogarniam świata, Warszawa 2007

4.R. Kapuściński, Podróże z Herodotem, Kraków 2004.

5.R. Kapuściński, Wojna futbolowa (dowolne wydanie).

6. E. Hamingway: Artykuły i reportaże (dowolne wydanie)

K. Mroziewicz, Dziennikarz w globalnej wiosce, WAiP 2004

3. Abecadło dziennikarza, (red.) A. Niczyperowicz, Poznań 1996.

4. .M. Kita, Wywiad prasowy. Język - gatunek - interakcja, Katowice 1998.

5. 14.A. Magdoń, Reporter i jego warsztat, Kraków 1993.

9. J.Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

Efekty

kształcenia

Odniesienie danego efektu do

efektów zdefiniowanych dla



dydaktyczne

Sposób

oceny

EK 1

K_W10; K_W14

C1 – C5 W1 – W6 1,3 P

EK 2 K_W10, K_W14

C1 – C5 W1 – W6 1,3 P

EK 3 K_W10, K_W14

C1 – C5 W1 – W6 1,2,3 P

EK4

K_U01; K_W14;

K_U13; K_U14;

C1 – C5 W1, W7 1,2,3 P

EK5

K_U01; K_W14;

K_U13; K_U14;

K_U15

C1 – C5 W3 –W7 1,2,3 P


Nazwa przedmiotu/modułu: Organizacja eventów

Nazwa angielska: Organizing events

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna , specjalność:








Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz-Gryt



V 30 30 2

II Cel przedmiotu

C1 – poznanie rodzajów eventów zasad ich organizowania,

C2 - nabycie umiejętności planowania i realizowania projektów dotyczących imprez wizerunkowych,

C3 – przygotowanie do pracy w komórkach lub firmach zajmujących się PR.


Podstawowa wiedza z zakresu komunikacji społecznej i public relations.


EK 1 – Student zna rodzaje eventów i zasady ich organizowania.

EK 2 – Student umie zaplanować i zrealizować projekt dotyczący imprezy wizerunkowej.

EK 3 – Student jest przygotowany do pracy w komórkach lub firmach zajmujących się PR.


Forma zajęć: warsztat Liczba

godzin

Wr 1 Eventy w działaniach komunikacyjnych organizacji. Typy i cele imprez. Ewent a

marketing i PR. 2

Wr 2 Planowanie i realizowanie eventów. Aspekty organizacyjne, prawne i

wizerunkowe. 2

Wr 3 Konferencje i seminaria: cele, zasady organizowania, przykłady. 6

Wr 4 Imprezy okolicznościowe (jubileusz, drzwi otwarte): cele, zasady organizowania,

przykłady. 6

Wr 5 Targi: cele, zasady organizowania, przykłady. 6

Wr 6 Imprezy dla dziennikarzy, klientów, i pracowników. 2

Wr 7 Ewent a sytuacje kryzysowe. 2

Wr 8 Analiza projektów zaliczeniowych. Podsumowanie. 4

Suma godzin 30



2. prezentacje multimedialne, materiały audio-wizualne


komputery.


Problemowe, praktyczne :1) pokaz, 2) ćwiczenie, 3) dyskusja, 4) instruktaż.


F1 Praca indywidualna - analiza artykułów naukowych, materiałów badawczych (filmów,

publikacji, studiów przypadku)

F2 Praca w grupie - analiza przykładów dotyczących poszczególnych zagadnień,

prezentacje ukazujące omawiane zjawiska.

P Samodzielne przygotowanie projektu eventu dla wybranej firmy, organizacji lub

instytucji.


Forma aktywności



aktywności

Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) 30 h


studenta) 12 h

Przygotowanie się do zajęć 8 h

Przygotowanie indywidualnego projektu. 10 h

SUMA 60 h


PRZEDMIOTU 2



1. A. Drab, Marketing wystawienniczy, czyli jak odnieść sukces na targach, Warszawa 1995.

2. J. Kisiała, R. Jurczak, Poradnik wystawcy czyli 101 wskazówek dla organizatora: stanowiska

konferencyjnego, stoiska targowego, stanowiska degustacji, Kraków 1997.

3. D. Kreuter, Targowe techniki sprzedaży: pięć kroków do pozyskania nowych klientów podczas targów,

Warszawa 2004.

4. A. Kuca, Czy targi mają alternatywę?, Poznań 2000.

5. A. Pietkiewicz, Konferencje, Warszawa 1997.

6. B. Rozwadowska, Public relations. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa 2002.

7. A. Szymańska, Public relations w systemie zintegrowanej komunikacji marketingowej, Wrocław 2004.


1. J. Altkorn, Kształtowanie rynkowego wizerunku firmy, Kraków 2002.

2. K. Czyszewicz, Public relations w strategiach sprzedaży i promocji, Wrocław 1994.

3. A. Gregory (red.), Public relations w praktyce, Kraków 1997.

4. P. Kotler, Marketing. Analiza, planowanie, wdrażanie i kontrola, Warszawa 1999.

5. J. Olędzki, D. Tworzydło (red.), Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, Warszawa 2006.

6. S. Oliwer, Strategia public relations, Warszawa 2005.

7. M. Regester, J. Larkin, Zarządzanie kryzysem, Warszawa 2005.



Efekty

kształcenia




Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1

K_W13 C 1

Wr 1, Wr 3,

Wr 4, Wr 5,

Wr 6 1,2,3 1,2,3,4 F1, F2, P

EK 2 K_U14, K_U16 C 2 Wr 2 – 8 1,2,3 1,2,3,4 F1, F2, P

EK 3 K_K02, K_K05 C 3 Wr 2 – 8 1,2,3 1,2,3,4 F1, F2, P


Brak


Brak


Nazwa przedmiotu/modułu: Techniczne zagadnienia pracy w studiu radiowym / Kształcenie

zawodowe

Nazwa angielska: Technical aspects of work in the radio studio

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna, specjalność: kreowanie

wizerunku i reklama




Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze, Wydział Nauk

Humanistycznych i Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji

Społecznej

Prowadzący przedmiot: mgr inż. Marcin Rajkowski



3 15 15 1

II Cel przedmiotu

C1 – Poznanie zasad i specyfiki pracy w studiu radiowym

C2 – Umiejętność swobodnego posługiwania się sprzętem będącym na wyposażeniu radiowego studia emisyjnego

C3 – Umiejętność sprawnego posługiwania się podstawowym programem emisyjnym wykorzystywanym w stacjach

radiowych oraz oprogramowania pomocniczego

C4 - Umiejętność współpracy z realizatorem programu w zakresie prowadzenia programu

C5 – Umiejętność samodzielnej realizacji fragmentów programu radiowego


brak


EK 1 –Student zna w podstawowym zakresie warsztat pracy i uwarunkowania dziennikarza radiowego

EK 2 - Student ma umiejętności pozwalające obsługiwać studyjny i mobilny sprzęt dziennikarski, oraz organizować

pracę w prasowym, radiowym

EK 3 – Jest dobrze przygotowany do wprowadzania w życie zawodowe poznanych technik i narzędzi,


Forma zajęć: warsztaty Liczba

godzin

W1 Regulamin pracy w studiu radiowym. Charakterystyka pracy realizatora programu radiowego oraz

prezentera. Elementy wyposażenia studia radiowego oraz zasady BHP w studiu radiowym. 2

W2 Rodzaje sprzętu stanowiącego wyposażenie typowego studia radiowego oraz jego zastosowanie.

Podstawowe zasady i techniki obsługi w.w. sprzętu. 2

W3 Konsoleta emisyjna oraz urządzenie wejścia/wyjścia jako podstawowy warsztat pracy prezentera i

realizatora programu radiowego. 2

W4 Oprogramowanie do realizacji emisji programu radiowego DynaMix oraz moduły Newsroom,

selekcjoner, analiza emisji. 2

W5 Oprogramowanie narzędziowe wspomagające emisję programu radiowego m.in. Szpieg emisji, 2

Samplitude, SimpleCast.

W6

Samodzielna realizacja fragmentów programu radiowego z wykorzystaniem programu emisyjnego

DynaMix – Wykorzystanie Jinglownicy, ustawianie playlisty głównej, okna miksów. Planowanie

emisji reklam oraz własnych materiałów dźwiękowych. 2

W7

Samodzielna realizacja fragmentów programu radiowego z wykorzystaniem programu emisyjnego

DynaMix, hybrydy telefonicznej oraz odtwarzaczy studyjnych i szpiega emisji – Miksowanie źródeł

dźwięku typu. Programy emisyjny, odtwarzacze studyjne. Wykorzystanie hybrydy telefonicznej do

kontaktu ze słuchaczami. Rejestracja i odsłuch emitowanego programu z wykorzystaniem tzw.

Szpiega emisji.

2

W8 Podsumowanie wiedzy, umiejętności zdobytych podczas warsztatów. 1

Suma godzin 15


1. Dokumentacja techniczna sprzętu i oprogramowania.

2. Urządzenia interkomunikacyjne (rzutnik multimedialny, komputer).

3. Sprzęt będący na wyposażeniu studia radiowego

4. Oprogramowanie będące na wyposażeniu studia radiowego.

5. Podręczniki, materiały przygotowywane przez prowadzącego.


1. Pokaz z objaśnieniem.

2. Ćwiczenia praktyczne.

3. Praca w grupach.


F Testy praktyczne.

P Realizacja fragmentu pasma programowego.


Forma aktywności



aktywności


Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie konsultacji, średnio na studenta) 6


SUMA 30

SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA PRZEDMIOTU 1



1. Instrukcja obsługi systemu emisyjnego DYNA MIX

2. Podręcznik użytkowania konsolety emisyjnej SPUNDCRAFT RM105

3. Podręcznik użytkownika odtwarzacza studyjnego TASCAM CD-500

4. Podręcznik użytkownika urządzenie kompresor/limiter DBX 166XS

5. Podręcznik użytkownika hybrydy telefonicznej TELOS ONE

6. Instrukcja obsługi oprogramowania MAGIX SAMPLITUDE 11 EDU

7. Instrukcja obsługi oprogramowania Spacial Audio SimpleCast

8. Instrukcja obsługi oprogramowania Spacial Audio SamBroadcaster

9. Materiały dydaktyczne przygotowane przez prowadzącego umieszczone na stronie internetowej.



Efekty

kształcenia





dydaktyczne

Metody

dydaktyczne

Sposób

oceny

EK 1 K_W14, K_U13, K_K02 C1 W1 1,2,3,4 1,2,3 F

EK 2 K_W12,K_U14,K_K02 C2,C3,C4,C5 W2,W3,W4,W5,W6,W7 1,3,5 1,2,3 F

EK 3

K_

K_W12,K_U13,K_U17

,K_K02

C2,C4,C5 W6,W7,W8 1,3,5 1,2,3 F


-






26-w. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Dziennikarskie źródła informacji

Nazwa angielska: Sources of Information in Journalism


Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie, specjalność:

kreowanie wizerumku






Prowadzący przedmiot: dr Oliwia Tarasewicz-Gryt



4 15 15 1

II Cel przedmiotu

C1 – Znajomość najważniejszych zagadnień dotyczących definiowania i typologizowania źródeł

użytecznych w zawodzie dziennikarskim, a także aspektów prawnych z tym związanych.

C2 – Znajomość podstawowych źródeł historycznych, literatury, internetowych, PR, związanych z

dziennikarstwem śledczym i innych (np. osobowych) niezbędnych w codziennej pracy dziennikarskiej.

C3 – Wiedza z zakresu etycznych aspektów praktyki dziennikarskiej związanej ze źródłami informacji.

C4 – Umiejętność pozyskiwania informacji zgodnie z procedurami postępowania z różnymi rodzajami

źródeł; umiejętność analizy źródeł w materiałach dziennikarskich.

C5 – Umiejętność wykorzystania różnorodnych źródeł informacji w praktyce dziennikarskiej oraz ich

krytycznej oceny i weryfikacji.


Brak


EK 1 –Student posiada wiedzę o źródłach informacji dziennikarskiej, definiuje je oraz wymienia ich

rodzaje; zna aspekty prawne związane ze zdobywaniem informacji.

EK 2 – Student zna zasady dziennikarskiej etyki zawodowej, rozumie wartość i potrzebę etyki zawodowej

w pracy ze źródłami informacji dziennikarskiej i wykorzystuje ją w praktyce swojej aktywności

dziennikarskiej, ma świadomość etycznych problemów występujących w fazie zbierania

materiałów.

EK 3 – Student w swoich wypowiedziach dostrzega i porównuje charakterystyczne cechy poszczególnych

źródeł informacji dziennikarskiej w materiałach dziennikarskich

EK 4 - Student ma umiejętność sprawnego i szybkiego pozyskiwania informacji zgodnego z określonymi

procedurami postępowania z różnych rodzajów źródeł, w tym baz danych

EK 5 – Student ma umiejętność korzystania z obserwacji o otaczającej rzeczywistości; umiejętność

nawiązywania kontaktów z ludźmi mogącymi inspirować do podejmowania ciekawych tematów.

EK 6 - Student w swoich samodzielnych wypowiedziach oraz w pracy grupowej potrafi odpowiednio

dobrać i wykorzystać różnorodne źródła pozyskiwania informacji dziennikarskiej, uprzednio

krytycznie je oceniając i weryfikując; potrafi oceniać w tym zakresie pracę własną na tle prac

wykonanych przez innych studentów i rozumie, które z poznanych przez niego treści wymagają

dalszego doskonalenia.



godzin

W1

Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura), specyfika źródeł informacji w

dziennikarstwie ogólnym, specjalistycznym, śledczym na wybranych przykładach. Prawo do

zdobywania informacji w prawie polskim 2

W2

Etyka jako podstawa warsztatu profesjonalnego dziennikarstwa. Ochrona danych

osobowych/ochrona dóbr osobistych/ochrona prawa do prywatności. Strategie szukania i zasady

dostępności źródeł dla dziennikarzy. Jak przezwyciężać trudności w pracy researchera. Przykłady. 2

W3

Weryfikacja źródeł. Zasada double-check i inne w pracy dziennikarza. Najsłynniejsze

błędy w weryfikacji źródeł.

Dziennikarz a źródła historyczne, historyczne bazy danych (w tym: statystyki i opracowania

naukowe instytutów badawczych, bilanse i raporty gospodarcze, sprawozdania instytucji

publicznych, akty prawne), przykłady praktyki dziennikarskiej, weryfikacja faktów na podstawie

źródeł historycznych

2

W4 Praca z informatorem na najsłynniejszych przykładach z historii dziennikarstwa

światowego i polskiego. 2

W5

Źródła internetowe w praktyce dziennikarskiej, internetowe bazy danych, weryfikacja faktów na

podstawie źródeł internetowych. 2

W6

Źródła dziennikarstwa śledczego; przykłady praktyki dziennikarskiej, weryfikacja faktów na

podstawie różnych źródeł 2

W7

Jak korzystać z materiałów PR? przykłady praktyki dziennikarskiej, weryfikacja materiałów PR.

Przecieki kontrolowane a przecieki niekontrolowane, cechy charakterystyczne przecieku (tzw.

leaks) i jego historia

2

W8 Podsumowanie zajęć w aspekcie wiedzy, umiejętności. Najważniejsze zasady w pracy researchera,

które trzeba zapamiętać. 1

Suma godzin 15


1. podręczniki i teksty przedmiotowe

2. nagrania radiowe i telewizyjne, inne archiwalne materiały dziennikarskie i około

dziennikarskie


komputery.


1. Dyskusja, 2. Projekt


F1. Indywidualna wypowiedź ustna (dyskusja)

P1. Indywidualna wypowiedź pisemna (test wyboru)


Forma aktywności



aktywności



studenta) 6



SUMA 30




1. Boyd A., (2006), Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne, Warszawa.

2. Sobczak J., (1992), Prawo prasowe. Komentarz, Warszawa-Poznań.

3. Gierula M. (red.), (2006), Współczesny dziennikarz i nadawca, Sosnowiec.

4. Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Dziennikarskie źródła informacji. Warszawa 2009.

5. Palczewski M., Worsowicz M. (red.), (2006) Dziennikarstwo śledcze. Teoria i praktyka w Polsce,

Europie i Stanach Zjednoczonych, Łódź.

6. Warecki W., Warecki M. (2006), Co wpływa na dziennikarzy. I na co mają wpływ dziennikarze?,

Warszawa

7. Spark D. (2007), Dziennikarstwo śledcze. Studium techniki, Kraków,

8. Czasopisma: „Press”, „Studia Medioznawcze”


1. ABC dziennikarstwa, (2002), Warszawa.

2. Buksiński T., (1982), Metodologiczne problemy uzasadniania wiedzy historycznej, Warszawa-Poznań.

3. Buksiński T., (1991), Zasady i metody interpretacji tekstów źródłowych, Poznań.

4.Dziennikarstwo i świat mediów, red. Z. Bauer, E. Chudziński, (2000), Kraków.

5. Gogołek W. (2006),, Technologie informacyjne mediów, wyd. II., Wrocław

6. Ihnatowicz I., Biernat A., (2003), Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa.

7. Kula M., (2002), Nośniki pamięci historycznej, Warszawa.

8. Urbańczyk S., (1967), Słowniki ich rodzaje i użyteczność, Warszawa.

9. Wańkowicz M., Karafka La Fontainea. T. 1 (Kraków 1972) i T. 2. (Kraków 1984)

10. Wimmer R.D., Dominick J.R., (2008), Mass media. Metody badań, Kraków.

11. Musiał F. (red.), (2006), Wokół teczek bezpieki – zagadnienia metodologiczno-źródłoznawcze,

Kraków.



Efekty

kształcenia




Cele przedmiotu Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody

dydaktyczne

Sposób

oceny

EK 1 K_W06;K_W10;K_U05; K_01 C1;C2 W.1-2 1,2,3 1, 2 F1,P1

EK 2 K_W09;K_W10;K_U0;

K_K01;K_K02 C1;C2 W.1-2 1,2,3 1, 2 F1, P1

EK 3 K_U09 C1;C2;C3:C4 W.1, 3-7 1,2,3 1, 2 F1, P1

EK 4 K_W10;K_U09:K_U08;K_U12 C1;C2; C3; C4 W.1-7 1,2,3 1, 2 F1, P1

EK 5 K_U12;K_K04;

K_K05;K_K08 C1;C2;C3;C4;C5

W.1-8 1,2,3 1, 2 F1, P1

EK 6 K_W10;K_U09; K_U08;

K_U12; K_K04; K_K10 C1;C2;C3;C4;C5

W.1-8 1,2,3 1, 2 F1, P1


W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania opanowanych

przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację precyzującą, jaką notę

można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu



laboratorium itp.*

27-w.

27-ćw. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Historia Mediów

Nazwa angielska: History of Media

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna,

specjalność: kreowanie wizerunku





Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i

Społecznych, Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji

Społecznej

Prowadzący przedmiot: Dr Katarzyna Giereło-Klimaszewska



1 30 15 45 3

II Cel przedmiotu

C1 – Znajomość najważniejszych etapów rozwoju mediów w Polsce i na świecie (prasy, radia, telewizji,

nowych mediów) w aspekcie technicznym, ekonomiczno-politycznym, prawnym i społecznym

C2 - Znajomość najważniejszych tytułów prasowych i programów radiowo- telewizyjnych,

najważniejszych nowych mediów oraz znaczących osobistości dziennikarskich określających tendencje

rozwoju mediów i dziennikarstwa w poszczególnych epokach

C3 – Umiejętność rozumienia i analizy procesu kształtowania się i rozwoju mediów jako społecznych

instrumentów utrwalania i przekazywania informacji w czasie i przestrzeni

C4 – Umiejętność rozumienia ogólnych prawidłowości i zależności między historią prasy i

dziennikarstwa a historią polityczno-ekonomiczną i historią literatury

C5 – Umiejętność oceny znaczenia mediów dla rozwoju cywilizacyjnego społeczeństw oraz systemów

politycznych i ekonomicznych

C6 – Rozumienie wartości i użyteczności myślenia historycznego: umiejętność rozpatrywania zjawisk z

zakresu rozwoju komunikacji społecznej w kontekście historycznym oraz znajdowania kontekstów

historycznych bieżących wydarzeń


Wiedza historyczna z zakresu szkoły średniej (historia Polski i świata)

Wiedza o społeczeństwie zakresu szkoły średniej


EK 1 – Student ma podstawową wiedzę o poszczególnych etapach rozwoju mediów w Polsce i na

świecie w aspekcie technicznym, ekonomiczno-politycznym, prawnym i społecznym

EK 2 – Student zna genezę, rozwój i znaczenie najważniejszych mediów w poszczególnych okresach,

ma podstawową wiedzę o najważniejszych osobistościach dziennikarskich i medialnych

określających tendencje w rozwoju dziennikarstwa i mediów w poszczególnych okresach

EK 3 – Student dostrzega i rozumie rolę mediów jako instrumentów przekazywania i utrwalania

informacji w poszczególnych okresach historycznych; docenia ich znaczenie w przekazie

tradycji i dziedzictwa narodowego oraz ich znaczenie dla wolności słowa; potrafi poprzez

egzemplifikację uzasadnić swoje tezy w formie pisemnej

EK 4 – Student rozumie i potrafi uzasadniać społeczną ważność funkcji przekazywania i utrwalania

informacji poprzez media, zwłaszcza w wymiarze tradycji i dziedzictwa narodowego oraz

wolności słowa, rozumie odpowiedzialność mediów za budowanie tożsamości społeczeństwa

oraz za zachowanie dziedzictwa kulturowego swojego regionu, kraju i Europy;

EK 5 – Student znajduje powiązania między rozwojem społecznym a rozwojem mediów w wymiarze

ekonomicznym, politycznym, kulturalnym w poszczególnych epokach; operuje przykładami

uzasadniającymi swoje wnioskowanie;

EK 6 - Potrafi samodzielnie przygotować i zrealizować wypowiedź ustną i pisemną z zastosowaniem

argumentacji historycznej z zakresu historii mediów dotyczącą tematów dawnych i

współczesnych. Potrafi weryfikować własną wiedzę, uzupełniać i doskonalić ją


Forma zajęć: Wykład Liczba

godzin

W1

Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura); historia prasy –

definicja, definicja mediów, znaczenie znajomości procesu historycznego.

Pierwociny prasowe; prasa ulotna w Polsce i na świecie; kalendarze, gazety

seryjne, pisane, pisma międzynarodowe

2

W2 Istota wynalazku Gutenberga, pierwsze druki. 4

W3

Narodziny prasy w Europie i Ameryce Płn., uwarunkowania społeczne,

polityczne i kulturowe; czynniki, które wpłynęły na rozwój prasy

nowożytnej (hasła Renesansu, odkrycia geograficzne, Reformacja, rozwój

handlu, rozwój miast i mieszczaństwa); historia cenzury w Europie (Anglia,

Niemcy, Francja), historia reklamy, pierwsze periodyki, chronologiczne

omówienie rozwoju periodyków w Europie (1605 – Holandia, 1609 Niemcy,

1622 – Anglia, 1631 – Francja, 1661 – Polska); czasopisma moralne (Anglia,

Polska, Niemcy);

2

W4 Komunikowanie na odległość - od sygnałów ogniowych po telegrafy

iskrowe, agencje telegraficzne. Agencje prasowe. 3

W5 Narodziny epoki radia. Kształtowanie się rynku medialnego. 3

W6 Prasa w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym; prasa polska w okresie

II wojny światowej; 2

W7 Media w II wojnie światowej. Rewolucja medialna. I epoka telewizji.

3

W8 Prasa polska w latach 1944-1968. Rozwój radia i telewizji. 3

W9 Prasa polska po roku 1989. Zmiany w radiu i telewizji. Zmiany na rynku

medialnym. 2

W 10 Zmiany technologiczne a zmiany w zawodzie dziennikarskim. Wybitne

osobowości dziennikarskie. 2

W 11 Komputer osobisty i Internet. Media a społeczeństwo sieć. 2

W 12 Podsumowanie zajęć w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji 2

Forma zajęć: ćwiczenia

Ćw. 1

Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura), ewolucja pisma,

czym i na czym pisano; szczegółowe omówienie najstarszych gazet na

świecie.

2

Ćw. 2

Wynalazki, które umożliwiły rozwój mediów (prezentacja studentów).

Przykłady pierwszych druków; szczegółowe omówienie etapów „produkcji”

Biblii Gutenberga;

2

Ćw. 3

Prezentacje studentów dotyczące rozwoju poszczególnych typów mediów w

zależności od tematyki (segmentu) – cz. 1. Szczegółowe omówienie

pierwszej gazety periodycznej w Polsce – „Merkuriusza” jako projektu

perswazyjno-informacyjnego, analiza jego treści i formy.

2

Ćw. 4.


zależności od tematyki (segmentu) – cz. 2 (prasa sportowa, prasa kobieca).

Powstawanie prasy kobiecej. Pierwsze reklamy prasowe. Szczegółowe

omówienie archiwalnych materiałów – numerów „Twojej Przyjaciółki” z lat

30 XX w.

2

Ćw. 5


zależności od tematyki (segmentu) – cz. 3 (sylwetki najwybitniejszych

dziennikarzy polskich). Prasa brytyjska – The Times, The Economist –

analiza materiałów poświęconych historii tych tytułów, koncepcji ich

wydawania, zasad panujących w redakcjach.

2

Ćw. 6

Proces tabloidyzacji na przykładzie prasy amerykańskiej (Hearst, Pulitzer),

rozwój dziennikarstwa a potrzeba stworzenia public relations. „Prasa żółta”.

Prasa niemiecka – FAZ i Bild – porównanie, wskazanie na charakterystyczne

cechy tabloidu.

2

Ćw. 7


zależności od tematyki (segmentu) – cz. 4 (najsłynniejsze programy TV).

Oglądanie fragmentów Studia 2, Wywiadów Ireny Dziedzic, Sondy.

2

Ćw. 8 Podsumowanie zdobytych umiejętności i kompetencji 1

Suma godzin 45


1 Podręczniki, teksty przedmiotowe, teksty źródłowe, archiwalia

2 Materiały audio i wideo, prezentacje multimedialne

3 rzutnik multimedialny, komputery.


1. Wykład

2. Analiza materiałów

3. Praca grupowa

4. Przygotowywanie i wygłaszanie przez studentów prezentacji multimedialnych

na zadany temat


F1./ Ćw. Indywidualne formy wypowiedzi pisemnych

F2./Ćw. Indywidualne lub w małych grupach formy wypowiedzi multimedialnych

P1./Ćw Sprawdzian końcowy weryfikujący

P2/W Egzamin - test sprawdzający


Forma aktywności



aktywności



na studenta) 18

Przygotowanie się do zajęć (ćwiczenia) 9

Przygotowanie indywidualnego projektu - prezentacja 9

Przygotowanie się do egzaminu 9

SUMA 90




Bajka Z., (2008), Historia mediów, Kraków.

Chudziński E. (red.), Słownik wiedzy o mediach, (2007), Kraków

Goban Klas T., (2001), Zarys historii i rozwoju mediów, Warszawa.

Habielski R., Polityczna historia mediów w Polsce w XX wieku, Warszawa 2009.

Kozieł A., (2003), Za chwilę dalszy ciąg programu… Telewizja Polska czterech dekad 1952-1989,

Warszawa.

Łojek J., Myśliński J., Władyka W., (1988) Dzieje prasy polskiej, Warszawa.

Wolert W. ( 2005), Szkice z dziejów prasy światowej, Universitas, Kraków


Adamowski J., (2005), Narodziny czwartej władzy. Geneza i rozwój brytyjskiego systemu medialnego,

Warszawa.

Briggs A., Burke P. (2010) Społeczna historia mediów. Od Gutenberga do Internetu. Warszawa

Encyklopedia wiedzy o prasie, Maslanka J. (red.), (1976), Wrocław.

Szyndler B., (1993), Dzieje cenzury w Polsce do 1918 roku, Kraków.

XI TABLICA POWIĄZAŃ EFEKTÓW PRZEDMIOTOWYCH I KIERUNKOWYCH Z

CELAMI PRZEDMIOTU W ODNIESIENIU DO METOD ICH WERYFIKACJI

Efekty

kształcenia


efektów zdefiniowanych dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 K_W05;K_W02 C1 W1-W11; 1;2;3 1 P2

EK 2 K_W04;K_W02 C2 W1-W11; 1;2;3 1 P2

EK 3 K_K11;K_W05 C3;C4;C5 W1-W11; 1;2;3 1-4 P2

EK 4 K_K03;K_K07;K_W04;K_U07 C4;C5;C7 Ćw2-Ćw 7 1;2;3 2-4 F

EK 5 K_K07;K_K11;K_U05 C1;C4 Ćw2-Ćw 7 1;2;3 1-4 F

EK 6 K_U12;K_K03 C4;C6;

C8 Ćw1-Ćw 7 1;2;3 2-4 F;P1


Wiedzę zdobytą dzięki wykładom i literaturze weryfikuje sprawdzian, składający się z pytań otwartych i

testu wyboru. Test pozwala wykazać, w jakim stopniu student opanował wiedzę na temat

poszczególnych etapów rozwoju mediów polskich i w jakim stopniu dostrzega różnego rodzaju relacje

pomiędzy historią kraju, literatury, rozwojem społeczeństwa a rozwojem mediów. Sprawdzian wykazuje

też, czy student potrafi zidentyfikować wybranych dziennikarzy i przyporządkować ich do określonej

epoki w historii mediów. Test pozwala tez zweryfikować w jakim stopniu student docenia znaczenie

mediów w tradycji i historii i czy rozumie ich znaczenie dla wolności słowa, służą temu pytania m. in. o

cenzurę, czas jej obowiązywania i zniesienia.

Umiejętności i kompetencje zdobyte na ćwiczeniach prowadzący weryfikuje na podstawie

1. Prezentacji multimedialnych przygotowanych przez studentów w grupach (każda grupa realizuje

temat wyznaczony przez prowadzącego, przedyskutowany w grupie i ewentualnie

zmodyfikowany tak, by student zyskał większą motywację do realizacji tematu (np. dlatego że

rozwija to jego zainteresowania konkretnym segmentem prasy lub typem medium).

2. Sprawdzianu na zakończenie ćwiczeń, w których wskazuje, jakie wynalazki miały wpływ na

rozwój mediów i jaki jest związek pomiędzy rozwojem mediów i ważnymi wydarzeniami

historycznymi oraz społecznymi (np. komunizm, cenzura); opisuje wybranych dziennikarzy wraz

z uzasadnieniem wyboru. Sprawdzian weryfikuje też informacje zdobyte podczas samodzielnego

omawiania i analizowania poszczególnych tytułów. Sprawdza umiejętność rozumienia na czym

polega jakość dziennikarstwa, medium, tekstu – dzięki pytaniom o trzy typy czasopism – elitarne

i tabloidowe.



laboratorium itp.

28-w.


Nazwa przedmiotu/modułu: Etyka zawodowa

Nazwa angielska: Professional Ethics









Prowadzący przedmiot: dr Janusz Maj



Łącznie ECTS

3 15 15 30 2(1w+1wr)

II Cel przedmiotu

C1 – Uzyskanie podstawowej wiedzy z zakresu podstawowych pojęć etyki ogólnej i etyki

nowoczesnych massmediów.

C2 – Zdobycie wiedzy dotyczącej współczesnych stanowisk kształtujących myślenie etyczne oraz

dylematów moralnych oraz konsekwencji jakie z nich wynikają.

C3 – Poznanie obowiązujących regulacji etycznych dotyczących reklamy, public relations i

funkcjonowania nowych mediów w przestrzeni publicznej.

C4 – Uświadomienie złożoności problemów moralnych związanych z pracą w zakresie kreowania

wizerunku i reklamy.


Student powinien posiadać wiedzę ogólną z dziedziny filozofii.


EK 1 – Student zna i rozumie podstawowe pojęcia z dziedziny etyki, ma usystematyzowaną wiedzę

ogólną z zakresu etyki oraz potrafi ją zastosować w public relations i reklamie.

EK 2 – Student ma uporządkowaną wiedzę szczegółową na temat zasad i norm etycznych, potrafi się

nią posługiwać w praktyce zawodowej i medialnej z uwzględnieniem współczesnych mediów

oraz kreowania wizerunku i reklamy.

EK 3 – Student zna i identyfikuje główne koncepcje etyczne, dostrzega i rozumie etyczny kontekst

przekazu wizerunkowego i reklamowego.

EK 4 – Student uwzględnia i potrafi stosować w swej działalności zawodowej podstawowe regulacje

etyczne w zakresie public relations oraz reklamy w świecie współczesnym.

EK 5 – Student docenia wagę refleksji etycznej związanej z funkcjonowaniem człowieka w życiu

odnoszącym się do wykonywanego zawodu oraz jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa

w konstruowaniu i wdrażaniu kodeksu etycznego w dziedzinie public relations i reklamy.

EK 6 - Student ma świadomość wpływu działań w dziedzinie public relations oraz reklamy na

kształtowanie opinii i zachowań odbiorców oraz brania odpowiedzialności za podjęte decyzje w

działalności profesjonalnej.


Forma zajęć: wykład Liczba godzin

W. 1 Etyka ogólna, (podstawowe pojęcia, etyka, moralność) rys historyczny 2

W. 2

Etyka ogólna i etyki zawodowe (etyka public relations i reklamy) 2

W. 3 Utylitaryzm etyczny, deontologia mediów a kreowanie wizerunku i

reklamy 2

W. 4, W. 5 Medialna kultura popularna. Wzory kultury, tożsamości 4

W. 6 Etyka komunikacji, public relations i reklama 2

W. 7 Praktyki konsumpcyjne, a nowe media 2

W. 8 Postmodernizm i figuratywność 1

Suma godzin 15

Forma zajęć: warsztat Liczba godzin

Wr. 1 Wolność słowa i odpowiedzialność etyczna w kreowaniu wizerunku i

reklamy 2

Wr. 2 Dążenie do prawdy, maksymalizacja interesów, nieuczciwa

konkurencja, budowanie pozytywnego wizerunku firmy 2

Wr. 3 Tabloidyzacja mediów i retoryka języka reklamy 2

Wr. 4 Kultura globalna, public relations 2

Wr. 5 Nowe media – pluralizm/współczesny panopticon 2

Wr. 6 Relatywizm moralny, społeczeństwo sieci, mediów, opinii i reklamy 2

Wr. 7

Kodeksy etyki zawodowej: Kodeks Etyki dziennikarskiej SDP, Kodeks

Etyki Polskiego Stowarzyszenia Public Relations, Polska Karta Przejrzystości

Relacji, Kodeks etyki reklamy (analiza wybranych fragmentów)

2

Wr. 8 Dyskusja na temat efektów uzyskanych przez studentów podczas

warsztatów. Ocena końcowa 1

Suma godzin 15


1. Podręczniki i teksty źródłowe

2. Laptop, tablet

3. Urządzenia interkomunikacyjne (tablica interaktywna, rzutnik multimedialny)


1. Podająca – wykład informacyjny, objaśnienie

2. Problemowa – wykład problemowy, aktywizujący

3. Percepcyjno-oglądowa


W/ Fr Obecność

W/P Końcowe zaliczenie pisemne – esej spełniający wymogi tekstu naukowego (plan pracy,

literatura, przypisy), (teza, argumentacja, wnioski)

F1/Wr Obecność, aktywność, analiza tekstów, prezentacja

Wr/P Kolokwium (esej) – projekt zespołowy




Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie zajęć) W 15 Wr 15


średnio na studenta) W 6 Wr 6

Przygotowanie się do zajęć W 4 Wr 4

Przygotowanie zasad pisania tekstu naukowego, kolokwium,

prezentacji W 5 Wr 5

SUMA W 30 W 30


PRZEDMIOTU W 1 Wr 1


Literatura podstawowa

A. Andrzejuk (red.), Zagadnienie etyki zawodowej, Warszawa 1998.

C-J. Bertrand, Deontologia mediów, Pax 2007.

J. Baudrillard, Społeczeństwo konsumpcyjne, jego mity i struktury, Warszawa 2006.

E. Hope, Etyka w zawodzie public relations, Warszawa 2013.

A. Kaliszewski, Główne nurty w kulturze XX i XXI wieku. Podręcznik dla studentów dziennikarstwa i

komunikacji społecznej, Warszawa 2012.

T. Kononiuk, Etyczne dziennikarstwo. Ewolucja deontyczna zawodu, Warszawa 2015.

P. Lewiński, Retoryka reklamy, Wrocław 1999.

N. Luhmann, Realność mediów masowych, Wrocław 2009.

J. Pleszczyński, Etyka dziennikarska, Warszawa 2007.

F. Ricken, Etyka ogólna, Kęty 2001. K. Stasiuk, Etyka public relations i reklamy jako etyka komunikacji, w: (red.) T. Goban- Klas, Komunikacja

Marketingowa. Kształtowanie społeczeństwa konsumpcyjnego, Radom 2006. Teksty źródłowe z etyki


P. Czarnecki, Etyka mediów, Warszawa 2009.

J. Jastrzębski, Na rynku wartości. O mediach i etyce dziennikarskiej, Wrocław 2009.

E. Nowak, K. M. Cern, Ethos w życiu publicznym, Warszawa 2008, (R. I. C., Media publiczne w społeczeństwie

informacyjnym).

1. W.L.Rivers, C. Mathews, Etyka środków przekazu, Warszawa 1995.

P. Singer (red.), Przewodnik po etyce, Warszawa 1998. K. Wójcik, Public Relations, Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2009.

W. Wątroba, Społeczeństwo konsumpcyjne, Wrocław 2009. P. Vardy, P. Grosch, Etyka, Poznań 2013. Dziennikarski Kodeks Obyczajowy SDRP; Kodeks Etyki dziennikarskiej SDP; Karta etyczna mediów polskich;

Vademecum dziennikarstwa BBC, Kodeks Etyki Polskiego Stowarzyszenia Public Relations, Polska Karta

Przejrzystości Relacji, Kodeks etyki reklamy.



Efekty

kształcenia

Odniesienie danego

efektu do efektów

zdefiniowanych dla


Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 K_W01 C1, C2 W.1, W. 2,

W.3, W.6, 1,2,3 1,3 F, P

EK 2 K_W03, K_W09 C1, C2,

C3

W. 2, W.3,

W.7, 1,2,3 1,2,3 F, P

EK 3 K_U01, K_U03 C1, C2

W.1, W.2,

W.3, W. 4,

W. 5

1,3

1,2,3 F, P

EK 4 K_U09 C3, C4

W.6, W.8

1,2,3

1,2,3

F, P

EK 5 K_K02, K_K06 C2, C3,

C4

W.4, W.5,

W.6, W.7

1,2,3

1,2,3 F

EK 6 K_K03 C2, C3,

C4

W.3, W.6,

W.7

1,2,3

1,2,3

F


brak


brak


Nazwa przedmiotu/modułu: Prawo mediów

Nazwa angielska: Media Legal System

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna.

Specjalność – kreowanie wizerunku i reklama


Profil studiów praktyczny



Górze, Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych,

Zakład Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

Prowadzący przedmiot: dr Adam Banaszkiewicz



II 15 15 1

II Cel przedmiotu

C1 – Zapoznanie studentów z podstawowymi normami prawnymi regulującymi działania mediów

masowych w Polsce, wolności prasy i innych mediów, zwłaszcza elektronicznych. Praw i obowiązków

właścicieli mediów i dziennikarzy oraz prawa obywateli do informacji.

C2 –Zapoznanie z orzecznictwem sądów polskich , Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Praw

Człowieka w zakresie prawa mediów.

C3 – Nabycie przez studentów umiejętności w zakresie poprawnego analizowania i rozumienia zapisów

prawa prasowego oraz korzystania w praktyce z jego zapisów.

C4 – Student posiada umiejętność współpracy i integracji podczas realizacji zadań zespołowych

wykorzystujących wiedzę z zakresu prawa prasowego.


1. Znajomość przedmiotu Podstawy prawa.


EK 1 – Student zna podstawowe pojęcia z zakresu prawa mediów rozumie związki i relacje

zachodzące pomiędzy nimi tak w Polsce jak i na świecie.

EK 2 – Student zna najważniejsze dylematy etyczne współczesnych mediów oraz rolę etyki

zawodowej.

EK 3 – Student potrafi posługiwać się zasadami i normami prawnymi w podejmowaniu działalności

medialnej i okołomedialnej.

EK 4 – Student potrafi współpracować i realizować zadania zespołowe i koncepcje wymagające

współdziałania.

EK 5 – Student dostrzega konieczność wdrażania etycznych rozwiązań i uświadamia sobie własną

odpowiedzialność za podejmowanie decyzje w zakresie prawa mediów.



godzin

ĆW 1 Zajęcia wprowadzające. Pojęcie i elementy składowe oraz prawne podstawy (funkcjonowania)

prawa medialnego w Polsce. 2

ĆW 2 Wolność prasy w prawie polskim i w prawie międzynarodowym. 2

ĆW 3 Prawo prasowe - prawa i obowiązki dziennikarzy. 2

ĆW 4 Prawo prasowe – organizacja działalności prasowej. Sprostowania, komunikaty i ogłoszenia. 2

ĆW 5

Prawo prasowe – odpowiedzialność za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem

materiału

prasowego. Postępowanie w sprawach prasowych. 2

ĆW 6 Organizacja działalności wydawniczej w Polsce. 2

ĆW 7 Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji. Organizacja działalności radiowej i

telewizyjnej w Polsce. 2

ĆW 8 Podsumowanie wiedzy i umiejętności uzyskanych w trakcie kursu. 1

Suma godzin 15


1. podręczniki i teksty przedmiotowe;

2. komputery – internet;

3. zadania wyświetlone na ekranie


1.

2.

3.

Opracowania pisemne.

Metoda tekstu przewodniego.

Problemowa aktywizująca/dyskusja dydaktyczna, metoda sytuacyjna/.


F1. Mniejsze formy pisemne praca indywidualna i zespołowa.

F2. Test sprawdzający wiedzę i umiejętności.


Forma aktywności

Łączna i średnia

liczba godzin

na zrealizowanie

aktywności

Godziny kontaktowe z nauczycielem 15

Konsultacje 6


SUMA 30




1. Prawo mediów, M. Nowikowska, J. Sieńczyło-Chlabicz, wyd. Wolters Kluwer 2015,

2. Prawo prasowe, I. Dobosz, wyd. Wolters Kluwer business 2011,

3. Prawo mediów, J. Barta, R. Markiewicz, A. Matlak (red.), Warszawa 2008,

4. E. Czarny-Drożdżejko, „Dziennikarskie dochodzenie prawdy a przestępstwo zniesławienia w

środkach masowego komunikowania”, Kraków 2005,

5. Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 roku Prawo prasowe, Dz.U. z 1984 roku, Nr 5, poz. 24 z późn. zm.,

6. Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji, Dz.U. z 1993 roku, Nr 7, poz. 34 z późn.

zm.


1. Prawo prasowe. Komentarz, J. Sobczak, LexisNexis, Warszawa 2008,

2. Prawo internetu, P. Podrecki (red.), LexisNexis, Warszawa 2007,

3. Prawo w sieci. Zarys regulacji internetu, P. Waglowski, Warszawa 2005,

4. M. Du Vall, Prowokacja dziennikarska, Zeszyty Prasoznawcze nr 3 – 4 z 2005.



Efekty

kształcenia

Odniesienie danego efektu do efektów

zdefiniowanych dla całego programu

(PEK)

Cele

przedmiotu Treści programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody

dydaktyczne

Sposób

oceny

EK 1 K_W01,K_U07,K_U08,K_U09,

K_K03, C1,C2 Ćw.2,3,4,5,6,7 1,2,3 2 F1,F2

EK 2

K_W09,

K_U09,K_K01,

K_K02,K_K07

C1,C2,C3 Ćw.1,3,4,5,6,7 1,2 1 F1

EK 3 K_W09,K_U09,K_U10

K_K01,K_K07 C1,C3,C4 Ćw.1,3,4,5,6 1,2 3 F1

EK 4 K_U01,K_U15,K_U17,

K_K02,K_K06 C3, C4 Ćw.4,5,67 1,2 1,3 F1,F2

EK 5 K_KO3,K-U09

C3,C4 Ćw.4,5,6,7, 1,2 1 F1


Ocena jest składową kilku elementów (możliwości):

1) Przedstawienie na zajęciach opracowania (prezentacji) wybranego tematu (obligatoryjne),

Opracowanie odczytane z następującą po jego przedstawieniu odpowiedzią prelegenta na pytania i dyskusją – ocena plus

dostateczna (3,5),

Opracowanie przedstawione z pamięci lub w postaci materiałów wyświetlonych na ekranie z użyciem komputera (z

następującą potem odpowiedzią na pytania i dyskusją) – ocena dobra (4,0),

2) Czynny udział w rozwiązywaniu zadań związanych z omawianym tematem - możliwość poprawienia oceny o pół

stopnia,

3) Odpowiedź na pytania zadane przez prowadzącego – dla najaktywniejszych Osób możliwość poprawienia oceny o pół

stopnia,

4) Ocena ulega obniżeniu w wypadku przekroczenia wskazanego limitu dozwolonych nieobecności (2 razy):

trzy, cztery nieobecności – pół oceny,

więcej razy – cała ocena.

Studenci, którzy nie spełnią kryteriów pozwalających na uzyskanie oceny pozytywnej, podchodzą do pisemnego

sprawdzianu wiedzy. Taką samą możliwość mają Osoby aspirujące do oceny wyższej. Sprawdzian obejmuje dwa pytania

otwarte z zakresu materiału objętego programem warsztatów.

Ocenę bardzo dobrą otrzymują osoby, które wyczerpująco odpowiedzą na oba zadane pytania.

Odpowiedź niepełna, w zależności od jej kompletności, powoduje otrzymanie oceny plus dobrej, dobrej lub plus

dostatecznej.

Pobieżna odpowiedź na oba zadane pytania albo bardziej kompletna odpowiedź na tylko jedno pytanie powoduje otrzymanie

przez Studenta oceny dostatecznej. W innych przypadkach ocena jest niedostateczna.



laboratorium itp.

30 – w.

30 – wr. KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Polski system medialny

Nazwa angielska: Polish Media System


Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – licencjackie lub inżynierskie

Profil studiów Ogólnoakademicki





Prowadzący przedmiot: dr Katarzyna Giereło-Klimaszewska



2 30 15 45 3

II Cel przedmiotu

C1 – poznanie struktury i zasady funkcjonowania systemu medialnego w

Polsce; najważniejsze instytucje medialne, sektory działalności medialnej.

C2 – poznanie i zrozumienie uwarunkowań społeczno-polityczne,

ekonomiczne, kulturowe, cywilizacyjne systemu medialnego w Polsce.

C3 - poznanie uwarunkowań pracy dziennikarzy, wynikające z

systemu medialnego ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań pracy

występujących na rynku lokalnego.

C4 - nabycie wiedzy na temat zagrożeń dla rozwoju mediów w Polsce z

uwzględnieniem specyfiki mediów lokalnych.

C5 - poznanie i zrozumienie odpowiedzialność i roli mediów w systemie

demokratycznym państwa.


Brak


EK 1 – Student zna strukturę systemu medialnego, najważniejsze sektory, instytucje medialne i zasady

funkcjonowania ich funkcjonowania w Polsce.

EK 2 – Student posiada wiedzę o najważniejszych etapach rozwoju mediów w

Polsce, potrafi wyjaśnić uwarunkowania historyczne, społeczno-polityczne

i kulturowe polskiego systemu medialnego.

EK 3 – Student zna i wyjaśnia systemowe uwarunkowania pracy dziennikarza.

EK 4 - Student zna zagrożenia dla rozwoju i właściwego spełniania roli mediów w

Polsce, państwie demokratycznym.



godzin

W. 1 Wprowadzenie. System medialny w Polsce. Geneza. Media w PRL,

Transformacja ustrojowa po 1989 r. 2

W. 2 Uwarunkowania funkcjonowania mediów w Polsce. Zasady systemowe.

Regulacje prawne. Ustawa Prawo prasowe z uwzględnieniem wszystkich zmian. 2

W. 3 Regulacje systemu mediów elektronicznych. Ustawa o Krajowej Radzie

Radiofonii i Telewizji. 2

W. 4 Warunki funkcjonowania dziennikarzy i wydawców. Stowarzyszenia i

organizacje dziennikarskie. 2

W. 5 Rynek prasowy w Polsce. Dzienniki produkty ekonomiczne z misją społeczną. 2

W. 6 Prasa lokalna i sublokalna.

Tabloidy i tabloidyzacja mediów. 2

W. 7 Czasopisma informacyjno-publicystyczne. Czasopisma life-stylowe, wersje,

kopie, kalki. 2

W. 8 Telewizja w Polsce; publiczna, prywatna, społeczna. Misja a komercja. Spór o

media publiczne 2

W. 9 Cyfryzacja mediów elektronicznych. Wartości kulturowe, społeczne w telewizji

w Polsce, Europie... 2

W. 10 Radiofonia w Polsce. Polskie Radio S.A. Nadawcy prywatni i społeczni. 2

W. 11 Radio lokalne. Funkcje, przeobrażenia, kierunki rozwoju 2

W. 12 Badania mediów. Media jako środek przekazu reklam. Sponsorowanie i

lokowanie produktu. 2

W. 13 Rynek internetowy. Dziennikarstwo a nowe media. 2

W. 14 Mediatyzacja polityki i polityzacja mediów. 2

W. 15 Przyszłość polskiego systemu medialnego. Podsumowanie. 2 Forma zajęć: warsztat

Wr. 1 Wprowadzenie. Likwidacja RSW i rozwój rynku prasowego w Polsce. Analiza

procesu i jego skutków. 2

Wr. 2

Organizacje dziennikarskie – rola samoregulacji w systemie medialnym,

profesjonalizacja. Warunki funkcjonowania dziennikarzy i wydawców.

Sprostowania, odpowiedzi, autoryzacje. Rzetelność, odpowiedzialność, misja

dziennikarzy a komunikowanie publiczne.

Rola mediów publicznych, społecznych i komercyjnych. Zasadność

funkcjonowania, misja, zadania, rola i miejsce we współczesnym systemie

medialnym.

2

Wr. 3

Media w regionie. Charakterystyka sektorów. Ocena oddziaływania społecznego

na podstawie analizy zawartości.

Kapitał zagraniczny w polskich mediach. Największe koncerny, najważniejsze

tyuły.

2

Wr. 4

Prasa - rynek tygodników opinii i czasopism opiniotwórczych. Czasopisma life-

stylowe, wersje, kopie, kalki. Medialny łańcuch wartości. Kolportaż prasy.

Komercjalizacja i tabloidyzacja współczesnych mediów Polsce. „Super

Ekspres”, „Fakt”. Analiza na przykładach aktualnych zdarzeń medialnych i

pseudomedialnych. Wolność wypowiedzi, jakość wypowiedzi,

odpowiedzialność.

Infotaiment i politainment w polskich mediach. Analiza zjawiska na podstawie

analizy zawartości.

2

Wr. 5

Konwergencja mediów w Polsce. Upodabnianie przekazu w mediach

tradycyjnych do przekazu w mediach nowoczesnych - na przykładzie analizy

zawartości wybranych mediów.

Media a opinia publiczna i kontrola społeczna. Wpływ nowych technologii na

media tradycyjne. Mediatyzacja polityki.

2

Wr. 6 Instytucje analizujące rynek medialny i ich znaczenie dla funkcjonowania

systemu medialnego. Ośrodki badania i rankingi czytelnictwa, oglądalności, 2

słuchalności, klikalności, opinii publicznej.

Wr. 7

Największe portale internetowe - charakterystyka i analiza zawartości. Opinie i

emocje społeczne w sieci. Dziennikarstwo społeczne, trolling, działania PR i

marketingowe w nowych warunkach medialnych. Problem partycypacji

społecznej i nowomedialna aktywność dziennikarzy w polskim systemie

medialnym - blogosfera, Twitter, Facebook.

3

Suma godzin 45


1. Podręczniki, teksty, źródłowe, prasa.

2. Urządzenia interkomunikacyjne (komputer, rzutnik multimedialny, Internet, tablica

interaktywna)

3. Nagrania radiowe i telewizyjne.


1. wykład, 2. pokaz


F1. Obecność na wykładach

P1. Prezentacja i projekt - prace pisemne (ćwiczenia).






studenta) 18



SUMA 90


PRZEDMIOTU 3



1. Bauer Z., Dziennikarstwo wobec nowych mediów: historia, teoria, praktyka, Kraków 2009

2. Dobek-Ostrowska B., Polski system medialny na rozdrożu. Media w polityce, polityka w mediach,

Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011.

3. K. Jakubowicz, Media publiczne. Początek końca czy nowy początek?, Warszawa 2007

4. T. Kowalski, B. Jung, Media na rynku. Wprowadzenie do ekonomiki mediów, Warszawa 2006

5. S. Nowicki, Zainteresowanie prasą codzienną w Polsce. Tendencje i zróżnicowanie korzystania z

prasy codziennej i co z tego wynika dla przyszłości czytelnictwa prasy, „Zeszyty Prassoznawcze”

2008, nr 1-2

6. T. Mielczarek, Monopol, pluralizm, koncentracja. Warszawa 2007

7. W. Pisarek, Słownik terminologii medialnej, Kraków, 2006

8. K. Pokorna-Ignatowicz (red.), Polski system medialny 1989-2011, Kraków 2013

9. M. Sokołowski (red.), Transformacja polskiego systemu medialnego, Toruń 2011


1. P. J. Anderson, G. Ward (red.), Przyszłość dziennikarstwa w dojrzałych demokracjach, Warszawa 2009.

2. Filas R. Rośnie dominacja mediów elektronicznych. Nowa faza przemian, „Zeszyty Prasoznawcze”

2003, nr 3-4

3. W. Sonczyk, Kolportaż prasy w Polsce do roku 1989. „Studia medioznawcze” 2010, nr 2

4. S. Mordarski, Media w działaniu. Funkcjonowanie środków masowego przekazu w świetle nauki

Kościoła , Sandomierz, 2008

J. Grzybczak, Społeczny klimat wokół polskich mediów w latach 1989-1999, „Zeszyty Prasoznawcze”

2000, nr 3-4

A. Szynol, Piętnaście lat obecności Prassauer Neue Presse (Polskapresse) i Orkla Media na polskim

regionalnym rynku prasowym, „Studia medioznawcze” 2008, nr 2

5. A. Przybylska, Komu potrzebne są media lokalne? Rola lokalnych środków przekazu w opinii władz,

dziennikarzy i mieszkańców, „Studia medioznawcze” 2005, nr 4

6. W. Sonczyk, Zmiany na rynku i ewolucja formuły wydawniczej prasy codziennej w Polsce w latach

1990-2004, „Studia medioznawcze” 2005, nr 4

7. W. Sonczyk, Dylematy transformacji polskiego systemu medialnego ( na przykładzie czasopism),

„Studia medioznawcze” 2008, nr 2

8. S. Jędrzejewski, Radio w komunikacji społecznej. Rola i tendencje rozwojowe, „Zeszyty

Prasoznawcze” 2003

10. T. Mielczarek, Radiofonia lokalna w Polsce w latach 1989-2005, „Studia medioznawcze” 2005, nr 5



Efekty

kształcenia




Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1

K_W05,

K_W 01,

K_K 05

C1

W3,W5,W6,

W7,W8,

W10,W11;

Wr.3-6

1,2,3 1, 2 F1,P1

EK 2

K_W05

K_K06,

K_K05

C2 W1,W2, Wr.

1, 2 1,2,3 1, 2 F1, P1

EK 3 K_W04,K_W05,K_W06

C3

W4,W13,

Wr.3-7 2,3 1, 2 F1, P1

EK 4

K_W05,K_W04

K_K05,K_K11

C4 W15,W 14;

Wr.6-7 2,3 1, 2 F1, P1


W celu pełnej orientacji studenta, co do stawianych mu wymagań oraz zakresu sprawdzania opanowanych

przez niego wiadomości i umiejętności można umieścić dodatkową informację precyzującą, jaką notę

można otrzymać w zależności od stopnia opanowania danego efektu



laboratorium itp.

31-w.


Nazwa przedmiotu/modułu: Systemy medialne na świecie

Nazwa angielska: World Media Systems









Prowadzący przedmiot: dr Katarzyna Giereło-Klimaszewska



2 30 15 45 3

II Cel przedmiotu

C1 - Znajomość definicji i typologii systemów medialnych; ich uwarunkowań i tendencji; różnicy

między systemem medialnym a systemem komunikowania masowego;

C2 - Znajomość podstawowych systemów medialnych – organizacji, roli i zadań mediów masowych i

instytucji medialnych - w Europie, Stanach Zjednoczonych i Europie Środkowo-Wschodniej oraz

medialnego systemu globalnego, w ich rozwoju historycznym oraz współcześnie (główne media),

także w aspekcie ich powiązań z ekonomią i polityką; wiedza o najważniejszych osobistościach

medialnych;

C3 – Umiejętność porównania i klasyfikowania różnych systemów medialnych ich analizy pod kątem

prawnym, politologicznym i ekonomicznym (narodowych i globalnego);

C4 – Umiejętność analizy mechanizmów i uwarunkowań decydujących o funkcjonowaniu mediów

masowych w wybranych państwach oraz w skali ogólnoświatowej;

C5 - Umiejętność wyprowadzenia wniosków związanych z analizą przyczyn i skutków rozwoju

systemów medialnych i systemu globalnego, także wymiarze lokalnym, oraz ich prezentacji w formie

ustnej i pisemnej, indywidualnie i grupowo


Brak


EK 1 – Student zna definicje i typologie wybranych systemów medialnych; ma świadomość ich uwarunkowań i tendencji

(ekonomiczno-politycznych; prawnych, technologicznych); Student zna podstawowe nowe media w wybranych

krajach i globalnie oraz analizuje i porównuje ich rozwój w kontekście funkcjonowania tradycyjnych mediów na

przykładzie wybranych państw;

EK 2 - Student zna główne organizacje medialne w wybranych narodowych systemach medialnych w perspektywie

historycznej i współcześnie pod kątem prawnym, politologicznym i ekonomicznym oraz zna główne media

globalne i rozumie tendencje budowania globalnego systemu medialnego;

EK 3 - zna najważniejsze osobistości medialne i ma świadomość ich roli w kształtowaniu opinii, budowaniu relacji

społecznych i kreowaniu wizerunku;

EK 4 - Student klasyfikuje i porównuje i ocenia różne systemy medialne;

EK 5 - Student ma wiedzę na temat instytucji samoregulacji, instytucji dziennikarskich w wybranych państwach oraz w

skali ogólnoświatowej, rozumie potrzebę samoregulacji środowiskowej a zwłaszcza potrzebę etyki w zawodzie

dziennikarskim i wykorzystuje ją proponując odpowiednie rozwiązania;

EK 6 - Student analizuje indywidualnie i w grupie mechanizmy i uwarunkowania historyczne, polityczne, społeczne,

ekonomiczne, kulturalne i prawne decydujące o funkcjonowaniu mediów masowych w wybranych państwach oraz

w skali ogólnoświatowej oraz porównuje je na wybranych przykładach;



godzin

W. 1

Wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura); pojęcie systemu

medialnego i systemu masowego komunikowania; narodowy system

medialny a globalny system medialny - trzy główne modele systemów

medialnych w warunkach ustabilizowanej demokracji oraz towarzyszące im

tendencje koncentracji, komercjalizacji i globalizacji (w produkcji i

dystrybucji), a także kapitał zagraniczny w narodowych systemach

medialnych; główne czynniki stymulujące rozwój globalnego systemu

medialnego i jego tendencje rozwojowe;

2

W. 2

Tradycyjne media masowe i dziennikarstwo w rozwoju historycznym w USA

(zarys problematyki), najważniejsze współczesne dzienniki i magazyny w

USA; system radia i TV oraz główne media internetowe; specyfika instytucji

medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego

2

W. 3

System medialny Wielkiej Brytanii. System radia i TV oraz główne media

internetowe; specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia

zewnętrznego 2

W. 4

Mass media i dziennikarstwo w RFN po 1945 r. (zarys historyczny); główne

cechy systemu prasowego, publiczna i komercyjna telewizja i radio, a także

najważniejsze media internetowe; specyfika instytucji medialnych i wpływ

otoczenia zewnętrznego

2

W. 5

Współczesny system prasy, radia i TV i Internetu we Francji, oraz

najważniejsze fakty i osobistości kształtujący historię dziennikarstwa w tym

kraju; specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego

2

W. 6

System medialny Włoch. system radia i TV oraz główne media internetowe;

specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. Zjawisko

berlusconizacji polityki. 2

W. 7

System medialny Hiszpanii. System radia i TV oraz główne media

internetowe; specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia

zewnętrznego. 2

W. 8

Skandynawskie systemy medialne – Finlandia, Szwecja, Norwegia. System

radia i TV oraz główne media internetowe; specyfika instytucji medialnych i

wpływ otoczenia zewnętrznego. 2

W. 9

System medialny Rosji. System radia i TV oraz główne media internetowe;

specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. Zjawisko

ukrytej cenzury. 2

W. 10

Media masowe i dziennikarstwo w procesie transformacji politycznej -

specyfika przemian w krajach Europy Środkowo-Wschodniej; specyfika

instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. System medialny

Czech i Słowacji.

2

W. 11 System medialny Chin. System radia i TV oraz główne media internetowe;

specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. 2

W. 12 System medialny Japonii. System radia i TV oraz główne media internetowe;

specyfika instytucji medialnych i wpływ otoczenia zewnętrznego. 2

W. 13 Zjawisko mediatyzacji polityki, gospodarki i kultury w globalnych mediach. 2

W. 14

Nowe media – wyzwania dla regulacji. Problemy funkcjonowania na świecie.

Normy prawne, problemy ujednolicenia systemu prawnego w sferze

komunikowania masowego, instytucje samoregulacji, organizacje

dziennikarskie w poszczególnych krajach; Podsumowanie zajęć w aspekcie

wiedzy i kompetencji

4

Forma zajęć: warsztat

Wr. 1

wprowadzenie (tematyka, warunki zaliczenia, literatura); analiza systemów

medialnych wybranych państw wg typologii Manciniego i Halina; medialny

system globalny – porównanie światowych koncernów i ich aktywności wg

kryterium TIME

2

Wr. 2

analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów w USA, w tym

również w kontekście polityczno-ekonomicznym; oraz charakterystyka

ważnych postaci medialnych – tendencje rozwojowe

2

Wr. 3

analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów w Wielkiej

Brytanii w tym również w kontekście polityczno-ekonomicznym; oraz

charakterystyka ważnych postaci medialnych – tendencje rozwojowe

2

Wr. 4

analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów w RFN w tym



2

Wr. 5

analiza wybranych mediów tradycyjnych i nowych mediów we Francji w tym



2

Wr. 6 porównanie rozwoju systemów medialnych w wybranych krajach Europy

Wschodniej po 89 r. w tym również w kontekście polityczno-ekonomicznym; 2

Wr. 7 porównanie wybranych norm prawnych i wybranych instytucji medialnych w

poszczególnych krajach 3

Suma godzin 45


1. Wykresy, diagramy, podręczniki i teksty przedmiotowo-metodyczne

2. nagrania radiowe i telewizyjne


komputery.*


1. dyskusja, 2. projekt (ćwiczenia)


F1 Mniejsze formy pisemne (ćwiczenia) – praca indywidualna i w grupach

F2 Mniejsze formy ustne – praca indywidualna i w grupach (udział w dyskusjach,

wypowiedzi podczas zajęć)

P1 Testy wielokrotnego wyboru


Forma aktywności



aktywności



na studenta) 18



SUMA 90


PRZEDMIOTU 3



Adamowski J., Jaskiernia A. (red.), Komunikowanie masowe i polityka medialna w epoce globalizacji

i cyfryzacji – aspekty międzynarodowe, Warszawa 2013

Adamowski J., (red.), (2008), Wybrane zagraniczne systemy medialne, Warszawa.

Dobek-Ostrowska B., (red.), (2007), Media masowe na świecie: modele systemów medialnych i ich

dynamika rozwojowa, Wrocław.

Dobek-Ostrowska B., (red.), (2006), Media masowe w demokratyzujących się systemach politycznych.

Wrocław.

Hallin D.C., Mancini P., (2007), Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu

porównawczym, Kraków.

Jakubowicz K., (2007), Media publiczne. Początek końca czy nowy początek, Warszawa.

Oniszczuk Z., Gierula M., (2007), Mało znane systemy medialne, Sosnowiec.

Literatura uzupełniająca: Adamowski J., (2006), Czwarty stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii,

Warszawa.

Bladocha B., (2002), System prasowy RFN, Poznań.

Dobek-Ostrowska B., Przejście do demokracji a transformacja systemów medialnych w Europie

Środkowej i Wschodniej po upadku komunizmu, [w:] Transformacja systemów medialnych w krajach

Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 roku, B. Dobek-Ostrowska (red.), (2002), Wrocław.

Donaj Ł., (2001), Media w systemie politycznym Federacji Rosyjskiej, Poznań.

Dziki S., Prasa w rozwoju historycznym. [w:] Dziennikarstwo i świat mediów, , Z. Bauer, E.

Chudziński (red.), (2004), Kraków.

Golka B., (2001), System medialny Francji, Warszawa.

Golka B., (2004), System medialny Stanów Zjednoczonych, Warszawa.

Kaczmarek M., (2009), System medialny Irlandii. Zarys problematyki, Sosnowiec.

Konarska K., (2007), System mediów elektronicznych w Wielkiej Brytanii, Toruń.

Oniszczuk Z., (2002), Kształtowanie się polityki medialnej rządu RFN w latach 1949-1989, Katowice.

Ratajczak M., (2002), Jak porozumiewają się Szwajcarzy? Media w wielokulturowej Szwajcarii,

Wrocław.Sonczyk W., System medialny: zakres – struktura – definicja, "Studia Medioznawcze" nr

3/2009.

Stasiak-Jazurkiewicz E., (2005), Polityka medialna Unii Europejskiej, Warszawa.



Efekty

kształcenia




Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 K_W04,K_U12,

K-U13

C1, C2,

C3

W. 1-14,

Wr. 1–5, 1 1, 2 F1,2, P1

EK 2 K_W04,K_U12,K-U13 C1, C2,

C4

W. 1-14,

Wr. 6-7, 1 1, 2 F1,2, P1

EK 3

K_ K_W04, K-K_U07,

K_U08, K_U10,

K_U13,K_K04,

K_K09

C2, C3,

C4

W. 1-14,

Wr. 6-7 1,2,3 1, 2 F1,2, P1

EK 4 K-K05, K-K09, -K10

C1 – C4

W. 1-14,

Wr. 6-7 1,2,3 1, 2 F1,2, P1

EK 5 K_07,K_U08, K-U09,

K-U10 C2 – C4

W. 1-14,

Wr. 6-7 1 1, 2 F1,2, P1


brak


brak

33 KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotu/modułu: Seminarium licencjackie

Nazwa angielska: Licence seminary

Kierunek studiów: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – kreowanie

wizerunku i reklama







Prowadzący przedmiot: dr hab. Aleksander Woźny


Semestr W C L WR Seminarium Łącznie ECTS

5,6 60 60 6

II Cel przedmiotu

C1 Ugruntowanie wiedzy z wybranej subdyscypliny medioznawstwa lub nauki o komunikowaniu.

C2 Ugruntowanie wiedzy z podstaw metodologii obowiązującej w naukach społecznych.

C3 Umiejętność analizy i oceny wybranych przez studenta (w ramach badanej w pracy przez

seminarzystę problematyki) faktów, zjawisk i procesów politycznych, społecznych, ekonomicznych

bądź kulturalnych

C4 Umiejętność wyprowadzania wniosków uogólniania i weryfikowania stawianych tez

C5 Umiejętność doboru właściwych - w stosunku do podjętej problematyki - źródeł informacji,

narzędzi i technik badawczych

C6 Umiejętność sprawnego i zgodnego z zasadami języka polskiego komunikowania zawartych w

pracy treści oraz stosowania zasad redagowania prac naukowych

C7 Umiejętność właściwego stosowania zasad etycznych (także tych, które wiążą się z ochroną

własności intelektualnej) obowiązujących w nauce


Przede wszystkim wiedza i umiejętności z nauki o komunikowaniu, public relations i teorii

komunikacji społecznej i interpersonalnej


Należy określić oczekiwane efekty kształcenia w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji.

EK1 ma podstawową wiedzę z zakresu nauk o mediach i komunikacji społecznej, zna podstawowe

teorie medioznawcze, ma wiedzę o dawnych i współczesnych mediach i systemach medialnych,

oraz o sposobach kreowania wizerunku i planowania oraz realizacji reklamy, w tym ich

ekonomicznych i politycznych uwarunkowaniach, zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu

komunikacji społecznej i nauki o mediach, w tym pojęcia związane z kreowaniem wizerunku i

planowaniem reklamy

EK2 potrafi posługiwać się terminologią z zakresu nauk społecznych

EK3 przestrzega zasad etyki zawodowej i norm współżycia społecznego



godzin

S 1-2 Wstępne określanie i przybliżenie studentom problematyki seminaryjnej 4

S 3,4 Metodologia w naukach społecznych – koncepcyjny szkielet pracy

licencjackiej 4

S 5,6 Metodyka – to, co niezbędne w części egzemplifikacyjnej pracy

licencjackiej 4

S 7,8 Przyjęte hipotezy i ich uzasadnianie 4

S 9. 10

Zasady obowiązujące podczas konstruowania planu pracy 4

S 11.12 Wstępna prezentacja roboczych tematów prac licencjackich 4

S 13, 14 Zasady opracowania rozdziałów, w których przeważa ujęcie teoretyczne

4

S 15, 16 Zasady opracowania rozdziałów analitycznych

4

S 17, 18 Prezentacja planów prac licencjackich przez poszczególnych studentów 4

S 19, 20 Definiowanie głównego problemu badawczego 4

S 21, 22 Zasady redagowania pracy licencjackiej: układ tekstu na stronie, pisanie w

cudzysłowie, spacja, kursywa, pogrubienie 4

S 23, 24 Zasady stosowania odnośników i przypisów 4

S 25, 26 Zasady obowiązujące przy cytowaniu

i konstruowanie bibliografii 4

S 27, 28 Korzystanie z cudzego dorobku a niebezpieczeństwa związane z plagiatem 4

S 29, 30 Referowanie poszczególnych rozdziałów prac przez studentów – wspólne

omówienie i próba oceny 4

Suma godzin 60


1. Kolejne fragmenty powstających prac licencjackich prezentowane i omawiane podczas

seminariów

2. Podręczniki i artykuły w publikacjach zbiorowych (także w języku angielskim),

3. urządzenia interkomunikacyjne (rzutnik multimedialny), multimedialne prezentacje

materiałów DVD (pochodzących z bogatego archiwum prowadzącego)


1. Dyskusja

2 Projekty


F

Aktywny udział w poszczególnych seminariach, umożliwiający dokonanie

odpowiedzialnego wyboru tematu pracy. Komentarze (dotyczące wybranej metodologii,

metodyki i planowanej kompozycji) na temat projektów prac

P1 Prezentacja uzyskiwanych rezultatów cząstkowych

P2 Prezentacja podrozdziałów i rozdziałów prac licencjackich


Forma aktywności



aktywności


Godziny kontaktowe z promotorem (w czasie konsultacji)

24

Przygotowanie przez seminarzystów planu pracy lic., opracowanie

bibliografii, przygotowanie kolejnych podrozdziałów i rozdziałów pracy

wraz z zastosowaniem (i permanentnym korygowaniem) stosownych

zasad obowiązujących przy redagowaniu pracy naukowej

96

SUMA 180


PRZEDMIOTU 6


Podstawowa:

Słownik terminologii medialnej, red. W. Pisarek, Wyd. UNIVESITAS, Kraków 2006,

Kuhn T. S., Dwa bieguny : tradycja i nowatorstwo w badaniach naukowych Biblioteka Myśli

Współczesnej, PIW, Warszawa 1985.

Nowak S. Metodologia badań społecznych. , Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007

Bauer Z, Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Wyd. UNIVERSITAS, Kraków 2010

Castells M., Społeczeństwo sieci, red, nauk. M, Marody, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2007

Castells M., Siła tożsamości, red, nauk. M, Marody, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2010

Castells M., Koniec tysiąclecia red, nauk. M, Marody, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2009

Dayan D., Katz E., Wydarzenie medialne na żywo. Historia transmitowania na żywo, przeł. A. Stawisz,

Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2008

Dziennikarstwo i świat mediów, red. Z Bauer, E. Chudziński , Wyd. UNIVERSITAS 2004

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu,

Warszawa 2004

Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów, Kraków 2000

Levinson Paul Miękkie ostrze. Naturalna historia i przyszłość rewolucji informacyjnej, Warszawa 1999

Nowe media w komunikacji społecznej XX wieku. Antologia pod red. M. Hopfinger, Warszawa 2004

Levinson P., Nowe nowe media, przeł. Maria Zawadzka, Wyd. WAM, Kraków 2010.

Lisowska-Magdziarz M., Media powszednie, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków

2008

Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001

Nowe media – nowe w mediach t, I: W kulturze pierwszych stron, pod red. I Borkowskiego, A.

Woźnego, Wrocław 2005

Nowe media – nowe w mediach t, II: Za wolność waszych i naszych mediów, pod red. I Borkowskiego,

A. Woźnego, Wrocław 2006

Nowe media – nowe w mediach t, III: W świecie komunikacji zdegradowanej, pod red. I Borkowskiego,

A. Woźnego, Wrocław 2007

Nowe media – nowe w mediach t, IV: Na peryferiach , pod red. I Borkowskiego, A. Woźnego,

Wrocław 2008

Thompson J. B, Media i nowoczesność. Społeczna teoria mediów, Wrocław 2001

Woźny A., Odtąd już nic nigdy nie będzie tak samo. Media – ewenty – kryzysy i …peryferie, Wrocław

2013

Uzupełniająca:

Black S., Public Relations, przeł. I. Chlewińska, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 1999;

Budzyński W., Public Relations. Zarządzanie reputacją, Poltex, Warszawa 1997;

Jabłoński W., Kreowanie informacji. Media relations, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

2006;

Metody badania wizerunku, pod red. T. Gackowskiego i M. Łączyńskiego, CeDeWu, Warszawa

2009;

Rozwadowska B., Public Relation,. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa 2002;

Public Relations w czasach MP3 i Internetu. Pod red. Tworzydly i Chmielewskiego, Rzeszów 2008

Seitel F.P., Public Relations w praktyce, Felberg SJA, Warszawa 2003;

Wojcik, K. Public Relations od A do Z, t.I i II, Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 1997

Wilcox D., Ph. Ault, W. Agee, G. Cameron, Public Relations. Strategies and Tactics, Addison-

Wesley Educational Publishers Inc., New York 2000



Efekty

kształcenia




Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Narzędzia

dydaktyczne

Metody


EK 1 K_W05, K_W07,

K_W08 C3, C5 S 5 -24 1-3 1,2 P1, P2

EK 2 K_U01 C1, C2,

C4, C6 S 1- 4 1-3 1,2 P1,P2

EK 3 K_ K_K06

C7 S 25 – 30 1 - 3 1,2 F







laboratorium itp.

Documents

KARTA PRZEDMIOTU - wh.kpswjg.plwh.kpswjg.pl/img/files/sylabusy - razem 2.pdf18-wr. KARTA PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu/modułu: Retoryka i erystyka Nazwa angielska: Rhetoric and eristic