Pepijn de Vries, V5G, Mevrouw Coenradi

Levensbeschouwing Essay

Toen in van de basisschool af kwam, had ik nog nooit iets van levensbeschouwing of godsdienst gehad. Ik zat namelijk op een openbare school en daar kon je kiezen voor een uurtje in de week ‘godsdienst.’ En ik had natuurlijk wel hier en daar wat verhaaltjes opgevangen uit de bijbel maar dat kwam niet veel verder dan dat er een Jezus voorkwam die ook overal wordt afgebeeld over de hele wereld. Je kunt zeggen dat ik in mijn hele opvoeding nog nooit iets van godsdiensten heb doorgekregen, naast sommige dingen op televisie.

Toen ik in de brugklas voor het eerst levensbeschouwing kreeg, had ik dus geen idee wat ik kon verwachten. Levensbeschouwing, het kon van alles zijn, toen kwam ik er dus achter dat het te maken had met godsdiensten. We hadden het in de brugklas en in de tweede over de Bijbel, de geloven die daaraan gebonden zijn en de betekenissen van de verhalen. De verhalen die ik kende, hadden voor mij geen dieper liggende betekenis, maar die werden dus die twee jaren verklaard. Dat de locaties en situaties van de verhalen misschien wel verjaard waren, maar de boodschap tijdloos was. De bijbel was plotseling een boek met allerlei wijze verhalen en richtlijnen voor het dagelijkse gedrag die de gelovige mensen na proberen te streven.

In de derde en vierde ging het over meerdere godsdiensten dan alleen het Jodendom en het Christendom; ook over de Islam, Hindoeïsme en boeddhisme. Inmiddels had ik natuurlijk wel wat meer kennis over verschillende godsdiensten dus het was niet allemaal vreemde stof. Ik was vooral geïnteresseerd in het boeddhisme, ik geloof dat ik toentertijd een film had gezien omtrent dat geloof dat nogal veel indruk op me had gemaakt. Ik wist dat er een boeddha was, maar had geen idee wat hij precies gedaan had en wat hem zo speciaal voor de boeddhisten maakte. Als ik nu een boeddhist tegenkom, zal ik weten dat hij nooit jaloers zal zijn op mijn nieuwe All-stars.

Het hele gebeuren op televisie over radicale islamieten en andere dingen omtrent dat geloof, kan ik nu ook beter verklaren (niet begrijpen). Ik vind het heel belangrijk dat je inzicht hebt in de cultuur of godsdienst van verschillende bevolkingsgroepen. Dan weet je ook hoe je ze het beste kunt benaderen, maar bovenal is het belangrijk dat iedereen elkanders cultuur en geloof respecteert, we zullen het hier op aarde met zijn allen nog een hele tijd moeten uithouden en dat gaat niet zonder begrip. Er zijn nu al oorlogen, puur en alleen om verschillen in cultuur die de ander niet aanstaan en ze niet willen aanvaarden of zich willen aanpassen.

In de vijfde begonnen we eigenlijk pas echt met het, en ons eigen, leven beschouwen met levensbeschouwing. We gingen veel dieper op dingen in, omtrent de levens- en zinvragen en allerlei verschillende dingen op een andere manier bekijken. Dingen waar je nooit bij stil hebt gestaan hadden we nu hele discussies over.

Ook zag ik God altijd als een soort persoon met hogere krachten die niet op aarde rondliep en waar mensen in geloofden. Ik had er nooit bij stil gestaan dat

mensen een andere gedachte bij God hadden. Bijvoorbeeld dat god een stukje in jezelf is, dat iedereen dat heeft, maar degene die geloven het realiseren. Vele mensen met hetzelfde geloof kunnen dus allemaal verschillend geloven. Dit is weer anders bij de Islam, maar daar is het geloof ongelooflijk streng. De almachtige Allah, die met niets of niemand te vergelijken is groot, en zijn profeet Mohammed. Nu kon ik ook verklaren waarom er zulk ophef was over de spotprenten van Mohammed, ik weet alleen niet of ik er zelf ook zo’n probleem van had gemaakt, als ik een aanhanger was geweest van de Islam.

We hebben ook de ethiek behandeld. Ik heb geen filosofie, dus dit was ook iets nieuws voor mij. Ik ben gaan beseffen dat als er geen ethische kwesties zouden voorkomen het leven een stuk gemakkelijker geweest zou zijn. En ik denk dat een beroep waar ethische kwesties bij komen kijken niets voor mij zou zijn. Dit besefte ik me bij de kwestie waarbij een doktor tussen een gelukkige jonge vrouw met man en kinderen en een oude, demente vrouw zonder familie moest kiezen. Ze hadden beiden dezelfde dodelijke kwaal. Ik zou de stress en de keuze niet aankunnen.

Mijn visie op de toekomst, onderwerp van de laatste periode, is niet echt veranderd. Ik denk dat er later nog vele dingen worden uitgevonden en er nog meer vooruitgang geboekt word in de wetenschap, maar ingrijpende veranderingen in de samenleving geloof ik niet in. Dit was een korte beschrijving van mijn toekomstvisie, ik zou er boekdelen over kunnen schrijven; maar dat bespaar ik u.

Aan de hand van periode 5, les 5 ben ik erachter gekomen dat ik soms een doemdenker ben in mijn mindere tijden en ik ben een redelijk fanatieke vooruitgangsdenker. Ik ben een vooruitgangsdenker want ik denk dat wel degelijk de wetenschap en technologie een heleboel problemen in de wereld kan verhelpen. Denk aan ziektes, hongersnood. Maar daartegenover zal het ook ten koste gaan van sommige dingen in de wereld. De technologie zorgt er natuurlijk voor dat er meer en betere massavernietigingswapens komen in de wereld. De doemdenker in mij, stelt niet veel voor. Ik heb gewoon heel vaak dat ik denk dat het fout gaat of dat ik een wedstrijd of weddenschap ga verliezen en dan valt het altijd wel mee!

Je zou kunnen zeggen dat levensbeschouwing niet enorme keerpunten in mijn leven heeft veroorzaakt of grote gedachtegangen heeft veranderd, maar het heeft het wel beïnvloed in zekere maten. Erop terugkijkend zijn zeker niet vijf nutteloze jaren geweest!