HHeerriinnnneerriinnggeenn van leer-lingen en medewerkers

Bezoek van doofblindeZZaammiirr uit India

50 jaar HLID:HHeett GGoouuddeenn JJuubbiilleeuumm

Juni 2014

P.O. Box 15, Salt 19110, Jordanië, Tel.: +962 5 3554953Fax: +962 5 3554951, E-mail: HLID@go.com.jo

“AAllllaahh KKaarriieemm -- GGoodd zzoorrggtt. In Jordanie zijn er nu duizenden

Dove mensen en hun families die daarvan het bewijs zijn.”

Deafinitely connected - God zorgt

In deze editie:

Beste Vrienden,

Een paar dagen geleden viel het me opeens op hoeveel nationaliteiten er aan delunchtafel zaten. Mijn tafel had collega’s en gasten uit Jordanië, Irak, Nederland,Polen, Turkije, Zwitserland, Duitsland en Singapore. Aan de volgende tafel zatenDove, doofblinde en horende mensen uit Irak, Koerdistan, Jordanië en Syrië. Hetgaf een beeld van een groeiende familie van jongens en meisjes, mannen envrouwen, jong en oud(er?), met verschillende talen en minder of meer beperkt.Ze komen uit de meest uiteenliggende plaatsen zoals Amerika of Japan, metalles daarboven, eronder of ertussenin – de familie van het “Holy LandInstitute for Deaf and Deafblind Children” (en de wat ouderen). Het lijkt opeen kleine wereld waar, door de genade Gods, we mogen proberen diegenen tedienen die komen om te dienen, waar zij die dienen geleid worden door de kin-deren die worden gediend; waar regeren dienen betekent, en waar we leren doorte onderwijzen; waar we ontvangen door te geven en waar we winnen door teverliezen! Het is als een wereld “op z’n kop”, of staat hij juist nu weer overeind?

In dit ‘Jubeljaar’ denken we terug aan het jaar1964, toen het instituut werd opgericht door denederlandse priester Ad Andeweg (zie foto) engeopend door Zijne Majesteit KoningHussein. De verlaten gebouwen van het vroe-gere ziekenhuis van de Engelse zending in Salt(dat in 1934 werd gebouwd en terugkijkt op debegindagen van 1849) zorgden voor een bouw-vallig onderkomen en eenvoudige, armoedigevoorzieningen. Nu in 2014 en 50 jaar later, ziethet instituut er welvarend uit en projecteert grote kennis van zaken. Het levertgoed werk en biedt vol zelfvertrouwen haar ervarings- en kennispakket aanzodat andere scholen en dove mensen in het Midden-Oosten er ook van kunnenprofiteren.

We zijn enorme dank verschuldigd aan de vroegere Koning Hussein en ZijneMajesteit Koning Abdullah II, zowel als het hele Koningshuis, voor hun int-eresse en leiderschap dat voor Dove mensen een plaats inruimde, en voor devoortdurende, trouwe en geweldige steun.

Honderden Dove (en nu ook doofblinde) kinderen en jonge mensen – die gevan-gen waren in hun isolatie, verwaarlozing en hun gevoel van minderwaardigheid -konden leren en ontwikkelden zelfvertrouwen. Ze werden aangemoedigd om zichuit te strekken naar betere mogelijkheden. Ze waren blij met de ontvangen zorg,maar leerden ook verantwoordelijkheid te dragen en voor elkaar te zorgen. Zedeelden in de zegen die besloten lag in de groei van het instituut met een be-roepsopleiding, die een betere toekomst beloofde. Ook zijn er nu ieder jaar meer

“...laat in heel het land de ramshoorn schallen!”Leviticus 25: 9

2

Brief

Brief

Algemeen nieuws

3

Dove leerlingen die, op gelijke voet met hun horende collega-leerlingen, hunTawjihi (eindexamen MO) halen en verder leren in het voortgezette of hogereonderwijs in Jordanië en in het buitenland.

Bovenal, we leerden samen over de Almachtige en Eeuwige God, die als eenVader zorgt; die als een kind in de wereld kwam om alles nieuw te maken;die zijn machtige Geest openbaarde bij de Doopplaats van de profeetJohannes; Hij kwam als een Heerser die dient, en als een Koning die weet devoeten te wassen van zijn vijanden.

We zijn u allen dankbaar, vrienden die samen met ons op weg gingen of datnog steeds zijn. We zijn de kinderen en jonge mensen, horende en Dove ofgehandicapte leerlingen en medewerkers, dankbaar. We willen allen hartelijkdanken voor alle goede gaven, voor alles wat jullie hebben gedaan, en voorjullie trouwe gebeden en vriendschap. Samen willen we de Almachtige Goddanken voor deze vijftig jaar van buitengewone bewogenheid en zorg.

“Allah Kariem - God zorgt”In Jordanie en in de hele regio zijn er nu honderden, nee duizenden Dove

mensen en hun families die daarvan het bewijs zijn.

Hartelijke jubileum-groeten en rijke zegenwensen. Namens kinderen enmedewerkers, Broeder Andrew

KerstmaaltijdIeder jaar krijgen we van hetInterContinental Hotel in Ammaneen kerstmaaltijd cadeau.

Ook nu kwamen in december bedrijfs-leider dhr. Antoine Flouty,mevr. Lucie Aslou van PR, chef-kok

dhr. Jacques Rossel, bedienendpersoneel en koks naar Salt om ons inonze eigen eetzaal te bedienen metlekker eten en frisdranken. De tafelswaren feestelijk gedekt met prachtigewitte tafellakens en een mooi servies.De gezichten van de kinderen straaldenen ze hebben zitten smullen.

4

Gouden Jubileum

50 jaar Holy Land Institute for the Deaf1964 - het Holy Land Institute forthe Deaf wordt als kleine doven-school gesticht op het terrein vaneen voormalig zendingsziekenhuis.Er zijn een paar klaslokalen, eeninternaat voor jongens en voor meisjesen ruimtes voor handvaardigheidslessen.Er wordt o.a. onderwezen in spraak,liplezen, rekenen, Arabisch en praktischevakken zoals schoenenreparatie enmandvlechten.

1977 - sluiting dreigt voor het HLID.Broeder Andrew, die daarvóór inLibanon werkte, komt als directeur

naar Salt.

In 1982 wordt ook de buitendienstopgericht om in heel Jordanië ge-handicapte kinderen te helpen.

1980 - met hulp van JozuaGrossenbacher, die vanaf 1978

met zijn gezin in Salt woont, wordtde beroepsopleiding uitgebreid.

1982 - de afdeling HEAR/audiologie begint als oorstukjes-laboratorium met Broeder Suheil.

5

Gouden Jubileum

1987 - de lerarenopleidingS.T.R.I.D.E. met dhr. Samir

Dababneh neemt een aanvang.

2001 - als eerste school met inter-naat in het Midden Oosten nemen

wij doofblinde kinderen op.

2004 - in Jofeh bij de Dode Zeewordt een centrum met onderwijs enberoepsopleiding voor gehandicapte

kinderen en vrouwen geopend.

2012 - een gelijksoortig, kleincentrum wordt geopend in het dorp

Kreimeh in het Jordaandal.

Nov. 2012 - we beginnen met eenklein CBR Centrum voor gehandicap-ten in het Za'atari vluchtelingen-kamp voor Syrische vluchtelingen.

2014 - we vieren ons GoudenJubileum. Wat zullen de

komende 50 jaar brengen?

JubileumvieringenDit schooljaar viert ons instituut het GoudenJubileum. Daarom organiseren we het helejaar door feestelijkheden. Tijdens die feestenwillen we steeds weer duidelijk maken hoeGod de afgelopen 50 jaar voor ons gezorgdheeft en welke wonderen hij heeft gedaan. Erzijn veel redenen om gezamenlijk daarvoor tedanken!

SchoolfeestOp 11 april was er een groot feest met de kinderen,de medewerkers van de school, gasten uit de kerke-lijke gemeente van Salt en gasten uit Jordanië, Euro-pa en Japan. Er waren spelletjes voor de kinderen,een springkussen met glijbaan en een voorstellingmet een clown.

's Avonds was een neef van de koning en de presi-dent van de Hoge Raad voor de Belangen van Men-sen met een Beperking, Z.K.H. Prins Mir'ed binRaad (foto onder, 3e v.r.) eregast. Tevens waren deburgemeester van Salt Khashman (4e v.r.), ver-

scheidene vooraanstaande personen uitde maatschappij, o.a. ex-parlementslidMsharbash (3e v.l.), journalist Waked(2e v.r.), hoogwaardigheidsbekleders uitde kerk, o.a. Dekaan Luay (1e v.r.), debuitenlandse gasten en dove en horen-de medewerkers van het instituutaanwezig. Zo werd zichtbaar dat deschool en de dove mensen goed in dekerk en de gemeenschap geïntegreerdzijn en vaak ook een brugfunctiekunnen vervullen.

6

Gouden Jubileum

7

Feest voor oud-leerlingenVoor 25 april hadden we alle oud-leer-lingen van het HLID met hun gezinnenen ook alle andere doven in Jordaniëuitgenodigd naar Salt te komen. Weerwaren er spelletjes, een voorstelling ende gasten konden herinneringen ennieuwtjes uitwisselen. Met dank aan devrijwillige inzet van de Zwitserse chef-kok Gerhard Tschanz en de keukenstaf werden duizenden kalkoenhamburgers bereid en gegeten. Hetvlees was een gift van het MennoniteCentral Committee (USA). Eregasten opdeze dag waren Z.K.H. Prins Raad binZeid en zijn echtgenote H.K.H. PrinsesMadjida Raad (Zweedse van geboorte).Prins Raad is de oom van onze koning,vader van Prins Mir'ed (blz. 6) en hijzet zich in voor mensen met een beper-king. Hij mengde zich onder de gasten,deed mee met een behendigheidsspelen liet zich een kalkoen hamburger goedsmaken. De kosten voor de twee feestenwerden door de Gemeente Saltgedragen.

Mime-kunstenaarHet eerste weekend van mei kwam de bekende Spaanse mime-speler CarlosMartinez naar Jordanië. Twee keer trad hij op in Amman voor horende, doveen gehandicapte kinderen en volwassenen. Op zaterdag gaf hij een workshopvoor de oudere dove kinderen. 's Avonds werd bij een benefiet-gala metCarlos Martinez in het InterContinental Hotel in Amman geld voor het HLIDingezameld. Een Jordaanse vriend betaalde de kosten, en drie vliegticketsvoor Carlos en Team waren een gift van Royal Jordanian Airlines.

Prins Raad en Prinses Madjidamet enkele oud-leerlingen

Groepsfoto van oud-leerlingen

Gouden Jubileum

Uit het fotoalbum: leerlingenAthier (links) is sinds 1995 bij ons op school en haar zus Najah sinds1997. Nu zitten ze allebei in de examenklas en kijken terug op bijnatwintig jaar onderwijs.

Najah: toen we pas op schoolkwamen was alles veel kleiner.Enkele van de huidigegebouwen waren er toen nogniet. De grond was geplaveiden niet geasfalteerd.Athier: ja, de school was maarhalf zo hoog en deberoepsopleiding voor meisjeswas ergens anders.Najah: het dierenverblijf wasgroter, er waren kippen,konijnen, kalkoenen enpauwen. Toch zijn er weldingen hetzelfde gebleven. Heteten is over het algemeen noghetzelfde als vroeger. Ook zijner nog een paar medewerkersvan toen: Ahlam, Br. Andrew,Rihab, Jozua en Dineke.Athier: ik denk graag aan detijd die ik hier als kinddoormaakte. We hadden meertijd om te spelen en ik mismijn vrienden van toen.Najah: ik heb liever de tijd

van vandaag. Er zijn veelnieuwe dingen, veel verbete-ringen en veel nieuwe vrien-den. In ieder geval is het on-derwijs beter en het niveau ishoger.Athier: ja, dat klopt, hetonderwijs is beter.Najah: we zijn nu bijna aanhet eind van onze schooltijd.Ik zal me de tijd hier altijdblijven herinneren; het is deplek waar ik ben opgegroeid.

School & leerlingen

8

School & leerlingen

Mohammed was 4 jaar toen hij in 2000 hier opschool kwam en hij zit nu in de 8e klas.

“Ik houd van sport. Toen ik klein was voetbalde ik algraag. Sinds ik hier ben zijner ook veel gasten envrijwilligers uit verschillendelanden geweest. Ik vind hetaltijd interessant met henover onze verscheideneculturen te praten. Jozua, hethoofd van de beroeps-opleiding, is hier al sinds ikeen kleine jongen was. Nuwerk ik zelf mee in de be-

roepsopleiding. Ik werk vooral in de autowerkplaats.Het is voor mij heel belangrijk om daar veel te leren.De gebarentaal is veranderd en verder ontwikkeld.Mijn klas is ook erg veranderd, daar zit nog maar éénjongen in met wie ik ook al in de kleuterklas zat.”

Mourad komt uit Jerash. Daar zat hij als heelkleine jongen al in een klas van onze buiten-dienst. In 1998 kwam hij als 6-jarige naar Saltop school en hij zit nu in klas 12, het laatsteschool jaar.“Toen ik als kleine jongen nieuw in Salt naar schoolkwam zag alles er heel anders uit. Het internaat waskleiner en de gastenverblijvenen het nieuwe gebouw voorde doofblinden waren erhelemaal nog niet. Jozua enDineke wonen nu boven deberoepsopleiding van demeisjes. Het dagelijks levenvan vroeger kan ik me niet

meer zo goed herinneren. Als je klein bent begrijp jeniet zo goed wat er om je heen gebeurt. Toch ben ikdankbaar dat de school, en ook het onderwijs in deschool en in de beroepsopleiding, zo veel betergeworden is. Binnenkort ga ik van school af. Ik vraagme af hoe dat zijn zal, altijd thuis te wonen, want ikben in Salt opgegroeid. Hopelijk kan ik na de zomerbeginnen met een studie.”

9

Medewerkers & vrijwilligers

Uit het fotoalbum: een medewerker Samir Dababneh was al in het begin hier als onder-wijzer. Hij is tussentijds weg geweest, maar nu is hijal vele jaren het hoofd van de onderwijzersopleidingSTRIDE.

“Ik weet nog goed dat toen ik, voordat de dovenschool hierwerd geopend en ik in Libanon de opleiding tot onderwijzervoor doven ging volgen, de mensen hier me vroegen of ikniets beters kon vinden. Dat laat zien hoe weinig aanziendove mensen destijds hadden. Voordat het HLID werdgesticht was er geen opleiding voor doven. We begonnen

met een paar gebouwen, een hek om het perceel en een paar dove kinderen.In die tijd hoorde de Westbank nog bij Jordanië en we haddenveel kinderen uit die regio. Vaak gaven we buiten les. Datwas in het begin best moeilijk; als we de doven les gavenstond soms de halve buurt aan het hek toe te kijken. Jevoelde je tentoongesteld. Lang gold er een verbod op het gebruik van gebarentaal,omdat dat niet als een echte taal werd beschouwd en alleende gesproken taal (Arabisch) onderwezen mocht worden. Alsdan het toenmalige schoolhoofd 's middags naar huis ging,gebaarden we met de kinderen. Zij waren het die ons degebarentaal hebben geleerd.”

Uit het fotoalbum: een vrijwilligerYvonne Bergwerf uit Nederland is de secretaris van deNederlandse ondersteunende organisatie en van degezamenlijke groep internationale vriendschapsver-enigingen. Ze was al vele malen in Salt en werkt nogaltijd als vrijwilligster, steeds voor korte tijd, hier mee.

“In mei 1967 bezocht ik Salt voor de eerste keer, drie jaarna de opening. Voor mij als Nederlandse washet echt een cultuurschok. Ik wist niets overde cultuur van het Midden-Oosten, degeschiedenis of de geografie. Ik beheerste

geen Arabisch en geen gebarentaal. Hetschoolgebouw was toen klein maar heel mooi, met een openveranda. Nu zijn er diverse gebouwen, die mooi en praktischzijn. Het eten was voor mij toen heel bijzonder, nu geniet iker iedere keer van. Naar mijn idee van toen waren dekinderen wild en onverzorgd. Nu zie ik dat heel anders, zezijn allemaal gewoon innemend. Ik houd van de kinderen. Alsik nu naar Salt ga is het alsof ik thuis kom.”

10

11

Onze Egyptische leraar Engels, tolk envriend Jamiel heeft jarenlang bij onsgewerkt en gewoond, het laatste jaarmet zijn vrouw Zeina. In de herfstwerden zij de ouders van de kleineSausan. Nu is het gezin teruggekeerdnaar Egypte, omdat ze hun dochter inde familiekring willen laten opgroeien.Namens de hele school willen wij hendanken voor hun arbeid envriendschap! We wensen hen Godszegen voor de toekomst.

Medewerkers & vrijwilligers

Hassan is als dove leerling bij onsopgegroeid en heeft hier de laatste 10jaar als huisvader en timmermangewerkt. Vorig jaar is hij getrouwd ensindsdien woont hij in Jerash. Hij heeftdaar nu een baan in een centrum voorgehandicapte kinderen gevonden. Wemissen hem vanwege zijn waardevollearbeid en zijn onvermoeibare hulp. Hetis fijn dat hij nu elders gehandicaptemensen kan helpen.

Jörg en Suzanne Fischer waren allebei vrijwilliger bij het HLID. Ze leerdenelkaar hier kennen en zijn later getrouwd. Sinds eind april leven en werken zeweer hier in het instituut - en ze hebben hun drie kinderen meegebracht! Jörgwordt gedetacheerd door de Duitse Ontwikkelings Hulp als deskundige voor deontwikkeling van de beroepsopleidingen. Momenteel studeert Jörg Arabisch. Innoodgevallen helpt hij als ‘hobby’ daarnaast nog overal mee waar zijnvakkennis als bouwkundig ingenieur nuttig kan zijn.

Het schoolhoofd Rihab heeft de laatstetijd veel gezondheidsproblemen. Omhaar te ontlasten ondersteunt Iman(r.), lerares Engels, haar steeds meer. Sinds 2010 werkte Salem alsreceptionist en assistent op kantoor.Hij heeft in die tijd veel geleerd enheeft nu een baan bij een bankgekregen. Nieuw bij het kantoor-personeel zijn Maram en Ferras.

Afscheid en weerzien

Veel bezoekersIn november kwam uit Amerika David op bezoek enbesloot op stel en sprong twee weken te blijven om inde beroepsopleiding mee te helpen. In januari kwamWilliam (VS), die vorig jaar vrijwilliger was, op be-zoek. Daarna kwamen Simon en Sarah Utiger (CH)twee weken helpen bij allerlei werkzaamheden. In

februari heeft Maaike (NL, foto links boven) in het Jofeh-Centrum meege-holpen. Zij heeft vooral met de dove kinderen gewerkt. Anna Stasia (CH)kwam voor de maand maart als vrijwilligster hierheen, om te helpen bij dekinderen en in de wasserij. Om de vele voorbereidingen voorhet jubileum in goede banen te leiden hielpen Paul-Raphael(GB) en Ria (NL). In het voorjaar bracht René een bevrien-de fotograaf Guido en een netwerkspecialist Christiaan (al-len NL) mee naar Salt. Met het fotomateriaal kondenBroeder Andrew, René en Guido beginnen met het samen-stellen van een jubileum-fotoboek. Later kwamen René'svrouw Tanja en hun kinderen Thomas en Joanne (fotolinks onder) ook naar Salt en ze speelden heerlijk met de

dove kinderen. Ook Guido's vrouwÖzlem kwam naar Salt en beiden(foto rechts) bleven enkele weken bijons. We hadden ook bezoek van de families vanvrijwilligers Amrei, Simon, Nathalie, Patrick enFinn. De voormalige Duitse vrijwilligster Salomebezocht ons in mei en aan het einde van het school-jaar kregen we nog hulp van Timothy uit Singapore.

PaulinenpflegeZeven dove jonge vrouwen van deberoepsopleiding en twee horendejonge vrouwen van de opleidinggebarentaaltolk van de Paulinen-pflege (D) deden hun praktijkstagebij ons Van 24 april tot 4 mei.

Ze begonnen de week met het mee-maken van het oud-leerlingenfeest enbezochten toen samen met de oudere leerlingen van het HLID Jordanië'sbezienswaardigheden zoals Petra, Wadi Rum en Aqaba. Vijf dagen werkten ze inverschillende afdelingen van de school en de laatste dag maakten ze een tripnaar Kreimeh, Jofeh en de Dode Zee. De jonge vrouwen konden al heel snelgoed met onze kinderen communiceren, hoewel hun gebarentalen erg verschil-den. Enkele van de stagiaires sloten met onze leerlingen vriendschap, die zekernog lang zal voortduren.

12

Algemeen nieuws

13

Vergadering van Allah Kariem IntenationaalGedurende de jubileumfestiviteitenvond ook de 2014 vergaderingplaats van “Allah Kariem - Inter-nationaal”.Zeven medewerkers van het HLID en 15vertegenwoordigers van de ondersteu-nende verenigingen 'Vrienden van hetHLID' uit Zwitserland, Duitsland, Neder-land, Engeland en Japan namen daaraandeel. Jonathan en Tim (GB), Ria (NL),Sarah en Hikaru (JP) en Ruth (CH)waren er voor de eerste keer bij en werden hartelijk verwelkomd. In Japan zalook een officiële vereniging opgericht worden. Uit Nederland, Zwitserland enJapan kwamen daarnaast ook nog groepjes reizigers. Na de vergadering op zater-dag hielden we op Palmzondag de kerkdienst samen met de kerkelijke gemeente

uit Salt onder leiding van Dekaan LuayHaddad. ‘s Avonds was er een Dank-dienst voor de staf, leerlingen en bezoe-kers. Maandag bezochten zij onze centrain Kreimeh en Jofeh, evenals de doop-plaats aan de Jordaan, waar Johannes deDoper Jezus doopte. Dit bezoek werd ge-sponsord door het Ministerie van Touris-me. Het belangrijkste programmapuntvan dit weekend was natuurlijk hetcontact met de leerlingen.

Algemeen nieuws

Buitendienst

De Brenz Band helpt Syrische vluchtelingenDe Brenz Band in Duitsland bestaat uit mensen met en zonder beper-king. Na een tournee door Polen en China wilde de band dit jaar eenconcert geven in het HLID en verder Palestina en Israël bezoeken. Omdat de reis helaas niet door kon gaan, hebben de bandleden iets moois be-dacht: de opbrengst van een benefiet-concert en het geld dat ze uitspaardendoordat de reis niet doorging, hebben zeaan onze buitendienst, d.w.z. het NET-WORK-team, geschonken voor hun werkbij de gehandicapte Syrische vluchte-lingen in het Za'atari vluchtelingenkamp.Horst en Gertrude Tögel, de bandlei-ders, reisden naar Jordanië om een be-zoek te brengen aan het vluchtelingen-kamp en de cheque te overhandigen.

Onze doofblinde kinderen (met namen) met de dove leerlingen, die hen helpen,en Zamir, Paraq en Br. Andrew in de achtergrond.

Bezoek uit IndiaIn november 2013 kwam dedoofblinde Zamir uit India zesdagen bij ons. Hij is doof geborenen werd op zijn negende ook nogblind.

Nu werkt hij in India voor de organi-satie Sense International. Zamirs tolk,Paraq, begeleidde hem en vertolkte inhet Engels wat Zamir in de Indische gebarentaal zei. Zamir en Paraq hieldentwee lezingen; één voor Dove studenten die helpen bij de doofblindenafdelingen de andere voor onderwijzers van de doofblindenafdeling. De lezing gingover het werken met doofblinden en Zamir vertelde over zijn eigen leven enervaring als doofblinde. Hij liet ook zien hoe hij zelfstandig kan werken met

zijn laptop. Dit kan hij met behulp vaneen electronisch brailleapparaat, dat hijaansluit aan zijn laptop of mobieltje.Hij bezocht onze centra in Kreimeh enJofeh. De overige tijd was hij in dekleuterschool en de doofblindenafdelingen zo kon hij de dagelijkse gang vanzaken daar meebeleven.

Het bezoek was zowel voor Zamir alsvoor onze dove leerlingen enmedewerkers spannend en inspirerend.Het was indrukwekkend te zien watdoofblinde mensen kunnen bereiken!

Zamir toont Hanady, een van dedoofblinde bewoners van het HLID,hoe hij zijn laptop kan gebruiken.

Zamir

Hamam

Murhaf

Issa

Hanady

MohammedRahmeh

Kawthar

Mohammed

HadielMariam

Hazem

14

Doofblindenafdeling

Cursus in IrakIn april gaf Samir, hoofd van STRIDE,twee vervolgcursussen voor horendedocenten voor Doven in Bagdad enKoerdistan. Op beide plaatsen werd ookeen oriëntatiecursus voor ouders vandove kinderen gegeven. Een groot deelvan de cursuskosten werd gedragendoor de Christoffel Blinden mission (D).

Op zijn reis ontmoette Samir Aftaw (foto links), een 28-jarige doofblinde vrouw die in een dovenschool inKoerdistan werkt. Ze heeft daar een klein atelier waar zekettingen maakt en voorwerpen 'met kralen decoreert.Dankzij een lerares kon ze de vierhandengebarentaal enbraille leren. Helaas is haar verhaal een uitzondering inIrak. Veel doofblinde kinderen krijgen nog geen hulp.Deze ontmoeting maakte weer eens duidelijk hoe noodza-kelijk het werk onder doofblinden in het Midden-Oosten is.

Irakese gastenIn het voorjaar volgden zeven dove assistent-docenten en twee horendedocenten uit Koerdistan en Irak een cursus van vijf weken.

Ghadier, een dove oud-leerlinge en nu medewerkster van ons centrum inKreimeh, sloot zich hierbij aan. Samir en Ahlam waren verantwoordelijk voor decursus en zij werden ondersteund door de dove leraressen Fadileh, Nisrin enRowan en onze leraressen Rihab,Iman D., Iman A., Malika (allen vande school) en Khadidje (hoofd van dedoofblindenafdeling). In Irak kunnendove mensen tot nu toe niet studeren.Daarom zijn deze cursisten ook nietvoldoende opgeleid. Dove docenten zijnin Irak hard nodig, omdat zij eenonnavolgbaar goede relatie met de doveleerlingen hebben.

Dove leerlingen in Irak hebben slechte toekomstperspectieven. Ze gaan zonderexamen van school en de meesten werken als eenvoudige arbeiders. Als de Dovecursisten dan als beter opgeleide mensen terug komen in hun land kunnen zedaar de dove leerlingen inspireren; “Als het haar gelukt is onderwijzeres teworden, kan ik misschien wel grafisch tekenaar worden...!”

15

Een leraar voor doven in Koerdistan

S.T.R.I.D.E.(Salt Training and Resource Institute for Disability, Etc. - Salt opleidings- en leermiddeleninstituut voor bijzonder onderwijs)

Sneeuwstorm op zijn ArabischOp een avond in december begon het plotseling zachtjes te sneeuwen.Iedereen verheugde zich over die prachtige aanblik. Het sneeuwde dehele nacht door en het hield twee dagen lang niet meer op. Al gauw lager 30 cm sneeuw.De kinderen ravotten erin enmaakten een grote sneeuwpop.Omdat de meeste wegen door desneeuw ontoegankelijk gewordenwaren konden docenten en mede-werkers niet naar hun werk ko-men. De paar medewerkers die ophet instituut wonen stonden alleenvoor de verzorging en het bezig-houden van meer dan 100 kinde-ren. Stonden er alleen voor? Nee,zoals altijd hielpen de oudereleerlingen actief mee. Door dezware sneeuw vielen nogal watbomen op het terrein om of werden beschadigd. Het was veel werk voor deoudere leerlingen en de vrijwilligers om het vele hout op de speelplaats bij elkaarte brengen en het duurde nog enkele weken voordat alles in stukken was ge-zaagd en opgeruimd. Terwijl we zo van de buitenwereld afgesloten waren ont-stond er een heel speciale, hechte gemeenschappelijke sfeer onder alle leden vanonze schoolfamilie. God geeft in nood altijd weer iets positiefs.

School & leerlingen

Contact in Nederland:VVrriieennddeenn vvaann hheett HHoollyy LLaanndd IInnssttiittuuttee ffoorr tthhee DDeeaaff

Voorzitter: Dhr B. A. Luijendijk Park Welgelegen 23, 3971 KN Driebergen, tel.: 06-83398686Secretaris: Mw Y. Bergwerf Zegwaartseweg 25 A, 2722 PN Zoetermeer, tel.: 079-3312957 e-mail: info@vriendenvanhetHLID.nlSponsorsecretaresse: Mw W. BeltModdermanstraat 2, 2313 GR Leiden, tel.: 071-5418137e-mail: sponsoring@vriendenvanhetHLID.nlPenningmeester: Dhr A. AalderinkGaljoenkade 15, 2725 CA Zoetermeer, e-mail: aleidus@xs4all.nlBetaalrekening NL58INGB0000715515 t.n.v. Vrienden van het HLID te ZoetermeerBIC: INGBNL2A

Bezoek eens onze website: www.holyland-deaf.org/nl