Sondag 27 Oktober 2013

Hervormingsondag: Ef. 2:1-10

31 Oktober staan in ons kerk as Hervormingsondag bekend. Die NG

Kerk staan in die tradisie van die Hervorming waarin Martin Luther ’n

belangrike rol gespeel het. Nadat Luther op 2 Julie 1505 in ’n geweldige

donderstorm beland het en die weerlig ’n boom langs hom omgeslaan

het, het hy in sy doodsangs belowe om ’n monnik te word as die Here sy

lewe sou spaar. Hy het sy belofte gehou en het by ’n Augustynse

klooster aangesluit. Luther het groot erns met sy godsdiens gemaak en

was ’n uitstaande student. Op 29 jarige ouderdom is hy as ’n professor

in Bybelse Teologie in Wittenberg aangestel. Ten spyte van al sy studies

kon hy nie innerlike vrede kry nie. Hy was altyd bang dat die Here hom

sou straf omdat hy nie genoeg gedoen het om ’n regverdige God

tevrede te stel nie. Totdat hy in Rom. 1:17-18 ontdek het: “In die

Evangelie kom juis tot openbaring dat God mense van hulle sonde

vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo. Dit is soos daar

geskrywe staan: „Elkeen wat deur God vrygespreek is omdat Hy

glo, sal lewe‟”. Dit was die keerpunt in sy lewe.

Vandaar die vier solas (alleen-) van die Hervorming: Christus alleen

(solus Christos), genade alleen (sola gratia); geloof alleen (sola fidei) en

Skrif (Bybel) alleen (sola Scriptura).

Luther het op 31 Oktober 1517 sy 95 stellings op die kerkdeur van

Wittenberg vasgespyker . Daarin het hy die sake uiteengesit waarvan hy

van die Roomse kerk verskil het. Die stryd wat daarop gevolg het, het

uitgeloop op die Hervormers wat uitgeban is uit die Roomse Kerk. Daar

word nou reeds beplan vir die 500 jarige herdenking van die Hervorming

in 2017.

Wanneer Luther in die stryd om die waarheid van die Evangelie gevoel

het dat dit vir hom te veel word, het hy terug gegryp na sy doop. Dit word

aangrypend beskryf deur die gedig van Neels Jackson oor Martin

Luther.

Martin vat aan sy voorkop

as die blitse om hom slaan

en die klipkerk se mure te dun is

om die kommer na buite te ban.

Martin vat aan sy voorkop

asof hy die doopwater nog kan voel

die koel lafenis van God se genade

wat oor sy babagesiggie spoel.

Martin vat aan sy voorkop

asof sy oumansvingers vat

aan die oeroue beloftes van God

met die water wat oor hom spat.

Martin Luther vat aan sy voorkop

en voel hoe sy hart bedaar.

Worstel ons ook soos Luther met die vraag of ons genoeg gedoen het

om ’n regverdige God tevrede te stel? Het ons klem op God as ’n God

van liefde, nie dalk vergifnis goedkoop gemaak nie? Vergeet ons dalk te

maklik watter duur prys die vergifnis van my sonde gevra het? Ons moet

onthou dat dit die lewe van sy eie Seun gekos het. Daarom behoort die

lewe van Christene anders te lyk as die van ander mense. Uit hulle

optrede behoort dit duidelik gesien te word dat hulle dankbaar vir die

verlossing wat hulle ontvang het nie.

Wanneer God ons verlos, het Hy ’n doel met ons lewe. Ons lewe nie

“meer t.w.v. vir onsself nie”. Mense wat eers die koninkryk van God soek

is mense wat uit dankbaarheid lewe omdat hulle in Christus uit genade

verlos is. Watter dinge behoort deel te wees van ons lewe uit

dankbaarheid?

Aanbidding: In die erediens is ons besig met die Woord, die gebed en

die viering van die sakramente. Hierdie lewe van aanbidding word

voortgesit in die lewe van elke dag waar ons in die teenwoordigheid van

die Here ons werk doen en met mense omgaan.

Omgee vir mekaar: Nie net met woorde nie, maar ook (juis) met dade.

Ons maak tyd vir mekaar, bemoedig en ondersteun mekaar, gee ons

geld en ons gawes, neem deel aan projekte wat ’n verskil in mense se

lewens kan maak. Daar word vertel dat in die 3e eeu met die pokke-

epidemie toe almal die siekes in die steek gelaat het, dit die Christene

was wat hulle versorg het – selfs ten koste van hulleself. Dit het

aanleiding gegee tot die grootste groei in die geskiedenis van die

Christelike kerk. Só dat die Christelike Kerk onder Konstantinopel die

Staatskerk geword het. In ’n land van armoede en ellende word ons

dikwels beskaam deur ander gelowe se vrygewigheid soos die “Gift of

the givers”. Ons grootste verleentheid in die land, kan ons grootste

geleentheid word wanneer ons ons lewe wy aan die goeie dade

waarvoor God ons bestem het. Van hierdie diens word ons nooit

vrygestel nie, hier is nie ’n aftreedatum nie, net ’n sterfdatum.

Getuienis: Die manier waarop ons die Here aanbid en die manier

waarop ons vir mekaar omgee, lewer die duidelikste getuienis van wie

ons is as mense wat uit genade verlos is en uit dankbaarheid lewe. Die

Seisoen vir Menswaardigheid waarop ons Sinode, saam met die ander

kerke van die familie van NG Kerke besluit het, kan ons daarin help.