p 'V jf o t f a

2 K I A T P A< i > I AN t n N

r i A H O N A I M Q NL1NGVÆ GRÆCÆ NO VI FEDERIS,

C O N S E N T . AMPLISS. F A C U L T . PHILOSOPH. REG. ACADEMIÆ UPSALENSIS,

a c MODERANTEVIRO AMPLISSIMO e t CELEBERRIMO,

M a g . JOHANNE J. A M N E L L ,

GRÆC* LIT* PROFESS. REG* & ORD.PRO G R A D U ,

Publico fubjicit examini S t i p e n d i a r i u s N e s s e l i a n u s ,

E R I C U S H A L L G R E N ,FIERDHUNDRENSIS.

IN ACRO AT. CAROL. M IN. D. XXVII. M A JI, ANNO MDCCLII.

HORIS ANTE MERID. CONSVETIS.

U P S A L I Æ ,E x c u d i t L a u r . M a g n . H ö j e r , R. A . T .

VIRO Summe Reverendo & Ampliflîmo,

D:no G A B R I E L I MATHESIO,

S. Theol. DO CT. & PROFESSORI Celeberrimo, Vr Conflit. Eccleliaft. ADSESSORI, & Ecclefiar Veteris

Upfal. PASTORI PRÆPOSITOque Meritiflimo, Academiæ Regiæ Upfalenfis h. t. RECTORI

MAGNIFICO.VIRO Ampliflimo atque Celeberrimo,

D=no J O H A N N II H R E ,

Eloqu. & Polit. PROFESSORI Reg< & Skyttiano, nec non Reg, Soc. Scient. MEMBRO Digniflimo.

P R O M O T O R I ß U S

Qui probe video , tantam elTe remunerationem nullam, que par futura fit 5 nihilo fecius, cun piæ gratitu- fuppetat, chartaceum hoc munufealum Vobis, ferre non dubito. Itaque lolitæ , nec fatis unquam laudan- accedere patiamini cumulum, u t, quantum lucis cïeco- bunt, tantum animi ejus datori, veteri clienti Vefirot adde- ties ante h æ c , vel non rogati, erexiftis. Quod unum penes tam atque incolumitatem ardentillimis precibus commen- geatis quam diutiflime ac floreatis, in reipubl.Sacræ pariter

Maonißr/, Summe leverendorumtuitor

E R I C U S

VIRO Ampliflimoatque Celeberrimo,

D:no A N D R E Æ B O B E R G ,

Linguarum Orientalium P R O F E S S O R I Reg. & O rdln ., Inclutae Facultatis Phi-

lofophicæ S E N I O R I Graviflimo,

» T r \ 1 •• ' Y

VIRO Maxime Reverendo & Ampliflrmo, “

D : n o LAURENTIO H Y D R E N ,

S. T h e o l. D O C T O R I , R eg. & O rdin . Poëfèos P R O F E S S O R I Celeberrimo.

2 N D U L G E N T 1S S I M I S .quæ Veflris in me meritis ac beneficiis plurimis maximis- dinis ac reverentiae meæ majus meliusque indicium non Patroni M ax uni , cuo par e fl, mentis devotæ cultu, of- dæ, in me induigentiæ Veflræ, Viri Celebratijffitr.i, hunc risque Amplifljma F o m i n a V e s t r a huic opufculo conciliare pergat ferenior ila & mitior frons Veflra, qua me tome e l l , non iriterm.ffurus fum , Veflram Vrßrorumquc v idare fumrno rerum humanarum Arbitro. Faxit Ille , ut vi- & Literatæ ornamertum multiplex atque emolumentum.

Amplijfftmoriimque N o m in u m V e s t r o r u m

humillimus, HALLGREN.

m r i m m Reverendo ac l Praclarifftmo Danti no

Mag. E R I C O HOLSTENIO,

PASTORI in Lillhärad W ell- cnarinof. Laudatiflimo.

Plurimum Reverendo & Clnriffimo

D:o JOHANNI HEDSTRÖM,

PASTORI Ecclefiæ Har- boënfis Digniflimo.

F A U TO R IB U S

Plurimum Reverendo t fClarißimo

D:o JOHANNI HALSENIO,

PASTORI in Lagga Ôftuna Vigilantiflimo.

Plurimum Reverendo & Clari (fimo

Dto ANDREÆ WESTNER,

PASTORI Ecclefiæ Hud. dungenfis Fideliilimo.

O PTIM IS.

Tot jamdiu fuere ac tanta favori« in me Ve/Iri documenta , ut 9 ne recenfendis quidem illis, nedum digne prædicandis, eloquii mei tenuitas fit fatis. E tenim , five contuear teneriorem illam mei curam ». quam gerebas tunc, PL Rev. ac Pr

D. D.

5. L

Uantum in oratione vitium eil inanis noti TccuTOTVjg 5 tantum or- namenti, lucis ac ponden s adfert P L E O N A* SMUS, moderate & linguae cujusvis genio con

venienter adhibitus. Illa vero quemadmodum a Graecis feriptoribus Qeoxvsvçoiç longiifimc non poteft nonabefle, ita hic ex adverto frequens iisdem eft ac familiaris.

I. n AEÖNAIMOS, (ita di&us ceno t 3 7rA«voé

quam nupera Dififertatione Academica D:ni IS. SEVAL« L !1 definitam & illuftratam vide.

II Ejusm di abundantia, ut in linguis paflim o»m nibus, ita & in Græca perfæpe occurrit; a cujus gen i) non alieniores funt pieonafmi, fuis locis & pro re nata adhibiti, quam locis aliis defeliivce loquendi formula?. 4

III. Q ji fquid 7rA ecvccçiKœç in oratione dicitur, ab- efle quidem poteft &, (æpe folet, falva manente & integra ftru&ura ordinaria; at fic tamen non mere otio- fu in , neque inane eft & fupervacuum ; liquidem pleo- nafmus ille, pro linguæ genio, non modo elegantiae, fed & eptyo&frewc plurimum habet; reque folam oration e n , fed & ipfam rem , de qua fermo eft, amplificat, uberius earndem explanans, evidentius illuftrans, vehementius exaggerans , efficacius inculcans. Ceterum .eft PLEONASMUS inter illa orationis condimenta, quæ, J i (fliis porce? Zf cum res po/cet, uretur, non parum habent jucunditatis; a t , f i quis nimium adf c itaverit, ■illam liratiùm amittunt. Cfr. Q U IN TILIA N . Lib. IX. .Cap. UI. fol. m. u p Edit. Ilajtl. Q jippe inanis 77 /̂0-- vohoÿlcï orationem n rn ornat, fed onerat', auribus æ- ‘que atque-’aiiirms injucundifiima. Verbo: Ve üuiié&f&ov fier omne dïrendt aerius peccat ; judice eodem QUIN- TIL. L. VIII. c. IIL fol. 121, ergo & abundantia male adfeclata.

IV Lft apertius conftef, quis nobis verus fit acgenuinus pleonafmus, monuifiV juvabit, quæri pleona- Jnws & in v en iri, ubi non funt, ficubi r e d u n d a r e dicuntur illae voces, quae vel cc) ad analogicam pleni feriri mis ftnxTjram fenfusque integritatem omnino funt nexfiariar; adeoqtre in forma orationis int g ra non IUQ,ir> n u s q u a m alias ab uffe fol°nt, fed n c f a c i l e , fine vitiofx a it faltim infolitee didtionis nota, abeffe pof- funt: vel ß )

GR. LIN G VÆ N. F 3

$ ) Sicubi alias abfuerint, per EAAen^y omittuntur 5 adeoque in ordinaria pleni Termonis ftrudlura ad- Tunt potius, quam abfunt. Videlicet per * A A f u b - audiuntur illæ voces, quæ ad juftam orationis integrae ftru&uram funt necefïariæ; quæ quando, alias ex- prefïæ, orationi reftituuntur, non illic abundant, Ted alterius loci defeåum ordinario lupplemento farciunt. Itaque vox , quae fupplet «AAmJ^v, non magis dicenda 7TÅscvcc&iv, quam abundare cenfebuntur novi milites , in iupplementum confcripti pro veteranis, qui defde- rantur. Hofce igitur aliosve id genus Pleonajmos qihe- fitos dicimus & adfeffatos; qui quidem oppofiti funt Ellipßbus fiilfis & fictis y quas perftrinxit modo lau- datæ DilTertationis A u d o r , pag. 4, feqq.

V. Quod ad Pleonafms Lingvo Græcæ N. F. adtr- n e ti non ii fumus, qui illos in univerfum omnes profanorum probatiorum ufui ac lingvæ purioris genio confentaneos urgeamus: quin fateamur ultro , quosdam elTe illic pleonalmos manifello E/3çciiÇcrretç, at- que ului tuv , quam veterum Græcorum ,longe convenientioresj idque inprim is, ubi feriptura priiei federis adlegatur aut refpicitur. At fic tamen nobis vicilTim concedatur , oportet, majori pkonajwo- rutn N . F. parti puram conflare Græcitatem. Cum vero nobis non licuerit in lequentibus pieonafmorum exemplis ollendere, quid hoc in negotio, facros inter & profanos;, diferiminis intercedatj aliis dedita opera difquirendt*m relinquimus, quota ex parte pleonafmi N. F. hebraizent.

§. n .Pleonafims unius vocis, in Gr. lingua

N* F. obvius» eft fingularum orationis partium.

De pleonafmo plurium vocum, fimul abundantium, faucis agetut ad calcem hujus diatribæ. Prius autem firmi larum orationis partium abundanti amy luculentis exemplis, e codice Gr. N. F. noftro qualicunque ftudio colledis, oflendereconabimur* Itaque ordimur ab A r- ticulo.

§. nr. PLEONASMUS ARTICULI PRÆPO-

SITLVI leie nobis o ffe rt, I. Quando uni eidemque per- fané aut rei geminus adhæret articulus ; ita tamen, ut alter ad [uhje Hum , ad prédication alter referatur, v. g. Luc. VI. 41. H ÏÏoY.OS tj tv TÛÜ UlCri oÇlBoiXfJifa ( CUID lOCO parallelo Matth VU. ?. fimplex occurrat articulus: tj iv T 00 Oùü. c([BuhfJlU 00X0S. ) Mafth. Vllf. 12. TO ckctcs to tjrwTSçcv. Cap. X. 6. toc 7rçc(6ocTci toc aVcAcoAûVcfc Cap. XIIl 23. H yy tj xuXtj. Marc. I. 17. toc tïvsv/jicvtoc TOC d- xuBocçtu, ( t oc Ttcvnçd> Act;s. Luc. II. 17. to ffifxu to Àot* ÅtjBtv. A ll. I 15* O roues 0 Î'JW.Cap. III. ». H uçcc tj f’v- nuTtU- Cap. XII. IO- H 7ivXr\ tj aôirjçccy tj. Çtçyacc us r>jv

GR. LJN G V Æ N. F. f3

IL I .H eiaoSoç if 7rçcs v pci s. Matthä Vf. 23. Tcj

G>*os fj.H Marc. XV. 34. (p ro ©^ yua Matth.XXVlI. 46.) Marc. X. 47* © Aa/3;^ î o-ä. Luc. VIÏI. 54 H Tïoiïç , t -yéiçts. Cap. XII. 32. Mij (pofië, to /xiKçcv 7rcîpvicv. Ephef. VI. 1.4. Ta tw vx , v7totK8£Te rois yovevn. O/ 7rctrèçes, y.v\ 7ïc&çoçyi£eTë k, t . à, Apoc. VI. 10. Ecos- 7»ors, g iïer7tcrv\s 0 a- ytas v&j 0 ccArjTivos, « zçlveis.; Sine articulo legitur Matth. I i 20. cjcV Ao/3;^, //>/ (pcßrßtjs. &c.

VI. Abundat itidem articulus an teprœpofitiones quasdam & adverbin, Luc. XI. j. To ym$ ypèçuv. Non aliter laudatus TH EO PH RAST. Cap. IV. T a ' zctty exccça. (fine articulo legitur r^^ocv Matth. XXVI. ^5. Et Theo- phr. Cap. VII. zcc^ sxccsov). Adt. IV: 18, rc ym^oAs ibid* v. 19. &XVII. 30. Ta vZv. joli. X : 40. XII: 16. to tïçw- rov. Marc. XIV. 41. To rçlrov. Neque aliter profani : To vrçûoTDv, r a 7rçvToo, r a vvv, r a /accAi^u , &c.

VII. Peculiaris eft pleonafmus neutrius ro , abfolute pofiti, ante ris, r l , noos & h. Luc. 1 : 62. To r lav $?Ac/. C* XIX. 48. CU% svç«ntcv ro rl TTCtyaoosi, C. IX. 46. To, ris civ i ty 8z C. XXII. 23. Te, ris 0CÇ0G ety. Confr. v. 24* Cap. eod. v.i. Eÿiravro-, 7t£s olvtAconv oovtcv. v. 4. ro, 7rus dvrov Tttzçociïoo. Marc. IX. 23. ro ii ïïvvcccoot z. r* Å.

VIII. Demum , quia tunc inprimis Articulus fuo fungitur officio, cum certain rem aut perfonam defi- gnat, (eadem fereem phafi, qua n Demonftr. Hebræo- rum ,) non immerito redundare cenfebitur, ubi hæc munia non explet. Et fane atticißant in eo etiam facri fcriptores, quod A rticulum , ornatus gratia, nunc addant fimgulis fere di&ionibus, nunc rurfus auferant. Namque & adhibito aurium judicio, ad duriorem aliquam literarum collifionem vitandam, adeoque ob folam lu- Çoovluv, ab Atticis interferi aliquando Articulos, dudum obfervarunt Critici. Offendimus tale quid M atth XIII.2 . Tts ro 7tAc7:v. neque enim heic loci hæc vel illa navis notatur.

§.IV.ARTICULUS POSTPOSITIVUS, non-

nunquarn iteratus, pofterioribus locis videtur ttA«,eihy oi7!siÅiiå}oc(, de gravioribus minis. C. V, 2g n

TY\fJLctrot ccireïv. v. l6. Afxetgrctveiv ocpccçrlccv. Anoe. V. !. 'Z(pçccÿï'n %ccTe(r(Pçocyt7fxevov. C. XVII. 4.. Xçvvco xeyçva-M- Vbos. C. XIV. 1. Kû x ç v U K&ccçlÇpvTES h rods ki&ccçocis ccvtZv. ubi 7tAscvcc&i utrumque Nomen y fiquidem parti* cipium iüud & muficos & inflrumentum defignat. C. XVIII. i l . n ois rexnrr\s 7rcc

y AMO-acti. Hebr. II. 4. junguntur Zyf f t x r& Kcal rR-ccnx], xctt iïvvccfxetc. ( quod etiam poltrernum fjtera)vvfÀty.£s pro miraculo, ceu Divinae virtutis ac potenti* effedu.) Eph.I. 21. Ae%y nui èRüfflet xoci ôvvotfuic yxi Kvçtoryc. Rom XIV. 13. ïl é̂anofxfjioc y w. xv doc Ac v, quorum utrumque notât heic offendiculum itf via Chriftianismi*

IV. Ssepenumero redundant Av§çw7tos & Avy^ una cum alio nomine ad eamdem perfonam relata. Matth. XXII. 2. A\Sçûo7toc ßxaiAevc, qui V. 7 audit 0 ßadtAevc. C. XX 1. Av&çoi7ros otKoiïe

III. Akundat Elk ante Er.ccços paflim, quorum po- fterius etiam fine priori diflributivtim habet fenfum. Sic & majori pîeonafmo Apoc. XXI. i i . legitur.* Ava 'eis *Kct~aç rôûv 7tvXtovctiv jc. r . A. ubi reduodat infuper Ava præpofitio adverbia fcens , quæ & ipfa (hflnbutwnem importât facris æque ac profanis fcriptoribus ; v. c Marc.VI. 40. Ava èv.ocrcv , civoc 7revrrxovTcc. & DIOSCORIDI Med. Lib. II pafïïmque alias : Ml£ov kcc'i Kivvctfj.ufjw xcc) v.aç- iïoc/nûûfxa koc) vuçhi ANA àyrlocv fxlocv. i. e. de fi nantis un- tiam unam. (item : Ava ^ay/uccs iß. e fingulis drachmas XII.) z Thefï. I. $. phrafi abundantifiima abundantiam Chriftiani amoris exponit Apoftolus: riA «va^ , inquit, Jf ccyccnr, tvos èv.oĉ a 1tccvtojv vpœv. ubi poft di/tributivum redundat colleïïiv* rcds. E t, in argumento non abfimili, 1 Cor. IX. 8- lias-repetitur : Ev 7ravri Tra'vrcrfTrao-avau- retçxFiccv £%cvt«’ , TieqiasivYirs k . t . A*

§. VII. I.PLEONASMUS PRpNOM INISfw/»'-

liv i ante tres verborum perfonas e/ucpotnv habet majorernq; dtûinéfionem. Joh. I. ip. i f , £u ris **; Xù arel (v . 12, fine pronomine, ris «?;) v.20. Ovk tifilèycoo Xçiçcs-. (v.21, Ovk iifxl.) v. }i* KccywrrfrtV) tjhSov èyw, &c. tantum non ubique apud JOHÀNftEM . Sic Matth. VI. 4. O ttut^ç ca • - - ccuros ct7Tcdûûcrti act. Joh. V. 37. O Tjriju-̂ /ccs pe 7toc* Ti}f, dvr os fxe/JiccçTvçriKr. Adde Matth.* X. 22. O virofjtel- vecs its t the sr, aros caoSyaeTut. Nonnunquam & Atnos alteri pronomini perfbnali adjicitur ante verbum. Rom.VIL »5. &XV. 14 Avros èyu â'ahevcc. &c. Notamus heic quo-S Lie locum Marc. VIII. 17. HleTrvfoi/jtevvjv r ^v ra^-

ctv vfjiôûv. ubi redundat Genitivus pronom, pertonatis, vice foßljfiüt adhibitu*.

Ii. Pro-

II. Pronomen poft Participium redündat. Apoc. II, 7. T go VMMVTt dvrd (ßotyeTy. Jac. IV. 17. Eiiïcn xa - Acv Trash kcct prj TicmvTi, ccfjLctfTiet durai hm. Item poflfc articulum os. Apoc. VII. $>. 0%Aos ttcAus-, bv dgt&jjitjtrcci avrcs arsis' qdvvocro. V. Z. Oîs èiïcStj durcis x. r. A. Ga/.11. t o . O xoii iavrs^ctacc ccvTo rëro 7rotY\(Tcci. Itemque poll Adverbium. Apoc. XVII. 9. Oçtj in r d , 07ns v.ocSurcci in dur uv. (pro EÇi vf KctSijTcu.)

III. Interdum gemtnum eft pronomen, ubi potuifTet adhiberi unum. v .c . Matth. VIII. i. Kxrocßdvri durd d- 7to Tüoças, woåsSyiq-ccv ccvtu c%Aoi* Similiter v. 15. Sic l Cor. X, 12. A vre) iv §ccuro7s txurès ptrçëvres, Kot) ervy- v.çlvovres txurès ixurols x. r . A. ubi infigni cum empbafi multiplicantur pronomina perfonalia ; quorum quædam* (nempe vei duro)t vel lv ïxvroïs^) licet abefie poflînt, neque tamen prorfus otiantur. Latine quis redderet.* ipft intra f e , vel in mente fuay fefe metientes &c. Pro* nomen Our os vel geminatur, v. c. A d . VII. 3 y. TSror Mcova-tjv , bv - - - TXTov 0 Oeos ctTcê eiXe x. r . A. vel 7fhic- vx^r/.ds fibi adjundum habet Auros. AA. II. }6. K uçiov km Xçiïgv dvrov 0 @«V s7roly,ve, rërov rov lqa&v , cv x. r. A. Itemque Kom. IX. 17. Eis duro rëro ( (c. vrçxyfj.x) yçiçd ae. ( pro quo alias c Eis rëro.) 1 Cor. II. 3. Ey^a- \px vfxTv rSro duro. Phil. I. 6. Ue7toôds dure rëro. Sic duros ères junguntur THEOPHRASTO H& Xctç. C.XXIX. Neque Latini aliter multiplicant pronomina: Hic ille eß. bi c vir bic eft. is ipje, &c.

IV. Redundat ris in oW, quoties hoc aequi valet Artic. poftpofitivo. Matth. II. 6. VII. 15. Apoc. XVII. g. To $?içlov 0, rt ?v. T I, Neutrum pronom. indefiniti, fæ- pius redundat, inprimis præcedente particula negativa. e. gr. LuCr IX. 13. Ei yu>7 ri 7toçevbsvres dycçdvocfjuv ß^dfxecrx. Similiter i Cor. XIII. j . Adde Joh. V. 19. Efltv -pi ri y & A d , XXV. g* Oure r/, Sic Mq n idem eft,

B 2 quod

quod fimplex M interrogantis, Matth. VIF. 1(5. XII. t j. & XXVI 22 2j\ M rn fy&) A,u/ ; Adde i Cor. VI $. Sed & redundat alias. 2 Cor. X. y. 17eçiavcTfrçov r t xonyfioSut Ttëç) k . t . A. I r a f æ p e apud Atticos T k yrAeovcc^ei in 7ic ï- çf r ^ , t clos c l r/s’, TOiïsTcç r ; f , &c. omnium v e r o fæ- piflime neutr* Ti ap. Oratoi es pariter & Poetas Graecos.

§. VIII. PLEONASMUS VERBI videri poflît

admiflus, I. quoties lacri feriptores, lingvæ gento convenienter, indulgent conjugationi p e r i p b r p f t i c feu verbum aliquod auxiliare conltruunt cum Infinitivo aut participio alterius verbi, quod in aiio modo unum ad- hibeii potuiflet. Sic ubivis MéAA« troiiiv tj ttc^o-cc/, pro Tccréaoù MtAAe/y/mÖeo, /n/AAf/ we&ott. [ternque Matth. XXIV 7rfiQaévyevria$c

pro

pro tTfdijffe Koù èdlcci%e. A S . XVIII. 26. H çfarc 7 ciccöcäoil. idem quod ï7sa^rm u^ero , Cap. feq. v. g. Ita L X X Interpr. Gen. II. j. t n n Mtta T C ^ D ?ID r a t f

C’n'rK ita reddunt: Km s 7fuyaev 0.710 7tocnoùv rdv eçyuv ccvrë, àv vjfåccro c ©toe 7tcir&oci. i. e. à i7>c!ri tW \Hov, ocfxccpriuv, y.çtcriv, exouopiv > f Aecs , oeyveis, 7 y fvrev£jisy ivyn x^ lccs , k. r. A. pro verbis : Evedçt-vs.v, r.o- Aeyw«v, *✓.. r. A. Quemadmodum & apud profanos: Ile*- dP&cci , yjçàoç, &C. Sic dicitur ZfW 7rc/«v i. e. ufiv. Sunt vero & multa alia exempla,v. g. Ad. XXVI. 2(5. llce^>^a£c//fvcs' AAAI2, pro rJeqf» Çmicl&fxcct, quod verbnmy ut origine fua, ita alias frequenti ufu involvit rr;v yj to åccå&v. &C.

II. Interdum vehementior adfedtus fecum habet petitionem pleona/ticam ejusdem verbi. Job. XIX. 6 . Xtocvçûogcv, (TTctvçœacv. v. I5. Açov, ecçcv. quæ vociieratio elt ferocientis turbæ. Uno verbo contentus L U C A S , fie effert: C. XXIII. jg. hiçs tutov. & de Vaulo AS» XXI. 36. Aiçe uoTcv. Rom. XII. 14. duplicatur EvAc- yêtTe, gravioris adhortationis ergo. Phil. IV. 4. Xcdçe- Ts 7ICCVTCTS' 7T0CÅIV tçoo,‘xociçere. ApoC. XVIII. 2. Eneaev 9 m e ts BaßvAocv. Ncnnunquam & citra 71 olScs, Vid. Apoc. XII. 9. ubi geminatur ECÅrj&tj.

III. Nonnunquam verbum /im plex redundat ante tompefitum. Phil. I. 25. M*v vfjcïv. C* II. 17* Xccifot) xccl avyyjxlçu. v. 1 g . Xoc/^rrf, xoù ovyyocl^ere pou Luc. XXII. 54 Hyocyov, xui ha/yecyoy x. r. A.

IV. In verbis quoque locum habet Zwocwyloc. Marc.IV.

IV. 39. 1tvmoc% ne(plfjioo7». quorum alterum \proprium, tralatitium alterum , eumdem heichabent fenfumin for> mula injungentis i'dentium. ( Alias folum occurrit ppa- SyiTi, Marc. I. I f . ) C. VIXI. 15. Oçxre, ßhenere eexe rtje x. r. A. Luc. XII. 15. Oçare Kocï (ßvhciras&e oeno x. r. A. Cavete vobis a &c. Pro quibus alias alteruter Imperati- vus fatis eft. Sic in graviori monito fæpius iteratum BAé- 7rere occurrit Philipp. III. 1. Itemque Marc. VIII. 17. in exprobratione gravi : Ov7tm vcHre; èàecruvlere^ Rom. XIV, 21. Tlç9

GR. LINGVÆ N. F> *5bnie (ögnatun’. Rom. XV, $. Oi cvtßivpci ruv oveßtQvrcw. Adde A poc.XILio. 0 xoirqycçcç, - - o xurnyoçwv. ubi vel participium y v e l, fi mavis y præcedem nomen redundat.

III. Participium verbi fubßantivi verbo aut participio alteri 7rAeovawx&? ad fungitur. Luc.XXIII 12. IÏçoütt- rjçxov tv s'/ß^cc ovrsç« Eph. IV. l£ . O vtss ÙTrvKKorçiupe- va ty\ç &y\ç. confrCap. IL 12. ubi participium illud abeft.

§. X.I.PLEONASMUS ADVERBIORUM

gandiy (Marc. III. 20» pi] ivvu

(feel v .39 E | ? A t 7\s7T«Ar»s\ J L u c . XIX.4. IH c^a-f.lùv s'fATTçc&ev, prxcurrens. ubi præpofttio , quactim co n- ponitur verbum , æquipoliet ru euirçoéàev. (Nec folum obfo lute politum redundat Efjt7rçcéàev, fed & aliquando cafui gen. jundum ; Matth. XVIII. 14. E

GR. LÏNGVÆ N. f .

eiant ad complementum orationis, quæ fine his futura ej* fet inornatior, di&isque vim ac pondus addant. Taceo, quod plurimum faciant ad A(?|/v ev^vB/ucv, five ad nuw$* rum orationis pleniorem ac concinmorem. Jtaque gotiofe potius, quam otiofc cenfeantur, oportet.

V.Redundant ITatA/v & Er/ Afatth.XXVI. 42.n«A/vt’x ds»j- rêç8, & Joh.XXl.u5. riaA/v kvTsçcv. Redundat Er/ comparati* V/jT adjun&um, Ebr. ViI (5. ïleçHracTeçov er/ xaradrçAov, multo adbuc manifeßius- Cujusmodi pleonafmum admittunt quoque Romani auctores. SENECA Epift. XLIX. p««- hum efly & adhuc punfto minus. SVETON. in Tiberio t Cap. XVI & XLIV, amplior adhuc çumulus ; major ad~ huc & turpior infamia. &c.

VI. Redundat &: MaAcv, alteri comparativo adjectum. Marc. VU- 36. 7reçiocroTfçov, 2 Cor, VJJ,1 ]. ïleçHrooTêçwf [Accïkcv tyolçYi/xsv. cum locis aliis ( 1 Cor. XV. 10. &c.) alterutrius adverbii comparativus fit fatis. Philip. I. 23. n^AA« fxciAov Kçêta-acv. Quippe folumrov comparationi fatis eft 1 Cor. VIJ. 9. 38. & seque dici potuifiet Kçêicrecv? ac dicitur Jûh. IV. 41, ttöA- A

fm nlex copula: M m efJ er# *al dvrS. & Luc. XVL 16. MsTd^y YifjMv v.oci vy.Zv.) Sic redundat Te Rom* Ï. 27. O \j.ciccs re v.u) ci ä q cn es. A (ft. X X F. 2 ß. E ta re y.cct & c . 1 Cor. X. g, E«v r? ytiq y.u) &c. Rom. VII. 7. Tjv re ya^ Intd-jj.loLv en yàeiv v. r. À. Quomodo profanis ceque., ac faeris, fæpe xal yc&ç pro fimpfice ycéç, Sic Kal yocç occurrit 1 Cor. XII. 1 j 14. z Cor. V. 2.

II. Quia y.k) aut Je infervit transiticni y ( h. e. adhibetur, quando tranfitus fit ah alia re ad aliam, vel ah uno orationis membro ad aliud, ) Kal poft Je & Je poft tcc\ redundare merito cenfebitur, fiqui- dem alterutra particularum fatis e flor fungendis periodis , aut periodi membris. Qui pleonasmus , ut profanis Atticis, ita facris non infrequens eft. Matth.III. ? O. H J»f dt xal &c. A (ft. V. 32. Kairo 'Ttvévy.ot, àt ï i xyicv. 2 Tim. III. 12. Kal 7iccmtsç èè k. r. A. Luc. IL av. Kal oÿ Jg K. t . À. Joh. VI. f I . Kal c oIptcç è». GVlfJUl e v ' > * f • '10. Ka< eav xpivoï as eyoo.

III. AN particula, (interdum & lu v, non demto capite y) licet minime fit otiofa, quin &»vjt/kZs i) /SgAx-n- ymç , aut certe dcqtzcXcyixûùS rj qcxccçr/.ds interpret; n ia ,, fie tarnen adeft fæpe iis îoeis, ubi necefTaria non eft. Ita frequenter Eoss âv , usquedutn ; c im efferatur alias fine hac particula, Matth. II. ç . Eoos s&]- Sic folitarius Articulus es occurrit iis locis, quorum fimiles alii habent es iccvj cs av- Matth. XII. 50* Ofts dv Trciriav. Siquidem & f.ne illa particula dicitur: Oç/f g%g/ C. XIII. j2 . & O

monent BUDÆUS & STEPHAN US. Porro incompo/itione cum particulis aliis interdum redundat av . Sic O ra v occurrit iis locis, quorum iimiles habent fim-> f le x ore,

IV. Proprius eft Græca; Iinguæ & Atticis frequens pleonasmus ComunBionis On ante orationem dircttam» quando verba alterius adlegantur. Joh. 1 jz . Eftocfrvftf- csv lœccvvys, heyw O n T&èctpca rc 7ïvev+ici. A d . V. 2 jr. Anyyysth* héycov Ort tiïà et civà'çes hei x. r. A. C. VI. I I . O n ccKViKou/xev ccvrïs hcchëvrps x. r. A. quod on abe/t v. ij* ubi recitantur item aliena verba. O n Hlud rurfus exprimitur v. 14. (confr. Matth. IX. 18. 33. XIII. 1 u j Juh. XVIII. f. 6. ubi: Aéyet dvrois* Eyw à///. & m ox: Et- TTt'v oïvrc7s' O n èya> etfju. In cujusinodi adlegatione Tchecvd- &tv r 0 on , vel illinc conflabit, quod foiiiam conflruen- di vim arnittat. v. g. Matth. V. 31. On - - - Jotw a u ri?. Marc. XII. 19. O r;, èdv dTtodccvy x. r. A.

20 P L Ë Ô N A S M r

eem ftôn rafo jgerît, quando fola ponitur. Rom. VIII. i i . XIV. 12. ip. 2Thefi.II. 15. & fæpe alias in Eptft. tau lin ii.

V ili. Denique huc relerrl poterunt particula com* plures àliæ * qua? nXtcvtcwocs ceteris partibus orationis fubnertuntur, Cumque iis cômponuntur. ut TE in Osy#, Rom. Vili. 32. Item Mjfy* & tlyc iis aliquando locis* quorum fimiles habent funpleX jxvj Vel h . . Sic xccItci yr pafiim* idem quod Kccltoi Hebr. IV. 3. Rft Matth. VII. 2*0 . Açt&yè idem , quôd fimplex ccçct (partie, concludentir) Rom. X. 17. & al ins. NeC nön A^d 7# interrogantis Art. Ÿllfi 50» idem quöd fimplex dectLuc. XVllI. 8» Sic mo- ido dçob) modo dtçd 7#, adhibet ARISTOPHANES in Nf

SR. LWGVÆN. F. ai

I. PRÆPOSITIO, cum qua compoti-(itum eft verbum aliquod, haut raro poft illud repetita T7fX*cwt.$ti. Marc» X. tlçb(ry.oXX^St^a-ér6ci IIPO Z rt}v yvvxixoc oivTö. (Matth. XIX.y. npo^koXArj^ria-troci rîj ywâK v.l.) Matth.IV. C)\ Ttçb A A I A to t,a , Matth. Xll. 43. &a» lias fæpe \ pro quo A

II. Similiter abundat prtpofitio cognata. Exemplis Jam datis adele Matth, VI. 26, EyßAs^xre EIS rx twt«- \ d , pro quo Marc. X* 21. 17. E^åstssiv w i,& C. VIII. 2J-. Éfx@Åt7Fe

VIF, Nölumus heic adcumulare pleonasmos prtpoß- iiotium , in verbis coirpoßtis & decompoßris redundan- tiurr^ quoties nimirum fimplicis fignificatum nihil fere auget aut variat contpoßtio, Sic Qr/.üv & Kxro/yetv pa/lim, itemque EykscrcmHy 2 Pef. II. g. tantum non idem Irbl volunt. &c. Qui quidem pleonasmus præpofifionis locum itidem habet in compofuione cum aliis partibus orationis. v. g. Ouçoivic? % hth*c&\kis, x. r. A. inprimis cum Adverbiis : V. g. Avos, h 7Um y vttsçccvûo. Arra^ , i

*4 p l e o n a s m i g k . l i n g v æ n . f .

. çis «urar ïytYSTC tv, i yêyeve- v. i o, Quçk'yvere, v,cci Hk rçvyjccTQ. I Joh. F 5. 0 frees Ça s t~i, ym. vv.crtx iv çcvrd èx V- 6. 8ç C. 11. 4. 17. A A , *«1 ax IV# éludes-« ( It a Rom, IX. i. AAj?3^«y A*ya>, « 'p k h p o u .) Confr i Job, II. 9 & iq. C. V 1?. &c, Similiter apud JOH. haut raro fequitur pleonafiica affirmatio ejus r e i , çujus negotio anteçeflit ; vid. i Joh. IV. jg, &c,

III. Ad hæc Scriptores N. F-, ubi faéta eft digre/fio * qua oo s sv nocçev&het, interferta luere quaedam, non raro dein antecedenti um nonnulla repetunt, ut {eq nentium cum his nexus pofiir facilius animadverti, v. g. Ephef. I. 13. Ev £ (Xçts-io) KulvfAçiçy (interfertis nonnullis,) tv