REVOLUCIONARNI POKRETI U EVROPI 1848. GODINE

Uradio: Belmin Šarić

FRANCUSKA

Nakon Napoleonovog pada na vlast je došla dinastija Burbona.

Dinastija Burbona je vladala do jula 1830. godine kada je svrgnuta s vlasti.

Nakon toga za kralja je izabran Louis-Philippe,d’Orleans (Luj Filip Orleanski), čime je započeo period takozvane Julske monarhije.

Grb dinastije Burbona

Luj Filip Orleanski

Vladin pokušaj da vojskom rastjera jedan skup radničke klase, u februaru (zbog čega se ova revolucija zove Februarskom) 1848. godine izazvao je sukob koji je

označio početak revolucije.

Protiv Julske monarhije je bila većina francuskog stanovništva, pristalice Burbona, republikanci i

bonapartisti.

Naoružani građani Pariza zbacili su vladu, a kralj je abdicirao i otputovao za Englesku.

U Francuskoj je proglašena Druga republika.

Pod pritiskom radnika, radni dan je skraćen na 10 sati, a osnovane su nacionalne radionice u kojima se zapošljavaju pretežno nezaposleni radnici.

U junu 1848. godine vlada donosi odluku o ukidanju ovih radionica,što izaziva novi radnički ustanak koji je u krvi ugušen.

Nakon toga donesen je novi ustav kojim je izvršna vlast pripala predsjedniku Republike.

Na mjesto predsjednika Republike izabran je Napoleonov nećak Luis Bonaparte.

Luis Bonaparte (1808-1873)

Habsburška monarhija Revolucionarni pokret je 1848. godine zahvatio i zemlje Habsburškog carstva sa žarištima u Austriji, Ugarskoj i Češkoj.

Revolucija u Beču izbila je u martu 1848. godine.Knez Metternich je nakon nekoliko dana ogorčene borbe prisiljen na bjekstvo.

Prag u kome je već bila osnovana privremena vlada je bombardovan, opsjednut i natjeran da se pokori vojnoj diktaturi.

Mađari, koje je predvodio Lajos Kossuth,podigli su otvoreni ustanak protiv Austrije.

Revolucionari su, pored nezaviznosti tražili i ukidanje kmetstva.

Drugim nemađarskim narodima, ukinuta su prava koja su ustanici tražili za sebe.Zato su između pojedinih naroda u Mađarskoj vladala otvorena neprijateljstva.

Ovo je iskoristio car te je za komandanta vojske postavio hrvatskog bana Josipa Jelačića.

Nakon početnih uspjeha i proglašenja nezavisnosti Mađarske 1949. godine, mađarska revolucija je dozivjela slom.Novi car Habsburške monarhije Franz Joseph, sklopio je savez sa ruskim carem i uz pomoć 130.000 ruskih vojnika uspio skršiti otpor Mađara.

Lajos Kossuth (1802-1894)

Ban Josip Jelačić (1801-1859)

Revolucija za ujedinjenje Njemačke

Nakon Bečkog kongresa 1815. godine, Njemačku je činilo 39 nezavisnih država i gradova među koji kojima su najjače bila Pruska i Bavarska.

U februaru 1848. godine, pod utjecajem događaja u susjedstvu, počele su pobune studenata, radnika i seljaka.

Vladari su u nekim državama bili primorani odobriti slobodu govora, pravo na skupštinu i ukidanje feudalizma i kmetstva.Na ovakve postupke su bili primorani čak i najjači njemački vladari poput pruskog kralja Friedricha Wilhema IV.

U Frankfurtu se sastala skupština od 600 delegata, koji su došli iz svih dijelova Njemačke, a koja je imala za cilj stvoriti jedinstvenu vladu za cijelu zemlju.

Poslije dužih rasprava skupština je vodstvo nad ujedinjenom Njemačkom ponudila pruskom kralju Wilhelmu IV.

Pruska kojom je pored kralja vladao i predsjednik vlade Otto von Bismarck, bila je neuporedivo najjača njemačka država.

Friedrich Wilhem IV

Otto von Bismarck

Revolucija za ujedinjenje Italije

Neposredan uzrok revolucije u Italiji bila je privredna kriza.

Najozbiljniji utanak izbio je u Milanu, gdje je dobio oblike organizirane nacionalne borbe protiv Austrijanaca.Nakon 5 dana ogorčenih sukoba, austrijske trupe su 22. marta 1948. godine bile primorane napustiti Milano.

Tokom zime 1848/49. italijanska revolucija se održala još samo u Rimu i Veneciji.Revolucionarni pokret je posebnu snagu imao u Rimu.Tu su revolucionari predvođeni Giuseppeom Mazzinijem 1849. godine osnovali Republiku.

Vođa republikanske vojske je bio Giuseppe Garibaldi.

Kako je u međuvremenu slomljen i otpor Venecije, pokret za ujedinjenje Italije je propao.

Giuseppe Garibaldi (1807-1882) Giuseppe Mazzini (1805-

1872)