SAĞLIKTA SOSYALLEŞTİRMENİN 50. YILI

Dr. M. Akif AKALINİTO – 12.01.2011

Sağlık Hizmetinin Emeğin Gereksinimlerine Göre

Örgütlenmesi

Genel bütçeden finanse edilir, ücretsizdir

Devlet kurumlarında, sağlık emekçileri tarafından sunulur

Koruyucu ve önleyici hizmetleri önceler (Waitzkin, 2006; s. 7)

PARİS KOMÜNÜ

18 Mart 1871 –

28 Mayıs 1871 arasında yalnızca 70 günlük bir hükümet.

SOVYET DENEYİMİ – Dr. N. SEMAŞKOEmekten yana sağlık

anlayışı;

“yurttaşlarının sağlığından devletin sorumlu olması ve sağlık bakımının her yurttaşın hakkı olduğu felsefesine dayanır.

Bu felsefeye göre önleyici ve iyileştirici sağlık hizmetleri herkese ücretsiz sunulmalıdır.” (Akalın,2010; s. 1)

1920’lerde Sovyet Sağlık Hizmetlerinin İlkeleri

• Önleyici sağlık hizmetlerine ağırlık verilmesi

• Herkese yüksek standartta ücretsiz sağlık bakımı

• Tıbbi araştırma ve uygulama arasında yakın ilişki

• Sağlık sisteminin geliştirilmesine halkın katılımı

• Hijyen bilgisinin toplum içinde yaygınlaştırılması

Türkiye

• 1920 yılında kurulan Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı toplumcu bir sağlık anlayışını benimseyerek, koruyucu ve önleyici sağlık hizmetlerine öncelik vermiştir.

• Türkiye, dünyada Sovyetler Birliği’nden sonra toplumun sağlığını korumayı bir devlet yükümlülüğü olarak kabul eden ikinci ülkedir (1930 UHK).

Umumi Hıfzıssıhha Kanunu

Madde 1 - Ülkenin sağlık koşullarını iyileştirmek ve milletin sağlığına zarar veren bütün hastalıklar veya diğer zararlılarla mücadele etmek ve gelecek neslin sağlıklı olarak yetişmesini temin ve halka tıbbi ve sosyal yardım sağlamak genel Devlet hizmetlerindendir.

Madde 3 – Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı bütçeleriyle aşağıda yazılı hizmetleri doğrudan doğruya ifa eder:

......

......

Şili 1936 – Dr. Salvador Allende

Ülke kaynakları yurttaşlar arasında eşit dağıtılması

Yiyecek ve giyecek üretimi, dağıtımı ve fiyatlandırmasının devlet tarafından yapılması

Barınma sorununa devlet müdahalesi

Çalışma koşullarının sağlığa uygun hale getirilmesi(Waitzkin, 2005; s. 740)

Kanada 1936 – Dr. Norman Bethune

Quebec eyaleti için sağlık hizmetlerini sosyalleştirme planı:(Akalın, 2007; s. 303)

Dr. NORMAN BETHUNE

• Sağlığı korumanın en iyi yolu, hastalık üreten ekonomik sistemin değiştirilmesidir.

• Sosyalleştirilmiş sağlık hizmeti, sağlık hizmetinin ordu, donanma, mahkemeler gibi kamusal mülk haline gelmesidir.

• Sağlık hizmetleri ücretsiz sunulmalıdır.

İngiltere 1948 – Beweridge Planı

İşçi Partisi, İngiliz işçilerinin SSCB emekçilerini örnek alarak ayaklanmasını önlemeye dayalı genel stratejisi çerçevesinde, temel ilke olarak herkese eşit ve parasız sağlık hizmeti sunmayı kararlaştırdı. (Aksakoğlu,

1994; s. 5)

Küba Anayasası - 1960

• Sağlık bakımı ekonomik kar aracı değil, insan hakkıdır. Bu nedenle ücretsiz ve herkes için eşittir

• Topluma sağlık hizmeti sunmak devletin görevidir.

• Koruyucu ve tedavi edici hizmetler sosyal ve ekonomik gelişmeyle bütünleşmiştir

• Toplum sağlık hizmetlerine katılır(Belek, 2003; s. 20)

Dr. ERNESTO CHE GUEVARA

“Çocukların beslenmesi ve eğitimi, toprak sahiplerinin topraklarının, her gün bu topraklarda ter dökenlere dağıtılması görevi Küba’da devrimin başardığı en büyük toplumsal tıp çalışmalarıdır.” (Anderson ve ark., 2005)

Kanada 1961 – T. DOUGLAS

Saskatchewan eyaletinde Kuzey Amerika'nın ilk sosyalist hükümetini kurdu ve Bethune'un sosyalleştirme planını yaşama geçirdi.

(Akalın, 2007; s. 305)

Türkiye 1920 – 1950

• Bulaşıcı hastalıklara karşı mücadele örgütleri

• Bu örgütlerde tam zamanlı ve yüksek ücretli hekim istihdamı

• Numune hastaneleri ve belediye hastaneleri

• Hükümet tabiplikleri

• Dispanserler

Dispanserler

• 1924 yılında birinci basamakta hastaların ücretsiz olarak tedavi edildiği ve ilaçlarının verildiği ilk dispanserler açıldı.

• Dispanserlerin sayısı– 1933’te 90– 1936’da 180– 1942’de 200– 1950’de 300’e yükseldi.

Birinci Karşı-Devrim

• Demokrat Parti’nin iktidara gelmesiyle toplumcu sağlık anlayışı terk edildi.

• Öncelik koruyucu ve önleyici sağlık hizmetleri yerine tedavi hizmetlerine verildi.

• Sağlıkta ticarileşmenin ilk adımları atıldı.

• Özel sağlık hizmetleri özendirildi ve desteklendi.

1946 – 1960 Dönemi

• 1955 Hastaneler Yasası ile hastanelerde hastalardan ilk kez ücret alınmaya başlandı.

• İşçiler için Sigorta Hastaneleri kuruldu ve prime dayalı sigortacılık sistemi getirildi. Türkiye sağlık sigortasıyla tanıştı.

Karşı Devrimin Sonuçları

• Türkiye’de sağlık ticarileşmeye başladı

• Devletin sunduğu sağlık hizmetlerinin niteliğinin düşürülmesi, insanları özel sağlık kurumlarına yöneltti.

• Sağlıkta eşitsizlikler arttı.

• Halk sağlığı hizmetleri önemini yitirdi.

• İnsanlar sağlık için cepten veya primle para ödemeye başladılar.

SOSYALLEŞTİRMESağlık Hizmetinin Toplumun

Gereksinimlerine Göre Örgütlenmesi

• Sağlıkta Demokrat Parti iktidarının yıkım politikaları sonrasında 1960’larda devlet sağlıkta yeniden sorumluluk aldı.

• 1961 Anayasası ile sağlık yurttaşlar için bir hak ve sağlık hizmetleri devlet için bir görev olarak kabul edildi (Madde 49).

• Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesine Dair Kanun 5 Ocak 1961’de kabul edildi. 12 Ocakta RG'de yayınlandı

• 15 yıl içinde (1978'e kadar) bütün Türkiye’de sağlık hizmetlerinin sosyalleştirilmesi planlandı.

Dr. NUSRET FİŞEK

Sosyalleştirmenin ilk adımı 1963 Ağustos’unda Muş’ta atıldı.

19 Sağlık ocağı35 Sağlık evi açıldı.

M uş M er kez S ağlık O cağı 1963M uş M er kez S ağlık O cağı 1963

M uş M er kez S ağlık O cağı 1963

Muş Raporu• Sosyalleştirmeden önce 1962 yılında Muş'un

nüfusu 167 bindi ve nüfusun % 84'ü kırsal alanda, % 16'sı kentte yaşıyordu. Muş’taki sağlık kurumlarına 13 bin kişi başvurmuştu.

• Eylül 1963 – Eylül 1964 döneminde Muş’taki Sağlık Ocaklarına 105.883 hasta başvurdu. Bunlardan yalnız 6.782’si hastaneye sevk edildi (% 6,4).

(Devlet Planlama Teşkilatı, Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi, S. 43-44)

1964 Ağrı, Bitlis, Hakkari, Kars, Van

Ankara – Etimesgut Eğitim ve Araştırma Merkezi

1965 Diyarbakır, Erzincan, Erzurum, Mardin, Siirt, Urfa

1967 Adıyaman, Bingöl, Elazığ, Malatya, Tunceli

Ankara – Abidinpaşa Eğitim ve Araştırma Merkezi

1963 – 1967 Planı (DPT)

YIL Planlanan Sağlık Ocağı

Programa Alınan

Gerçekleşen Kümülatif

1963 300 200 19 19

1964 300 276 150 169

1965 300 141 247 426

1966 300 221 135 561

1967 300 52

Toplam 1500 890 561 561

Sosyalleştirmenin Ardındaki Güç

1965 seçimlerinde Türkiye İşçi Partisi, Meclis'e 15 milletvekiliyle girmiştir.

TİP 12 Mart'ta kapatılmıştır.

1968 Artvin, Gümüşhane, Trabzon, Giresun, Rize

• İzmir – Torbalı Eğitim ve Araştırma Merkezi

Demirel Hükümetleri

1969 – 1970 yılları arasındaki 2. Demirel hükümeti ve 6 Mart 1970 – 12 Mart 1971 arası 3. Demirel hükümeti döneminde sosyalleştirme uygulaması yavaşladı.

1969 Maraş, Edirne

Dr. Ratip Kazancıgil

1970 Nevşehir

12 Mart Öncesi Durum

1970 yılında;• 9,108,700 kişinin yaşadığı 25 ilde • 851 sağlık ocağı (planlanan: 2.400) ve • 2,231 sağlık evi çalışır durumdadır

(Aksakoğlu, 2008; s. 23)

12 MART PAŞALARI …

12 MART PAŞALARI …

12 Mart Hükümetleri ya da karşı-devrime devam

• Herkese eşit ücretsiz sağlık hizmeti anlayışı yerine, sosyal güvenceye bağlı sağlık hizmeti anlayışı– Memurlar Emekli Sandığından (Kurum

tabiplikleri)– İşçiler SSK’dan (Hastane, İstasyon, İşyeri

hekimliği)– Esnaf kendi cebinden (Bağ-Kur 1985’te sağlık

hizmeti sağladı)– Köylü ??? Bir ölçüde Sağlık Ocağı’ndan

Milliyetçi Cephe Hükümetleri• Sosyalleştirme fiilen durduruldu. Fakat

Anayasa’da sağlık hala bir hak ve devlet yükümlülüğü olarak kaldı.

• Sosyalleştirilmiş illerde uygulama kendi haline bırakıldı.

• 1975 yılında sosyalleştirme kapsamındaki 26 ilde hekim kadrosunun yalnız % 36’sı doluydu. Ocaklar boşaltılmıştı.

Ecevit Hükümeti

• Ecevit sosyalleştirmeyi yeniden canlandırmak için sağlık hizmetlerinin sosyalleştirildiği illerde Tam Gün yasası ile hizmeti cazip hale getirdi (1978).

• Tam Gün yasası ile birlikte sosyalizasyon yeniden canlandı ve genişlemeye başladı. Sağlık Ocakları yeniden hekim ve diğer sağlık emekçileriyle doldu.

• Geciktirilen sosyalleştirmenin 1981 yılına kadar tamamlanmasına karar verildi.

12 Eylül Faşizmi

• 1982 Anayasası ile sağlık hak olmaktan çıktı, devlet yükümlülüklerini terk etti ve sağlıkla özel sektörün desteklenmesine ve genel sağlık sigortasına vurgu yapıldı.

• Tam Gün yasası kaldırıldı.• Hekimlere zorunlu hizmet getirildi.

ANAP (1984 – 1992)

• Genel Sağlık Sigortası• Özel sektöre teşvik• Sağlığın ticarileştirilmesi• 1987 Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu ile

224 sayılı Sosyalleştirme yasasının kadük hale getirilmesi

• 1990 Sağlık Sigortası yasası (Sağ-Kur)

Sağlığın Özelleştirilmesi

• 1989 – 1990 Türkiye Sağlık Sektörü Masterplan Etüdü (Price Waterhouse)

• 1990 Ulusal Sağlık Politikası• 1990 Dünya Bankası ile 1. Sağlık Projesi

anlaşması (1991 – 1998)• 1991 Sağlık Bakanlığı Sağlık Projesi

Koordinatörlüğü • 1992 Yeşil Kart• 1994 Dünya Bankası ile 2. Sağlık Projesi

anlaşması (Sağlıkta Mega Proje)

ANAP’ın “katkıları”

• 1980 – 1992 döneminde sağlık için cepten yapılan harcamalar % 51 arttı.

• Sağlık alanında kamusal yatırımlar sıfıra yaklaştı. Sağlık kurumları elektrik, su giderlerini karşılayamaz hale geldi.

• Sağlık Bakanlığı’nın bütçesi çalışan emekçilerin maaşlarını karşılayabilecek düzeye geriledi.

1980 1992

Kamu Hastanesi 604 634

Özel Hastane 90 143

DYP – SHP Koalisyonu

• 1992 1. Ulusal Sağlık Kongresi – Aile Hekimliği– Genel Sağlık Sigortası– Hastanelerin özerkleştirilmesi

• 1993 2. Ulusal Sağlık Kongresi – Sendikalar ve TTB Kongreyi terketti

Zonguldak Emek Yürüyüşü 5 Ocak 1991

PRATİSYEN HEKİMLER

• TTB Pratisyen Hekimler Kolu• TTB Genel Pratisyenlik Enstitüsü• Pratisyen Hekimlik Derneği• Kongreler - Sempozyumlar

1980 – 2000 dönemi

• Bu dönemde hükümetler halkın ve emekçilerin muhalefeti karşısında sadece Yeşil Kart uygulamasını yaşama geçirebildiler.

• Her şeye rağmen Sağlık Ocakları açık kaldı.

• Özel sektörün yayılmasına karşın, içleri boşaltılmış olsa da kamu sağlık kurumları varlıklarını korudular.(Günal, 2008)