SZKOLENIA TEMATYCZNE · Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju Wspiera wzrost usług e Wpływa na wzrost online) oraz * Booz & Company, „Maximising the impact of Digitalisation”

Szkolenie dla przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego (JST), przedsiębiorców lub organizacji

zrzeszających przedsiębiorców

AKADEMIA INWESTYCJI SZEROKOPASMOWYCH

SZKOLENIA TEMATYCZNE

Z ZAKRESU OBSŁUGI INWESTYCYJNEJ

PROJEKTÓW SZEROKOPASMOWYCH

Sposób dystrybuowania: Egzemplarz bezpłatny

Materiał opracowany przez firmę Audytel S.A.

Zmiany w ustawie o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Megaustawa)

wprowadzone ustawą z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw.

Wprowadzenie

Przedmiot szkolenia

• Szkolenia tematyczne z zakresu obsługi inwestycyjnej projektów szerokopasmowych dla przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego (JST) i przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

Cele szkolenia

• Uświadomienie uczestnikom wpływu inwestycji w sieci szerokopasmowe na rozwój społeczności lokalnych oraz pobudzanie wzrostu gospodarczego.

• Omówienie zmian w procesach związanych z wydawaniem decyzji, pozwoleń, opinii, uzgodnień i innych działań podmiotów publicznych towarzyszących inwestycjom w sieci szerokopasmowe oraz rozwiązań wprowadzonych do polskiego porządku prawnego ustawą z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw.

Sprawy organizacyjne

• Ramy czasowe, przerwy

• Zasady prowadzenia szkolenia

• Zadawanie pytań

2

INFORMACJE DLA UCZESTNIKÓW

Szkolenie jest finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa w ramach

projektu Redukcja kosztów budowy sieci szerokopasmowych – etap II oraz z budżetu państwa.

Uprzejmie prosimy o złożenie przez wszystkich uczestników szkolenia podpisów

na listach obecności oraz o wypełnienie ankiet szkolenia.

Do uzyskania certyfikatu niezbędne jest złożenie podpisu na liście obecności oraz oddanie wypełnionej ankiety ewaluacyjnej szkolenia.

Przy opracowaniu przykładów zamieszczonych w prezentacji wykorzystano

rzeczywiste uwarunkowania i rozstrzygnięcia z rynku telekomunikacyjnego.

3

Zakres tematyczny szkolenia

4

1. Cele nowelizacji ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

2. Zmiany w ustawie o drogach publicznych.

3. Dostęp do infrastruktury technicznej.

4. Budowa sieci szerokopasmowych mobilnych ze szczególnym uwzględnieniem procedur administracyjnych koniecznych do przeprowadzenia procesu inwestycyjnego.

5. Obowiązujące wartości graniczne PEM w Polsce i na świecie. Pomiary i monitoring PEM w środowisku. System Informacyjny o Instalacjach Wytwarzających Promieniowanie Elektromagnetyczne (SI2PEM). Budowa sieci 5G.

2

1

3

4

5

Cele nowelizacji Megaustawy

5

Źródło: www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-rzadu/projekt-ustawy-o-zmianie-ustawy-o-wspieraniu-rozwoju-uslug-i-sieci-0.html

przyspieszenie procesu inwestycyjno-budowlanego dla infrastruktury telekomunikacyjnej

obniżenie kosztów budowy oraz eksploatacji nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych

zwiększenie możliwości wykorzystania istniejącej infrastruktury technicznej na cele telekomunikacyjne, w tym obniżenie kosztów uzyskiwania dostępu do niej

przyspieszenie postępowań przed prezesem Urzędu Komunikacji Elektronicznej, dotyczących uzyskiwania dostępu do infrastruktury technicznej oraz dostępu do nieruchomości, w tym do budynków w celu zapewnienia infrastruktury telekomunikacyjnej

doprecyzowanie przepisów związanych z wyposażaniem budynków w instalacje telekomunikacyjne

zwiększenie dostępu obywateli i przedsiębiorców do nowoczesnych usług telekomunikacyjnych, w tym do szerokopasmowego Internetu, zwłaszcza na obszarach wykluczonych cyfrowo, poprzez:

http://www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-rzadu/projekt-ustawy-o-zmianie-ustawy-o-wspieraniu-rozwoju-uslug-i-sieci-0.html

























Cele nowelizacji Megaustawy

6

Źródło: www.premier.gov.pl/wydarzenia/decyzje-rzadu/projekt-ustawy-o-zmianie-ustawy-o-wspieraniu-rozwoju-uslug-i-sieci-0.html

ułatwienie dostępu do terenów leśnych na cele związane z umieszczaniem infrastruktury telekomunikacyjnej oraz obniżenie kosztów tego dostępu

zwiększenie możliwości lokalizowania infrastruktury telekomunikacyjnej na obszarach, na których do tej pory występował zakaz lub znaczące ograniczenia w tym zakresie, takich jak: uzdrowiska, parki narodowe, rezerwaty przyrody

wprowadzenie tzw. umowy inwestycyjnej, zwiększającej uprawnienia jednostek samorządu terytorialnego dotyczących kreowania inwestycji, zaspokajających zbiorowe potrzeby wspólnoty lokalnej

wprowadzenie nowych narzędzi umożliwiających przyspieszenie równomiernego rozwoju nowoczesnych sieci łączności elektronicznej na obszarze kraju przez utworzenie Funduszu Szerokopasmowego

zwiększenie przejrzystości wykorzystywania wyników pomiarów poziomów emisji pól elektromagnetycznych w środowisku

stworzenie podstaw prawnych do budowy ogólnodostępnego Systemu Informacyjnego o Instalacjach Wytwarzających Promieniowanie Elektromagnetyczne


























Rola cyfryzacji

Cyfryzacja jest jednym z kluczowych obszarów Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju

* Booz & Company, „Maximising the impact of Digitalisation” (Maksymalne zwiększenie wpływu cyfryzacji), 2012 r. (dane cytowane w Akcie o jednolitym rynku II, COM (2012) 573, z października 2012 r.)

7

Umożliwia skuteczne zastosowanie przez przedsiębiorstwa elastycznych modeli biznesowych (np. outsourcing).

Likwiduje wykluczenie cyfrowe, geograficzne i socjalne.

Wspiera wzrost kwalifikacji pracowników, co wpływa na zwiększenie stopy zatrudnienia, m.in. poprzez zwiększenie liczby osób aktywnych zawodowo.

Wspiera wzrost kwalifikacji pracowników,

co wpływa na zwiększenie stopy zatrudnienia, m.in.

poprzez zwiększenie liczby osób aktywnych

zawodowo.

Wspiera wyrównanie szans ludności

z obszarów miejskich i wiejskich

Umożliwia korzystanie z elektronicznej

administracji państwowej

– zwiększenie ilości usług e-administracji

Umożliwia skuteczne zastosowanie przez

przedsiębiorstwa elastycznych modeli

biznesowych (np. outsourcing).

Umożliwia dostęp do telemedycyny (e-medycyny).

Likwiduje wykluczenie

cyfrowe, geograficzne

i socjalne

Wpływa na wzrost wartości niektórych rynków (np. reklamy

online) oraz powstawanie nowych

branż, w obszarach takich

jak inteligentne miasta. inteligentne pomiary czy

logistyka.

Wzrost nasycenia rynku łączami szerokopasmowymi o 10% może przynieść roczny wzrost PKB rzędu 1–1,5%, a także wzrost wydajności pracy o 1,5%.*

Podstawowe pojęcia

8

Sieć szerokopasmowa

sieć telekomunikacyjna, służącą do zapewnienia szerokopasmowego dostępu do Internetu. Dostęp określa się jako szerokopasmowy, jeżeli wydajność łącza nie jest czynnikiem ograniczającym możliwość uruchomienia aplikacji dostępnych w sieci

– elastyczna definicja sieci.

W praktyce wydawania decyzji przez Komisję Europejską dotyczących pomocy publicznej dla sieci szerokopasmowych rozróżnia się:

sieć szerokopasmowa podstawowa

sieć osiągająca przepływność łącza min. 2 Mb/s do użytkownika

końcowego

sieć szerokopasmowa następnej generacji (tzw. Next Generation Access, NGA) lub

inaczej szybka sieć telekomunikacyjna,

sieć osiągająca przepływność łącza do użytkownika

końcowego 30Mb/s i więcej

sieć szerokopasmowa o bardzo dużej

przepustowości (tzw. ultra-fast broadband)

sieć składająca się w całości z elementów

światłowodowych (co najmniej do punktu

dystrybucyjnego)*

Podstawowe pojęcia

9

Sieć szerokopasmowa o bardzo dużej przepustowości - oznacza sieć, która:

w całości składa się z elementów światłowodowych, co najmniej na odcinku do punktu dystrybucji w miejscu świadczenia usługi,

albo sieć łączności elektronicznej, która jest w stanie zapewnić w typowych warunkach panujących w czasie największego natężenia ruchu podobną wydajność sieci pod względem: przepustowości łącza służącego do nadawania w kierunku od urządzenia końcowego do stacji bazowej i w kierunku odwrotnym, odporności, parametrów związanych z błędami oraz opóźnienia i jego zmienności; wydajność sieci można uznać za podobną bez względu na to, czy doświadczenia użytkownika końcowego różnią się w zależności od z natury różnych cech charakterystycznych nośnika danych, za pomocą którego sieć ostatecznie łączy się z punktem zakończenia sieci.

Źródło: Komunikat Komisji Europejskiej z 14 września 2016 r. „Łączność dla konkurencyjnego jednolitego rynku cyfrowego: w kierunku europejskiego społeczeństwa gigabitowego”

Aktualny stan rozwoju Internetu szerokopasmowego w Polsce, a cele Europejskiej Agendy Cyfrowej (EAC) do 2020 r.

10

Regularne korzystanie z Internetu deklaruje 79% Polaków, czyli ok. 30,1 mln osób1. 79,3% gospodarstw domowych posiada szerokopasmowe łącze do Internetu2 .

Ale blisko 18% polskich gospodarstw domowych wciąż nie posiada komputera2.

W 2018 r. ponad 15,8 % polskich gospodarstw domowych było wciąż pozbawionych dostępu do Internetu, tj. o 2,3% mniej niż w 2017 r.2.

Z usług e‐administracji w 2018 r. korzystało 35,5% osób w wieku 16‐74 lat2.

Według danych UKE3 na koniec 2018 r. w Polsce świadczono około 8,1 mln usług stacjonarnego dostępu do Internetu oraz 7,7 mln usług dostępu mobilnego.

Na koniec 2018 r. 71,7% gospodarstw domowych w Polsce znajdowało się w zasięgu dostępu NGA2. Według danych KE jesteśmy w tym względzie na czwartym miejscu od końca w całej UE4.

Średnie inwestycje w budowę sieci szerokopasmowych w Polsce wynosiły 1 140 mln zł rocznie

w latach 2012-20155.

1 Źródło: Raport „Digital in 2017: Global Overview”, We Are Social i Hootsuite, styczeń 2019 r. 2 Źródło: Raport „Społeczeństwo informacyjne w Polsce w 2018 r.”, GUS, październik 2018 r. 3 Źródło: „Raport o stanie rynku telekomunikacyjnego w Polsce w 2018”, UKE, czerwiec 2019 r. 4 Źródło: Digital Scoreboard, Komisja Europejska 5 Źródło: „Analiza rynku telekomunikacyjnego w obszarze inwestycji MŚP w sieci szerokopasmowe”, Audytel, 2016 r.

Cele Europejskiej Agendy Cyfrowej (EAC):

Państwa członkowskie UE zobowiązały się do osiągnięcia celów zapisanych w EAC. Cele te obejmują:

• zapewnienie wszystkim Europejczykom dostępu do podstawowego szerokopasmowego Internetu do 2013 r. – ZREALIZOWANE (komunikat Komisji Europejskiej z 17.10.2013 r.);

• zapewnienie powszechnego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s do końca 2020 roku oraz doprowadzenie do wykorzystania usług dostępu o przepustowości co najmniej 100 Mb/s przez 50% gospodarstw domowych do końca 2020 roku.

Aktualny stan rozwoju Internetu szerokopasmowego w Polsce, a wytyczne Komisji Europejskiej z 2016 r.

1. Cel pośredni na 2020 rok:

Zapewnienie łączności 5G, jako w pełni rozwiniętej usługi komercyjnej, w co najmniej jednym głównym mieście w każdym z państw członkowskich, w związku z wprowadzeniem sieci 5G na rynek w 2018 roku.

2. Cel strategiczny na 2025 rok:

Gigabitowy dostęp do internetu dla wszystkich miejsc stanowiących główną siłę napędową rozwoju społeczno-gospodarczego (szkoły, węzły transportowe, główne miejsca świadczenia usług publicznych, a także przedsiębiorstwa prowadzące intensywną działalności w internecie).


Niezakłócony dostęp do sieci 5G na wszystkich obszarach miejskich i na wszystkich głównych szlakach komunikacyjnych.


Wszystkie gospodarstwa domowe w Europie, zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich, będą miały dostęp do internetu o przepustowości łącza „w dół” wynoszącej co najmniej 100 Mb/s, z możliwością modernizacji do przepustowości mierzonej w gigabitach..

Źródło: Komunikat Komisji Europejskiej z 14 września 2016 r. „Łączność dla konkurencyjnego jednolitego rynku cyfrowego: w kierunku europejskiego społeczeństwa gigabitowego”

11

Polska musi podążać w kierunku europejskiego społeczeństwa gigabitowego

„Plan dla 5G w Polsce”

Porozumienie na rzecz Strategii “5G

dla Polski”

Sieć 5G – harmonogram działań

2020

2017/19

VII 2017

VI 2017

2015

2012

Pierwsze testy technologii 5G na

świecie Pierwsze komercyjne

instalacje w UE, w tym w Polsce

Ogłoszenie wizji 5G w UE, pierwsze projekty finasowanie przez UE

Deklaracja ministerialna „UE dla 5G” podpisana w Tallinie

Testy technologii 5G

w Polsce i EU

2015 2016

„5G for Europe Action Plan” oraz „Connectivity

for a European Gigabit

Society”

2018

12

Skuteczne narzędzia cyfryzacji Program Operacyjny Polska Cyfrowa (PO PC)

13

Około 39% obywateli naszego kraju żyje na obszarach, gdzie gęstość zaludnienia jest niższa niż 100 osób na km2. W takich warunkach prywatne inwestycje telekomunikacyjne są nieopłacalne, a w zależności od obszaru koszt podłączenia 1 gospodarstwa domowego może wynosić nawet ponad 10 000 zł.

Program Operacyjny Polska Cyfrowa (PO PC) realizowany jest aby zapewnić wszystkim Polakom dostęp do szybkiego internetu (co najmniej 30 Mb/s). W ramach I osi programu budowane są sieci dostępowe na obszarach, gdzie bez wsparcia publicznego żaden przedsiębiorca nie wybudowałby infrastruktury.

Na realizację PO PC w zakresie sieci szerokopasmowych przeznaczono ponad 1 mld EUR, lecz są to środki niewystarczające. Zgodnie z Narodowym Planem Szerokopasmowym (NPS), aby zrealizować wyznaczone cele, potrzebne jest, w zależności od zastosowanej technologii, od 27,95 do 43,10 mld zł. Dlatego też niezbędne są inwestycje ze środków własnych przedsiębiorców telekomunikacyjnych, ale do tego potrzeba przyjaznego otoczenia administracyjno-prawnego oraz zachęt inwestycyjnych.

Łączna szacunkowa luka w finansowaniu realizacji celów NPS zawiera się w przedziale od 5,4 mld zł do 21,47 mld zł, przy czym najbardziej prawdopodobną jest wielkość na poziomie 14-15 mld zł.

Aby jednak w pełni wykorzystać potencjał rozwiązań opartych na sieciach szerokopasmowych, konieczna jest współpraca wszystkich uczestników procesu inwestycyjnego. Ważne więc, byśmy umieli z tej szansy skorzystać – dzięki współpracy i zrozumieniu wspólnego interesu, jakim jest rozwój całego kraju i każdej lokalnej wspólnoty.

Źródło: Broszura „Megaustawa i redukcja kosztów budowy sieci szerokopasmowych”, Ministerstwo Cyfryzacji, 2017 r. Projekt aktualizacji „Narodowego Planu Szerokopasmowego”, Ministerstwo Cyfryzacji, 2018 r.

PO PC – dotacje i instrumenty zwrotne

14

Po trzech konkursach Działania 1.1 „Wyeliminowanie terytorialnych różnic w możliwości dostępu do szerokopasmowego internetu o wysokich przepustowościach” w ramach I osi priorytetowej PO PC, zadeklarowanych do objęcia zasięgiem sieci zostało prawie 2 mln gospodarstw domowych, co stanowi ponad 270% celu założonego w Programie Operacyjnym.

Łączne alokacja na całe Działanie wynosiła prawie 6 mld zł.

Dodatkowo w projektach wyłonionych do dofinansowania, zadeklarowano podłączenie do sieci szerokopasmowej prawie 10 tys. punktów adresowych, gdzie funkcjonuje łącznie 13 tys. placówek edukacyjnych.

W wyniku przeprowadzonej oceny ex-ante PO PC, z I osi wydzielono około 1 mld zł z przeznaczeniem na wdrażanie zwrotnych instrumentów finansowych. Operatorem tych funduszy - na podstawie umowy z CPPC - jest BGK, jako podmiot pełniący funkcję menadżera funduszu funduszy. Podstawowym adresatem instrumentów finansowych są operatorzy z segmentu małych i średnich firm. Fundusz zaczął działanie w połowie 2017 roku. Całkowita kwota przeznaczona na realizację projektu wynosi 1 175,9 mln zł, w tym 996,2 mln zł z funduszy unijnych.

Preferencyjne pożyczki będą mogły wynosić od 20 tys. do 10 mln zł i będą udzielane nawet na 15 lat, z maksymalnym okresem karencji do 30 miesięcy, z przeznaczeniem na pasywne i aktywne elementy sieci (jak również na pozyskanie abonentów) w ramach jednego projektu inwestycyjnego w obrębie białych plam telekomunikacyjnych (warunkowo także w szarych i czarnych plamach).

Przykładowe produkty na bazie tego programu oferuje Towarzystwo Inwestycji Społeczno-Ekonomicznych oraz Alior Bank:

• Pożyczka szerokopasmowa inwestycyjna – kredyt do 10 mln zł na 15 lat, do 30 miesięcy karencji.

• Pożyczka szerokopasmowa płynnościowa – kredyt do 1 mln zł na 5 lat.

Projekt OSE polega na stworzeniu do 2020 r. sieci dostępu do Internetu dla 30,5 tys. szkół o przepustowości co najmniej 100/100 Mb/s, wraz z usługami bezpieczeństwa oraz dostarczanie szkołom treści edukacyjnych i wsparcie szkół w procesie kształcenia umiejętności cyfrowych.

Według ustawy o OSE, szkoły nie będą płacić za usługę dostępu do Internetu.

Koszty wdrożenia OSE szacowane były na 320 mln zł (środki te pochodzą z PO PC), zaś jej funkcjonowania (w tym zakupu usług od operatorów telekomunikacyjnych w celu świadczenia szkołom bezpłatnych usług dostępu do Internetu) – na ponad 1,3 mld zł w perspektywie 10 lat (od 2022 roku ok. 164 mln zł rocznie) i są sfinansowane z budżetu państwa.

Główne cele OSE:

• Cywilizacyjna zmiana w sposobie kształcenia uczniów poprzez przejście z edukacji analogowej (książki) na edukację cyfrową (korzystanie z treści udostępnionych w Internecie).

• Wprowadzenie nowych form kształcenia oraz nowych programów nauczania kompetencji i umiejętności cyfrowych (np. powszechna nauka programowania).

• Wyrównanie szans edukacyjnych wszystkich uczniów w Polsce, w szczególności zamieszkujących tereny o niskiej gęstości zaludnienia i uczących się w szkołach o małej liczbie uczniów.

OSE jest wirtualną opartą na istniejącej infrastrukturze szerokopasmowej (wybudowanej w całości ze środków komercyjnych, jak i przy udziale dofinansowania ze środków publicznych, w szczególności Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa).

Za uruchomienie i funkcjonowanie sieci odpowiada Operator OSE (NASK Państwowy Instytut Badawczy). Operator OSE odpowiada za dostarczenie szkołom usługi dostępu do internetu wraz z usługą bezpieczeństwa sieciowego i teleinformatycznego.

Więcej informacji dostępnych jest na stronie Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej: http://ose.gov.pl

Ogólnopolska Sieć Edukacyjna (OSE)

15

http://ose.gov.pl/

Program Cyfryzacji Gminnych Ośrodków Kultury (GOK)

Dla każdego spośród 73 obszarów zostanie wyłoniony jeden projekt, tj. jeden beneficjent, np.: organizacje pozarządowe, partnerstwa organizacji pozarządowych z JST, instytucje publiczne prowadzące działalność z obszaru nauki, edukacji, kultury, szkoły wyższe, itd.

Nabór wniosków w konkursie „Cyfryzacja Gminnych Ośrodków Kultury” w ramach działania 3.2, ogłoszony został przez Centrum Projektów Polska Cyfrowa (CPPC) w dniu 30.05.2019 r.

Alokacja na konkurs wyniosła 100 mln zł.

Minimalna wartość projektu dla każdego z 73 obszarów to 450 000 zł, a maksymalna 1 360 000 zł. Maksymalny poziom dofinansowania projektu wynosi 100% wydatków kwalifikowalnych projektu.

Ministerstwo Cyfryzacji, na podstawie informacji przekazanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego opracowało bazę adresową obejmującą 2534 GOK. Z analizy Urzędu Komunikacji Elektronicznej wynika, że blisko jedna czwarta, tj. 506 GOK posiada dostęp do bardzo szybkiego Internetu, o przepustowości co najmniej 100 Mb/s. Z pozostałych 2 000 GOK, które nie mają dostępu do bardzo szybkiego Internetu, ponad 560 zostanie objęte zasięgiem sieci w ramach obecnie realizowanych projektów w działaniu 1.1 POPC.

W pierwszym etapie prac, do połowy 2020 roku, podłączonych do szybkiego Internetu zostanie około 450 GOK w całym kraju. Kolejne podłączenia będą realizowane w ramach kolejnych konkursów. Szacuje się, że zasięgiem sieci szerokopasmowej zostanie objętych łącznie ponad 1000 GOK do końca 2023 roku.

___________ źródło: Program Cyfryzacji GOK – Ministerstwo Cyfryzacji, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, maj 2019 http/cppc.gov.pl/po-polska-cyfrowa/po-pc-iii-os/dzialanie-3-2/nabor-wnioskow-popc-3-2-piaty-konkurs

16

Program kierowany jest do wszystkich GOK działających w 73 podregionach Polski (tzw. NUTS-3, czyli zgrupowania kilku powiatów). Jest realizowany w ramach działania 3.2 - Innowacyjne rozwiązania na rzecz aktywizacji cyfrowej Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa (POPC) 2014-2020 i zapewni podniesienie kompetencji cyfrowych pracowników GOK oraz osób do 18 roku życia.

Program Cyfryzacji Gminnych Ośrodków Kultury (GOK)

Przedmiotem każdego projektu będzie cykl szkoleń pracowników GOK podzielony na

dwa obowiązkowe etapy:

I etap - obejmujący działania mające na celu podniesienie kompetencji pracowników

GOK w takim stopniu, aby mogli oni docelowo samodzielnie lub w asyście trenera przeprowadzić szkolenia dla dzieci i młodzieży,

II etap - obligatoryjne zajęcia praktyczne prowadzone wspólnie przez trenera i pracownika GOK, będące jednocześnie zajęciami szkoleniowymi dla osób od 10 do 18 roku życia.

Zakładane efekty programu: likwidacja luki cyfrowej,

znaczące uatrakcyjnienie oferty szkoleniowej GOK,

udostępnienie uczestnikom szkoleń najnowocześniejszych technologii.

17

___________ źródło: Program Cyfryzacji GOK – Ministerstwo Cyfryzacji, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, maj 2019 http/cppc.gov.pl/po-polska-cyfrowa/po-pc-iii-os/dzialanie-3-2/nabor-wnioskow-popc-3-2-piaty-konkurs

Nowe narzędzia - Fundusz Szerokopasmowy

Przychody Funduszu:

wpływy z opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji, o których mowa w art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Pt),

15% wpływów z opłat za prawo do dysponowania częstotliwością, o których mowa w art. 185 ust. 1 ustawy Pt,

wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w art. 29d ust. 13 Megaustawy oraz art. 209 ust. 1 i 1¹ ustawy Pt,

odsetki od wolnych środków Funduszu przekazanych w zarządzanie na podstawie art. 78d ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Zasady udzielania wsparcia ze środków Funduszu:

w drodze otwartego i niedyskryminacyjnego naboru wniosków o udzielenie wsparcia, z uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej.

Przeznaczenie środków Funduszu:

działania wspierające rozwój szybkich sieci telekomunikacyjnych, poprzez dofinansowanie lub udzielanie pożyczek na budowę lub przebudowę tych sieci oraz wykonywanie przyłączy telekomunikacyjnych do lokalizacji użytkownika końcowego,

działania mające na celu pobudzenie popytu użytkowników końcowych na usługi związane z szerokopasmowym dostępem do Internetu, poprzez dofinansowanie zakupu usług telekomunikacyjnych, zakupu urządzeń multimedialnych oraz organizacji lub udziału w szkoleniach rozwijających kompetencje cyfrowe.

18

Fundusz Szerokopasmowy – państwowy fundusz celowy, którego dysponentem będzie minister właściwy do spraw informatyzacji (nowy art. 16a Megaustawy).

Jego faktyczna działalności rozpocznie się w 2021 r.

Nowe narzędzia - dotacje celowe jednostek samorządu terytorialnego

Art. 3a ust.1 Organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego (wójt, burmistrz lub prezydent miasta, starosta, marszałek województwa) może udzielić podmiotom niezaliczanym do sektora finansów publicznych i nieprowadzącym działalności gospodarczej dotacji celowej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji, związanych z zaspokojeniem potrzeb tych podmiotów w zakresie dostępu do szybkiej sieci telekomunikacyjnej w lokalizacji użytkownika końcowego.

Art. 3a ust.2 Zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa w ust. 1, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określa organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego w drodze uchwały.

Art. 3a ust.3 Udzielenie dotacji celowej, o której mowa w ust. 1, następuje na podstawie umowy zawartej przez jednostkę samorządu terytorialnego. Do tej umowy stosuje się odpowiednio art. 221 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

19

Dotacje celowe jednostek samorządu terytorialnego – (nowy art. 3a Megaustawy)

Dotacje celowe jednostek samorządu terytorialnego

20

PRZYKŁAD NR 1 Przykład uchwały Rady Gminy Tuczępy z 16.11.2016r. w sprawie Programu wspierania budowy przyłączy telekomunikacyjnych w technologii

FTTH oraz zasad udzielania dotacji celowej na dofinansowanie przyłączy telekomunikacyjnych i rozstrzygnięcia Kolegium RIO w Kielcach

Cel programu: zapewnienie powszechnego, szybkiego i bezpiecznego dostępu do wiedzy, usług elektronicznych, treści oraz informacji oferowanych poprzez Internet.

Adresaci programu: osoby fizyczne, wspólnoty mieszkaniowe, osoby prawne, przedsiębiorcy, oraz jednostki sektora finansów publicznych będące gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi z terenu gminy Tuczępy, do których możliwe jest wykonanie przyłączy telekomunikacyjnych.

Forma i wysokość dofinansowania: dotacja celowa, przeznaczona na refundację kosztów inwestycji, w wysokości 50 % kosztów budowanego przyłącza w technologii FTTH, jednak nie więcej niż 60 zł za 1 mb wykonanego przyłącza telekomunikacyjnego.

Tryb udzielania dofinansowania/dotacji: złożenie wniosku z kompletem załączników – wnioski rozpatrywane przez Komisję, wg kolejności ich wpływu.

Źródło finansowania: budżet Gminy, z otrzymanego podatku od wybudowanej sieci telekomunikacyjnej.

Źródło: http://rssws.umws.pl/programy-pomocowe

Dotacje celowe jednostek samorządu terytorialnego

21

PRZYKŁAD NR 1 c.d. Przykład uchwały Rady Gminy Tuczępy z 16.11.2016r. w sprawie Programu wspierania budowy przyłączy telekomunikacyjnych w technologii

FTTH oraz zasad udzielania dotacji celowej na dofinansowanie przyłączy telekomunikacyjnych i rozstrzygnięcia Kolegium RIO w Kielcach

Uchwała Nr 44/2016 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Kielcach z dnia 14 grudnia 2016 roku w sprawie stwierdzenia nieważności Uchwały Nr XXV/174/2016 Rady Gminy Tuczępy z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie Programu wspierania budowy przyłączy telekomunikacyjnych w technologii FTTH na terenie Gminy Tuczępy oraz zasad udzielania dotacji celowej na dofinansowanie przyłączy telekomunikacyjnych z powodu braku podstawy prawnej do jej podjęcia.

„Zaznaczyć należy, iż dotacje celowe udzielane z budżetu na wspieranie budowy przyłączy telekomunikacyjnych możliwe byłyby, jeżeli ustawodawca w ustawie o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych wskazałby wprost na te dotacje, jak to zostało uregulowane w innych Ustawach…”

„Ustawa na podstawie której Rada Gminy Tuczępy uchwaliła dotacje celowe na w/w przyłącza nie reguluje tych kwestii, zatem Rada działała bez podstawy prawnej do podjęcia badanej uchwały.”

„Każde unormowanie wykraczające poza udzielone upoważnienie jest naruszeniem normy upoważniającej i zarazem naruszeniem konstytucyjnych warunków legalności aktu prawa miejscowego wydanego na podstawie upoważnienia ustawowego. Należy, bowiem pamiętać, że w świetle art. 94 Konstytucji RP regulacje zawarte w akcie prawa miejscowego mają na celu jedynie "uzupełnienie" przepisów powszechnie obowiązujących rangi ustawowej, kształtujących prawa i obowiązki ich adresatów (patrz: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 21 listopada 2012 r.; sygn. akt: II.SA/Go 778/12).”

Źródło: http://rssws.umws.pl/programy-pomocowe

W wyniku m.in. uchwały Kolegium RIO w Kielcach, został wprowadzony do Megaustawy nowy art. 3a, umożliwiający samorządom udzielanie dotacji celowych, na realizację programów wspierających dostęp do szybkiej sieci telekomunikacyjnej w lokalizacji użytkownika końcowego. !

Nowe narzędzia - Umowa zasięgowa

Jeżeli Prezes UKE uzna, że pokrycie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zasięgiem ruchomych sieci telekomunikacyjnych nie jest wystarczające, może zawrzeć z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym umowę, zwaną dalej „umową inwestycyjną”, na mocy której, w zamian za obniżenie opłaty, o której mowa w art. 183 ust. 1 (tzw. roczna opłata telekomunikacyjna – max. 0,05% rocznych przychodów) lub w art. 185 ust. 1 (roczna opłata za prawo dysponowania częstotliwością), przedsiębiorca telekomunikacyjny zrealizuje inwestycję zapewniającą pokrycie zasięgiem ruchomych publicznych sieci telekomunikacyjnych na wskazanym przez Prezesa UKE obszarze, na którym takie pokrycie nie jest wystarczające. Zawarcie umowy następuje z uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej.

Prezes UKE ogłasza na stronie podmiotowej BIP UKE komunikat o zamiarze zawarcia umowy inwestycyjnej.

Prezes UKE zawierając umowę inwestycyjną bierze pod uwagę potrzeby użytkowników końcowych, potrzeby rynku i rozwój techniki telekomunikacyjnej.

Umowa inwestycyjna zawiera postanowienia dotyczące co najmniej:

rodzaju inwestycji wraz ze wskazaniem obszaru;

sposobu, miejsca i warunków realizacji inwestycji przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego;

harmonogramu realizacji inwestycji;

wskazania rodzaju opłat podlegających obniżeniu, kwot obniżenia tych opłat odpowiadających łącznie ustalonej wartości inwestycji oraz okresu, którego to obniżenie dotyczy.

Wprowadzono sankcje za niewykonywanie umowy zasięgowej (art. 209 Pt), jak również za wykonywanie jej niezgodnie z warunkami w niej określonymi. Rozwiązanie to bezpośrednio ogranicza swobodę ustalania zasad odpowiedzialności operatora za nieprawidłowe wykonywanie umowy zasięgowej bezpośrednio w tej umowie.

22

Umowa inwestycyjna pomiędzy Prezesem UKE, a przedsiębiorcą telekomunikacyjnym – (nowy art. 139a ustawy Prawo telekomunikacyjne)

Zmiany w ustawie z dnia 16 lipca 2004 Prawo telekomunikacyjne

23

Wysokość kar administracyjnych nakładanych przez Prezesa UKE (art. 210 PT)

Kary pieniężne, o których mowa w art. 209 ust. 1 i 11, nakłada Prezes UKE, w drodze decyzji, w wysokości do 3% przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie nadaje się rygoru natychmiastowej wykonalności.

Kara stanowi przychód Funduszu Szerokopasmowego.

Zmiany w zakresie dotyczącym katalogu czynów podlegających administracyjnej karze pieniężnej wymierzanej przez Prezesa UKE (art. 209 PT ust. 1):

Uzupełnienie katalogu o czynów o eksploatację urządzenia radiowego niezgodnie z warunkami wynikającymi z wpisu urządzenia do rejestru urządzeń lub z decyzją o czasowym używaniu urządzenia radiowego lub używaniu urządzenia radiowego w celu prowadzenia testów (badań itd.). Wprowadzenie tej kary ma m.in. spowodować spójność dokumentacji, którą posiada Prezes UKE.

Kto: 9a) używa urządzenia radiowego bez wymaganego wpisu do rejestru urządzeń, o którym mowa w art. 144c ust. 1, albo decyzji, o której mowa w art. 144a lub art. 144b, albo używa tego urządzenia niezgodnie z tym wpisem albo decyzją,

11.Prezes UKE, jeżeli przemawia za tym charakter lub zakres naruszenia, może nałożyć karę pieniężną na podmiot, który: 3) nie wypełnia, z przyczyn leżących po jego stronie, obowiązku zapewnienia dostępu do nieruchomości, o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3 Megaustawy.

Korzyści społeczno-gospodarcze związane z rozwojem sieci szerokopasmowych dla jednostek samorządu terytorialnego

Źródło: „Raport końcowy z badania dotyczącego wpływu rozwoju Internetu szerokopasmowego na społeczeństwo i gospodarkę w Polsce w ramach Projektu systemowego – działania na rzecz rozwoju szerokopasmowego dostępu do Internetu”, Ministerstwo Cyfryzacji, luty 2016 r., http://mc.bip.gov.pl/fobjects/download/98188/raport_z_badan_koncowy_scalony_fin-pdf.html

24

Możliwość realizacji globalnych powiązań (stymulowanie powiązań gospodarczych pomiędzy samorządami itp.).

Zaspokojenie potrzeb informacyjnych i poznawczych społeczeństwa, promowanie regionu w Internecie.

Wzrost znaczenia społecznego, gospodarczego, politycznego i kulturalnego JST z uwagi na rozbudowaną infrastrukturę telekomunikacyjną.

Wizerunek Wzrost znaczenia społecznego, gospodarczego, politycznego i kulturalnego JST z uwagi na rozbudowaną infrastrukturę telekomunikacyjną

Informacja Zaspokojenie potrzeb informacyjnych i poznawczych społeczeństwa, promowanie regionu w Internecie

Rynek pracy Tworzenie miejsc pracy na terenie danej JST, które powstaną m.in. dzięki rozbudowie infrastruktury telekomunikacyjnej

Obywatele E- administracja jest przyjazna dla obywatela

Budżet Korzyści budżetowe związane z nowymi inwestycjami gospodarczymi

Stymulacja Możliwość realizacji globalnych powiązań (stymulowanie powiązań gospodarczych pomiędzy samorządami itp.)

http://mc.bip.gov.pl/fobjects/download/98188/raport_z_badan_koncowy_scalony_fin-pdf.html




25






2

1

3

4

5

ZMIANY W USTAWIE O DROGACH PUBLICZNYCH

Nowelizacja Megaustawy 2019 – zmiany w ustawie

o drogach publicznych

Rozszerzenie obowiązku lokalizacji kanałów technologicznych w przypadku budowy lub przebudowy dróg publicznych

Możliwość wydania jednej decyzji z art. 40 ust. 2 pkt 1 dla robót budowlanych prowadzonych w ramach koordynacji robót budowlanych

Termin na wydanie decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego w odniesieniu do infrastruktury telekomunikacyjnej i wydawanych dla robót podlegających koordynacji

Obniżenie maksymalnych stawek opłat za zajęcie pasa drogowego w odniesieniu do obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej

Wskazanie wprost, iż nie pobiera się opłat za zajęcie pasa drogowego w celu, o którym mowa w art. 40 ust. 2 pkt 2, dla linii kablowych umieszczanych w kanalizacji kablowej

II I

III

IV V

Uchylenie art. 40 f obligującego zarządców dróg publicznych do zmiany z urzędu uprzednio wydanych decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego w przypadku obniżenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego

VI

26

Obowiązek lokalizacji kanałów technologicznych w pasie drogowym

KTO I KIEDY OBOWIĄZANY JEST ZLOKALIZOWAĆ KANAŁ TECHNOLOGICZNY W PASIE DROGOWYM

Obowiązek budowy kanału technologicznego spoczywa na zarządcy drogi publicznej.

Zarządca drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym w trakcie:

I. budowy dróg publicznych

II. przebudowy dróg publicznych, chyba że w pasie drogowym przebudowywanej drogi zostały już zlokalizowane kanalizacja kablowa lub kanał technologiczny.

Całkowite odejście od trybu wnioskowego. Rozszerzenie obowiązku lokalizacji kanałów technologicznych.

27

Zarządca drogi w trakcie budowy lub przebudowy drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym:

I. dróg krajowych

II. pozostałych dróg publicznych, chyba że w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia informacji, o której mowa w ust. 6a, nie zgłoszono zainteresowania udostępnieniem kanału technologicznego.

PR

ZED N

OW

ELIZAC

JĄ

PO

NO

WEL

IZA

CJI

!

Obowiązek lokalizacji kanałów technologicznych w pasie drogowym

Minister właściwy do spraw informatyzacji, na wniosek zarządcy drogi w drodze decyzji, zwalnia zarządcę z obowiązku budowy kanału technologicznego, jeżeli:

w pobliżu pasa drogowego istnieje już kanał technologiczny lub linia światłowodowa, posiadające wolne zasoby wystarczające do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie dostępu do usług szerokopasmowych lub

w sytuacji, gdy lokalizowanie kanału technologicznego byłoby ekonomicznie nieracjonalne lub technicznie niemożliwe.

Wniosek musi być uzasadniony. Podstawą do zwolnienia z obowiązku budowy kanału technologicznego są m.in. informacje od innych właścicieli kanału lub światłowodu zlokalizowanego wzdłuż drogi o posiadaniu wolnych zasobów wystarczających do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie dostępu do usług szerokopasmowych.

28

MOŻLIWOŚĆ UZYSKANIA ZWOLNIENIA Z OBOWIĄZKU LOKALIZACJI KANAŁÓW TECHNOLOGICZNYCH

Warunki zwolnienia zarządcy drogi z obowiązku budowy kanału technologicznego

Wniosek do ministra właściwego do spraw informatyzacji składa się najpóźniej na 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, o pozwoleniu na budowę albo przed dniem zgłoszenia przebudowy dróg.

Zwolnienie z obowiązku uiszczania opłat za zajęcie pasa drogowego dla linii kablowych umieszczanych w kanalizacji kablowej

29

Nowy ust. 6c w art. 40 u.d.p.: „6c. Od linii telekomunikacyjnych lub elektroenergetycznych umieszczonych w kanalizacji kablowej nie pobiera się opłaty, o której mowa w ust. 5.”,

„Skoro właściciel umieszczanej w pasie drogowym kanalizacji kablowej dokonuje tego, w myśl art. 40 ust. 3 ustawy odpłatnie, brak jest podstaw, aby dodatkowa opłata za zajęcie pasa drogowego miałaby być pobierana za umieszczanie określonych elementów wewnątrz kanalizacji kablowej, a więc czynności które nie powodują w praktyce „powiększenia” zajęcia pasa drogowego.” (uzasadnienie do projektu Nowelizacji, druk 3484)

Wskazanie wprost w u.d.p., iż od linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych umieszczanych w kanalizacji kablowej

nie pobiera się opłaty za zajęcie pasa drogowego. ! Usunięcie pojawiających się w praktyce wątpliwości, zwłaszcza w świetle orzecznictwa (wyrok NSA z 10.10.2017 II GSK 3246/15), czy wprowadzanie kabli do kanalizacji kablowej (za którą już dokonuje się opłat z tytułu umieszczenia w pasie drogowym), powoduje obowiązek dokonania opłaty z tytułu umieszczenia w pasie drogowym, niezależnie od opłaty należnej właścicielowi kanalizacji z tytułu jej udostępnienia.

Jedna decyzja o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego dla robót budowlanych prowadzonych w ramach koordynacji robót budowlanych

30

Nowy ust. 2a w art. 40 u.d.p.: „W przypadku robót budowlanych prowadzonych w ramach koordynacji robót budowlanych, o której mowa w art. 36a ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, dwóch lub więcej zajmujących pas drogowy może złożyć do zarządcy drogi wspólny wniosek o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego w celu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, a zarządca drogi może wydać decyzję administracyjną o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego, w której określi prawa i obowiązki każdego z zajmujących pas drogowy.”

Dotyczy wyłącznie prac prowadzonych w ramach koordynacji robót budowlanych, o której mowa w art. 36a i n. Megaustawy;

Możliwość wystąpienia z jednym, wspólnym wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego na czas prowadzenia robót (art. 40 ust. 2 pkt 1 u.d.p.) przez dwa bądź więcej podmioty zajmujące pas drogowy przy wykonywaniu robót budowlanych w ramach koordynacji robót budowlanych;

Na skutek wniosku, zarządca drogi wyda jedną decyzję administracyjną skierowaną do wszystkich wnioskodawców;

Opłata za zajęcie pasa drogowego ustalona zostanie proporcjonalnie do planowanego okresu zajęcia przez każdego z zajmujących pas drogowy UWAGA: koniecznie należy wskazać we wspólnym wniosku w jakim zakresie poszczególne podmioty zajmujące pas drogowy będą dokonywać zajęcia pasa (w sposób, który umożliwi obliczenie opłaty).

Termin na wydanie decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego

31

Art. 35 KPA Termin wydania decyzji administracyjnej:

Bez zbędnej zwłoki Zasada ogólna

Potrzeba przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego

Nie później niż 1 miesiąc

Sprawa szczególnie skomplikowana Nie później niż 2 miesiące

Art. 40 ust. 2b u.d.p.

Możliwość wymierzenia kary organowi w przypadku niewydania decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego w terminie 30 od dnia złożenia wniosku.

Dotyczy: decyzji wydawanych na podstawie art. 40 ust. 1 (decyzji o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego) wydawanych dla infrastruktury telekomunikacyjnej oraz na podstawie ust. 2a (decyzja o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego dla robót wykonywanych w ramach koordynacji robót budowlanych).

Wysokość kary: 500 zł za każdy dzień opóźnienia.

Kara wymierzana przez organ nadzorujący.


Możliwość nałożenia kary na zarządcę drogi w przypadku niewydania decyzji o lokalizacji urządzeń w pasie drogowym w terminie 65 dni a w odniesieniu do infrastruktury telekomunikacyjnej – 45 dni.

Art. 35 KPA




32

Diagnoza problemu: Zbyt wysoki poziom stawek opłat za zajęcie pasa drogowego jest jedną z kluczowych barier dotyczących procesu inwestycyjnego w telekomunikacji, w szczególności na terenach o niskim poziomie zaludnienia, gdzie koszty budowy, a następnie utrzymania sieci telekomunikacyjnej rozkładają się na mniejszą ilość użytkowników końcowych.

W skrajnych przypadkach, zbyt wysoki poziom tych opłat skutkuje rezygnacją przedsiębiorców telekomunikacyjnych z realizacji inwestycji skutkujące brakiem dostępności usług na danych obszarze, a w konsekwencji wykluczeniem cyfrowym jego mieszkańców.

Możliwość lokalizowania tejże infrastruktury w pasach drogowych ma niebagatelne znaczenie z punktu widzenia realizacji wszelkich projektów związanych z budową nowoczesnych sieci szerokopasmowych, w tym realizowanych w ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa (PO PC) oraz na potrzeby budowy Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej.

Coraz bardziej zaawansowane usługi cyfrowe wymagają coraz wyższych przepustowości. Rozwój sieci w tym kierunku jest zatem kołem zamachowym innowacji wzmacniających konkurencyjność gospodarki i poziom życia obywateli. (…) Szerokopasmowy dostęp do internetu, podobnie jak inne techniki informacyjno-komunikacyjne (ICT), stanowi katalizator wzrostu gospodarczego, zarówno w skali globalnej, jaki i regionalnej. (…) /Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju/


33 Źródło: Na podstawie danych przedstawionych w opracowaniu Ministerstwa Cyfryzacji „Opłaty za zajęcie pasa drogowego w inwestycjach telekomunikacyjnych”.

Tabela 1. Wysokość opłat za zajęcia pasa drogowego w drogach powiatowych w poszczególnych województwach (porównanie ze stawkami ustalanymi dla infrastruktury wod-kan)


34

Wprowadzenie, w zakresie uregulowań związanych z opłatami, pakietu

rozwiązań szczegółowych zmierzającego do efektywnego obniżenia stawek

opłat za zajęcie pasa drogowego:

Art. 40 ust. 8 u.d.p. „Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, ustala dla dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m² pasa drogowego. Stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł, z tym że w odniesieniu do obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 0,20 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 20 zł.”

1 – obniżenie

opłat Obniżenie stawek opłat za zajęcie pasa drogowego do poziomu przewidzianego już aktualnie dla dróg krajowych.

2 – dostosowanie

treści uchwał

Wprowadzenie obowiązku dostosowania przez organy stanowiące JST w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, wysokości stawek określonych w uchwałach, do ich wysokości ustalonych niniejszą ustawą, w przypadku gdy obowiązujące stawki są wyższe niż stawki maksymalne wprowadzane Nowelizacją.


35

3 – umowa inwestycyjna

– możliwość dalszej obniżki

stawek

Możliwość zawarcia przez jednostkę samorządu terytorialnego tzw. umowy inwestycyjnej, na mocy której, w zamian za realizację przez inwestora określonej w umowie inwestycji zaspokajającej zbiorowe potrzeby wspólnoty, związanej z zajęciem przez inwestora pasa drogowego w celu umieszczenia w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, ustala w umowie stawkę opłaty za zajęcie pasa drogowego w wysokości niższej niż w uchwale, o której mowa w art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Art. 50a ustawy o samorządzie gminnym

Art. 50a ustawy o samorządzie powiatowym

Art. 59a ustawy o samorządzie województwa

Wysokość stawki opłaty ustala się:

1) w oparciu o dane o przewidywanej liczbie metrów kwadratowych pasa drogowego zajętych przez urządzenia infrastruktury technicznej niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, umieszczane w pasie drogowym w związku z realizacją inwestycji;

2) w oparciu o dane o przewidywanych przychodach inwestora z realizowanej inwestycji w okresie 5 lat od jej zakończenia;

3) na poziomie umożliwiającym odzyskanie przez inwestora różnicy między przewidywaną wartością bieżącą netto inwestycji w w/w terminie, uwzględniającą obowiązek ponoszenia opłat za zajęcie pasa drogowego obliczonych według wysokości stawek opłat określonych w uchwale JST, a przewidywaną wartością bieżącą netto inwestycji w tym terminie, uwzględniającą rozsądny zysk z inwestycji.


36

3 – umowa inwestycyjna

– możliwość dalszej obniżki

stawek

Procedura zawierania umowy inwestycyjnej

Ogłoszenie komunikatu w BIP, na stronie internetowej Gminy/Powiatu/Województwa oraz w sposób zwyczajowo przyjęty o zamiarze zawarcia

umowy

Komunikat zawiera co najmniej: • Rodzaj inwestycji; • Termin w jakim inwestorzy mogła zgłaszać

zainteresowanie zawarciem umowy

Zgłoszenia inwestorów zainteresowanych zawarciem

umowy

Negocjacje

Zawarcie umowy w formie aktu notarialnego pod rygorem

nieważności

Publikacja informacji o zawarciu umowy oraz jej treści w BIP, na stronie internetowej

Gminy/Powiatu/Województwa oraz w sposób zwyczajowo przyjęty

Zawarcie umowy nie może nastąpić przed upływem 30 dni od dnia upływu terminu na zgłoszenie zainteresowania jej zawarciem wskazanego w komunikacie.

Umowa określa co najmniej: 1) rodzaj inwestycji wraz ze wskazaniem celu, któremu ma służyć jej zawarcie z punktu widzenia zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty; 2) sposób, miejsce i szczegółowe warunki realizacji inwestycji; 3) wysokość stawki opłaty za zajęcie pasa drogowego w odniesieniu do umieszczanych w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej związanych z realizacją inwestycji.

Uchylenie art. 40f u.d.p.

37

4 – uchylenie art. 40f Rezygnacja z instrumentu obligującego zarządców dróg

publicznych do ustalenia z urzędu, w drodze decyzji, nowej wysokości opłaty, w przypadku ustalenia niższych stawek opłaty za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia infrastruktury telekomunikacyjnej.

Kompromis ze stroną samorządową, związany z ustawowym obniżeniem maksymalnych stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dla infrastruktury telekomunikacyjnej.

Obniżone stawki opłaty, ustalone w wyniku dostosowania treści uchwał organów stanowiących JST, będą miały zastosowanie wyłącznie do nowej infrastruktury telekomunikacyjnej, tj. umieszczanej po dniu wejścia w życie w/w uchwały JST.

1. W przypadku ustalenia przez organ jednostki samorządu terytorialnego stawek opłat niższych niż stawki opłat, na podstawie których ustalono opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne, właściwy zarządca drogi ustala z urzędu, w drodze decyzji, nową wysokość opłaty.

2. Dla okresu, za który opłata stała się należna jeszcze przed dniem wejścia w życie uchwały jednostki samorządu terytorialnego ustalającej niższe stawki opłat, obowiązuje opłata ustalona w dotychczasowej wysokości.

Odsetki od nieterminowych wpłat – zmiana w art. 40d u.d.p.

38

1. W przypadku nieterminowego uiszczenia opłat, o których mowa w: art. 39 ust. 7ab pkt 5 i art. 40 ust. 3, opłat wynikających z umów zawieranych zgodnie z art. 22 ust. 2 i art. 39 ust. 7 oraz kar pieniężnych, o których mowa w art. 13k ust. 1 i 2, art. 29a ust. 1 i 2 i art. 40 ust. 12, pobiera się odsetki ustawowe za opóźnienie.

2. Opłaty, o których mowa w art. 39 ust. 7ab pkt 5 i art. 40 ust. 3, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, opłaty, o których mowa w art. 13f ust. 1, oraz kary pieniężne, o których mowa w art. 13k ust. 1 i 2, art. 29a ust. 1 i 2 i art. 40 ust. 12, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Uzupełnienie przepisu o odesłanie do opłaty za udostępnienie kanału technologicznego ustalonej w decyzji.

3. Obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w art. 13f ust. 1, art. 39 ust. 7ab pkt 5 i art. 40 ust. 3, oraz kar pieniężnych, o których mowa w art. 13k ust. 1 i 2, art. 29a ust. 1 i 2 i art. 40 ust. 12, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym opłaty lub kary powinny zostać uiszczone.

39

Drogi publiczne i autostrady płatne - zmiana przepisów techniczno-budowlanych

Zmiana ROZPORZĄDZENIA MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie

Data wejścia w życie przepisów zmieniających: 2019-09-13

§ 140. 1. Umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z drogą, zwanej dalej

"infrastrukturą", nie może naruszać elementów technicznych drogi oraz nie może przyczyniać się do czasowego lub trwałego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu albo zmniejszenia wartości użytkowej drogi, a także nie może wpływać negatywnie na system korzeniowy drzew rosnących w pasie drogowym. 2. Infrastrukturę, o której mowa w ust. 1, stanowią w szczególności: 1) urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie, kanalizacje kablowe, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji; …….. 8. Infrastruktura podziemna nie może być sytuowana pod istniejącą i docelową jezdnią drogi. W przypadku braku miejsca w pasie drogowym poza jezdnią dopuszcza się usytuowanie infrastruktury podziemnej pod jezdnią drogi klasy L i D na terenie zabudowy, pod warunkiem zlokalizowania zwieńczeń studni w osiach pasów ruchu.

Zmiana ROZPORZĄDZENIA MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 16 stycznia 2002 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych

Data wejścia w życie przepisów zmieniających: 2019-09-13

§ 81. 1. Urządzenie infrastruktury technicznej niezwiązane z autostradą umieszczone w pasie drogowym nie może naruszać

elementów technicznych autostrady oraz nie może przyczyniać się do zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu lub zmniejszania wartości użytkowej autostrady. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, to: 1) urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie, kanalizacje kablowe, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji, …………..


40






2

1

3

4

5

Odmowa operatora sieci zawarcia umowy

o dostępie

Dostęp do infrastruktury technicznej.

41

Uzyskanie informacji o infrastrukturze

technicznej z PIT lub od operatora sieci (dobrowolnie lub

przymusowo)

Wniosek do operatora sieci o umożliwienie dokonania inspekcji

określonych elementów

infrastruktury technicznej

Dokonanie inspekcji elementów

infrastruktury technicznej w miejscu, w którym się znajduje

Negocjacje przedsiębiorcy telekomunikacyjnego

i operatora sieci ws. zawarcia umowy o dostęp do

infrastruktury

Zawarcie umowy o dostępie pomiędzy

przedsiębiorcą telekomunikacyjnym,

a operatorem sieci

Przekazanie tekstu umowy o dostępie

Prezesowi UKE

Wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego

o wydanie przez Prezesa UKE decyzji zastępującej umowę z operatorem sieci

Wydanie przez Prezesa UKE decyzji o dostępie

do infrastruktury technicznej operatora

sieci

Dostęp do infrastruktury

technicznej operatora sieci

Wniosek do operatora sieci o zawarcie umowy o dostęp do

infrastruktury technicznej

Dostęp do infrastruktury technicznej. Informacje nt. infrastruktury technicznej.

42

Operator sieci ma obowiązek udostępnienia informacji o istniejące infrastrukturze technicznej, obejmujących:

lokalizację, w tym przebieg infrastruktury technicznej;

charakterystykę i aktualny sposób użytkowania infrastruktury technicznej;

dane kontaktowe operatora sieci w sprawach dostępu do infrastruktury technicznej.

Przedsiębiorca telekomunikacyjny ma prawo złożyć wniosek do operatora sieci o udostępnienie

informacji nt. infrastruktury technicznej

TERMIN: niezwłocznie – nie później niż 30 dni od

dnia otrzymania

wniosku

CEL: uzyskanie

dostępu do infrastruktury

technicznej

PODSTAWA PRAWNA: art. 25a

Megaustawy


43

Operator sieci może odmówić

udostępnienia informacji w zakresie, w jakim są one dostępne za

pośrednictwem Punktu informacyjnego ds. Telekomunikacji.

Operator sieci może odmówić ujawnienia informacji o swojej infrastrukturze technicznej,

jeżeli jest to niezbędne

Odmowa przekazania informacji

o infrastrukturze musi być:

sporządzona na piśmie/dok. elektroniczny;

szczegółowo uzasadniona.

- Termin: 30 dni od dnia otrzymania wniosku

Bezpieczeństwo i integralność infrastruktury technicznej

Zdrowie publiczne

Obronność państwa

Bezpieczeństwo

i porządek publiczny

Bezpieczeństwo

państwa

Ochronę tajemnicy

przedsiębiorstwa z wyjątkiem

przypadków z art. 29 ust. 6b

Ze względu na:

!

Dostęp do infrastruktury technicznej. Inspekcja infrastruktury technicznej.

44

WNIOSEK przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o umożliwienie inspekcji powinien:

być sporządzony na piśmie lub w formie dokumentu elektronicznego;

określać elementy infrastruktury telekomunikacyjnej związane z planowaną realizacją szybkiej sieci telekomunikacyjnej.

Po uzyskaniu przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z PIT lub od operatora sieci informacji o infrastrukturze technicznej, może on złożyć

wniosek do operatora sieci o dokonanie inspekcji określonych elementów infrastruktury technicznej, w miejscu w którym ona się znajduje, w celu zbadania jej stanu (art. 25b ust. 2 Megaustawy).

UWAGA! Uzyskanie informacji w trybie art. 25a Megaustawy nie jest elementem koniecznym do ubiegania się o przeprowadzenie inspekcji. Procedura uzyskiwania informacji może, ale nie musi poprzedzać procedurę przeprowadzenia inspekcji.

Operator sieci może nie wyrazić zgody na inspekcję z tych samych powodów, z których może nie wyrazić zgody na

udostępnienie informacji o infrastrukturze (względy bezpieczeństwa i integralności infrastruktury technicznej, zdrowie publiczne, obronność, bezpieczeństwo państwa, bezpieczeństwo i

porządek publiczny; ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa)

Odmowa musi być sporządzona na piśmie/w formie dok. elektronicznego w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku przez operatora

sieci i szczegółowo uzasadniona.

Zobowiązanie operatora sieci do umożliwienia dokonania inspekcji

Oddalenie wniosku !

Operator sieci jest zobowiązany uwzględnić wniosek niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od dnia złożenia

wniosku


45

W przypadku sporu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego i operatora sieci co do udostępnienia informacji lub umożliwienia inspekcji

Spór rozstrzyga Prezes UKE

w drodze decyzji administracyjnej

niezwłocznie – nie później niż

w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku przez

stronę

zobowiązuje operatora sieci do udostępnienia informacji

albo

oddala wniosek

kierując się niedyskryminującymi

i proporcjonalnymi kryteriami

W przypadku stron sporu będących przedsiębiorstwami energetycznymi lub przedsiębiorstwami kolejowymi, decyzja wydawana jest w uzgodnieniu odpowiednio z: Prezesem Urzędu Regulacji

Energetyki; Prezesem Urzędu Transportu

Kolejowego.

Niezajęcie stanowiska przez odpowiedni organ w terminie 30 dni od dnia przedstawienia mu projektu decyzji jest równoznaczne z uzgodnieniem projektu.

Dostęp do infrastruktury technicznej. Zawarcie umowy o dostępie.

46

WNIOSEK przedsiębiorcy telekomunikacyjnego powinien:

- określać infrastrukturę szybkiej sieci telekomunikacyjnej, planowaną do realizacji;

- zawierać wstępny harmonogram realizacji inwestycji.

W reakcji na wniosek przedsiębiorcy

telekomunikacyjnego, operator sieci ma obowiązek

prowadzić negocjacje w sprawie zawarcia umowy o dostęp do infrastruktury

technicznej.

Operator sieci może zawrzeć umowę o dostępie

z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym

albo

odmówić dostępu do infrastruktury technicznej.

Po przeprowadzeniu inspekcji, przedsiębiorca

telekomunikacyjny (jeżeli wciąż chce uzyskać dostęp do

infrastruktury technicznej operatora sieci), musi złożyć

wniosek o zawarcie umowy o dostępie.

UWAGA ! Przeprowadzenie inspekcji nie jest elementem koniecznym – można złożyć wniosek o zawarcie umowy o dostępie bez jej przeprowadzania.

W razie niemożności doręczenia pisma w toku negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej stosuje się przepisy art. 139 § 1–2 KPC.

- W razie niemożności doręczenia pismo przesłane za pośrednictwem operatora pocztowego należy złożyć w placówce pocztowej tego operatora, w doręczane w inny sposób – w urzędzie właściwej gminy (podwójne awizowanie), - Odmowa przyjęcia jest równoznaczna z przyjęciem pisma.

!

Dostęp do infrastruktury technicznej. Zawarcie umowy o dostępie.

47

Umowa o dostępie do infrastruktury technicznej powinna:

być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności;

zawierać:

warunki dostępu do infrastruktury technicznej, w tym w szczególności warunki techniczne i eksploatacyjne;

warunki finansowe współpracy – zasadą jest odpłatność dostępu do infrastruktury technicznej (art. 17 ust. 2 Megaustawy), jednak strony mogą umówić się inaczej.

Strony zobowiązane są przekazać Prezesowi UKE treść umowy w terminie 14 dni od dnia jej podpisania.

Umowa jest jawna.

Prezes UKE może wyrazić zgodę na utajnienie niektórych postanowień umowy – nie mogą być to postanowienia w zakresie rozliczeń z tytułu dostępu do infrastruktury technicznej.

Na wniosek zainteresowanego

podmiotu, Prezes UKE nieodpłatnie udostępnia przekazane mu umowy

o dostępie.

Dostęp do infrastruktury technicznej. Odmowa zawarcia umowy o dostępie.

48

Zgodnie z art. 19 ust. 4 Megaustawy, Operator sieci może odmówić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostępu do infrastruktury technicznej, jeżeli:

1) umieszczenie elementów sieci telekomunikacyjnej w infrastrukturze technicznej objętej wnioskiem nie jest możliwe ze względów technicznych;

2) nie ma dostępnej przestrzeni do umieszczenia elementów sieci telekomunikacyjnej, z uwzględnieniem przyszłego zapotrzebowania operatora sieci na miejsce w infrastrukturze technicznej objętej wnioskiem, co wynika z przedstawionego przez operatora sieci harmonogramu planowanej do realizacji inwestycji obejmującej pozostałe miejsce w infrastrukturze technicznej;

3) nie jest możliwe wykorzystanie infrastruktury technicznej ze względu na bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne, integralność i bezpieczeństwo sieci, w szczególności infrastruktury krytycznej;

4) planowane usługi telekomunikacyjne mogą spowodować poważne zakłócenia w świadczeniu innych usług za pośrednictwem tej samej infrastruktury technicznej;

5) zapewnia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu inny niż określony we wniosku, skuteczny dostęp do infrastruktury technicznej, który:

a) spełnia potrzeby przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w zakresie zapewnienia szybkich sieci telekomunikacyjnych,

b) jest oferowany na warunkach niezakłócających uczciwej konkurencji.

Operator sieci jest obowiązany przedstawić wnioskodawcy na piśmie szczegółowe uzasadnione przyczyny odmowy dostępu do infrastruktury technicznej nie później niż w terminie 60 dni

od dnia otrzymania wniosku.

Dostęp do infrastruktury technicznej. Decyzja Prezesa UKE zastępująca umowę o dostępie.

49

Uzyskanie decyzji Prezesa UKE w miejsce umowy z operatorem sieci

Zgodnie z art. 21 ustawy o wspieraniu rozwoju usługi i sieci telekomunikacyjnych, w przypadku:

niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej przez operatora sieci;*

odmowy udzielenia dostępu do infrastruktury technicznej przez operatora sieci lub

nie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej w terminie 60 dni od dnia złożenia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku o taki dostęp;

każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej.

Do wniosku do Prezesa UKE dołącza się:

wniosek w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury technicznej wraz z potwierdzeniem jego doręczenia drugiej stronie lub potwierdzeniem nadania przesyłką poleconą;

dokumenty z negocjacji prowadzonych z drugą stroną, o ile druga strona podjęła negocjacje;

projektu umowy o dostępie do infrastruktury technicznej, z zaznaczeniem tych części umowy, co do których strony nie doszły do porozumienia.

Strony są obowiązane przedłożyć

Prezesowi UKE, na jego żądanie,

w terminie 14 dni, swoje stanowiska

wobec rozbieżności oraz dokumenty

niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

* Przesłanka skreślona nowelizacją Megaustawy


50

Decyzja Prezesa UKE

Prezes UKE wydając decyzję, która zastępuje umowę o dostępie z operatorem sieci, bierze po uwagę:

w każdym przypadku - konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych warunków dostępu;

w przypadku dostępu do infrastruktury technicznej operatorów sieci będących przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi - aby opłaty z tego tytułu umożliwiały zwrot poniesionych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kosztów oraz bierze pod uwagę wpływ dostępu do infrastruktury technicznej na plan biznesowy tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w szczególności na realizowane przez niego inwestycje dotyczące szybkich sieci telekomunikacyjnych;

w przypadku dostępu do infrastruktury technicznej operatorów sieci będących podmiotami wykonującymi zadania z zakresu użyteczności publicznej – aby opłaty z tytułu dostępu do infrastruktury technicznej podmiotu wykonującego zadania z zakresu użyteczności publicznej umożliwiały zwrot części kosztów, które ponosi ten podmiot w związku z utrzymaniem tej infrastruktury.

Operator sieci, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o wszczęciu postępowania o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej, przedstawia Prezesowi UKE uzasadnienie wysokości opłat z tytułu dostępu do infrastruktury technicznej, w których uwzględni ww. kryteria.

Dostęp do infrastruktury technicznej. Decyzja Prezesa UKE* - uzgodnienia i opinie

51

UZGODNIENIA

Decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej wydaje się w uzgodnieniu z:

Prezesem URE – w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;

Prezesem UTK – w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego

uzgodnienie nie obejmuje finansowych warunków współpracy – w tym zakresie ww. podmioty przedstawiają opinię;

niezajęcie stanowiska przez odpowiedni podmiot w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie podlegającym uzgodnieniu

OPINIE

W zakresie finansowych warunków współpracy zawartych w Decyzji Prezesa UKE - Prezes URE albo Prezes UTK przedstawiają opinię.

Niewydanie opinii w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie finansowych warunków współpracy

Dostęp do infrastruktury technicznej. Decyzja Prezesa UKE* – ramowe warunki dostępu do infrastruktury

52

Prezes UKE wzywa operatora sieci do

przedstawienia informacji w sprawie

warunków zapewnienia dostępu

do infrastruktury technicznej

Operator sieci przestawia

przedmiotowe informacje

Prezes UKE wydaje decyzję określającą

ramowe warunki zapewnienia dostępu

do infrastruktury technicznej

Operator sieci jest zobowiązany do

zawierania umów o dostępie do

infrastruktury, na warunkach nie gorszych, niż określone w decyzji

Prezesa UKE

Operator sieci zamieszcza na swojej stronie

internetowej aktualne warunki zapewnienia

dostępu do infrastruktury

Operator sieci, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o wszczęciu postępowania o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej, przedstawia Prezesowi UKE uzasadnienie wysokości opłat z tytułu dostępu do infrastruktury technicznej, w których uwzględni kryteria, o których mowa w:

W przypadku dostępu do infrastruktury technicznej przedsiębiorców telekomunikacyjnych, aby opłaty z tego tytułu umożliwiały zwrot poniesionych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kosztów, oraz wpływ dostępu do infrastruktury technicznej na plan biznesowy tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w szczególności na realizowane przez niego inwestycje dotyczące szybkich sieci telekomunikacyjnych.

Art. 22 ust. 2

W przypadku dostępu do infrastruktury technicznej podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej, aby opłaty określone zostały w wysokości, która umożliwia zwrot części kosztów, które ponosi ten podmiot w związku z utrzymaniem tej infrastruktury.

Art. 22 ust. 3

Dostęp do infrastruktury technicznej. Decyzja Prezesa UKE* – ramowe warunki dostępu do infrastruktury

53

Przy wydawaniu decyzji Prezes UKE kieruje się kryterium konieczności zapewnienia niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych warunków dostępu.

W przypadku dostępu do infrastruktury technicznej należącej do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, Prezes UKE bierze pod uwagę, aby:

opłaty z tytułu korzystania z infrastruktury technicznej umożliwiały zwrot kosztów poniesionych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego udzielającego dostępu do infrastruktury,

wpływ dostępu do infrastruktury technicznej na plan biznesowy tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego udzielającego dostępu do infrastruktury, w szczególności na realizowane przez niego inwestycje dotyczące szybkich sieci telekomunikacyjnych.

W przypadku dostępu do infrastruktury technicznej podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej, Prezes UKE bierze pod uwagę, aby opłaty określone zostały w wysokości, która umożliwia zwrot części kosztów, które ponosi ten podmiot w związku z utrzymaniem tej infrastruktury.

Decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej wydaje się w uzgodnieniu z:

1) Prezesem URE - w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych;

2) Prezesem UTK - w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego.

*uzgodnienie nie obejmuje finansowych warunków współpracy – w tym przedmiocie ww. podmioty przedstawiają opinię.

Niezajęcie stanowiska przez odpowiedni organ w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie podlegającym uzgodnieniu.

* Niewydanie opinii, o której mowa powyżej, w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie finansowych warunków współpracy.


54

Decyzja Prezesa UKE

TERMIN NA WYDANIE DECYZJI: 60 DNI OD DNIA ZŁOŻENIA

WNIOSKU

W przypadku zawarcia przez strony umowy o dostępie do infrastruktury technicznej, Decyzja Prezesa UKE wygasa z mocy prawa w części objętej umową

Decyzja Prezesa UKE może zostać zmieniona

na wniosek każdej ze stron, której ona dotyczy lub

z urzędu

w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów odbiorców usług świadczonych przez podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej lub użytkowników końcowych lub zapewnienia ochrony skutecznej konkurencji

!

55

PRZYKŁAD NR 2 Decyzja UKE – ramowe warunki dostępu do infrastruktury

technicznej

Źródło :

https://bip.uke.gov.pl/decyzje/dostep-do-infrastruktury/decyzja-prezesa-uke-dla-orange-polska-s-a-dotyczaca-kanalizacji-kablowej-oraz-kanalizacji-telekomunikacyjnej-budynku,3.html


































56

Źródło: https://bip.uke.gov.pl/decyzje/dostep-do-infrastruktury/decyzja-prezesa-uke-dla-orange-polska-s-a-dotyczaca-kanalizacji-kablowej-oraz-kanalizacji-telekomunikacyjnej-budynku,3.html

Z Załącznika nr 2 do Decyzji – ramowe postanowienia w zakresie opłat:


































Obowiązek podmiotu, który wykorzystał środki publiczne, zapewnienia dostępu do infrastruktury i sieci telekomunikacyjnej.

Podmioty zobowiązane

57

Podmiot, który wykorzystał środki publiczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych do:

budowy, przebudowy lub remontu infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej;

nabycia praw do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej.

Podmiot, który nabył prawa do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej wybudowanej, przebudowanej lub wyremonotanej przy wykorzystaniu środków publicznych.

Obowiązek

zapewnienie dostępu do infrastruktury lub sieci przedsiębiorcom

telekomunikacyjnym, jeżeli obowiązek ten wynika z przepisów prawa, decyzji, umów lub innych aktów, na podstawie których

nastąpiło finansowanie ze środków publicznych tej budowy, przebudowy, tego

remontu lub nabycia praw.

Warunki dostępu, w tym techniczne, eksploatacyjne i finansowe warunki współpracy, strony ustalają w umowie o dostępie do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej, zawartej na piśmie pod rygorem nieważności.

Artykuł 27 Megaustawy

Obowiązek podmiotu, który wykorzystał środki publiczne, zapewnienia dostępu do infrastruktury i sieci telekomunikacyjnej.

58

• Podmiot jest obowiązany prowadzić negocjacje w sprawie zawarcia umowy o dostępie do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej, na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

• Dostęp jest odpłatny, chyba że strony umowy postanowią inaczej.

• W przypadku niepodjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie, odmowy udzielenia tego dostępu lub niezawarcia umowy o dostępie w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej.

• Prezes UKE wydaje decyzję w sprawie dostępu, w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, biorąc pod uwagę w szczególności:

konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych warunków dostępu;

zasady zapewnienia dostępu określone w przepisach prawa, decyzjach, umowach lub innych aktach, na podstawie których nastąpiło finansowanie ze środków publicznych budowy, przebudowy lub remontu infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej, lub nabycia praw do nich.

• Do dostępu stosuje się odpowiednio przepisy działu I rozdziału 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne oraz przepisy art. 18 ust. 1-3 i 6-8, art. 19 ust. 1 i 2, art. 21 ust. 2 i 2a, art. 22 ust. 8 oraz art. 24 niniejszej ustawy.

• Do zmiany umowy o dostępie przepisy ust. 2-7 art. 27 oraz art. 24a ust. 2 stosuje się odpowiednio.

• Prezes UKE może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy o dostępie lub zobowiązać strony umowy do jej zmiany, w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników końcowych, zmianą zapotrzebowania na usługi, zmianą sytuacji rynkowej lub potrzebą wykonania obowiązku zapewnienia dostępu wynikającego z przepisów prawa, decyzji, umów lub innych aktów, na podstawie których nastąpiło finansowanie ze środków publicznych budowy, przebudowy, remontu infrastruktury lub sieci telekomunikacyjnej lub nabycia praw do nich.

Art. 30 i 33 Megaustawy

59

Uzyskiwanie dostępu do nieruchomości od podmiotu niebędącego przedsiębiorcą telekomunikacyjnym

60

Obowiązki podmiotów niebędących przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi w zakresie inwestycji telekomunikacyjnych

Podstawa prawna:

art. 30 i 33 Megaustawy

Udzielenie przedsiębiorcy

telekomunikacyjnemu informacji związanych

z infrastrukturą telekomunikacyjną.

Umożliwienie umieszczenia na

nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury

telekomunikacyjnej w celu niezwiązanym

z zapewnieniem telekomunikacji

w budynku znajdującym się na tej nieruchomości.

Zapewnienie przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu

dostępu do nieruchomości, w tym do budynku oraz

punktu styku.

Obowiązek udzielenia informacji przez podmiot niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym – art. 30 ust. 1e Megaustawy

Podmioty obowiązane do udzielenia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu na

jego żądanie informacji o:

danych kontaktowych właściciela kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku i przyłącza telekomunikacyjnego;

podmiotach korzystających z punktu styku;

innych przedsiębiorcach telekomunikacyjnych korzystających z kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego – o ile informacje te są w jego posiadaniu;

numerze księgi wieczystej nieruchomości;

osobach lub podmiotach uprawnionych do zawarcia umowy w sprawie dostępu wraz z ich adresami do doręczeń.

61

Właściciel

Użytkownik wieczysty

Zarządca nieruchomości

Termin: 14 dni od dnia

otrzymania wniosku

Przekazanie posiadanych danych

Informacja o nieposiadaniu

wnioskowanych danych.

62

Obowiązek zapewnienia dostępu przez podmiot niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym - art. 30 ust. 1 Megaustawy

Podmioty zobowiązane do zapewnienia

dostępu do nieruchomości, w tym do

budynku oraz punktu styku:

Właściciel

Użytkownik wieczysty

Zarządca nieruchomości

niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym

Art.. 30 ust. 5b W przypadku niezawarcia umowy o dostęp, stroną postępowania w sprawie wydania decyzji o dostępie, o którym mowa w ust. 1 i 3, jest właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, do którego przedsiębiorca telekomunikacyjny wystąpił z wnioskiem o zapewnienie tego dostępu. W razie zmiany zarządcy nieruchomości, ustania zarządu albo utraty przez dotychczasowego zarządcę uprawnienia do zawarcia umowy o dostęp, o którym mowa w ust. 1, na jego miejsce wstępuje nowy zarządca nieruchomości, a w przypadku jego braku – właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości.

W przypadku zmiany właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości po wystąpieniu z wnioskiem o zawarcie umowy o dostęp, o którym mowa w ust. 1, a przed złożeniem wniosku o wydanie decyzji o dostępie do Prezesa UKE przepisy ust. 5b oraz art. 30 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133) stosuje się odpowiednio.

Aktualną definicję „Zarządcy nieruchomości” zawiera art. 184a UGN (obowiązuje od 1.09.2017 r.)

Zarządca nieruchomości to przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą z zakresu zarządzania

nieruchomościami.

63


DOSTĘP w celu zapewnienia

telekomunikacji w tym budynku

(zamknięty katalog form dostępu)

zapewnienie możliwości wykorzystywania istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli powielenie takiej infrastruktury byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe

umożliwienie doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu styku

umożliwienie wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli:

a) nie istnieje instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości, co najmniej 30 Mb/s lub

b) istniejąca instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości, co najmniej 30 Mb/s nie jest dostępna lub nie odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

umożliwienie korzystania

z punktu styku

umożliwieniu utrzymywania, eksploatacji, przebudowy lub remontu przyłącza telekomunikacyjnego lub instalacji telekomunikacyjnej budynku będących własnością tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego

umożliwieniu wejścia na teren nieruchomości, w tym do budynku, w zakresie niezbędnym do korzystania z dostępu, o którym mowa w pkt 1–5 i ust.3

1

2

3

4

5

6

ZOBOWIĄZANI SĄ ZAPEWNIĆ DOSTĘP DO :

jeżeli doprowadzenie przyłącza telekomunikacyjnego, wykonanie instalacji telekomunikacyjnej budynku, doprowadzenie kolejnego kabla telekomunikacyjnego do budynku lub umieszczenie takiego kabla w istniejącej kanalizacji kablowej byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe.

64


właściciele infrastruktury znajdującej się na nieruchomości bądź budynku (właściciel kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego) niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym ani właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub zarządcą nieruchomości, na której znajduje się ta infrastruktura.

Przyłącza telekomunikacyjnego

Instalacji telekomunikacyjnej budynku

Całości lub części kabla, w tym w szczególności włókna światłowodowego

Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do korzystania z dostępu, o którym mowa w ust. 1 i 3, w sposób możliwie najmniej uciążliwy dla właściciela, użytkownika wieczystego oraz osób, którym przysługują inne prawa do nieruchomości, z uwzględnieniem przeznaczenia budynku oraz jego stanu technicznego i estetycznego, a także do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego niezwłocznie po doprowadzeniu przyłącza telekomunikacyjnego, wykonaniu instalacji telekomunikacyjnej budynku, doprowadzeniu kolejnego kabla telekomunikacyjnego do budynku lub umieszczeniu takiego kabla w istniejącej kanalizacji kablowej.

Proces uzyskiwania dostępu do nieruchomości podmiotu niebędącego przedsiębiorcą telekomunikacyjnym

65

Do procesu uzyskiwania dostępu do nieruchomości i infrastruktury podmiotu niebędącego przedsiębiorcą telekomunikacyjnym (art. 30 ust 1 i 3) odpowiednio stosuje się przepisy dotyczące dostępu do infrastruktury technicznej art. 19 ust. 2 i 2a, art. 20, art. 21 ust. 2–3, art. 22 ust. 1, 5 i 8–10, art. 23 i art. 24a Megaustawy, z tym że:

Termin zawarcia umowy: 30 dni od dnia wystąpienia z wnioskiem.

We wniosku wskazuje się numer księgi wieczystej.

Zawarcie umowy stanowi czynność zwykłego zarządu.

Dostęp jest nieodpłatny.

W przypadku uzyskania dostępu, przedsiębiorca telekomunikacyjny ponosi koszty:

- związane z udostępnieniem nieruchomości w celu wykorzystywania istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku albo doprowadzenia do budynku przyłącza telekomunikacyjnego lub wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, w tym przywrócenia stanu pierwotnego;

- utrzymania udostępnionego przyłącza telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub całości lub części kabla telekomunikacyjnego.

Prezes UKE określa warunki dostępu, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą jak najefektywniejszego wykorzystania istniejącej infrastruktury technicznej znajdującej się na nieruchomości, w tym w budynku.

Umowa lub ostateczna decyzja Prezesa UKE, stanowią podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej.

Umowa oraz decyzja w sprawie dostępu są wiążące dla następców prawnych właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości objętej tą umową lub decyzją oraz innych podmiotów władających tą nieruchomością.


66

Do procesu uzyskiwania dostępu do nieruchomości

i infrastruktury podmiotu niebędącego przedsiębiorcą telekomunikacyjnym (art. 30 ust 1 i 3) odpowiednio stosuje się przepisy dotyczące dostępu do infrastruktury technicznej

art. 19 ust. 2 i 2a, art. 20,

art. 21 ust. 2–3, art. 22 ust.

1, 5 i 8–10, art. 23 i art. 24a Megaustawy,

z tym że:

Prezes UKE wydaje decyzję o dostępie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, także wówczas, jeżeli dla istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku lub istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego warunki dostępu nie są określone w umowie o dostęp, lub umowa taka wygasła, chyba że przedsiębiorca telekomunikacyjny wykonał instalację telekomunikacyjną budynku lub doprowadził przyłącze telekomunikacyjne nie mając tytułu prawnego do dysponowania nieruchomością na ten cel oraz wbrew woli lub bez wiedzy właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości

doprecyzowanie w jakich przypadkach Prezes UKE może wydać decyzję „legalizacyjną” dotyczącą już istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku lub istniejącego

przyłącza telekomunikacyjnego

Dostęp jest obowiązany zapewnić także właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości będący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym. Przepisy ust. 1a–1f i 3a–5d stosuje się.

2 3 5 6

!


67

W celu zapewnienia świadczenia użytkownikom usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usług rozprowadzania cyfrowych programów radiowych i telewizyjnych w wysokiej rozdzielczości przez różnych dostawców usług inwestor wyposaża budynek, zgodnie z przepisami w sprawie warunków techniczno-budowlanych wydanymi na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186), w instalację telekomunikacyjną stanowiącą część składową nieruchomości, umożliwiającą przyłączenie do publicznych sieci telekomunikacyjnych wykorzystywanych do świadczenia tych usług, przy zachowaniu zasady neutralności technologicznej.

Wymóg wynikający z art. 30 ust. 6 skierowany jest do inwestora, nie nakłada obowiązków na przedsiębiorców telekomunikacyjnych;

Nie stanowi przeszkody, dla realizacji inwestycji, która będzie instalacją dodatkową w stosunku do instalacji telekomunikacyjnej budynku;

nie stanowi o wywłaszczeniu jakichkolwiek elementów instalacji telekomunikacyjnej przedsiębiorców telekomunikacyjnych, zarówno już zrealizowanych w istniejących budynkach, jak i wykonywanych w przyszłości jako instalacja dodatkowa w stosunku, do instalacji, o której mowa w art. 30 ust. 6

W przypadku gdy inwestor występuje z wnioskiem o pozwolenie na budowę albo dokonuje zgłoszenia rozbudowy, nadbudowy lub przebudowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego, budynku zamieszkania zbiorowego lub budynku użyteczności publicznej związanej z rozbudową, nadbudową lub przebudową instalacji technicznej wewnątrz budynku, a: 1) budynek jest wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6 – do wniosku o pozwolenie na budowę lub zgłoszenia dołącza się oświadczenie, składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, o istnieniu w budynku takiej instalacji; 2) budynek nie jest wyposażony w instalację, o której mowa w ust. 6 – wnioskiem albo zgłoszeniem należy objąć również wykonanie takiej instalacji.

68

PRZYKŁAD NR 3 Decyzja UKE zastępująca umowę o dostępie do nieruchomości

Źródło:https://bip.uke.gov.pl/konsultacje-i-wyniki-konsultacji/konsultacje-projektu-decyzji-dla-matcom-marcin-sebastian-ziolek,273.html

https://bip.uke.gov.pl/konsultacje-i-wyniki-konsultacji/konsultacje-projektu-decyzji-dla-matcom-marcin-sebastian-ziolek,273.html





















Zgodnie z art. 33 ust.1 Megaustawy, właściciel, użytkownik wieczysty nieruchomości lub zarządca nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany umożliwić operatorom, podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy prawo telekomunikacyjne (niektóre jednostki i służby administracji rządowej), oraz jednostkom samorządu terytorialnego wykonującym działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1 Megaustawy (działalność w zakresie telekomunikacji), umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, w celu niezwiązanym z zapewnieniem telekomunikacji w budynku znajdującym się na tej nieruchomości, w szczególności instalowanie urządzeń telekomunikacyjnych, przeprowadzanie linii kablowych pod nieruchomością, na niej lub nad nią, umieszczanie tabliczek informacyjnych o urządzeniach, a także ich eksploatację i konserwację, jeżeli nie uniemożliwia to racjonalnego korzystania z nieruchomości, w szczególności nie prowadzi do istotnego zmniejszenia wartości nieruchomości.

Korzystanie z nieruchomości jest odpłatne, chyba, że strony postanowią inaczej.

Warunki korzystania z nieruchomości ustala się w umowie, która zawierana jest na piśmie, w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez operatora z wnioskiem o jej zawarcie.

Umowa stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej.

Jeżeli w tym terminie nie zostanie zawarta umowa, stosuje się odpowiednio przepisy art. 124 i art. 124a ustawy o gospodarce nieruchomościami – decyzja właściwego starosty.

Obowiązek umożliwienia umieszczenia na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej – art. 33 Megaustawy

69

Zgodnie z treścią art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, starosta, wykonujący zadaniez zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości, przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodówi urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (art. 124 ust.1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). W zakresie urządzeń łączności publicznej decyzję w sprawie zezwolenia wydaje się w uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Decyzja ta może być również wydana w przypadku braku planu miejscowego lub gdy decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie jest wymagana (art. 124 ust.1b ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Decyzja starosty zastępująca umowę - art. 33 Megaustawy

70

Wystąpienie do starosty winno nastąpić w przypadku bezskuteczności przeprowadzenia rokowań.

Rokowania przeprowadza osoba lub jednostka organizacyjna zamierzająca wystąpić z wnioskiem o zezwolenie.

Do wniosku należy dołączyć dokumenty z przeprowadzonych rokowań (art.124 ust.3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Udokumentowanie takiej okoliczności jest możliwe, np. poprzez zawarcie w ostatnim piśmie kierowanym do właściciela, użytkownika wieczystego nieruchomości lub zarządcy nieruchomości informacji, iż propozycja operatora telekomunikacyjnego jest ostateczna i kończy negocjacje stron.

W postępowaniu z art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, mamy do czynienia z dwiema stronami - właścicielem i podmiotem ubiegającym się o dostęp do nieruchomości, a zatem chodzi o zawarcie między stronami stosownej umowy.

Wyrażenie bowiem zgody przez właściciela, w sprawie wejścia na teren, zastępuje pozwolenie, o którym mowa w art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli zatem, mimo prowadzonych rokowań, nie doszło do umowy, to tym samym właściciel nie wyraził zgody na wykonywanie prac wyrok NSA z dnia 5 października 2006 r., I OSK 1307/05, LEX nr 281429.


71


72

PRZYKŁAD NR 4 Możliwość legalizacji istniejącej infrastruktury na podstawie art. 33 Megaustawy

Ważna zmiana linii orzeczniczej

W sprawie, która skończyła się w NSA korzystnym orzeczeniem, przedsiębiorca telekomunikacyjny wniósł do starosty o wydanie decyzji ograniczającej korzystanie z nieruchomości jednego z nadleśnictw. Ograniczenie korzystania z nieruchomości miało polegać na obowiązku znoszenia przez nadleśnictwo faktu istnienia elementów sieci telekomunikacyjnej (konkretnie przyłączy) oraz umożliwienia przedsiębiorcy eksploatacji i konserwacji sieci w przyszłości. Konieczność zwrócenia się do starosty z wnioskiem o wydanie decyzji wynikła z faktu, że umowa dzierżawy, na podstawie której wybudowano sieć wygasła, a nowa nie została zawarta. Nadleśnictwo odmówiło zawarcia umowy dzierżawy, która umożliwiałaby dalsze korzystanie z nieruchomości i eksploatację sieci oraz uznało, że przedsiębiorca może zalegalizować przyłącza w drodze sądowej, ustanawiając służebność przesyłu.

Źródło: http://okablowani.pl/legalizacja-sieci-telekomunikacyjnej-w-trybie-art-33-megaustawy-wazny-wyrok-nsa/ Zobacz: I OSK 966/17 – wyrok NSA

!

http://okablowani.pl/legalizacja-sieci-telekomunikacyjnej-w-trybie-art-33-megaustawy-wazny-wyrok-nsa/






















73

PRZYKŁAD NR 5 Możliwość legalizacji istniejącej infrastruktury na podstawie art. 33 Megaustawy

Ważna zmiana linii orzeczniczej

Istotą zaistniałego sporu ze starostą było to, czy organ ten może zalegalizować sieć, gdy ta już istnieje, ale jej właściciel z jakichś przyczyn utracił tytuł prawny do korzystania z nieruchomości (np. tak jak w omawianym przypadku- umowa dzierżawy wygasła). Do tej pory dominował pogląd, że art. 33 Megaustawy, z uwagi na fakt, iż odsyła do przepisów wywłaszczeniowych z ustawy o gospodarce nieruchomościami może mieć zastosowanie tylko do przyszłych, niezrealizowanych jeszcze inwestycji celu publicznego. Innymi słowy, można było na ich podstawie uzyskać decyzję zezwalająca na budowę sieci w przyszłości, ale nie można było takiej sieci zalegalizować, nawet jak ta pełniła już cel publiczny (dostarczanie telekomunikacji).

Naczelny Sąd Administracyjny przesądził, iż nie ma przeszkód by na podstawie art. 33 Megaustawy legalizować sieci istniejące, w przypadkach utraty tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości.

Sąd wyjaśnił, że art. 33 Megaustawy nie reguluje jedynie sposobu ograniczenia korzystania z nieruchomości do etapu poprzedzającego inwestycję, ale wyraźnie reguluje fazę powykonawczą (prawo do eksploatacji i konserwacji). Możliwości legalizowania sieci nie wyłącza również stosowanie odpowiednio przepisów wywłaszczeniowych.

Źródło: http://okablowani.pl/legalizacja-sieci-telekomunikacyjnej-w-trybie-art-33-megaustawy-wazny-wyrok-nsa/ Zobacz: I OSK 966/17 – wyrok NSA

!






















Modyfikacja warunków dostępu do terenów leśnych.

74

W art. 39b ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach dodano przepis art. 39b ust. 2, który określa minimalny katalog postanowień, które powinny zawierać warunki zapewnienia dostępu o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3 Megaustawy oraz umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, które zobowiązany jest sporządzić nadleśniczy na podstawie art. 39b ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach.

1) sposób rozliczania z tytułu zapewnienia dostępu do nieruchomości; 2) warunki związane z wybudowaniem, eksploatacją oraz naprawą lub przebudową infrastruktury telekomunikacyjnej, w szczególności warunki wejścia na teren nieruchomości; 3) sposób postępowania w przypadkach wystąpienia awarii; 4) procedurę rozstrzygania sporów.

Do warunków dostępu nadleśniczy załącza projekt umowy o dostęp (art. 30 Megaustawy) oraz projekt umowy o umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń (art. 33 Megaustawy), uwzględniające co najmniej:

1) Warunki dostępu 2) Postanowienia dotyczące stawki opłaty za dostęp 3) Postanowienia dotyczące zmiany lub rozwiązania umowy, w tym okresów wypowiedzenia

Nadleśniczy jest obowiązany do zawierania umów o dostęp oraz w sprawie umieszczenia na nieruchomości obiektów i urządzeń na warunkach nie gorszych niż określone w warunkach dostępu.

!

Modyfikacja warunków dostępu do terenów leśnych.

75

Opłaty za udostępnienie gruntów leśnych

Opłatę za umieszczanie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni nieruchomości zajętej przez rzut poziomy tych obiektów i urządzeń i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 nieruchomości pobieranej za każdy rok umieszczenia na nieruchomości tych obiektów i urządzeń, przy czym za umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia tych obiektów i urządzeń na nieruchomości.

Maksymalna stawka opłaty za każdy rok umieszczenia na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej:

2,5 zł za zajęcie 1 m2 nieruchomości ! Nie pobiera się opłaty: gdy strony postanowią o nieodpłatnym

udostępnieniu nieruchomości; gdy przedsiębiorca telekomunikacyjny w

związku z umieszczeniem na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej zapewnia dostęp do usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s w budynkach lub obiektach pozostających w zarządzie Lasów Państwowych.

Wysokość opłat z tytułu umieszczania na terenach leśnych obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej należy uznać za jedną z istotniejszych barier związanych z rozbudową sieci telekomunikacyjnych, w szczególności w odniesieniu do inwestycji o charakterze liniowym, których długość może być liczona w dziesiątkach kilometrów.

Zmiany w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych

76

Zmiana wysokości opłat sądowych od wniosków o ujawnienie w księdze wieczystej: 1. Służebności przesyłu 2. Roszczeń wynikających z umów z art. 30 i 33 Megaustawy

Dotychczas opłaty wynosiły: • 200 zł od wniosku o wpis

służebności, • 150 zł od wniosku o wpis

roszczeń z umów z art. 30 i 33 Megaustawy

Z uwagi na masowy charakter inwestycji telekomunikacyjnych, opłaty sądowe wpływały na istotny wzrost kosztów operacyjnych.

Nowe wysokości opłat: • 40 zł od wniosku o wpis służebności, • 30 zł od wniosku o wpis roszczeń z umów

z art. 30 i 33 Megaustawy

Obniżenie opłaty przyczyni się do redukcji kosztów budowy nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej, jak również istotnie poprawi stabilność uprawnień przedsiębiorców telekomunikacyjnych, którzy w dotychczasowym stanie prawnym często nie ujawniali swoich praw i roszczeń w księgach wieczystych z uwagi na wysoki koszt wpisu.

Nowa wysokość opłat ma zastosowanie do wniosków o wpis praw złożonych po dniu wejścia w życie Nowelizacji.

Inwentaryzacja infrastruktury - UKE – zmiana art. 29 Megaustawy.

1) państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne

2) jednostki samorządu terytorialnego prowadzące działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1, w formie niewyodrębnionej w ramach ich osobowości prawnej oraz jednostki organizacyjne, którym jednostka samorządu terytorialnego powierzyła prowadzenie działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1

4) przedsiębiorcy telekomunikacyjni

3) podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej

Podmioty zobowiązane przekazać informacje

Art. 29. 1 Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie elektronicznej, inwentaryzację (...)

Art. 29.2. (….) - przekazują aktualne, zgodne ze stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, informacje o (….)

* Art 29. 2b. Podmioty, o których mowa w ust. 2, które nie posiadają infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację i nie świadczą usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, przekazują Prezesowi UKE, corocznie w terminie do dnia 31 marca według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, oświadczenie, że nie posiadają infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację i nie świadczą usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych.”

77

Inwentaryzacja infrastruktury - UKE – zmiana art. 29 Megaustawy.

Art. 29. 1 Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie elektronicznej, inwentaryzację (...)

posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, przebiegu światłowodowych linii kablowych zapewniających lub

umożliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu posiadane w postaci elektronicznej informacje

o innych niż światłowodowe liniach kablowych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu

budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do

Internetu usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych

– przekazuje się corocznie w terminie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.

– przekazuje się w terminie: a) do dnia 31 sierpnia za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca oraz b) do dnia 28 lutego za okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia;

Art. 29.2. (….) - przekazują

aktualne, zgodne ze stanem faktycznym,

kompletne oraz adekwatne do potrzeb wykonania obowiązku,

o którym mowa w ust. 1, informacje

o (….)

Zakres przekazywanych informacji

78

Zmiany wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., za wyjątkiem obowiązku złożenia oświadczenia przez podmioty, które nie posiadają infrastruktury/nie świadczą usług (art. 29 ust. 2b)

!

Zmiany w art. 3 Megaustawy – zakaz dublowania infrastruktury

79

W aktualnym stanie prawnym jednostka samorządu terytorialnego może w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej m.in. budować lub eksploatować infrastrukturę telekomunikacyjną i sieci telekomunikacyjne oraz nabywać prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych.

Nowelizacją dookreślono sytuacje, w których JST jest uprawniona do podjęcia działalności w zakresie telekomunikacji w postaci budowy infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych: Działalność polegająca na budowie infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych może być podjęta, jeżeli na danym obszarze: 1) nie istnieją infrastruktura telekomunikacyjna i sieci telekomunikacyjne; 2) istniejące infrastruktura telekomunikacyjna i sieci telekomunikacyjne nie są dostępne lub nie odpowiadają zapotrzebowaniu jednostki samorządu terytorialnego.

CEL: wykluczenie możliwości, że działalność JST w zakresie budowy infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych będzie konkurowała z działalnością przedsiębiorców telekomunikacyjnych, dla których budowa i eksploatacja tego rodzaju infrastruktury stanowi podstawową formę prowadzenia działalności gospodarczej.

Zakaz dublowania infrastruktury


80






2

1

3

4

5

Uproszczony schemat kolejności podejmowanych działań przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego.

Wybór lokalizacji inwestycji Oddziaływanie inwestycji na środowisko

Decyzja środowiskowa

TAK

Wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego

NIE

Wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę

TAK

Sprawdzenie czy lokalizacja jest ujęta w miejscowym planie

zagospodarowania przestrzennego

(MPZP)

NIE

Uzyskanie prawa dysponowania

nieruchomością

NIE

Decyzja o pozwoleniu na budowę

Uzyskanie wymaganych przepisami szczególnymi, pozwoleń, uzgodnień lub

opinii innych organów

81

Decyzja o pozwoleniu na użytkowanie

Zgłoszenie instalacji PEM

Wybór lokalizacji

82

Zagęszczenie sieci w centach miast

Zagęszczenie sieci na przedmieściu i w centrum Warszawy.

PRZYKŁAD NR 6

83

Wybór lokalizacji inwestycji

84

Planowanie radiowe – wynik obliczeń propagacji fal radiowych

PRZYKŁAD NR 7

Gołąbki

Elbląg

Nowa Pilona

Dworki

Wybór lokalizacji inwestycji (1)

85

antena sektorowa

instalacja odgromowa

antena radioliniowa

feeder kabel

przyłączeniowy, tzw. jumper

podest roboczy

PRZYKŁAD NR 8

Wybór lokalizacji inwestycji

86 Źródło grafiki: Fiber-To-The-Antenna https://www.commscope.com/Blog/Fiber-To-The-Antenna/

Antena pasywna

Antena pasywna

Antena aktywna

Połączenie światłowodowe

Połączenie światłowodowe

Tradycyjna metoda z wykorzystaniem

fidera

https://www.commscope.com/Blog/Fiber-To-The-Antenna/







Zasady pozyskiwania decyzji środowiskowych

87

ORGAN: Wójt – Urząd Gminy. Burmistrz / Prezydent

- Urząd Miasta.

INFRASTRUKTURA: Procedura może dotyczyć realizacji:

wolnostojącego masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami, konstrukcji wsporczej i instalacji radiokomunikacyjnych na obiekcie budowlanym.

Ocena odziaływania na środowisko oraz ocena oddziaływania na obszar Natura 2000

* Wersja graficzna procedury prezentowana na stronie internetowej Punktu Informacyjnego ds. Telekomunikacji prowadzonej przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z siedzibą ul. Giełdowa 7/9, 01-211 Warszawa. https://pit.uke.gov.pl/procedury/-/asset_publisher/TO9anzHSdvlI/content/2_%C5%9ARO Autorzy: rpr Bartłomiej Naróg oraz mgr inż. Piotr Zychowicz

88

https://pit.uke.gov.pl/procedury/-/asset_publisher/TO9anzHSdvlI/content/2_ŚRO



Kwalifikacje

89


wolnostojącego masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami, konstrukcji wsporczej i instalacji radiokomunikacyjnych na obiekcie budowlanym, pozostałej infrastruktury telekomunikacyjnej, która może wpływać negatywnie na obszary Natura 2000.

Kwalifikacje

90

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt. 7 oraz § 3 ust. 1 pkt. 8 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko dla danego rodzaju instalacji (dalej również Rozporządzenie OOŚ) – kwalifikacje należy przeprowadzić dla instalacji:

radiokomunikacyjnych;

radionawigacyjnych,

radiolokacyjnych,

emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwości od 0,03 do 300000 MHz.

Kwalifikacji nie prowadzi się dla anten radioliniowych.

* Dokument zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Gminy Raszyn pod adresem: http://www.bip.raszyn.pl/?p=document&action=show&id=16695&bar_id=12541

Przedsięwzięcie – zamierzenie budowlane lub inna ingerencja w środowisko, polegające na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym wydobywanie kopalin.

Kwalifikacje

91

Do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się m.in.: instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny wynosi nie mniej niż:

a) 15 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 5 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

b) 100 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 20 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

c) 500 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 40 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

d) 1000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 70 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

e) 2000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 150 m i nie mniejszej niż 100 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

f) 5000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 200 m i nie mniejszej niż 150 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

g) 10 000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 300 m i nie mniejszej niż 200 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

przy czym równoważną moc promieniowaną izotropowo wyznacza się dla pojedynczej anteny, także w przypadku, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna.

Do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się m.in.: instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo, wyznaczona dla pojedynczej anteny, wynosi nie mniej, niż:

a) 2000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 100 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

b) 5000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 150 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

c) 10000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 200 m od środka elektrycznego, w osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,

d) 20000 W,

przy czym równoważną moc promieniowaną izotropowo, wyznacza się dla pojedynczej anteny, także w przypadku, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna.

92

Zmiana art. 124 ust. 2 ustawy Prawno ochrony środowiska.

„2. Przez miejsca dostępne dla

ludności rozumie się wszelkie

miejsca, z wyjątkiem miejsc, do

których dostęp ludności jest

zabroniony lub niemożliwy bez

użycia sprzętu technicznego,

ustalane według istniejącego

stanu zagospodarowania

i zabudowy nieruchomości.”

Kwalifikacje – podstawowe definicje

93

w rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie zgłoszenia instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne, wyjaśniono pojęcie anteny: „antena jest urządzeniem przeznaczonym do wypromieniowania energii fali elektromagnetycznej.”

w tym samym rozporządzeniu objaśniono w pkt. 5 przypisów pojęcie „równoważnej mocy promieniowania izotropowego, czyli: zastępcza moc promieniowana izotropowo (EIRP), jest to iloczyn mocy doprowadzonej do anteny i zysku energetycznego anteny odniesionego do źródła izotropowego.”

w tym samym rozporządzeniu objaśniono w pkt. 6 przypisów pojęcie: „oś główna wiązki promieniowania anteny, jest to: linia prosta poprowadzona przez środek elektryczny anteny w kierunku wiązki głównej promieniowania tej anteny. Kierunek wiązki głównej promieniowania anteny jest kierunkiem wiązki zawierającym kierunek maksymalnego promieniowania”.

w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 października 2015 roku sygn. II SA/Wr 462/15 (sprawa rozpoznawana dwukrotnie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu): „Równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczana jest dla pojedynczej anteny nawet w sytuacjach, gdy na terenie tego samego zakładu lub obiektu znajduje się realizowana lub zrealizowana inna instalacja radiokomunikacyjna, radionawigacyjna lub radiolokacyjna”.

Aktualna regulacja prawna wyłącza zatem wprost, konieczność badania kwestii kumulacji pól w toku kwalifikacji przedsięwzięcia.

Wyjaśnienie pojęć, którymi posługuje się Rozporządzenie OOŚ, poprzez odwołanie się do innych rozporządzeń bądź orzecznictwa sądowego.


94

środek elektryczny anteny - miejsce, będące środkiem układu współrzędnych, względem którego wyznaczono charakterystykę promieniowania anteny;

równoważna moc promieniowana izotropowo – EIRP: jest to suma mocy nadajnika i zysku energetycznego anteny, pomniejszona o straty mocy w torze antenowym, czyli moc, jaka jest bezpośrednio wypromieniowana z anteny, (obliczana w następujący sposób: EIRP = moc nadajnika (dBm) + zysk anteny (dBi) – tłumienie kabla (dB) – tłumienie złącz (dB)); w przypadku anten wielosystemowych – obsługujących więcej niż jedno pasmo – np. 900/1800 MHz, na moc EIRP anteny składają się moce pochodzące od poszczególnych systemów. Parametry zysku lub tłumienia urządzeń i anten specyfikują producenci sprzętu.

azymut anteny — kierunek głównej wiązki promieniowania anteny wyrażany w stopniach;

tilt anteny – pochylenie głównej wiązki promieniowania anteny wyrażane w stopniach;

wiązka główna – wiązka główna promieniowania anteny;

odległość od miejsc dostępnych dla ludności – odcinek prostej, który wyznacza się wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania anteny uwzględniając azymut i pochylenie tej osi.

Wykładnia techniczna pojęć używanych w procesie kwalifikacji.


Kwalifikacje

Przykład analizy osi głównej wiązki promieniowania anteny sektorowej (górny kraniec tiltu)

PRZYKŁAD NR 9

95

Kwalifikacje

Przykład analizy osi głównej wiązki promieniowania anteny sektorowej (dolny kraniec tiltu)

PRZYKŁAD NR 10

Wiązka główna nie może w przebiegać niżej aniżeli 2 m nad miejscami dostępnymi dla ludności

96

Kwalifikacje

Parametry kwalifikacji – część analityczna.

PRZYKŁAD NR 11

97

Kwalifikacje

98

Przykład kwalifikacji przedsięwzięcia składającego się z anteny typu „dual band” przedłożony przez P4 Sp. z o.o. dla inwestycji pt. Stacja bazowa MSL 7006A, dz. Nr 189, Mierzeń, woj. Maszt Monopol działka nr 6/5 Niemcz woj. kujawsko-pomorskie

Zdjęcia ze strony internetowej http://www.raciechowice.pl/pliki/2017-

05_przekaznik_kwalifikacja_przeds.pdf

Sektor 260 stopni.

PRZYKŁAD NR 12

99

* Dokument zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Gminy Raszyn pod adresem: http://www.bip.raszyn.pl/?p=document&action=show&id=16695&bar_id=12541

Poprawnie wykonane kwalifikacje odnoszą się również w części opisowej do wpływu inwestycji na obszary

Natura 2000

Kwalifikacje PRZYKŁAD NR 13

Analiza środowiskowa

100

INFRASTRUKTURA: Może dotyczyć realizacji: wolnostojącego

masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami, konstrukcji wsporczej i instalacji radiokomunikacyjnych na obiekcie budowlanym, pozostałej infrastruktury telekomunikacyjnej, która może wpływać negatywnie na obszary Natura 2000.

Analiza środowiskowa

Jest to dokument fakultatywnie wykonywany przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych na potrzeby dowodowe postępowań administracyjnych.

Dokument ten prezentuje analizę rozkładu pola elektromagnetycznego stacji bazowej wykonaną metodą obliczeniową.

Przedsiębiorcy prezentują w analizie rozkład pola elektromagnetycznego o gęstości mocy większej niż 0,1 W/m² i pomijany jest przebieg osi wiązki głównej promieniowania anteny sektorowej.

W analizie mogą być uwzględnione różne źródła pola elektromagnetycznego.

Organ administracyjny nie ma podstaw prawnych aby wymagać tego dokumentu od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, bowiem podstawą do wydania decyzji dla przedsiębiorcy są wykonane kwalifikacje.

101

Wydanie decyzji dla przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko

102

ORGAN: Wójt – Urząd Gminy. Burmistrz / Prezydent - Urząd Miasta.


wolnostojącego masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami, konstrukcji wsporczej i instalacji radiokomunikacyjnych na obiekcie budowlanym.


Warunki określone w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (DŚU), determinują treść decyzji o udzieleniu pozwolenia na budowę. Dobrą praktyką jest podanie we wniosku o wydanie decyzji DŚU parametrów przedsięwzięcia w przedziale wartości od – do, zamiast „sztywnych” parametrów.

Uzyskanie DŚU nie przesądza o realizacji. Warunki narzucone przez organ w decyzji DŚU mogą czynić inwestycję nieopłacalną.

Ustawa o udostępnianiu informacji nie tworzy ograniczeń dla możliwości wielokrotnego występowania o ustalenie środowiskowych warunków dla różnych przedsięwzięć w odniesieniu do tej samej nieruchomości, przez tych samych przedsiębiorców.

Organ właściwy do wydania decyzji DŚU, jest obowiązany za zgodą strony na rzecz której wydano DŚU, do przeniesienia decyzji na rzecz innego podmiotu, ale z zastrzeżeniem, że podmiot taki przejmuje warunki zawarte w wydanym DŚU.

DŚU jest ważna bezterminowo, ale przepisy ograniczają możliwość skorzystania z DŚU (wniosek o udzielenie pozwolenia na budowę można złożyć jedynie w określonym okresie 6 lat lub 10 lat jeżeli przedsięwzięcie jest realizowane etapowo). Na rynku telekomunikacyjnym nie spotyka się praktyki składania wniosków o wydanie postanowienia, potwierdzającego etapowość inwestycji.

W toku postępowania o wydanie pozwolenia na budowę, organ architektoniczno – budowlany jest związany treścią decyzji środowiskowej, co wymusza na organie podporządkowanie się ustaleniom DŚU w toku postępowania o wydanie pozwolenia na budowę. Organ bada dodatkowo zgodność projektu z warunkami ustalonymi w DŚU.

DŚU musi być zgodny z MPZP.

103


DŚU może nakładać obowiązki w fazie realizacji, np.: prowadzenia prac w odpowiednich godzinach, odpowiedniego lokalizowania zaplecza budowy, minimalizacji przejazdów sprzętu budowlanego, zabezpieczenia terenu przed zanieczyszczeniem substancjami, np. paliwem do maszyn budowlanych, ochrony wód, usuwania odpadów, ochrony systemów korzeniowych drzew, ochrony obszarów prawnie chronionych, ochrony ludzi, ochrony zabytków, uwzględnienia uwag wskazanych w raporcie odziaływania na środowisko.

DŚU może nakładać obowiązki w fazie eksploatacji, np.: odpowiedniego przechowywania materiałów, np. paliwa do agregatu prądotwórczego, minimalizacji hałasu, selektywnego gromadzenia odpadów, przedłożenia analizy porealizacyjnej.

104

Oddziaływanie na środowisko PRZYKŁAD NR 14

Kierunek obszaru

chronionego

Warianty przedsięwzięcia

Ochrona środowiska

w tym ludności

Różne sposoby oddziaływania inwestycji np.

budowa nowej drogi, zbiorników na paliwo

do agregatów.

Odpady, usytuowanie,

skala, technologia

105

Dokumentacja środowiskowa

Raport oddziaływania na środowisko jest opracowaniem techniczno-przyrodniczym, które stanowi załącznik do wniosku o wydanie decyzji środowiskowej.

W zależności od rodzaju inwestycji może być załącznikiem bezwzględnie wymaganym lub też takim, którego wykonanie i załączenie do wniosku, może być wymagane na podstawie odrębnego postanowienia.

Raport oddziaływania na środowisko wymagany jest dla przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz rodzajów przedsięwzięć, dla których obowiązek sporządzenia raportu może być wymagany, biorąc pod uwagę: rodzaj działalności, wielkość produkcji i inne parametry techniczne (np. skumulowane czynniki).

Opracowanie raportu trwa zwykle kilka miesięcy, a np. z uwagi na konieczność sporządzania inwentaryzacji przyrodniczych zajmuje niekiedy ponad rok kalendarzowy.

Raport może być uzupełniany przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w uwzględnieniu dowodów składanych do akt postępowania administracyjnego.

Raport o oddziaływaniu na środowisko

106


W drodze nowelizacji przepisów ustawy prawo wodne dodano art. 3 a ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (przepis obowiązuje od 1.01.2018 r.)

Stroną postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wnioskodawca oraz podmiot, któremu przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości znajdującej się w obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie.

Przez obszar ten rozumie się:

1) działki przylegające bezpośrednio do działek, na których ma być realizowane przedsięwzięcie;

2) działki, na których w wyniku realizacji lub funkcjonowania przedsięwzięcia zostałyby przekroczone standardy jakości środowiska;

3) działki znajdujące się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia, które może wprowadzić ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości, zgodnie z jej aktualnym przeznaczeniem.

Organ musi zapewnić możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, jeśli w jego ramach przeprowadza się ocenę oddziaływania na środowisko. Przystąpienie organizacji społecznych do postępowania ustawodawca zmienił ograniczając rolę tego czynnika w postępowaniu. Obecnie organizacje mogą przystąpić do postępowania jeżeli prowadzą działalność powyżej 12 miesięcy, tylko wtedy gdy postępowanie wymaga udziału społeczeństwa, tylko w sprawach w których przewiduje się możliwość udziału organizacji społecznych.

107

Wydanie decyzji dla przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko


INFRASTRUKTURA: Może dotyczyć realizacji: wolnostojącego masztu

telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami, konstrukcji wsporczej i instalacji radiokomunikacyjnych na obiekcie budowlanym.

108

Karta informacyjna przedsięwzięcia

109

1. Karta informacyjna przedsięwzięcia zgodnie z art. 62a ustawy powinna zawierać podstawowe informacje o planowanym przedsięwzięciu, umożliwiające analizę kryteriów, o których mowa w art. 63 ust. 1, lub określenie zakresu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko zgodnie z art. 69, w szczególności dane o:

1) rodzaju, cechach, skali i usytuowaniu przedsięwzięcia,

2) powierzchni zajmowanej nieruchomości, a także obiektu budowlanego oraz dotychczasowym sposobie ich wykorzystywania i pokryciu nieruchomości szatą roślinną,

3) rodzaju technologii,

4) ewentualnych wariantach przedsięwzięcia, przy czym w przypadku drogi w transeuropejskiej sieci drogowej każdy z analizowanych wariantów drogi musi być dopuszczalny pod względem bezpieczeństwa ruchu drogowego,

5) przewidywanej ilości wykorzystywanej wody, surowców, materiałów, paliw oraz energii,

6) rozwiązaniach chroniących środowisko,

7) rodzajach i przewidywanej ilości wprowadzanych do środowiska substancji lub energii przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko,

8) możliwym transgranicznym oddziaływaniu na środowisko,

109

Karta informacyjna przedsięwzięcia

110

9) obszarach podlegających ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody oraz korytarzach ekologicznych, znajdujących się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia,

10) wpływie planowanej drogi na bezpieczeństwo ruchu drogowego w przypadku drogi w transeuropejskiej sieci drogowej,

11) przedsięwzięciach realizowanych i zrealizowanych, znajdujących się na terenie, na którym planuje się realizację przedsięwzięcia, oraz w obszarze oddziaływania przedsięwzięcia lub których oddziaływania mieszczą się w obszarze oddziaływania planowanego przedsięwzięcia - w zakresie, w jakim ich oddziaływania mogą prowadzić do skumulowania oddziaływań z planowanym przedsięwzięciem,

12) ryzyku wystąpienia poważnej awarii lub katastrofy naturalnej i budowlanej,

13) przewidywanych ilościach i rodzajach wytwarzanych odpadów oraz ich wpływie na środowisko,

14) pracach rozbiórkowych dotyczących przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko

- z uwzględnieniem dostępnych wyników innych ocen wpływu na środowisko, przeprowadzonych na podstawie odrębnych przepisów.

2. Kartę informacyjną przedsięwzięcia podpisuje autor, a w przypadku gdy jej wykonawcą jest zespół autorów - kierujący tym zespołem, wraz z podaniem imienia i nazwiska oraz daty sporządzenia karty informacyjnej przedsięwzięcia.

110

Obowiązek przeprowadzenia oceny

W myśl art. 63 ust. 1 ustawy ocenowej, obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko stwierdza, w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Zgodnie zaś z art. 65 ust. 1 zd. pierwsze ustawy ocenowej, postanowienia, o których mowa w art. 63 ust. 1 i 2, wydaje się w terminie 30 dni od dnia wszczęcia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W ust. 2 art. 65 przewidziano, że na postanowienie, o którym mowa w art. 63 ust. 1, przysługuje zażalenie. Wydanie postanowienia wywiera szereg obowiązków na inwestorze, do których zaliczyć możemy obowiązek sporządzenia raportu.

111

Ocena oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na obszar Natura 2000


INFRASTRUKTURA: Procedura może dotyczyć realizacji: wolnostojącego

masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami, konstrukcji wsporczej i instalacji radiokomunikacyjnych na obiekcie budowlanym.

112

113

Ocena oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, tj. ocena habitatowa (art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy ocenowej), jest procedurą oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia ograniczoną do badania wpływu realizacji przedsięwzięcia na obszar Natura 2000.

Obszary Natura 2000 – są to obszary, o których mowa w art. 25 ustawy z 16.04.2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. 2013 poz. 627), oraz proponowane obszary mające znaczenie dla Wspólnoty Europejskiej, znajdujące się na liście proponowanych obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty, którą to listę opracowuje i przekazuje Komisji Europejskiej minister właściwy do spraw ochrony środowiska (po uzyskaniu zgody Rady Ministrów). Status obszarów Natura 2000 utworzonych jest zrównany ze statusem obszarów objętych listą proponowanych obszarów do czasu ich zatwierdzenia przez Komisję Europejską.

Ocena ta, tak jak OOŚ planowanego przedsięwzięcia, stanowi kilkuetapową, sformalizowaną procedurę, celem której jest ustalenie czy realizacja planowanego przedsięwzięcia może znacząco negatywnie wpłynąć na obszar Natura 2000. Definicję legalną pojęcia „znaczące negatywne oddziaływanie na obszar Natura 2000" zawiera art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy ocenowej. Procedura obejmuje co najmniej weryfikację raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, zasięgnięcie wymaganych ustawą opinii i uzgodnień oraz procedurę udziału społeczeństwa w tym postępowaniu.

Ocenie poddawane jest planowane przedsięwzięcie (art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy ocenowej), rozumiane jako zamierzenie budowlane lub inna ingerencja w środowisko, polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin. Przedsięwzięcia powiązane technologicznie oraz ich wpływ na obszar Natura 2000, kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty.


114


Sieć obszarów Natura 2000 obejmuje:

obszary specjalnej ochrony ptaków;

specjalne obszary ochrony siedlisk;

obszary mające znaczenie dla Wspólnoty.

Przez znaczące negatywne oddziaływanie na obszar Natura 2000 - rozumie się oddziaływanie na cele ochrony obszaru Natura 2000, w tym w szczególności działania mogące:

pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych lub siedlisk gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, lub

wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, lub

pogorszyć integralność obszaru Natura 2000 lub jego powiązania z innymi obszarami.

115

Ocena habitatowa przedsięwzięcia przeprowadzana jest na etapie projektowania przedsięwzięcia.

Procedura ta nie ma charakteru samoistnego, przeprowadzana jest w ramach innych postępowań.

Ocena oddziaływania na obszar Natura 2000 przedsięwzięcia, które jednocześnie znacząco oddziałuje na środowisko jest elementem OOŚ planowanego przedsięwzięcia.

Ponadto, w ramach procedury wydania decyzji warunkujących realizację przedsięwzięcia, przeprowadzana jest ocena oddziaływania na obszar Natura 2000 planowanego przedsięwzięcia, które nie jest przedsięwzięciem znacząco oddziałującym na środowisko oraz nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000, ani nie wynikają z tej ochrony, a obowiązek przeprowadzenia procedury został stwierdzony postanowieniem na podstawie art. 97 ust. 1 u.o.i.ś. (zob. także wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2011 r., II SA/Gd 678/10, LEX nr 752603).



Ocena habitatowa dotyczy przedsięwzięć telekomunikacyjnych, dla których nie ma obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko ale które mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, nie są powiązane bezpośrednio z jego ochroną lub nie wynikają z tej ochrony, albo dla których obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na ten obszar stwierdzony został postanowieniem właściwego organu.

Nie ma możliwości ustalenia listy przedsięwziąć dla których należy przeprowadzić ocenę habitatową. Organ winien wszcząć takie postępowanie, gdy ustali, że przedsięwzięcie może wpłynąć negatywnie na obszar Natura 2000.

Z doświadczenia prowadzących szkolenia wynika, iż przypadki w których prowadzona była niezależna ocena habitatowa (nie w ramach procedury oceny osi I i II) stanowią rzadkość. Przykładem mogą być realizacje kanalizacji teletechnicznej wielootworowej w wykopach lub realizacje kabli światłowodowych na podbudowach słupowych. W trakcie takich prac może dochodzić do wpływu na przedmiot ochrony sieci Natura 2000.

116


117

Ustalenie, czy przedsięwzięcie może znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000, jest każdorazowo dokonywane przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska, na zasadzie art. 97 ust. 1 ustawy środowiskowej. Zgodnie natomiast z przepisem art. 97 ust. 2 ustawy środowiskowej, jednie ustalenie przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska, znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, umożliwia rozstrzygnięcie w drodze postanowienia o nałożeniu obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszary Natura 2000.

Tym samym dopiero wydanie postanowienia regionalnego dyrektora ochrony środowiska, pozwala zaliczyć dane przedsięwzięcie do mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000.

Rozstrzygające znaczenie w tej materii przyznać należy art. 96 ustawy środowiskowej, zgodnie z którym „Organ właściwy do wydania decyzji wymaganej przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia, innego niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, jest obowiązany do rozważenia, przed wydaniem tej decyzji (decyzji określonych w art. 72 ust. 1 ustawy środowiskowej), czy przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000”.

Zgodnie z art. 33 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody, planowane przedsięwzięcia, które mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na te obszary, na zasadach określonych w ustawie środowiskowej.

Przykładowa strefa naturowa (zaznaczona kolorem niebieskim) utworzona dla ochrony siedlisk ptasich (ptaki z rodziny blaszkodziobych - wodne). Szukamy miejsca na inwestycję, w którym takie ptaki nie występują lub nie żerują.

STREFA NATURA 2000

PRZYKŁAD NR 22

118

Analiza Naturowa PRZYKŁAD NR 15

Obserwacje gatunkowe.

PRZYKŁAD NR 16

119

Analiza Naturowa

Nowelizacja przepisów ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie oraz o ocenach oddziaływania na środowisko

120

Nowelizacja przepisów ustawy o ochronie przyrody

121

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody na terenie parków narodowych oraz rezerwatów przyrody zabroniona jest m.in. budowa lub rozbudowa obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, z wyjątkiem obiektów i urządzeń służących celom parku narodowego albo rezerwatu przyrody.

3. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii dyrektora parku narodowego, może zezwolić na obszarze parku narodowego na odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione: 2) potrzebą realizacji inwestycji liniowych celu publicznego lub potrzebą realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej o nieliniowym charakterze w celu związanym z zapewnieniem telekomunikacji na obszarze parku narodowego, w przypadku braku rozwiązań alternatywnych i po zagwarantowaniu kompensacji przyrodniczej w rozumieniu art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

Zmiany w art. 15 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody

Dodana podstawa

odstępstwa od zakazów z art.

15 ust. 1

4. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, po zasięgnięciu opinii regionalnego dyrektora ochrony środowiska, może zezwolić na obszarze rezerwatu przyrody na odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione potrzebą:: 2) realizacji inwestycji liniowych celu publicznego lub realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej o nieliniowym charakterze w celu związanym z zapewnieniem telekomunikacji na obszarze rezerwatu przyrody, w przypadku braku rozwiązań alternatywnych i po zagwarantowaniu kompensacji przyrodniczej w rozumieniu art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

Dla parku narodowego

Dla rezerwatu przyrody

Nowelizacja przepisów ustawy o ochronie przyrody

122

4) w ust. 9 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „W odniesieniu do inwestycji liniowych celu publicznego lub inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej o nieliniowym charakterze przewidzianych do realizacji w ramach przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których przeprowadzono ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, zezwolenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2 lub ust. 4 pkt 2, zastępuje się uzgodnieniem warunków realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 77 ust. 1 pkt 1a lub 1b ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r. poz. 2081 oraz z 2019 r. poz. 630), odpowiednio z ministrem właściwym do spraw środowiska lub Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska”.

Nowelizacja ma na celu umożliwienie – w ściśle określonych

przypadkach i po spełnieniu określonych wymogów – instalacji infrastruktury telekomunikacyjnej o nieliniowym charakterze na terenach parków narodowych oraz rezerwatów przyrody w celu związanym z zapewnieniem telekomunikacji na tych obszarach.

7. Wniosek o wydanie zezwolenia na odstępstwo od zakazów, o których mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 6) uzasadnienie braku rozwiązań alternatywnych względem planowanego wariantu w przypadku realizacji inwestycji liniowych celu publicznego lub w przypadku realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej o nieliniowym charakterze w celu związanym z zapewnieniem telekomunikacji na obszarze parku narodowego lub rezerwatu przyrody.

Doprecyzowanie zakresu wniosku

Zastąpienie zezwolenia na

odstępstwo uzgodnieniem dokonywanym

w toku postępowania

o wydanie DUŚ

Nowelizacja przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie oraz o ocenach oddziaływania na środowisko

123

1. Jeżeli jest przeprowadzana ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do wydania tej decyzji:

1a) uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z ministrem właściwym do spraw środowiska w zakresie istnienia rozwiązań alternatywnych realizacji przedsięwzięcia oraz przewidywanych działań mających na celu kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko przyrodnicze parku narodowego – w przypadku inwestycji liniowych celu publicznego w ich części przebiegającej przez obszar parku narodowego lub w przypadku inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej o nieliniowym charakterze realizowanych na obszarze parku narodowego; 1b) uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w zakresie istnienia rozwiązań alternatywnych realizacji przedsięwzięcia oraz przewidywanych działań mających na celu kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko przyrodnicze rezerwatu przyrody – w przypadku inwestycji liniowych celu publicznego w ich części przebiegającej przez obszar rezerwatu przyrody lub w przypadku inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej o nieliniowym charakterze realizowanych na obszarze rezerwatu przyrody.

Zmiany w art. 66 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko – zmieniony ust. 2b

2b. Jeżeli planowane przedsięwzięcie stanowi inwestycję liniową celu publicznego lub inwestycję celu publicznego z zakresu łączności publicznej o nieliniowym charakterze, a proponowany przez wnioskodawcę wariant przebiega przez obszar parku narodowego lub rezerwatu przyrody, raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko powinien zawierać także dane pozwalające na ustalenie braku rozwiązań alternatywnych.

Zmiany w art. 77 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko – zmieniony ust. 1a i 1b

Ochrona krajobrazu

ORGAN: Dyrektor Parku Krajobrazowego oraz Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska.

INFRASTRUKTURA: Maszt / wieża telekomunikacyjna, infrastruktura napowietrzna i słupowa.

124

Ochrona krajobrazu

125

.

Art. 6 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody wymienia katalog form w których realizowana jest ochrona przyrody.

1. Formami ochrony przyrody są:

1) parki narodowe;

2) rezerwaty przyrody;

3) parki krajobrazowe;

4) obszary chronionego krajobrazu;

5) obszary Natura 2000;

6) pomniki przyrody;

7) stanowiska dokumentacyjne;

8) użytki ekologiczne;

9) zespoły przyrodniczo-krajobrazowe;

10) ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów.

Oddziaływanie budowy masztowej / wieżowej na krajobraz obejmuje oddziaływanie na jego strukturę fizyczno-geograficzną i ekologiczną, strukturę kulturową oraz walory fizjonomiczne.

Zgodność zamierzenia z przepisami ochrony krajobrazu badana jest w postępowaniu środowiskowym, lokalizacyjnym bądź postępowaniu o udzielenie pozwolenia budowlanego.

126

Park krajobrazowy

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt. 1 ustawy o ochronie przyrody, w parku krajobrazowym może być wprowadzony zakaz realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Zakaz nie obowiązuje z mocy powołanej ustawy, ale musi być wprowadzony w uwzględnieniu walorów krajobrazu podlegających ochronie.

Wskazać jednak należy, że stosownie do art. 17 ust. 1 pkt. 4 powołanej ustawy zakaz taki nie dotyczy realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dodatkowo stosownie do art. 17 ust. pkt. 3 powołanej ustawy zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko nie jest obowiązkowe i przeprowadzona procedura oceny oddziaływania na środowisko wykazała brak niekorzystnego wpływu na przyrodę i krajobraz parku krajobrazowego.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie przyrody

1. Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe, w celu zachowania popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.

2. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona otulina.

127

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1a oraz 1 b ustawy o ochronie przyrody:

1a. W parku krajobrazowym, w strefach, o których mowa w art. 20 ust. 4 pkt 7 ustawy, dla terenów:

1) objętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wprowadza się zakazy: (a) lokalizowania nowych obiektów budowlanych, (b) zalesiania.

2) nieobjętych miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wprowadza się zakazy: (a) lokalizowania nowych obiektów budowlanych, (b) lokalizowania nowych obiektów budowlanych odbiegających od lokalnej formy architektonicznej, (c) lokalizowania nowych obiektów budowlanych o wysokości przekraczającej 2 kondygnacje lub 7 m, (d) zalesiania.

1b. W parku krajobrazowym zakazuje się niszczenia i uszkadzania obiektów o istotnym znaczeniu historycznym i kulturowym wskazanych w planie ochrony dla parku krajobrazowego. Strefy o których mowa w art. 20 ust. 4 pkt 7 ustawy określane są w planie ochrony parku, w którym określa się granice stref ochrony krajobrazów stanowiących w szczególności przedpola ekspozycji, osie widokowe, punkty widokowe oraz obszary zabudowane wyróżniające się lokalną formą architektoniczną, wyznaczonych w obrębie krajobrazów priorytetowych, zidentyfikowanych w ramach audytu krajobrazowego, o którym mowa w art. 38a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, istotnych dla zachowania walorów krajobrazowych parku krajobrazowego, wraz ze wskazaniem które z zakazów, wymienionych w art. 17 ust. 1a ustawy o ochronie przyrody, obowiązują w danej strefie.

Zakazy, o których mowa w art. 17 ust. 1 do 1b ustawy o ochronie przyrody, nie dotyczą realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Park krajobrazowy

128

Obszar chronionego krajobrazu

Stosownie do art. 24 ust. 1 pkt. 2 ustawy o ochronie przyrody, na obszarze chronionego krajobrazu może być wprowadzony zakaz realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Zakaz nie obowiązuje z mocy powołanej ustawy, ale musi być wprowadzony w uwzględnieniu walorów krajobrazu podlegających ochronie.

Wskazać jednak należy, że stosownie do art. 24 ust. 2 pkt. 3 powołanej ustawy zakaz taki nie dotyczy realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dodatkowo stosownie do art. 24 ust. 3 powołanej ustawy zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko nie jest obowiązkowe i przeprowadzona procedura oceny oddziaływania na środowisko wykazała brak niekorzystnego wpływu na przyrodę i krajobraz parku krajobrazowego.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody

1. Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.

129

Zespoły przyrodniczo - krajobrazowe

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody, na obszarze zespołu przyrodniczo – krajobrazowego może być wprowadzony zakaz:

W stosunku do pomnika przyrody, stanowiska dokumentacyjnego, użytku ekologicznego lub zespołu przyrodniczo-krajobrazowego mogą być wprowadzone następujące zakazy:

1) niszczenia, uszkadzania lub przekształcania obiektu lub obszaru;

2) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, (…)

7) zmiany sposobu użytkowania ziemi;

Zakaz nie obowiązuje z mocy powołanej ustawy, ale musi być wprowadzony w uwzględnieniu walorów krajobrazu podlegających ochronie.

Wskazać jednak należy, że stosownie do art. 45 ust. 2 pkt. 2 powołanej ustawy zakaz taki nie dotyczy realizacji inwestycji celu publicznego w przypadku braku rozwiązań alternatywnych, po uzgodnieniu z organem ustanawiającym daną formę ochrony przyrody.

Zgodnie z art. 43 ustawy o ochronie przyrody: zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe lub estetyczne.

PRZYKŁAD NR 17

130

Ochrona walorów krajobrazowych na obszarach parku krajobrazowego wiąże się z realizacją inwestycji na obszarach parku krajobrazowego zgodnie z wytycznymi związanymi z ochroną krajobrazu. Wytyczne dla ochrony krajobrazu:

studium gminy,

plan miejscowy,

przepisy związane z parkiem krajobrazowym (o utworzeniu parku krajobrazowego oraz w sprawie ochrony parku krajobrazowego).

Park krajobrazowy

131

Wieża telekomunikacyjna upodobniona do drzewa za https://www.nouvelobs.com/rue89/rue89-american-ecolo/20100211.RUE9079/camouflarbres-ces-antennes-relais-qui-avancent-masquees.html

Ochrona krajobrazu może być kształtowana. Skoro ustawodawca dał organowi możliwość wyboru spośród zakazów wymienionych w treści przepisu (art. 17 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody) i możliwość wprowadzenia ich na całym obszarze parku krajobrazowego, bądź na jego części albo też nie wprowadzania poszczególnych zakazów w ogóle, to tym samym dał również prawodawcy (autorom planów miejscowych bądź planów ochrony parku krajobrazowego) możliwość takiego ich ukształtowania, które z jednej strony sprzyja ochronie, a z drugiej bierze pod uwagę lokalne uwarunkowania. Prowadzi to do wniosku, że modyfikacja zarówno samych zakazów, jak i wyjątków od obowiązku ich przestrzegania jest możliwa pod warunkiem wszakże, że nie wykracza poza ramy zakreślone przepisem art. 17 ustawy o ochronie przyrody i znajduje racjonalne wytłumaczenie (za wyrokiem WSA w Szczecinie z dnia 21.09.2017 r II SA/Sz. 849/17).

Park krajobrazowy

Zmiany w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych

132

Zmiany w zakresie dotyczącym realizacji inwestycji telekomunikacyjnych na terenie strefy „A” i „B” ochrony uzdrowiskowej.

Strefa uzdrowiskowa „A” – strefa, dla której procentowy udział terenów zieleni wynosi nie mniej niż 65%, obejmuje obszar, na którym są zlokalizowane lub planowane zakłady lecznictwa uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego, a także inne obiekty służące lecznictwu uzdrowiskowemu lub obsłudze pacjenta lub turysty, w zakresie nieutrudniającym funkcjonowania lecznictwa uzdrowiskowego, w szczególności: pensjonaty, restauracje lub kawiarnie;

Strefa uzdrowiskowa „B” – strefa dla której procentowy udział terenów zieleni wynosi nie mniej niż 50%, obejmuje obszar przyległy do strefy „A” i stanowiący jej otoczenie, który jest przeznaczony dla niemających negatywnego wpływu na właściwości lecznicze uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej oraz nieuciążliwych dla pacjentów - obiektów usługowych, turystycznych, w tym hoteli, rekreacyjnych, sportowych i komunalnych, budownictwa mieszkaniowego oraz innych związanych z zaspokajaniem potrzeb osób przebywających na tym obszarze lub objęty granicami parku narodowego lub rezerwatu przyrody albo jest lasem, morzem lub jeziorem;

W dotychczasowym stanie prawnym brak było możliwości realizacji stacji bazowych telefonii ruchomej na obszarach uzdrowiskowych w strefie „A”. Warto zauważyć, iż obszary te mogą być strefą stosunkowo rozległą, co istotnie ograniczało możliwość świadczenia usług telekomunikacyjnych dla osób w danej strefie (w tym kuracjuszy), względnie nie pozwalało na świadczenie usług na przeciętym poziomie.

Zmiany w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych

133

Zmiany w zakresie dotyczącym realizacji inwestycji telekomunikacyjnych na terenie strefy „A” i „B” ochrony uzdrowiskowej.

Usunięto zakaz budowy urządzeń emitujących fale elektromagnetyczne, będących przedsięwzięciami mogącymi zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2016 r. poz. 353, z późn. zm.), oddziałujących na strefę „A” ochrony uzdrowiskowej polami elektromagnetycznymi o poziomach wyższych niż dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych - charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych - dla miejsc dostępnych dla ludności, określone na podstawie art. 122 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2017 r. poz. 519, 785 i 898),

Usunięto zakaz budowy stacji bazowych telefonii ruchomej, stacji nadawczych radiowych i telewizyjnych, stacji radiolokacyjnych i innych emitujących fale elektromagnetyczne, z wyłączeniem urządzeń łączności na potrzeby służb bezpieczeństwa publicznego i ratownictwa, z zastrzeżeniem że urządzenia te będą oddziaływały na środowisko polami elektromagnetycznymi o poziomie nie wyższym niż określone dla strefy „B”,

W strefie „A”

W strefie „B”

Ustalenie lokalizacji inwestycji telekomunikacyjnej

134

W obowiązującym systemie prawnym rozróżniamy trzy sposoby lokalizowania infrastruktury telekomunikacyjnej służącej zapewnieniu łączności publicznej:

na podstawie miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego

na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu

publicznego

na podstawie decyzji

o ustaleniu lokalizacji

regionalnej sieci szerokopasmowej

*

135


Miejscowy plan zagospodarowaniu przestrzennego jest aktem prawa miejscowego (art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), w którym to zgodnie z przepisem artykułu 4 ust. 1 ustawy następuje: „ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu”.

ORGAN: Wójt / Burmistrz / Prezydent Miasta.

INFRASTRUKTURA: Najczęstsze przypadki realizacji infrastruktury telekomunikacyjnej, wymagającej uzyskania tej decyzji , dotyczą realizacji infrastruktury wymagającej jednocześnie pozwolenia na budowę bądź realizacji infrastruktury wobec której obowiązek taki wynika wprost z przepisu prawa, w szczególności: - masztu telekomunikacyjnego wolnostojącego, - wieży telekomunikacyjnej wolnostojącej, - infrastruktury, która wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, bądź przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 (np. przejście kanalizacji przez obszar Natura 2000), - infrastruktury telekomunikacyjnej w ramach odstępstw od przepisów techniczno-budowlanych, - infrastruktury telekomunikacyjnej przy obiekcie wpisanym do rejestru zabytków.

* Aktualnie ten tryb nie jest już stosowany

(etap budowy RSS został zakończony)

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

136


1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej „planem miejscowym”, nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

1a. Nie stosuje się ustaleń planu miejscowego w zakresie ustanowionych zakazów lub przyjętych w nim rozwiązań, o których mowa w ust. 1, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

Przepis dodany Nowelizacją Megaustawy

2. Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu.

3. W przypadku braku planu miejscowego lokalizację inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej innej niż infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, na warunkach określonych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1073 i 1566).

Ważna zmiana w art. 46 Megaustawy

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego

137


Infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu kanalizacja kablowa, linia kablowa podziemna i nadziemna, instalacja radiokomunikacyjna wraz z konstrukcją wsporczą do

wysokości 5 m, szafy i słupki telekomunikacyjne oraz inne podobne urządzenia i

obiekty, a także związany z nimi osprzęt i urządzenia zasilające,

jeżeli nie są zaliczone do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko lub nie stanowią przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000.

WAŻNA ZMIANA art. 2 ust. 1 pkt 4

Megaustawy

Infrastruktura telekomunikacyjna korzysta z szerokiego zwolnienia z obowiązku lokalizowania, wynikającego z art. 47 Megaustawy (infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu) bądź art. 50 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. roboty polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają jego formy architektonicznej, a także nie są zaliczone do przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska, albo niewymagające pozwolenia na budowę).

Rozszerzenie definicji infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu o linię kablową nadziemną.

!

Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, inwestycja celu publicznego nie musi być realizowana przez podmioty publiczne oraz z wykorzystaniem funduszy publicznych.

Inwestycje takie identyfikuje się bowiem poprzez cel, jaki mają osiągnąć, a więc w tym przypadku łączność publiczną. Inwestycje takie zaspokajają zapotrzebowanie ludności na usługi telekomunikacyjne (usługi głosowe, Internetu, bądź telewizji i radia naziemnego) (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18.05.2016 rok sygn. I OSK 1444/15, wyroki NSA z dnia 4 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 102/13 i z dnia 26 września 2013 r. sygn. akt I OSK 831/13).

W przypadku, w którym

inwestor nie wykaże celu publicznego realizowanej inwestycji,

zobowiązany jest do

uzyskania decyzji

o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami – celem publicznym jest budowa obiektów i urządzeń łączności publicznej (łączność publiczna - infrastruktura telekomunikacyjna służącą zapewnieniu publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w rozumieniu przepisów Prawa telekomunikacyjnego).

Publicznie dostępna usługa telekomunikacyjna - usługa telekomunikacyjna dostępną dla ogółu użytkowników.

138



139


Zmiany w art. 50 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

WAŻNE ZMIANY W USTAWIE O PLANOWANIU I

ZAGOSPODAROWANIU PRZESTRZENNYM

1. Inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku - w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Warunek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4, stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem art. 61 ust. 2a.

Wykreślono Nowelizacją Megaustawy, jednocześnie uchylając w art. 61 ust. 2a

1a. Przepisu art. 61 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do inwestycji celu publicznego w przypadkach uzasadnionych potrzebami obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony granicy państwowej, a także do inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej.

Zmiany w art. 50 i 61 mają na celu usunięcie wątpliwości interpretacyjnych, co do konieczności uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych w przypadku realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej na terenach nieobjętych planem miejscowym (tj. wymóg wynikający z art. 61 ust. 4 w związku z art. 50 ust. 1 ustawy). W odniesieniu do tego rodzaju inwestycji ustawodawca stwierdza bowiem jednoznacznie w treści art. 46 ust. 2 Megaustawy, że przeznaczenie terenu na cele rolnicze, leśne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej.

Art. 61 ust. 1 pkt 4 zawiera warunek, zgodnie z którym teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1.


140


Jej rolą jest gwarantowanie, że planowane zagospodarowanie przestrzeni nie narusza prawa.

Dotyczy fazy projektowania zmiany zagospodarowania przestrzeni, nie zaś fazy realizacji samej inwestycji. Do realizacji takiej, a zatem do wykonywania np. robót budowlanych, może dojść w przypadku robót podlegających reglamentacji prawa budowlanego, po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę, bądź przeprowadzeniu zgłoszenia.

Określa rodzaj inwestycji, szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające dla danej inwestycji z przepisów szczegółowych, oraz linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali.

Określa również wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich. Aby przedsiębiorca telekomunikacyjny uzyskał decyzję, zobowiązany jest złożyć kompletny wniosek, który podlega następnie ocenie przez organ administracyjny, zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, dodatkowo w postępowaniu wniosek ten uzyskać musi wszystkie wymagane przez prawo uzgodnienia. Brak spełnienia powyższych warunków, skutkował będzie odmową ustalenia lokalizacji celu publicznego, również dokonaną w formie decyzji.

Przedsiębiorca telekomunikacyjny, organ architektoniczno-budowlany oraz projektant uprawniony do projektowania w telekomunikacji związani są parametrami planowanego przedsięwzięcia, określonymi decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Winna spełniać wymogi określone w art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wymogi formalne określone przepisem art. 107 ustawy kodeks postępowania administracyjnego, a także wymogi określone w przepisach szczególnych, np. ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

141


W procesie sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dodano obowiązek uzgodnienia projektu planu miejscowego z Prezesem Urzędu Transportu Kolejkowego, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do linii kolejowej o znaczeniu państwowym lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo ruchu kolejowego.

Zmiany w art. 17 pkt 6 lit. b i art. 53 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym związane z koniecznością zwiększenia zakresu ochrony bezpieczeństwa ruchu kolejowego zapewnianego przez urządzenia łączności zdalnej, która to łączność może ulegać zakłóceniom lub degradacji w wyniku realizacji inwestycji w okolicach linii kolejowych o znaczeniu państwowym.


W procesie wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dodano obowiązek uzgodnienia projektu decyzji z Prezesem Urzędu Transportu Kolejkowego – w odniesieniu do obszarów przyległych do linii kolejowej o znaczeniu państwowym.


142

PRZYKŁAD NR 18

Sprzeciw lokalnych mieszkańców nie może decydować o wydaniu, bądź odmowie wydania decyzji lokalizacyjnej inwestycji celu publicznego. Przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj.. Dz.U. z 2015 r. poz. 199) nie przewidują takiej podstawy odmowy ustalenia lokalizacji. Decyzja taka jest bowiem aktem administracyjnym o charakterze związanym co oznacza, że jeżeli planowana inwestycja spełnia wszystkie wymagania określone w przepisach prawa i nie narusza przepisów odrębnych, nie jest prawnie dopuszczalne wydanie decyzji odmownej. Odmowa wydania decyzji lokalizacyjnej wymaga więc nie tylko poczynienia ustaleń faktycznych i przeprowadzenia postępowania administracyjnego określonego w art. 53 ww. ustawy, ale też wyjaśnienia powodów odmowy jej wydania w uzasadnieniu decyzji, z podaniem konkretnych przepisów prawa określających warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikające z przepisów odrębnych, które narusza.

wyrok WSA w Rzeszowie z 27 .01.2015 r., sygn. akt: II SA/Rz 747/14

Podstawy do odmowy ustalenia lokalizacji planowanej stacji bazowej, nie mogą stanowić protesty mieszkańców sąsiednich nieruchomości. Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego ma charakter związany. Możliwość oparcia przez organ administracji decyzji odmownej na braku aprobaty społecznej czyniłaby z decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego orzeczenie o charakterze zbliżonym do uznaniowego.

wyrok WSA w Lublinie z 30.06.2011 r. sygn. akt: II SA/Lu 725/10

Prawo drogi na potrzeby telekomunikacji

ORGAN: W trybach administracyjnych: Starosta, zarządca drogi, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej. INFRASTRUKTURA: Dotyczy zasadniczo infrastruktury telekomunikacyjnej liniowej.

143

Uprawnienia cywilnoprawne

Prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Do uprawnień cywilnoprawnych regulowanych przepisami ustawy kodeks cywilny, które umożliwiają umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, zaliczamy m.in.:

prawa rzeczowe w postaci: własności, użytkowania wieczystego,

ograniczone prawa rzeczowe: służebność przesyłu, użytkowanie,

prawa obligacyjne w postaci: najmu lub dzierżawy, w tym umowy dostępu wynikające z art. 30 ust 1 i 3 bądź art. 33 ust. 1 Megaustawy,

umowy najmu lub dzierżawy kanału technologicznego, przy czym sposób udostępniania kanałów technologicznych w drodze w/w umów został utrzymany jedynie w stosunku do spółki, o której mowa w art. 19 ust. 3, która pełni funkcję zarządcy autostrady płatnej, oraz drogowej spółki specjalnego przeznaczenia, która pełni funkcję zarządcy drogi, przy czym opłaty za udostępnianie kanału technologicznego nie mogą przekroczyć stawek określonych w art. 39 ust. 7i u.d.p.

Prawo drogi dla inwestycji telekomunikacyjnych - sposoby dojścia do prawa drogi - administracyjne oraz cywilne

Do uprawnień administracyjnych umożliwiających umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, zaliczyć możemy m.in.:

decyzję lokalizacyjną, wynikającą z art. 39 ust. 3 u.d.p.,

zezwolenie na zakładanie urządzeń przesyłowych, wynikające z art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami, tzw. służebność administracyjna,

decyzje Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej o zapewnieniu dostępu do nieruchomości, wydawane na podstawie art. 21 ust. 2 w związku z art. 30 ust. 5 Megaustawy.

decyzję o udostępnieniu kanału technologicznego, wydaną przez zarządcę drogi na zasadach określonych w znowelizowanym art. 39 ust. 7–7k u.d.p., który stanowi istotną modyfikację zasad udostępniania kanałów technologicznych oraz określania opłat za dostęp do nich.

Uprawnienia administracyjne

175

Dodatkowe wymogi administracyjne niezbędne do pozyskania przez Inwestora

145

Dodatkowe wymogi administracyjne niezbędne do pozyskania przez Inwestora

Decyzja Konserwatora Zabytków

Pozwolenie Wodnoprawne

Uzgodnienia na naradzie koordynacyjnej

146

Budowa

ORGAN: Postępowanie toczy się przed organem administracji architektoniczno-budowlanej, którym w pierwszej instancji jest starosta, a w miastach na prawach powiatu prezydent tego miasta (wyjątki od tej zasady ogólnej przewiduje art. 82 ust. 3 i 4 ustawy prawo budowlane).

INFRASTRUKTURA: dotyczy całego katalogu infrastruktury telekomunikacyjnej.

147

Tryb ogólny

* Wersja graficzna procedury prezentowana na stronie internetowej Punktu Informacyjnego ds. Telekomunikacji prowadzonej przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z siedzibą ul. Giełdowa 7/9, 01-211 Warszawa. https://pit.uke.gov.pl/procedury/-/asset_publisher/TO9anzHSdvlI/content/2_%C5%9ARO Autorzy: r.pr. Bartłomiej Naróg oraz mgr inż. Piotr Zychowicz

148




Tryb ogólny

Artykuł 29 ustawy prawo budowlane, zawiera katalog budów oraz robót budowlanych niewymagających uzyskania pozwolenia na budowę.

Katalog ten stanowi listę wyjątków od zasady ogólnej opisanej poprzez art. 28 ust. 1 ustawy prawo budowlane, zgodnie z którą istnieje obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę, jeszcze przed rozpoczęciem prac budowlanych.

Katalog ten ma charakter zamknięty, w związku z czym nie może być interpretowany rozszerzająco.

149

Istotne zmiany w prawie budowlanym

W definicji obiektu liniowego (art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane) dokonano doprecyzowania, że nie tylko kable zainstalowane w kanalizacji kablowej (aktualnie brzmienie) ale również kable zainstalowane w kanale technologicznym (wprowadzona zmiana) nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Biorąc pod uwagę, iż kanał technologiczny jest infrastrukturą o charakterze technicznym podobnym do kanalizacji kablowej (zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 15a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych kanał technologiczny składa się m.in. z ciągu osłonowych elementów obudowy oraz studni kablowych), uzasadnione jest uwzględnienie w zastrzeżeniu zawartym w definicji obiektu liniowego także kanału technologicznego, obok kanalizacji kablowej.

150

Zmieniono art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane

Obiekt liniowy - obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane oraz kable zainstalowane w kanale technologicznym nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego;


Zmieniono art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane

Tymczasowy obiekt budowlany – należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe, przenośne wolno stojące maszty antenowe.

151

Przykład masztu przenośnego. Zdjęcie dostępne na stronie internetowej https://www.alumatower.com/aluma-tower-company-trailer-systems/

https://www.alumatower.com/aluma-tower-company-trailer-systems/











Zmieniono art. 29 w ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo

budowlane Pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na m.in. 15) instalowaniu stanowiących albo nie stanowiących całości techniczno-użytkowej urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, a także związanego z tymi urządzeniami osprzętu i urządzeń zasilających, na obiektach budowlanych.

152

Dodano art. 33 w ust. 2 w pkt 9 w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo

budowlane Do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć m.in.: 9) w przypadku instalacji radiokomunikacyjnych – oświadczenie projektanta, posiadającego uprawnienia budowlane do projektowania w specjalności, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 lub 4 lit. a, że instalacja radiokomunikacyjna nie spełnia warunków, o których mowa w rozporządzeniu z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Nowelizacja usuwa wątpliwości jakie pojawiały się w praktyce administracyjnej i sądowej, skutkujące częstym uznawaniem instalacji prostych urządzeń za budowę obiektów stanowiących całość techniczno-użytkową) !

Uprawnienia konstrukcyjno-budowlane lub instalacyjne w zakresie sieci, instalacji i urządzeń telekomunikacyjnych.


Dodano art. 34a ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane Art. 34a. Organ administracji architektoniczno-budowlanej zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej obsługującego go urzędu informację o wszczęciu postępowania w sprawie pozwolenia na budowę dotyczącego realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, oraz informuje o tym postępowaniu w sposób zwyczajowo przyjęty na obszarze właściwości tego organu. Do informacji stosuje się odpowiednio przepis art. 30a pkt 1.

153

Nowelizacja ma bardzo doniosłe znaczenie, ponieważ powinna zapewnić większą transparentność procesu inwestycyjnego. Poprzez termin "informuje o tym postępowaniu" należy rozumieć nie tylko zawiadomienie o wszczęciu postępowania, ale także zawiadomienie o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie.

WAŻNE: Obwieszczenie stosuje się obok zawiadomienia z art 10 Kpa.


Przepis ten wskazywał, że nie wymaga pozwolenia na budowę budowa sieci telekomunikacyjnych, przy czym, zgodnie z odesłaniem zawartym w art. 30 ust. 1 pkt 1 budowa taka wymagała zgłoszenia. Dotychczasowe doświadczenie wskazuje, iż wprowadzony w 2015 r. przepis nie znalazł praktycznego zastosowania, a co najwyżej był źródłem szeregu wątpliwości interpretacyjnych, związanych przede wszystkim z tym, iż poszczególne elementy sieci telekomunikacyjnej, takie jak przyłącze telekomunikacyjne, telekomunikacyjna linia kablowa czy kanalizacja kablowa były już wskazane w innych pkt art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, a co więcej – tak jak np. telekomunikacyjna linia kablowa – jako obiekty niewymagające nawet zgłoszenia.

154

Powyższe nie oznacza w żadnym wypadku, iż po zmianie wprowadzonej projektowaną ustawą w przypadku realizacji sieci telekomunikacyjnej wymagane jest pozwolenie na budowę. Właściwe organy dokonując odpowiedniej kwalifikacji danego zamierzenia budowlanego nie powinny bowiem kwalifikować jako sieci telekomunikacyjnej jej różnych elementów wprost wskazanych w poszczególnych przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

W art. 29 w ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, w pkt 19a uchylono lit. e.


Pozwolenia na budowę nie wymaga budowa m.in.:

20aa) podbudowy słupowej dla telekomunikacyjnych linii

kablowych.

155

Dokonano zmiany w treści art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane, poprzez dodanie nowego pkt 20aa.

Tryb ogólny

Pozwolenia na budowę nie wymaga budowa (Art. 29 ust. 1 ustawy Pb) m.in.:

7) wolno stojących kabin telefonicznych, szaf i słupków telekomunikacyjnych;

19a) sieci m.in. telekomunikacyjnych;

20) przyłączy telekomunikacyjnych;

20a) telekomunikacyjnych linii kablowych;

20aa) podbudowy słupowej dla telekomunikacyjnych linii kablowych”.

20b) kanalizacji kablowej;

27) instalacji m.in. telekomunikacyjnych wewnątrz użytkowanego budynku;

156

Pozwolenia na budowę nie wymaga wykonanie robót budowlanych (Art. 29 ust. 2 ustawy Pb) polegających m.in. na:

1a) przebudowie obiektów, o których mowa w ust. 1;

1c) remoncie lub przebudowie urządzeń budowlanych (np. przyłączy);

12a) budowie kanałów technologicznych;

15) instalowanie stanowiących albo nie stanowiących całości techniczno-użytkowej urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, a także związanego z tymi urządzeniami osprzętu i urządzeń zasilających, na obiektach budowlanych.

Tryb ogólny

Zgłoszenia organowi administracji architektoniczno - budowlanej wymaga (Art. 30 ust. 1 ustawy Pb) m.in.:

1) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 19a sieci telekomunikacyjnych, 20b;

1a) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 20 – z zastrzeżeniem art. 29a;

2b) wykonywanie przebudowy obiektów, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 19a, 20b;

3) lit. b) budowa urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych.

4) podbudowa słupowa dla telekomunikacyjnych linii kablowych”.

157


4. W zgłoszeniu budowy, o której mowa w ust. 1 pkt 4 i w art. 29 ust. 1 pkt 20aa, należy ponadto przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu, wykonany przez projektanta posiadającego wymagane uprawnienia budowlane.

158

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do budowy lub rozbiórki obiektów, dla których nie jest wymagane pozwolenie na budowę, z wyjątkiem budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a, 2b, 19, 19a i 20aa.

Uwaga: Realizacja słupa telekomunikacyjnego będzie wymagała konieczność powołania kierownika budowy i prowadzenia dziennika budowy zgodnie z nowym brzmieniem art. 42 w ust. 3.

Zmieniono art. 30 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane

Zmieniono art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane

Tryb ogólny

Tym samym przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobligowany do dokonywania zgłoszeń:

wykonywania robót budowlanych polegających na instalowaniu stanowiących albo nie stanowiących całości techniczno-użytkowej urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, a także związanego z tymi urządzeniami osprzętu i urządzeń zasilających, o wysokości do 3 m na obiektach budowlanych,

budowy i przebudowy przyłączy,

budowy i przebudowy linii kablowych,

budowy i przebudowy instalacji wewnątrzbudynkowych (o ile nie prowadzą do zmiany sposobu ich użytkowania),

remontu infrastruktury telekomunikacyjnej,

instalowania kabli telekomunikacyjnych w kanalizacji kablowej,

budowy i przebudowy instalacji wewnątrzbudynkowych wewnątrz użytkowanego budynku (o ile nie prowadzą do zmiany sposobu ich użytkowania).

159

Konstrukcja wsporcza

z antenami

Tryb ogólny

Wskazać należy, że pomimo bardzo szerokiego katalogu wyłączeń z obowiązku pozyskania pozwolenia na budowę, dla szeregu procesów inwestycyjnych w infrastrukturę telekomunikacyjną uzyskanie takiej decyzji będzie nieodzowne. Przedsiębiorca telekomunikacyjny zobowiązany będzie uzyskać pozwolenie na budowę w następujących przypadkach:

realizacji budów, które nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w przepisie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy prawo budowlane,

wszelkich przedsięwzięć, które wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, oraz przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, zgodnie z art. 59 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko,

wykonania infrastruktury telekomunikacyjnej w ramach odstępstw od przepisów techniczno-budowlanych,

wykonywania robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 1 i 2 ustawy prawo budowlane, przy obiekcie budowlanym wpisanym do rejestru zabytków.

160

Przedsiębiorca telekomunikacyjny, działając w oparciu o art. 30 ust. 1a ustawy prawo budowlane, może również fakultatywnie wystąpić o pozwolenie na budowę dla inwestycji, która możliwa jest do przeprowadzenia na zasadach zgłoszenia.

Zgłoszenie robót budowlanych, tak jak wniosek o pozwolenie na budowę, należy złożyć w starostwie (lub w urzędzie miasta na prawach powiatu), w odpowiednim wydziale architektoniczno-budowlanym. Wyjątki od powyższej zasady przewiduje rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie obiektów i robót budowlanych, w sprawach, których organem pierwszej instancji jest wojewoda.

Instalacje telekomunikacyjne wewnątrzbudynkowe

„Obowiązek wyposażenia budynku w odpowiednią instalację spoczywa na inwestorze, choć oczywiście również projektant budynku czy poszczególnych instalacji obowiązany jest uwzględnić wymóg z komentowanego przepisu. Ustawa nie przesądza jednak, że to inwestor ma ponosić koszty wykonania instalacji telekomunikacyjnej. Nie ma przeszkód prawnych, żeby w ramach porozumienia z inwestorem wykonał ją na własny koszt przedsiębiorca telekomunikacyjny. Nie może to jednak prowadzić do ograniczenia dostępu innych dostawców usług do budynku oraz możliwości ich wyboru przez użytkowników” (W. Knopkiewicz w: T. Grossmann, W. Knopkiewicz, J. Sebzda-Załuska, M. Szydło, J. Wilczewski, Ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2013 r.).

161

Instalacja telekomunikacyjna w innych budynkach niż przekazywane do użytkowania, wymaga decyzji pozwolenia na budowę (powinna być elementem projektu architektoniczno-budowlanego, a następnie decyzji pozwolenia na budowę wydanej na budowę budynku).

Postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę infrastruktury telekomunikacyjnej

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3) października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa0w art. 12 ust. 7;

5) spełnienie wymagań określonych w art. 60 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. poz. 1529) - w przypadku inwestycji na nieruchomości wchodzącej w skład Zasobu Nieruchomości, o którym mowa w tej ustawie, oddanej w użytkowanie wieczyste lub sprzedanej w trybie określonym w art. 53 ust. 1 lub 2 tej ustawy, przeznaczonej na wynajem o czynszu najmu określonym zgodnie z przepisami rozdziału 7 tej ustawy, zwanej dalej "inwestycją KZN".

Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza (art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane):

162

Obowiązek pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych.

ORGAN: Wojewódzki inspektor ochrony środowiska oraz państwowy wojewódzki inspektor sanitarny .

INFRASTRUKTURA: Instalacja i urządzenia emitujące PEM w postaci: wolnostojącego masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami oraz konstrukcje wsporcze z antenami.

166

Istotne zmiany prawa ochrony środowiska

W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska zmieniony został art. 122 zgodnie z którym rozporządzenie określające zróżnicowane dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku będzie wydane przez ministra właściwego do spraw zdrowia publicznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, z kolei rozporządzenie określające sposoby sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów tych pól będzie wydane przez ministra właściwego do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji oraz ministrem właściwym do spraw energii.

164

Zmiany te wynikają przede wszystkim z faktu, że kwestie związane z ochroną zdrowia (tj. dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku) wiążą się z zadania ministra właściwego do spraw zdrowia z uwagi na problematykę mieszczącą się w zakresie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, a także fakt, że Zalecenie Rady 1999/519/WE z dnia 12 lipca 1999 r. w sprawie ograniczenia narażenia ludności na pola elektromagnetyczne (od 0 Hz do 300 GHz) zostało wydane na podstawie art. 152 ust. 1 Traktatu, w którym jest mowa o uzupełnianiu polityk krajowych w celu poprawy zdrowia publicznego, zapobiegania chorobom i dolegliwościom ludzkim oraz usuwania źródeł zagrożeń dla zdrowia ludzkiego.


art. 122 otrzymuje brzmienie:

„1. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, określi, w drodze rozporządzenia, zróżnicowane dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową i miejsc dostępnych dla ludności poprzez wskazanie:

1) zakresów częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne, charakteryzujących oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko, do których odnoszą się poziomy pól elektromagnetycznych,

2) dopuszczalnych wartości parametrów fizycznych, o których mowa w pkt 1, dla poszczególnych zakresów częstotliwości, do których odnoszą się poziomy pól elektromagnetycznych – mając na względzie właściwości fizyczne częstotliwości pól elektromagnetycznych oraz zapewnienie ochrony zdrowia publicznego.

2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji oraz ministrem właściwym do spraw energii, określi, w drodze rozporządzenia, sposoby sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku poprzez wskazanie metod:

1) wyznaczania poziomów pól elektromagnetycznych, jeżeli w środowisku występują pola elektromagnetyczne, o których mowa w ust. 1, z różnych zakresów częstotliwości,

2) wykonywania pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku dla poszczególnych zakresów częstotliwości, o których mowa w ust. 1 – mając na celu prawidłowe i obiektywne przeprowadzenie pomiarów poziomu pól elektromagnetycznych w środowisku, odpowiednie do rodzajów instalacji, co do których sprawdzane jest dotrzymanie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych.”

165


167

OBOWIĄZEK WYKONANIA POMIARÓW PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH W ŚRODOWISKU

Art. 122a ust. 1

Prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia emitującego pola elektromagnetyczne, są obowiązani do wykonania pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku]

1) bezpośrednio po przed rozpoczęciem użytkowania instalacji lub urządzenia, 2) każdorazowo w przypadku zmiany warunków pracy instalacji lub urządzenia, w tym zmiany spowodowanej zmianami w wyposażeniu instalacji lub urządzenia, o ile zmiany te mogą mieć wpływ na zmianę poziomów pól elektromagnetycznych, których źródłem jest instalacja lub urządzenie,

3) każdorazowo w przypadku zmiany istniejącego stanu zagospodarowania i zabudowy nieruchomości skutkującego zmianami w występowaniu miejsc dostępnych dla ludności w otoczeniu instalacji lub urządzenia – na pisemny wniosek właściciela lub zarządcy nieruchomości, na której nastąpiła ta zmiana.

Ważna zmiana art.

122a ustawy Prawo

ochrony środowiska

2. Wyniki pomiarów, o których mowa w ust. 1, przekazuje się w postaci elektronicznej wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska i państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu, w terminie 30 dni od dnia wykonania pomiarów.

• Dotychczas właściwym organem był GIOŚ oraz państwowy wojewódzki inspektor sanitarny

• Ustalono termin przekazania pomiarów.

1a. Pomiarów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przeprowadza się, o ile ostatnie pomiary nie wykazały przekroczeń dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych na terenie objętym wnioskiem. O wynikach ostatnich pomiarów informuje się wnioskodawcę.

Zmiana definicji pojęcia „Miejsca dostępne dla ludności”

168

Zmiana definicji „miejsc dostępnych dla ludności” istotnej z punktu widzenia m.in. wykonywania pomiarów pól elektromagnetycznych.

Aktualnie: Przez miejsca dostępne dla ludności rozumie się wszelkie miejsca, z wyjątkiem miejsc, do których dostęp ludności jest zabroniony lub niemożliwy bez użycia sprzętu technicznego, ustalane według istniejącego stanu zagospodarowania i zabudowy nieruchomości.

Dotychczasowa definicja: Przez miejsca dostępne dla ludności rozumie się wszelkie miejsca, z wyjątkiem miejsc, do których dostęp ludności jest zabroniony lub niemożliwy bez użycia sprzętu technicznego.

W praktyce istniały istotne rozbieżności zarówno w orzecznictwie jak i praktyce organów administracji publicznej w zakresie ustalania miejsc dostępnych dla ludności. Niektóre składy orzekające wskazywały na konieczność uwzględniania przy ustalaniu miejsc dostępnych dla ludności nie tylko stanu istniejącej zabudowy, ale również możliwości powstania w przyszłości potencjalnej zabudowy.

Warto zauważyć, iż każdorazowo w przypadku zmiany istniejącego stanu zagospodarowania i zabudowy nieruchomości skutkującej zmianami w występowaniu miejsc dostępnych dla ludności w otoczeniu instalacji lub urządzenia, prowadzący instalację ma obowiązek, na pisemny wniosek właściciela lub zarządcy nieruchomości na której nastąpiła ta zmiana, wykonać pomiary pól elektromagnetycznych w środowisku.

Dodany art. 122a ust. 1 pkt 3 POŚ

Zgłoszenie instalacji emitujących PEM

163

ORGAN: Starosta

INFRASTRUKTURA: Instalacja w postaci:

wolnostojącego masztu telekomunikacyjnego z antenami, wolnostojącej wieży telekomunikacyjnej z antenami oraz konstrukcje wsporcze z antenami.

Zgłoszenie instalacji emitującej PEM

169

Zmiany w art. 152 ustawy Prawo ochrony środowiska

Dodano pkt 9 w ust. 2 art. 152

9) sprawozdanie z wykonanych pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych, o którym mowa w art. 122a ust. 1 lub 2.

Dodano nowy element zgłoszenia instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko.

Dodano w art. 152 ust. 4b

4b. Organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia może z urzędu, przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 4, wydać zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu. Wydanie zaświadczenia wyłącza możliwość wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 4, oraz uprawnia zgłaszającego do rozpoczęcia eksploatacji instalacji.

Zmiana mająca na celu usprawnienie procedury zgłoszenia instalacji radiokomunikacyjnych organom ochrony środowiska.

Zmiana art. 152 ust. 6 pkt 2 – Prowadzący instalację, jest obowiązany m.in.:

2. dokonać ponownego zgłoszenia instalacji, jeżeli zmiana wprowadzona w instalacji ma charakter istotnej zmiany lub w przypadku nierozpoczęcia eksploatacji instalacji przed upływem 12 miesięcy od dnia upływu terminu do wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 4, albo od dnia wydania zaświadczenia, o którym mowa ust. 4b

Zmienionym ust. 7a art. 152 zobowiązano organ ochrony środowiska do niezwłocznego

przedłożenia informacji zawartych w zgłoszeniu, dla których nie wniesiono sprzeciwu, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska i państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu.

Dodanym art. 152 ust. 8a wprowadzono możliwość przekazywania informacji lub dokonywania

zgłoszeń w postaci papierowej lub elektronicznej.


170

PRZYKŁAD NR 19

Wzór zostanie uzupełniony

o konieczność dołączenia

sprawozdanie z pomiarów

PEM emitowanych

ze stacji bazowych.


art. 152b ust.1 obliguje organ ochrony środowiska do udostępniania na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ten organ informacje o instalacjach objętych obowiązkiem zgłoszenia z uwagi na wytwarzanie pola elektromagnetycznego:

zgłoszenia oraz ponowne zgłoszenia instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko (art. 152 ust. 1 i ust. 6 pkt 2),

informacje o rezygnacji z rozpoczęcia eksploatacji instalacji, zakończenia eksploatacji instalacji, zmianie w zakresie danych lub informacji (ust. 6 pkt 1),

informacje o sprzeciwie organu (ust. 4),

uwagi zgłaszane przez organizacje pozarządowe oraz odpowiedzi na nie (ust. 3).

Art. 152b ust. 2 wprowadza termin na udostępnienie tych informacji przez organ (nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia dokonania zgłoszenia, przedłożenia informacji, wniesienia sprzeciwu, upływu terminu na wniesienie sprzeciwu, wydania zaświadczenia, wniesienia uwag oraz odpowiedzi na uwagi).

171

Dodany art. 152b ustawy Prawo ochrony środowiska


W art. 152b ust. 3 wprowadzono możliwość wniesienia do organu ochrony środowiska przez organizację pozarządową w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688), prowadząca działalność w zakresie ochrony zdrowia ludności lub ochrony środowiska przed zanieczyszczeniami lub osobę, która zamieszkuje gminę na terenie której ma być lub jest eksploatowana instalacja, o której mowa w ust. 1, uwag dotyczących okoliczności, o których mowa w art. 152 ust. 4a [eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska albo instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, o których mowa w art. 76 ust. 2 pkt 1 i 2] wraz z ich szczegółowym uzasadnieniem uprawdopodabniającym zasadność ich wniesienia.

W art. 152b ust. 4–6 doprecyzowano kwestie dotyczące uwag, o których mowa w ust. 3 (m.in. wskazano 14 dniowy termin na wniesienie uwag oraz 14 dniowy termin na udzielenie odpowiedzi przez prowadzącego instalację lub użytkującego urządzenie).

172

Nowe sankcje za naruszenia przepisów ochrony środowiska

173

Obowiązek pomiarów pól elektromagnetycznych

Do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska dodany został również art. 338b wprowadzający karę grzywny wobec podmiotu, który będąc obowiązany do przekazania wyników pomiarów pól elektromagnetycznych w środowisku nie przekazał ich w terminie określonym w art. 122a ust. 2.

174

Zmiana w art. 342 w ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska: pkt. 1 otrzymał brzmienie: [karze grzywny podlega, kto] eksploatuje instalację

pomimo wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 ust. 4, albo rozpoczyna eksploatację instalacji przed upływem terminu do wniesienia sprzeciwu, chyba że wydano zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu;”,

oraz dodano pkt 3 [karze grzywny podlega, kto] nie dotrzymuje dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 122 ust. 1.”


175






2

1

3

4

5

PEM – źródła PEM

176

Źródło: WIOŚ w Rzeszowie - https://wios.rzeszow.pl/

GŁÓWNE ŹRÓDŁA

PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH

ŹRÓDŁA NATURALNE ŹRÓDŁA SZTUCZNE

PEM jonizujące:

• Słońce (fale świetlne, wiatr słoneczny)

• Kosmos (promieniowanie reliktowe – pierwotne)

• Złoża pierwiastków promieniotwórczych

• Wybuchy supernowych

PEM niejonizujące:

• Kosmos

• Wyładowania atmosferyczne

• Naturalne pole geomagnetyczne Ziemi

• Promieniowanie słoneczne

PEM jonizujące:

• Generatory promieniowania rentgenowskiego

• Urządzenia medyczne

• Reaktory jądrowe

• Przeprowadzone próby nuklearne

PEM niejonizujące:

• Instalacje elektroenergetyczne

• Instalacje i urządzenia radiokomunikacyjne

• Instalacje elektryczne

• Wszystkie urządzenia elektryczne powszechnego użytku

PEM – źródła PEM

177

Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: Odpowiedź na interpelacje poselską nr 21188 – 01.05.2018

Zakresy częstotliwości fal elektromagnetycznych dla różnych źródeł PEM

Źródło: Raport BCG - "Wpływ limitów gęstości mocy (PDL – Power Density Limits) na łączność bezprzewodową: czy Polsce grożą opóźnienia w rozwoju 5G?"

KTO DECYDUJE O WARTOŚCIACH GRANICZNYCH PEM?

Międzynarodowa Komisja Ochrony przed Promieniowaniem Niejonizującym (International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection - ICNIRP) we współpracy z WHO, określiła wytyczne dotyczące ograniczenia narażenia na PEM o częstotliwości do 300 GHz, mające zapewnić ochronę przed ewentualnym niekorzystnym wpływem na zdrowie ludzkie.

Na podstawie tych wytycznych opracowano Zalecenie Rady Europejskiej w sprawie ograniczania ekspozycji ludności w polu elektromagnetycznym o częstotliwościach od 0 Hz do 300 GHz nr 1999/519/EC, przyjęte 12 lipca 1999 r., które jest traktowane, jako podstawowy akt Unii Europejskiej odnoszący się do ochrony ogółu ludności przed PEM.

Poszczególne kraje ustanawiają swoje własne, krajowe standardy dotyczące ekspozycji w polu elektromagnetycznym.

Większość standardów krajowych w UE oparta jest o zaleceniu 1999/519/EC.

Tabela: Obowiązujące wartości graniczne, określane na podstawie Zalecenia 1999/519/EC oraz na

podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30.10.2003 r *

PEM – Wartości graniczne PEM

Wartość graniczna gęstości mocy [W/m2]

Częstotliwość [MHz]

800 900 1800 2100 2600

Wg zalecenia 1999/519/EC 4 4,5 9 10 10

W Polsce wg rozporządzenia MŚ* 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1

Stosunek wartości granicznych 40 45 90 100 100

178

* Rozporządzenie Ministra Środowiska z dn. 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobu sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz.U z 2003 Nr 192 poz. 1883) - zgodnie z tym rozporządzeniem w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz maksymalny dozwolony w Polsce poziom PEM wynosi 0,1W/m².

PEM – Wartości graniczne PEM - wytyczne ICNIRP

W Zaleceniu 1999/519/EC zdefiniowano dwie wielkości:

• ograniczenia podstawowe (ang. Basic restrictions) odnoszące się do zjawisk bezpośrednio występujących w organizmach ludzi – zwłaszcza efektu termicznego

• poziomy odniesienia (ang. Reference levels) – wartości graniczne, których dotrzymanie uważane jest za bezpieczne, służące praktycznej weryfikacji (poprzez wykonanie pomiaru), czy ekspozycja na pole elektromagnetyczne nie przekracza wartości dopuszczalnych.

* Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: „Biała Księga – pola elektromagnetyczne a człowiek” - https://www.gov.pl/web/5g/biala-ksiega

179

Rysunek: Porównanie dopuszczalnej wartości współczynnika SAR dla ekspozycji zawodowej oraz ekspozycji w środowisku

z wartością graniczną występowania efektu termicznego – współczynniki bezpieczeństwa.

Autor: Paweł Woźniak - „Biała Księga – pola elektromagnetyczne a człowiek”

PEM – Wartości graniczne PEM - wytyczne ICNIRP

* Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: „Biała Księga – pola elektromagnetyczne a człowiek” - https://www.gov.pl/web/5g/biala-ksiega

180

Wskazana w Zaleceniu 1999/519/EC wartość graniczna SAR = 0,08 W/kg, uśredniona dla całego ciała człowieka, została określona z uwzględnieniem bardzo dużego współczynnika bezpieczeństwa bo aż o wartości 50.

SAR - Współczynnik absorpcji swoistej - współczynnik absorpcji energii fal radiowych na jednostkę masy ciała [W/kg].

Rysunek: Porównanie dopuszczalnych wartości dla ekspozycji zawodowej w środowisku pracy (BHP) oraz ekspozycji w środowisku (dla ogółu ludności). Autor: Paweł Woźniak - „Biała Księga – pola elektromagnetyczne a człowiek”


181

Rysunek: Zobrazowanie dopuszczalnych poziomów pola elektromagnetycznego w środowisku w poszczególnych krajach europejskich (kolor szary: kraje spoza UE)

Legenda

Obowiązujące dopuszczalne wartości pola elektromagnetycznego w środowisku są zgodne z poziomami odniesienia wskazanymi w Zaleceniu1999/519/EC.

Obowiązujące dopuszczalne wartości pola elektromagnetycznego w środowisku są łagodniejsze niż poziomy odniesienia wskazane w Zaleceniu 1999/519/EC lub regulacje w ogóle nie obowiązują.

Obowiązujące dopuszczalne wartości pola elektromagnetycznego w środowisku są ostrzejsze niż poziomy odniesienia wskazane w Zaleceniu 1999/519/EC.

Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: „Biała Księga – pola elektromagnetyczne a człowiek” za „Comparison of international policies on electromagnetic fields (power frequency and radiofrequency fields”, 2018.)

182

Tabela: Dopuszczalne poziomy PEM w różnych krajach (Dane WHO na dzień 31.05.2017. Opracowanie na podstawie: http://apps.who.int/gho/data/node.main.EMFLIMITSPUBLICRADIOFREQUENCY?lang=e)

Wartości graniczne PEM

Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: Odpowiedź na interpelacje poselską nr 21188 – 01.05.2018 Źródło: Wstępne założenia do ustawy dotyczącej norm PEM

Kraj 900 MHz

[V/m]

1800 MHz

[V/m]

900 MHz

[W/m2]

1800 MHz

[W/m2]

EUROPA

Austria 41,25 58,33 4,5 9

Finlandia 41,4 58,55 4,5 9

Francja 41 58 4,5 9

Holandia 41,25 58,33 4,5 9

Niemcy 41,25 58,33 4,5 9

Norwegia 41,25 58,34 4,5 9

Wielka Brytania 41,25 58,34 4,5 9

Szwecja 41,25 58,33 4,5 9

Polska 7 7 0,1* 0,1*

Bułgaria 6,14 6,14 0,1* 0,1*

Włochy (standard) 20 20 1 1

Włochy (miejsca pobytu stałego ludzi) 6 6 0,1 0,1

Szwajcaria (miejsca pobytu stałego ludzi) 4 6

ŚWIAT

USA 47,6 61,4 6 10

Japonia 47,55 61,4 6 10

Kanada 32,1 40,07 2,74 4,4

Nowa Zelandia 41,25 58,34 4,5 9

Republika Korei 41,25 58,34 4,5 9

Australia 41,25 58,36 4,5 9

Federacja Rosyjska 1 1

Izrael 13 18 0,45 0,9

* W zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz maksymalny dozwolony w Polsce poziom gęstości mocy wynosi 0,1W/m2 (0,1W/m2 dla łącznie wskazanych zakresów częstotliwości).



W Polsce obowiązują jedne z najbardziej restrykcyjnych dopuszczalnych poziomów PEM w Europie.

W zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz (m.in. pasma wykorzystywanego przez systemy telefonii komórkowej) maksymalny dozwolony w Polsce poziom PEM wynosi 0,1W/m².

W większości państw europejskich obowiązują następujące wartości graniczne gęstości mocy:

• dla częstotliwości 900 MHz - 4,5W/m²,

• dla częstotliwości 1800 MHz - 9 W/m²,

• dla częstotliwości 2100 MHz -10 W/m².

Podobne poziomy jak w Polsce obowiązują jedynie w Bułgarii, czy we Włoszech.

Natomiast na Litwie w 2016 r. podniesiono wartość dopuszczalną z takiego, jaki obowiązuje w Polsce, do 1 W/m².

W 20 innych państwach europejskich (m.in. w: Austrii, Francji, Szwecji, Niemczech, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii) obowiązują wartości dopuszczalne PEM stukrotnie wyższe, tj. 10 W/m², które są zgodne z zaleceniem Rady 1999/519/WE z dnia 12 lipca 1999 r. w sprawie ograniczenia narażania ludności na pola elektromagnetyczne (od 0 GHz do 300 GHz) i oparte są na aktualnej, dostępnej wiedzy o wpływie PEM na zdrowie ludności.

183



PEM – Biała Księga

184

Biała Księga w przystępny sposób omawia najważniejsze zagadnienia związane z polem elektromagnetycznym o częstotliwościach radiowych. Publikacja jest podzielona na cztery sekcje:

I. Fizyka - traktuje o tym czym są fale elektromagnetyczne i ich zastosowaniu w telekomunikacji.

II. Biologia i medycyna - dotyczy oddziaływania pól elektromagnetycznych o częstotliwościach radiowych na organizm człowieka.

III. Normy i pomiary - w rozdziale wskazano regulacje i sposoby mierzenia pola elektromagnetycznego w Polsce i na świecie.

IV. Technologia 5G - wyjaśnia, czym jest kolejna generacja sieci komórkowych, czyli 5G.

*Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: „Biała Księga – pola elektromagnetyczne a człowiek” - https://www.gov.pl/web/5g/biala-ksiega

Biała Księga:

Publikacje przygotowana przez Instytutu Łączności – Państwowego Instytutu Badawczego we współpracy z naukowcami z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Gdańskiego.

PEM – Oddziaływanie i badania - badania WHO

*Źródło: http://www.who.int/peh-emf/research/en/

185

Efekty krótkoterminowe

Ogrzewanie tkanek jest głównym mechanizmem interakcji między energią częstotliwości radiowych a ludzkim ciałem. Przy częstotliwościach używanych przez telefony komórkowe większość energii jest pochłaniana przez skórę i inne powierzchowne tkanki, powodując nieznaczny wzrost temperatury w mózgu lub innych organach ciała.

W wielu badaniach, badano wpływ pól o częstotliwościach radiowych na aktywność elektryczną mózgu, funkcje poznawcze, sen, częstość akcji serca i ciśnienie krwi u ochotników. Do tej pory badania nie sugerują żadnych spójnych dowodów na negatywne skutki zdrowotne wynikające z narażenia na pola o częstotliwościach radiowych na poziomach poniżej tych, które powodują nagrzewanie tkanek. Co więcej, badania nie były w stanie stwierdzić związku przyczynowego między narażeniem na pola elektromagnetyczne, a zgłaszanymi objawami lub "nadwrażliwością elektromagnetyczną".

Długotrwałe skutki

Badania epidemiologiczne, badające potencjalne długoterminowe ryzyko związane z ekspozycją na częstotliwości radiowe, w większości szukały związku między guzami mózgu, a używaniem telefonów komórkowych. Jednakże, ponieważ wiele nowotworów nie jest wykrywalnych przez wiele lat od interakcji, która doprowadziła do powstania guza, oraz z uwagi na to, że telefony komórkowe nie były szeroko stosowane aż do wczesnych lat 90-tych, badania epidemiologiczne w chwili obecnej mogą jedynie ocenić te nowotwory, które ujawniają się w krótszym czasie. Jednak wyniki badań na zwierzętach konsekwentnie wykazują brak zwiększonego ryzyka zachorowania na raka, w przypadku długotrwałego narażenia na pola o częstotliwościach radiowych.

http://www.who.int/peh-emf/research/en/



PEM – Oddziaływanie i badania - badania IARC

186

Grupa 2B to kategoria stosowana, gdy związek przyczynowy jest uważany za wiarygodny, ale gdy nie można wykluczyć z uzasadnioną pewnością, uprzedzeń lub dezorientacji.

Przykładem dobrze

znanego czynnika, sklasyfikowanego w tej samej kategorii,

są piklowane

warzywa i wyciąg z liści aloesu

(Aloe Vera).

Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem (IARC) zaklasyfikowała pola elektromagnetyczne o częstotliwości radiowej (niskiej częstotliwości), jako potencjalnie rakotwórcze dla ludzi i zaliczyła je do Grupy 2B.

Klasyfikacja PEM RF do grupy 2B wynika z faktu, że IARC stoi na stanowisku, że dowody naukowe potwierdzające kancerogenny charakter tego promieniowania są zbyt słabe.

Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: Odpowiedź na interpelacje poselską nr 21188 – 01.05.2018

PEM – Rekomendacje

KONKLUZJE

Częstotliwości planowane dla sieci 5G – 700 MHz, 2,3 GHz, 3,6-3,8 GHz – będą w Polsce częściowo niewykorzystane na obszarach miejskiej zabudowy z uwagi na to, że promieniowanie z nowych systemów antenowych zsumowane z emisjami z dzisiaj użytkowanych urządzeń, przekroczy restrykcyjne w naszym kraju normy promieniowania. Rekomendacja pokazuje, że w ciągu trzech lat trudno będzie obsłużyć 63 % wolumenu transmisji danych w krajach, regionach, a nawet w określonych miastach, w których ograniczenia RF-EMF są znacznie ostrzejsze, niż wytyczne ICNIRP lub IEEE.

187

Figure – Share of unserved data traffic (source [b-BCG]) - (Rysunek – Odsetek niezaspokojonego popytu na transmisje danych)

ITU-T Recommendation K.Sup14 (05/18 ) Protection against interference - „The impact of RF-EMF exposure limits stricter than the ICNIRP or IEEE guidelines on 4G and 5G mobile network deployment”

Źródło: ITU-T Recommendation K.Sup14 (05/18 ) „The impact of RF-EMF exposure limits stricter than the ICNIRP or IEEE guidelines on 4G and 5G mobile network deployment”.

Dokument ITU-T omawia wpływ norm promieniowania elektromagnetycznego na inwestycje telekomunikacyjne m.in. w Polsce.

https://www.itu.int/rec/T-REC-K.Sup14-201805-I







PEM – Rekomendacje

Źródło: Raport BCG - "Wpływ limitów gęstości mocy (PDL – Power Density Limits) na łączność bezprzewodową: czy Polsce grożą opóźnienia w rozwoju 5G?"

KONKLUZJA

„Polska ma najniższe i najbardziej restrykcyjne limity gęstości mocy w Europie. To właśnie te restrykcyjne limity wpływają negatywnie na wszystkie potencjalne dźwignie usprawnienia infrastruktury bezprzewodowej w Polsce:

widmo radiowe nie może być efektywnie wykorzystane, co prowadzi do jego marnotrawienia i dewaluacji tego deficytowego zasobu,

nowe technologie komórkowe nie mogą zostać wdrożone, co blokuje rozwój innowacji technologicznych w Polsce,

nowe stacje bazowe są trudne do uruchomienia, przez co możliwości zrównoważenia niekorzystnej sytuacji widma i technologii zostają zaprzepaszczone.

Użytkownicy sieci komórkowych już dziś odczuwają pierwsze negatywne skutki restrykcyjnych wartości maksymalnych gęstości sieci: Polska ma najwolniejszy Internet mobilny 4G w Europie, pomimo starań polskich operatorów i nakładów inwestycyjnych nieodbiegających od średniej europejskiej. Pod znakiem zapytania staje możliwość realizacji celów polskiego rządu, który chciałby aby Polska znalazła się wśród europejskich liderów technologii 5G, Przemysłu 4.0 oraz aby posiadała konkurencyjną infrastrukturę cyfrową bezpieczną dla ludzi i środowiska.”

Raport BCG - w dniu 5 lipca 2018 r. firma konsultingowa The Boston Consulting Group (BCG) przedstawiła dokument pt.: "Wpływ limitów gęstości mocy (PDL – Power Density Limits) na łączność bezprzewodową: czy Polsce grożą opóźnienia w rozwoju 5G?"

188

Według autorów raportu, aby zapobiec negatywnym skutkom społecznym i gospodarczym, Polska powinna zharmonizować obowiązujące limity gęstości mocy PEM z bezpiecznymi normami rekomendowanymi przez WHO i ICNIRP, tj. 10 W/m2.

Pomiary i Monitoring PEM

189

Ustawa Prawo ochrony środowiska Ustawa o Inspekcji Ochrony Środowiska

Pomiary i monitoring pola elektromagnetycznego w środowisku realizowane są przez:

Organy Inspekcji Ochrony Środowiska, w ramach planowych kontroli podmiotów korzystających ze środowiska.

Wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, w celu oceny poziomów pola elektromagnetycznego

w środowisku i obserwacji zmian, w ramach państwowego monitoringu środowiska.

Prowadzących instalacje radiokomunikacyjne

emitujące pole elektromagnetyczne

Wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, na uzasadniony wniosek organu samorządu terytorialnego, w ramach działań nieobjętych planem kontroli Inspekcji Ochrony Środowiska, w tym tzw. badań interwencyjnych.

Monitoring PEM - WIOŚ

Realizacja ww. celu opiera się na następujących rozporządzeniach wykonawczych Ministra Środowiska:

Rozporządzenie z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. z 2003 r. Nr 192, poz. 1883),

Rozporządzenie z dnia 12 listopada 2007 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia okresowych badań poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku (Dz. U. z 2007r. Nr 221, poz. 1645),

Rozporządzenie z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie zgłoszenia instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne (Dz. U. z 2010 r. Nr 130, poz. 879).

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, ochrona przed polami elektromagnetycznymi polega na zapewnieniu, jak najlepszego stanu środowiska poprzez utrzymanie poziomów pól elektromagnetycznych poniżej dopuszczalnych wartości lub co najmniej na tych poziomach, albo zmniejszeniu poziomów, co najmniej do dopuszczalnych, gdy nie są one dotrzymane.

190

Tabela: Dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych dla miejsc dostępnych dla ludności zgodnie z Rozporządzeniem z dnia 30 października 2003 r.

Monitoring PEM - WIOŚ

Źródło: https://www.wios.warszawa.pl/pl/monitoring-srodowiska/monitoring-pol-elektro/monitoring-pol-elektro/71,Monitoring-pol-elektromagnetycznych.html

Ocena poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku i obserwacja zmian wykonywana jest przez WIOŚ w ramach monitoringu środowiska. Poziom PEM jest badany, zgodnie z art. 123 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. — Prawo ochrony środowiska.

Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska (WIOŚ) prowadzi następujące działania :

• okresowe badania kontrolne poziomów pól w środowisku,

• rejestr zawierający informację o terenach, na których stwierdzono przekroczenie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku.

Monitoring pól elektromagnetycznych przez WIOŚ.

191

Na obszarze każdego województwa wyznaczono 135

punktów pomiarowych dla trzyletniego cyklu pomiarowego, po 45 punktów dla każdego roku.

Analiza wyników pomiarów wykazała, że występujące w środowisku poziomy pól elektromagnetycznych są mniejsze od poziomów dopuszczalnych (dopuszczalny poziom w zależności od częstotliwości zawiera się w przedziale od 7 V/m do 20 V/m). W żadnym przypadku pomiary nie wykazały przekroczeń w miejscach dostępnych dla ludności, czy też przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową.

PODSUMOWANIE:

Poza pomiarami w ramach monitoringu prowadzona jest baza źródeł pól

elektromagnetycznych (łącznie z pomiarami wokół nich, wykonanymi przez zarządzających

i jednostki kontrolujące), znajdujących się na terenie poszczególnych województw, mogących

wpływać negatywnie na środowisko.

Monitoring PEM

Tabela: Zestawienie rocznych średnich arytmetycznych z pomiarów okresowych pól elektromagnetycznych wykonanych przez WIOŚ w trzyletnim cyklu pomiarowym obejmującym lata 2014-2016.

Monitoring pól elektromagnetycznych – GIOŚ.

192

Źródło: GIOŚ: „Ocena poziomu pól elektromagnetycznych w środowisku za lata 2014-2016 –w oparciu o wyniki pomiarów Wojewódzkich Inspektoratów Ochrony Środowiska” Warszawa, grudzień 2017r.”

Pomiary i Monitoring PEM

193

Minister właściwy ds. informatyzacji (Minister Cyfryzacji) prowadzi publiczną bazą danych zawierającą informacje o polu elektromagnetycznym w środowisku.

System Informacyjny o Instalacjach Wytwarzających Promieniowanie Elektromagnetyczne - art. 29g, 29h, 29i Megaustawy.

Kampanie pomiarowe pola elektromagnetycznego

Pomiary pola elektromagnetycznego w środowisku realizowane są przez:

Instytut Łączności - PIB realizuje w latach 2016, 2017, 2018 i 2019 z inicjatywy Ministra Cyfryzacji kampanie pomiarowe, obejmujące m.in. wykonywanie pomiarów poziomów pola elektromagnetycznego w otoczeniu instalacji antenowych stacji bazowych, mające na celu ocenę zgodności uzyskiwanych wyników z wartością dopuszczalną.

System SI2PEM realizowany jest przez: Instytut Łączności – PIB we współpracy z Ministerstwem Cyfryzacji

Pomiary PEM – kampania pomiarowa Instytut Łączności - PIB

Źródło: RAPORT IŁ- PIB: Pomiary pól elektromagnetycznych (PEM) wytwarzanych przez stacje bazowe telefonii komórkowej. Etap III – pomiary na terenie całego kraju.

Metody pomiarów: Pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych (PEM) w otoczeniu stacji bazowych telefonii komórkowej zrealizowano zgodnie z zaleceniami programu DAB-18 z uwzględnieniem wymagań rozporządzeniu Ministra Środowiska z 30.10.2003 r. „w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów" (Dz. U. 2003 nr 192, poz. 1883) oraz z uwzględnieniem norm PN-EN 50413:2009 +A1:2014, PN-EN 62232:2018 oraz PN-EN 62311:2010.

194

W 2018 roku badania obejmowały wykonanie pomiarów poziomów PEM:

w otoczeniu stacji bazowych telefonii komórkowej w 6 lokalizacjach w każdym z 16 województw (łącznie 96 lokalizacji) – w tym dwie lokalizacje na terenach miejskich, gdzie jest duża emisja pola elektromagnetycznego ze źródeł takich jak radary, RTCN;

w otoczeniu punktów dostępowych do sieci WiFi 2,4 GHz oraz WLAN 5 GHz w 2 placówkach szkolnych w każdym z 16 województw (łącznie 32 lokalizacje).

W badaniu wykorzystywano urządzenia pomiarowe pozwalające na:

pomiar szerokopasmowy (wynik pomiaru szerokopasmowego PEM jest sumą mocy wszystkich sygnałów radiowych w zakresie częstotliwości, określonym przez konstrukcję stosowanej anteny pomiarowej i miernika natężenia pola lub miernika mocy),

pomiar selektywny (symuluje teoretyczną sytuację, w której mierzona stacja, jak i wszystkie inne stacje w okolicy pracują pod 100% obciążeniem).

W 2019 r. zaplanowane zostały kolejne pomiary PEM w otoczenia stacji bazowych telefonii komórkowej oraz w otoczeniu punktów dostępowych sieci WiFi.

W latach 2016, 2017 i 2018 Instytut Łączności – PIB, przeprowadził na zlecenie Ministerstwa Cyfryzacji badania poziomu natężenia PEM w otoczeniu stacji bazowych telefonii komórkowych (SBTK).

Pomiary PEM – kampania pomiarowa Instytut Łączności - PIB

Źródło: RAPORT IŁ- PIB: Pomiary pól elektromagnetycznych (PEM) wytwarzanych przez stacje bazowe telefonii komórkowej. Etap III – pomiary na terenie całego kraju.

WNIOSKI: Biorąc pod uwagę rozbudowaną infrastrukturę telekomunikacyjną, planowane wdrożenie sieci 5G przy obecnie obowiązującej wartości dopuszczalnej w środowisku (7 V/m), może być istotnie utrudnione. Wyniki przeprowadzonych pomiarów selektywnych wskazują, że w wielu lokalizacjach nie będzie możliwe skuteczne zgłoszenie nowych instalacji, zgodnie z obowiązującymi przepisami Prawa ochrony środowiska. Dotyczy to zwłaszcza tych lokalizacji, w których aktualnie już stwierdzono możliwe przekroczenie wartości dopuszczalnej w środowisku (7 V/m), szczególnie tych, w których faktyczny zapas jest niewielki. Dodatkowo, ograniczenia w zakresie wartości dopuszczalnej w środowisku powodują konieczność zwiększania liczby instalacji SBTK wymaganych do pokrycia danego obszaru zasięgiem sieci.

195

Rysunek: Zestawienie wyników, uzyskanych w pomiarach wykonywanych w roku 2018 - Liczba punktów pomiarowych bez przekroczeń i z możliwymi przekroczeniami.

Podsumowanie wyników pomiarów wykonanych w 2018 r. w otoczeniu SBTK

Wyniki kolejnego ogólnopolskiego badania poziomów pola elektromagnetycznego pochodzącego ze stacji bazowych telefonii komórkowych pokazują, że w zdecydowanej większości mieszczą się one poniżej restrykcyjnych, krajowych norm.

196


1) o poziomach pola elektromagnetycznego pochodzących z pomiarów lub badań:

a) o których mowa w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2018 r. poz. 799, z późn. zm.4)),

b) o których mowa w art. 123 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, zgromadzonych w systemie informatycznym Inspekcji Ochrony Środowiska „Ekoinfonet”,

c) o których mowa w art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2018 r. poz. 1471 i 1479 oraz z 2019 r. poz. 125 i 730),

d) prowadzonych przez podmioty inne niż wymienione w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, lub instytucje, poza Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska, i wykonanych przez akredytowane laboratoria w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2019 r. poz. 155);

Art. 29g. 1. System Informacyjny o Instalacjach Wytwarzających Promieniowanie Elektromagnetyczne, zwany dalej „systemem informacyjnym PEM” jest publiczną bazą danych zawierającą informacje o polu elektromagnetycznym w środowisku, prowadzoną przez ministra właściwego do spraw informatyzacji.

Art. 29h. 1. System informacyjny PEM zapewnia publiczny, nieodpłatny dostęp do prezentowanych na stronie internetowej w postaci map cyfrowych i tabel następujących informacji:

Informacje zawarte w systemie informacyjnym PEM

197


2) o lokalizacjach instalacji radiokomunikacyjnych wykorzystywanych na cele ruchomych publicznych sieci telekomunikacyjnych, z wyłączeniem informacji o infrastrukturze krytycznej;

3) o rozkładzie natężeń pola elektromagnetycznego pochodzącego z instalacji, o których mowa w pkt 2;

4) wynikających z pozwoleń, o których mowa w art. 143 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne;

5) pochodzących z rejestru urządzeń, o którym mowa w art. 144c ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne;

6) o zgłoszeniach, o których mowa w art. 152 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, oraz o ponownych zgłoszeniach, o których mowa w art. 152 ust. 6 pkt 2 tej ustawy, dotyczących instalacji radiokomunikacyjnych emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz, których równoważna moc promieniowana izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W.

Art. 29h. 1. System informacyjny PEM zapewnia publiczny, nieodpłatny dostęp do prezentowanych na stronie internetowej w postaci map cyfrowych i tabel następujących informacji:

Informacje zawarte w systemie informacyjnym PEM

198


1) bezpośrednie wprowadzanie informacji, o których mowa w ust. 1, do bazy danych oraz ich aktualizowanie przez stronę internetową systemu informacyjnego PEM;

Art. 29h. 2. System informacyjny PEM umożliwia:

2) identyfikację podmiotu wprowadzającego lub aktualizującego informacje;

5) generowanie zgłoszenia instalacji, o którym mowa w art. 152 ust. 1 lub ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

3) sporządzanie analiz, agregację oraz przetwarzanie informacji, o których mowa w ust. 1, dla dowolnie wybranej lokalizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie modeli obliczeniowych;

4) przeprowadzanie symulacji dodania nowych instalacji emitujących pole elektromagnetyczne o określonych parametrach i obliczenia ich wpływu na natężenie pola elektromagnetycznego w środowisku;

Funkcjonalność systemu informacyjnego PEM

199


1) przedsiębiorcy telekomunikacyjni prowadzący instalacje emitujące pola

elektromagnetyczne lub będący użytkownikami takich instalacji lub planujący nowe instalacje emitujące pole elektromagnetyczne;

Art. 29h. 3. Dostęp do systemu informacyjnego PEM w zakresie, o którym mowa w ust. 2, posiadają:

2) akredytowane laboratoria w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie

oceny zgodności;

7) podmioty inne niż wymienione w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, lub instytucje, poza Głównym Inspektorem Ochrony

Środowiska, prowadzące pomiary pola elektromagnetycznego.

3) Prezes UKE;

4) organy Inspekcji Ochrony Środowiska, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska;

6) organy inspekcji sanitarnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca

1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 59);

5) organy ochrony środowiska, o których mowa w art. 376 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;

Dostęp do systemu informacyjnego PEM w zakresie funkcjonalności Art. 29h. 2.

! System informacyjny PEM zapewnia publiczny, nieodpłatny dostęp do prezentowanych na stronie internetowej w postaci map cyfrowych i tabel

informacji.

200


udostępnia w systemie informacyjnym PEM wyniki pomiarów, o których mowa w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,

w terminie 30 dni od dnia wykonania tych pomiarów.

1. Prowadzący instalację radiokomunikacyjną lub użytkownik takiej instalacji, która emituje pola

elektromagnetyczne o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz, których równoważna moc promieniowana

izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W

Podmioty zobowiązane udostępniać informacje do systemu informacyjnego PEM – art. 29i Megaustawy

udostępniają w systemie informacyjnym PEM wyniki pomiarów, o których mowa w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,

w terminie 30 dni od dnia wykonania tych pomiarów.

3. Podmioty inne niż wymienione w art. 122a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony

środowiska, lub instytucje, poza Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska, prowadzące pomiary pól

elektromagnetycznych wykonane przez

akredytowane laboratoria w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności

2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska

udostępnia w systemie informacyjnym PEM wyniki kontroli, o której mowa w art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 20lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska,

w terminie 30 dni od dnia wykonania pomiarów.

4. Organy ochrony środowiska

udostępniają w systemie informacyjnym PEM informacje o zgłoszeniach, o których mowa w art. 152 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, oraz o ponownych zgłoszeniach, o których mowa w art. 152 ust. 6 pkt 2 tej ustawy, dotyczących instalacji radiokomunikacyjnych emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz, których równoważna moc promieniowana izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W,

w terminie 3 dni od dnia dokonania zgłoszenia lub ponownego zgłoszenia.”.

201

System Informacyjny o Instalacjach Wytwarzających Promieniowanie Elektromagnetyczne – SI2PEM

Realizuje - Instytut Łączności BIP we współpracy z Ministerstwem Cyfryzacji

Planowane zakończenie - sierpień 2020 r.

Współfinansowany ze środków UE w ramach programu POPC.

Kwota dofinansowania - 11 240 754 zł.

Cel:

Budowę i udostępnienie systemu informacyjnego o instalacjach radiowych wytwarzających pole elektromagnetyczne, obejmującego działaniem teren całego kraju, wspierającego ochronę mieszkańców przed ewentualnym nadmiernym oddziaływaniem pola elektromagnetycznego.

SI2PEM przyczyni się do:

Zapewnienia jednoznaczności, kompletności i spójności danych odnoszących się do instalacji radiowych wytwarzających pole elektromagnetyczne z radiowego zakresu częstotliwości.

Skutecznego monitorowania i raportowania wyników badania pola elektromagnetycznego z zakresu radiowego. (raporty dostarczą informacji o dostępnym zapasie poziomu pola elektromagnetycznego w stosunku do określonej przepisami wartości dopuszczalnej w środowisku – dzięki temu dotrzymanie właściwych poziomów pola elektromagnetycznego w środowisku będzie bardziej skuteczne),

Ułatwienia dostępu do istotnych danych dotyczących poziomów pola elektromagnetycznego dla obywateli, administracji, przedsiębiorców, naukowców itd.:

Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: „https://www.gov.pl IŁ-PIB: https://www.itl.waw.pl//

202

System Informacyjny o Instalacjach Wytwarzających Promieniowanie Elektromagnetyczne – Projekt SI2PEM

Gromadzenie dostępnych wyników pomiarów PEM w środowisku wraz z informacjami na temat lokalizacji, parametrów oraz układów antenowych urządzeń nadawczych, działających na częstotliwościach radiowych w cywilnych pasmach licencjonowanych.

Publiczny dostęp do wyników pomiarów pola elektromagnetycznego (w tym prezentowanych na mapach cyfrowych).

Estymacja ciągłych rozkładów PEM w oparciu o pomiary i analizy symulacyjne wypadkowych wartości PEM - na podstawie zgromadzonych informacji, modeli matematycznych oraz pomiarów PEM wykonanych w środowisku, system będzie dokonywał symulacji rozkładów wartości natężenia pola elektromagnetycznego o częstotliwościach radiowych na terenie całego kraju. Dzięki temu będzie możliwe oszacowanie natężenia PEM w dowolnym miejscu w Polsce z dokładnością do pojedynczych metrów.

Symulacja dodania do istniejącej sieci nowych nadajników, o określonych parametrach oraz obliczenie ich wpływu na wypadkowe natężenie PEM w środowisku.

Dodatkowo IŁ-PIB oferuje w ramach projektu e-Usługe A2B, związaną z planowaniem i projektowaniem nowych sieci radiokomunikacyjnych, w tym w kontekście uruchomienia sieci 5G.

Źródło: Ministerstwo Cyfryzacji: „https://www.gov.pl IŁ-PIB: https://www.itl.waw.pl//

Funkcjonalności Systemu SI2PEM:

Parametry sieci 5G

203 203

Parametry sieci 5G są formułowane na podstawie danych technologicznych i funkcjonalnych pozyskanych od specjalistów m.in. z następujących sektorów: technologii Przemysłu 4.0, sztucznej inteligencji, oprogramowania służącego integracji wertykalnej i horyzontalnej przedsiębiorstw.

ITU-T opublikował wstępną specyfikację sieci 5G.

Dokument : ITU-R SG05 Contribution 40 „Draft new Report ITU-R M.[IMT-2020.TECH PERF REQ] - Minimum requirements related to technical performance for IMT-2020 radio interface(s)” 2017-02-23

Prace nad rozwojem technologii sieci 5G wciąż trwają. W opracowaniu koncepcji rozwoju sieci 5G bierze udział wiele organizacji mi. ITU, GSMA, 5GPP

Zgodnie ze wstępną specyfikacją ITU-R SG05 sieć 5G musi oferować następujące parametry:

wydajność sieci - co najmniej 20 Gb/s przepustowości dla stacji, z czego minimalnie 100 Mb/s pobierania i 50 Mb/s wysyłania dla każdego z użytkowników (maksymalna przepustowość LTE to 1 Gb/s);

gęstość połączeń - minimalne wymagania dotyczące gęstości połączeń to 1 000 000 urządzeń na km2 - sieć musi obsłużyć co najmniej milion urządzeń na jednym kilometrze kwadratowym - zastosowanie dla potrzeb usług Internetu rzeczy (IoT);

mobilność - maksymalna prędkość urządzenia mobilnego, przy której, można osiągnąć zdefiniowaną QoS ma umożliwiać oferowanie usługi nawet jeśli urządzenie odbiorcze porusza się z prędkością 500 km/h;

efektywność energetyczna – odnosi się do następujących dwóch aspektów: • efektywnej transmisji danych, • niskiego zużycie energii w przypadku braku danych;

• opóźnienia - minimalne wymagania dotyczące opóźnień do użytkownika końcowego są następujące:

• 4 ms dla eMBB, • 1 ms dla URLLC.

Potencjał sieci 5G

204 Źródło: „Analiza uwarunkowań w procesie aktualizacji Narodowego Planu Szerokopasmowego”, InfoStrategia i GWW, 2018.

Rysunek: Sektory rynku, w których przewiduje się szybki wzrost popytu na usługi sieci 5G

1 2

3

4 5

6

7

8

Potencjalny popyt na usługi 5g

1-Przemysł 4.0

• Produktywność

• Wysoka mobilność

• Niskie opóźnienia

• Bezpieczeństwo

2-Bezpieczeństwo publiczne • Bezpieczny internet • Pasmo

• Pokrycie

• Dostępność

3-Energetyka • Zarządzanie energią

• Dostęp

• Komunikacja D2D

• Energochłonność

4-Fintech-Usługi • E-portfel, e-płatność

• Przepustowość

• Mobilność

• Bezpieczeństwo

8-Samochody • Autonomiczność

• Wysoka mobilność

• Niskie opóźnienia

• Bezpieczeństwo

7-Telemedycyna • Jakość niezawodność

• Pokrycie

• Dostępność (QoS) • Mobilność

6-Transport publiczny • Rozrywka

• Przepustowość

• Mobilność

• Pojemność

5-Kształcenie & Media • Usługi VR/AR

• Pasmo

• Pojemność

• Przepustowość

Zastosowania sieci 5G

205

która umożliwi podłączenie blisko 100-krotnie większej liczby urządzeń niż dzisiaj, przy większej przepływności sięgającej 1 Gb/s i minimalnych opóźnieniach. Usługa ważna m.in. z punktu widzenia rozwoju miast inteligentnych, czy implementacji usług Internetu Rzeczy. Ultra-niezawodna transmisja o niskich opóźnieniach URLLC (Ultra-Reliable Low Latency

Communications) – technologia, która dzięki minimalnym opóźnieniom na poziomie 1 milisekundy, umożliwi połączenia w czasie rzeczywistym i wykorzystanie ich w zastosowaniach krytycznych. Potencjalne aplikacje: autonomiczne pojazdy, automatyzacja produkcji, medycyna, itp.

Główne zastosowania dla sieci 5G: Rozszerzony mobilny

szerokopasmowy dostęp do internetu eMBB (enhanced Mobile Broadband) - bardzo szybka transmisja danych i masowe przetwarzanie informacji w czasie niemal rzeczywistym; wysokie szybkości transmisji (rzędu 1 Gb/s) będą osiągalne nawet przy większej liczbie użytkowników.

Masowa komunikacja pomiędzy maszynami mMTC (massive Machine Type Communications),

Rysunek: Wymagania dla wydajności sieci 5G

Źródło: G PPP Project NORMA https://5gnorma.5g-ppp.eu/dissemination/conference-papers-and-presentations/

Architektura sieci 5G wraz z możliwymi usługami

206

Źródło: „Strategia 5G dla Polski”, Ministerstwo Cyfryzacji, styczeń 2018.

206

Główne zmiany w stosunku do poprzednich generacji: bardzo „gęsta” sieć radiowa (mikro- i piko-komórki), sieć bazująca na światłowodach, dedykowana obsługa bardzo wielu urządzeń

jednocześnie, w tym np. autonomicznych pojazdów.

Dla potrzeb budowy sieci 5G, zakłada się użycie w pierwszej kolejności następujących 3 zakresów częstotliwości:

700 MHz (694 – 790 MHz)

3,4 – 3,8 GHz (3400 – 3800 MHz)

26 GHz (24,25 – 27,5 GHz)

Pełne nazwy aktów prawnych powołane w toku szkolenia

USTAWY: - [1] ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 1960 nr 30 poz. 168 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2096], - [2] ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1186], - [3] ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. 2010 nr 106 poz. 675 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2017 poz. 2062], - [4] ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2003 nr 80 poz. 717 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 1945], - [5] ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. 1997 nr 115 poz. 741 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2204], - [6] ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko

(Dz.U. 2008 nr 199 poz. 1227 ze zm.) (dalej również "ustawa środowiskowa") [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2081], - [7] ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. 1985 nr 14 poz. 60 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2068], - [8] ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2001 nr 62 poz. 627 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1396], - [9] ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz.U. 2005 nr 167 poz. 1399 ze zm.) [tekst

jednolity: Dz.U. 2017 poz. 1056], - [10] ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. 2003 nr 162 poz. 1568 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2067], - [11] ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U. 1991 nr 101 poz. 444 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. Dz.U. 2018 poz. 2129], - [12] ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. 1995 nr 16 poz. 78 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2017 poz. 1161], - [13] ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. 2018 poz. 2268), - [14] ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. 2011 nr 163 poz. 981 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 868], - [15] ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. 2003 nr 86 poz. 789 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 710], - [16] ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. 2004 nr 92 poz. 880 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 1614], - [17] ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. 1985 nr 12 poz. 49 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 59], - [18] ustawa z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 1990 nr 16 poz. 95 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 506], - [19] ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 nr 153 poz. 1270 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 1302], - [20] ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. 2000 nr 62 poz. 718 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1461], - [21] ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. 2006 nr 225 poz. 1635 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1000], - [22] ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2001 nr 112 poz. 1198 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1429], - [23] ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. 2018 poz. 992) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 701], - [24] ustawa z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz.U. 1999 nr 41 poz. 412 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2015 poz. 2120], - [25] ustawa z dnia z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. 2007 nr 89 poz. 589 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1251], - [26] ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1040], - [27] ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. 1989 nr 30 poz. 163 ze zm.) zmieniona ustawą z dnia 5 czerwca 2014 o zmianie ustawy – Prawo geodezyjne i

kartograficzne oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. 2014 poz. 897) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 725], - [28] ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1231], - [29] ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe (Dz.U. 2001 nr 3 poz. 18 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 792], - [30] ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 1996 nr 132 poz. 622 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 1454], - [31] ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. 2001 nr 72 poz. 747 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1437], - [32] ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U. 2012 poz. 1529 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2188], - [33] ustawa z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz.U. 2016 poz. 1920 ze zm.), - [34] ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz.U. 2009 nr 19 poz. 100 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1445], - [35] ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz.U. 1991 nr 32 poz. 131 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2214], - [36] ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 poz. 443), - [37] ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1145], - [38] ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 2174], - [39] ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów oraz inżynierów budownictwa (Dz.U. 2001 nr 5 poz. 42 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 1117], - [40] ustawa z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia (Dz.U. 2007 nr 23 poz. 136 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2019 poz. 730], - [41] ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. 2004 nr 171 poz. 1800 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2018 poz. 1954], - [42] ustawa z dnia 5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej (Dz.U. 2019 poz. 162), - [43] ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. 2003 nr 64 poz. 592 ze zm.) [tekst jednolity: Dz. U. 2019 poz. 1362] - Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana: Dz. Urz. UE 2016 C 202, s.1)

207

Pełne nazwy aktów prawnych powołane w toku szkolenia

ROZPORZĄDZENIA: - [1] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji

o warunkach zabudowy (Dz.U. 2003 nr 164 poz. 1589), - [2] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 października 2005 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich

usytuowanie (Dz.U. 2005 nr 219 poz. 1864 ze zm.), - [3] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. 2003 nr 164 poz.

1587), - [4] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz.U. 2003 nr 47 poz. 401), - [5] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (Dz.U.

2003 nr 120 poz. 1126), - [6] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu zgłaszania oraz oznakowania przeszkód lotniczych (Dz.U. 2003 nr 130 poz. 1193 ze zm.), - [7] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska (Dz.U. 2003 nr 130

poz. 1192 ze zm.), - [8] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 roku w sprawie rozbiórek obiektów budowlanych wykonywanych metodą wybuchową (Dz.U. 2003 nr 120 poz. 1135), - [9] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 listopada 2001 r w sprawie rodzajów obiektów budowlanych, przy których realizacji jest wymagane ustanowienie inspektora nadzoru

inwestorskiego (Dz.U. 2001 nr 138 poz. 1554), - [10] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wzoru protokołu obowiązkowej kontroli (Dz.U. 2003 nr 132 poz. 1231), - [11] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wzoru i sposobu prowadzenia ewidencji rozpoczynanych i oddawanych do użytkowania obiektów budowlanych

(Dz.U. 2003 nr 120 poz. 1130), - [12] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 16.01.2002 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących autostrad płatnych (Dz.U. 2002 nr 12 poz. 116 ze zm.), - [13] rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 lipca 2011 r. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg

Krajowych i Autostrad (Dz.U. 2011 nr 148 poz. 886 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2014 poz. 1608], - [14] rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia 2016 r. w sprawie wzorów: wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbiórkę, zgłoszenia budowy i przebudowy

budynku mieszkalnego jednorodzinnego, oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbiórkę (Dz.U. 2016 poz. 1493),

- [15] rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 11 września 2014 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U. 2014 poz. 1278), - [16] rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U.

1999 nr 43 poz. 430 ze zm.) [tekst jednolity: Dz.U. 2016 poz. 124], - [17] rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich

usytuowanie (Dz.U. 2000 nr 63 poz. 735 ze zm), - [18] rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 roku w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. 2012 poz.

462 ze zm.), - [19] rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności

geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz.U. 1995 nr 25 poz. 133), - [20] rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. 2010 nr 213 poz. 1397 ze zm.) [tekst jednolity:

Dz.U. 2016 poz. 71], - [21] rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie obiektów i robót budowlanych, w sprawach których organem pierwszej instancji jest wojewoda (Dz.U. 2010 nr 235

poz. 1539), - [22] rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz.U. 2004 nr 140 poz. 1481 ze zm.) [tekst

jednolity: Dz.U. 2016 poz. 1264], - [23] rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania

tych poziomów (Dz.U. 2003 nr 192 poz. 1883), - [24] rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie zgłoszenia instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne (Dz.U. 2010 nr 130 poz. 879), - [25] rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz.U. 2010 nr 130 poz. 880 ze zm.), - [26] rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 1997 nr 129 poz. 844 ze zm.) [tekst

jednolity: Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650 ze zm.], - [27] rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 2 sierpnia 2018 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich i badań konserwatorskich przy

zabytku wpisanym do rejestru zabytków albo na listę skarbów dziedzictwa oraz robót budowlanych, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków, a także badań archeologicznych i poszukiwań zabytków (Dz.U. 2018 poz. 1609),

- [28] rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 21 kwietnia 2015 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać kanały technologiczne (Dz. U. 2015 poz. 680), - [29] rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2016 r. w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za

udostępnienie 1 mb kanału technologicznego (Dz.U. 2016 poz. 957).

208

Dziękujemy za uwagę!

Ministerstwo Cyfryzacji

ul. Królewska 27

00-060 Warszawa

Autor opracowania:

Audytel S.A.

ul. ks. I. Skorupki 5, 00-546 Warszawa

tel.: 22 537 5050, fax: 22 537 5051

e-mail: [email protected] web : http://www.audytel.pl

W przypadku pytań związanych z tematem szkolenia prosimy o kontakt: [email protected]

Wraz z pytaniami prosimy o złożenie oświadczenia o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych o następującej treści: „Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w zakresie: imię i nazwisko, adres zamieszkania, miejsce pracy, numer telefonu, adres e-mail,

w celu udzielenia odpowiedzi.

W przypadku pytań związanych z Megaustawą prosimy o kontakt: [email protected]

mailto:[email protected]

http://www.audytel.pl/



Documents

SZKOLENIA TEMATYCZNE · Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju Wspiera wzrost usług e Wpływa na wzrost online) oraz * Booz & Company, „Maximising the impact of Digitalisation”