Του μύθου και της ιστορίας

Η συγκρότηση του υλικού έγινε από την

Καλλιρρόη Λέκκα, υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων Π.Ε Ν.

Κοζάνης με προσθήκες της Καλλιόπης Κύρδη, υπεύθυνης Πολιτιστικών Θεμάτων της Α΄

Διεύθυνσης Π.Ε. Αθηνών

Η Μητέρα Γη αναδύθηκε από το Χάος και γέννησε το γιο της, τον Ουρανό, ο οποίος, με τη σειρά του, έριξε βροχή στη Γη και γεννήθηκαν τα χορτάρια, τα

λουλούδια, τα δέντρα, τα ζώα και τα ουλιά, οι ποταμοί, λίμνες και θάλασσες. 

Η Γη γέννησε αργότερα τους Εκατόγχειρες γίγαντες (Βριάρεως, Γύγης και

Κόττος) και τους Κύκλωπες (Βρόντης, Στερόπης και Άργης).

Η Ρέα, η κόρη της Γαίας, θεωρείται και αυτή ως Μητέρα Γη. Παντρεύτηκε τον αδερφό της, τον Κρόνο. Η μητέρα της, όμως, προφήτευσε ότι ένας γιος τους θα έπαιρνε την εξουσία από τον πατέρα του, τον Κρόνο. Έτσι ο Κρόνος, για να αποφύγει αυτό το ενδεχόμενο, κατάπινε τα παιδιά που του γεννούσε η Ρέα. Κατάπιε λοιπόν την Εστία, τη Δήμητρα, την Ήρα, τον Πλούτωνα και τον Ποσειδώνα.

Δήμητρα

Λητώ

Η Νεφέλη, σύμφωνα με διαφορετικές εκδοχές, ήταν ή το σύννεφο που δημιούργησε ο Δίας κατ' εικόνα της Ήρας και το έστειλε στον Ιξίονα το Λαπίθη,

(για να τον τιμωρήσει που φάνηκε αγνώμων σε αυτόν), ο οποίος πιωμένος, νομίζοντας ότι ήταν όντως η Ήρα, γέννησε μαζί της τον Κένταυρο, τον πατέρα

των Κενταύρων, ή μια θεότητα ξεχωριστή, Ωκεανίδα.

Ανδρομάχη

Θέτις

Πηνελόπη Η Πηνελόπη όπως αναπαριστάται στο Βατικανό, Ρώμη

Η Πηνελόπη, γνωστή ηρωίδα από την Οδύσσεια του Ομήρου, ήταν κόρη του βασιλιά των Αμυκλών, Ικαρίου, και της Περίβοιας. Το όνομά της είναι ακόμη και

σήμερα σύμβολο της πιστής και αφοσιωμένης συζύγου.

Καλλιπάτειρα

  "Αρχόντισσα Ροδίτισσα, πώς μπήκες; Γυναίκες διώχνει μια συνήθεια αρχαία εδώθε". "Έχω ένα ανίψι, τον Ευκλέα,

τρία αδέρφια, γιο, πατέρα Ολυμπιονίκες'  

να με αφήσετε πρέπει, Ελλανοδίκες, κι εγώ να καμαρώσω μες τα ωραία

κορμιά, που για το αγρίλι του Ηρακλέα παλεύουν, θαυμαστές ψυχές αντρίκειες.

  Με τες άλλες γυναίκες δεν είμ' όμοια' στον αιώνα το σόι μου θα φαντάζει

με της αντρειάς τα αμάραντα προνόμια'  

με μάλαμα γραμμένος το δοξάζει σε αστραφτερό κατεβατό μαρμάρου

ύμνος χρυσός, του αθάνατου Πινδάρου".      

Σονέτο του Λορέντζου Μαβίλη

Σπαρτιάτισσα - Ή ταν ή επί τας

Η δικαιοσύνη του Σολομώντα

• Raphael Raphael Η δικαιοσύνη του Η δικαιοσύνη του

ΣολομώνταΣολομώντα

Παναγία

ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ του Κώστα Βάρναλη

Πού να σε κρύψω γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;Σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποιαν κορφή ερημική;

Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις.Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,

που με τα βρόχια της οργής ταχιά, ταχιά θενά σπαράξεις.

Συ θάχεις μάτια γαλανά, θάχεις κορμάκι τρυφερό,θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό, από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης.

Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.Εσύ νοικοκερόπουλο -όχι σκλάβος ή προδότης.

  Τη νύχτα θα συκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,

να σκύβω την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό να σου 'τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,

κ' ύστερα απ'το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ πού θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι.

Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής, χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μην την πεις! (Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής,

κι η Αλήθεια σου χτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μη την πεις.) Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν. Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.

Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.  

Ώχου, μου μπήγεις στην καρδιά, χίλια μαχαίρια και σπαθιά. Στη γλώσσα μου ξεραίνεται το σάλιο, σαν πικρή αψιθιά!

- Ω! πώς βελάζεις ήσυχα, κοπάδι εσύ βουνίσιο...- Βοηθάτε, ουράνιες δύναμες, κι ανοίχτε μου την πιο βαθιά την άβυσσο, μακριά απ' τους λύκους να κρυφογεννήσω!

Σουλιώτισσες του Ζαλόγγου

  Έχε γεια καημένε κόσμε,

έχε γεια γλυκιά ζωή Και συ δύστυχη πατρίδα

έχε γεια παντοτινή. Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες.

  Στη στεριά δε ζει το ψάρι

ούτ’ ανθός στην αμμουδιά Κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε δίχως την ελευθεριά. Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες.

  Οι Σουλιώτισσες δε μάθαν

για να ζούνε μοναχά Ξέρουνε και να πεθαίνουν

να μη στέργουν στη σκλαβιά.

Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες.

Γυναίκες της Πίνδου