Psalm 133

Oto jak dobrze i jak miło,gdy bracia mieszkają razem;jest to jak wyborny olejek na głowie,który spływa na brodę,(brodę Aarona, który spływana brzeg jego szaty)jak rosa Hermonu. Która spada na górę Syjonu:bo tam udzielaPan błogosławieństwa,życia na wieki.

1.3 Powołani do wspólnoty

s. 17-19

Cele katechetyczne:–uświadomienie faktu, że człowiek ze swej natury jest istotą społeczną;–ukazanie miejsca człowieka w różnych wspólnotach ludzkich i we wspólnocie Kościoła;–kształtowanie postawy odpowiedzialności za siebie i drugiego człowieka.

Uczniowie w zeszytach dokończą zdanie:

WSPÓLNOTA JEST TO...

ćwiczenie WSPÓLNOTA, CZYLI CO?

definicji WSPÓLNOTY z katechizmu ucznia

Wcielacie się w rolę eksperta wyjaśniającego

przedstawione teksty Katechizmu Kościoła

Katolickiego

Tekst 1:„Wszyscy ludzie są wezwani do tego samego celu, którym jest sam Bóg. Istnieje pewne podobieństwo między jednością Osób Boskich a braterstwem, jakie ludzie powinni zaprowadzić między sobą, w prawdzie i miłości. Miłość bliźniego jest nieodłączna od miłości Boga”. (KKK 1878)

Tekst 2:„Osoba ludzka potrzebuje życia społecznego. Nie jest ono dla niej czymś dodanym, lecz jest wymaganiem jej natury. Przez wymianę z innymi, wzajemną służbę i dialog z braćmi człowiek rozwija swoje możliwości; w ten sposób odpowiada na swoje powołanie”. (KKK 1879)

Tekst 3:„Społeczność jest grupą osób powiązanych w sposób organiczny zasadą jedności, która przekracza każdą z nich. Społeczność, zgromadzenie widzialne i zarazem duchowe, trwa w czasie; dziedziczy przeszłość i przygotowuje przyszłość. Każdy człowiek staje się dzięki niej «dziedzicem», otrzymuje «talenty», które wzbogacają jego tożsamość i których owoce powinien pomnażać. Słusznie więc każdy człowiek jest zobowiązany do poświęcania się na rzecz wspólnot, do których należy i do szacunku wobec władz troszczących się o dobro wspólne”. (KKK 1880)

Każdy człowiek jest powołany do życia w jakiejś wspólnocie, np. rodzinie, zakonie,

parafii.

Uczniowie pracują w czterech grupach. Na podstawie otrzymanych tekstów

Pisma Świętego odpowiadają na pytanie:

JAKA JEST ROLA WSPÓLNOTY?

GRUPA 1:„Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”. (Mt 18,19-20)

Wspólnota pomnaża moc

modlitwy (z)

GRUPA 2:„Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? Lecz wy starajcie się o większe dary: a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą”. (1 Kor 12,27-31)

Potrzebujemy siebie nawzajem, bo nikt nie ma wszystkich

darów (z)

GRUPA 3:„(...) dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich!” (Flp 2,2-4)

Wspólnota to miejsce służby – nie tylko

bierzemy, ale i dajemy, służymy

(z)

GRUPA 4:„A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój”. (Ef 4,1-3)„A my, którzy jesteśmy mocni [w wierze], powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas dogodne. Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne – dla jego dobra, dla zbudowania”. (Rz 15,1-2)

Wspólnota to miejsce

przebaczenia, jedności i miłości (z)

Czytamy fragment konstytucji Dei Verbum i odpowiadamy na

postawione pytania:

•Do czego zaprasza nas Bóg i dlaczego?

•O jaką wspólnotę chodzi w tekście?

„Spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości objawić siebie samego i ujawnić nam tajemnicę woli swojej, dzięki której przez Chrystusa, Słowo Wcielone, ludzie mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają się uczestnikami boskiej natury. Przez to zatem objawienie Bóg niewidzialny w nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół i obcuje z nimi, aby ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej”.

Człowiek jest istotą, która potrzebuje życia społecznego. Bóg zaprasza każdego z nas do wspólnoty z Sobą – Kościół jest wspólnotą realizującą to zaproszenie Boga.(z)

Zadanie domowe:Proszę się dowiedzieć, jakie wspólnoty działają w Twojej

parafii i czym się one zajmują.