Ibong Adarna

Aralin 8 Ang Bunga ng Pagpapakasakit

Yumao na si Don Juan sa Tabor na kabundukan nang maagang maabangan yaong ibong kanyang pakay.

Dumating ang punong kahoy nang wala pa yaong ibon,kaya’t sandaling nagnuynoy ng marapat gawin doon.

umalis

mabantayan

Napagisipan

Nugnit hindi natagalan sa ganitong paghihintayat kanya nang natanawan ang Adarna’y dumaratal.

Nagpuna pa ng dumapo ang Adarna’y tila hapo,kaya’t kanyang napagluhoibo’y galing sa malayo.

dumarating

napagwari

Pagkalapag ay naghusay ng kanyang buong katawan;ang pagkanta’y sinimulan,tinig ay pinag-iinam

Ginamit ang unang gayak sa prinsipe’y nakabihag,kung malasi’y sadyang perlas nagniningning sa liwanag.

masdan

Anyo, bihis

Nagbago ng kanyang bihisna lumalo pa ang dikit, katugon ng inaawitna malambing at matamis .

Natutukso nang matulog si Don Juang nanunubok;ang labaha ay dinukotat ang palad ay binusbos Hiniwa

Lamang ngumiti sa balat pinigaan na ng dayap,sa hapdi’y halos maiyak dugo’y bumukal sa sugat

Napawi ang pag-aantok dahil sa tinding kirot ;si Don Juan ay lumuhod, nagpasalamat sa Diyos.

Nawala

Pitong kanta’y pinagwakas nitong ibong sakdal dilag,pito rin ang naging sugat ni Don Juang nagpupuyat.

Ang ibon ay nagbawas na ugali pagtulog niya,ang prinsipeng nakakita ay umilag kapagdaka

Dumumi

Kaya hindi tinamaa’t naligtas sa kasawian, inantay nang mapahimlay ang Adarnang susunggaban.

Kung matulog ang Adarna ang pakpak ay nakabuka, dilat ang dalawang mata kaya’t gising ang kapara

dadakmain

Nang prinsipe’y matiyak tulog ng ibo’y panatag,dahan-dahan nang umakyat sa puno ng Piedras Platas

Agad niyang sinuggaban sa paa’y biglang tinangnanat ginapos nang matibay ng sintas na gintong lantay

Sa katuwaang tinamo halos di magkantuto;ang Adarna ay pinangko,dinala sa ermitanyo.

Magalak namang kinuha ang nahuli nang Adarna,hinimas pa nang masaya nang ipasok na sa hawla.

mataranta

binitbit ng braso

Saka anang ermitanyo:“iyang banga kunin mo, madali ka at sa iyo’y merong iuutos ako.

“ Punin mo ng tubig iya’t ang dalawangv bato’y busan,nang sa bato’y nagsilitaw ang dalawang iyong mahal.”

Si Don Juan ay sumalok ng tubig na iniutos,at sa batong nakapuntod dahan-dahang ibinuhos.

Si Don Pedro ay nagtindig at niyakap ang kapatid, sa pagkadaop ng dipdipkapwa sila napatangis

pagkadikit

napaluha

Isinunod ni Don Diego na nang muling maging taodi mawari itong mundokung ang dati o nabago.

Tuwa’y umapaw sa dibdibng tatlong magkakapatid,bawat isa ay may sambitng sa puso ay pag-ibig.

di malaman

Lalo na nga ang dalawangsa dalita’y natubos na,anuman ang ialalakay Don Juan ay kulang pa.

Wala silang mahagilap na salitang matitimyaso anumang maitumbaskay Don Juan mga hirap.

matatamis

Ang kanilang pagsasayadi na hangad matapos pangunit biglang naalalaang maysakit nilang ama.

Kaya agsd napatungo sa bahay ng ermitanyoupang ipagsulit ditoang ligaya nilang tatlo.

Ibalita

Sila nama’y hinainanng pagkain inilaan,biglang isang pagdiriwangsa tagumpay ni Don Juan.

Ang piging nang matapos naermitanyo ay kumuhaang lamang nasa botelyalunas na kataka-taka.

Mga sugat ni Don Jua’ymagiliw na pinihiran,gumaling at naghilumanwalang bakas bahagya man.

“Ngayon,” anang ermitanyo,“maghanda’t umuwi kayo,magkasundo kayong tatlo,wala sanang may maglilo

magtaksil

“At, don Juan, Kunin mo naiyang marikit na hawlaaka di datnang buhay paang iyong mahal na ama.”

Nang sila ay magpaalamay lumuhod si Don juan,hiniling na bendisyunanng ermitanyong marangal.

Maganda

Ermitanyo ay naakit sa gayong banal na nais,nagsaamang sa pag-ibigsa anak ay di nagkait.

-wakas-

nagbigay