SYSTEMY INFORMATYCZNE ZARZĄDZANIA TYPU ERP

• ERP (Enterprise Resource Planning) - planowanie zasobów przedsiębiorstwa Niektórzy analitycy preferują termin ERM (Enterprise Resource Management) -

zarządzanie zasobami przedsiębiorstwa. Inni traktują je jeszcze jako pojęcia odrębne i według nich ERM obejmuje księgowość, zarządzanie zasobami ludzkimi i gospodarkę materiałową.

• Pojawił się na początku lat 90. XX w.,• „Złote lata” dla systemów typu ERP przypadły na lata 1995–1997,• Celem systemów tego typu było łączenie wszystkich szczebli zarządzania

przedsiębiorstwem, całości procesów zaopatrzenia, produkcji i dystrybucji oraz gospodarowania wszystkimi istotnymi zasobami przedsiębiorstwa, poprzez usprawnienie przepływów informacji i szybkie reagowanie na szanse i zagrożenia.

http://osst.co.in/erp-services/

SYSTEMY INFORMATYCZNE ZARZĄDZANIA TYPU ERP

• W systemach tych zostały wprowadzone moduły realizujące wybrane funkcje kontrolingu (m.in. budżetowanie, planowanie płatności, sterowanie strumieniem środków płatniczych czy pomiary efektywności). Kontroling jest rozmaicie definiowany. W literaturze, w zależności od

celu i dziedziny rozważań, przyjmuje się sformułowania bardzo ogólne: Kontroling to metoda usprawniająca zarządzanie lub bardziej szczegółowe: Funkcja kontrolingu polega na opracowaniu koncepcji kompleksowych i strukturalnych zmian, prowadzących do wzrostu efektywności i optymalizacji produkcji oraz umożliwiających przedsiębiorstwu szybkie reagowanie na zmiany otoczenia i ich antycypację.

Wyodrębniamy kontroling strategiczny (jest związany z formułowaniem strategii przedsiębiorstwa) i operacyjny (obejmuje swoim zasięgiem obszar zarządzania operacyjnego).

SYSTEMY INFORMATYCZNE ZARZĄDZANIA TYPU ERP II

• Systemy ERP II (Exterprise Resource Planning) lub EERP (Extended ERP), EAS (Enterprise Application Suite), ERRP (Enterprise Resource and Relationship Processing) powstają przez wzbogacenie funkcji realizowanych w systemach ERP o nowe, których potrzeba wynika ze zmieniających się warunków prowadzenia działalności gospodarczej oraz możliwości, jakie stwarza rozwój technologii informatycznych.

• Podstawową cechą odróżniającą systemy ERP II od poprzedników jest to, że oprócz funkcjonalności umożliwiającej planowanie zasobów rzeczowych i finansowych przedsiębiorstwa, zawierają oprogramowanie pozwalające na zarządzanie kontaktami z klientem (CRM) oraz dokonywanie zaawansowanych analiz, prowadzenia kontrolingu, mają funkcjonalności zaawansowanego raportowania (podsystem wspomagania podejmowania decyzji, Business Intelligence). Cechą tych systemów jest także możliwość korzystania z nich poprzez sieć www.

• W roku 1999 przewidywano przekształcenie standardu ERP w standard e-commerce.

SYSTEMY INFORMATYCZNE HANDLU ELEKTRONICZNEGO

• Internet staje się fizycznym środowiskiem funkcjonowania przestrzeni wirtualnych organizacji.

• Powstają wirtualne rynki, domy aukcyjne i giełdy Giełdy internetowe (e-marketplace) umożliwiają partnerom handlowym „spotkania” w

jednym wirtualnym miejscu. Pozwala to obniżać koszty transakcji16 i docierać do nowych klientów.

Witryny aukcyjne to kanały dystrybucji towarów szczególnych, np. produktów nietrwałych, używanego sprzętu, materiałów przemysłowych lub zapasów nadmiernych. Tworzone są z myślą o dostawcach i odbiorcach.

Grupy branżowe to udostępnianie adresów i informacji o firmach działających w określonych branżach gospodarki.

Informacja katalogowa to możliwość świadczenia usług informowania o dowolnych produktach dla konkretnych branż.

Giełdy zleceń mają się stać wirtualnymi domami aukcyjnymi, w których dowolne podmioty będą oferować wszystkie możliwe usługi wszystkim możliwym zleceniodawcom.

• Do opisywania relacji w Internecie pomiędzy podmiotami (Customer-Consumer, Business, Government, Public), przyjęto stosowne oznaczenia typu relacji przez wskazanie jej stron, np.: B2C (Business-to-Consumer), C2B (Consumer-to-Business), B2B (Business-to-Business).

SYSTEMY INFORMATYCZNE OBSŁUGI RELACJI Z KLIENTAMI CRM

• Customer Relationship Management polega na selekcjonowaniu informacji o klientach w celu optymalizacji długoterminowych korzyści.

• Aby osiągnąć istotną poprawę obsługi relacji z klientami, twórcy pakietów zaoferowali wyspecjalizowane aplikacje, wykorzystujące zaawansowane technologie informatyczne. Pionierskie aplikacje tego typu pojawiły się w latach 80. XX w. w Stanach

Zjednoczonych; skupiały się na wspieraniu dwóch kluczowych dziedzin: sprzedaży oraz obsługi klienta. Podstawowe aplikacje z tego zakresu to CM, SFA, CSS.

CM (Contact Management) to połączenie prostej bazy danych o klientach i kalendarza do rejestrowania oraz analizy danych o klientach i kontaktach z nimi.

SFA (Sales Force Automation) zajmowały się wspomaganiem działów sprzedaży CSS (Customer Service Support) były wyspecjalizowane w obsłudze klienta.

• Do CRM zbliżona jest idea PRM (Partner Relationship Management), która wspiera obsługę pośrednich kanałów dystrybucji. PRM uzupełnia funkcjonalność CRM i daje wiedzę na temat działalności poszczególnych partnerów handlowych.

• Wyróżnia się CRM operacyjny, analityczny i komunikacyjny.

SYSTEMY INFORMATYCZNE OBSŁUGI RELACJI Z KLIENTAMI CRM

Typowe funkcje CRM to między innymi:

ewidencja i ciągła aktualizacja danych o kontaktach z klientami oraz gromadzenie wiedzy o ich potrzebach, motywacjach i zachowaniach,

gromadzenie wiedzy o konkurencji,

mierzenie kosztów w zakresie marketingu, sprzedaży i usług oraz zysków z po-szczególnych klientów,

korzystanie z wiedzy o kliencie do ciągłego polepszania wyników organizacji w procesie uczenia się na podstawie sukcesów i porażek,

planowanie, obsługa i analiza kampanii reklamowych oraz ofertowych

Ogólny model systemów typu CRM

Integracja działań marketingu, sprzedaży i usług dla osiągnięcia wspólnych celów,

Analiza skuteczności i efektywności instrumentów marketingu,

Operacyjna obsługa sprzedaży, wyrobów i usług, Analiza sprzedaży, Integracja kanałów dystrybucji, Analiza satysfakcji i lojalności klienta, Analiza profilu klienta.

• Proces zaopatrzenia, produkcji i sprzedaży, czyli przejścia produktu od surowca, poprzez fazę produkcji, do momentu dotarcia do konsumenta, da się opisać łańcuchem wartości (SCM - Supply Chain Management) Jako pierwszy tego pojęcia użył w latach 80. Porter. Łańcuch dostaw jest traktowany jako grupa współdziałających

organizacji powiązanych ze sobą siecią logistyczną, obejmującą dostawców, producentów, dystrybutorów i klientów.

Celem łańcucha dostaw jest dostarczenie właściwego produktu właściwemu klientowi we właściwej ilości i postaci we właściwe miejsce, o właściwym czasie, po właściwej cenie.

• Warunkiem podstawowym funkcjonowania organizacji w systemie SCM jest, by użytkowała ona system typu ERP przynajmniej w zakresie gospodarki zapasami i produkcji.

SYSTEMY INFORMATYCZNE OBSŁUGI ŁAŃCUCHÓW DOSTAW SCM

http://smbp.uwaterloo.ca/2013/11/impact-of-social-networking-in-the-supply-chain-management-process/

• Aby więź łańcucha dostaw była skuteczna, wymaga niezawodnych dostawców. Wsparciem dla przedsiębiorstw okazały się systemy obsługujące relacje z dostawcami SRM (Supplier Relationschip Management). SRM mają za zadanie udostępniać pełną, niezbędną wiedzę o dostawcach

(również niebezpośrednich) oraz porządkować ją umożliwiając podejmowanie rozmów z dostawcami.

W konsekwencji stosowania takich systemów możliwa jest automatyzacja i przyspieszenie procesów nawiązywania kontaktów.

SYSTEMY INFORMATYCZNE OBSŁUGI ŁAŃCUCHÓW DOSTAW SCM

Zakresy i zasięg zarządzania w łańcuchu dostaw

• Pojęcie workflow (przepływ pracy) oznacza obieg dokumentów pomiędzy pracownikami, którzy wykonują określone czynności,

• Jego funkcjonalność przejawia się w możliwości zarządzania wieloma procesami biznesowymi, m.in.: rozliczanie faktur, zarządzanie kosztami i strukturą zakupów, zlecanie zadań do realizacji, obsługa wniosków urlopowych czy porządkowanie korespondencji

• Systemy te zwiększają efektywność pracy zespołowej. Najczęściej wdrażane są w przedsiębiorstwach z branży produkcyjnej lub usługowej.

• Charakterystyczne dla tego typu jednostek procesy biznesowe wymagają ścisłej koordynacji i stałego monitorowania stanu realizacji zadań.

• Można wyróżnić podstawowe typy systemów ogólnie zaliczanych do systemów WF: wyspecjalizowane, uniwersalne, właściwe aplikacje WorkFlow i rozwinięte aplikacje WorkFlow.

SYSTEMY INFORMATYCZNE TYPU WF

http://www.dreamstime.com/stock-images-businessman-character-illustration-workflow-image34670354

• System realizacji produkcji - MES (Manufacturing Execution System), i system zaawansowanego planowania i harmonogramowania produkcji APS (Advanced Planning & Scheduling Tools) - obsługują warstwy planowania i sterowania wykonawczego procesu produkcji.

• MES wykorzystując technologie informatyczne, oprogramowanie, urządzenia elektroniczne i elementy automatyki, umożliwiają efektywne zbieranie informacji w czasie rzeczywistym wprost ze stanowisk produkcyjnych i ich transfer na obszar biznesowy. Najwięcej zastosowań odnotowuje się w przemyśle farmaceutycznym,

spożywczym, kosmetycznym, biotechnologicznym i pokrewnych. • APS służą do zarządzania poszczególnymi zleceniami produkcyjnymi i

zasobami przedsiębiorstwa produkcyjnego niezbędnymi do ich efektywnego zrealizowania w czasie rzeczywistym. Przy ich pomocy można generować m.in. realistyczne harmonogramy produkcji,

uwzględniające wszystkie potencjalne lub aktualne ograniczenia w obszarze produkcji.

SYSTEMY INFORMATYCZNE TYPU MES I APS

• Grupa systemów, wspierających w różnym stopniu procesy informacyjne i decyzyjne, określana jest jako aplikacje BI (Business Intelligence)

• Zadaniem tych systemów jest stworzenie optymalnej platformy informacyjnej, dającej nowe możliwości analizy danych

• Systemy te umożliwiają osobom zarządzającym przedsiębiorstwem podejmowanie szybkich i trafnych decyzji oraz ocenę stanu procesów

• Szczególną cechą tych aplikacji jest ich uniwersalność i wysokie zaawansowanie technologiczne.

• Aplikacje BI składają się zazwyczaj z czterech głównych segmentów: interaktywnego narzędzia zapytań, narzędzia raportującego, systemu informowania kierownictwa i zaawansowanego systemu wspomagania decyzji.

SYSTEMY INFORMATYCZNE TYPU BI

http://www.business2community.com/business-intelligence/business-intelligence-3-0-0972078

• Gospodarowanie wiedzą (Knowledge Management) będzie rozumiane praktycznie jako pozyskiwanie wiedzy, jej odpowiednie przetwarzanie, gromadzenie i udostępnianie do konkretnego działania.

• Istnieje wiele koncepcji, podejść i modeli systemów gospodarowania wiedzą Do najczęściej prezentowanych modeli należą: Probsta-Rauba-Romhardta, Nonaki-

Takeuchiego oraz Hedlunda. W koncepcji modelu Probsta, Rauba i Romhardta gospodarowania zasobami

intelektualnymi, wyróżniono sześć podstawowych podprocesów: W modelu Nonaki i Takeuchiego zakłada

się istnienie wiedzy w dwóch formach. W postaci ukrytej (tacit knowledge, wykorzystywana jest bezwiednie, podświadoma ) oraz i jawnej (explicite knowledge, dostępnej, sformalizowanej, skodyfikowanej, wiedza organizacji w formie dokumentów lub baz danych

SYSTEMY INFORMATYCZNE GOSPODAROWANIA WIEDZĄ

Kluczowe obszary w modelu gospodarowania wiedzą

• Systemy gospodarowania wiedzą wyewoluowały z różnych typów systemów. Najczęściej są to aplikacje WF, CRM, CMS, BI, SCM czy proste systemy operowania dokumentami.

• Przykłady grup aplikacji z zakresu KM: Wszelkie formy biuletynów elektronicznych (newsletter, słowniki, encyklopedie,

biblioteki publikacji itp.), Poczta elektroniczna , Grupy dyskusyjne (chat, forum itp.), Gromadzenie, udostępnianie i przepływ dokumentów (Work Flow). Duża grupa

aplikacji, od specjalistycznych systemów gospodarowania dokumentami do systemów umożliwiających operowanie w wyższym stopniu na treści dokumentów

Wyszukiwanie informacji: grupowanie, raporty, statystyki, alerty, analizy dyna-miki, mapy wiedzy, eksploracja wiedzy, hurtownie danych ,

Nauczanie na odległość (e-learning).

SYSTEMY INFORMATYCZNE GOSPODAROWANIA WIEDZĄ

http://zdrowyswiat.pl/poczta-email-na-nowym-poziomie

http://www.pediroda.nl/E-Learning_Medisch_Pedicure.html