Dashuria ndaj allahut. albanian (shqip)

D ashuria është njëra prej mirësive më të mëdha që Allahu u

dhuron njerëzve. Allahu i ka krijuar njerëzit ashtu që ata

të ndiejnë kënaqësi kur të tjerët i duan ata apo kur ata i

duan të tjerët. Burimi i vërtetë i dashurisë në zemrat e besimtarëve është

dashuria e tyre e thellë ndaj Allahut. Besimtarët e duan shumë Allahun

dhe, në çdo moment, përpiqen të fitojnë dashurinë dhe kënaqësinë e Tij.

Kushdo që e do Allahun i do krijimet e Tij, ndien dhembshuri dhe mëshirë

për ta. Ky libër bënë përpjekje që t’i përkujtoj njerëzit për rëndësinë e

ndjenjës së dashurisë ndaj Zotit tonë dhe rëndësinë e dashurisë së Allahut

ndaj krijimeve të Tij dhe besimtarëve, si edhe për të dëshmuar se

mungesa e dashurisë, e cila është shenjë e atyre të cilët e mohojnë

ekzistencën e Tij, është një gjëmë dhe ndëshkim i madh.

RRETH AUTORIT Adnan Oktar, i cili shkruan nën pseudonim Harun

Jahja, ka lindur në Ankara në vitin 1956. Që nga

viti 1980, autori ka botuar shumë libra mbi

çështjet lidhur me besimin, shkencën dhe

politikën. Ai është i njohur si autor i veprave të

rëndësishme të njohura për demaskimin e

mashtrimit të evolucionistëve, pretendimet e tyre

të pavlefshme, dhe lidhjeve të errëta në mes të

Darvinizmit dhe ideologjive të tilla të

përgjakshme si fashizmi dhe komunizmi.

Të gjitha veprat e autorit kanë një qëllim të vetëm, të përcjellin mesazhin

e Kur'anit, të inkurajojnë lexuesit të marrin në konsideratë besimin bazë

lidhur me çështje të tilla si ekzistenca e Zotit, unitetit dhe botën tjetër,

dhe për të ekspozuar e vënë në dukje themelet e sistemeve të dobëta

dhe të ideologjive çoroditëse jofetare. Më shumë se 300 veprat e tij, të

përkthyera në 72 gjuhë të ndryshme, gëzojnë dhe kanë një rrjet të gjerë

lexuesish në të gjithë botën.

Me vullnetin e Zotit, librat e Harun Jahja do të jetë një mjet përmes të

cilit njerëzit në shekullin njëzet e një do të arrijnë paqen, drejtësinë, dhe

lumturinë e premtuar në Kuran.

I njohur me emrin HARUN JAHJA, Adnan Oktar, u lindnë Ankara në vitin 1956. Pasi kreu studimet fillore dhe tëmesme në Ankara, ai studioi për arte në Universitetin MimarSinan në Stamboll dhe filozofi në universitetin e Stambollit.Që nga viti 1980, ai ka botuar mjaft libra në lidhje me çështjepolitike, shkencore, dhe fetare. Harun Jahja është njohur mirësi autor i veprave të rëndësishme, të cilat zbulojnë mashtrimin eevolucionistëve, pohimet e tyre të pavërteta dhe lidhjet e errëta

midis Darvinizmit dhe ideologjive gjakësore, të tilla si: fashizmidhe komunizmi.

Veprat e Harun Jahjasë, të përkthyera në 72 gjuhë të ndryshme,përbëjnë një koleksion prej mëse 55,000 faqesh me 50,000

ilustrime. Pseudonimi i tij është një ndërthurrje e emrave të Harunit(Aaron) dhe Jahja (John), në kujtim të dy Profetëve të nderuar, të cilëtluftuan kundër mohimit të besimit. Vula e Profetit në librat e tij ështënjë simbol i cili është i lidhur me përmbajtjen e tyre. Ky simbolparaqet Kur'anin (Shpalljen e Fundit) dhe Profetin Muhamed (paqjadhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të), Profetin e fundit. Nën dritën eudhëzimit të Kur'anit dhe Sunnetit (traditës dhe mësimeve të Profetit),autori i ve vetes si qëllim të hedhë poshtë çdo ngrehinë të ideologjiveqë mohojnë fenë dhe të thotë "fjalën e fundit" në mënyrë që ta bëjë tëheshtë çdo kundërshtim ngritur kundër fesë. Ai e përdor vulën eProfetit të fundit (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të), i cili

arriti urtësinë më të lartë dhe përsosmërinë morale, si një shenjë tëqëllimit të tij për të ofruar fjalën e fundit.

Të gjitha veprat e Harun Jahja kanë një qëllim tëpërbashkët: të japin mesazhin e Kur'anit, të inkurajojnëlexuesit për të menduar mbi çështje që kanë të bëjnëme besimin, si për shembull, ekzistenca e Allahut dhenjëshmëria e Tij dhe besimi në Botën Tjetër dhenjëkohësisht të nxjerrë në pah rrënjët e kalbura tësistemeve antifetare dhe ideologjive të devijuara.

Harun Jahja gëzon një rang të gjerëlexuesish në shumë vende të botës, që nga

India në Amerikë, nga Anglia nëIndonezi, Poloni, e deri në Bosnjë,

Spanjë, Brazil, Malajzi, Itali, Francë, Bullgari, e deri në Rusi. Disa nga librat e tij mund tëgjenden në gjuhën Angleze, Frënge, Gjermane, Spanjolle, Italiane, Portugeze, Urdu, Arabe,Shqipe, Kineze, Dhivehi (folur në ishujt Mauritius) Ruse, Serbo-Croate (Boshnjake), Polake,Malaje, Turke, Uygur, Indoneziane, Bengali, Daneze dhe Suedeze.

Duke qënë mjaft të vlerësuara në të gjithë botën, këto vepra kanë shërbyer për shumënjerëz si mjet për të gjetur besimin në Zot dhe për të arritur një depërtim më të thellë nëbesimin e tyre. Mençuria dhe sinqeriteti që i karakterizon librat e tij, së bashku me një stil tëveçantë që është i lehtë për t'u kuptuar, ndikon drejtpërdrejt çdokënd që i lexon. Ata që istudiojnë me kujdes këta libra, nuk mund të mbrojnë më ateizmin apo ndonjë ideologji tjetërtë devijuar apo filozofi materialiste, sepse këta libra karakterizohen nga një ndikim i shpejtë,përfundime të qarta dhe janë të pakundërshtueshëm. Edhe nëse këta njerëz do të vazhdojnëtë këmbëngulin në të tyren, nuk do të jetë gjë tjetër veçse një këmbëngulje të kotë, sepse këtalibra përmbysin ideologji të tilla që nga themelet. Të gjitha lëvizjet bashkëkohore antifetaretashmë mbrohen ideologjikisht, falë librave të shkruar nga Harun Jahja.

Kjo është, pa dyshim, një rezultat i urtësisë dhe dritës së Kur'anit. Autori në mënyrëmodeste dëshiron të shërbejë si një mjet në kërkimin njerëzor të rrugës së drejtë të Allahut.Prej botimit të këtyre materialeve nuk kërkohet asnjë përfitim material.

Ata njerëz që inkurajojnë të tjerët për të lexuar këto libra, për të hapur mendjet dhezemrat e tyre dhe për t'i udhëzuar ata të bëhen robër të devotshëm të Allahut, kryejnë njëshërbim të paçmuar.

Njëkohësisht, do të ishte një humbje kohe dhe energjie për të reklamua libra të tjerë, tëcilët krijojnë çoroditje në mendjet e njerëzve, i shpien ata në kaos ideologjik dhe që nuk kanënjë ndikim të fortë dhe preçiz në largimin e dyshimit prej mendjeve të njerëzve, siç ështëvërtetuar nga përvoja e përparshme. Për librat që janë shkruar vetëm e vetëm për të nxjerrënë pah fuqinë letrare të shkrimtarit se sa qëllimin fisnik për t'i shpëtuar njerëzit nga mungesae besimit është e pamundur që të kenë një ndikim kaq të madh. Ata që e venë në dyshim këtëmund të shohin qartë se qëllimi i vetëm i librave të Harun Jahjasë është të mposhtëmosbesimin dhe, njëkohësisht, të përhapë vlerat morale të Kur'anit. Suksesi dhe ndikimi ikëtij shërbimi shfaqen qartë në bindjen e lexuesve.

Një gjë duhet të mbahet parasysh: Arsyeja kryesore për vazhdimin e mizorisë,konflikteve dhe telasheve të tjera që po përjetojnë shumica e njerëzve sot është mbizotërimiideologjik i mosbesimit. Kësaj mund t'i jepet fund vetëm me mposhtjen ideologjike të tij dhe,njëkohësisht, duke transmetuar mrekullitë e krijimit dhe moralin e Kur'anit, në mënyrë qënjerëzit të jetojnë sipas tij. Duke patur parasysh gjendjen e botës sot, që po precipiton në njëspirale dhune, korrupsioni dhe lufte, është e qartë se ky shërbim duhet të jepet shpejt dhe nmënyrë të suksesshme, përndryshe, do të jetë tepër vonë.

Në këtë drejtim, librat e Harun Jahjasë marrin një rol udhëheqës. Me lejen e Allahut, këtolibra do të jenë një mjet, nëpërmjet të cilit njerëzit në shekullin e XXI do të gjejnë paqen,drejtësinë, dhe lumturinë e premtuar në Kur'an.

PËR LEXUESIN

Arsyeja pse një kapitull i veçantë i është kushtuar teorisë sëevolucionit është se kjo teori përmban bazat e të gjitha filozofive an-ti-shpirtërore (fetare). Pasi që Darvinizmi kundërshton faktin e krijimit,

dhe me këtë, ekzistencën e Zotit, në këto 150 vitet e fundit ka bërë qëshumë njerëz ta braktisin besimin e tyre apo të bien në dyshim. Kështu që,të treguarit se kjo teori është një mashtrim është një detyrë e rëndësishme,e cila është ngushtë e lidhur me religjionin. Është e domosdoshme që kyshërbim i rëndësishëm t’i ofrohet secilit. Disa nga lexuesit tanë mund të

kenë shansin që të lexojnë vetëm një nga librat tonë. Kështu që, ne mendo-jmë se është me vend që një kapitull t’ia kushtojmë kësaj teme.

Të gjitha librat e autorit shpjegojnë në dritën e vargjeve Kur’anore çështje qëkanë të bëjnë me besimin dhe njerëzit ftohen që të mësojnë fjalët e Allahut dhe të

jetojnë sipas tyre. Të gjitha temat që kanë të bëjnë me vargjet e Allahut janë tësqaruara në atë mënyrë sa që nuk lënë hapësirë për dyshim apo pyetje në mendjen elexuesit. Stili i qartë dhe i rrjedhshëm bëjnë që lexuesi i çdo moshe dhe nga cilido

grup shoqëror t’i kuptoj ato me lehtësi. Ky tregim efektiv dhe i qartë bën të mundurqë ato të lexohen shumë shpejt. Edhe ata të cilët ashpërsisht kundërshtojnë natyrën sh-

pirtërore janë të influencuar nga faktet që këto libra dokumentojnë dhe nuk mund tëhedhin poshtë vërtetësinë e përmbajtjes së tyre.

Ky dhe të gjithë librat e tjerë të autorit mund të lexohen në mënyrë individuale, apo tëdiskutohen në grup. Lexuesit e etshëm që të marrin sa më shumë nga librat e shikojnë

të dobishëm diskutimin duke ia treguar njëri tjetrit mendimet dhe përvojat. Përveq kësaj, është në shërbim të madh të religjionit që të kontribohet në prezentimin

dhe leximin e këtyre librave, të cilat janë të shkruara vetëm për kënaqësin e Allahut. Tëgjithë librat e autorit janë jashtëzakonisht bindës. Për këtë arsye, ata të cilët dëshirojnët’ju komunikojnë fenë njerëzve të tjerë, njëra nga metodat më efektive është inkurajimi

i tyre që të lexojnë këta libra.Shpresojmë se lexuesi do të shikojë pasqyrën e librave të tjerë në fund të këtij libri dhe

të vlerësoj materialin e pasur në çështjet e lidhura me besimin, të cilat janë të do-bishme dhe kënaqësi për t’u lexuar.

Në këta libra, nuk do të gjeni, sikurse në disa libra tjerë, pikëpamje personale të autorit,sqarime të bazuara në burime të dyshimta, stile të zhveshura nga respekti dhe nderimi iduhur i temave të shenjta, e as rrëfrime të pashpresa, dyshim-nxitëse dhe pesimiste që

krijojnë dyshime në mendje dhe devijime në zemër.

www.harunyahya.com/albanian

www.harunyahya.tv

PËRMBAJTJA

PARATHËNIE...8

DASHURIA NDAJ ALLAHUT...16

FRIKA, RESPEKTI DHE DASHURIA NDAJ

ALLAHUT DUHET TË QËNDROJNË

SË BASHKU...58

ATA TË CILËT E DUAN ALLAHUN I DUAN

PROFETËT DHE BESIMTARËT...66

PROFETI YNË (SAVS) KËSHILLOI DASHURINË E

NDËRSJELLË...82

TË DUASH PËR HIR TË ALLAHUT...88

TË KUPTUARIT KUR’ANOR TË DASHURISË...116

PËRFUNDIM...140

MASHTRIMI I EVOLUCIONIT...144

8

9

ashuria është njëra prej

mirësive më të mëdha që

Allahu u dhuron njerëzve. Gjatë

gjithë jetës së tyre, çdonjëri

dëshiron të jetë me ata të cilët i do, tek

të cilët mbështetet dhe që janë të afërt.

Shumë prej mirësive të Allahut dhe

kuptimet e tyre të vërteta mund të gjinden vetëm në një mjedis

ku ekzistojnë dashuria dhe miqësia e vërtetë. Për shembull, një

person i cili kënaqet me një pamje madhështore dëshiron t’i ndajë

ndjenjat e tij të frikë-respektit dhe lumturisë me dikë që ai e do. Po

ashtu, festa më madhështore apo shtëpia e mobiluar më së bukuri

mund të mos duken tërheqëse nëse jeni vetëm. Allahu i ka krijuar

njerëzit ashtu që ata të ndiejnë kënaqësi kur të tjerët i duan ata apo

kur ata i duan të tjerët dhe janë të kënaqur me miqësi dhe afërsi. Të

jesh me ata të cilët jetojnë sipas parimeve morale të Kur’anit dhe të

kesh miqësi që përmbushin qenien dhe t’i duash ata është, për

secilin besimtar, shumë më e kënaqshme se shumë mirësi tjera.

Kjo është arsyeja pse Parajsa, të cilën Allahu ua

premton atyre robërve besnik të cilët Ai i do dhe me të

cilët është i kënaqur, është një vend jashtëzakonisht

i bukur ku dashuria, miqësia dhe afërsia e

vërtetë jetohen me gëzim të madh. Në

Kur’an, Allahu na njofton se si

do të jetojnë besimtarët në Parajsë: Ajo do të jetë një jetë e gëzimit,

miqësisë, dashurisë së përhershme, bisedave të qeta, fjalëve të

bukura dhe paqes së plotë. Banorët e saj nuk do të hasin në asnjë

pengesë për dashurinë dhe miqësinë që njohën në Tokë. Për

shembull, një ajet në Kur’an shpall se e gjithë ligësia dhe urrejtja do

të shkulen nga zemrat e atyre të cilët do të hyjnë në Parajsë (Surja

A’raf: 43). Me fjalë tjera, çfarëdo që ndalon dashurinë dhe miqësinë

(si xhelozia, armiqësia, rivaliteti, zemërimi, inati apo fyerja) nuk do

të gjinden në Parajsë.

Njëra prej tipareve dalluese më të rëndësishme të Muslimanëve

që jetojnë në Parajsë do të jetë aftësia e tyre për të dashur, mu ashtu

siç bënë në Tokë, të gjithë profetët, ata besimtarë të devotshëm të

cilët luftojnë në rrugën e Allahut dhe të gjithë Muslimanët të cilët

jetuan në të kaluarën.

1010

DASHURIA NDAJ ALLAHUT

Gjithë besimtarët ndiejnë afërsi ndaj besimtarëve tjerë të

devotshëm të cilët bëjnë përpjekje për ta kënaqur vetëm Allahun dhe

kështu i zgjedhin ata që të jenë shokë të tyre të afërt dhe mbrojtës të

tyre. Nën çfarëdo rrethana dhe në mënyrë të pakushtëzuar, ata

nxjerrin kënaqësi të madhe prej qenies në shoqërinë e Muslimanëve

tjerë. Kjo dashuri e madhe buron prej frikës dhe respektit ndaj

Allahut dhe si shpërblim për afërsinë e tyre të brendshme me Zotin

tonë, ata do të shpërblehen me Parajsën, banesën më të bukur të

dashurisë dhe sinqeritetit.

Burimi i vërtetë i dashurisë në zemrat e besimtarëve është

dashuria e tyre e thellë ndaj Allahut. Besimtarët e duan Allahun së

tepërmi dhe, në çdo moment, bëjnë përpjekje të fitojnë dashurinë

dhe kënaqësinë e Tij.

Allahu ka krijuar gjithçka nga asgjëja. Përderisa një

Harun Jahja (Adnan Oktar)

1111

person ende ishte në gjendje të “mosqenies”, Allahu

i dhuroi atij apo asaj jetën si mirësi. Zoti ynë, i

Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti dhe zotëruesi i mëshirës së

pafund, ka siguruar çdo gjë për robërit e Tij: shumëllojshmëri

ushqimesh, fruta dhe lule; krijesa dhe peizazhe të bukura të cilat

zgjojnë kënaqësinë tonë dhe çdo gjë tjetër, prej Diellit tek uji, prej

ajrit që marrim deri tek vitaminat që na nevojiten. Ai i krijoi të

gjitha këto në formë të përkryer në botën tonë, e cila udhëton me

mija kilometra në orë në hapësirën e jashtme dhe e mban atë në

siguri absolute. Besimtarët të cilët mendojnë për mirësitë që u

janë dhuruar atyre, të cilët janë të vetëdijshëm se Ai mund të bëj

çdo gjë dhe është i vetmi Sundues i gjithësisë, Krijuesi i

çdo gjëje në formën më të mirë të mundshme, do të

ndjejnë që dashuria e tyre për Allahun po bëhet

më e fuqishme. Ata të cilët e duan

1212

1313

dhe ia kanë frikën Allahut dhe ndiejnë frikë-respekt ndaj

Tij, me besnikëri do t’i respektojnë kufijtë të cilët Ai i ka

vendosur për njerëzimin, tregojnë ndjeshmëri të madhe kur

zbatojnë urdhrat e Tij dhe bëjnë gjithçka është e mundshme për

të fituar kënaqësinë, dashurinë, mëshirën dhe Parajsën e Tij.

Secili besimtar i cili e do dhe e respekton Allahun dhe i cili

përpiqet që Ai të jetë i kënaqur me të, e pasuron botën me mirësi.

Kushdo që e do Allahun po ashtu i do krijimet e Tij, ndjen

dhembshuri dhe mëshirë për to dhe ka dëshirë t’i mbrojë ato

duke sjellë më shumë mirësi dhe bukuri në botë. Të dërguarit e

Allahut, njerëzit më të mrekullueshëm dhe më të moralshëm në

botë, gjithnjë i thërrisnin popujt e tyre drejt dashurisë dhe

afërsisë ndaj njëri tjetrit dhe ndaj Allahut.

Allahu jep lajmin e mirë për këta njerëz si vijon:

Kështu i gëzon Allahu robërit e Vet, që kanë besuar dhe që

kanë bërë vepra të mira. Thuaju: “Për këtë nuk kërkoj kurrfarë

shpërblimi tjetër prej jush, përveç respektit (për mua) për hir të

farefisnisë (që kemi).” Atij që bën vepër të mirë, Ne do t’ia shto-

jmë shpërblimin. Allahu, me të vërtetë, është Falës dhe

Mirënjohës. (Surja Shura: 23)

Ca njerëz, të cilët nuk janë të vetëdijshëm për parimet morale të

Kur’anit dhe të cilët, si pasojë, nuk mund ta njohin dhe vlerësojnë

Allahun ashtu siç duhet, janë të privuar nga dashuria dhe miqësia

dhe jetojnë një jetë që karakterizohet me dhimbje dhe ndëshkim.

Madje edhe ata nga mesi i tyre të cilët në dukje kanë jetët më të

suksesshme nuk mund ta gjejnë lumturinë dhe paqen e vërtetë. Ata

të cilët bëjnë një jetë të vetmuar në të cilën nuk ka vend për dashuri

dhe miqësi dhe të cilët nuk jetojnë sipas Kur’anit, nuk gjejnë asnjë

moment që është vërtetë i mirë dhe i kënaqshëm. Një gjendje e tillë

është ndëshkim për ata të cilët karakterizohen me vrazhdësi

shpirtërore dhe të kësaj bote ndaj të tjerëve dhe me mungesë besimi.

Ata kurrë nuk do të duan vërtetë dhe nuk do të duhen. Dashuria e

1414



1515

përjetuar nga këta njerëz (që i shoqërojnë shokë Allahut) nuk është

dashuri e vërtetë dhe ajo atyre do t’ju sjellë vetëm pesimizëm,

dëshpërim dhe dhimbje.

Siç na bën me dije Allahu, vetmia dhe mungesa e miqësisë janë

të veçanta për Ferrin:

Sepse ai, me të vërtetë, nuk ka besuar në Allahun e

Madhërishëm dhe nuk është kujdesur për të ushqyer të varfrit

e shkretë. Prandaj, ai sot këtu s’ka mik të afërt. (Surja Hakka:

33-35)

Ky libër është një përpjekje për t’i përkujtuar besimtarët për

rëndësinë e ndjenjës së dashurisë ndaj Zotit tonë, i Cili posedon

mëshirë të pafund dhe për rëndësinë që ka dashuria e Allahut ndaj

krijimeve të Tij dhe besimtarëve, si edhe për të treguar se mungesa e

dashurisë, e cila është shenjë e atyre të cilët e mohojnë ekzistencën e

Tij, është një gjëmë dhe ndëshkim i madh. Besimtarët duhet ta bëjnë

më të mirën për t’iu shmangur kësaj gjendje duke jetuar një jetë plot

me dashuri me shpresën e arritjes së Parajsës dhe të lidhjes me

dashuri dhe besnikëri me Zotin tonë, Mikun dhe Mbrojtësin e

vërtetë të njerëzimit dhe të besimtarëve.

16161616

jerëzit prej natyre kanë

dëshirë t’ua shprehin lumturinë

e tyre atyre të cilët u shfaqin sado

pak mirësjellje dhe dashamirësi. Për

shembull, njeriu do të ishte shumë i

lumtur nëse një person e mirëpret atë në

shtëpinë e vet dhe i ofron atë që ai

dëshiron, në veçanti nëse mikpritësi është një person i ndjeshëm

që ofron gjithçka nevojitet pa u kërkuar kjo prej tij. Gjithashtu, një

njeri i cili vuan prej një sëmundje të rëndë dhe i cili rimerr veten në

sajë të trajtimit të mjekut nuk do të dijë se si t’i falënderohet atij

ashtu si duhet. E njëjta vlen për këmbësorin i cili shpëtohet nga një

i huaj prej një makine që i afrohet, sepse ai do të bëjë gjithë ç’është

e mundshme për të shprehur mirënjohjen e tij.

Dikush që është i sëmurë dhe i varur prej të tjerëve

vazhdimisht do ta falënderoj personin që kujdeset për të, i cili

siguron që të përmbushen nevojat e tij. Në shenjë

mirënjohjeje për këtë shërbim, ai do ta shpreh

dashurinë dhe mirënjohjen e tij duke e trajtuar atë

me respekt shumë të madh. Çdo njeri i do ata

të cilët janë të mirë ndaj tij dhe do të

përpiqet të sillet ndaj tyre në të

njëjtën mënyrë.

1717

Mirëpo, ka njerëz që harrojnë se vetëm Allahu mund t’i bëjë

njerëzit të lumtur, t’i trajtojë ata me respekt, t’iu ofrojë atyre furnizim

të mirë dhe mirësi, të krijojë pamje të këndshme për ta, t’iu dhurojë

atyre kontratë të re të jetës çdo mëngjes, t’i mbrojë ata prej gjitha

rreziqeve, t’i shërojë ata kur janë të sëmurë, t’ua lehtësojë atyre

dhimbjen dhe vuajtjen nëpërmjet barërave dhe se Ai zotëron gjithçka

që ekziston. Prandaj, pasi që të gjitha bekimet dhe mirësitë që

njerëzit përjetojnë vijnë vetëm prej Allahut, ata duhet t’ia drejtojnë

gjithë dashurinë e tyre, respektin, ndjenjën e obligimit, besnikërinë

dhe falënderimet Atij. Derisa i falënderojmë të tjerët

për ndihmën e tyre, kurrë s’duhet të harrojmë se

1818


Zoti ynë i ka frymëzuar ata të jenë të mëshirshëm dhe të na

ndihmojnë. Allahu na njofton se:

Njëmend, Allahut i takon sundimi i qiejve dhe i Tokës; Ai e jep

jetën dhe vdekjen. Përveç Allahut, ju nuk keni tjetër mbrojtës

apo përkrahës. (Surja Teube: 116)

Kur’ani rrëfen po ashtu për lutjen e Profetit Ibrahim (as), e cila

vë në pah mëshirën e Tij ndaj njerëzimit:

“Ai i Cili më ka krijuar dhe më udhëzon (në rrugë të drejtë), i

Cili më ushqen dhe më jep të pi, i Cili, kur sëmurem, më

shëron, i Cili do të bëjë që të vdes e pastaj do të më ringjallë.”

(Surja Shu‘ara’: 78-82)


1919

Allahu është burimi i bukurisë

së secilit njeri

Allahu i dhuroi jetë çdo njeriu nga asgjëja dhe krijoi botën në

formën më të bukur dhe më të dobishme. Për shembull, njerëzit

mund të marrin frymë me lehtësi, sepse, prej mëshirës së Tij, Ai

krijoi përmasat e sakta të gazrave atmosferike që nevojiten që njeriu

të marr frymë. Ne të gjithë e dimë se është shumë vështirë të marrësh

frymë në një ambient të mbyllur dhe se me zvogëlimin e sasisë së

ajrit që është në dispozicion, dhimbja që si pasojë ndien një person

2020


21212121

2222

rritet. Mund të kishim lindur në një botë ku frymëmarrja të

ishte e vështirë. Megjithatë, për shkak të vullnetit dhe

mëshirës së Allahut, nuk ndodhi kështu. Në fakt, ajri në

planetin tonë na qetëson dhe na kënaq.

Allahu e ka mbushur këtë botë me shumëllojshmëri të

pafund të perimeve, frutave, drithërave dhe bimëve. Po të

donte Ai, Ai mund të kishte krijuar vetëm një lloj ushqimi të

pashijshëm dhe ta bënte atë jetik për mbijetesën tonë, ashtu që

do të ishim të detyruar që të vazhdonim ta prodhonim dhe

konsumonim atë. Mirëpo, si pjesë e mëshirës dhe dashurisë së

2222


2323

pafund të Tij, Allahu krijoi një shumëllojshmëri të madhe frutash

dhe perimesh me shije të ndryshme. Allahu i ka krijuar njerëzit në

atë mënyrë që atyre u duhet të hanë për të mbijetuar dhe për arsye

të mëshirës së Tij, e ka bërë ngrënien një përvojë të këndshme.

Veç kësaj, të gjitha kafshët kanë një bukuri të fshehtë. Kafshët e

tilla të zbutura si kuajt, devetë dhe qenët janë të afta t’i ndihmojnë

njerëzit, përderisa kafshët tjera të lidhura për shtëpi si shpezët dhe

macet kanë veçori që i bëjnë ato të dashura. Për shembull, Ai u ka

dhënë papagajve aftësinë të imitojnë të folurit

njerëzor dhe i ka mbuluar ata me pendla

2424


estetikisht tërheqëse me ngjyrë të kaltër, të verdhë, të gjelbër dhe

tone tjera të ndryshme dhe i bëri ata të aftë t’i përgjigjen dashurisë së

njeriut. Me fjalë të tjera, Allahu krijoi këtë krijesë të vogël si burim

dashurie dhe argëtimi për njerëzit.

Nga ajri që ne thithim deri tek shiu që bie, prej

produkteve që rriten mbi tokë dhe nën të, prej kafshëve

që na pëlqejnë e deri tek uji, gurthemeli i jetesës sonë,

gjithçka në natyrë na arrin ne pa bërë ne asnjë

përpjekje. Që njerëzit të jetojnë dhe të vazhdojnë të


2525

jetojnë, ndodh funksionimi më i hollë i mekanizmave dhe raportet

më të ndjeshme mbahen në jetë pandërprerë në mbarë gjithësinë.

Krijesat jonjerëzore janë të pavetëdijshme për karakteristikat e

tyre të veçanta. Një lepur jeton pa qenë i vetëdijshëm se sa i dashur

është ai; një flutur nuk ka vetëdije për simetrinë, ndërtimin dhe

organizimin e krahëve të saj dhe një pallua, shembulli më i

jashtëzakonshëm për sa i përket ngjyrës, dizajnit dhe simetrisë, është

i pavetëdijshëm se pse është krijuar dhe nuk mund t’i kuptoj gjërat

e bukura. Në fakt, dizajni dhe ngjyrat e bishtit, një prej pamjeve më

të bukura në botë, mjafton për t’i përkujtuar njerëzit që ta

falënderojnë Allahun dhe është vetëm njëra prej mirësive që

dëshmon fuqinë dhe aftësinë e Tij për të krijuar.

Allahu na paraqet gjithë këto krijesa të bukura si bekim për

njerëzimin. Kështu njerëzit të cilët shohin estetikën, simetrinë dhe

ngjyrat e këtyre kafshëve duhet ta pranojnë fuqinë e Allahut dhe ta

falënderojnë Atë, Krijuesin e gjithë këtyre bukurive.

Krijimet e Allahut nuk mund të numërohen. Për shembull,

ekziston një bukuri estetike e pashembullt në çdo trëndafil. Petalet e

tij kanë një simetri absolute dhe janë të vendosura me kujdes të

veçantë. Sipërfaqja e çdo petali i ngjason një materiali shumë të

shtrenjtë të butë pothuajse si kadifeja. Përkundër asaj se mbillet dhe

kultivohet në dhe të zi me baltë, ngjyrat e tij plot gjallëri kurrë nuk

ndoten as nuk ndryshojnë. Në anën tjetër, njerëzit që përdorin

teknologjinë më të përparuar që ekziston ende nuk mund të

riprodhojnë karakteristikat e veçanta të aromës së tij. Madje edhe

parfumi më i shtrenjtë me kalimin e

kohës bëhet i padurueshëm; e

megjithatë, secili trëndafil

vazhdimisht liron të njëjtën aromë të

mrekullueshme dhe të freskët.

Prapëseprapë, ai është plotësisht i

2626



2727

pavetëdijshëm për tiparet e tij të mrekullueshme dhe asnjë bimë apo

krijesë tjetër nuk u krijua për t’i shijuar kënaqësitë e tij. Por, Allahu i

ka lejuar njerëzit që secilin trëndafil ta shijojnë si një mirësi.

Çdo gjë e bukur është një bekim prej Zotit tonë dhe pasqyrim i

bukurisë së Tij të pafund. Për këtë arsye, secili njeri që mendon dhe

posedon vetëdije duhet ta falënderoj Allahun me mirënjohje dhe

dashuri të madhe, sepse Ai është zotëruesi i gjithë kësaj bukurie.

Allahu na bën me dije se të gjitha krijimet e Tij përmbajnë shumë

prova për të cilat njerëzit duhet të mendojnë:

Ai ka krijuar në Tokë për ju çdo gjë me ngjyra dhe cilësi të

ndryshme. Natyrisht që në këto ka shenja për njerëzit që ua

vënë veshin. (Surja Nahl: 13)

2828


Ne kemi përmendur vetëm ca prej mirësive që Ai u ka dhuruar

njerëzve. Mirëpo, të reflektuarit vetëm për njërin prej këtyre

shembujve mjafton për të kuptuar mëshirën e Allahut për gjithë

njerëzit. Ata njerëz të cilët, me dëshirën e Allahut, kanë një shkallë të

të kuptuarit dhe si pasojë mund të sjellin vendime, do të duhej ta

përdornin këtë aftësi për ta kuptuar dhe për ta dashur Allahun ashtu

siç e meriton. Ata të cilët e pranojnë këtë sistem

madhështor të krijimit, duke e përdorur

vetëdijen e tyre, do të kuptojnë se në

këtë botë ka shumë arsye për ta

shtuar dashurinë e tyre për

Allahun.


2929

Shumë ajete Kur’anore u bëjnë thirrje njerëzve që të arsyetojnë

për shumë prej mirësive që u janë dhuruar atyre dhe për t’i

përkujtuar ata për disa prej këtyre mirësive:

Ai e ka krijuar njeriun prej një pike fare, por ja që ky bëhet

kundërshtar i hapët! Kafshët Ai i ka krijuar për ju. Nëpërmjet

tyre ju siguroni rroba të ngrohta dhe dobi të tjera. Prej tyre ju

ushqeheni dhe shikoni pamje të bukura, kur i ktheni nga kul-

lota dhe, kur i nxirrni në kullotë. Ato mbajnë barrët tuaja deri

në vende të largëta, tek të cilat ju do të arrinit me mundim të

madh; me të vërtetë, Zoti juaj është i Butë dhe Mëshirëplotë. (Ai

ka krijuar) edhe kuajt, mushkat dhe gomarët, që ju t’i shaloni

dhe t’i mbani për bukuri. Ai krijon edhe gjëra që ju nuk i dini.

Allahut i takon që t’ju tregojë rrugën e drejtë, kur ka prej tyre

edhe të shtrembra; sikur të donte Allahu, do t’i udhëzonte të

3030



3131

gjithë. Është Ai që zbret nga qielli shi, i cili ju siguron ujë për

të pirë dhe bën që të rriten bimët, që shërbejnë si ushqim për

kafshët. Nëpërmjet tij (ujit) rriten të lashtat, ullinjtë, palmat,

rrushi dhe fruta të llojllojshme. Këtu ka vërtet tregues (të fuqisë

hyjnore) për njerëzit, që kuptojnë. Ai ka bërë që ju ta shfrytë-

zoni natën dhe ditën, Diellin dhe Hënën. Edhe yjet janë vënë në

shërbimin tuaj me urdhrin e Tij. Njëmend, në këto ka shenja

për njerëzit që mendojnë. Ai ka krijuar në Tokë për ju çdo gjë

me ngjyra dhe cilësi të ndryshme. Natyrisht që në këto ka shen-

ja për njerëzit që ua vënë veshin. Është Ai që ju ka vënë në shër-

bim detin, që ju të hani prej tij mish të freskët dhe të nxirrni nga

ai stolitë që mbani. Ti sheh se si anijet e çajnë atë, që ju të

kërkoni mirësitë e Allahut dhe të jeni mirënjohës. Ai ka vendo-

sur male të palëvizshme në Tokë, që ajo të mos tundet bashkë

me ju, dhe ka krijuar lumenj e rrugë për të arritur aty ku syn-

oni. (Surja Nahl: 4-15)

Këto mirësi janë vetëm një shembull i mirësive që i janë dhuruar

njerëzimit, sepse në ajetin vijues, Allahu shpall: “Nëse do t’i

numëronit mirësitë e Allahut, nuk do të mund t’i llogarisnit ato.

Allahu është vërtet Falës dhe Mëshirëplotë.” (Surja Nahl: 18). Nëse

një person arsyeton bile për mirësitë që i përkujtohen në këto vargje,

kjo do të mjaftonte që ai ta kuptoj bujarinë, dhembshurinë dhe

mëshirën e pafund të Allahut. Allahu na ka dhuruar jetën, ka

siguruar furnizimin tonë, na ka bërë të lumtur dhe ka krijuar secilën

krijesë dhe ndodhi që ne na bën të lumtur. Kjo është arsyeja pse ne

duhet ta falënderojmë Atë vazhdimisht për këto mirësi dhe të

ndiejmë një dashuri të madhe për Të.

Allahu i ka krijuar të gjithë njerëzit nga asgjëja dhe u ka dhënë

jetë atyre.

Njerëzit do ta kuptojnë mirësinë e Allahut ndaj tyre, si edhe

mëshirën dhe dhembshurinë e amshueshme të Tij, kur arsyetojnë

për mënyrën se si janë krijuar, si kanë ardhur në jetë dhe kanë qenë

3131

32323232

3333

të mbrojtur me kujdes që nga momenti kur kanë lindur e deri në këtë

moment. Allahu u bën thirrje njerëzve të reflektojnë për krijimin e

tyre në vargun vijues:

A nuk e mban mend njeriu se Ne e

kemi krijuar atë, kur ende nuk

ishte asgjë?! (Surja Merjem: 67)

Allahu e vendos fetusin në

pozicionin më të mbrojtur, duke

ndaluar në këtë mënyrë që fëmija

që do të lind të jetë i gjymtuar apo

që të përjetoj dhimbje dhe vuajtje.

Gjithçka që i nevojitet foshnjës u

krijua miliarda vite më parë. Nga

ajri që ai merr deri tek

qumështi i nënës që

përmban çdo element

ushqyes që i nevojitet

atij, gjithçka është e

gatshme për të.

3434


Trupi i secilit njeri është i mbrojtur gjatë gjithë jetës së tij brenda

sistemit të përkryer që Allahu ka krijuar. Për shembull, zemra e

secilit njeri rrah pa pushim, edhe pse njeriu nuk bën asgjë për ta

siguruar këtë. Po t’i duhej atij të siguronte që zemra e tij të rrah çdo

sekondë të jetës së tij, jeta do t’i bëhej e padurueshme, sepse s’do të

ishte në gjendje për të fjetur, për të ngrënë apo për të bërë çfarëdo

qoftë tjetër pos të mendoj për rrahjet e zemrës së tij. Megjithatë,

Allahu ka urdhëruar zemrën e secilit njeri të rrah që nga momenti i

parë i jetës e deri në momentin e vdekjes. Si rezultat, Ai siguron që

zemra e secilit person të mos ndaloj së rrahuri, as edhe për një

sekondë.

Njeriu nuk ka kontrollin përfundimtar mbi trupin e tij apo saj,

përkundër pohimit të së kundërtës. Zoti ynë Lavdiplotë është i vetmi

kontrollues i secilës pjesë të trupit të njeriut. Njeriu nuk mund ta

kontrolloj dhe udhëheq në mënyrë të pavarur qarkullimin e gjakut

me shpejtësi të madhe, sasinë e gjakut që pompon zemra, kohën që i

nevojitet për t’u mpiksur dhe të gjitha sistemet e ndryshme (si atë të

frymëmarrjes, tretës, imun, nervor dhe kështu me radhë) që

ekzistojnë brenda trupit të tij.

Njeriu është i varur nga Allahu për gjithçka, siç shpall Allahu:

O njerëz! Ju jeni të varfër e nevojtarë për Allahun, kurse Allahu

s’ka nevojë për asgjë dhe është i Denjë për çdo lavd. (Surja

Fatir: 15)

Çdo mëngjes kur të zgjoheni, e vëreni se trupi juaj punon në

mënyrë të përkryer që ju të mund të jetoni. Merrni frymë me lehtësi

dhe shikoni një botë të pasur me ngjyra pa bërë as përpjekjen më të

vogël.

Do të dëgjoni zhurmat qartë, t’i ndieni të gjitha erërat me lehtësi

dhe të hani çfarëdo që dëshironi. Nuk duhet të përqendroheni dhe të

mendoni se ku shkojnë vitaminat që ju konsumoni me ushqimin


3535

3636


tuaj, për mënyrën se si funksionon sistemi juaj i imunitetit dhe se si

bashkëvepron me mikrobet dhe viruset, për mënyrën se si truri juaj

i prodhon pamjet e një pjese të orendive apo çfarëdo detali tjetër.

Pa asnjë mund, ju mund të kujtoni se çfarë keni bërë dje apo

shumë vite më parë dhe të ruani gjithë këtë informacion në kujtesën

tuaj. Çfarë është edhe më e rëndësishme, edhe pse trupi juaj

funksionon sipas baraspeshave të ndjeshme, ju do të gëzoni shëndet

të mirë, sepse Allahu vazhdimisht i kontrollon të gjitha sistemet

tuaja. Kjo është arsyeja pse njerëzit duhet të reflektojnë për sistemet

e përkryera dhe mirësitë e panumërta që Allahu u ka dhuruar atyre.

Siç na përkujton Allahu në Kur’an:

O njerëz. Çfarë ju ka mashtruar ju që të mos respektoni Zotin

tuaj Fisnik – Atë i Cili ju krijoi, ju formoj.... (Surja Infitar: 6-8)

Prandaj, nëse një njeri do t’i hidhte një vështrim trupit të tij, do

të mund të gjente shumë dëshmi që do ta shtynin atë të arrij një

dashuri të thellë dhe të madhe për Allahun. Veç kësaj, gjithësia

përmban shumë hollësi, secila prej të cilave përfaqëson mirësi të

panumërta që u janë dhuruar njerëzve. Të gjitha këto mirësi të

jashtëzakonshme janë krijuar dhe mbrohen nga miku ynë një dhe i

vetëm: Allahu.

Ata të cilët reflektojnë për këto hollësi e kuptojnë se janë

vazhdimisht të varur nga Allahu, i Cili i ka krijuar ata dhe ua ka bërë

të mundshme të jetojnë. Pa pëlqimin e Tij, ata s’do të mund madje as

të merrnin frymë. Kështu, ata mund të kuptojnë se Allahu është

miku më i afërt i tyre dhe mbrojtësi i tyre. Allahu na njofton për këtë

realitet në ajetin vijues:

Ndëshkimit të Tij nuk mund t’i shpëtoni as në Tokë e as në

qiell dhe, përveç Allahut, nuk keni as mbrojtës, as ndihmës.

(Surja Ankebut: 22)

3737

Gjithçka që ka krijuar Allahu është gjëja

më e bukur dhe më e dobishme

Gjithçka që ka krijuar Zoti ynë, zotëruesi i drejtësisë dhe

mëshirës së pafund, si edhe çdo vendim që Ai ka sjellë, është gjëja më

e dobishme dhe më e bukur për gjithë njerëzit. Madje edhe ndodhitë

në dukje të parëndësishme posedojnë mirësi, urtësi dhe bukuri të

madhe. Allahu na bën me dije për këtë realitet me këto ajete:

Mund ta urreni një gjë, ndërkohë që ajo është e mirë për ju e

mund ta doni një gjë, ndërkohë që ajo është e dëmshme për ju.

Allahu di, kurse ju nuk dini. (Surja Bekare: 216)

Ne i treguam atij rrugën e drejtë, që ai të jetë ose mirënjohës, ose

mosmirënjohës. (Surja Insan: 3)

Ata besimtarë të cilët e jetojnë jetën duke e ditur këtë të vërtetë

do të jenë të kënaqur me gjithçka që përjetojnë, çfarëdo që dëgjojnë,

dhe gjithmonë do t’i drejtohen Allahut për ta falënderuar Atë për çdo

gjë që Ai ka krijuar. Pra, ata e kujtojnë Allahun me dashuri dhe

lavdërim.


3939

Allahu dëshiron lehtësim

për njerëzit

Zoti ynë, zotëruesi i mëshirës dhe dhembshurisë

së pafund, u ka bërë thirrje njerëzve për të ndjekur

rrugën më të lehtë dhe më të bukur përmes librave

dhe të dërguarve të Tij. Parimet morale fetare në të

cilat na thërret Ai janë më të lehtat për t’u pasuar

dhe namazi i urdhëruar janë gjëra të arritshme për

aftësinë e secilit njeri. Ata të cilët nuk mund t’i

përmbushin obligimet e tyre fetare janë informuar

për shumë mënyra të lehta që mund t’i përdorin

për ta ndryshuar këtë gjendje dhe për ta fituar

kënaqësinë e Zotit tonë. Siç lexojmë në ajetet në

vazhdim:

Do të ta lehtësojmë ty rrugën e drejtë. (Surja

A‘la: 8)

Ai ju ka zgjedhur dhe nuk ju ka vënë asnjë bar-

rë në fenë tuaj, fenë e babait tuaj, Ibrahimit.

(Surja Haxhxh: 78)

Ne nuk ta kemi shpallur Kuranin ty (o

Muhamed), për të të munduar, por që të jetë

kujtesë për atë që ka frikë (nga Allahu). (Surja

Ta Ha: 2-3)

Në një ajet tjetër, Allahu thotë se Ai nuk

dëshiron t’i ngarkojë njerëzit me atë që ata nuk

mund ta bartin:

Allahu nuk e ngarkon askënd përtej fuqisë që

ka: në dobi të tij është e mira që bën, kurse në

4040


dëm të tij është e keqja që punon. Zoti ynë, mos

na ndëshko për atë që harrojmë ose veprojmë pa

qëllim! Zoti ynë, mos na ngarko barrë të rëndë,

ashtu si i ngarkove ata para nesh! Zoti ynë, mos

na ngarko me diçka që nuk mund ta bartim!

Na i shlyej gjynahet tona, na i fal ato dhe na

mëshiro! Ti je Zoti Ynë! Prandaj na jep fitore

kundër atyre që nuk besojnë!” (Surja

Bekare: 286)

Ky lehtësim është manifestim i mëshirës,

faljes dhe dhembshurisë së Tij. Allahu ka ngritur

një fe të lehtë për robërit e Tij dhe në fund të

kësaj prove kalimtare, Ai jap lajmin e mirë për

bukurinë e pashembullt dhe përsosmërinë e

paimagjinueshme përplot mirësi në jetën e

amshueshme të Parajsës:

Zoti i tyre u jep lajmin e mirë për mëshirën

dhe miratimin e Tij, si dhe për kopshtet ku

do të ketë kënaqësi të përhershme për ta dhe

ku do të qëndrojnë përgjithmonë. Me të

vërtetë, vetëm tek Allahu është shpërblimi i

madh. (Surja Teube: 21-22)

Allahu nuk ka nevojë për asgjë dhe është i

lirë nga çdo mungesë. Në anën tjetër, njerëzit

kanë nevojë të bëjnë ibadet, të falen dhe të

shfaqin moral të mirë. Madje edhe personi më i

vrazhdë, më i dhunshëm dhe më i pabesë në

botë nuk mund t’i shkaktojë asnjë dëm Allahut

në asnjë mënyrë, sepse Ai është zotëruesi dhe

sunduesi i vetëm i çdo gjëje që ekziston. E

megjithatë, Allahu thotë se Ai do t’i shpërblejë


4141

4242


4242


4343

ata të cilët shfaqin përsosmëri morale. Kjo është njëra prej shumë

shenjave të faljes dhe mëshirës së Allahut të Plotfuqishëm.

Shpalljet që përmbajnë librat e vërtetë të Allahut i nxorën

njerëzit nga errësira në dritë dhe dërgimi nga ana e Tij e profetëve

dhe të dërguarve për ta udhëzuar çdo njeri në rrugën e drejtë është

edhe një tjetër manifestim i mëshirës së Zotit tonë.

Allahu e ka bërë Kur’anin burim të dritës që i informon

njerëzit për rrugën e drejtë dhe atë të gabueshme dhe që shpall

gjithçka. Zoti ynë na ka treguar për të gjitha format e adhurimit,

besimit dhe sjelljes për të cilat ne do të mbajmë përgjegjësi në

Ahiret (Jetën e përtejme):

Ne u kemi zbritur atyre një Libër, të cilin e kemi shpjeguar

gjerësisht, që të jetë udhërrëfyes dhe mëshirë për njerëzit që

besojnë. (Surja A‘raf: 52)

Allahu shpall në Kur’an se asnjë prej germave të tij kurrë nuk

do të ndryshohet:

Ne e kemi shpallur Kuranin dhe, sigurisht, Ne do ta ruajmë

atë. (Surja Hixhr: 9)

Atij nuk mund t’i afrohet gënjeshtra nga asnjëra anë. Kjo

është shpallje prej një të Urti që meriton të gjitha lavdet.

(Surja Fussilet: 42)

Kur’ani do të jetë i mbrojtur

dhe do të mbetet i pandryshuar

deri në Ditën e Gjykimit. Në formën

e tij të përsosur dhe të plotë, ai është një

mirësi e mrekullueshme dhe lehtësi për

gjithë njerëzimin. Allahu ua bën me dije këto

fakte besimtarëve, si vijon:

Ne ta zbritëm ty Librin, si shpjegim për çdo

çështje, si udhërrëfyes, si mëshirë dhe si lajm

të mirë për myslimanët. (Surja Nahl: 89)

Për më tepër, gjatë historisë Allahu u

ka dërguar të dërguarit dhe profetët e Tij

gjithë popujve. Këta popuj të bekuar, të

cilët Allahu i ka zgjedhur, janë të

besueshëm, të devotshëm dhe të pajisur

me moral të mirë. Ata bënin përpjekje vetëm ta

arrinin kënaqësinë e Allahut, madje edhe me

çmimin e vdekjes dhe jetën e kalonin duke i thirrur

njerëzit në rrugën e drejtë. Veç kësaj, ata ishin shumë

të mëshirshëm, sepse gjithnjë mendonin për

besimtarët, i mbronin ata dhe ishin të

ndjeshëm dhe vet-flijues ndaj tyre.

Përzgjidhja e këtyre njerëzve të veçantë

me tipare kaq të përsosura dhe dërgimi i

tyre njerëzimit është edhe një tjetër

shembull i mirësisë së Tij ndaj

besimtarëve.

Shprehje e mëtejshme e mëshirës

dhe mbrojtjes së Tij është se Ai i ka

njoftuar njerëzit për çdo gjë dhe u ka dërguar

4444

librat e vërtetë, si edhe të dërguarit dhe profetët e besueshëm, për

t’i thirrur njerëzit në një rrugë të lehtë. Allahu ka siguruar

lehtësim për gjithë njerëzit gjatë gjithë historisë, është kujdesur

për ta në mënyrën më të mirë të mundshme dhe është betuar t’i

ruaj dhe mbrojë ata të cilët e pasojnë thirrjen e Tij. Dhe mbi të

gjitha, Ai u ka premtuar besimtarëve Parajsën me gjithë bukurinë

e saj. Allahu, i Gjithëmëshirshmi, është Mbrojtësi dhe Furnizuesi

për gjithë njerëzit si në këtë botë ashtu edhe në Jetën e përtejme

dhe posedues i mëshirës së pafund.

Allahu pranon pendimin dhe i fal ata të

cilët pendohen

Allahu, i Cili posedon falje të pafund, shpall se:

Sikur Allahu t’i dënonte njerëzit për shkak të mbrapshtive

të tyre, nuk do të linte asgjë të gjallë në Tokë. Por Ai i lë ata

deri në një afat të caktuar dhe, kur atyre u vjen afati,

ata nuk mund ta shtyjnë atë e as ta shpejtojnë,

qoftë edhe për një çast. (Surja Nahl: 61)

Madje edhe derisa jeni duke e lexuar këtë

libër, Allahu e ka caktuar një periudhë të veçantë për

ju dhe për të gjithë njerëzit tjerë. Kjo është një periudhë

më e dobishmja për besimtarët. Çdo njeri i cili i

frikësohet, respekton dhe i bindet Allahut dhe

pastaj i kthehet Atij me pendim për çdo

gjynah që ai ose ajo ka bërë do të jetë i

falur, me kusht që të jenë të sinqertë.

Dhembshuria e pafund e Allahut shpallet

në ajetin vijues:


4545

Sikur të mos ishin mirësia dhe mëshira e Allahut ndaj jush,

si dhe fakti se Ai është Pranues i pendimit e i Urtë (dënimi

i Tij do të shpejtonte)! (Surja Nur: 10)

Pasi që Allahu është Zotëruesi i mëshirës së pafund, ekziston

gjithmonë shpresa e faljes. Zoti ynë ofron mundësinë për shpëtim

për secilin njeri për aq kohë sa të jetë gjallë dhe për këtë fakt ka vënë

në dijeni çdo njeri. Përkundër gjithë të mirave dhe mëshirës së

Allahut, ata të cilët e harrojnë Atë apo jetojnë duke mos menduar për

mbështetjen e tyre në Allahun janë, në realitet, në një gjendje të

pakujdesisë absolute. Në paaftësi për ta pranuar në mënyrë të duhur

mëshirën e Allahut, dashurinë dhe mirësitë e kësaj jete, ata do të

ndëshkohen në Ahiret.

Allahu i mbron dhe i ndihmon ata të

cilët ndjekin rrugën e Tij

Ata të cilët i drejtohen Allahut me sinqeritet dhe

ndjekin rrugën e Tij do të ndiejnë mbrojtjen dhe praninë e

Tij. Allahu do ta hap rrugën për ata të cilët besojnë në

mënyrë të sinqertë tek Ai, i shmangen të ndaluarës dhe

merren me punë të lejueshme, duke u siguruar atyre

lehtësi në çfarëdo që bëjnë ata. Allahu na njofton

në shumë vargje se Ai do t’i ndihmojë, do t’i

mbrojë dhe do t’i ngritë ata në shkallë

të larta, sepse:

... Është detyra Jonë që t’i ndih-

mojmë besimtarët. (Surja

Rum: 47)

4646


4747

Njëri prej shembujve më të mirë të ndihmës dhe mbështetjes së

Allahut mund të shihet në jetën e Profetit Musa (as), i cili u largua

nga qyteti i tij, iu drejtua Allahut dhe bëri këtë lutje: “Zoti im,

çfarëdo dhuntie që të më japësh, unë jam nevojtar!” (Surja Kasas:

24). Allahu pranoi lutjen e tij, duke i mundësuar Profetit Musa (as)

të gjej një bashkësi njerëzish me të cilët mund të rrinte dhe në të cilët

mund të mbështetej.

Pas shpalljes së pejgamberllëkut të Profetit Musa (as), Allahu

caktoi vëllanë e tij, Profetin Harun (as), për ta mbështetur dhe

ndihmuar atë në misionin e tij tek Faraoni. Allahu i ndihmoi ata të

dy kur Faraoni dhe ushtritë e tij u vunë në ndjekje të tyre. Ai çau

detin, duke iu mundësuar kështu Profetit Musa (as) dhe Bijve të

Izraelit të bëhen të lirë ndërsa fundosi Faraonin dhe ushtrinë e tij.

Allahu na jap këtë informacion lidhur me këtë ngjarje:

Ne i dhamë dhuntinë Tonë Musait dhe Harunit dhe i shpëtuam

ata të dy dhe popullin e tyre nga mjerimi i madh. Ne i ndih-

muam dhe ata ngadhënjyen. (Surja Saffat: 114-116)

Allahu ndihmoi Profetin Nuh (as), duke e frymëzuar atë të

ndërtoj një anije për ta mbrojtur atë dhe pasuesit e tij nga

4848


përmbytja e afërt; shpëtoi Profetin Isa (as) nga vdekja e sigurt duke

e ngritur atë në praninë e Tij; dhe mbrojti Profetin Jusuf (as) duke e

liruar atë nga burgu i vezirit Egjiptian dhe duke e ngritur atë pastaj

në pozitë të lart dhe në pushtet. Zoti ynë vazhdimisht e ndihmoi

Profetin tonë (savs) duke ia lehtësuar barrën atij. Allahu na bën me

dije se Ai ishte kujdestari, mbrojtësi i Profetit tonë (savs) dhe burim

i ndihmës, e cila bëri që zemrat e besimtarëve të jenë në gjendje të

qetësisë dhe besimit të plotë:

Thuaju: “Kush është ai, që do t’ju ruajë nga Allahu, nëse Ai

dëshiron që t’ju godasë e keqja?! Kush mund ta pengojë Atë,

nëse Ai do që t’ju japë mëshirë?!” Ata nuk do të gjejnë as mbro-

jtës, as ndihmës tjetër, përveç Allahut. (Surja Ahzab: 17)

Shumë kohë më parë Ne u premtuam robërve Tanë të dërguar

se ata do të ndihmohen (prej Nesh) dhe se ushtritë tona do të

jenë me siguri fitimtare! (Surja Saffat: 171-173)

O besimtarë, nëse e ndihmoni Allahun, edhe Ai do t’ju ndih-

mojë dhe do t’ju bëjë të qëndroni fort në këmbët tuaja. (Surja

Muhammed: 7)


4949

Njerëzit mbështeten në Allahun në çdo moment, sepse nuk ka

ndihmues tjetër përveç Tij. Kurdo që përjetoni çfarëdo lloj

shqetësimi, Allahu është i Vetmi i Cili mund t’ju ofroj ndihmë. Nga

mëshira, Allahu krijoi shumë mirësi që njerëzit të mund t’i përdorin

ato kur hasin në vështirësi. Ndërsa njerëzit përfitojnë prej këtyre

mirësive, do të ishte gabim shumë i rëndë të pandehet se këto të mira

janë burim i fuqisë së pavarur. Duke pasur parasysh se Allahu i ka

krijuar gjithë këto mirësi, ato duhet të merren si shfaqje e mirësisë

dhe mëshirës së Tij mbi njerëzimin. Për shembull, nëse dikush shkon

për vizitë tek një mjek, vetëm Allahu mund ta shërojë atë. Dhe mjeku

mund ta shëroj një njeri vetëm me lejen e Tij. Në të njëjtën mënyrë,

nëse njeriu e angazhon një avokat si kujdestar të tij për të mbrojtur

atë që i takon me të drejtë, kujdestari i vërtetë i tij është Allahu. Një

avokat mund t’i mbrojë vetëm të drejtat e një personi apo të sigurojë

përfaqësim ligjor vetëm me vullnetin e Allahut. Në të vërtetë, Allahu

5050


çdo çështje e çon deri

në fund dhe kujdeset

për të mirat e një

personi në mënyrën më të

mirë të mundshme.

Për ata të cilët kërkojnë

ndihmën e Allahut dhe e

konsiderojnë Zotin tonë si

kujdestarin, mikun e vetëm dhe

ndihmësin e tyre të vërtetë, Allahu

garanton se ndihma e Tij do t’iu

vjen atyre nga shumë drejtimeve të

ndryshme. Ata të cilët janë të vetëdijshëm

për këto fakte kurrë s’do të kërkojnë këso

garanci prej njerëzve apo burimeve tjera, sepse ata

e dinë se e gjithë ndihma vjen prej Allahut dhe

kështu kërkojnë gjithçka prej Tij. Si rezultat i kësaj

ndihme hyjnore, ata e shohin Zotin tonë me dashuri të

thellë dhe respekt të jashtëzakonshëm. Allahu na

përkujton se Ai është kujdestari i vërtetë dhe burimi i

vetëm i ndihmës për secilin njeri në ajetin vijues:

Për çdo varg (Kurani) që Ne e shfuqizojmë apo që e bëjmë të

harrohet, Ne sjellim ndonjë tjetër më të mirë ose të ngjashëm

me të. A nuk e di ti se Allahu është i Fuqishëm për (të bërë) çdo

gjë?! A nuk e di ti se vetëm Allahut i përket sundimi i qiejve

dhe i Tokës? Përveç Allahut ju nuk keni tjetër mbrojtës e as

ndihmës. (Surja Bekare: 106-107)


5151

Allahu pranon lutjet

Asnjëri prej nesh nuk posedon kurrfarë fuqie të pavarur. Në çdo

moment të jetës sonë, ne varemi nga Allahu që të na ofrojë mëshirën

e Tij, që të na dhurojë prej mirësisë dhe bekimeve të Tij dhe që të na

mbrojë dhe të na garantojë sigurinë tonë. Zoti ynë, poseduesi i

mëshirës së pafund, i njofton njerëzit se Ai do t’iu përgjigjet lutjeve

dhe faljeve të tyre.

Kur robërit e Mi (besimtarë) të pyesin për Mua, (thuaju se) Unë

jam afër, i përgjigjem lutjeve të lutësit, kur ai më lutet Mua.

Prandaj, le t’i përgjigjen thirrjes Sime dhe le të më besojnë

Mua, për të qenë në rrugë të drejtë. (Surja Bekare: 186)

5252


Zoti juaj thotë: “Lutmuni Mua, se do t’ju përgjigjem! Me të

vërtetë, ata që tregohen mendjemëdhenj e nuk duan të Më ad-

hurojnë, do të hyjnë në Xhehenem të poshtëruar”! (Surja Gafir:

60)

Fakti se Allahu, i vetmi zotërues dhe pronar i çdo gjëje që

ekziston, qoftë shpirtërore apo kalimtare, i Cili dëgjon çdo lutje, di

çdo gjë që përshkon mendjen e njeriut dhe i përgjigjet secilës lutje

është një mirësi dhe mëshirë e madhe.

Kur lutemi, mund të kërkojmë gjithçka dëshirojmë, me kusht që

të pasojmë vullnetin e Allahut dhe t’i respektojmë kufijtë që Ai i ka

caktuar për njerëzimin. Kur’ani përmban shumë prej lutjeve të

profetëve dhe zbulon se si Ai u përgjigj në to:


5353

5454


5555

(Kujtoje) Ejubin, kur iu lut Zotit të vet: “Mua më ka

goditur fatkeqësia e Ti je më mëshiruesi i mëshiruesve!”

Ne iu përgjigjëm atij, ia larguam mjerimin që kishte dhe

ia kthyem familjen të dyfishuar në numër. (Këtë e bëmë)

nga mëshira Jonë dhe që të jetë përkujtesë për ata që Na

adhurojnë. (Surja Enbija: 83-84)

(Kujtoje) Zekerijan, kur iu lut Zotit të vet: “O Zoti im,

mos më lër vetëm (pa fëmijë), e Ti je trashëgimtari më i

mirë.” Ne iu përgjigjëm atij dhe i dhuruam Jahjain, duke

ia bërë gruan të aftë (për lindje). Me të vërtetë, ata nxi-

tonin për vepra të mira dhe Na luteshin, me shpresë e

frikë dhe ishin të përulur ndaj Nesh. (Surja Enbija: 89-

90)

Kur Nuhu Na thirri (në ndihmë), Ne iu përgjigjëm

bukur, e shpëtuam atë dhe familjen e tij prej katastrofës

së madhe, i lamë në jetë vetëm pasardhësit e tij (Surja

Saffat: 75-77)

Për më tepër, Ai pranon lutjet e çdo njeriu që është në

rrezik dhe që ka nevojë për të:

A ka më të mirë se Ai që i vjen në ndihmë nevojtarit të

këputur, kur i lutet Atij, që jua largon të keqen dhe ju

bën juve trashëgimtarë në tokë?! Vallë, a ka krahas

Allahut zot tjetër?! Sa pak që reflektoni! (Surja Neml: 62)

Një njeri i cili përjeton plotësimin e lutjeve të tij apo saj

përjeton një kënaqësi të madhe. Të jesh i vetëdijshëm se

Allahu është gjithnjë me ty, që vazhdimisht të sheh, dëgjon

dhe di gjithçka që ka të bëj me ty ngjall tek njeriu shpresën se

Allahu do t’i ndihmojë në çdo punë që ndërmarrin ata dhe do

të pranojë çdo kërkesë që bëjnë ata për aq kohë sa janë të

sinqertë. Kjo shton dashurinë, nënshtrimin dhe afërsinë e

besimtarit me Allahun.

5555

Allahu posedon drejtësi të pafund

Gjatë gjithë jetës sonë, çdonjëri prej nesh mbase ka

përjetuar dhe ka qenë dëshmitar që shumë njerëz veprojnë

në mënyrë të padrejtë. Një sjellje e tillë rëndom shihet në punë, gjatë

të dëshmuarit apo sjelljes së një vendimi. Ata vazhdimisht mbrojnë

interesat e tyre vetjake, apo, së paku, nuk marrin parasysh të jenë të

drejtë. Drejtësia është një tregues se njeriu posedon përsosmëri

morale, si edhe ndershmëri dhe sinqeritet. Të tillët që zbatojnë

drejtësinë madje edhe me humbje të tyre personale do të fitojnë

dashurinë dhe respektin e komunitetit të tyre dhe përkundër faktit

se kanë mendime të ndryshme për çështje të ndryshme, do të

respektohen dhe madje do të shpallen heronj.

Allahu, burimi i drejtësisë së pafund, i sjell të gjitha vendimet e

Tij me drejtësi të saktë. Gjithë njerëzit kanë pranuar hisen e tyre të

drejtësisë dhe kështu do të jetë edhe në të ardhmen. Çdo njeri do të

marr shpërblimin e plotë për veprat e veta nga Allahu. Kur’ani na

tregon se si drejtësia e Tij do të zbatohet në mënyrë të përkryer në

Jetën e përtejme:

Ditën, kur Ne do t’i thërrasim të gjithë popujt me prijësin (të

dërguarin) e vet, ata, që do t’u jepet libri në anën e djathtë, do

ta lexojnë librin e vet dhe nuk do të pësojnë as padrejtësinë më

të vogël. (Surja Isra’: 71)

Thuaju: “Ne do të na mbledhë Zoti ynë e do të gjykojë ndërm-

jet nesh me drejtësi. Ai është Gjykatës i drejtë e i

Gjithëdijshëm.” (Surja Sebe’: 26)

Duke qenë i sigurt se do të pranojë drejtësinë e Allahut, njeriu i

nënshtrohet Allahut me dashuri të pafund dhe besim absolut. Pastaj,

në çdo situatë ai e di se drejtësia e Allahut manifestohet në atë

ndodhi dhe kështu e mirëpret me dashuri dhe lumturi absolute çdo

ndodhi që krijon Zoti ynë.

5656


5757

58

a njerëz që pandehin

se dashuria ndaj Allahut

mjafton për ata të cilët

përpiqen të jetojnë sipas

normave morale fetare për të

fituar kënaqësinë e Allahut.

Mirëpo, Allahu na bën me dije se

robërit e Tij të cilët kanë moral të lartë dhe e duan Atë kanë

gjithashtu frikë dhe respekt të sinqertë për Të. Çdo njeri i cili e

pranon Allahun me të gjitha vetitë e Tij dhe e vlerëson

madhështinë e Tij, si edhe ata të cilët kanë zgjuarsi dhe ndërgjegje,

do t’i frikësohen dhe do ta respektojnë Allahun deri në shkallën

më të lartë. Allahu u mundëson robërve të tillë, të cilët gjithashtu

veprojnë në përputhje me vullnetin e Tij, që ta dallojnë të mirën

prej të keqes dhe t’i respektojnë kufijtë që Ai ka caktuar për

njerëzimin. Allahu na njofton për të mirat që Ai u dhuron

besimtarëve në ajetin vijues:

O besimtarë! Nëse i frikësoheni Allahut, Ai do t’ju

japë aftësinë e të gjykuarit drejt, do t’ju lirojë nga

gjynahet tuaja dhe do t’ju falë. Allahu zotëron

mirësi të madhe. (Surja Enfal: 29)

Për shembull, të tillët nuk gënjejnë.

Madje edhe nëse interesat e tyre

pësojnë humbje, ata

595959

do të jenë të brengosur për mos-fitimin e kënaqësisë së Allahut

dhe në këtë mënyrë fitimin e ndëshkimit të Tij. Prandaj, ata do të

veprojnë në mënyrë të ndershme. Nëse ata zhyten madje në një

moment të pavëmendshmërisë dhe thonë diçka që nuk është e

drejtë, ata do të pendohen menjëherë dhe do të marrim përsipër që

kurrë më të mos e përsërisin atë veprim në të ardhmen. Ngjashëm,

përkundër se janë në gjendje shumë të vështirë, ata nuk do të

përpiqen të fitojnë për jetesë përmes mënyrave të ndaluara sepse

ata e kanë frikë (dhe e respektojnë) Allahun.


6060

Çdo njeri i cili nuk e ka frikë dhe nuk e respekton Allahun ashtu

siç e meriton Ai ka kufijtë e vet privat. Madje edhe nëse ai është i

sinqertë deri në atë kufi, ai do të veproj në pajtim me interesat e veta

përtej atij kufiri. Ata të cilët e kanë frikë dhe e respektojnë Allahun,

në anën tjetër, kurrë nuk do të devijojnë nga rruga e drejtë,

pavarësisht se sa e vështirë është gjendja e tyre. Kur të përballen me

çfarëdo vështirësie qoftë, ata menjëherë i kthehen Atij me besim të

plotë dhe e lusin Atë që t’iu tregoj rrugëdaljen.


6161

6262


Allahu i do robërit e Tij, iu dëshiron të mirën atyre, është

shumë-falës dhe i mëshirshëm, i ndihmon ata në çdo rast dhe derdh

prej mirësisë së Tij mbi robërit e Tij pa kërkuar kompensim.

Idhujtarët dhe mosbesimtarët janë shumë larg prej mëshirës së

Allahut. Zoti ynë, poseduesi i drejtësisë së pafund, kujdeset për

robërit e Tij të devotshëm të cilët kanë zemër të çiltër dhe besim të

vërtetë në Allahun dhe do t’i shpërblejë ata në këtë botë dhe në Jetën

e përtejme. Ata të cilët këmbëngulin në mosbesim do të vuajnë

dhimbjet e Ferrit.

Ata të cilët e kuptojnë fuqinë e pafund dhe aftësinë e Zotit tonë

për të ndëshkuar në Jetën e përtejme e besojnë Allahun me frikë dhe

respekt të plotë. Si rezultat, ata janë të kujdesshëm për të mos

përvetësuar një sjellje që nuk lejon fitimin e kënaqësisë së Zotit tonë.

Mirëpo, në anën tjetër, si rezultat i dashurisë së tyre të drejtë dhe të

vërtetë ndaj Allahut, duke shpresuar se Allahu do t’iu falë gjynahet

dhe do ta pranojë pendimin e tyre, ata bëjnë gjithçka munden për të

fituar kënaqësinë e Tij dhe për t’u shpërblyer me Parajsë për

përpjekjet e tyre në rrugën e Tij. Kur’ani përmend moralin e

besimtarëve, si vijon:

Vërtet, për ata që i frikësohen Zotit të tyre pa e parë Atë, do të

ketë falje dhe shpërblim të madh! (Surja Mulk: 12)

O besimtarë! Kini frikë Allahun ashtu si i takon Atij dhe vdisni

vetëm duke qenë myslimanë! (Surja Al ‘Imran: 102)

Çdo besimtar i cili e do sinqerisht Allahun do të ndiejë një frikë

të madhe për ndëshkimin e Allahut dhe, duke u përpjekur për të

mos e humbur dashurinë dhe pëlqimin e Tij, do të përpiqet për të

fituar kënaqësinë e Tij. Allahu thotë për ata besimtarë, të cilët e kanë

këtë moral:

Sa për atë që dëshiron botën tjetër dhe përpiqet për të me gjithë

shpirt e duke qenë besimtar, përpjekja e tij do të shpërblehet.

(Surja Isra’: 19)

6363

6464

6565

6666

6767

ër shkak të dashurisë

së tyre të fuqishme dhe

afërsisë së vërtetë të tyre, ata

të cilët kanë besim i duan të

gjitha krijimet e Allahut dhe në

çdo krijim shohin shfaqjen e vetive

të Tij. Siç shpall Kur’ani: “Miqtë dhe

mbrojtësit tuaj janë vetëm Allahu, i

Dërguari i Tij dhe besimtarët që falin namazin dhe japin

zeqatin, duke qenë të përulur (në adhurim) ndaj Allahut.”

(Surja Ma’ide: 55). Prandaj, ata të cilët kanë besim ushqejnë një

dashuri të thellë plot respekt ndaj besimtarëve të sinqertë si edhe

ndaj profetëve të Tij, të cilët Ai i dërgoi të gjithë për ta udhëzuar

njerëzimin në rrugën e drejtë. Profetët janë shembujt më të mirë

për parimet morale të Kur’anit dhe shërbejnë si shembuj të

besimit dhe moralit të lartë. Allahu thotë: Në të Dërguarin e

Allahut ka një shembull të mrekullueshëm për atë që

shpreson tek Allahu dhe Dita e Fundit dhe e përmend

shumë Allahun. (Surja Ahzab: 21). Jeta dhe morali i

Profetit tonë (savs) përmbajnë shumë shembuj të

bukur dhe urtësi për besimtarët, si lojaliteti i

thellë i tij ndaj Allahut, devotshmëria,

durimi, butësia, dhembshuria,


6868

zgjuarsia, trimëria, pastërtia, mëshira dhe besnikëria ndaj Allahut.

Profeti Muhammed (savs) na ka përkujtuar rëndësinë e

dashurisë ndaj Allahut dhe të dërguarve të Tij, si vijon:

Askush prej jush nuk do të besojë derisa unë (i dërguari i

Allahut) të mos jem më i dashur për të se babai i tij, fëmija i tij dhe

mbarë njerëzimi. (Sahih Buhariu dhe Sahih Muslimi)

Enesi (ra) transmeton se: “I dërguari i Allahut (savs) ka thënë:

‘Kushdo që ka këto tri cilësi do të ketë ëmbëlsinë e besimit: Ai i cili e

do Allahun dhe të dërguarin e Tij (savs) më tepër se gjithçka tjetër;

ai i cili e do një njeri vetëm për hir të Allahut; dhe ai i cili urren të

kthehet në mosbesim pasi Allahu e ka shpëtuar atë, siç do të urrente

të hidhej në Zjarr.’” (Sahih Buhariu dhe Sahih Muslimi)

Gjithë profetët dhe të dërguarit e Allahut, të cilët Allahu i

zgjodhi, kanë fituar kënaqësinë e Zotit tonë dhe kanë moral të lartë.

Në Kur’an, Allahu jep shembuj për moralin e tyre të bukur dhe i

përmend ata duke i lavdëruar. Profeti ynë (savs), Profeti Musa (as),

Profeti Isa (as), Profeti Ibrahim (as), Profeti Ismail (as), Profeti

Sulejman (as), Profeti Davud (as) dhe gjithë profetët dhe të dërguarit

tjerë kanë qenë të gjithë shembujt më të mirë të besimit të sinqertë në

Allahun, të frikës përplot respekt, të devotshmërisë dhe moralit të

bukur. Përmes këtyre njerëzve të lavdëruar, të cilët e përdorën

Kur’anin si udhëzues, besimtarët mësuan për tiparet e tyre të

shkëlqyera dhe bënë përpjekje për ta arritur të njëjtën shkallë të

moralit në mënyrë që edhe ata ta fitojnë kënaqësinë e Tij dhe t’iu

bashkëngjiten atyre në Parajsë. Prandaj, ata përpiqen të dallohen për

sa i përket respektimit të kufijve që Ai ka caktuar për njerëzimin dhe

për të përmbushur obligimin e tyre ndaj Tij. Dashuria e thellë e

besimtarëve për profetët dëshmon kuptimin e tyre të dashurisë.

Dashuria e tyre për të tjerët buron nga besimi, morali i mirë dhe

devotshmëria e tyre. Njohja e tipareve të tilla të një njeriu, madje

edhe nëse kurrë nuk e takon atë njeri, shërben si mjet që atë njeri ta

duam thellësisht dhe me entuziazëm.

Madje edhe nëse ata të cilët kanë besim kurrë nuk shihen,

takohen apo kanë kontakt, ata do të ndiejnë një dashuri të

brendshme, respekt dhe një afërsi që i bashkon me të dërguarit e

Allahut. Allahu i dërgoi të gjithë profetët si mëshirë dhe fakti që Ai

i përmend me dashuri dhe lavd në shumë ajete e lartëson dashurinë

e besimtarëve ndaj tyre. Këta besimtarë gjithmonë përmendin

profetët dhe të dërguarit e Allahut me respekt, dashuri dhe lavdërim

dhe gjithmonë i mbajnë ata para dhe mbi veten e tyre. Kurdo që u

jepet mundësia, ata u flasin njerëzve për nënshtrimin e këtyre

njerëzve të mëdhenj ndaj Allahut, afërsinë e tyre, dashurinë dhe

moralin e tyre të mirë dhe u bëjnë thirrje të tjerëve që ta pasojnë

rrugën e profetëve.

Allahu shfaq dashurinë e besimtarëve për profetët dhe na

njofton se ata gjithnjë i vënë profetët para vetes së tyre:

I Dërguari është më i afërt për besimtarët, sesa ata për njëri

tjetrin; gratë e tij janë (si) nënat e tyre. Sipas Librit të Allahut,

pjesëtarët e farefisit janë më të afërt për njëri-tjetrin, sesa

besimtarët e tjerë dhe të mërguarit, përveç rastit kur doni t’u

bëni ndonjë të mirë miqve tuaj të afërt (me anë të testamentit).

Kjo është shënuar në Libër. (Surja Ahzab: 6)

Shumë ajete rrëfejnë për moralin e mirë dhe tiparet e larta të

profetëve. Disa prej këtyre paraqiten më poshtë:

Dhe i lamë atij (Ibrahimit) kujtim të mirë në brezat e

mëvonshëm. “Paqja qoftë mbi Ibrahimin!” Ja, kështu, Ne i

shpërblejmë punëmirët. Ai ka qenë vërtet një nga robërit Tanë

besimtarë. Ne i dhamë atij lajmin e mirë për (lindjen e)

Is’hakut, profet prej njerëzve të mirë. Dhe Ne e bekuam atë dhe

Is’hakun, por midis pasardhësve të tyre, përveç punëmirëve, ka


6969


7070


7171

7272

edhe të atillë që e kanë ngarkuar dukshëm

veten me gjynahe. (Surja Saffat: 108-113)

Dhe u lamë kujtim të mirë për ta brezave të

mëvonshëm. “Paqja qoftë mbi Musain dhe

Harunin!” Ja, kështu, Ne i shpërblejmë

punëmirët! E pa dyshim, ata të dy janë nga

robërit Tanë besimtarë. (Surja Saffat: 119-122)

Dhe Ne i lamë atij kujtim të mirë te brezat e

mëvonshëm: “Paqja qoftë mbi Iljasin!” Ja,

kështu, Ne i shpërblejmë punëmirët! Ai ka

qenë vërtet një nga robërit Tanë besimtarë.

(Surja Saffat: 129-132)

Ne i dhuruam atij Isakun dhe Jakubin. Që të

dy këta i udhëzuam në rrugë të drejtë, ashtu

siç patëm udhëzuar më parë Nuhun. Ndër

pasardhësit e tij Ne udhëzuam Daudin,

Sulejmanin, Ejubin, Jusufin, Musain dhe

Harunin. Kështu i shpërblejmë punëmirët.

Ne udhëzuam edhe Zekerijan, Jahjain,

Isain, Iljazin - të gjithë këta kanë

qenë nga njerëzit e mirë. Po ashtu,

udhëzuam edhe Ismailin,

Eljesain, Junusin dhe Lutin -

secilin prej tyre e ngritëm mbi të

gjithë njerëzit. Ne zgjodhëm dhe

udhëzuam në rrugë të drejtë

edhe disa nga paraardhësit,

pasardhësit dhe vëllezërit e tyre.

(Surja En‘am: 84-87)

7373

7474

7575

Në Kur’an, Allahu u

dërgon të dërguarve

përshëndetjet e Tij:

Paqja qoftë mbi të dërguarit, dhe

të gjitha lavdet e falënderimet

qofshin për Allahun, Zotin e

botëve! (Surja Saffat: 181-182)

7676

Profetët janë njerëzit më të dashur të Allahut, miqtë e Tij më të

afërt dhe besimtarët më të devotshëm. Si rezultat, ata janë po ashtu

njerëzit më të dashur të besimtarëve. Ata e shprehin këtë dashuri,

ashtu siç duhet, duke u dërguar atyre përshëndetjet e veta (si në

vargjet më lartë), duke e ndjekur rrugën e tyre dhe duke përvetësuar

moralin e tyre.


7777

Ata të cilët e duan Allahun i duan

besimtarët po ashtu

Ata të cilët i do Allahu i duan edhe besimtarët; ata të cilët

miqësohen me Allahun miqësohen edhe me besimtarët; ata të

cilët fitojnë kënaqësinë e Tij fitojnë edhe kënaqësinë e

besimtarëve; dhe kushdo që e do Allahun duhet po ashtu t’i

dojë edhe robërit e Tij. Ata besimtarë të devotshëm të cilët

ndjekin rrugën e Tij janë prej atyre njerëzve që Allahu i do më

së shumti. Për këtë arsye, besimtarët e duan njëri tjetrin dhe

interesohen shumë për njëri tjetrin. Shumë ajete rrëfejnë për

dashurinë e besimtarëve ndaj njëri tjetrit, afërsinë e tyre me njëri

tjetrin, mëshirën e tyre për njëri tjetrin dhe dhembshurinë e tyre

për njëri tjetrin. Disa prej këtyre ajeteve janë si vijon:


7878

Dhe qëndro me ata që i luten Zotit të vet në mëngjes dhe

mbrëmje, duke dëshiruar Fytyrën (kënaqësinë) e Tij dhe

mos i shmang sytë nga ata (tek të tjerët), duke dëshiruar

stolitë e shkëlqimin e kësaj jete. Mos dëgjo atë zemrën e të

cilit ia kemi lënë mospërfillëse ndaj përmendjes Sonë e, që

shkon pas dëshirave të veta, duke shkelur çdo kufi në

veprimet e veta. (Surja Kehf: 28)

Vërtet, Allahu i do ata që luftojnë në rrugën e Tij, të radhitur

si të ishin një ndërtesë solide. (Surja Saff: 4)

Të gjithë mbahuni fort për litarin e Allahut (Kuranin) dhe

mos u përçani! Kujtoni dhuntinë e Allahut për ju, sepse, kur

ishit në armiqësi, Ai i pajtoi zemrat tuaja e, në saje të

dhuntisë së Tij, u bëtë vëllezër. Dhe ju ishit buzë greminës

së zjarrit, ndërsa Ai ju shpëtoi prej saj. Kështu, Allahu jua

shpjegon shpalljet e Veta, që ju të drejtoheni në udhën e

drejtë. (Surja Al ‘Imran: 103)


7979

8080

8181

8282

l-Miqdam ibn Ma’di

Karib transmeton se:

I Dërguari i Allahut

(savs) ka thënë: “Kur njeriu e do

vëllanë e tij (për hir të Allahut), le

t’i tregojë atij se e do.” (Tirmidhiu

dhe Sunan Abu Davud)

I Dërguari i Allahut (savs) ka thënë: “Shtrëngoni duart dhe

mëria do të zhduket. Dhurojini dhurata njëri tjetrit dhe duajeni

njëri tjetrin dhe armiqësia do të zhduket.” (Sahih Muslimi)

Profeti (savs) ka thënë: “Dhurojini dhurata njëri tjetrit dhe

atëherë do të ndieni dashuri për njëri tjetrin.” (Imam al-Ghazzali,

Ihya’ Ùlum ad-Din)

Sjellja e mirë është burimi i dashurisë për njëri tjetrin dhe

sjellja e keqe është burimi i urrejtjes, zilisë dhe armiqësisë. (Imam

al-Ghazzali, Ihya’ Ùlum ad-Din)

Profeti (savs) ka thënë: “Nëse dy vëllezër takohen me

njëri tjetrin, ata janë si dy duar, njëra prej të cilave e fshinë

pluhurin nga dora tjetër.” (Imam al-Ghazzali, Ihya’

Ùlum ad-Din)

Mos kini zili njëri tjetrin, mos e urreni

njëri tjetrin, mos i ktheni shpinën

8383

njëri tjetrit (në shenjë pakënaqësie), dhe jini robërit e Allahut si

vëllezër. (Sahih Buhariu dhe Sahih Muslimi)

Duajeni Allahun, sepse Ai ju ushqen dhe mban gjallë. Më duani,

sepse Allahu më do mua. (Tirmidhiu)

Profeti (savs) ka thënë: “Allahu e ngritë atë i cili përulet për

Allahun. Ai poshtëron atë i cili është përbuzës. Allahu e do atë i cili

e përkujton Atë shumë.” (Imam al-Ghazzali, Ihya’ ‘Ulum ad-Din)


8484

8585

8686

8787

8888

8989

esimtarët, objektivi i vetëm

i të cilëve në këtë jetë është të

fitojnë kënaqësinë e Allahut,

mëshirën dhe Parajsën dhe të cilët

kanë nënshtrim të çiltër ndaj

Allahut, do ta jetojnë jetën e tyre për

hir të Tij. Siç përvijohet në ajetin:

Thuaj: “Në të vërtetë, namazi im, kurbani im, jeta ime dhe

vdekja ime, i përkasin vetëm Allahut, Zotit të botëve.” (Surja

En’am: 162), ata kanë për qëllim të fitojnë kënaqësinë e Allahut në

çfarëdo që bëjnë dhe në çdo rast. Ata përdorin gjithçka që

posedojnë në përpjekjen e tyre për ta realizuar këtë synim. Ata të

cilët pranojnë të gjitha vetitë e Allahut; të cilët vazhdimisht

dëshmojnë për fuqinë, madhështinë, mëshirën, dashurinë dhe

dhembshurinë e Tij; të cilët e ndiejnë dashurinë e Allahut në çdo

moment – dashuria e tyre nuk mund të krahasohet me asnjë

lloj tjetër të dashurisë. Allahu e përshkruan këtë dashuri si

një dashuri “më të lartë”, ndërsa dashuria e

shtrembëruar e idhujtarëve përshkruhet si:

E megjithatë, disa njerëz zgjedhin (për të

adhuruar) në vend të Allahut (zota) të

tjerë, (duke i konsideruar) si të

9090

barabartë me Atë dhe duke i dashur siç

duhet Allahu. Por ata që besojnë, e duan

shumë më tepër Allahun. (Surja Bekare: 165)

Siç përmendet në ajetin më lartë, disa

njerëz i shoqërojnë shokë Allahut dhe i duan

krijesat tjera me dashurinë që do të duhej t’ia

jepnin vetëm Atij (Pa dyshim se Allahu është

i pastër nga çfarë i shoqërojnë ata).

Besimtarët, në anën tjetër, janë të vetëdijshëm

se askush apo asnjë pjesë e krijimit nuk ka

asnjë fuqi apo bukuri të bashkëlindur, sepse

Allahu është Ai i Cili i krijoi ata të gjithë nga

asgjëja. Asnjë krijesë e gjallë nuk mund të ndërtoj

apo përgatis bukurinë e saj. Bukuria që posedon

fytyra e një personi apo natyra e këndshme e një

kafshe, jetëgjatësia e tyre dhe koha e vdekjes, si edhe

gjithçka tjetër që ka të bëj me ta u krijua nga Allahu

dhe çdo gjë e bukur ekziston vetëm me urdhrin e Tij).

Andaj, duke qenë të vetëdijshëm për këtë fakt,

besimtarët do ta duan atë bukuri pasi që ajo reflektohet në

njerëz, kafshë dhe natyrë. Si pasojë, dashuria e një besimtari

i drejtohet vetëm Allahut, i Cili furnizon çdo gjë dhe i Cili

posedon gjithçka.

Profeti ynë (savs) na ka përkujtuar po ashtu se dashuria që

ndiejmë për njëri tjetrin duhet të jetë për hir të Allahut:

Vepra më e mirë është të duash për hir të Allahut dhe të

urresh për hir të Allahut. (Sunan Abu Davud)


9191


9292

9393

Kushdo që do dhe urren për hir të Allahut dhe kushdo

që mbyll një miqësi apo shpall armiqësi për hir të Tij, do

të marr, për shkak të kësaj, mbrojtjen e Allahut. (Sahih

Muslimi)

Ata të cilët i shoqërojnë shokë Allahut pretendojnë

se çdo njeri është zotërues i bukurisë së tij apo saj dhe

si pasojë e himnizojnë atë bukuri. Kjo është sikur një


9494

Giu sep pe Cas tig li on e, The "Sa lon Car ré," atthe Louvre Museum,1865.

9595

person i cili është i pranishëm në një ekspozitë arti dhe bukurinë e

pikturave ia shoqëron veprës artistike, edhe pse personi i cili

meriton të lavdërohet është artisti i cili ka pikturuar ato piktura.

Duke e ditur këtë të vërtetë, njerëzit të cilët ballafaqohen me një

pamje të bukur, një tingull të këndshëm, një ushqim të shijshëm

duhet menjëherë të mendojnë për Zotin tonë, Krijuesin e gjithë

këtyre gjërave të bukura dhe t’i drejtojnë dashurinë, kënaqësinë dhe

falënderimet që pasojnë si rezultat i kësaj Atij. Ata të cilët kanë besim

të sinqertë dhe, prandaj, nuk i shoqërojnë shokë Allahut, kanë një

lidhje të fuqishme dashurie me Allahun, sepse ata e dinë se gjithçka

që kanë i takon Atij.

Allahu na njofton se Profeti Ibrahim (as) ia tërhoqi vërejtjen

popullit të tij idhujtar me këto fjalë:

Dhe ai (Ibrahimi) tha: “Ju, në vend të Allahut, keni zgjedhur

idhujt, për shkak të dashurisë midis jush në këtë jetë. Por, në

Ditën e Kiametit do ta mohoni njëri-tjetrin dhe do ta mallkoni

njëri tjetrin. Streha juaj do të jetë zjarri dhe nuk do të ketë për

ju kurrfarë ndihmësi.” (Surja Ankebut: 25)

Pra, “dashuria” midis atyre të cilët i shoqërojnë shokë Allahut

në fund do të kthehet në urrejtje të madhe në Jetën e përtejme. Duke

harruar ekzistencën e Tij, ata ndikojnë tek njëri tjetrin që të

humbasin tërë qëllimin e jetës së tyre. Si përgjigje ndaj kësaj, Allahu

kthen dashurinë dhe afërsinë e tyre idhujtare në neveri dhe mëri të

amshueshme në Ahiret.

Kur’ani përmend ata të cilët vënë përpara fitimit të kënaqësisë

së Tij përfitimet e dynjasë dhe miratimin dhe dashurinë e të tjerëve:

Thuaj: “Nëse etërit tuaj, bijtë tuaj, vëllezërit tuaj, gratë tuaja,

farefisi juaj, pasuria juaj që e keni fituar, tregtia për të cilën

keni frikë se nuk do të shkojë mirë dhe shtëpitë ku e ndieni

veten rehat, janë më të dashura për ju sesa Allahu, i Dërguari i

Tij dhe lufta në rrugën e Tij, atëherë pritni deri sa Allahu të


9696

sjellë vendimin (dënimin) e Tij. Allahu nuk e udhëzon në

rrugën e drejtë popullin e pabindur.” (Surja Teube: 24)

Ata të cilët kanë besim pranojnë se të gjitha gjërat e dynjasë i

takojnë Allahut dhe, prandaj, i duan ato sepse janë manifestim i Tij.

Për shembull, dashuria e madhe, afërsia dhe miqësia që ata ndiejnë

do të drejtohet kah besimtarët tjerë, të cilët shfaqin moral të mirë me

të cilin është i kënaqur Allahu. Kjo dashuri nuk varet nga raca,

kombësia apo çfarëdo interesi tjetër vetjak. Ajo nuk varet as nga

paratë, pozita, kultura, madje as nga pasuria materiale, sepse të

gjitha këto nuk kanë ndonjë vlerë reale. Allahu përshkruan

dashurinë midis besimtarëve, si vijon:

Ndërsa ata që banojnë në Medinë dhe që e kanë pranuar

besimin qysh më parë, i duan mërgimtarët që vijnë në Medinë

dhe në zemrat e tyre nuk ndjejnë kurrfarë rëndimi, për atë, që u

është dhënë atyre, por duan t’u bëjnë më mirë mërgimtarëve

sesa vetes, edhe pse vetë janë nevojtarë. Kushdo që ruhet nga

lakmia e vetvetes, me siguri që do të jetë fitues. (Surja Hashr: 9)

Siç u përmend, besimtarët do t’i pranojnë të gjithë besimtarët

tjerë si vëllezërit dhe motrat e tyre. Si pasojë, për ta siguruar

mirëqenien e besimtarëve, besimtarët tjerë me dëshirë do të bëjnë

sakrificat e domosdoshme për ta arritur këtë synim. Një dashuri e

tillë e ndërsjellë është e mundshme vetëm përmes të besuarit dhe të

jetuarit sipas parimeve morale të Kur’anit.

Profeti ynë i dashur (savs) ka theksuar rëndësinë e një dashurie

të tillë dhe ngritjen në shkallë të larta të atyre besimtarëve të cilët e

jetojnë një jetë me dashuri të vërtetë:

Profeti (savs) ka thënë: Allahu ka thënë: ‘Ata të cilët e duan njëri

tjetrin për madhështinë Time do të kenë minber prej drite dhe

profetët dhe dëshmorët do të dëshironin ta kishin të njëjtën gjë’”

(Tirmidhiu)

Allahu u dhuron dashuri, një mirësi shumë e rëndësishme,


9797

besimtarëve. Këtë e shohim në rastin e Profetit Jahja (as), për të cilin

Kur’ani thotë:

(Pasi lindi djali, iu tha): “O Jahja, rroke fort Librin (Teuratin).”

Dhe Ne, kur ende ishte fëmijë, i dhamë mençuri, butësi prej

Nesh dhe dëlirësi. Ai ishte besimtar i përkushtuar. (Surja

Merjem: 12-13)


9898


9999

Në një ajet tjetër, Allahu shpall se Ai do t’iu dhurojë dashuri të

vërtetë besimtarëve të cilët bëjnë vepra të mira:

Në të vërtetë, atyre që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, i

Gjithëmëshirshmi do t’u dhurojë dashuri. (Surja Merjem: 96)

Këtu na duhet të përqendrohemi në një tjetër pikë të

rëndësishme: Një njeri i cili do për hir të fitimit të kënaqësisë së

Allahut duhet ta dojë personin i cili posedon cilësitë më të larta

morale, i cili është më i afërti me Allahun dhe i cili posedon shkallën

më të lartë të devotshmërisë. Për këtë arsye, për të gjithë besimtarët

Profeti ynë (savs) është miku më i dashur dhe më i afërt.

Dashuria e vërtetë mund të jetohet vetëm

bashkë me parimet morale të Kur’anit

Njerëzit të cilët janë plotësisht të devotshëm ndaj Allahut

ndiejnë brenda vetes një ndjenjë dashurie dhe kënaqësie kur

përballen me të gjitha gjërat e bukura që Ai ka krijuar: një lule, një

flutur, një zog, një mace apo madje edhe një pamje të bukur.

Ngjashëm, njerëzit të cilët i zbatojnë parimet

morale të Kur’anit apo një person me një

fytyrë tërheqëse do të ngjallin

mahnitje të sinqertë, sepse

gjithçka që shohin e

konsiderojnë si manifestim të

Allahut. Dashuria e papërmbajtur

që ndiejnë ndaj Allahut do të

lind një dashuri dhe pëlqim të

natyrshëm në shpirtrat e tyre

për gjithçka që manifeston

bukurinë, mjeshtërinë, urtësinë


100100

101101

dhe fuqinë e Tij të amshueshme. Vetëm të tillët përjetojnë dashurinë

“e vërtetë” në kuptimin shpirtëror.

Vlerat morale të Kur’anit formojnë bazën e dashurisë së vërtetë,

sepse ato mund ta frymëzojnë një person ta dojë dikë tjetër shumë

për moralin e tij apo të saj, personalitetin dhe të gjitha vetitë

individuale. Duke bërë një jetë të tillë, e cila bën që ata të fitojnë

kënaqësinë e Allahut, ata do të fitojnë shumë veti të dashura dhe të

bukura. Duke e ditur se “Veprat e mira që mbesin, janë të

shpërblyera më mirë te Zoti yt dhe kanë përfundim më të mirë.”

(Surja Merjem: 76), ata ngulmojnë në të gjitha këto veti të bukura

morale. Cilësi si besnikëria, sinqeriteti, respekti, dashuria, modestia,

sakrifica, ndershmëria, toleranca, falja, mëshira, një natyrë e butë

dhe trimëria mund të jenë të qëndrueshme vetëm duke jetuar një jetë

me frikë dhe respekt ndaj Allahut dhe duke pasuar vlerat morale të

Kur’anit. E njëjta gjë vlen për dashurinë. Baza e kësaj dashurie është

të kesh besim dhe respekt për Allahun dhe duke përvetësuar

moralin e Kur’anit, këto të dyja do të bëjnë që ata t’i duan të tjerët për

hir të Allahut me një dashuri të fuqishme dhe të thellë. Miqësitë me

besimtarët tjerë që do të rezultojnë, do të shpijnë drejt miqësive të

përjetshme në Ahiret.

Shkalla e lartë e vlerave morale e një besimtari të sinqertë do të

sigurojë respekt të lartë të tij apo të saj në praninë e Allahut dhe në

sytë e vëllezërve besimtarë. Besimtarët e tillë do të presin dhe

shpresojnë vetëm për dashurinë dhe kënaqësinë e Allahut. Si

shpërblim, Allahu do të sigurojë që këta besimtarë do të duhen nga

ana e Tij, si edhe nga ana e besimtarëve tjerë, që atyre do t’iu

dhurohet një nur dhe bukuri, dhe se njerëzit tjerë do të kenë ndjenja

të ngrohta për ta.


102102

103103


104104


105105

Keqkuptimet lidhur me natyrën e vërtetë

të dashurisë

Ata të cilët nuk i pasojnë parimet morale të Kur’anit kanë një

kuptim të gabueshëm të dashurisë. Pa marr parasysh se sa besojnë

se po jetojnë një jetë përplot me dashuri dhe respekt për të tjerët, këto

bashkëveprime janë, në përgjithësi, të bazuara në baza të pavend

dhe çorientuese. Disa prej tyre do t’i shqyrtojmë tani në vazhdim.

Dashuria idhujtare midis një mashkulli

dhe një femre

Shembuj të dashurisë së bazuar në të menduarit idhujtar mund

të gjenden me lehtësi në marrëdhëniet në mes të meshkujve dhe

femrave. Ka njerëz që dashurinë dhe përkushtimin e tyre e drejtojnë

kah njerëzit tjerë të cilët janë, në thelb, të dobët, në vend se ta

drejtojnë atë kah Allahu. Ndonjëherë, e bëjnë një person tjetër

qëllimin e jetës së tyre, përmendin emrin e tyre kurdo që të kenë

mundësi, dhe përpiqen ta përfitojnë dashurinë e tyre. Ky person do

të jetë në qendër të vëmendjes së tyre gjatë gjithë ditës. Ose, ata

mendojnë për këtë person gjithë natën dhe kështu nuk mund të

flenë. Në vend se ta kërkojnë kënaqësinë e Allahut, ata do të bëjnë

përpjekje vetëm për ta kënaqur atë person, madje edhe nëse kjo

nënkupton se ata duhet të bëjnë diçka që dhunon parimet morale të

Kur’anit dhe shkel kufijtë që Allahu i ka caktuar për njerëzimin. Ata

do të bëjnë çdo lloj sakrifice për atë person, por nuk bëjnë përpjekje

për ta fituar kënaqësinë e Allahut. Me fjalë të tjera, ata i shndërrojnë

objektet e vëmendjes së tyre në hyjni të vogla. Kjo është arsyeja pse

ca poema, shkrime apo madje edhe diskutime romantike pohojnë se


106106

107107

autori “adhuron” objektin e dashurisë së tij

apo saj. Një kuptim i tillë i dashurisë,

Allahut i shoqëron të tjerë, është i ndaluar,

sepse dashuria e njeriut për Allahun është një

lloj dashurie shumë më e fuqishme dhe më e lartë.

Përmendeni Allahun ashtu siç i kujtoni

prindërit tuaj, madje edhe më tepër! (Surja

Bekare: 200)

Nëse dikush do çfarëdo tjetër, qoftë ai person,

gjë apo ide, më shumë se që ai apo ajo e do Allahun,

ai apo ajo do të bien në idhujtari dhe do t’i afrohen

më shumë Ferrit. Çuditërisht, shumë njerëz nuk e

kuptojnë të vërtetën e kësaj deklarate dhe vazhdojnë

kështu me idhujtarinë e tyre.

Është e qartë se të duash të tjerët, të jesh i interesuar

për mirëqenien e tyre dhe t’i mbrosh me dashuri familjet

dhe të afërmit e tyre janë vepra të admirueshme dhe

mirësi që Allahu u ka dhuruar njerëzve. Një dashuri e

tillë, kur mbështetet në dashurinë për Allahun, siguron

që njeriu të arrijë lumturinë në të dy botët. Nëse një

dashuri e tillë nuk mbështetet në dashurinë për Allahun,

njerëzit do të përjetojnë dhimbje dhe agoni në të dy

botët. Allahu na njofton se ky grup i dytë i njerëzve, në

Ahiret, për ta liruar veten nga dënimi i Ferrit do ta

sakrifikonin edhe njëri tjetrin:

Për të liruar veten nga dënimi i asaj dite, fajtori do

të sakrifikonte me gjithë qejf fëmijët e vet, edhe

gruan, edhe vëllanë e vet, edhe farefisin, që i

gjendej pranë (ne jetën e Tokës), si dhe të gjithë ata

që gjenden në faqe të Tokës, nëse kjo do të mund ta

shpëtonte. (Surja Me’arixh: 11-14)


108108

109109

Atë Ditë njeriu do të ikë nga i vëllai, nga e ëma dhe nga i ati,

nga e shoqja dhe nga fëmijët e vet. Atë Ditë, secili prej tyre do

të ketë aq shqetësim për veten, sa do t’i mjaftojë. (Surja ‘Abese:

34-37)

Miqësitë e bazuara në egoizëm

Disa marrëdhënie, qoftë me vetëdije apo ndërdije, janë të

bazuara në egoizëm. Ca njerëz, të cilët ndiejnë gëzim kur e takojnë

një njeri nga i cili shpresojnë të përfitojnë, e interpretojnë këtë

kënaqësi si “dashuri.” Mirëpo, në realitet ajo nuk është asgjë më

shumë se një “dëshirë e ndikuar” nga ajo që ai person ka. Në të

vërtetë, një dashuri e tillë shpeshherë varet nga shkalla e pasurisë

dhe pozitës së atij personi “të dashur.” Pasuria i ngazëllen njerëzit

dhe kështu ata ndiejnë gëzimin më të madh ndaj personit më të

pasur. Siç u përmend më lartë, kjo lloj kënaqësie nuk është asgjë

tjetër veçse dashuri për të mirat e dynjasë. Të pasurit nuk “duhen”

në radhë të parë për moralin dhe vetitë e tyre dhe kështu gjithnjë

duket sikur kanë shumë “miq” edhe pse ata fare lehtë inatosen, janë

të pasjellshëm, egoist, të palogjikshëm, të pamëshirshëm, që

gjithmonë kërkojnë të përfitojnë, të pasinqertë apo madje edhe të

shkujdesur.

Ka njerëz që kanë dëshirë të jenë me ata të cilët dëfrehen: “Një

person i cili më do duhet të jetë në gjendje të më bëj të qeshi.” Si

rezultat, çfarëdo afërsie mbështetet në një interes mashtrues vetjak,

sepse të kënaqesh të jesh me një person i cili ju bën të qesheni dhe të

ndiheni të lumtur nuk është e njëjta gjë si ta duash atë person.

Megjithatë, pasi që shumë njerëz e ngatërrojnë lehtësimin që ndiejnë

që kanë fituar diçka për dashuri, ata pohojnë se e duan shumë atë

person.


110110

Të tjerët pandehin se të jesh në shoqërinë e njerëzve të mirë kjo

do të ndikojë në ngritjen e respektit ndaj tyre. Si rezultat, ata

zgjedhin njerëzit “e mirë” për t’u bërë miq me ta, duke i marr

parasysh tiparet e tyre fizike si gjatësinë, ngjyrën e syve dhe të

flokëve. Shpeshherë, të tillët mund ta shohin vetëm bukurinë fizike

të personit tjetër, jo zgjuarsinë, ndërgjegjen apo karakteristikat e tij.

Ata nuk i konsiderojnë si të rëndësishme këto aspekte, sepse pohojnë

se dashuria e tyre i ka “verbuar” ata. Mirëpo, kjo “dashuri” do të

thotë “Unë e dua dashurinë që ngjall në mua bukuria e këtij

personi.” Përveç bukurisë së atij personi, shpirti i tij apo saj nuk ka

kurrfarë rëndësie për ta. Vetëm pse ai apo ajo është e bukur, shumë

karakteristika tjera të pahijshme dhe të padëshirueshme si të qenit i

pamëshirshëm, i pandjeshëm apo përbuzës mund të shpërfillen në

tërësi.

Një tjetër lloj i rëndësishëm i egoizmit përpiqet ta sigurojë të

ardhmen e vet duke u martuar. Shumë njerëz kanë frikë të jetojnë

vetëm, kanë frikë mos nuk do të jenë në gjendje ta mbajnë vetveten

apo se nuk do të kenë askënd që të kujdeset për ta kur të sëmuren.

Ca njerëz përpiqen ta largojnë çdo lloj frike të tillë duke u martuar.

Për këtë arsye, ata bashkohen me personin më premtues në këtë

aspekt dhe e bindin veten se kanë rënë në “dashuri.”

Gjatë gjithë pjesës së mbetur të jetës së tyre, ata ndajnë

dëshpërimet dhe pakënaqësitë e tyre për bashkëshortët e tyre me

fqinjët dhe të afërmit e tyre. Por kur pyeten se pse rrinë me atë

person, ata pohojnë se e duan shumë. Mirëpo, Kur’ani dhe sistemi i

tij i vlerave thotë se dashuria nuk duhet të pres asgjë si shpërblim,

sepse ai person është manifestim i Allahut. Ata nuk duhet kurrë t’i

përgojojnë, por, si rezultat i kësaj dashurie të sinqertë, duhet të flasin

vetëm mirë për ta. Ata nuk “i tolerojnë” të tjerët në mënyrë të

detyrueshme sepse ata e trajtojnë njëri tjetrin me dhembshuri dhe


111111

mëshirë, ua mbulojnë dyshimet e tyre, përpiqen që t’i bëjnë ata të

ndihen të qetë dhe i përgjigjen çdo nevoje në mënyrën më të mirë të

mundshme. Dashuria e sinqertë, miqësia dhe afërsia provohen më së

miri përmes këtyre veprimeve.

Dashuria jetëshkurtër, kalimtare

Dashuria që nuk bazohet në Kur’an në mënyrë të

pashmangshme do të jetë jetëshkurtër për nga natyra. Për shembull,

është krejtësisht normale që njerëzit të mos i duan apo të ndihen të

shqetësuar me të tjerët kur kuptojnë se nuk mund të përfitojnë asgjë

prej tyre. Ngjashëm, ata të cilët më herët keni pohuar se i doni bëhen

njerëz që duhet t’i toleroni nëse kanë përjetuar ndonjë fatkeqësi apo

kanë ndonjë problem fizik. Për shembull, ju mund të mos e duani më

një person nëse ai apo ajo shëmtohet nga një aksident apo sëmundje.

Martesa e qiftit “të përkryer” mund të rrënohet brenda natës kur

njëri prej bashkëshortëve sëmuret për vdekje, përjeton ndonjë

fatkeqësi personale apo profesionale, apo nuk është më i bukur apo

i pasur si më herët. Ndonjëherë, përkundër bukurisë fizike apo

pasurisë së bashkëshortit, qifti ndahet, sepse nuk “e duan” më tjetrin

pasi të kenë mësuar për dobësinë e tij apo saj gjatë sëmundjes. Po

ashtu, edhe pse dukej se shkonin mirë atëherë kur kishin pasuri e

bollëk, ca njerëz humbin në mënyrë të pashmangshme dashurinë

dhe afërsinë që ndienin ndaj njëri tjetrit kur pasuria dhe bollëku i

tyre pakësohet.

Në thelb, dashuria e vërtetë kurrë s’do të duhej të dobësohet,

por vetëm të rritet me kalimin e kohës. Një njeri i cili e vlerëson një

njeri tjetër për vlerat e tij morale zbulon se dashuria e saj për të do të

shtohet me të bërë gjithnjë e më të dukshme tiparet e tij të mira.

Madje edhe nëse po ky person mbetet sakat, trokë apo shëmtohet


112112

fizikisht, dashuria e saj ndaj tij nuk dobësohet. Ka mundësi që këto

vështirësi, në të vërtetë, të ngritin modestinë dhe maturinë e një

personi dhe në këtë mënyrë ta bëjnë atë një person më të mirë dhe

më të moralshëm. Si rezultat, dashuria e tyre për njëri tjetrin vetëm

se bëhet më e fortë. Këto vështirësi nuk kanë ndikim në dashurinë

e vërtetë, sepse dashuria e vërtetë bazohet në moralin e Kur’anit

dhe në dëshirën për ta fituar kënaqësinë e Allahut duke iu bindur

kufijve që Ai ka përcaktuar për njerëzimin.

113113

114114

115115

116116

117117

jerëzit të cilët nuk jetojnë

në pajtim me parimet morale

të Kur’anit nuk mund të duan

apo të duhen në kuptimin e

vërtetë të fjalës. Që dashuria e

vërtetë të jetë e ndërsjellë, dy njerëz

duhet ta duan Allahun me respekt të

thellë dhe duhet të shfaqin atë moral që fiton kënaqësinë e

Allahut. Allahu do ta mbjell dashurinë në zemrat e robërve të Tij

të dashur dhe do të sigurojë që njerëzit e tjerë t’i duan ata. Nuk

duhet harruar se Allahu është burimi i vërtetë dhe zotëruesi i

dashurisë. Për t’i mundësuar dikujt të jetoj me dashuri të vërtetë, që

ka vlerë të madhe dhe është një mirësi e madhe, një person duhet të

përpiqet të jetë i denjë për këtë bekim duke zbatuar parimet morale

të Kur’anit dhe duhet të lutet që Allahu t’ia dhurojë dashurinë e

vërtetë. Njerëzit të cilët nuk zbatojnë parimet morale të Kur’anit

jetojnë një jetë të privuar nga dituria e vërtetë, shpresa dhe

miqtë e vërtetë në të dy botët.

Allahu na njofton se dashuria është një mirësi që Ai

na ka dhuruar:

Dhe butësi prej Nesh dhe dëlirësi. Ai

ishte besimtar i përkushtuar.

(Surja Merjem: 13)

Në të vërtetë, atyre që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, i

Gjithëmëshirshmi do t’u dhurojë dashuri. (Surja Merjem: 96)

Dhe një prej shenjave të Tij është që prej jush krijoi për ju

bashkëshortet tuaja, që të qetësoheni pranë tyre, duke vënë

ndërmjet jush dashuri dhe mëshirë. Me të vërtetë, në këtë ka

shenja, për njerëzit që mendojnë. (Surja Rum: 21)

Më poshtë jepen disa prej tipareve që Allahu i konsideron si të

denja për dashurinë e vërtetë:

Të jesh vet-flijues

Ca njerëz të cilët nuk besojnë në Allahun dhe në Ahiret e

gjykojnë këtë botë si një vend të një lufte të madhe dhe prandaj

besojnë se i forti do ta mposht të dobëtin në mënyrë të

pashmangshme. Kjo pikëpamje, produkt i një mënyre plotësisht të

gabuar të të menduarit, bazohet në largimin e njerëzve nga morali i

mirë dhe në përpjekjen për të mbrojtur fitimet dhe interesat e veta.

Një komunitet që qeveriset sipas pretendimeve të tilla nuk sheh

ndonjë nevojë t’i ndihmojë ata të cilët kanë nevojë për ndihmë; të jetë

vet-flijues apo i brengosur për mirëqenien, lumturinë dhe qetësinë e

një personi tjetër; t’i vendos interesat e tij apo saj mbi interesat e veta.

Si pasojë, veprimet e tilla shmangen sepse ato nuk u sjellin kurrfarë

përftimi atyre që angazhohen në to.

Kështu, këta njerëz nuk mund ta duan vërtet njëri tjetrin, sepse

njerëzit nuk mund t’i duan me të vërtetë ata të cilët mendojnë për

mirëqenien e vetes së tyre para se të mendojnë për mirëqenien e

tjetërkujt. Për shembull, ata të cilët e përjetojnë egoizmin e një

personi tjetër ndiejnë se si dashuria e tyre për atë person vdes

ngadalë. Nëse një person mendon vetëm për rehatinë e vet, duke

mbajtur për vete një ushqim të shijshëm apo një shtrat të rehatshëm


118118

119119

dhe duke mos menduar për fqinjët e tij apo saj, kjo

pashmangshmërisht do ta shkatërrojë dashurinë që ndien për atë

person. Pasi që njerëzit janë rregullisht dëshmitar të mënyrës së tillë

të sjelljes, ata në mënyrë të nën-ndërgjegjshme kanë një pikëpamje

negative ndaj njerëzve të tillë.

Ca njerëz të cilët janë të distancuar shumë nga parimet morale

të Kur’anit nuk mund të kërkojnë madje as prej shokëve më të afërt

të bëjnë ndonjë sakrificë. Për shembull, një nënë e cila duhet të

kujdeset për fëmijën e saj të sëmurë nuk mund t’i kërkoj koleges së

saj të punës ta kryej punën e saj derisa ajo t’ia plotësojë nevojat

fëmijës së saj. Madje edhe nëse njeriu i ndihmon prindërit e vet,

mund të ndodhë që të lind ndonjë telashe me vëllezërit dhe motrat e

tij. Në anën tjetër, kur pyeten, shumica e njerëzve thonë se ata i duan

shumë prindërit e tyre. E megjithatë, nëse kërkohet vet-flijim dhe

nuk ekziston ndonjë përfitim në horizont për atë person, shumica e

njerëzve do të përpiqen t’iu shmangen obligimeve të tilla. Mirëpo,

ata të cilët vërtet e duan dikë tjetër do të bëjnë të gjitha sakrificat e

mundshme dhe kurrë nuk do të lodhen apo të mërziten nga një

sakrificë e tillë.

Njëri prej tipareve më të dukshme të besimtarëve të sinqertë

është se ata në mënyrë bujare do të vënë interesat e tyre prapa

interesave të besimtarëve tjerë. Allahu jep një shembull të tillë në

Kur’an kur rrëfen për mërgimin e Muslimanëve të Mekës në Medine

dhe për mënyrën se si i mirëpritën ata Muslimanët e Medinës.

Kur’ani na njofton për moralin e bukur të besimtarëve në

ajetin vijues:

Ndërsa ata që banojnë në Medinë dhe që e kanë pranuar

besimin qysh më parë, i duan mërgimtarët që vijnë në Medinë

dhe në zemrat e tyre nuk ndjejnë kurrfarë rëndimi, për atë, që u

është dhënë atyre, por duan t’u bëjnë më mirë mërgimtarëve


120120

sesa vetes, edhe pse vetë janë nevojtarë. Kushdo që ruhet nga

lakmia e vetvetes, me siguri që do të jetë fitues. (Surja Hashr: 9)

Besimtarët e Mekës mërguan në mënyrë që të mund të jetojnë

sipas fesë së tyre. Ata lanë prapa gjithçka që u përkiste, të afërmit,

shtëpitë, vreshtat, kopshtet dhe vendet e tyre të punës për ta fituar

kënaqësinë e Allahut. Kjo vërteton moralin e lartë të tyre dhe tregon

faktin se ata kanë zgjedhur Allahun si kujdestar dhe kanë qenë

njerëz të besueshëm. Morali i tyre i bukur bëri që Muslimanët e

Medinës t’i mirëpresin ata në mënyrën më të mirë të mundshme me

dashuri të thellë, respekt dhe mëshirë.

Pa i marr parasysh nevojat dhe interesat e veta, ata u kujdesen

për interesat dhe nevojat e vëllezërve të tyre kur bëhej fjalë për

ushqim dhe jetesë. Veprat e tyre të vet-flijimit mbështeteshin në

dashurinë e tyre të fuqishme dhe të sinqertë për Allahun dhe për

gjithë besimtarët tjerë. Morali i bukur i tyre gjithashtu ngjalli

dashurinë e besimtarëve tjerë ndaj tyre. Allahu i përmend këta

besimtarë në Kur’an me dashuri dhe lavdërim dhe për 1,400 vitet e

shkuara ata kanë lënë një mbresë të pashlyeshme në zemrën e çdo

besimtari.

Në ajetin vijues është dhënë një tjetër shembull:

Ata i ushqejnë të varfrit, jetimët dhe të zënët rob edhe pse vetë

janë nevojtarë, duke thënë: “Ne ju ushqejmë vetëm për hir të

Zotit. Për këtë, nuk duam shpërblim e as falënderim! Ne i

frikësohemi Zotit tonë në një Ditë të ashpër, që do t’i bëjë

fytyrat të jenë të vrenjtura.” (Surja Insan: 8-10)

Përkundër faktit se vet ishin nevojtarë, ata të cilët u ofrojnë

ushqimin e tyre të uriturve do të duhen dhe respektohen në mënyrë

të natyrshme. Le të shtjellojmë më në hollësi këtë me një shembull

pasues. Le të supozojmë se ju dhe dy njerëz tjerë jeni shumë të

lodhur dhe të uritur. Para jush ka ushqim të mjaftueshëm vetëm për


121121

122122

123123

një person dhe vetëm një shtrat. Njëri prej tyre vendos ta haj

ushqimin dhe ta shfrytëzoj shtratin pa kërkuar lejen tuaj, ndërsa

personi tjetër, përkundër se është i uritur, ju ofron ushqimin e tij dhe

këmbëngul që ju të flini në shtrat. Në këtë situatë, ju do të ndiheni

krejtësisht i ftohtë ndaj personit egoist, por do të ndieni shumë

ngrohtësi dhe dashuri ndaj atij i cili nevojat e tij i vendosi prapa

nevojave tua. Allahu krijoi shpirtin e njeriut ashtu që ai të jetë i

kënaqur me moralin e mirë dhe të ndiej dashuri dhe ngrohtësi ndaj

njerëzve të tillë.

Të jesh falës

Ca njerëz të cilët nuk jetojnë sipas parimeve morale të

Kur’anit zemërohen lehtë dhe bëhen të pakënaqur

me të tjerët dhe nevrikosen me ata të cilët nuk i

përmbushin pritjet e tyre. Shumë njerëz u japin

fund miqësive të tyre të gjata me “shokët e tyre


124124

më të afërt” dhe bëhen armiqtë më të mëdhenj të tyre për një çast për

shkak të çështjeve relativisht të parëndësishme. Kjo ndodhë për

shkak se ata nuk jetojnë sipas parimeve morale të Kur’anit dhe

prandaj nuk mund të falin, të jenë të durueshëm apo të dashur ndaj

të tjerëve dhe çojnë një jetë që është shumë e distancuar nga parimet

e larta morale dhe tiparet që rezultojnë prej tyre.

Besimtarët, të cilët janë shumë të durueshëm dhe falës, nuk do

të zemërohen dhe t’iu japin fund miqësive vetëm për shkak të ca

gabimeve dhe dyshimeve të vogla. Në vend të kësaj, ata do t’ia japin

personit tjetër një mundësi tjetër, t’i përkujtojnë ata për të vërtetën

dhe t’i ndihmojnë ata që ta ndryshojnë sjelljen e tyre. Në vend se të

ndiejnë zemërim dhe armiqësi ndaj miqve të tyre haptas, ata

përpiqen që t’i korrigjojnë gabimet dhe dyshimet e tyre duke iu

dhënë shembuj nga Kur’ani. Në dashuri të sinqertë, mbretërojnë

ndjenja të mirëkuptimit dhe të tolerancës së madhe. Çdo situatë

zgjidhet me dashuri, mirëkuptim dhe në paqe.

Allahu shpall se besimtarët duhet të jenë falës:

Njerëzit e ndershëm dhe të pasur ndër ju të mos betohen se nuk

do t’u japin të afërmve, të varfërve dhe të mërguarve në rrugën

e Allahut; le t’i falin ata dhe të mos ua marrin për keq! Vallë, a

nuk doni ju që t’ju falë Allahu? Allahu është Falës e

Mëshirëplotë. (Surja Nur: 22)

Ti përherë do ta vëresh tradhtinë e tyre, përveç një pakice të

tyre; pra, falua fajet dhe mos i qorto! Se, Allahu i do bamirësit.

(Surja Ma’ide: 13)

Kur’ani nuk vendos kufizime në mënyrën se si besimtarët duhet

t’i falin tjerët. Pra, madje edhe ata të cilët vazhdimisht u shkaktojnë

dëm besimtarëve duhet të falen. Besimtarët fare lehtë do ta falin një

person tjetër, madje edhe nëse pësojnë humbje të madhe si rezultat i

veprimeve të atij personi. Duke e falur një thashetheme, një

ngatërrestar apo ndonjërin i cili i shkakton atij humbje serioze


125125

materiale dhe duke qenë në këtë mënyrë një shembull i

shkëlqyeshëm i moralit të lartë, po ai person mund të bëhet një mik

i afërt. Në fakt, kur falet një besimtar, ai apo ajo do të ndiejë një

dashuri dhe mirënjohje të madhe ndaj falësit. Allahu shpall në

Kur’an se njeriu duhet të jetë në gjendje për të falur në mënyrë që të

krijoj dashuri të vërtetë:

Nuk barazohet e mira me të keqen! Të keqen ktheje me të mirë

e atëherë armiku yt do të të bëhet menjëherë mik i ngushtë.

(Surja Fussilet: 34)

Të jesh modest

Njeriu mund të arrij dashuri të vërtetë vetëm pasi ta mposht

egoizmin, të punuarit për përfitim, jo-sinqeritetin,

mendjemadhësinë dhe sjellje të ngjashme. Në anën tjetër, modestia

është njëri prej aspekteve më të rëndësishme të

dashurisë, sepse ata të cilët e shohin veten si

superior ndaj të tjerëve vlerësojnë vetëm veten e

tyre. Duke i parë të tjerët si të pavlerë dhe

inferior, ata besojnë se ata janë më të zgjuarit, më

të ndërgjegjshmit dhe më të denjët për respekt.

Me fjalë të tjera, ata shndërrohen në hyjni të vogla.

Një person i tillë e ka të pamundshme të shoqërohet

me ata të cilët janë “inferior” dhe kështu nuk mund të

sakrifikohen për ta apo t’i vendosin në radhë të parë nevojat

e tyre. Si rezultat, ata nuk mund të ndiejnë dashuri të vërtetë

dhe të sinqertë për ta. Pra, dashuria dhe mendjemadhësia

janë reciprokisht përjashtuese. Një person i cili është

mendjemadh nuk mund as të duhet dhe as të ndiej

dashuri të thellë dhe të sinqertë ndaj kujtdo.


126126

127127

Ka shumë arsye pse njerëzit mendjemëdhenj çojnë një jetë pa

dashuri. Ata në përgjithësi kanë veti që janë të përshtatshme për t’u

tallur me njerëz për të ngritur vlerën e vet në sytë e tyre. Ata

mendojnë se duke i bërë publike të metat e njerëzve të tjerë do të

vënë në pah epërsitë e tyre. Askush s’do të ndiejë një dashuri të

sinqertë në zemrat e tyre për ata të cilët vazhdimisht tallen apo

poshtërojnë të tjerët.

Në anën tjetër, njerëzit modest duhen gjithmonë, sepse ata e

çmojnë njeriun që kanë para vetes dhe, për shkak të besnikërisë së

tyre ndaj vlerave Kur’anore, të tjerët do të ndihen rehat me ta. Të

tillët dëgjojnë me vëmendje dhe me sinqeritet çdo këshillë që u jepet

dhe kurrë nuk grinden dhe nuk pohojnë se ata dinë më mirë. Në

vend se të bëhen mendjemëdhenj, ata shfaqin qëndrim të mirë dhe

pozitiv. Ata nuk do ta vënë në dyshim të vërtetën dhe nuk e


128128

zmbrapsin të gabuarën me zemërim. Ata u përgjigjen të gjitha

pyetjeve me ndjeshmëri të madhe dhe kurrë nuk kërkojnë që njerëzit

e tjerë t’iu shfaqin dashuri apo respekt në fillim. Madje edhe kur

kanë punë me një person mendjemadh dhe polemizues, ata do të

përgjigjen duke qenë modest, i vlerësojnë mendimet e të tjerëve, u

përgjigjen përshëndetjeve të secilit në mënyrën më të mirë të

mundshme dhe kanë shumë dashuri dhe respekt për secilin. Shkurt,

modestia e nxitur nga parimet morale të Kur’anit do të zhvillohet në

një person shembull i cili është shumë miqësor, i hapur ndaj

pikëpamjeve të ndryshme dhe që nuk është kryelartë. Në fakt, ata do

të jenë shembull i ndershmërisë, kujdesit ndaj të tjerëve dhe që i

çmojnë të tjerët. Për këtë arsye, njerëzit modest zakonisht duhen

shumë. Allahu na njofton lidhur me këtë, si vijon:

Robërit e të Gjithëmëshirshmit janë ata që ecin thjesht nëpër

Tokë dhe, kur të paditurit i sulmojnë me fjalë, ata përgjigjen:

“Paqe qoftë!” (Surja Furkan: 63)

Në një ajet tjetër, Ai na njofton se:

Zoti juaj është një Zot i vetëm, prandaj vetëm Atij përuljuni. Dhe

jepu lajme të mira atyre që janë të përulur. (Surja Haxhxh: 34)

Për më tepër, si rezultat i modestisë dhe natyrës së butë tij,

njerëzit u bashkuan rreth Profetit tonë (savs):

Në sajë të mëshirës së Allahut, u solle butësisht me ta (o

Muhamed). Sikur të ishe i ashpër dhe i vrazhdë, ata do të

largoheshin prej teje. Prandaj falua atyre gabimin, kërkoi falje

Allahut për ata dhe këshillohu me ata për çështje të ndryshme.

Kur të vendosësh për diçka, mbështetu tek Allahu. Vërtet,

Allahu i do ata që mbështeten tek Ai. (Surja Al ‘Imran: 159)


129129

Të jesh i ndershëm

Ca jobesimtarë ndihen shumë rehat kur thonë gënjeshtra. Nëse

këta njerëz nuk i pranojnë gënjeshtrat e tyre dhe nuk ndalojnë të

zhyten në këso lloj sjellje mashtruese, askush nuk do t’i dojë ata.

Gënjeshtarët shpesh humbin lidhjen me të vërtetën dhe si pasojë janë

njerëz shumë të pabesueshëm dhe të pasigurt. Njerëzit nuk mund t’i

duan ata tek të cilët nuk kanë besim.

Mirëpo, besimtarët kurrë nuk gënjejnë, pavarësisht nga pasojat

për interesat e tyre. Pra, ata janë plotësisht të sigurt dhe të

besueshëm, sepse ata nuk e fshehin apo shtrembërojnë të vërtetën

apo nuk bëjnë premtime që ndoshta s’mund t’i mbajnë. Për

besimtarët, nuk ekziston diçka e tillë si gënjeshtër e bardhë. Si

rezultat, ata nuk priren nga gënjeshtra që në sytë e të tjerëve të

duken se po veprojnë mirë apo për ta mbrojtur nderin e tyre në sytë

e të tjerëve, për t’u mburrur, për të siguruar përfitim material apo

për t’iu shkaktuar çfarëdo lloj humbje të tjerëve.

Kjo vlerë e bukur morale është njëri prej faktorëve që e kthen

shpirtin e një njeriu drejt dashurisë, sepse shpirti do të formojë

ndjenjat e dashurisë së vërtetë ndaj një personi i cili shfaq

ndershmëri dhe sinqeritet. Profeti ynë (savs) ka theksuar rëndësinë

e dashurisë midis besimtarëve dhe ka thënë se para se të mund të

krijohet dhe forcohet kjo dashuri, së pari duhet vendosur sinqeriteti

dhe besimi:

Ebu Hurejra (ra) transmeton: “I dërguari i Allahut (savs) ka thënë: ‘Nuk

do të hyni në Parajsë për aq kohë sa nuk do ta pohoni besimin (në gjithë

ato gjëra që janë pjesë e besimit), dhe nuk do të besoni për aq kohë sa nuk

e duani njëri tjetrin. A doni t’ju udhëzoj për një gjë që, nëse e bëni, do ta

forcojë dashurinë mes jush: (praktikimi i dhënies së selamit njëri tjetrit

duke thënë) es-selamu aleikum.’” (Sahih Muslimi)


130130

Të jesh i durueshëm

Kur’ani na përkujton se “Njerëzit janë të prirur nga koprracia”

(Surja Nisa: 128). Pra, ne duhet të përpiqemi të mbrohemi prej

tipareve të tilla negative të karakterit që të mund të arrijmë moral të

lartë të përshtatshëm për Parajsën. Megjithatë, përkundër kësaj,

njerëzit bëjnë gabime. Njerëzit të cilët përpiqen të jetojnë një jetë të

dashurisë dhe miqësisë së vërtetë s’duhet ta harrojnë këtë fakt. Ata


131131

duhet të jenë shumë të durueshëm dhe falës ndaj atyre të cilët i duan,

të jenë të durueshëm kur miqtë e tyre bëjnë diç të gabueshme dhe të

përpiqen t’i mbulojnë të metat e tyre, sepse vetëm ata të cilët janë të

durueshëm dhe bujar mund të duan dhe të duhen. Durimi forcon

dhe zhvillon dashurinë dhe tolerancën e ndërsjellë. Besimtarët

mbështeten në njëri tjetrin dhe, duke qenë besimtarë e respektojnë

njëri tjetrin, i durojnë gabimet e njëri tjetrit me tolerancë dhe falje.

Për t’i kompensuar gabimet e veta, ata dyfishojnë përpjekjet e tyre

për të jetuar në pajtim me parimet morale të Kur’anit në mënyrën më

të mirë të mundshme, gjë që vetëm i afron më shumë me vëllezërit e

tyre besimtarë. Për këtë arsye, ata janë gjithmonë të durueshëm me

të tjerët, pa marr parasysh sa i madh është gabimi i tyre.

Profeti ynë (savs) i urdhëron besimtarët që t’ua mbulojnë

gjynahet vëllezërve të tyre besimtarë dhe që t’i përkrahin ata:

Çdo Musliman është vëlla i Muslimanit, që as nuk i bën keq atij

dhe as nuk lejon që atij t’i bëhet keq. Nëse dikush e ndihmon vëllanë

e tij kur ka nevojë, Allahu do ta ndihmojë atë kur ai të ketë nevojë.

Nëse dikush ia largon një fatkeqësi një Muslimani (tjetër), Allahu do

t’ia largojë atij disa prej fatkeqësive të Ditës

së Ringjalljes. Nëse dikush e mbron një

Musliman (tjetër) nga turpërimi, Allahu


132132

133133

do ta mbrojë atë nga turpërimi në Ditën e Ringjalljes. (Sahih Buhariu

dhe Sahih Muslimi)

Durimi i një njeriu i cili e do Allahun dhe është vazhdimisht i

kënaqur me Të dallon në masë të madhe nga të kuptuarit e durimit

nga ana e jobesimtarëve. Jobesimtarët përpiqen “të jenë të

durueshëm” në disa situata nëse mendojnë se do të kenë ndonjë

përfitim nga një person tjetër ose nëse iu frikësohen reperkusioneve

të komunitetit të tyre. Ata mendojnë se ata kanë të drejtë të

hidhërohen, të ankohen apo të sillen keq. Ata do të mendojnë: “Unë

po i bëj ballë gjithë kësaj, kështu që kam të drejtë të bëj si dëshiroj,”

ose pohime tjera të ngjashme. Për shembull, një jobesimtar i cili është

duke u kujdesur për shokun e tij të sëmurë dikur do të fillojë të

mërzitet, të zemërohet dhe do të fillojë të ankohet. Ai do të ankohet

se nuk mund të flejë, se është shumë i lodhur, se puna që e bën është

e shumë e vështirë apo madje edhe se askush nuk mund të jetë aq

vet-flijues sa ai. Këto ndjenja do të bëhen të dukshme dhe ai do të

ndikojë që shoku i tij i sëmurë të ndihet i detyruar ndaj tij, sepse ai

do t’ia përkujtojë atij gjatë gjithë kohës se apo ia bën një të mirë.

Mirëpo, një njeri i durueshëm, u përgjigjet gjithë këtyre

nevojave me kënaqësi dhe bën gjithçka është e nevojshme për ta

ndihmuar atë. Ai kurrë s’do ta bëj atë person të ndihet se i detyrohet

atij. Allahu u thotë gjithë besimtarëve të jenë të durueshëm me të

tjerët, sepse ajo është njëra prej veçorive më të bukura të karakterit:

O besimtarë! Bëhuni të durueshëm dhe nxiteni njëri-tjetrin të

jeni të tillë; bëhuni të vendosur dhe vigjilentë (në vepra të mira

dhe në ruajtjen e kufijve) dhe kijeni frikë Allahun, që të

shpëtoni! (Surja Al ‘Imran: 200)


134134

Të jesh besnik

Një tjetër tipar që ngjallë dashurinë e të tjerëve është besnikëria.

Allahu i bën me dije besimtarët se Ai do t’i shpërblejë ata për

besnikërinë e tyre. Për këtë arsye, të gjithë besimtarët e zbatojnë këtë

tipar pa rezervë. Siç na tregon Allahu në Kur’an:

Nuk ka dyshim se Allahu do t’i shpërblejë të sinqertët për

sinqeritetin e tyre e do t’i dënojë hipokritët, nëse do ose do t’u

pranojë pendimin. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.

(Surja Ahzab: 24)

Madje edhe në rrethanat më të vështira, besimtarët kurrë nuk

do të bëjnë kompromis për besnikërinë e tyre ndaj Allahut dhe

besimtarëve. Allahu përmend Profetin Musa (as) dhe pasuesit e rinj

të tij si shembuj për gjithë besimtarët:

Por Musait nuk i besoi askush, përveç një pakice nga populli i

tij, nga frika se do t’i keqtrajtonte Faraoni dhe paria e tij.

Faraoni ishte vërtet një tiran në tokë dhe në të keqe kalonte çdo

kufi. Musai tha: “O populli im! Nëse besoni Allahun,

mbështetuni tek Ai, nëse jeni myslimanë!” (Surja Junus: 83-84)

Gjatë historisë, besimtarët dhe profetët kanë bërë jetë të tillë e

cila ka rezultuar me vrasjen e tyre, me humbjen e pasurisë apo

respektit të tyre dhe kanë qenë të akuzuar për keqbërje të ndryshme.

Besimtarët, të cilët nuk e kanë braktisur kurrë njëri tjetrin, si rezultat

i dashurisë së tyre për Allahun dhe frikës, respektit dhe afërsisë ndaj

Tij, u kanë rezistuar gjithë këtyre rreziqeve dhe nuk janë dorëzuar

përballë tyre. Besnikëria e çiltër dhe e pakushte e tyre ndaj Allahut

është arsye e mjaftueshme për besimtarët që të ndiejnë dashuri për

njëri tjetrin. Allahu na bën me dije për këtë në ajetin në vazhdim:


135135

Besimtarë të vërtetë janë vetëm ata që besojnë Allahun dhe të

Dërguarin e Tij dhe pastaj nuk dyshojnë, por luftojnë në rrugën

e Allahut me pasurinë dhe jetën e tyre. Këta janë besimtarë të

sinqertë. (Surja Huxhurat: 15)

Të jesh i mëshirshëm

Mëshira është një pjesë e dashurisë. Prandaj, njeriu nuk mund

të ketë dashuri të sinqertë nëse nuk ka mëshirë për të tjerët. Mëshira

e Profetit tonë (savs) është një shembull i shkëlqyeshëm për gjithë

besimtarët. Siç pohon Allahu në Kur’an, Profeti Muhammed (savs)

shfaqte moralin më të lartë të mundshëm:

Tashmë ju ka ardhur një i Dërguar nga gjiri juaj. Atij i vjen

rëndë për gjynahet që bëni ju, jua dëshiron të mirën me gjithë

zemër që ju të shkoni rrugës së drejtë dhe është i butë e i

mëshirshëm me besimtarët. (Surja Teube: 128)

Njerëzit e mëshirshëm nuk kanë dëshirë që njerëzit që jetojnë

rreth tyre të bëjnë jetë të mjerueshme pa marr parasysh se sa e

rëndësishme është vet jeta e tyre, sa mirë jetojnë, sepse ata njerëz

kanë po aq rëndësi, madje janë edhe më të rëndësishëm se vet

nevojat e tyre. Për këtë arsye, njëra prej tipareve më të dallueshme të

një njeriu të mëshirshëm është se ai brengoset për problemet e të

tjerëve dhe bën gjithçka mundet për t’i zgjidhur problemet e tyre.

Profeti ynë (savs) i urdhëron të gjithë besimtarët të sillen në

mënyrë të mëshirshme ndaj gjithë njerëzve tjerë:

Ata të cilët janë të mëshirshëm do të mëshirohen nga i Gjithëmëshirshmi.

Kini mëshirë ndaj atyre që janë në tokë dhe Ai që është në qiell do të

mëshirohet mbi ju. (Tirmidhiu)


136136

Njeriu do të mendojë për Jetën e

përtejme të atij që e do sinqerisht

Jeta e vërtetë e një njeriu, jeta e përjetshme e Ahiretit, fillon

vetëm pas vdekjes, sepse kjo botë nuk është tjetër pos një vendbanim

i përkohshëm në të cilin gjithë njerëzit vihen në provë. Besimtarët, të

cilët janë të vetëdijshëm për këtë realitet, tregojnë dashuri për njëri

tjetrin duke u përgatitur për Ahiret. Po aq sa do të dëshironin ta

fitonin kënaqësinë e Allahut, mëshirën dhe Parajsën, ata do të donin

që njerëzit e dashur të tyre t’i përjetonin po të njëjtat mirësi dhe

bukuri që ata vet i përjetojnë. Duke e ditur se njeriu mund të

përballet me përjetësinë në Ferr, ata sillen në një mënyrë që është

projektuar për t’i udhëhequr të tjerët drejt rrugës së drejtë. Kurdo që

shohin ndonjë gabim në sjelljen e njëri tjetrit, ata menjëherë do të

bëjnë çmos për t’i ndihmuar njerëzit e tyre të dashur që ta

ndryshojnë sjelljen dhe moralin e tyre në mënyrë që ta fitojnë

kënaqësinë e Allahut. Ata e thërrasin njëri tjetrin drejt asaj që është e

mirë dhe e bukur dhe ndalojnë nga ajo që Ai e ka shpallur si të

ndaluar. Malli dhe dashuria e sinqertë e tyre për njëri tjetrin janë prej

tipareve më të mira të tyre. Allahu na njofton për të kuptuarit e kësaj

dashurie të fuqishme:

Besimtarët dhe besimtaret janë miq për njëri-tjetrin. Ata

urdhërojnë që të bëhen vepra të mira dhe i ndalojnë të këqijat;

falin namazin, japin zeqatin dhe i binden Allahut dhe të

Dërguarit të Tij. Këta janë ata që do t’i mëshirojë Allahu. Se,

Allahu me të vërtetë, është i Plotfuqishëm dhe i Urtë. (Surja

Teube: 71)


137137

138138

Në dashurinë e sinqertë, dëshirat e

personit tjetër gjithmonë kanë përparësi

Për shumë njerëz, gjëja më e rëndësishme në jetën e tyre është

mirëqenia e tyre. Mirëpo, ata të cilët i duan të tjerët me sinqeritet

harrojnë dëshirat e veta dhe i vënë ato të njerëzve të tyre të dashur

në radhë të parë. Ata bëjnë gjithçka që është e nevojshme që ai

person të ketë rehati dhe për t’ia plotësuar nevojat e tij apo të saj. Për

shembull, nëse dy njerëz e përfundojnë një çështje me sukses, ai më

parë do të donte që njeriut të dashur të tij t’i bëhen komplimente. Ai

do të ishte tejet i kënaqur nëse njeriu i dashur ka të drejtë, në vend të

vetes së tij dhe më parë do ta bënte punën vet se sa ta shihte atë që e

do të lodhej. Ai kurrë s’do ta turbullonte, nënvleftësonte apo

lëndonte atë që e do, sepse dëshira e vetme e tij është të fitojë

kënaqësinë dhe dashurinë e Allahut, si edhe

Parajsën e Tij. Si rezultat, ai do të jetë në gjendje të

shfaqë një dashuri dhe kuptim të

sinqertë për personin tjetër.


139139

140140

ëtë libër mbi

dashurinë e kemi shkruar

sepse dashuria ka një rol të

rëndësishëm në moralin e

Parajsës. Ata besimtarë të cilët

kanë besim dhe duan të hyjnë në

Parajsë dhe të banojnë aty përgjithmonë me gjithë profetët,

vërtetuesit e të vërtetës dhe të drejtët duhen, derisa janë në

këtë botë, të mësojnë t’i duan të tjerët dhe të fitojnë veçori që të

tjerët i duan. Njëra prej bukurive më madhështore të Parajsës

është miqësia e përjetshme midis atyre të cilët e duan njëri tjetrin

dhe posedojnë moral të bukur.

Rruga për në Parajsë është ta duash Allahun plotësisht dhe

të bëhesh një njeri të cilin Allahu e do shumë. Të tillët ia kanë

frikën (dhe respektojnë) Allahun (Surja Teube: 4, Surja Ali

Imran: 76), pastrohen (Surja Teube: 108, Surja Bekare: 222),

janë të paanshëm (Surja Huxhurat: 9) dhe të palëkundur

(Surja Ali Imran: 146), janë bamirës (Surja Bekare:

195), ndalojnë nga keqbërja (Surja Bekare: 222)

dhe mbështetën në Të (Surja Ali Imran:

159).

141141141141


142142

Lutja për dashurinë e përmendur nga Profeti ynë (savs) është

shembull i rëndësishëm për të kuptuar dashurinë që duhet ta

ndiejmë për Allahun dhe besimtarët:

Profeti (savs) ka thënë: “Njëra prej lutjeve të Hazreti Davudit (as) ishte:

‘Allah, Të lutem për dashurinë Tënde, për dashurinë e atyre të cilët Të

duan dhe për aso sjellje që do t’më udhëzojë drejt dashurisë Tënde. Allah,

bëje dashurinë Tënde më të dashur për mua se shpirtin tim dhe familjen

time dhe më të dashur se ujët e ftohtë.’” (Tirmidhiu)

143143

144144144

arvinizmi,

me fjalë të tjera

teoria e evolucionit, u

prezantua me qëllim të

mohimit të faktit të krijimit,

por që në të vërtetë nuk është

asgjë përveç një marrëzi e dështuar joshken core. Kjo teori, e

cila pretendon se jeta lindi rastësisht nga materia e pajetë, u

zhvlerësua nga faktet shkencore të “projektimit” të qartë në

gjithësi dhe në gjërat e gjalla. Në këtë mënyrë, shkenca vërtetoi se

Allahu krijoi gjithësinë dhe gjallesat në të. Propaganda e zhvilluar

sot për të mbajtur në jetë teorinë e evolucionit mbështetet kryekëput

në shtrembërimin e fakteve shkencore, interpretimin e paragjykuar

dhe gënjeshtrat dhe pavërtetësitë e maskuara si shkencë.

Mirëpo kjo propagandë nuk mund ta fsheh të vërtetën. Fakti

se teoria e evolucionit është mashtrimi më i madh në historinë

e shkencës ka ardhur në shprehje shumë e më shumë në

botën shkencore gjatë 20-30 viteve të fundit.

Hulumtimet e bëra pas viteve të 80-ta në veçanti

kanë zbuluar se pohimet e Darvinizmit janë

krejtësisht të pabaza, gjë që është thënë

nga një numër i madh i

145145145


In Darwin’s time nothing was known about the complex structure of the cell.

146146

shkencëtarëve. Në Shtetet e Bashkuara të Amerikës në veçanti,

shumë shkencëtarë prej fushave të ndryshme biologjia, biokimia dhe

paleontologjia pranojnë gjymtinë e Darvinizmit dhe e përdorin

konceptin e projektimit inteligjent për të shpjeguar zanafillën e jetës.

Ky “projektim inteligjent” është një shprehje shkencore e faktit se

Allahu i krijoi të gjitha gjallesat.

Ne kemi ekzaminuar rënien e teorisë së evolucionit dhe provat

e krijimit në mënyrë shumë të hollësishme shkencore në shumë prej


punimeve tona dhe vazhdojmë ta bëjmë këtë.

Duke pasur parasysh rëndësinë e madhe të

kësaj çështjeje, do të jetë shumë e dobishme

që ta bëjmë një përmbledhje të saj këtu.

Dështimi shkencor i

DarvinizmitTeoria e evolucionit, edhe pse është

një doktrinë që i ka fillimet në Greqinë e

lashtë, u përqafua gjerësisht në shekullin e

nëntëmbëdhjetë. Zhvillimi më i

rëndësishëm që e bëri teorinë temën kryesore të botës së shkencës

ishte botimi në vitin 1859 i librit Origjina e Llojeve të Çarlls Darvinit.

Në këtë libër, ai doli me pretendimin se llojet e ndryshme në tokë

nuk janë krijuar veç e veç, por rrjedhin nga një stërgjysh i përbashkët

dhe kanë ndryshuar nga njëra-tjetra nëpërmjet ndryshimeve të vogla

me kalimin e kohës. Teoria e Darvinit nuk mbështetet në asnjë

zbulim shkencor konkret, siç e pranoi edhe ai vet, ajo ishte vetëm një

“supozim”. Veç kësaj, ashtu siç e pranoi Darvini në kapitullin e gjatë

të librit të tij të titulluar “Vështirësitë e Teorisë”,

teoria dështoi përballë një sërë çështjesh

vendimtare.

Darvini mbështeti të gjitha shpresat e tij në

zbulimet e reja shkencore, të cilat shpresonte që

do të zgjidhnin këto vështirësi. Mirëpo, në

kundërshtim me atë që ai shpresonte, zbulimet

shkencore zgjeruan përmasat e këtyre

147147

Charles Darwin

vështirësive. Disfata e darvinizmit përballë shkencës mund të

përmblidhet në tre tituj kryesorë:

1) Teoria nuk arrin të shpjegoj se si ka zënë fill jeta në tokë.

2) Nuk gjendet asnjë zbulim shkencor që tregon se

“mekanizmat e evolucionit” të propozuara nga kjo teori, posedojnë

asnjë force evoluese.

3) Të dhënat fosile provojnë pikërisht të kundërtën e ideve të

parashtruara nga kjo teori.

Në këtë pjesë, do të shtjellojmë në vija të përgjithshme këto tri

çështje themelore:


148148

The fossils unearthed in Cambrian rocks belonged to complex invertebratespecies like snails, trilobites, sponges, worms, jelly fish, starfish, marinecrustaceans and sea lilies. Most interestingly, all of these distinct speciesemerged all of a sudden. For that reason, this miraculous phenomenon isreferred to as the “Cambrian Explosion” in geological literature.

Pengesa e parë e pakapërcyeshme:

Zanafilla e jetësTeoria e evolucionit pretendon se të gjitha speciet rrjedhin nga

një qelizë e vetme e shfaqur në Tokën primitive 3.8 miliardë vjet më

parë. Si është e mundur që një qelizë e vetme të ndërtojë miliona

specie të gjalla e të komplikuara dhe, nëse me të vërtetë ka ndodhur

diçka e tillë, përse nuk gjendet asnjë gjurmë në të dhënat fosile janë

disa nga pyetjet në të cilat teoria nuk është në gjendje të jap përgjigje.

Por në fillim, duhet të pyetemi: Si u krijua kjo “qelizë e parë”?

Meqë teoria e evolucionit e mohon krijimin dhe çfarëdo

ndërhyrje të mbinatyrshme, ajo supozon se “qeliza e parë” është

shfaqur rastësisht pa asnjë projektim, planifikim apo rregullim,

përbrenda ligjeve të natyrës. Sipas kësaj teorie, materia e pajetë

duhet të ketë krijuar rastësisht qelizën e gjallë. Por kjo hipotezë bie

ndesh me ligjet më të pakundërshtueshme të biologjisë.

“Jeta rrjedh nga jeta”Darvini, në librin e tij, nuk ka folur kurrë mbi zanafillën e jetës.

Koncepti primitiv shkencor në periudhën kur jetoi ai supozonte se

gjallesat zotërojnë një konstrukt shumë të thjeshtë. Sipas teorisë së

krijimit të rastësishme që besohej në mesjetë, lëndët e

pajetë/inorganike, duke u bashkuar, mund të formojnë një qenie të

gjallë. Në atë periudhë ishte shumë i përhapur mendimi se insektet

formoheshin nga tepricat e ushqimeve, ndërsa minjtë nga gruri. Për

të provuar diçka të tillë janë bërë eksperimente nga më të

çuditshmet: Një leckë e ndotur me pak grurë mbi të, në një anë,

ndërsa në anën tjetër një shkencëtar, duke pritur që pas një kohe të

formoheshin minj.


149149

Gjithashtu mendohej se shfaqja e

krimbave në një copë mishi ishte dëshmi e

krijimit të vetvetishëm/spontan. Por më

vonë do të kuptohej se ata krimba nuk

formoheshin vetvetiu në mish, por nga

larvat e padukshme për syrin që silleshin

nga mizat.

Madje edhe kur Darvini shkroi librin

Origjina e Llojeve, besimi se bakteret

formoheshin nga materia e pajetë ishte një

gjë e pranuar gjerësisht në botën e shkencës.

Por vetëm 5 vite pas botimit të librit të

Darvinit, Luis Paster shpalli përfundimet e

arritura pas shumë studimeve dhe eksperimenteve të gjata që rrëzuan

plotësisht krijimin spontan, i cili përbënte gur-themelin e teorisë së

Darvinit. Në ligjëratën e tij triumfale në Sorbonë në vitin 1864, Pasteri

tha: “Kurrë më nuk do të rimarr veten krijimi spontan prej grushtit

vdekjeprurës të dhënë nga ky eksperiment i thjeshtë.”1

Mbrojtësit e teorisë së evolucionit i kundërshtuan për një kohë

të gjatë zbulimet e Pasterit. Mirëpo shkenca, e cila po përparonte

duke nxjerrë në dritë ndërtimin kompleks të qelizës së organizmit të

gjallë, e përforcoi edhe më tepër pavlefshmërinë e pretendimeve mbi

krijimin e rastësishëm të jetës.

Përpjekjet e pafrytshme të shekullit njëzetEvolucionisti i parë, i cili u mor me çështjen e zanafillës së jetës

në shekullin e njëzet ishte biologu i njohur rus Aleksandër Oparin, i

cili u mundua të provonte, me anë të një sërë tezash të hedhura nga

vetë ai në vitet 1930, se qeliza e gjallë mund të krijohej rastësisht. Por


150150

Luis Paster

këto punime do të dilnin të

pasuksesshme dhe Oparin do të

detyrohej ta bënte këtë rrëfim:

Mirëpo, fatkeqësisht, çështja e

zanafillës së qelizës përbën ndoshta

pikën më të errët të gjithë studimit të

evolucionit të organizmave.2

Pasuesit evolucionist të Oparinit

u munduan të bënin eksperimente për

të gjetur një zgjidhje për këtë çështje. Më i

njohuri nga këto eksperimente ishte

ai që u ndërmor në vitin 1953 nga

kimisti amerikan Stenli Miler, i cili, duke bashkuar gazrat, që ai

pretendonte se kishin ekzistuar në atmosferën primitive në një

ambient eksperimental dhe duke i ekspozuar ato ndaj një burimi të

jashtëm energjie, Milleri formoi disa molekula organike

(aminoacide) të pranishme në strukturën e proteinave.

Mezi kishin kaluar disa vite para se të zbulohej se ky

eksperiment, i cili atëherë u paraqit si një hap i rëndësishëm në emër

të evolucionit, ishte i pavlefshëm, sepse atmosfera e përdorur në këtë

eksperiment ishte shumë më e ndryshme nga kushtet reale të Tokës.3

Pas një periudhe të gjatë heshtjeje, Milleri pranoi se atmosfera e

përdorur nga ai nuk ishte reale.4

Të gjitha përpjekjet evolucioniste që u ndërmorën gjatë shekullit

të njëzet për të shpjeguar zanafillën e jetës përfunduan pa sukses.

Xhefri Bada, gjeo-kimisti i njohur nga Instituti Skrips i San Diegos,

në një artikull të botuar në vitin 1998 në revistën “Earth (Toka)”,

pranon këtë fakt:

Sot, duke e lënë pas shekullin e njëzet, akoma përballemi me problemin

më të madh të pazgjidhur që kishim kur hymë në shekullin e njëzet: Si

zuri fill jeta në tokë?5

151151

Aleksandër Oparin


One of the evolutionists’ gravest deceptions is the way they imagine that lifecould have emerged spontaneously on what they refer to as the primitiveEarth, represented in the picture above. They tried to prove these claimswith such studies as the Miller experiment. Yet they again suffered defeat inthe face of the scientific facts: The results obtained in the 1970s proved thatthe atmosphere on what they describe as the primitive Earth was totally un-suited to life.

Ndërtimi i ndërlikuar i jetës Shkaku kryesor që çështja mbi zanafillën e jetës ka hyrë në një

dilemë të tillë është se madje ata organizma të gjallë që mendohej të

jenë më të thjeshtat kanë ndërtim jashtëzakonisht të ndërlikuar.

Qeliza e një gjallese është shumë më e ndërlikuar se të gjitha

produktet teknologjike që ka arritur të prodhojë njeriu. Sot, madje

edhe në laboratorët më të përparuara të botës, duke bashkuar

materie kimike organike, nuk do të mund të arrijmë kurrë të

përfitojmë një qelizë të vetme.

Kushtet që nevojiten për formimin e një qelize janë aq të shumta

sa kurrë nuk mund të shpjegohen me rastësi. Probabiliteti që


152152

proteinat, njësia bazë e

qelizës, të sintetizohen rastësisht

është 1 në 10950 (për një proteinë mesatare me 500 aminoacide). Në

matematikë probabilitetet më të vogla se 1050 konsiderohen të

pamundura.

Molekula e ADN-së përmban informacionet gjenetike si një

bankë informacionesh me kapacitet të pabesueshëm. Nëse do ta

hidhnim në letër informacionin që përfshin ADN-ja e njeriut, do të

krijohej një bibliotekë me 900 volume enciklopedike me nga 500 faqe

secili.

Në këtë pikë shfaqet një dilemë shumë interesante: ADN-ja

mund ta kopjoj/përsëris vetveten vetëm me ndihmën e disa

proteinave të specializuara (enzimave). Mirëpo, sinteza e këtyre

enzimave mund të realizohet vetëm me anë të informacionit të

koduar në ADN. Pasi që ato të dyja janë të varura nga njëra tjetra, ato

duhet të ekzistojnë në të njëjtën kohë për kopjim/përsëritje. Kjo e

sjellë skenarin se jeta ka zënë fill vetvetiu në një rrugë pa krye. Prof.

Lesli Orgel, një evolucionist me reputacion nga Universiteti i San

Diegos në Kaliforni, e pranon këtë fakt në botimin e revistës Scientific

American të Shtatorit të vitit 1994:

If, as materialists claim, mat-ter had the ability to causelife to form spontaneously innature, then it should havebeen much easier to performthis under controlled condi-tions in laboratories. Todate, however, not a singlecell organelle has been artifi-cially reproduced in labora-tories, let alone a whole cell.


153153

Është krejtësisht e pamundshme që proteinat dhe acidet nukleike, duke

qenë të dyja komplekse për nga ndërtimi, të jenë krijuar vetvetiu në të

njëjtin vend dhe në të njëjtën kohë. Po ashtu duket e pamundshme ta

kemi njërën pa tjetrën. Dhe kështu, në shikim të parë, njeriut do t’i duhej

të vjen në përfundimin se, në të vërtetë, jeta kurrë nuk ka mundur të zë

fill me anë të mjeteve kimike.6

Padyshim, nëse është e pamundur që jeta të ketë zënë fill nga

shkaqet natyrore, atëherë duhet të pranohet se jeta u “krijua” në

mënyrë të mbinatyrshme. Ky fakt zhvlerëson në mënyrë të qartë

teorinë e evolucionit, qëllimi kryesor i së cilës është të mohoj

krijimin.

Mekanizmat imagjinarë të evolucionitÇështja e dytë e rëndësishme që e bën teorinë e Darvinit të

pavlefshme është se të dy konceptet e paraqitura nga kjo teori si

“mekanizma të evolucionit”, u kuptua se në të vërtetë nuk zotërojnë

asnjë forcë evoluese.

Darvini e mbështeti

hipotezën e tij në tërësi në

mekanizmin e “seleksionimit

natyror.” Rëndësia që i jepte

këtij mekanizmi mund të

kuptohet fare lehtë edhe nga

titulli i librit të tij: Origjina e

Llojeve nëpërmjet

seleksionimit natyror”…

Seleksionimi natyror

pohon se ato gjallesa që janë

më të fuqishme dhe që i


154154

Natural selection only selects out thedisfigured, weak, or unfit individuals of

a species. It cannot produce newspecies, new genetic information, or

new organs.

përshtaten më mirë kushteve natyrore të vendbanimeve të tyre do të

mbijetojnë në luftën për jetë. P.sh., në një kope sorkadhesh që

kërcënohet prej kafshëve të ndryshme grabitqare, do të mbijetojnë

vetëm ato sorkadhe që vrapojnë më shpejt. Kështu që kopeja e

sorkadheve do të përbëhet nga individët më të fortë dhe më të

shpejtë. Mirëpo, sigurisht që ky mekanizëm nuk mund të shkaktojë

evoluimin e sorkadheve e t’i kthejë në një lloj tjetër gjallese, për

shembull, në kuaj.

Për këtë arsye, mekanizmi i seleksionimit natyror nuk zotëron

asnjë forcë evoluese. Edhe Darvini ishte i ndërgjegjshëm për këtë

realitet, ndaj në librin e tij Origjina e Llojeve u detyrua të pohonte:

Seleksionimi natyror s’mund të bëjë asgjë përderisa nuk shfaqen dallime

dhe ndryshime të dobishme individuale.7

Ndikimi i LamarkutSi mund të formoheshin këto ndryshime të dobishme? Darvini,

kësaj pyetjeje u mundua t’i përgjigjej nga këndvështrimi i të

kuptuarit primitiv të shkencës

së asaj kohe. Sipas biologut

francez Shevalie Lamark (1774-

1829), i cili ka jetuar para

Darvinit, gjallesat ia përcollën

brezit pasardhës të gjitha


155155

French biologist Lamarck put for-ward a very unreasonable claim thatgiraffes evolved from antelopes. Infact, Allah created giraffes speciallyjust like all other living things.

ndryshimet fizike, të cilat kishin fituar gjatë jetës së tyre. Ai pohonte

se këto cilësi, të cilat u akumuluan nga një brez në tjetrin, bënë që të

formohen specie të reja. Për shembull, ai pohonte se gjirafat

evoluuan nga antilopat gjatë përpjekjeve të tyre për të arritur gjethet

e pemëve të larta, qafat e tyre u zgjatën nga njëri brez në tjetrin

Edhe Darvini ka dhënë shembuj të ngjashëm. Në librin e tij

Origjina e Llojeve, për shembull, ai thotë se disa arinj për të gjetur

ushqim në thellësi të detit me kohë u shndërruan në balena.8

Por zbulimet e Gregor Mendelit (1822-1884) të ligjeve të

trashëgimisë, të cilat u saktësuan nga shkenca e gjenetikës, e cila

lulëzoi në shekullin e njëzet, hedhën poshtë plotësisht legjendën e

përcjelljes së karakteristikave të fituara në brezat pasardhës. Kështu,

u vërtetua përfundimisht se seleksionimi natyror ishte një

mekanizëm joefektiv.

Neo-darvinizmi dhe mutacionetPër të gjetur një zgjidhje, darvinistët

nxorën në dritë “Teorinë Sintetike

Moderne”, apo siç njihet ndryshe Neo-

Darvinizmin, në fund të viteve 1930.

Neo-Darvinizmi shtoi mutacionet, të

cilat janë shtrembërime të formuara në

gjenet e gjallesave për shkak të faktorëve

të tillë të jashtëm si rrezatimi apo

gabimet në përsëritje, si “shkaqe të

ndryshimeve të dobishme” përveç

mutacionit natyror.

Modeli, i cili edhe sot e ruan vlerën

në emër të evolucionit, është Neo-

Darvinizmi. Sipas kësaj teorie miliona


Accidental mutations devel-op into defects in humansas well as other living be-ings. The Chernobyl disas-ter is an eye-opener for theeffects of mutations.

156156


gjallesa në botë u formuan si rezultat i një procesi me anën e të cilit

organe të shumta komplekse të këtyre organizmave (p.sh., veshët,

mushkëritë dhe krahët) iu nënshtruan “mutacioneve,” domethënë

çrregullimeve gjenetike. Por ekziston një fakt i prerë shkencor që

plotësisht e hedh poshtë këtë teori: Mutacionet nuk i zhvillojnë

gjallesat, përkundrazi, ato janë gjithmonë të dëmshme.

Arsyeja për këtë është shumë e thjeshtë: ADN-ja zotëron një

ndërtim shumë të ndërlikuar dhe çdo ndikim spontan mbi këtë

molekulë, mund vetëm t’i shkaktojë dëm asaj. Gjeneticisti amerikan

B. G. Ranganathan e shpjegon këtë fakt si në vazhdim:

Së pari, mutacionet e vërteta janë shumë të rralla në natyrë. Së dyti,

shumica e mutacioneve janë të dëmshme pasi që janë të rastësishme, më

parë se ndryshime të rregullta në strukturën e gjeneve; çfarëdo

ndryshimi i rastësishëm në një sistem tejet të rregullt do të ndikojë për

të keq, jo për të mirë. Për shembull, nëse një tërmet do të dridhte një

ndërtim tejet të rregullt siç është një ndërtesë, do të ndodhte një

ndryshim i rastësishëm në kornizën e ndërtesës, i cili sipas të gjitha

gjasave, nuk do të ishte një përmirësim. 9

Nuk çudit fakti se deri më sot nuk është vëzhguar asnjë rast i

ndonjë mutacioni të dobishëm, domethënë, i cili është parë të

zhvilloj kodin gjenetik. Është vërtetuar se të gjitha mutacionet janë të

dëmshme. Është kuptuar se mutacioni, i cili është paraqitur si një

“mekanizëm i evolucionit,” është në të vërtetë një dukuri gjenetike

që dëmton gjallesat dhe i lë të gjymtuara. (Efekti më i zakonshëm i

mutacionit në qeniet njerëzore është kanceri.) Natyrisht, një

mekanizëm shkatërrues nuk mund të jetë “mekanizëm evolutiv.”

Seleksionimi natyror, në anën tjetër, “s’mund të bëj asgjë i vetëm,”

siç e pranoi edhe Darvini. Ky fakt na tregon se nuk ekziston ndonjë

“mekanizëm evolutiv” në natyrë. Pasi që nuk ekziston asnjë

mekanizëm evolutiv, asnjë proces i tillë i imagjinuar i quajtur

“evolucion” nuk ka mundur të ndodhë.

157157

Të dhënat fosile:

asnjë gjurmë e formave kalimtareTë dhënat fosile janë treguesi më i qartë se skenari që sugjerohet

nga teoria evolucionit nuk ka ndodhur kurrë.

Sipas kësaj teorie, të gjitha gjallesat kanë evoluar nga një

paraardhës. Një specie, e cila ekzistonte më parë, me kalimin e

kohës, u shndërrua në diçka tjetër dhe të gjitha speciet u krijuan në

këtë mënyrë. Me fjalë të tjera, ky transformim u zhvillua gradualisht

gjatë një periudhe të gjatë prej qindra miliona vjetësh.

Po të kishte qenë kështu, lloje të shumta kalimtare duhej të

kishin ekzistuar dhe jetuar brenda kësaj periudhe të gjatë

transformimi.

Për shembull, disa krijesa gjysmë peshk–gjysmë zvarranik

duhej të kishin jetuar në të kaluarën të cilat kishin fituar disa tipare


158158

The larger picture belongs to a 100-million-year-old Nautilus fossil. On theleft is a Nautilus living in our day. When we compare the fossil with today’sNautilus (on the right is the cross section of the creature’s shell), we seethat they both have the same identical characteristics.

zvarranikësh, përveç tipareve të peshkut të cilat ato tashmë i kishin.

Apo duhej të kishin ekzistuar disa zvarranik-zogj, të cilët fituan disa

tipare të zogjve përveç tipareve të zvarranikëve që ato tashmë i

kishin. Meqë këto gjallesa do të duhej të kishin ekzistuar në një

periudhë kalimtare, gjallesat duhet të kenë qenë të gjymtuara dhe

me një sërë të metash. Evolucionistët, këto qenie imagjinare që

besojnë të kenë jetuar në të kaluarën, i quajnë “forma kalimtare”.

Nëse me të vërtetë do të kishin ekzistuar gjallesa të tilla në të

kaluarën, atëherë do të duhej të kishte me miliona dhe madje

miliarda sosh për nga numri dhe llojllojshmëria. Ajo që është më me

rëndësi, mbetjet e këtyre qenieve të çuditshme do të duhej të

haseshin në të dhënat fosile. Darvini, në librin Origjina e Llojeve,

këtë fakt e shpjegon kështu:

Nëse teoria ime është e vërtetë, atëherë forma kalimtare të panumërta që

lidhin speciet e të njëjtit grup, duhet të kenë ekzistuar sigurisht... Si

rrjedhim, provat për ekzistencën e tyre të mëparshme do të mund të

gjendeshin vetëm në mbetjet fosile.”10

Shpresat e venitura të DarvinitMirëpo, edhe pse janë bërë shumë kërkime intensive për të

gjetur fosilet që nga mesi i shekullit të nëntëmbëdhjetë në mbarë

botën, ende nuk është gjetur asnjë formë kalimtare. Të gjitha fosilet,

në kundërshtim me atë që shpresonin evolucionistët, tregojnë se jeta

në Tokë u shfaq rastësisht, krejt papritur dhe plotësisht e formuar.

Një paleontolog i njohur britanik, Derek V. Ager, edhe pse një

evolucionist, e pranon këtë realitet:

Problemi ynë është ky: Tek analizojmë me hollësi të dhënat fosile në

nivelin e klasave apo llojeve, hasim gjithmonë e më tepër jo evolucion

gradual, por shpërthim të papritur të një lloji në llogari të një tjetri.11


159159

160160

Fossils are proof that evolutionnever happened. As the fossilrecord shows, living thingscame into being in a single mo-ment, with all the characteris-tics they possess and never al-tered in the least for so long asthe species survived. Fishhave always existed as fish,insects as insects and rep-tiles as reptiles. There is noscientific validity to theclaim that species developgradually. Almighty Allahcreated all living things.

LIVING FOSSILS REFUTE EVOLUTION

A 54-to-37-million-year-oldfossil sunfish

A 295-million-year-old fossilsea urchin

Crane FlyPeriod: Cenozoic Era, Eocene epochAge: 48 to 37 million years old

161161

A 125-million-year-old fossilcicada

A 50-million-year-old fossilsequoia leaf

Birch LeafPeriod: EoceneAge: 50 million years old

StarfishPeriod: OrdovicianAge: 500 to 440 millionyears old

Me fjalë të tjera, te fosilet e gjetura, të gjitha llojet e gjallesave

shfaqen papritmas dhe në formën e tyre të përfunduar, pa asnjë

formë të ndërmjetme në mes. Kjo është pikërisht e kundërta e

supozimeve të Darvinit. Për më tepër, kjo është një provë shumë e

fortë që gjallesat janë krijuar. I vetmi shpjegim që një specie e gjallë

të shfaqet papritmas e plotë dhe pa paraardhës nga i cili të ketë

evoluar është se ajo u krijua. Kjo e vërtetë është pranuar po ashtu

nga biologu i mirënjohur evolucionist Douglas Futuyuma:

Krijimi dhe evolucioni janë dy shpjegimet e vetme që mund të bëhen

rreth origjinës së qenieve të gjalla. Krijimi dhe evolucioni, në mes tyre,

shter shpjegimet e mundshme për zanafillën e gjallesave. Organizmat

ose janë shfaqur në tokë të zhvilluara plotësisht, ose jo. Në rast se nuk

janë zhvilluar gradualisht, ato duhet të jenë zhvilluar nga specie që kanë

ekzistuar më parë me anë të ndonjë procesi modifikimi. Në rast se janë

shfaqur plotësisht të zhvilluara, ato me të vërtetë duhet të jenë krijuar

nga ndonjë intelekt i plotfuqishëm.12

Fosilet tregojnë se qeniet e gjalla u shfaqën në Tokë të formuara

plotësisht dhe në gjendje të përkryer. Me fjalë të tjera “origjina e

llojeve,” në kundërshtim me supozimin e Darvinit, nuk është

evolucioni, por krijimi.

Përralla e evolucionit të njeriutÇështja që trajtohet më shpesh nga mbrojtësit e teorisë së

evolucionit është prejardhja e njeriut. Mendimi darvinist mbi këtë

çështje thotë se qeniet njerëzore moderne që jetojnë sot kanë evoluar

nga disa krijesa të ngjashme me majmunët. Gjatë kësaj periudhe të

supozuar, e cila mendohet të ketë filluar rreth 4-5 milionë vjet më

parë, pretendohet se kanë jetuar “forma kalimtare” midis njeriut

modern dhe të parëve të tij. Ka katër “kategori” bazë në gjithë këtë

skenar të imagjinuar:


162162

1. Australopiteku

2. Homo habilis

3. Homo erektus

4. Homo sapiens

Evolucionistët i japin emrin “Australopitek” (që do të thotë

“majmuni i jugut”), të ashtuquajturit paraardhës të parë të njeriut të

ngjashëm me majmunët. Këto qenie të gjalla nuk janë në fakt asgjë

tjetër, përveçse një specie e zhdukur majmuni. Kërkimet e shumta të

Lordit Solli Cukerman dhe Profesorit Çarlls Oksnard, dy anatomistë

me famë botërore nga Anglia dhe SHBA-ja, rreth mbetjeve të

australopitekëve tregojnë se këto qenie i përkisnin një lloji të majmunit

të zhdukur dhe se nuk kishin asnjë ngjashmëri me qeniet njerëzore.13

Evolucionistët e quajnë fazën tjetër të evolucionit njerëzor

“homo,” domethënë “njeri”. Sipas këtij pretendimi, qeniet e gjalla të

163163

Evo lu tion ist news pa pers andmag a zines often print pic turesof prim i tive man. The only avail -a ble source for these pic turesis the imag i na tion of the art ist.Evo lu tion a ry the o ry has beenso dent ed by sci en tif ic data thattoday we see less and less of itin the seri ous press.

FALSE


serisë “homo” ishin më të zhvilluara se australopitekët.

Evolucionistët i vendosën fosilet e këtyre krijesave të ndryshme

pranë njëra-tjetrës me një renditje të caktuar dhe përpiluan një plan

imagjinar evolucioni. Ky plan është imagjinar, sepse faktikisht asnjë

lidhje evolucionare mes këtyre klasave të ndryshme nuk është

provuar. Ernst Majër, njëri prej mbrojtësve më të rëndësishëm të

teorisë së evolucionit në shekullin e njëzet në librin e tij Një

argument i gjatë pohon se: “në veçanti (enigmat) historike si

zanafilla e jetës apo e Homo sapiensit, janë tejet të vështira dhe

mund madje t’i bëjnë ballë një shpjegimi përfundimtar të

kënaqshëm.”14

Kur konturojnë zinxhirin Australopitek > Homo Habilis >

Homo Erektus > Homo Sapiens, evolucionistët nënkuptojnë se këto

specie kanë qenë paraardhëse të njëra-tjetrës. Mirëpo, zbulimet më të

fundit të paleo-antropologëve tregojnë se Austrolopiteku, Homo

Habilis dhe Homo Erektus kanë jetuar në të njëjtën periudhë në pjesë

të ndryshme të botës.15

Për më tepër, një segment i caktuar njerëzish i klasifikuar si

Homo Erektus ka jetuar deri në kohërat moderne. Homo sapiensi,

Neandertalët dhe Homo Sapiens Sapiens (njeriu modern) kanë

bashkëjetuar në të njëjtin rajon.16

Kjo, sigurisht, provon përfundimisht se këto specie nuk ishin

paraardhëse të njëra-tjetrës. Stefën Xhej Gould, njëri prej

paleontologëve të universitetit të Harvardit, megjithëse është

evolucionist, e shpjegon qorrsokakun në të cilin gjendet teoria

darviniste në këtë mënyrë:

Çfarë i ndodhi shkallës sonë, nëse bashkekzistojnë tri linja hominide (A.

Afrikanus, Robust Australopitekët robust (shtatmëdhenj) dhe H.

Habilis) që nuk rrjedhin nga njëra-tjetra? Për më tepër, asnjë nga të tre

nuk shfaq ndonjë tendencë evolutive gjatë qëndrimit të tyre në tokë.17


164164

Me pak fjalë, i gjithë skenari i evolucionit njerëzor që po mbahet

gjallë me ndihmën e vizatimeve të ndryshme të krijesave imagjinare

“gjysmë-majmun-gjysmë-njeri”, që shfaqen në media apo libra

shkollorë, domethënë, sinqerisht, me anë të metodave

propagandistike, s’janë gjë tjetër veçse një mit pa asnjë bazë

shkencore.

Lordi Solli Cukerman, një nga shkencëtarët më të njohur dhe

më të spikatur të Mbretërisë së Bashkuar, e ka studiuar këtë çështje

për vite me radhë dhe ka kryer një punë kërkimore 15-vjeçare mbi

fosilet e Australopitekut. Edhe pse evolucionist, ai arriti në

përfundimin se, në të vërtetë, nuk ekziston asnjë pemë gjenealogjike

midis majmunit dhe njeriut.

Cukerman gjithashtu bëri një “spektër interesant të shkencave”,

duke i radhitur ato nga ato që ai i konsideronte si më shkencoret tek

ato që i konsideronte si më joshkencoret. Sipas spektrit të

Cukermanit, më “shkencoret,” duke marrë parasysh mbështetjen e

tyre në argumente, janë shkenca e fizikës dhe kimisë. Më pas vijnë

shkencat biologjike dhe pastaj shkencat shoqërore. Në fund fare, në

pjesën që konsiderohet të jetë si pjesa më “joshkencore”, radhitet

“perceptimi jashtë-shqisor” – konceptet si telepatia dhe shqisa e

gjashtë – dhe në fund të fundit u vendos “evolucioni i njeriut”.

Cukerman shpjegon kështu arsyetimin e tij:

Më pas zhvendosim regjistrin e të vërtetës objektive në drejtim të atyre

fushave të shkencës të konsideruara si shkenca biologjike, si p.sh.

perceptimi jashtë-shqisor apo interpretimi i historisë së fosileve të

njeriut, ku për (evolucionistin) besnik gjithçka është e mundur – dhe ku

besimtari i zjarrtë (i evolucionit ndonjëherë është në gjendje të besojë

shumë gjëra kontradiktore në të njëjtën kohë.18

Siç shihet, evolucioni njerëzor nuk është gjë tjetër veçse një

përmbledhje e “disa interpretimeve të paragjykuara të fosileve të


165165

zhvarrosura prej njerëzve të caktuar, të cilët ndjekin verbërisht

teorinë e tyre.

Formula e Darvinit!Përveç të gjitha provave teknike me të cilat jemi marrë gjer më

tani, le ta shtjellojmë njëherë, se çfarë paragjykimi kanë

evolucionistët me një shembull të thjeshtë që të kuptohet madje edhe

prej fëmijëve:

Teoria e evolucionit pohon se jeta u krijua rastësisht. Sipas këtij

pohimi, atomet e pajetë dhe të pavetëdije u bashkuan për të formuar

qelizën dhe pastaj ata disi formuan gjallesat tjera, duke përfshirë

edhe njeriun. Le të mendojmë për këtë. Kur i bashkojmë elementet

që janë bazë e ndërtimit jetës si karboni, fosfori, nitrogjeni dhe

potasiumi, vetëm një grumbull formohet. Pa marrë parasysh se çfarë

trajtimi i nënshtrohet, ky grumbull atomesh nuk mund të formojë

madje as edhe një gjallesë të vetme. Nëse dëshironi, le ta formulojmë

një “eksperiment” në lidhje me këtë çështje dhe ta shtjellojmë në

emër të evolucionistëve atë që ata vërtet e pohojnë pa e shprehur

zëshëm me emrin “formula e Darvinit”:

Le të vendosin materialistët plot materiale të pranishme në

përbërjen e gjallesave si fosfori, nitrogjeni, karboni, oksigjeni, hekuri

dhe magneziumi në fuçi të mëdha. Veç kësaj, le të shtojnë në këto

fuçi çfarëdo lloj materiali që nuk ekziston në kushte normale, por që

ata mendojmë se është i domosdoshëm. Le të shtojnë në këtë

përzierje aq sa të dëshirojnë amino acide – të cilat nuk kanë mundësi

të formohen në kushte natyrore – dhe proteina – që një e vetme e ka

probabilitetin e formimit 10 në 950 – sa të duan. Le t’ia ekspozojnë

këto përzierje deri në masën që dëshirojnë nxehtësisë dhe lagështisë.


166166


Le t’i përziejnë këto me çfarëdo pajisje të përparuar teknologjike që

të duan. Le t’i vënë shkencëtarët më të shquar pranë këtyre fuçive.

Le të presin këta ekspert me radhë pranë këtyre fuçive për miliarda

dhe trilionë vite. Le të lejohen të përdorin të gjitha llojet e kushteve

që ata besojnë të jenë të domosdoshme për formimin e një njeriu. Pa

marrë parasysh se çfarë bëjnë, ata nuk mund ta krijojnë një njeri prej

këtyre fuçive, të themi një profesor që ekzaminon strukturën e

qelizës së tij nën një mikroskop elektronik. Ata nuk mund të krijojnë

gjirafa, luanë, bletë, kanarina, kuaj, delfinë, trëndafila, orkide,

zambakë, karafila, banane, portokaj, molla, hurma, domate, pjepra,

shalqi, fiq, ullinj, rrush, pjeshka, pallojë, fazanë, flutura

shumëngjyrëshe apo me miliona gjallesa si këto. Me të vërtetë, ata

nuk do të mund të përfitonin as edhe një qelizë të vetme prej cilësdo

prej tyre.

Thënë shkurt, atomet e pavetëdijshme nuk mund të formojnë

qelizën duke u bashkuar. Ato nuk mund të marrin një vendim të ri

dhe ta ndajnë këtë qelizë më dysh dhe pastaj të marrin vendime tjera

dhe të krijojnë profesorët të cilët së pari shpikin mikroskopin

elektronik dhe pastaj ekzaminojnë strukturën e qelizës së vet nën atë

mikroskop. Materia është një grumbull i pavetëdijshëm, i pajetë dhe

ajo vjen në jetë me krijimin e lartë të Allahut.

Teoria e evolucionit, e cila pohon të kundërtën e kësaj, është një

gjykim plotësisht i gabuar i kundërt me arsyen. Të menduarit madje

edhe vetëm për pak kohë për pohimet e evolucionistëve zbulon këtë

të vërtetë, sikurse në shembullin më lartë.

167167

Teknologjia e syrit dhe veshitNjë çështje tjetër që mbetet pa përgjigje nga teoria e evolucionit

është cilësia e shkëlqyer e perceptimit të syrit dhe veshit.

Para se të kalojmë te syri, le t’i përgjigjemi shkurtimisht pyetjes

“Si shohim ne?” Rrezet e dritës që vijnë nga një objekt, bien në

retinën e syrit duke dhënë një imazh të përmbysur të objektit. Këtu,

këto rreze drite transformohen në sinjale elektrike nga qelizat dhe

pastaj përcillen në një zonë të vogël në pjesën e prapme të trurit, ku

ndodhet “qendra e shikimit”. Këto sinjale elektrike perceptohen në

këtë qendër të trurit si imazh pas një sërë procesesh. Le të mendojmë

pak, duke u bazuar në këto njohuri teknike.

Truri është i izoluar tërësisht nga drita. Kjo do të thotë se pjesa

e brendshme e trurit është në errësirë të plotë dhe drita nuk arrin

atje. Qendra e shikimit është një vend në errësirë të plotë ku nuk hyn

kurrë dritë. Ka mundësi që të jetë vendi më i errët që ekziston.

Megjithatë, ne shikojmë një botë të ndritshme plot dritë në këtë

errësirë të plotë.

Imazhi i formuar në sy është kaq i mprehtë dhe i qartë, sa që as

teknologjia e shekullit njëzet nuk ka arritur ta realizojë. Për

shembull, shikoni librin që jeni duke e lexuar, duart me të cilat e

mbani atë dhe pastaj ngrini kokën dhe shikoni përreth. A keni parë

ndonjëherë një imazh të tillë të mprehtë e të qartë si ky në ndonjë

vend tjetër? Edhe ekrani më i zhvilluar i televizorit i prodhuar nga

prodhuesi më i fuqishëm i televizorëve në botë nuk mund të sigurojë

një imazh aq të mprehtë për ju. Ky është një imazh tre-dimensional,

me ngjyra dhe jashtëzakonisht i pastër. Për vite të tëra, mijëra

inxhinierë janë përpjekur të prodhojnë një televizor tre-dimensional,

i cili mund të arrijë cilësinë e shikimit të syrit. Ata kanë arritur të

shpikin një sistem TV tre-dimensional, por ai nuk mund të shihet pa

vendosur një palë syze speciale 3-D. Për më tepër, bëhet fjalë vetëm


168168

169169

për një tre-dimensional

artificial. Sfondi është më

i mjegulluar, ndërsa

plani i parë duket sikur

është dekor prej letre.

Asnjëherë s’ka qenë e

mundur të arrihet një

imazh me cilësinë e syrit.

Edhe në kamera apo në televizor,

ka një humbje të cilësisë së imazhit.

Evolucionistët pretendojnë se mekanizmi që prodhon këtë imazh

të mprehtë e të qartë është formuar krejt rastësisht. Nëse dikush do

t’ju thoshte se televizori në dhomën tuaj është formuar si rezultat i

bashkimit të rastësishëm të miliona atomeve, çfarë do të mendonit ju?

Si mund ta bëjnë atomet atë që mijëra njerëz s’e bëjnë dot?

Nëse një pajisje që prodhon një imazh më primitiv se syri nuk

mund të jetë formuar rastësisht, atëherë është shumë e qartë që edhe

syri apo imazhi që shikohet prej tij nuk mund të jenë krijuar

rastësisht. E njëjta gjë vlen edhe për veshin. Veshi i jashtëm i kap

tingujt dhe i drejton te veshi i mesëm, i cili ia përcjell veshit të

brendshëm duke i përforcuar ato. Veshi i brendshëm ia dërgon valët

zanore trurit, duke i kthyer në sinjale elektrike. Ashtu si me

shikimin, procesi i dëgjimit përfundon në qendrën e dëgjimit në tru.

Ajo që thamë për syrin është e vërtetë edhe për veshin. D.m.th.

truri është i izoluar nga tingujt, ashtu si është i izoluar edhe nga drita:

asnjë tingull nuk mund të depërtojë brenda. Prandaj, s’ka rëndësi sa

zhurmë ka jashtë, brenda trurit mbizotëron një qetësi absolute.

Megjithatë edhe tingujt më të mprehtë perceptohen nga truri.

Nëpërmjet trurit tonë, i cili është i izoluar nga tingujt, ne

dëgjojmë simfoninë e ekzekutuar nga një orkestër apo zhurmat në

një vend të mbushur plot me njerëz. Megjithatë, nëse bëhet një matje


ekzakte e nivelit të tingujve në trurin tonë në këto momente, do të

kuptonim se një qetësi absolute mbizotëron aty.

Ashtu si në rastin e imazhit, dekada të tëra përpjekjesh kanë

kaluar për të krijuar dhe riprodhuar tinguj sa më të afërt me

origjinalin. Rezultatet e këtyre përpjekjeve janë regjistruesit e zërit,

sistemet HI-FI dhe sistemet e ndryshme për kapjen e tingujve.

Pavarësisht nga teknologjia e përparuar dhe përpjekjet e mijëra

inxhinierëve e ekspertëve, nuk është përfituar asnjë tingull që të ketë

të njëjtën mprehtësi dhe qartësi si tingulli që kapet nga veshi.

Mendoni për sistemet HI-FI të cilësisë më të lartë të prodhuar nga

kompania më e madhe e industrisë së muzikës. Edhe në këto pajisje,

kur regjistrohet zëri, humbet një pjesë e cilësisë. Kur ndizni një HI-FI

gjithmonë dëgjoni një zhurmë të lehtë para se të fillojë muzika. Veshi

i njeriut asnjëherë nuk e kap një tingull të shoqëruar me zhurmë; ai

e kap tingullin pikërisht ashtu siç është, i mprehtë e i qartë. Kështu

ka qenë gjithmonë që nga krijimi i njeriut.


170170

Kujt i takon ndërgjegjja që sheh dhe

dëgjon në brendi të trurit?Kush shikon një botë joshëse në trurin tonë, dëgjon simfonitë

dhe cicërimën e zogjve dhe ndien aromën e trëndafilit?

Nxitjet që vijnë prej syve, veshëve dhe hundës së një personi

shkojnë në tru si impulse nervore elektro-kimike. Në librat e

biologjisë, fiziologjisë dhe biokimisë, mund të gjeni shumë hollësi

për mënyrën se si ky imazh formohet në tru. Mirëpo, kurrë nuk do

të mund të ndesheni me faktin më të rëndësishëm: Kush i pranon

këto impulse nervore elektro-kimike si imazhe, tinguj, aroma dhe

ngjarje shqisore në tru? Ekziston një ndërgjegje në tru që i pranon

gjithë këto pa ndier ndonjë nevojë për një sy, vesh apo hundë. Kujt i

takon kjo ndërgjegje? Natyrisht se nuk u takon nervave, shtresës

yndyrore dhe neuroneve që e përbëjnë trurin. Kjo është arsyeja pse

darvinistët-materialist, të cilët besojnë se gjithçka përbëhet prej

materies, nuk mund të japin përgjigje në këto pyetje.


171171

A person who is observing a particular view supposes that she is watchingthe view before her eyes. However, that view actually forms in the center ofvision at the back of the brain. The pertinent question is this: Who is it thattakes pleasure from watching this view, if it cannot be the brain, which ismade of lipid and protein?

Sepse kjo ndërgjegje është shpirti i krijuar prej Allahut, i cili nuk

ka nevojë as për syrin për të shikuar imazhet dhe as për veshin për

t’i dëgjuar tingujt. Për më tepër, nuk ka nevojë për trurin për të

menduar.

Çdo njeri që e lexon këtë fakt të qartë shkencor do të duhej të

mendonte thellë për Allahun e Gjithëfuqishëm dhe të ketë frikë dhe

të kërkoj strehim tek Ai, sepse Ai ngjesh tërë gjithësinë në një vend

plotësisht të errët prej disa centimetrave kub në një formë tre-

dimensionale, me ngjyra, me hije dhe të ndritshme.

Një besim materialistInformacioni që kemi paraqitur deri tani tregon se teoria e

evolucionit është një pretendim që bie hapur në kundërshtim me

faktet shkencore. Pretendimi i teorisë në lidhje me prejardhjen e jetës

është në kundërshtim me shkencën, mekanizmat e evolucionit të

propozuara nga kjo teori nuk kanë asnjë forcë evolutive, dhe fosilet

tregojnë se format kalimtare nuk kanë ekzistuar kurrë. Prandaj,

teoria e evolucionit duhet të hidhet poshtë si një ide joshkencore. Në

këtë mënyrë shumë ide, si modeli i gjithësisë me qendër Tokën, janë

nxjerrë jashtë agjendës së shkencës gjatë historisë.

Por teoria e evolucionit vazhdon të mbahet me vendosmëri në

listën e teorive shkencore. Disa njerëz madje përpiqen t’i paraqesin

kritikat në adresë të saj si “sulm ndaj shkencës”. Po pse ndodh kjo gjë?

Arsyeja për këtë situatë të krijuar është se për disa njerëz të cilët

u përkasin disa qarqeve të caktuara, teoria e evolucionit është

shndërruar në një besim dogmatik të domosdoshëm. Këto qarqe

kapen fort pas filozofisë materialiste dhe ndikohen nga Darvinizmi,

i cili për ta është shpjegimi i vetëm materialist për natyrën.


172172

Nganjëherë ata e pranojnë hapur këtë. Riçard Levontin,

gjenetist i famshëm nga universiteti i Harvardit dhe në të njëjtën

kohë një evolucionist i njohur pranon se është “së pari materialist,

pastaj shkencëtar”:

Nuk është puna se metodat dhe institucionet e shkencës në njëfarë

mënyre na detyrojnë të pranojmë një shpjegim material për botën, por

përkundrazi, ne jemi të detyruar nga përkrahja jonë arbitrare e kauzës

materialiste të krijojmë një aparat hetimi dhe një sërë konceptesh që japin

shpjegime materiale, edhe nëse janë kundër intuitës, pa marrë parasysh

se sa të mjegullta janë për të panisurën. Për më tepër, materializmi është

absolut, kështu që ne nuk mund të lejojmë të dalë në skenë një Qenie

Hyjnore.19

Këto fjalë janë deklarata të qarta se Darvinizmi është një dogmë

e mbajtur gjallë për hir të lidhjes me filozofinë materialiste. Sipas

kësaj dogme asgjë nuk ekziston përveç materies. Prandaj, ajo

predikon se materia e pajetë dhe e pavetëdijshme krijoi jetën. Ajo

këmbëngul se miliona specie të gjalla, (si zogjtë, peshqit, kafshët,

insektet, pemët, lulet, balenat dhe qeniet njerëzore) u shfaqën si

pasojë e bashkëveprimit të materies si shiut, rrufeve dhe kështu me

radhë prej materies së pajetë. Ky besim është në kundërshtim të

plotë si me arsyen ashtu edhe shkencën. Por darvinistët vazhdojnë të

mbrojnë këtë besim me qëllim që “të mos lejojnë daljen në skenë të

një Qenie Hyjnore.”

Kushdo që nuk e shikon prejardhjen e gjallesave me paragjykim

materialist do ta kuptojë këtë të vërtetë të qartë: të gjitha gjallesat

janë rezultat i krijimit të një Krijuesi, i Cili zotëron fuqi, dije dhe

inteligjencë superiore. Ky Krijues është Allahu, i Cili krijoi tërë

gjithësinë nga asgjëja, i Cili e konstruktoi atë në mënyrën më të

përkryer dhe u dha formë të gjitha gjallesave.


173173

Teoria e evolucionit:

Magjia më e fuqishme në botëÇdo njeri i lirë prej paragjykimit dhe ndikimit të çfarëdo

ideologjie të caktuar, që përdor arsyen dhe logjikën e tij apo të saj, do

të kuptojë qartë se besimi në teorinë e evolucionit, i cili na përkujton

besëtytnitë e shoqërive pa dijeni të shkencës apo qytetërimit, është

plotësisht i pamundshëm.

Siç u shpjegua më lartë, ata që besojnë në teorinë e evolucionit

mendojnë se disa atome dhe molekula të hedhura në një fuçi të

madhe do të mund të krijonin profesorë dhe studentë universiteti që

janë në gjendje të mendojnë dhe gjykojnë; shkencëtarë si Ajnshtajni

dhe Galileo; artistë si Hemfri Bogart, Frenk Sinatra dhe Luçano

Pavaroti; si edhe antilopa, drurë limoni dhe karafila. Për më tepër,

pasi që shkencëtarët dhe profesorët të cilët besojnë në këto gjepura

janë njerëz të shkolluar, është krejtësisht e arsyeshme të flitet për këtë

teori si për “magjinë më të fuqishme në histori.” Asnjëherë më parë

asnjë besim apo ide tjetër nuk ua ka larguar aftësinë e të gjykuarit të

njerëzve, nuk ka pranuar t’i lejojë ata të mendojnë me mençuri dhe

me arsye dhe ua ka fshehur të vërtetën sikur ata t’i kishin sytë e

lidhur. Kjo është një verbëri madje edhe më e keqe dhe më e

pabesueshme se adhurimi i Zotit të Diellit Ra nga egjiptianët,

adhurimi i totemeve në disa pjesë të Afrikës, adhurimi i Diellit nga

populli i Sabës, adhurimi i idhujve që kishin mbaruar me duart e tyre

nga ana e fisit të Profetit Ibrahim (paqja qoftë mbi të) apo adhurimi i

Viçit të Artë nga ana e popullit të Profetit Musa (paqja qoftë mbi të).

Në të vërtetë, Allahu ka theksuar këtë mungesë arsyeje në

Kuran. Në shumë vargje, Ai zbulon se mendjet e disa njerëzve do të

jenë të mbyllura dhe se ata do të jenë të pafuqishme të shohin të

vërtetën. Disa nga këto vargje jepen në vazhdim:


174174

Sa për ata që mohojnë, njësoj është, i paralajmërove apo nuk i

paralajmërove - ata nuk besojnë. Allahu i ka vulosur zemrat e

tyre, ndërsa në veshët dhe sytë e tyre kanë mbulesë; ata i pret

një dënim i madh. (Sure Bekare: 6-7)

… Ata kanë zemra me të cilat nuk kuptojnë. Ata kanë sy me të

cilët nuk shohin. Ata kanë veshë me të cilët nuk dëgjojnë. Ata

janë si kafshët, bile edhe më të humbur! Ata janë të

pavetëdijshëm. (Sure A’raf: 179)

Edhe sikur Ne t'u hapnim atyre një derë në qiell dhe të

ngjiteshin vazhdimisht lart në të (e të shihnin engjëjt e

fshehtësitë), ata vetëm do të thoshin: "Neve na janë ndalë sytë

(të parët). Jo, ne jemi njerëz të magjepsur. (Sure Hixhr: 14-15)

Fjalët nuk mund ta shprehin se sa është e habitshme se si kjo

magji ka arritur të mbajë një komunitet aq të gjerë në skllavëri, t’i

largojë njerëzit nga e vërteta dhe të mos ndërpritet për 150 vjet. Është

e kuptueshme se një apo disa njerëz do të mund të besonin në

skenarë dhe pohime të pabesueshme përplot marrëzi dhe mungesë

arsyeje. Mirëpo, “magjia” është shpjegimi i vetëm i mundshëm për

njerëzit në mbarë botën që besojnë se atomet e pavetëdijshme dhe të

pajetë papritur vendosën të bashkohen dhe të formojnë një gjithësi

që funksionon me një sistem të organizimit, rregullit, arsyes dhe

vetëdijes së përkryer; një planet të quajtur Tokë me të gjitha veçoritë

e saj të përshtatura në mënyrë aq të përkryer për jetën; dhe gjallesat

përplot sisteme të panumërta komplekse.

Në të vërtetë, Kurani rrëfen ngjarjen e Profetit Musa dhe

Faraonit për të treguar se disa njerëz të cilët përkrahin filozofitë

ateiste në të vërtetë ndikojnë tek të tjerët me anë të magjisë. Kur iu

tha Faraonit për fenë e vërtetë, ai i tha Profetit Musa të ndeshet me

magjistarët e tij. Kur Musai e bëri këtë, ai u tha atyre që të tregojnë

aftësitë e tyre të parët. Vargjet pasojnë:


175175

“Hidhni ju!” – u përgjigj ai. Kur magjistarët hodhën shkopinjtë

e tyre, i magjepsën sytë e njerëzve, i frikësuan ata dhe shfaqën

një magji të madhe. (Sure A’raf: 116)

Siç kemi vënë re, magjistarët e Faraonit ishin në gjendje të

mashtrojmë çdo njeri, përveç Musait dhe atyre të cilët i besuan atij.

Mirëpo, dëshmia e tij zhduki magjinë, apo “gëlltiti atë që ata kishin

sajuar,” siç përshkruhet në ajet.

Atëherë Ne i kumtuam Musait: “Hidhe shkopin tënd!” - dhe ai

filloi të gëlltiste gjithçka që trilluan ata. Në këtë mënyrë, doli në

shesh e vërteta dhe dështoi ajo që kishin bërë ata. (Sure A’raf:

117-118)

Siç kemi vënë re, kur njerëzit e kuptuan se ata u magjepsën dhe

se ajo që panë ishte vetëm një iluzion, magjistarët e Faraonit humbën

gjithë besueshmërinë e tyre. Edhe në ditët tona, përveç nëse ata të

cilët, nën ndikimin e një magjie të ngjashme, besojnë në këto

pretendime qesharake nën maskën e tyre shkencore dhe kalojnë jetët

e tyre duke i mbrojtur ato, i braktisin besimet e tyre paragjykuese,

ata po ashtu do të poshtërohen kur e vërteta e plotë shfaqet dhe

magjia prishet. Në të vërtetë, Malkolm Magerixh, një filozof ateist

dhe përkrahës i evolucionit, pranoi se ishte i brengosur pikërisht nga

kjo perspektivë:

Unë personalisht jam i bindur se teoria e evolucionit, posaçërisht shtrirja

e zbatimit të saj, do të jetë njëra prej shakave më të mëdha në librat e

historisë në të ardhmen. Brezat e ardhshëm do të çuditen se si një

hipotezë aq jo bindëse dhe e dyshimtë ka mundur të pranohej me

naivitetin e pabesueshëm që ajo posedon. 20

Se e ardhmja nuk është larg: Përkundrazi, njerëzit së shpejti do

ta shohin se “rasti” nuk është hyjni dhe do të shikojnë prapa në

teorinë e evolucionit si në mashtrimin më të keq dhe magjinë më të


176176

tmerrshme në botë. Ajo magji tashmë ka filluar të ngrihet me

shpejtësi prej shpatullave të njerëzve në mbarë botën. Shumë

njerëz që e shohin fytyrën e saj të vërtetë po pyeten me habi se si

është e mundur që të jenë kapluar prej saj.


177177

Engjujt thanë: “Larg nga të metat je

Ti o Zot! Ne nuk kemi asnjë dije tjetër

përveç asaj që na mësove Ti. Vërtet,

Ti je i Gjithëdijshëm e i Urtë.”

(Sure Bekare: 32)

1. Sidney Fox, Klaus Dose, MolecularEvolution and The Origin of Life, Ë.H.Freeman and Company, San Francisco,1972, p. 4.

2. Alexander I. Oparin, Origin of Life,Dover Publications, NeëYork, 1936, 1953(reprint), p. 196.

3. “Neë Evidence on Evolution of EarlyAtmosphere and Life”, Bulletin of theAmerican Meteorological Society, vol 63,November 1982, p. 1328-1330.

4. Stanley Miller, Molecular Evolutionof Life: Current Status of the PrebioticSynthesis of Small Molecules, 1986, p. 7.

5. Jeffrey Bada, Earth, February 1998, p.40.

6. Leslie E. Orgel, “The Origin of Lifeon Earth”, Scientific American, vol. 271,October 1994, p. 78.

7. Charles Darëin, The Origin of Speciesby Means of Natural Selection, The ModernLibrary, Neë York, p. 127.

8. Charles Darëin, The Origin ofSpecies: A Facsimile of the First Edition,Harvard University Press, 1964, p. 184.

9. B. G. Ranganathan, Origins?,Pennsylvania: The Banner Of Truth Trust,1988, p. 7.

10. Charles Darëin, The Origin ofSpecies: A Facsimile of the First Edition,Harvard University Press, 1964, p. 179.

11. Derek A. Ager, “The Nature of theFossil Record”, Proceedings of the BritishGeological Association, vol 87, 1976, p.133.

12. Douglas J. Futuyma, Science onTrial, Pantheon Books, Neë York, 1983. p.197.

13. Solly Zuckerman, Beyond The IvoryToëer, Toplinger Publications, Neë York,1970, pp. 75-14; Charles E. Oxnard, “ThePlace of Australopithecines in HumanEvolution: Grounds for Doubt”, Nature, vol258, p. 389.

14. “Could science be brought to an endby scientists’ belief that they have finalansëers or by society’s reluctance to pay thebills?” Scientific American, December1992, p. 20.

15. Alan Ëalker, Science, vol. 207, 7March 1980, p. 1103; A. J. Kelso, PhysicalAntropology, 1st ed., J. B. Lipincott Co.,Neë York, 1970, p. 221; M. D. Leakey,Olduvai Gorge, vol. 3, CambridgeUniversity Press, Cambridge, 1971, p. 272.

16. Jeffrey Kluger, “Not So ExtinctAfter All: The Primitive Homo Erectus MayHave Survived Long Enough To CoexistËith Modern Humans”, Time, 23 December1996.

17. S. J. Gould, Natural History, vol. 85,1976, p. 30.

18. Solly Zuckerman, Beyond The IvoryToëer, p. 19.

19. Richard Leëontin, “The Demon-Haunted Ëorld,” The Neë York Revieë ofBooks, January 9, 1997, p. 28.

20 Malcolm Muggeridge, The End ofChristendom, Grand Rapids:Eerdmans,1980, p. 43.


178178

FUSNOTAT