3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 7 ∆εκεμβρίου 2014 • Αρ. φ. 1228 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΠΟΛΙΤΙΚΗΠ. Κλαυδιανός: Ότανο Ντράγκι αποφεύγεινα απαντήσειΗ πολιτική εισβάλειευθέως και στο κτίριοτης Κεντρικής Τράπεζαςτης Φρανγκφούρτης σελ. 8, 9

...Θ. Μιχόπουλος: Ο Βέλιουραςκαι η ΜουχρίτσαΠροσπάθεια ανασυγκρότησηςτου μνημονιακού μπλοκμέσω της “ρευστοποίησης”βουλευτών σελ. 3

ΘΕΩΡΙΑΕ. Μπαλιμπάρ: Η σύγκρουσηως στοιχείο της σύγχρονηςδημοκρατίας∆εν υπάρχει κοινωνικός χώροςστο απυρόβλητο σελ. 30, 31

∆ΙΕΘΝΗΜ. Ρένεσης: Νέος αγωγόςμέσω ΤουρκίαςO Πούτιν ανακοίνωσε ότι η Ρωσίασταματά το South Stream σελ. 15

ΠΑΙ∆ΕΙΑΓ. Σαρρής: Η απατηλήγοητεία της αξιολόγησηςΟι αξίες της ελευθερίαςτης δημοκρατίας και της ισότηταςδεν μπορούν να αναπτυχθούν σεένα αυταρχικό σχολείο σελ. 25

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνησητης Αριστεράς καιοι συμμαχίεςΤρεις συντονιστέςνομαρχιακών επιτροπώνμιλούν στην “Εποχή” σελ. 20, 21

Ο φίλος καισύντροφοςΓιάννηςΤης Σοφίας Κυπριώτου

Οταν μου ζήτησαν ναγράψω κάτι για τονΓιάννη Μπανιά, στα

πλαίσια του αφιερώματος της«Εποχής» για τη μνήμη του, όχιγια το πολιτικό ανάστημα, ούτεγια τη μεγάλη του προσφοράστην υπόθεση του σοσιαλισμούκαι την ενότητα της αριστεράς,αυτό θα το πράξουν άλλοι πιοκατάλληλοι από μένα, αλλά γιαπράγματα απλά καθημερινάόπως τα έζησα πλάι του, αι-σθάνθηκα μεγάλη αμηχανία,για δύο λόγους:

Ο πρώτος είναι η έντονη συγ-κίνηση από τις μνήμες που ξυ-πνούν και με κατακλύζουν,χωρίς χρονολογική σειρά, η μιαμετά την άλλη και ο δεύτεροςαπό το ερώτημα αν ήμουν σεθέση να αναφερθώ με επάρκεια

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Παιχνίδιαεπιβίωσης...

ΟΙ ∆ΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΚΑΙ Α∆ΙΕΞΟ∆Η

Ενώ η Τρόικα γίνεται όλο και πιο σκληρή στη μακρά διαπραγ-μάτευση με την κυβέρνηση και αυτή όλο και πιο υποχωρητική,βρισκόμαστε μπροστά σε μια παράλληλη προσπάθεια ανασυγ-κρότησης του μνημονιακού μπλοκ μέσω της ρευστοποίησης βου-λευτών, στην πραγματικότητα μέσως της απόσπασής τους απότα κόμματα με τα οποία έχουν εκλεγεί. Μια ενορχηστρωμένηπροσπάθεια από το ευρύτερο συστημικό στρατόπεδο, που υπο-λογίζει σοβαρά και στη θέληση της Γερμανίας για παράταση,τουλάχιστον, εξαμηνιαία του μνημονίου, έχει κάνει ήδη τα πρώτατης επιτυχή βήματα με την υπογραφή κειμένου από βουλευτέςδιαφόρων αποχρώσεων.

Πρόκειται μια εξόχως αρνητική συμβολή στη δημοκρατία καιτον κοινοβουλευτισμό, ακόμα και στο θεσμό του Προέδρου, γιατον οποίο, υποκριτικά, κόπτονται. Γιατί τι άλλο είναι παρά η

υποταγή του στο σχέδιό τους, που έχουν εξυφάνει από κοινού μετην τρόικα, συνέχισης της επιβίωσης της κυβέρνησης και άρατης μνημονιακής πολιτικής; Παράλληλα, η ρευστοποίηση κομ-μάτων, στη βάση του σχεδίου επιβίωσης της συγκυβέρνησης,είναι ενέργεια που νοθεύει τη δημοκρατία και απομακρύνει τουςπολίτες από την ενεργό πολιτική.

Εν τω μεταξύ, ετοιμάζεται, με σοβαρές πιθανότητες κατάλη-ξης, συμφωνία μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών, ηοποία θα αποσκοπεί στο να δέσει τα χέρια της επόμενης κυβέρ-νησης, δηλαδή του λαού που θα έχει δώσει την ετυμηγορία του.

Οι εξελίξεις, ωστόσο στην Ευρώπη, που δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑκαι άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς διεκδικούν βά-σιμα την κυβέρνηση, δημιουργούν ένα ευνοϊκό κλίμα για νααχρηστευθεί η όποια συμφωνία κυοφορείται αυτές τις μέρες.

Θυμόμαστε τον Γιάννη ΜπανιάΤη ∆ευτέρα, στις 6 μ.μ. στο Γκάζι

Η ανθρώπινη ζωήείναι αυταξία

Έξι χρόνια μετά την στυγερή δολοφονία του φίλου του, ΑλέξανδρουΓρηγορόπουλου, ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται, σήμερα, στην 28η μέρααπεργία πεινάς. ∆ίνει ένα αγώνα ζωής προκειμένου να του επιτραπείτο αυτονόητο. Το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Παράλληλα, δίνει μαθή-ματα αξιοπρέπειας σε μια κυβέρνηση που δεν διστάζει να βρεθεί ...μισό βήμα πριν το έγκλημα. Η σκέψη μας είναι μαζί του, το σώμα μαςστις πορείες αλληλεγγύης και μνήμης για τον Αλέξανδρο. Γιατί όλοιμας ξέρουμε πως η ανθρώπινη ζωή είναι αυταξία.

Γράφουν: Λίνα Βεργοπούλου, Ζωή Κωνσταντοπούλου καιΘωμάς Τσαλαπάτης στις σελίδες 16, 17

A. Γκαρθόν: Χωρίς οργάνωσητης κοινωνίας δεν μπορείςνα αλλάξεις τα πράγματα

Σελίδα 12

Γ. Αγγέλης: Υποχρεωμένοισε μια συμφωνία που δενθα λύνει τα προβλήματα

Σελίδα 7

Α. Καλύβης: Υπάρχει ο εκβια-σμός του δυνατού, αλλά υπάρ-χει και αυτός του αδύναμου

Σελίδα 10

22 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΜΝΗΜΗ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3616702, 3619513 -3619514 • FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR

3801107200000072038528658ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:epohigr@gmail.com

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

σε μια προσωπικότητα όπως ήταν ο Γ.Μπανιάς.

Αλήθεια από πού ν’ αρχίσω και που νατελειώσω ένα τέτοιο σημείωμα; Και πώςνα χωρέσουν τόσες μνήμες, τόσα γεγο-νότα, εμπειρίες και στιγμές γεμάτες απότην παρουσία ενός αγαπημένου συντρό-φου και ακριβού φίλου, όπως ήταν γιαμένα και για πολλούς άλλους, πιστεύω, οσύντροφος Γ. Μπανιάς;

Η γνωριμία μου με το σύντροφο Μπα-νιά υπήρχε από το ΚΚΕ Εσωτερικού –Α.Α, αλλά η φιλία μας ξεκίνησε από τηνΑΚΟΑ, όταν βρέθηκα στο κόμμα με κά-ποια παραπάνω καθήκοντα. Η επικοινω-νία μας και συνεργασία μας ήταν σε κα-θημερινή βάση. Ξεκινούσε από το πρωίκαι πολλές φορές τελείωνε αργά τοβράδυ. Μοιραστήκαμε όλες τις αγωνίεςκαι τις ήττες, τα όνειρα και τις ελπίδεςγια το μέλλον της αριστεράς, για ένα κα-λύτερο αύριο.

Μέσα από μια πορεία δυσκολιών καιαπογοητεύσεων, με ελάχιστες εξαιρέ-σεις, κάποιων μικρών επιτυχιών. Μέσααπό πολύωρες συζητήσεις και προβλη-ματισμούς, για τη λήψη κρίσιμων απο-φάσεων, μέσα από προσωπικές συζητή-σεις και εξομολογήσεις, που εξέφραζαντους φόβους και τις ανησυχίες μας γιατο αύριο, σφυρηλατήθηκε μια μοναδικήφιλία. Κέρδισε ο ένας την εκτίμηση καιτην απεριόριστη εμπιστοσύνη του άλλου.Η φιλία μας ρίζωσε μέσα μας και ζέ-στανε τις καρδιές μας. Πιστεύαμε σταίδια πράγματα, τις ίδιες αξίες. Υπήρχανφορές που η συνεννόηση μεταξύ μας γι-νόταν με ένα νεύμα, με το ανοιγοκλεί-σιμο του ματιού.

Ο Γ. Μπανιάς αγαπούσε τους ανθρώ-πους, τους θεωρούσε όλους φίλους. ∆εναρνιόταν σε κανένα τη συνδρομή και τησυμπαράστασή του, το απέδειξε άλλω-στε με τη στάση ζωής παλεύοντας μέρα-νύχτα για ένα καλύτερο αύριο. Τιμούσετους φίλους και τον κάθε απλό άν-θρωπο, συνομιλούσε με όλους και γιαόλα, ακόμα και με άγνωστους στο δρόμοπου τον σταματούσαν. Τον διέκρινε ερ-γατικότητα και συνέπεια. ∆εν ήταν συνε-πής μόνο με τις ιδέες και το πιστεύω τουπου υπηρέτησε μέχρι τέλους, αλλά με ταμικρά, τα καθημερινά. Στις συναντήσεις,συλλογικές ή προσωπικές ερχόταν νωρί-τερα και έδειχνε κατανόηση στις δικαιο-λογίες των αργοπορημένων.

Αξιοπρεπής και ευγενής, συνετός καιπροσηνής, συγκέντρωνε γύρω σαν μα-γνήτης φίλους και συντρόφους για νατον ακούσουν. Ο ίδιος άκουγε με προ-

σοχή τους συνομιλητές του και στις κομ-ματικές συσκέψεις και συγκεντρώσειςμας παρότρυνε όλους να πούμε τις σκέ-ψεις και τους προβληματισμούς μας,ενώ κρατούσε πάντα σημει-ώσεις. Ανταποκρινότανπάντα σε προσκλήσειςπροσωπικές ή τηςΑΚΟΑ για συνελεύ-σεις κομμάτων, εκ-δηλώσεων, παρου-σιάσεις βιβλίωνκ.λπ. και συνέβαλεθετικά με τις ομιλίεςκαι τις τοποθετήσειςτου. Σε αρκετές τονείχα συνοδεύσει (έλαπαρέα, μου έλεγε, να μηνείμαι μόνος). Η ανιδιοτέ-λεια, το θάρρος και η αποφα-σιστικότητά του, χαρακτηριστικά, ιδι-αίτερα το πρώτο, σπάνια στην εποχήμας. ∆εν διεκδικούσε τίτλους και αξιώ-ματα ως ανταλλάγματα της προσφοράςτου και των αγώνων του, αρκούσε η ανα-γνώριση των συντρόφων του και τωνφίλων του.

Κινηματικός και συγχρόνως μαζικός

δεν απουσίασε από καμία διαδήλωση ήπορεία διαμαρτυρίας. Πάντα στην πρώτηγραμμή του μπλοκ, στην αρχή του ΚΚΕΕσωτ. μετά της ΑΚΟΑ και τέλος του ΣΥ-ΡΙΖΑ ένας πραγματικός ηγέτης που μαςενθάρρυνε να συνεχίσουμε όταν τα ΜΑΤεπιχειρούσαν να μας διαλύσουν μεγκλομπς και δακρυγόνα. Τελευταία τουσυμμετοχή, πριν εισαχθεί στο νοσοκο-μείο το Φεβρουάριο το 2012, στη μεγάληδιαδήλωση ενάντια στην ψήφιση τουδεύτερου μνημονίου. Τον συνάντησαμετά στο τέλος της πορείας στην Ακαδη-μίας. Εμφανώς καταβεβλημένος από τηνεπιδείνωση της ασθένειας και με δακρυ-σμένα τα μάτια του από τα δακρυγόνα.Ένας αγωνιστής μέχρι τέλος.

Αγαπούσε το καλό φαγητό και το ποτόαλλά απολάμβανε εξίσου και ένα πρό-χειρο γεύμα στα γραφεία, ανάμεσα σε φί-λους και συντρόφους, πράγμα που γινό-ταν συχνά πριν την εκλογή του το 2007,πιο αραιά αργότερα λόγω φόρτου εργα-σίας.

Μας επισκεπτόταν συχνά στο σπίτιμας στην Αθήνα ή στο χωριό, κυρίως,γιορτές Χριστούγεννα-Πάσχα, αλλά καιΣαββατοκύριακα, μοιραζόταν και τι-μούσε το οικογενειακό τραπέζι. Χαιρό-ταν να συζητάει μαζί μας για πολλά θέ-ματα εκτός της πολιτικής (έρχομαι γιααποτοξίνωση, μας έλεγε). Κι εμείς σαννα είχαμε κάνει κρυφή συμφωνία απο-φεύγαμε ακόμη και τις νύξεις. Ήτανγλαφυρός και πειστικός στις συζητήσεις

του, όταν μας εξιστορούσε διάφοραγεγονότα και καταστάσεις από

την προσωπική και οικογε-νειακή του ζωή.

Οι μνήμες και τα βιώ-ματα, δεν έχουν τελει-ωμό, με πολιορκούνσαν χιονοστιβάδες.Θα ήθελα να ανα-φερθώ στην περίοδοτης δημιουργίας τουΣΥΡΙΖΑ, ο χώρος πε-

ριορισμένος, σταματώεδώ. Μας λείπει ο σύν-

τροφος Μπανιάς μας λεί-πουν οι σκέψεις, μας λείπει η

παρουσία του στους αγώνες πουείναι μπροστά μας, μας λείπει η παρέατου μας λείπει ο φίλος. Τυχεροί όσοι τονγνώρισαν. Θα τον θυμόμαστε με αγάπηκαι ευγνωμοσύνη, θα ζει στη σκέψη μαςκαι την καρδιά μας.

•

Μέσα από μια πορείαδυσκολιών καιαπογοητεύσεων, μεελάχιστες εξαιρέσεις,κάποιων μικρώνεπιτυχιών. Μέσα απόπολύωρες συζητήσεις καιπροβληματισμούς, για τηλήψη κρίσιμωναποφάσεων, μέσα απόπροσωπικές συζητήσειςκαι εξομολογήσεις, πουεξέφραζαν τους φόβουςκαι τις ανησυχίες μας γιατο αύριο, σφυρηλατήθηκεμια μοναδική φιλία.

“

Ο φίλος και σύντροφος Γιάννης «Όσαμας έφερανμέχρι εδώ…»Tου Θοδωρή ∆ρίτσα

Σπάνια τίτλος – θέμαπολιτικής εκδήλωσηςείναι τόσο εύστοχος και

εμπνευσμένος. Μπράβο σεαυτούς που τον σκέφτηκαν καιτον επέλεξαν. Είναι καημός γιαμένα που δεν θα είμαι εκεί,αφού από καιρό έχουμεπρογραμματισμένη παρέμβασηστο προς πώληση λιμάνι τηςΘεσσαλονίκης και ομιλία τοβράδυ σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑγια τα θέματα άμυνας,εξωτερικής πολιτικής και γιατα γεωπολιτικά. Είναι βέβαιοότι με τις συντρόφισσες καιτους συντρόφους θααξιοποιούσαμε αυτή τηνευκαιρία ώστε τη ∆ευτέρα καιστη Θεσσαλονίκη «ηανιδιοτελής επιμονή του ΓιάννηΜπανιά» να είναι παρούσα,ακόμα ζωντανή. Γιατί πράγματιμε τέτοια «υλικά» φτάσαμεμέχρι εδώ. Και είναι τώρα, ηπιο κρίσιμη στιγμή νααποδείξουμε την αντοχή τους.Για να πάμε παραπέρα. Για ναδικαιώσουμε στόχους, αξίες,αλλά και την ίδια την πορεία μετις ατέλειωτες κακοτοπιές καιδυσκολίες. Όσο ο Γιάννης Μπανιάς ήτανβουλευτής στην ολιγομελήτότε Κοινοβουλευτική Ομάδατου ΣΥΡΙΖΑ είχε την ευθύνη τηςΆμυνας και της ΕξωτερικήςΠολιτικής. Όταν έπαψε να είναιβουλευτής – αδικαιολόγητη«πολυτέλεια» όπως απέδειξε ησυνέχεια – μου παρέδωσε αυτήτην ευθύνη. Τότε κατάλαβακαλύτερα και θαύμασα πόσοσοβαρή, έγκυρη και εύστοχηδουλειά μπορεί να κάνει έναςδιεθνιστής επαναστάτης σταεθνικά θέματα, όταν είναιζυμωμένος με τα υλικά πουσυγκροτούσαν τηνπροσωπικότητα του Γιάννη. Με παρηγορεί αυτό. Και στηΘεσσαλονίκη, μιλώντας για ταεθνικά, θα αναμετρηθούμε με …όσα μας έφεραν μέχρι εδώ καιθα αναζητήσουμε βοήθεια καιστήριγμα στην ανιδιοτελήεπιμονή του Γιάννη Μπανιά. Ταέχουμε και τα δυο ανάγκηπερισσότερο από ποτέ άλλοτε…

Ο Γιάννης μετον Ενρίκο Μπερλινγκουέρτο Γενάρη του 1984στη Ρώμη.

Μετάτην εκδήλωση

που θα πραγματο-ποιηθεί προς τιμήν του

Γιάννη Μπανιά, θα συνε-χίσουμε, στα γραφείατης «Εποχής», με λίγο

κρασί, φαγητό καιμουσική...

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πυκνές οι εξελίξεις και τίποτα δενπρέπει να θεωρείτε δεδομένο –απ’ όλες τις πλευρές. Είναι ολο-

φάνερο ότι η κυβέρνηση έχει αποφασί-σει να επιταχύνει τις εξελίξεις ως προςτην εκλογή Προέδρου της ∆ημοκρατίαςμπροστά στο πολιτικό της αδιέξοδο. Πα-ράλληλα, εξελίσσεται ένα δεύτερο κύμα[το πρώτο αφορούσε την περίοδο Παπα-δήμου, κ.ά.] ανασυγκρότησης του μνη-μονιακού μπλοκ, κυρίως μέσω κινήσεωνβουλευτών, ανεξαρτήτων ή μη, που οδη-γούν σε «ρευστοποίηση» όχι μόνο ταμικρά κόμματα [σήμερα την ∆ημΑρ καιτους ΑνΕλ, χθες το ΛαΟΣ, αύριο, μέσωτου Π. Μπαλτάκου, πιθανόν της ΧρυσήςΑυγής] αλλά και των ίδιων των «μεγά-λων» κομμάτων: της Ν∆ και του ΠαΣοΚπου έτσι και αλλιώς βρίσκεται σε διαδι-κασία ολικής αποσύνθεσης.

Νέο μέτωπο

Στόχος η συγκρότηση ενός νέου μετώ-που που θα εκλέξει, όσο πιο άμεσα γίνε-ται, Πρόεδρο ∆ημοκρατίας και θα πα-ρεμποδίσει τον ΣυΡιζΑ να βρεθεί στηνκυβέρνηση. Το Ποτάμι λειτουργεί ανά-λογα πλήρως ενταγμένο στο σύστημα,ανεξάρτητα αν δεν βρίσκεται στη Βουλή.Είναι η πρώτη φορά που κόμμα εκτόςΒουλής αρνείται τις εκλογές για να μηνενοχληθεί το σύστημα…

Το ΠαΣοΚ, ωστόσο, επιμένει στις πρό-ωρες εκλογές καθώς, όπως οι ίδιοι εκτι-μούν, αν έρθουν τα νέα μέτρα στη Βουλήθα διαλυθούν –πάντα, ως απειλή, υπάρ-χει και ο Γ. Παπανδρέου. Ο Ευ. Βενιζέ-λος, λοιπόν, άφησε σαφείς υπαινιγμούςγια πρόωρες –«οι αναγκαίες εγγυήσειςθα δοθούν εφόσον υπάρχει η βούλησητου ελληνικού λαού. Γιατί εμείς ενερ-γούμε στο όνομα του ελληνικού λαού»-για να του απαντήσει, δημόσια, ο Αντ.Σαμαράς: «εκλογές, ποιες εκλογές;Έχετε συνδικαλιστικές εκλογές; Γιατίεγώ εκλογές δεν έχω»-, και να αναγκα-στεί να το πάρει πίσω λέγοντας ότι εννο-ούσε τις εκλογές αν δεν εκλεγεί Πρό-εδρος της ∆ημοκρατίας.

Το σχέδιο του ΠαΣοΚ, πάντως, πουπαρουσίασε ο Ευ. Βενιζέλος στον Αντ.Σαμαρά [Παρασκευή πρωί] προβλέπειτην άμεση εκλογή προέδρου με έναρξητης διαδικασίας αυτή την Τρίτη! Το σκε-πτικό ήταν ότι το ΠαΣοΚ θα διαλυθεί αν

έρθουν μέτρα προς ψήφιση και άρα θακαταρρεύσει η κυβέρνηση και άρα πρέ-πει να υπάρξουν ανάσες. Ο Ευ. Βενιζέ-λος, λοιπόν, πρότεινε στον Αντ. Σαμαράσυγκεκριμένο όνομα προερχόμενο απότο χώρο της Ν∆ που, κατ’ αυτόν και μεβάση δημοσκοπήσεις που υποστηρίζειότι διαθέτει, έχει πιθανότητες να εκλεγεί–δεν υποστήριξε ότι έχουν βρεθεί οι 180βουλευτές. Και επιχειρηματολόγησε λέ-γοντας ότι η Βουλή έχοντας ψηφίσει τονπροϋπολογισμό [σήμερα, Κυριακή] καιέχοντας εξασφαλίσει τρίμηνη παράτασητου μνημονίου [δεν απαιτείται έγκρισηαπό Βουλή] μπορούν να εκλέξουν πρό-εδρο. Με πρόεδρο εκλεγμένο και δημι-ουργώντας παράλληλα το κατάλληλοκλίμα μέσα στις γιορτές ο Ευ. Βενιζέλοςεκτίμησε ότι μπορούν να αντιστρέψουντην γενικότερη κατάσταση στην κοινω-νία. Και να πείσουν ακόμα και τηντρόικα ότι εκλέξαμε Πρόεδρο, άρα υπάρ-χει πολιτική σταθερότητα, δώστε μαςανάσες να περάσουμε τα μέτρα τμημα-τικά.

Η «ώρα των βουλευτών»…

Στελέχη του κλειστού συστήματος Σα-μαρά φέρονται να καλοείδαν την πρό-ταση Βενιζέλου κράτησαν, ωστόσο, επι-φυλάξεις ως προς την αμεσότητα υλο-ποίησης της πρότασης –την Τρίτη! Φυ-σικά, όμως, και ανεξάρτητα από τις προ-τάσεις, δεν παύουν να «δουλεύουν» τηνιστορία με τους βουλευτές –«είναι η ώρατων βουλευτών και όχι η ώρα των κομ-μάτων», πλειοδότησε ο Β. Μεϊμαράκηςαμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Κ.Παπούλια που δέχεται να παραιτηθείόποτε του ζητηθεί. Παρέμβαση γιαεκλογή Προέδρου από αυτή τη Βουλήέκανε και η Ντ. Μπακογιάννη που κά-λεσε τον ΣυΡιζΑ να συναίνεση παρόλο,που όπως τόνισε, «βαθύτατα πιστεύω ότιαυτή η Βουλή έχει την πλειοψηφία τωνβουλευτών που αντιλαμβάνονται τις ευ-θύνες τους απέναντι στη χώρα και στηνέα γενιά» -οι βουλευτές, λοιπόν, κα-λούνται σήμερα να αντικαταστήσουν τακόμματα μια και είναι πιο ελεγχόμενοι…

Το σχέδιο συναίνεσης που προωθεί τοΜαξίμου είναι η διαμόρφωση συνθηκώνσυγκέντρωσης των 180 που περνά καιμέσα από «ρευστοποιήσεις» βουλευτών,ακόμα και αποστασίες. Ο Ν. Τσούκαλης,πάντως, παρά την απόρριψη από την

∆ημΑρ, της πρότασης των επτά στελε-χών της Εκτελεστικής Επιτροπής [Σ. Κα-ρακικές, Θ. Μαργαρίτης, Ευγ. Μπουρ-νόβα, Γ. Μπουλμπασάκος, Γ. Σιακαντά-ρης, ∆. Χατζησωκράτης, Ν. Τσούκαλης]για εκλογή Προέδρου από αυτή τηνΒουλή και εκλογές μέσα στο 2015 –πρό-ταση ανάλογη αυτής του Β. Μεϊμαράκη-, επιμένει. Και πήρε την πρωτοβουλίασυγκέντρωσης υπογραφών από βουλευ-τές με ανάλογο αίτημα. Αποκάλυψε, μά-λιστα, [Βήμα FM, 04.12.14] ότι «είναι πε-ρισσότεροι από δύο οι βουλευτές» της∆ΗΜΑΡ [οι δύο είναι η Ν. Φούντα και οΘ. Ψύρρας] που «αντιμετωπίζουν με θε-τικό τρόπο» την εκλογή Προέδρου απότην παρούσα Βουλή πλην, όμως, όπωςδηλώνει, δεν γνωρίζει «κατά πόσον θαφτάσουν στο σημείο να δημοσιοποι-ήσουν την πρόθεσή τους». Και τονίζει ότιη απόφαση της ΚΕ της ∆ημΑρ «δεν θαεπηρεάσει τη στάση μου για τον Πρό-εδρο της ∆ημοκρατίας και το δήλωσακατηγορηματικά και στην ΚΕ και γι’αυτό λέω ότι δεν αντίκειται στην από-φαση του συνεδρίου». Η αρχή έγινε…

Παράταση μνημονίου

Προς ώρας ο Αντ. Σαμαράς πετά τηνμπάλα στην εξέδρα ανοίγοντας θέμασυνταγματικής αναθεώρησης, «ξεχνών-τας» τα σκληρά μέτρα και το νέο μνημό-νιο –ανεξάρτητα την ονομασία-, το χρέοςπου δεν είναι βιώσιμο και αποτελεί ανά-χωμα στην όποια ανάπτυξη. Το αυριανόEurogroup, πάντως, θα «στηρίξει» τηνκυβέρνηση με μια άνευ αξίας και ουσίας«πολιτική δήλωση», θα διαπιστώσει«σύγκλιση απόψεων» μεταξύ τρόικαςκαι κυβέρνησης, ενώ θα εκφράσει τηνεπιθυμία του να τελειώνει η αξιολόγησημέχρι τις 14 ∆εκεμβρίου προκειμένου ηΣύνοδος Κορυφής [18 ∆εκεμβρίου] νααποφασίσει τρίμηνη παράταση –όχι εξά-μηνη όπως διαρρέεται ότι ζητάει το ∆ΝΤ,όχι ενός μήνα όπως θέλει το Μαξίμου.

Η παράταση, σύμφωνα με ευρωπαίουςαξιωματούχους, θα επιτρέψει την επι-στροφή στην Ελλάδα κερδών ύψους 1,9δισ. ευρώ από την ΕΚΤ [από το πρό-γραμμα αγοράς ελληνικών ομολόγων]και την εκταμίευση δόσης 3,5 δισ. ευρώαπό το ∆ΝΤ. Μετά το τρίμηνο η Ελλάδαθα ενταχθεί στην, με ενισχυμένο έλεγχο,προληπτική γραμμή πίστωσης [ECCL], ηοποία θα διαχειριστεί μόνο τα 11,6 δισ.

ευρώ που «περίσσεψαν» από το ΤΧΣ καιείχε δανειστεί η χώρα για την ανακεφα-λαιοποίηση των τραπεζών. Στη συνάν-τηση, πάντως, των δύο στο Μαξίμουυπήρξε η σκέψη να υπάρξει επιστολήτων Σαμαρά – Βενιζέλου προς το Euro-group στην οποία να επισημαίνεται ότιδεν είναι απαραίτητο να υπογραφεί νέομνημόνιο καθώς δεσμεύονται από τησυμφωνία που υπέγραψαν το 2012, δη-λαδή το μνημόνιο! Ωστόσο δεν αποφα-σίστηκε ακόμα η αποστολή της για επι-κοινωνιακούς λόγους. Ο Αλ. Τσίπρας,πάντως, μετά τη συνάντησή του με τηνηγεσία του ∆ιεθνούς Οργανισμού Εργα-σίας στη Γενεύη, τόνισε ότι «η τρόικα δενμπορεί άλλο να κουνάει το δάχτυλο στονελληνικό λαό, ζητώντας νέα σκληράμέτρα που διαλύουν τις εργασιακές σχέ-σεις, καταστρέφουν την παραγωγικήβάση, λεηλατούν την κοινωνική συνοχή»και πρόσθεσε ότι «έρχεται η στιγμή πουτόσο η τρόικα όσο και οι κυβερνήσειςπου επέβαλαν αυτά τα μέτρα θα λογοδο-τήσουν».

***

Όσον αφορά τους 180: χωρίς αποστα-σίες βουλευτών δεν είναι δυνατή ηεκλογή Προέδρου. Ωστόσο κανείς δενμπορεί να αποκλείσει τελείως αυτό τοενδεχόμενο! Σ’ αυτή την περίπτωση, οΑλ. Τσίπρας [συνέντευξη στον Σκάι] τό-νισε ότι η νίκη της κυβέρνησης θα είναι«πύρρειος», καθώς απέναντί της θα έχειτην κοινωνία και δεν θα μπορεί να υλο-ποιήσει τα μέτρα. Και τόνισε ότι ο Αντ.Σαμαράς «θα οδηγήσει ένα ιστορικόκόμμα, όπως η Ν, σε ποσοστά ανάλογαµε αυτά του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του2012 και αργότερα», ενώ, όπως σημεί-ωσε, ο Αντ. Σαμαράς «θα έχει την τύχητου κ. Παπανδρέου». «∆εν θα έχουμε αν-τίπαλο», τόνισε, και συνέχισε τονίζονταςότι «οι αντίπαλοί μας θα πάνε σε ποσο-στά εξαφάνισης κι εμείς στην αυτοδυνα-μία». ∆ηλώσεις που επιβεβαιώνονται σεμεγάλο βαθμό και από τις σημερινές δη-μοσκοπήσεις.

Θόδωρος Μιχόπουλος

ΥΓ. Ο βέλιουρας και μουχρίτσα είναι από ταπιο γνωστά και επικίνδυνα για την αγροτική πα-ραγωγή ζιζάνια. Χρειάζονται συστηματικούςψεκασμούς για να αντιμετωπιστούν…

ΕΠΙΣΠΕΥ∆ΕΙ ΤΗΝ ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΡΟΕ∆ΡΟΥ ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

Ο Βέλιουρας και η Μουχρίτσα* Προσπάθεια ανασυγκρότησης του μνημονιακού μπλοκ μέσω της “ρευστοποίησης” βουλευτών.* Στο ΠαΣοΚ φοβούνται ότι θα οδηγηθούν σε πλήρη διάλυση αν έρθουν μέτρα προς ψήφιση

και προκρίνουν πρόωρες εκλογές.

Metron Analysis:Προβάδισμα 6,2% στον ΣΥΡΙΖΑ

Προβάδισμα 6,2 μονάδων στον ΣυΡιζΑ, στην εκτίμηση ψήφου, δίνειτο εβδομαδιαίο βαρόμετρο της Metron Analysis για την εφημερίδαΠαραπολιτικά. Συγκεκριμένα, και μετά από αναγωγή επί των εγκύ-ρων, ο ΣυΡιζΑ συγκεντρώνει ποσοστό 34% τη στιγμή που η Ν∆ βρί-σκεται στο 27,8%. Ακολουθούν Ποτάμι 9,7%, Χρυσή Αυγή 7%, ΚΚΕ 5,6%,ΠαΣοΚ 5,4%, ΑνΕλ 3,8% και ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,5%. Αξίζει να σημειωθεί πωςη ∆ημΑρ δεν αναφέρεται στη δημοσκόπηση, καθώς τα ποσοστά τηςείναι κάτω από το 1%.

Στην πρόθεση ψήφου η διαφορά είναι μικρότερη: ΣυΡιζΑ 24,3%, Ν∆19,8%, Ποτάμι 6,9%, Χρυσή Αυγή 5%, ΚΚΕ 4%, ΠαΣοΚ 3,8%, ΑνΕλ 2,7%και ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1%.

Ο Αντ. Σαμαράς αναδεικνύεται «καταλληλότερος» πρωθυπουργόςαπό τον Αλ. Τσίπρα, με 32% έναντι 20% αντίστοιχα, με το «κανένας»να συγκεντρώνει το 35%.Το

υ ΑΛ

ΤΑΝ

από

τη

ΒΑΒΕ

Λ

Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση γιόρτασε τηνΠαγκόσμια Μέρα Ατόμων με Αναπηρία. Είπαμε!Αναγκαία η εθνική συναίνεση

Του Νίκου Τσαγκρή

Τον τόνο έδωσε, προ μηνός, ο μα-έστρος των συστημικών μίντια σεένα από εκείνα τα κουρασμένα

κυριακάτικα editorial που δεν γράφον-ται για να γράφονται αλλά για να μο-χλεύουν κατά το δοκούν την διαφθοράτου υπαρκτού πολιτικού συστήματος,να την κατευθύνουν στο επόμενο στά-διο υπαρξιακής αυτοσυντήρησης:«Είναι απαράδεκτο να χρειάζονται ειδι-κές διαπραγματεύσεις για να ενημερώ-σει η κυβέρνηση την αντιπολίτευση γιατα προβλήματα που αντιμετωπίζει ηχώρα», κατέληγε το συγκεκριμένο αρ-θρίδιο. Κάτι που σε ακριβή μετάφρασησημαίνει, «αφήστε τα… μίση και βάλτετον Τσίπρα στο κάδρο γιατί…».

«Γιατί υπάρχει ανάγκη πολιτικής συ-νεννόησης», μετέφραζαν… περαιτέρωτα παπαγαλάκια, αποδεικνύοντας τηνεξειδίκευσή τους στις επικοινωνιακέςδιαστροφές. ∆ιότι πράγματι, για ναευοδωθεί η μαεστρική οδηγία, «να μπειο Τσίπρας στο κάδρο», (το κάδρο τηςπολιτικής διαφθοράς, βεβαίως – βε-βαίως) προβάλλει η αναγκαιότητα συ-νεννόησης με τους διεφθαρμένους κ. κ.Σαμαρά και Βενιζέλο.

Ακολούθησε ένα μπαράζ κατα-σκευών επικοινωνιακών επιχειρημά-των με στόχο τη στοιχειοθεσία της διε-φθαρμένης αυτής… «αναγκαιότη-τας». Ως προϋπόθεσης σταθεροποί-ησης των γνωστών – αγνώστων φοβι-κών «αναγκαιοτήτων» (της «συριζοφο-βίας», ας την πούμε, και της εκλογο-φοβίας) που, εδώ και μια πενταετία,συντηρούνται μεθοδικά από το συστη-μικό σύμπαν· για να συντηρούν τηνχώρα στον μνημονιακό γύψο και τουςδιαφθορείς του πολιτικού συστήματοςστην διαχείριση της νομοθετικής καιτης εκτελεστικής εξουσίας.

Η κουλτούρα της διαφθοράς

Η γελοιότητα της εκβιαστικής πλευ-ράς της συγκεκριμένης «αναγκαιότη-τας» έφτασε στο ζενίθ της με τη δή-λωση – απειλή του Αμερικανού δισε-κατομμυριούχου John Paulson ότι είναιπολύ νωρίς για να γίνουν εθνικές εκλο-γές (!) στη χώρα μας και ότι ο ίδιος δενθα… επενδύσει αν η παρούσα βουλήδεν εκλέξει πρόεδρο της ∆ημοκρατίας.

Εντάξει, εδώ έχουμε και μια «κλινικήπερίπτωση» πολιτικής διαφθοράς ως«ανάρμοστης σχέσης μεταξύ αγοράςκαι πολιτικής», όπως την έχει προσ-διορίσει ο καθηγητής Γιάννης Πανού-σης: «η πολιτική διαφθορά, ως «ανάρ-μοστη σχέση μεταξύ αγοράς και πολι-τικής», δηλαδή ως διαπλοκή, κατέστημέρος της πολιτικής κουλτούρας»

Ακριβώς. Ας προσθέσουμε δε, ότι ωςλόγο υποκείμενο στην κουλτούρας τηςπολιτικής διαφθοράς, οφείλουμε ναθεωρήσουμε και τον λόγο του ΣταύρουΘεοδωράκη· όταν πρότεινε ως «ανα-

γκαιότητα» (νάτη πάλι η… αναγκαιό-τητα) την εκλογή Προέδρου της ∆ημο-κρατίας από την παρούσα Βουλή με πα-ράλληλη συμφωνία για πρόωρες εκλο-γές τον Νοέμβριο του 2015, καθώς ηκυβέρνηση δεν μπορεί να ολοκληρώσειτην τετραετία.

«Καλά, ποιος έβαλε στο στόμα αυτούτου παιδιού τη συγκεκριμένη… ανα-γκαιότητα με τόση ακρίβεια, μόνο τοόνομα του προέδρου δεν μαρτύρησε»,ήταν η αντίδραση ενός παλιού, εν δη-μοσιογραφία, συμμαθητή του Σταύρου.

Σωστή αντίδραση, δεδομένου ότι«αυτό το παιδί» είναι πολιτικά άσχετο– αυτό είναι πασίγνωστο στους παρεπι-δημούντες την δημοσιογραφία, είτε δά-σκαλους του είτε συμμαθητές του. Άλ-λωστε η «άποψή του», (συνάδουσα μετις απόψεις των Μεϊμαράκη, Σαμαρά,Βενιζέλου, Ψυχάρη, Μπόμπολα, Αλα-φούζου, Βαρδινογιάννη – να συνε-χίσω;) εμπίπτει στην κατηγορία «ο μι-κρός το πάει το γράμμα»: η διαφθοράπροϋποθέτει δόλο και συμπαιγνία«αλλά και μια αντίληψη ότι στο «κάτω– κάτω δεν βλάπτω και κανέναν», μαςδιαφωτίζει σχετικά, και πάλι, ο κ. Πα-νούσης.

Ο Τσίπρας δεν μάσησε…

Όλα καλά, αλλά η βασική πτυχή της«αναγκαιότητας», αυτό το μαεστρικό«βάλτε τον Τσίπρα στο κάδρο των διε-φθαρμένων», που λέγαμε, παίχτηκεστις… καθυστερήσεις της συνάντησηςτου Αλέξη Τσίπρα με τον ΥΠ. ΕΞ. τηςσυγκυβέρνησης Ευάγγελο Βενιζέλο.Όταν ο τελευταίος, αμέσως μετά τη συ-νάντηση, δήλωνε ότι «ήταν μια ενδια-φέρουσα συζήτηση σε κλίμα εθνικήςσυνεννόησης».

Και κολλητά, μπλέκοντας σκόπιματο (τροϊκανό) σώβρακο με την (εθνική)γραβάτα, πρόσθετε: «πρέπει να υπάρ-χει ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο σεπερίοδο πολλαπλών κρίσεων».

Αμέσως πήραν τη μπάλα της «ανα-γκαιότητας» τα συστημικά Μέσα, (τα…πάντα όλα, μιλάμε) και την «σουτάρι-σαν» στον αέρα της ενημέρωσης: «Σεκλίμα εθνικής συνεννόησης Τσίπρας –Βενιζέλος». Και, «αποδείχθηκε με τοναπλούστερο τρόπο – με ένα ραντεβούγια δύο μεταξύ των κκ. Βενιζέλου καιΤσίπρα – ότι οι πολιτικοί αρχηγοί μπο-ρούν να καθίσουν σε ένα τραπέζι (σ. σ:να μπουν στο ίδιο κάδρο) και να συζη-τήσουν με διάθεση συνεννόησης».

Φυσικά ο Τσίπρας δεν μάσησε, το ξε-καθάρισε εξ’ αρχής: καμιά πολιτικήσυνεννόηση, μια προγραμματισμένηενημέρωση ήταν στα θέματα εξωτερι-κής πολιτικής: «Από θέσεις αρχής πάν-τοτε εκτιμούμε ότι τα θέματα της εξω-τερικής πολιτικής πρέπει να βρίσκον-ται έξω από το πλαίσιο της εσωτερικήςαντιπαράθεσης»

Ωστόσο, η «αναγκαιότητα», που δενείναι παρά η αναγκαιότητα ολοκλήρω-

σης της «ανάρμο-στης σχέσης με-ταξύ αγοράς καιπολιτικής», πα-ραμένει μετέωρηως διαρκήςαπειλή ενσωμά-τωσης του ΣΥ-ΡΙΖΑ στην κυ-ρίαρχη κουλ-τούρα του συστή-ματος, την κουλ-τούρα της πολιτι-κής διαφθοράς.Ας έχουμε το νουμας…

•

Είναι καιτο ηθικόΣε μια Κεντρική Επιτροπή

του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο μετά τοιδρυτικό του Συνέδριο,επανήλθε το ζήτημα τωνσυμμαχιών. Αφού λοιπόν ησυζήτηση «άναψε» για τακαλά, προτάθηκε μιαδιατύπωση που, τελικώς, τουςάφησε όλους ικανοποιημένουςγια αυτό και υπερψηφίστηκε.Με αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ,ξεκαθάριζε ότι δεν πρόκειταινα συμμαχήσει με πολιτικούςπου υπηρέτησαν τιςμνημονιακές πολιτικές απόθέσεις ευθύνης αλλά ούτε καιμε κάποιους που «ενοχλούν»τα αξιακά κριτήρια του κόσμουτης Αριστεράς. Και επειδή τα«αξιακά κριτήρια» μπορεί ναμην είναι για όλους ίδια, καλόείναι να διευκρινίζονται. Γιαπαράδειγμα για τον Μαρσέλείναι «κόκκινη γραμμή» ησυνεργασία με κάποιον πουήταν υφυπουργός υγείας ότανο Λοβέρδος διαπόμπευε τιςοροθετικές γυναίκες. Για τηνΜισέλ είναι «κόκκινη γραμμή»η συνεργασία με κάποιον πουείναι υπέρ της θανατικήποινής. Έχουμε και άλλες,αλλά είπαμε, προς το παρών,να αναφερθούμε στααυτονόητα. Για ταυπόλοιπα...θα επανέλθουμε

Επίκαιροναυάγιο!∆ιαβάσαμε και κάπου ότι

στους πιθανούςσυνεργαζόμενους με τονΣΥΡΙΖΑ είναι και ο ΗλίαςΛιβάνης, γνωστός εκδότης,μεταξύ άλλων και τουπεριοδικού «Επίκαιρα».Μάλιστα, γράφτηκε ότι οκύριος Λιβάνης έχει θέσει ωςπροαπαιτούμενο τη συμφωνία

στα «εθνικά θέματα» (sic)! Ανπάντως οι απόψεις του, στοσυγκεκριμένο ζήτημα, είναιταυτόσημες με την πολιτικήγραμμή του περιοδικού τότεμάλλον η συνεργασία...ναυαγεί!

Εκλογές στουςαρχιτέκτονεςΤην Κυριακή 14 ∆εκέμβρη

γίνονται οι εκλογές για τηνΑντιπροσωπεία του ΣυλλόγουΑρχιτεκτόνων (ΣΑ∆ΑΣ ΠΕΑ).Στην Αθήνα οι αρχιτέκτονεςψηφίζουν στο ΤΕΕ (Νίκης 4,Σύνταγμα) ενώ στηνπεριφέρεια σε εκλογικάτμήματα, που έχουν αναρτηθείστο site του Συλλόγου.Οι εκλογές αυτές είναι πολύκρίσιμες για τον ιστορικόΣύλλογο Αρχιτεκτόνων, μετάτην απαξίωση και τη μιζέρια,στην οποία τον έχουν οδηγήσειοι μνημονιακές πλειοψηφίεςτων ∆Σ των τελευταίωνχρόνων.Η μαζική συμμετοχήτων αρχιτεκτόνων στιςεκλογές είναι περισσότερο απόποτέ αναγκαία για ναενισχυθούν οι δυνάμεις τηςριζοσπαστικής αριστεράς καινα ανατραπεί αυτό το σκηνικό.Στις περισσότερες περιφέρειεςτης χώρας, οι αρχιτέκτονεςμέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναιυποψήφιοι μετην ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ, στην οποίασυμμετέχουν και συνιστώσεςτης ΑΝΤΑΡΣΙΑ καθώς καιανένταχτοι από το σύνολο τωνδυνάμεων της ριζοσπαστικήςαριστεράς και τις οικολογίας.Επιδιώκοντας τις ευρύτερεςπροοδευτικές αριστερέςσυμμαχίες, που έχουν ιστορικάδημιουργηθεί σε ορισμένεςπεριφέρειες της χώρας,αρχιτέκτονες μέλη τουΣΥΡΙΖΑ, είναι υποψήφιοι, γιατη Αντιπροσωπεία τουΣυλλόγου και με τα εξήςψηφοδέλτια: Ανεξάρτητη

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κουλτούρατης πολιτικής διαφθοράςΜια ακόμα απόπειρα ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑστην κυρίαρχη κουλτούρα του πολιτικούσυστήματος έμεινε μετέωρη.

Toυ

ΓΙΑΝ

ΝΗ

ΚΑΚ

ΑΡΩ

ΝΗ

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πόσο σκληράδιαπραγματεύεταιη κυβέρνηση Σαμαρά;Τι προϋποθέτει μια επί της ουσίας διαπραγμάτευση

Ηεικόνα που επιχειρεί να δώσει ηκυβέρνηση, είναι η εικόνα τηςσκληρής διαπραγμάτευσης. Ο κ.

Σαμαράς μέσα σ’ αυτό το κλίμα έφτασενα δηλώσει σε δημόσια ομιλία του ότι δενπρόκειται να δεχθεί παράλογες απαιτή-σεις της τρόικας. Ο κόμπος, λοιπόν,έφτασε στο χτένι και βρισκόμαστε μπρο-στά σε μια πραγματικά σκληρή διαπραγ-ματευτική διαδικασία;

Θα επιχειρήσουμε να δείξουμε ότι δενείναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Πρώτααπ’ όλα γιατί η σκληρότητα μιας δια-πραγμάτευσης δεν εξαρτάται από τησκληρότητα των διαπραγματευτών ή τηδιαπραγματευτική τους δεινότητα κυ-ρίως, αλλά από το βάθος και την έκτασητης διάστασης των θέσεων από τιςοποίες εκκινούν.

Κοινή αφετηρία τους το μνημόνιο

Στην προκείμενη περίπτωση έχουμεένα σχήμα που επέλεξαν οι δανειστές νατους εκπροσωπεί, την τρόικα, και μια κυ-βέρνηση, των οποίων οι απόψεις για τοντρόπο «εξόδου από την κρίση» μάλλονσυγκλίνουν παρά διίστανται, για να μηνπούμε ότι συμπίπτουν, και μάλιστα εξαρχής.

Από τα δύο κόμματα που συγκυβερ-νούν, το μεν ΠΑΣΟΚ αποδέχθηκε το μνη-μόνιο και το υποστηρίζει ως ορθή επι-λογή μέχρι σήμερα, η δε Ν∆, ήδη από τηθέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης,έχει δεσμευτεί εγγράφως και με την υπο-γραφή του κ. Σαμαρά ότι δεν θα το αμφι-σβητήσει.

Ας δεχθούμε ότι αυτά τα έκαναν λόγωανάγκης. Στη συνέχεια, όμως, πόσεςφορές έχουμε ακούσει από τα χείλη τουςότι τα μνημόνια, κι αν ακόμα δεν μας ταείχαν επιβάλει, έπρεπε να τα είχαμεεφαρμόσει αυτοβούλως; Πόσες φορέςδεν μας έχουν πει ότι η πολιτική που συ-νεπάγονται είναι η μόνη συγκροτημένηπολιτική εξόδου από την κρίση; Πόσεςφορές δεν έχουν προσπαθήσει να μαςπείσουν ότι τα μέτρα που προβλέπουνμπορεί να είναι σκληρά, αλλά είναι απα-ραίτητα, μπορεί να είναι άδικα, αλλάείναι αναγκαία;

Πολύ πρόσφατα, και ενώ η διαδικασίατης τελευταίας αξιολόγησης από τηντρόικα είχε ξεκινήσει, ο κ. Γεωργιάδης,κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν∆,κατηγορούσε τον έτερο κυβερνητικόεταίρο, το ΠΑΣΟΚ, ότι προέβαλλε απαι-τήσεις μη αποδεκτές από την τρόικα κα-θυστερώντας έτσι τη συμφωνία. Υποστή-ριζε, μάλιστα, ότι αυτός ήταν με το μέροςτης τρόικας, γιατί εκείνη είχε δίκιο!

∆ιαπραγμάτευσηαπό...κοινές θέσεις

Πέρα από αυτά, όμως, η πείρα έχει δεί-ξει στην τρόικα ότι κάθε φορά που αυξά-νει την πίεση στην ελληνική κυβέρνηση,η σκλήρυνση της στάσης της αποδίδει.Από την ελληνική πλευρά , μάλιστα, έχειθεωρητικοποιηθεί η στάση αυτή με τηγνωστή ρήση ότι κόκκινες γραμμές μπο-ρούν να βάζουν μόνο οι δανειστές.Πράγμα που και αυτή τη φορά αποδείχ-θηκε: την ώρα που ο κ. Σαμαράς διακή-ρυττε ότι δεν θα δεχθεί «παράλογες»απαιτήσεις, ο κ. Χαρδούβελης έστελνεγράμμα με 47 σελίδες νέα μέτρα, που, βέ-βαια, η τρόικα έσπευσε να τα υιοθετήσειως επιπρόσθετα και όχι ως εναλλακτικά.

Η ζοφερή πραγματικότητα, δηλαδή,είναι ότι όχι μόνο «σκληρή διαπραγμά-τευση» δεν γίνεται, αλλά με δυσκολία θαμπορούσε να χαρακτηρίσει απλή δια-πραγμάτευση τη διαδικασία αυτή. Οιαφετηρίες από τις οποίες εκκινούν οι τυ-πικά διαπραγματευόμενοι, είναι κοινές:σκληρά νεοφιλελεύθερες. Η λιτότητα καιη εσωτερική υποτίμηση, με την ύφεση,την ανεργία, την κατάργηση εργασιακώνκαι κοινωνικών δικαιωμάτων θεωρούν-ται κατά κοινή παραδοχή των «διαπραγ-ματευομένων» μονόδρομος, που οφείλεινα ακολουθήσει στο σύνολό της η Ευ-ρώπη.

Και μετά απ’ όλα αυτά οι προπαγανδι-στές της κυβέρνησης θέλουν να μας πεί-σουν ότι η τρόικα ανησυχεί λόγω της πο-λιτικής αστάθειας. Αν κάτι την προβλη-ματίζει, είναι ότι υπάρχει πια σοβαρότα-τος κίνδυνος να βρεθεί για πρώτη φοράσε μια διαδικασία ουσιαστικής διαπραγ-μάτευσης. Εχοντας, δηλαδή, απέναντίτης μια κυβέρνηση που εκκινεί από δια-φορετική αφετηρία, διαφορετικές παρα-δοχές και στοχεύσεις. Με σαφή καιισχυρή διαφορετική λαϊκή εντολή.

Σε τι διαφωνούν κυβέρνησηκαι τρόικα;

Θα ήταν λάθος απ’ όλα αυτά να βγά-λουμε το συμπέρασμα ότι η κυβέρνησηΣαμαρά παίζει θέατρο. ∆ιαφωνεί με τηντρόικα για το πόσο βάρος μπορούν να

σηκώσουν οι πλάτες των λαικών τάξεων,χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ομαλή δια-χείριση των αντιδράσεών τους. ∆εν πρό-κειται, δηλαδή, για μια επίδειξη υποκρι-τικής τέχνης, αλλά για την εξέλιξη μιαςδιαδικασίας με προδιαγραμμένη κατά-ληξη λόγω κοινής αντίληψης.

Το παράπονο που εκφράζει ο κ. Σαμα-ράς, είναι ότι, ενώ έχει αποδείξει πόσοαξιόπιστος είναι και πόσο άνθρωπος τηςεμπιστοσύνης τους, οι τροικανοί δεν εμ-πιστεύονται την κρίση του και ενδιαφέ-ρονται κυρίως για το σημείο από τοοποίο θα αρχίσουν τη διαπραγμάτευση μετην επόμενη κυβέρνηση. Ενώ εκείνοςεξαγγέλλει προπαγανδιστικά την έλευσητης επόμενης μέρας, οι ίδιοι κάνουν ό,τιμπορούν για να δείξουν ότι δεν πρόκει-ται να υπάρξει. Μέλημά τους είναι να εμ-πεδωθεί το μνημονιακό καθεστώς όσο γί-νεται περισσότερο και γι’ αυτό ετοιμά-ζουν την παράτασή του ακόμη και γιαδύο χρόνια!

Τι κρίνεται σήμερα

∆εν φοβούνται μήπως η Ελλάδα βγειαπό την ευρωζώνη ή την ΕΕ, δεν ανησυ-χούν μήπως δεν τη δανείσουν οι αγορές(έχουν αποδεδειγμένα τρόπους να καλύ-ψουν αυτό το κενό), δεν θεωρούν κατα-στροφή την πιθανότητα διενέργειας πρό-ωρων εκλογών, αν και θα προτιμούσαννα τις αποφύγουν. Εκείνο που θέλουνείναι να δυσκολέψουν όσο γίνεται τηνέλευση της επόμενης μέρας, γιατί θα ση-μάνει τη δημιουργία ρωγμών στο οικοδό-μημα της λιτότητας. Αντίστοιχα, εκείνοπου κρίνεται για την αυριανή κυβέρνηση,είναι αν θα μπορέσει να οργανώσει έτσιτην επόμενη μέρα, ώστε να αποδομεί κα-θημερινά το οικοδόμημα αυτό βάζονταςστη θέση του τα δομικά υλικά της παρα-γωγικής ανασυγκρότησης και της κοινω-νικής αναγέννησης. Το βέβαιο, πάντως,είναι ότι με μια κυβέρνηση έτοιμη νααποδεχτεί παράταση του μνημονίου καινέα σκληρότερα μέτρα, μόνο επόμενημέρα δεν πρόκειται να υπάρξει. Κι αυτόείναι ένας ικανός λόγος να διεκδικεί κα-νείς με κάθε θεμιτό τρόπο εκλογές εδώκαι τώρα.

Χ. Γεωργούλας

Η σκληρότητα μιας διαπραγμάτευσης δενεξαρτάται από τη σκληρότητα τωνδιαπραγματευτών ή τη διαπραγματευτικήτους δεινότητα κυρίως, αλλά από τοβάθος και την έκταση της διάστασης τωνθέσεων από τις οποίες εκκινούν.

“

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

Κίνηση Αρχιτεκτόνων Χανίων,Ενεργοί ΑρχιτέκτονεςΗρακλείου Κρήτης,Παρέμβαση Αρχιτεκτόνων ∆.Ελλάδας, ΠρωτοβουλίαΑρχιτεκτόνων Θεσσαλίας,Συνεργασίας ΑριστερώνΑρχιτεκτόνων Κ. Μακεδονίαςκαι Συσπείρωση ΑριστερώνΑρχιτεκτόνων

Είναιο Αθανασίουομοφοβικός;Καλώς εκδηλώθηκε

αγανάκτηση για τιςδηλώσεις του Υπουργού∆ικαιοσύνης σχετικά με τονγάμο ομοφυλόφιλωνζευγαριών. Τα «παρά φύσιν»και η επίκληση τωνπαραδόσεων του λαού είναικραυγές που έρχονται από τοβάθος σκοτεινών αιώνων. Κιακόμα, ο κ. Αθανασίου είναιεκτός θέματος, γιατί τοεπίκαιρο ζήτημα δεν είναιτόσο ο γάμος ομόφυλωνζευγαριών όσο το «σύμφωνοσυμβίωσης».Νομίζω όμως ότι όσοικατηγορούν τον κ. Αθανασίουγια σκοταδισμό και ομοφοβίακάνουν λάθος. Μοντέρνοςεπαγγελματίας πολιτικός είναιο άνθρωπος. Η δήλωσή τουγια τον γάμο ομόφυλωνζευγαριών – για την ακρίβεια:εναντίον της ομοφυλοφιλίας –είναι μάλλον επιβεβαίωση τηςεκτίμησης ότι η πιθανότηταεκλογών μέσα στο επόμενοσύντομο διάστημα αυξάνεταιδιαρκώς. Γι’ αυτό ο βουλευτήςΠειραιά κ. Αθανασίου δηλώνειό,τι δηλώνει. Την εύνοια τουπαππούλη αναζητά, τουΣεβασμιότατου ΜητροπολίτηΠειραιά κ.κ. Σεραφείμ, και γι’αυτό αναπαράγει τώρα, ενώπαλιότερα δεν είχε γνώμη,σχεδόν αυτολεξεί σχετικέςδηλώσεις του. Κατά τα άλλανομίζω ότι μάλλον σκασίλατου. Ούτε τη «φύση» ούτετίποτα «παραδόσεις του λαού»– που, άλλωστε είναι τέτοιεςκι αλλιώτικες – θέλει ναυπερασπιστεί. Μόνο την έδρατου. Κι επειδή οι επόμενεςεκλογές θα είναι δύσκολες γιατο κόμμα του, τη Νέα∆ημοκρατία, και οανταγωνισμός για τον σταυρόμεγάλος, προβλέπω ότι σταράσα του παππούλη θασφαχτούνε παλικάρια.Πώς γίνεται, τώρα, και τόσοςκόσμος ακούει τον παππούλη,αυτό είναι το ζήτημα.

Θ.Π.

Μα ρ σέλ & Μι σέ λ

66 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου, Βερολίνο

Μερικές φορές τα πράγματα είναιπολύ απλούστερα, από όσο προ-σπαθούν να τα παρουσιάσουν οι

«αναμεταδότες» συνωμοσιολογικών σε-ναρίων, που έχουν πάρει μόνιμη μετά-θεση, όπως φαίνεται από τα «κυριλέ στέ-κια» του Κολωνακίου στα ενδότερα τουΜεγάρου Μαξίμου. Την ώρα λοιπόν, πουπρόθυμα παπαγαλάκια αναμεταδίδουνμε υπερβάλλοντα ζήλο ιστορίες, πουδήθεν έρχονται από το Βερολίνο για κυ-βέρνηση «εθνικής συναίνεσης», με στόχονα παρατείνουν τη ζωή αυτής της κυβέρ-νησης ή στην χειρότερη περίπτωση ναεγκλωβίσουν το ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρ-νηση «τραπεζιτών και νέων δεσμεύσεων»οι Γερμανοί απλά ετοιμάζονται για τηνμετά-Σαμαρά εποχή. Και φυσικά καμιάδιάθεση δεν έχουν να εκτεθούν μπαίνον-τας σε λογικές ανταλλαγής emails. Αλ-λωστε, η κυβέρνηση ειδικού σκοπού,που «απολαύσαμε» στο παρελθόν εκτέ-λεσε τον «ειδικό της σκοπό». Σήμερα οισυνθήκες έχουν αλλάξει.

Τα οράματα είναιγια τους ασθενείς

Στην γερμανική καγκελαρία έχουν εν-τρυφήσει στη λογική της κυρίας Μέρκελ,που λέει ότι τα «οράματα» είναι για τουςασθενείς και η πολιτική πραγματικότητααπαιτεί κυνισμό και ευελιξία. Αντιμετω-πίζεις αυτά που σου έρχονται, την ώραπου έρχονται. Αν δεχτούμε ότι πίσω απότην αδιάλλακτη γραμμή της τρόικαυπάρχει και δάκτυλος Βερολίνου, μπο-ρούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί. Τοδίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου έχει «κουρά-σει» όχι μόνο την ελληνική κοινωνία μετους φτηνούς μελοδραματισμούς, τιςκωλοτούμπες, την δουλικότητά του απέ-ναντι σε ξένες υποδείξεις και την εμμο-νική του προσκόλληση στην εξουσίααλλά και τους ίδιους τους καθοδηγητέςτου. Οι οποίοι έχουν βαρεθεί να ακούνότι για την ανικανότητα των εντολοδό-χων τους στην Ελλάδα φταίει η ...αντι-πολίτευση. «Είσαστε η μόνη χώρα πουεπικαλείστε το ...αβέβαιο μέλλον και τοακόμα χειρότερο παρελθόν για να μένετεάπραγοι στο παρόν» είπε ένας ξένος δι-πλωμάτης σε συνάντησή του με δημο-σιογράφους στις Βρυξέλλες. Και πρό-

σθεσε ότι ουσιαστικά η Ελλάδα συζητάγια το ενδεχόμενο της ...αστάθειας τηνώρα, που εδώ και μήνες διαθέτει την πιοασταθή και δίχως κανένα προσανατολι-σμό κυβέρνηση.

Ενας Γερμανός δημοσιογράφος συνέ-κρινε την καταρρέουσα κυβέρνηση μεένα... τηλεκατευθυνόμενο παιχνίδι, πουέχει πάψει πια να ανταποκρίνεται στοχειριστήριο του και σκουντουφλάει απότοίχο σε τοίχο, μέχρις ότου κάποιαστιγμή να αναποδογυρίσει και οι ρόδεςτου να αρχίσουν να γυρνούν στον αέραπροκαλώντας απλά έναν ενοχλητικό θό-ρυβο. Το ότι οι Γερμανοί αφήνουν το Σα-μαρά να εξευτελίζεται με τέτοιο τρόποδείχνει πόσο πολύ πιστεύουν στην επι-βίωσή του: καθόλου.

Να ξεκαθαρίσει η κατάσταση

Εχουμε ξαναγράψει εδώ και καιρό ότιτα μηνύματα του Βερολίνου έχουν πάψεινα έχουν ως «πρώτο αποδέκτη» το μνη-μονιακό μπλοκ. Και η δήλωση του ΑλέξηΤσίπρα ότι «οι δανειστές συνομιλούν ου-σιαστικά μαζί μας» κάθε άλλο παρά απα-ρατήρητη πέρασε. Αυτό που λένε λοιπόνανοιχτά πλέον στο Βερολίνο είναι ότικαλό θα ήταν να ξεκαθαρίσει μια καικαλή η κατάσταση μέσω εκλογών, αφούμεσοβέζικες λύσεις με προσωρινές κυ-βερνήσεις δεν θα οδηγήσουν πουθενά,από τη στιγμή, που οτιδήποτε και νασυμφωνηθεί από κάποιους εξωκοινο-βουλευτικούς, εγκάθετους υπουργούς θαείναι πάντα υπό αίρεση. Φοβούνται επί-σης και τις αντιδράσεις μιας κοινωνίας,που της έρχεται αναγούλα όταν ακούειπάλι για “τεχνοκράτες-σωτήρες” Ετσι κιαλλιώς κάποια στιγμή εκλογές θα γί-νουν, αφού οι εποχές της “επταετίας”έχουν περάσει. Μια παράταση της υπάρ-χουσας κατάστασης για έξι έως δώδεκαμήνες είναι λοιπόν η βολικότερη λύσηγια όλους. Οσο και αν φωνάζει λοιπόν ηκυρία Βούλτεψη, που η ποιότητα τωνλόγων της έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολονα μεταφραστεί σε άλλη γλώσσα, οι Γερ-μανοί απαντούν με μειλίχιο ύφος «Ή θαπάρετε φρέσκια λαϊκή εντολή και θα τασυζητήσουμε όλα από νέα βάση ή θαπρέπει να παραχωρήσετε τη θέση σαςστο τραπέζι σε κάποιους άλλους. Καιμετά θα δούμε τι θα γίνει». Τόσο απλάκαι τόσο γερμανικά.

∆εν υπάρχουν κόκκινα χαλιά

Βεβαίως όλα αυτά δεν σημαίνουν ότιμια κυβέρνηση της Αριστεράς θα βρειστρωμένα κόκκινα χαλιά στις Βρυξέλλεςκαι στο Βερολίνο. Ισα-ίσα κάποιοι θυ-μούνται πάλι τις εισηγήσεις για «ένατέλος με τρόμο, αντί ενός τρόμου δίχωςτέλος». Στην περίπτωση της «οριστικήςλύσης», που σημαίνει να τεθεί δηλαδή ηΕλλάδα μπροστά στο δίλλημμα να εγκα-ταλείψει το ευρώ, πολλοί είναι εκείνοιπου υπολογίζουν ότι το “μέγεθος” τουτρόμου θα είναι τελικά πολύ μικρότεροαπό ότι υπολόγιζαν πριν δύο ή τρία χρό-νια. Είπαμε άλλωστε, ότι οι πρόθυμοι«Ελληνες» καμικάζι τεχνοκράτες μαζί μεκάποιους ανερμάτιστους πολιτικούς άν-δρες εκτέλεσαν άριστα την “ειδική απο-στολή”, που τους είχε τότε ανατεθεί.

Σε κάθε περίπτωση πάντως οι Γερμα-νοί δεν βλέπουν τις όποιες εξελίξεις μετις παρωπίδες του αθηναϊκού δημοσιο-γραφικού μικρόκοσμου. Το «αφήγημα»της κρίσης έχει πάρα πολλά ανεξερεύ-νητα κεφάλαια. Θα περιμένουν να δουν,που θα καταλήξει η τρίμηνη παράταση,που πήραν για να «συμμαζέψουν» τα δη-μοσιονομικά τους η Γαλλία και η Ιταλία.Εκτιμούν επίσης πώς το 2015 μπορεί νααποδειχτεί η χρονιά κλειδί για το μέλλοντου ευρώ, αφού στα τέλη αυτού του χρό-νου, πιθανότατα θα κατακρημνιστούνμέσα από συντριπτικές εκλογικές ήττεςκαι οι κυβερνήσεις σε Ισπανία και Πορ-τογαλία.

Σκληρά και μαλακά

∆εν είναι λοιπόν τυχαίο, που κάποιοιθυμήθηκαν τώρα την «προφητεία» πουείχε κάνει στις αρχές του 2014 έναςσκληρός νεοφιλελεύθερος Ολλανδός, ο«αξέχαστος» πρώην Επίτροπος ΦριτςΜπόλκενστάιν, ο οποίος χαρακτήριζε τοευρώ ως «υπνωτικό χάπι που βοήθησεγια μερικά χρόνια τις χρεωμένες χώρεςτου Νότου να κοιμούνται ήσυχες» αλλάπλέον έχει χάσει την επίδρασή του. Καιπρότεινε τη σταδιακή μετάβαση σε δύοευρωζώνες: τη «σκληρή και την μα-λακή». Το κακό βέβαια με τα υπνωτικάχάπια είναι ότι άλλους τους πιάνουν πε-ρισότερο και άλλους λιγότερο. Πάντωςαργά ή γρήγορα όλοι ξυπνάνε...

•

Η τηλεκατευθυνόμενη κυβέρνησηδεν... χρησιμεύει πια

Η δήλωση του ΑλέξηΤσίπρα ότι “οιδανειστέςσυνομιλούνουσιαστικά μαζί μας”κάθε άλλο παράαπαρατήρητηπέρασε. Αυτό πουλένε λοιπόν ανοιχτάπλέον στο Βερολίνοείναι ότι καλό θαήταν να ξεκαθαρίσειμια και καλή ηκατάσταση μέσωεκλογών, αφούμεσοβέζικες λύσειςμε προσωρινέςκυβερνήσεις δεν θαοδηγήσουν πουθενά.

“

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

∆ίωρη συνάντηση Σαμαρά – Βενιζέλουτην Παρασκευή χωρίς δηλώσεις, τι ση-μαίνει;

Ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικαγίνεται με όρους που σαφώς δεν μπορείνα ελέγξει η κυβέρνηση. Όμως και απότην άλλη πλευρά η κατάσταση έχε αλλά-ξει ως προς τις εκτιμήσεις για το τι μπο-ρεί να συμβεί στην Ελλάδα. Η εικόνα πουέχουμε αυτή τη στιγμή από το ρεπορτάζείναι ότι επιχειρείται και από τις δύοπλευρές να βρεθεί μια λύση η οποία δενθα λύνει μεν τον γόρδιο δεσμό αλλά του-λάχιστον δεν θα αναδεικνύει το αδιέξοδοσε πηγή κακών και για την ευρωζώνη καιγια την Ελλάδα.

∆ηλαδή, φοβούνται και οι δυο πλευρέςτις εξελίξεις;

Σαφώς, για τον εξής λόγο. Κατ’ αρχάς,το ενδεχόμενο να βρεθεί η Ελλάδα σή-μερα σ’ ένα διεθνές περιβάλλον χωρίςχρηματοδοτική κάλυψη είναι εντελώςδιαφορετικό από εκείνο του 2010 ή του2012 από κάθε άποψη. Αυτή την στιγμήη ευρωζώνη διολισθαίνει αργά αλλά στα-θερά σε ένα φαύλο κύκλο υπερχρέωσης,αποπληθωρισμού και αδυναμίας να χρη-σιμοποιήσει γνωστά εργαλεία με αποτε-λεσματικό τρόπο για να την αντιμετωπί-σει. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, λοι-πόν, το να αναδειχθεί και πάλι το πρό-βλημα χρέος της Ελλάδας, διότι περίαυτού πρόκειται, σε μια ευρωζώνη με λι-γότερα εργαλεία και σε χειρότερη θέσηείναι, θα λέγαμε, ένα φιτίλι που κανείςδεν θέλει ν’ ανάψει.

Αυτό μπορεί να πηγαίνει μαζί με τηνάποψη της Γερμανία να συμφωνηθείεξάμηνη επέκταση του μνημονίου

Βέβαια και πηγαίνει μαζί. Να σημει-ώσουμε δε κάτι, το οποίο αποσιωπάται,ότι φαίνεται πως το ∆ΝΤ να έχει την ίδιαακριβώς θέση, από πλευράς σκληρήςδιαπραγμάτευσης με τη Γερμανία. Και τοερώτημα είναι γιατί αυτή η σκληρήστάση του ∆ΝΤ δεδομένου ότι μέχρι καιπριν από 6-7 μήνες ήταν συνεργάσιμο, αςπούμε, με την Ελλάδα. Τι ζητάει; Ζητάειτην διασφάλιση του αξιόχρεου του ελλη-νικού δημόσιου χρέους όπως αυτό είχεσυμφωνηθεί τον Νοέμβριο του 2012.Βάση αυτής της συμφωνίας ήταν ηύπαρξη πρωτογενών πλεονασμάτων.Τώρα, το ∆ΝΤ επιμένει, αν προσέξουμε,στην αναξιοπιστία του δημοσιονομικούτομέα, το δημοσιονομικό κενό. Αμφι-σβητεί τους στόχους για πλεονάσματαπου έχουν τεθεί.

Η κυβέρνηση απαιτεί ότι η τρόικα, στοσημείο αυτό, έχει διαψευσθεί δύο φορές

Τώρα η κατάσταση είναι εντελώς δια-φορετική για την ευρωζώνη και μην ξε-χνάμε ότι το μεγαλύτερο κομμάτι τωνσυναλλαγών διεθνώς είναι με την ευρω-ζώνη. ∆ιότι αν το ΑΕΠ της Ελλάδας, στη-ρίζεται στις εξαγωγές –εννοείται καιυπηρεσιών, άρα και του τουρισμού– καιστις επενδύσεις καμία από τις δυο δεν

εξυπηρετείται από την διολίσθηση τηςευρωζώνης. Άρα το ∆ΝΤ υπεκφεύγειτότε οι στόχοι δεν θα πιαστούν.

Ξεχνάει όμως το «κούρεμα». Παλαι-ότερα το υποστήριζε

∆εν πέρασε όμως και έχουν καταλήξειστην ιδέα της αναδιάρθρωσης. Από τηνάλλη πλευρά η Γερμανία εάν αναδειχθείότι οι στόχοι δεν πιάνονται ή ότι πρέπεινα αλλάξουν, να μειωθούν οι στόχοι γιαπρωτογενή πλεονάσματα, τότε η ΕΕ ναμπει στη μέση και να καλύψει αυτή τηδιαφορά. Και βέβαια ούτε η Γερμανίαούτε η ευρωζώνη έχουν καμία διάθεση,υπό τις τρέχουσες συνθήκες, πάνω τουςτην ευθύνη για το ελληνικό χρέος. Σ’αυτό το αδιέξοδο, λοιπόν, το ∆ΝΤε πιέ-ζει τον αδύνατο κρίκο, που είναι η Ελ-λάδα, να προχωρήσει η ευρωζώνη στομεγάλο βήμα το οποίο είναι η αγορά κρα-τικών ομολόγων από την ΕΚΤ. Αυτό δενείναι μεν κούρεμα είναι όμως μια ανά-ληψη της ευθύνης για το ευρωπαϊκόχρέος από την ΕΚΤ και την ευρωζώνη.Γιατί αυτή τη στιγμή όταν η ΕΚΤ θα βγεινα αγοράσει κρατικά ομόλογα είναι μιαδήλωση προς τις αγορές ότι αναλαμβά-νει την ευθύνη του αξιόχρεου του ευρω-παϊκού χρέους. Είναι αμοιβαιοποίησηαυτό.

Όταν τέθηκε στον Ντράγκι ερώτησηγια τις σχετικές με το χρέος θέσεις ΣΥ-ΡΙΖΑ – Podemos είναι αρκετά προσεκτι-κός

Μην ξεχνάμε ότι ο Ντράγκι, το έχειαποδείξει, είναι και πολιτικός. Επίσηςότι στο προχθεσινό Συμβούλιο της ΕΚΤτο κεντρικό ζήτημα ήταν αν η τράπεζα,με δεδομένη την κατάσταση της ευρω-ζώνης, θα προχωρήσει στην αγορά κρα-τικών ομολόγων πολύ σύντομα, δηλαδήστη σύνοδο της ΕΚΤ στις 22 Ιανουαρίου.Η παρέμβαση αυτή στη δευτερογενήαγορά συναντά τις ισχυρότατες αντιστά-σεις της Μπούντεμπαγκ και άλλων –γνω-στών ακόμη– τριών κεντρικών τραπεζι-τών. Στην περίπτωση της Ελλάδας, λοι-

πόν, για άλλη μια φορά εμπλέκεται το-πικό με ευρωπαϊκό πρόβλημα.

Έτσι ερχόμαστε στο δημοσιονομικόκαι στην αφόρητη πίεση που ασκείται μεφανερές όμως τις πολιτικές επιπτώσεις

Ακριβώς. Ερχόμαστε έτσι στην άλλη,πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά. Μέχρι σχε-τικά πρόσφατα τόσο το ∆ΝΤ όσο και ηευρωζώνη δεν έδειχναν ιδιαίτερη ευαι-σθησία στο θέμα της πολιτικής αποστα-θεροποίησης της Ελλάδας. ∆ηλαδή τωνπροβλημάτων που έχει, λίγο πολύ, η κυ-βέρνηση για να επιβιώσει. Εδώ και με-ρικά 24ωρα όμως διαπιστώνουμε μιαπροσεκτική στροφή σ’ αυτό το θέμα καιαναγνώριση ότι δεν είναι τόσο εύκολογια την ευρωζώνη να πει ότι δεν την εν-διαφέρει ποιον έχουμε απέναντί μας. Εξου και κάποιες ιδέες που έχουν μπει στοτραπέζι και συζητιούνται, σαν ενδεχόμε-νες λύσεις στο αδιέξοδο της διαπραγμά-τευσης.

Ποιες είναι αυτές;Πρώτα απ’ όλα δεν τίθεται σε καμία

περίπτωση υπό αμφισβήτηση ότι δεν θαυπάρξει παράταση του προγράμματοςαπό ένα εξάμηνο ως και ένα χρόνο. Μόνοαπό μηχανής θεός μπορεί να το αλλάξειαυτό. Το δεύτερο είναι ότι επειδή μια τέ-τοια παράταση δεν μπορεί παρά να συ-νοδεύεται από την εφαρμογή όλων τωνεκκρεμών δεσμεύσεων από το μνημόνιο,η συζήτηση έχει ανοίξει ένα μονοπάτιπου οδηγεί στη λύση της κατανομήςαυτών των μέτρων στο χρόνο. Της επέ-κτασης, μ’ άλλα λόγια, του μνημονίου μετέτοιον τρόπο που να διευκολύνει καιτην κυβέρνηση στο θέμα της προεδρικήςεκλογής. Εν ολίγοις, να ψηφισθούν τώρατα λιγότερο δύσκολα μέτρα, για να κλεί-σει η συμφωνία. Να μπορέσει η κυβέρ-νηση να προχωρήσει σε διαδικασία εκλο-γής προέδρου, εξ ου και η φιλολογίαπερί επίσπευσης. Εάν η εκλογική διαδι-κασία είναι θετική για την κυβέρνησηπροχωρούν και στο δεύτερο κομμάτι ψή-φισης των μέτρων, μετά τον Μάρτιο. Αν

όχι πάμε για εκλογές και αυτό θα το αν-τιμετωπίσει η κυβέρνηση που θα προκύ-ψει. Χαρακτηριστικό της ταχύτητας τηςδιαπραγμάτευσης είναι η πληροφορίαότι ενδέχεται η Βουλή να κλείσει για τιςδιακοπές και ν’ ανοίξει ξαφνικά για δύομέρες, εάν υπάρξει συμφωνία, προκειμέ-νου να περάσει το πρώτο πακέτο μέ-τρων. Έτσι με το άνοιγμα της Βουλής,αρχές Γενάρη, να προχωρήσουν στη δια-δικασία εκλογής προέδρου. Να υπενθυ-μίσουμε ότι τα μέτρα που εκκρεμούν δενείναι τίποτε περισσότερο από όσα είχανσυμφωνηθεί τον Μάιο και εκκρεμούσανμέχρι που να περάσουν οι ευρωεκλογές.

Πάμε, λοιπόν, για μία συμφωνία, εντέλει;

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διελκυ-στίνδα, με ένα σχοινί που το τραβούναπό όλες τις πλευρές, όλοι, που φαίνε-ται ότι μπορεί και να σπάσει. Όμως ούτεη τρόικα, και εννοώ κυρίως το ευρω-παϊκό της σκέλος, ούτε το ∆ΝΤ είναι δια-τεθειμένα να χάσουν τον έλεγχο της κα-τάστασης. Και γι’ αυτό θεωρώ ότι όσοκαι αν η κυβέρνηση επιχειρεί να εκμε-ταλλευθεί αυτήν την πρόθεση θα υπάρ-ξει συμφωνία. Εφόσον υπάρξει αυτή δενθα ικανοποιεί όλες τις πλευρές. Απλώς,θα δίνει μια δυνατότητα να πάμε παρα-κάτω χωρίς ρήξης.

Είναι καταδικασμένοι, κατά κάποιοτρόπο να συμφωνήσουν;

Ακριβώς. Και αυτό είναι αδιέξοδο γιαόλες τις πλευρές, βέβαια διότι αυτή ησυμφωνία δεν λύνει κανένα πρόβλημα.Να επισημάνουμε εδώ ότι υπήρξε καιπρόθεση από την ελληνική πλευρά ναπαγώσουν οι διαπραγματεύσεις για ναμεσολαβήσει η εκλογή προέδρου. Αυτήτην πρόταση ούτε καν δέχθηκαν να συ-ζητηθεί! ∆ιότι το κρίσιμο είναι να υπάρ-ξουν οι εγγυήσεις προηγουμένως για τηνπρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσειστις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει…

•

Υποχρεωμένη για μια συμφωνίαπου δεν θα λύνει τα προβλήματα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΜΕ ΤΟΝΓΙΑΝΝΗΑΓΓΕΛΗ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΑΝΑΛΥΤΗ

Ούτε η τρόικα, και εννοώ κυρίως το ευρωπαϊκότης σκέλος, ούτε το ∆ΝΤ είναι διατεθειμένα να χάσουντον έλεγχο της κατάστασης.“

88 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στην καθιερωμένη συνέντευξηΤύπου του προέδρου της Ευρωπαϊ-κής Κεντρικής Τράπεζα (ΕΚΤ), οι

ερωτήσεις, όπως ήταν αναμενόμενο πε-ριστράφηκαν γύρω από τις αποφάσειςτης ΕΚΤ για τα επιτόκια και την αγοράομολόγων. Ξαφνικά, όμως, μια καθαράπολιτική ερώτηση έγινε από ισπανό δη-μοσιογράφο και τάραξε τα νερά. Η ερώ-τηση ήταν η εξής: «Στην Ελλάδα ο ΣΥ-ΡΙΖΑ και στην Ισπανία το Podemos, δύοκόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς,ζητούν να υπάρξει αλλαγή του τρόπουπου ο συγκεκριμένος οργανισμός και ηΕυρωζώνη έχουν αντιμετωπίσει τηνκρίση, ζητούν “κούρεμα” των κρατικώνομολόγων. Είναι δύο κόμματα που έχουνισχυρή πιθανότητα να κερδίσουν τιςεκλογές του επόμενου έτους. Θέλω ναρωτήσω εάν αυτό μπορεί να υπονομεύ-σει ή να επηρεάσει τον τρόπο με τονοποίο θα δράσει η ΕΚΤ το επόμενο έτοςκαι εάν μπορεί να βλάψει την Ευρω-ζώνη».

Με την απάντησή του ο κ. Ντράγκι φά-νηκε να αιφνιδιάστηκε, κάπως. Ωστόσο,απάντησε, ασφαλώς, απορριπτικά άλλαμε σχετική ψυχραιμία ή και ελαστικό-τητα για κεντρικό τραπεζίτη. Είπε συγ-κεκριμένα: «Θα πρέπει να ξεκαθαρίσωότι δεν γνωρίζω τι ακριβώς προτάσειςέχουν καταθέσει. Όμως σήμερα εξετά-σαμε όλα τα μέτρα ποσοτικής χαλάρω-σης που μπορεί να λάβει η ΕΚΤ. Μεταξύαυτών είναι και η αγορά κρατικών ομο-λόγων από την ελεύθερη αγορά. Εάνόμως αυτό που θέλουν είναι η εφαρμογήνομισματικής χρηματοδότησης (σ.σ: ηχρηματοδότηση κρατών από την ΕΚΤ)τότε αυτό δεν μπορεί να γίνει. Για ναγίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρξειαλλαγή των συνθηκών, κάτι που δεν θε-ωρούμε ότι είναι απαραίτητο».

Ο Ντράγκι, δεν υπάρχει αμφιβολία,γνωρίζει επακριβώς τις προτάσεις τωνδύο κομμάτων, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑκαθώς δεν είναι πολύς καιρός που συ-ναντήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα στηνέδρα της ΕΚΤ. Προφανώς, αυτό το είπεδιότι τον διευκόλυνε να μην δεσμευτεί μεμια συγκεκριμένη «απόρριψη». Όπως,επίσης, ότι «ξέχασε» στην απορριπτικήαπάντησή του να συμπεριλάβει και το

«κούρεμα». Ευθέως αρνήθηκε μόνο τηναπευθείας χρηματοδότηση (αγορά κρα-τικών ομολόγων) των κρατών, δηλαδήκρατικού χρέους, κάτι που διαφέρει απότα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης που ήδηυιοθετήθηκαν.

Στον ελληνικό Τύπο ο διάλογος αυτός,χωρίς να αξιολογηθεί ως ένα νέο στοι-χείο που θα δεσπόζει, το πιο πιθανόν, το2015 στα επίσημα θεσμικά όργανα τηςευρωζώνης και της ΕΚΤ, προβλήθηκε ως«ξεκάθαρη απάντηση του Μ. Ντράγκισχετικά με τα προγράμματα των κομμά-των ΣΥΡΙΖΑ, Podemos, ως «μπλόκο»Ντράγκι σε ΣΥΡΙΖΑ και Podemos» κ.τ.λ.Είναι προφανές ότι ακόμη δεν έχουν

αφομοιώσει ότι κάτι αλλάζει στην ευ-ρωπαϊκή πολιτική σκηνή.

Ευρώπη: Όταν το αδιανόητογίνεται δυνατό

Αντίθετα όλο και συχνότερα στο ∆ιε-θνή Τύπο γράφονται αναλύσεις ή φιλο-ξενούνται εκθέσεις που τίθενται ευθέωςαυτά τα ζητήματα. Τελευταίο παρά-δειγμα ανάλυση του αμερικανικού ινστι-τούτου γεωπολιτικών αναλύσεων Strat-for με τίτλο «Ευρώπη, όταν το αδιανόητογίνεται δυνατόν». Θέμα του είναι η πι-θανή πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη

το 2015 με αριστερά στην Ελλάδα. Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηρι-

στικά αποσπάσματα της ανάλυσης:«Η Ελλάδα αποτελεί ένα παράδειγμα

για το πώς θα μπορούσε να είναι η ισπα-νική πολιτική σκηνή στο μέλλον. Όπωςκαι η Ισπανία, η Ελλάδα είχε ένα σχετικάσταθερό δικομματικό σύστημα στοοποιο η κεντροδεξιά και η κεντροαρι-στερά μοιράζονταν ανά περιόδους τηνεξουσία. Ωστόσο η οικονομική κρίσηπροκάλεσε ταχεία άνοδο του αριστερούΣΥΡΙΖΑ, που είναι αντίθετος στα μέτραλιτότητας της ΕΕ τα οποία στηρίζουν ταμεγάλα κόμματα. Το 2012, χρειάστηκανδύο εκλογικές αναμετρήσεις για τα κόμ-

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΟ∆ΕΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕ∆ΡΟΥ ΤΗΣ ΕΚΤ

Όταν ο Ντράγκιαποφεύγει να απαντήσειΗ πολιτική, πλέον, εισβάλλει ευθέωςκαι στο νέο κτίριο της Κεντρικής Τράπεζας της Φραγκφούρτης

Οπρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας, μετά τη συνάντησήτου με την ηγεσία του ∆ιεθνούς Οργανισμού Εργασίας,δήλωσε: «Η τρόικα δεν μπορεί άλλο να κουνάει το δά-

χτυλο στον ελληνικό λαό, ζητώντας νέα σκληρά μέτρα πουδιαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, καταστρέφουν την παρα-γωγική βάση, λεηλατούν την κοινωνική συνοχή. Η τρόικα,αντιθέτως, θα έπρεπε να λογοδοτήσει, διότι ζήτησε και επέ-βαλε μέτρα που είναι πέρα και έξω από το ελληνικό Σύν-ταγμα, πέρα και έξω από τα κοινώς αποδεκτά πρότυπα πουισχύουν σε διεθνές επίπεδο. Και έρχεται η στιγμή που τόσοη τρόικα όσο και οι κυβερνήσεις που επέβαλαν αυτά ταμέτρα θα λογοδοτήσουν, τόσο στον ελληνικό λαό όσο όμωςκαι στους λαούς της Ευρώπης αλλά και στους διεθνείς ορ-γανισμούς που παρακολουθούν όλα όσα έγιναν στην Ελλάδακαι πολύ σύντομα θα ζητήσουν λογαριασμό».

Στις δηλώσεις του ο διευθυντής της ∆ΟΕ Guy Ryder τό-νισε ότι η Ελλάδα αποτέλεσε μια αρνητική εξαίρεση στην πα-ράδοση των εργασιακών δικαιωμάτων στις χώρες της πα-λιάς Ευρώπης (ΕΕ-15). Παράλληλα, ο ∆ιευθυντής της ∆ΟΕπαρουσίασε μια πρόσφατη αναπτυξιακή μελέτη για την Ελ-λάδα που επιμελήθηκαν ειδικοί επιστήμονες του Οργανι-σμού. Ο κ. Ryder έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το κυβερνη-τικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσιάστηκε στη Θεσσα-λονίκη και ειδικά στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητή-ματα των εργασιακών σχέσεων, την αποκατάσταση του συ-στήματος των συλλογικών συμβάσεων και των μισθών. Ο

Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε τη στενή συνεργασία και στή-ριξη της ∆ΟΕ στη προσπάθεια της μελλοντικής κυβέρνησηςτου ΣΥΡΙΖΑ να αποκαταστήσει το θεσμικό πλαίσιο των ερ-γασιακών σχέσεων και να υλοποιήσει ενα εναλλακτικό πρό-γραμμα που θα έχει στο επίκεντρο την ανάπτυξη, την απα-σχόληση και τη κοινωνική συνοχή.

•

Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΟ ∆ΙΕΘΝΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Θα λογοδητήσουντρόικα και κυβέρνηση

Ο Ντράγκι, δεν υπάρχειαμφιβολία, γνωρίζει επακριβώςτις προτάσεις των δύο κομμάτων,ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ καθώς δενείναι πολύς καιρός πουσυναντήθηκε με τον ΑλέξηΤσίπρα στην έδρα της ΕΚΤ.Προφανώς, αυτό το είπε διότι τονδιευκόλυνε να μην δεσμευτεί μεμια συγκεκριμένη “απόρριψη”.

“

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ματα εξουσίας να μπορέσουν να σχημα-τίσουν κυβέρνηση συνασπισμού και νακρατήσουν μακριά τον ΣΥΡΙΖΑ, μια πο-λιτική συμμαχία που παλιότερα, πριντην κρίση, θα φαινόταν αδιανόητη» ση-μειώνει το Stratfor.

«Ωστόσο η Ελλάδα είναι πιθανό ναεπιστρέψει στο επίκεντρο της ευρωπαϊ-κής κρίσης τον επόμενο χρόνο, όταν τοκοινουβούλιο επιχειρήσει να εκλέξει νέοπρόεδρο της ∆ημοκρατίας. Αν δεν το πε-τύχει, θα πρέπει να προκηρυχθούν πρό-ωρες εκλογές. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έρχε-ται πρώτος στις δημοσκοπήσεις, αυτήτην φορά θα είναι πιο δύσκολο να τονκρατήσουν μακριά από την εξουσία. ΟΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί αναδιάρθρωσητου χρέους, μια κίνηση που θα προκαλέ-σει νευρικότητα στις αγορές και αβεβαι-ότητα στην ευρωζώνη σε μια περίοδοπου η Ευρώπη θεώρησε ότι πέρασε σεφάση σταθερότητας».

«Όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τρά-πεζα υποσχέθηκε να επέμβει στις χρη-ματαγορές πριν από σχεδόν δύο χρόνια,η ΕΕ έπαψε να έχει αυτή την αίσθησητου επείγοντος που την διακατείχε στααρχικά στάδια της κρίσης. Η ΕΕ και ιδι-αίτερα η Γερμανία, επέλεξε σύνεση αντίγια δράση. Αν η Ελλάδα προκαλέσει εκνέου χρηματοπιστωτική αναστάτωσηστην Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι θα πρέπεινα επιστρέψουν στο τραπέζι των δια-πραγματεύσεων και να συζητήσουν όλατα θέματα που αποφεύγουν μέχρι στιγ-μής».

Αλλαγή πολιτικού σκηνικούκαι στην Ισπανία

«To ινστιτούτο αναφέρεται και στιςπολιτικές εξελίξεις σε άλλες ευρωπαϊ-κές χώρες όπως η Ισπανία, όπου θα διε-ξαχθούν εκλογές στο τέλος του 2015 και«ο αντίκτυπος στο πολιτικό σύστημα θαείναι μεγάλος», σύμφωνα με την ανά-λυση, «καθώς η συνεχιζόμενη οικονο-μική κρίση και μια σειρά από σκάνδαλαδιαφθοράς στα οποία εμπλέκεται το κυ-βερνών κόμμα, έδωσαν μεγάλη ώθησηστο αριστερό κόμμα διαμαρτυρίας Pode-mos που συστάθηκε λιγότερο από έναχρόνο πριν και ζητά...αναδιάρθρωση τουισπανικού χρέους. Οι δημοσκοπήσειςτου δίνουν γύρω στο 28%, ποσοστό με-γαλύτερο από το κεντροδεξιό ΛαϊκόΚόμμα και το σοσιαλιστικό PSOE».

«Σε μέλη-κλειδιά της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης, εκ των οποίων η Σουηδία, ηΙσπανία, η Μεγάλη Βρετανία και πιθα-νώς η Ελλάδα, θα διεξαχθούν εκλογές το2015. Στις περισσότερες περιπτώσεις,αυτές οι χώρες θα δουν αποτελέσματαπου κανείς δε θα μπορούσε να φαντα-στεί πριν το 2008», τονίζει το Stratfor».

Βέβαια θα υπάρξουν πολλές αλλαγέςθέσεων και στάσεων καθώς σύμφωνα μεδημοσίευμα του capital.gr επανέρχεταισε σενάριο για τη μη χρηματοδότησητης Ελλάδας καθώς ο κ. Ντράγκι δηλώ-νει απερίφραστα ότι είναι αποφασισμέ-νος να προχωρήσει, αν χρειαστεί, σε μα-ζικές αγορές ομολόγων και μάλιστα«χωρίς να υπάρχει σχετική ομοφωνίαστο ∆.Σ της ΕΚΤ.

Παύλος Κλαυδιανός

Για μια ακόμα φορά, η ∆ΗΜΑΡ βρίσκεται σε κυκεώναεσωτερικών τριβών και διαφωνιών λίγο πριν ενδεχο-μένως από σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Την αρχή

έκαναν έξι μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της – οι Σ. Κα-ρακικές, Θ. Μαργαρίτης, Ε. Μπουρνόβα, Γ. Μπουλμπασά-κος, Γ. Σιακαντάρης, ∆. Χατζησωκράτης, στελέχη που είχανδιαφοροποιηθεί και στην απόφαση του κόμματος να διακο-πούν οι συζητήσεις με το ΠΑΣΟΚ - και ο Βουλευτής Ν.Τσούκαλης που υπέγραψαν κείμενο με το οποίο ζητούσαν:«Να ξεκινήσει η διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησηςαπό την παρούσα Βουλή. Να εκλεγεί Πρόεδρος της ∆ημο-κρατίας από την παρούσα Βουλή ως ισχυρή συμβολική έκ-φραση μιας συναινετικής διαδικασίας, μακριά από επικίν-δυνες ‘προσθαφαιρέσεις’ βουλευτικών ψήφων, που υπονο-μεύουν το κύρος του θεσμού αλλά και του Κοινοβουλίου.Ένα μήνυμα στους εταίρους και τις αγορές ότι τα κόμματατου δημοκρατικού τόξου της χώρας μπορούν να δίνουν συ-ναινετικές λύσεις σε μείζονα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα.Και να υπάρξει συμφωνία για ένα ορατό χρονοδιάγραμμαπορείας προς τις εθνικές εκλογέςτον Μάιο του 2015». Ο Θ. Μαργαρί-της σε τηλεφωνική επικοινωνίαπου είχαμε, μας τόνισε ότι με αυτήντην πρόταση επιχειρείται να λη-φθεί μια πολιτική πρωτοβουλίαπου θα σταματήσει την πνιγηρήατμόσφαιρα που αποπνέουν οι συ-ναλλαγές με τους βουλευτές και ταδύο μεγάλα κόμματα και την ομαλήκαι συντεταγμένη μετάβαση μέσααπό εκλογές.

∆εν έγινε δεκτή η πρότασητων έξι

Στη συνεδρίαση που έγινε τηνΤρίτη, τα υπόλοιπα μέλη της Εκτε-λεστικής Επιτροπής δεν υιοθέτη-σαν την πρόταση των 6 μελών, ενώκατηγορηματικά αντίθετος ήτανκαι ο πρόεδρος της ∆ΗΜΑΡ. Ηπρόταση μετά και τη μη υιοθέτησήτης από τα υπόλοιπα μέλη του ορ-γάνου, τελικά, δεν τέθηκε καν σεψηφοφορία. Η εκτίμηση που εκ-φράστηκε, από την πλειοψηφίατου καθοδηγητικού οργάνου της ∆ΗΜΑΡ και του πρόεδρουτης Φ. Κουβέλη, όσον αφορά την εκλογή προέδρου της ∆η-μοκρατίας, ήταν ότι η απόφαση του πρόσφατου έκτακτουσυνέδριου της πώς η ∆ΗΜΑΡ δεν πρόκειται να ψηφίσει γιαΠρόεδρο της ∆ημοκρατίας το πρόσωπο που θα προταθείαπό τα κόμματα της συγκυβέρνησης, με στόχο να σταματή-σει η πολιτική αυτή οποία σημειωτέον ελήφθη με μεγάληπλειοψηφία- είναι ακόμα νωπή και σε καμία περίπτωση δενμπορεί να αμφισβητηθεί.

Μετά την απόρριψη στο εσωτερικό του κόμματος της πρό-τασης, αυτή τη φορά τρεις βουλευτές της ∆ΗΜΑΡ, οι Ν.Τσούκαλης, Νίκη Φούντα, Θ. Ψύρρας, επανήλθαν σε κοι-νοβουλευτικό επίπεδο και με κείμενο που υπέγραψαν μαζίμε πέντε ακόμα ανεξάρτητους βουλευτές (πρόκειται γιατους Σ. Λυκούδη, Β. Οικονόμου, Γ. Ψαριανό, Χ. Αηδόνη, Π.Τατσόπουλο), ζητούν να εκλεγεί Πρόεδρος της ∆ημοκρα-τίας από αυτή τη Βουλή ύστερα από συναινετικές διαδικα-σίες, και να συμφωνηθεί ότι οι εκλογές θα γίνουν μέσα στο2015. Σε αυτήν τη νέα εκδοχή δεν τίθεται ακριβής χρονικός

ορίζοντας για τη διεξαγωγή εκλογών, γεγονός που εκ τωνπραγμάτων βοηθά τη συγκυβέρνηση να συνεχίσει να ασκείτις πολιτικές της απρόσκοπτα. Η προσπάθεια δεν κατάφερενα συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό υπογραφών, με αποτέλε-σμα η πρωτοβουλία να μην έχει ιδιαίτερη δυναμική. Το γρα-φείο Τύπο σχολίασε δηκτικά: «Αν είναι ακριβές ότι η πρω-τοβουλία για εκλογή Προέδρου συναινετικά τοποθετεί τονχρόνο διεξαγωγής των εκλογών αορίστως μέσα στο 2015,αυτή αντικειμενικά παρέχει τη δυνατότητα στην κυβέρνησηΣαμαρά της αποκλειστικής διαχείρισης της παράτασης τουμνημονίου. Το θέλουμε αυτό; θέλουμε την παράταση αυτώντων πολιτικών που εγκλώβισαν την οικονομία στην ύφεσηκαι τραυμάτισαν την κοινωνική συνοχή; Εμείς, λέμε όχι.» Οικινήσεις αυτές αν και δείχνουν μια κινητικότητα στο κοινο-βουλευτικό πεδίο, η εκτίμηση της ηγεσίας της ∆ΗΜΑΡ είναιότι δεν πρόκειται να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα για τοκυβερνητικό στρατόπεδο. Ήδη πάντως οι βουλευτές της∆ΗΜΑΡ ανασκεύασαν μερικώς, καθώς τόνισαν ότι η πρό-ταση αυτή προϋποθέτει τη συμφωνία των δύο μεγάλων κομ-

μάτων και ότι η πρόταση αυτή «γιαεθνική συμφωνία είναι ενιαία καιδεν συνδέεται με την επιλογή καιτην ψήφο του καθενός βουλευτήστην εκλογή Προέδρου της ∆ημο-κρατίας». Ο Ν. Τσούκαλης προχώ-ρησε ένα βήμα περισσότερο: «Σεπερίπτωση που δεν καταστεί αυτόδυνατό (εν. να συναινέσουν τα δύοκόμματα), δεσμεύομαι από τις απο-φάσεις του συνεδρίου της ∆ΗΜΑΡκαι δεν πρόκειται να ψηφίσω γιαΠρόεδρο της ∆ημοκρατίας».

Συνάντηση με ΣΥΡΙΖΑ σε καλόκλίμα

Ενδεχόμενα το κείμενο των έξι ναείχε στόχο τη δεύτερη –μετά το κα-λοκαίρι- συνάντηση ανάμεσα στιςαντιπροσωπείες, της ∆ΗΜΑΡ καιτου ΣΥΡΙΖΑ, που πραγματοποι-ήθηκε δύο μέρες αργότερα στηΒουλή και η οποία κατέδειξε αρκε-τές και ουσιαστικές συγκλίσεις.Από την πλευρά της ∆ΗΜΑΡ συμμε-τείχαν ο γραμματέας της Θ. Θεοχα-

ρόπουλος και οι ∆. Αναγνωστάκης, ενώ από την άλληπλευρά έλαβαν μέρος οι ∆. Βίτσας, Γ. Μπαλάφας και Α. Μη-τρόπουλος. Σύγκλιση επίσης διαπιστώθηκε στα προγραμ-ματικά στοιχεία, κυρίως στην ανάγκη να αλλάξουν οι συν-τηρητικές πολιτικές που ακολουθούνται, όπως κοινή ήταν ηδιαπίστωση πώς το χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο. Ησταδιακή προσέγγιση των δύο κομμάτων και η σταθερήστροφή της ∆ΗΜΑΡ στο πλαίσιο της σύγκλισης των προ-οδευτικών δυνάμεων, κύκλοι της Αγίου Κωνσταντίνου εκτι-μούν ότι μπορεί να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση τουχώρου, αν και αναγνωρίζεται ότι παραμένει πολλαπλά τραυ-ματισμένος. Ενώ υπάρχει και η άποψη που διατυπώνεταιαπό μέρος της μειοψηφίας στο εσωτερικό της ∆ΗΜΑΡ ότι ηόχι μόνο μετά, αλλά και προεκλογικά πρέπει να προχωρήσεισε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, η ηγετική ομάδα παραμένειστην άποψη της αυτόνομης διεκδίκησης της ψήφου, όποτεκαι αν γίνουν εκλογές.

Στάθης Κουτρουβίδης

Χωρίς τέλος η κόντραστη ∆ΗΜΑΡ

Εκτίμηση που εκφράστηκε,από την πλειοψηφία του κα-θοδηγητικού οργάνου της∆ΗΜΑΡ και του πρόεδρουτης Φ. Κουβέλη, όσον αφοράτην εκλογή προέδρου της∆ημοκρατίας, ήταν ότι ηαπόφαση του πρόσφατουέκτακτου συνεδρίου τηςείναι ακόμα νωπή και σεκαμία περίπτωση δεν μπορείνα αμφισβητηθεί.

“

Στον ελληνικό Τύπο οδιάλογος αυτός, χωρίςνα αξιολογηθεί ως ένανέο στοιχείο που θα δε-σπόζει, το πιο πιθανόν,το 2015 στα επίσημα θε-σμικά όργανα της ευρω-ζώνης και της ΕΚΤ.

“

1100 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΓ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΚΟ ΚΑΛΥΒΗ

Όπως υπάρχει ο εκβιασμός του δυνατούυπάρχει και αυτός του αδύναμου

Τη συνέντευξη πήρε ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις δια-πραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας;

Για να γίνουν ουσιαστικές διαπραγμα-τεύσεις χρειάζονται δύο μέρη με διαφο-ρετικές πολιτικές αντιλήψεις και διαφο-ρετικά σχέδια. Αυτό δεν συμβαίνει σεαυτή την περίπτωση καθώς σε όλη τηδιάρκεια των διαπραγματεύσεων η καρέ-κλα του διαπραγματευτή, από τηνπλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, ήτανκενή. Η στρατηγική του υπάκουου μα-θητή ήταν καθοριστική καθώς έδινε τηδυνατότητα στην τρόικα να βάζει στοτραπέζι περισσότερα πράγματα και στημεγάλη τους πλειοψηφία να τα κερδίζει.Η κυβέρνηση εγκλωβίστηκε, λόγω τηςτακτικής της, αλλά και γιατί υπάρχει συ-ναντίληψη με την τρόικα. Αυτήν τηστιγμή γίνεται η τελευταία διαπραγμά-τευση και θέλουν να διασφαλίσουν πρό-σθετο ασφυκτικό έλεγχο, έχουν εμπλα-κεί και άλλοι παράγοντες, όπως η παρα-μονή ή όχι του ∆ΝΤ στην Ευρώπη. Επί-σης, υπάρχει το ζήτημα της πολιτικήςαπονομιμοποίησης της κυβέρνησης καιοι δανειστές θέλουν να κερδίσουν όσαπερισσότερα μπορούν αλλά και να προ-καθορίσουν καταστάσεις για μια νέα κυ-βέρνηση. Επιπλέον, είναι ενδεικτικό ότιτο χρέος έχει βγει εντελώς από το πλαί-σιο της διαπραγμάτευσης. Συζητιούνταιμόνο θέματα όπως η προληπτική γραμμήπίστωσης και η αξιολόγηση. Αν υπάρχειένα στοιχείο που διαπραγματεύεται η κυ-βέρνηση αυτό είναι το θέμα της πολιτι-κής της επιβίωσης, αλλά αυτό είναι κάτιπου δεν αφορά το λαό και την κοινωνία.Η ουσία πάντως παραμένει ότι η κυβέρ-νηση έχει αποδεχτεί ένα πρόγραμμα πρό-σθετων περικοπών της τάξης των 2 δισ.,περισσότερο από αυτά που προβλέπει οπροϋπολογισμός, το οποίο θα βαρύνειπάλι τα λαϊκά στρώματα, επιβεβαιώνον-τας για μια ακόμη φορά το σκληρά τα-ξικό χαρακτήρα της πολιτικής της.

Η αδιαλλαξία της τρόικας δεν είναικάτι νέο. Από την αρχή δεν δείχνει πρό-θεση να «βοηθήσει» τον Σαμαρά με κά-ποια χαλάρωση των απαιτήσεων. Σαςπροβληματίζει καθόλου αυτό;

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρ-χουν πολιτικοί συναισθηματισμοί. Οι δα-νειστές θέλουν να εξασφαλίσουν τα συμ-φέροντά τους και αυτό είναι που καθο-ρίζει τη στάση τους. Προφανώς θα ήθε-λαν να διευκολύνουν μια φιλική προςαυτούς κυβέρνηση. Το γεγονός ότι δεντο κάνουν, οφείλεται κυρίως στο ότι πι-στεύουν πως αυτή η κυβέρνηση είναι τε-λειωμένη. Γνωρίζουν ότι έρχεται έναςνέος διαπραγματευτής, μια νέα κυβέρ-νηση, που προσπαθούν να την υπονο-μεύσουν βάζοντάς της νέα εμπόδια. Επι-πλέον, δεν θέλουν να δημιουργούνταιπροηγούμενα χωρίς αυτά να έχουν γίνειαναπόφευκτα.

Απαραίτητη η επιμονήκαι η αποφασιστικότητα

Για ποιο λόγο, λοιπόν, μια κυβέρνησητης αριστεράς να είναι πιο αποτελεσμα-τική στη διαπραγμάτευση; Με δεδομένοκαι όσα είπατε περί αποφυγής παρα-δείγματος.

Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ εισάγει μια τομή.∆εν πρόκειται ούτε να διαχειριστούμετην υπάρχουσα κατάσταση ούτε και ναδιαπραγματευτούμε σε αυτό το πλαίσιο.Αυτό είναι πολύ κατανοητό στους δανει-στές και πρέπει να γίνει ακόμα πιο πιε-στικό με τη δημιουργία ενός λαϊκού κι-νήματος στήριξης των θέσεων μιας αρι-στερής κυβέρνησης. Εάν δεν υπάρχειλαϊκή στήριξη και κοινοβουλευτικήπλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματαθα είναι αρκετά δύσκολα. Εμείς όμωςέχουμε μια τεράστια διαφορά σε σχέσημε την παρούσα κυβέρνηση: Εκπροσω-πούμε τα συμφέροντα των εργαζομένωνκαι των λαϊκών στρωμάτων και όχι της

ολιγαρχίας και έχουμε εναλλακτικό σχέ-διο. ∆εύτερον, έχουμε την αποφασιστι-κότητα να επιμείνουμε στις θέσεις μας.Τρίτον, αξιοποιούμε τις αλλαγές που γί-νονται στην Ευρώπη όπου παντού διατυ-πώνονται αιτήματα υπέρβασης της λιτό-τητας. Όλα αυτά δημιουργούν νέα δεδο-μένα αλλά και ρωγμές στον αντίπαλο.Μια πολιτική δύναμη με επιμονή, προ-γραμματικές αρχές και έχοντας τη λαϊκήστήριξη μπορεί να έχει καλύτερα αποτε-λέσματα. ∆εν θα είναι εύκολο, θα μαςβάλουν εμπόδια, αλλά όπως υπάρχει οεκβιασμός του δυνατού υπάρχει και ο εκ-βιασμός του αδύναμου.

∆ηλαδή;

Θα σκεφτούν πολύ να δημιουργήσουνμια μείζονα κρίση στην Ευρώπη. Αρκείεμείς να εμφανιστούμε αποφασισμένοινα εφαρμόσουμε, σε κάθε περίπτωση καιανεξάρτητα από εκβιασμούς, το πρό-γραμμά μας, να δώσουμε προτεραιότηταστις ανάγκες της κοινωνίας και όχι τωνδανειστών, όπως άλλωστε έχουμε απο-φασίσει και στο συνέδριό μας.

Το ΚΚΕ να αλλάξει στάση

Θα ήθελα ένα σχόλιο για τη στάση τουΚΚΕ και κυρίως για τις τελευταίες δη-λώσεις του κ. Κουτσούμπα ότι δεν θαδοθεί καθόλου περίοδος χάριτος σε μιακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι καθαρό ότι με το ΚΚΕ υπάρχουνιδεολογικές διαφορές και άλλη στρατη-γική στόχευση. Όταν, όμως, υπάρχειαυτή η κοινωνική καταστροφή είναι πα-ράλογο να μην αναζητούνται κάποιες λύ-σεις ενιαίας παρέμβασης της αριστεράς.Πιστεύω ότι, εκ των πραγμάτων, θαυπάρξουν βήματα που κυρίως θα αφο-ρούν το ίδιο το ΚΚΕ, διότι αυτό θέλει οκόσμος της αριστεράς. Αν, για παρά-δειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ υποβάλει στη Βουλήτις προγραμματικές του δηλώσεις οιοποίες θα καταργούν το μνημόνιο, θα αν-τιμετωπίζουν την ανθρωπιστική κρίση,θα βάζουν το θέμα της διαγραφής τουμεγαλύτερου μέρους του χρέους, θα ενι-σχύουν τη θέση των εργαζομένων, τότεκαι το ΚΚΕ θα βρεθεί μπροστά σε μεγάλαδιλήμματα. Προφανώς και ο κόσμος τηςαριστεράς θα είναι στους δρόμους και θαδιεκδικεί. Η κοινωνική διεκδίκηση δεντελειώνει με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Οτρόπος, όμως, που ο κ. Κουτσούμπας αν-τιμετωπίζει σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, ως μιαακόμα αστική πολιτική δύναμη, είναιανιστόρητος. Η ανάλυσή του είναι πέραγια πέρα λάθος και το ΚΚΕ οφείλει ναξαναδεί τη στάση του διότι εμφανίζεταιως ο αριστερός ψάλτης του συστήματος.Εμείς προωθούμε ένα μεταβατικό πρό-γραμμα που θα συνδέει τις μεγάλες προ-οδευτικές-αντινεοφιλελεύθερες αλλαγέςμε την προοπτική του σοσιαλισμού. Σεαυτή την πορεία πρέπει να συναντη-θούμε κρατώντας τις διαφωνίες μας.

Ο τρόπος που ο κ. Κουτσούμπας αντιμετωπίζεισήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, ως μια ακόμα αστική πολι-τική δύναμη, είναι ανιστόρητος. Η ανάλυσή τουείναι πέρα για πέρα λάθος και το ΚΚΕ οφείλει ναξαναδεί τη στάση του, διότι εμφανίζεται ως οαριστερός ψάλτης του συστήματος.

“

Συζητάμε με τον Αλέκο Καλύβη, για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, τις δυνατότητεςδιαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον τρόπο που πρέπει να κινηθεί το κόμμα της αξιωματικήςαντιπολίτευσης προκειμένου να μην δώσει την αίσθηση ότι είναι “μία από τα ίδια”.

Έχουν αναφερθεί σε ρεπορτάζ δύο ομάδες «υποψηφίων»για τις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ. Η μία αφορά συνδικαλιστικά στε-λέχη και η άλλη ανεξάρτητους βουλευτές ή πολιτικούς προ-ερχόμενους από άλλα κόμματα. Πρέπει να αφορούν τον ΣΥ-ΡΙΖΑ και με ποιόν τρόπο; ∆ιαχωρίζεται η μία κατηγορία απότην άλλη;

Εγώ μένω στη θέση που έχει διατυπωθεί στο συνέδριο περίσυμμαχιών που εκκινούν, όπως πολλές φορές λέει ο πρό-εδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από «αριστερά της αριστεράς» και φτάνουνμέχρι τα «αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας». Επιπλέον,έχουμε αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούμε μεανθρώπους που έπαιξαν ενεργό ρόλο και από θέση ευθύνηςστην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής. Υπάρχουν όμωςτρία επίπεδα. Το πρώτο είναι η αποτροπή των 180, το δεύ-τερο είναι η συγκρότηση των ψηφοδελτίων και το τρίτο είναιοι συνεργασίες. Έχουν τη σχετική τους συνάφεια αλλά και τηναυτοτέλειά τους. Προσωπικά, δεν κατανοώ γιατί πρέπει ναεντάσσεται κάποιος στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ μόνο καιμόνο επειδή δεν ψηφίζει για πρόεδρο ∆ημοκρατίας, ενώ έχειψηφίσει όλα σχεδόν τα μνημόνια. Αλλά αυτό θα λυθεί με συλ-

λογική απόφαση. Η αναγκαία αποτροπή σχηματισμού προ-εδρικής πλειοψηφίας έχει πιο πολύ να κάνει με την κινητο-ποίηση του κόσμου. Αν δημιουργηθεί ένα μεγάλο μαζικό πο-λιτικό κίνημα με στόχο να φύγουν άμεσα, θα ασκηθεί πολύ με-γαλύτερη πίεση από διεργασίες κορυφής.

Προφανώς και θέλουμε ανοιχτά ψηφοδέλτια και οφείλουμενα δουλέψουμε για αυτό καλώντας λαϊκούς αγωνιστές ανε-ξάρτητα από την προέλευσή τους. Θέλουμε ψηφοδέλτια νίκηςαλλά χρειαζόμαστε και μια κοινοβουλευτική ομάδα νίκης πουθα έχει συνοχή και θα δίνει την απαραίτητη σταθερότητα σεμια κυβέρνηση της αριστεράς. Πρέπει εδώ να πούμε ότι ηκρίση του πολιτικού συστήματος έχει επηρεάσει και τα συν-δικάτα. Συνεπώς, ιδιαίτερα μέσα από το συνδικαλιστικό κί-νημα, πρέπει να δούμε στελέχη που έχουν μια πορεία η οποίαδεν ενοχλεί τον κόσμο της αριστεράς. Τέλος, εμείς πρέπει ναεπιμείνουμε στην αναγκαιότητα μετεκλογικής συνεργασίαςμε τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς -που μπορεί ναπάρει διάφορες μορφές από ανοχή μέχρι συμμετοχή-γιατί πι-στεύουμε ότι αυτό θα δώσει πρόσθετες εγγυήσεις επιτυχούςδιακυβέρνησης.

Οι συμμαχίες να μην ενοχλούν τον κόσμο της Αριστεράς

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 1111∆ΙΕΘΝΗ

Αλμπέρτο Γκαρθόν: Χωρίς οργάνωσητης κοινωνίας δεν μπορείςνα αλλάξεις τα πράγματαΣυνέντευξη με τον υποψήφιο για τηνπροεδρία της Ενωμένης Αριστεράς. σελ. 12

Ερντογάν - Πούτιν:Νέος αγωγός μέσω ΤουρκίαςΤέλος στο Σάουθ Στριμ,απουσία της ελληνικήςεξωτερικής πολιτικής. σελ. 15ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Της Βιβής Κεφαλά

Οσοι ασχολούνται με την ΜέσηΑνατολή γνωρίζουν πολύ καλάότι το Παλαιστινιακό αποτελεί

–για πολλούς λόγους- τον σκληρό πυ-ρήνα των προβλημάτων της τόσο ση-μαντικής και τόσο εύφλεκτης αυτήςπεριοχής.

Ωστόσο, το συνεχές αδιέξοδο στοοποίο προσκρούουν οι προσπάθειεςτης Ουάσιγκτον, ήδη από την αρχή τηςπρώτης θητείας Ομπάμα, για την επα-νέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών,καθώς και οι περιφερειακές επιπτώ-σεις των αραβικών εξεγέρσεων του2011, παραμέρισαν το Παλαιστινιακόαπό το επίκεντρο του διεθνούς ενδια-φέροντος.

Παρ΄όλα αυτά, το πρόβλημα δενέπαψε να υπάρχει, όπως υπενθυμίζει ηπεριοδικότητα των αιματηρών στρα-τιωτικών επιθέσεων του Ισραήλ εναν-τίον της Γάζας, όπως αυτή του 2014 μετην κωδική ονομασία «ΠροστατευτικόΌριο». Αντιθέτως, το Παλαιστινιακόπρόβλημα όχι μόνο παραμένει αλλάκαι εντείνεται εξ αιτίας της εμμονήςτου Ισραήλ να μην αποδέχεται την μο-ναδική λύση που θα του πρόσφερε τηνπολυπόθητη ασφάλεια, δηλαδή την δη-μιουργία ενός βιώσιμου παλαιστινια-κού κράτους. Αντί για αυτό, το ΤέλΑβίβ, συνεχίζει την εξόφθαλμη καιπολλαπλή καταπάτηση των παλαιστι-νιακών δικαιωμάτων και αρνείται -μεκάθε πρόσχημα- την έναρξη ουσιαστι-κών συνομιλιών για την επίλυση τουπροβλήματος.

Συνεχίζεται ο εποικισμός

Η ισραηλινή επιχειρηματολογία γιατην δικαιολόγηση αυτής της πολιτικήςστηρίζεται στην ανάγκη καταπολέμη-σης της παλαιστινιακής τρομοκρατίας,που ασκείται πρωτίστως από τηνΧαμάς, η οποία μάλιστα απειλεί εμ-πράκτως την ισραηλινή ασφάλεια, εξα-πολύοντας ρουκέτες στο νότιο Ισραήλ.

Έτσι, το Τέλ Αβίβ χρησιμοποιεί κατάτο δοκούν την τρομακτική δύναμηπυρός που διαθέτει εναντίον των Πα-λαιστινίων, συνεχίζει ακάθεκτο τονεποικισμό των κατεχόμενων παλαιστι-νιακών εδαφών, πράγμα που αποδει-κνύει έμπρακτα ότι δεν προτίθεταιούτε κάν να προσέλθει σε έναν σοβαρόδιάλογο για την επίλυση του προβλή-ματος, πόσο μάλλον να διαπραγματευ-θεί την λύση του.

Προφανώς, η ισραηλινή κυβέρνησηθεωρεί ότι η τρομακτική ασυμμετρίαδυνάμεων σε όλα τα επίπεδα μεταξύΙσραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής, τηςεπιτρέπει να προχωρά συνεχώς σε νέατετελεσμένα, να επικαλείται λόγουςασφαλείας και να κατακεραυνώνεικάθε κριτική σε αυτήν την καταστρο-φική –και για το ίδιο το Ισραήλ πολι-τική- αποδίδοντας την στον αντισιωνι-σμό και στην επιθυμία των επικριτώντης να γίνουν μάρτυρες της καταστρο-φής του εβραϊκού κράτους.

Όπως προκύπτει, οι ισραηλινές κυ-βερνήσεις, ιδιαίτερα των τελευταίων

χρόνων, στηριζόμενες στο δράμα τουΟλοκαυτώματος, επιμένουν σε μίααδιάλλακτη και αδιέξοδη πολιτική, ηοποία τους επιτρέπει να κερδίζουν τιςεντυπώσεις στο εσωτερικό της χώρας.Παράλληλα, τους επιτρέπεται να συνε-χίζουν αυτήν την πολιτική, αφού η δι-πλωματική υποστήριξη των ΗΠΑ απο-τρέπει την έκδοση καταδικαστικώναποφάσεων από το Συμβούλιο Ασφα-λείας του ΟΗΕ, έστω για τις επιθέσειςτου εναντίον αμάχων Παλαιστινίων.

Κατά συνέπεια, το Ισραήλ θεωρεί δι-καίωμα του να εμπαίζει όχι μόνο τουςΠαλαιστίνιους αλλά και ολόκληρη τηνδιεθνή κοινότητα, να αναμειγνύεταιστα εσωτερικά τους και, εν τέλει ναπαραπέμπει την επίλυση του προβλή-ματος στις καλένδες.

135 αναγνωρίσεις

Όμως, το τέλμα στο οποίο έχει περι-πέσει το Παλαιστινιακό, διαταράχθηκεστις 3 Οκτωβρίου 2014 με την από-φαση της Σουηδίας να αναγνωρίσει τοπαλαιστινιακό κράτος, το οποίο είχεανακηρύξει τον Νοέμβριο του 1988 στοΑλγέρι κατά την διάρκεια της 19ης συ-νόδου του Εθνικού ΠαλαιστινιακούΣυμβουλίου ο ιστορικός ηγέτης τωνΠαλαιστινίων, Γιάσερ Αραφάτ. Το πα-λαιστινιακό κράτος αναγνωρίστηκεέκτοτε από 134 κράτη αλλά στα κράτηαυτά δεν συμπεριλαμβανόταν κανένααπό τα κράτη της ∆ύσης ούτε καμμίααπό τις χώρες που αποτελούν τηνομάδα BRICS.

Η Σουηδία, λοιπόν, είναι το 135οκράτος –και το πρώτο δυτικοευρω-παϊκό- που αναγνωρίζει την Παλαι-στίνη, η οποία είχε αποκτήσει στις 29Νοεμβρίου 2012 το καθεστώς του κρά-τους – παρατηρητή –μή μέλους στονΟργανισμό Ηνωμένων Εθνών, με 138ψήφους υπέρ, 9 κατά και 41 αποχές.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρωτο-βουλία της Σουηδίας προκάλεσε τηνμήνιν του Ισραήλ, όμως στις 13 Οκτω-βρίου η βρετανική Βουλή των Κοινοτή-των με ψήφισμα της ζήτησε από τηνκυβέρνηση να μιμηθεί το παράδειγματης Σουηδίας, ενώ λίγες ημέρες αργό-τερα, το ισπανικό Κοινοβούλιο ακο-λούθησε το παράδειγμα του βρετανι-κού. Στις 2 ∆εκεμβρίου, η γαλλικήΒουλή υιοθέτησε ψήφισμα -που υπέ-βαλε το Σοσιαλιστικό Κόμμα- με 339ψήφους υπέρ και 151 κατά, με το

οποίο προτρέπει την γαλλική κυβέρ-νηση να αναγνωρίσει το παλαιστι-νιακό κράτος.

Αν και οι αποφάσεις που έλαβαντο βρετανικό, το ισπανικό και τογαλλικό Κοινοβούλιο δεν σημαίνουντην αναγνώριση του παλαιστινιακούκράτους από το Λονδίνο, την Μα-δρίτη και το Παρίσι, ωστόσο, γιαπρώτη φορά στην πολυετή ιστορίατου Παλαιστινιακού προβλήματος, δη-μιουργείται μία ισχυρή δυτικοευρω-παϊκή δυναμική που κατατείνει στηναναγνώριση του παλαιστινιακού κρά-τους, με σημείο εκκίνησης την πρωτο-βουλία της Στοκχόλμης.

Συσσώρευση κρίσεων

Πλέον, το ερώτημα που τίθεται είναιτο κατά πόσον η δυναμική που δημι-ουργήθηκε μπορεί να ενισχυθεί και –πολύ περισσότερο- να έχει αποτέλε-σμα. Η απάντηση στο ερώτημα αυτόόμως, σχετίζεται με τις αιτίες που οδή-γησαν στην «ξαφνική» αυτή πρωτο-βουλία της Σουηδίας.

Η πρώτη αιτία μοιάζει να είναι η ισ-ραηλινή στάση που προκαλεί θλίψηκαι οργή σε κάθε καλόπιστο παρατη-ρητή για τα ατελείωτα δεινά του πα-λαιστινιακού λαού, για την απροσχη-μάτιστη καταπάτηση του διεθνούς δι-καίου αλλά και για τον εμπαιγμό τηςδιεθνούς κοινότητος.

Η δεύτερη αιτία μπορεί να εντοπιστείστις αυξανόμενες απειλές για την ευ-ρωπαϊκή και την διεθνή ασφάλεια, οιοποίες απορρέουν από την εκρηκτικήκατάσταση που επικρατεί στην ευρύ-τερη Μέση Ανατολή και την ΒόρειαΑφρική.

Πράγματι, στις ήδη υπάρχουσες κρί-σεις –όπως αυτή του Ιράκ- συσσω-ρεύονται και νέες όπως η αιγυπτιακήκαι η συριακή κρίση, που διευρύνονταισυνεχώς. Η κατάσταση επιδεινώνεταιακόμα περισσότερο από την έντονητρομοκρατική δράση του ΙσλαμικούΚράτους του Ιράκ και του Λεβάντε(ΙΚΙΛ) που κατέλαβε εδάφη του Ιράκκαι της Συρίας, από την ανάπτυξη τηςισλαμικής τρομοκρατίας σε ολόκληρητην υποσαχάριο Αφρική –δηλαδή απότον Ατλαντικό μέχρι την Ερυθρά Θά-λασσα- αλλά και την δράση ισλαμι-στών τρομοκρατών στην Υεμένη,πράγμα που θέτει σε κίνδυνο τηνασφάλεια της Σαουδικής Αραβίας.

∆ημιουργείται, επομένως, έναςασφυκτικός κλοιός γύρω από την ∆ύσηκαι τους συμμάχους της, ο οποίος φαί-νεται αδύνατον να καταπολεμηθεί απο-τελεσματικά αφ΄ενός διότι ούτε οιΗΠΑ ούτε η ΕΕ ούτε οι περιφερειακοίτους σύμμαχοι είναι πρόθυμοι να ανα-λάβουν το κόστος –οικονομικό και πο-λιτικό- μίας τέτοιας τεράστιας στρα-τιωτικής επιχείρησης και αφ΄ετέρουδιότι έχει αποδειχθεί ότι τα στρατιω-τικά μέσα δεν μπορούν να επιλύσουνπολιτικά προβλήματα.

Ίσως λοιπόν να έφθασε η ώρα, τηςδιπλωματίας για την αντιμετώπιση τωνπεριφερειακών προβλημάτων, μια και(αντιστρέφοντας την περίφημη φράσητου Κλαούζεβιτς) η πολιτική αποτελείτην συνέχεια του πολέμου με άλλαμέσα. Αυτήν την στιγμή, η απραξία καιοι αποσπασματικές αντιδράσεις της∆ύσης, όπως οι αεροπορικοί βομβαρ-δισμοί θέσεων του ΙΚΙΛ, δεν μπορούννα επιλύσουν κανένα πρόβλημα. Αντί-θετα, το μόνο που προσφέρουν είναιμία ψευδαίσθηση δράσης στην δυτικήκοινή γνώμη, ενώ ευνοεί τα σχέδια τωνφανατικών.

Ίσως, τελικά, μέσα σε αυτό το πλαί-σιο αυξημένων απειλών και κινδύνωννα μπορεί εξηγηθεί η παράταση πουδόθηκε στις συνομιλίες ∆ύσης – Ιράν,αλλά και η διπλωματική κινητικότητατων τελευταίων μηνών με επίκεντρο τοΠαλαιστινιακό πρόβλημα. Ίσως, επίτέλους, η ∆ύση να έχει αντιληφθεί ότιη μονομέρεια της πολιτικής της και ηασυνέπεια προς τις ίδιες της τις αρχέςέχουν στραφεί εναντίον της.

Εάν, λοιπόν, οι πολύ θετικές αυτέςδιπλωματικές κινήσεις ορισμένων δυ-τικών κρατών βασίζονται στην συνει-δητοποίηση των κινδύνων που απορ-ρέουν από την πολιτική που έχει ακο-λουθηθεί μέχρι σήμερα, αυτό αποτελείένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα. Εξάλλου, «η αρχή είναι το ήμισυ του παν-τός.»

Συνεχίζει όμως να λείπει το άλλομισό.

ΚΟΣΜΟΥΠαλαιστίνη: Προς τιη διπλωματική κινητικότητα; “Tο Τέλ Αβίβ χρη σι μο -

ποιεί κα τά το δο κούντην τρο μα κτι κή δύ να -μη πυ ρός που δια θέ -τει ε να ντίον των Πα -λαι στι νίων, συ νε χί ζεια κά θε κτο τον ε ποι κι -σμό των κα τε χό με -νων πα λαι στι νια κώνε δα φών, πράγ μα πουα πο δει κνύει έ μπρα -κτα ό τι δεν προ τί θε -ται ού τε κάν να προ -σέλ θει σε έ ναν σο βα -ρό διά λο γο για την ε -πί λυ ση του προ βλή -μα τος

1122 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Ποιο είναι το βασικό πολιτικό νόηματης συμμετοχής σας στις εσωκομματι-κές εκλογές για να οριστεί ο υποψήφιοςπρωθυπουργός της Ενωμένης Αριστε-ράς;

Σε μια στιγμή κοινωνικής επείγουσαςανάγκης, σαν αυτή που βιώνουμε, χρει-άζεται ένα εργαλείο για να αλλάξουμετην κοινωνία: αυτό μπορεί να είναι μόνομια οργανωμένη και ρωμαλέα αριστερά,ακόμη και ιδεολογικά, όπως η ΕνωμένηΑριστερά. Χρειάζεται, όμως, μια ανανέ-ωση που να σημαίνει περισσότερο κί-νημα και λιγότερο παραδοσιακό κόμμα,λιγότερη γραφειοκρατία: γι’ αυτό βάζωυποψηφιότητα. Θέλω να πω ότι οι εσω-κομματικές εκλογές είναι σημαντικές,γιατί τροφοδοτούν τη συμμετοχή νέωνατόμων, αλλά δεν είναι αρκετές: χρει-άζεται, πάνω απ’ όλα, να οριστεί μιασχέση μεταξύ βάσης και ηγεσίας με τέ-τοιον τρόπο, ώστε η τελευταία να νιώθειπάντα ότι δεσμεύεται να εκπροσωπήσειτη βούληση των μελών. Γι’ αυτό είναιπολύ σημαντικό οι εσωκομματικέςεκλογές να διεξαχθούν σε συνθήκες πουνα το εγγυώνται. Για να γίνω κατανοη-τός: δεν θέλουμε ένας μεγαλοεπιχειρη-ματίας να μπορεί να επενδύσει χρήματαγια να βοηθήσει να εκλεγεί ένας υποψή-φιος που είναι φίλος του…

Το Ποδέμος και ο Γκράμσι

Μιλάτε για μια αριστερά «οργανωμένηκαι ρωμαλέα, ακόμη και ιδεολογικά»:υπονοείτε ότι το Ποδέμος δεν είναι κάτιτέτοιο;

Σε μια στιγμή κρίσης σαν τη σημερινή,το έδαφος κάτω από τα πόδια μας κινεί-ται με μεγάλη ταχύτητα. Η κοινωνικήαποσύνθεση που βιώνουμε κάνει ταάτομα να αναζητούν κοινωνική προστα-σία. Η απάντηση μπορεί να προέλθειαπό μια οργανωμένη ή από μια ρευστήαριστερά. Κατά τη γνώμη μου το Ποδέ-μος είναι ένας εξαιρετικός εκλογικόςμηχανισμός, αλλά έχει μια υπολογι-σμένη ιδεολογική αμφισημία και τουλείπει η διαρθρωμένη παρουσία στηνεπικράτεια. Μπορεί να έχει τη δύναμη ναεπιτύχει ένα καλό εκλογικό αποτέλε-σμα, αλλά αν λείπει η οργάνωση της κοι-νωνίας και η σαφήνεια προγράμματοςδεν θα κατορθώσει να αλλάξει αληθινάτα πράγματα. Γι’ αυτό αγωνίζομαι γιαμια αριστερά ισχυρή και παρούσα στις

πόλεις και στους χώρους εργασίας, πουνα παλεύει πραγματικά για την ηγεμο-νία.

Όμως η ηγεσία του Ποδέμος λέει ότιεμπνέεται από τον Γκράμσι…

Η ηγετική τους ομάδα αποτελείταιαπό άτομα πολύ καταρτισμένα, με ταοποία έχω μια άριστη σχέση, ακόμη καιπροσωπική φιλία. Το θέμα είναι ότιαυτοί ερμηνεύουν τον Γκράμσι μέσω τουΕρνέστο Λακλάου, θεωρητικού του αρι-στερού λαϊκισμού, και συνεπώς ισχυρί-ζονται ότι δεν υπάρχει πια ταξική πάλη.Εγώ έχω άλλη άποψη: δεν υπάρχουναπλά πλούσιοι και φτωχοί, αλλά διαφο-ρετικές κοινωνικές τάξεις. Αυτή η δια-φορετική ανάγνωση συνεπάγεται τοεξής σημαντικό: εγώ νομίζω ότι δεναρκεί να κερδίσεις τις εκλογές για ναπάρεις την εξουσία. Η κυβέρνηση και ηεξουσία δεν είναι το ίδιο. Σε κάθε περί-πτωση, δεν θέλω να αρνηθώ ότι είναιπολύ καλοί στο να συλλέγουν τη λαϊκήαγανάκτηση: είναι ένα μεγάλο προτέ-ρημά τους και πρέπει να το αναγνωρί-σουμε.

Από πολλές πλευρές η υποψηφιότητάσας ερμηνεύτηκε ως το προοίμιο μιασύγκλισης με το Ποδέμος, αλλά δεν λεί-πουν οι διαφορές μεταξύ σας…

Θέλω να είμαι σαφής. Μέσα στην Ενω-μένη Αριστερά υπάρχουν αυτοί που βο-λεύονται με τα μικρά ποσοστά ή με τηναπομόνωση του τύπου των ελλήνωνκομμουνιστών του ΚΚΕ. Εγώ όχι. Εμέναμε ενδιαφέρει να αλλάξω την κοινωνία,και γι’ αυτό δεν συμμερίζομαι τις συντη-ρητικές θέσεις, τις θέσεις υποχώρησης,που υπάρχουν και μέσα στο κίνημά μου.Εγώ θέλω να αγωνιστώ για να νικήσω,να παίξω στην επίθεση, και συνεπώς νασυζητήσω και να συνεργαστώ με άλλεςπολιτικές δυνάμεις: ο στόχος είναι ναοικοδομηθεί μια σύγκλιση γύρω από έναπρόγραμμα. Και τα προγράμματα τηςΕνωμένης Αριστεράς και του Ποδέμοςμοιάζουν πολύ. Προς το παρόν, όμως,αντιλαμβάνομαι ότι το Ποδέμος σκο-πεύει να παρουσιαστεί μόνο του στιςεκλογές της επόμενης χρονιάς επειδήδεν σκοπεύει να «μολυνθεί» με τα κλα-σικά στοιχεία της αριστεράς: κατα-σκευάζουν έναν εκλογικό μηχανισμόπου λέει ότι δεν είναι ούτε δεξιά ούτεαριστερά. Και για μας αυτό είναι λάθος:αν κερδίσεις τις εκλογές στη βάση μιαςηθελημένης αμφίσημης πλατφόρμας,μετά τι θα κάνεις; Ένα άλλο λάθος είναι

να τα βάζεις αδιακρίτως με την «κάστα»:η διαφθορά είναι πρώτα απ’ όλα ένα οι-κονομικό φαινόμενο, όχι μόνο πολιτικό.

Η ΕΕ είναι ο παράδεισοςτων τραπεζών

Ας αφήσουμε τις μεμονωμένες πολιτι-κές δυνάμεις, και ας φανταστούμε ότι σεένα χρόνο στην Ισπανία θα υπάρχει μιααριστερή κυβέρνηση: τι θα μπορέσει νααλλάξει, αν λάβουμε υπόψη μας τιςεξαρτήσεις από το Βερολίνο και από τιςΒρυξέλες;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο παράδει-σος των τραπεζών, όχι των ανθρώπων:το χρήμα είναι πιο ελεύθερο από ταάτομα. Γι’ αυτό είναι αυτονόητο ότι το νανικήσεις σε ένα κράτος δεν είναι αρκετόγια να μετασχηματίσεις την πραγματικό-τητα: δεν υπάρχει αμφιβολία. ∆εν παύειόμως να είναι βασικό να το κάνεις αυτόακόμη και σε τοπικό, δημοτικό επίπεδο.Πρώτα –πρώτα για συμβολικούς λό-γους: οι επαναστάσεις τρέφονται και μεσυναισθηματικά στοιχεία, όπως αποδει-κνύει η acam pada της Πουέρτα ντελ Σολτου κινήματος 15-M. Η συμβολική δύ-ναμη εκείνου του γεγονότος φάνηκε αρ-γότερα: εμφανίστηκε στις μεγάλες καισυνεχόμενες κινητοποιήσεις των επόμε-νων ετών, που θα ήταν ανέφικτες χωρίςεκείνο το σύμβολο. Εκτός των άλλων,μετράνε φυσικά οι συσχετισμοί δυνά-μεων: κι εμείς οι ισπανοί, όπως όλες οιχώρες οφειλέτες, πρέπει να κατανοή-σουμε ότι απέναντι στην ΕΕ κρατάμε τομαχαίρι από την πλευρά της λαβής. Ολόγος είναι απλός: το χρέος μας είναιένα πρόβλημα των γερμανικών και γαλ-λικών τραπεζών. Έλεγε ο Μπρεχτ: ‘Ανέχεις ένα χρέος δέκα χιλιάδων δολαρίωνείναι πρόβλημά σου, αλλά αν το χρέοςείναι ένα εκατομμύριο το πρόβλημαείναι των τραπεζών’. Η καγκελάριοςΜέρκελ θα πάψει να επιβάλλει την πο-λιτική λιτότητας όταν θα της το ζητή-σουν οι τράπεζες της χώρας της: κι αυτόθα συμβεί όταν οι κυβερνήσεις τωνχωρών της «περιφέρειας» της ΕΕ θα αλ-λάξουν συμπεριφορά και θα φορτώσουνστις τράπεζες το πρόβλημα του χρέους.

Συνέντευξη στον Ιάκομπο Ροζατέλιγια το «Μανιφέστο».

Μετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

Η ηγετική ομάδα του Ποδέμος αποτελεί-ται από άτομα πολύ καταρτισμένα, με ταοποία έχω μια άριστη σχέση, ακόμη καιπροσωπική φιλία. Το θέμα είναι ότι αυτοίερμηνεύουν τον Γκράμσι μέσω του Ερνέ-στο Λακλάου, θεωρητικού του αριστερούλαϊκισμού, και συνεπώς ισχυρίζονται ότιδεν υπάρχει πια ταξική πάλη. Εγώ έχωάλλη άποψη: δεν υπάρχουν απλά πλού-σιοι και φτωχοί, αλλά διαφορετικές κοι-νωνικές τάξεις.

“ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΓΚΑΡΘΟΝ

Χωρίς οργάνωση της κοινωνίαςδεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα

Στην Ισπανία άρχισε ηαντίστροφη μέτρηση στηνπροοπτική των πολιτικών

εκλογών που προβλέπονται σεένα χρόνο, στη λήξη της

νομοθετικής περιόδου. Τηνάνοιξη θα υπάρξει η γενική

πρόβα: θα ψηφίσουν σε πολλέςπόλεις και περιφέρειες, μεταξύτων οποίων και στην Κοινότητα

της Μαδρίτης. Η ΕνωμένηΑριστερά θα επιλέξει τον

υποψήφιό της για τηνπρωθυπουργία, μέσα από

εσωκομματικές εκλογές που θαείναι ανοιχτές και για τους

συμπαθούντες: δεν θα λάβειμέρος ο γραμματέας Κάγιο Λάρα,και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο

νικητής θα είναι ο ΑλμπέρτοΓκαρθόν (μέχρι στιγμήςμοναδικός υποψήφιος),

οικονομολόγος, βουλευτής ήδηπολύ γνωστός παρά το νεαρό της

ηλικίας του. Προέρχεται από τοκίνημα των αγανακτισμένων,

είναι γονιμότατος συγγραφέαςκαι πάρα πολύ ενεργός στα social

media. Του έχει ανατεθεί τοκαθήκον να βρει μια συνεννόηση

με το Pode mos, το νέο κόμμα τουΠάμπλο Ιγκλέσιας που είναι

πρώτο (27%) σύμφωνα με τιςδημοσκοπήσεις. Στις

ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου ηΕνωμένη Αριστερά έφθασε σε

ένα καλό 10%, αλλά οι έρευνεςτης κοινής γνώμης λένε ότισήμερα έχει μεγάλη πτώση

(4,5%): ο πρώτος στόχος τουΓκαρθόν είναι να πάρει πάλι τον

ανήφορο.Ο Γκαρθόν επέλεξε την Ιταλία για

την πρώτη του «διεθνήαποστολή» από την εποχή που

έγινε ο «ισχυρός» υποψήφιος γιατις εσωκομματικές εκλογές τηςΕνωμένης Αριστεράς (Iu) και το

«Μανιφέστο» συζητά μαζί του γιατην απόφασή του να διεκδικήσει

την ηγεσία του κόμματος, τοΠοδέμος και την πιθανότητα

συνεργασίας μαζί τους.

•

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 1133∆ΙΕΘΝΗ

www.facebook.com/okupaci-jabioskopa

Κα τά λη ψη τώνκι νη μα το γρά φων

Με προ βο λές, συ ζη τή σειςκαι συλ λο γι κές κου ζί νες

συ νε χί ζε ται η κα τά λη ψη του κι -νη μα το γρά φου Zveda στο κέ -ντρο του Βε λι γρα δίου α πό την«Κί νη ση για την κα τά λη ψη τωνκι νη μα τό γρα φων», μια πρω το -βου λία η θο ποιών, σκη νο θε τών,τε χνι κών και άλ λων. Η κα τά λη -ψη γί νε ται με α φορ μή την ε γκα -τά λει ψη των δέ κα δη μο τι κώνκι νη μα το γρά φων της πό λης,γε γο νός που έ χει ως α πο τέ λε -σμα την αύ ξη ση των πο λυ κι νη -μα το γρά φων και την πλή ρη ι -διω τι κο ποίη ση του χώ ρου, μετις γνω στές συ νέ πειες που ε πι -φέ ρει αυ τό στην ψυ χα γω γία,τον πο λι τι σμό και τον τρό ποζωής.

www.facebook.com/ningu-nacallellevaratunombrechile

Στοπστην ε ξύ μνη σητης χού ντας

Ολο κλη ρώ θη κε πριν λί -γες μέ ρες η εκ στρα τεία

που ξε κί νη σαν ορ γα νώ σεις πο -λι τι κών κρα του μέ νων, συγ γε -νών θυ μά των και αν θρω πί νωνδι καιω μά των για το νο μο σχέ -διο που α πα γο ρεύει την ε ξύ -μνη ση της δι κτα το ρίας στην Χι -λή, σε μια χώ ρα που α κό μα καισή με ρα υ πάρ χουν δρό μοι, πλα -τείες και μου σεία με ο νό μα ταα ξιω μα τού χων του κα θε στώ -τος Πι νο σέτ. Η εκ στρα τεία υ -πο γρά φτη κε α πό χι λιά δες αν -θρώ πους και υ πο στη ρί χτη κε α -πό τους βου λευ τές της Χι λια -νής α ρι στε ράς, ε νώ βα σί στη κεσε α ντί στοι χες διε θνείς ε μπει -ρίες, ό πως την α πα γό ρευ ση ε -ξύ μνη σης του να ζι σμού στηνΓερ μα νία.

www.nl-nl.facebook.com/zwartepi-etisblackface

Ο Μαύ ρος Πιτεί ναι ρα τσι στής

Με τις κι νη το ποιή σειςπου έ γι ναν την Πα ρα -

σκευή σε πολ λές ολ λαν δι κέςπό λεις ο λο κλη ρώ θη καν οι δρά -σεις ε νά ντια στον Μαύ ρο Πι τ,που ο ε ορ τα σμός του έ χει γί νειτα τε λευ ταία χρό νια α ντι κεί με -νο α ντι πα ρα θέ σεων, α φού πολ -λοί θεω ρούν ό τι η κα ρι κα τού ραμε τα βαμ μέ να μαύ ρα πρό σω παπροω θεί ρα τσι στι κά στε ρεό τυ -πα. Το «έ θι μο» γί νε ται κά θεχρό νο στις 5 ∆ε κεμ βρίου, με χι -λιά δες αν θρώ πους βαμ μέ νουςστα μαύ ρα να μι λούν με ψεύ τι -κη προ φο ρά, δια κω μω δώ νταςτον μαύ ρο πλη θυ σμό της πρώηνολ λαν δι κής α ποι κίας του Σου -ρι νάμ.

∆η μή τρης Γκι βί σηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Η χαμένη τιμήτης αμεροληψίας του ΟΗΕΑυτο-υπονόμευση του Οργανισμού και των υπηρεσιών τουαπό αμφιλεγόμενες αποφάσεις και πολιτικές

Ο ΟΗΕ, με διαδοχικές παρεμβάσεις,αποφάσισε να ασκήσει πίεση για ταπροφανή και αυτονόητα στον αμερι-κανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα αλλάπαράλληλα, εκθέσεις, πιέσεις καιψηφίσματα, προκάλεσαν αντικρουό-μενες αντιδράσεις. Το πιο πρόσφατοζήτημα που απασχόλησε στο τέλοςΝοεμβρίου στη Γενεύη την επιτροπήτου ΟΗΕ Εναντίον των Βασανιστη-ρίων (UNCAT), αφορούσε στην υπερ-βολική αστυνομική βία, ιδιαίτεραεναντίον μειονοτήτων, στις ΗΠΑ.

Οι διαμαρτυρίες στο Φέργκιουσον,υπό το βάρος τής μη-απόδοσηςδικαιοσύνης για το θάνατο του

Μάικλ Μπράουν (και όχι του «νεαρούμαύρου» όπως επιμένουν να τον αποκα-λούν τα ελληνικά δελτία ειδήσεων),πήραν διαστάσεις εξέγερσης. Η εξέ-γερση αντιμετωπίστηκε με επιπλέοναστυνομική βία και ο φαύλος κύκλος συ-νεχίζεται, όπως και οι θάνατοι πολιτών,ακόμα και παιδιών, από όπλα αστυνομι-κών.

Το πόρισμα της επιτροπής -στην οποίακατέθεσαν και οι γονείς του ΜάικλΜπράουν- αναφέρει ότι ζητήθηκε απότις ΗΠΑ να υιοθετήσουν μεταρρυθμί-σεις, ώστε να συμμορφωθούν με τηνΣυνθήκη Εναντίον των Βασανιστηρίων,του 1987. ∆ιαπιστώνει ότι τα θύματααστυνομικής βίας είναι, σε δυσανάλογοποσοστό, κυρίως αφρο-αμερικάνοι καιότι οι περιπτώσεις διακρίσεων εναντίονεγχρώμων έχουν αυξηθεί μετά το 2009.Εκφράζει «ανησυχία» για τους θανάτους958 κρατουμένων το 2012 -αύξηση 8%από το 2010-, για τα κριτήρια καταλογι-σμού ποινών σε νεαρούς κατάδικους, γιατις συνθήκες σωφρονισμού στις φυλα-κές και «βαθιά ανησυχία» για την επ’ αό-ριστον κράτηση των υπόπτων για τρομο-κρατία στο Γκουαντάναμο.

Παρά τα αποτελέσματα του πορίσμα-τος και τη δική του παραδοχή ότι «η κα-χυποψία μεταξύ αστυνομικών δυνάμεωνκαι έγχρωμων κοινοτήτων είναι, ενμέρει, αποτέλεσμα της κληρονομιάς φυ-λετικών διακρίσεων στη χώρα», ο πρό-εδρος Ομπάμα επέλεξε «αναβάθμιση»της εκπαίδευσης των αστυνομικών δυ-νάμεων καταστολής και όχι τον περιορι-σμό τού -δαπανηρού- εξοπλισμού τους

με βαρέα όπλα και θωρακισμένα οχή-ματα που έχουν χρησιμοποιηθεί στουςπολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν, σύμ-φωνα με τον «Guardian». Το εκτελεστικόδιάταγμα που σκοπεύει να εκδώσει μέσαστον Φεβρουάριο 2015, θα προβλέπει«βελτίωση» στην προμήθεια και διαχεί-ριση του οπλισμού τον οποίο οι τοπικέςαρχές αγοράζουν από το Πεντάγωνοαλλά θα διατηρήσει τα προγράμματαεξοπλισμού. Το «εφόδιο» υπέρ της δια-φάνειας που ενέκρινε το Κογκρέσο, είναιοι -αμφισβητούμενης αποτελεσματικό-τητας, σύμφωνα με σχολιαστές- μικρο-κάμερες, οι οποίες τοποθετημένες στοπουκάμισο θα καταγράφουν τη δράσητων αστυνομικών.

Έκθεση για τα βασανιστήριατης CIA

Ένα ακόμα «ευαίσθητο» θέμα που εξέ-τασαν ερευνητές και νομικοί εμπειρο-γνώμονες του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα ∆ι-καιώματα και για το οποίο επίσης άσκη-σαν πιέσεις στον αμερικανό πρόεδρο,είναι η διαβόητη έκθεση της επιτροπήςτης Γερουσίας για τα βασανιστήρια τηςCIA. Σε ανοικτή επιστολή δηλώνουν ότιη δημοσίευση της έκθεσης θα ήταν ευ-πρόσδεκτη από τα θύματα των βασανι-στηρίων και τους ανά τον κόσμο υπο-στηρικτές τους, ενώ παράλληλα θα απο-τελούσε «δημόσια απόδειξη ότι και οιΗΠΑ τηρούν τις αρχές της διαφάνειαςκαι της απόδοσης ευθυνών που αξιώ-νουν από άλλες χώρες».

Το λεκτικό φαίνεται να «φωτογραφί-ζει» την έκθεση που είχε απευθύνει νω-ρίτερα η επιτροπή του ΟΗΕ για τα Αν-θρώπινα ∆ικαιώματα προς το ΣυμβούλιοΑσφαλείας, με αίτημα την παραπομπήστο ∆ιεθνές Ποινικό ∆ικαστήριο «εγκλη-μάτων» που φέρονται να έχουν διαπραχ-θεί από την Βόρεια Κορέα, κάνονταςαναφορά ακόμα και στο δικαίωμα στηντροφή.

Ο διεθνής ποινικολόγος ΚρίστοφερΜπλακ στο «New Eastern Outlook» χα-ρακτηρίζει την έκθεση προϊόν πίεσηςτης αμερικανικής προπαγάνδας προςτον Οργανισμό, σημειώνει ότι τα αναφε-ρόμενα «εγκλήματα» είναι τα ίδια πουδιαπράττονται στις ΗΠΑ και αναλύει το

ρόλο που έχουν διαδραματίσει μέλη τηςεπιτροπής σε διεθνή γεγονότα υπέρ τωναμερικανικών συμφερόντων. Στο στόχα-στρο του Μπλακ βρίσκεται και ο ίδιος ογ.γ. Μπαν Κι-Μουν ο οποίος διόρισε τασυγκεκριμένα μέλη, «προκάλεσε απο-γοήτευση» με τις πρακτικές και τις πιέ-σεις του σε όργανα του ΟΗΕ, ενώ «στοΣυμβούλιο Ασφαλείας τείνει να αγνοείτην Κίνα και τη Ρωσία, προς όφελος τωνΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας, κάτι πουδεν αποτελεί έκπληξη, αφού η υποψη-φιότητά του υποστηρίχθηκε από τονπρόεδρο Μπους».

Για την έκθεση δημοσίευσε πολύ αυ-στηρούς χαρακτηρισμούς το ΚορεατικόΚεντρικό Πρακτορείο Ειδήσεων (KCNA)παραθέτοντας ιστορικά γεγονότα παρα-βιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων απότις ΗΠΑ εντός και εκτός συνόρων. Ουπουργός Εξωτερικών της Β. Κορέας (μεαφορμή και τις ταραχές στο Φέργκιου-σον) αποκάλεσε τις ΗΠΑ «τούνδρα τωνανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπουασκούνται ανοιχτά πράξεις ακραίων φυ-λετικών διακρίσεων», ενώ από την κυ-βέρνηση διοργανώθηκαν μαζικές δια-μαρτυρίες στην Πιονγιάνγκ όπου διατυ-πώθηκαν κατηγορίες για προσπάθειαανατροπής του πολιτεύματος κι έγινελόγος για σοβαρά αντίποινα.

Γεγονός ανησυχητικό, αλλά όχι πρω-τοφανές, παραμένει η αυτο-υπονόμευσητης αξιοπιστίας, της αμεροληψίας καιτης ουδετερότητας του ΟΗΕ και τωνυπηρεσιών του από «συμμαχίες» και αμ-φιλεγόμενες αποφάσεις και πολιτικές.

Ελισάβετ Πετρίδου

Ακτιβιστές ενώνουν τα χέρια στοπλαίσιο σιωπηλής διαμαρτυρίας στοκτίριο του ΟΗΕ, στη Γενεύη.

Στο στό χα στρο βρί σκε -ται και ο ί διος ο γ.γ.Μπαν Κι-Μουν ο ο ποίος“προ κά λε σε α πο γοή τευ -ση” με τις πρα κτι κές καιτις πιέ σεις του σε όρ γα -να του Ο ΗΕ, ε νώ “στοΣυμ βού λιο Ασφα λείαςτεί νει να α γνο εί την Κί νακαι τη Ρω σία, προς ό φε -λος των Η ΠΑ, Βρε τα νίαςκαι Γαλ λίας, κά τι πουδεν α πο τε λεί έκ πλη ξη,α φού η υ πο ψη φιό τη τάτου υ πο στη ρί χθη κε α πότον πρό ε δρο Μπους”.

“

1144 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

ΟΝικολά Σαρκοζί μετά από δύοχρόνια απουσίας μετά την ήτταστις προεδρικές εκλογές του

2012, επέστρεψε στην πολιτική ζωήτης Γαλλίας. Εκλέχτηκε την περασμένηεβδομάδα πρόεδρος στο UMP, έκανε τοπρώτο βήμα για την επανεκλογή τουστην προεδρία της χώρας, σύμφωνα μεόσα υποστηρίζουν οι δικοί του άνθρω-ποι. Για αρκετούς όμως, ο Ν. Σαρκοζίμετά την εκλογή του στην ηγεσία τουκόμματος, φαίνεται να νοιάζεται πε-ρισσότερο να πάρει στα χέρια του, δη-λαδή να ελέγξει την πορεία των δικα-στικών ερευνών για τις υποθέσεις στιςοποίες φέρεται να εμπλέκεται. Καιαυτές δεν είναι λίγες: αφορούν την«παράνομη χρηματοδότηση για τηνεκλογική καμπάνια», την «κατάχρησηεξουσίας», τις καλές του σχέσεις, μετον Καντάφι, ο οποίος όπως έγινε γνω-στό χρηματοδότησε τον προεκλογικότου αγώνα, με 50 δισ. ευρώ το 2007. Γιαμερικές υποθέσεις, αν επιβεβαιωθούν,μπορεί να του επιβληθούν ποινές μέχρικαι δέκα χρόνια φυλάκιση. Ο ΝικολάΣαρκοζί μόλις ανέλαβε την ηγεσίαφρόντισε να τακτοποιήσει μια υπόθεσηπου την είχε πληρώσει το κόμμα, κατέ-θεσε ένα τσεκ 363,615 ευρώ στο ταμείοτου κόμματος. ∆ηλαδή, ένα πρόστιμογιατί είχε υπερβεί τις νόμιμες δαπάνεςστον προεκλογικό αγώνα. Πέρα, όμως,από τις δικαστικές υποθέσεις ήτανένας πρόεδρος αποτυχημένος. Τις συ-νέπειες της πολιτικής του την οποίαακολούθησε και ο αντίπαλός του Φρ.Όλάντ, πληρώνουν σήμερα οι Γάλλοι.

«Από υπερπρόεδρος, κωμικός»

«Η πολυπραγμοσύνη του Σαρκοζί το2008-2009 να προσφέρει τις καλές τουυπηρεσίες στον παγκόσμιο αγώναενάντια στο πανδαιμόνιο των χρηματο-πιστωτικών αγορών… αποδείχθηκεένας επικίνδυνος αυτοσχεδιασμός»αναφέρει ο αρθρογράφος της «Λιμπε-ρασιόν» και συνεχίζει, «ο υπερπρό-εδρος κατάντησε τελικά κωμικός» Ηδραστηριότητά του αυτή, ιδιαίτερα σταευρωπαϊκά πράγματα είχε σαν αποτέ-λεσμα οι λαοί της Ευρώπης να βρί-σκονται φυλακισμένοι «στο σιδερένιοκλουβί» του Συμφώνου Σταθερότηταςκαι των συμφώνων για αυστηρή δημο-σιονομική πειθαρχία, τον έλεγχο τωνπροϋπολογισμών των κρατών από τιςΒρυξέλλες κ.λπ. που προώθησε το δί-

δυμο Μαρκοζί. Με βάση αυτά τα σύμ-φωνα δέχεται σήμερα η Γαλλία τις τα-πεινωτικές παρεμβάσεις της γραφει-οκρατίας των Βρυξελλών για τη συμ-μόρφωση της με τις υποδείξεις της…

Ο Νικολά Σαρκοζί ποτέ δε συμβιβά-στηκε με την ιδέα ότι είχε ηττηθεί. Γι΄αυτό προετοίμασε την επιστροφή τουχωρίς να έχει τίποτα το καινούριο ναπει. Γύρισε, όμως, γιατί είχε βαθιά τη«συναίσθηση του καθήκοντος» όπωςείπε. Η επιστροφή του έγινε δυνατήγιατί η κατάσταση που επικρατεί στοκόμμα του με τις έντονες διαφωνίεςκαι την αδυναμία να εκλέξει ένα ηγέτηήταν απογοητευτική. Βασικά, όμως,οφείλεται στην αποτυχία του Φραν-σουά Ολάντ που συμβιβάστηκε με τιςεπιλογές του Βερολίνου και των Βρυ-ξελλών και παρέμεινε δέσμιος της πο-λιτικής της λιτότητας. Έτσι έδωσε μιαανέλπιστη ευκαιρία στον «πρόεδρο τωνπλουσίων» να ξαναεμφανιστεί στην πο-λιτική ζωή.

Έστρωσε το κόκκινο χαλίγια την Λεπέν

Από την πρώτη στιγμή επιχειρεί ναοργανώσεις το κόμμα στα μέτρα του.Πλαισιώθηκε από ανθρώπους όπως οΠατρίκ Μπουσό που τον είχε ορίσειυπουργό «Εθνικής Ταυτότητας». Το γε-γονός ότι ψηφίστηκε μόνο από το64,5%, ενώ το 2004, στις αντίστοιχεςεκλογές που εκλέχθηκε για πρώτηφορά στην ηγεσία του κόμματος είχεσυγκεντρώσει το 85% των ψήφων. Οσυνολικός αριθμός των μελών που ψή-φισαν πρόσφατα ήταν σημαντικά μι-κρότερος. Ο Ν. Σαρκοζί, όμως έχειέναν πιστό αριθμό οπαδών, από τουςοποίους «το 64% τάσσεται υπέρ ενόςυπερφιλελεύθερου προγράμματος λι-τότητας και την κατάργηση του35ωρου. Το 54% για την αύξηση τουορίου συνταξιοδότησης στο 65 έτος τηςηλικίας. Το 78% για να μπει τέρμα στηδιασφάλιση της εργασίας στους δημό-σιους υπαλλήλους, δηλαδή άρση τηςμονιμότητας. Το 68% την αυστηροποί-ηση στην αναγνώριση της γαλλικήςυπηκοότητας», σύμφωνα με δημοσκό-πηση που δημοσιεύθηκε στη συντηρη-τική εφημερίδα «Φιγκαρό».

Να σημειώσουμε μόνο πως η μεγάληπλειοψηφία των Γάλλων τάσσεταιυπέρ της διατήρησης του 35ωρου παράτις όποιες αδυναμίες και του συνταξιο-

δοτικού καθεστώτος όπως έχει. Μετάαπό αυτά τα στοιχεία της έρευνας τίθε-ται το ερώτημα κατά πόσο οι ψηφοφό-ροι αυτοί παραμένουν σταθεροί και δεμετακινούνται πιο δεξιά σε ένα κόμμαπου μπορεί να υπηρετήσει τις απόψειςαυτές με μεγαλύτερη συνέπεια... Έτσιεπιβεβαιώνεται η άποψη όσων υποστη-ρίζουν ότι ο Σαρκοζί με την πολιτικήτου έστρωσε το κόκκινο χαλί για να πε-ράσει η Λεπέν.

Για μια κόκκινη- ροζ- πράσινησυμμαχία

Κατά παράδοξο τρόπο η επιστροφήΣαρκοζί θεωρήθηκε «καλό νέο για τουςσοσιαλιστές, αλλά δυσάρεστο για τουςΓάλλους», όπως είπε ο γραμματέας τουΣΚ, Καμπανέλι. Και αυτό, προφανώς,γιατί πιστεύουν πως οι πολιτικές συζη-τήσεις θα επικεντρωθούν από τώραστις προεδρικές εκλογές του 2017, θαυπάρξει μια πόλωση και θα ενισχυθεί οδιπολισμός. Συνεπώς θα διευκολυνθείη κυβέρνηση να περάσει ανενόχλητητην πολιτική της. Αλλά, κυρίως, επι-σείοντας τον κίνδυνο της Λεπέν Θαεξαναγκάσει την άλλη αριστερά να τηνακολουθήσει στην υπερφιλελεύθερηπορεία της. Η πολιτική της σκέψη γυ-ρίζει μια 15ετία πίσω τότε που ο σο-σιαλιστής Λ. Ζοσπέν υποψήφιος για

την προεδρία έμεινε έξω από το δεύ-τερο γύρο. Από τότε έχουν πολλάπράγματα αλλάξει. Το ΣοσιαλιστικόΚόμμα (ΣΚ) δεν μπορεί να συγκρατήσειούτε την κοινοβουλευτική του ομάδαούτε και τους στενά συνεργαζόμενουςοικολόγους. Οι βουλευτές του έχουνσχηματίσει μια μόνιμη σχεδόν ομάδα35 βουλευτών που αμφισβητούν τηνπολιτική του, απέχουν από τις ψηφο-φορίες. Και όπως φημολογείται βρί-σκονται ένα βήμα πριν την καταψή-φιση του νομοσχεδίου για τα εργα-σιακά.

Οι δυνάμεις αυτές της άλλης αριστε-ράς, της εναλλακτικής αριστεράς επι-διώκουν να σχηματίσουν την κόκκινη-ροζέ-πράσινη συμμαχία, όπως αναφέ-ρει ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΚΛιμ-Χουάνγκ-Νγκο (γνωστός για τηνέκθεση καταπέλτη κατά της τρόικαςστην ευρωβουλή) για να τερματιστείαυτή η φιλελεύθερη πολιτική. Η κατά-σταση που επικρατεί στο εσωτερικότου ΣΚ μετά την οριστική στροφή προςτο φιλελευθερισμό με την πρωθυπουρ-γοποίηση του Βαλς δέχεται συντονι-σμένες κριτικές από πολλές πλευρές.Τελευταία, άσκησε έντονη κριτική καιη πρώην υπουργός Μαρτίν Ομπρί.Μετά απ’ όλα αυτά τίθεται το ερώτηματι θα γίνει;

Μ. Κοβάνης

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ) δεν μπορείνα συγκρατήσει ούτε την κοινοβουλευ-τική του ομάδα ούτε και τους στενά συ-νεργαζόμενους οικολόγους. Οι βουλευ-τές του έχουν σχηματίσει μια μόνιμησχεδόν ομάδα 35 βουλευτών που αμφι-σβητούν την πολιτική του, απέχουν απότις ψηφοφορίες. Και όπως φημολογείταιβρίσκονται ένα βήμα πριν την καταψή-φιση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά.

“ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΑΡΚΟΖΙ

Σύμπτωμαμιας ∆ημοκρατίας άρρωστης

“Αντίο Αριστερά”Τίποτα ακόμα δεν έχει παιχτεί. Όμως πρέπει να σημειώσουμε ότι το κυρίαρχο

πολιτικό ρεύμα Ολάντ-Βαλς θέλει να αλλάξει ριζικά το κόμμα. Ένα κόμμα που «οικοινωνικές του αναφορές και οι πρακτικές του δεν ανταποκρίνονται πια στο παλιόμοντέλο της σοσιαλδημοκρατίας. Τα μέλη του δεν έχουν σχέση με το συνδικαλι-στικό κίνημα και τα κινήματα…», σημειώνει ο Ροζέ Μαρτελί και συνεχίζει: «Μεάλλα λόγια το ΣΚ δεν μπορεί να θεωρείται ότι είναι το κόμμα των μισθωτών ούτεη οργάνωσή του συνδέεται με το εκλογικό σώμα όπως ήταν τη δεκαετία του1970». Σ’ αυτό το πλαίσιο της αβεβαιότητας σε σχέση και με τη διπλή κρίση, οικο-νομική- κοινωνική και πολιτική είναι δύσκολο να γίνει οποιαδήποτε πρόβλεψη.

Ωστόσο, εκτιμάται ότι σε κάθε περίπτωση οι διαφοροποιήσεις και αποχωρήσειςαπό το κόμμα θα συνεχιστούν όσο θα διαπιστώνουν πως είναι αδύνατο να απο-τρέψουν την πλήρη φιλελεύθερη μετάλλαξη του κόμματος ούτε και η διάσπασήτου. Η αναφορά του γραμματέα του κόμματος Κριστόφ Καμπανέλι στο 1959, το συ-νέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας στην πόλη Μπαντ-Γκούντεσμπεργκ,δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι οι γάλλοι σοσιαλιστές είναι έτοιμοι να πουν «αντίοστο μαρξισμό της σοσιαλδημοκρατίας». Όλα αυτά τα χρόνια η ισχυρή διαπάλη τωνεπαναστατικών ιδεών στου κόλπους των διανοουμένων και το βάρος του ΓΚΚ γιαπολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν άφηναν περιθώρια να θεωρηθεί σημείο ανα-φοράς, το συνέδριο στροφής της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας. Σήμερα η ανα-φορά δεν έχει νόημα γιατί Ολάντ και Βαλς επιδιώκουν να πάνε ακόμα πιο πέρα.

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 1155∆ΙΕΘΝΗ

Όπως ανακοινώθηκε από το ρώσοπρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, κατάτην πρόσφατη επίσκεψή του στηνΤουρκία, η Ρωσία σταματάει τηνκατασκευή του αγωγού φυσικούαερίου South Stream, ενός αγωγούμε μεγάλη γεωπολιτική καιοικονομική σημασία πουσχεδιάστηκε το 2007 από τηρωσική «Γκαζπρόμ»(50%) και τηνιταλική ΕΝΙ (20%). Το 2011 στηνκοινοπραξία μπήκαν η γαλλικήεταιρεία EdF (15%) και η γερμανικήWintershall (15%).

Οαρχικός σχεδιασμός προ-έβλεπε, ότι ο αγωγός θα ξεκι-νούσε από το λιμάνι Τζούμπρα

της Ρωσίας και υποθαλάσσια θα ενω-νόταν με τη Βάρνα της Βουλγαρίας.Από εκεί στη συνέχεια θα ξεκινούσανδύο διακλαδώσεις: α) Βουλγαρία - Σερ-βία - Ουγγαρία - Αυστρία και β) Βουλ-γαρία - Ελλάδα - Ιταλία. Με τον αγωγόαυτό η Ρωσία σκόπευε να περιορίσειτην εξάρτησή της από χώρες-τράνζιτ,όπως η Ουκρανία και η Τουρκία. Ηδεύτερη διακλάδωση του αγωγού,καθώς και η συμφωνία για τον πετρε-λαιαγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρού-πολη υπογράφτηκε από την κυβέρνησηΚαραμανλή και εγκαταλείφτηκε απότην κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου. Έτσιπροστέθηκε ακόμα μια ήττα στο παθη-τικό της χώρας μας στον τομέα της δι-πλωματίας των αγωγών. Ο SouthStream ήταν ένα από τα μεγαλύτερακαι ακριβότερα έργα στην ιστορία τουρώσικου κολοσσού με δυναμικότητα63 δισ. κυβικά φυσικού αερίου τοχρόνο.

Νέο πλάνο για την «Γκαζπρόμ»

Η «Γκαζπρόμ» πλέον θα κατασκευά-σει έναν άλλο αγωγό που θα καταλήγειστην Τουρκία και θα αποτελεί κόμβο(hub) στα σύνορά της με την Ελλάδα. ΗΡωσία προχώρησε σ’ αυτή την από-φαση λόγω των ανυπέρβλητων εμπο-δίων που έβαζε η ΕΕ , ιδιαίτερα μετά

την επικράτηση του Μπόικο Μπορίσοφστη Βουλγαρία. Ο Πούτιν δήλωσε ότι ηβουλγάρικη κυβέρνηση κάτω από έν-τονες των ΗΠΑ και της ΕΕ ουσιαστικάοδηγήθηκε στη διακοπή των εργασιώνκαι δήλωσε με νόημα ότι «αν η Βουλ-γαρία έχασε τη δυνατότητα να συμπε-ριφέρεται ως κυρίαρχο κράτος, ας πάεινα ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επι-τροπή να της καλύψει τις απώλειες».Είναι γνωστό ότι η Βουλγαρία χάνειμόνο από το τράνζιτ 400 εκατομμύριαδολάρια το χρόνο.

Σαν εναλλακτική λύση η Ρωσία προ-τίμησε τη δεύτερη σε μέγεθος εξαγω-γική αγορά της «Γκαζπρόμ» την Τουρ-κία, οι ανάγκες της οποίας για φυσικόαέριο αυξάνονται, σε αντίθεση με τηνΕΕ. Η Τουρκία συνδέεται ήδη με τηΡωσία με έναν ακόμη αγωγό τον BlueStream. To φυσικό αέριο θα καταλήγεισε έναν κόμβο (hub) στα σύνορα τηςΤουρκίας με την Ελλάδα και από εκείθα προμηθεύονται η Τουρκία (14 δισ.κυβικά το χρόνο), η Ελλάδα και ενδε-χομένως η Βουλγαρία. Οι χώρες Σλο-βακία, Αυστρία και Ουγγαρία θα προ-μηθεύονται από το Nord Stream πουενώνει μέσω της Βαλτικής τη Ρωσία μετη Γερμανία . Η Ιταλία, η Σερβία και οιχώρες των δυτικών Βαλκανίων θα συ-νεχίσουν να εξαρτώνται από το τράνζιτμέσω Ουκρανίας. Η ουκρανική κυβέρ-νηση δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά τηςγια την ακύρωση του South Stream, μετην κατασκευή του οποίου ήταν κάθετααντίθετες όλες οι ουκρανικές κυβερνή-σεις από την αρχή. Τώρα θα προσπα-θήσει να αλλάξει τους όρους τράνζιτκαι εκτός των άλλων θα επιδιώξει νααλλάξει το σημείο παράδοσης του ρώ-σικου φυσικού αερίου προς τις ευρω-παϊκές χώρες, από τα δυτικά σύνοράτης στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα.

Ανταγωνιστικά σχέδια

Ο αγωγός προς την Τουρκία θα είναιένα νέο έργο, στο οποίο θα μπορούν ναλάβουν μέρος και τούρκοι επενδυτές.Ο αγωγός θα κινηθεί παράλληλα με τοναγωγό Blue Stream στο βυθό της Μαύ-

ρης Θάλασσας. Παραμένει ανοικτό τοθέμα της συμμετοχής στο νέο αγωγότων παλιών μετόχων του South Streamτης ιταλικής ΕΝΙ, της γαλλικής EdF καιτης γερμανικής Wintershall, οι οποίεςείχαν το 50% μείον 1 μετοχή στο προ-ηγούμενο σχήμα. Σύμφωνα με ρώσουςειδικούς, το θέμα του νέου αγωγού δενήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Ήδη απότο 2012 είχε τεθεί στο τραπέζι των δια-πραγματεύσεων, μετά την εγκατάλειψητου έργου από τη Βουλγαρία και δευτε-ρευόντως από την Ελλάδα.

Στην περιοχή μας υπάρχουν ανταγω-νιστικά σχέδια, τα οποία στηρίζονταιαπό τις ΗΠΑ . Η αμερικανική κυβέρ-νηση υποστηρίζει την κατασκευή σταθ-μού μεταφόρτωσης και αποθήκευσηςυγροποιημένου φυσικού αερίου στονησί Κρικ της Κροατίας. Η προμήθειαθα γίνεται με τάνκερς που θα μεταφέ-ρουν υγροποιημένο φυσικό αέριο απότις ΗΠΑ, το Κατάρ και την Αλγερία.Και από εκεί θα γίνεται μεταφορά προςτην Ουγγαρία κα τα Βαλκάνια. Η κατα-σκευή του Nabucco, που θα μετέφερεαέριο από την Κασπία Θάλασσα μέσωΤουρκίας στη Βουλγαρία και την Αυ-στρία, ακυρώθηκε λόγω των μικρώνποσοτήτων του κοιτάσματος τουΑζερμπαϊτζάν. Η κατασκευή του ΤΑΡπου θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τοΑζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας στηΝότια Ευρώπη αντιμετωπίζει επίσηςπροβλήματα και ήδη από την κοινο-πραξία έχουν αποσύρει τη συμμετοχήτους η γαλλική Total (10%) και η γερ-μανική ΕΟΝ (9%).

Ευρωπαϊκή Ένωση

Η ΕΕ ζήτησε εξηγήσεις από τη Ρωσίαγια τη διακοπή της κατασκευής τουαγωγού South Stream. Επίσης θεωρεί,ότι η Βουλγαρία δεν πρέπει να ζητάειαποζημιώσεις από τα ευρωπαϊκά τα-μεία για τις απώλειες που θα υποστείαπό αυτή την εξέλιξη. Οι Βρυξέλλες,παρά τα εμπόδια που έβαζαν όλο τοπροηγούμενο διάστημα στην κατα-σκευή του αγωγού, δεν είναι ικανοποι-ημένες από την πλήρη διακοπή του

έργου. Ήθελαν πιο πολύ να το χρησι-μοποιούν ως μοχλό πίεσης εναντίοντης Ρωσίας, κάτι που τώρα δεν θα μπο-ρεί να γίνεται. Η προμήθεια φυσικούαερίου προς τη Νότια Ευρώπη, αν γίνε-ται μέσω Τουρκίας, ενισχύει το ρόλοτης τελευταίας και την μετατρέπει σεστρατηγικό εταίρο της Ρωσίας, κάτιπου δεν αρέσει καθόλου κυρίως στιςΗΠΑ αλλά και την ΕΕ, η οποία χωρίςνα κερδίζει κάτι απ’ αυτό θα εξαρτάταιπλέον όχι μόνο από τα καπρίτσια τηςΟυκρανίας αλλά και της Τουρκίας. ΗΕΕ άσκησε έντονες πιέσεις στη Σερβία,την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία. Οι δύοπρώτες προέβαλλαν σθεναρή αντί-σταση μέχρι το τέλος. Η τρίτη για άλλημια φορά, με πρόεδρο τον ΜπόικοΜπορίσοφ, σύρθηκε.

H Τουρκία αναβαθμίζεται

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις ανα-βαθμίζεται ο ρόλος της Τουρκίας ωςενεργειακού κόμβου στην περιοχή.Ήδη μετατρέπεται σε χώρα τράνζιτενεργειακών πρώτων υλών. Από τοέδαφός της διέρχονται τρείς πετρελαι-αγωγοί: α) ο αγωγός Μπακού - Σειχάνμε δυναμικότητα 1 εκατ. βαρέλια ημε-ρησίως, β) ο αγωγός Κιρκούκ - Σειχάνμε δυναμικότητα 300 χιλιάδες βαρέλιαημερησίως και γ ) ο αγωγός Σαμσούντα- Σειχάν που μεταφέρει 1 εκατ. βαρέλιαρώσικου πετρελαίου ημερησίως.

Επίσης από το τουρκικό έδαφος θαπερνάνε, μαζί με τον καινούργιοαγωγό, τρείς αγωγοί φυσικού αερίου:α) Blue Stream, με δυναμικότητα 19δισ. κυβικά το χρόνο, β) ΤΑΡ, με δυνα-μικότητα 10 δισ. κυβικά και γ) ο νέοςαγωγός με δυναμικότητα 63 δισ. κυ-βικά το χρόνο.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στην πε-ριοχή μας η ελληνική εξωτερική πολι-τική δεν συμμετέχει, έστω και τηνύστατη στιγμή, εγκλωβισμένη σε μιαμονόπλευρη και άγονη αντίληψη πουδεν λύνει προβλήματα, αλλά συσσω-ρεύει και οδηγεί σε νέα αδιέξοδα.

Μιχάλης Ρένεσης

ΑΠΟΥΣΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Νέος αγωγός μέσω Τουρκίας

∆ιακόπηκε η κατασκευή του South Stream.

Οι Βρυξέλλες, παράτα εμπόδια πουέβαζαν όλο τοπροηγούμενοδιάστημα, δεν είναιικανοποιημένες απότην πλήρη διακοπήτου έργου. Ήθελανπιο πολύ να τοχρησιμοποιούν ωςμοχλό πίεσηςεναντίον τηςΡωσίας, κάτι πουτώρα δεν θα μπορείνα γίνεται.

“

1166 ΤΟ ΘΕΜΑ Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014

Της Λίνας Βεργοπούλου*

«Ηφωνή του ανθρώπου, πουτον πατάει στο στήθος, ημπότα του αυταρχισμού και

του ολοκληρωτισμού, ποτέ δεν είναι με-λωδική». Είναι κραυγή οργής, που συνο-δεύεται από αποφασιστικότητα και δύ-ναμη για να κρατηθεί στη ζωή.

Στο πρόσωπο του Νίκου Ρωμανού, κα-ταπατούνται διακαιώματα, που κατακτή-θηκαν με σκληρούς αγώνες και αίμαμέσα στις φυλακές. Οι εκπαιδευτικέςάδειες είναι «ευεργέτημα» προς τουςκρατούμενους, που δεν ανακαλύφθηκεσήμερα. Λειτουργούν εδώ και χρόνια –χωρίς να έχουν καταγραφεί δυσλειτουρ-γίες – και είναι νομικά κατοχυρωμένες.

Με τη μη χορήγησή τους στο Νίκο Ρω-μανό και στον Ηλία Κωστάρη συντελεί-ται καταφανής παραβίαση της νομιμότη-τας και της ισότητας στη μεταχείρισητων κρατουμένων, του σεβασμού των δι-καιωμάτων τους, που ο νόμος τους ανα-γνωρίζει και η έννομη προστασία τους.

Για τον κρατούμενο, ένας ύστατος τρό-πος διεκδίκησης των αυτονόητων δι-καιωμάτων του, αποτελεί η δύσκοληαπόφαση να χρησιμοποιήσουν το ίδιοτους το σώμα σαν οδόφραγμα, τυλιγμένομε υποψία θανάτου ως έσχατη κίνησηπίεσης και ως μοχλό κινητοποίησης καιδημιουργίας κινήματος αλληλεγγύης στααντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας.Στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού ο δεύ-τερος στόχος έχει ήδη επιτευχθεί. ΟΝίκος έχει συσπειρώσει γύρω του, έναευρύ, μαζικό, πολύμορφο κίνημα αλλη-λεγγύης, που αγωνίζεται παράλληλαμαζί του και έχουν ήδη νικήσει καθυπο-τάσσοντας τον φόβο και την απάθεια.Παρόλες τις προσπάθειες βεβήλωσηςκαι απαξίωσης του αγώνα του Νίκου,από την πλευρά του Υπουργείου ∆ικαιο-σύνης, με τη διάδοση φημολογιών «περίσίτισης με υγρή τροφή», η αξιοπιστίατου Νίκου, δεν διαστρεβλώνεται και τοηθικό του παραμένει υψηλό και κραταιό.

Η μόνη υπαρκτή λύση

Η Πολιτεία, αντί να αναλάβει τις ευθύ-νες της και να δώσει «τη μόνη υπαρκτήλύση» στο αδιέξοδο, αυτή της χορήγη-σης των εκπαιδευτικών αδειών προχωράστη «μη λύση», με τη θέσπιση νομοθετι-κής τροπολογίας για «κατ΄ ολίγον κρα-τούμενους φοιτητές», με τη μέθοδο τηςτηλεδιάσκεψης, που θα αφορά όλουςτους κρατούμενους φοιτητές με την ίδιαευκολία που πέρασε, τον εκτρωματικόνόμο για τις φυλακές Γ΄ Τύπου, μετα-τρέπει την εκπαίδευση των φυλακισμέ-

νων, σε ένα στείρο τηλεπαιχνίδι. Όταν ηεκπαίδευση από ζωντανή, βιωματική,διαδραστική διεργασία μέσα στους χώ-ρους των εκπαιδευτικών πανεπιστημια-κών ιδρυμάτων, μετατρέπεται σε «τηλε-ριάλιτι σόου», κενού περιεχομένου καιενδιαφέροντος, αυτό δεν αποτελεί «μέσηλύση» παρά λύση βαρβαρότητας, απα-ξίωσης και εξευτελισμού της ίδιας τηςέννοιας της παιδείας.

Η ζωή του ανθρώπου, εκ φύσεως απότη στιγμή της γέννησής ως τον θάνατο,εμπεριέχει την οδύνη, αρκεί να μεγαλώ-

νουμε και να δρούμε σε αρμονία με τονεαυτό μας και τις ιδέες μας. Ο Νίκος δενέχει αυτοσκοπό την καταστροφή του(από αδιαλλαξία και εμμονή), αλλά μαςοδηγεί, σε ένα ταξίδι, όπου όλοι μας,μέσα από την σύγκρουση – ακόμα και μετον ίδιο τον εαυτό – θα αναζητήσουμεκαι θα εξαντλήσουμε, τα όρια του αγώναγια την προσωπική και κοινωνική μαςελευθερία.

Στους νέους με τα πρησμένα μάτια

Στον Νίκο και στους συντρόφους του,που ενωμένοι δίνουν τον αγώνα τους, ωςτο τέλος.

Στους νέους με τα πρησμένα μάτια καιτα ματωμένα πρόσωπα, που πέρα καιπάνω από κάθε πολιτική τους επιλογή,μας δείχνουν, ότι δεν ματαιώνουν τηζωή, αντίθετα, με την αξιοπρέπεια, τησυντροφικότητα και την βαθιά αλληλεγ-γύη που επιδεικνύουν, την εξευμενίζουν.

Σ΄ αυτούς που θα κάνουν «οίστρο τηςζωής τον φόβο του θανάτου» και μαςοδηγούν να κατέβουμε τρυφερά μα καιουσιαστικά στην ελεύθερη και αδέ-σμευτη ανθρώπινη φύση μας.

Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΜΑΖΙ ΣΑΣ ∆ΥΝΑΝΤΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ!

*Η Λίνα Βεργοπούλου είναι γιατρόςτων απεργών πείνας Νίκου Ρωμανού,Ανδρέα – ∆ημήτρη Μπουρτζούκου,∆ημήτρη Πολίτη και Γιάννη Μιχαη-λίδη και μητέρα του νδρέα – ∆ημήτρηΜπουρτζούκου

Της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Ολες αυτές τις μέρες στη σκέψη μου είναιδύο δεκαπεντάχρονα παιδιά. 6 ∆εκέμβρη2008. Στον πεζόδρομο της οδού Τζαβέλλα,

9 η ώρα το βράδυ. Ο Αλέξανδρος και ο Νίκος.Είχαν ραντεβού για τη γιορτή του Νίκου. Πήραναπό το ψιλικατζίδικο αναψυκτικά και κάθονταν μεάλλα παιδιά, στο κέντρο της πόλης. Στα γύρω κα-ταστήματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών έπιναν τονκαφέ τους. Μετά, θα πήγαιναν σε ένα πάρτυ. ΟΑλέξανδρος είχε αγοράσει ένα βραχιόλι με μια καρ-διά για να προσφέρει στην αγαπημένη του…

Αυτό το ήσυχο βράδυ του Αγίου Νικολάου, δύοαστυνομικοί δολοφόνησαν τον Αλέξανδρο, στημέση του δρόμου, επιτιθέμενοι απρόκλητα και πυ-ροβολώντας στο ψαχνό άοπλα, αμούστακα παιδιά.∆ύο πυροβολισμοί. Ο ένας στην καρδιά, ο άλλοςστην ψυχή. ∆ύο θύματα. Ο Αλέξανδρος, που ξεψύ-χησε στα χέρια του Νίκου και μιλάει πια μόνο μέσααπό τη γελαστή φωτογραφία του, ένας μικρόςπρίγκιπας. Κι ο Νίκος, που δίνει μάχη ζωής ή θα-νάτου, ζητώντας από ένα σύστημα που δεν ανα-γνωρίζει, εκείνα που το ίδιο σύστημα προσποιείταιότι εγγυάται για όλους.

Όσα δεν φαντάστηκε ο Αλέξανδρος

Ο Αλέξανδρος δεν φαντάστηκε ότι θα γινόταν τοσύμβολο εξέγερσης μιας γενιάς από την οποία κά-ποιοι θέλησαν να αφαιρέσουν ακόμη και το δι-καίωμα στο όνειρο. ∆εν φαντάστηκε ότι θα έκλαι-γαν γι’ αυτόν αγόρια και κορίτσια που δεν τον γνώ-ρισαν ποτέ αλλά συγκλονίσθηκαν από τη δολοφο-νία του, γιατί είδαν σε αυτόν τον εαυτό τους ή τοναδελφό τους να πυροβολείται και να ξεψυχά πρινζήσει τη νιότη του. ∆εν διάβασε τα χιλιάδες γράμ-ματα που άφησαν γι’ αυτόν παιδιά της ηλικίας του

αλλά και μητέρες και πατεράδες, παππούδες καιγιαγιάδες. ∆εν μύρισε τα λουλούδια που απέθεσανστον τόπο της δολοφονίας τόσοι και τόσοι ούτεείδε την ταμπέλα που τοποθέτησαν απλοί άνθρω-ποι-όχι η Πολιτεία- μετονομάζοντας την οδό Τζα-βέλλα σε οδό Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Ο Αλέξανδρος δεν είχε ποτέ δεύτερη ευκαιρία.Και αυτή η αδικία είναι αβάσταχτη, αφόρητη. Καιτο αμετάκλητο βίωμα, το ανεπούλωτο τραύμα, τουζωντανού φίλου κι αδελφού που δολοφονείται καιξεψυχά στα χέρια σου, είναι νομοτελειακά βέβαιοότι εξεγείρει όποιον δεν είναι μέσα του νεκρός. Κιαπό 15χρονα παιδιά κι από νέους ανθρώπους καιαπό ζωντανά πνεύματα, η Πολιτεία δεν μπορεί ναπεριμένει ούτε να πνίγουν τον πόνο και την οργήτους ούτε να βάζουν το θυμό τους στη φορμόλη τηςυποκριτικής πολιτικής ορθότητας των συμβιβα-σμένων.

Ο Νίκος Ρωμανός, ο κολλητός του Αλέξανδρου,21 χρονών σήμερα, διακινδυνεύει τη ζωή του γιατις ιδέες του και για το όνειρο της πρόσκαιρηςελευθερίας, που θα του εξασφαλίσουν οι εκπαι-δευτικές άδειες που δικαιούται, αφού έδωσε πα-νελλαδικές εξετάσεις και πέρασε, ενώ ήταν προ-σωρινά κρατούμενος. Συγκρούεται με το Κράτος,αλλά δίνει στη ∆ημοκρατία μία ευκαιρία να νοημα-τοδοτήσει ξανά το περιεχόμενό της.

Στα γράμματα των ανθρώπων στον Αλέξανδρο,μία λέξη κυριαρχούσε κι επανερχόταν: ΣΥΓ-ΓΝΩΜΗ.

Συγγνώμη από τον Αλέξανδρο ζητούσαν άνθρω-ποι άγνωστοι σε αυτόν, που δεν τον προστάτευσαν.

Συγγνώμη ζητούσαν τα παιδιά που δεν ήτανδίπλα του

Συγγνώμη ζητούσαν οι μεγάλοι που άφησαν ταπαιδιά να μεγαλώνουν σε μια κοινωνία όπου ένας

αστυνομικός θεώρησε ότι έχει το δικαίωμα νααφαιρέσει με το όπλο του μια αθώα ζωή.

Η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού ενεργο-ποιεί τα ίδια αντανακλαστικά μιας κοινωνίας πουσυναισθάνεται την ευθύνη της για τη ζωή ενός νέουανθρώπου, που έχει και πρέπει να έχει το δικαίωμανα εξεγείρεται, να αμφισβητεί, να συγκρούεται ιδε-ολογικά με το κράτος, να παλεύει για τις ιδέες τουκαι για τα όνειρά του και να μην θέλει να υποταχ-θεί, αλλά να ζήσει τη ζωή του σύμφωνα με τα ιδα-νικά του.

Στον τάφο του Αλέξανδρου, η πλάκα γράφει:

«ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣΕΤΩΝ 15∆ΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ 6 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008Αν είχα χρόνο…..Αν μ’ άφηνε ο θάνατος που κανείς δεν σταμά-

τησε…..Αν μπορούσα να σας πω……Πεθαίνω. Όμως εσείς ζείτε…∆ικαιώστε με. Πείτε για μένα. Προ πάντων στους

ανύποπτους. Σε κείνους που δεν ξέρουνΟι φίλοι μου με λέγαν πρίγκηπα∆εν φανταζόμουνα ποτέ ότι το όνομά μου θα επι-

κρατούσε τόσο πολύ στον κόσμοΑυτοί οι πρίγκηπες πεθαίνουν αθώοι, δολοφονη-

μένοι, σε μάχες που δεν δόθηκαν ποτέ»Ο Αλέξανδρος δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι αυτή

η περικοπή από τον Άμλετ θα ταίριαζε τόσο στησύντομη και τρυφερή ζωή του. Και ο Νίκος μάλλονδεν θα ήθελε να τον παρομοιάζουμε με έναν μικρόπρίγκιπα του ντε Σαιντ Εξυπερύ.

Η εκδικητικότητα απέναντι στο 21χρονο ΝίκοΡωμανό, η δαιμονοποίησή του, η επιμονή ισοπέ-δωσής του και η απαίτηση υποταγής του, πυροβο-λούν ξανά και ξανά τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρη-γορόπουλο στην καρδιά και βρίσκουν ξανά καιξανά τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά στο κούτελο.Αποτελούν κρατική υποτροπή σε ένα έγκλημα μετελικό θύμα τη δημοκρατία. Εκείνοι που εισηγούν-ται αυτήν την υποτροπή και αδιαφορούν για τοαποτέλεσμά της είναι οι πιο αμετανόητοι. οι πιοστιγνοί υπαίτιοι των βιωμένων συνεπειών του εγ-κλήματος.

Για λογαριασμό της κοινωνίας

Ελπίζω όταν δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές, ηΠολιτεία να έχει επιτέλους ενεργήσει ώστε να μηνδολοφονήσει άλλον ένα μικρό πρίγκηπα, που δίνειμια μάχη που δεν θα έπρεπε να χρειαστεί να δώσειποτέ, για λογαριασμό μιας κοινωνίας που δενέδωσε ακόμη όλες τις μάχες που έπρεπε να δώσειαπέναντι σε ένα κράτος που δεν ζήτησε ποτέ συγ-γνώμη.

Κοινωνία, πολιτεία, πολίτες, πολιτικοί αλλά καιοι λειτουργοί της δικαιοσύνης, δικαστές και εισαγ-γελείς, όλοι έχουμε υποχρέωση να ενεργήσουμε, οκαθένας από τη θέση του, για να ζήσει ο Νίκος καινα νικήσει το αίτημά του για εκπαιδευτική άδεια,για μια «ανάσα ελευθερίας», όπως ο ίδιος την πε-ριγράφει. Αν δεν το κάνουμε, δεν θα μπορούμε ναζητήσουμε συγγνώμη ούτε από τον εαυτό μας.

•

Σ’ αυτούς που κάνουν «οίστροτης ζωής τον φόβο του θανάτου»

Ο Νίκος δεν έχειαυτοσκοπό τηνκαταστροφή του(από αδιαλλαξίακαι εμμονή), αλλάμας οδηγεί, σε έναταξίδι, όπου όλοι μας,μέσα από τηνσύγκρουση – ακόμα καιμε τον ίδιο τον εαυτό –θα αναζητήσουμε και θαεξαντλήσουμε, τα όριατου αγώνα για τηνπροσωπική καικοινωνική μαςελευθερία.

“

6 ∆εκέμβρη 2014, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού

1177ΤΟ ΘΕΜΑΗ ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Νιώθεις συχνά αμηχανία όταν πρέ-πει να επιχειρηματολογήσεις γιακάτι αυτονόητο. Γιατί μόνο ως αυ-

τονόητο μπορεί να περιγραφεί τόσο τοαίτημα του Ρωμανού, όσο και το επείγοντης κατάστασής του. Η αμηχανία αυτήόμως μεταμορφώνεται, όταν μπροστάτης στηθεί ένα άλλο αυτονόητο. Μιλώφυσικά για την επίδειξη σκληρότηταςκαι αναλγησίας από την μεριά της κυ-βέρνησης, για τις ακροδεξιές εξυπνάδεςτου υπουργού Αθανασίου («να γυρίσειπρώτα ο υπουργός παιδείας από τηνΚίνα και μετά βλέπουμε»), για την προ-παγανδιστική αθλιότητα των μέσων ενη-μέρωσης που ψαλιδίζουν δηλώσεις, μον-τάρουν γεγονότα και εστιάζουν σε ό, τικρίνουν χρήσιμο ώστε να σχηματιστεί τοτρεκλίζον επιχείρημά τους . Είναι καιαυτή μια στάση που εδώ και αρκετά χρό-νια μάθαμε να τη βιώνουμε ως αναμενό-μενη και αυτονόητη. Μα στις δεδομένεςσυνθήκες, με τις μέρες να φυλλομετρούντο σκοτάδι, το χρόνο να κυλά όλο και πιοαπότομα προς το στέρεμά του, με ένανάνθρωπο να μετρά τις ώρες του μπροστάστα εκτελεστικά αποσπάσματα της αδια-φορίας, το μόνο που μπορεί να έρθει ωςαποτέλεσμα της σύγκρουσης αυτών τωνδύο αυτονόητων είναι η οργή.

Το πανηγύρι μίσους

Είναι πολλά ακόμη που συμβάλουν στηδημιουργία αυτού του συμπαγούς συναι-σθήματος. Ταυτόχρονα με την έκτασητης αλληλεγγύης προς τον Νίκο Ρωμανό,

την έμπρακτη και πολύμορφη, που μέρατην μέρα παίρνει μεγαλύτερες διαστά-σεις, στήθηκε και ένα πανηγύρι μίσους.Πέρα από τα δελτία των 8 και τις διάφο-ρες υπουργικές δηλώσεις, ένας αρκετάμεγάλος αριθμός άρθρων στα κυρίαρχαμέσα σέρνει το χορό: Ας ξεκινήσουμεαπό τη δήλωση μετανοίας που απαίτησεο Ανδρέας Πετρουλάκης στο Protagon(«Μολονότι αθωώθηκε για την κατηγορίατης τρομοκρατίας, η απολογία του ήταναπολογία επαναστάτη. Αν του δοθεί η ευ-καιρία θα προκαλέσει τραύματα σε αυτόντον κόσμο που μισεί; Ή είναι έτοιμοςγια μία έντιμη συμφωνία;»), ας κάνουμεμια μικρή στάση στα ιντερνετικά σχόλιατου Γρηγόρη Ψαριανού όπου σε ένα πα-ραλήρημα κρετινισμού ο Ρωμανός ταυτί-ζεται με τον ισοβίτη δολοφόνο, τον Κα-

σιδιάρη, τον κάθε φασίστα εγκληματία,σίριαλ κίλερ και τον «τύπο που γαμούσετα παιδιά του στην υπόγα που τα ‘χε δε-μένα». Και στη συνέχεια ας εισπνεύ-σουμε τον καθαρό αέρα του μισανθρωπι-σμού στο άρθρο του Στέφανου Κασιμάτηστην Καθημερινή όπου θα μας φανερω-θεί όλη η αλήθεια για τους απεργούς πεί-νας («κανείς δεν μπορεί να πάρει στα σο-βαρά μια απεργία πείνας (και δικαιολο-γημένα, επειδή μέχρι στιγμής δεν βρέ-θηκε κανείς να είναι τόσο κορόιδο ώστενα κάνει αληθινή απεργία πείνας)».

Αυτά ως ελάχιστο απάνθισμα λόγουγια τις στιγμές που πιάνει πουρί η ψυχήτου ανθρώπου, αυτά μαζί με τα χιλιάδεςανώνυμα υβριστικά σχόλια κάτω απόάρθρα και αναρτήσεις που ξεχνούν ναεπιχειρηματολογήσουν και αναπαράγουν

την γελοιότητα περί επαναστατών τωνβορείων προαστίων, μιας κακομαθημέ-νης γενιάς και επαγγελματιών αλληλέγ-γυων. Αυτά μαζί με την αδιαφορία τωντεχνικά επιδέξιων hipster που μπορούννα επιβεβαιώσουν την ευαισθησία τουςσε ένα σωρό σάιτ, εφαρμογές και selfieαλλά στέκουν κοινωνικά ανάπηροι, ανα-λυτικά ανίκανοι και συναισθηματικάανάλγητοι μπροστά στο πιο αυτονόητοαίτημα και τον πιο έκτακτο κίνδυνο, μα-κάριοι να σχολιάζουν σχόλια στις οθόνεςτου πιο αιχμηρού κενού.

Η απενεχοποίηση του κυνισμού

Αυτό που διακυβεύεται μέρα με τηνμέρα από την αρχή της κρίσης -και τε-λευταία σε όλο και μεγαλύτερη επιτά-χυνση- είναι η απενοχοποίηση του κυνι-σμού. Η φτώχεια, η εξαθλίωση και ο θά-νατος έχουν γίνει αποδεκτά κομμάτιατης κάθε μέρας, ειπωμένα ως στατιστι-κές από τα στόματα πολιτικών και δημο-σιογράφων. Η καλλιέργεια της αδιαφο-ρίας και της απαξίωσης ατροφούν τακοινωνικά συναισθήματα των ελευθε-ριών και της δικαιοσύνης . Και κάπουστο σημείο αυτό ακόμη και τα προσχή-ματα θα περιγραφούν ως αχρείαστα απότην μεριά της εξουσίας. Και όπως μαςμαθαίνει και η υπόθεση του Νίκου Ρω-μανού το τέλος των προσχημάτων δεναπέχει και πολύ από την εξάχνωση τωνδικαιωμάτων.

∆εν είμαι σίγουρος πώς μπορεί να εκ-φραστεί γραπτά η αλληλεγγύη ή πωςακριβώς συλλαβίζεται η οργή μέσα απότα αποχαυνωμένα μας πληκτρολόγια.Πολύ περισσότερο δεν είμαι σίγουροςγια το τι μπορεί να προσφέρει το μελάνιενός άρθρου σε μια υπόθεση που γράφε-ται με αίμα. Ίσως , ένα από τα λίγα πουμπορώ να καταθέσω είναι η παράφρασηδυο στίχων του Ντύλαν Τόμας που μουέχουν σφηνώσει ανεπανόρθωτα στομυαλό αυτές τις μέρες. Στην αρχή νόμιζαπως απευθύνονται στο Νίκο Ρωμανό ωςσυμπαράσταση στην πράξη και τη διεκ-δίκησή του. Τελικά καταλαβαίνω πωςμάλλον απευθύνονται σε όλους μας:

Μην πηγαίνεις ήσυχα μέσα σε αυτή τηνύχτα

Αλλά με οργή, με λύσσα για τον θά-νατο του φωτός

http://tsalapatis.blogspot.gr

Της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Ολες αυτές τις μέρες στη σκέψη μου είναιδύο δεκαπεντάχρονα παιδιά. 6 ∆εκέμβρη2008. Στον πεζόδρομο της οδού Τζαβέλλα,

9 η ώρα το βράδυ. Ο Αλέξανδρος και ο Νίκος.Είχαν ραντεβού για τη γιορτή του Νίκου. Πήραναπό το ψιλικατζίδικο αναψυκτικά και κάθονταν μεάλλα παιδιά, στο κέντρο της πόλης. Στα γύρω κα-ταστήματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών έπιναν τονκαφέ τους. Μετά, θα πήγαιναν σε ένα πάρτυ. ΟΑλέξανδρος είχε αγοράσει ένα βραχιόλι με μια καρ-διά για να προσφέρει στην αγαπημένη του…

Αυτό το ήσυχο βράδυ του Αγίου Νικολάου, δύοαστυνομικοί δολοφόνησαν τον Αλέξανδρο, στημέση του δρόμου, επιτιθέμενοι απρόκλητα και πυ-ροβολώντας στο ψαχνό άοπλα, αμούστακα παιδιά.∆ύο πυροβολισμοί. Ο ένας στην καρδιά, ο άλλοςστην ψυχή. ∆ύο θύματα. Ο Αλέξανδρος, που ξεψύ-χησε στα χέρια του Νίκου και μιλάει πια μόνο μέσααπό τη γελαστή φωτογραφία του, ένας μικρόςπρίγκιπας. Κι ο Νίκος, που δίνει μάχη ζωής ή θα-νάτου, ζητώντας από ένα σύστημα που δεν ανα-γνωρίζει, εκείνα που το ίδιο σύστημα προσποιείταιότι εγγυάται για όλους.

Όσα δεν φαντάστηκε ο Αλέξανδρος

Ο Αλέξανδρος δεν φαντάστηκε ότι θα γινόταν τοσύμβολο εξέγερσης μιας γενιάς από την οποία κά-ποιοι θέλησαν να αφαιρέσουν ακόμη και το δι-καίωμα στο όνειρο. ∆εν φαντάστηκε ότι θα έκλαι-γαν γι’ αυτόν αγόρια και κορίτσια που δεν τον γνώ-ρισαν ποτέ αλλά συγκλονίσθηκαν από τη δολοφο-νία του, γιατί είδαν σε αυτόν τον εαυτό τους ή τοναδελφό τους να πυροβολείται και να ξεψυχά πρινζήσει τη νιότη του. ∆εν διάβασε τα χιλιάδες γράμ-ματα που άφησαν γι’ αυτόν παιδιά της ηλικίας του

αλλά και μητέρες και πατεράδες, παππούδες καιγιαγιάδες. ∆εν μύρισε τα λουλούδια που απέθεσανστον τόπο της δολοφονίας τόσοι και τόσοι ούτεείδε την ταμπέλα που τοποθέτησαν απλοί άνθρω-ποι-όχι η Πολιτεία- μετονομάζοντας την οδό Τζα-βέλλα σε οδό Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Ο Αλέξανδρος δεν είχε ποτέ δεύτερη ευκαιρία.Και αυτή η αδικία είναι αβάσταχτη, αφόρητη. Καιτο αμετάκλητο βίωμα, το ανεπούλωτο τραύμα, τουζωντανού φίλου κι αδελφού που δολοφονείται καιξεψυχά στα χέρια σου, είναι νομοτελειακά βέβαιοότι εξεγείρει όποιον δεν είναι μέσα του νεκρός. Κιαπό 15χρονα παιδιά κι από νέους ανθρώπους καιαπό ζωντανά πνεύματα, η Πολιτεία δεν μπορεί ναπεριμένει ούτε να πνίγουν τον πόνο και την οργήτους ούτε να βάζουν το θυμό τους στη φορμόλη τηςυποκριτικής πολιτικής ορθότητας των συμβιβα-σμένων.

Ο Νίκος Ρωμανός, ο κολλητός του Αλέξανδρου,21 χρονών σήμερα, διακινδυνεύει τη ζωή του γιατις ιδέες του και για το όνειρο της πρόσκαιρηςελευθερίας, που θα του εξασφαλίσουν οι εκπαι-δευτικές άδειες που δικαιούται, αφού έδωσε πα-νελλαδικές εξετάσεις και πέρασε, ενώ ήταν προ-σωρινά κρατούμενος. Συγκρούεται με το Κράτος,αλλά δίνει στη ∆ημοκρατία μία ευκαιρία να νοημα-τοδοτήσει ξανά το περιεχόμενό της.

Στα γράμματα των ανθρώπων στον Αλέξανδρο,μία λέξη κυριαρχούσε κι επανερχόταν: ΣΥΓ-ΓΝΩΜΗ.

Συγγνώμη από τον Αλέξανδρο ζητούσαν άνθρω-ποι άγνωστοι σε αυτόν, που δεν τον προστάτευσαν.

Συγγνώμη ζητούσαν τα παιδιά που δεν ήτανδίπλα του

Συγγνώμη ζητούσαν οι μεγάλοι που άφησαν ταπαιδιά να μεγαλώνουν σε μια κοινωνία όπου ένας

αστυνομικός θεώρησε ότι έχει το δικαίωμα νααφαιρέσει με το όπλο του μια αθώα ζωή.

Η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού ενεργο-ποιεί τα ίδια αντανακλαστικά μιας κοινωνίας πουσυναισθάνεται την ευθύνη της για τη ζωή ενός νέουανθρώπου, που έχει και πρέπει να έχει το δικαίωμανα εξεγείρεται, να αμφισβητεί, να συγκρούεται ιδε-ολογικά με το κράτος, να παλεύει για τις ιδέες τουκαι για τα όνειρά του και να μην θέλει να υποταχ-θεί, αλλά να ζήσει τη ζωή του σύμφωνα με τα ιδα-νικά του.

Στον τάφο του Αλέξανδρου, η πλάκα γράφει:

«ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣΕΤΩΝ 15∆ΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ 6 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008Αν είχα χρόνο…..Αν μ’ άφηνε ο θάνατος που κανείς δεν σταμά-

τησε…..Αν μπορούσα να σας πω……Πεθαίνω. Όμως εσείς ζείτε…∆ικαιώστε με. Πείτε για μένα. Προ πάντων στους

ανύποπτους. Σε κείνους που δεν ξέρουνΟι φίλοι μου με λέγαν πρίγκηπα∆εν φανταζόμουνα ποτέ ότι το όνομά μου θα επι-

κρατούσε τόσο πολύ στον κόσμοΑυτοί οι πρίγκηπες πεθαίνουν αθώοι, δολοφονη-

μένοι, σε μάχες που δεν δόθηκαν ποτέ»Ο Αλέξανδρος δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι αυτή

η περικοπή από τον Άμλετ θα ταίριαζε τόσο στησύντομη και τρυφερή ζωή του. Και ο Νίκος μάλλονδεν θα ήθελε να τον παρομοιάζουμε με έναν μικρόπρίγκιπα του ντε Σαιντ Εξυπερύ.

Η εκδικητικότητα απέναντι στο 21χρονο ΝίκοΡωμανό, η δαιμονοποίησή του, η επιμονή ισοπέ-δωσής του και η απαίτηση υποταγής του, πυροβο-λούν ξανά και ξανά τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρη-γορόπουλο στην καρδιά και βρίσκουν ξανά καιξανά τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά στο κούτελο.Αποτελούν κρατική υποτροπή σε ένα έγκλημα μετελικό θύμα τη δημοκρατία. Εκείνοι που εισηγούν-ται αυτήν την υποτροπή και αδιαφορούν για τοαποτέλεσμά της είναι οι πιο αμετανόητοι. οι πιοστιγνοί υπαίτιοι των βιωμένων συνεπειών του εγ-κλήματος.

Για λογαριασμό της κοινωνίας

Ελπίζω όταν δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές, ηΠολιτεία να έχει επιτέλους ενεργήσει ώστε να μηνδολοφονήσει άλλον ένα μικρό πρίγκηπα, που δίνειμια μάχη που δεν θα έπρεπε να χρειαστεί να δώσειποτέ, για λογαριασμό μιας κοινωνίας που δενέδωσε ακόμη όλες τις μάχες που έπρεπε να δώσειαπέναντι σε ένα κράτος που δεν ζήτησε ποτέ συγ-γνώμη.

Κοινωνία, πολιτεία, πολίτες, πολιτικοί αλλά καιοι λειτουργοί της δικαιοσύνης, δικαστές και εισαγ-γελείς, όλοι έχουμε υποχρέωση να ενεργήσουμε, οκαθένας από τη θέση του, για να ζήσει ο Νίκος καινα νικήσει το αίτημά του για εκπαιδευτική άδεια,για μια «ανάσα ελευθερίας», όπως ο ίδιος την πε-ριγράφει. Αν δεν το κάνουμε, δεν θα μπορούμε ναζητήσουμε συγγνώμη ούτε από τον εαυτό μας.

•

Tα εκτελεστικά αποσπάσματατης αδιαφορίας και η οργή

∆εν εί μαι σί γου ρος πώςμπο ρεί να εκ φρα στείγρα πτά η αλ λη λεγ γύη ήπως α κρι βώς συλ λα βί -ζε ται η ορ γή μέ σα α πότα α πο χαυ νω μέ να μαςπληκ τρο λό για. Πο λύ πε -ρισ σό τε ρο δεν εί μαι σί -γου ρος για το τι μπο ρείνα προ σφέ ρει το με λά νιε νός άρ θρου σε μια υ πό -θε ση που γρά φε ται μεαί μα.

“

6 ∆εκέμβρη 2014, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού

1188 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΤΟ ΘΕΜΑ

Κυ ρια κή 7 ∆ε κεμ βρίου

11 π.μ: πο λι τι κή εκ δή λω ση με θέ μα: «Ασφα λι στι κό, Φο -ρο λο γι κό και Μι κρο με σαίες Επι χει ρή σεις» στην αί θου σατου ∆η μο τι κού Συμ βου λίου Πτο λε μαΐδα. Ομι λη τές: Ρο -μπό λης Σάβ βας, ∆ιευ θυ ντής Ι ΝΕ ΓΕ ΣΕΕ και Μυ τι λη νά κηςΜι χά λης, Μέ λος της Γραμ μα τείας ΜμΕ ΣΥ ΡΙ ΖΑ Θα α κο -λου θή σει συ ζή τη ση.

11:30 πμ: Ανοι κτή πο λι τι κή εκ δή λω ση της Οργά νω σηςΜε λών πρώην ∆ή μου Ρίου του ΣΥ ΡΙ ΖΑ Αχαΐας στην Πα -ρα λία Αρα χω βί τι κων στο κέ ντρο «Θά λασ σα και Ου ρα νός»για να συ ζη τη θούν οι προ γραμ μα τι κές θέ σεις του κόμ μα -τος, ό πως πα ρου σιά στη καν στην ∆ιε θνή Έκθε ση της Θεσ -σα λο νί κης. Ομι λη τές: Κώ στα Σπαρ τι νός, μέ λος της Κε -ντρι κής Επι τρο πής του ΣΥ ΡΙ ΖΑ, ∆η μο τι κός Σύμ βου λοςΠα τρέων και Μα ρί νος Μαρ κε ζί νης, μέ λος της Γραμ μα -τείας του Τμή μα τος οι κο νο μι κή πο λι τι κής της Κ.Ε. τουΣΥ ΡΙ ΖΑ

* 6:00 μμ Κύ κλος σε μι να ρίων των εκ δό σεων «ΕκτόςΓραμ μής» με α φορ μή το βι βλίο του Ετιέν Μπα λι μπάρ«Κρά τος, μά ζες, πο λι τι κή». Ει ση γού νται: Τά σος Μπέτ ζε -λος, Πα να γιώ της Σω τή ρης, Γιώρ γος Κα λα μπό κας. Πο λι -τι κή - Πο λι τι στι κή Λέ σχη Εκτός Γραμ μής Στρα τη γο πού -λου 7 & Μαυ ρι κίου, Εξάρ χεια

6:30 μ.μ Γ.Σ του ∆ι κτύου Κοι νω νι κής Αλλη λεγ γύηςΑρτέ μι δος –Σπά των «Μα νό λης Γε ρα νιός», στο «Στέ κι τηςΑλλη λεγ γύης» που άρ χι σε ή δη την λει τουρ γία του στηνο δό Υπα πα ντής 117 και Κο σμά Αι τω λού γω νία .

∆ευ τέ ρα 8 ∆ε κεμ βρίου

6-10 μ.μ.: Οι ∆ο μές Αλλη λεγ γύης του ευ ρύ τε ρου Πει -ραιά συ να ντιό μα στε στα Κα μί νια, στον Πο λυ χώ ρο «Κώ -στας Κω στα ρά κος», το διή με ρο ∆ευ τέ ρα-Τρί τη 8-9 ∆ε -κεμ βρίου και συ ζη τά με για το βα σι κό τε ρο κοι νω νι κό α γα -θό, την υ γεία, στις συν θή κες αν θρω πι στι κής κρί σης καιδιά λυ σης του κοι νω νι κού κρά τους που βιώ νου με.

6:00 μ.μ.: Οι Πο λί τες κα τά των Πλει στη ρια σμών α πευ -θύ νουν πρό σκλη ση να συ να πο φα σί σου με την ορ γά νω σηκαι κλι μά κω ση του α γώ να μας. Στην Ε ∆ΟΘ – Προ ξέ νουΚο ρο μη λά 51, 4ος ό ρο φος

7:00 μ.μ: Η Πε ρι φε ρειάρ χης Αττι κής, Ρέ να ∆ού ρου, θαμι λή σει στην Ανοι χτή Συ νέ λευ ση - ∆ια βού λευ ση με τουπο λί τες στο Πνευ μα τι κό Κέ ντρο Ρέ ντη (Μπα χά κη 8)

7:00 μ.μ: Εκδή λω ση ΣΥ ΡΙ ΖΑ Θεσ σα λο νί κης: “Ο ΣΥ ΡΙ ΖΑκαι το διε θνές γεω πο λι τι κό πε ρι βάλ λο ν” με ο μι λη τέςτους: Θο δω ρή ∆ρί τσα, κοι νο βου λευ τι κό εκ πρό σω πο,Αντώ νη Ντα βα νέ λο, μέ λος της πο λι τι κής γραμ μα τείας καιΕρρί κο Φι νά λη, μέ λος της Κ.Ε. Στον 4ο ό ρο φο της Ε ∆Ο Θ,Προ ξέ νου Κο ρο μη λά 51.

Τρί τη 9 ∆ε κεμ βρίου

12.30 12:30 μμ: Εκδή λω ση με θέ μα : «Η πρό τα ση του ΣΥ -ΡΙ ΖΑ για τον του ρι σμό». Ε ΒΕ Α, Ακα δη μίας 7, 6ος ό ρο φος,Αμφι θέ α τρο «Ερμής». Την ε ναρ κτή ρια ο μι λία θα πραγ μα -το ποιή σει ο πρό ε δρος του ΣΥ ΡΙ ΖΑ, Αλέ ξης Τσί πρας

7:00 μμ: Ανή συ χες Συ ζη τή σεις. Με τη Μι κέ λα Χαρ του -λά ρη στο PUBLIC Συ ντάγ μα τος. Συγ γρα φείς και ε ξου σίαστον 20ό και στον 21ο αιώ να. ∆ι λήμ μα τα και Προ κλή σεις,Νί κες και Ήττες, Αλή θειες και Ψέ μα τα. Συμ με τέ χου ν: Θα -νά σης Βαλ τι νός, Ρέα Γα λα νά κη, Θεό δω ρος Γρη γο ριά δης,∆η μή τρης Κα λο κύ ρης, Άρης Μα ρα γκό που λος, Μα ρία Μή -τσο ρα, Βαγ γέ λης Ρα πτό που λος, ∆η μή τρης Σε βα στά κης,Κων στα ντί νος Τζα μιώ της, συγ γρα φέ ας και Τά σος Τσα κί -ρο γλου,

7:00 μμ: Ο Σύλ λο γος φί λων Κόκ κι νου και ο ρ/σ Κόκ κι νο93,4 σας προ σκα λούν στο ∆η μαρ χείο Θεσ σα λο νί κης –αί -θου σα ∆η μο τι κού Συμ βου λίου σε εκ δή λω ση- συ ζή τη ση μεθέ μα την Εξέ γερ ση του ∆ε κέμ βρη του 2008. Ο δη μο σιο -γρά φος Θεό φι λος Σι χλέ τι δης, ο πα νε πι στη μια κός Αλέ ξαν -δρος Κιουπ κιο λής και το μέ λος της Κ.Ε του ΣΥ ΡΙ ΖΑ Χρή -στος Λά σκος, συ ζη τούν για τα γε γο νό τα του ∆ε κέμ βρητου 2008, τα “ε ρω τή μα τα” που προέ κυ ψαν απ’ αυ τά και ταση μά δια που ά φη σαν στο σή με ρα.

Τε τάρ τη 10∆ε κεμ βρίου

5:00 μ.μ: Η ΚΟ του ΣΥ ΡΙ ΖΑ και το τμή μα φε μι νι στι κήςΠο λι τι κής – Φύ λου σας προ σκα λούν, στην αί θου σα Γε ρου -σίας της Βου λής σε εκ δή λω ση – δια βού λευ ση με θέ -μα:«Σε ξι σμός στο Κοι νο βού λιο και στο ∆η μό σιο Λό γο».Ομι λή τριες: Μα ρία Γκα σού κα, Ανα πλη ρώ τρια Κα θη γή τριαΛα ο γρα φίας και Φύ λου, Αφρο δί τη Στα μπου λή, βου λεύ τριατου ΣΥ ΡΙ ΖΑ .

7:00 μμ: Ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ Χο λαρ γού Πα πά γου σας προ σκα λείστην πα ρου σία ση των θέ σεων του ΣΥ ΡΙ ΖΑ για τα ζη τή μα -τα της Παι δείας. Θα α κο λου θή σει συ ζή τη ση. Στην αί θου -σα Με λί να Μερ κού ρη στο ∆η μαρ χείο Χο λαρ γού

Πα ρα σκευή 12 ∆ε κεμ βρίου

10:00 μμ Πά ντειο Πα νε πι στή μιο. ∆ιε θνές Συ νέ δριο: Κρί -ση, Κρά τος και ∆η μο κρα τία. Αξιο ποιώ ντας τη θεω ρία τουΝί κου Που λα ντζά για την α ντι με τώ πι ση του αυ ταρ χι κούκα πι τα λι σμού. Ανα λυ τι κά το πρό γραμ μα του Συ νε δρίουμπο ρεί τε να το δεί τε στο poulantzas.gr

* Τα Αρχεία Σύγ χρο νης Κοι νω νι κής Ιστο ρίας και το Φό -ρουμ Κοι νω νι κής Ιστο ρίας διορ γα νώ νουν συ νέ δριο με θέ -μα «∆ε κεμ βρια νά 1944. Το πα ρελ θόν και οι χρή σεις του»(12-13 ∆ε κεμ βρίου 2014, αμφ. ∆ρα κό που λου).

8:00 μμ: Ο Χώ ρος Πο λι τι σμού της δη μο τι κής κί νη σης Α -ΝΩ ΚΑ ΤΩ στο Κα λα μά κι στο Πο λυ χώ ρο της κί νη σης Πα -λα μη δίου 12-16 εκ δή λω ση με θέ μα: Κοι νω νι κές και υ παρ -ξια κές δια στά σεις στο α στυ νο μι κό και νουάρ μυ θι στό ρη -μα. Ομι λη τές οι δη μο σιο γρά φοι Νί κος Ξυ δά κης και Κώ -στας Καλ φό που λος

* Για 11η συ νε χή χρο νιά, η ΑΡ ΣΙΣ πραγ μα το ποιεί έκ θε -ση με κού κλες ραμ μέ νες α πό τις κρα τού με νες των Γυ -ναι κείων Φυ λα κών Θή βας, στο πλαί σιο του προ γράμ μα -τος «Λό γος και Ύφα σμα», το ο ποίο υ λο ποιεί ται α πό το2001. Η έκ θε ση θα πραγ μα το ποιη θεί στο «Εργα στή ρι Μαι -ρη βή», ∆ε λη γιώρ γη 33, Με τα ξουρ γείο, στις 12, 13 και 14∆ε κεμ βρίου 2014.

Σάβ βα το 13 ∆ε κεμ βρίου

11:00πμ: Κα θώς οι δι κη γό ροι της χώ ρας βρί σκο νταιπλέ ον σε α πο χή διαρ -κείας, οι δι κη γό ροιπου κι νού νται στο χώ -ρο του ΣΥ ΡΙ ΖΑ συ ντο -νί ζουν τη δρά ση τους.

Το Σάβ βα το 13 ∆ε -κεμ βρίου στις 11πμ.στο ∆ι κη γο ρι κό Σύλ -λο γο της Αθή νας(Ακα δη μίας 60, Αθή -να) θα πραγ μα το ποιη -θεί πα νελ λα δι κή συ -νά ντη ση των δι κη γό -ρων και των δι κη γο -ρι κών σχη μά των καιπα ρα τά ξεων της ρι -ζο σπα στι κής α ρι -στε ράς. Η πα ρου σίαό λων εί ναι κρί σι μη!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ εκδηλώσεων“

Αλληλέγγυα η κοινωνίαστο αίτημα του Νίκου ΡωμανούΣε ψηφίσματα υποστήριξης του

Νίκου Ρωμανού έχουν προχωρήσειπολιτικοί και κοινωνικοί φορείς

προασπιζόμενοι και αυτοί, όχι μόνο τοσυνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωματης μόρφωσης, που στερείται αυτή τηστιγμή ο νεαρός κρατούμενος, αλλά καιεν γένει τη λειτουργία ενός κράτος δι-καίου που δεν διαχωρίζει τα πρόσωπααπέναντι στο νόμο, αλλά διέπεται απότην αρχή της ισονομίας και δεν δρα εκ-δικητικά και με διακρίσεις.

Άλλωστε, «η απεργία πείνας του ΝίκουΡωμανού δεν αποτελεί υπόθεση απλώςδική του και των οικείων του, αλλάαφορά το σύνολο της κοινωνίας, σε μιαπερίοδο όπου η δημοκρατία και οι συν-ταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίεςπλήττονται συστηματικά για όλους καιόλες. Αναδεικνύει, ταυτόχρονα, και τοκεντρικό ζήτημα των συνθηκών κράτη-σης και των δικαιωμάτων των κρατουμέ-νων, που διαβιούν υπό συνθήκες καταρ-ράκωσης της αξιοπρέπειας και της αν-θρώπινης υπόστασής τους», όπως τονί-ζει στη δήλωση συμπαράστασης ο Αλέ-ξης Τσίπρας, επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.Πέραν από το κόμμα της αξιωματικήςαντιπολίτευσης τη στήριξή τους έχουνδηλώσει και τα κόμματα, ΚΚΕ, ∆ΗΜΑΡ,ΑΝΕΛ, Ποτάμι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ-μλ καιάλλα της εξωκοινοβουλευτικής αριστε-ράς.

Με την απαγόρευση, ουσιαστικά, τηςφοίτησης του Νίκου Ρωμανού στη σχολήπου πέρασε μετά από τη διαδικασία τωνπανελλαδικών εξετάσεων, μέσα στο ευ-ρύτερο πλαίσιο των άθλιων συνθηκώνκράτησης και του αυταρχικού νομοσχε-

δίου για τα κελιά τύπου Γ, οικοδομείταιξεκάθαρα ένα σύστημα τιμωρίας και εκ-δίκησης που εμποδίζει τελικά την κοι-νωνική επανένταξη των κρατουμένων.

«Παρακολουθούμε με έκπληξη καιανησυχία τη στάση της επίσημης πολι-τείας. Η πολιτεία θα έπρεπε να είναι σεθέση να αντιληφθεί ότι αντί να αποκλείειένα νέο άνθρωπο από τις σπουδές του θαέπρεπε να επιδιώκει το εντελώς αντί-θετο. Αν στόχος του σωφρονιστικού συ-στήματος είναι ο σωφρονισμός και όχι ητιμωρία, θα έπρεπε να ευχόμαστε και ναπροβλεπόταν όλοι οι φυλακισμένοι νασπούδαζαν» αναφέρει σε ανακοίνωσήτου ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελη-τηρίου Ελλάδας, Χρήστος Σπίρτζης.

Η σημασία της μόρφωσης και της εκ-παιδευτικής διαδικασίας για την κοινω-νική ένταξη τονίζεται και από τους ίδι-

ους τους φορείς της παιδείας που όλοιυποστηρίζουν το αίτημα του Νίκου Ρω-μανού. «Το ∆Σ της ΟΛΜΕ, επισημαίνεικαταρχάς τον κίνδυνο να απαξιωθεί καινα ακυρωθεί στην πράξη ο πολύτιμοςόσο και πολύπαθος θεσμός του σχολείουεντός της φυλακής». «Το δικαίωμα στημόρφωση και την εκπαίδευση είναι ανα-φαίρετο για όλους τους ανθρώπους, επό-μενα και για όσους κρατούνται στις φυ-λακές. Κάθε απαγόρευση που παραβιά-ζει τα δικαιώματα των κρατουμένων στιςεκπαιδευτικές άδειες είναι απαράδεκτηκαι πρέπει άμεσα να αρθεί. Να χορηγη-θεί άμεσα άδεια συμμετοχής στην εκπαι-δευτική διαδικασία για τον Νίκο Ρω-μανό, o οποίος μετά από πανελλήνιεςεξετάσεις πέρασε στο ΤΕΙ Αθήνας,καθώς και σε όσους κρατούμενους την

δικαιούνται. Οι προτάσεις για μαθήματαμέσω τηλεδιάσκεψης, εκτός άλλων, υπο-νομεύει το θεσμό της εκπαιδευτικήςάδειας, η οποία έχει συγκεκριμένα καιειδικά χαρακτηριστικά για τους κρατού-μενους στις φυλακές, και επιπλέον φαλ-κιδεύει την ουσία της εκπαιδευτικής δια-δικασίας, αποστερώντας τη από ου-σιώδη στοιχεία που συνδέονται και μετην αποκαλούμενη διαδικασία κοινωνι-κής επανένταξης» εξηγεί σε ανακοίνωσηη ∆ημοκρατική Πανεπιστημιακή ΚίνησηΑΕΙ.

Παρόμοιες δηλώσεις έχουν δοθεί απόπλήθος καθηγητών πανεπιστημίων, τηνΟμοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών,δημοτικά συμβούλια της Ελλάδας, δικη-γορικούς συλλόγους, την ΠΟΕ – ΟΤΑ,εργατικά συνδικάτα, ιατρικούς συλλό-γους και δημοσιογράφους, που αποσα-φηνίζουν το λόγο που πρέπει όλη η κοι-νωνία να ενδιαφερθεί και να μην αφήσειακόμα μία καταπάτηση δικαιωμάτων ναπεράσει. «Όταν μπροστά σου εξελίσσε-ται ένας πόλεμος πρέπει να πάρεις θέση.Όποιος παραμένει ουδέτερος παρατη-ρητής, είναι σαν να παίρνει τη θέση τουισχυρού που σ’ αυτή την περίπτωση είναιη αυθαιρεσία κι ο αυταρχισμός. Κι όταν ηαυθαιρεσία κι ο αυταρχισμός έρχονταιαντιμέτωποι με την ίδια τη ζωή, η ουδε-τερότητα οπλίζει την αυθαιρεσία. Οι δη-μοσιογράφοι που υπογράφουμε αυτό τοκείμενο ζητάμε να γίνει δεκτό το αίτηματου απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού, νασπουδάσει και κυρίως να ζήσει».

Tζέλα Αλιπράντη

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 1199ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το Σύ νταγ μα της Ρoτζά βα ξε κι νά ειέ τσι: «Εμείς, οι λα οί των ∆η μο κρα -τι κών Αυ τό νο μων Πε ριο χών

Αφρίν, Τζα ζί ρα και Κο μπα νί , μια συ νο -μο σπον δία Κούρ δων, Αρά βων, Σύ ρων,Αρα μαίων, Τουρ κμέ νιων, Αρμέ νιων καιΤσε τσέ νων, ε λεύ θε ρα και με ε πί ση μη δέ -σμευ ση α να κοι νώ νου με και ε γκα θι -δρύου με το πα ρόν Κα τα στα τι κό [Char -ter]. Επι διώ κο ντας την ε λευ θε ρία, τη δι -καιο σύ νη, την α ξιο πρέ πεια και τη δη μο -κρα τία και κα θο δη γού με νοι α πό τις αρ -χές της ι σό τη τας και της πε ρι βαλ λο ντι -κής βιω σι μό τη τας, το Κα τα στα τι κό θέ τεισε ι σχύ έ να νέο κοι νω νι κό συμ βό λαιο,βα σι ζό με νο στην α μοι βαία και ει ρη νι κήσυ νύ παρ ξη και στην κα τα νό η ση α νά με -σα σε ό λες τις κοι νω νι κές ο μά δες. Προ -στα τεύει θε με λιώ δη αν θρώ πι να δι καιώ -μα τα και ε λευ θε ρίες και ε πα να βε βαιώ νειτo δι καίω μα των λαών στην αυ το διά θε -ση».

Με βά ση το συ γκε κρι μέ νο ρι ζο σπα στι -κό πλαί σιο αρ χών, η διοί κη ση των πό -λεων α να τέ θη κε σε λαϊκές συ νε λεύ σειςκαι α να κλη τά συμ βού λια, με τη συμ με το -χή εκ προ σώ πων ό λων των ε θνι κών καιθρη σκευ τι κών ο μά δων, η ι σο τι μία τωνγυ ναι κών κα το χυ ρώ θη κε πλή ρως (σε κά -θε δή μο, για πα ρά δειγ μα, τα τρία κο ρυ -φαία στε λέ χη πρέ πει να πε ρι λαμ βά νουνέ ναν Κούρ δο, έ ναν Άρα βα και έ νανΑσσύ ριο ή Αρμέ νιο Χρι στια νό, και του -λά χι στον το έ να α πό τα τρία ά το μα πρέ -πει να εί ναι γυ ναί κα), σχη μα τί στη καν α -γρο τι κοί συ νε ται ρι σμοί με α παλ λο τρίω -ση ε κτά σεων, δη μιουρ γή θη κε έ νας φε μι -νι στι κός στρα τός.

Το πεί ρα μα

Την ε πο χή που η ε ξέ γερ ση του συ ρια -κού λα ού ε νά ντια στο κα θε στώς τουΆσα ντ κα τέ λη ξε σε εμ φύ λιο πό λε μο,βρέ θη κε α νά με σα στις δυ νά μεις του α πο -λυ ταρ χι κού κα θε στώ τος και των τζι χα -

ντι στών. Ο κουρ δι κός λαός της Συ ρίας ί -δρυ σε ο μά δες λαϊκής αυ τοά μυ νας (YPG)για να προ στα τευ τεί.

Στο Κο μπα νί συ να ντή θη καν στην α -ντί στα ση, το τουρ κι κό ΡΚΚ (μαρ ξι στι -κής-λε νι νι στι κής κα τεύ θυν σης), το Συ -ρια κό Κόμ μα ∆η μο κρα τι κής Ένω σηςΡYD (ι δε ο λο γι κά βρί σκε ται πιο κο ντάστους Ζα πα τί στας του Με ξι κού, πα ράστον Λέ νιν και στον Μάο) και οι μα χη τέςΠε σμερ γκά α πό την αυ τό νο μη κουρ δι κήπε ριο χή του Ιρά κ, που κυ βερ νά ται α πόσυ ντη ρη τι κές δυ νά μεις του Μπαρ ζα νίκαι του Τα λα μπα νί.

Το PKK με τα βάλ λε ται. Έχει δη λώ σειό τι δεν ε πι διώ κει πια να δη μιουρ γή σει έ -να κουρ δι κό κρά τος. Αντ’ αυ τού, έ χειυιο θε τή σει το ό ρα μα του «ε λευ θε ρια κούκοι νο τι σμού», κα λώ ντας τους Κούρ δουςνα δη μιουρ γή σουν ε λεύ θε ρες αυ το διοι -κού με νες κοι νό τη τες με βά ση τις αρ χέςτης ά με σης δη μο κρα τίας, ξε περ νώ νταςτα ε θνι κά σύ νο ρα, για τα ο ποία υ πάρ χειη πί στη ό τι με την πά ρο δο του χρό νου θαχά σουν ό λο και πε ρισ σό τε ρο το νό η μάτους. Ο κουρ δι κός α γώ νας, κα θί στα ταιπρό τυ πο ε νός κι νή μα τος για πραγ μα τι κήδη μο κρα τία, συ νερ γα τι κή οι κο νο μία, καιστα δια κή διά λυ ση του γρα φειο κρα τι κούκρά τους-έ θνους.

Από το 2005, ε μπνευ σμέ νο α πό τηστρα τη γι κή των α νταρ τών Ζα πα τί στας,κή ρυ ξε μο νο με ρή κα τά παυ ση του πυ ρόςμε το τουρ κι κό κρά τος και άρ χι σε να ε πι -κε ντρώ νει τις προ σπά θειές του στην α -νά πτυ ξη δη μο κρα τι κών δο μών στις πε -ριο χές που ή δη ε λέγ χει. Αυ τό συ νέ βη στηΡοτ ζά βα, μια εν δυ νά μει κοι νω νι κή ε πα -νά στα ση.

Γρά φει ο Πέ τρος Πα πα κων στα ντί νουστην «Κα θη με ρι νή»: «Το συ ρια κό Κουρ -δι στάν εμ φα νι ζό ταν ως ο υ παρ κτός τρί -τος δρό μος, α νά με σα στον κο σμι κό α πο -λυ ταρ χι σμό του προέ δρου της Συ ρίαςΆσα ντ και τη θρη σκευ τι κή τύ φλω ση τωντζι χα ντι στών. Σή με ρα κιν δυ νεύει να συ -ντρι βεί α πό τους τζι χα ντι στές ή και α πό

μια εν δε χό με νη τουρ κι κή κα το χή υ πό τομαν δύα της «ου δέ τε ρης ζώ νης». Ήδη ηευ ρύ τε ρη πε ριο χή γύ ρω α πό το Κο μπα νίέ χει ε ρη μω θεί, κα θώς πε ρί που 200.000άν θρω ποι, η τε ρά στια πλειο νό τη τα τωνα μά χων, έ χουν γί νει πρό σφυ γες για να α -πο φύ γουν τη σφα γή».

ISIS

Ποιοί εί ναι αυ τοί ό μως που κα τά φε ρανσε λί γους μό νο μή νες να θέ σουν υ πό τονέ λεγ χό τους με γά λο μέ ρος της α να το λι -κής Συ ρίας και του βό ρειου Ιρά κ, κα τα -λαμ βά νο ντας με γά λες πό λεις (Μο σού λη,Φα λούτ ζα) και πε τρε λαιο πη γές; Οι πλη -ρο φο ρίες Αμε ρι κα νών και Κούρ δων α -ξιω μα τού χων α σφα λείας συ γκλί νουνστην εκ δο χή ό τι αρ χη γός τους εί ναι οΙρα κι νός Αμπού Μπα κρ αλ Μπα γκντά ντι,ο ο ποίος συ νε λή φθη α πό τους Αμε ρι κα -νούς στη Φα λούτ ζα, στις αρ χές του 2004.Όταν α πε λευ θε ρώ θη κε ήρ θε κο ντά στηνΑλ Κάι ντα και τον δια βό η το Ιορ δα νό μα -χη τή της Αμπού Μου σά μπ αλ Ζαρ κά ουι.Με τά την ε ξέ γερ ση ε να ντίον του κα θε -στώ τος Άσα ντ στη Συ ρία, ο Μπα γκντά ντιστρα τεύ θη κε με τους φα να τι κούς ισ λα -μι στές στη γει το νι κή χώ ρα, για να ι δρύ -σει τη δι κή του ορ γά νω ση το 2013.

Απο ρία προ κα λεί η προέ λα ση μό λις1.800 μα χη τών του «Ισλα μι κού Κρά τους»(ISIS), που κα τά φε ραν να κα τα λά βουνμια πό λη δύο ε κα τομ μυ ρίων κα τοί κων,τη Μο σού λη, με έ ναν ι ρα κι νό στρα τό ε -νός ε κα τομ μυ ρίου. Οι λό γοι α νά γο νταιστην δια φθο ρά του ι ρα κι νού στρα τού καιτων μι σθο φό ρων του.

Οι γυ ναί κες

Απέ να ντι στη βαρ βα ρό τη τα των ISISβρί σκο νται οι γυ ναί κες του Κο μπα νί . Ηο μά δα τους, που ο νο μά ζε ται YPJ (τοπρο φέ ρουν Γιου πάτ ζου) (Γυ ναι κεία Μο -νά δα Προ στα σίας του συ ρια κού Κουρ δι -στάν) και α ριθ μεί 7.500 μα χή τριες, ι δρύ -θη κε το 2012 προ κει μέ νου να προ φυ λά -ξει τον ά μα χο πλη θυ σμό α πό τις ε πι θέ -σεις των κυ βερ νη τι κών στρα τευ μά τωντης Συ ρίας, του Με τώ που αλ Νούσ ρα(πα ρα κλά δι της Αλ Κάι ντα) και τώ ρα τουISIS. Οι τε λευ ταίοι θέ λουν να κα τα λά -βουν το Κο μπα νί , για να μπο ρούν να έ -χουν α νε νό χλη τοι διέ λευ ση στην Τουρ -κία.

Οι συ ντρό φισ σες της Αρίν Μιρ κάν, της20χρο νης μα χή τριας, η ο ποία έ κα νε ε πί -θε ση αυ το κτο νίας για να κα θυ στε ρή σειτους τζι χα ντι στές ό ταν α πεί χαν μό λις έ -να χι λιό με τρο α πό το Κο μπα νί , δεν έ -χουν τί πο τε άλ λο για να τους ε μπο δί σουνπα ρά μό νο έ να κα λάσ νι κο φ, τα φυ σίγ γιακαι την ελ πί δα τους. Αυ τή η ελ πί δα τιςκά νει να χα μο γε λούν μπρο στά στην α -

γριό τη τα των τζι χα ντι στών, αυ τή τους δί -νει το θάρ ρος να μέ νουν στα χα ρα κώ μα -τα, ε νώ θα μπο ρού σαν να εί χαν φύ γει μετους 200.000 πρό σφυ γες που ε γκα τέ λει -ψαν την πό λη. Εκτός α πό το εν δε χό με νοτου α πο κε φα λι σμού, οι μα χή τριες στοΚο μπα νί έ χουν να α ντι με τω πί σουν καιτον ε φιάλ τη ε νός βια σμού με α σύλ λη πτηβα ναυ σό τη τα.

Εμείς

Ο Ετιέν Μπα λι μπάρ ε πι ση μαί νει ό τιστην πε ριο χή α να πτύσ σο νται μορ φές αλ -λη λεγ γύης, αυ το δια χεί ρι σης και αυ το -διά θε σης που προσ δί δουν στην α ντί στα -ση ό χι μό νο την έν νοια του ε θνι κι στι κούα γώ να, αλ λά ε κεί νη ε νός δη μο κρα τι κούπει ρά μα τος. Αυ τό ση μαί νει ό τι μπο ρού -με να δού με στο Κο μπα νί το έμ βρυο μιαςε ξέ λι ξης κε φα λαιώ δους ση μα σίας. Μιαα στι κή πο λι τι κή που ε πι διώ κει να σώ σειό λη την πε ριο χή α πό τον εξ τρε μι σμό,που δια τα ράσ σει το παι χνί δι των τύ ραν -νων, των φα να τι σμών, των λαϊκι σμώνκαι των ι μπε ρια λι σμών. Αυ τή η ελ πί δαεί ναι μι κρή, αλ λά εί ναι ζω τι κής ση μα -σίας.

Οι μα χη τές του Κο μπα νί το θεω ρούνως το δι κό τους Στά λιν γκρα ντ.

Εμείς πά λι ε δώ στην Ελλά δα, υ πο κεί -με να οι ί διοι ε νός κα τα στρο φι κού πει ρά -μα τος, θεω ρού με χρέ ος μας να στα θού -με δί πλα σε αυ τόν το λαό, σε αυ τές τιςγυ ναί κες, τη ζω ντα νή α πό δει ξη μιας άλ -λης κοι νω νίας μέ σα στα συ ντρίμ μια τουσή με ρα. Στην ελ πί δα της συμ με το χήςτου α γώ να της α ντί στα σης με μό νο ό πλοτην αλ λη λεγ γύη.

Η 26χρο νη Εβίν Αχμέ ντ μας λέει:«Όλες οι α γω νί στριες του YPJ μοι ρα ζό -μα στε έ ναν κοι νό κώ δι κα ει λι κρί νειας, η -θι κής και δι καιο σύ νης, δεν μπο ρού με ναφα ντα στού με άλ λο τρό πο ζωής.» Μό τοτους η λέ ξη «haval», που ση μαί νει φι λία.Τρό πος ζωής τους η αλ λη λεγ γύη και η α -δελ φο σύ νη.

Το α τρό μη το, λα μπε ρό χα μό γε λο πουέ χουν οι Κούρ δισ σες μα χή τριες το έ χου -με συ να ντή σει σε α φη γή σεις και φω το -γρα φι κά ντο κου μέ ντα για την Κα το χή, ό -ταν τα κο ρί τσια του Ε ΑΜ έ δι ναν μά χηστα βου νά ε να ντίον των Γερ μα νών.

Το Κο μπα νί σή με ρα εί ναι σύμ βο λο η -ρωι σμού, ας το κρα τή σου με ζω ντα νό. Ηαλ λη λεγ γύη κρα τά τη ζωή στο Κο μπα νί.

Υ.Γ.: Το κεί με νο α πο τε λεί μέ ρος της ει -σή γη σης που έ γι νε την Τε τάρ τη 4 ∆ε κεμ -βρίου στην εκ δή λω ση του Κοι νω νι κού Ια -τρείου Αθή νας για συλ λο γή φαρ μά κων γιατο Κο μπα νί.

Θε α νώ Φω τίου,Ελευ θε ρία Τσα κι ρο πού λου

“Όλες οι αγωνίστριεςτου YPJ μοιραζόμαστεέναν κοινό κώδικαειλικρίνειας, ηθικής καιδικαιοσύνης,δεν μπορούμε να φανταστούμεάλλο τρόπο ζωής”. Μότο τουςη λέξη “haval”, που σημαίνειφιλία. Τρόπος ζωής τουςη αλληλεγγύηκαι η αδελφοσύνη.

“ΚΟΜΠΑΝΙ

Μια μικρή πόλη με φιστικιές Το Κομπανί είναι μια μικρή πόλη 60.000 κατοίκων στα σύνορα Συρίας -Τουρκίας. Η ιστορία του ξεκινάει με την κατάρρευση της ΟθωμανικήςΑυτοκρατορίας, που στις αρχές του 20ού αιώνα είχε ακόμη τον έλεγχό όλης τηςπεριοχής. Με τη δημιουργία της Συρίας και της Τουρκίας χαράχτηκαν σύνοραπου χώρισαν οικογένειες, κατέστρεψαν δεσμούς και επαναπροσδιόρισανταυτότητες. Το Κομπανί χτίστηκε γύρω από το σιδηροδρομικό σταθμό πουκατασκεύαζαν Γερμανοί , σε συμφωνία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, για ναενώσουν το Βερολίνο με την Βαγδάτη. Ακόμα και το όνομά του είναι παραφθοράτης γερμανικής λέξης Kompanie (εταιρεία). Το Κομπανί , που στα αραβικάλέγεται Αϊν αλ Αράμπ, που σημαίνει Αραβική άνοιξη κατοικείται κυρίως απόΚούρδους, αλλά και από Άραβες, Τουρκμένιους και Αρμένιους. Είναι ένα από τατρία καντόνια που απαρτίζουν τη Ρoτζάβα, δηλαδή το Συριακό Κουρδιστάν, τοοποίο εφαρμόζει μια πολιτική πρωτόγνωρη για τον αραβικό κόσμο και όχι μόνο.Έχοντας εκδιώξει πράκτορες του καθεστώτος Άσαντ το 2011, και παρά τηνεχθρότητα από σχεδόν όλους τους γείτονές της, η Ροτζάβα όχι μόνο έχειδιατηρήσει την ανεξαρτησία της, αλλά αποτελεί ένα αξιόλογο δημοκρατικόπείραμα.

2200 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

Οι πολιτικές εξελίξεις, η αναγκαία εξώστρεφη δράση τουΣΥΡΙΖΑ, οι διεργασίες στο εσωτερικό, η πολιτική τωνσυμμαχιών και η σχέση του κόμματος με μια πιθανήκυβέρνηση της Αριστεράς είναι από τα θέματα που οκόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, συζητά και προβληματίζεται. ΟιΟργανώσεις Μελών και οι Νομαρχιακές Επιτροπές θαπαίξουν σημαντικό ρόλο στην έκβαση αυτών τωνσυζητήσεων. Στην προσπάθεια εμβάθυνσης του διαλόγουαπευθύναμε τρία ερωτήματα σε τρεις συντονιστέςΝομαρχιακών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ. Μιχάλης Υδραίος,Αγγελική Παπάζογλου και Γιώργος Ματαράγκας απαντούν

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρν ηση της Αριστεράς και οι συμμαχίεςΣυντονιστές των Νομαρχι ακών απαντούν στην “Εποχή”

1Ολοκληρώσαμε την πρώτη φάσητης πολιτικής και

προγραμματικής εξόρμησης για τοπρόγραμμα της Θεσσαλονίκης καιτην καμπάνια εγγραφής νέων μελών.Στο πλαίσιο αυτό, έγιναν δύοεξορμήσεις, 14 εκδηλώσεις και μίαδιαβούλευση με φορείς της πόληςστο Μαρούσι. Όλες οι εκδηλώσειςμας καλύφθηκαν επικοινωνιακά μεειδικό υλικό, ενώ καταγράφηκαν, γιαποιοτική ανάλυση, όλες οι ερωτήσειςπου τέθηκαν από τον κόσμο πουπλαισίωσε τις εκδηλώσεις αυτές.Στόχος μας είναι η διαμόρφωση μιαςάλλης σχέσης με την κοινωνία, μιαάλλη πολιτική λειτουργία,επικοινωνίας του προγράμματοςμέσα στις πραγματικές συνθήκες γιανα συνδεθεί με τις λαϊκές ανάγκεςκαι διεκδικήσεις. Παράλληλα,στηρίζουμε πολιτικά τον αγώνα τωντεσσάρων δημοτικών αρχών τηςπεριοχής μας καθώς και τηςΠεριφέρειας Αττικής ενάντια στιςμνημονιακές δεσμεύσεις γιααπολύσεις εργαζομένων, αποψίλωσητων κοινωνικών υπηρεσιών καιαπαξίωση της αυτοδιοίκησης.

2Το θέμα των συμμαχιών είναικομβικό για μια κυβέρνηση της

Αριστεράς που έρχεται να εφαρμόσει

ένα εναλλακτικό, ριζοσπαστικόπρόγραμμα ανατρέποντας τιςνεοφιλελεύθερες μνημονιακέςπολιτικές κόντρα στις εμπεδωμένεςαντιλήψεις του συστήματος και ταμεγάλα οικονομικά καιεπιχειρηματικά συμφέροντα. ΗΑριστερά οφείλει να διαμορφώνειτους όρους των συναινέσεων και τηςπολιτικής ηγεμονίας των ιδεών τηςσε ευρύτερα στρώματα τηςκοινωνίας καθώς και στο πολιτικόεπίπεδο συνεργαζόμενη με πολιτικέςδυνάμεις και πρόσωπα που έγκαιρακαι έμπρακτα στάθηκαν απέναντιστις κατεδαφιστικές πολιτικές τουμνημονίου. Ως κόμμα θα πρέπειτώρα να αναμετρηθούμε με τονιστορικό μας ρόλο που αποτελεί ηαριστερή διακυβέρνηση της χώρας.Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι ο στόχοςαυτός πρέπει να εξυπηρετηθεί άμεσακαι άρα δεν πρέπει να μας αφήνειαδιάφορους η προσπάθεια να μηνβρεθούν οι 180 βουλευτές που θαεκλέξουν Πτ∆. Η ηγεσία τουκόμματος έχει τη βασική ευθύνη, στοπλαίσιο των αποφάσεων τουσυνεδρίου, των τελευταίων δύοαποφάσεων της ΚΕ και τωνπολιτικών συσχετισμών πουδιαμορφώνονται στην χώρα τηντρέχουσα συγκυρία να χειριστεί το

θέμα αυτό. Η συγκρότηση τωνψηφοδελτίων αποτελεί μίαξεχωριστή διαδικασία κατά τηνοποία βαρύνουσα θα πρέπει να είναιη θέση των οργανώσεων και τωνΝομαρχιακών Επιτροπών.

3Το κόμμα διατηρώντας τηναυτονομία και τον ειδικό

πολιτικό του ρόλο πρέπει νααποτελέσει συμπαραστάτη τηςκυβέρνησης της Αριστεράς στιςπροσπάθειες που θα καταβάλλει γιατην ανόρθωση της χώρας και τοξεπέρασμα της ανθρωπιστικήςκρίσης. Πρέπει να επιτελέσει μίαδιπλή λειτουργία γεφύρωσης τηςκοινωνίας με την αριστερήδιακυβέρνηση. Αφενός ναεπικοινωνεί και προωθεί τοπρόγραμμά της στην κοινωνίαενισχύοντας τα πολιτικά καικοινωνικά στηρίγματα και αφετέρουνα «μπολιάζει» τις πολιτικές καιπρογραμματικές επιλογές τηςκυβέρνησης με τα αιτήματα και τιςλαϊκές διεκδικήσεις καθιερώνονταςπρωτότυπες, ανοιχτές, συμμετοχικέςδιαδικασίες συναπόφασης καιευθύνης.

•

1Η Κεφαλλονιά και η Ιθάκη αντιμετωπίζουν σε οξυμένημορφή τα προβλήματα που συσσώρευσε η λαίλαπα του

μνημονίου. Επιπρόσθετα, δεν έχουν επουλωθεί ακόμα οιπληγές από τους σεισμούς του περασμένου χειμώνα,ιδιαίτερα για την περιοχή της Παλικής, ενώ ζητήματαπροκύπτουν από το νησιωτικό χαρακτήρα καθώς και από τηνεποχικότητα της εργασίας. Η ανεργία και η υποαπασχόλησηοδηγούν τα νησιά στο μαρασμό. Ως ΣΥΡΙΖΑδραστηριοποιούμαστε στα κεντρικά πολιτικά ζητήματα όσοκαι στα ιδιαίτερα θέματα που αφορούν τις κοινωνίες στιςοποίες ζούμε, δημιουργώντας ένα όσο το δυνατόν πλατύτερομέτωπο με κινήσεις πολιτών, αυτόνομα συνδικαλιστικάσχήματα, φορείς.

2Οι συμμαχίες πρέπει να εδράζονται κυρίως στοκοινωνικό πεδίο. Η πολιτική αριθμητική ώστε να

εμποδίσουμε την κυβέρνηση να συγκεντρώσει τους 180 γιατην εκλογή προέδρου της ∆ημοκρατίας έχει την αξία της.Ωστόσο, η ισχυρή κινηματική δράση και η ενδυνάμωση τωναγώνων είναι αυτές που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσειςγια μια αποφασιστική μετατόπιση της κοινωνίας προς τααριστερά. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουργηθείη δυναμική για να εμπεδωθούν οι αλλαγές και οι ανατροπέςπου προσδοκούμε και να αποτραπούν οι όποιες απόπειρεςαποστασίας στους επόμενους μήνες στο κοινοβούλιο καθώς

Το κόμμα διατηρώντας τηναυτονομία και τον ειδικόπολιτικό του ρόλο πρέπει νααποτελέσει συμπαραστάτητης κυβέρνησης τηςΑριστεράς στις προσπάθειεςπου θα καταβάλλει για τηνανόρθωση της χώρας και τοξεπέρασμα τηςανθρωπιστικής κρίσης.Πρέπει να επιτελέσει μίαδιπλή λειτουργίαγεφύρωσης της κοινωνίαςμε την αριστερήδιακυβέρνηση.

“ΑΑΓΓΓΓΕΕΛΛΙΙΚΚΗΗ ΠΠΑΑΠΠΑΑΖΖΟΟΓΓΛΛΟΟΥΥ:: ΣΣΥΥΝΝΤΤΟΟΝΝΙΙΣΣΤΤΡΡΙΙΑΑ ΝΝΟΟΜΜΑΑΡΡΧΧΙΙΑΑΚΚΗΗΣΣ ΒΒΟΟΡΡΕΕΙΙΑΑΣΣ ΑΑΘΘΗΗΝΝΑΑΣΣ

ΓΓΙΙΩΩΡΡΓΓΟΟΣΣ ΜΜΑΑΤΤΑΑΡΡΑΑΓΓΚΚΑΑΣΣ:: ΜΜΕΕΛΛΟΟΣΣ ΤΤΗΗΣΣ ΓΓΡΡΑΑΜΜΜΜΑΑΤΤΕΕΙΙΑΑΣΣ ΝΝΟΟΜΜΑΑΡΡΧΧΙΙΑΑΚΚΗΗΣΣ ΚΚΕΕΦΦΑΑΛΛΛΛΟΟΝΝΙΙΑΑΣΣ

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 2211ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

στα εξής ερωτήματα:1. Ποια είναι η δράση του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή σας; Μεποια ζητήματα ασχολείστε και ποια είναι τα μεγαλύτεραπροβλήματα που αντιμετωπίζετε;2. Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τις πολιτικέςσυμμαχίες. Πως πιστεύεις ότι πρέπει να διαχειριστεί τοσυγκεκριμένο ζήτημα ο ΣΥΡΙΖΑ;3. Είναι πιθανόν σύντομα να συγκροτηθεί μια κυβέρνησητης Αριστεράς. Ποια πρέπει να είναι η σχέση τουκόμματος με αυτήν;

Επιμέλεια: Αδάμος Ζαχαριάδης

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρν ηση της Αριστεράς και οι συμμαχίεςΣυντονιστές των Νομαρχι ακών απαντούν στην “Εποχή”

1Η οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄Αθήνας αναπτύσσει τη δράση της

στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας, εδώόπου συμπυκνώνονται, με δραματικότρόπο, οι επιπτώσεις τηςνεοφιλελεύθερης πολιτικής αλλά και οιαντιστάσεις σε αυτήν την πολιτική.Η προσπάθεια μας αυτήν την περίοδοεπικεντρώνεται σε τρία επίπεδα:α) Συμμετοχή στα κινήματα αντίστασηςστις νεοφιλελεύθερες πολιτικές,προσπάθεια γείωσης αυτών τωναντιστάσεων στις γειτονιές τηςΑθήνας. β) ∆ιαβούλευση του προγράμματος πουπρόσφατα εξαγγείλαμε στηνΘεσσαλονίκη, αλλά και των άλλωνπρογραμματικών προτεραιοτήτων πουτο κόμμα μας επεξεργάζεται, με τηνκοινωνία. γ) Οργάνωση ενός ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ, μεαριθμό μελών που να αντιστοιχεί στηνπολιτική του επιρροή, προσπάθεια πουπρέπει να συνδυασθεί με τηνσυγκρότηση ΟΜ σε όλες τις γειτονιέςτης Αθήνας. Είναι μια διαδικασία πουστην Α΄ Αθήνας έχουμε κωδικοποιήσειως πέρασμα από τον ΣΥΡΙΖΑ τωνκοινοτικών διαμερισμάτων, στονΣΥΡΙΖΑ των γειτονιών.Ταυτόχρονα, επιθυμούμε ναενισχύσουμε τον πολιτικό περίγυρο τωνοργανώσεων μας , να δουλέψουμε πιο

συστηματικά σε μεγάλους χώρουςεργασίας. Θέλουμε οργανώσεις ισχυρέςπου να συνδυάζουν την πολιτικήεξωστρέφεια με την δημιουργικήπολιτική συζήτηση, οργανώσεις μελώνπου θα αποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ και θασυνδιαμορφώνουν την πολιτικήγραμμή του κόμματος.

2Στη σημερινή συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑεκφράζει σε πολιτικό επίπεδο μια

ευρύτερη συμμαχία όλων τωνκοινωνικών στρωμάτων πουκονιορτοποιούν οι επιλογές τηςνεοφιλελεύθερης ηγεμονίας. Εκτιμώ ότιπρέπει να εμβαθύνουμε στο επίπεδοτων κοινωνικών συμμαχιών. Ηδιαδικασία εκπόνησης τουπρογράμματος της κυβέρνησης τηςΑριστεράς μπορεί να βοηθήσει σε αυτήντην κατεύθυνση. Ταυτόχρονα,οφείλουμε ως ριζοσπαστική αριστερά,όχι μόνο να διατηρήσουμε αλλά και ναενισχύσουμε την ταξική μαςμεροληψία, έχοντας στο κέντρο της

πολιτικής μας την μισθωτή εργασία καιτην νεολαία. Η επόμενη περίοδος θαείναι κρίσιμη. Αν δεν υπάρχουνπροηγούμενες εξελίξεις η αποτροπήεκλογής Πτ∆ αποκτά μεγάλη σημασία.Κανείς δεν επιθυμεί την παράτασηαυτής της άθλιας κυβέρνησης.Οφείλουμε, λοιπόν, να λειτουργήσουμεριζοσπαστικά, ενωτικά, συντεταγμένακαι ψύχραιμα. Σε μια περίοδο που τοεπικοινωνιακό σύστημα προσπαθεί ναπείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «μία από ταίδια» το τελευταίο που μας χρειάζεταιείναι «μεταγραφές» από το φθαρμένοπολιτικό προσωπικό που θααπαξιώνουν το πολιτικό, αξιακό καιηθικό πλεονέκτημα. Ταυτόχροναπρέπει να αποφύγουμε μιασεχταριστική στενή λογική. Η κοινωνίαδιαθέτει ένα ευρύ φάσμα νέων αλλά καιμεγαλύτερων, έντιμων ανθρώπων που οΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση της αριστεράςμπορεί να αξιοποιήσει την επόμενηπερίοδο από πολλές και διαφορετικέςθέσεις ευθύνης.

3Πρόκειται για μια στρατηγικούχαρακτήρα συζήτηση που έχει

αργήσει να ξεκινήσει. Η γνώμη μουείναι ότι η ηγεσία του κόμματοςοφείλει να εκκινήσει άμεσα την σχετικήσυζήτηση σε όλα τα επίπεδα τουκόμματος. Νομίζω ότι πριν το τέλοςτου χρόνου πρέπει να συνεδριάσει η ΚΕμε θεματολογία που δεν θα αφορά τηντρέχουσα πολιτική κατάστασηεκκινώντας και την σχετικήδιαβούλευση. Πιστεύω ότι στηνπερίοδο της κυβέρνησης της Αριστεράςπρέπει να αποφύγουμε τηνκομματικοποίηση της κυβέρνησης αλλάκαι την κυβερνοποίηση του κόμματος.Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνειισχυρός και ακμαίος και σε στελεχικόδυναμικό. Θα έλεγα ότι το κόμμαοφείλει να υποστηρίξει και νασυνδιαμορφώσει την πολιτική τηςκυβέρνησης, παίζοντας ένανκαταλυτικό ρόλο όσον αφορά τησχέση κοινωνίας –κινημάτων –αριστερής διακυβέρνησης. Οσυγκεκριμένος ρόλος και η διαλεκτικήτων πραγμάτων προϋποθέτει ένα κόμμαυποστηρικτικό αλλά ταυτόχρονακριτικό.

•

και προσπάθειες υπονόμευσης –θα χρησιμοποιήσουν κάθεπρόσφορο μέσο- της αυριανής κυβέρνησης της Αριστεράς.

3Το κράτος, οι θεσμοί και οι δομές του δεν είναι κάτι«ουδέτερο». Υπάρχουν ιστορικά παγιωμένοι μηχανισμοί,

πρακτικές και μέθοδοι, με σαφές συντηρητικό πρόσημο. Τοκόμμα με τις επεξεργασίες, τις αξίες και τις αρχές του, θαπρέπει να εμπλουτίσει όλες τις πτυχές της αυριανήςκυβέρνησης της Αριστεράς. Το κόμμα πρέπει να είναι οσυλλογικός φορέας που θα τροφοδοτεί με ένα διαρκέςσυνεκτικό σχέδιο κοινωνικού μετασχηματισμού τηνκυβέρνηση. Όμως η ταύτιση κυβέρνησης-κόμματος πρέπεινα αποφευχθεί καθώς και τα συνακόλουθα φαινόμεναγραφειοκρατικοποίησης του κράτους ή «κρατικοποίησης»του κομματικού φορέα. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να διατηρήσειτην αυτονομία του που θα του επιτρέψει να διατηρήσει μιακριτική απόσταση από λογικές μιας στενής κυβερνητικήςδιαχείρισης. Απόσταση ωφέλιμη και για τους δύο. Οεκτεταμένος κοινωνικός και εργατικός έλεγχος, οπολλαπλασιασμός των εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης καικοινωνικής οικονομίας καθώς και η επέκταση της σφαίραςτων δημόσιων αγαθών έχουν να προσφέρουν πολλά σε αυτήντην κατεύθυνση.

•

ΜΜΙΙΧΧΑΑΛΛΗΗΣΣ ΥΥ∆∆ΡΡΑΑΙΙΟΟΣΣ:: ΣΣΥΥΝΝΤΤΟΟΝΝΙΙΣΣΤΤΗΗΣΣ ΝΝΟΟΜΜΑΑΡΡΧΧΙΙΑΑΚΚΗΗΣΣ ΑΑ΄ ΑΑΘΘΗΗΝΝΑΑΣΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ: ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ

Το κόμμα πρέπει να είναι οσυλλογικός φορέας που θατροφοδοτεί με ένα διαρκέςσυνεκτικό σχέδιο κοινωνικούμετασχηματισμού τηνκυβέρνηση. Όμως η ταύτισηκυβέρνησης-κόμματος πρέπεινα αποφευχθεί καθώς και τασυνακόλουθα φαινόμεναγραφειοκρατικοποίησης τουκράτους ή «κρατικοποίησης»του κομματικού φορέα

“

Σε μια περίοδο που τοεπικοινωνιακό σύστημαπροσπαθεί να πείσει ότιο ΣΥΡΙΖΑ είναι «μία απότα ίδια» το τελευταίοπου μας χρειάζεταιείναι «μεταγραφές» απότο φθαρμένο πολιτικόπροσωπικό που θααπαξιώνουν τοπολιτικό, αξιακό καιηθικό πλεονέκτημα.Ταυτόχρονα πρέπει νααποφύγουμε μιασεχταριστική στενήλογική.

“

2222 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Tο ρέ ματης Πι κρο δάφ νηςα ντι στέ κε ται

Γύ ρω στο 2000, ο τό τε δή μαρ χοςΗλιού πο λης Θοδ. Γεωρ γά κης,προώ θη σε με βά ση μια με λέ τη τηςΕΥ ∆ΑΠ που εί χε ε γκρι θεί και α πότην τό τε Νο μαρ χία Αθή νας, τηνκα τα σκευή ε νός α γω γού α πό μπε -τόν και ε πέν δυ ση πέ τρας, σε α νοι -χτό τμή μα μή κους 600μ. πε ρί πουμέ τρων, στο ρέ μα της Πι κρο δάφ -νης, στην Ηλιού πο λη. Το «έρ γο»αυ τό, σύμ φω να με το Εργα στή ριοΕγγειο βελ τι κών Έργων και ∆ια χεί -ρι σης Υδα τι κών Πό ρων του Ε ΜΠ,εί χε ε κτι μη θεί ως «μη φι λι κό προςτο πε ρι βάλ λον», ε νώ «τα υ δρο λο γι -κά/υ δραυ λι κά στοι χεία έ χουν υ πε -ρε κτι μη θεί […] με α ντί στοι χη οι κο -νο μι κή ε πι βά ρυν ση».

Οι α ντι δρά σεις των κα τοί κων τηςευ ρύ τε ρης πε ριο χής, ό λων τωνδη μο τι κών πα ρα τά ξεων της

Ηλιού πο λης (ε κτός αυ τής του τό τε ∆η -μάρ χου) και οι προ σφυ γές στο Συμ βού -λιο της Επι κρα τείας, ο δή γη σαν στη δια -κο πή και στη συ νέ χεια στην α κύ ρω σηαυ τών των «έρ γων».

Από τό τε, τέ θη κε το ζή τη μα της α πο -κα τά στα σης της κοί της και των πρα νώντου ρέ μα τος της Πι κρο δάφ νης στο μή -κος που εί χαν κα κο ποιη θεί βά ναυ σα.Τη θέ ση αυ τή υιο θέ τη σε και ο ση με ρι -νός δή μαρ χος Ηλιού πο λης κ. Βα λα σό -που λος, δια κη ρύσ σο ντας στο προ ε κλο -γι κό του πρό γραμ μα του 2010: «ά με σηα πο κα τά στα ση της κοί της του ρέ μα τοςκαι α νά πλα ση ή πιας μορ φής ώ στε να α -πο κα τα στα θεί το οι κο σύ στη μα».

Ωστό σο, ο δή μαρ χος Ηλιού πο λης«ξε χνώ ντας» το τι έ λε γε πριν λί γα χρό -νια, προ χώ ρη σε στη σύ ντα ξη νέ ας με λέ -της για το υ πό λοι πο τμή μα του ρέ μα τοςτης Πι κρο δάφ νης στην Ηλιού πο λη,που δεν εί χε προ λά βει να κα τα στρέ ψειο προ η γού με νος ο μο γά λα κτος δή μαρ -χος, και χω ρίς κα μία ε νη μέ ρω ση, συ ζή -τη ση και α πό φα ση του δη μο τι κού συμ -βου λίου Ηλιού πο λης και της το πι κήςκοι νω νίας, ε ξα σφά λι σε την «έ γκρι σηπε ρι βαλ λο ντι κών ό ρων» α πό την Απο -κε ντρω μέ νη ∆ιοί κη ση Αττι κής. Κι ό λααυ τά, χω ρίς να υ πάρ χει μια ε γκε κρι μέ -νη ο ριο θέ τη ση για το σύ νο λο του ρέ μα -τος, μέ χρι την εκ βο λή του στη θά λασ σαό πως προ βλέ πει ο ι σχύον νό μος.

Πα ράλ λη λα, ο ση με ρι νός δή μαρ χοςΗλιού πο λης προ χω ρά στην κα τα σκευήδύο α γω γών ομ βρίων υ δά των που ξε κι -νούν α πό διά φο ρες πε ριο χές τηςΗλιού πο λης και κα τα λή γουν στο ρέ ματης Πι κρο δάφ νης, στη συμ βο λή του μετη Λεω φό ρο Βου λιαγ μέ νης. Το έρ γοαυ τό, του ο ποίου η νο μι μό τη τα δεν εί -ναι δε δο μέ νη, θα κα τα στρέ ψει κα τά τηνδια δρο μή του δε κά δες δέ ντρα, κυ ρίωςπεύ κα, για τα ο ποία έ χει δο θεί ά δεια α -πό το ∆α σαρ χείο και ε πί κει ται κο πήτους.

Βρι σκό μα στε σ’ αυ τό α κρι βώς το ση -μείο: Αφε νός, κά τοι κοι της ευ ρύ τε ρηςπε ριο χής, συ γκρό τη σαν το «∆ί κτυο Πο -λι τών για τη διά σω ση του ρέ μα τος τηςΠι κρο δάφ νης» και προ σέ φυ γαν στις17.11 στο Συμ βού λιο Επι κρα τείας κα τάτης α πό φα σης της Απο κε ντρω μέ νης∆ιοί κη σης Αττι κής. Αφε τέ ρου, κά τοι -κοι της πε ριο χής της Ηλιού πο λης ό πουθα πε ρά σουν οι νέ οι α γω γοί ομ βρίων,που θα κα τα λή ξουν στο ρέ μα της Πι -κρο δάφ νης, α ντι δρούν στην κο πή τωνδέ ντρων και ζη τά νε την τρο πο ποίη σητης με λέ της.

Το ζή τη μα που τί θε ται, ξα νά, εί ναι:θα ε πι τρέ ψου με να ο λο κλη ρω θεί η κα -τα στρο φή του ρέ μα τος;

Πά νος Τό τσι κας,αρ χι τέ κτων - πο λε ο δό μος

Με πρωτοβουλία του ΤμήματοςΚοινωνικής Πολιτικής του ΠαντείουΠανεπιστημίου πραγματοποιήθηκεστις 20.11, στην αίθουσα εκδηλώ-σεων του Παντείου, στο κτίριο ∆Ε-ΣΚοι, διάλεξη της αναπληρώτριαςκαθηγήτριας Οικονομικών του Πα-νεπιστημίου της Ρεν, Αν Εϊντού, μετίτλο «Η γαλλική εμπειρία του ελά-χιστου εγγυημένου εισοδήματος -μια κριτική αποτίμηση». Η Αν Εϊν-τού ανέλυσε πώς μετεξελίχτηκε τοελάχιστο εγγυημένο εισόδημα στηΓαλλία από το 1988, όταν και καθιε-ρώθηκε για πρώτη φορά, μέχρι ταχρόνια της οικονομικής κρίσης.

«Ηοικονομική ύφεση και η λι-τότητα των τελευταίωνχρόνων είναι υπεύθυνες

για τον υποβιβασμό του ελάχιστου εγ-γυημένου εισοδήματος και των προ-γραμμάτων τα οποία σχετίζονται μεαυτό» επισήμανε η ομιλήτρια. «Ήδηαπό τα τέλη της δεκαετίας του ’90 ταπρογράμματα αυτά στην Ευρώπη έχουναλλάξει προσανατολισμό, δίνεται με-γαλύτερη έμφαση στην ενεργοποίησητων ληπτών του εισοδήματος. Ταμακρά γονικά επιδόματα αποτελούνένα καλό παράδειγμα για το πώς προ-ωθείται η υποχρέωση για απασχόληση.Τα προγράμματα για ενισχυτικά εισο-δήματα σήμερα στη Γαλλία στοχεύουνστο να ωθήσουν τις μητέρες στην εργα-σία. Αντίθετα, το επίδομα ενίσχυσης ει-σοδήματος δημιουργήθηκε τον Ιούλιοτου 1976 για να αντιμετωπίσει τις αλ-λαγές στα οικογενειακά μοτίβα και ναπεριορίσει την ανασφάλεια των δια-σπασμένων οικογενειών».

Η ερευνήτρια του Κέντρου Μελετώνγια την Απασχόληση του Παρισιού,αναφέρθηκε και στη νεοφιλελεύθερηοπτική απέναντι στα κοινωνικά επιδό-ματα. «Σύμφωνα με το νεοφιλελεύθεροσκεπτικό, εκείνο στο οποίο πρέπει ναδοθεί έμφαση, είναι η αναζήτηση τηςανταγωνιστικότητας. Η περίοδος τωνυψηλών κοινωνικών δαπανών σύμ-φωνα με αυτή τη λογική, πρέπει να θε-ωρηθεί η χρυσή εποχή η οποία έφτασεστο τέλος της. Πιστεύουν ότι όσο πιογενναιόδωρο είναι το ελάχιστο εγγυη-μένο εισόδημα, τόσο λιγότεροι άνθρω-ποι θα αποδέχονται τη χαμηλής ποι-ότητας εργασία». Η ίδια επεσήμανε,όμως, ότι οι παραλήπτες του ελάχιστουεγγυημένου εισοδήματος, με βάση τααποτελέσματα ερευνών, ήταν πρόθυμοινα εργαστούν. Η έλλειψη απασχόλησηςκαι άλλοι περιορισμοί τους δυσκό-λευαν στην ανεύρεση εργασίας και όχιη έλλειψη κινήτρου λόγω του εισοδή-ματος, όπως εξήγησε.

∆ιάψευση των προσδοκιών

Όσον αφορά το εισόδημα ενεργούςαλληλεγγύης (RSA), το οποίο θεσπί-στηκε στη Γαλλία το 2008, αντικαθι-στώντας το πιο προοδευτικό ελάχιστοεισόδημα ένταξης (RMI), η Αν Εϊντούέκανε λόγο για υπερβολικές προσδο-κίες για την επίδραση του συγκεκριμέ-νου εισοδήματος στο κοινωνικό σύ-νολο, οι οποίες όμως δεν επαληθεύτη-καν. «Το RSA χρησιμοποιήθηκε ως ερ-γαλείο για την προσφορά εργασιώνσύντομης διάρκειας. Οι προσδοκίες γιατη συμβολή του στην καταπολέμησητης φτώχειας και την επιστροφή τωνπαραληπτών του εισοδήματος στηναπασχόληση ήταν πολύ μεγάλες. Τααποτελέσματα, όμως, ήταν εξαιρετικά

απογοητευτικά. Και στους δύο τομείς ηεπίδραση ήταν ιδιαίτερα μικρή. Το RSAείναι ιδιαίτερα περίπλοκο με αποτέλε-σμα αρκετοί δικαιούχοι να αποκλείον-ται. Άλλοι δεν επιδιώκουν να το πά-ρουν γιατί φοβούνται τον στιγματι-σμό».

Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίουτης Ρεν συνέκρινε τη σημερινή οικονο-μική και κοινωνική κατάσταση της Ελ-λάδας με εκείνη της Γαλλίας στα τέλητης δεκαετίας του ’80. «Αν και το σοκστην Ελλάδα υπήρξε πολύ μεγαλύτερο,τότε έγινε αντιληπτό στη Γαλλία ότιήταν λανθασμένη η πολιτική με τηνοποία αντιμετωπιζόταν η ανεργία. Οαντίκτυπος στη Γαλλία στο ξεκίνηματης κρίσης ήταν μειωμένος εξαιτίαςτων υψηλών κοινωνικών δαπανών»επεσήμανε.

Προβληματική η εφαρμογή

Η Μαρία Καραμεσίνη, πρόεδρος τουΤμήματος Κοινωνικής Πολιτικής τουΠαντείου και συντονίστρια της εκδή-λωσης, σχολίασε την πιλοτική εφαρ-μογή του ελάχιστου εγγυημένου εισο-δήματος στη χώρα μας: «Αποτελεί τρα-γική ειρωνεία ότι η εφαρμογή του πι-λοτικού προγράμματος τους αμέσωςεπόμενους μήνες είναι πολύ πιθανό νασυμπέσει με μια προεκλογική περίοδο.Αποτελεί, επίσης, ειρωνεία ότι η υπό-σχεση για την κατοχύρωση ενός ση-μαντικού δικαιώματος δίνεται από μιακυβέρνηση, η οποία συνεχίζοντας τηνπολιτική των προκατόχων της εφάρ-μοσε και συνεχίζει να εφαρμόζει πολι-τικές μεγάλων δημοσιονομικών περι-κοπών και εσωτερικής υποτίμησης.Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν στη ση-μερινή, ιστορικών διαστάσεων, κοινω-νική κρίση και οπισθοδρόμηση». Ανα-φερόμενη στους πολίτες οι οποίοι θαπρέπει να ωφεληθούν από το εισόδηματόνισε ότι «το πιο φτωχό 10% του πλη-θυσμού της χώρας έχει απολέσει πάνωαπό το 60% των εισοδημάτων του. Τοεγγυημένο εισόδημα δεν φαίνεται νακαλύπτει εξ ολοκλήρου αυτό το 10%.Με βάση τον προϋπολογισμό για τηνπιλοτική εφαρμογή σε συγκεκριμένουςδήμους, το εισόδημα θα καλύψει το πιοφτωχό 6-7% του πληθυσμού». Η ίδιαεξέφρασε επίσης την ανησυχία της ότιτο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα μπο-ρεί να χρησιμοποιηθεί ως δούρειοςίππος για την άλωση του κοινωνικού

κράτους.

∆ιαφορές RMI και RSA

Η ∆έσποινα Παπαδοπούλου, ανα-πληρώτρια καθηγήτρια του ΤμήματοςΚοινωνικής Πολιτικής , μίλησε για τημετάβαση από το RMI στο RSA. «Ηεφαρμογή του RMI, το 1988, θεωρή-θηκε μεγάλη καινοτομία στη Γαλλίακαι σε όλο τον κόσμο. Είχε καθαρά κοι-νωνικό χαρακτήρα και υπήρχε γενικήαποδοχή του. Τότε υπήρχε μια συλλο-γική κινητοποίηση για την επιτυχία τηςεφαρμογής του. Η μετάβαση, όμως,από το RMI στο RSA έφερε την αλλαγήστον τρόπο αντίληψης του ρόλου τωνκοινωνικών παροχών. Η περικοπή τωνκοινωνικών παροχών θεωρήθηκε ανα-γκαία σύμφωνα με τη νέα αντίληψη,γιατί λίγο πολύ αυτές είναι άχρηστεςκαι δεν δίνουν κίνητρο στον επωφε-λούμενο για αναζήτηση εργασίας. ΤοRSA ονομάζεται εισόδημα αλληλεγ-γύης, αλλά δεν βλέπω πουθενά αυτήντην αλληλεγγύη. Υποχρεώνει τον επω-φελούμενο να ενταχθεί στην αγορά ερ-γασίας χωρίς εκείνος να μπορεί να βρειμια αξιοπρεπή δουλειά. Αφαιρεί όλητην προστασία όχι μόνο από τον επω-φελούμενο, αλλά και τον απασχολού-μενο».

Ο Σάββας Ρομπόλης, ομότιμος καθη-γητής του Παντείου Πανεπιστημίουεπεσήμανε ότι οι πολιτικές του ελάχι-στου εγγυημένου εισοδήματος δενέχουν καταπολεμήσει τη φτώχεια:«Χρησιμοποιούνται σαν εργαλείο μετα-τροπής του κοινωνικού κράτους σεκράτος φιλανθρωπίας. Θα είναι αποτε-λεσματικές αυτές οι πολιτικές αν συνυ-πάρχουν με ένα κράτος πρόνοιας καιμια ρυθμισμένη αγορά εργασίας. Με τοRSA έγινε ταύτιση εισοδήματος καιαπασχόλησης. Η ταύτιση αυτή έγινε,για να υπάρξει μείωση των αντίστοιχωνδαπανών. Με αυτόν τον τρόπο δεν κα-ταπολεμάται η φτώχεια και η ανεργία».Επίσης υπογράμμισε πως «η νεοκλα-σική θεωρία υποστηρίζει, ότι οι κοινω-νικές δαπάνες είναι καταναλωτικές καιπρέπει να μειώνονται. Αυτό, όμως, δενανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.Οι κοινωνικές δαπάνες δεν είναι κατα-ναλωτικές, αντίθετα συμβάλλουν στηνπαραγωγή πλούτου».

Αλέξανδρος Μαυρογένης

ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ ΕΙΣΟ∆ΗΜΑ: ΤΟ ∆Ι∆ΑΓΜΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

∆ούρειος ίπποςγια το κοινωνικό κράτος

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 2233ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Λίγες μέρες μετά τη φετινή επέτειοτου λεγόμενου «όχι» –στην πραγμα-τικότητα γαλλιστί «λοιπόν, είμαστεσε πόλεμο» του 1941–, η ριζοσπα-στική αριστερή κίνηση Π. Φαλήρου,μαχόμενη αξιωματική αντιπολί-τευση, οργάνωσε εκδήλωση με θέματο ναζισμό και το φασισμό ιστορικάκαι την αναβίωσή τους σήμερα. Οιομιλίες ήταν εξόχως ενδιαφέρουσεςκαι ξεχώρισαν ο αγωνιστής του ΕΑΜκαι πρόεδρος του Πανελλαδικού Συν-δέσμου Αγωνιστών ΕΑΜικής ΕθνικήςΑντίστασης, Στέλιος Ζαμάνος, ο επί-κουρος καθηγητής του Τμήματος Πο-λιτικής Επιστήμης & Ιστορίας τουΠάντειου Πανεπιστημίου, ΣταύροςΚωνσταντακόπουλος, και η ψυχία-τρος και ψυχοθεραπεύτρια Μαρία∆ιαλλινά.

Ηκα ∆ιαλλινά, προϊσταμένη διευ-θύντρια του Ψυχιατρικού Τμήμα-τος Ενηλίκων στο Γενικό Νοσο-

κομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς», έκανεμια έξοχη ανάλυση του φαινομένου τουρατσισμού και του εκφασισμού της κοι-νωνίας μας υπό τη σκοπιά της επιστήμηςτης, που ξεκινούσε από το ενδοψυχικόεπίπεδο του κάθε προσώπου αλλάέβγαινε και προς τον Άλλο και την κοι-νωνία ολόκληρη, προτείνοντας ως «αν-τίδοτο» στην κρίση που μαζοποιεί τονάνθρωπο την επαγρύπνηση, ώστε να μηγίνει το κάθε ξεχωριστό άτομο από «αν-θρώπινο υποκείμενο» Ρινόκερως -για ναθυμηθούμε το γνωστό αντιφασιστικόέργο του Ευγένιου Ιονέσκο. Υπό την έν-νοια αυτή, σπανίζουν τέτοιες προσεγγί-σεις και μόνο τελευταία άρχισε τόσο ορ-γανωμένα να τις επιζητεί και να τις κα-τανοεί η ελληνική κοινωνία γενικά αλλάκαι ειδικότερα ένα μονολιθικό κομμάτιτου ιδεολογικού χώρου της αριστεράς μεή χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση,που αρνείται πεισματικά να αποδεχτείπως το άτομο έχει και προσωπικό-τητα/ατομικότητα πέρα από θέση στηνκοινωνική διαστρωμάτωση —κάτι πουέχει αποδειχτεί πως ενδιαφέρει ιδιαί-τερα τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον είναι γνωστόςο αγώνας της επιτροπής δικαιωμάτων,και όχι μόνο, προς αυτή την κατεύθυνση.

Αλλαγή στον τρόπο που δρούμε

Στην ίδια εκδήλωση, είχε προβληθεί,ως άτυπη εισαγωγή στο θέμα και σε συν-δυασμό ίσως με την ομιλία της κας ∆ιαλ-λινά, η ταινία μικρού μήκους του ιρανι-κής καταγωγής κινηματογραφιστήΜπαμπάκ Ανβαρί (σενάριο, σκηνοθεσία)«Two & Two», βρετανικής παραγωγήςέτους 2010, η οποία προτάθηκε ως κα-λύτερη ταινία μικρού μήκους για το 2012στα βραβεία BAFTA. ∆υστυχώς η ταινία,αν και αναφέρεται στο θεοκρατικό κα-θεστώς του Ιράν, περιγράφει έναν κίν-δυνο που ελλοχεύει σε κάθε εκπαιδευ-τική πράξη καθότι ο «παιδαγωγικόςέρως» κάνει τους μαθητές να βλέπουνσυχνά τους εκπαιδευτικούς ως αυθεν-τίες, κάτι ιδιαίτερο επικίνδυνο τόσο γιαεκείνους, όσο και για τα παιδιά, που έτσιδεν είναι πάντα σε θέση να οικοδομή-σουν ένα ισχυρό Εγώ και κατόπιν να αμ-φισβητήσουν την οποιαδήποτε μορφήεξουσίας και ιδιαίτερα όποια εξουσίααπευθύνεται στο θυμικό των μαζών ήχρησιμοποιεί την οποιαδήποτε άλληςμορφής βία.

Η υφιστάμενη κατάσταση, λοιπόν, θαμπορούσε να βελτιωθεί με την αντιεξου-σιαστική εκπαίδευση και την καλλιτε-χνική παιδεία με μια γενναία χρηματο-δότηση από το κράτος. Τέτοιες αλλαγές,όμως, δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούνπαρά μόνο με διαρθρωτικές αλλαγές,

πρώτα και κύρια στον τρόπο που σκε-πτόμαστε και δρούμε οι ίδιοι οι εκπαι-δευτικοί και κατόπιν στο εκπαιδευτικόσύστημα. Ο τρόπος που σκεπτόμαστεκαι με τον οποίο διαχειριζόμαστε τηνπαιδαγωγική σχέση που αναπτύσσεταιόσον αφορά τη δική μας «αυθεντία» στοσχολικό πλαίσιο αλλά και ευρύτερα στηντοπική κοινωνία, αποκαλύπτει τι είδουςάνθρωποι είμαστε, ποιά είναι τα ιδανικάκαι τα όριά μας αλλά και κατά πόσο μπο-ρεί η εξουσία μιας αυθεντίας, είτε είναιδική μας είτε άλλου προσώπου, να δη-λητηριάσει τις σχέσεις σε μια σχολικήκοινότητα.

Σχετικής θεματολογίας είναι το περί-φημο πείραμα υπακοής και υποταγήςστην εξουσία/αυθεντία του καθηγητή τουΠανεπιστημίου του Γιέιλ, Στάνλεϊ Μίλγ-κραμ. Αποτελείτο από μια σειρά πειρα-μάτων κοινωνικής ψυχολογίας που διε-νεργήθηκαν στον απόηχο του Γ’ Ράιχ καιτου Ολοκαυτώματος και με τα οποία με-τρήθηκε η προθυμία του δείγματος ναυπακούσει ένα πρόσωπο κύρους (εν προ-κειμένω τον επιστήμονα), όταν εκείνοςτους ζητούσε να κάνουν πράγματα που

δεν ήταν σύμφωνα με τη συνείδησή τους.∆υστυχώς, τα πειράματα έδειξαν ότιείναι δυνατόν εκατομμύρια άνθρωποι ναπαραβιάζουν τις «ανθρωπιστικές» αρχέςτους, απλά και μόνο με το πρόσχημαπως ακολουθούν εντολές. Ωστόσο, η ελ-πίδα δεν πεθαίνει εφόσον το 5% τουδείγματος αποχώρησε αρνούμενο εξαρ-χής να συμμετέχει σε ένα τέτοιο πείραμα.Αυτό το δεδομένο μας θυμίζει το ρητότου μεγάλου ποιητή και αγωνιστή Πάμ-πλο Νερούντα: «Μπορείς να κόψεις όλατα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμ-ποδίσεις την άνοιξη να ’ρθει».

Το βίωμα της βίας

Εν τω μεταξύ, μεσολάβησε το βίωματης απρόκλητης και απροκάλυπτηςαστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, καιστην πρόσφατη πορεία της 17ης Νοέμ-βρη, αλλά και της εγκληματικής αδια-φορίας μεγάλου μέρους των συμπολιτώνμας απέναντι σε αυτό το φαινόμενο. Τοερώτημα τελικά είναι αν τα ταπεινά έν-στικτα του ανθρώπου είναι τόσο ισχυρά,ώστε να αποδυναμώνεται κάθε προσπά-

θεια διαμόρφωσης μιας διαφορετικήςνοοτροπίας και συμπεριφοράς στονκάθε λαό ή αν μια γενικευμένη αντιεξου-σιαστική αγωγή στο σχολείο και την οι-κογένεια θα μπορούσαν να συνδιαμορ-φώσουν γόνιμα ελεύθερους και άραυπεύθυνους και «ανήσυχους» πολίτες -καθώς όπως είπε και η Ρόζα Λούξεμ-πουργκ, «μόνο όποιος κινείται μπορεί νααντιληφθεί τις αόρατες αλυσίδες με τιςοποίες είναι δεμένος»-, με αλληλεγγύημεταξύ τους και άμεση εμπλοκή σε μιαπολιτική που σήμερα εφαρμόζεται γιαεμάς χωρίς εμάς και η οποία καθόλουδεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας.

Μπορείτε να δείτε την ταινία «Two &Two» στον ακόλουθο σύνδεσμο:www.youtube.com/watch?v=4OPCBnqj3Xs. Ως προς την αστυνομική βία και αυ-θαιρεσία, κάθε Σάββατο, 5-8μ.μ., πραγ-ματοποιείται ανοιχτή συνάντηση για τοσυντονισμό της δράσης όλων των ενδια-φερομένων απέναντι στη συνεχιζόμενηαυτή πρόκληση στο Ελεύθερο Αυτοδια-χειριζόμενο Θέατρο Εμπρός. Περισσό-τερα εδώ: embros.gr.

Το παρόν κείμενο, στον απόηχο τουαγώνα του Νίκου Ρωμανού για τα δίκαιααιτήματά του, αφιερώνεται σε όλα ταελεύθερα πνεύματα που τον στηρίζουν.

Σπύρος Πετρίτηςθεατρολόγος - εκπαιδευτικός

Ο «παιδαγωγικός έρως»κάνει τους μαθητές ναβλέπουν συχνά τουςεκπαιδευτικούς ωςαυθεντίες. Έτσι δενείναι πάντα σε θέση νααμφισβητήσουν τηνοποιαδήποτε μορφήεξουσίας και ιδιαίτεραόποια εξουσίααπευθύνεται στο θυμικότων μαζών.

“«Αυθεντία» και ανήσυχοι πολίτεςΟ εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας και ο ρόλος της δημόσιας εκπαίδευσης σήμερα

2244 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οσοι κατεβαίνουμε στις διαδηλώ-σεις και δεν βαδίζουμε περίκλει-στοι στα μπλοκ των κομμάτων

μας, έχουμε παρατηρήσει τους πιτσιρι-κάδες με τα μαύρα ρούχα, το σκληρόβλέμμα και την ένταση να ξεχειλίζειόταν έχουν μπάτσους απέναντί τους.Είναι τα παιδιά του ∆εκέμβρη, τα παιδιάπου απέκτησαν πολιτική συνείδηση διαπυρός και σιδήρου, όταν το οπλισμένοχέρι του κράτους σκότωσε έναν συνομή-λικο τους. Τα παιδιά αυτά που πέρασαν,στην πλειοψηφία τους, στον αντιεξου-σιαστικό χώρο και μάλιστα στις σκληρό-τερες ομάδες του, δεν εμπιστεύονται τηναριστερά γιατί την θεωρούν μέρος ή άλ-

λοθι του συστήματος κι επιδιώκουν τηναπευθείας, δυναμική αναμέτρηση με ταόργανα του κράτους. Είναι εύγλωττη ηάποψη που προκύπτει από το υστερό-γραφο του κειμένου του απεργού πείναςΝίκου Ρωμανού, στα χέρια του οποίουπέθανε ο φίλος του Αλέξης Γρηγορό-πουλος, τον ∆εκέμβρη του 2008: «Προ-φανώς και δεν μπορώ να ελέγξω τουςκοινωνικούς αυτοματισμούς που προκα-λούνται. Πάντως όσοι Συριζέοι και λοι-ποί έμποροι ελπίδων έχουν εμφανισθείέχουν φάει πόρτα ΧΩΡΙΣ ∆ΙΑΛΟΓΟ».

Ακραίοι χαρακτηρισμοί κι απόψεις,αντιπροσωπεύουν όμως την εικόνα πουέχουν για την δική μας, κυρίως, αριστερά

τα παιδιά του ∆εκέμβρη. «Έμποροι ελπί-δων» είναι πολύ βαριά κουβέντα. Παρ’όλο που έγιναν από τον ΣΥΡΙΖΑ αρκετέςενέργειες για την υπόθεση του ΝίκουΡωμανού: οι βουλευτίνες Μάνια Παπα-δημητρίου, Βασιλική Κατριβάνου καιΑφροδίτη Σταμπουλή επισκέφτηκαν τονοσοκομείο που νοσηλεύεται ο ΝίκοςΡωμανός, ο βουλευτής Τάσος Κουράκηςέκανε επερώτηση στην βουλή, η βουλευ-τίνα Άννα Χατζησοφιά έκανε παρέμβασηστον Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας κατά τηβράβευσή του στο ίδρυμα Μπότση ενώ οιβουλευτίνες Ζωή Κωνσταντοπούλου καιΒασιλική Κατριβάνου πραγματοποίησανδιάβημα προς τον Υπουργό ∆ικαιοσύνης,∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων ∆ικαιωμά-των.

Έχει ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτή τηνακραία απαξίωση που αντιμετωπίζει;Τον ∆εκέμβρη του 2008, μετά την πρώτηθετική στάση απέναντι στην εξέγερσηήρθε η αναδίπλωση, στην συστημική λο-γική «καταδικάζουμε την βία από όπουκι αν προέρχεται». Και τώρα, παρά τηνεκδικητική υστερία του ακροδεξιού κρά-

τους του Σαμαρά, παρά την χρονική σύμ-πτωση της απεργίας πείνας του ΝίκουΡωμανού με την ημέρα του θανάτου τουΑλέξη Γρηγορόπουλου και ότι αυτό συ-νεπάγεται, ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται πίσω απότην γελοία, επετειακή συγκέντρωση τηςΓΣΕΕ το απόγευμα της Κυριακής, μεαφορμή την ψήφιση του προϋπολογι-σμού. Όλες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ θαέπρεπε να κατέβουν το Σάββατο και ναπλημμυρίσουν τους δρόμους, στις δια-δηλώσεις για τον Αλέξη Γρηγορόπουλοκαι τον Νίκο Ρωμανό. Η ατζέντα αυτώντων ημερών δεν είναι ούτε το αδιέξοδοπάρε-δώσε μεταξύ των βουλευτών γιατην συγκέντρωση του μαγικού αριθμού180 ούτε το ξεκάρφωμα της συνδικαλι-στικής ανυπαρξίας της ΓΣΕΕ με ανέξο-δες συγκεντρώσεις την Κυριακή για τονπροϋπολογισμό. Η αριστερή, αγωνιστικήκαι μαχητική ατζέντα έχει ημερομηνίαΣάββατο 6 ∆εκέμβρη. Γιατί δεν είμαστε«έμποροι ελπίδων»…

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Ποια είναι η ατζέντα των ημερών, σύντροφοι;

Εκεί που οι στενόμυαλες περιχαρα-κώσεις της κοινωνίας κλείνουν τιςπόρτες στο διαφορετικό, ένας μη

κερδοσκοπικός οργανισμός τις ανοίγεικαι τολμά να δώσει ευκαιρίες, σε αυτούςπου έχουν νιώσει την αδικία, επειδή δενείναι «κανονικοί». Στην πλατεία 28ηςΟκτωβρίου, στο Νέο Ηράκλειο, ανάμεσασε μια πληθώρα καφετεριών, υπάρχειμία που ξεχωρίζει. Αυτό, όχι μόνο λόγωκάποιας πρωτότυπης διακόσμησης ήενός εκλεκτού μενού, αλλά λόγω τουεκλεκτού της προσωπικού.

Οι εργαζόμενοι στο καφέ «Μύρτιλλο»είναι άτομα που ανήκουν σε ευπαθείςομάδες, εξίσου όμως ικανά με κάθε άλλοάνθρωπο. Στο «Μύρτιλλο» αξιοποιείταιη διαφορετικότητα με ενωτικό, παραγω-γικό και εκπαιδευτικό τρόπο, στοχεύον-τας παράλληλα, στην εξάλειψη των στε-ρεοτύπων και των ταμπού, που βρίσκον-ται στον κοινωνικό εγκέφαλο.

Η ιδέα για την δημιουργία ενός τέτοιουκαφέ ανήκει στη Γεωργία Βαμβουνάκη-Ραφάν, καθηγήτρια, η οποία έζησε με-γάλο μέρος της ζωής της, στο Εδιμ-βούργο της Σκωτίας. Έχοντας η ίδια εμ-πειρία στα άτομα με ειδικές ικανότητες,λόγω του γιου της, ∆αμιανού Ραφάν, οοποίος είχε μαθησιακές δυσκολίες, καιπαρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο,η σκωτσέζικη κουλτούρα αντιμετωπίζειτέτοια άτομα, επιχείρησε να μεταφέρειαυτόν τον τρόπο αντιμετώπισής τους καιστην Ελλάδα. Στην αρχή, όπως λέει ηίδια: «Αισθανόμουν ότι έλεγα στους αν-θρώπους παραμύθια, πως κοροϊδευα τονεαυτό μου. Έλεγα μέσα μου ότι είναιπολύ δύσκολο να τα καταφέρουμε.Όμως έγινε και στην ουσία μοιάζει μεένα παραμύθι, με ένα μικρό θαύμα!»

Ένας κύκλοςδιδασκαλίας πολιτισμού

Ωστόσο, ένας ακόμα λόγος που κάνειτην επιχείρηση αυτή ξεχωριστή, είναι ότιδεν είναι μια απλή καφετέρια αλλά,όπως οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται, πρό-κειται για ένα «εργαστήρι λόγου και τέ-χνης». Εκτός από την έμμισθη εργασίατων ανθρώπων αυτών, υπάρχουν καιπρογράμματα στα οποία εκπαιδεύονταικαι προετοιμάζονται, ώστε να κάνουνκαι αυτοί την δική τους έξοδο προς την

έξω κοινωνία. Τα προγράμματα αυτά κα-λύπτουν ένα εύρος μαθημάτων που προ-σφέρουν χρήσιμες γνώσεις για όλουςτους πρακτικούς τομείς στην κοινωνία,εφαρμόζουν συμβουλευτική επαγγελμα-τικού προσανατολισμού, εμπλουτισμένημε στοιχεία δραματοθεραπίας και μουσι-κοθεραπείας και συμβάλουν στην πνευ-ματική τους καλλιέργεια. Ουσιαστικά,αυτή η κοινωνική συνεταιριστική επιχεί-ρηση, είναι ένας κύκλος διδασκαλίας,όπου οι εργαζόμενοι και εκπαιδευόμενοιπαίρνουν μαθήματα επαγγελματισμούκαι πολιτισμού την ώρα που όλοι οι υπό-λοιποι «μη ευπαθείς» , μαθαίνουμε απόαυτούς .

Οι άνθρωποι που αναζητούν εργασίαστο «Μύρτιλλο», είναι άνθρωποι, που ζη-τούν την ισότιμη αποδοχή. Γνωρίζουν ότιείναι ισάξιοι και επιδέξιοι και ζητούναπό την κοινωνία να τους δώσει την ευ-καιρία να το αποδείξουν. Εκεί εργάζον-ται άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ,όπως ο Άρης, γρήγορος και εξαιρετικόςσερβιτόρος, που δεν χρειάζεται να ση-μειώνει τις παραγγελίες, αφού διαθέτειπολύ καλή μνήμη. Όπως και η Νάνσυ, ηοποία θυμάται απ’ έξω τα υλικά απόόλες τις συνταγές που παρασκευάζονταιστην κουζίνα. Η Όλγα, φτιάχνει τους κα-φέδες, κρατάει τον μπουφέ και σερβίρει.

Μπορεί να είναι κωφή, αλλά είναι αστέριστην χειλαναγνωσία. Η Σοφία, σε ηλικία2 μηνών με το πρώτο εμβόλιο που δέ-χτηκε, έπαθε εγκεφαλικό και δημιουρ-γήθηκε ημιπληγία στην δεξιά πλευρά, μεαποτέλεσμα να υπάρχει μια ανισορροπίαστην δεξιά πλευρά του σώματος της.Αυτό όμως δεν την εμπόδισε από το νασπουδάσει και να εργαστεί, αφού απέ-δειξε ότι μπορεί να αντεπεξέλθει παρα-πάνω από ικανοποιητικά και στα δύο. ΗΑιμιλία ακολουθεί ειδική αγωγή καιόπως η ίδια δηλώνει «εμείς με τοασπεργκερ αν βάλουμε ένα στόχο να μά-θουμε κάτι, το μαθαίνουμε καλύτερα κιαπό ειδικό». Ο ∆αμιανός, είναι πολύ κοι-νωνικός και γι’ αυτό έχει αναλάβει καιτις δημόσιες σχέσεις στην γειτονιά. Τομόνο που τον καθιστά διαφορετικό,όπως χαρακτηριστικά δηλώνει η μητέρατου είναι: «ότι είναι ίσως ο μοναδικόςΈλληνας που δεν θέλει να γίνει αφεν-τικό».

Όλα είναι ξεχωριστά

Εκτός από το ανθρώπινο έργο που πα-ράγει, μια άλλη διαφορά αυτής της κα-φετέριας με τις υπόλοιπες δεν είναι μόνοστο ποιος σε σερβίρει, αλλά και στο τι σεσερβίρει. Όλα τα γεύματα που σερβίρον-

ται είναι χειροποίητα, ακόμα και τοψωμί. Αυτό δίνει ακόμα μια δόση ποι-ότητας και ευχαρίστησης, αφού η εικόνατου «σπιτικού» φαγητού, σε συνδυασμόμε την φιλική ατμόσφαιρα αφήνει τουςπελάτες ικανοποιημένους.

Η εκπληκτική συνεργασία μεταξύ ευ-παθών και μη ευπαθών ατόμων, τα εκ-παιδευτικά προγράμματα, το επιχειρη-ματικό ρίσκο, οι ευκαιρίες καθώς και ηεμπειρία και η αυτοπεποίθηση που προ-σφέρει το «Μύρτιλλο» σε αυτές τις ξε-χωριστές ψυχές, έχουν ως απόρροια τοπιο πρωτοποριακό καφέ στην Ελλάδα.Το γεγονός ότι τα άτομα αυτά δεν αντι-μετωπίζονται σαν αντικείμενα περίθαλ-ψης, καθιστούν το «Μύρτιλλο» ικανό ναπαίρνει μαθήματα επιχειρηματικότηταςκαι να δίνει μαθήματα ανθρωπιάς. Καιας δούμε μέσα από τα λόγια της Νάνσυτην ουσία όλου αυτού του εγχειρήματος:«Το έχω αγαπήσει το Ασπεργκερ, δεν τοέχω μισήσει. Θεωρώ ότι είναι λάθος ναμην αγαπάς κάτι που έχεις εσύ και είναικομμάτι της ζωής σου. Αν το έχεις κάτιαπό μικρός δεν μπορείς να πεις το μισώ,όταν ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνειςκάτι γι’ αυτό. Προσπαθούμε να μη μαςκρύψουνε τα σύννεφα βρε...».

∆ανάη Ζαχαρίου

Οι άνθρωποι πουαναζητούν εργασία στο“Μύρτιλλο”, είναιάνθρωποι, που ζητούντην ισότιμη αποδοχή.Γνωρίζουν ότι είναιισάξιοι και επιδέξιοι καιζητούν από την κοινωνίανα τους δώσει τηνευκαιρία να τοαποδείξουν.

“ΤΟ ΚΑΦΕ ΜΥΡΤΙΛΛΟ ∆ΙΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑΣ

Ένα εργαστήρι διαφορετικότητας

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 2255ΠΑΙ∆ΕΙΑ

«Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη, αννιώθει ότι φταίει»

Γιάννης Αγγελάκας, «Σαράβαλο»

«Η φτώχεια, απελευθερωμένη απόδιεκδικήσεις και απολαβές αμαρτω-λές, φρόνιμη πια, ωθείται να αγκα-λιάσει το νέο: την αλλαγή νοοτρο-πίας, την ανάδειξη των αρίστων.»

Κωστής Παπαϊωάννου

Ζούμε τη συντονισμένη προσπάθειακυβέρνησης και ΜΜΕ να πείσουντην κοινωνία ότι οι εργαζόμενοι,

και για την εκπαίδευση οι εκπαιδευτικοί,έχουν τη κύρια ευθύνη της απαξίωσηςτου δημόσιου σχολείου. Μαζί υποβαθμί-σαμε, λοιπόν, τη δημόσια εκπαίδευση;Θεωρούμαστε συνυπεύθυνοι για το κλεί-σιμο σχολικών μονάδων και τη συγχώ-νευση τμημάτων, τις απολύσεις εκπαι-δευτικών, την εκδίωξη χιλιάδων παιδιώναπό τα δημόσια σχολεία. Έχουμε μερίδιοευθύνης για τις χιλιάδες χαμένες διδα-κτικές ώρες, για τις άθλιες σχολικέςυποδομές που χρόνο με το χρόνο σαπί-ζουν, για το «στίβαγμα» των παιδιών σεάθλιες αίθουσες προκάτ, για την, κατά60%, μείωση των λειτουργικών δαπανώντων σχολείων. Μαζί διαλύσαμε τις εργα-σιακές σχέσεις, γκρεμίσαμε τις δομέςυγείας, το κοινωνικό κράτος, φέραμετους συμβασιούχους, τους απασχολήσι-μους, επιβάλαμε μισθούς και συντάξειςπείνας, οδηγήσαμε τους νεοδιόριστουςνα σιτίζονται σε στρατιωτικές λέσχες.Εμείς αποκόψαμε τον εκπαιδευτικό απότους μαθητές του, αντικαθιστώντας τηνπαιδαγωγική σχέση με την απρόσωπηκαι ισοπεδωτική τράπεζα θεμάτων. Εί-μαστε υπαίτιοι για το εξετασιοκεντρικόεκπαιδευτικό σύστημα με το οποίο σταπερισσότερα πανελλαδικώς εξεταζόμεναμαθήματα δεν προβλέπεται ωράριο πουνα δίνει τη δυνατότητα στον οποιοδή-ποτε εκπαιδευτικό να προετοιμάσει ταπαιδιά στην έκταση και το βάθος πουαπαιτεί η δυσκολία των θεμάτων που τουπουργείο επιλέγει να βάζει στις εξετά-σεις.

Να αποφύγεις αντί να αναζητήσεις

Το υπουργείο, κυνικά και υποκριτικά,προβάλλει στην κοινωνία ότι η σωτηρίακαι η αναβάθμιση του δημόσιου σχο-λείου θα έρθει με την αξιολόγηση τωνεκπαιδευτικών. ∆εν μπορούμε, όμως, νααποδεχόμαστε την κυνική εξίσωση τηςσυστηματικής καταβαράθρωσης της δη-μόσιας εκπαίδευσης, με τα λάθη, τις ατέ-λειες και την ανάγκη επιμόρφωσης τωνεκπαιδευτικών. Άλλο αυτό και άλλο ηωμή καθολίκευση του ανεπαρκούς, για

έναν ολόκληρο κλάδο.Με το άγχος της αξιολόγησης, η επι-

μορφωτική διαδικασία μοιάζει με κα-θαρτήριο αυτομαστιγώματος για τουςεπιμορφούμενους αλλά και τους επιμορ-φωτές. Βιώνουμε έναν καταιγισμό επι-μορφώσεων επί παντός επιστητού, συ-νηθέστατα άσχετου με τη σχολική πραγ-ματικότητα. Βεβαιώσεις επί βεβαι-ώσεων, παρακολούθησης αλλά και ορ-γάνωσης επιμορφώσεων, σε ένα αντα-γωνιστικό παραλήρημα απόκτησης«προσόντων» που θα εμπλουτίσουν τουςατομικούς φακέλους για την αυριανήμας αξιολόγηση που συνδέεται με τιςαπολύσεις, τις διαθεσιμότητες, τη μι-

σθολογική και εργασιακή ανασφάλεια.Όλη αυτή η πρακτική σε διοικητικό

και εκπαιδευτικό επίπεδο, αποτελείπεδίο σύγχυσης μεταξύ πραγματικότη-τας και φανταστικής επινόησης. Ο στό-χος είναι να αποφύγεις την πραγματικό-τητα αντί να την αναζητήσεις. Αποτελείμια αγχωτική προσπάθεια «καινοτόμωνκαι αειφόρων» δράσεων σε εκπαιδευτικάκαι εργασιακά δεδομένα περασμένων δε-καετιών.

H αναβάθμιση του δημόσιου σχολείουπαρουσιάζεται ως μοναχική και προσω-πική διαδικασία που οικοδομείται σε ένακλίμα ανταγωνισμού και καχυποψίας με-ταξύ των μελών ενός συλλόγου διδα-σκόντων, σε κόντρα ανάμεσα σε διαφο-ρετικά σχολεία, σε ανταγωνισμό μεταξύτων εκπαιδευτικών βαθμίδων. ∆ημιουρ-γείται ένα κλίμα άγχους και ανασφά-λειας. Είναι διαδικασία που απαξιώνει τορόλο μας στο σχολείο και μας δημιουρ-γεί την αίσθηση πως είναι μάταιο να προ-σπαθήσουμε συλλογικά να αλλάξουμετις πολιτικές που ευτελίζουν τη δουλειάμας και τις ζωές μας.

Καλούμαστε να προγραμματίσουμε τηδουλειά μας να θέσουμε στόχους λες καιγράφουμε εκθέσεις ιδεών χωρίς περιε-χόμενο, τη στιγμή που, δύο - τρεις μήνεςμετά το ξεκίνημα των μαθημάτων, τασχολεία έχουν ελλείψεις σε δύο βασικέςπροϋποθέσεις ώστε να επιτελέσουν στοι-χειωδώς το έργο τους: εκπαιδευτικούςκαι βιβλία. Ποιες είναι εκείνες οι καλέςπρακτικές που θα περιόριζαν τη μαζικήπροσφυγή των παιδιών στα φροντιστή-ρια; Ποιος καλός προγραμματισμός θαπεριόριζε την εργασιακή ανασφάλεια, τημισθολογική συρρίκνωση, το κλίμα εκ-φοβισμού και πειθάρχησης που αιωρεί-ται στα σχολεία;

Η αγωνία του κ. υπουργού

Αρνούμαι να συμμετέχω σε μια διαδι-κασία αυτοαξιολόγησης ή ετεροαξιολό-γησης, όχι από κομματικό ή ιδεολογικόπατριωτισμό, αλλά επειδή πιστεύω ότιόλο το σύστημα αξιολόγησης αυτή τηστιγμή είναι μια εντελώς υποκριτική δια-δικασία που δεν έχει καμία σχέση μεοράματα βελτίωσης της δημόσιας εκπαί-δευσης, αλλά στοχεύει στη συκοφάν-τηση και την πειθάρχηση των εκπαιδευ-τικών, στο να αποδεχτούμε τις πολιτικέςτους και να καθίσουμε φρόνιμοι. Αλή-θεια, ποια είναι η αγωνία για τη δημόσιαπαιδεία ενός υπουργού που συμμετείχεσε όλες τις κυβερνήσεις που με τις πολι-τικές τους διέλυσαν τη χώρα, που πα-ραιτήθηκε από το κόμμα του όταν δενκατείχε ο ίδιος υπουργικό αξίωμα, πουστη συνέχεια δημιούργησε δικό τουκόμμα για να μας λύσει τα προβλήματα,ενώ τώρα που έγινε και πάλι υπουργόςτου τελείωσε το κόμμα, αφού προφανώςμας τα έλυσε τα προβλήματα. Σηματοδο-τεί η παραπάνω τακτική όραμα και σχέ-

διο για τη παιδεία και το μέλλον τηςχώρας ή είναι ο ορισμός μιας επικοινω-νιακής τακτικής, εξόφθαλμα υποκριτι-κής χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, με απο-κλειστικό στόχο να διατηρηθεί στηνεξουσία;

Συνάδελφοι, τηρουμένων των αναλο-γιών, αυτή την περίοδο να αναζητήσουμετο όριο και να θέσουμε μια διαχωριστικήγραμμή ανάμεσα στη συνείδηση και τηνκαρέκλα. Να ξεκαθαρίσουμε μέσα μαςπως δε συμβάλλουμε στη βελτίωση τηςδημόσιας δωρεάν παιδείας με πρακτικέςαδιάφορης ισορροπίας. Όλοι γνωρί-ζουμε πως η αναβάθμιση της μόρφωσηςτων μαθητών μας συνδέεται άμεσα με γε-νικότερα ζητήματα παιδείας και πολιτι-σμού. Οι αξίες της ελευθερίας της δημο-κρατίας, της ισότητας, των ανθρωπίνωνδικαιωμάτων δεν μπορούν να αναπτυχ-θούν σε ένα σχολείο αυταρχικό, με τουςεκπαιδευτικούς φοβισμένους και υπο-ταγμένους. ∆εν μπορείς να οραματίζεσαισχολεία στα οποία δεν έχουν θέση η βία,ο φασισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφο-βία, όταν αιωρείται στα μάτια των παι-διών η μιζέρια και φόβος και η ανασφά-λεια για το αύριο. Εμείς, συνάδελφοι, μετη καθημερινή μας δουλειά στην τάξηκαι στα γραφεία κρατάμε ακόμα ζων-τανό το δημόσιο σχολείο κόντρα στις πο-λιτικές που προσπαθούν να το διαλύ-σουν. Να απενοχοποιηθούμε, να ξεκαθα-ρίσουμε ότι απέναντι μας δεν είναι οι συ-νάδελφοί μας αλλά οι μνημονιακές πο-λιτικές που μας εξαθλίωσαν. Να πά-ρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας πα-λεύοντας όλοι μαζί να ανατρέψουμεαυτές τις πολιτικές.

Γιάννης Σαρρής,διευθυντής ΓΕΛ Βάμου Χανίων

«Η εκπαί-δευση είναι το

πιο ισχυρόόπλο που μπο-ρούμε να χρη-

σιμοποιήσουμεγια να αλλά-

ξουμε τονκόσμο.»

Η απατηλήγοητεία τής

αξιολόγησης

Οι αξίες της ελευθερίαςτης δημοκρατίας, τηςισότητας, των ανθρωπί-νων δικαιωμάτων δενμπορούν να αναπτυχθούνσε ένα σχολείο αυταρ-χικό, με τους εκπαιδευ-τικούς φοβισμένους καιυποταγμένους.

“

2266 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΘΕΑΤΡΟ

Στο θέατρο πάντως -στο ελληνικό θέατρο γιανα είμαι ακριβής, αφού από αυτό έχω κυρίωςπροσλαμβάνουσες- τα τελευταία χρόνια εμ-

φανίζεται αύξουσα μια αναζήτηση για τις γυναίκεςκαι τη σύγχρονη ιστορία -συνειδητή ή ασυνείδητη,δεν ξέρω. Επιστρατεύονται μαρτυρίες από διάφο-ρες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας, με ιδιαίτερη-και ευεξήγητη- έμφαση στη σύγχρονη περίοδο, απότην μικρασιατική καταστροφή και δώθε. Έτσι, γιανα δώσουμε ένα δυο από τα πιο γνωστά παραδείγ-ματα, από τον «Κοινό Λόγο» της Έλλης Παπαδη-μητρίου επιλέχθηκαν οι γυναικείες αφηγήσεις καιτις δυο φορές που ανέβασε αποσπάσματα ο Βαγγέ-λης Θεοδωρόπουλος, στην παράσταση «Γιοι καιΚόρες» του Γιάννη Καλαβριανού υπερτερεί η γυναι-κεία πλευρά. Αυτό τον καιρό, στην Κρήτη, η Μαρι-νέλλα Βλαχάκη αξιοποιεί τις μαρτυρίες που συγ-κέντρωσε η Γεωργία Σκοπούλη στο βιβλίο της «Γυ-ναίκες πού ’γιναν ένα με τη γη» στην ομότιτλη πα-ράσταση που αφορά τις γυναίκες της Ηπείρου (στηνπαράσταση αυτή θα επανέλθουμε με ιδιαίτερο ση-μείωμα συντόμως).

Η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτου και η ομάδα Anima,συνεχίζοντας την έρευνά τους πάνω στο ίδιο θέμα,φέτος παρουσιάζουν μια παράσταση για το ρόλοτων γυναικών στην ελληνική ιστορία. Η παράστασηζητά να καταδείξει την εμπλοκή των γυναικών σεοριακές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας αλλάκαι την ιδιαιτερότητα αυτής της εμπλοκής. Ανάλα-φρα σκηνοθετημένη επί σκοπού, με πολλή μουσική,με «πειραγμένα» μερικά από τα πιο γνωστά τρα-γούδια που γνωρίζουμε όλοι από το σχολειό ακόμα,σήματα γεγονότων που είναι ιστορικά ορόσημα, δη-μιουργώντας μια αίσθηση ισότητας και συλλογικό-τητας στο ιστορικό υποκείμενο «γυναίκες» με τομοίρασμα μίας και της αυτής ηρωίδας σε περισσό-τερες από μία ηθοποιούς, ζητά να θυμίσει ότι οι θυ-σίες και ο ηρωισμός δεν είναι αντρική υπόθεση. Καιτο πετυχαίνει πράγματι.

Η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, οι Σου-λιώτισσες του Ζαλόγγου (ίσως η πιο επιτυχημένηαισθητικά σκηνή της παράστασης), η Ηλέκτρα Απο-

στόλου, η Λέλα Καραγιάννη και άλλες λιγότερογνωστές αλλά σημαντικές γυναίκες που πήρανμέρος στην αντίσταση και ονειρεύτηκαν ένα κόσμοελεύθερο και δίκαιο.

∆ύο ενστάσεις

Ωστόσο, υπάρχουν δύο σοβαρές ενστάσεις: Ηπρώτη είναι η προσωποκεντρική, ηρωοκεντρική αν-τίληψη της ιστορίας, όταν δηλαδή ουσιαστικά βιο-

γραφούνται οι προσωπικότητες. Εδώ η έρευνα τωνAnima υστερεί. Η παράσταση σταματά σε μερικάαρκετά γνωστά επεισόδια από τη ζωή αυτών τωνηρωίδων -ικανά βεβαίως να αναδείξουν την ποι-ότητα, το ήθος και τη συμβολή τους αλλά που δενπροχωρούν το θέμα μακριά. Η όλη δουλειά τωνAnima εμμένει σε μια πολύ παραδοσιακή αντίληψητης ιστορίας. Ειδικά στο μέρος που αφορά την επα-νάσταση του 1821, που είναι και το πιο δύσκολο,αφού εδώ τίθενται ουσιαστικά ζητήματα για τη δη-μιουργία του ελληνικού κράτους και τη μορφοποί-ηση εννοιών όπως έθνος και πατρίδα. Τι βίωσαν οιγυναίκες ως γυναίκες από τον ξεσηκωμό; Τι σημαί-νει να είσαι Ελληνίδα στη Χίο (αλλά και Τουρκάλαστην Τριπολιτσά, όπως ακροθιγώς είδαμε στηνιστορία της Μπουμπουλίνας); Μάνα στο πολιορκη-μένο Μεσολόγγι; Καπετάνισσα στη Μακεδονία;Πόσο επηρέασε η επανάσταση τη ζωή των γυναι-κών, τον κοινωνικό τους ρόλο, τη θέση τους στηνοικογένεια; Και κυρίως πώς εκείνες είδαν τη θέσητους μέσα στην επανάσταση; Πού συναντά η ιστο-ρία την οντολογική διάσταση του φύλου;

Η δεύτερη είναι πως υπάρχει μια ασάφεια στηθέση και την πρόθεση. Ο θαυμασμός γι’ αυτές τιςηρωικές μορφές είναι δεδομένος, όμως είναι νεφε-λώδης η στάση απέναντι στις έννοιες έθνος, πα-τρίδα… Εξ ου και μια αμηχανία στην αντιμετώπισήτους μέσα στις αφηγήσεις που συνιστούν την πα-ράσταση, ενώ είναι φανερό ότι αποτελούσαν βα-σικό ερώτημα.

Λουτρό αισιοδοξίας

∆εν χρειάζεται να πούμε τη συγκίνηση που νιώθειο κάθε θεατής όταν ανεβαίνει στην σκηνή η90χρονη αγωνίστρια, πρόεδρος των εξόριστων γυ-ναικών στο Τρίκερι, κυρία Ζωή Πετροπούλου, γιανα αφηγηθεί την ιστορία της φίλης της, της 98χρο-νης πλέον κυρίας Κατίνας Σηφακάκη. Όποιος μά-λιστα είχε την τύχη να παρακολουθήσει την παρά-σταση σε μέρα που είναι παρούσα και η κα Σηφα-κάκη έλαβε σίγουρα λουτρό θεραπευτικό αισιοδο-ξίας, ενδυνάμωσης και αγωνιστικότητας. Και να μηθεωρηθεί υπερβολή πως αυτές οι δύο γυναίκες έφε-ραν πνοή νεότητας και ήθους, ακάματης ενεργητι-κότητας, σε όλους εμάς που λυγίζουμε πολλέςφορές μέσα στις τωρινές αντιξοότητες.

Την Έξοδο υπερασπίζονται υποκριτικά πέντενέες και πολύ καλές ηθοποιοί: Νικολίνα Καραθύ-μιου, Κατερίνα Μπιλάλη, Λυγερή Ταμπακοπού-λου,Γιώτα Τσιότσκα και Άντρη Χατζηχριστοδού-λου. Τα λειτουργικά κοστούμια είναι της ΜαρίαςΦωκά. Την προσεγμένη κίνηση -που πολλές φορέςγινόταν πραγματική χορογραφία- επιμελήθηκε επι-τυχώς η Κάλλια Θεοδοσιάδη.

Μαρώ Τριανταφύλλουmaro33@otenet.gr

ΑΠΟ

ΤΗ

Ν Π

ΛΕΥΡ

Α ΤΟ

Υ Θ

ΕΑΤ

Η

Η παράσταση, ανάλαφρασκηνοθετημένη, με πολλή μουσική,με “πειραγμένα” μερικά από τα πιογνωστά τραγούδια που γνωρίζουμεόλοι από το σχολειό ακόμα, σήματαγεγονότων που είναι ιστορικάορόσημα, ζητά να θυμίσει ότι οι θυσίεςκαι ο ηρωισμός δεν είναι αντρικήυπόθεση.

“

«ΕΞΟ∆ΟΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑ∆Α ΑNIMA

Οι γυναίκες στην ελληνική ιστορία

Υπάρχει γυναικεία οπτική στην ιστορία; ∆εν αναφέρομαι στην ιστορία των γυναικών ως αυτόνομο ιστοριογραφικό πεδίοαλλά την ανάλυση ενός ζητήματος από μια γυναικεία σκοπιά και τι μπορεί να σημαίνει, πραγματικά όμως, αυτό.Επιστημονικά το ερώτημα είναι ενδιαφέρον και δύσκολο και ανοίγει ένα σωρό δύσβατες ατραπούς στην ιστοριογραφικήέρευνα.

“Η Αυτοκτονία μου”του ∆ημήτρη Κατσιμίρη

Ενας νεαρός άντρας αυτοκτονεί μέσα στο υπνο-δωμάτιό του και καταλήγει στην κόλαση. Εκεί

τον υποδέχεται μία αινιγματική γυναίκα, η οποίαέχει υπό την προστασία της όλους τους αυτόχει-ρες που καταλήγουν εκεί. Αυτή η γυναίκα του πα-ρέχει συναισθηματική και ερωτική ικανοποίηση,ασφάλεια και πληρότητα. Οι μέρες περνούν υπέ-ροχα μαζί της στην κόλαση, ώσπου ένα γεγονόςανατρέπει την ιστορία. «Πού πηγαίνει ο άνθρωποςόταν αυτοκτονεί; Στον παράδεισο; Στην κόλαση;Kαι αν στην Κόλαση είναι ωραία;» αναρωτιέταισαρκαστικά ο συγγραφέας. Σκηνοθετεί ο ∆ημήτρηςΣταμούλης και παίζουν η Χρυσόθεμις Αμανατίδηκαι ο συγγραφέας ∆ημήτρης Κατσιμίρης. Παρα-στάσεις: από 5 ∆εκεμβρίου έως 24 Ιανουαρίου,κάθε Παρασκευή και Σάββατο, στις 9.30μ.μ., στονΤεχνοχώρο Φάμπρικα (Μεγ. Αλεξάνδρου 125, Κε-ραμεικός, τηλ. 2103411651 – 6937686795).

“Θείος Βάνιας”του Αντον Τσέχοφ

Σε σκηνοθεσία Λίλυς Μελεμέ και μετάφρασηΧρύσας Προκοπάκη, ανεβαίνει ο αγαπημένος

«Θείος Βάνιας» του Τσέχοφ, έργο που «συμπυκνώ-νει εκρηκτικά το υπαρξιακό αδιέξοδο του φαινο-μένου που ονομάζεται «άνθρωπος», μέσα στο χώροκαι το χρόνο. Οι ήρωές του, μικροί και «γκρίζοι»αλλά παρόλα αυτά γνήσιοι και αναγνωρίσιμοι στηλεπτομέρεια και την πολυπλοκότητά τους, αναζη-τούν απελπισμένα το νόημα της ζωής, φλερτάρουνμε τα όριά τους, επιδίδονται σʼ ένα ιλαροτραγικόκυνήγι ευτυχίας, αποζητούν την ελπίδα που θα νι-

κήσει την καθημερινή φθορά –ένα υποκατά-στατο της χαμένης, της σπαταλημένης τουςζωής». Με ένα εξαιρετικό θίασο: Γιάννης Φέρ-της, Γιάννης Βόγλης, Στέλιος Μάινας, Έρση Μα-λικένζου, Μαρίνα Ψάλτη, Μελίνα Βαμβακά,Αλεξία Καλτσίκη, Χάρης Χαραλάμπους. Παρα-στάσεις: Τετάρτη και Κυριακή, στις 8μ.μ., Πέμ-πτη και Παρασκευή, στις 9μ.μ. και Σάββατο6.30 και 9.30μ.μ., στο θέατρο Χορν (Αμερικής10, Κολωνάκι, τηλ. 2103612500)

ΘΕΑΤ

ΡΙΚ

Α Ν

ΕΑ

Νίκη Αναστασέα«Τα άγρια περιστέρια»Εκδόσεις ΚαστανιώτηΟκτώβριος 2014

Στην ομάδα των συγγραφέων, πουέκαναν την πρώτη τους εμφάνισηστη λογοτεχνία σε μέση ηλικία, ε-

ντός της τελευταίας εικοσαετίας, η ΝίκηΑναστασέα διακρίνεται με την αφοσίω-ση στη συγγραφική ενασχόληση που επι-δεικνύει. Τώρα, που οι περισσότεροιπρωτοεμφανιζόμενοι έχουν θητεία σεσχολή δημιουργικής γραφής, θα χαρα-κτηριζόταν αυτοδίδακτη. Ακολούθησετη δική της μέθοδο, διαβάζοντας λογο-τεχνία κατά μόνας και όχι ευκαιριακά.Εκ του αποτελέσματος, κρίνεται ως συγ-γραφέας συστηματική και μη επανα-παυόμενη. Φαίνεται να βάζει ψηλά τονπήχυ των προσδοκιών, σχεδιάζοντας μυ-θοπλαστικά εγχειρήματα σε διαλογικήσχέση με γνωστά έργα κλασικών συγγρα-φέων. Από το 1997 μέχρι σήμερα, έχειεκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα και τηνπρόσφατη συλλογή έξι ιστοριών, που θαμπορούσαν να χαρακτηριστούν νουβέ-λες.

Θεωρούμε το δεύτερο μυθιστόρημα,του 2006, «Επικράνθη: δια χειρός ΑλέξηΡαζή», που συνομιλεί με το μυθιστόρηματου Ντοστογιέφσκυ, «Οι δαιμονισμένοι»,ως το πιο φιλόδοξο. Ενώ, το επόμενο,μετά τρία χρόνια, «Οι μικρές απολαύσειςτου κυρίου Ευαγγελινού», με την υφή α-στυνομικού και τη χροιά αλλόκοτης ι-στορίας, δείχνει σαν μία απόπειρα ανοίγ-ματος προς ένα πλατύτερο κοινό. ∆ενγνωρίζουμε την αγοραστική απήχησητων δυο βιβλίων, πάντως η κριτική υπο-δοχή στάθηκε μάλλον υποτονική. Για πα-ράδειγμα, ούτε καν επισημάνθηκε το κέ-ντημα των διπλών προσωπείων αλά Πεσ-σόα, που η συγγραφέας έχει έντεχνα εν-θέσει στο δεύτερο. Αντιθέτως, η κριτική,τουλάχιστον η συστημική, που απονέμεικαι τα βραβεία, επαίνεσε το πρώτο μυθι-στόρημα, «Αυτή η αργή μέρα προχωρού-σε», και το πρόσφατο, «Πολύ χιόνι μπρο-στά στο σπίτι». Το πρώτο απέσπασε τοβραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγρα-φέα, το 1998. Νεότευκτο τότε, ήταν ηδεύτερη χρονιά απονομής του. Ενώ, τοπρόσφατο, του 2012, τιμήθηκε με τοκρατικό βραβείο μυθιστορήματος και ε-κείνο του «Αναγνώστη», μετεξέλιξη τουβραβείου «∆ιαβάζω».

Τα δυο αυτά μυθιστορήματα επικε-ντρώνονται στις οικογενειακές σχέ-

σεις και εντάσεις, το πρώτο στην Ξάνθητης πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, ε-νώ το δεύτερο, στη σύγχρονη αθηναϊκήκαθημερινότητα. Η ένταση των ενδοοι-κογενειακών συγκρούσεων θυμίζει τονμυθιστορηματικό κόσμο του Φώκνερ.Πρόκειται για μια συνομιλία κειμένων ήκαι μυθιστορημάτων, περισσότερο ή λι-γότερο λανθάνουσα, που επεκτείνεταιστους αφηγηματικούς τρόπους και τηνοποία η συγγραφέας δεν ζητά να απο-κρύψει. Εντέχνως θα μπορούσε, καθώςο κορυφαίος αμερικανός συγγραφέας,στον αγγλόφωνο χώρο και κατ’ επέκτα-ση στον ευρωπαϊκό, έχει υποσκελιστεί α-πό τα μεταμοντέρνα εγχειρήματα των ση-μερινών. Όσο για τις μεταφράσεις σταελληνικά, που κι αυτές έχουν αραιώσει,μόνο σε γενικές γραμμές, όπως είναι οπροσδιορισμός του τύπου του αφηγητή,δίνουν αίσθηση του ύφους, οπότε και συ-νιστούν ολισθηρή βάση για αποφάνσειςπερί ομοιότητας, επιρροής ή ακόμη καιμίμησης.

Τα τελευταία χρόνια, η κριτική υποδο-χή ενός βιβλίου φαίνεται να επηρεάζειαρκετούς συγγραφείς όσο αφορά την κα-τεύθυνση που ακολουθούν στη συνέχεια.Θα λέγαμε ότι αυτό συμβαίνει και στηνπερίπτωση της Αναστασέα. Μετά τηνθερμή υποδοχή του τελευταίου μυθιστο-

ρήματός της, πλέκει τις πρόσφατες ιστο-ρίες της στον ίδιο καμβά. Αν και η ίδιαπληροφορεί ότι η αρχική μορφή, τουλά-χιστον μίας ιστορίας, ήταν γραμμένη πα-λαιότερα. Όπως και να έχει, οι τέσσεριςαπό τις έξι ιστορίες ξετυλίγονται μέσαστο κέλυφος της οικογένειας. Σύμφωναμε το κειμενάκι του οπισθόφυλλου, αφο-ρούν “ανθρώπους στα όρια της αντοχήςτους, γυναίκες και άντρες που φτάνουνστα άκρα”. Η διατύπωση, αφενός μενδεν φαίνεται να ισχύει για το σύνολο καιαφετέρου, προκαταλαμβάνει, προσανα-τολίζοντας τις πολλαπλές δυνατές ερμη-νείες των πράξεων, προς μία, κι αυτήμάλλον λανθασμένη, κατεύθυνση. Στιςδυο ιστορίες, που προτάσσονται στο ενλόγω κειμενάκι, ο ενδοοικογενειακόςεμφύλιος ολοκληρώνεται με ένα έγκλη-

μα.Ο τίτλος της πρώτης, «Είπαν πως ήταν

ατύχημα», προϊδεάζει για την κατάληξη,υπονομεύοντας το όποιο σασπένς καλ-λιεργεί ο πρωτοπρόσωπος εις εαυτόν λό-γος του θύτη. Πρόκειται για έναν ευκα-τάστατο επιχειρηματία, με ακίνητα καιτοκογλυφικές δραστηριότητες, που επέ-λεξε ως σύζυγο μία όμορφη νεαρά, τηνοποία έβαλε σε χρυσό κλουβί, ελέγχο-ντας και ρυθμίζοντας πλήρως τη ζωήτης. Παλαιότερα, προ γυναικείας χειρα-φέτησης, κάτι τέτοιο απαντιόταν συχνά,αλλά και σήμερα συμβαίνει, αφού ο ρό-λος του διακοσμητικού αντικείμενου έ-χει κι αυτός τα πλεονεκτήματά του, κυ-ρίως με τη βολή που προσφέρει. Στη συ-γκεκριμένη ιστορία, η γυναίκα κάποτε α-γανακτεί, φθάνοντας σε αυτοκαταστρο-φική συμπεριφορά ως μόνη άμυνα ή καιεκδίκηση. ∆εν κάνει άλλο απ’ το να κα-ταλήγει σε απωθητικό κήτος. Εκείνος, α-ντιθέτως, δεν φθάνει στα όρια της αντο-χής του. Παραμένει ένας εγωμανής, πουαποφασίζει να μην χαραμίσει άλλο τηζωή του. Πιστεύουμε ότι αυτή η συζυγι-κή φαγωμάρα θα είχε διαφορετική έντα-ση, αν δεν παρουσιάζονταν τόσο μονολι-θικοί οι χαρακτήρες των δυο συζύγωνκαι δεν δινόταν αυτή η σαρκοβόρα, χω-ρίς διακυμάνσεις, μορφή στη σύγκρουσήτους, που κρατά μία εικοσαετία.

Η εγκληματική πράξη στη δεύτερη ι-στορία έχει παπαδιαμαντικό άρωμα.Όπως στη «Φόνισσα», η Φραγκογιαννούπνίγει την εγγονή της για να την απαλλά-ξει από την κακή τύχη των θηλυκών, εδώη μάνα δηλητηριάζει τον ναρκομανή γιοτης για να του δώσει ένα στοιχειωδώς α-ξιοπρεπές τέλος. Σύμφωνα και με τοντίτλο, «Κάτι που να αξίζει να σωθεί», ημάνα πιστεύει ότι, παρά την πλήρη κατά-

πτωσή του, του έχει απομείνει “μια στα-λιά ανθρωπιάς”. Η ιστορία, όπως και τοπρόσφατο μυθιστόρημα, ξεκινάει από έ-να συμβάν, που θα μπορούσε να καταχω-ρηθεί στο αστυνομικό δελτίο. Και πάλι,ξεδιπλώνεται ένας πρωτοπρόσωπος ειςεαυτόν λόγος, με ένθετα, σαν να επιπλέ-ουν ακέραια στην ψυχική αναταραχή, ταλόγια κατηγορίας που εκστομίστηκανμέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, καιμε αναδρομές, που κουβαλούν όλο τοάγχος πρωτοβουλιών και πράξεων όταναυτές τελέσθηκαν. Σε αντίθεση, όμως,με τον προηγούμενο, του συζύγου, αυτόςείναι από τους εντελέστερους των τελευ-ταίων χρόνων. Και ανακαλούμε αρκε-τούς ενδιαφέροντες, καθώς πολλοί νεό-τεροι συγγραφείς έχουν επιδοθεί στο εί-δος.

Ωστόσο, η πιο ερεθιστική ιστορία, τό-σο από πλευράς περιεχομένου όσο καιμορφής, είναι η δεύτερη στη σειρά παρά-ταξης της συλλογής. Κατ’ αρχήν, κινεί-ται θεματικά σε ελλιπώς χαρτογραφημέ-να ψυχικά τοπία. Υπάρχουν άνθρωποι,που δυσκολεύονται να αποδεχτούν τηνπραγματικότητα, όταν την εκλαμβάνουνως απειλητική ή και απλώς εχθρική. Τό-τε, διαφεύγουν προς μία άλλη, φαντα-σιακή, μέσα στην οποία επιβιώνουν, α-ποδίδοντάς της υπόσταση πραγματικής.Κλινικά χαρακτηρίζονται ψυχωσικοί καιο μόνος τρόπος προσέγγισής τους είναιη αποδοχή της δικής τους τάξης πραγμά-των. Στο πρόσφατο βιβλίο του ∆. Σωτά-κη, «Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον»,πλάθεται ένας παρόμοιος ήρωας. Η συ-νηθέστερη, όμως, περίπτωση αγχωτικήςπραγματικότητας, που μπορεί να οδηγή-σει μέχρι την παράνοια, είναι αυτή τουθανάτου προσφιλούς. Η μη αποδοχή τουτετελεσμένου σημαίνει την ολίσθησηστην ψευδαίσθηση, πως αυτός εξακο-λουθεί να υπάρχει.

Η Ελεάννα Βλαστού, στο περσινό πρώ-το της βιβλίο, «Εξαφανίσεις», που δενπροσέχθηκε όσο του αντιστοιχούσε, έχειένα διήγημα, όπου πενθούσα σύζυγος ε-πιβιώνει συνομιλώντας με τον αποθανό-ντα σαν να είναι παρών, ετοιμάζοντας τοφαγητό που του άρεσε. Το διήγημα έχειτη μορφή μονολόγου. Ενώ, η ιστορία τηςΑναστασέα στήνεται σαν θεατρικό δυοπροσώπων. Καλοδουλεμένο, έτοιμο γιατη σκηνική του παρουσίαση. Εδώ, ένα η-λικιωμένο ζευγάρι χάνει κόρη και εγγο-νή. Η γυναίκα καταφέρνει να επιζήσει,διαγράφοντας το γεγονός του θανάτουτους. Ο σύζυγος αποδέχεται τη φαντα-σίωσή της και συμπράττει, σύμφωνα μετον τίτλο της ιστορίας, «Μόνο και μόνο

επειδή σ’ αγαπάω». Έτσι, όμως, όπως ε-κτυλίσσονται τα γεγονότα, φαίνεται πωςνιώθει κι αυτός καλύτερα με το ανάχω-μα της αυταπάτης. Ούτε εκείνη έχει ανά-γκη φαρμακευτικής υποστήριξης ούτε ε-κείνος συνθλίβεται από τον πόνο. ∆εν έ-χουν, πάντως, μετακυλήσει στην παρά-νοια. Έχουν επίγνωση της ψευδαισθη-σιακής κατάστασης που έχουν δημιουρ-γήσει, αλλά ενδίδουν. Η Αναστασέα κα-τορθώνει να δώσει αυτήν την εύθραυστηισορροπία, αποφεύγοντας τους δραματι-κούς τόνους.

Σε μία άλλη ιστορία της συλλογής, «Ηπροσβολή», αυτή εκτός οικογενεια-

κού κύκλου, η υπόθεση, τουλάχιστον ό-σο αφορά τα πρόσωπα και την αναμετα-ξύ τους σχέση, θυμίζει το τελευταίο μυ-θιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη,«Το μυστικό της Έλλης». Μία ζωντοχή-ρα στα 45 προσλαμβάνει αλλοδαπό γιαδουλειές στον κήπο. Τον ερωτεύεται, αλ-λά αποκαλύπτεται ότι εκείνος είναι πα-ντρεμένος. Στου Γρηγοριάδη, αυτό δενστέκεται εμπόδιο στη σχέση τους, εδώ, ηέκβαση είναι διαφορετική. Η γυναίκατον εκδικείται. Στην καταληκτική σκηνή,στέκει, “πίσω από την τραβηγμένη κουρ-τίνα, σαν μοναχικό κερί μέσα στην κάσατου παραθύρου”. Είναι αυτή η σκηνή πουφέρνει στο νου την δεσποινίδα ΈμιλυΓκρήρσον του Φώκνερ. Τελικά, οι δυοκαλύτερες ιστορίες της νέας συλλογήςτης Αναστασέα έχουν απόηχους από τηνπρώτη και πιο γνωστή ιστορία του, «Έναρόδο για την Έμιλυ». Την Έμιλυ από αρ-χοντική οικογένεια του αμερικανικούΝότου, που ερωτεύεται έναν υποδεέστε-ρο Γιάνκη. Εκείνος δεν θέλει γάμο, εκεί-νη τον δηλητηριάζει, αλλά δεν αποδέχε-ται το θάνατό του. Συμβιώνει με τον νε-κρό του μέχρι τέλους. Τη νύχτα αγκαλιάστο κρεβάτι, τη μέρα δίπλα του, στημέ-νη στο παράθυρο.

Η συλλογή συμπληρώνεται με δυο α-κόμη ιστορίες. Η μία, «Μεταξωτός φανο-στάτης», δείχνει θεματικά παράταιρη. Εί-ναι ο εσωτερικός μονόλογος μιας μεσή-λικος ηθοποιού, όπως ξεδιπλώνεται τηνημέρα της πρεμιέρας. Είναι μία καλή κα-ρατερίστα, που της δίνεται η ευκαιρία ε-νός πρωταγωνιστικού ρόλου. Ένας δεύ-τερος γυναικείος λόγος, που η Αναστα-σέα δείχνει τις δυνατότητές της, αποτυ-πώνοντας τον πανικό της ηθοποιού. Στομόνο σημείο, που θα μπορούσε να σκο-ντάψει μία ψυχαναλυτικής διάθεσης α-νάγνωση είναι το ευτυχές τέλος. Παρό-μοιοι φόβοι είναι τόσο βαθιά ριζωμένοι,που συνήθως οδηγούν σε πράξεις αυτο-χειριασμού ή, συχνότερα, σε άτακτη υπο-χώρηση. Έναν παρόμοιο ήρωα πλάθει οΒαγγέλης Χατζηγιαννίδης στο πρόσφα-το μυθιστόρημά του, «Το ελάχιστο ί-χνος». Ακόμη ένα βιβλίο, που δεν έτυχετης ανάλογης κριτικής αποδοχής.

Η άλλη ιστορία, που είναι η καταληκτι-κή του βιβλίου, αφορά οικογενειακέςσχέσεις και μάλιστα δίπολα, που θα μπο-ρούσαν να οδηγήσουν σε ενδοοικογε-νειακούς εμφύλιους. Όπως η νεαρή χή-ρα, με καθυστερημένο παιδί, η οποία ε-ρωτεύεται κάποιον που την θέλει, αλλάχωρίς το παιδί. Ή ακόμη, η νεαρή χήρα,που συμβιώνει με τη γεροντοκόρη κου-νιάδα. Όλα, όμως, βαίνουν ειρηνικά, κα-ταλήγοντας με την ευφρόσυνη διάθεσημιας ροζ ιστορίας. Άνισες οι ιστορίες ή,μήπως, ιστορίες για όλα τα γούστα;Όπως και να έχει, συστεγάζονται σε μίασυλλογή με όμορφο τίτλο, αλλά μάλλονξένο προς αυτές ή άκρως υπαινικτικό σεβαθμό ασυσχέτιστου.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1073 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 2277ΒΙΒΛΙΟ

Ακραίες συ μπε ρι φο ρές

Έργο του Λου σιέν Φρόυ ντ.

2288 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Για το DJingκαι τη γενιάτου beat

Το beat, η ρυθμική βάση που υπάρχει σεπολλά σύγχρονα ρεύματα μουσικής ενώ-νει disco, house, techno, hiphop. Μια ολό-

κληρη «ομπρέλα» ακουσμάτων μοιράζονται τονίδιο κώδικα. Οι περιστροφές ανά λεπτό, ή αλ-λιώς «revolutions per minute» συγκεντρώνουνόλη τη γενιά του beat. Οι οπαδοί θα συναντή-σουν μια επιλογή από τους πιο «επιδραστικούς»selectors σε μια σπάνια ανταλλαγή μουσικής,απόψεων και εμπειριών. Χορευτική μουσική,mixing και scratching έχουν τη θέση τους σεαυτό το άνοιγμα προς τους νέους. Live showca-ses, DJ sets, workshops, συζητήσεις και παράλ-ληλες δράσεις σε μία μοναδική εκδήλωση. Κα-λεσμένοι για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο παρα-γωγός-θρύλος A Guy Called Gerald και ο DJ καισυγγραφέας Bill Brewster από την Αγγλία γιαlive sets και ομιλίες. Συμμετέχουν και εμφανί-ζονται οι Έλληνες Γιώργος Μπακαλάκος (Nτέι-βιντ), Sparky T & Royal K (DMC showcase), Ju-nior SP., Petros Floorfiller, Christian Cambas,Black Athena, Κατερίνα «Κάφκα» Καφετζή, Mr.Z και πολλοί άλλοι

Το πρόγραμμα, περιλαμβάνει παράλληλες εκ-δηλώσεις, όπως παζάρι δίσκων (5μ.μ.) στοMShop, ενώ ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του δυνα-μικού DemoCrates session, θα υπάρχει στονχώρο DJ, στον οποίο το κοινό θα μπορεί να προ-τείνει τα μουσικά κομμάτια που επιθυμεί ναακούσει. Επίσης, έχει προγραμματιστεί η ομιλία-συζήτηση «Η ιστορία του DJing στην Ελλάδα»(8-9μ.μ.), μια ανοιχτή συνεδρία με τους πιο επι-δραστικούς έλληνες DJs. Τη συζήτηση, η οποίαθα επικεντρωθεί σε ιστορίες από τη χορευτικήσκηνή στην Ελλάδα, προσωπικές μαρτυρίες καιαπόψεις για το παρόν και το μέλλον του DJing,συντονίζει η Κατερίνα «Κάφκα» Καφετζή.

To workshop των Bill Brewster και Α Guy Cal-led Gerald θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά(χωρίς μετάφραση).

Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο της σει-ράς Γέφυρες που διευθύνει ο ∆ημήτρης Μαραγ-κόπουλος. Σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσηςRevolutions per Minute, θα λειτουργούν και ταδύο μπαρ της αίθουσας Banquet.

Τη ∆ευτέρα 8 ∆εκεμβρίου, στις 9μ.μ., στο Μέ-γαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσες Βanquet &ΜC2. Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, φοιτητικό 7.Η είσοδος στα workshops και τις ομιλίες είναιελεύθερη.

Ο Γ. Κουμεντάκηςστη 2η σκηνήτης ΕΛΣ

Σε ανακοίνωση της η Εθνική Λυρική Σκηνή καλωσο-ρίζει το διακεκριμένο συνθέτη Γιώργο Κουμεντάκη, οοποίος, από την 1η Ιανουαρίου 2015, θα είναι υπεύ-

θυνος για το καλλιτεχνικό-αναπτυξιακό πρόγραμμα στονέο της χώρο, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα ΣταύροςΝιάρχος.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκη-νής Μύρων Μιχαηλίδης σημειώνει: «Μετά από μια γόνιμηπολύμηνη συνεργασία για την κατάρτιση του προγράμμα-τος της δεύτερης σκηνής της ΕΛΣ, με ιδιαίτερη χαρά ανα-κοινώνουμε σήμερα την ένταξη του συνθέτη Γιώργου Κου-μεντάκη στη δημιουργική ομάδα της καλλιτεχνικής διεύ-θυνσης. Στόχος είναι η ανάδειξη της δεύτερης σκηνής τηςΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (χωρητικότητας 400 θέσεων) σε ένα ζων-τανό κύτταρο, με προτάσεις εναλλακτικού ή πειραματικούχαρακτήρα, συνεχή δραστηριότητα και πολύπλευρη στό-χευση, που θα τονώσει τη δημιουργικότητα των νέων, τηνεκπαίδευση, την ψυχαγωγία και τις διεθνείς συνέργειες τουλυρικού θεάτρου μας. Με το πρόγραμμα που ετοιμάζουμεείμαστε βέβαιοι ότι και η σκηνή αυτή θα σημειώσει υψηλήεπισκεψιμότητα, ενώ θα αποτελέσει ένα δημιουργικό πεδίογια όλους, χωρίς αποκλεισμούς». Ο Γιώργος Κουμεντάκηςαναφέρει: «Με ιδιαίτερη χαρά αποδέχτηκα την πρότασητου καλλιτεχνικού διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνήςνα έχω την επίβλεψη του καλλιτεχνικού-αναπτυξιακούπρογράμματος της δεύτερης σκηνής της Εθνικής ΛυρικήςΣκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.Η πρότασή του, που επιστεγάζει μια γόνιμη συνεργασίαμηνών, με τιμά ιδιαίτερα. Θα προσφέρω ό,τι καλύτερο δια-θέτω στην προσπάθεια να αναδειχθεί η σύγχρονη ελληνικήδημιουργία και να διαδοθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και στοεξωτερικό».

Η ανακοίνωση του προγράμματος της δεύτερης σκηνήςτης ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ θα πραγματοποιηθεί στο προσεχέςδιάστημα, σε σχετική συνέντευξη Τύπου, στο πλαίσιο τηςπροετοιμασίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τη μετά-βασή της στις νέες εγκαταστάσεις και σε συνέχεια της πα-ρουσίασης των βασικών αξόνων του καλλιτεχνικού προ-γραμματισμού για την πενταετία 2014-19, που πραγματο-ποιήθηκε τον ∆εκέμβριο του 2013.

Ο διεθνήςπιανίσταςΜπενεντέτοΛούποΟ διακεκριμένος ιταλός πιανίστας ΜπενεντέτοΛούπο δίνει ένα και μοναδικό ρεσιτάλ ,στοπλαίσιο του νέου κύκλου εκδηλώσεων πουτιτλοφορείται Πιανόραμα. Ο Κύκλος Πιανόραμα,που διοργανώνεται για πρώτη φορά φέρνει επίσκηνής δεξιοτέχνες του «βασιλιά» τωνοργάνων. Μετά τον Λούπο, με τον οποίοεγκαινιάζεται αυτή η νέα σειρά εκδηλώσεων,ακολουθούν ο Στέφανος Νάσος και ο ΑπόστολοςΠαληός (21.1), η Ντόρα Μπακοπούλου (10.2), οΧρίστος Παπαγεωργίου στο διπλό ρόλο τουπιανίστα και συνθέτη (29.4), και η ΈφηΑγραφιώτη με τον Γιώργο Κοντραφούρη (20.5). Το μουσικό ταξίδι από τη ∆υτική στηνΑνατολική Ευρώπη του Λούπο έχει πρώτοσταθμό την Ιταλία και τα 15 Πρελούδια του ΝίνοΡότα (1911-1979), ενός συνθέτη το όνομα τουοποίου έχει συνδεθεί με τη μουσική επένδυσηγια ταινίες των Φελίνι, Βισκόντι και Κόπολα. ΟΡότα είναι ένας καλλιτέχνης που διαδραμάτισεπρωταγωνιστικό ρόλο στην περαιτέρω εξέλιξητου Μπενεντέτο Λούπο. Υπήρξε μέντοράς τουκατά τη διάρκεια των σπουδών του στο ΩδείοΠιτσίννι στο Μπάρι, γενέτειρα του Λούπο, όπουήταν καλλιτεχνικός διευθυντής. Ο ιταλόςσολίστ είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τημουσική του κορυφαίου ιταλού δημιουργού.Μάλιστα, η ερμηνεία του στο νεορομαντικόConcerto Soirée απέσπασε τα εγκωμιαστικάσχόλια των κριτικών, καθώς και το βραβείοDiapason d’Or. Η Γαλλία είναι ο επόμενοςσταθμός του ταξιδιού του Λούπο, ο οποίος θαερμηνεύσει έργα του ιμπρεσιονιστή ΚλοντΝτεμπισί (1862-1918).Τελευταίος σταθμός, ηΡωσία και ο Αλεξάντρ Σκριάμπιν (1872-1915) μετα 24 Πρελούδια, έργο 11, τα οποία ο κορυφαίοςμουσουργός συνέθεσε σε διάφορες χώρες κατάτην περίοδο 1888-96. Την Παρασκευή 12 ∆εκεμβρίου, στις 8.30μ.μ.,στο Μέγαρο Μουσικής, αίθουσα ∆ημήτρηςΜητρόπουλος. Τιμές εισιτηρίων: 20, 12, 5 ευρώ(φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ) και 8 ευρώ(65+, πολύτεκνοι).

«Το βλέμμαθέλει δύο «μι»»

Σε μίαπαράσταση εφ’όλης της ύλης ,από τον«Ερωτόκριτο»στο σήμερα, οσπουδαίοςτραγουδοποιόςΛουδοβίκος τωνΑνωγείωνσκοπεύει να μαςπει τα πιοόμορφατραγούδια τουαλλά καιποιήματα και

ιστορίες που σκαρώνει αυτοσχεδιάζοντας με μοναδικότρόπο. Μαζί του οι συνεργάτες του, Αλίκη Ζωγράφου στοτραγούδι, Αντώνης Μυτακίδης στην κιθάρα, ΓιώργοςΚοντογιάννης στη λύρα και στα κρουστά και ΜανώληςΜπαρδάνης στη φυσαρμόνικα. Όπως λέει ο ίδιος, στηνπαράσταση έδωσε τον τίτλο «Το βλέμμα θέλει δύο «μι»»που είναι και ο τίτλος του τελευταίου δίσκου του και θαπει με άλλα λόγια «το λάθος «κινδυνεύει» μόνο από τοδεύτερο βλέμμα».

Την Παρασκευή 12 ∆εκεμβρίου, στις 9.30μ.μ., στονΙανό. Είσοδος: 10 ευρώ, ελάχιστη κατανάλωση: 6.

Του Στράτου Κερσανίδη

«Ηθρησκεία είναι για σας τοθεμέλιο της πατρίδας καιτης λογικής. Ο λαός χωρίς

το φόβο του θεού θα ξεχυθεί στους δρό-μους και θα παλουκώνει τους φυλοκά-τορές του, συμφέρει;». Την απάντησητην δίνει ο ίδιος ο ερωτών, «δεν συμφέ-ρει…». Αλίευσα την παραπάνω πρότασηαπό την «Αληθινή απολογία του Σω-κράτη», του Κώστα Βάρναλη, ένα εμ-πνευσμένο κείμενο το οποίο ερμηνεύειιδανικά στο θέατρο ο Χρίστος Καλα-βρούζος, σε σκηνοθεσία του ΧρίστουΣιοπαχά.

Έχοντας δει με διαφορά μιας ημέραςτην παράσταση του ∆ΗΠΕΘΕ Ρούμεληςαπό την ταινία «Jimmy’s hall» του ΚενΛόουτς, δεν ήταν δυνατόν να μην κάνωτο συνειρμό. Για αθεΐα κατηγορήθηκε οΣωκράτης από την αθηναϊκή δημοκρατίακαι καταδικάστηκε να πιει το κώνειο, για

τον ίδιο λόγο κατηγορήθηκε και ο ΤζίμιΚράλτον, από τη δημοκρατία της Ιρλαν-δίας και απελάθηκε από τη χώρα. Βέβαιαο Κράλτον κατηγορήθηκε και για κομου-νιστής αλλά, βλέπετε, τον 5ο αιώνα π.Χ.δεν υπήρχε κομουνισμός.

Ποιος όμως είναι ο Τζίμι Κράλτον; ΟΚέν Λόουτς και ο σεναριογράφος τουΠολ Λάβερτι, παίρνουν ένα αληθινό πρό-σωπο και μια αληθινή ιστορία και με κά-ποιες μικροαλλαγές, που βοηθούν το σε-νάριο, μας μεταφέρουν στην Ιρλανδίαστις αρχές της δεκαετίας του 1930. ΟΚάρλτον, ο οποίος αγωνίστηκε για τηνελευθερία στη χώρα του, έφτιαξε σε δικήτου γη ένα χώρο για να μπορούν να μα-ζεύονται οι νέοι -κυρίως- του χωριού τουόπου, διάβαζαν, άκουγαν μουσική, έκα-ναν μαθήματα και χόρευαν. Αυτό όμωςδεν άρεσε στους πολιτικούς και την κα-θολική εκκλησία, επειδή ο Κράλτον ήτανκομμουνιστής και ως εκ τούτου, διαφθο-ρέας. Έτσι, απογοητευμένος από την

τροπή που πήραν τα πράγματα, έφυγεγια τις ΗΠΑ. Μετά από δέκα χρόνια απο-φάσισε να επιστρέψει για να βρίσκεταικοντά στην ηλικιωμένη μητέρα του, απο-φασισμένος να μην ασχοληθεί με την πο-λιτική. Όμως οι νέοι του χωριού, αλλάκαι οι μεγαλύτεροι τού ζήτησαν να ανοί-ξει ξανά τη λέσχη. Ο Τζίμι Κράλτον στηναρχή αρνήθηκε αλλά σύντομα, όνταςβαθιά πολιτικοποιημένος αποφάσισε ναδεχτεί. Να τι λέει ο Κέν Λόουτς: «Στηνπραγματική ζωή ήταν αφοσιωμένοςακτιβιστής. Έχω συναντήσει πολλούςσυνδικαλιστές, ανθρώπους πολιτικοποι-ημένους. Ο Τζίμι έπρεπε ή να αφήσει τηνπολιτική για να μείνει ή να παλέψει γιαμια ακόμα φορά. ∆ημιουργήθηκε η εντύ-πωση ότι η αλλαγή κυβέρνησης θα άλ-λαζε τα πράγματα, αλλά οποιοσδήποτεμε τις πολιτικές πεποιθήσεις του Τζίμιήξερε ότι ο ντε Βαλέρα θα πρόδιδε τασυμφέροντα της εργατικής τάξης. ΟΤζίμι κατανοούσε τον αγώνα της εργατι-κής τάξης και ήξερε ότι η σύγκρουσηήταν αναπόφευκτη (…) Ήταν εξουθενω-μένος μετά από 20 χρόνια, αλλά τι τουαπέμενε να κάνει; Αν είσαι πολιτικοποι-ημένος δεν έχεις επιλογή».

Τίποτε δεν είχε αλλάξει στην Ιρλανδίαμέσα σε 10 χρόνια κι έτσι η πολιτική ηγε-σία του τόπου με αιχμή του δόρατος τονκαθολικό ιερέα αντέδρασαν σθεναράστην επαναλειτουργία της λέσχης. Κατη-γόρησαν τον Κράλτον ως άθεο, ως κο-μουνιστή και ως επικίνδυνο για τα ήθητα έθιμα και τις παραδόσεις της πατρί-δας Ιρλανδίας, επειδή στη λέσχη άκου-γαν αμερικάνικη μουσική και χόρευαναμερικάνικους χορούς. Ακολούθησαναπειλές, επιθέσεις και τέλος, την παρα-μονή της πρωτοχρονιάς του 1932, κά-ποιοι «άγνωστοι», έκαψαν τη λέσχη.Ακολούθησε απόφαση των δικαστηρίων

για απέλαση του «ταραχοποιού», η οποίαυλοποιήθηκε τελικά στις 13 Αυγούστου1933.

Ο Κέν Λόουτς, ευφυής σκηνοθέτηςαλλά και συνεπής μαρξιστής, γνωρίζειπώς να μπει βαθιά στα κοινωνικά προ-βλήματα διατηρώντας ανέπαφη τη χαράτης κινηματογραφικής απόλαυσης. Έτσιμας παρουσιάζει μια ταινία μεστή, χορ-ταστική, με δυνατούς χαρακτήρες καιθαυμάσιο σενάριο η οποία στα χέρια τουγίνεται εργαλείο ταξικής ανάλυσης. ∆ενχάνει ποτέ το στόχο του. Η εξουσία φο-βάται τη γνώση, την ώσμωση των αν-θρώπων, τη συλλογικότητα. Η θρησκευ-τική εξουσία, βαδίζει πάντοτε χέρι-χέριμε την πολιτική εξουσία, η οποία εκπρο-σωπεί τα συμφέροντα της άρχουσαςτάξης, των πλουσίων. Τα επιχειρήματάτους είναι πάντοτε τα ίδια, οι κίνδυνοιέχουν πάντα το ίδιο όνομα: κοσμοπολι-τισμός, κομουνισμός, αθεΐα. Και η αντί-δρασή τους είναι πάντοτε σκληρή κιαμείλικτη. Στα δύσκολα ξεχνούν και πα-ραβιάζουν ακόμη και τους νόμους τηςδικής τους δημοκρατίας. «Η δημοκρατίασας είναι, καθώς βλέπετε, μασκαρεμένητυραννία», λέει ο Κώστας Βάρναλης,στην «Αληθινή απολογία του Σωκράτη».Και τον συμπληρώνει ο Κεν Λόουτς: «Οαγώνας είναι ο ίδιος. Οικονομικό κραχσυνέβη το ’29, ακολούθησε μια δεκαετίαοικονομικής ανέχειας και μαζικής ανερ-γίας. Αυτό συμβαίνει και τώρα. Η αρι-στερά αγωνίζεται σκληρά να ακουστεί. Ηπολιτική παρουσιάζεται ως μια στενό-μυαλη κουβέντα μεταξύ των κομμάτωντης δεξιάς. Όμως οι πιο φτωχοί υποφέ-ρουν κι άλλες περικοπές, πολλοί νέοιδεν έχουν μέλλον».

strakersan@gmail.com,kersanidis.wordpress.com

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

«JIMMY’ S HALL»

Η εργατική τάξηδεν πάει στον παράδεισο

«Η νύχτα πριν πέσει το Παρίσι» (Diplomatie) τουΦόλκερ Σλέντορφ: Ο διοικητής των γερμανικώνκατοχικών στρατευμάτων στο Παρίσι, Ντίντριχφον Σόλτιτζ, ετοιμάζεται ξημερώνοντας η 25η Αυ-γούστου 1944, να ανατινάξει το Παρίσι, εκτελών-τας τη διαταγή του Χίτλερ. Τελικά, όμως, ο Σόλ-τιτζ αλλάζει γνώμη και αρνείται να εκτελέσει τηδιαταγή και έτσι η γαλλική πρωτεύουσα σώζεται.Η ταινία του Σκλέντορφ αφηγείται τη συγκλονι-στική ιστορία της αντιπαράθεσης που έσωσε τοΠαρίσι από την απόλυτη καταστροφή. Η ταινίαέκανε επίσημη πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματο-γράφου του Βερολίνου.

«Οι σταθμοί του σταυρού» (Kreusweg) του ΝτίτριχΜπρίγκεμαν: Η συγκλονιστική αυτή ταινία τιμή-θηκε για το σενάριο της με το βραβείο της Οικου-μενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφουτου Βερολίνου. Αφηγείται την ιστορία μιας 14χρο-νης κοπέλας, της Μαρίας. Ο μικρός της αδελφόςείναι βαριά άρρωστος και το κορίτσι, που έχει με-γαλώσει μέσα ένα βαθιά θρησκευόμενο οικογενει-ακό περιβάλλον, αποφασίζει να θυσιαστεί για νατον σώσει, ακολουθώντας το μαρτυρικό δρόμο τουΧριστού.

«Η εξέγερση του ∆εκέμβρη» του ∆ημήτρη Βόρρη:Ένας 15χρονος, χωρίς κανέναν προφανή λόγο, πυ-ροβολείται εν ψυχρώ και πέφτει νεκρός από τιςσφαίρες ενός αστυνομικού. Η οργή για τη δολοφο-νία εξαπλώνεται σύντομα σε ολόκληρη τη χώρα. Ηταινία περιγράφει τις μέρες της εξέγερσης του∆εκέμβρη 2008 και όλα όσα ακολούθησαν. Παράλ-ληλα, παρακολουθούμε και επτά ανθρώπους πουέχουν εγκλωβιστεί σε έναν κινηματογράφο οιοποίοι ως κοινό στοιχείο έχουν το φόβο και τηνάρνηση να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητακαι να αλλάξουν τις ζωές τους.

«Από έρωτα» του Θοδωρή Αθερίδη: Το ομώνυμο θε-ατρικό έργο του Αθερίδη μεταφέρεται στον κινη-ματογράφο σκηνοθετημένο από τον ίδιο. ∆υομέρες πριν από το γάμο του με τη νοσοκόμα Να-τάσα, ο Αντώνης Γκαλιμάνης, πυροσβέστης, δέχε-ται την απρόσμενη επίσκεψη μιας παλιάς του ερω-μένης, της Άννας, η οποία είναι δημοσιογράφος. Ησυνάντηση αυτή θα επαναφέρει στην επιφάνειαέναν έρωτα που δεν έχει σβήσει αλλά ο Αντώνηςδεν θα πάρει τη μεγάλη απόφαση να ακυρώσει τογάμο του κι έτσι θα ξεκινήσει μια διπλή ζωή.

«Η επέλαση των Βίκινκγκς» (Northmen - A Vikingsaga) του Κλαούντιο Φο: Μια συμμορία Βίκινγκκάνει επιδρομή στις βρετανικές ακτές. Μια φο-βερή καταιγίδα, κοντά στη Σκωτία, που είχε ωςαποτέλεσμα το πλοίο τους να συντριβεί στα βρά-χια, θα τους αναγκάσει να αναζητήσουν βοήθεια σεένα οχυρό των Βίκινγκς. Στηνπορεία τους όμως σκορπούντον τρόμο και το θάνατο κι έτσιο βασιλιάς της Σκωτίας θαστείλει εναντίον τους μια πολύκαλά εκπαιδευμένη ομάδα μι-σθοφόρων. Περιπέτεια εποχής.

«Ηλίθιος και Πανηλίθιος 2»(Dump and Dumper two) τωνΜπόμπι και Πίτερ Φαρέλι: ΟΧάρι Ντιούν και ο Λόιντ Κρί-στμας, οι δύο καλόκαρδοι αν καιόχι ιδιαίτερα έξυπνοι φίλοι, επα-νέρχονται μετά από 20 χρόνια. ΟΧάρι μαθαίνει πως έχει μια κόρη,και ενώ ο Λόιντ είναι αποδιοργα-νωμένος μετά από την απόρριψηπου έφαγε από τη Μαίρη, αποφα-

σίζει να τον πάρει μαζί του για να αναζητήσουν τηχαμένη του κόρη. Τώρα πως οι δύο χαζούληδεςφίλοι θα βρεθούν σε μια σύνοδο στην οποία παίρ-νουν μέρος οι εξυπνότεροι άνθρωποι του κόσμου,αυτή είναι μια άλλη ιστορία και οι απαντήσεις δί-νονται επί της οθόνης.

«Κούμπα: Μια ζέβρα και μισή» (Khumba) του ΆντονιΣίλβερστον: Ο Κούμπα είναι ζέβρα αλλά γεννήθηκεμόνο με τις μισές ραβδώσεις. Έτσι όταν ξεσπά μιαμεγάλη ξηρασία, το κοπάδι τον θεωρεί υπεύθυνο. ΗΚούμπα θα φύγει για να αναζητήσει ένα θρυλικόνερόλακκο όπου οι πρώτες ζέβρες απόκτησαν τιςραβδώσεις τους. Ταινία κινουμένων σχεδίων απότη Νότια Αφρική.

Σινεφίλ

ΟΟΙΙ ΝΝ

ΕΕΕΕΣΣ

ΤΤΑΑΙΙΝΝ

ΙΙΕΕΣΣ

«Η εξέγερσητου ∆εκέμβρη»

3300 Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014ΘΕΩΡΙΑ

Του Ετιέν Μπαλιμπάρ

Οταν χρησιμοποιούμε τη λέξη πο-λιτοφροσύνη (civility) στα αγ-γλικά και στα γαλλικά, τείνουμε

να την υποβαθμίζουμε στην απλή έν-νοια της ευγένειας και να την αντιμετω-πίζουμε σαν να ήταν το αντίδοτο στηβία, συχνά μέσα σε πατερναλιστικάπλαίσια ή σε πλαίσια μιας ρητορικήςπερί νόμου και τάξης, ή σε συμφραζό-μενα σχετικά με τη διδασκαλία της πο-λιτοφροσύνης σε απαίδευτα παιδιά ήτης επιβολής της σε βαρβάρους πουζουν στις φτωχότερες συνοικίες μας.Πιο συγκεκριμένα, ένα βασικό μειονέ-κτημα της λέξης πολιτοφροσύνη είναιότι δείχνει να αποκλείει τη σύγκρουση,ενώ μια από τις βασικές ιδέες που προ-σπαθώ να υποστηρίξω είναι ότι η στρα-τηγική ή η πολιτική της πολιτοφροσύ-νης έχει να κάνει με τη διατήρηση τηςδυνατότητας να υπάρξει σύγκρουση,ακόμα και σφοδρή σύγκρουση, που πι-στεύω ότι είναι θεμελιώδης για τη δη-μοκρατία με την ουσιαστική της έννοια.Προσπαθώ έτσι να διαφωνήσω μεόσους αντιμετωπίζουν τη βία ως έγ-κλημα, μια τάση που κερδίζει έδαφοςστις κοινωνίες μας, οι οποίες αντιμετω-πίζουν τον κοινωνικό πόλεμο ως θανά-σιμη απειλή για τη σταθερότητά τους.

Πολιτισμός και βαρβαρότητα

Ο πολιτισμός είναι επίσης μια έννοιαπου παρουσιάζει δυσκολίες στη χρήσητης. Η αντίθεση ανάμεσα στον πολιτι-σμό και τη βαρβαρότητα, που χρησιμο-ποιείται όταν συγκρίνουμε πολιτισμούςή κοινωνικές ομάδες ή όταν αναφερό-μαστε στην υποτιθέμενη εξελικτική πο-ρεία προς την πρόοδο, είναι κατά τηνάποψή μου εξαιρετικά προβληματική.Από την άλλη πλευρά, αν εννοήσουμετον πολιτισμό με μια ενεργητική έννοια,στα γερμανικά θα λέγαμε εκπολιτισμός(zivilisierung) αντί για πολιτισμός (zivi-lisation), τότε μπορεί να αποτελέσει τοαντίθετο του μιλιταρισμού και πρέπεινα επισημάνω ότι κάποιες συγκεκριμέ-νες περιπτώσεις που έχω στο μυαλόμου, όπως η διαχείριση των συνόρωνκαι των εισροών προσφύγων, βρίσκον-ται σαφώς σε δίλημμα ανάμεσα στονεκπολιτισμό και το μιλιταρισμό,πράγμα που θεωρώ ακριβώς κριτήριοπολιτοφροσύνης.

Χρησιμοποιώ τη λέξη πολιτοφροσύνηγια να ονοματίσω την ιδέα της αντιβίαςή της πολιτικής της αντιβίας, που σί-γουρα δεν πρέπει να υποβαθμιστεί σεμια a priori επιλογή της μη βίας, πα-ρόλο που υπάρχουν εξαιρετικά παρα-δείγματα πολιτικών μη βίας, που ήτανταυτόχρονα πολύ αποτελεσματικές πο-λιτικές αντιβίας, δηλαδή συνέβαλαν ση-μαντικά στη μείωση της βίας και στηνπρόληψη της όξυνσής της σε ακραίοβαθμό.

Μια στρατηγική πολιτοφροσύνης, ωςαντιβία, είναι μια στρατηγική που δεναφορά μόνο το πολιτικό πεδίο -θε-σμούς, ιδέες- και την πολιτική – τηνάσκησή της, πρακτικές, τηλειτουργίαθεσμών- αλλά αφορά και το μη πολι-τικό, απευθύνεται σε αυτό και το λαμ-βάνει υπόψη χωρίς ψευδαισθήσεις ότιθα ήταν δυνατό να το καταστείλει.Επειδή η σχέση του μη πολιτικού με τοπολιτικό είναι σαν τη σχέση του ασυ-νείδητου με τη συνείδηση, όσον αφοράτην αντίθεση ανάμεσα στα δύο και τιςσυνθήκες υπό τις οποίες μπορεί το δεύ-τερο να υπάρξει. Ή σαν τη σχέση τουεγκλήματος με τη νομιμότητα, που είναιη αντίστροφη όψη της, η εξάλειψη τουοποίου δεν είναι παρά μια δολοφονικήκαι σε ακραίο βαθμό βίαιη φαντασίωση,

που είναι υπαρκτή στις κοινωνίες μας. Έτσι, κάθε στρατηγική πολιτοφροσύ-

νης πρέπει να αντιμετωπίσει την πιθα-νότητα της ανάδυσης του μη πολιτικούείτε από την πλευρά των θεσμών είτεαπό την πλευρά των πρακτικών. Τακράτη και κυρίως τα κυρίαρχα κράτη,δηλαδή τα κράτη που ασκούν την κυ-ριαρχία του μονοπωλίου της νόμιμηςβίας και την προστατεύουν ή την υπε-ρασπίζονται, είναι εξαιρετικά βίαια καιωμά απέναντι στους εσωτερικούς εχ-θρούς τους. Όμως και τα άτομα, οι ομά-δες, οι οργανισμοί, οι εταιρείες οι επι-χειρήσεις μπορούν να γίνουν ωμά στιςκανονικές και στις μη κανονικές τουςδραστηριότητες. Έτσι, υπό κάποια έν-νοια η βία του μη πολιτικού βρίσκεταιπαντού ή μάλλον μπορεί να ξεσπάσειοπουδήποτε. ∆εν υπάρχει κοινωνικόςχώρος στο απυρόβλητο. Υπάρχουν κοι-νωνικοί χώροι και θεσμοί που ολό-κληρο το ηθικό τους πλαίσιο είναι ορ-γανωμένο γύρω από τη συγκάλυψη καιτη νομιμοποίηση της ακραίας βίαςστους κόλπους τους, όπως για παρά-δειγμα η οικογένεια, μέχρι που στηνπρόσφατη ιστορία η πολιτικοποίησηαυτών των ηθικών ζητημάτων αποκα-λύπτει μια άλλη διάσταση του μη πολι-τικού.

Σύγκρουση και κοινωνικά αρμονία

Έτσι φτάνω στο δύσκολο ερώτημα:

υπάρχουν στιγμές πολιτοφροσύνης; Πι-στεύω ότι μπορούμε να απαντήσουμεναι, με την προϋπόθεση να μην ξεχνάμεότι αυτό που αναζητούμε δεν είναι στιγ-μές απόλυτης μεταστροφής της ιστο-ρίας και της πολιτικής από την άσκησητης βίας σε μια τελική αποφασιστικήδιευθέτηση όλων των συγκρούσεων,εξάλειψη κάθε σχέσης κυριαρχίας καιεγκαθίδρυση κοινωνικής αρμονίας. Μεάλλα λόγια, δεν αναζητούμε υποκατά-στατο για τις διαδικασίες χειραφέτησηςκαι κοινωνικού μετασχηματισμού ως τοτέλος, αλλά για μια συμπληρωματικήκαι αναγκαία διάσταση των επιτευγμά-των τους, που ανοίγει το δρόμο για ένανέο τρόπο άσκησης πολιτικής, διακυ-βέρνησης της πολιτείας, διεκδίκησηςδικαιωμάτων, αγώνα για σημαντικούς

σκοπούς. Για αυτό το λόγο τείνουν ναείναι ανολοκλήρωτες, εύθραυστες καιαμφιλεγόμενες κι όμως αναγνωρίσιμες.Η σχεδόν μυθική μορφή στιγμών πολι-τοφορσύνης είναι στο τέλος εμφυλίωνπολέμων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότιδεν υπάρχει νικητής, αλλά ότι μπορείνα υπάρξει συμφιλίωση. Πράγμα πουαπαιτεί έναν περίπλοκο συνδυασμό ει-λικρίνειας για τις αιτίες και τη φύσητης σύγκρουσης και λήθης για τις ευθύ-νες ή για κάποιες από αυτές.

Η πολιτοφροσύνη δεν είναι απλώςαβέβαιη, δεν είναι απλώς μη αναγνωρί-σιμη παρά μόνο εκ των υστέρων, με τημορφή της διαπίστωσης ότι «υπήρξεμια στιγμή πολιτοφροσύνης, όπου ηακραία βία θα μπορούσε να υπερβεί ταυποκείμενά της, αλλά συγκρατήθηκε ήάλλαξε πορεία προς έναν άλλο σκοπό».Επιπλέον, αυτό που πρέπει να προσδο-κούμε σε μια στιγμή ακραίας βίας, ότανδιαφορετικές μορφές ωμότητας ει-σβάλλουν στη ζωή μας, δεν είναι μόνο ηειρήνη και η συμφιλίωση, είναι η εφεύ-ρεση νέων πολιτικών μορφών, θεσμώνκαι πρακτικών, που θα αποδειχθούν εκτων υστέρων απαραίτητα, για να διακό-ψουν την αυτοκαταστροφική διαδικα-σία και να επαναδημιουργήσουν τιςπροϋποθέσεις για πολιτική, συμπερι-λαμβανομένης και της πολιτικής σύγ-κρουσης.

Επιμένω σε αυτόν τον κύκλο τού προ-γενέστερου και του μεταγενέστερου των

στιγμών πολιτοφροσύνης κυρίως γιατους εξής λόγους: η αναγνώριση αυτήςτης κυκλικότητας μας βοηθάει να ανα-γνωρίσουμε και πολλά άλλα παραδείγ-ματα πολιτοφροσύνης. Τα κοινωνικάκινήματα στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρεςείναι μια βασική περίπτωση, με επίσηςπροφανέστατα εύθραυστα και ανολο-κλήρωτα ως προς τα επιτεύγματάτους. Όμως σαφέστατα τα κοινωνικάκινήματα, κυρίως το εργατικό κίνημαστην αλληλεπίδρασή του με την κοινω-νική πολιτική τον 19ο και 20ο αιώνα,ξεκινώντας από τις σφαγές του Peterlooκαι του Haymarket, περνώντας από τηνιστορία των ρυθμίσεων για το οχτάωροκαι την υπερεκμετάλλευση των γυναι-κών και των παιδιών μέχρι την ίδρυσητου κοινωνικού κράτους μέσα από τοNew Deal στην Αμερική, το Λαϊκό Μέ-τωπο στη Γαλλία και το σχέδιο Beve-ridge στη Βρετανία μετά τον Β’ Παγκό-σμιο Πόλεμο, προσφέρουν αλάθητεςδιαστάσεις πολιτοφροσύνης για να ανα-στοχαστούμε.

Η κινητήρια δύναμη ήταν η ταξικήπάλη, που ο Μαρξ περιέγραψε στο Κε-φάλαιο ως διαρκή εμφύλιο πόλεμο ήκοινωνικό πόλεμο. Και το αποτέλεσμαήταν η πρωτοφανής παρέμβαση των τά-ξεων που υφίστανται την εκμετάλλευσηστη δημόσια σφαίρα και στην επίσημηπολιτική, φυσικά μέσα από κόμματα,σωματεία, συλλογικότητες, εκπαιδευ-τικά ιδρύματα. Μπορούμε να κατανοή-σουμε καλύτερα το χαρακτήρα αυτήςτης διαδικασίας δύο αιώνων, σήμεραπου παρατηρούμε τις καταστροφικέςκοινωνικοπολιτικές συνέπειες των νεο-φιλελεύθερων πολιτικών, που προ-ωθούνται και από τον δήθεν σοσιαλι-σμό και την χρηματοοικονομική παγκο-σμιοποίηση.

Κρατικοί θεσμοίκαι κοινωνία πολιτών

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι σή-μερα υπάρχει μια εγγενής σχέση ανά-μεσα στην ιδέα των στρατηγικών τηςπολιτοφροσύνης και τις πράξεις ενί-σχυσης της κοινωνίας των πολιτών.Ωστόσο, δεν είμαι πεπεισμένος ότι ηπολιτοφροσύνη μπορεί να αναχθείστους στόχους και τις πρακτικές τηςκοινωνίας των πολιτών με αυτή την έν-νοια, τουλάχιστον με την στενή της έν-νοια: τις ΜΚΟ, τους αγανακτισμένους,τα κινήματα occupy, τα μέλη του Παγ-κόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, όσο ση-μαντικά και καινοτόμα και αν είναιαυτά για την προσπάθεια να ασκηθείπολιτική με αυτόνομο τρόπο. Οι κρατι-κές και οι θεσμικές δυνάμεις δεν πρέ-πει να αποκλειστούν, αν μπορούν να γί-νουν κάτι διαφορετικό από αυτό πουείναι τώρα, αν και πρέπει να ειπωθεί ότιτα κράτη όλων των μορφών και καθε-στώτων τείνουν να γίνουν όλο και πιοαπολίτιστα σήμερα. Οι διεθνείς οργανι-

∆εν υπάρχει κοινωνικός χώρος στο απυρό-βλητο. Υπάρχουν κοινωνικοί χώροι και θεσμοίπου ολόκληρο το ηθικό τους πλαίσιο είναι οργα-νωμένο γύρω από τη συγκάλυψη και τη νομιμο-ποίηση της ακραίας βίας στους κόλπους τους,όπως για παράδειγμα η οικογένεια.

“

Η σύγκρουση ως στοιχείο της σύγχρονης δημοκρατίας Η διατήρηση της δυνατότητας να υπάρχει θεσμικά περιθώριο σύγκρουσης,είναι θεμελιώδης όρος για τον ορισμό του δημοκρατικού συστήματος. Ησύγκρουση , ακόμα και η σφοδρή σύγκρουση, δεν αποτελεί απειλή, αλλάδημοκρατική διαδικασία επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων. Αυτή ηβασική σκέψη στην ανάλυση του Ετιέν Μπαλιμπάρ αποκτά και επίκαιρησημασία στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας. Αξίζει να τηνπαρακολουθήσουμε σε όλες τις συνέπειές της, στη συνέχεια της διάλεξης τουγάλλου φιλοσόφου, που δημοσιεύσαμε στο περασμένο φύλλο της «Εποχής».

Η ΕΠΟΧΗ 7 ∆εκεμβρίου 2014 3311ΘΕΩΡΙΑ

σμοί, αν δεν είναι απλά όργανα για τηδιαπραγμάτευση συμφωνιών ανάμεσασε κράτη, που εξουσιάζονται και συχνάεμποδίζονται στη λειτουργία τους απότα ισχυρότερα ανάμεσά τους, καταλή-γουν να περιορίζουν τη δράση τους σεανθρωπιστικά προγράμματα, που δεδιαφέρουν πολύ από το μιλιταρισμό.Και οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί,όπως το ∆ιεθνές Νομισματικό Ταμείο,μόλις τώρα άρχισαν να λαμβάνουνυπόψη στο δημόσιο λόγο τους τη συμ-βολή των πολιτικών τους των τελευ-ταίων χρόνων, που αφορούν δάνεια καιδιαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στην αύ-ξηση των ανισοτήτων πέρα από το ση-μείο που η βία μπορεί να γίνει ανεκτή.

Η κρατική βία στις πιο ακραίες μορ-φές της μπορεί να χρησιμοποιηθεί ωςόργανο από οικονομικές δυνάμεις καιδιαδικασίες και τελικά από τον καπιτα-λισμό. Όμως στις μορφές της και τιςυπερ-υποκειμενικές της φαντασιώσειςπου σχετίζονται με την ιδέα της επιβο-λής μιας απόλυτης μη νομιμότητας σταυποκείμενα που αντιστέκονται στην κυ-ριαρχία, αν προτιμάτε την απόλυτη μηνομιμότητα των εξεγέρσεων, σε αυτέςτις περιπτώσεις δεν μπορεί να προκύ-ψει μόνο από τη λογική τού καπιταλι-σμού ούτε να του χρησιμεύσει πάνταστο σύνολό της.

Συγκρούσεις και πόλεμοι

Αντίστροφα, θεωρώ εξαιρετικά ση-μαντικό να αντικρούσω τις ρητορικέςσχετικά με τη σύγκρουση πολιτισμώνκαι κυρίως στο πλαίσιο των τρεχουσώνσυγκρούσεων στη Μέση Ανατολή καιαλλού. Το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικόνα επιμείνω ότι δεν υπάρχουν καθαράθρησκευτικοί πόλεμοι, ίσως ούτε καικαθαρά εθνικοί πόλεμοι, πχ της Γιουγ-κοσλαβίας, ίσως ούτε και καθαρά φυ-λετικές συγκρούσεις.Παρόλο που οιθρησκευτικές, εθνικές και φυλετικέςσυγκρούσεις γίνονται πόλεμοι και αυτοίοι πόλεμοι φτάνουν στα άκρα παίρνον-τας μορφές εξολόθρευσης ή γενοκτο-νίας, πρέπει να ψάξουμε για άλλες αι-τίες και παράγοντες της έντασης, πουδεν είναι ιδεολογικοί αλλά οικονομικοί,και η βάση τους βρίσκεται στις στρατη-γικές της εκμετάλλευσης, δηλαδή στη

χρησιμοποίηση και κακομεταχείρισηεδαφών και πληθυσμών.

Ωστόσο, καμιά οικονομική λογικήδεν μπορεί να εξηγήσει τον τρόπο μετον οποίο η συλλογική βία γίνεται αντι-ληπτή από τα ίδια τα υποκείμενά της ωςαναγκαιότητα ή καλύτερα ως προσταγήγια φόνο και θυσία στο όνομα όχι μόνομιας φαντασιακής κοινότητας, με τηνορολογία του Μπένεντικτ Άντερσον,αλλά μιας φαντασιακής ταυτότητας πουθα απειλούνταν από την υβριδοποίησηή απλά από τη γειτνίαση, την συνύ-παρξη.

Αυτές είναι οι δύο πλευρές της σκέ-ψης μου, ότι δεν υπάρχει καθαρή θρη-σκευτική, εθνική ή φυλετική σύγ-κρουση, αλλά οι θρησκευτικές, εθνικές

και φυλετικές συγκρούσεις έχουν νακάνουν με την καθαρότητα και την εκ-καθάριση. Το φαντασιακό τής καθαρό-τητας είναι αυτό που κυβερνά το ασυ-νείδητο των υποκειμένων τής κοινότη-τας και έτσι απαλλοτριώνει την υποκει-μενικοτητά τους, για να τη μεταμορφώ-σει σε υπερ-υποκειμενικότητα, στερη-μένη από κάθε ελευθερία. Το αποτέλε-σμα είναι η ακραία βία, που μεταξύάλλων έχει οικονομικά και κοινωνικάαίτια, δεν εξυπηρετεί την οικονομία καιτην κοινωνική εξουσία ή δεν την εξυπη-ρετεί καλά με λειτουργικό τρόπο,ακόμη και αν είναι ένα πεδίο από όπουμπορούν να αντληθούν τεράστια κέρδη.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχειμια βασική διαφορά ανάμεσα στα γεω-

γραφικά μοτίβα κατανομής της βίας καιτης ωμότητας που υπήρχαν στον κλα-σικό βιομηχανικό και αυτοκρατορικόκαπιταλισμό, και σε αυτά που υπάρχουνστο σημερινό παγκόσμιο καπιταλισμό.Ας μην προσποιούμαστε ότι η διάκρισηανάμεσα σε κέντρο και περιφέρεια ή σεΝότο και Βορρά έχει εξαφανιστεί έτσιαπλά, γιατί υπάρχει πολύς Βορράς στοΝότο και πολύς Νότος στο Βορρά σή-μερα. Στην αρχή της δεκαετίας του1950, αναλυτές με πολύ διαφορετικάυπόβαθρα και προοπτικές, όπως οΚαρλ Σμιτ και η Χάνα Άρεντ, επέμενανστο γεγονός ότι υπάρχουν κάποιες παγ-κόσμιες γραμμές, που κατέστησαν δυ-νατό να συγκρατείται η βία στο κέντροενώ εκλύεται στην περιφέρεια, και νατροφοδοτείται η ακραία βία στην περι-φέρεια, κυρίως σε μορφή αόρατη γιατην πλειονότητα των πολιτών στο κέν-τρο. Μια τέτοια διαγραμματική εικόναμπορεί ίσως να ερμηνευθεί με διαφορε-τικούς τρόπους, ακριβώς λόγω των ετε-ρογενών μορφών της ωμότητας καιεπειδή, όπως επισήμανε η Άρεντ, η βίαπου τροφοδοτήθηκε στις αποικίες, επέ-στρεψε ως εκδίκηση στο κέντρο μαζί μεκάποια από τα πιο βάρβαρα όργανά της,όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.Όμως είναι αλήθεια ότι οι γραμμέςέχουν φύγει από τη θέση τους, έχουνκατακερματιστεί, μετακινούνται συνέ-χεια και έχουν γίνει επισφαλείς.

Mετάφραση:Ματίνα Καραγιαννίδου - Σταμπουλή

Αυτό που αναζητούμε,δεν είναι στιγμές από-λυτης μεταστροφήςτης ιστορίας και τηςπολιτικής από τηνάσκηση της βίας σε μιατελική αποφασιστικήδιευθέτηση όλων τωνσυγκρούσεων, εξά-λειψη κάθε σχέσης κυ-ριαρχίας και εγκαθί-δρυση κοινωνικής αρ-μονίας, αλλά το δρόμογια ένα νέο τρόποάσκησης πολιτικής.

“Η σύγκρουση ως στοιχείο της σύγχρονης δημοκρατίας

Αυτή είναι άλλη μια συνέπεια της παγκοσμιοποίησης. Μιασυνέπεια που θα μπορούσε να ορίσει μια στιγμή πολιτο-φροσύνης, επειδή περιέχει τις ξενοφοβικές τάσεις, που,

όπως γνωρίζουμε από τα σύνορα, σήμερα παίρνουν τη μορφήτοίχων και δολοφονικών φρακτών, όπως ανάμεσα στην Ισπα-νία και το Μαρόκο ή το Μεξικό και τις ΗΠΑ, ή τη μορφή θανα-τηφόρων θαλάσσιων οδών, όπως στη Μεσόγειο και στιςακτές της Αυστραλίας. Περιέχει ακόμα και την απελπισμένηπροσπάθεια να εκκαθαριστούν και να διαφυλαχθούν οι ταυ-τότητες, αλλά ταυτόχρονα περιέχει την de facto κυκλοφορίατων μεταναστών, τις ανταλλαγές φοιτητών και εργαζομένων,την αυξανόμενη υβριδοποίηση των πληθυσμών, την ανάδυσηαυτού που ο Στιούαρτ αποκαλεί νέες εθνικότητες και θεωρη-τικοποιήθηκε ως νέα τοπογραφία του πολιτισμού. Ριζοσπα-στικές εναλλακτικές, ριζοσπαστικές συγκρούσεις, ριζοσπα-στικές δυνατότητες, ριζοσπαστικές αβεβαιότητες.

Για να αντιμετωπίσουμε την τάση του κεφαλαίου για μηχρησιμότητα, δηλαδή κάτι που υπερβαίνει την εκμετάλλευσηκαι την υπερεκμετάλλευση ανθρωπίνων και φυσικών πόρων,απαιτούνται νέες μορφές πολιτειότητας, που σίγουρα θα είναικοινωνικές αλλά και οικολογικές και κυρίως διεθνιστικές.Για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για μια τέτοιαπολιτειότητα, πιθανώς του πολίτη του κόσμου με την κλα-σική έννοια, χρειάζεται να απορριφθεί η ιδέα των κλειστώνκοινοτήτων, θρησκευτικών, εθνικών ή φυλετικών, που θαπροωθείται από τα παρακμάζοντα κυρίαρχα κράτη ή εναντίοντους. Και πρέπει να απορριφθεί με εναλλακτικές προτάσεις,για τις οποίες πρέπει να βρεθούν ονόματα, επειδή δεν υπάρ-χει συλλογική πολιτική χωρίς ονόματα. Αν η λέξη κομμουνι-σμός παραείναι επιφορτισμένη και δεν μπορεί να διασωθείαπό το τραγικό της παρελθόν, αν φέρει υπερβολική μελαγχο-λία, ας την πούμε κοσμοπολιτισμό ή διεθνισμό.

Αυτό ακούγεται πολύ ασαφές και ιδεαλιστικό, υπάρχουνόμως ακριβή και άμεσα σημεία που μπορεί να εφαρμοστεί.Χρησιμοποιώντας τα σύνορα ως μέθοδο, σύμφωνα με τοντίτλο τού βιβλίου των Σάντρο Μεζάντρα και Μπρετ Νίλσον,

προτείνω να υιοθετήσουμε τον εκδημοκρατισμό των συνό-ρων ως πολιτικό στόχο-κλειδί, όχι μόνο με τους όρους τουδικαιώματος διέλευσης των συνόρων, διαμονής, σπουδώνκαι εργασίας σε ξένες χώρες, αλλά και με όρους διαπραγμά-τευσης της λογικής των ρυθμίσεων των συνόρων και της διέ-λευσης από αυτά ανάμεσα στα κυρίαρχα ή σχεδόν κυρίαρχακράτη και την κοινωνία των πολιτών.

Τα σύνορα είναι κατεξοχήν ένας θεσμός της πολιτείας πουπρέπει να γίνει διακύβευμα για πολιτική δράση και ακτιβισμό,όπως ακριβώς το κράτος πρόνοιας, οι κανόνες για το γάμο καιτη δημιουργία οικογένειας, η εκκοσμίκευση και η θρησκευτικήελευθερία, οι οικονομικές και τραπεζικές ρυθμίσεις, με λίγαλόγια όλα τα σημαντικά πολιτικά αντικείμενα. Ο εκδημοκρα-τισμός των συνόρων είναι το ακριβώς αντίθετο της στρα-τιωτικοποίησής τους, που αποτελεί μια από τις κεντρικέςδιαστάσεις των σημερινών ψευδοπολέμων, που όμως εξε-λίσσονται σε πολέμους. Επομένως, πρόκειται για μια στρατη-γική πολιτοφροσύνης. Οι πράξεις πολιτειότητας των αγωνι-στών και των ακτιβιστών, που δημιουργούν συμπολιτειότητασυνδιαμορφώνοντας την πολιτική με τους αλλοδαπούς, τουςμετανάστες, ίσως τους εχθρούς ή πιθανούς εχθρούς πέρα απότα υπάρχοντα σύνορα, είναι πράξεις πολιτοφροσύνης.

∆εν ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι το παν, αλλά είναι ένα ευαί-σθητο διακύβευμα για μια πολιτική που θα προσπαθούσε, κατάπροτίμηση προληπτικά, να επινοήσει τη μετατροπή της μη με-τατρέψιμης βίας της εποχής μας.

Σύνορακαι πολίτεςτου κόσμου

Αυτό που πρέπει να προσδοκούμε σεμια στιγμή ακραίας βίας, δεν είναιμόνο η ειρήνη και η συμφιλίωση,είναι η εφεύρεση νέων πολιτικώνμορφών, θεσμών και πρακτικών,που θα αποδειχθούν εκ των υστέ-ρων απαραίτητα, για να διακόψουντην αυτοκαταστροφική διαδικασίακαι να επαναδημιουργήσουν τις προ-ϋποθέσεις για πολιτική.

“