1

2

3

Μετά τα 80 χρόνια…

Η περυσινή χρονιά αφιερώθηκε στην επέτειο των 80 χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου μας (1932-2012).

Πραγματοποιήσαμε αρκετές εκδηλώσεις με ομιλίες, αφιερώματα, προβολές φωτογραφιών, έκθεση φωτο-

γραφίας, με υλικό από το 1948 μέχρι και σήμερα, αλλά και ανοιχτό κάλεσμα του κόσμου της πόλης μας για γνωριμία με την ορειβασία - πεζοπορία και την αναρρίχηση.

Με χαρά διαπιστώσαμε ότι η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα να έρθουν κοντά μας πολλοί νέοι άνθρωποι για να γνωρίσουν τις δραστηριότητες μας, να μυηθούν στην ορειβασία και την αναρρίχηση, συνειδητοποιώντας παράλληλα την αξία της στενής επαφής με τη φύση και του σεβασμού προς το περιβάλλον.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, η συγκίνηση μας ήταν μεγάλη που βρεθήκαμε όλοι μαζί, παλιοί και νέοι ορειβάτες του Συλλόγου μας και είχαμε την ευκαιρία εμείς οι νεώτεροι να ακούσουμε από τα χείλη των παλιών τις προσωπικές τους εμπειρίες, τα βιώματα, τις περιγραφές και τις απόψεις μιας μακρόχρονης ορειβατικής διαδρομής. Το χάρηκαν και εκείνοι πολύ που είδαν να ζωντανεύουν οι αναμνήσεις τους και τις μοιράστηκαν μαζί μας.

Για μένα ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της «ορειβατικής» μου ζωής, όταν γνώρισα από κοντά αυτούς τους παλιούς ορειβάτες, για τους οποίους είχα ακούσει τόσα πολλά, και αφέθηκα να με οδηγούν στα δικά τους «λημέρια» αναμνήσεων και περιπετειών. Ή όταν βρέθηκα δίπλα τους στην Έκθεση φωτογραφίας και ένοιωσα την έντονη συγκίνηση τους καθώς αναγνώριζαν τον εαυτό τους και τους φίλους τους (πολλοί από τους οποίους δεν ζουν πια) στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που είχαν τραβηχτεί πριν … πολλά πολλά χρόνια. Ή ακόμα όταν διάβασα στο τετράδιο εντυπώσεων της έκθεσης την παρακάτω φράση: Σε ένα μικρό διάδρομο είδα όλη μου τη ζωή…

Ας κρατήσουμε λοιπόν μαζί μας αυτές τις πολύτιμες στιγμές και αναμνήσεις και ας προχωρήσουμε όλοι μαζί στη νέα πορεία μας προς τα …90 και τα ...100 και ακόμα παραπέρα.. Πάντα με οδηγό την αγάπη μας για τη φύση και το βουνό..

Άρια Χατζηβασίλη

Oρειβατώντας...

Ανανέωση Ετήσιας ΣυνδρομήςΠαρακαλούμε θερμά τα μέλη μας να μην ξεχνούν την ανανέωση της ετήσιας συνδρομής τους.

Ευχαριστούμε το Studio 19 για τη δωρεάν ραδιοφωνική ανακοίνωση των διαδρομών μας

4

πρόγραμμα ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013

Κυριακή 13 | Καταφύγιο Πρίνος - Γυριστή Αρχηγός: Λυρατζάκης Μιχάλης Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 1

Θα ξεκινήσουμε την ανάβαση από το χωριό Άνω Ασίτες (485 μ), αρχικά σε χωματόδρομο και μετά σε μονοπάτι μέχρι το καταφύγιο του Συλλόγου μας στη θέση Πρίνος (1100 μ). Στη συνέχεια, ακολουθώντας το μονοπάτι Ε4, θα ανεβούμε στην Κορυφή Γυριστή (1779 μ). Η επιστροφή θα γίνει από το ίδιο μονοπάτι. Όσοι δεν επιθυμούν να ανέβουν στην Γυριστή μπορούν να παραμείνουν στο καταφύγιο περιμένοντας την υπόλοιπη ομάδα.

Κυριακή 20 Κοπή Πρωτοχρονιάτικης Πίτας Αρχηγός: Δ.Σ. Ώρες πορείας: 4 Β.Δ.: 1 Τηρώντας το πρωτοχρονιάτικο έθιμο, θα κόψουμε τη βασιλόπιτα του Συλλόγου μας για τη νέα χρονιά στους πρόποδες του χιονισμένου Ψηλορείτη. Το κόψιμο της πίτας θα συνδυαστεί με μικρή προαιρετική πεζοπορία από τη Ζώμινθο (1187 μ) μέχρι τον Άγιο Υάκινθο (1147 μ) και επιστροφή στα Ανώγεια (750 μ). Θα ακολουθήσει γεύμα σε ταβέρνα των Ανωγείων.

Κυριακή 27 | Α. Χειμερινή Εκπαίδευση Αρχηγός: Σπινθάκης Φώντας Η εξόρμηση αυτή αποτελεί μια καλή ευκαιρία για τους νέους ορειβάτες να γνωρίσουν και να ζήσουν από κοντά το χειμερινό βουνό. Θα γίνει επίδειξη χρήσης χειμερινού ορειβατικού εξοπλισμού με στόχο την ασφαλέστερη ανάβαση στα χιονισμένα βουνά. Η ακριβής τοποθεσία θα καθοριστεί από τις… διαθέσεις του χιονιού και θα ανακοινωθεί τις προηγούμενες μέρες.

Κυριακή 27Β. Άγιος Κωνσταντίνος - Οροπέδιο Καθαρό - Φαράγγι Χαυγά Αρχηγός: Παπαδημητρίου Νίκος Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 1 Από το χωριό Άγιος Κωνσταντίνος του Οροπεδίου Λασιθίου (820 μ) θα ανεβούμε στο Οροπέδιο του Καθαρού (1150 μ), όπου θα περπατήσουμε και θα απολαύσουμε τη χειμερινή φύση. Στη συνέχεια θα κατηφορίσουμε από το Φαράγγι του Χαυγά και θα καταλήξουμε ξανά στο Οροπέδιο Λασιθίου.

5

πρόγραμμα ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2013

Κυριακή 3 | Κεφαλοβρύσι - Οροπέδιο Ομαλού Βιάννου - Κάτω Σύμη Αρχηγός: Πυροβολάκης Μπάμπης Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 1 Θα ξεκινήσουμε την πορεία μας από το χωριό Κεφαλοβρύσι (760 μ) και θα ακολουθήσουμε ανηφορικό μονοπάτι μέχρι το Οροπέδιο Ομαλού Βιάννου (1350 μ). Στην επιστροφή θα κατηφορίσουμε μέχρι την τοποθεσία «Παραδείσου Κούτελο», από όπου θα απολαύσουμε τη θέα και θα συνεχίσουμε σε πανέμορφο μονοπάτι μέσα σε πευκοδάσος μέχρι το χωριό Κάτω Σύμη Βιάννου (730 μ).

Κυριακή 10 | Ανατολικά ΑστερούσιαΑρχηγός : Δραγουμανάκης Γιώργος Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 1

Θα ξεκινήσουμε την πορεία από το χωριό Πύργος (400 μ) και θα κατευθυνθούμε ανατολικά μέχρι το χωριό Εθιά (740 μ). Από εκεί θα ανηφορίσουμε προς την Κορυφή Ανάληψη (909 μ), από όπου θα απολαύσουμε τη θέα του κάμπου της Μεσσαράς και των Αστερουσίων. Θα επιστρέψουμε στο χωριό Πύργος από διαφορετική διαδρομή.

Κυριακή 17 | Α. Σπαθί Αρχηγός: Βολωνάκη Ζουμπουλιά Ώρες πορείας: 9 Β.Δ.: 6 Από το χωριό Καμινάκι του Οροπεδίου Λασιθίου (870 μ) θα ανεβούμε στο Οροπέδιο του Λιμνάκαρου (1150 μ) και από εκεί στην Κορυφή Σπαθί, την ψηλότερη της οροσειράς της Δίκτης (2148 μ). Θα επιστρέψουμε από την ίδια διαδρομή. Είναι απαραίτητος ο χειμερινός εξοπλισμός και σχετική πείρα σε χειμερινές αναβάσεις.

Κυριακή 17 | Β. Οροπέδιο Λασιθίου - Κασταμονίτσα Αρχηγός: Ανταλουδάκη Έρη Ώρες πορείας: 4 Β.Δ.: 1 Από τον «Χώνο» του Οροπεδίου Λασιθίου (840 μ) θα ακολουθήσουμε χωματόδρομο ως την τοποθεσία «Τσούλη μνήμα» και κατόπιν το παλιό λιθόστρωτο μινωικό μονοπάτι μέχρι το χωριό Κασταμονίτσα (520 μ). Η διαδρομή είναι εύκολη, κατάλληλη για αρχάριους και για παιδιά.

Κυριακή 24 | Βοριζιανό Φαράγγι Αρχηγός: Παπαδάκη Άννα Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 1Θα περπατήσουμε μέσα σε ένα ιδιαίτερα όμορφο και εντυπωσιακό φαράγγι του Ψηλορείτη, το Φαράγγι των Βοριζίων (ή Βοριζιανό), που ξεκινά λίγο έξω από το ομώνυμο χωριό (560 μ). Θα ακολουθήσουμε διαδρομή ανηφορική, μέσα στην κοίτη του φαραγγιού με λίγες σχετικά δυσκολίες. Λίγο πριν φτάσουμε στην είσοδο του οροπεδίου της Νίδας θα βγούμε από το φαράγγι και θα επιστρέψουμε κατηφορίζοντας από παλιό μονοπάτι στα Βορίζια.

6

πρόγραμμα ΜΑΡΤΙΟΣ 2013

Σαββατοκύριακο 2-3 | Ψηλορείτης Αρχηγός: Καλεμάκης Σπύρος Ώρες πορείας: 3 + 8 Β.Δ.: 2 + 6 Το Σάββατο το απόγευμα θα ξεκινήσουμε από το χωριό Κουρούτες (550 μ) στις νότιες υπώρειες του Ψηλορείτη και θα ανηφορίσουμε μέχρι την τοποθεσία Παρδί (700 μ) και από εκεί στο Καταφύγιο Τουμπωτός Πρίνος του ΕΟΣ Ρεθύμνου (1400 μ), όπου θα διανυκτερεύσουμε. Την Κυριακή θα ανεβούμε στην Κορυφή Τίμιος Σταυρός του Ψηλορείτη (2456 μ), την ψηλότερη της Κρήτης. Στην επιστροφή θα περάσουμε από το καταφύγιο και θα ακολουθήσουμε ένα δασωμένο μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο χωριό Φουρφουράς (600 μ). Είναι απαραίτητος ο χειμερινός εξοπλισμός και σχετική πείρα σε χειμερινές αναβάσεις.

Κυριακή 3 | Κορίτσι - Βρωμονερό Αρχηγός: Μελισσάρη Βίκυ Ώρες πορείας: 4 Β.Δ.: 1Το περπάτημα θα ξεκινήσει περίπου 2 χλμ μετά την εκκλησία της Αγ. Μαρίνας (1300 μ). Θα κατηφορίσουμε από μονοπάτια και χωματόδρομους προς το Οροπέδιο Κορίτσι και το Δάσος Βρωμονερό. Η πορεία θα καταλήξει στο Μοναστήρι της Αγ. Ειρήνης (650 μ). Εύκολη πεζοπορία για νέους ορειβάτες και παιδιά που συνοδεύονται από τους γονείς τους.

Κυριακή 10 | Αχεντριάς - Τούρκου Λάκκος - Τσούτσουρας Αρχηγός: Χειλαδάκης Χριστόφορος Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.:1 Θα ξεκινήσουμε την πορεία μας από το χωριό Αχεντριάς από όπου θα ανηφορίσουμε ως την περιοχή Στειρόμαντρα. Από εκεί θα πάμε στην περιοχή Τούρκου Λάκκος όπου βρίσκεται η μοναδική φυσική λίμνη στα Αστερούσια Όρη. Θα κατηφορίσουμε σε παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι, το οποίο, περνώντας από τις πηγές Τζιμπραγά και Κεφαλοβρύσι, θα μας βγάλει στο φοινικόδασος του Αγίου Νικήτα. Από εκεί θα ακολουθήσουμε σύντομο χωματόδρομο ως τον παραλιακό οικισμό Μαριδάκι με τις πηγές και μετά το πανέμορφο παραλιακό μονοπάτι ως την παραλία του Τσούτσουρα.

Τριήμερο Καθαρής Δευτέρας 16-18 Σητεία - Ζάκρος - Ζήρος Αρχηγός: Αρνοπούλου Ελένη Το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας θα επισκεφτούμε την όμορφη επαρχία της Σητείας, όπου θα πραγματοποιήσουμε ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές. Θα έχουμε επίσης την ευκαιρία να διασκεδάσουμε στο Σητειακό Καρναβάλι. Θα αναχωρήσουμε από το Ηράκλειο το πρωί του Σαββάτου.

Κυριακή 24 | Τσίβη Αρχηγός: Καλεμάκης Σπύρος Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 2Η ανάβαση στην Τσίβη (κορυφή της οροσειράς Δίκτης που βρίσκεται ανατολικά του Οροπεδίου Λασιθίου και βόρεια του Καθαρού) θα ξεκινήσει από τη θέση Δάμακας (1100 μ), μετά την Κριτσά, λίγο πριν το Οροπέδιο του Καθαρού. Θα κατηφορίσουμε σε μια ρεματιά, θα διασχίσουμε το πρινοδάσος στους πρόποδες του βουνού και θα ανηφορίσουμε την πλαγιά προς την κορυφή (1664 μ). Θα επιστρέψουμε από την ίδια διαδρομή.

Κυριακή 31 | Ζωνιανά - Φαράγγι Ζωνιανών - Ρούσα Λίμνη - Ανώγεια Αρχηγός: Καπετανάκος Νίκος Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 1Θα ξεκινήσουμε από τα Ζωνιανά (630 μ) και θα διασχίσουμε το φαράγγι των Ζωνιανών, ένα φαράγγι με ήπια κλίση, στρωσιγενή πετρώματα και καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον. Θα φτάσουμε στη θέση Σταυρός από όπου θα ανέβουμε στη Ρούσα λίμνη, ένα από τα μεγαλύτερα πρινοδάση της Κρήτης. Το όνομα της το πήρε από τη σύσταση του εδάφους (οξείδια του σιδήρου) που έχει κόκκινο χρώμα. Από τη Ρούσα λίμνη, από μονοπάτι και χωματόδρομο θα φτάσουμε στα Ανώγεια (750 μ). Στη διαδρομή θα συμμετέχει και ο ΕΟΣ Ρεθύμνου.

7

Σαββατοκύριακο 6-7 | Παιδική Διαδρομή Καταφύγιο Πρίνος Αρχηγός: Παπαδάκη Άννα Ώρες πορείας: 4 Β.Δ.: 1 Θα ξεκινήσουμε την πεζοπορία από το χωριό Άνω Ασίτες (485 μ) και αφού ανεβούμε ένα γραφικό μικρό φαράγγι θα φτάσουμε στο Καταφύγιο του Συλλόγου μας Πρίνος (1100 μ) όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Θα ασχοληθούμε με παιχνίδια γνωριμίας και προσανατολισμού και θα κάνουμε περιπάτους στη γύρω περιοχή.

Κυριακή 7 | ΣελέναΑρχηγός: Μπιτσάκη Ελένη Ώρες πορείας: 7 Β.Δ.: 2 Η πορεία μας ξεκινά λίγο πριν από τη θέση Σελί (790 μ). Αρχικά περπατάμε σε χωματόδρομο και στη συνέχεια σε μονοπάτι που μας οδηγεί στη θέση Καρφί (1100 μ). Ακολουθώντας πορεία ανατολική φτάνουμε στην Κορυφή της Σελένας (1556 μ), από όπου η θέα είναι καταπληκτική. Στην κατάβαση ακολουθούμε βορειοδυτική πορεία και καταλήγουμε στο χωριό Κράσι (600 μ).

Κυριακή 14 | Καλλικράτης - Οροπέδιο Μανικά - Φαράγγι Σκαλωτής Αρχηγός: Κουτσανδρέου Νανά Ώρες πορείας: 6 Β.Δ.: 1Η πορεία μας αρχίζει από το χωριό Καλλικράτης Χανίων (720 μ) με κατεύθυνση νότια σε υποτυπώδη μονοπάτια. Περνώντας ένα ύψωμα με ψηλότερο σημείο τα 930 μ φτάνουμε στο γραφικό βοσκότοπο του οροπεδίου Μανικά (720 μ). Από εκεί, μετά από σύντομο χωματόδρομο, ακολουθούμε το κατηφορικό μονοπάτι και μέσα από το ομώνυμο φαράγγι καταλήγουμε στο χωριό Σκαλωτή (165 μ). Στη διαδρομή θα συμμετέχει και ο ΕΟΣ Χανίων.

Κυριακή 20 | Φαράγγι Μέσονα Αρχηγός: Χατζηβασίλη Άρια Ώρες πορείας: 6 Β.Δ.: 2Θα ξεκινήσουμε από το χωριό Καβούσι (135 μ) ακολουθώντας ανηφορικό παλιό πλακόστρωτο μονοπάτι πλευρικά ανατολικά του Φαραγγιού του Μέσονα. Στη συνέχεια, μετά από μικρή πορεία σε χωματόδρομο, θα επισκεφτούμε τον αρχαιολογικό χώρο του Αζοριά και στη συνέχεια θα βαδίσουμε σε μονοπάτι πλευρικά δυτικά του φαραγγιού πλάι σε παλιό χτιστό καταπότη. Αφήνοντας πίσω μας το φαράγγι θα συναντήσουμε εγκαταλελειμμένους οικισμούς και αναβαθμίδες και θα φτάσουμε λίγο χαμηλότερα από το Οροπέδιο της Θρυφτής (950 μ). Από εκεί, ένα παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι θα μας οδηγήσει στο χωριό Καβούσι (150 μ). Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη με εξαιρετική θέα.

Κυριακή 28 | Α. Φαράγγι Ρίχτη Αρχηγός: Νταναλάκη Αναστασία Ώρες πορείας: 5 Β.Δ.: 1 Εύκολη πεζοπορική διαδρομή σε ένα από τα ωραιότερα φαράγγια στην περιοχή της Σητείας, με πλούσια βλάστηση. Θα ξεκινήσουμε το περπάτημα λίγο έξω από το χωριό Έξω Μουλιανά (350 μ). Στην πορεία θα συναντήσουμε ένα γραφικό πέτρινο γεφύρι, εντυπωσιακούς σχηματισμούς βράχων και έναν επιβλητικό καταρράκτη. Το φαράγγι καταλήγει στην ερημική παραλία του Ρίχτη. Θα επιστρέψουμε από την ίδια διαδρομή.

Κυριακή 28 | Β. Βουλισμένο Αλώνι (Αναρριχητική) Αρχηγός: Πουλινάκης Μανούσος Αναρριχητική εξόρμηση στο Βουλισμένο Αλώνι όπου θα έχουν την ευκαιρία όσοι το επιθυμούν να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με την αναρρίχηση.

πρόγραμμα ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2013

8

Ενιαίο Σύστημα Καθορισμού του συνολικού βαθμού δυσκολίας διαδρομών

Ε ξ ο π λ ι σ μ ό ς σ τ ο β ο υ ν ό

9

10

72η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση Μαίναλο - Ταΰγετος - Λακωνία Ιούλιος 2012

Η κα

τασκ

ήνω

ση σ

το Ο

ροπέ

διο

της

Οστρ

ακίν

ας

Oπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηρακλείου συμμετείχε στο θεσμό της Πανελλήνιας Ορειβατικής Συνάντησης. Η φετινή ήταν η 72η και έγινε στις 21 και 22 Ιουλίου στο όρος Μαίναλον και συγκεκριμένα στην κορυφή Οστρακίνα στα 1982 μ. Ο ορεινός όγκος του Μαινάλου καταλαμβάνει το κέντρο της Πελοποννήσου και μεγάλο μέρος του νομού Αρκαδίας. Η διοργάνωση έγινε από τρεις φορείς. Τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Τρίπολης, το Σύλλογο Αρκάδων Ορειβατών και Οικολόγων και το Δήμο Τρίπολης.Αρχηγός της εξόρμησης μας ήταν η Πρόεδρος του Συλλόγου μας Άρια Χατζηβασίλη. Αναχωρήσαμε από το Ηράκλειο στις 20 Ιουλίου και οι δραστηριότητες που είχαν προγραμματιστεί ορειβατικές και πολιτιστικές θα διαρκούσαν ως τις 25 του μήνα.

21 ΙΟΥΛΙΟΥφτάνοντας το πρωί στον Πειραιά συναντηθήκαμε με κάποια μέλη της ομάδας που ήταν στην Αθήνα. Το λεωφορείο ήταν ήδη εκεί και ξεκινήσαμε χωρίς καμιά καθυστέρηση. Η πρώτη στάση έγινε στον Ισθμό της Κορίνθου για έναν καφέ.Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τον Αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, τη μητρόπολη του μυκηναϊκού κόσμου,

που έδωσε το όνομα της σε μια εποχή και σ’ έναν πολιτισμό που αναπτύχθηκε σε όλο τον Ελλαδικό χώρο ανάμεσα στον 16ο και τον 12ο αιώνα π.Χ. Ο πρώτος που έκανε ανασκαφές στις Μυκήνες ήταν ο Ερίκος Σλίμαν το 1874. Ιδιαίτερη εντύπωση μας προκάλεσε ο θησαυρός του Ατρέα, που είναι ο θολωτός τάφος του Αγαμέμνονα και βρίσκεται έξω από

την Ακρόπολη. Θαυμάσαμε επίσης την πύλη των Λεόντων που είναι η κεντρική είσοδος της Ακρόπολης με το περίφημο ανάγλυφο των δύο αντιμέτωπων λιονταριών.Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το σπήλαιο Κάψια στο ομώνυμο χωριό. Κατατάσσεται στα δέκα πιο αξιόλογα σπήλαια της Ελλάδας και ανήκει στο περίπλοκο σύστημα καταβοθρών του οροπεδίου της Μαντινείας. Η μέχρι σήμερα εξερευνημένη του έκταση είναι περίπου 6500 τ.μ. Η τελευταία επίσκεψη της μέρας αφορούσε το παραδοσιακό οινοποιείο Καλόγρη που βρίσκεται επίσης στο χωριό Κάψια.Μεσημέρι πια μπήκαμε στο λεωφορείο και αφού προσπεράσαμε το χωριό Αλωνίσταινα κατεβήκαμε από το λεωφορείο και ξεκινήσαμε το περπάτημα μέσα σε πανέμορφο δασικό μονοπάτι ως το οροπέδιο της Οστρακίνας στα 1540 μ όπου θα διανυκτερεύαμε. Στήσαμε τις σκηνές μας και ώσπου να βραδιάσει ο χώρος

Μυκήνες-Θησαυρός του Ατρέα

Κείμενο: Ελένη ΜπιτσάκηΦωτογραφίες: Άρια Χατζηβασίλη, Νανά Κουτσανδρέου

11

γέμισε από πολύχρωμες σκηνές. Συγκεντρώθηκαν ορειβάτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Κατά τις επτά μαζευτήκαμε όλοι στο χώρο του φαγητού και λίγο μετά μια όμορφη ορχήστρα μας διασκέδασε μέχρι αργά. Η φιλοξενία ήταν συγκινητική και η οργάνωση πολύ καλή σε όλα.

22 ΙΟΥΛΙΟΥΜε το πρώτο φως του ήλιου ξυπνήσαμε, μαζέψαμε τις σκηνές μας και πήραμε το πρωινό μας. Αμέσως μετά ξεκινήσαμε την ανάβαση ως την κορυφή Οστρακίνα στα 1982 μ .Εκεί έγιναν οι καθιερωμένες εκδηλώσεις που αφορούν το κάλεσμα όλων των συλλόγων από τους διοργανωτές και σύντομους χαιρετισμούς. Είχαμε μοναδική θέα τα καταπράσινα βουνά που απλώνονταν όσο έφτανε το μάτι μας. Μετά από λίγες ώρες κατάβασης μέσα από όμορφα δάση φτάσαμε στο χωριό Λεβίδι όπου μας περίμενε κέρασμα με ψωμί και μέλι. Γενικά η φιλοξενία που μας πρόσφεραν ήταν μοναδική. Δε χάσαμε την ευκαιρία για μια επίσκεψη αστραπή στο μουσείο Αλέξανδρου Παπαναστασίου, φιλόλογου Γυμνασιάρχη ο οποίος διετέλεσε και δύο φορές Πρωθυπουργός. Εδώ τέλειωσε η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση και ο ΕΟΣ Ηρακλείου συνέχισε μόνος του τις δικές του εξορμήσεις.Αργά το απόγευμα φτάσαμε στη Σπάρτη και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας. Αφού κάναμε τις βόλτες μας στην πόλη ετοιμάσαμε τα σακίδια για τις εξορμήσεις της επόμενης μέρας.

23 ΙΟΥΛΙΟΥΗ μέρα ξεκίνησε διαφορετική ώρα για τον καθένα και οι δραστηριότητες μας διαφοροποιήθηκαν. Γίναμε τρεις ομάδες. Η μία ομάδα είχε προορισμό τον Ταΰγετο. Μια διάσχιση πάνω στον Πενταδάκτυλο. Το ξύπνημα ήταν βάρβαρο αφού τέσσερις το ξημέρωμα ήμασταν στο πόδι. Πήραμε πρωινό και με δύο φορτηγάκια φτάσαμε στη θέση Λακκώματα στα 1280 μ από όπου ξεκινήσαμε το περπάτημα. Μας συνόδευσαν δύο καταπληκτικοί ορειβάτες, αλλά και άνθρωποι, ο Γιώργος Κανελλόπουλος και ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος.

Κορυφή Οστρακίνα (1982 μ)

Ανάβαση από Άνω Καρδαρά στο Οροπέδιο της Οστρακίνας

Ταΰγετος - Πενταδάκτυλος- Σιδηρόκαστρο

Ταΰγετος - στο ξεκίνημα της διάσχισης του Πενταδάκτυλου

12

Αρχικά το περπάτημα ήταν σε δασικό μονοπάτι. Ο Ταΰγετος έχει πλούσια δάση από Κεφαλληνιακή ελάτη, μαυρόπευκα, πλατάνια και καστανιές που απλώνονται στην 100 χιλιομέτρων μήκους οροσειρά του. Η πρώτη στάση ήταν στη θέση Πόρτες. Παρακάμψαμε τη Νεραΐδοβούνα και το Σπανακάκι και συνεχίσαμε το περπάτημα πάνω στην κορυφογραμμή με θέα τη Μεσσηνία από τη μια πλευρά και τη Λακωνία από την άλλη. Περπατώντας στην κορυφογραμμή ανεβήκαμε στην κορυφή Ανώνυμη (2228 μ), στο Σιδηρόκαστρο (2350 μ), στην Αθάνατη Ράχη (2240 μ), από ένα καινούριο πέρασμα, όπως μας είπε ο Χρήστος και στην Πυραμίδα που είναι ο Προφήτης Ηλίας, η ψηλότερη κορυφή του Ταΰγετου στα 2404 μ. Εδώ συναντηθήκαμε με την άλλη ομάδα που είχαν έρθει από το καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης. Η θέα μοναδική. Ήμασταν όλοι χαρούμενοι. Ξεχάσαμε μεμιάς την κούραση. Τραβήξαμε φωτογραφίες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ακολουθώντας το κλασικό μονοπάτι καταλήξαμε στο καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης στα 1550 μ., όπου μας υποδέχτηκαν ο Βασίλης Γεωργιάδης και ο Τάσος. Από εκεί με φορτηγάκια επιστρέψαμε στην Αναβρυτή, όπου κεραστήκαμε στο σπίτι του Γιώργου Κανελλόπουλου γλυκά και τσίπουρο και κατόπιν πήγαμε στη Σπάρτη.Η δεύτερη ομάδα κινήθηκε επίσης πάνω στον Ταΰγετο. Ξεκίνησαν από την πηγή Μαγγανιάρη(980 μ) και στη συνέχεια έφτασαν στο καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης. Από εκεί ακολουθώντας το κλασικό μονοπάτι πέρασαν στη σειρά τις Γούβες, τις Πόρτες και τέλος έφτασαν στην κορυφή στον Προφήτη Ηλία.Η τρίτη ομάδα έκανε παράκαμψη από ένα σημείο του κεντρικού δρόμου που οδηγεί στην Αναβρυτή και έφτασε στο χωριό μέσα από λιθόστρωτο μονοπάτι. Εκείνο που τους εντυπωσίασε ήταν η πολύ καλή σηματοδότηση. Η Αναβρυτή είναι ένα πολύ γραφικό χωριό με πολλά νερά και πράσινο. Είναι η αφετηρία πολλών διαδρομών πάνω στον Ταΰγετο. Στη συνέχεια επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή Φανερωμένης και τη Μονή της Παναγιάς της Ζαγούνας, η οποία τώρα

αναστηλώνεται. Η θέα προς τον κάμπο της Σπάρτης είναι μοναδική από αυτό το σημείο. Η πορεία τέλειωσε στο χωριό Παρόρι, που ξεκούρασε την παρέα με το δροσερό νερό του μετά από μια πολύ ζεστή πορεία. Tην ομάδα συνόδευσε με πολύ προθυμία ο Βασίλης Γεωργιάδης, ο πρόεδρος του ΕΟΣ Σπάρτης, ο οποίος κατά την διάρκεια της πορείας καθάριζε το μονοπάτι από πέτρες και κλαριά δίνοντας μαθήματα αγάπης και σεβασμού στη φύση.

Ταΰγετος - ΠενταδάκτυλοςΟρόσημο της φύσης στο μονοπάτι από τη Μονή Ζαγούνας προς το Παρόρι

Ταΰγετος - Κορυφή Προφήτης Ηλίας (2404 μ)

Φαράγγι Κουλεντίων

Πέτρωμα τουΤαΰγετου

13

24 ΙΟΥΛΙΟΥΤο πρωί ξεκινήσαμε από την Σπάρτη και μετά από 2,5 ώρες περίπου με το λεωφορείο φτάσαμε στη Μονεμβασιά. Την προσπεράσαμε και συνεχίσαμε για το χωριό Κουλέντια η Ελληνικό. Εδώ μας άφησε το λεωφορείο και ξεκινήσαμε το περπάτημα του φαραγγιού των Κουλεντίων. Ήταν καταπράσινο και σε κάποια σημεία είχε νερό. Μετά από πέντε ώρες περίπου φτάσαμε στη Μονεμβασιά όπου φάγαμε και κατόπιν επισκεφτήκαμε το «περιώνυμον και υπερνεφελές» κάστρο της Μονεμβασιάς, όπως το ονομάζει ο Φραντζής. Κτίστηκε από τους Λάκωνες για να σωθούν από τις επιδρομές των Αβάρων. Η ώρα της επίσκεψης μας ήταν τέλεια γιατί προλάβαμε το ηλιοβασίλεμα και απολαύσαμε

φανταστικές εικόνες. Έσφυζε από ζωή καθώς είναι από τα αγαπημένα μέρη περιήγησης Ελλήνων και ξένων. Στο κάστρο υπάρχουν ξενώνες για όσους θέλουν να διανυκτερεύσουν. Περπατήσαμε περίπου δύο ώρες και ταξιδέψαμε πίσω στο χρόνο, χωρίς φυσικά να χορτάσουμε την ομορφιά του.

25 ΙΟΥΛΙΟΥΈφτασε δυστυχώς η τελευταία μέρα της εκδρομής μας. Αφού μαζέψαμε τα πράγματα μας, πήραμε το λεωφορείο και σε δέκα λεπτά περίπου φτάσαμε στο Μυστρά η Μυζηθρά, όπως λεγόταν παλιά. Απέχει μόλις επτά χιλιόμετρα από τη Σπάρτη. Είναι μια από τις σπουδαιότερες βυζαντινές πολιτείες της Ελλάδας. Το κάστρο κτίστηκε στα μέσα του 13ου αιώνα από τον Βιλαρδουίνο και πέρασε στους Βυζαντινούς το 1259. Στην εποχή των Παλαιολόγων αναδείχτηκε σε σπουδαίο κέντρο πολιτικής και πνευματικής ζωής μέσα στο Βυζάντιο. Το κάστρο είναι γεμάτο μνημεία και όσο χρόνο κι αν έχεις δεν επαρκεί για να το γνωρίσεις όπως θέλεις και όπως του αξίζει. Είδαμε ότι μπορέσαμε στις δύο ώρες που μείναμε εκεί και

κατόπιν συνεχίσαμε για το χωριό Καστόρειον όπου φτάσαμε μετά από 1,5 ώρα περίπου. Εδώ συναντηθήκαμε με μέλη του Συλλόγου Φίλων Βουνού Ταϋγέτου και κατόπιν συνεχίσαμε ως το χωριό Γεωργίτσι απ όπου ξεκινήσαμε για το φαράγγι του Κάρδαρη. Περπατήσαμε για τρεις περίπου ώρες μέσα στο καταπράσινο φαράγγι και καταλήξαμε στο Καστόρειον . Αφού φάγαμε φύγαμε για Πειραιά και αναχωρήσαμε για Κρήτη.Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους κουράστηκαν για να γίνει αυτή η όμορφη ορειβατική εκδρομή. Στην Πρόεδρο του ΕΟΣ Ηρακλείου Άρια Χατζηβασίλη, στον Πρόεδρο του ΕΟΣ Σπάρτης Βασίλη Γεωργιάδη, στο Γιώργο Κανελλόπουλο και στο Χρήστο Παναγιωτόπουλο.

Μυστράς

Μονεμβασιά

14

MONT BLANCΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΩΝ ΑΛΠΕΩΝ

Το M

ont B

lanc

με

θέα

από

το C

ham

onix

Αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που διανύει η χώρα μας είναι όλο και λιγότεροι ορειβάτες να μπορούν να αντέξουν το κόστος μιας ορειβατικής αποστολής εξωτερικού και αυτό με τη σειρά του ευθύνεται για την ακύρωση μεγάλου μέρους αυτών των ταξιδιών λόγω έλλειψης συμμετοχών. Αυτή κινδύνεψε να είναι και η μοίρα της δικιάς μας προσπάθειας για ανάβαση στην κορυφή των Άλπεων, το πολυπόθητο Mont Blanc (4808μ.).Ήταν αρχές του 2012 όταν ο φίλος μας Λουκάς Πρατίλας (οδηγός βούνου από την Λαμία) μας αποκάλυψε το ταξίδι που σχεδίαζε. Η πρώτη απογοήτευση ήρθε με την αποστολή των εκκαθαριστικών από την εφορία, όταν οι 8 αρχικά συμμετέχοντες έγιναν 5, ενώ οι υπόλοιπες 3 θέσεις εν τέλει συμπληρώθηκαν από άτομα που δεν θα μας ακολουθούσαν στην κορυφή. Κάπως έτσι βρεθήκαμε πρώτη Αυγούστου στο βανάκι του Λουκά στο δρόμο προς Πάτρα. Την ομάδα του συμπληρώναμε τρία μέλη του ΕΟΣ Ηρακλείου (Άννα Καλλέργη, Γιάννης Γιατρομανωλάκης και Mykhailo Iaremko)

και η Νατάσσα Κούμπουλα από το Κιάτο Κορινθίας.Μετά από 20 ώρες ακτοπλοικώς (Πάτρα - Ancona) και 10 ώρες οδικώς (Ancona - Chamonix) βρεθήκαμε στον προορισμό μας. Ήδη το πέρασμα από την κοιλάδα της Aosta μας είχε προδιαθέσει για το αλπικό περιβάλλον, η θέα όμως του παγετώνα όταν τελικά φτάσαμε στο Chamonix, μας έβαλε για τα καλά στο κλίμα και μας συνέφερε λιγάκι από το διήμερο ταξίδι μας. Γρήγορα βρήκαμε camping, ακόμα κι αν αυτό που αρχικά είχαμε κλείσει τηλεφωνικώς αποδείχθηκε γεμάτο. Στήσαμε τις σκηνές μας και πέσαμε να ξεκουραστούμε. Παρασκευή πρωί μας ξυπνάνε οι κόρνες του γάλλου περιφερόμενου φουρνάρη της περιοχής και έξω από τις σκηνές η θέα του Mont Blanc μας κλέβει την προσοχή. Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο σήμερα θα επιχειρούσαμε την ανάβαση μας, σε τέτοια βουνά όμως τα σχέδια ανατρέπονται εύκολα από τις καιρικές συνθήκες. Για Παρασκευή ο καιρός έδειχνε αρκετά καλός, η κακοκαιρία όμως (χαμηλές θερμοκρασίες και αρκετό χιόνι στα ορεινά) μας περίμενε Κυριακή και Δευτέρα, ικανή να τινάξει το στόχο μας για κορυφή στον αέρα. Η βελτίωση επέστρεφε από Τρίτη και φαινόταν να κρατάει για όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Αφού το σκεφτήκαμε λιγάκι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την ανάβαση μας Δευτέρα. Έτσι αφενός η κακοκαιρία θα μας έβρισκε ενώ ήμασταν ακόμα χαμηλά και αφετέρου δεν θα βγαίναμε αρκετά εκτός προγράμματος αφού και η επιστροφή στην πατρίδα δύσκολα μπορούσε να πάρει παράταση για πάνω από μια μέρα. Αυτό βέβαια μας έδινε αρκετό χρόνο στο Chamonix, χρόνο πολύτιμο για λεπτομέρειες της τελευταίας στιγμής. Και είμασταν στο κατάλληλο μέρος για τέτοια προετοιμασία. Δίπλα στο camping βρήκαμε αναρριχητικό πεδίο για να δοκιμάσουμε τεχνικές αναρρίχησης με άκαμπτο

Κείμενο : Γιάννης ΓιατρομανωλάκηςΦωτογραφίες : Mykhailo Iaremko, Γιάννης Γιατρομανωλάκης

Η ομάδα των πέντε, στο δρόμο που μας δείχνουν οι πρωτοπόροι

15

άρβυλο, δέσιμο και κίνηση σε σχοινοσυντροφιά. Την ίδια στιγμή η αγορά του χωριού ήταν υπερπλήρης για να καλύψουμε τυχόν κενά σε υλικά μιας και το Chamonix είναι ξακουστό για τα χιονοδρομικά του κέντρα. Όλες οι μάρκες ρουχισμού και υλικών στα πόδια μας.Οι δύο μέρες πέρασαν και αφού πλέον είχαμε ολοκληρώσει και το τουριστικό κομμάτι της βόλτας μας, Δευτέρα 6 Αυγούστου ξεκινήσαμε. Το βανάκι μας μετέφερε στο Les Houches από όπου το τελεφερίκ μας ανέβασε στο Bellevue (1794μ.) και από εκεί με τρενάκι βρεθήκαμε στο M’ Lachat (2134μ.). Ο αρχικός προορισμός, το Nid D’ Aigle (2372μ.) άλλαξε λόγω έργων στο σιδηροδρομικό δίκτυο και έτσι αυξήσαμε λιγάκι την ημερήσια υψομετρική μας. Ο καιρός βροχερός από την αρχή. Ο αδιάβροχος ρουχισμός μας άρχισε να δοκιμάζεται αλλά ο ενθουσιασμός της ανάβασης δεν μας άφηνε να πτοηθούμε. Το βάρος στους ώμους μεγάλο αφού η αποστολή ήταν καθαρά ορειβατική. Θα είχαμε μαζί μας ό,τι χρειαζόταν για την ανάβαση. Σκηνές, φαγητά, κατσαρολικά και υλικά αναρρίχησης. Ξέραμε ότι η ύπαρξη καταφυγίων και η χρήση τους για διατροφή και ύπνο θα μας ξεκούραζε αρκετά αλλά το στοίχημα με τον εαυτό μας ήταν να πατήσουμε στην κορυφή χωρίς τη χρήση αυτών. Με 60 ευρώ το βράδυ άλλωστε και 5 ευρώ για ένα λίτρο νερού είχαμε πολλούς λόγους να τα αποφύγουμε. Τέτοιες πολυτέλειες όταν με το καλό βγαίναμε από την κρίση.Στη διαδρομή ο αέρας φύσαγε λυσσασμένος και η βροχή μας έβρισκε από παντού. Όταν μάλιστα αυτό μετατράπηκε σε χιονόνερο, σε συνδιασμό με το βάρος που μεταφέραμε, η κατάσταση έγινε ανυπόφορη. Μετά από 5 ώρες φτάσαμε στα 3167μ. όπου συναντήσαμε το καταφύγιο Tete Rousse και πίσω από αυτό, σε μέρος προφυλαγμένο από τον αέρα, στήσαμε τις δύο σκηνές μας. Το χιόνι είχε πλέον καλύψει την περιοχή αλλά η βροχή είχε προλάβει να κάνει τη ζημιά της. Μόνο τα πράγματα που είχαμε αδιαβροχοποιήσει με νάυλον σακούλες είχαν κρατηθεί στεγνά. Αυτά που φορούσαμε έσταζαν και το ψύχος σε συνδιασμό με τα βρεγμένα μας ρούχα άρχισε να αποτελεί μεγάλο μπελά. Φτιάξαμε γρήγορα ένα λιτό δείπνο και χωθήκαμε στους βρεγμένους (για κάποιους από εμάς) υπνόσακους. Η αναμονή του πρωινού ήλιου που θα μας ζέσταινε ήταν μαρτυρική αλλά κάποια στιγμή ο ήλιος ήρθε και καλοδεχούμενος απλώθηκε πάνω στις παγωμένες σκηνές μας.Τρίτη πρωί και τα πράγματα παρατάχθηκαν για στέγνωμα ενώ η ομάδα μετά το πρωινό της ετοιμάστηκε για ένα από τα δύσκολα κομμάτια της διαδρομής, το couloir του Mont Blanc που μας έλεγε ο Λουκάς. Αποφασίσαμε να μην μεταφέρουμε τις σκηνές μας στο επόμενο camp αλλά μονάχα να προετοιμάσουμε τη διαδρομή από το Tete Rousse στο Gouter μιας και την επομένη θα κάναμε το κομμάτι αυτό νύχτα. Δεν κατάλαβα αν ο λόγος που έγινε αυτό ήταν για να αποφυγούμε το βάρος που μας συνόδευε αλλά τελικά αποδείχθηκε σοφή επιλογή. Άλλωστε η κούραση απο την πρώτη μέρα μαζί με το επιπρόσθετο κουβάλημα όλου αυτού του εξοπλισμού θα μας εξαντλούσε και ο στόχος της κορυφής θα απομακρυνόταν. Μόνο με τα απαραίτητα λοιπόν, φορέσαμε τα κραμπόν μας, δεθήκαμε και ξεκινήσαμε. Σύντομα φτάσαμε στη πρώτη via ferrata, πολύ προσεκτικοί στην αρχή, σιγά - σιγά αρχίσαμε την ανάβαση.

Προσωπικά μου θύμισε το λούκι του Μύτικα, στα δικά μας μέρη, μόνο που τώρα το τοπίο ήταν παγωμένο για Αύγουστο. Τα κραμπόν γάτζωναν, πότε στον βράχο και πότε στον πάγο, η άγνωστη διαδρομή όμως και η κούραση από την προηγούμενη μέρα μας έκαναν αργούς. Σταματήσαμε λίγο πριν τη δεύτερη via ferrata με τη θέα του καταφυγίου Gouter πάνω από τα κεφάλια μας, κάναμε τον εγκλιματισμό μας και σύντομα αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς τις σκηνές. Θα ακολουθούσε μια ζόρικη μέρα με μεγάλη υψομετρική και έπρεπε να κερδίσουμε χρόνο ώστε να ανασυνταχθούμε και να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Παρόλη την εξάντληση ο ήλιος που μας υποσχόταν μία ιδανική για κορυφή Τετάρτη αναπτέρωνε λίγο το ηθικό μας. Φτάνοντας στο basecamp ξεκίνησε και η προετοιμασία. Κουβαλήσαμε νερό το οποίο και αρχίσαμε να βράζουμε. Φαγητό, τσάι και νερό για την επόμενη μέρα έπρεπε να είναι έτοιμα. Φτιάχτηκαν τα σακίδια και κατά τις 8 το βράδυ χώθηκαν και οι τελευταίοι στους

Ο παγετώνας

Η Άννα σε ένα από τα δύσκολα κομμάτια της διαδρομής, το couloir του Mont Blanc

Στο basecamp, δίπλα στο καταφύγιο Tete Rousse

16

επιτέλους στεγνούς μας υπνόσακους.Το ξυπνητήρι χτύπησε μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα, ξημέρωμα Τετάρτης. Ντύσιμο στα σκοτεινά, η τρίτη μέρα όμως στο βουνό μας είχε διδάξει πολλά. Έτοιμη από το προηγούμενο βράδυ μια παιδική κρέμα φρόντισε να γεμίσει τα στομάχια μας, οι γκέτες που κάλυπταν τις μπότες είχαν περιορίσει πλέον τον πάγο στο εσωτερικό τους ενώ κάλτσες και θερμοεσώρουχα είχαν στεγνώσει μαζί με εμάς μέσα στους υπνόσακους. Ετοιμαστήκαμε γρήγορα και μετά από μια ώρα βρεθήκαμε να δενόμαστε λίγο έξω από το basecamp. Τα κραμπόν και τα πιολέ μας έτοιμα και η διαδρομή αυτή τη φορά, έστω και στο σκοτάδι, γνωστή. Οι φακοί κεφαλής φώτιζαν μέχρι εκεί που χρειαζόταν και ήδη στην πλαγιά, πίσω μας και μπροστά μας, έβλεπες τις υπόλοιπες ομάδες σαν ένα φωτεινό φιδάκι που έζωνε το βουνό να σέρνεται προς τα πάνω. Χωρίς ιδιαίτερες παύσεις, προχωρούσαμε για το καταφύγιο Gouter στα 3817μ. Κάτι είχε αλλάξει αυτή τη φορά, ο ενθουσιασμός της κορυφής ίσως. Σε λιγότερο από 3 ώρες ήμασταν πάνω. Είχαμε ξεπεράσει το στόχο μας αλλά δυστυχώς εκεί είχαμε την πρώτη μας απώλεια. Μία από τις δύο κοπέλες της αποστολής εμφάνισε πρόβλημα υγείας και αναγκαστήκαμε να την αφήσουμε στο καταφύγιο. Εκεί θα ξεκουραζόταν και θα μας περίμενε μετά την απόπειρα για κορυφή. Γύρω στις 6.30, μόλις είχε αρχίσει να φωτίζει, οι τέσσερις εναπομείναντες πήραμε το δρόμο για τα 4808μ. Ο Λουκάς κι εγώ μπροστά σε ζευγάρι, η Άννα και ο Mike 5 μέτρα πίσω, όλοι δεμένοι μεταξύ μας σε μία ενιαία σχοινοσυντροφιά.. Μόνο χιόνι μπροστά, παγωμένο όπως ήταν αποτελούσε εύκολη λεία για τα κραμπόν μας. Η διαδρομή πατημένη ήδη από ορειβάτες που προηγούνταν και ο αέρας να χτυπάει ψυχρός ανά διαστήματα. Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής μας είχε κουράσει λίγο οπότε ο ρύθμος, ίσως και λόγω υψομέτρου, είχε πέσει. Στο δρόμο μας άλλες ομάδες, 2 έως 5 ατόμων, να ανεβαίνουν το δικό τους “Γολγοθά”. Κάπου στις 8.30 μας βρήκε ο ήλιος, στο τέλος μιας ατέλειωτης ανηφόρας. Η διάθεση άλλαξε αμέσως και λίγο μετά φάνηκε η κορυφή. Δεν υπήρχε ίχνος από σύννεφα, το Mont Blanc ντυμένο στα λευκά με ένα καταγάλανο ουρανό να το αγκαλιάζει μας περίμενε. Μικρές στάσεις και ξανά ανηφόρα. Στο μυαλό μας άσχημες σκέψεις με την Νατάσσα να μας περιμένει στο Gouter δεν μας άφηναν

Πάνω από τα σύννεφα

Μαγειρέματα

Κορυφή Άλπεων - 4.808μ.

Επιστροφή

Λίγο πριν την κορυφήΝτόπια “κρι-κρι”

Mike

17

περιθώρια για πολλές παύσεις. Μαζί με αυτό και η προσπάθεια να “ξεγελάσουμε” το υψόμετρο με μια ταχεία ανάβαση- κατάβαση πριν αρχίσουν να επιδρούν τα συμπτώματα.Φτάνουμε το καταφύγιο ανάγκης Vallot (4362μ.) και πλέον η διαδρομή γίνεται πιο εντυπωσιακή, περπάτημα πάνω στην κόψη, αγχωτικό όταν μας έβρισκε ο αέρας αφού γκρεμός δίχως πάτο βρισκόταν αριστερά και δεξιά. Δεμένοι σε όλη τη διάρκεια βλέπαμε την κορυφή να πλησιάζει. Λίγο πριν τις 12.00 και βρισκόμασταν στην τελευταία ευθεία. Τίποτα πια δεν μας σταματούσε. Αν άκουγες προσεκτικά, παρόλη την ενόχληση του αέρα, στα αυτιά έφταναν οι φωνές και οι πανηγυρισμοί εκείνων που είχαν ήδη φτάσει πάνω.Κορυφή. Η θέα απίστευτη. Όλες οι Άλπεις στα πόδια μας. Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία και Αυστρία, από εκεί πάνω δεν βλέπεις σύνορα για να τις ξεχωρίσεις. Πέφτω στα γόνατα και προσπαθώ να καταβροχθίσω όση περισσότερη θέα μπορώ, στο στόμα ένα χαζό χαμόγελο. Η ομάδα του ΕΟΣ Ηρακλείου πλήρης, παρέα με τον αρχηγό της, στην ψηλότερη κορυφή των Άλπεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ενθουσιασμός έχει πνίξει την κούραση. Αγκαλιές, φωτογραφίες και ξανά αγκαλιές.Σύντομα ξεκίνησε η κατάβαση. Ήταν πλέον μεσημέρι, το χιόνι άρχισε να μαλακώνει και το βουνό να γίνεται επικίνδυνο. Μικρή πεντάλεπτη στάση στο Vallot και ξανά κατάβαση. Περίπου στα 3600μ. συναντήσαμε την πρώτη crevasse, ο πάγος είχε ανοίξει λες και περίμενε να μας καταπιεί. Με προσοχή κάπου και τρέχοντας κάπου αλλού φτάσαμε γύρω στις 2.30 στο Gouter. Η φίλη μας, μας περίμενε αλλά χωρίς να έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα η κατάσταση της. Έπειτα από λίγη ξεκούραση συνεχίσαμε την κάθοδο προς τις σκηνές, πολύ πιο αργά τώρα αφού ο διψήφιος αριθμός ωρών σε συνδιασμό με το υψόμετρο μας είχε κάνει αρκετά δυσκίνητους. Σιγά - σιγά και με προσοχή φτάσαμε στο basecamp, μετά από συνολικά 16 ώρες πορεία. Βρήκαμε γρήγορα τρεχούμενο

νερό, φτιάξαμε μια σούπα και χωθήκαμε στις σκηνές μας, πιο ήρεμοι πλέον, η κορυφή ήταν δικιά μας.Στη σκηνή των “αγοριών” βρήκαμε την ευκαιρία να γιορτάσουμε και τα γενέθλια του Λουκά που με την αλλαγή του προγράμματος έπεσαν πάνω στην μέρα κορυφής. Η τούρτα αυτοσχέδια με μπάρες δημητριακών, σταφίδες και λίγη σοκο-λάτα από τον Mike.

Το κερί φτιαγμένο από το εισιτήριο του τρένου. Όλα αυτά συνοδεύομενα από κρητική ρακί (made in Zaros) και το πάρτυ ξεκίνησε με τους συμμετέχοντες κρυμένους στους υπνόσακους τους. Χορό μπορεί να μην είχαμε αλλά η αφήγηση ορειβατικών ιστοριών ήταν εξίσου απολαυστική.Πέμπτη πρωί ξεκινήσαμε πάλι την κατάβαση μας. Πιο άνετα τώρα, πιο ζεστά, προχωρούσαμε για το τρενάκι μας. Φτάσαμε μεσημέρι, μας πήγε στο τελεφερίκ και από εκεί κάτω στο Les Houches, στις 4.00 το απόγευμα. Το βουνό είχε τελειώσει, τα υπόλοιπα παιδιά της αποστολής θα ξεκινούσαν το βράδυ την επιστροφή για Ελλάδα ενώ εγώ θα έφευγα για Γενεύη, συνεχίζοντας το ταξίδι μου με ένα roadtrip στις γειτονικές χώρες.Τελικά σε αυτά τα ταξίδια πάντα θα μαθαίνεις πράγματα. Ο Λουκάς μετά από τόσες αποστολές έζησε το ταξίδι διαφορετικά από εμάς, φάνηκε να έχει περισσότερες αντοχές. Εγώ και η Άννα που δεν είχαμε κλείσει ακόμα χρόνο από το Damavand (5671μ.) στο όχι και τόσο μακρυνό Ιράν, καταλάβαμε πολύ καλά πόσο διαφέρει μια ορειβατική αποστολή από μια εμπορική. Πόσο σημαντικό είναι να κουβαλάς το ελάχιστο δυνατό βάρος, να είσαι υπεύθυνος για τις σκηνές και την διατροφή σου, να μπορείς να τρως τα πάντα και να αναπαύεσαι παντού με την παραμικρή ευκαιρία ώστε να ανακτάς δυνάμεις. Να “ζυγίζεις” ακόμα και το μισό παραπανίσιο κιλό και να αναρωτιέσαι αν αυτό θα φταίει και θα χάσεις την κορυφή. Είναι η πρώτη φορά που διαπίστωσα την ευτυχία που σου προσφέρουν δύο ελαφριά μπατόν ή ένα ζευγάρι στεγνές κάλτσες, εφόδιο που σίγουρα θα μου φανεί χρήσιμο στις επόμενες απόπειρες για ψηλές κορυφές. Μέχρι τότε ελπίζω ο Αύγουστος στις ελληνικές παραλίες να κρατάει το μυαλό μου απασχολημένο σε χαμηλά υψόμετρα.

Λίγο πριν την κορυφή

Ο ενθουσιασμός περισσεύει

Απολαμβάνοντας τη θέα πανοραμικά

Καταφύγιο Gouter

18

Με αφορμή τα 80 χρόνια...

Γράμμος

Το ΔΣ του συλλόγου μας οργάνωσε (με πολύ μεράκι και τρέξιμο) διάφορες εκδηλώσεις για να θυμηθούμε όμορφες στιγμές που ζήσαμε παλαιότεροι και νεότεροι μέσα από αναβάσεις και εκδρομές στο σύλλογο. Κάποιοι μπήκαμε παιδιά στο σύλλογο και τώρα γίναμε εμείς γονείς μεταλαμπαδεύοντας την αγάπη μας για το βουνό, το βράχο, τη φύση από τη προηγούμενη στην επόμενη γενιά. Γνωρίζοντας πως ήταν τα πράγματα τη δεκαετία του 80 και πως είναι σήμερα παρατηρώ ότι η όρεξη για την εκδρομή ή την ανάβαση της Κυριακής είναι διαχρονική. Με την ίδια λαχτάρα που προσδοκούσαν οι παλιότεροι να έρθει το τέλος της εβδομάδας και να πάνε με το σύλλογο σε κάποιο βουνό, με την ίδια λαχτάρα προσδοκούν και οι σύγχρονοι το ίδιο ακριβώς. Το βουνό μας δίνει τόσα πολλά και γι αυτό επιζητούμε να βρεθούμε κοντά του με όμορφες παρέες, συνορειβάτες ή σχοινοσυντρόφους (για τους πιο μυημένους). Αυτή η λαχτάρα δεν άλλαξε.Αυτό που άλλαξε είναι η πολύ εύκολη πρόσβαση στα βουνά και στα βράχια (χιλιάδες δρόμοι ανοίχτηκαν σχεδόν μέχρι τις κορυφές), άλλαξαν τα ρούχα, τα υλικά, η τεχνολογία και ο αριθμός των επισκεπτών στα βουνά (όσο αστικοποιούμαστε τόσο μεγαλώνει η ανάγκη μας να επιστρέψουμε στη φύση).

Στις μέρες μας, ο οποιοσδήποτε μπορεί να αγοράσει από ένα κατάστημα ή από το internet τον καλύτερο και πιο σύγχρονο εξοπλισμό και να “βαπτιστεί” ορειβάτης, αλπινιστής, αναρριχητής, σκιέρ ή ότι άλλο…Φτάνουν αυτά? Η απάντηση είναι όχι και το ξέρετε όλοι. Αν εξαιρέσουμε το σκι, την αναρρίχηση και τον αλπινισμό (συνδυασμό ορειβασίας και αναρρίχησης) που απαιτούν ειδικευμένη εκπαίδευση και γνώση, το τοπίο φαίνεται να είναι

Λευκά Όρη

Λευκά Όρη

Λευκά Όρη

Κείμενο: Φώντας Σπινθάκης Βοηθός εκπαιδευτή ΕΟΟΑ

Φωτογραφίες: Γιάννης Γιατρομανωλάκης

Άρια Χατζηβασίλη

19

αρκετά θολό στη δραστηριότητα της ορειβασίας. Χρειάζεται καλή φυσική κατάσταση, καλή τεχνική κατάρτιση, σεβασμός προς το βουνό (συνθήκες), λήψη αποφάσεων την κατάλληλη στιγμή, γνώση, επίγνωση του τι πάμε να κάνουμε. Η καλή φυσική κατάσταση αποκτάται με προπόνηση. Αν δεν σας αρέσει η ιδέα ή έχετε θέμα χρόνου μπορείτε να λαμβάνετε μέρος σε εύκολες αναβάσεις με καλοκαιρινές συνθήκες (όχι χιόνια) και σταδιακά, αισθανόμενοι πιο δυνατοί, να πηγαίνετε σε πιο πολύωρες αναβάσεις. Με τον καιρό θα μάθετε πώς να περπατάτε πιο σωστά σε ανώμαλο έδαφος, πώς να ρυθμίζετε την αναπνοή με το περπάτημα σας, πόσα ρούχα να φοράτε, πόσο νερό να πίνετε κλπ. Αυτή η γνώση λοιπόν θα έρθει μέσω εμπειριών. Είναι όμως καλό και πολύ χρήσιμο να διαβάσετε κάποιο τεχνικό εγχειρίδιο και να ακούσετε κάποιον πιο έμπειρο από εσάς (για παράδειγμα ένα κακά φορτωμένο και κακά ρυθμισμένο σακίδιο θα σας εξαντλήσει πολύ πιο σύντομα απ όσο φαντάζεστε) Όλα τα παραπάνω θα βοηθήσουν πολύ ώστε μια απλή εκδρομή να σας γεμίσει μόνο ευχάριστες αναμνήσεις και όχι να εξελιχτεί σε απίστευτη ταλαιπωρία τόσο για εσάς (κυρίως εσάς που θα έχετε το πρόβλημα) όσο και για την υπόλοιπη ομάδα. Τα πράγματα αλλάζουν ριζικά το χειμώνα. Τα βουνά γίνονται ακόμα πιο ελκυστικά, πιο όμορφα και προκλητικά αλλά και τελείως διαφορετικά από ότι το καλοκαίρι. Μια διαδρομή που το καλοκαίρι ακολουθεί το μονοπάτι ή τον χωματόδρομο, τον χειμώνα απλά δεν υπάρχει γιατί είναι καλυμμένη με χιόνι. Οι συνθήκες γίνονται πιο δύσκολες, πιο απαιτητικές σε θέμα τεχνικής επάρκειας αλλά και φυσικής κατάστασης. Ο καιρός μπορεί να αλλάξει στο βουνό απρόβλεπτα και η μέρα έχει μικρότερη διάρκεια. Δυστυχώς τα παραπάνω δεν φαίνεται να είναι γνωστά ή να γίνονται αντιληπτά στην πλειοψηφία των ορειβατών ανεξαρτήτου ηλικίας και χρόνων ως μέλη του συλλόγου. Εδώ είναι το θολό τοπίο που αναφέραμε και αυτό είναι κάτι που

δεν έχει αλλάξει και πολύ από την εποχή της 1ης χειμερινής ανάβασης του Ψηλορείτη το 67. Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Ο αριθμός των δυστυχημάτων και ατυχημάτων αυξάνεται αντί να μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Οι κύριες αιτίες είναι το γλίστρημα σε παγωμένο χιόνι, η έλλειψη προσανατολισμού (με αποτέλεσμα την εξάντληση και την υποθερμία), η χιονοστιβάδα κ.α. (Επισκεφτείτε την σελίδα της ομοσπονδίας που αναφέρει μερικά από τα ατυχήματα που έχουν συμβεί και θα εκπλαγείτε πόσα έχουν γίνει από γλίστρημα-πτώση. http://www.eooa.gr/?page_id=458) Αλλά ας μην πάμε μακριά… Για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτά συμβαίνουν σε άλλους και σ εμάς δεν πρόκειται να συμβεί το παραμικρό. Κι όμως…Πέρυσι το χειμώνα ένας συνάνθρωπος μας (από το Ρέθυμνο) σκοτώθηκε από γλίστρημα προσπαθώντας να τραβερσάρει την βόρεια πλαγιά του Ψηλορείτη ακριβώς κάτω από την κορφή του Αγκαθιά για να φτάσει στην κυρίως κορυφή. Δεν ήμουν εκεί για να δω την αιτία της πτώσης, όμως από τότε που άνοιξε ο δρόμος από τα Λιβάδια που οδηγεί κατευθείαν στη βάση της βόρειας πλευράς του βουνού και φτιάχτηκε το μονοπάτι “Στράτα του Ψηλορείτη” η ανάβαση στην κορυφή έγινε μια γρήγορη βόλτα! Το καλοκαίρι γίνεται πανηγύρι και μπορεί ο καθένας να φτάσει στη κορυφή είτε είναι παιδί είτε ηλικιωμένος. Το συγκεκριμένο μονοπάτι (“Στράτα του Ψηλορείτη”) συναντά το κλασσικό Ε4 που έρχεται από τη Νίδα και καταλήγει στη κορυφή του Τιμίου Σταυρού, τραβερσάροντας κάτω από τον Αγκαθιά (οι πιο πολλοί το γνωρίζετε αυτό). Αυτό όμως που οι περισσότεροι δεν γνωρίζετε είναι ότι το χειμώνα δεν ακολουθούμε το σηματοδοτημένο Ε4 που τραβερσάρει τον Αγκαθιά αλλά συνεχίζουμε την ανάβαση φτάνοντας στο φαρδύ πλατό της κορυφής του Αγκαθιά και συνεχίζοντας δυτικά καταλήγουμε στη κορυφή. Με αυτή τη πορεία αποφεύγουμε την απότομη και (σχεδόν πάντα) παγωμένη βόρεια πλαγιά του Αγκαθιά. Αν τώρα κάποιος αποφασίσει να κάνει την παγωμένη τραβέρσα και να ακολουθήσει το Ε4 πρέπει να είναι πολύ εξοικειωμένος στη χρήση των κραμπόνς και του πιολέ…Το χειμώνα του 2006, ο φίλος Γιώργος Σουρλατζής είχε θανατηφόρα πτώση από γλίστρημα σε προσπάθεια του να ανέβει στη κορυφή Αφέντης στα Λασιθιώτικα. Και ο Γιώργος μαζί με τους υπόλοιπους φίλους ακολουθούσε την κλασσική σηματοδοτημένη διαδρομή… Τελευταία φορά που ανέβηκα χειμώνα στον Αφέντη ήταν το 2011 παρέα με τη Ruth και τον Γιάννη Κοσμά. Οι συνθήκες ήταν πολύ καλές, το χιόνι πολύ παγωμένο και η μέρα τέλεια! Ακολουθήσαμε μια διαφορετική διαδρομή ανεβαίνοντας το μεγάλο κεντρικό λούκι (η δυσκολία ήταν να μπούμε στο λούκι) και καταλήξαμε στην κορυφογραμμή. Η επιστροφή μας έγινε από την κλασσική διαδρομή που το καλοκαίρι έχει τα κόκκινα σημάδια και διαγράφει ένα τεράστιο πέταλο. Ακολουθώντας το καλοκαιρινό μονοπάτι, όσο ήμασταν στη νότια πλαγιά το χιόνι είχε πια μαλακώσει πολύ (αφού πλέον ήταν απόγευμα). Όταν φτάσαμε ανατολικότερα το βουνό ήταν τελείως ξέχιονο! Κι έτσι βγάλαμε τα κραμπόνς. Στρίβοντας όμως στη βόρεια πλευρά το χιόνι έκανε ξανά την εμφάνιση του και ήταν εξαιρετικά παγωμένο. Ξαναβάλαμε κραμπόνς. Συνεχίζοντας δυτικότερα το χιόνι λόγω του αέρα ήταν τόσο παγωμένο που τα κραμπόνς έμπαιναν ελάχιστα μέσα, η δε κλίση της πλαγιάς είχε γίνει πολύ απότομη και η ανακοπή μιας ενδεχόμενης πτώσης θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Αναγκαστήκαμε να δεθούμε και να εφαρμόσουμε κατά

20

γράμμα τη σωστή τεχνική του κραμπονάζ…. Ήταν η πλαγιά που είχε γλιστρήσει ο Σουρλατζής…Κοιτώντας μακριά απέναντι το Σπαθί, συνειδητοποίησα ότι το ατύχημα που είχε ο Σταύρος Σταυρακάκης (αν δεν κάνω λάθος κάπου μεταξύ 96 και 97), ήταν στην πλαγιά του Σπαθιού ακριβώς στο ίδιο υψόμετρο και στον ίδιο προσανατολισμό με

τη πλαγιά που βρισκόμουν τώρα.Τι θα γινόταν αν ο Αφέντης ήταν μερικά μέτρα ψηλότερος από το Σπαθί? Οι σύλλογοι που κάθε χρόνο έχουν προγραμματισμένη ανάβαση στη ψηλότερη κορυφή του βουνού πως θα διαπραγματευόντουσαν με την “τεχνικά δύσκολη” πλαγιά? Που είναι η γνώση? Στη καλύτερη (και πιο συνετή) περίπτωση θα έπρεπε να γυρίσουν όλοι πίσω εκτός αν υπήρχε η τεχνική κατάρτιση από τους συμμετέχοντες να ασφαλίσουν το πέρασμα. Πόσοι όμως έχουν παρακολουθήσει έστω και μια σχολή αρχαρίων ορειβασίας? Πόσοι έχουν διαβάσει ένα τεχνικό εγχειρίδιο και αναζητήσει τέτοιες συνθήκες ώστε να βελτιώσουν το επίπεδο τους… αυτά είναι ψιλά γράμματα… σε περίπτωση ατυχήματος συνήθως φταίει η κακιά στιγμή, η ατυχία, ο Θεός, ο αρχηγός, ο σύλλογος που δεν μας ενημέρωσε ότι το χιόνι παγώνει, οι πάντες εκτός φυσικά εμάς…Ποιος θα μας πει πότε είμαστε έτοιμοι να χαρούμε το χειμερινό βουνό? Ο αρχηγός? Το ΔΣ? Την απάντηση θα μπορέσετε να την δώσετε μόνο εσείς στον εαυτό σας συνειδητοποιώντας που βρίσκεστε, μελετώντας και αποκτώντας γνώσεις και εμπειρίες. Και ξέρετε, οι απαντήσεις δίνονται εκεί πάνω…Φίλοι ορειβάτες, σε προγραμματισμένη ανάβαση από την κλασσική νότια στον Ψηλορείτη, ξεκίνησαν από το καταφύγιο “Τουμπωτός Πρίνος” για τη κορυφή και αφού έφτασαν, θέλησαν να επιστρέψουν πίσω στο καταφύγιο (όπου είχαν και τα πράγματα τους), όμως η ομίχλη ήταν πυκνή και αντί να κατέβουν στο καταφύγιο στη νότια πλευρά, κατέληξαν στη βάση της βόρειας πλευράς, στο δρόμο από Λιβάδια, απορώντας που βρέθηκε η άσφαλτος! Το ερώτημα είναι: «καλά, ένα πούλμαν άνθρωποι, ένας δεν είχε μία πυξίδα για να τσεκάρει προς τα πού πηγαίνουν?» Η βόρεια εκείνη την μέρα έτυχε να μην είναι παγωμένη. Αν ήταν? Αν γλιστρούσε κάποιος μέσα στην ομίχλη? Επίσης έχετε δει ποτέ τη βόρεια να έχει κατέβει ολόκληρη κάτω στο οροπέδιο απ’ όπου αρχίζει η

Σπαθί

Σπαθί

Σπαθί

21

“Στράτα του Ψηλορείτη” σαν μια τεράστια ενιαία χιονοστιβάδα πλαγιάς? Ποιός γνώριζε πώς να μην πυροδοτήσει μια ενδεχόμενη χιονοστιβάδα που θα τους παρέσερνε όλους? Θυμάστε τι έγινε στο Μαίναλο? Ή μήπως αυτά δεν συμβαίνουν στη Κρήτη?

Δυστυχώς αυτό που συμβαίνει σε όλους τους συλλόγους είναι οι ορειβάτες - εκδρομείς να ακολουθούν έναν αρχηγό που “ξέρει το δρόμο” χωρίς να έχουν καμία γνώση ή άποψη που και πώς να κινηθούν. Πυξίδα - χάρτης απαιτούν γνώση και πολύ πρακτική εξάσκηση που κανείς δεν έχει ή δεν νοιάζεται να έχει (στη Δίρφη και στον Όλυμπο άνθρωποι ξεψύχησαν από εξάντληση και υποθερμία ψάχνοντας το καταφύγιο μέσα σε χιονοθύελλα).Πέρυσι ήμουν στην ανάβαση από Καλλέργη για Μελινταού. Ήμασταν κάπου 30 άτομα, από τα οποία κάποιοι δεν μπορούσαν να φτάσουν καν στο καταφύγιο από τον Ομαλό, επειδή το χιόνι ήταν μαλακό και δεν μπορούσαν να σηκώσουν το σακίδιο τους! Την επόμενη το πρωί η τραβέρσα (που το καλοκαίρι είναι χωματόδρομος) από το καταφύγιο του Καλλέργη στα Ποριά, ήταν παγωμένη. Αφού διασχίσαμε το πρώτο 1/3, ευτυχώς, κάποιοι είχαν το θάρρος να πουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν, αισθανόμενοι εξαιρετικά άβολα με την απότομη κλήση και την ελλιπή γνώση χρήσης του πιολέ και των κραμπόνς. Ευτυχώς, και για σχεδόν όλους τους άλλους, που αν και δεν το εκδήλωσαν, είχαν παντελή άγνοια από κίνηση σε παγωμένο πεδίο. Τα χειρότερα απεφεύχθησαν… και η ανάβαση μετατράπηκε σε εξάσκηση - μάθημα κίνησης και πτώσεων σε παγωμένο πεδίο. Όπως είπε ο Stephen Hawking: “Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια, είναι η ψευδαίσθηση της γνώσης..”

Διαβάστε, ενημερωθείτε, διδαχτείτε. Τα βουνά μας περιμένουν. Χαρείτε τα, συνειδητοποιώντας και εξαλείφοντας τους κινδύνους που εκθέτετε τους εαυτούς σας. Αυτούς που εξαρτώνται από εσάς τους ίδιους. Καλές αναβάσεις και πάντα όμορφες αναμνήσεις και για τα επόμενα ογδόντα χρόνια.

Ψηλορείτης

Ψηλορείτης

Ψηλορείτης

22

Αγιοφάραγγο ή Σκουπιδο-

φάραγγο; (και άλλα αναρριχητικά νέα)

Όπως κάθε χρόνο εδώ και 5 χρόνια, η αναρριχητική παρέα του Ορειβατικού Συλλόγου Ηρακλείου και άλλοι εθελοντές και φίλοι, βρεθήκαμε για ακόμη μία φορά αντιμέτωποι με τα σκουπίδια στο πανέμορφο «Αγιοφάραγγο».Το «Αγιοφάραγγο», για όσους δεν το έχουν επισκεφτεί ακόμα, βρίσκεται στη νότια Κρήτη, ανάμεσα στους οικισμούς Λέντα και Μάταλα. Το ίδιο το φαράγγι και η υπέροχη παραλία του αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς ντόπιους και ξένους τουρίστες όλο το χρόνο. Επίσης, τα τελευταία χρόνια στη φυσική ομορφιά του έχει προστεθεί το γεγονός ότι το Αγιοφάραγγο έχει γίνει ένα από τα σημαντικότερα αναρριχητικά πεδία της Κρήτης. Mε πάνω από 120 διαδρομές όλων των δυσκολιών, που φυσικά έλκουν πολλούς αναρριχητές από όλο τον κόσμο, όλο το χρόνο. Όπως επίσης τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλη αύξηση των κατασκηνωτών κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ντόπιοι ως επί το πλείστον.Οι ευκαιριακοί επισκέπτες όμως φεύγουν μετά το τέλος του καλοκαιριού, ενώ οι αναρριχητές συνεχίζουν τις επισκέψεις τους… Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, κάθε φθινόπωρο εδώ και 5 χρόνια, να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με σωρούς σκουπιδιών, κάθε είδους, σκόρπια στα μονοπάτια ή συγκεντρωμένα

σε εμφανή και μη σημεία. Το Αγιοφάραγγο κρύβει πολλές σπηλιές, μικρές και μεγάλες, που δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται αποτελούν τις καλύτερες κρυψώνες για τα σκουπίδια. Αποφασίσαμε λοιπόν, ότι εφόσον κανείς αρμόδιος φορέας (Δήμος Φαιστού) δεν είναι διατεθειμένος να καθαρίσει αυτό το τόσο όμορφο και μοναδικό μέρος, να το κάνουμε εμείς. Πριν μερικά χρόνια η Κίνηση Πολιτών Μεσσαράς για το Περιβάλλον με τον τότε Δήμο Μοιρών κάνανε μία προσπάθεια καθαρισμού του φαραγγιού τοποθετώντας κάδους και ταμπέλες, σαν να λέμε εκλογές έρχονται... εννοείται ότι εκείνη τη χρονιά εκτός από σκουπίδια είχαμε να μαζέψουμε και κάδους! Μέγα λάθος, γιατί εκτός του ότι ποτέ δεν μαζεύτηκαν, οι επισκέπτες βλέποντας κάδους έριχναν μέσα - έξω σκουπίδια με τη συνείδηση τους ήσυχη. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κάποιος ότι τα σκουπίδια μου φεύγοντας τα παίρνω μαζί;;Με την παρακίνηση και την ενθάρρυνση ενός φίλου αναρριχητή, ο οποίος εθελοντικά προμηθεύεται κάθε χρόνο σακούλες, γάντια και ότι άλλο χρειάζεται, αρχίσαμε να αφιερώνουμε ένα Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου. Ένα Σαββατοκύριακο προορισμένο για να «δώσουμε» (όπως

Αναρριχητική

παρέα Κρήτης

23

λέμε στην διάλεκτο της αναρρίχησης). Τελικά όμως πήραμε. Μόνο να πάρεις μπορείς όταν βλέπεις χαρούμενες φάτσες όλων των ηλικιών και όλων των χρωμάτων να ορμάνε με θράσος σε πλαστικά, μεταλλικά, γυάλινα μπουκάλια, σχάρες ψησίματος, σακούλες σκουπιδιών, σπασμένες ομπρέλες θαλάσσης, ακόμα και πλαστικές καρέκλες, είναι μερικά από αυτά που και φέτος, όπως κάθε χρόνο, ξεθάψαμε από την άμμο και ξετρυπώσαμε από τις σπηλιές. Κι όλα αυτά προτού αρχίσουν οι βροχές και το ορμητικό ποτάμι παρασύρει και μεταφέρει τα πάντα στη θάλασσα.Οι σακούλες σκουπιδιών, γεμίζουν και συγκεντρώνονται έξω από την εκκλησία, και το τελευταίο πρόβλημα που μας μένει είναι η μεταφορά τους στο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων που απέχει περίπου 15 λεπτά με τα πόδια. Για καλή μας τύχη όμως, ο Οκτώβριος είναι ένας μήνας που φέρνει τουρίστες συνειδητοποιημένους και ευαισθητοποιημένους σε θέματα περιβάλλοντος, οι οποίοι είναι πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν στην μεταφορά των σκουπιδιών στην έξοδο του φαραγγιού - και ας μην είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για τη κατάσταση. Το αποτέλεσμα έδιωξε κάθε κούραση από τους συμμετέχοντες. Κερδίσαμε ακόμα μια μάχη!

Φέτος συγκεντρώσαμε πάνω από 60 μεγάλες σακούλες με κάθε λογής σκουπίδι. Αυτό όμως που δεν καταφέραμε να περισυλλέξουμε, και το οποίο έχει κατακλείσει το Αγιοφάραγγο, ακόμα και κατά μήκος του μονοπατιού, είναι το χαρτί υγείας. Το θέαμα είναι τελείως αντιαισθητικό και αποκρουστικό κι ευελπιστούμε σύντομα η βροχή να καταφέρει να μας απαλλάξει από αυτό. Αλλά δυστυχώς μόδα έχουν γίνει επίσης και τα υγρά μαντηλάκια, τα οποία χρησιμοποιούνται κατά κόρον (είναι πλέον περισσότερα από το χαρτί υγείας) και δυστυχώς ΔΕΝ είναι βιοδιασπώμενα!! Πότε, επιτέλους, θα αποκτήσουμε συνείδηση; Πότε επιτέλους θα σταματήσουμε να καταστρέφουμε ότι όμορφο μας έχει χαρίσει απλόχερα η φύση; Έχουν ποτέ αναρωτηθεί αυτοί που αφήνουν κάθε χρόνο τα σκουπίδια στο φαράγγι, τι γίνονται; Που πάνε; Ποιος τα περισυλλέγει; Ελπίζουμε να σας λύσαμε την απορία!Παραθέτοντας μερικά ακόμα αναρριχητικά νέα τα οποία σκόπιμα αυτή τη φορά τα αφήσαμε για το τέλος θα πρέπει να πούμε ότι καλό το σκαρφάλωμα αλλά θέλει και ποικιλία. Έτσι λοιπόν στο Βουλισμένο Αλώνι ανοίχτηκαν 7 νέες διαδρομές τους τελευταίους μήνες. Στην πλειονότητα τους με χημικά βύσματα (εξαιρετικής αντοχής, με μικρές απαιτήσεις συντήρησης), από τους συνήθεις υπόπτους. Όμως τα «ανοιχτήρια» μας αυξήθηκαν. Μετά την Ιωάννα σειρά πήρε ο Ιάκωβος ανοίγοντας δυο εξαιρετικές νέες γραμμές και ψάχνει

για περισσότερες. Ο Γιάννης, νέα μεταγραφή στην παρέα μας, μετά από ένα χαμένο λάπτοπ, ένα κλεμμένο σχοινί, το μισό βουνό γκρεμισμένο και πολύ προσπάθεια, πρόσθεσε επίσης μια νέα γραμμή με το όνομα κοινωνία μηδέν! Τυχαίο? Νέες γραμμές, νέα πρόσωπα ,καλύτερη αναρρίχηση και πρόοδος. Τους ευχαριστούμε όλους.Ευχαριστούμε όλους όσους βοήθησαν σε αυτή μας την προσπάθεια, που φέτος ήταν και από άλλα μέρη του κόσμου όπως Γαλλία, Αμερική, Ιταλία, Ισπανία, Βουλγαρία και Λιθουανία. Ευχαριστούμε επίσης, τον φίλο μας το Νίκο για τη διάθεση του αγροτικού του αυτοκινήτου ώστε να μεταφερθούν τα σκουπίδια στους κάδους.

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση, ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε τη φύση σε όλο της το μεγαλείο!

24

25

26

27

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥΜέλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης και της Ελληνικής Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας.

• Διεύθυνση: Δικαιοσύνης 53 - Τ.Κ. 712 01 - Ηράκλειο• Τηλέφωνο: 2810 227609 (20:30 - 22:30)• Ιστοσελίδα: www.eos-her.gr • e-mail: eos@eos-her.gr

Τα νέα μας

• Οι συμμετέχοντες στις αναβάσεις αποδέχονται ανεπιφύλακτα ότι φέρουν την ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος που οφείλεται σε υπαιτιότητας τους.• Ο αρχηγός της εκάστοτε ανάβασης δικαιούται να κάνει επιλογή των συμμετεχόντων για λόγους ομαδικής ή ατομικής ασφάλειας.• Το πρόγραμμα των αναβάσεων ενδέχεται να προσαρμοστεί ανάλογα με τις απρόβλεπτες πολλές φορές καιρικές συνθήκες, τη δυσκολία των διαδρομών και τις δυνατότητες των συμμετεχόντων.• Οι ώρες πορείας που αναφέρονται σε κάθε ανάβαση είναι ενδεικτικές, αναφέρονται σε μέσο ορειβατικό περπάτημα, είναι συνολικές (ανάβαση -κατάβαση) και προφανώς χωρίς τις απαραίτητες στάσεις.• Πληροφορίες για τις αναβάσεις παρέχει ο εκάστοτε αρχηγός από Δευτέρα έως Παρασκευή πριν την εκδρομή 20:30 - 22:30 στα εντευκτήρια του συλλόγου.• Δηλώσεις συμμετοχής στις αναβάσεις γίνονται δεκτές μόνο με την καταβολή του αντιτίμου, το αργότερο μέχρι την Πέμπτη 22:00. Επιστροφή του αντιτίμου λόγω ακύρωσης γίνεται μόνο μέχρι Τετάρτη βράδυ.

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΙΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

desi

gn b

y: w

ww

.del

tagr

aphi

x.gr

- 2

810

3338

99

• Η Τακτική Γενική Συνέλευση και οι εκλογές του Συλλόγου μας έχουν προγραμματιστεί για την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου. Σε περίπτωση μη απαρτίας θα μετατεθούν για την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου.

• Η κοπή της Πρωτοχρονιάτικης Πίτας του Συλλόγου μας θα γίνει την Κυριακή 20 Ιανουαρίου στους πρόποδες του Ψηλορείτη.

• Την Τσικνοπέμπτη 7 Μαρτίου θα γίνει πάρτι-μασκέ στα εντευκτήρια του Συλλόγου, ενώ ο Αποκριάτικος χορός θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 15 Μαρτίου σε μουσική ταβέρνα.

• Το Καταφύγιο του Συλλόγου στη θέση Πρίνος θα παραμένει ανοιχτό κάθε Σαββατοκύριακο. Όσοι ενδιαφέρονται για διανυκτέρευση θα είναι καλύτερα να μας ενημερώνουν νωρίτερα.

• Συνεχίζονται κάθε δεύτερη Πέμπτη στις 9 μ.μ. οι προβολές φωτογραφιών στα εντευκτήρια του Συλλόγου.

• Τα μέλη μας Γιάννης Γιατρομανωλάκης, Άννα Καλλέργη και Mykhailo Iaremko κατάκτησαν την κορυφή Mont Blanc, την ψηλότερη των Άλπεων (4808 μ) τον περασμένο Αύγουστο.

• Το Σαββατοκύριακο 15-16 Σεπτεμβρίου διοργανώθηκε από τον ΕΟΣ Λασιθίου η 32η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση στο Καταφύγιο τους στη θέση Στροβίλι στη Δίκτη. Στη συνάντηση αυτή συμμετείχε και ο Σύλλογος μας.

• Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα οι εκλογές της Ε.Ο.Ο.Α. Το νέο Δ.Σ. είναι το εξής:

• 11 μέλη μας συμμετείχαν στον 30ό Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας με την ομάδα του ΕΟΣ Ηρακλείου την Κυριακή 11 Νοεμβρίου.

• Ο Σύλλογος μας πενθεί για το θάνατο του εκλεκτού φίλου και συνορειβάτη, Γιώργου Ξαγοραράκη. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στον ΕΟΣ Μοιρών.

32η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση-Καταφύγιο ΕΟΣ Λασιθίου

Πρόεδρος Δημήτριος Γεωργούλης

Αντιπρόεδρος Α’ Σταμάτιος Σταματίου

Αντιπρόεδρος Β’ Κωνσταντίνος Σαραντάκος

Γενική Γραμματέας Μαρία (Μάγια) Φουριώτη

Ειδική Γραμματέας Ευανθία (Εύα) Μπάλλιου

Ταμίας Αθανάσιος Μπαρμπούτης

Αναπληρωτής Ταμία Θεμιστοκλής Τσιγγερίδης

Έφορος Ορειβασίας Θεόδωρος Τσαβδαρίρης

Έφορος Αγων. Αναρρίχησης Λουκάς Ανέστης

Έφορος Ορειβατικού Σκι Βασίλειος Βουτσελάς

Έφορος Καταφυγίων Νικόλαος Κοντός