Embed Size (px)
DESCRIPTION
مجموعه شعر ناشر:نشر زده در الکترونیک (سه پنج)به سال ۱۳۹۳ فروردین ماه طراح جلد :سحر جعفری شماره کیوسک:پنجاه و چهار آماده سازی و نظم صفحات:تکنو گراف سه پنج
Citation preview
1تب و لرز... علیرضا میراسداله
2تب و لرز... علیرضا میراسداله
3تب و لرز... علیرضا میراسداله
4تب و لرز... علیرضا میراسداله
5تب و لرز... علیرضا میراسداله
6تب و لرز... علیرضا میراسداله
7تب و لرز... علیرضا میراسداله
8تب و لرز... علیرضا میراسداله
9تب و لرز... علیرضا میراسداله
10تب و لرز... علیرضا میراسداله
11تب و لرز... علیرضا میراسداله
12تب و لرز... علیرضا میراسداله
13تب و لرز... علیرضا میراسداله
14تب و لرز... علیرضا میراسداله
15تب و لرز... علیرضا میراسداله
16تب و لرز... علیرضا میراسداله
17تب و لرز... علیرضا میراسداله
18تب و لرز... علیرضا میراسداله
19تب و لرز... علیرضا میراسداله
20تب و لرز... علیرضا میراسداله
21تب و لرز... علیرضا میراسداله
22تب و لرز... علیرضا میراسداله
23تب و لرز... علیرضا میراسداله
24تب و لرز... علیرضا میراسداله
25تب و لرز... علیرضا میراسداله
26تب و لرز... علیرضا میراسداله
27تب و لرز... علیرضا میراسداله
28تب و لرز... علیرضا میراسداله
29تب و لرز... علیرضا میراسداله
30تب و لرز... علیرضا میراسداله
31تب و لرز... علیرضا میراسداله
32تب و لرز... علیرضا میراسداله
امــروز بــاز ازم پرســیدن كــه موســیقى چطــورى مــى تونــه زندگــى آدم رو عــوض كنــه؟
منــم همــون جــواب همیشــگى رو دادم، گفتــم: وقتــى كــه زیــاد موســیقى گــوش كنــى، كــم از خونــه بیــرون مــى رى. وقتــى كــه كــم از خونــه بــرى بیــرون شــانس درگیــر شــدنت بــا مــردم كــم مــى شــه، وقتــى كــه كمتــر مــردم رو ببینــى بــه طبــع كمتــر مــى تونــى كتــك كارى كنــى و خطــر این كــه بــا مشــت بزنــى یــك نفــر بمیــره هــم كــم مــى شــه. وقتــى كســى رو نكشــى احتمــال اینكــه بــرى زنــدون پاییــن مــى آد و اگــه نــرى زنــدون درصــد اینكــه بهــت تجــاوز بشــه و ایــدز بگیــرى بــه حداقــل مــى رســه. ــدز نداشــته باشــى بیشــتر عمــر مــى كنــى و موســیقى در نهایــت اگــه ای
اینجــورى زندگیــت رو عــوض مــى كنــه.
33تب و لرز... علیرضا میراسداله
در دنیــاى كوتولــه هــا اگــه دوال دوال راه نــرى كالهــت پــس معركــه اســت بدتریــن قســمتش اون وقتــه كــه مــى خــوان بهــت پــس گردنــى بزنــن.
اگــه یــادت بــره كــه دوال بشــى فــورى پاهاتــو مــى بــرن.
اگــه پاهاتــو دوســت دارى گــوش بــه زنــگ بــاش و از گفتــن چیزهایــى كــه از اون بــاال مــى بینــى پرهیــز كــن چــون اونــا نمــى بینــن نمــى فهمــن و
نمــى خــوان راجــع بهــش بشــنون.
بایــد مثــل خودشــون راه بــرى، بایــد مثــل خودشــون ببینى و مثل خودشــون حــرف بزنــى تــا متوجــه نشــن كــه چقــدر دوال شــدى و چقــدر در رنــج و
عذابــى از اینكــه بــراى درك اونــا ســرت نزدیــك زانوهاتــه.
ــا ــن ت ــار ك ــى رفت ــه واقع ــه كوتول ــل ی ــد و مث ــا بخن ــه ه ــهر كوتول در شــن. ــته باش ــتت داش دوس
34تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــا ــرو ب ــاى ورودى مت ــل دره ــده اى در مقاب ــر روز ع ــل ه ــم مث ــروز ه امتــكان دادن ســطل هایــى پــر از پــول خــرد بــه نفــع خیریــه هــاى مختلــف
پــول جمــع مــى كردنــد.
از كنارشــان گذشــتم، روزنامــه برداشــتم و رفتــم در قطــار نشســتم. صفحات روزنامــه پــر بــود از عكــس كســانى كــه همــه پــول هاى عالــم در جیبشــان
اســت ولــى هیچوقــت از در متــرو داخــل نمــى شــوند.
بــا خــودم فكــر كــردم ســرمایه دارى یعنــى، گــدااز گــدا گدایــى كنــد كــه كســى درنمانــد و آرامــش ســرمایه دار را بــر هــم نزنــد.
35تب و لرز... علیرضا میراسداله
بــه روایــت قــران یونــس پیامبــر بــه واســطه تعجیــل در درخواســت عــذاب بــراى قــوم اش، بــه غضــب الهــى گرفتــار شــد و مدتــى را در شــكم نهنــگ ســر كــرد. بــه روایــت كارلــو كلــودى، پینوكیــو هــم بــه همیــن سرنوشــت دچــار شــد و بــه همــراه پــدر ژپتــو مدتــى در شــكم نهنــگ زندانــى شــد. ده ســالم بــود كــه هــر دوى ایــن قصــه هــا را شــنیدم. همــان هــا كــه قصــه ــد و ــه قصــه دوم مــى خندیدن ــد ب ــاور مــى كردن ــرو برگــرد ب ــى ب اول را بایــراد مــى گرفتنــد كــه در شــكم نهنــگ هــوا وجــود نــدارد كــه پینوكیــو
زنــده بمانــد.
ولــى مــن در همــان ســن و ســال هــم مــى دانســتم كــه هــر دو ایــن قصــه هــا واقعــى اســت و در شــكم نهنــگ كلــى هــوا وجــود دارد كــه كفــاف هــر ســه تــاى آنهــا را مــى دهــد بــه عــالوه اینكــه خــدا در همــان قــران گفتــه كــه فرقــى بیــن بندگانــش نیســت و پــدر ژپتــو، پینــو كیــو و یونــس پیامبــر
همــه در نــگاه او یكســانند.
36تب و لرز... علیرضا میراسداله
ا
عــدل الهــى یعنــى عزراییــل بدبخــت مجبــوره بیســت و چهــار ســاعته بدون تعطیلــى آخــر هفتــه و مرخصــى ســاالنه و مزایــاى طبیعــى یــه كارمنــد دون پایــه، كار كنــه و عــرق بریــزه، در حالیكــه اســرافیل یــه بــوق گرفته دســتش و پشــت ســر خــدا نشســته كــه اگــه روزى روزگارى، خــدا بالخــره فهمیــد كــه چــه گنــدى زده و خواســت قیامــت كنــه ، اســرافیل خــان تكونــى بــه
ماتحتــش بــده و تــوى بوقــش دو تــا فــوت بكنــه و خبــر بــده.
نتیجه اخالقى: خانه از پاى بست ویران است
37تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــدم كــه امــروز در متــرو شــهر لنــدن، ایســتگاه آكســفورد یــك نفــر را دیــج قطــع شــده یــك دســت بیشــتر نداشــت. یعنــى دســت راســتش از آرنبــود. ولــى بــا همــان یــك دســت دیگــر كــه داشــت، گیتــار مــى زد. آرنــج دســت قطــع شــده اش كــه مثــل تــوپ كالبــاس بــود بــه ســیمها ضربــه مــى زد و انگشــتان دســت دیگــرش روى دســته گیتــار بــاال و پاییــن مــى ــى دســت قطــع ــه خوب ــد ب ــود كــه مــردم بتوانن رفــت. طــورى ایســتاده بــبتا ــول نس ــى پ ــى زد ول ــار نم ــوب گیت ــه خ ــا آنك ــد. ب ــده اش را ببینن شزیــادى در كاله جلــوى پــاش ریختــه بودنــد. خوشــحال بــه نظــر مــى آمــد، خوشــحالتر از خیلــى از نوازنــده هــاى خیابانــى دیگــر. بــا خــودم فكــر كــردم
یعنــى خوشــبخت تــر بــود اگــر دو دســت داشــت؟
شاید خوشبختى او در همان دستى است كه همراهش نیست.
38تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــى، ــى واقع ــك آدم توخال ــدم. ی ــى دی ــك آدم توخال ــاره ی ــاز دوب ــروز ب امداخلــش بــه قــدرى خالــى بــود كــه مــى شــد از یــك ســر بــه ســر دیگرش بنــد كشــید و بــه آن رخــت و لبــاس آویخــت یــا قفســه بنــدى اش كــرد و خــرت و پــرت هــاى بــى مصــرف در آن گذاشــت. امــا خیلــى صــدا مــى داد.
قبــال هــم آدم هــاى توخالــى دیــده بــودم و بــه بعضــى از جاهــاى خالــى ــا ــند ب ــى باش ــگار تمبك ــتند. ان ــم داش ــداى ب ــودم. ص ــت زده ب ــان دس شپوســت بــره. امــا ایــن یكــى چنــان طنینــى داشــت كــه خیــال مــى كــرى نهنــگ از آســمان بــر ســقف خانــه ات افتــاده. طبلــى بــود بــراى خــودش.
پوســتش كشــیده، كــوك شــده، آمــاده
39تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــح از در ــى شــمرم. هــر روز صب ــا رو م ــارى شــمارش دارم. آدمه ــن بیم مــى ــه رو م ــه محــل كار، هم ــه برســم ب ــا ك ــرون ت ــى رم بی ــه م ــه ك خونــوى ــل ت ــور. روزاى تعطی ــم همینط ــردم ه ــى گ ــه برم ــى ك ــمرم. وقت شخیابــون هــا ول مــى گــردم و آدمهــا رو مــى شــمرم، تــوى پــارك، تــوى
ــى شــمرم. ــا رو م ــتوران ها....همــش آدمه ــا و رس ــوزه ه ــینما، م س
مــن بــا شــمردن آدمهــا بــه كنتــرول جمعیــت دنیــا كمــك مــى كنــم، آخــه ــى متوجــه ــن كــه، اگــه بشــمرین كــم مــى شــه. راســتش وقت مــى دونیشــدم كــه هیچكــدوم از برنامــه هــاى ســازمان هــاى بــزرگ جهانــى بــراى تعدیــل جمعیــت دنیــا جــواب نمــى ده گفتــم، خــودم دســت بــه كار بشــم
و بشــمرم.
40تب و لرز... علیرضا میراسداله
بــاز در شــرایطى قــرار گرفتــه بــودم كــه یكــى مــى خواســت خودكشــى كنه و از دســتم خــالص بشــه. ایــن یكــى ســابقه بســترى شــدن در بیمارســتان
ــى هم داشــت روان
رفته بود پاى پنجره و داد مى زد: مى پرم پایین...مى پرم پایین
گفتم: بپر ...به جهنم
مى پرم...مى پرم
كوله پشتیم رو برداشتم و از در رفتم بیرون
مى پرررررم...حاال مى بینى....مى پررررم
ایــن آخریــن چیــزى بــود كــه از اون دختــر شــنیدم. نمــى دونــم كــه پریــد یــا نــه. دیگــه هیچوقــت برنگشــتم بــه اون شــهر.
41تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــه ــه ازجوج ــود و در مدرس ــده ب ــا آم ــه دنی ــیاه ب ــه س ــى ك ــه اردك جوجاردك هــاى ســفید و فخــر فــروش مرتــب كتــك مــى خــورد، رفــت ســراغ
ــید: ــش و پرس مامانمامــان مامــان مگــه تــو نگفتــى كــه مــن زود بــزرگ مــى شــم و بــه یــك
قــوى زیبــا تبدیــل مــى شــم ؟مامانش جواب داد:
معلومــه كــه گفتــم و بــازم مــى گــم تــو بــه زودى یــك قــوى بــزرگ زیبــا ــى مى ش
ــاى ــه اردك ه ــم از جوج ــاز ه ــى ب ــه زندگ ــت در ادام ــه اردك زش جوجــد. ــدوار مان ــورد و امی ــك خ ــه كت دیگ
ولــى وقتــى كــه بــزرگ شــد نــه تنهــا یــك قــوى ســفید زیبــا نشــد بلكــه ــن ــت تری ــه زش ــت و ب ــاب برداش ــارش ت ــت ، منق ــش ریخ ــاى گردن پره
الشــخور دنیــا بــدل شــد مامــان مامــان مگــه تــو مرتــب نمــى گفتــى كــه مــن بــه زودى تبدیــل بــه
یــك قــوى زیبــا مــى شــم پــس چــرا هیــوال شــدم؟ مامــان جوجــه اردك زشــت كــه جوابــى بــراى فرزنــدش نداشــت ســرش رو پاییــن انداخــت و در میــان بوتــه هــا ناپدیــد شــد جوجــه اردك زشــت یــا همیــن الشــخور كذایــى هــم صبــر كــرد و هنگامــى كــه مــادرش مــرد
جســدش را تــا تــه خــورد. نتیجــه اخالقــى: گلیــم بخــت كســى را كــه بافتنــد ســیاه. بــه آب زمــزم و
كوثــر ســفید نتــوان كــرد نتیجــه اخالقــى : ســعى كنیــد بــه بچــه هاتــون دروغ نگیــن اونــا معمــوال
هیــچ گهــى نمــى شــنــو ــه ق ــه از تخــم اردك ن ــا همــش دروغ ــن قصــه ه ــى: ای نتیجــه اخالقــى ــون م ــون می ــى همیشــه هم ــه میان ــه كركــس، طبق ــى آد ن ــرون م بی
ــه مون
42تب و لرز... علیرضا میراسداله
مگــس خردمنــدى كــه در زندگــى گــه زیــاد خــورده بــود و كولــه بــارى از تجربــه داشــت در بســتر بیمــارى افتــاده بــود و بــا مــرگ دســت و پنجــه نــرم مــى كــرد. از اونجــا كــه مگــس معروفــى بــود و شــهرت زیــادى در ــع ــرش جم ــچه دور و ب ــس و مگس ــزاران مگ ــت، ه ــى داش ــع مگس جوام
بــودن و بــراش اشــك مــى ریختــن. مگــس خردمنــد تــه مونــده نیرویــى كــه در بــدن تحلیــل رفتــه اش باقــى ــه جماعــت مغمــوم نگاهــى انداخــت و وز وز كنــان ــود رو جمــع كــرد، ب ب
گفــت:
ــدان مــن، مــرگ حــق اســت. خرُچســونه ایســت كــه در دوســتان و فرزنخونــه هــر مگســى مــى خوابــد. از مــرگ مــن غــم بــه دلتــان راه ندهیــد ــد. ــه دهی ــان ادام ــه خوردنت ــه گ ــال ب ــرژى و فع ــر ان ــل همیشــه پ و و مثمــن هــم امیــدوارم كــه روحــم بــا ارواح خرمگســان بهشــتى قریــن شــود و
نزدیــك آنهــا، كنــار نهرهــاى بهشــتى بــر تپــه هــاى گــه بنشــینم
مگــس هــا و مگســچه هــا اشــك مــى ریختنــد و بالهــاى تــورى مانندشــون رو بــا ســر و صــداى بیشــترى بــه ســر و كلــه خودشــون مــى زدنــد، یكــى
از مگــس هــاى نــاالن لحظــه اى دســت از زارى كشــید و فریــاد زد:
اى پیرخردمنــد، هــر وز وز تــو ُدر و گوهــرى اســت كــه بایــد آن را بــه گــه زرد نوشــت و بــه دیــوار آویخــت، بــه مــا پنــدى بــده كــه تاكنــون نــدادى
همــه ســاكت شــدند. مگــس خردمنــد بــه ســختى تكانــى خــورد، نگاهــى بــه مگــس پرسشــگر انداخــت و جــواب داد:
ــرد- ، در ــوال ك ــه س ــود ك ــه ب ــم اون مگس ــاس- اس ــالم عب ــدم غ فرزنایــن دنیــا هــر گهــى بایــد خــورد و هــر گهــى را نبایــد خــورد، ولــى تــا هــر
43تب و لرز... علیرضا میراسداله
گهــى را نخــورى نمــى فهمــى كــه كــدام گــه را بایــد بخــورى و كــدام گــه را نبایــد بخــورى. ایــن روزهــا مگــس هــاى جــوان بــه شــدت درگیــر علــوم شــفاهى- مباحــث تئوریــك- شــده انــد. بعضــى هــا دربــاره اینكــه كــدام گــه را بخورنــد و كــدام گــه را نخورنــد صبــح تــا شــب وز وز مــى كننــد و آخــر ســر هــم دســت خالــى از ایــن دنیــا مــى رونــد. بعضــى هــا هــم فقــط بــا كتــاب و مقالــه و پایــان نامــه دانشــگاهى بــه شــهرت مــى رســند بــى آنكــه در عمــل گــه چندانــى خــورده باشــند. توصیــه مــن، نــه فقــط بــه تــو غــالم عبــاس جــان بلكــه بــه همــه شــما عزیــزان ایــن اســت كــه تــا مــى توانیــد گــه بخوریــد كــه گــه خــوردن بهتــر از گــه نخــوردن و وز وز كــردن
اســت
ــاد و ــس افت ــر را كشــید، پ ــس آخ ــن وز وز، نف ــد از ای ــد بع مگــس خردمنمــرد.
از اون بــه بعــد، بعضــى از مگــس هــا بــراش مرثیــه ســرودند، بعضــى هــا بــراش آهنــگ ســاختند، غــالم عبــاس كتــاب قطــورى دربــاره اش نوشــت و اونایــى هــم كــه هنــر چندانــى نداشــتن عكســش رو بــه جــاى عكــس ــاد و وز وزش ــش ش ــتن روح ــون گذاش ــل فیسبوكش ــون در پروفای خودش
باقــى بــاد
44تب و لرز... علیرضا میراسداله
حتــى ســاده تریــن تجربیــات بــه ســختى كســب مــى شــن. مثــال مــن بــه تازگــى یــاد گرفتــم كــه وقتــى ســگى گازم مــى گیــره برنگــردم و گازش بگیــرم. چــون اون ســگ از گاز گرفتــن مــن لــذت مــى بــره ولــى من بــا گاز گرفتــن اون، بــه جــاى اینكــه تالفــى كــرده باشــم فقــط دهنــم رو از پشــم ــر مــى كنــم. شــاید فكــر كنیــد اینكــه طبیعــه، هیــچ عاقلــى ــو گنــدو پ بســگ رو گاز نمــى گیــره ولــى مــن همیــن موضــوع بــه ظاهــر ســاده رو
هــم بــه مــرور ایــام و پــس از كلــى تجربــه فهمیــدم.
مــن یــك میــز كوتــاه كنــار تختــم دارم. روى میــزم بــه طــور معمــول، یــك پاكــت ســیگار، یــك فنــدك و یــك جاســیگارى، عینــك وغزلیــات ســعدى، گوشــى موبایــل، یــك لیــوان آب و چنــد تــا قــرص ســر درد دارم. ایــن میــز زندگــى رو بــرام آســون مــى كنــه چــون اونقــدر بــه تختــم نزدیكــه، كــه وقتــى نمــى خــوام از زیــر پتــو بیــرون بیــام ، دســتم بــه تمــام چیزهایــى كــه روشــه مــى رســه بــا داشــتن ایــن میــز كوتــاه احســاس مــى كنــم كــه ــس كشــیدن ــه نف ــم ب ــى تون ــم م ــدون اون ه ــه ب ــد ك خوشــبختم هرچن
ادامــه بــدم ...
پشــیمونى چیــز خوبیــه. چــون نشــون مــى ده كــه تــوى زندگــى یــه غلطى كــردى و یــه تكونــى خــوردى. مــردم خیــال مــى كنــن آدم پشــیمون بایــد ناراحــت و غصــه دار باشــه و همــش فكــر كنــه كــه بایــد جبــران كنــه. ولى مــن اصــال اینطــور فكــر نمــى كنــم. مــن یــه آدم پشــیمون خوشــحالم. یــه پشــیمون كــه بابــت پشــیمونى هــاش خودشــو ســرزنش نمــى كنــه و بــه جــاش فقــط ســیگار مــى كشــه. بعضــى هــا بــه همیــن ســیگار هــم گیــر مــى دن و بهــم مــى گــن نكــش، ســرطان مــى گیــرى هــا، پشــیمون مــى شــى هــا، پشــیمونى دیگــه ســودى نــداره اون وقــت هــا. مــن در جوابشــون
مــى گــم : حــاال تــا اون وقت-هــا- ...
ســاعت دو و دو دقیقــه اســت. ارقــام اینجــورى رو دوســت دارم. هفــت و هفــت دقیقــه یــا یــازده و یــازده... بیســت و بیســت رو قبــال دوســت داشــتم
45تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــا ــه ب ــش شــدم. البت ــى خیال ــروف شــد ب ــى بیســت و ســى مع ــا از وقت امســیزده و ســیزده راحــت نیســتم. هــر موقــع مــى بینمــش رنگــم مــى پــره و بــه خــودم مــى گــم یــا مــى رى زیــر چــرخ قطــار یــا یــك نفــر از پشــت بــا چاقــو مــى زنــدت. ولــى معمــوال اینطــورى نمــى شــه، در بدتریــن حالــت یــا قطــار دیــر مــى رســه یــا یــك بدبخــت آســمون جــل از پشــت ســر مــى
آد و مــى گــه: پــول خــورد دارى؟
...
امــروز جلــوى در یكــى از ایــن كافــه هــاى زنجیــره اى نشســته بــودم. یــه گــدا اومــد كــه شــكل شــخصیت هــاى فیلــم اولیــور تویســت بــود یــه پولى بــه مــن بــده، محــض رضــاى خــدا بــده، یه پــول خــوردى چیــزى... دســت كــردم جیبــم، یــك ســكه بیشــتر نداشــتم. ســكه رو گذاشــتم كــف دســتش و گفتــم: بگیــر و بــرو یــه نــگاه بــه ســكه انداخــت و بــرش گردونــد چــرا؟ بــه دردت نمــى خــوره مگــه؟ نــه ایــن ســكه انگلیســى نیســت نگاهــى بــه ســكه انداختــم. مــال یكــى از ایــن جمهــورى هــاى تــازه آزاد شــده روســیه بــود. نمــى دونــم تــه جیــب مــن چــى كار مــى كــرد. هــر چــى فكــر كــردم
یــادم نیومــد كــه بــه اون مناطــق ســفر كــرده باشــم.
...
ــداره. مغــازه چقــدر خوشــحالم كــه لنــدن كافــى شــاپهاى مــدل ایــران نهــاى احمقانــه اى كــه یــه مشــت وراج بــى عمــل تــوش جمــع مــى شــن و ك... شــعر مــى گــن. هــى ژى ژك ژى ژك مــى كنــن و ســواد پشــت جلــد كتابیشــون رو بــه رخ هــم مــى كشــن. پســر و دختــر هــاى آدمــاى ــه و معــروف كــه اگــه دقــت كنیــن شــهرت والدینشــون هــم اغلــب الكیــه كــه ــدر خوب ــادن. اصــال چق ــا افت ــون ه ــت كارهــاى نكــرده ســر زب باباینجــا كســى بــه واســطه بابــاش معــروف نمیشــه و بایــد خــودش كونشــو ــا جمــع كنــه، یــه گهــى بخــوره و یــه چیــزى از خــودش داشــته باشــه ت
46تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــه جــز خواهــران هیلتــون( مــردم بهــش توجــه كنــن.) البتــه ب
...
ــز ــك شــركتى كار مــى كــردم كــه پروت ــوى ی ــاه- ت ــك مــدت- ده م یســینه و باســن و...مــى فروخــت. شــركت بــا پرســتیژى بــود. بــاالى شــهر تهــران، تــوى یــه ســاختمون خوشــگل و شــیك و پیــك. مشــترى هــا هــم عمومــا از اونــا بودكــه بــه كونشــون مــى گــن دنبالــم نیــا بــو مــى دى. اونجا بــود كــه بــراى اولیــن بــار متوجــه شــدم پرســتیژ چقــدر بــا ممــه و كــون و
ایــن چیــزا نســبت داره
...
نوشــتن قبــل از خــواب رو دوســت دارم چــون هــى چرتــم مــى بــره و قصه از دســت مــى ره. گاهــى ال بــه الى خمیــازه هــا، كلمــات و جمالتــى بــه ذهنــم مــى آد كــه معمــوال بریــده بریــده هســتن و نمــى تونــم بفهمــم بــه ــه اگــه ذهــن در قصــه نویســى نقــش داشــته ــم متصلن.)البت كجــاى ذهنــرون ــه بی ــوى كل ــات از ت ــه كلم ــتم ك ــد نیس ــتش معتق ــون راس ــه چ باشمــى آن، بیشــتر انــگار تــوى هــوا پراكنــده ان و توســط حــواس پنــج گانــه قاپیــده مــى شــن و بــا جوهــر روى كاغــذ مــى آن( ایــن گــم شــدن قصــه اصلــى الى قصــه هــاى فرعــى و جمــالت بــى ســر و تــه رو مــى پســندم وحــال و هــواى چرتــى رو دوســت دارم. بعضــى هــا مــى گــن: علــف بــزن امــا از علــف ملــف خوشــم نمــى آد. نشــئگى بایــد طبیعــى باشــه. راســتش هــر بــار كــه تــالش كــردم از نیروهــاى كمكــى بــراى نوشــتن اســتفاده كنم حاصلــش گــه شــد. تازگــى هــا بــه ایــن نتیجــه رســیدم كــه من خلســه ســر خــودم. اســتفاده از روانگــردان بــرام حكــم منفــى در منفــى رو داره و برمــى
گــردم بــه حالتــى كــه اسمشــو مــى ذاریــم »نرمــال«
یكــى از خوبــى هــاى تنهایــى اینــه كــه آدم نصــف شــب مــى تونــه پاشــه ــذاره روى میــز بغــل ــره تــوى آشــپزخونه، چایــى درســت كنــه ، بیــاره ب ب
47تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــى ــم در حال ــه و قصــه بنویســه. اون تختــش و بعــدش لپتاپشــو آتیــش كنكــه داره فــرت و فــرت ســیگار مــى كشــه ولــى وقتــى آدم كنــار دوســت ــن كــه ســر ــه محــض ای ــه بخــوره. ب ــده ، جــم نمــى تون دختــرش خوابیلپتابــو بــده بــاال و نــورش بزنــه بیــرون، اســیر آمــاج فحــش هــاى آبكشــیده و نكشــیده، همــراه بــا تهمــت و افتــرا مــى شــه آخــه ایــن وقــت شــب آدم مــى ره پــاى چــت چــت نمــى كنــم دارم قصــه مــى نویســم گــه خــوردى، مــن تــو رو مــى شناســم بــه جــون خــودم دارم قصــه مــى نویســم جــون خــودت بــه خــدا راســت مــى گــم، دارم قصــه مــى نویســم بیــن خودتــون اسمشــو گذاشــتین قصــه نویســى نــه واهلل، ایــن مزخرفــات چیــه كــه مــى گــى مزخــرف خودتــى، مــن تــو رو مــى شناســم، مــى دونــم چــه حــروم ــه اون ــن ب ــه م ــرا اگ ــن عم ــگاه ك ــودت ن ــا خ ــب بی ــتى خ زاده اى هسكامپیوتــر كثافــت تــو دســت بزنــم خالصــه اینجــورى دعــوا شــروع مــى شــه و دســت آخــر آدم نــه قصــه نوشــته نــه خوابیــده ، صبحــم بایــد بــره
ســر كار و بــا اعصــاب خــط خطــى، بــا مــردم طــرف بشــه
شــاید بــه نظرتــون مســخره بیــاد ولى عشــق و جــوراب بــا هــم در ارتباطن. تــا همیــن یكــى دو مــاه پیــش كــه تنهــا بــودم یــك عالمــه جــوراب داشــتم ــن ــى ش ــم م ــى گ ــى یك ــام یك ــدم جوراب ــق ش ــه عاش ــى ك ــى از وقت ولــرم ســر ــدون جــوراب ب ــور شــدم ب ــه جایــى رســید كــه مجب امــروز كار بكار. خوشــبختانه هــواى لنــدن امســال دیوونــه شــده و قصــد ســرد شــدن ــه ایــن هــوا دلخــوش كنــم یهــو دیــدى ســرد شــد. ــداره. ولــى نبایــد ب نچنــد وقــت پیــش یكــى از دوســتاى خوبــم كــه اونــم عاشــق شــده بــود و جــوراب گــم مــى كــرد كارش بــه جنــون كشــید. االن هــم بســتریه تــوى ــى ــط جــوراب م ــى و هیچكــس رو نمــى شناســه فق ــه بیمارســتان روان یخــواد و اتاقــش پرشــده از جورابــاى رنــگ و وارنــگ. خیلــى صحنــه رقــت باریــه وقتــى مــى بینــى بهتریــن دوســتت یــه جــوراب كشــیده روى ســرش
دو تــا تــوى دســتاش و چنــد تــا هــم بــه دندونــش گرفتــه.
ــه عشقشــون خــراب مــى شــه، معمارهــاى كــم خــردى اونایــى كــه خونهســتن كــه بعــد از ســاختن حیــاط و حــوض و بالكــن و بهارخواب، یادشــون
48تب و لرز... علیرضا میراسداله
مــى ره كــه بــراى خونــه شــون بایــد توالــت هــم بســازن
خوبــى قهــوه فروشــى هــاى لنــدن اینــه كــه مــردم قهــوه مــى خــورن و مى رن. ســر هــر میــز یــه احمــق بابــا ننــه معــروف نمــى شــینه بحــث فلســفه و ادبیــات و تاریــخ هنــر و از همــه اینهــا بدتــر، سیاســت بكنــه. یــه دفعــه ــاش ــه باب ــا ك ــره خره ــن ك ــى از همی ــات یك ــاى جفنگی ــدم پ ــور ش مجبــه، اســتالین ــت كن ــود بشــینم. طــرف ســعى مــى كــرد كــه ثاب معــروف بمــرد بزرگــى بــود و تروتســكى چیــزى نبــود بــه جــز یــك وطــن فــروش ــا دختــر بچــه دانشــگاه هنــرى هــم بــودن كــه باهــاش خائــن. دو ســه تكل كل مــى كــردن. بــراى مــن فرقــى نمــى كــرد كــه كدومشــون كــدوم بــودن. چــون كال فرقــى نمــى كنــه كــدوم بــه كدومــه. ولــى طبعــا طــرف دخترهــا رو گرفتــه بــودم. پســره خیلــى بــا حــرارت از اســتالین تعریــف مــى ــود حرفــاى باباشــو قرقــره مــى كنــه، و چیــزى از خــودش ــوم ب كــرد معلنــداره ولــى اینقــدر گفــت و گفــت كــه شــب وقتــى برگشــتم خونــه صــاف ــخ روســیه زدم. جاكــش دروغ ــه تاری ــه ورقــى ب ــر و ی ــاى كامپیوت ــم پ رفتــد ــزاى ب ــى چی ــود.، كل ــى نب ــرد خوب ــم م ــى ه ــتالین خیل ــت، اس ــى گف مــایت ــراغ س ــم س ــدم و رفت ــش ش ــى خیال ــودن. ب ــته ب ــش نوش ــع به راج
هایــى كــه دوســت دارم. منظــورم ســایت سكســى نیســت
اینجــا وقتــى بــه قصــه فكــر مــى كنــم بــه قصــه فكــر مــى كنــم. آنجــا وقتــى بــه قصــه فكــر مــى كــردم بــه چیــزى فكــر مــى كــردم كــه قــرار بــود بــه جــاى آن قصــه گفتــه شــود )كــه نــه ســیخ بســوزد و نــه كبــاب و نــه خــدا خشــم اش بگیــرد نــه ممیــز كتــاب( سانســور یعنــى پیــش از آنكــه نوشــتن را آغــاز كنــى بــه قســمتى بیندیشــى كــه اجــازه نوشــتنش را نــدارى
آزادى تعریــف مشــخصى نــداره اگــه در توالــت رو بــه روى آدم قفــل كنــن ، معنــى آزادى مــى شــه اتــاق نشــیمن
ــدم چــون نصــف ــى خوشــحالم از اینكــه نصــف عمــرم رو خوابی مــن خیلدیگــه رو واقعــا حــروم كــردم
49تب و لرز... علیرضا میراسداله
اون چیــزى كــه یــه جــاده رو قشــنگ مــى كنــه علفــاى ریــز و درشــتیه كــه تــوى حاشــیه اش رشــد كــرده، تــك درختهــاى كوتــاه و بلنــد ، تپــه ها...تــو هیچوقــت بــه طــول راه خیــره نمــى شــى همیشــه عرضشــه كــه ســرگرمت مــى كنــه... مقصــد یــه نقطــه اس چــه اهمیتــى داره...تــو همیشــه بــر مــى ــدى ، ــه ازش اوم ــى ك ــیه اش...اون راه ــاده و حاش ــرض ج ــه ع ــردى ب گاون راهــى كــه هیچوقــت پاتــو تــوش نذاشــتى ،اون راهــى كــه دیگــرون رفتــن و تــو حسرتشــو داشــتى، مقصــد یــه نقطــه اس، یــه لحظــه اس ولــى تــو روزگارت رو تــوى حاشــیه ســپرى مــى كنــى مــن هیچوقــت از دیــدن فیلمــى كــه خیلــى خــوب فیلمبــردارى و تدویــن شــده لــذت نبــردم چــون عاشــق پشــت صحنــه ام. اونجــا كــه بازیگــر بــا كارگــردان دعــواش مــى شــه، اونجــا كــه فیلمبــردار قهــر مــى كنــه ، اونجــا كــه بــوم صدابــردار مــى اد وســط كادر، اونجــا كــه تهیــه كننــده ورشكســت مــى شــه مــن عاشــق ــاى ــى ادم ــوم حت ــاى ناتم ــى ه ــوم نقاش ــاى ناتم ــم فیلم ــاى ناتموم كتاب
ناتمــوم اونایــى كــه هیچوقــت از همــه ظرفیتشــون اســتفاده نمــى كنــن
...
ــول و آروم آروم ــا ادا و اص ــا ب ــى ه ــدنه. بعض ــت ش ــل لخ ــندگى مث نویسلباســها رو در مــى آرن. بعضــى هــا همــه رو یكجــا مــى كنــن، ولــى بعــد ــرن جلوشــون. كــم هســتن ــت مــى كشــن و دستشــون رو مــى گی خجالكســانى كــه بتونــن لخــت بشــن، بــاال و پاییــن بپــرن، كلــه معلــق بزنــن و
بــه آدمــاى دور و برشــون نــگاه هــم نكنــن.
ــد كــه بچــه دار نشــوند و از ــم بگیرن ــاره تصمی ــه یكب ــا ب اگــر همــه آدمههمیــن لحظــه اقــدام كننــد، تــا یــك قــرن دیگــر همــه مشــكالت دنیــا بــه پایــان مــى رســد، آنوقــت نــه دینــى مــى مانــد نــه كشــورى، نــه جنگــى و نــه قطعنامــه اى و از همــه مهمتــر اینكــه خــدا در كار انجــام شــده مــى مانــد و مجبــور مــى شــود كــه بــدون ســر و صــدا و قیامــت، كارهــا را جلــو
50تب و لرز... علیرضا میراسداله
ــر ــه اگ ــد. )البت ــا را روشــن كن ــم آدمه ــت بهشــت و جهن ــدازد و وضعی بیانهــوس نكنــد یــك آدم و حــواى دیگــر بســازد كــه دوبــاره همــه جــا را بــه
گنــد بكشــند...
اگــر روزى روشــن شــود كــه در كــرات دیگــر انســان زندگــى مــى كنــد، ــب و ــن و مذه ــم دی ــا بدان ــه آنه ــع ب ــم راج ــه مایل ــزى ك ــن چی آخری
ــت. ــان اس اعتقاداتش...
ــه همــان شــكل كــه در كتابهــاى مذهبــى آمــده اگــر بهشــت و جهنــم باســت, باشــد, مــن قطعــا بــه بهشــت مــى روم چــون كمــى تاریــخ بشــر را مطالعــه كــرده ام و بعیــد مــى دانــم بــا ازدحامــى كــه داخــل جهنــم مــى
شــود تــا میلیونهــا ســال اتــاق شــكنجه بــراى مــن خالــى شــود...
اگــر شــانس بیــاورم و روز حســاب و كتــاب گنــاه و ثوابــم هــم وزن شــود از خــدا خواهــش مــى كنــم كــه بــه كل نابــودم كنــد چــون مدتــى بــا آدمهــا معاشــرت كــرده ام و هیــچ عالقــه اى بــه معاشــرت بیشــتر بــا آدمهــا -چــه
در بهشــت و چــه در جهنــم- نــدارم....
آخــر شــب اســت بــا خــودم فكــر مــى كنــم كــه چــرا دارم بــه خــدا فكــر مــى كنــم، چــون فكــرم بــه جایــى نمــى رســد بنــا را بــر ایــن مــى گــذارم كــه خــدا هــم دارد بــه مــن فكــر مــى كنــد و ماجــرا یــك جــور تلــه پاتــى
اســت.ــه ــى دور شــده باشــم و دو كلم ــن حــس روحان ــردا از ای ــاید ف ــم ش بخواب
ــم. حــرف حســاب بزن
51تب و لرز... علیرضا میراسداله
علیرضا میراسداهلل)زاده 20 خرداد 1352 در تهران( نویسنده، نقاش، روزنامه نگار، مترجم و فیلمساز ایرانى است.میراسداهلل كارش را به عنوان نویسنده از سال 1372 شروع كرد و آثارى را در زمینه ى شعر و قصه
كوتاه نگاشت. او به عنوان روزنامه نگار كارش را از سال 1383 درهفته نامه چلچراغ آغاز كرد و دبیر صفحات موسیقى جهان و هنرهاى تجسمى بود. وى همچنین در روزنامه هاى شرق و اعتماد به صورت پراكنده مطالبى را
نگاشته است.میراسداهلل اولین نمایشگاه نقاشى اش را در سال 1373 در تهران و در نگارخانه نقش جهان برپا كرد و بعد از آن
چندین نمایشگاه نقاشى و عكس و عروسك در كشورهاى نیوزیلند و بریتانیا نیز داشته است. میراسداهلل هم اكنون تهیه كننده ى تلویزیون فارسى بى بى سى است.
آثار
کتاب در قلمرو پادشاهان )زندگى من در عربستان سعودى(: پرده بردارى از اسرار بزرگترین و قدرتمندترین خانواده
سعودى، كارمن بن الدن، علیرضا میراسداهلل )مترجم(، ناشر :نشر ثالث قصه هاى غیرمعمولى 1، علیرضا میراسداهلل، ناشر :نشر مركز قصه هاى غیرمعمولى 2، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز خوى وارونه دیوها، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز ویزاى كوه قاف، علیرضا میراسداهلل,مهدى سحابى( ویراستار(، ناشر: نشر مركز مردم معمولى، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز همین روزها ...، علیرضا میراسداهلل، لیال هدایت پور )ویراستار(، مهدى كریم زاده )تصویرگر(، ناشر: مثلث نیم آدم و درناز، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1386 مدارما و سم سلطان، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1386 شاید، لیلیان هلمن، علیرضا میراسداهلل )مترجم(، ناشر: مروارید پشه ى غیرمعمولى، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 دخترى كه فقط یك آرزو داشت، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 سفر به آفریقا، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 شاه نامه ى من، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 قصه ى تقریبا واقعى مادربزرگ، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 آلبوم خانوادگى، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 ماهیگیر، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 ضد هنر، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 فینجیشك، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 قصه هاى غول بیابانى، علیرضا میراسداهلل، ناشر: نشر مركز - 1383 “فلسطین 08 - 48: سلب مالكیت شصت ساله، آرلین اى كلمشا، علیرضا میراسداهلل )مترجم(، ناشر: ماتیكان
فیلماو فیلم هایى در زمینه انیمیشن عروسكى پیكسلیشن و مستند ساخته است كه از آن جمله مى توان به فیلم هاى زیر
اشاره كرد:
دیو من زنگ انشا)برنده جایزه جشنواره فیلم هاى ایرانى در كانادا( بند ناف زندگى در زمان حال )مستندى درباره مهدى سحابى(
52تب و لرز... علیرضا میراسداله
![PENGELOLAAN ZAKAT UNTUK … surat Al-Baqarah [2] ayat 267 م تب س ك ام ث ا ب ي ط ه م اى ق ف و أ اى ىم آ ه يذ لا اه ي أا ي “Wahai orang-orang yang](https://img.pdfslide.tips/doc/110x75/5c889ec709d3f2ff638bd1e3/pengelolaan-zakat-untuk-surat-al-baqarah-2-ayat-267-.jpg)
