Οικιακή οικονομία

6 ο Γ Υ Μ Ν Α Σ Ι Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν

Τ μ ή μ α : Β 4

Υ Π Ε Υ Θ Υ Ν Η Κ Α Θ Η Γ Η Τ Ρ Ι Α :

Α σ π ό σ τ ο υ Α ι κ α τ ε ρ ί ν η

ΛΑΪΚΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ

ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ :Κούτου Ιωάννα

Σκούρτη Πηνελόπη

Σουβαλιώτη Μελίνα

Σταθούλια Χαρίκλεια

1

…………αφιερώνουμε την εργασία μας,

στους νέους της εποχής μας,

που αναζητούν απασχόληση…………

2

Περιεχόμενα

Πρόλογος………………………………………… Σελ.3

Εισαγωγή………………………………………… Σελ.4

Ορισμός λαϊκής τέχνης…………………………… Σελ.5

Χαρακτηριστικά ελληνικής λαϊκής τέχνης……… Σελ.6

Τομείς ανάπτυξης………………………………… Σελ.7

Επιδράσεις………………………………………… Σελ.7

Προίκα-οικοτεχνία………………………………… Σελ.8

Επαγγέλματα που χάθηκαν…………………………Σελ.9,10,11

Παλαιά επαγγέλματα που άντεξαν στο χρόνο…… Σελ.12,13

Γενικά συμπεράσματα…………………………… Σελ.14

Προτάσεις………………………………………… Σελ.15,16

Επίλογος…………………………………………… Σελ.17

Πηγές-Εικόνες-Βιβλιογραφία………………………Σελ.18

3

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας και στην ενότητα<< Οικιακή

Οικονομία και Ελληνικός Πολιτισμός>>, επιλέξαμε να διερευνήσουμε

και να επεξεργαστούμε το θέμα «Λαϊκοί τεχνίτες - επαγγέλματα που

χάθηκαν στο χρόνο» , γιατί πιστεύουμε πως στις μέρες μας ,τα

επαγγέλματα που χάθηκαν ,θα αποτελούσαν βασικό παράγοντα, για την

απασχόληση των νέων και την αντιμετώπιση της ανεργίας και γενικότερα

της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζουμε ως χώρα . Τα επαγγέλματα

δημιουργούνται για να καλύψουν ανάγκες που υπάρχουν στις διάφορες

εποχές. Έτσι ,ενώ παλιότερα κάποιος τεχνίτης μπορεί να ήταν πολύ

σημαντικός για τον τόπο του, σήμερα όμως, η τέχνη του να μην έχει

καμία αξία. Τα επαγγέλματα επομένως, εξαρτώνται από την εποχή και τις

ανάγκες της.

Σκοπός μας είναι, να παρουσιάσουμε επαγγέλματα παλαιοτέρων

εποχών, τα οποία σήμερα δεν υπάρχουν ή τείνουν να εκλείψουν και

κάποια , που παρέμειναν ενεργά στο χρόνο .Επί πλέον, να διερευνήσουμε

και να ανακαλύψουμε νέες επαγγελματικές δυνατότητες για τους νέους

της εποχής μας ,μέσα από την λαϊκή μας τέχνη και τον ελληνικό

παραδοσιακό τρόπο ζωής, όπως αυτός μας δόθηκε υποδειγματικά από

τους προγόνους μας και θεμελίωσε τον πολιτισμό μας.

Την εργασία επιμελούνται οι μαθήτριες του τμήματος Β4:

Κούτου Ιωάννα, Σκούρτη Πηνελόπη, Σουβαλιώτη Μελίνα και

Σταθούλια Χαρίκλεια.

Για να συνθέσουμε και να ολοκληρώσουμε την εργασία που αναλάβαμε,

κρίναμε σωστό και απαραίτητο, να πραγματοποιήσουμε αρκετές

συναντήσεις , προκειμένου να έχουμε ένα αρεστό και όσο το δυνατόν

καλύτερο αποτέλεσμα. Παρ’ όλο που η προσπάθεια ήταν συλλογική,

μπορούμε να αναφέρουμε, πως δεν έλειψαν και κάποια προβλήματα

συνεργασίας και συνεννόησης. Ωστόσο, πιστεύουμε πως καταφέραμε να

φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και να υλοποιήσουμε το σκοπό και

τους στόχους της εργασίας μας. Τέλος , θα θέλαμε από εσάς να

εκφράσετε καλοπροαίρετα την άποψή σας και να κάνετε τη δική σας

κριτική, για το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας

4

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

<<Το σύνολο του παρελθόντος είναι πάντα εν ζωή και εν λειτουργία

μέσα στο παρόν, ακόμη κι αν εμείς σήμερα δεν το θυμόμαστε πια>>.

Οι αιώνες περνούν, οι εποχές αλλάζουν και μαζί μ’ αυτές αλλάζουν οι

ανάγκες και οι απαιτήσεις του κόσμου.

Ωστόσο οι δυσκολίες στην εξεύρεση εργασίας δεν έπαψαν ποτέ να

υπάρχουν. Η ανεργία και η αλλαγή των καιρών, πάντα θα αναγκάζει

κάποιους να αναζητούν επαγγελματικό καταφύγιο σε διάφορες νέες

εργασίες και να εγκαταλείπουν άλλες που δεν μπορούν να συνεχίσουν να

υπάρχουν.

Όσοι μεγάλωσαν έως και τη δεκαετία του ¨70, πρόλαβαν εικόνες μιας

άλλης καθημερινότητας, επαγγέλματα μιας άλλης εποχής, πρόσωπα

απλά, κουρασμένα, που αγωνίζονταν σκληρά για την επιβίωσή τους.

Κάνοντας, ένα ταξίδι στο χρόνο, εύκολα διακρίνει κανείς το γαλατά της

γειτονιάς, τον πλανόδιο ψιλικατζή, τον πεταλωτή, το γανωτή, τον

παγοπώλη, το νερουλά, τον πλανόδιο μπαλωματή…….. φιγούρες και

ακούσματα από το παρελθόν, που διαλαλούσαν την πραμάτεια τους με

τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο ο καθένας. Τεχνίτες αυτοδίδακτοι και

περιζήτητοι σε όλη την ελληνική επικράτεια, μοδίστρες, κεντήστρες και

υφάντρες, αγρότες και αγρότισσες, συμπλήρωναν το ψηφιδωτό του

καθημερινού μόχθου και μιας άγνωστης για μας ζωής.

Με αφορμή την οικονομική κρίση, που πλήττει την χώρα μας,

σκεφτήκαμε να θέσουμε ως καίριο ζήτημα την εξαφάνιση μερικών

τέτοιων επαγγελμάτων και λαϊκών τεχνιτών. Είναι σημαντικό να

θυμόμαστε πάντα τη χρησιμότητα και την προσφορά αυτών των τεχνών,

αφού μας έδωσαν τη δυνατότητα, να αναπτύξουμε τη χώρα μας

πολιτισμικά και οικονομικά. Πιστεύουμε, πως αυτό το ζήτημα αποτελεί

βασικό πρόβλημα στις μέρες μας. Θα πρέπει, οι νεότερες γενιές να

προβληματιστούν, να αναζητήσουν στοιχεία της ελληνικής μας

παράδοσης ,να τα προσαρμόσουν στο σήμερα κάνοντάς τα ενεργά, για να

μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την ανεργία και να βελτιώσουν την

ποιότητα της ζωής τους.

5

Λαϊκή Τέχνη

Η μελέτη της λαϊκής μας τέχνης, ίσως είναι ένα κίνητρο, μια ευκαιρία, να

αντιληφθούμε την αξία της και τη σημασία της στο σύγχρονο πολιτισμό

μας και να αντλήσουμε μέσα απ’ αυτήν επαγγελματικές πρακτικές και

λύσεις τέτοιες, που θα βοηθήσουν στην πρόοδο και στην εξέλιξη μας

καθώς και στην ανάπτυξη του τόπου μας.

Με τον όρο λαϊκή τέχνη χαρακτηρίζουμε την ελληνική τέχνη των

δυο τελευταίων αιώνων της Τουρκοκρατίας (τέλη 17 αιώνα).Είναι τα

δημιουργήματα όχι ενός, αλλά μιας ομάδας ανώνυμων καλλιτεχνών, που

δεν διδάχτηκαν την κάθε μορφή τέχνης σε σχολές , αλλά από έμπειρους

τεχνίτες.

6

Χαρακτηριστικά Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης

Ένα από τα σημαντικότερα

χαρακτηριστικά γνωρίσματα της

λαϊκής τέχνης αποτελεί ο

συνδυασμός χρηστικότητας και

αισθητικής. Τα δημιουργήματα

δεν έχουν σκοπό μόνο να

ομορφύνουν το χώρο ,αλλά έχουν

συμβολική άξια, γιατί δείχνουν τη

ζωή και την ιδιοσυγκρασία του

Έλληνα. Άλλο χαρακτηριστικό της τέχνης είναι, ότι τα έργα της

αποτελούν έκφραση της ομαδικής αισθητικής της συγκεκριμένης

κοινωνίας και όχι της προσωπικής αισθητικής του κάθε δημιουργού.

Εκτός από αυτά ,η λαϊκή τέχνη είναι μια τέχνη συντηρητική που

συνδέεται στενά με την παράδοση. Φανερώνει επίσης, έναν κόσμο που

ζούσε σε αρμονία με τη φύση και την αναπαριστούσε στην τέχνη του. Η

λαϊκή τέχνη αποτελεί ένα σπουδαίο κεφάλαιο της πολιτιστικής μας

κληρονομιάς.

Τα έργα της είναι φτιαγμένα από το λαό, για την κάλυψη των αναγκών

της ενδυμασίας, της σίτισης, της οίκησης και γενικά του οικογενειακού

και κοινωνικού βίου. Τα είδη αυτά, αν και κατασκευάστηκαν για

πρακτικούς σκοπούς, εξελιχτήκαν σε καλλιτεχνικά δημιουργήματα, ενώ,

παράλληλα, για κάποιες οικογένειες η πώληση των παραγομένων ειδών

τούς εξασφάλιζε ένα εισόδημα.

7

Είδη – τομείς ανάπτυξης της ελληνικής λαϊκής

τέχνης

Η λαϊκή τέχνη διακρίνεται σε:

Οικιακή ,όταν

ασκείται από τα μέλη

μιας οικογένειας για δική

τους χρήση. Διακρίνεται

για την απλότητα και τον

αυθορμητισμό της

Περιλαμβάνει

αντικείμενα οικιακής χρήσης όπως ενδύματα , υφάσματα ,

«προικιάτικα» ξυλουργικά αντικείμενα κ.α .

Οικογενειακή-επαγγελματική, που ασκείται στο σπίτι από τα

μέλη της οικογένειας, με σκοπό την πώληση των προϊόντων της.

Εργαστηριακή ,που ασκείται από ειδικευμένους τεχνίτες στα

εργαστήρια .Τα είδη της εργαστηριακής τέχνης είναι

πολυτελέστερα και πολυπλοκότερα ,αν και τυποποιημένα .

Η ελληνική λαϊκή τέχνη εκφράζεται μέσα από την αρχιτεκτονική , την

χειροτεχνία (υφαντική ,κεντητική, κατασκευή φορεσιάς, κεραμική

ξυλουργική- ξυλογλυπτική, μεταλλουργική), την αργυροχρυσοχοϊα.

Επιδράσεις

Η λαϊκή τέχνη από την Βυζαντινή εποχή και μετά δέχτηκε επιρροές από

την Ανατολή, τη Δύση και τα Βαλκάνια. Ο ελληνικός λαός, όμως,

διατήρησε μόνο όσα ταίριαζαν στην ιδιοσυγκρασία του.

8

Προίκα-Οικοτεχνία

Βασικός άξονας γύρω από

τον οποίο κινούνταν η

οικονομία του σπιτιού και

οι δραστηριότητες της ήταν

η προίκα των κοριτσιών.

Για την προίκα αυτή

εργάζονταν τόσο οι γονείς

όσο και τα ίδια τα κορίτσια

μέχρι την ημέρα του γάμου

τους. Στο θεσμό αυτό

στηρίχτηκε η και η μεγάλη

ανάπτυξη της οικοτεχνίας, των υφαντών και των κεντημάτων που

σημειώθηκε εκείνη την εποχή. Η ανάπτυξη αυτή αποτέλεσε σταθμό στην

οικογενειακή ζωή, γιατί έδωσε τη δυνατότητα σε πολλές κοπέλες να

βοηθούν οικονομικά την οικογένεια τους κερδίζοντας χρήματα από την

πώληση των έργων τους.

9

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ

• Αγωγιάτης

Οι αγωγιάτες χρησιμοποιώντας τα μουλάρια ή τα

γαϊδούρια τους βοηθούσαν τους ανθρώπους

κουβαλώντας τους ίδιους καθώς και τα εμπορεύματά

τους από χωριό σε χωριό.

• Ντελάλης

Δουλειά του ντελάλη , οποίος έπρεπε να είναι

βροντόφωνος, ήταν να γυρίζει σε όλο το χωριό και να

διαδίδει τα νέα που έπρεπε να μάθουν όλοι οι χωριανοί

φωνάζοντας. Πληρωνόταν από την Κοινότητα.

• Νεροκόπος (Υδρονομέας)

Ο νεροκόπος δούλευε από την Άνοιξη μέχρι το

Φθινόπωρο και ρύθμιζε τη διανομή του νερού στους

κατοίκους για να ποτίσουν τα χωράφια τους. Στην

αρχή τον πλήρωναν οι ίδιοι οι κάτοικοι, αργότερα

όμως τον πλήρωνε η Κοινότητα.

• Πεταλωτής

Ο πεταλωτής έβαζε στα ζώα τα πέταλα που ήταν ας

πούμε τα παπούτσια τους. Το πετάλωμα γινόταν και στα

τέσσερα πόδια του ζώου. Αυτό γινόταν για να μπορεί να

περπατάει στους κακοτράχαλους δρόμους χωρίς να

πληγώνονται τα πόδια του και για να διατηρεί την

ισορροπία του.

• Καλαθάς

Οι καλαθάδες κατασκεύαζαν καλάθια από καλάμια τα

οποία ήταν χρήσιμα στο μάζεμα της ελιάς, του καπνού

αλλά και για τη μεταφορά των προϊόντων.

10

• Γανωτής

Ο γανωτής γάνωνε τις κατσαρόλες και τα άλλα

σκεύη της κουζίνας. Είχε ένα μεταλλικό

κυλινδρικό σκεύος με ένα χερούλι από πάνω σαν

κουβά. Στο κάτω μέρος έβαζε φωτιά για να βράζει

το καλάι που βρίσκοντας στο πάνω μέρος του

δοχείου σε ένα σκεύος. Με το λιωμένο

ασημόχρωμο καλάι, έβαφε (γάνωνε) κουτάλια, πιρούνια, μαχαίρια,

ταψιά, κατσαρόλες και στη συνέχεια τα σκούπιζε με ένα βαμβάκι για να

πάρουν γυαλάδα. Το λιωμένο καλάι το ανακάτευε με ένα μεταλλικό

μπαστουνάκι.

• Ομπρελάς

Ο ομπρελάς επισκεύαζε κατεστραμμένες ομπρέλες.

• Καρεκλάς

Ο καρεκλάς ήταν αυτός που έφτιαχνε

καρέκλες, Έφτιαχνε πρώτα τον ξύλινο σκελετό

της καρέκλας και στη συνέχεια έπλεκε με

ψάθα τη βάση της καρέκλας όπου θα κάθονταν

οι άνθρωποι. Αυτό γινόταν για να είναι πιο

αναπαυτικές οι καρέκλες.

• Σιδεράς

Οι σιδεράδες έφτιαχναν με τα χέρια

τους ότι υπήρχε από μέταλλο, κυρίως

σίδερο. Είχαν ένα μεγάλο φούρνο

όπου φυσούσαν με μια φυσούνα, ώστε

να κρατάνε τη φωτιά αναμμένη και σε

ψηλή θερμοκρασία. Σε αυτή τη φωτιά

ζέσταιναν τα σίδερα για να τα κάνουν

πιο εύπλαστα και στη συνέχεια τα

έπιαναν με μια μεγάλη τανάλια και τα έβαζαν πάνω στο αμόνι. Το αμόνι

ήταν μια μεγάλη σιδερένια βάση πάνω στην οποία έβαζαν τα σίδερα που

θα επεξεργάζονταν.

11

12

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΕΞΑΝ

ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

• Ο Τσαγκάρης

Ο τσαγκάρης ,ο οποίος εκτελεί ένα επάγγελμα που

υπάρχει από παλιά, επισκευάζει χαλασμένα παπούτσια.

Επειδή οι περισσότεροι σημερινοί άνθρωποι έχουν

επηρεαστεί σημαντικά από την κρίση που πλήττει την

χώρα μας δεν πετάνε ό,τι μπορεί να διορθωθεί. Πλέον

όταν τα παπούτσια τους φθείρονται δεν τα πετάνε, αλλά

τα πηγαίνουν στον τσαγκάρη ο οποίος τα επιδιορθώνει.

• Καφετζής

Το γνωστό επάγγελμα του καφεπώλη στα

ελληνικά καφενεία. Παραδοσιακά καφενεία

υπάρχουν όχι μόνο σε μικρά χωριά αλλά και σε

μεγάλες πολιτείες.

• Μυλωνάς

Μυλωνάδες υπάρχουν πλέον μόνο σε

απομακρυσμένα χωριά. Οι μυλωνάδες

εκμεταλλεύονται τους μύλους και αλέθουν τα

σιτηρά για να παράγουν αλεύρι, με το οποίο

παρασκευάζουν τα ψωμιά τους οι οικογένειες

του χωριού.

• Παλιατζής

Ο παλιατζής γυρίζει στις γειτονιές με το

φορτηγάκι του φωνάζοντας για να

ενημερώσει όσους θέλουν να πετάξουν από

το σπίτι τους άχρηστα αντικείμενα τα οποία

ο ίδιος πουλάει.

13

• Υφαντική

Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι

χρησιμοποίησαν τον αργαλειό για να

κατασκευάσουν αντικείμενα καθημερινής

χρήσης. Σήμερα έχουν απομείνει μόνο

λίγες υφάντρες που δουλεύουν ακόμη στον

παραδοσιακό αργαλειό. Οι πρώτοι

αργαλειοί ήταν όρθιοι και αργότερα έγιναν

οριζόντιοι. Από παραστάσεις σε ελληνικά

αγγεία μαθαίνουμε πως χρησιμοποιούνταν

στην Ελλάδα από το 600 π.Χ. Στην πατρίδα μας, μέχρι το τέλος του

19ου αιώνα και αρχές του 20ου, όλα τα μάλλινα και βαμβακερά είδη του

σπιτιού γίνονταν στον αργαλειό. Ακόμα και σήμερα μπορεί να βρει

κανείς τα περίφημα Κρητικά υφαντά μοναδικά δείγματα λαϊκής τέχνης με

τους υπέροχους χρωματισμούς και τα πρωτότυπα σχέδια.

14

Συμπεράσματα

Mε την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της μεγάλης αλλαγής του

τρόπου ζωής ,έχουν χαθεί στο χρόνο πολλά επαγγέλματα. Το ερώτημα

που τίθεται είναι:

Μπορούν να είναι ενεργά ορισμένα από αυτά τα επαγγέλματα

σήμερα;

Η απάντηση είναι, πως με την αναβίωση τους και την προσαρμογή τους

στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής και οικονομίας ,μπορούν να

συνεισφέρουν στον τόπο μας ,δίνοντας έτσι, την ευκαιρία στη νέα

γενιά ,να εργαστεί και με τη βοήθεια της γνώσης που κατέχει, να

αντιμετωπίσει, εν μέρη την οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα

σήμερα. Επίσης, η παραγωγή και η κατανάλωση εγχώριων προϊόντων

δίνει τη δυνατότητα στη χώρας μας να ενισχυθεί οικονομικά , μειώνοντας

τα έξοδα της και βελτιώνοντας τον τρόπο ζωής .

Ο λαϊκός μας πολιτισμός μπορεί να φανεί χρήσιμος σε πολλούς τομείς

της οικονομίας και να βοηθήσει στην ανάπτυξη , με διάφορους τρόπους.

Έτσι οι γνώσεις για την παραδοσιακή γεωργία και κτηνοτροφία, την

παραδοσιακή ιατρική και φαρμακευτική, την παραδοσιακή διατροφή και

τη λαϊκή μας τέχνη ……….. μπορούν να φανούν χρήσιμες αν

αξιοποιηθούν σωστά ,ώστε να δημιουργήσουν καινούριες

επαγγελματικές δυνατότητες, δίνοντας έτσι ευκαιρίες απασχόλησης

στους νέους και μειώνοντας αποτελεσματικά το ποσοστό της ανεργίας.

15

Προτάσεις για την αναβίωση και την

αξιοποίηση του λαϊκού πολιτισμού

Η αναβίωση και αξιοποίηση του λαϊκού πολιτισμού είναι υπόθεση όλων.

Απαιτείται οργανωμένη και συλλογική προσπάθεια πολλών φορέων για

να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα.

● Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να στηρίξει οικονομικά και ηθικά

όλες τις προσπάθειες που γίνονται για την αναβίωση των παραδοσιακών

αξίων, όπως είναι τα λαογραφικά μουσεία, τα φεστιβάλ Λαϊκής τέχνης

και οι αγροτουριστικοί συνεταιρισμοί.

● Το κράτος μπορεί να προωθήσει τη βιολογική καλλιέργεια και την

ενημέρωση για την παραδοσιακή διατροφή, να στηρίξει και να προβάλει

επιχειρήσεις που ασχολούνται με παραδοσιακή τέχνη.

● Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι σε θέση να αξιοποιήσει το λαϊκό μας

πολιτισμό δημιουργώντας πολιτιστικούς φορείς και οργανισμούς όπου θα

εκφράζονται όλες οι μορφές του. Χορευτικοί ή μουσικοί σύλλογοι,

τοπικά εργαστήρια λαϊκής τέχνης, προβολή παραδοσιακών οικισμών και

τοπικών παραδοσιακών προϊόντων και πολιτιστικές εκδηλώσεις για την

ανάδειξη της ποικιλίας της τοπικής λαϊκής κληρονομιάς είναι

απαραίτητα.

● Το σχολείο μπορεί να βοηθήσει το νέο να αποκτήσει βιωματική σχέση

με την εθνική μας κληρονομία. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα μπορεί να

στοχεύει στη δημιουργική ενασχόληση των παιδιών από μικρή ηλικία με

παραμύθια, παραδοσιακά παιχνίδια, χορούς, τραγούδια και έργα λαϊκής

16

τέχνης που θα φέρουν τα παιδιά σε επαφή με τη αισθητική και τις αξίες

του λαϊκού πολιτισμού.

● Η οικογένεια πρέπει να προτρέπει τα παιδιά να συμμετέχουν σε

ανάλογες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Οι επισκέψεις σε Λαογραφικά

μουσεία και σε εκθέσεις έργων λαϊκής τέχνης, η τήρηση των εθίμων, τα

παραδοσιακά φαγητά και γλυκίσματα και η παραδοσιακή μουσική πρέπει

να είναι ζωντανό στοιχείο της οικογενειακής ζωής.

● Τέλος, δεν είναι λίγα τα μεμονωμένα άτομα που με την αγάπη τους

μπορούν να προσφέρουν τις ιδέες τους και την ψυχή τους στην υπόθεση

του λαϊκού πολιτισμού, προβάλλοντάς τον με μια σύγχρονη μάτια και

δείχνοντας ότι δεν είναι κάτι παλιό και ξεπερασμένο, αλλά κάτι ζωντανό

και διαχρονικό.

17

Επίλογος

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική λαϊκή παράδοση αποτελεί

μια πλούσια, πολιτιστική κληρονομιά. Η συλλογή στοιχείων για την

κληρονομιά αυτή και η διάσωση των έργων της λαϊκής μας τέχνης είναι

πολύ σημαντική. Μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη και την οικονομία

του τόπου μας ,ώστε να διακριθεί στην ευρύτερη κοινωνία .Τέλος,

μερικά από τα παλαιά επαγγέλματα μπορούν να αναβιώσουν και να

αξιοποιηθούν στο σήμερα ,αναδεικνύοντας έτσι τα χαρακτηριστικά

γνωρίσματα της Ελλάδας.

18

ΠΗΓΕΣ-ΕΙΚΟΝΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

http://web-parrot.blogspot.com/2012/10/blog-post_25.html

Εικόνες Google

Bικιπαίδεια

Βιβλίο Οικιακής Οικονομίας Β’ Γυμνασίου

Ημερολόγιο 2013--Επαγγέλματα που χάθηκαν –ειδική έκδοση

εφημερίδας τα ΝΕΑ.

19

Ευχαριστούμε