Везилка

Поетот со првите стихови започнува дијалог со старата иискусна везилка од која бара сопатник во потрагата за инспирација, воизнаоѓање на соодветните зборови од кои еден по еден ке го навезеона што се нарекува проста и строга македонска песна. Тој ја истакнувасвојата длабока вознемиреност и растрепереност и вели:

“ Везилке, кажи како да се роди,Проста и строга македонска песнаОд ова срце што со себе водиРазговор ноќен ви тревога бесна”.

Тој го бара одговорот во прегратките на тешкото минато, во времето наголемите историски настани испреплетени со маки и страдањаовенчани со крв и коски, со болки и солзи за изгубената слобода,изгубените надежи, згаснатите здивови на илјадници кои го дале ипоследниот од својата земја, за своите чеда, за себе и за човечноста.

Везилката како сведок на се она низ што поминал македонскиот народму дава совет и насока и му вели да провлече два конца од срцевината,едниот црн а другиот црвен. Црниот буди морничави таги, а црвениотсветол и стрвен копнеж. Тука веќе е исткаена таа симболичност наовие две бои, едната како боја и белег на смртта, темнината и стравот,а другата како повик за револуција, повик за борба, крик извишен восудбинската вкрвавена зора. Му вели да ги земе при себе и да живеепесна од копнеж и песна од мака, стихови во чиј стожар лежисудбината, мачното, стихови кои ќе допрат до сечие срце и ќепредизвикат чувство на бунт и разгор:“

Везилке крени наведена лика,Погледај в небо во претпладне злато:Се шити таму и чудесно бликаТвојата везба на синото платно”. Ја храбри дека слободата е близу, дека стравот, страдањето иболките ќе минат за миг, во оној момент кога ќе се почувствувасинилото на небото, кога ќе се појави синиот конец на дебелотоплатно. Везилката го поттикнува и понатаму, му зборува за своитеспомени помагајќи да ја доврши својата песна, својата низа однавезени зборови кои кријат радост и тага, живот и смрт, слобода иропство, - се како еден контраст, на една неразделна целина во којаедното не може без другото. Му зборува дека тие две бои, црвена ицрна, тие бои на жарта се оние кои создаваат немир и страв, се ониекои будат морници и солзи, спомени и сеќавања. А поетовото око ко натрепетна срна е она што постојано бара чудесен звук, жариште намотиви и инспирација за своја наредна песна, за свој иден стих.Останува само везилката, и понатаму опкружена со тие две бои, со тиедве судбини кои пополека но сигурно го пригушуваат и гаснат секојнејзин мил спомен. Зашто таа видела слики и призор на црнило и хорор, а ние ја слушаме само вистинската приказна за едно бурновреме.

“-И најмил спомен што в душа ми блесне,Се гаси од нив ко цвеќе без боја,Но ти што ловиш звук на чудна песна,Ти си ја кажа судбината своја.”

тилска фигура како реторско прашање со кое бара совет одвезилката и започнува разговор со дијалошка форма на неа. Во вторатастрофа одговорот е јасен и има симболичко прикажување. Црнатанишка го симболизира ропството, маките и страдањата намакедонскиот народ, а црвената нишка, борбата и копнежот послобода. Има контраст:“

едниот буди морничави таги Другиот копнеж и светол и стрвен”

И вториот дел од песната е во дијалошка форма. И повторнореторско прашање и компарација за да на крајот заврши зборувајќи засебе, за својата судбина како творец, уметник.

Основен мотив: Македонската историја претставена на вез.Структура: 8 строфи со по 4 стиха ( катрен )Литературен вид: Лирска песна.Јазик: македонски поетски.Рима: вкрстена рима ( напишете си римата, да не ви ја пишувам сега )Песната е напишана во дијалошка форма.Аудитивни елементи: чудесно блика, горат и капат, ловиш звук.Визуелни елементи: срце што води разговор, се шари и чудесно блика везба на синото платно.Епитети: проста ( песна ), строга ( песна ), тревога ( бесна ) итн...Метафора: ти - морно око на трепетна срна.Компарација: авторот како еднолична низа, спомен како цвеќе без боја.Персонификација: боите горат и капат.

Bla`e Koneski e roden vo seloto Nebregovo prilepsko vo(1921- ) .Karakteristi~no za negovata poezijata e raznolikosta namotivite. Najdominanten od site sekako e patriotskiot motiv.Pesnata Vezilka e prekrasna patriotska pesna koja ja otkrivapesnata kako ne{to sudbinsko {to se pletelo niz vekovite, taa jaosmisluva pesnata kako del od istoriskata sudbina na eden narod.Sostavena e od pove}e koncentri~ni krugovi, vo koi niz dijalogse vkrstuvaat i proniknuvaat nejzinite bogati poetski konotacii.Pesnata zapo~nuva so retorsko pra{awe na poeto vo koedominantna stilska figura e personifikacijata:Vezilke, ka`i kako da se rodi prosta i stroga makedonska pesna -od ova srce {to so sebe vodirazgovor no}en vo trvoga besna?Na ova sledi simboli~no-metafori~en odgovor:- Dva konca paraj od srceto, dragi,edniot crn e , a drugiot crven.Crniot konec e simbol na morni~avite tagi - ropstvoto, acrveniot na svetliot kopne` - slobodata.Potoa sledi uspe{na komparacija na vezenata nevestinska lenenariza so pesnata na poetot za kopne`ot i makata. Sudbinski sepovrzani pesnata na poetot i vezot na vezilkata so sudbinata nanarodot. Verbata na poetot i kopne`ot na vezilkata se verba ikopne` na narodot za idninata i slobodata:Vezilke, kreni navednata lika, pogledaj nebo vo pretpladne zlatno;se {ari tamu i ~udesno blikatvojata vezba na sinoto platno.Na stravot na poetot za sudbinata na vezilkata, za sudbinata nanejziniot `ivoten vez, kako vez na `ivotot, na toj neumorliv proteki istek na `ivotot i smrtta koja ve}e ja kobi Vezilkata odgovaraI najmil spomen {to v du{a mi blesnase gasi od niv ko cve}e bez boja.No ti {to lovio{ zvuk na ~udna pesna ,ti si ja ka`a sudbinata tvoja

.Na toj na~in vo Vezilka ne samo {to izvrvel, tuku vo neja sezatvara cel eden izminat krug od `ivotot, odnosno vo nea espletena tragikata na egzistencijata.Aluzijata na poetot preku nagornata gradacija vo ovie stihovie pove}e od jasna. Dvete kontrasni boi na sinoto platno se simboli metafora na ve~nata borba protiv tiranijata i ropstvoto nizistorijata na na{iot narod.

Zo{to se gubi{, ti stroga, ti divna,dnite ti minat, prokoba se glasat

Odgovorot na vezilkata e vo vid na komparacija vo koja gisporeduva nejzinite spomeni so cve}e bez boja. Kulminacijata nadu{evnoto raspolo`enie na vezilkata {to se prenesuva i na poetote vo poslednite stihovi od pesnata:

No ti {to lovi{ zvuk na ~udna pesna,ti si ja ka`a sudbinata svoja.

Poetot ja sfa}a porakata deka negoviot dolg kon narodot itatkovinata e identi~en so dolgot na vezilkata. Kako {to taa jaizveze istorijata na svojot narod so crn i crven konec na sinoplatno i toj treba toa da go stori, no so modar konec - mastilo, nabelo platno - hartija.