Upload
brusselnieuwsbe
View
248
Download
2
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Brussel Deze Week van 4 juli 2012
Citation preview
N° 1336 VAN 5 TOT 12 JULI 2012 ¦ WEEK 27: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE
KINSHASA/BRUSSEL – Vorige week organiseerde de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) in de Congolese hoofdstad de vierde editie van ConnexionKin. Dat festival biedt lokaal talent de kans om breder te denken en het beste van zichzelf te geven; soms levert het hun zelfs bekendheid tot in Europa op. Muziek, dans, voordracht en theater, het staat er allemaal op het programma.Maar Kinshasa is en blijft een moeilijke stad. Talent is er dan wel bij de vleet, beperkingen zijn er ook. Er is armoede, vervuiling en
geslotenheid. En er is een levendige misdaadscene, die de stad eerder berucht dan beroemd maakt. En toch, “ça bouge à Kin,” vinden Congolezen over hun hoofdstad. Het leeft, er is geroeze-moes, radio trottoir , muziek en creativiteit. Onder- en bovenwe-reld zijn er vervlochten, kunst is het resultaat. Omdat er weinig andere keuzes resten.Foto boven: Lumumba en Mobutu op één muurschildering. Lees verder de pagina’s 6-7 en 16-17. CD
© C
HR
ISTO
PH
E DE
GR
EE
F
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
05 0712
Brussel-Kinshasa
Draken aan de Beurs
Nobelprijswinnaar in Bosvoorde
Sukkelwijk Fontainas
Couleur Café
Zazie zomert
Historicus Hans Vandecandelaere reist de hele zomer lang door de wereld... in Brussel.
Eerste halte: de Aziatische buurt bij de Beurs
LEES P. 4-5
Watermaal-Bosvoorde brengt hulde aan zijn inwoner Auguste Beernaert (1829-1912),
Belgisch premier en winnaar Nobelprijs voor de Vrede in 1909
LEES P. 10
LEES P. 12
Een foto-impressie van Sander de Wilde van Brussels grootste zomerfestival
LEES P. 18-19
Laat je zotte talent los op de teken- en knutselopdrachten van Oréli
Zazie zomertLaat je zotte talent los op de teken- en
LEES P. 24-27
‘Hier kun je nietoud worden’
BDW 1336 PAGINA 2 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Voetgangers verliezen hun lading op de Anspachlaan. In tegenstelling tot de andere zondagmiddagen deze zomer werd de Anspachlaan op 1 juli niet autovrij gemaakt... omdat die dag de koopjesperiode begon. Blijkbaar zijn niet alle Brusselaars het daarmee eens.
© JO
VOE
TS
DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS
Be Park helpt Brusselaar parkeerplaats te vinden
Uitgelicht > Brussels bedrijf biedt automobilisten parksharing aan
P arkeren in Brussel is vaak een bron van grote ergernis. De hoofdstad verwelkomt dage-
lijks 750.000 voertuigen, waarvan er zo’n 570.000 een parkeerplaats zoeken. Brusselaars spenderen da-gelijks naar schatting dertig procent van hun reistijd aan het zoeken naar parkeerplaats.Het Brusselse bedrijf Be Park, opge-richt in september 2011, biedt auto-mobilisten een voordelig alternatief aan voor openbare parkeergarages. Het idee is simpel: op momenten dat (delen van) privéparkeergarages leeg zijn, krijgen particulieren de kans om er voordelig te parkeren. Oprichter Julien Vandeleene: “We richten ons zowel tot buurtbewo-ners die hun auto niet kwijtraken, als tot restaurants, theaterzalen en
bedrijven die op zoek zijn naar par-keergelegenheid voor hun klanten.” Vraag en aanbod ontmoeten elkaar op het virtuele Be Park-platform. Lid worden van de ‘Be Park community’ kan door een gratis account aan te maken op www.bepark.be of via de smartphone-applicatie. Vervolgens kan de klant zich laten geleiden naar alle beschikbare parkeerplaatsen in de buurt. Vooraf een plaats reserve-ren is mogelijk, maar niet verplicht. Eenmaal aan de slagboom aangeko-men volstaat het om naar een call-center te bellen of een gratis sms te sturen met de parkeercode erin. Cash geld op zak hebben is niet no-dig, omdat de parkeerkosten via een elektronische portefeuille of met domiciliëring worden afgerekend.Vandeleene gaat er prat op dat par-
BRUSSEL – Hoofdstedelingen met parkeerproblemen kunnen voortaan terecht bij Be Park, een jonge onder-neming die onbenutte parkeerplaatsen van hotels en bedrijven tegen een voordelig tarief aanbiedt.
Borden geven het nummer van het callcenter en de parkeercode weer.
OOK SCHAARBEEK EN ETTERBEEK KRIJGEN BUITEN-SCHOOLSE OPVANG
BRUSSEL – De Vlaamse Ge-meenschapscommissie (VGC) trekt op voorstel van Brigitte Grouwels, collegelid bevoegd voor Welzijn (CD&V), anderhalf miljoen euro uit voor extra buitenschoolse kinderopvang. Hiermee worden vanaf sep-tember negentig bijkomende opvangplaatsen gefinancierd, op vier nieuwe locaties.
Op dit moment hebben de zeven Initiatieven voor Buitenschoolse Opvang (IBO) samen 782 plaat-sen, verspreid over Brussel-stad, Laken, Vorst, Jette, Gansho ren, Sint-Jans-Molenbeek, Ander-lecht en Sint-Joost-ten-Node.De Buiteling, die nu al school-kinderen opvangt in Vorst, Sint-Joost en op verschillende plaatsen in Brussel-stad, begint vanaf september met opvang in de Sint-Jorisschool op campus Nieuwland. De overige extra opvangplaatsen worden aange-boden door twee nieuwe IBO’s: Kinderopvang KAV organiseert vanaf september buitenschoolse opvang in basisschool Heilige Familie in Schaarbeek; de vzw Sint-Goedele begint met opvang in de nieuwe vestiging van het Sint-Pieterscollege in Laken en ook in Lutgardis in Etterbeek.Bij de IBO’s kunnen kinderen uit het Nederlandstalig onderwijs terecht voor en na schooltijd, op woensdagmiddag en tijdens de vakanties.� HUB
OPMERKELIJK
STADSPLAN TOONT NIEUWKOMERS DE WEG
BRUSSEL – Stadsplannen zijn er bij de vleet, in de handel en bij toeristische diensten. Maar een kaart waar nieuwkomers ook wat aan hebben, die bestond nog niet. Het Brussels Onthaal-bureau en de jeugddienst Use-It sloegen de handen in elkaar om zo’n kaart te ontwerpen. Het werd een sympathieke kaart met heel wat plekken off the beaten track, weg van de klassieke toe-ristische trekpleisters. Zo kun-nen de nieuwkomers Brussel, de stad waar ze zullen leven, écht leren kennen. Omdat nieuwko-mers vaak de twee landstalen onvoldoende beheersen, zijn de teksten op de kaart tot een mi-nimum beperkt. De kaart is tot slot handig lesmateriaal tijdens de inburgeringscursus.� SVG
© A
RC
HIE
F BD
W
BDW 1336 PAGINA 3 - DONDERDAG 5 JULI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�27�JUNIIN�VOGELPERSPECTIEF. Nieuwe luchtbeelden van het Brussels Gewest updaten de hoogtechnologische applicatie Urbis (Urban Information System). De digitale kaarten van Urbis worden gebruikt voor praktische toepassingen, zoals de portaalsites van Mobiel Brus-sel en de dienst Stedenbouw.
PARKEERPLAATS�DELEN. De Brusselse onderneming Be Park pakt uit met parksharing. Via een account op het Be Park-platform kunnen automobilisten met een parkeerprobleem hun voertuig voortaan kwijt
op onbezette parkeerplekken van onder andere hotels en supermark-ten. In het Brusselse gewest zijn er op dit moment acht Be Park-parkeerterreinen.
DONDERDAG�28�JUNIELSENSESTEENWEG�WINT�‘HELSE�KASSEI’. Uit een enquête van de Fietsersbond blijkt dat 43 procent van de ondervraagde Brus-selse fietsers de Elsensesteenweg de meest helse plek om te fietsen vindt.
VREEMDELINGENBUREAU�IN�KLEIN�KASTEELTJE. In het Klein Kasteeltje opent staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) het eerste Vreemdelingenbureau. De achthon-derd bewoners van het open asielcentrum kunnen er sinds midden mei terecht voor administratieve zaken en aanvragen tot inschrij-ving. Het kantoor is twee dagen per week open.
VRIJDAG�29�JUNIALAIN�COURTOIS�ONDER�VUUR. Minister-president Charles Picqué (PS) kondigt een onderzoek aan naar mogelijke belangen-vermenging door MR-senator Alain Courtois. De liberale kandidaat-burgemeester van Brussel zou zichzelf Brusselse subsidies hebben uitgekeerd. Courtois is bestuurder van de vzw Irisport, die con-tracten afsloot met een communicatiebureau dat gelieerd is aan Courtois.
ZATERDAG�30�JUNIAFSCHEID�VAN�MAURICE�VIJVERMAN. In Vilvoorde vindt de uitvaartceremonie van Maurice Vijverman plaats. Vijverman over-leed op 19 juni op 70-jarige leeftijd tijdens een verblijf op Lanzarote. Hij was twee ambtstermijnen gemeenteraadslid voor de SP.A in Schaarbeek, en later ook OCMW-raadslid.
AUTOCARS�NIET�IN�ORDE. Tijdens een controle op autocars neemt de politie een voertuig en drie aanhangwagens in beslag. Van de negen gecontroleerde voertuigen mag er één zonder boete zijn weg vervolgen. De andere cars krijgen een boete tussen 900 tot 5.000 euro voor het niet-naleven van de veiligheidsvoorschriften.
ZONDAG�1�JULICOULEUR�CAFÉ�LOKT�76.000�FESTIVALGANGERS. De 23ste editie van het wereldmuziekfestival Couleur Café ontvangt meer dan 76.000 mensen. Op de laatste dag van het festival zakken zo’n 22.000 muziekliefhebbers af naar de terreinen van Thurn & Taxis voor concerten van onder meer Buena Vista Social Club, Public Enemy en Stephen Marley.
MAANDAG�2�JULISANS-PAPIERS MOETEN�WEG.�Vijftien mensen zonder papieren die sinds februari in een gebouw van de Vrije Universiteit Brussel in Etterbeek woonden, moeten het pand verlaten. De VUB stelde het gebouw destijds ter beschikking van 23 sanspapiers na een honger-staking van 102 dagen. Tien mensen zoeken nog een verblijfplaats.
MIVB�LANCEERT�CHIPKAART. Voor de occasionele klant die geen abonnement nodig heeft, lanceert de MIVB een anonieme Mobib-kaart, die Mobib Basic gaat heten. De chipkaart kost vijf euro en is te koop bij Kiosk en Bootik. Er is geen pasfoto nodig omdat de kaart niet op naam staat. Op de Mobib Basic kunnen tot acht ver-schillende rittenkaarten worden geladen.
CD&V�SCHUIFT�DE�HERTOG�AAN�DE�KANT.�Jean De Hertog, Brussels schepen van onder meer Economie, Handel en Vlaamse Aangelegenheden (CD&V), staat niet op de lijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. In een interview met tvbrussel zegt de 74-jarige schepen dat hij door een trio, onder wie CD&V-kopstuk Steven Vanackere, aan de kant wordt geschoven voor de veel jongere Bianca Debaets.� Samengesteld�door�Stien�Mommaerts
keren met Be Park voordeliger is dan op de openbare weg. “De prijs is va-riabel en hangt af van de locatie en de termijn. Het eerste uur betaalt de klant een forfait; vanaf het tweede uur wordt er per minuut gefactu-reerd.”Automobilisten die hun wagen voor langere tijd willen parkeren, kunnen een parkeerplaats op maandelijkse basis aanvragen. De plek dient wel elke ochtend vrijgemaakt te wor-den. Op dit moment telt Be Park in Brussel acht parkeerterreinen, af-komstig uit verschillende sectoren: grootdistributie (Match, Mestdagh), de vastgoedsector (Cofinimmo, ING Real Estate, Rubens), hotels (Thon, Radisson) en parkeerbeheer (Uho-da). Minister van Economie Benoît Cerexhe (CDH) deelde mee dat het Brussels Gewest de onderneming steunt. Behalve in Brussel beheert Be Park ook parkeergelegenheid in Antwerpen, Brugge en Luik.
� Stien�Mommaerts
Wij zijn kandidaat-burgemeester met drie.”Ecolo-voorzitter Olivier Deleuze is kandidaat-burgemeester in Watermaal-Bosvoorde, net als zijn lijstgenoten Anne Dirix en Tristan Roberti (in La Libre Belgique).
Als Janssens het niet zou halen in de Sinjorenstad, dan nodig ik hem uit om zijn geluk te proberen in de hoofdstad van Vlaanderen en daar het gemeenzaam in cowboykledij gespotte hangbuikzwijn Freddy Thielemans te vervangen.”
Marc Didden laat zich even gaan in zijn column in De Morgen.
Vanaf 1 januari volgend jaar kunnen kinderen, jon-geren en jeugdwerkers terecht bij De Ambrassade. De Ambrassade zal drie bestaande jeugdwerkorganisaties verenigen: Steunpunt Jeugd, de Vlaamse Jeugdraad en VIP Jeugd. Eva Vereecke wordt algemeen directeur. Lo-catie wordt het pand in de Leopoldstraat, vlak achter de Munt en dus heel centraal gelegen. Nu zit daar nog heel even het Seniorencentrum.
De Ambrassade verbindt ambras en ambassade met el-kaar. Daarin schuilt de kerntaak: een aanspreekpunt met gezag zijn voor alles wat de jeugd aangaat. Overheid, middenveld en jeugd komen er samen. De fusie kwam er op vraag van Vlaams minister van Jeugd Pascal Smet (SP.A). Hij gaf de decretale garanties voor het behoud van de middelen en voor de aankoop van een eigen gebouw.� TDM
AmbrassadeHETWOORD
© BE PARK
““
MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP
SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF
De vakantie is in het land en dat laat zich ook voelen bij uw favoriete publicaties! In dit nummer van BDW vindt u niet de gebruikelijke twee, maar liefst vier pagina’s van onze jongerenrubriek Zazie (p. 24, 26, 26, 27).Zo’n extra dik Zazie-gedeelte zult u ook aantreffen in de krant van 9 augustus. De andere weken van juli en augustus is de Zazie-redactie er eventjes tussenuit.
Vorige week trof u een extra dik maandnummer van Agenda aan, met alle evenementen die in juli in Brussel plaatsvinden. Deze en de drie volgende weken verschijnt Agenda niet; op 2 augustus vindt u in uw brievenbus of overal in de stad het augustusnummer van ons uit-blad. Vanaf 30 augustus gaat Agenda weer wekelijks.De krant BDW blijft de hele zomer verschijnen, op een korte onderbreking op 26 juli en 2 augustus na.En ondertussen kunt u ons natuurlijk blijven volgen op het web:
n www.brusselnieuws.ben www.agendamagazine.be
Prettige vakantie!
Zomer bijBDW, Zazie en Agenda
BDW 1336 PAGINA 4 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Zomerreeks (1/7) > In Brussel – Een reis door de wereld
Draken aan de BeursBRUSSEL – Pikante kip, maar ook gewokte run-derpezen! Aziaten aan de
Beurs onderscheiden zich in meer dan een opzicht van de doorsnee ‘steenwegchinees’. Het verhaal achter hun etnische entrepreneurschap rond de Dansaertstraat.
V anaf het midden van de ja-ren 1980 groeide tussen de Beurs, de Oude Graanmarkt,
het Sint-Goriksplein en de Melsens-straat een Aziatische handelsbuurt. Anno 2012 spreek je over 45 win-kels en horecazaken, die door een zeer verscheiden Aziatisch publiek worden beheerd.De dertig restaurants slepen het grootste aandeel in de wacht. De rest zijn warenhuizen, reisbureaus, geschenken- en gamewinkels, een juwelier, een bakker, een kapsalon, een theeshop, een krantenredactie.De meest visuele slagaders lig-gen langs weerskanten van de hip-pe Dansaertstraat: de overwegend Viet namese Van Praetstraat ener-zijds en de eerder Chinese Sint-Ka te lijnestraat anderzijds. Twee historische evoluties werkten deze Aziatische concentratie in de hand. De leegloop van de wijk en dus de daling van de huurprijzen vanaf de jaren 1980, en vervolgens de herop-leving en het nieuwe trendy aura van de Dansaertwijk.“In de jaren 1970 trof je in deze stadszone nog een bont amalgaam aan van café chantants en de meest uiteenlopende winkels,” zegt Joris Sleebus van Brukselbinnenstebui-ten. Je kon er terecht voor bloemen in plastic of zijde, koorden, scharen, kammen, messen en auto’s in een toonzaal. Tussendoor ging je naar een buurtcinema. Maar toen begon de leegloop van de binnenstad. Een na een gingen de winkels over de kop. Soms verdwenen hele apparte-mentsgevels achter reclamepanelen.Deze tendens modderde aan en vond halverwege de jaren 1990 een droevig hoogtepunt in de specula-tieve verkrotting van het huizenblok
van het voormalige Hôtel Central. Dit is in grote lijnen de zwarte con-text waarin vooral enkele Chinese pioniers hun kans zagen. In 1985 werd op de hoek van de Sint-Katelij-nestraat uit het niets een eerste Chi-nese supermarkt geopend. Vandaag is dat de Kam Yuen, vroeger heette die de Sunwah. De voormalige baas vertelt: “Mijn ouders legden een be-hoorlijk ingewikkeld migratiepar-cours af. Ze verruilden Hongkong voor Suriname, waar mijn groot-ouders met een warenhuis waren begonnen. Vervolgens was door het koloniale verleden de stap naar Nederland bijzonder klein. Mijn ouders begonnen er met een eigen supermarkt, totdat de concurren-tie te groot werd en het Antwerpse Chinatown een alternatief bood. Opnieuw stampten ze hun winkel uit de grond. Op mijn achttiende richtte ik mij op Brussel. De markt lag daar nog helemaal open. Na wat prospectie vond ik aan de Beurs voor een prikje een leegstaand pand dat voldoende groot was.”Ook Wing haalt het buurtverval en de gekelderde huurprijzen aan als hoofdmotief om in 1988 op de Anspachlaan haar restaurant Chao Chow te openen. “Het enige wat je hier toen had, was het voormalige restaurant Chinatown op het Beurs-plein en Au Thé de Pékin, vandaag Ninja House, dat in de Zwarte Lie-vevrouwstraat door een koppel uit Sjanghai werd uitgebaat. Dan kwam er de Sunwah bij, en wijzelf recu-pereerden voor geen geld een leeg-staand badhuis. Omstreeks 1990 opende ook Palais d’Asie de deuren in de Mausstraat. Daarmee heb je het voor die tijd gehad.”Op het terrein wordt gesuggereerd
deontwerpers, zangers, acteurs en regisseurs voor een nieuwe uitstra-ling. Ondertussen begon horeca-entrepreneur Frédéric Nicolay zijn imperium uit te bouwen. Hij be-zette verschillende hoeken van het Sint-Goriksplein met trendy cafés en waaierde nadien met enkele res-taurants uit naar de Dansaertstraat. Aziatische handel werd geleidelijk aan ingesloten tussen twee modieu-ze kernen: het internationale en eer-der francofoon getinte Sint-Goriks en de ‘Vlaamse’ Oude Graanmarkt.
AuthentiekAziaten speelden handig in op deze evolutie. Vanaf de jaren 2000 klop-ten de Vietnamezen van de Van Praetstraat gaten in de muren. Zo creëerden ze schijnbaar noncha-lant afgewerkte, rustieke niches voor boeddhabeelden. Met gesti-leerde interieurs trokken ze het Sint-Gorikssfeertje verder door in de straat. Nagenoeg alle Chinese res-taurateurs deden hetzelfde. Het ba-rokke, met chinoiserieën overladen interieur dat zo typisch was voor de allereerste Chinese restaurants, ruimde plaats voor een ‘internatio-naler’, uniform design.Ook de spijskaart werd grondig herzien. “In de jaren 1960 en ’70 werd de Chinese keuken geneutrali-seerd en aangepast aan de westerse smaak,” stelt antropologe Ching Lin Pang van de KU Leuven, experte inzake Chinese migratie naar Bel-gië. Maar aan de Beurs trok nu een nieuwe generatie het niveau van de authenticiteit omhoog. Dit was mo-gelijk doordat restauranthouders er niet alleen konden terugvallen op een ruim reservoir van shoppende Aziaten, er was ook een kosmopoli-tisch, trendy publiek dat openstond voor nieuwe smaken en de afkeer ten aanzien van kikkerbillen met look en zwart gekookte eendeneie-ren met tofu liet vallen. In Chinese restaurants als Xu Ji in de Visver-kopersstraat, HK Delight in de Sint-Katelijnestraat of Aux Quatre Sai-
BON hoopt op geld van de minister van Inburgering, nu de Europese steun wegvalt.
PROJECT VOOR JONGE INBURGERAARS BEDREIGD
BRUSSEL – De inburgeringscur-sus voor minderjarige nieuwko-mers bij BON krijgt na deze zomer geen Europese steun meer.
In juli en augustus loopt de derde en laatste editie van Inburgeren voor jongeren. Dat staat in het jaarver-slag van het Kruispunt Migratie-In-
tegratie. Met de inburgeringscursus biedt BON (Brussels Onthaalbureau voor Nieuwkomers) zestien- tot achttienjarige asielzoekers lessen maatschappelijke oriëntatie, Ne-derlands en Frans aan. De voorbije twee jaar namen telkens dertig asielzoekers aan de cursus deel, deze zomer zijn er dat zestig. Het
Europees Vluchtelingenfonds zorgt voor het leeuwendeel van de centen.Volgens Eric De Jonge, directeur van BON, zou de stopzetting een pro-bleem voor de jongeren betekenen. “Tijdens de zomer hebben ze nau-welijks activiteiten. Wij vullen die lacune op met lessen die aangepast zijn aan hun interesses.”Verdwijnt met de financiële stut ook de cursus? “Niet noodzakelijk. Mi-nister Bourgeois zou het project met reguliere middelen kunnen steu-nen.” Volgens Ellen Devriendt van het kabinet van Geert Bourgeois,
Vlaams minister van Inburgering (N-VA), staat de minister ‘positief tegenover het project’. Na de zomer komt er een evaluatie. Daarnaast is een uitbreiding van het decreet no-dig, zodat niet alleen volwassenen, maar ook minderjarigen tot de doel-groep behoren. “Als aan die twee voorwaarden voldaan wordt, dan is de kans groot dat er geld komt voor dit of een vergelijkbaar project.” Het kabinet hoopt dat de uitbreiding van het decreet nog voor het zomerreces door het parlement raakt.� Steven�Vandenbergh
© B
AR
T DE
WA
EL
E
Aziatische toeristen bij het Chinees restaurant Chao Chow op de Anspachlaan. In 1988 konden de eigenaars ‘voor geen geld’ dit voormalige badhuis huren.
dat vooral de Kam Yuen een sterke referentie werd voor Aziaten die voor boodschappen nu eindelijk in Brus-sel zelf terechtkonden. In de jaren 1990 kwam er een matig renderen-de Chinese supermarkt bij in de Van Praetstraat, waar nu het Vietname-se restaurant Buddhasia zit. En in 1999 opende een Taiwanese familie de Wang Li in de Hallenstraat. De
cluster van vier supermarkten moet wellicht hebben meegespeeld in het aantrekken van een klantenkring die voldoende groot was om nog an-dere commerciële dienstverleners naar de buurt te lokken.Maar vooral de heropleving van de Dansaertwijk was bepalend voor de groei. In de jaren 1990 zorgden enkele neergestreken Vlaamse mo-
© H
AN
S VAN
DE
CA
ND
EL
AE
RE
De hele zomer lang brengen we op deze pagina’s een reeks van de historicus Hans Vandecandelaere over de verschillende etnieën die Brussel kleuren. De Aziatische buurt bij de Beurs komt als eerste aan bod.
Draken aan de Beurs
BDW 1336 PAGINA 5 - DONDERDAG 5 JULI 2012
sons in de Melsensstraat heb je nu een ruime keuze tussen aangepaste en meer authentieke keuken.Een andere trend is de Aziati-sche fusion, die Thaise, Vietna-mese, Chinese en Japanse in-vloeden combineert. Let in de Visverkopersstraat bijvoorbeeld
op Suki Noodles of Yaki Thai Viet.Globaal gezien gaat het om een ge-neratie die vanaf de jaren 1980 aan-kwam. Ofwel gebeurde de instroom rechtstreeks vanuit China, Thailand of Vietnam, ofwel maakte die een omwegje via bijvoorbeeld Neder-land, Frankrijk of andere steden in
België. In de handelszaken staan mensen aan het roer uit Sjanghai, Zhejiang, Taiwan, Hongkong, het Kantonese Chao Chow, maar ook mengkoppels van Taiwanezen en Hongkongers of Vietnamezen en Thailanders. Hun migratieparcours zijn erg verscheiden. De Vietna-
De pionier onder de Chinese toko’s is de Kam Yuen aan het begin van de Sint-Katelijnestraat. Het migratie-parcours van de familie van de eigenaar liep van Hongkong over Suriname, Nederland en Antwerpen.
© H
AN
S VA
ND
EC
AN
DE
LA
ER
E
CD&V: ‘AANDACHT VOOR JONG EN OUD’
BRUSSEL – Pleinen en parken moeten weer plekken worden waar ouders met kinderen zorge-loos kunnen toeven. “Nu worden ze verpest door druggebruikers en -dealers.”
“Wij gaan de komende zes jaar voor een war on drugs, ingeschreven in het algemeen veiligheidsplan van het Gewest, en met alle politieafde-
lingen van heel het Hoofdstedelijk Gewest met de neuzen in dezelfde richting.” Dat zei Walter Vanden-bossche, eerste ondervoorzitter van het Brussels parlement en gemeen-teraadslid/kandidaat in Anderlecht, bij de voorstelling van de lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen.CD&V-voorzitter Wouter Beke was naar Bronks afgezakt om zijn par-tijgenoten een hart onder de riem
te steken. “Onze uitgangspositie is goed,” zei Beke. “Op gemeentelijk niveau zijn we de grootste (Neder-landstalige) partij in Brussel.” CD&V heeft nu twintig raadsleden en zes schepenen. De partij komt in alle gemeenten op en kiest voor een mix van jong (veertig procent is jonger dan 35) en ouder. 52 procent van de kandidaten is vrouw, en de par-tij zoekt naar een evenwicht tussen
ervaring en vernieuwing. In vijftien gemeenten gaat de partij scheep met CDH; in Evere, Etterbeek en Ander-lecht staat CD&V op de Lijst van de Burgemeester. In Oudergem staan Emmanuel Boodts en Jos Leysen op de Nederlandstalige lijst Samen.CD&V heeft een prioriteitenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Bo-venop veiligheid en betaalbaar wo-nen hecht de partij veel belang aan zorg, jeugd en senioren. Brigitte De Pauw, schepen in Jette, was zes jaar geleden de eerste CD&V-schepen na dertig jaar socialistisch college. De
Pauw vindt het belangrijk dat het gemeentelijk en het vrij onderwijs samenwerken en op voet van gelijk-heid behandeld worden. “En ook de senioren verdienen extra aandacht.”Vlaams parlementslid Paul Delva, die in Sint-Pieters-Woluwe kandi-deert, is ervan overtuigd dat CD&V het verschil gaat maken: “De zin voor initiatief – privé of in de non-profitsector – is het hart van de christendemocratie, niet het indi-vidu of de staat. CD&V is daar waar mensen elkaar vinden.”� Danny�Vileyn
mezen zijn merendeels voorma-lige vluchtelingen. Onder de Chi-nezen vind je geregulariseerden, huwelijksmigranten, studenten en mensen die met een duidelijk busi-nessplan overgekomen zijn. Onder-zoekster Ching Lin Pang haalt deze diversiteit aan als een van de voor-naamste redenen waarom de Azia-ten aan de Beurs geen interesse ver-tonen om zich te verenigen en zich in het straatbeeld visueel te profi-
leren met luchtbogen, lampions of grote leeuwenbeelden. Hun relatief hoge scholingsgraad en talenkennis spelen ook mee in deze keuze. De entrepreneurs managen hun zaak op een doorgedreven individuele basis, met persoonlijke financiering en eigen sociaal kapitaal. Ze hebben geen zelforganisaties nodig om zich uit de slag te trekken.De hoogstaande creativiteit ach-ter hun ondernemerschap kun je op meerdere niveaus lezen. Achter de Kam Yuen schuilt tegenwoordig een heus transnationaal netwerk dat vanuit Hongkong wordt geleid. Daarnaast is er een categorie die nationale ketens beheert. In de Sint-Katelijnestraat is het reisagentschap Wabi of de bakkerij Sint-Anna Food een onderdeel van een keten die ook in Antwerpen is vertegenwoordigd. Evengoed zijn er zaakvoerders die aan de Beurs lokale ketens opge-richt hebben. Onder de 45 handels-zaken zijn er minstens zes clusters die telkens door een en dezelfde baas of familie worden beheerd. Zo
kun je bijvoorbeeld het eigenaar-schap van de meeste restaurants in de Van Praetstraat herleiden tot een drietal families. Vietnamezen en Chinese Vietnamezen slaagden er op deze manier in om hun aanbod in de straat te vergroten, terwijl de opbrengst in eigen kring blijft. De inventiviteit van de ondernemers blijkt ook uit het voortdurend bespe-len van de markt en het uitdenken van nieuwe strategieën. Al enkele jaren is er een omschakeling aan de gang waarbij Chinezen zich steeds meer profileren achter een Japans uithangbord. Japanse keuken is ver-fijnd, duur, en in trek. Chinezen sla-gen erin om tegen schappelijke prij-zen een soort ersatz aan te bieden. Hierin zien ze een uitlaatklep voor de te grote concurrentie onder de Chinese restaurants. Ninja House in de Zwarte Lievevrouwstraat of Sushi City in de Van Praetstraat zijn hier twee voorbeelden van.Bazin Wu van Au Bon Bol in de De-vauxstraat onderscheidt zich op een nog andere manier. “Toen ik in 2006 mijn restaurant opende, kwam het maar niet van de grond. Ik keerde terug naar China om er de typische bereidingswijze van noedels uit Lanzhou aan te leren. In deze noor-delijke stad wordt er hard met een compacte massa graandeeg in de lucht gezwaaid totdat er fijne noe-dels uit ontstaan. Nadien worden ze gewokt of geserveerd in soepen. Het was een geslaagde commerciële zet die me toeliet om me in de wijk te profileren.”
� Hans�Vandecandelaere
Met de steun van de Vlaamse overheid en Erfgoedcel Brussel
Het ‘Chinese hoofdstuk’ van In Brussel, geschreven door Ching Lin Pang en Hans Vandecande-laere, is (gratis!) te verkrijgen in boekvorm bij Erfgoedcel Brussel, [email protected] en 02-563.05.42
Volgende week in BDW: de Paki-staanse gemeenschap
Gaandeweg ingesloten door twee modieuze kernen: internationaal en francofoon getint Sint-Goriks en ‘Vlaamse’ Graanmarkt
Hans Vandecandelaere werkte als historicus twee jaar lang aan een lijvig boek over 60 jaar migratie naar Brussel. In Brussel – Een reis door de wereld verschijnt omstreeks begin november bij uitgeverij Epo. Een zevendelige zomerreeks in BDW blikt vooruit met her-ziene, ingekorte voorpublicaties
BDW 1336 PAGINA 6 - DONDERDAG 5 JULI 2012
W almen stijgen op boven Lingwala, een volkse gemeente tegen het cen-
trum van Kinshasa, de hoofdstad van Congo. Congolezen gebruiken plastic om vuurtjes mee te stoken, bij gebrek aan aanmaakhout. Plastic rommel ligt overal voor het oprapen.In dit milieu gedijt Oracle, Yollande voor de vrienden. Een onopvallende vrouw van in de dertig met twee kinderen, wonend in een onooglijk huisje, zoals er in Lingwala alleen onooglijke ruwe bakstenen huisjes zijn. Met een erf van aangestampte aarde, net als de meeste straten eromheen. Op heel wat bakstenen muren staan graffiti zoals ‘Capitale de la crime’, of namen van gangs. In sommige muren zitten grote ga-ten. Tussen de huizen en de straten stroomt af en toe een open riool. Of een beekje, waarin rommel ligt.“In deze gang, waar dit riool stroomt, opereren ze,” zegt Oracle. Ze, dat zijn de kuluna, de gangs, de straatbendes die de straten onveilig maken. “Ze vermoorden katten om hun bloed te drinken, als ritueel, en ze overgieten dat met een mix van zuivere alcohol en beuh, wiet. Ze verkrachten vrouwen, ze overleven op straat, sluiten akkoordjes met de politie en bevechten andere bendes. Hun wapens zijn stokken, stenen, gebroken flessen en machetes.”Yollande rapt erover, over de kuluna. Over verkrachting, over vrouwen als lustobject. “Nous sommes les abu-sées, respecte la femme, frère,” zingt ze.Eens per week verzamelt ze drie an-dere vrouwen als achtergrondkoor, een drummer die op een plastic stoeltje drumt en verrassend veel klanken uit het ding krijgt, een bas-sist en een gitarist. Dan maken ze muziek over het leven in de cités, de volkswijken van Kinshasa, en over de thema’s die er spelen. Over stoned zijn, vrouwen die de miserie willen ontvluchten, mannen en gangsters die zich god wanen. “Respecte cet âme, respecte la femme,” klinkt het. “Nous sommes vos filles, vos mères, galères.” Wie de boodschap niet begrepen heeft, mag zijn vinger op-steken. Dat doet niemand die de re-petitie volgt, op het kleine achtererf van Oracles huis, met een kleurrijke muur vol eigen graffiti, onder een schaduwrijke vijgenboom.“De bendes kun je zien als een so-ciaal systeem,” zegt Yollande. “De politie graaft zich in of is corrupt,
handhaaft de orde niet en is vaak gewoon een last. Dus organiseren jongeren – soms zelfs zoontjes van agenten – en straatkinderen zich in een soort van militie, om de wijk toch een beetje te beveiligen. Hoe-wel, dat was vroeger. Tegenwoordig vechten ze hun eigen oorlogen uit. Je kunt daar maar beter niet tussen zitten.” Twee weken geleden was er nog zo’n oorlog met een rivalise-rende bende. Een kapsalon met in-gegooide ruit is er getuige van.“Wil je zelf eens kuluna ontmoe-ten?” vraagt Oracle plots.’s Anderendaags is het zover. Met een ingewikkelde omweg worden we meegetroond naar een drukke marktplaats. Eerst moeten we een fles sterkedrank kopen, als eerbe-
toon. Green Passport staat er op de fles Indiase whisky die we overhan-digen aan de général van de bende. Zo te zien is het gezelschap van ze-ven al goed aan de drank; het plastic tafeltje van het provisoire café waar ze zitten, staat vol halflege bierfles-sen en vuile glazen. Hun ogen zijn bloeddoorlopen, hun outfits maf. Eén draagt een grijs maffia-achtig pak waarvan alleen de bolhoed ont-breekt, een andere lijkt weggelopen van een festivalwei en draagt een bril met paarse glazen.De général legt zijn systeem uit. Hoe hij de wijk probeert te beveiligen, hoe de wijk is opgedeeld. Ik mag geen foto’s nemen. Dan weer wel. Ik moet plots een extra rondje drank betalen.In een wisselkantoortje vlakbij pro-beert Oracle me te zeggen dat ze er geen goed gevoel bij heeft, dat ze meer drank eisen.Vijf minuten later zegt een van mijn begeleiders, Yves (schuilnaam), ons dat we moeten maken dat we weg zijn. Zoveel geld in zo’n buurt, zo’n blanke huid, een fototoestel,
KINSHASA – De hoofdstad van de Democratische Republiek Congo is een levendig oord boordevol muziek, rumoer en beweging. Maar ook straatbendes, en een bevolking in de ban daarvan. “Seks, bier en geld, daar gaat het om. En hoe je daaraan geraakt.” Desondanks schopt talent het soms tot het officiële circuit, met banden naar Brussel.
Rapper Taylor, met zijn dochtertje. Hij woont in Barumbu, een gemeente die bekendstaat als chaud.
© CHRISTOPHE DEGREEF
Reportage > Tussen geweld en creativiteit in de Congolese hoofdstad
Bier, seks, geld... of kunst
dat loopt haast altijd fout af. Bij het weggaan probeert een van de bende-leden ons tegen te houden voor ex-tra geld. Een vrouwelijke begeleid-ster, half Congolees, half Belgisch, licht de bloeddoorlopen ogen van de mannen op. Hun voorzichtige res-pect is weg.
Taylor en Araignée“Je hebt gisteren geluk gehad,” zegt Yves me ’s anderendaags. “We moesten weg omdat die kuluna
geschaduwd werden door mensen van de geheime dienst. Geen poli-tieagenten, maar een paar niveaus hoger. Geen lieverdjes. Het gezel-schap van een blanke bij enkele kuluna roept vanzelf argwaan op. Enkele van de mensen die je hebt gesproken, zijn dan ook nadien ge-arresteerd. Jij was gelukkig weg, dus kon de geheime dienst je geen geld afhandig maken.”Yves kan het weten, want hij is mili-tair. Maar wel te vertrouwen.
We zijn in Barumbu, een andere volkse gemeente, verder van het stadscentrum. Armer, vuiler, met een nog ergere geur. Niet alleen smeulend plastic, maar ook uit-werpselen, vuilnis, dierenkarkas-sen, modder en stof. Tussen de vuil-nishopen spelen kinderen en zoeken vogels naar eten.Aanvankelijk lijkt het of er niemand thuis is. Yves stapt zonder dralen binnen en dwingt de slaperige Tay-lor buiten. Ogen priemen mijn rich-
“Straatbendes teren op een rituele cocktail van kattenbloed, alcohol en drugs”
“Mij kunnen ze niets maken. Ik ben mijn kunst, mijn leven. Dat nemen ze me niet af”
BDW 1336 PAGINA 7 - DONDERDAG 5 JULI 2012
ting uit. Taylor, dertig jaar oud, is een voormalig bendelid (maar wil dat niet gezegd hebben), beterde zijn leven en probeert nu rapmuziek te maken. Hij heeft een dochtertje. Hij werd opgepikt en begeleid door Yves, die naast een militair ook een muzikaal verleden heeft: hij was rapper in een West-Europees land, in een niet erg ver verleden.“Het is een moeilijk leven, maar ik heb geen keuze,” zegt Taylor, nu wat wakkerder. “Toch zijn er een paar dingen verbeterd. De politie laat ons nu met rust, en ze hebben ook over-eenstemming bereikt met de straat-bende hier. Het geweld is minder, de verkrachtingen ook.” Hij wil wel even rappen voor ons.
Dat doet hij in het Mongo, een taal uit de Congolese Evenaarsprovin-cie. Zijn gezicht krijgt nu eens een verbeten, getormenteerde trek, dan weer ontspant het zich tijdens de woordenvloed. Zijn dochtertje rust schuw tussen zijn benen tijdens de opvoering.“Nee, over zijn verleden heeft hij het niet echt,” zegt Yves achteraf. “Maar kuluna was hij wel degelijk. Som migen, zoals Taylor, zweren dat leven af. Maar het is moeilijk. Het gaat in deze wijken vaak om seks, bier en geld. En ja, hoe geraak je daaraan?”Het kan ook helemaal anders. In de Académie des Beaux-Arts, vlak naast Lingwala, onze eerste wijk, leidt Araignée, zo genoemd vanwege zijn spinachtige rastakapsel, ons over zijn kunstenerf. Slapen doet hij op een vieze matras, tussen zijn kunstproject: graffiti, maskers ge-maakt van bouwafval, opschriften en andere troep. In deze uithoek van de anders zo keurige academie heeft hij tezamen met gelijkgestemden vrij spel. Hij mag er wonen, werken, creëren. Araignée is heel onthecht, zegt dat hij niet meer nodig heeft dan dit. “En in deze omliggende wijk weet men dat, ook de kuluna. Ze kunnen me niets maken, ik ben mijn kunst, mijn leven. Dat nemen ze me niet af.”Uiteindelijk schoppen sommige ar-tiesten uit de rommelige volkswij-ken het ver. Zoals Oracle, die vorig jaar mocht rappen op het jaarlijkse festival dat de Koninklijke Vlaamse Schouwburg in Kinshasa organi-seert. Maar naast Oracle zijn er vele, vele anderen. Christophe Degreef
Lees p. 16-17: ‘Aan de goede kant van de Congostroom’, met de KVS mee naar het ConnexionKin-festival
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Jean De Hertog is boos. De huidige Brusselse CD&V-schepen van Handel voelt zich aan de kant geschoven, en is dat ook. De Hertog krijgt geen plaats meer op de lijst voor de komende verkiezingen, in tegenstelling tot Bianca De-baets, die de zesde plaats krijgt en daarvoor zelfs het Elsense pluche achter zich laat. Federaal minister van Financiën Steven Vanackere daar-entegen staat niet op de Brusselse lijst, maar zijn schaduw wel. Zoals in Elsene, waar een kabi-netsmedewerker op de lijst staat. Grote schaduw.
Nog groter echter is de schaduw van een 55-ja-rige olijke kerkjurist die af en toe zijn opwach-ting maakt in Vlaamse media en dan wat oranje vuile was buiten hangt, zijn naam ontsnapt ons even, en nu ook opgevoerd wordt in Le Soir van afgelopen weekend. Gevraagd of CD&V kan verdwijnen, klinkt het: “Je ne suis pas convaincu que le CD&V et les autres partis traditionnels sur-vivront en Flandre.” Dan ís er eens een splitsing van B-H-V, dan dreigen de splitsers er niet eens van te kunnen profiteren. O ironie.
In volle aanloop naar de verkiezingen zorgt de Nieuw-Vlaamse Alliantie voor haar meest in het oog springende kiezers: de Congolezen. Die heb-ben zich tijdens recente betogingen zeer Vlaams opgesteld, met leeuwenvlag en al, en dat moet toch op de een of andere manier beloond wor-den. Dus organiseert de N-VA in Molenbeek een informatieavond over asiel en migratie voor de Afrikaanse gemeenschap. De aanwezigen krijgen een drankje aangeboden, zegt de folder. Er wordt niets gezegd over gratis leeuwenvlaggen, want na al dat Congolees-Vlaams vendelzwaaien zou-den nieuwe exemplaren welkom zijn.
De geschiedenis wordt wel heel ironisch. Volgens ons begrijpt de doorsnee Le Soir-lezer er helemaal niets meer van. Congolese Vlaams-nationalisten... Qué?
ELSENE – Nu breken ze ook al in in auto’s in de straat van burgemeester Willy Decourty (PS). Nu kan die nog harder dromen van een eigen politiezone.
MATONGE – Eerst maar eens zorgen dat de vervloekte politiepost in de Lang-Levenstraat ein-delijk open kan. Daar zijn allerlei problemen met de materialen die de politieagenten in hun kan-toortje willen. Zo eisen ze kogelvrij in plaats van gewoon glas, op die plaats, ook al gaat het maar om een administratief bureautje in plaats van om een commissariaat. Of dat is tenminste een vuige roddel die de christendemocratische oppositie in Elsene verspreidt. Maar christen democratie en roddels gaan niet samen. Gij zult niet liegen... Dus zal het wel een beetje waar zijn.
STEENWEG – Binnenkort begint de heraanleg van de Elsensesteenweg – als alles goed gaat. In afwachting heeft de Fietsersbond het gemeen-tebestuur beloond met de Helse Kassei, omdat bij een enquête van die bond de steenweg als slechtste fietsstraat van Brussel uit de bus kwam. Het ontgaat ons waarom de Fietsersbond zijn prijs de Helse Kassei noemt: op de Elsensesteen-weg liggen geen kasseien. Ze hadden bijvoorbeeld een maquettefile als prijs kunnen geven, of een schaalmodel van een bus 71 met een paar dozen sardienen in, of een Decourty-schaalfiguur die het verkeer regelt.
SPEL – U hoeft niet te lachen om een Decourty-schaalfiguur. Er bestaat immers al een Elsens burgemeestersspel.
XP@Join the City Ad Agenda 128x178:Layout 1 6/25/12 4:02 PM Page 3
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Zenito, de belangrijkste dienstenpartner van UNIZO, adviseert ondernemers en vrije beroepen in alle fasen van het beroepsleven, van vóór de start tot na het pensioen.
Zenito Aanvullend Pensioen speelt hierin een belangrijke rol door een waaier van aanvullende verzekeringen aan ondernemers aan te bieden.
Voor onze hoofdzetel te Brussel, zoeken wij twee medewerkers (m/v):
Administratief-Commercieel Medewerker Levensverzekeringen
Administratief Medewerker
Heb jij interesse om te werken in de verzekeringswereld en dit binnen een dynamisch en hecht team? Ben je resultaatsgericht en stressbestendig? Dan is werken voor Zenito Aanvullend Pensioen misschien wel iets voor jou!
Wij bieden je alvast een aantrekkelijk salarispakket, een dynamische werkomgeving en ruimte voor permanente opleiding. Ons kantoor is gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer.
Surf snel naar www.zenito.be/jobs voor meer informatie over deze vacatures.
BDW 1336 PAGINA 8 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Meer inkomsten, nog meer uitgavenFinanciën > Belastingontvangsten in Brussel stijgen met 4,9 procent
Het gemiddelde aantal opcentie-men op de onroerende voorheffing bedraagt voor heel het land 2.607 in 2012 tegenover 2.552 in 2007. De gemiddelde aanslagvoet van de aanvullende belasting op de perso-nenbelasting bedraagt 7,38 procent, tegenover 7,30 aan het begin van de bestuursperiode. In 2009 stegen de inkomsten uit de opcentiemen op de personenbelasting gemiddeld met 7,4 procent, maar dat was te danken aan Tax-on-Web en de versnelde in-ning.Toch evolueren de gemeentelijke ontvangsten niet in goede zin. En die ongunstige ontwikkeling is te wijten aan het debacle van de Ge-meentelijke Holding: de verwachte dividenden zijn in rook opgegaan. Het Dexia-avontuur kost (bijna) alle Brusselse gemeenten veel geld, en Brussel-Stad, Anderlecht en Schaar-beek het meest. Ook de dividenden van de intercommunales voor gas en elektriciteit zijn – door de libera-lisering van de energiemarkt – flink gedaald.Aan de uitgavenkant is het opval-lend dat niet de personeelsuitgaven
(+ 2,2 procent), maar de toelagen aan OCMW (+ 5,6 procent) en po-litiezone (+ 5,4 procent) het meest stijgen. Dat is het gemiddelde voor 2007-’12.
TekortenHet mag verwonderen, maar het zijn vooral de Vlaamse gemeenten die met een tekort op de begroting kampen voor het lopende dienst-jaar. De Vlaamse gemeenten kijken in 2012 aan tegen een tekort van 355 miljoen euro. In Brussel is dat maar acht miljoen. Het resultaat voor de vorige dienstjaren oogt voor Vlaanderen veel gunstiger, met een overschot van 737 miljoen, terwijl dat voor Brussel 118 miljoen euro was.Wat zijn de grote uitdagingen voor de nieuwe colleges en gemeentera-den die na 14 oktober aantreden? Volgens Belfius zijn dat “de uitda-gingen van de demografische evolu-tie, de vergrijzing van de bevolking en de gevolgen van de sterke demo-grafische groei in de grote steden, en in Brussel in het bijzonder.”� Danny�Vileyn
Verwachte dividenden gingen in rook op door het debacle van de Gemeentelijke Holding.
© BART DEWAELE / IMAGEDESK.BE
22 brede scholen in de maak
Onderwijs > Vlaanderen en VGC geven samen 1 miljoen
BRUSSEL – Het College van de Vlaamse Gemeenschapscommis-sie (VGC) en Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) heb-ben voor Brussel 22 bredeschool-projecten geselecteerd. Voor deze projecten is een miljoen euro aan subsidies beschikbaar.
Een brede school is een netwerk van organisaties uit verschillende sectoren: onderwijs, welzijn, cul-tuur, sport, jeugd. Samen bieden ze schoolse activiteiten aan in combi-natie met zorg, opvang, sport, spel en kunst. Het doel is een brede leer-omgeving te creëren waar kinderen en jongeren zich maximaal kunnen ontwikkelen.Dit voorjaar dienden 31 ‘initiatief-
nemers’ een subsidieaanvraag in, 22 van hen werden geselecteerd. Onder hen elf gemeenten, verschil-lende scholen en ook verenigingen als D’Broej en Opvoeden in Brus-sel. Ze krijgen elk maximaal 50.000 euro, waarmee ze onder meer een lokale coördinator moeten aanstel-len en betalen.De focus van de brede scholen zal niet alleen liggen op samenwerking, maar ook op taal, met name het be-vorderen van de kennis van het Ne-derlands van anderstalige kinderen en de omgang met meertaligheid.Vlaanderen betaalt jaarlijks 750.000 euro, de VGC trekt 250.000 euro uit en zorgt voor de begeleiding.
� Bettina�Hubo
ADVERTENTIE
BRUSSEL – De gemeentelijke ontvangsten uit belastingen zijn de voorbije bestuursperiode gemiddeld met 3,6 procent per jaar gestegen. In 2012 was dat voor alle Belgische gemeenten samen nog beter: 3,9 procent. In Brussel beloopt de stijging in 2012 zelfs 4,9 procent, het hoogste percentage van het land. In Vlaanderen bleef de stijging beperkt tot 2,8 procent. De stijging komt níét door een zware verhoging van de belastingen. Dat blijkt uit een grote rondvraag van Belfius.
ADVERTENTIE
Campus Tour&Taxis ∙ Havenlaan 86C/209 ∙ 1000 Brussel ∙ T 02 421 17 70Campus Ukkel ∙ Stallestraat 292 ∙ 1180 Ukkel ∙ T 02 331 68 01
Je opleiding gevonden?
Schrijf je in via www.syntrabrussel.be
BDW 1336 PAGINA 10 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Deze week in Bosvoorde > Auguste Beernaert, honderd jaar na zijn dood
Een pacifist met villa aan het woud
Het familiegraf waar Auguste Beernaert ligt: een van de weinige sporen van de Belgische premier in Bosvoorde. © SASKIA VANDERSTICHELE
W at de Vlaamse katho-liek Auguste Beernaert bond met Bosvoorde, is
niet zo eenvoudig te achterhalen. Het rijkgevulde leven van Beer-naert staat mooi beschreven in de Biographie nationale, maar dat werk heeft bijna uitsluitend aandacht voor het politieke en internationale pad dat Beernaert bewandelde.Over zijn privéleven valt heel wat minder te vernemen. “Dat Beernaert een belangrijk inwoner van Bos-voorde is geweest, heb ik bij toeval vernomen,” zegt schepen Annemie Vermeylen. “Een oudere man, die ik in de echt verbond, vertelde me dat in Villa Miraval de grote conventie over Congo is getekend. Dat bracht me op het spoor van Beernaert.”De Villa Miraval: wie in Bosvoorde woont, kent ze ongetwijfeld. Het is een magnifiek gebouw met sgraffiti onder de dakrand en een groots ter-ras dat uitkijkt op het Zoniënwoud. Het ligt op een heuvel in de tuinwijk Le Logis. Beernaert had er zijn bui-tenverblijf. De straat aan zijn villa
heet nog steeds de Ministerstraat, een duidelijke verwijzing naar Beer-naerts politieke carrière.Beernaert (1829-1912) was een groots staatsman, daar zijn alle biografen het over eens. Hij was Belgisch premier in een bijzonder onrustige periode. In Europa slui-merden de revoluties. In België braken sociale onlusten uit in de fabrieken, waar slechte werkom-standigheden schering en inslag waren. De schoolstrijd werd op het scherpst van de snee gevoerd. En in-ternationaal hing er oorlogsdreiging in de lucht. Beernaert, die het langst zittende kabinet in de Belgische ge-schiedenis zou leiden, van 1884 tot 1894, moest tegelijk ook nog eens de machtswellust van Leopold II temperen.In tegenstelling tot zijn partijge-noot Charles Woeste, die de kant van de fabrieksbazen koos, stelde Beernaert alles in het werk om de sociale omstandigheden van arbei-ders te verbeteren. Dat had meer met tactische berekening te maken
dan met menslievendheid, zo lezen we in Nieuwe geschiedenis van Bel-gië 1830-1905 (Els Witte et al., uitg. Lannoo). Beernaert was katholiek en conservatief. Hij wou de sociale on-lusten de kop indrukken en tegelijk de opkomende Belgische Werklie-denpartij de wind uit de zeilen ne-men. Bekend is zijn uitspraak over de uitbreiding van het stemrecht: “We kunnen de herziening beter doorvoeren dan ze te moeten on-dergaan.” Toch zal Beernaerts naam voor altijd verbonden blijven met de eerste sociale wetgeving, waarvoor hij de basis legde. Van zijn hand zijn de wetsvoorstellen om de kinderar-beid in te perken en vrouwen zwan-gerschapsverlof toe te kennen. Het best nog kan hij getypeerd wor-den met het woord modération, zo-wel in de betekenis van ‘gematigd’ als van ‘moderator’: iemand die alles in het werk stelde om het compro-mis te bereiken. Hij zou bijvoorbeeld de taalrechten voor de Vlamingen uitbreiden door tweetalige postze-gels en tweetalige opschriften op
plannen van Leopold II om Congo te annexeren. De Belgische staat stond leningen toe om infrastructuur in Congo uit te bouwen. Beernaert koppelde daar wel voorwaarden aan. Als de leningen niet werden te-rugbetaald, moest Congo in handen komen van de Belgische staat – wat jaren later ook gebeurde.Beernaert zou verschillende keren met Leopold II in aanvaring komen omdat de premier zich verzette te-gen de uitbuitingspolitiek van de Congolezen door de koning. In 1899 hield Beernaert de politiek voor bekeken en zou hij een belang-rijke rol gaan spelen in de interna-tionale vredespolitiek. Hij was over-tuigd van het belang van grote en kleine natiestaten, en verzette zich tegen een internationaal gerechts-hof, maar vond het desondanks be-langrijk dat de landen en volkeren
met elkaar in gesprek gingen om spanningen te ontmijnen. Zijn in-zet in de Union Interparlementaire leverde hem in 1911 de Nobelprijs voor de Vrede op. Drie jaar later brak de Eerste Wereldoorlog uit.
FamilieTerug naar Watermaal-Bosvoorde. Want wij willen weten wat Beer-naert, de Vlaming met Oostendse roots, met Bosvoorde te maken heeft.Het belangrijkste is misschien nog dat hij er begraven ligt. Het graf is niet makkelijk te vinden. We spre-ken met Jan De Paepe, diensthoofd Cultuur van Watermaal-Bosvoorde, af aan de begraafplaats van Water-maal-Bosvoorde, een onbekende parel van de groene gemeente. Wie binnenkomt, ziet in de verte het woud liggen. De rust is alom. Een van de eerste graven aan de rechter-kant is dat van Auguste Beernaert. Het is een robuust arduinen graf in neogotische stijl. De inscripties zijn nauwelijks nog te lezen, maar uit wat er staat, valt al snel af te lei-den dat het om een familiegraf gaat. Niet alleen Auguste Beernaert zelf, die in Bosvoorde zijn buitenverblijf had, ligt hier begraven, maar ook zijn ouders, zijn zus en zijn vrouw kozen voor de peis en vree aan de zoom van het Zoniënwoud. Als dat geen eerbetoon is aan Watermaal-Bosvoorde.� Steven�Van�Garsse
Beernaert wou het lot van de arbeiders verbeteren, maar deed dat eerder uit tactische berekening dan uit menslievendheid
BD
W R
EGIO
WATERMAAL-BOSVOORDE – Auguste Beernaert, de Belgische premier die in 1911 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg, is nauwelijks bekend bij het grote publiek. Oostende lijft hem in als bekende stadsbewoner, maar het is in het groene Watermaal-Bosvoorde dat Beernaert het liefst verbleef. Tijd voor een (bescheiden) hommage, vindt schepen Annemie Vermeylen (Groen).
Auguste Beernaert, premier van het langste kabinet in de Belgische geschiedenis.
Brusselse gebouwen toe te laten. Te weinig voor de Vlaamse beweging, maar toch een niet-onbelangrijke verworvenheid in de Vlaamse strijd.
CongoBeernaert heeft ook een cruciale rol gespeeld in de kolonisatie van Congo. Hij was voorstander van de
Voor de Vlaamse feestdag geeft professor Emmanuel Gerard (KU Leuven) op 8 juli om 11 uur een lezing over Beernaert in het gemeentehuis van Watermaal-Bosvoorde
ADVERTENTIE
Eerste hulp op zomerfestivalsRock the City! is de naam van een nieuwe vzw die jongeren een opleiding geeft waarmee ze aan de slag kunnen bij Brusselse evenemen-ten.
Het project is een partnerschap tussen de Stad Brussel en de OCMW’s van Brussel en Sint-Jans-Molenbeek. Rock the City! gaat de komen-de twee jaar jongeren vormen om aan de slag te gaan bij Brusselse evenementen. Concreet zullen vanaf september al een veertiental jon-geren de opleiding volgen. De bedoeling is om hen dan te kunnen inschakelen op grote evene-menten, zoals Winterpret, Brussel Bad en het Brussels Summer Festival. “Rock the City! richt zich voornamelijk op de integratie van laagge-
schoolde jongeren tussen 18 en 25 jaar,” zegt Perrine Marchal van de Stad Brussel. “Het gaat om jongeren die geen diploma hoger secundair onderwijs hebben. We willen hen aan boord hijsen door opleidingen, leercontracten en werk op het terrein. De vaardigheden die ze leren, houden direct verband met de verschillende onderdelen van de evenementensector. Wij van onze kant hebben de jongeren ook nodig, in bij-voorbeeld de logistiek, communicatie, public relations, horeca en veiligheid.”De kandidaten moeten tweemaal per jaar voor een vaste periode aangenomen worden, in fe-bruari en in september. Alles bij elkaar zullen ze veertig dagen opleiding krijgen.� MV
Brussel > Opleiding tot evenementmedewerker
BDW 1336 PAGINA 12 - DONDERDAG 5 JULI 2012
ECOLO-GROEN MIkT Op zES zETELS IN SINT-JOOST
SINT-JOOST-TEN-NODE – Federaal parlementslid Zoé Genot (Ecolo) trekt de lijst, huidig gemeenteraadslid Frederic Roekens (Groen) bekleedt de tweede plaats. De groenen mikken op zes zetels, een verdubbeling ten opzichte van 2006. Ze hopen de huidige PS-meerderheid te breken. Thema’s als jeugd en scholen, levenskwaliteit, werk- en woongelegenheid en een goed beheer en een goede administratie zijn prioritair.�� TDM
TELE
XREG
IO
Vijf jaar geleden reed een auto in de – verkeersvrije – Rapenstraat een betonnen plantenbak ter hoogte van nummer 11 stuk. Vorige don-derdag was de bak nog altijd niet hersteld of vervangen.De plantenbak staat volgens buurt-bewoners symbool voor de wijk. Nochtans is er de jongste decennia heel wat geïnvesteerd in en om Fon-tainas. De wijk heeft al twee wijk-contracten gekregen, en het derde komt eraan. Het lijkt de investering van de laatste kans. Maar, zegt buurtbewoner François Brabant, “niets is gemakkelijker dan nieuwe gebouwen optrekken, maar de Stad slaagt er niet in haar eigendommen te onderhouden.”Brabant woont al vijftien jaar in de wijk. “Vijftien jaar geleden was het hier nog goed; de laatste twee jaar is het van kwaad naar heel erg ge-gaan.”Een bevoorrecht waarnemer, die zijn naam liever niet in de krant ziet, bevestigt: “Dat klopt, al is er de jongste zes maanden wel politie op het terrein. Het aantal carjac-kings, sacjackings en afgerukte ket-tingen liep gewoon uit de hand, en de gemeenteraadsverkiezingen ko-men er aan, hé.”
Verbod op balspelenIn de Fontainas- en de Anneessens-wijk is de Stad eigenaar van vele
‘Hier kun je niet oud worden’
Een (vijf jaar geleden) kapotgereden plantenbak in de Rapenstraat. © SASKIA VANDERSTICHELE
honderden appartementen. Toch geraakt de wijk er niet bovenop. In de jaren negentig van de vorige eeuw liet de verguisde schepen van Stads-eigendommen (en latere burgemees-ter) Michel Demaret (PSC) een paar honderd nieuwe appartementen bouwen aan de Rapenstraat: hij wou in de ‘volkse wijk’ – een uitloper van Kuregem – middeninkomens aan-trekken. Het was Demaret die voor een sociale mix in de wijk zorgde, zonder overigens die term te bezi-gen. Ondertussen is er van sociale mix geen sprake meer, zegt François Brabant. “Er zijn hier maar weinig mensen met een baan, en ook de ou-dere mensen zijn vertrokken. Waar-om de kleine appartementjes met één slaapkamer op de gelijkvloerse verdiepingen niet reserveren voor ouderen? Dat zou pas sociale mix
zien we ze alweer niet meer. Tijdens de dag, ja, maar het is ’s avonds dat ze moeten komen. En niet alleen op de Anderlechtsesteenweg en in de Van Arteveldestraat, maar ook in de verkeersvrije Rapenstraat. En we moeten opnieuw een conciërge hebben die een oogje in het zeil houdt – de oude conciërge is met pensioen – en die ook de Stad tot de orde durft te roepen. Er moet meer geveegd worden, en de bomen moe-ten gesnoeid. Er gebeurt niets. Maar weet je wat me het meest enerveert? Dat de straten enkel schoongemaakt worden als de burgemeester langs-komt.”
WijkcontractVorige week woensdag hebben bur-gemeester Freddy Thielemans (PS) en minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) het ‘duurzaam wijkcontract Bloemenhof’ voorge-steld. De Stad en het Gewest koch-ten de vroegere meubelzaak Duyver op. Die wordt afgebroken, en er ko-men zestig passiefappartementen. Huytebroeck vertelde ook: “Het Fontainaspark zal volledig worden heringericht om de bewoners een echt stadspark aan te bieden, een groene long met een uitstraling tot ver buiten de wijk. Het park wordt aangeplant met inheemse boom-soorten, die de diversiteit van de fauna en flora bevorderen. Daar-naast wordt de plek uitgerust met speeltuigen voor kinderen, rust- en ontspanningszones en collectieve moestuinen.”Dat is veelbelovend – op voorwaarde dat de veiligheid gegarandeerd is. Lilly Miecret: “Een park moet van ie-dereen zijn, niet alleen van jongeren die kinderen en ouderen verjagen.”
� Danny�Vileyn
www.brusselnieuws.be/ sukkelstraat
DE SUKKELSTRAAT (22) Anneessens en het wijkcontract van de laatste kans
Op 14 oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. De afgelopen maanden legde BDW in De Sukkelstraat wekelijks een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week sluit ‘1000 Brussel’ het rijtje af, met de onveiligheid, de vuiligheid en het vandalisme in de wijk rond Fontainas.
Lilly: “Twee, drie maanden geleden hebben we heel even politie gezien, te paard en met honden”
te komen. En iets zeggen tegen de hasjrokers die ’s avonds op de trap-pen van ons gebouw zitten, durf ik ook al niet.”De gepensioneerde Lilly Miecret doet haar mond wel open. “Ik laat mij niet doen,” zegt ze, “ik zeg tegen iedereen mijn gedacht. Koning of straatveger, het maakt mij niet uit.”Miecret is vergroeid met de wijk, ze woont hier omzeggens heel haar leven. Heel de buurt kent haar. Ze schreeuwt tegen mannen die in alle hoeken pissen en tegen jongeren die de verkeersvrije straat als voetbal-veld gebruiken. Het reglement van de Stad Brussel verbiedt balspelen.Maar klopt het dan niet dat het sinds een paar maanden beter gaat? Miecret: “Twee, drie maanden gele-den hebben we veel politie gezien, met honden en te paard, maar nu
TIENDuIzENDSTE MAND STRIJk BEkROOND
SINT-AGATHA-BERCHEM – Woensdagavond 27 juni werd de tienduizendste bestelling bij de gemeentelijke Strijkcentrale, in de Kerkstraat 24, gevierd. Mevrouw Soyer-Van Landuyt kwam haar strijk ophalen en kreeg een genereus onthaal: champagne, bloemen en een cheque ter waarde van ‘tienduizend seconden’ strijkdiensten. Sinds de opening in september 2008 kent de strijkwinkel van het gemeentelijk dienstenchequebedrijf So-Net alsmaar meer succes. Reden is de vlotte bereikbaarheid: auto’s stoppen er voor de deur; twee dagen later halen ze hun wasgoed gestreken weer op.� JMB
zijn. Anderzijds: hier kun je niet oud worden. Ik ben zeventig, lang kan ik niet meer blijven. Ik durf na het vallen van de avond niet meer buiten
BDW 1336 PAGINA 13 - DONDERDAG 5 JULI 2012
De Lakense Modelwijk blijft moderniseren. Vier jaar na de start van de verbouwing zijn drie ap-partementsblokken volledig gerenoveerd en drie nieuwe gebouwen voltooid. Tegelijkertijd kondigt de huisvestingsmaatschappij De Lakense Haard twee nieuwe gebouwen aan.
In 2008 besloot de Lakense Haard de verouderde Modelwijk aan een grootschalige renovatie te on-derwerpen. Verschillende woningen vertoonden serieuze tekortkomingen, en de infrastructuur moest dringend gemoderniseerd worden. Het reno-vatieproject moest zowel de levenskwaliteit van de bewoners verbeteren als het huisvestingsaanbod uitbreiden.Vier jaar na aanvang van het project zijn de appar-tementsgebouwen 9, 10 en 11 volledig opgeknapt, en staat de afwerking van gebouw 12 voor 2013 gepland. In een poging om een deel van het tekort aan sociale woningen weg te werken worden de ko-mende jaren twee nieuwe gebouwen opgetrokken op de parkeerzones langs de Citroenbomenlaan. In de gebouwen 16 en 17 zullen 68 woningen komen,
en ruimte voor het opleidingsrestaurant Hazewee.De rehabilitatie van de modernistische wijk houdt ook een heraanleg in van de zeventien hectaren van het omringende park. “Het is van essentieel belang om de groene omgeving gelijktijdig met de gebouwen onder handen te nemen,” zegt Saïd El Hammoudi, de voorzitter van de Lakense Haard. “Op die manier kijken mensen achteraf niet op een braakliggend terrein uit en behouden we het men-selijke en aangename karakter van de Modelwijk.”De Modelwijk ontstond naar aanleiding van de wereldtentoonstelling van 1958. Architect Renaat Braem was in de ban geraakt van de Russische avant-garde en zag in collectieve woningbouw een model voor een socialere samenleving. Pas in 1972 was de Modelwijk met haar twaalf gebouwen voltooid. De Lakense Haard ijvert ervoor om tegen 2020 alle 1.029 appartementen van de wijk te renoveren. Ter ere van de opening van de nieuwe gebouwen brengt uitgeverij Aparté het boek De Modelwijk in Brussel – Het levensverhaal van een groot(s) project uit. Dat ligt vanaf september in de boekhandel.� Stien�Mommaerts
Grootste modernistische wijk van België krijgt opknapbeurt
Laken > Renovatie en uitbreiding appartementsblokken Modelwijk
Tegen 2020 zijn alle 1.029 wooneenheden gerenoveerd. Deze blokken kwamen al aan de beurt.
© D
E L
AK
EN
SE
HA
AR
D
De Bernavette – een samentrek-king van Berchem en navette – is een ‘openbaar dienstvoertuig’ voor mensen met een handicap. De ge-meente wil hun mobiliteitsprobleem – in- en uitstapproblemen bij open-baar vervoer of taxi – verminderen. Daartoe zette ze, samen met het OCMW en Solumob (die een bege-leider levert), het project op. Er is plaats voor acht mensen in de Bernavette. Een pendelservice kost 1,5 euro per traject. De minibus
passeert langs elf haltes, waaronder het dagverzorgingscentrum Zonne-bloem, rust- en verzorgingstehuis Bloemendal en voorts winkelcentra, cafés en restaurants, de bank, een ziekenfondskantoor, de bibliothe-ken en de cultuurcentra Le Fourquet en De Kroon. Gewoon even naar het park rijden en later met de Berna-vette terugkomen kan ook.� JMB
Bernavette reserveren: 02-482.13.05 of 02-482.13.35
Bernavette, minibus met elf haltes
Sint-Agatha-Berchem > Voor minder mobiele mensen
ADVERTENTIE
M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����
www.fedsvk.be
02 412 72 44
Verhuur uw woning zorgeloos
Gegarandeerde huur elke maand
Verzekerd verhuurbeheer
Onderhoud van uw woning
Steun voor de renovatie
Fiscale voordelen
SOCIALE VERHUURKANTOREN
ADVERTENTIE
Zoals verwacht trekt boegbeeld Eric Tomas (PS) de lijst waarmee zijn partij samen met CDH en SP.A naar de kiezer stapt; Fadila Laanan, minister van Cultuur van de Franse Gemeenschap (PS), zal de lijst duwen. De tweede plaats is voor Elke Roex (SP.A), de voorlaatste plaats gaat naar SP.A-sche-pen Leopold Lapage.
De drie partijen maakten vorig jaar al bekend dat ze zich, net als bij de vorige gemeenteraadsverkiezin-gen, samen aan de kiezer zouden presenteren. Dat Tomas en Laanan de lijst zouden trekken, respectie-velijk duwen, was eerder bekend. Opmerkelijk is de tweede plaats voor Elke Roex, nog vóór eerste sche-pen Fabrice Cumps (PS) en Fatiha El Ikdimi (CDH).Naast Roex zijn er nog vijf andere plaatsen voorbe-
houden voor SP.A. De voorlaatste plaats gaat naar schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden Leopold Lapage. Voorts krijgen ook OCMW-raadslid Hilde Duroi (op 9), gewezen Animo-voorzitster Anke Gittenaer, Waut Es (21) en Bieke Comer (27) een plek.Op de lijst staan ook zeven onafhankelijke kandida-ten. Onder hen Christiane Peetermans, die bij de vo-rige verkiezingen verkozen geraakte op de CD&V-lijst van Walter Vandenbossche, maar niet langer met hem door één deur kan.Op de lijst staan naast Cumps, Lapage en El Ikdimi met Fabienne Miroir (op 5) en Mustapha Akouz (op 8) nog twee schepenen uit de huidige meerderheid op de lijst. Na twee MR-legislaturen hoopt Tomas de burgemeesterssjerp te veroveren.� Bruno�Schols
Elke Roex krijgt tweede plaats op PS-SP.A-CDH-lijst
Anderlecht > Verkiezingslijst voorgesteld
n Diplomavereisten: bachelor of master communicatiewetenschappen. Praktische ervaring in een gelijkaardige jobis een pluspunt.
n Het gewenste profiel en de functiebeschrijving vindt u op www.scholengroepbrussel.be
Kandidaturen, met een motivering en een uitgebreid cv, worden uiterlijk op 20 augustus 2012 per post of via mail gestuurd naar:
Peter Luyckx, directeur stafafdeling personeelsbeheerOudstrijderslaan 200, 1140 [email protected]
(m/v)
Scholengroep
BRUSSEL
Scholengroep BRUSSEL
COMMUNICATIE-
werft met ingang van 1 september 2012 een
VERANTWOORDELIJKEaan
HALFTIJDSE
BDW 1336 PAGINA 14 - DONDERDAG 5 JULI 2012
De Brusselse Ecopool, met daarin het recyclagebedrijf CF2D: verdienstelijk, maar het blijft een druppel op een hete plaat. Minder dan één procent van de afvalberg komt hier terecht.
© BART DEWAELE
Milieu > Annemie Maes (Groen): ‘Verbranden als allerlaatste optie’
‘Afval is geen probleem’
Vanaf wanneer kun je eigenlijk over ‘afval’ spreken? Zodra een object niet meer gebruikt wordt? Zodra het niet meer werkt? Of zodra we het niet meer als relevant beschouwen? We koppelen gebruiksvoorwerpen gewoon los van de primaire materialen waaruit ze gemaakt zijn. En die materialen zijn vaak eindig en worden in een steeds sneller tempo opgebruikt.Bovendien blijken weinig Brusselaars erbij stil te staan waar de inhoud van hun vuilniszak terechtkomt. Elke Brusselaar produceert per jaar 350 kilo afval. Op een bevolking van 1,1 miljoen officiële inwoners, plus pendelaars, toeristen, studenten of tijdelijke bezoekers, komen we snel op 600.000 ton afval per jaar.Elk gezin heeft gemiddeld twintig elektronische apparaten in huis, en die hebben een steeds kortere levensduur. Iedereen kent het feno
meen van toestellen zoals printers of wasmachines die geproduceerd zijn in de jaren ’60 en die vijftig jaar na datum nog altijd perfect functioneren. Toestellen werden toen gemaakt om een leven lang mee te gaan, en bij mankement kreeg een wisselstuk het ding opnieuw aan de praat. Die periode ligt helaas achter ons. Nu worden toestellen door producenten doelbewust – vaak om marketingredenen – voor een beperkte periode gemaakt. Zolang de garantieperiode loopt, werkt het toestel perfect. Eens die tijd overschreden geeft het de geest. Steeds meer toestellen werken computergestuurd. Hierdoor is een bewust geprogrammeerde veroudering perfect mogelijk. Het maakt de toestellen moeilijker herstelbaar, terwijl er ‘hardwaregewijs’ vaak niets aan de hand is. Resultaat: de consument koopt een nieuw toestel en het oude belandt op de schroothoop. Op de koop toe wordt dit zelfs verkocht als ecologisch argument: door de kortere levensduur worden toestellen sneller vervangen door zuinigere
Annemie Maes op een ecodesign-zitbank van Ognev Vlaminck.
exemplaren. Een argumentatie die enkel rekening houdt met de gebruiksfase van een toestel, en niet met de volledige levenscyclus. De ontginning van grondstoffen, de productie, het transport, de verwerking en de ontmanteling van toestellen hebben immers een enorme impact op het milieu.
Van petfles tot fleeceWillen we de roofbouw van onze planeet een halt toeroepen, dan moeten we dringend op een andere manier met onze spullen omgaan. Op zich is er niets mis mee om je oude wasmachine te vervangen door een zuiniger of gebruiksvriendelijker exemplaar. Als we maar de garantie krijgen dat het oude toestel een tweede leven krijgt, of dat het tot op het kleinste deeltje ontmanteld en hergebruikt wordt om er nieuwe voorwerpen van te maken.We moeten nog enorme stappen zetten als we op een integrale manier naar materiaalstromen gaan kijken, waar bij elke stap in de keten zo efficiënt mogelijk met materiaal wordt omgegaan. Dat begint bij het vermijden van afval. Producenten hebben hier een enorme verantwoordelijkheid, door te zorgen voor minder en recycleerbaar verpakkingsmateriaal en het ontwerp van duurzame producten met een lange levensduur. Onder de slogan
‘Minder is meer’ moeten we samen – consumenten en bedrijven – afval leren te vermijden.De tweede stap is hergebruik. Voorwerpen die voor hun eigenaar geen nut meer hebben, kunnen een waardevol tweede leven krijgen door eenvoudigweg van eigenaar te veranderen. Ecodesign kan, door (onderdelen van) voorwerpen anders te gebruiken of anders te monteren, verrassende resultaten geven. Denk maar aan een lampenkap gemaakt uit oude muziekcassettes of wijnkisten die een boekenrek vormen.Vervolgens is recyclage te verkiezen. En enkel wanneer geen van de voorgaande stappen mogelijk is, is verbranding een optie.Het parlement keurde onlangs een ordonnantie goed die deze hiërarchie centraal stelt, waardoor tegen 2020 de helft van het Brusselse afval gerecycleerd moet worden. De eerste stappen om dit waar te maken, worden nu gezet. Ecopool (te vergelijken met de kringloopcentra in Vlaanderen) is zo’n project dat geen moment te vroeg komt. Toch moet de lat nog hoger: één Ecopool is een druppel op de hete plaat, aangezien het centrum op termijn slechts zal instaan voor het beheer van 4.500 ton afval, of minder dan één procent van het totaal.De voorwaarde voor hergebruik of recyclage is een perfecte sortering en een groter aantal gescheiden afvalstromen. Statiegeldsystemen voor blikjes en drankverpakking moeten daarom uit de taboesfeer komen. Het werkt perfect in andere landen, waarom kan het dan niet bij ons? Een petfles heeft tien jaar nodig om op natuurlijke wijze af te breken. 27 goed ingezamelde petflessen maken samen één fleecetrui.Producenten moeten ook meer hun verantwoordelijkheid nemen door enkel nog materialen op de markt te brengen die volledig recycleerbaar zijn. Nu moet je al bijna plasticspecialiste zijn om te weten wat al dan niet in de blauwe zak mag: PET, PVC, HDPE…. Is het niet gewoon tijd dat de producent álle plastic inzamelt en zelf opdraait voor wat hij op de markt brengt?Brussel heeft nu nog drie ovenlijnen. Onze ambitie bestaat erin om er op termijn één of twee te sluiten. Hoewel de rookgasbehandeling en de filtersystemen geavanceerd zijn, blijft het absurd dat organische en herbruikbare primaire grondstoffen nog altijd verbrand worden. Bovendien blijft er nog steeds een zeer giftig geconcentreerd restafvalgoedje over dat opgeslagen wordt in speciaal beveiligde stortplaatsen, zonder de effecten hiervan op mens en milieu te kennen.Sommigen hebben het al lang begrepen: afval is big business. De afvalverwerkings en recyclageindustrie zet duizenden mensen aan het werk in Vlaanderen, levert herwonnen grondstoffen voor de industrie en creëert kansen voor ontwikkeling en innovatie. Brussel kan hier nog veel van leren. Afval als opportuniteit, minder afval, afval als grondstof – in plaats van het gewoon weg te gooien of te verbranden.
� Annemie�Maes,�Brussels�parlementslid�(Groen)
“De producent moet álle plastic inzamelen en zelf opdraaien voor wat hij op de markt brengt”
© X
XX
BDWOPINIE
BRUSSEL – “Een in afvalverwerking gespecialiseerde privéfirma heeft als slogan ‘Afval bestaat niet’. En inder-daad,” zegt Annemie Maes (Groen), “het afval dat we als Brusselaars nu gewoon (soms letterlijk) op straat laten liggen of onnadenkend verbranden, is vanuit econo-misch perspectief een goudmijn.”
BDW 1336 PAGINA 15 - DONDERDAG 5 JULI 2012
BDWOPINIEBangmakerijdoor Danny Vileyn
Olivier Maingain is sinds 1995 voorzitter van het FDF. En dat is veel te lang. Dat zeggen niet wij, maar zijn partijgenotenburgemeesters Didier Gosuin (Oudergem) en Bernard Clerfayt (Schaarbeek).Met zijn compromisloze houding heeft Maingain zichzelf en zijn partij in de politieke marginaliteit gemanoeuvreerd. Zijn verzet tegen de splitsing van BrusselHalleVilvoorde heeft tot het opblazen van het kartel met de liberalen van de MR geleid. En Brussel werd niet uitgebreid, zoals Maingain
eiste. Gosuin en Clerfayt vinden het welletjes. Tijd voor vers bloed.In een interview met La Libre Belgique voorspelt Maingain dat Elio Di Rupo de laatste premier van het federale België zal zijn. Met deze bangmakerij probeert Maingain zijn achterban warm te laten lopen voor de gemeenteraadsverkiezingen: “De toekomst van Brussel begint in de gemeenten. Vandaag ontsnappen de gemeenten nog aan de institutio-nele chantage van de Vlaamse partijen. (...) We weten dat de Vlaamse partijen morgen de hand willen leggen op de gemeenten. Ze willen de gemeentelijke autonomie negeren, gemeenten fuseren, niet voor een beter bestuur, maar om de Vlaamse aanwezigheid, die in een aantal gemeenten bedreigd is, te verzekeren.”Van dat soort frases krijgen wij stilaan genoeg. In deze onzekere tijden hoeven politici ons niet de hemel te beloven, maar ze moeten ook stoppen met ons bang te maken. Van politici verwachten we oplossingen, niet iedere keer opnieuw de aankondiging van een of ander onheil. Het gros van de Brusselse gemeenten heeft overigens wel andere katten te geselen dan ‘houdieslechteVlamingentegen’. Veiligheid, bijvoorbeeld. En netheid. Goede trottoirs, fietspaden. En ook een goede tweetalige dienstverlening – zoals de wet voorschrijft – is niet overal en niet altijd een evidentie.Nu goed, de woorden van FDFvoorzitter Olivier Maingain over de Vlamingen in de gemeenten hadden evengoed van (sommige) politici van enige andere Franstalige partij kunnen komen. Alleen: de anderen schreeuwen het niet van de daken, ze fluisteren het hoogstens in de coulissen. Het wordt overigens een bijzonder interessante oefening om, zodra de lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen compleet zijn, ze te vergelijken: hoeveel Vlamingen staan er op de lijsten van MR, CDH, Ecolo en PS in de negentien gemeenten? En ook: hoe gaan de lijsten heten? Alleen Groen heeft het tot op heden voor elkaar gekregen dat alle lijsten Ecolo-Groen heten. Het kan dus. Zonder plat op de buik te gaan.
EVA HILHORST
BRUSSEL – ‘Hartsgrondig beu’ is Jean-Luc Vanraes (Open VLD) ‘de manifeste desinformatie door de N-VA’. Want: “de Vlaams-nationale partij spuit mist over de rol van de Gemeenschappelijke Gemeen-schapscommissie (GGC) in het Brusselse institutio-nele model.” Ondertussen werkte Vanraes’ partij, Open VLD, met CDH aan een voorstel van ordonnan-tie waarin de GGC in Brussel een coördinerende rol krijgt voor het integratiebeleid voor nieuwkomers.
Het is niet de eerste keer dat NVA complete onwaarheden verkoopt als het over Brussel gaat. Zo eist de partij te pas en te onpas dat Vlaanderen een vinger in de pap moet hebben als er Vlaamse centen naar de hoofdstad gaan, en dat er controle moet zijn. Onjuist en met opzet misleidend is dat, want NVA weet maar al te goed dat binnen de Brusselse instellingen de Vlamingen zowel op gewestelijk als op gemeenschapsniveau, dus ook in de GGC, een blokkeringsmogelijkheid hebben. In het Verenigd College van de GGC en in de Brusselse gewestregering kan niets passeren zonder het akkoord van de Vlaamse ministers. Beslissingen moeten overigens unaniem genomen worden. Hopelijk is dit nu voor eens en voor altijd duidelijk en moeten we het verhaal van de ‘blanco cheque’ nooit meer horen.Zo ook werd er (bewust of onbewust) mist gespuid nadat Open VLD en CDH hun voorstel over de integratie lanceerden. In dat voorstel krijgt de GGC de taak om de integratieprojecten langs Vlaamse en Franstalige kant te coördineren en een kader te bieden voor de opvang van nieuwkomers. De bevoegde minister in de Vlaamse regering, Geert Bourgeois, vond het op Radio 1 in De ochtend op 21 juni nodig om hieruit te besluiten dat door het voorstel de Vlaamse bevoegdheden inzake integratie zouden worden overgeheveld van de Vlaamse Gemeenschap naar de GGC. “We mogen ons niet uit de hoofdstad laten kieperen,” klonk het. De NVAfractie in het Brussels parlement toeterde haar minister na. Er is geen haar op ons hoofd dat eraan denkt om Vlaanderen in Brussel bevoegdheden af te nemen. Er wordt in ons voorstel geen afbreuk gedaan aan de bestaande initiatieven, integendeel: door een betere coördinatie worden de projecten zelfs sterker.
Nieuw evenwichtWaar is het ons om te doen? Het wordt tijd dat we binnen het Brusselse institutionele model een plek hebben waar beide gemeenschappen elkaar kunnen ontmoeten en samenwerken, iets wat NVA duidelijk niet wil. Die plek zou perfect kunnen worden ingevuld door de GGC. Wij beogen hiermee geenszins de installatie van een ‘Brusselse Gemeenschap’, maar een institutioneel embryo voor een sterk Brussels gemeenschapsbeleid.In het verleden spraken we ons in Brussel herhaaldelijk uit tegen de oprichting van zo’n ‘Brusselse Gemeenschap’ waarin het tweeledige denken in termen van een Nederlandstalige en een Franse gemeenschap achterhaald zou zijn door de huidige kosmopolitische samenstelling van Brussel. Wij verdedigen het standpunt dat het kosmopolitische een nieuw gegeven is, dat toegevoegd wordt aan het bestaande evenwicht tussen Nederlands en Franstaligen. We moeten het ene verdedigen, maar ook het andere, zonder daarbij te pleiten voor een scherpe tweedeling en het invoeren van subnationaliteit, het verplicht kiezen voor een gemeenschap. Het is geen ‘of/ofverhaal’, maar ‘en/en’.Er moet dus ruimte zijn voor een Brussels gemeenschapsbeleid voor zover dit beleid geen alternatief is voor het beleid van Franse en Vlaamse Gemeenschap.
‘Stop met drogreden van de blanco cheque’
Politiek > Vanraes antwoordt N-VA: ‘GGC heeft nut’
BDWOPINIEDe GGC kan hierbij perfect een ‘kaderrol’ vervullen, zonder te raken aan de bevoegdheden van de gemeenschappen. Elke gemeenschap blijft bevoegd op haar domeinen en alle initiatieven worden gewaardeerd.Hoe zien we de rol van de GGC? We zijn van oordeel dat bij elk voorstel om de GGC als samenwerkingskader tussen de gemeenschappen in Brussel in te schakelen, de opportuniteit telkens goed moet worden afgewogen. Volgens de zesde staatshervorming en de overheveling van bevoegdheden van het federale niveau naar het gewestelijke komt bijvoorbeeld de kinderbijslag bij de GGC terecht. Ook de integratie van nieuwkomers is een goed voorbeeld waarbij de GGC als koepel kan werken. In andere domeinen – bijvoorbeeld de cultuursector – is dat niet zo evident. Het institutioneel onderbrengen van het cultuurbeleid onder de GGC zou Brussel afsnijden van zowel de financiële inbreng van de twee grote gemeenschappen als van de aantrekkingskracht die Brussel cultureel over het land dient te hebben. Wel is het mogelijk om samenwerking tussen de gemeenschappen in de cultuursector te bevorderen. De GGC kan de mogelijkheid krijgen om een ‘aanvullend’ cultuurbeleid te voeren. De culturele sector is trouwens vragende partij voor samenwerking.Ook voor onderwijs ligt het moeilijk. Wij zijn geen voorstanders van een ‘Brussels’ onderwijs. We willen ook geen ‘Vlaams onderwijs voor de Vlamingen’, maar wel ‘Nederlandstalig onderwijs in Brussel’. Het Nederlandstalig onderwijs slaat in de praktijk overigens al een brug tussen de gemeenschappen, door zich sterk op te stellen in taallessen.Conclusie: Brussel staat voor enorme uitdagingen. De bevolkingsaangroei heeft gevolgen voor de hele maatschappij, voor de kinderopvang, voor het onderwijs, voor mobiliteit en huisvesting. Hier kan het Gewest een rol spelen, maar ook de gemeenschappen mogen de boot niet missen en zullen inspanningen moeten leveren. Wij hebben echter de indruk dat de gemeenschappen achterop hinken, en dat is niet gezond. Daarom moeten de gemeenschappen hun verantwoordelijkheid in Brussel opnemen, maar moeten ze tegelijk ook een kader krijgen om de krachten te bundelen. De GGC biedt dit kader.� Jean-Luc�Vanraes,�
Brussels�volksvertegenwoordiger�voor�Open�VLD�en�voorzitter�van�de�Raad�van�de�VGC
© B
AR
T DE
WA
EL
E
Jean-Luc Vanraes: “Niet of/of, maar en/en.”
BDW 1336 PAGINA 16 - DONDERDAG 5 JULI 2012
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
Internationaal > KVS op zoek naar jong Congolees geweld
Aan de goede kant van de Congostroom
‘Ç a bouge ici, à Kinshasa, in tegenstel-ling tot bij ons in Brazzaville, aan de andere kant van de stroom.”Aan het woord is Igor, een danser van
het gezelschap DeLaVallet Bidiefono, naar de gelijknamige chef van het broederschap. Zij zijn, voor alle duidelijkheid, afkomstig van het
ándere Congo, Congo-Brazzaville. “Dat kun je totaal niet vergelijken met dit Congo, Kin-shasa. Om spannende dingen mee te maken moeten wij de veerpont nemen, de grens over-steken.”Dit jaar organiseerde de KVS al voor de vierde keer ConnexionKin, een festival waarvoor jon-
ge Congolezen met een missie graag afzakken naar het Frans cultureel centrum in Kinshasa, tezamen met het in Kinshasa aanwezige Cen-tre Wallonie-Bruxelles, het Brussels Hoofd-stedelijk Gewest, de Belgische Prins van Luik-school en enkele lokale collectieven. Kunst is in Congo springlevend, ondanks de moeilijke omstandigheden. ConnexionKin heeft de am-bitie kunstenaars voor het voetlicht te brengen, waar ze anders maar een zeer lokale veranke-ring zouden hebben. Na een voorstelling op het festival kunnen heel wat van hen de sprong wagen naar Afrikaanse buurlanden, misschien zelfs naar Europa en de rest van het Westen.
Het harde bestaan van dansgroep Lundende: repeteren tot je erbij neervalt. Op beton.
© C
HR
ISTO
PH
E DE
GR
EE
F
KINSHASA – De Koninklijke Vlaamse Schouwburg organiseerde eind juni voor de vierde keer ConnexionKin, een festival dat jonge Congolezen een springplank naar een carrière wil bieden. Meer dan een week stond alles in het teken van muziek, theater, experiment en dans. En BDW was erbij.
FM BRUSSEL CALOR ZOMERT EROP LOS
BRUSSEL – FM Brussel trapte vrijdag de zomerprogrammering FM Brus-sel Calor op gang. De stadsradio laat enkele nieuwe programma’s op de luisteraars los, waaronder FM Brus-sel Calor (ma-do, 17-19 uur), Caramba (di-do, 19-20 uur) en het veelbespro-ken Humoradio (elke weekdag, 20-21 uur). Op dinsdag- en donderdagavond draaien FM Brussel-dj’s hun set in Open Bar Summer Edition. Net als de voorgaande jaren trekt de FM Brus-selbus op zomertoer langs de leukste evenementen in en om Brussel. Er wordt live uitgezonden van op Hee Tervuren, Plazey, het Vijverfestival, de Stads Aperos Urbains, Brosella, Feest in Brussel, Bal National, de RSCA-Fandag, Bruksellive, het Brus-sels Summer Festival, Piknik Elek-tronik, Boterhammen in het Park en de Jetse Jaarmarkt. Nieuw dit jaar zijn de FM Brusselboot, die op 14 juli bij Brussel Bad uitvaart voor de FM Brusselparty, en de FM Brussel Apero op 3 augustus in het Jubelpark met afterparty in de Mr Wong.� SM
PANORAMA VAN 360° OP TRIOMFBOOG
BRUSSEL – Na bijna een jaar is het noordelijke terras op de triomfboog in het Jubelpark weer open.Sinds ruim een week kunnen be-zoekers weer op de terrassen Zuid én Noord op de triomfboog. De ter-rassen zijn elk 160 vierkante meter groot en liggen op 45 meter hoogte.Sinds vorige zomer was terras Noord gesloten. Van maart tot augustus 2011 had hier The Cube by Electro-lux gestaan, een zestig ton zwaar rondreizend restaurant. Na die recla-mestunt sloot het Legermuseum het terras. Marie-Hélène Billwatsch van het museum: “Volgens het contract diende de Regie der Gebouwen eerst een controle uit te voeren.” Waarom bleef die bijna een jaar uit? “Vermoe-delijk een communicatieprobleem,” zegt Johan Vanderborght van de Re-gie der Gebouwen. Na de controle ging terras Noord weer open, al is het buitenterras behoorlijk versle-ten. De plankenvloer heeft een be-schermende laag nodig. Ook is er, zegt Vanderborght, “plaksel aan de ingang geconstateerd, vermoedelijk een overblijfsel van The Cube. Dat wordt onderzocht en verwijderd.” De terrassen zijn gratis te bezoeken via het Legermuseum, dinsdag tot en met zondag van 9 tot 11.45 uur en tussen 13 en 17.30 uur, behalve bij regen en te veel wind.� SVdb
ADVERTENTIE
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Handicap & informatie
Bezoeken enkel op afspraak
0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,
maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30
BDW 1336 PAGINA 17 - DONDERDAG 5 JULI 2012
“Er is nog wel wat werk aan de openheid van de Congolezen,” zegt KVS-directeur Jan Goossens. “Zij zijn hun vaste artiesten ge-woon; ze staan niet altijd open voor vernieu-wing. Let op: er gebeuren hier geweldige din-gen, maar de stad en haar cultuur blijven iets kneuterigs hebben. Congolezen zijn veel met hun eigen kunstuiting en traditie bezig. Con-nexionKin wil de lat hoger leggen, zeker deze editie.”Dat dat lukt, heeft de KVS te danken aan een goed uitgebouwde link met Congo, meent Goossens. “Wij kijken hier al van vóór 2005 rond, op zoek naar talent. Dat resulteerde in 2009 in een heus festival. Talent is er hier bij
de vleet, maar de omstandigheden zijn vaak moeilijk voor jonge artiesten.”Dat blijkt uit het theaterinitiatief van Toto Kisaku, een energieke Congolees die er prat op gaat elke dag een voetbalshirtje van een an-dere (Europese) ploeg aan te trekken. Hij rijdt rond met een grote jeep. Die jeep is ook nodig om de slechte wegen van de wijk N’djili, naast de luchthaven, te trotseren. Kisaku bouwde er enkele jaren geleden K-Mu Théâtre, een soort van cultureel centrum voor de buurt. Geen evidentie, want N’djili is een buitenwijk, heel volks ook.“In Congo leer je corrupt te zijn nog voor je het alfabet kunt spellen,” zegt Kisaku. “De jeugd laat op allerlei gebied dan ook het hoofd han-gen. Mijn tegenreactie daarop was een thea-ter op te richten voor mijn volkse wijk. En het sloeg aan.”De gebouwen van K-Mu zijn bescheiden, maar naar Congolese normen wel kraaknet. De witte buitenmuur met het embleem van het centrum, in een achterafstraatje met modder als wegdek – zoals ongeveer overal in N’djili –, doet niet vermoeden dat de zaak binnen bruist van de energie. Bij K-Mu Théâtre laten ze het hoofd alleszins niet hangen: het podium is in de openlucht, “en als het regent, dan onder-breken we de voorstelling gewoon.” Toch is Kisaku vooruitziend geweest: hij investeerde in een grote noodgenerator die stroom levert als het reguliere net het voor de zoveelste keer laat afweten. “Hoeven we onze stukken alvast daarvoor niet te onderbreken.”Niet iedereen is zoals Kisaku. “Ik vrees dat we in Congo met een verloren generatie zitten, met alle gevolgen van dien.”
Naakt taboeOndertussen zorgt het broederschap van DeLaVallet, de man uit Brazzaville, voor op-schudding in de prestigieuze Halle de la Gombe, het podium in het Frans cultureel centrum. In een geladen voorstelling met veel nervositeit vloeit nepbloed en trekken DeLaVallets medewerkers grimassen alsof ze balanceren tussen leven en dood. Maar het publiek laat pas echt van zich horen wanneer een van de dansers plots tijdens de voorstel-ling zijn boxershort uittrekt. In Midden-Afrika is naakt in het openbaar nog altijd een groot taboe. “Hier zitten kinderen bij,” zegt een toeschouwer. “Dit is Afrika, hier doe je zoiets niet,” zegt een ander.Het raakt DeLaVallets kouwe kleren niet. De
K-Mu Théâtre, een cultureel centrum in de volkse wijk N’djili, ontsproten aan het brein van de energieke Toto Kisaku.
© C
HR
ISTO
PH
E DE
GR
EE
F
nogal excentriek uitziende man – denk aan de geest uit Aladdins lamp – haalt zijn schouders op als we hem erover aanspreken. “Je m’en fous wat ze ervan denken. Het stond niet in het script, maar dansvoorstellingen leven, en af en toe moet zoiets kunnen.” Ach, hij heeft so-wieso al een reputatie in de regio, wat het hem gemakkelijker maakt om te experimenteren.
Harde vloerZij die onder aan de ladder beginnen, kennen
aardsere methodes om hun punt duidelijk te maken: repeteren tot je erbij neervalt. Dat is het geval bij het collectief Lundende, bestaan-de uit de dansers Ambassa, David, Didier en Jolie. Onder leiding van de Zuid-Afrikaans-Brusselse danslerares Moya Michael oefent dit groepje voor de doorbraak.We zien een repetitie met veel beweging en kronkelende lichamen. Vooral danseres Jolie valt op. Op het festival wordt getipt dat zij het wel eens zou kunnen gaan maken. Een
bekroning, want ze komt uit een straatarme familie.De harde betonvloer van de sporthal waarin ze allen oefenen, deert hen niet. Hier geen matten, alleen rudimentaire douches die de bezwete lijven na afloop wat afspoelen. Het is niet duidelijk wie er nu het meest afziet: lera-res Moya of de dansers, die na de repetitie hun naturel behouden.
Feestje!Het festival zou geen festival zijn als er geen tijd is om een feestje te bouwen. Daar zorgt de Congolese reggaegroep Cize N’Kosi voor, ook al afkomstig uit N’djili.De toeschouwers staan onder stroom en laten zich in trance meevoeren op de lofzangen over het uitverkoren volk. Er wordt stevig geblowd achter in de zaal – dit is Frans grondgebied –, en het lijkt erop dat dit optreden wel eens een van de hoogtepunten van het festival zou kun-nen worden. De energie uit concert en publiek zijn één. Zoiets is voor een Europeaan moeilijk te vatten. Hoe hard de sporadische witte lijven tussen de menigte ook ritmisch proberen mee te kronkelen, het blijft iets krampachtigs heb-ben.Een van de meest pan-Afrikaanse voorstel-lingen op het festival is het door het publiek gesmaakte optreden Création Dieudonné Niangouna. We zien een dozijn acteurs uit Brazzaville, Kinshasa, Kisangani en Ouaga-dougou (Burkina Faso) op het podium, die af-wisselend in het Frans en het Lingala de dag doornemen aan de hand van nieuwsberichten op de radio. Flitsend, geestig ook, zo blijkt, want het publiek lacht luidkeels. Het nieuws wordt in perspectief geplaatst, en de acteurs juichen, joelen, lachen en vertellen om de beurt over hun nieuwsuur van de dag. Ze krij-gen er een staande ovatie voor. Jammer dat de stukken in het Lingala – de taal die men door-gaans spreekt in Kinshasa – niet ondertiteld zijn, want de teneur lijkt je te ontsnappen als je alleen het Frans begrijpt.Eén voorstelling tart het geduld van de kij-kers: een dansvoorstelling van de Nigeriaanse danser Qudus Onikeku, bijgestaan door een indrukwekkende videomuur en snoeiharde synthesizermuziek. Een tikkeltje te Europees, lijkt het publiek te denken. Als Toto Kisaku ons vraagt wat we ervan vonden, antwoorden we met een boutade: “Perfect voor verlaten Europese sneeuwvelden, maar niet voor de Congolese nacht.” Hij moet er hartelijk om lachen.
Minder interesse?Er beweegt heel wat in Congo, zoveel is nu wel duidelijk. De KVS speelt zijn rol in de Congole-se hoofdstad aan de goede kant van de stroom, en probeert ook verder te reiken. Een kritiek zou kunnen zijn dat de Vlaamse Gemeen-schap er ver van afstaat. Jan Goossens is dui-delijk: “Waar Vlaanderen soms laat afweten, springt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest meer en meer in. Ik vind het jammer dat de in-teresse uit Vlaanderen afneemt. Zij hebben dit festival mogelijk gemaakt, maar nu lijken ze te aarzelen om ermee door te gaan. Maar dat ons theater Brusselser wordt, vind ik niet erg. Dat is ook onze missie: een Brussels-Europees stadstheater dat internationaal verankerd is. Zo staan we het best in de wereld.”Wanneer we aan Kathryn Brahy, de verant-woordelijke van het Centre Wallonie-Bruxel-les in Kinshasa, een soort ‘ambassade’ van de Franse Gemeenschap van België, vragen wat de link van haar Centre is met Vlaanderen, klinkt het grappend: “Het Centre Wallonie-Bruxelles, waar Vlamingen thuis zijn. Be-schouw wat de KVS doet, maar een beetje als evenknie voor ons werk.”
�� Christophe�DegreefTijd voor ontspanning: de reggaegroep Cize N’Kosi krijgt het publiek mee.
© C
HR
ISTO
PH
E D
EG
RE
EF
“De Congolese jongeren laten het hoofd hangen. Mijn tegenreactie was een theater oprichten”
BDW 1336 PAGINA 18 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Couleur Café, groter dan ooitBRUSSEL – Naar jaarlijkse gewoonte werd de zomer écht ingezet door Couleur Café. Vorig weekend stond Brussels grootste festival opnieuw garant voor drie dagen zon, muziek en vreugde. Nieuw dit jaar: een vierde podium voor aanstormend talent en een volledig herziene inrichting van het festivalterrein.
Couleur Café heeft het steeds stij-gende bezoekersaantal goed opge-vangen door de nieuwe inrichting
van het festivalterrein. De drie grote podia stonden op één lijn, met daar-tussen heel wat ruimte om te be-
wegen, te drinken, te dansen en te genieten van de fototentoonstelling in het Cool Art Café. Een lekker pro-
vocerende expo over het moeilijke evenwicht tussen mens(elijke ac-tiviteit) en natuur op onze planeet. Of wat dacht u van een levensgrote grizzly die een ijsbeer ‘pakt’?De twee wereldkeukenstraten ver-kasten naar de grote hangars van Thurn & Taxis, en het was daar veel minder gezellig dan in de voorma-
lige Rues du Bien Manger. Wel leuk was het nieuwe, vierde podium, Move, aan de ingang van dat eet-paleis. Het solidariteitsdorp moest het stellen met een plekje in een uithoek. Geen prioriteit? Ook het af-valbeheer, met nog altijd wegwerp-bekers, liet te wensen over.Muzikaal stond Couleur Café verder
Wie dat wou, kreeg een lichaamsbeschildering.
In de Dance Club kon je onder meer N’dombolo en Katschu Katschu onder de knie krijgen. Deze dames konden er al weg mee, zelfs met kinderwagen.
Door Benjamin Tollet, Foto’s: Sander de Wilde
BDW 1336 PAGINA 19 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Er staat iets te gebeuren met zeewier. Jarenlang hebben bedrijfjes geprobeerd om ons zeewier te doen eten, maar nu lijkt er een doorbraak te komen.
De mensheid eet al heel lang zeewier. Dat is ook wiedes, het groeit als kool langs het strand en is doorgaans makkelijk te plukken, toch voor wie aan zee woont. Daarbij zijn alle grote zeewieren eet-baar. Dat geldt niet voor wieren uit zoet water!We kennen vandaag al wel de groene zeewier-omslag van maki sushi , maar voor de rest zit zee-wier vooral verborgen in ons eten als E-nummers (E400-E407). Dat zijn dan extracten van industrieel verwerkte zeewieren, meestal uit Azië. Ze zorgen ervoor dat melkproducten in potjes en fl esjes niet gaan scheiden in de winkelrekken, dat slappe gelei stevig wordt of dat bierschuim niet inzakt. Voorts zit er ook zeewier in tandpasta. Maar dat is alle-maal onzichtbaar voor de consument. Is er dan geen traditionele Europese zeewier-cuisine ?Niet echt. Men at zeewier, maar men zweeg erover. In Schotland en Ierland, op de Shetlandeilanden, waar het leven vroeger nooit een pretje was, daar overleefden zeewierrecepten. Neem nu carrageen. De naam zou komen, zo las ik, van een dorpje vlak bij de Ierse haven Waterford. Maar ik kon die naam nergens op een kaart terugvinden. De plant, een roodwier ( Chondrus crispus ), wordt al eeuwenlang geëxporteerd vanuit Ierland naar onze landen om er geleien mee te maken voor, onder andere, de gra-fi sche industrie (inkt, bijvoorbeeld). Wij noemden het Iers mos . Maar in Ierland zelf kookte men ge-droogd carrageen mee in de melk en zo ontstond een carrageenpudding, een melkgelei met sterke zeesmaak. Maar zo gebruikt is het nog altijd een hulpmiddel, niet echt een groente.De arme inwoners van Wales deden beter: die plukten hopen laver ( Porphyra umbilicalis ), ook een roodwier. Na een uur of vijf koken gaf dat een groene puree, laver , die gemengd met haver-meel en gebakken spek een ontbijt vormde: Welsh laverbread . Het spul zou in de geschiedenis ver-dwenen zijn als niet een van de beroemdste Welsh-men, de acteur Richard Burton, laverbread zou hebben uitgeroepen tot ‘de Welshe kaviaar’. Te-genwoordig verkoopt men er bij Harrods in Londen en in andere chique winkels.
Zeewieren zijn planten, maar niet zoals die op het land. Ze hebben geen wortels en vormen geen bloemen. Het lijkt erop dat ze stengels en bladeren hebben, maar die zitten helemaal anders in elkaar dan bij landplanten. Er bestaan roodwieren, bruin-wieren en groenwieren, die elk nogal verschillen in leefwijze; op de rotsen van de kust treffen we de drie vaak door elkaar aan. De grootste variatie aan wie-
ren zijn microscopisch klein, maar daar gaan we het vandaag maar niet over
hebben. Microscopische wiertjes kunnen ook bijzonder giftig zijn, maar de grote loebassen op de golfbrekers zijn dat nooit.
Ik nam de proef op de som in Ros-coff in het westen van Bretagne.
De kust daar noemt men la Côte des Goémoniers , ‘de zeewierboerenkust’.
Eeuwen leefden er mensen van het oogsten van goémon , het zwarte blaas-
en knotswier ( Fucus spp. ) dat onder andere gebruikt werd als mest voor de groentevelden in de streek (artisjokken, bloemkool...).Henri Courtois was mijn gids. Hij werkte jaren in de fi nanciële sector in Frankrijk, maar besliste op een dag om iets nuttigs te gaan doen, zeewier ver-kopen, bijvoorbeeld. Hij vestigde zich in Roscoff en begon het bedrijfje Algue Service, dat verschillende zeewierproducten op de markt brengt, ook bij ons. U kunt zijn producten al vinden in de supermarkt, zijn merk heet Bord à Bord. Er zijn in de buurt nog bedrijfjes die met zeewier lekkere dingen doen. De laatste tijd steeg de interesse voor ‘natuurvoe-ding’ en werd zeewier aangeprezen als ‘gezond’. Dat is niet helemaal waar. “Zeewier zal altijd een con-diment blijven, geen groente,” stelt Courtois met klem. Zeewier bevat veel te veel mineralen, vitami-nen, antioxidanten, zout en nog van die dingen die men maar beter in kleine doses nuttigt. Een mens mag niet meer dan tachtig gram zeewier eten per dag, vindt Courtois. Nu is tachtig gram best een hele hoop. De meeste zeewieren zijn sterk smakend, soms zelfs wat taai. Een mens is dus snel verzadigd. Courtois verkoopt doosjes met dertig gram wier. Dat wier wordt ofwel gezouten, ofwel gemarineerd (met azijn) aangeboden in slaatjes, ofwel in mosterd of zo. In Nederland (maar dan van andere producen-ten) is er zelfs zeewierjenever te krijgen.Omdat, zoals ik al schreef, zeewier altijd zo arme-mensenachtig was, hebben zelfs de Fransen geop-teerd voor exotisch klinkende namen. Met laitue
de mer ( Ulva lactuca ) en spaghettis des mers ( Hi-manthalia elongata ) zitten we nog dicht bij het huis-houdelijke niveau, maar de laver van de Welshmen wordt nu met het hippe Japanse nori aangeduid, sui-kerwier wordt kombu , en dan is er nog wakame , een wiersoort uit Japan die ook Europa heeft veroverd. Die Japanse namen doen het in het land van de taal-puristen vrij goed.Het meeste zeewier hier in de stad komt in klaarge-maakte slaatjes, maar er zijn ook doosjes met zuive-re kombu of wakame. Daar kunt u dan bijvoorbeeld stukjes vis of garnalen in rollen voor op de barbecue. Volgende keer meer. Smakelijk.
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Wier
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
Zeewier bevat veel te veel mineralen, vitaminen, antioxidanten, zout en nog van die dingen die men maar beter in kleine doses nuttigt
Zeewieren zijn planten, maar niet zoals die op het land. Ze hebben geen wortels en vormen geen bloemen. Het lijkt erop dat ze stengels en bladeren hebben, maar die zitten helemaal anders in elkaar dan bij landplanten. Er bestaan roodwieren, bruin-wieren en groenwieren, die elk nogal verschillen in leefwijze; op de rotsen van de kust treffen we de drie vaak door elkaar aan. De grootste variatie aan wie-
ren zijn microscopisch klein, maar daar gaan we het vandaag maar niet over
hebben. Microscopische wiertjes
Ik nam de proef op de som in Ros-coff in het westen van Bretagne.
De kust daar noemt men Goémoniers
Eeuwen leefden er mensen van het oogsten van
en knotswier ( gebruikt werd als mest voor de groentevelden in de streek (artisjokken, bloemkool...).Nick
© N
ICK
TRA
CH
ET
van zijn Afrikaanse roots dan ooit tevoren: dit jaar traden maar vier groepen van Afrikaanse bodem op. Couleur Café noemt zich een ‘urban music festival’ , maar dat ‘stedelijke’ wordt maar al te graag ingevuld met popacts. Jessie J (een incarnatie van Britney Spears) was een regelrechte afgang. Een misstap? Niet zo zeker van; Couleur Café wil een zo divers mogelijk publiek aantrekken en laat daarvoor af en toe zijn broek zakken. Zo ook voor Sean Paul en zijn dan-sende kontjes: veel te plat. En dat de afsluiter Stephen Marley slechts een schim is van zijn vader Bob, dat
wisten de programma samenstellers toch al?Muzikale toppers waren de Ame-rikaanse funkdiva Sharon Jones, de toearegrockers van Tinariwen, de Brusselse cumbiaband La Chiva Gantiva, de Duitse reggaezanger Se-bastian Sturm en de Amerikaanse hiphopbrassband Hypnotic Brass Ensemble. De ‘Brusselse’ reggae-zanger Omar Perry bewees dat hij klaarstaat om het roer van zijn va-der, Lee ‘Scratch’ Perry, over te ne-men. Maar hét hoogtepunt waren de hiphopbeats met vette rappers en wereldse samples van Chinese Man.
‘Free hugs’: gratis en voor niks geknuffeld worden op Thurn & Taxis.
Een kus voor de futuristische rare vogels die overal rondliepen.
BDW 1336 PAGINA 20 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Stefan De Block, alias Bloc, was in een vorig leven striptekenaar. “Mijn leraar Nederlands wierp zich op als scenarist. Om de eenvoudige reden dat hij de muren opliep van mijn schrijffouten.”
T ekenen – kan het ook anders? – zat er al in toen Stefan De Block nog een kleine Temsenaar was. “Mijn vroegste
herinneringen zijn tekeningen. Mijn eerste heb ik gemaakt bij mijn grootmoeder. Een Disney-fi guurtje, afgetekend. Volgden: de Daltons, Kwik & Flupke, Nero, Asterix... Voor mijn ouders was dat het sein om me naar de
plaatselijke academie te sturen. Toen ik ne-gen was, ben ik strips gaan tekenen. En die vonden al gauw hun weg naar de drukkerij: ik had het geluk dat mijn vader – een politie-inspecteur – een bekend fi guur was in Temse en dat de plaatselijke drukker, meneer Boel, een stripfanaat was.”“Ik sleet mijn strips aan schoolkameraadjes,
aan familie. Tegen een zacht prijsje. Het haal-de ook de pers; kranten als Het Laatste Nieuws en Gazet van Antwerpen voerden me op als de jongste publicerende striptekenaar van België. Drie helden zijn er aan mijn verbeelding ont-sproten. Eerst Oera Poera, vier albums, dan nog eens vier albums met de belevenissen van Bartholt – een soort van Nero, maar dan met meer sprieten op zijn bol –, en dan Valmont. Valmont kreeg één album, met mijn leraar Nederlands als scenarist. Om de eenvoudige reden dat de man de muren opliep van mijn schrijffouten.”“Geen enkele van die strips heeft ooit in de winkels gelegen, maar Valmont heeft wel de interesse gewekt van enkele verzamelaars, door de persaandacht die het kreeg. Zo heeft zelfs een naar Australië uitgeweken Antwer-penaar contact met me opgenomen om het album naar down under te versturen. Met
Valmont ben ik ook naar de toenmalige direc-teur van het Stripmuseum in Brussel gestapt. Vriendelijke man, die me veel raad heeft ge-geven en die me langs de neus weg zei: ‘Als Marc Sleen een pint te veel op heeft, dan zegt hij wel eens dat Nero hem na al die jaren ferm de keel begint uit te hangen.’ Ik herkende dat. Oera Poera , vier albums – beu. Bartholt , vier albums – beu. Ik denk niet dat ik de discipli-ne gehad zou hebben om jaren met dezelfde stripheld te leven; ik denk ook niet ooit de am-bitie te hebben gehad om echt striptekenaar te worden. Ik deed het voor het plezier, zoals elke tiener wel iets voor het plezier doet. Na Valmont – ik was zeventien – is het dan ook een stille dood gestorven. Geen tijd meer, stu-deren, andere interesses.”Zijn studie voerde De Block naar de techniek. “Daarin was ik ongetwijfeld beïnvloed door Hugo Meersman, mijn leraar aan de Acade-
© MARC GYSENS
‘De nacht kan nooit genoeg nacht zijn’
Stefan De Block, van strips tot kunst
BRUSSEL – “Mijn inspiratiebron? Het leven. Daarom dwaal ik hier ook zo graag door de straten, het liefst nadat de zon is ondergegaan. De stad opsnuiven. De nacht is rust, de nacht is het moment dat een mens zichzelf kan zijn, helemaal kan opgaan in wat hij doet – of niet doet. Mooier dan Kafka kan ik het niet verwoorden: ‘De nacht kan nooit genoeg nacht zijn.’” Ooit was Stefan De Block de jongste striptekenaar van het land, nu leeft hij als Bloc van en voor het maken van kunsttekeningen. Aquarellen op hardpapier, waar tevens inkt, UV-bestendige stift en potlood bij komen kijken.
RE
PR
O M
AR
C G
YSE
NS
Werk van Stefan De Block van na het sabbatsjaar. “Verhalen die je uitnodigen om dichter-bij te komen, aandachtig te kijken en de lege plekken aan te vullen.”
RE
PR
O M
AR
C G
YSE
NS
BDW 1336 PAGINA 21 - DONDERDAG 5 JULI 2012
FREDDI SMEKENS
In de wolke
O ns Brussels maakt een licht onder-scheid tussen in de wolke zaain en op e wolkske zitte. We gaan even samen
na hoe dat nu zit. In de wolke zaain heeft met een dromerige toestand te maken, daar waar op e wolkske zitte eerder verwijst naar een soort van gelukzaligheid. Op het eerste gezicht althans. Want bij nader inzien heb-ben ze toch heel wat met elkaar te maken. “Ja mo, wa es ’t na?” zal de attente lezer op-merken – en niet helemaal onterecht. Zeker niet wanneer ik hier de bedenking maak: wee da in de wolke es, kan er eive good op ien-tje goen zitte. Die redenering klopt volgens mij als een bus. We zullen ze beide hieron-der wat nader analyseren.Beginnen we met in de wolke zaain. Ik had het net over dromen. Daarmee bedoel ik wel degelijk dromen in waaktoestand. En in dat geval is de marge tussen dromen en denken zeer klein. Wat dat denken betreft heeft in de wolke zaain onvermijdelijk met positieve aspecten te maken. Kijk daarbij gerust naar de kleur van de wolken waarin u zich bij ge-legenheid bevindt. U zult het, waarde lezer, met mij eens zijn dat het nooit onweerswol-ken zijn. De wolken waarover wij het hebben en waarin we ons gelukkig af en toe bevin-den, hebben altijd de kleur van, zeg maar, ’n schuun witte dooif.Natuurlijk is dat gevoel van in de wolke zaain meestal – en ik zou haast zeggen: spijtig ge-noeg – van tijdelijke aard. Komt daarbij dat we niet altijd zelf te beslissen hebben waar en wanneer we in de wolke zaain. Maar ei-genlijk is dat maar goed ook. We beslissen tenslotte ook niet wannier we van onze stool of ooit de locht valle. Men kan gerust stel-len dat het de omstandigheden zijn die ons geestelijke weerbericht bepalen. Trouwens, we beseffen omzeggens nooit dat we in de wolke zaain. Het is pas kort (of ietsje langer) daarna dat we ons van die merkwaardige toestand bewust worden en er meestal een mooie herinnering aan overhouden. De wol-ken als houvast, wie had zoiets ooit durven te denken?Natuurlijk zijn er ook omstandigheden waarbij in de wolke zaain niet helemaal gepast is, of althans niet door iedereen als
gepast ervaren wordt. Een voorbeeld daar-van heb ik tijdens mijn even briljante als memorabele lagereschoolcarrière maar al te dikwijls aan den lijve ondervonden. Zoals menige lezer nog zal weten, was good oplette in die tijd een soort adagium. Iets wat men heden ten dage een ‘must’ zou noemen.Niet dat ik in die prille en kwetsbare jeugd-jaren een schoolvoorbeeld van ne fleereflooi-ter was, hoewel meer dan een medeleerling van het tegendeel zou kunnen getuigen. Mo de dinge zaain na iene ki gelak as ze zaain en gelak as ze woere.Enfin, ik hoop in elk geval niet de enige te zijn die zich tijdens de les af en toe in de wol-ke bevond. Dat had echter meer te maken met creatief-meteorologische omstandig-heden dan met desinteresse. Achteraf beke-ken kan ik mij in die uitleg heel goed vinden.De vraag is natuurlijk of de schoolmeester (met al het respect dat ik hem verschuldigd ben) daar ook zo over dacht. In faaite hem ik altaaid gepaasd dat hem gelaaik haa.Maar waar gaat het in dat geval, het mijne dus, concreet om? Met andere woorden: hoo plukte daan brave man ma ooit de wolke? Het is niet zonder schroom dat ik u hierbij uitsluitsel ga geven. Het was de zoveelste keer dat ik van de miester een aanmaning kreeg in de vorm van: “Smekens! Ge zijt weer aan het dromen! Weer niet aan het opletten! Kunt ge voor mij en voor heel de klas herha-len waar ik het hier net over had?!” Van uit de lucht vallen gesproken, waarde lezer. Mo gelak as altaaid bringe de wolke gooje roed en had ik mijn antwoord als een spiekbriefje bij de hand. Dat ging dus van: “Waar u het hiernet over had, meester...” Nooit heeft mijn meester mij daarna nog ooit de wolke getrokke. Maar het mag wel gezegd worden dat zijn schampere glimlach er veel, zo niet alles heeft toe bijgedragen dat ik in het ver-volg mier baa de pinke as in de wolke was. Zo ziet men maar dat een goed onderwijzer aan de basis ligt van zowel kennis als zelf-kennis.Dit alles gezegd zijnde rest mij te hopen dat we allemaal de kans krijgen om af en toe de wolken te kunnen verkennen en er ons zu good meugelaaik in te veule.
mie, waar ik publiciteitstekenen volgde. Tech-niek was zijn dada; het artistieke, het thema, liet hij open. Dat is ook de reden waarom ik achteraf voor een grafische school heb geko-zen en niet voor een kunstschool à la Sint-Lukas.”
De lijnHonderdenvijf. Welgeteld 105 trappen voeren mij naar De Blocks studio en atelier. Daar ver-telt hij mij, bij een goed glas en een safje, hoe zijn leven vlak na de eeuwwisseling een defi-nitieve wending nam. Richting kunst.“Ik werkte freelance. Cartoons en lay-outs voor slideshows maken voor de dienst interne communicatie van het toenmalige Gemeen-tekrediet. Een wekelijkse cartoon ook in Het Vrije Waasland zaliger; de belevenissen van Waasman, waarin ik ongestoord een deel van mijn eigenzinnigheid kwijt kon.”“Maar met de jaren voelde ik me meer en meer
gevangen, wat er uiteindelijk toe geleid heeft dat ik in 2000 heb beslist alles te laten vallen, en naar Italië te trekken voor een sabbatsjaar. Mijn laatste cartoon beeldde dan ook uit dat mijn Waasmanneke de Schelde oversteekt en het afbolt. Ik wilde iets anders zoeken, en dat ‘andere’ werd een leven als kunsttekenaar.” Wat De Block daarmee bedoelt, zie ik opge-hangen aan de muren, al bladerend ook door een map. “Het zijn verhalen, inderdaad. Ze willen je dichterbij doen komen om echt te kij-ken: ‘Wat gebeurt er allemaal?’ Daarbij laat ik het liefst van al ruimte voor lege plekken. Ik laat het verhaal onafgewerkt; wie onbevangen is, kan het zelf aanvullen. Het is en blijft een evenwichtsoefening, want te leeg mag het nu ook weer niet zijn.”“Nu we dat hier samen terugzien, die menta-liteit om onderhuids zo’n beetje kritiek te ge-ven, op een plezante manier: ik denk dat je dat in mijn werk als kunsttekenaar toch nog altijd terugvindt. En natuurlijk is er mijn fascinatie voor de lijn, die er al bovenop lag in Waasman-neke. De lijn hé, de lijn. De lijn die heilig was voor bijvoorbeeld Picasso. Van Picasso hoorde ik voor het eerst in een stripverhaal van Jom-meke. Ik vroeg aan mijn pa: ‘Wat is dat, Pi-casso?’ Hij: ‘Och ja,’ – mijn pa is niet echt een kunstliefhebber – ‘dat is een kunstenaar die ik
weet niet hoeveel geld verdient en die tekent, maar eigenlijk trekt het op niets.’ En meteen was mijn interesse nog meer gewekt.”“Ik heb ook altijd veel films gezien; mijn vader was en is nog steeds een grote filmliefhebber. Wij hadden geen cinema in Temse, films kij-ken deden we meestal thuis op video. Ik zie graag films van alle perioden. Ik zit dus nog al eens bij Cinematek. Dikwijls voor een film die je anders nooit van je leven te zien zou krij-gen.” “Soms werk ik een tekening af in een dag. Soms doe ik er ook weken over: beginnen, een tijd opzijleggen, weer ter hand nemen en af-werken. Of weer ter hand nemen en zeggen: ‘Eigenlijk is het af.’ Of: ‘Brol.’ Geen erg, dan kan het papier nog dienen om filters voor mijn sigaretten van te draaien.”“Voilà, dat is mijn leven – het is niet altijd even makkelijk geweest, maar het is mijn leven. Ça va, met ups and downs. Het is wie ik ben, denk ik. ‘Waarom ben je gestopt met die strips? Waarom ben je gestopt met die cartoons?’ Hoe vaak heb ik het niet moeten horen! Het antwoord is heel simpel: omdat ik ben wie ik ben. Met keuzes die dat reflecteren.”
Opgaan in het niets“Waarom in Brussel je leven beleven?” – nog zoiets wat De Block al dikwijls heeft moeten horen. “Brussel betekent vrijheid voor mij. Je kunt hier in het niets opgaan. Gewoon, weg. Ik heb weinig kennissen hier, de meeste dan nog cafékennissen. Het is wat het is, cela me dérange pas, ik ben nu eenmaal een einzelgän-ger. Mede door mijn opvoeding: ik ben groot-gebracht in een gezin dat niet veel behoefte toonde aan sociale contacten. Ik ben dus al-leen, maar niet eenzaam. En om te tekenen moet ik alleen zijn. Anders verlies ik mijn con-centratie.”“Brussel is een habitat die aan mijn lijf is gaan plakken. Brussel, dat toch zo vaak scheef be-keken wordt vanuit Vlaanderen. Neem nu Frankrijk, je komt van het platteland, je gaat in Parijs wonen. Je ouders trots: ‘Mijn zoon woont in de hoofdstad... Il est Parisien.’ Maar hier in België... als je in de hoofdstad woont, dan ben je niet goed bezig (lacht). Het enige wat mijn familie en mijn vriendenkring in het Waasland daarover te zeggen hebben, is: ‘Wat zit gij daar te doen in dat Brussel? Het is daar vuil, het is daar gevaarlijk...’ Weten zij veel. Ik voel mij hier goed. Brussels is the place to be. De enige plek in ons Belgenlandje waar ik kan aarden, de enige plek die interessant genoeg is. Dat geen kat uit de streek van mijn jeugd me komt bezoeken, dat neem ik er graag bij. Schol!”� Karel�Van�der�Auwera
www.lagalerie.be/bloc/index.htm
www.brusselnieuws.be/ingesprekmet
“Voilà, dat is mijn leven – het is niet altijd even makkelijk geweest, maar het is mijn leven”
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Tuur De Moor ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
BDW 1336 PAGINA 22 - DONDERDAG 5 JULI 2012
SINT-JANS-MOLENBEEK – Speelt RWDM binnenkort als derdeklasser in het Edmond Machtensstadion? Als het van Michel De Wolf afhangt wel. De huidige directeur van de jeugdschool van FC Brussels vreest voor de toekomst van ‘zijn’ ketjes en beslist dan maar om zelf met een club te beginnen.
“Ik begon bang te worden toen Thierry Dailly (voormalig sportief directeur van Brussels, red.) vertrok,” vertelt de 54-jarige De Wolf. “Dat wil toch zeggen dat er iets grondig mis is bij Brus-sels. Er is ook die onduidelijkheid over hun toekomst. Gaan ze door? Als ze stoppen, dan is het ook gedaan met de jeugdschool, hé. En dat mag niet gebeuren. Een drietal weken ge-leden is het idee ontstaan om op zoek te gaan naar een club om de toekomst van die jonge-ren veilig te stellen.”De ontmoeting met Gregory Heusdens, de voorzitter van RWDM uit vierde provinciale, bracht de bal echt aan het rollen. Hij en De Wolf bleken op dezelfde golflengte te zitten en gingen op zoek naar een stamnummer om over te nemen. De jongeren onderbrengen in een ploeg die in provinciale speelt, was geen optie. “We kwamen snel terecht bij derdeklas-ser FC Bleid, die op zoek was naar overnemers. Daar zijn alle spelers vertrokken. Je hebt al-leen nog de vzw en een stamnummer. Dat zij ook in het zwart-wit-rood spelen, is natuurlijk mooi meegenomen.”“Nog niet alles is in kannen en kruiken, we zijn volop bezig met het papierwerk. Deze of
Michel De Wolf: “We kennen de weg niet, maar we weten wel waar we heen willen.” © MARC GYSENS
‘Ik doe dit voor de jeugd’Voetbal > Michel De Wolf wil RWDM terug naar het Edmond Machtensstadion halen
de CLUB
Met de maan in de handFrisbeeclub Mooncatchers, Ukkel
UKKEL – De zomer levert een uitgebreid toernooiaanbod op in de frisbeewereld. De Mooncatchers zijn er traditiegetrouw vaste klant en hebben met hun knappe prestaties al een mooie reputatie opgebouwd.
“We hebben in twaalf jaar tijd tien Belgische titels binnengehaald in de zaal, buiten en op het strand,” vertelt speler-administrator Pierre-Alain de Laminne de Bex (22). “Samen met het Gentse Gentle hebben we het mooiste palmares. En dat vooral dankzij onze jeugd-werking en de vele toernooien waaraan onze spelers deelnemen. Door tegen betere ploegen te spelen wórd je gewoon beter.”De jeugd van de Mooncatchers is een referen-tie in België en een van de steunpilaren van de club. “De gemiddelde leeftijd van onze leden, een zestigtal, is 25 jaar. Onze juniorensectie neemt daar met 25 spelers bijna de helft van in. Toch zijn heel wat van onze spelers al heel lang bij de club. Er heerst dan ook een sterke familiale sfeer. We kennen ook wel iets van feesten, al kun je het niet vergelijken met rug-by- of hockeyclubs. Bij ons geen binge drinking (lacht). Maar het is wel altijd heel leuk bij ons, en dan zeker tijdens toernooien.”Ultimate Frisbee wordt met gemengde ploegen
gespeeld, maar vrouwelijke spelers zijn bij de Mooncatchers op een hand te tellen. Nochtans zou de club graag meer dames aantrekken. “Dat is niet zo eenvoudig. Je hebt in Brussel bijvoorbeeld veel concurrentie van hockey.
Nochtans is het echt de moeite waard. Frisbee staat open voor iedereen, voor alle leeftijden en wordt altijd gespeeld in een uitstekende sfeer en in een geest van fair play. Er zijn na-melijk geen scheidsrechters. Daarbij kun je,
zodra je de basistechniek onder de knie hebt, snel evolueren.”De Mooncatchers eindigden afgelopen sei-zoen tweede in de competitie en reizen deze zomer regelmatig naar het buitenland voor de een of andere competitie. In 2010 mochten ze zelfs naar het WK voor clubs. “Op die toer-nooien kennen ze ons wel. Zo zijn we dit jaar op het toernooi van Amsterdam, het grootste van Europa, negentiende geëindigd op een veertigtal ploegen. Vier jaar geleden waren we daar nog zesde. De belangrijkste afspraak is eind augustus, want dan zullen we ons op een kwalificatietoernooi proberen te plaatsen voor de Champions League.”Ultimate Frisbee stond vorige zomer even in de belangstelling toen de nationale ploeg in de gemengde divisie brons haalde op het Eu-ropees kampioenschap. Dat knappe resultaat is zeker geen uitzondering, want langzaam aan wordt het niveau opgekrikt. “Onze resul-taten gaan in stijgende lijn. Elk jaar ontstaat een nieuwe ploeg in België, dat wil toch iets zeggen. Maar er is zeker nog een lange weg te gaan. Zo is er nog geen enkel officieel frisbee-veld in België, al lukt het ook wel op de voet-balvelden, waar we nu op spelen. Maar sub-sidies en wat meer middelen zouden de sport zeker een boost geven. In Amerika heb je nu al een professionele liga waar op zeer hoog ni-veau wordt gespeeld. Langzaamaan waait dat over naar Europa. We willen zeker meegaan in die evolutie, maar het allerbelangrijkste is dat we plezier blijven hebben. Die fantasti-sche clubgeest, die willen we behouden.”� TS
ultimatemooncatchers.blogspot.be
Mooncatchers in actie. “In Brussel ondervinden we veel concurrentie van hockey.”
© M
AR
C G
YSE
NS
volgende week moet alles rond zijn. Volgend seizoen moeten we Bleid nog in onze naam behouden. Wellicht voegen we daar Molen-beek aan toe. Het seizoen erna wordt de naam normaal gezien veranderd in RWDM. De ploeg in vierde provinciale maakt het komende sei-zoen nog vol, maar gaat dan op in de nieuwe club.”De Wolf en Heusdens hebben al een vijftien-koppig team om zich heen dat zich met alle fa-
cetten van een voetbalploeg bezighoudt: com-mercieel, financieel en sportief. Het sportieve krijgt nu voorrang, want er moet een compleet nieuwe ploeg samengesteld worden. “We zouden uiteraard graag spelers van de jeugd-school aantrekken, maar daarvoor moeten er conventies gesloten worden. Daar is het nu te laat voor, want die hadden voor 15 mei gete-kend moeten zijn. Het zal dus pas vanaf het seizoen 2013- ’14 kunnen. We zullen voor die
conventies moeten samenzitten met de men-sen van Brussels, omdat de jeugdschool onder hun stamnummer speelt. En ook de gemeente zal haar zegje hebben.”“Op sportief vlak moet het nu vrij snel gaan om een competitieve ploeg samen te stellen. Het is mijn rol om rond te neuzen, en ik ga – tijde-lijk – de trainingen leiden, maar ik doe dit niet om zelf in de spotlights te komen. Dat maken de media er nu wel van, maar het is niet het
BDW 1336 PAGINA 23 - DONDERDAG 5 JULI 2012
doel. Ik ben directeur van de jeugdschool en als het van mij afhangt, blijft dat zo.”
Zotte dingenOm een nieuwe club op te richten heb je een pak geld nodig, en dus zijn ze in Molenbeek volop bezig met het ronselen van sponsors. Naast al de kosten van de nieuwe ploeg moe-ten ook de overgenomen schulden van Bleid betaald worden. Infrastructureel kunnen ze in Molenbeek terecht.“Ons budget zal dat van een gemiddelde der-deklasser zijn, en daar gaan we niet over. We zullen dus geen zotte dingen doen. Het vol-gende seizoen is een overgangsperiode waar-in het voornaamste is om ons te handhaven in derde klasse.”“We zouden graag in het Edmond Machtens-stadion spelen, maar daarvoor moeten we
nog een akkoord vinden. Het is alvast zeker dat we op het derde veld achter het stadion mogen spelen. In februari wordt dan een evaluatie gemaakt met de gemeente. Ik vind alvast dat we met twee clubs in hetzelfde stadion kunnen spelen. Het kan toch ook in Brugge of Milaan? Het belangrijkste is dat we in Molenbeek zitten.”
Plek onder de zon voor iedereenBelangrijke spelers in dit project zijn de ge-meente Sint-Jans-Molenbeek en FC Brus-sels. Terwijl de eerste zich gematigd positief toonde, stelt Johan Vermeersch zich vragen
bij het project. Het is een netelige situatie. Er wordt zelfs gefluisterd dat de politiek mee in het spel zit. “Ach, er wordt zoveel gezegd,” riposteert De Wolf. “Ze zeggen ook dat ik revanche wil, maar dat is niet zo. Ik wil de dood niet van Vermeersch. Ik denk aan de jongeren, en voor hen is het goed als er zo-veel mogelijk clubs op hoog niveau in de regio zijn. Meer is er niet. We kunnen zonder pro-blemen samenleven.”Het nieuwe RWDM wil profiteren van het talrijke Molenbeekse talent. Jonge spelers die niet naar FC Brussels kunnen, zouden dan bij de derdeklasser aan de slag kunnen. De kweekvijver is alvast groot genoeg. “Bij de jeugdschool van Brussels heb je fenomenale talenten. Maar we willen met de jeugdschool nog groter en beter worden. We willen part-nerschappen sluiten met de vele clubs in de grote Brusselse regio, zodat alle spelers aan hun trekken komen. Binnen een paar jaar moet zeker de helft van onze ploeg uit spe-lers van de jeugdacademie bestaan. Anders zijn we slecht bezig.”De Wolf en Heusdens hebben sinds het be-kendmaken van de plannen massa’s positie-ve reacties gekregen. Ze willen de supporters een stem geven binnen de club en er een echte volksclub van maken. “Een van onze ideeën is om met socios te werken, naar Spaans mo-del. Door een bepaald bedrag te betalen krijg je dan een stem op de vergaderingen. Zo zou-den we om de paar jaar de voorzitter kunnen kiezen – en waarom niet ook andere functies binnen de club? We willen de supporters er echt bij betrekken.”“We hebben een pak ideeën, maar we kijken nog niet te ver vooruit. Eerste klasse? De verschillen in budgetten bedragen miljoe-nen euro’s, dus laten we het rustig aan doen. Het belangrijkste is dat we een gezonde club blijven. Als we vijf of tien jaar in derde klasse moeten blijven, dan is dat zo. We weten niet waar we gaan, maar we weten wél waar we heen willen.”� Tim�Schoonjans
“Ze zeggen dat ik revanche wil, maar dat is niet zo. Ik wil Vermeersch niet dood”
Ze maken veel lawaai, de Spanjaarden. Even terug naar de EK-kwartfinales... Spanje had zich, terecht, geplaatst voor de halve finale, ten koste van Frankrijk. Het weze hen ge-gund.Spanje voetbalt zonder aanvallers. Na een slaapverwekkende wedstrijd plaatst de we-reldkampioen zonder spitsen zich voor de halve finale. Het getoeter is eerst sympa-thiek, na een tijdje wordt het auditieve ver-vuiling.Het voetbal van de Spaanse nationale elf is gebaseerd op dat van FC Barcelona. ‘Tiki-Taka-voetbal’. Geduldig tikken de vaardige voetballers de bal rond totdat de opening gevonden wordt. Zoals in het handbal. Op-merkelijk hoe de voetbalstijl van een deel-staat, Catalonië, de voorbije jaren de indruk-wekkende prijzenkast van een land zonder nationale eenheid bepaald heeft.Hoewel de schoonheid van het Iberische voetbal tastbaar is, bestaat er een hogere vorm van esthetiek. Ze is Italiaans. Andrea Pirlo is, op dit ogenblik, de mooiste voet-baller van de wereld. Oeverloos bekvechten over wie de beste is, Ronaldo of Messi, is tijdverlies. Het is Andrea Pirlo. Vier per-fect op elkaar afgestemde lettergrepen. Zijn bijnamen zijn mooi en verscheiden, dat zegt al veel. Il Campanellino (‘het klokje’) van-wege zijn timing, Il Genietto (‘het genietje’) vanwege zijn geniale invallen, L’Architetto (‘de architect’) vanwege zijn formidabele inzicht om de volmaakte aanval samen te stellen.Pirlo is het beste wat voetbal kan overko-men. Zijn stijl staat voor zuiverheid. Hij is fair, sierlijk, sober en aanvallend. Italië wordt, ten onrechte, regelmatig geassocieerd met negatief voetbal. Catenaccio. Zoals de Belgen toen er nog succes was. Onder de voet gelopen worden en dan, heel plots en laf, die ene kans verzilveren.
Gerechtigheid bestaat niet in het voetbal. Voetbal is zoals het leven, juist is nooit juist. De beste wint niet altijd. Maar dit Italië heeft alles voor altijd veranderd. Dankzij de stilzwijgende Generaal Andrea Pirlo. Verguisd na tien seizoenen trouwe dienst bij de wereldclub AC Milan werd hij omzeg gens geschonken aan eeuwige rivaal Juventus. Te oud, heette het in Milaan. Juventus Tu rijn is dit jaar kampioen van de Laars ge-worden.Pirlo is alles. De ideale schoonzoon. Milde persoonlijkheid, familieman, met charisma. Hij is veruit de beste voetballer van het Eu-ropees kampioenschap en, wat mij betreft, de beste ter wereld.Engeland voetbalt zoals de Squadra Azzurra vroeger: verdedigen en counteren. Ondanks een duidelijk gebrek aan kwaliteit halen de Britten de kwartfinale. Joe Hart, de alom geprezen keeper van Manchester City en van de nationale ploeg, had wat grootsprakerig verklaard dat hij klaar was voor strafschop-pen en dat hij er zelf een zou willen trap-pen. Toen na verlengingen, en volledig on-verwachts – Italië had minstens twee maal moeten scoren –, de strafschoppenreeks in-gezet werd, hield voetbalminnend Italië col-lectief de adem in. Zo gaat het meestal. De beste ploeg verliest meestal op strafschop-pen. De Italianen missen eerst. Montolivo. De Engelsen missen niet. Totdat Pirlo ver-schijnt. Hij neemt zijn aanloop en doet het ondenkbare. Een ‘Panenka’. Door het mid-den met een stiftballetje. Iets wat nooit ie-mand echt durft. Als het lukt, is het geniaal. Die ene penalty van Pirlo straft alle middel-maat af.
www.brusselnieuws.be/steegen
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht
David Steegen
ADVERTENTIE
De beste
GEEN zOMER zONDER SpORT
GANSHOREN – Ketjes ouder dan acht jaar kunnen op 10 juli proeven van een mooi sportaanbod, en dat helemaal gratis.
Geen zomer zonder sport, en dus trekt de Vlaamse sportadministratie Bloso elk jaar Vlaanderen rond om de jeugd een gratis sportaanbod voor te schotelen. Op 10 juli houdt de sportkaravaan halt in Brussel, aan de Sporthal Richard Beauthier (Vanderveken-straat 114 in Ganshoren). Van 10 tot 12.30 uur en van 13 tot 15.30 uur zal daar doorlo-pend duchtig ontdekt, gespeeld en gezweet worden.Het aanbod wordt verzorgd door Bloso, de
Vlaamse sportfederaties en de Vlaamse Ge-meenschapscommissie (VGC). Met wat zij voorschotelen, zullen de ketjes vast en zeker hun sporthart kunnen ophalen. Het aanbod telt een paar vaste waarden, maar vooral veel nieuwigheden. Wat dacht u bijvoorbeeld van spidertower, tumbling op airtrack of drums alive? Deugnieten kunnen naast wat tae-kwondo ook met de katapult gaan schieten. Wie het rustiger aan wil doen, kan ook ge-woon bellen blazen.Het mooie sportaanbod is gratis voor jong en oud. Meer informatie vindt u op www.bloso.be.� TS
RUGBYFEEST MET zEVEN
BRUSSEL – Brussels Rugby 7’s brengt op 7 juli een internationaal rugbytoernooi met, inderdaad ja, zeven.
Rugby Sevens is een snelle en spectaculair-dere variant van de klassieke rugbywedstrijd. Op 7 juli kunt u aan den lijve ondervinden waarom Rugby Sevens opgang maakt in de wereld van de ovale bal: die dag kunt u in het Georges Pêtrestadion (Gemeenschappenlaan 6 in Sint-Lambrechts-Woluwe) twaalf man-nen-, twee vrouwen- en twee veteranenploe-gen uit België en omstreken aan het werk zien in een spektakel op hoog niveau.Het blijft overigens niet bij het toernooi: het
moet één groot rugbyfeest worden. Jongeren kunnen bijvoorbeeld proeven van rugby tij-dens initiaties. Is dat wat te ruw, dan staan er ook nog een pak andere activiteiten gepland. Uiteraard is er ook aan de sfeer gedacht, en dus mogen een concert en een dansavond niet ontbreken.Toeschouwers mogen gratis binnen en zullen kunnen genieten van topsport in een uitste-kende sfeer. De strijd zal niet alleen voor de eer zijn, maar de portemonnee zal er ook wel bij varen. De winnende ploeg strijkt namelijk vierhonderd euro op.� TS
www.brussels7s.com
Al het stadsnieuws in 3 talenToute l’info régionale en 3 languesThe local news in 3 languages
BDW 1336 PAGINA 24 - DONDERDAG 5 JULI 2012
BDW VOO
R IED
EREEN VAN 9 TO
T 13
JAAR •
ZIEza
Je kan Monsieur Hulot nu zelf ontdekken op een heel leuke expo in het kunstencentrum Rood-Klooster. Daar hangen heel wat originele
Vakantiekriebels
Tekenaar David Merveille brengt legendarisch fi lmpersonage weer tot leven
David Merveille en Monsieur Hulot zijn onafscheidelijk geworden.
tekeningen, affi ches, strips... van de Brusselse tekenaar David Merveille (je ziet hem op de foto hiernaast links). David is helemaal verzot op
Zowat zestig jaar geleden bedacht de filmregisseur Jacques Tati een heerlijk personage: Monsieur Hulot. Hoed, paraplu, eeuwige pijp... Hulot lijkt een doodgewoon, beetje saai heertje. Maar niks is minder waar... En Mister Bean is een van zijn grootste fans! DOOR PATRICK JORDENS
© ROUERGUE / APLANOS
BDW 1336 PAGINA 25 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Monsieur Hulot. “Ik wil de liefde die ik voel voor dat personage, delen met anderen. Ook met kinderen, omdat heel wat kinderen van vandaag de fi lms van Jacques Tati niet meer kennen. Terwijl de meeste van die fi lms tijdloos én leeftijdloos
zijn, en nog altijd bijzonder grappig.”David maakte kennis met Mr. Hulot dankzij de fi lm Les vacances de Mr. Hulot uit 1953. “Mijn vader, een grote fi lmfanaat, had me toen ik veertien was aangeraden om op een avond naar een andere fi lm
van Tati te kijken: Playtime. Die vond ik toen maar niks! Gelukkig zag ik een paar jaar later Les vacances... Sindsdien is Monsieur Hulot mijn idool en doe ik niets liever dan hem regelmatig te tekenen.”Wat vindt David dan zo bijzonder aan dat heertje, behalve de te korte broekspijpen? “Dat hij komisch is zonder het echt te willen zijn. Zo zal hij bijvoorbeeld nooit iemand
opzettelijk of met foute bedoelingen een schop tegen zijn achterwerk
geven, zoals Charlot van Chaplin wel eens doet. Hulot komt meestal in gekke situaties terecht omdat hij verward en stuntelig is, en omdat hij de regels van de maatschappij niet goed begrijpt. Soms herken ik me een beetje in hem: toen ik achttien was, werd ik eens wakker op een zondagochtend, en ik was ervan overtuigd dat het maandag was. Ik maakte me snel klaar en ging naar school. Toen ik zag dat het daar akelig verlaten was, drong het tot me door dat ik me van dag had vergist (lacht). Dat met-je-hoofd-in-de-wolken-gevoel, ook dat is helemaal meneer Hulot!”
Vakantie aan zeeDe fi lm Les vacances de Mr. Hulot speelt zich af in de zomer, in een badplaatsje in Zuid-Frankrijk.David ging als kind ook vaak naar zee, naar de Belgische kust. “Toen ik klein was, stuurden mijn ouders me met mijn twee broers zelfs verschillende keren per jaar op vakantiekamp in Middelkerke. Daar heb ik goeie herinneringen aan. Als ik nu meneer Hulot teken op vakantie, dan komen die beelden uit mijn kindertijd spontaan weer naar boven.”
van Tati te kijken: ik toen maar niks! Gelukkig zag ik een paar jaar later Sindsdien is Monsieur Hulot mijn idool en doe ik niets liever dan hem regelmatig te tekenen.”
opzettelijk of met foute bedoelingen een schop tegen zijn achterwerk
geven, zoals Charlot van Chaplin
achttien was, werd ik eens wakker op een zondagochtend, en ik was ervan overtuigd dat het maandag was. Ik maakte me snel klaar en ging naar school. Toen ik zag dat het daar akelig verlaten was, drong het tot me door dat ik me van dag had vergist met-je-hoofd-in-de-wolken-gevoel, ook dat is helemaal meneer Hulot!”
© ROUERGUE / APLANOS
Vakantie aan zeeDe fi lmzich af in de zomer, in een badplaatsje in Zuid-Frankrijk.David ging als kind ook vaak naar zee, naar de Belgische kust. “Toen ik klein was, stuurden mijn ouders me met
verlaten was, drong het tot me door dat ik me van dag had vergist met-je-hoofd-in-de-wolken-gevoel, ook dat is helemaal meneer Hulot!”
met meneer Hulot
Hello monsieur Hulot is een zéér geestig stripalbum van Merveille over Hulot (bij uitgeverij
Rouergue, 2010, 14,53 euro).
Als je een glimp van de ‘echte’ Hulot wil opvangen,
tik dan eens ‘vacances+hulot’ in op YouTube. In sommige media- of bibliotheken kan je ook de dvd lenen. Voor een gezellige zomeravond met de hele familie!
Hello monsieur Hulotis een zéér geestig stripalbum van Merveille over Hulot (bij uitgeverij
Rouergue, 2010, 14,53 euro).
Als je een glimp van de ‘echte’ Hulot wil opvangen,
Hiernaast en hierboven krijg je al
een voorsmaakje van de tekeningen van David Merveille.
Zin om meer te zien? De tentoonstelling Monsieur Hulot s’expose loopt nog tot en met 22 juli in het Rood-Klooster
Kunstencentrum in Oudergem (www.rouge-cloitre.be of
02-660.55.97).
MEER ZAZIE OP DE VOLGENDE PAGINA'S!!
© R
OU
ER
GU
E / RA
CIN
E
© R
OU
ER
GU
E / RA
CIN
E
© R
OU
ER
GU
E / RA
CIN
E
BDW VOO
R IED
EREEN VAN 9 TO
T 13
JAAR •
ZIEza
BDW 1336 PAGINA 26 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Zonnige groeten van... Oréli
Wat zit er verstopt onder de exotische eilanden? Wat dobbert er rond onder de zeespiegel? Gebruik je wildste fantasie...
Vakantietijd, en dan is Oréli weer van de partij bij Zazie. Laat al je zotte talent los op haar teken- en knutselopdrachten...
1
Maak iets moois van een van de twee
brilglazen door deze richtlijnen te volgen.
■ Teken met stift of kleurpotlood,
in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het
centrum van het brillenglas. De stralen van de
zon moeten de rand van het montuur raken.
■ Teken een grotere zon rond die
kleine zon. De stralen van de grote zon mogen
de rand van het montuur niet (!) raken.
■ Teken kleine pijltjes of driehoekjes
op het uiteinde van de stralen van de grote
zon, en dit tot aan de rand van het montuur.
■ Kleur met stift of kleurpotlood
de kleine driehoekjes die verschijnen in je
tekening.
■ Teken in verschillende kleuren
allerlei geometrische vormpjes (vierkant,
cirkel...) waar je zelf wil.
■ Verzin nu zelf hoe het andere
glas van je zonnebril eruitziet.
BDW 1336 PAGINA 27 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Met een portie verbeelding blaas je de aangespoelde zeeschelpen nieuw leven in...
2 Coole Zazie-zonnebril!
3
in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het
centrum van het brillenglas. De stralen van de
kleine zon. De stralen van de grote zon mogen
zon, en dit tot aan de rand van het montuur.
allerlei geometrische vormpjes (vierkant, Klaar?Knip de bril uit en kleef
hem op een stuk karton met dezelfde vorm.
Zet hem op, en vraag je ouders of
beste vriend(in) om een foto van jou te
maken. Als je dat bebrilde kiekje voor
1 augustus naar [email protected] stuurt,
win je misschien een originele poster
van onze vakantieartieste Oréli! Vermeld in de mail duidelijk je
naam, leeftijd en adres. SUCCES!!
Zazie vliegt er even tussenuit. We komen deze zomer nog één keer terug, in de
krant van donderdag 9 augustus. Hou ons in de
gaten (met of zonder zonnebril!)
BDW VOO
R IED
EREEN VAN 9 TO
T 13
JAAR •
ZIEza
BDW 1336 PAGINA 26 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Zonnige groeten van... Oréli
Wat zit er verstopt onder de exotische eilanden? Wat dobbert er rond onder de zeespiegel? Gebruik je wildste fantasie...
Vakantietijd, en dan is Oréli weer van de partij bij Zazie. Laat al je zotte talent los op haar teken- en knutselopdrachten...
1
Maak iets moois van een van de twee
brilglazen door deze richtlijnen te volgen.
■ Teken met stift of kleurpotlood,
in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het
centrum van het brillenglas. De stralen van de
zon moeten de rand van het montuur raken.
■ Teken een grotere zon rond die
kleine zon. De stralen van de grote zon mogen
de rand van het montuur niet (!) raken.
■ Teken kleine pijltjes of driehoekjes
op het uiteinde van de stralen van de grote
zon, en dit tot aan de rand van het montuur.
■ Kleur met stift of kleurpotlood
de kleine driehoekjes die verschijnen in je
tekening.
■ Teken in verschillende kleuren
allerlei geometrische vormpjes (vierkant,
cirkel...) waar je zelf wil.
■ Verzin nu zelf hoe het andere
glas van je zonnebril eruitziet.
BDW 1336 PAGINA 27 - DONDERDAG 5 JULI 2012
Met een portie verbeelding blaas je de aangespoelde zeeschelpen nieuw leven in...
2 Coole Zazie-zonnebril!
3
in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het
centrum van het brillenglas. De stralen van de
kleine zon. De stralen van de grote zon mogen
zon, en dit tot aan de rand van het montuur.
allerlei geometrische vormpjes (vierkant, Klaar?Knip de bril uit en kleef
hem op een stuk karton met dezelfde vorm.
Zet hem op, en vraag je ouders of
beste vriend(in) om een foto van jou te
maken. Als je dat bebrilde kiekje voor
1 augustus naar [email protected] stuurt,
win je misschien een originele poster
van onze vakantieartieste Oréli! Vermeld in de mail duidelijk je
naam, leeftijd en adres. SUCCES!!
Zazie vliegt er even tussenuit. We komen deze zomer nog één keer terug, in de
krant van donderdag 9 augustus. Hou ons in de
gaten (met of zonder zonnebril!)